>

Livre, Chap.
[2, 2]	σῇ βασιλείᾳ εὖνοι μὲν οὐκ	ἄν	ποτε εἶεν, δυνάμει δὲ κρείσσους
[2, 8]	τε〉 τοὺς ἐπιόντας ἀμύνασθαι, οὐκ	ἄν	ποτε, οἶμαι, πρὸς τῶν πολεμίων
[2, 10]	βασιλεῦ, οἱ λόγοι ἐγίνοντο, οὐκ	ἄν	ποτε ᾠόμεθα Χοσρόην τὸν Καβάδου
[2, 29]	τὸν στενωπὸν στεῖλαι, τάχα δ´	ἄν	που καὶ αὐτὸν τῷ ἔργῳ
[2, 24]	ἤθη ξὺν αὐτῷ ἔλθωσιν, οὐκ	ἄν	τι αὐτοῖς ἐμπόδισμα εἴη τοῦ
[2, 7]	ταλαιπώροις ξυγγενέσθαι δυνατὸς εἴην, ἔχοιμι	ἄν	τι καὶ ἄλλο τῶν νῦν
[2, 7]	καὶ „ἀτιμοτάτοις ταῦτα ἐπικαλεῖς, σκοπήσειεν	ἄν	τις, ἀνάγκη μηδὲν ἀντιλέγοντα τοῖς
[2, 19]	ὀπίσω ἰοῦσιν ἡμῖν ἀπαντῆσαι, οὐδ´	ἄν	τις ἀπαγγεῖλαι τοῖς ἐν Δάρας
[2, 2]	ἔχοι. ταῦτα γὰρ καὶ Κύρῳ	ἄν	τις ἐπενέγκοι τῷ Περσῶν βασιλεῖ
[2, 7]	σῶν πολιτῶν τὴν ἀτοπίαν τί	ἄν	τις ἐπὶ πλεῖστον, ὦ βέλτιστε,
[2, 13]	οὗ καὶ τὸ πρόσωπον ἰδὼν	ἄν	τις εὐθὺς εἴκασεν ὅτι δὴ
[2, 22]	οὐκέτι ἀντέχοντες ἔθνησκον. τεκμηριώσειε δ´	ἄν	τις καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι
[2, 23]	παρανομίᾳ νενικηκότες· ἐπεὶ καὶ ἀπισχυρισάμενος	ἄν	τις οὐ τὰ ψευδῆ εἴποι
[2, 15]	ἐναντίωμα οὐδέν ἐστι. προσθείη δ´	ἄν	τις ὡς καὶ ληίζεσθαι τοὺς
[2, 21]	γέ τι ἐναντίωμα ξυμβαίη, οὐδ´	ἂν	ἄγγελος διαφύγοι ἐς τὴν Περσῶν
[2, 3]	ὄλεθρον καλῶν τις, οἰόμεθα, οὐκ	ἂν	ἁμάρτοι. φίλων τε γὰρ καὶ
[2, 11]	ἀνδραποδίσασθαί τε καὶ ληίσασθαι οὐκ	ἂν	ἀποκνῆσαι, εἰ μή τι θεῖον
[2, 16]	οἶμαι, οὐδὲν ὑποστειλαμένους εἰπεῖν ἅπερ	ἂν	ἄριστά τε δοκῇ καὶ ξυμφορώτατα
[2, 11]	μεγάλα ὑπερφυῶς ὄντα. οἶμαι δ´	ἂν	αὐτὸν καὶ τὴν πόλιν ὅλην
[2, 26]	ἀξιώματι πολὺ Μαρτίνου προὔχειν οὐδ´	ἂν	αὐτὸς ἀντείποι, πεῖσαι μὲν ἔναγχος
[2, 28]	τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ ἐπιπέμψειν, ἡνίκα	ἂν	αὐτῷ βουλομένῳ εἴη. οὐ γὰρ
[2, 23]	ἀγγέλλων, σημαίνων τε αὖθις ὅσα	ἂν	αὐτῷ βουλομένῳ εἴη. ῥεφερενδάριον τῇ
[2, 7]	ἐς ὄψιν ἥκων (οὗ τί	ἂν	γενέσθαι δύναιτο θᾶσσον; ταῦτά σοι
[2, 12]	ἑκούσιος καὶ προσαιτεῖσθαι ἐκέλευεν ὅτου	ἂν	δέηται. ἐπεὶ δὲ τούτου Αὔγαρος
[2, 21]	εὖ μὲν ἠπίστατο ὡς οὐδ´	ἂν	δέκα μυριάδες ἀνδρῶν τὴν διάβασιν
[2, 16]	αὐτοῖς ποιησάμενοι ἑλώμεθα μᾶλλον ἅπερ	ἂν	δοκῇ βέλτιστά τε καὶ ἄριστα
[2, 4]	τί γε δὴ βασιλεῦσι, πρέπειν	ἂν	δόξειε. σὺ δὲ τούτων ἀφέμενος
[2, 4]	τισὶν ἢ σοφίσμασι παραγαγεῖν οὐκ	ἂν	δύναιο· τὸ γὰρ θεῖον κρεῖσσον
[2, 4]	τὸν πόλεμον ἀπολουμένων καὶ τίς	ἂν	εἴη τῶν ξυμπεσουμένων τὴν αἰτίαν
[2, 2]	τοιαῦτα Ἰουστινιανῷ ἐπεκάλουν ἐγκλήματα, ἅπερ	ἂν	εἰκότως βασιλεῖ γενναίῳ ἐγκώμια εἴη,
[2, 10]	οὐδὲν τὸ τοιοῦτον εἴποι τις	ἂν	εἶναι ἢ τῶν ἀνθρώπων τὴν
[2, 2]	πάντας ἀνθρώπους Ἰουστινιανῷ προέσθαι, ὀρθῶς	ἂν	εἴποι. ὁ μὲν γὰρ νεωτεροποιός
[2, 6]	ἢ τὴν εἰρήνην κρατύνασθαι, ὅπη	ἂν	ἑκατέρῳ δοκοίη, ἢ τὰ ἐς
[2, 3]	γὰρ τὴν εἰρήνην οὐχ οἳ	ἂν	ἐν ὅπλοις γένοιντο πρῶτοι, ἀλλ´
[2, 18]	σημεῖον ἁρπάσαντες ἔσχον. ἅπαντάς τε	ἂν	ἐν ταύτῃ δὴ τῇ διώξει
[2, 10]	ἐν τοῖς κακοῖς ἐλασσούμενος, οὗτος	ἂν	ἐν τοῖς ἀμείνοσι νικῴη δικαίως.
[2, 21]	καὶ Ῥωμαῖοι μὲν νενικημένοι ῥᾳδίως	ἂν	ἔν τε ὀχυρώμασι καὶ γῇ
[2, 30]	ἐν Πέτρᾳ γενέσθαι δεδύνηνται, οὐδὲν	ἂν	ἐνθένδε Λαζῶν τῇ χώρᾳ προστρίψαιντο
[2, 30]	δὴ ἔμελλον τῶν ἐπιτηδείων, οἷς	ἂν	ἐντύχοιεν, πολλὰ μὲν ἐς τὸ
[2, 3]	ὅπλοις γένοιντο πρῶτοι, ἀλλ´ οἳ	ἂν	ἐπιβουλεύοντες ἐν σπονδαῖς τοῖς πέλας
[2, 28]	ἐς τὸ ἔπειτα ἕξειν, οὐκ	ἂν	ἔτι ἐχόντων Ἰβήρων ἐφ´ οὕστινας
[2, 15]	οὐχὶ τοὺς λόγους προσέσθαι οὐδεμιᾶς	ἂν	εὐβουλίας οἰόμεθα εἶναι. τοσαῦτα μὲν
[2, 7]	τὸν ἀληθῆ λόγον ἑλέσθαι, οὐδὲν	ἂν	ἡμῖν, ὦ βασιλεῦ, δικαίως ἐπικαλεῖν
[2, 3]	σοι βουλομένῳ μαθεῖν ὁποῖός τις	ἂν	Ἰουστινιανὸς ἐς τοὺς αὐτῷ εἴκοντας
[2, 22]	τοῖς ἐξ οὐρανοῦ ἐπισκήπτουσιν ἴσως	ἂν	καὶ λέγοιτό τις ὑπ´ ἀνδρῶν
[2, 22]	ὥραν τοῦ ἔτους ἔσχεν, ὅθεν	ἂν	καὶ σοφίσματα αἰτίας εὑρέσθαι δυνατὰ
[2, 16]	ὑμᾶς προσήκει διαρρήδην εἰπεῖν ὅσα	ἂν	ξυνοίσειν ἡμῖν τε αὐτοῖς καὶ
[2, 20]	συλλέξας τὸ στράτευμα ὅλον ὅσα	ἂν	ὁ θεὸς διδῷ ἐλπίδα ἔχω
[2, 3]	τὴν εἰρήνην οὐχ οἳ ἂν	ἐν	ὅπλοις γένοιντο πρῶτοι, ἀλλ´ οἳ
[2, 7]	τι τῶν οὐ παρόντων ἀνθρώπῳ	ἂν	οὐδεμία μηχανὴ γένοιτο. πάλαι δὲ
[2, 19]	ἡμῖν ἀνάγκη τετάξεσθαι, πάθοιμεν δ´	ἂν	οὕτω πρὸς αὐτῶν τὰ ἀνήκεστα·
[2, 18]	τοῦ ἐχυροῦ ἐπεξιόντες εὐημερήσαντές τε,	ἂν	οὕτω τύχῃ, ἐπὶ πλεῖστον θαρρήσουσιν
[2, 19]	καὶ πταίσαντες ἐν τῇ ξυμβολῇ,	ἂν	οὕτω τύχοι, ἐπάνοδον ἐς Ῥωμαίων
[2, 21]	Καίσαρος νικήσει δοῦλον, ἡσσηθεὶς δὲ,	ἂν	οὕτω τύχοι, μέγα τι αἶσχος
[2, 8]	σφίσι παράσχωνται, ἐμπόδιοί τε γένωνται,	ἂν	οὕτω τύχοι, πόλιν ἑλεῖν ἀρχαίαν
[2, 26]	τῶν δὲ τὴν εἰρήνην ἑλέσθαι	ἂν	πρὸ τῶν κινδύνων ὁμολογούντων, „Οὐκοῦν“
[2, 21]	αὐτοσχεδιάζουσιν ἐκ τοῦ παραυτίκα ὅπη	ἂν	σφίσι βουλομένοις εἴη. ἐπεὶ δὲ
[2, 20]	τῷ παντὶ ἄμεινον. οὐ γὰρ	ἂν	σωτηρία τοῦτό γε, ἀλλὰ προδοσία
[2, 18]	ἁρπάσαντες ἔσχον. ἅπαντάς τε ἂν	ἐν	ταύτῃ δὴ τῇ διώξει ἔκτειναν
[2, 21]	Ῥωμαῖοι μὲν νενικημένοι ῥᾳδίως ἂν	ἔν	τε ὀχυρώμασι καὶ γῇ τῇ
[2, 10]	τοῖς κακοῖς ἐλασσούμενος, οὗτος ἂν	ἐν	τοῖς ἀμείνοσι νικῴη δικαίως. καίτοι
[2, 3]	τοῖς ἀδικεῖν βουλομένοις διδοὺς αὐτὸς	ἂν	φέροιτο καὶ τὴν αἰτίαν τῶν
[2, 19]	ἅλωσις, καὶ ὅσα Τίγρην ποταμὸν	διαβὰν	τὸ ξὺν τῷ Ἀρέθᾳ στράτευμα
[2, 14]	ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι. Ἀντιοχεῦσι μέντοι τὸ	ξυμβὰν	ἐπὶ Ἀναστασίου βασιλεύοντος τέρας ἐς
[2, 14]	Ἀναστασίου βασιλεύοντος τέρας ἐς τοῦτο	ἀποβὰν	ἐτελεύτησε. τότε γὰρ ἀνέμου σκληροῦ
[2, 29]	ὑφίσταντο, καίπερ ὀλίγοι ἀπολελειμμένοι ἐς	ἄγαν.	ἐπεὶ δὲ Ῥωμαῖοι τειχομαχοῦντες οὐδὲν
[2, 19]	τό τε γὰρ τεῖχος ἐς	ἄγαν	ἐχυρὸν ἐτύγχανεν ὂν καὶ οἱ
[2, 3]	ἀνὴρ τό τε σῶμα ἐς	ἄγαν	καλὸς γεγονὼς καὶ ἀγαθὸς τὰ
[2, 29]	ταῦτα ἱκέτευε πέμπειν καὶ Λαζοῖς	ἄγαν	κεκακωμένοις παραψυχὴν προέσθαι τινά. ἔφασκε
[2, 28]	καὶ τὰ ἐς τὴν δίαιταν	ὑπεράγαν	σκληροί. καὶ αὐτοῖς οἵ τε
[2, 27]	διαρκῆ θερμήναντες χρόνον καὶ ζέον	ὑπεράγαν	τὸ ἔλαιον περιρραντηρίοις τισὶν ἐπιχέοντες
[2, 19]	Τραϊανόν τε καὶ Ἰωάννην τὸν	Φαγᾶν	καλούμενον, ἄμφω ἀγαθοὺς τὰ πολέμια.
[2, 9]	εὐπετῶς ἔδρασε. βουλομένη γάρ τινα	μέγαν	ἀεὶ ποιεῖν ἡ τύχη πράσσει
[2, 7]	με λεληθότων εἰπεῖν. τοσαῦτα τὸν	Μέγαν	εἰπόντα ὁ Χοσρόης ἐς τὴν
[2, 6]	Κίλικας πάντας, καί οἱ τὸν	Μέγαν	ἕπεσθαι κελεύσας ἐς τὴν Ἱεράπολιν
[2, 6]	τὸν περίβολον ἴοι, ἢ πύργον	μέγαν	τινὰ δειμαμένους ἐνταῦθα τὴν ἀπ´
[2, 6]	Χοσρόῃ κίνδυνον τὸν παρόντα διαφυγεῖν.	Μέγαν	τοίνυν, τὸν Βεροίας ἐπίσκοπον, ἄνδρα
[2, 15]	ἐπακούοντες, πλήν γε δὴ ὅτι,	ἐπειδὰν	αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς τελευτήσειε, ξύμβολα
[2, 25]	ἀσπίδος χωρὶς ἐς μάχην χωροῦσιν,	ἐπειδὰν	δὲ ἄνδρες ἐν πολέμῳ ἀγαθοὶ
[2, 29]	αὐτοὺς Οὖννοι, οἳ Σάβειροι ἐπικαλοῦνται.	ἐπειδὰν	δὲ ὁ ποταμὸς οὗτος ἀφίκηται
[2, 5]	οὐδὲν δεδιότας τοῖς ἔνδον ὀφθῆναι.	ἐπειδὰν	δὲ οἱ φύλακες ἀνακλίναντες τὴν
[2, 21]	πρεσβεύουσι μὲν ἐς αὐτοὺς πρότερον,	ἐπειδὰν	δὲ τῶν μετρίων μὴ τύχωσιν,
[2, 12]	ὁμιλίας εὐθὺς διάπυρος ἐραστὴς καὶ	ἐπειδὰν	ἐντύχοι, ἀπαλλάσσεσθαι αὐτοῦ οὐδαμῆ ἤθελε.
[2, 3]	αὐτὸς οὐκ εἰς μακρὰν εἴσῃ,	ἐπειδὰν	τάχιστα τοὺς ἑσπερίους οἷός τε
[2, 13]	τὴν πόλιν. ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης	Ἀμίδαν	εἷλεν, Ἔδεσσάν τε καὶ Κωνσταντίναν
[2, 22]	δαιμόνων πολλοῖς ἐς πᾶσαν ἀνθρώπου	ἰδέαν	ὤφθη, ὅσοι τε αὐτοῖς παραπίπτοιεν,
[2, 19]	Ἀρέθᾳ πειθομένοις ἅπαντα πράσσειν ἐπέστελλεν,	Ἀρέθαν	δὲ ἅπαντα ἐκέλευε τὰ ἐν
[2, 28]	καταπροΐεσθαι τὰ Ῥωμαίων πράγματα Πέρσαις	Ἀρέθαν.	μετὰ δὲ ξυνίασι μὲν ἐς
[2, 19]	καὶ τὸ βούλευμα εὐθὺς ἐπετέλει.	Ἀρέθαν	τε ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἐπὶ
[2, 19]	οἱ μὲν οὖν ἀμφὶ τὸν	Ἀρέθαν	Τίγρην ποταμὸν διαβάντες ἐν Ἀσσυρίοις
[2, 4]	κατεστρέψαντο βίᾳ (ἣν οἱ παλαιοὶ	Ποτίδαιαν	ἐκάλουν, ὅσα γε ἡμᾶς εἰδέναι)
[2, 8]	ἂν οὕτω τύχοι, πόλιν ἑλεῖν	ἀρχαίαν	τε καὶ λόγου ἀξίαν καὶ
[2, 10]	τοῖς διὰ τὴν ἐν πολέμῳ	κακοπραγίαν	οὐκ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ βιοτεύουσιν.
[2, 15]	καὶ ἀδόξων ἀρχὴν γεγονότα, ἐς	στρατηγίαν	δὲ ἀναβεβηκότα κατ´ ἄλλο οὐδὲν
[2, 27]	λαβὼν ἐν γράμμασιν αὐτοῖς τὴν	ὁμολογίαν	ἀπέλιπε τοῦ μηδὲν Ῥωμαίοις περαιτέρω
[2, 5]	Χοσρόης ἠξίου ἐν βιβλιδίῳ τὴν	ὁμολογίαν	ἀφέντα τοῦ δώσειν χρόνῳ τῷ
[2, 9]	ἕτοιμος ἅπαντα καὶ ὅρκῳ τὴν	ὁμολογίαν	πιστώσασθαι, λίαν δὲ τῶν ἔναγχος
[2, 27]	τοῖς ἑπομένοις ἐμάχετο, οὗ δὴ	Τριπυργίαν	καλοῦσι τὸν χῶρον. τῶν δὲ
[2, 9]	τῷ δὲ προσώπῳ σχηματίζεσθαι τὴν	εὐλάβειαν	ἀτεχνῶς ἔμπειρος, ἀφοσιοῦσθαί τε τῷ
[2, 23]	τὴν δίαιταν ἀποσεισάμενοι παρανομίαν τὴν	εὐσέβειαν	ἀκριβῶς ἤσκουν, οὐ τὴν σωφροσύνην
[2, 2]	ἐπὶ πλεῖστον ξυμβαίνει ἐς τὴν	πρεσβείαν	καθίστασθαι, ἡμᾶς δὲ Οὐίττιγις ὁ
[2, 2]	οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον, ἐς τὴν	πρεσβείαν	καθίστατο, ὁ δὲ δὴ ἕτερος
[2, 28]	πρεσβευτῇ τούτῳ ἔφασκεν οὐ κατὰ	πρεσβείαν	τὰ ποιούμενα εἶναι, καὶ οὔ
[2, 28]	καίπερ ἐπ´ οὐδενὶ ἔργῳ τὴν	πρεσβείαν,	ὥσπερ μοι εἴρηται, πεποιημένον. ἢν
[2, 17]	(οὗ δὴ τά τε ἀμφὶ	Μήδειαν	καὶ Ἰάσονα οἱ ποιηταὶ γεγενῆσθαι
[2, 12]	ἀφίξεται ἄντικρυς ἀπολέγων, τὴν δὲ	ὑγίειαν	τῷ γράμματι ὑποσχόμενος. φασὶ δὲ
[2, 23]	ὡς τὸ εἰκὸς, πάσῃ τὴν	ἐπιείκειαν	ἐπὶ καιροῦ μετεμάνθανον. ταῦτά τοι,
[2, 18]	φυλακῆς τινος αὐτάρκους χωρὶς τὴν	οἰκείαν	ἀπολιπεῖν γῆν, ἄλλως τε καὶ
[2, 19]	καὶ ὅτι τάχιστα ἐς τὴν	οἰκείαν	γῆν ἐπανήκειν ἐν σπουδῇ εἶχον,
[2, 11]	θέσθαι. ~Τότε ὁ Χοσρόης ἐς	Σελεύκειαν,	πόλιν ἐπιθαλασσίαν, Ἀντιοχείας τριάκοντα καὶ
[2, 20]	ἀφίκετο, ἣν καλοῦσιν Εὐφρατησίαν, ἐς	λείαν	μὲν ἢ χωρίου του ἅλωσιν
[2, 19]	Ἀρέθας δὲ, δείσας μὴ τὴν	λείαν	πρὸς Ῥωμαίων ἀφαιρεθείη, οὐκέτι ἀναστρέφειν
[2, 15]	αὐτίκα ἐροῦμεν. τῇ Περσῶν ἀρχῇ	βασιλείαν	ἀρχαιοτάτην προσθήσετε, μηκυνόμενόν τε ἀπ´
[2, 30]	ἀνθρώπῳ ἐγεγόνει πολλάκις ὡς εἰς	βασιλείαν	ἀφίξεται. φιλεῖ γὰρ τὸ δαιμόνιον,
[2, 9]	χρόνῳ τὰ πρωτεῖα ἐς τὴν	βασιλείαν	ἐφέρετο μετά γε τὸν Καόσην,
[2, 23]	βουβῶνα ἐπῆρθαι) ἀλλ´ ἐν πόλει	βασιλείαν	ἐχούσῃ ξυμπάσης τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς
[2, 2]	μὲν οὖν ἤδη καθελὼν τὴν	βασιλείαν	καὶ Μαυρουσίους καταστρεψάμενος, Γότθων αὐτῷ
[2, 2]	ξυνελὼν φαίη τήν τε σὴν	βασιλείαν	καὶ πάντας ἀνθρώπους Ἰουστινιανῷ προέσθαι,
[2, 15]	τῆς ἀρχῆς τῷ διαδεξομένῳ τὴν	βασιλείαν	ὁ Ῥωμαίων βασιλεὺς ἔπεμπε. τὰ
[2, 15]	δὲ Ἀναστασίου τετελευτηκότος Ἰουστῖνος τὴν	βασιλείαν	παρέλαβε Ῥωμαίων, ὁ Πέτρος στρατηγὸς
[2, 2]	ἐγκώμια εἴη, ὅτι δὴ τὴν	βασιλείαν	τὴν αὑτοῦ μείζω τε ποιῆσαι
[2, 8]	τῶν κινδύνων ὑβρίζουσιν ἐς τὴν	βασιλείαν	τὴν σὴν καὶ ἡσσημένοι τολμῶσί
[2, 12]	ἐτελεύτησεν· ὅστις δὲ διεδέξατο τὴν	βασιλείαν	τῶν αὐτοῦ παίδων, ἀνοσιώτατος γεγονὼς
[2, 19]	ταύτην μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις τὴν	εὔκλειαν,	ἤν γε ζῶντας ἡμᾶς ἐς
[2, 11]	ἀλλ´ ὁ θεὸς, ὥσπερ εἴρηται,	Ἀπάμειαν	διεσώσατο. ἐπεὶ δὲ τὰ κειμήλια
[2, 11]	παντὶ τῷ στρατῷ τὴν ἐπὶ	Ἀπάμειαν	ᾔει. ἔστι δὲ ξύλον πηχυαῖον
[2, 11]	ἄλλοις ὅτι δὴ ἐς τὴν	Ἀπάμειαν	τοῦδε ἕνεκα στέλλοιτο μόνον, ὅπως
[2, 7]	καὶ τόδε ἐστὶν, ἀγνωμοσύνης κεχωρίσθαι	ἀσθένειαν.	ἡ μὲν γὰρ τρόπου ἀκολασίᾳ
[2, 4]	ἐπιμήκης τε ἦν καὶ λίαν	ὀξεῖαν	τὴν ἀρχὴν εἶχεν, οἱ δὲ
[2, 30]	ταῦτα Δαγισθαῖος μαθὼν αὐτίκα τὴν	προσεδρείαν	διέλυσεν, οὐδὲν τῷ στρατῷ ἐπιστείλας,
[2, 6]	αὐτίκα δὴ μάλα λύσαντα τὴν	προσεδρείαν,	τὴν ἀναχώρησιν δι´ ὀλίγου ποιήσασθαι,
[2, 29]	Φάσιδος ποταμοῦ ἐστι, τὴν μέντοι	προσεδρείαν	ὡς ἥκιστα λύειν, ἕως τήν
[2, 4]	Ἰλλυριοῖς εἷλον, πόλιν δὲ τὴν	Κασσάνδρειαν	κατεστρέψαντο βίᾳ (ἣν οἱ παλαιοὶ
[2, 30]	ὁ στρατὸς ἔτυχεν, ἄλλην τινὰ	πορείαν	ἰέναι διὰ τῶν ταύτῃ ὀρῶν
[2, 21]	πᾶσιν εὐθηνούσης τοῖς ἀγαθοῖς τὴν	πορείαν	ποιήσασθαι. Βελισάριος δὲ εὖ μὲν
[2, 12]	οὐκέτι ὁ Χοσρόης ἐβούλετο τὴν	ἀποπορείαν	ᾗπερ ἐληλύθει ποιήσασθαι, ἀλλ´ Εὐφράτην
[2, 10]	παρὰ τῶν πρέσβεων κεκομισμένον τὴν	ἀποπορείαν	παντὶ τῷ στρατῷ ἐς τὰ
[2, 17]	ἔχει, καὶ ταύτην οὐ λίαν	εὐρεῖαν·	κρημνοὶ γὰρ αὐτῆς ἐφ´ ἑκάτερα
[2, 22]	νῆσόν τινα ἢ σπήλαιον ἢ	ἀκρώρειαν	ἐλίπετο ἀνθρώπους οἰκήτορας ἔχουσαν· ἢν
[2, 7]	Περσῶν στρατὸς μοῖραν ἀεὶ τὴν	ἡμίσειαν	τῆς ὁδοῦ ἤνυε. τετάρτῃ δὲ
[2, 28]	ἀσφαλεῖ, πρίν τι ἐς αὐτὸν	νεωτερίσειαν,	ἐν σπουδῇ εἶχε. καί οἱ
[2, 15]	τήνδε ἡμῶν εὐθὺς ἀποσείσασθε τὴν	ἱκετείαν,	οὐδὲ ὑμῖν ποτε πιστοὺς ἔσεσθαι
[2, 30]	καὶ θρήνων ἀξίαν Ῥωμαίων τὴν	πολιτείαν	ἔφασκεν εἶναι, οἷς γε δὴ
[2, 7]	ἀπόρρητα νενομίκασιν. οἳ δὴ ἐς	Ἀντιόχειαν	ἀφικόμενοι ἔμενον. Ἰουλιανός τε, τῶν
[2, 7]	εἶχεν. Ὁ δὲ Μέγας εἰς	Ἀντιόχειαν	ἀφικόμενος ἀγγείλας τε ὅσα οἱ
[2, 26]	ὅσα παρέσχοντο πρότερον, ἡνίκα τὴν	Ἀντιόχειαν	ἐξελὼν ἐπ´ αὐτοὺς ἦλθε. καὶ
[2, 6]	ὑπέσχετο πολὺν ἕψεσθαι. ἔς τε	Ἀντιόχειαν	ὁ Γερμανὸς ἀφικόμενος περιῆλθε τὸν
[2, 7]	δὲ ἡμέρᾳ ὁ μὲν ἐς	Ἀντιόχειαν,	οἱ δὲ ἐς τὸ Βεροίας
[2, 6]	εἶναι, προυργιαίτερον ἄλλου ὁτουοῦν ποιήσηται	Ἀντιόχειάν	τε καὶ αὐτὸν ἐξελεῖν, καὶ
[2, 14]	Κτησιφῶντος πόλεως διέχοντι ἡμέρας ὁδῷ,	Ἀντιόχειάν	τε τὴν Χοσρόου αὐτὴν ἐπωνόμασε
[2, 14]	ἄλλων Ῥωμαίων δραπέτης γεγονὼς ἐς	Ἀντιόχειαν	τὴν Χοσρόου διαφυγεῖν ἴσχυσε, καί
[2, 10]	ἀεὶ γίγνεσθαι, ὃς δὴ καὶ	Ἀντιόχειαν	τότε ὑπέστη ἐς τὸ ἔδαφος
[2, 7]	ὅτι δὴ αὐτὸν μὲν ἐς	Ἀντιόχειαν	ὡς ἐπὶ ταῖς σπονδαῖς στείλειε,
[2, 23]	ἐρημίαν ἐμπεπτωκότα τὰ κατὰ τὴν	οἰκίαν	ἐτύγχανεν, αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς τῶν
[2, 23]	ἕκαστος ἐπεμελεῖτο τῶν κατὰ τὴν	οἰκίαν	νεκρῶν, οὓς δὴ καὶ ἐς
[2, 11]	ᾐτιᾶτο Πέρσην ἄνδρα ἐς τὴν	οἰκίαν	τὴν αὐτοῦ ἀναβάντα τὴν παῖδα
[2, 20]	νύκτα ἥκων, δυοῖν ἡμέραιν τὴν	πολιορκίαν	διαλύσειν Πέρσας ἔφασκε, τοῦ ὕδατος
[2, 13]	οἱ τῷ στρατοπέδῳ ἐς τὴν	πολιορκίαν	ἡτοίμαστο, μεγάλοις ὑπερφυῶς οὖσιν· οὕτω
[2, 29]	ἀμφὶ τὸν Πέτρας περίβολον ἐς	πολιορκίαν	καθίσταντο. Περσῶν δὲ τῶν ἐνταῦθα
[2, 19]	πη τοῦ φρουρίου στρατοπεδευσάμενοι ἐς	πολιορκίαν	καθίσταντο, προσβολήν τε τῷ περιβόλῳ
[2, 20]	ἑξακισχιλίους στείλας ἐκέλευεν ἔς τε	πολιορκίαν	καθίστασθαι καὶ προσβολὰς τῷ περιβόλῳ
[2, 13]	Ἐς Δάρας τε ἀφικόμενος ἐς	πολιορκίαν	καθίστατο. ἔνδοθεν δὲ Ῥωμαῖοι καὶ
[2, 17]	περιβόλου ἀφίκετο καὶ στρατοπεδευσάμενος ἐς	πολιορκίαν	καθίστατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ κύκλῳ
[2, 29]	δυνάμει ἐπέστελλε καὶ τὰ ἐς	πολιορκίαν	ὡς ἀσφαλέστατα ἐξαρτύεσθαι, αὐτὸς δὲ
[2, 7]	ὡς μάλιστα ἠναγκασμένους ἐς φρουρίου	πολιορκίαν,	ὡς ὁρᾷς δήπου, καθίστασθαι. οὕς
[2, 17]	καὶ τὰ μὲν Ἰωάννου χρήματα	λίαν	ἁδρὰ εὑρὼν αὐτὸς ἔλαβε, τῶν
[2, 17]	περιιὼν τὸν περίβολον, ἐπεὶ οὐ	λίαν	ἀξιόμαχον αὐτὸν ὑπώπτευσεν εἶναι, τειχομαχεῖν
[2, 26]	ἐκεῖνος ἀπήγγελλε) διαπορούμενοί τε καὶ	λίαν	ἀσχάλλοντες ἐπὶ τὴν πόλιν ἐβάδιζον.
[2, 9]	καὶ ὅρκῳ τὴν ὁμολογίαν πιστώσασθαι,	λίαν	δὲ τῶν ἔναγχος αὐτῷ ξυγκειμένων
[2, 3]	τοῦ Ἀρταβάνου ἀπολωλέναι, ἀλλὰ Σολόμωνα,	λίαν	ἐν Ἀρμενίοις ἀφανῆ ἄνδρα, τὸν
[2, 14]	ἀπάγειν, οὐδ´ ἤν τις τῶν	λίαν	ἐν Πέρσαις δοκίμων ὁ τὸν
[2, 12]	συλλέξαντες μόλις, ἐπεὶ πόλιν οὐ	λίαν	εὐδαίμονα ᾤκουν, τῷ τε Χοσρόῃ
[2, 23]	ἔρημοι, ἄνδρες τε τὰ πρότερα	λίαν	εὐδαίμονες τῆς τῶν οἰκετῶν ὑπουργίας
[2, 17]	ὁμαλεῖ ἔχει, καὶ ταύτην οὐ	λίαν	εὐρεῖαν· κρημνοὶ γὰρ αὐτῆς ἐφ´
[2, 27]	καθυπέρτερα ἦν. πολλοὶ γὰρ πρὸς	λίαν	ὀλίγους ἐμάχοντο, ἐπεὶ τῶν Ῥωμαίων
[2, 4]	δὴ ἐπιμήκης τε ἦν καὶ	λίαν	ὀξεῖαν τὴν ἀρχὴν εἶχεν, οἱ
[2, 13]	ἐστὶ καὶ πρὸς Ῥωμαίων ἀπημέληται	λίαν,	οὔτε στρατιωτῶν φρουρὰν ἔχουσα οὔτε
[2, 21]	μυριάδας βαρβάρων πολλὰς ξὺν στρατιώταις	λίαν	τε ὀλίγοις οὖσι καὶ ἀτεχνῶς
[2, 14]	ἦρχε, σεισμός τις ἐπιγενόμενος ἐξαίσιος	λίαν	τήν τε πόλιν κατέσεισε πᾶσαν
[2, 8]	ἐπὶ πλεῖστόν ἐστι. πέτραι τε	λίαν	ὑψηλαὶ ἀνέχουσιν ἐνταῦθα καὶ τόποι
[2, 21]	μετάπεμπτος ἦλθεν, ἐφ´ ᾧ ἐς	Ἰταλίαν	αὖθις σταλήσεται, πονηρῶν ἤδη παντάπασι
[2, 1]	ὁ Χοσρόης μαθὼν ὡς καὶ	Ἰταλίαν	Βελισάριος Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ προσποιεῖν ἤρξατο,
[2, 19]	Πέρσας καὶ τὸν Βλησχάμην ἐς	Ἰταλίαν	Γότθοις πολεμήσοντας ἔπεμψε. τὰ μὲν
[2, 10]	γὰρ ἐπὶ χρήμασι γινομένην ἀνθρώποις	φιλίαν	ἀναλισκομένοις ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον
[2, 16]	ἐσβολὴν ἔσεσθαι· πολέμου γὰρ Οὐννικοῦ	ἀσχολίαν	Χοσρόῃ ἑτέρωθι εἶναι. Βελισάριος δὲ
[2, 17]	καὶ τὴν προσηγορίαν ἔλαχε ταύτην.	μίαν	δὲ εἴσοδον ἐν τῷ ὁμαλεῖ
[2, 22]	ἐξήνθει τὸ σῶμα, οἳ οὐδὲ	μίαν	ἐπεβίων ἡμέραν, ἀλλ´ εὐθυωρὸν ἅπαντες
[2, 26]	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν, ἐπὶ τὴν	Μεσοποταμίαν	τὸ στράτευμα ἄγων. αὕτη δὲ
[2, 18]	δὴ τῇ διώξει ἔκτειναν ἐς	οὐδεμίαν	ἀλκὴν ὁρῶντας, εἰ μὴ Βελισάριός
[2, 19]	ἐχυρὰν ὑπερφυῶς οὖσαν, ἐλπίδα αὐτῆς	οὐδεμίαν	ἔχων ἁλώσεως πέρι, πρόσω ἰέναι
[2, 19]	εἰργασμένα ἔγνω, δίκην μέντοι λαβεῖν	οὐδεμίαν	παρ´ αὐτοῦ ἴσχυσεν, ἐπεί οἱ
[2, 5]	τοῖς ἑπομένοις τὸν ἐπίσκοπον ἀπεπέμψατο,	οὐδεμίαν	τῆς ἐπιβουλῆς αἴσθησιν ἔχοντα, καί
[2, 16]	οἱ μὲν οὖν κατάσκοποι ἐπανήκοντες	οὐδεμίαν	τῶν πολεμίων ἰσχυρίζοντο ἐν τῷ
[2, 24]	τάχιστα ἐς τὴν κατ´ αὐτοὺς	πολεμίαν,	ἀναμίγνυσθαι δὲ τοῖς ξυνάρχουσιν οὐδαμῆ
[2, 16]	στρατῷ οὐδὲν μελλήσοντα ἐπὶ τὴν	πολεμίαν	ἐκέλευον. ὧν δὴ τῇ γνώμῃ
[2, 24]	ὅτι τάχιστα ἐσβάλλειν εἰς τὴν	πολεμίαν	ἐπέστελλεν. εὖ γὰρ οἶδεν ὡς
[2, 24]	ἀμφ´ αὐτὸν ἀνεπισκέπτως ἐς τὴν	πολεμίαν	ἐσέβαλλεν. ὅπερ ἡμέρᾳ τῇ ἐπιγινομένῃ
[2, 19]	ἐστὶ κακὸν στράτευμα ἐς γῆν	πολεμίαν,	πολλῶν μὲν ὀχυρωμάτων, πολλῶν δὲ
[2, 5]	ἐνιαυτοῦ δώσειν, ὅρκους δεινοτάτους ὀμωμοκὼς,	ζημίαν	δέ οἱ αὐτῷ διώρισε ταύτην,
[2, 23]	μὲν οὖν οὔπω παντάπασιν ἐς	ἐρημίαν	ἐμπεπτωκότα τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν
[2, 5]	ἣν δὴ ἐνθένδε δορυάλωτον ἐξελὼν,	Εὐφημίαν	ὄνομα, γυναῖκα γαμετὴν ἐποιήσατο, ἔρωτα
[2, 16]	λόγου δεῖσθαι ὑμᾶς τοῦ ἐς	εὐτολμίαν	ἐνάγοντος οἶμαι) ἀλλ´ ὅπως ξυμβουλήν
[2, 6]	δειμαμένους ἐνταῦθα τὴν ἀπ´ αὐτοῦ	οἰκοδομίαν	ἐνάψαι τῷ τῆς πόλεως τείχει.
[2, 30]	τι ἄλλο τῶν ἐς τὴν	οἰκοδομίαν	ἐπιτηδείων ἐν παρασκευῇ εἶχεν, ἐπενόει
[2, 26]	λίθων ἐπέβαλλεν, οὐκ ἐχόντων εἰς	οἰκοδομίαν	ἐπιτηδείως, ἀλλ´ εἰκῆ τμηθέντων, ἐκείνου
[2, 23]	τὴν ἐς τὴν δίαιταν ἀποσεισάμενοι	παρανομίαν	τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἤσκουν, οὐ
[2, 9]	ἀπολέσας τῷ εἰρημένῳ, ἐπειδὴ γυναῖκα	κοσμίαν	τε καὶ οὐκ ἀφανῆ ἁλισκομένης
[2, 21]	πώποτε εἶδεν, ὧν δὴ τὴν	εὐκοσμίαν	θαυμάσειε μάλιστα πάντων, εἶναί τε
[2, 11]	ἔς τε τὸ στρατόπεδον ἀφικόμενος	ἐπιθυμίαν	οἱ ἔφασκέ τινα εἶναι τὴν
[2, 13]	ἤθελεν. ὅπερ Ἐδεσσηνοὶ ἐπειδὴ ἔμαθον,	προθυμίαν	ἐπεδείξαντο ἀκοῆς κρείσσω. οὐ γὰρ
[2, 30]	μή τινα ἐς τὸ πολιορκεῖν	προθυμίαν	τοῖς πολεμίοις, ἅτε τῶν πλείστων
[2, 5]	ἡ Ζηνοβία ποτὲ δειμαμένη τὴν	ἐπωνυμίαν	τῇ πόλει, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 3]	πόλιν προσεποιήσατο οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον,	ὁμαιχμίαν	δὲ πεποίηται πρὸς τὰς τῶν
[2, 11]	οὗτος ἀνὴρ τῶν τινα Ἀντιοχέων	νεανίαν	πεζόν τε καὶ μόνον κρυπτόμενον
[2, 12]	ἴσχυον) ἀπέστη τε καὶ ἐς	ἀμηχανίαν	ἐμπεσὼν τύχας τὰς παρούσας ὠδύρετο.
[2, 30]	τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἐς τὴν	Περσαρμενίαν	ἐλθὼν ἡσύχαζεν ἐν τοῖς ἀμφὶ
[2, 21]	αὐτῷ τε καὶ Βελισαρίῳ τὴν	ἀγωνίαν,	διαφέρειν δὲ, ὅτι νικήσας μὲν
[2, 4]	τὴν ἀρχὴν εἶχεν, οἱ δὲ	πωγωνίαν,	ἡμέρας τε πλείους ἢ τεσσαράκοντα
[2, 8]	ἑλεῖν ἀρχαίαν τε καὶ λόγου	ἀξίαν	καὶ πρώτην Ῥωμαίοις οὖσαν τῶν
[2, 30]	ἐπιτωθάζων δακρύων τε καὶ θρήνων	ἀξίαν	Ῥωμαίων τὴν πολιτείαν ἔφασκεν εἶναι,
[2, 9]	τὸ γεγονὸς αὐτῇ παρὰ τὴν	ἀξίαν	τοῦ τῆς χάριτος τετυχηκότος χλευάζοντες,
[2, 13]	ἔλεγον, τεκμαιρόμενοι, ὅτι δὴ τὴν	δεξιὰν	αὐτῇ χεῖρα προτείνας, οὐχ ἁλώσεως
[2, 25]	καὶ ἀέρων τε καὶ ὑδάτων	εὐεξίαν	τινὰ διαρκῶς ἔχουσα, Θεοδοσιουπόλεως δὲ
[2, 1]	κατέχειν οἷός τε ἦν τὴν	διάνοιαν,	ἀλλὰ σκήψεις ἐπινοεῖν ἤθελεν, ὅπως
[2, 16]	περιπεπτωκότας ἐκπλήσσων, οὐκ ἐᾷ τὴν	διάνοιαν	ἑλέσθαι τὰ κρείσσω, ἥ τε
[2, 30]	οὐκ ἐπὶ στερρᾶς φύσεως τὴν	διάνοιαν	ἑστάναι ξυμβαίνει. καὶ τούτῳ γοῦν
[2, 6]	ἴσχυσεν, ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον τὴν	διάνοιαν	ἢ πρότερον ἤρθη. Σύρους τε
[2, 11]	ἐξέπλησσε καὶ ἔστρεφεν αὐτοῦ τὴν	διάνοιαν	ἡ τῆς δόξης ἐπιθυμία. κλέος
[2, 12]	λόγος καὶ ἔδακνεν αὐτοῦ τὴν	διάνοιαν,	ὅτι δὴ ἀνάλωτον αὐτὴν ἰσχυρίζοντο
[2, 11]	οὐδὲν τοῖς ἀνθρώποις τοιοῦτο ἐς	ἔννοιαν	ἥκειν. „Οὐκοῦν“ ἔφη ὁ Χοσρόης
[2, 8]	στρατῷ ἀπολέσθαι) οὐδενὶ τοῦτο ἐς	ἔννοιαν	ἦλθε. τῶν μὲν οὖν Περσῶν,
[2, 15]	ὦ βασιλεῦ, ἐς ὁποίαν τινὰ	ἔννοιαν	ἦλθον· τῶν ἐπιτηδείων ἃ μὲν
[2, 15]	ἀφαίρεσιν, ὅρα, ὦ βασιλεῦ, ἐς	ὁποίαν	τινὰ ἔννοιαν ἦλθον· τῶν ἐπιτηδείων
[2, 7]	Χοσρόης τὰ λύτρα λαβὼν ἐς	Βέροιαν	ᾔει. Βέροια δὲ Ἀντιοχείας μὲν
[2, 7]	Μέγας δὲ κατὰ τάχος ἐς	Βέροιαν	ἥκων περιώδυνός τε τοῖς ξυμπεσοῦσι
[2, 23]	ἢ πρότερον τὴν τῶν ἐπιτηδευμάτων	ἀτοπίαν	ἐνδείκνυνται, σφᾶς αὐτοὺς μάλιστα τῇ
[2, 7]	τῶν δὲ σῶν πολιτῶν τὴν	ἀτοπίαν	τί ἄν τις ἐπὶ πλεῖστον,
[2, 26]	ἐγένετο, ἔλεξεν ὧδε „Βασιλέως τὴν	φιλανθρωπίαν	ἀγαθοῦ γνώρισμα πάντες ἐκ παλαιοῦ
[2, 18]	μεταλαγχάνειν εἰώθασι, Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ	μεσημβρίαν.	Βελισάριος μὲν ταῦτα παρῄνει· οἱ
[2, 18]	εἰδέναι ὡς οἱ βάρβαροι περὶ	μεσημβρίαν	ἐπιθήσονται σφίσιν, ἐκεῖνο δηλονότι ἐν
[2, 17]	ὁ Μήδων στρατὸς, ἐπειδὴ τὴν	Ἰβηρίαν	ἀμείψαντες ἐν τοῖς τῆς Λαζικῆς
[2, 28]	τοῦτό γε. τήν τε γὰρ	Ἰβηρίαν	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἐς τὸ
[2, 29]	ξυμφυλάξειν τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ	Ἰβηρίαν	οὕτω καταστήσεσθαι ἀνδρῶν ἔρημον ὡς
[2, 15]	πρασσόμενα μηδενὶ φράσωσιν, ἀλλ´ ἐς	Ἰβηρίαν	τῷ λόγῳ ἐστέλλετο, ὡς τὰ
[2, 19]	καὶ τοιοῦτον καθεστηκόσι μὴ τὴν	σωτηρίαν	διασκοπεῖσθαι, ἀλλὰ τὴν ἐς τοὺς
[2, 22]	οὐδεμία μηχανὴ ἀνθρώπῳ ἐς τὴν	σωτηρίαν	ἐξεύρητο, οὔτε προφυλαξαμένῳ μὴ πεπονθέναι
[2, 12]	αἱρήσειν, εἰ μὴ τήν τε	σωτηρίαν	ὤνιον κτήσονται τὰ λύτρα διδόντες
[2, 25]	καὶ αὐτὸν Ἰσαάκης ὁ ἀδελφὸς	καιρίαν	τυπέντα ὑπεξήγαγε τῶν μαχομένων. ὃς
[2, 28]	ἀλλήλοις ξυμβῆναι, ἢν μή τινα	ἐκεχειρίαν	θέμενοι πρότερον οὕτω τε ἀδεέστερον
[2, 28]	Περσῶν βασιλεὺς, ἔνδηλος γέγονε τὴν	ἐκεχειρίαν	νῷ δολερῷ πρὸς Ῥωμαίους πεποιημένος,
[2, 17]	ἀφ´ οὗ δὴ καὶ τὴν	προσηγορίαν	ἔλαχε ταύτην. μίαν δὲ εἴσοδον
[2, 29]	οὖν ἐς ἀπόγνωσίν τε καὶ	ἀπορίαν	ἐμπεπτωκότες ἡσυχῆ ἔμενον, Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 15]	ἡμῖν ἄρχων κάπηλος, τὴν ἡμετέραν	ἀπορίαν	ἐργασίαν τινὰ τῇ τῆς ἀρχῆς
[2, 12]	μὲν ἐκείνου τοῦ χρόνου τὴν	ἱστορίαν	ξυγγράψαντες οὐδαμῆ ἔγνωσαν· οὐ γὰρ
[2, 19]	ὑποψίαν οὔτε φορητήν τινα οὔτε	μετρίαν	ἐμπίπτοντες. χρόνου τε σφίσιν ἐν
[2, 16]	τινι οὔποτε χρῆσθαι ἐς γῆν	ἀλλοτρίαν.	διὸ δὴ ἑξήκοντα ἡμερῶν ὁμολογήσας
[2, 29]	ἄρχοντα καὶ Τζάνους χιλίους ἐς	ἐπικουρίαν	Λαζοῖς ἔπεμψεν. οἳ δὴ ἐν
[2, 24]	τῆς νόσου ἀπολιπὼν ἐς τὴν	Ἀσσυρίαν	παντὶ τῷ στρατῷ ἀπιὼν ᾤχετο,
[2, 17]	αὐτοῦ οἱ ἄλλοι Ῥωμαῖοι ἐς	ὀλιγωρίαν	ἁπάντων κατέστησαν. τότε μὲν οὖν
[2, 8]	Πέρσαις. ἐπειδὴ γὰρ τήν τε	δυσχωρίαν	κατενόησε καὶ τοὺς στρατιώτας φεύγοντας
[2, 25]	ἀλλήλαις καὶ πολλοὶ ἔμποροι κατ´	ἐργασίαν	ἐν ταύταις οἰκοῦσιν. ἔκ τε
[2, 15]	ἄρχων κάπηλος, τὴν ἡμετέραν ἀπορίαν	ἐργασίαν	τινὰ τῇ τῆς ἀρχῆς ἐξουσίᾳ
[2, 9]	ἀπὸ τῆς ἄκρας κατέβαινεν, ὅπερ	ἐκκλησίαν	καλοῦσιν. ἐνταῦθα κειμήλια χρυσοῦ τε
[2, 20]	αὑτῷ ἔχων, τάχει πολλῷ ἐς	Εὐφρατησίαν	ἀφίκετο, Ἰοῦστος δὲ, ὁ βασιλέως
[2, 20]	ὁ Χοσρόης ἀφίκετο, ἣν καλοῦσιν	Εὐφρατησίαν,	ἐς λείαν μὲν ἢ χωρίου
[2, 13]	τῇ καλουμένῃ μηχανικῇ λογίου ἀνδρὸς,	ἐγκαρσίαν	τε τὴν διώρυχα ἐργαζομένων καὶ
[2, 11]	ὁ Χοσρόης ἐς Σελεύκειαν, πόλιν	ἐπιθαλασσίαν,	Ἀντιοχείας τριάκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίοις
[2, 15]	καὶ βασιλέα Ἰουστινιανὸν πόλιν ἀνέπεισεν	ἐπιθαλασσίαν,	Πέτραν ὄνομα, ἐν Λαζοῖς δείμασθαι·
[2, 7]	γενόμενοι τὰς μὲν πύλας κατ´	ἐξουσίαν	ἀνέῳγον, ἐδέχοντο δὲ τῇ πόλει
[2, 15]	τῆς βασιλείας ἀπολιπόντες αὐτοὶ τὴν	ἐξουσίαν	ἐπὶ τῶν ἔργων ἀφῄρηνται, καὶ
[2, 3]	τά τε ἄλλα βιοτεύσουσι κατ´	ἐξουσίαν	καὶ φόρου ὑποτελεῖς οὐδαμῆ ἔσονται.
[2, 16]	Φοινίκης καὶ Συρίας χωρία κατ´	ἐξουσίαν	μὲν Ἀλαμούνδαρος ταῦτα ληίζηται, βασιλεὺς
[2, 27]	λιπόντες τὰς κλίμακας, ἅσπερ κατ´	ἐξουσίαν	Ῥωμαῖοι ἀνεῖλκον. Χοσρόης δὲ ἀμφὶ
[2, 11]	ἄνδρα. σκυλεύσας τε αὐτοῦ κατ´	ἐξουσίαν	τά τε ὅπλα καὶ τὸν
[2, 8]	στρατιώταις καιρὸν ἐνδιδόναι, ὥστε κατ´	ἐξουσίαν	τῇ φυγῇ χρῆσθαι. διὸ δὴ
[2, 15]	Πέτρος στρατηγὸς γεγονὼς ἔς τε	φιλοχρηματίαν	εἴπερ τις ἄλλος ἐξώκειλε καὶ
[2, 29]	τούτοις δὲ ὁ Χοσρόης ξυνταραχθεὶς	στρατιὰν	πολλὴν ἱππέων τε καὶ πεζῶν
[2, 15]	δὲ οὔτε αὐτοὶ χρήματα ἢ	στρατιὰν	πρὸς Ῥωμαίων δεχόμενοι οὔτε Ῥωμαίοις
[2, 17]	τῷ Ἰωάννῃ μαθὼν ὁ Χοσρόης	στρατιάν	τε καὶ στρατηγὸν Ἀνιαβέδην ὡς
[2, 15]	ὁ Χοσρόης ἐπηρμένος τῇ ὑποθήκῃ	στρατιάν	τε πολλὴν ἤγειρε καὶ τὰ
[2, 3]	αὐτὸς ἂν φέροιτο καὶ τὴν	αἰτίαν	τῶν ἔργων δικαίως. εἰρήσεται δὲ
[2, 4]	ἂν εἴη τῶν ξυμπεσουμένων τὴν	αἰτίαν	φέρεσθαι δίκαιος, λογίζου δὲ τοὺς
[2, 16]	δόξασιν εἶναι ἀμείνοσιν ἐπὶ τὴν	ἐναντίαν	ἐκφέρει τὴν γνῶσιν. εἴ τι
[2, 24]	τοῦτό ἐστι τὸ πῦρ, ὅπερ	Ἑστίαν	ἐκάλουν τε καὶ ἐσέβοντο ἐν
[2, 4]	αὐτὸν οἱ μέν τινες ἐκάλουν	ξιφίαν,	ὅτι δὴ ἐπιμήκης τε ἦν
[2, 29]	Ἀλανούς τε καὶ Σαβείρους ἐς	ξυμμαχίαν	ἐπαγόμενος, οἵπερ ὡμολόγησαν κεντηναρίων τριῶν
[2, 27]	τὸν Χοσρόην ἐτώθαζον Ῥωμαῖοι, ἐς	τειχομαχίαν	παρακαλοῦντες. μόνος δὲ Ἀζαρέθης ἀμφὶ
[2, 21]	ἐν παλατίῳ τὰ ἐς τὴν	ἡσυχίαν	ὑπηρετοῦντα (σιλεντιαρίους Ῥωμαῖοι καλοῦσιν οἷς
[2, 27]	πρωὶ ἀρξαμένη ἐτελεύτα εἰς δείλην	ὀψίαν,	ἀμφότεροί τε τὴν νύκτα ἐκείνην
[2, 18]	αὐτοὶ μὲν τροφῆς ἐς δείλην	ὀψίαν	μεταλαγχάνειν εἰώθασι, Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ
[2, 27]	ὁ δὲ καπνὸς ἀμφὶ δείλην	ὀψίαν	τοσοῦτος ἐγίνετο ὥστε καὶ τοῖς
[2, 19]	ἤσχαλλον, ἔς τε δέος καὶ	ὑποψίαν	οὔτε φορητήν τινα οὔτε μετρίαν
[2, 15]	μνημεῖα πολλὰ ἡμεῖς τε ἔχομεν	κἀν	τοῖς βασιλείοις τοῖς σοῖς ἐς
[2, 22]	μέντοι τὸ παράπαν οὐδὲν, ἐπεὶ	κἀν	τοῖς ἱεροῖς οἱ πλεῖστοι καταφεύγοντες
[2, 21]	ἐπαίνου πολλοῦ ἄξιον, πεφοβημένων μὲν	κἀν	τοῖς ὀχυρώμασι κρυπτομένων Ῥωμαίων ἁπάντων,
[2, 3]	τὸ γὰρ ἔγκλημα τῷ ἐγκεχειρηκότι,	κἂν	ἀπῇ τὸ κατορθοῦν, πέπρακται. ὅπη
[2, 27]	τοῦτο ἐς Ῥωμαίους ὡς ἥκιστα	ἐξήνεγκαν	Πέρσαι, καραδοκοῦντες δηλονότι τὴν ἐς
[2, 23]	καὶ τὰς τέχνας οἱ τεχνῖται	μεθῆκαν	ἁπάσας, ἔργα τε ἄλλα ὅσα
[2, 13]	πρότερον ἐπὶ τοὺς ἐνοχλοῦντας βαρβάρους	ἀφῆκαν.	ταῦτά τε ποιῶν καὶ τὴν
[2, 11]	οὕτως ἐπέπρακτο ὥσπερ ἐκεῖνος ἐκέλευε,	νικᾶν	οὕτως ὅ τε Χοσρόης καὶ
[2, 9]	καὶ δι´ αὐτὸ οὐδὲ τὸ	γελᾶν	ἄκλαυστον ἔχομεν, παραπέπηγε δέ τις
[2, 30]	πολεμίους ἐμπεπτωκότες τὸν πάντα λόγον	ἐσήγγειλαν.	διὸ δὴ Ῥωμαῖοί τε καὶ
[2, 30]	μειζόνων τε καὶ ὑψηλοτέρων ἐλπίδων	κρεμᾶν	οἷς δὴ οὐκ ἐπὶ στερρᾶς
[2, 9]	εἰς τὴν ὑπαγωγὴν ἔτι μᾶλλον	ὁρμᾶν,	ὅπως ὅτι τάχιστα σώζοιντο. τὸ
[2, 11]	ὡς ἥκιστα ἀληθίζεσθαι καὶ παρὰ	Θωμᾶν	τὸν τῆς πόλεως ἀρχιερέα γενόμενοι
[2, 23]	ἅπασι ξυνεταράχθη. δοῦλοί τε γὰρ	ἔμειναν	δεσποτῶν ἔρημοι, ἄνδρες τε τὰ
[2, 21]	δὲ λοιποὶ στρατιωτῶν χωρὶς αὐτοῦ	ἔμειναν.	καὶ γεωργῶν πάμπολύ τι χρῆμα
[2, 18]	ξὺν Γότθοις πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν	ἔκτειναν.	δι´ ὀλίγου γὰρ τῆς διώξεως
[2, 18]	ἐν ταύτῃ δὴ τῇ διώξει	ἔκτειναν	ἐς οὐδεμίαν ἀλκὴν ὁρῶντας, εἰ
[2, 30]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἵππους νέμοντάς τινας	ἔκτειναν,	ἵππους τε ληισάμενοι δι´ ὀλίγου
[2, 28]	τρεψάμενοί τε τοὺς πολεμίους πολλοὺς	ἔκτειναν.	καὶ παρ´ ὀλίγον Ἀρέθας ἦλθε
[2, 13]	αὐτῶν τοὺς μὲν πρώτους Ῥωμαῖοι	ἔκτειναν,	οἱ δὲ ὄπισθεν φυγόντες κατὰ
[2, 27]	ἀπὸ τοῦ περιβόλου Ῥωμαῖοι πολλοὺς	ἔκτειναν.	οὗ δὴ καὶ Χοσρόης ἀμφὶ
[2, 30]	ἄλλοις τισὶ Περσῶν ἐντυχόντες πολλοὺς	ἔκτειναν.	οὕτω μὲν ἐκ Λαζικῆς Πέρσαι
[2, 30]	πόνῳ οὐδενὶ τοὺς πολεμίους πολλοὺς	ἔκτειναν.	Πέρσαι μὲν οὖν φεύγοντες ἐντὸς
[2, 4]	ἐν Χερρονήσῳ Ῥωμαίοις ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες,	ἔκτεινάν	τε πολλοὺς καὶ ἠνδραπόδισαν σχεδὸν
[2, 5]	πολύν τινα δοκίμων Περσῶν ὅμιλον	ἔκτειναν.	τὴν μέντοι ὀργὴν οὐκ ἐξήνεγκεν,
[2, 13]	Ἀμίδαν εἷλεν, Ἔδεσσάν τε καὶ	Κωνσταντίναν	ἐξελεῖν ἤθελεν. ἀλλ´ Ἐδέσσης μὲν
[2, 13]	ἐπείθετό τε καὶ ἐπῆγεν ἐπὶ	Κωνσταντίναν	τὸ στράτευμα. ἐνταῦθα δὲ ἀφικόμενος
[2, 28]	εἴκοσι μόνοις τῇ πόλει τὸν	Ἰσδιγούσναν	ἐδέξατο. Ταύτης οὖν τῆς πείρας
[2, 28]	ἄριστα ἔχοι. τοῦτον μέντοι τὸν	Ἰσδιγούσναν	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς μάλιστα πρέσβεων ἁπάντων
[2, 28]	χώρᾳ. Ταῦτα ὁ Χοσρόης βεβουλευμένος	Ἰσδιγούσναν,	ὡς ἐπὶ πρεσβείᾳ δῆθεν τῷ
[2, 30]	οὕτω μὲν ἐκ Λαζικῆς Πέρσαι	ἀπήλλαξαν,	Ῥωμαῖοι δὲ καὶ Λαζοὶ τά
[2, 15]	Χοσρόῃ λάθρα ἐς ὄψιν ἐλθόντες	ἔλεξαν	τοιάδε „Εἴ τινας καὶ ἄλλους
[2, 3]	πρῶτοι Χοσρόῃ ἐς ὄψιν ἐλθόντες	ἔλεξαν	τοιάδε „Εἰσὶ μὲν ἡμῶν πολλοὶ
[2, 2]	Χοσρόου τε ἐς ὄψιν ἐλθόντες	ἔλεξαν	τοιάδε „Τοὺς μὲν ἄλλους ἅπαντας,
[2, 10]	παρὰ τὸν Χοσρόην οἱ πρέσβεις	ἔλεξαν	ὧδε „Εἰ μὴ πρὸς παρόντα
[2, 10]	χορηγῷ τῆς τοῦ στρατοπέδου δαπάνης	ἔδειξαν,	ἔτι τῶν σημείων κραδαινομένων. ἦν
[2, 22]	ταύτῃ δὴ τῇ ὑπουργίᾳ παρὰ	δόξαν	ἀντεῖχον, πολλοὶ δὲ τῆς νόσου
[2, 30]	τῆς ὀσμῆς δυσώδει ἀποπνιγόμενοι παρὰ	δόξαν	ἀντεῖχον, ὡς μή τινα ἐς
[2, 9]	ἐν νῷ ποιουμένη, ἢν τὸ	δόξαν	αὐτῇ περαίνοιτο μόνον. ἀλλὰ ταῦτα
[2, 22]	κακῶν ἀπαθεῖς ὀλίγῳ ὕστερον παρὰ	δόξαν	ἐγίνοντο, πολλοὺς δὲ ὅτι σωθήσονται
[2, 4]	ἐκ Δάρας πόλεως, Ἀναστάσιος ὄνομα,	δόξαν	ἐπὶ ξυνέσει ἔχων, ὃς καὶ
[2, 21]	βασιλικῶν γραμματέων ἕνα, Ἀβανδάνην ὄνομα,	δόξαν	ἐπὶ ξυνέσει πολλὴν ἔχοντα, παρὰ
[2, 28]	λογισμῷ πονηροτάτω Περσῶν ἁπάντων καὶ	δόξαν	ἐπὶ τῇ δεινότητι καὶ κακοτροπίᾳ
[2, 30]	ἐπὶ κατασκοπῇ προτερήσαντες καὶ παρὰ	δόξαν	ἐς τοὺς πολεμίους ἐμπεπτωκότες τὸν
[2, 13]	εἴτε τι ἄλλο ἀνθρώπου κρεῖσσον,	δόξαν	τε τοῖς ὁρῶσι παρείχετο, ὅτι
[2, 4]	ἀμυνομένων διερευνώμενοι τὰς περιόδους παρὰ	δόξαν	τὴν ἀτραπὸν εὗρον ἣ φέρει
[2, 29]	καὶ Τζάνους καρτερώτατα τειχομαχοῦντας παρὰ	δόξαν	ὑφίσταντο, καίπερ ὀλίγοι ἀπολελειμμένοι ἐς
[2, 8]	χεῖρας ἐλθόντες τὰ πρῶτα καθυπέρτεροι	ἔδοξαν	τῇ ξυμβολῇ εἶναι. ἦσαν δὲ
[2, 28]	τὸν Φιλίππου Ἀλέξανδρον Περσῶν τε	ἦρξαν	καὶ τῶν ταύτῃ ἐθνῶν. ἄμφω
[2, 29]	μὲν οὖν ἐπηγάγοντο Χοσρόην Λαζοὶ	Βόαν	ποταμὸν διαβάντες τόν τε Φᾶσιν
[2, 9]	καὶ χρημάτων μὲν ἕνεκεν ἐπὶ	πᾶν	ἄγος καθεῖναι τὴν ψυχὴν ἄοκνος,
[2, 17]	φανῆναι τοῖς πολεμίοις ἐκέλευσεν, ἀλλὰ	πᾶν	ἐξοπλίσας τὸ στράτευμα πλησίον που
[2, 15]	βαρβάρους τὴν Ῥωμαίων γῆν ἀνὰ	πᾶν	ἔτος ἐφ´ ὑμῖν κείσεται. ὄρεσι
[2, 11]	ἀσφαλείᾳ φυλάξουσιν, ἐξάγοντες δὲ ἀνὰ	πᾶν	ἔτος πανδημεὶ ἐν ἡμέρᾳ προσκυνοῦσι
[2, 15]	οὕτω τε ξὺν τοῖς ἀναγκαίοις	ἅπαν	ἀφαιροῦνται τὸ χρυσίον ἡμᾶς, ὀνόματι
[2, 27]	καιρόν. ἤδη δὲ τοῦ πυρὸς	ἅπαν	ἐνεργοῦντος τὸ χῶμα, καπνός τις
[2, 21]	οὓς δὴ ὁ Χοσρόης ἀνδραποδίσας	ἅπαν	ἐς ἔδαφος καθεῖλεν. ὀλίγῳ τε
[2, 25]	πεζῶν. ἐς τετρακισχιλίους δὲ ἄνδρας	ἅπαν	ξυνῄει τὸ Περσῶν στράτευμα. Ταῦτα
[2, 25]	ἐς τὸν Ῥωμαίων στρατὸν ἐμπεσούσης,	ἅπαν	ὁ Ναβέδης ἐπαφῆκε τοῖς ἐναντίοις
[2, 27]	μέρος τι τοῦ στρατεύματος καταστησάμενος	ἅπαν	τε τὸ τεῖχος ταύτῃ περιβαλὼν
[2, 15]	δὴ τρόπον, ἀνδράσι δὲ τὸ	παράπαν	ἀγνῶσι προσκεχωρηκότας οὐ δέον αὖθις
[2, 12]	ὡμίλει, τῷ τε μηδὲν τὸ	παράπαν	ἁμαρτεῖν πώποτε, ἀλλὰ καὶ τὰ
[2, 21]	ὡμολογημένα Καλλίνικον πόλιν οὐδενὸς τὸ	παράπαν	ἀμυνομένου εἷλε. ταύτης γὰρ τὸν
[2, 17]	καπήλου τε καὶ ἀπολέμου τὸ	παράπαν	ἀνδρός. τινὲς δὲ οὐκ Ἀνιαβέδην,
[2, 9]	καὶ Σουρηνοὺς, πρότερον οὐδὲν τὸ	παράπαν	ἠδικηκότας, δόλῳ τε περιελθὼν καὶ
[2, 7]	τῶν δὲ πολιτῶν οὐδὲν τὸ	παράπαν	ἠδικηκότων τά τε χρήματα ἐληίσατο
[2, 23]	ἐνδιδυσκόμενόν τινα ἐν Βυζαντίῳ τὸ	παράπαν	ἰδεῖν, ἄλλως τε ἡνίκα βασιλεῖ
[2, 22]	πη ἐδύνατο, ἤνυον μέντοι τὸ	παράπαν	οὐδὲν, ἐπεὶ κἀν τοῖς ἱεροῖς
[2, 11]	ἀνδραποδισμοὺς ᾤετο εἶναι, οὐδὲν τὸ	παράπαν	ποιούμενος εἰ σπονδάς τε καὶ
[2, 3]	ἀρχὰς, ὧν καὶ ἀνήκοοι τὸ	παράπαν	Ῥωμαῖοι ἐτύγχανον ὄντες; ἀλλὰ καὶ
[2, 8]	τῶν ἐν ποσὶν οὐδενὸς τὸ	παράπαν	φειδόμενοι ἔτι μᾶλλον ἢ πρότερον
[2, 22]	τοῖς χρωμένοις ἐχώρει, καὶ τὸ	ξύμπαν	εἰπεῖν οὐδεμία μηχανὴ ἀνθρώπῳ ἐς
[2, 25]	σωτηρίας ἐλπίδας εἶχον καὶ, τὸ	ξύμπαν	εἰπεῖν, τοιαύτη γέγονεν ἡ φυγὴ
[2, 23]	τοῦ βίου καταστροφήν. καὶ τὸ	ξύμπαν	εἰπεῖν, χλαμύδα οὐκ ἦν ἐνδιδυσκόμενόν
[2, 18]	τανῦν ἐν ὑμῖν ὅσα χρῆν	σιωπᾶν,	ἐκεῖνο μέντοι πρότερον ὑπειπὼν, ὡς
[2, 12]	ἔφη λύπην τε ἀζήμιον καὶ	χαρὰν	ἀκερδῆ, τὴν τοῦ ἱπποδρομίου παραδηλῶν
[2, 26]	ἀντιτάξασθαι. τοῦτο δὲ ἢν μὴ	δρᾶν	Ῥωμαίοις ἐν ἡδονῇ ἐστιν, ἀλλὰ
[2, 5]	γὰρ τὴν ὄψιν εὐπρεπὴς μάλιστα)	δρᾶν	τι ἀγαθὸν ὁ Χοσρόης τοὺς
[2, 19]	εἰκὸς, κακουργήσουσιν ἐπιτηδείως αὐτοῖς πρὸς	ἐνέδραν	ἢ καὶ ἄλλην τινὰ ἐπιβουλὴν
[2, 11]	ὃ δὴ κυάνεόν ἐστιν, ἐκτόπως	ἐρᾶν,	ἀπ´ ἐναντίας αὐτῷ κἀνταῦθα ἰέναι
[2, 16]	αἰδοῦς τε καὶ φόβου παντάπασιν	ἐλευθέραν	ποιεῖσθαι τὴν γνώμην. ὅ τε
[2, 22]	σῶμα, οἳ οὐδὲ μίαν ἐπεβίων	ἡμέραν,	ἀλλ´ εὐθυωρὸν ἅπαντες ἔθνησκον. πολλοὺς
[2, 26]	πρωὶ ἀρξαμένη ἐτελεύτα ἐς μέσην	ἡμέραν,	ἐν ᾗ ἑκάτεροι τὸ πλέον
[2, 13]	ἐκ τοῦ Χοσρόου στρατοπέδου ἀμφὶ	ἡμέραν	μέσην ἄγχιστά πη τοῦ περιβόλου
[2, 27]	Ῥωμαῖοι ἀνεῖλκον. Χοσρόης δὲ ἀμφὶ	ἡμέραν	μέσην πολλήν τινα τοῦ στρατοῦ
[2, 18]	τὰς ἐντολὰς ποιησάμενοι ἀμφί τε	ἡμέραν	μέσην τῷ ἡλίῳ ἀχθόμενοι (ἔστι
[2, 19]	στρατιωτῶν μαχιμώτατοι Τίγρην ποταμὸν διαβάντες,	ἡμέραν	οὐκ οἶδα ὁπόστην ἄνω ἐς
[2, 13]	προσβολὴν ποιησάμενος ἐς τὰ πρὸς	ἑσπέραν	τοῦ περιβόλου πλήθει τε βελῶν
[2, 15]	τε ἡμῖν ἄρχων κάπηλος, τὴν	ἡμετέραν	ἀπορίαν ἐργασίαν τινὰ τῇ τῆς
[2, 18]	καὶ ἡσσηθέντες εὐπετῶς διαφεύξονται τὴν	ἡμετέραν	ἐπίθεσιν. δι´ ὀλίγου γὰρ ἡμῖν
[2, 4]	σὸν γῆν ἔναγχος καταδραμόντα τὴν	ἡμετέραν	ἔργα ἐν σπονδαῖς διαπεπρᾶχθαι ἀνήκεστα,
[2, 15]	τε αὐτοὺς καὶ γῆν τὴν	ἡμετέραν	ὅ τι βούλοισθε χρῆσθαι. δεόμεθα
[2, 16]	πολέμιον ἐσβολήν τινα ἐς τὴν	ἡμετέραν	ποιήσασθαι, νῦν δὲ τῶν πραγμάτων
[2, 16]	ἢ παραίνεσίν τινα ποιησάμενος τὴν	ὑμετέραν	γνώμην ἐπὶ τοὺς πολεμίους ὁρμήσω
[2, 10]	ἀλλ´ ὅπως ἀδῄωτον γῆν τὴν	ὑμετέραν	φυλάξωσιν ἐς τὸν πάντα αἰῶνα.
[2, 10]	τάξιν τε αὖθις ἐπανῆκον τὴν	προτέραν	οὐδενὸς ἁψαμένου. ταῦτα οἱ στρατιῶται
[2, 2]	μείζω τε ποιῆσαι καὶ πολλῷ	ἐπιφανεστέραν	ἐν σπουδῇ ἔχοι. ταῦτα γὰρ
[2, 15]	τῶν ἡμετέρων γενήσονται. λογισάμενοι δὲ	συντομωτέραν	ποιήσασθαι τὴν τῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων
[2, 3]	Ὁμηρίτας τε καὶ θάλασσαν τὴν	Ἐρυθρὰν	περιβέβληται καὶ τὸν φοινικῶνα προστίθησι
[2, 17]	ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες πλείστους τῶν πολεμίων	διέφθειραν,	καὶ μάλιστα τοὺς ἀμφὶ τὸν
[2, 18]	ἔτρεψαν, ἐπισπόμενοι δὲ πεντήκοντά τε	διέφθειραν	καὶ τὸ τοῦ Πέτρου σημεῖον
[2, 7]	ᾔει, ὁ δὲ Περσῶν στρατὸς	μοῖραν	ἀεὶ τὴν ἡμίσειαν τῆς ὁδοῦ
[2, 21]	τε καὶ εὐάλωτον παντάπασιν ὄντα,	μοῖραν	αὐτοῦ ἀεὶ καθαιροῦντές τινα, νέᾳ
[2, 27]	μέσην πολλήν τινα τοῦ στρατοῦ	μοῖραν	ἐπὶ τὴν μεγάλην καλουμένην πύλην
[2, 27]	τοῦτο ἡτοίμαστο. τοῦ δὲ πυρὸς	μοῖραν	μὲν τοῦ χώματός τινα καύσαντος,
[2, 18]	τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ καταλόγων ἄρχων	μοῖραν	οὐ φαύλην τινὰ τοῦ στρατοῦ
[2, 8]	ἐν πύργῳ τῷ κατὰ τὴν	ἄκραν	καθήμενος τοὺς πρέσβεις ἐθέλων τι
[2, 3]	ἐν τῇ φάραγγι ίφει ἐς	ἄκραν	κεφαλὴν ἔτυψε πληγῇ ἐγκαρσίᾳ. καὶ
[2, 8]	καὶ ἀρίστους ἔχων κατὰ τὴν	ἄκραν	προσέβαλλε. ταύτῃ γὰρ, ὥς μοι
[2, 27]	ἀνεστέλλετο, ἑτέρωθι δὲ οὐκ εἰς	μακρὰν	ἀνεδίδοτο, αὐτὸν τοῦ πυρὸς καὶ
[2, 21]	οὓς σφίσι παρέσεσθαι οὐκ ἐς	μακρὰν	ἄξιον εἶναι. Βελισάριος δὲ παντὶ
[2, 12]	στρατοπεδευσάμενός τε τοῦ περιβόλου οὐ	μακρὰν	ἄποθεν ἔπεμψε Παῦλον, ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι
[2, 20]	ἔτυχεν. οἳ δὴ Βελισάριον οὐ	μακρὰν	ἄποθεν ἥκειν ἀκούσαντες γράμματα πρὸς
[2, 6]	τὸν Μήδων στρατὸν Ἱεραπόλεως οὐ	μακρὰν	ἄποθεν. Χοσρόῃ τε ἐς ὄψιν
[2, 5]	τινα ἐμποδὼν ἵστασθαι· οὐκ εἰς	μακρὰν	γὰρ αὐτοῖς τὸν στρατὸν ἕψεσθαι.
[2, 3]	ὅπερ καὶ αὐτὸς οὐκ εἰς	μακρὰν	εἴσῃ, ἐπειδὰν τάχιστα τοὺς ἑσπερίους
[2, 26]	τε παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰς	μακρὰν	ἐκ Βυζαντίου ἀφίξεσθαι καὶ τὴν
[2, 8]	αὐτοὺς ἔπεμψεν, οἳ οὐκ ἐς	μακρὰν	ἐπανήκοντες οὐδὲν ξυμβῆναι φλαῦρον ἀπήγγελλον.
[2, 24]	ἵνα καὶ Πέτρος οὐκ εἰς	μακρὰν	ξύν τε Ἀδολίῳ καὶ ἄλλοις
[2, 21]	καὶ τὰ σώματα καλοὺς μάλιστα	μακράν	που ἄποθεν τοῦ στρατοπέδου ὡς
[2, 16]	τοῦτο εἰσίτω. ὁ μὲν γὰρ	μακράν	που ἀπολελειμμένος τῶν πρασσομένων οὐκ
[2, 24]	τῶν ξὺν αὐτῷ, οἳ δὴ	μακράν	τε ἄποθεν, ὥσπερ ἐρρήθη, ἐστρατοπεδευμένοι
[2, 6]	στρατὸν δέ οἱ οὐκ ἐς	μακρὰν	ὑπέσχετο πολὺν ἕψεσθαι. ἔς τε
[2, 24]	ἀπεπέμψατο, τοὺς πρέσβεις οὐκ εἰς	μακρὰν	ὑποσχόμενος παρὰ Χοσρόην ἀφίξεσθαι, αὐτὸς
[2, 15]	φίλοις ἐχρῆσθε, μισήσατε δὲ τυραννίδα	πικρὰν	οὕτως ἡμῖν ἐν γειτόνων ἐγηγερμένην,
[2, 19]	ἐν τοῖς τῶν πραγμάτων ἀπόροις	προορᾶν	τε τὰ ξυμβησόμενα καὶ δυνατοῖς
[2, 24]	ἐς χωρίον Ἀδαρβιγάνων ἥκων πρὸς	βορρᾶν	ἄνεμον, ἔνθεν διενοεῖτο ἐς τὴν
[2, 6]	ἐλασσουμένη. ἐκέλευεν οὖν ἢ τὴν	πέτραν	ἀποτεμνομένους βαθύν τινα βόθρον ἀμφὶ
[2, 29]	τὸν αὐτοῦ χρῆν βασιλέα δωρήσασθαι·	Πέτραν	γὰρ αἱρήσειν οὐ πολλῷ ὕστερον.
[2, 30]	τί οἱ ταύτῃ ἐμπόδισμα ὑπαντιάσαι.	Πέτραν	γὰρ πόλιν καὶ Πέρσας τοὺς
[2, 8]	γενέσθαι τοῦ περιβόλου καὶ τὴν	πέτραν	ἐκείνην προτερήσας καταλαβεῖν ἐνθένδε τε〉
[2, 19]	ἐς τοῦτο ἐτελεύτα. Χοσρόῃ δὲ	Πέτραν	ἑλόντι Βελισάριος ἐσβαλὼν ἐς γῆν
[2, 30]	τοῖς ὄρεσιν, ὥσπερ μοι εἴρηται,	Πέτραν	ἐνθένδε τῶν ἐπιτηδείων ἐμπιπλάναι ἐν
[2, 30]	βάρβαροι ἐπηγάγοντο, ἐφ´ ᾧ ἐς	Πέτραν	ἐσκομίσονται. Λαζῶν τε πολλοὺς ἐλίποντο
[2, 29]	Φᾶσιν ἐν δεξιᾷ ἔχοντες ἐς	Πέτραν	ἦλθον, τῷ μὲν λόγῳ προνοήσοντες
[2, 29]	ἔνθα δὴ ἄνθρωποι οὐδαμῆ ᾤκηντο,	Πέτραν	Ἰουστινιανὸς {ὁ} βασιλεὺς τὴν πόλιν
[2, 29]	ἥκιστα λύειν, ἕως τήν τε	Πέτραν	καὶ Πέρσας τοὺς ἐνταῦθα ἐξελεῖν
[2, 30]	λόγου ἄξιον πέμπειν ἐς τὴν	Πέτραν	οἷοί τε ἦσαν, λογισάμενος εὕρισκε
[2, 15]	βασιλέα Ἰουστινιανὸν πόλιν ἀνέπεισεν ἐπιθαλασσίαν,	Πέτραν	ὄνομα, ἐν Λαζοῖς δείμασθαι· ἐνταῦθά
[2, 29]	διαχειρίζων, ἔπεμψε μόνους· αὐτὸς δὲ	Πέτραν	πολιορκῶν παντὶ τῷ στρατῷ οὐδὲν
[2, 30]	στενωπῷ, ὡς μηκέτι Πέρσαις ἐς	Πέτραν	τὰ ἐπιτήδεια ἐσκομίζεσθαι δυνατὰ εἴη,
[2, 17]	ἔπειτα δὲ (καὶ γὰρ ἔδει	Πέτραν	Χοσρόῃ ἁλῶναι) βληθεὶς Ἰωάννης τύχῃ
[2, 17]	πόλιν ὁμολογίᾳ παρέδοσαν. οὕτω μὲν	Πέτραν	Χοσρόης εἷλε. καὶ τὰ μὲν
[2, 20]	καὶ ταύτῃ διαφερόντως μὲν ἀγαθῇ,	φρουρὰν	δὲ οὐδαμῆ στρατιωτῶν ἐχούσῃ, εὖ
[2, 13]	Ῥωμαίων ἀπημέληται λίαν, οὔτε στρατιωτῶν	φρουρὰν	ἔχουσα οὔτε ἄλλο τι φυλακτήριον,
[2, 21]	ξύλα μακρὰ ἐς ἄλληλα ἐναρμόζοντες	γέφυραν	αὐτοσχεδιάζουσιν ἐκ τοῦ παραυτίκα ὅπη
[2, 12]	ὁτιοῦν ὑπολογισάμενος ἔπεμψε τοὺς τὴν	γέφυραν	διαλύσοντας. οἵ τε ἀπολειπόμενοι, ὡς
[2, 12]	ὅτι πλεῖστα ἐκ Μεσοποταμίας ληίζεσθαι.	γέφυραν	οὖν ζεύξας ἀμφὶ Ὀββάνης τὸ
[2, 21]	ἡσυχῆ μένειν. Ὁ γοῦν Χοσρόης	γέφυραν	σὺν πολλῷ τάχει πηξάμενος ποταμὸν
[2, 12]	διαβαίνειν ἐπέστελλεν, ὑπειπὼν μὲν τὴν	γέφυραν	τρίτῃ ἡμέρᾳ λύσεσθαι, τάξας δὲ
[2, 17]	περιβόλῳ καὶ τῇ ἄλλῃ κατασκευῇ	ἐχυράν	τε καὶ ἄλλως ἐπιφανῆ κατεστήσατο.
[2, 19]	διεφύλασσον. ~Βελισάριός τε Νίσιβιν ὁρῶν	ἐχυρὰν	ὑπερφυῶς οὖσαν, ἐλπίδα αὐτῆς οὐδεμίαν
[2, 22]	ἀνθρώπων τισὶ γέγονεν οὐδέ τινα	ὥραν	τοῦ ἔτους ἔσχεν, ὅθεν ἂν
[2, 5]	κατὰ τὴν μέσην τῶν ποταμῶν	χώραν,	ἀλλὰ τὸν Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ
[2, 17]	ξύλα ἐς τὴν ἐκείνων ἐτίθεντο	χώραν,	ἅπερ ὀλίγῳ ὕστερον ἔκαυσαν. ἥ
[2, 15]	ἐπέστησαν πλῆθος, οὐχ ὅπως τὴν	χώραν	ἀπὸ τῶν ἐνοχλούντων φρουρήσουσιν (οὐ
[2, 20]	ἐν Ἱεροσολύμοις κειμήλια πάντα ληίσηται.	χώραν	γὰρ ταύτην ἀγαθήν τε διαφερόντως
[2, 22]	δὴ ἐς τὴν μεσόγειον ἀνέβαινε	χώραν.	δευτέρῳ δὲ ἔτει ἐς Βυζάντιον
[2, 15]	ἐπιεικῶς καὶ ἀνδρὶ εὐζώνῳ τὴν	χώραν	εἶναι, κρημνώδη τε ὑπερφυῶς οὖσαν
[2, 29]	ἔρημον δὲ ξυμβαίνει ἀνθρώπων τὴν	χώραν	εἶναι. ταύτην προσοικοῦσι Ῥωμαῖοι τὴν
[2, 13]	δὲ καὶ κατὰ τὴν μεταξὺ	χώραν	ἑκατέρου περιβόλου γινόμενοι ὀλίγῳ ὕστερον
[2, 15]	τῷ Περσῶν στρατῷ ἐς τὴν	χώραν	ἐπαγαγέσθαι. Ἀφικόμενοι τοίνυν ἐς Πέρσας
[2, 17]	παντάπασιν ἄβατον τῇ στρατιᾷ τὴν	χώραν	ἐποίει, ταῦτά τε ἐς τὰς
[2, 24]	ἄχαρι πράσσοντες ἐς τὴν Περσῶν	χώραν.	~Ἔστι δὲ τὸ Δούβιος χώρα
[2, 30]	ἐμπλησάμενος ἐς τῶν λίθων τὴν	χώραν	ἐτίθετο, οἳ δὴ ἐνταῦθα βαλλόμενοι
[2, 22]	δέ πού τινα καὶ παρήλασε	χώραν,	ἢ μὴ ψαύσασα τῶν ταύτῃ
[2, 1]	μὴ χρῆναι Ῥωμαίους καταπροΐεσθαι τὴν	χώραν	ἠξίου, Στρατήγιος δὲ βασιλέως ἐδεῖτο
[2, 16]	ἅτε οὐ φυλάξαντας ἀδῄωτον τὴν	χώραν	ἧς ἦρχον, καὶ δι´ αὐτὸ
[2, 5]	ἀξιόλογον ἔμαθεν εἶναι καὶ τὴν	χώραν	κατενόησεν ἀοίκητόν τε καὶ πάντων
[2, 11]	αὐτήν τε καὶ τὴν ἐκείνῃ	χώραν	ληίσηται. τότε μὲν οὖν ἐς
[2, 28]	ποταμὸς διορίζει· οὐ γὰρ ἄλλην	χώραν	μεταξὺ ἔχουσιν. ἐνταῦθα ἐντυχόντες Χοσρόῃ
[2, 11]	τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς ὀροφῆς	χώραν.	ὁ μὲν οὖν τῶν Ἀπαμέων
[2, 20]	Ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν Κομμαγηνῶν	χώραν	ὁ Χοσρόης ἀφίκετο, ἣν καλοῦσιν
[2, 29]	εἶναι. ταύτην προσοικοῦσι Ῥωμαῖοι τὴν	χώραν,	οἳ Ποντικοὶ ἐπικαλοῦνται. ἐν μὲν
[2, 15]	μέχρι τοῦδε γεγονέναι τὴν Λαζῶν	χώραν	πάντως που καὶ ὑμεῖς ξυνεπίστασθε.
[2, 6]	ὣς ἀμφὶ τῷ περιβόλῳ δειμαίνοντες,	χώραν	περιβεβλημένῳ πολλὴν μέχρι ἐς τὸ
[2, 12]	τινὰ ἐτύγχανεν ἔχων. περιιὼν δὲ	χώραν	πολλὴν συχνὰ τῶν ἐκείνῃ θηρίων
[2, 21]	ἄγγελος διαφύγοι ἐς τὴν Περσῶν	χώραν.	ταύτῃ ὁ Χοσρόης ἀναπεισθεὶς τῇ
[2, 19]	ἐν Ἀσσυρίοις ἐγένοντο. οὗ δὴ	χώραν	τε ἀγαθὴν εὑρόντες καὶ μακροῦ
[2, 5]	ἄλλο μακρὸν τοῦ φρουρίου ἐκτὸς	χώραν	τὴν μεταξὺ ποταμοῦ ἑκατέρου ἀπολαμβάνον
[2, 17]	μέσῳ τῆς οἰκοδομίας χωρίον οὐδαμῆ	εἴασαν,	ἀλλ´ ὅλους ἐκ γῆς ἄχρι
[2, 22]	ὧδε. φάσματα δαιμόνων πολλοῖς ἐς	πᾶσαν	ἀνθρώπου ἰδέαν ὤφθη, ὅσοι τε
[2, 7]	τὴν πόλιν ὀλίγου δέοντος ἐνέπρησε	πᾶσαν.	ἐς δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἀναβὰς
[2, 14]	λίαν τήν τε πόλιν κατέσεισε	πᾶσαν	καὶ τῶν οἰκοδομημάτων τά τε
[2, 24]	Χοσρόην πείθεσθαι ἀεὶ ἐς βουλὴν	πᾶσαν·	ὥστε ἢν Ῥωμαίων οἱ πρέσβεις
[2, 17]	τοῖς βασιλείοις καὶ Λαζικὴν ἐνδιδοὺς	ἅπασαν.	Ἔστι δὲ Πέτρα πόλις ἐπιθαλασσία
[2, 2]	ἐν τοῖς καθεστῶσι, γῆν μὲν	ἅπασαν	ξυλλαβεῖν ἐπεθύμησεν, ἑκάστην δὲ ἀρχὴν
[2, 22]	ἀλλὰ περιεβάλλετο μὲν τὴν γῆν	ξύμπασαν,	βίους δὲ ἀνθρώπων ἅπαντας ἔβλαψε,
[2, 6]	τὸ Βελισαρίου ἀπολιπὼν ὄνομα, ὃς	ξύμπασαν	τὴν ἀρχὴν τὰ πρότερα εἶχε,
[2, 9]	Περσῶν ἤθη κομίσωνται. ταῦτα διαπεπραγμένος	ξύμπασαν	τὴν πόλιν ἐμπρῆσαι Πέρσαις ἐπέστελλε.
[2, 5]	ἀνδραπόδων ποιησάμενος λόγῳ πυρπολήσας τε	ξύμπασαν	τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος καθεῖλεν.
[2, 22]	ἐντεῦθέν τε κατέλαβε τὴν γῆν	σύμπασαν,	ὁδῷ τε ἀεὶ προϊοῦσα καὶ
[2, 23]	τε τῷ ἀσφαλεῖ γεγενῆσθαι ἤδη	ὑπετόπασαν,	ἅτε τοῦ κακοῦ ἐπ´ ἄλλους
[2, 4]	γενόμενοι ἀνήκεστα ἐς Ῥωμαίους δεινὰ	ἔδρασαν.	οἳ δὴ καὶ ἐν Χερρονήσῳ
[2, 5]	τὴν πυλίδα οἱ βάρβαροι βιασάμενοι	ἀνεπέτασαν,	δι´ ὀλίγου τε κατὰ κράτος
[2, 26]	μὲν σφῶν τὸν βασιλέα βούλεσθαι	ἔφασαν,	αὐτὸν δὲ ὡς ἥκιστα οἷόν
[2, 16]	τῇ ἐσβολῇ βούλεσθαι καὶ αὐτοὶ	ἔφασαν,	δεδιέναι δὲ μὴ σφῶν ἐκλελοιπότων
[2, 7]	σταθμὰ, τὰ λειπόμενα διδόναι οὐκ	ἔφασαν	οἷοί τε εἶναι. ἐγκειμένου τε
[2, 26]	τὸ πέρας οὐδενὶ τῶν πάντων	ἔφασαν	πρὸ τῆς ἀγωνίας ἔνδηλον εἶναι.
[2, 27]	σταλήσεσθαι πρέσβεις ἡμέραις τρισὶν ὕστερον	ἔφασαν·	τανῦν γὰρ σφίσι κακῶς τοῦ
[2, 26]	χρημάτων πολλῶν. οἵ τε πρέσβεις	ἔφασαν	τοσαῦτα δώσειν ὅσα παρέσχοντο πρότερον,
[2, 10]	ἀεὶ ἔσονται. „Οὐκοῦν“ οἱ πρέσβεις	ἔφασαν	„ὑποτελεῖς Πέρσαι βούλονται Ῥωμαίους ἐς
[2, 30]	παντὶ τῷ στρατῷ ἐπ´ αὐτοὺς	ᾔεσαν,	διαριθμούμενοι ὅπως πόρρω που τῶν
[2, 8]	ἐπὶ τὰς πύλας δρόμῳ πολλῷ	ᾔεσαν·	εἶτα πρὸς τῶν ἵππων ὠθούμενοι
[2, 25]	καὶ ἄτακτοι κόσμῳ οὐδενὶ ἐπίπροσθεν	ᾔεσαν,	οὔτε τι ἔχοντες σύμβολον ἐν
[2, 8]	ἀλλήλους στασιάζειν ἐν τοῖς ἱπποδρομίοις	εἰώθεσαν,	ἐπειδὴ ἀπὸ τοῦ περιβόλου κατέβησαν,
[2, 30]	μόνους· οἱ γὰρ ἄλλοι ἅπαντες	ἐτεθνήκεσαν.	ὧνπερ τὰ σώματα οἱ περιόντες
[2, 8]	ταῖς δοκοῖς ἅπαντες ὅσοι αὐταῖς	ἐφεστήκεσαν	ἐς τὸ ἔδαφος ἐξέπεσον πατάγῳ
[2, 8]	ἀλλὰ διασκοπουμένοις τε καὶ ἀπορουμένοις	ἐῴκεσαν,	ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, προλοχίζεσθαι τὰς
[2, 19]	εἶπε καὶ οἱ λοιποὶ πάντες	ἐπῄνεσαν,	ἔς τε θόρυβον καθιστάμενοι τὴν
[2, 28]	οὔτε αὐτογνωμονοῦντες Περσῶν κατήκοοι Ἴβηρες	ἦσαν,	ἀλλ´ ὑποψίᾳ τε καὶ ἀπιστίᾳ
[2, 21]	ἑκάτερα Θρᾷκές τε καὶ Ἰλλυριοὶ	ἦσαν,	Γότθοι δὲ μετ´ αὐτοὺς, καὶ
[2, 8]	καθυπέρτεροι ἔδοξαν τῇ ξυμβολῇ εἶναι.	ἦσαν	δὲ αὐτῶν τινες μὲν ὁπλῖται,
[2, 19]	πλεῖστοι τῶν ὑπασπιστῶν τῶν αὐτοῦ	ἦσαν,	δορυφόρους αὐτοῖς ἐπιστήσας δύο, Τραϊανόν
[2, 28]	πολλῇ εἴχοντο. ἔνδηλοί τε Ἴβηρες	ἦσαν	δυσανασχετοῦντές τε ἰσχυρότατα καὶ νεωτεριοῦντες
[2, 14]	κυπαρίσσων αἳ ταύτῃ ὑψηλαὶ ἀτεχνῶς	ἦσαν	ἐκ ῥιζῶν τῶν ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι
[2, 3]	τινὸς μεταξὺ οὔσης. ἱππεῖς δὲ	ἦσαν	ἑκάτεροι. ὁ μὲν οὖν Σίττας,
[2, 23]	τὰς θήκας ἁπάσας, αἳ πρότερον	ἦσαν,	ἐμπίπλασθαι τῶν νεκρῶν ἔτυχεν, οἱ
[2, 23]	τοῦ δήμου ὅσοι στασιῶται πρότερον	ἦσαν,	ἔχθους τοῦ ἐς ἀλλήλους ἀφέμενοι
[2, 18]	δὴ πηγαί τε ὑδάτων διαρκεῖς	ἦσαν	καὶ πεδίον ἅπασιν ἐνστρατοπεδεύσασθαι ἱκανῶς
[2, 3]	γὰρ οὐκέτι αὐτὸν οἷοί τε	ἦσαν)	κτείνουσί τε ξυμφρονήσαντες τὸν Ἀκάκιον
[2, 30]	ἐς τὴν Πέτραν οἷοί τε	ἦσαν,	λογισάμενος εὕρισκε σφίσιν ἄμεινον εἶναι
[2, 22]	ἐπεὶ ἐν αὑτοῖς ὡς ἥκιστα	ἦσαν,	ξυνεῖναι τῆς ὀδύνης οὐδαμῆ εἶχον,
[2, 30]	σφίσι· τετρακισχίλιοι δὲ καὶ μύριοι	ἦσαν.	οἱ μὲν οὖν Πέρσαι πολέμιον
[2, 5]	οἳ Ῥωμαίοις ἔνσπονδοι ἐκ παλαιοῦ	ἦσαν.	οὗτος {ὁ} Ὀδονάθος ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις
[2, 27]	τῶν ποιουμένων καὶ ἀπαράσκευοι παντάπασιν	ἦσαν.	προϊούσης δὲ τῆς ξυμβολῆς θορύβων
[2, 29]	ἥσσους ἢ πεντακόσιοι καὶ χίλιοι	ἦσαν,	πρὸς Ῥωμαίων δὲ καὶ Λαζῶν
[2, 3]	δυοῖν στρατηγοῖν, οἵπερ αὐτοῖς ἄριστοι	ἦσαν,	τὸν ἕτερον μὲν Σίτταν κτείναντες
[2, 17]	δὲ, οἳ ἐν τῷ πύργῳ	ἦσαν,	τοσοῦτον τῶν ποιουμένων ᾔσθοντο πρότερον,
[2, 21]	οὓς Βανδίλοι τε καὶ Μαυρούσιοι	ἦσαν.	τοῦ τε πεδίου ἐπὶ πλεῖστον
[2, 30]	ὑπετόπαζον, Λαζοὶ μέντοι ἐξεπιστάμενοι ἐνταῦθα	διέβησαν	ἐξαπιναίως καὶ ἀνεμίγνυντο τῷ Ῥωμαίων
[2, 27]	Περσῶν ἄρχουσιν ἐς λόγους ἐλθόντος	ξυνέβησαν,	καὶ πέντε κεντηνάρια πρὸς τῶν
[2, 10]	πρέσβεις πολλὰ πρὸς ἀλλήλους διαλεχθέντες	ξυνέβησαν	ὕστερον ἐφ´ ᾧ Χοσρόην ἐν
[2, 8]	εἰώθεσαν, ἐπειδὴ ἀπὸ τοῦ περιβόλου	κατέβησαν,	οὐδαμῆ ἔφευγον, ἀλλ´ αὐτοῦ ἔμενον,
[2, 8]	σχοῖνοι, αἷς αἱ δοκοὶ ξυνδεδέατο,	διερράγησαν	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου καὶ ξὺν
[2, 24]	οὗτοι ἅπαντες οὔτε ἐς ταὐτὸ	ξυνελέγησαν	οὐ μὴν οὔτε ἀλλήλοις ἐς
[2, 6]	τὴν γῆν ἀδῄωτον ἔχειν ἐθέλοντες,	ὡμολόγησαν	ἀργύρου σταθμὰ δισχίλια δώσειν. τότε
[2, 12]	δὲ μὴ τοῖς χωρίοις λυμήνηται,	ὡμολόγησαν	δύο χρυσοῦ κεντηνάρια δώσειν. καὶ
[2, 29]	Σαβείρους ἐς ξυμμαχίαν ἐπαγόμενος, οἵπερ	ὡμολόγησαν	κεντηναρίων τριῶν οὐχ ὅσον ἀδῄωτον
[2, 8]	καὶ τὴν πόλιν ὠνεῖσθαι, ὀλίγου	ἐδέησαν	τοξεύσαντες κτεῖναι, εἰ μὴ προϊδὼν
[2, 27]	ἐπέσκηψεν, ὑπαντιασάντων δὲ Ῥωμαίων αὐτοῖς	ἡσσήθησάν	τε παρὰ πολὺ τῇ μάχῃ
[2, 12]	γὰρ οὖν οὐδέ πη αὐτοῦ	ἐπεμνήσθησαν·	Ἐδεσσηνοὶ δὲ αὐτὸ ξὺν τῇ
[2, 4]	πάσῃ τῇ λείᾳ ἐπ´ οἴκου	ἀπεκομίσθησαν.	ἐν ἑτέρᾳ τε εἰσβολῇ τούς
[2, 30]	ἐλθόντες διὰ Τραπεζουντίων ἐπ´ οἴκου	ἀπεκομίσθησαν.	Μερμερόης δὲ καὶ ὁ Μήδων
[2, 19]	προσβολήν τε τῷ περιβόλῳ ποιησάμενοι	ἀπεκρούσθησαν,	πολλοὺς τῇ μάχῃ ἀποβαλόντες. τό
[2, 27]	Βυζαντίου ἥκειν, οὕτω τε ἀμφότεροι	διελύθησαν.	ἤδη δέ τισι πρότερον ἡμέραις
[2, 26]	ἑκάτεροι τὸ πλέον ἔχειν οἰόμενοι	διελύθησαν.	καὶ Ῥωμαῖοι μὲν ἐντὸς τοῦ
[2, 19]	ἐσκομισάμενοί τι τῶν ἀναγκαίων οὐκ	ἔφθησαν.	ἄφνω δὲ πολλῶν ἐς τὸ
[2, 10]	οἷς τὸ ἔργον ἐπέκειτο τοῦτο.	ἐλείφθησαν	δὲ καὶ ἀμφὶ τὸ λεγόμενον
[2, 3]	πρακτέῳ βουλὴν προὔθηκεν. ἔνθα δὴ	ἐλέχθησαν	μὲν γνῶμαι πολλαὶ ἐφ´ ἑκάτερα
[2, 27]	μὲν οἷά πέρ μοι εἴρηται	διελέχθησαν,	δόκησιν παρεχόμενοι ὡς τοὺς ἀμφὶ
[2, 23]	ἐπειδὴ τάχιστα τῆς νόσου ἀπαλλαγέντες	ἐσώθησαν	ἔν τε τῷ ἀσφαλεῖ γεγενῆσθαι
[2, 17]	μόλις ξὺν τῷ στρατηγῷ διαφυγόντες	ἐσώθησαν.	θυμῷ τε ὁ Χοσρόης ἐχόμενος
[2, 30]	ἐκείνῃ ὀρῶν τὰς ὑπερβολὰς ἀναδραμόντες	ἐσώθησαν.	ταῦτα Δαγισθαῖος μαθὼν αὐτίκα τὴν
[2, 30]	δέ τινες ἐν σκότῳ διαφεύγοντες	ἐσώθησαν.	τό τε στρατόπεδον Ῥωμαῖοι καὶ
[2, 13]	κατὰ τάχος ἐς τὸ στρατόπεδον	διεσώθησαν.	διώκειν γὰρ αὐτοὺς ἐν σκότῳ
[2, 11]	τε πολλῷ καὶ λίθοις ἐντίμοις	ἐκόσμησαν,	καὶ τρισὶ μὲν ἱερεῦσι παρέδοσαν,
[2, 8]	ἐφ´ ἧς ἱστάμενοι πολεμεῖν ἔμελλον)	ἐπενόησαν	τάδε. δοκοὺς μακρὰς ἐς ἀλλήλους
[2, 22]	πολλοί τε ἀπορίᾳ τοῦ θεραπεύοντος	διεφθάρησαν,	ἢ λιμῷ πιεζόμενοι, ἢ ἀφ´
[2, 25]	τοῦ δρόμου ἐπαύσαντο, πεσόντες εὐθὺς	διεφθάρησαν.	καὶ πάθος τοῦτο μέγα Ῥωμαίοις
[2, 5]	οἷοί τε ὄντες ὀλίγῳ ὕστερον	διεφθάρησαν.	ταῦτα διαπεπραγμένος Χοσρόης πρόσω ἐπῆγε
[2, 30]	ἔσχεν, ἀλλ´ οἱ μὲν πολλοὶ	διεφθάρησαν,	τινὰς δὲ αὐτῶν καὶ ζωγρήσαντες
[2, 30]	καταλαμβανόμενοι ἔθνησκον, τινὰς δὲ καὶ	ἐζώγρησαν	οἱ πολέμιοι, ἐν τοῖς καὶ
[2, 4]	καὶ Θεσσαλοὺς ληισάμενοι τειχομαχεῖν μὲν	ἐνεχείρησαν	ἐν Θερμοπύλαις, τῶν δὲ ἐν
[2, 11]	ξὺν ταῖς ἀμφ´ αὐτὸν οἰκοδομίαις	ἐνέπρησαν,	ἐπιτελεῖς τε πεποιῆσθαι τὰς Χοσρόου
[2, 10]	ἐς〉 αὐτὰς ἐξικνεῖσθαι οὐδαμῆ ἴσχυσεν.	ἐνέπρησάν	τε καὶ τὰ ἐκτὸς τοῦ
[2, 20]	ἐπεὶ ἀπενεχθέντα οἱ ἄρχοντες εἶδον,	ἐθάρρησάν	τε καὶ Ἰοῦστον μὲν ξὺν
[2, 30]	Ῥωμαίων στρατόπεδον εὐθὺ τοῦ Ῥιζαίου	ἐχώρησαν.	ἔνθεν δὲ ἐς Ἀθήνας ἐλθόντες
[2, 7]	ὕστερον ἐς τὰ Περσῶν ἤθη	ἐχώρησαν.	~Χοσρόης δὲ (καὶ γάρ οἱ
[2, 27]	Πέρσαι, ἔς τε τὸ στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν,	αὐτοῦ λιπόντες τὰς κλίμακας, ἅσπερ
[2, 17]	οἱ βάρβαροι ἐς τὸ στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν·	ἤδη γὰρ καὶ ξυνεσκόταζε· τῇ
[2, 27]	δι´ ὀλίγου ἐς τὸ στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν.	καὶ τότε Παῦλος ὁ Περσῶν
[2, 28]	γὰρ Ῥωμαῖοι ἐκ τῆς Λαζικῆς	ἀνεχώρησαν,	Λαζῶν τὸ πλῆθος τῇ Περσῶν
[2, 4]	δυοκαίδεκα ἀπαγόμενοι ἐπ´ οἴκου ἅπαντες	ἀνεχώρησαν,	οὐδενὸς σφίσιν ἐναντιώματος ἀπαντήσαντος. χρόνῳ
[2, 5]	ὑστεραίᾳ τειχομαχήσοντες ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν,	Ῥωμαῖοι δὲ ἀπογνόντες, ἅτε τετελευτηκότος
[2, 8]	πολλὰ καὶ πρὸς ἐκείνου ἀκούσαντες	ἀνεχώρησαν.	τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ τῶν
[2, 21]	οἰκητόρων ἐς ἕτερα ἄττα ὀχυρώματα	ἀπεχώρησαν,	οἱ δὲ λοιποὶ στρατιωτῶν χωρὶς
[2, 18]	ξύμπαντες ἐς τὸ Βελισαρίου στρατόπεδον	ἀπεχώρησαν,	οἱ δὲ Πέρσαι τῇ ἐπιγινομένῃ
[2, 4]	ἅπαντας Ἕλληνας, πλὴν Πελοποννησίων, διεργασάμενοι	ἀπεχώρησαν.	Πέρσαι δὲ οὐ πολλῷ ὕστερον
[2, 30]	τοῦ τε ὁμίλου σφᾶς βιαζομένου	ὑπεχώρησάν	τε καὶ ἐς τῶν ἐκείνῃ
[2, 19]	πνιγηραῖς ὥρᾳ θέρους δίαιταν ἔχοντες,	ἐνόσησαν	οὕτως ὥστε ἡμιθνῆτες τὸ τριτημόριον
[2, 18]	ἐπιγινομένῃ ἡμέρᾳ ἐν πύργῳ τινὶ	ἔστησαν	ἀντὶ τροπαίου τὸ Πέτρου σημεῖον,
[2, 10]	ταὐτομάτου στραφέντα πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον	ἔστησαν,	ἐς τάξιν τε αὖθις ἐπανῆκον
[2, 3]	ἤλαυνεν, Ἀρμένιοι δὲ ὀπίσω ὑποχωρήσαντες	ἔστησαν,	καὶ ὁ Σίττας οὐκέτι ἐδίωκεν,
[2, 20]	οἱ δὲ βάρβαροι δίψει ἐχόμενοι	ἐξανέστησάν	τε καὶ παρὰ Χοσρόην ἀφίκοντο.
[2, 26]	ἐγίνετο ἤδη, τῆς μὲν οἰκοδομίας	ἀπέστησαν,	Μαρτῖνον δὲ πείθουσι τὰ ἀμφὶ
[2, 30]	καὶ Λαζοὶ τοῖς χιλίοις ἐξαπιναίως	ἐπέστησαν,	οὐδείς τε αὐτῶν διαφυγεῖν ἔσχεν,
[2, 15]	στρατηγὸν δεδιώς· στρατιᾶς δὲ ἡμῖν	ἐπέστησαν	πλῆθος, οὐχ ὅπως τὴν χώραν
[2, 17]	ἄλλοι Ῥωμαῖοι ἐς ὀλιγωρίαν ἁπάντων	κατέστησαν.	τότε μὲν οὖν οἱ βάρβαροι
[2, 4]	ἐπιπεσόντες, ἔκτεινάν τε πολλοὺς καὶ	ἠνδραπόδισαν	σχεδὸν ἅπαντας. ὀλίγοι δέ τινες
[2, 18]	ἐκ Δάρας πόλεως ἐπὶ Νίσιβιν	ᾔεισαν.	ἐπειδὴ δὲ τῆς ὁδοῦ κατὰ
[2, 20]	πόλει δεξάμενοι τῶν κειμηλίων πολλὰ	ἔδοσαν,	ἄλλο οὐδὲν σφίσιν ἀπολελεῖφθαι ἰσχυριζόμενοι.
[2, 12]	βαρβάρων τοὺς σφίσιν ἐνδημοῦντας φρουροὺς	ἐνέδοσαν	Ῥωμαίοις τὴν πόλιν. αὐτῷ προσποιεῖσθαι
[2, 11]	ἐκόσμησαν, καὶ τρισὶ μὲν ἱερεῦσι	παρέδοσαν,	ἐφ´ ᾧ ξὺν πάσῃ ἀσφαλείᾳ
[2, 17]	αὐτοὺς καὶ τὴν πόλιν ὁμολογίᾳ	παρέδοσαν.	οὕτω μὲν Πέτραν Χοσρόης εἷλε.
[2, 12]	ἑκατέρου βασιλέως ἐμπεπτωκότες στρατιώτας μὲν	ἀπώμοσαν	ὡς ἥκιστα ἐπιδημεῖν σφίσι, καίπερ
[2, 30]	περίεστιν ὥστε δὴ ἐς τὴν	θάλασσαν	ἐκβαλὼν ἐπὶ μακρότατον κατὰ μόνας
[2, 22]	τοῦ ποτοῦ ἐπιθυμίᾳ (ἐς γὰρ	θάλασσαν	οἱ πολλοὶ ὥρμηντο) ἀλλ´ αἴτιον
[2, 15]	ἐπ´ ἐμπορίᾳ δὲ τῇ κατὰ	θάλασσαν	πρὸς Ῥωμαίους ἀεὶ τοὺς ἐν
[2, 3]	ἀλλὰ καὶ Ὁμηρίτας τε καὶ	θάλασσαν	τὴν Ἐρυθρὰν περιβέβληται καὶ τὸν
[2, 21]	ἀπήγγελλον, ὁ δὲ εἰς τὴν	Ἔδεσσαν	ἀφικόμενος Ἰωάννην τὸν Βασιλείου παῖδα,
[2, 12]	φιλοτιμία τις Χοσρόην ἐσῆλθε πόλιν	Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν. ἐνῆγε γὰρ αὐτὸν ἐς
[2, 12]	προὔργου διὰ ταῦτα ἔδοξεν εἶναι	Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν. καὶ ἐπεὶ ἐς Βάτνην
[2, 26]	ἐγχειρήσας ἢν μὴ δυνατὸς εἴη	Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν, πολλήν οἱ αἰσχύνην τινὰ
[2, 26]	ταῦτα μὲν ὁ Χοσρόης ἀπέρριψεν,	Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν πόνῳ οὐδενὶ ἐλπίδα ἔχων.
[2, 12]	τῶν ἐκ Παλαιστίνης ἐς τὴν	Ἔδεσσαν	ἐπιχωριαζόντων ἀκούσας ἐθάρσησέ τε καὶ
[2, 12]	παντὶ τῷ στρατῷ ἐπὶ τὴν	Ἔδεσσαν	ἤλαυνε. καὶ αὐτοῖς ξυνέβη πλάνῃ
[2, 12]	ἐκ Ῥώμης ἀπαλλαγεὶς Αὔγαρος ἐς	Ἔδεσσαν	ἦλθε. καὶ αὐτοῦ οἱ πολῖται
[2, 13]	ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης Ἀμίδαν εἷλεν,	Ἔδεσσάν	τε καὶ Κωνσταντίναν ἐξελεῖν ἤθελεν.
[2, 30]	ἄλευρα παμπληθῆ ἐνταῦθα εὑρόντες ἅπαντα	ἔκαυσαν	ἅπερ ἐξ Ἰβηρίας οἱ βάρβαροι
[2, 27]	τῶν δένδρων τὰ πρέμνα εὐθὺς	ἔκαυσαν,	ἅπερ ἐς τοῦτο ἡτοίμαστο. τοῦ
[2, 17]	ἐτίθεντο χώραν, ἅπερ ὀλίγῳ ὕστερον	ἔκαυσαν.	ἥ τε φλὸξ κατὰ βραχὺ
[2, 13]	ποιουμένου παρείχοντο. ἤδη μὲν οὖν	ὑπέδυσαν	τὰ θεμέλια τοῦ ἐκτὸς τείχους,
[2, 14]	ξύμπαντες ἐπὶ Χοσρόην σὺν Βελισαρίῳ	ἐστράτευσαν.	τότε τῶν Οὐιττίγιδος πρέσβεων ἅτερος
[2, 8]	ἀνδράσιν ἐλπίσι τε αὐτοὺς ἐπιρρώσαντες	διεκώλυσαν.	οὗ δὴ οὐ πολλῷ ὕστερον
[2, 5]	τε καὶ πάντων ἀγαθῶν ἔρημον	οὖσαν,	δείσας μή τίς οἱ χρόνος
[2, 19]	τε Νίσιβιν ὁρῶν ἐχυρὰν ὑπερφυῶς	οὖσαν,	ἐλπίδα αὐτῆς οὐδεμίαν ἔχων ἁλώσεως
[2, 9]	τὰ μάλιστα λεγομένην τε καὶ	οὖσαν	ἐν γῇ τῇ Ῥωμαίων, ἀπονώτατα
[2, 19]	χρόνου ἀδῄωτον, ταύτην τε ἀφύλακτον	οὖσαν,	ἐξ ἐπιδρομῆς πολλὰ ληισάμενοι τῶν
[2, 3]	καὶ φόρου αὐτοῖς ἀπαγωγὴν οὔποτε	οὖσαν	ἐς κεντηνάρια τέσσαρα ἔταξεν. Ἀρμένιοι
[2, 5]	Σούρων, πρὸς τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ	οὖσαν,	ἧς δὴ ἀγχοτάτω γενόμενος ἔστη.
[2, 17]	φαῦλόν τι χωρίον τὰ πρότερα	οὖσαν	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς τῷ τε περιβόλῳ
[2, 15]	χώραν εἶναι, κρημνώδη τε ὑπερφυῶς	οὖσαν	καὶ δένδροις συχνοῖς τε καὶ
[2, 3]	φόρου ἀπαγωγὴν ἔταξεν οὐ πρότερον	οὖσαν,	καὶ Τζάνους τοὺς ὁμόρους ἡμῖν
[2, 11]	τὴν Ἀπαμέων πόλιν ἐν γειτόνων	οὖσαν	οὐκ ἄλλου τοῦ ἕνεκα ἢ
[2, 11]	τὴν αὐτοῦ ἀναβάντα τὴν παῖδα	οὖσαν	παρθένον βιάζεσθαι. ὁ δὲ ταῦτα
[2, 18]	βλάβος, ἣν τοῖς τειχομαχοῦσιν ἀνάλωτον	οὖσαν	στρατιωτῶν αὐτῆς ἀμυνομένων ὁρᾶτε δήπου.
[2, 8]	λόγου ἀξίαν καὶ πρώτην Ῥωμαίοις	οὖσαν	τῶν κατὰ τὴν ἕω πασῶν
[2, 13]	μάλιστα φίλος, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	ἐνεργοῦσαν	ἐς ὅ τι βούλοιτο ἀεὶ
[2, 9]	ἀπαλλαγὲν, ἀφεῖναι μὲν οὐ βουλομένην,	ἕλκουσαν	δὲ θατέρᾳ χειρὶ ἐμπεπτωκὸς εἰς
[2, 22]	ἢ ἀκρώρειαν ἐλίπετο ἀνθρώπους οἰκήτορας	ἔχουσαν·	ἢν δέ πού τινα καὶ
[2, 13]	διώρυχα ἐργαζομένων καὶ βάθους ἱκανῶς	ἔχουσαν,	ξυνέβη Πέρσας κατὰ μέσον τοῖν
[2, 12]	πόλεως τέτρασι καὶ ὀγδοήκοντα σταδίοις	διέχουσαν,	αὖθις ἐς λήθην τινὰ τῶν
[2, 11]	Ἀντιοχείας τριάκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίοις	διέχουσαν	ἦλθεν, ἐνταῦθά τε Ῥωμαίων οὐδένα
[2, 30]	τὸ τῆς ὁδοῦ μῆκος μαθεῖν	ἴσχυσαν,	καὶ ὅπη ποτὲ αὐτοῖς τὰ
[2, 3]	ἰόντες ὁδῷ Ἀσπετιανοῖς ἐντυχεῖν οὐδαμῆ	ἴσχυσαν.	μοῖρα μέντοι τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ
[2, 19]	ἄγγελον πέμψαι τινὰ παρ´ ἡμᾶς	ἴσχυσαν·	Ῥεκίθαγγός τε καὶ Θεόκτιστος ἀποπορεύσονται,
[2, 26]	ἐνθένδε ἀφελέσθαι τινὰ οἱ βάρβαροι	ἴσχυσαν,	Ῥωμαίων δὲ στρατιωτῶν τε καὶ
[2, 5]	ἔλαβεν. ὧν ὀλίγοι μέν τινες	διεβίωσαν,	οἱ δὲ πλεῖστοι ἀντέχειν τῇ
[2, 22]	διερευνᾶσθαι τῶν τετελευτηκότων τὰ σώματα	ἔγνωσαν.	καὶ διελόντες τῶν βουβώνων τινὰς
[2, 10]	Μοψουεστίας ὁρμώμενος. ἀλλ´ οὐδ´ ὣς	ἔγνωσαν	οἱ τὸ τέρας τοῦτο ἰδόντες
[2, 12]	χρόνου τὴν ἱστορίαν ξυγγράψαντες οὐδαμῆ	ἔγνωσαν·	οὐ γὰρ οὖν οὐδέ πη
[2, 9]	ἑλόντας θράσει θανατῶντες ἀλογίστῳ ζυγομαχεῖν	ἔγνωσαν.	πάντες μὲν οὖν οἱ Περσῶν
[2, 15]	Πέρσαις τε καὶ Χοσρόῃ προσχωρεῖν	ἔγνωσαν,	πρέσβεις τε αὐτίκα τοὺς ταῦτα
[2, 13]	αὐτοὺς ἐν σκότῳ Ῥωμαῖοι οὐδαμῆ	ἔγνωσαν.	ταύτης οὖν τῆς πείρας ὁ
[2, 2]	μὲν τῷ τῆς εἰρήνης παραπετάσματι	ἐξαπατᾶν	ἔγνω, τοὺς δὲ λοιποὺς βιαζόμενος
[2, 23]	ἔχαιρον, οἵδε τὴν ἐς τὴν	δίαιταν	ἀποσεισάμενοι παρανομίαν τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς
[2, 10]	εἶναι ἢ τῶν ἀνθρώπων τὴν	δίαιταν	ἐς τὴν τῶν θηρίων μεταβεβλῆσθαι.
[2, 19]	καλύβαις τισὶ πνιγηραῖς ὥρᾳ θέρους	δίαιταν	ἔχοντες, ἐνόσησαν οὕτως ὥστε ἡμιθνῆτες
[2, 1]	ἡγησαμένῳ, τὴν τῶν ἀντιλεγομένων ἐπέτρεψε	δίαιταν.	ὁ δὲ Σοῦμμος Ἰουλιανοῦ ἀδελφὸς
[2, 28]	εἰσὶ καὶ τὰ ἐς τὴν	δίαιταν	ὑπεράγαν σκληροί. καὶ αὐτοῖς οἵ
[2, 5]	τε χωρεῖν ἐπὶ τὴν πόλιν,	ὅταν	αὐτὸς σημήνῃ, ἐκέλευεν. ἐπεὶ δὲ
[2, 26]	ξύλων μακρῶν ἐπίπροσθεν ἀεὶ τὴν	ἄγεσταν	ἐργαζομένων ἐτίθεντο (οὕτω γὰρ τὸ
[2, 3]	Ἀρμενίων ἰδὼν ἔγνω τε καὶ	Σίτταν	αὐτὸν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἰσχυρίζετο
[2, 3]	ἤθελε. πέμψαντές τε παρὰ τὸν	Σίτταν	ἐν γράμμασιν ἐδέοντο διδόναι τὰ
[2, 3]	τὸ Φαράγγιον καταφεύγουσι. Διὸ δὴ	Σίτταν	ἐπ´ αὐτοὺς ἐκ Βυζαντίου βασιλεὺς
[2, 3]	ἀπελαύνων παρὰ τοὺς ἀμφὶ τὸν	Σίτταν	ἦλθεν. ἐτύγχανε δὲ ὁ Σίττας
[2, 3]	ἄριστοι ἦσαν, τὸν ἕτερον μὲν	Σίτταν	κτείναντες ἥκομεν, Βελισάριον δὲ οὔποτε
[2, 3]	ἥσσων. τινὲς δέ φασι τὸν	Σίτταν	οὐ πρὸς τοῦ Ἀρταβάνου ἀπολωλέναι,
[2, 3]	τε Ἀρμενίων ὀλίγους τινὰς καὶ	Σίτταν	τῶν ἑπομένων οὐ πολλοὺς ἔχοντα
[2, 22]	οὐ γὰρ οὖν οὐδέ τις	τελευτᾶν	τῶν περιπεπτωκότων ἀπ´ αὐτοῦ ἔδοξεν.
