>

Livre, Chap.
[2, 27]	δὲ καὶ ὕδωρ ἐπιβάλλοντες ᾗ	ὁ	καπνὸς διεφαίνετο, περιέσεσθαι τοῦ δεινοῦ
[2, 18]	ἀντιπάλου ἡμῖν τε καὶ Πέρσαις	ὁ	ἀγὼν ἔσται. αὐτοὶ γὰρ ἐκ
[2, 3]	ἐξ ἀντιπάλου ἡμῖν τῆς δυνάμεως	ὁ	ἀγὼν ἔσται. Ῥωμαίοις γὰρ τῶν
[2, 6]	τῆς δυνάμεως πρὸς τοὺς ἐπιόντας	ὁ	ἀγών ἐστιν, ἐς χεῖρας τοῖς
[2, 25]	αὐτὸν παίουσι. καὶ αὐτὸν Ἰσαάκης	ὁ	ἀδελφὸς καιρίαν τυπέντα ὑπεξήγαγε τῶν
[2, 13]	δὴ τῷ θεῷ ἐνδελεχέστατα κεχαρισμένος	ὁ	ἀνὴρ εἴη. οὗτος ὁ Βαράδοτος
[2, 21]	εὐφημίαις εἶχον, μᾶλλόν τε σφίσιν	ὁ	ἀνὴρ ἐν τούτῳ εὐδοκιμῆσαι τῷ
[2, 13]	κεχαρισμένος ὁ ἀνὴρ εἴη. οὗτος	ὁ	Βαράδοτος τηνικαῦτα παρὰ τὸν Καβάδην
[2, 20]	εἰ δὲ νῦν ἐνθένδε ἀπαλλαγεὶς	ὁ	βάρβαρος οὗτος ἑτέρᾳ τινὶ ἐπισκήψει
[2, 28]	Ταύτης οὖν τῆς πείρας ἀποτυχὼν	ὁ	βάρβαρος οὗτος ὡς πρεσβεύων ἐς
[2, 24]	οὕσπερ ἠκηκόει, ἀνήνεγκεν. οἷς δὴ	ὁ	βασιλεὺς αὐτίκα ἠγμένος αὐτῷ τε
[2, 7]	Χοσρόην αὐτόν. θυμῷ τε πολλῷ	ὁ	βασιλεὺς ἤδη ἐχόμενος τὴν πόλιν
[2, 15]	γε δὴ ὅτι, ἐπειδὰν αὐτοῖς	ὁ	βασιλεὺς τελευτήσειε, ξύμβολα τῆς ἀρχῆς
[2, 29]	ἄνθρωποι οὐδαμῆ ᾤκηντο, Πέτραν Ἰουστινιανὸς	{ὁ}	βασιλεὺς τὴν πόλιν ἐν τοῖς
[2, 20]	ἐς Εὐφρατησίαν ἀφίκετο, Ἰοῦστος δὲ,	ὁ	βασιλέως ἀνεψιὸς, ἐν Ἱεραπόλει ξύν
[2, 24]	οὐ πολλῷ ἄποθεν. Ἰοῦστός τε	ὁ	βασιλέως ἀνεψιὸς καὶ Περάνιος καὶ
[2, 28]	τετελευτήκασι στρατηγοὶ δύο, Ἰοῦστός τε	ὁ	βασιλέως ἀνεψιὸς καὶ Περάνιος ὁ
[2, 21]	ἐσβολῇ Ῥωμαίοις γενέσθαι ξυνέβη, καὶ	ὁ	Βελισάριος βασιλεῖ ἐς Βυζάντιον μετάπεμπτος
[2, 22]	μηρὸν ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη, ἐφ´ οὗ	ὁ	βουβὼν ἐπαρθεὶς ὡς ἥκιστα ἔμπυος
[2, 22]	ἐπὶ πλεῖστον ἐγίνετο· οἷς δὲ	ὁ	βουβὼν ἐπὶ τῆς προτέρας ἰδέας
[2, 22]	ὅσοις μὲν οὖν μείζων τε	ὁ	βουβὼν ᾔρετο καὶ ἐς πῦον
[2, 6]	Ἰταλίας ἐπανήκοι, ἐκέλευε. διὸ δὴ	ὁ	Βούζης ἅπαντα τὸν στρατὸν ἑπόμενον
[2, 6]	ἀναγκαίων στρατῷ τοσούτῳ πορίζεσθαι. τοσαῦτα	ὁ	Βούζης εἰπὼν λέγειν μὲν τὰ
[2, 3]	μὲν οὖν τὸν Ἰωάννην Βασσάκης	ὁ	γαμβρὸς ἐλιπάρει δρασμοῦ ἔχεσθαι. ἐπεὶ
[2, 10]	ὅπως αὐτὸς κρείσσων εἶναι δοκῇς.	ὁ	γὰρ ἐν τοῖς κακοῖς ἐλασσούμενος,
[2, 30]	καὶ νηῶν οὐ παρουσῶν σφίσιν.	ὁ	γὰρ ποταμὸς οὗτος βάθους μὲν
[2, 6]	πολὺν ἕψεσθαι. ἔς τε Ἀντιόχειαν	ὁ	Γερμανὸς ἀφικόμενος περιῆλθε τὸν περίβολον
[2, 2]	πρεσβείαν καθίστασθαι, ἡμᾶς δὲ Οὐίττιγις	ὁ	Γότθων τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλεὺς
[2, 30]	τὰ ἐκείνῃ χωρία. ὧν δὴ	ὁ	Γουβάζης αἰσθόμενος τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε
[2, 29]	δὴ ἄρχοντα Μερμερόην ἐπέστησεν. ὧνπερ	ὁ	Γουβάζης αἰσθόμενος τῷ Δαγισθαίῳ ἐπίκοινα
[2, 29]	Λαζοῖς ἐγένοντο Πέρσαι. Νῦν δὲ	ὁ	Γουβάζης μαθὼν τὴν Περσῶν ἔφοδον
[2, 25]	ὁμώνυμον ἐν τῷ κρημνώδει ἐστίν.	ὁ	γοῦν Ναβέδης λίθοις μὲν καὶ
[2, 21]	τε καὶ Ἀδόλιον ἡσυχῆ μένειν.	Ὁ	γοῦν Χοσρόης γέφυραν σὺν πολλῷ
[2, 29]	ἔτι μᾶλλον ἐγένοντο. διὸ δὴ	ὁ	Δαγισθαῖος βασιλεῖ μὲν τὰ ξυνενεχθέντα
[2, 12]	σφίσιν ἐκ βασιλέως Αὐγούστου ἥκοι.	ὁ	δὲ ἀποκρινάμενος Ἐδεσσηνοῖς ἐνεγκεῖν ἔφη
[2, 1]	ἐκέλευεν αὐτὸν ξυμπορίζεσθαι πολέμου αἰτίας.	ὁ	δὲ Ἀρέθᾳ ἐπικαλέσας ὅτι αὐτὸν
[2, 12]	κατὰ ἔθνος βασιλεῖς τηνικαῦτα ἐκάλουν)	ὁ	δὲ Αὔγαρος οὗτος ξυνετώτατος ἐγεγόνει
[2, 3]	μείνωσι, τὰ σφέτερα αὐτῶν ἔχοντες.	ὁ	δὲ αὐτοῖς ἄσμενός τε γράψας
[2, 20]	χρήματα, ᾗπερ ξυνέκειτο, πράττειν ἠξίου.	ὁ	δὲ αὐτὸν ἐς Σεργιούπολιν τινὰς
[2, 11]	ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς ἔπεσεν,	ὁ	δὲ αὐτοῦ τὸν ἀκινάκην σπασάμενος
[2, 21]	δὴ πολέμῳ ἐπ´ αὐτοὺς ἴασιν.	ὁ	δὲ γενόμενος ἐν μέσοις Ῥωμαίοις,
[2, 30]	τῷ Μήδων στρατῷ ἐνθένδε ᾔει.	Ὁ	δὲ Γουβάζης, μαθὼν ὅσα δὴ
[2, 14]	ἐν τοῖς Περσῶν ἤθεσι θνήσκει,	ὁ	δὲ δὴ ἕτερος αὐτοῦ ἔμεινεν.
[2, 2]	προσῆκον, ἐς τὴν πρεσβείαν καθίστατο,	ὁ	δὲ δὴ ἕτερος αὐτῷ ὑπηρετῶν
[2, 21]	ἐπανήκοντες τοὺς Χοσρόου λόγους ἀπήγγελλον,	ὁ	δὲ εἰς τὴν Ἔδεσσαν ἀφικόμενος
[2, 11]	τῆς σωτηρίας τὸ θαρσεῖν εἶχον.	ὁ	δὲ Θωμᾶς, ἐπειδὴ περιῆλθε τὸν
[2, 20]	Βελισάριον αὖθις ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν.	ὁ	δὲ ἵπποις τοῖς δημοσίοις ὀχούμενος,
[2, 21]	φίλων αὐτῷ τῇ πορείᾳ χρῆσθαι.	ὁ	δὲ καὶ ταῦτα ὑπεδέχετο ἐπιτελέσειν,
[2, 3]	πάντων ὁμοῦ τῶν ἀνθρώπων κρατεῖν.	ὁ	δὲ καὶ τὸν αἰθέρα περισκοπεῖ
[2, 27]	τὴν φλόγα οἷόν τε εἶναι.	ὁ	δὲ καπνὸς ἀμφὶ δείλην ὀψίαν
[2, 30]	κακόν τι μέγα δυνατὰ ἔσεσθαι.	ὁ	δὲ κατὰ ταῦτα ἐποίει, παντί
[2, 11]	ὅπως αὐτὸ ὕστατα προσκυνήσαντες τελευτήσωσιν.	ὁ	δὲ κατὰ ταῦτα ἐποίει. τότε
[2, 7]	τὰ πράγματα ὧδέ πη εἶχεν.	Ὁ	δὲ Μέγας εἰς Ἀντιόχειαν ἀφικόμενος
[2, 12]	οἱ δείμασθαι ἐν πόλει Ἐδέσσῃ.	ὁ	δὲ ξυνεχώρει καὶ τοῦτο. οὕτω
[2, 13]	δὲ ἀπήντων χρήματα πολλὰ προτεινόμενοι·	ὁ	δὲ οὐ προσήκειν ἔφασκεν, ὅτι
[2, 12]	ἀπολελεῖφθαι μή πω διαβάντας ξυνέβαινεν,	ὁ	δὲ οὐδ´ ὁτιοῦν ὑπολογισάμενος ἔπεμψε
[2, 21]	τοσαῦτα εἰπὼν τὸν πρεσβευτὴν ἀπεπέμψατο.	Ὁ	δὲ παρὰ Χοσρόην γενόμενος παρῄνει
[2, 6]	Παῦλον ἑρμηνέα παρ´ αὐτοὺς πέμψας.	ὁ	δὲ Παῦλος οὗτος ἐτέθραπτό τε
[2, 7]	ὀλίγοις τισὶ πορευόμενος ὀξύτερον ᾔει,	ὁ	δὲ Περσῶν στρατὸς μοῖραν ἀεὶ
[2, 15]	ἐπηρεάζειν τοῖς ἐντυγχάνουσιν εὐπετῶς ἔχοντι.	ὁ	δὲ Πέτρος οὗτος ὥρμητο μὲν
[2, 26]	τὸ δεξιὸν σφενδόνῃ ἐπιτυχὼν βάλλει,	ὁ	δὲ πρηνὴς ἀπὸ τοῦ ἵππου
[2, 1]	τὴν τῶν ἀντιλεγομένων ἐπέτρεψε δίαιταν.	ὁ	δὲ Σοῦμμος Ἰουλιανοῦ ἀδελφὸς ἦν,
[2, 5]	ξυμβαλόντες ἁλώσεσθαι τὸ χωρίον ἀπέφαινον.	ὁ	δὲ στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ τὸν περίβολον
[2, 11]	τὴν παῖδα οὖσαν παρθένον βιάζεσθαι.	ὁ	δὲ ταῦτα ἀκούσας καὶ τῷ
[2, 24]	μὲν οὖν ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπεν·	ὁ	δὲ τοῦ ἱερέως ἀδελφὸς Βαλεριανῷ
[2, 9]	τὰ λύτρα κεκομισμένος διαρκῶς εἴη.	ὁ	δὲ τοῦτο τοῖς πρέσβεσι ξυγκεχωρηκὼς
[2, 11]	ἐστρατοπεδεύσαντο διεσκηνημένοι πρὸ τοῦ περιβόλου.	Ὁ	δὲ Χοσρόης ἄνδρας τῶν ἐν
[2, 14]	καὶ τὸ θέρος μὲν ἐτελεύτα.	~Ὁ	δὲ Χοσρόης πόλιν ἐν Ἀσσυρίοις
[2, 5]	ὄντας ὠνεῖσθαι τοὺς αἰχμαλώτους ἐκέλευεν.	ὁ	δὲ (χρήματα γάρ οἱ οὐκ
[2, 8]	δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ τῶν Ἀντιοχέων	ὁ	δῆμος (εἰσὶ γὰρ οὐ κατεσπουδασμένοι,
[2, 11]	τῷ στρατοπέδῳ ἐπέστελλε. γνοὺς δὲ	ὁ	δῆμος παντὶ σθένει ἀνέκραγον ἐξαίσιον
[2, 26]	ἀφικομένοις στρατόπεδον ἐντυχὼν γνώμῃ βασιλέως	ὁ	Ζαβεργάνης ἀπειλαῖς τε πολλαῖς δεδιξάμενος
[2, 26]	ἐξελὼν ἐπ´ αὐτοὺς ἦλθε. καὶ	ὁ	Ζαβεργάνης αὐτοὺς ξὺν γέλωτι ἀπεπέμψατο,
[2, 8]	καὶ αὐτὸν τῶν τις ἀρχόντων,	ὁ	Ζαβεργάνης, οἰόμενος ξυμβάσεως πέρι βούλεσθαι
[2, 26]	τῶν κινδύνων ὁμολογούντων, „Οὐκοῦν“ ἔφη	ὁ	Ζαβεργάνης „ὠνεῖσθαι ὑμᾶς ταύτην „ἀνάγκη
[2, 22]	προὖπτος ἐγίνετο τῇ νόσῳ ἁλισκομέναις	ὁ	θάνατος. αἱ μὲν γὰρ ἀμβλίσκουσαι
[2, 9]	ὅτι δὴ οὐκ ἀκραιφνῆ τἀγαθὰ	ὁ	θεὸς, „ἀλλὰ κεραννύων αὐτὰ τοῖς
[2, 20]	τὸ στράτευμα ὅλον ὅσα ἂν	ὁ	θεὸς διδῷ ἐλπίδα ἔχω τοὺς
[2, 10]	πάθους χρόνῳ τινὶ πρότερον τέρας	ὁ	θεὸς ἐνδειξάμενος τοῖς ταύτῃ ᾠκημένοις
[2, 11]	τοῖς ὄπισθε λελέξεται λόγοις. ἀλλ´	ὁ	θεὸς, ὥσπερ εἴρηται, Ἀπάμειαν διεσώσατο.
[2, 11]	ἤδη τῇ τῶν χρημάτων ἀφθονίᾳ	ὁ	Θωμᾶς εἶδε, τὸ τοῦ σταυροῦ
[2, 30]	ὅνπερ Γούζην ἐπίκλησιν ἐκάλουν. οὗτος	ὁ	Θωμᾶς πολλὰ τῶν ἀμφὶ τὴν
[2, 28]	τακτόν τινα χρόνον. ἐτύγχανε γὰρ	ὁ	ἰατρὸς οὗτος νόσου τε αὐτὸν
[2, 28]	ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς καὶ Περάνιος	ὁ	Ἴβηρ, Ἰοῦστος μὲν νόσῳ διαφθαρεὶς,
[2, 11]	τισὶ πάσαις ἀναπεπταμέναις ταῖς πύλαις.	ὁ	ἱερεὺς εἶπεν „Ἐπ´ αὐτὸ γὰρ
[2, 11]	γενέσθαι. τὸ μὲν γὰρ ξύλον	ὁ	ἱερεὺς φέρων ἐδείκνυεν, ὕπερθεν δὲ
[2, 5]	τὴν αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντι, Χοσρόης	ὁ	Καβάδου ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων
[2, 26]	~Τῷ δὲ ἐπιγινομένῳ ἔτει Χοσρόης	ὁ	Καβάδου τὸ τέταρτον ἐς γῆν
[2, 20]	~Ἅμα δὲ ἦρι ἀρχομένῳ Χοσρόης	ὁ	Καβάδου τὸ τρίτον στρατῷ μεγάλῳ
[2, 21]	πέμψειε παρ´ αὐτὸν τοὺς πρέσβεις	ὁ	Καῖσαρ (οὕτω γὰρ τὸν Ῥωμαίων
[2, 22]	δειμαίνοντες δηλονότι μὴ δαιμόνων τις	ὁ	καλῶν εἴη. τισὶ δὲ οὐχ
[2, 20]	ἐποίει, τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς	ὁ	Κάνδιδος ξὺν αὐτοῖς ἔπεμψεν. οἱ
[2, 27]	ὁ χοῦς ἐπιβληθείη, ταύτῃ μὲν	ὁ	καπνὸς, ὡς τὸ εἰκὸς, ἀνεστέλλετο,
[2, 30]	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος. Ἰωάννης δὲ	ὁ	Καππαδόκης ἐνιαυτῷ πρότερον βασιλεῖ ἐς
[2, 29]	ἐστι, καταντικρὺ δὲ τελευτᾷ ὄρος	ὁ	Καύκασος. ἐνταῦθα ἔθνη ἄλλα τε
[2, 4]	ὧν ἄρτι ἐμνήσθην. ~Τότε καὶ	ὁ	κομήτης ἀστὴρ ἐφάνη, τὰ μὲν
[2, 15]	καὶ νῦν ἡμεῖς τε καὶ	ὁ	Λαζικῆς βασιλεὺς δίδομεν Πέρσαις ἡμᾶς
[2, 17]	ποιηταὶ γεγενῆσθαι μυθολογοῦσιν) ἐλθὼν Γουβάζης,	ὁ	Λαζῶν βασιλεὺς, προσεκύνησεν ἅτε δεσπότην
[2, 22]	εἴη. τισὶ δὲ οὐχ οὕτως	ὁ	λοιμὸς ἐπεγίνετο, ἀλλ´ ὄψιν ὀνείρου
[2, 27]	εἰρήνῃ ἐνδέξονται λόγους. ἐπεὶ δὲ	ὁ	λόφος αὐτοῖς ἐτετέλεστο ἤδη, καὶ
[2, 26]	ἐκείνου μόνου ἐπιμελούμενος, ὅπως δὴ	ὁ	λόφος ὅτι τάχιστα ἐς ὕψος
[2, 7]	ὁ μὲν Χοσρόης τοσαῦτα εἶπεν,	ὁ	Μέγας δὲ ἀμείβεται ὧδε „Εἰ
[2, 12]	ὅθεν εἴληπτο ἐτύγχανεν οὖσα. καὶ	ὁ	μὲν Αὔγουστος ἐπὶ πλεῖστον τὰ
[2, 4]	δὲ τῷ ἡλίῳ ὄπισθεν εἵπετο.	ὁ	μὲν γὰρ ἐν αἰγοκέρῳ ἦν,
[2, 16]	δοκεῖ, μηδὲν ὑμᾶς τοῦτο εἰσίτω.	ὁ	μὲν γὰρ μακράν που ἀπολελειμμένος
[2, 2]	Ἰουστινιανῷ προέσθαι, ὀρθῶς ἂν εἴποι.	ὁ	μὲν γὰρ νεωτεροποιός τε ὢν
[2, 7]	ὁδοῦ ἤνυε. τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ	ὁ	μὲν ἐς Ἀντιόχειαν, οἱ δὲ
[2, 11]	παρὰ τὸ οὖς μήνιγγα. καὶ	ὁ	μὲν ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς
[2, 11]	σε καὶ δέομαι, δός μοι.	ὁ	μὲν ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπε. ξυνεχώρει
[2, 21]	τῶν ἄλλων ἁπάντων κυνηγετήσειν ἠπείγοντο.	ὁ	μὲν οὖν Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ ἐς
[2, 12]	χοῦν καὶ τὰ θηρία ἔχων.	ὁ	μὲν οὖν Αὔγουστος ἐς τὸν
[2, 24]	τὴν εἰρήνην ὅπη βούλονται διαθήσεσθαι.	ὁ	μὲν οὖν ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπεν·
[2, 28]	ἐς πόλιν Δάρας ἐσιτητὰ εἶναι.	ὁ	μὲν οὖν Ἰσδιγούσνας ἠγανάκτει τε
[2, 30]	ἔμφρων τε βασιλεῖ ἔδοξεν εἶναι.	ὁ	μὲν οὖν Ἰωάννης, Περσῶν σφίσιν
[2, 7]	ὁδῷ εὐζώνῳ ἀνδρὶ ἑκατέρας διέχει.	ὁ	μὲν οὖν Μέγας ἅτε ξὺν
[2, 3]	οὔσης. ἱππεῖς δὲ ἦσαν ἑκάτεροι.	ὁ	μὲν οὖν Σίττας, ὀλίγων οἱ
[2, 11]	γὰρ δὴ παρακαλέσων τοῦτο ἀφῖγμαι.	ὁ	μὲν οὖν στρατὸς ἅπας ἐστρατοπεδεύσαντο
[2, 11]	ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς ὀροφῆς χώραν.	ὁ	μὲν οὖν τῶν Ἀπαμέων δῆμος
[2, 3]	ὁ σίδηρος οὐδαμῆ ἥψατο. καὶ	ὁ	μὲν Σίττας ἔτι μᾶλλον ἢ
[2, 13]	τοὺς οἰκήτορας μόνους, ἀνθρώπους οἰκτρούς.	ὁ	μὲν ταῦτα εἶπε· Καβάδης δὲ
[2, 13]	μάλιστα τῆς σωτηρίας ἐπιμελεῖσθαι. καὶ	ὁ	μὲν ταῦτα σημήνας ἀπιὼν ᾤχετο,
[2, 21]	ὑπὲρ τῆς εἰρήνης προτείνεται λόγους.	ὁ	μὲν τοσαῦτα εἰπὼν τὸν πρεσβευτὴν
[2, 5]	αὐτοῦ μένειν ἠνάγκαζεν. ~Ἐπειδὴ δὲ	ὁ	μὲν χειμὼν ἤδη ὑπέληγε, τρίτον
[2, 7]	κόλασιν ἐς τοὺς αἰτίους ἐπιτελέσειν.	ὁ	μὲν Χοσρόης τοσαῦτα εἶπεν, ὁ
[2, 30]	ταύτῃ πη εἶχε. Γενόμενος δὲ	ὁ	Μερμερόης ἐν τοῖς ὄρεσιν, ὥσπερ
[2, 30]	τὴν ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο. οὕτω μὲν	ὁ	Μερμερόης τῷ Μήδων στρατῷ ἐνθένδε
[2, 15]	ἀεὶ πάτριον Πέρσαις. οὐ γὰρ	ὁ	μηδὲν αὐτὸς ἀδικῶν γίκαιος, εἰ
[2, 30]	οἴκου ἀπεκομίσθησαν. Μερμερόης δὲ καὶ	ὁ	Μήδων στρατὸς ἐνταῦθα ἦλθον ἡμέρᾳ
[2, 17]	πολλῇ ἐξηρτύετο. ~Χοσρόης δὲ καὶ	ὁ	Μήδων στρατὸς, ἐπειδὴ τὴν Ἰβηρίαν
[2, 18]	οὐδενὶ περιιόντες κατήσθιον. ὅπερ κατιδὼν	ὁ	Ναβέδης δρόμῳ πολλῷ ἐπῆγεν ἐπ´
[2, 25]	λαβόντες ἐπυνθάνοντο ὅπη ποτὲ τανῦν	ὁ	Ναβέδης εἴη. καὶ ὃς ἀνακεχωρηκέναι
[2, 25]	τὸν Ῥωμαίων στρατὸν ἐμπεσούσης, ἅπαν	ὁ	Ναβέδης ἐπαφῆκε τοῖς ἐναντίοις τὸ
[2, 25]	κειμένη, Ἀγγλὼν ὄνομα. οὗ δὴ	ὁ	Ναβέδης, ἐπειδὴ τάχιστα τῶν πολεμίων
[2, 25]	Μήδων στρατῷ ἔφασκεν. ὃ δὴ	ὁ	Ναρσῆς ἀκούσας δεινὰ ἐποιεῖτο, καὶ
[2, 24]	δὲ τῶν ταύτῃ καταλόγων Ἰσαάκης	ὁ	Ναρσοῦ ἀδελφός. Φιλημοὺθ δὲ καὶ
[2, 11]	ἑτέρων χωρίς. ἦν δὲ κρεοπώλης	ὁ	νεανίας, Ἀείμαχος ὄνομα. ὃς ἐπειδὴ
[2, 24]	ἀνεψιὸς καὶ Περάνιος καὶ Ἰωάννης	ὁ	Νικήτου παῖς ξύν τε Δομνεντιόλῳ
[2, 19]	οὗ δὴ ἀναστὰς πρῶτος Ἰωάννης	ὁ	Νικήτου υἱὸς ἔλεξε τοιάδε „Ἄριστε
[2, 14]	εἰς τὴν γῆν ἔπεσον, ἅσπερ	ὁ	νόμος ἐκτέμνεσθαι οὐδαμῆ εἴα. ὀλίγῳ
[2, 16]	δὴ τῇ γνώμῃ εἵποντο εὐθὺς	ὁ	ξύλλογος ἅπας. Ῥεκίθαγγος μέντοι καὶ
[2, 18]	εἰ μὴ Βελισάριός τε καὶ	ὁ	ξὺν αὐτῷ στρατὸς καταλαβὼν διεκώλυσε.
[2, 5]	ἔνσπονδοι ἐκ παλαιοῦ ἦσαν. οὗτος	{ὁ}	Ὀδονάθος ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις τὴν ἑῴαν
[2, 10]	ἀπέραντα λελείψεται πάντως, πόλεμος δὲ	ὁ	πέρας οὐκ ἔχων ἐξοικίζειν τῆς
[2, 8]	ὥς μοι ἔμπροσθεν ἐρρήθη, ἐπιμαχώτατος	ὁ	περίβολος ἦν. ἐνταῦθα Ῥωμαῖοι (στενοτάτη
[2, 28]	ταύτῃ πη εἶχεν. Χοσρόης δὲ,	ὁ	Περσῶν βασιλεὺς, ἔνδηλος γέγονε τὴν
[2, 1]	τῇ διαίτῃ ἐτρίβη. Χοσρόης δὲ	ὁ	Περσῶν βασιλεὺς λελύσθαι πρὸς Ἰουστινιανοῦ
[2, 27]	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν. καὶ τότε Παῦλος	ὁ	Περσῶν ἑρμηνεὺς παρὰ τὸ τεῖχος
[2, 4]	ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν. ὅπως δὲ	ὁ	Περσῶν στρατὸς ἐς γῆν τὴν
[2, 15]	Ἰουστῖνος τὴν βασιλείαν παρέλαβε Ῥωμαίων,	ὁ	Πέτρος στρατηγὸς γεγονὼς ἔς τε
[2, 3]	κατορθοῦν, πέπρακται. ὅπη ποτὲ δὲ	ὁ	πόλεμος χωρήσει παντί που δῆλον.
[2, 29]	ἐπίκοινα βουλευσάμενος ἐποίει τάδε. Βόας	ὁ	ποταμὸς ἔξεισιν ἄγχιστά πη τῶν
[2, 29]	οἳ Σάβειροι ἐπικαλοῦνται. ἐπειδὰν δὲ	ὁ	ποταμὸς οὗτος ἀφίκηται ἵνα δὴ
[2, 22]	ἀρχῆς τε καὶ ἄχρις ἑσπέρας	ὁ	πυρετὸς ἦν ὥστε μήτε τοῖς
[2, 27]	ἤδη δέ τισι πρότερον ἡμέραις	ὁ	Ῥεκινάριος ἐς τὸ τῶν βαρβάρων
[2, 15]	ἀρχῆς τῷ διαδεξομένῳ τὴν βασιλείαν	ὁ	Ῥωμαίων βασιλεὺς ἔπεμπε. τὰ δὲ
[2, 26]	γενόμενον ἀσθενὲς εἴη. Πέτρος δὲ	ὁ	Ῥωμαίων στρατηγὸς (ἐνταῦθα γὰρ ξὺν
[2, 19]	ποταμῷ ἵκοντο. Βελισάριος δὲ καὶ	ὁ	Ῥωμαίων στρατὸς οὐδὲν περὶ τοῦ
[2, 18]	τούτῳ δὲ Βελισάριός τε καὶ	ὁ	Ῥωμαίων στρατὸς, οὐδέν τι πεπυσμένοι
[2, 20]	ἐν δεξιᾷ ἔχων. Κάνδιδος δὲ,	ὁ	Σεργιουπόλεως ἱερεὺς, ἐπειδὴ τὸν Μήδων
[2, 3]	ὅλον ἀφείλετο, τοῦ δὲ ὀστέου	ὁ	σίδηρος οὐδαμῆ ἥψατο. καὶ ὁ
[2, 3]	Βυζαντίου βασιλεὺς ἔπεμψεν. ἐνταῦθα γὰρ	ὁ	Σίττας διέτριβεν, ἐπειδὴ Ῥωμαίοις ἐγένοντο
[2, 3]	τῷ δόρατι ἔκτεινεν. οὕτω τε	ὁ	Σίττας ἐξ ἀνθρώπων ἠφάνιστο οὐδενὶ
[2, 3]	τὸν Σίτταν ἦλθεν. ἐτύγχανε δὲ	ὁ	Σίττας ἐς τὸ ἔδαφος τὸ
[2, 3]	δὲ ὀπίσω ὑποχωρήσαντες ἔστησαν, καὶ	ὁ	Σίττας οὐκέτι ἐδίωκεν, ἀλλ´ αὐτοῦ
[2, 3]	τοῦ Ἀκακίου παιδὸς, ἐνταῦθα ἤδη	ὁ	Σίττας τὰ ἐς τὴν ξυμβολὴν
[2, 3]	τε καὶ ξυνετάραξε τὰ ἀνθρώπεια	ὁ	σὸς, ὦ βασιλεῦ, τῷ λόγῳ
[2, 13]	ἔνδοθεν δὲ Ῥωμαῖοι καὶ Μαρτῖνος	ὁ	στρατηγὸς (καὶ γὰρ ἐνταῦθα ὢν
[2, 24]	ξὺν τοῖς ἑπομένοις, ξυνῄει δὲ	ὁ	στρατὸς ἅπας ἐς τρισμυρίους. οὗτοι
[2, 19]	στρατοῦ ἔκειντο. ἅπας μὲν οὖν	ὁ	στρατὸς ἐνθένδε τε ἀπαλλάσσεσθαι καὶ
[2, 30]	λιπόντι, ἅπερ ἐπιφερόμενος ἐξ Ἰβηρίας	ὁ	στρατὸς ἔτυχεν, ἄλλην τινὰ πορείαν
[2, 29]	ἐμὲ χρόνοις ἐδείματο. οὗπερ Ἰωάννης,	ὁ	Τζίβος ἐπικαλούμενος, τὸ μονοπώλιον καταστησάμενος,
[2, 3]	σῆς, ὦ βασιλεῦ, γνώμης. εἴπερ	ὁ	τὴν ἰσχὺν τοῖς ἀδικεῖν βουλομένοις
[2, 7]	Μέγας ἄπρακτος ἀνεχώρησεν. Ἐφραίμιος δὲ,	ὁ	τῆς Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος, δείσας τὴν
[2, 24]	ξὺν αὑτῷ ἔχων. Μαρτῖνος δὲ	ὁ	τῆς ἕω στρατηγὸς ξύν τε
[2, 4]	τοὺς φίλους αἰτίας, οὓς δὲ	ὁ	τῆς φιλίας οὐκ ἀρέσκει θεσμὸς,
[2, 11]	αὐτῷ κατὰ τὰς αὐτὰς ἁματροχιὰς	ὁ	τὸ πράσινον ἀμπεχόμενος χρῶμα. ὅπερ
[2, 3]	γενέσθαι τοιόνδε ξυνέβη. Συμεώνης ἐκεῖνος,	ὁ	τὸ Φαράγγιον Ῥωμαίοις ἐνδοὺς, Ἰουστινιανὸν
[2, 14]	τῶν λίαν ἐν Πέρσαις δοκίμων	ὁ	τὸν ἄνθρωπον ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι. Ἀντιοχεῦσι
[2, 3]	τὸ δόρυ ἐρείσας· ὃ δὴ	ὁ	τοῦ Ἐρούλου ἵππος ἐπιπεσὼν ξὺν
[2, 12]	δὲ τὸν χρόνον ἐκεῖνον Ἰησοῦς	ὁ	τοῦ θεοῦ παῖς ἐν σώματι
[2, 15]	Κόλχους οἰόμενοι (φιλίας γὰρ διαλελυμένης	ὁ	τρόπος τῆς μετ´ ἐκείνην πρὸς
[2, 11]	ἡμέρᾳ προσκυνοῦσι μιᾷ. τότε οὖν	ὁ	τῶν Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ τὸν
[2, 2]	εἰπεῖν. ~Ἐν τούτῳ δὲ Οὐίττιγις,	ὁ	τῶν Γότθων ἡγούμενος, ἤδη τῷ
[2, 6]	τῶν ἐν Ἱεραπόλει Ῥωμαίων οὔτε	ὁ	τῶν πολεμίων στρατὸς μαθεῖν ἴσχυσε.
