Livre, Chap. |
[5, 25] |
καὶ
Ἀβουνδαντίου,
τῇ
δεκάτῃ
τοῦ
|
Ἰαννουαρίου |
μηνὸς,
αὖθις
ἐπὶ
τὰ
ἑσπέρια |
[5, 2] |
καὶ
Ὀλυβρίου,
τῇ
ἑκκαιδεκάτῃ
τοῦ
|
Ἰαννουαρίου |
μηνὸς,
μερίζεται
αὐτῷ
τοὺς
κατὰ |
[5, 10] |
καὶ
Σατορνίλου,
τῇ
ἑκκαιδεκάτῃ
τοῦ
|
Ἰαννουαρίου |
μηνός.
Οὐκ
εἰς
μακρὰν
δὲ |
[5, 26] |
καὶ
Προβίνου,
τῇ
ἑπτακαιδεκάτῃ
τοῦ
|
Ἰαννουαρίου |
μηνός.
Τοῦτο
δὲ
ἦν
πρῶτον |
[5, 17] |
Χριστιανοί
τε
καὶ
Ἕλληνες
τῇ
|
ἰδίᾳ |
ἑκάτεροι
θρησκείᾳ
προσηρμόζοντο.
Χριστιανοὶ
μὲν |
[5, 24] |
Μακεδονιανοῖς
διχόνοια,
Εὐτροπίου
μὲν
πρεσβυτέρου
|
ἰδίᾳ |
συνάγοντος,
Καρτερίου
δὲ
μὴ
συναινοῦντος |
[5, 22] |
παρ´
ἑκάστοις
ἐκ
συνηθείας
τινὸς
|
ἰδιάζουσαν |
ἔσχε
τὴν
παρατήρησιν,
διὰ
τὸ |
[5, 22] |
ἐπιτελοῦσιν.
Ἀλλὰ
ἡ
τοιαύτη
ὑπόθεσις
|
ἰδιαζούσης |
χρῄζει
καὶ
μακροτέρας
ἐκθέσεως·
ἐκεῖνο |
[5, 23] |
διὰ
τὸ
προλεχθὲν
λεξείδιον,
κατ´
|
ἰδίαν |
ἑκάτερος
τὰς
συναγωγὰς
ἐποιοῦντο·
τῶν |
[5, 24] |
καὶ
νῦν
τὰς
συνάξεις
κατ´
|
ἰδίαν |
ποιεῖται.
Ὀνομάζονται
οὖν
οἱ
μὲν |
[5, 21] |
δὲ
καὶ
φανερὸς
ἐγίνετο
κατ´
|
ἰδίαν |
συνάγειν
βουλόμενος.
Ταῦτα
γνοὺς
ὁ |
[5, 15] |
παράβασιν
ἀπεστρέφοντο
τῶν
ὅρκων,
κατ´
|
ἰδίαν |
τὰς
συναγωγὰς
ἐποιοῦντο.
Φλαβιανὸς
δὲ, |
[5, 23] |
μεινάντων·
οἱ
δὲ
ἀκολουθήσαντες
Μαρίνῳ
|
ἰδίους |
κατασκευάσαντες
εὐκτηρίους
οἴκους
τὰς
συναγωγὰς |
[5, 20] |
ἀλλ´
ἑκάστους
συνεχώρει
κατὰ
τοὺς
|
ἰδίους |
τόπους
συνάγεσθαι,
καὶ
δοξάζειν
τὰ |
[5, 17] |
τῷ
βωμῷ
γεγραμμένα
ἀναγνοὺς
τῷ
|
ἰδίῳ |
λόγῳ
προσήρμοσεν.
Εἰ
μὴ
ἄρα |
[5, 19] |
πρεσβύτερον,
συγχωρῆσαι
δὲ
ἕκαστον
τῷ
|
ἰδίῳ |
συνειδότι
τῶν
μυστηρίων
μετέχειν·
οὕτω |
[5, 16] |
στρατιωτικοῦ
τάγματος.
Τὰ
μὲν
οὖν
|
ἱερὰ |
κατεστρέφετο·
τὰ
δὲ
ἀγάλματα
τῶν |
[5, 17] |
πολλῷ
μᾶλλον
τοὺς
ὑπηρέτας
αὐτοῦ
|
ἱερεῖς |
Αἰγυπτίων
τοῦτο
διέφυγεν.