[2, 18]	ἔφοδον πόνῳ οὐδενὶ ἐς φυγὴν	ἔτρεψαν,	ἐπισπόμενοι δὲ πεντήκοντά τε διέφθειραν
[2, 4]	διαβάντες ποταμὸν Ἴστρον, ξυμπάσῃ Εὐρώπῃ	ἐπέσκηψαν,	γεγονὸς μὲν πολλάκις ἤδη, τοσαῦτα
[2, 27]	μοίρᾳ τινὶ τοῦ περιβόλου λάθρα	ἐπέσκηψαν	κλίμακας ἔχοντες, οὗ δὴ τὸ
[2, 30]	περιόντες τοῦ περιβόλου ἐκτὸς οὐδαμῆ	ἔρριψαν,	ἀλλὰ τῷ τῆς ὀσμῆς δυσώδει
[2, 15]	διαπραξομένους κρύφα Ῥωμαίων παρ´ αὐτοὺς	ἔπεμψαν.	οἷς δὴ εἴρητο τὰ πιστὰ
[2, 26]	τῶν ἐν σφίσιν αὐτοῖς ἐπιφανῶν	ἔπεμψαν.	οἷς δὴ ἐς τὸ Μήδων
[2, 5]	τε καὶ τὸ χωρίον ἐξαιτησόμενον	ἔπεμψαν,	ὃς τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐπαγόμενος,
[2, 30]	τῶν ἐν σφίσι δοκίμων ἀπολεξάμενοι	ἔπεμψαν,	ὡς μή τις ἐπὶ τὸ
[2, 5]	{ὁ} Ὀδονάθος ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις τὴν	ἑῴαν	ἀρχὴν ὑπὸ Μήδοις γεγενημένην. ἀλλὰ
[2, 14]	γὰρ ἔτυχεν εὐθὺς εἰς τὴν	ἑῴαν	σταλεὶς, καὶ διὰ τοῦτο Χοσρόης
[2, 4]	ὄπισθεν εἵπετο. ὁ μὲν γὰρ	ἐν	αἰγοκέρῳ ἦν, αὐτὸς δὲ ἐν
[2, 15]	Λαζοῖς δείμασθαι· ἐνταῦθά τε ὥσπερ	ἐν	ἀκροπόλει καθήμενος ἦγέ τε καὶ
[2, 7]	ἐποιεῖτο, καὶ διομοσάμενος ἅπασι τοῖς	ἐν	ἀκροπόλει τὰ πιστὰ ἔδωκε. Βεροιαῖοι
[2, 8]	ἐθελόντων ἐσπούδακας. οἱ δὲ προλοχίσαντες	ἐν	ἁλούσῃ πόλει τοὺς νενικηκότας ἐνέδραις
[2, 5]	κτείνας, τοὺς δὲ λοιποὺς ἅπαντας	ἐν	ἀνδραπόδων ποιησάμενος λόγῳ πυρπολήσας τε
[2, 10]	σοι ἔναγχος ὅρκους, ὃ τῶν	ἐν	ἀνθρώποις ἁπάντων ὕστατόν τε καὶ
[2, 8]	ἔκτεινον. τότε φασὶ γυναῖκας τῶν	ἐν〉	Ἀντιοχεῦσιν ἐπιφανῶν δύο γενέσθαι μὲν
[2, 11]	ᾔει. ἔστι δὲ ξύλον πηχυαῖον	ἐν	Ἀπαμείᾳ τοῦ σταυροῦ μέρος, ἐν
[2, 23]	ἢ βιαζόμενοι· ἔπειτα δὲ πάντα	ἐν	ἅπασι ξυνεταράχθη. δοῦλοί τε γὰρ
[2, 30]	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ ἐπίπροσθεν ᾔει,	ἐν	ἀριστερᾷ ἔχων ποταμὸν Φᾶσιν, ἕως
[2, 29]	καὶ Μοχήρησις. τοῦ δὲ ποταμοῦ	ἐν	ἀριστερᾷ Λαζικῆς μὲν τὰ ὅριά
[2, 3]	Ἀρταβάνου ἀπολωλέναι, ἀλλὰ Σολόμωνα, λίαν	ἐν	Ἀρμενίοις ἀφανῆ ἄνδρα, τὸν ἄνθρωπον
[2, 14]	δὴ ἕνα Βαλεριανὸν ἡγεῖσθαι τῶν	ἐν	Ἀρμενίοις καταλόγων ἐκέλευε. Μαρτῖνος γὰρ
[2, 29]	ἄγχιστά πη τῶν Τζανικῆς ὁρίων	ἐν	Ἀρμενίοις, οἳ δὴ ἀμφὶ τὸ
[2, 24]	βασιλέως ἐπαγγείλαντος παρὰ Βαλεριανὸν τὸν	ἐν	Ἀρμενίοις στρατηγὸν ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν τε
[2, 14]	ἐτελεύτα. ~Ὁ δὲ Χοσρόης πόλιν	ἐν	Ἀσσυρίοις δειμάμενος ἐν χώρῳ Κτησιφῶντος
[2, 19]	τὸν Ἀρέθαν Τίγρην ποταμὸν διαβάντες	ἐν	Ἀσσυρίοις ἐγένοντο. οὗ δὴ χώραν
[2, 28]	ἔπεμψεν. οἱ δὲ αὐτὸν καταλαμβάνουσιν	ἐν	Ἀσσυρίοις, οὗ δὴ πολίσματα δύο
[2, 22]	κατὰ ταὐτὰ ξυμβῆναι, ἀλλ´ ἐπεὶ	ἐν	αὑτοῖς ὡς ἥκιστα ἦσαν, ξυνεῖναι
[2, 12]	Ὀββάνης τὸ χωρίον, ὅπερ τοῦ	ἐν	Βαρβαλισσῷ φρουρίου τεσσαράκοντα σταδίους ἀπέχει,
[2, 28]	διαχρήσεσθαι καὶ τὴν πόλιν Δάρας	ἐν	βεβαίῳ καταλαβόντας σχήσειν. ἀλλά τις
[2, 10]	τὰς ἀμφὶ τῇ εἰρήνῃ ξυνθήκας	ἐν	βεβαίῳ τὸ λοιπὸν θέσθαι. ~Τότε
[2, 3]	δὲ αὐτοῖς ἄσμενός τε γράψας	ἐν	βιβλιδίῳ, καθάπερ ἐδέοντο, τὰ πιστὰ
[2, 5]	δὴ αὐτὸν ὁ Χοσρόης ἠξίου	ἐν	βιβλιδίῳ τὴν ὁμολογίαν ἀφέντα τοῦ
[2, 1]	βασιλεὺς μὲν οὖν Ἰουστινιανὸς ταῦτα	ἐν	βουλῇ ἐποιεῖτο, καὶ χρόνος πολὺς
[2, 30]	σχῆμα. ἦν δέ τις ἱερεὺς	ἐν	Βυζαντίῳ, Αὔγουστος ὄνομα, ὃς δὴ
[2, 14]	τῶν δὲ Γότθων Οὐίττιγις μὲν	ἐν	Βυζαντίῳ ἔμεινεν, οἱ δὲ λοιποὶ
[2, 23]	βιῶναι. ~Ἡ μὲν οὖν νόσος	ἐν	Βυζαντίῳ ἐς τέσσαρας διῆλθε μῆνας,
[2, 15]	ναυπηγουμένῳ βατὸν οὐδενὶ πόνῳ τὸ	ἐν	Βυζαντίῳ παλάτιον ἔσται. μεταξὺ γὰρ
[2, 14]	μετάπεμπτος ἦλθε, καὶ αὐτὸν διαχειμάσαντα	ἐν	Βυζαντίῳ στρατηγὸν ἐπί τε Χοσρόην
[2, 23]	τῇ ἄλλῃ Ῥωμαίων γῇ καὶ	ἐν	Βυζαντίῳ ταύτῃ πη ἔσχεν. ἐπέσκηψε
[2, 23]	χλαμύδα οὐκ ἦν ἐνδιδυσκόμενόν τινα	ἐν	Βυζαντίῳ τὸ παράπαν ἰδεῖν, ἄλλως
[2, 10]	ἐς τὴν τῶν θηρίων μεταβεβλῆσθαι.	ἐν	γὰρ τῷ μηδαμῆ σπένδεσθαι τὸ
[2, 15]	δὲ τυραννίδα πικρὰν οὕτως ἡμῖν	ἐν	γειτόνων ἐγηγερμένην, τῆς δικαιοσύνης ἄξια
[2, 11]	τινα εἶναι τὴν Ἀπαμέων πόλιν	ἐν	γειτόνων οὖσαν οὐκ ἄλλου τοῦ
[2, 29]	ἐπικουρίαν Λαζοῖς ἔπεμψεν. οἳ δὴ	ἐν	γῇ τῇ Κολχίδι γενόμενοι ἅμα
[2, 12]	καὶ βασιλεία βραχεῖα μὲν, ἀλλ´	ἐν	γῇ τῇ πατρῴᾳ; καὶ ὃς
[2, 9]	μάλιστα λεγομένην τε καὶ οὖσαν	ἐν	γῇ τῇ Ῥωμαίων, ἀπονώτατα μὲν
[2, 19]	τὸ στράτευμα. ἐπειδή τε τάχιστα	ἐν	γῇ τῇ Ῥωμαίων ἐγένοντο, ἅπαντα
[2, 6]	δὲ Παῦλος οὗτος ἐτέθραπτό τε	ἐν	γῇ τῇ Ῥωμαίων καὶ εἰς
[2, 15]	καὶ αὐτοὶ ἔπαθον· ὧν δὴ	ἐν	γράμμασι μνημεῖα πολλὰ ἡμεῖς τε
[2, 27]	τῶν Ἐδεσσηνῶν ὁ Χοσρόης λαβὼν	ἐν	γράμμασιν αὐτοῖς τὴν ὁμολογίαν ἀπέλιπε
[2, 3]	πέμψαντές τε παρὰ τὸν Σίτταν	ἐν	γράμμασιν ἐδέοντο διδόναι τὰ πιστὰ
[2, 5]	τὰ ὀμωμοσμένα ἠλογηκότα. ταῦτα Κάνδιδος	ἐν	γραμματείῳ γράψας τοὺς Σουρηνοὺς ἅπαντας
[2, 16]	ξυγκαλέσας οὖν ἅπαντας τοὺς ἄρχοντας	ἐν	Δάρας ἔλεξε τοιάδε „Ἅπαντας ὑμᾶς,
[2, 4]	ξυνέσει ἔχων, ὃς καὶ τὴν	ἐν	Δάρας ἔναγχος γενομένην τυραννίδα καταλελύκει.
[2, 19]	οὐδ´ ἄν τις ἀπαγγεῖλαι τοῖς	ἐν	Δάρας Ῥωμαίοις δύναιτο τὸ ξυμπεσὸν
[2, 19]	παντελῶς ἔμαθεν. οὐ γὰρ, ὥσπερ	ἐν	Δάρας τε καὶ Νισίβιδι πόλει,
[2, 24]	ὁ Χοσρόης προσδεχόμενος ἡσυχῆ ἔμενεν.	ἐν	δὲ τῇ πορείᾳ ταύτῃ Κωνσταντιανοῦ
[2, 17]	χρῆσθαι τῶν τινι ἀρχόντων ἐπέστελλεν,	ἐν	δὲ τῷ λόφῳ καθήμενος, ὃς
[2, 11]	στρατὸν ἐπὶ σφᾶς ἐπύθοντο ἰέναι,	ἐν	δέει μεγάλῳ ἐγένοντο. Χοσρόην δὲ
[2, 29]	ᾤκηνται. καὶ τὰ μὲν πρῶτα	ἐν	δεξιᾷ ἐπὶ πλεῖστον χωρεῖ, βραχύς
[2, 29]	ποταμὸν διαβάντες τόν τε Φᾶσιν	ἐν	δεξιᾷ ἔχοντες ἐς Πέτραν ἦλθον,
[2, 30]	ἤμειψε, πρόσω ἐχώρει, ποταμὸν Φᾶσιν	ἐν	δεξιᾷ ἔχων· διὰ γὰρ τῶν
[2, 5]	ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ τὸν Εὐφράτην	ἐν	δεξιᾷ ἔχων. ἔστι δὲ τοῦ
[2, 20]	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλε, ποταμὸν Εὐφράτην	ἐν	δεξιᾷ ἔχων. Κάνδιδος δὲ, ὁ
[2, 25]	ὅσον εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σταδίων	ἐν	δεξιᾷ ἰόντι ἐκ Ῥωμαίων τῆς
[2, 29]	ἄχρι ἐς χῶρον, οὗ δὴ	ἐν	δεξιᾷ μὲν Ἰβήρων τὰ ὅριά
[2, 29]	ἐφ´ ἑκάτερα Λαζική ἐστιν. ἀλλ´	ἐν	δεξιᾷ μὲν ξύμπασα ἐπὶ πλεῖστον
[2, 19]	ἦλθον, ἔχοντες δὲ ποταμὸν Εὐφράτην	ἐν	δεξιᾷ οὕτω δὴ ἐς Θεοδοσιούπολιν
[2, 18]	κατὰ μέσον ἐγένοντο, Βελισάριος μὲν	ἐν	δεξιᾷ τὸ στράτευμα ἦγεν, οὗ
[2, 2]	τὸ ἐς Πέρσας ἔχθος ἐνδείκνυσθαι.	ἐν	δέοντι τοίνυν τῇ ἐξουσίᾳ χρῆσαι,
[2, 15]	ἠνώχλησεν) ἀλλ´ ὅπως ἡμᾶς ὥσπερ	ἐν	δεσμωτηρίῳ καθείρξαντες κύριοι τῶν ἡμετέρων
[2, 14]	ἔς τε τὴν πόλιν εἰσαγαγὼν	ἐν	δεσμωτηρίῳ καθεῖρξεν, ὅσπερ οἱ ἐνταῦθα
[2, 19]	Δάρας τε καὶ Νισίβιδι πόλει,	ἐν	δημοσίῳ τὰς ἐπετείους τροφὰς ἀποτίθεσθαι
[2, 24]	τὴν στρατηγίδα ἔχων ἀρχὴν τὸν	ἐν	Δούβιος τῶν Χριστιανῶν ἱερέα βασιλέως
[2, 25]	ἄλλως κρημνῶδες, καὶ κώμη τις	ἐν	δυσχωρίᾳ στενοτάτη κειμένη, Ἀγγλὼν ὄνομα.
[2, 3]	ἐς μάχην ἐτάξαντο. ἅτε δὲ	ἐν	δυσχωρίαις χαλεπαῖς τε καὶ κρημνώδεσιν
[2, 3]	καὶ κρημνώδεσιν ἑκάτεροι ὄντες οὐκ	ἐν	ἑνὶ χώρῳ ἐμάχοντο, ἀλλὰ διασκεδαννύμενοι
[2, 15]	τοὺς ὑφ´ ἑτέρων ἀδικουμένους ἔχων	ἐν	ἐξουσίᾳ ῥύεσθαι πέφυκεν. ἔνια δὲ
[2, 4]	τῇ λείᾳ ἐπ´ οἴκου ἀπεκομίσθησαν.	ἐν	ἑτέρᾳ τε εἰσβολῇ τούς τε
[2, 21]	παντὶ τῷ Ῥωμαίων στρατῷ ἐστρατοπεδεῦσθαι	ἐν	Εὐρωπῷ, πρόσω μὲν ἐλαύνειν οὐκέτι
[2, 21]	εὐθὺς ἔπεμψε. Ῥωμαῖοι δὲ Βελισάριον	ἐν	εὐφημίαις εἶχον, μᾶλλόν τε σφίσιν
[2, 26]	ἀρξαμένη ἐτελεύτα ἐς μέσην ἡμέραν,	ἐν	ᾗ ἑκάτεροι τὸ πλέον ἔχειν
[2, 15]	διὰ τῆς ἡμετέρας ξυμβήσεται χώρας,	ἐν	ᾗ πλοῖά σοι, ὦ βασιλεῦ,
[2, 18]	πάσης τῆς ἐκείνου γῆς προβεβλημένη.	ἐν	ᾗ στρατιώτας εὖ οἶδα ὅτι
[2, 26]	δὲ ἢν μὴ δρᾶν Ῥωμαίοις	ἐν	ἡδονῇ ἐστιν, ἀλλὰ δυοῖν αὐτοὺς
[2, 27]	τεῖχος ἀνέβαινον. οἱ μὲν οὖν	ἐν	ἡλικίᾳ ξὺν τοῖς στρατιώταις καρτερώτατα
[2, 11]	δὲ ἀνὰ πᾶν ἔτος πανδημεὶ	ἐν	ἡμέρᾳ προσκυνοῦσι μιᾷ. τότε οὖν
[2, 11]	ἔνθα δὴ τό τε ἄλσος	ἐν	θαύματι μεγάλῳ ἐποιήσατο καὶ τὰς
[2, 18]	πόλεως. οἱ δὲ ἄλλοι ξύμπαντες	ἐν	θαύματι μεγάλῳ ἐποιοῦντο, ὅτι δὴ
[2, 4]	Θεσσαλοὺς ληισάμενοι τειχομαχεῖν μὲν ἐνεχείρησαν	ἐν	Θερμοπύλαις, τῶν δὲ ἐν τοῖς
[2, 23]	ξυμπάσης τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἱμάτια	ἐν	ἰδιωτῶν λόγῳ ἅπαντες ἀμπεχόμενοι ἡσυχῆ
[2, 20]	στρατόπεδον κατεστήσατο, ἄρχοντάς τε τοὺς	ἐν	Ἱεραπόλει ἠμείβετο τοῖσδε „Εἰ μὲν
[2, 20]	Ἰοῦστος δὲ, ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς,	ἐν	Ἱεραπόλει ξύν τε τῷ Βούζῃ
[2, 6]	γῆς ἐτύγχανεν οὔτε τις τῶν	ἐν	Ἱεραπόλει Ῥωμαίων οὔτε ὁ τῶν
[2, 20]	τά τε ἄλλα καὶ τὰ	ἐν	Ἱεροσολύμοις κειμήλια πάντα ληίσηται. χώραν
[2, 11]	μέρος, ἐν ᾧ τὸν Χριστὸν	ἐν	Ἱεροσολύμοις ποτὲ τὴν κόλασιν οὔτε
[2, 4]	φρούρια μὲν δύο καὶ τριάκοντα	ἐν	Ἰλλυριοῖς εἷλον, πόλιν δὲ τὴν
[2, 19]	ἡμῖν τὰ τῆς ἐλπίδος οὐκ	ἐν	καλῷ κεῖται. οὑτωσὶ γάρ μοι
[2, 28]	οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν τοῖς	ἐν	Καυκάσῳ οἰκοῦσι βαρβάροις ἢ ἐπιτείχισμα
[2, 29]	ὑποτελοίη. ἐτύγχανε δὲ τῶν τις	ἐν	Κόλχοις λογίμων, Φαρσάνσης ὄνομα, τῷ
[2, 17]	Ἔστι δὲ Πέτρα πόλις ἐπιθαλασσία	ἐν	Κόλχοις, πρὸς τῷ Εὐξείνῳ καλουμένῳ
[2, 28]	νόσῳ διαφθαρεὶς, Περανίῳ δὲ συνέβη	ἐν	κυνηγεσίῳ τοῦ ἵππου ἐκπεπτωκότι διαρραγῆναι.
[2, 15]	πόλιν ἀνέπεισεν ἐπιθαλασσίαν, Πέτραν ὄνομα,	ἐν	Λαζοῖς δείμασθαι· ἐνταῦθά τε ὥσπερ
[2, 30]	ταύτῃ τῇ πορείᾳ τῶν τις	ἐν	Λαζοῖς λογίμων, Φούβελις ὄνομα, Πέρσας
[2, 19]	μάλιστα δὲ ἁπάντων οἱ τῶν	ἐν	Λιβάνῳ καταλόγων ἄρχοντες, Ῥεκίθαγγός τε
[2, 8]	μὴ μεταξὺ ἥκοντες οἱ τῶν	ἐν	Λιβάνῳ στρατιωτῶν ἄρχοντες, Θεόκτιστός τε
[2, 16]	μέντοι καὶ Θεόκτιστος, οἱ τῶν	ἐν	Λιβάνῳ στρατιωτῶν ἄρχοντες, ταὐτὰ μὲν
[2, 24]	ἀδελφὸς Βαλεριανῷ ἐντυχὼν λάθρα Χοσρόην	ἐν	μεγάλοις εἶναι κακοῖς ἔφασκε· τόν
[2, 29]	τὴν χώραν, οἳ Ποντικοὶ ἐπικαλοῦνται.	ἐν	μὲν οὖν τοῖς Λαζικῆς ὁρίοις,
[2, 4]	ἐπεὶ ὁ Χοσρόης ἀπενεχθέντα εἶδεν,	ἐν	μὲν τῷ αὐτίκα οὔτε τι
[2, 10]	ξυνέβησαν ὕστερον ἐφ´ ᾧ Χοσρόην	ἐν	μὲν τῷ παραυτίκα κεντηνάρια πεντήκοντα
[2, 21]	ἁπάντων, Χοσρόου δὲ στρατῷ μεγάλῳ	ἐν	μέσῃ γεγονότος Ῥωμαίων ἀρχῇ, ἄνδρα
[2, 8]	χωρήσαντας, καταβάντες ἀπὸ τῆς ἄκρας	ἐν	μέσῃ πόλει ἐγένοντο. ἐνταῦθα δὲ
[2, 21]	αὐτοὺς ἴασιν. ὁ δὲ γενόμενος	ἐν	μέσοις Ῥωμαίοις, εἶτα τοὺς ὑπὲρ
[2, 26]	Περσῶν βασιλέα, ὄντα δή που	ἐν	μέσοις Ῥωμαίοις, ἐνθένδε ἀπαλλάσσεσθαι ἐς
[2, 18]	δὲ Ἰωάννην ἑταιρισάμενος, ὃς τῶν	ἐν	Μεσοποταμίᾳ καταλόγων ἄρχων μοῖραν οὐ
[2, 16]	~Ἐν τούτῳ δὲ γενόμενος Βελισάριος	ἐν	Μεσοποταμίᾳ πανταχόθεν τὸν στρατὸν ἤγειρε,
[2, 14]	καὶ αὐτὸν Ἰωάννης, ὃς τῶν	ἐν	Μεσοποταμίᾳ στρατιωτῶν ἦρχεν, ἀμφὶ τὰ
[2, 24]	δὲ ἐξ Ἐδέσσης πόλεως, ἣ	ἐν	Μεσοποταμίᾳ τυγχάνει οὖσα. οὓς δὴ
[2, 5]	Πέρσαι λίθον, ὃς αὐτοῖς παρεσκεύαστο,	ἐν	μέσῳ ἐρρίπτουν. οἵ τε φύλακες
[2, 30]	τοῖς ἐκείνῃ ναυτιλλομένοις ὑδρεύεσθαι πάρεστιν	ἐν	μέσῳ πελάγει. καὶ φυλακτήρια μέντοι
[2, 13]	ἀπιὼν ᾤχετο, Ῥωμαῖοι δὲ τὰ	ἐν	μέσῳ τείχους ἑκατέρου θορύβῳ πολλῷ
[2, 17]	τρόπῳ ἑτέρῳ. κενὸν γὰρ τὸ	ἐν	μέσῳ τῆς οἰκοδομίας χωρίον οὐδαμῆ
[2, 25]	καταλαμβάνουσιν αὐτοὺς ἐθάρσουν Πέρσαις, ἀλλ´	ἐν	μόνοις τοῖς τῶν ἵππων ποσὶ
[2, 25]	τινὰ αἰδῶ ἢ ἄλλο τι	ἐν	νῷ ἀγαθὸν ἔχοντες. Πέρσαι δὲ
[2, 30]	μὲν οὖν Πέρσαι πολέμιον οὐδὲν	ἐν	νῷ ἔχοντες μακρόν τινα ὕπνον
[2, 18]	μεσημβρίαν ἐπιθήσονται σφίσιν, ἐκεῖνο δηλονότι	ἐν	νῷ ἔχοντες, ὅτι δὴ αὐτοὶ
[2, 6]	αὐτὴν ἴοι. ταῦτα καὶ Ἀντιοχεῦσιν	ἐν	νῷ ἔχουσι βουλήν τε ὑπὲρ
[2, 9]	οὐδὲ ἄλλο τῶν πάντων οὐδὲν	ἐν	νῷ ποιουμένη, ἢν τὸ δόξαν
[2, 28]	γενέσθαι μὲν ἐν πόλει Δάρας,	ἐν	οἰκίαις δὲ καταλῦσαι πολλαῖς, ταύτας
[2, 12]	τὸν τῶν στρατιωτῶν ἄρχοντα κρύψαντες	ἐν	οἰκίσκοις τισὶν, ὅπως μὴ τοῖς
[2, 7]	διώρισται τὰ τῶν πραγμάτων ὀνόματα·	ἐν	οἷς καὶ τόδε ἐστὶν, ἀγνωμοσύνης
[2, 21]	τινά οἱ δοῖεν τῶν δοκίμων	ἐν	ὁμήρων λόγῳ ἐπὶ ταύτῃ τῇ
[2, 6]	ἀλλ´ οὕτως ἀνεπισκέπτως ἐπὶ Ῥωμαίους	ἐν	ὅπλοις ἔλθοι, οὔπω τοῦ σφετέρου
[2, 10]	Καβάδου ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων	ἐν	ὅπλοις ἥκειν, ἀτιμάσαντα μὲν τοὺς
[2, 21]	ἠνάγκαστο ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων	ἐν	ὅπλοις ἥκειν. Βελισάριος δὲ οὔτε
[2, 5]	Ῥωμαίοις μὲν ἀτιμοτάτης, Πέρσαις δὲ	ἐν	οὐδενὶ λόγῳ οὔτε τὰ πρότερα
[2, 18]	οἱ δὲ ξὺν τῷ Πέτρῳ	ἐν	οὐδενὶ τὰς ἐντολὰς ποιησάμενοι ἀμφί
[2, 17]	ἐν τῷ ὁμαλεῖ τειχομαχοῦσι πόνῳ	{ἐν}	οὐδενὶ τὴν πόλιν κατὰ κράτος
[2, 12]	παῖς ἐν σώματι ὢν τοῖς	ἐν	Παλαιστίνῃ ἀνθρώποις ὡμίλει, τῷ τε
[2, 1]	ἔτι μέντοι καὶ Σούμμῳ τῶν	ἐν	Παλαιστίνῃ στρατιωτῶν ἡγησαμένῳ, τὴν τῶν
[2, 21]	Ἀρμένιον γένος, βασιλεῖ μὲν ἀεὶ	ἐν	παλατίῳ τὰ ἐς τὴν ἡσυχίαν
[2, 29]	δέκα, ἐπεὶ ἐν τοῖς σιλεντιαρίοις	ἐν	παλατίῳ τασσόμενος οὐδὲν κεκομισμένος ἐνθένδε
[2, 29]	ἆθλα δέ οἱ τῆς νίκης	ἐν	παρασκευῇ εἶναι προὐτείνετο, σημήνας ὅσοις
[2, 30]	τῶν ἐς τὴν οἰκοδομίαν ἐπιτηδείων	ἐν	παρασκευῇ εἶχεν, ἐπενόει τάδε. θυλάκους
[2, 27]	πολλῇ. καὶ οἱ μὲν ταῦτα	ἐν	παρασκευῇ εἶχον, οἱ δὲ Περσῶν
[2, 21]	αὐτοῖς ὁδῷ ἰοῦσιν ἀγκιστροειδῆ σιδήρια	ἐν	παρασκευῇ ἐστιν, οἷς δὴ ξύλα
[2, 28]	στρατιωτῶν πλῆθος ἄγχιστά πη ἐγκρυφιάζοντι	ἐν	παρασκευῇ ἔχειν. οὕτω γὰρ αὐτοὺς
[2, 27]	ἐς τὰς ἐπάλξεις καὶ τἄλλα	ἐν	παρασκευῇ τῇ πάσῃ ποιούμενοι, ὡς
[2, 5]	τοῖς ἀνδράσιν ὁ Χοσρόης ἐντειλάμενος	ἐν	παρασκευῇ τὸν στρατὸν ἐποιεῖτο, δρόμῳ
[2, 11]	ταύτῃ δὴ ἐνεχείρησε τῇ ἀποπορείᾳ,	ἐν	πάσῃ ἀλογίᾳ ποιησάμενος τὰ ξυγκείμενα,
[2, 18]	βάρβαροι, ἐπεὶ καθεωρῶντο λαμπρῶς ἅτε	ἐν	πεδίῳ ὑπτίῳ ἰόντες) παρά τε
[2, 28]	ἐκεχειρίας ἐνιαυτῷ μηχανᾶται τοιάδε· ἤστην	ἐν	Πέρσαις ἀδελφοὶ δύο, Φάβριζός τε
[2, 11]	Ὁ δὲ Χοσρόης ἄνδρας τῶν	ἐν	Πέρσαις ἀρίστων διακοσίους ἀπολεξάμενος ἐς
[2, 26]	πολεμίων στρατοπέδου γενόμενος τῶν τισιν	ἐν	Πέρσαις ἀρχόντων ἐς λόγους ἦλθεν.
[2, 14]	οὐδ´ ἤν τις τῶν λίαν	ἐν	Πέρσαις δοκίμων ὁ τὸν ἄνθρωπον
[2, 5]	αἴσθησιν ἔχοντα, καί οἱ τῶν	ἐν	Πέρσαις δοκίμων τινὰς παραπομποὺς ἐσομένους
[2, 25]	πάντων τε ὡς εἰπεῖν τῶν	ἐν	Πέρσαις ἐθνῶν καὶ Ῥωμαίων τινῶν
[2, 18]	καὶ τῷ ἄλλῳ ἀξιώματι πρῶτος	ἐν	Πέρσαις εἶναι δοκεῖ. ὃν ἔγωγε
[2, 3]	τε καὶ ξυγκαλέσας εἴ τι	ἐν	Πέρσαις καθαρὸν ἦν ἐς πάντας
[2, 25]	ταύτῃ δὴ τῇ ὑπαγωγῇ παριὼν	ἐν	Περσαρμενίοις κειμένου λίθῳ τε τὴν
[2, 24]	ξυνέπεσε. διὸ δὴ Ναβέδης τηνικαῦτα	ἐν	Περσαρμενίοις τὴν στρατηγίδα ἔχων ἀρχὴν
[2, 30]	Πέρσαι τὸν στενωπὸν διαβῆναι καὶ	ἐν	Πέτρᾳ γενέσθαι δεδύνηνται, οὐδὲν ἂν
[2, 30]	τῶν ἀναγκαίων ἐγίνετο πόρος, ἅπαντα	ἐν	Πέτρᾳ λιπόντι, ἅπερ ἐπιφερόμενος ἐξ
[2, 29]	ἀφύλακτος ἐτύγχανεν οὖσα, ῥᾷστα δὴ	ἐν	Πέτρᾳ ξὺν τοῖς ἡγεμόσι Λαζοῖς
[2, 15]	ἢ ἄλλοθι ἐνθένδε ὠνεῖσθαι, ἀλλ´	ἐν	Πέτρᾳ ξυστησάμενος τὸ δὴ καλούμενον
[2, 29]	ἐπὶ κοινῆς βουλευσαμένοις Φάβριζον μὲν	ἐν	Πέτρᾳ τῇ πόλει γενέσθαι, μεταπέμψασθαι
[2, 30]	ἐντύχοιεν, πολλὰ μὲν ἐς τὸ	ἐν	Πέτρᾳ φυλακτήριον ἐσκομίζεσθαι, τοῖς δὲ
[2, 29]	Πέρσαις μὲν τοῖς ἄλλοις τοῦ	ἐν	Πέτρᾳ φυλακτηρίου ἐπιμελεῖσθαι πάσῃ δυνάμει
[2, 30]	ἀνὴρ, Μιρράνης ὄνομα, ὅσπερ τοῦ	ἐν	Πέτρᾳ φυλακτηρίου ἦρχεν, ἀμφὶ τῇ
[2, 29]	πέμψειεν, ἀλλὰ τῷ λόγῳ μηχανὰς	ἐν	Πέτρας τῷ περιβόλῳ καταστησόμενος ταῦτα
[2, 22]	μὲν ἐξ Αἰγυπτίων οἳ ᾤκηνται	ἐν	Πηλουσίῳ. γενομένη δὲ δίχα πὴ
[2, 23]	γὰρ ξυνέπεσε βουβῶνα ἐπῆρθαι) ἀλλ´	ἐν	πόλει βασιλείαν ἐχούσῃ ξυμπάσης τῆς
[2, 23]	δὴ ἕκαστοι ἐν χερσὶν εἶχον.	ἐν	πόλει γοῦν ἀγαθοῖς ἅπασιν ἀτεχνῶς
[2, 28]	ξυνέπεμψεν, ἐπιστείλας σφίσι γενέσθαι μὲν	ἐν	πόλει Δάρας, ἐν οἰκίαις δὲ
[2, 12]	Αὐγούστου ἐδεῖτο ἱπποδρόμιόν οἱ δείμασθαι	ἐν	πόλει Ἐδέσσῃ. ὁ δὲ ξυνεχώρει
[2, 28]	ποτε Πέρσας τοσούτους τὸ πλῆθος	ἐν	πόλει Ῥωμαίων αὐλίσασθαι. χρῆν γὰρ
[2, 25]	μάχην χωροῦσιν, ἐπειδὰν δὲ ἄνδρες	ἐν	πολέμῳ ἀγαθοὶ γένωνται, οὕτω δὴ
[2, 10]	ἀπολέλειπται μόνη τοῖς διὰ τὴν	ἐν	πολέμῳ κακοπραγίαν οὐκ ἐν τῷ
[2, 15]	θάλασσαν πρὸς Ῥωμαίους ἀεὶ τοὺς	ἐν	πόντῳ ᾠκημένους ἐργαζόμενοι. αὐτοὶ μὲν
[2, 19]	Ἀρέθαν δὲ ἅπαντα ἐκέλευε τὰ	ἐν	ποσὶ ληισάμενον οὕτω τε ἐς
[2, 20]	τρέπεσθαι οὐδαμῆ ἤθελεν, ἐπεὶ τὰ	ἐν	ποσὶ μέχρι ἐς Σύρους τὰ
[2, 30]	αὐτοῖς ἔτυχον. ἀλλ´ ἐπεὶ τὰ	ἐν	ποσὶ σφίσι γινόμενα μόλις ἀπέχρη
[2, 5]	προσχωρήσειν οὐδενὶ πόνῳ ὑπετόπαζε τοὺς	ἐν	ποσὶν ἀεὶ γενησομένους. διὸ δὴ
[2, 8]	Πέρσαι οὐδεμιᾶς ἡλικίας φειδόμενοι τοὺς	ἐν	ποσὶν ἅπαντας ἡβηδὸν ἔκτεινον. τότε
[2, 8]	ἔπιπτον. οἱ δὲ στρατιῶται τῶν	ἐν	ποσὶν οὐδενὸς τὸ παράπαν φειδόμενοι
[2, 27]	ἐνεργεῖν ἴσχυεν ἐπί τε τὴν	ἐν	ποσὶν ὕλην ἀκμάζειν ἐποίει, καὶ
[2, 18]	δὲ Πέρσαι τῇ ἐπιγινομένῃ ἡμέρᾳ	ἐν	πύργῳ τινὶ ἔστησαν ἀντὶ τροπαίου
[2, 8]	ἀνέκραγον. Ἐν τούτῳ δὲ Χοσρόης	ἐν	πύργῳ τῷ κατὰ τὴν ἄκραν
[2, 27]	δέ τις ἀγροίκων μόνος ἐγρηγορὼς	ἐν	Ῥωμαίοις ἅπασιν ἔτυχεν, ὃς δὴ
[2, 28]	ἧσσον ἢ μῆνας δέκα κατατρίψας	ἐν	Ῥωμαίων τῇ γῇ. τὰ μέντοι
[2, 30]	τετύχηκεν εἶναι, ὀλίγοι δέ τινες	ἐν	σκότῳ διαφεύγοντες ἐσώθησαν. τό τε
[2, 13]	στρατόπεδον διεσώθησαν. διώκειν γὰρ αὐτοὺς	ἐν	σκότῳ Ῥωμαῖοι οὐδαμῆ ἔγνωσαν. ταύτης
[2, 3]	πολεμίοις ἐχρήσαντο. καὶ αὐτὸς Σίττας	ἐν	σπηλαίῳ που παῖδάς τε αὐτῶν
[2, 1]	γάρ τις πώποτε Σαρακηνῶν λόγος	ἐν	σπονδαῖς γέγονεν, ἅτε ξυνεχομένων τῷ
[2, 4]	ἔναγχος καταδραμόντα τὴν ἡμετέραν ἔργα	ἐν	σπονδαῖς διαπεπρᾶχθαι ἀνήκεστα, χωρίων ἁλώσεις,
[2, 11]	καὶ ἃ Καλλινικησίους ὀλίγῳ ὕστερον	ἐν	σπονδαῖς ἔδρασεν, ἅπερ μοι ἐν
[2, 1]	ἐνδειξαμένου, οἷς δὴ ἑταιρίζεσθαι Ἀλαμούνδαρον	ἐν	σπονδαῖς ἐνεχείρησε. Σοῦμμον γὰρ ἔναγχος
[2, 13]	Χοσρόῃ ὅτι δὴ πόλιν Δάρας	ἐν	σπονδαῖς ἐξελεῖν ἐνεχείρησε. ταῦτα μὲν
[2, 1]	βιάζοιτο, ἐς χεῖράς τε αὐτῷ	ἐν	σπονδαῖς ἦλθε καὶ γῆν τὴν
[2, 2]	Περσῶν ἤθη ἀφίκοντο. ἅτε γὰρ	ἐν	σπονδαῖς καθεστῶτες οὐκ ἐς τὸ
[2, 3]	πρῶτοι, ἀλλ´ οἳ ἂν ἐπιβουλεύοντες	ἐν	σπονδαῖς τοῖς πέλας ἁλοῖεν. τὸ
[2, 3]	οὔπω λέλεκται. οὐκ Ἀλαμούνδαρον μὲν	ἐν	σπονδαῖς τὸν σὸν, ὦ κράτιστε
[2, 28]	πρίν τι ἐς αὐτὸν νεωτερίσειαν,	ἐν	σπουδῇ εἶχε. καί οἱ βουλευομένῳ
[2, 30]	καὶ Πέρσας τοὺς ἐνταῦθα διασώσασθαι	ἐν	σπουδῇ εἶχε, καίτοι καὶ μοῖρά
[2, 2]	λύειν τὰς σπονδὰς ἔτι μᾶλλον	ἐν	σπουδῇ εἶχε. φθόνῳ γὰρ ἐς
[2, 30]	Πέτραν ἐνθένδε τῶν ἐπιτηδείων ἐμπιπλάναι	ἐν	σπουδῇ εἶχεν. ἐπαρκέσειν γὰρ τῷ
[2, 19]	ἐς τὴν οἰκείαν γῆν ἐπανήκειν	ἐν	σπουδῇ εἶχον, μάλιστα δὲ ἁπάντων
[2, 11]	ἀναβὰς θεατὴς γενέσθαι τῶν ποιουμένων	ἐν	σπουδῇ ἐποιεῖτο. ἐπεὶ δὲ ἠκηκόει
[2, 30]	μὲν περιβόλου ἀνοικοδομήσασθαι ὅσα καταπεπτώκει	ἐν	σπουδῇ ἐποιεῖτο· ἐπεὶ δὲ οὔτε
[2, 25]	ἀφροντιστήσαντες ληίζεσθαι τὰ ἐκείνῃ χωρία	ἐν	σπουδῇ ἐποιοῦντο. ἄραντες τοίνυν ἀστρατήγητοί
[2, 3]	τοῖς σοῖς ἔναγχος ἑταιρίζεσθαι πράγμασιν	ἐν	σπουδῇ ἔσχε; καίτοι πρᾶξις ἀτοπωτέρα
[2, 2]	ἐπεθύμησεν, ἑκάστην δὲ ἀρχὴν περιβαλέσθαι	ἐν	σπουδῇ ἔσχεν. εἶτα (οὐδὲ γὰρ
[2, 2]	τε ποιῆσαι καὶ πολλῷ ἐπιφανεστέραν	ἐν	σπουδῇ ἔχοι. ταῦτα γὰρ καὶ
[2, 7]	τῷ Χοσρόῃ ἐνδοῦναι τὴν πόλιν	ἐν	σπουδῇ ἔχοντα. διὸ δὴ Μέγας
[2, 4]	μὲν γὰρ τὰ παρόντα περιστέλλειν	ἐν	σπουδῇ ἔχοντες καὶ σφόδρα ἐγκειμένας
[2, 14]	ἑπομένοις κατὰ τάχος ᾔει, προτερῆσαι	ἐν	σπουδῇ ἔχων, πρίν τινα ὁ
[2, 8]	πρὸς τῶν ἵππων ὠθούμενοι ἅτε	ἐν	στενοχωρίᾳ πολλῇ ἔπιπτον. οἱ δὲ
[2, 18]	μέντοι πρότερον ὑπειπὼν, ὡς πολλῶν	ἐν	στρατιᾷ γνώμῃ αὐτονόμῳ χρωμένων γενέσθαι
[2, 18]	ὅσα γινώσκω ἐξενεγκεῖν. λόγος γὰρ	ἐν	στρατοπέδῳ περιφερόμενος οὐκ οἶδε τηρεῖν
[2, 23]	πύργους τοῦ περιβόλου ἀνέβαινον, ὃς	ἐν	Συκαῖς ἐστί· τάς τε ὀροφὰς
[2, 30]	Πέρσαι δὲ ἄνδρας χιλίους τῶν	ἐν	σφίσι δοκίμων ἀπολεξάμενοι ἔπεμψαν, ὡς
[2, 26]	κατὰ τάχος τέσσαρας ἀπολεξάμενοι τῶν	ἐν	σφίσιν αὐτοῖς ἐπιφανῶν ἔπεμψαν. οἷς
[2, 25]	ᾔεσαν, οὔτε τι ἔχοντες σύμβολον	ἐν	σφίσιν αὐτοῖς, ᾗπερ ἐν τοῖς
[2, 12]	Ἰησοῦς ὁ τοῦ θεοῦ παῖς	ἐν	σώματι ὢν τοῖς ἐν Παλαιστίνῃ
[2, 13]	ἀσπίδα προβεβλημένος ἐρεσχελεῖν τε τοὺς	ἐν	ταῖς ἐπάλξεσι καὶ ξὺν γέλωτι
[2, 3]	αὐτῶν βασιλεῖ ἐγκαλεῖν οἷς εὐημέρησεν	ἐν	ταῖς ἡλίου δυσμαῖς καὶ τὰ
[2, 25]	αὐτοῖς ἐφιᾶσιν οἱ δεσπόται προβάλλεσθαι	ἐν	ταῖς ξυμβολαῖς. τὰ μὲν τῶν
[2, 12]	ἐπιστολὴν ἀντ´ ἄλλου του φυλακτηρίου	ἐν	ταῖς τῆς πόλεως πεποίηνται πύλαις.
[2, 25]	ἀγῶσιν εἴθισται, οὔτε πη διακεκριμένοι	ἐν	τάξει. τοῖς γὰρ σκευοφόροις οἱ
[2, 25]	καὶ πολλοὶ ἔμποροι κατ´ ἐργασίαν	ἐν	ταύταις οἰκοῦσιν. ἔκ τε γὰρ
[2, 19]	ἀπορρήτων αὐτῷ κοινωνοῦντα, ἀποπειρασόμενον τῶν	{ἐν}	ταύτῃ ἀνθρώπων, εἴ πως ὁμολογίᾳ
[2, 14]	τότε τριάκοντα μυριάδες Ἀντιοχέων ἀπολωλέναι.	ἐν	ταύτῃ δὲ τῇ ἁλώσει ξύμπασα
[2, 11]	ἅ τε ἀμφὶ πόλιν Δάρας	ἐν	ταύτῃ δὴ ἐνεχείρησε τῇ ἀποπορείᾳ,
[2, 22]	ἄλλῳ ὅτῳ ἀνθρώπων ἄνθρωποι διαφέρουσιν,	ἐν	ταύτῃ δὴ μόνῃ τῇ νόσῳ
[2, 12]	οὐδαμῆ ἤθελε. χρόνος οὖν αὐτῷ	ἐν	ταύτῃ δὴ συχνὸς τῇ ἀποδημίᾳ
[2, 19]	μετρίαν ἐμπίπτοντες. χρόνου τε σφίσιν	ἐν	ταύτῃ δὴ τῇ προσεδρείᾳ τριβέντος
[2, 25]	πράγματα. Ἀδόλιος δὲ διὰ φρουρίου	ἐν	ταύτῃ δὴ τῇ ὑπαγωγῇ παριὼν
[2, 16]	θεῷ Σαρακηνοὺς ἐς ἀεὶ φέροντας	ἐν	ταύτῃ ἐπιδρομῇ τινι οὔποτε χρῆσθαι
[2, 22]	οὕτως αἰτία τις ἦν οὐδεμία	ἐν	ταύτῃ τῇ νόσῳ ἐς ἀνθρώπου
[2, 30]	ἔμαθεν, ὅπως ληιζόμενοι ἀποζῆν δύνωνται.	ἐν	ταύτῃ τῇ πορείᾳ τῶν τις
[2, 28]	καὶ ἄλλα ἄττα ἔθνη ξυνοικιεῖν	ἐν	ταύτῃ τῇ χώρᾳ. Ταῦτα ὁ
[2, 26]	πη ὄντων πρὸ τοῦ τείχους	ἐν	τετραγώνῳ ξυνέθηκεν, οὗ δὴ βέλος
[2, 7]	ἐς τὸ φρούριον ἅπαντες, ὃ	ἐν	τῇ ἀκροπόλει ἐστὶ, κατέφυγον ξὺν
[2, 21]	εἴη. ἐπεὶ δὲ τάχιστα γέγονεν	ἐν	τῇ ἀντιπέρας ἠπείρῳ, πέμψας παρὰ
[2, 19]	Περσῶν ἤθη ἀπήλαυνε. ταῦτα μὲν	ἐν	τῇ δευτέρᾳ Χοσρόου ἐσβολῇ ξυνηνέχθη
[2, 30]	ἵνα δὴ οἱ Λαζοὶ ἐστρατοπεδεύοντο	ἐν	τῇ ἑτέρᾳ τοῦ ποταμοῦ ὄχθῃ.
[2, 11]	περιῆλθε τὸν νεὼν ἅπαντα, καταθέμενος	ἐν	τῇ θήκῃ τὸ τοῦ σταυροῦ
[2, 3]	ἰσχυρίζετο εἶναι. ξυνέβαινε γάρ οἱ	ἐν	τῇ κεφαλῇ κράνος οὐκ εἶναι.
[2, 19]	γὰρ λέγειν ὡς καὶ πταίσαντες	ἐν	τῇ ξυμβολῇ, ἂν οὕτω τύχοι,
[2, 19]	στράτευμα ἔπρασσεν. αὐτίκα τε φυλακὴν	ἐν	τῇ Πέτρᾳ καταστησάμενος ξὺν τῷ
[2, 30]	Ῥωμαίων στρατοῦ ἐς πεντήκοντα ἐθελούσιοι	ἐν	τῇ πόλει γενόμενοι βασιλέα Ἰουστινιανὸν
[2, 24]	δὲ ἀλλήλοις ὀλίγῳ ὕστερον ἀνεμίγνυντο	ἐν	τῇ πολεμίᾳ, πλὴν Ἰούστου τε
[2, 26]	Χριστιανοὶ σέβονται μόνον. ἐπειδὴ γὰρ	ἐν	τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ Ἐδέσσης ἀποτυχὼν
[2, 13]	σπονδαῖς ἐξελεῖν ἐνεχείρησε. ταῦτα μὲν	ἐν	τῇ πρώτῃ Χοσρόου ἐσβολῇ Ῥωμαίοις
[2, 25]	ἔνθα δὴ ἀλλήλους ἔργα ἀνήκεστα	ἐν	τῇ στενοχωρίᾳ εἰργάζοντο. καὶ τότε
[2, 21]	ἐς Βυζάντιον ἦλθον. ταῦτα μὲν	ἐν	τῇ τρίτῃ Χοσρόου ἐσβολῇ Ῥωμαίοις
[2, 3]	ἤλαυνον, καί τις αὐτὸν καταλαβὼν	ἐν	τῇ φάραγγι ίφει ἐς ἄκραν
[2, 30]	ἐς τὴν Περσαρμενίαν ἐλθὼν ἡσύχαζεν	ἐν	τοῖς ἀμφὶ Δούβιος χωρίοις. Οἱ
[2, 5]	Μήδοις γεγενημένην. ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἐν	τοῖς ἄνω χρόνοις ἐγένετο. Χοσρόης
[2, 12]	αἰτίας τοιᾶσδε. Αὔγαρος ἦν τις	ἐν	τοῖς ἄνω χρόνοις Ἐδέσσης τοπάρχης
[2, 24]	Ἑστίαν ἐκάλουν τε καὶ ἐσέβοντο	ἐν	τοῖς ἄνω χρόνοις Ῥωμαῖοι. ἐνταῦθα
[2, 29]	ἐκ παλαιοῦ σφίσι ταύτῃ πεποίηνται,	ἐν	τοῖς Ἀρχαιόπολις, ἐχυρωτάτη οὖσα, Σεβαστόπολίς
[2, 26]	ἣν δὴ παρηγορῶν ὁ Χοσρόης	ἐν	τοῖς βασιλείοις Ἐδεσσηνοὺς μὲν ἀνδραποδιεῖν
[2, 22]	τό τε τῆς νόσου κεφάλαιον	ἐν	τοῖς βουβῶσιν ἀποκεκρίσθαι οἰόμενοι, διερευνᾶσθαι
[2, 22]	ἐπακούειν ἠξίουν, ἀλλὰ καθείρξαντες αὑτοὺς	ἐν	τοῖς δωματίοις, ὅτι δὴ οὐκ
[2, 28]	ἐς ἀπόστασιν εἶδον, ὥσπερ μοι	ἐν	τοῖς ἔμπροσθε λόγοις ἐρρήθη, οὔτε
[2, 20]	δὲ ἀργυρολογήσας πρότερον ἔτυχεν, ὥσπερ	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις δεδήλωται. γνώμην
[2, 28]	τότε διατριβὴν ἔχοντι, οὗ δὴ	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐμνήσθην, ἅτε
[2, 29]	τὸ μονοπώλιον καταστησάμενος, ὥσπερ μοι	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη, αἴτιος
[2, 10]	Οὔννους αὐτῷ γεγραμμένας, καθάπερ μοι	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη. ἄνδρα
[2, 15]	βασιλεῖ γενέσθαι ξυνέπεσεν, ὥσπερ μοι	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη, στρατιῶται
[2, 2]	αὐτὸς πάθῃς, ἀλλ´ ὅρα μὲν	ἐν	τοῖς ἡμετέροις κακοῖς ὅσα ὀλίγῳ
[2, 8]	πρότερα πρός γε ἀλλήλους στασιάζειν	ἐν	τοῖς ἱπποδρομίοις εἰώθεσαν, ἐπειδὴ ἀπὸ
[2, 2]	ἐρῶν, μένειν τε οὐ δυνάμενος	ἐν	τοῖς καθεστῶσι, γῆν μὲν ἅπασαν
[2, 12]	κατ´ ἐμὲ χρόνοις γέγονεν, ἅπερ	ἐν	τοῖς καθήκουσι λόγοις δηλώσω. καί
[2, 30]	δὲ καὶ ἐζώγρησαν οἱ πολέμιοι,	ἐν	τοῖς καὶ τῶν ἀρχόντων ἕνα
[2, 10]	κρείσσων εἶναι δοκῇς. ὁ γὰρ	ἐν	τοῖς κακοῖς ἐλασσούμενος, οὗτος ἂν
[2, 12]	προσποιεῖσθαι ἐπιμελές ἐστι, τεκμαιρόμενος οἷς	ἐν	τοῖς κατ´ ἐμὲ χρόνοις γέγονεν,
[2, 29]	Ἰουστινιανὸς {ὁ} βασιλεὺς τὴν πόλιν	ἐν	τοῖς κατ´ ἐμὲ χρόνοις ἐδείματο.
[2, 1]	δένδρον μὲν ἤ τι τῶν	ἐν	τοῖς ληίοις ἀγαθῶν οὐδαμῆ φέρουσα
[2, 11]	ἐν σπονδαῖς ἔδρασεν, ἅπερ μοι	ἐν	τοῖς ὄπισθε λελέξεται λόγοις. ἀλλ´
[2, 30]	εἶχε. Γενόμενος δὲ ὁ Μερμερόης	ἐν	τοῖς ὄρεσιν, ὥσπερ μοι εἴρηται,
[2, 14]	ὅσπερ τοῦ ἐπισκόπου ὀνόματος ἐπεβάτευεν,	ἐν	τοῖς Περσῶν ἤθεσι θνήσκει, ὁ
[2, 28]	αὐτοὺς ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. Γεώργιος οὖν	ἐν	τοῖς Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν
[2, 29]	συντάξεις ὀφείλειν ἐνιαυτῶν δέκα, ἐπεὶ	ἐν	τοῖς σιλεντιαρίοις ἐν παλατίῳ τασσόμενος
[2, 25]	Περσῶν στράτευμα. οἱ δὲ βάλλοντες	ἐν	τοῖς στενωποῖς ἐς πολεμίων πάμπολυ
[2, 4]	ἐνεχείρησαν ἐν Θερμοπύλαις, τῶν δὲ	ἐν	τοῖς τείχεσι φρουρῶν καρτερώτατα ἀμυνομένων
[2, 17]	στρατὸς, ἐπειδὴ τὴν Ἰβηρίαν ἀμείψαντες	ἐν	τοῖς τῆς Λαζικῆς ὁρίοις, τῶν
[2, 25]	σύμβολον ἐν σφίσιν αὐτοῖς, ᾗπερ	ἐν	τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν εἴθισται, οὔτε
[2, 19]	πολλῶν, ἄνδρες ἄρχοντες, δέδωκεν ἡμῖν	ἐν	τοῖς τῶν πραγμάτων ἀπόροις προορᾶν
[2, 19]	δὴ Βελισάριος πρότερον τοὺς νοσοῦντας	ἐν	τοῖς ὑποζυγίοις ἐνθέμενος ὑπῆγεν ὀπίσω
[2, 4]	ἐν αἰγοκέρῳ ἦν, αὐτὸς δὲ	ἐν	τοξότῃ. καὶ αὐτὸν οἱ μέν
[2, 19]	μὲν ὀχυρωμάτων, πολλῶν δὲ μαχίμων	ἐν	τούτοις ἀνδρῶν ὄπισθεν ἀπολελειμμένων, πορεύεσθαι.
[2, 18]	ἔχοντες τῷ Μήδων στρατῷ ἀνεμίγνυντο.	~Ἐν	τούτῳ δὲ Βελισάριός τε καὶ
[2, 16]	ἐπισκῆψαι τῇ Περσῶν ἀρχῇ ἐπεφήμιζεν.	~Ἐν	τούτῳ δὲ γενόμενος Βελισάριος ἐν
[2, 3]	Χοσρόης τὰς σπονδὰς λύειν διενοεῖτο.	~Ἐν	τούτῳ δὲ καὶ ἄλλο τι
[2, 15]	ποιήσεται ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν.	~Ἐν	τούτῳ δὲ ὁ Χοσρόης ἐπὶ
[2, 2]	ἀληθίζεσθαι ξυνέβαινεν, οὐκ ἔχω εἰπεῖν.	~Ἐν	τούτῳ δὲ Οὐίττιγις, ὁ τῶν
[2, 27]	τὴν Ἰουστινιανοῦ βασιλέως βιάσασθαι γνώμην.	~Ἐν	τούτῳ δὲ Ῥωμαῖοι ἐποίουν τοιάδε.
[2, 21]	λόγῳ δὲ τῆς εἰρήνης ἐφίεσθαι.	Ἐν	τούτῳ δὲ Χοσρόης ἀλογήσας τὰ
[2, 8]	βασιλέα καλλίνικον, ἅτε νενικηκότες, ἀνέκραγον.	Ἐν	τούτῳ δὲ Χοσρόης ἐν πύργῳ
[2, 7]	ἐληίσατο καὶ ἠνάγκασε σφᾶς αὐτοὺς	ἐν	τούτῳ δὴ τῷ φρουρίῳ καθεῖρξαι,
[2, 21]	μᾶλλόν τε σφίσιν ὁ ἀνὴρ	ἐν	τούτῳ εὐδοκιμῆσαι τῷ ἔργῳ ἐδόκει
[2, 23]	τέσσαρας διῆλθε μῆνας, ἤκμασε δὲ	ἐν	τρισὶ μάλιστα. καὶ κατ´ ἀρχὰς
[2, 6]	ἐπιοῦσιν ἄπορα ἐργαζόμενος καὶ τὰ	ἐν	τῷ ἀνάντει χωρίοις κρημνώδεσιν ἀνεχόμενα
[2, 10]	τὴν ἐν πολέμῳ κακοπραγίαν οὐκ	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ βιοτεύουσιν. οὐ γὰρ
[2, 18]	οὐκέτι ἐτόλμων, ἀλλὰ τὴν πόλιν	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ διεφύλασσον. ~Βελισάριός τε
[2, 2]	οὐδαμῶς πέφυκεν. ἄμεινον δὲ προτερήσαντα	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ εἶναι ἢ τῶν
[2, 28]	γε. τήν τε γὰρ Ἰβηρίαν	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ ἐς τὸ ἔπειτα
[2, 29]	ἀντὶ τοῦ τείχους πολιορκουμένοις γενόμενον	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ οὐδέν τι ἧσσον
[2, 28]	διαλύσουσι καὶ τὰ τῆς εἰρήνης	ἐν	τῷ ἀσφαλεῖ τὸ λοιπὸν θήσονται.
[2, 5]	δὲ αὐτῆς πρὸς ἄνεμον νότον	ἐν	τῷ βαρβαρικῷ καλουμένῳ πεδίῳ, Κάνδιδον
[2, 26]	Βυζαντίου ἀφίξεσθαι καὶ τὴν εἰρήνην	ἐν	τῷ βεβαίῳ κρατύνασθαι, πρᾶξαι δὲ
[2, 28]	εἶναι γῆν τὴν Κολχίδα σφετερισαμένῳ	ἐν	τῷ βεβαίῳ τῆς κτήσεως ἔχειν,
[2, 22]	ἐνθένδε οὐκ ἔχω εἰπεῖν πότερον	ἐν	τῷ διαλλάσσοντι τῶν σωμάτων καὶ
[2, 13]	οὐδεὶς ὃς οὐ τὰ λύτρα	ἐν	τῷ ἱερῷ φέρων ὑπὲρ τούτων
[2, 30]	οὐδ´ ὣς ἔδεισεν, οὐδὲ τὴν	ἐν	τῷ κατ´ αὐτὸν στενωπῷ φυλακὴν
[2, 25]	ἐχυρὸν τῇ κώμῃ ταύτῃ ὁμώνυμον	ἐν	τῷ κρημνώδει ἐστίν. ὁ γοῦν
[2, 17]	ἔλαχε ταύτην. μίαν δὲ εἴσοδον	ἐν	τῷ ὁμαλεῖ ἔχει, καὶ ταύτην
[2, 25]	διώξαντες εἶτα ἀνέστρεφον, οὐ τολμῶντες	ἐν	τῷ ὁμαλεῖ ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς
[2, 6]	πολλὰ ηὕρισκε (τά τε γὰρ	ἐν	τῷ ὁμαλεῖ ποταμὸς Ὀρόντης παραρρεῖ
[2, 17]	παρῆν, τε ἤδη τοῖς πολεμίοις	ἐν	τῷ ὁμαλεῖ τειχομαχοῦσι πόνῳ {ἐν}
[2, 10]	παρῄνει δὲ μὴ τὰ χρήματα	ἐν	τῷ παραυτίκα μόνον παρεχομένους τὴν
[2, 30]	ἐποιεῖτο· ἐπεὶ δὲ οὔτε τίτανον	ἐν	τῷ παραυτίκα οὔτε τι ἄλλο
[2, 7]	ταῦτα μὲν οὖν μοι ἀπολελογήσθω	ἐν	τῷ παραυτίκα ὑπὲρ ἀνδρῶν τῶνδε.
[2, 16]	ἐπανήκοντες οὐδεμίαν τῶν πολεμίων ἰσχυρίζοντο	ἐν	τῷ παρόντι ἐσβολὴν ἔσεσθαι· πολέμου
[2, 16]	πολλῶν ἐμπείρους οἶδα, ξυνήγαγόν τε	ἐν	τῷ παρόντι, οὐχ ὅπως ὑπομνήσας
[2, 25]	ὀλίγῳ ὕστερον ἐτελεύτησεν, ἀνὴρ ἀγαθὸς	ἐν	τῷ πόνῳ τούτῳ γενόμενος. ταραχῆς
[2, 17]	καθεῖλεν αὐτίκα. Ῥωμαῖοι δὲ, οἳ	ἐν	τῷ πύργῳ ἦσαν, τοσοῦτον τῶν
[2, 29]	ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα μὲν οὖν	ἐν	τῷ Ῥωμαίων στρατοπέδῳ ἐπράσσετο τῇδε.
[2, 6]	οὐδέν. ἀπολέξας γὰρ εἴ τι	ἐν	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ δόκιμον ἦν,
[2, 28]	ἐμνήσθην, ἅτε Περσῶν ἀναπείσαντος τοὺς	ἐν	τῷ Σισαυράνων πολιορκουμένους φρουρίῳ σφᾶς
[2, 30]	ἐσκομίσονται. Λαζῶν τε πολλοὺς ἐλίποντο	ἐν	τῷ στενωπῷ, ὡς μηκέτι Πέρσαις
[2, 30]	ξύμπαντες εἵποντο, τὰ σφέτερα αὐτῶν	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ ἀπολιπόντες. Πέρσαι δὲ
[2, 11]	ἐπεὶ παρῆν ἤδη, ἀνασκολοπισθῆναι αὐτὸν	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ ἐπέστελλε. γνοὺς δὲ
[2, 13]	τὸν κόσμον ἀφελοῦσαι, ὅσος αὐταῖς	ἐν	τῷ σώματι ἦν, ἐνταῦθα ἐρρίπτουν,
[2, 7]	ἀναγκάσας ἡμᾶς διατρῖψαι· οὐ γὰρ	ἐν	τῷ τεταγμένῳ καιρῷ, ἀλλὰ κατὰ
[2, 22]	ἀπολομένων περιγενέσθαι, καὶ μιᾶς ἤδη	ἐν	τῷ τοκετῷ ἀποθανούσης τετέχθαι τε
[2, 20]	τὰ ὡμολογημένα ὡς ἥκιστα ἐπετέλεσεν,	ἐν	τῷ τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ γενόμενος
[2, 26]	παρὰ Χοσρόην ἀπέστελλον. οἵπερ ἐπειδὴ	ἐν	τῷ τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ ἐγένοντο,
[2, 19]	τινας Περσῶν ξυλλαβὼν, ἐνδεῖν τοῖς	ἐν	τῷ φρουρίῳ τὰ ἐπιτήδεια παντελῶς
[2, 18]	πολέμου ἐθέλοντα εἶναι, λέξω τανῦν	ἐν	ὑμῖν ὅσα χρῆν σιωπᾶν, ἐκεῖνο
[2, 15]	ἔργων ἀφῄρηνται, καὶ κάθηται βασιλεὺς	ἐν	ὑπηρέτου μοίρᾳ, τὸν ἐπιτάττοντα στρατηγὸν
[2, 19]	δὴ μάλα τὸν Ἀλαμουνδάρου στρατὸν	ἐν	Φοίνιξι μέσοις εἶναι οἰόμενοι, ἄγοντά
[2, 20]	αὐτοῦ γεγενῆσθαι. Χοσρόης δὲ αὐτὸν	ἐν	φυλακῇ ἔσχε, καὶ τὸ σῶμα
[2, 4]	μακρῶν τειχῶν γεγενημένοι καὶ τοῖς	ἐν	Χερρονήσῳ Ῥωμαίοις ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες, ἔκτεινάν
[2, 4]	δεινὰ ἔδρασαν. οἳ δὴ καὶ	ἐν	Χερρονήσῳ τειχομαχήσαντες, βιασάμενοί τε τοὺς
[2, 23]	τε ἄλλα ὅσα δὴ ἕκαστοι	ἐν	χερσὶν εἶχον. ἐν πόλει γοῦν
[2, 6]	ἐδόκει οὐδέτερα εἶναι. οὔτε γὰρ	ἐν	χρόνῳ βραχεῖ ἐπιτελῆ ἔσεσθαι οὕτως
[2, 29]	πρὸς Ῥωμαίων δὲ καὶ Λαζῶν	ἐν	χρόνῳ πολλῷ τειχομαχούντων βαλλόμενοί τε
[2, 22]	ἐδόκει χωρεῖν καὶ χρόνον τακτὸν	ἐν	χώρᾳ ἑκάστῃ διατριβὴν ἔχειν, ἐς
[2, 17]	δεινῶς ἀμφιλαφῆ τε καὶ ὑψηλὰ	ἐν	χωρίοις κρημνώδεσιν ὄντα παντάπασιν ἄβατον
[2, 19]	ἑπόμενοι λάθρα τῶν πολεμίων τινὲς	ἐν	χωρίοις, ὡς τὸ εἰκὸς, κακουργήσουσιν
[2, 28]	γὰρ τοὺς μὲν ἄλλους ἅπαντας	ἐν	χωρίῳ Ἀμμώδιος ἀπολιπεῖν, αὐτῷ δὲ
[2, 3]	παρ´ αὐτὸν ἦλθεν· οἳ δὴ	ἐν	χωρίῳ γενόμενοί τε καὶ αὐλισθέντες,
[2, 19]	διαφερόντως οἱ ἐκ Θρᾴκης ὁρμώμενοι,	ἐν	χωρίῳ ἐκτόπως αὐχμώδει καὶ καλύβαις
[2, 21]	καλεῖν νενομίκασιν, ἐκάθητο ἐκεῖ, ὥσπερ	ἐν	χωρίῳ ἐρήμῳ, παραδηλῶν ὅτι δὴ
[2, 14]	Χοσρόης πόλιν ἐν Ἀσσυρίοις δειμάμενος	ἐν	χώρῳ Κτησιφῶντος πόλεως διέχοντι ἡμέρας
[2, 29]	δὲ ἀμφὶ τὸ τεῖχος διώρυχα	ἐν	χώρῳ ὀλίγῳ πεποίηνται, ὅ τε
[2, 11]	ἐν Ἀπαμείᾳ τοῦ σταυροῦ μέρος,	ἐν	ᾧ τὸν Χριστὸν ἐν Ἱεροσολύμοις
[2, 23]	τινα οὐκ εὐπετὲς ἐδόκει εἶναι	ἔν	γε Βυζαντίῳ ἰδεῖν, ἀλλ´ οἴκοι
[2, 16]	οἶμαι) ἀλλ´ ὅπως ξυμβουλήν τινα	ἔν	γε ἡμῖν αὐτοῖς ποιησάμενοι ἑλώμεθα
[2, 26]	ἔπεμπον καὶ Στέφανον σὺν αὐτοῖς,	ἔν	γε τοῖς κατ´ αὐτὸν ἰατροῖς
[2, 19]	ἀπολελειμμένων, πορεύεσθαι. ὅπερ καὶ ἡμῖν	ἔν	γε τῷ παρόντι τετύχηκεν. ἐπίπροσθεν
[2, 27]	τὸν τῆς πόλεως περίβολον ἦλθεν.	ἔν	τε πύλῃ ἑκάστῃ τῶν τινας
[2, 8]	τὸ τεῖχος οὐδενὶ πόνῳ ἀνέβαινον.	ἔν	τε ταῖς ἐπάλξεσι κατὰ τάχος
[2, 23]	μὲν οὖν ἀμφὶ τῷ λοιμῷ	ἔν	τε τῇ ἄλλῃ Ῥωμαίων γῇ
[2, 30]	Γουβάζης, μαθὼν ὅσα δὴ Ῥωμαίοις	ἔν	τε τῇ Πέτρᾳ καὶ τῷ
[2, 23]	τάχιστα τῆς νόσου ἀπαλλαγέντες ἐσώθησαν	ἔν	τε τῷ ἀσφαλεῖ γεγενῆσθαι ἤδη
[2, 11]	τοιᾶσδε. Πέρσης ἀνὴρ ἵππῳ ὀχούμενος,	ἔν	τε τῷ Περσῶν στρατῷ δόκιμος
[2, 3]	ἑνὶ χώρῳ ἐμάχοντο, ἀλλὰ διασκεδαννύμενοι	ἔν	τε ὑπωρείαις καὶ φάραγξι. τετύχηκεν
[2, 5]	γραμματείῳ γράψας τοὺς Σουρηνοὺς ἅπαντας	ἔλαβεν.	ὧν ὀλίγοι μέν τινες διεβίωσαν,
[2, 3]	ἔπεμψεν. ἐνταῦθα γὰρ ὁ Σίττας	διέτριβεν,	ἐπειδὴ Ῥωμαίοις ἐγένοντο αἱ πρὸς
[2, 28]	εἶδε καὶ διὰ τιμῆς ἱκανῶς	ἤγαγεν.	ὥστε καὶ, ἡνίκα δὴ αὐτὸν
[2, 15]	μάλιστα ἀσμένους ἐπὶ τοὺς πρὶν	ἐπανήγαγεν	ἐπιτηδείους, τοιούτους δή τινας καὶ
[2, 9]	αὐτῇ ἄρτι τοῦ τιτθοῦ ἦν	ἀπαλλαγὲν,	ἀφεῖναι μὲν οὐ βουλομένην, ἕλκουσαν
[2, 10]	βασιλέως λελύσθαι· καὶ τὰς αἰτίας	κατέλεγεν	ἅσπερ ἐκεῖνος παρέσχετο, τὰς μέν
[2, 13]	ἐς τὸ ἱερὸν σπουδῇ πολλῇ	ἦγεν.	ἀθροίζεται μὲν οὖν χρυσοῦ τε
[2, 12]	ἐπὶ τοὺς ἰατροὺς τὸ πρᾶγμα	ἦγεν.	ἐκ πάσης τε γῆς ξυνέλεγε
[2, 14]	ἄλλων Ῥωμαϊκῶν πόλεων ξὺν αὑτῷ	ἦγεν.	ἔτι μέντοι καὶ δημοσίᾳ τοὺς
[2, 18]	μὲν ἐν δεξιᾷ τὸ στράτευμα	ἦγεν,	οὗ δὴ πηγαί τε ὑδάτων
[2, 27]	πῦρ ἐπὶ τὰ πρόσω ἀεὶ	ἐνῆγεν,	ἐπεὶ τοῦ χώματος ἐντὸς οὐδαμῆ
[2, 27]	ἐγκελευόμενος ἅπασιν ἐπὶ τοὺς πολεμίους	ἐνῆγεν.	οἱ δὲ κραυγῇ καὶ θορύβῳ
[2, 18]	κατιδὼν ὁ Ναβέδης δρόμῳ πολλῷ	ἐπῆγεν	ἐπ´ αὐτοὺς τὸ Περσῶν στράτευμα.
[2, 13]	ταῦτα ἀκούσας, ἐπείθετό τε καὶ	ἐπῆγεν	ἐπὶ Κωνσταντίναν τὸ στράτευμα. ἐνταῦθα
[2, 5]	περίβολον ὡς τειχομαχήσων τὸ στράτευμα	ἐπῆγεν.	ἐτύγχανε δέ τις ὄνομα μὲν
[2, 19]	νοσοῦντας ἐν τοῖς ὑποζυγίοις ἐνθέμενος	ὑπῆγεν	ὀπίσω τὸ στράτευμα. ἐπειδή τε
[2, 27]	κλίμακάς τε αὐτῷ καὶ μηχανὰς	προσῆγεν.	ὄπισθεν δὲ τοὺς Σαρακηνοὺς ἅπαντας
[2, 7]	ἐπικαλεῖς, σκοπήσειεν ἄν τις, ἀνάγκη	μηδὲν	ἀντιλέγοντα τοῖς εἰρημένοις ὁμολογεῖν· τῇ
[2, 15]	πάτριον Πέρσαις. οὐ γὰρ ὁ	μηδὲν	αὐτὸς ἀδικῶν γίκαιος, εἰ μὴ
[2, 10]	ἐς τὸν πάντα αἰῶνα δασμὸν	μηδὲν	αὐτοὺς ἐργάσασθαι περαιτέρω κακὸν, ἀλλ´
[2, 26]	τῆς τοιαύτης εὐεργεσίας εἰσέρχεται μνήμη,	μηδὲν	ἡμᾶς ἐργάσῃ περαιτέρω κακὸν, ταύτην
[2, 7]	δύναμιν. περαιτέρω δὲ ἡμᾶς βιάζου	μηδὲν,	μή ποτε δόξῃς οἷς ἐγκεχείρηκας
[2, 2]	μήτε ἡμᾶς ἐργάσῃ κακὸν περαιτέρω	μηδὲν	μήτε αὐτὸς πάθῃς, ἀλλ´ ὅρα
[2, 27]	αὐτοῖς τὴν ὁμολογίαν ἀπέλιπε τοῦ	μηδὲν	Ῥωμαίοις περαιτέρω λυμήνασθαι, τά τε
[2, 12]	Παλαιστίνῃ ἀνθρώποις ὡμίλει, τῷ τε	μηδὲν	τὸ παράπαν ἁμαρτεῖν πώποτε, ἀλλὰ
[2, 16]	βεβουλεῦσθαι ὑπὲρ τῶν παρόντων δοκεῖ,	μηδὲν	ὑμᾶς τοῦτο εἰσίτω. ὁ μὲν
[2, 28]	βασιλεῖ ὁμοτράπεζον γεγονότα οὐδείς ποτε	εἶδεν.	ἀλλὰ καὶ μεγαλοπρεπέστερον ἢ κατὰ
[2, 12]	ἐπεὶ ταῦτα ὁ Χριστὸς ἀπενεχθέντα	εἶδεν,	ἀντέγραψε πρὸς τὸν Αὔγαρον, ὡς
[2, 8]	κατενόησε καὶ τοὺς στρατιώτας φεύγοντας	εἶδεν,	ἔδεισε μή τινι ἀνάγκῃ ἐκ
[2, 9]	οὐκ ἀφανῆ ἁλισκομένης τῆς πόλεως	εἶδεν	ἐκ χειρὸς μὲν τῆς ἀριστερᾶς
[2, 4]	ταῦτα ἐπεὶ ὁ Χοσρόης ἀπενεχθέντα	εἶδεν,	ἐν μὲν τῷ αὐτίκα οὔτε
[2, 26]	Χοσρόης εἴτε τινὰ ὄψιν ὀνείρου	εἶδεν	ἤ τις αὐτῷ ἔννοια γέγονεν,
[2, 21]	οἵους ἄλλους αὐτὸς οὐ πώποτε	εἶδεν,	ὧν δὴ τὴν εὐκοσμίαν θαυμάσειε
[2, 24]	τὴν πολεμίαν ἐπέστελλεν. εὖ γὰρ	οἶδεν	ὡς αὐτοῖς τῶν πολεμίων οὐδεὶς
[2, 26]	κρατύνασθαι, πρᾶξαι δὲ τῶν ὡμολογημένων	οὐδὲν,	ἀδύνατον γεγονότα τὴν Ἰουστινιανοῦ βασιλέως
[2, 30]	καὶ ἐν Πέτρᾳ γενέσθαι δεδύνηνται,	οὐδὲν	ἂν ἐνθένδε Λαζῶν τῇ χώρᾳ
[2, 7]	ἀποσεισαμένῳ τὸν ἀληθῆ λόγον ἑλέσθαι,	οὐδὲν	ἂν ἡμῖν, ὦ βασιλεῦ, δικαίως
[2, 6]	πολεμίοις ἐκ τοῦ εὐθέος καθίστασθαι	οὐδὲν	ἀπεικὸς, οἷς δὲ τῶν ἐναντίων
[2, 6]	ἔδοξεν, ἔπραξε δὲ τῶν δεόντων	οὐδέν.	ἀπολέξας γὰρ εἴ τι ἐν
[2, 2]	τε καὶ ὄνομα ἐπισκόπου περιβεβλημένος	οὐδὲν	αὐτῷ προσῆκον, ἐς τὴν πρεσβείαν
[2, 3]	ἔπεμψε καὶ τὴν πόλιν προσεποιήσατο	οὐδὲν	αὐτῷ προσῆκον, ὁμαιχμίαν δὲ πεποίηται
[2, 13]	πλῆθος, δέδοται δὲ ὑπὲρ λύτρων	οὐδέν.	Βούζης γὰρ ἐνταῦθα παρὼν ἔτυχεν,
[2, 18]	ἔσται καὶ τῇ πόλει ἐνθένδε	οὐδὲν	γενήσεται βλάβος, ἣν τοῖς τειχομαχοῦσιν
[2, 5]	αὐτῷ ἅπαντας χαίροντάς τε καὶ	οὐδὲν	δεδιότας τοῖς ἔνδον ὀφθῆναι. ἐπειδὰν
[2, 5]	Σύρους τε καὶ Κίλικας ἰέναι,	οὐδὲν	διαμελλήσας, ἐπίπροσθεν τὸν στρατὸν ἤλαυνε,
[2, 30]	οἱ μὲν οὖν Πέρσαι πολέμιον	οὐδὲν	ἐν νῷ ἔχοντες μακρόν τινα
[2, 9]	χλευάζοντες, οὐδὲ ἄλλο τῶν πάντων	οὐδὲν	ἐν νῷ ποιουμένη, ἢν τὸ
[2, 22]	ἐδύνατο, ἤνυον μέντοι τὸ παράπαν	οὐδὲν,	ἐπεὶ κἀν τοῖς ἱεροῖς οἱ
[2, 15]	παλάτιον ἔσται. μεταξὺ γὰρ ἐναντίωμα	οὐδέν	ἐστι. προσθείη δ´ ἄν τις
[2, 15]	στρατηγίαν δὲ ἀναβεβηκότα κατ´ ἄλλο	οὐδὲν	ἢ ὅτι πονηρότατός τε ἦν
[2, 6]	πέρας αὐτοῦ ἐξικνούμενοι οὐκ ἄλλο	οὐδὲν	ἢ τοῖς πολεμίοις ἐνδείξονται ὅπη
[2, 10]	λύσιν; εἰ μὲν οὖν ἐκεῖνος	οὐδὲν	ἥμαρτεν, οὐ δικαίως τανῦν ἐφ´
[2, 29]	ἄγαν. ἐπεὶ δὲ Ῥωμαῖοι τειχομαχοῦντες	οὐδὲν	ἤνυον, ἐπὶ τὸ διορύσσειν αὖθις
[2, 29]	Πέτραν πολιορκῶν παντὶ τῷ στρατῷ	οὐδὲν	ἤνυσε, καίπερ τῶν πολεμίων ὀλίγων
[2, 26]	ἱπποδρόμου καθύπερθέν ἐστιν, ἄλλο μὲν	οὐδὲν	κακουργήσοντας, πρόβατα δὲ ἁρπασομένους, ἅπερ
[2, 29]	τοῖς σιλεντιαρίοις ἐν παλατίῳ τασσόμενος	οὐδὲν	κεκομισμένος ἐνθένδε εἴη, ἐξ οὗ
[2, 11]	νύμφαις ἀπιὼν ᾤχετο, ἄλλο μὲν	οὐδὲν	λυμηνάμενος, τοῦ δὲ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ
[2, 16]	καὶ Βούζης ἐξηγεῖσθαι τῷ στρατῷ	οὐδὲν	μελλήσοντα ἐπὶ τὴν πολεμίαν ἐκέλευον.
[2, 2]	εἶεν, δυνάμει δὲ κρείσσους γενόμενοι	οὐδὲν	μελλήσουσι τὸ ἐς Πέρσας ἔχθος
[2, 7]	αὖθις ἀφίκετο καὶ πρηνὴς κείμενος	οὐδὲν	μὲν Βεροιαίοις ἰσχυρίζετο ἀπολελεῖφθαι τῶν
[2, 8]	οἳ οὐκ ἐς μακρὰν ἐπανήκοντες	οὐδὲν	ξυμβῆναι φλαῦρον ἀπήγγελλον. ἤδη γὰρ
[2, 30]	τρισμυρίοις οὖσι, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	οὐδὲν	ὅ τι καὶ λόγου ἄξιον
[2, 9]	εὗρεν, ὥστε τῆς λείας ἄλλο	οὐδὲν	ὅτι μὴ τὰ κειμήλια ταῦτα
[2, 27]	τοῦ δεινοῦ ἤλπιζον, ἀνύειν μέντοι	οὐδὲν	οὐδαμῆ εἶχον. ᾗ τε γὰρ
[2, 17]	οὐδενὸς ἀμυνομένου, ἐπιθήσοντες. πολέμιόν τε	οὐδὲν	οὔτε ὁρῶντες οὔτε ἀκούοντες, πέμψαντες
[2, 19]	δὲ καὶ ὁ Ῥωμαίων στρατὸς	οὐδὲν	περὶ τοῦ στρατεύματος τούτου πυθόμενοι
[2, 4]	γὰρ καταλύσασιν ἐς πόλεμον ἰέναι	οὐδὲν	πρᾶγμά ἐστιν, ἐπεὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[2, 26]	ὥρμημαι, ὅσπερ σε τῶν ἐσομένων	οὐδὲν	προειδὼς ἐξέθρεψά τε καὶ τῷ
[2, 15]	σκοπεῖσθαι περὶ ἡμῶν· εἰ μὲν	οὐδὲν	πρὸς Ῥωμαίων πεπονθότες δεινὸν, ἀλλ´
[2, 5]	τὸ χωρίον ἑλεῖν. ὡς δὲ	οὐδὲν	προὐχώρει, πρόσω κατὰ τάχος τὸν
[2, 17]	που τοῦ περιβόλου γενόμενοι, ἐπεὶ	οὐδὲν	σφίσι πολέμιον οὔτε καθεωρᾶτο οὔτ´
[2, 22]	πολλοὶ μὲν ἀεὶ καὶ τοὺς	οὐδὲν	σφίσι προσήκοντας ἢ θάπτοντες ἢ
[2, 20]	τῶν κειμηλίων πολλὰ ἔδοσαν, ἄλλο	οὐδὲν	σφίσιν ἀπολελεῖφθαι ἰσχυριζόμενοι. Χοσρόης δὲ
[2, 16]	τι τῶν δεόντων ἀδύνατον. ὥστε	οὐδὲν	τὴν ἐμὴν γνώμην αἰδεσθέντας ὑμᾶς
[2, 11]	ἀργύρου χιλίας κομισάμενον ἐνθένδε λίτρας	οὐδέν	τι ἄλλο λυμηνάμενον ἀπελαύνειν ὀπίσω.
[2, 29]	πολιορκουμένοις γενόμενον ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	οὐδέν	τι ἧσσον αὐτοὺς καθίστη. ὅπερ
[2, 13]	μέντοι οὐκ εἰδότες τὰ πρασσόμενα	οὐδέν	τι ἧσσον ἔργου εἴχοντο. τῶν
[2, 22]	τοὺς μὲν ὤνησε, τοὺς δὲ	οὐδέν	τι ἧσσον κατέβλαψεν. ἀμελούμενοί τε
[2, 18]	τε καὶ ὁ Ῥωμαίων στρατὸς,	οὐδέν	τι πεπυσμένοι ὧν ταύτῃ ἐπράσσετο,
[2, 9]	πρᾶξιν. ὃς καὶ Σουρηνοὺς, πρότερον	οὐδὲν	τὸ παράπαν ἠδικηκότας, δόλῳ τε
[2, 7]	σπονδαῖς στείλειε, τῶν δὲ πολιτῶν	οὐδὲν	τὸ παράπαν ἠδικηκότων τά τε
[2, 11]	τῶν πόλεων ἀνδραποδισμοὺς ᾤετο εἶναι,	οὐδὲν	τὸ παράπαν ποιούμενος εἰ σπονδάς
[2, 10]	ἀσφαλεῖ βιοτεύουσιν. οὐ γὰρ ἄλλο	οὐδὲν	τὸ τοιοῦτον εἴποι τις ἂν
[2, 11]	τῷ Μήδων στρατῷ, ἀπεκρίνατο Θωμᾶς	οὐδὲν	τοῖς ἀνθρώποις τοιοῦτο ἐς ἔννοιαν
[2, 28]	βουλομένῳ εἴη. οὐ γὰρ ἄλλο	οὐδὲν	τοῖς ἐν Καυκάσῳ οἰκοῦσι βαρβάροις
[2, 29]	τοῦ χώρου ἐντὸς οἴκημα εἶναι	οὐδὲν	τοῦ περιβόλου διεστηκὸς, ὃ δὴ
[2, 30]	μαθὼν αὐτίκα τὴν προσεδρείαν διέλυσεν,	οὐδὲν	τῷ στρατῷ ἐπιστείλας, ἐπὶ Φᾶσιν
[2, 22]	ὑπερορίους, ἐξεπιστάμενοι μὲν ὡς λέγουσιν	οὐδὲν	ὑγιὲς, ἀποχρῆν δὲ ἡγούμενοι σφίσιν,
[2, 16]	δὴ ξυνειλεγμένους ὑμᾶς δίκαιον, οἶμαι,	οὐδὲν	ὑποστειλαμένους εἰπεῖν ἅπερ ἂν ἄριστά
[2, 22]	μόνῃ τῇ νόσῳ τὸ διαλλάσσον	οὐδὲν	ὤνησεν. ἐπέσκηψε δὲ τοῖς μὲν
[2, 4]	Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, ἀλλ´ αὐτοῦ μένειν	ἠνάγκαζεν.	~Ἐπειδὴ δὲ ὁ μὲν χειμὼν
[2, 19]	βασιλεῖ ἐς Βυζάντιον μετάπεμπτος ἐλθὼν	διεχείμαζεν.	~Ἅμα δὲ ἦρι ἀρχομένῳ Χοσρόης
[2, 23]	ἀτεχνῶς εὐθηνούσῃ λιμός τις ἀκριβὴς	ἐπεκώμαζεν.	ἄρτον ἀμέλει ἢ ἄλλο ὁτιοῦν
[2, 30]	στρατῷ ἐς τὴν Περσαρμενίαν ἐλθὼν	ἡσύχαζεν	ἐν τοῖς ἀμφὶ Δούβιος χωρίοις.
[2, 3]	βασιλεὺς τῆς μελλήσεως πολλὰ ὀνειδίζων	ἐκάκιζεν,	ἠγμένος ταῖς Ἀδολίου διαβολαῖς τοῦ
[2, 15]	πη ἐπισκῆψαι τῇ Περσῶν ἀρχῇ	ἐπεφήμιζεν.	~Ἐν τούτῳ δὲ γενόμενος Βελισάριος
[2, 14]	τούτους ἐπιμελεστέρως ἢ κατὰ αἰχμαλώτους	ἐσίτιζεν	ἐς πάντα τὸν χρόνον, καὶ
[2, 19]	Χριστιανούς τε καὶ Ῥωμαίους τὸ	ἀνέκαθεν	ὄντας, ἀθῴους ἀφῆκε, τοὺς δὲ
[2, 15]	Κόλχοι γὰρ Πέρσαις σύμμαχοι τὸ	ἀνέκαθεν	ὄντες πολλά τε εἰργάσαντο αὐτοὺς
[2, 5]	ἐπειδὴ τὸ χωρίον οὔτε ἀξιόλογον	ἔμαθεν	εἶναι καὶ τὴν χώραν κατενόησεν
[2, 30]	διενοεῖτο, ἵνα δὴ ἀνθρώπους οἰκεῖν	ἔμαθεν,	ὅπως ληιζόμενοι ἀποζῆν δύνωνται. ἐν
[2, 19]	τῷ φρουρίῳ τὰ ἐπιτήδεια παντελῶς	ἔμαθεν.	οὐ γὰρ, ὥσπερ ἐν Δάρας
[2, 13]	ἐχώρει. ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς	ἔμαθεν,	οὐκέτι τὰ ξυγκείμενα ἐπιτελῆ ποιήσειν
[2, 9]	τρόπον. φασὶ γὰρ αὐτὸν στενάξαντα	δῆθεν	τῷ λόγῳ, δόκησίν τε ὡς
[2, 19]	οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ κατασκοπῇ	δῆθεν	τῷ λόγῳ ἐκέλευε λάθρα ὡς
[2, 28]	βεβουλευμένος Ἰσδιγούσναν, ὡς ἐπὶ πρεσβείᾳ	δῆθεν	τῷ λόγῳ, ἐς Βυζάντιον στέλλει.
[2, 5]	Πέρσαις δοκίμων τινὰς παραπομποὺς ἐσομένους	δῆθεν	τῷ λόγῳ ξυνέπεμψεν. οὓς δὴ
[2, 1]	Σοῦμμον γὰρ ἔναγχος ἐπὶ διαίτῃ	δῆθεν	τῷ λόγῳ παρ´ αὐτὸν ἥκοντα
[2, 15]	φέρειν Λαζικὴ πέφυκεν, οἵδε ἀξιοῦσι	δῆθεν	τῷ λόγῳ παρ´ ἡμῶν πρίασθαι,
[2, 23]	τε ἢν καὶ ἄνεμός τις	ἐκεῖθεν	ἐπίφορος ἐπιπνεύσειε. Πάντα τε ὑπερώφθη
[2, 7]	ξυνέκειτο, ἔργῳ ταῦτα ἐπιτελεῖν οὐδαμῆ	ἔπειθεν.	ἐτύγχανε γὰρ Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς Ἰωάννην
[2, 27]	τῶν Περσῶν τοὺς ὕπερθεν ἑστῶτας	ἦλθεν.	αἰσθόμενοί τε τοῦ ποιουμένου καὶ
[2, 29]	Γουβάζης παρὰ μὲν Φάβριζον οὐδαμῆ	ἦλθεν,	ἐκ δὲ τοῦ ἐμφανοῦς ἐς
[2, 27]	ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως περίβολον	ἦλθεν.	ἔν τε πύλῃ ἑκάστῃ τῶν
[2, 8]	ὕστερον καὶ τὸ Περσῶν στράτευμα	ἦλθεν.	ἐνταῦθά τε διεσκηνημένοι ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες
[2, 11]	τριάκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίοις διέχουσαν	ἦλθεν,	ἐνταῦθά τε Ῥωμαίων οὐδένα οὔτε
[2, 22]	ἐπὶ Παλαιστίνους τοὺς Αἰγυπτίοις ὁμόρους	ἦλθεν,	ἐντεῦθέν τε κατέλαβε τὴν γῆν
[2, 3]	παρὰ τοὺς ἀμφὶ τὸν Σίτταν	ἦλθεν.	ἐτύγχανε δὲ ὁ Σίττας ἐς
[2, 21]	Βελισάριος βασιλεῖ ἐς Βυζάντιον μετάπεμπτος	ἦλθεν,	ἐφ´ ᾧ ἐς Ἰταλίαν αὖθις
[2, 19]	ἐπεί οἱ ἐς ὄψιν οὐκέτι	ἦλθεν.	ἡ μὲν οὖν Ῥωμαίων ἐσβολὴ
[2, 24]	Ἀδολίῳ καὶ ἄλλοις τισὶν ἄρχουσιν	ἦλθεν.	ἡγεῖτο δὲ τῶν ταύτῃ καταλόγων
[2, 2]	βούλεσθαι ἐς τὸ πεισθῆναι αὐτόμολος	ἦλθεν.	ὃ δὴ καὶ ἐς τοὺς
[2, 26]	ἐν Πέρσαις ἀρχόντων ἐς λόγους	ἦλθεν.	οἱ δὲ τὸν Μαρτῖνον ἐξαπατῶντες
[2, 3]	ἄλλοις ὀλίγοις τισὶ παρ´ αὐτὸν	ἦλθεν·	οἳ δὴ ἐν χωρίῳ γενόμενοί
[2, 8]	ἐς κίνδυνόν τινα ἡ πόλις	ἦλθεν.	οὐ γὰρ εἶχον ὅθεν ὁρμώμενοι
[2, 7]	τὴν Περσῶν ἔφοδον ἐς Κίλικας	ἦλθεν.	οὗ δὴ καὶ Γερμανὸς ἀφίκετο
[2, 25]	ἑπομένοις ἐς χεῖρας τοῖς πολεμίοις	ἦλθεν,	ὠθισμοῦ τε γενομένου ἐτρέψατο τοὺς
[2, 29]	στρατῷ ἐς τὰ Λαζικῆς ἔσχατα	ἦλθεν,	ὡς τὸν ἐνταῦθα στενωπὸν διαφυλάξων
[2, 30]	στρατόπεδον εὐθὺ τοῦ Ῥιζαίου ἐχώρησαν.	ἔνθεν	δὲ ἐς Ἀθήνας ἐλθόντες διὰ
[2, 24]	Ἀδαρβιγάνων ἥκων πρὸς βορρᾶν ἄνεμον,	ἔνθεν	διενοεῖτο ἐς τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν
[2, 30]	παρὰ ποταμὸν Φᾶσιν ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες,	ἔνθεν	τε κατ´ ὀλίγους περιιόντες ἐληίζοντο
[2, 22]	τινα ὥραν τοῦ ἔτους ἔσχεν,	ὅθεν	ἂν καὶ σοφίσματα αἰτίας εὑρέσθαι
[2, 12]	ἣ δὴ ἐκ τῆς χώρας	ὅθεν	εἴληπτο ἐτύγχανεν οὖσα. καὶ ὁ
[2, 8]	πόλις ἦλθεν. οὐ γὰρ εἶχον	ὅθεν	ὁρμώμενοι τειχομαχοῖεν οἱ βάρβαροι, κατὰ
[2, 22]	σοφιστὴς καὶ μετεωρολόγος, ἐγὼ δὲ	ὅθεν	τε ἤρξατο ἡ νόσος ἥδε
[2, 13]	τε ἀφικόμενος ἐς πολιορκίαν καθίστατο.	ἔνδοθεν	δὲ Ῥωμαῖοι καὶ Μαρτῖνος ὁ
[2, 3]	ἔργον πεποίηται, Οὔννους δὲ τοὺς	οὐδαμόθεν	αὐτῷ γνωρίμους ἐπὶ τοῖς σοῖς
[2, 4]	ἐπὶ Ῥωμαίους ἀκούομεν ἀναπλάττειν αἰτίας	οὐδαμόθεν	ἡμῖν προσηκούσας. εἰκότως· οἱ μὲν
[2, 12]	τε τοῦ περιβόλου οὐ μακρὰν	ἄποθεν	ἔπεμψε Παῦλον, ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι πολιορκίᾳ
[2, 20]	οἳ δὴ Βελισάριον οὐ μακρὰν	ἄποθεν	ἥκειν ἀκούσαντες γράμματα πρὸς αὐτὸν
[2, 24]	τοῦ Μαρτίνου στρατοπέδου οὐ πολλῷ	ἄποθεν.	Ἰοῦστός τε ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς
[2, 25]	τοῖς ταύτῃ χωρίοις. Δούβιος δὲ	ἄποθεν	ὅσον εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σταδίων
[2, 18]	τινὰ τοῦ στρατοῦ εἶχεν, οὐκ	ἄποθεν	τοῦ περιβόλου, ἀλλ´ ὅσον ἀπὸ
[2, 21]	σώματα καλοὺς μάλιστα μακράν που	ἄποθεν	τοῦ στρατοπέδου ὡς κυνηγετήσων ἐστάλη,
[2, 6]	Μήδων στρατὸν Ἱεραπόλεως οὐ μακρὰν	ἄποθεν.	Χοσρόῃ τε ἐς ὄψιν ἥκων
[2, 8]	ποταμῷ καὶ αὐτοῦ οὐ πολλῷ	ἄποθεν.	Χοσρόης τε Παῦλον παρὰ τὸν
[2, 24]	αὐτῷ, οἳ δὴ μακράν τε	ἄποθεν,	ὥσπερ ἐρρήθη, ἐστρατοπεδευμένοι τοῦ ἄλλου
[2, 2]	Γότθους μέντοι, ὅπως μὴ κατάδηλοι	αὐτόθεν	γινόμενοι ξυγχέωσι τὰ πρασσόμενα, ἀλλὰ
[2, 17]	ἐκ πετρῶν ἀποτόμων, αἳ ταύτῃ	πανταχόθεν	ἀνέχουσιν· ἀφ´ οὗ δὴ καὶ
[2, 17]	μὲν πλεῖστον τοῦ στρατοῦ πέμψας	πανταχόθεν	ἀποπειρᾶσθαι τοῦ περιβόλου ἐκέλευε, κριῷ
[2, 8]	μὲν οὖν Πέρσαι ἰσχυρότατα ἐγκείμενοι	πανταχόθεν	τὰ τοξεύματα συχνὰ ἔπεμπον, ἄλλως
[2, 16]	δὲ γενόμενος Βελισάριος ἐν Μεσοποταμίᾳ	πανταχόθεν	τὸν στρατὸν ἤγειρε, καί τινας
[2, 27]	πρῶτος ἔλαβε τοῦ κακοῦ αἴσθησιν.	ἔνερθεν	γὰρ ἀπεφήνατο τοῦ καπνοῦ τὸ
[2, 22]	μόριον, ὃ δὴ τοῦ ἤτρου	ἔνερθέν	ἐστι, βουβὼν κέκληται, ἀλλὰ καὶ
[2, 17]	ἐς τὴν γῆν κατώρυχα ποιησάμενοι	ἔνερθεν	θατέρου τῶν πύργων ἐγένοντο, τῶν
[2, 13]	μὲν οὖν βαρβάρων ὀρθήν τινα	ἔνερθεν	ποιουμένων ὁδὸν ἐπὶ τὸ τῆς
[2, 27]	τοιάδε. διώρυχα ἐκ τῆς πόλεως	ἔνερθεν	τῶν πολεμίων τοῦ χώματος ἐργασάμενοι
[2, 27]	Περσῶν δὲ καὶ Ῥωμαίων πολλῶν	ὕπερθεν	ἀναβεβηκότων τοῦ χώματος, μάχης τε
[2, 11]	ξύλον ὁ ἱερεὺς φέρων ἐδείκνυεν,	ὕπερθεν	δὲ αὐτοῦ σέλας πυρὸς ἐπεφέρετο
[2, 27]	τις ἐς τῶν Περσῶν τοὺς	ὕπερθεν	ἑστῶτας ἦλθεν. αἰσθόμενοί τε τοῦ
[2, 27]	ἐνεργοῦντος τὸ χῶμα, καπνός τις	ὕπερθεν	πανταχῆ τοῦ λόφου ἐφαίνετο νύκτωρ,
[2, 26]	χοῦν τε πολύν τινα ἀτεχνῶς	ὕπερθεν	τῶν δένδρων ξυναμησάμενος μέγα τι
[2, 8]	φειδόμενοι ἔτι μᾶλλον ἢ πρότερον	ὕπερθεν	τῶν κειμένων ἅπαντες ἤλαυνον, γέγονέ
[2, 26]	ἔπεμψεν, ὃς δὴ τοῦ ἱπποδρόμου	καθύπερθέν	ἐστιν, ἄλλο μὲν οὐδὲν κακουργήσοντας,
[2, 3]	τὸ δόρυ, ὥσπερ ἐρρήθη, οἱ	ἀποκαυλισθὲν	ἐς τὴν γῆν ἔκειτο, σπασάμενος
[2, 11]	χρόνον ἐνταῦθα πρὸς Σύρου ἀνδρὸς	κομισθὲν	λάθρα. καὶ αὐτὸ οἱ πάλαι
[2, 19]	δὲ μαχίμων ἐν τούτοις ἀνδρῶν	ὄπισθεν	ἀπολελειμμένων, πορεύεσθαι. ὅπερ καὶ ἡμῖν
[2, 27]	τε αὐτῷ καὶ μηχανὰς προσῆγεν.	ὄπισθεν	δὲ τοὺς Σαρακηνοὺς ἅπαντας ξὺν
[2, 4]	ἦν, αὐτῷ δὲ τῷ ἡλίῳ	ὄπισθεν	εἵπετο. ὁ μὲν γὰρ ἐν
[2, 3]	Ἀρταβάνης δὲ Ἰωάννου παῖς Ἀρσακίδης	ὄπισθεν	ἐπιπεσὼν καὶ παίσας τῷ δόρατι
[2, 19]	διαβαίνωμεν, οὐ δεδιότες μὲν τοὺς	ὄπισθεν	κακουργήσοντας, εὖ δὲ εἰδότες ὅπη
[2, 13]	πρώτους Ῥωμαῖοι ἔκτειναν, οἱ δὲ	ὄπισθεν	φυγόντες κατὰ τάχος ἐς τὸ
[2, 11]	ἵππους ἐπέχεσθαι, ὅπως τὸ λοιπὸν	κατόπισθεν	γενόμενοι ἀγωνίζωνται· ὅπερ ἐπειδὴ οὕτως
[2, 30]	ἡμέρα τοῦ βίου. τῶν μέντοι	πρόσθεν	ἀξιωμάτων ἀνασώσασθαι οὐδ´ ὁτιοῦν ἔσχεν,
[2, 11]	τὸν τοῦ ἀρχαγγέλου νεὼν, οὗ	πρόσθεν	ἐμνήσθην, ἐκέλευεν. οἱ δὲ τοῦτον
[2, 26]	ἔχοντα, ἀρτήσαντες ἐκ ξύλων μακρῶν	ἐπίπροσθεν	ἀεὶ τὴν ἄγεσταν ἐργαζομένων ἐτίθεντο
[2, 19]	ἔν γε τῷ παρόντι τετύχηκεν.	ἐπίπροσθεν	γὰρ ἰοῦσιν ἡμῖν ἐνθένδε τε
[2, 19]	ἄρας τοίνυν παντὶ τῷ στρατῷ	ἐπίπροσθεν	ᾔει. ἀνύσαντές τε ἡμέρας ὁδὸν
[2, 30]	παντί τε τῷ Ῥωμαίων στρατῷ	ἐπίπροσθεν	ᾔει, ἐν ἀριστερᾷ ἔχων ποταμὸν
[2, 26]	ᾔρετο μέγα καὶ σπουδῇ πολλῇ	ἐπίπροσθεν	ᾔει. Ῥωμαῖοι δὲ οὐκ ἔχοντες
[2, 25]	τε καὶ ἄτακτοι κόσμῳ οὐδενὶ	ἐπίπροσθεν	ᾔεσαν, οὔτε τι ἔχοντες σύμβολον
[2, 11]	τὰ Βένετα ἐνδιδυσκομένῳ ἐγένετο παρελάσαντι	ἐπίπροσθεν	ἰέναι. εἵπετο δὲ αὐτῷ κατὰ
[2, 20]	οὐδενὶ λυμηνάμενον, ὁδῷ δὲ ἀεὶ	„ἐπίπροσθεν	ἰόντα. ἀλλ´ ἧκε παρ´ ἡμᾶς
[2, 21]	ἢ καί τισιν ἐξαπατηθέντα σοφίσμασιν,	ἐπίπροσθεν	μηκέτι χωρῆσαι, ἀλλὰ τῷ μὲν
[2, 5]	καὶ Κίλικας ἰέναι, οὐδὲν διαμελλήσας,	ἐπίπροσθεν	τὸν στρατὸν ἤλαυνε, τριῶν τε
[2, 6]	τὸ στράτευμα. ~Ἐτύγχανε δὲ ὀλίγῳ	ἔμπροσθεν	βασιλεὺς ἀρχὴν τῆς ἕω τὴν
[2, 8]	προσέβαλλε. ταύτῃ γὰρ, ὥς μοι	ἔμπροσθεν	ἐρρήθη, ἐπιμαχώτατος ὁ περίβολος ἦν.
[2, 1]	Ἰουλιανοῦ ἀδελφὸς ἦν, ὃς ὀλίγῳ	ἔμπροσθεν	ἐς Αἰθίοπάς τε καὶ Ὁμηρίτας
[2, 20]	πρότερον ἔτυχεν, ὥσπερ ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	λόγοις δεδήλωται. γνώμην δὲ εἶχεν
[2, 28]	ἔχοντι, οὗ δὴ ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	λόγοις ἐμνήσθην, ἅτε Περσῶν ἀναπείσαντος
[2, 29]	καταστησάμενος, ὥσπερ μοι ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	λόγοις ἐρρήθη, αἴτιος τῆς ἀποστάσεως
[2, 10]	γεγραμμένας, καθάπερ μοι ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	λόγοις ἐρρήθη. ἄνδρα μέντοι Ῥωμαῖον
[2, 15]	ξυνέπεσεν, ὥσπερ μοι ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	λόγοις ἐρρήθη, στρατιῶται Ῥωμαίων ἐπιχωριάζειν
[2, 3]	ἐς τοὺς αὐτῷ εἴκοντας γένοιτο,	ἐγγύθεν	σοι τὸ παράδειγμα παρ´ ἡμῶν
[2, 18]	ἐμποδὼν στήσεσθαι. καὶ τὸ παράδειγμα	ἐγγύθεν	ὑμῖν. Ναβέδην γὰρ στρατηγὸν τούτοις
[2, 3]	τε γὰρ καὶ πολεμίων τὸ	ἐντεῦθεν	ἀφροντιστήσας ἅπαντα ξυνέχεέ τε καὶ
[2, 26]	παρὰ σοῦ τι ξυμβῆναι φλαῦρον.	ἐντεῦθεν	γὰρ ἔγωγε ὥρμημαι, ὅσπερ σε
[2, 22]	Παλαιστίνους τοὺς Αἰγυπτίοις ὁμόρους ἦλθεν,	ἐντεῦθέν	τε κατέλαβε τὴν γῆν σύμπασαν,
[2, 19]	καὶ Θεόκτιστος ἀποπορεύσονται, ὡς ὁρᾷς	δήπουθεν,	αὐτίκα δὴ μάλα τὸν Ἀλαμουνδάρου
[2, 7]	χωροῦσα μισεῖσθαι, ὡς τὸ εἰκὸς,	εἴωθεν,	ἡ δὲ τῷ τῆς ὑπουργίας
[2, 27]	τε τοῦ ποιουμένου καὶ αὐτοὶ	ἄνωθεν	ἀρξάμενοι ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ μέσου
[2, 1]	τεκμηριούμενος, οὗ δὴ πρὸς πάντων	ἄνωθεν	ἔτυχε (Στρᾶτα γὰρ ἡ ἐστρωμένη
[2, 3]	ἔργων δικαίως. εἰρήσεται δὲ μικρὸν	ἄνωθεν	ὅπως δὴ ἅπασι παρακολουθεῖν τοῖς
[2, 4]	σκόπει μὲν τὸ μέτρον τῶν	ἑκατέρωθεν	κατὰ τὸν πόλεμον ἀπολουμένων καὶ
[2, 27]	ἐπιβαλόντες, ἐκ δὲ ἄκρου χώματος	κάτωθεν,	ὃ πρὸς τῷ τείχει ἐτύγχανεν
[2, 11]	ἐθαμβεῖτό τε καὶ ἐγεγήθει καὶ	ἔκλαιεν,	ἤδη τε ἅπαντες ὑπὲρ τῆς
[2, 2]	εὖνοι μὲν οὐκ ἄν ποτε	εἶεν,	δυνάμει δὲ κρείσσους γενόμενοι οὐδὲν
[2, 28]	τινός ποτε καιροῦ λαβέσθαι δυνατοὶ	εἶεν.	καὶ πρὸς Οὔννων τῶν Λαζικῇ
[2, 21]	διάβασιν Χοσρόῃ ἀναχαιτίζειν ποτὲ ἱκαναὶ	εἶεν·	(ὅ τε γὰρ ποταμὸς πολλαχῆ
[2, 22]	τῶν τεθνηξομένων τὸν ἀριθμὸν ἀνάγραπτοι	εἶεν.	τοῖς δὲ πλείστοις οὔτε ὕπαρ
[2, 7]	τε καὶ „ἀτιμοτάτοις ταῦτα ἐπικαλεῖς,	σκοπήσειεν	ἄν τις, ἀνάγκη μηδὲν ἀντιλέγοντα
[2, 1]	λόγῳ τινὶ εὐπρεπεῖ τὰς σπονδὰς	λύσειεν.	ὑπὲρ ὧν κοινολογησάμενος Ἀλαμουνδάρῳ ἐκέλευεν
[2, 29]	φράσας ἐφ´ ὅτῳ δὴ αὐτὰ	πέμψειεν,	ἀλλὰ τῷ λόγῳ μηχανὰς ἐν
[2, 21]	τοὺς πρέσβεις ἐς Πέρσας ἥκιστα	πέμψειεν,	ἐφ´ ᾧ τὰ ἀμφὶ τῇ
[2, 27]	ἑκάτερα τοῦ μέσου ὤρυσσον, ὅπως	λάβοιεν	τοὺς ἐκείνῃ κακουργοῦντας Ῥωμαίους. ὃ
[2, 26]	μὴ πάντα σφίσι τὰ χρήματα	δοῖεν	ὅσα τοῦ περιβόλου ἐντὸς ἔχουσιν·
[2, 21]	ὑπεδέχετο ἐπιτελέσειν, εἴ τινά οἱ	δοῖεν	τῶν δοκίμων ἐν ὁμήρων λόγῳ
[2, 26]	Πέτρον τε καὶ Περάνιον αὐτῷ	παραδοῖεν	Ῥωμαῖοι, ὅτι δή οἱ, δοῦλοί
[2, 12]	ξυμβαίνει εἶναι, ξὺν τῷ ἡγεμόνι	ἐκδοῖεν	σφίσι. Χαλκιδεῖς δὲ ἐς δέος
[2, 22]	τοῖς δωματίοις, ὅτι δὴ οὐκ	ἐπαΐοιεν	προσεποιοῦντο, καίπερ ἀρασσομένων αὐτοῖς τῶν
[2, 3]	ἐπιβουλεύοντες ἐν σπονδαῖς τοῖς πέλας	ἁλοῖεν.	τὸ γὰρ ἔγκλημα τῷ ἐγκεχειρηκότι,
[2, 30]	ὅπως πόρρω που τῶν νυκτῶν	ἐπιπέσοιεν	σφίσι· τετρακισχίλιοι δὲ καὶ μύριοι
[2, 22]	ἰδέαν ὤφθη, ὅσοι τε αὐτοῖς	παραπίπτοιεν,	παίεσθαι ᾤοντο πρὸς τοῦ ἐντυχόντος
[2, 8]	οὐ γὰρ εἶχον ὅθεν ὁρμώμενοι	τειχομαχοῖεν	οἱ βάρβαροι, κατὰ κορυφὴν ἔκ
[2, 30]	ἔμελλον τῶν ἐπιτηδείων, οἷς ἂν	ἐντύχοιεν,	πολλὰ μὲν ἐς τὸ ἐν
[2, 21]	ἢ τὸν Οὐίττιγιν ἐς Βυζάντιον	ἤνεγκεν.	ἦν γὰρ ὡς ἀληθῶς λόγου
[2, 4]	Οὐίττιγιν καθελὼν ζῶντα ἐς Βυζάντιον	ἤνεγκεν.	ὅπως δὲ ὁ Περσῶν στρατὸς
[2, 24]	ἐς βασιλέα Ἰουστινιανὸν, οὕσπερ ἠκηκόει,	ἀνήνεγκεν.	οἷς δὴ ὁ βασιλεὺς αὐτίκα
[2, 3]	Πέρσαις καθαρὸν ἦν ἐς πάντας	ἐξήνεγκεν	ἅ τε Οὐίττιγις ἔγραψε καὶ
[2, 5]	ἔκτειναν. τὴν μέντοι ὀργὴν οὐκ	ἐξήνεγκεν,	ἀλλ´ ὑπὸ τῷ προσώπῳ ἀκριβῶς
[2, 9]	λήθην ἀφῖχθαι, καὶ χρημάτων μὲν	ἕνεκεν	ἐπὶ πᾶν ἄγος καθεῖναι τὴν
[2, 5]	ἀφίκετο, ἐς δὲ τὸ ἔδαφος	καθῆκεν	αὑτὸν καὶ δεδακρυμένος ἱκέτευε φείδεσθαι
[2, 26]	πρὸ τοῦ τείχους ἐν τετραγώνῳ	ξυνέθηκεν,	οὗ δὴ βέλος ἐκ τῆς
[2, 3]	ἀμφί τε τῷ πρακτέῳ βουλὴν	προὔθηκεν.	ἔνθα δὴ ἐλέχθησαν μὲν γνῶμαι
[2, 19]	ἅπαντας ξυγκαλέσας τοὺς ἄρχοντας βουλὴν	προὔθηκεν.	οὗ δὴ ἀναστὰς πρῶτος Ἰωάννης
[2, 26]	ἀγέλη αὐτόματος ἐς τοὺς ποιμένας	ἐπανῆκεν	αὖθις. τῶν τέ τις Οὔννων
[2, 12]	ἐκ χώρας ἑκάστης· οὕτω τε	ἐπανῆκεν	εἰς Ῥώμην, τόν τε χοῦν
[2, 3]	τοὺς ἑῴους ἤδη μετελθεῖν ὑμᾶς	ἐγκεχείρηκεν,	ἐπεὶ καὶ μόνον ἀπολέλειπται αὐτῷ
[2, 25]	τῇ Ἑλλήνων φωνῇ, ὅτι δὴ	ἐφέστηκεν	εἷς ὢν ἅπασι τοῖς ταύτῃ
[2, 23]	τὸ ἀκριβὲς ἀπολεξαμένη τοὺς πονηροτάτους	ἀφῆκεν.	ἀλλὰ ταῦτα μὲν τῷ ὑστέρῳ
[2, 7]	ὁ Χοσρόης ἐς τὴν ἀκρόπολιν	ἀφῆκεν	ἰέναι. ὃς δὴ ἐνταῦθα γενόμενος
[2, 22]	ἐπ´ ἀκεραίῳ τῇ γλώσσῃ περιγενέσθαι	τετύχηκεν,	ἀλλ´ ἢ τραυλίζουσιν, ἢ μόλις
[2, 15]	μὲν περιττὰ παρ´ ἐκείνοις εἶναι	τετύχηκεν,	ἀναγκάζουσιν οὐχ ἑκόντας ὠνεῖσθαι Λαζοὺς,
[2, 22]	ᾠκημένοις χρόνῳ τῷ προτέρῳ διεφθάρθαι	τετύχηκεν.	ἀρξαμένη δὲ ἀεὶ ἐκ τῆς
[2, 6]	οἶμαι, ὃν δὴ ἐπιμαχώτατον πολλαχόσε	τετύχηκεν	εἶναι, καί τι Ῥωμαίοις τῶν
[2, 30]	τοῖς καὶ τῶν ἀρχόντων ἕνα	τετύχηκεν	εἶναι, ὀλίγοι δέ τινες ἐν
[2, 15]	δὲ ὕστερον τοῖς ἡμετέροις προγόνοις	τετύχηκεν	εἴτε παρ´ ὑμῶν ἀμεληθεῖσιν εἴτε
[2, 19]	ἡμῖν ἔν γε τῷ παρόντι	τετύχηκεν.	ἐπίπροσθεν γὰρ ἰοῦσιν ἡμῖν ἐνθένδε
[2, 3]	ἔν τε ὑπωρείαις καὶ φάραγξι.	τετύχηκεν	οὖν τῶν τε Ἀρμενίων ὀλίγους
[2, 19]	ὁ χρόνος τὸ Σαρακηνῶν ἀνάθημα	παρῴχηκεν	ἤδη. Βελισαρίῳ γοῦν συχνὰ προσιόντες
[2, 15]	δυνατὰ εἴη. πολλῶν γὰρ ἀπαγγελλόντων	ἔφασκεν	ἀκηκοέναι τὰ πρότερα δύσοδον ἐπιεικῶς
[2, 1]	δή οἱ τοὺς Οὔννους αὐτοὺς	ἔφασκεν	ἐγχειρίσαι ἐς ὄψιν ἐλθόντας. ταῦτα
[2, 28]	Χοσρόης δὲ οὐ ῥᾴδιον αὐτοὺς	ἔφασκεν	εἶναι ἀλλήλοις ξυμβῆναι, ἢν μή
[2, 30]	θρήνων ἀξίαν Ῥωμαίων τὴν πολιτείαν	ἔφασκεν	εἶναι, οἷς γε δὴ ἐς
[2, 5]	δὲ (χρήματα γάρ οἱ οὐκ	ἔφασκεν	εἶναι) τὴν πρᾶξιν ἄντικρυς ἀνεδύετο.
[2, 25]	Ἀγγλῶν παντὶ τῷ Μήδων στρατῷ	ἔφασκεν.	ὃ δὴ ὁ Ναρσῆς ἀκούσας
[2, 13]	προτεινόμενοι· ὁ δὲ οὐ προσήκειν	ἔφασκεν,	ὅτι δὴ οἱ πλεῖστοι οὐ
[2, 28]	ὁρίοις ἀπαντήσας τῷ πρεσβευτῇ τούτῳ	ἔφασκεν	οὐ κατὰ πρεσβείαν τὰ ποιούμενα
[2, 8]	(καὶ γάρ οἱ Μέγας χρήματα	ἔφασκεν	οὐδαμῆ πεπεικέναι Ἀντιοχέας φέρειν) παντὶ
[2, 2]	τῶν καιρῶν ἀκμὴ ἐπανιέναι οὐδαμῶς	πέφυκεν.	ἄμεινον δὲ προτερήσαντα ἐν τῷ
[2, 30]	ὅπερ ἐς τοὺς ἀνθρώπους ὡραΐζεσθαι	πέφυκεν,	ἀπὸ μειζόνων τε καὶ ὑψηλοτέρων
[2, 7]	ταὐτὸ τοῦτο ἐκφερομένη ἐλεεῖσθαι ἱκανῶς	πέφυκεν.	ἔασον τοίνυν ἡμᾶς ἅπαντα, ὦ
[2, 15]	ἀδικουμένους ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ ῥύεσθαι	πέφυκεν.	ἔνια δὲ εἰπεῖν ὧν τετολμήκασιν
[2, 19]	ἀεὶ τοὺς αὐτῇ χρωμένους ἱκανῶς	πέφυκεν.	ἡμεῖς μὲν οὖν ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι
[2, 7]	τὸ τῷ λόγῳ κρατεῖν ἕπεσθαι	πέφυκεν.	ἢν δέ τῳ ἐξῇ τἄλλα
[2, 15]	δὲ αὐτοῖς χρησιμώτατα φέρειν Λαζικὴ	πέφυκεν,	οἵδε ἀξιοῦσι δῆθεν τῷ λόγῳ
[2, 5]	τῇ πόλει, ὡς τὸ εἰκὸς,	ἔδωκεν.	ἦν δὲ ἡ Ζηνοβία Ὀδονάθου
[2, 19]	„Ἐμπειρία πολέμων πολλῶν, ἄνδρες ἄρχοντες,	δέδωκεν	ἡμῖν ἐν τοῖς τῶν πραγμάτων
[2, 22]	ὀρθῶς καὶ δικαίως τῶν τετελευτηκότων	ἀπέδωκεν,	ὅπερ καὶ τοῖς ἀμφ´ αὐτὴν
[2, 3]	ἔστησαν, καὶ ὁ Σίττας οὐκέτι	ἐδίωκεν,	ἀλλ´ αὐτοῦ ἔμενεν. ἄφνω δέ
[2, 4]	στρατὸς ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων	ἐσέβαλεν,	ἐρῶν ἔρχομαι. Ἡνίκα Χοσρόου πολεμησείοντος
[2, 13]	Ἔδεσσάν τε καὶ Κωνσταντίναν ἐξελεῖν	ἤθελεν.	ἀλλ´ Ἐδέσσης μὲν ἀγχοῦ γενόμενος
[2, 9]	δὲ τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα παραδηλοῦν	ἤθελεν,	ἐξεπιστάμενος ὅτι δὴ αὐτὸς αἰτιώτατος
[2, 20]	χωρίου του ἅλωσιν τρέπεσθαι οὐδαμῆ	ἤθελεν,	ἐπεὶ τὰ ἐν ποσὶ μέχρι
[2, 28]	δὴ ἕνεκα προσποιεῖσθαι Χοσρόης Λαζικὴν	ἤθελεν,	ἐπὶ Λαζοῖς δὲ τὸ θαρσεῖν
[2, 13]	οὐκέτι τὰ ξυγκείμενα ἐπιτελῆ ποιήσειν	ἤθελεν,	ἐπικαλῶν Χοσρόῃ ὅτι δὴ πόλιν
[2, 4]	καὶ τῆς ἐγχειρήσεως αὐτὸν ἀπαγαγεῖν	ἤθελεν.	ἐτύγχανε δέ τις ἐς Βυζάντιον
[2, 13]	τε Ἀντιοχέων αἰχμαλώτους ἀποδίδοσθαι ἅπαντας	ἤθελεν.	ὅπερ Ἐδεσσηνοὶ ἐπειδὴ ἔμαθον, προθυμίαν
[2, 1]	τὴν διάνοιαν, ἀλλὰ σκήψεις ἐπινοεῖν	ἤθελεν,	ὅπως δὴ λόγῳ τινὶ εὐπρεπεῖ
[2, 13]	πόλιν. ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης Ἀμίδαν	εἷλεν,	Ἔδεσσάν τε καὶ Κωνσταντίναν ἐξελεῖν
[2, 17]	τοῦ αἰφνιδίου ἐς τὸ ἔδαφος	καθεῖλεν	αὐτίκα. Ῥωμαῖοι δὲ, οἳ ἐν
[2, 21]	Χοσρόης ἀνδραποδίσας ἅπαν ἐς ἔδαφος	καθεῖλεν.	ὀλίγῳ τε ὕστερον τὸν ὅμηρον
[2, 5]	ξύμπασαν τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος	καθεῖλεν.	οὕτω τε τὸν Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο,
[2, 3]	Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ τῶν τις ἐπιτηδείων	διέβαλλεν,	Ἀκάκιος ὄνομα, κακουργεῖν τε ἐς
[2, 26]	ξυναμησάμενος μέγα τι χρῆμα λίθων	ἐπέβαλλεν,	οὐκ ἐχόντων εἰς οἰκοδομίαν ἐπιτηδείως,
[2, 26]	τέταρτον ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων	ἐσέβαλλεν,	ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν τὸ στράτευμα
[2, 15]	ἅλωσιν ξὺν τῷ Κέλερος στρατῷ	ἐσέβαλλεν	ἐς τὴν Περσῶν γῆν. φιλανθρωπίᾳ
[2, 24]	αὐτὸν ἀνεπισκέπτως ἐς τὴν πολεμίαν	ἐσέβαλλεν.	ὅπερ ἡμέρᾳ τῇ ἐπιγινομένῃ γνόντες
[2, 11]	Ἀείμαχος ὄνομα. ὃς ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι	ἔμελλεν,	ἐπιστραφεὶς ἐκ τοῦ αἰφνιδίου λίθῳ
[2, 29]	Πέτρας τῷ περιβόλῳ καταστησόμενος ταῦτα	ἔστελλεν.	ἔπειτα δὲ Περσῶν μαχίμους τριακοσίους
[2, 29]	τε καὶ πεζῶν ἐπ´ αὐτοὺς	ἔστελλεν,	οἷς δὴ ἄρχοντα Μερμερόην ἐπέστησεν.