[2, 3]	τοῖς πεπραγμένοις δυνήσεσθε. Ἀρσάκης γὰρ	ὁ	τῶν προγόνων τῶν ἡμετέρων βασιλεὺς
[2, 29]	ἐς ὄψιν ἥκειν. ὅπερ ἐπεὶ	ὁ	Φάβριζος ἔγνω, τὸν Φαρσάνσην μεταπεμψάμενος
[2, 29]	ξυνοίσοντι Λαζοῖς δοκοῦντα εἴη. ἀλλ´	ὁ	Φαρσάνσης κρύφα τῷ Γουβάζῃ ἐσήμηνε
[2, 30]	ποταμοῦ ὄχθῃ. ἐτύγχανε δὲ ταύτῃ	ὁ	Φᾶσις διαβατὸς ὢν, ὅπερ Ῥωμαῖοι
[2, 28]	τὸ λοιπὸν ἤσχαλλον. ὧν δὴ	ὁ	Χοσρόης αἰσθόμενος προτερῆσαι ξὺν τῷ
[2, 6]	ἐπισταμένου τὰ παρόντα σφίσι. ταῦτα	ὁ	Χοσρόης ἀκούσας λόγῳ ξυνετῷ τὸν
[2, 8]	αὐτοῖς πάλαι πεφευγότων στρατιωτῶν. ταῦτα	ὁ	Χοσρόης ἀκούσας, τῶν ἀρίστων πολλοὺς
[2, 21]	ἐς τὴν Περσῶν χώραν. ταύτῃ	ὁ	Χοσρόης ἀναπεισθεὶς τῇ ὑποθήκῃ ἀναστρέφειν
[2, 21]	ἐνταῦθα ξυνειλέχθαι συνέβη. οὓς δὴ	ὁ	Χοσρόης ἀνδραποδίσας ἅπαν ἐς ἔδαφος
[2, 7]	οὐ δέον καθεῖλε. πρὸς ταῦτα	ὁ	Χοσρόης ἀπεκρίνατο ὧδε „Τούτων μέντοι,
[2, 13]	τῇ εἰρήνῃ ξυγκείμενα. ἅπερ ἐπεὶ	ὁ	Χοσρόης ἀπενεχθέντα εἶδε, τούς τε
[2, 4]	πρὸς πάντων ἀνθρώπων. ταῦτα ἐπεὶ	ὁ	Χοσρόης ἀπενεχθέντα εἶδεν, ἐν μὲν
[2, 26]	κυρίους ἐάσουσιν ἔχειν. ταῦτα μὲν	ὁ	Χοσρόης ἀπέρριψεν, Ἔδεσσαν ἐξελεῖν πόνῳ
[2, 13]	ἔγνωσαν. ταύτης οὖν τῆς πείρας	ὁ	Χοσρόης ἀποτυχὼν ἑλεῖν τε τὴν
[2, 20]	δὲ εἰς τὴν Κομμαγηνῶν χώραν	ὁ	Χοσρόης ἀφίκετο, ἣν καλοῦσιν Εὐφρατησίαν,
[2, 28]	ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ. Ταῦτα	ὁ	Χοσρόης βεβουλευμένος Ἰσδιγούσναν, ὡς ἐπὶ
[2, 11]	πράσινον ἀμπεχόμενος χρῶμα. ὅπερ ἐξεπίτηδες	ὁ	Χοσρόης γεγονέναι οἰόμενος ἠγανάκτει τε
[2, 11]	ἐς ἔννοιαν ἥκειν. „Οὐκοῦν“ ἔφη	ὁ	Χοσρόης „δέξασθέ με τῇ πόλει
[2, 12]	σφᾶς αὐτοὺς διεσώσαντο. ἐνθένδε οὐκέτι	ὁ	Χοσρόης ἐβούλετο τὴν ἀποπορείαν ᾗπερ
[2, 10]	ἔχειν. „Οὒκ, ἀλλὰ στρατιώτας οἰκείους“	ὁ	Χοσρόης εἶπεν „ἕξουσι τὸ λοιπὸν
[2, 26]	ἑπτὰ διεσκηνημένοι ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες. Τότε	ὁ	Χοσρόης εἴτε τινὰ ὄψιν ὀνείρου
[2, 13]	γῆς τῆς Ῥωμαίων. διὸ δὴ	ὁ	Χοσρόης ἐκ πατέρων οἱ προσήκειν
[2, 5]	τῷ ἵππῳ ξυνέβη, ἐφ´ οὗ	ὁ	Χοσρόης ἐκάθητο, χρεμετίσαι τε καὶ
[2, 26]	ἡσσημένοις, κατήφεια. ἣν δὴ παρηγορῶν	ὁ	Χοσρόης ἐν τοῖς βασιλείοις Ἐδεσσηνοὺς
[2, 5]	στρατὸν ἕψεσθαι. ταῦτα τοῖς ἀνδράσιν	ὁ	Χοσρόης ἐντειλάμενος ἐν παρασκευῇ τὸν
[2, 24]	τοὺς ἄλλους ἅπαντας. ~Ἐτύγχανε δὲ	ὁ	Χοσρόης ἐξ Ἀσσυρίων ἐς χωρίον
[2, 26]	ὀλίγῳ τε ὕστερον μεταπεμψάμενος αὐτοὺς	ὁ	Χοσρόης, ἐπειδὴ παρ´ αὐτὸν ἵκοντο,
[2, 15]	τούτου Πέρσαις ἔσεσθαι {πρόπονοι} ταύτῃ	ὁ	Χοσρόης ἐπηρμένος τῇ ὑποθήκῃ στρατιάν
[2, 15]	τὴν γῆν. ~Ἐν τούτῳ δὲ	ὁ	Χοσρόης ἐπὶ Κολχίδα τὸν στρατὸν
[2, 20]	ληψομένους. καὶ ἐπεὶ κατὰ ταῦτα	ὁ	Χοσρόης ἐποίει, τῶν οἱ ἑπομένων
[2, 11]	βεβαίῳ τὸ λοιπὸν θέσθαι. ~Τότε	ὁ	Χοσρόης ἐς Σελεύκειαν, πόλιν ἐπιθαλασσίαν,
[2, 7]	εἰπεῖν. τοσαῦτα τὸν Μέγαν εἰπόντα	ὁ	Χοσρόης ἐς τὴν ἀκρόπολιν ἀφῆκεν
[2, 14]	ἐν σπουδῇ ἔχων, πρίν τινα	ὁ	Χοσρόης ἐσβολὴν αὖθις ποιήσεται ἐς
[2, 9]	καὶ ἀργύρου τοσαῦτα τὸ πλῆθος	ὁ	Χοσρόης εὗρεν, ὥστε τῆς λείας
[2, 17]	στρατηγῷ διαφυγόντες ἐσώθησαν. θυμῷ τε	ὁ	Χοσρόης ἐχόμενος Ἀνιαβέδην ἀνεσκολόπισεν, ἅτε
[2, 27]	τε εἶναι. θυμῷ δὲ πολλῷ	ὁ	Χοσρόης ἐχόμενος καὶ ξὺν ἀπειλῇ
[2, 5]	ἥλω. εὐθὺς μὲν οὖν θυμῷ	ὁ	Χοσρόης ἐχόμενος τάς τε οἰκίας
[2, 7]	ταῖς τε τοῦ ἀνδρὸς ὀλοφύρσεσιν	ὁ	Χοσρόης ἠγμένος τὴν δέησιν ἐπιτελῆ
[2, 21]	καλοῦσι Πέρσαι) καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	ὁ	Χοσρόης ἠνάγκαστο ἐς γῆν τὴν
[2, 10]	δὲ χρήματα μέν οἱ πολλὰ	ὁ	Χοσρόης ἠξίου διδόναι Ῥωμαίους, παρῄνει
[2, 5]	ἄντικρυς ἀνεδύετο. διὸ δὴ αὐτὸν	ὁ	Χοσρόης ἠξίου ἐν βιβλιδίῳ τὴν
[2, 28]	γράμματα βασιλεῖ ἔδωκε, δι´ ὧν	ὁ	Χοσρόης Ἰουστινιανὸν βασιλέα σημῆναι ἠξίου
[2, 27]	πέντε κεντηνάρια πρὸς τῶν Ἐδεσσηνῶν	ὁ	Χοσρόης λαβὼν ἐν γράμμασιν αὐτοῖς
[2, 11]	καὶ διαφυγεῖν παντελῶς ἴσχυσε. ταῦτα	ὁ	Χοσρόης μαθὼν καὶ τοῖς ξυμπεσοῦσι
[2, 1]	~Χρόνῳ δὲ οὐ πολλῷ ὕστερον	ὁ	Χοσρόης μαθὼν ὡς καὶ Ἰταλίαν
[2, 11]	διεσώσατο. ἐπεὶ δὲ τὰ κειμήλια	ὁ	Χοσρόης ξύμπαντα εἷλε καὶ αὐτὸν
[2, 29]	Πέρσαι διαρκῶς ἔτυχον. τούτοις δὲ	ὁ	Χοσρόης ξυνταραχθεὶς στρατιὰν πολλὴν ἱππέων
[2, 24]	ἐπὶ Ἀρμενίας χωρία. Ἤδη δὲ	ὁ	Χοσρόης ὀλίγῳ πρότερον τὸ Ἀδαρβιγάνων
[2, 5]	Κιρκήσιον ἐπιτελεῖ σχῆμα. διὸ δὴ	ὁ	Χοσρόης οὔτε φρουρίου ἐθέλων οὕτω
[2, 27]	τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ τὸ στράτευμα	ὁ	Χοσρόης οὕτω διέταξε. τῆς δὲ
[2, 13]	ἐμβάλλεσθαι. τὰ μὲν οὖν πρῶτα	ὁ	Χοσρόης προσβολὴν ποιησάμενος ἐς τὰ
[2, 24]	Μεσοποταμίᾳ τυγχάνει οὖσα. οὓς δὴ	ὁ	Χοσρόης προσδεχόμενος ἡσυχῆ ἔμενεν. ἐν
[2, 6]	ἦν, ἐς δέος ἦλθε μὴ	ὁ	Χοσρόης πυθόμενος βασιλέως ἀνεψιὸν ἐνταῦθα
[2, 17]	εἶναι ξὺν τῷ Ἰωάννῃ μαθὼν	ὁ	Χοσρόης στρατιάν τε καὶ στρατηγὸν
[2, 5]	ᾐσθημένων, παρῆν τε τῷ παντὶ	ὁ	Χοσρόης στρατῷ καὶ τὴν πυλίδα
[2, 7]	ἐπὶ τοὺς Ἀντιοχέας ἤλαυνε καὶ	ὁ	Χοσρόης τὰ λύτρα λαβὼν ἐς
[2, 2]	εἴωθε ξυνοικίζεσθαι. διὰ ταῦτα μὲν	ὁ	Χοσρόης τὰς σπονδὰς λύειν διενοεῖτο.
[2, 8]	διὸ δὴ ζέων τῷ θυμῷ	ὁ	Χοσρόης τειχομαχεῖν ἔγνω. Τῇ οὖν
[2, 9]	ἡλωκόσιν οὐχ ὅσιον. τοσαῦτα μὲν	ὁ	Χοσρόης τερατευόμενός τε καὶ διαθρυπτόμενος
[2, 9]	τοὺς Ἀντιοχέας ἰδέα ἔσχεν. ~Ἐνταῦθα	ὁ	Χοσρόης τοῖς πρέσβεσιν ἔλεξε τοιάδε
[2, 11]	ἀπελαύνειν ὀπίσω. ἔνδηλος δὲ ἦν	ὁ	Χοσρόης τοῖς τε πρέσβεσι καὶ
[2, 13]	τι ἐνθένδε καραδοκῶν. διὸ δὴ	ὁ	Χοσρόης τοὺς αἰχμαλώτους ἅπαντας ἐπαγόμενος
[2, 26]	τότε μὲν οὖν ξὺν ὀργῇ	ὁ	Χοσρόης τοὺς πρέσβεις ἐκέλευεν ὅτι
[2, 5]	εὐπρεπὴς μάλιστα) δρᾶν τι ἀγαθὸν	ὁ	Χοσρόης τοὺς Σουρηνοὺς ἔγνω. πέμψας
[2, 20]	τινὰς, ἀλλ´ οὐ Ῥωμαίων κατηκόους	ὁ	Χοσρόης χωρεῖ, εὖ τε καὶ
[2, 6]	ἱκετεύων οὐκέτι ἀνίει, ἕως αὐτῷ	ὁ	Χοσρόης ὡμολόγησε δέκα τε χρυσοῦ
[2, 20]	ἡ γραφὴ τάδε „Καὶ νῦν	ὁ	Χοσρόης, ὥσπερ οἶσθά που καὶ
[2, 6]	ἰέναι. ἡλίκος μὲν οὖν ἐστιν	ὁ	Χοσρόου στρατὸς ἀκούετε δήπου. ἢν
[2, 27]	οὐδαμῆ εἶχον. ᾗ τε γὰρ	ὁ	χοῦς ἐπιβληθείη, ταύτῃ μὲν ὁ
[2, 12]	τὸ λοιπὸν ξυμβιοτεύειν. ἐπεὶ ταῦτα	ὁ	Χριστὸς ἀπενεχθέντα εἶδεν, ἀντέγραψε πρὸς
[2, 12]	εἰ μὴ ταῦτα, ἅπερ ἐρρήθη,	ὁ	Χριστὸς ἔγραψεν, ἀλλ´ ὅτι ἐς
[2, 19]	Θεόκτιστος, ὁρῶντες ὅτι δὴ καὶ	ὁ	χρόνος τὸ Σαρακηνῶν ἀνάθημα παρῴχηκεν
[2, 22]	οὔτε παραφροσύνη ἐνέπεσε, τούτοις δὴ	ὅ	τε βουβὼν ἐσφακέλιζε καὶ αὐτοὶ
[2, 21]	Χοσρόῃ ἀναχαιτίζειν ποτὲ ἱκαναὶ εἶεν·	(ὅ	τε γὰρ ποταμὸς πολλαχῆ τῶν
[2, 16]	παντάπασιν ἐλευθέραν ποιεῖσθαι τὴν γνώμην.	ὅ	τε γὰρ φόβος, ἀεὶ τοὺς
[2, 7]	μὲν οὖν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	ὅ	τε Μέγας ἐνθένδε ἀπαλλαγεὶς τὴν
[2, 30]	τῶν πλείστων ἀπολωλότων σφίσι, παρέχωνται.	ὅ	τε Μερμερόης ἐπιτωθάζων δακρύων τε
[2, 29]	διώρυχα ἐν χώρῳ ὀλίγῳ πεποίηνται,	ὅ	τε ταύτῃ περίβολος εὐθὺς ἔπεσεν.
[2, 11]	ὥσπερ ἐκεῖνος ἐκέλευε, νικᾶν οὕτως	ὅ	τε Χοσρόης καὶ μέρος τὸ
[2, 15]	αὐτοὺς καὶ γῆν τὴν ἡμετέραν	ὅ	τι βούλοισθε χρῆσθαι. δεόμεθα δὲ
[2, 13]	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ ἐνεργοῦσαν ἐς	ὅ	τι βούλοιτο ἀεὶ τὴν εὐχὴν
[2, 22]	περιπάτους ποιούμενοι, οἱ δὲ ἄλλο	ὅ	τι δὴ πράσσοντες. καὶ τὸ
[2, 26]	ᾔει. Ῥωμαῖοι δὲ οὐκ ἔχοντες	ὅ	τι καὶ δράσουσι πάλιν τοὺς
[2, 30]	οὖσι, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ οὐδὲν	ὅ	τι καὶ λόγου ἄξιον πέμπειν
[2, 3]	δὲ ὢν φύσει ἔσχε καθ´	ὅ	τι τὰ τῆς ψυχῆς ἤθη
[2, 27]	λάβοιεν τοὺς ἐκείνῃ κακουργοῦντας Ῥωμαίους.	ὃ	δὴ γνόντες Ῥωμαῖοι τούτου μὲν
[2, 25]	μὴ ἀσπίδα καὶ τριβώνιον ἁδρὸν,	ὃ	δὴ διεζωσμένοι ἐς τὸν ἀγῶνα
[2, 29]	εἶναι οὐδὲν τοῦ περιβόλου διεστηκὸς,	ὃ	δὴ ἐξικνεῖτο ἐς τὸ πεπτωκὸς
[2, 2]	ἐς τὸ πεισθῆναι αὐτόμολος ἦλθεν.	ὃ	δὴ καὶ ἐς τοὺς Ἀρμενίων
[2, 27]	ἀπειπόντων, ἤδη τὸ ἐκτὸς τεῖχος,	ὃ	δὴ καλοῦσι προτείχισμα, πολλαχῆ διελόντες
[2, 11]	Ἰουστινιανὸν βασιλέα χρώματος τοῦ Βενέτου,	ὃ	δὴ κυάνεόν ἐστιν, ἐκτόπως ἐρᾶν,
[2, 25]	παντὶ τῷ Μήδων στρατῷ ἔφασκεν.	ὃ	δὴ ὁ Ναρσῆς ἀκούσας δεινὰ
[2, 3]	τὸ ἔδαφος τὸ δόρυ ἐρείσας·	ὃ	δὴ ὁ τοῦ Ἐρούλου ἵππος
[2, 5]	τῷ ποδὶ τὸ ἔδαφος κρούειν.	ὃ	δὴ οἱ μάγοι ξυμβαλόντες ἁλώσεσθαι
[2, 26]	ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς ἔπεσεν,	ὃ	δὴ Ῥωμαίους ἔτι μᾶλλον ἐπέρρωσεν.
[2, 22]	καὶ τὸ τοῦ σώματος μόριον,	ὃ	δὴ τοῦ ἤτρου ἔνερθέν ἐστι,
[2, 7]	ἐπιλαβούσης ἐς τὸ φρούριον ἅπαντες,	ὃ	ἐν τῇ ἀκροπόλει ἐστὶ, κατέφυγον
[2, 5]	ἐπὶ θάτερα Ῥωμαίων φρούριον ἔσχατον,	ὃ	Κιρκήσιον ἐπικαλεῖται, ἐχυρὸν ἐς τὰ
[2, 20]	ἐς Εὐρωπὸν τὸ χωρίον ἀφίκετο,	ὃ	πρὸς Εὐφράτῃ ποταμῷ ἐστιν. ἐνθένδε
[2, 27]	ἐκ δὲ ἄκρου χώματος κάτωθεν,	ὃ	πρὸς τῷ τείχει ἐτύγχανεν ὂν,
[2, 24]	τὸ μέγα πυρεῖον ἐνταῦθά ἐστιν,	ὃ	σέβονται Πέρσαι θεῶν μάλιστα. οὗ
[2, 19]	τε ἡμέρας ὁδὸν φρουρίῳ ἐνέτυχον,	ὃ	Σισαυράνων καλοῦσι Πέρσαι. ἐνταῦθα πλῆθός
[2, 6]	πολλὴν μέχρι ἐς τὸ ὄρος,	ὃ	ταύτῃ ἀνέχει, ἔπειτα δὲ καὶ
[2, 4]	ἣ φέρει εἰς τὸ ὄρος	ὃ	ταύτῃ ἀνέχει. οὕτω τε σχεδὸν
[2, 10]	τοὺς διομωμοσμένους σοι ἔναγχος ὅρκους,	ὃ	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων ὕστατόν
[2, 4]	ἢ σοφίσμασι παραγαγεῖν οὐκ ἂν	δύναιο·	τὸ γὰρ θεῖον κρεῖσσον ἢ
[2, 28]	κυνηγεσίῳ τοῦ ἵππου ἐκπεπτωκότι διαρραγῆναι.	διὸ	δὴ ἀντ´ αὐτῶν βασιλεὺς ἑτέρους
[2, 22]	τὰ ἀνήκεστα ἐς ἀεὶ ἔπασχον.	διὸ	δὴ ἅπαντες αὐτοὺς οὐχ ἧσσον
[2, 20]	τοῦ ὕδατος αὐτοὺς παντάπασιν ἐπιλιπόντος.	διὸ	δὴ αὐτοὶ μὲν ἐς λόγους
[2, 5]	εἶναι) τὴν πρᾶξιν ἄντικρυς ἀνεδύετο.	διὸ	δὴ αὐτὸν ὁ Χοσρόης ἠξίου
[2, 30]	γυμνοὺς ἐπὶ τῶν στρωμάτων κειμένους.	διὸ	δὴ αὐτῶν οὐδενὶ ἐς ἀλκὴν
[2, 1]	τοὺς τὰ πρόβατα κεκτημένους διδόναι.	διὸ	δὴ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς Στρατηγίῳ τε
[2, 19]	ἐνδόντες κάθηνται αὐτοῦ οὐδενὶ λόγῳ.	Διὸ	δὴ Βελισάριος ἅπαντας ξυγκαλέσας τοὺς
[2, 19]	ἀναχώρησιν κατὰ τάχος ποιεῖσθαι ἠξίουν.	διὸ	δὴ Βελισάριος πρότερον τοὺς νοσοῦντας
[2, 18]	ὡς ἥκιστά οἱ ἕπεσθαι ἤθελον.	διὸ	δὴ Βελισάριος τῶν ἀρχόντων τοῖς
[2, 29]	τῷ Γουβάζῃ ἐσήμηνε τὰ πρασσόμενα.	διὸ	δὴ Γουβάζης παρὰ μὲν Φάβριζον
[2, 21]	ἀτεχνῶς κατεπτηχόσι τὸν Μήδων στρατόν.	διὸ	δὴ ἐκέλευε Διογένην τε καὶ
[2, 16]	οὔποτε χρῆσθαι ἐς γῆν ἀλλοτρίαν.	διὸ	δὴ ἑξήκοντα ἡμερῶν ὁμολογήσας ξὺν
[2, 17]	πόλιν, Ῥωμαίων αὐτὴν ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον.	διὸ	δὴ ἔτι μᾶλλον ἀμφὶ τὸν
[2, 8]	κτεῖναι, εἰ μὴ προϊδὼν ἐφυλάξατο.	διὸ	δὴ ζέων τῷ θυμῷ ὁ
[2, 24]	Περσῶν στρατῷ τῇ νόσῳ ἁλῶναι·	διὸ	δὴ καὶ Ῥωμαίοις τανῦν ἐς
[2, 8]	κατ´ ἐξουσίαν τῇ φυγῇ χρῆσθαι.	διὸ	δὴ καὶ ταῖς χερσὶ τοῖς
[2, 17]	τὴν πόλιν κατὰ κράτος ἑλεῖν.	διὸ	δὴ κατωρρωδηκότες Ῥωμαῖοι τοῖς βαρβάροις
[2, 7]	τὴν πόλιν ἐν σπουδῇ ἔχοντα.	διὸ	δὴ Μέγας ἄπρακτος ἀνεχώρησεν. Ἐφραίμιος
[2, 24]	τὸν λοιμὸν ἐπισκῆψαι Πέρσαις ξυνέπεσε.	διὸ	δὴ Ναβέδης τηνικαῦτα ἐν Περσαρμενίοις
[2, 5]	τοὺς ἐν ποσὶν ἀεὶ γενησομένους.	διὸ	δὴ ξύν τε φιλοφροσύνῃ πολλῇ
[2, 23]	οἰκίαι παντάπασιν ἔρημοι ἀνθρώπων ἐγένοντο.	διὸ	δὴ ξυνέβη τισὶ τῶν γνωρίμων
[2, 6]	Βελισάριος ἐξ Ἰταλίας ἐπανήκοι, ἐκέλευε.	διὸ	δὴ ὁ Βούζης ἅπαντα τὸν
[2, 29]	εὐέλπιδες πολλῷ ἔτι μᾶλλον ἐγένοντο.	διὸ	δὴ ὁ Δαγισθαῖος βασιλεῖ μὲν
[2, 13]	ἀπηλλάσσετο ἐκ γῆς τῆς Ῥωμαίων.	διὸ	δὴ ὁ Χοσρόης ἐκ πατέρων
[2, 5]	ἀμφὶ τὸ Κιρκήσιον ἐπιτελεῖ σχῆμα.	διὸ	δὴ ὁ Χοσρόης οὔτε φρουρίου
[2, 13]	ἔσεσθαι μέγα τι ἐνθένδε καραδοκῶν.	διὸ	δὴ ὁ Χοσρόης τοὺς αἰχμαλώτους
[2, 26]	αὐτοὺς καὶ τὰ τόξα ἐνήργουν.	διὸ	δὴ οἱ βάρβαροι ἐπενόουν τάδε.
[2, 26]	οἱ αἰσχύνην τινὰ περιβαλέσθαι ξυμβήσεται.	διὸ	δὴ πολλῶν χρημάτων ἀποδόσθαι τὴν
[2, 30]	ἐμπεπτωκότες τὸν πάντα λόγον ἐσήγγειλαν.	διὸ	δὴ Ῥωμαῖοί τε καὶ Λαζοὶ
[2, 27]	δὲ ἔχεσθαι τὸ λοιπὸν ἔμελλον.	Διὸ	δὴ Ῥωμαῖοι τῶν δένδρων τὰ
[2, 3]	καὶ ἐς τὸ Φαράγγιον καταφεύγουσι.	Διὸ	δὴ Σίτταν ἐπ´ αὐτοὺς ἐκ
[2, 12]	πρόσωπον ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι τὴν γνάθον.	διὸ	δὴ τῆς μὲν πόλεως ἀποπειρᾶσθαι
[2, 19]	καρτερώτατα ἐνθένδε τοὺς ἐπιόντας ἠμύνοντο.	διὸ	δὴ τοὺς ἄρχοντας ἅπαντας ξυγκαλέσας
[2, 3]	τῇ κεφαλῇ κράνος οὐκ εἶναι.	διὸ	δὴ τοὺς πολεμίους οὐκ ἔλαθε
[2, 19]	τοῦ ποταμοῦ τὴν διάβασιν εἴη.	διὸ	δὴ Τραϊανῷ τε καὶ Ἰωάννῃ
[2, 28]	σῖτος οὔτε οἶνος οὔτε τι	ἄλλο	ἀγαθὸν φύεται. ἐκ δὲ Ῥωμαίων
[2, 13]	εἴτε ἄνθρωπος ὢν εἴτε τι	ἄλλο	ἀνθρώπου κρεῖσσον, δόξαν τε τοῖς
[2, 24]	Δούβιος, οὔτε ληιζόμενοι οὔτε τι	ἄλλο	ἄχαρι πράσσοντες ἐς τὴν Περσῶν
[2, 28]	καὶ ἀνδράποδα καὶ εἴ τι	ἄλλο	ἐνταῦθα κατὰ πολὺ περιεῖναι ξυμβαίνει·
[2, 15]	ἐς φόρου ἀπαγωγὴν, οὐδέ τι	ἄλλο	ἐπαγγέλλουσιν αὐτοῖς ἐπακούοντες, πλήν γε
[2, 11]	χρυσὸν ἅπαντα καὶ εἴ τι	ἄλλο	ἐτύγχανεν ἀμπεχόμενος, ἐπί τε τὸν
[2, 11]	κομισάμενον ἐνθένδε λίτρας οὐδέν τι	ἄλλο	λυμηνάμενον ἀπελαύνειν ὀπίσω. ἔνδηλος δὲ
[2, 5]	μίξις ποιεῖται. καὶ τεῖχος δὲ	ἄλλο	μακρὸν τοῦ φρουρίου ἐκτὸς χώραν
[2, 26]	δὴ τοῦ ἱπποδρόμου καθύπερθέν ἐστιν,	ἄλλο	μὲν οὐδὲν κακουργήσοντας, πρόβατα δὲ
[2, 11]	θύσας ταῖς νύμφαις ἀπιὼν ᾤχετο,	ἄλλο	μὲν οὐδὲν λυμηνάμενος, τοῦ δὲ
[2, 22]	δὲ περιπάτους ποιούμενοι, οἱ δὲ	ἄλλο	ὅ τι δὴ πράσσοντες. καὶ
[2, 23]	ἀκριβὴς ἐπεκώμαζεν. ἄρτον ἀμέλει ἢ	ἄλλο	ὁτιοῦν διαρκῶς ἔχειν χαλεπόν τε
[2, 15]	ἐς στρατηγίαν δὲ ἀναβεβηκότα κατ´	ἄλλο	οὐδὲν ἢ ὅτι πονηρότατός τε
[2, 6]	ἐς πέρας αὐτοῦ ἐξικνούμενοι οὐκ	ἄλλο	οὐδὲν ἢ τοῖς πολεμίοις ἐνδείξονται
[2, 9]	Χοσρόης εὗρεν, ὥστε τῆς λείας	ἄλλο	οὐδὲν ὅτι μὴ τὰ κειμήλια
[2, 20]	δεξάμενοι τῶν κειμηλίων πολλὰ ἔδοσαν,	ἄλλο	οὐδὲν σφίσιν ἀπολελεῖφθαι ἰσχυριζόμενοι. Χοσρόης
[2, 10]	τῷ ἀσφαλεῖ βιοτεύουσιν. οὐ γὰρ	ἄλλο	οὐδὲν τὸ τοιοῦτον εἴποι τις
[2, 28]	αὐτῷ βουλομένῳ εἴη. οὐ γὰρ	ἄλλο	οὐδὲν τοῖς ἐν Καυκάσῳ οἰκοῦσι
[2, 28]	εὐθὺς, τῇ δὲ πόλει τὸ	ἄλλο	Περσῶν στράτευμα δέξασθαι. προείρητο γὰρ
[2, 30]	ἐτύγχανε δὲ πολλῷ πρότερον καὶ	ἄλλο	στράτευμα λόγου ἄξιον ἐς Λαζικὴν
[2, 13]	ἕκαστος ποδῶν ἑκατὸν, τὸ δὲ	ἄλλο	τεῖχος ἑξήκοντα) τὸ δὲ ἐκτὸς
[2, 15]	οὔτε ἅλας οὔτε σῖτον οὔτε	ἄλλο	τι ἀγαθὸν ἔχουσι, δέρρεις δὲ
[2, 3]	διενοεῖτο. ~Ἐν τούτῳ δὲ καὶ	ἄλλο	τι γενέσθαι τοιόνδε ξυνέβη. Συμεώνης
[2, 25]	μεμνημένοι οὔτε τινὰ αἰδῶ ἢ	ἄλλο	τι ἐν νῷ ἀγαθὸν ἔχοντες.