Ἀλλ´
ἡ |
[5, 17] |
δὲ
οὔ
φημι
τοὺς
Αἰγυπτίων
|
ἱερεῖς |
τὰ
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
προγινώσκοντας |
[5, 14] |
μόνον
τοὺς
τῆς
αὐτοῦ
πίστεως
|
ἱερεῖς |
ὑπερτιμᾶν,
ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
Ναυατιανοὺς |
[5, 17] |
Θεοῦ
λόγον
εἰς
τοὺς
Αἰγυπτίων
|
ἱερεῖς, |
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῦ
Βαλαὰμ
καὶ |
[5, 16] |
Κωνσταντινουπόλει
ἐφοίτησα.
Ἑλλάδιος
μὲν
οὖν
|
ἱερεὺς |
τοῦ
Διὸς
εἶναι
ἐλέγετο·
Ἀμμώνιος |
[5, 17] |
Ἑλλήνων
τῷ
Χριστιανισμῷ
προσελθόντες,
τὰ
|
ἱερογλυφικά |
τε
γράμματα
ἐπιστάμενοι,
διερμηνεύοντες
τὸν |
[5, 17] |
ἐγκεχαραγμένα
τοῖς
λίθοις
τῷ
καλουμένῳ
|
ἱερογλυφικῷ |
ἦσαν
δὲ
οἱ
χαρακτῆρες
σταυρῶν |
[5, 17] |
δὲ
καὶ
δι´
ἑτέρων
γραμμάτων
|
ἱερογλυφικῶν |
ἐδηλοῦτο,
τέλος
ἕξειν
τὸ
τοῦ |
[5, 17] |
τῷ
τοῦ
Σαράπιδος
ναῷ
γραμμάτων
|
ἱερογλυφικῶν. |
Ἐν
δὲ
τῷ
ναῷ
τοῦ |
[5, 17] |
τέλος
ἕξειν
τὸ
τοῦ
Σαράπιδος
|
ἱερὸν, |
ὅτε
σταυροειδὴς
φανῇ
χαρακτὴρ,
τοῦτο |
[5, 22] |
ὁρᾷ.
Ἐν
Ἑλλάδι
δὲ
καὶ
|
Ἱεροσολύμοις |
καὶ
Θεσσαλίᾳ
τὰς
ἐν
ταῖς |
[5, 15] |
δὲ
καὶ
Κύριλλον
τὸν
τῶν
|
Ἱεροσολύμων |
ἐπίσκοπον
τελευτήσαντα
Ἰωάννης
διαδέχεται.
~Περὶ |
[5, 3] |
προΐστατο
διαδεδεγμένος
Λιβέριον·
τῆς
δὲ
|
Ἱεροσολύμων |
ἔτι
Κύριλλος
ἐκράτει·
ἡ
δὲ |
[5, 8] |
μὲν
Ἀλεξανδρείας
Τιμόθεος·
ἐκ
δὲ
|
Ἱεροσολύμων |
Κύριλλος,
τότε
ἐκ
μεταμελείας
τῷ |
[5, 7] |
τούτους
φεύγοντας
ζητεῖν
τὴν
ἄνω
|
Ἱερουσαλήμ. |
Ἀλλ´
ἔξω
τῶν
πυλῶν
τῆς |
[5, 19] |
Διασυρομένων
δὲ
ἐκ
τούτου
τῶν
|
ἱερωμένων |
ἀνδρῶν,
Εὐδαίμων
τις
τῆς
ἐκκλησίας |
[5, 10] |
ἀκριβῶς
τε
εἰδὼς
τὰς
τῶν
|
ἱερῶν |
γραμμάτων
ἑρμηνείας
καὶ
τὰ
φιλόσοφα |
[5, 22] |
τοιαῦτα
φησί·
Μετατιθεμένης
γὰρ
τῆς
|
ἱερωσύνης, |
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ
νόμου
μετάθεσις |
[5, 22] |
τοῦ
ὀνόματος
τοῦ
Κυρίου
ἡμῶν
|
Ἰησοῦ |
Χριστοῦ.
