HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Socrate le Scolastique, Histoire de l'Église, livre V

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ι  =  72 formes différentes pour 123 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[5, 25]   καὶ Ἀβουνδαντίου, τῇ δεκάτῃ τοῦ  Ἰαννουαρίου   μηνὸς, αὖθις ἐπὶ τὰ ἑσπέρια
[5, 2]   καὶ Ὀλυβρίου, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ  Ἰαννουαρίου   μηνὸς, μερίζεται αὐτῷ τοὺς κατὰ
[5, 10]   καὶ Σατορνίλου, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ  Ἰαννουαρίου   μηνός. Οὐκ εἰς μακρὰν δὲ
[5, 26]   καὶ Προβίνου, τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ  Ἰαννουαρίου   μηνός. Τοῦτο δὲ ἦν πρῶτον
[5, 17]   Χριστιανοί τε καὶ Ἕλληνες τῇ  ἰδίᾳ   ἑκάτεροι θρησκείᾳ προσηρμόζοντο. Χριστιανοὶ μὲν
[5, 24]   Μακεδονιανοῖς διχόνοια, Εὐτροπίου μὲν πρεσβυτέρου  ἰδίᾳ   συνάγοντος, Καρτερίου δὲ μὴ συναινοῦντος
[5, 22]   παρ´ ἑκάστοις ἐκ συνηθείας τινὸς  ἰδιάζουσαν   ἔσχε τὴν παρατήρησιν, διὰ τὸ
[5, 22]   ἐπιτελοῦσιν. Ἀλλὰ τοιαύτη ὑπόθεσις  ἰδιαζούσης   χρῄζει καὶ μακροτέρας ἐκθέσεως· ἐκεῖνο
[5, 23]   διὰ τὸ προλεχθὲν λεξείδιον, κατ´  ἰδίαν   ἑκάτερος τὰς συναγωγὰς ἐποιοῦντο· τῶν
[5, 24]   καὶ νῦν τὰς συνάξεις κατ´  ἰδίαν   ποιεῖται. Ὀνομάζονται οὖν οἱ μὲν
[5, 21]   δὲ καὶ φανερὸς ἐγίνετο κατ´  ἰδίαν   συνάγειν βουλόμενος. Ταῦτα γνοὺς
[5, 15]   παράβασιν ἀπεστρέφοντο τῶν ὅρκων, κατ´  ἰδίαν   τὰς συναγωγὰς ἐποιοῦντο. Φλαβιανὸς δὲ,
[5, 23]   μεινάντων· οἱ δὲ ἀκολουθήσαντες Μαρίνῳ  ἰδίους   κατασκευάσαντες εὐκτηρίους οἴκους τὰς συναγωγὰς
[5, 20]   ἀλλ´ ἑκάστους συνεχώρει κατὰ τοὺς  ἰδίους   τόπους συνάγεσθαι, καὶ δοξάζειν τὰ
[5, 17]   τῷ βωμῷ γεγραμμένα ἀναγνοὺς τῷ  ἰδίῳ   λόγῳ προσήρμοσεν. Εἰ μὴ ἄρα
[5, 19]   πρεσβύτερον, συγχωρῆσαι δὲ ἕκαστον τῷ  ἰδίῳ   συνειδότι τῶν μυστηρίων μετέχειν· οὕτω
[5, 16]   στρατιωτικοῦ τάγματος. Τὰ μὲν οὖν  ἱερὰ   κατεστρέφετο· τὰ δὲ ἀγάλματα τῶν
[5, 17]   πολλῷ μᾶλλον τοὺς ὑπηρέτας αὐτοῦ  ἱερεῖς   Αἰγυπτίων τοῦτο διέφυγεν. Ἀλλ´
[5, 17]   δὲ οὔ φημι τοὺς Αἰγυπτίων  ἱερεῖς   τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ προγινώσκοντας
[5, 14]   μόνον τοὺς τῆς αὐτοῦ πίστεως  ἱερεῖς   ὑπερτιμᾶν, ἀλλὰ γὰρ καὶ Ναυατιανοὺς
[5, 17]   Θεοῦ λόγον εἰς τοὺς Αἰγυπτίων  ἱερεῖς,   ὥσπερ ἐπὶ τοῦ Βαλαὰμ καὶ