[2, 13]	οὔτε στρατιωτῶν φρουρὰν ἔχουσα οὔτε	ἄλλο	τι φυλακτήριον, ἀλλὰ τοὺς οἰκήτορας
[2, 25]	γὰρ κράνος οὔτε θώρακα οὔτε	ἄλλο	τι φυλακτήριον Ἔρουλοι ἔχουσιν, ὅτι
[2, 30]	ἐν τῷ παραυτίκα οὔτε τι	ἄλλο	τῶν ἐς τὴν οἰκοδομίαν ἐπιτηδείων
[2, 7]	εἴην, ἔχοιμι ἄν τι καὶ	ἄλλο	τῶν νῦν με λεληθότων εἰπεῖν.
[2, 9]	τῆς χάριτος τετυχηκότος χλευάζοντες, οὐδὲ	ἄλλο	τῶν πάντων οὐδὲν ἐν νῷ
[2, 18]	βάρβαροι περὶ μεσημβρίαν ἐπιθήσονται σφίσιν,	ἐκεῖνο	δηλονότι ἐν νῷ ἔχοντες, ὅτι
[2, 22]	αἵματος ἐπιγινόμενος ἔμετος εὐθὺς διεχρήσατο.	ἐκεῖνο	μέντοι ἀποφήνασθαι ἔχω, ὡς τῶν
[2, 18]	ἐν ὑμῖν ὅσα χρῆν σιωπᾶν,	ἐκεῖνο	μέντοι πρότερον ὑπειπὼν, ὡς πολλῶν
[2, 11]	ἁρμόσαι. οἱ μὲν οὖν ἡνίοχοι	ἀπὸ	βαλβίδων ἀρξάμενοι ἔργου εἴχοντο, τύχη
[2, 30]	ἐς τοὺς ἀνθρώπους ὡραΐζεσθαι πέφυκεν,	ἀπὸ	μειζόνων τε καὶ ὑψηλοτέρων ἐλπίδων
[2, 18]	ἄποθεν τοῦ περιβόλου, ἀλλ´ ὅσον	ἀπὸ	σταδίων δέκα ἐλθὼν ἡσυχῆ ἔμενε.
[2, 18]	τε στρατόπεδον ἐκέλευε ποιεῖσθαι ὅσον	ἀπὸ	σταδίων δύο καὶ τεσσαράκοντα Νισίβιδος
[2, 26]	περιβόλου ἐγένοντο, οἱ δὲ βάρβαροι	ἀπὸ	σταδίων τῆς πόλεως ἑπτὰ διεσκηνημένοι
[2, 27]	ἔργου τούτου ἀπέσχοντο. Ἕκτῃ δὲ	ἀπὸ	ταύτης ἡμέρᾳ, ὄρθρου βαθέος, μοίρᾳ
[2, 10]	πρὸς δύοντά που τὸν ἥλιον,	ἀπὸ	ταὐτομάτου στραφέντα πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον
[2, 8]	στρατιώτας εἶδον πρόσω χωρήσαντας, καταβάντες	ἀπὸ	τῆς ἄκρας ἐν μέσῃ πόλει
[2, 8]	τὰ γὰρ ἐντὸς τοῦ περιβόλου	ἀπὸ	τῆς ἄκρας εὐθὺς κατιόντι {λοιπὸν}
[2, 9]	τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὸ ἱερὸν	ἀπὸ	τῆς ἄκρας κατέβαινεν, ὅπερ ἐκκλησίαν
[2, 9]	βεβαπτισμένον τὸ τρόπαιον, οὐδεμία τῆς	ἀπὸ	τῆς πράξεως ἡδονῆς γέγονεν αἴσθησις.
[2, 26]	ὅτι τάχιστα ἀπαλλάσσεσθαι. Ἡμέρᾳ δὲ	ἀπὸ	τῆς προσεδρείας ὀγδόῃ λόφον ἐπαναστῆσαι
[2, 13]	δειμαμένοις πεποίηται. οἱ γοῦν Πέρσαι	ἀπὸ	τῆς τάφρου ἀρξάμενοι ὤρυσσον. ἧς
[2, 26]	δὲ στρατιωτῶν τε καὶ τῶν	ἀπὸ	τοῦ δήμου ἐπεξελθόντων τοῖς πολεμίοις
[2, 26]	ἐπιτυχὼν βάλλει, ὁ δὲ πρηνὴς	ἀπὸ	τοῦ ἵππου ἐς τὸ ἔδαφος
[2, 11]	εἰ βουλομένοις τοῖς Ἀπαμεῦσιν εἴη	ἀπὸ	τοῦ περιβόλου ἀντιτάξασθαι τῷ Μήδων
[2, 8]	ἐν τοῖς ἱπποδρομίοις εἰώθεσαν, ἐπειδὴ	ἀπὸ	τοῦ περιβόλου κατέβησαν, οὐδαμῆ ἔφευγον,
[2, 27]	οἱ βάρβαροι, βάλλοντες δὲ αὐτοὺς	ἀπὸ	τοῦ περιβόλου Ῥωμαῖοι πολλοὺς ἔκτειναν.
[2, 26]	τούτου ἐγένοντο, καρτερώτατα ἤδη ἀμυνόμενοι	ἀπὸ	τοῦ περιβόλου Ῥωμαῖοι τάς τε
[2, 8]	ἔκ τε τῆς πέτρας καὶ	ἀπὸ	τοῦ τείχους βαλλόμενοι· νῦν δὲ
[2, 6]	ἡμᾶς ἐξελεῖν βούληται, ἡμεῖς δὲ	ἀπὸ	τοῦ τείχους τὸν πόλεμον διενέγκωμεν,
[2, 15]	πλῆθος, οὐχ ὅπως τὴν χώραν	ἀπὸ	τῶν ἐνοχλούντων φρουρήσουσιν (οὐ γὰρ
[2, 8]	ἐς τὸν Χοσρόην ὕβριζόν τε	ἀπὸ	τῶν ἐπάλξεων καὶ ξὺν γέλωτι
[2, 17]	περιβόλου τινὰ ἔξω γενέσθαι οὔτε	ἀπὸ	τῶν ἐπάλξεων φανῆναι τοῖς πολεμίοις
[2, 20]	Σαρακηνῶν Χριστιανὸς μὲν, ταττόμενος δὲ	ὑπὸ	Ἀλαμουνδάρῳ, Ἄμβρος ὄνομα, νύκτωρ παρὰ
[2, 6]	λόγῳ ξυνετῷ τὸν τρόπον ῥυθμίζεσθαι	ὑπὸ	ἀμαθίας οὐδαμῶς ἴσχυσεν, ἀλλ´ ἔτι
[2, 12]	ἐμπεσὼν τύχας τὰς παρούσας ὠδύρετο.	ὑπὸ	δὲ τὸν χρόνον ἐκεῖνον Ἰησοῦς
[2, 22]	τῶν ἐκείνῃ πραγμάτων Ῥωμαίοις ὄντων.	~Ὑπὸ	δὲ τοὺς χρόνους τούτους λοιμὸς
[2, 5]	ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις τὴν ἑῴαν ἀρχὴν	ὑπὸ	Μήδοις γεγενημένην. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[2, 12]	πεποίηνται πύλαις. γέγονε μὲν οὖν	ὑπὸ	Μήδοις χρόνῳ τινὶ ὕστερον, οὐχ
[2, 3]	βασιλείας ἀλλότριος ἐτύγχανεν ὢν, ἡνίκα	ὑπὸ	Πάρθοις ἔκειτο τὰ Περσῶν πράγματα,
[2, 3]	ἀρχῆς, τῷ δὲ ἀληθεῖ λόγῳ	ὑπὸ	σῆς, ὦ βασιλεῦ, γνώμης. εἴπερ
[2, 3]	ὡς μάλιστα, τῷ μὲν φαινομένῳ	ὑπὸ	τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς, τῷ δὲ
[2, 11]	μὲν οὖν τῶν Ἀπαμέων δῆμος	ὑπὸ	τῆς τοῦ θαύματος ἡδονῆς ἐθαμβεῖτό
[2, 8]	τοῦ περιβόλου, αἰσθομένας δὲ ὡς	ὑπὸ	τοῖς πολεμίοις γενήσονται (πανταχόσε γὰρ
[2, 25]	αὐτῶν ἔθανον καὶ πλείους ἔτι	ὑπὸ	τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο. ὅπλα τε
[2, 27]	μεθίεσθαι τοῦ ἔργου τούτου, ἕως	ὑπὸ	τὸν λόφον γένωνται μέσον. ταύτῃ
[2, 28]	οἴκου ἀνεχώρησε παντὶ τῷ στρατῷ.	~Ὑπὸ	τὸν χρόνον τοῦτον Ῥωμαίων τετελευτήκασι
[2, 5]	μέντοι ὀργὴν οὐκ ἐξήνεγκεν, ἀλλ´	ὑπὸ	τῷ προσώπῳ ἀκριβῶς ἔκρυψεν, ὅπως
[2, 26]	πέρας οὐδενὶ τῶν πάντων ἔφασαν	πρὸ	τῆς ἀγωνίας ἔνδηλον εἶναι. πόλεμον
[2, 11]	οὖν στρατὸς ἅπας ἐστρατοπεδεύσαντο διεσκηνημένοι	πρὸ	τοῦ περιβόλου. Ὁ δὲ Χοσρόης
[2, 26]	ἐκ χωρίων ἐγγύς πη ὄντων	πρὸ	τοῦ τείχους ἐν τετραγώνῳ ξυνέθηκεν,
[2, 7]	Περσῶν τῶν μοι οὐ δέον	πρὸ	τοῦδε τοῦ τείχους ἀπολωλότων τὴν
[2, 26]	αὖθις. τῶν τέ τις Οὔννων	πρὸ	τῶν ἄλλων μαχόμενος μάλιστα πάντων
[2, 19]	τὰ ξυμβησόμενα καὶ δυνατοῖς εἶναι	πρὸ	τῶν δεινῶν ἑλέσθαι τὰ κρείσσω.
[2, 26]	δὲ τὴν εἰρήνην ἑλέσθαι ἂν	πρὸ	τῶν κινδύνων ὁμολογούντων, „Οὐκοῦν“ ἔφη
[2, 8]	γινώσκειν. οἱ μὲν γὰρ καὶ	πρὸ	τῶν κινδύνων ὑβρίζουσιν ἐς τὴν
[2, 24]	δὲ ὁ Χοσρόης ὀλίγῳ πρότερον	τὸ	Ἀδαρβιγάνων δέει τῷ ἐκ τῆς
[2, 27]	ἔνερθεν γὰρ ἀπεφήνατο τοῦ καπνοῦ	τὸ	αἴτιον εἶναι, οὐκ ἀφ´ ὧν
[2, 23]	τύχῃ τινὶ εἴτε προνοίᾳ ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἀπολεξαμένη τοὺς πονηροτάτους ἀφῆκεν.
[2, 15]	ὅρια ξὺν τοῖς ἀρχομένοις ἐς	τὸ	ἀκριβὲς διεφύλασσεν, ὅπως δὴ μὴ
[2, 12]	ἐπὶ πλεῖστον τὰ ποιούμενα ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἔβλεπε, καὶ ἐθαύμαζέ γε
[2, 24]	μάγοι τά τε ἄλλα ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἐξοσιοῦνται καὶ μαντείῳ ἐς
[2, 30]	πᾶσιν ἐπέστελλε τῆς φυλακῆς ἐς	τὸ	ἀκριβὲς μάλιστα ἔχεσθαι, αὐτὸς δὲ
[2, 20]	τῷ μὲν λόγῳ διερευνησομένους ἐς	τὸ	ἀκριβὲς τὰ τῆς πόλεως χρήματα,
[2, 2]	ἐν σπονδαῖς καθεστῶτες οὐκ ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ταύτῃ ἐφύλασσον. Χοσρόου τε
[2, 12]	ἁλώσιμος ἔσται. τοῦτο τῆς ἐπιστολῆς	τὸ	ἀκροτελεύτιον οἱ μὲν ἐκείνου τοῦ
[2, 28]	πύλας εὐθὺς, τῇ δὲ πόλει	τὸ	ἄλλο Περσῶν στράτευμα δέξασθαι. προείρητο
[2, 19]	ἅπαντας Χριστιανούς τε καὶ Ῥωμαίους	τὸ	ἀνέκαθεν ὄντας, ἀθῴους ἀφῆκε, τοὺς
[2, 15]	εἶναι. Κόλχοι γὰρ Πέρσαις σύμμαχοι	τὸ	ἀνέκαθεν ὄντες πολλά τε εἰργάσαντο
[2, 11]	μὲν οὖν ἐς Δάφνην ἀνέβη,	τὸ	Ἀντιοχείας προάστειον. ἔνθα δὴ τό
[2, 7]	μὲν γὰρ τρόπου ἀκολασίᾳ ἐς	τὸ	ἀντιτείνειν χωροῦσα μισεῖσθαι, ὡς τὸ
[2, 7]	παρὰ Χοσρόην στείλας. ἀσηκρήτις καλοῦσι	τὸ	ἀξίωμα τοῦτο Ῥωμαῖοι· σήκρητα γὰρ
[2, 8]	καὶ θορύβῳ ἀμυνομένων, οὐκ ἐνεγκοῦσαι	τὸ	ἄχθος αἱ σχοῖνοι, αἷς αἱ
[2, 6]	ἄχρι ἐς ποταμὸν Εὐφράτην ἐς	τὸ	Βελισαρίου ἀπολιπὼν ὄνομα, ὃς ξύμπασαν
[2, 18]	μὲν οὖν Ῥωμαῖοι ξύμπαντες ἐς	τὸ	Βελισαρίου στρατόπεδον ἀπεχώρησαν, οἱ δὲ
[2, 7]	ἐς Ἀντιόχειαν, οἱ δὲ ἐς	τὸ	Βεροίας προάστειον ἦλθον. καὶ χρήματα
[2, 3]	ξυνέβαινε. τύχῃ δέ τινι οἱ	τὸ	βιβλίον ἔχοντες ἑτέρᾳ ἰόντες ὁδῷ
[2, 15]	ἐς τὴν ἔφοδον ἐξηρτύετο, οὔτε	τὸ	βούλευμα ἐς Πέρσας ἐξενεγκὼν, πλήν
[2, 19]	τε λέγειν ἅπασιν ἔδοξε καὶ	τὸ	βούλευμα εὐθὺς ἐπετέλει. Ἀρέθαν τε
[2, 3]	ἐν σπονδαῖς τοῖς πέλας ἁλοῖεν.	τὸ	γὰρ ἔγκλημα τῷ ἐγκεχειρηκότι, κἂν
[2, 7]	τὸ λοιπὸν τῶν χρημάτων εἰσφέρειν.	τὸ	γὰρ ἐκτιννύναι τι τῶν οὐ
[2, 29]	ἐπήγγελλε Γουβάζην ὡς λαθραιότατα διαχρήσασθαι·	τὸ	γὰρ ἐνθένδε αὐτῷ μελήσειν. τὰ
[2, 9]	ὁρμᾶν, ὅπως ὅτι τάχιστα σώζοιντο.	τὸ	γὰρ ἐπεμβαίνειν τοῖς ἡλωκόσιν οὐχ
[2, 19]	Ῥωμαίοις δύναιτο τὸ ξυμπεσὸν πάθος.	τὸ	γὰρ ἐπίπροσθέ πη ἰέναι οὐδὲ
[2, 4]	σοφίσμασι παραγαγεῖν οὐκ ἂν δύναιο·	τὸ	γὰρ θεῖον κρεῖσσον ἢ ἐξαπατᾶσθαι
[2, 7]	δόξῃς οἷς ἐγκεχείρηκας ἀδύνατος εἶναι·	τὸ	γὰρ ὑπερβάλλον ἀεὶ τῷ ἀμηχάνῳ
[2, 9]	ἐς αὐτὴν διὰ ταῦτα πολλοὶ	τὸ	γεγονὸς αὐτῇ παρὰ τὴν ἀξίαν
[2, 3]	καὶ γυναῖκας λαβὼν ἔκτεινεν, ἢ	τὸ	γεγονὸς οὐ ξυνιεὶς ἢ δι´
[2, 8]	ἐχομένων ἐμάχοντο, καὶ ξυμβάλλειν μὲν	τὸ	γεγονὸς οὐδαμῆ ἔχοντες, διεφθάρθαι δὲ
[2, 9]	παρέχεται. καὶ δι´ αὐτὸ οὐδὲ	τὸ	γελᾶν ἄκλαυστον ἔχομεν, παραπέπηγε δέ
[2, 3]	ἐδέοντο, τὰ πιστὰ ἔδωκε, καὶ	τὸ	γράμμα κατασημηνάμενος ἐς αὐτοὺς ἔπεμψε.
[2, 12]	μέντοι, ἀλλὰ τρόπῳ τοιῷδε. ἐπειδὴ	τὸ	γράμμα τοῦ Χριστοῦ Αὔγαρος ἔλαβε,
[2, 30]	εἰς βασιλείαν ἀφίξεται. φιλεῖ γὰρ	τὸ	δαιμόνιον, ὅπερ ἐς τοὺς ἀνθρώπους
[2, 26]	ἄλλων ἴσως ὀνομάτων παρέσται τυχεῖν,	τὸ	δὲ ἀγαθῷ εἶναι δοκεῖν οὐ
[2, 13]	πύργος μὲν ἕκαστος ποδῶν ἑκατὸν,	τὸ	δὲ ἄλλο τεῖχος ἑξήκοντα) τὸ
[2, 13]	τὸ δὲ ἄλλο τεῖχος ἑξήκοντα)	τὸ	δὲ ἐκτὸς πολλῷ μὲν ἔλασσον
[2, 13]	καὶ λόγου πολλοῦ ἄξιόν ἐστι.	τὸ	δὲ μεταξὺ χωρίον εὖρος οὐχ
[2, 7]	ὑπερβάλλον ἀεὶ τῷ ἀμηχάνῳ τετίμηται·	τὸ	δὲ μὴ τοῖς ἀδυνάτοις ἐγχειρεῖν
[2, 5]	ἐκβολὰς ἔχων τῷ Εὐφράτῃ ἀναμίγνυται,	τὸ	δὲ φρούριον τοῦτο πρὸς αὐτῇ
[2, 25]	ἐχώρουν. Πέτρος μὲν οὖν κέρας	τὸ	δεξιὸν εἶχε, Βαλεριανὸς δὲ τὸ
[2, 26]	τις αὐτὸν ἀγροῖκος ἐς γόνυ	τὸ	δεξιὸν σφενδόνῃ ἐπιτυχὼν βάλλει, ὁ
[2, 15]	ὠνεῖσθαι, ἀλλ´ ἐν Πέτρᾳ ξυστησάμενος	τὸ	δὴ καλούμενον μονοπώλιον αὐτὸς κάπηλός
[2, 29]	ἔφασκε δὲ καί οἱ αὐτῷ	τὸ	δημόσιον τὰς συντάξεις ὀφείλειν ἐνιαυτῶν
[2, 7]	τὰς συντάξεις χρόνου μακροῦ σφίσι	τὸ	δημόσιον ὦφλε, καὶ ξὺν αὐτῷ
[2, 22]	ταύτῃ δὴ μόνῃ τῇ νόσῳ	τὸ	διαλλάσσον οὐδὲν ὤνησεν. ἐπέσκηψε δὲ
[2, 28]	πρὸς μέντοι Λαζοὺς καὶ διαφερόντως	τὸ	διαλλάσσον τῆς τε γνώμης ἀεὶ
[2, 15]	ἀποστάσεως αἰτία τοιαύτη τις οὖσα	τὸ	δίκαιον ἐφ´ ἑαυτῆς ἔχει· ὅσα
[2, 2]	τῷ Μακεδόνι. ἀλλὰ γὰρ φθόνῳ	τὸ	δίκαιον οὐδαμῆ εἴωθε ξυνοικίζεσθαι. διὰ
[2, 29]	Ῥωμαῖοι τειχομαχοῦντες οὐδὲν ἤνυον, ἐπὶ	τὸ	διορύσσειν αὖθις ἐτράποντο. ἐς τόσον
[2, 9]	οὐδὲν ἐν νῷ ποιουμένη, ἢν	τὸ	δόξαν αὐτῇ περαίνοιτο μόνον. ἀλλὰ
[2, 3]	ὁ Σίττας ἐς τὸ ἔδαφος	τὸ	δόρυ ἐρείσας· ὃ δὴ ὁ
[2, 3]	τοῦ Ἀρμενίου λέγοντος ἤκουσε καὶ	τὸ	δόρυ, ὥσπερ ἐρρήθη, οἱ ἀποκαυλισθὲν
[2, 25]	τὴν Περσῶν χώραν. ~Ἔστι δὲ	τὸ	Δούβιος χώρα τις τά τε
[2, 25]	πη ἐπισκήψωσιν οἱ πολέμιοι, κατὰ	τὸ	δυνατὸν σφίσιν ἀμύνασθαι. Πρῶτος δὲ
[2, 10]	γε καὶ μὴ περαιτέρω διαπεπράχθω	τὸ	ἔγκλημα, ὅπως αὐτὸς κρείσσων εἶναι
[2, 17]	ὅσον αὐτῷ μὴ ξυμπεσεῖν ἐς	τὸ	ἔδαφος, ἀλλὰ φυγόντες ἐντὸς τοῦ
[2, 22]	στρωμάτων ἐκπίπτοντας καὶ καλινδουμένους ἐς	τὸ	ἔδαφος ἀντικαθίστων αὖθις καὶ ῥιπτεῖν
[2, 8]	ἅπαντες ὅσοι αὐταῖς ἐφεστήκεσαν ἐς	τὸ	ἔδαφος ἐξέπεσον πατάγῳ πολλῷ. οὗ
[2, 9]	δὲ θατέρᾳ χειρὶ ἐμπεπτωκὸς εἰς	τὸ	ἔδαφος, ἐπεί οἱ ξυντρέχειν οὐχ
[2, 11]	μήνιγγα. καὶ ὁ μὲν ἐς	τὸ	ἔδαφος εὐθὺς ἔπεσεν, ὁ δὲ
[2, 26]	πρηνὴς ἀπὸ τοῦ ἵππου ἐς	τὸ	ἔδαφος εὐθὺς ἔπεσεν, ὃ δὴ
[2, 14]	τε πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἐς	τὸ	ἔδαφος εὐθὺς ἤνεγκε, καὶ λέγονται
[2, 17]	κατασείσασα ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐς	τὸ	ἔδαφος καθεῖλεν αὐτίκα. Ῥωμαῖοι δὲ,
[2, 5]	παρὰ Χοσρόην ἀφίκετο, ἐς δὲ	τὸ	ἔδαφος καθῆκεν αὑτὸν καὶ δεδακρυμένος
[2, 5]	χρεμετίσαι τε καὶ τῷ ποδὶ	τὸ	ἔδαφος κρούειν. ὃ δὴ οἱ
[2, 7]	τε τὴν πόλιν ἐμπρήσας ἐς	τὸ	ἔδαφος οὐ δέον καθεῖλε. πρὸς
[2, 10]	καὶ Ἀντιόχειαν τότε ὑπέστη ἐς	τὸ	ἔδαφος πρὸς ἀνδρὸς ἀνοσιωτάτου καταφερομένην
[2, 3]	ἐτύγχανε δὲ ὁ Σίττας ἐς	τὸ	ἔδαφος τὸ δόρυ ἐρείσας· ὃ
[2, 27]	ταύτῃ μὲν ὁ καπνὸς, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἀνεστέλλετο, ἑτέρωθι δὲ οὐκ
[2, 28]	τὸ πῦρ τοῦτο ἠσχολημένων, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἁπάντων ἀνοιγνύναι μὲν τὰς
[2, 28]	περιεῖναι ξυμβαίνει· τούτου τε, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἀποκεκλεισμένοι τὸ λοιπὸν ἤσχαλλον.