Ἀπεστάλκαμεν
οὖν
Ἰούδαν
καὶ |
[5, 22] |
ἐγγράφειν
ἐργῶδες,
μᾶλλον
δὲ
ἀδύνατον.
|
Ἱκανὰ |
μέντοι
καὶ
τὰ
παρατεθέντα
πρὸς |
[5, 8] |
Ἀσιανὴν
δὲ
λαγχάνουσιν
Ἀμφιλόχιος
ὁ
|
Ἰκονίου, |
καὶ
Ὄπτιμος
ὁ
Ἀντιοχείας
τῆς |
[5, 11] |
τῆς
Ἰταλίας·
καὶ
ἐπὶ
τὴν
|
Ἰλλυρίδα |
γενόμενος
γῆν
ἐν
Θεσσαλονίκῃ
τῆς |
[5, 22] |
συνημμένας
νηστεύουσιν.
Οἱ
δὲ
ἐν
|
Ἰλλυριοῖς |
καὶ
ὅλῃ
τῇ
Ἑλλάδι,
καὶ |
[5, 2] |
ἐν
τῷ
Σιρμίῳ,
πόλις
δὲ
|
Ἰλλυριῶν |
αὕτη,
ἐν
ὑπατείᾳ
Αὐσονίου
καὶ |
[5, 6] |
ἡ
Ἀρειανῶν
δόξα
κατὰ
τὰ
|
Ἰλλυριῶν |
ἔθνη,
οὐδὲ
ἴσχυσε
συναρπάσαι
ἡ |
[5, 22] |
τῇ
ὑμετέρᾳ
ἀγχινοίᾳ
ἀρέσειν
ὑπεσχόμην,
|
ἵν´ |
ὅπερ
δ´
ἂν
κατὰ
τὴν |
[5, 0] |
ἀλλήλων
ἐτύρευσαν·
πρὸ
δὲ
τούτων,
|
ἵνα |
γνωσθῇ
ὅπως,
τῶν
δημοσίων
ταραττομένων, |
[5, 22] |
καὶ
προαιρέσει
ἐπέτρεψαν
οἱ
ἀπόστολοι,
|
ἵνα |
ἕκαστος
μὴ
φόβῳ,
μηδὲ
ἐξ |
[5, 8] |
καλέσοι,
τὰ
καθ´
ἑκάστην
ἐπαρχίαν
|
ἵνα |
ἡ
τῆς
ἐπαρχίας
σύνοδος
διοικῇ. |
[5, 24] |
ἱστορίᾳ
οὐκ
ἄξιον
εἶναι
κέκρικα,
|
ἵνα |
μὴ
εἰς
ἕτερα
ἀποκλίνω
τὸν |
[5, 19] |
τὰ
πράγματα
καὶ
ἀκριβῶς
ἐρευνᾷν,
|
ἵνα |
μὴ
ἔξω
τῆς
ἀληθείας
τι |
[5, 19] |
γυναικὶ
νηστεύειν
καὶ
συνεχῶς
εὔχεσθαι,
|
ἵνα |
σὺν
τῇ
ὁμολογίᾳ
καὶ
ἔργον |
[5, 22] |
κεράμιον
ὕδατος
βαστάσαι
τινὶ
ἐπέτρεψαν,
|
ἵνα |
τὰ
σύμβολα
πληρωθῇ·
ταῦτα
γὰρ |
[5, 16] |
ἀχώνευτον
τηρεῖσθαι
κελεύσας,
δημοσίᾳ
προέστησεν·
|
ἵνα, |
φησὶ,
χρόνου
προϊόντος
μὴ
ἀρνήσωνται |
[5, 22] |
αὐτόθεν
τὴν
οἰκείαν
ἔχει
ἀπόδειξιν.
|
Ἰουδαΐζειν |
γὰρ
Χριστιανοῖς
οὐδὲ
εἷς
τοῦ |
[5, 22] |
ταῦτα
γὰρ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
Ἰουδαϊκὰ |
μᾶλλον
ἡγήσαντο.