[5, 16]   Κωνσταντινουπόλει ἐφοίτησα. Ἑλλάδιος μὲν οὖν  ἱερεὺς   τοῦ Διὸς εἶναι ἐλέγετο· Ἀμμώνιος
[5, 17]   Ἑλλήνων τῷ Χριστιανισμῷ προσελθόντες, τὰ  ἱερογλυφικά   τε γράμματα ἐπιστάμενοι, διερμηνεύοντες τὸν
[5, 17]   ἐγκεχαραγμένα τοῖς λίθοις τῷ καλουμένῳ  ἱερογλυφικῷ   ἦσαν δὲ οἱ χαρακτῆρες σταυρῶν
[5, 17]   δὲ καὶ δι´ ἑτέρων γραμμάτων  ἱερογλυφικῶν   ἐδηλοῦτο, τέλος ἕξειν τὸ τοῦ
[5, 17]   τῷ τοῦ Σαράπιδος ναῷ γραμμάτων  ἱερογλυφικῶν.   Ἐν δὲ τῷ ναῷ τοῦ
[5, 17]   τέλος ἕξειν τὸ τοῦ Σαράπιδος  ἱερὸν,   ὅτε σταυροειδὴς φανῇ χαρακτὴρ, τοῦτο
[5, 22]   ὁρᾷ. Ἐν Ἑλλάδι δὲ καὶ  Ἱεροσολύμοις   καὶ Θεσσαλίᾳ τὰς ἐν ταῖς
[5, 15]   δὲ καὶ Κύριλλον τὸν τῶν  Ἱεροσολύμων   ἐπίσκοπον τελευτήσαντα Ἰωάννης διαδέχεται. ~Περὶ
[5, 3]   προΐστατο διαδεδεγμένος Λιβέριον· τῆς δὲ  Ἱεροσολύμων   ἔτι Κύριλλος ἐκράτει· δὲ
[5, 8]   μὲν Ἀλεξανδρείας Τιμόθεος· ἐκ δὲ  Ἱεροσολύμων   Κύριλλος, τότε ἐκ μεταμελείας τῷ
[5, 7]   τούτους φεύγοντας ζητεῖν τὴν ἄνω  Ἱερουσαλήμ.   Ἀλλ´ ἔξω τῶν πυλῶν τῆς
[5, 19]   Διασυρομένων δὲ ἐκ τούτου τῶν  ἱερωμένων   ἀνδρῶν, Εὐδαίμων τις τῆς ἐκκλησίας
[5, 10]   ἀκριβῶς τε εἰδὼς τὰς τῶν  ἱερῶν   γραμμάτων ἑρμηνείας καὶ τὰ φιλόσοφα
[5, 22]   τοιαῦτα φησί· Μετατιθεμένης γὰρ τῆς  ἱερωσύνης,   ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις
[5, 22]   τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν  Ἰησοῦ   Χριστοῦ. Ἀπεστάλκαμεν οὖν Ἰούδαν καὶ
[5, 22]   ἐγγράφειν ἐργῶδες, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον.  Ἱκανὰ   μέντοι καὶ τὰ παρατεθέντα πρὸς
[5, 8]   Ἀσιανὴν δὲ λαγχάνουσιν Ἀμφιλόχιος  Ἰκονίου,   καὶ Ὄπτιμος Ἀντιοχείας τῆς
[5, 11]   τῆς Ἰταλίας· καὶ ἐπὶ τὴν  Ἰλλυρίδα   γενόμενος γῆν ἐν Θεσσαλονίκῃ τῆς
[5, 22]   συνημμένας νηστεύουσιν. Οἱ δὲ ἐν  Ἰλλυριοῖς   καὶ ὅλῃ τῇ Ἑλλάδι, καὶ
[5, 2]   ἐν τῷ Σιρμίῳ, πόλις δὲ  Ἰλλυριῶν   αὕτη, ἐν ὑπατείᾳ Αὐσονίου καὶ
[5, 6]   Ἀρειανῶν δόξα κατὰ τὰ  Ἰλλυριῶν   ἔθνη, οὐδὲ ἴσχυσε συναρπάσαι
[5, 22]   τῇ ὑμετέρᾳ ἀγχινοίᾳ ἀρέσειν ὑπεσχόμην,  ἵν´   ὅπερ δ´ ἂν κατὰ τὴν
[5, 0]   ἀλλήλων ἐτύρευσαν· πρὸ δὲ τούτων,  ἵνα   γνωσθῇ ὅπως, τῶν δημοσίων ταραττομένων,
[5, 22]   καὶ προαιρέσει ἐπέτρεψαν οἱ ἀπόστολοι,  ἵνα   ἕκαστος μὴ φόβῳ, μηδὲ ἐξ
[5, 8]   καλέσοι, τὰ καθ´ ἑκάστην ἐπαρχίαν  ἵνα   τῆς ἐπαρχίας σύνοδος διοικῇ.