[2, 29]	ἐπὶ πλεῖστον ἑστάναι, πεσούμενα, ὡς	τὸ	εἰκὸς, αὐτίκα δὴ μάλα. καὶ
[2, 5]	τὴν ἐπωνυμίαν τῇ πόλει, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἔδωκεν. ἦν δὲ ἡ
[2, 7]	τὸ ἀντιτείνειν χωροῦσα μισεῖσθαι, ὡς	τὸ	εἰκὸς, εἴωθεν, ἡ δὲ τῷ
[2, 25]	τούτῳ γενόμενος. ταραχῆς δὲ, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἐνθένδε πολλῆς ἐς τὸν
[2, 6]	τὸν πόλεμον ἐκ συνθήκης, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἐξαρτύεσθαι, ἀλλ´ οὕτως ἀνεπισκέπτως
[2, 19]	τῶν ἐπιτηδείων τῇ ἀπορίᾳ, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἐπιέζοντο. ἃ δὴ Βελισάριος
[2, 23]	ἡ τοῦ πράγματος πρόνοια, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἦλθε. στρατιώτας οὖν ἐκ
[2, 3]	καὶ ἡμᾶς εὐνοίᾳ τε, ὡς	τὸ	εἰκὸς, καὶ χωρίων ἐμπειρίᾳ πολλῇ
[2, 19]	πολεμίων τινὲς ἐν χωρίοις, ὡς	τὸ	εἰκὸς, κακουργήσουσιν ἐπιτηδείως αὐτοῖς πρὸς
[2, 18]	ἢ ἀναμιχθέντες εἴσω πυλῶν, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ξυνεισπεσούμεθα, ἢ προτερήσαντες αὐτοὺς
[2, 23]	δὴ μάλα οἰόμενοι, ἀνάγκῃ, ὡς	τὸ	εἰκὸς, πάσῃ τὴν ἐπιείκειαν ἐπὶ
[2, 11]	ὀροφῆς μέρος φωτὶ πολλῷ ὑπὲρ	τὸ	εἰωθὸς κατελάμπετο. βαδίζοντός τε τοῦ
[2, 17]	τὴν πόλιν δειμάμενοι, μὴ σφίσι	τὸ	ἐκείνῃ τοῦ περιβόλου μέρος ἐπίμαχον
[2, 3]	κράτος. ἡ μὲν οὖν εἰρήνη	τὸ	ἐκείνου μέρος ἤδη σοι λέλυται,
[2, 27]	πρὸς τὰς προσβολὰς ἀπειπόντων, ἤδη	τὸ	ἐκτὸς τεῖχος, ὃ δὴ καλοῦσι
[2, 27]	θερμήναντες χρόνον καὶ ζέον ὑπεράγαν	τὸ	ἔλαιον περιρραντηρίοις τισὶν ἐπιχέοντες ἔτι
[2, 15]	βασιλεῦ, ναυπηγουμένῳ βατὸν οὐδενὶ πόνῳ	τὸ	ἐν Βυζαντίῳ παλάτιον ἔσται. μεταξὺ
[2, 17]	ἀλλὰ τρόπῳ ἑτέρῳ. κενὸν γὰρ	τὸ	ἐν μέσῳ τῆς οἰκοδομίας χωρίον
[2, 30]	ἂν ἐντύχοιεν, πολλὰ μὲν ἐς	τὸ	ἐν Πέτρᾳ φυλακτήριον ἐσκομίζεσθαι, τοῖς
[2, 29]	γίνεται καὶ Φᾶσις ἀντὶ Βόα	τὸ	ἐνθένδε καλούμενος φέρεται, ναυσίπορος γεγενημένος
[2, 28]	ἐρρήθη, οὔτε βασιλέα σφίσι καταστήσεσθαι	τὸ	ἐνθένδε ξυνεχώρουν Πέρσαι οὔτε αὐτογνωμονοῦντες
[2, 3]	φίλων τε γὰρ καὶ πολεμίων	τὸ	ἐντεῦθεν ἀφροντιστήσας ἅπαντα ξυνέχεέ τε
[2, 6]	ἐλέγετο δὲ καὶ Ῥωμαῖος γένος	τὸ	ἐξ ἀρχῆς εἶναι. οἱ δὲ
[2, 25]	δυσχωρία κρημνώδης ὑπερφυῶς οὖσα καὶ	τὸ	ἐξ ὑπογύου διαταχθέντας ἐς τὴν
[2, 28]	Ἰβηρίαν ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἐς	τὸ	ἔπειτα ἕξειν, οὐκ ἂν ἔτι
[2, 11]	καὶ τοῖς πρέσβεσι ξυγκειμένων, καὶ	τὸ	ἐπίσκοπον ἐκέλευε δοῦναι οὐ χίλια
[2, 10]	τε καὶ προνοίᾳ Περσῶν, οἷς	τὸ	ἔργον ἐπέκειτο τοῦτο. ἐλείφθησαν δὲ
[2, 10]	ἧς τό τε κάλλος καὶ	τὸ	ἐς ἅπαντα μεγαλοπρεπὲς οὐδὲ νῦν
[2, 2]	δὲ κρείσσους γενόμενοι οὐδὲν μελλήσουσι	τὸ	ἐς Πέρσας ἔχθος ἐνδείκνυσθαι. ἐν
[2, 26]	ἀλλὰ δυοῖν αὐτοὺς ἐπάναγκες ἑλέσθαι	τὸ	ἕτερον ἢ πεντακόσια κεντηνάρια χρυσοῦ
[2, 25]	τὸ δεξιὸν εἶχε, Βαλεριανὸς δὲ	τὸ	εὐώνυμον, εἰς δὲ τὸ μέσον
[2, 11]	τε ἅπαντες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας	τὸ	θαρσεῖν εἶχον. ὁ δὲ Θωμᾶς,
[2, 28]	Λαζικὴν ἤθελεν, ἐπὶ Λαζοῖς δὲ	τὸ	θαρσεῖν ὡς ἥκιστα εἶχεν. ἐπειδὴ
[2, 28]	ἀπ´ ἐναντίας αὐτῶν τὰ ἐς	τὸ	θεῖον ἅπαντα ἔχει. χωρὶς δὲ
[2, 27]	μᾶλλον τήν τε ἄσφαλτον καὶ	τὸ	θεῖον ἐνεργεῖν ἴσχυεν ἐπί τε
[2, 4]	ἐστὶ καὶ οἷς τὰ ἐς	τὸ	θεῖον ἱκανῶς ἤσκηται πολέμου φυομένας
[2, 13]	Χοσρόου ἐσβολῇ Ῥωμαίοις ξυνέβη, καὶ	τὸ	θέρος μὲν ἐτελεύτα. ~Ὁ δὲ
[2, 9]	δὲ ξὺν τοῖς πρέσβεσιν ἐς	τὸ	ἱερὸν ἀπὸ τῆς ἄκρας κατέβαινεν,
[2, 11]	λυμηνάμενος, τοῦ δὲ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ	τὸ	ἱερὸν καύσας ξὺν ἑτέραις τισὶν
[2, 13]	προβάτιον ἦν, τοῦτο δὴ ἐς	τὸ	ἱερὸν σπουδῇ πολλῇ ἦγεν. ἀθροίζεται
[2, 10]	τῶν οἰκιῶν, αἳ δὴ ἀμφὶ	τὸ	ἱερὸν τοῦτο τυγχάνουσιν οὖσαι. τοὺς
[2, 11]	χρώμενος τόν τε δῆμον ἐς	τὸ	ἱπποδρόμιον ἀναβαίνειν ἐκέλευε καὶ τοὺς
[2, 3]	ταῖς ἡλίου δυσμαῖς, αὐτὸς ἔχων	τὸ	Ἰταλῶν κράτος. ὥστε σοι ἐπὶ
[2, 23]	ὀλίγῳ πλείους, εἶτα ἔτι μᾶλλον	τὸ	κακὸν ᾔρετο, μετὰ δὲ ἐς
[2, 6]	ἄνθρωποι νενομίκασιν, ἐπιμαχώτατον κατενόησεν ὂν	τὸ	κατ´ αὐτὴν τεῖχος. πέτρα γὰρ
[2, 11]	αὐτοῦ σέλας πυρὸς ἐπεφέρετο καὶ	τὸ	κατ´ αὐτὸν τῆς ὀροφῆς μέρος
[2, 26]	τὰ μὲν οὖν πρῶτα Ῥωμαῖοι	τὸ	κατὰ τὸν λόφον τεῖχος ἑτέρᾳ
[2, 3]	ἔγκλημα τῷ ἐγκεχειρηκότι, κἂν ἀπῇ	τὸ	κατορθοῦν, πέπρακται. ὅπη ποτὲ δὲ
[2, 5]	ἑκατέρου ἀπολαμβάνον τρίγωνον ἐνταῦθα ἀμφὶ	τὸ	Κιρκήσιον ἐπιτελεῖ σχῆμα. διὸ δὴ
[2, 22]	ἔχοντα ἔπασχον· οἷς μὲν γὰρ	τὸ	κῶμα ἐπέκειτο, πάντων ἐπιλελησμένοι τῶν
[2, 10]	τοῦτο. ἐλείφθησαν δὲ καὶ ἀμφὶ	τὸ	λεγόμενον Κεραταῖον οἰκίαι πολλαὶ, οὐκ
[2, 21]	τι αὐτοῦ καθελόντες, οὔπω δὲ	τὸ	λειπόμενον τοῦτο δειμάμενοι, ἐπειδὴ τοὺς
[2, 19]	εἰσιν ἀδύνατοι φύσει, ἐς δὲ	τὸ	ληίζεσθαι πάντων μάλιστα δεξιοί. συνεισβαλοῦσι
[2, 27]	τὴν ξύμβασιν, ἔργου δὲ ἔχεσθαι	τὸ	λοιπὸν ἔμελλον. Διὸ δὴ Ῥωμαῖοι
[2, 19]	Ῥωμαίων τὴν γῆν οὐδεμιᾷ μηχανῇ	τὸ	λοιπὸν ἕξομεν. μὴ τοίνυν ἀλογίστῳ
[2, 3]	ἐς Ῥωμαίους Ἀρμένιοι ξυμβάσεως πέρι	τὸ	λοιπὸν ἔχοντες οὔτε βασιλέα τῷ
[2, 28]	τε, ὡς τὸ εἰκὸς, ἀποκεκλεισμένοι	τὸ	λοιπὸν ἤσχαλλον. ὧν δὴ ὁ
[2, 10]	τῇ εἰρήνῃ ξυνθήκας ἐν βεβαίῳ	τὸ	λοιπὸν θέσθαι. ~Τότε ὁ Χοσρόης
[2, 28]	τῆς εἰρήνης ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	τὸ	λοιπὸν θήσονται. χρῆναι δὲ ὑπὲρ
[2, 29]	ἔρημον ὡς μηδὲ Πέρσαις ἐνθένδε	τὸ	λοιπὸν ἰέναι δυνατὰ ἔσεσθαι. ταῦτά
[2, 11]	προτέρους ἰόντας ἵππους ἐπέχεσθαι, ὅπως	τὸ	λοιπὸν κατόπισθεν γενόμενοι ἀγωνίζωνται· ὅπερ
[2, 25]	ἐποίουν, ἐς ἀλλήλους ὑβρίζοντες, καὶ	τὸ	λοιπὸν μάχης τε καὶ κινδύνου
[2, 12]	ἐνταῦθα ἀγνωμόνων ἀνθρώπων, αὐτῷ δὲ	τὸ	λοιπὸν ξυμβιοτεύειν. ἐπεὶ ταῦτα ὁ
[2, 13]	ἑλεῖν τε τὴν πόλιν μηχανῇ	τὸ	λοιπὸν οὐδεμιᾷ ἐλπίσας, τοῖς πολιορκουμένοις
[2, 3]	ἥκομεν, Βελισάριον δὲ οὔποτε Ἰουστινιανὸς	τὸ	λοιπὸν ὄψεται. οὗπερ ἐκεῖνος ὀλιγωρήσας
[2, 10]	οἰκείους“ ὁ Χοσρόης εἶπεν „ἕξουσι	τὸ	λοιπὸν Πέρσας Ῥωμαῖοι, μισθὸν τῆς
[2, 26]	τῶν μέντοι βαρβάρων φυλακὴν ἀκριβῆ	τὸ	λοιπὸν ποιουμένων οὐκέτι ἐπεξιέναι τινὲς
[2, 7]	οἶμαι, γεγενημένοι ἤ σοί τι	τὸ	λοιπὸν τῶν χρημάτων εἰσφέρειν. τὸ
[2, 24]	Ῥωμαίων ἀρχὴν διὰ Περσαρμενίων ἐσβάλλειν.	τὸ	μέγα πυρεῖον ἐνταῦθά ἐστιν, ὃ
[2, 13]	περιβόλου γινόμενοι ὀλίγῳ ὕστερον καὶ	τὸ	μέγα τεῖχος ἀμείψαντες τὴν πόλιν
[2, 4]	τὸ πλῆθος κακὰ ἢ τοιαῦτα	τὸ	μέγεθος οὐκ ἐνεγκὸν πώποτε τοῖς
[2, 3]	κεφαλὴν ἔτυψε πληγῇ ἐγκαρσίᾳ. καὶ	τὸ	μὲν βρέγμα ὅλον ἀφείλετο, τοῦ
[2, 11]	καὶ πίστεως κρεῖσσον ἐνταῦθα γενέσθαι.	τὸ	μὲν γὰρ ξύλον ὁ ἱερεὺς
[2, 13]	ἡ πόλις τείχεσι περιβέβληται, ὧν	τὸ	μὲν ἐντὸς μέγα τε καὶ
[2, 14]	πόλις ὥσπερ μοι ἐρρήθη, διέφθαρται.	τὸ	μὲν οὖν Ἀντιοχέων πάθος τῇδε
[2, 16]	τε αὐτοῖς καὶ βασιλεῖ μέλλῃ.	τὸ	μὲν οὖν ἐξ ἀρχῆς ἐνθάδε
[2, 4]	καὶ πολλῷ μείζων. καὶ αὐτοῦ	τὸ	μὲν πέρας πρὸς δύοντα ἥλιον,
[2, 17]	παρόντα σφίσιν ἐδήλουν. καὶ ὃς	τὸ	μὲν πλεῖστον τοῦ στρατοῦ πέμψας
[2, 30]	λογισάμενος εὕρισκε σφίσιν ἄμεινον εἶναι	τὸ	μὲν πλέον τοῦ στρατοῦ ἀπαλλάσσεσθαι
[2, 9]	θεῷ φίλον ἐχέτω. Χοσρόης δὲ	τὸ	μὲν στράτευμα τῶν Ἀντιοχέων τοὺς
[2, 22]	ὅ τι δὴ πράσσοντες. καὶ	τὸ	μὲν σῶμα οὔτε τι διήλλασσε
[2, 5]	δὲ κατὰ ταῦτα ἐποίει, καὶ	τὸ	μὲν χρυσίον ὡμολόγησεν ἐνιαυτοῦ δώσειν,
[2, 25]	δὲ τὸ εὐώνυμον, εἰς δὲ	τὸ	μέσον οἱ ἀμφὶ Μαρτῖνον ἐτάσσοντο.
[2, 22]	ἐκείνης οὐ πρότερον ἀπέστη ἕως	τὸ	μέτρον ὀρθῶς καὶ δικαίως τῶν
[2, 23]	ταύτας ποιούμενοι πρὸς τῶν ἀποθνησκόντων	τὸ	μέτρον οὐκέτι ἀντέχοντες ἐς τοὺς
[2, 4]	δὲ τούτων ἀφέμενος σκόπει μὲν	τὸ	μέτρον τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ τὸν
[2, 7]	χείριστα τοῦτο γοῦν φέρεσθαι παραμύθιον,	τὸ	μὴ δοκεῖν τῶν ξυμπεπτωκότων ἡμῖν
[2, 26]	ἐξ ἧς σοι, ὦ βασιλεῦ,	τὸ	μὴ δοκεῖν ὠμοτάτῳ εἶναι ξυμβήσεται.
[2, 15]	δικαίου, προσόντος δὲ τοῦ ξυμφέροντος,	τὸ	μὴ οὐχὶ τοὺς λόγους προσέσθαι
[2, 26]	ἐπιφανῶν ἔπεμψαν. οἷς δὴ ἐς	τὸ	Μήδων ἀφικομένοις στρατόπεδον ἐντυχὼν γνώμῃ
[2, 29]	οὗπερ Ἰωάννης, ὁ Τζίβος ἐπικαλούμενος,	τὸ	μονοπώλιον καταστησάμενος, ὥσπερ μοι ἐν
[2, 3]	ἐς τὴν γῆν ἔκειτο, σπασάμενος	τὸ	ξίφος τὴν φάραγγα διαβαίνειν εὐθὺς
[2, 11]	ἀνέῳγέ τε τὴν θήκην καὶ	τὸ	ξύλον ἐνδεικνύμενος „Ὦ κράτιστε βασιλεῦ“
[2, 11]	ἄλλοις ἅπασιν ἔχειν, τουτὶ δὲ	τὸ	ξύλον, σωτήριόν τε ἡμῖν καὶ
[2, 14]	ἄνθρωπον ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι. Ἀντιοχεῦσι μέντοι	τὸ	ξυμβὰν ἐπὶ Ἀναστασίου βασιλεύοντος τέρας
[2, 22]	ἑκάτερα τοῖς χρωμένοις ἐχώρει, καὶ	τὸ	ξύμπαν εἰπεῖν οὐδεμία μηχανὴ ἀνθρώπῳ
[2, 25]	τῆς σωτηρίας ἐλπίδας εἶχον καὶ,	τὸ	ξύμπαν εἰπεῖν, τοιαύτη γέγονεν ἡ
[2, 23]	τὴν τοῦ βίου καταστροφήν. καὶ	τὸ	ξύμπαν εἰπεῖν, χλαμύδα οὐκ ἦν
[2, 19]	τοῖς ἐν Δάρας Ῥωμαίοις δύναιτο	τὸ	ξυμπεσὸν πάθος. τὸ γὰρ ἐπίπροσθέ
[2, 20]	στρατιωτῶν ἐχούσῃ, εὖ ἴστε ὅτι	τὸ	ξὺν τῇ ἀρετῇ ἀπολωλέναι τοῦ
[2, 19]	καὶ ὅσα Τίγρην ποταμὸν διαβὰν	τὸ	ξὺν τῷ Ἀρέθᾳ στράτευμα ἔπρασσεν.
[2, 6]	χώραν περιβεβλημένῳ πολλὴν μέχρι ἐς	τὸ	ὄρος, ὃ ταύτῃ ἀνέχει, ἔπειτα
[2, 4]	ἀτραπὸν εὗρον ἣ φέρει εἰς	τὸ	ὄρος ὃ ταύτῃ ἀνέχει. οὕτω
[2, 11]	τοῦ μετώπου ἐς τὴν παρὰ	τὸ	οὖς μήνιγγα. καὶ ὁ μὲν
[2, 22]	κακοῦ ἐπιπεσόντος περιγενέσθαι, ἀλλὰ καὶ	τὸ	παθεῖν ἀπροφάσιστον ἦν καὶ τὸ
[2, 18]	ἡμῶν ἐφόδοις ἐμποδὼν στήσεσθαι. καὶ	τὸ	παράδειγμα ἐγγύθεν ὑμῖν. Ναβέδην γὰρ
[2, 3]	αὐτῷ εἴκοντας γένοιτο, ἐγγύθεν σοι	τὸ	παράδειγμα παρ´ ἡμῶν τε αὐτῶν
[2, 15]	ὅντινα δὴ τρόπον, ἀνδράσι δὲ	τὸ	παράπαν ἀγνῶσι προσκεχωρηκότας οὐ δέον
[2, 12]	ἀνθρώποις ὡμίλει, τῷ τε μηδὲν	τὸ	παράπαν ἁμαρτεῖν πώποτε, ἀλλὰ καὶ
[2, 21]	τὰ ὡμολογημένα Καλλίνικον πόλιν οὐδενὸς	τὸ	παράπαν ἀμυνομένου εἷλε. ταύτης γὰρ
[2, 17]	Ἰωάννου, καπήλου τε καὶ ἀπολέμου	τὸ	παράπαν ἀνδρός. τινὲς δὲ οὐκ
[2, 9]	ὃς καὶ Σουρηνοὺς, πρότερον οὐδὲν	τὸ	παράπαν ἠδικηκότας, δόλῳ τε περιελθὼν
[2, 7]	στείλειε, τῶν δὲ πολιτῶν οὐδὲν	τὸ	παράπαν ἠδικηκότων τά τε χρήματα
[2, 23]	ἦν ἐνδιδυσκόμενόν τινα ἐν Βυζαντίῳ	τὸ	παράπαν ἰδεῖν, ἄλλως τε ἡνίκα
[2, 22]	ἕκαστός πη ἐδύνατο, ἤνυον μέντοι	τὸ	παράπαν οὐδὲν, ἐπεὶ κἀν τοῖς
[2, 11]	πόλεων ἀνδραποδισμοὺς ᾤετο εἶναι, οὐδὲν	τὸ	παράπαν ποιούμενος εἰ σπονδάς τε
[2, 3]	Αἰθιόπων ἀρχὰς, ὧν καὶ ἀνήκοοι	τὸ	παράπαν Ῥωμαῖοι ἐτύγχανον ὄντες; ἀλλὰ
[2, 8]	στρατιῶται τῶν ἐν ποσὶν οὐδενὸς	τὸ	παράπαν φειδόμενοι ἔτι μᾶλλον ἢ
[2, 28]	δύο (τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῷ	τὸ	παραπέτασμα τοῦ ξυνεληλυθότος ὁμίλου) τῷ
[2, 15]	τοῖς βασιλείοις τοῖς σοῖς ἐς	τὸ	παρὸν διασώζεται. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[2, 2]	γένοιντο. ἀλλὰ τῷ βούλεσθαι ἐς	τὸ	πεισθῆναι αὐτόμολος ἦλθεν. ὃ δὴ
[2, 29]	διεστηκὸς, ὃ δὴ ἐξικνεῖτο ἐς	τὸ	πεπτωκὸς ἐφεξῆς ὅλον· καὶ ἀντὶ
[2, 26]	ἀδύνατα ἐπαγγείλειε· τοῦ δὲ κινδύνου	τὸ	πέρας οὐδενὶ τῶν πάντων ἔφασαν
[2, 22]	τὸ παθεῖν ἀπροφάσιστον ἦν καὶ	τὸ	περιεῖναι αὐτόματον. καὶ γυναιξὶ δὲ
[2, 26]	ὑπερβαλέσθαι· ὡς δὲ καὶ ταύτης	τὸ	Περσῶν ἔργον πολλῷ καθυπέρτερον ἐγίνετο
[2, 3]	μόνον ἀπολέλειπται αὐτῷ ἐς ἀγῶνα	τὸ	Περσῶν κράτος. ἡ μὲν οὖν
[2, 16]	ἀνόπλους ἐπὶ πλεῖστον ὄντας, κατωρρωδηκότας	τὸ	Περσῶν ὄνομα. οἱ μὲν οὖν
[2, 21]	τυγχάνει καὶ κρεῖσσον ἦν ἄλλως	τὸ	Περσῶν στράτευμα ἢ πρὸς πολεμίων
[2, 8]	δὴ οὐ πολλῷ ὕστερον καὶ	τὸ	Περσῶν στράτευμα ἦλθεν. ἐνταῦθά τε
[2, 25]	ὁ Ναβέδης ἐπαφῆκε τοῖς ἐναντίοις	τὸ	Περσῶν στράτευμα. οἱ δὲ βάλλοντες
[2, 18]	δρόμῳ πολλῷ ἐπῆγεν ἐπ´ αὐτοὺς	τὸ	Περσῶν στράτευμα. Ῥωμαῖοι δὲ (οὐ
[2, 25]	τετρακισχιλίους δὲ ἄνδρας ἅπαν ξυνῄει	τὸ	Περσῶν στράτευμα. Ταῦτα μὲν οὖν
[2, 18]	πύργῳ τινὶ ἔστησαν ἀντὶ τροπαίου	τὸ	Πέτρου σημεῖον, ἀλλᾶντάς τε αὐτοῦ
[2, 29]	οὖσα, Σεβαστόπολίς τε ἐνταῦθα καὶ	τὸ	Πιτιοῦντος φρούριόν ἐστι Σκάνδα τε
[2, 27]	ἡλίου ἀνατολὰς ἦλθε, καί οἱ	τὸ	πλεῖστον τοῦ στρατοῦ εἵπετο, ἔς
[2, 29]	ἐπιτηδείως ἐχρῆτο. δέον οὖν ἀμέλει	τὸ	πλεῖστον τοῦ στρατοῦ ἐς τὸν
[2, 26]	μέσην ἡμέραν, ἐν ᾗ ἑκάτεροι	τὸ	πλέον ἔχειν οἰόμενοι διελύθησαν. καὶ
[2, 9]	μέντοι ἀνθρώπων ὁρῶντί μοι τοσούτων	τὸ	πλῆθος, αἵματί τε πολλῷ βεβαπτισμένον
[2, 25]	ἀναστρέφειν μὲν ξὺν στρατῷ τοσούτῳ	τὸ	πλῆθος αἰσχρόν τε καὶ ἄνανδρον
[2, 28]	καὶ οὔ ποτε Πέρσας τοσούτους	τὸ	πλῆθος ἐν πόλει Ῥωμαίων αὐλίσασθαι.
[2, 18]	εὖ οἶδα ὅτι τοσούτους τε	τὸ	πλῆθος καὶ τοιούτους τὴν ἀρετὴν
[2, 4]	μὲν πολλάκις ἤδη, τοσαῦτα δὲ	τὸ	πλῆθος κακὰ ἢ τοιαῦτα τὸ
[2, 5]	ὀλίγων χρημάτων πρίασθαι ἀνδράποδα τοσαῦτα	τὸ	πλῆθος. Κάνδιδος δὲ κατὰ ταῦτα
[2, 9]	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου τοσαῦτα	τὸ	πλῆθος ὁ Χοσρόης εὗρεν, ὥστε
[2, 21]	πη ἄγχιστα ἐστρατοπεδευμένων βαρβάρων τοσούτων	τὸ	πλῆθος, οὔτε τῷ λόγῳ ἐς
[2, 28]	ἐκ τῆς Λαζικῆς ἀνεχώρησαν, Λαζῶν	τὸ	πλῆθος τῇ Περσῶν ἀρχῇ ἐπιεικῶς
[2, 4]	φόνους τε καὶ ἀνδραποδισμοὺς τοσούτων	τὸ	πλῆθος, ὑπὲρ ὧν σε οὐκ
[2, 25]	πολέμιοι καὶ ὑποζύγια ἔλαβον τοσαῦτα	τὸ	πλῆθος, ὥστε πλουσιώτερα δοκεῖν ἐκ
[2, 19]	λειπομένων οἱ νοσοῦντές εἰσι τοσοῦτοι	τὸ	πλῆθος ὥστε τοὺς θεραπεύσοντάς τε
[2, 26]	ἄγεσταν ἐργαζομένων ἐτίθεντο (οὕτω γὰρ	τὸ	ποιούμενον τῇ Λατίνων φωνῇ ἐκάλουν
[2, 10]	ἐν γὰρ τῷ μηδαμῆ σπένδεσθαι	τὸ	πολεμεῖν ἀπέραντα λελείψεται πάντως, πόλεμος
[2, 30]	ἀντεῖχον, ὡς μή τινα ἐς	τὸ	πολιορκεῖν προθυμίαν τοῖς πολεμίοις, ἅτε
[2, 12]	ἐνθένδε ἀκινησίᾳ ἐπὶ τοὺς ἰατροὺς	τὸ	πρᾶγμα ἦγεν. ἐκ πάσης τε
[2, 11]	κατὰ τὰς αὐτὰς ἁματροχιὰς ὁ	τὸ	πράσινον ἀμπεχόμενος χρῶμα. ὅπερ ἐξεπίτηδες
[2, 11]	ὅ τε Χοσρόης καὶ μέρος	τὸ	πράσινον ἔδοξεν. ἐνταῦθα τῶν τις
[2, 12]	γενομένῳ Χοσρόῃ ῥεύματός φασιν ἐς	τὸ	πρόσωπον ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι τὴν γνάθον.
[2, 13]	τὴν εὐχὴν ἔχων· οὗ καὶ	τὸ	πρόσωπον ἰδὼν ἄν τις εὐθὺς
[2, 21]	τὰ ἐπιτήδεια ἤδη ἐπιλελοίπει, ἅπερ	τὸ	πρότερον ξὺν αὑτοῖς ἔχοντες ἐς
[2, 24]	Πέρσαι θεῶν μάλιστα. οὗ δὴ	τὸ	πῦρ ἄσβεστον φυλάσσοντες μάγοι τά
[2, 27]	ποσὶν ὕλην ἀκμάζειν ἐποίει, καὶ	τὸ	πῦρ ἐπὶ τὰ πρόσω ἀεὶ
[2, 10]	αὐταῖς οὐδεμιᾶς τινος οἰκοδομίας ξυναπτομένης,	τὸ	πῦρ ἐς〉 αὐτὰς ἐξικνεῖσθαι οὐδαμῆ
[2, 24]	τὰ μέγιστα χρῶνται. τοῦτό ἐστι	τὸ	πῦρ, ὅπερ Ἑστίαν ἐκάλουν τε
[2, 28]	ἁπάσας ἐμπρῆσαι, καὶ Ῥωμαίων ἀμφὶ	τὸ	πῦρ τοῦτο ἠσχολημένων, ὡς τὸ
[2, 17]	καὶ ἄλλως ἐπιφανῆ κατεστήσατο. ἐνταῦθα	τὸ	Ῥωμαίων στράτευμα εἶναι ξὺν τῷ
[2, 30]	περιβόλου ἐγένοντο, Τζάνοι δὲ ληισάμενοι	τὸ	Ῥωμαίων στρατόπεδον εὐθὺ τοῦ Ῥιζαίου
[2, 30]	ἐς τὸν στενωπὸν, ἐνταῦθα σφίσι	τὸ	Ῥωμαίων φυλακτήριον ὑπηντίαζον ἐς ἑκατὸν
[2, 19]	ὅτι δὴ καὶ ὁ χρόνος	τὸ	Σαρακηνῶν ἀνάθημα παρῴχηκεν ἤδη. Βελισαρίῳ
[2, 11]	τοῦ σταυροῦ ξύλον ἐκάλυψε, καὶ	τὸ	σέλας ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐπέπαυτο.
[2, 11]	ἱερέως πανταχῆ τοῦ νεὼ συμπροῄει	τὸ	σέλας, φυλάσσον ἀεὶ τὴν ὑπὲρ
[2, 19]	φρούριον ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. οὕτω Βελισάριος	τὸ	Σισαυράνων ἑλὼν τοὺς μὲν οἰκήτορας
[2, 26]	Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν, ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν	τὸ	στράτευμα ἄγων. αὕτη δὲ ἡ
[2, 13]	τε καὶ ἐπῆγεν ἐπὶ Κωνσταντίναν	τὸ	στράτευμα. ἐνταῦθα δὲ ἀφικόμενος ἐνστρατοπεδεύεσθαι
[2, 19]	τοῖς ὑποζυγίοις ἐνθέμενος ὑπῆγεν ὀπίσω	τὸ	στράτευμα. ἐπειδή τε τάχιστα ἐν
[2, 5]	ἐπὶ τὸν περίβολον ὡς τειχομαχήσων	τὸ	στράτευμα ἐπῆγεν. ἐτύγχανε δέ τις
[2, 25]	δὲ τάφρον τινὰ ὀρύξας ἐνταῦθα	τὸ	στράτευμα ἔστησε, προλοχίσας οἰκίσκους τινὰς
[2, 5]	ταῦτα διαπεπραγμένος Χοσρόης πρόσω ἐπῆγε	τὸ	στράτευμα. ~Ἐτύγχανε δὲ ὀλίγῳ ἔμπροσθεν
[2, 25]	παρόντων εἰς τὰ τρία τέλη	τὸ	στράτευμα εὐθὺ τῶν πολεμίων ἐχώρουν.
[2, 18]	ἐγένοντο, Βελισάριος μὲν ἐν δεξιᾷ	τὸ	στράτευμα ἦγεν, οὗ δὴ πηγαί
[2, 27]	σαγηνεύσαντες λάβωσι. τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ	τὸ	στράτευμα ὁ Χοσρόης οὕτω διέταξε.
[2, 27]	βοηθεῖν τε κατὰ τάχος ἐκέλευε	τὸ	στράτευμα ὅλον. καὶ Ῥωμαῖοι θαρσοῦντες
[2, 20]	τὸν Εὐρωπὸν, οὗ δὴ συλλέξας	τὸ	στράτευμα ὅλον ὅσα ἂν ὁ
[2, 20]	δὲ εἶχεν εὐθὺ Παλαιστίνης ἄγειν	τὸ	στράτευμα, ὅπως τά τε ἄλλα
[2, 6]	κελεύσας ἐς τὴν Ἱεράπολιν ἐπῆγε	τὸ	στράτευμα. οὗ δὴ ἀφικόμενός τε
[2, 17]	πολεμίοις ἐκέλευσεν, ἀλλὰ πᾶν ἐξοπλίσας	τὸ	στράτευμα πλησίον που τῶν πυλῶν
[2, 27]	γενομένης ἡσσῶνται Πέρσαι, ἔς τε	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν, αὐτοῦ λιπόντες τὰς
[2, 17]	μὲν οὖν οἱ βάρβαροι ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν· ἤδη γὰρ καὶ
[2, 27]	μάχῃ καὶ δι´ ὀλίγου ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν. καὶ τότε Παῦλος
[2, 5]	αὖθις τῇ ὑστεραίᾳ τειχομαχήσοντες ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν, Ῥωμαῖοι δὲ ἀπογνόντες,
[2, 30]	αὐτίκα ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησεν, ἐπεὶ οὐδείς οἱ
[2, 9]	ξὺν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀπεχώρησεν, οὗ καὶ πρότερον
[2, 24]	φρούριον ἀφικόμενος ἐνταῦθά τε πηξάμενος	τὸ	στρατόπεδον αὐτοῦ ἔμεινε· διέχει δὲ
[2, 11]	ἐπιθειάσας ὀπίσω ἀπήλαυνεν. ἔς τε	τὸ	στρατόπεδον ἀφικόμενος ἐπιθυμίαν οἱ ἔφασκέ
[2, 13]	ὄπισθεν φυγόντες κατὰ τάχος ἐς	τὸ	στρατόπεδον διεσώθησαν. διώκειν γὰρ αὐτοὺς
[2, 30]	καλύβας τῶν πολεμίων ἦλθον, ὡς	τὸ	στρατόπεδον ἐξαιρήσοντες. Τζάνοι δὲ (οὐ
[2, 19]	ποσὶ ληισάμενον οὕτω τε ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἐπανήκοντα ἀπαγγέλλειν σφίσιν ὁποῖά
[2, 19]	Ῥωμαίων ἀφαιρεθείη, οὐκέτι ἀναστρέφειν ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἤθελε. πέμψας οὖν τῶν
[2, 30]	ἔπεμψαν, ὡς μή τις ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον κακουργήσων ἴοι. ὧνπερ δύο
[2, 20]	τὸν στρατὸν ἤγειρε καὶ αὐτοῦ	τὸ	στρατόπεδον κατεστήσατο, ἄρχοντάς τε τοὺς
[2, 15]	τῷ μὲν γὰρ ἡμετέρῳ βασιλεῖ	τὸ	σχῆμα μόνον τῆς βασιλείας ἀπολιπόντες
[2, 19]	φέρει, μέλλησις δὲ σώφρων ἐς	τὸ	σώζειν ἀεὶ τοὺς αὐτῇ χρωμένους
[2, 23]	οἴκοι καθήμενοι ἅπαντες, ὅσοις ξυνέβαινε	τὸ	σῶμα ἐρρῶσθαι, ἢ τοὺς νοσοῦντας
[2, 22]	μελαίναις, ὅσον φακοῦ μέγεθος, ἐξήνθει	τὸ	σῶμα, οἳ οὐδὲ μίαν ἐπεβίων
[2, 22]	πιεζόμενοι, ἢ ἀφ´ ὑψηλοῦ καθιέντες	τὸ	σῶμα. ὅσοις δὲ οὔτε κῶμα
[2, 20]	αὐτὸν ἐν φυλακῇ ἔσχε, καὶ	τὸ	σῶμα πικρότατα αἰκιζόμενος διπλάσια {τὰ}
[2, 8]	δὲ μή τι σφᾶς ἐς	τὸ	σῶμα ὑβρίσωσι Πέρσαι, ταῖς τε
[2, 28]	βασιλέα σημῆναι ἠξίου εἴ οἱ	τὸ	σῶμα ὑγιείας πέρι ὡς ἄριστα
[2, 11]	τὸ Ἀντιοχείας προάστειον. ἔνθα δὴ	τό	τε ἄλσος ἐν θαύματι μεγάλῳ
[2, 19]	ἀπεκρούσθησαν, πολλοὺς τῇ μάχῃ ἀποβαλόντες.	τό	τε γὰρ τεῖχος ἐς ἄγαν
[2, 3]	καὶ Γότθους καὶ Μαυρουσίους διαλογίζου.	τό	τε δὴ κεφάλαιον οὔπω λέλεκται.