Ἰουδαῖοι
γὰρ
τὰ |
[5, 21] |
προβληθεὶς
ἀξίαν,
οὐδὲν
ἧττον
τῇ
|
Ἰουδαϊκῇ |
προλήψει
δουλεύειν
ἐσπούδαζε·
σὺν
δὲ |
[5, 22] |
ἐκεῖνος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῆς
|
Ἰουδαϊκῆς |
Ἀρχαιολογίας
φησίν.
Ἀλλ´
οὗτοι
μὲν |
[5, 22] |
ὁ
Χριστὸς
ὑπὸ
νόμον
γενόμενος‘
|
Ἰουδαϊκῶς |
ἔπραττεν,
ἢ
ὑπέμεινεν
ὑπὸ
Ἰουδαίων |
[5, 22] |
τὰ
τοιαῦτα
Ἰουδαϊκὰ
μᾶλλον
ἡγήσαντο.
|
Ἰουδαῖοι |
γὰρ
τὰ
συμβαίνοντα
ἐν
τοῖς |
[5, 21] |
γὰρ
ἐπιτελεῖσθαι
αὐτὴν
ὡς
καὶ
|
Ἰουδαῖοι |
παρατηροῦσι,
καὶ
ὡς
οἱ
ἐν |
[5, 22] |
ἐκτεῖναι,
καὶ
δεῖξαι
ὡς
οὐδὲ
|
Ἰουδαῖοι |
τῶν
περὶ
τοῦ
Πάσχα
χρόνων |
[5, 22] |
μόνον
φημὶ,
ὅτι
οἱ
φιλοῦντες
|
Ἰουδαίοις |
ἀκολουθεῖν,
καὶ
περὶ
τοὺς
τύπους |
[5, 21] |
βασιλευούσῃ
Ῥώμῃ
Ναυατιανοὺς
μηδέποτε
ἠκολουθηκέναι
|
Ἰουδαίοις· |
ἀλλὰ
ποιοῦντας
ἀεὶ
μετ´
ἰσημερίαν |
[5, 22] |
τοῖς
νῦν
κατὰ
πάντα
πεπλανημένοις
|
Ἰουδαίοις, |
ἀλλὰ
τοῖς
ἀρχαίοις,
καὶ
Ἰωσήπῳ, |
[5, 22] |
μετ´
ἰσημερίαν
ἐπετέλουν,
τὸ
συνεορτάζειν
|
Ἰουδαίοις |
ἐκτρεπόμενοι·
φάσκοντες
ἀεὶ
τοῦ
ἡλίου |
[5, 22] |
εὐλόγως
πεφιλονεικηκέναι,
οὔτε
οἱ
νῦν
|
Ἰουδαίοις |
ἐσπουδακότες
ἀκολουθεῖν.
Οὐ
γὰρ
εἰς |
[5, 22] |
ὡς
ὁ
Μωϋσέως
νόμος
τοῖς
|
Ἰουδαίοις, |
καὶ
ἡμῖν
τὰ
εὐαγγέλια
ἢ |
[5, 22] |
τὸν
μῆνα.
Οἱ
μὲν
γὰρ
|
Ἰουδαίοις, |
καίτοι
τὴν
ἀκρίβειαν
μὴ
σώζουσι, |
[5, 22] |
κατὰ
τοῦτο
τὸ
μέρος
ὅμοια
|
Ἰουδαίοις |
καταδικάζεσθαι,
τὴν
ἐκ
τῆς
κατάρας |
[5, 22] |
ἐκλαμβάνουσιν.
Οἱ
δὲ
φίλοι
τοῖς
|
Ἰουδαίοις |
ταῦτα
μὲν
εἰς
θεωρίαν
ἄγουσι· |
[5, 22] |
εἰς
νοῦν
ἐβάλοντο,
ὅτι
τοῦ
|
Ἰουδαϊσμοῦ |
μετατιθεμένου
εἰς
Χριστιανισμὸν,
τὰ
ἀκριβῆ |
[5, 22] |
Ἰουδαϊκῶς
ἔπραττεν,
ἢ
ὑπέμεινεν
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων |
ἀδικούμενος,
ἢ
εὐεργετῶν
τοὺς
πάντας |
[5, 22] |
ὅπως
τε
Σαμαρεῖς,
ἀπόσχισμα
ὄντες
|
Ἰουδαίων, |
ἀεὶ
μετ´
ἰσημερίαν
τὴν
ἑορτὴν |
[5, 22] |
δοκεῖ,
καὶ
οὐδεμίαν
μετὰ
τῆς
|
Ἰουδαίων |
ἐπιορκίας
ἔχειν
κοινωνίαν.