[2, 19]	μὲν Ἀρέθᾳ πειθομένοις ἅπαντα πράσσειν	ἐπέστελλεν,	Ἀρέθαν δὲ ἅπαντα ἐκέλευε τὰ
[2, 17]	πύλας χρῆσθαι τῶν τινι ἀρχόντων	ἐπέστελλεν,	ἐν δὲ τῷ λόφῳ καθήμενος,
[2, 24]	τάχιστα ἐσβάλλειν εἰς τὴν πολεμίαν	ἐπέστελλεν.	εὖ γὰρ οἶδεν ὡς αὐτοῖς
[2, 13]	παντὶ τῷ στρατῷ ὡς πολιορκήσων	ἐπέστελλεν.	ἦν δὲ Κωνσταντίνης ἱερεὺς τότε
[2, 12]	τῷ στρατῷ ὡς τάχιστα διαβαίνειν	ἐπέστελλεν,	ὑπειπὼν μὲν τὴν γέφυραν τρίτῃ
[2, 18]	καὶ τοῖς ἀμφὶ τὸν Πέτρον	ἐπέστελλεν	ὡς ἐπὶ ξυμβολῇ παρατάσσεσθαι μέχρι
[2, 20]	Ἰουστινιανοῦ χώρᾳ, καὶ ταύτῃ διαφερόντως	μὲν	ἀγαθῇ, φρουρὰν δὲ οὐδαμῆ στρατιωτῶν
[2, 13]	Κωνσταντίναν ἐξελεῖν ἤθελεν. ἀλλ´ Ἐδέσσης	μὲν	ἀγχοῦ γενόμενος τῶν μάγων ἀνεπυνθάνετο
[2, 21]	Ἀκακίου, ἄνδρα Ἀρμένιον γένος, βασιλεῖ	μὲν	ἀεὶ ἐν παλατίῳ τὰ ἐς
[2, 22]	τετελευτηκότων ἁπτομένῳ ξυνέβη, ἐπεὶ πολλοὶ	μὲν	ἀεὶ καὶ τοὺς οὐδὲν σφίσι
[2, 16]	καὶ Συρίας χωρία κατ´ ἐξουσίαν	μὲν	Ἀλαμούνδαρος ταῦτα ληίζηται, βασιλεὺς δὲ
[2, 12]	καὶ παιδία καὶ βασιλεία βραχεῖα	μὲν,	ἀλλ´ ἐν γῇ τῇ πατρῴᾳ;
[2, 8]	Πέρσας ἐπὶ τὸ τεῖχος ἄλλους	μὲν	ἄλλῃ προσβάλλειν τοῦ ποταμοῦ ἐκέλευεν,
[2, 18]	καταστήσομεν. Ταῦτα Βελισαρίου εἰπόντος οἱ	μὲν	ἄλλοι πάντες ἐπείθοντό τε καὶ
[2, 28]	Ῥωμαίων αὐλίσασθαι. χρῆν γὰρ τοὺς	μὲν	ἄλλους ἅπαντας ἐν χωρίῳ Ἀμμώδιος
[2, 2]	ὄψιν ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Τοὺς	μὲν	ἄλλους ἅπαντας, ὦ βασιλεῦ, πρέσβεις
[2, 26]	ἐργαζομένῳ καὶ πόλεων ἀνδραποδισμοὺς τῶν	μὲν	ἄλλων ἴσως ὀνομάτων παρέσται τυχεῖν,
[2, 26]	Χοσρόης ἐν τοῖς βασιλείοις Ἐδεσσηνοὺς	μὲν	ἀνδραποδιεῖν ἠπείλησεν ἅπαντας ἐς τὰ
[2, 8]	ἀμύνασθαι. ἐνταῦθα τῶν Ἀντιοχέων πολλοὶ	μὲν	ἄνδρες, γυναῖκες δὲ πᾶσαι ξὺν
[2, 10]	βουλομένῳ τῷ θεῷ εἴη πράγματα	μὲν	ἀνδρὸς ἢ χωρίου του ἐπαίρειν
[2, 28]	εὖ εἰδὼς τὰ πρασσόμενα, Ῥωμαῖος	μὲν	ἀνὴρ, αὐτόμολος δὲ ὀλίγῳ πρότερον
[2, 4]	δὲ ἡ γραφὴ τάδε „Ξυνετῶν	μὲν	ἀνθρώπων ἐστὶ καὶ οἷς τὰ
[2, 22]	ἑκάστῃ διατριβὴν ἔχειν, ἐς οὐδένας	μὲν	ἀνθρώπων παρέργως τῷ φθόρῳ χρωμένη,
[2, 2]	δυνάμενος ἐν τοῖς καθεστῶσι, γῆν	μὲν	ἅπασαν ξυλλαβεῖν ἐπεθύμησεν, ἑκάστην δὲ
[2, 27]	ὑπεραίρων ἐπὶ μέγα ἐπῆρτο, Μαρτῖνον	μὲν	ἀπεπέμψαντο διαρρήδην ἀπειπόντες τὴν ξύμβασιν,
[2, 27]	ὃ δὴ γνόντες Ῥωμαῖοι τούτου	μὲν	ἀπέσχοντο, χοῦν ἐπὶ τὸν κενωθέντα
[2, 12]	πρὸς ἑκατέρου βασιλέως ἐμπεπτωκότες στρατιώτας	μὲν	ἀπώμοσαν ὡς ἥκιστα ἐπιδημεῖν σφίσι,
[2, 19]	ἀγαθοὺς τὰ πολέμια. καὶ αὐτοῖς	μὲν	Ἀρέθᾳ πειθομένοις ἅπαντα πράσσειν ἐπέστελλεν,
[2, 5]	ἐπῆγεν. ἐτύγχανε δέ τις ὄνομα	μὲν	Ἀρσάκης, Ἀρμένιος δὲ γένος, τῶν
[2, 5]	ἀνθρώπων οἰκτρῶν καὶ πόλεως Ῥωμαίοις	μὲν	ἀτιμοτάτης, Πέρσαις δὲ ἐν οὐδενὶ
[2, 12]	εἴληπτο ἐτύγχανεν οὖσα. καὶ ὁ	μὲν	Αὔγουστος ἐπὶ πλεῖστον τὰ ποιούμενα
[2, 5]	τῷ ξυγκειμένῳ τὰ χρήματα, διπλάσια	μὲν	αὐτὰ δώσειν, αὐτὸν δὲ ἱερέα
[2, 22]	ἐμπεφυκὸς εὗρον. ἔθνησκον δὲ οἱ	μὲν	αὐτίκα, οἱ δὲ ἡμέραις πολλαῖς
[2, 27]	τὸ τεῖχος ἐπιβουλὴν, ὅπως, ἢν	μὲν	αὐτὸ ἐξελεῖν δύνωνται, μηδαμῆ ἐς
[2, 7]	ἐβούλετο. τῶν δὲ στρατιωτῶν ὀλίγοι	μὲν	αὐτοῖς τινες εἵποντο, οἱ δὲ
[2, 11]	ἄνθρωπον ἐξαιτούμενοι. Χοσρόης δὲ ὡμολόγησε	μὲν	αὐτοῖς τὸν ἄνδρα ἀφήσειν, λάθρα
[2, 21]	ἀγωνίαν, διαφέρειν δὲ, ὅτι νικήσας	μὲν	αὐτὸς τὸν Καίσαρος νικήσει δοῦλον,
[2, 8]	ἐθέλειν τε κατὰ τάχος δέξασθαι	μὲν	αὐτοὺς τῇ πόλει, ξὺν αὐτοῖς
[2, 6]	στρατηγίδα διελὼν δίχα, καὶ τὰ	μὲν	ἄχρι ἐς ποταμὸν Εὐφράτην ἐς
[2, 7]	ἀφίκετο καὶ πρηνὴς κείμενος οὐδὲν	μὲν	Βεροιαίοις ἰσχυρίζετο ἀπολελεῖφθαι τῶν πάντων
[2, 12]	ἐπεὶ ἐς Βάτνην ἀφίκετο, πόλισμα	μὲν	βραχὺ καὶ λόγου οὐδενὸς ἄξιον,
[2, 3]	ἔτυψε πληγῇ ἐγκαρσίᾳ. καὶ τὸ	μὲν	βρέγμα ὅλον ἀφείλετο, τοῦ δὲ
[2, 21]	τοῖς „ἀνθρώποις τὰ πράγματα. οἱ	μὲν	γὰρ ἄλλοι, ἤν τι ἀντιλέγοιτο
[2, 19]	τὰ Ῥωμαίων πράγματα βλάψωμεν. τόλμα	μὲν	γὰρ ἀμαθὴς ἐς ὄλεθρον φέρει,
[2, 22]	νόσῳ ἁλισκομέναις ὁ θάνατος. αἱ	μὲν	γὰρ ἀμβλίσκουσαι ἔθνησκον, αἱ δὲ
[2, 4]	τῷ ἡλίῳ ὄπισθεν εἵπετο. ὁ	μὲν	γὰρ ἐν αἰγοκέρῳ ἦν, αὐτὸς
[2, 7]	δὲ ἅπαντα ἀκούσῃ πρᾴως. ἐγὼ	μὲν	γὰρ, ἐπειδὴ ἅπερ Ἀντιοχεῦσιν ἐπήγγελλες,
[2, 15]	Ῥωμαῖοι καθ´ ἡμῶν ἄξιον. τῷ	μὲν	γὰρ ἡμετέρῳ βασιλεῖ τὸ σχῆμα
[2, 8]	τῇ τούτων σωτηρίᾳ γινώσκειν. οἱ	μὲν	γὰρ καὶ πρὸ τῶν κινδύνων
[2, 4]	ἀφορμὰς οὐδαμῆ οὔσας ἐπιτεχνᾶσθαι. εἰρήνην	μὲν	γὰρ καταλύσασιν ἐς πόλεμον ἰέναι
[2, 16]	μηδὲν ὑμᾶς τοῦτο εἰσίτω. ὁ	μὲν	γὰρ μακράν που ἀπολελειμμένος τῶν
[2, 2]	προέσθαι, ὀρθῶς ἂν εἴποι. ὁ	μὲν	γὰρ νεωτεροποιός τε ὢν φύσει
[2, 11]	πίστεως κρεῖσσον ἐνταῦθα γενέσθαι. τὸ	μὲν	γὰρ ξύλον ὁ ἱερεὺς φέρων
[2, 20]	διὰ ταῦτα χαλεπῶς ἔχειν. χρήματα	μὲν	γὰρ οὐδεπώποτε αὐτῷ γεγονέναι, καὶ
[2, 15]	ἐν πόντῳ ᾠκημένους ἐργαζόμενοι. αὐτοὶ	μὲν	γὰρ οὔτε ἅλας οὔτε σῖτον
[2, 29]	πολεμίων ὀλίγων ὄντων. κατ´ ἀρχὰς	μὲν	γὰρ οὐχ ἥσσους ἢ πεντακόσιοι
[2, 4]	οὐδαμόθεν ἡμῖν προσηκούσας. εἰκότως· οἱ	μὲν	γὰρ τὰ παρόντα περιστέλλειν ἐν
[2, 22]	νόσον ἐπιτηδείως ἔχοντα ἔπασχον· οἷς	μὲν	γὰρ τὸ κῶμα ἐπέκειτο, πάντων
[2, 7]	ἐστὶν, ἀγνωμοσύνης κεχωρίσθαι ἀσθένειαν. ἡ	μὲν	γὰρ τρόπου ἀκολασίᾳ ἐς τὸ
[2, 12]	τίνα ποτὲ εἴη. ἔπειτα τὴν	μὲν	γῆν ἄλλην ἄλλῃ τοῦ ἱπποδρομίου
[2, 3]	βουλὴν προὔθηκεν. ἔνθα δὴ ἐλέχθησαν	μὲν	γνῶμαι πολλαὶ ἐφ´ ἑκάτερα φέρουσαι,
[2, 27]	τοὺς φεύγοντας σαγηνεύσαντες λάβωσι. τοιαύτῃ	μὲν	γνώμῃ τὸ στράτευμα ὁ Χοσρόης
[2, 29]	αὐτίκα δὴ μάλα. καὶ εἰ	μὲν	Δαγισθαῖος εὐθὺς ἤθελε πῦρ τοῖς
[2, 12]	οἱ δὲ ἀμφὶ τῇ πόλει	μὲν	δεδιέναι ἥκιστα ἔφασκον, ὅπως δὲ
[2, 28]	αἱρήσειν, οὐδενὸς σφίσιν ἀντιστατοῦντος. τούτων	μὲν	δὴ ἕνεκα προσποιεῖσθαι Χοσρόης Λαζικὴν
[2, 11]	τὰς Χοσρόου ἐντολὰς ᾤοντο. ταῦτα	μὲν	δὴ οὕτως ἔσχε. Χοσρόης δὲ
[2, 29]	ἦλθε. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς ἐπιτελέσειν	μὲν	διενοεῖτο τὴν αἴτησιν, ἐπιγενομένης δέ
[2, 8]	τε καὶ ἀπορουμένοις ἐῴκεσαν, ἐμοὶ	μὲν	δοκεῖ, προλοχίζεσθαι τὰς δυσχωρίας ἐνέδραις
[2, 4]	τὰ Βυζαντίων προάστεια. καὶ φρούρια	μὲν	δύο καὶ τριάκοντα ἐν Ἰλλυριοῖς
[2, 23]	τρισὶ μάλιστα. καὶ κατ´ ἀρχὰς	μὲν	ἔθνησκον τῶν εἰωθότων ὀλίγῳ πλείους,
[2, 30]	ὁ γὰρ ποταμὸς οὗτος βάθους	μὲν	εἴπερ τις ἄλλος ἱκανώτατα ἔχει,
[2, 19]	χωρία στελλέσθω. Σαρακηνοὶ γὰρ τειχομαχεῖν	μέν	εἰσιν ἀδύνατοι φύσει, ἐς δὲ
[2, 17]	τοιῷδε. Πέτρα ἡ πόλις πὴ	μὲν	ἐκ θαλάσσης ἀπρόσοδός ἐστι, πὴ
[2, 30]	Περσῶν ἐντυχόντες πολλοὺς ἔκτειναν. οὕτω	μὲν	ἐκ Λαζικῆς Πέρσαι ἀπήλλαξαν, Ῥωμαῖοι
[2, 12]	δὲ ξυνεχώρει καὶ τοῦτο. οὕτω	μὲν	ἐκ Ῥώμης ἀπαλλαγεὶς Αὔγαρος ἐς
[2, 11]	οὔτε εὑρὼν οὔτε λυμηνάμενος ἀπελούσατο	μὲν	ἐκ τῆς θαλάσσης τῷ ὕδατι
[2, 13]	(ἐς ὕψος γὰρ διήκει πύργος	μὲν	ἕκαστος ποδῶν ἑκατὸν, τὸ δὲ
[2, 12]	τῆς ἐπιστολῆς τὸ ἀκροτελεύτιον οἱ	μὲν	ἐκείνου τοῦ χρόνου τὴν ἱστορίαν
[2, 13]	ἑξήκοντα) τὸ δὲ ἐκτὸς πολλῷ	μὲν	ἔλασσον συμβαίνει εἶναι, ἄλλως δὲ
[2, 21]	στρατῷ ἐστρατοπεδεῦσθαι ἐν Εὐρωπῷ, πρόσω	μὲν	ἐλαύνειν οὐκέτι ἔγνω, τῶν δὲ
[2, 9]	ἐν γῇ τῇ Ῥωμαίων, ἀπονώτατα	μὲν	ἑλεῖν ἴσχυσα, τοῦ θεοῦ αὐτοσχεδιάσαντος
[2, 14]	εὗρε. τῶν δὲ Γότθων Οὐίττιγις	μὲν	ἐν Βυζαντίῳ ἔμεινεν, οἱ δὲ
[2, 18]	ὁδοῦ κατὰ μέσον ἐγένοντο, Βελισάριος	μὲν	ἐν δεξιᾷ τὸ στράτευμα ἦγεν,
[2, 29]	σφίσιν ἐπὶ κοινῆς βουλευσαμένοις Φάβριζον	μὲν	ἐν Πέτρᾳ τῇ πόλει γενέσθαι,
[2, 28]	πεντακοσίους ξυνέπεμψεν, ἐπιστείλας σφίσι γενέσθαι	μὲν	ἐν πόλει Δάρας, ἐν οἰκίαις
[2, 3]	κεφάλαιον οὔπω λέλεκται. οὐκ Ἀλαμούνδαρον	μὲν	ἐν σπονδαῖς τὸν σὸν, ὦ
[2, 19]	τὰ Περσῶν ἤθη ἀπήλαυνε. ταῦτα	μὲν	ἐν τῇ δευτέρᾳ Χοσρόου ἐσβολῇ
[2, 13]	ἐν σπονδαῖς ἐξελεῖν ἐνεχείρησε. ταῦτα	μὲν	ἐν τῇ πρώτῃ Χοσρόου ἐσβολῇ
[2, 21]	Βασσάκῃ ἐς Βυζάντιον ἦλθον. ταῦτα	μὲν	ἐν τῇ τρίτῃ Χοσρόου ἐσβολῇ
[2, 5]	ὑπὸ Μήδοις γεγενημένην. ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις ἐγένετο.
[2, 2]	μήτε αὐτὸς πάθῃς, ἀλλ´ ὅρα	μὲν	ἐν τοῖς ἡμετέροις κακοῖς ὅσα
[2, 28]	Περσῶν ἀμυνόντων σφίσι. καὶ Ἀλαμούνδαρος	μὲν	ἕνα τῶν Ἀρέθα παίδων ἵππους
[2, 26]	οὐδ´ ἂν αὐτὸς ἀντείποι, πεῖσαι	μὲν	ἔναγχος τὸν Περσῶν βασιλέα, ὄντα
[2, 19]	τινὲς, ὅπως αὐτοί τε, μηδενὸς	μὲν	ἐναντιώματος σφίσι φανέντος, τὰ ἀνήκεστα
[2, 9]	ἐς λήθην ἀφῖχθαι, καὶ χρημάτων	μὲν	ἕνεκεν ἐπὶ πᾶν ἄγος καθεῖναι
[2, 4]	Ἰλλυριοὺς καὶ Θεσσαλοὺς ληισάμενοι τειχομαχεῖν	μὲν	ἐνεχείρησαν ἐν Θερμοπύλαις, τῶν δὲ
[2, 26]	τοῖς Οὔννοις ἐπιβεβοηθηκότων πολλῶν, ἀγέλην	μὲν	ἐνθένδε ἀφελέσθαι τινὰ οἱ βάρβαροι
[2, 8]	αὐτοὺς ᾔει. Ἀντιοχέων δέ τινες	μὲν	ἐνθένδε ξὺν τοῖς χρήμασιν ἐξαναστάντες
[2, 20]	τῷ περιβόλῳ ποιήσασθαι. καὶ οἱ	μὲν	ἐνταῦθα γενόμενοι ἔργου εἴχοντο, Σεργιουπολῖται
[2, 25]	ἡμερῶν ὀκτὼ διέχει. καὶ πεδία	μὲν	ἐνταῦθα ἱππήλατά ἐστι, κῶμαι δὲ
[2, 13]	πόλις τείχεσι περιβέβληται, ὧν τὸ	μὲν	ἐντὸς μέγα τε καὶ ἀξιοθέατον
[2, 26]	ἔχειν οἰόμενοι διελύθησαν. καὶ Ῥωμαῖοι	μὲν	ἐντὸς τοῦ περιβόλου ἐγένοντο, οἱ
[2, 22]	ἀνθρώπους διέφθειρεν ἐρῶν ἔρχομαι. Ἤρξατο	μὲν	ἐξ Αἰγυπτίων οἳ ᾤκηνται ἐν
[2, 6]	Ἱεραπολιτῶν πρώτους ἔλεξε τοιάδε „Οἷς	μὲν	ἐξ ἀντιπάλου τῆς δυνάμεως πρὸς
[2, 15]	ὁ δὲ Πέτρος οὗτος ὥρμητο	μὲν	ἐξ Ἀρζανηνῆς, ἣ ἐκτὸς Νυμφίου
[2, 22]	τρόπῳ τοιῷδε. ἐπύρεσσον ἄφνω, οἱ	μὲν	ἐξ ὕπνου ἐγηγερμένοι, οἱ δὲ
[2, 21]	μαθὼν Βελισάριος ἐποίει τοιάδε. αὐτὸς	μὲν	ἑξακισχιλίους ἀπολεξάμενος ἄνδρας εὐμήκεις τε
[2, 20]	ποσὶ μέχρι ἐς Σύρους τὰ	μὲν	ἐξελὼν, τὰ δὲ ἀργυρολογήσας πρότερον
[2, 8]	ἐν〉 Ἀντιοχεῦσιν ἐπιφανῶν δύο γενέσθαι	μὲν	ἔξω τοῦ περιβόλου, αἰσθομένας δὲ
[2, 6]	τις ἐνταῦθά πη οὖσα, εὔρους	μὲν	ἐπὶ πλεῖστον ἱκανῶς ἔχουσα, ὕψος
[2, 22]	Πηλουσίῳ. γενομένη δὲ δίχα πὴ	μὲν	ἐπί τε Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς
[2, 24]	ταῦτα ἐπεὶ Βαλεριανὸς ἤκουσε, τὸν	μὲν	ἐπίσκοπον εὐθὺς ἀπεπέμψατο, τοὺς πρέσβεις
[2, 27]	χῶμα ἐφαίνετο, Πέρσαι δὲ τοῦ	μὲν	ἔργου τούτου ἀπέσχοντο. Ἕκτῃ δὲ
[2, 21]	ἐπίπροσθεν μηκέτι χωρῆσαι, ἀλλὰ τῷ	μὲν	ἔργῳ φυγεῖν, λόγῳ δὲ τῆς
[2, 7]	ἤνυε. τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ ὁ	μὲν	ἐς Ἀντιόχειαν, οἱ δὲ ἐς
[2, 7]	ἀνόσια ἔργα, ὅτι δὴ αὐτὸν	μὲν	ἐς Ἀντιόχειαν ὡς ἐπὶ ταῖς
[2, 21]	καὶ τῶν πέλας τισὶ, πρεσβεύουσι	μὲν	ἐς αὐτοὺς πρότερον, ἐπειδὰν δὲ
[2, 20]	παντάπασιν ἐπιλιπόντος. διὸ δὴ αὐτοὶ	μὲν	ἐς λόγους τοῖς πολεμίοις οὐδαμῆ
[2, 28]	Πέρσαις Ἀρέθαν. μετὰ δὲ ξυνίασι	μὲν	ἐς μάχην ἑκάτεροι παντὶ τῷ
[2, 21]	Χοσρόης ἀναπεισθεὶς τῇ ὑποθήκῃ ἀναστρέφειν	μὲν	ἐς τὰ Περσῶν ἤθη ἐβούλετο,
[2, 11]	τὸ οὖς μήνιγγα. καὶ ὁ	μὲν	ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς ἔπεσεν,
[2, 30]	ἐπιτηδείων, οἷς ἂν ἐντύχοιεν, πολλὰ	μὲν	ἐς τὸ ἐν Πέτρᾳ φυλακτήριον
[2, 24]	ἐκείνων ἐσβολὴν γνόντες, καὶ αὐτοὶ	μὲν	ἐσέβαλλον ὡς τάχιστα ἐς τὴν
[2, 3]	βρῶσιν τῶν ἄλλων ἁπάντων; εἰ	μέν	ἐστί σοι βουλομένῳ μαθεῖν ὁποῖός
[2, 13]	Ῥωμαίοις ξυνέβη, καὶ τὸ θέρος	μὲν	ἐτελεύτα. ~Ὁ δὲ Χοσρόης πόλιν
[2, 30]	ὄρθρου βαθέος ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες τοὺς	μὲν	ἔτι ὕπνον αἱρουμένους εὗρον, τοὺς
[2, 9]	ἠδικημένοις ἐπενεγκεῖν· ἔτι δὲ ὁμολογῆσαι	μὲν	ἕτοιμος ἅπαντα καὶ ὅρκῳ τὴν
[2, 21]	χρημάτων ὑπεξαγαγόντες τὰ τιμιώτατα, οἱ	μὲν	εὐδαίμονες αὐτῆς τῶν οἰκητόρων ἐς
[2, 4]	ἀποβεβηκόσι τεκμηριοῦσθαι ᾗ βούλοιτο. μέγα	μὲν	εὐθὺς στράτευμα Οὐννικὸν, διαβάντες ποταμὸν
[2, 6]	πυθόμενος τὴν Περσῶν ἔφοδον Γερμανὸν	μὲν	εὐθὺς τὸν ἀνεψιὸν τὸν αὑτοῦ
[2, 9]	παραπέπηγε δέ τις ἀεὶ τοῖς	μὲν	εὐτυχήμασι συμφορὰ, ταῖς δὲ ἡδοναῖς
[2, 18]	εἰκὸς, ξυνεισπεσούμεθα, ἢ προτερήσαντες αὐτοὺς	μὲν	ἐφ´ ἑτέρας τινὸς ἀναγκάσομεν τεθράφθαι
[2, 20]	ἐν Ἱεραπόλει ἠμείβετο τοῖσδε „Εἰ	μὲν	ἐφ´ ἑτέρους ἀνθρώπων τινὰς, ἀλλ´
[2, 4]	καὶ τούτων τοιούτων ὄντων ἡμεῖς	μὲν	ἔχεσθαι καὶ ὣς τῆς εἰρήνης
[2, 1]	πρὸς νότον ἄνεμον τέτραπται, δένδρον	μὲν	ἤ τι τῶν ἐν τοῖς
[2, 20]	ἣν καλοῦσιν Εὐφρατησίαν, ἐς λείαν	μὲν	ἢ χωρίου του ἅλωσιν τρέπεσθαι
[2, 20]	καὶ Ἱεράπολιν „ἡμῖν ξυμφυλάξῃς. τοσαῦτα	μὲν	ἡ γραφὴ ἐδήλου. Βελισάριος δὲ
[2, 8]	τῇ ἀναχωρήσει ληψόμενος. καὶ τότε	μὲν	ἥκοντες παρὰ τὸν Χοσρόην οἱ
[2, 15]	ἐφ´ ἡμῖν τετυραννηκότων ἀνόσια, δέξασθε	μὲν	ἡμᾶς τοὺς πρόσθε ξυμμάχους, κτήσασθε
[2, 19]	τε μάχην καθιστῶνται, πρὸς ἑκατέρους	μὲν	ἡμῖν ἀνάγκη τετάξεσθαι, πάθοιμεν δ´
[2, 4]	οὐ ῥᾴδιον εἶναι. καίτοι σὺ	μὲν	ἡμῖν γράμματα οὐκ ἐπίτηδες γεγραμμένα
[2, 3]	ὄψιν ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Εἰσὶ	μὲν	ἡμῶν πολλοὶ Ἀρσακίδαι, ὦ δέσποτα,
[2, 27]	Ῥεκινάριος ἐγένετο εἴσω πυλῶν, Πέρσαι	μὲν	ἠξίουν τοὺς τὴν εἰρήνην διοικησομένους
[2, 21]	πορείαν ποιήσασθαι. Βελισάριος δὲ εὖ	μὲν	ἠπίστατο ὡς οὐδ´ ἂν δέκα
[2, 29]	χῶρον, οὗ δὴ ἐν δεξιᾷ	μὲν	Ἰβήρων τὰ ὅριά ἐστι, καταντικρὺ
[2, 5]	ξυνέπεμψεν. οὓς δὴ λάθρα ἐκέλευε	μὲν	ἰέναι ξὺν αὐτῷ ἄχρι ἐς
[2, 11]	καὶ δέομαι, δός μοι. ὁ	μὲν	ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπε. ξυνεχώρει δὲ
[2, 11]	λίθοις ἐντίμοις ἐκόσμησαν, καὶ τρισὶ	μὲν	ἱερεῦσι παρέδοσαν, ἐφ´ ᾧ ξὺν
[2, 24]	ξυνετὼ ἐς τὰ μάλιστα, Κωνσταντιανὸς	μὲν	Ἰλλυριὸς γένος, Σέργιος δὲ ἐξ
[2, 17]	Πέτραν Χοσρόης εἷλε. καὶ τὰ	μὲν	Ἰωάννου χρήματα λίαν ἁδρὰ εὑρὼν
[2, 15]	Τζίβον ἐκάλουν, ἄνδρα ἐξ ἀφανῶν	μὲν	καὶ ἀδόξων ἀρχὴν γεγονότα, ἐς
[2, 25]	ἐστίν. ὁ γοῦν Ναβέδης λίθοις	μὲν	καὶ ἁμάξαις τὰς ἐπὶ τὴν
[2, 30]	ἐκ τοῦ Περσῶν φυλακτηρίου τραυματίας	μὲν	καὶ ἀπομάχους γεγενημένους πεντήκοντα καὶ
[2, 7]	Βέροιαν ᾔει. Βέροια δὲ Ἀντιοχείας	μὲν	καὶ Ἱεραπόλεως μεταξὺ κεῖται, δυοῖν
[2, 19]	τοῦδε τοῦ στρατοῦ σκόπει. Σαρακηνοὶ	μὲν	καὶ οἱ τῶν στρατιωτῶν μαχιμώτατοι
[2, 30]	Φᾶσις διαβατὸς ὢν, ὅπερ Ῥωμαῖοι	μὲν	καὶ Πέρσαι ἀπειρίᾳ τῶν ἐκείνῃ
[2, 28]	Εὐξείνου καλουμένου πόντου χωρία Καππαδόκας	μὲν	καὶ τοὺς αὐτῶν ἐχομένους Γαλάτας
[2, 6]	ἀρχῆς εἶναι. οἱ δὲ μάλιστα	μὲν	καὶ ὣς ἀμφὶ τῷ περιβόλῳ
[2, 21]	δὲ στρατιώτας διέταξεν ὧδε. τῆς	μὲν	καλύβης ἐφ´ ἑκάτερα Θρᾷκές τε
[2, 21]	καὶ ἐπαίνου πολλοῦ ἄξιον, πεφοβημένων	μὲν	κἀν τοῖς ὀχυρώμασι κρυπτομένων Ῥωμαίων
[2, 27]	καὶ παντὶ σθένει ἀμυνομένων, τρέπονται	μὲν	κατὰ κράτος οἱ βάρβαροι, ἀναχωροῦντα
[2, 21]	οὐ μήποτε ἐπιτρέψουσι. καὶ οἱ	μὲν	κατὰ ταῦτα ἐποίουν. Βελισάριος δὲ,
[2, 1]	ἑκατέρων τότε Σαρακηνῶν ἀντελέγετο, Στρᾶτα	μὲν	κέκληται, Παλμύρας δὲ πόλεως πρὸς
[2, 5]	ἐληίσατο καὶ τῶν ἀνθρώπων πολλοὺς	μὲν	κτείνας, τοὺς δὲ λοιποὺς ἅπαντας
[2, 22]	νόσον ἐπαγαγόντι. ἐπεγίνετο γὰρ τοῖς	μὲν	κῶμα βαθὺ, τοῖς δὲ παραφροσύνη
[2, 25]	θαρσήσας καθεῖρξεν αὑτόν. καὶ ἡ	μὲν	κώμη ἐς τοῦ ὄρους τὰ
[2, 21]	ἄλλην ἐπωμίδα τινὰ, ἀλλὰ χιτῶνας	μὲν	λινοῦς καὶ ἀναξυρίδας ἀμπεχόμενοι, εἶτα
[2, 20]	ἐδικαίου. πέμπει τοίνυν τινὰς τῷ	μὲν	λόγῳ διερευνησομένους ἐς τὸ ἀκριβὲς
[2, 29]	ἔχοντες ἐς Πέτραν ἦλθον, τῷ	μὲν	λόγῳ προνοήσοντες ὡς μὴ χρόνῳ
[2, 26]	δήμου ἐπεξελθόντων τοῖς πολεμίοις ἡ	μὲν	μάχη ἐκ χειρὸς γέγονεν, ἡ
[2, 21]	τῷ Περσῶν γένει, καὶ Ῥωμαῖοι	μὲν	νενικημένοι ῥᾳδίως ἂν ἔν τε
[2, 28]	καὶ Περάνιος ὁ Ἴβηρ, Ἰοῦστος	μὲν	νόσῳ διαφθαρεὶς, Περανίῳ δὲ συνέβη
[2, 21]	μάστιγα ἕκαστος, ὅπλον δὲ τῷ	μὲν	ξίφος ἦν, τῷ δὲ πέλεκυς,
[2, 29]	ἐτελεύτα. ~Ἔς τε Λαζικὴν πρῶτα	μὲν	ξύλα παμπληθῆ ἐς νηῶν ποίησιν
[2, 29]	Λαζική ἐστιν. ἀλλ´ ἐν δεξιᾷ	μὲν	ξύμπασα ἐπὶ πλεῖστον ἡ χώρα
[2, 20]	εἶδον, ἐθάρρησάν τε καὶ Ἰοῦστον	μὲν	ξὺν ὀλίγοις τισὶν αὐτοῦ ἔλιπον
[2, 25]	στρατηγοὶ τῷ ἀπροσδοκήτῳ καταπλαγέντες ἀναστρέφειν	μὲν	ξὺν στρατῷ τοσούτῳ τὸ πλῆθος
[2, 27]	γὰρ ὁ χοῦς ἐπιβληθείη, ταύτῃ	μὲν	ὁ καπνὸς, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 30]	ὀλίγου τὴν ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο. οὕτω	μὲν	ὁ Μερμερόης τῷ Μήδων στρατῷ
[2, 26]	τοὺς κυρίους ἐάσουσιν ἔχειν. ταῦτα	μὲν	ὁ Χοσρόης ἀπέρριψεν, Ἔδεσσαν ἐξελεῖν
[2, 2]	οὐδαμῆ εἴωθε ξυνοικίζεσθαι. διὰ ταῦτα	μὲν	ὁ Χοσρόης τὰς σπονδὰς λύειν
[2, 9]	τοῖς ἡλωκόσιν οὐχ ὅσιον. τοσαῦτα	μὲν	ὁ Χοσρόης τερατευόμενός τε καὶ
[2, 10]	τῶν εἰρημένων. τέλος δὲ χρήματα	μέν	οἱ πολλὰ ὁ Χοσρόης ἠξίου
[2, 15]	ἂν εὐβουλίας οἰόμεθα εἶναι. τοσαῦτα	μὲν	οἱ πρέσβεις εἶπον. Χοσρόης δὲ
[2, 27]	ἄρχοντες πολλάκις ἐντυχόντες Μαρτίνῳ τοιαῦτα	μὲν	οἷά πέρ μοι εἴρηται διελέχθησαν,
[2, 15]	ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου τῶν	μὲν	οἰκείων ἀποστάντας ὅντινα δὴ τρόπον,
[2, 19]	Βελισάριος τὸ Σισαυράνων ἑλὼν τοὺς	μὲν	οἰκήτορας ἅπαντας Χριστιανούς τε καὶ
[2, 26]	πολλῷ καθυπέρτερον ἐγίνετο ἤδη, τῆς	μὲν	οἰκοδομίας ἀπέστησαν, Μαρτῖνον δὲ πείθουσι
[2, 12]	τοῦ Χριστοῦ Αὔγαρος ἔλαβε, κακῶν	μὲν	ὀλίγῳ ὕστερον ἀπαθὴς γέγονε, συχνὸν
[2, 10]	ἐργάσασθαι περαιτέρω κακὸν, ἀλλ´ αὐτὸν	μὲν	ὁμήρους ἐπὶ ταύτῃ τῇ ὁμολογίᾳ
[2, 5]	οὐδενὶ ἔργῳ ἐμπόδιος εἴη, ἀπεπειράσατο	μὲν	ὁμολογίᾳ τὸ χωρίον ἑλεῖν. ὡς
[2, 10]	Ῥωμαίους κακὰ, ἐξ ὧν Πέρσαις	μὲν	ὄνησις οὐδεμία ἔσται, σὺ δὲ
[2, 6]	ἅπαντα κύκλῳ, καὶ αὐτοῦ ἐχυρὰ	μὲν	ὄντα τὰ πολλὰ ηὕρισκε (τά
[2, 9]	αὐτῇ περαίνοιτο μόνον. ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ὅπη τῷ θεῷ φίλον ἐχέτω.
[2, 18]	σφίσι παρακαλοῦντες, καὶ αὐτοὶ τὰ	μὲν	ὅπλα ἀνελόμενοι, ἀκοσμίᾳ δὲ καὶ
[2, 8]	εἶναι. ἦσαν δὲ αὐτῶν τινες	μὲν	ὁπλῖται, οἱ δὲ πλεῖστοι γυμνοὶ
[2, 26]	ἐπειδὴ παρ´ αὐτὸν ἵκοντο, κατέλεξε	μὲν	ὅσα τε πρότερον καὶ ὅντινα
[2, 2]	ἠγμένους τὴν πρᾶξιν. ὧν ἅτερος	μὲν,	ὅσπερ ἀξιώτερος ἔδοξεν εἶναι, δόκησίν
[2, 14]	τότε τῶν Οὐιττίγιδος πρέσβεων ἅτερος	μὲν,	ὅσπερ τοῦ ἐπισκόπου ὀνόματος ἐπεβάτευεν,
[2, 7]	Μέγας δὲ ἀμείβεται ὧδε „Εἰ	μὲν,	ὅτι βασιλεὺς ἀνθρώποις οἰκτροῖς τε
[2, 9]	τοῦ τιτθοῦ ἦν ἀπαλλαγὲν, ἀφεῖναι	μὲν	οὐ βουλομένην, ἕλκουσαν δὲ θατέρᾳ
[2, 26]	αὐτῶν δεησόμενοι ἔφασκον ἥκειν, λόγου	μὲν	οὐδ´ ὁπωστιοῦν πρὸς Περσῶν ἔτυχον,
[2, 4]	ἐφίενται πορίζεσθαι σκήψεις. ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	οὐδὲ τοῖς τυχοῦσιν ἀνθρώποις, μή
[2, 26]	τοῦ ἱπποδρόμου καθύπερθέν ἐστιν, ἄλλο	μὲν	οὐδὲν κακουργήσοντας, πρόβατα δὲ ἁρπασομένους,
[2, 11]	ταῖς νύμφαις ἀπιὼν ᾤχετο, ἄλλο	μὲν	οὐδὲν λυμηνάμενος, τοῦ δὲ ἀρχαγγέλου
[2, 15]	οὑτωσὶ σκοπεῖσθαι περὶ ἡμῶν· εἰ	μὲν	οὐδὲν πρὸς Ῥωμαίων πεπονθότες δεινὸν,
[2, 20]	ἄγχιστά πη ἀκούομεν „εἶναι, χωρίῳ	μὲν	οὐδενὶ λυμηνάμενον, ὁδῷ δὲ ἀεὶ
[2, 2]	Ῥωμαῖοι τῇ σῇ βασιλείᾳ εὖνοι	μὲν	οὐκ ἄν ποτε εἶεν, δυνάμει
[2, 12]	ἀντέγραψε πρὸς τὸν Αὔγαρον, ὡς	μὲν	οὐκ ἀφίξεται ἄντικρυς ἀπολέγων, τὴν
[2, 18]	αὐτὸν οὖσιν ἔλεξεν ὧδε „Ἐμοὶ	μὲν	οὐκ ἦν βουλομένῳ ἐς ἅπαντας
[2, 9]	γὰρ δεινότατος ἀνθρώπων ἁπάντων τὰ	μὲν	οὐκ ὄντα εἰπεῖν, τὰ δὲ
[2, 21]	ἄλλων ἁπάντων κυνηγετήσειν ἠπείγοντο. ὁ	μὲν	οὖν Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ ἐς ὄψιν
[2, 18]	πρὸς ἡμῶν ἡσσηθέντα ἐνδώσειν. εἰ	μὲν	οὖν ἄγχιστά που τῆς πόλεως
[2, 3]	ἀξιῶν τῶν δοκίμων τινάς. οἱ	μὲν	οὖν ἄλλοι οὔτε πιστεύειν τῷ
[2, 19]	Ἀσσυρίοις τὰ πράγματα εἴη. οἱ	μὲν	οὖν ἀμφὶ τὸν Ἀρέθαν Τίγρην
[2, 23]	ἅπαντες ἀμπεχόμενοι ἡσυχῆ ἔμενον. τὰ	μὲν	οὖν ἀμφὶ τῷ λοιμῷ ἔν
[2, 19]	Ἰταλίαν Γότθοις πολεμήσοντας ἔπεμψε. τὰ	μὲν	οὖν ἀμφὶ τῷ Σισαυράνων φρουρίῳ
[2, 29]	βασιλέα Γουβάζης ὑπέσχετο δώσειν. αὐτὸς	μὲν	οὖν ἀνενεγκὼν ἐς βασιλέα Ἰουστινιανὸν
[2, 14]	ὥσπερ μοι ἐρρήθη, διέφθαρται. τὸ	μὲν	οὖν Ἀντιοχέων πάθος τῇδε ἐχώρησε.
[2, 27]	τῷ περιβόλῳ προσιόντας ἐλύπουν. ἤδη	μὲν	οὖν ἀπειπόντες οἱ Πέρσαι τὰ
[2, 12]	καὶ τὰ θηρία ἔχων. ὁ	μὲν	οὖν Αὔγουστος ἐς τὸν ἱππόδρομον
[2, 22]	ποτὲ τῶν μηρῶν ἔτυχε. Τὰ	μὲν	οὖν ἄχρι τοῦδε πᾶσιν ὁμοίως
[2, 26]	ἄγχιστα τοῦ τείχους ἰέναι. οἱ	μὲν	οὖν βάρβαροι τῶν προβάτων ἥπτοντο
[2, 13]	τι ἧσσον ἔργου εἴχοντο. τῶν	μὲν	οὖν βαρβάρων ὀρθήν τινα ἔνερθεν
[2, 19]	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν. παρὰ	μὲν	οὖν Βελισάριον οὐκέτι ἦλθον, ἔχοντες
[2, 8]	οἰόμενοι ἐς φυγὴν ὥρμηντο. τοῦ	μὲν	οὖν δήμου νεανίαι πολλοὶ, ὅσοι
[2, 3]	ἀγῶνα τὸ Περσῶν κράτος. ἡ	μὲν	οὖν εἰρήνη τὸ ἐκείνου μέρος
[2, 7]	ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς. ~Οὕτω	μὲν	οὖν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὅ
[2, 10]	τὴν τῶν σπονδῶν λύσιν; εἰ	μὲν	οὖν ἐκεῖνος οὐδὲν ἥμαρτεν, οὐ
[2, 10]	νῦν ἀποκρύπτεσθαι παντάπασιν ἔσχεν. ἡ	μὲν	οὖν ἐκκλησία καθαιρεθείσης τῆς πόλεως
[2, 27]	ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀνέβαινον. οἱ	μὲν	οὖν ἐν ἡλικίᾳ ξὺν τοῖς
[2, 29]	τὸν χρόνον ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα	μὲν	οὖν ἐν τῷ Ῥωμαίων στρατοπέδῳ
[2, 19]	αὐτῇ χρωμένους ἱκανῶς πέφυκεν. ἡμεῖς	μὲν	οὖν ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι ἐξελεῖν πειρώμεθα
[2, 16]	αὐτοῖς καὶ βασιλεῖ μέλλῃ. τὸ	μὲν	οὖν ἐξ ἀρχῆς ἐνθάδε ἥκομεν,
[2, 3]	ὀλίγοις τισὶν ἐνταῦθα ἥκων. Σίττας	μὲν	οὖν, ἐπεὶ ταῦτα τοῦ Ἀρμενίου
[2, 29]	τε ἄττα μέχρι Τραπεζουντίων. ἡνίκα	μὲν	οὖν ἐπηγάγοντο Χοσρόην Λαζοὶ Βόαν
[2, 25]	ξυνῄει τὸ Περσῶν στράτευμα. Ταῦτα	μὲν	οὖν ἐπράσσετο τῇδε. Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 29]	ὀλίγους κομιδῆ ἀποκεκρίσθαι ξυνέπεσε. Πέρσαι	μὲν	οὖν ἐς ἀπόγνωσίν τε καὶ
[2, 11]	τὴν ἐκείνῃ χώραν ληίσηται. τότε	μὲν	οὖν ἐς Δάφνην ἀνέβη, τὸ
[2, 6]	κίνδυνόν τινα προὖπτον ἰέναι. ἡλίκος	μὲν	οὖν ἐστιν ὁ Χοσρόου στρατὸς
[2, 24]	τῶν Μαρτυροπόλεως ὁρίων ἐστίν. οὕτω	μὲν	οὖν ἐστρατοπεδεύσαντο οἱ Ῥωμαίων ἄρχοντες
[2, 6]	πολεμίων στρατὸς μαθεῖν ἴσχυσε. ταῦτα	μὲν	οὖν ἐφέρετο τῇδε. Βασιλεὺς δὲ
[2, 2]	τῇ σῇ ἀρχῇ ἑταιρίζεσθαι. Βανδίλων	μὲν	οὖν ἤδη καθελὼν τὴν βασιλείαν
[2, 11]	πρασίνῳ τὴν νίκην ἁρμόσαι. οἱ	μὲν	οὖν ἡνίοχοι ἀπὸ βαλβίδων ἀρξάμενοι
[2, 24]	τὸ τοῦ λοιμοῦ πάθος. Βαλεριανὸς	μὲν	οὖν Θεοδοσιουπόλεως ἄγχιστα ἐστρατοπεδεύσατο ξὺν
[2, 5]	τε κατὰ κράτος ἥλω. εὐθὺς	μὲν	οὖν θυμῷ ὁ Χοσρόης ἐχόμενος
[2, 24]	εἰρήνην ὅπη βούλονται διαθήσεσθαι. ὁ	μὲν	οὖν ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπεν· ὁ
[2, 1]	σκήψεις τοῦ πολέμου χαρίζεσθαι· βασιλεὺς	μὲν	οὖν Ἰουστινιανὸς ταῦτα ἐν βουλῇ
[2, 28]	πόλιν Δάρας ἐσιτητὰ εἶναι. ὁ	μὲν	οὖν Ἰσδιγούσνας ἠγανάκτει τε καὶ
[2, 30]	τε βασιλεῖ ἔδοξεν εἶναι. ὁ	μὲν	οὖν Ἰωάννης, Περσῶν σφίσιν ἐς
[2, 16]	κατωρρωδηκότας τὸ Περσῶν ὄνομα. οἱ	μὲν	οὖν κατάσκοποι ἐπανήκοντες οὐδεμίαν τῶν
[2, 25]	εὐθὺ τῶν πολεμίων ἐχώρουν. Πέτρος	μὲν	οὖν κέρας τὸ δεξιὸν εἶχε,
[2, 7]	εὐζώνῳ ἀνδρὶ ἑκατέρας διέχει. ὁ	μὲν	οὖν Μέγας ἅτε ξὺν ὀλίγοις
[2, 22]	περιεῖναι τῷ παιδίῳ ξυμβῆναι. ὅσοις	μὲν	οὖν μείζων τε ὁ βουβὼν
[2, 7]	τοῖς ἀδυνάτοις ἐγχειρεῖν κράτιστον. ταῦτα	μὲν	οὖν μοι ἀπολελογήσθω ἐν τῷ
[2, 23]	καὶ ἄσημα φθεγγομένοις βιῶναι. ~Ἡ	μὲν	οὖν νόσος ἐν Βυζαντίῳ ἐς
[2, 29]	γὰρ ἐνθένδε αὐτῷ μελήσειν. τὰ	μὲν	οὖν ξύλα ταῦτα ἐπεὶ ἐς
[2, 26]	οὐ μή ποτε εἶναι. τότε	μὲν	οὖν ξὺν ὀργῇ ὁ Χοσρόης
[2, 19]	τριτημόριον τοῦ στρατοῦ ἔκειντο. ἅπας	μὲν	οὖν ὁ στρατὸς ἐνθένδε τε
[2, 17]	ἐς ὀλιγωρίαν ἁπάντων κατέστησαν. τότε	μὲν	οὖν οἱ βάρβαροι ἐς τὸ
[2, 22]	νόσῳ αὐτίκα ἡλίσκοντο. κατ´ ἀρχὰς	μὲν	οὖν οἱ παραπεπτωκότες ἀποτρέπεσθαι αὐτὰ
[2, 9]	θανατῶντες ἀλογίστῳ ζυγομαχεῖν ἔγνωσαν. πάντες	μὲν	οὖν οἱ Περσῶν δόκιμοι πολλὰ
[2, 12]	πλάνης τινὰ σκῆψιν διδοίη. ταῦτα	μὲν	οὖν ὅπη τῷ θεῷ φίλον,
[2, 23]	τιμὴν ταύτην καλοῦσι Ῥωμαῖοι. οἷς	μὲν	οὖν οὔπω παντάπασιν ἐς ἐρημίαν
[2, 8]	τειχομαχοῦντας οἷοί τε ὦσιν. οἱ	μὲν	οὖν Πέρσαι ἰσχυρότατα ἐγκείμενοι πανταχόθεν
[2, 30]	δὲ καὶ μύριοι ἦσαν. οἱ	μὲν	οὖν Πέρσαι πολέμιον οὐδὲν ἐν
[2, 8]	τοῦτο ἐς ἔννοιαν ἦλθε. τῶν	μὲν	οὖν Περσῶν, ἅτε Χοσρόου παρόντος
[2, 17]	ἄλλῃ ὡς ἥκιστα κατασείοιντο. τὰ	μὲν	οὖν Πέτρας τοῦ περιβόλου ταύτῃ
[2, 21]	ᾧ τὰ ξυγκείμενα πράξουσιν. οἱ	μὲν	οὖν πρέσβεις παρὰ Βελισάριον ἐπανήκοντες
[2, 13]	πολεμίων σφίσιν ἐγκειμένων ἐμβάλλεσθαι. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα ὁ Χοσρόης προσβολὴν
[2, 17]	καὶ πᾶσιν ἐχρῶντο τοξεύμασι. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα Πέρσαι, καίπερ συχνὰ
[2, 26]	ἐς τὴν πόλιν ἐχώρουν. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα Ῥωμαῖοι τὸ κατὰ
[2, 23]	τούτων ἔτι πλείους ἦλθε. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα τῆς ταφῆς αὐτὸς
[2, 18]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου ἐγένοντο. τότε	μὲν	οὖν Ῥωμαῖοι ξύμπαντες ἐς τὸ
[2, 29]	αἱρήσειν οὐ πολλῷ ὕστερον. Πέρσαι	μὲν	οὖν Ῥωμαίους τε καὶ Τζάνους
[2, 19]	ἐς ὄψιν οὐκέτι ἦλθεν. ἡ	μὲν	οὖν Ῥωμαίων ἐσβολὴ ἐς τοῦτο
[2, 1]	ἐκ παλαιοῦ ἀνειμένη νομαῖς. Ἀρέθας	μὲν	οὖν Ῥωμαίων ἰσχυρίζετο εἶναι τὸν
[2, 28]	οὐ μέντοι γε εἷλε. τὰ	μὲν	οὖν Σαρακηνῶν ταύτῃ πη εἶχεν.
[2, 20]	Κάνδιδος ξὺν αὐτοῖς ἔπεμψεν. οἱ	μὲν	οὖν Σεργιουπολῖται τοὺς παρὰ Χοσρόου
[2, 3]	ἱππεῖς δὲ ἦσαν ἑκάτεροι. ὁ	μὲν	οὖν Σίττας, ὀλίγων οἱ ἐπισπομένων,
[2, 8]	ἐνεκελεύοντο φεύγειν ὡς τάχιστα. οἱ	μὲν	οὖν στρατιῶται Ῥωμαίων ξὺν τοῖς
[2, 11]	δὴ παρακαλέσων τοῦτο ἀφῖγμαι. ὁ	μὲν	οὖν στρατὸς ἅπας ἐστρατοπεδεύσαντο διεσκηνημένοι
[2, 16]	τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἕπεσθαι. Βελισάριος	μὲν	οὖν τὰ ἐς τὴν ἐσβολὴν
[2, 29]	καθήκοντι χρόνῳ τὰ χρήματα. Γουβάζης	μὲν	οὖν ταῦτα ἐποίει. Δαγισθαῖος δὲ
[2, 4]	πλείους ἢ τεσσαράκοντα ἐφάνη. οἱ	μὲν	οὖν ταῦτα σοφοὶ ἀλλήλοις ὡς
[2, 30]	καὶ ἀγαθὸς τὰ πολέμια. ταῦτα	μὲν	οὖν ταύτῃ πη εἶχε. Γενόμενος
[2, 27]	ἐπὶ τὸ τεῖχος προσβαλοῦσιν. ἡμέρᾳ	μὲν	οὖν τῇ ἐπιγινομένῃ τῶν βαρβάρων
[2, 11]	ἀνεσκολόπισεν οὐ πολλῷ ὕστερον. ταῦτα	μὲν	οὖν τῇδε διαπεπραγμένος παντὶ τῷ
[2, 14]	ἀναπυνθανομένῳ τὰ πεπραγμένα ἐξήνεγκε. ταῦτα	μὲν	οὖν τῇδε ἐχώρησε. Βελισάριος δὲ
[2, 20]	ἠλογηκότα ἱερέα μηκέτι εἶναι. ταῦτα	μὲν	οὖν τῇδε ἐχώρησεν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 11]	μόνα ἐκ πάντων χρημάτων. θήκην	μὲν	οὖν τήνδε (χρυσῷ τε γὰρ
[2, 15]	τῆς ἀρχῆς ἐξουσίᾳ πεποιημένος. ἡ	μὲν	οὖν τῆς ἀποστάσεως αἰτία τοιαύτη
[2, 28]	χρυσοῦ κεντηνάρια δέκα εὑρήσει. τὰ	μὲν	οὖν τῆς ἐς Δάρας πόλιν
[2, 22]	τὰ ἀνθρώπεια ἐξίτηλα εἶναι. ἅπασι	μὲν	οὖν τοῖς ἐξ οὐρανοῦ ἐπισκήπτουσιν
[2, 29]	χώραν, οἳ Ποντικοὶ ἐπικαλοῦνται. ἐν	μὲν	οὖν τοῖς Λαζικῆς ὁρίοις, ἔνθα
[2, 3]	τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ἥκοντες. πολλὰ	μὲν	οὖν τὸν Ἰωάννην Βασσάκης ὁ
[2, 26]	ἡ πόλις ἔμπλεως ἐγένετο. Ἡ	μὲν	οὖν τοῦ λόφου κατασκευὴ ἐπί
[2, 11]	αὐτοῦ τῆς ὀροφῆς χώραν. ὁ	μὲν	οὖν τῶν Ἀπαμέων δῆμος ὑπὸ
[2, 13]	αἴσθησιν τοῦ ποιουμένου παρείχοντο. ἤδη	μὲν	οὖν ὑπέδυσαν τὰ θεμέλια τοῦ
[2, 12]	θηρία ξυναγαγόντας εἶτα ἀφεῖναι. οἱ	μὲν	οὖν ὑπηρέται κατὰ ταῦτα ἐποίουν.
[2, 12]	τῆς πόλεως πεποίηνται πύλαις. γέγονε	μὲν	οὖν ὑπὸ Μήδοις χρόνῳ τινὶ
[2, 3]	ἐς τὴν ξυμβολὴν ἐξηρτύετο. πρῶτον	μὲν	οὖν ὑποσχέσεσι πολλῶν ἀγαθῶν ἀναπείθειν
[2, 14]	νόμος ἐκτέμνεσθαι οὐδαμῆ εἴα. ὀλίγῳ	μὲν	οὖν ὕστερον, ἡνίκα Ἰουστῖνος Ῥωμαίων
[2, 30]	τοὺς πολεμίους πολλοὺς ἔκτειναν. Πέρσαι	μὲν	οὖν φεύγοντες ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 13]	ἱερὸν σπουδῇ πολλῇ ἦγεν. ἀθροίζεται	μὲν	οὖν χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου
[2, 22]	κατὰ τοὺς ἄλλους καιρούς. λεγέτω	μὲν	οὖν ὥς πη ἕκαστος περὶ
[2, 19]	ἔλεξε τοιάδε „Ἄριστε Βελισάριε, στρατηγὸν	μὲν	οὔτε τὴν τύχην οὔτε τὴν
[2, 9]	Ἀντιοχεῖς αἴτιοι, οἵ γε τειχομαχοῦντας	μὲν	οὐχ οἷοί τε γεγόνασι Πέρσας
[2, 19]	στράτευμα ἐς γῆν πολεμίαν, πολλῶν	μὲν	ὀχυρωμάτων, πολλῶν δὲ μαχίμων ἐν
[2, 8]	γὰρ ἤδη περιιόντες καθεωρῶντο) δρόμῳ	μὲν	παρὰ {τὸν} ποταμὸν Ὀρόντην ἐλθεῖν,
[2, 26]	ταῦτα οἱ πρέσβεις ἀκούσαντες ὡμολόγουν	μὲν	παρὰ Χοσρόου τὴν εἰρήνην ὠνήσεσθαι,
[2, 30]	ἀμφὶ τῇ πόλει δείσας, Πέρσαις	μὲν	πᾶσιν ἐπέστελλε τῆς φυλακῆς ἐς
[2, 4]	πολλῷ μείζων. καὶ αὐτοῦ τὸ	μὲν	πέρας πρὸς δύοντα ἥλιον, ἡ
[2, 27]	νύκτα ἐκείνην ἡσυχῆ ἔμενον, Πέρσαι	μὲν	περί τε τοῖς χαρακώμασι δεδιότες
[2, 28]	Φάβριζός τε καὶ Ἰσδιγούσνας, ἀρχὰς	μὲν	περιβεβλημένω ἐνταῦθα μεγίστας καὶ ἄλλως
[2, 30]	μηχανῇ ἐξελεῖν δεδυνῆσθαι. καὶ τοῦ	μὲν	περιβόλου ἀνοικοδομήσασθαι ὅσα καταπεπτώκει ἐν
[2, 22]	ὑστέρῳ αὖθις ἐνταῦθα ἐπανιοῦσα τῶν	μὲν	περιοίκων, οἷς δὴ πικρότατα ἐπέσκηψε
[2, 15]	ἔννοιαν ἦλθον· τῶν ἐπιτηδείων ἃ	μὲν	περιττὰ παρ´ ἐκείνοις εἶναι τετύχηκεν,
[2, 30]	σθένει τὴν εἴσοδον βιαζόμενοι. θνήσκουσι	μὲν	Πέρσαι πλέον ἢ χίλιοι, κτείνοντες
[2, 5]	ἄγχιστα τοῦ περιβόλου ἐγένοντο, οἱ	μὲν	Πέρσαι τὸν ἐπίσκοπον ἀσπασάμενοι ἐκτὸς
[2, 17]	τὴν πόλιν ὁμολογίᾳ παρέδοσαν. οὕτω	μὲν	Πέτραν Χοσρόης εἷλε. καὶ τὰ
[2, 30]	ἀλκὴν ἰδεῖν ξυνηνέχθη, ἀλλ´ οἱ	μὲν	πλεῖστοι καταλαμβανόμενοι ἔθνησκον, τινὰς δὲ
[2, 17]	σφίσιν ἐδήλουν. καὶ ὃς τὸ	μὲν	πλεῖστον τοῦ στρατοῦ πέμψας πανταχόθεν
[2, 30]	εὕρισκε σφίσιν ἄμεινον εἶναι τὸ	μὲν	πλέον τοῦ στρατοῦ ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ
[2, 27]	τὴν παράταξιν ἐξηρτύετο. καὶ τότε	μὲν	πλίνθων πάμπολύ τι χρῆμα ἐπὶ
[2, 20]	ἄρχοντές τε καὶ στρατιῶται, τοῖς	μὲν	πολεμίοις ὑπαντιάζειν ἢ τῇ παρόδῳ
[2, 12]	τὴν γνάθον. διὸ δὴ τῆς	μὲν	πόλεως ἀποπειρᾶσθαι οὐδαμῆ ἤθελε, Παῦλον
[2, 6]	ἀκούετε δήπου. ἢν δὲ αὐτὸς	μὲν	πολιορκίᾳ ἡμᾶς ἐξελεῖν βούληται, ἡμεῖς
[2, 4]	Ἴστρον, ξυμπάσῃ Εὐρώπῃ ἐπέσκηψαν, γεγονὸς	μὲν	πολλάκις ἤδη, τοσαῦτα δὲ τὸ
[2, 30]	αὐτῶν διαφυγεῖν ἔσχεν, ἀλλ´ οἱ	μὲν	πολλοὶ διεφθάρησαν, τινὰς δὲ αὐτῶν
[2, 27]	προϊόντος δὲ τοῦ κακοῦ πλήθει	μὲν	πολλῷ ἐβοήθουν οἱ βάρβαροι, βάλλοντες
[2, 20]	αὐτὸς, ἐπὶ Ῥωμαίους „ἐστράτευσε, στρατὸν	μὲν	πολλῷ πλείονα ἢ πρότερον „ἄγων,
[2, 5]	τὰ μάλιστα ὂν, ἐπεὶ Ἀβόρρας	μὲν	ποταμὸς μέγας ἐνταῦθα τὰς ἐκβολὰς
[2, 10]	σπεισαμένους οὐ δέον εἰργάσθαι. Οἱ	μὲν	πρέσβεις τοσαῦτα εἶπον. Χοσρόης δὲ
[2, 7]	τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ἐστέλλοντο	μὲν	πρὸς Χοσρόου ἐς τὴν πόλιν
[2, 15]	ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Λαζοὶ τὰ	μὲν	πρῶτα γῆν τὴν Κολχίδα ᾤκουν,
[2, 29]	τὸ Φαράγγιον ᾤκηνται. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα ἐν δεξιᾷ ἐπὶ πλεῖστον
[2, 6]	τὸν στρατὸν ἑπόμενον ἔχων τὰ	μὲν	πρῶτα ἐπὶ τῆς Ἱεραπόλεως ἔμενεν·
[2, 3]	δὴ ἐς Ἀρμενίους ἐλθὼν τὰ	μὲν	πρῶτα ἐς τὸν πόλεμον ὀκνηρῶς
[2, 15]	ἐς γραμματιστοῦ ἐφοίτησε. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα Ἰουστίνου γραμματεὺς γέγονεν, ἐπεὶ
[2, 4]	ὁ κομήτης ἀστὴρ ἐφάνη, τὰ	μὲν	πρῶτα ὅσον εὐμήκης ἀνὴρ μάλιστα,
[2, 6]	δὴ τῆς ἐννοίας σφαλεὶς τὰ	μὲν	πρῶτα στρατὸν ἐκ Βυζαντίου καραδοκῶν
[2, 13]	Ῥωμαίων κατώρυχα. καὶ αὐτῶν τοὺς	μὲν	πρώτους Ῥωμαῖοι ἔκτειναν, οἱ δὲ
[2, 7]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου γενόμενοι τὰς	μὲν	πύλας κατ´ ἐξουσίαν ἀνέῳγον, ἐδέχοντο
[2, 5]	τε ἅπαντες εἴσω ἐγένοντο, τὴν	μὲν	πυλίδα ὡς ἐπιθήσοντες οἱ φύλακες
[2, 21]	ἠπείρῳ, πέμψας παρὰ Βελισάριον αὐτὸς	μὲν	Ῥωμαίοις κεχαρίσθαι τοῦ Μήδων στρατοῦ
[2, 7]	φρούριον τειχομαχεῖν ἔγνω. ἐνταῦθα οἱ	μὲν	Ῥωμαίων στρατιῶται καρτερῶς ἀμυνόμενοι τῶν
[2, 3]	αὐτοῖς ἄριστοι ἦσαν, τὸν ἕτερον	μὲν	Σίτταν κτείναντες ἥκομεν, Βελισάριον δὲ
[2, 3]	σίδηρος οὐδαμῆ ἥψατο. καὶ ὁ	μὲν	Σίττας ἔτι μᾶλλον ἢ πρότερον
[2, 7]	αὐτοὺς αἰτίους γενέσθαι. καὶ χρήματα	μέν	σοι, ὅσα λαβὼν ἔχεις, διαρκεῖν
[2, 1]	Ὁμηρίτας ἐπρέσβευσε. καὶ αὐτοῖν ἅτερος	μὲν,	Σοῦμμος, μὴ χρῆναι Ῥωμαίους καταπροΐεσθαι
[2, 9]	φίλον ἐχέτω. Χοσρόης δὲ τὸ	μὲν	στράτευμα τῶν Ἀντιοχέων τοὺς περιόντας
[2, 26]	δὲ τὸν Μαρτῖνον ἐξαπατῶντες εἰρηναῖα	μὲν	σφῶν τὸν βασιλέα βούλεσθαι ἔφασαν,
[2, 22]	τι δὴ πράσσοντες. καὶ τὸ	μὲν	σῶμα οὔτε τι διήλλασσε τῆς
[2, 15]	ἐκείνῃ ὁδὸν εὐπετῆ ἔσεσθαι, τέμνουσι	μὲν	τὰ δένδρα, ἐς δὲ τῶν
[2, 28]	ἐντυχόντες Χοσρόῃ οἱ πρέσβεις ἠξίουν	μὲν	τὰ ἐπὶ τῆς Λαζικῆς χωρία
[2, 6]	τείχους τὸν πόλεμον διενέγκωμεν, ἡμᾶς	μὲν	τὰ ἐπιτήδεια ἐπιλείψειν εἰκὸς, Πέρσας
[2, 6]	τοσαῦτα ὁ Βούζης εἰπὼν λέγειν	μὲν	τὰ ξύμφορα ἔδοξεν, ἔπραξε δὲ
[2, 29]	διὸ δὴ ὁ Δαγισθαῖος βασιλεῖ	μὲν	τὰ ξυνενεχθέντα ἐδήλου, ἆθλα δέ
[2, 29]	δὲ ποταμοῦ ἐν ἀριστερᾷ Λαζικῆς	μὲν	τὰ ὅριά ἐστι μέχρι ἐς
[2, 27]	μάχης πρωὶ ἀρξαμένης κατ´ ἀρχὰς	μὲν	τὰ Περσῶν καθυπέρτερα ἦν. πολλοὶ
[2, 7]	ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη τὸ ὕδωρ. Βεροιαίοις	μὲν	τὰ πράγματα ὧδέ πη εἶχεν.
[2, 29]	βασιλέα τὰ παρόντα σφίσι τῶν	μὲν	τὰ πρότερα πεπραγμένων Λαζοῖς ἐδεῖτο
[2, 20]	ἔργου εἴχοντο, Σεργιουπολῖται δὲ καρτερῶς	μὲν	τὰ πρῶτα ἠμύνοντο, ἔπειτα δὲ〉
[2, 19]	γῇ τῇ Ῥωμαίων ἐγένοντο, ἅπαντα	μὲν	τὰ τῷ Ἀρέθα εἰργασμένα ἔγνω,
[2, 10]	δεικνύναι. οἱ μέντοι πρέσβεις πὴ	μὲν	τὰς αἰτίας οὐκ ἐς Ἰουστινιανὸν
[2, 7]	πη τοῦ περιβόλου γενόμενοι κεκλεισμένας	μὲν	τὰς πύλας ἁπάσας εὗρον, ἀνθρώπων
[2, 28]	ὡς τὸ εἰκὸς, ἁπάντων ἀνοιγνύναι	μὲν	τὰς πύλας εὐθὺς, τῇ δὲ
[2, 10]	Χοσρόης δὲ ταῦτα ἀκούσας ἰσχυρίζετο	μὲν	τὰς σπονδὰς πρὸς Ἰουστινιανοῦ βασιλέως
[2, 20]	ἁλῶναι, τῶν τις Σαρακηνῶν Χριστιανὸς	μὲν,	ταττόμενος δὲ ὑπὸ Ἀλαμουνδάρῳ, Ἄμβρος
[2, 13]	οἰκήτορας μόνους, ἀνθρώπους οἰκτρούς. ὁ	μὲν	ταῦτα εἶπε· Καβάδης δὲ αὐτῷ
[2, 27]	καὶ ἀσφάλτῳ πολλῇ. καὶ οἱ	μὲν	ταῦτα ἐν παρασκευῇ εἶχον, οἱ
[2, 18]	Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ μεσημβρίαν. Βελισάριος	μὲν	ταῦτα παρῄνει· οἱ δὲ ξὺν
[2, 13]	τῆς σωτηρίας ἐπιμελεῖσθαι. καὶ ὁ	μὲν	ταῦτα σημήνας ἀπιὼν ᾤχετο, Ῥωμαῖοι
[2, 22]	τῶν ἰατρῶν οἱ δοκιμώτατοι πολλοὺς	μὲν	τεθνήξεσθαι προηγόρευον, οἳ δὴ κακῶν
[2, 22]	αὐτοῦ ἔδοξεν. ἡμέρᾳ δὲ τοῖς	μὲν	τῇ αὐτῇ, τοῖς δὲ τῇ
[2, 12]	ὡς τάχιστα διαβαίνειν ἐπέστελλεν, ὑπειπὼν	μὲν	τὴν γέφυραν τρίτῃ ἡμέρᾳ λύσεσθαι,
[2, 22]	εὑρέσθαι δυνατὰ εἴη, ἀλλὰ περιεβάλλετο	μὲν	τὴν γῆν ξύμπασαν, βίους δὲ
[2, 12]	δὲ ὁδῷ Ἐδέσσης διέχον, ἐνταῦθα	μὲν	τὴν νύκτα ἐκείνην ηὐλίσατο, ὄρθρου
[2, 28]	Οὔννων τῶν Λαζικῇ προσοίκων ἀδῄωτον	μὲν	τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐς ἀεὶ
[2, 17]	φλὸξ κατὰ βραχὺ αἰρομένη διέθρυψε	μὲν	τὴν τῶν λίθων ἰσχὺν, ὅλον
[2, 9]	τῆς πόλεως εἶδεν ἐκ χειρὸς	μὲν	τῆς ἀριστερᾶς πρός του τῶν
[2, 12]	Ἰησοῦν γράψας ἐδεῖτο αὐτοῦ ἀπαλλάσσεσθαι	μὲν	τῆς Ἰουδαίας καὶ τῶν ἐνταῦθα
[2, 28]	ἔχει. χωρὶς δὲ τούτων ἅλες	μὲν	τῆς Λαζικῆς οὐδαμῆ γίνονται, οὐ
[2, 26]	τῆς ἀρχῆς διάδοχον καταστήσεται, σοὶ	μὲν	τῆς Περσῶν βασιλείας αἰτιώτατος γέγονα,
[2, 7]	ἀφίκετο οὐ πολλῷ ὕστερον, ὀλίγους	μέν	τινας ἐπαγόμενος, τοὺς δὲ πλείστους
[2, 10]	κατέλεγεν ἅσπερ ἐκεῖνος παρέσχετο, τὰς	μέν	τινας καὶ λόγου ἀξίας, τὰς
[2, 29]	ἔφοδον τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε πέμψαι	μέν	τινας, οἳ φυλάξουσι τὸν στενωπὸν
[2, 5]	Σουρηνοὺς ἅπαντας ἔλαβεν. ὧν ὀλίγοι	μέν	τινες διεβίωσαν, οἱ δὲ πλεῖστοι
[2, 4]	ἐν τοξότῃ. καὶ αὐτὸν οἱ	μέν	τινες ἐκάλουν ξιφίαν, ὅτι δὴ
[2, 27]	ὕβριζον, τῶν δὲ βαρβάρων οἱ	μέν	τινες χοῦν, οἱ δὲ καὶ
[2, 6]	ξυμβήσεσθαι. ἢν δέ γε μοίρᾳ	μέν	τινι τοῦ στρατοῦ τὸ τῆς
[2, 22]	ἀεὶ καθεύδειν ἐδόκουν. καὶ εἰ	μέν	τις αὐτῶν ἐπιμελοῖτο, μεταξὺ ἤσθιον,
[2, 8]	τὴν ξυμβολὴν ἐποίει. καὶ εἰ	μέν	τις ἐθάρσησε τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ
[2, 8]	τῶν ἐχομένων ἐμάχοντο, καὶ ξυμβάλλειν	μὲν	τὸ γεγονὸς οὐδαμῆ ἔχοντες, διεφθάρθαι
[2, 4]	σὺ δὲ τούτων ἀφέμενος σκόπει	μὲν	τὸ μέτρον τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ
[2, 6]	ὑπωρείας καταλάβωσιν, ἐνθένδε καταθέοντες πὴ	μὲν	τὸ τῶν ἐναντίων στρατόπεδον, πὴ
[2, 16]	ἐν Λιβάνῳ στρατιωτῶν ἄρχοντες, ταὐτὰ	μὲν	τοῖς ἄλλοις ἀμφὶ τῇ ἐσβολῇ
[2, 29]	ἀπόστασιν εἶδε. Φάβριζος δὲ Πέρσαις	μὲν	τοῖς ἄλλοις τοῦ ἐν Πέτρᾳ
[2, 25]	μᾶλλον, οὐδένα ἀνιέντες καιρὸν, θέουσι	μὲν	τοῖς ἵπποις ἐγκελευόμενοι μάστιγι καὶ
[2, 23]	τότε ὡς εἰπεῖν ἅπαντες καταπεπληγμένοι	μὲν	τοῖς ξυμπίπτουσι, τεθνήξεσθαι δὲ αὐτίκα
[2, 3]	λόγῳ ῥᾴδιον ἑρμηνεύεσθαι. οὐ Βοσπορίταις	μὲν	τοῖς Οὔννων κατηκόοις στρατηγοὺς ἔπεμψε
[2, 16]	καὶ ξυμφορώτατα ἑκάστῳ εἶναι. Βελισάριος	μὲν	τοσαῦτα εἶπε. Πέτρος δὲ καὶ
[2, 26]	δοκεῖν ὠμοτάτῳ εἶναι ξυμβήσεται. Στέφανος	μὲν	τοσαῦτα εἶπε. Χοσρόης δὲ οὐ
[2, 21]	τῆς εἰρήνης προτείνεται λόγους. ὁ	μὲν	τοσαῦτα εἰπὼν τὸν πρεσβευτὴν ἀπεπέμψατο.
[2, 5]	τοξεύματι βληθεὶς ἐτελεύτησε. καὶ Πέρσαι	μὲν	τότε (ἦν γὰρ τῆς ἡμέρας
[2, 12]	ἐπεὶ παρῆν ἡ κυρία, τινὰς	μὲν	τοῦ στρατοῦ ἀπολελεῖφθαι μή πω
[2, 27]	τῇ δὲ μετ´ ἐκείνην μοῖρα	μὲν	τοῦ στρατοῦ Χοσρόου ἐγκελευομένου ταῖς
[2, 27]	ἡτοίμαστο. τοῦ δὲ πυρὸς μοῖραν	μὲν	τοῦ χώματός τινα καύσαντος, οὔπω
[2, 10]	Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις ἥκειν, ἀτιμάσαντα	μὲν	τοὺς διομωμοσμένους σοι ἔναγχος ὅρκους,
[2, 19]	Τίγρην ποταμὸν διαβαίνωμεν, οὐ δεδιότες	μὲν	τοὺς ὄπισθεν κακουργήσοντας, εὖ δὲ
[2, 18]	νῷ ἔχοντες, ὅτι δὴ αὐτοὶ	μὲν	τροφῆς ἐς δείλην ὀψίαν μεταλαγχάνειν
[2, 4]	ὁ Χοσρόης ἀπενεχθέντα εἶδεν, ἐν	μὲν	τῷ αὐτίκα οὔτε τι ἀπεκρίνατο
[2, 30]	εἶναι. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς Σαβείρων	μὲν	τῷ ἔθνει τὰ ξυγκείμενα χρήματα
[2, 10]	ὕστερον ἐφ´ ᾧ Χοσρόην ἐν	μὲν	τῷ παραυτίκα κεντηνάρια πεντήκοντα πρὸς
[2, 27]	αὐτοῖς ἐτετέλεστο ἤδη, καὶ πλησιάζων	μὲν	τῷ περιβόλῳ τῆς πόλεως, ὕψει
[2, 2]	ἦν ἐπ´ ἄλλους ἰέναι) σὲ	μὲν	τῷ τῆς εἰρήνης παραπετάσματι ἐξαπατᾶν
[2, 15]	ἀφαιροῦνται τὸ χρυσίον ἡμᾶς, ὀνόματι	μὲν	τῷ τῆς ἐμπορίας εὐπρεπεῖ χρώμενοι,
[2, 23]	τοὺς πονηροτάτους ἀφῆκεν. ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	τῷ ὑστέρῳ ἀποδέδεικται χρόνῳ. Τότε
[2, 25]	προβάλλεσθαι ἐν ταῖς ξυμβολαῖς. τὰ	μὲν	τῶν Ἐρούλων ταύτῃ πη ἔχει.
[2, 30]	τοῦ τοίχου ἐγίνοντο. καὶ τρισχιλίους	μὲν	τῶν μαχίμων ἀπολεξάμενος αὐτοῦ εἴασεν,
[2, 28]	βασιλεῖ ἐς ὄψιν ἥκων ἀμφὶ	μὲν	τῶν σπουδαίων τινὶ οὐ μέγα
[2, 7]	περιβόλῳ οὐδαμῆ εἶχον) ξὺν προθυμίᾳ	μὲν	ὑπεδέξαντο ἅπαντα δώσειν, δισχίλια δὲ
[2, 1]	ἀνδρῶν χρώμενος. Ἀλαμούνδαρος δὲ φιλονεικεῖν	μὲν	ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος ἥκιστα ἐδικαίου,
[2, 29]	πρασσόμενα. διὸ δὴ Γουβάζης παρὰ	μὲν	Φάβριζον οὐδαμῆ ἦλθεν, ἐκ δὲ
[2, 3]	ἀλλ´ ἠναγκασμένοι ὡς μάλιστα, τῷ	μὲν	φαινομένῳ ὑπὸ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς,
[2, 15]	ἔλεγχος γίγνεται) εἰ δὲ λόγῳ	μὲν	φίλοι Ῥωμαίων, ἔργῳ δὲ ἀνδράποδα
[2, 3]	σὸς, ὦ βασιλεῦ, τῷ λόγῳ	μὲν	φίλος, ἔργῳ δὲ δυσμενής. ὅπερ
[2, 3]	τῶν εὖ καθεστώτων; οὐχ ἡμῖν	μὲν	φόρου ἀπαγωγὴν ἔταξεν οὐ πρότερον
[2, 5]	ἐπαξίως ὑπέσχετο. Χοσρόης δὲ Σουρηνοῖς	μὲν	χαλεπῶς εἶχεν, ὅτι δὴ αὐτῷ
[2, 5]	μένειν ἠνάγκαζεν. ~Ἐπειδὴ δὲ ὁ	μὲν	χειμὼν ἤδη ὑπέληγε, τρίτον δὲ
[2, 1]	ἐγχειρίσαι ἐς ὄψιν ἐλθόντας. ταῦτα	μὲν	Χοσρόης ἐπικαλῶν Ῥωμαίοις τὰς σπονδὰς
[2, 7]	ἐς τοὺς αἰτίους ἐπιτελέσειν. ὁ	μὲν	Χοσρόης τοσαῦτα εἶπεν, ὁ Μέγας
[2, 28]	παρὰ πολὺ διαφαίνεται, ἐπεὶ Λαζοὶ	μὲν	Χριστιανοί εἰσι πάντων μάλιστα, Πέρσαις
[2, 5]	κατὰ ταῦτα ἐποίει, καὶ τὸ	μὲν	χρυσίον ὡμολόγησεν ἐνιαυτοῦ δώσειν, ὅρκους
[2, 26]	τὰ χρήματα διερευνησάμενοι ἅπαντα τὸν	μὲν	χρυσόν τε καὶ ἄργυρον, ὅσον
[2, 22]	ἐφέρετο, καὶ τὰ λουτρὰ τοὺς	μὲν	ὤνησε, τοὺς δὲ οὐδέν τι
[2, 22]	οὐδὲν ὤνησεν. ἐπέσκηψε δὲ τοῖς	μὲν	ὥρᾳ θέρους, τοῖς δὲ χειμῶνι,
[2, 25]	προειρημένον αὐτοῖς πρὸς Ναβέδου χειρῶν	μὲν	ὡς ἥκιστα ἄρχειν, ἢν δέ
[2, 12]	ἥκιστα ἔχων, ἐπενόει τάδε. ἐστάλη	μὲν	ὡς κυνηγετήσων ἐς τὰ ἐπὶ
[2, 22]	φυσιολογίας τε ἀναπλάσσειν ὑπερορίους, ἐξεπιστάμενοι	μὲν	ὡς λέγουσιν οὐδὲν ὑγιὲς, ἀποχρῆν
[2, 15]	δὲ ἀνδράποδα γεγονότες πιστὰ, ἔργα	πεπόνθαμεν	πρὸς τῶν ἐφ´ ἡμῖν τετυραννηκότων
[2, 15]	πεπονθότες δεινὸν, ἀλλ´ ἀγνωμοσύνῃ ἐχόμενοι	κεχωρήκαμεν	εἰς ὑμᾶς, τήνδε ἡμῶν εὐθὺς
[2, 4]	ἔχεσθαι καὶ ὣς τῆς εἰρήνης	ἐγνώκαμεν,	σὲ δὲ πολεμησείοντα ἐπὶ Ῥωμαίους
[2, 4]	ἐσπούδακας, οὐχ ᾗπερ ἡμεῖς διανοηθέντες	γεγράφαμεν,	ἀλλ´ ᾗ σοι τὰ βεβουλευμένα
[2, 3]	φοινικῶνα προστίθησι τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ.	ἀφίεμεν	γὰρ λέγειν τὰ Λιβύων τε
[2, 19]	ἑκατέρους μὲν ἡμῖν ἀνάγκη τετάξεσθαι,	πάθοιμεν	δ´ ἂν οὕτω πρὸς αὐτῶν
[2, 15]	τε καὶ ὁ Λαζικῆς βασιλεὺς	δίδομεν	Πέρσαις ἡμᾶς τε αὐτοὺς καὶ
[2, 3]	τὸν ἕτερον μὲν Σίτταν κτείναντες	ἥκομεν,	Βελισάριον δὲ οὔποτε Ἰουστινιανὸς τὸ
[2, 16]	μὲν οὖν ἐξ ἀρχῆς ἐνθάδε	ἥκομεν,	ὦ ξυνάρχοντες, ὡς διακωλύσοντες τὸν
[2, 19]	γῆν οὐδεμιᾷ μηχανῇ τὸ λοιπὸν	ἕξομεν.	μὴ τοίνυν ἀλογίστῳ σπουδῇ χρώμενοι
[2, 18]	αὐτοὺς μὲν ἐφ´ ἑτέρας τινὸς	ἀναγκάσομεν	τεθράφθαι τε καὶ διαφυγεῖν χώρας,
[2, 18]	Νίσιβιν τῶν ἀμυνομένων χωρὶς εὐάλωτον	καταστήσομεν.	Ταῦτα Βελισαρίου εἰπόντος οἱ μὲν
[2, 4]	σὲ δὲ πολεμησείοντα ἐπὶ Ῥωμαίους	ἀκούομεν	ἀναπλάττειν αἰτίας οὐδαμόθεν ἡμῖν προσηκούσας.
[2, 20]	δὴ ὅτι αὐτὸν ἄγχιστά πη	ἀκούομεν	„εἶναι, χωρίῳ μὲν οὐδενὶ λυμηνάμενον,
[2, 15]	γράμμασι μνημεῖα πολλὰ ἡμεῖς τε	ἔχομεν	κἀν τοῖς βασιλείοις τοῖς σοῖς
[2, 9]	αὐτὸ οὐδὲ τὸ γελᾶν ἄκλαυστον	ἔχομεν,	παραπέπηγε δέ τις ἀεὶ τοῖς
[2, 15]	ἄλλου του ἕνεκα (οὐ γὰρ	ἔχομέν	τι σαφὲς περὶ τούτων εἰδέναι)
[2, 3]	τῶν καθ´ αὑτὸν οὐδενὸς ἧσσον.	πάρεσμεν	δὲ τανῦν εἰς ὑμᾶς ἅπαντες
[2, 29]	ἐπιδεικνύμενοι μάλιστα πάντων ὧν ἡμεῖς	ἴσμεν,	θνήσκουσί τε πολλοὶ καὶ σφίσιν
[2, 28]	μάλιστα πρέσβεων ἁπάντων ὧν ἡμεῖς	ἴσμεν	ξύν τε πολλῇ φιλοφροσύνῃ εἶδε
[2, 15]	δεχομένοις τὴν Λαζῶν δέησιν, αὐτίκα	ἐροῦμεν.	τῇ Περσῶν ἀρχῇ βασιλείαν ἀρχαιοτάτην
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ τείχους τὸν πόλεμον	διενέγκωμεν,	ἡμᾶς μὲν τὰ ἐπιτήδεια ἐπιλείψειν
[2, 19]	παντὶ τῷ στρατῷ Τίγρην ποταμὸν	διαβαίνωμεν,	οὐ δεδιότες μὲν τοὺς ὄπισθεν
[2, 6]	τοῦ στρατοῦ τὸ τῆς πόλεως	φυλάξωμεν	τεῖχος, οἱ δὲ λοιποὶ τὰς
[2, 18]	ἐνταῦθα ἡμῖν ἐς χεῖρας ἰόντων	κρατήσωμεν,	τὴν πόλιν ἐξελεῖν πολλήν τινα,
[2, 19]	τῷ φιλονείκῳ τὰ Ῥωμαίων πράγματα	βλάψωμεν.	τόλμα μὲν γὰρ ἀμαθὴς ἐς
[2, 11]	ἅπαντα καὶ εἴ τι ἄλλο	ἐτύγχανεν	ἀμπεχόμενος, ἐπί τε τὸν ἵππον
[2, 23]	ἐμπεπτωκότα τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν	ἐτύγχανεν,	αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς τῶν προσηκόντων
[2, 12]	γὰρ περὶ ταῦτα κατεσπουδασμένην τινὰ	ἐτύγχανεν	ἔχων. περιιὼν δὲ χώραν πολλὴν
[2, 19]	γὰρ τεῖχος ἐς ἄγαν ἐχυρὸν	ἐτύγχανεν	ὂν καὶ οἱ βάρβαροι καρτερώτατα
[2, 27]	κάτωθεν, ὃ πρὸς τῷ τείχει	ἐτύγχανεν	ὂν, ξύλα τε καὶ λίθους
[2, 8]	Ῥωμαῖοι (στενοτάτη γὰρ ἡ οἰκοδομία	ἐτύγχανεν	οὖσα, ἐφ´ ἧς ἱστάμενοι πολεμεῖν
[2, 12]	ἐκ τῆς χώρας ὅθεν εἴληπτο	ἐτύγχανεν	οὖσα. καὶ ὁ μὲν Αὔγουστος
[2, 29]	ἀλλ´ ἐπεὶ τότε Λαζικὴ ἀφύλακτος	ἐτύγχανεν	οὖσα, ῥᾷστα δὴ ἐν Πέτρᾳ
[2, 6]	ᾤχετο. καὶ ὅποι ποτὲ γῆς	ἐτύγχανεν	οὔτε τις τῶν ἐν Ἱεραπόλει
[2, 3]	οὔτε τῆς Πάρθων βασιλείας ἀλλότριος	ἐτύγχανεν	ὢν, ἡνίκα ὑπὸ Πάρθοις ἔκειτο
[2, 26]	γὰρ ξὺν Μαρτίνῳ καὶ Περανίῳ	ἐτύγχανεν	ὢν) τοὺς ταῦτα ἐργαζομένους ἀναστέλλειν
[2, 3]	Σίττας οὐκέτι ἐδίωκεν, ἀλλ´ αὐτοῦ	ἔμενεν.	ἄφνω δέ τις τοῦ Ῥωμαίων
[2, 24]	δὴ ὁ Χοσρόης προσδεχόμενος ἡσυχῆ	ἔμενεν.	ἐν δὲ τῇ πορείᾳ ταύτῃ
[2, 6]	μὲν πρῶτα ἐπὶ τῆς Ἱεραπόλεως	ἔμενεν·	ἐπεὶ δὲ τὰ ξυμπεσόντα Σουρηνοῖς
[2, 22]	δὴ περιεῖναι τῆς νόσου ἀπαλλασσομένοις	ξυνέβαινεν,	ἐπεὶ δῆλον ὅτι αὐτοῖς ἡ
[2, 12]	στρατοῦ ἀπολελεῖφθαι μή πω διαβάντας	ξυνέβαινεν,	ὁ δὲ οὐδ´ ὁτιοῦν ὑπολογισάμενος
[2, 1]	μέντοι ταῦτα λέγοντί οἱ ἀληθίζεσθαι	ξυνέβαινεν,	οὐκ ἔχω εἰπεῖν. ~Ἐν τούτῳ
[2, 9]	τὸ ἱερὸν ἀπὸ τῆς ἄκρας	κατέβαινεν,	ὅπερ ἐκκλησίαν καλοῦσιν. ἐνταῦθα κειμήλια
[2, 14]	Γότθων Οὐίττιγις μὲν ἐν Βυζαντίῳ	ἔμεινεν,	οἱ δὲ λοιποὶ ξύμπαντες ἐπὶ
[2, 14]	ὁ δὲ δὴ ἕτερος αὐτοῦ	ἔμεινεν.	ὅστις δὲ αὐτοῖς ἑρμηνεὺς εἵπετο,
[2, 3]	τε αὐτῶν καὶ γυναῖκας λαβὼν	ἔκτεινεν,	ἢ τὸ γεγονὸς οὐ ξυνιεὶς
[2, 3]	ἐπιπεσὼν καὶ παίσας τῷ δόρατι	ἔκτεινεν.	οὕτω τε ὁ Σίττας ἐξ
[2, 12]	ἐς τοῦτο Χριστιανῶν λόγος καὶ	ἔδακνεν	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, ὅτι δὴ
[2, 9]	τῆς ἀπὸ τῆς πράξεως ἡδονῆς	γέγονεν	αἴσθησις. καὶ τῶνδε οἱ ταλαίπωροι
[2, 22]	βουβὼν ἐπαρθεὶς ὡς ἥκιστα ἔμπυος	γέγονεν.	ἄλλοις τε οὐκ ἐπ´ ἀκεραίῳ
[2, 12]	ἐν τοῖς κατ´ ἐμὲ χρόνοις	γέγονεν,	ἅπερ ἐν τοῖς καθήκουσι λόγοις
[2, 1]	πώποτε Σαρακηνῶν λόγος ἐν σπονδαῖς	γέγονεν,	ἅτε ξυνεχομένων τῷ Περσῶν τε
[2, 11]	τὴν πόλιν εἰσήλασεν. ἐπεὶ δὲ	γέγονεν	εἴσω πυλῶν, ἐπελάθετο ἑκών γε
[2, 29]	ἐρρήθη, αἴτιος τῆς ἀποστάσεως Λαζοῖς	γέγονεν.	ἐκ δὲ Πέτρας πόλεως ἰόντι
[2, 3]	καίτοι πρᾶξις ἀτοπωτέρα ταύτης οὐ	γέγονεν	ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου. ἐπειδὴ
[2, 21]	βουλομένοις εἴη. ἐπεὶ δὲ τάχιστα	γέγονεν	ἐν τῇ ἀντιπέρας ἠπείρῳ, πέμψας
[2, 22]	δὲ τοὺς χρόνους τούτους λοιμὸς	γέγονεν,	ἐξ οὗ δὴ ἅπαντα ὀλίγου
[2, 15]	τὰ μὲν πρῶτα Ἰουστίνου γραμματεὺς	γέγονεν,	ἐπεὶ δὲ Ἀναστασίου τετελευτηκότος Ἰουστῖνος
[2, 26]	ἡ μὲν μάχη ἐκ χειρὸς	γέγονεν,	ἡ δὲ ἀγέλη αὐτόματος ἐς
[2, 25]	καὶ, τὸ ξύμπαν εἰπεῖν, τοιαύτη	γέγονεν	ἡ φυγὴ ὥστε τῶν ἵππων
[2, 26]	κύριος χρημάτων μεγάλων πρὸς αὐτοῦ	γέγονεν.	ὃς δὴ, ἐπεὶ παρὰ Χοσρόην
[2, 22]	τῆς γῆς οὐδὲ ἀνθρώπων τισὶ	γέγονεν	οὐδέ τινα ὥραν τοῦ ἔτους
[2, 3]	τὰ τῆς ψυχῆς ἤθη ἐνδείξοιτο.	γέγονεν	οὖν ἐς τοὺς ἀρχομένους ὠμότατος
[2, 26]	εἶδεν ἤ τις αὐτῷ ἔννοια	γέγονεν,	ὡς δὶς ἐγχειρήσας ἢν μὴ
[2, 12]	δηλώσω. καί μοί ποτε ἔννοια	γέγονεν	ὡς εἰ μὴ ταῦτα, ἅπερ
[2, 3]	τοὺς ἐναντίους τὴν φάραγγα διαβὰς	ἤλαυνεν,	Ἀρμένιοι δὲ ὀπίσω ὑποχωρήσαντες ἔστησαν,
[2, 3]	ἔτι μᾶλλον ἢ πρότερον πρόσω	ἤλαυνεν,	Ἀρταβάνης δὲ Ἰωάννου παῖς Ἀρσακίδης
[2, 11]	τε τὸν ἵππον ἀναθορὼν πρόσω	ἤλαυνεν.	εἴτε δὲ τύχῃ εἴτε χωρίων
[2, 5]	πρόσω κατὰ τάχος τὸν στρατὸν	ἤλαυνεν.	Ὁδόν τε αὖθις τοσαύτην ἀνύσας
[2, 11]	διαπεπραγμένος παντὶ τῷ στρατῷ ὀπίσω	ἀπήλαυνεν.	~Ἐπεὶ δὲ ἐς Χαλκίδα πόλιν
[2, 30]	παντὶ τῷ ἄλλῳ στρατῷ ὀπίσω	ἀπήλαυνεν.	ἐπεί τέ οἱ ὁδῷ τῇ
[2, 11]	ἐβούλετο, πολλά τε ἐπιθειάσας ὀπίσω	ἀπήλαυνεν.	ἔς τε τὸ στρατόπεδον ἀφικόμενος
[2, 3]	γὰρ τῶν πρότερον ἀπειρημένων οὐκ	ἔπραξεν;	ἢ τί οὐκ ἐκίνησε τῶν
[2, 3]	οὔποτε οὖσαν ἐς κεντηνάρια τέσσαρα	ἔταξεν.	Ἀρμένιοι δὲ (φέρειν γὰρ οὐκέτι
[2, 3]	οὐχ ἡμῖν μὲν φόρου ἀπαγωγὴν	ἔταξεν	οὐ πρότερον οὖσαν, καὶ Τζάνους
[2, 27]	ἅπαντας ξὺν τῶν Περσῶν τισιν	ἔταξεν,	οὐκ ἐφ´ ᾧ τῷ περιβόλῳ
[2, 21]	ἐνταῦθα ἥκοι. τοὺς δὲ στρατιώτας	διέταξεν	ὧδε. τῆς μὲν καλύβης ἐφ´
[2, 26]	Χοσρόην ξὺν τοῖς ἄλλοις ἐγένετο,	ἔλεξεν	ὧδε „Βασιλέως τὴν φιλανθρωπίαν ἀγαθοῦ
[2, 18]	ἀρχόντων τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν οὖσιν	ἔλεξεν	ὧδε „Ἐμοὶ μὲν οὐκ ἦν
[2, 8]	βασιλεῖ κατὰ τάχος ἦλθε καὶ	ἔλεξεν	ὧδε „Οὐχὶ ταὐτά μοι δοκεῖς,
[2, 12]	αὐτὸν τῆς ξυνέσεως τῷ περιόντι	ἐξέπληξεν	ὥστε οὐκέτι αὐτοῦ μεθίεσθαι Αὔγουστος
[2, 28]	εἶχε. καί οἱ βουλευομένῳ ξυμφορώτατον	ἔδοξεν	εἶναι Γουβάζην τὸν Λαζῶν βασιλέα
[2, 2]	ὧν ἅτερος μὲν, ὅσπερ ἀξιώτερος	ἔδοξεν	εἶναι, δόκησίν τε καὶ ὄνομα
[2, 12]	δὲ τότε προὔργου διὰ ταῦτα	ἔδοξεν	εἶναι Ἔδεσσαν ἐξελεῖν. καὶ ἐπεὶ
[2, 3]	ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ ἐπὶ Ῥωμαίους	ἔδοξεν	εἶναι. ἦν γὰρ τοῦ ἔτους
[2, 21]	δὲ πολλὰ λογισαμένῳ ξυμφορώτατόν οἱ	ἔδοξεν	εἶναι μάχῃ διακινδυνεύσαντι ἐς γῆν
[2, 30]	στρατιωτῶν ἦρξεν, ἔμφρων τε βασιλεῖ	ἔδοξεν	εἶναι. ὁ μὲν οὖν Ἰωάννης,
[2, 26]	πρέσβεις (ἅπαντα γὰρ σφίσιν ἀδύνατα	ἔδοξεν	εἶναι ὅσα ἐκεῖνος ἀπήγγελλε) διαπορούμενοί
[2, 6]	τε ὑπὲρ τούτων πεποιημένοις ξυμφορώτατον	ἔδοξεν	εἶναι χρήματα προεμένοις Χοσρόῃ κίνδυνον
[2, 11]	Χοσρόης καὶ μέρος τὸ πράσινον	ἔδοξεν.	ἐνταῦθα τῶν τις Ἀπαμέων Χοσρόῃ
[2, 30]	γὰρ ἐνταῦθα λείπεσθαι οὔ οἱ	ἔδοξεν	ἐπάναγκες εἶναι, πολεμίων οὐδαμῆ ὄντων.
[2, 6]	εἰπὼν λέγειν μὲν τὰ ξύμφορα	ἔδοξεν,	ἔπραξε δὲ τῶν δεόντων οὐδέν.
[2, 22]	τελευτᾶν τῶν περιπεπτωκότων ἀπ´ αὐτοῦ	ἔδοξεν.	ἡμέρᾳ δὲ τοῖς μὲν τῇ
[2, 30]	ἐπαγγείλαντος, καὶ τῶν ἐκείνῃ στρατιωτῶν	ἦρξεν,	ἔμφρων τε βασιλεῖ ἔδοξεν εἶναι.
[2, 25]	ἀποχωρήσας χωρίου τε ἰσχύϊ θαρσήσας	καθεῖρξεν	αὑτόν. καὶ ἡ μὲν κώμη
[2, 14]	τὴν πόλιν εἰσαγαγὼν ἐν δεσμωτηρίῳ	καθεῖρξεν,	ὅσπερ οἱ ἐνταῦθα ἅπαντα ἀναπυνθανομένῳ
[2, 10]	ἀλλὰ στρατιώτας οἰκείους“ ὁ Χοσρόης	εἶπεν	„ἕξουσι τὸ λοιπὸν Πέρσας Ῥωμαῖοι,
[2, 11]	ἀναπεπταμέναις ταῖς πύλαις. ὁ ἱερεὺς	εἶπεν	„Ἐπ´ αὐτὸ γὰρ δὴ παρακαλέσων
[2, 24]	ὁ μὲν οὖν ἱερεὺς τοσαῦτα	εἶπεν·	ὁ δὲ τοῦ ἱερέως ἀδελφὸς
[2, 7]	ἐπιτελέσειν. ὁ μὲν Χοσρόης τοσαῦτα	εἶπεν,	ὁ Μέγας δὲ ἀμείβεται ὧδε
[2, 9]	τε καὶ διαθρυπτόμενος τοῖς πρέσβεσιν	εἶπεν,	οὐκ ἔλαθε μέντοι αὐτοὺς ὅτου
[2, 7]	τε, τῶν πρέσβεων ἅτερος, διαρρήδην	ἀπεῖπεν	ἅπασι χρήματα μὴ διδόναι τοῖς
[2, 16]	τὰ Περσῶν ἤθη ἐπὶ κατασκοπῇ	ἔπεμπεν.	αὐτὸς δὲ τοῖς πολεμίοις ἐνταῦθα
[2, 12]	χοῦν ἐκ τῆς γῆς ξυναμησάμενος	ἔφερεν	ἐκ χώρας ἑκάστης· οὕτω τε
[2, 23]	ἴσχυσεν, ὅδε τῶν τινα νεκρῶν	ἔφερεν.	ἐργασία τε ξύμπασα ἤργει καὶ
[2, 22]	τρόπῳ δὴ ὅτῳ τοὺς ἀνθρώπους	διέφθειρεν	ἐρῶν ἔρχομαι. Ἤρξατο μὲν ἐξ
[2, 9]	τοσαῦτα τὸ πλῆθος ὁ Χοσρόης	εὗρεν,	ὥστε τῆς λείας ἄλλο οὐδὲν
[2, 30]	τῷ κατ´ αὐτὸν στενωπῷ φυλακὴν	εἴασεν,	ἐνταῦθα σφίσι τὴν κεφαλὴν τῆς
[2, 30]	οὖν ἐς πεντακισχιλίους ἀπολεξάμενος αὐτοῦ	εἴασεν,	οἷς δὴ ἄρχοντας ἄλλους τε
[2, 30]	μὲν τῶν μαχίμων ἀπολεξάμενος αὐτοῦ	εἴασεν,	οἷσπερ τὰ ἐδώδιμα οὐκ ἐς
[2, 3]	κατέαξε. τόν τε στρατηγὸν τοῦτο	ἠνίασεν	ἐς τὰ μάλιστα, καὶ αὐτὸν
[2, 13]	πρόσωπον ἰδὼν ἄν τις εὐθὺς	εἴκασεν	ὅτι δὴ τῷ θεῷ ἐνδελεχέστατα
[2, 11]	διακοσίους ἀπολεξάμενος ἐς τὴν πόλιν	εἰσήλασεν.	ἐπεὶ δὲ γέγονεν εἴσω πυλῶν,
[2, 2]	καὶ Λαζῶν λόγους ὀλίγῳ ὕστερον	ἔδρασεν	ἅπερ μοι αὐτίκα μάλα λελέξεται.
[2, 11]	Καλλινικησίους ὀλίγῳ ὕστερον ἐν σπονδαῖς	ἔδρασεν,	ἅπερ μοι ἐν τοῖς ὄπισθε
[2, 14]	αὐτὸν ξυγγενῆ τῶν ταύτῃ ᾠκημένων	ἐκάλεσεν,	οὐκέτι ἐξῆν τῷ κεκτημένῳ τὸν
[2, 20]	Χοσρόῃ τὰ ὡμολογημένα ὡς ἥκιστα	ἐπετέλεσεν,	ἐν τῷ τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ
[2, 29]	ὅ τε ταύτῃ περίβολος εὐθὺς	ἔπεσεν.	ἀλλὰ ξυνέβη τούτου δὴ τοῦ
[2, 11]	μὲν ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς	ἔπεσεν,	ὁ δὲ αὐτοῦ τὸν ἀκινάκην
[2, 26]	ἵππου ἐς τὸ ἔδαφος εὐθὺς	ἔπεσεν,	ὃ δὴ Ῥωμαίους ἔτι μᾶλλον
[2, 15]	Γουργένει τῷ Ἰβήρων βασιλεῖ γενέσθαι	ξυνέπεσεν,	ὥσπερ μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[2, 5]	ἐποίει, καὶ τὸ μὲν χρυσίον	ὡμολόγησεν	ἐνιαυτοῦ δώσειν, ὅρκους δεινοτάτους ὀμωμοκὼς,
[2, 26]	τοῖς βασιλείοις Ἐδεσσηνοὺς μὲν ἀνδραποδιεῖν	ἠπείλησεν	ἅπαντας ἐς τὰ Περσῶν ἤθη,
[2, 15]	ἡμᾶς πλήν γε δὴ Ῥωμαίων	ἠνώχλησεν)	ἀλλ´ ὅπως ἡμᾶς ὥσπερ ἐν
[2, 13]	μέντοι γενέσθαι οὐδεὶς τῶν βαρβάρων	ἐτόλμησεν.	ἔπειτα δὲ κατώρυχα ποιεῖσθαι λάθρα
[2, 2]	καθεστῶσι, γῆν μὲν ἅπασαν ξυλλαβεῖν	ἐπεθύμησεν,	ἑκάστην δὲ ἀρχὴν περιβαλέσθαι ἐν
[2, 17]	ἐλθὼν Γουβάζης, ὁ Λαζῶν βασιλεὺς,	προσεκύνησεν	ἅτε δεσπότην Χοσρόην τὸν Καβάδου,
[2, 22]	τῇ νόσῳ τὸ διαλλάσσον οὐδὲν	ὤνησεν.	ἐπέσκηψε δὲ τοῖς μὲν ὥρᾳ
[2, 5]	ἔμαθεν εἶναι καὶ τὴν χώραν	κατενόησεν	ἀοίκητόν τε καὶ πάντων ἀγαθῶν
[2, 6]	οἱ ταύτῃ ἄνθρωποι νενομίκασιν, ἐπιμαχώτατον	κατενόησεν	ὂν τὸ κατ´ αὐτὴν τεῖχος.
[2, 3]	σφῶν αὐτῶν βασιλεῖ ἐγκαλεῖν οἷς	εὐημέρησεν	ἐν ταῖς ἡλίου δυσμαῖς καὶ
[2, 3]	ξίφος τὴν φάραγγα διαβαίνειν εὐθὺς	ἐνεχείρησεν.	οἱ δὲ πολέμιοι σπουδῇ πολλῇ
[2, 3]	τε καὶ ἑταιρίζεσθαι αὐτῶν τινας	ἐνεχείρησεν,	ὅπως αὐτῷ ῥᾴων τε καὶ
[2, 13]	τὰς πύλας τείχους τοῦ βραχέος	ἐνέπρησεν.	ἐντὸς μέντοι γενέσθαι οὐδεὶς τῶν
[2, 19]	ἀμφὶ τῷ Σισαυράνων φρουρίῳ ταύτῃ	ἐχώρησεν.	Ἀρέθας δὲ, δείσας μὴ τὴν
[2, 20]	εἶναι. ταῦτα μὲν οὖν τῇδε	ἐχώρησεν.	Ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν Κομμαγηνῶν
[2, 30]	τοῖς ἑπομένοις ἐς τὸ στρατόπεδον	ἀνεχώρησεν,	ἐπεὶ οὐδείς οἱ τῶν ἐκ
[2, 14]	ὅστις δὲ αὐτοῖς ἑρμηνεὺς εἵπετο,	ἀνεχώρησεν	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν, καὶ
[2, 7]	ἔχοντα. διὸ δὴ Μέγας ἄπρακτος	ἀνεχώρησεν.	Ἐφραίμιος δὲ, ὁ τῆς Ἀντιοχείας
[2, 21]	ὕστερον τὸν ὅμηρον Ἰωάννην δεξάμενος	ἀπεχώρησεν	ἐς τὰ πάτρια ἤθη. Ἀρμένιοί
[2, 9]	ἄλλοις ἅπασιν ἐς τὸ στρατόπεδον	ἀπεχώρησεν,	οὗ καὶ πρότερον διεσκηνημένοι ἐτύγχανον.
[2, 12]	τὴν ἐκ Ῥωμαίων δεδιὼς τίσιν	προσεχώρησεν	ἑκούσιος Πέρσαις. χρόνῳ τε πολλῷ
[2, 6]	καὶ εἰς γραμματιστοῦ παρὰ Ἀντιοχεῦσιν	ἐφοίτησεν,	ἐλέγετο δὲ καὶ Ῥωμαῖος γένος
[2, 17]	στράτευμα πλησίον που τῶν πυλῶν	ἔστησεν,	ἐπιστείλας σιγῇ ἔχεσθαι, μήτε ἦχον
[2, 18]	ὑμῖν. Ναβέδην γὰρ στρατηγὸν τούτοις	ἐπέστησεν,	ὃς δὴ μετά γε τὸν
[2, 29]	ἔστελλεν, οἷς δὴ ἄρχοντα Μερμερόην	ἐπέστησεν.	ὧνπερ ὁ Γουβάζης αἰσθόμενος τῷ
[2, 25]	μαχομένων. ὃς δὴ ὀλίγῳ ὕστερον	ἐτελεύτησεν,	ἀνὴρ ἀγαθὸς ἐν τῷ πόνῳ
[2, 12]	δὲ τῇ ὑγιείᾳ ἐπιβιοὺς χρόνον	ἐτελεύτησεν·	ὅστις δὲ διεδέξατο τὴν βασιλείαν
[2, 30]	στενωπῷ ξυνηνέχθη γενέσθαι, οὐδ´ ὣς	ἔδεισεν,	οὐδὲ τὴν ἐν τῷ κατ´
[2, 15]	οὗτος καὶ βασιλέα Ἰουστινιανὸν πόλιν	ἀνέπεισεν	ἐπιθαλασσίαν, Πέτραν ὄνομα, ἐν Λαζοῖς
[2, 14]	καὶ Ἀντιοχέων τοὺς αἰχμαλώτους ἐνταῦθα	ξυνῴκισεν	ἅπαντας, οἷς δὴ βαλανεῖόν τε
[2, 17]	τε ὁ Χοσρόης ἐχόμενος Ἀνιαβέδην	ἀνεσκολόπισεν,	ἅτε καταστρατηγηθέντα πρὸς τοῦ Ἰωάννου,
[2, 11]	τὸν ἄνδρα ἀφήσειν, λάθρα δὲ	ἀνεσκολόπισεν	οὐ πολλῷ ὕστερον. ταῦτα μὲν
[2, 15]	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸ ἀκριβὲς	διεφύλασσεν,	ὅπως δὴ μὴ Οὖννοι πολέμιοι
[2, 19]	τὸ ξὺν τῷ Ἀρέθᾳ στράτευμα	ἔπρασσεν.	αὐτίκα τε φυλακὴν ἐν τῇ
[2, 29]	τοῖς τριακοσίοις ἐς Λαζικὴν ἀφικόμενος	ἔπρασσεν	ὅπως δὴ ἀμφὶ Γουβάζῃ τὰ
[2, 17]	τῶν ἐπάλξεων φανῆναι τοῖς πολεμίοις	ἐκέλευσεν,	ἀλλὰ πᾶν ἐξοπλίσας τὸ στράτευμα
[2, 3]	Βούζην βασιλεὺς ἐπὶ τοὺς Ἀρμενίους	ἐκέλευσεν	ἰέναι· ὃς ἐπεὶ ἄγχιστά που
[2, 9]	ἐκράτησε, κακά τε Ῥωμαίους ὅσα	ἐβούλευσεν	εὐπετῶς ἔδρασε. βουλομένη γάρ τινα
[2, 17]	ἐπεὶ οὐ λίαν ἀξιόμαχον αὐτὸν	ὑπώπτευσεν	εἶναι, τειχομαχεῖν ἔγνω. τό τε
[2, 30]	Δαγισθαῖος μαθὼν αὐτίκα τὴν προσεδρείαν	διέλυσεν,	οὐδὲν τῷ στρατῷ ἐπιστείλας, ἐπὶ
[2, 11]	θεῖον αὐτὸν ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς	διεκώλυσεν.	οὕτως αὐτὸν ἥ τε φιλοχρηματία
[2, 2]	πολεμίων παθεῖν. Ταῦτα ἐπεὶ Χοσρόης	ἤκουσεν,	εὖ τέ οἱ παραινεῖν Οὐίττιγις
[2, 3]	στρατῷ ἐξηγουμένους. ταῦτα ἐπεὶ Χοσρόης	ἤκουσεν,	ἥσθη τε καὶ ξυγκαλέσας εἴ
[2, 6]	τρόπον ῥυθμίζεσθαι ὑπὸ ἀμαθίας οὐδαμῶς	ἴσχυσεν,	ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον τὴν διάνοιαν
[2, 28]	τινὶ οὐ μέγα οὐ μικρὸν	ἴσχυσεν	εἰπεῖν, καίπερ οὐχ ἧσσον ἢ
[2, 10]	πῦρ ἐς〉 αὐτὰς ἐξικνεῖσθαι οὐδαμῆ	ἴσχυσεν.	ἐνέπρησάν τε καὶ τὰ ἐκτὸς
[2, 19]	μέντοι λαβεῖν οὐδεμίαν παρ´ αὐτοῦ	ἴσχυσεν,	ἐπεί οἱ ἐς ὄψιν οὐκέτι
[2, 23]	τις καὶ προϊόντι τινὶ ἐντυχεῖν	ἴσχυσεν,	ὅδε τῶν τινα νεκρῶν ἔφερεν.
[2, 30]	τὴν πόλιν. ταύτῃ τε παρακρούσασθαι	ἴσχυσεν,	ὡς μὴ ἐς τὴν πόλιν
[2, 26]	ὃ δὴ Ῥωμαίους ἔτι μᾶλλον	ἐπέρρωσεν.	ἥ τε μάχη πρωὶ ἀρξαμένη
[2, 23]	προσαναλίσκων τοὺς ἀπημελημένους τῶν νεκρῶν	ἔθαπτεν.	ἐπεὶ δὲ τὰς θήκας ἁπάσας,
[2, 10]	εἰ μὲν οὖν ἐκεῖνος οὐδὲν	ἥμαρτεν,	οὐ δικαίως τανῦν ἐφ´ ἡμᾶς
[2, 7]	Βεροιαίους τὸν Παῦλον στείλας εὐθὺς	ἔπραττεν,	οὐχ ὅσα πρὸς τῶν Ἱεραπολιτῶν
[2, 1]	λύσειεν. ὑπὲρ ὧν κοινολογησάμενος Ἀλαμουνδάρῳ	ἐκέλευεν	αὐτὸν ξυμπορίζεσθαι πολέμου αἰτίας. ὁ
[2, 8]	μὲν ἄλλῃ προσβάλλειν τοῦ ποταμοῦ	ἐκέλευεν,	αὐτὸς δὲ τοὺς πλείστους τε
[2, 5]	τὴν πόλιν, ὅταν αὐτὸς σημήνῃ,	ἐκέλευεν.	ἐπεὶ δὲ ἄγχιστα τοῦ περιβόλου
[2, 20]	στράτευμα οὖν ἐς ἑξακισχιλίους στείλας	ἐκέλευεν	ἔς τε πολιορκίαν καθίστασθαι καὶ
[2, 19]	ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἐπὶ Ἀσσυρίας	ἐκέλευεν	ἰέναι καὶ αὐτοῖς στρατιώτας διακοσίους
[2, 5]	μυρίους ὄντας ὠνεῖσθαι τοὺς αἰχμαλώτους	ἐκέλευεν.	ὁ δὲ (χρήματα γάρ οἱ
[2, 7]	κλίμακας ἐπιθέντας ἀποπειρᾶσθαι τῆς ἀνόδου	ἐκέλευεν,	οἱ δὲ κατὰ ταῦτα ἐποίουν.
[2, 11]	ἀρχαγγέλου νεὼν, οὗ πρόσθεν ἐμνήσθην,	ἐκέλευεν.	οἱ δὲ τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι
[2, 26]	ὀργῇ ὁ Χοσρόης τοὺς πρέσβεις	ἐκέλευεν	ὅτι τάχιστα ἀπαλλάσσεσθαι. Ἡμέρᾳ δὲ
[2, 12]	ξυνεχώρει οὔτι ἑκούσιος καὶ προσαιτεῖσθαι	ἐκέλευεν	ὅτου ἂν δέηται. ἐπεὶ δὲ
[2, 6]	δὲ ὀλίγῳ τοῦ περιβόλου ἐλασσουμένη.	ἐκέλευεν	οὖν ἢ τὴν πέτραν ἀποτεμνομένους
[2, 14]	μὲν, ὅσπερ τοῦ ἐπισκόπου ὀνόματος	ἐπεβάτευεν,	ἐν τοῖς Περσῶν ἤθεσι θνήσκει,
[2, 5]	τε ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην λαμπρῶς	ἔλυεν.	ᾔει δὲ οὐ κατὰ τὴν
[2, 11]	γὰρ ξύλον ὁ ἱερεὺς φέρων	ἐδείκνυεν,	ὕπερθεν δὲ αὐτοῦ σέλας πυρὸς
[2, 27]	ἄσφαλτον καὶ τὸ θεῖον ἐνεργεῖν	ἴσχυεν	ἐπί τε τὴν ἐν ποσὶν
[2, 2]	γὰρ Πέρσαις κατὰ μόνας ἐγχειρεῖν	ἴσχυεν	οὐδὲ Περσῶν οἱ ἀντιστατούντων οἷός
[2, 11]	ἥ τε φιλοχρηματία ἐξέπλησσε καὶ	ἔστρεφεν	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ἡ τῆς
[2, 30]	τῶν ἐπιτηδείων ἐμπιπλάναι ἐν σπουδῇ	εἶχεν.	ἐπαρκέσειν γὰρ τῷ ἐνταῦθα φυλακτηρίῳ
[2, 6]	καραδοκῶν ἐλπίδα τινὰ ἐπ´ αὐτῷ	εἶχεν.	ἐπεὶ δὲ χρόνου τριβέντος συχνοῦ
[2, 28]	δὲ τὸ θαρσεῖν ὡς ἥκιστα	εἶχεν.	ἐπειδὴ γὰρ Ῥωμαῖοι ἐκ τῆς
[2, 30]	τὴν οἰκοδομίαν ἐπιτηδείων ἐν παρασκευῇ	εἶχεν,	ἐπενόει τάδε. θυλάκους λινοῦς, οἷς
[2, 20]	ἔμπροσθεν λόγοις δεδήλωται. γνώμην δὲ	εἶχεν	εὐθὺ Παλαιστίνης ἄγειν τὸ στράτευμα,
[2, 30]	τοῦ τῆς Σοφίας ἱεροῦ φυλακὴν	εἶχεν.	ἡνίκα τοίνυν Ἰωάννης ἀποθριξάμενος τῆς
[2, 7]	μὲν τὰ πράγματα ὧδέ πη	εἶχεν.	Ὁ δὲ Μέγας εἰς Ἀντιόχειαν
[2, 4]	καὶ λίαν ὀξεῖαν τὴν ἀρχὴν	εἶχεν,	οἱ δὲ πωγωνίαν, ἡμέρας τε
[2, 27]	οὐδαμῆ τοσοῦτον ἐξικνεῖσθαι τοῦ ὕδατος	εἶχεν	ὅσον τῷ ὑπερβάλλοντι κατασβέσαι τὴν
[2, 5]	Χοσρόης δὲ Σουρηνοῖς μὲν χαλεπῶς	εἶχεν,	ὅτι δὴ αὐτῷ πρῶτοι περιπεπτωκότες
[2, 18]	οὐ φαύλην τινὰ τοῦ στρατοῦ	εἶχεν,	οὐκ ἄποθεν τοῦ περιβόλου, ἀλλ´
[2, 10]	πολέμια ἔργα ἐνδείξασθαι οὔτε λέγειν	εἶχεν	οὔτε δεικνύναι. οἱ μέντοι πρέσβεις
[2, 28]	μὲν οὖν Σαρακηνῶν ταύτῃ πη	εἶχεν.	Χοσρόης δὲ, ὁ Περσῶν βασιλεὺς,
[2, 14]	ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ στρατιωτῶν	ἦρχεν,	ἀμφὶ τὰ Κωνσταντίνης ὅρια ξυλλαβὼν
[2, 30]	ὅσπερ τοῦ ἐν Πέτρᾳ φυλακτηρίου	ἦρχεν,	ἀμφὶ τῇ πόλει δείσας, Πέρσαις
[2, 30]	πρόσθεν ἀξιωμάτων ἀνασώσασθαι οὐδ´ ὁτιοῦν	ἔσχεν,	ἀλλ´ ἐπὶ τῆς ἀκουσίου τιμῆς
[2, 30]	ἐπέστησαν, οὐδείς τε αὐτῶν διαφυγεῖν	ἔσχεν,	ἀλλ´ οἱ μὲν πολλοὶ διεφθάρησαν,
[2, 3]	τὴν Ἀρμενίων ἀρχὴν δόντος βασιλέως	ἔσχεν	αὐτός. πονηρὸς δὲ ὢν φύσει
[2, 2]	δὲ ἀρχὴν περιβαλέσθαι ἐν σπουδῇ	ἔσχεν.	εἶτα (οὐδὲ γὰρ Πέρσαις κατὰ
[2, 8]	πᾶσα κακοῦ τοὺς Ἀντιοχέας ἰδέα	ἔσχεν.	~Ἐνταῦθα ὁ Χοσρόης τοῖς πρέσβεσιν
[2, 23]	καὶ ἐν Βυζαντίῳ ταύτῃ πη	ἔσχεν.	ἐπέσκηψε δὲ καὶ ἐς τὴν
[2, 29]	καθίστη. ὅπερ Ῥωμαίους ξυνταράξαι οὐδαμῆ	ἔσχεν.	εὖ γὰρ εἰδότες ὡς αὐτὸ
[2, 10]	μεγαλοπρεπὲς οὐδὲ νῦν ἀποκρύπτεσθαι παντάπασιν	ἔσχεν.	ἡ μὲν οὖν ἐκκλησία καθαιρεθείσης
[2, 22]	οὐδέ τινα ὥραν τοῦ ἔτους	ἔσχεν,	ὅθεν ἂν καὶ σοφίσματα αἰτίας
[2, 27]	ἰσχύσαντος, τὰ ξύλα δεδαπανῆσθαι πάντα	ἔτυχεν.	ἀεὶ γὰρ ἐσέβαλον ἐς τὴν
[2, 30]	ἐπιφερόμενος ἐξ Ἰβηρίας ὁ στρατὸς	ἔτυχεν,	ἄλλην τινὰ πορείαν ἰέναι διὰ
[2, 12]	δέηται. ἐπεὶ δὲ τούτου Αὔγαρος	ἔτυχεν,	Αὐγούστου ἐδεῖτο ἱπποδρόμιόν οἱ δείμασθαι
[2, 14]	Ἀρμενίοις καταλόγων ἐκέλευε. Μαρτῖνος γὰρ	ἔτυχεν	εὐθὺς εἰς τὴν ἑῴαν σταλεὶς,
[2, 23]	πρότερον ἦσαν, ἐμπίπλασθαι τῶν νεκρῶν	ἔτυχεν,	οἱ δὲ ὀρύσσοντες ἅπαντα ἐφεξῆς
[2, 20]	Βούζῃ καὶ ἑτέροις τισὶ καταφυγὼν	ἔτυχεν.	οἳ δὴ Βελισάριον οὐ μακρὰν
[2, 27]	μόνος ἐγρηγορὼς ἐν Ῥωμαίοις ἅπασιν	ἔτυχεν,	ὃς δὴ ξὺν βοῇ τε
[2, 13]	οὐδέν. Βούζης γὰρ ἐνταῦθα παρὼν	ἔτυχεν,	ὃς διακωλῦσαι τὴν πρᾶξιν ὑπέστη,
[2, 20]	ἐξελὼν, τὰ δὲ ἀργυρολογήσας πρότερον	ἔτυχεν,	ὥσπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις
[2, 23]	καὶ ξυννήσαντες, ὥς πη ἑκάστῳ	παρέτυχεν,	ἐμπλησάμενοί τε τῶν νεκρῶν ὡς
[2, 22]	τοὺς δὲ οὐδέν τι ἧσσον	κατέβλαψεν.	ἀμελούμενοί τε πολλοὶ ἔθνησκον, πολλοὶ
[2, 12]	ταῦτα, ἅπερ ἐρρήθη, ὁ Χριστὸς	ἔγραψεν,	ἀλλ´ ὅτι ἐς τοῦτο δόξης
[2, 13]	καὶ γράμματα Χοσρόῃ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς	ἔγραψεν,	ἐπιτελέσειν ὁμολογῶν τά τε αὐτῷ
[2, 27]	ἐγκελευομένου ταῖς Βαρλαοῦ καλουμέναις πύλαις	ἐπέσκηψεν,	ὑπαντιασάντων δὲ Ῥωμαίων αὐτοῖς ἡσσήθησάν
[2, 23]	τῆς πόλεως τὰ ἐπιθαλάσσια ἐλθὼν	ἔρριψεν,	οὗ δὴ ταῖς ἀκάτοις ἐμβαλλόμενοι
[2, 26]	ἔχειν. ταῦτα μὲν ὁ Χοσρόης	ἀπέρριψεν,	Ἔδεσσαν ἐξελεῖν πόνῳ οὐδενὶ ἐλπίδα
[2, 24]	Βαλεριανὸν τὸν ἐν Ἀρμενίοις στρατηγὸν	ἔπεμψεν,	αἰτιασόμενόν τε τὴν τῶν πρέσβεων
[2, 2]	κεκακωμένος, πρέσβεις δύο παρ´ αὐτὸν	ἔπεμψεν,	ἀναπείσοντας ἐπὶ Ῥωμαίους στρατεύεσθαι, οὐ
[2, 19]	ἃ δὴ Βελισάριος γνοὺς Γεώργιον	ἔπεμψεν,	ἄνδρα ξυνετώτατόν τε καὶ τῶν
[2, 14]	Πέρσας ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ βασιλεὺς	ἔπεμψεν	ἄρχοντάς τε τοὺς ἐξ Ἰταλίας
[2, 3]	ἐπ´ αὐτοὺς ἐκ Βυζαντίου βασιλεὺς	ἔπεμψεν.	ἐνταῦθα γὰρ ὁ Σίττας διέτριβεν,
[2, 20]	βασιλεὺς Βελισάριον αὖθις ἐπ´ αὐτοὺς	ἔπεμψεν.	ὁ δὲ ἵπποις τοῖς δημοσίοις
[2, 28]	ξυμβάσει Κωνσταντιανόν τε καὶ Σέργιον	ἔπεμψεν.	οἱ δὲ αὐτὸν καταλαμβάνουσιν ἐν
[2, 26]	οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπ´ αὐτοὺς	ἔπεμψεν.	οἱ δὲ πολλοὺς ἐκ τοῦ
[2, 20]	τινὰς ὁ Κάνδιδος ξὺν αὐτοῖς	ἔπεμψεν.	οἱ μὲν οὖν Σεργιουπολῖται τοὺς
[2, 29]	Τζάνους χιλίους ἐς ἐπικουρίαν Λαζοῖς	ἔπεμψεν.	οἳ δὴ ἐν γῇ τῇ
[2, 21]	ποταμὸν διαβὰς παρὰ Χοσρόην εὐθὺς	ἔπεμψεν.	οἳ, ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν ἵκοντο,
[2, 8]	τῶν ἀρίστων πολλοὺς ἐπ´ αὐτοὺς	ἔπεμψεν,	οἳ οὐκ ἐς μακρὰν ἐπανήκοντες
[2, 27]	μεγάλην καλουμένην πύλην ὡς τειχομαχήσοντας	ἔπεμψεν.	οἷς δὴ Ῥωμαῖοι ὑπαντιάσαντες οὐ
[2, 26]	ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως περίβολον	ἔπεμψεν,	ὃς δὴ τοῦ ἱπποδρόμου καθύπερθέν
[2, 29]	ἐς νηῶν ποίησιν ἐπιτηδείως ἔχοντα	ἔπεμψεν,	οὐδενὶ φράσας ἐφ´ ὅτῳ δὴ
[2, 28]	οἱ Περσῶν ἀριστίνδην ἀπολεξάμενος πεντακοσίους	ξυνέπεμψεν,	ἐπιστείλας σφίσι γενέσθαι μὲν ἐν
[2, 5]	παραπομποὺς ἐσομένους δῆθεν τῷ λόγῳ	ξυνέπεμψεν.	οὓς δὴ λάθρα ἐκέλευε μὲν
[2, 19]	στρατιώτας διακοσίους τε καὶ χιλίους	ξυνέπεμψεν,	ὧν δὴ οἱ πλεῖστοι τῶν
[2, 5]	ἀλλ´ ὑπὸ τῷ προσώπῳ ἀκριβῶς	ἔκρυψεν,	ὅπως τὴν κόλασιν ἐς Σουρηνοὺς
[2, 19]	μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις τὴν εὔκλειαν,	ἤν	γε ζῶντας ἡμᾶς ἐς Ῥωμαίων
[2, 26]	παρὰ Χοσρόου τὴν εἰρήνην ὠνήσεσθαι,	ἤν	γε σφίσι μὴ τὰ ἀδύνατα
[2, 21]	τῇ αὐτῶν διασώζοιντο, αὐτῶν δὲ,	ἤν	γέ τι ἐναντίωμα ξυμβαίη, οὐδ´
[2, 22]	ὑγιὲς, ἀποχρῆν δὲ ἡγούμενοι σφίσιν,	ἤν	γε τῶν ἐντυγχανόντων τινὰς τῷ
[2, 21]	πράγματα. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι,	ἤν	τι ἀντιλέγοιτο σφίσι τε καὶ
[2, 19]	εἶναι. τούτων δὲ τοιούτων ὄντων,	ἤν	τι ξυμβαίη πολέμιον ἢ αὐτοῦ
[2, 16]	τοῖς πολεμίοις ἐνταῦθα ὑπαντιάσαι βουλόμενος,	ἤν	τινα ἐσβολὴν ἐς Ῥωμαίων τὴν
[2, 28]	καὶ νεωτεριοῦντες οὐ πολλῷ ὕστερον,	ἤν	τινός ποτε καιροῦ λαβέσθαι δυνατοὶ
[2, 14]	τὸν αἰχμάλωτον τοῦτον ἀπάγειν, οὐδ´	ἤν	τις τῶν λίαν ἐν Πέρσαις
[2, 28]	πρεσβείαν, ὥσπερ μοι εἴρηται, πεποιημένον.	ἢν	γάρ τις τάς τε δαπάνας
[2, 6]	ὁ Χοσρόου στρατὸς ἀκούετε δήπου.	ἢν	δὲ αὐτὸς μὲν πολιορκίᾳ ἡμᾶς
[2, 6]	τι Ῥωμαίοις τῶν ἀνηκέστων ξυμβήσεσθαι.	ἢν	δέ γε μοίρᾳ μέν τινι
[2, 7]	τῷ παραυτίκα ὑπὲρ ἀνδρῶν τῶνδε.	ἢν	δέ γε τοῖς ταλαιπώροις ξυγγενέσθαι
[2, 18]	στρατιωτῶν αὐτῆς ἀμυνομένων ὁρᾶτε δήπου.	ἢν	δέ γε τῶν πολεμίων ἐνταῦθα
[2, 25]	χειρῶν μὲν ὡς ἥκιστα ἄρχειν,	ἢν	δέ πη ἐπισκήψωσιν οἱ πολέμιοι,
[2, 19]	καὶ ἄλλην τινὰ ἐπιβουλὴν ἔχουσιν.	ἢν	δέ πη καὶ ἄλλος ἀπαντήσῃ
[2, 22]	ἀκρώρειαν ἐλίπετο ἀνθρώπους οἰκήτορας ἔχουσαν·	ἢν	δέ πού τινα καὶ παρήλασε
[2, 19]	τὰ ἀνήκεστα τοὺς προσπεσόντας ἐργάσωνται,	ἢν	δέ τι ἀπαντήσῃ πολέμιον, εὐπετῶς
[2, 23]	ἐθεράπευον, ἢ τοὺς τετελευτηκότας ἐθρήνουν.	ἢν	δέ τις καὶ προϊόντι τινὶ
[2, 7]	τῷ λόγῳ κρατεῖν ἕπεσθαι πέφυκεν.	ἢν	δέ τῳ ἐξῇ τἄλλα ἀποσεισαμένῳ
[2, 21]	ἀεὶ παρεχομένους τοῖς πολεμίοις ὡς,	ἢν	ἐθέλωσι τὸν Εὐφράτην διαβάντες ἐπὶ
[2, 3]	τὰ πιστὰ σφίσιν, ὅτι δὴ,	ἢν	ἐν τῷ ἔργῳ τοὺς ὁμογενεῖς
[2, 19]	ἡμᾶς σώζοιντο. καὶ ἡμεῖς ἐξελόντες,	ἢν	θεὸς θέλῃ, τὸ φρούριον, οὕτω
[2, 23]	τοὺς ταύτῃ ἀνθρώπους, ἄλλως τε	ἢν	καὶ ἄνεμός τις ἐκεῖθεν ἐπίφορος
[2, 2]	ἡμᾶς ἥκει. ἔνδηλος δέ ἐστιν,	ἢν	καὶ Γότθους παντάπασιν ἐξελεῖν δύνηται,
[2, 30]	οἰόμενος εἶναι. ἐξηπίστατο γὰρ ὡς,	ἢν	καὶ Ῥωμαίους ἐκτὸς Φάσιδος ποταμοῦ
[2, 27]	ἐς τὸ τεῖχος ἐπιβουλὴν, ὅπως,	ἢν	μὲν αὐτὸ ἐξελεῖν δύνωνται, μηδαμῆ
[2, 5]	δέ οἱ αὐτῷ διώρισε ταύτην,	ἢν	μὴ διδοίη χρόνῳ τῷ ξυγκειμένῳ
[2, 26]	πατρῷοι, τετολμήκασιν ἀντιτάξασθαι. τοῦτο δὲ	ἢν	μὴ δρᾶν Ῥωμαίοις ἐν ἡδονῇ
[2, 26]	ἔννοια γέγονεν, ὡς δὶς ἐγχειρήσας	ἢν	μὴ δυνατὸς εἴη Ἔδεσσαν ἐξελεῖν,
[2, 28]	αὐτοὺς ἔφασκεν εἶναι ἀλλήλοις ξυμβῆναι,	ἢν	μή τινα ἐκεχειρίαν θέμενοι πρότερον
[2, 24]	ἀεὶ ἐς βουλὴν πᾶσαν· ὥστε	ἢν	Ῥωμαίων οἱ πρέσβεις ἐς τὰ
[2, 9]	πάντων οὐδὲν ἐν νῷ ποιουμένη,	ἢν	τὸ δόξαν αὐτῇ περαίνοιτο μόνον.