[5, 24]   ἱστορίᾳ οὐκ ἄξιον εἶναι κέκρικα,  ἵνα   μὴ εἰς ἕτερα ἀποκλίνω τὸν
[5, 19]   τὰ πράγματα καὶ ἀκριβῶς ἐρευνᾷν,  ἵνα   μὴ ἔξω τῆς ἀληθείας τι
[5, 19]   γυναικὶ νηστεύειν καὶ συνεχῶς εὔχεσθαι,  ἵνα   σὺν τῇ ὁμολογίᾳ καὶ ἔργον
[5, 22]   κεράμιον ὕδατος βαστάσαι τινὶ ἐπέτρεψαν,  ἵνα   τὰ σύμβολα πληρωθῇ· ταῦτα γὰρ
[5, 16]   ἀχώνευτον τηρεῖσθαι κελεύσας, δημοσίᾳ προέστησεν·  ἵνα,   φησὶ, χρόνου προϊόντος μὴ ἀρνήσωνται
[5, 22]   αὐτόθεν τὴν οἰκείαν ἔχει ἀπόδειξιν.  Ἰουδαΐζειν   γὰρ Χριστιανοῖς οὐδὲ εἷς τοῦ
[5, 22]   ταῦτα γὰρ καὶ τὰ τοιαῦτα  Ἰουδαϊκὰ   μᾶλλον ἡγήσαντο. Ἰουδαῖοι γὰρ τὰ
[5, 21]   προβληθεὶς ἀξίαν, οὐδὲν ἧττον τῇ  Ἰουδαϊκῇ   προλήψει δουλεύειν ἐσπούδαζε· σὺν δὲ
[5, 22]   ἐκεῖνος ἐν τῇ τρίτῃ τῆς  Ἰουδαϊκῆς   Ἀρχαιολογίας φησίν. Ἀλλ´ οὗτοι μὲν
[5, 22]   Χριστὸς ὑπὸ νόμον γενόμενος‘  Ἰουδαϊκῶς   ἔπραττεν, ὑπέμεινεν ὑπὸ Ἰουδαίων
[5, 22]   τὰ τοιαῦτα Ἰουδαϊκὰ μᾶλλον ἡγήσαντο.  Ἰουδαῖοι   γὰρ τὰ συμβαίνοντα ἐν τοῖς
[5, 21]   γὰρ ἐπιτελεῖσθαι αὐτὴν ὡς καὶ  Ἰουδαῖοι   παρατηροῦσι, καὶ ὡς οἱ ἐν
[5, 22]   ἐκτεῖναι, καὶ δεῖξαι ὡς οὐδὲ  Ἰουδαῖοι   τῶν περὶ τοῦ Πάσχα χρόνων
[5, 22]   μόνον φημὶ, ὅτι οἱ φιλοῦντες  Ἰουδαίοις   ἀκολουθεῖν, καὶ περὶ τοὺς τύπους
[5, 21]   βασιλευούσῃ Ῥώμῃ Ναυατιανοὺς μηδέποτε ἠκολουθηκέναι  Ἰουδαίοις·   ἀλλὰ ποιοῦντας ἀεὶ μετ´ ἰσημερίαν
[5, 22]   τοῖς νῦν κατὰ πάντα πεπλανημένοις  Ἰουδαίοις,   ἀλλὰ τοῖς ἀρχαίοις, καὶ Ἰωσήπῳ,