Τοιαύτη
μὲν |
[5, 22] |
δοῦλον
μὲν
δείκνυσι
τὸν
τῶν
|
Ἰουδαίων |
λαὸν,
ἐπ´
ἐλευθερίᾳ
δὲ
κεκλῆσθαι‘ |
[5, 22] |
Ἱστορικῶς
δὲ
μόνον
πρὸς
διαβολὴν
|
Ἰουδαίων, |
ὅτι
ἐμιαιφόνουν
κατὰ
τὰς
ἑορτὰς, |
[5, 21] |
ἐξ
αἰτίας
τοιαύτης.
Σαββάτιος
ἀπὸ
|
Ἰουδαίων |
Χριστιανίσας,
ὑπὸ
Μαρκιανοῦ
πρὸς
τὴν |
[5, 22] |
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Ἀπεστάλκαμεν
οὖν
|
Ἰούδαν |
καὶ
Σίλαν,
καὶ
αὐτοὺς
διὰ |
[5, 5] |
Μελίτιος
δὲ
μετὰ
τὴν
ὑπὸ
|
Ἰουλιανοῦ |
ἀνάκλησιν,
πάλιν
ὑπὸ
Οὐάλεντος
ἐξορισθεὶς, |
[5, 21] |
ὑπὸ
Μαξίμου
τοῦ
φιλοσόφου
ἅμα
|
Ἰουλιανῷ |
τῷ
βασιλεῖ
τὰ
φιλόσοφα
παιδευθείς. |
[5, 10] |
κατὰ
τὴν
αὐτὴν
ὑπατείαν,
τῷ
|
Ἰουνίῳ |
μηνί.
Μεταπεμψάμενος
οὖν
ὁ
βασιλεὺς |
[5, 11] |
τὴν
ὑπάρχων
τότε
χειρίζων
ἀρχήν.
|
Ἰουστίνα |
δὲ
ἡ
τοῦ
βασιλέως
Οὐαλεντινιανοῦ |
[5, 11] |
διὰ
τὸ
πρὸς
Μάξιμον
δέος,
|
Ἰουστίνα |
ἡ
μήτηρ
Οὐαλεντινιανοῦ
τοῦ
μικροῦ, |
[5, 26] |
ἴσχυσεν·
τὸν
δὲ
υἱὸν
τὴν
|
ἱπποδρομίαν |
ἐπιτελέσαι
κελεύσας,
νυκτὸς
ἐπιγενομένης
ἐτελεύτησεν, |
[5, 26] |
μικρὸν
δόξας
τῆς
νόσου
ῥαΐσαι
|
ἱπποδρομίαν |
τελεσάμενος
κατ´
αὐτὴν
τὴν
ἡμέραν |
[5, 26] |
πρὸ
ἀρίστου
μὲν
ἔρρωτο,
τὰς
|
ἱπποδρομίας |
θεώμενος·
μετὰ
δὲ
τὸν
ἄριστον |
[5, 26] |
τῇ
Μεδιολάνῳ,
ἀνερρώσθη
τῆς
νόσου,
|
ἱπποδρομίας |
τε
ἐπινικίους
ἐπιτελεῖ·
καὶ
πρὸ |
[5, 22] |
μερῶν
καὶ
αὐτοῦ
ὠκεανοῦ,
μετὰ
|
ἰσημερίαν |
ἐξ
ἀρχαίας
τινος
παραδόσεως
τὸ |
[5, 22] |
ἑορτῆς
ἔλεγον·
οἱ
δὲ
μετ´
|
ἰσημερίαν |
ἐπετέλουν,
τὸ
συνεορτάζειν
Ἰουδαίοις
ἐκτρεπόμενοι· |
[5, 22] |
ἀπόσχισμα
ὄντες
Ἰουδαίων,
ἀεὶ
μετ´
|
ἰσημερίαν |
τὴν
ἑορτὴν
ταύτην
ἐπιτελοῦσιν.