[2, 3]	πιστὰ σφίσιν, ὅτι δὴ, ἢν	ἐν	τῷ ἔργῳ τοὺς ὁμογενεῖς ἀπολιπόντες
[2, 21]	ἐπὶ πλεῖστον τυγχάνει καὶ κρεῖσσον	ἦν	ἄλλως τὸ Περσῶν στράτευμα ἢ
[2, 15]	οὐδὲν ἢ ὅτι πονηρότατός τε	ἦν	ἀνθρώπων ἁπάντων καὶ πόρους χρημάτων
[2, 9]	ὅπερ αὐτῇ ἄρτι τοῦ τιτθοῦ	ἦν	ἀπαλλαγὲν, ἀφεῖναι μὲν οὐ βουλομένην,
[2, 6]	ἐν τῷ Ῥωμαίων στρατῷ δόκιμον	ἦν,	ἀπιὼν ᾤχετο. καὶ ὅποι ποτὲ
[2, 22]	τῆς προτέρας χροιᾶς οὔτε θερμὸν	ἦν,	ἅτε πυρετοῦ ἐπιπεσόντος, οὐ μὴν
[2, 4]	ὁ μὲν γὰρ ἐν αἰγοκέρῳ	ἦν,	αὐτὸς δὲ ἐν τοξότῃ. καὶ
[2, 4]	ἡ δὲ ἀρχὴ πρὸς ἀνίσχοντα	ἦν,	αὐτῷ δὲ τῷ ἡλίῳ ὄπισθεν
[2, 30]	ἱερωσύνης ἠξίωτο βίᾳ, οὐ γὰρ	ἦν	αὐτῷ ἐσθὴς ἱερεῖ πρέπουσα, τούτου
[2, 28]	θυγατέρας ἐπαγόμενος δύο (τοῦτο γὰρ	ἦν	αὐτῷ τὸ παραπέτασμα τοῦ ξυνεληλυθότος
[2, 18]	ἔλεξεν ὧδε „Ἐμοὶ μὲν οὐκ	ἦν	βουλομένῳ ἐς ἅπαντας ὅσα γινώσκω
[2, 9]	καιρὸν φεύγουσι τοῖς Ῥωμαίοις ἐνδοίη.	Ἦν	γὰρ δεινότατος ἀνθρώπων ἁπάντων τὰ
[2, 5]	ἐποιήσατο, ἔρωτα ἐξαίσιον αὐτῆς ἐρασθεὶς	(ἦν	γὰρ τὴν ὄψιν εὐπρεπὴς μάλιστα)
[2, 5]	ἐτελεύτησε. καὶ Πέρσαι μὲν τότε	(ἦν	γὰρ τῆς ἡμέρας ὀψὲ) ὡς
[2, 29]	οὖν ταῦτα ἐποίει. Δαγισθαῖος δὲ	(ἦν	γάρ τις νεανίας πόλεμόν τε
[2, 3]	ἀρχομένῳ ἐπὶ Ῥωμαίους ἔδοξεν εἶναι.	ἦν	γὰρ τοῦ ἔτους μετόπωρον, τρίτον
[2, 21]	τὸν Οὐίττιγιν ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν.	ἦν	γὰρ ὡς ἀληθῶς λόγου καὶ
[2, 5]	πόλει, ὡς τὸ εἰκὸς, ἔδωκεν.	ἦν	δὲ ἡ Ζηνοβία Ὀδονάθου γυνὴ,
[2, 11]	ἰδὼν ἐδίωκε τῶν ἑτέρων χωρίς.	ἦν	δὲ κρεοπώλης ὁ νεανίας, Ἀείμαχος
[2, 13]	τῷ στρατῷ ὡς πολιορκήσων ἐπέστελλεν.	ἦν	δὲ Κωνσταντίνης ἱερεὺς τότε Βαράδοτος,
[2, 10]	ἔδειξαν, ἔτι τῶν σημείων κραδαινομένων.	ἦν	δὲ οὗτος ἀνὴρ, Τατιανὸς ὄνομα,
[2, 1]	ἐς ταύτας οὐδέτεροι ἐσεγράψαντο. καὶ	ἦν	δὲ οὕτως. οὐ γάρ τις
[2, 6]	τοῖς πολεμίοις ὡς ἥκιστα ἦν)	ἐν	δὲ τῇ ἄκρᾳ γενόμενος, ἣν
[2, 3]	λόγους ἐνδέχεσθαι τοὺς αὐτοῦ ἤθελον.	ἦν	δέ τις αὐτῷ μάλιστα φίλος
[2, 30]	τὸ τοῦ Αὐγούστου ἀμπίσχεσθαι σχῆμα.	ἦν	δέ τις ἱερεὺς ἐν Βυζαντίῳ,
[2, 23]	καταψαλλόμενοι ᾗπερ εἰώθει, ἀλλ´ ἱκανὸν	ἦν,	εἰ φέρων τις ἐπὶ τῶν
[2, 6]	ἐσβατὰ τοῖς πολεμίοις ὡς ἥκιστα	ἦν)	ἐν δὲ τῇ ἄκρᾳ γενόμενος,
[2, 23]	τὸ ξύμπαν εἰπεῖν, χλαμύδα οὐκ	ἦν	ἐνδιδυσκόμενόν τινα ἐν Βυζαντίῳ τὸ
[2, 13]	ὅσος αὐταῖς ἐν τῷ σώματι	ἦν,	ἐνταῦθα ἐρρίπτουν, καὶ εἴ τῳ
[2, 8]	ἔμπροσθεν ἐρρήθη, ἐπιμαχώτατος ὁ περίβολος	ἦν.	ἐνταῦθα Ῥωμαῖοι (στενοτάτη γὰρ ἡ
[2, 2]	Περσῶν οἱ ἀντιστατούντων οἷός τε	ἦν	ἐπ´ ἄλλους ἰέναι) σὲ μὲν
[2, 21]	ὀπίσω ἀπελαύνειν οὐχ οἷός τε	ἦν,	ἐπεὶ ἅπαντα σφᾶς τὰ ἐπιτήδεια
[2, 6]	ἀφίκετο οὔτε ὅτι ἀφίξεται ἐπίδοξος	ἦν,	ἐς δέος ἦλθε μὴ ὁ
[2, 3]	εἴ τι ἐν Πέρσαις καθαρὸν	ἦν	ἐς πάντας ἐξήνεγκεν ἅ τε
[2, 25]	σὺν ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες. αἴτιον δὲ	ἦν	ἥ τε δυσχωρία κρημνώδης ὑπερφυῶς
[2, 19]	Πέρσαι. ἐνταῦθα πλῆθός τε οἰκητόρων	ἦν	καὶ ἱππεῖς ὀκτακόσιοι Περσῶν ἄριστοι
[2, 4]	ξιφίαν, ὅτι δὴ ἐπιμήκης τε	ἦν	καὶ λίαν ὀξεῖαν τὴν ἀρχὴν
[2, 26]	θαρσοῦντες, ὅτι δὴ ἄναντες ὑπερφυῶς	ἦν,	καὶ οὔποτε τολμήσειν τοὺς πολεμίους
[2, 22]	ἀλλὰ καὶ τὸ παθεῖν ἀπροφάσιστον	ἦν	καὶ τὸ περιεῖναι αὐτόματον. καὶ
[2, 8]	κεντηναρίων ἀπαλλαγήσεσθαι ἐνθένδε, ἔνδηλός τε	ἦν	καὶ τούτων ἐλάσσω ἐπὶ τῇ
[2, 22]	οἱ πολλοὶ ὥρμηντο) ἀλλ´ αἴτιον	ἦν	μάλιστα ἡ τῶν φρενῶν νόσος.
[2, 11]	λυμηνάμενον ἀπελαύνειν ὀπίσω. ἔνδηλος δὲ	ἦν	ὁ Χοσρόης τοῖς τε πρέσβεσι
[2, 1]	ὁ δὲ Σοῦμμος Ἰουλιανοῦ ἀδελφὸς	ἦν,	ὃς ὀλίγῳ ἔμπροσθεν ἐς Αἰθίοπάς
[2, 13]	ἐπεδείξαντο ἀκοῆς κρείσσω. οὐ γὰρ	ἦν	οὐδεὶς ὃς οὐ τὰ λύτρα
[2, 22]	δὴ μάλα. οὕτως αἰτία τις	ἦν	οὐδεμία ἐν ταύτῃ τῇ νόσῳ
[2, 27]	ἀρχὰς μὲν τὰ Περσῶν καθυπέρτερα	ἦν.	πολλοὶ γὰρ πρὸς λίαν ὀλίγους
[2, 12]	Αὔγουστος τῆς ξυνουσίας ἐβούλετο, ἀλλ´	ἦν	τε αὐτοῦ τῆς ὁμιλίας εὐθὺς
[2, 1]	ἤρξατο, οὐκέτι κατέχειν οἷός τε	ἦν	τὴν διάνοιαν, ἀλλὰ σκήψεις ἐπινοεῖν
[2, 12]	εἶναι ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Αὔγαρος	ἦν	τις ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις
[2, 13]	ἀργυρίου σπανίζοντι ὄνος ἢ προβάτιον	ἦν,	τοῦτο δὴ ἐς τὸ ἱερὸν
[2, 9]	οἱ ξυντρέχειν οὐχ οἷόν τε	ἦν	τοῦτον δὴ τὸν βίαιον δρόμον,
[2, 21]	ὅπλον δὲ τῷ μὲν ξίφος	ἦν,	τῷ δὲ πέλεκυς, τῷ δὲ
[2, 26]	ἐκ τῆς πόλεως ἐξικνεῖσθαι ἀδύνατα	ἦν,	χοῦν τε πολύν τινα ἀτεχνῶς
[2, 22]	καὶ ἄχρις ἑσπέρας ὁ πυρετὸς	ἦν	ὥστε μήτε τοῖς νοσοῦσιν αὐτοῖς
[2, 5]	φιλοχρηματίᾳ ἐχόμενος, ἢ γυναικὶ χαριζόμενος,	ἣν	δὴ ἐνθένδε δορυάλωτον ἐξελὼν, Εὐφημίαν
[2, 1]	ἐκείνῃ χωρίοις ἐπὶ πλεῖστον λυμήνασθαι.	ἣν	δή οἱ τοὺς Οὔννους αὐτοὺς
[2, 6]	ἐν δὲ τῇ ἄκρᾳ γενόμενος,	ἣν	δὴ Ὀροκασιάδα καλεῖν οἱ ταύτῃ
[2, 21]	ἐκ παχειῶν τινῶν σινδόνων πηξάμενος,	ἣν	δὴ παπυλεῶνα καλεῖν νενομίκασιν, ἐκάθητο
[2, 26]	τῶν Χριστιανῶν θεοῦ ἡσσημένοις, κατήφεια.	ἣν	δὴ παρηγορῶν ὁ Χοσρόης ἐν
[2, 5]	αὐτῇ που τῇ γωνίᾳ κεῖται,	ἣν	δὴ τοῖν ποταμοῖν ἡ μίξις
[2, 17]	πρὸς τῷ Εὐξείνῳ καλουμένῳ πόντῳ,	ἣν	δὴ φαῦλόν τι χωρίον τὰ
[2, 11]	αὐτοῦ ξυλίνην τινὰ πεποιημένοι κατέθεντο,	ἣν	δὴ χρυσῷ τε πολλῷ καὶ
[2, 5]	ὄχθην ἀνύσας πόλει Ζηνοβίᾳ ἐπιτυγχάνει·	ἣν	ἡ Ζηνοβία ποτὲ δειμαμένη τὴν
[2, 20]	Κομμαγηνῶν χώραν ὁ Χοσρόης ἀφίκετο,	ἣν	καλοῦσιν Εὐφρατησίαν, ἐς λείαν μὲν
[2, 4]	δὲ τὴν Κασσάνδρειαν κατεστρέψαντο βίᾳ	(ἣν	οἱ παλαιοὶ Ποτίδαιαν ἐκάλουν, ὅσα
[2, 15]	ἐγηγερμένην, τῆς δικαιοσύνης ἄξια πράσσοντες,	ἣν	περιστέλλειν ἀεὶ πάτριον Πέρσαις. οὐ
[2, 18]	πόλει ἐνθένδε οὐδὲν γενήσεται βλάβος,	ἣν	τοῖς τειχομαχοῦσιν ἀνάλωτον οὖσαν στρατιωτῶν
[2, 26]	κακὸν, ταύτην διδούς μοι τὴν	ἀμοιβὴν,	ἐξ ἧς σοι, ὦ βασιλεῦ,
[2, 22]	χρόνον τακτὸν ἐν χώρᾳ ἑκάστῃ	διατριβὴν	ἔχειν, ἐς οὐδένας μὲν ἀνθρώπων
[2, 28]	λόγον Γεωργίῳ φράζει, ἐνταῦθα τότε	διατριβὴν	ἔχοντι, οὗ δὴ ἐν τοῖς
[2, 21]	πρεσβευτὴν ἄγχιστά πη ἐπέπυστο εἶναι,	καλύβην	ἐκ παχειῶν τινῶν σινδόνων πηξάμενος,
[2, 6]	ἀνέχει, ἔπειτα δὲ καὶ τὴν	γῆν	ἀδῄωτον ἔχειν ἐθέλοντες, ὡμολόγησαν ἀργύρου
[2, 29]	ὅσον ἀδῄωτον Λαζοῖς ξυμφυλάξειν τὴν	γῆν,	ἀλλὰ καὶ Ἰβηρίαν οὕτω καταστήσεσθαι
[2, 12]	ποτὲ εἴη. ἔπειτα τὴν μὲν	γῆν	ἄλλην ἄλλῃ τοῦ ἱπποδρομίου ἐκέλευε
[2, 16]	ἐπιδρομῇ τινι οὔποτε χρῆσθαι ἐς	γῆν	ἀλλοτρίαν. διὸ δὴ ἑξήκοντα ἡμερῶν
[2, 18]	αὐτάρκους χωρὶς τὴν οἰκείαν ἀπολιπεῖν	γῆν,	ἄλλως τε καὶ τήνδε τὴν
[2, 15]	τοὺς ὁμόρους βαρβάρους τὴν Ῥωμαίων	γῆν	ἀνὰ πᾶν ἔτος ἐφ´ ὑμῖν
[2, 12]	οὖσα ποθεινὴν ποιεῖται τὴν πάτριον	γῆν.	Αὔγαρος δὲ αὐτοῦ τῶν γονάτων
[2, 16]	τινα ἐσβολὴν ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν	αὖθις ποιήσωνται, διεῖπέ τε αὐτοῦ
[2, 19]	ζῶντας ἡμᾶς ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν	διασώσασθαι δυνατὸς εἴης· ὡς νῦν
[2, 30]	τοῖς πολεμίοις ἀπόβασιν ἐς τὴν	γῆν	εἶναι. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς Σαβείρων
[2, 3]	ἐρρήθη, οἱ ἀποκαυλισθὲν ἐς τὴν	γῆν	ἔκειτο, σπασάμενος τὸ ξίφος τὴν
[2, 19]	καὶ κομιοῦντας ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν	ἐλάσσους αὐτῶν παρὰ πολὺ τὸν
[2, 14]	αὖθις ποιήσεται ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν.	~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ Χοσρόης
[2, 4]	πάρεστιν Ἀλαμούνδαρον δεικνύναι τὸν σὸν	γῆν	ἔναγχος καταδραμόντα τὴν ἡμετέραν ἔργα
[2, 19]	ὅτι τάχιστα ἐς τὴν οἰκείαν	γῆν	ἐπανήκειν ἐν σπουδῇ εἶχον, μάλιστα
[2, 14]	τῶν ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι εἰς τὴν	γῆν	ἔπεσον, ἅσπερ ὁ νόμος ἐκτέμνεσθαι
[2, 10]	μέντοι Ῥωμαῖον ἐς τὴν Περσῶν	γῆν	ἐσβεβληκέναι ἢ πολέμια ἔργα ἐνδείξασθαι
[2, 12]	γενόμενα ἐς ἐκείνην ἐχώρει τὴν	γῆν,	ἣ δὴ ἐκ τῆς χώρας
[2, 16]	ἐσβάλλειν ἐς τῶν πολεμίων τὴν	γῆν	ἤθελε. καί οἱ Ἀρέθας τε
[2, 14]	εἵπετο, ἀνεχώρησεν ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν,	καὶ αὐτὸν Ἰωάννης, ὃς τῶν
[2, 23]	δὲ καὶ ἐς τὴν Περσῶν	γῆν	καὶ ἐς βαρβάρους τοὺς ἄλλους
[2, 12]	ἐς ὄψιν ἥκων τήν τε	γῆν	καὶ τὰ θηρία ἐπέδειξε, καταλέγων
[2, 1]	ἐσβαλεῖν τε ἐς τὴν Περσῶν	γῆν	καὶ τοῖς ἐκείνῃ χωρίοις ἐπὶ
[2, 17]	Πέρσαι δὲ λάθρα ἐς τὴν	γῆν	κατώρυχα ποιησάμενοι ἔνερθεν θατέρου τῶν
[2, 2]	οὐ δυνάμενος ἐν τοῖς καθεστῶσι,	γῆν	μὲν ἅπασαν ξυλλαβεῖν ἐπεθύμησεν, ἑκάστην
[2, 16]	τάχος ἐς τὴν πολεμίων ἐπέστελλε	γῆν.	ξυγκαλέσας οὖν ἅπαντας τοὺς ἄρχοντας
[2, 22]	εἴη, ἀλλὰ περιεβάλλετο μὲν τὴν	γῆν	ξύμπασαν, βίους δὲ ἀνθρώπων ἅπαντας
[2, 19]	τύχοι, ἐπάνοδον ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν	οὐδεμιᾷ μηχανῇ τὸ λοιπὸν ἕξομεν.
[2, 19]	ὁδῷ ἐπανήκειν ἐς Ῥωμαίων τὴν	γῆν.	παρὰ μὲν οὖν Βελισάριον οὐκέτι
[2, 19]	πηλίκον ἐστὶ κακὸν στράτευμα ἐς	γῆν	πολεμίαν, πολλῶν μὲν ὀχυρωμάτων, πολλῶν
[2, 22]	ἦλθεν, ἐντεῦθέν τε κατέλαβε τὴν	γῆν	σύμπασαν, ὁδῷ τε ἀεὶ προϊοῦσα
[2, 21]	ἔδοξεν εἶναι μάχῃ διακινδυνεύσαντι ἐς	γῆν	τε τὴν ἀντιπέρας ἥκειν καὶ
[2, 15]	Πέρσαις ἡμᾶς τε αὐτοὺς καὶ	γῆν	τὴν ἡμετέραν ὅ τι βούλοισθε
[2, 15]	εἴ οἱ στρατῷ μεγάλῳ ἐς	γῆν	τὴν Κολχίδα ἰέναι δυνατὰ εἴη.
[2, 28]	λόγου πολλοῦ ἄξιον ἐφαίνετο εἶναι	γῆν	τὴν Κολχίδα σφετερισαμένῳ ἐν τῷ
[2, 15]	ἐδόκει εἶναι, οὐκέτι φέρειν ἐς	γῆν	τὴν Κολχίδα τοῖς ἐμπόροις ἐξῆν,
[2, 29]	εἴη, ἐξ οὗ δὴ ἐς	γῆν	τὴν Κολχίδα Χοσρόης ἦλθε. βασιλεὺς
[2, 30]	τὰ ἐπιτήδεια σφίσιν ἐσεκομίσαντο ἐς	γῆν	τὴν Κολχίδα, ψάμμου ἐμπλησάμενος ἐς
[2, 15]	τοιᾶσδε. Λαζοὶ τὰ μὲν πρῶτα	γῆν	τὴν Κολχίδα ᾤκουν, Ῥωμαίων κατήκοοι
[2, 19]	Πέτραν ἑλόντι Βελισάριος ἐσβαλὼν ἐς	γῆν	τὴν Περσίδα ἠγγέλλετο καὶ ἡ
[2, 5]	ἔχοντι, Χοσρόης ὁ Καβάδου ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ
[2, 10]	ᾠόμεθα Χοσρόην τὸν Καβάδου ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις ἥκειν,
[2, 21]	αὐτοῦ ὁ Χοσρόης ἠνάγκαστο ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις ἥκειν.
[2, 1]	αὐτῷ ἐν σπονδαῖς ἦλθε καὶ	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐπὶ ταύτῃ τῇ
[2, 4]	δὲ ὁ Περσῶν στρατὸς ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλεν, ἐρῶν ἔρχομαι.
[2, 20]	τὸ τρίτον στρατῷ μεγάλῳ ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλε, ποταμὸν Εὐφράτην
[2, 26]	ὁ Καβάδου τὸ τέταρτον ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν, ἐπὶ τὴν
[2, 21]	πρότερον ξὺν αὑτοῖς ἔχοντες ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλον. τέλος δὲ
[2, 15]	διὰ Λαζικῆς πορευόμενοι ἐσβάλλωσιν ἐς	γῆν	τὴν Ῥωμαίων. ἐφύλασσον δὲ οὔτε
[2, 10]	ὑποτελεῖς ὄντες, ἀλλ´ ὅπως ἀδῄωτον	γῆν	τὴν ὑμετέραν φυλάξωσιν ἐς τὸν
[2, 15]	στρατῷ ἐσέβαλλεν ἐς τὴν Περσῶν	γῆν.	φιλανθρωπίᾳ δὲ πολλῇ χρωμένου τοῦ
[2, 25]	στρατιῶται ἀναμιγνύμενοι ἐπορεύοντο ὡς ἐπὶ	ἁρπαγὴν	ἑτοιμοτάτην ἰόντες χρημάτων μεγάλων. ἐπεὶ
[2, 5]	Περσῶν ὅμιλον ἔκτειναν. τὴν μέντοι	ὀργὴν	οὐκ ἐξήνεγκεν, ἀλλ´ ὑπὸ τῷ
[2, 25]	δὲ αὐτοὺς ὑποπτεύοντες οὐκ ἐς	φυγὴν	ἀναίσχυντον οὕτω τετράφθαι, ἄλλ´ ἐνέδραις
[2, 18]	τὴν ἔφοδον πόνῳ οὐδενὶ ἐς	φυγὴν	ἔτρεψαν, ἐπισπόμενοι δὲ πεντήκοντά τε
[2, 18]	ἐπιόντας Πέρσαι οὐχ ὑπομείναντες ἐς	φυγὴν	ὥρμηντο. ἐπισπόμενοί τε Ῥωμαῖοι ξὺν
[2, 22]	καὶ ἀναβοῶντες ἐξαίσιον οἷον ἐς	φυγὴν	ὥρμηντο. οἵ τε αὐτοὺς θεραπεύοντες
[2, 8]	ταύτῃ τὸ τεῖχος οἰόμενοι ἐς	φυγὴν	ὥρμηντο. τοῦ μὲν οὖν δήμου
[2, 3]	αὐτοῖς τὴν καινὴν τοῦ φόρου	ἀπαγωγήν.	ἐπεὶ δὲ αὐτὸν βασιλεὺς τῆς
[2, 3]	καθεστώτων; οὐχ ἡμῖν μὲν φόρου	ἀπαγωγὴν	ἔταξεν οὐ πρότερον οὖσαν, καὶ
[2, 10]	Πέρσαι βούλονται Ῥωμαίους ἐς φόρου	ἀπαγωγὴν	ἔχειν. „Οὒκ, ἀλλὰ στρατιώτας οἰκείους“
[2, 15]	ὄντες, οὐ μέντοι ἐς φόρου	ἀπαγωγὴν,	οὐδέ τι ἄλλο ἐπαγγέλλουσιν αὐτοῖς
[2, 3]	οὐδενὶ λόγῳ καὶ φόρου αὐτοῖς	ἀπαγωγὴν	οὔποτε οὖσαν ἐς κεντηνάρια τέσσαρα
[2, 30]	ἦλθον ἡμέρᾳ μετὰ τὴν Δαγισθαίου	ὑπαγωγὴν	ἐνάτῃ· οὗ δὴ ἀπολελειμμένους ἐκ
[2, 9]	τοὺς φεύγοντας ἐκέλευον εἰς τὴν	ὑπαγωγὴν	ἔτι μᾶλλον ὁρμᾶν, ὅπως ὅτι
[2, 13]	ὁ Βαράδοτος τηνικαῦτα παρὰ τὸν	Καβάδην	ἐλθὼν οἶνόν τε ἤνεγκε καὶ
[2, 26]	αὐτὸν ἰατροῖς λόγιον, ὃς δὴ	Καβάδην	τὸν Περόζου νοσοῦντά ποτε ἰασάμενος
[2, 17]	παράπαν ἀνδρός. τινὲς δὲ οὐκ	Ἀνιαβέδην,	ἀλλὰ τὸν ἄρχοντα, ὃς δὴ
[2, 17]	θυμῷ τε ὁ Χοσρόης ἐχόμενος	Ἀνιαβέδην	ἀνεσκολόπισεν, ἅτε καταστρατηγηθέντα πρὸς τοῦ
[2, 17]	Χοσρόης στρατιάν τε καὶ στρατηγὸν	Ἀνιαβέδην	ὡς αὐτοβοεὶ ἐξελοῦντας ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 18]	καὶ τὸ παράδειγμα ἐγγύθεν ὑμῖν.	Ναβέδην	γὰρ στρατηγὸν τούτοις ἐπέστησεν, ὃς
[2, 7]	οἴονται δεῖν τὰ ξυγκείμενα, ἀλλ´	ἀνέδην	οὕτω χωρίου ἰσχύϊ θαρσήσαντες περιορῶσιν
[2, 7]	Ἰουλιανός τε, τῶν πρέσβεων ἅτερος,	διαρρήδην	ἀπεῖπεν ἅπασι χρήματα μὴ διδόναι
[2, 27]	μέγα ἐπῆρτο, Μαρτῖνον μὲν ἀπεπέμψαντο	διαρρήδην	ἀπειπόντες τὴν ξύμβασιν, ἔργου δὲ
[2, 16]	ἐμὴν γνώμην αἰδεσθέντας ὑμᾶς προσήκει	διαρρήδην	εἰπεῖν ὅσα ἂν ξυνοίσειν ἡμῖν
[2, 28]	Βυζάντιον στέλλει. καί οἱ Περσῶν	ἀριστίνδην	ἀπολεξάμενος πεντακοσίους ξυνέπεμψεν, ἐπιστείλας σφίσι
[2, 30]	ἔθνει τὰ ξυγκείμενα χρήματα ἔπεμψε,	Γουβάζην	δὲ καὶ Λαζοὺς χρήμασιν ἄλλοις
[2, 29]	τῇ πόλει γενέσθαι, μεταπέμψασθαι δὲ	Γουβάζην	ἐνταῦθα, ὅπως οἱ ἀγγέλλοι ὅσα
[2, 30]	καὶ ζωγρήσαντες οἵ τε ἀμφὶ	Γουβάζην	καὶ Δαγισθαῖον τό τε μέτρον
[2, 28]	οἱ βουλευομένῳ ξυμφορώτατον ἔδοξεν εἶναι	Γουβάζην	τὸν Λαζῶν βασιλέα ἐκποδὼν ὅτι
[2, 29]	ἐνταῦθα στέλλει, ᾧ δὴ ἐπήγγελλε	Γουβάζην	ὡς λαθραιότατα διαχρήσασθαι· τὸ γὰρ
[2, 30]	ἀνθρώπους οἰκεῖν ἔμαθεν, ὅπως ληιζόμενοι	ἀποζῆν	δύνωνται. ἐν ταύτῃ τῇ πορείᾳ
[2, 8]	ἐτύγχανον, ἐπὶ τὰς πύλας ἀπήλαυνον,	Βούζην	αὐτοῖς ἐπιθρυλοῦντες ξὺν στρατῷ ἥκειν,
[2, 3]	ἄνθρωπον διαχρήσασθαι. Τελευτήσαντος δὲ Σίττα	Βούζην	βασιλεὺς ἐπὶ τοὺς Ἀρμενίους ἐκέλευσεν
[2, 30]	Ἰωάννης ὄνομα, Θωμᾶ υἱὸς, ὅνπερ	Γούζην	ἐπίκλησιν ἐκάλουν. οὗτος ὁ Θωμᾶς
[2, 19]	ἐγένοντο. οὗ δὴ χώραν τε	ἀγαθὴν	εὑρόντες καὶ μακροῦ χρόνου ἀδῄωτον,
[2, 20]	πάντα ληίσηται. χώραν γὰρ ταύτην	ἀγαθήν	τε διαφερόντως καὶ πολυχρύσων οἰκητόρων
[2, 9]	τε καὶ ὀμωμοσμένων ἑτοιμότερος ἐς	λήθην	ἀφῖχθαι, καὶ χρημάτων μὲν ἕνεκεν
[2, 12]	ὀγδοήκοντα σταδίοις διέχουσαν, αὖθις ἐς	λήθην	τινὰ τῶν ξυγκειμένων ἦλθε, στρατοπεδευσάμενός
[2, 13]	εἴχοντο. τῶν μὲν οὖν βαρβάρων	ὀρθήν	τινα ἔνερθεν ποιουμένων ὁδὸν ἐπὶ
[2, 28]	δὴ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις	ἐμνήσθην,	ἅτε Περσῶν ἀναπείσαντος τοὺς ἐν
[2, 11]	τοῦ ἀρχαγγέλου νεὼν, οὗ πρόσθεν	ἐμνήσθην,	ἐκέλευεν. οἱ δὲ τοῦτον ἐκεῖνον
[2, 22]	περιειστήκει τὰ κακὰ ὧν ἄρτι	ἐμνήσθην.	τισὶ δὲ αὐτῶν καὶ τὸν
[2, 3]	ἐγκλήματα ἐπιφέρειν ταῦτα, ὧν ἄρτι	ἐμνήσθην.	~Τότε καὶ ὁ κομήτης ἀστὴρ
[2, 29]	ἀπολεξάμενος, Φάβριζόν τε, οὗπερ ἀρτίως	ἐπεμνήσθην,	αὐτοῖς ἐπιστήσας ἐνταῦθα στέλλει, ᾧ
[2, 5]	ἀνδρὶ παρὰ τοῦ Εὐφράτου τὴν	ὄχθην	ἀνύσας πόλει Ζηνοβίᾳ ἐπιτυγχάνει· ἣν
[2, 7]	γε τοῖς ταλαιπώροις ξυγγενέσθαι δυνατὸς	εἴην,	ἔχοιμι ἄν τι καὶ ἄλλο
[2, 26]	εἴκοσιν ἔκτεινε. τῶν μέντοι βαρβάρων	φυλακὴν	ἀκριβῆ τὸ λοιπὸν ποιουμένων οὐκέτι
[2, 30]	ἐν τῷ κατ´ αὐτὸν στενωπῷ	φυλακὴν	εἴασεν, ἐνταῦθα σφίσι τὴν κεφαλὴν
[2, 30]	κειμηλίων τοῦ τῆς Σοφίας ἱεροῦ	φυλακὴν	εἶχεν. ἡνίκα τοίνυν Ἰωάννης ἀποθριξάμενος
[2, 19]	καὶ ἱππεῖς ὀκτακόσιοι Περσῶν ἄριστοι	φυλακὴν	εἶχον, οἷς ἀνὴρ δόκιμος, Βλησχάμης
[2, 19]	Ἀρέθᾳ στράτευμα ἔπρασσεν. αὐτίκα τε	φυλακὴν	ἐν τῇ Πέτρᾳ καταστησάμενος ξὺν
[2, 27]	ἃ δὴ οἱ Πέρσαι, ὅσοι	φυλακὴν	ἐνταῦθα εἶχον, ξὺν πάσῃ σπουδῇ
[2, 27]	τὸ φρούριον ἐπωνόμασται. τῶν δὲ	φυλακὴν	ἐνταῦθα ἐχόντων Ῥωμαίων πρᾷόν τινα
[2, 11]	ἔπεσεν, ὁ δὲ αὐτοῦ τὸν	ἀκινάκην	σπασάμενος κτείνει τὸν ἄνδρα. σκυλεύσας
[2, 11]	καὶ τῇ πόλει πιστεύοντες ἔσεσθαι	θήκην	αὐτοῦ ξυλίνην τινὰ πεποιημένοι κατέθεντο,
[2, 11]	θήκῃ ἐξενεγκὼν ἀνέῳγέ τε τὴν	θήκην	καὶ τὸ ξύλον ἐνδεικνύμενος „Ὦ
[2, 11]	ἀπολέλειπται μόνα ἐκ πάντων χρημάτων.	θήκην	μὲν οὖν τήνδε (χρυσῷ τε
[2, 19]	τὰ τῷ Ἀρέθα εἰργασμένα ἔγνω,	δίκην	μέντοι λαβεῖν οὐδεμίαν παρ´ αὐτοῦ
[2, 15]	βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἄλλους τε ἐς	Λαζικὴν	ἄρχοντας ἔπεμψε καὶ Ἰωάννην, ὃν
[2, 29]	δὲ ξὺν τοῖς τριακοσίοις ἐς	Λαζικὴν	ἀφικόμενος ἔπρασσεν ὅπως δὴ ἀμφὶ
[2, 28]	Καυκάσῳ οἰκοῦσι βαρβάροις ἢ ἐπιτείχισμα	Λαζικὴν	εἶναι. μάλιστα δὲ πάντων κατὰ
[2, 29]	οὖν ξύλα ταῦτα ἐπεὶ ἐς	Λαζικὴν	ἐκομίσθη, κεραυνόβλητα ἐξαπιναίως γενόμενα τετεφρῶσθαι
[2, 17]	οἱ ξὺν τοῖς βασιλείοις καὶ	Λαζικὴν	ἐνδιδοὺς ἅπασαν. Ἔστι δὲ Πέτρα
[2, 28]	μὲν δὴ ἕνεκα προσποιεῖσθαι Χοσρόης	Λαζικὴν	ἤθελεν, ἐπὶ Λαζοῖς δὲ τὸ
[2, 30]	Θωμᾶς πολλὰ τῶν ἀμφὶ τὴν	Λαζικὴν	ὀχυρωμάτων ἐδείματο, βασιλέως οἱ ἐπαγγείλαντος,
[2, 30]	ἄλλο στράτευμα λόγου ἄξιον ἐς	Λαζικὴν	πέμψας, οἳ οὔπω ἀφικόμενοι ἐνταῦθα
[2, 29]	ἐς τοῦτο ἐτελεύτα. ~Ἔς τε	Λαζικὴν	πρῶτα μὲν ξύλα παμπληθῆ ἐς
[2, 11]	βουλόμενος ἤθελε τῷ πρασίνῳ τὴν	νίκην	ἁρμόσαι. οἱ μὲν οὖν ἡνίοχοι
[2, 9]	ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε δήπου, τὴν	νίκην.	φόνον μέντοι ἀνθρώπων ὁρῶντί μοι
[2, 30]	διὸ δὴ αὐτῶν οὐδενὶ ἐς	ἀλκὴν	ἰδεῖν ξυνηνέχθη, ἀλλ´ οἱ μὲν
[2, 18]	τῇ διώξει ἔκτειναν ἐς οὐδεμίαν	ἀλκὴν	ὁρῶντας, εἰ μὴ Βελισάριός τε
[2, 27]	τοῦ στρατοῦ μοῖραν ἐπὶ τὴν	μεγάλην	καλουμένην πύλην ὡς τειχομαχήσοντας ἔπεμψεν.
[2, 7]	ἐπειδὴ ἅπερ Ἀντιοχεῦσιν ἐπήγγελλες, δηλώσων	ἐστάλην,	ἑβδομαῖός σοι ἐς ὄψιν ἥκων
[2, 3]	τῇ φάραγγι ίφει ἐς ἄκραν	κεφαλὴν	ἔτυψε πληγῇ ἐγκαρσίᾳ. καὶ τὸ
[2, 25]	Περσαρμενίοις κειμένου λίθῳ τε τὴν	κεφαλὴν	πρός του τῶν ταύτῃ ᾠκημένων
[2, 30]	φυλακὴν εἴασεν, ἐνταῦθα σφίσι τὴν	κεφαλὴν	τῆς ἐλπίδος οἰόμενος εἶναι. ἐξηπίστατο
[2, 26]	τε τοῖς Οὔννοις ἐπιβεβοηθηκότων πολλῶν,	ἀγέλην	μὲν ἐνθένδε ἀφελέσθαι τινὰ οἱ
[2, 27]	τειχομαχία πρωὶ ἀρξαμένη ἐτελεύτα εἰς	δείλην	ὀψίαν, ἀμφότεροί τε τὴν νύκτα
[2, 18]	δὴ αὐτοὶ μὲν τροφῆς ἐς	δείλην	ὀψίαν μεταλαγχάνειν εἰώθασι, Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 27]	εἶναι. ὁ δὲ καπνὸς ἀμφὶ	δείλην	ὀψίαν τοσοῦτος ἐγίνετο ὥστε καὶ
[2, 12]	εἴη. ἔπειτα τὴν μὲν γῆν	ἄλλην	ἄλλῃ τοῦ ἱπποδρομίου ἐκέλευε θέσθαι,
[2, 3]	ὑπὲρ τὸν ὠκεανὸν διερευνᾶται μυχοὺς,	ἄλλην	αὑτῷ τινα οἰκουμένην περιποιεῖσθαι βουλόμενος.
[2, 21]	αὐτῶν οὐδεὶς οὔτε χλαμύδα οὔτε	ἄλλην	ἐπωμίδα τινὰ, ἀλλὰ χιτῶνας μὲν
[2, 19]	αὐτοῖς πρὸς ἐνέδραν ἢ καὶ	ἄλλην	τινὰ ἐπιβουλὴν ἔχουσιν. ἢν δέ
[2, 30]	ἐξ Ἰβηρίας ὁ στρατὸς ἔτυχεν,	ἄλλην	τινὰ πορείαν ἰέναι διὰ τῶν
[2, 28]	Τίγρης ποταμὸς διορίζει· οὐ γὰρ	ἄλλην	χώραν μεταξὺ ἔχουσιν. ἐνταῦθα ἐντυχόντες
[2, 1]	πρὸς Ἰουστινιανοῦ τὰς σπονδὰς ἔφασκε,	πολλὴν	ἐπιβουλὴν ἐς οἶκον τὸν αὐτοῦ
[2, 21]	Ἀβανδάνην ὄνομα, δόξαν ἐπὶ ξυνέσει	πολλὴν	ἔχοντα, παρὰ Βελισάριον ἔπεμψε, τὸν
[2, 28]	ἐπὶ τῇ δεινότητι καὶ κακοτροπίᾳ	πολλὴν	ἔχοντε. βουλευσάμενος οὖν πόλιν Δάρας
[2, 15]	ἐπηρμένος τῇ ὑποθήκῃ στρατιάν τε	πολλὴν	ἤγειρε καὶ τὰ ἐς τὴν
[2, 29]	δὲ ὁ Χοσρόης ξυνταραχθεὶς στρατιὰν	πολλὴν	ἱππέων τε καὶ πεζῶν ἐπ´
[2, 6]	τῷ περιβόλῳ δειμαίνοντες, χώραν περιβεβλημένῳ	πολλὴν	μέχρι ἐς τὸ ὄρος, ὃ
[2, 26]	μὴ δυνατὸς εἴη Ἔδεσσαν ἐξελεῖν,	πολλήν	οἱ αἰσχύνην τινὰ περιβαλέσθαι ξυμβήσεται.
[2, 12]	ἐτύγχανεν ἔχων. περιιὼν δὲ χώραν	πολλὴν	συχνὰ τῶν ἐκείνῃ θηρίων ζῶντα
[2, 27]	Χοσρόης δὲ ἀμφὶ ἡμέραν μέσην	πολλήν	τινα τοῦ στρατοῦ μοῖραν ἐπὶ
[2, 18]	ἰόντων κρατήσωμεν, τὴν πόλιν ἐξελεῖν	πολλήν	τινα, ὦ ξυνάρχοντες, ἐλπίδα ἔχω.
[2, 11]	ἂν αὐτὸν καὶ τὴν πόλιν	ὅλην	ἀνδραποδίσασθαί τε καὶ ληίσασθαι οὐκ
[2, 5]	δυσκόλων ἁπάντων τήν τε πυλίδα	ὅλην	ἀνέῳγον καὶ τὸν ἱερέα ξὺν
[2, 23]	ἀγχίστροφον αὖθις τῆς γνώμης τὴν	μεταβολὴν	ἐπὶ τὰ χείρω πεποιημένοι μᾶλλον
[2, 3]	ὁ Σίττας τὰ ἐς τὴν	ξυμβολὴν	ἐξηρτύετο. πρῶτον μὲν οὖν ὑποσχέσεσι
[2, 8]	καθάπερ ἐφ´ ὁμαλοῦ εἶναι τὴν	ξυμβολὴν	ἐποίει. καὶ εἰ μέν τις
[2, 8]	καὶ κατὰ τὴν τῆς ἄκρας	ὑπερβολήν.	οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἠμύνοντο δυνάμει
[2, 14]	ἔχων, πρίν τινα ὁ Χοσρόης	ἐσβολὴν	αὖθις ποιήσεται ἐς Ῥωμαίων τὴν
[2, 24]	καὶ χρόνῳ ὕστερον τὴν ἐκείνων	ἐσβολὴν	γνόντες, καὶ αὐτοὶ μὲν ἐσέβαλλον
[2, 24]	ἐς ταὐτὸ ἅπαντας οὕτω τὴν	ἐσβολὴν	ἐπὶ Περσαρμενίους ποιήσασθαι. ταῦτα ἐπεὶ
[2, 16]	ἐνταῦθα ὑπαντιάσαι βουλόμενος, ἤν τινα	ἐσβολὴν	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν αὖθις
[2, 16]	πολεμίων ἰσχυρίζοντο ἐν τῷ παρόντι	ἐσβολὴν	ἔσεσθαι· πολέμου γὰρ Οὐννικοῦ ἀσχολίαν
[2, 16]	μὲν οὖν τὰ ἐς τὴν	ἐσβολὴν	σπουδῇ πολλῇ ἐξηρτύετο. ~Χοσρόης δὲ
[2, 16]	ξυνάρχοντες, ὡς διακωλύσοντες τὸν πολέμιον	ἐσβολήν	τινα ἐς τὴν ἡμετέραν ποιήσασθαι,
[2, 13]	μὲν οὖν πρῶτα ὁ Χοσρόης	προσβολὴν	ποιησάμενος ἐς τὰ πρὸς ἑσπέραν
[2, 19]	φρουρίου στρατοπεδευσάμενοι ἐς πολιορκίαν καθίσταντο,	προσβολήν	τε τῷ περιβόλῳ ποιησάμενοι ἀπεκρούσθησαν,
[2, 30]	ἐγγύς πη ὄντος, τόν τε	φαινόλην	καὶ τὸν χιτῶνα ἐνδιδύσκεσθαι πρὸς
[2, 12]	ἀμέλει καὶ ἀνάγραπτον οὕτω τὴν	ἐπιστολὴν	ἀντ´ ἄλλου του φυλακτηρίου ἐν
[2, 1]	Οὔννων δέ τινας ἰσχυρίζετο αὐτὸν	ἐπιστολὴν	πέμψαι, ἐγκελευομένην αὐτοῖς ἐσβαλεῖν τε
[2, 15]	τὸ βούλευμα ἐς Πέρσας ἐξενεγκὼν,	πλήν	γε δὴ οἷς τὰ ἀπόρρητα
[2, 22]	λογίσασθαι μηχανή τις οὐδεμία ἐστὶ,	πλήν	γε δὴ ὅσα ἐς τὸν
[2, 20]	ἰέναι διανοούμενος οὔπω ἔνδηλος „ὢν,	πλήν	γε δὴ ὅτι αὐτὸν ἄγχιστά
[2, 15]	τι ἄλλο ἐπαγγέλλουσιν αὐτοῖς ἐπακούοντες,	πλήν	γε δὴ ὅτι, ἐπειδὰν αὐτοῖς
[2, 15]	οὐδέ τις τῶν ὁμόρων ἡμᾶς	πλήν	γε δὴ Ῥωμαίων ἠνώχλησεν) ἀλλ´
[2, 24]	ὕστερον ἀνεμίγνυντο ἐν τῇ πολεμίᾳ,	πλὴν	Ἰούστου τε καὶ τῶν ξὺν
[2, 4]	οὕτω τε σχεδὸν ἅπαντας Ἕλληνας,	πλὴν	Πελοποννησίων, διεργασάμενοι ἀπεχώρησαν. Πέρσαι δὲ
[2, 10]	ἐκτὸς τοῦ περιβόλου οἱ βάρβαροι,	πλὴν	τοῦ ἱεροῦ, ὅπερ Ἰουλιανῷ ἀνεῖται
[2, 27]	ἐπί τε τὴν ἐν ποσὶν	ὕλην	ἀκμάζειν ἐποίει, καὶ τὸ πῦρ
[2, 18]	Μεσοποταμίᾳ καταλόγων ἄρχων μοῖραν οὐ	φαύλην	τινὰ τοῦ στρατοῦ εἶχεν, οὐκ
[2, 16]	φιλεῖ. δεῖ δὲ τοὺς ἐς	βουλὴν	καθισταμένους αἰδοῦς τε καὶ φόβου
[2, 24]	βασιλέα Χοσρόην πείθεσθαι ἀεὶ ἐς	βουλὴν	πᾶσαν· ὥστε ἢν Ῥωμαίων οἱ
[2, 3]	εἶπον, ἀμφί τε τῷ πρακτέῳ	βουλὴν	προὔθηκεν. ἔνθα δὴ ἐλέχθησαν μὲν
[2, 19]	Βελισάριος ἅπαντας ξυγκαλέσας τοὺς ἄρχοντας	βουλὴν	προὔθηκεν. οὗ δὴ ἀναστὰς πρῶτος
[2, 6]	καὶ Ἀντιοχεῦσιν ἐν νῷ ἔχουσι	βουλήν	τε ὑπὲρ τούτων πεποιημένοις ξυμφορώτατον
[2, 1]	Ἰουστινιανοῦ τὰς σπονδὰς ἔφασκε, πολλὴν	ἐπιβουλὴν	ἐς οἶκον τὸν αὐτοῦ ἄρτι
[2, 19]	ἐνέδραν ἢ καὶ ἄλλην τινὰ	ἐπιβουλὴν	ἔχουσιν. ἢν δέ πη καὶ
[2, 27]	δηλονότι τὴν ἐς τὸ τεῖχος	ἐπιβουλὴν,	ὅπως, ἢν μὲν αὐτὸ ἐξελεῖν
[2, 19]	ἀλλὰ τὴν ἐς τοὺς πολεμίους	ἐπιβουλὴν	πολλὴ ἄνοια. τοσαῦτα Ἰωάννης τε
[2, 16]	εὐτολμίαν ἐνάγοντος οἶμαι) ἀλλ´ ὅπως	ξυμβουλήν	τινα ἔν γε ἡμῖν αὐτοῖς
[2, 27]	μοῖραν ἐπὶ τὴν μεγάλην καλουμένην	πύλην	ὡς τειχομαχήσοντας ἔπεμψεν. οἷς δὴ
[2, 13]	τῆς παλαιᾶς τυγχάνουσιν ὄντες. Καὶ	μὴν	καὶ Κωνσταντινιέων χρήματα διδόντων ἐδέξατο,
[2, 5]	τὸν οὐδὸν οὐδαμῆ ἴσχυον. οὐ	μὴν	οὐδὲ ἀνοιγνύναι αὐτὴν αὖθις ἐτόλμων,
[2, 3]	ἀεὶ τῶν πολεμίων εἰώθασιν. οὐ	μὴν	οὐδὲ ἐξ ἀντιπάλου ἡμῖν τῆς
[2, 26]	τὸν Ῥωμαίων βασιλέα πεποίηται, οὐ	μὴν	οὐδὲ ἐπ´ ἄλλων ἀνθρώπων οὐδένα,
[2, 22]	ἦν, ἅτε πυρετοῦ ἐπιπεσόντος, οὐ	μὴν	οὐδὲ φλόγωσις ἐπεγίνετο, ἀλλ´ οὕτως
[2, 24]	οὔτε ἐς ταὐτὸ ξυνελέγησαν οὐ	μὴν	οὔτε ἀλλήλοις ἐς λόγους ἦλθον.
[2, 28]	τῆς Λαζικῆς οὐδαμῆ γίνονται, οὐ	μὴν	οὔτε σῖτος οὔτε οἶνος οὔτε
[2, 19]	τε τοὺς Πέρσας καὶ τὸν	Βλησχάμην	ἐς Ἰταλίαν Γότθοις πολεμήσοντας ἔπεμψε.
[2, 16]	δεόντων ἀδύνατον. ὥστε οὐδὲν τὴν	ἐμὴν	γνώμην αἰδεσθέντας ὑμᾶς προσήκει διαρρήδην
[2, 7]	σοι ἐξειργασμένα ἐς πατρίδα τὴν	ἐμὴν	εὗρον. οἱ δὲ δὴ πάντων
[2, 10]	γράφων τε καὶ παραπέμπων ἐς	μνήμην	τῷ μέλλοντι χρόνῳ, καὶ οὐκ
[2, 23]	ῥεφερενδάριον τῇ Λατίνων φωνῇ τὴν	τιμὴν	ταύτην καλοῦσι Ῥωμαῖοι. οἷς μὲν
[2, 25]	καὶ ἁμάξαις τὰς ἐπὶ τὴν	κώμην	ἀποφράξας εἰσόδους δυσπρόσοδον ἔτι μᾶλλον
[2, 11]	ταύτην τε Χοσρόου δηλώσει τὴν	γνώμην	ἅ τε ἀμφὶ πόλιν Δάρας
[2, 16]	ἀδύνατον. ὥστε οὐδὲν τὴν ἐμὴν	γνώμην	αἰδεσθέντας ὑμᾶς προσήκει διαρρήδην εἰπεῖν
[2, 20]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις δεδήλωται.	γνώμην	δὲ εἶχεν εὐθὺ Παλαιστίνης ἄγειν
[2, 4]	νενόμικε φύσις. πόλεμον δὲ κατὰ	γνώμην	διαθεμένοις αὖθις ἐπὶ τὴν εἰρήνην
[2, 26]	γεγονότα τὴν Ἰουστινιανοῦ βασιλέως βιάσασθαι	γνώμην.	~Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαῖοι ἐποίουν
[2, 16]	παραίνεσίν τινα ποιησάμενος τὴν ὑμετέραν	γνώμην	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ὁρμήσω (οὐ
[2, 12]	„Ἐμὲ δὲ“ εἶπε „τίνα ποτὲ	γνώμην	ἔχειν, ὦ δέσποτα, οἴει, ᾧ
[2, 16]	φόβου παντάπασιν ἐλευθέραν ποιεῖσθαι τὴν	γνώμην.	ὅ τε γὰρ φόβος, ἀεὶ
[2, 12]	γὰρ Ῥωμαίοις εἶναι βουλόμενος ἐς	Ῥώμην	τε ἀφίκετο, καὶ τῷ Αὐγούστῳ
[2, 12]	ἑκάστης· οὕτω τε ἐπανῆκεν εἰς	Ῥώμην,	τόν τε χοῦν καὶ τὰ
[2, 21]	τῶν δὲ βασιλικῶν γραμματέων ἕνα,	Ἀβανδάνην	ὄνομα, δόξαν ἐπὶ ξυνέσει πολλὴν
[2, 30]	γινόμενα μόλις ἀπέχρη ἐς τὴν	δαπάνην	τῇ στρατιᾷ ταύτῃ, οὐχ ἧσσον
[2, 21]	τοῦ στρατοπέδου ὡς κυνηγετήσων ἐστάλη,	Διογένην	δὲ τὸν δορυφόρον καὶ Ἀδόλιον
[2, 21]	Μήδων στρατόν. διὸ δὴ ἐκέλευε	Διογένην	τε καὶ Ἀδόλιον ἡσυχῆ μένειν.
[2, 21]	διαβάσεως ἀποκεκλεῖσθαι· τοῖς δὲ ἀμφὶ	Διογένην	τε καὶ Ἀδόλιον σὺν τοῖς
[2, 2]	τοίνυν τῇ ἐξουσίᾳ χρῆσαι, μὴ	παυσαμένην	ἐπιζητήσῃς. λωφήσασα γὰρ ἡ τῶν
[2, 5]	τὴν ἑῴαν ἀρχὴν ὑπὸ Μήδοις	γεγενημένην.	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν τοῖς
[2, 9]	τήνδε, ἀξιολογωτάτην ἐς τὰ μάλιστα	λεγομένην	τε καὶ οὖσαν ἐν γῇ
[2, 9]	ἀριστερᾶς πρός του τῶν βαρβάρων	ἑλκομένην	ξὺν πολλῇ βίᾳ, παιδίον δὲ,
[2, 9]	ἦν ἀπαλλαγὲν, ἀφεῖναι μὲν οὐ	βουλομένην,	ἕλκουσαν δὲ θατέρᾳ χειρὶ ἐμπεπτωκὸς
[2, 4]	καὶ τὴν ἐν Δάρας ἔναγχος	γενομένην	τυραννίδα καταλελύκει. τοῦτον οὖν τὸν
[2, 10]	κρατύνασθαι. τὴν γὰρ ἐπὶ χρήμασι	γινομένην	ἀνθρώποις φιλίαν ἀναλισκομένοις ἐκ τοῦ
[2, 10]	τὸ ἔδαφος πρὸς ἀνδρὸς ἀνοσιωτάτου	καταφερομένην	ἰδεῖν, ἧς τό τε κάλλος
[2, 1]	τινας ἰσχυρίζετο αὐτὸν ἐπιστολὴν πέμψαι,	ἐγκελευομένην	αὐτοῖς ἐσβαλεῖν τε ἐς τὴν
[2, 15]	τε καὶ ἀμφιλαφέσιν ἐπὶ μακρότατον	συνεχομένην.	οἱ δέ οἱ ἰσχυρίζοντο παντὶ
[2, 15]	πικρὰν οὕτως ἡμῖν ἐν γειτόνων	ἐγηγερμένην,	τῆς δικαιοσύνης ἄξια πράσσοντες, ἣν
[2, 12]	χωρία· μελέτην γὰρ περὶ ταῦτα	κατεσπουδασμένην	τινὰ ἐτύγχανεν ἔχων. περιιὼν δὲ
[2, 3]	διερευνᾶται μυχοὺς, ἄλλην αὑτῷ τινα	οἰκουμένην	περιποιεῖσθαι βουλόμενος. τί οὖν ἔτι,
[2, 5]	μεγάλῳ ἐσέβαλε, τήν τε ἀπέραντον	καλουμένην	εἰρήνην λαμπρῶς ἔλυεν. ᾔει δὲ
[2, 27]	στρατοῦ μοῖραν ἐπὶ τὴν μεγάλην	καλουμένην	πύλην ὡς τειχομαχήσοντας ἔπεμψεν. οἷς
[2, 3]	μέλλεις; τί δὲ τὴν κάκιστα	ἀπολουμένην	εἰρήνην αἰσχύνῃ, ὅπως δηλαδή σε
[2, 3]	τί δὲ τὴν κάκιστα ἀπολουμένην	εἰρήνην	αἰσχύνῃ, ὅπως δηλαδή σε ὑστάτην
[2, 28]	ᾧ δὴ αὐτοὺς διὰ τὴν	εἰρήνην	ἀναπεπτωκότας λαβὼν ἀνήκεστόν τι ἐργάσεται.
[2, 27]	Πέρσαι μὲν ἠξίουν τοὺς τὴν	εἰρήνην	διοικησομένους παρὰ Χοσρόην αὐτίκα δὴ
[2, 10]	τῷ παραυτίκα μόνον παρεχομένους τὴν	εἰρήνην	ἐθέλειν ἐς τὸν πάντα αἰῶνα
[2, 26]	πόλεμον ἄγοντα. τῶν δὲ τὴν	εἰρήνην	ἑλέσθαι ἂν πρὸ τῶν κινδύνων
[2, 26]	ἐκ Βυζαντίου ἀφίξεσθαι καὶ τὴν	εἰρήνην	ἐν τῷ βεβαίῳ κρατύνασθαι, πρᾶξαι
[2, 26]	ὄντα, πότερον τὰ ἐς τὴν	εἰρήνην,	ἢ τὰ ἐς τὸν πόλεμον
[2, 6]	τινα χρόνον, ὥστε ἢ τὴν	εἰρήνην	κρατύνασθαι, ὅπη ἂν ἑκατέρῳ δοκοίη,
[2, 5]	ἐσέβαλε, τήν τε ἀπέραντον καλουμένην	εἰρήνην	λαμπρῶς ἔλυεν. ᾔει δὲ οὐ
[2, 4]	ταραχῆς ἀφορμὰς οὐδαμῆ οὔσας ἐπιτεχνᾶσθαι.	εἰρήνην	μὲν γὰρ καταλύσασιν ἐς πόλεμον
[2, 24]	αὐτοῖς ἐμπόδισμα εἴη τοῦ τὴν	εἰρήνην	ὅπη βούλονται διαθήσεσθαι. ὁ μὲν
[2, 24]	βραδυτῆτα καὶ Ῥωμαίους ἐς τὴν	εἰρήνην	ὁρμήσοντα προθυμίᾳ τῇ πάσῃ. καὶ
[2, 3]	ἀπεράντοις ἐπέθηκε. λύουσι γὰρ τὴν	εἰρήνην	οὐχ οἳ ἂν ἐν ὅπλοις
[2, 10]	„Οὕτω γὰρ αὐτοῖς“ ἔφη „τὴν	εἰρήνην	Πέρσαι βέβαιον ἕξουσι, τάς τε
[2, 26]	πρὸς Χοσρόην φιλονεικίας ἀφέμενον τὴν	εἰρήνην	ποτὲ πρὸς αὐτὸν θήσεσθαι· ἐπεὶ
[2, 4]	γνώμην διαθεμένοις αὖθις ἐπὶ τὴν	εἰρήνην	χωρεῖν ἀνθρώποις οἶμαι οὐ ῥᾴδιον
[2, 26]	ὡμολόγουν μὲν παρὰ Χοσρόου τὴν	εἰρήνην	ὠνήσεσθαι, ἤν γε σφίσι μὴ
[2, 3]	βασιλέα ὑποσχόμενος ἀφεῖναι αὐτοῖς τὴν	καινὴν	τοῦ φόρου ἀπαγωγήν. ἐπεὶ δὲ
[2, 12]	ζῴοις ἡ φύσις ἀδίδακτος οὖσα	ποθεινὴν	ποιεῖται τὴν πάτριον γῆν. Αὔγαρος
[2, 12]	θηρία χωρὶς ἀλλήλων γενόμενα ἐς	ἐκείνην	ἐχώρει τὴν γῆν, ἣ δὴ
[2, 27]	ὀψίαν, ἀμφότεροί τε τὴν νύκτα	ἐκείνην	ἡσυχῆ ἔμενον, Πέρσαι μὲν περί
[2, 12]	διέχον, ἐνταῦθα μὲν τὴν νύκτα	ἐκείνην	ηὐλίσατο, ὄρθρου δὲ βαθέος παντὶ
[2, 27]	περίβολον ἦλθε, τῇ δὲ μετ´	ἐκείνην	μοῖρα μὲν τοῦ στρατοῦ Χοσρόου
[2, 15]	διαλελυμένης ὁ τρόπος τῆς μετ´	ἐκείνην	πρὸς ἑτέρους καθισταμένης ἔλεγχος γίγνεται)
[2, 8]	τοῦ περιβόλου καὶ τὴν πέτραν	ἐκείνην	προτερήσας καταλαβεῖν ἐνθένδε τε〉 τοὺς
[2, 11]	πόλει πιστεύοντες ἔσεσθαι θήκην αὐτοῦ	ξυλίνην	τινὰ πεποιημένοι κατέθεντο, ἣν δὴ
[2, 3]	ἥκοντες. πολλὰ μὲν οὖν τὸν	Ἰωάννην	Βασσάκης ὁ γαμβρὸς ἐλιπάρει δρασμοῦ
[2, 21]	ὀλίγῳ τε ὕστερον τὸν ὅμηρον	Ἰωάννην	δεξάμενος ἀπεχώρησεν ἐς τὰ πάτρια
[2, 18]	αὐτῷ στρατοπεδευσάμενοι ἔμενον. Πέτρος δὲ	Ἰωάννην	ἑταιρισάμενος, ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ
[2, 3]	αὖθις ἀπήλαυνε. Βούζης τε τὸν	Ἰωάννην	μόνον εὑρὼν ἔκτεινε, καὶ ἀπ´
[2, 15]	ἐς Λαζικὴν ἄρχοντας ἔπεμψε καὶ	Ἰωάννην,	ὃν Τζίβον ἐκάλουν, ἄνδρα ἐξ
[2, 7]	ἔπειθεν. ἐτύγχανε γὰρ Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς	Ἰωάννην	τε τὸν Ῥουφίνου καὶ Ἰουλιανὸν
[2, 21]	δὲ εἰς τὴν Ἔδεσσαν ἀφικόμενος	Ἰωάννην	τὸν Βασιλείου παῖδα, γένει τε
[2, 19]	ἐπιστήσας δύο, Τραϊανόν τε καὶ	Ἰωάννην	τὸν Φαγᾶν καλούμενον, ἄμφω ἀγαθοὺς
[2, 12]	Ἔδεσσαν ἐξελεῖν. καὶ ἐπεὶ ἐς	Βάτνην	ἀφίκετο, πόλισμα μὲν βραχὺ καὶ
[2, 23]	εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἤσκουν, οὐ τὴν	σωφροσύνην	μεταμαθόντες οὐδὲ τῆς ἀρετῆς ἐρασταί
[2, 26]	εἴη Ἔδεσσαν ἐξελεῖν, πολλήν οἱ	αἰσχύνην	τινὰ περιβαλέσθαι ξυμβήσεται. διὸ δὴ
[2, 8]	ἅπαντες διὰ πύλης, ἣ ἐπὶ	Δάφνην	ἄγει τὸ τῶν Ἀντιοχέων προάστειον.
[2, 11]	ληίσηται. τότε μὲν οὖν ἐς	Δάφνην	ἀνέβη, τὸ Ἀντιοχείας προάστειον. ἔνθα
[2, 17]	σιγῇ ἔχεσθαι, μήτε ἦχον μήτε	φωνὴν	ἀφιέντας τινά. οἱ γοῦν Πέρσαι
[2, 15]	οὐχ ᾗπερ εἴθιστο, ἀλλ´ ᾗπερ	ἐξῆν.	ἅμα δὲ καὶ ἄλλως οἱ
[2, 15]	γῆν τὴν Κολχίδα τοῖς ἐμπόροις	ἐξῆν,	ἢ ἄλλοθι ἐνθένδε ὠνεῖσθαι, ἀλλ´
[2, 14]	τῶν ταύτῃ ᾠκημένων ἐκάλεσεν, οὐκέτι	ἐξῆν	τῷ κεκτημένῳ τὸν αἰχμάλωτον τοῦτον
[2, 30]	εἶναι. Οἱ δ´ {οἱ} ἀμφὶ	Μερμερόην	ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς τὸν στενωπὸν,
[2, 29]	αὐτοὺς ἔστελλεν, οἷς δὴ ἄρχοντα	Μερμερόην	ἐπέστησεν. ὧνπερ ὁ Γουβάζης αἰσθόμενος
[2, 3]	ἀπεράντους καλουμένας σπονδὰς ᾤοντο, καίπερ	Χοσρόην	ἀκούσαντες τῷ τε σφῶν αὐτῶν
[2, 26]	δράσουσι πάλιν τοὺς πρέσβεις παρὰ	Χοσρόην	ἀπέστελλον. οἵπερ ἐπειδὴ ἐν τῷ
[2, 24]	σταλείς τις ἐκ Βυζαντίου παρὰ	Χοσρόην	ἀπήγγελλε Κωνσταντιανόν τε καὶ Σέργιον
[2, 7]	μαθὼν ἅπαντα, δεδακρυμένος τε παρὰ	Χοσρόην	αὖθις ἀφίκετο καὶ πρηνὴς κείμενος
[2, 27]	τοὺς τὴν εἰρήνην διοικησομένους παρὰ	Χοσρόην	αὐτίκα δὴ μάλα ἰέναι, Ῥωμαῖοι
[2, 6]	τῶν ἐπιτηδείων ἕνεκα στελλομένους, ἀναγκάσουσι	Χοσρόην	αὐτίκα δὴ μάλα λύσαντα τὴν
[2, 7]	οἱ δὲ πλεῖστοι ἐθελούσιοι παρὰ	Χοσρόην	αὐτόμολοι ἦλθον, ἐπικαλοῦντες ὅτι δὴ
[2, 18]	ὃς δὴ μετά γε τὸν	Χοσρόην	αὐτὸν δόξῃ τε καὶ τῷ
[2, 7]	τόν τε στρατὸν ἅπαντα καὶ	Χοσρόην	αὐτόν. θυμῷ τε πολλῷ ὁ
[2, 5]	οἶνον καὶ καθαροὺς ἄρτους, παρὰ	Χοσρόην	ἀφίκετο, ἐς δὲ τὸ ἔδαφος
[2, 11]	ἥκειν, σπουδῇ πολλῇ παρὰ τὸν	Χοσρόην	ἀφίκετο. καὶ ὃς ἐπεὶ〉 ἀνεπυνθάνετο
[2, 20]	ἐχόμενοι ἐξανέστησάν τε καὶ παρὰ	Χοσρόην	ἀφίκοντο. Κάνδιδον μέντοι Χοσρόης οὐκέτι
[2, 24]	οὐκ εἰς μακρὰν ὑποσχόμενος παρὰ	Χοσρόην	ἀφίξεσθαι, αὐτὸς δὲ τοὺς λόγους
[2, 21]	πρεσβευτὴν ἀπεπέμψατο. Ὁ δὲ παρὰ	Χοσρόην	γενόμενος παρῄνει οἱ ὅτι τάχιστα
[2, 11]	ἰέναι, ἐν δέει μεγάλῳ ἐγένοντο.	Χοσρόην	δὲ ἀκούοντες ὡς ἥκιστα ἀληθίζεσθαι
[2, 21]	ἐναντίας τοῦ Περσῶν βασιλέως στρατοπεδεύσασθαι,	Χοσρόην	δὲ ἐκ τοῦ ἀπροσδοκήτου, ἢ
[2, 7]	τε τοῖς ξυμπεσοῦσι γενόμενος ᾐτιᾶτο	Χοσρόην	εἰργάσθαι Βεροιαίους ἀνόσια ἔργα, ὅτι
[2, 24]	ἱερέως ἀδελφὸς Βαλεριανῷ ἐντυχὼν λάθρα	Χοσρόην	ἐν μεγάλοις εἶναι κακοῖς ἔφασκε·
[2, 10]	διαλεχθέντες ξυνέβησαν ὕστερον ἐφ´ ᾧ	Χοσρόην	ἐν μὲν τῷ παραυτίκα κεντηνάρια
[2, 28]	δὲ Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς πρέσβεις παρὰ	Χοσρόην	ἐπὶ τῇ ξυμβάσει Κωνσταντιανόν τε
[2, 12]	ἀνέβαινον. τότε δὴ φιλοτιμία τις	Χοσρόην	ἐσῆλθε πόλιν Ἔδεσσαν ἐξελεῖν. ἐνῆγε
[2, 27]	οἱ βάρβαροι, ἀναχωροῦντα δὲ τὸν	Χοσρόην	ἐτώθαζον Ῥωμαῖοι, ἐς τειχομαχίαν παρακαλοῦντες.
[2, 21]	τὸν Εὐφράτην ποταμὸν διαβὰς παρὰ	Χοσρόην	εὐθὺς ἔπεμψεν. οἳ, ἐπεὶ παρ´
[2, 18]	τῶν δεόντων ἀδύνατον. οἶμαι τοίνυν	Χοσρόην	ἐφ´ ἑτέρους ἰόντα βαρβάρους ὡς
[2, 21]	ἥκων δεινὰ ποιεῖσθαι τὸν βασιλέα	Χοσρόην	ἔφη, ὅτι δὴ καθὰ ξυνέκειτο
[2, 6]	Μέγας, ὑπὲρ τῶν ἑῴων ἁπάντων	Χοσρόην	ἱκετεύων οὐκέτι ἀνίει, ἕως αὐτῷ
[2, 4]	τοῦτον οὖν τὸν Ἀναστάσιον παρὰ	Χοσρόην	Ἰουστινιανὸς ἔπεμψε γράμματα γράψας· ἐδήλου
[2, 14]	ἐν Βυζαντίῳ στρατηγὸν ἐπί τε	Χοσρόην	καὶ Πέρσας ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ
[2, 29]	Τραπεζουντίων. ἡνίκα μὲν οὖν ἐπηγάγοντο	Χοσρόην	Λαζοὶ Βόαν ποταμὸν διαβάντες τόν
[2, 20]	τῶν πολεμίων στρατοπέδῳ γενόμενος παρῃτεῖτο	Χοσρόην	μή οἱ διὰ ταῦτα χαλεπῶς
[2, 26]	γέγονεν. ὃς δὴ, ἐπεὶ παρὰ	Χοσρόην	ξὺν τοῖς ἄλλοις ἐγένετο, ἔλεξεν
[2, 7]	ἀγγείλας τε ὅσα οἱ πρὸς	Χοσρόην	ξυνέκειτο, ἔργῳ ταῦτα ἐπιτελεῖν οὐδαμῆ
[2, 8]	τότε μὲν ἥκοντες παρὰ τὸν	Χοσρόην	οἱ πρέσβεις, εἰπόντες τε ἀμφὶ
[2, 10]	ὕστερον ἥκοντες αὖθις παρὰ τὸν	Χοσρόην	οἱ πρέσβεις ἔλεξαν ὧδε „Εἰ
[2, 24]	εὐνοϊκῶς ἔχειν καί οἱ βασιλέα	Χοσρόην	πείθεσθαι ἀεὶ ἐς βουλὴν πᾶσαν·
[2, 28]	ὀλίγῳ πρότερον ἅμα Σεργίῳ παρὰ	Χοσρόην	πρεσβεύων ἐστάλη. ἔπειτα δὲ Ἰουστινιανὸς
[2, 26]	ἥκων ἔφασκε Ῥωμαίους χρῆναι παρὰ	Χοσρόην	σταλῆναι τῶν δοκίμων τινάς. οἱ
[2, 7]	τῶν ἀπορρήτων γραμματέα πρέσβεις παρὰ	Χοσρόην	στείλας. ἀσηκρήτις καλοῦσι τὸ ἀξίωμα
[2, 14]	οἱ δὲ λοιποὶ ξύμπαντες ἐπὶ	Χοσρόην	σὺν Βελισαρίῳ ἐστράτευσαν. τότε τῶν
[2, 26]	μέγα ἐμπεπτωκότες τοὺς πρέσβεις παρὰ	Χοσρόην	σὺν θορύβῳ πολλῷ ἔπεμπον καὶ
[2, 17]	ὁρῶντες οὔτε ἀκούοντες, πέμψαντες παρὰ	Χοσρόην	τὰ παρόντα σφίσιν ἐδήλουν. καὶ
[2, 5]	ἀπαγγέλλειν κελεύσας ὅπῃ ποτὲ γῆς	Χοσρόην	τὸν Καβάδου ἀπολιπὼν εἴη. Μετὰ
[2, 17]	Λαζῶν βασιλεὺς, προσεκύνησεν ἅτε δεσπότην	Χοσρόην	τὸν Καβάδου, αὑτόν τέ οἱ
[2, 10]	ἐγίνοντο, οὐκ ἄν ποτε ᾠόμεθα	Χοσρόην	τὸν Καβάδου ἐς γῆν τὴν
[2, 8]	ἱκανῶς ἔχονται) πολλὰ ἐς τὸν	Χοσρόην	ὕβριζόν τε ἀπὸ τῶν ἐπάλξεων
[2, 26]	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα πείθειν τῆς πρὸς	Χοσρόην	φιλονεικίας ἀφέμενον τὴν εἰρήνην ποτὲ
[2, 3]	εἰπὼν γνώμῃ βασιλέως Ἀκάκιος τὸν	Ἀμαζάσπην	δόλῳ ἔκτεινε, καὶ τὴν Ἀρμενίων
[2, 3]	κατεστήσατο Ἀρμενίοις αὐτόν. τοῦτον τὸν	Ἀμαζάσπην,	προϊόντος τοῦ χρόνου, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ
[2, 12]	δὲ ἀποκρινάμενος Ἐδεσσηνοῖς ἐνεγκεῖν ἔφη	λύπην	τε ἀζήμιον καὶ χαρὰν ἀκερδῆ,
[2, 12]	τῆς ἡμέρας καιρόν. καὶ ἐπεὶ	παρῆν	ἡ κυρία, τινὰς μὲν τοῦ
[2, 11]	τὸν ἄνδρα ἐκέλευε. καὶ ἐπεὶ	παρῆν	ἤδη, ἀνασκολοπισθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ
[2, 17]	τοῦ τῆς πόλεως περιβόλου γενέσθαι.	παρῆν,	τε ἤδη τοῖς πολεμίοις ἐν
[2, 5]	σχεδόν τι τῆς ἐπιβουλῆς ᾐσθημένων,	παρῆν	τε τῷ παντὶ ὁ Χοσρόης
[2, 19]	οὕτω δὴ παντὶ τῷ στρατῷ	Τίγρην	ποταμὸν διαβαίνωμεν, οὐ δεδιότες μὲν
[2, 19]	Σισαυράνων ἡ ἅλωσις, καὶ ὅσα	Τίγρην	ποταμὸν διαβὰν τὸ ξὺν τῷ
[2, 19]	μὲν οὖν ἀμφὶ τὸν Ἀρέθαν	Τίγρην	ποταμὸν διαβάντες ἐν Ἀσσυρίοις ἐγένοντο.
[2, 19]	καὶ οἱ τῶν στρατιωτῶν μαχιμώτατοι	Τίγρην	ποταμὸν διαβάντες, ἡμέραν οὐκ οἶδα
[2, 30]	ἐς ἀεὶ προὔλεγον καὶ ὡς	χρῆν	αὐτὸν τὸ τοῦ Αὐγούστου ἀμπίσχεσθαι
[2, 29]	καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν αὐτοῦ	χρῆν	βασιλέα δωρήσασθαι· Πέτραν γὰρ αἱρήσειν
[2, 20]	Κάνδιδον μέντοι Χοσρόης οὐκέτι ἀφῆκε.	χρῆν	γὰρ, οἶμαι, αὐτὸν τὰ ὀμωμοσμένα
[2, 28]	πλῆθος ἐν πόλει Ῥωμαίων αὐλίσασθαι.	χρῆν	γὰρ τοὺς μὲν ἄλλους ἅπαντας
[2, 18]	λέξω τανῦν ἐν ὑμῖν ὅσα	χρῆν	σιωπᾶν, ἐκεῖνο μέντοι πρότερον ὑπειπὼν,
[2, 26]	ἔσται. καίτοι πασῶν γε ἥκιστα	χρῆν	τῇ Ἐδεσσηνῶν πόλει παρὰ σοῦ
[2, 22]	μὲν ὡς λέγουσιν οὐδὲν ὑγιὲς,	ἀποχρῆν	δὲ ἡγούμενοι σφίσιν, ἤν γε
[2, 20]	ἰσχυριζόμενοι. Χοσρόης δὲ ταῦτά οἱ	ἀποχρῆν	οὐδαμῆ ἔφη, ἀλλ´ ἕτερα τούτων
[2, 20]	ὀχυρώματα καταλαβόντες ὡς ἕκαστος ἠδύνατο	ἀποχρῆν	ᾤοντο ταῦτά τε διαφυλάσσειν καὶ
[2, 2]	βασιλεῦ, ξυνελὼν φαίη τήν τε	σὴν	βασιλείαν καὶ πάντας ἀνθρώπους Ἰουστινιανῷ
[2, 8]	ὑβρίζουσιν ἐς τὴν βασιλείαν τὴν	σὴν	καὶ ἡσσημένοι τολμῶσί τε τὰ
[2, 13]	τοῦ Χοσρόου στρατοπέδου ἀμφὶ ἡμέραν	μέσην	ἄγχιστά πη τοῦ περιβόλου μόνος
[2, 26]	μάχη πρωὶ ἀρξαμένη ἐτελεύτα ἐς	μέσην	ἡμέραν, ἐν ᾗ ἑκάτεροι τὸ
[2, 17]	ἀπειργάζοντο. ἀφικομένοις τε αὐτοῖς ἐς	μέσην	Κολχίδα (οὗ δὴ τά τε
[2, 27]	ἀνεῖλκον. Χοσρόης δὲ ἀμφὶ ἡμέραν	μέσην	πολλήν τινα τοῦ στρατοῦ μοῖραν
[2, 18]	ἐντολὰς ποιησάμενοι ἀμφί τε ἡμέραν	μέσην	τῷ ἡλίῳ ἀχθόμενοι (ἔστι γὰρ
[2, 5]	ᾔει δὲ οὐ κατὰ τὴν	μέσην	τῶν ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ τὸν
[2, 29]	ἐπεὶ ὁ Φάβριζος ἔγνω, τὸν	Φαρσάνσην	μεταπεμψάμενος ἐκοινολογεῖτό τε καὶ τὸν
[2, 9]	βασιλείαν ἐφέρετο μετά γε τὸν	Καόσην,	ὅνπερ οὐδενὶ λόγῳ ἐμίσει Καβάδης)
[2, 25]	τινὰς κτείνουσιν, ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες, καὶ	Ναρσῆν	κατὰ κόρρης αὐτὸν παίουσι. καὶ
[2, 11]	Χοσρόῃ ἐς ὄψιν ἥκων ᾐτιᾶτο	Πέρσην	ἄνδρα ἐς τὴν οἰκίαν τὴν
[2, 26]	ἐκ ξύλων μακρῶν ἐπίπροσθεν ἀεὶ	τὴν	ἄγεσταν ἐργαζομένων ἐτίθεντο (οὕτω γὰρ
[2, 21]	κινδύνου αὐτῷ τε καὶ Βελισαρίῳ	τὴν	ἀγωνίαν, διαφέρειν δὲ, ὅτι νικήσας
[2, 22]	τοῦ ἀμφὶ τὰς φρένας παραιρουμένου	τὴν	αἴσθησιν. Ἀπορούμενοι γοῦν τῶν τινες
[2, 29]	δὲ Ἰουστινιανὸς ἐπιτελέσειν μὲν διενοεῖτο	τὴν	αἴτησιν, ἐπιγενομένης δέ οἱ ἀσχολίας
[2, 3]	διδοὺς αὐτὸς ἂν φέροιτο καὶ	τὴν	αἰτίαν τῶν ἔργων δικαίως. εἰρήσεται
[2, 4]	τίς ἂν εἴη τῶν ξυμπεσουμένων	τὴν	αἰτίαν φέρεσθαι δίκαιος, λογίζου δὲ
[2, 8]	Χοσρόης ἐν πύργῳ τῷ κατὰ	τὴν	ἄκραν καθήμενος τοὺς πρέσβεις ἐθέλων
[2, 8]	τε καὶ ἀρίστους ἔχων κατὰ	τὴν	ἄκραν προσέβαλλε. ταύτῃ γὰρ, ὥς
[2, 7]	δέοντος ἐνέπρησε πᾶσαν. ἐς δὲ	τὴν	ἀκρόπολιν ἀναβὰς ἐπὶ τὸ φρούριον
[2, 7]	τοσοῦτον κινδύνου ἐλθόντες ἀπέλιπόν τε	τὴν	ἀκρόπολιν ἀπαθεῖς κακῶν καὶ ἀπιόντες
[2, 7]	Μέγαν εἰπόντα ὁ Χοσρόης ἐς	τὴν	ἀκρόπολιν ἀφῆκεν ἰέναι. ὃς δὴ
[2, 15]	ὢν ἠνδραπόδιστο, ἡνίκα Ἰουστῖνος μετὰ	τὴν	Ἀμίδης ἅλωσιν ξὺν τῷ Κέλερος
[2, 26]	περαιτέρω κακὸν, ταύτην διδούς μοι	τὴν	ἀμοιβὴν, ἐξ ἧς σοι, ὦ
[2, 6]	δὴ μάλα λύσαντα τὴν προσεδρείαν,	τὴν	ἀναχώρησιν δι´ ὀλίγου ποιήσασθαι, οὔτε
[2, 26]	διὸ δὴ πολλῶν χρημάτων ἀποδόσθαι	τὴν	ἀναχώρησιν Ἐδεσσηνοῖς ἔγνω. τῇ γοῦν
[2, 30]	ἵππους τε ληισάμενοι δι´ ὀλίγου	τὴν	ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο. οὕτω μὲν ὁ
[2, 21]	Ῥωμαίοις κεχαρίσθαι τοῦ Μήδων στρατοῦ	τὴν	ἀναχώρησιν ἔφασκε, προσδέχεσθαι δὲ τοὺς
[2, 19]	ἐπῄνεσαν, ἔς τε θόρυβον καθιστάμενοι	τὴν	ἀναχώρησιν κατὰ τάχος ποιεῖσθαι ἠξίουν.
[2, 1]	ἐν Παλαιστίνῃ στρατιωτῶν ἡγησαμένῳ, τὴν	τῶν	ἀντιλεγομένων ἐπέτρεψε δίαιταν. ὁ δὲ
[2, 26]	δώσειν ὅσα παρέσχοντο πρότερον, ἡνίκα	τὴν	Ἀντιόχειαν ἐξελὼν ἐπ´ αὐτοὺς ἦλθε.
[2, 21]	μάχῃ διακινδυνεύσαντι ἐς γῆν τε	τὴν	ἀντιπέρας ἥκειν καὶ διὰ χώρας
[2, 9]	πολλοὶ τὸ γεγονὸς αὐτῇ παρὰ	τὴν	ἀξίαν τοῦ τῆς χάριτος τετυχηκότος
[2, 6]	πύργον μέγαν τινὰ δειμαμένους ἐνταῦθα	τὴν	ἀπ´ αὐτοῦ οἰκοδομίαν ἐνάψαι τῷ
[2, 11]	τοῖς ἄλλοις ὅτι δὴ ἐς	τὴν	Ἀπάμειαν τοῦδε ἕνεκα στέλλοιτο μόνον,
[2, 11]	ἐπιθυμίαν οἱ ἔφασκέ τινα εἶναι	τὴν	Ἀπαμέων πόλιν ἐν γειτόνων οὖσαν
[2, 12]	ἐνθένδε οὐκέτι ὁ Χοσρόης ἐβούλετο	τὴν	ἀποπορείαν ᾗπερ ἐληλύθει ποιήσασθαι, ἀλλ´
[2, 10]	ὁμολογίᾳ παρὰ τῶν πρέσβεων κεκομισμένον	τὴν	ἀποπορείαν παντὶ τῷ στρατῷ ἐς
[2, 19]	μὲν οὔτε τὴν τύχην οὔτε	τὴν	ἀρετὴν ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου
[2, 18]	τε τὸ πλῆθος καὶ τοιούτους	τὴν	ἀρετὴν κατεστήσατο ὥστε ἱκανοὺς εἶναι
[2, 21]	ἀπροσδοκήτου, ἢ τὴν τύχην ἢ	τὴν	ἀρετὴν τοῦ ἀνδρὸς δείσαντα ἢ
[2, 3]	τὸν Ἀμαζάσπην δόλῳ ἔκτεινε, καὶ	τὴν	Ἀρμενίων ἀρχὴν δόντος βασιλέως ἔσχεν
[2, 4]	τε ἦν καὶ λίαν ὀξεῖαν	τὴν	ἀρχὴν εἶχεν, οἱ δὲ πωγωνίαν,
[2, 6]	Βελισαρίου ἀπολιπὼν ὄνομα, ὃς ξύμπασαν	τὴν	ἀρχὴν τὰ πρότερα εἶχε, τὰ
[2, 13]	ἀφῆκαν. ταῦτά τε ποιῶν καὶ	τὴν	ἀσπίδα προβεβλημένος ἐρεσχελεῖν τε τοὺς
[2, 24]	ἐκ τῆς νόσου ἀπολιπὼν ἐς	τὴν	Ἀσσυρίαν παντὶ τῷ στρατῷ ἀπιὼν
[2, 7]	ἀφῖξαι. τῶν δὲ σῶν πολιτῶν	τὴν	ἀτοπίαν τί ἄν τις ἐπὶ
[2, 4]	διερευνώμενοι τὰς περιόδους παρὰ δόξαν	τὴν	ἀτραπὸν εὗρον ἣ φέρει εἰς
[2, 5]	δέκατον ἔτος ἐτελεύτα Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ	τὴν	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντι, Χοσρόης ὁ
[2, 30]	καὶ εἰκοστὸν ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως	τὴν	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος. Ἰωάννης δὲ
[2, 28]	καὶ ἔνατον ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως	τὴν	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος. Ὀλίγῳ δὲ
[2, 3]	καὶ δέκατον ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως	τὴν	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος. οὐ μέντοι
[2, 11]	Πέρσην ἄνδρα ἐς τὴν οἰκίαν	τὴν	αὐτοῦ ἀναβάντα τὴν παῖδα οὖσαν
[2, 2]	εἴη, ὅτι δὴ τὴν βασιλείαν	τὴν	αὑτοῦ μείζω τε ποιῆσαι καὶ
[2, 13]	ὁμήρους ἀφῆκε καὶ συνεσκευάζετο ἐς	τὴν	ἄφοδον, τούς τε Ἀντιοχέων αἰχμαλώτους
[2, 9]	τῷ χρόνῳ τὰ πρωτεῖα ἐς	τὴν	βασιλείαν ἐφέρετο μετά γε τὸν
[2, 2]	Βανδίλων μὲν οὖν ἤδη καθελὼν	τὴν	βασιλείαν καὶ Μαυρουσίους καταστρεψάμενος, Γότθων
[2, 15]	ξύμβολα τῆς ἀρχῆς τῷ διαδεξομένῳ	τὴν	βασιλείαν ὁ Ῥωμαίων βασιλεὺς ἔπεμπε.
[2, 15]	ἐπεὶ δὲ Ἀναστασίου τετελευτηκότος Ἰουστῖνος	τὴν	βασιλείαν παρέλαβε Ῥωμαίων, ὁ Πέτρος
[2, 2]	γενναίῳ ἐγκώμια εἴη, ὅτι δὴ	τὴν	βασιλείαν τὴν αὑτοῦ μείζω τε
[2, 8]	πρὸ τῶν κινδύνων ὑβρίζουσιν ἐς	τὴν	βασιλείαν τὴν σὴν καὶ ἡσσημένοι
[2, 12]	χρόνον ἐτελεύτησεν· ὅστις δὲ διεδέξατο	τὴν	βασιλείαν τῶν αὐτοῦ παίδων, ἀνοσιώτατος
[2, 7]	σῷ ταῦτα σταθμώνενος ἀξιώματι, ἀλλὰ	τὴν	Βεροιαίων σκοπῶν δύναμιν. περαιτέρω δὲ
[2, 10]	ἐς τὸν πάντα αἰῶνα κρατύνασθαι.	τὴν	γὰρ ἐπὶ χρήμασι γινομένην ἀνθρώποις
[2, 12]	οὐδ´ ὁτιοῦν ὑπολογισάμενος ἔπεμψε τοὺς	τὴν	γέφυραν διαλύσοντας. οἵ τε ἀπολειπόμενοι,
[2, 12]	τάχιστα διαβαίνειν ἐπέστελλεν, ὑπειπὼν μὲν	τὴν	γέφυραν τρίτῃ ἡμέρᾳ λύσεσθαι, τάξας
[2, 6]	ταύτῃ ἀνέχει, ἔπειτα δὲ καὶ	τὴν	γῆν ἀδῄωτον ἔχειν ἐθέλοντες, ὡμολόγησαν
[2, 29]	οὐχ ὅσον ἀδῄωτον Λαζοῖς ξυμφυλάξειν	τὴν	γῆν, ἀλλὰ καὶ Ἰβηρίαν οὕτω
[2, 16]	ἤν τινα ἐσβολὴν ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν αὖθις ποιήσωνται, διεῖπέ τε
[2, 19]	γε ζῶντας ἡμᾶς ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν διασώσασθαι δυνατὸς εἴης· ὡς
[2, 30]	διαπορθμευομένοις τοῖς πολεμίοις ἀπόβασιν ἐς	τὴν	γῆν εἶναι. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς
[2, 3]	ὥσπερ ἐρρήθη, οἱ ἀποκαυλισθὲν ἐς	τὴν	γῆν ἔκειτο, σπασάμενος τὸ ξίφος
[2, 19]	τε καὶ κομιοῦντας ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν ἐλάσσους αὐτῶν παρὰ πολὺ
[2, 14]	ἐσβολὴν αὖθις ποιήσεται ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν. ~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ
[2, 14]	ῥιζῶν τῶν ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι εἰς	τὴν	γῆν ἔπεσον, ἅσπερ ὁ νόμος
[2, 12]	ἀλλήλων γενόμενα ἐς ἐκείνην ἐχώρει	τὴν	γῆν, ἣ δὴ ἐκ τῆς
[2, 16]	αὐτίκα ἐσβάλλειν ἐς τῶν πολεμίων	τὴν	γῆν ἤθελε. καί οἱ Ἀρέθας
[2, 14]	ἑρμηνεὺς εἵπετο, ἀνεχώρησεν ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν, καὶ αὐτὸν Ἰωάννης, ὃς
[2, 17]	ἔχει. Πέρσαι δὲ λάθρα ἐς	τὴν	γῆν κατώρυχα ποιησάμενοι ἔνερθεν θατέρου
[2, 22]	δυνατὰ εἴη, ἀλλὰ περιεβάλλετο μὲν	τὴν	γῆν ξύμπασαν, βίους δὲ ἀνθρώπων
[2, 19]	οὕτω τύχοι, ἐπάνοδον ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν οὐδεμιᾷ μηχανῇ τὸ λοιπὸν
[2, 19]	ἰοῦσιν ὁδῷ ἐπανήκειν ἐς Ῥωμαίων	τὴν	γῆν. παρὰ μὲν οὖν Βελισάριον
[2, 22]	ὁμόρους ἦλθεν, ἐντεῦθέν τε κατέλαβε	τὴν	γῆν σύμπασαν, ὁδῷ τε ἀεὶ
[2, 12]	ἐς τὸ πρόσωπον ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι	τὴν	γνάθον. διὸ δὴ τῆς μὲν
[2, 11]	ἐργάζεται. ταύτην τε Χοσρόου δηλώσει	τὴν	γνώμην ἅ τε ἀμφὶ πόλιν
[2, 16]	καὶ φόβου παντάπασιν ἐλευθέραν ποιεῖσθαι	τὴν	γνώμην. ὅ τε γὰρ φόβος,
[2, 16]	ἀμείνοσιν ἐπὶ τὴν ἐναντίαν ἐκφέρει	τὴν	γνῶσιν. εἴ τι τοίνυν ἢ
[2, 30]	στρατὸς ἐνταῦθα ἦλθον ἡμέρᾳ μετὰ	τὴν	Δαγισθαίου ὑπαγωγὴν ἐνάτῃ· οὗ δὴ
[2, 30]	σφίσι γινόμενα μόλις ἀπέχρη ἐς	τὴν	δαπάνην τῇ στρατιᾷ ταύτῃ, οὐχ
[2, 26]	ἅπαντας ἐς τὰ Περσῶν ἤθη,	τὴν	δὲ πόλιν μηλόβοτον καταστήσεσθαι. παντὶ
[2, 12]	μὲν οὐκ ἀφίξεται ἄντικρυς ἀπολέγων,	τὴν	δὲ ὑγίειαν τῷ γράμματι ὑποσχόμενος.
[2, 5]	κοινολογησόμενος Περσῶν τοῖς λογίμοις εὖ	τὴν	δέησιν διαθήσεται. οὕτω τε ξὺν
[2, 11]	εἶπε. ξυνεχώρει δὲ Χοσρόης καὶ	τὴν	δέησιν ἐπιτελῆ ἐποίει. Μετὰ δὲ
[2, 7]	ἀνδρὸς ὀλοφύρσεσιν ὁ Χοσρόης ἠγμένος	τὴν	δέησιν ἐπιτελῆ ἐποιεῖτο, καὶ διομοσάμενος
[2, 13]	μηχανῇ ἔλεγον, τεκμαιρόμενοι, ὅτι δὴ	τὴν	δεξιὰν αὐτῇ χεῖρα προτείνας, οὐχ
[2, 19]	πολεμίων στρατὸς ἀμφὶ τοῦ ποταμοῦ	τὴν	διάβασιν εἴη. διὸ δὴ Τραϊανῷ
[2, 21]	οὐδ´ ἂν δέκα μυριάδες ἀνδρῶν	τὴν	διάβασιν Χοσρόῃ ἀναχαιτίζειν ποτὲ ἱκαναὶ
[2, 23]	πονηροῖς ἔχαιρον, οἵδε τὴν ἐς	τὴν	δίαιταν ἀποσεισάμενοι παρανομίαν τὴν εὐσέβειαν
[2, 10]	ἂν εἶναι ἢ τῶν ἀνθρώπων	τὴν	δίαιταν ἐς τὴν τῶν θηρίων
[2, 28]	Πέρσαι εἰσὶ καὶ τὰ ἐς	τὴν	δίαιταν ὑπεράγαν σκληροί. καὶ αὐτοῖς
[2, 1]	οὐκέτι κατέχειν οἷός τε ἦν	τὴν	διάνοιαν, ἀλλὰ σκήψεις ἐπινοεῖν ἤθελεν,
[2, 16]	αὐτῷ περιπεπτωκότας ἐκπλήσσων, οὐκ ἐᾷ	τὴν	διάνοιαν ἑλέσθαι τὰ κρείσσω, ἥ
[2, 30]	δὴ οὐκ ἐπὶ στερρᾶς φύσεως	τὴν	διάνοιαν ἑστάναι ξυμβαίνει. καὶ τούτῳ
[2, 6]	οὐδαμῶς ἴσχυσεν, ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον	τὴν	διάνοιαν ἢ πρότερον ἤρθη. Σύρους
[2, 11]	φιλοχρηματία ἐξέπλησσε καὶ ἔστρεφεν αὐτοῦ	τὴν	διάνοιαν ἡ τῆς δόξης ἐπιθυμία.
[2, 12]	Χριστιανῶν λόγος καὶ ἔδακνεν αὐτοῦ	τὴν	διάνοιαν, ὅτι δὴ ἀνάλωτον αὐτὴν
[2, 30]	τι χρῆμα. ἐπὶ μακρότατον δὲ	τὴν	δίωξιν ποιησάμενοι καὶ Ἰβηρίας πόρρω
[2, 13]	μηχανικῇ λογίου ἀνδρὸς, ἐγκαρσίαν τε	τὴν	διώρυχα ἐργαζομένων καὶ βάθους ἱκανῶς
[2, 27]	ἔτυχεν. ἀεὶ γὰρ ἐσέβαλον ἐς	τὴν	διώρυχα ξύλα ἕτερα, οὐδένα ἀνιέντες
[2, 25]	ἡσυχῆ ἔμενον, περισκοπούμενοι τῶν ἐναντίων	τὴν	δύναμιν, προειρημένον αὐτοῖς πρὸς Ναβέδου
[2, 21]	λόγους ἀπήγγελλον, ὁ δὲ εἰς	τὴν	Ἔδεσσαν ἀφικόμενος Ἰωάννην τὸν Βασιλείου
[2, 12]	Αὔγαρος τῶν ἐκ Παλαιστίνης ἐς	τὴν	Ἔδεσσαν ἐπιχωριαζόντων ἀκούσας ἐθάρσησέ τε
[2, 12]	βαθέος παντὶ τῷ στρατῷ ἐπὶ	τὴν	Ἔδεσσαν ἤλαυνε. καὶ αὐτοῖς ξυνέβη
[2, 28]	ἐφ´ ᾧ δὴ αὐτοὺς διὰ	τὴν	εἰρήνην ἀναπεπτωκότας λαβὼν ἀνήκεστόν τι
[2, 27]	πυλῶν, Πέρσαι μὲν ἠξίουν τοὺς	τὴν	εἰρήνην διοικησομένους παρὰ Χοσρόην αὐτίκα
[2, 10]	ἐν τῷ παραυτίκα μόνον παρεχομένους	τὴν	εἰρήνην ἐθέλειν ἐς τὸν πάντα
[2, 26]	τὸν πόλεμον ἄγοντα. τῶν δὲ	τὴν	εἰρήνην ἑλέσθαι ἂν πρὸ τῶν
[2, 26]	μακρὰν ἐκ Βυζαντίου ἀφίξεσθαι καὶ	τὴν	εἰρήνην ἐν τῷ βεβαίῳ κρατύνασθαι,
[2, 26]	τυγχάνει ὄντα, πότερον τὰ ἐς	τὴν	εἰρήνην, ἢ τὰ ἐς τὸν
[2, 6]	βουλῆς τινα χρόνον, ὥστε ἢ	τὴν	εἰρήνην κρατύνασθαι, ὅπη ἂν ἑκατέρῳ
[2, 24]	τι αὐτοῖς ἐμπόδισμα εἴη τοῦ	τὴν	εἰρήνην ὅπη βούλονται διαθήσεσθαι. ὁ
[2, 24]	πρέσβεων βραδυτῆτα καὶ Ῥωμαίους ἐς	τὴν	εἰρήνην ὁρμήσοντα προθυμίᾳ τῇ πάσῃ.
[2, 3]	ταῖς ἀπεράντοις ἐπέθηκε. λύουσι γὰρ	τὴν	εἰρήνην οὐχ οἳ ἂν ἐν
[2, 10]	Πέρσαις. „Οὕτω γὰρ αὐτοῖς“ ἔφη	„τὴν	εἰρήνην Πέρσαι βέβαιον ἕξουσι, τάς
[2, 26]	τῆς πρὸς Χοσρόην φιλονεικίας ἀφέμενον	τὴν	εἰρήνην ποτὲ πρὸς αὐτὸν θήσεσθαι·
[2, 4]	κατὰ γνώμην διαθεμένοις αὖθις ἐπὶ	τὴν	εἰρήνην χωρεῖν ἀνθρώποις οἶμαι οὐ
[2, 26]	ἀκούσαντες ὡμολόγουν μὲν παρὰ Χοσρόου	τὴν	εἰρήνην ὠνήσεσθαι, ἤν γε σφίσι
[2, 30]	ἐκδεχόμενοι πρόσω ἐχώρουν, παντὶ σθένει	τὴν	εἴσοδον βιαζόμενοι. θνήσκουσι μὲν Πέρσαι
[2, 12]	ἐς τοὺς ἀρχομένους ἐξήμαρτε καὶ	τὴν	ἐκ Ῥωμαίων δεδιὼς τίσιν προσεχώρησεν
[2, 21]	χιλίοις ἐπέστελλε τὰ πρῶτα περιιέναι	τὴν	ἐκείνῃ ἀκτὴν, ὅπως δὴ ἐς
[2, 21]	διαβάντας ξὺν ἱππεῦσι χιλίοις περιιέναι	τὴν	ἐκείνῃ ἠιόνα ἐκέλευε, δόκησιν ἀεὶ
[2, 15]	ἰσχυρίζοντο παντὶ τῷ Περσῶν στρατῷ	τὴν	ἐκείνῃ ὁδὸν εὐπετῆ ἔσεσθαι, τέμνουσι
[2, 11]	ἀξιολόγου λαβόμενος αὐτήν τε καὶ	τὴν	ἐκείνῃ χώραν ληίσηται. τότε μὲν
[2, 24]	ἄλλου στρατοῦ, καὶ χρόνῳ ὕστερον	τὴν	ἐκείνων ἐσβολὴν γνόντες, καὶ αὐτοὶ
[2, 17]	ἐνθένδε πολλοὺς ἐκφοροῦντες, ξύλα ἐς	τὴν	ἐκείνων ἐτίθεντο χώραν, ἅπερ ὀλίγῳ
[2, 28]	ὁ Περσῶν βασιλεὺς, ἔνδηλος γέγονε	τὴν	ἐκεχειρίαν νῷ δολερῷ πρὸς Ῥωμαίους
[2, 16]	τῶν δεόντων ἀδύνατον. ὥστε οὐδὲν	τὴν	ἐμὴν γνώμην αἰδεσθέντας ὑμᾶς προσήκει
[2, 7]	ταῦτά σοι ἐξειργασμένα ἐς πατρίδα	τὴν	ἐμὴν εὗρον. οἱ δὲ δὴ
[2, 4]	ἐπὶ ξυνέσει ἔχων, ὃς καὶ	τὴν	ἐν Δάρας ἔναγχος γενομένην τυραννίδα
[2, 10]	ἐλπὶς ἀπολέλειπται μόνη τοῖς διὰ	τὴν	ἐν πολέμῳ κακοπραγίαν οὐκ ἐν
[2, 27]	θεῖον ἐνεργεῖν ἴσχυεν ἐπί τε	τὴν	ἐν ποσὶν ὕλην ἀκμάζειν ἐποίει,
[2, 30]	γενέσθαι, οὐδ´ ὣς ἔδεισεν, οὐδὲ	τὴν	ἐν τῷ κατ´ αὐτὸν στενωπῷ
[2, 16]	τοῖς δόξασιν εἶναι ἀμείνοσιν ἐπὶ	τὴν	ἐναντίαν ἐκφέρει τὴν γνῶσιν. εἴ
[2, 27]	αὐτὸν τοῦ πυρὸς καὶ βιάζεσθαι	τὴν	ἔξοδον ὅπη δύναιτο ἀναγκάζοντος· τό
[2, 15]	μόνον τῆς βασιλείας ἀπολιπόντες αὐτοὶ	τὴν	ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ἔργων ἀφῄρηνται,
[2, 19]	λείπεταί τις ἐλπὶς, τὰ ἐς	τὴν	ἐπάνοδον βουλεύεσθαί τε καὶ πράσσειν
[2, 11]	Χοσρόης δὲ παντὶ τῷ στρατῷ	τὴν	ἐπὶ Ἀπάμειαν ᾔει. ἔστι δὲ
[2, 7]	ὅ τε Μέγας ἐνθένδε ἀπαλλαγεὶς	τὴν	ἐπὶ τοὺς Ἀντιοχέας ἤλαυνε καὶ
[2, 23]	ἀνάγκῃ, ὡς τὸ εἰκὸς, πάσῃ	τὴν	ἐπιείκειαν ἐπὶ καιροῦ μετεμάνθανον. ταῦτά
[2, 24]	Δομνεντιόλῳ καὶ Ἰωάννῃ τῷ Φαγᾷ	τὴν	ἐπίκλησιν ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸς τῷ Φισῶν
[2, 12]	ὥστε ἀμέλει καὶ ἀνάγραπτον οὕτω	τὴν	ἐπιστολὴν ἀντ´ ἄλλου του φυλακτηρίου
[2, 23]	πεποιημένοι μᾶλλον ἢ πρότερον τὴν	τῶν	ἐπιτηδευμάτων ἀτοπίαν ἐνδείκνυνται, σφᾶς αὐτοὺς
[2, 5]	ἣν ἡ Ζηνοβία ποτὲ δειμαμένη	τὴν	ἐπωνυμίαν τῇ πόλει, ὡς τὸ
[2, 3]	καὶ Ὁμηρίτας τε καὶ θάλασσαν	τὴν	Ἐρυθρὰν περιβέβληται καὶ τὸν φοινικῶνα
[2, 23]	τε καὶ πονηροῖς ἔχαιρον, οἵδε	τὴν	ἐς τὴν δίαιταν ἀποσεισάμενοι παρανομίαν
[2, 27]	ἥκιστα ἐξήνεγκαν Πέρσαι, καραδοκοῦντες δηλονότι	τὴν	ἐς τὸ τεῖχος ἐπιβουλὴν, ὅπως,
[2, 19]	μὴ τὴν σωτηρίαν διασκοπεῖσθαι, ἀλλὰ	τὴν	ἐς τοὺς πολεμίους ἐπιβουλὴν πολλὴ
[2, 24]	ξυλλεγέντας ἐς ταὐτὸ ἅπαντας οὕτω	τὴν	ἐσβολὴν ἐπὶ Περσαρμενίους ποιήσασθαι. ταῦτα
[2, 16]	Βελισάριος μὲν οὖν τὰ ἐς	τὴν	ἐσβολὴν σπουδῇ πολλῇ ἐξηρτύετο. ~Χοσρόης
[2, 3]	αὐτῷ ὅσον οὔπω ἀφίξεσθαι τὴν	τῶν	ἑσπερίων καταστροφὴν, τοὺς ἑῴους ἤδη
[2, 19]	ἁπάντων. ταύτην μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις	τὴν	εὔκλειαν, ἤν γε ζῶντας ἡμᾶς
[2, 21]	οὐ πώποτε εἶδεν, ὧν δὴ	τὴν	εὐκοσμίαν θαυμάσειε μάλιστα πάντων, εἶναί
[2, 9]	ἄοκνος, τῷ δὲ προσώπῳ σχηματίζεσθαι	τὴν	εὐλάβειαν ἀτεχνῶς ἔμπειρος, ἀφοσιοῦσθαί τε
[2, 23]	ἐς τὴν δίαιταν ἀποσεισάμενοι παρανομίαν	τὴν	εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἤσκουν, οὐ τὴν
[2, 13]	ἐς ὅ τι βούλοιτο ἀεὶ	τὴν	εὐχὴν ἔχων· οὗ καὶ τὸ
[2, 25]	Ναβέδης, ἐπειδὴ τάχιστα τῶν πολεμίων	τὴν	ἔφοδον ἔγνω, παντὶ τῷ στρατῷ
[2, 15]	πολλὴν ἤγειρε καὶ τὰ ἐς	τὴν	ἔφοδον ἐξηρτύετο, οὔτε τὸ βούλευμα
[2, 17]	αὐτοὺς ἔπεμψε. γνοὺς δὲ Ἰωάννης	τὴν	ἔφοδον οὔτε τοῦ περιβόλου τινὰ
[2, 18]	τε Πέρσαι Ῥωμαίους οὐχ ὑποστάντας	τὴν	ἔφοδον πόνῳ οὐδενὶ ἐς φυγὴν
[2, 8]	πρώτην Ῥωμαίοις οὖσαν τῶν κατὰ	τὴν	ἕω πασῶν πόλεων, πλούτῳ τε
[2, 5]	οὗτος {ὁ} Ὀδονάθος ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις	τὴν	ἑῴαν ἀρχὴν ὑπὸ Μήδοις γεγενημένην.
[2, 14]	Μαρτῖνος γὰρ ἔτυχεν εὐθὺς εἰς	τὴν	ἑῴαν σταλεὶς, καὶ διὰ τοῦτο
[2, 15]	ἐφέστηκέ τε ἡμῖν ἄρχων κάπηλος,	τὴν	ἡμετέραν ἀπορίαν ἐργασίαν τινὰ τῇ
[2, 18]	ἐπιθήσεσθαι καὶ ἡσσηθέντες εὐπετῶς διαφεύξονται	τὴν	ἡμετέραν ἐπίθεσιν. δι´ ὀλίγου γὰρ
[2, 4]	τὸν σὸν γῆν ἔναγχος καταδραμόντα	τὴν	ἡμετέραν ἔργα ἐν σπονδαῖς διαπεπρᾶχθαι
[2, 15]	ἡμᾶς τε αὐτοὺς καὶ γῆν	τὴν	ἡμετέραν ὅ τι βούλοισθε χρῆσθαι.
[2, 16]	τὸν πολέμιον ἐσβολήν τινα ἐς	τὴν	ἡμετέραν ποιήσασθαι, νῦν δὲ τῶν
[2, 15]	λογισάμενοι δὲ συντομωτέραν ποιήσασθαι τὴν	τῶν	ἡμῖν ὑπαρχόντων ἀφαίρεσιν, ὅρα, ὦ
[2, 7]	δὲ Περσῶν στρατὸς μοῖραν ἀεὶ	τὴν	ἡμίσειαν τῆς ὁδοῦ ἤνυε. τετάρτῃ
[2, 21]	ἀεὶ ἐν παλατίῳ τὰ ἐς	τὴν	ἡσυχίαν ὑπηρετοῦντα (σιλεντιαρίους Ῥωμαῖοι καλοῦσιν
[2, 30]	τοσοῦτον περίεστιν ὥστε δὴ ἐς	τὴν	θάλασσαν ἐκβαλὼν ἐπὶ μακρότατον κατὰ
[2, 11]	τῇ θήκῃ ἐξενεγκὼν ἀνέῳγέ τε	τὴν	θήκην καὶ τὸ ξύλον ἐνδεικνύμενος
[2, 10]	ἀνθρώπων τὴν δίαιταν ἐς τὴν	τῶν	θηρίων μεταβεβλῆσθαι. ἐν γὰρ τῷ
[2, 17]	καὶ ὁ Μήδων στρατὸς, ἐπειδὴ	τὴν	Ἰβηρίαν ἀμείψαντες ἐν τοῖς τῆς
[2, 6]	τὸν Μέγαν ἕπεσθαι κελεύσας ἐς	τὴν	Ἱεράπολιν ἐπῆγε τὸ στράτευμα. οὗ
[2, 20]	τισὶν αὐτοῦ ἔλιπον ἐφ´ ᾧ	τὴν	Ἱεράπολιν φυλάξουσιν, οἱ δὲ λοιποὶ
[2, 15]	ὑμᾶς, τήνδε ἡμῶν εὐθὺς ἀποσείσασθε	τὴν	ἱκετείαν, οὐδὲ ὑμῖν ποτε πιστοὺς
[2, 26]	τῶν ὡμολογημένων οὐδὲν, ἀδύνατον γεγονότα	τὴν	Ἰουστινιανοῦ βασιλέως βιάσασθαι γνώμην. ~Ἐν
[2, 12]	οἱ μὲν ἐκείνου τοῦ χρόνου	τὴν	ἱστορίαν ξυγγράψαντες οὐδαμῆ ἔγνωσαν· οὐ
[2, 3]	ὦ βασιλεῦ, γνώμης. εἴπερ ὁ	τὴν	ἰσχὺν τοῖς ἀδικεῖν βουλομένοις διδοὺς
[2, 3]	πείθειν βασιλέα ὑποσχόμενος ἀφεῖναι αὐτοῖς	τὴν	καινὴν τοῦ φόρου ἀπαγωγήν. ἐπεὶ
[2, 3]	ὦ βασιλεῦ, μέλλεις; τί δὲ	τὴν	κάκιστα ἀπολουμένην εἰρήνην αἰσχύνῃ, ὅπως
[2, 4]	ἐν Ἰλλυριοῖς εἷλον, πόλιν δὲ	τὴν	Κασσάνδρειαν κατεστρέψαντο βίᾳ (ἣν οἱ
[2, 24]	μὲν ἐσέβαλλον ὡς τάχιστα ἐς	τὴν	κατ´ αὐτοὺς πολεμίαν, ἀναμίγνυσθαι δὲ
[2, 25]	ἐν Περσαρμενίοις κειμένου λίθῳ τε	τὴν	κεφαλὴν πρός του τῶν ταύτῃ
[2, 30]	στενωπῷ φυλακὴν εἴασεν, ἐνταῦθα σφίσι	τὴν	κεφαλὴν τῆς ἐλπίδος οἰόμενος εἶναι.
[2, 5]	τῷ προσώπῳ ἀκριβῶς ἔκρυψεν, ὅπως	τὴν	κόλασιν ἐς Σουρηνοὺς ποιησάμενος φοβερόν
[2, 7]	πρὸ τοῦδε τοῦ τείχους ἀπολωλότων	τὴν	κόλασιν ἐς τοὺς αἰτίους ἐπιτελέσειν.
[2, 11]	τὸν Χριστὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ποτὲ	τὴν	κόλασιν οὔτε ἀκούσιον ὑποστῆναι ὁμολογεῖται,
[2, 15]	οἱ στρατῷ μεγάλῳ ἐς γῆν	τὴν	Κολχίδα ἰέναι δυνατὰ εἴη. πολλῶν
[2, 28]	πολλοῦ ἄξιον ἐφαίνετο εἶναι γῆν	τὴν	Κολχίδα σφετερισαμένῳ ἐν τῷ βεβαίῳ
[2, 15]	εἶναι, οὐκέτι φέρειν ἐς γῆν	τὴν	Κολχίδα τοῖς ἐμπόροις ἐξῆν, ἢ
[2, 29]	ἐξ οὗ δὴ ἐς γῆν	τὴν	Κολχίδα Χοσρόης ἦλθε. βασιλεὺς δὲ
[2, 30]	ἐπιτήδεια σφίσιν ἐσεκομίσαντο ἐς γῆν	τὴν	Κολχίδα, ψάμμου ἐμπλησάμενος ἐς τῶν
[2, 15]	Λαζοὶ τὰ μὲν πρῶτα γῆν	τὴν	Κολχίδα ᾤκουν, Ῥωμαίων κατήκοοι ὄντες,
[2, 20]	τῇδε ἐχώρησεν. Ἐπεὶ δὲ εἰς	τὴν	Κομμαγηνῶν χώραν ὁ Χοσρόης ἀφίκετο,
[2, 25]	μὲν καὶ ἁμάξαις τὰς ἐπὶ	τὴν	κώμην ἀποφράξας εἰσόδους δυσπρόσοδον ἔτι
[2, 30]	ὁ Θωμᾶς πολλὰ τῶν ἀμφὶ	τὴν	Λαζικὴν ὀχυρωμάτων ἐδείματο, βασιλέως οἱ
[2, 15]	ὑμῖν αὐτοῖς ξύμφορα ἔσται, δεχομένοις	τὴν	Λαζῶν δέησιν, αὐτίκα ἐροῦμεν. τῇ
[2, 15]	Καυκασίοις ἐπιτείχισμα μέχρι τοῦδε γεγονέναι	τὴν	Λαζῶν χώραν πάντως που καὶ
[2, 19]	ἐχώρησεν. Ἀρέθας δὲ, δείσας μὴ	τὴν	λείαν πρὸς Ῥωμαίων ἀφαιρεθείη, οὐκέτι
[2, 17]	βραχὺ αἰρομένη διέθρυψε μὲν τὴν	τῶν	λίθων ἰσχὺν, ὅλον δὲ τὸν
[2, 8]	δὲ οἱ τειχομαχοῦντες ἐνταῦθα ἐς	τὴν	μάχην ἐκ τοῦ ἀντιπάλου τοῖς
[2, 25]	τὸ ἐξ ὑπογύου διαταχθέντας ἐς	τὴν	μάχην καθίστασθαι. ἔτι μέντοι καὶ
[2, 27]	τινα τοῦ στρατοῦ μοῖραν ἐπὶ	τὴν	μεγάλην καλουμένην πύλην ὡς τειχομαχήσοντας
[2, 25]	δεινὰ ἐποιεῖτο, καὶ τοῖς ξυνάρχουσι	τὴν	μέλλησιν ὀνειδίζων ἐλοιδορεῖτο. ταὐτὸ δὲ
[2, 8]	δέ φασι Χοσρόου γνώμῃ γεγονέναι	τὴν	μέλλησιν Πέρσαις. ἐπειδὴ γὰρ τήν
[2, 12]	θηρίων τίνα ποτὲ εἴη. ἔπειτα	τὴν	μὲν γῆν ἄλλην ἄλλῃ τοῦ
[2, 5]	ἐπεί τε ἅπαντες εἴσω ἐγένοντο,	τὴν	μὲν πυλίδα ὡς ἐπιθήσοντες οἱ
[2, 5]	τινα δοκίμων Περσῶν ὅμιλον ἔκτειναν.	τὴν	μέντοι ὀργὴν οὐκ ἐξήνεγκεν, ἀλλ´
[2, 29]	ὃς ἐκτὸς Φάσιδος ποταμοῦ ἐστι,	τὴν	μέντοι προσεδρείαν ὡς ἥκιστα λύειν,
[2, 5]	ἔλυεν. ᾔει δὲ οὐ κατὰ	τὴν	μέσην τῶν ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ
[2, 22]	νόσος ἥδε, οὕτω δὴ ἐς	τὴν	μεσόγειον ἀνέβαινε χώραν. δευτέρῳ δὲ
[2, 26]	γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν, ἐπὶ	τὴν	Μεσοποταμίαν τὸ στράτευμα ἄγων. αὕτη
[2, 23]	κεχωρηκότος, ἀγχίστροφον αὖθις τῆς γνώμης	τὴν	μεταβολὴν ἐπὶ τὰ χείρω πεποιημένοι
[2, 5]	μακρὸν τοῦ φρουρίου ἐκτὸς χώραν	τὴν	μεταξὺ ποταμοῦ ἑκατέρου ἀπολαμβάνον τρίγωνον
[2, 13]	τείχους, ἔμελλον δὲ καὶ κατὰ	τὴν	μεταξὺ χώραν ἑκατέρου περιβόλου γινόμενοι
[2, 11]	ἰέναι βουλόμενος ἤθελε τῷ πρασίνῳ	τὴν	νίκην ἁρμόσαι. οἱ μὲν οὖν
[2, 9]	αὐτοσχεδιάσαντος ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε δήπου,	τὴν	νίκην. φόνον μέντοι ἀνθρώπων ὁρῶντί
[2, 22]	ὅπη ποτὲ βουλομένῳ εἴη τῷ	τὴν	νόσον ἐπαγαγόντι. ἐπεγίνετο γὰρ τοῖς
[2, 22]	ὀξεῖα, ἑκάτεροί τε τὰ πρὸς	τὴν	νόσον ἐπιτηδείως ἔχοντα ἔπασχον· οἷς
[2, 27]	εἰς δείλην ὀψίαν, ἀμφότεροί τε	τὴν	νύκτα ἐκείνην ἡσυχῆ ἔμενον, Πέρσαι
[2, 12]	ὁδῷ Ἐδέσσης διέχον, ἐνταῦθα μὲν	τὴν	νύκτα ἐκείνην ηὐλίσατο, ὄρθρου δὲ
[2, 27]	ἐκάλει, ἐφ´ ᾧ τὰ ἐς	τὴν	ξύμβασιν διοικήσηται. οὕτω τε Μαρτίνου
[2, 24]	δὴ καὶ Ῥωμαίοις τανῦν ἐς	τὴν	ξύμβασιν ἐθέλειν ἰέναι. ταῦτα ἐπεὶ
[2, 27]	Μαρτῖνον μὲν ἀπεπέμψαντο διαρρήδην ἀπειπόντες	τὴν	ξύμβασιν, ἔργου δὲ ἔχεσθαι τὸ
[2, 27]	δὲ, ὅπερ ἐγένετο, τὰ ἐς	τὴν	ξύμβασιν, Ῥωμαίων προκαλουμένων πρὸς αὐτὰς,
[2, 3]	ἤδη ὁ Σίττας τὰ ἐς	τὴν	ξυμβολὴν ἐξηρτύετο. πρῶτον μὲν οὖν
[2, 8]	περιβόλῳ καθάπερ ἐφ´ ὁμαλοῦ εἶναι	τὴν	ξυμβολὴν ἐποίει. καὶ εἰ μέν
[2, 17]	δυσχωρίας ἐρρίπτουν καὶ ὅλως εὐπετῆ	τὴν	ὁδὸν ἀπειργάζοντο. ἀφικομένοις τε αὐτοῖς
[2, 18]	ἥκιστα φυλακῆς τινος αὐτάρκους χωρὶς	τὴν	οἰκείαν ἀπολιπεῖν γῆν, ἄλλως τε
[2, 19]	ἀπαλλάσσεσθαι καὶ ὅτι τάχιστα ἐς	τὴν	οἰκείαν γῆν ἐπανήκειν ἐν σπουδῇ
[2, 23]	ἐς ἐρημίαν ἐμπεπτωκότα τὰ κατὰ	τὴν	οἰκίαν ἐτύγχανεν, αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς
[2, 23]	αὐτὸς ἕκαστος ἐπεμελεῖτο τῶν κατὰ	τὴν	οἰκίαν νεκρῶν, οὓς δὴ καὶ
[2, 11]	ἥκων ᾐτιᾶτο Πέρσην ἄνδρα ἐς	τὴν	οἰκίαν τὴν αὐτοῦ ἀναβάντα τὴν
[2, 30]	οὔτε τι ἄλλο τῶν ἐς	τὴν	οἰκοδομίαν ἐπιτηδείων ἐν παρασκευῇ εἶχεν,
[2, 27]	Χοσρόης λαβὼν ἐν γράμμασιν αὐτοῖς	τὴν	ὁμολογίαν ἀπέλιπε τοῦ μηδὲν Ῥωμαίοις
[2, 5]	ὁ Χοσρόης ἠξίου ἐν βιβλιδίῳ	τὴν	ὁμολογίαν ἀφέντα τοῦ δώσειν χρόνῳ
[2, 9]	μὲν ἕτοιμος ἅπαντα καὶ ὅρκῳ	τὴν	ὁμολογίαν πιστώσασθαι, λίαν δὲ τῶν
[2, 5]	εὐζώνῳ ἀνδρὶ παρὰ τοῦ Εὐφράτου	τὴν	ὄχθην ἀνύσας πόλει Ζηνοβίᾳ ἐπιτυγχάνει·
[2, 5]	ἐξαίσιον αὐτῆς ἐρασθεὶς (ἦν γὰρ	τὴν	ὄψιν εὐπρεπὴς μάλιστα) δρᾶν τι
[2, 11]	τὴν οἰκίαν τὴν αὐτοῦ ἀναβάντα	τὴν	παῖδα οὖσαν παρθένον βιάζεσθαι. ὁ
[2, 11]	ἐπιτυγχάνει τε τοῦ μετώπου ἐς	τὴν	παρὰ τὸ οὖς μήνιγγα. καὶ
[2, 27]	τὸν λόγον Χοσρόης τὰ ἐς	τὴν	παράταξιν ἐξηρτύετο. καὶ τότε μὲν
[2, 18]	ἀποπειράσεσθαι τῆς ἡμετέρας δυνάμεως καὶ	τὴν	πάροδον ἡμῖν οὐδενὶ ἄλλῳ τρόπῳ
[2, 12]	φύσις ἀδίδακτος οὖσα ποθεινὴν ποιεῖται	τὴν	πάτριον γῆν. Αὔγαρος δὲ αὐτοῦ
[2, 30]	δὲ τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἐς	τὴν	Περσαρμενίαν ἐλθὼν ἡσύχαζεν ἐν τοῖς
[2, 19]	ἑλόντι Βελισάριος ἐσβαλὼν ἐς γῆν	τὴν	Περσίδα ἠγγέλλετο καὶ ἡ ἀμφὶ
[2, 28]	τῶν Λαζικῇ προσοίκων ἀδῄωτον μὲν	τὴν	Περσῶν ἀρχὴν ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι,
[2, 10]	ἐρρήθη. ἄνδρα μέντοι Ῥωμαῖον ἐς	τὴν	Περσῶν γῆν ἐσβεβληκέναι ἢ πολέμια
[2, 23]	ἔσχεν. ἐπέσκηψε δὲ καὶ ἐς	τὴν	Περσῶν γῆν καὶ ἐς βαρβάρους
[2, 1]	ἐγκελευομένην αὐτοῖς ἐσβαλεῖν τε ἐς	τὴν	Περσῶν γῆν καὶ τοῖς ἐκείνῃ
[2, 15]	τῷ Κέλερος στρατῷ ἐσέβαλλεν ἐς	τὴν	Περσῶν γῆν. φιλανθρωπίᾳ δὲ πολλῇ
[2, 29]	κατὰ μόνας δυνήσεσθαι Κόλχους ἀποκρούσασθαι	τὴν	Περσῶν δύναμιν. Ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς
[2, 6]	τῇδε. Βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς πυθόμενος	τὴν	Περσῶν ἔφοδον Γερμανὸν μὲν εὐθὺς
[2, 18]	ἀφικομένου γνόντες διὰ τοῦ κονιορτοῦ	τὴν	Περσῶν ἔφοδον, ἐβοήθουν δρόμῳ. ἐπελθόντες
[2, 7]	ὁ τῆς Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος, δείσας	τὴν	Περσῶν ἔφοδον ἐς Κίλικας ἦλθεν.