[2, 10]	ἀνδρὸς ἀνοσιωτάτου καταφερομένην ἰδεῖν, ἧς	τό	τε κάλλος καὶ τὸ ἐς
[2, 30]	τε ἀμφὶ Γουβάζην καὶ Δαγισθαῖον	τό	τε μέτρον τοῦ Μήδων στρατοῦ
[2, 29]	χωρία τε πολυάνθρωπα ἐνταῦθά ἐστι,	τό	τε Ῥιζαῖον καλούμενον καὶ Ἀθῆναι
[2, 17]	αὐτὸν ὑπώπτευσεν εἶναι, τειχομαχεῖν ἔγνω.	τό	τε στράτευμα ὅλον ἐνταῦθα ἐπαγαγὼν
[2, 30]	τινες ἐν σκότῳ διαφεύγοντες ἐσώθησαν.	τό	τε στρατόπεδον Ῥωμαῖοι καὶ Λαζοὶ
[2, 3]	τοὺς πολεμίους ἀεὶ πεπραγμένων, ἀνὴρ	τό	τε σῶμα ἐς ἄγαν καλὸς
[2, 22]	ἰατρῶν τῇ τῶν ξυμπιπτόντων ἀγνοίᾳ	τό	τε τῆς νόσου κεφάλαιον ἐν
[2, 27]	τὴν ἔξοδον ὅπη δύναιτο ἀναγκάζοντος·	τό	τε ὕδωρ ᾗ μάλιστα ἐπισκήψειε,
[2, 26]	ποιμένες πολλὰ ἐνταῦθά πη παρὰ	τὸ	τείχισμα στήσαντες ἔτυχον, χωρίου τε
[2, 8]	ὑστεραίᾳ ἐπαγαγὼν ἅπαντας Πέρσας ἐπὶ	τὸ	τεῖχος ἄλλους μὲν ἄλλῃ προσβάλλειν
[2, 27]	αὐταῖς γυναιξὶ καὶ παιδαρίοις ἐπὶ	τὸ	τεῖχος ἀνέβαινον. οἱ μὲν οὖν
[2, 7]	ἀλλὰ καὶ τούτων διπλάσια, ἐπεὶ	τὸ	τεῖχος αὐτοῖς ἐπιμαχώτατον ὂν πολλαχῆ
[2, 29]	ἡσυχῆ ἔμενον, Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ	τὸ	τεῖχος διώρυχα ἐν χώρῳ ὀλίγῳ
[2, 27]	Πέρσαι, καραδοκοῦντες δηλονότι τὴν ἐς	τὸ	τεῖχος ἐπιβουλὴν, ὅπως, ἢν μὲν
[2, 6]	ἀποτεμνομένους βαθύν τινα βόθρον ἀμφὶ	τὸ	τεῖχος ἐργάζεσθαι, μή τις ἐνθένδε
[2, 26]	ἐπιγινομένῃ ἡμέρᾳ Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ	τὸ	τεῖχος ἥκων ἔφασκε Ῥωμαίους χρῆναι
[2, 20]	ὄνομα, νύκτωρ παρὰ τῆς πόλεως	τὸ	τεῖχος ἥκων καὶ τὸν πάντα
[2, 27]	Παῦλος ὁ Περσῶν ἑρμηνεὺς παρὰ	τὸ	τεῖχος ἥκων Μαρτῖνον ἐκάλει, ἐφ´
[2, 8]	οὐδαμῆ ἔχοντες, διεφθάρθαι δὲ ταύτῃ	τὸ	τεῖχος οἰόμενοι ἐς φυγὴν ὥρμηντο.
[2, 8]	σφίσιν ἀντιστατοῦντος, κλίμακας ἐπιθέντες ἐπὶ	τὸ	τεῖχος οὐδενὶ πόνῳ ἀνέβαινον. ἔν
[2, 5]	ἰέναι ξὺν αὐτῷ ἄχρι ἐς	τὸ	τεῖχος, παρηγοροῦντας καί τισιν ἀγαθαῖς
[2, 27]	ὑστεραίᾳ μαχούμενοι τοῖς πολεμίοις ἐπὶ	τὸ	τεῖχος προσβαλοῦσιν. ἡμέρᾳ μὲν οὖν
[2, 27]	τοῦ στρατεύματος καταστησάμενος ἅπαν τε	τὸ	τεῖχος ταύτῃ περιβαλὼν κλίμακάς τε
[2, 10]	ἀλλ´ οὐδ´ ὣς ἔγνωσαν οἱ	τὸ	τέρας τοῦτο ἰδόντες ὡς δὴ
[2, 26]	ἐπιγινομένῳ ἔτει Χοσρόης ὁ Καβάδου	τὸ	τέταρτον ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων
[2, 15]	μηκυνόμενόν τε ἀπ´ αὐτῆς ἕξετε	τὸ	τῆς ἡγεμονίας ἀξίωμα, μετεῖναι δὲ
[2, 30]	μέτρον τοῦ Μήδων στρατοῦ καὶ	τὸ	τῆς ὁδοῦ μῆκος μαθεῖν ἴσχυσαν,
[2, 13]	τινα ἔνερθεν ποιουμένων ὁδὸν ἐπὶ	τὸ	τῆς πόλεως τεῖχος, τῶν δὲ
[2, 6]	μοίρᾳ μέν τινι τοῦ στρατοῦ	τὸ	τῆς πόλεως φυλάξωμεν τεῖχος, οἱ
[2, 2]	δεδουλωμένοις ἐπὶ Πέρσας στρατεύσει, οὔτε	τὸ	τῆς φιλίας ἐννοῶν ὄνομα οὔτε
[2, 10]	βιοτεύουσιν. οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν	τὸ	τοιοῦτον εἴποι τις ἂν εἶναι
[2, 9]	ῥύμῃ τῆς βουλήσεως ἀντιστατοῦντος, οὔτε	τὸ	τοῦ ἀνδρὸς διασκοπουμένη ἀξίωμα οὔτε
[2, 30]	προὔλεγον καὶ ὡς χρῆν αὐτὸν	τὸ	τοῦ Αὐγούστου ἀμπίσχεσθαι σχῆμα. ἦν
[2, 24]	ᾤχετο, ἔνθα δὴ οὔπω ἐνδεδημήκει	τὸ	τοῦ λοιμοῦ πάθος. Βαλεριανὸς μὲν
[2, 18]	δὲ πεντήκοντά τε διέφθειραν καὶ	τὸ	τοῦ Πέτρου σημεῖον ἁρπάσαντες ἔσχον.
[2, 8]	ἐγκαλυψαμένας τὰ πρόσωπα καὶ ἐς	τὸ	τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα ἐμπεσούσας ἀφανισθῆναι.
[2, 11]	ἅπαντα, καταθέμενος ἐν τῇ θήκῃ	τὸ	τοῦ σταυροῦ ξύλον ἐκάλυψε, καὶ
[2, 11]	τῆς πόλεως ἀρχιερέα γενόμενοι ἐδέοντο	τὸ	τοῦ σταυροῦ ξύλον ἐπιδεῖξαι σφίσιν,
[2, 11]	χρημάτων ἀφθονίᾳ ὁ Θωμᾶς εἶδε,	τὸ	τοῦ σταυροῦ ξύλον ξὺν τῇ
[2, 22]	οὐκ ἐνταῦθα μόνον, ἔνθα καὶ	τὸ	τοῦ σώματος μόριον, ὃ δὴ
[2, 10]	τοῦ ἑσπερίου ἐπὶ τὸν ἑῷον	τὸ	τοῦ χωρίου ἀφίξεται κράτος, ὅπως
[2, 19]	ἔχοντες, ἐνόσησαν οὕτως ὥστε ἡμιθνῆτες	τὸ	τριτημόριον τοῦ στρατοῦ ἔκειντο. ἅπας
[2, 20]	ἦρι ἀρχομένῳ Χοσρόης ὁ Καβάδου	τὸ	τρίτον στρατῷ μεγάλῳ ἐς γῆν
[2, 9]	πλῆθος, αἵματί τε πολλῷ βεβαπτισμένον	τὸ	τρόπαιον, οὐδεμία τῆς ἀπὸ τῆς
[2, 7]	γὰρ ἐξουσίᾳ τῇ ἄλλῃ καὶ	τὸ	τῷ λόγῳ κρατεῖν ἕπεσθαι πέφυκεν.
[2, 8]	πύλης, ἣ ἐπὶ Δάφνην ἄγει	τὸ	τῶν Ἀντιοχέων προάστειον. ταύτης γὰρ
[2, 3]	λοιποὺς ἐπικράτησις γένοιτο. καί οἱ	τὸ	τῶν Ἀσπετιανῶν καλουμένων γένος, μέγα
[2, 27]	πρότερον ἡμέραις ὁ Ῥεκινάριος ἐς	τὸ	τῶν βαρβάρων στρατόπεδον ἀφῖκτο. ἀλλὰ
[2, 6]	καταλάβωσιν, ἐνθένδε καταθέοντες πὴ μὲν	τὸ	τῶν ἐναντίων στρατόπεδον, πὴ δὲ
[2, 23]	ἐς πεντακισχιλίους ἡμέρᾳ ἑκάστῃ ἐξικνεῖτο	τὸ	τῶν νεκρῶν μέτρον, καὶ αὖ
[2, 20]	„εἴπερ οἷός τε εἶ λαθεῖν	τὸ	τῶν πολεμίων στρατόπεδον, „ὅπως δὴ
[2, 7]	δέον αὐτὴν ἐκπεπωκότων, ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη	τὸ	ὕδωρ. Βεροιαίοις μὲν τὰ πράγματα
[2, 3]	ξυμφρονήσαντες τὸν Ἀκάκιον καὶ ἐς	τὸ	Φαράγγιον καταφεύγουσι. Διὸ δὴ Σίτταν
[2, 3]	τοιόνδε ξυνέβη. Συμεώνης ἐκεῖνος, ὁ	τὸ	Φαράγγιον Ῥωμαίοις ἐνδοὺς, Ἰουστινιανὸν βασιλέα
[2, 29]	ἐν Ἀρμενίοις, οἳ δὴ ἀμφὶ	τὸ	Φαράγγιον ᾤκηνται. καὶ τὰ μὲν
[2, 22]	παρατύχοι τοῦ σώματος, ἅμα τε	τὸ	φάσμα τοῦτο ἑώρων καὶ τῇ
[2, 25]	φεύγοντές τε οἱ βάρβαροι ἐς	τὸ	φρούριον ἀνέβαινον δρόμῳ, ἔνθα δὴ
[2, 7]	ταῦτα Χοσρόου, νυκτὸς ἐπιλαβούσης ἐς	τὸ	φρούριον ἅπαντες, ὃ ἐν τῇ
[2, 24]	Ἰλδίγερι καὶ Θεοκτίστῳ ἐς Κιθαρίζων	τὸ	φρούριον ἀφικόμενος ἐνταῦθά τε πηξάμενος
[2, 19]	σωτηρίᾳ σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ	τὸ	φρούριον ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. οὕτω Βελισάριος
[2, 27]	ἐπέσκηψαν κλίμακας ἔχοντες, οὗ δὴ	τὸ	φρούριον ἐπωνόμασται. τῶν δὲ φυλακὴν
[2, 19]	ἔφθησαν. ἄφνω δὲ πολλῶν ἐς	τὸ	φρούριον καταφυγόντων, τῶν ἐπιτηδείων τῇ
[2, 19]	ἡμεῖς ἐξελόντες, ἢν θεὸς θέλῃ,	τὸ	φρούριον, οὕτω δὴ παντὶ τῷ
[2, 7]	δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἀναβὰς ἐπὶ	τὸ	φρούριον τειχομαχεῖν ἔγνω. ἐνταῦθα οἱ
[2, 19]	οὖν ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι ἐξελεῖν πειρώμεθα	τὸ	φρούριον τόδε, Ἀρέθας δὲ ξὺν
[2, 7]	οἳ δὴ οὐ μόνοι ἐς	τὸ	φρούριον τοῦτο, ἀλλὰ ξύν τε
[2, 24]	δὲ Θεοδοσιουπόλεως ὁδῷ τεττάρων ἡμερῶν	τὸ	φρούριον τοῦτο· ἵνα καὶ Πέτρος
[2, 15]	ξὺν τοῖς ἀναγκαίοις ἅπαν ἀφαιροῦνται	τὸ	χρυσίον ἡμᾶς, ὀνόματι μὲν τῷ
[2, 27]	πλίνθων πάμπολύ τι χρῆμα ἐπὶ	τὸ	χῶμα ἐπέβαλε, δυοῖν δὲ ὕστερον
[2, 27]	ἡ φλὸξ λαμπρῶς ἐκδοθεῖσα ὑπὲρ	τὸ	χῶμα ἐφαίνετο, Πέρσαι δὲ τοῦ
[2, 27]	δὲ τοῦ πυρὸς ἅπαν ἐνεργοῦντος	τὸ	χῶμα, καπνός τις ὕπερθεν πανταχῆ
[2, 27]	γένωνται μέσον. ταύτῃ γὰρ καῦσαι	τὸ	χῶμα τοῦτο διενοοῦντο. προϊούσης δὲ
[2, 5]	δὴ οἱ μάγοι ξυμβαλόντες ἁλώσεσθαι	τὸ	χωρίον ἀπέφαινον. ὁ δὲ στρατοπεδευσάμενος
[2, 13]	ἔσται, δείξας τῇ δεξιᾷ χειρὶ	τὸ	χωρίον αὐτοῖς. οἱ δὲ αὐτῷ
[2, 20]	ἐπαινέσας τὰ γεγραμμένα ἐς Εὐρωπὸν	τὸ	χωρίον ἀφίκετο, ὃ πρὸς Εὐφράτῃ
[2, 19]	εἴ πως ὁμολογίᾳ τινὶ δύναιτο	τὸ	χωρίον ἑλεῖν. Γεώργιος δὲ παραίνεσίν
[2, 5]	ἐμπόδιος εἴη, ἀπεπειράσατο μὲν ὁμολογίᾳ	τὸ	χωρίον ἑλεῖν. ὡς δὲ οὐδὲν
[2, 5]	πόλεως ἐπίσκοπον δεησόμενόν τε καὶ	τὸ	χωρίον ἐξαιτησόμενον ἔπεμψαν, ὃς τῶν
[2, 18]	τῷ ἡλίῳ ἀχθόμενοι (ἔστι γὰρ	τὸ	χωρίον ἐπιεικῶς αὐχμῶδες) τά τε
[2, 12]	γέφυραν οὖν ζεύξας ἀμφὶ Ὀββάνης	τὸ	χωρίον, ὅπερ τοῦ ἐν Βαρβαλισσῷ
[2, 5]	που τῆς Ζηνοβίας ἥκων, ἐπειδὴ	τὸ	χωρίον οὔτε ἀξιόλογον ἔμαθεν εἶναι
[2, 8]	αἱ σχοῖνοι, αἷς αἱ δοκοὶ	ξυνδεδέατο,	διερράγησαν ἐκ τοῦ αἰφνιδίου καὶ
[2, 11]	Ἀπαμέων Χοσρόῃ ἐς ὄψιν ἥκων	ᾐτιᾶτο	Πέρσην ἄνδρα ἐς τὴν οἰκίαν
[2, 7]	περιώδυνός τε τοῖς ξυμπεσοῦσι γενόμενος	ᾐτιᾶτο	Χοσρόην εἰργάσθαι Βεροιαίους ἀνόσια ἔργα,
[2, 30]	τῶν ἀμφὶ τὴν Λαζικὴν ὀχυρωμάτων	ἐδείματο,	βασιλέως οἱ ἐπαγγείλαντος, καὶ τῶν
[2, 29]	ἐν τοῖς κατ´ ἐμὲ χρόνοις	ἐδείματο.	οὗπερ Ἰωάννης, ὁ Τζίβος ἐπικαλούμενος,
[2, 27]	τοῦ κακοῦ αἴσθησιν. ἔνερθεν γὰρ	ἀπεφήνατο	τοῦ καπνοῦ τὸ αἴτιον εἶναι,
[2, 11]	περιβόλου ἀντιτάξασθαι τῷ Μήδων στρατῷ,	ἀπεκρίνατο	Θωμᾶς οὐδὲν τοῖς ἀνθρώποις τοιοῦτο
[2, 4]	μὲν τῷ αὐτίκα οὔτε τι	ἀπεκρίνατο	οὔτε τὸν Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, ἀλλ´
[2, 7]	καθεῖλε. πρὸς ταῦτα ὁ Χοσρόης	ἀπεκρίνατο	ὧδε „Τούτων μέντοι, ὦ ἑταῖρε,
[2, 23]	θνήσκοντας κατατιθέμενοι, ὡς ἕκαστός πη	ἐδύνατο,	ἀπηλλάσσοντο, ἔπειτα δὲ οἱ τὰς
[2, 12]	τε ἀπολειπόμενοι, ὡς ἕκαστός πη	ἐδύνατο,	εἰς τὰ πάτρια ἤθη ἀνέβαινον.
[2, 22]	ἄλλα ἐξοσιούμενοι, ὡς ἕκαστός πη	ἐδύνατο,	ἤνυον μέντοι τὸ παράπαν οὐδὲν,
[2, 8]	ἐξαναστάντες ἔφευγον ὡς ἕκαστός πη	ἐδύνατο.	ταὐτὸ δὲ τοῦτο διενοοῦντο καὶ
[2, 20]	δὲ ὀχυρώματα καταλαβόντες ὡς ἕκαστος	ἠδύνατο	ἀποχρῆν ᾤοντο ταῦτά τε διαφυλάσσειν
[2, 8]	τοξεύσαντες κτεῖναι, εἰ μὴ προϊδὼν	ἐφυλάξατο.	διὸ δὴ ζέων τῷ θυμῷ
[2, 13]	μὴν καὶ Κωνσταντινιέων χρήματα διδόντων	ἐδέξατο,	καίπερ φάσκων οἱ ἐκ πατέρων
[2, 28]	μόνοις τῇ πόλει τὸν Ἰσδιγούσναν	ἐδέξατο.	Ταύτης οὖν τῆς πείρας ἀποτυχὼν
[2, 28]	κατὰ πρεσβευτὴν τὸν ἄνδρα τοῦτον	ἐδέξατό	τε καὶ ἀπεπέμψατο, καίπερ ἐπ´
[2, 12]	ἐπιβιοὺς χρόνον ἐτελεύτησεν· ὅστις δὲ	διεδέξατο	τὴν βασιλείαν τῶν αὐτοῦ παίδων,
[2, 1]	ἐπὶ ταύτῃ τῇ σκήψει καταθεῖν	ἤρξατο.	ἔφασκέ τε ὡς αὐτὸς οὐ
[2, 22]	μετεωρολόγος, ἐγὼ δὲ ὅθεν τε	ἤρξατο	ἡ νόσος ἥδε καὶ τρόπῳ
[2, 22]	τοὺς ἀνθρώπους διέφθειρεν ἐρῶν ἔρχομαι.	Ἤρξατο	μὲν ἐξ Αἰγυπτίων οἳ ᾤκηνται
[2, 1]	Ἰταλίαν Βελισάριος Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ προσποιεῖν	ἤρξατο,	οὐκέτι κατέχειν οἷός τε ἦν
[2, 17]	ἐπεὶ οὐδὲν σφίσι πολέμιον οὔτε	καθεωρᾶτο	οὔτ´ ἠκούετο, ἔρημον ἀνδρῶν εἶναι
[2, 25]	ἀποφράξας εἰσόδους δυσπρόσοδον ἔτι μᾶλλον	εἰργάσατο	ταύτην. ἐπίπροσθε δὲ τάφρον τινὰ
[2, 5]	ἐπ´ οὐδενὶ ἔργῳ ἐμπόδιος εἴη,	ἀπεπειράσατο	μὲν ὁμολογίᾳ τὸ χωρίον ἑλεῖν.
[2, 5]	ἐξελὼν, Εὐφημίαν ὄνομα, γυναῖκα γαμετὴν	ἐποιήσατο,	ἔρωτα ἐξαίσιον αὐτῆς ἐρασθεὶς (ἦν
[2, 11]	τε ἄλσος ἐν θαύματι μεγάλῳ	ἐποιήσατο	καὶ τὰς τῶν ὑδάτων πηγάς·
[2, 3]	στρατηγοὺς ἔπεμψε καὶ τὴν πόλιν	προσεποιήσατο	οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον, ὁμαιχμίαν δὲ
[2, 22]	αὐτόματος αἵματος ἐπιγινόμενος ἔμετος εὐθὺς	διεχρήσατο.	ἐκεῖνο μέντοι ἀποφήνασθαι ἔχω, ὡς
[2, 13]	χαριεῖσθαι ὡμολόγησε καὶ τοῖς σιτίοις	ἐδωρήσατο	αὐτὸν ἅπασιν, ὅσα οἱ τῷ
[2, 3]	τῷ Συμεώνου ἀδελφιδῷ καὶ ἄρχοντα	κατεστήσατο	Ἀρμενίοις αὐτόν. τοῦτον τὸν Ἀμαζάσπην,
[2, 20]	ἤγειρε καὶ αὐτοῦ τὸ στρατόπεδον	κατεστήσατο,	ἄρχοντάς τε τοὺς ἐν Ἱεραπόλει
[2, 17]	ἐχυράν τε καὶ ἄλλως ἐπιφανῆ	κατεστήσατο.	ἐνταῦθα τὸ Ῥωμαίων στράτευμα εἶναι
[2, 30]	ἄλλους τε τρεῖς καὶ Φάβριζον	κατεστήσατο.	πλείους γὰρ ἐνταῦθα λείπεσθαι οὔ
[2, 18]	πλῆθος καὶ τοιούτους τὴν ἀρετὴν	κατεστήσατο	ὥστε ἱκανοὺς εἶναι ταῖς παρ´
[2, 7]	παράπαν ἠδικηκότων τά τε χρήματα	ἐληίσατο	καὶ ἠνάγκασε σφᾶς αὐτοὺς ἐν
[2, 5]	Χοσρόης ἐχόμενος τάς τε οἰκίας	ἐληίσατο	καὶ τῶν ἀνθρώπων πολλοὺς μὲν
[2, 12]	ἐνταῦθα μὲν τὴν νύκτα ἐκείνην	ηὐλίσατο,	ὄρθρου δὲ βαθέος παντὶ τῷ
[2, 24]	Βαλεριανὸς μὲν οὖν Θεοδοσιουπόλεως ἄγχιστα	ἐστρατοπεδεύσατο	ξὺν τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν καταλόγοις,
[2, 11]	οὐδένα οὔτε εὑρὼν οὔτε λυμηνάμενος	ἀπελούσατο	μὲν ἐκ τῆς θαλάσσης τῷ
[2, 11]	ὁ θεὸς, ὥσπερ εἴρηται, Ἀπάμειαν	διεσώσατο.	ἐπεὶ δὲ τὰ κειμήλια ὁ
[2, 12]	τά τε χρήματα ἔλαβε καὶ	διεσώσατο	τὰ ξυγκείμενα. ~Τότε καὶ γράμματα
[2, 28]	οὐ προσέχων τὸν νοῦν ἠγριωμένῳ	διεσώσατο	τὴν πόλιν Ῥωμαίοις. ξὺν γὰρ
[2, 5]	παλαιοῦ ἦσαν. οὗτος {ὁ} Ὀδονάθος	ἀνεσώσατο	Ῥωμαίοις τὴν ἑῴαν ἀρχὴν ὑπὸ
[2, 13]	Δάρας τε ἀφικόμενος ἐς πολιορκίαν	καθίστατο.	ἔνδοθεν δὲ Ῥωμαῖοι καὶ Μαρτῖνος
[2, 2]	αὐτῷ προσῆκον, ἐς τὴν πρεσβείαν	καθίστατο,	ὁ δὲ δὴ ἕτερος αὐτῷ
[2, 17]	ἀφίκετο καὶ στρατοπεδευσάμενος ἐς πολιορκίαν	καθίστατο.	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ κύκλῳ περιιὼν
[2, 21]	ποιήσασθαι. Βελισάριος δὲ εὖ μὲν	ἠπίστατο	ὡς οὐδ´ ἂν δέκα μυριάδες
[2, 30]	κεφαλὴν τῆς ἐλπίδος οἰόμενος εἶναι.	ἐξηπίστατο	γὰρ ὡς, ἢν καὶ Ῥωμαίους
[2, 7]	οἳ δὴ ἐνταῦθα ἐπὶ φυλακῇ	ἐτετάχατο.	τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ἐστέλλοντο
[2, 25]	πολεμίοις ἦλθεν, ὠθισμοῦ τε γενομένου	ἐτρέψατο	τοὺς κατ´ αὐτὸν Πέρσας. φεύγοντές
[2, 17]	αὐτὸς οὔτε τις τῶν Περσῶν	ἥψατο,	ἀλλὰ Ῥωμαῖοι τὰ σφέτερα αὐτῶν
[2, 3]	δὲ ὀστέου ὁ σίδηρος οὐδαμῆ	ἥψατο.	καὶ ὁ μὲν Σίττας ἔτι
[2, 22]	δὴ πικρότατα ἐπέσκηψε πρότερον, οὐδαμῶς	ἥψατο,	τῆς δὲ χώρας ἐκείνης οὐ
[2, 4]	τι ἀπεκρίνατο οὔτε τὸν Ἀναστάσιον	ἀπεπέμψατο,	ἀλλ´ αὐτοῦ μένειν ἠνάγκαζεν. ~Ἐπειδὴ
[2, 26]	ὁ Ζαβεργάνης αὐτοὺς ξὺν γέλωτι	ἀπεπέμψατο,	ἐφ´ ᾧ ἐνδελεχέστατα βουλευσάμενοι ἀμφὶ
[2, 5]	καθεῖλεν. οὕτω τε τὸν Ἀναστάσιον	ἀπεπέμψατο,	Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ ἀπαγγέλλειν κελεύσας ὅπῃ
[2, 28]	ἄνδρα τοῦτον ἐδέξατό τε καὶ	ἀπεπέμψατο,	καίπερ ἐπ´ οὐδενὶ ἔργῳ τὴν
[2, 21]	μὲν τοσαῦτα εἰπὼν τὸν πρεσβευτὴν	ἀπεπέμψατο.	Ὁ δὲ παρὰ Χοσρόην γενόμενος
[2, 5]	ξὺν τοῖς ἑπομένοις τὸν ἐπίσκοπον	ἀπεπέμψατο,	οὐδεμίαν τῆς ἐπιβουλῆς αἴσθησιν ἔχοντα,
[2, 24]	ἤκουσε, τὸν μὲν ἐπίσκοπον εὐθὺς	ἀπεπέμψατο,	τοὺς πρέσβεις οὐκ εἰς μακρὰν
[2, 8]	τοὺς πρέσβεις ἐθέλων τι εἰπεῖν	μετεπέμψατο.	καὶ αὐτὸν τῶν τις ἀρχόντων,
[2, 20]	ἄρχοντάς τε τοὺς ἐν Ἱεραπόλει	ἠμείβετο	τοῖσδε „Εἰ μὲν ἐφ´ ἑτέρους
[2, 6]	εἰς γραμματιστοῦ παρὰ Ἀντιοχεῦσιν ἐφοίτησεν,	ἐλέγετο	δὲ καὶ Ῥωμαῖος γένος τὸ
[2, 1]	δὴ πρὸς ἑκατέρων τότε Σαρακηνῶν	ἀντελέγετο,	Στρᾶτα μὲν κέκληται, Παλμύρας δὲ
[2, 19]	ἔχων ἁλώσεως πέρι, πρόσω ἰέναι	ἠπείγετο,	ὅπως τι ἐξ ἐπιδρομῆς τοῖς
[2, 3]	πρότερα ἤθη ἀντικαθιστάναι τοὺς ἀνθρώπους	ἠπείγετο,	πείθειν βασιλέα ὑποσχόμενος ἀφεῖναι αὐτοῖς
[2, 13]	τούς τε ὁμήρους ἀφῆκε καὶ	συνεσκευάζετο	ἐς τὴν ἄφοδον, τούς τε
[2, 3]	ἁπάντων. τά τε γὰρ χρήματα	ἐληίζετο	οὐδενὶ λόγῳ καὶ φόρου αὐτοῖς
[2, 7]	πρηνὴς κείμενος οὐδὲν μὲν Βεροιαίοις	ἰσχυρίζετο	ἀπολελεῖφθαι τῶν πάντων χρημάτων, μόνα
[2, 1]	καὶ πρὸς Οὔννων δέ τινας	ἰσχυρίζετο	αὐτὸν ἐπιστολὴν πέμψαι, ἐγκελευομένην αὐτοῖς
[2, 3]	Σίτταν αὐτὸν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἰσχυρίζετο	εἶναι. ξυνέβαινε γάρ οἱ ἐν
[2, 1]	νομαῖς. Ἀρέθας μὲν οὖν Ῥωμαίων	ἰσχυρίζετο	εἶναι τὸν χῶρον, τῷ τε
[2, 24]	αὐτός τε Ῥωμαίοις ἅτε Χριστιανὸς	ἰσχυρίζετο	εὐνοϊκῶς ἔχειν καί οἱ βασιλέα
[2, 10]	εἶπον. Χοσρόης δὲ ταῦτα ἀκούσας	ἰσχυρίζετο	μὲν τὰς σπονδὰς πρὸς Ἰουστινιανοῦ
[2, 11]	ἐπεὶ δὲ γέγονεν εἴσω πυλῶν,	ἐπελάθετο	ἑκών γε εἶναι τῶν αὐτῷ
[2, 13]	αἰχμαλώτων κατὰ λόγον τῆς οὐσίας	κατέθετο.	εἰσὶ δὲ οἷς καὶ μᾶλλον
[2, 30]	τὰ ἐδώδιμα οὐκ ἐς χρόνου	κατέθετο	μῆκος, ἐπιστείλας τοῦ περιβόλου τῆς
[2, 13]	διδοίη. καὶ ὃς ταῦτα ἀκούσας,	ἐπείθετό	τε καὶ ἐπῆγεν ἐπὶ Κωνσταντίναν
[2, 30]	ἐς τῶν λίθων τὴν χώραν	ἐτίθετο,	οἳ δὴ ἐνταῦθα βαλλόμενοι ἀντὶ
[2, 3]	τοῦ παντὸς χρόνου. ἐπειδὴ γὰρ	ᾔσθετο,	οἶμαι, εἰς πέρας αὐτῷ ὅσον
[2, 4]	Ἡνίκα Χοσρόου πολεμησείοντος Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς	ᾔσθετο,	παραίνεσίν τε ποιεῖσθαί τινα καὶ
[2, 20]	Μήδων στρατὸν ἄγχιστά που ἥκειν	ἐπύθετο,	δείσας περί τέ οἱ αὐτῷ
[2, 28]	πλῆθος τῇ Περσῶν ἀρχῇ ἐπιεικῶς	ἤχθετο.	μονότροποι γὰρ, εἴπερ ἄλλοι τινὲς,
[2, 12]	~Ἐπεὶ δὲ ἐς Χαλκίδα πόλιν	ἀφίκετο,	Βεροίας πόλεως τέτρασι καὶ ὀγδοήκοντα
[2, 13]	ἄγχιστά πη τοῦ περιβόλου μόνος	ἀφίκετο,	εἴτε ἄνθρωπος ὢν εἴτε τι
[2, 22]	ἐς Βυζάντιον μεσοῦντος τοῦ ἦρος	ἀφίκετο,	ἔνθα καὶ ἐμοὶ ἐπιδημεῖν τηνικαῦτα
[2, 5]	καὶ καθαροὺς ἄρτους, παρὰ Χοσρόην	ἀφίκετο,	ἐς δὲ τὸ ἔδαφος καθῆκεν
[2, 5]	Ὁδόν τε αὖθις τοσαύτην ἀνύσας	ἀφίκετο	ἐς πόλιν Σούρων, πρὸς τῷ
[2, 20]	τὴν Κομμαγηνῶν χώραν ὁ Χοσρόης	ἀφίκετο,	ἣν καλοῦσιν Εὐφρατησίαν, ἐς λείαν
[2, 30]	ποταμὸν Φᾶσιν, ἕως ἐς χῶρον	ἀφίκετο	ἵνα δὴ οἱ Λαζοὶ ἐστρατοπεδεύοντο
[2, 20]	ἔχων, τάχει πολλῷ ἐς Εὐφρατησίαν	ἀφίκετο,	Ἰοῦστος δὲ, ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς,
[2, 11]	σπουδῇ πολλῇ παρὰ τὸν Χοσρόην	ἀφίκετο.	καὶ ὃς ἐπεὶ〉 ἀνεπυνθάνετο τοῦ
[2, 7]	δεδακρυμένος τε παρὰ Χοσρόην αὖθις	ἀφίκετο	καὶ πρηνὴς κείμενος οὐδὲν μὲν
[2, 17]	ἄγχιστά τε τοῦ Πέτρας περιβόλου	ἀφίκετο	καὶ στρατοπεδευσάμενος ἐς πολιορκίαν καθίστατο.