Ἀλλὰ |
[5, 21] |
Ἰουδαίοις·
ἀλλὰ
ποιοῦντας
ἀεὶ
μετ´
|
ἰσημερίαν |
τὸ
Πάσχα,
μὴ
διακρίνεσθαι
πρὸς |
[5, 15] |
τὴν
ὀργὴν
Θεόφιλος,
πέμψας
τε
|
Ἰσίδωρον |
πρεσβύτερον,
καταλλάσσει
λυπούμενον
Δάμασον,
λυσιτελεῖν |
[5, 25] |
μέρος
Ῥωμαῖοι
πρὸς
Ῥωμαίους
συνεπλέκοντο,
|
ἰσόπαλος |
ἦν
ἡ
μάχη·
καθ´
ὃ |
[5, 22] |
καὶ
Ἀφρικὴν,
καὶ
ἅπασαν
Αἴγυπτον,
|
Ἱσπανίας, |
Γαλλίας,
Βρεττανίας,
Λιβύας,
ὅλην
Ἑλλάδα, |
[5, 2] |
ἄνδρα
ἐκ
τῶν
εὐπατριδῶν
τῆς
|
Ἱσπανίας |
καταγόμενον,
πολλά
τε
κατὰ
τοὺς |
[5, 20] |
τῇ
ἅπαξ
γενομένῃ
διαιρέσει
οὐχ
|
ἵστατο· |
ἀλλὰ
στραφέντες
καθ´
ἑαυτῶν
πάλιν |
[5, 7] |
ὁ
βασιλεὺς
τῶν
ἐκκλησιῶν
χρῄζει,
|
ἴστε |
τῇ
ἑξῆς
συναχθησομένους
ἡμᾶς
ἔξω |
[5, 20] |
τοῦ
λόγου
δηλώσομεν.
Τοῦτο
δὲ
|
ἰστέον, |
ὡς
ὁ
βασιλεὺς
Θεοδόσιος
οὐδένα |
[5, 24] |
ὅτι
τινα
τούτων
καὶ
αὐτοψίᾳ
|
ἱστόρησα, |
καὶ
ὅτι
λαμπρότερα
τὰ
ἐν |
[5, 13] |
αὐτοὶ
ὡς
τὰ
κατ´
αὐτὸν
|
ἱστορήσαντες |
περὶ
ὧν
οὐκ
ᾔδεισαν
ἔλεγον, |
[5, 0] |
δὴ
τὴν
αἰτίαν,
τῇ
ἐκκλησιαστικῇ
|
ἱστορίᾳ |
καί
τινα
τῶν
δημοσίων
πραγμάτων |
[5, 24] |
περὶ
ὧν
διαφέρονται,
παραδοῦναι
τῇ
|
ἱστορίᾳ |
οὐκ
ἄξιον
εἶναι
κέκρικα,
ἵνα |
[5, 0] |
δὲ
καὶ
τοὺς
βασιλεῖς
τῇ
|
ἱστορίᾳ |
περιλαμβάνομεν,
διότι
ἀφ´
οὗ
Χριστιανίζειν |
[5, 0] |
καιρὸν
γενομένους
πολέμους,
ὅσων
τὴν
|
ἱστορίαν |
μετὰ
τῆς
ἀληθείας
ἐδυνήθημεν
γνῶναι. |
[5, 0] |
μέμψασθαι
ἡμῖν,
ὅτι
προθέμενοι
ἐκκλησιαστικὴν
|
ἱστορίαν |
συγγράψασθαι
ἐπιμίγνυμεν
αὐτῇ
καὶ
τοὺς |
[5, 0] |
αὐτάρκως
εἰρήσθω.
Ἤδη
δὲ
τῆς
|
ἱστορίας |
ἁπτώμεθα.
~Ὡς
μετὰ
τὸν
θάνατον |
[5, 22] |
ἐν
τῇ
πέμπτῃ
τῆς
Ἐκκλησιαστικῆς
|
Ἱστορίας |
Εὐσέβιος
λέγει.