[5, 22]   μετ´ ἰσημερίαν ἐπετέλουν, τὸ συνεορτάζειν  Ἰουδαίοις   ἐκτρεπόμενοι· φάσκοντες ἀεὶ τοῦ ἡλίου
[5, 22]   εὐλόγως πεφιλονεικηκέναι, οὔτε οἱ νῦν  Ἰουδαίοις   ἐσπουδακότες ἀκολουθεῖν. Οὐ γὰρ εἰς
[5, 22]   ὡς Μωϋσέως νόμος τοῖς  Ἰουδαίοις,   καὶ ἡμῖν τὰ εὐαγγέλια
[5, 22]   τὸν μῆνα. Οἱ μὲν γὰρ  Ἰουδαίοις,   καίτοι τὴν ἀκρίβειαν μὴ σώζουσι,
[5, 22]   κατὰ τοῦτο τὸ μέρος ὅμοια  Ἰουδαίοις   καταδικάζεσθαι, τὴν ἐκ τῆς κατάρας
[5, 22]   ἐκλαμβάνουσιν. Οἱ δὲ φίλοι τοῖς  Ἰουδαίοις   ταῦτα μὲν εἰς θεωρίαν ἄγουσι·
[5, 22]   εἰς νοῦν ἐβάλοντο, ὅτι τοῦ  Ἰουδαϊσμοῦ   μετατιθεμένου εἰς Χριστιανισμὸν, τὰ ἀκριβῆ
[5, 22]   Ἰουδαϊκῶς ἔπραττεν, ὑπέμεινεν ὑπὸ  Ἰουδαίων   ἀδικούμενος, εὐεργετῶν τοὺς πάντας
[5, 22]   ὅπως τε Σαμαρεῖς, ἀπόσχισμα ὄντες  Ἰουδαίων,   ἀεὶ μετ´ ἰσημερίαν τὴν ἑορτὴν
[5, 22]   δοκεῖ, καὶ οὐδεμίαν μετὰ τῆς  Ἰουδαίων   ἐπιορκίας ἔχειν κοινωνίαν. Τοιαύτη μὲν
[5, 22]   δοῦλον μὲν δείκνυσι τὸν τῶν  Ἰουδαίων   λαὸν, ἐπ´ ἐλευθερίᾳ δὲ κεκλῆσθαι‘
[5, 22]   Ἱστορικῶς δὲ μόνον πρὸς διαβολὴν  Ἰουδαίων,   ὅτι ἐμιαιφόνουν κατὰ τὰς ἑορτὰς,
[5, 21]   ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Σαββάτιος ἀπὸ  Ἰουδαίων   Χριστιανίσας, ὑπὸ Μαρκιανοῦ πρὸς τὴν
[5, 22]   ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπεστάλκαμεν οὖν  Ἰούδαν   καὶ Σίλαν, καὶ αὐτοὺς διὰ
[5, 5]   Μελίτιος δὲ μετὰ τὴν ὑπὸ  Ἰουλιανοῦ   ἀνάκλησιν, πάλιν ὑπὸ Οὐάλεντος ἐξορισθεὶς,
[5, 21]   ὑπὸ Μαξίμου τοῦ φιλοσόφου ἅμα  Ἰουλιανῷ   τῷ βασιλεῖ τὰ φιλόσοφα παιδευθείς.