[2, 20]	καὶ αὐτοὶ σώζεσθαι. Γνοὺς δὲ	τὴν	Περσῶν ἔφοδον Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς Βελισάριον
[2, 29]	Νῦν δὲ ὁ Γουβάζης μαθὼν	τὴν	Περσῶν ἔφοδον τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε
[2, 24]	τι ἄλλο ἄχαρι πράσσοντες ἐς	τὴν	Περσῶν χώραν. ~Ἔστι δὲ τὸ
[2, 21]	οὐδ´ ἂν ἄγγελος διαφύγοι ἐς	τὴν	Περσῶν χώραν. ταύτῃ ὁ Χοσρόης
[2, 6]	περιβόλου ἐλασσουμένη. ἐκέλευεν οὖν ἢ	τὴν	πέτραν ἀποτεμνομένους βαθύν τινα βόθρον
[2, 8]	τε γενέσθαι τοῦ περιβόλου καὶ	τὴν	πέτραν ἐκείνην προτερήσας καταλαβεῖν ἐνθένδε
[2, 30]	καὶ λόγου ἄξιον πέμπειν ἐς	τὴν	Πέτραν οἷοί τε ἦσαν, λογισάμενος
[2, 16]	τῷ στρατῷ οὐδὲν μελλήσοντα ἐπὶ	τὴν	πολεμίαν ἐκέλευον. ὧν δὴ τῇ
[2, 24]	ἄρχουσιν ὅτι τάχιστα ἐσβάλλειν εἰς	τὴν	πολεμίαν ἐπέστελλεν. εὖ γὰρ οἶδεν
[2, 24]	τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν ἀνεπισκέπτως ἐς	τὴν	πολεμίαν ἐσέβαλλεν. ὅπερ ἡμέρᾳ τῇ
[2, 16]	γράψας ἐσβάλλειν κατὰ τάχος ἐς	τὴν	πολεμίων ἐπέστελλε γῆν. ξυγκαλέσας οὖν
[2, 25]	δὴ αὐτοῖς ἐπανιόντες ἀπήγγελλον τὴν	τῶν	πολεμίων παράταξιν. οἱ δὲ στρατηγοὶ
[2, 12]	ἔπεμψε Παῦλον, ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι πολιορκίᾳ	τὴν	πόλιν αἱρήσειν, εἰ μὴ τήν
[2, 29]	θεμελίοις ἐνάψαι, οἶμαι εὐθυωρὸν σφίσι	τὴν	πόλιν ἁλῶναι· νῦν δὲ τὰς
[2, 13]	χωρίον αὐτοῖς. οἱ δὲ αὐτῷ	τὴν	πόλιν ἁλώσεσθαι οὐδεμιᾷ μηχανῇ ἔλεγον,
[2, 30]	παρακρούσασθαι ἴσχυσεν, ὡς μὴ ἐς	τὴν	πόλιν αὐτίκα τῷ Ῥωμαίων στρατῷ
[2, 27]	καὶ τὰς κλίμακας ἐπετίθεντο, ὡς	τὴν	πόλιν αὐτοβοεὶ ἐξαιρήσοντες. τῶν δὲ
[2, 12]	σφίσιν ἐνδημοῦντας φρουροὺς ἐνέδοσαν Ῥωμαίοις	τὴν	πόλιν. αὐτῷ προσποιεῖσθαι ἐπιμελές ἐστι,
[2, 28]	Ῥωμαίους τε ἅπαντας διαχρήσεσθαι καὶ	τὴν	πόλιν Δάρας ἐν βεβαίῳ καταλαβόντας
[2, 17]	ἐνταῦθα προορώμενοι τὰ πρότερα οἱ	τὴν	πόλιν δειμάμενοι, μὴ σφίσι τὸ
[2, 26]	τε καὶ λίαν ἀσχάλλοντες ἐπὶ	τὴν	πόλιν ἐβάδιζον. ἐπεί τε ἐντὸς
[2, 14]	Κωνσταντίνης ὅρια ξυλλαβὼν ἔς τε	τὴν	πόλιν εἰσαγαγὼν ἐν δεσμωτηρίῳ καθεῖρξεν,
[2, 11]	Πέρσαις ἀρίστων διακοσίους ἀπολεξάμενος ἐς	τὴν	πόλιν εἰσήλασεν. ἐπεὶ δὲ γέγονεν
[2, 9]	δὲ νενικηκότας ἤδη καὶ αὐτοβοεὶ	τὴν	πόλιν ἑλόντας θράσει θανατῶντες ἀλογίστῳ
[2, 9]	ἤθη κομίσωνται. ταῦτα διαπεπραγμένος ξύμπασαν	τὴν	πόλιν ἐμπρῆσαι Πέρσαις ἐπέστελλε. καὶ
[2, 7]	τῷ φρουρίῳ καθεῖρξαι, οὕτω τε	τὴν	πόλιν ἐμπρήσας ἐς τὸ ἔδαφος
[2, 9]	τέ τινας αὐτόθι ἀπολιπὼν τοὺς	τὴν	πόλιν ἐμπρήσοντας αὐτὸς ξὺν τοῖς
[2, 7]	Ἐφραίμιον, ἅτε τῷ Χοσρόῃ ἐνδοῦναι	τὴν	πόλιν ἐν σπουδῇ ἔχοντα. διὸ
[2, 29]	ᾤκηντο, Πέτραν Ἰουστινιανὸς {ὁ} βασιλεὺς	τὴν	πόλιν ἐν τοῖς κατ´ ἐμὲ
[2, 18]	ἐπεξιέναι μέντοι οὐκέτι ἐτόλμων, ἀλλὰ	τὴν	πόλιν ἐν τῷ ἀσφαλεῖ διεφύλασσον.
[2, 20]	τὸν κίνδυνον ἐβουλεύοντο τοῖς πολεμίοις	τὴν	πόλιν ἐνδοῦναι. στρατιώτας γὰρ οὐ
[2, 20]	καὶ ὃς τῷ θυμῷ ζέων	τὴν	πόλιν ἐξελεῖν διενοεῖτο. στράτευμα οὖν
[2, 18]	ἡμῖν ἐς χεῖρας ἰόντων κρατήσωμεν,	τὴν	πόλιν ἐξελεῖν πολλήν τινα, ὦ
[2, 13]	φάσκων οἱ ἐκ πατέρων προσήκειν	τὴν	πόλιν. ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης Ἀμίδαν
[2, 13]	ἐκ πατέρων οἱ προσήκειν ἠξίου	τὴν	πόλιν. Ἐς Δάρας τε ἀφικόμενος
[2, 5]	ποιησάμενος λόγῳ πυρπολήσας τε ξύμπασαν	τὴν	πόλιν ἐς ἔδαφος καθεῖλεν. οὕτω
[2, 26]	θορύβῳ πολλῷ ἐνθένδε ἐξελαυνόμενοι ἐς	τὴν	πόλιν ἐχώρουν. τὰ μὲν οὖν
[2, 18]	γῆν, ἄλλως τε καὶ τήνδε	τὴν	πόλιν, ἣ πρώτη τε τυγχάνει
[2, 9]	πολλὰ ἐνοχλοῦντες σαγηνεῦσαί τέ με	τὴν	πόλιν ἠξίουν καὶ ξύμπαντας διαφθεῖραι
[2, 23]	ἀπ´ αὐτοῦ πνεῦμα δυσῶδες ἐς	τὴν	πόλιν ἰὸν ἔτι μᾶλλον ἐλύπει
[2, 20]	τῆς πόλεως χρήματα, ἔργῳ δὲ	τὴν	πόλιν καθέξοντας. καὶ ἐπεὶ οὐκ
[2, 11]	ᾧ μέντοι αὐτὸν θεασάμενόν τε	τὴν	πόλιν καὶ ἀργύρου χιλίας κομισάμενον
[2, 13]	καὶ τὸ μέγα τεῖχος ἀμείψαντες	τὴν	πόλιν κατὰ κράτος ἑλεῖν, ἀλλ´
[2, 17]	ὁμαλεῖ τειχομαχοῦσι πόνῳ {ἐν} οὐδενὶ	τὴν	πόλιν κατὰ κράτος ἑλεῖν. διὸ
[2, 13]	ὁ Χοσρόης ἀποτυχὼν ἑλεῖν τε	τὴν	πόλιν μηχανῇ τὸ λοιπὸν οὐδεμιᾷ
[2, 11]	οἶμαι δ´ ἂν αὐτὸν καὶ	τὴν	πόλιν ὅλην ἀνδραποδίσασθαί τε καὶ
[2, 7]	πολλῷ ὁ βασιλεὺς ἤδη ἐχόμενος	τὴν	πόλιν ὀλίγου δέοντος ἐνέπρησε πᾶσαν.
[2, 17]	λαβόντες σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ	τὴν	πόλιν ὁμολογίᾳ παρέδοσαν. οὕτω μὲν
[2, 5]	ἐποιεῖτο, δρόμῳ τε χωρεῖν ἐπὶ	τὴν	πόλιν, ὅταν αὐτὸς σημήνῃ, ἐκέλευεν.
[2, 3]	Οὔννων κατηκόοις στρατηγοὺς ἔπεμψε καὶ	τὴν	πόλιν προσεποιήσατο οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον,
[2, 29]	αὐτὸ δὴ τοῦτο ἑτέρωθι ἐργαζόμενοι	τὴν	πόλιν ῥᾷστα αἱρήσουσιν, εὐέλπιδες πολλῷ
[2, 28]	προσέχων τὸν νοῦν ἠγριωμένῳ διεσώσατο	τὴν	πόλιν Ῥωμαίοις. ξὺν γὰρ ἀνδράσιν
[2, 17]	οὔτ´ ἠκούετο, ἔρημον ἀνδρῶν εἶναι	τὴν	πόλιν, Ῥωμαίων αὐτὴν ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον.
[2, 30]	ὁμολογῶν οὐ πολλῷ ὕστερον ἐνδώσειν	τὴν	πόλιν. ταύτῃ τε παρακρούσασθαι ἴσχυσεν,
[2, 7]	ἐστέλλοντο μὲν πρὸς Χοσρόου ἐς	τὴν	πόλιν τινὲς ἐφ´ ᾧ τὰ
[2, 6]	οἱ δὲ λοιποὶ τὰς ἀμφὶ	τὴν	πόλιν ὑπωρείας καταλάβωσιν, ἐνθένδε καταθέοντες
[2, 23]	ὀρύσσοντες ἅπαντα ἐφεξῆς τὰ ἀμφὶ	τὴν	πόλιν χωρία, ἐνταῦθά τε τοὺς
[2, 8]	ὀλίγων σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ	τὴν	πόλιν ὠνεῖσθαι, ὀλίγου ἐδέησαν τοξεύσαντες
[2, 12]	φυλάξαι διὰ τοῦτο ἀνάλωτον ἐθέλει	τὴν	πόλιν, ὡς μήποτε αὐτοῖς πλάνης
[2, 20]	ἐς νύκτα ἥκων, δυοῖν ἡμέραιν	τὴν	πολιορκίαν διαλύσειν Πέρσας ἔφασκε, τοῦ
[2, 13]	ὅσα οἱ τῷ στρατοπέδῳ ἐς	τὴν	πολιορκίαν ἡτοίμαστο, μεγάλοις ὑπερφυῶς οὖσιν·
[2, 30]	τε καὶ θρήνων ἀξίαν Ῥωμαίων	τὴν	πολιτείαν ἔφασκεν εἶναι, οἷς γε
[2, 21]	χώρας πᾶσιν εὐθηνούσης τοῖς ἀγαθοῖς	τὴν	πορείαν ποιήσασθαι. Βελισάριος δὲ εὖ
[2, 5]	γάρ οἱ οὐκ ἔφασκεν εἶναι)	τὴν	πρᾶξιν ἄντικρυς ἀνεδύετο. διὸ δὴ
[2, 29]	ἀνθρώπου ὅπη οἱ ἐπιχειρητέα ἐς	τὴν	πρᾶξιν εἴη. ἔδοξε τοίνυν σφίσιν
[2, 9]	ἔμπειρος, ἀφοσιοῦσθαί τε τῷ λόγῳ	τὴν	πρᾶξιν. ὃς καὶ Σουρηνοὺς, πρότερον
[2, 13]	ἐνταῦθα παρὼν ἔτυχεν, ὃς διακωλῦσαι	τὴν	πρᾶξιν ὑπέστη, κέρδος οἱ ἔσεσθαι
[2, 2]	χρήμασιν ἁδροῖς ἐς ταύτην ἠγμένους	τὴν	πρᾶξιν. ὧν ἅτερος μὲν, ὅσπερ
[2, 2]	τοῦ ἐπὶ πλεῖστον ξυμβαίνει ἐς	τὴν	πρεσβείαν καθίστασθαι, ἡμᾶς δὲ Οὐίττιγις
[2, 2]	περιβεβλημένος οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον, ἐς	τὴν	πρεσβείαν καθίστατο, ὁ δὲ δὴ
[2, 28]	ἀπεπέμψατο, καίπερ ἐπ´ οὐδενὶ ἔργῳ	τὴν	πρεσβείαν, ὥσπερ μοι εἴρηται, πεποιημένον.
[2, 24]	στρατηγὸν ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν τε τὴν	τῶν	πρέσβεων βραδυτῆτα καὶ Ῥωμαίους ἐς
[2, 19]	δεξιᾷ οὕτω δὴ ἐς Θεοδοσιούπολιν	τὴν	πρὸς τῷ Ἀβόρρᾳ ποταμῷ ἵκοντο.
[2, 30]	ἐσώθησαν. ταῦτα Δαγισθαῖος μαθὼν αὐτίκα	τὴν	προσεδρείαν διέλυσεν, οὐδὲν τῷ στρατῷ
[2, 6]	Χοσρόην αὐτίκα δὴ μάλα λύσαντα	τὴν	προσεδρείαν, τὴν ἀναχώρησιν δι´ ὀλίγου
[2, 17]	ἀνέχουσιν· ἀφ´ οὗ δὴ καὶ	τὴν	προσηγορίαν ἔλαχε ταύτην. μίαν δὲ
[2, 10]	ἐς τάξιν τε αὖθις ἐπανῆκον	τὴν	προτέραν οὐδενὸς ἁψαμένου. ταῦτα οἱ
[2, 5]	παντὶ ὁ Χοσρόης στρατῷ καὶ	τὴν	πυλίδα οἱ βάρβαροι βιασάμενοι ἀνεπέτασαν,
[2, 5]	ἐπειδὰν δὲ οἱ φύλακες ἀνακλίναντες	τὴν	πυλίδα τῇ πόλει αὐτοὺς δέχεσθαι
[2, 5]	λίθον, ἀλλὰ ξύλον Πέρσας ἐς	τὴν	πυλίδα φασὶν ἐμβεβλῆσθαι. οὔπω δὲ
[2, 5]	Χοσρόης ὁ Καβάδου ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ στρατῷ
[2, 24]	βορρᾶν ἄνεμον, ἔνθεν διενοεῖτο ἐς	τὴν	Ῥωμαίων ἀρχὴν διὰ Περσαρμενίων ἐσβάλλειν.
[2, 15]	καὶ ληίζεσθαι τοὺς ὁμόρους βαρβάρους	τὴν	Ῥωμαίων γῆν ἀνὰ πᾶν ἔτος
[2, 10]	Χοσρόην τὸν Καβάδου ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις ἥκειν, ἀτιμάσαντα
[2, 21]	ὁ Χοσρόης ἠνάγκαστο ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις ἥκειν. Βελισάριος
[2, 1]	ἐν σπονδαῖς ἦλθε καὶ γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐπὶ ταύτῃ τῇ σκήψει
[2, 4]	ὁ Περσῶν στρατὸς ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐσέβαλεν, ἐρῶν ἔρχομαι. Ἡνίκα
[2, 20]	τρίτον στρατῷ μεγάλῳ ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐσέβαλλε, ποταμὸν Εὐφράτην ἐν
[2, 26]	Καβάδου τὸ τέταρτον ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν, ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν
[2, 21]	ξὺν αὑτοῖς ἔχοντες ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων ἐσέβαλον. τέλος δὲ πολλὰ
[2, 15]	Λαζικῆς πορευόμενοι ἐσβάλλωσιν ἐς γῆν	τὴν	Ῥωμαίων. ἐφύλασσον δὲ οὔτε αὐτοὶ
[2, 5]	ἔγνω. πέμψας οὖν ἐς Σεργιούπολιν,	τὴν	Ῥωμαίων κατήκοον, ἣ Σεργίου ἐπιφανοῦς
[2, 13]	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐμπεσεῖν ἐς	τὴν	Ῥωμαίων κατώρυχα. καὶ αὐτῶν τοὺς
[2, 3]	τοὺς ὁμογενεῖς ἀπολιπόντες ἥξωσιν ἐς	τὴν	Ῥωμαίων παράταξιν, κακῶν παντάπασιν ἀπαθεῖς
[2, 8]	κινδύνων ὑβρίζουσιν ἐς τὴν βασιλείαν	τὴν	σὴν καὶ ἡσσημένοι τολμῶσί τε
[2, 10]	κακόν τι παμμέγεθες εἶναι τὴν	τῶν	σπονδῶν λύσιν; εἰ μὲν οὖν
[2, 6]	ἔμπροσθεν βασιλεὺς ἀρχὴν τῆς ἕω	τὴν	στρατηγίδα διελὼν δίχα, καὶ τὰ
[2, 24]	δὴ Ναβέδης τηνικαῦτα ἐν Περσαρμενίοις	τὴν	στρατηγίδα ἔχων ἀρχὴν τὸν ἐν
[2, 19]	τε καὶ τοιοῦτον καθεστηκόσι μὴ	τὴν	σωτηρίαν διασκοπεῖσθαι, ἀλλὰ τὴν ἐς
[2, 22]	εἰπεῖν οὐδεμία μηχανὴ ἀνθρώπῳ ἐς	τὴν	σωτηρίαν ἐξεύρητο, οὔτε προφυλαξαμένῳ μὴ
[2, 23]	τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἤσκουν, οὐ	τὴν	σωφροσύνην μεταμαθόντες οὐδὲ τῆς ἀρετῆς
[2, 25]	ἄγχιστά πη τῶν ἐναντίων ἡσύχαζον,	τὴν	τάξιν σὺν ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες. αἴτιον
[2, 5]	ἦρι ἀρχομένῳ στρατῷ μεγάλῳ ἐσέβαλε,	τήν	τε ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην λαμπρῶς
[2, 27]	μάλιστα ἐπισκήψειε, πολλῷ ἔτι μᾶλλον	τήν	τε ἄσφαλτον καὶ τὸ θεῖον
[2, 21]	ἐβούλετο, ἀμηχανίᾳ δὲ πολλῇ εἴχετο.	τήν	τε γὰρ διάβασιν τοῦ ποταμοῦ
[2, 28]	κατὰ πολλὰ ἔσεσθαι τοῦτό γε.	τήν	τε γὰρ Ἰβηρίαν ἐν τῷ
[2, 12]	δέ οἱ ἐς ὄψιν ἥκων	τήν	τε γῆν καὶ τὰ θηρία
[2, 28]	ὡς πρεσβεύων ἐς Βυζάντιον ἦλθε,	τήν	τε γυναῖκα καὶ θυγατέρας ἐπαγόμενος
[2, 8]	τὴν μέλλησιν Πέρσαις. ἐπειδὴ γὰρ	τήν	τε δυσχωρίαν κατενόησε καὶ τοὺς
[2, 29]	προσεδρείαν ὡς ἥκιστα λύειν, ἕως	τήν	τε Πέτραν καὶ Πέρσας τοὺς
[2, 12]	τῷ τε Χοσρόῃ ζωάγρια δόντες	τήν	τε πόλιν καὶ σφᾶς αὐτοὺς
[2, 14]	σεισμός τις ἐπιγενόμενος ἐξαίσιος λίαν	τήν	τε πόλιν κατέσεισε πᾶσαν καὶ
[2, 13]	ταῦτα εἶπε· Καβάδης δὲ αὐτῷ	τήν	τε πόλιν χαριεῖσθαι ὡμολόγησε καὶ
[2, 5]	τῶν πολεμίων, ἀφροντιστήσαντες δυσκόλων ἁπάντων	τήν	τε πυλίδα ὅλην ἀνέῳγον καὶ
[2, 2]	σε, ὦ βασιλεῦ, ξυνελὼν φαίη	τήν	τε σὴν βασιλείαν καὶ πάντας
[2, 12]	τὴν πόλιν αἱρήσειν, εἰ μὴ	τήν	τε σωτηρίαν ὤνιον κτήσονται τὰ
[2, 8]	ἔπεμπον, ἄλλως τε καὶ κατὰ	τὴν	τῆς ἄκρας ὑπερβολήν. οἱ δὲ
[2, 23]	εἴη. ῥεφερενδάριον τῇ Λατίνων φωνῇ	τὴν	τιμὴν ταύτην καλοῦσι Ῥωμαῖοι. οἷς
[2, 23]	ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ τῶν ἀναγκαίων	τὴν	τοῦ βίου καταστροφήν. καὶ τὸ
[2, 12]	τε ἀζήμιον καὶ χαρὰν ἀκερδῆ,	τὴν	τοῦ ἱπποδρομίου παραδηλῶν τύχην. Χρόνῳ
[2, 21]	εἶτα διεζωσμένοι ἐβάδιζον. εἶχε δὲ	τὴν	τοῦ ἵππου μάστιγα ἕκαστος, ὅπλον
[2, 21]	δὲ ἐκ τοῦ ἀπροσδοκήτου, ἢ	τὴν	τύχην ἢ τὴν ἀρετὴν τοῦ
[2, 19]	„Ἄριστε Βελισάριε, στρατηγὸν μὲν οὔτε	τὴν	τύχην οὔτε τὴν ἀρετὴν ἐκ
[2, 1]	τῶν ἐν Παλαιστίνῃ στρατιωτῶν ἡγησαμένῳ,	τὴν	τῶν ἀντιλεγομένων ἐπέτρεψε δίαιταν. ὁ
[2, 23]	χείρω πεποιημένοι μᾶλλον ἢ πρότερον	τὴν	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἀτοπίαν ἐνδείκνυνται, σφᾶς
[2, 3]	πέρας αὐτῷ ὅσον οὔπω ἀφίξεσθαι	τὴν	τῶν ἑσπερίων καταστροφὴν, τοὺς ἑῴους
[2, 15]	γενήσονται. λογισάμενοι δὲ συντομωτέραν ποιήσασθαι	τὴν	τῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων ἀφαίρεσιν, ὅρα,
[2, 10]	τῶν ἀνθρώπων τὴν δίαιταν ἐς	τὴν	τῶν θηρίων μεταβεβλῆσθαι. ἐν γὰρ
[2, 17]	κατὰ βραχὺ αἰρομένη διέθρυψε μὲν	τὴν	τῶν λίθων ἰσχὺν, ὅλον δὲ
[2, 25]	οἳ δὴ αὐτοῖς ἐπανιόντες ἀπήγγελλον	τὴν	τῶν πολεμίων παράταξιν. οἱ δὲ
[2, 24]	Ἀρμενίοις στρατηγὸν ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν τε	τὴν	τῶν πρέσβεων βραδυτῆτα καὶ Ῥωμαίους
[2, 10]	ὁμολογῶν κακόν τι παμμέγεθες εἶναι	τὴν	τῶν σπονδῶν λύσιν; εἰ μὲν
[2, 16]	ὑπομνήσας ἢ παραίνεσίν τινα ποιησάμενος	τὴν	ὑμετέραν γνώμην ἐπὶ τοὺς πολεμίους
[2, 10]	ὄντες, ἀλλ´ ὅπως ἀδῄωτον γῆν	τὴν	ὑμετέραν φυλάξωσιν ἐς τὸν πάντα
[2, 9]	δὲ τοὺς φεύγοντας ἐκέλευον εἰς	τὴν	ὑπαγωγὴν ἔτι μᾶλλον ὁρμᾶν, ὅπως
[2, 11]	συμπροῄει τὸ σέλας, φυλάσσον ἀεὶ	τὴν	ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς ὀροφῆς χώραν.
[2, 3]	γῆν ἔκειτο, σπασάμενος τὸ ξίφος	τὴν	φάραγγα διαβαίνειν εὐθὺς ἐνεχείρησεν. οἱ
[2, 3]	οἱ ἐπισπομένων, ἐπὶ τοὺς ἐναντίους	τὴν	φάραγγα διαβὰς ἤλαυνεν, Ἀρμένιοι δὲ
[2, 26]	ἄλλοις ἐγένετο, ἔλεξεν ὧδε „Βασιλέως	τὴν	φιλανθρωπίαν ἀγαθοῦ γνώρισμα πάντες ἐκ
[2, 27]	εἶχεν ὅσον τῷ ὑπερβάλλοντι κατασβέσαι	τὴν	φλόγα οἷόν τε εἶναι. ὁ
[2, 14]	διέχοντι ἡμέρας ὁδῷ, Ἀντιόχειάν τε	τὴν	Χοσρόου αὐτὴν ἐπωνόμασε καὶ Ἀντιοχέων
[2, 14]	Ῥωμαίων δραπέτης γεγονὼς ἐς Ἀντιόχειαν	τὴν	Χοσρόου διαφυγεῖν ἴσχυσε, καί τις
[2, 15]	ἡμῖν ἐπέστησαν πλῆθος, οὐχ ὅπως	τὴν	χώραν ἀπὸ τῶν ἐνοχλούντων φρουρήσουσιν
[2, 15]	δύσοδον ἐπιεικῶς καὶ ἀνδρὶ εὐζώνῳ	τὴν	χώραν εἶναι, κρημνώδη τε ὑπερφυῶς
[2, 29]	ἀνδρὶ, ἔρημον δὲ ξυμβαίνει ἀνθρώπων	τὴν	χώραν εἶναι. ταύτην προσοικοῦσι Ῥωμαῖοι
[2, 15]	ξὺν τῷ Περσῶν στρατῷ ἐς	τὴν	χώραν ἐπαγαγέσθαι. Ἀφικόμενοι τοίνυν ἐς
[2, 17]	ὄντα παντάπασιν ἄβατον τῇ στρατιᾷ	τὴν	χώραν ἐποίει, ταῦτά τε ἐς
[2, 30]	ψάμμου ἐμπλησάμενος ἐς τῶν λίθων	τὴν	χώραν ἐτίθετο, οἳ δὴ ἐνταῦθα
[2, 1]	Σοῦμμος, μὴ χρῆναι Ῥωμαίους καταπροΐεσθαι	τὴν	χώραν ἠξίου, Στρατήγιος δὲ βασιλέως
[2, 16]	ἔχοι, ἅτε οὐ φυλάξαντας ἀδῄωτον	τὴν	χώραν ἧς ἦρχον, καὶ δι´
[2, 5]	οὔτε ἀξιόλογον ἔμαθεν εἶναι καὶ	τὴν	χώραν κατενόησεν ἀοίκητόν τε καὶ
[2, 29]	χώραν εἶναι. ταύτην προσοικοῦσι Ῥωμαῖοι	τὴν	χώραν, οἳ Ποντικοὶ ἐπικαλοῦνται. ἐν
[2, 9]	ἕνεκεν ἐπὶ πᾶν ἄγος καθεῖναι	τὴν	ψυχὴν ἄοκνος, τῷ δὲ προσώπῳ
[2, 21]	πολεμίοις ὡς, ἢν ἐθέλωσι τὸν	Εὐφράτην	διαβάντες ἐπὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν
[2, 5]	ἐχυροῦ ἀποπειρᾶσθαι οὔτε διαβαίνειν ποταμὸν	Εὐφράτην	διανοούμενος, ἀλλ´ ἐπὶ Σύρους τε
[2, 21]	σὺν πολλῷ τάχει πηξάμενος ποταμὸν	Εὐφράτην	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου διέβη παντὶ
[2, 5]	τῶν ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ τὸν	Εὐφράτην	ἐν δεξιᾷ ἔχων. ἔστι δὲ
[2, 20]	γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλε, ποταμὸν	Εὐφράτην	ἐν δεξιᾷ ἔχων. Κάνδιδος δὲ,
[2, 19]	οὐκέτι ἦλθον, ἔχοντες δὲ ποταμὸν	Εὐφράτην	ἐν δεξιᾷ οὕτω δὴ ἐς
[2, 6]	τὰ μὲν ἄχρι ἐς ποταμὸν	Εὐφράτην	ἐς τὸ Βελισαρίου ἀπολιπὼν ὄνομα,
[2, 21]	αὐτὸς τῷ Ῥωμαίων στρατῷ τὸν	Εὐφράτην	ποταμὸν διαβὰς παρὰ Χοσρόην εὐθὺς
[2, 12]	ἀποπορείαν ᾗπερ ἐληλύθει ποιήσασθαι, ἀλλ´	Εὐφράτην	τε ποταμὸν διαβῆναι καὶ χρήματα
[2, 15]	ἐροῦμεν. τῇ Περσῶν ἀρχῇ βασιλείαν	ἀρχαιοτάτην	προσθήσετε, μηκυνόμενόν τε ἀπ´ αὐτῆς
[2, 25]	ἀναμιγνύμενοι ἐπορεύοντο ὡς ἐπὶ ἁρπαγὴν	ἑτοιμοτάτην	ἰόντες χρημάτων μεγάλων. ἐπεὶ δὲ
[2, 3]	εἰρήνην αἰσχύνῃ, ὅπως δηλαδή σε	ὑστάτην	ποιήσηται βρῶσιν τῶν ἄλλων ἁπάντων;
[2, 9]	εὐημερίας ἀπόνασθαι. πόλιν γὰρ τήνδε,	ἀξιολογωτάτην	ἐς τὰ μάλιστα λεγομένην τε
[2, 12]	ἐς τὰ ἐπὶ Ῥώμης χωρία·	μελέτην	γὰρ περὶ ταῦτα κατεσπουδασμένην τινὰ
[2, 5]	δορυάλωτον ἐξελὼν, Εὐφημίαν ὄνομα, γυναῖκα	γαμετὴν	ἐποιήσατο, ἔρωτα ἐξαίσιον αὐτῆς ἐρασθεὶς
[2, 19]	οὔτε τὴν τύχην οὔτε τὴν	ἀρετὴν	ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου γεγενῆσθαι
[2, 29]	πολλῷ τειχομαχούντων βαλλόμενοί τε καὶ	ἀρετὴν	ἐπιδεικνύμενοι μάλιστα πάντων ὧν ἡμεῖς
[2, 18]	τὸ πλῆθος καὶ τοιούτους τὴν	ἀρετὴν	κατεστήσατο ὥστε ἱκανοὺς εἶναι ταῖς
[2, 21]	ἢ τὴν τύχην ἢ τὴν	ἀρετὴν	τοῦ ἀνδρὸς δείσαντα ἢ καί
[2, 19]	τε δέος καὶ ὑποψίαν οὔτε	φορητήν	τινα οὔτε μετρίαν ἐμπίπτοντες. χρόνου
[2, 21]	τὰ πρῶτα περιιέναι τὴν ἐκείνῃ	ἀκτὴν,	ὅπως δὴ ἐς ταραχὴν ἀφασίᾳ
[2, 8]	δρόμῳ μὲν παρὰ {τὸν} ποταμὸν	Ὀρόντην	ἐλθεῖν, φοβουμένας δὲ μή τι
[2, 17]	ὁ Λαζῶν βασιλεὺς, προσεκύνησεν ἅτε	δεσπότην	Χοσρόην τὸν Καβάδου, αὑτόν τέ
[2, 2]	γῆν μὲν ἅπασαν ξυλλαβεῖν ἐπεθύμησεν,	ἑκάστην	δὲ ἀρχὴν περιβαλέσθαι ἐν σπουδῇ
[2, 24]	ξυμβάσει αὐτίκα δὴ μάλα ἀφίξεσθαι.	ἤστην	δὲ τὼ ἄνδρε τούτω ῥήτορέ
[2, 3]	τὰ Περσῶν ἤθη. ἀδελφὼ δὲ	ἤστην	δύο Περόζου παῖδε. βασιλεύς τε
[2, 28]	τῆς ἐκεχειρίας ἐνιαυτῷ μηχανᾶται τοιάδε·	ἤστην	ἐν Πέρσαις ἀδελφοὶ δύο, Φάβριζός
[2, 19]	ποταμὸν διαβάντες, ἡμέραν οὐκ οἶδα	ὁπόστην	ἄνω ἐς τοῦτο τύχης ἀφίκοντο
[2, 5]	ἴσχυον. οὐ μὴν οὐδὲ ἀνοιγνύναι	αὐτὴν	αὖθις ἐτόλμων, ἐπεὶ πρὸς τῶν
[2, 9]	λογιζομένη, οὐδὲ ὅτι βλασφημήσουσιν ἐς	αὐτὴν	διὰ ταῦτα πολλοὶ τὸ γεγονὸς
[2, 13]	κράτος ἑλεῖν, ἀλλ´ (οὐ γὰρ	αὐτὴν	ἔδει Πέρσαις ἁλῶναι) εἷς ἐκ
[2, 17]	ἀνδρῶν εἶναι τὴν πόλιν, Ῥωμαίων	αὐτὴν	ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον. διὸ δὴ ἔτι
[2, 7]	καὶ ζῴων ἑτέρων οὐ δέον	αὐτὴν	ἐκπεπωκότων, ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη τὸ ὕδωρ.
[2, 14]	ὁδῷ, Ἀντιόχειάν τε τὴν Χοσρόου	αὐτὴν	ἐπωνόμασε καὶ Ἀντιοχέων τοὺς αἰχμαλώτους
[2, 5]	ἐτόλμων, ἐπεὶ πρὸς τῶν πολεμίων	αὐτὴν	ἔχεσθαι ᾔσθοντο. τινὲς δὲ οὐ
[2, 6]	ἀφέμενος παντὶ τῷ στρατῷ ἐπ´	αὐτὴν	ἴοι. ταῦτα καὶ Ἀντιοχεῦσιν ἐν
[2, 12]	τὴν διάνοιαν, ὅτι δὴ ἀνάλωτον	αὐτὴν	ἰσχυρίζοντο εἶναι ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε.
[2, 11]	τινος σκήψεως οὐκ ἀξιολόγου λαβόμενος	αὐτήν	τε καὶ τὴν ἐκείνῃ χώραν
[2, 6]	ἐπιμαχώτατον κατενόησεν ὂν τὸ κατ´	αὐτὴν	τεῖχος. πέτρα γὰρ τυγχάνει τις
[2, 22]	ἐσχατιὰς, ὥσπερ δεδοικυῖα μή τις	αὐτὴν	τῆς γῆς διαλάθοι μυχός. οὔτε
[2, 22]	ἀπέδωκεν, ὅπερ καὶ τοῖς ἀμφ´	αὐτὴν	ᾠκημένοις χρόνῳ τῷ προτέρῳ διεφθάρθαι
[2, 5]	στρατὸν ἤλαυνεν. Ὁδόν τε αὖθις	τοσαύτην	ἀνύσας ἀφίκετο ἐς πόλιν Σούρων,
[2, 20]	κειμήλια πάντα ληίσηται. χώραν γὰρ	ταύτην	ἀγαθήν τε διαφερόντως καὶ πολυχρύσων
[2, 26]	ἔφη ὁ Ζαβεργάνης „ὠνεῖσθαι ὑμᾶς	ταύτην	„ἀνάγκη χρημάτων πολλῶν. οἵ τε
[2, 26]	μηδὲν ἡμᾶς ἐργάσῃ περαιτέρω κακὸν,	ταύτην	διδούς μοι τὴν ἀμοιβὴν, ἐξ
[2, 25]	εἰσόδους δυσπρόσοδον ἔτι μᾶλλον εἰργάσατο	ταύτην.	ἐπίπροσθε δὲ τάφρον τινὰ ὀρύξας
[2, 2]	Λιγούρους ἱερεῖς, χρήμασιν ἁδροῖς ἐς	ταύτην	ἠγμένους τὴν πρᾶξιν. ὧν ἅτερος
[2, 5]	ζημίαν δέ οἱ αὐτῷ διώρισε	ταύτην,	ἢν μὴ διδοίη χρόνῳ τῷ
[2, 23]	τῇ Λατίνων φωνῇ τὴν τιμὴν	ταύτην	καλοῦσι Ῥωμαῖοι. οἷς μὲν οὖν
[2, 19]	μόνον, ἀλλὰ καὶ βαρβάρων ἁπάντων.	ταύτην	μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις τὴν εὔκλειαν,
[2, 17]	δὴ καὶ τὴν προσηγορίαν ἔλαχε	ταύτην.	μίαν δὲ εἴσοδον ἐν τῷ
[2, 17]	ἐν τῷ ὁμαλεῖ ἔχει, καὶ	ταύτην	οὐ λίαν εὐρεῖαν· κρημνοὶ γὰρ
[2, 29]	ξυμβαίνει ἀνθρώπων τὴν χώραν εἶναι.	ταύτην	προσοικοῦσι Ῥωμαῖοι τὴν χώραν, οἳ
[2, 19]	εὑρόντες καὶ μακροῦ χρόνου ἀδῄωτον,	ταύτην	τε ἀφύλακτον οὖσαν, ἐξ ἐπιδρομῆς
[2, 11]	τοιαῦτα ἐς τοὺς Ῥωμαίους ἐργάζεται.	ταύτην	τε Χοσρόου δηλώσει τὴν γνώμην
[2, 21]	ἐποίουν. Βελισάριος δὲ, ἐπεὶ τὸν	πρεσβευτὴν	ἄγχιστά πη ἐπέπυστο εἶναι, καλύβην
[2, 21]	ὁ μὲν τοσαῦτα εἰπὼν τὸν	πρεσβευτὴν	ἀπεπέμψατο. Ὁ δὲ παρὰ Χοσρόην
[2, 21]	ἥκιστα κατεσπουδασμένως ἐς τὸν Χοσρόου	πρεσβευτὴν	ἔβλεπον. εἶχε δὲ αὐτῶν οὐδεὶς
[2, 28]	ἀλλὰ καὶ μεγαλοπρεπέστερον ἢ κατὰ	πρεσβευτὴν	τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐδέξατό τε
[2, 8]	τε καὶ λόγου ἀξίαν καὶ	πρώτην	Ῥωμαίοις οὖσαν τῶν κατὰ τὴν
[2, 23]	τῶν ἀναγκαίων τὴν τοῦ βίου	καταστροφήν.	καὶ τὸ ξύμπαν εἰπεῖν, χλαμύδα
[2, 3]	οὔπω ἀφίξεσθαι τὴν τῶν ἑσπερίων	καταστροφὴν,	τοὺς ἑῴους ἤδη μετελθεῖν ὑμᾶς
[2, 8]	ὁρμώμενοι τειχομαχοῖεν οἱ βάρβαροι, κατὰ	κορυφὴν	ἔκ τε τῆς πέτρας καὶ
[2, 8]	οἱ τειχομαχοῦντες ἐνταῦθα ἐς τὴν	μάχην	ἐκ τοῦ ἀντιπάλου τοῖς πολεμίοις
[2, 28]	μετὰ δὲ ξυνίασι μὲν ἐς	μάχην	ἑκάτεροι παντὶ τῷ στρατῷ, νικῶσι
[2, 3]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ὡς ἐς	μάχην	ἐτάξαντο. ἅτε δὲ ἐν δυσχωρίαις
[2, 25]	ἐξ ὑπογύου διαταχθέντας ἐς τὴν	μάχην	καθίστασθαι. ἔτι μέντοι καὶ οἱ
[2, 19]	ἄλλος ἀπαντήσῃ στρατὸς εἴς τε	μάχην	καθιστῶνται, πρὸς ἑκατέρους μὲν ἡμῖν
[2, 25]	Ἔρουλοι καὶ ἀσπίδος χωρὶς ἐς	μάχην	χωροῦσιν, ἐπειδὰν δὲ ἄνδρες ἐν
[2, 21]	ἐκείνῃ ἀκτὴν, ὅπως δὴ ἐς	ταραχὴν	ἀφασίᾳ τινὶ τὸν βάρβαρον καταστήσονται.
[2, 22]	σφίσιν ὡς δὴ ἀπολοῦντας ἐς	ταραχήν	τε καθίσταντο καὶ ἀναβοῶντες ἐξαίσιον
[2, 21]	πλῆθος, οὔτε τῷ λόγῳ ἐς	ταραχήν	τινα καταστὰς, ἀλλὰ γελῶντί τε
[2, 15]	ἐξ ἀφανῶν μὲν καὶ ἀδόξων	ἀρχὴν	γεγονότα, ἐς στρατηγίαν δὲ ἀναβεβηκότα
[2, 24]	ἔνθεν διενοεῖτο ἐς τὴν Ῥωμαίων	ἀρχὴν	διὰ Περσαρμενίων ἐσβάλλειν. τὸ μέγα
[2, 3]	δόλῳ ἔκτεινε, καὶ τὴν Ἀρμενίων	ἀρχὴν	δόντος βασιλέως ἔσχεν αὐτός. πονηρὸς
[2, 4]	ἦν καὶ λίαν ὀξεῖαν τὴν	ἀρχὴν	εἶχεν, οἱ δὲ πωγωνίαν, ἡμέρας
[2, 28]	προσοίκων ἀδῄωτον μὲν τὴν Περσῶν	ἀρχὴν	ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι, ῥᾷον δὲ
[2, 5]	ἐτελεύτα Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ τὴν αὐτοκράτορα	ἀρχὴν	ἔχοντι, Χοσρόης ὁ Καβάδου ἐς
[2, 30]	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα	ἀρχὴν	ἔχοντος. Ἰωάννης δὲ ὁ Καππαδόκης
[2, 28]	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα	ἀρχὴν	ἔχοντος. Ὀλίγῳ δὲ ὕστερον Ἀρέθας
[2, 3]	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα	ἀρχὴν	ἔχοντος. οὐ μέντοι Ῥωμαῖοι τοῦτο
[2, 20]	αὐτῷ γεγονέναι, καὶ διὰ τοῦτο	ἀρχὴν	οὐδὲ βεβουλῆσθαι Σουρηνοὺς ῥύεσθαι, βασιλέα
[2, 2]	ἅπασαν ξυλλαβεῖν ἐπεθύμησεν, ἑκάστην δὲ	ἀρχὴν	περιβαλέσθαι ἐν σπουδῇ ἔσχεν. εἶτα
[2, 6]	ἀπολιπὼν ὄνομα, ὃς ξύμπασαν τὴν	ἀρχὴν	τὰ πρότερα εἶχε, τὰ δὲ
[2, 6]	~Ἐτύγχανε δὲ ὀλίγῳ ἔμπροσθεν βασιλεὺς	ἀρχὴν	τῆς ἕω τὴν στρατηγίδα διελὼν
[2, 24]	ἐν Περσαρμενίοις τὴν στρατηγίδα ἔχων	ἀρχὴν	τὸν ἐν Δούβιος τῶν Χριστιανῶν
[2, 5]	Ὀδονάθος ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις τὴν ἑῴαν	ἀρχὴν	ὑπὸ Μήδοις γεγενημένην. ἀλλὰ ταῦτα
[2, 13]	ὅ τι βούλοιτο ἀεὶ τὴν	εὐχὴν	ἔχων· οὗ καὶ τὸ πρόσωπον
[2, 21]	ἐκ τοῦ ἀπροσδοκήτου, ἢ τὴν	τύχην	ἢ τὴν ἀρετὴν τοῦ ἀνδρὸς
[2, 19]	Βελισάριε, στρατηγὸν μὲν οὔτε τὴν	τύχην	οὔτε τὴν ἀρετὴν ἐκ τοῦ
[2, 12]	ἀκερδῆ, τὴν τοῦ ἱπποδρομίου παραδηλῶν	τύχην.	Χρόνῳ δὲ ὕστερον πόρρω που
[2, 9]	ἐπὶ πᾶν ἄγος καθεῖναι τὴν	ψυχὴν	ἄοκνος, τῷ δὲ προσώπῳ σχηματίζεσθαι
[2, 29]	πέμπειν καὶ Λαζοῖς ἄγαν κεκακωμένοις	παραψυχὴν	προέσθαι τινά. ἔφασκε δὲ καί
[2, 27]	χῶμα ἐπέβαλε, δυοῖν δὲ ὕστερον	ἡμέραιν	παντὶ τῷ στρατῷ ὡς τειχομαχήσων
[2, 20]	περίβολον ἐς νύκτα ἥκων, δυοῖν	ἡμέραιν	τὴν πολιορκίαν διαλύσειν Πέρσας ἔφασκε,
[2, 18]	πολλῷ ἐκ Δάρας πόλεως ἐπὶ	Νίσιβιν	ᾔεισαν. ἐπειδὴ δὲ τῆς ὁδοῦ
[2, 19]	ἠγγέλλετο καὶ ἡ ἀμφὶ πόλιν	Νίσιβιν	ξυμβολὴ, φρουρίου τε τοῦ Σισαυράνων
[2, 19]	τῷ ἀσφαλεῖ διεφύλασσον. ~Βελισάριός τε	Νίσιβιν	ὁρῶν ἐχυρὰν ὑπερφυῶς οὖσαν, ἐλπίδα
[2, 18]	διαφυγεῖν χώρας, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς	Νίσιβιν	τῶν ἀμυνομένων χωρὶς εὐάλωτον καταστήσομεν.
[2, 21]	ὅτε Γελίμερα δορυάλωτον ἢ τὸν	Οὐίττιγιν	ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν. ἦν γὰρ
[2, 4]	Γότθων τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλέα	Οὐίττιγιν	καθελὼν ζῶντα ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν.
[2, 20]	ἔφη, ἀλλ´ ἕτερα τούτων πλείω	λαβεῖν	ἐδικαίου. πέμπει τοίνυν τινὰς τῷ
[2, 19]	Ἀρέθα εἰργασμένα ἔγνω, δίκην μέντοι	λαβεῖν	οὐδεμίαν παρ´ αὐτοῦ ἴσχυσεν, ἐπεί
[2, 8]	καὶ τὴν πέτραν ἐκείνην προτερήσας	καταλαβεῖν	ἐνθένδε τε〉 τοὺς ἐπιόντας ἀμύνασθαι,
[2, 28]	ἔχοντε. βουλευσάμενος οὖν πόλιν Δάρας	καταλαβεῖν	ἐξ ἐπιδρομῆς καὶ Λαζικῆς ἐξοικίσαι
[2, 2]	τοῖς καθεστῶσι, γῆν μὲν ἅπασαν	ξυλλαβεῖν	ἐπεθύμησεν, ἑκάστην δὲ ἀρχὴν περιβαλέσθαι
[2, 20]	γνώμην δὲ εἶχεν εὐθὺ Παλαιστίνης	ἄγειν	τὸ στράτευμα, ὅπως τά τε
[2, 4]	τινα καὶ τῆς ἐγχειρήσεως αὐτὸν	ἀπαγαγεῖν	ἤθελεν. ἐτύγχανε δέ τις ἐς
[2, 4]	δέον τέχναις τισὶν ἢ σοφίσμασι	παραγαγεῖν	οὐκ ἂν δύναιο· τὸ γὰρ
[2, 14]	τῷ κεκτημένῳ τὸν αἰχμάλωτον τοῦτον	ἀπάγειν,	οὐδ´ ἤν τις τῶν λίαν
[2, 6]	ποιήσασθαι, οὔτε τὰς προσβολὰς ἀδεέστερον	ἐπάγειν	τῷ περιβόλῳ παντελῶς ἔχοντα οὔτε
[2, 19]	Ταῦτα εἰπὼν Βελισάριος εὖ τε	λέγειν	ἅπασιν ἔδοξε καὶ τὸ βούλευμα
[2, 10]	ἢ πολέμια ἔργα ἐνδείξασθαι οὔτε	λέγειν	εἶχεν οὔτε δεικνύναι. οἱ μέντοι
[2, 6]	πορίζεσθαι. τοσαῦτα ὁ Βούζης εἰπὼν	λέγειν	μὲν τὰ ξύμφορα ἔδοξεν, ἔπραξε
[2, 3]	τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ. ἀφίεμεν γὰρ	λέγειν	τὰ Λιβύων τε καὶ Ἰταλῶν
[2, 19]	αὐτῶν τὰ ἀνήκεστα· ἐῶ γὰρ	λέγειν	ὡς καὶ πταίσαντες ἐν τῇ
[2, 7]	ἀνάγκη μηδὲν ἀντιλέγοντα τοῖς εἰρημένοις	ὁμολογεῖν·	τῇ γὰρ ἐξουσίᾳ τῇ ἄλλῃ
[2, 27]	τε ἄσφαλτον καὶ τὸ θεῖον	ἐνεργεῖν	ἴσχυεν ἐπί τε τὴν ἐν
[2, 3]	τις ἐπιτηδείων διέβαλλεν, Ἀκάκιος ὄνομα,	κακουργεῖν	τε ἐς Ἀρμενίους καὶ βούλεσθαι
[2, 8]	τοῖς φεύγουσι Πέρσαι σημαίνοντες ἐνεκελεύοντο	φεύγειν	ὡς τάχιστα. οἱ μὲν οὖν
[2, 21]	χωρῆσαι, ἀλλὰ τῷ μὲν ἔργῳ	φυγεῖν,	λόγῳ δὲ τῆς εἰρήνης ἐφίεσθαι.
[2, 30]	ἐξαπιναίως ἐπέστησαν, οὐδείς τε αὐτῶν	διαφυγεῖν	ἔσχεν, ἀλλ´ οἱ μὲν πολλοὶ
[2, 14]	γεγονὼς ἐς Ἀντιόχειαν τὴν Χοσρόου	διαφυγεῖν	ἴσχυσε, καί τις αὐτὸν ξυγγενῆ
[2, 6]	προεμένοις Χοσρόῃ κίνδυνον τὸν παρόντα	διαφυγεῖν.	Μέγαν τοίνυν, τὸν Βεροίας ἐπίσκοπον,
[2, 10]	χωρίου ἀφίξεται κράτος, ὅπως δηλαδὴ	διαφυγεῖν	μηδεμιᾷ μηχανῇ δύνωνται οὕσπερ ἔδει
[2, 11]	λαθεῖν τε τοὺς πολεμίους καὶ	διαφυγεῖν	παντελῶς ἴσχυσε. ταῦτα ὁ Χοσρόης
[2, 18]	τινὸς ἀναγκάσομεν τεθράφθαι τε καὶ	διαφυγεῖν	χώρας, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς Νίσιβιν
[2, 7]	οὔπω καὶ νῦν ἐπιτελεῖν οἴονται	δεῖν	τὰ ξυγκείμενα, ἀλλ´ ἀνέδην οὕτω
[2, 10]	ἐπὶ πλεῖστον ξυνδαπανᾶσθαι τοῖς χρήμασι.	δεῖν	τοίνυν Ῥωμαίους τακτόν τι φέρειν
[2, 23]	ἐδόκει εἶναι ἔν γε Βυζαντίῳ	ἰδεῖν,	ἀλλ´ οἴκοι καθήμενοι ἅπαντες, ὅσοις
[2, 23]	τινα ἐν Βυζαντίῳ τὸ παράπαν	ἰδεῖν,	ἄλλως τε ἡνίκα βασιλεῖ νοσῆσαι
[2, 10]	ἔδαφος πρὸς ἀνδρὸς ἀνοσιωτάτου καταφερομένην	ἰδεῖν,	ἧς τό τε κάλλος καὶ
[2, 30]	δὴ αὐτῶν οὐδενὶ ἐς ἀλκὴν	ἰδεῖν	ξυνηνέχθη, ἀλλ´ οἱ μὲν πλεῖστοι
[2, 19]	Βελισάριος τῶν τινας Περσῶν ξυλλαβὼν,	ἐνδεῖν	τοῖς ἐν τῷ φρουρίῳ τὰ
[2, 22]	τῶν εἰωθότων σφίσιν ἐς ἀεὶ	καθεύδειν	ἐδόκουν. καὶ εἰ μέν τις
[2, 8]	τούς τε σώζεσθαι οὐκ ἀξιοῦντας	ἐλεεῖν	βούλει καὶ φείδεσθαι τῶν οὐδαμῆ
[2, 15]	πάντων μάλιστα Πέτρῳ τῷ στρατηγῷ,	ἐπηρεάζειν	τοῖς ἐντυγχάνουσιν εὐπετῶς ἔχοντι. ὁ
[2, 13]	ταῖς ἐπάλξεσι καὶ ξὺν γέλωτι	τωθάζειν	ἐδόκει. εἶτα φράσας αὐτοῖς τὸν
[2, 15]	ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη, στρατιῶται Ῥωμαίων	ἐπιχωριάζειν	Λαζοῖς ἤρξαντο, οἷς δὴ οἱ
[2, 8]	τὰ πρότερα πρός γε ἀλλήλους	στασιάζειν	ἐν τοῖς ἱπποδρομίοις εἰώθεσαν, ἐπειδὴ
[2, 20]	καὶ στρατιῶται, τοῖς μὲν πολεμίοις	ὑπαντιάζειν	ἢ τῇ παρόδῳ ἐμποδὼν ἵστασθαι
[2, 27]	τε τὴν ἐν ποσὶν ὕλην	ἀκμάζειν	ἐποίει, καὶ τὸ πῦρ ἐπὶ
[2, 9]	Ἀντιοχέων τοὺς περιόντας ζωγρεῖν καὶ	ἀνδραποδίζειν	ἐκέλευε καὶ τὰ χρήματα πάντα
[2, 10]	δὲ ὁ πέρας οὐκ ἔχων	ἐξοικίζειν	τῆς φύσεως τοὺς αὐτῷ χρωμένους
[2, 10]	δὲ ῥιπτεῖν τε αὐτὰ καὶ	ἀφανίζειν	ἐξ οὐδεμιᾶς ἡμῖν φαινομένης αἰτίας.
[2, 21]	μυριάδες ἀνδρῶν τὴν διάβασιν Χοσρόῃ	ἀναχαιτίζειν	ποτὲ ἱκαναὶ εἶεν· (ὅ τε
[2, 19]	μέλλησις δὲ σώφρων ἐς τὸ	σώζειν	ἀεὶ τοὺς αὐτῇ χρωμένους ἱκανῶς
[2, 11]	τύχῃ εἴτε χωρίων ἐμπειρίᾳ χρησάμενος,	λαθεῖν	τε τοὺς πολεμίους καὶ διαφυγεῖν
[2, 20]	τάχιστα, „εἴπερ οἷός τε εἶ	λαθεῖν	τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον, „ὅπως
[2, 16]	ἑσπερίων ἐνταῦθα ἐλθόντα μὴ οὐχὶ	διαλαθεῖν	τι τῶν δεόντων ἀδύνατον. ὥστε
[2, 30]	καὶ τὸ τῆς ὁδοῦ μῆκος	μαθεῖν	ἴσχυσαν, καὶ ὅπη ποτὲ αὐτοῖς
[2, 6]	οὔτε ὁ τῶν πολεμίων στρατὸς	μαθεῖν	ἴσχυσε. ταῦτα μὲν οὖν ἐφέρετο
[2, 3]	εἰ μέν ἐστί σοι βουλομένῳ	μαθεῖν	ὁποῖός τις ἂν Ἰουστινιανὸς ἐς
[2, 22]	ἐπιπεσόντος περιγενέσθαι, ἀλλὰ καὶ τὸ	παθεῖν	ἀπροφάσιστον ἦν καὶ τὸ περιεῖναι
[2, 10]	οὕσπερ ἔδει ταῦτα, ἅπερ ξυνηνέχθη,	παθεῖν.	ἐγὼ δὲ ἰλιγγιῶ πάθος τοσοῦτον
[2, 2]	πάντων αἰσχρότατα πρὸς τῶν πολεμίων	παθεῖν.	Ταῦτα ἐπεὶ Χοσρόης ἤκουσεν, εὖ
[2, 1]	Ῥωμαίων ἐπὶ ταύτῃ τῇ σκήψει	καταθεῖν	ἤρξατο. ἔφασκέ τε ὡς αὐτὸς
[2, 30]	Γουβάζης αἰσθόμενος τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε	βοηθεῖν	ἐνταῦθα σπουδῇ· δράσειν γὰρ σφίσι
[2, 27]	ἀφ´ ὧν ἐσηκόντιζον οἱ πολέμιοι,	βοηθεῖν	τε κατὰ τάχος ἐκέλευε τὸ
[2, 3]	ἤθη ἀντικαθιστάναι τοὺς ἀνθρώπους ἠπείγετο,	πείθειν	βασιλέα ὑποσχόμενος ἀφεῖναι αὐτοῖς τὴν
[2, 3]	δρασμοῦ ἔχεσθαι. ἐπεὶ δὲ αὐτὸν	πείθειν	οὐκ εἶχε, μόνον ἐνταῦθα καταλιπὼν
[2, 12]	ἐς ἤθη πάτρια ἐθέλων ἰέναι	πείθειν	τε τὸν Αὔγουστον μεθεῖναι αὐτὸν
[2, 26]	τε εἶναι τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα	πείθειν	τῆς πρὸς Χοσρόην φιλονεικίας ἀφέμενον
[2, 3]	μὲν οὖν ὑποσχέσεσι πολλῶν ἀγαθῶν	ἀναπείθειν	τε καὶ ἑταιρίζεσθαι αὐτῶν τινας
[2, 3]	ὑπὲρ τούτων ἐς λόγους οἱ	ἐλθεῖν	ἀξιῶν τῶν δοκίμων τινάς. οἱ
[2, 8]	μὲν παρὰ {τὸν} ποταμὸν Ὀρόντην	ἐλθεῖν,	φοβουμένας δὲ μή τι σφᾶς
[2, 3]	κράτιστε βασιλεῦ, δοῦλον ἀπάτῃ τε	περιελθεῖν	καὶ βασιλείας ἀποστῆσαι τῆς σῆς
[2, 6]	εἶναι, μηχαναῖς τισι τοὺς πολεμίους	περιελθεῖν	μᾶλλον ξυνοίσει ἢ ἐκ τοῦ
[2, 1]	παρ´ αὐτὸν ἥκοντα ἐπαγγελίαις αὐτὸν	περιελθεῖν	μεγάλων χρημάτων, ἐφ´ ᾧ προσχωρήσει
[2, 3]	ἑσπερίων καταστροφὴν, τοὺς ἑῴους ἤδη	μετελθεῖν	ὑμᾶς ἐγκεχείρηκεν, ἐπεὶ καὶ μόνον
[2, 3]	μικρὸν ἄνωθεν ὅπως δὴ ἅπασι	παρακολουθεῖν	τοῖς πεπραγμένοις δυνήσεσθε. Ἀρσάκης γὰρ
[2, 9]	τοῦτο τοῖς πρέσβεσι ξυγκεχωρηκὼς τἄλλα	καίειν	ἐκέλευε πάντα, ὀλίγους τέ τινας
[2, 26]	ἐν τοῖς βασιλείοις Ἐδεσσηνοὺς μὲν	ἀνδραποδιεῖν	ἠπείλησεν ἅπαντας ἐς τὰ Περσῶν
[2, 28]	Πέρσας καὶ ἄλλα ἄττα ἔθνη	ξυνοικιεῖν	ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ. Ταῦτα
[2, 9]	βουλομένη γάρ τινα μέγαν ἀεὶ	ποιεῖν	ἡ τύχη πράσσει τοῖς καθήκουσι
[2, 1]	καὶ Ἰταλίαν Βελισάριος Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ	προσποιεῖν	ἤρξατο, οὐκέτι κατέχειν οἷός τε
[2, 12]	ἥκοι. ὁ δὲ ἀποκρινάμενος Ἐδεσσηνοῖς	ἐνεγκεῖν	ἔφη λύπην τε ἀζήμιον καὶ
[2, 29]	γάρ τις νεανίας πόλεμόν τε	διενεγκεῖν	Μηδικὸν οὐδαμῆ ἀξιόχρεως) τοῖς παροῦσιν
[2, 18]	βουλομένῳ ἐς ἅπαντας ὅσα γινώσκω	ἐξενεγκεῖν.	λόγος γὰρ ἐν στρατοπέδῳ περιφερόμενος
[2, 9]	ἐξημάρτανε τὰς αἰτίας τοῖς ἠδικημένοις	ἐπενεγκεῖν·	ἔτι δὲ ὁμολογῆσαι μὲν ἕτοιμος
[2, 20]	δὴ Βελισάριον οὐ μακρὰν ἄποθεν	ἥκειν	ἀκούσαντες γράμματα πρὸς αὐτὸν ἔγραφον.
[2, 10]	γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις	ἥκειν,	ἀτιμάσαντα μὲν τοὺς διομωμοσμένους σοι
[2, 21]	γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐν ὅπλοις	ἥκειν.	Βελισάριος δὲ οὔτε κατορρωδήσας, ἅτε
[2, 8]	Βούζην αὐτοῖς ἐπιθρυλοῦντες ξὺν στρατῷ	ἥκειν,	ἐθέλειν τε κατὰ τάχος δέξασθαι
[2, 20]	τὸν Μήδων στρατὸν ἄγχιστά που	ἥκειν	ἐπύθετο, δείσας περί τέ οἱ
[2, 21]	ἐς γῆν τε τὴν ἀντιπέρας	ἥκειν	καὶ διὰ χώρας πᾶσιν εὐθηνούσης
[2, 26]	τε τῶν αὐτῶν δεησόμενοι ἔφασκον	ἥκειν,	λόγου μὲν οὐδ´ ὁπωστιοῦν πρὸς
[2, 29]	θαρσῶν τῷ βασιλεῖ ἐς ὄψιν	ἥκειν.	ὅπερ ἐπεὶ ὁ Φάβριζος ἔγνω,
[2, 11]	τοῖς ἀνθρώποις τοιοῦτο ἐς ἔννοιαν	ἥκειν.	„Οὐκοῦν“ ἔφη ὁ Χοσρόης „δέξασθέ
[2, 27]	ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ ἐκ Βυζαντίου	ἥκειν,	οὕτω τε ἀμφότεροι διελύθησαν. ἤδη
[2, 11]	στρατὸν ἄγχιστά που τῆς πόλεως	ἥκειν,	σπουδῇ πολλῇ παρὰ τὸν Χοσρόην
[2, 19]	τάχιστα ἐς τὴν οἰκείαν γῆν	ἐπανήκειν	ἐν σπουδῇ εἶχον, μάλιστα δὲ
[2, 19]	Ἰωάννῃ παρῄνει ἑτέρᾳ ἰοῦσιν ὁδῷ	ἐπανήκειν	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν. παρὰ
[2, 13]	πολλὰ προτεινόμενοι· ὁ δὲ οὐ	προσήκειν	ἔφασκεν, ὅτι δὴ οἱ πλεῖστοι
[2, 13]	ὁ Χοσρόης ἐκ πατέρων οἱ	προσήκειν	ἠξίου τὴν πόλιν. Ἐς Δάρας
[2, 3]	αὐτῷ μέλλοντες πάντα τὸν αἰῶνα	προσήκειν	τά τε ἄλλα βιοτεύσουσι κατ´
[2, 13]	καίπερ φάσκων οἱ ἐκ πατέρων	προσήκειν	τὴν πόλιν. ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης
[2, 3]	εἴπερ ὁ τὴν ἰσχὺν τοῖς	ἀδικεῖν	βουλομένοις διδοὺς αὐτὸς ἂν φέροιτο
[2, 1]	παλαιοτάτων ἀνδρῶν χρώμενος. Ἀλαμούνδαρος δὲ	φιλονεικεῖν	μὲν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος ἥκιστα
[2, 30]	ὀρῶν διενοεῖτο, ἵνα δὴ ἀνθρώπους	οἰκεῖν	ἔμαθεν, ὅπως ληιζόμενοι ἀποζῆν δύνωνται.
[2, 23]	τῶν νοσούντων τισὶν ἄωρον ξυμβῆναι	δοκεῖν	ἀπορίᾳ τῶν ἀναγκαίων τὴν τοῦ
[2, 25]	τοσαῦτα τὸ πλῆθος, ὥστε πλουσιώτερα	δοκεῖν	ἐκ τούτου γενέσθαι τοῦ ἔργου
[2, 26]	τυχεῖν, τὸ δὲ ἀγαθῷ εἶναι	δοκεῖν	οὐ μήποτε ἔσται. καίτοι πασῶν
[2, 7]	γοῦν φέρεσθαι παραμύθιον, τὸ μὴ	δοκεῖν	τῶν ξυμπεπτωκότων ἡμῖν αὐτοὺς αἰτίους
[2, 26]	σοι, ὦ βασιλεῦ, τὸ μὴ	δοκεῖν	ὠμοτάτῳ εἶναι ξυμβήσεται. Στέφανος μὲν
[2, 7]	μέν σοι, ὅσα λαβὼν ἔχεις,	διαρκεῖν	οἴου, μὴ τῷ σῷ ταῦτα
[2, 30]	ὡς μή τινα ἐς τὸ	πολιορκεῖν	προθυμίαν τοῖς πολεμίοις, ἅτε τῶν
[2, 8]	Ῥωμαίοις ἀμφὶ τῇ τούτων σωτηρίᾳ	γινώσκειν.	οἱ μὲν γὰρ καὶ πρὸ
[2, 13]	τάχος ἐς τὸ στρατόπεδον διεσώθησαν.	διώκειν	γὰρ αὐτοὺς ἐν σκότῳ Ῥωμαῖοι
[2, 1]	αὐτὸν ἐπιστολὴν πέμψαι, ἐγκελευομένην αὐτοῖς	ἐσβαλεῖν	τε ἐς τὴν Περσῶν γῆν
[2, 20]	δημοσίοις ὀχούμενος, οὓς δὴ βερέδους	καλεῖν	νενομίκασιν, ἅτε οὐ στράτευμα ξὺν
[2, 21]	σινδόνων πηξάμενος, ἣν δὴ παπυλεῶνα	καλεῖν	νενομίκασιν, ἐκάθητο ἐκεῖ, ὥσπερ ἐν
[2, 6]	ἄκρᾳ γενόμενος, ἣν δὴ Ὀροκασιάδα	καλεῖν	οἱ ταύτῃ ἄνθρωποι νενομίκασιν, ἐπιμαχώτατον
[2, 7]	ἀξίωμα τοῦτο Ῥωμαῖοι· σήκρητα γὰρ	καλεῖν	τὰ ἀπόρρητα νενομίκασιν. οἳ δὴ
[2, 3]	τῷ τε σφῶν αὐτῶν βασιλεῖ	ἐγκαλεῖν	οἷς εὐημέρησεν ἐν ταῖς ἡλίου
[2, 7]	ἂν ἡμῖν, ὦ βασιλεῦ, δικαίως	ἐπικαλεῖν	ἔχοις· ὅπως δὲ ἅπαντα ἀκούσῃ
[2, 13]	ἀμείψαντες τὴν πόλιν κατὰ κράτος	ἑλεῖν,	ἀλλ´ (οὐ γὰρ αὐτὴν ἔδει
[2, 8]	γένωνται, ἂν οὕτω τύχοι, πόλιν	ἑλεῖν	ἀρχαίαν τε καὶ λόγου ἀξίαν
[2, 19]	ὁμολογίᾳ τινὶ δύναιτο τὸ χωρίον	ἑλεῖν.	Γεώργιος δὲ παραίνεσίν τε ποιησάμενος
[2, 17]	οὐδενὶ τὴν πόλιν κατὰ κράτος	ἑλεῖν.	διὸ δὴ κατωρρωδηκότες Ῥωμαῖοι τοῖς
[2, 9]	γῇ τῇ Ῥωμαίων, ἀπονώτατα μὲν	ἑλεῖν	ἴσχυσα, τοῦ θεοῦ αὐτοσχεδιάσαντος ἡμῖν,
[2, 28]	δύο τῶν Ἀλαμουνδάρου παίδων ζῶντας	ἑλεῖν,	οὐ μέντοι γε εἷλε. τὰ
[2, 13]	τῆς πείρας ὁ Χοσρόης ἀποτυχὼν	ἑλεῖν	τε τὴν πόλιν μηχανῇ τὸ
[2, 5]	ἀπεπειράσατο μὲν ὁμολογίᾳ τὸ χωρίον	ἑλεῖν.	ὡς δὲ οὐδὲν προὐχώρει, πρόσω
[2, 10]	παραυτίκα μόνον παρεχομένους τὴν εἰρήνην	ἐθέλειν	ἐς τὸν πάντα αἰῶνα κρατύνασθαι.
[2, 24]	Ῥωμαίοις τανῦν ἐς τὴν ξύμβασιν	ἐθέλειν	ἰέναι. ταῦτα ἐπεὶ Βαλεριανὸς ἤκουσε,
[2, 8]	αὐτοῖς ἐπιθρυλοῦντες ξὺν στρατῷ ἥκειν,	ἐθέλειν	τε κατὰ τάχος δέξασθαι μὲν
[2, 6]	δὲ αὐτὸς μὲν πολιορκίᾳ ἡμᾶς	ἐξελεῖν	βούληται, ἡμεῖς δὲ ἀπὸ τοῦ
[2, 30]	ἑκατὸν ἀτειχίστους Πέρσας μηδεμιᾷ μηχανῇ	ἐξελεῖν	δεδυνῆσθαι. καὶ τοῦ μὲν περιβόλου
[2, 20]	τῷ θυμῷ ζέων τὴν πόλιν	ἐξελεῖν	διενοεῖτο. στράτευμα οὖν ἐς ἑξακισχιλίους
[2, 2]	ἐστιν, ἢν καὶ Γότθους παντάπασιν	ἐξελεῖν	δύνηται, ὡς ξὺν ἡμῖν τε
[2, 29]	Πέτραν καὶ Πέρσας τοὺς ἐνταῦθα	ἐξελεῖν	δύνωνται. αὐτὸς δὲ παντὶ τῷ
[2, 27]	ἐπιβουλὴν, ὅπως, ἢν μὲν αὐτὸ	ἐξελεῖν	δύνωνται, μηδαμῆ ἐς τὰς σπονδὰς
[2, 13]	δὴ πόλιν Δάρας ἐν σπονδαῖς	ἐξελεῖν	ἐνεχείρησε. ταῦτα μὲν ἐν τῇ
[2, 12]	τις Χοσρόην ἐσῆλθε πόλιν Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν.	ἐνῆγε γὰρ αὐτὸν ἐς τοῦτο
[2, 13]	εἷλεν, Ἔδεσσάν τε καὶ Κωνσταντίναν	ἐξελεῖν	ἤθελεν. ἀλλ´ Ἐδέσσης μὲν ἀγχοῦ
[2, 6]	ποιήσηται Ἀντιόχειάν τε καὶ αὐτὸν	ἐξελεῖν,	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ τῶν ἄλλων
[2, 12]	διὰ ταῦτα ἔδοξεν εἶναι Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν.	καὶ ἐπεὶ ἐς Βάτνην ἀφίκετο,
[2, 19]	ἡμεῖς μὲν οὖν ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι	ἐξελεῖν	πειρώμεθα τὸ φρούριον τόδε, Ἀρέθας
[2, 26]	ἢν μὴ δυνατὸς εἴη Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν,	πολλήν οἱ αἰσχύνην τινὰ περιβαλέσθαι
[2, 18]	χεῖρας ἰόντων κρατήσωμεν, τὴν πόλιν	ἐξελεῖν	πολλήν τινα, ὦ ξυνάρχοντες, ἐλπίδα
[2, 26]	μὲν ὁ Χοσρόης ἀπέρριψεν, Ἔδεσσαν	ἐξελεῖν	πόνῳ οὐδενὶ ἐλπίδα ἔχων. οἱ
[2, 7]	αὐτῶν σωτηρίας, οὔπω καὶ νῦν	ἐπιτελεῖν	οἴονται δεῖν τὰ ξυγκείμενα, ἀλλ´
[2, 7]	πρὸς Χοσρόην ξυνέκειτο, ἔργῳ ταῦτα	ἐπιτελεῖν	οὐδαμῆ ἔπειθεν. ἐτύγχανε γὰρ Ἰουστινιανὸς
[2, 4]	ἀλλ´ ᾗ σοι τὰ βεβουλευμένα	ἐπιτελεῖν	οὐκ ἄνευ τινὸς παραπετάσματος ἐφιεμένῳ
[2, 13]	ποιῶν καὶ τὴν ἀσπίδα προβεβλημένος	ἐρεσχελεῖν	τε τοὺς ἐν ταῖς ἐπάλξεσι
[2, 29]	αὐτῷ τὸ δημόσιον τὰς συντάξεις	ὀφείλειν	ἐνιαυτῶν δέκα, ἐπεὶ ἐν τοῖς
[2, 8]	πύργων τῶν ἐχομένων ἐμάχοντο, καὶ	ξυμβάλλειν	μὲν τὸ γεγονὸς οὐδαμῆ ἔχοντες,
[2, 24]	τοῖς ἄλλοις ἄρχουσιν ὅτι τάχιστα	ἐσβάλλειν	εἰς τὴν πολεμίαν ἐπέστελλεν. εὖ
[2, 16]	ἀκούσας παντὶ τῷ στρατῷ αὐτίκα	ἐσβάλλειν	ἐς τῶν πολεμίων τὴν γῆν
[2, 16]	ἦλθε καὶ βασιλεὺς γράμματα γράψας	ἐσβάλλειν	κατὰ τάχος ἐς τὴν πολεμίων
[2, 24]	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν διὰ Περσαρμενίων	ἐσβάλλειν.	τὸ μέγα πυρεῖον ἐνταῦθά ἐστιν,
[2, 16]	ἧς ἦρχον, καὶ δι´ αὐτὸ	συνεισβάλλειν	τῷ ἄλλῳ στρατῷ οὐδαμῆ ἤθελον.
[2, 8]	τὸ τεῖχος ἄλλους μὲν ἄλλῃ	προσβάλλειν	τοῦ ποταμοῦ ἐκέλευεν, αὐτὸς δὲ
[2, 5]	τὸν Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ	ἀπαγγέλλειν	κελεύσας ὅπῃ ποτὲ γῆς Χοσρόην
[2, 19]	τε ἐς τὸ στρατόπεδον ἐπανήκοντα	ἀπαγγέλλειν	σφίσιν ὁποῖά ποτε δυνάμεως πέρι
[2, 26]	ἐτύγχανεν ὢν) τοὺς ταῦτα ἐργαζομένους	ἀναστέλλειν	ἐθέλων Οὔννων τῶν οἱ ἑπομένων
[2, 15]	τῆς δικαιοσύνης ἄξια πράσσοντες, ἣν	περιστέλλειν	ἀεὶ πάτριον Πέρσαις. οὐ γὰρ
[2, 4]	οἱ μὲν γὰρ τὰ παρόντα	περιστέλλειν	ἐν σπουδῇ ἔχοντες καὶ σφόδρα
[2, 10]	γὰρ τῷ μηδαμῆ σπένδεσθαι τὸ	πολεμεῖν	ἀπέραντα λελείψεται πάντως, πόλεμος δὲ
[2, 8]	ἐτύγχανεν οὖσα, ἐφ´ ἧς ἱστάμενοι	πολεμεῖν	ἔμελλον) ἐπενόησαν τάδε. δοκοὺς μακρὰς
[2, 12]	στρατιώτας μὲν ἀπώμοσαν ὡς ἥκιστα	ἐπιδημεῖν	σφίσι, καίπερ ἄλλους τε καὶ
[2, 22]	ἦρος ἀφίκετο, ἔνθα καὶ ἐμοὶ	ἐπιδημεῖν	τηνικαῦτα ξυνέβη. ἐγίνετο δὲ ὧδε.
[2, 27]	δύνωνται, μηδαμῆ ἐς τὰς σπονδὰς	παρανομεῖν	δόξωσιν, ἡσσηθέντες δὲ, ὅπερ ἐγένετο,
[2, 18]	μὲν τροφῆς ἐς δείλην ὀψίαν	μεταλαγχάνειν	εἰώθασι, Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ μεσημβρίαν.
[2, 4]	τὸν Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, ἀλλ´ αὐτοῦ	μένειν	ἠνάγκαζεν. ~Ἐπειδὴ δὲ ὁ μὲν
[2, 21]	Διογένην τε καὶ Ἀδόλιον ἡσυχῆ	μένειν.	Ὁ γοῦν Χοσρόης γέφυραν σὺν
[2, 2]	οὐδ´ ὁπωστιοῦν αὐτῷ προσηκόντων ἐρῶν,	μένειν	τε οὐ δυνάμενος ἐν τοῖς
[2, 12]	παντὶ τῷ στρατῷ ὡς τάχιστα	διαβαίνειν	ἐπέστελλεν, ὑπειπὼν μὲν τὴν γέφυραν
[2, 3]	σπασάμενος τὸ ξίφος τὴν φάραγγα	διαβαίνειν	εὐθὺς ἐνεχείρησεν. οἱ δὲ πολέμιοι
[2, 5]	οὕτω δὴ ἐχυροῦ ἀποπειρᾶσθαι οὔτε	διαβαίνειν	ποταμὸν Εὐφράτην διανοούμενος, ἀλλ´ ἐπὶ
[2, 11]	τε δῆμον ἐς τὸ ἱπποδρόμιον	ἀναβαίνειν	ἐκέλευε καὶ τοὺς ἡνιόχους ἀγωνίζεσθαι
[2, 8]	κατὰ τάχος γενόμενοι χρόνον τινὰ	καταβαίνειν	οὐδαμῆ ἤθελον, ἀλλὰ διασκοπουμένοις τε
[2, 6]	ὑποχωροῦσι καὶ οὐδαμῆ ἐθέλουσιν ἀντιτάσσεσθαι	ἐπεμβαίνειν	τε καὶ βιάζεσθαι, ἐπεὶ οὐδὲ
[2, 9]	ὅτι τάχιστα σώζοιντο. τὸ γὰρ	ἐπεμβαίνειν	τοῖς ἡλωκόσιν οὐχ ὅσιον. τοσαῦτα
[2, 2]	Χοσρόης ἤκουσεν, εὖ τέ οἱ	παραινεῖν	Οὐίττιγις ἔδοξε καὶ λύειν τὰς
[2, 6]	τῇ Περσῶν στρατιᾷ οἷοί τε	ἀντιτείνειν	εἰσί. πρέπειν γὰρ ἀνδρὶ βασιλεῖ
[2, 7]	γὰρ τρόπου ἀκολασίᾳ ἐς τὸ	ἀντιτείνειν	χωροῦσα μισεῖσθαι, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 21]	ἐστρατοπεδεῦσθαι ἐν Εὐρωπῷ, πρόσω μὲν	ἐλαύνειν	οὐκέτι ἔγνω, τῶν δὲ βασιλικῶν
[2, 11]	λίτρας οὐδέν τι ἄλλο λυμηνάμενον	ἀπελαύνειν	ὀπίσω. ἔνδηλος δὲ ἦν ὁ
[2, 21]	ἐρήμῳ ἀνθρώπων παντάπασιν οὔσῃ, ὀπίσω	ἀπελαύνειν	οὐχ οἷός τε ἦν, ἐπεὶ
[2, 18]	ἰόντες) παρά τε Βελισάριον ἔπεμπον,	ἀμύνειν	σφίσι παρακαλοῦντες, καὶ αὐτοὶ τὰ
[2, 15]	Χοσρόης δὲ τοῖς λόγοις ἡσθεὶς	ἀμύνειν	τε Λαζοῖς ὡμολόγησε καὶ τῶν
[2, 3]	ἔπεμψε πρὸς αὐτοὺς βασιλεῖ τε	καταλλάξειν	Ἀρμενίους ὑποσχόμενος ἅπαντας καὶ ὑπὲρ
[2, 29]	τριῶν οὐχ ὅσον ἀδῄωτον Λαζοῖς	ξυμφυλάξειν	τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ Ἰβηρίαν
[2, 28]	τῷ ἀσφαλεῖ ἐς τὸ ἔπειτα	ἕξειν,	οὐκ ἂν ἔτι ἐχόντων Ἰβήρων
[2, 21]	ἀναχωρήσεως ἐπαινέσαντες πρέσβεις ἐς αὐτὸν	ἥξειν	παρὰ βασιλέως αὐτίκα δὴ μάλα
[2, 1]	ἦν τὴν διάνοιαν, ἀλλὰ σκήψεις	ἐπινοεῖν	ἤθελεν, ὅπως δὴ λόγῳ τινὶ
[2, 4]	μή τί γε δὴ βασιλεῦσι,	πρέπειν	ἂν δόξειε. σὺ δὲ τούτων
[2, 6]	στρατιᾷ οἷοί τε ἀντιτείνειν εἰσί.	πρέπειν	γὰρ ἀνδρὶ βασιλεῖ πάντων ἥκιστα
[2, 23]	ἐμπλησάμενοί τε τῶν νεκρῶν ὡς	εἰπεῖν	ἅπαντας, εἶτα ταῖς ὀροφαῖς αὖθις
[2, 23]	ἀγαθοῦ ἐπιπνεύσαντος· ἀλλὰ τότε ὡς	εἰπεῖν	ἅπαντες καταπεπληγμένοι μὲν τοῖς ξυμπίπτουσι,
[2, 16]	ὑμᾶς δίκαιον, οἶμαι, οὐδὲν ὑποστειλαμένους	εἰπεῖν	ἅπερ ἂν ἄριστά τε δοκῇ
[2, 1]	οἱ ἀληθίζεσθαι ξυνέβαινεν, οὐκ ἔχω	εἰπεῖν.	~Ἐν τούτῳ δὲ Οὐίττιγις, ὁ
[2, 22]	κακῷ πρόφασίν τινα ἢ λόγῳ	εἰπεῖν	ἢ διανοίᾳ λογίσασθαι μηχανή τις
[2, 28]	οὐ μέγα οὐ μικρὸν ἴσχυσεν	εἰπεῖν,	καίπερ οὐχ ἧσσον ἢ μῆνας
[2, 8]	καθήμενος τοὺς πρέσβεις ἐθέλων τι	εἰπεῖν	μετεπέμψατο. καὶ αὐτὸν τῶν τις
[2, 10]	αἰτίας. αὐτῷ γὰρ οὐ θέμις	εἰπεῖν	μὴ οὐχὶ ἅπαντα κατὰ λόγον
[2, 16]	γνώμην αἰδεσθέντας ὑμᾶς προσήκει διαρρήδην	εἰπεῖν	ὅσα ἂν ξυνοίσειν ἡμῖν τε
[2, 22]	χρωμένοις ἐχώρει, καὶ τὸ ξύμπαν	εἰπεῖν	οὐδεμία μηχανὴ ἀνθρώπῳ ἐς τὴν
[2, 22]	τὰ δὲ ἐνθένδε οὐκ ἔχω	εἰπεῖν	πότερον ἐν τῷ διαλλάσσοντι τῶν
[2, 9]	ἁπάντων τὰ μὲν οὐκ ὄντα	εἰπεῖν,	τὰ δὲ ἀληθῆ ἀποκρύψασθαι, καὶ
[2, 25]	ἐλπίδας εἶχον καὶ, τὸ ξύμπαν	εἰπεῖν,	τοιαύτη γέγονεν ἡ φυγὴ ὥστε
[2, 7]	ἄλλο τῶν νῦν με λεληθότων	εἰπεῖν.	τοσαῦτα τὸν Μέγαν εἰπόντα ὁ
[2, 25]	πλησιοχώρων Ἰβήρων πάντων τε ὡς	εἰπεῖν	τῶν ἐν Πέρσαις ἐθνῶν καὶ
[2, 23]	βίου καταστροφήν. καὶ τὸ ξύμπαν	εἰπεῖν,	χλαμύδα οὐκ ἦν ἐνδιδυσκόμενόν τινα
[2, 15]	ἐξουσίᾳ ῥύεσθαι πέφυκεν. ἔνια δὲ	εἰπεῖν	ὧν τετολμήκασιν οἱ κατάρατοι Ῥωμαῖοι
[2, 12]	φασὶ δὲ καὶ τοῦτο αὐτὸν	ἐπειπεῖν,	ὡς οὐδὲ ἡ πόλις ποτὲ
[2, 28]	ἄλλους ἅπαντας ἐν χωρίῳ Ἀμμώδιος	ἀπολιπεῖν,	αὐτῷ δὲ ξὺν ὀλίγοις τισὶν
[2, 18]	τινος αὐτάρκους χωρὶς τὴν οἰκείαν	ἀπολιπεῖν	γῆν, ἄλλως τε καὶ τήνδε
[2, 30]	ὅ τι καὶ λόγου ἄξιον	πέμπειν	ἐς τὴν Πέτραν οἷοί τε
[2, 29]	βαρβάροις τὰ χρήματα ταῦτα ἱκέτευε	πέμπειν	καὶ Λαζοῖς ἄγαν κεκακωμένοις παραψυχὴν
[2, 9]	στράτευμα τῶν Ἀντιοχέων τοὺς περιόντας	ζωγρεῖν	καὶ ἀνδραποδίζειν ἐκέλευε καὶ τὰ
[2, 3]	κεντηνάρια τέσσαρα ἔταξεν. Ἀρμένιοι δὲ	(φέρειν	γὰρ οὐκέτι αὐτὸν οἷοί τε
[2, 10]	δεῖν τοίνυν Ῥωμαίους τακτόν τι	φέρειν	ἐπέτειον Πέρσαις. „Οὕτω γὰρ αὐτοῖς“
[2, 15]	Λαζοῖς ἀναγκαῖα ἐδόκει εἶναι, οὐκέτι	φέρειν	ἐς γῆν τὴν Κολχίδα τοῖς
[2, 15]	Λαζοὺς, ὅσα δὲ αὐτοῖς χρησιμώτατα	φέρειν	Λαζικὴ πέφυκεν, οἵδε ἀξιοῦσι δῆθεν
[2, 15]	Ῥωμαίων στρατῷ. ἃ δὴ οὐκέτι	φέρειν	οἷοί τε ὄντες Πέρσαις τε
[2, 8]	χρήματα ἔφασκεν οὐδαμῆ πεπεικέναι Ἀντιοχέας	φέρειν)	παντὶ τῷ στρατῷ ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 21]	τε καὶ Βελισαρίῳ τὴν ἀγωνίαν,	διαφέρειν	δὲ, ὅτι νικήσας μὲν αὐτὸς
[2, 3]	ἡλίου δυσμαῖς καὶ τὰ ἐγκλήματα	ἐπιφέρειν	ταῦτα, ὧν ἄρτι ἐμνήσθην. ~Τότε
[2, 7]	τι τὸ λοιπὸν τῶν χρημάτων	εἰσφέρειν.	τὸ γὰρ ἐκτιννύναι τι τῶν
[2, 18]	ἐν στρατοπέδῳ περιφερόμενος οὐκ οἶδε	τηρεῖν	τὰ ἀπόρρητα, ἐπεὶ κατὰ βραχὺ
[2, 10]	μὲν ἀνδρὸς ἢ χωρίου του	ἐπαίρειν	εἰς ὕψος, αὖθις δὲ ῥιπτεῖν
[2, 3]	ἔχοντες οὔτε βασιλέα τῷ πολέμῳ	ὑπεραίρειν	οἷοί τε ὄντες παρὰ τὸν
[2, 5]	πόλει ἐδέξαντο ἐθελούσιοι, ἀλλὰ καὶ	ἀνταίρειν	οἱ ὅπλα τολμήσαντες πολύν τινα
[2, 2]	(οὐδὲ γὰρ Πέρσαις κατὰ μόνας	ἐγχειρεῖν	ἴσχυεν οὐδὲ Περσῶν οἱ ἀντιστατούντων
[2, 7]	τὸ δὲ μὴ τοῖς ἀδυνάτοις	ἐγχειρεῖν	κράτιστον. ταῦτα μὲν οὖν μοι
[2, 7]	ὂν πολλαχῆ εἶδε. Βεροιαῖοι δὲ	(θαρρεῖν	γὰρ ἐπὶ τῷ περιβόλῳ οὐδαμῆ
[2, 12]	οἱ ἄκεσίν τινα τοῦ κακοῦ	ἐξευρεῖν	ἴσχυον) ἀπέστη τε καὶ ἐς
[2, 15]	καὶ πόρους χρημάτων ἀδίκους ἱκανώτατος	ἐξευρεῖν.	ὃς δὴ ἅπαντα ἔσφηλέ τε
[2, 4]	διαθεμένοις αὖθις ἐπὶ τὴν εἰρήνην	χωρεῖν	ἀνθρώποις οἶμαι οὐ ῥᾴδιον εἶναι.
[2, 5]	τὸν στρατὸν ἐποιεῖτο, δρόμῳ τε	χωρεῖν	ἐπὶ τὴν πόλιν, ὅταν αὐτὸς
[2, 22]	καθήκουσιν. ἐπὶ ῥητοῖς γὰρ ἐδόκει	χωρεῖν	καὶ χρόνον τακτὸν ἐν χώρᾳ
[2, 5]	τῆς θύρας μεταξὺ ῥίψαντας οὐ	ξυγχωρεῖν	ἐπιτίθεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς τοῖς
[2, 15]	ὄντες Πέρσαις τε καὶ Χοσρόῃ	προσχωρεῖν	ἔγνωσαν, πρέσβεις τε αὐτίκα τοὺς
[2, 3]	μέγα τε ὂν καὶ πολυάνθρωπον,	προσχωρεῖν	ἤθελε. πέμψαντές τε παρὰ τὸν
[2, 30]	Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε βοηθεῖν ἐνταῦθα σπουδῇ·	δράσειν	γὰρ σφίσι τοὺς πολεμίους κακόν
[2, 6]	τε τῆς πολιορκίας μηκυνομένης οὐδὲ	ἀρκέσειν	τὸν περίβολον ταῖς τῶν πολεμίων
[2, 30]	ἐπιτηδείων ἐμπιπλάναι ἐν σπουδῇ εἶχεν.	ἐπαρκέσειν	γὰρ τῷ ἐνταῦθα φυλακτηρίῳ ἐς
[2, 21]	ὁ δὲ καὶ ταῦτα ὑπεδέχετο	ἐπιτελέσειν,	εἴ τινά οἱ δοῖεν τῶν
[2, 29]	Χοσρόης ἦλθε. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς	ἐπιτελέσειν	μὲν διενοεῖτο τὴν αἴτησιν, ἐπιγενομένης
[2, 7]	τὴν κόλασιν ἐς τοὺς αἰτίους	ἐπιτελέσειν.	ὁ μὲν Χοσρόης τοσαῦτα εἶπεν,
[2, 13]	γράμματα Χοσρόῃ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἔγραψεν,	ἐπιτελέσειν	ὁμολογῶν τά τε αὐτῷ καὶ
[2, 13]	περιβόλοιν γεγενημένους ἐκ τοῦ αἰφνιδίου	ἐμπεσεῖν	ἐς τὴν Ῥωμαίων κατώρυχα. καὶ
[2, 22]	ἐβιάζοντο. ὕδωρ τε οἷς παρατύχοι,	ἐμπεσεῖν	ἤθελον οὐ δὴ οὐχ ὅσον
[2, 17]	ᾔσθοντο πρότερον, ὅσον αὐτῷ μὴ	ξυμπεσεῖν	ἐς τὸ ἔδαφος, ἀλλὰ φυγόντες
[2, 13]	ἔμαθεν, οὐκέτι τὰ ξυγκείμενα ἐπιτελῆ	ποιήσειν	ἤθελεν, ἐπικαλῶν Χοσρόῃ ὅτι δὴ
[2, 29]	διαχρήσασθαι· τὸ γὰρ ἐνθένδε αὐτῷ	μελήσειν.	τὰ μὲν οὖν ξύλα ταῦτα
[2, 26]	ἄναντες ὑπερφυῶς ἦν, καὶ οὔποτε	τολμήσειν	τοὺς πολεμίους οἰόμενοι οὕτω πη
[2, 12]	ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι πολιορκίᾳ τὴν πόλιν	αἱρήσειν,	εἰ μὴ τήν τε σωτηρίαν
[2, 29]	χρῆν βασιλέα δωρήσασθαι· Πέτραν γὰρ	αἱρήσειν	οὐ πολλῷ ὕστερον. Πέρσαι μὲν
[2, 28]	παραστήσεσθαι, ἐξ ἐπιδρομῆς δὲ Βυζαντίους	αἱρήσειν,	οὐδενὸς σφίσιν ἀντιστατοῦντος. τούτων μὲν
[2, 5]	τινα καταστήσηται. οὕτω γάρ οἱ	προσχωρήσειν	οὐδενὶ πόνῳ ὑπετόπαζε τοὺς ἐν
[2, 21]	δὴ ἀφροντιστήσαντες τῶν ἄλλων ἁπάντων	κυνηγετήσειν	ἠπείγοντο. ὁ μὲν οὖν Ἀβανδάνης
[2, 28]	τάχιστα ποιησαμένῳ Λαζοὺς ἐνθένδε πανδημεὶ	ἀναστήσειν,	οὕτω τε Πέρσας καὶ ἄλλα
[2, 16]	ὁμολογήσας ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἄμφω	ἀφήσειν,	ἐκέλευε καὶ αὐτοὺς ξὺν τῷ
[2, 11]	ὡμολόγησε μὲν αὐτοῖς τὸν ἄνδρα	ἀφήσειν,	λάθρα δὲ ἀνεσκολόπισεν οὐ πολλῷ
[2, 28]	πόλιν Δάρας ἐν βεβαίῳ καταλαβόντας	σχήσειν.	ἀλλά τις εὖ εἰδὼς τὰ
[2, 4]	οὐκ ἄνευ τινὸς παραπετάσματος ἐφιεμένῳ	ξυνοίσειν	δοκεῖ. ἡμῖν δὲ πάρεστιν Ἀλαμούνδαρον
[2, 16]	προσήκει διαρρήδην εἰπεῖν ὅσα ἂν	ξυνοίσειν	ἡμῖν τε αὐτοῖς καὶ βασιλεῖ
[2, 28]	μάλιστα δὲ πάντων κατὰ τοῦτο	ξυνοίσειν	πρὸς Λαζικῆς ἐπικράτησιν ἤλπιζε Πέρσαις,
[2, 11]	ἅπαντες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τὸ	θαρσεῖν	εἶχον. ὁ δὲ Θωμᾶς, ἐπειδὴ
[2, 28]	ἤθελεν, ἐπὶ Λαζοῖς δὲ τὸ	θαρσεῖν	ὡς ἥκιστα εἶχεν. ἐπειδὴ γὰρ
[2, 22]	ἀνθρώπῳ καταληπτὰς οὔσας, φυσιολογίας τε	ἀναπλάσσειν	ὑπερορίους, ἐξεπιστάμενοι μὲν ὡς λέγουσιν
[2, 20]	ἠδύνατο ἀποχρῆν ᾤοντο ταῦτά τε	διαφυλάσσειν	καὶ αὐτοὶ σώζεσθαι. Γνοὺς δὲ
[2, 19]	αὐτοῖς μὲν Ἀρέθᾳ πειθομένοις ἅπαντα	πράσσειν	ἐπέστελλεν, Ἀρέθαν δὲ ἅπαντα ἐκέλευε
[2, 19]	τὴν ἐπάνοδον βουλεύεσθαί τε καὶ	πράσσειν	ξυνοίσει. τοῖς γὰρ ἐς κίνδυνον
[2, 29]	τειχομαχοῦντες οὐδὲν ἤνυον, ἐπὶ τὸ	διορύσσειν	αὖθις ἐτράποντο. ἐς τόσον τε
[2, 3]	τοῦτο ὑπώπτευον, οὐδὲ δὴ Πέρσας	λύσειν	ποτὲ τὰς ἀπεράντους καλουμένας σπονδὰς
[2, 20]	ἥκων, δυοῖν ἡμέραιν τὴν πολιορκίαν	διαλύσειν	Πέρσας ἔφασκε, τοῦ ὕδατος αὐτοὺς
[2, 5]	τὰ χρήματα, διπλάσια μὲν αὐτὰ	δώσειν,	αὐτὸν δὲ ἱερέα μηκέτι εἶναι,
[2, 29]	τὰ χρήματα βασιλέα Γουβάζης ὑπέσχετο	δώσειν.	αὐτὸς μὲν οὖν ἀνενεγκὼν ἐς
[2, 7]	ξὺν προθυμίᾳ μὲν ὑπεδέξαντο ἅπαντα	δώσειν,	δισχίλια δὲ δόντες ἀργύρου σταθμὰ,
[2, 12]	λυμήνηται, ὡμολόγησαν δύο χρυσοῦ κεντηνάρια	δώσειν.	καὶ ὃς τά τε χρήματα
[2, 5]	τὸ μὲν χρυσίον ὡμολόγησεν ἐνιαυτοῦ	δώσειν,	ὅρκους δεινοτάτους ὀμωμοκὼς, ζημίαν δέ
[2, 26]	οἵ τε πρέσβεις ἔφασαν τοσαῦτα	δώσειν	ὅσα παρέσχοντο πρότερον, ἡνίκα τὴν
[2, 5]	λύτρα τέ οἱ τοὺς Σουρηνοὺς	δώσειν	σφῶν τε αὐτῶν καὶ πόλεως
[2, 6]	ἐθέλοντες, ὡμολόγησαν ἀργύρου σταθμὰ δισχίλια	δώσειν.	τότε δὴ Μέγας, ὑπὲρ τῶν
[2, 7]	γε τακτὸν ἡμῖν ὡμολογηκότες ἀργύριον	δώσειν	ὑπὲρ τῆς σφῶν αὐτῶν σωτηρίας,
[2, 5]	βιβλιδίῳ τὴν ὁμολογίαν ἀφέντα τοῦ	δώσειν	χρόνῳ τῷ ὑστέρῳ τὰ χρήματα
[2, 18]	μάχῃ τινὶ πρὸς ἡμῶν ἡσσηθέντα	ἐνδώσειν.	εἰ μὲν οὖν ἄγχιστά που
[2, 30]	πόνῳ ὁμολογῶν οὐ πολλῷ ὕστερον	ἐνδώσειν	τὴν πόλιν. ταύτῃ τε παρακρούσασθαι
[2, 3]	οἱ τοὺς παρασχομένους αὐτὰς ἀμυνόμενοι,	κρατεῖν	ἀεὶ τῶν πολεμίων εἰώθασιν. οὐ
[2, 7]	ἄλλῃ καὶ τὸ τῷ λόγῳ	κρατεῖν	ἕπεσθαι πέφυκεν. ἢν δέ τῳ
[2, 3]	αὐτῷ πάντων ὁμοῦ τῶν ἀνθρώπων	κρατεῖν.	ὁ δὲ καὶ τὸν αἰθέρα
[2, 13]	θορύβῳ πολλῷ καὶ ταραχῇ ἐκέλευον	σκάπτειν.	καὶ Πέρσαι μέντοι οὐκ εἰδότες
[2, 22]	τὸ ἔδαφος ἀντικαθίστων αὖθις καὶ	ῥιπτεῖν	σφᾶς αὐτοὺς ἐκ τῶν οἰκημάτων
[2, 10]	ἐπαίρειν εἰς ὕψος, αὖθις δὲ	ῥιπτεῖν	τε αὐτὰ καὶ ἀφανίζειν ἐξ
[2, 12]	τῷ τε μηδὲν τὸ παράπαν	ἁμαρτεῖν	πώποτε, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀμήχανα
[2, 4]	δὲ πολεμησείοντα ἐπὶ Ῥωμαίους ἀκούομεν	ἀναπλάττειν	αἰτίας οὐδαμόθεν ἡμῖν προσηκούσας. εἰκότως·
[2, 20]	διπλάσια {τὰ} χρήματα, ᾗπερ ξυνέκειτο,	πράττειν	ἠξίου. ὁ δὲ αὐτὸν ἐς
[2, 4]	ταῦτά τε γνώμῃ αὐτονόμῳ τανῦν	ἑρμηνεύειν	ἐσπούδακας, οὐχ ᾗπερ ἡμεῖς διανοηθέντες
[2, 17]	ἐνταῦθα ἐπαγαγὼν ἔργου εἴχετο, καὶ	τοξεύειν	ἅπαντας ἐπὶ τὰς ἐπάλξεις ἐκέλευε.
[2, 3]	ἐς τὸν πόλεμον ὀκνηρῶς ᾔει,	τιθασσεύειν	μέντοι καὶ ἐπὶ τὰ πρότερα
[2, 12]	ἀνθρώπων, αὐτῷ δὲ τὸ λοιπὸν	ξυμβιοτεύειν.	ἐπεὶ ταῦτα ὁ Χριστὸς ἀπενεχθέντα
[2, 3]	οἱ μὲν οὖν ἄλλοι οὔτε	πιστεύειν	τῷ Βούζῃ εἶχον οὔτε τοὺς
[2, 1]	Χοσρόης ἐπικαλῶν Ῥωμαίοις τὰς σπονδὰς	λύειν	διενοεῖτο. εἰ μέντοι ταῦτα λέγοντί
[2, 2]	μὲν ὁ Χοσρόης τὰς σπονδὰς	λύειν	διενοεῖτο. ~Ἐν τούτῳ δὲ καὶ
[2, 29]	τὴν μέντοι προσεδρείαν ὡς ἥκιστα	λύειν,	ἕως τήν τε Πέτραν καὶ
[2, 2]	οἱ παραινεῖν Οὐίττιγις ἔδοξε καὶ	λύειν	τὰς σπονδὰς ἔτι μᾶλλον ἐν
[2, 27]	διεφαίνετο, περιέσεσθαι τοῦ δεινοῦ ἤλπιζον,	ἀνύειν	μέντοι οὐδὲν οὐδαμῆ εἶχον. ᾗ
[2, 22]	ἐπιστάντος πάσχειν ἐδόκουν, ἢ λόγου	ἀκούειν	προλέγοντος σφίσιν ὅτι δὴ ἐς
[2, 22]	δὲ οὐδὲ τοῖς φίλοις καλοῦσιν	ἐπακούειν	ἠξίουν, ἀλλὰ καθείρξαντες αὑτοὺς ἐν
[2, 5]	καὶ τῷ ποδὶ τὸ ἔδαφος	κρούειν.	ὃ δὴ οἱ μάγοι ξυμβαλόντες
[2, 19]	λείαν πρὸς Ῥωμαίων ἀφαιρεθείη, οὐκέτι	ἀναστρέφειν	ἐς τὸ στρατόπεδον ἤθελε. πέμψας
[2, 21]	ὁ Χοσρόης ἀναπεισθεὶς τῇ ὑποθήκῃ	ἀναστρέφειν	μὲν ἐς τὰ Περσῶν ἤθη
[2, 25]	δὲ στρατηγοὶ τῷ ἀπροσδοκήτῳ καταπλαγέντες	ἀναστρέφειν	μὲν ξὺν στρατῷ τοσούτῳ τὸ
[2, 22]	(οὔτε γὰρ ἰατρῷ οὔτε ἰδιώτῃ	μεταλαχεῖν	τοῦ κακοῦ τοῦδε τῶν νοσούντων
[2, 9]	πόλιν ἑλόντας θράσει θανατῶντες ἀλογίστῳ	ζυγομαχεῖν	ἔγνωσαν. πάντες μὲν οὖν οἱ
[2, 7]	ἀκρόπολιν ἀναβὰς ἐπὶ τὸ φρούριον	τειχομαχεῖν	ἔγνω. ἐνταῦθα οἱ μὲν Ῥωμαίων
[2, 8]	ζέων τῷ θυμῷ ὁ Χοσρόης	τειχομαχεῖν	ἔγνω. Τῇ οὖν ὑστεραίᾳ ἐπαγαγὼν
[2, 17]	λίαν ἀξιόμαχον αὐτὸν ὑπώπτευσεν εἶναι,	τειχομαχεῖν	ἔγνω. τό τε στράτευμα ὅλον
[2, 19]	Ἀσσυρίας χωρία στελλέσθω. Σαρακηνοὶ γὰρ	τειχομαχεῖν	μέν εἰσιν ἀδύνατοι φύσει, ἐς
[2, 4]	τε Ἰλλυριοὺς καὶ Θεσσαλοὺς ληισάμενοι	τειχομαχεῖν	μὲν ἐνεχείρησαν ἐν Θερμοπύλαις, τῶν
[2, 6]	δὲ καὶ τὴν γῆν ἀδῄωτον	ἔχειν	ἐθέλοντες, ὡμολόγησαν ἀργύρου σταθμὰ δισχίλια
[2, 27]	τοῦ σώματος Μαρτῖνον τὸν στρατηγὸν	ἔχειν.	Εἶναί τε ὑποτοπάζων οὐχ ὑγιᾶ
[2, 22]	τακτὸν ἐν χώρᾳ ἑκάστῃ διατριβὴν	ἔχειν,	ἐς οὐδένας μὲν ἀνθρώπων παρέργως
[2, 24]	Ῥωμαίοις ἅτε Χριστιανὸς ἰσχυρίζετο εὐνοϊκῶς	ἔχειν	καί οἱ βασιλέα Χοσρόην πείθεσθαι
[2, 28]	ἐν τῷ βεβαίῳ τῆς κτήσεως	ἔχειν,	ξύμφορον λογισαμένῳ τῇ Περσῶν ἀρχῇ
[2, 26]	ἐν ᾗ ἑκάτεροι τὸ πλέον	ἔχειν	οἰόμενοι διελύθησαν. καὶ Ῥωμαῖοι μὲν
[2, 10]	βούλονται Ῥωμαίους ἐς φόρου ἀπαγωγὴν	ἔχειν.	„Οὒκ, ἀλλὰ στρατιώτας οἰκείους“ ὁ
[2, 28]	ἄγχιστά πη ἐγκρυφιάζοντι ἐν παρασκευῇ	ἔχειν.	οὕτω γὰρ αὐτοὺς ᾤετο Χοσρόης
[2, 26]	τἄλλα δὲ τοὺς κυρίους ἐάσουσιν	ἔχειν.	ταῦτα μὲν ὁ Χοσρόης ἀπέρριψεν,
[2, 11]	σε ξὺν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἔχειν,	τουτὶ δὲ τὸ ξύλον, σωτήριόν
[2, 23]	ἀμέλει ἢ ἄλλο ὁτιοῦν διαρκῶς	ἔχειν	χαλεπόν τε ἐδόκει καὶ λόγου
[2, 20]	μή οἱ διὰ ταῦτα χαλεπῶς	ἔχειν.	χρήματα μὲν γὰρ οὐδεπώποτε αὐτῷ
[2, 6]	καὶ στρατιωτῶν ἔμαθε φυλακτήριον διαρκῶς	ἔχειν,	χρήματα τοὺς Ἱεραπολίτας ᾔτει, Παῦλον
[2, 12]	δὲ“ εἶπε „τίνα ποτὲ γνώμην	ἔχειν,	ὦ δέσποτα, οἴει, ᾧ γυνή
[2, 27]	ἐθέλοντες αἴσθησιν τοῦ ποιουμένου Πέρσαις	παρέχειν	ἐπενόουν τάδε. ἀνθράκων τε καὶ
[2, 9]	εἰς τὸ ἔδαφος, ἐπεί οἱ	ξυντρέχειν	οὐχ οἷόν τε ἦν τοῦτον
[2, 1]	Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ προσποιεῖν ἤρξατο, οὐκέτι	κατέχειν	οἷός τε ἦν τὴν διάνοιαν,
[2, 27]	ὄψιν ἐλθόντες πρὸς τὸν πόνον	ἀντέχειν	οὐκέτι ἔφασκον οἷοί τε εἶναι.
[2, 5]	τινες διεβίωσαν, οἱ δὲ πλεῖστοι	ἀντέχειν	τῇ ξυμπεσούσῃ ταλαιπωρίᾳ οὐχ οἷοί
[2, 25]	Ναβέδου χειρῶν μὲν ὡς ἥκιστα	ἄρχειν,	ἢν δέ πη ἐπισκήψωσιν οἱ
[2, 22]	ταὐτὸ τοῦτο πρὸς τοῦ ἐπιστάντος	πάσχειν	ἐδόκουν, ἢ λόγου ἀκούειν προλέγοντος
[2, 26]	καὶ τῷ ἀξιώματι πολὺ Μαρτίνου	προὔχειν	οὐδ´ ἂν αὐτὸς ἀντείποι, πεῖσαι
[2, 26]	μὲν ἄλλων ἴσως ὀνομάτων παρέσται	τυχεῖν,	τὸ δὲ ἀγαθῷ εἶναι δοκεῖν
[2, 3]	ἔνθα τῷ Βούζῃ τῇ ὑστεραίᾳ	ἐντυχεῖν	ἔμελλον, ᾔσθοντο ἐς κύκλωσιν πρὸς
[2, 21]	τάχιστα ἀπαλλάσσεσθαι. στρατηγῷ τε γὰρ	ἐντυχεῖν	ἔφη ἀνδρειοτάτῳ τε καὶ ξυνετωτάτῳ
[2, 7]	ἁπάσας εὗρον, ἀνθρώπων δὲ οὐδενὶ	ἐντυχεῖν	ἔχοντες τῷ βασιλεῖ τὰ παρόντα
[2, 23]	δέ τις καὶ προϊόντι τινὶ	ἐντυχεῖν	ἴσχυσεν, ὅδε τῶν τινα νεκρῶν
[2, 3]	ἔχοντες ἑτέρᾳ ἰόντες ὁδῷ Ἀσπετιανοῖς	ἐντυχεῖν	οὐδαμῆ ἴσχυσαν. μοῖρα μέντοι τοῦ
[2, 6]	διενέγκωμεν, ἡμᾶς μὲν τὰ ἐπιτήδεια	ἐπιλείψειν	εἰκὸς, Πέρσας δὲ ἅπαντα ἐκ
[2, 28]	ἀπονώτερον αὐτοὺς τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ	ἐπιπέμψειν,	ἡνίκα ἂν αὐτῷ βουλομένῳ εἴη.
[2, 22]	δὲ παρὰ λόγον ἐσώζοντο. καὶ	πάλιν	αὖ τὰ τῆς θεραπείας ἐφ´
[2, 23]	τῶν νεκρῶν μέτρον, καὶ αὖ	πάλιν	ἐς μυρίους τε καὶ τούτων
[2, 26]	ἔχοντες ὅ τι καὶ δράσουσι	πάλιν	τοὺς πρέσβεις παρὰ Χοσρόην ἀπέστελλον.
[2, 12]	Παῦλον, ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι πολιορκίᾳ τὴν	πόλιν	αἱρήσειν, εἰ μὴ τήν τε
[2, 29]	ἐνάψαι, οἶμαι εὐθυωρὸν σφίσι τὴν	πόλιν	ἁλῶναι· νῦν δὲ τὰς ἐκ
[2, 13]	αὐτοῖς. οἱ δὲ αὐτῷ τὴν	πόλιν	ἁλώσεσθαι οὐδεμιᾷ μηχανῇ ἔλεγον, τεκμαιρόμενοι,
[2, 15]	πράγματα. οὗτος καὶ βασιλέα Ἰουστινιανὸν	πόλιν	ἀνέπεισεν ἐπιθαλασσίαν, Πέτραν ὄνομα, ἐν
[2, 30]	ἴσχυσεν, ὡς μὴ ἐς τὴν	πόλιν	αὐτίκα τῷ Ῥωμαίων στρατῷ ἐσιτητὰ
[2, 27]	τὰς κλίμακας ἐπετίθεντο, ὡς τὴν	πόλιν	αὐτοβοεὶ ἐξαιρήσοντες. τῶν δὲ Ῥωμαίων
[2, 12]	ἐνδημοῦντας φρουροὺς ἐνέδοσαν Ῥωμαίοις τὴν	πόλιν.	αὐτῷ προσποιεῖσθαι ἐπιμελές ἐστι, τεκμαιρόμενος
[2, 12]	ἀπήλαυνεν. ~Ἐπεὶ δὲ ἐς Χαλκίδα	πόλιν	ἀφίκετο, Βεροίας πόλεως τέτρασι καὶ
[2, 9]	ποτὲ τῆς δεδομένης εὐημερίας ἀπόνασθαι.	πόλιν	γὰρ τήνδε, ἀξιολογωτάτην ἐς τὰ
[2, 28]	τε ἅπαντας διαχρήσεσθαι καὶ τὴν	πόλιν	Δάρας ἐν βεβαίῳ καταλαβόντας σχήσειν.
[2, 13]	ἤθελεν, ἐπικαλῶν Χοσρόῃ ὅτι δὴ	πόλιν	Δάρας ἐν σπονδαῖς ἐξελεῖν ἐνεχείρησε.
[2, 11]	τὴν γνώμην ἅ τε ἀμφὶ	πόλιν	Δάρας ἐν ταύτῃ δὴ ἐνεχείρησε
[2, 28]	δὲ ξὺν ὀλίγοις τισὶν ἐς	πόλιν	Δάρας ἐσιτητὰ εἶναι. ὁ μὲν
[2, 28]	κακοτροπίᾳ πολλὴν ἔχοντε. βουλευσάμενος οὖν	πόλιν	Δάρας καταλαβεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς καὶ
[2, 10]	καὶ οὐκέτι αὐτοῖς ἀχθόμενοι διὰ	πόλιν	Δάρας, ὑπὲρ ὧν ἔμμισθοι καὶ
[2, 4]	καὶ τριάκοντα ἐν Ἰλλυριοῖς εἷλον,	πόλιν	δὲ τὴν Κασσάνδρειαν κατεστρέψαντο βίᾳ
[2, 17]	προορώμενοι τὰ πρότερα οἱ τὴν	πόλιν	δειμάμενοι, μὴ σφίσι τὸ ἐκείνῃ
[2, 26]	καὶ λίαν ἀσχάλλοντες ἐπὶ τὴν	πόλιν	ἐβάδιζον. ἐπεί τε ἐντὸς τοῦ
[2, 12]	δὴ φιλοτιμία τις Χοσρόην ἐσῆλθε	πόλιν	Ἔδεσσαν ἐξελεῖν. ἐνῆγε γὰρ αὐτὸν
[2, 14]	ὅρια ξυλλαβὼν ἔς τε τὴν	πόλιν	εἰσαγαγὼν ἐν δεσμωτηρίῳ καθεῖρξεν, ὅσπερ
[2, 11]	ἀρίστων διακοσίους ἀπολεξάμενος ἐς τὴν	πόλιν	εἰσήλασεν. ἐπεὶ δὲ γέγονεν εἴσω
[2, 8]	τε γένωνται, ἂν οὕτω τύχοι,	πόλιν	ἑλεῖν ἀρχαίαν τε καὶ λόγου
[2, 9]	νενικηκότας ἤδη καὶ αὐτοβοεὶ τὴν	πόλιν	ἑλόντας θράσει θανατῶντες ἀλογίστῳ ζυγομαχεῖν
[2, 9]	κομίσωνται. ταῦτα διαπεπραγμένος ξύμπασαν τὴν	πόλιν	ἐμπρῆσαι Πέρσαις ἐπέστελλε. καὶ αὐτοῦ
[2, 7]	φρουρίῳ καθεῖρξαι, οὕτω τε τὴν	πόλιν	ἐμπρήσας ἐς τὸ ἔδαφος οὐ
[2, 9]	τινας αὐτόθι ἀπολιπὼν τοὺς τὴν	πόλιν	ἐμπρήσοντας αὐτὸς ξὺν τοῖς ἄλλοις
[2, 14]	μὲν ἐτελεύτα. ~Ὁ δὲ Χοσρόης	πόλιν	ἐν Ἀσσυρίοις δειμάμενος ἐν χώρῳ
[2, 11]	ἔφασκέ τινα εἶναι τὴν Ἀπαμέων	πόλιν	ἐν γειτόνων οὖσαν οὐκ ἄλλου
[2, 7]	ἅτε τῷ Χοσρόῃ ἐνδοῦναι τὴν	πόλιν	ἐν σπουδῇ ἔχοντα. διὸ δὴ
[2, 29]	Πέτραν Ἰουστινιανὸς {ὁ} βασιλεὺς τὴν	πόλιν	ἐν τοῖς κατ´ ἐμὲ χρόνοις
[2, 18]	μέντοι οὐκέτι ἐτόλμων, ἀλλὰ τὴν	πόλιν	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ διεφύλασσον. ~Βελισάριός
[2, 20]	κίνδυνον ἐβουλεύοντο τοῖς πολεμίοις τὴν	πόλιν	ἐνδοῦναι. στρατιώτας γὰρ οὐ πλέον
[2, 20]	ὃς τῷ θυμῷ ζέων τὴν	πόλιν	ἐξελεῖν διενοεῖτο. στράτευμα οὖν ἐς
[2, 18]	ἐς χεῖρας ἰόντων κρατήσωμεν, τὴν	πόλιν	ἐξελεῖν πολλήν τινα, ὦ ξυνάρχοντες,
[2, 13]	οἱ ἐκ πατέρων προσήκειν τὴν	πόλιν.	ἐπειδὴ γὰρ Καβάδης Ἀμίδαν εἷλεν,
[2, 28]	μὲν οὖν τῆς ἐς Δάρας	πόλιν	ἐπιβουλῆς τῷ Χοσρόῃ ἐς τοῦτο
[2, 11]	~Τότε ὁ Χοσρόης ἐς Σελεύκειαν,	πόλιν	ἐπιθαλασσίαν, Ἀντιοχείας τριάκοντα καὶ ἑκατὸν
[2, 13]	πατέρων οἱ προσήκειν ἠξίου τὴν	πόλιν.	Ἐς Δάρας τε ἀφικόμενος ἐς
[2, 5]	λόγῳ πυρπολήσας τε ξύμπασαν τὴν	πόλιν	ἐς ἔδαφος καθεῖλεν. οὕτω τε
[2, 26]	πολλῷ ἐνθένδε ἐξελαυνόμενοι ἐς τὴν	πόλιν	ἐχώρουν. τὰ μὲν οὖν πρῶτα
[2, 18]	ἄλλως τε καὶ τήνδε τὴν	πόλιν,	ἣ πρώτη τε τυγχάνει οὖσα
[2, 9]	ἐνοχλοῦντες σαγηνεῦσαί τέ με τὴν	πόλιν	ἠξίουν καὶ ξύμπαντας διαφθεῖραι τοὺς
[2, 23]	αὐτοῦ πνεῦμα δυσῶδες ἐς τὴν	πόλιν	ἰὸν ἔτι μᾶλλον ἐλύπει τοὺς
[2, 20]	πόλεως χρήματα, ἔργῳ δὲ τὴν	πόλιν	καθέξοντας. καὶ ἐπεὶ οὐκ ἔδει
[2, 11]	μέντοι αὐτὸν θεασάμενόν τε τὴν	πόλιν	καὶ ἀργύρου χιλίας κομισάμενον ἐνθένδε
[2, 30]	ταύτῃ ἐμπόδισμα ὑπαντιάσαι. Πέτραν γὰρ	πόλιν	καὶ Πέρσας τοὺς ἐνταῦθα διασώσασθαι
[2, 12]	Χοσρόῃ ζωάγρια δόντες τήν τε	πόλιν	καὶ σφᾶς αὐτοὺς διεσώσαντο. ἐνθένδε
[2, 13]	τὸ μέγα τεῖχος ἀμείψαντες τὴν	πόλιν	κατὰ κράτος ἑλεῖν, ἀλλ´ (οὐ
[2, 17]	τειχομαχοῦσι πόνῳ {ἐν} οὐδενὶ τὴν	πόλιν	κατὰ κράτος ἑλεῖν. διὸ δὴ
[2, 14]	ἐπιγενόμενος ἐξαίσιος λίαν τήν τε	πόλιν	κατέσεισε πᾶσαν καὶ τῶν οἰκοδομημάτων
[2, 26]	τὰ Περσῶν ἤθη, τὴν δὲ	πόλιν	μηλόβοτον καταστήσεσθαι. παντὶ γοῦν τῷ
[2, 13]	Χοσρόης ἀποτυχὼν ἑλεῖν τε τὴν	πόλιν	μηχανῇ τὸ λοιπὸν οὐδεμιᾷ ἐλπίσας,
[2, 19]	Περσίδα ἠγγέλλετο καὶ ἡ ἀμφὶ	πόλιν	Νίσιβιν ξυμβολὴ, φρουρίου τε τοῦ
[2, 11]	δ´ ἂν αὐτὸν καὶ τὴν	πόλιν	ὅλην ἀνδραποδίσασθαί τε καὶ ληίσασθαι
[2, 7]	ὁ βασιλεὺς ἤδη ἐχόμενος τὴν	πόλιν	ὀλίγου δέοντος ἐνέπρησε πᾶσαν. ἐς
[2, 17]	σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὴν	πόλιν	ὁμολογίᾳ παρέδοσαν. οὕτω μὲν Πέτραν
[2, 5]	δρόμῳ τε χωρεῖν ἐπὶ τὴν	πόλιν,	ὅταν αὐτὸς σημήνῃ, ἐκέλευεν. ἐπεὶ
[2, 12]	κεντηνάρια δύο συλλέξαντες μόλις, ἐπεὶ	πόλιν	οὐ λίαν εὐδαίμονα ᾤκουν, τῷ
[2, 21]	Χοσρόης ἀλογήσας τὰ ὡμολογημένα Καλλίνικον	πόλιν	οὐδενὸς τὸ παράπαν ἀμυνομένου εἷλε.