[2, 12]	εἶναι βουλόμενος ἐς Ῥώμην τε	ἀφίκετο,	καὶ τῷ Αὐγούστῳ ἐς λόγους
[2, 20]	γεγραμμένα ἐς Εὐρωπὸν τὸ χωρίον	ἀφίκετο,	ὃ πρὸς Εὐφράτῃ ποταμῷ ἐστιν.
[2, 7]	ἦλθεν. οὗ δὴ καὶ Γερμανὸς	ἀφίκετο	οὐ πολλῷ ὕστερον, ὀλίγους μέν
[2, 6]	οὔτε τις ἐκ βασιλέως στρατὸς	ἀφίκετο	οὔτε ὅτι ἀφίξεται ἐπίδοξος ἦν,
[2, 12]	ἐξελεῖν. καὶ ἐπεὶ ἐς Βάτνην	ἀφίκετο,	πόλισμα μὲν βραχὺ καὶ λόγου
[2, 28]	ἐς ἄμφω τὰ ἔργα ὑπηρετήσοντας	εἵλετο·	ἕρμαιον γὰρ καὶ λόγου πολλοῦ
[2, 3]	καὶ τὸ μὲν βρέγμα ὅλον	ἀφείλετο,	τοῦ δὲ ὀστέου ὁ σίδηρος
[2, 22]	αἰτίας εὑρέσθαι δυνατὰ εἴη, ἀλλὰ	περιεβάλλετο	μὲν τὴν γῆν ξύμπασαν, βίους
[2, 19]	ἐσβαλὼν ἐς γῆν τὴν Περσίδα	ἠγγέλλετο	καὶ ἡ ἀμφὶ πόλιν Νίσιβιν
[2, 15]	ἀλλ´ ἐς Ἰβηρίαν τῷ λόγῳ	ἐστέλλετο,	ὡς τὰ τῇδε καταστησόμενος πράγματα·
[2, 27]	ὁ καπνὸς, ὡς τὸ εἰκὸς,	ἀνεστέλλετο,	ἑτέρωθι δὲ οὐκ εἰς μακρὰν
[2, 12]	αὐτοῦ μεθίεσθαι Αὔγουστος τῆς ξυνουσίας	ἐβούλετο,	ἀλλ´ ἦν τε αὐτοῦ τῆς
[2, 21]	μὲν ἐς τὰ Περσῶν ἤθη	ἐβούλετο,	ἀμηχανίᾳ δὲ πολλῇ εἴχετο. τήν
[2, 11]	τῷ ἡλίῳ καὶ οἷστισιν ἄλλοις	ἐβούλετο,	πολλά τε ἐπιθειάσας ὀπίσω ἀπήλαυνεν.
[2, 12]	διεσώσαντο. ἐνθένδε οὐκέτι ὁ Χοσρόης	ἐβούλετο	τὴν ἀποπορείαν ᾗπερ ἐληλύθει ποιήσασθαι,
[2, 7]	ἀπιόντες ᾤχοντο ὡς ἕκαστός πη	ἐβούλετο.	τῶν δὲ στρατιωτῶν ὀλίγοι μὲν
[2, 15]	Λαζοῖς ὡμολόγησε καὶ τῶν πρέσβεων	ἐπυνθάνετο	εἴ οἱ στρατῷ μεγάλῳ ἐς
[2, 26]	Ζαβεργάνης ἀπειλαῖς τε πολλαῖς δεδιξάμενος	ἀνεπυνθάνετο	αὐτῶν ὁπότερα σφίσιν αἱρετώτερα τυγχάνει
[2, 13]	μὲν ἀγχοῦ γενόμενος τῶν μάγων	ἀνεπυνθάνετο	εἴ οἱ ἁλώσιμος ἡ πόλις
[2, 29]	καὶ τὸν ἅπαντα λόγον ἐξενεγκὼν	ἀνεπυνθάνετο	τοῦ ἀνθρώπου ὅπη οἱ ἐπιχειρητέα
[2, 11]	Χοσρόην ἀφίκετο. καὶ ὃς ἐπεὶ〉	ἀνεπυνθάνετο	τοῦ ἱερέως εἰ βουλομένοις τοῖς
[2, 15]	τῆς περὶ ταῦτα ἐργασίας ἐπιστάτης	ἐγίγνετο,	ἅπαντα ὠνούμενός τε καὶ ἀποδιδόμενος
[2, 27]	αὐτὰς, θήσονται. ἐπεὶ δὲ Ῥεκινάριος	ἐγένετο	εἴσω πυλῶν, Πέρσαι μὲν ἠξίουν
[2, 26]	παρὰ Χοσρόην ξὺν τοῖς ἄλλοις	ἐγένετο,	ἔλεξεν ὧδε „Βασιλέως τὴν φιλανθρωπίαν
[2, 3]	ἰέναι· ὃς ἐπεὶ ἄγχιστά που	ἐγένετο,	ἔπεμψε πρὸς αὐτοὺς βασιλεῖ τε
[2, 26]	καὶ θρήνων ἡ πόλις ἔμπλεως	ἐγένετο.	Ἡ μὲν οὖν τοῦ λόφου
[2, 11]	τις τῷ τὰ Βένετα ἐνδιδυσκομένῳ	ἐγένετο	παρελάσαντι ἐπίπροσθεν ἰέναι. εἵπετο δὲ
[2, 22]	αὐτοῖς καὶ περὶ τὰς βρώσεις	ἐγένετο	πόνος. οὐ γὰρ εὐπετῶς προσίεντο
[2, 27]	παρανομεῖν δόξωσιν, ἡσσηθέντες δὲ, ὅπερ	ἐγένετο,	τὰ ἐς τὴν ξύμβασιν, Ῥωμαίων
[2, 5]	μὲν ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις	ἐγένετο.	Χοσρόης δὲ τότε ἄγχιστά που
[2, 30]	τηνικάδε γὰρ Θεοδώρᾳ τῇ βασιλίδι	ἐπεγένετο	ἡ τέλειος ἡμέρα τοῦ βίου.
[2, 28]	γὰρ καὶ λόγου πολλοῦ ἄξιον	ἐφαίνετο	εἶναι γῆν τὴν Κολχίδα σφετερισαμένῳ
[2, 21]	λόγου τε οἱ πολλοῦ ἄξιον	ἐφαίνετο	εἶναι ἐξελάσαι ἐνθένδε τὸν Χοσρόου
[2, 27]	τις ὕπερθεν πανταχῆ τοῦ λόφου	ἐφαίνετο	νύκτωρ, Ῥωμαῖοί τε οὔπω ἐθέλοντες
[2, 27]	λαμπρῶς ἐκδοθεῖσα ὑπὲρ τὸ χῶμα	ἐφαίνετο,	Πέρσαι δὲ τοῦ μὲν ἔργου
[2, 27]	ὕδωρ ἐπιβάλλοντες ᾗ ὁ καπνὸς	διεφαίνετο,	περιέσεσθαι τοῦ δεινοῦ ἤλπιζον, ἀνύειν
[2, 17]	ἀγχοτάτω ἐπίκειται, θεατὴς τῶν πρασσομένων	ἐγίνετο.	αὐτίκα δὲ Ῥωμαῖοι τάς τε
[2, 22]	καὶ ἐμοὶ ἐπιδημεῖν τηνικαῦτα ξυνέβη.	ἐγίνετο	δὲ ὧδε. φάσματα δαιμόνων πολλοῖς
[2, 22]	καὶ ἡ διαφορὰ τῶν ξυμπιπτόντων	ἐγίνετο,	ἢ ὅπη ποτὲ βουλομένῳ εἴη
[2, 26]	τὸ Περσῶν ἔργον πολλῷ καθυπέρτερον	ἐγίνετο	ἤδη, τῆς μὲν οἰκοδομίας ἀπέστησαν,
[2, 27]	καὶ ταραχῆς ἔμπλεως ἡ πόλις	ἐγίνετο,	καὶ ξύμπαντες ἤδη αὐταῖς γυναιξὶ
[2, 22]	τοῦτο ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον	ἐγίνετο·	οἷς δὲ ὁ βουβὼν ἐπὶ
[2, 30]	ἐνθένδε ἰόντι οὐδεὶς τῶν ἀναγκαίων	ἐγίνετο	πόρος, ἅπαντα ἐν Πέτρᾳ λιπόντι,
[2, 22]	γυναιξὶ δὲ ὅσαι ἐκύουν προὖπτος	ἐγίνετο	τῇ νόσῳ ἁλισκομέναις ὁ θάνατος.
[2, 27]	καπνὸς ἀμφὶ δείλην ὀψίαν τοσοῦτος	ἐγίνετο	ὥστε καὶ τοῖς Καρρηνοῖς καὶ
[2, 22]	ἐπιπεσόντος, οὐ μὴν οὐδὲ φλόγωσις	ἐπεγίνετο,	ἀλλ´ οὕτως ἀβληχρός τις ἐξ
[2, 22]	δὲ οὐχ οὕτως ὁ λοιμὸς	ἐπεγίνετο,	ἀλλ´ ὄψιν ὀνείρου ἰδόντες ταὐτὸ
[2, 22]	εἴη τῷ τὴν νόσον ἐπαγαγόντι.	ἐπεγίνετο	γὰρ τοῖς μὲν κῶμα βαθὺ,
[2, 30]	σταλεὶς θῶπάς τε καὶ ἀπατηλοὺς	προὐτείνετο	λόγους, οὐδενὶ πόνῳ ὁμολογῶν οὐ
[2, 29]	τῆς νίκης ἐν παρασκευῇ εἶναι	προὐτείνετο,	σημήνας ὅσοις δὴ αὐτόν τε
[2, 14]	ἔμεινεν. ὅστις δὲ αὐτοῖς ἑρμηνεὺς	εἵπετο,	ἀνεχώρησεν ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν,
[2, 11]	ἐνδιδυσκομένῳ ἐγένετο παρελάσαντι ἐπίπροσθεν ἰέναι.	εἵπετο	δὲ αὐτῷ κατὰ τὰς αὐτὰς
[2, 27]	οἱ τὸ πλεῖστον τοῦ στρατοῦ	εἵπετο,	ἔς τε τὸν λόφον ἀναβὰς
[2, 28]	ἑστιῴη, Βραδούκιον, ὅσπερ αὐτῷ ἑρμηνεὺς	εἵπετο,	ξὺν αὐτῷ ἐπὶ τῆς στιβάδος
[2, 4]	αὐτῷ δὲ τῷ ἡλίῳ ὄπισθεν	εἵπετο.	ὁ μὲν γὰρ ἐν αἰγοκέρῳ
[2, 2]	δὲ δὴ ἕτερος αὐτῷ ὑπηρετῶν	εἵπετο.	ὁδῷ τε ἰόντες ἐς τὰ
[2, 22]	τινα ἢ σπήλαιον ἢ ἀκρώρειαν	ἐλίπετο	ἀνθρώπους οἰκήτορας ἔχουσαν· ἢν δέ
[2, 11]	φωτὶ πολλῷ ὑπὲρ τὸ εἰωθὸς	κατελάμπετο.	βαδίζοντός τε τοῦ ἱερέως πανταχῆ
[2, 22]	τις ἀλόγιστος ἀπόβασις ἐπὶ πλεῖστον	ἐφέρετο,	καὶ τὰ λουτρὰ τοὺς μὲν
[2, 9]	τὰ πρωτεῖα ἐς τὴν βασιλείαν	ἐφέρετο	μετά γε τὸν Καόσην, ὅνπερ
[2, 6]	μαθεῖν ἴσχυσε. ταῦτα μὲν οὖν	ἐφέρετο	τῇδε. Βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς πυθόμενος
[2, 11]	ὕπερθεν δὲ αὐτοῦ σέλας πυρὸς	ἐπεφέρετο	καὶ τὸ κατ´ αὐτὸν τῆς
[2, 22]	οὖν μείζων τε ὁ βουβὼν	ᾔρετο	καὶ ἐς πῦον ἀφῖκτο, τούτοις
[2, 26]	λόφου κατασκευὴ ἐπί τε ὕψος	ᾔρετο	μέγα καὶ σπουδῇ πολλῇ ἐπίπροσθεν
[2, 23]	εἶτα ἔτι μᾶλλον τὸ κακὸν	ᾔρετο,	μετὰ δὲ ἐς πεντακισχιλίους ἡμέρᾳ
[2, 12]	ἀμηχανίαν ἐμπεσὼν τύχας τὰς παρούσας	ὠδύρετο.	ὑπὸ δὲ τὸν χρόνον ἐκεῖνον
[2, 13]	μεγάλοις ὑπερφυῶς οὖσιν· οὕτω τε	ἀπηλλάσσετο	ἐκ γῆς τῆς Ῥωμαίων. διὸ
[2, 13]	μᾶλλον ἢ κατὰ λόγον ταῦτα	ἐπράσσετο.	αἵ τε γὰρ ἑταῖραι τὸν
[2, 18]	οὐδέν τι πεπυσμένοι ὧν ταύτῃ	ἐπράσσετο,	κόσμῳ πολλῷ ἐκ Δάρας πόλεως
[2, 29]	οὖν ἐν τῷ Ῥωμαίων στρατοπέδῳ	ἐπράσσετο	τῇδε. ~Μερμερόης δὲ, ἐπεὶ τοὺς
[2, 25]	Περσῶν στράτευμα. Ταῦτα μὲν οὖν	ἐπράσσετο	τῇδε. Ῥωμαῖοι δὲ ἀφικόμενοι ἐς
[2, 24]	αὐτὸν καταλόγοις, καί οἱ Ναρσῆς	ξυνετάττετο	Ἀρμενίους τε καὶ Ἐρούλων τινὰς
[2, 5]	ἔφασκεν εἶναι) τὴν πρᾶξιν ἄντικρυς	ἀνεδύετο.	διὸ δὴ αὐτὸν ὁ Χοσρόης
[2, 17]	σφίσι πολέμιον οὔτε καθεωρᾶτο οὔτ´	ἠκούετο,	ἔρημον ἀνδρῶν εἶναι τὴν πόλιν,
[2, 27]	Χοσρόης τὰ ἐς τὴν παράταξιν	ἐξηρτύετο.	καὶ τότε μὲν πλίνθων πάμπολύ
[2, 15]	καὶ τὰ ἐς τὴν ἔφοδον	ἐξηρτύετο,	οὔτε τὸ βούλευμα ἐς Πέρσας
[2, 3]	Σίττας τὰ ἐς τὴν ξυμβολὴν	ἐξηρτύετο.	πρῶτον μὲν οὖν ὑποσχέσεσι πολλῶν
[2, 16]	ἐς τὴν ἐσβολὴν σπουδῇ πολλῇ	ἐξηρτύετο.	~Χοσρόης δὲ καὶ ὁ Μήδων
[2, 27]	Σοΐνας καλουμένας ξὺν τοῖς ἑπομένοις	ἐμάχετο,	οὗ δὴ Τριπυργίαν καλοῦσι τὸν
[2, 21]	χρῆσθαι. ὁ δὲ καὶ ταῦτα	ὑπεδέχετο	ἐπιτελέσειν, εἴ τινά οἱ δοῖεν
[2, 17]	στράτευμα ὅλον ἐνταῦθα ἐπαγαγὼν ἔργου	εἴχετο,	καὶ τοξεύειν ἅπαντας ἐπὶ τὰς
[2, 21]	ἤθη ἐβούλετο, ἀμηχανίᾳ δὲ πολλῇ	εἴχετο.	τήν τε γὰρ διάβασιν τοῦ
[2, 13]	κρεῖσσον, δόξαν τε τοῖς ὁρῶσι	παρείχετο,	ὅτι δὴ τὰ βέλη ξυλλέγοι,
[2, 5]	ἐξανέστησε, καὶ τὰ δῶρα δεξάμενος	παρείχετό	τινα δόκησιν ὡς ἀμφὶ τοῖς
[2, 29]	σφίσι τὰ χρήματα βασιλέα Γουβάζης	ὑπέσχετο	δώσειν. αὐτὸς μὲν οὖν ἀνενεγκὼν
[2, 6]	δέ οἱ οὐκ ἐς μακρὰν	ὑπέσχετο	πολὺν ἕψεσθαι. ἔς τε Ἀντιόχειαν
[2, 5]	καὶ πόλεως ἧσπερ οἰκοῦσιν ἐπαξίως	ὑπέσχετο.	Χοσρόης δὲ Σουρηνοῖς μὲν χαλεπῶς
[2, 10]	τὰς αἰτίας κατέλεγεν ἅσπερ ἐκεῖνος	παρέσχετο,	τὰς μέν τινας καὶ λόγου
[2, 1]	ᾧ προσχωρήσει Ῥωμαίοις, γράμματά τε	προΐσχετο,	ἃ δὴ πρὸς Ἀλαμούνδαρον ὑπὲρ
[2, 11]	καὶ θύσας ταῖς νύμφαις ἀπιὼν	ᾤχετο,	ἄλλο μὲν οὐδὲν λυμηνάμενος, τοῦ
[2, 24]	Ἀσσυρίαν παντὶ τῷ στρατῷ ἀπιὼν	ᾤχετο,	ἔνθα δὴ οὔπω ἐνδεδημήκει τὸ
[2, 9]	πλούτου τι μέγεθος περιβεβλημένος ἀπιὼν	ᾤχετο.	καὶ μάρμαρά τε πολλὰ καὶ
[2, 6]	Ῥωμαίων στρατῷ δόκιμον ἦν, ἀπιὼν	ᾤχετο.	καὶ ὅποι ποτὲ γῆς ἐτύγχανεν
[2, 28]	ὅσα ἐνθένδε κεκομισμένος Ἰσδιγούσνας ἀπιὼν	ᾤχετο,	πλέον αὐτὰ κατατείνοντα ἢ ἐς
[2, 13]	ὁ μὲν ταῦτα σημήνας ἀπιὼν	ᾤχετο,	Ῥωμαῖοι δὲ τὰ ἐν μέσῳ
[2, 30]	τρισχιλίους ὄντι τὰ ἐδώδιμα οὐδαμῆ	ᾤετο,	ἅπερ εἰσκομισάμενοι ξὺν αὐτοῖς ἔτυχον.
[2, 11]	μέγα τοὺς τῶν πόλεων ἀνδραποδισμοὺς	ᾤετο	εἶναι, οὐδὲν τὸ παράπαν ποιούμενος
[2, 21]	ποταμοῦ πρὸς τῶν πολεμίων φυλάσσεσθαι	ᾤετο	καὶ ὁδῷ τῇ αὐτῇ, ἐρήμῳ
[2, 28]	παρασκευῇ ἔχειν. οὕτω γὰρ αὐτοὺς	ᾤετο	Χοσρόης οὐδενὶ πόνῳ Ῥωμαίους τε
[2, 21]	ἣν δὴ παπυλεῶνα καλεῖν νενομίκασιν,	ἐκάθητο	ἐκεῖ, ὥσπερ ἐν χωρίῳ ἐρήμῳ,
[2, 12]	Αὔγουστος ἐς τὸν ἱππόδρομον ἀναβὰς	ἐκάθητο	ᾗπερ εἰώθει, Αὔγαρος δέ οἱ
[2, 5]	ξυνέβη, ἐφ´ οὗ ὁ Χοσρόης	ἐκάθητο,	χρεμετίσαι τε καὶ τῷ ποδὶ
[2, 15]	ἔχοντι. ὁ δὲ Πέτρος οὗτος	ὥρμητο	μὲν ἐξ Ἀρζανηνῆς, ἣ ἐκτὸς
[2, 15]	παρ´ αὐτοὺς ἔπεμψαν. οἷς δὴ	εἴρητο	τὰ πιστὰ πρὸς Χοσρόου λαβοῦσιν,
[2, 28]	τὸ ἄλλο Περσῶν στράτευμα δέξασθαι.	προείρητο	γὰρ τῷ Νισίβιδος πόλεως ἄρχοντι
[2, 22]	μηχανὴ ἀνθρώπῳ ἐς τὴν σωτηρίαν	ἐξεύρητο,	οὔτε προφυλαξαμένῳ μὴ πεπονθέναι οὔτε
[2, 29]	ἀξιόχρεως) τοῖς παροῦσιν οὐκ ἐπιτηδείως	ἐχρῆτο.	δέον οὖν ἀμέλει τὸ πλεῖστον
[2, 15]	καὶ ἀβελτερίᾳ πολλῇ ἐς ἅπαντας	ἐχρῆτο.	Ὕστερον δὲ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἄλλους
[2, 30]	τις τοῦ περιβόλου καταπεπτώκει ἐξαπιναίως.	ᾐώρητο	γὰρ, ὥσπερ μοι εἴρηται· ἄνδρες
[2, 27]	καὶ βιάζεσθαι τὴν ἔξοδον ὅπη	δύναιτο	ἀναγκάζοντος· τό τε ὕδωρ ᾗ
[2, 7]	ἥκων (οὗ τί ἂν γενέσθαι	δύναιτο	θᾶσσον; ταῦτά σοι ἐξειργασμένα ἐς
[2, 19]	ἀπαγγεῖλαι τοῖς ἐν Δάρας Ῥωμαίοις	δύναιτο	τὸ ξυμπεσὸν πάθος. τὸ γὰρ
[2, 19]	ἀνθρώπων, εἴ πως ὁμολογίᾳ τινὶ	δύναιτο	τὸ χωρίον ἑλεῖν. Γεώργιος δὲ
[2, 28]	γάρ τις τάς τε δαπάνας	διαριθμήσαιτο	καὶ τὰ δῶρα, ὅσα ἐνθένδε
[2, 11]	ὑπὸ τῆς τοῦ θαύματος ἡδονῆς	ἐθαμβεῖτό	τε καὶ ἐγεγήθει καὶ ἔκλαιεν,
[2, 30]	γενόμενοι βασιλέα Ἰουστινιανὸν ἀνεβόων καλλίνικον.	ἡγεῖτο	δὲ αὐτῶν νεανίας τις Ἀρμένιος
[2, 24]	καὶ ἄλλοις τισὶν ἄρχουσιν ἦλθεν.	ἡγεῖτο	δὲ τῶν ταύτῃ καταλόγων Ἰσαάκης
[2, 29]	Φάβριζος ἔγνω, τὸν Φαρσάνσην μεταπεμψάμενος	ἐκοινολογεῖτό	τε καὶ τὸν ἅπαντα λόγον
[2, 12]	γράμματα πρὸς τὸν Ἰησοῦν γράψας	ἐδεῖτο	αὐτοῦ ἀπαλλάσσεσθαι μὲν τῆς Ἰουδαίας
[2, 12]	δὲ τούτου Αὔγαρος ἔτυχεν, Αὐγούστου	ἐδεῖτο	ἱπποδρόμιόν οἱ δείμασθαι ἐν πόλει
[2, 13]	καὶ καθαροὺς ἄρτους, καὶ αὐτοῦ	ἐδεῖτο	μὴ ἀποπειρᾶσθαι πόλεως, ἣ οὔτε
[2, 1]	χώραν ἠξίου, Στρατήγιος δὲ βασιλέως	ἐδεῖτο	μὴ χώρας τινὸς ἕνεκα βραχείας
[2, 29]	μὲν τὰ πρότερα πεπραγμένων Λαζοῖς	ἐδεῖτο	συγγνώμονα εἶναι, ἀμῦναι δὲ σφίσι
[2, 5]	ἐντειλάμενος ἐν παρασκευῇ τὸν στρατὸν	ἐποιεῖτο,	δρόμῳ τε χωρεῖν ἐπὶ τὴν
[2, 11]	γενέσθαι τῶν ποιουμένων ἐν σπουδῇ	ἐποιεῖτο.	ἐπεὶ δὲ ἠκηκόει πολλῷ πρότερον
[2, 30]	ἀνοικοδομήσασθαι ὅσα καταπεπτώκει ἐν σπουδῇ	ἐποιεῖτο·	ἐπεὶ δὲ οὔτε τίτανον ἐν
[2, 7]	Χοσρόης ἠγμένος τὴν δέησιν ἐπιτελῆ	ἐποιεῖτο,	καὶ διομοσάμενος ἅπασι τοῖς ἐν
[2, 25]	δὴ ὁ Ναρσῆς ἀκούσας δεινὰ	ἐποιεῖτο,	καὶ τοῖς ξυνάρχουσι τὴν μέλλησιν
[2, 1]	οὖν Ἰουστινιανὸς ταῦτα ἐν βουλῇ	ἐποιεῖτο,	καὶ χρόνος πολὺς ταύτῃ δὴ
[2, 26]	μεταξὺ ἐς ἀεὶ ἐμβαλλόμενος ἔνδεσμον	ἐποιεῖτο	τοῦ ἔργου, ὅπως μὴ ὑψηλὸν
[2, 3]	οἱ ἀποκαυλισθὲν ἐς τὴν γῆν	ἔκειτο,	σπασάμενος τὸ ξίφος τὴν φάραγγα
[2, 3]	ἐτύγχανεν ὢν, ἡνίκα ὑπὸ Πάρθοις	ἔκειτο	τὰ Περσῶν πράγματα, καὶ βασιλεὺς
[2, 25]	πολλῷ ἔτι μᾶλλον τοῖς πολεμίοις	ἐνέκειτο	καὶ Ῥωμαίων οἱ λοιποὶ ἔργου
[2, 7]	τε ὅσα οἱ πρὸς Χοσρόην	ξυνέκειτο,	ἔργῳ ταῦτα ἐπιτελεῖν οὐδαμῆ ἔπειθεν.