[5, 10]   κατὰ τὴν αὐτὴν ὑπατείαν, τῷ  Ἰουνίῳ   μηνί. Μεταπεμψάμενος οὖν βασιλεὺς
[5, 11]   τὴν ὑπάρχων τότε χειρίζων ἀρχήν.  Ἰουστίνα   δὲ τοῦ βασιλέως Οὐαλεντινιανοῦ
[5, 11]   διὰ τὸ πρὸς Μάξιμον δέος,  Ἰουστίνα   μήτηρ Οὐαλεντινιανοῦ τοῦ μικροῦ,
[5, 26]   ἴσχυσεν· τὸν δὲ υἱὸν τὴν  ἱπποδρομίαν   ἐπιτελέσαι κελεύσας, νυκτὸς ἐπιγενομένης ἐτελεύτησεν,
[5, 26]   μικρὸν δόξας τῆς νόσου ῥαΐσαι  ἱπποδρομίαν   τελεσάμενος κατ´ αὐτὴν τὴν ἡμέραν
[5, 26]   πρὸ ἀρίστου μὲν ἔρρωτο, τὰς  ἱπποδρομίας   θεώμενος· μετὰ δὲ τὸν ἄριστον
[5, 26]   τῇ Μεδιολάνῳ, ἀνερρώσθη τῆς νόσου,  ἱπποδρομίας   τε ἐπινικίους ἐπιτελεῖ· καὶ πρὸ
[5, 22]   μερῶν καὶ αὐτοῦ ὠκεανοῦ, μετὰ  ἰσημερίαν   ἐξ ἀρχαίας τινος παραδόσεως τὸ
[5, 22]   ἑορτῆς ἔλεγον· οἱ δὲ μετ´  ἰσημερίαν   ἐπετέλουν, τὸ συνεορτάζειν Ἰουδαίοις ἐκτρεπόμενοι·
[5, 22]   ἀπόσχισμα ὄντες Ἰουδαίων, ἀεὶ μετ´  ἰσημερίαν   τὴν ἑορτὴν ταύτην ἐπιτελοῦσιν. Ἀλλὰ
[5, 21]   Ἰουδαίοις· ἀλλὰ ποιοῦντας ἀεὶ μετ´  ἰσημερίαν   τὸ Πάσχα, μὴ διακρίνεσθαι πρὸς
[5, 15]   τὴν ὀργὴν Θεόφιλος, πέμψας τε  Ἰσίδωρον   πρεσβύτερον, καταλλάσσει λυπούμενον Δάμασον, λυσιτελεῖν
[5, 25]   μέρος Ῥωμαῖοι πρὸς Ῥωμαίους συνεπλέκοντο,  ἰσόπαλος   ἦν μάχη· καθ´
[5, 22]   καὶ Ἀφρικὴν, καὶ ἅπασαν Αἴγυπτον,  Ἱσπανίας,   Γαλλίας, Βρεττανίας, Λιβύας, ὅλην Ἑλλάδα,
[5, 2]   ἄνδρα ἐκ τῶν εὐπατριδῶν τῆς  Ἱσπανίας   καταγόμενον, πολλά τε κατὰ τοὺς
[5, 20]   τῇ ἅπαξ γενομένῃ διαιρέσει οὐχ  ἵστατο·   ἀλλὰ στραφέντες καθ´ ἑαυτῶν πάλιν
[5, 7]   βασιλεὺς τῶν ἐκκλησιῶν χρῄζει,  ἴστε   τῇ ἑξῆς συναχθησομένους ἡμᾶς ἔξω
[5, 20]   τοῦ λόγου δηλώσομεν. Τοῦτο δὲ  ἰστέον,   ὡς βασιλεὺς Θεοδόσιος οὐδένα
[5, 24]   ὅτι τινα τούτων καὶ αὐτοψίᾳ  ἱστόρησα,   καὶ ὅτι λαμπρότερα τὰ ἐν
[5, 13]   αὐτοὶ ὡς τὰ κατ´ αὐτὸν  ἱστορήσαντες   περὶ ὧν οὐκ ᾔδεισαν ἔλεγον,
[5, 0]   δὴ τὴν αἰτίαν, τῇ ἐκκλησιαστικῇ  ἱστορίᾳ   καί τινα τῶν δημοσίων πραγμάτων
[5, 24]   περὶ ὧν διαφέρονται, παραδοῦναι τῇ  ἱστορίᾳ   οὐκ ἄξιον εἶναι κέκρικα, ἵνα
[5, 0]   δὲ καὶ τοὺς βασιλεῖς τῇ  ἱστορίᾳ   περιλαμβάνομεν, διότι ἀφ´ οὗ Χριστιανίζειν
[5, 0]   καιρὸν γενομένους πολέμους, ὅσων τὴν  ἱστορίαν   μετὰ τῆς ἀληθείας ἐδυνήθημεν γνῶναι.