[2, 3]	κατηκόοις στρατηγοὺς ἔπεμψε καὶ τὴν	πόλιν	προσεποιήσατο οὐδὲν αὐτῷ προσῆκον, ὁμαιχμίαν
[2, 29]	δὴ τοῦτο ἑτέρωθι ἐργαζόμενοι τὴν	πόλιν	ῥᾷστα αἱρήσουσιν, εὐέλπιδες πολλῷ ἔτι
[2, 28]	τὸν νοῦν ἠγριωμένῳ διεσώσατο τὴν	πόλιν	Ῥωμαίοις. ξὺν γὰρ ἀνδράσιν εἴκοσι
[2, 17]	ἠκούετο, ἔρημον ἀνδρῶν εἶναι τὴν	πόλιν,	Ῥωμαίων αὐτὴν ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον. διὸ
[2, 5]	αὖθις τοσαύτην ἀνύσας ἀφίκετο ἐς	πόλιν	Σούρων, πρὸς τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ
[2, 30]	οὐ πολλῷ ὕστερον ἐνδώσειν τὴν	πόλιν.	ταύτῃ τε παρακρούσασθαι ἴσχυσεν, ὡς
[2, 7]	μὲν πρὸς Χοσρόου ἐς τὴν	πόλιν	τινὲς ἐφ´ ᾧ τὰ χρήματα
[2, 6]	δὲ λοιποὶ τὰς ἀμφὶ τὴν	πόλιν	ὑπωρείας καταλάβωσιν, ἐνθένδε καταθέοντες πὴ
[2, 13]	Καβάδης δὲ αὐτῷ τήν τε	πόλιν	χαριεῖσθαι ὡμολόγησε καὶ τοῖς σιτίοις
[2, 23]	ἅπαντα ἐφεξῆς τὰ ἀμφὶ τὴν	πόλιν	χωρία, ἐνταῦθά τε τοὺς θνήσκοντας
[2, 8]	σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὴν	πόλιν	ὠνεῖσθαι, ὀλίγου ἐδέησαν τοξεύσαντες κτεῖναι,
[2, 12]	διὰ τοῦτο ἀνάλωτον ἐθέλει τὴν	πόλιν,	ὡς μήποτε αὐτοῖς πλάνης τινὰ
[2, 6]	Μέγαν ἕπεσθαι κελεύσας ἐς τὴν	Ἱεράπολιν	ἐπῆγε τὸ στράτευμα. οὗ δὴ
[2, 20]	τε αὐτὸς βασιλεῖ ἔσῃ καὶ	Ἱεράπολιν	„ἡμῖν ξυμφυλάξῃς. τοσαῦτα μὲν ἡ
[2, 20]	αὐτοῦ ἔλιπον ἐφ´ ᾧ τὴν	Ἱεράπολιν	φυλάξουσιν, οἱ δὲ λοιποὶ τῷ
[2, 7]	ἐνέπρησε πᾶσαν. ἐς δὲ τὴν	ἀκρόπολιν	ἀναβὰς ἐπὶ τὸ φρούριον τειχομαχεῖν
[2, 7]	κινδύνου ἐλθόντες ἀπέλιπόν τε τὴν	ἀκρόπολιν	ἀπαθεῖς κακῶν καὶ ἀπιόντες ᾤχοντο
[2, 7]	εἰπόντα ὁ Χοσρόης ἐς τὴν	ἀκρόπολιν	ἀφῆκεν ἰέναι. ὃς δὴ ἐνταῦθα
[2, 20]	καθέξοντας. καὶ ἐπεὶ οὐκ ἔδει	Σεργιούπολιν	Πέρσαις ἁλῶναι, τῶν τις Σαρακηνῶν
[2, 5]	Σουρηνοὺς ἔγνω. πέμψας οὖν ἐς	Σεργιούπολιν,	τὴν Ῥωμαίων κατήκοον, ἣ Σεργίου
[2, 20]	ἠξίου. ὁ δὲ αὐτὸν ἐς	Σεργιούπολιν	τινὰς ἱκέτευε πέμψαι τὰ κειμήλια
[2, 3]	Ἀρμενίους καὶ βούλεσθαι Πέρσαις ἐνδοῦναι	Θεοδοσιούπολίν	τε καὶ ἄλλα ἄττα πολίσματα.
[2, 19]	ἐν δεξιᾷ οὕτω δὴ ἐς	Θεοδοσιούπολιν	τὴν πρὸς τῷ Ἀβόρρᾳ ποταμῷ
[2, 8]	καὶ κραυγῇ ἐγκελευομένου μεγάλῃ, ὑπὲρ	δύναμιν	βιαζομένων καὶ οὐδένα τοῖς ἐναντίοις
[2, 7]	ἀξιώματι, ἀλλὰ τὴν Βεροιαίων σκοπῶν	δύναμιν.	περαιτέρω δὲ ἡμᾶς βιάζου μηδὲν,
[2, 25]	ἔμενον, περισκοπούμενοι τῶν ἐναντίων τὴν	δύναμιν,	προειρημένον αὐτοῖς πρὸς Ναβέδου χειρῶν
[2, 29]	δυνήσεσθαι Κόλχους ἀποκρούσασθαι τὴν Περσῶν	δύναμιν.	Ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἤκουσε,
[2, 16]	ποιήσασθαι, νῦν δὲ τῶν πραγμάτων	ἡμῖν	ἄμεινον ἢ κατ´ ἐλπίδας κεχωρηκότων
[2, 19]	μάχην καθιστῶνται, πρὸς ἑκατέρους μὲν	ἡμῖν	ἀνάγκη τετάξεσθαι, πάθοιμεν δ´ ἂν
[2, 19]	αὐτοῦ μένουσιν ἢ ὀπίσω ἰοῦσιν	ἡμῖν	ἀπαντῆσαι, οὐδ´ ἄν τις ἀπαγγεῖλαι
[2, 15]	ἔνι μάλιστα βιαζόμενοι. ἐφέστηκέ τε	ἡμῖν	ἄρχων κάπηλος, τὴν ἡμετέραν ἀπορίαν
[2, 16]	ὅπως ξυμβουλήν τινα ἔν γε	ἡμῖν	αὐτοῖς ποιησάμενοι ἑλώμεθα μᾶλλον ἅπερ
[2, 3]	οὖσαν, καὶ Τζάνους τοὺς ὁμόρους	ἡμῖν	αὐτονόμους ὄντας δεδούλωται, τῷ δὲ
[2, 7]	τὸ μὴ δοκεῖν τῶν ξυμπεπτωκότων	ἡμῖν	αὐτοὺς αἰτίους γενέσθαι. καὶ χρήματα
[2, 4]	ῥᾴδιον εἶναι. καίτοι σὺ μὲν	ἡμῖν	γράμματα οὐκ ἐπίτηδες γεγραμμένα ἐπικαλεῖς,
[2, 18]	τεθράφθαι τε καὶ διαφυγεῖν χώρας,	ἡμῖν	δὲ αὐτοῖς Νίσιβιν τῶν ἀμυνομένων
[2, 4]	τινὸς παραπετάσματος ἐφιεμένῳ ξυνοίσειν δοκεῖ.	ἡμῖν	δὲ πάρεστιν Ἀλαμούνδαρον δεικνύναι τὸν
[2, 15]	μισήσατε δὲ τυραννίδα πικρὰν οὕτως	ἡμῖν	ἐν γειτόνων ἐγηγερμένην, τῆς δικαιοσύνης
[2, 19]	πολέμων πολλῶν, ἄνδρες ἄρχοντες, δέδωκεν	ἡμῖν	ἐν τοῖς τῶν πραγμάτων ἀπόροις
[2, 19]	ὄπισθεν ἀπολελειμμένων, πορεύεσθαι. ὅπερ καὶ	ἡμῖν	ἔν γε τῷ παρόντι τετύχηκεν.
[2, 19]	παρόντι τετύχηκεν. ἐπίπροσθεν γὰρ ἰοῦσιν	ἡμῖν	ἐνθένδε τε καὶ ἐκ Νισίβιδος
[2, 15]	ἐπιτάττοντα στρατηγὸν δεδιώς· στρατιᾶς δὲ	ἡμῖν	ἐπέστησαν πλῆθος, οὐχ ὅπως τὴν
[2, 18]	δέ γε τῶν πολεμίων ἐνταῦθα	ἡμῖν	ἐς χεῖρας ἰόντων κρατήσωμεν, τὴν
[2, 18]	ἡμετέραν ἐπίθεσιν. δι´ ὀλίγου γὰρ	ἡμῖν	ἡ δίωξις ἔσται καὶ τῇ
[2, 11]	δὲ τὸ ξύλον, σωτήριόν τε	ἡμῖν	καὶ τίμιόν ἐστι, τοῦτο, ἱκετεύω
[2, 3]	ἐκίνησε τῶν εὖ καθεστώτων; οὐχ	ἡμῖν	μὲν φόρου ἀπαγωγὴν ἔταξεν οὐ
[2, 20]	αὐτὸς βασιλεῖ ἔσῃ καὶ Ἱεράπολιν	„ἡμῖν	ξυμφυλάξῃς. τοσαῦτα μὲν ἡ γραφὴ
[2, 18]	ἡμετέρας δυνάμεως καὶ τὴν πάροδον	ἡμῖν	οὐδενὶ ἄλλῳ τρόπῳ ἢ μάχῃ
[2, 4]	Ῥωμαίους ἀκούομεν ἀναπλάττειν αἰτίας οὐδαμόθεν	ἡμῖν	προσηκούσας. εἰκότως· οἱ μὲν γὰρ
[2, 19]	δυνατὸς εἴης· ὡς νῦν γε	ἡμῖν	τὰ τῆς ἐλπίδος οὐκ ἐν
[2, 16]	διαρρήδην εἰπεῖν ὅσα ἂν ξυνοίσειν	ἡμῖν	τε αὐτοῖς καὶ βασιλεῖ μέλλῃ.
[2, 18]	εἴη, οὐκ ἐκ τοῦ ἀντιπάλου	ἡμῖν	τε καὶ Πέρσαις ὁ ἀγὼν
[2, 2]	παντάπασιν ἐξελεῖν δύνηται, ὡς ξὺν	ἡμῖν	τε καὶ τοῖς ἤδη δεδουλωμένοις
[2, 15]	ἔργα πεπόνθαμεν πρὸς τῶν ἐφ´	ἡμῖν	τετυραννηκότων ἀνόσια, δέξασθε μὲν ἡμᾶς
[2, 3]	οὐ μὴν οὐδὲ ἐξ ἀντιπάλου	ἡμῖν	τῆς δυνάμεως ὁ ἀγὼν ἔσται.
[2, 15]	δὲ συντομωτέραν ποιήσασθαι τὴν τῶν	ἡμῖν	ὑπαρχόντων ἀφαίρεσιν, ὅρα, ὦ βασιλεῦ,
[2, 10]	αὐτὰ καὶ ἀφανίζειν ἐξ οὐδεμιᾶς	ἡμῖν	φαινομένης αἰτίας. αὐτῷ γὰρ οὐ
[2, 7]	ἀληθῆ λόγον ἑλέσθαι, οὐδὲν ἂν	ἡμῖν,	ὦ βασιλεῦ, δικαίως ἐπικαλεῖν ἔχοις·
[2, 7]	βέλτιστε, μακρολογοίη; οἵ γε τακτὸν	ἡμῖν	ὡμολογηκότες ἀργύριον δώσειν ὑπὲρ τῆς
[2, 9]	ἑλεῖν ἴσχυσα, τοῦ θεοῦ αὐτοσχεδιάσαντος	ἡμῖν,	ὡς ὁρᾶτε δήπου, τὴν νίκην.
[2, 15]	ἐφ´ ἑαυτῆς ἔχει· ὅσα δὲ	ὑμῖν	αὐτοῖς ξύμφορα ἔσται, δεχομένοις τὴν
[2, 20]	εὖ τε καὶ ὡς ἀσφαλέστατα	ὑμῖν	βεβούλευται ταῦτα· οἷς γὰρ πάρεστιν
[2, 15]	μετεῖναι δὲ τῆς Ῥωμαίων θαλάσσης	ὑμῖν	διὰ τῆς ἡμετέρας ξυμβήσεται χώρας,
[2, 15]	γῆν ἀνὰ πᾶν ἔτος ἐφ´	ὑμῖν	κείσεται. ὄρεσι γὰρ τοῖς Καυκασίοις
[2, 18]	στήσεσθαι. καὶ τὸ παράδειγμα ἐγγύθεν	ὑμῖν.	Ναβέδην γὰρ στρατηγὸν τούτοις ἐπέστησεν,
[2, 18]	ἐθέλοντα εἶναι, λέξω τανῦν ἐν	ὑμῖν	ὅσα χρῆν σιωπᾶν, ἐκεῖνο μέντοι
[2, 15]	εὐθὺς ἀποσείσασθε τὴν ἱκετείαν, οὐδὲ	ὑμῖν	ποτε πιστοὺς ἔσεσθαι Κόλχους οἰόμενοι
[2, 5]	οἱ οὐκ ἔφασκεν εἶναι) τὴν	πρᾶξιν	ἄντικρυς ἀνεδύετο. διὸ δὴ αὐτὸν
[2, 29]	ὅπη οἱ ἐπιχειρητέα ἐς τὴν	πρᾶξιν	εἴη. ἔδοξε τοίνυν σφίσιν ἐπὶ
[2, 9]	ἀφοσιοῦσθαί τε τῷ λόγῳ τὴν	πρᾶξιν.	ὃς καὶ Σουρηνοὺς, πρότερον οὐδὲν
[2, 13]	παρὼν ἔτυχεν, ὃς διακωλῦσαι τὴν	πρᾶξιν	ὑπέστη, κέρδος οἱ ἔσεσθαι μέγα
[2, 2]	ἁδροῖς ἐς ταύτην ἠγμένους τὴν	πρᾶξιν.	ὧν ἅτερος μὲν, ὅσπερ ἀξιώτερος
[2, 25]	πη τῶν ἐναντίων ἡσύχαζον, τὴν	τάξιν	σὺν ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες. αἴτιον δὲ
[2, 10]	πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον ἔστησαν, ἐς	τάξιν	τε αὖθις ἐπανῆκον τὴν προτέραν
[2, 27]	λόγον Χοσρόης τὰ ἐς τὴν	παράταξιν	ἐξηρτύετο. καὶ τότε μὲν πλίνθων
[2, 18]	τε ξὺν αὑτῷ ὡς εἰς	παράταξιν	ἔστησε καὶ τοῖς ἀμφὶ τὸν
[2, 3]	ἀπολιπόντες ἥξωσιν ἐς τὴν Ῥωμαίων	παράταξιν,	κακῶν παντάπασιν ἀπαθεῖς μείνωσι, τὰ
[2, 25]	ἐπανιόντες ἀπήγγελλον τὴν τῶν πολεμίων	παράταξιν.	οἱ δὲ στρατηγοὶ τῷ ἀπροσδοκήτῳ
[2, 25]	καὶ διαφερόντως οἱ στρατηγοὶ πάντες,	δίωξιν	ἐπὶ σφᾶς ἀεὶ ποιεῖσθαι τοὺς
[2, 3]	τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ, Ἔρουλος γένος,	δίωξιν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους πεποιημένος, ἐνθένδε
[2, 30]	χρῆμα. ἐπὶ μακρότατον δὲ τὴν	δίωξιν	ποιησάμενοι καὶ Ἰβηρίας πόρρω ἀφίκοντο.
[2, 3]	ἐσχατιαῖς ξυμβαίνει εἶναι καὶ δυοῖν	στρατηγοῖν,	οἵπερ αὐτοῖς ἄριστοι ἦσαν, τὸν
[2, 5]	πεδίῳ, Κάνδιδον τὸν ταύτῃ ἐπίσκοπον	κεντηναρίοιν	δυοῖν δισχιλίους τε καὶ μυρίους
[2, 13]	ξυνέβη Πέρσας κατὰ μέσον τοῖν	περιβόλοιν	γεγενημένους ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐμπεσεῖν
[2, 5]	γωνίᾳ κεῖται, ἣν δὴ τοῖν	ποταμοῖν	ἡ μίξις ποιεῖται. καὶ τεῖχος
[2, 13]	ἔχουσαν, ξυνέβη Πέρσας κατὰ μέσον	τοῖν	περιβόλοιν γεγενημένους ἐκ τοῦ αἰφνιδίου
[2, 5]	τῇ γωνίᾳ κεῖται, ἣν δὴ	τοῖν	ποταμοῖν ἡ μίξις ποιεῖται. καὶ
[2, 1]	τε καὶ Ὁμηρίτας ἐπρέσβευσε. καὶ	αὐτοῖν	ἅτερος μὲν, Σοῦμμος, μὴ χρῆναι
[2, 26]	Ῥωμαίοις ἐν ἡδονῇ ἐστιν, ἀλλὰ	δυοῖν	αὐτοὺς ἐπάναγκες ἑλέσθαι τὸ ἕτερον
[2, 7]	μὲν καὶ Ἱεραπόλεως μεταξὺ κεῖται,	δυοῖν	δὲ ἡμερῶν ὁδῷ εὐζώνῳ ἀνδρὶ
[2, 27]	χρῆμα ἐπὶ τὸ χῶμα ἐπέβαλε,	δυοῖν	δὲ ὕστερον ἡμέραιν παντὶ τῷ
[2, 5]	Κάνδιδον τὸν ταύτῃ ἐπίσκοπον κεντηναρίοιν	δυοῖν	δισχιλίους τε καὶ μυρίους ὄντας
[2, 20]	τὸν περίβολον ἐς νύκτα ἥκων,	δυοῖν	ἡμέραιν τὴν πολιορκίαν διαλύσειν Πέρσας
[2, 3]	οἰκουμένης ἐσχατιαῖς ξυμβαίνει εἶναι καὶ	δυοῖν	στρατηγοῖν, οἵπερ αὐτοῖς ἄριστοι ἦσαν,
[2, 15]	ὡς μάλιστα ἀσμένους ἐπὶ τοὺς	πρὶν	ἐπανήγαγεν ἐπιτηδείους, τοιούτους δή τινας
[2, 28]	αἰσθόμενος προτερῆσαι ξὺν τῷ ἀσφαλεῖ,	πρίν	τι ἐς αὐτὸν νεωτερίσειαν, ἐν
[2, 14]	ᾔει, προτερῆσαι ἐν σπουδῇ ἔχων,	πρίν	τινα ὁ Χοσρόης ἐσβολὴν αὖθις
[2, 19]	στρατὸς ἀμφὶ τοῦ ποταμοῦ τὴν	διάβασιν	εἴη. διὸ δὴ Τραϊανῷ τε
[2, 21]	πολλῇ εἴχετο. τήν τε γὰρ	διάβασιν	τοῦ ποταμοῦ πρὸς τῶν πολεμίων
[2, 21]	ἂν δέκα μυριάδες ἀνδρῶν τὴν	διάβασιν	Χοσρόῃ ἀναχαιτίζειν ποτὲ ἱκαναὶ εἶεν·
[2, 27]	ἐφ´ ᾧ τὰ ἐς τὴν	ξύμβασιν	διοικήσηται. οὕτω τε Μαρτίνου τοῖς
[2, 24]	καὶ Ῥωμαίοις τανῦν ἐς τὴν	ξύμβασιν	ἐθέλειν ἰέναι. ταῦτα ἐπεὶ Βαλεριανὸς
[2, 27]	μὲν ἀπεπέμψαντο διαρρήδην ἀπειπόντες τὴν	ξύμβασιν,	ἔργου δὲ ἔχεσθαι τὸ λοιπὸν
[2, 27]	ὅπερ ἐγένετο, τὰ ἐς τὴν	ξύμβασιν,	Ῥωμαίων προκαλουμένων πρὸς αὐτὰς, θήσονται.
[2, 30]	μηδὲ ναυσὶ διαπορθμευομένοις τοῖς πολεμίοις	ἀπόβασιν	ἐς τὴν γῆν εἶναι. βασιλεὺς
[2, 3]	ἀμυνόμενοι, κρατεῖν ἀεὶ τῶν πολεμίων	εἰώθασιν.	οὐ μὴν οὐδὲ ἐξ ἀντιπάλου
[2, 21]	οὕτω δὴ πολέμῳ ἐπ´ αὐτοὺς	ἴασιν.	ὁ δὲ γενόμενος ἐν μέσοις
[2, 25]	γένωνται, οὕτω δὴ ἀσπίδας αὐτοῖς	ἐφιᾶσιν	οἱ δεσπόται προβάλλεσθαι ἐν ταῖς
[2, 26]	οἱ, δοῦλοί γε ὄντες πατρῷοι,	τετολμήκασιν	ἀντιτάξασθαι. τοῦτο δὲ ἢν μὴ
[2, 15]	πέφυκεν. ἔνια δὲ εἰπεῖν ὧν	τετολμήκασιν	οἱ κατάρατοι Ῥωμαῖοι καθ´ ἡμῶν
[2, 19]	δημοσίῳ τὰς ἐπετείους τροφὰς ἀποτίθεσθαι	νενομίκασιν,	ἀλλὰ πολεμίων στρατοῦ ἀπροσδοκήτου σφίσιν
[2, 20]	ὀχούμενος, οὓς δὴ βερέδους καλεῖν	νενομίκασιν,	ἅτε οὐ στράτευμα ξὺν αὑτῷ
[2, 21]	πηξάμενος, ἣν δὴ παπυλεῶνα καλεῖν	νενομίκασιν,	ἐκάθητο ἐκεῖ, ὥσπερ ἐν χωρίῳ
[2, 6]	Ὀροκασιάδα καλεῖν οἱ ταύτῃ ἄνθρωποι	νενομίκασιν,	ἐπιμαχώτατον κατενόησεν ὂν τὸ κατ´
[2, 7]	σήκρητα γὰρ καλεῖν τὰ ἀπόρρητα	νενομίκασιν.	οἳ δὴ ἐς Ἀντιόχειαν ἀφικόμενοι
[2, 26]	ἀγαθοῦ γνώρισμα πάντες ἐκ παλαιοῦ	νενομίκασιν.	οὐκοῦν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, φόνους
[2, 5]	προσώπῳ ἀκριβῶς ἔκρυψεν, ὅπως τὴν	κόλασιν	ἐς Σουρηνοὺς ποιησάμενος φοβερόν τε
[2, 7]	τοῦδε τοῦ τείχους ἀπολωλότων τὴν	κόλασιν	ἐς τοὺς αἰτίους ἐπιτελέσειν. ὁ
[2, 11]	Χριστὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ποτὲ τὴν	κόλασιν	οὔτε ἀκούσιον ὑποστῆναι ὁμολογεῖται, κατὰ
[2, 16]	τε καὶ ἄριστα τοῖς βασιλέως	πράγμασιν	εἶναι. πόλεμος γὰρ εὐβουλίᾳ πάντων
[2, 16]	τὰ ξυνοίσοντα ἐργάζεσθαι τοῖς αὐτοῦ	πράγμασιν.	ἐμὲ δὲ ἄνθρωπόν τε ὄντα
[2, 3]	ἐπὶ τοῖς σοῖς ἔναγχος ἑταιρίζεσθαι	πράγμασιν	ἐν σπουδῇ ἔσχε; καίτοι πρᾶξις
[2, 2]	τὰ πρασσόμενα, ἀλλὰ Λιγούρους ἱερεῖς,	χρήμασιν	ἁδροῖς ἐς ταύτην ἠγμένους τὴν
[2, 30]	ἔπεμψε, Γουβάζην δὲ καὶ Λαζοὺς	χρήμασιν	ἄλλοις δεδώρηται. ἐτύγχανε δὲ πολλῷ
[2, 8]	τινες μὲν ἐνθένδε ξὺν τοῖς	χρήμασιν	ἐξαναστάντες ἔφευγον ὡς ἕκαστός πη
[2, 27]	Ἐδεσσηνῶν ὁ Χοσρόης λαβὼν ἐν	γράμμασιν	αὐτοῖς τὴν ὁμολογίαν ἀπέλιπε τοῦ
[2, 3]	τε παρὰ τὸν Σίτταν ἐν	γράμμασιν	ἐδέοντο διδόναι τὰ πιστὰ σφίσιν,
[2, 21]	δείσαντα ἢ καί τισιν ἐξαπατηθέντα	σοφίσμασιν,	ἐπίπροσθεν μηκέτι χωρῆσαι, ἀλλὰ τῷ
[2, 22]	διαίτης, ἢ φύσεως τρόπῳ, ἢ	ἐπιτηδεύμασιν,	ἢ ἄλλῳ ὅτῳ ἀνθρώπων ἄνθρωποι
[2, 16]	ἥ τε αἰδὼς ἐπισκιάζουσα τοῖς	δόξασιν	εἶναι ἀμείνοσιν ἐπὶ τὴν ἐναντίαν
[2, 30]	τῇ πόλει δείσας, Πέρσαις μὲν	πᾶσιν	ἐπέστελλε τῆς φυλακῆς ἐς τὸ
[2, 21]	ἀντιπέρας ἥκειν καὶ διὰ χώρας	πᾶσιν	εὐθηνούσης τοῖς ἀγαθοῖς τὴν πορείαν
[2, 17]	ἀμυνόμενοι ταῖς τε μηχαναῖς καὶ	πᾶσιν	ἐχρῶντο τοξεύμασι. τὰ μὲν οὖν
[2, 22]	Τὰ μὲν οὖν ἄχρι τοῦδε	πᾶσιν	ὁμοίως σχεδόν τι τοῖς τῇ
[2, 23]	εἶχον. ἐν πόλει γοῦν ἀγαθοῖς	ἅπασιν	ἀτεχνῶς εὐθηνούσῃ λιμός τις ἀκριβὴς
[2, 29]	καὶ πόνῳ οὐδενὶ γινόμενος ἐσβατὸς	ἅπασιν	ἄχρι ἐς χῶρον, οὗ δὴ
[2, 19]	εἰπὼν Βελισάριος εὖ τε λέγειν	ἅπασιν	ἔδοξε καὶ τὸ βούλευμα εὐθὺς
[2, 18]	ὑδάτων διαρκεῖς ἦσαν καὶ πεδίον	ἅπασιν	ἐνστρατοπεδεύσασθαι ἱκανῶς ἔχον. ἐνταῦθά τε
[2, 27]	ἐχόμενος καὶ ξὺν ἀπειλῇ ἐγκελευόμενος	ἅπασιν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἐνῆγεν. οἱ
[2, 9]	ἐμπρήσοντας αὐτὸς ξὺν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἐς τὸ στρατόπεδον ἀπεχώρησεν, οὗ
[2, 27]	ἀγροίκων μόνος ἐγρηγορὼς ἐν Ῥωμαίοις	ἅπασιν	ἔτυχεν, ὃς δὴ ξὺν βοῇ
[2, 11]	λαβόντα σε ξὺν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἔχειν, τουτὶ δὲ τὸ ξύλον,
[2, 3]	καὶ Σίτταν αὐτὸν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἰσχυρίζετο εἶναι. ξυνέβαινε γάρ οἱ
[2, 13]	καὶ τοῖς σιτίοις ἐδωρήσατο αὐτὸν	ἅπασιν,	ὅσα οἱ τῷ στρατοπέδῳ ἐς
[2, 3]	ἤδη ἐχόμενοι ξὺν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ὡς ἐς μάχην ἐτάξαντο. ἅτε
[2, 17]	ὑψηλὰ ἐν χωρίοις κρημνώδεσιν ὄντα	παντάπασιν	ἄβατον τῇ στρατιᾷ τὴν χώραν
[2, 3]	ἐς τὴν Ῥωμαίων παράταξιν, κακῶν	παντάπασιν	ἀπαθεῖς μείνωσι, τὰ σφέτερα αὐτῶν
[2, 10]	καταλῦσαι ξυνέπεσε. τοῦ μέντοι περιβόλου	παντάπασιν	ἀπέσχοντο Πέρσαι. Ὀλίγῳ δὲ ὕστερον
[2, 16]	καθισταμένους αἰδοῦς τε καὶ φόβου	παντάπασιν	ἐλευθέραν ποιεῖσθαι τὴν γνώμην. ὅ
[2, 2]	δέ ἐστιν, ἢν καὶ Γότθους	παντάπασιν	ἐξελεῖν δύνηται, ὡς ξὺν ἡμῖν
[2, 20]	Πέρσας ἔφασκε, τοῦ ὕδατος αὐτοὺς	παντάπασιν	ἐπιλιπόντος. διὸ δὴ αὐτοὶ μὲν
[2, 23]	τετελευτηκότων ἐστέρηντο, πολλαί τε οἰκίαι	παντάπασιν	ἔρημοι ἀνθρώπων ἐγένοντο. διὸ δὴ
[2, 23]	Ῥωμαῖοι. οἷς μὲν οὖν οὔπω	παντάπασιν	ἐς ἐρημίαν ἐμπεπτωκότα τὰ κατὰ
[2, 10]	ἅπαντα μεγαλοπρεπὲς οὐδὲ νῦν ἀποκρύπτεσθαι	παντάπασιν	ἔσχεν. ἡ μὲν οὖν ἐκκλησία
[2, 27]	τε τῶν ποιουμένων καὶ ἀπαράσκευοι	παντάπασιν	ἦσαν. προϊούσης δὲ τῆς ξυμβολῆς
[2, 21]	Ῥωμαῖοι σαθρόν τε καὶ εὐάλωτον	παντάπασιν	ὄντα, μοῖραν αὐτοῦ ἀεὶ καθαιροῦντές
[2, 21]	ὁδῷ τῇ αὐτῇ, ἐρήμῳ ἀνθρώπων	παντάπασιν	οὔσῃ, ὀπίσω ἀπελαύνειν οὐχ οἷός
[2, 1]	ἀλλὰ ἀγόνου τε καὶ ἀκάρπου	παντάπασιν	οὔσης, Πέρσαις πολεμησείουσι σκήψεις τοῦ
[2, 28]	τὴν πόλιν Ῥωμαίοις. ξὺν γὰρ	ἀνδράσιν	εἴκοσι μόνοις τῇ πόλει τὸν
[2, 8]	τε καὶ Μολάτζης, ξὺν ἑξακισχιλίοις	ἀνδράσιν	ἐλπίσι τε αὐτοὺς ἐπιρρώσαντες διεκώλυσαν.
[2, 5]	τὸν στρατὸν ἕψεσθαι. ταῦτα τοῖς	ἀνδράσιν	ὁ Χοσρόης ἐντειλάμενος ἐν παρασκευῇ
[2, 4]	οὔσας ἐπιτεχνᾶσθαι. εἰρήνην μὲν γὰρ	καταλύσασιν	ἐς πόλεμον ἰέναι οὐδὲν πρᾶγμά
[2, 13]	ἐνταῦθα ὢν ἔτυχε) τὰ ἐς	ἀντίστασιν	ἐξηρτύοντο. δύο δὲ ἡ πόλις
[2, 29]	ἐκ δὲ τοῦ ἐμφανοῦς ἐς	ἀπόστασιν	εἶδε. Φάβριζος δὲ Πέρσαις μὲν
[2, 28]	ὁμοῦ Γουργένῃ τῷ βασιλεῖ ἐς	ἀπόστασιν	εἶδον, ὥσπερ μοι ἐν τοῖς
[2, 17]	τοῖς τὸν κριὸν ἐνεργοῦσιν, ἀνασκολοπισθῆναί	φασιν.	αὐτὸς δὲ ἄρας παντὶ τῷ
[2, 30]	Λαζῶν τῇ χώρᾳ προστρίψαιντο βλάβος,	Φᾶσιν	διαβῆναι οὐδεμιᾷ μηχανῇ ἔχοντες, ἄλλως
[2, 5]	ξύλον Πέρσας ἐς τὴν πυλίδα	φασὶν	ἐμβεβλῆσθαι. οὔπω δὲ Σουρηνῶν σχεδόν
[2, 29]	Βόαν ποταμὸν διαβάντες τόν τε	Φᾶσιν	ἐν δεξιᾷ ἔχοντες ἐς Πέτραν
[2, 30]	στρατῷ ἤμειψε, πρόσω ἐχώρει, ποταμὸν	Φᾶσιν	ἐν δεξιᾷ ἔχων· διὰ γὰρ
[2, 12]	ἄγχιστα Ἐδέσσης γενομένῳ Χοσρόῃ ῥεύματός	φασιν	ἐς τὸ πρόσωπον ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι
[2, 30]	Λαζικῆς ἐσχάτων ἦλθον, παρὰ ποταμὸν	Φᾶσιν	ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες, ἔνθεν τε κατ´
[2, 30]	ᾔει, ἐν ἀριστερᾷ ἔχων ποταμὸν	Φᾶσιν,	ἕως ἐς χῶρον ἀφίκετο ἵνα
[2, 29]	πόνῳ πολλῷ διαπορθμεύεσθαι ἀναγκάζωνται ποταμὸν	Φᾶσιν,	οὐ βουλόμενοι δὲ τὰ σφέτερα
[2, 30]	οὐδὲν τῷ στρατῷ ἐπιστείλας, ἐπὶ	Φᾶσιν	τε ποταμὸν ἤλαυνε· καί οἱ
[2, 12]	αὐτὸ ξὺν τῇ ἐπιστολῇ εὑρέσθαι	φασὶν,	ὥστε ἀμέλει καὶ ἀνάγραπτον οὕτω
[2, 22]	πείσωσι. τούτῳ μέντοι τῷ κακῷ	πρόφασίν	τινα ἢ λόγῳ εἰπεῖν ἢ
[2, 13]	τά τε αὐτῷ καὶ τοῖς	πρέσβεσιν	ἀμφὶ τῇ εἰρήνῃ ξυγκείμενα. ἅπερ
[2, 9]	τερατευόμενός τε καὶ διαθρυπτόμενος τοῖς	πρέσβεσιν	εἶπεν, οὐκ ἔλαθε μέντοι αὐτοὺς
[2, 9]	ἔσχεν. ~Ἐνταῦθα ὁ Χοσρόης τοῖς	πρέσβεσιν	ἔλεξε τοιάδε „Οὐκ ἔξω τοῦ
[2, 15]	κοινολογεῖσθαι μόνοις εἰώθει, καὶ τοῖς	πρέσβεσιν	ἐπαγγείλας ὅπως τὰ πρασσόμενα μηδενὶ
[2, 8]	οἰόμενος ξυμβάσεως πέρι βούλεσθαι τοῖς	πρέσβεσιν	ἐς λόγους ἰέναι, ἐς ὄψιν
[2, 9]	ληίζεσθαι, αὐτὸς δὲ ξὺν τοῖς	πρέσβεσιν	ἐς τὸ ἱερὸν ἀπὸ τῆς
[2, 6]	τὰ ἐν τῷ ἀνάντει χωρίοις	κρημνώδεσιν	ἀνεχόμενα ἐσβατὰ τοῖς πολεμίοις ὡς
[2, 3]	ἐν δυσχωρίαις χαλεπαῖς τε καὶ	κρημνώδεσιν	ἑκάτεροι ὄντες οὐκ ἐν ἑνὶ
[2, 17]	τε καὶ ὑψηλὰ ἐν χωρίοις	κρημνώδεσιν	ὄντα παντάπασιν ἄβατον τῇ στρατιᾷ
[2, 17]	ὕψος μέγα τοὺς πύργους λίθοις	παμμεγέθεσιν	ἀλλήλων ἐχομένοις εἰργάσαντο, ὅπως δὴ
[2, 18]	ἡσσηθέντες εὐπετῶς διαφεύξονται τὴν ἡμετέραν	ἐπίθεσιν.	δι´ ὀλίγου γὰρ ἡμῖν ἡ
[2, 12]	δὴ ὕστερον (οὐ γάρ οἱ	ἄκεσίν	τινα τοῦ κακοῦ ἐξευρεῖν ἴσχυον)
[2, 4]	Χοσρόου πολεμησείοντος Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς ᾔσθετο,	παραίνεσίν	τε ποιεῖσθαί τινα καὶ τῆς
[2, 19]	τὸ χωρίον ἑλεῖν. Γεώργιος δὲ	παραίνεσίν	τε ποιησάμενος καὶ πολλὰ ἐς
[2, 16]	παρόντι, οὐχ ὅπως ὑπομνήσας ἢ	παραίνεσίν	τινα ποιησάμενος τὴν ὑμετέραν γνώμην
[2, 15]	ποιήσασθαι τὴν τῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων	ἀφαίρεσιν,	ὅρα, ὦ βασιλεῦ, ἐς ὁποίαν
[2, 30]	δὲ ὁ Μερμερόης ἐν τοῖς	ὄρεσιν,	ὥσπερ μοι εἴρηται, Πέτραν ἐνθένδε
[2, 7]	σώματα. ταῖς τε τοῦ ἀνδρὸς	ὀλοφύρσεσιν	ὁ Χοσρόης ἠγμένος τὴν δέησιν
[2, 15]	καὶ δένδροις συχνοῖς τε καὶ	ἀμφιλαφέσιν	ἐπὶ μακρότατον συνεχομένην. οἱ δέ
[2, 15]	ξύμφορα ἔσται, δεχομένοις τὴν Λαζῶν	δέησιν,	αὐτίκα ἐροῦμεν. τῇ Περσῶν ἀρχῇ
[2, 5]	Περσῶν τοῖς λογίμοις εὖ τὴν	δέησιν	διαθήσεται. οὕτω τε ξὺν τοῖς
[2, 11]	ξυνεχώρει δὲ Χοσρόης καὶ τὴν	δέησιν	ἐπιτελῆ ἐποίει. Μετὰ δὲ φιλοτιμίᾳ
[2, 7]	ὀλοφύρσεσιν ὁ Χοσρόης ἠγμένος τὴν	δέησιν	ἐπιτελῆ ἐποιεῖτο, καὶ διομοσάμενος ἅπασι
[2, 22]	ἀμφὶ τὰς φρένας παραιρουμένου τὴν	αἴσθησιν.	Ἀπορούμενοι γοῦν τῶν τινες ἰατρῶν
[2, 27]	ἀναβὰς πρῶτος ἔλαβε τοῦ κακοῦ	αἴσθησιν.	ἔνερθεν γὰρ ἀπεφήνατο τοῦ καπνοῦ
[2, 5]	ἐπίσκοπον ἀπεπέμψατο, οὐδεμίαν τῆς ἐπιβουλῆς	αἴσθησιν	ἔχοντα, καί οἱ τῶν ἐν
[2, 13]	τῶν πολεμίων οὔτε αὐτοῖς τινα	αἴσθησιν	τοῦ ποιουμένου παρείχοντο. ἤδη μὲν
[2, 27]	νύκτωρ, Ῥωμαῖοί τε οὔπω ἐθέλοντες	αἴσθησιν	τοῦ ποιουμένου Πέρσαις παρέχειν ἐπενόουν
[2, 29]	μὲν ξύλα παμπληθῆ ἐς νηῶν	ποίησιν	ἐπιτηδείως ἔχοντα ἔπεμψεν, οὐδενὶ φράσας
[2, 21]	περιιέναι τὴν ἐκείνῃ ἠιόνα ἐκέλευε,	δόκησιν	ἀεὶ παρεχομένους τοῖς πολεμίοις ὡς,
[2, 22]	νοσοῦσιν αὐτοῖς μήτε ἰατρῷ ἁπτομένῳ	δόκησιν	κινδύνου παρέχεσθαι. οὐ γὰρ οὖν
[2, 27]	οἷά πέρ μοι εἴρηται διελέχθησαν,	δόκησιν	παρεχόμενοι ὡς τοὺς ἀμφὶ τῇ
[2, 2]	μὲν, ὅσπερ ἀξιώτερος ἔδοξεν εἶναι,	δόκησίν	τε καὶ ὄνομα ἐπισκόπου περιβεβλημένος
[2, 21]	πέλεκυς, τῷ δὲ τόξα γυμνά.	δόκησίν	τε παρείχοντο ἅπαντες ὅτι δὴ
[2, 9]	αὐτὸν στενάξαντα δῆθεν τῷ λόγῳ,	δόκησίν	τε ὡς εἴη δεδακρυμένος παρεχόμενον
[2, 5]	τὰ δῶρα δεξάμενος παρείχετό τινα	δόκησιν	ὡς ἀμφὶ τοῖς Σουρηνῶν λύτροις
[2, 30]	ὄνομα, Θωμᾶ υἱὸς, ὅνπερ Γούζην	ἐπίκλησιν	ἐκάλουν. οὗτος ὁ Θωμᾶς πολλὰ
[2, 24]	καὶ Ἰωάννῃ τῷ Φαγᾷ τὴν	ἐπίκλησιν	ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸς τῷ Φισῶν καλουμένῳ
[2, 25]	ἐποιεῖτο, καὶ τοῖς ξυνάρχουσι τὴν	μέλλησιν	ὀνειδίζων ἐλοιδορεῖτο. ταὐτὸ δὲ τοῦτο
[2, 8]	φασι Χοσρόου γνώμῃ γεγονέναι τὴν	μέλλησιν	Πέρσαις. ἐπειδὴ γὰρ τήν τε
[2, 6]	μάλα λύσαντα τὴν προσεδρείαν, τὴν	ἀναχώρησιν	δι´ ὀλίγου ποιήσασθαι, οὔτε τὰς
[2, 26]	δὴ πολλῶν χρημάτων ἀποδόσθαι τὴν	ἀναχώρησιν	Ἐδεσσηνοῖς ἔγνω. τῇ γοῦν ἐπιγινομένῃ
[2, 30]	τε ληισάμενοι δι´ ὀλίγου τὴν	ἀναχώρησιν	ἐποιήσαντο. οὕτω μὲν ὁ Μερμερόης
[2, 21]	κεχαρίσθαι τοῦ Μήδων στρατοῦ τὴν	ἀναχώρησιν	ἔφασκε, προσδέχεσθαι δὲ τοὺς παρ´
[2, 19]	ἔς τε θόρυβον καθιστάμενοι τὴν	ἀναχώρησιν	κατὰ τάχος ποιεῖσθαι ἠξίουν. διὸ
[2, 28]	κατὰ τοῦτο ξυνοίσειν πρὸς Λαζικῆς	ἐπικράτησιν	ἤλπιζε Πέρσαις, ὅτι δὴ ἐξ
[2, 29]	Ἰουστινιανὸς ἐπιτελέσειν μὲν διενοεῖτο τὴν	αἴτησιν,	ἐπιγενομένης δέ οἱ ἀσχολίας τινὸς
[2, 19]	στελλέσθω. Σαρακηνοὶ γὰρ τειχομαχεῖν μέν	εἰσιν	ἀδύνατοι φύσει, ἐς δὲ τὸ
[2, 15]	προγόνοις τετύχηκεν εἴτε παρ´ ὑμῶν	ἀμεληθεῖσιν	εἴτε ἄλλου του ἕνεκα (οὐ
[2, 12]	καὶ πηροῖς τοὺς ὀφθαλμοὺς οὕτω	τεχθεῖσιν	ἀνέῳγε, σώματός τε ὅλου λεύκας
[2, 29]	ἐποίει τάδε. Βόας ὁ ποταμὸς	ἔξεισιν	ἄγχιστά πη τῶν Τζανικῆς ὁρίων
[2, 5]	παρηγοροῦντας καί τισιν ἀγαθαῖς ἐπαίροντας	ἐλπίσιν,	ὥστε αὐτὸν καὶ τοὺς ξὺν
[2, 27]	Ῥωμαῖοι δὲ σταλήσεσθαι πρέσβεις ἡμέραις	τρισὶν	ὕστερον ἔφασαν· τανῦν γὰρ σφίσι
[2, 5]	ἐς τὸ τεῖχος, παρηγοροῦντας καί	τισιν	ἀγαθαῖς ἐπαίροντας ἐλπίσιν, ὥστε αὐτὸν
[2, 3]	τοῦ πολέμου ἀκμάζοντος, κώμαις αὐτόν	τισιν	ἀνδρῶν Ἀρμενίων δωρήσασθαι. κύριός τε
[2, 24]	ξύν τε Ἀδολίῳ καὶ ἄλλοις	τισὶν	ἄρχουσιν ἦλθεν. ἡγεῖτο δὲ τῶν
[2, 20]	καὶ Ἰοῦστον μὲν ξὺν ὀλίγοις	τισὶν	αὐτοῦ ἔλιπον ἐφ´ ᾧ τὴν
[2, 3]	μέντοι τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ὀλίγοις	τισὶν	αὐτῶν ἐντυχόντες, οὐκ εἰδότες τε
[2, 23]	εἶναι· ὥστε καὶ τῶν νοσούντων	τισὶν	ἄωρον ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ τῶν
[2, 1]	γὰρ ὑπερφυῶς ἐστι) προβάτων δέ	τισιν	ἐκ παλαιοῦ ἀνειμένη νομαῖς. Ἀρέθας
[2, 26]	τῶν πολεμίων στρατοπέδου γενόμενος τῶν	τισιν	ἐν Πέρσαις ἀρχόντων ἐς λόγους
[2, 3]	πολεμίους οὐκ ἔλαθε ξὺν ὀλίγοις	τισὶν	ἐνταῦθα ἥκων. Σίττας μὲν οὖν,
[2, 21]	τοῦ ἀνδρὸς δείσαντα ἢ καί	τισιν	ἐξαπατηθέντα σοφίσμασιν, ἐπίπροσθεν μηκέτι χωρῆσαι,
[2, 27]	στρατιώταις πολλοῖς καὶ τῶν Ἐδεσσηνῶν	τισιν	ἐπεξῆλθε μάχῃ τε νικήσας ἐξήλασε.
[2, 27]	ζέον ὑπεράγαν τὸ ἔλαιον περιρραντηρίοις	τισὶν	ἐπιχέοντες ἔτι μᾶλλον τοὺς πολεμίους
[2, 25]	ἀναίσχυντον οὕτω τετράφθαι, ἄλλ´ ἐνέδραις	τισὶν	ἐς αὐτοὺς χρῆσθαι, ἄχρι ἐς
[2, 28]	ἀπολιπεῖν, αὐτῷ δὲ ξὺν ὀλίγοις	τισὶν	ἐς πόλιν Δάρας ἐσιτητὰ εἶναι.
[2, 27]	Σαρακηνοὺς ἅπαντας ξὺν τῶν Περσῶν	τισιν	ἔταξεν, οὐκ ἐφ´ ᾧ τῷ
[2, 4]	εἶτα ἀτιμάσας οὐ δέον τέχναις	τισὶν	ἢ σοφίσμασι παραγαγεῖν οὐκ ἂν
[2, 11]	τὸ ἱερὸν καύσας ξὺν ἑτέραις	τισὶν	οἰκίαις ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Πέρσης
[2, 12]	στρατιωτῶν ἄρχοντα κρύψαντες ἐν οἰκίσκοις	τισὶν,	ὅπως μὴ τοῖς πολεμίοις ἔνδηλοι
[2, 11]	λεγόμενον Τρητὸν ἦλθε ξὺν ἑτέροις	τισὶν,	οὗ δὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ
[2, 12]	καὶ τὴν ἐκ Ῥωμαίων δεδιὼς	τίσιν	προσεχώρησεν ἑκούσιος Πέρσαις. χρόνῳ τε
[2, 11]	θύσας τε τῷ ἡλίῳ καὶ	οἷστισιν	ἄλλοις ἐβούλετο, πολλά τε ἐπιθειάσας
[2, 26]	οἱ δὲ πρέσβεις (ἅπαντα γὰρ	σφίσιν	ἀδύνατα ἔδοξεν εἶναι ὅσα ἐκεῖνος
[2, 26]	πολλαῖς δεδιξάμενος ἀνεπυνθάνετο αὐτῶν ὁπότερα	σφίσιν	αἱρετώτερα τυγχάνει ὄντα, πότερον τὰ
[2, 3]	ἑκάτερα φέρουσαι, τέλος δὲ πολεμητέα	σφίσιν	ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ ἐπὶ Ῥωμαίους
[2, 30]	οἷοί τε ἦσαν, λογισάμενος εὕρισκε	σφίσιν	ἄμεινον εἶναι τὸ μὲν πλέον
[2, 25]	οἱ πολέμιοι, κατὰ τὸ δυνατὸν	σφίσιν	ἀμύνασθαι. Πρῶτος δὲ Ναρσῆς ξύν
[2, 7]	κατὰ ταῦτα ἐποίουν. οὐδενός τε	σφίσιν	ἀντιστατοῦντος, ἐντὸς τοῦ περιβόλου γενόμενοι
[2, 8]	αὐτάς. Οἱ δὲ Πέρσαι, οὐδενὸς	σφίσιν	ἀντιστατοῦντος, κλίμακας ἐπιθέντες ἐπὶ τὸ
[2, 28]	ἐπιδρομῆς δὲ Βυζαντίους αἱρήσειν, οὐδενὸς	σφίσιν	ἀντιστατοῦντος. τούτων μὲν δὴ ἕνεκα
[2, 27]	δὲ ταύτῃ Ῥωμαίων οὐκ ὄντων	σφίσιν	ἀξιομάχων, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς
[2, 20]	κειμηλίων πολλὰ ἔδοσαν, ἄλλο οὐδὲν	σφίσιν	ἀπολελεῖφθαι ἰσχυριζόμενοι. Χοσρόης δὲ ταῦτά
[2, 22]	μέντοι λεχοῦς λέγουσι τῶν παίδων	σφίσιν	ἀπολομένων περιγενέσθαι, καὶ μιᾶς ἤδη
[2, 26]	ἄνθρωποι τὰ πολλὰ τῶν ἀτυχημάτων	σφίσιν	αὐτοῖς ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον
[2, 26]	τάχος τέσσαρας ἀπολεξάμενοι τῶν ἐν	σφίσιν	αὐτοῖς ἐπιφανῶν ἔπεμψαν. οἷς δὴ
[2, 25]	οὔτε τι ἔχοντες σύμβολον ἐν	σφίσιν	αὐτοῖς, ᾗπερ ἐν τοῖς τοιούτοις
[2, 4]	δὲ καὶ τὰ τοῦ θεοῦ	σφίσιν	αὐτοῖς ῥᾷστα ποιουμένων πολέμια μάχης
[2, 27]	τε τοῖς χαρακώμασι δεδιότες καὶ	σφίσιν	αὐτοῖς, Ῥωμαῖοι δὲ λίθους τε
[2, 13]	βόας καὶ τἄλλα ζῷα πολεμίων	σφίσιν	ἐγκειμένων ἐμβάλλεσθαι. τὰ μὲν οὖν
[2, 17]	πέμψαντες παρὰ Χοσρόην τὰ παρόντα	σφίσιν	ἐδήλουν. καὶ ὃς τὸ μὲν
[2, 12]	ἀνεπυνθάνοντο εἴ τι φέρων ἀγαθὸν	σφίσιν	ἐκ βασιλέως Αὐγούστου ἥκοι. ὁ
[2, 18]	οἱ βάρβαροι περὶ μεσημβρίαν ἐπιθήσονται	σφίσιν,	ἐκεῖνο δηλονότι ἐν νῷ ἔχοντες,
[2, 19]	οὔτε μετρίαν ἐμπίπτοντες. χρόνου τε	σφίσιν	ἐν ταύτῃ δὴ τῇ προσεδρείᾳ
[2, 4]	ἐπ´ οἴκου ἅπαντες ἀνεχώρησαν, οὐδενὸς	σφίσιν	ἐναντιώματος ἀπαντήσαντος. χρόνῳ τε τῷ
[2, 12]	ὕστερον ἀνελόντες τῶν βαρβάρων τοὺς	σφίσιν	ἐνδημοῦντας φρουροὺς ἐνέδοσαν Ῥωμαίοις τὴν
[2, 29]	τὴν πρᾶξιν εἴη. ἔδοξε τοίνυν	σφίσιν	ἐπὶ κοινῆς βουλευσαμένοις Φάβριζον μὲν
[2, 19]	νενομίκασιν, ἀλλὰ πολεμίων στρατοῦ ἀπροσδοκήτου	σφίσιν	ἐπιπεσόντος ἐσκομισάμενοί τι τῶν ἀναγκαίων
[2, 15]	βύρσας καὶ ἀνδράποδα παρεχόμενοι τὰ	σφίσιν	ἐπιτήδεια ἐκομίζοντο. ἐπειδὴ δὲ τὰ
[2, 24]	καὶ Βῆρος ξὺν Ἐρούλοις τοῖς	σφίσιν	ἑπομένοις ἐς τὰ ἐπὶ Χορζιανηνῆς
[2, 24]	παρ´ ἀλλήλους οἱ στρατηγοὶ τῶν	σφίσιν	ἑπομένων τινὰς ὑπὲρ τῆς ἐσβολῆς
[2, 22]	ἐπέκειτο, πάντων ἐπιλελησμένοι τῶν εἰωθότων	σφίσιν	ἐς ἀεὶ καθεύδειν ἐδόκουν. καὶ
[2, 29]	ἴσμεν, θνήσκουσί τε πολλοὶ καὶ	σφίσιν	ἐς ὀλίγους κομιδῆ ἀποκεκρίσθαι ξυνέπεσε.
[2, 30]	ὁ μὲν οὖν Ἰωάννης, Περσῶν	σφίσιν	ἐς χεῖρας ἐλθόντων, πληγεὶς αὐτίκα
[2, 30]	οἷς δὴ Πέρσαι τὰ ἐπιτήδεια	σφίσιν	ἐσεκομίσαντο ἐς γῆν τὴν Κολχίδα,
[2, 7]	ἔχοντες τῷ βασιλεῖ τὰ παρόντα	σφίσιν	ἐσήγγελλον. καὶ ὃς τῷ τείχει
[2, 2]	καὶ τῆς Ἑλληνίδος φωνῆς ἑρμηνέα	σφίσιν	ἐσόμενον, ἅπαντάς τε Ῥωμαίους λαθόντες
[2, 3]	τὸν Περσῶν βασιλέα ἦλθον, Βασσάκου	σφίσιν	ἡγουμένου, δραστηρίου ἀνδρός. ὧν τότε
[2, 17]	τῆς Λαζικῆς ὁρίοις, τῶν πρέσβεων	σφίσιν	ἡγουμένων, ἐγένοντο, τὰ δένδρα οὐδενὸς
[2, 22]	οὐδὲν ὑγιὲς, ἀποχρῆν δὲ ἡγούμενοι	σφίσιν,	ἤν γε τῶν ἐντυγχανόντων τινὰς
[2, 21]	ἐν εὐφημίαις εἶχον, μᾶλλόν τε	σφίσιν	ὁ ἀνὴρ ἐν τούτῳ εὐδοκιμῆσαι
[2, 30]	τε καὶ νηῶν οὐ παρουσῶν	σφίσιν.	ὁ γὰρ ποταμὸς οὗτος βάθους
[2, 29]	ἐπεὶ καὶ τὰ ἐδώδιμα ἐναποθέμενοι	σφίσιν	οἱ Πέρσαι διαρκῶς ἔτυχον. τούτοις
[2, 15]	ἐξ ὄρους τοῦ Καυκάσου, ὁμόρου	σφίσιν	ὄντος, διὰ Λαζικῆς πορευόμενοι ἐσβάλλωσιν
[2, 19]	ἐς τὸ στρατόπεδον ἐπανήκοντα ἀπαγγέλλειν	σφίσιν	ὁποῖά ποτε δυνάμεως πέρι τοῖς
[2, 11]	τὸ τοῦ σταυροῦ ξύλον ἐπιδεῖξαι	σφίσιν,	ὅπως αὐτὸ ὕστατα προσκυνήσαντες τελευτήσωσιν.
[2, 22]	ἐδόκουν, ἢ λόγου ἀκούειν προλέγοντος	σφίσιν	ὅτι δὴ ἐς τῶν τεθνηξομένων
[2, 3]	γράμμασιν ἐδέοντο διδόναι τὰ πιστὰ	σφίσιν,	ὅτι δὴ, ἢν ἐν τῷ
[2, 19]	λάθρα ὡς τάχιστα ἐπανήκοντας σημῆναι	σφίσιν,	ὅτι δὴ πολύς τις πολεμίων
[2, 11]	τοὺς ἡνιόχους ἀγωνίζεσθαι τὰ εἰωθότα	σφίσιν.	οὗ δὴ καὶ αὐτὸς ἀναβὰς
[2, 30]	εἶναι καὶ τοὺς χιλίους, οὐδενὸς	σφίσιν	ὑπαντιάσαντος, ἐπὶ μακρότατόν πη ὁδῷ
[2, 22]	εἴχοντο, καί τινας ὑποπτεύοντες ἐπιέναι	σφίσιν	ὡς δὴ ἀπολοῦντας ἐς ταραχήν
[2, 26]	ὄνομα. μόνος γὰρ ἑπτὰ καὶ	εἴκοσιν	ἔκτεινε. τῶν μέντοι βαρβάρων φυλακὴν
[2, 28]	εὐθὺς ἔπεμψε ξυνιόντα ἐς κεντηνάρια	εἴκοσιν.	οὕτω τε αἱ σπονδαὶ γεγόνασι
[2, 9]	σώζοιντο. τὸ γὰρ ἐπεμβαίνειν τοῖς	ἡλωκόσιν	οὐχ ὅσιον. τοσαῦτα μὲν ὁ
[2, 16]	αἰδὼς ἐπισκιάζουσα τοῖς δόξασιν εἶναι	ἀμείνοσιν	ἐπὶ τὴν ἐναντίαν ἐκφέρει τὴν
[2, 5]	οὐδενὶ πόνῳ ὑπετόπαζε τοὺς ἐν	ποσὶν	ἀεὶ γενησομένους. διὸ δὴ ξύν
[2, 8]	οὐδεμιᾶς ἡλικίας φειδόμενοι τοὺς ἐν	ποσὶν	ἅπαντας ἡβηδὸν ἔκτεινον. τότε φασὶ
[2, 8]	οἱ δὲ στρατιῶται τῶν ἐν	ποσὶν	οὐδενὸς τὸ παράπαν φειδόμενοι ἔτι
[2, 27]	ἴσχυεν ἐπί τε τὴν ἐν	ποσὶν	ὕλην ἀκμάζειν ἐποίει, καὶ τὸ
[2, 23]	ἄλλα ὅσα δὴ ἕκαστοι ἐν	χερσὶν	εἶχον. ἐν πόλει γοῦν ἀγαθοῖς
[2, 28]	Ῥωμαίων τῶν παραλίων ἅπαντα ταῖς	ναυσὶν	ἐπεισέρχεται σφίσι, καὶ ταῦτα οὐ
[2, 11]	τοῦ ἱερέως εἰ βουλομένοις τοῖς	Ἀπαμεῦσιν	εἴη ἀπὸ τοῦ περιβόλου ἀντιτάξασθαι
[2, 6]	ἐπ´ αὐτὴν ἴοι. ταῦτα καὶ	Ἀντιοχεῦσιν	ἐν νῷ ἔχουσι βουλήν τε
[2, 7]	ἐγὼ μὲν γὰρ, ἐπειδὴ ἅπερ	Ἀντιοχεῦσιν	ἐπήγγελλες, δηλώσων ἐστάλην, ἑβδομαῖός σοι
[2, 8]	τότε φασὶ γυναῖκας τῶν ἐν〉	Ἀντιοχεῦσιν	ἐπιφανῶν δύο γενέσθαι μὲν ἔξω
[2, 6]	Ῥωμαίων καὶ εἰς γραμματιστοῦ παρὰ	Ἀντιοχεῦσιν	ἐφοίτησεν, ἐλέγετο δὲ καὶ Ῥωμαῖος
[2, 10]	παμμέγεθες εἶναι τὴν τῶν σπονδῶν	λύσιν;	εἰ μὲν οὖν ἐκεῖνος οὐδὲν
[2, 18]	τῶν ἀρχόντων τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν	οὖσιν	ἔλεξεν ὧδε „Ἐμοὶ μὲν οὐκ
[2, 13]	τὴν πολιορκίαν ἡτοίμαστο, μεγάλοις ὑπερφυῶς	οὖσιν·	οὕτω τε ἀπηλλάσσετο ἐκ γῆς
[2, 15]	εἴρητο τὰ πιστὰ πρὸς Χοσρόου	λαβοῦσιν,	ὅτι γε οὔποτε Λαζοὺς ἄκοντας
[2, 22]	ἀναπλάσσειν ὑπερορίους, ἐξεπιστάμενοι μὲν ὡς	λέγουσιν	οὐδὲν ὑγιὲς, ἀποχρῆν δὲ ἡγούμενοι
[2, 17]	καὶ Ἰάσονα οἱ ποιηταὶ γεγενῆσθαι	μυθολογοῦσιν)	ἐλθὼν Γουβάζης, ὁ Λαζῶν βασιλεὺς,
[2, 17]	δὴ ἐφειστήκει τοῖς τὸν κριὸν	ἐνεργοῦσιν,	ἀνασκολοπισθῆναί φασιν. αὐτὸς δὲ ἄρας
[2, 3]	κακοῦ οἱ τοῦ φόνου αὐτουργοὶ	φεύγουσιν	ἐς τὰ Περσῶν ἤθη. ἀδελφὼ
[2, 21]	μακρὰ ἐς ἄλληλα ἐναρμόζοντες γέφυραν	αὐτοσχεδιάζουσιν	ἐκ τοῦ παραυτίκα ὅπη ἂν
[2, 15]	περιττὰ παρ´ ἐκείνοις εἶναι τετύχηκεν,	ἀναγκάζουσιν	οὐχ ἑκόντας ὠνεῖσθαι Λαζοὺς, ὅσα
[2, 22]	γλώσσῃ περιγενέσθαι τετύχηκεν, ἀλλ´ ἢ	τραυλίζουσιν,	ἢ μόλις τε καὶ ἄσημα
[2, 8]	γὰρ καὶ πρὸ τῶν κινδύνων	ὑβρίζουσιν	ἐς τὴν βασιλείαν τὴν σὴν
[2, 21]	ποταμοὶ ἅπαντες, ἐπεὶ αὐτοῖς ὁδῷ	ἰοῦσιν	ἀγκιστροειδῆ σιδήρια ἐν παρασκευῇ ἐστιν,
[2, 19]	ἢ αὐτοῦ μένουσιν ἢ ὀπίσω	ἰοῦσιν	ἡμῖν ἀπαντῆσαι, οὐδ´ ἄν τις
[2, 19]	τῷ παρόντι τετύχηκεν. ἐπίπροσθεν γὰρ	ἰοῦσιν	ἡμῖν ἐνθένδε τε καὶ ἐκ
[2, 19]	τε καὶ Ἰωάννῃ παρῄνει ἑτέρᾳ	ἰοῦσιν	ὁδῷ ἐπανήκειν ἐς Ῥωμαίων τὴν
[2, 6]	ποταμὸς Ὀρόντης παραρρεῖ ξύμπαντα τοῖς	ἐπιοῦσιν	ἄπορα ἐργαζόμενος καὶ τὰ ἐν
[2, 22]	προϊοῦσα καὶ χρόνοις βαδίζουσα τοῖς	καθήκουσιν.	ἐπὶ ῥητοῖς γὰρ ἐδόκει χωρεῖν
[2, 25]	ἔμποροι κατ´ ἐργασίαν ἐν ταύταις	οἰκοῦσιν.	ἔκ τε γὰρ Ἰνδῶν καὶ
[2, 5]	τε αὐτῶν καὶ πόλεως ἧσπερ	οἰκοῦσιν	ἐπαξίως ὑπέσχετο. Χοσρόης δὲ Σουρηνοῖς
[2, 19]	ἄλλῳ στρατῷ καὶ Ῥωμαίων τοῖς	ἁλοῦσιν	ἐς τὰ Περσῶν ἤθη ἀπήλαυνε.
[2, 27]	τοῖς πολεμίοις ἐπὶ τὸ τεῖχος	προσβαλοῦσιν.	ἡμέρᾳ μὲν οὖν τῇ ἐπιγινομένῃ
[2, 29]	ἑλληνίζοντες τὰς τοιαύτας ὁδοὺς Ῥωμαῖοι	καλοῦσιν.	ἀλλ´ ἐπεὶ τότε Λαζικὴ ἀφύλακτος
[2, 9]	τῆς ἄκρας κατέβαινεν, ὅπερ ἐκκλησίαν	καλοῦσιν.	ἐνταῦθα κειμήλια χρυσοῦ τε καὶ
[2, 22]	ὕστερον δὲ οὐδὲ τοῖς φίλοις	καλοῦσιν	ἐπακούειν ἠξίουν, ἀλλὰ καθείρξαντες αὑτοὺς
[2, 20]	χώραν ὁ Χοσρόης ἀφίκετο, ἣν	καλοῦσιν	Εὐφρατησίαν, ἐς λείαν μὲν ἢ
[2, 21]	τὴν ἡσυχίαν ὑπηρετοῦντα (σιλεντιαρίους Ῥωμαῖοι	καλοῦσιν	οἷς ἡ τιμὴ αὕτη ἐπίκειται)
[2, 6]	ἥκιστα τοῖς ὑποχωροῦσι καὶ οὐδαμῆ	ἐθέλουσιν	ἀντιτάσσεσθαι ἐπεμβαίνειν τε καὶ βιάζεσθαι,
[2, 22]	τολμητῶν αἰτίου λόγος, οἷα πολλὰ	φιλοῦσιν	οἱ ταῦτα δεινοὶ αἰτίας τερατεύεσθαι
[2, 15]	φόρου ἀπαγωγὴν, οὐδέ τι ἄλλο	ἐπαγγέλλουσιν	αὐτοῖς ἐπακούοντες, πλήν γε δὴ
[2, 25]	ἐς ἔδαφος. οὐ γὰρ ἀντιτάξασθαι	καταλαμβάνουσιν	αὐτοὺς ἐθάρσουν Πέρσαις, ἀλλ´ ἐν
[2, 28]	Σέργιον ἔπεμψεν. οἱ δὲ αὐτὸν	καταλαμβάνουσιν	ἐν Ἀσσυρίοις, οὗ δὴ πολίσματα
[2, 13]	Χριστιανοὶ, ἀλλὰ δόξης τῆς παλαιᾶς	τυγχάνουσιν	ὄντες. Καὶ μὴν καὶ Κωνσταντινιέων
[2, 10]	δὴ ἀμφὶ τὸ ἱερὸν τοῦτο	τυγχάνουσιν	οὖσαι. τοὺς γὰρ πρέσβεις ἐνταῦθα
[2, 15]	Πέτρῳ τῷ στρατηγῷ, ἐπηρεάζειν τοῖς	ἐντυγχάνουσιν	εὐπετῶς ἔχοντι. ὁ δὲ Πέτρος
[2, 20]	ταῦτα· οἷς γὰρ πάρεστιν ἡσυχῆ	μένουσιν	ἀπηλλάχθαι κακῶν, πολλὴ ἄνοια ἐς
[2, 19]	τι ξυμβαίη πολέμιον ἢ αὐτοῦ	μένουσιν	ἢ ὀπίσω ἰοῦσιν ἡμῖν ἀπαντῆσαι,
[2, 25]	ἐρρήθη, τῶν τε Ἐρούλων τινὰς	κτείνουσιν,	ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες, καὶ Ναρσῆν κατὰ
[2, 11]	ἐφ´ ᾧ ξὺν πάσῃ ἀσφαλείᾳ	φυλάξουσιν,	ἐξάγοντες δὲ ἀνὰ πᾶν ἔτος
[2, 20]	ἔλιπον ἐφ´ ᾧ τὴν Ἱεράπολιν	φυλάξουσιν,	οἱ δὲ λοιποὶ τῷ ἄλλῳ
[2, 21]	ὁμολογίᾳ, ἐφ´ ᾧ τὰ ξυγκείμενα	πράξουσιν.	οἱ μὲν οὖν πρέσβεις παρὰ
[2, 6]	αὐτοῖς ἐτύγχανε τότε) Χοσρόου δεησόμενον	πέμπουσιν,	ὃς δὴ ἐνθένδε σταλεὶς καταλαμβάνει
[2, 9]	εἴη δεδακρυμένος παρεχόμενον τοῖς τότε	παροῦσιν	ἄλλοις τε καὶ Ἀναστασίῳ τῷ
[2, 29]	διενεγκεῖν Μηδικὸν οὐδαμῆ ἀξιόχρεως) τοῖς	παροῦσιν	οὐκ ἐπιτηδείως ἐχρῆτο. δέον οὖν
[2, 22]	ἢ ἄλλῳ ὅτῳ ἀνθρώπων ἄνθρωποι	διαφέρουσιν,	ἐν ταύτῃ δὴ μόνῃ τῇ
[2, 26]	εἶναι. πόλεμον γὰρ τοῖς αὐτὸν	διαφέρουσιν	ἐπὶ τοῖς ὁμολογουμένοις οὐ μή
[2, 25]	καὶ ἀσπίδος χωρὶς ἐς μάχην	χωροῦσιν,	ἐπειδὰν δὲ ἄνδρες ἐν πολέμῳ
[2, 26]	ἥξουσι, τἄλλα δὲ τοὺς κυρίους	ἐάσουσιν	ἔχειν. ταῦτα μὲν ὁ Χοσρόης
[2, 19]	ἐν χωρίοις, ὡς τὸ εἰκὸς,	κακουργήσουσιν	ἐπιτηδείως αὐτοῖς πρὸς ἐνέδραν ἢ
[2, 9]	οὐ δεόντων λογιζομένη, οὐδὲ ὅτι	βλασφημήσουσιν	ἐς αὐτὴν διὰ ταῦτα πολλοὶ
[2, 29]	ἑτέρωθι ἐργαζόμενοι τὴν πόλιν ῥᾷστα	αἱρήσουσιν,	εὐέλπιδες πολλῷ ἔτι μᾶλλον ἐγένοντο.
[2, 18]	ἂν οὕτω τύχῃ, ἐπὶ πλεῖστον	θαρρήσουσιν	ἐπιθήσεσθαι καὶ ἡσσηθέντες εὐπετῶς διαφεύξονται
[2, 15]	τὴν χώραν ἀπὸ τῶν ἐνοχλούντων	φρουρήσουσιν	(οὐ γὰρ οὐδέ τις τῶν
[2, 22]	πυρετὸς ἦν ὥστε μήτε τοῖς	νοσοῦσιν	αὐτοῖς μήτε ἰατρῷ ἁπτομένῳ δόκησιν
[2, 22]	μὲν οὖν τοῖς ἐξ οὐρανοῦ	ἐπισκήπτουσιν	ἴσως ἂν καὶ λέγοιτό τις
[2, 10]	κακοπραγίαν οὐκ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	βιοτεύουσιν.	οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν τὸ
[2, 18]	οὐδὲν γενήσεται βλάβος, ἣν τοῖς	τειχομαχοῦσιν	ἀνάλωτον οὖσαν στρατιωτῶν αὐτῆς ἀμυνομένων
[2, 28]	οὐ γὰρ ἄλλην χώραν μεταξὺ	ἔχουσιν.	ἐνταῦθα ἐντυχόντες Χοσρόῃ οἱ πρέσβεις
[2, 19]	ἢ καὶ ἄλλην τινὰ ἐπιβουλὴν	ἔχουσιν.	ἢν δέ πη καὶ ἄλλος
[2, 25]	οὔτε ἄλλο τι φυλακτήριον Ἔρουλοι	ἔχουσιν,	ὅτι μὴ ἀσπίδα καὶ τριβώνιον
[2, 26]	δοῖεν ὅσα τοῦ περιβόλου ἐντὸς	ἔχουσιν·	οὕτω γὰρ μόνως ἐνθένδε ἀπαλλαγήσεσθαι
[2, 17]	πετρῶν ἀποτόμων, αἳ ταύτῃ πανταχόθεν	ἀνέχουσιν·	ἀφ´ οὗ δὴ καὶ τὴν
[2, 8]	ἐστι. πέτραι τε λίαν ὑψηλαὶ	ἀνέχουσιν	ἐνταῦθα καὶ τόποι κρημνώδεις. ἔνιοι
[2, 8]	στρατιῶται Ῥωμαίων ξὺν τοῖς {ἄλλοις}	ἄρχουσιν	ἀπιόντες ᾤχοντο ἅπαντες διὰ πύλης,
[2, 27]	οὕτω τε Μαρτίνου τοῖς Περσῶν	ἄρχουσιν	ἐς λόγους ἐλθόντος ξυνέβησαν, καὶ
[2, 24]	τε Ἀδολίῳ καὶ ἄλλοις τισὶν	ἄρχουσιν	ἦλθεν. ἡγεῖτο δὲ τῶν ταύτῃ
[2, 24]	καὶ Μαρτίνῳ καὶ τοῖς ἄλλοις	ἄρχουσιν	ὅτι τάχιστα ἐσβάλλειν εἰς τὴν
[2, 24]	αὐτοὺς πολεμίαν, ἀναμίγνυσθαι δὲ τοῖς	ξυνάρχουσιν	οὐδαμῆ ἔσχον. οἱ μέντοι ἄλλοι
[2, 4]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ τοῖς	τυχοῦσιν	ἀνθρώποις, μή τί γε δὴ
[2, 8]	ἀμύνεσθαι τοὺς τειχομαχοῦντας οἷοί τε	ὦσιν.	οἱ μὲν οὖν Πέρσαι ἰσχυρότατα
[2, 6]	τὰς ἀμφὶ τὴν πόλιν ὑπωρείας	καταλάβωσιν,	ἐνθένδε καταθέοντες πὴ μὲν τὸ
[2, 22]	τῆς νόσου κεφάλαιον ἐν τοῖς	βουβῶσιν	ἀποκεκρίσθαι οἰόμενοι, διερευνᾶσθαι τῶν τετελευτηκότων
[2, 25]	αὐτοῖς, ᾗπερ ἐν τοῖς τοιούτοις	ἀγῶσιν	εἴθισται, οὔτε πη διακεκριμένοι ἐν
[2, 26]	οὕτω δὴ αὖθις παρ´ αὐτοὺς	ἔλθωσιν.	ὀλίγῳ τε ὕστερον μεταπεμψάμενος αὐτοὺς
[2, 24]	τὰ Περσῶν ἤθη ξὺν αὐτῷ	ἔλθωσιν,	οὐκ ἄν τι αὐτοῖς ἐμπόδισμα
[2, 15]	ἡνίκα Ἰουστῖνος μετὰ τὴν Ἀμίδης	ἅλωσιν	ξὺν τῷ Κέλερος στρατῷ ἐσέβαλλεν
[2, 20]	λείαν μὲν ἢ χωρίου του	ἅλωσιν	τρέπεσθαι οὐδαμῆ ἤθελεν, ἐπεὶ τὰ
[2, 27]	οὐκ ἐφ´ ᾧ τῷ περιβόλῳ	προσβάλωσιν,	ἀλλ´ ὅπως ἁλισκομένης τῆς πόλεως
[2, 3]	ὑστεραίᾳ ἐντυχεῖν ἔμελλον, ᾔσθοντο ἐς	κύκλωσιν	πρὸς τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ἥκοντες.
[2, 15]	σφίσιν ὄντος, διὰ Λαζικῆς πορευόμενοι	ἐσβάλλωσιν	ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων. ἐφύλασσον
[2, 16]	ἐπὶ τὴν ἐναντίαν ἐκφέρει τὴν	γνῶσιν.	εἴ τι τοίνυν ἢ βασιλεῖ
[2, 29]	ξυνέπεσε. Πέρσαι μὲν οὖν ἐς	ἀπόγνωσίν	τε καὶ ἀπορίαν ἐμπεπτωκότες ἡσυχῆ
[2, 10]	ὅπως ἀδῄωτον γῆν τὴν ὑμετέραν	φυλάξωσιν	ἐς τὸν πάντα αἰῶνα. τοιαῦτα
[2, 3]	τῷ ἔργῳ τοὺς ὁμογενεῖς ἀπολιπόντες	ἥξωσιν	ἐς τὴν Ῥωμαίων παράταξιν, κακῶν
[2, 27]	μηδαμῆ ἐς τὰς σπονδὰς παρανομεῖν	δόξωσιν,	ἡσσηθέντες δὲ, ὅπερ ἐγένετο, τὰ
[2, 3]	ὅπως δηλαδή σε ὑστάτην ποιήσηται	βρῶσιν	τῶν ἄλλων ἁπάντων; εἰ μέν
[2, 12]	ὅλου λεύκας ἐκάθηρε καὶ ποδῶν	πήρωσιν	ἔλυσε, καὶ ὅσα ἄλλα ἰατροῖς
[2, 7]	ἀνέδην οὕτω χωρίου ἰσχύϊ θαρσήσαντες	περιορῶσιν	ἡμᾶς ὡς μάλιστα ἠναγκασμένους ἐς
[2, 15]	ἐπαγγείλας ὅπως τὰ πρασσόμενα μηδενὶ	φράσωσιν,	ἀλλ´ ἐς Ἰβηρίαν τῷ λόγῳ
[2, 11]	σφίσιν, ὅπως αὐτὸ ὕστατα προσκυνήσαντες	τελευτήσωσιν.	ὁ δὲ κατὰ ταῦτα ἐποίει.
[2, 21]	τῇ εἰρήνῃ κατὰ τὰ ξυγκείμενα	πρυτανεύσωσιν.	ὅπερ μαθὼν Βελισάριος ἐποίει τοιάδε.
[2, 21]	ἐπειδὰν δὲ τῶν μετρίων μὴ	τύχωσιν,	οὕτω δὴ πολέμῳ ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 25]	ἥκιστα ἄρχειν, ἢν δέ πη	ἐπισκήψωσιν	οἱ πολέμιοι, κατὰ τὸ δυνατὸν
[2, 7]	ὀνόματα· ἐν οἷς καὶ τόδε	ἐστὶν,	ἀγνωμοσύνης κεχωρίσθαι ἀσθένειαν. ἡ μὲν
[2, 29]	καὶ αὐτοῦ ἐφ´ ἑκάτερα Λαζική	ἐστιν.	ἀλλ´ ἐν δεξιᾷ μὲν ξύμπασα
[2, 26]	μὴ δρᾶν Ῥωμαίοις ἐν ἡδονῇ	ἐστιν,	ἀλλὰ δυοῖν αὐτοὺς ἐπάναγκες ἑλέσθαι
[2, 26]	ὃς δὴ τοῦ ἱπποδρόμου καθύπερθέν	ἐστιν,	ἄλλο μὲν οὐδὲν κακουργήσοντας, πρόβατα
[2, 3]	ἄνθρωπον οὐ χωρεῖ ξύμπασα· μικρόν	ἐστιν	αὐτῷ πάντων ὁμοῦ τῶν ἀνθρώπων
[2, 11]	τοῦ Βενέτου, ὃ δὴ κυάνεόν	ἐστιν,	ἐκτόπως ἐρᾶν, ἀπ´ ἐναντίας αὐτῷ
[2, 20]	ἀφίκετο, ὃ πρὸς Εὐφράτῃ ποταμῷ	ἐστιν.	ἐνθένδε τε περιπέμπων πανταχόσε τὸν
[2, 29]	Καυκάσου καὶ Ἰβηρίας τὰ ὅριά	ἐστιν,	ἐνταῦθα ἐπιγινομένων οἱ καὶ ἄλλων
[2, 29]	ἐνδείκνυσθαι. καίτοι δύσοδος πανταχόθι Λαζική	ἐστιν	ἐντός τε καὶ ἐκτὸς ποταμοῦ
[2, 13]	ὀρύσσεσθαι ἡ γῆ οἵα τέ	ἐστιν,	ἐπεὶ τὰ ἄλλα τοῦ περιβόλου
[2, 4]	ἐς πόλεμον ἰέναι οὐδὲν πρᾶγμά	ἐστιν,	ἐπεὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων τὰ πονηρότατα
[2, 13]	μέγα τε καὶ ἀξιοθέατον ἀτεχνῶς	ἐστιν	(ἐς ὕψος γὰρ διήκει πύργος
[2, 6]	πρὸς τοὺς ἐπιόντας ὁ ἀγών	ἐστιν,	ἐς χεῖρας τοῖς πολεμίοις ἐκ
[2, 11]	δὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ νεώς	ἐστιν,	Εὐάριδος ἔργον. οὗτος ἀνὴρ τῶν
[2, 2]	ἐφ´ ἡμᾶς ἥκει. ἔνδηλος δέ	ἐστιν,	ἢν καὶ Γότθους παντάπασιν ἐξελεῖν
[2, 25]	ταύτῃ ὁμώνυμον ἐν τῷ κρημνώδει	ἐστίν.	ὁ γοῦν Ναβέδης λίθοις μὲν
[2, 6]	προὖπτον ἰέναι. ἡλίκος μὲν οὖν	ἐστιν	ὁ Χοσρόου στρατὸς ἀκούετε δήπου.
[2, 24]	ἐσβάλλειν. τὸ μέγα πυρεῖον ἐνταῦθά	ἐστιν,	ὃ σέβονται Πέρσαι θεῶν μάλιστα.
[2, 21]	ἰοῦσιν ἀγκιστροειδῆ σιδήρια ἐν παρασκευῇ	ἐστιν,	οἷς δὴ ξύλα μακρὰ ἐς
[2, 23]	ῥᾷστα δὴ οὕτω μεταβάλλεσθαι ἀδύνατά	ἐστιν,	ὅτι μὴ θείου τινὸς ἀγαθοῦ
[2, 19]	Μεσοποταμία ἡ Περσῶν κατήκοος ὑπερφυῶς	ἐστιν.	οὗπερ ἀήθεις ὄντες Ῥωμαῖοι καὶ
[2, 24]	ἄγχιστά πη τῶν Μαρτυροπόλεως ὁρίων	ἐστίν.	οὕτω μὲν οὖν ἐστρατοπεδεύσαντο οἱ
[2, 4]	πρὸς κόλπῳ τῷ μέλανι καλουμένῳ	ἐστὶν,	οὕτω τε ἐντὸς τῶν μακρῶν
[2, 30]	τῆς μέντοι ῥύμης αὐτῷ τοσοῦτον	περίεστιν	ὥστε δὴ ἐς τὴν θάλασσαν
[2, 4]	ἐφιεμένῳ ξυνοίσειν δοκεῖ. ἡμῖν δὲ	πάρεστιν	Ἀλαμούνδαρον δεικνύναι τὸν σὸν γῆν
[2, 30]	πότιμον τοῖς ἐκείνῃ ναυτιλλομένοις ὑδρεύεσθαι	πάρεστιν	ἐν μέσῳ πελάγει. καὶ φυλακτήρια
[2, 20]	ὑμῖν βεβούλευται ταῦτα· οἷς γὰρ	πάρεστιν	ἡσυχῆ μένουσιν ἀπηλλάχθαι κακῶν, πολλὴ
[2, 12]	ὡς μήποτε αὐτοῖς πλάνης τινὰ	σκῆψιν	διδοίη. ταῦτα μὲν οὖν ὅπη
[2, 1]	Οὔννους αὐτοὺς ἔφασκεν ἐγχειρίσαι ἐς	ὄψιν	ἐλθόντας. ταῦτα μὲν Χοσρόης ἐπικαλῶν
[2, 15]	πρέσβεις καὶ Χοσρόῃ λάθρα ἐς	ὄψιν	ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Εἴ τινας
[2, 3]	τότε οἱ πρῶτοι Χοσρόῃ ἐς	ὄψιν	ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Εἰσὶ μὲν
[2, 2]	ταύτῃ ἐφύλασσον. Χοσρόου τε ἐς	ὄψιν	ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Τοὺς μὲν
[2, 27]	ἐρρίπτουν, τῷ τε βασιλεῖ ἐς	ὄψιν	ἐλθόντες πρὸς τὸν πόνον ἀντέχειν
[2, 5]	αὐτῆς ἐρασθεὶς (ἦν γὰρ τὴν	ὄψιν	εὐπρεπὴς μάλιστα) δρᾶν τι ἀγαθὸν
[2, 29]	ἥκιστα θαρσῶν τῷ βασιλεῖ ἐς	ὄψιν	ἥκειν. ὅπερ ἐπεὶ ὁ Φάβριζος
[2, 28]	ὁμίλου) τῷ τε βασιλεῖ ἐς	ὄψιν	ἥκων ἀμφὶ μὲν τῶν σπουδαίων
[2, 21]	μὲν οὖν Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ ἐς	ὄψιν	ἥκων δεινὰ ποιεῖσθαι τὸν βασιλέα
[2, 11]	τῶν τις Ἀπαμέων Χοσρόῃ ἐς	ὄψιν	ἥκων ᾐτιᾶτο Πέρσην ἄνδρα ἐς
[2, 7]	δηλώσων ἐστάλην, ἑβδομαῖός σοι ἐς	ὄψιν	ἥκων (οὗ τί ἂν γενέσθαι
[2, 6]	μακρὰν ἄποθεν. Χοσρόῃ τε ἐς	ὄψιν	ἥκων πολλὰ ἐλιπάρει ἀνθρώπους οἰκτεῖραι,
[2, 12]	εἰώθει, Αὔγαρος δέ οἱ ἐς	ὄψιν	ἥκων τήν τε γῆν καὶ
[2, 26]	Τότε ὁ Χοσρόης εἴτε τινὰ	ὄψιν	ὀνείρου εἶδεν ἤ τις αὐτῷ
[2, 22]	οὕτως ὁ λοιμὸς ἐπεγίνετο, ἀλλ´	ὄψιν	ὀνείρου ἰδόντες ταὐτὸ τοῦτο πρὸς
[2, 19]	αὐτοῦ ἴσχυσεν, ἐπεί οἱ ἐς	ὄψιν	οὐκέτι ἦλθεν. ἡ μὲν οὖν
[2, 8]	πρέσβεσιν ἐς λόγους ἰέναι, ἐς	ὄψιν	τε τῷ βασιλεῖ κατὰ τάχος
[2, 5]	ἐπικαλεῖται, ἐχυρὸν ἐς τὰ μάλιστα	ὂν,	ἐπεὶ Ἀβόρρας μὲν ποταμὸς μέγας
[2, 19]	τεῖχος ἐς ἄγαν ἐχυρὸν ἐτύγχανεν	ὂν	καὶ οἱ βάρβαροι καρτερώτατα ἐνθένδε
[2, 3]	Ἀσπετιανῶν καλουμένων γένος, μέγα τε	ὂν	καὶ πολυάνθρωπον, προσχωρεῖν ἤθελε. πέμψαντές
[2, 27]	ὃ πρὸς τῷ τείχει ἐτύγχανεν	ὂν,	ξύλα τε καὶ λίθους καὶ
[2, 7]	ἐπεὶ τὸ τεῖχος αὐτοῖς ἐπιμαχώτατον	ὂν	πολλαχῆ εἶδε. Βεροιαῖοι δὲ (θαρρεῖν
[2, 6]	ταύτῃ ἄνθρωποι νενομίκασιν, ἐπιμαχώτατον κατενόησεν	ὂν	τὸ κατ´ αὐτὴν τεῖχος. πέτρα
[2, 6]	Περσικῶν ὁρίων τῷ Βούζῃ ἐπιτρέψας,	ὃν	δὴ ἁπάσης ἐπιμέλεσθαι τῆς ἑῴας
[2, 6]	ταῖς τῶν πολεμίων ἐπιβουλαῖς οἶμαι,	ὃν	δὴ ἐπιμαχώτατον πολλαχόσε τετύχηκεν εἶναι,
[2, 18]	πρῶτος ἐν Πέρσαις εἶναι δοκεῖ.	ὃν	ἔγωγε οἶμαι καὶ ἀποπειράσεσθαι τῆς
[2, 15]	Λαζικὴν ἄρχοντας ἔπεμψε καὶ Ἰωάννην,	ὃν	Τζίβον ἐκάλουν, ἄνδρα ἐξ ἀφανῶν
[2, 28]	Περσῶν ἀρχὴν ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι,	ῥᾷον	δὲ καὶ ἀπονώτερον αὐτοὺς τῇ
[2, 27]	δὲ φυλακὴν ἐνταῦθα ἐχόντων Ῥωμαίων	πρᾷόν	τινα καθευδόντων ὕπνον, ἅτε τῆς
[2, 25]	αὐτῶν οἱ πολέμιοι καὶ ὑποζύγια	ἔλαβον	τοσαῦτα τὸ πλῆθος, ὥστε πλουσιώτερα
[2, 15]	ἄρχοντας ἔπεμψε καὶ Ἰωάννην, ὃν	Τζίβον	ἐκάλουν, ἄνδρα ἐξ ἀφανῶν μὲν
[2, 19]	λοιποὶ πάντες ἐπῄνεσαν, ἔς τε	θόρυβον	καθιστάμενοι τὴν ἀναχώρησιν κατὰ τάχος
[2, 16]	ξυνάρχοντες, πολέμων πολλῶν ἐμπείρους οἶδα,	ξυνήγαγόν	τε ἐν τῷ παρόντι, οὐχ
[2, 8]	Ἰουστινιανὸν βασιλέα καλλίνικον, ἅτε νενικηκότες,	ἀνέκραγον.	Ἐν τούτῳ δὲ Χοσρόης ἐν
[2, 11]	δὲ ὁ δῆμος παντὶ σθένει	ἀνέκραγον	ἐξαίσιον οἷον, πρὸς τῆς τοῦ
[2, 13]	τὴν πόλιν ἁλώσεσθαι οὐδεμιᾷ μηχανῇ	ἔλεγον,	τεκμαιρόμενοι, ὅτι δὴ τὴν δεξιὰν
[2, 27]	γεγηρακόσι λίθους τε τοῖς μαχομένοις	ξυνέλεγον	καὶ τἄλλα ὑπούργουν. τινὲς δὲ
[2, 30]	πολλὰς τερατολόγοι φαντάσεις ἐς ἀεὶ	προὔλεγον	καὶ ὡς χρῆν αὐτὸν τὸ
[2, 4]	ὡς ἥκιστα ὁμολογοῦντες ἄλλος ἄλλα	προὔλεγον	πρὸς τούτου δὴ τοῦ ἀστέρος
[2, 27]	τὰς ἄλλας μηχανὰς τῷ τείχει	προσῆγον	καὶ τὰς κλίμακας ἐπετίθεντο, ὡς
[2, 17]	ὁ Χοσρόης στρατιάν τε καὶ	στρατηγὸν	Ἀνιαβέδην ὡς αὐτοβοεὶ ἐξελοῦντας ἐπ´
[2, 15]	ἐν ὑπηρέτου μοίρᾳ, τὸν ἐπιτάττοντα	στρατηγὸν	δεδιώς· στρατιᾶς δὲ ἡμῖν ἐπέστησαν
[2, 24]	παρὰ Βαλεριανὸν τὸν ἐν Ἀρμενίοις	στρατηγὸν	ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν τε τὴν τῶν
[2, 14]	καὶ αὐτὸν διαχειμάσαντα ἐν Βυζαντίῳ	στρατηγὸν	ἐπί τε Χοσρόην καὶ Πέρσας
[2, 27]	κακῶς τοῦ σώματος Μαρτῖνον τὸν	στρατηγὸν	ἔχειν. Εἶναί τε ὑποτοπάζων οὐχ
[2, 19]	υἱὸς ἔλεξε τοιάδε „Ἄριστε Βελισάριε,	στρατηγὸν	μὲν οὔτε τὴν τύχην οὔτε
[2, 21]	μέσῃ γεγονότος Ῥωμαίων ἀρχῇ, ἄνδρα	στρατηγὸν	ξὺν ὀλίγοις τισὶ δρόμῳ ὀξεῖ
[2, 21]	ἔχοντα, παρὰ Βελισάριον ἔπεμψε, τὸν	στρατηγὸν	ὁποῖός ποτε εἴη κατασκεψόμενον, τῷ
[2, 3]	πολλῇ ῥύμῃ κατέαξε. τόν τε	στρατηγὸν	τοῦτο ἠνίασεν ἐς τὰ μάλιστα,
[2, 18]	παράδειγμα ἐγγύθεν ὑμῖν. Ναβέδην γὰρ	στρατηγὸν	τούτοις ἐπέστησεν, ὃς δὴ μετά
[2, 28]	πολεμίους πολλοὺς ἔκτειναν. καὶ παρ´	ὀλίγον	Ἀρέθας ἦλθε δύο τῶν Ἀλαμουνδάρου
[2, 25]	οἱ βάρβαροι σφᾶς αὐτοὺς ἐς	ὀλίγον	ξυναγαγόντες ἡσυχῆ ἔμενον, περισκοπούμενοι τῶν
[2, 20]	τεῖχος ἥκων καὶ τὸν πάντα	λόγον	ἀγγείλας ἐκέλευε Πέρσας τῇ πόλει
[2, 10]	εἰπεῖν μὴ οὐχὶ ἅπαντα κατὰ	λόγον	ἀεὶ γίγνεσθαι, ὃς δὴ καὶ
[2, 28]	ἐς Πέρσας ἥκων, τὸν πάντα	λόγον	Γεωργίῳ φράζει, ἐνταῦθα τότε διατριβὴν
[2, 13]	εἶτα φράσας αὐτοῖς τὸν πάντα	λόγον	ἐγρηγορέναι πάντας ἐκέλευε καὶ ὡς
[2, 7]	ἐξῇ τἄλλα ἀποσεισαμένῳ τὸν ἀληθῆ	λόγον	ἑλέσθαι, οὐδὲν ἂν ἡμῖν, ὦ
[2, 29]	ἐκοινολογεῖτό τε καὶ τὸν ἅπαντα	λόγον	ἐξενεγκὼν ἀνεπυνθάνετο τοῦ ἀνθρώπου ὅπη
[2, 30]	τοὺς πολεμίους ἐμπεπτωκότες τὸν πάντα	λόγον	ἐσήγγειλαν. διὸ δὴ Ῥωμαῖοί τε
[2, 22]	πολλοὶ ἔθνησκον, πολλοὶ δὲ παρὰ	λόγον	ἐσώζοντο. καὶ πάλιν αὖ τὰ
[2, 9]	ἔξω τοῦ ἀληθοῦς τὸν παλαιὸν	λόγον	„οἴομαι εἶναι, ὅτι δὴ οὐκ
[2, 13]	οἷς καὶ μᾶλλον ἢ κατὰ	λόγον	ταῦτα ἐπράσσετο. αἵ τε γὰρ
[2, 13]	τούτων δὴ τῶν αἰχμαλώτων κατὰ	λόγον	τῆς οὐσίας κατέθετο. εἰσὶ δὲ
[2, 27]	τε ὑποτοπάζων οὐχ ὑγιᾶ τὸν	λόγον	Χοσρόης τὰ ἐς τὴν παράταξιν
[2, 5]	ἥκων, ἐπειδὴ τὸ χωρίον οὔτε	ἀξιόλογον	ἔμαθεν εἶναι καὶ τὴν χώραν
[2, 10]	καὶ προνοίᾳ Περσῶν, οἷς τὸ	ἔργον	ἐπέκειτο τοῦτο. ἐλείφθησαν δὲ καὶ
[2, 11]	ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ νεώς ἐστιν, Εὐάριδος	ἔργον.	οὗτος ἀνὴρ τῶν τινα Ἀντιοχέων
[2, 3]	καὶ βασιλείας ἀποστῆσαι τῆς σῆς	ἔργον	πεποίηται, Οὔννους δὲ τοὺς οὐδαμόθεν
[2, 26]	δὲ καὶ ταύτης τὸ Περσῶν	ἔργον	πολλῷ καθυπέρτερον ἐγίνετο ἤδη, τῆς
[2, 29]	ἐς ἑκατὸν ἄνδρας, ὥσπερ τι	πάρεργον	διαχειρίζων, ἔπεμψε μόνους· αὐτὸς δὲ
[2, 17]	λίθων ἰσχὺν, ὅλον δὲ τὸν	πύργον	κατασείσασα ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐς
[2, 6]	ἐπὶ τὸν περίβολον ἴοι, ἢ	πύργον	μέγαν τινὰ δειμαμένους ἐνταῦθα τὴν
[2, 8]	ἀπὸ τοῦ περιβόλου κατέβησαν, οὐδαμῆ	ἔφευγον,	ἀλλ´ αὐτοῦ ἔμενον, οἱ δὲ
[2, 25]	ἀεὶ ποιεῖσθαι τοὺς πολεμίους οἰόμενοι	ἔφευγον	ἔτι μᾶλλον, οὐδένα ἀνιέντες καιρὸν,
[2, 25]	τοὺς πολεμίους ἀνὰ κράτος ἅπαντες	ἔφευγον,	οὔτε ἀλκῆς μεμνημένοι οὔτε τινὰ
[2, 8]	ἐνθένδε ξὺν τοῖς χρήμασιν ἐξαναστάντες	ἔφευγον	ὡς ἕκαστός πη ἐδύνατο. ταὐτὸ
[2, 8]	ὀλίγοι τινὲς ξὺν τοῖς στρατιώταις	διέφυγον.	ἐπεὶ δὲ Πέρσαι ἅπαντας τοὺς
[2, 7]	ὃ ἐν τῇ ἀκροπόλει ἐστὶ,	κατέφυγον	ξὺν τοῖς {ἄλλοις} στρατιώταις, οἳ
[2, 7]	ἵπποις καὶ ζῴοις τοῖς ἄλλοις	κατέφυγον,	ταύτῃ τε τῇ σμικρολογίᾳ καταστρατηγηθέντες
[2, 7]	τὰς μὲν πύλας κατ´ ἐξουσίαν	ἀνέῳγον,	ἐδέχοντο δὲ τῇ πόλει τόν
[2, 30]	ποιούμενα κατιδόντες τάς τε πύλας	ἀνέῳγον	καὶ ἐπεξελθόντες ἀμφὶ τὰς καλύβας
[2, 5]	ἁπάντων τήν τε πυλίδα ὅλην	ἀνέῳγον	καὶ τὸν ἱερέα ξὺν τοῖς
[2, 27]	ἡσσῶνται Πέρσαι, ἔς τε τὸ	στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν, αὐτοῦ λιπόντες τὰς κλίμακας,
[2, 17]	οὖν οἱ βάρβαροι ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν· ἤδη γὰρ καὶ ξυνεσκόταζε·
[2, 27]	καὶ δι´ ὀλίγου ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν. καὶ τότε Παῦλος ὁ
[2, 5]	τῇ ὑστεραίᾳ τειχομαχήσοντες ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	ἀνεχώρησαν, Ῥωμαῖοι δὲ ἀπογνόντες, ἅτε
[2, 30]	ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἀνεχώρησεν, ἐπεὶ οὐδείς οἱ τῶν
[2, 18]	Ῥωμαῖοι ξύμπαντες ἐς τὸ Βελισαρίου	στρατόπεδον	ἀπεχώρησαν, οἱ δὲ Πέρσαι τῇ
[2, 9]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἀπεχώρησεν, οὗ καὶ πρότερον διεσκηνημένοι
[2, 24]	ἀφικόμενος ἐνταῦθά τε πηξάμενος τὸ	στρατόπεδον	αὐτοῦ ἔμεινε· διέχει δὲ Θεοδοσιουπόλεως
[2, 11]	ὀπίσω ἀπήλαυνεν. ἔς τε τὸ	στρατόπεδον	ἀφικόμενος ἐπιθυμίαν οἱ ἔφασκέ τινα
[2, 27]	Ῥεκινάριος ἐς τὸ τῶν βαρβάρων	στρατόπεδον	ἀφῖκτο. ἀλλὰ τοῦτο ἐς Ῥωμαίους
[2, 13]	φυγόντες κατὰ τάχος ἐς τὸ	στρατόπεδον	διεσώθησαν. διώκειν γὰρ αὐτοὺς ἐν
[2, 18]	ἐνστρατοπεδεύσασθαι ἱκανῶς ἔχον. ἐνταῦθά τε	στρατόπεδον	ἐκέλευε ποιεῖσθαι ὅσον ἀπὸ σταδίων
[2, 26]	δὴ ἐς τὸ Μήδων ἀφικομένοις	στρατόπεδον	ἐντυχὼν γνώμῃ βασιλέως ὁ Ζαβεργάνης
[2, 30]	τῶν πολεμίων ἦλθον, ὡς τὸ	στρατόπεδον	ἐξαιρήσοντες. Τζάνοι δὲ (οὐ γὰρ
[2, 19]	ληισάμενον οὕτω τε ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἐπανήκοντα ἀπαγγέλλειν σφίσιν ὁποῖά ποτε
[2, 30]	Τζάνοι δὲ ληισάμενοι τὸ Ῥωμαίων	στρατόπεδον	εὐθὺ τοῦ Ῥιζαίου ἐχώρησαν. ἔνθεν
[2, 19]	ἀφαιρεθείη, οὐκέτι ἀναστρέφειν ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἤθελε. πέμψας οὖν τῶν οἱ
[2, 30]	ὡς μή τις ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	κακουργήσων ἴοι. ὧνπερ δύο ἐπὶ
[2, 20]	στρατὸν ἤγειρε καὶ αὐτοῦ τὸ	στρατόπεδον	κατεστήσατο, ἄρχοντάς τε τοὺς ἐν
[2, 20]	εἶ λαθεῖν τὸ τῶν πολεμίων	στρατόπεδον,	„ὅπως δὴ σῶς τε αὐτὸς
[2, 6]	πὴ μὲν τὸ τῶν ἐναντίων	στρατόπεδον,	πὴ δὲ τοὺς τῶν ἐπιτηδείων
[2, 30]	σκότῳ διαφεύγοντες ἐσώθησαν. τό τε	στρατόπεδον	Ῥωμαῖοι καὶ Λαζοὶ αἱροῦσι καὶ
[2, 4]	ὃ ταύτῃ ἀνέχει. οὕτω τε	σχεδὸν	ἅπαντας Ἕλληνας, πλὴν Πελοποννησίων, διεργασάμενοι
[2, 4]	ἔκτεινάν τε πολλοὺς καὶ ἠνδραπόδισαν	σχεδὸν	ἅπαντας. ὀλίγοι δέ τινες καὶ
[2, 25]	ἡ φυγὴ ὥστε τῶν ἵππων	σχεδόν	τι αὐτοῖς οὐδεὶς διεβίω, ἀλλ´
[2, 5]	τὸν στρατὸν ἤλαυνε, τριῶν τε	σχεδόν	τι ὁδὸν ἡμερῶν εὐζώνῳ ἀνδρὶ
[2, 5]	φασὶν ἐμβεβλῆσθαι. οὔπω δὲ Σουρηνῶν	σχεδόν	τι τῆς ἐπιβουλῆς ᾐσθημένων, παρῆν
[2, 22]	οὖν ἄχρι τοῦδε πᾶσιν ὁμοίως	σχεδόν	τι τοῖς τῇ νόσῳ ἁλισκομένοις
[2, 8]	φειδόμενοι τοὺς ἐν ποσὶν ἅπαντας	ἡβηδὸν	ἔκτεινον. τότε φασὶ γυναῖκας τῶν
[2, 23]	οὗ δὴ ταῖς ἀκάτοις ἐμβαλλόμενοι	σωρηδὸν	ἔμελλον ὅπη παρατύχοι κομίζεσθαι. τότε
[2, 20]	τε καὶ παρὰ Χοσρόην ἀφίκοντο.	Κάνδιδον	μέντοι Χοσρόης οὐκέτι ἀφῆκε. χρῆν
[2, 5]	ἐν τῷ βαρβαρικῷ καλουμένῳ πεδίῳ,	Κάνδιδον	τὸν ταύτῃ ἐπίσκοπον κεντηναρίοιν δυοῖν
[2, 24]	ἀπενεχθέντα οἱ ἄρχοντες τὰ γράμματα	εἶδον,	ἅπαντες ὁμοῦ τοῖς ἑπομένοις ξυνέρρεον
[2, 20]	ταῦτα ἐπεὶ ἀπενεχθέντα οἱ ἄρχοντες	εἶδον,	ἐθάρρησάν τε καὶ Ἰοῦστον μὲν
[2, 8]	Πέρσαι ἅπαντας τοὺς Ῥωμαίων στρατιώτας	εἶδον	πρόσω χωρήσαντας, καταβάντες ἀπὸ τῆς
[2, 28]	Γουργένῃ τῷ βασιλεῖ ἐς ἀπόστασιν	εἶδον,	ὥσπερ μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθε
[2, 5]	τε καὶ οὐδὲν δεδιότας τοῖς	ἔνδον	ὀφθῆναι. ἐπειδὰν δὲ οἱ φύλακες
[2, 17]	ἐρρίπτουν καὶ ὅλως εὐπετῆ τὴν	ὁδὸν	ἀπειργάζοντο. ἀφικομένοις τε αὐτοῖς ἐς
[2, 13]	βαρβάρων ὀρθήν τινα ἔνερθεν ποιουμένων	ὁδὸν	ἐπὶ τὸ τῆς πόλεως τεῖχος,
[2, 29]	ὅριά ἐστι μέχρι ἐς ἡμέρας	ὁδὸν	εὐζώνῳ ἀνδρὶ, ἔρημον δὲ ξυμβαίνει
[2, 15]	τῷ Περσῶν στρατῷ τὴν ἐκείνῃ	ὁδὸν	εὐπετῆ ἔσεσθαι, τέμνουσι μὲν τὰ
[2, 5]	ἤλαυνε, τριῶν τε σχεδόν τι	ὁδὸν	ἡμερῶν εὐζώνῳ ἀνδρὶ παρὰ τοῦ
[2, 5]	κατὰ τάχος τὸν στρατὸν ἤλαυνεν.	Ὁδόν	τε αὖθις τοσαύτην ἀνύσας ἀφίκετο
[2, 19]	ἐπίπροσθεν ᾔει. ἀνύσαντές τε ἡμέρας	ὁδὸν	φρουρίῳ ἐνέτυχον, ὃ Σισαυράνων καλοῦσι
[2, 19]	τις ἐλπὶς, τὰ ἐς τὴν	ἐπάνοδον	βουλεύεσθαί τε καὶ πράσσειν ξυνοίσει.
[2, 19]	τῇ ξυμβολῇ, ἂν οὕτω τύχοι,	ἐπάνοδον	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν οὐδεμιᾷ
[2, 27]	τοῦ πυρὸς καὶ βιάζεσθαι τὴν	ἔξοδον	ὅπη δύναιτο ἀναγκάζοντος· τό τε
[2, 18]	τῆς ἡμετέρας δυνάμεως καὶ τὴν	πάροδον	ἡμῖν οὐδενὶ ἄλλῳ τρόπῳ ἢ
[2, 30]	πρόσω ἐχώρουν, παντὶ σθένει τὴν	εἴσοδον	βιαζόμενοι. θνήσκουσι μὲν Πέρσαι πλέον
[2, 17]	προσηγορίαν ἔλαχε ταύτην. μίαν δὲ	εἴσοδον	ἐν τῷ ὁμαλεῖ ἔχει, καὶ
[2, 25]	ἐπὶ τὴν κώμην ἀποφράξας εἰσόδους	δυσπρόσοδον	ἔτι μᾶλλον εἰργάσατο ταύτην. ἐπίπροσθε
[2, 15]	ἀπαγγελλόντων ἔφασκεν ἀκηκοέναι τὰ πρότερα	δύσοδον	ἐπιεικῶς καὶ ἀνδρὶ εὐζώνῳ τὴν
[2, 13]	ἀφῆκε καὶ συνεσκευάζετο ἐς τὴν	ἄφοδον,	τούς τε Ἀντιοχέων αἰχμαλώτους ἀποδίδοσθαι
[2, 6]	δὲ Ἰουστινιανὸς πυθόμενος τὴν Περσῶν	ἔφοδον	Γερμανὸν μὲν εὐθὺς τὸν ἀνεψιὸν
[2, 18]	διὰ τοῦ κονιορτοῦ τὴν Περσῶν	ἔφοδον,	ἐβοήθουν δρόμῳ. ἐπελθόντες τε Πέρσαι
[2, 25]	ἐπειδὴ τάχιστα τῶν πολεμίων τὴν	ἔφοδον	ἔγνω, παντὶ τῷ στρατῷ ἀποχωρήσας
[2, 15]	ἤγειρε καὶ τὰ ἐς τὴν	ἔφοδον	ἐξηρτύετο, οὔτε τὸ βούλευμα ἐς
[2, 7]	Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος, δείσας τὴν Περσῶν	ἔφοδον	ἐς Κίλικας ἦλθεν. οὗ δὴ
[2, 20]	σώζεσθαι. Γνοὺς δὲ τὴν Περσῶν	ἔφοδον	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς Βελισάριον αὖθις ἐπ´
[2, 17]	ἔπεμψε. γνοὺς δὲ Ἰωάννης τὴν	ἔφοδον	οὔτε τοῦ περιβόλου τινὰ ἔξω
[2, 18]	Πέρσαι Ῥωμαίους οὐχ ὑποστάντας τὴν	ἔφοδον	πόνῳ οὐδενὶ ἐς φυγὴν ἔτρεψαν,
[2, 29]	ὁ Γουβάζης μαθὼν τὴν Περσῶν	ἔφοδον	τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε πέμψαι μέν
[2, 30]	νῷ ἔχοντες μακρόν τινα ὕπνον	ἐκάθευδον·	τόν τε γὰρ ποταμὸν ἀπόρευτον
[2, 5]	ἐξικνεῖσθαι τῇ πυλίδι ἐς τὸν	οὐδὸν	οὐδαμῆ ἴσχυον. οὐ μὴν οὐδὲ
[2, 15]	τὸ παράπαν ἀγνῶσι προσκεχωρηκότας οὐ	δέον	αὖθις εὖ ποιοῦσα ἡ τύχη
[2, 7]	ἡμιόνων καὶ ζῴων ἑτέρων οὐ	δέον	αὐτὴν ἐκπεπωκότων, ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη τὸ
[2, 10]	τοὺς ἄρτι σοι σπεισαμένους οὐ	δέον	εἰργάσθαι. Οἱ μὲν πρέσβεις τοσαῦτα
[2, 11]	Καίσαρα προτερῆσαι τῶν ἄλλων οὐ	δέον,	ἐκέλευέ τε τοὺς προτέρους ἰόντας
[2, 7]	ἐμπρήσας ἐς τὸ ἔδαφος οὐ	δέον	καθεῖλε. πρὸς ταῦτα ὁ Χοσρόης
[2, 28]	δυσφορουμένῳ ἐῴκει, ἅτε περιυβρισμένος οὐ	δέον,	καίπερ ἐπὶ πρεσβείᾳ παρὰ τὸν
[2, 29]	τοῖς παροῦσιν οὐκ ἐπιτηδείως ἐχρῆτο.	δέον	οὖν ἀμέλει τὸ πλεῖστον τοῦ
[2, 7]	καὶ Περσῶν τῶν μοι οὐ	δέον	πρὸ τοῦδε τοῦ τείχους ἀπολωλότων
[2, 4]	χρήματα κομισάμενος, εἶτα ἀτιμάσας οὐ	δέον	τέχναις τισὶν ἢ σοφίσμασι παραγαγεῖν
[2, 27]	ἐς διαρκῆ θερμήναντες χρόνον καὶ	ζέον	ὑπεράγαν τὸ ἔλαιον περιρραντηρίοις τισὶν
[2, 22]	γε δὴ ὅσα ἐς τὸν	θεὸν	ἀναφέρεσθαι. οὐ γὰρ ἐπὶ μέρους
[2, 26]	οὐδένα, ὅτι μὴ ἐπὶ τὸν	θεὸν	ὅνπερ Χριστιανοὶ σέβονται μόνον. ἐπειδὴ
[2, 9]	Ἀναστασίῳ τῷ πρεσβευτῇ, εὔξασθαι τὸν	θεὸν	τίσασθαι τὸν τῶν γεγονότων κακῶν
[2, 28]	ἐνθένδε κεκομισμένος Ἰσδιγούσνας ἀπιὼν ᾤχετο,	πλέον	αὐτὰ κατατείνοντα ἢ ἐς χρυσοῦ
[2, 26]	ἡμέραν, ἐν ᾗ ἑκάτεροι τὸ	πλέον	ἔχειν οἰόμενοι διελύθησαν. καὶ Ῥωμαῖοι
[2, 20]	πόλιν ἐνδοῦναι. στρατιώτας γὰρ οὐ	πλέον	ἢ διακοσίους ἔχοντες ἔτυχον. ἀλλὰ
[2, 30]	εἴσοδον βιαζόμενοι. θνήσκουσι μὲν Πέρσαι	πλέον	ἢ χίλιοι, κτείνοντες δὲ Ῥωμαῖοι
[2, 30]	σφίσιν ἄμεινον εἶναι τὸ μὲν	πλέον	τοῦ στρατοῦ ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ γῆς
[2, 11]	χρώματος τοῦ Βενέτου, ὃ δὴ	κυάνεόν	ἐστιν, ἐκτόπως ἐρᾶν, ἀπ´ ἐναντίας
[2, 24]	εἶδον, ἅπαντες ὁμοῦ τοῖς ἑπομένοις	ξυνέρρεον	ἐς τὰ ἐπὶ Ἀρμενίας χωρία.
[2, 8]	ἐπάλξεων καὶ ξὺν γέλωτι ἀκόσμῳ	ἐτώθαζον·	καὶ Παῦλον τοῦ περιβόλου ἐγγὺς
[2, 27]	βάρβαροι, ἀναχωροῦντα δὲ τὸν Χοσρόην	ἐτώθαζον	Ῥωμαῖοι, ἐς τειχομαχίαν παρακαλοῦντες. μόνος
[2, 18]	ἀποκρεμάσαντες τοῖς πολεμίοις ξὺν γέλωτι	ἐπετώθαζον,	ἐπεξιέναι μέντοι οὐκέτι ἐτόλμων, ἀλλὰ
[2, 30]	ἐνταῦθα σφίσι τὸ Ῥωμαίων φυλακτήριον	ὑπηντίαζον	ἐς ἑκατὸν ὄντες, καρτερῶς τε
[2, 18]	ἀκοσμίᾳ δὲ καὶ θορύβῳ ἐχόμενοι	ὑπηντίαζον.	οἱ δὲ ἀμφὶ Βελισάριον, οὔπω
[2, 30]	τῶν ἐκείνῃ χωρίων ὡς ἥκιστα	ὑπετόπαζον,	Λαζοὶ μέντοι ἐξεπιστάμενοι ἐνταῦθα διέβησαν
[2, 25]	δὲ ἄγχιστά πη τῶν ἐναντίων	ἡσύχαζον,	τὴν τάξιν σὺν ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες.
[2, 11]	ἀνὴρ τῶν τινα Ἀντιοχέων νεανίαν	πεζόν	τε καὶ μόνον κρυπτόμενον ἐνταῦθα
[2, 28]	μή τί γε δὴ βασιλεῖ	ὁμοτράπεζον	γεγονότα οὐδείς ποτε εἶδεν. ἀλλὰ
[2, 21]	καὶ ἀναξυρίδας ἀμπεχόμενοι, εἶτα διεζωσμένοι	ἐβάδιζον.	εἶχε δὲ τὴν τοῦ ἵππου
[2, 26]	λίαν ἀσχάλλοντες ἐπὶ τὴν πόλιν	ἐβάδιζον.	ἐπεί τε ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 17]	τὴν πόλιν, Ῥωμαίων αὐτὴν ἐκλελοιπότων,	ἐνόμιζον.	διὸ δὴ ἔτι μᾶλλον ἀμφὶ
[2, 8]	μόναις. ὠσάμενοι δὲ τοὺς πολεμίους	ἐπαιάνιζόν	τε καὶ Ἰουστινιανὸν βασιλέα καλλίνικον,
[2, 27]	καπνὸς διεφαίνετο, περιέσεσθαι τοῦ δεινοῦ	ἤλπιζον,	ἀνύειν μέντοι οὐδὲν οὐδαμῆ εἶχον.
[2, 30]	ἄρχοντας ἄλλους τε τρεῖς καὶ	Φάβριζον	κατεστήσατο. πλείους γὰρ ἐνταῦθα λείπεσθαι
[2, 29]	τοίνυν σφίσιν ἐπὶ κοινῆς βουλευσαμένοις	Φάβριζον	μὲν ἐν Πέτρᾳ τῇ πόλει
[2, 29]	διὸ δὴ Γουβάζης παρὰ μὲν	Φάβριζον	οὐδαμῆ ἦλθεν, ἐκ δὲ τοῦ
[2, 29]	δὲ Περσῶν μαχίμους τριακοσίους ἀπολεξάμενος,	Φάβριζόν	τε, οὗπερ ἀρτίως ἐπεμνήσθην, αὐτοῖς
[2, 8]	ἔχονται) πολλὰ ἐς τὸν Χοσρόην	ὕβριζόν	τε ἀπὸ τῶν ἐπάλξεων καὶ
[2, 27]	καὶ Ῥωμαῖοι θαρσοῦντες ἐς αὐτοὺς	ὕβριζον,	τῶν δὲ βαρβάρων οἱ μέν
[2, 27]	αἴτιον εἶναι, οὐκ ἀφ´ ὧν	ἐσηκόντιζον	οἱ πολέμιοι, βοηθεῖν τε κατὰ
[2, 25]	ἢ ἄλλο τι ἐν νῷ	ἀγαθὸν	ἔχοντες. Πέρσαι δὲ αὐτοὺς ὑποπτεύοντες
[2, 15]	οὔτε σῖτον οὔτε ἄλλο τι	ἀγαθὸν	ἔχουσι, δέρρεις δὲ καὶ βύρσας
[2, 5]	ὄψιν εὐπρεπὴς μάλιστα) δρᾶν τι	ἀγαθὸν	ὁ Χοσρόης τοὺς Σουρηνοὺς ἔγνω.
[2, 12]	πολῖται ἀνεπυνθάνοντο εἴ τι φέρων	ἀγαθὸν	σφίσιν ἐκ βασιλέως Αὐγούστου ἥκοι.
[2, 28]	οὔτε οἶνος οὔτε τι ἄλλο	ἀγαθὸν	φύεται. ἐκ δὲ Ῥωμαίων τῶν
[2, 18]	στράτευμα. Ῥωμαῖοι δὲ (οὐ γὰρ	ἔλαθον	αὐτοὺς ἐκ τοῦ περιβόλου ἐξιόντες
[2, 13]	ἅπαντας ἤθελεν. ὅπερ Ἐδεσσηνοὶ ἐπειδὴ	ἔμαθον,	προθυμίαν ἐπεδείξαντο ἀκοῆς κρείσσω. οὐ
[2, 24]	τε ἀμφὶ Μαρτῖνον καὶ Βαλεριανὸν	ἔμαθον,	τῇ ἐσβολῇ κατὰ τάχος ἐχρῶντο.
[2, 12]	τὸ πρόσωπον ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι τὴν	γνάθον.	διὸ δὴ τῆς μὲν πόλεως
[2, 15]	εἰργάσαντο αὐτοὺς ἀγαθὰ καὶ αὐτοὶ	ἔπαθον·	ὧν δὴ ἐν γράμμασι μνημεῖα
[2, 5]	ἔχεσθαι ᾔσθοντο. τινὲς δὲ οὐ	λίθον,	ἀλλὰ ξύλον Πέρσας ἐς τὴν
[2, 5]	φύλακες ὤθουν, οἱ δὲ Πέρσαι	λίθον,	ὃς αὐτοῖς παρεσκεύαστο, ἐν μέσῳ
[2, 5]	τῇ πόλει αὐτοὺς δέχεσθαι μέλλωσι,	λίθον	τινὰ ἢ ξύλον τοῦ τε
[2, 3]	ὄντες παρὰ τὸν Περσῶν βασιλέα	ἦλθον,	Βασσάκου σφίσιν ἡγουμένου, δραστηρίου ἀνδρός.