[2, 3]	Ἀσπετιανοὺς ἔχων, ὅτι οἱ, καθάπερ	ξυνέκειτο,	οὐ προσεχώρουν. Οἱ δὲ θυμῷ
[2, 20]	αἰκιζόμενος διπλάσια {τὰ} χρήματα, ᾗπερ	ξυνέκειτο,	πράττειν ἠξίου. ὁ δὲ αὐτὸν
[2, 21]	Χοσρόην ἔφη, ὅτι δὴ καθὰ	ξυνέκειτο	πρότερον οὐ πέμψειε παρ´ αὐτὸν
[2, 22]	οἷς μὲν γὰρ τὸ κῶμα	ἐπέκειτο,	πάντων ἐπιλελησμένοι τῶν εἰωθότων σφίσιν
[2, 10]	προνοίᾳ Περσῶν, οἷς τὸ ἔργον	ἐπέκειτο	τοῦτο. ἐλείφθησαν δὲ καὶ ἀμφὶ
[2, 23]	πρῶτα τῆς ταφῆς αὐτὸς ἕκαστος	ἐπεμελεῖτο	τῶν κατὰ τὴν οἰκίαν νεκρῶν,
[2, 29]	τοῦ περιβόλου διεστηκὸς, ὃ δὴ	ἐξικνεῖτο	ἐς τὸ πεπτωκὸς ἐφεξῆς ὅλον·
[2, 23]	δὲ ἐς πεντακισχιλίους ἡμέρᾳ ἑκάστῃ	ἐξικνεῖτο	τὸ τῶν νεκρῶν μέτρον, καὶ
[2, 1]	ἐπικαλῶν Ῥωμαίοις τὰς σπονδὰς λύειν	διενοεῖτο.	εἰ μέντοι ταῦτα λέγοντί οἱ
[2, 2]	ὁ Χοσρόης τὰς σπονδὰς λύειν	διενοεῖτο.	~Ἐν τούτῳ δὲ καὶ ἄλλο
[2, 24]	ἥκων πρὸς βορρᾶν ἄνεμον, ἔνθεν	διενοεῖτο	ἐς τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν διὰ
[2, 30]	ἰέναι διὰ τῶν ταύτῃ ὀρῶν	διενοεῖτο,	ἵνα δὴ ἀνθρώπους οἰκεῖν ἔμαθεν,
[2, 20]	θυμῷ ζέων τὴν πόλιν ἐξελεῖν	διενοεῖτο.	στράτευμα οὖν ἐς ἑξακισχιλίους στείλας
[2, 29]	βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς ἐπιτελέσειν μὲν	διενοεῖτο	τὴν αἴτησιν, ἐπιγενομένης δέ οἱ
[2, 25]	τοῖς ξυνάρχουσι τὴν μέλλησιν ὀνειδίζων	ἐλοιδορεῖτο.	ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ ἄλλοι
[2, 20]	τῷ τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ γενόμενος	παρῃτεῖτο	Χοσρόην μή οἱ διὰ ταῦτα
[2, 22]	οὐρανοῦ ἐπισκήπτουσιν ἴσως ἂν καὶ	λέγοιτό	τις ὑπ´ ἀνδρῶν τολμητῶν αἰτίου
[2, 21]	μὲν γὰρ ἄλλοι, ἤν τι	ἀντιλέγοιτο	σφίσι τε καὶ τῶν πέλας
[2, 1]	ὅτι αὐτὸν περὶ γῆς ὁρίων	βιάζοιτο,	ἐς χεῖράς τε αὐτῷ ἐν
[2, 20]	τοῦτό γε, ἀλλὰ προδοσία δικαίως	καλοῖτο.	ἀλλ´ ἥκετε ὅτι τάχιστα ἐς
[2, 22]	καὶ εἰ μέν τις αὐτῶν	ἐπιμελοῖτο,	μεταξὺ ἤσθιον, τινὲς δὲ καὶ
[2, 11]	ἐς τὴν Ἀπάμειαν τοῦδε ἕνεκα	στέλλοιτο	μόνον, ὅπως δή τινος σκήψεως
[2, 13]	αὐτοῦ ἐνεργοῦσαν ἐς ὅ τι	βούλοιτο	ἀεὶ τὴν εὐχὴν ἔχων· οὗ
[2, 26]	τῇ ξυμβάσει τρόπῳ δὴ ὅτῳ	βούλοιτο	διοικήσασθαι. καὶ ὃς ἄγχιστα τοῦ
[2, 4]	ἑκάστῳ τοῖς ἀποβεβηκόσι τεκμηριοῦσθαι ᾗ	βούλοιτο.	μέγα μὲν εὐθὺς στράτευμα Οὐννικὸν,
[2, 3]	Ἰουστινιανὸς ἐς τοὺς αὐτῷ εἴκοντας	γένοιτο,	ἐγγύθεν σοι τὸ παράδειγμα παρ´
[2, 3]	ἡ ἐς τοὺς λοιποὺς ἐπικράτησις	γένοιτο.	καί οἱ τὸ τῶν Ἀσπετιανῶν
[2, 7]	παρόντων ἀνθρώπῳ ἂν οὐδεμία μηχανὴ	γένοιτο.	πάλαι δὲ τοῖς ἀνθρώποις εὖ
[2, 9]	ποιουμένη, ἢν τὸ δόξαν αὐτῇ	περαίνοιτο	μόνον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὅπη
[2, 3]	τι τὰ τῆς ψυχῆς ἤθη	ἐνδείξοιτο.	γέγονεν οὖν ἐς τοὺς ἀρχομένους
[2, 3]	ἀδικεῖν βουλομένοις διδοὺς αὐτὸς ἂν	φέροιτο	καὶ τὴν αἰτίαν τῶν ἔργων
[2, 26]	ὅτι τάχιστα ἐς ὕψος μέγα	ἐπαίροιτο.	καὶ ξύλα μακρὰ τοῦ τε
[2, 11]	γενόμενοι ἀγωνίζωνται· ὅπερ ἐπειδὴ οὕτως	ἐπέπρακτο	ὥσπερ ἐκεῖνος ἐκέλευε, νικᾶν οὕτως
[2, 27]	ἐς τὸ τῶν βαρβάρων στρατόπεδον	ἀφῖκτο.	ἀλλὰ τοῦτο ἐς Ῥωμαίους ὡς
[2, 22]	βουβὼν ᾔρετο καὶ ἐς πῦον	ἀφῖκτο,	τούτοις δὴ περιεῖναι τῆς νόσου
[2, 17]	τε τῶν τειχῶν ἑκατέρωθι πύργους	ἐτεκτήναντο	δύο, οὐχ ᾗπερ εἰώθει, ἀλλὰ
[2, 3]	ἄλλοις ἅπασιν ὡς ἐς μάχην	ἐτάξαντο.	ἅτε δὲ ἐν δυσχωρίαις χαλεπαῖς
[2, 5]	Ῥωμαίων ἁπάντων οὔτε τῇ πόλει	ἐδέξαντο	ἐθελούσιοι, ἀλλὰ καὶ ἀνταίρειν οἱ
[2, 5]	κροτοῦντές τε καὶ πολλὰ εὐφημοῦντες	ἐδέξαντο.	ἐπεί τε ἅπαντες εἴσω ἐγένοντο,
[2, 7]	οὐδαμῆ εἶχον) ξὺν προθυμίᾳ μὲν	ὑπεδέξαντο	ἅπαντα δώσειν, δισχίλια δὲ δόντες
[2, 13]	ὅπερ Ἐδεσσηνοὶ ἐπειδὴ ἔμαθον, προθυμίαν	ἐπεδείξαντο	ἀκοῆς κρείσσω. οὐ γὰρ ἦν
[2, 15]	ἐρρήθη, στρατιῶται Ῥωμαίων ἐπιχωριάζειν Λαζοῖς	ἤρξαντο,	οἷς δὴ οἱ βάρβαροι οὗτοι
[2, 4]	λύσαντες ἔργα Ῥωμαίους τοὺς ἑῴους	εἰργάσαντο	ἅπερ ἐγὼ αὐτίκα δὴ μάλα
[2, 15]	τὸ ἀνέκαθεν ὄντες πολλά τε	εἰργάσαντο	αὐτοὺς ἀγαθὰ καὶ αὐτοὶ ἔπαθον·
[2, 17]	πύργους λίθοις παμμεγέθεσιν ἀλλήλων ἐχομένοις	εἰργάσαντο,	ὅπως δὴ κριῷ ἢ μηχανῇ
[2, 27]	χοῦν ἐκφορήσαντες καθάπερ οἰκίσκου σχῆμα	εἰργάσαντο,	πρέμνα τε δένδρων τῶν ῥᾷστα
[2, 30]	ληισάμενοι δι´ ὀλίγου τὴν ἀναχώρησιν	ἐποιήσαντο.	οὕτω μὲν ὁ Μερμερόης τῷ
[2, 3]	τε τὰ ξυγκείμενα, ὡς πολεμίοις	ἐχρήσαντο.	καὶ αὐτὸς Σίττας ἐν σπηλαίῳ
[2, 30]	τε πολλὰ καὶ χρήματα μεγάλα	ἐληίσαντο,	καὶ ἵππων τε καὶ ἡμιόνων
[2, 4]	οἱ βάρβαροι οὗτοι ἅπαντα ἐφεξῆς	ἐληίσαντο	μέχρι ἐς τὰ Βυζαντίων προάστεια.
[2, 30]	δὴ Πέρσαι τὰ ἐπιτήδεια σφίσιν	ἐσεκομίσαντο	ἐς γῆν τὴν Κολχίδα, ψάμμου
[2, 25]	διεβίω, ἀλλ´ ἡνίκα τοῦ δρόμου	ἐπαύσαντο,	πεσόντες εὐθὺς διεφθάρησαν. καὶ πάθος
[2, 30]	ἐσχάτων ἦλθον, παρὰ ποταμὸν Φᾶσιν	ἐστρατοπεδεύσαντο	ἅπαντες, ἔνθεν τε κατ´ ὀλίγους
[2, 8]	στράτευμα ἦλθεν. ἐνταῦθά τε διεσκηνημένοι	ἐστρατοπεδεύσαντο	ἅπαντες πρός τε Ὀρόντῃ τῷ
[2, 26]	σταδίων τῆς πόλεως ἑπτὰ διεσκηνημένοι	ἐστρατοπεδεύσαντο	ἅπαντες. Τότε ὁ Χοσρόης εἴτε
[2, 11]	ὁ μὲν οὖν στρατὸς ἅπας	ἐστρατοπεδεύσαντο	διεσκηνημένοι πρὸ τοῦ περιβόλου. Ὁ
[2, 24]	ὁρίων ἐστίν. οὕτω μὲν οὖν	ἐστρατοπεδεύσαντο	οἱ Ῥωμαίων ἄρχοντες ξὺν τοῖς
[2, 24]	Ἰωάννῃ τῷ Φαγᾷ τὴν ἐπίκλησιν	ἐστρατοπεδεύσαντο	πρὸς τῷ Φισῶν καλουμένῳ φρουρίῳ,
[2, 12]	τε πόλιν καὶ σφᾶς αὐτοὺς	διεσώσαντο.	ἐνθένδε οὐκέτι ὁ Χοσρόης ἐβούλετο
[2, 22]	δὴ ἀπολοῦντας ἐς ταραχήν τε	καθίσταντο	καὶ ἀναβοῶντες ἐξαίσιον οἷον ἐς
[2, 29]	τὸν Πέτρας περίβολον ἐς πολιορκίαν	καθίσταντο.	Περσῶν δὲ τῶν ἐνταῦθα ὄντων
[2, 19]	τοῦ φρουρίου στρατοπεδευσάμενοι ἐς πολιορκίαν	καθίσταντο,	προσβολήν τε τῷ περιβόλῳ ποιησάμενοι
[2, 29]	Τζάνους καρτερώτατα τειχομαχοῦντας παρὰ δόξαν	ὑφίσταντο,	καίπερ ὀλίγοι ἀπολελειμμένοι ἐς ἄγαν.
[2, 1]	ἐπεὶ αὐτὸν ἐς ταύτας οὐδέτεροι	ἐσεγράψαντο.	καὶ ἦν δὲ οὕτως. οὐ
[2, 27]	νικήσαντες παρὰ πολὺ τοὺς βαρβάρους	ἐτρέψαντο.	ἔτι τε Περσῶν διωκομένων Παῦλος
[2, 8]	γὰρ Ἀντιοχέας Πέρσαι βιασάμενοι πλήθει	ἐτρέψαντο,	καὶ γέγονε φόνος ἐνταῦθα πολύς.
[2, 4]	εἷλον, πόλιν δὲ τὴν Κασσάνδρειαν	κατεστρέψαντο	βίᾳ (ἣν οἱ παλαιοὶ Ποτίδαιαν
[2, 27]	ἐπὶ μέγα ἐπῆρτο, Μαρτῖνον μὲν	ἀπεπέμψαντο	διαρρήδην ἀπειπόντες τὴν ξύμβασιν, ἔργου
[2, 11]	θήκην αὐτοῦ ξυλίνην τινὰ πεποιημένοι	κατέθεντο,	ἣν δὴ χρυσῷ τε πολλῷ
[2, 18]	ἐπιεικῶς αὐχμῶδες) τά τε ὅπλα	κατέθεντο	καὶ τῶν πολεμίων ἀφροντιστήσαντες σικύους
[2, 26]	ἐπίπροσθεν ἀεὶ τὴν ἄγεσταν ἐργαζομένων	ἐτίθεντο	(οὕτω γὰρ τὸ ποιούμενον τῇ
[2, 17]	ἐκφοροῦντες, ξύλα ἐς τὴν ἐκείνων	ἐτίθεντο	χώραν, ἅπερ ὀλίγῳ ὕστερον ἔκαυσαν.
[2, 27]	τείχει προσῆγον καὶ τὰς κλίμακας	ἐπετίθεντο,	ὡς τὴν πόλιν αὐτοβοεὶ ἐξαιρήσοντες.
[2, 22]	ἐγένετο πόνος. οὐ γὰρ εὐπετῶς	προσίεντο	ταύτας. πολλοί τε ἀπορίᾳ τοῦ
[2, 29]	ὁρίοις, ἔνθα δὴ ἄνθρωποι οὐδαμῆ	ᾤκηντο,	Πέτραν Ἰουστινιανὸς {ὁ} βασιλεὺς τὴν
[2, 22]	(ἐς γὰρ θάλασσαν οἱ πολλοὶ	ὥρμηντο)	ἀλλ´ αἴτιον ἦν μάλιστα ἡ
[2, 18]	Πέρσαι οὐχ ὑπομείναντες ἐς φυγὴν	ὥρμηντο.	ἐπισπόμενοί τε Ῥωμαῖοι ξὺν Γότθοις
[2, 22]	ἀναβοῶντες ἐξαίσιον οἷον ἐς φυγὴν	ὥρμηντο.	οἵ τε αὐτοὺς θεραπεύοντες καμάτῳ
[2, 8]	τὸ τεῖχος οἰόμενοι ἐς φυγὴν	ὥρμηντο.	τοῦ μὲν οὖν δήμου νεανίαι
[2, 23]	ὑπουργίας ἢ νοσούντων ἢ τετελευτηκότων	ἐστέρηντο,	πολλαί τε οἰκίαι παντάπασιν ἔρημοι
[2, 30]	ἂν ἐνθένδε Λαζῶν τῇ χώρᾳ	προστρίψαιντο	βλάβος, Φᾶσιν διαβῆναι οὐδεμιᾷ μηχανῇ
[2, 19]	ἡμιθνῆτες τὸ τριτημόριον τοῦ στρατοῦ	ἔκειντο.	ἅπας μὲν οὖν ὁ στρατὸς
[2, 10]	προνοίας ἀνθρώπων τινὸς, ἀλλ´ ἐπεὶ	ἔκειντό	που πρὸς ἐσχάτοις τῆς πόλεως,
[2, 27]	ἐκ τοῦ μεγάλου περιβόλου ἀμυνομένοις	ἐνέκειντο,	ἕως αὐτοῖς Περάνιος ξύν τε
[2, 19]	πολέμιον, εὐπετῶς ἀναχωροῦντες εἰς ἡμᾶς	σώζοιντο.	καὶ ἡμεῖς ἐξελόντες, ἢν θεὸς
[2, 9]	μᾶλλον ὁρμᾶν, ὅπως ὅτι τάχιστα	σώζοιντο.	τὸ γὰρ ἐπεμβαίνειν τοῖς ἡλωκόσιν
[2, 21]	ὀχυρώμασι καὶ γῇ τῇ αὐτῶν	διασώζοιντο,	αὐτῶν δὲ, ἤν γέ τι
[2, 17]	ἢ μηχανῇ ἄλλῃ ὡς ἥκιστα	κατασείοιντο.	τὰ μὲν οὖν Πέτρας τοῦ
[2, 2]	μάλιστα οἱ λόγοι ἐς αὐτὸν	γένοιντο.	ἀλλὰ τῷ βούλεσθαι ἐς τὸ
[2, 3]	οὐχ οἳ ἂν ἐν ὅπλοις	γένοιντο	πρῶτοι, ἀλλ´ οἳ ἂν ἐπιβουλεύοντες
[2, 24]	ὅπερ Ἑστίαν ἐκάλουν τε καὶ	ἐσέβοντο	ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις Ῥωμαῖοι.
[2, 30]	ἅπερ ἐξ Ἰβηρίας οἱ βάρβαροι	ἐπηγάγοντο,	ἐφ´ ᾧ ἐς Πέτραν ἐσκομίσονται.
[2, 29]	μέχρι Τραπεζουντίων. ἡνίκα μὲν οὖν	ἐπηγάγοντο	Χοσρόην Λαζοὶ Βόαν ποταμὸν διαβάντες
[2, 21]	ἀφροντιστήσαντες τῶν ἄλλων ἁπάντων κυνηγετήσειν	ἠπείγοντο.	ὁ μὲν οὖν Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ
[2, 3]	παρὰ τὸν Σίτταν ἐν γράμμασιν	ἐδέοντο	διδόναι τὰ πιστὰ σφίσιν, ὅτι
[2, 19]	ἤδη. Βελισαρίῳ γοῦν συχνὰ προσιόντες	ἐδέοντο	σφᾶς αὐτίκα ἀφεῖναι, μαρτυρόμενοι ὡς
[2, 3]	τε γράψας ἐν βιβλιδίῳ, καθάπερ	ἐδέοντο,	τὰ πιστὰ ἔδωκε, καὶ τὸ
[2, 9]	ἐπέστελλε. καὶ αὐτοῦ οἱ πρέσβεις	ἐδέοντο	τῆς ἐκκλησίας ἀπέχεσθαι μόνης, ἧς
[2, 11]	τὸν τῆς πόλεως ἀρχιερέα γενόμενοι	ἐδέοντο	τὸ τοῦ σταυροῦ ξύλον ἐπιδεῖξαι
[2, 25]	ἔργα ἀνήκεστα ἐν τῇ στενοχωρίᾳ	εἰργάζοντο.	καὶ τότε Ναρσῆς τε αὐτὸς
[2, 17]	καὶ ὅλως εὐπετῆ τὴν ὁδὸν	ἀπειργάζοντο.	ἀφικομένοις τε αὐτοῖς ἐς μέσην
[2, 22]	ἐφιεμένους ὠθοῦντές τε καὶ ἀνθέλκοντες	ἐβιάζοντο.	ὕδωρ τε οἷς παρατύχοι, ἐμπεσεῖν
[2, 19]	τῇ ἀπορίᾳ, ὡς τὸ εἰκὸς,	ἐπιέζοντο.	ἃ δὴ Βελισάριος γνοὺς Γεώργιον
[2, 22]	ᾠκτίζοντο, οὐχ ὅτι τῷ λοιμῷ	ἐπιέζοντο	ἐκ τοῦ προσιέναι (οὔτε γὰρ
[2, 30]	ἔνθεν τε κατ´ ὀλίγους περιιόντες	ἐληίζοντο	τὰ ἐκείνῃ χωρία. ὧν δὴ
[2, 15]	ἀνδράποδα παρεχόμενοι τὰ σφίσιν ἐπιτήδεια	ἐκομίζοντο.	ἐπειδὴ δὲ τὰ ἀμφὶ Γουργένει
[2, 23]	παραπεμπόμενοι ᾗ νενόμισται οἱ νεκροὶ	ἐκομίζοντο	οὔτε καταψαλλόμενοι ᾗπερ εἰώθει, ἀλλ´
[2, 12]	διάνοιαν, ὅτι δὴ ἀνάλωτον αὐτὴν	ἰσχυρίζοντο	εἶναι ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Αὔγαρος
[2, 16]	κατάσκοποι ἐπανήκοντες οὐδεμίαν τῶν πολεμίων	ἰσχυρίζοντο	ἐν τῷ παρόντι ἐσβολὴν ἔσεσθαι·
[2, 22]	ἐγίνοντο, πολλοὺς δὲ ὅτι σωθήσονται	ἰσχυρίζοντο,	οἳ δὴ διαφθαρήσεσθαι ἔμελλον αὐτίκα
[2, 15]	μακρότατον συνεχομένην. οἱ δέ οἱ	ἰσχυρίζοντο	παντὶ τῷ Περσῶν στρατῷ τὴν
[2, 22]	οὐχ ἧσσον ἢ τοὺς πονουμένους	ᾠκτίζοντο,	οὐχ ὅτι τῷ λοιμῷ ἐπιέζοντο
[2, 22]	ἔθνησκον, πολλοὶ δὲ παρὰ λόγον	ἐσώζοντο.	καὶ πάλιν αὖ τὰ τῆς
[2, 18]	εἰπόντος οἱ μὲν ἄλλοι πάντες	ἐπείθοντό	τε καὶ ξὺν αὐτῷ στρατοπεδευσάμενοι
[2, 3]	Βούζῃ τῇ ὑστεραίᾳ ἐντυχεῖν ἔμελλον,	ᾔσθοντο	ἐς κύκλωσιν πρὸς τοῦ Ῥωμαίων
[2, 17]	πύργῳ ἦσαν, τοσοῦτον τῶν ποιουμένων	ᾔσθοντο	πρότερον, ὅσον αὐτῷ μὴ ξυμπεσεῖν
[2, 5]	πρὸς τῶν πολεμίων αὐτὴν ἔχεσθαι	ᾔσθοντο.	τινὲς δὲ οὐ λίθον, ἀλλὰ
[2, 21]	ἐπειδὴ τοὺς πολεμίους ἄγχιστά πη	ἐπύθοντο	εἶναι, τῶν χρημάτων ὑπεξαγαγόντες τὰ
[2, 11]	τὸν Μήδων στρατὸν ἐπὶ σφᾶς	ἐπύθοντο	ἰέναι, ἐν δέει μεγάλῳ ἐγένοντο.
[2, 15]	δὲ καὶ ἄλλως οἱ βάρβαροι	ἤχθοντο	ἐπιχωριάζοντι αὐτοῖς οὐκ εἰωθὸς πρότερον
[2, 15]	οἷς δὴ οἱ βάρβαροι οὗτοι	ἤχθοντο,	καὶ πάντων μάλιστα Πέτρῳ τῷ
[2, 19]	τὴν πρὸς τῷ Ἀβόρρᾳ ποταμῷ	ἵκοντο.	Βελισάριος δὲ καὶ ὁ Ῥωμαίων
[2, 26]	ὁ Χοσρόης, ἐπειδὴ παρ´ αὐτὸν	ἵκοντο,	κατέλεξε μὲν ὅσα τε πρότερον
[2, 21]	ἔπεμψεν. οἳ, ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν	ἵκοντο,	πολλὰ τῆς ἀναχωρήσεως ἐπαινέσαντες πρέσβεις
[2, 2]	λαθόντες ἐς τὰ Περσῶν ἤθη	ἀφίκοντο.	ἅτε γὰρ ἐν σπονδαῖς καθεστῶτες
[2, 30]	δίωξιν ποιησάμενοι καὶ Ἰβηρίας πόρρω	ἀφίκοντο.	ἔνθα δὴ καὶ ἄλλοις τισὶ
[2, 30]	δ´ {οἱ} ἀμφὶ Μερμερόην ἐπειδὴ	ἀφίκοντο	ἐς τὸν στενωπὸν, ἐνταῦθα σφίσι
[2, 20]	ἐξανέστησάν τε καὶ παρὰ Χοσρόην	ἀφίκοντο.	Κάνδιδον μέντοι Χοσρόης οὐκέτι ἀφῆκε.
[2, 29]	τόσον τε τοῦ ἔργου τούτου	ἀφίκοντο,	ὡς μηκέτι ἐπ´ ἐδάφους τὰ
[2, 19]	ὁπόστην ἄνω ἐς τοῦτο τύχης	ἀφίκοντο	ὥστε οὐδὲ ἄγγελον πέμψαι τινὰ
[2, 22]	εἶτα τῇ νόσῳ ξυνέβη ἁλῶναι.	ἡλίσκοντο	δὲ τρόπῳ τοιῷδε. ἐπύρεσσον ἄφνω,
[2, 22]	ἑώρων καὶ τῇ νόσῳ αὐτίκα	ἡλίσκοντο.	κατ´ ἀρχὰς μὲν οὖν οἱ
[2, 23]	τε ὁσίας τῶν τετελευτηκότων κοινῇ	ἐπεμέλοντο	καὶ φέροντες αὐτοὶ τοὺς οὐ
[2, 19]	τῶν ἐκείνῃ χωρίων χρήματα μεγάλα	περιεβάλλοντο.	τότε δὲ Βελισάριος τῶν τινας
[2, 7]	ἐτετάχατο. τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ	ἐστέλλοντο	μὲν πρὸς Χοσρόου ἐς τὴν
[2, 10]	δὲ ὡς οὐχ οὕτω γεγονότων	ἐπελαμβάνοντο	τῶν εἰρημένων. τέλος δὲ χρήματα
[2, 24]	ἑπομένων τινὰς ὑπὲρ τῆς ἐσβολῆς	ἐπυνθάνοντο.	ἄφνω δὲ Πέτρος, οὐδενὶ κοινολογησάμενος,
[2, 25]	πολεμίων ἐπὶ κατασκοπῇ ἰόντα λαβόντες	ἐπυνθάνοντο	ὅπη ποτὲ τανῦν ὁ Ναβέδης
[2, 12]	ἦλθε. καὶ αὐτοῦ οἱ πολῖται	ἀνεπυνθάνοντο	εἴ τι φέρων ἀγαθὸν σφίσιν
[2, 3]	ὁ Σίττας διέτριβεν, ἐπειδὴ Ῥωμαίοις	ἐγένοντο	αἱ πρὸς Πέρσας σπονδαί. ὃς
[2, 19]	τάχιστα ἐν γῇ τῇ Ῥωμαίων	ἐγένοντο,	ἅπαντα μὲν τὰ τῷ Ἀρέθα
[2, 18]	δὲ τῆς ὁδοῦ κατὰ μέσον	ἐγένοντο,	Βελισάριος μὲν ἐν δεξιᾷ τὸ
[2, 23]	τε οἰκίαι παντάπασιν ἔρημοι ἀνθρώπων	ἐγένοντο.	διὸ δὴ ξυνέβη τισὶ τῶν
[2, 29]	αἱρήσουσιν, εὐέλπιδες πολλῷ ἔτι μᾶλλον	ἐγένοντο.	διὸ δὴ ὁ Δαγισθαῖος βασιλεῖ
[2, 8]	τῆς ἄκρας ἐν μέσῃ πόλει	ἐγένοντο.	ἐνταῦθα δὲ αὐτοῖς τῶν Ἀντιοχέων
[2, 26]	οἱ τεχνῖται τοῦ ἔργου τούτου	ἐγένοντο,	καρτερώτατα ἤδη ἀμυνόμενοι ἀπὸ τοῦ
[2, 26]	Ῥωμαῖοι μὲν ἐντὸς τοῦ περιβόλου	ἐγένοντο,	οἱ δὲ βάρβαροι ἀπὸ σταδίων
[2, 5]	ἐπεὶ δὲ ἄγχιστα τοῦ περιβόλου	ἐγένοντο,	οἱ μὲν Πέρσαι τὸν ἐπίσκοπον
[2, 25]	πλείους ἔτι ὑπὸ τοῖς πολεμίοις	ἐγένοντο.	ὅπλα τε αὐτῶν οἱ πολέμιοι
[2, 19]	Τίγρην ποταμὸν διαβάντες ἐν Ἀσσυρίοις	ἐγένοντο.	οὗ δὴ χώραν τε ἀγαθὴν
[2, 25]	μεγάλων. ἐπεὶ δὲ Ἀγγλῶν ἀγχοῦ	ἐγένοντο,	πέμπουσι κατασκόπους, οἳ δὴ αὐτοῖς
[2, 26]	ἐν τῷ τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ	ἐγένοντο,	περί τε τῶν αὐτῶν δεησόμενοι
[2, 29]	Πέτρᾳ ξὺν τοῖς ἡγεμόσι Λαζοῖς	ἐγένοντο	Πέρσαι. Νῦν δὲ ὁ Γουβάζης
[2, 17]	ὁρίοις, τῶν πρέσβεων σφίσιν ἡγουμένων,	ἐγένοντο,	τὰ δένδρα οὐδενὸς ἀντιστατοῦντος ἐκτέμνοντες,
[2, 30]	οὖν φεύγοντες ἐντὸς τοῦ περιβόλου	ἐγένοντο,	Τζάνοι δὲ ληισάμενοι τὸ Ῥωμαίων
[2, 5]	ἐδέξαντο. ἐπεί τε ἅπαντες εἴσω	ἐγένοντο,	τὴν μὲν πυλίδα ὡς ἐπιθήσοντες
[2, 18]	κατὰ τάχος ἐντὸς τοῦ περιβόλου	ἐγένοντο.	τότε μὲν οὖν Ῥωμαῖοι ξύμπαντες
[2, 17]	ποιησάμενοι ἔνερθεν θατέρου τῶν πύργων	ἐγένοντο,	τῶν τε λίθων ἐνθένδε πολλοὺς
[2, 11]	ἐπύθοντο ἰέναι, ἐν δέει μεγάλῳ	ἐγένοντο.	Χοσρόην δὲ ἀκούοντες ὡς ἥκιστα
[2, 30]	ἐνταῦθα βαλλόμενοι ἀντὶ τοῦ τοίχου	ἐγίνοντο.	καὶ τρισχιλίους μὲν τῶν μαχίμων
[2, 10]	σὲ, ὦ βασιλεῦ, οἱ λόγοι	ἐγίνοντο,	οὐκ ἄν ποτε ᾠόμεθα Χοσρόην
[2, 22]	ἀπαθεῖς ὀλίγῳ ὕστερον παρὰ δόξαν	ἐγίνοντο,	πολλοὺς δὲ ὅτι σωθήσονται ἰσχυρίζοντο,
[2, 19]	βάρβαροι καρτερώτατα ἐνθένδε τοὺς ἐπιόντας	ἠμύνοντο.	διὸ δὴ τοὺς ἄρχοντας ἅπαντας
[2, 8]	ἄκρας ὑπερβολήν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι	ἠμύνοντο	δυνάμει πάσῃ, οὐ στρατιῶται μόνον,
[2, 20]	δὲ καρτερῶς μὲν τὰ πρῶτα	ἠμύνοντο,	ἔπειτα δὲ〉 ἀπειπόντες τε καὶ
[2, 30]	ἐς ἑκατὸν ὄντες, καρτερῶς τε	ἠμύνοντο,	καὶ τοὺς τῆς εἰσόδου ἀποπειρωμένους
[2, 27]	τοῖς στρατιώταις καρτερώτατα τοὺς πολεμίους	ἠμύνοντο,	καὶ τῶν ἀγροίκων πολλοὶ ἐς
[2, 29]	ἤνυον, ἐπὶ τὸ διορύσσειν αὖθις	ἐτράποντο.	ἐς τόσον τε τοῦ ἔργου
[2, 24]	οἱ τῶν Ἐρούλων ἡγούμενοι, εὐθὺς	εἵποντο.	ἐπεί τε ταῦτα οἵ τε
[2, 16]	ἐκέλευον. ὧν δὴ τῇ γνώμῃ	εἵποντο	εὐθὺς ὁ ξύλλογος ἅπας. Ῥεκίθαγγος
[2, 7]	στρατιωτῶν ὀλίγοι μὲν αὐτοῖς τινες	εἵποντο,	οἱ δὲ πλεῖστοι ἐθελούσιοι παρὰ
[2, 30]	ἤλαυνε· καί οἱ Ῥωμαῖοι ξύμπαντες	εἵποντο,	τὰ σφέτερα αὐτῶν ἐν τῷ
[2, 30]	Πέτραν ἐσκομίσονται. Λαζῶν τε πολλοὺς	ἐλίποντο	ἐν τῷ στενωπῷ, ὡς μηκέτι
[2, 22]	ξὺν αὐτοῖς εὐθὺς τοῖς τικτομένοις	ἐφθείροντο.	τρεῖς μέντοι λεχοῦς λέγουσι τῶν
[2, 22]	τοῖς ἱεροῖς οἱ πλεῖστοι καταφεύγοντες	διεφθείροντο.	ὕστερον δὲ οὐδὲ τοῖς φίλοις
[2, 23]	κατατιθέμενοι, ὡς ἕκαστός πη ἐδύνατο,	ἀπηλλάσσοντο,	ἔπειτα δὲ οἱ τὰς κατώρυχας
[2, 25]	τὸ μέσον οἱ ἀμφὶ Μαρτῖνον	ἐτάσσοντο.	γενόμενοι δὲ ἄγχιστά πη τῶν
[2, 26]	μὲν οὖν βάρβαροι τῶν προβάτων	ἥπτοντο	ἤδη, οἱ δὲ ποιμένες καρτερώτατα
[2, 30]	ἀφίκετο ἵνα δὴ οἱ Λαζοὶ	ἐστρατοπεδεύοντο	ἐν τῇ ἑτέρᾳ τοῦ ποταμοῦ
[2, 8]	χερσὶ τοῖς φεύγουσι Πέρσαι σημαίνοντες	ἐνεκελεύοντο	φεύγειν ὡς τάχιστα. οἱ μὲν
[2, 20]	τε καὶ κατωρρωδηκότες τὸν κίνδυνον	ἐβουλεύοντο	τοῖς πολεμίοις τὴν πόλιν ἐνδοῦναι.