[5, 0]   μέμψασθαι ἡμῖν, ὅτι προθέμενοι ἐκκλησιαστικὴν  ἱστορίαν   συγγράψασθαι ἐπιμίγνυμεν αὐτῇ καὶ τοὺς
[5, 0]   αὐτάρκως εἰρήσθω. Ἤδη δὲ τῆς  ἱστορίας   ἁπτώμεθα. ~Ὡς μετὰ τὸν θάνατον
[5, 22]   ἐν τῇ πέμπτῃ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς  Ἱστορίας   Εὐσέβιος λέγει. Τινὲς μὲν οὖν,
[5, 0]   ~ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πρὶν ἀρξώμεθα τῆς  ἱστορίας   τοῦ πέμπτου βιβλίου, φαμὲν πρὸς
[5, 22]   εὐαγγέλια οἱ ἀπόστολοι διηπείλησαν.  Ἱστορικῶς   δὲ μόνον πρὸς διαβολὴν Ἰουδαίων,
[5, 25]   πόλεμον πλεῖστοι τῶν πέραν τοῦ  Ἴστρου   βαρβάρων ἐπηκολούθουν, συμμαχεῖν κατὰ τοῦ
[5, 0]   διὰ χρόνου μῆκος εὑρεῖν οὐκ  ἰσχύσαμεν.   Τῶν δὲ μετὰ ταῦτα, ὅσα
[5, 6]   κατὰ τὰ Ἰλλυριῶν ἔθνη, οὐδὲ  ἴσχυσε   συναρπάσαι παρ´ ἐκείνου γεγενημένη
[5, 25]   ὁρμῆς ἔφερε κατ´ αὐτῶν· τοσοῦτον  ἴσχυσεν   τοῦ βασιλέως εὐχή. Τοῦτον
[5, 26]   μὲν τὴν θέαν προελθεῖν οὐκ  ἴσχυσεν·   τὸν δὲ υἱὸν τὴν ἱπποδρομίαν
[5, 10]   λόγοις περὶ τοῦ δόγματος οὐκ  ἰσχύων,   ἀναγνώστην ὑπ´ αὐτῷ Σισίννιον ὄνομα
[5, 24]   Καρτερίου δὲ μὴ συναινοῦντος αὐτῷ.  Ἴσως   δ´ ἂν καὶ ἄλλαι τινες
[5, 11]   πόλεμον ἐπιτίθεται. Ἐν δὲ τῇ  Ἰταλίᾳ   κομιδῆ νέου τυγχάνοντος Οὐαλεντινιανοῦ, τὴν
[5, 18]   Θεοδόσιος ἐπ´ ὀλίγον κατὰ τὴν  Ἰταλίαν   διατρίψας, μέγιστα τὴν Ῥωμαίων ὤνησε
[5, 22]   ἂν κατὰ τὴν Ῥωμαίων πόλιν,  Ἰταλίαν   τε, καὶ Ἀφρικὴν, καὶ ἅπασαν
[5, 11]   ὡς εἶχεν ἀναχωρεῖ ἀπὸ τῆς  Ἰταλίας·   καὶ ἐπὶ τὴν Ἰλλυρίδα γενόμενος
[5, 22]   ἀπέχονται, οἱ δὲ τῶν ἐμψύχων  ἰχθῦς   μόνους μεταλαμβάνουσι. Τινὲς δὲ σὺν
[5, 22]   μεταλαμβάνουσι. Τινὲς δὲ σὺν τοῖς  ἰχθύσι   καὶ τῶν πτηνῶν ἀπογεύονται, ἐξ
[5, 15]   τὸν τῶν Ἱεροσολύμων ἐπίσκοπον τελευτήσαντα  Ἰωάννης   διαδέχεται. ~Περὶ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[5, 22]   ἐπιστολή. Τεσσαρεσκαιδεκατῖται δέ φασιν, ὑπὸ  Ἰωάννου   τοῦ ἀποστόλου τὴν παρατήρησιν τῆς
[5, 22]   Ἰουδαίοις, ἀλλὰ τοῖς ἀρχαίοις, καὶ  Ἰωσήπῳ,   καθὰ ἐκεῖνος ἐν τῇ τρίτῃ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 13/01/2010