[2, 7]	πλεῖστοι ἐθελούσιοι παρὰ Χοσρόην αὐτόμολοι	ἦλθον,	ἐπικαλοῦντες ὅτι δὴ τὰς συντάξεις
[2, 19]	παρὰ μὲν οὖν Βελισάριον οὐκέτι	ἦλθον,	ἔχοντες δὲ ποταμὸν Εὐφράτην ἐν
[2, 30]	καὶ ὁ Μήδων στρατὸς ἐνταῦθα	ἦλθον	ἡμέρᾳ μετὰ τὴν Δαγισθαίου ὑπαγωγὴν
[2, 17]	Ῥωμαῖοι τοῖς βαρβάροις ἐς λόγους	ἦλθον,	καὶ τὰ πιστὰ ὑπέρ τε
[2, 7]	δὲ ἐς τὸ Βεροίας προάστειον	ἦλθον.	καὶ χρήματα Χοσρόης τοὺς Βεροιαίους
[2, 7]	τῇ σμικρολογίᾳ καταστρατηγηθέντες ἐς κίνδυνον	ἦλθον.	μιᾶς γὰρ οὔσης ἐνταῦθα πηγῆς,
[2, 20]	ἐς λόγους τοῖς πολεμίοις οὐδαμῆ	ἦλθον,	οἱ δὲ βάρβαροι δίψει ἐχόμενοι
[2, 30]	ἐπεὶ ἐγγυτέρω τῶν Λαζικῆς ἐσχάτων	ἦλθον,	παρὰ ποταμὸν Φᾶσιν ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες,
[2, 24]	μὴν οὔτε ἀλλήλοις ἐς λόγους	ἦλθον.	πέμποντες δὲ παρ´ ἀλλήλους οἱ
[2, 21]	ξὺν τῷ Βασσάκῃ ἐς Βυζάντιον	ἦλθον.	ταῦτα μὲν ἐν τῇ τρίτῃ
[2, 24]	ἐς τὰ ἐπὶ Χορζιανηνῆς χωρία	ἦλθον,	τοῦ Μαρτίνου στρατοπέδου οὐ πολλῷ
[2, 29]	ἐν δεξιᾷ ἔχοντες ἐς Πέτραν	ἦλθον,	τῷ μὲν λόγῳ προνοήσοντες ὡς
[2, 15]	βασιλεῦ, ἐς ὁποίαν τινὰ ἔννοιαν	ἦλθον·	τῶν ἐπιτηδείων ἃ μὲν περιττὰ
[2, 12]	ὅτι ἐς τοῦτο δόξης ἄνθρωποι	ἦλθον,	φυλάξαι διὰ τοῦτο ἀνάλωτον ἐθέλει
[2, 20]	τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἐς Εὐρωπὸν	ἦλθον.	~Χοσρόης δὲ μαθὼν Βελισάριον παντὶ
[2, 17]	ἔτι μᾶλλον ἀμφὶ τὸν περίβολον	ἦλθον,	ὡς κλίμακας εὐθὺς, ἅτε οὐδενὸς
[2, 30]	ἀμφὶ τὰς καλύβας τῶν πολεμίων	ἦλθον,	ὡς τὸ στρατόπεδον ἐξαιρήσοντες. Τζάνοι
[2, 20]	Χοσρόου σταλέντες ἄπρακτοι ἐς αὐτὸν	ἐπανῆλθον,	καὶ ὃς τῷ θυμῷ ζέων
[2, 25]	καὶ ὀλίγα ἄττα ληισάμενοι εὐθὺς	ἐπανῆλθον.	~Τῷ δὲ ἐπιγινομένῳ ἔτει Χοσρόης
[2, 10]	„ἕξουσι τὸ λοιπὸν Πέρσας Ῥωμαῖοι,	μισθὸν	τῆς ὑπουργίας αὐτοῖς χορηγοῦντες ῥητόν·
[2, 23]	πνεῦμα δυσῶδες ἐς τὴν πόλιν	ἰὸν	ἔτι μᾶλλον ἐλύπει τοὺς ταύτῃ
[2, 10]	αὐτοῖς“ ἔφη „τὴν εἰρήνην Πέρσαι	βέβαιον	ἕξουσι, τάς τε Κασπίας αὐτοὶ
[2, 29]	πολυάνθρωπα ἐνταῦθά ἐστι, τό τε	Ῥιζαῖον	καλούμενον καὶ Ἀθῆναι ἄλλα τε
[2, 30]	Φούβελις ὄνομα, Πέρσας αὐλιζομένους ἐνήδρευσε,	Δαγισθαῖον	ἅμα Ῥωμαίων δισχιλίοις ἐπαγόμενος, οἳ
[2, 29]	περιχαρὴς γενόμενος ἄνδρας ἑπτακισχιλίους καὶ	Δαγισθαῖον	ἄρχοντα καὶ Τζάνους χιλίους ἐς
[2, 30]	μάλιστα ἔχεσθαι, αὐτὸς δὲ παρὰ	Δαγισθαῖον	σταλεὶς θῶπάς τε καὶ ἀπατηλοὺς
[2, 30]	οἵ τε ἀμφὶ Γουβάζην καὶ	Δαγισθαῖον	τό τε μέτρον τοῦ Μήδων
[2, 9]	τε ἦν τοῦτον δὴ τὸν	βίαιον	δρόμον, τὸν οἰκεῖον κἀνταῦθα ἐνδέδεικται
[2, 20]	πολλὴ ἄνοια ἐς κίνδυνον οὐκ	ἀναγκαῖόν	τινα ἰέναι· εἰ δὲ νῦν
[2, 15]	αἰτία τοιαύτη τις οὖσα τὸ	δίκαιον	ἐφ´ ἑαυτῆς ἔχει· ὅσα δὲ
[2, 16]	ἐφ´ ᾧ δὴ ξυνειλεγμένους ὑμᾶς	δίκαιον,	οἶμαι, οὐδὲν ὑποστειλαμένους εἰπεῖν ἅπερ
[2, 2]	Μακεδόνι. ἀλλὰ γὰρ φθόνῳ τὸ	δίκαιον	οὐδαμῆ εἴωθε ξυνοικίζεσθαι. διὰ ταῦτα
[2, 9]	„Οὐκ ἔξω τοῦ ἀληθοῦς τὸν	παλαιὸν	λόγον „οἴομαι εἶναι, ὅτι δὴ
[2, 11]	ὑποστῆναι ὁμολογεῖται, κατὰ δὴ τὸν	παλαιὸν	χρόνον ἐνταῦθα πρὸς Σύρου ἀνδρὸς
[2, 22]	ἀγνοίᾳ τό τε τῆς νόσου	κεφάλαιον	ἐν τοῖς βουβῶσιν ἀποκεκρίσθαι οἰόμενοι,
[2, 3]	Μαυρουσίους διαλογίζου. τό τε δὴ	κεφάλαιον	οὔπω λέλεκται. οὐκ Ἀλαμούνδαρον μὲν
[2, 27]	χρόνον καὶ ζέον ὑπεράγαν τὸ	ἔλαιον	περιρραντηρίοις τισὶν ἐπιχέοντες ἔτι μᾶλλον
[2, 22]	οὔτε γὰρ νῆσόν τινα ἢ	σπήλαιον	ἢ ἀκρώρειαν ἐλίπετο ἀνθρώπους οἰκήτορας
[2, 28]	ἄμφω τὰ ἔργα ὑπηρετήσοντας εἵλετο·	ἕρμαιον	γὰρ καὶ λόγου πολλοῦ ἄξιον
[2, 3]	βασιλεῖ τῶν ἀθλίων Λαζῶν ἄρχοντα	Ῥωμαῖον	ἐπέστησε; πρᾶγμα οὔτε τῇ φύσει
[2, 10]	ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη. ἄνδρα μέντοι	Ῥωμαῖον	ἐς τὴν Περσῶν γῆν ἐσβεβληκέναι
[2, 6]	νῦν δρωμένων βασιλικόν τι οὐδὲ	γενναῖον	αὐτῷ ἐργασθείη, ὅτι δὴ οὐ
[2, 9]	αἵματί τε πολλῷ βεβαπτισμένον τὸ	τρόπαιον,	οὐδεμία τῆς ἀπὸ τῆς πράξεως
[2, 10]	δὲ καὶ ἀμφὶ τὸ λεγόμενον	Κεραταῖον	οἰκίαι πολλαὶ, οὐκ ἐκ προνοίας
[2, 11]	Ἀπάμειαν ᾔει. ἔστι δὲ ξύλον	πηχυαῖον	ἐν Ἀπαμείᾳ τοῦ σταυροῦ μέρος,
[2, 3]	τὸν Ἀκάκιον καὶ ἐς τὸ	Φαράγγιον	καταφεύγουσι. Διὸ δὴ Σίτταν ἐπ´
[2, 3]	ξυνέβη. Συμεώνης ἐκεῖνος, ὁ τὸ	Φαράγγιον	Ῥωμαίοις ἐνδοὺς, Ἰουστινιανὸν βασιλέα πείθει,
[2, 29]	Ἀρμενίοις, οἳ δὴ ἀμφὶ τὸ	Φαράγγιον	ᾤκηνται. καὶ τὰ μὲν πρῶτα
[2, 26]	γε τοῖς κατ´ αὐτὸν ἰατροῖς	λόγιον,	ὃς δὴ Καβάδην τὸν Περόζου
[2, 28]	τῇ ξυμβάσει Κωνσταντιανόν τε καὶ	Σέργιον	ἔπεμψεν. οἱ δὲ αὐτὸν καταλαμβάνουσιν
[2, 24]	Χοσρόην ἀπήγγελλε Κωνσταντιανόν τε καὶ	Σέργιον	πρέσβεις ἐς αὐτὸν ἐπὶ τῇ
[2, 19]	ἐπιέζοντο. ἃ δὴ Βελισάριος γνοὺς	Γεώργιον	ἔπεμψεν, ἄνδρα ξυνετώτατόν τε καὶ
[2, 28]	εἰρήνῃ κρατύνασθαι. Χοσρόης δὲ οὐ	ῥᾴδιον	αὐτοὺς ἔφασκεν εἶναι ἀλλήλοις ξυμβῆναι,
[2, 4]	εἰρήνην χωρεῖν ἀνθρώποις οἶμαι οὐ	ῥᾴδιον	εἶναι. καίτοι σὺ μὲν ἡμῖν
[2, 3]	τῶν πραγμάτων ξυμβαῖνον οὔτε λόγῳ	ῥᾴδιον	ἑρμηνεύεσθαι. οὐ Βοσπορίταις μὲν τοῖς
[2, 18]	τε ὑδάτων διαρκεῖς ἦσαν καὶ	πεδίον	ἅπασιν ἐνστρατοπεδεύσασθαι ἱκανῶς ἔχον. ἐνταῦθά
[2, 9]	βαρβάρων ἑλκομένην ξὺν πολλῇ βίᾳ,	παιδίον	δὲ, ὅπερ αὐτῇ ἄρτι τοῦ
[2, 22]	ἥδε, οὕτω δὴ ἐς τὴν	μεσόγειον	ἀνέβαινε χώραν. δευτέρῳ δὲ ἔτει
[2, 28]	ἐναντίας αὐτῶν τὰ ἐς τὸ	θεῖον	ἅπαντα ἔχει. χωρὶς δὲ τούτων
[2, 11]	ἂν ἀποκνῆσαι, εἰ μή τι	θεῖον	αὐτὸν ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς διεκώλυσεν.
[2, 27]	τήν τε ἄσφαλτον καὶ τὸ	θεῖον	ἐνεργεῖν ἴσχυεν ἐπί τε τὴν
[2, 4]	καὶ οἷς τὰ ἐς τὸ	θεῖον	ἱκανῶς ἤσκηται πολέμου φυομένας αἰτίας,
[2, 4]	οὐκ ἂν δύναιο· τὸ γὰρ	θεῖον	κρεῖσσον ἢ ἐξαπατᾶσθαι πέφυκε πρὸς
[2, 9]	δὴ τὸν βίαιον δρόμον, τὸν	οἰκεῖον	κἀνταῦθα ἐνδέδεικται τρόπον. φασὶ γὰρ
[2, 18]	ἔστησαν ἀντὶ τροπαίου τὸ Πέτρου	σημεῖον,	ἀλλᾶντάς τε αὐτοῦ ἀποκρεμάσαντες τοῖς
[2, 18]	διέφθειραν καὶ τὸ τοῦ Πέτρου	σημεῖον	ἁρπάσαντες ἔσχον. ἅπαντάς τε ἂν
[2, 14]	ἐνταῦθα ξυνῴκισεν ἅπαντας, οἷς δὴ	βαλανεῖόν	τε καὶ ἱπποδρόμιον κατεσκεύαζε καὶ
[2, 24]	διὰ Περσαρμενίων ἐσβάλλειν. τὸ μέγα	πυρεῖον	ἐνταῦθά ἐστιν, ὃ σέβονται Πέρσαι
[2, 10]	λαβόντα, πέντε δὲ ἄλλων φερόμενον	ἐπέτειον	ἐς τὸν πάντα αἰῶνα δασμὸν
[2, 10]	τοίνυν Ῥωμαίους τακτόν τι φέρειν	ἐπέτειον	Πέρσαις. „Οὕτω γὰρ αὐτοῖς“ ἔφη
[2, 10]	καὶ Οὔννων τισὶ καὶ Σαρακηνοῖς	ἐπέτειον	χορηγεῖτε χρυσὸν, οὐ φόρου αὐτοῖς
[2, 11]	ἐς Δάφνην ἀνέβη, τὸ Ἀντιοχείας	προάστειον.	ἔνθα δὴ τό τε ἄλσος
[2, 7]	οἱ δὲ ἐς τὸ Βεροίας	προάστειον	ἦλθον. καὶ χρήματα Χοσρόης τοὺς
[2, 8]	Δάφνην ἄγει τὸ τῶν Ἀντιοχέων	προάστειον.	ταύτης γὰρ μόνης, τῶν ἄλλων
[2, 22]	μέν τις αὐτῶν ἐπιμελοῖτο, μεταξὺ	ἤσθιον,	τινὲς δὲ καὶ ἀπημελημένοι ἀπορίᾳ
[2, 18]	πη φυομένους κόσμῳ οὐδενὶ περιιόντες	κατήσθιον.	ὅπερ κατιδὼν ὁ Ναβέδης δρόμῳ
[2, 7]	τὰ χείριστα τοῦτο γοῦν φέρεσθαι	παραμύθιον,	τὸ μὴ δοκεῖν τῶν ξυμπεπτωκότων
[2, 3]	ἦσαν) κτείνουσί τε ξυμφρονήσαντες τὸν	Ἀκάκιον	καὶ ἐς τὸ Φαράγγιον καταφεύγουσι.
[2, 28]	καὶ, ἡνίκα δὴ αὐτὸν ἑστιῴη,	Βραδούκιον,	ὅσπερ αὐτῷ ἑρμηνεὺς εἵπετο, ξὺν
[2, 3]	τύχῃ δέ τινι οἱ τὸ	βιβλίον	ἔχοντες ἑτέρᾳ ἰόντες ὁδῷ Ἀσπετιανοῖς
[2, 10]	ἑστῶτα πρὸς δύοντά που τὸν	ἥλιον,	ἀπὸ ταὐτομάτου στραφέντα πρὸς ἀνίσχοντα
[2, 10]	ἀπὸ ταὐτομάτου στραφέντα πρὸς ἀνίσχοντα	ἥλιον	ἔστησαν, ἐς τάξιν τε αὖθις
[2, 4]	τὸ μὲν πέρας πρὸς δύοντα	ἥλιον,	ἡ δὲ ἀρχὴ πρὸς ἀνίσχοντα
[2, 21]	δὴ ἐκέλευε Διογένην τε καὶ	Ἀδόλιον	ἡσυχῆ μένειν. Ὁ γοῦν Χοσρόης
[2, 21]	δὲ ἀμφὶ Διογένην τε καὶ	Ἀδόλιον	σὺν τοῖς χιλίοις ἐπέστελλε τὰ
[2, 21]	Διογένην δὲ τὸν δορυφόρον καὶ	Ἀδόλιον	τὸν Ἀκακίου, ἄνδρα Ἀρμένιον γένος,
[2, 15]	Πέτρᾳ ξυστησάμενος τὸ δὴ καλούμενον	μονοπώλιον	αὐτὸς κάπηλός τε καὶ ξυμπάσης
[2, 29]	Ἰωάννης, ὁ Τζίβος ἐπικαλούμενος, τὸ	μονοπώλιον	καταστησάμενος, ὥσπερ μοι ἐν τοῖς
[2, 16]	ὦ ξυνάρχοντες, ὡς διακωλύσοντες τὸν	πολέμιον	ἐσβολήν τινα ἐς τὴν ἡμετέραν
[2, 19]	ἐργάσωνται, ἢν δέ τι ἀπαντήσῃ	πολέμιον,	εὐπετῶς ἀναχωροῦντες εἰς ἡμᾶς σώζοιντο.
[2, 19]	τοιούτων ὄντων, ἤν τι ξυμβαίη	πολέμιον	ἢ αὐτοῦ μένουσιν ἢ ὀπίσω
[2, 30]	ἦσαν. οἱ μὲν οὖν Πέρσαι	πολέμιον	οὐδὲν ἐν νῷ ἔχοντες μακρόν
[2, 17]	περιβόλου γενόμενοι, ἐπεὶ οὐδὲν σφίσι	πολέμιον	οὔτε καθεωρᾶτο οὔτ´ ἠκούετο, ἔρημον
[2, 17]	εὐθὺς, ἅτε οὐδενὸς ἀμυνομένου, ἐπιθήσοντες.	πολέμιόν	τε οὐδὲν οὔτε ὁρῶντες οὔτε
[2, 12]	Ἐδεσσηνοῖς ἐνεγκεῖν ἔφη λύπην τε	ἀζήμιον	καὶ χαρὰν ἀκερδῆ, τὴν τοῦ
[2, 7]	τῷ Γερμανῷ διέβαλλε τὸν ἀρχιερέα	Ἐφραίμιον,	ἅτε τῷ Χοσρόῃ ἐνδοῦναι τὴν
[2, 11]	ξύλον, σωτήριόν τε ἡμῖν καὶ	τίμιόν	ἐστι, τοῦτο, ἱκετεύω σε καὶ
[2, 11]	τόν τε δῆμον ἐς τὸ	ἱπποδρόμιον	ἀναβαίνειν ἐκέλευε καὶ τοὺς ἡνιόχους
[2, 14]	οἷς δὴ βαλανεῖόν τε καὶ	ἱπποδρόμιον	κατεσκεύαζε καὶ ταῖς ἄλλαις τρυφαῖς
[2, 12]	τούτου Αὔγαρος ἔτυχεν, Αὐγούστου ἐδεῖτο	ἱπποδρόμιόν	οἱ δείμασθαι ἐν πόλει Ἐδέσσῃ.
[2, 26]	εἰ μὴ Πέτρον τε καὶ	Περάνιον	αὐτῷ παραδοῖεν Ῥωμαῖοι, ὅτι δή
[2, 25]	τε ἀμφὶ τὸν Ἰοῦστον καὶ	Περάνιον	ἐσβαλόντες ἐς τὰ ἐπὶ Ταραύνων
[2, 21]	καὶ Ἀδόλιον τὸν Ἀκακίου, ἄνδρα	Ἀρμένιον	γένος, βασιλεῖ μὲν ἀεὶ ἐν
[2, 30]	βασιλείαν ἀφίξεται. φιλεῖ γὰρ τὸ	δαιμόνιον,	ὅπερ ἐς τοὺς ἀνθρώπους ὡραΐζεσθαι
[2, 12]	εἰ μὴ τήν τε σωτηρίαν	ὤνιον	κτήσονται τὰ λύτρα διδόντες καὶ
[2, 25]	ἔχουσιν, ὅτι μὴ ἀσπίδα καὶ	τριβώνιον	ἁδρὸν, ὃ δὴ διεζωσμένοι ἐς
[2, 21]	σφίσι παρέσεσθαι οὐκ ἐς μακρὰν	ἄξιον	εἶναι. Βελισάριος δὲ παντὶ καὶ
[2, 23]	τε ἐδόκει καὶ λόγου πολλοῦ	ἄξιον	εἶναι· ὥστε καὶ τῶν νοσούντων
[2, 30]	πρότερον καὶ ἄλλο στράτευμα λόγου	ἄξιον	ἐς Λαζικὴν πέμψας, οἳ οὔπω
[2, 13]	ἐχυρόν τε καὶ λόγου πολλοῦ	ἄξιόν	ἐστι. τὸ δὲ μεταξὺ χωρίον
[2, 28]	ἕρμαιον γὰρ καὶ λόγου πολλοῦ	ἄξιον	ἐφαίνετο εἶναι γῆν τὴν Κολχίδα
[2, 21]	γῆς. λόγου τε οἱ πολλοῦ	ἄξιον	ἐφαίνετο εἶναι ἐξελάσαι ἐνθένδε τὸν
[2, 12]	μὲν βραχὺ καὶ λόγου οὐδενὸς	ἄξιον,	ἡμέρας δὲ ὁδῷ Ἐδέσσης διέχον,
[2, 30]	οὐδὲν ὅ τι καὶ λόγου	ἄξιον	πέμπειν ἐς τὴν Πέτραν οἷοί
[2, 21]	ἀληθῶς λόγου καὶ ἐπαίνου πολλοῦ	ἄξιον,	πεφοβημένων μὲν κἀν τοῖς ὀχυρώμασι
[2, 15]	οἱ κατάρατοι Ῥωμαῖοι καθ´ ἡμῶν	ἄξιον.	τῷ μὲν γὰρ ἡμετέρῳ βασιλεῖ
[2, 25]	Πέτρος μὲν οὖν κέρας τὸ	δεξιὸν	εἶχε, Βαλεριανὸς δὲ τὸ εὐώνυμον,
[2, 26]	αὐτὸν ἀγροῖκος ἐς γόνυ τὸ	δεξιὸν	σφενδόνῃ ἐπιτυχὼν βάλλει, ὁ δὲ
[2, 22]	τε καθίσταντο καὶ ἀναβοῶντες ἐξαίσιον	οἷον	ἐς φυγὴν ὥρμηντο. οἵ τε
[2, 25]	καὶ πάθος τοῦτο μέγα Ῥωμαίοις	οἷον	οὔποτε πρότερον γέγονε. πολλοί τε
[2, 11]	δῆμος παντὶ σθένει ἀνέκραγον ἐξαίσιον	οἷον,	πρὸς τῆς τοῦ βασιλέως ὀργῆς
[2, 27]	τῷ ὑπερβάλλοντι κατασβέσαι τὴν φλόγα	οἷόν	τε εἶναι. ὁ δὲ καπνὸς
[2, 26]	ἔφασαν, αὐτὸν δὲ ὡς ἥκιστα	οἷόν	τε εἶναι τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα
[2, 9]	ἔδαφος, ἐπεί οἱ ξυντρέχειν οὐχ	οἷόν	τε ἦν τοῦτον δὴ τὸν
[2, 23]	ὅσα ἂν αὐτῷ βουλομένῳ εἴη.	ῥεφερενδάριον	τῇ Λατίνων φωνῇ τὴν τιμὴν
[2, 27]	ἥκων ἐς μέσους Ῥωμαίους ἀπήγγελλε	Ῥεκινάριον	ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ ἐκ Βυζαντίου
[2, 20]	τὴν Περσῶν ἔφοδον Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς	Βελισάριον	αὖθις ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν. ὁ
[2, 21]	τῇ ἀντιπέρας ἠπείρῳ, πέμψας παρὰ	Βελισάριον	αὐτὸς μὲν Ῥωμαίοις κεχαρίσθαι τοῦ
[2, 3]	ἕτερον μὲν Σίτταν κτείναντες ἥκομεν,	Βελισάριον	δὲ οὔποτε Ἰουστινιανὸς τὸ λοιπὸν
[2, 21]	ἑκούσιον εὐθὺς ἔπεμψε. Ῥωμαῖοι δὲ	Βελισάριον	ἐν εὐφημίαις εἶχον, μᾶλλόν τε
[2, 21]	οἱ μὲν οὖν πρέσβεις παρὰ	Βελισάριον	ἐπανήκοντες τοὺς Χοσρόου λόγους ἀπήγγελλον,
[2, 18]	πεδίῳ ὑπτίῳ ἰόντες) παρά τε	Βελισάριον	ἔπεμπον, ἀμύνειν σφίσι παρακαλοῦντες, καὶ
[2, 21]	ἐπὶ ξυνέσει πολλὴν ἔχοντα, παρὰ	Βελισάριον	ἔπεμψε, τὸν στρατηγὸν ὁποῖός ποτε
[2, 26]	πρὸς αὐτὸν θήσεσθαι· ἐπεὶ καὶ	Βελισάριον,	ὅνπερ τῇ τε δυνάμει καὶ
[2, 20]	τισὶ καταφυγὼν ἔτυχεν. οἳ δὴ	Βελισάριον	οὐ μακρὰν ἄποθεν ἥκειν ἀκούσαντες
[2, 19]	τὴν γῆν. παρὰ μὲν οὖν	Βελισάριον	οὐκέτι ἦλθον, ἔχοντες δὲ ποταμὸν
[2, 18]	ἐχόμενοι ὑπηντίαζον. οἱ δὲ ἀμφὶ	Βελισάριον,	οὔπω παρὰ σφᾶς τοῦ ἀγγέλου
[2, 21]	Εὐρωπὸν ἦλθον. ~Χοσρόης δὲ μαθὼν	Βελισάριον	παντὶ τῷ Ῥωμαίων στρατῷ ἐστρατοπεδεῦσθαι
[2, 13]	φρουρὰν ἔχουσα οὔτε ἄλλο τι	φυλακτήριον,	ἀλλὰ τοὺς οἰκήτορας μόνους, ἀνθρώπους
[2, 6]	ὄντα εἶδε καὶ στρατιωτῶν ἔμαθε	φυλακτήριον	διαρκῶς ἔχειν, χρήματα τοὺς Ἱεραπολίτας
[2, 25]	οὔτε θώρακα οὔτε ἄλλο τι	φυλακτήριον	Ἔρουλοι ἔχουσιν, ὅτι μὴ ἀσπίδα
[2, 30]	μὲν ἐς τὸ ἐν Πέτρᾳ	φυλακτήριον	ἐσκομίζεσθαι, τοῖς δὲ ἄλλοις αὐτοὶ
[2, 11]	καὶ αὐτὸ οἱ πάλαι ἄνθρωποι	φυλακτήριον	μέγα σφίσι τε αὐτοῖς καὶ
[2, 30]	στενωπὸν, ἐνταῦθα σφίσι τὸ Ῥωμαίων	φυλακτήριον	ὑπηντίαζον ἐς ἑκατὸν ὄντες, καρτερῶς
[2, 11]	ἔχειν, τουτὶ δὲ τὸ ξύλον,	σωτήριόν	τε ἡμῖν καὶ τίμιόν ἐστι,
[2, 17]	ὃς δὴ ἐφειστήκει τοῖς τὸν	κριὸν	ἐνεργοῦσιν, ἀνασκολοπισθῆναί φασιν. αὐτὸς δὲ
[2, 17]	καὶ μάλιστα τοὺς ἀμφὶ τὸν	κριὸν	τεταγμένους· οἱ δὲ λοιποὶ μόλις
[2, 22]	ἔνθα καὶ τὸ τοῦ σώματος	μόριον,	ὃ δὴ τοῦ ἤτρου ἔνερθέν
[2, 19]	ἐνόσησαν οὕτως ὥστε ἡμιθνῆτες τὸ	τριτημόριον	τοῦ στρατοῦ ἔκειντο. ἅπας μὲν
[2, 12]	ἀδίδακτος οὖσα ποθεινὴν ποιεῖται τὴν	πάτριον	γῆν. Αὔγαρος δὲ αὐτοῦ τῶν
[2, 15]	ἄξια πράσσοντες, ἣν περιστέλλειν ἀεὶ	πάτριον	Πέρσαις. οὐ γὰρ ὁ μηδὲν
[2, 7]	οἵ γε τακτὸν ἡμῖν ὡμολογηκότες	ἀργύριον	δώσειν ὑπὲρ τῆς σφῶν αὐτῶν
[2, 25]	τε οἱ βάρβαροι ἐς τὸ	φρούριον	ἀνέβαινον δρόμῳ, ἔνθα δὴ ἀλλήλους
[2, 7]	Χοσρόου, νυκτὸς ἐπιλαβούσης ἐς τὸ	φρούριον	ἅπαντες, ὃ ἐν τῇ ἀκροπόλει
[2, 24]	καὶ Θεοκτίστῳ ἐς Κιθαρίζων τὸ	φρούριον	ἀφικόμενος ἐνταῦθά τε πηξάμενος τὸ
[2, 25]	τοῦ ὄρους τὰ ἔσχατα κεῖται,	φρούριον	δὲ ἐχυρὸν τῇ κώμῃ ταύτῃ
[2, 19]	σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὸ	φρούριον	ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. οὕτω Βελισάριος τὸ
[2, 27]	κλίμακας ἔχοντες, οὗ δὴ τὸ	φρούριον	ἐπωνόμασται. τῶν δὲ φυλακὴν ἐνταῦθα
[2, 29]	τε ἐνταῦθα καὶ τὸ Πιτιοῦντος	φρούριόν	ἐστι Σκάνδα τε καὶ Σαραπανὶς
[2, 5]	τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ θάτερα Ῥωμαίων	φρούριον	ἔσχατον, ὃ Κιρκήσιον ἐπικαλεῖται, ἐχυρὸν
[2, 19]	ἄφνω δὲ πολλῶν ἐς τὸ	φρούριον	καταφυγόντων, τῶν ἐπιτηδείων τῇ ἀπορίᾳ,
[2, 19]	ἐξελόντες, ἢν θεὸς θέλῃ, τὸ	φρούριον,	οὕτω δὴ παντὶ τῷ στρατῷ
[2, 7]	τὴν ἀκρόπολιν ἀναβὰς ἐπὶ τὸ	φρούριον	τειχομαχεῖν ἔγνω. ἐνταῦθα οἱ μὲν
[2, 19]	ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι ἐξελεῖν πειρώμεθα τὸ	φρούριον	τόδε, Ἀρέθας δὲ ξὺν τοῖς
[2, 7]	δὴ οὐ μόνοι ἐς τὸ	φρούριον	τοῦτο, ἀλλὰ ξύν τε τοῖς
[2, 24]	Θεοδοσιουπόλεως ὁδῷ τεττάρων ἡμερῶν τὸ	φρούριον	τοῦτο· ἵνα καὶ Πέτρος οὐκ
[2, 5]	τῷ Εὐφράτῃ ἀναμίγνυται, τὸ δὲ	φρούριον	τοῦτο πρὸς αὐτῇ που τῇ
[2, 24]	ὁ Χοσρόης ἐξ Ἀσσυρίων ἐς	χωρίον	Ἀδαρβιγάνων ἥκων πρὸς βορρᾶν ἄνεμον,
[2, 5]	οἱ μάγοι ξυμβαλόντες ἁλώσεσθαι τὸ	χωρίον	ἀπέφαινον. ὁ δὲ στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ
[2, 13]	δείξας τῇ δεξιᾷ χειρὶ τὸ	χωρίον	αὐτοῖς. οἱ δὲ αὐτῷ τὴν
[2, 20]	τὰ γεγραμμένα ἐς Εὐρωπὸν τὸ	χωρίον	ἀφίκετο, ὃ πρὸς Εὐφράτῃ ποταμῷ
[2, 19]	πως ὁμολογίᾳ τινὶ δύναιτο τὸ	χωρίον	ἑλεῖν. Γεώργιος δὲ παραίνεσίν τε
[2, 5]	εἴη, ἀπεπειράσατο μὲν ὁμολογίᾳ τὸ	χωρίον	ἑλεῖν. ὡς δὲ οὐδὲν προὐχώρει,
[2, 5]	ἐπίσκοπον δεησόμενόν τε καὶ τὸ	χωρίον	ἐξαιτησόμενον ἔπεμψαν, ὃς τῶν ὑπηρετῶν
[2, 18]	ἡλίῳ ἀχθόμενοι (ἔστι γὰρ τὸ	χωρίον	ἐπιεικῶς αὐχμῶδες) τά τε ὅπλα
[2, 13]	ἄξιόν ἐστι. τὸ δὲ μεταξὺ	χωρίον	εὖρος οὐχ ἧσσον ἢ πεντήκοντα
[2, 3]	κρατήσει, τῷ παντὶ στρατῷ ἐς	χωρίον	Οἰνοχαλάκων ᾔει, ἔνθα τοὺς Ἀρμενίους
[2, 12]	οὖν ζεύξας ἀμφὶ Ὀββάνης τὸ	χωρίον,	ὅπερ τοῦ ἐν Βαρβαλισσῷ φρουρίου
[2, 17]	τὸ ἐν μέσῳ τῆς οἰκοδομίας	χωρίον	οὐδαμῆ εἴασαν, ἀλλ´ ὅλους ἐκ
[2, 5]	τῆς Ζηνοβίας ἥκων, ἐπειδὴ τὸ	χωρίον	οὔτε ἀξιόλογον ἔμαθεν εἶναι καὶ
[2, 17]	πόντῳ, ἣν δὴ φαῦλόν τι	χωρίον	τὰ πρότερα οὖσαν Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς
[2, 4]	οὔτε τι ἀπεκρίνατο οὔτε τὸν	Ἀναστάσιον	ἀπεπέμψατο, ἀλλ´ αὐτοῦ μένειν ἠνάγκαζεν.
[2, 5]	ἔδαφος καθεῖλεν. οὕτω τε τὸν	Ἀναστάσιον	ἀπεπέμψατο, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ ἀπαγγέλλειν κελεύσας
[2, 4]	τυραννίδα καταλελύκει. τοῦτον οὖν τὸν	Ἀναστάσιον	παρὰ Χοσρόην Ἰουστινιανὸς ἔπεμψε γράμματα
[2, 5]	θάτερα Ῥωμαίων φρούριον ἔσχατον, ὃ	Κιρκήσιον	ἐπικαλεῖται, ἐχυρὸν ἐς τὰ μάλιστα
[2, 5]	ἀπολαμβάνον τρίγωνον ἐνταῦθα ἀμφὶ τὸ	Κιρκήσιον	ἐπιτελεῖ σχῆμα. διὸ δὴ ὁ
[2, 17]	ἀλλὰ πᾶν ἐξοπλίσας τὸ στράτευμα	πλησίον	που τῶν πυλῶν ἔστησεν, ἐπιστείλας
[2, 5]	ὄνομα, γυναῖκα γαμετὴν ἐποιήσατο, ἔρωτα	ἐξαίσιον	αὐτῆς ἐρασθεὶς (ἦν γὰρ τὴν
[2, 22]	ταραχήν τε καθίσταντο καὶ ἀναβοῶντες	ἐξαίσιον	οἷον ἐς φυγὴν ὥρμηντο. οἵ
[2, 11]	ὁ δῆμος παντὶ σθένει ἀνέκραγον	ἐξαίσιον	οἷον, πρὸς τῆς τοῦ βασιλέως
[2, 9]	γὰρ ἐπεμβαίνειν τοῖς ἡλωκόσιν οὐχ	ὅσιον.	τοσαῦτα μὲν ὁ Χοσρόης τερατευόμενός
[2, 29]	δὲ καί οἱ αὐτῷ τὸ	δημόσιον	τὰς συντάξεις ὀφείλειν ἐνιαυτῶν δέκα,
[2, 7]	συντάξεις χρόνου μακροῦ σφίσι τὸ	δημόσιον	ὦφλε, καὶ ξὺν αὐτῷ ὕστερον
[2, 11]	Ἱεροσολύμοις ποτὲ τὴν κόλασιν οὔτε	ἀκούσιον	ὑποστῆναι ὁμολογεῖται, κατὰ δὴ τὸν
[2, 21]	διαφανέστατον, ὅμηρον τῷ Χοσρόῃ οὔτι	ἑκούσιον	εὐθὺς ἔπεμψε. Ῥωμαῖοι δὲ Βελισάριον
[2, 15]	τοῖς ἀναγκαίοις ἅπαν ἀφαιροῦνται τὸ	χρυσίον	ἡμᾶς, ὀνόματι μὲν τῷ τῆς
[2, 28]	ἐπεισέρχεται σφίσι, καὶ ταῦτα οὐ	χρυσίον	τοῖς συμβάλλουσι προϊεμένοις, ἀλλὰ δέρρεις
[2, 5]	ταῦτα ἐποίει, καὶ τὸ μὲν	χρυσίον	ὡμολόγησεν ἐνιαυτοῦ δώσειν, ὅρκους δεινοτάτους
[2, 13]	ἢ ἀργυρίου σπανίζοντι ὄνος ἢ	προβάτιον	ἦν, τοῦτο δὴ ἐς τὸ
[2, 15]	οὐδενὶ πόνῳ τὸ ἐν Βυζαντίῳ	παλάτιον	ἔσται. μεταξὺ γὰρ ἐναντίωμα οὐδέν
[2, 25]	τὴν τάξιν σὺν ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες.	αἴτιον	δὲ ἦν ἥ τε δυσχωρία
[2, 27]	γὰρ ἀπεφήνατο τοῦ καπνοῦ τὸ	αἴτιον	εἶναι, οὐκ ἀφ´ ὧν ἐσηκόντιζον
[2, 22]	θάλασσαν οἱ πολλοὶ ὥρμηντο) ἀλλ´	αἴτιον	ἦν μάλιστα ἡ τῶν φρενῶν
[2, 9]	τίσασθαι τὸν τῶν γεγονότων κακῶν	αἴτιον.	Ἰουστινιανὸν δὲ τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα
[2, 14]	ἐχώρησε. Βελισάριος δὲ βασιλεῖ ἐς	Βυζάντιον	ἐξ Ἰταλίας μετάπεμπτος ἦλθε, καὶ
[2, 19]	Πέρσας ξὺν τῷ Βλησχάμῃ ἐς	Βυζάντιον	ἔπεμψε, καὶ τὸν τοῦ φρουρίου
[2, 4]	ἤθελεν. ἐτύγχανε δέ τις ἐς	Βυζάντιον	ἥκων ἐκ Δάρας πόλεως, Ἀναστάσιος
[2, 28]	βάρβαρος οὗτος ὡς πρεσβεύων ἐς	Βυζάντιον	ἦλθε, τήν τε γυναῖκα καὶ
[2, 21]	λαβόντες ξὺν τῷ Βασσάκῃ ἐς	Βυζάντιον	ἦλθον. ταῦτα μὲν ἐν τῇ
[2, 21]	δορυάλωτον ἢ τὸν Οὐίττιγιν ἐς	Βυζάντιον	ἤνεγκεν. ἦν γὰρ ὡς ἀληθῶς
[2, 4]	βασιλέα Οὐίττιγιν καθελὼν ζῶντα ἐς	Βυζάντιον	ἤνεγκεν. ὅπως δὲ ὁ Περσῶν
[2, 22]	χώραν. δευτέρῳ δὲ ἔτει ἐς	Βυζάντιον	μεσοῦντος τοῦ ἦρος ἀφίκετο, ἔνθα
[2, 19]	γενέσθαι. Βελισάριος δὲ βασιλεῖ ἐς	Βυζάντιον	μετάπεμπτος ἐλθὼν διεχείμαζεν. ~Ἅμα δὲ
[2, 30]	Καππαδόκης ἐνιαυτῷ πρότερον βασιλεῖ ἐς	Βυζάντιον	μετάπεμπτος ἦλθε. τηνικάδε γὰρ Θεοδώρᾳ
[2, 21]	καὶ ὁ Βελισάριος βασιλεῖ ἐς	Βυζάντιον	μετάπεμπτος ἦλθεν, ἐφ´ ᾧ ἐς
[2, 28]	πρεσβείᾳ δῆθεν τῷ λόγῳ, ἐς	Βυζάντιον	στέλλει. καί οἱ Περσῶν ἀριστίνδην
[2, 22]	ἅπαντας ἔβλαψε, καίπερ ἀλλήλων ἐς	τοὐναντίον	παρὰ πολὺ διαλλάσσοντας, οὔτε φύσεώς
[2, 12]	ἔσται. τοῦτο τῆς ἐπιστολῆς τὸ	ἀκροτελεύτιον	οἱ μὲν ἐκείνου τοῦ χρόνου
[2, 6]	μὴ ὁ Χοσρόης πυθόμενος βασιλέως	ἀνεψιὸν	ἐνταῦθα εἶναι, προυργιαίτερον ἄλλου ὁτουοῦν
[2, 6]	ἔφοδον Γερμανὸν μὲν εὐθὺς τὸν	ἀνεψιὸν	τὸν αὑτοῦ ξὺν θορύβῳ πολλῷ
[2, 10]	δασμὸν μηδὲν αὐτοὺς ἐργάσασθαι περαιτέρω	κακὸν,	ἀλλ´ αὐτὸν μὲν ὁμήρους ἐπὶ
[2, 23]	πλείους, εἶτα ἔτι μᾶλλον τὸ	κακὸν	ᾔρετο, μετὰ δὲ ἐς πεντακισχιλίους
[2, 2]	σωτηρίας ἐλπὶς, μήτε ἡμᾶς ἐργάσῃ	κακὸν	περαιτέρω μηδὲν μήτε αὐτὸς πάθῃς,
[2, 19]	κρείσσω. ἐπίστασθε τοίνυν πηλίκον ἐστὶ	κακὸν	στράτευμα ἐς γῆν πολεμίαν, πολλῶν
[2, 26]	μνήμη, μηδὲν ἡμᾶς ἐργάσῃ περαιτέρω	κακὸν,	ταύτην διδούς μοι τὴν ἀμοιβὴν,
[2, 30]	δράσειν γὰρ σφίσι τοὺς πολεμίους	κακόν	τι μέγα δυνατὰ ἔσεσθαι. ὁ
[2, 10]	αἴτιος; ἦ δῆλον ὅτι ὁμολογῶν	κακόν	τι παμμέγεθες εἶναι τὴν τῶν
[2, 4]	ἢ τοιαῦτα τὸ μέγεθος οὐκ	ἐνεγκὸν	πώποτε τοῖς ταύτῃ ἀνθρώποις. ἐκ
[2, 21]	τοῦ τε πεδίου ἐπὶ πλεῖστον	διῆκον.	οὐ γὰρ ἑστῶτες ἐπὶ χώρας
[2, 10]	ἔστησαν, ἐς τάξιν τε αὖθις	ἐπανῆκον	τὴν προτέραν οὐδενὸς ἁψαμένου. ταῦτα
[2, 2]	ὄνομα ἐπισκόπου περιβεβλημένος οὐδὲν αὐτῷ	προσῆκον,	ἐς τὴν πρεσβείαν καθίστατο, ὁ
[2, 3]	τὴν πόλιν προσεποιήσατο οὐδὲν αὐτῷ	προσῆκον,	ὁμαιχμίαν δὲ πεποίηται πρὸς τὰς
[2, 29]	τις νεανίας πόλεμόν τε διενεγκεῖν	Μηδικὸν	οὐδαμῆ ἀξιόχρεως) τοῖς παροῦσιν οὐκ
[2, 19]	ἑλέσθαι τὰ κρείσσω. ἐπίστασθε τοίνυν	πηλίκον	ἐστὶ κακὸν στράτευμα ἐς γῆν
[2, 6]	ἐπεὶ οὐδὲ τῶν νῦν δρωμένων	βασιλικόν	τι οὐδὲ γενναῖον αὐτῷ ἐργασθείη,
[2, 25]	τόν τε τῶν Χριστιανῶν ἱερέα	Καθολικὸν	καλοῦσι τῇ Ἑλλήνων φωνῇ, ὅτι
[2, 8]	ἐπαιάνιζόν τε καὶ Ἰουστινιανὸν βασιλέα	καλλίνικον,	ἅτε νενικηκότες, ἀνέκραγον. Ἐν τούτῳ
[2, 30]	πόλει γενόμενοι βασιλέα Ἰουστινιανὸν ἀνεβόων	καλλίνικον.	ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν νεανίας τις
[2, 21]	δὲ Χοσρόης ἀλογήσας τὰ ὡμολογημένα	Καλλίνικον	πόλιν οὐδενὸς τὸ παράπαν ἀμυνομένου
[2, 4]	βούλοιτο. μέγα μὲν εὐθὺς στράτευμα	Οὐννικὸν,	διαβάντες ποταμὸν Ἴστρον, ξυμπάσῃ Εὐρώπῃ
[2, 15]	τῇδε καταστησόμενος πράγματα· ἔθνος γὰρ	Οὐννικὸν	ἐνταῦθά πη ἐπισκῆψαι τῇ Περσῶν
[2, 1]	σπονδὰς ἔφασκε, πολλὴν ἐπιβουλὴν ἐς	οἶκον	τὸν αὐτοῦ ἄρτι ἐνδειξαμένου, οἷς
[2, 27]	κλίμακας, ἅσπερ κατ´ ἐξουσίαν Ῥωμαῖοι	ἀνεῖλκον.	Χοσρόης δὲ ἀμφὶ ἡμέραν μέσην
[2, 26]	περί τε τῶν αὐτῶν δεησόμενοι	ἔφασκον	ἥκειν, λόγου μὲν οὐδ´ ὁπωστιοῦν
[2, 27]	πρὸς τὸν πόνον ἀντέχειν οὐκέτι	ἔφασκον	οἷοί τε εἶναι. θυμῷ δὲ
[2, 12]	τῇ πόλει μὲν δεδιέναι ἥκιστα	ἔφασκον,	ὅπως δὲ μὴ τοῖς χωρίοις
[2, 22]	θάνατος. αἱ μὲν γὰρ ἀμβλίσκουσαι	ἔθνησκον,	αἱ δὲ τίκτουσαι ξὺν αὐτοῖς
[2, 22]	νόσου ἀπροφασίστως αὐτοῖς ἐπιπεσούσης εὐθὺς	ἔθνησκον)	ἀλλ´ ὅτι ταλαιπωρίᾳ πολλῇ εἴχοντο.
[2, 22]	δεινόν τι χρῆμα ἐμπεφυκὸς εὗρον.	ἔθνησκον	δὲ οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ
[2, 22]	καὶ ἀπημελημένοι ἀπορίᾳ τροφῆς εὐθὺς	ἔθνησκον.	οἱ μέντοι τῷ τῆς παραφροσύνης
[2, 22]	ἧσσον κατέβλαψεν. ἀμελούμενοί τε πολλοὶ	ἔθνησκον,	πολλοὶ δὲ παρὰ λόγον ἐσώζοντο.
[2, 22]	ἐπεβίων ἡμέραν, ἀλλ´ εὐθυωρὸν ἅπαντες	ἔθνησκον.	πολλοὺς δὲ καί τις αὐτόματος
[2, 22]	αὐτοὶ ταῖς ὀδύναις οὐκέτι ἀντέχοντες	ἔθνησκον.	τεκμηριώσειε δ´ ἄν τις καὶ
[2, 30]	ἀλλ´ οἱ μὲν πλεῖστοι καταλαμβανόμενοι	ἔθνησκον,	τινὰς δὲ καὶ ἐζώγρησαν οἱ
[2, 23]	μάλιστα. καὶ κατ´ ἀρχὰς μὲν	ἔθνησκον	τῶν εἰωθότων ὀλίγῳ πλείους, εἶτα
[2, 27]	δεδαπανῆσθαι πάντα ἔτυχεν. ἀεὶ γὰρ	ἐσέβαλον	ἐς τὴν διώρυχα ξύλα ἕτερα,
[2, 21]	ἔχοντες ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων	ἐσέβαλον.	τέλος δὲ πολλὰ λογισαμένῳ ξυμφορώτατόν
[2, 19]	τοῦτο τύχης ἀφίκοντο ὥστε οὐδὲ	ἄγγελον	πέμψαι τινὰ παρ´ ἡμᾶς ἴσχυσαν·
[2, 8]	γενόμενοι χρόνον τινὰ καταβαίνειν οὐδαμῆ	ἤθελον,	ἀλλὰ διασκοπουμένοις τε καὶ ἀπορουμένοις
[2, 16]	συνεισβάλλειν τῷ ἄλλῳ στρατῷ οὐδαμῆ	ἤθελον.	Βελισάριος δὲ τὼ ἄνδρε τούτω
[2, 18]	δὲ ὡς ἥκιστά οἱ ἕπεσθαι	ἤθελον.	διὸ δὴ Βελισάριος τῶν ἀρχόντων
[2, 3]	τοὺς λόγους ἐνδέχεσθαι τοὺς αὐτοῦ	ἤθελον.	ἦν δέ τις αὐτῷ μάλιστα
[2, 22]	ὕδωρ τε οἷς παρατύχοι, ἐμπεσεῖν	ἤθελον	οὐ δὴ οὐχ ὅσον τοῦ
[2, 22]	τῆς νόσου ἀπαλλασσομένοις ξυνέβαινεν, ἐπεὶ	δῆλον	ὅτι αὐτοῖς ἡ ἀκμὴ ἐς
[2, 10]	λελύσθαι τὰς σπονδὰς αἴτιος; ἦ	δῆλον	ὅτι ὁμολογῶν κακόν τι παμμέγεθες
[2, 3]	ὁ πόλεμος χωρήσει παντί που	δῆλον.	οὐ γὰρ οἱ τὰς αἰτίας
[2, 26]	πάντων ἔφασαν πρὸ τῆς ἀγωνίας	ἔνδηλον	εἶναι. πόλεμον γὰρ τοῖς αὐτὸν
[2, 17]	Ἰωάννης τύχῃ τινὶ ἐς τὸν	τράχηλον	θνήσκει, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ οἱ
[2, 26]	ἐποιεῖτο τοῦ ἔργου, ὅπως μὴ	ὑψηλὸν	γενόμενον ἀσθενὲς εἴη. Πέτρος δὲ
[2, 4]	δύο καὶ τριάκοντα ἐν Ἰλλυριοῖς	εἷλον,	πόλιν δὲ τὴν Κασσάνδρειαν κατεστρέψαντο
[2, 26]	πολλοὺς ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐπελθόντες	ἀνεῖλον,	καὶ πάντων μάλιστα τῶν τις
[2, 5]	τολμήσαντες πολύν τινα δοκίμων Περσῶν	ὅμιλον	ἔκτειναν. τὴν μέντοι ὀργὴν οὐκ
[2, 9]	ταῦτα μὲν ὅπη τῷ θεῷ	φίλον	ἐχέτω. Χοσρόης δὲ τὸ μὲν
[2, 12]	μὲν οὖν ὅπη τῷ θεῷ	φίλον,	ταύτῃ ἐχέτω τε καὶ λεγέσθω.
[2, 27]	τῶν ῥᾷστα καιομένων ξηρὰ ἐνταῦθα	ἐσέβαλλον,	ἐλαίῳ τε καταβεβρεγμένα τῷ ἐκ
[2, 24]	ἐσβολὴν γνόντες, καὶ αὐτοὶ μὲν	ἐσέβαλλον	ὡς τάχιστα ἐς τὴν κατ´
[2, 7]	ἐγκεχείρηκας ἀδύνατος εἶναι· τὸ γὰρ	ὑπερβάλλον	ἀεὶ τῷ ἀμηχάνῳ τετίμηται· τὸ
[2, 17]	ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον. διὸ δὴ ἔτι	μᾶλλον	ἀμφὶ τὸν περίβολον ἦλθον, ὡς
[2, 16]	γε ἡμῖν αὐτοῖς ποιησάμενοι ἑλώμεθα	μᾶλλον	ἅπερ ἂν δοκῇ βέλτιστά τε
[2, 29]	ῥᾷστα αἱρήσουσιν, εὐέλπιδες πολλῷ ἔτι	μᾶλλον	ἐγένοντο. διὸ δὴ ὁ Δαγισθαῖος
[2, 25]	κώμην ἀποφράξας εἰσόδους δυσπρόσοδον ἔτι	μᾶλλον	εἰργάσατο ταύτην. ἐπίπροσθε δὲ τάφρον
[2, 23]	ἐς τὴν πόλιν ἰὸν ἔτι	μᾶλλον	ἐλύπει τοὺς ταύτῃ ἀνθρώπους, ἄλλως
[2, 2]	καὶ λύειν τὰς σπονδὰς ἔτι	μᾶλλον	ἐν σπουδῇ εἶχε. φθόνῳ γὰρ
[2, 26]	ἔπεσεν, ὃ δὴ Ῥωμαίους ἔτι	μᾶλλον	ἐπέρρωσεν. ἥ τε μάχη πρωὶ
[2, 13]	κατέθετο. εἰσὶ δὲ οἷς καὶ	μᾶλλον	ἢ κατὰ λόγον ταῦτα ἐπράσσετο.
[2, 3]	καὶ ὁ μὲν Σίττας ἔτι	μᾶλλον	ἢ πρότερον πρόσω ἤλαυνεν, Ἀρταβάνης
[2, 23]	μεταβολὴν ἐπὶ τὰ χείρω πεποιημένοι	μᾶλλον	ἢ πρότερον τὴν τῶν ἐπιτηδευμάτων
[2, 8]	οὐδενὸς τὸ παράπαν φειδόμενοι ἔτι	μᾶλλον	ἢ πρότερον ὕπερθεν τῶν κειμένων
[2, 6]	μηχαναῖς τισι τοὺς πολεμίους περιελθεῖν	μᾶλλον	ξυνοίσει ἢ ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς
[2, 9]	ἐκέλευον εἰς τὴν ὑπαγωγὴν ἔτι	μᾶλλον	ὁρμᾶν, ὅπως ὅτι τάχιστα σώζοιντο.
[2, 25]	τοὺς πολεμίους οἰόμενοι ἔφευγον ἔτι	μᾶλλον,	οὐδένα ἀνιέντες καιρὸν, θέουσι μὲν
[2, 8]	βολὰς, τῶν δὲ Ῥωμαίων ἔτι	μᾶλλον	πλήθει τε πολλῷ καὶ θορύβῳ
[2, 21]	δὲ Βελισάριον ἐν εὐφημίαις εἶχον,	μᾶλλόν	τε σφίσιν ὁ ἀνὴρ ἐν
[2, 6]	ἀμαθίας οὐδαμῶς ἴσχυσεν, ἀλλ´ ἔτι	μᾶλλον	τὴν διάνοιαν ἢ πρότερον ἤρθη.
[2, 27]	ᾗ μάλιστα ἐπισκήψειε, πολλῷ ἔτι	μᾶλλον	τήν τε ἄσφαλτον καὶ τὸ
[2, 23]	εἰωθότων ὀλίγῳ πλείους, εἶτα ἔτι	μᾶλλον	τὸ κακὸν ᾔρετο, μετὰ δὲ
[2, 25]	ἀμφ´ αὐτὸν ἐγκελευσάμενος πολλῷ ἔτι	μᾶλλον	τοῖς πολεμίοις ἐνέκειτο καὶ Ῥωμαίων
[2, 27]	ἔλαιον περιρραντηρίοις τισὶν ἐπιχέοντες ἔτι	μᾶλλον	τοὺς πολεμίους τοὺς τῷ περιβόλῳ
[2, 5]	ἐρρίπτουν. οἵ τε φύλακες ἔτι	μᾶλλον	ὠθοῦντές τε καὶ βιαζόμενοι ἐξικνεῖσθαι
[2, 19]	περὶ τοῦ στρατεύματος τούτου πυθόμενοι	ἤσχαλλον,	ἔς τε δέος καὶ ὑποψίαν
[2, 28]	τὸ εἰκὸς, ἀποκεκλεισμένοι τὸ λοιπὸν	ἤσχαλλον.	ὧν δὴ ὁ Χοσρόης αἰσθόμενος
[2, 8]	μακρὰν ἐπανήκοντες οὐδὲν ξυμβῆναι φλαῦρον	ἀπήγγελλον.	ἤδη γὰρ Ἀντιοχέας Πέρσαι βιασάμενοι
[2, 26]	περιβόλου γενόμενοι τὰ παρὰ Χοσρόου	ἀπήγγελλον,	θορύβου τε καὶ θρήνων ἡ
[2, 21]	Βελισάριον ἐπανήκοντες τοὺς Χοσρόου λόγους	ἀπήγγελλον,	ὁ δὲ εἰς τὴν Ἔδεσσαν
[2, 25]	κατασκόπους, οἳ δὴ αὐτοῖς ἐπανιόντες	ἀπήγγελλον	τὴν τῶν πολεμίων παράταξιν. οἱ
[2, 7]	τῷ βασιλεῖ τὰ παρόντα σφίσιν	ἐσήγγελλον.	καὶ ὃς τῷ τείχει κλίμακας
[2, 28]	αὐτῶν βασιλεὺς ἑτέρους καταστησάμενος ἔπεμψε	Μάρκελλόν	τε, τὸν ἀδελφιδοῦν τὸν αὑτοῦ
[2, 22]	σωθήσονται ἰσχυρίζοντο, οἳ δὴ διαφθαρήσεσθαι	ἔμελλον	αὐτίκα δὴ μάλα. οὕτως αἰτία
[2, 13]	τὰ θεμέλια τοῦ ἐκτὸς τείχους,	ἔμελλον	δὲ καὶ κατὰ τὴν μεταξὺ
[2, 27]	ἔργου δὲ ἔχεσθαι τὸ λοιπὸν	ἔμελλον.	Διὸ δὴ Ῥωμαῖοι τῶν δένδρων
[2, 8]	οὖσα, ἐφ´ ἧς ἱστάμενοι πολεμεῖν	ἔμελλον)	ἐπενόησαν τάδε. δοκοὺς μακρὰς ἐς
[2, 3]	τῷ Βούζῃ τῇ ὑστεραίᾳ ἐντυχεῖν	ἔμελλον,	ᾔσθοντο ἐς κύκλωσιν πρὸς τοῦ
[2, 23]	δὴ ταῖς ἀκάτοις ἐμβαλλόμενοι σωρηδὸν	ἔμελλον	ὅπη παρατύχοι κομίζεσθαι. τότε καὶ
[2, 30]	τινας ἐνταῦθα μεῖναι, οἳ δὴ	ἔμελλον	τῶν ἐπιτηδείων, οἷς ἂν ἐντύχοιεν,
[2, 30]	καὶ τοὺς τῆς εἰσόδου ἀποπειρωμένους	ἀνέστελλον.	Πέρσαι δὲ οὐδαμοῦ ὑπεχώρουν, ἀλλὰ
[2, 26]	πάλιν τοὺς πρέσβεις παρὰ Χοσρόην	ἀπέστελλον.	οἵπερ ἐπειδὴ ἐν τῷ τῶν
[2, 3]	ἐγκαρσίᾳ. καὶ τὸ μὲν βρέγμα	ὅλον	ἀφείλετο, τοῦ δὲ ὀστέου ὁ
[2, 17]	μὲν τὴν τῶν λίθων ἰσχὺν,	ὅλον	δὲ τὸν πύργον κατασείσασα ἐκ
[2, 17]	τειχομαχεῖν ἔγνω. τό τε στράτευμα	ὅλον	ἐνταῦθα ἐπαγαγὼν ἔργου εἴχετο, καὶ
[2, 29]	ἐξικνεῖτο ἐς τὸ πεπτωκὸς ἐφεξῆς	ὅλον·	καὶ ἀντὶ τοῦ τείχους πολιορκουμένοις
[2, 27]	κατὰ τάχος ἐκέλευε τὸ στράτευμα	ὅλον.	καὶ Ῥωμαῖοι θαρσοῦντες ἐς αὐτοὺς
[2, 20]	οὗ δὴ συλλέξας τὸ στράτευμα	ὅλον	ὅσα ἂν ὁ θεὸς διδῷ
[2, 6]	ὁ Γερμανὸς ἀφικόμενος περιῆλθε τὸν	περίβολον	ἅπαντα κύκλῳ, καὶ αὐτοῦ ἐχυρὰ
[2, 17]	δὲ ὑστεραίᾳ κύκλῳ περιιὼν τὸν	περίβολον,	ἐπεὶ οὐ λίαν ἀξιόμαχον αὐτὸν
[2, 26]	τινὰς ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως	περίβολον	ἔπεμψεν, ὃς δὴ τοῦ ἱπποδρόμου
[2, 17]	δὲ ὑστεραίᾳ διώρυχα ἐπὶ τὸν	περίβολον	ἐπενόουν τρόπῳ τοιῷδε. Πέτρα ἡ
[2, 19]	ἔπεμψε, καὶ τὸν τοῦ φρουρίου	περίβολον	ἐς ἔδαφος καθεῖλε. βασιλεύς τε
[2, 20]	ἀλλὰ Ἄμβρος, αὖθις παρὰ τὸν	περίβολον	ἐς νύκτα ἥκων, δυοῖν ἡμέραιν
[2, 29]	Γουβάζῃ ἐνστρατοπεδευσάμενοι ἀμφὶ τὸν Πέτρας	περίβολον	ἐς πολιορκίαν καθίσταντο. Περσῶν δὲ
[2, 27]	τῶν βαρβάρων οὐδεὶς ἐπὶ τὸν	περίβολον	ἦλθε, τῇ δὲ μετ´ ἐκείνην
[2, 27]	τειχομαχήσων ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως	περίβολον	ἦλθεν. ἔν τε πύλῃ ἑκάστῃ
[2, 17]	δὴ ἔτι μᾶλλον ἀμφὶ τὸν	περίβολον	ἦλθον, ὡς κλίμακας εὐθὺς, ἅτε
[2, 6]	τις ἐνθένδε ἀναβησόμενος ἐπὶ τὸν	περίβολον	ἴοι, ἢ πύργον μέγαν τινὰ
[2, 21]	ἀμυνομένου εἷλε. ταύτης γὰρ τὸν	περίβολον	ὁρῶντες Ῥωμαῖοι σαθρόν τε καὶ
[2, 6]	καὶ ἐνστρατοπεδευσάμενος, ἐπειδὴ τόν τε	περίβολον	ὀχυρὸν ὄντα εἶδε καὶ στρατιωτῶν
[2, 8]	Χοσρόης τε Παῦλον παρὰ τὸν	περίβολον	στείλας τοὺς Ἀντιοχέας χρήματα ᾔτει,
[2, 6]	πολιορκίας μηκυνομένης οὐδὲ ἀρκέσειν τὸν	περίβολον	ταῖς τῶν πολεμίων ἐπιβουλαῖς οἶμαι,
[2, 4]	τοῦ τῆς θαλάσσης ῥοθίου τὸν	περίβολον	ὑπερβάντες, ὃς πρὸς κόλπῳ τῷ
[2, 5]	ὁ δὲ στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ τὸν	περίβολον	ὡς τειχομαχήσων τὸ στράτευμα ἐπῆγεν.
[2, 13]	ταύτῃ οὐδὲ ἄλλου ὁτουοῦν χαλεποῦ	ξύμβολον,	ἀλλὰ σωτηρίας διδοίη. καὶ ὃς
[2, 25]	ἐπίπροσθεν ᾔεσαν, οὔτε τι ἔχοντες	σύμβολον	ἐν σφίσιν αὐτοῖς, ᾗπερ ἐν
[2, 21]	τὴν τοῦ ἵππου μάστιγα ἕκαστος,	ὅπλον	δὲ τῷ μὲν ξίφος ἦν,
[2, 12]	περιβόλου οὐ μακρὰν ἄποθεν ἔπεμψε	Παῦλον,	ἀπειλήσοντα Χαλκιδεῦσι πολιορκίᾳ τὴν πόλιν
[2, 12]	μὲν πόλεως ἀποπειρᾶσθαι οὐδαμῆ ἤθελε,	Παῦλον	δὲ πέμψας χρήματα Ἐδεσσηνοὺς ᾔτει.
[2, 6]	ἔχειν, χρήματα τοὺς Ἱεραπολίτας ᾔτει,	Παῦλον	ἑρμηνέα παρ´ αὐτοὺς πέμψας. ὁ
[2, 8]	οὐ πολλῷ ἄποθεν. Χοσρόης τε	Παῦλον	παρὰ τὸν περίβολον στείλας τοὺς
[2, 7]	χρήματα Χοσρόης τοὺς Βεροιαίους τὸν	Παῦλον	στείλας εὐθὺς ἔπραττεν, οὐχ ὅσα
[2, 8]	ξὺν γέλωτι ἀκόσμῳ ἐτώθαζον· καὶ	Παῦλον	τοῦ περιβόλου ἐγγὺς ἥκοντα παραινοῦντά
[2, 17]	Εὐξείνῳ καλουμένῳ πόντῳ, ἣν δὴ	φαῦλόν	τι χωρίον τὰ πρότερα οὖσαν
[2, 11]	τῇ θήκῃ τὸ τοῦ σταυροῦ	ξύλον	ἐκάλυψε, καὶ τὸ σέλας ἐκ
[2, 11]	τε τὴν θήκην καὶ τὸ	ξύλον	ἐνδεικνύμενος „Ὦ κράτιστε βασιλεῦ“ ἔφη
[2, 11]	γενόμενοι ἐδέοντο τὸ τοῦ σταυροῦ	ξύλον	ἐπιδεῖξαι σφίσιν, ὅπως αὐτὸ ὕστατα
[2, 11]	Θωμᾶς εἶδε, τὸ τοῦ σταυροῦ	ξύλον	ξὺν τῇ θήκῃ ἐξενεγκὼν ἀνέῳγέ
[2, 11]	ἐνταῦθα γενέσθαι. τὸ μὲν γὰρ	ξύλον	ὁ ἱερεὺς φέρων ἐδείκνυεν, ὕπερθεν
[2, 5]	τινὲς δὲ οὐ λίθον, ἀλλὰ	ξύλον	Πέρσας ἐς τὴν πυλίδα φασὶν
[2, 11]	ἐπὶ Ἀπάμειαν ᾔει. ἔστι δὲ	ξύλον	πηχυαῖον ἐν Ἀπαμείᾳ τοῦ σταυροῦ
[2, 11]	ἅπασιν ἔχειν, τουτὶ δὲ τὸ	ξύλον,	σωτήριόν τε ἡμῖν καὶ τίμιόν
[2, 5]	δέχεσθαι μέλλωσι, λίθον τινὰ ἢ	ξύλον	τοῦ τε οὐδοῦ καὶ τῆς
[2, 3]	τὸν σὸν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ,	δοῦλον	ἀπάτῃ τε περιελθεῖν καὶ βασιλείας
[2, 21]	μὲν αὐτὸς τὸν Καίσαρος νικήσει	δοῦλον,	ἡσσηθεὶς δὲ, ἂν οὕτω τύχοι,
[2, 30]	ὕπνον ἐκάθευδον· τόν τε γὰρ	ποταμὸν	ἀπόρευτον ᾤοντο εἶναι καὶ τοὺς
[2, 19]	δὴ παντὶ τῷ στρατῷ Τίγρην	ποταμὸν	διαβαίνωμεν, οὐ δεδιότες μὲν τοὺς
[2, 19]	ἡ ἅλωσις, καὶ ὅσα Τίγρην	ποταμὸν	διαβὰν τὸ ξὺν τῷ Ἀρέθᾳ
[2, 21]	δὲ Ἀρμενίων τινῶν ἄρχοντα, τὸν	ποταμὸν	διαβάντας ξὺν ἱππεῦσι χιλίοις περιιέναι
[2, 19]	οὖν ἀμφὶ τὸν Ἀρέθαν Τίγρην	ποταμὸν	διαβάντες ἐν Ἀσσυρίοις ἐγένοντο. οὗ
[2, 19]	οἱ τῶν στρατιωτῶν μαχιμώτατοι Τίγρην	ποταμὸν	διαβάντες, ἡμέραν οὐκ οἶδα ὁπόστην
[2, 29]	οὖν ἐπηγάγοντο Χοσρόην Λαζοὶ Βόαν	ποταμὸν	διαβάντες τόν τε Φᾶσιν ἐν
[2, 21]	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ τὸν Εὐφράτην	ποταμὸν	διαβὰς παρὰ Χοσρόην εὐθὺς ἔπεμψεν.
[2, 12]	ἐληλύθει ποιήσασθαι, ἀλλ´ Εὐφράτην τε	ποταμὸν	διαβῆναι καὶ χρήματα ὅτι πλεῖστα
[2, 5]	δὴ ἐχυροῦ ἀποπειρᾶσθαι οὔτε διαβαίνειν	ποταμὸν	Εὐφράτην διανοούμενος, ἀλλ´ ἐπὶ Σύρους
[2, 21]	γέφυραν σὺν πολλῷ τάχει πηξάμενος	ποταμὸν	Εὐφράτην ἐκ τοῦ αἰφνιδίου διέβη
[2, 20]	ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλε,	ποταμὸν	Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ ἔχων. Κάνδιδος
[2, 19]	Βελισάριον οὐκέτι ἦλθον, ἔχοντες δὲ	ποταμὸν	Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ οὕτω δὴ
[2, 6]	καὶ τὰ μὲν ἄχρι ἐς	ποταμὸν	Εὐφράτην ἐς τὸ Βελισαρίου ἀπολιπὼν
[2, 30]	στρατῷ ἐπιστείλας, ἐπὶ Φᾶσιν τε	ποταμὸν	ἤλαυνε· καί οἱ Ῥωμαῖοι ξύμπαντες
[2, 4]	μὲν εὐθὺς στράτευμα Οὐννικὸν, διαβάντες	ποταμὸν	Ἴστρον, ξυμπάσῃ Εὐρώπῃ ἐπέσκηψαν, γεγονὸς
[2, 8]	καθεωρῶντο) δρόμῳ μὲν παρὰ {τὸν}	ποταμὸν	Ὀρόντην ἐλθεῖν, φοβουμένας δὲ μή
[2, 30]	Μήδων στρατῷ ἤμειψε, πρόσω ἐχώρει,	ποταμὸν	Φᾶσιν ἐν δεξιᾷ ἔχων· διὰ
[2, 30]	τῶν Λαζικῆς ἐσχάτων ἦλθον, παρὰ	ποταμὸν	Φᾶσιν ἐστρατοπεδεύσαντο ἅπαντες, ἔνθεν τε
[2, 30]	ἐπίπροσθεν ᾔει, ἐν ἀριστερᾷ ἔχων	ποταμὸν	Φᾶσιν, ἕως ἐς χῶρον ἀφίκετο
[2, 29]	καὶ πόνῳ πολλῷ διαπορθμεύεσθαι ἀναγκάζωνται	ποταμὸν	Φᾶσιν, οὐ βουλόμενοι δὲ τὰ
[2, 26]	εἰρήνην, ἢ τὰ ἐς τὸν	πόλεμον	ἄγοντα. τῶν δὲ τὴν εἰρήνην
[2, 4]	μέτρον τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ τὸν	πόλεμον	ἀπολουμένων καὶ τίς ἂν εἴη
[2, 26]	πρὸ τῆς ἀγωνίας ἔνδηλον εἶναι.	πόλεμον	γὰρ τοῖς αὐτὸν διαφέρουσιν ἐπὶ
[2, 4]	ἡ τῶν πραγμάτων νενόμικε φύσις.	πόλεμον	δὲ κατὰ γνώμην διαθεμένοις αὖθις
[2, 6]	δὲ ἀπὸ τοῦ τείχους τὸν	πόλεμον	διενέγκωμεν, ἡμᾶς μὲν τὰ ἐπιτήδεια
[2, 6]	δοκοίη, ἢ τὰ ἐς τὸν	πόλεμον	ἐκ συνθήκης, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 4]	εἰρήνην μὲν γὰρ καταλύσασιν ἐς	πόλεμον	ἰέναι οὐδὲν πρᾶγμά ἐστιν, ἐπεὶ
[2, 3]	τὰ μὲν πρῶτα ἐς τὸν	πόλεμον	ὀκνηρῶς ᾔει, τιθασσεύειν μέντοι καὶ
[2, 28]	Ἀλαμούνδαρος οἱ τῶν Σαρακηνῶν ἄρχοντες	πόλεμον	πρὸς ἀλλήλους κατὰ μόνας διέφερον,
[2, 29]	δὲ (ἦν γάρ τις νεανίας	πόλεμόν	τε διενεγκεῖν Μηδικὸν οὐδαμῆ ἀξιόχρεως)
[2, 24]	χωρίον Ἀδαρβιγάνων ἥκων πρὸς βορρᾶν	ἄνεμον,	ἔνθεν διενοεῖτο ἐς τὴν Ῥωμαίων
[2, 5]	διέχουσα, κειμένη δὲ αὐτῆς πρὸς	ἄνεμον	νότον ἐν τῷ βαρβαρικῷ καλουμένῳ
[2, 29]	Πέτρας πόλεως ἰόντι εὐθὺς πρὸς	ἄνεμον	νότον οἱ Ῥωμαίων ὅροι ἐκδέχονται,
[2, 1]	Παλμύρας δὲ πόλεως πρὸς νότον	ἄνεμον	τέτραπται, δένδρον μὲν ἤ τι
[2, 11]	φιλοτιμίᾳ πολλῇ χρώμενος τόν τε	δῆμον	ἐς τὸ ἱπποδρόμιον ἀναβαίνειν ἐκέλευε
[2, 17]	πολέμιον οὔτε καθεωρᾶτο οὔτ´ ἠκούετο,	ἔρημον	ἀνδρῶν εἶναι τὴν πόλιν, Ῥωμαίων
[2, 29]	ἐς ἡμέρας ὁδὸν εὐζώνῳ ἀνδρὶ,	ἔρημον	δὲ ξυμβαίνει ἀνθρώπων τὴν χώραν
[2, 5]	ἀοίκητόν τε καὶ πάντων ἀγαθῶν	ἔρημον	οὖσαν, δείσας μή τίς οἱ
[2, 29]	καὶ Ἰβηρίαν οὕτω καταστήσεσθαι ἀνδρῶν	ἔρημον	ὡς μηδὲ Πέρσαις ἐνθένδε τὸ
[2, 22]	δὴ ἐς τῶν τεθνηξομένων τὸν	ἀριθμὸν	ἀνάγραπτοι εἶεν. τοῖς δὲ πλείστοις
[2, 19]	ἐλάσσους αὐτῶν παρὰ πολὺ τὸν	ἀριθμὸν	εἶναι. τούτων δὲ τοιούτων ὄντων,
[2, 4]	μεταξὺ Σηστοῦ τε καὶ Ἀβύδου	πορθμὸν,	ληισάμενοί τε τὰ ἐπὶ τῆς
[2, 6]	τι ἐν τῷ Ῥωμαίων στρατῷ	δόκιμον	ἦν, ἀπιὼν ᾤχετο. καὶ ὅποι
[2, 24]	καὶ χρόνου τριβέντος συχνοῦ τὸν	λοιμὸν	ἐπισκῆψαι Πέρσαις ξυνέπεσε. διὸ δὴ
[2, 30]	οὐδαμῆ ταύτῃ ἐπιμιγνύμενος. ὕδωρ ἀμέλει	πότιμον	τοῖς ἐκείνῃ ναυτιλλομένοις ὑδρεύεσθαι πάρεστιν
[2, 9]	τε Περσῶν γέγονε (Ζάμου τὸν	ὀφθαλμὸν	τοῦ δαιμονίου πηρώσαντος, ὅσπερ τῷ
[2, 1]	ἑταιρίζεσθαι Ἀλαμούνδαρον ἐν σπονδαῖς ἐνεχείρησε.	Σοῦμμον	γὰρ ἔναγχος ἐπὶ διαίτῃ δῆθεν
[2, 18]	γὰρ τοῖς ἐναντίοις πολύν τινα	δρόμον	ἢ ἀναμιχθέντες εἴσω πυλῶν, ὡς
[2, 9]	ἦν τοῦτον δὴ τὸν βίαιον	δρόμον,	τὸν οἰκεῖον κἀνταῦθα ἐνδέδεικται τρόπον.
[2, 12]	μὲν οὖν Αὔγουστος ἐς τὸν	ἱππόδρομον	ἀναβὰς ἐκάθητο ᾗπερ εἰώθει, Αὔγαρος
[2, 22]	διήλλασσε τῆς προτέρας χροιᾶς οὔτε	θερμὸν	ἦν, ἅτε πυρετοῦ ἐπιπεσόντος, οὐ
[2, 10]	ἐπέτειον ἐς τὸν πάντα αἰῶνα	δασμὸν	μηδὲν αὐτοὺς ἐργάσασθαι περαιτέρω κακὸν,
[2, 26]	λίθων μεταξὺ ἐς ἀεὶ ἐμβαλλόμενος	ἔνδεσμον	ἐποιεῖτο τοῦ ἔργου, ὅπως μὴ
[2, 22]	ταύτῃ τῇ νόσῳ ἐς ἀνθρώπου	λογισμὸν	φέρουσα· πᾶσι γάρ τις ἀλόγιστος
[2, 13]	αἵ τε γὰρ ἑταῖραι τὸν	κόσμον	ἀφελοῦσαι, ὅσος αὐταῖς ἐν τῷ
[2, 25]	δὲ ἐχυρὸν τῇ κώμῃ ταύτῃ	ὁμώνυμον	ἐν τῷ κρημνώδει ἐστίν. ὁ
[2, 25]	δεξιὸν εἶχε, Βαλεριανὸς δὲ τὸ	εὐώνυμον,	εἰς δὲ τὸ μέσον οἱ
[2, 5]	χώραν τὴν μεταξὺ ποταμοῦ ἑκατέρου	ἀπολαμβάνον	τρίγωνον ἐνταῦθα ἀμφὶ τὸ Κιρκήσιον
[2, 3]	περισκοπεῖ καὶ τοὺς ὑπὲρ τὸν	ὠκεανὸν	διερευνᾶται μυχοὺς, ἄλλην αὑτῷ τινα
[2, 25]	γέγονε. πολλοί τε γὰρ αὐτῶν	ἔθανον	καὶ πλείους ἔτι ὑπὸ τοῖς
[2, 23]	πάσῃ τὴν ἐπιείκειαν ἐπὶ καιροῦ	μετεμάνθανον.	ταῦτά τοι, ἐπειδὴ τάχιστα τῆς
[2, 19]	ἦσαν, δορυφόρους αὐτοῖς ἐπιστήσας δύο,	Τραϊανόν	τε καὶ Ἰωάννην τὸν Φαγᾶν
[2, 7]	Ἰωάννην τε τὸν Ῥουφίνου καὶ	Ἰουλιανὸν	τὸν τῶν ἀπορρήτων γραμματέα πρέσβεις
[2, 30]	ἐν τῇ πόλει γενόμενοι βασιλέα	Ἰουστινιανὸν	ἀνεβόων καλλίνικον. ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν
[2, 10]	μὲν τὰς αἰτίας οὐκ ἐς	Ἰουστινιανὸν	ἀνέφερον, ἀλλ´ ἐς τῶν ὑπουργηκότων
[2, 2]	σπουδῇ εἶχε. φθόνῳ γὰρ ἐς	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα ἐχόμενος λογίζεσθαι ὡς ἥκιστα
[2, 8]	τοὺς πολεμίους ἐπαιάνιζόν τε καὶ	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα καλλίνικον, ἅτε νενικηκότες, ἀνέκραγον.
[2, 10]	νικῴη δικαίως. καίτοι ἡμεῖς ἐξεπιστάμεθα	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα μηδεπώποτε τῆς εἰρήνης ἀπ´
[2, 3]	ὁ τὸ Φαράγγιον Ῥωμαίοις ἐνδοὺς,	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα πείθει, ἔτι τοῦ πολέμου
[2, 28]	ἔδωκε, δι´ ὧν ὁ Χοσρόης	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα σημῆναι ἠξίου εἴ οἱ
[2, 29]	ἀνεχώρησε. Γουβάζης δὲ ἀνενεγκὼν ἐς	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα τὰ παρόντα σφίσι τῶν
[2, 11]	ἐπεὶ δὲ ἠκηκόει πολλῷ πρότερον	Ἰουστινιανὸν	βασιλέα χρώματος τοῦ Βενέτου, ὃ
[2, 9]	τὸν τῶν γεγονότων κακῶν αἴτιον.	Ἰουστινιανὸν	δὲ τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα παραδηλοῦν
[2, 24]	δὲ τοὺς λόγους ἐς βασιλέα	Ἰουστινιανὸν,	οὕσπερ ἠκηκόει, ἀνήνεγκεν. οἷς δὴ
[2, 15]	Λαζῶν πράγματα. οὗτος καὶ βασιλέα	Ἰουστινιανὸν	πόλιν ἀνέπεισεν ἐπιθαλασσίαν, Πέτραν ὄνομα,
[2, 29]	μὲν οὖν ἀνενεγκὼν ἐς βασιλέα	Ἰουστινιανὸν	τὰ ξυγκείμενα τοῖς τε βαρβάροις
[2, 26]	τῷ Χοσρόῃ τούτῳ οὐ πρὸς	Ἰουστινιανὸν	τὸν Ῥωμαίων βασιλέα πεποίηται, οὐ
[2, 20]	βεβουλῆσθαι Σουρηνοὺς ῥύεσθαι, βασιλέα δὲ	Ἰουστινιανὸν	ὑπὲρ τούτων πολλὰ ἱκετεύσας ἀνόνητος
[2, 24]	οἵ τε ἀμφὶ Μαρτῖνον καὶ	Βαλεριανὸν	ἔμαθον, τῇ ἐσβολῇ κατὰ τάχος
[2, 14]	αὐτῷ ἥκοντας, ὧν δὴ ἕνα	Βαλεριανὸν	ἡγεῖσθαι τῶν ἐν Ἀρμενίοις καταλόγων
[2, 24]	Χριστιανῶν ἱερέα βασιλέως ἐπαγγείλαντος παρὰ	Βαλεριανὸν	τὸν ἐν Ἀρμενίοις στρατηγὸν ἔπεμψεν,
[2, 28]	τὸν αὑτοῦ ἄρτι γενειάσκοντα, καὶ	Κωνσταντιανὸν,	ὃς δὴ ὀλίγῳ πρότερον ἅμα
[2, 28]	παρὰ Χοσρόην ἐπὶ τῇ ξυμβάσει	Κωνσταντιανόν	τε καὶ Σέργιον ἔπεμψεν. οἱ
[2, 24]	ἐκ Βυζαντίου παρὰ Χοσρόην ἀπήγγελλε	Κωνσταντιανόν	τε καὶ Σέργιον πρέσβεις ἐς
[2, 23]	οὔτε καταψαλλόμενοι ᾗπερ εἰώθει, ἀλλ´	ἱκανὸν	ἦν, εἰ φέρων τις ἐπὶ
[2, 6]	Ἰουστινιανὸς πυθόμενος τὴν Περσῶν ἔφοδον	Γερμανὸν	μὲν εὐθὺς τὸν ἀνεψιὸν τὸν
[2, 30]	σπουδῇ ἐποιεῖτο· ἐπεὶ δὲ οὔτε	τίτανον	ἐν τῷ παραυτίκα οὔτε τι
[2, 26]	σὺν θορύβῳ πολλῷ ἔπεμπον καὶ	Στέφανον	σὺν αὐτοῖς, ἔν γε τοῖς
[2, 8]	οἳ δὴ ἐνταῦθά πη παρεσκευασμένοι	ἐτύγχανον,	ἐπὶ τὰς πύλας ἀπήλαυνον, Βούζην
[2, 3]	καὶ ἀνήκοοι τὸ παράπαν Ῥωμαῖοι	ἐτύγχανον	ὄντες; ἀλλὰ καὶ Ὁμηρίτας τε
[2, 9]	ἀπεχώρησεν, οὗ καὶ πρότερον διεσκηνημένοι	ἐτύγχανον.	~Τούτου τοῦ πάθους χρόνῳ τινὶ
[2, 11]	αὐτοῦ ἀναβάντα τὴν παῖδα οὖσαν	παρθένον	βιάζεσθαι. ὁ δὲ ταῦτα ἀκούσας
[2, 17]	ᾗπερ εἰώθει, ἀλλὰ τρόπῳ ἑτέρῳ.	κενὸν	γὰρ τὸ ἐν μέσῳ τῆς
[2, 11]	ἐνθένδε λίτρας οὐδέν τι ἄλλο	λυμηνάμενον	ἀπελαύνειν ὀπίσω. ἔνδηλος δὲ ἦν
[2, 20]	ἀκούομεν „εἶναι, χωρίῳ μὲν οὐδενὶ	λυμηνάμενον,	ὁδῷ δὲ ἀεὶ „ἐπίπροσθεν ἰόντα.
[2, 11]	πρέσβεις, ἐφ´ ᾧ μέντοι αὐτὸν	θεασάμενόν	τε τὴν πόλιν καὶ ἀργύρου
[2, 22]	οὔτε φύσεώς τινος οὔτε ἡλικίας	φεισάμενον.	εἴτε γὰρ χωρίων ἐνοικήσει εἴτε
[2, 19]	ἅπαντα ἐκέλευε τὰ ἐν ποσὶ	ληισάμενον	οὕτω τε ἐς τὸ στρατόπεδον
[2, 11]	τὴν πόλιν καὶ ἀργύρου χιλίας	κομισάμενον	ἐνθένδε λίτρας οὐδέν τι ἄλλο
[2, 21]	ἐπὶ χώρας ἀεὶ τῆς αὐτῆς	ἔμενον,	ἀλλὰ διεστηκότες τε ἀπ´ ἀλλήλων
[2, 7]	οἳ δὴ ἐς Ἀντιόχειαν ἀφικόμενοι	ἔμενον.	Ἰουλιανός τε, τῶν πρέσβεων ἅτερος,
[2, 5]	Πέρσαι τὸν ἐπίσκοπον ἀσπασάμενοι ἐκτὸς	ἔμενον,	οἱ δὲ Σουρηνοὶ περιχαρῆ γεγονότα
[2, 8]	κατέβησαν, οὐδαμῆ ἔφευγον, ἀλλ´ αὐτοῦ	ἔμενον,	οἱ δὲ στρατιῶται ξύν τε
[2, 25]	αὐτοὺς ἐς ὀλίγον ξυναγαγόντες ἡσυχῆ	ἔμενον,	περισκοπούμενοι τῶν ἐναντίων τὴν δύναμιν,
[2, 27]	τε τὴν νύκτα ἐκείνην ἡσυχῆ	ἔμενον,	Πέρσαι μὲν περί τε τοῖς
[2, 18]	τε καὶ ξὺν αὐτῷ στρατοπεδευσάμενοι	ἔμενον.	Πέτρος δὲ Ἰωάννην ἑταιρισάμενος, ὃς
[2, 29]	τε καὶ ἀπορίαν ἐμπεπτωκότες ἡσυχῆ	ἔμενον,	Ῥωμαῖοι δὲ ἀμφὶ τὸ τεῖχος
[2, 23]	ἰδιωτῶν λόγῳ ἅπαντες ἀμπεχόμενοι ἡσυχῆ	ἔμενον.	τὰ μὲν οὖν ἀμφὶ τῷ
[2, 24]	τε γάρ οἱ παῖδα τυραννίδι	ἐπιθέμενον	ἐπαναστῆναι καὶ αὐτὸν ὁμοῦ ξὺν
[2, 26]	πείθειν τῆς πρὸς Χοσρόην φιλονεικίας	ἀφέμενον	τὴν εἰρήνην ποτὲ πρὸς αὐτὸν
[2, 28]	τὴν πρεσβείαν, ὥσπερ μοι εἴρηται,	πεποιημένον.	ἢν γάρ τις τάς τε
[2, 25]	περισκοπούμενοι τῶν ἐναντίων τὴν δύναμιν,	προειρημένον	αὐτοῖς πρὸς Ναβέδου χειρῶν μὲν
[2, 10]	ἐλείφθησαν δὲ καὶ ἀμφὶ τὸ	λεγόμενον	Κεραταῖον οἰκίαι πολλαὶ, οὐκ ἐκ
[2, 11]	ἐς χῶρον κρημνώδη ἀμφὶ τὸν	λεγόμενον	Τρητὸν ἦλθε ξὺν ἑτέροις τισὶν,
[2, 23]	ξύμπαν εἰπεῖν, χλαμύδα οὐκ ἦν	ἐνδιδυσκόμενόν	τινα ἐν Βυζαντίῳ τὸ παράπαν
[2, 26]	τοῦ ἔργου, ὅπως μὴ ὑψηλὸν	γενόμενον	ἀσθενὲς εἴη. Πέτρος δὲ ὁ
[2, 29]	καὶ ἀντὶ τοῦ τείχους πολιορκουμένοις	γενόμενον	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ οὐδέν τι
[2, 15]	Περσῶν ἀρχῇ βασιλείαν ἀρχαιοτάτην προσθήσετε,	μηκυνόμενόν	τε ἀπ´ αὐτῆς ἕξετε τὸ
[2, 6]	ὁ Βούζης ἅπαντα τὸν στρατὸν	ἑπόμενον	ἔχων τὰ μὲν πρῶτα ἐπὶ
[2, 21]	αὐτοῦ καθελόντες, οὔπω δὲ τὸ	λειπόμενον	τοῦτο δειμάμενοι, ἐπειδὴ τοὺς πολεμίους
[2, 5]	ὁρῶντες ξὺν τιμῇ τε πολλῇ	προπεμπόμενον	πρὸς τῶν πολεμίων, ἀφροντιστήσαντες δυσκόλων
[2, 10]	Ῥωμαίων λαβόντα, πέντε δὲ ἄλλων	φερόμενον	ἐπέτειον ἐς τὸν πάντα αἰῶνα
[2, 24]	τὸν ἐν Ἀρμενίοις στρατηγὸν ἔπεμψεν,	αἰτιασόμενόν	τε τὴν τῶν πρέσβεων βραδυτῆτα
[2, 19]	καὶ τῶν ἀπορρήτων αὐτῷ κοινωνοῦντα,	ἀποπειρασόμενον	τῶν {ἐν} ταύτῃ ἀνθρώπων, εἴ
[2, 2]	τῆς Ἑλληνίδος φωνῆς ἑρμηνέα σφίσιν	ἐσόμενον,	ἅπαντάς τε Ῥωμαίους λαθόντες ἐς
[2, 6]	γὰρ αὐτοῖς ἐτύγχανε τότε) Χοσρόου	δεησόμενον	πέμπουσιν, ὃς δὴ ἐνθένδε σταλεὶς
[2, 5]	ἡμέρᾳ τὸν τῆς πόλεως ἐπίσκοπον	δεησόμενόν	τε καὶ τὸ χωρίον ἐξαιτησόμενον
[2, 5]	δεησόμενόν τε καὶ τὸ χωρίον	ἐξαιτησόμενον	ἔπεμψαν, ὃς τῶν ὑπηρετῶν τινας
[2, 11]	νεανίαν πεζόν τε καὶ μόνον	κρυπτόμενον	ἐνταῦθα ἰδὼν ἐδίωκε τῶν ἑτέρων
[2, 9]	δόκησίν τε ὡς εἴη δεδακρυμένος	παρεχόμενον	τοῖς τότε παροῦσιν ἄλλοις τε
[2, 26]	ἀπαλλάσσεσθαι ἐς τὰ Περσῶν ἤθη,	ὑποσχόμενον	πρέσβεις τε παρ´ αὐτὸν οὐκ
[2, 21]	τὸν στρατηγὸν ὁποῖός ποτε εἴη	κατασκεψόμενον,	τῷ δὲ λόγῳ μεμψόμενον, ὅτι
[2, 21]	εἴη κατασκεψόμενον, τῷ δὲ λόγῳ	μεμψόμενον,	ὅτι δὴ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς τοὺς
[2, 10]	τῇ ὁμολογίᾳ παρὰ τῶν πρέσβεων	κεκομισμένον	τὴν ἀποπορείαν παντὶ τῷ στρατῷ
[2, 9]	τὸ πλῆθος, αἵματί τε πολλῷ	βεβαπτισμένον	τὸ τρόπαιον, οὐδεμία τῆς ἀπὸ
[2, 26]	ἐργαζομένων ἐτίθεντο (οὕτω γὰρ τὸ	ποιούμενον	τῇ Λατίνων φωνῇ ἐκάλουν Ῥωμαῖοι)
[2, 19]	τε καὶ Ἰωάννην τὸν Φαγᾶν	καλούμενον,	ἄμφω ἀγαθοὺς τὰ πολέμια. καὶ
[2, 29]	ἐνταῦθά ἐστι, τό τε Ῥιζαῖον	καλούμενον	καὶ Ἀθῆναι ἄλλα τε ἄττα
[2, 15]	ἐν Πέτρᾳ ξυστησάμενος τὸ δὴ	καλούμενον	μονοπώλιον αὐτὸς κάπηλός τε καὶ
[2, 29]	γεγενημένος ἄχρι ἐς τὸν Εὔξεινον	καλούμενον	πόντον, οὗ δή οἱ καὶ
[2, 25]	οἱ βάρβαροι ἐς τὸ φρούριον	ἀνέβαινον	δρόμῳ, ἔνθα δὴ ἀλλήλους ἔργα
[2, 8]	ἐπὶ τὸ τεῖχος οὐδενὶ πόνῳ	ἀνέβαινον.	ἔν τε ταῖς ἐπάλξεσι κατὰ
[2, 27]	τὰς κλίμακας τῷ τείχει ἐρείσαντες	ἀνέβαινον	ἤδη. τῶν δέ τις ἀγροίκων
[2, 27]	καὶ παιδαρίοις ἐπὶ τὸ τεῖχος	ἀνέβαινον.	οἱ μὲν οὖν ἐν ἡλικίᾳ
[2, 23]	ἐς τοὺς πύργους τοῦ περιβόλου	ἀνέβαινον,	ὃς ἐν Συκαῖς ἐστί· τάς
[2, 12]	ἐδύνατο, εἰς τὰ πάτρια ἤθη	ἀνέβαινον.	τότε δὴ φιλοτιμία τις Χοσρόην
[2, 3]	οὔτε τῇ φύσει τῶν πραγμάτων	ξυμβαῖνον	οὔτε λόγῳ ῥᾴδιον ἑρμηνεύεσθαι. οὐ
[2, 5]	μάγοι ξυμβαλόντες ἁλώσεσθαι τὸ χωρίον	ἀπέφαινον.	ὁ δὲ στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ τὸν
[2, 15]	μὲν οὐδὲν πρὸς Ῥωμαίων πεπονθότες	δεινὸν,	ἀλλ´ ἀγνωμοσύνῃ ἐχόμενοι κεχωρήκαμεν εἰς
[2, 22]	διελόντες τῶν βουβώνων τινὰς ἄνθρακος	δεινόν	τι χρῆμα ἐμπεφυκὸς εὗρον. ἔθνησκον
[2, 11]	ἐμνήσθην, ἐκέλευεν. οἱ δὲ τοῦτον	ἐκεῖνον	εἶναι ἡγούμενοι ξὺν ταῖς ἀμφ´
[2, 12]	ὠδύρετο. ὑπὸ δὲ τὸν χρόνον	ἐκεῖνον	Ἰησοῦς ὁ τοῦ θεοῦ παῖς
[2, 2]	καιρῶν ἀκμὴ ἐπανιέναι οὐδαμῶς πέφυκεν.	ἄμεινον	δὲ προτερήσαντα ἐν τῷ ἀσφαλεῖ
[2, 30]	τε ἦσαν, λογισάμενος εὕρισκε σφίσιν	ἄμεινον	εἶναι τὸ μὲν πλέον τοῦ
[2, 16]	νῦν δὲ τῶν πραγμάτων ἡμῖν	ἄμεινον	ἢ κατ´ ἐλπίδας κεχωρηκότων πάρεστι
[2, 20]	τοῦ σεσῶσθαι ἀμαχητὶ τῷ παντὶ	ἄμεινον.	οὐ γὰρ ἂν σωτηρία τοῦτό
[2, 29]	ναυσίπορος γεγενημένος ἄχρι ἐς τὸν	Εὔξεινον	καλούμενον πόντον, οὗ δή οἱ
[2, 25]	πλῆθος πολλούς τε ἄλλους εὐπετῶς	ἔκτεινον	καὶ διαφερόντως Ἐρούλους, οἳ ξὺν
[2, 8]	τοὺς ἐν ποσὶν ἅπαντας ἡβηδὸν	ἔκτεινον.	τότε φασὶ γυναῖκας τῶν ἐν〉
[2, 7]	καρτερῶς ἀμυνόμενοι τῶν πολεμίων τινὰς	ἔκτεινον,	τῷ δὲ Χοσρόῃ εὐτύχημα μέγα
[2, 17]	δὲ Ῥωμαῖοι τάς τε πύλας	ἀνέκλινον	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου καὶ ἀπροσδόκητοι
[2, 5]	ἐπαγόμενος, ὄρνις τε φέροντας καὶ	οἶνον	καὶ καθαροὺς ἄρτους, παρὰ Χοσρόην
[2, 13]	τηνικαῦτα παρὰ τὸν Καβάδην ἐλθὼν	οἶνόν	τε ἤνεγκε καὶ ἰσχάδας καὶ
[2, 3]	τὰς διαβοήτους σπονδὰς, ἃς δὴ	κοινόν	τινα ὄλεθρον καλῶν τις, οἰόμεθα,
[2, 11]	τὰς αὐτὰς ἁματροχιὰς ὁ τὸ	πράσινον	ἀμπεχόμενος χρῶμα. ὅπερ ἐξεπίτηδες ὁ
[2, 11]	τε Χοσρόης καὶ μέρος τὸ	πράσινον	ἔδοξεν. ἐνταῦθα τῶν τις Ἀπαμέων
[2, 26]	ἤδη, τῆς μὲν οἰκοδομίας ἀπέστησαν,	Μαρτῖνον	δὲ πείθουσι τὰ ἀμφὶ τῇ
[2, 27]	ἑρμηνεὺς παρὰ τὸ τεῖχος ἥκων	Μαρτῖνον	ἐκάλει, ἐφ´ ᾧ τὰ ἐς
[2, 26]	λόγους ἦλθεν. οἱ δὲ τὸν	Μαρτῖνον	ἐξαπατῶντες εἰρηναῖα μὲν σφῶν τὸν
[2, 25]	δὲ τὸ μέσον οἱ ἀμφὶ	Μαρτῖνον	ἐτάσσοντο. γενόμενοι δὲ ἄγχιστά πη
[2, 24]	τε ταῦτα οἵ τε ἀμφὶ	Μαρτῖνον	καὶ Βαλεριανὸν ἔμαθον, τῇ ἐσβολῇ
[2, 27]	πολλῷ ὑπεραίρων ἐπὶ μέγα ἐπῆρτο,	Μαρτῖνον	μὲν ἀπεπέμψαντο διαρρήδην ἀπειπόντες τὴν
[2, 27]	γὰρ σφίσι κακῶς τοῦ σώματος	Μαρτῖνον	τὸν στρατηγὸν ἔχειν. Εἶναί τε
[2, 17]	εἴη, τείχη μακρὰ παρὰ τὸν	κρημνὸν	ἑκάτερον τῆς εἰσόδου ἐπὶ πλεῖστον
[2, 27]	δὴ Ῥωμαῖοι ὑπαντιάσαντες οὐ στρατιῶται	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἀγροῖκοι καὶ τοῦ
[2, 19]	τε αὕτη οὐ Ῥωμαίων κεκράτηκε	μόνον,	ἀλλὰ καὶ βαρβάρων ἁπάντων. ταύτην
[2, 8]	ἠμύνοντο δυνάμει πάσῃ, οὐ στρατιῶται	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τοῦ δήμου εὐτολμότατοι
[2, 7]	ὅσα πρὸς τῶν Ἱεραπολιτῶν ἔλαβε	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τούτων διπλάσια, ἐπεὶ
[2, 9]	ἢν τὸ δόξαν αὐτῇ περαίνοιτο	μόνον.	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὅπη τῷ
[2, 10]	ἔσται, σὺ δὲ τοῦτο κερδανεῖς	μόνον,	ἀνήκεστα ἔργα τοὺς ἄρτι σοι
[2, 3]	μετελθεῖν ὑμᾶς ἐγκεχείρηκεν, ἐπεὶ καὶ	μόνον	ἀπολέλειπται αὐτῷ ἐς ἀγῶνα τὸ
[2, 11]	ἐπίσκοπον ἐκέλευε δοῦναι οὐ χίλια	μόνον	ἀργύρου σταθμὰ οὐδὲ τούτων δεκαπλάσια,
[2, 22]	ὕστερον βουβὼν ἐπῆρτο, οὐκ ἐνταῦθα	μόνον,	ἔνθα καὶ τὸ τοῦ σώματος
[2, 3]	δὲ αὐτὸν πείθειν οὐκ εἶχε,	μόνον	ἐνταῦθα καταλιπὼν ξὺν τοῖς ἄλλοις
[2, 26]	τὸν θεὸν ὅνπερ Χριστιανοὶ σέβονται	μόνον.	ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ
[2, 3]	ἀπήλαυνε. Βούζης τε τὸν Ἰωάννην	μόνον	εὑρὼν ἔκτεινε, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ
[2, 7]	τὸν περὶ ψυχῆς ἀγῶνα καθίστανται	μόνον,	κρείσσους, οἶμαι, γεγενημένοι ἤ σοί
[2, 11]	Ἀντιοχέων νεανίαν πεζόν τε καὶ	μόνον	κρυπτόμενον ἐνταῦθα ἰδὼν ἐδίωκε τῶν
[2, 11]	τὴν Ἀπάμειαν τοῦδε ἕνεκα στέλλοιτο	μόνον,	ὅπως δή τινος σκήψεως οὐκ
[2, 13]	τῆς πόλεως ἔγνω. ταύτῃ γὰρ	μόνον	ὀρύσσεσθαι ἡ γῆ οἵα τέ
[2, 10]	τὰ χρήματα ἐν τῷ παραυτίκα	μόνον	παρεχομένους τὴν εἰρήνην ἐθέλειν ἐς
[2, 15]	γὰρ ἡμετέρῳ βασιλεῖ τὸ σχῆμα	μόνον	τῆς βασιλείας ἀπολιπόντες αὐτοὶ τὴν
[2, 27]	ἐς ὄψιν ἐλθόντες πρὸς τὸν	πόνον	ἀντέχειν οὐκέτι ἔφασκον οἷοί τε
[2, 5]	καὶ αὐτοὺς τοῖς ἐπιθεῖναι βουλομένοις	χρόνον	δή τινα ἐμποδὼν ἵστασθαι· οὐκ
[2, 12]	παρούσας ὠδύρετο. ὑπὸ δὲ τὸν	χρόνον	ἐκεῖνον Ἰησοῦς ὁ τοῦ θεοῦ
[2, 11]	ὁμολογεῖται, κατὰ δὴ τὸν παλαιὸν	χρόνον	ἐνταῦθα πρὸς Σύρου ἀνδρὸς κομισθὲν
[2, 12]	συχνὸν δὲ τῇ ὑγιείᾳ ἐπιβιοὺς	χρόνον	ἐτελεύτησεν· ὅστις δὲ διεδέξατο τὴν
[2, 28]	ᾧ οἱ ξυνδιατρίψει τακτόν τινα	χρόνον.	ἐτύγχανε γὰρ ὁ ἰατρὸς οὗτος
[2, 29]	τε ἀεὶ καὶ τρίβων τὸν	χρόνον	ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα μὲν οὖν
[2, 14]	αἰχμαλώτους ἐσίτιζεν ἐς πάντα τὸν	χρόνον,	καὶ βασιλικοὺς καλεῖσθαι ἠξίου, ὥστε
[2, 27]	τοῦ τείχους ἐς διαρκῆ θερμήναντες	χρόνον	καὶ ζέον ὑπεράγαν τὸ ἔλαιον
[2, 22]	ῥητοῖς γὰρ ἐδόκει χωρεῖν καὶ	χρόνον	τακτὸν ἐν χώρᾳ ἑκάστῃ διατριβὴν
[2, 29]	καρτερώτατα ἐκ τοῦ περιβόλου ἀμυνομένων,	χρόνον	τῇ προσεδρείᾳ πολὺν τετρίφθαι ξυνέβη,
[2, 8]	ταῖς ἐπάλξεσι κατὰ τάχος γενόμενοι	χρόνον	τινὰ καταβαίνειν οὐδαμῆ ἤθελον, ἀλλὰ
[2, 28]	παντὶ τῷ στρατῷ. ~Ὑπὸ τὸν	χρόνον	τοῦτον Ῥωμαίων τετελευτήκασι στρατηγοὶ δύο,
[2, 6]	τῷ Ῥωμαίων βασιλεῖ βουλῆς τινα	χρόνον,	ὥστε ἢ τὴν εἰρήνην κρατύνασθαι,
[2, 9]	ὡς ὁρᾶτε δήπου, τὴν νίκην.	φόνον	μέντοι ἀνθρώπων ὁρῶντί μοι τοσούτων
[2, 27]	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ φύεσθαι τὸν	καπνὸν	ᾤοντο. προϊόντος δὲ τοῦ κακοῦ
[2, 30]	ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες τοὺς μὲν ἔτι	ὕπνον	αἱρουμένους εὗρον, τοὺς δὲ ἄρτι
[2, 27]	ἐχόντων Ῥωμαίων πρᾷόν τινα καθευδόντων	ὕπνον,	ἅτε τῆς νυκτὸς πρὸς πέρας
[2, 30]	ἐν νῷ ἔχοντες μακρόν τινα	ὕπνον	ἐκάθευδον· τόν τε γὰρ ποταμὸν
[2, 8]	πρότερον ὕπερθεν τῶν κειμένων ἅπαντες	ἤλαυνον,	γέγονέ τε φόνος ἐνταῦθα πολὺς
[2, 3]	πολέμιοι σπουδῇ πολλῇ ἐπ´ αὐτὸν	ἤλαυνον,	καί τις αὐτὸν καταλαβὼν ἐν
[2, 8]	παρεσκευασμένοι ἐτύγχανον, ἐπὶ τὰς πύλας	ἀπήλαυνον,	Βούζην αὐτοῖς ἐπιθρυλοῦντες ξὺν στρατῷ
[2, 19]	πράσσειν ξυνοίσει. τοῖς γὰρ ἐς	κίνδυνον	ἄλλως τε καὶ τοιοῦτον καθεστηκόσι
[2, 20]	ἀπειπόντες τε καὶ κατωρρωδηκότες τὸν	κίνδυνον	ἐβουλεύοντο τοῖς πολεμίοις τὴν πόλιν
[2, 7]	τε τῇ σμικρολογίᾳ καταστρατηγηθέντες ἐς	κίνδυνον	ἦλθον. μιᾶς γὰρ οὔσης ἐνταῦθα
[2, 20]	ἀπηλλάχθαι κακῶν, πολλὴ ἄνοια ἐς	κίνδυνον	οὐκ ἀναγκαῖόν τινα ἰέναι· εἰ
[2, 8]	οἶμαι, πρὸς τῶν πολεμίων ἐς	κίνδυνόν	τινα ἡ πόλις ἦλθεν. οὐ
[2, 6]	ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς ἀντιτασσομένοις ἐς	κίνδυνόν	τινα προὖπτον ἰέναι. ἡλίκος μὲν
[2, 6]	ἔδοξεν εἶναι χρήματα προεμένοις Χοσρόῃ	κίνδυνον	τὸν παρόντα διαφυγεῖν. Μέγαν τοίνυν,
[2, 28]	βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἤκουσε, τόν τε	Τριβοῦνον	καὶ τὰ χρήματα εὐθὺς ἔπεμψε
[2, 28]	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα δοῦναι καί τινα	Τριβοῦνον	ὄνομα ἰατρὸν πέμψαι, ἐφ´ ᾧ
[2, 12]	μὲν ὀλίγῳ ὕστερον ἀπαθὴς γέγονε,	συχνὸν	δὲ τῇ ὑγιείᾳ ἐπιβιοὺς χρόνον
[2, 5]	τὴν μεταξὺ ποταμοῦ ἑκατέρου ἀπολαμβάνον	τρίγωνον	ἐνταῦθα ἀμφὶ τὸ Κιρκήσιον ἐπιτελεῖ
[2, 5]	οὖν ἐς Σεργιούπολιν, τὴν Ῥωμαίων	κατήκοον,	ἣ Σεργίου ἐπιφανοῦς ἁγίου ἐπώνυμός
[2, 4]	τὰς περιόδους παρὰ δόξαν τὴν	ἀτραπὸν	εὗρον ἣ φέρει εἰς τὸ
[2, 23]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν διαρκῶς ἔχειν	χαλεπόν	τε ἐδόκει καὶ λόγου πολλοῦ
[2, 21]	κατεσπουδασμένως ἐς τὸν Χοσρόου πρεσβευτὴν	ἔβλεπον.	εἶχε δὲ αὐτῶν οὐδεὶς οὔτε
[2, 3]	ἔγραψε καὶ ὅσα οἱ Ἀρμένιοι	εἶπον,	ἀμφί τε τῷ πρακτέῳ βουλὴν
[2, 10]	εἰργάσθαι. Οἱ μὲν πρέσβεις τοσαῦτα	εἶπον.	Χοσρόης δὲ ταῦτα ἀκούσας ἰσχυρίζετο
[2, 15]	εἶναι. τοσαῦτα μὲν οἱ πρέσβεις	εἶπον.	Χοσρόης δὲ τοῖς λόγοις ἡσθεὶς
[2, 30]	ἢ χίλιοι, κτείνοντες δὲ Ῥωμαῖοι	ἀπεῖπον,	τοῦ τε ὁμίλου σφᾶς βιαζομένου
[2, 20]	μὲν ξὺν ὀλίγοις τισὶν αὐτοῦ	ἔλιπον	ἐφ´ ᾧ τὴν Ἱεράπολιν φυλάξουσιν,
[2, 7]	δὲ παρὰ τοσοῦτον κινδύνου ἐλθόντες	ἀπέλιπόν	τε τὴν ἀκρόπολιν ἀπαθεῖς κακῶν
[2, 8]	ἀπὸ τῆς ἄκρας εὐθὺς κατιόντι	{λοιπὸν}	ἀοίκητος χώρα ἐπὶ πλεῖστόν ἐστι.
[2, 27]	ξύμβασιν, ἔργου δὲ ἔχεσθαι τὸ	λοιπὸν	ἔμελλον. Διὸ δὴ Ῥωμαῖοι τῶν
[2, 19]	τὴν γῆν οὐδεμιᾷ μηχανῇ τὸ	λοιπὸν	ἕξομεν. μὴ τοίνυν ἀλογίστῳ σπουδῇ
[2, 3]	Ῥωμαίους Ἀρμένιοι ξυμβάσεως πέρι τὸ	λοιπὸν	ἔχοντες οὔτε βασιλέα τῷ πολέμῳ
[2, 28]	ὡς τὸ εἰκὸς, ἀποκεκλεισμένοι τὸ	λοιπὸν	ἤσχαλλον. ὧν δὴ ὁ Χοσρόης
[2, 10]	εἰρήνῃ ξυνθήκας ἐν βεβαίῳ τὸ	λοιπὸν	θέσθαι. ~Τότε ὁ Χοσρόης ἐς
[2, 28]	εἰρήνης ἐν τῷ ἀσφαλεῖ τὸ	λοιπὸν	θήσονται. χρῆναι δὲ ὑπὲρ τῆς
[2, 29]	ὡς μηδὲ Πέρσαις ἐνθένδε τὸ	λοιπὸν	ἰέναι δυνατὰ ἔσεσθαι. ταῦτά τε
[2, 11]	ἰόντας ἵππους ἐπέχεσθαι, ὅπως τὸ	λοιπὸν	κατόπισθεν γενόμενοι ἀγωνίζωνται· ὅπερ ἐπειδὴ
[2, 25]	ἐς ἀλλήλους ὑβρίζοντες, καὶ τὸ	λοιπὸν	μάχης τε καὶ κινδύνου ἀφροντιστήσαντες
[2, 12]	ἀγνωμόνων ἀνθρώπων, αὐτῷ δὲ τὸ	λοιπὸν	ξυμβιοτεύειν. ἐπεὶ ταῦτα ὁ Χριστὸς
[2, 13]	τε τὴν πόλιν μηχανῇ τὸ	λοιπὸν	οὐδεμιᾷ ἐλπίσας, τοῖς πολιορκουμένοις ἐς
[2, 3]	Βελισάριον δὲ οὔποτε Ἰουστινιανὸς τὸ	λοιπὸν	ὄψεται. οὗπερ ἐκεῖνος ὀλιγωρήσας μεμένηκε
[2, 10]	ὁ Χοσρόης εἶπεν „ἕξουσι τὸ	λοιπὸν	Πέρσας Ῥωμαῖοι, μισθὸν τῆς ὑπουργίας
[2, 26]	μέντοι βαρβάρων φυλακὴν ἀκριβῆ τὸ	λοιπὸν	ποιουμένων οὐκέτι ἐπεξιέναι τινὲς ἐπ´
[2, 7]	γεγενημένοι ἤ σοί τι τὸ	λοιπὸν	τῶν χρημάτων εἰσφέρειν. τὸ γὰρ
[2, 27]	οἰστοὺς τοῦ χώματος πανταχόσε συχνὰ	ἔπεμπον·	ἃ δὴ οἱ Πέρσαι, ὅσοι
[2, 8]	ἐγκείμενοι πανταχόθεν τὰ τοξεύματα συχνὰ	ἔπεμπον,	ἄλλως τε καὶ κατὰ τὴν
[2, 18]	ὑπτίῳ ἰόντες) παρά τε Βελισάριον	ἔπεμπον,	ἀμύνειν σφίσι παρακαλοῦντες, καὶ αὐτοὶ
[2, 26]	παρὰ Χοσρόην σὺν θορύβῳ πολλῷ	ἔπεμπον	καὶ Στέφανον σὺν αὐτοῖς, ἔν
[2, 6]	διαφυγεῖν. Μέγαν τοίνυν, τὸν Βεροίας	ἐπίσκοπον,	ἄνδρα ξυνετὸν (ἐπιχωριάζων γὰρ αὐτοῖς
[2, 5]	τε ξὺν τοῖς ἑπομένοις τὸν	ἐπίσκοπον	ἀπεπέμψατο, οὐδεμίαν τῆς ἐπιβουλῆς αἴσθησιν
[2, 5]	ἐγένοντο, οἱ μὲν Πέρσαι τὸν	ἐπίσκοπον	ἀσπασάμενοι ἐκτὸς ἔμενον, οἱ δὲ
[2, 5]	ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ τὸν τῆς πόλεως	ἐπίσκοπον	δεησόμενόν τε καὶ τὸ χωρίον
[2, 11]	τοῖς πρέσβεσι ξυγκειμένων, καὶ τὸ	ἐπίσκοπον	ἐκέλευε δοῦναι οὐ χίλια μόνον
[2, 5]	ξύν τε φιλοφροσύνῃ πολλῇ τὸν	ἐπίσκοπον	ἐξανέστησε, καὶ τὰ δῶρα δεξάμενος
[2, 24]	ἐπεὶ Βαλεριανὸς ἤκουσε, τὸν μὲν	ἐπίσκοπον	εὐθὺς ἀπεπέμψατο, τοὺς πρέσβεις οὐκ
[2, 5]	καλουμένῳ πεδίῳ, Κάνδιδον τὸν ταύτῃ	ἐπίσκοπον	κεντηναρίοιν δυοῖν δισχιλίους τε καὶ
[2, 15]	μὲν οἰκείων ἀποστάντας ὅντινα δὴ	τρόπον,	ἀνδράσι δὲ τὸ παράπαν ἀγνῶσι
[2, 26]	ὅσα τε πρότερον καὶ ὅντινα	τρόπον	ἐξηνδραπόδισε Ῥωμαίων χωρία, ἠπείλησε δὲ
[2, 6]	Χοσρόης ἀκούσας λόγῳ ξυνετῷ τὸν	τρόπον	ῥυθμίζεσθαι ὑπὸ ἀμαθίας οὐδαμῶς ἴσχυσεν,
[2, 9]	δρόμον, τὸν οἰκεῖον κἀνταῦθα ἐνδέδεικται	τρόπον.	φασὶ γὰρ αὐτὸν στενάξαντα δῆθεν
[2, 11]	ἐτύγχανεν ἀμπεχόμενος, ἐπί τε τὸν	ἵππον	ἀναθορὼν πρόσω ἤλαυνεν. εἴτε δὲ
[2, 30]	Φάσιδος ποταμοῦ βιασάμενοι Πέρσαι τὸν	στενωπὸν	διαβῆναι καὶ ἐν Πέτρᾳ γενέσθαι
[2, 29]	ἔσχατα ἦλθεν, ὡς τὸν ἐνταῦθα	στενωπὸν	διαφυλάξων δυνάμει τῇ πάσῃ. ἐτύγχανε
[2, 30]	Μερμερόην ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς τὸν	στενωπὸν,	ἐνταῦθα σφίσι τὸ Ῥωμαίων φυλακτήριον
[2, 29]	μέν τινας, οἳ φυλάξουσι τὸν	στενωπὸν	ἰσχυρότατα, ὃς ἐκτὸς Φάσιδος ποταμοῦ
[2, 29]	πλεῖστον τοῦ στρατοῦ ἐς τὸν	στενωπὸν	στεῖλαι, τάχα δ´ ἄν που
[2, 3]	ἐν Ἀρμενίοις ἀφανῆ ἄνδρα, τὸν	ἄνθρωπον	διαχρήσασθαι. Τελευτήσαντος δὲ Σίττα Βούζην
[2, 11]	τῆς τοῦ βασιλέως ὀργῆς τὸν	ἄνθρωπον	ἐξαιτούμενοι. Χοσρόης δὲ ὡμολόγησε μὲν
[2, 14]	ἐν Πέρσαις δοκίμων ὁ τὸν	ἄνθρωπον	ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι. Ἀντιοχεῦσι μέντοι τὸ
[2, 3]	Ἰταλῶν πάθη. ἡ γῆ τὸν	ἄνθρωπον	οὐ χωρεῖ ξύμπασα· μικρόν ἐστιν
[2, 16]	τοῖς αὐτοῦ πράγμασιν. ἐμὲ δὲ	ἄνθρωπόν	τε ὄντα καὶ χρόνῳ μακρῷ
[2, 3]	γένος, μέγα τε ὂν καὶ	πολυάνθρωπον,	προσχωρεῖν ἤθελε. πέμψαντές τε παρὰ
[2, 20]	λοιποὶ τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἐς	Εὐρωπὸν	ἦλθον. ~Χοσρόης δὲ μαθὼν Βελισάριον
[2, 20]	ἥκετε ὅτι τάχιστα ἐς τὸν	Εὐρωπὸν,	οὗ δὴ συλλέξας τὸ στράτευμα
[2, 20]	οὐκ ἐπαινέσας τὰ γεγραμμένα ἐς	Εὐρωπὸν	τὸ χωρίον ἀφίκετο, ὃ πρὸς
[2, 12]	Χοσρόῃ ῥεύματός φασιν ἐς τὸ	πρόσωπον	ἐπιπεσόντος ἐπῆρθαι τὴν γνάθον. διὸ
[2, 13]	εὐχὴν ἔχων· οὗ καὶ τὸ	πρόσωπον	ἰδὼν ἄν τις εὐθὺς εἴκασεν
[2, 21]	ἐς ταραχὴν ἀφασίᾳ τινὶ τὸν	βάρβαρον	καταστήσονται. ὅνπερ δεδιξάμενος, ὥσπερ μοι
[2, 12]	ἀπενεχθέντα εἶδεν, ἀντέγραψε πρὸς τὸν	Αὔγαρον,	ὡς μὲν οὐκ ἀφίξεται ἄντικρυς
[2, 4]	ξυνοίσειν δοκεῖ. ἡμῖν δὲ πάρεστιν	Ἀλαμούνδαρον	δεικνύναι τὸν σὸν γῆν ἔναγχος
[2, 1]	ἄρτι ἐνδειξαμένου, οἷς δὴ ἑταιρίζεσθαι	Ἀλαμούνδαρον	ἐν σπονδαῖς ἐνεχείρησε. Σοῦμμον γὰρ
[2, 10]	αἰτιωτάτας ἠξίου δεικνύναι πρός τε	Ἀλαμούνδαρον	καὶ Οὔννους αὐτῷ γεγραμμένας, καθάπερ
[2, 3]	δὴ κεφάλαιον οὔπω λέλεκται. οὐκ	Ἀλαμούνδαρον	μὲν ἐν σπονδαῖς τὸν σὸν,
[2, 1]	τε προΐσχετο, ἃ δὴ πρὸς	Ἀλαμούνδαρον	ὑπὲρ τούτων Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς ἔγραψε.
[2, 3]	ξυγκαλέσας εἴ τι ἐν Πέρσαις	καθαρὸν	ἦν ἐς πάντας ἐξήνεγκεν ἅ
[2, 15]	βασιλείοις τοῖς σοῖς ἐς τὸ	παρὸν	διασώζεται. χρόνῳ δὲ ὕστερον τοῖς
[2, 25]	ὅτι μὴ ἀσπίδα καὶ τριβώνιον	ἁδρὸν,	ὃ δὴ διεζωσμένοι ἐς τὸν
[2, 25]	τὸ πλῆθος αἰσχρόν τε καὶ	ἄνανδρον	ὅλως ᾤοντο εἶναι, τάξαντες δὲ
[2, 28]	δειμαμένων, οἳ μετὰ τὸν Φιλίππου	Ἀλέξανδρον	Περσῶν τε ἦρξαν καὶ τῶν
[2, 1]	πόλεως πρὸς νότον ἄνεμον τέτραπται,	δένδρον	μὲν ἤ τι τῶν ἐν
[2, 5]	τὴν κόλασιν ἐς Σουρηνοὺς ποιησάμενος	φοβερόν	τε Ῥωμαίοις αὑτὸν καὶ ἄμαχόν
[2, 9]	ξὺν τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὸ	ἱερὸν	ἀπὸ τῆς ἄκρας κατέβαινεν, ὅπερ
[2, 11]	τοῦ δὲ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τὸ	ἱερὸν	καύσας ξὺν ἑτέραις τισὶν οἰκίαις
[2, 13]	ἦν, τοῦτο δὴ ἐς τὸ	ἱερὸν	σπουδῇ πολλῇ ἦγεν. ἀθροίζεται μὲν
[2, 10]	οἰκιῶν, αἳ δὴ ἀμφὶ τὸ	ἱερὸν	τοῦτο τυγχάνουσιν οὖσαι. τοὺς γὰρ
[2, 17]	τείχη μακρὰ παρὰ τὸν κρημνὸν	ἑκάτερον	τῆς εἰσόδου ἐπὶ πλεῖστον πεποίηνται.
[2, 26]	δυοῖν αὐτοὺς ἐπάναγκες ἑλέσθαι τὸ	ἕτερον	ἢ πεντακόσια κεντηνάρια χρυσοῦ σφίσι
[2, 3]	οἵπερ αὐτοῖς ἄριστοι ἦσαν, τὸν	ἕτερον	μὲν Σίτταν κτείναντες ἥκομεν, Βελισάριον
[2, 6]	πυθόμενος βασιλέως ἀνεψιὸν ἐνταῦθα εἶναι,	προυργιαίτερον	ἄλλου ὁτουοῦν ποιήσηται Ἀντιόχειάν τε
[2, 22]	δὲ ἐνθένδε οὐκ ἔχω εἰπεῖν	πότερον	ἐν τῷ διαλλάσσοντι τῶν σωμάτων
[2, 26]	ὁπότερα σφίσιν αἱρετώτερα τυγχάνει ὄντα,	πότερον	τὰ ἐς τὴν εἰρήνην, ἢ
[2, 20]	στρατὸν μὲν πολλῷ πλείονα ἢ	πρότερον	„ἄγων, ὅπη ποτὲ δὲ ἰέναι
[2, 29]	τῇ πάσῃ. ἐτύγχανε δὲ πολλῷ	πρότερον	Ἀλανούς τε καὶ Σαβείρους ἐς
[2, 28]	καὶ Κωνσταντιανὸν, ὃς δὴ ὀλίγῳ	πρότερον	ἅμα Σεργίῳ παρὰ Χοσρόην πρεσβεύων
[2, 26]	τοσαῦτα εἶπε. Χοσρόης δὲ οὐ	πρότερον	ἀπαλλαγήσεσθαι ὡμολόγει ἐνθένδε, εἰ μὴ
[2, 3]	παντάπασι καταστρέψασθαι. τί γὰρ τῶν	πρότερον	ἀπειρημένων οὐκ ἔπραξεν; ἢ τί
[2, 22]	τῆς δὲ χώρας ἐκείνης οὐ	πρότερον	ἀπέστη ἕως τὸ μέτρον ὀρθῶς
[2, 30]	Ἰωάννης δὲ ὁ Καππαδόκης ἐνιαυτῷ	πρότερον	βασιλεῖ ἐς Βυζάντιον μετάπεμπτος ἦλθε.
[2, 25]	τοῦτο μέγα Ῥωμαίοις οἷον οὔποτε	πρότερον	γέγονε. πολλοί τε γὰρ αὐτῶν
[2, 10]	πρὸς τὸν σὸν ἀδελφὸν ὀλίγῳ	πρότερον	γέγραφας ὡς αὐτὸς εἴη τοῦ
[2, 9]	τὸ στρατόπεδον ἀπεχώρησεν, οὗ καὶ	πρότερον	διεσκηνημένοι ἐτύγχανον. ~Τούτου τοῦ πάθους
[2, 28]	κατέκλινε, πρᾶγμα πώποτε οὐ γεγονὸς	πρότερον	ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου. ἑρμηνέα
[2, 21]	τισὶ, πρεσβεύουσι μὲν ἐς αὐτοὺς	πρότερον,	ἐπειδὰν δὲ τῶν μετρίων μὴ
[2, 13]	ἐκ τοῦ τείχους Ῥωμαῖοι ὀλίγῳ	πρότερον	ἐπὶ τοὺς ἐνοχλοῦντας βαρβάρους ἀφῆκαν.
[2, 21]	τὰ ἀμφὶ τῇ εἰρήνῃ ξυγκείμενα	πρότερον	ἔργῳ ἐπιτελῆ πρὸς αὐτὸν θήσονται.