[2, 24]	ἔσχον. οἱ μέντοι ἄλλοι ξύμπαντες	ἐπορεύοντο	εὐθὺ Δούβιος, οὔτε ληιζόμενοι οὔτε
[2, 25]	γὰρ σκευοφόροις οἱ στρατιῶται ἀναμιγνύμενοι	ἐπορεύοντο	ὡς ἐπὶ ἁρπαγὴν ἑτοιμοτάτην ἰόντες
[2, 13]	ὢν ἔτυχε) τὰ ἐς ἀντίστασιν	ἐξηρτύοντο.	δύο δὲ ἡ πόλις τείχεσι
[2, 3]	ὄντες οὐκ ἐν ἑνὶ χώρῳ	ἐμάχοντο,	ἀλλὰ διασκεδαννύμενοι ἔν τε ὑπωρείαις
[2, 27]	πολλοὶ γὰρ πρὸς λίαν ὀλίγους	ἐμάχοντο,	ἐπεὶ τῶν Ῥωμαίων οἱ πλεῖστοι
[2, 8]	οἳ ἐκ πύργων τῶν ἐχομένων	ἐμάχοντο,	καὶ ξυμβάλλειν μὲν τὸ γεγονὸς
[2, 25]	ἀφύλακτοι ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον	ἐμάχοντο.	οὔτε γὰρ κράνος οὔτε θώρακα
[2, 7]	μὲν πύλας κατ´ ἐξουσίαν ἀνέῳγον,	ἐδέχοντο	δὲ τῇ πόλει τόν τε
[2, 22]	ἔθνησκον) ἀλλ´ ὅτι ταλαιπωρίᾳ πολλῇ	εἴχοντο.	ἔκ τε γὰρ τῶν στρωμάτων
[2, 28]	καὶ ἀπιστίᾳ ἐς ἀλλήλους πολλῇ	εἴχοντο.	ἔνδηλοί τε Ἴβηρες ἦσαν δυσανασχετοῦντές
[2, 25]	καὶ Ῥωμαίων οἱ λοιποὶ ἔργου	εἴχοντο.	ἐξελθόντες δὲ ἐκ τοῦ αἰφνιδίου
[2, 22]	ἀγρυπνίᾳ τε καὶ φαντασίᾳ πολλῇ	εἴχοντο,	καί τινας ὑποπτεύοντες ἐπιέναι σφίσιν
[2, 20]	οἱ μὲν ἐνταῦθα γενόμενοι ἔργου	εἴχοντο,	Σεργιουπολῖται δὲ καρτερῶς μὲν τὰ
[2, 11]	ἡνίοχοι ἀπὸ βαλβίδων ἀρξάμενοι ἔργου	εἴχοντο,	τύχη δέ τις τῷ τὰ
[2, 13]	πρασσόμενα οὐδέν τι ἧσσον ἔργου	εἴχοντο.	τῶν μὲν οὖν βαρβάρων ὀρθήν
[2, 21]	δὲ τόξα γυμνά. δόκησίν τε	παρείχοντο	ἅπαντες ὅτι δὴ ἀφροντιστήσαντες τῶν
[2, 13]	αὐτοῖς τινα αἴσθησιν τοῦ ποιουμένου	παρείχοντο.	ἤδη μὲν οὖν ὑπέδυσαν τὰ
[2, 27]	δὲ τοῦ μὲν ἔργου τούτου	ἀπέσχοντο.	Ἕκτῃ δὲ ἀπὸ ταύτης ἡμέρᾳ,
[2, 10]	ξυνέπεσε. τοῦ μέντοι περιβόλου παντάπασιν	ἀπέσχοντο	Πέρσαι. Ὀλίγῳ δὲ ὕστερον ἥκοντες
[2, 8]	γὰρ μόνης, τῶν ἄλλων κατειλημμένων,	ἀπέσχοντο	Πέρσαι· τοῦ δὲ δήμου ὀλίγοι
[2, 27]	δὴ γνόντες Ῥωμαῖοι τούτου μὲν	ἀπέσχοντο,	χοῦν ἐπὶ τὸν κενωθέντα χῶρον
[2, 21]	παρὰ βασιλέως αὐτίκα δὴ μάλα	ὑπέσχοντο,	οἳ δὴ τὰ ἀμφὶ τῇ
[2, 26]	πρέσβεις ἔφασαν τοσαῦτα δώσειν ὅσα	παρέσχοντο	πρότερον, ἡνίκα τὴν Ἀντιόχειαν ἐξελὼν
[2, 8]	ξὺν τοῖς {ἄλλοις} ἄρχουσιν ἀπιόντες	ᾤχοντο	ἅπαντες διὰ πύλης, ἣ ἐπὶ
[2, 7]	ἀκρόπολιν ἀπαθεῖς κακῶν καὶ ἀπιόντες	ᾤχοντο	ὡς ἕκαστός πη ἐβούλετο. τῶν
[2, 30]	τόν τε γὰρ ποταμὸν ἀπόρευτον	ᾤοντο	εἶναι καὶ τοὺς χιλίους, οὐδενὸς
[2, 25]	αἰσχρόν τε καὶ ἄνανδρον ὅλως	ᾤοντο	εἶναι, τάξαντες δὲ ὡς ἐκ
[2, 3]	ποτὲ τὰς ἀπεράντους καλουμένας σπονδὰς	ᾤοντο,	καίπερ Χοσρόην ἀκούσαντες τῷ τε
[2, 27]	ἀπ´ αὐτοῦ φύεσθαι τὸν καπνὸν	ᾤοντο.	προϊόντος δὲ τοῦ κακοῦ πλήθει
[2, 22]	ὅσοι τε αὐτοῖς παραπίπτοιεν, παίεσθαι	ᾤοντο	πρὸς τοῦ ἐντυχόντος ἀνδρὸς, ὅπη
[2, 11]	τε πεποιῆσθαι τὰς Χοσρόου ἐντολὰς	ᾤοντο.	ταῦτα μὲν δὴ οὕτως ἔσχε.
[2, 20]	καταλαβόντες ὡς ἕκαστος ἠδύνατο ἀποχρῆν	ᾤοντο	ταῦτά τε διαφυλάσσειν καὶ αὐτοὶ
[2, 24]	ἅπαντες δὲ ἀλλήλοις ὀλίγῳ ὕστερον	ἀνεμίγνυντο	ἐν τῇ πολεμίᾳ, πλὴν Ἰούστου
[2, 17]	αὐτῶν ἔχοντες τῷ Μήδων στρατῷ	ἀνεμίγνυντο.	~Ἐν τούτῳ δὲ Βελισάριός τε
[2, 30]	ἐξεπιστάμενοι ἐνταῦθα διέβησαν ἐξαπιναίως καὶ	ἀνεμίγνυντο	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ· Πέρσαι δὲ
[2, 27]	ἐς τοὺς βαρβάρους ἔργα θαυμαστὰ	ἐπεδείκνυντο.	παῖδες δὲ καὶ γυναῖκες ξὺν
[2, 21]	ἀεὶ καθαιροῦντές τινα, νέᾳ τινὶ	ἀνενεοῦντο	οἰκοδομίᾳ. τότε γοῦν μέρος τι
[2, 25]	τὰ ἐκείνῃ χωρία ἐν σπουδῇ	ἐποιοῦντο.	ἄραντες τοίνυν ἀστρατήγητοί τε καὶ
[2, 18]	ἄλλοι ξύμπαντες ἐν θαύματι μεγάλῳ	ἐποιοῦντο,	ὅτι δὴ οὐκ ἄγχιστά πη
[2, 23]	αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς τῶν προσηκόντων	ἐποιοῦντο	ταφάς. Θεόδωρος δὲ τά τε
[2, 22]	δωματίοις, ὅτι δὴ οὐκ ἐπαΐοιεν	προσεποιοῦντο,	καίπερ ἀρασσομένων αὐτοῖς τῶν θυρῶν,
[2, 8]	πη ἐδύνατο. ταὐτὸ δὲ τοῦτο	διενοοῦντο	καὶ οἱ λοιποὶ ξύμπαντες, εἰ
[2, 27]	γὰρ καῦσαι τὸ χῶμα τοῦτο	διενοοῦντο.	προϊούσης δὲ τῆς διώρυχος κατὰ
[2, 20]	παρόδῳ ἐμποδὼν ἵστασθαι τρόπῳ οὐδενὶ	διενοοῦντο,	τὰ δὲ ὀχυρώματα καταλαβόντες ὡς
[2, 5]	τετελευτηκότος σφίσι τοῦ ἄρχοντος, ἱκέται	διενοοῦντο	Χοσρόου γενέσθαι. τῇ οὖν ἐπιούσῃ
[2, 22]	οὖν οἱ παραπεπτωκότες ἀποτρέπεσθαι αὐτὰ	ἐπειρῶντο,	τῶν τε ὀνομάτων ἀποστοματίζοντες τὰ
[2, 24]	ἔμαθον, τῇ ἐσβολῇ κατὰ τάχος	ἐχρῶντο.	ἅπαντες δὲ ἀλλήλοις ὀλίγῳ ὕστερον
[2, 17]	ταῖς τε μηχαναῖς καὶ πᾶσιν	ἐχρῶντο	τοξεύμασι. τὰ μὲν οὖν πρῶτα
[2, 8]	γενήσονται (πανταχόσε γὰρ ἤδη περιιόντες	καθεωρῶντο)	δρόμῳ μὲν παρὰ {τὸν} ποταμὸν
[2, 18]	περιβόλου ἐξιόντες οἱ βάρβαροι, ἐπεὶ	καθεωρῶντο	λαμπρῶς ἅτε ἐν πεδίῳ ὑπτίῳ
[2, 13]	δὴ βαθείας κομιδῆ οὔσης οὔτε	καθεωρῶντο	πρὸς τῶν πολεμίων οὔτε αὐτοῖς
[2, 27]	ἑτέρωθι δὲ οὐκ εἰς μακρὰν	ἀνεδίδοτο,	αὐτὸν τοῦ πυρὸς καὶ βιάζεσθαι
[2, 6]	πέμψας. ὁ δὲ Παῦλος οὗτος	ἐτέθραπτό	τε ἐν γῇ τῇ Ῥωμαίων
[2, 12]	δὴ ἐκ τῆς χώρας ὅθεν	εἴληπτο	ἐτύγχανεν οὖσα. καὶ ὁ μὲν
[2, 27]	αὐτὸν πολλῷ ὑπεραίρων ἐπὶ μέγα	ἐπῆρτο,	Μαρτῖνον μὲν ἀπεπέμψαντο διαρρήδην ἀπειπόντες
[2, 22]	δὲ οὐ πολλαῖς ὕστερον βουβὼν	ἐπῆρτο,	οὐκ ἐνταῦθα μόνον, ἔνθα καὶ
[2, 21]	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ ὁ Χοσρόης	ἠνάγκαστο	ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐν
[2, 30]	πρὸς τῶν τῷ ἔργῳ ἐφεστώτων	ἠνάγκαστο,	ἐς τοῦτό τε αὐτῷ ἀπεκρίθη,
[2, 13]	τῷ στρατοπέδῳ ἐς τὴν πολιορκίαν	ἡτοίμαστο,	μεγάλοις ὑπερφυῶς οὖσιν· οὕτω τε
[2, 27]	εὐθὺς ἔκαυσαν, ἅπερ ἐς τοῦτο	ἡτοίμαστο.	τοῦ δὲ πυρὸς μοῖραν μὲν
[2, 5]	δὲ Πέρσαι λίθον, ὃς αὐτοῖς	παρεσκεύαστο,	ἐν μέσῳ ἐρρίπτουν. οἵ τε
[2, 27]	ἐπεὶ δὲ ὁ λόφος αὐτοῖς	ἐτετέλεστο	ἤδη, καὶ πλησιάζων μὲν τῷ
[2, 15]	δὲ βασιλέως ἔτι παῖς ὢν	ἠνδραπόδιστο,	ἡνίκα Ἰουστῖνος μετὰ τὴν Ἀμίδης
[2, 15]	καὶ ἀποδιδόμενος Κόλχοις, οὐχ ᾗπερ	εἴθιστο,	ἀλλ´ ᾗπερ ἐξῆν. ἅμα δὲ
[2, 3]	τε ὁ Σίττας ἐξ ἀνθρώπων	ἠφάνιστο	οὐδενὶ λόγῳ, ἀναξίως τῆς τε
[2, 21]	ἐπεὶ τὸν πρεσβευτὴν ἄγχιστά πη	ἐπέπυστο	εἶναι, καλύβην ἐκ παχειῶν τινῶν
[2, 11]	πύλαις. ὁ ἱερεὺς εἶπεν „Ἐπ´	αὐτὸ	γὰρ δὴ παρακαλέσων τοῦτο ἀφῖγμαι.
[2, 29]	ἔσχεν. εὖ γὰρ εἰδότες ὡς	αὐτὸ	δὴ τοῦτο ἑτέρωθι ἐργαζόμενοι τὴν
[2, 27]	τεῖχος ἐπιβουλὴν, ὅπως, ἢν μὲν	αὐτὸ	ἐξελεῖν δύνωνται, μηδαμῆ ἐς τὰς
[2, 12]	πη αὐτοῦ ἐπεμνήσθησαν· Ἐδεσσηνοὶ δὲ	αὐτὸ	ξὺν τῇ ἐπιστολῇ εὑρέσθαι φασὶν,
[2, 11]	Σύρου ἀνδρὸς κομισθὲν λάθρα. καὶ	αὐτὸ	οἱ πάλαι ἄνθρωποι φυλακτήριον μέγα
[2, 9]	τοῖς ἀνθρώποις παρέχεται. καὶ δι´	αὐτὸ	οὐδὲ τὸ γελᾶν ἄκλαυστον ἔχομεν,
[2, 16]	χώραν ἧς ἦρχον, καὶ δι´	αὐτὸ	συνεισβάλλειν τῷ ἄλλῳ στρατῷ οὐδαμῆ
[2, 11]	σταυροῦ ξύλον ἐπιδεῖξαι σφίσιν, ὅπως	αὐτὸ	ὕστατα προσκυνήσαντες τελευτήσωσιν. ὁ δὲ
[2, 11]	τὸ σέλας ἐκ τοῦ αἰφνιδίου	ἐπέπαυτο.	μαθὼν δὲ τὸν τῶν πολεμίων
[2, 24]	στήσεται. ἐκέλευε δὲ ξυλλεγέντας ἐς	ταὐτὸ	ἅπαντας οὕτω τὴν ἐσβολὴν ἐπὶ
[2, 8]	ἔφευγον ὡς ἕκαστός πη ἐδύνατο.	ταὐτὸ	δὲ τοῦτο διενοοῦντο καὶ οἱ
[2, 25]	ξυνάρχουσι τὴν μέλλησιν ὀνειδίζων ἐλοιδορεῖτο.	ταὐτὸ	δὲ τοῦτο καὶ ἄλλοι ἐποίουν,
[2, 24]	τρισμυρίους. οὗτοι ἅπαντες οὔτε ἐς	ταὐτὸ	ξυνελέγησαν οὐ μὴν οὔτε ἀλλήλοις
[2, 12]	ἐκέλευε θέσθαι, πάντα δὲ ἐς	ταὐτὸ	τὰ θηρία ξυναγαγόντας εἶτα ἀφεῖναι.
[2, 7]	τῷ τῆς ὑπουργίας ἀδυνάτῳ ἐς	ταὐτὸ	τοῦτο ἐκφερομένη ἐλεεῖσθαι ἱκανῶς πέφυκεν.
[2, 22]	ἐπεγίνετο, ἀλλ´ ὄψιν ὀνείρου ἰδόντες	ταὐτὸ	τοῦτο πρὸς τοῦ ἐπιστάντος πάσχειν
[2, 11]	ἀπεκρίνατο Θωμᾶς οὐδὲν τοῖς ἀνθρώποις	τοιοῦτο	ἐς ἔννοιαν ἥκειν. „Οὐκοῦν“ ἔφη
[2, 7]	οὐ μόνοι ἐς τὸ φρούριον	τοῦτο,	ἀλλὰ ξύν τε τοῖς ἵπποις
[2, 12]	δόξης ἄνθρωποι ἦλθον, φυλάξαι διὰ	τοῦτο	ἀνάλωτον ἐθέλει τὴν πόλιν, ὡς
[2, 14]	ἐπὶ Ἀναστασίου βασιλεύοντος τέρας ἐς	τοῦτο	ἀποβὰν ἐτελεύτησε. τότε γὰρ ἀνέμου
[2, 20]	οὐδεπώποτε αὐτῷ γεγονέναι, καὶ διὰ	τοῦτο	ἀρχὴν οὐδὲ βεβουλῆσθαι Σουρηνοὺς ῥύεσθαι,
[2, 30]	εἶναι, οἷς γε δὴ ἐς	τοῦτο	ἀσθενείας περιεστήκει τὰ πράγματα, ὡς
[2, 12]	γράμματι ὑποσχόμενος. φασὶ δὲ καὶ	τοῦτο	αὐτὸν ἐπειπεῖν, ὡς οὐδὲ ἡ
[2, 11]	„Ἐπ´ αὐτὸ γὰρ δὴ παρακαλέσων	τοῦτο	ἀφῖγμαι. ὁ μὲν οὖν στρατὸς
[2, 28]	γυναῖκα καὶ θυγατέρας ἐπαγόμενος δύο	(τοῦτο	γὰρ ἦν αὐτῷ τὸ παραπέτασμα
[2, 20]	ἄμεινον. οὐ γὰρ ἂν σωτηρία	τοῦτό	γε, ἀλλὰ προδοσία δικαίως καλοῖτο.
[2, 28]	Περσῶν ἀρχῇ κατὰ πολλὰ ἔσεσθαι	τοῦτό	γε. τήν τε γὰρ Ἰβηρίαν
[2, 7]	ὦ βασιλεῦ, κληρωσαμένους τὰ χείριστα	τοῦτο	γοῦν φέρεσθαι παραμύθιον, τὸ μὴ
[2, 26]	γε ὄντες πατρῷοι, τετολμήκασιν ἀντιτάξασθαι.	τοῦτο	δὲ ἢν μὴ δρᾶν Ῥωμαίοις
[2, 21]	καθελόντες, οὔπω δὲ τὸ λειπόμενον	τοῦτο	δειμάμενοι, ἐπειδὴ τοὺς πολεμίους ἄγχιστά
[2, 13]	σπανίζοντι ὄνος ἢ προβάτιον ἦν,	τοῦτο	δὴ ἐς τὸ ἱερὸν σπουδῇ
[2, 8]	ἕκαστός πη ἐδύνατο. ταὐτὸ δὲ	τοῦτο	διενοοῦντο καὶ οἱ λοιποὶ ξύμπαντες,
[2, 27]	ταύτῃ γὰρ καῦσαι τὸ χῶμα	τοῦτο	διενοοῦντο. προϊούσης δὲ τῆς διώρυχος
[2, 12]	Χριστὸς ἔγραψεν, ἀλλ´ ὅτι ἐς	τοῦτο	δόξης ἄνθρωποι ἦλθον, φυλάξαι διὰ
[2, 16]	τῶν παρόντων δοκεῖ, μηδὲν ὑμᾶς	τοῦτο	εἰσίτω. ὁ μὲν γὰρ μακράν
[2, 22]	ἄνθρακος, γνώρισμά τε τῆς ὑγείας	τοῦτο	ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον ἐγίνετο·
[2, 7]	τῆς ὑπουργίας ἀδυνάτῳ ἐς ταὐτὸ	τοῦτο	ἐκφερομένη ἐλεεῖσθαι ἱκανῶς πέφυκεν. ἔασον
[2, 10]	Περσῶν, οἷς τὸ ἔργον ἐπέκειτο	τοῦτο.	ἐλείφθησαν δὲ καὶ ἀμφὶ τὸ
[2, 22]	ὅτι αὐτοῖς ἡ ἀκμὴ ἐς	τοῦτο	ἐλελωφήκει τοῦ ἄνθρακος, γνώρισμά τε
[2, 8]	τῷ Μήδων στρατῷ ἀπολέσθαι) οὐδενὶ	τοῦτο	ἐς ἔννοιαν ἦλθε. τῶν μὲν
[2, 27]	τῶν βαρβάρων στρατόπεδον ἀφῖκτο. ἀλλὰ	τοῦτο	ἐς Ῥωμαίους ὡς ἥκιστα ἐξήνεγκαν
[2, 24]	τῶν πραγμάτων τὰ μέγιστα χρῶνται.	τοῦτό	ἐστι τὸ πῦρ, ὅπερ Ἑστίαν
[2, 28]	πόλιν ἐπιβουλῆς τῷ Χοσρόῃ ἐς	τοῦτο	ἐτελεύτα. ~Ἔς τε Λαζικὴν πρῶτα
[2, 19]	μὲν οὖν Ῥωμαίων ἐσβολὴ ἐς	τοῦτο	ἐτελεύτα. Χοσρόῃ δὲ Πέτραν ἑλόντι
[2, 29]	γὰρ εἰδότες ὡς αὐτὸ δὴ	τοῦτο	ἑτέρωθι ἐργαζόμενοι τὴν πόλιν ῥᾷστα
[2, 22]	σώματος, ἅμα τε τὸ φάσμα	τοῦτο	ἑώρων καὶ τῇ νόσῳ αὐτίκα
[2, 3]	ῥύμῃ κατέαξε. τόν τε στρατηγὸν	τοῦτο	ἠνίασεν ἐς τὰ μάλιστα, καὶ
[2, 28]	καὶ Ῥωμαίων ἀμφὶ τὸ πῦρ	τοῦτο	ἠσχολημένων, ὡς τὸ εἰκὸς, ἁπάντων
[2, 27]	πρέμνα εὐθὺς ἔκαυσαν, ἅπερ ἐς	τοῦτο	ἡτοίμαστο. τοῦ δὲ πυρὸς μοῖραν
[2, 10]	ὣς ἔγνωσαν οἱ τὸ τέρας	τοῦτο	ἰδόντες ὡς δὴ ἐκ βασιλέως
[2, 11]	τε ἡμῖν καὶ τίμιόν ἐστι,	τοῦτο,	ἱκετεύω σε καὶ δέομαι, δός
[2, 24]	ὁδῷ τεττάρων ἡμερῶν τὸ φρούριον	τοῦτο·	ἵνα καὶ Πέτρος οὐκ εἰς
[2, 25]	μέλλησιν ὀνειδίζων ἐλοιδορεῖτο. ταὐτὸ δὲ	τοῦτο	καὶ ἄλλοι ἐποίουν, ἐς ἀλλήλους
[2, 10]	ὄνησις οὐδεμία ἔσται, σὺ δὲ	τοῦτο	κερδανεῖς μόνον, ἀνήκεστα ἔργα τοὺς
[2, 25]	πεσόντες εὐθὺς διεφθάρησαν. καὶ πάθος	τοῦτο	μέγα Ῥωμαίοις οἷον οὔποτε πρότερον
[2, 28]	εἶναι. μάλιστα δὲ πάντων κατὰ	τοῦτο	ξυνοίσειν πρὸς Λαζικῆς ἐπικράτησιν ἤλπιζε
[2, 11]	ξυνεχώρουν τε οὐχ ἑκούσιοι καὶ	τοῦτο	οἱ πρέσβεις, ἐφ´ ᾧ μέντοι
[2, 12]	Ἐδέσσῃ. ὁ δὲ ξυνεχώρει καὶ	τοῦτο.	οὕτω μὲν ἐκ Ῥώμης ἀπαλλαγεὶς
[2, 5]	Εὐφράτῃ ἀναμίγνυται, τὸ δὲ φρούριον	τοῦτο	πρὸς αὐτῇ που τῇ γωνίᾳ
[2, 22]	ἀλλ´ ὄψιν ὀνείρου ἰδόντες ταὐτὸ	τοῦτο	πρὸς τοῦ ἐπιστάντος πάσχειν ἐδόκουν,
[2, 7]	στείλας. ἀσηκρήτις καλοῦσι τὸ ἀξίωμα	τοῦτο	Ῥωμαῖοι· σήκρητα γὰρ καλεῖν τὰ
[2, 30]	τῷ ἔργῳ ἐφεστώτων ἠνάγκαστο, ἐς	τοῦτό	τε αὐτῷ ἀπεκρίθη, οἶμαι, ἡ
[2, 12]	πόλις ποτὲ βαρβάροις ἁλώσιμος ἔσται.	τοῦτο	τῆς ἐπιστολῆς τὸ ἀκροτελεύτιον οἱ
[2, 9]	κεκομισμένος διαρκῶς εἴη. ὁ δὲ	τοῦτο	τοῖς πρέσβεσι ξυγκεχωρηκὼς τἄλλα καίειν
[2, 10]	αἳ δὴ ἀμφὶ τὸ ἱερὸν	τοῦτο	τυγχάνουσιν οὖσαι. τοὺς γὰρ πρέσβεις
[2, 19]	οὐκ οἶδα ὁπόστην ἄνω ἐς	τοῦτο	τύχης ἀφίκοντο ὥστε οὐδὲ ἄγγελον
[2, 3]	ἀρχὴν ἔχοντος. οὐ μέντοι Ῥωμαῖοι	τοῦτο	ὑπώπτευον, οὐδὲ δὴ Πέρσας λύσειν
[2, 14]	τὴν ἑῴαν σταλεὶς, καὶ διὰ	τοῦτο	Χοσρόης αὐτὸν, ὡς προδεδήλωται, ἐς
[2, 12]	ἐξελεῖν. ἐνῆγε γὰρ αὐτὸν ἐς	τοῦτο	Χριστιανῶν λόγος καὶ ἔδακνεν αὐτοῦ
[2, 30]	τοίνυν Ἰωάννης ἀποθριξάμενος τῆς ἱερωσύνης	ἠξίωτο	βίᾳ, οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ
[2, 8]	γυναῖκας τῶν ἐν〉 Ἀντιοχεῦσιν ἐπιφανῶν	δύο	γενέσθαι μὲν ἔξω τοῦ περιβόλου,
[2, 13]	ἔτυχε) τὰ ἐς ἀντίστασιν ἐξηρτύοντο.	δύο	δὲ ἡ πόλις τείχεσι περιβέβληται,
[2, 30]	τὸ στρατόπεδον κακουργήσων ἴοι. ὧνπερ	δύο	ἐπὶ κατασκοπῇ προτερήσαντες καὶ παρὰ
[2, 28]	χρόνον τοῦτον Ῥωμαίων τετελευτήκασι στρατηγοὶ	δύο,	Ἰοῦστός τε ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς
[2, 18]	ἐκέλευε ποιεῖσθαι ὅσον ἀπὸ σταδίων	δύο	καὶ τεσσαράκοντα Νισίβιδος πόλεως. οἱ
[2, 4]	Βυζαντίων προάστεια. καὶ φρούρια μὲν	δύο	καὶ τριάκοντα ἐν Ἰλλυριοῖς εἷλον,
[2, 16]	εἶναι. ταύτης δὲ τῆς ὥρας	δύο	μάλιστα μῆνας ἀνάθημα τῷ σφετέρῳ
[2, 17]	τῶν τειχῶν ἑκατέρωθι πύργους ἐτεκτήναντο	δύο,	οὐχ ᾗπερ εἰώθει, ἀλλὰ τρόπῳ
[2, 2]	ἤδη τῷ πολέμῳ κεκακωμένος, πρέσβεις	δύο	παρ´ αὐτὸν ἔπεμψεν, ἀναπείσοντας ἐπὶ
[2, 3]	Περσῶν ἤθη. ἀδελφὼ δὲ ἤστην	δύο	Περόζου παῖδε. βασιλεύς τε ταῦτα
[2, 28]	ἐν Ἀσσυρίοις, οὗ δὴ πολίσματα	δύο	Σελεύκειά τε καὶ Κτησιφῶν ἐστι,
[2, 12]	ἔνδηλοι ὦσι· χρυσοῦ δὲ κεντηνάρια	δύο	συλλέξαντες μόλις, ἐπεὶ πόλιν οὐ
[2, 28]	τε γυναῖκα καὶ θυγατέρας ἐπαγόμενος	δύο	(τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῷ τὸ
[2, 19]	αὐτοῦ ἦσαν, δορυφόρους αὐτοῖς ἐπιστήσας	δύο,	Τραϊανόν τε καὶ Ἰωάννην τὸν
[2, 28]	καὶ παρ´ ὀλίγον Ἀρέθας ἦλθε	δύο	τῶν Ἀλαμουνδάρου παίδων ζῶντας ἑλεῖν,
[2, 28]	τοιάδε· ἤστην ἐν Πέρσαις ἀδελφοὶ	δύο,	Φάβριζός τε καὶ Ἰσδιγούσνας, ἀρχὰς
[2, 12]	μὴ τοῖς χωρίοις λυμήνηται, ὡμολόγησαν	δύο	χρυσοῦ κεντηνάρια δώσειν. καὶ ὃς