Τινὲς
μὲν
οὖν, |
[5, 0] |
~ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ.
Πρὶν
ἀρξώμεθα
τῆς
|
ἱστορίας |
τοῦ
πέμπτου
βιβλίου,
φαμὲν
πρὸς |
[5, 22] |
εὐαγγέλια
ἢ
οἱ
ἀπόστολοι
διηπείλησαν.
|
Ἱστορικῶς |
δὲ
μόνον
πρὸς
διαβολὴν
Ἰουδαίων, |
[5, 25] |
πόλεμον
πλεῖστοι
τῶν
πέραν
τοῦ
|
Ἴστρου |
βαρβάρων
ἐπηκολούθουν,
συμμαχεῖν
κατὰ
τοῦ |
[5, 0] |
διὰ
χρόνου
μῆκος
εὑρεῖν
οὐκ
|
ἰσχύσαμεν. |
Τῶν
δὲ
μετὰ
ταῦτα,
ὅσα |
[5, 6] |
κατὰ
τὰ
Ἰλλυριῶν
ἔθνη,
οὐδὲ
|
ἴσχυσε |
συναρπάσαι
ἡ
παρ´
ἐκείνου
γεγενημένη |
[5, 25] |
ὁρμῆς
ἔφερε
κατ´
αὐτῶν·
τοσοῦτον
|
ἴσχυσεν |
ἡ
τοῦ
βασιλέως
εὐχή.
Τοῦτον |
[5, 26] |
μὲν
τὴν
θέαν
προελθεῖν
οὐκ
|
ἴσχυσεν· |
τὸν
δὲ
υἱὸν
τὴν
ἱπποδρομίαν |
[5, 10] |
λόγοις
περὶ
τοῦ
δόγματος
οὐκ
|
ἰσχύων, |
ἀναγνώστην
ὑπ´
αὐτῷ
Σισίννιον
ὄνομα |
[5, 24] |
Καρτερίου
δὲ
μὴ
συναινοῦντος
αὐτῷ.
|
Ἴσως |
δ´
ἂν
καὶ
ἄλλαι
τινες |
[5, 11] |
πόλεμον
ἐπιτίθεται.
Ἐν
δὲ
τῇ
|
Ἰταλίᾳ |
κομιδῆ
νέου
τυγχάνοντος
Οὐαλεντινιανοῦ,
τὴν |
[5, 18] |
Θεοδόσιος
ἐπ´
ὀλίγον
κατὰ
τὴν
|
Ἰταλίαν |
διατρίψας,
μέγιστα
τὴν
Ῥωμαίων
ὤνησε |
[5, 22] |
ἂν
κατὰ
τὴν
Ῥωμαίων
πόλιν,
|
Ἰταλίαν |
τε,
καὶ
Ἀφρικὴν,
καὶ
ἅπασαν |
[5, 11] |
ὡς
εἶχεν
ἀναχωρεῖ
ἀπὸ
τῆς
|
Ἰταλίας· |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
Ἰλλυρίδα
γενόμενος |
[5, 22] |
ἀπέχονται,
οἱ
δὲ
τῶν
ἐμψύχων
|
ἰχθῦς |
μόνους
μεταλαμβάνουσι.
Τινὲς
δὲ
σὺν |
[5, 22] |
μεταλαμβάνουσι.
Τινὲς
δὲ
σὺν
τοῖς
|
ἰχθύσι |
καὶ
τῶν
πτηνῶν
ἀπογεύονται,
ἐξ |
[5, 15] |
τὸν
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἐπίσκοπον
τελευτήσαντα
|
Ἰωάννης |
διαδέχεται.
~Περὶ
τῆς
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ |
[5, 22] |
ἐπιστολή.
Τεσσαρεσκαιδεκατῖται
δέ
φασιν,
ὑπὸ
|
Ἰωάννου |
τοῦ
ἀποστόλου
τὴν
παρατήρησιν
τῆς |
[5, 22] |
Ἰουδαίοις,
ἀλλὰ
τοῖς
ἀρχαίοις,
καὶ
|
Ἰωσήπῳ, |
καθὰ
ἐκεῖνος
ἐν
τῇ
τρίτῃ |