[2, 28]	μὲν ἀνὴρ, αὐτόμολος δὲ ὀλίγῳ	πρότερον	ἐς Πέρσας ἥκων, τὸν πάντα
[2, 10]	ἐκ παλαιοῦ ἵδρυνται, τὰ σημεῖα	πρότερον	ἑστῶτα πρὸς δύοντά που τὸν
[2, 20]	μὲν ἐξελὼν, τὰ δὲ ἀργυρολογήσας	πρότερον	ἔτυχεν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[2, 27]	ἀμφότεροι διελύθησαν. ἤδη δέ τισι	πρότερον	ἡμέραις ὁ Ῥεκινάριος ἐς τὸ
[2, 26]	ἔφασαν τοσαῦτα δώσειν ὅσα παρέσχοντο	πρότερον,	ἡνίκα τὴν Ἀντιόχειαν ἐξελὼν ἐπ´
[2, 6]	ἔτι μᾶλλον τὴν διάνοιαν ἢ	πρότερον	ἤρθη. Σύρους τε οὖν ἠπείλησε
[2, 23]	δὲ τὰς θήκας ἁπάσας, αἳ	πρότερον	ἦσαν, ἐμπίπλασθαι τῶν νεκρῶν ἔτυχεν,
[2, 23]	καὶ τοῦ δήμου ὅσοι στασιῶται	πρότερον	ἦσαν, ἔχθους τοῦ ἐς ἀλλήλους
[2, 11]	ἐποιεῖτο. ἐπεὶ δὲ ἠκηκόει πολλῷ	πρότερον	Ἰουστινιανὸν βασιλέα χρώματος τοῦ Βενέτου,
[2, 30]	ἄλλοις δεδώρηται. ἐτύγχανε δὲ πολλῷ	πρότερον	καὶ ἄλλο στράτευμα λόγου ἄξιον
[2, 28]	νόσου τε αὐτὸν ἀπαλλάξας χαλεπῆς	πρότερον	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ φίλος τε
[2, 26]	ἵκοντο, κατέλεξε μὲν ὅσα τε	πρότερον	καὶ ὅντινα τρόπον ἐξηνδραπόδισε Ῥωμαίων
[2, 4]	γε ἡμᾶς εἰδέναι) οὐ τειχομαχήσαντες	πρότερον.	καὶ τά τε χρήματα ἔχοντες
[2, 21]	ἐπιτήδεια ἤδη ἐπιλελοίπει, ἅπερ τὸ	πρότερον	ξὺν αὑτοῖς ἔχοντες ἐς γῆν
[2, 17]	ἦσαν, τοσοῦτον τῶν ποιουμένων ᾔσθοντο	πρότερον,	ὅσον αὐτῷ μὴ ξυμπεσεῖν ἐς
[2, 21]	ἔφη, ὅτι δὴ καθὰ ξυνέκειτο	πρότερον	οὐ πέμψειε παρ´ αὐτὸν τοὺς
[2, 22]	περιοίκων, οἷς δὴ πικρότατα ἐπέσκηψε	πρότερον,	οὐδαμῶς ἥψατο, τῆς δὲ χώρας
[2, 9]	τὴν πρᾶξιν. ὃς καὶ Σουρηνοὺς,	πρότερον	οὐδὲν τὸ παράπαν ἠδικηκότας, δόλῳ
[2, 3]	μὲν φόρου ἀπαγωγὴν ἔταξεν οὐ	πρότερον	οὖσαν, καὶ Τζάνους τοὺς ὁμόρους
[2, 28]	ἢν μή τινα ἐκεχειρίαν θέμενοι	πρότερον	οὕτω τε ἀδεέστερον ἀεὶ ἐς
[2, 3]	μὲν Σίττας ἔτι μᾶλλον ἢ	πρότερον	πρόσω ἤλαυνεν, Ἀρταβάνης δὲ Ἰωάννου
[2, 10]	~Τούτου τοῦ πάθους χρόνῳ τινὶ	πρότερον	τέρας ὁ θεὸς ἐνδειξάμενος τοῖς
[2, 23]	τὰ χείρω πεποιημένοι μᾶλλον ἢ	πρότερον	τὴν τῶν ἐπιτηδευμάτων ἀτοπίαν ἐνδείκνυνται,
[2, 24]	Ἤδη δὲ ὁ Χοσρόης ὀλίγῳ	πρότερον	τὸ Ἀδαρβιγάνων δέει τῷ ἐκ
[2, 19]	ποιεῖσθαι ἠξίουν. διὸ δὴ Βελισάριος	πρότερον	τοὺς νοσοῦντας ἐν τοῖς ὑποζυγίοις
[2, 15]	ἤχθοντο ἐπιχωριάζοντι αὐτοῖς οὐκ εἰωθὸς	πρότερον	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ. ἃ δὴ
[2, 18]	ὅσα χρῆν σιωπᾶν, ἐκεῖνο μέντοι	πρότερον	ὑπειπὼν, ὡς πολλῶν ἐν στρατιᾷ
[2, 8]	παράπαν φειδόμενοι ἔτι μᾶλλον ἢ	πρότερον	ὕπερθεν τῶν κειμένων ἅπαντες ἤλαυνον,
[2, 26]	ταύτης τὸ Περσῶν ἔργον πολλῷ	καθυπέρτερον	ἐγίνετο ἤδη, τῆς μὲν οἰκοδομίας
[2, 28]	ἐκεχειρίαν θέμενοι πρότερον οὕτω τε	ἀδεέστερον	ἀεὶ ἐς ἀλλήλους φοιτῶντες τά
[2, 6]	ὀλίγου ποιήσασθαι, οὔτε τὰς προσβολὰς	ἀδεέστερον	ἐπάγειν τῷ περιβόλῳ παντελῶς ἔχοντα
[2, 28]	οὐδείς ποτε εἶδεν. ἀλλὰ καὶ	μεγαλοπρεπέστερον	ἢ κατὰ πρεσβευτὴν τὸν ἄνδρα
[2, 12]	Πέρσαις. χρόνῳ τε πολλῷ Ἐδεσσηνοὶ	ὕστερον	ἀνελόντες τῶν βαρβάρων τοὺς σφίσιν
[2, 24]	ἐχρῶντο. ἅπαντες δὲ ἀλλήλοις ὀλίγῳ	ὕστερον	ἀνεμίγνυντο ἐν τῇ πολεμίᾳ, πλὴν
[2, 12]	Αὔγαρος ἔλαβε, κακῶν μὲν ὀλίγῳ	ὕστερον	ἀπαθὴς γέγονε, συχνὸν δὲ τῇ
[2, 28]	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος. Ὀλίγῳ δὲ	ὕστερον	Ἀρέθας τε καὶ Ἀλαμούνδαρος οἱ
[2, 22]	ἐπιγενομένῃ, ἑτέροις δὲ οὐ πολλαῖς	ὕστερον	βουβὼν ἐπῆρτο, οὐκ ἐνταῦθα μόνον,
[2, 15]	ἀβελτερίᾳ πολλῇ ἐς ἅπαντας ἐχρῆτο.	Ὕστερον	δὲ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἄλλους τε
[2, 4]	πρῶτα ὅσον εὐμήκης ἀνὴρ μάλιστα,	ὕστερον	δὲ καὶ πολλῷ μείζων. καὶ
[2, 22]	ἱεροῖς οἱ πλεῖστοι καταφεύγοντες διεφθείροντο.	ὕστερον	δὲ οὐδὲ τοῖς φίλοις καλοῦσιν
[2, 5]	οὐχ οἷοί τε ὄντες ὀλίγῳ	ὕστερον	διεφθάρησαν. ταῦτα διαπεπραγμένος Χοσρόης πρόσω
[2, 2]	τε καὶ Λαζῶν λόγους ὀλίγῳ	ὕστερον	ἔδρασεν ἅπερ μοι αὐτίκα μάλα
[2, 17]	ἐκείνων ἐτίθεντο χώραν, ἅπερ ὀλίγῳ	ὕστερον	ἔκαυσαν. ἥ τε φλὸξ κατὰ
[2, 11]	ξυγκείμενα, καὶ ἃ Καλλινικησίους ὀλίγῳ	ὕστερον	ἐν σπονδαῖς ἔδρασεν, ἅπερ μοι
[2, 30]	οὐδενὶ πόνῳ ὁμολογῶν οὐ πολλῷ	ὕστερον	ἐνδώσειν τὴν πόλιν. ταύτῃ τε
[2, 7]	δημόσιον ὦφλε, καὶ ξὺν αὐτῷ	ὕστερον	ἐς τὰ Περσῶν ἤθη ἐχώρησαν.
[2, 25]	τῶν μαχομένων. ὃς δὴ ὀλίγῳ	ὕστερον	ἐτελεύτησεν, ἀνὴρ ἀγαθὸς ἐν τῷ
[2, 10]	πολλὰ πρὸς ἀλλήλους διαλεχθέντες ξυνέβησαν	ὕστερον	ἐφ´ ᾧ Χοσρόην ἐν μὲν
[2, 27]	δὲ σταλήσεσθαι πρέσβεις ἡμέραις τρισὶν	ὕστερον	ἔφασαν· τανῦν γὰρ σφίσι κακῶς
[2, 10]	παντάπασιν ἀπέσχοντο Πέρσαι. Ὀλίγῳ δὲ	ὕστερον	ἥκοντες αὖθις παρὰ τὸν Χοσρόην
[2, 27]	τὸ χῶμα ἐπέβαλε, δυοῖν δὲ	ὕστερον	ἡμέραιν παντὶ τῷ στρατῷ ὡς
[2, 28]	ἰσχυρότατα καὶ νεωτεριοῦντες οὐ πολλῷ	ὕστερον,	ἤν τινός ποτε καιροῦ λαβέσθαι
[2, 14]	οὐδαμῆ εἴα. ὀλίγῳ μὲν οὖν	ὕστερον,	ἡνίκα Ἰουστῖνος Ῥωμαίων ἦρχε, σεισμός
[2, 13]	χώραν ἑκατέρου περιβόλου γινόμενοι ὀλίγῳ	ὕστερον	καὶ τὸ μέγα τεῖχος ἀμείψαντες
[2, 8]	διεκώλυσαν. οὗ δὴ οὐ πολλῷ	ὕστερον	καὶ τὸ Περσῶν στράτευμα ἦλθεν.
[2, 26]	παρ´ αὐτοὺς ἔλθωσιν. ὀλίγῳ τε	ὕστερον	μεταπεμψάμενος αὐτοὺς ὁ Χοσρόης, ἐπειδὴ
[2, 2]	τοῖς ἡμετέροις κακοῖς ὅσα ὀλίγῳ	ὕστερον	ξυμβήσεται Πέρσαις, ἐνθυμοῦ δὲ ὡς
[2, 1]	ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~Χρόνῳ δὲ οὐ πολλῷ	ὕστερον	ὁ Χοσρόης μαθὼν ὡς καὶ
[2, 7]	καὶ Γερμανὸς ἀφίκετο οὐ πολλῷ	ὕστερον,	ὀλίγους μέν τινας ἐπαγόμενος, τοὺς
[2, 12]	ταῦτα σοφοὺς ἅπαντας. ὧν δὴ	ὕστερον	(οὐ γάρ οἱ ἄκεσίν τινα
[2, 12]	οὖν ὑπὸ Μήδοις χρόνῳ τινὶ	ὕστερον,	οὐχ ἁλοῦσα μέντοι, ἀλλὰ τρόπῳ
[2, 22]	οἳ δὴ κακῶν ἀπαθεῖς ὀλίγῳ	ὕστερον	παρὰ δόξαν ἐγίνοντο, πολλοὺς δὲ
[2, 29]	Πέτραν γὰρ αἱρήσειν οὐ πολλῷ	ὕστερον.	Πέρσαι μὲν οὖν Ῥωμαίους τε
[2, 12]	ἱπποδρομίου παραδηλῶν τύχην. Χρόνῳ δὲ	ὕστερον	πόρρω που ἡλικίας Αὔγαρος ἥκων
[2, 5]	οὔτε τὰ πρότερα γεγενημένης οὔτε	ὕστερόν	ποτε ἐσομένης· λύτρα τέ οἱ
[2, 4]	ἀπεχώρησαν. Πέρσαι δὲ οὐ πολλῷ	ὕστερον	τὰς σπονδὰς λύσαντες ἔργα Ῥωμαίους
[2, 11]	λάθρα δὲ ἀνεσκολόπισεν οὐ πολλῷ	ὕστερον.	ταῦτα μὲν οὖν τῇδε διαπεπραγμένος
[2, 24]	τοῦ ἄλλου στρατοῦ, καὶ χρόνῳ	ὕστερον	τὴν ἐκείνων ἐσβολὴν γνόντες, καὶ
[2, 7]	ξὺν θεοῖς ἐλπίδα ἔχω ὀλίγῳ	ὕστερον	τίσασθαι, καὶ Περσῶν τῶν μοι
[2, 22]	αὐτίκα, οἱ δὲ ἡμέραις πολλαῖς	ὕστερον,	τισί τε φλυκταίναις μελαίναις, ὅσον
[2, 15]	τὸ παρὸν διασώζεται. χρόνῳ δὲ	ὕστερον	τοῖς ἡμετέροις προγόνοις τετύχηκεν εἴτε
[2, 21]	ἐς ἔδαφος καθεῖλεν. ὀλίγῳ τε	ὕστερον	τὸν ὅμηρον Ἰωάννην δεξάμενος ἀπεχώρησεν
[2, 19]	καθεῖλε. βασιλεύς τε οὐ πολλῷ	ὕστερον	τούτους τε τοὺς Πέρσας καὶ
[2, 7]	ἅτε ξὺν ὀλίγοις τισὶ πορευόμενος	ὀξύτερον	ᾔει, ὁ δὲ Περσῶν στρατὸς
[2, 28]	ἀεὶ ἔσεσθαι, ῥᾷον δὲ καὶ	ἀπονώτερον	αὐτοὺς τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ ἐπιπέμψειν,
[2, 28]	πόλεμον πρὸς ἀλλήλους κατὰ μόνας	διέφερον,	οὔτε Ῥωμαίων οὔτε Περσῶν ἀμυνόντων
[2, 10]	τὰς αἰτίας οὐκ ἐς Ἰουστινιανὸν	ἀνέφερον,	ἀλλ´ ἐς τῶν ὑπουργηκότων τινὰς,
[2, 22]	τισὶ δὲ αὐτῶν καὶ τὸν	μηρὸν	ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη, ἐφ´ οὗ ὁ
[2, 21]	καθεῖλεν. ὀλίγῳ τε ὕστερον τὸν	ὅμηρον	Ἰωάννην δεξάμενος ἀπεχώρησεν ἐς τὰ
[2, 21]	πλούτῳ πάντων τῶν Ἐδεσσηνῶν διαφανέστατον,	ὅμηρον	τῷ Χοσρόῃ οὔτι ἑκούσιον εὐθὺς
[2, 21]	γὰρ τὸν περίβολον ὁρῶντες Ῥωμαῖοι	σαθρόν	τε καὶ εὐάλωτον παντάπασιν ὄντα,
[2, 3]	σπονδὰς, ἃς δὴ κοινόν τινα	ὄλεθρον	καλῶν τις, οἰόμεθα, οὐκ ἂν
[2, 19]	τόλμα μὲν γὰρ ἀμαθὴς ἐς	ὄλεθρον	φέρει, μέλλησις δὲ σώφρων ἐς
[2, 6]	τὴν πέτραν ἀποτεμνομένους βαθύν τινα	βόθρον	ἀμφὶ τὸ τεῖχος ἐργάζεσθαι, μή
[2, 8]	ἅπαντα, ἤθελε τοῖς Ῥωμαίων στρατιώταις	καιρὸν	ἐνδιδόναι, ὥστε κατ´ ἐξουσίαν τῇ
[2, 27]	διώρυχα ξύλα ἕτερα, οὐδένα ἀνιέντες	καιρόν.	ἤδη δὲ τοῦ πυρὸς ἅπαν
[2, 25]	ἔφευγον ἔτι μᾶλλον, οὐδένα ἀνιέντες	καιρὸν,	θέουσι μὲν τοῖς ἵπποις ἐγκελευόμενοι
[2, 12]	δὲ καὶ τὸν τῆς ἡμέρας	καιρόν.	καὶ ἐπεὶ παρῆν ἡ κυρία,
[2, 9]	μέντοι αὐτοὺς ὅτου ἕνεκα τὸν	καιρὸν	φεύγουσι τοῖς Ῥωμαίοις ἐνδοίη. Ἦν
[2, 8]	καὶ οὐδένα τοῖς ἐναντίοις ἐνδιδόντων	καιρὸν,	ὥστε διασκοπεῖσθαι ἢ φυλάσσεσθαι τὰς
[2, 23]	παριστάμενοι αἰσχροῖς τε καὶ πονηροῖς	ἔχαιρον,	οἵδε τὴν ἐς τὴν δίαιταν
[2, 30]	πολέμιον οὐδὲν ἐν νῷ ἔχοντες	μακρόν	τινα ὕπνον ἐκάθευδον· τόν τε
[2, 5]	ποιεῖται. καὶ τεῖχος δὲ ἄλλο	μακρὸν	τοῦ φρουρίου ἐκτὸς χώραν τὴν
[2, 3]	τῶν ἔργων δικαίως. εἰρήσεται δὲ	μικρὸν	ἄνωθεν ὅπως δὴ ἅπασι παρακολουθεῖν
[2, 3]	τὸν ἄνθρωπον οὐ χωρεῖ ξύμπασα·	μικρόν	ἐστιν αὐτῷ πάντων ὁμοῦ τῶν
[2, 28]	σπουδαίων τινὶ οὐ μέγα οὐ	μικρὸν	ἴσχυσεν εἰπεῖν, καίπερ οὐχ ἧσσον
[2, 28]	τῷ βεβαίῳ τῆς κτήσεως ἔχειν,	ξύμφορον	λογισαμένῳ τῇ Περσῶν ἀρχῇ κατὰ
[2, 21]	κυνηγετήσων ἐστάλη, Διογένην δὲ τὸν	δορυφόρον	καὶ Ἀδόλιον τὸν Ἀκακίου, ἄνδρα
[2, 28]	δοῦναι καί τινα Τριβοῦνον ὄνομα	ἰατρὸν	πέμψαι, ἐφ´ ᾧ οἱ ξυνδιατρίψει
[2, 23]	ἑκάστῃ ἐξικνεῖτο τὸ τῶν νεκρῶν	μέτρον,	καὶ αὖ πάλιν ἐς μυρίους
[2, 22]	οὐ πρότερον ἀπέστη ἕως τὸ	μέτρον	ὀρθῶς καὶ δικαίως τῶν τετελευτηκότων
[2, 23]	ποιούμενοι πρὸς τῶν ἀποθνησκόντων τὸ	μέτρον	οὐκέτι ἀντέχοντες ἐς τοὺς πύργους
[2, 30]	Γουβάζην καὶ Δαγισθαῖον τό τε	μέτρον	τοῦ Μήδων στρατοῦ καὶ τὸ
[2, 4]	τούτων ἀφέμενος σκόπει μὲν τὸ	μέτρον	τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ τὸν πόλεμον
[2, 18]	ἔστησε καὶ τοῖς ἀμφὶ τὸν	Πέτρον	ἐπέστελλεν ὡς ἐπὶ ξυμβολῇ παρατάσσεσθαι
[2, 26]	ἀπαλλαγήσεσθαι ὡμολόγει ἐνθένδε, εἰ μὴ	Πέτρον	τε καὶ Περάνιον αὐτῷ παραδοῖεν
[2, 4]	εὐθὺς στράτευμα Οὐννικὸν, διαβάντες ποταμὸν	Ἴστρον,	ξυμπάσῃ Εὐρώπῃ ἐπέσκηψαν, γεγονὸς μὲν
[2, 8]	ἐς μακρὰν ἐπανήκοντες οὐδὲν ξυμβῆναι	φλαῦρον	ἀπήγγελλον. ἤδη γὰρ Ἀντιοχέας Πέρσαι
[2, 26]	πόλει παρὰ σοῦ τι ξυμβῆναι	φλαῦρον.	ἐντεῦθεν γὰρ ἔγωγε ὥρμημαι, ὅσπερ
[2, 26]	τὸν μὲν χρυσόν τε καὶ	ἄργυρον,	ὅσον δὴ ἐνταῦθα ξυμβαίνει εἶναι,
[2, 30]	ἀπομάχους γεγενημένους πεντήκοντα καὶ τριακοσίους	εὗρον,	ἀκραιφνεῖς δὲ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν
[2, 7]	κεκλεισμένας μὲν τὰς πύλας ἁπάσας	εὗρον,	ἀνθρώπων δὲ οὐδενὶ ἐντυχεῖν ἔχοντες
[2, 22]	ἄνθρακος δεινόν τι χρῆμα ἐμπεφυκὸς	εὗρον.	ἔθνησκον δὲ οἱ μὲν αὐτίκα,
[2, 4]	περιόδους παρὰ δόξαν τὴν ἀτραπὸν	εὗρον	ἣ φέρει εἰς τὸ ὄρος
[2, 7]	ἐξειργασμένα ἐς πατρίδα τὴν ἐμὴν	εὗρον.	οἱ δὲ δὴ πάντων ἤδη
[2, 30]	τοὺς μὲν ἔτι ὕπνον αἱρουμένους	εὗρον,	τοὺς δὲ ἄρτι ἐξ ὕπνου
[2, 5]	φρούριον ἔσχατον, ὃ Κιρκήσιον ἐπικαλεῖται,	ἐχυρὸν	ἐς τὰ μάλιστα ὂν, ἐπεὶ
[2, 19]	τε γὰρ τεῖχος ἐς ἄγαν	ἐχυρὸν	ἐτύγχανεν ὂν καὶ οἱ βάρβαροι
[2, 13]	ἔλασσον συμβαίνει εἶναι, ἄλλως δὲ	ἐχυρόν	τε καὶ λόγου πολλοῦ ἄξιόν
[2, 25]	τὰ ἔσχατα κεῖται, φρούριον δὲ	ἐχυρὸν	τῇ κώμῃ ταύτῃ ὁμώνυμον ἐν
[2, 10]	ἀλλήλους πίστεώς τε καὶ ἀληθείας	ἐνέχυρον,	διαλύσαντα δὲ τὰς σπονδὰς, ὧν
[2, 6]	ἐνστρατοπεδευσάμενος, ἐπειδὴ τόν τε περίβολον	ὀχυρὸν	ὄντα εἶδε καὶ στρατιωτῶν ἔμαθε
[2, 25]	μᾶλλον εἰργάσατο ταύτην. ἐπίπροσθε δὲ	τάφρον	τινὰ ὀρύξας ἐνταῦθα τὸ στράτευμα
[2, 25]	ξὺν στρατῷ τοσούτῳ τὸ πλῆθος	αἰσχρόν	τε καὶ ἄνανδρον ὅλως ᾤοντο
[2, 23]	ὥστε καὶ τῶν νοσούντων τισὶν	ἄωρον	ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ τῶν ἀναγκαίων
[2, 23]	ἐκ παλατίου καὶ χρήματα νείμας	Θεόδωρον	ἐκέλευε τοῦ ἔργου τούτου ἐπιμελεῖσθαι,
[2, 3]	εἶναι. ἦν γὰρ τοῦ ἔτους	μετόπωρον,	τρίτον καὶ δέκατον ἔτος Ἰουστινιανοῦ
[2, 22]	οὐδὲ μίαν ἐπεβίων ἡμέραν, ἀλλ´	εὐθυωρὸν	ἅπαντες ἔθνησκον. πολλοὺς δὲ καί
[2, 29]	πῦρ τοῖς θεμελίοις ἐνάψαι, οἶμαι	εὐθυωρὸν	σφίσι τὴν πόλιν ἁλῶναι· νῦν
[2, 30]	ἔχων ποταμὸν Φᾶσιν, ἕως ἐς	χῶρον	ἀφίκετο ἵνα δὴ οἱ Λαζοὶ
[2, 27]	ἀπέσχοντο, χοῦν ἐπὶ τὸν κενωθέντα	χῶρον	ἐπιβαλόντες, ἐκ δὲ ἄκρου χώματος
[2, 25]	τῇδε. Ῥωμαῖοι δὲ ἀφικόμενοι ἐς	χῶρον	ἡμέρας ὁδῷ Ἀγγλῶν διέχοντα, τῶν
[2, 11]	καὶ Χοσρόῃ βασιλεῖ γνώριμος, ἐς	χῶρον	κρημνώδη ἀμφὶ τὸν λεγόμενον Τρητὸν
[2, 12]	ὑστεραίᾳ ἐς τὸν αὐτὸν αὐλίζεσθαι	χῶρον·	ὅπερ αὐτοῖς λέγουσι καὶ δὶς
[2, 29]	γινόμενος ἐσβατὸς ἅπασιν ἄχρι ἐς	χῶρον,	οὗ δὴ ἐν δεξιᾷ μὲν
[2, 1]	οὖν Ῥωμαίων ἰσχυρίζετο εἶναι τὸν	χῶρον,	τῷ τε ὀνόματι τεκμηριούμενος, οὗ
[2, 27]	οὗ δὴ Τριπυργίαν καλοῦσι τὸν	χῶρον.	τῶν δὲ ταύτῃ Ῥωμαίων οὐκ
[2, 10]	δὲ καὶ βουλόμενος πρὸς τὸν	σὸν	ἀδελφὸν ὀλίγῳ πρότερον γέγραφας ὡς
[2, 4]	δὲ πάρεστιν Ἀλαμούνδαρον δεικνύναι τὸν	σὸν	γῆν ἔναγχος καταδραμόντα τὴν ἡμετέραν
[2, 3]	Ἀλαμούνδαρον μὲν ἐν σπονδαῖς τὸν	σὸν,	ὦ κράτιστε βασιλεῦ, δοῦλον ἀπάτῃ
[2, 7]	τοῦτο ἐκφερομένη ἐλεεῖσθαι ἱκανῶς πέφυκεν.	ἔασον	τοίνυν ἡμᾶς ἅπαντα, ὦ βασιλεῦ,
[2, 18]	ἐπειδὴ δὲ τῆς ὁδοῦ κατὰ	μέσον	ἐγένοντο, Βελισάριος μὲν ἐν δεξιᾷ
[2, 25]	τὸ εὐώνυμον, εἰς δὲ τὸ	μέσον	οἱ ἀμφὶ Μαρτῖνον ἐτάσσοντο. γενόμενοι
[2, 27]	διώρυχος κατὰ τὸν λόφον μάλιστα	μέσον	πάταγός τις ἐς τῶν Περσῶν
[2, 27]	ἕως ὑπὸ τὸν λόφον γένωνται	μέσον.	ταύτῃ γὰρ καῦσαι τὸ χῶμα
[2, 13]	ἱκανῶς ἔχουσαν, ξυνέβη Πέρσας κατὰ	μέσον	τοῖν περιβόλοιν γεγενημένους ἐκ τοῦ
[2, 14]	ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι εἰς τὴν γῆν	ἔπεσον,	ἅσπερ ὁ νόμος ἐκτέμνεσθαι οὐδαμῆ
[2, 8]	αὐταῖς ἐφεστήκεσαν ἐς τὸ ἔδαφος	ἐξέπεσον	πατάγῳ πολλῷ. οὗ δὴ αἰσθόμενοι
[2, 19]	ἐν Δάρας Ῥωμαίοις δύναιτο τὸ	ξυμπεσὸν	πάθος. τὸ γὰρ ἐπίπροσθέ πη
[2, 22]	γῆς διαλάθοι μυχός. οὔτε γὰρ	νῆσόν	τινα ἢ σπήλαιον ἢ ἀκρώρειαν
[2, 4]	Ἀσίας χωρία καὶ αὖθις ἐς	Χερρόνησον	ἀναστρέψαντες ξὺν τῷ ἄλλῳ στρατῷ
[2, 29]	οἵπερ ὡμολόγησαν κεντηναρίων τριῶν οὐχ	ὅσον	ἀδῄωτον Λαζοῖς ξυμφυλάξειν τὴν γῆν,
[2, 18]	οὐκ ἄποθεν τοῦ περιβόλου, ἀλλ´	ὅσον	ἀπὸ σταδίων δέκα ἐλθὼν ἡσυχῆ
[2, 18]	ἐνταῦθά τε στρατόπεδον ἐκέλευε ποιεῖσθαι	ὅσον	ἀπὸ σταδίων δύο καὶ τεσσαράκοντα
[2, 17]	τοσοῦτον τῶν ποιουμένων ᾔσθοντο πρότερον,	ὅσον	αὐτῷ μὴ ξυμπεσεῖν ἐς τὸ
[2, 26]	μὲν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον,	ὅσον	δὴ ἐνταῦθα ξυμβαίνει εἶναι, κομίζοντες
[2, 25]	ταύτῃ χωρίοις. Δούβιος δὲ ἄποθεν	ὅσον	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σταδίων ἐν
[2, 4]	ἀστὴρ ἐφάνη, τὰ μὲν πρῶτα	ὅσον	εὐμήκης ἀνὴρ μάλιστα, ὕστερον δὲ
[2, 3]	ᾔσθετο, οἶμαι, εἰς πέρας αὐτῷ	ὅσον	οὔπω ἀφίξεσθαι τὴν τῶν ἑσπερίων
[2, 22]	ἐμπεσεῖν ἤθελον οὐ δὴ οὐχ	ὅσον	τοῦ ποτοῦ ἐπιθυμίᾳ (ἐς γὰρ
[2, 27]	τοσοῦτον ἐξικνεῖσθαι τοῦ ὕδατος εἶχεν	ὅσον	τῷ ὑπερβάλλοντι κατασβέσαι τὴν φλόγα
[2, 22]	ὕστερον, τισί τε φλυκταίναις μελαίναις,	ὅσον	φακοῦ μέγεθος, ἐξήνθει τὸ σῶμα,
[2, 22]	ποτὲ βουλομένῳ εἴη τῷ τὴν	νόσον	ἐπαγαγόντι. ἐπεγίνετο γὰρ τοῖς μὲν
[2, 22]	ἑκάτεροί τε τὰ πρὸς τὴν	νόσον	ἐπιτηδείως ἔχοντα ἔπασχον· οἷς μὲν
[2, 29]	τὸ διορύσσειν αὖθις ἐτράποντο. ἐς	τόσον	τε τοῦ ἔργου τούτου ἀφίκοντο,
[2, 7]	(οὗ τί ἂν γενέσθαι δύναιτο	θᾶσσον;	ταῦτά σοι ἐξειργασμένα ἐς πατρίδα
[2, 13]	τὸ δὲ ἐκτὸς πολλῷ μὲν	ἔλασσον	συμβαίνει εἶναι, ἄλλως δὲ ἐχυρόν
[2, 22]	δὴ μόνῃ τῇ νόσῳ τὸ	διαλλάσσον	οὐδὲν ὤνησεν. ἐπέσκηψε δὲ τοῖς
[2, 28]	μέντοι Λαζοὺς καὶ διαφερόντως τὸ	διαλλάσσον	τῆς τε γνώμης ἀεὶ καὶ
[2, 11]	τοῦ νεὼ συμπροῄει τὸ σέλας,	φυλάσσον	ἀεὶ τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς
[2, 15]	ἐσβάλλωσιν ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων.	ἐφύλασσον	δὲ οὔτε αὐτοὶ χρήματα ἢ
[2, 2]	οὐκ ἐς τὸ ἀκριβὲς ταύτῃ	ἐφύλασσον.	Χοσρόου τε ἐς ὄψιν ἐλθόντες
[2, 18]	τὴν πόλιν ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	διεφύλασσον.	~Βελισάριός τε Νίσιβιν ὁρῶν ἐχυρὰν
[2, 22]	ἁλῶναι. ἡλίσκοντο δὲ τρόπῳ τοιῷδε.	ἐπύρεσσον	ἄφνω, οἱ μὲν ἐξ ὕπνου
[2, 29]	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ οὐδέν τι	ἧσσον	αὐτοὺς καθίστη. ὅπερ Ῥωμαίους ξυνταράξαι
[2, 13]	εἰδότες τὰ πρασσόμενα οὐδέν τι	ἧσσον	ἔργου εἴχοντο. τῶν μὲν οὖν
[2, 28]	μικρὸν ἴσχυσεν εἰπεῖν, καίπερ οὐχ	ἧσσον	ἢ μῆνας δέκα κατατρίψας ἐν
[2, 13]	δὲ μεταξὺ χωρίον εὖρος οὐχ	ἧσσον	ἢ πεντήκοντα ἔχει ποδῶν· ἐνταῦθα
[2, 22]	διὸ δὴ ἅπαντες αὐτοὺς οὐχ	ἧσσον	ἢ τοὺς πονουμένους ᾠκτίζοντο, οὐχ
[2, 30]	δαπάνην τῇ στρατιᾷ ταύτῃ, οὐχ	ἧσσον	ἢ τρισμυρίοις οὖσι, καὶ ἀπ´
[2, 22]	ὤνησε, τοὺς δὲ οὐδέν τι	ἧσσον	κατέβλαψεν. ἀμελούμενοί τε πολλοὶ ἔθνησκον,
[2, 3]	γέγονε τῶν καθ´ αὑτὸν οὐδενὸς	ἧσσον.	πάρεσμεν δὲ τανῦν εἰς ὑμᾶς
[2, 13]	ὢν εἴτε τι ἄλλο ἀνθρώπου	κρεῖσσον,	δόξαν τε τοῖς ὁρῶσι παρείχετο,
[2, 11]	ξυνηνέχθη λόγου τε καὶ πίστεως	κρεῖσσον	ἐνταῦθα γενέσθαι. τὸ μὲν γὰρ
[2, 4]	ἂν δύναιο· τὸ γὰρ θεῖον	κρεῖσσον	ἢ ἐξαπατᾶσθαι πέφυκε πρὸς πάντων
[2, 21]	ὢν ἐπὶ πλεῖστον τυγχάνει καὶ	κρεῖσσον	ἦν ἄλλως τὸ Περσῶν στράτευμα
[2, 13]	Πέρσαι ἀπὸ τῆς τάφρου ἀρξάμενοι	ὤρυσσον.	ἧς δὴ βαθείας κομιδῆ οὔσης
[2, 27]	ἀρξάμενοι ἐφ´ ἑκάτερα τοῦ μέσου	ὤρυσσον,	ὅπως λάβοιεν τοὺς ἐκείνῃ κακουργοῦντας
[2, 11]	τά τε ὅπλα καὶ τὸν	χρυσὸν	ἅπαντα καὶ εἴ τι ἄλλο
[2, 10]	τισὶ καὶ Σαρακηνοῖς ἐπέτειον χορηγεῖτε	χρυσὸν,	οὐ φόρου αὐτοῖς ὑποτελεῖς ὄντες,
[2, 26]	χρήματα διερευνησάμενοι ἅπαντα τὸν μὲν	χρυσόν	τε καὶ ἄργυρον, ὅσον δὴ
[2, 25]	ἁδρὸν, ὃ δὴ διεζωσμένοι ἐς	τὸν	ἀγῶνα καθίστανται. δοῦλοι μέντοι Ἔρουλοι
[2, 28]	ἑτέρους καταστησάμενος ἔπεμψε Μάρκελλόν τε,	τὸν	ἀδελφιδοῦν τὸν αὑτοῦ ἄρτι γενειάσκοντα,
[2, 29]	ὅσοις δὴ αὐτόν τε καὶ	τὸν	ἀδελφὸν τὸν αὐτοῦ χρῆν βασιλέα
[2, 3]	ἀνθρώπων κρατεῖν. ὁ δὲ καὶ	τὸν	αἰθέρα περισκοπεῖ καὶ τοὺς ὑπὲρ
[2, 14]	ἐκάλεσεν, οὐκέτι ἐξῆν τῷ κεκτημένῳ	τὸν	αἰχμάλωτον τοῦτον ἀπάγειν, οὐδ´ ἤν
[2, 3]	κατὰ γένος αὐτῷ μέλλοντες πάντα	τὸν	αἰῶνα προσήκειν τά τε ἄλλα
[2, 3]	τε ἦσαν) κτείνουσί τε ξυμφρονήσαντες	τὸν	Ἀκάκιον καὶ ἐς τὸ Φαράγγιον
[2, 21]	δὲ τὸν δορυφόρον καὶ Ἀδόλιον	τὸν	Ἀκακίου, ἄνδρα Ἀρμένιον γένος, βασιλεῖ
[2, 11]	εὐθὺς ἔπεσεν, ὁ δὲ αὐτοῦ	τὸν	ἀκινάκην σπασάμενος κτείνει τὸν ἄνδρα.
[2, 19]	ὁρᾷς δήπουθεν, αὐτίκα δὴ μάλα	τὸν	Ἀλαμουνδάρου στρατὸν ἐν Φοίνιξι μέσοις
[2, 7]	δέ τῳ ἐξῇ τἄλλα ἀποσεισαμένῳ	τὸν	ἀληθῆ λόγον ἑλέσθαι, οὐδὲν ἂν
[2, 3]	ταῦτα εἰπὼν γνώμῃ βασιλέως Ἀκάκιος	τὸν	Ἀμαζάσπην δόλῳ ἔκτεινε, καὶ τὴν
[2, 3]	ἄρχοντα κατεστήσατο Ἀρμενίοις αὐτόν. τοῦτον	τὸν	Ἀμαζάσπην, προϊόντος τοῦ χρόνου, Ἰουστινιανῷ
[2, 4]	αὐτίκα οὔτε τι ἀπεκρίνατο οὔτε	τὸν	Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, ἀλλ´ αὐτοῦ μένειν
[2, 5]	ἐς ἔδαφος καθεῖλεν. οὕτω τε	τὸν	Ἀναστάσιον ἀπεπέμψατο, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ ἀπαγγέλλειν
[2, 4]	γενομένην τυραννίδα καταλελύκει. τοῦτον οὖν	τὸν	Ἀναστάσιον παρὰ Χοσρόην Ἰουστινιανὸς ἔπεμψε
[2, 11]	Χοσρόης δὲ ὡμολόγησε μὲν αὐτοῖς	τὸν	ἄνδρα ἀφήσειν, λάθρα δὲ ἀνεσκολόπισεν
[2, 11]	καὶ τῷ θυμῷ ζέων ἄγεσθαι	τὸν	ἄνδρα ἐκέλευε. καὶ ἐπεὶ παρῆν
[2, 25]	Ναβέδης εἴη. καὶ ὃς ἀνακεχωρηκέναι	τὸν	ἄνδρα ἐξ Ἀγγλῶν παντὶ τῷ
[2, 5]	οἱ δὲ Σουρηνοὶ περιχαρῆ γεγονότα	τὸν	ἄνδρα ὁρῶντες ξὺν τιμῇ τε
[2, 11]	αὐτοῦ τὸν ἀκινάκην σπασάμενος κτείνει	τὸν	ἄνδρα. σκυλεύσας τε αὐτοῦ κατ´
[2, 28]	καὶ μεγαλοπρεπέστερον ἢ κατὰ πρεσβευτὴν	τὸν	ἄνδρα τοῦτον ἐδέξατό τε καὶ
[2, 6]	Περσῶν ἔφοδον Γερμανὸν μὲν εὐθὺς	τὸν	ἀνεψιὸν τὸν αὑτοῦ ξὺν θορύβῳ
[2, 3]	λίαν ἐν Ἀρμενίοις ἀφανῆ ἄνδρα,	τὸν	ἄνθρωπον διαχρήσασθαι. Τελευτήσαντος δὲ Σίττα
[2, 11]	πρὸς τῆς τοῦ βασιλέως ὀργῆς	τὸν	ἄνθρωπον ἐξαιτούμενοι. Χοσρόης δὲ ὡμολόγησε
[2, 14]	λίαν ἐν Πέρσαις δοκίμων ὁ	τὸν	ἄνθρωπον ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι. Ἀντιοχεῦσι μέντοι
[2, 3]	καὶ Ἰταλῶν πάθη. ἡ γῆ	τὸν	ἄνθρωπον οὐ χωρεῖ ξύμπασα· μικρόν
[2, 29]	Φαρσάνσην μεταπεμψάμενος ἐκοινολογεῖτό τε καὶ	τὸν	ἅπαντα λόγον ἐξενεγκὼν ἀνεπυνθάνετο τοῦ
[2, 7]	τὸν Ῥουφίνου καὶ Ἰουλιανὸν τὸν	τῶν	ἀπορρήτων γραμματέα πρέσβεις παρὰ Χοσρόην
[2, 19]	εἴη. οἱ μὲν οὖν ἀμφὶ	τὸν	Ἀρέθαν Τίγρην ποταμὸν διαβάντες ἐν
[2, 22]	ὅτι δὴ ἐς τῶν τεθνηξομένων	τὸν	ἀριθμὸν ἀνάγραπτοι εἶεν. τοῖς δὲ
[2, 19]	γῆν ἐλάσσους αὐτῶν παρὰ πολὺ	τὸν	ἀριθμὸν εἶναι. τούτων δὲ τοιούτων
[2, 7]	ἀλλὰ καὶ τῷ Γερμανῷ διέβαλλε	τὸν	ἀρχιερέα Ἐφραίμιον, ἅτε τῷ Χοσρόῃ
[2, 17]	τινὲς δὲ οὐκ Ἀνιαβέδην, ἀλλὰ	τὸν	ἄρχοντα, ὃς δὴ ἐφειστήκει τοῖς
[2, 12]	Χριστὸς ἀπενεχθέντα εἶδεν, ἀντέγραψε πρὸς	τὸν	Αὔγαρον, ὡς μὲν οὐκ ἀφίξεται
[2, 12]	πάτρια ἐθέλων ἰέναι πείθειν τε	τὸν	Αὔγουστον μεθεῖναι αὐτὸν ὡς ἥκιστα
[2, 12]	πλάνῃ περιπεσοῦσι τῇ ὑστεραίᾳ ἐς	τὸν	αὐτὸν αὐλίζεσθαι χῶρον· ὅπερ αὐτοῖς
[2, 1]	ἔφασκε, πολλὴν ἐπιβουλὴν ἐς οἶκον	τὸν	αὐτοῦ ἄρτι ἐνδειξαμένου, οἷς δὴ
[2, 29]	αὐτόν τε καὶ τὸν ἀδελφὸν	τὸν	αὐτοῦ χρῆν βασιλέα δωρήσασθαι· Πέτραν
[2, 28]	ἔπεμψε Μάρκελλόν τε, τὸν ἀδελφιδοῦν	τὸν	αὑτοῦ ἄρτι γενειάσκοντα, καὶ Κωνσταντιανὸν,
[2, 6]	Γερμανὸν μὲν εὐθὺς τὸν ἀνεψιὸν	τὸν	αὑτοῦ ξὺν θορύβῳ πολλῷ τριακοσίους
[2, 21]	δὴ ἐς ταραχὴν ἀφασίᾳ τινὶ	τὸν	βάρβαρον καταστήσονται. ὅνπερ δεδιξάμενος, ὥσπερ
[2, 26]	Μαρτῖνον ἐξαπατῶντες εἰρηναῖα μὲν σφῶν	τὸν	βασιλέα βούλεσθαι ἔφασαν, αὐτὸν δὲ
[2, 21]	ἐς ὄψιν ἥκων δεινὰ ποιεῖσθαι	τὸν	βασιλέα Χοσρόην ἔφη, ὅτι δὴ
[2, 21]	εἰς τὴν Ἔδεσσαν ἀφικόμενος Ἰωάννην	τὸν	Βασιλείου παῖδα, γένει τε καὶ
[2, 6]	τὸν παρόντα διαφυγεῖν. Μέγαν τοίνυν,	τὸν	Βεροίας ἐπίσκοπον, ἄνδρα ξυνετὸν (ἐπιχωριάζων
[2, 9]	οἷόν τε ἦν τοῦτον δὴ	τὸν	βίαιον δρόμον, τὸν οἰκεῖον κἀνταῦθα
[2, 19]	τούτους τε τοὺς Πέρσας καὶ	τὸν	Βλησχάμην ἐς Ἰταλίαν Γότθοις πολεμήσοντας
[2, 9]	εὔξασθαι τὸν θεὸν τίσασθαι τὸν	τῶν	γεγονότων κακῶν αἴτιον. Ἰουστινιανὸν δὲ
[2, 11]	ἐπιστραφεὶς ἐκ τοῦ αἰφνιδίου λίθῳ	τὸν	διώκοντα βάλλει, ἐπιτυγχάνει τε τοῦ
[2, 21]	ὡς κυνηγετήσων ἐστάλη, Διογένην δὲ	τὸν	δορυφόρον καὶ Ἀδόλιον τὸν Ἀκακίου,
[2, 24]	ἱερέα βασιλέως ἐπαγγείλαντος παρὰ Βαλεριανὸν	τὸν	ἐν Ἀρμενίοις στρατηγὸν ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν
[2, 24]	Περσαρμενίοις τὴν στρατηγίδα ἔχων ἀρχὴν	τὸν	ἐν Δούβιος τῶν Χριστιανῶν ἱερέα
[2, 29]	τὰ Λαζικῆς ἔσχατα ἦλθεν, ὡς	τὸν	ἐνταῦθα στενωπὸν διαφυλάξων δυνάμει τῇ
[2, 5]	οὕτω τε ξὺν τοῖς ἑπομένοις	τὸν	ἐπίσκοπον ἀπεπέμψατο, οὐδεμίαν τῆς ἐπιβουλῆς
[2, 5]	περιβόλου ἐγένοντο, οἱ μὲν Πέρσαι	τὸν	ἐπίσκοπον ἀσπασάμενοι ἐκτὸς ἔμενον, οἱ
[2, 5]	δὴ ξύν τε φιλοφροσύνῃ πολλῇ	τὸν	ἐπίσκοπον ἐξανέστησε, καὶ τὰ δῶρα
[2, 15]	κάθηται βασιλεὺς ἐν ὑπηρέτου μοίρᾳ,	τὸν	ἐπιτάττοντα στρατηγὸν δεδιώς· στρατιᾶς δὲ
[2, 3]	στρατηγοῖν, οἵπερ αὐτοῖς ἄριστοι ἦσαν,	τὸν	ἕτερον μὲν Σίτταν κτείναντες ἥκομεν,
[2, 29]	φέρεται, ναυσίπορος γεγενημένος ἄχρι ἐς	τὸν	Εὔξεινον καλούμενον πόντον, οὗ δή
[2, 20]	ἀλλ´ ἥκετε ὅτι τάχιστα ἐς	τὸν	Εὐρωπὸν, οὗ δὴ συλλέξας τὸ
[2, 21]	τοῖς πολεμίοις ὡς, ἢν ἐθέλωσι	τὸν	Εὐφράτην διαβάντες ἐπὶ τὰ σφέτερα
[2, 5]	μέσην τῶν ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ	τὸν	Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ ἔχων. ἔστι
[2, 21]	καὶ αὐτὸς τῷ Ῥωμαίων στρατῷ	τὸν	Εὐφράτην ποταμὸν διαβὰς παρὰ Χοσρόην
[2, 10]	ἐκ βασιλέως τοῦ ἑσπερίου ἐπὶ	τὸν	ἑῷον τὸ τοῦ χωρίου ἀφίξεται
[2, 10]	πρότερον ἑστῶτα πρὸς δύοντά που	τὸν	ἥλιον, ἀπὸ ταὐτομάτου στραφέντα πρὸς
[2, 22]	πλήν γε δὴ ὅσα ἐς	τὸν	θεὸν ἀναφέρεσθαι. οὐ γὰρ ἐπὶ
[2, 26]	ἀνθρώπων οὐδένα, ὅτι μὴ ἐπὶ	τὸν	θεὸν ὅνπερ Χριστιανοὶ σέβονται μόνον.
[2, 9]	καὶ Ἀναστασίῳ τῷ πρεσβευτῇ, εὔξασθαι	τὸν	θεὸν τίσασθαι τὸν τῶν γεγονότων
[2, 5]	τε πυλίδα ὅλην ἀνέῳγον καὶ	τὸν	ἱερέα ξὺν τοῖς ἑπομένοις κροτοῦντές
[2, 12]	ἐθάρσησέ τε καὶ γράμματα πρὸς	τὸν	Ἰησοῦν γράψας ἐδεῖτο αὐτοῦ ἀπαλλάσσεσθαι
[2, 25]	αὐτοῦ διεφθάρη, οἵ τε ἀμφὶ	τὸν	Ἰοῦστον καὶ Περάνιον ἐσβαλόντες ἐς
[2, 12]	ὁ μὲν οὖν Αὔγουστος ἐς	τὸν	ἱππόδρομον ἀναβὰς ἐκάθητο ᾗπερ εἰώθει,
[2, 11]	ἄλλο ἐτύγχανεν ἀμπεχόμενος, ἐπί τε	τὸν	ἵππον ἀναθορὼν πρόσω ἤλαυνεν. εἴτε
[2, 28]	ἀνδράσιν εἴκοσι μόνοις τῇ πόλει	τὸν	Ἰσδιγούσναν ἐδέξατο. Ταύτης οὖν τῆς
[2, 28]	ὡς ἄριστα ἔχοι. τοῦτον μέντοι	τὸν	Ἰσδιγούσναν Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς μάλιστα πρέσβεων
[2, 3]	στρατοῦ ἥκοντες. πολλὰ μὲν οὖν	τὸν	Ἰωάννην Βασσάκης ὁ γαμβρὸς ἐλιπάρει
[2, 3]	ὀπίσω αὖθις ἀπήλαυνε. Βούζης τε	τὸν	Ἰωάννην μόνον εὑρὼν ἔκτεινε, καὶ
[2, 13]	οὗτος ὁ Βαράδοτος τηνικαῦτα παρὰ	τὸν	Καβάδην ἐλθὼν οἶνόν τε ἤνεγκε
[2, 5]	κελεύσας ὅπῃ ποτὲ γῆς Χοσρόην	τὸν	Καβάδου ἀπολιπὼν εἴη. Μετὰ δὲ,
[2, 17]	βασιλεὺς, προσεκύνησεν ἅτε δεσπότην Χοσρόην	τὸν	Καβάδου, αὑτόν τέ οἱ ξὺν
[2, 10]	οὐκ ἄν ποτε ᾠόμεθα Χοσρόην	τὸν	Καβάδου ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων
[2, 9]	ἔλαθε μέντοι αὐτοὺς ὅτου ἕνεκα	τὸν	καιρὸν φεύγουσι τοῖς Ῥωμαίοις ἐνδοίη.
[2, 11]	τε καὶ ξὺν ἀπειλῇ ἀνεβόα	τὸν	Καίσαρα προτερῆσαι τῶν ἄλλων οὐ
[2, 21]	δὲ, ὅτι νικήσας μὲν αὐτὸς	τὸν	Καίσαρος νικήσει δοῦλον, ἡσσηθεὶς δὲ,
[2, 9]	τὴν βασιλείαν ἐφέρετο μετά γε	τὸν	Καόσην, ὅνπερ οὐδενὶ λόγῳ ἐμίσει
[2, 27]	ἐσβέννυον καὶ ἀπ´ αὐτοῦ φύεσθαι	τὸν	καπνὸν ᾤοντο. προϊόντος δὲ τοῦ
[2, 27]	τούτου μὲν ἀπέσχοντο, χοῦν ἐπὶ	τὸν	κενωθέντα χῶρον ἐπιβαλόντες, ἐκ δὲ
[2, 20]	δὲ〉 ἀπειπόντες τε καὶ κατωρρωδηκότες	τὸν	κίνδυνον ἐβουλεύοντο τοῖς πολεμίοις τὴν
[2, 13]	ἐπράσσετο. αἵ τε γὰρ ἑταῖραι	τὸν	κόσμον ἀφελοῦσαι, ὅσος αὐταῖς ἐν
[2, 17]	ἐπίμαχον εἴη, τείχη μακρὰ παρὰ	τὸν	κρημνὸν ἑκάτερον τῆς εἰσόδου ἐπὶ
[2, 17]	ἄρχοντα, ὃς δὴ ἐφειστήκει τοῖς	τὸν	κριὸν ἐνεργοῦσιν, ἀνασκολοπισθῆναί φασιν. αὐτὸς
[2, 17]	διέφθειραν, καὶ μάλιστα τοὺς ἀμφὶ	τὸν	κριὸν τεταγμένους· οἱ δὲ λοιποὶ
[2, 28]	βουλευομένῳ ξυμφορώτατον ἔδοξεν εἶναι Γουβάζην	τὸν	Λαζῶν βασιλέα ἐκποδὼν ὅτι τάχιστα
[2, 11]	γνώριμος, ἐς χῶρον κρημνώδη ἀμφὶ	τὸν	λεγόμενον Τρητὸν ἦλθε ξὺν ἑτέροις
[2, 27]	Εἶναί τε ὑποτοπάζων οὐχ ὑγιᾶ	τὸν	λόγον Χοσρόης τὰ ἐς τὴν
[2, 24]	νοσήσαντος καὶ χρόνου τριβέντος συχνοῦ	τὸν	λοιμὸν ἐπισκῆψαι Πέρσαις ξυνέπεσε. διὸ
[2, 27]	τοῦ στρατοῦ εἵπετο, ἔς τε	τὸν	λόφον ἀναβὰς πρῶτος ἔλαβε τοῦ
[2, 27]	τοῦ ἔργου τούτου, ἕως ὑπὸ	τὸν	λόφον γένωνται μέσον. ταύτῃ γὰρ
[2, 27]	προϊούσης δὲ τῆς διώρυχος κατὰ	τὸν	λόφον μάλιστα μέσον πάταγός τις
[2, 26]	οὖν πρῶτα Ῥωμαῖοι τὸ κατὰ	τὸν	λόφον τεῖχος ἑτέρᾳ ἐνεχείρουν οἰκοδομίᾳ
[2, 26]	ἐς λόγους ἦλθεν. οἱ δὲ	τὸν	Μαρτῖνον ἐξαπατῶντες εἰρηναῖα μὲν σφῶν
[2, 7]	νῦν με λεληθότων εἰπεῖν. τοσαῦτα	τὸν	Μέγαν εἰπόντα ὁ Χοσρόης ἐς
[2, 6]	καὶ Κίλικας πάντας, καί οἱ	τὸν	Μέγαν ἕπεσθαι κελεύσας ἐς τὴν
[2, 24]	ἰέναι. ταῦτα ἐπεὶ Βαλεριανὸς ἤκουσε,	τὸν	μὲν ἐπίσκοπον εὐθὺς ἀπεπέμψατο, τοὺς
[2, 26]	οἳ τὰ χρήματα διερευνησάμενοι ἅπαντα	τὸν	μὲν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον,
[2, 4]	ὀλίγοι δέ τινες καὶ διαβάντες	τὸν	μεταξὺ Σηστοῦ τε καὶ Ἀβύδου
[2, 20]	δὲ, ὁ Σεργιουπόλεως ἱερεὺς, ἐπειδὴ	τὸν	Μήδων στρατὸν ἄγχιστά που ἥκειν
[2, 21]	ὀλίγοις οὖσι καὶ ἀτεχνῶς κατεπτηχόσι	τὸν	Μήδων στρατόν. διὸ δὴ ἐκέλευε
[2, 11]	ὁ τῶν Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ	τὸν	Μήδων στρατὸν ἐπὶ σφᾶς ἐπύθοντο
[2, 6]	ὃς δὴ ἐνθένδε σταλεὶς καταλαμβάνει	τὸν	Μήδων στρατὸν Ἱεραπόλεως οὐ μακρὰν
[2, 22]	ἐμνήσθην. τισὶ δὲ αὐτῶν καὶ	τὸν	μηρὸν ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη, ἐφ´ οὗ
[2, 11]	ὁ δὲ Θωμᾶς, ἐπειδὴ περιῆλθε	τὸν	νεὼν ἅπαντα, καταθέμενος ἐν τῇ
[2, 28]	Γεώργιος δέ οἱ οὐ προσέχων	τὸν	νοῦν ἠγριωμένῳ διεσώσατο τὴν πόλιν
[2, 9]	τοῦτον δὴ τὸν βίαιον δρόμον,	τὸν	οἰκεῖον κἀνταῦθα ἐνδέδεικται τρόπον. φασὶ
[2, 21]	ἔδαφος καθεῖλεν. ὀλίγῳ τε ὕστερον	τὸν	ὅμηρον Ἰωάννην δεξάμενος ἀπεχώρησεν ἐς
[2, 5]	βιαζόμενοι ἐξικνεῖσθαι τῇ πυλίδι ἐς	τὸν	οὐδὸν οὐδαμῆ ἴσχυον. οὐ μὴν
[2, 21]	ἢ ὅτε Γελίμερα δορυάλωτον ἢ	τὸν	Οὐίττιγιν ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν. ἦν
[2, 9]	βασιλεύς τε Περσῶν γέγονε (Ζάμου	τὸν	ὀφθαλμὸν τοῦ δαιμονίου πηρώσαντος, ὅσπερ
[2, 9]	τοιάδε „Οὐκ ἔξω τοῦ ἀληθοῦς	τὸν	παλαιὸν λόγον „οἴομαι εἶναι, ὅτι
[2, 11]	ἀκούσιον ὑποστῆναι ὁμολογεῖται, κατὰ δὴ	τὸν	παλαιὸν χρόνον ἐνταῦθα πρὸς Σύρου
[2, 10]	δὲ ἄλλων φερόμενον ἐπέτειον ἐς	τὸν	πάντα αἰῶνα δασμὸν μηδὲν αὐτοὺς
[2, 10]	παρεχομένους τὴν εἰρήνην ἐθέλειν ἐς	τὸν	πάντα αἰῶνα κρατύνασθαι. τὴν γὰρ
[2, 10]	γῆν τὴν ὑμετέραν φυλάξωσιν ἐς	τὸν	πάντα αἰῶνα. τοιαῦτα Χοσρόης τε
[2, 20]	πόλεως τὸ τεῖχος ἥκων καὶ	τὸν	πάντα λόγον ἀγγείλας ἐκέλευε Πέρσας
[2, 28]	ὀλίγῳ πρότερον ἐς Πέρσας ἥκων,	τὸν	πάντα λόγον Γεωργίῳ φράζει, ἐνταῦθα
[2, 13]	τωθάζειν ἐδόκει. εἶτα φράσας αὐτοῖς	τὸν	πάντα λόγον ἐγρηγορέναι πάντας ἐκέλευε
[2, 30]	δόξαν ἐς τοὺς πολεμίους ἐμπεπτωκότες	τὸν	πάντα λόγον ἐσήγγειλαν. διὸ δὴ
[2, 6]	εἶναι χρήματα προεμένοις Χοσρόῃ κίνδυνον	τὸν	παρόντα διαφυγεῖν. Μέγαν τοίνυν, τὸν
[2, 7]	καὶ χρήματα Χοσρόης τοὺς Βεροιαίους	τὸν	Παῦλον στείλας εὐθὺς ἔπραττεν, οὐχ
[2, 7]	τῶν τιμιωτάτων ἐκστάντες, εἶτα ἐς	τὸν	περὶ ψυχῆς ἀγῶνα καθίστανται μόνον,
[2, 6]	Ἀντιόχειαν ὁ Γερμανὸς ἀφικόμενος περιῆλθε	τὸν	περίβολον ἅπαντα κύκλῳ, καὶ αὐτοῦ
[2, 17]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ κύκλῳ περιιὼν	τὸν	περίβολον, ἐπεὶ οὐ λίαν ἀξιόμαχον
[2, 17]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ διώρυχα ἐπὶ	τὸν	περίβολον ἐπενόουν τρόπῳ τοιῷδε. Πέτρα
[2, 20]	ἔτυχον. ἀλλὰ Ἄμβρος, αὖθις παρὰ	τὸν	περίβολον ἐς νύκτα ἥκων, δυοῖν
[2, 27]	ἐπιγινομένῃ τῶν βαρβάρων οὐδεὶς ἐπὶ	τὸν	περίβολον ἦλθε, τῇ δὲ μετ´
[2, 17]	διὸ δὴ ἔτι μᾶλλον ἀμφὶ	τὸν	περίβολον ἦλθον, ὡς κλίμακας εὐθὺς,
[2, 6]	μή τις ἐνθένδε ἀναβησόμενος ἐπὶ	τὸν	περίβολον ἴοι, ἢ πύργον μέγαν
[2, 21]	παράπαν ἀμυνομένου εἷλε. ταύτης γὰρ	τὸν	περίβολον ὁρῶντες Ῥωμαῖοι σαθρόν τε
[2, 8]	ἄποθεν. Χοσρόης τε Παῦλον παρὰ	τὸν	περίβολον στείλας τοὺς Ἀντιοχέας χρήματα
[2, 6]	τῆς πολιορκίας μηκυνομένης οὐδὲ ἀρκέσειν	τὸν	περίβολον ταῖς τῶν πολεμίων ἐπιβουλαῖς
[2, 4]	διὰ τοῦ τῆς θαλάσσης ῥοθίου	τὸν	περίβολον ὑπερβάντες, ὃς πρὸς κόλπῳ
[2, 5]	ἀπέφαινον. ὁ δὲ στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ	τὸν	περίβολον ὡς τειχομαχήσων τὸ στράτευμα
[2, 26]	ἰατροῖς λόγιον, ὃς δὴ Καβάδην	τὸν	Περόζου νοσοῦντά ποτε ἰασάμενος κύριος
[2, 3]	ὑπεραίρειν οἷοί τε ὄντες παρὰ	τὸν	Περσῶν βασιλέα ἦλθον, Βασσάκου σφίσιν
[2, 26]	αὐτὸς ἀντείποι, πεῖσαι μὲν ἔναγχος	τὸν	Περσῶν βασιλέα, ὄντα δή που
[2, 29]	καὶ τῷ Γουβάζῃ ἐνστρατοπεδευσάμενοι ἀμφὶ	τὸν	Πέτρας περίβολον ἐς πολιορκίαν καθίσταντο.
[2, 18]	παράταξιν ἔστησε καὶ τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Πέτρον ἐπέστελλεν ὡς ἐπὶ ξυμβολῇ
[2, 16]	ἥκομεν, ὦ ξυνάρχοντες, ὡς διακωλύσοντες	τὸν	πολέμιον ἐσβολήν τινα ἐς τὴν
[2, 11]	αἰφνιδίου ἐπέπαυτο. μαθὼν δὲ τὸν	τῶν	πολεμίων στρατὸν ἄγχιστά που τῆς
[2, 26]	τὴν εἰρήνην, ἢ τὰ ἐς	τὸν	πόλεμον ἄγοντα. τῶν δὲ τὴν
[2, 4]	τὸ μέτρον τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ	τὸν	πόλεμον ἀπολουμένων καὶ τίς ἂν
[2, 6]	ἡμεῖς δὲ ἀπὸ τοῦ τείχους	τὸν	πόλεμον διενέγκωμεν, ἡμᾶς μὲν τὰ
[2, 6]	ἑκατέρῳ δοκοίη, ἢ τὰ ἐς	τὸν	πόλεμον ἐκ συνθήκης, ὡς τὸ
[2, 3]	ἐλθὼν τὰ μὲν πρῶτα ἐς	τὸν	πόλεμον ὀκνηρῶς ᾔει, τιθασσεύειν μέντοι
[2, 27]	βασιλεῖ ἐς ὄψιν ἐλθόντες πρὸς	τὸν	πόνον ἀντέχειν οὐκέτι ἔφασκον οἷοί
[2, 21]	τότε δὲ Ἀρμενίων τινῶν ἄρχοντα,	τὸν	ποταμὸν διαβάντας ξὺν ἱππεῦσι χιλίοις
[2, 8]	περιιόντες καθεωρῶντο) δρόμῳ μὲν παρὰ	{τὸν}	ποταμὸν Ὀρόντην ἐλθεῖν, φοβουμένας δὲ
[2, 21]	ταῦτα ἐποίουν. Βελισάριος δὲ, ἐπεὶ	τὸν	πρεσβευτὴν ἄγχιστά πη ἐπέπυστο εἶναι,
[2, 21]	λόγους. ὁ μὲν τοσαῦτα εἰπὼν	τὸν	πρεσβευτὴν ἀπεπέμψατο. Ὁ δὲ παρὰ
[2, 17]	τῶν λίθων ἰσχὺν, ὅλον δὲ	τὸν	πύργον κατασείσασα ἐκ τοῦ αἰφνιδίου
[2, 7]	γὰρ Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς Ἰωάννην τε	τὸν	Ῥουφίνου καὶ Ἰουλιανὸν τὸν τῶν
[2, 28]	ἀεὶ ἐκεχειρίας χρήματά τέ οἱ	τὸν	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα δοῦναι καί τινα
[2, 9]	γεγονότων κακῶν αἴτιον. Ἰουστινιανὸν δὲ	τὸν	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα παραδηλοῦν ἤθελεν, ἐξεπιστάμενος
[2, 26]	ὡς ἥκιστα οἷόν τε εἶναι	τὸν	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα πείθειν τῆς πρὸς
[2, 21]	πρέσβεις ὁ Καῖσαρ (οὕτω γὰρ	τὸν	Ῥωμαίων βασιλέα καλοῦσι Πέρσαι) καὶ
[2, 26]	Χοσρόῃ τούτῳ οὐ πρὸς Ἰουστινιανὸν	τὸν	Ῥωμαίων βασιλέα πεποίηται, οὐ μὴν
[2, 28]	δέον, καίπερ ἐπὶ πρεσβείᾳ παρὰ	τὸν	Ῥωμαίων βασιλέα στελλόμενος. Γεώργιος δέ
[2, 25]	τὸ εἰκὸς, ἐνθένδε πολλῆς ἐς	τὸν	Ῥωμαίων στρατὸν ἐμπεσούσης, ἅπαν ὁ
[2, 3]	προσχωρεῖν ἤθελε. πέμψαντές τε παρὰ	τὸν	Σίτταν ἐν γράμμασιν ἐδέοντο διδόναι
[2, 3]	θυμῷ ἀπελαύνων παρὰ τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Σίτταν ἦλθεν. ἐτύγχανε δὲ ὁ
[2, 3]	οὐδενὸς ἥσσων. τινὲς δέ φασι	τὸν	Σίτταν οὐ πρὸς τοῦ Ἀρταβάνου
[2, 10]	τί δὲ καὶ βουλόμενος πρὸς	τὸν	σὸν ἀδελφὸν ὀλίγῳ πρότερον γέγραφας
[2, 4]	ἡμῖν δὲ πάρεστιν Ἀλαμούνδαρον δεικνύναι	τὸν	σὸν γῆν ἔναγχος καταδραμόντα τὴν
[2, 3]	οὐκ Ἀλαμούνδαρον μὲν ἐν σπονδαῖς	τὸν	σὸν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, δοῦλον
[2, 30]	ἐκτὸς Φάσιδος ποταμοῦ βιασάμενοι Πέρσαι	τὸν	στενωπὸν διαβῆναι καὶ ἐν Πέτρᾳ
[2, 30]	ἀμφὶ Μερμερόην ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς	τὸν	στενωπὸν, ἐνταῦθα σφίσι τὸ Ῥωμαίων
[2, 29]	πέμψαι μέν τινας, οἳ φυλάξουσι	τὸν	στενωπὸν ἰσχυρότατα, ὃς ἐκτὸς Φάσιδος
[2, 29]	τὸ πλεῖστον τοῦ στρατοῦ ἐς	τὸν	στενωπὸν στεῖλαι, τάχα δ´ ἄν
[2, 27]	σφίσι κακῶς τοῦ σώματος Μαρτῖνον	τὸν	στρατηγὸν ἔχειν. Εἶναί τε ὑποτοπάζων
[2, 21]	πολλὴν ἔχοντα, παρὰ Βελισάριον ἔπεμψε,	τὸν	στρατηγὸν ὁποῖός ποτε εἴη κατασκεψόμενον,
[2, 12]	ἄλλους τε καὶ Ἀδόναχον τὸν	τῶν	στρατιωτῶν ἄρχοντα κρύψαντες ἐν οἰκίσκοις
[2, 5]	ὁ Χοσρόης ἐντειλάμενος ἐν παρασκευῇ	τὸν	στρατὸν ἐποιεῖτο, δρόμῳ τε χωρεῖν
[2, 6]	διὸ δὴ ὁ Βούζης ἅπαντα	τὸν	στρατὸν ἑπόμενον ἔχων τὰ μὲν
[2, 26]	οὕτω γὰρ μόνως ἐνθένδε ἀπαλλαγήσεσθαι	τὸν	στρατὸν ἔφασκε. ταῦτα οἱ πρέσβεις
[2, 5]	οὐκ εἰς μακρὰν γὰρ αὐτοῖς	τὸν	στρατὸν ἕψεσθαι. ταῦτα τοῖς ἀνδράσιν
[2, 15]	δὲ ὁ Χοσρόης ἐπὶ Κολχίδα	τὸν	στρατὸν ἦγε, Λαζῶν αὐτὸν ἐπαγομένων
[2, 20]	ἐστιν. ἐνθένδε τε περιπέμπων πανταχόσε	τὸν	στρατὸν ἤγειρε καὶ αὐτοῦ τὸ
[2, 16]	γενόμενος Βελισάριος ἐν Μεσοποταμίᾳ πανταχόθεν	τὸν	στρατὸν ἤγειρε, καί τινας ἐς
[2, 5]	Κίλικας ἰέναι, οὐδὲν διαμελλήσας, ἐπίπροσθεν	τὸν	στρατὸν ἤλαυνε, τριῶν τε σχεδόν
[2, 5]	οὐδὲν προὐχώρει, πρόσω κατὰ τάχος	τὸν	στρατὸν ἤλαυνεν. Ὁδόν τε αὖθις
[2, 5]	τῷ βαρβαρικῷ καλουμένῳ πεδίῳ, Κάνδιδον	τὸν	ταύτῃ ἐπίσκοπον κεντηναρίοιν δυοῖν δισχιλίους
[2, 24]	ἐν μεγάλοις εἶναι κακοῖς ἔφασκε·	τόν	τε γάρ οἱ παῖδα τυραννίδι
[2, 30]	ἔχοντες μακρόν τινα ὕπνον ἐκάθευδον·	τόν	τε γὰρ ποταμὸν ἀπόρευτον ᾤοντο
[2, 11]	Μετὰ δὲ φιλοτιμίᾳ πολλῇ χρώμενος	τόν	τε δῆμον ἐς τὸ ἱπποδρόμιον
[2, 6]	ἀφικόμενός τε καὶ ἐνστρατοπεδευσάμενος, ἐπειδὴ	τόν	τε περίβολον ὀχυρὸν ὄντα εἶδε
[2, 3]	ἐπιπεσὼν ξὺν πολλῇ ῥύμῃ κατέαξε.	τόν	τε στρατηγὸν τοῦτο ἠνίασεν ἐς
[2, 7]	ἀνέῳγον, ἐδέχοντο δὲ τῇ πόλει	τόν	τε στρατὸν ἅπαντα καὶ Χοσρόην
[2, 28]	ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἤκουσε,	τόν	τε Τριβοῦνον καὶ τὰ χρήματα
[2, 25]	φορτία ἐσκομιζόμενοι ἐνταῦθα ἀλλήλοις ξυμβάλλουσι.	τόν	τε τῶν Χριστιανῶν ἱερέα Καθολικὸν
[2, 30]	τοῦ Αὐγούστου, ἐγγύς πη ὄντος,	τόν	τε φαινόλην καὶ τὸν χιτῶνα
[2, 29]	Χοσρόην Λαζοὶ Βόαν ποταμὸν διαβάντες	τόν	τε Φᾶσιν ἐν δεξιᾷ ἔχοντες
[2, 12]	οὕτω τε ἐπανῆκεν εἰς Ῥώμην,	τόν	τε χοῦν καὶ τὰ θηρία
[2, 12]	ἡμέρᾳ λύσεσθαι, τάξας δὲ καὶ	τὸν	τῆς ἡμέρας καιρόν. καὶ ἐπεὶ
[2, 11]	ἥκιστα ἀληθίζεσθαι καὶ παρὰ Θωμᾶν	τὸν	τῆς πόλεως ἀρχιερέα γενόμενοι ἐδέοντο
[2, 5]	γενέσθαι. τῇ οὖν ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ	τὸν	τῆς πόλεως ἐπίσκοπον δεησόμενόν τε
[2, 26]	τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ	τὸν	τῆς πόλεως περίβολον ἔπεμψεν, ὃς
[2, 27]	τῷ στρατῷ ὡς τειχομαχήσων ἐπὶ	τὸν	τῆς πόλεως περίβολον ἦλθεν. ἔν
[2, 11]	τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς καῦσαι	τὸν	τοῦ ἀρχαγγέλου νεὼν, οὗ πρόσθεν
[2, 19]	Βλησχάμῃ ἐς Βυζάντιον ἔπεμψε, καὶ	τὸν	τοῦ φρουρίου περίβολον ἐς ἔδαφος
[2, 17]	βληθεὶς Ἰωάννης τύχῃ τινὶ ἐς	τὸν	τράχηλον θνήσκει, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ
[2, 6]	ὁ Χοσρόης ἀκούσας λόγῳ ξυνετῷ	τὸν	τρόπον ῥυθμίζεσθαι ὑπὸ ἀμαθίας οὐδαμῶς
[2, 7]	τε τὸν Ῥουφίνου καὶ Ἰουλιανὸν	τὸν	τῶν ἀπορρήτων γραμματέα πρέσβεις παρὰ
[2, 9]	πρεσβευτῇ, εὔξασθαι τὸν θεὸν τίσασθαι	τὸν	τῶν γεγονότων κακῶν αἴτιον. Ἰουστινιανὸν
[2, 11]	τοῦ αἰφνιδίου ἐπέπαυτο. μαθὼν δὲ	τὸν	τῶν πολεμίων στρατὸν ἄγχιστά που
[2, 12]	καίπερ ἄλλους τε καὶ Ἀδόναχον	τὸν	τῶν στρατιωτῶν ἄρχοντα κρύψαντες ἐν
[2, 19]	δύο, Τραϊανόν τε καὶ Ἰωάννην	τὸν	Φαγᾶν καλούμενον, ἄμφω ἀγαθοὺς τὰ
[2, 29]	ὅπερ ἐπεὶ ὁ Φάβριζος ἔγνω,	τὸν	Φαρσάνσην μεταπεμψάμενος ἐκοινολογεῖτό τε καὶ
[2, 28]	Μακεδόνων αὐτὰ δειμαμένων, οἳ μετὰ	τὸν	Φιλίππου Ἀλέξανδρον Περσῶν τε ἦρξαν
[2, 3]	θάλασσαν τὴν Ἐρυθρὰν περιβέβληται καὶ	τὸν	φοινικῶνα προστίθησι τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ.
[2, 30]	ὄντος, τόν τε φαινόλην καὶ	τὸν	χιτῶνα ἐνδιδύσκεσθαι πρὸς τῶν τῷ
[2, 18]	ἐπέστησεν, ὃς δὴ μετά γε	τὸν	Χοσρόην αὐτὸν δόξῃ τε καὶ
[2, 11]	πόλεως ἥκειν, σπουδῇ πολλῇ παρὰ	τὸν	Χοσρόην ἀφίκετο. καὶ ὃς ἐπεὶ〉
[2, 27]	κράτος οἱ βάρβαροι, ἀναχωροῦντα δὲ	τὸν	Χοσρόην ἐτώθαζον Ῥωμαῖοι, ἐς τειχομαχίαν
[2, 8]	καὶ τότε μὲν ἥκοντες παρὰ	τὸν	Χοσρόην οἱ πρέσβεις, εἰπόντες τε
[2, 10]	δὲ ὕστερον ἥκοντες αὖθις παρὰ	τὸν	Χοσρόην οἱ πρέσβεις ἔλεξαν ὧδε
[2, 8]	ἀταξίᾳ ἱκανῶς ἔχονται) πολλὰ ἐς	τὸν	Χοσρόην ὕβριζόν τε ἀπὸ τῶν
[2, 21]	καὶ ὡς ἥκιστα κατεσπουδασμένως ἐς	τὸν	Χοσρόου πρεσβευτὴν ἔβλεπον. εἶχε δὲ
[2, 21]	ἄξιον ἐφαίνετο εἶναι ἐξελάσαι ἐνθένδε	τὸν	Χοσρόου στρατὸν, οὐδεμιᾷ κινδυνεύσαντι μάχῃ
[2, 11]	τοῦ σταυροῦ μέρος, ἐν ᾧ	τὸν	Χριστὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ποτὲ τὴν
[2, 12]	τὰς παρούσας ὠδύρετο. ὑπὸ δὲ	τὸν	χρόνον ἐκεῖνον Ἰησοῦς ὁ τοῦ
[2, 29]	μέλλων τε ἀεὶ καὶ τρίβων	τὸν	χρόνον ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα μὲν
[2, 14]	κατὰ αἰχμαλώτους ἐσίτιζεν ἐς πάντα	τὸν	χρόνον, καὶ βασιλικοὺς καλεῖσθαι ἠξίου,
[2, 28]	ἀνεχώρησε παντὶ τῷ στρατῷ. ~Ὑπὸ	τὸν	χρόνον τοῦτον Ῥωμαίων τετελευτήκασι στρατηγοὶ
[2, 11]	ἐξουσίαν τά τε ὅπλα καὶ	τὸν	χρυσὸν ἅπαντα καὶ εἴ τι
[2, 1]	μὲν οὖν Ῥωμαίων ἰσχυρίζετο εἶναι	τὸν	χῶρον, τῷ τε ὀνόματι τεκμηριούμενος,
[2, 27]	ἐμάχετο, οὗ δὴ Τριπυργίαν καλοῦσι	τὸν	χῶρον. τῶν δὲ ταύτῃ Ῥωμαίων
[2, 3]	αἰθέρα περισκοπεῖ καὶ τοὺς ὑπὲρ	τὸν	ὠκεανὸν διερευνᾶται μυχοὺς, ἄλλην αὑτῷ
[2, 15]	πλοῖά σοι, ὦ βασιλεῦ, ναυπηγουμένῳ	βατὸν	οὐδενὶ πόνῳ τὸ ἐν Βυζαντίῳ
[2, 17]	ἐν χωρίοις κρημνώδεσιν ὄντα παντάπασιν	ἄβατον	τῇ στρατιᾷ τὴν χώραν ἐποίει,
[2, 25]	Ῥωμαίων τῆς γῆς ὄρος ἐστὶ	δύσβατόν	τε καὶ ἄλλως κρημνῶδες, καὶ
[2, 13]	μὲν ἐντὸς μέγα τε καὶ	ἀξιοθέατον	ἀτεχνῶς ἐστιν (ἐς ὕψος γὰρ
[2, 29]	τῷ ἔργῳ τούτῳ παραγενέσθαι, ἐς	ἑκατὸν	ἄνδρας, ὥσπερ τι πάρεργον διαχειρίζων,
[2, 30]	πράγματα, ὡς πεντήκοντά τε καὶ	ἑκατὸν	ἀτειχίστους Πέρσας μηδεμιᾷ μηχανῇ ἐξελεῖν
[2, 18]	Ῥωμαῖοι ξὺν Γότθοις πεντήκοντα καὶ	ἑκατὸν	ἔκτειναν. δι´ ὀλίγου γὰρ τῆς
[2, 30]	εὗρον, ἀκραιφνεῖς δὲ πεντήκοντα καὶ	ἑκατὸν	μόνους· οἱ γὰρ ἄλλοι ἅπαντες
[2, 30]	τὸ Ῥωμαίων φυλακτήριον ὑπηντίαζον ἐς	ἑκατὸν	ὄντες, καρτερῶς τε ἠμύνοντο, καὶ
[2, 5]	ἁλούσης ἓξ καὶ εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	σταδίοις διέχουσα, κειμένη δὲ αὐτῆς
[2, 11]	πόλιν ἐπιθαλασσίαν, Ἀντιοχείας τριάκοντα καὶ	ἑκατὸν	σταδίοις διέχουσαν ἦλθεν, ἐνταῦθά τε
[2, 25]	δὲ ἄποθεν ὅσον εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	σταδίων ἐν δεξιᾷ ἰόντι ἐκ
[2, 13]	διήκει πύργος μὲν ἕκαστος ποδῶν	ἑκατὸν,	τὸ δὲ ἄλλο τεῖχος ἑξήκοντα)
[2, 5]	ἤδη ὑπέληγε, τρίτον δὲ καὶ	δέκατον	ἔτος ἐτελεύτα Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ τὴν
[2, 3]	τοῦ ἔτους μετόπωρον, τρίτον καὶ	δέκατον	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα
[2, 28]	καὶ Πέρσαις ἐς ἐνιαυτοὺς πέντε,	δέκατόν	τε καὶ ἔνατον ἔτος Ἰουστινιανοῦ
[2, 22]	ἀπροφάσιστον ἦν καὶ τὸ περιεῖναι	αὐτόματον.	καὶ γυναιξὶ δὲ ὅσαι ἐκύουν
[2, 28]	ἐνιαυτοὺς πέντε, δέκατόν τε καὶ	ἔνατον	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα
[2, 19]	πη ἰέναι οὐδὲ λόγῳ οἶμαι	δυνατὸν	εἶναι. ἕως οὖν ἔτι λείπεταί
[2, 25]	ἐπισκήψωσιν οἱ πολέμιοι, κατὰ τὸ	δυνατὸν	σφίσιν ἀμύνασθαι. Πρῶτος δὲ Ναρσῆς
[2, 26]	πρᾶξαι δὲ τῶν ὡμολογημένων οὐδὲν,	ἀδύνατον	γεγονότα τὴν Ἰουστινιανοῦ βασιλέως βιάσασθαι
[2, 18]	χρωμένων γενέσθαι τι τῶν δεόντων	ἀδύνατον.	οἶμαι τοίνυν Χοσρόην ἐφ´ ἑτέρους
[2, 16]	οὐχὶ διαλαθεῖν τι τῶν δεόντων	ἀδύνατον.	ὥστε οὐδὲν τὴν ἐμὴν γνώμην
[2, 20]	Σεργιουπόλεως ἱερεὺς, ἐπειδὴ τὸν Μήδων	στρατὸν	ἄγχιστά που ἥκειν ἐπύθετο, δείσας
[2, 11]	μαθὼν δὲ τὸν τῶν πολεμίων	στρατὸν	ἄγχιστά που τῆς πόλεως ἥκειν,
[2, 7]	δὲ τῇ πόλει τόν τε	στρατὸν	ἅπαντα καὶ Χοσρόην αὐτόν. θυμῷ
[2, 6]	πολλῷ τριακοσίους ἑπομένους ἔχοντα ἔπεμψε,	στρατὸν	δέ οἱ οὐκ ἐς μακρὰν
[2, 21]	καὶ ἀτεχνῶς κατεπτηχόσι τὸν Μήδων	στρατόν.	διὸ δὴ ἐκέλευε Διογένην τε
[2, 6]	ἐννοίας σφαλεὶς τὰ μὲν πρῶτα	στρατὸν	ἐκ Βυζαντίου καραδοκῶν ἐλπίδα τινὰ
[2, 25]	ἐνθένδε πολλῆς ἐς τὸν Ῥωμαίων	στρατὸν	ἐμπεσούσης, ἅπαν ὁ Ναβέδης ἐπαφῆκε
[2, 19]	αὐτίκα δὴ μάλα τὸν Ἀλαμουνδάρου	στρατὸν	ἐν Φοίνιξι μέσοις εἶναι οἰόμενοι,
[2, 11]	Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ τὸν Μήδων	στρατὸν	ἐπὶ σφᾶς ἐπύθοντο ἰέναι, ἐν
[2, 5]	Χοσρόης ἐντειλάμενος ἐν παρασκευῇ τὸν	στρατὸν	ἐποιεῖτο, δρόμῳ τε χωρεῖν ἐπὶ
[2, 6]	δὴ ὁ Βούζης ἅπαντα τὸν	στρατὸν	ἑπόμενον ἔχων τὰ μὲν πρῶτα
[2, 26]	γὰρ μόνως ἐνθένδε ἀπαλλαγήσεσθαι τὸν	στρατὸν	ἔφασκε. ταῦτα οἱ πρέσβεις ἀκούσαντες
[2, 5]	εἰς μακρὰν γὰρ αὐτοῖς τὸν	στρατὸν	ἕψεσθαι. ταῦτα τοῖς ἀνδράσιν ὁ
[2, 15]	ὁ Χοσρόης ἐπὶ Κολχίδα τὸν	στρατὸν	ἦγε, Λαζῶν αὐτὸν ἐπαγομένων ἐξ
[2, 20]	ἐνθένδε τε περιπέμπων πανταχόσε τὸν	στρατὸν	ἤγειρε καὶ αὐτοῦ τὸ στρατόπεδον
[2, 16]	Βελισάριος ἐν Μεσοποταμίᾳ πανταχόθεν τὸν	στρατὸν	ἤγειρε, καί τινας ἐς τὰ
[2, 5]	ἰέναι, οὐδὲν διαμελλήσας, ἐπίπροσθεν τὸν	στρατὸν	ἤλαυνε, τριῶν τε σχεδόν τι
[2, 5]	προὐχώρει, πρόσω κατὰ τάχος τὸν	στρατὸν	ἤλαυνεν. Ὁδόν τε αὖθις τοσαύτην
[2, 6]	ἐνθένδε σταλεὶς καταλαμβάνει τὸν Μήδων	στρατὸν	Ἱεραπόλεως οὐ μακρὰν ἄποθεν. Χοσρόῃ
[2, 20]	καὶ αὐτὸς, ἐπὶ Ῥωμαίους „ἐστράτευσε,	στρατὸν	μὲν πολλῷ πλείονα ἢ πρότερον
[2, 21]	εἶναι ἐξελάσαι ἐνθένδε τὸν Χοσρόου	στρατὸν,	οὐδεμιᾷ κινδυνεύσαντι μάχῃ πρὸς μυριάδας
[2, 30]	ἡμιόνων μέγα τι χρῆμα. ἐπὶ	μακρότατον	δὲ τὴν δίωξιν ποιησάμενοι καὶ
[2, 29]	τῆς χώρας ὄντες στενωποὺς ἐπὶ	μακρότατον	ἐνταῦθα ποιοῦνται· κλεισούρας ἑλληνίζοντες τὰς
[2, 30]	ἐς τὴν θάλασσαν ἐκβαλὼν ἐπὶ	μακρότατον	κατὰ μόνας χωρεῖ, οὐδαμῆ ταύτῃ
[2, 30]	χιλίους, οὐδενὸς σφίσιν ὑπαντιάσαντος, ἐπὶ	μακρότατόν	πη ὁδῷ ἰέναι. Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 15]	συχνοῖς τε καὶ ἀμφιλαφέσιν ἐπὶ	μακρότατον	συνεχομένην. οἱ δέ οἱ ἰσχυρίζοντο
[2, 21]	καὶ πλούτῳ πάντων τῶν Ἐδεσσηνῶν	διαφανέστατον,	ὅμηρον τῷ Χοσρόῃ οὔτι ἑκούσιον
[2, 10]	ὃ τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων	ὕστατόν	τε καὶ ὀχυρώτατον εἶναι δοκεῖ
[2, 28]	σπουδῇ εἶχε. καί οἱ βουλευομένῳ	ξυμφορώτατον	ἔδοξεν εἶναι Γουβάζην τὸν Λαζῶν
[2, 6]	βουλήν τε ὑπὲρ τούτων πεποιημένοις	ξυμφορώτατον	ἔδοξεν εἶναι χρήματα προεμένοις Χοσρόῃ
[2, 21]	ἐσέβαλον. τέλος δὲ πολλὰ λογισαμένῳ	ξυμφορώτατόν	οἱ ἔδοξεν εἶναι μάχῃ διακινδυνεύσαντι
[2, 10]	ἀνθρώποις ἁπάντων ὕστατόν τε καὶ	ὀχυρώτατον	εἶναι δοκεῖ τῆς ἐς ἀλλήλους
[2, 19]	Βελισάριος γνοὺς Γεώργιον ἔπεμψεν, ἄνδρα	ξυνετώτατόν	τε καὶ τῶν ἀπορρήτων αὐτῷ
[2, 6]	καλεῖν οἱ ταύτῃ ἄνθρωποι νενομίκασιν,	ἐπιμαχώτατον	κατενόησεν ὂν τὸ κατ´ αὐτὴν
[2, 7]	διπλάσια, ἐπεὶ τὸ τεῖχος αὐτοῖς	ἐπιμαχώτατον	ὂν πολλαχῆ εἶδε. Βεροιαῖοι δὲ
[2, 6]	πολεμίων ἐπιβουλαῖς οἶμαι, ὃν δὴ	ἐπιμαχώτατον	πολλαχόσε τετύχηκεν εἶναι, καί τι
[2, 5]	ποταμοῦ ἐπὶ θάτερα Ῥωμαίων φρούριον	ἔσχατον,	ὃ Κιρκήσιον ἐπικαλεῖται, ἐχυρὸν ἐς
[2, 6]	τοίνυν, τὸν Βεροίας ἐπίσκοπον, ἄνδρα	ξυνετὸν	(ἐπιχωριάζων γὰρ αὐτοῖς ἐτύγχανε τότε)
[2, 26]	τῆς προσεδρείας ὀγδόῃ λόφον ἐπαναστῆσαι	χειροποίητον	τῷ τῆς πόλεως περιβόλῳ βουλόμενος,
[2, 5]	εἶναι καὶ τὴν χώραν κατενόησεν	ἀοίκητόν	τε καὶ πάντων ἀγαθῶν ἔρημον
[2, 10]	μισθὸν τῆς ὑπουργίας αὐτοῖς χορηγοῦντες	ῥητόν·	ἐπεὶ καὶ Οὔννων τισὶ καὶ
[2, 11]	χῶρον κρημνώδη ἀμφὶ τὸν λεγόμενον	Τρητὸν	ἦλθε ξὺν ἑτέροις τισὶν, οὗ
[2, 5]	ὁ μὲν χειμὼν ἤδη ὑπέληγε,	τρίτον	δὲ καὶ δέκατον ἔτος ἐτελεύτα
[2, 3]	ἦν γὰρ τοῦ ἔτους μετόπωρον,	τρίτον	καὶ δέκατον ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως
[2, 30]	Ῥωμαίοις τῆς ἐς Πέρσας ἐκεχειρίας,	τρίτον	καὶ εἰκοστὸν ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως
[2, 20]	ἀρχομένῳ Χοσρόης ὁ Καβάδου τὸ	τρίτον	στρατῷ μεγάλῳ ἐς γῆν τὴν
[2, 15]	μὲν γὰρ οὔτε ἅλας οὔτε	σῖτον	οὔτε ἄλλο τι ἀγαθὸν ἔχουσι,
[2, 19]	μακροῦ χρόνου ἀδῄωτον, ταύτην τε	ἀφύλακτον	οὖσαν, ἐξ ἐπιδρομῆς πολλὰ ληισάμενοι
[2, 22]	γὰρ ἐδόκει χωρεῖν καὶ χρόνον	τακτὸν	ἐν χώρᾳ ἑκάστῃ διατριβὴν ἔχειν,
[2, 7]	ὦ βέλτιστε, μακρολογοίη; οἵ γε	τακτὸν	ἡμῖν ὡμολογηκότες ἀργύριον δώσειν ὑπὲρ
[2, 10]	τοῖς χρήμασι. δεῖν τοίνυν Ῥωμαίους	τακτόν	τι φέρειν ἐπέτειον Πέρσαις. „Οὕτω
[2, 28]	πέμψαι, ἐφ´ ᾧ οἱ ξυνδιατρίψει	τακτόν	τινα χρόνον. ἐτύγχανε γὰρ ὁ
[2, 27]	πολλῷ ἔτι μᾶλλον τήν τε	ἄσφαλτον	καὶ τὸ θεῖον ἐνεργεῖν ἴσχυεν
[2, 5]	στρατῷ μεγάλῳ ἐσέβαλε, τήν τε	ἀπέραντον	καλουμένην εἰρήνην λαμπρῶς ἔλυεν. ᾔει
[2, 29]	ἄχρι ἐς τὸν Εὔξεινον καλούμενον	πόντον,	οὗ δή οἱ καὶ τὰς
[2, 25]	αὐτοὺς ὑποπτεύοντες οὐκ ἐς φυγὴν	ἀναίσχυντον	οὕτω τετράφθαι, ἄλλ´ ἐνέδραις τισὶν
[2, 26]	Περσῶν ἤθη, τὴν δὲ πόλιν	μηλόβοτον	καταστήσεσθαι. παντὶ γοῦν τῷ στρατῷ
[2, 1]	κέκληται, Παλμύρας δὲ πόλεως πρὸς	νότον	ἄνεμον τέτραπται, δένδρον μὲν ἤ
[2, 5]	κειμένη δὲ αὐτῆς πρὸς ἄνεμον	νότον	ἐν τῷ βαρβαρικῷ καλουμένῳ πεδίῳ,
[2, 29]	πόλεως ἰόντι εὐθὺς πρὸς ἄνεμον	νότον	οἱ Ῥωμαίων ὅροι ἐκδέχονται, χωρία
[2, 23]	τοὺς οὐ προσήκοντας σφίσι νεκροὺς	ἔθαπτον.	ἀλλὰ καὶ ὅσοι πράγμασι τὰ
[2, 12]	εὑρέσθαι φασὶν, ὥστε ἀμέλει καὶ	ἀνάγραπτον	οὕτω τὴν ἐπιστολὴν ἀντ´ ἄλλου
[2, 8]	ὠθούμενοι ἅτε ἐν στενοχωρίᾳ πολλῇ	ἔπιπτον.	οἱ δὲ στρατιῶται τῶν ἐν
[2, 23]	ἅπαντας, εἶτα ταῖς ὀροφαῖς αὖθις	ἐκάλυπτον.	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ πνεῦμα δυσῶδες
[2, 6]	ἐμφανοῦς ἀντιτασσομένοις ἐς κίνδυνόν τινα	προὖπτον	ἰέναι. ἡλίκος μὲν οὖν ἐστιν
[2, 23]	εὐθηνούσῃ λιμός τις ἀκριβὴς ἐπεκώμαζεν.	ἄρτον	ἀμέλει ἢ ἄλλο ὁτιοῦν διαρκῶς
[2, 6]	οἳ οὔτε τι ἐς αὐτὸν	ἥμαρτον	οὔτε τῇ Περσῶν στρατιᾷ οἷοί
[2, 26]	ἔτει Χοσρόης ὁ Καβάδου τὸ	τέταρτον	ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλλεν,
[2, 30]	καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις ἀνέστρεφον. καὶ	τέταρτον	ἔτος ἐτελεύτα Ῥωμαίοις τῆς ἐς
[2, 18]	ἀταξίᾳ πολλῇ εἴκοντας καὶ αὐτὸν	ἕκαστον	αὐτοκράτορα τοῦ πολέμου ἐθέλοντα εἶναι,
[2, 24]	μάλιστα. οὗ δὴ τὸ πῦρ	ἄσβεστον	φυλάσσοντες μάγοι τά τε ἄλλα
[2, 28]	διὰ τὴν εἰρήνην ἀναπεπτωκότας λαβὼν	ἀνήκεστόν	τι ἐργάσεται. τρίτῳ γὰρ τῆς
[2, 30]	ἱκανώτατα ἔχει, εὔρους δὲ ἐπὶ	πλεῖστον	διήκει. τῆς μέντοι ῥύμης αὐτῷ
[2, 21]	ἦσαν. τοῦ τε πεδίου ἐπὶ	πλεῖστον	διῆκον. οὐ γὰρ ἑστῶτες ἐπὶ
[2, 22]	ὑγείας τοῦτο ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	ἐγίνετο· οἷς δὲ ὁ βουβὼν
[2, 25]	ἐπιπεσόντες ἀφύλακτοι ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	ἐμάχοντο. οὔτε γὰρ κράνος οὔτε
[2, 29]	ἐπὶ κενοῦ ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	ἑστάναι, πεσούμενα, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 8]	κατιόντι {λοιπὸν} ἀοίκητος χώρα ἐπὶ	πλεῖστόν	ἐστι. πέτραι τε λίαν ὑψηλαὶ
[2, 22]	γάρ τις ἀλόγιστος ἀπόβασις ἐπὶ	πλεῖστον	ἐφέρετο, καὶ τὰ λουτρὰ τοὺς
[2, 29]	ἐν δεξιᾷ μὲν ξύμπασα ἐπὶ	πλεῖστον	ἡ χώρα πρὸς τῶν τῇδε
[2, 18]	τε, ἂν οὕτω τύχῃ, ἐπὶ	πλεῖστον	θαρρήσουσιν ἐπιθήσεσθαι καὶ ἡσσηθέντες εὐπετῶς
[2, 6]	πη οὖσα, εὔρους μὲν ἐπὶ	πλεῖστον	ἱκανῶς ἔχουσα, ὕψος δὲ ὀλίγῳ
[2, 1]	καὶ τοῖς ἐκείνῃ χωρίοις ἐπὶ	πλεῖστον	λυμήνασθαι. ἣν δή οἱ τοὺς
[2, 2]	ἕνεκα ξυμφόρων ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	ξυμβαίνει ἐς τὴν πρεσβείαν καθίστασθαι,
[2, 10]	φιλίαν ἀναλισκομένοις ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	ξυνδαπανᾶσθαι τοῖς χρήμασι. δεῖν τοίνυν
[2, 16]	γυμνούς τε καὶ ἀνόπλους ἐπὶ	πλεῖστον	ὄντας, κατωρρωδηκότας τὸ Περσῶν ὄνομα.
[2, 17]	κρημνὸν ἑκάτερον τῆς εἰσόδου ἐπὶ	πλεῖστον	πεποίηνται. τούτων τε τῶν τειχῶν
[2, 12]	καὶ ὁ μὲν Αὔγουστος ἐπὶ	πλεῖστον	τὰ ποιούμενα ἐς τὸ ἀκριβὲς
[2, 27]	ἀνατολὰς ἦλθε, καί οἱ τὸ	πλεῖστον	τοῦ στρατοῦ εἵπετο, ἔς τε
[2, 29]	ἐχρῆτο. δέον οὖν ἀμέλει τὸ	πλεῖστον	τοῦ στρατοῦ ἐς τὸν στενωπὸν
[2, 17]	ἐδήλουν. καὶ ὃς τὸ μὲν	πλεῖστον	τοῦ στρατοῦ πέμψας πανταχόθεν ἀποπειρᾶσθαι
[2, 21]	χωρίων ναυσὶ διαβατὸς ὢν ἐπὶ	πλεῖστον	τυγχάνει καὶ κρεῖσσον ἦν ἄλλως
[2, 26]	σφίσιν αὐτοῖς ἐκ τοῦ ἐπὶ	πλεῖστον	τῶν ξυμβησομένων προστρίβονται. ἀλλ´ εἴ
[2, 29]	μὲν πρῶτα ἐν δεξιᾷ ἐπὶ	πλεῖστον	χωρεῖ, βραχύς τε ἰὼν καὶ
[2, 7]	ἀτοπίαν τί ἄν τις ἐπὶ	πλεῖστον,	ὦ βέλτιστε, μακρολογοίη; οἵ γε
[2, 11]	σταυροῦ μέρος, ἐν ᾧ τὸν	Χριστὸν	ἐν Ἱεροσολύμοις ποτὲ τὴν κόλασιν
[2, 22]	περιγενέσθαι, ἀλλὰ καὶ τὸ παθεῖν	ἀπροφάσιστον	ἦν καὶ τὸ περιεῖναι αὐτόματον.
[2, 7]	δὲ μὴ τοῖς ἀδυνάτοις ἐγχειρεῖν	κράτιστον.	ταῦτα μὲν οὖν μοι ἀπολελογήσθω
[2, 30]	ἐς Πέρσας ἐκεχειρίας, τρίτον καὶ	εἰκοστὸν	ἔτος Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τὴν αὐτοκράτορα
[2, 9]	δι´ αὐτὸ οὐδὲ τὸ γελᾶν	ἄκλαυστον	ἔχομεν, παραπέπηγε δέ τις ἀεὶ
[2, 12]	ἐθέλων ἰέναι πείθειν τε τὸν	Αὔγουστον	μεθεῖναι αὐτὸν ὡς ἥκιστα ἔχων,
[2, 25]	διεφθάρη, οἵ τε ἀμφὶ τὸν	Ἰοῦστον	καὶ Περάνιον ἐσβαλόντες ἐς τὰ
[2, 20]	ἄρχοντες εἶδον, ἐθάρρησάν τε καὶ	Ἰοῦστον	μὲν ξὺν ὀλίγοις τισὶν αὐτοῦ
[2, 26]	πάντων ἠνώχλει Ῥωμαίους. καί τις	αὐτὸν	ἀγροῖκος ἐς γόνυ τὸ δεξιὸν
[2, 20]	„ὢν, πλήν γε δὴ ὅτι	αὐτὸν	ἄγχιστά πη ἀκούομεν „εἶναι, χωρίῳ
[2, 24]	οὐδενὶ κοινολογησάμενος, ξὺν τοῖς ἀμφ´	αὐτὸν	ἀνεπισκέπτως ἐς τὴν πολεμίαν ἐσέβαλλεν.
[2, 12]	οὗτος ξυνετώτατος ἐγεγόνει τῶν κατ´	αὐτὸν	ἀνθρώπων ἁπάντων, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ
[2, 4]	ποιεῖσθαί τινα καὶ τῆς ἐγχειρήσεως	αὐτὸν	ἀπαγαγεῖν ἤθελεν. ἐτύγχανε δέ τις
[2, 28]	ὁ ἰατρὸς οὗτος νόσου τε	αὐτὸν	ἀπαλλάξας χαλεπῆς πρότερον καὶ ἀπ´
[2, 13]	ὡμολόγησε καὶ τοῖς σιτίοις ἐδωρήσατο	αὐτὸν	ἅπασιν, ὅσα οἱ τῷ στρατοπέδῳ
[2, 12]	περιπεσοῦσι τῇ ὑστεραίᾳ ἐς τὸν	αὐτὸν	αὐλίζεσθαι χῶρον· ὅπερ αὐτοῖς λέγουσι
[2, 3]	τοῦ φόρου ἀπαγωγήν. ἐπεὶ δὲ	αὐτὸν	βασιλεὺς τῆς μελλήσεως πολλὰ ὀνειδίζων
[2, 2]	δυσμενῶν μάλιστα οἱ λόγοι ἐς	αὐτὸν	γένοιντο. ἀλλὰ τῷ βούλεσθαι ἐς
[2, 5]	χρήματα, διπλάσια μὲν αὐτὰ δώσειν,	αὐτὸν	δὲ ἱερέα μηκέτι εἶναι, ἅτε
[2, 26]	σφῶν τὸν βασιλέα βούλεσθαι ἔφασαν,	αὐτὸν	δὲ ὡς ἥκιστα οἷόν τε
[2, 26]	ἔνδηλον εἶναι. πόλεμον γὰρ τοῖς	αὐτὸν	διαφέρουσιν ἐπὶ τοῖς ὁμολογουμένοις οὐ
[2, 14]	ἐξ Ἰταλίας μετάπεμπτος ἦλθε, καὶ	αὐτὸν	διαχειμάσαντα ἐν Βυζαντίῳ στρατηγὸν ἐπί
[2, 18]	δὴ μετά γε τὸν Χοσρόην	αὐτὸν	δόξῃ τε καὶ τῷ ἄλλῳ
[2, 25]	Ναρσῆς τε αὐτὸς τοῖς ἀμφ´	αὐτὸν	ἐγκελευσάμενος πολλῷ ἔτι μᾶλλον τοῖς
[2, 20]	ἄποθεν ἥκειν ἀκούσαντες γράμματα πρὸς	αὐτὸν	ἔγραφον. ἐδήλου δὲ ἡ γραφὴ
[2, 11]	ἀποκνῆσαι, εἰ μή τι θεῖον	αὐτὸν	ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς διεκώλυσεν. οὕτως
[2, 18]	ὑμῶν ἀταξίᾳ πολλῇ εἴκοντας καὶ	αὐτὸν	ἕκαστον αὐτοκράτορα τοῦ πολέμου ἐθέλοντα
[2, 11]	καὶ ἐπεὶ παρῆν ἤδη, ἀνασκολοπισθῆναι	αὐτὸν	ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἐπέστελλε. γνοὺς
[2, 20]	ἀνόνητος αὐτοῦ γεγενῆσθαι. Χοσρόης δὲ	αὐτὸν	ἐν φυλακῇ ἔσχε, καὶ τὸ
[2, 6]	ὁτουοῦν ποιήσηται Ἀντιόχειάν τε καὶ	αὐτὸν	ἐξελεῖν, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ τῶν
[2, 15]	Κολχίδα τὸν στρατὸν ἦγε, Λαζῶν	αὐτὸν	ἐπαγομένων ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Λαζοὶ
[2, 20]	παρὰ Χοσρόου σταλέντες ἄπρακτοι ἐς	αὐτὸν	ἐπανῆλθον, καὶ ὃς τῷ θυμῷ
[2, 12]	ὑποσχόμενος. φασὶ δὲ καὶ τοῦτο	αὐτὸν	ἐπειπεῖν, ὡς οὐδὲ ἡ πόλις
[2, 2]	πολέμῳ κεκακωμένος, πρέσβεις δύο παρ´	αὐτὸν	ἔπεμψεν, ἀναπείσοντας ἐπὶ Ῥωμαίους στρατεύεσθαι,
[2, 24]	τε καὶ Σέργιον πρέσβεις ἐς	αὐτὸν	ἐπὶ τῇ ξυμβάσει αὐτίκα δὴ
[2, 1]	πρὸς Οὔννων δέ τινας ἰσχυρίζετο	αὐτὸν	ἐπιστολὴν πέμψαι, ἐγκελευομένην αὐτοῖς ἐσβαλεῖν
[2, 15]	πολλῇ χρωμένου τοῦ κεκτημένου ἐς	αὐτὸν	ἐς γραμματιστοῦ ἐφοίτησε. καὶ τὰ
[2, 20]	ξυνέκειτο, πράττειν ἠξίου. ὁ δὲ	αὐτὸν	ἐς Σεργιούπολιν τινὰς ἱκέτευε πέμψαι
[2, 1]	τε καὶ Ῥωμαίων σπονδὰς, ἐπεὶ	αὐτὸν	ἐς ταύτας οὐδέτεροι ἐσεγράψαντο. καὶ
[2, 12]	πόλιν Ἔδεσσαν ἐξελεῖν. ἐνῆγε γὰρ	αὐτὸν	ἐς τοῦτο Χριστιανῶν λόγος καὶ
[2, 28]	ἤγαγεν. ὥστε καὶ, ἡνίκα δὴ	αὐτὸν	ἑστιῴη, Βραδούκιον, ὅσπερ αὐτῷ ἑρμηνεὺς
[2, 11]	ἐκ τοῦ ἐμφανοῦς διεκώλυσεν. οὕτως	αὐτὸν	ἥ τε φιλοχρηματία ἐξέπλησσε καὶ
[2, 1]	διαίτῃ δῆθεν τῷ λόγῳ παρ´	αὐτὸν	ἥκοντα ἐπαγγελίαις αὐτὸν περιελθεῖν μεγάλων
[2, 3]	δὲ πολέμιοι σπουδῇ πολλῇ ἐπ´	αὐτὸν	ἤλαυνον, καί τις αὐτὸν καταλαβὼν
[2, 3]	καὶ ἄλλοις ὀλίγοις τισὶ παρ´	αὐτὸν	ἦλθεν· οἳ δὴ ἐν χωρίῳ
[2, 6]	οἰκτεῖραι, οἳ οὔτε τι ἐς	αὐτὸν	ἥμαρτον οὔτε τῇ Περσῶν στρατιᾷ
[2, 21]	τῆς ἀναχωρήσεως ἐπαινέσαντες πρέσβεις ἐς	αὐτὸν	ἥξειν παρὰ βασιλέως αὐτίκα δὴ
[2, 26]	ἐνταῦθα ξυμβαίνει εἶναι, κομίζοντες ἐς	αὐτὸν	ἥξουσι, τἄλλα δὲ τοὺς κυρίους
[2, 11]	οἱ πρέσβεις, ἐφ´ ᾧ μέντοι	αὐτὸν	θεασάμενόν τε τὴν πόλιν καὶ
[2, 26]	ἀφέμενον τὴν εἰρήνην ποτὲ πρὸς	αὐτὸν	θήσεσθαι· ἐπεὶ καὶ Βελισάριον, ὅνπερ
[2, 21]	ξυγκείμενα πρότερον ἔργῳ ἐπιτελῆ πρὸς	αὐτὸν	θήσονται. ἠξίουν τε διὰ Ῥωμαίων
[2, 7]	τε στρατὸν ἅπαντα καὶ Χοσρόην	αὐτόν.	θυμῷ τε πολλῷ ὁ βασιλεὺς
[2, 26]	αὐτοῖς, ἔν γε τοῖς κατ´	αὐτὸν	ἰατροῖς λόγιον, ὃς δὴ Καβάδην
[2, 26]	αὐτοὺς ὁ Χοσρόης, ἐπειδὴ παρ´	αὐτὸν	ἵκοντο, κατέλεξε μὲν ὅσα τε
[2, 21]	εὐθὺς ἔπεμψεν. οἳ, ἐπεὶ παρ´	αὐτὸν	ἵκοντο, πολλὰ τῆς ἀναχωρήσεως ἐπαινέσαντες
[2, 25]	κατὰ κόρρης αὐτὸν παίουσι. καὶ	αὐτὸν	Ἰσαάκης ὁ ἀδελφὸς καιρίαν τυπέντα
[2, 14]	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν, καὶ	αὐτὸν	Ἰωάννης, ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ
[2, 11]	ὑπερφυῶς ὄντα. οἶμαι δ´ ἂν	αὐτὸν	καὶ τὴν πόλιν ὅλην ἀνδραποδίσασθαί
[2, 5]	τισιν ἀγαθαῖς ἐπαίροντας ἐλπίσιν, ὥστε	αὐτὸν	καὶ τοὺς ξὺν αὐτῷ ἅπαντας
[2, 3]	ἐπ´ αὐτὸν ἤλαυνον, καί τις	αὐτὸν	καταλαβὼν ἐν τῇ φάραγγι ίφει
[2, 28]	καὶ Σέργιον ἔπεμψεν. οἱ δὲ	αὐτὸν	καταλαμβάνουσιν ἐν Ἀσσυρίοις, οὗ δὴ
[2, 24]	ἄγχιστα ἐστρατοπεδεύσατο ξὺν τοῖς ἀμφ´	αὐτὸν	καταλόγοις, καί οἱ Ναρσῆς ξυνετάττετο
[2, 11]	ὁ Χοσρόης ξύμπαντα εἷλε καὶ	αὐτὸν	μεθύοντα ἤδη τῇ τῶν χρημάτων
[2, 7]	Βεροιαίους ἀνόσια ἔργα, ὅτι δὴ	αὐτὸν	μὲν ἐς Ἀντιόχειαν ὡς ἐπὶ
[2, 10]	αὐτοὺς ἐργάσασθαι περαιτέρω κακὸν, ἀλλ´	αὐτὸν	μὲν ὁμήρους ἐπὶ ταύτῃ τῇ
[2, 28]	τῷ ἀσφαλεῖ, πρίν τι ἐς	αὐτὸν	νεωτερίσειαν, ἐν σπουδῇ εἶχε. καί
[2, 2]	τῆς σῆς ποιησομένους ἀρχῆς· καὶ	αὐτὸν	νόμιζε παρόντα σοι τανῦν φθέγγεσθαι
[2, 14]	Χοσρόου διαφυγεῖν ἴσχυσε, καί τις	αὐτὸν	ξυγγενῆ τῶν ταύτῃ ᾠκημένων ἐκάλεσεν,
[2, 1]	ὑπὲρ ὧν κοινολογησάμενος Ἀλαμουνδάρῳ ἐκέλευεν	αὐτὸν	ξυμπορίζεσθαι πολέμου αἰτίας. ὁ δὲ
[2, 15]	ἄκοντας ἐκδώσει Ῥωμαίοις, οὕτω δὴ	αὐτὸν	ξὺν τῷ Περσῶν στρατῷ ἐς
[2, 5]	πρᾶξιν ἄντικρυς ἀνεδύετο. διὸ δὴ	αὐτὸν	ὁ Χοσρόης ἠξίου ἐν βιβλιδίῳ
[2, 4]	αὐτὸς δὲ ἐν τοξότῃ. καὶ	αὐτὸν	οἱ μέν τινες ἐκάλουν ξιφίαν,
[2, 11]	εἶναι ἡγούμενοι ξὺν ταῖς ἀμφ´	αὐτὸν	οἰκοδομίαις ἐνέπρησαν, ἐπιτελεῖς τε πεποιῆσθαι
[2, 3]	Ἀρμένιοι δὲ (φέρειν γὰρ οὐκέτι	αὐτὸν	οἷοί τε ἦσαν) κτείνουσί τε
[2, 24]	παῖδα τυραννίδι ἐπιθέμενον ἐπαναστῆναι καὶ	αὐτὸν	ὁμοῦ ξὺν παντὶ τῷ Περσῶν
[2, 26]	ἤθη, ὑποσχόμενον πρέσβεις τε παρ´	αὐτὸν	οὐκ εἰς μακρὰν ἐκ Βυζαντίου
[2, 18]	Βελισάριος τῶν ἀρχόντων τοῖς ἀμφ´	αὐτὸν	οὖσιν ἔλεξεν ὧδε „Ἐμοὶ μὲν
[2, 25]	ἐπιπεσόντες, καὶ Ναρσῆν κατὰ κόρρης	αὐτὸν	παίουσι. καὶ αὐτὸν Ἰσαάκης ὁ
[2, 3]	ἐλιπάρει δρασμοῦ ἔχεσθαι. ἐπεὶ δὲ	αὐτὸν	πείθειν οὐκ εἶχε, μόνον ἐνταῦθα
[2, 1]	ὁ δὲ Ἀρέθᾳ ἐπικαλέσας ὅτι	αὐτὸν	περὶ γῆς ὁρίων βιάζοιτο, ἐς
[2, 1]	λόγῳ παρ´ αὐτὸν ἥκοντα ἐπαγγελίαις	αὐτὸν	περιελθεῖν μεγάλων χρημάτων, ἐφ´ ᾧ
[2, 25]	τε γενομένου ἐτρέψατο τοὺς κατ´	αὐτὸν	Πέρσας. φεύγοντές τε οἱ βάρβαροι
[2, 27]	περιβόλῳ τῆς πόλεως, ὕψει δὲ	αὐτὸν	πολλῷ ὑπεραίρων ἐπὶ μέγα ἐπῆρτο,
[2, 9]	κἀνταῦθα ἐνδέδεικται τρόπον. φασὶ γὰρ	αὐτὸν	στενάξαντα δῆθεν τῷ λόγῳ, δόκησίν
[2, 30]	οὐδὲ τὴν ἐν τῷ κατ´	αὐτὸν	στενωπῷ φυλακὴν εἴασεν, ἐνταῦθα σφίσι
[2, 20]	οὐκέτι ἀφῆκε. χρῆν γὰρ, οἶμαι,	αὐτὸν	τὰ ὀμωμοσμένα ἠλογηκότα ἱερέα μηκέτι
[2, 29]	εἶναι προὐτείνετο, σημήνας ὅσοις δὴ	αὐτόν	τε καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν
[2, 12]	ἐς λόγους ἥκων οὕτω δὴ	αὐτὸν	τῆς ξυνέσεως τῷ περιόντι ἐξέπληξεν
[2, 11]	πυρὸς ἐπεφέρετο καὶ τὸ κατ´	αὐτὸν	τῆς ὀροφῆς μέρος φωτὶ πολλῷ
[2, 3]	ἔτι τοῦ πολέμου ἀκμάζοντος, κώμαις	αὐτόν	τισιν ἀνδρῶν Ἀρμενίων δωρήσασθαι. κύριός
[2, 30]	ἀεὶ προὔλεγον καὶ ὡς χρῆν	αὐτὸν	τὸ τοῦ Αὐγούστου ἀμπίσχεσθαι σχῆμα.
[2, 3]	ἰδὼν ἔγνω τε καὶ Σίτταν	αὐτὸν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἰσχυρίζετο εἶναι.
[2, 27]	δὲ οὐκ εἰς μακρὰν ἀνεδίδοτο,	αὐτὸν	τοῦ πυρὸς καὶ βιάζεσθαι τὴν
[2, 21]	ξυνέκειτο πρότερον οὐ πέμψειε παρ´	αὐτὸν	τοὺς πρέσβεις ὁ Καῖσαρ (οὕτω
[2, 3]	ἀδελφιδῷ καὶ ἄρχοντα κατεστήσατο Ἀρμενίοις	αὐτόν.	τοῦτον τὸν Ἀμαζάσπην, προϊόντος τοῦ
[2, 29]	τάχα δ´ ἄν που καὶ	αὐτὸν	τῷ ἔργῳ τούτῳ παραγενέσθαι, ἐς
[2, 3]	ἠνίασεν ἐς τὰ μάλιστα, καὶ	αὐτὸν	τῶν τις Ἀρμενίων ἰδὼν ἔγνω
[2, 8]	ἐθέλων τι εἰπεῖν μετεπέμψατο. καὶ	αὐτὸν	τῶν τις ἀρχόντων, ὁ Ζαβεργάνης,
[2, 17]	περίβολον, ἐπεὶ οὐ λίαν ἀξιόμαχον	αὐτὸν	ὑπώπτευσεν εἶναι, τειχομαχεῖν ἔγνω. τό
[2, 12]	πείθειν τε τὸν Αὔγουστον μεθεῖναι	αὐτὸν	ὡς ἥκιστα ἔχων, ἐπενόει τάδε.
[2, 14]	σταλεὶς, καὶ διὰ τοῦτο Χοσρόης	αὐτὸν,	ὡς προδεδήλωται, ἐς Δάρας εὗρε.
[2, 5]	Σουρηνοὺς ποιησάμενος φοβερόν τε Ῥωμαίοις	αὑτὸν	καὶ ἄμαχόν τινα καταστήσηται. οὕτω
[2, 5]	ἐς δὲ τὸ ἔδαφος καθῆκεν	αὑτὸν	καὶ δεδακρυμένος ἱκέτευε φείδεσθαι ἀνθρώπων
[2, 25]	χωρίου τε ἰσχύϊ θαρσήσας καθεῖρξεν	αὑτόν.	καὶ ἡ μὲν κώμη ἐς
[2, 3]	βασιλεὺς ἐπιφανὴς γέγονε τῶν καθ´	αὑτὸν	οὐδενὸς ἧσσον. πάρεσμεν δὲ τανῦν
[2, 3]	στρατηγός τε ἄριστος τῶν καθ´	αὑτὸν	οὐδενὸς ἥσσων. τινὲς δέ φασι
[2, 17]	ἅτε δεσπότην Χοσρόην τὸν Καβάδου,	αὑτόν	τέ οἱ ξὺν τοῖς βασιλείοις
[2, 30]	ἐκάθευδον· τόν τε γὰρ ποταμὸν	ἀπόρευτον	ᾤοντο εἶναι καὶ τοὺς χιλίους,
[2, 10]	οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν τὸ	τοιοῦτον	εἴποι τις ἂν εἶναι ἢ
[2, 19]	ἐς κίνδυνον ἄλλως τε καὶ	τοιοῦτον	καθεστηκόσι μὴ τὴν σωτηρίαν διασκοπεῖσθαι,
[2, 19]	ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου γεγενῆσθαι	τοιοῦτον	οἶμαι οἷος αὐτὸς εἶ. δόξα
[2, 10]	ἡμᾶς ἥκεις· εἰ δέ τι	τοιοῦτον	τ´ ἀδελφῷ τῷ σῷ εἰργάσθαι
[2, 10]	παθεῖν. ἐγὼ δὲ ἰλιγγιῶ πάθος	τοσοῦτον	γράφων τε καὶ παραπέμπων ἐς
[2, 27]	ἐπεὶ τοῦ χώματος ἐντὸς οὐδαμῆ	τοσοῦτον	ἐξικνεῖσθαι τοῦ ὕδατος εἶχεν ὅσον
[2, 7]	πιστὰ ἔδωκε. Βεροιαῖοι δὲ παρὰ	τοσοῦτον	κινδύνου ἐλθόντες ἀπέλιπόν τε τὴν
[2, 30]	διήκει. τῆς μέντοι ῥύμης αὐτῷ	τοσοῦτον	περίεστιν ὥστε δὴ ἐς τὴν
[2, 17]	οἳ ἐν τῷ πύργῳ ἦσαν,	τοσοῦτον	τῶν ποιουμένων ᾔσθοντο πρότερον, ὅσον
[2, 14]	ἐξῆν τῷ κεκτημένῳ τὸν αἰχμάλωτον	τοῦτον	ἀπάγειν, οὐδ´ ἤν τις τῶν
[2, 9]	ξυντρέχειν οὐχ οἷόν τε ἦν	τοῦτον	δὴ τὸν βίαιον δρόμον, τὸν
[2, 28]	ἢ κατὰ πρεσβευτὴν τὸν ἄνδρα	τοῦτον	ἐδέξατό τε καὶ ἀπεπέμψατο, καίπερ
[2, 11]	πρόσθεν ἐμνήσθην, ἐκέλευεν. οἱ δὲ	τοῦτον	ἐκεῖνον εἶναι ἡγούμενοι ξὺν ταῖς
[2, 28]	ὑγιείας πέρι ὡς ἄριστα ἔχοι.	τοῦτον	μέντοι τὸν Ἰσδιγούσναν Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς
[2, 4]	Δάρας ἔναγχος γενομένην τυραννίδα καταλελύκει.	τοῦτον	οὖν τὸν Ἀναστάσιον παρὰ Χοσρόην
[2, 28]	τῷ στρατῷ. ~Ὑπὸ τὸν χρόνον	τοῦτον	Ῥωμαίων τετελευτήκασι στρατηγοὶ δύο, Ἰοῦστός
[2, 3]	καὶ ἄρχοντα κατεστήσατο Ἀρμενίοις αὐτόν.	τοῦτον	τὸν Ἀμαζάσπην, προϊόντος τοῦ χρόνου,
[2, 10]	αὐτοῖς ὑποτελεῖς ὄντες, ἀλλ´ ὅπως	ἀδῄωτον	γῆν τὴν ὑμετέραν φυλάξωσιν ἐς
[2, 6]	ἔπειτα δὲ καὶ τὴν γῆν	ἀδῄωτον	ἔχειν ἐθέλοντες, ὡμολόγησαν ἀργύρου σταθμὰ
[2, 29]	ὡμολόγησαν κεντηναρίων τριῶν οὐχ ὅσον	ἀδῄωτον	Λαζοῖς ξυμφυλάξειν τὴν γῆν, ἀλλὰ
[2, 28]	πρὸς Οὔννων τῶν Λαζικῇ προσοίκων	ἀδῄωτον	μὲν τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐς
[2, 19]	ἀγαθὴν εὑρόντες καὶ μακροῦ χρόνου	ἀδῄωτον,	ταύτην τε ἀφύλακτον οὖσαν, ἐξ
[2, 16]	ὀργῆς ἔχοι, ἅτε οὐ φυλάξαντας	ἀδῄωτον	τὴν χώραν ἧς ἦρχον, καὶ
[2, 14]	οὐκέτι ἐξῆν τῷ κεκτημένῳ τὸν	αἰχμάλωτον	τοῦτον ἀπάγειν, οὐδ´ ἤν τις
[2, 12]	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, ὅτι δὴ	ἀνάλωτον	αὐτὴν ἰσχυρίζοντο εἶναι ἐξ αἰτίας
[2, 12]	ἄνθρωποι ἦλθον, φυλάξαι διὰ τοῦτο	ἀνάλωτον	ἐθέλει τὴν πόλιν, ὡς μήποτε
[2, 18]	γενήσεται βλάβος, ἣν τοῖς τειχομαχοῦσιν	ἀνάλωτον	οὖσαν στρατιωτῶν αὐτῆς ἀμυνομένων ὁρᾶτε
[2, 18]	αὐτοῖς Νίσιβιν τῶν ἀμυνομένων χωρὶς	εὐάλωτον	καταστήσομεν. Ταῦτα Βελισαρίου εἰπόντος οἱ
[2, 21]	ὁρῶντες Ῥωμαῖοι σαθρόν τε καὶ	εὐάλωτον	παντάπασιν ὄντα, μοῖραν αὐτοῦ ἀεὶ
[2, 5]	γυναικὶ χαριζόμενος, ἣν δὴ ἐνθένδε	δορυάλωτον	ἐξελὼν, Εὐφημίαν ὄνομα, γυναῖκα γαμετὴν
[2, 21]	ἔργῳ ἐδόκει ἢ ὅτε Γελίμερα	δορυάλωτον	ἢ τὸν Οὐίττιγιν ἐς Βυζάντιον
[2, 3]	τὰ ἐς τὴν ξυμβολὴν ἐξηρτύετο.	πρῶτον	μὲν οὖν ὑποσχέσεσι πολλῶν ἀγαθῶν
[2, 9]	ἡλωκότας, ἐγὼ δὲ τοὺς φεύγοντας	ἐκέλευον	εἰς τὴν ὑπαγωγὴν ἔτι μᾶλλον
[2, 13]	ἑκατέρου θορύβῳ πολλῷ καὶ ταραχῇ	ἐκέλευον	σκάπτειν. καὶ Πέρσαι μέντοι οὐκ
[2, 27]	τῶν πολεμίων τοῦ χώματος ἐργασάμενοι	ἐκέλευον	τοὺς ὀρύσσοντας μὴ μεθίεσθαι τοῦ
[2, 16]	οὐδὲν μελλήσοντα ἐπὶ τὴν πολεμίαν	ἐκέλευον.	ὧν δὴ τῇ γνώμῃ εἵποντο
[2, 23]	σῶμα ἐρρῶσθαι, ἢ τοὺς νοσοῦντας	ἐθεράπευον,	ἢ τοὺς τετελευτηκότας ἐθρήνουν. ἢν
[2, 22]	οἱ δοκιμώτατοι πολλοὺς μὲν τεθνήξεσθαι	προηγόρευον,	οἳ δὴ κακῶν ἀπαθεῖς ὀλίγῳ
[2, 3]	ἔχοντος. οὐ μέντοι Ῥωμαῖοι τοῦτο	ὑπώπτευον,	οὐδὲ δὴ Πέρσας λύσειν ποτὲ
[2, 26]	οἱ δὲ ποιμένες καρτερώτατα {ἀμυνόμενοι}	διεκώλυον.	Περσῶν τε τοῖς Οὔννοις ἐπιβεβοηθηκότων
[2, 29]	ἐπεὶ δὲ Ῥωμαῖοι τειχομαχοῦντες οὐδὲν	ἤνυον,	ἐπὶ τὸ διορύσσειν αὖθις ἐτράποντο.
[2, 22]	ἐξοσιούμενοι, ὡς ἕκαστός πη ἐδύνατο,	ἤνυον	μέντοι τὸ παράπαν οὐδὲν, ἐπεὶ
[2, 27]	εἶχον, ξὺν πάσῃ σπουδῇ περιιόντες	ἐσβέννυον	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ φύεσθαι τὸν
[2, 22]	ὁ βουβὼν ᾔρετο καὶ ἐς	πῦον	ἀφῖκτο, τούτοις δὴ περιεῖναι τῆς
[2, 12]	ἄκεσίν τινα τοῦ κακοῦ ἐξευρεῖν	ἴσχυον)	ἀπέστη τε καὶ ἐς ἀμηχανίαν
[2, 5]	πυλίδι ἐς τὸν οὐδὸν οὐδαμῆ	ἴσχυον.	οὐ μὴν οὐδὲ ἀνοιγνύναι αὐτὴν
[2, 20]	ἥκειν ἀκούσαντες γράμματα πρὸς αὐτὸν	ἔγραφον.	ἐδήλου δὲ ἡ γραφὴ τάδε
[2, 30]	ἄλλῃ λείᾳ καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις	ἀνέστρεφον.	καὶ τέταρτον ἔτος ἐτελεύτα Ῥωμαίοις
[2, 25]	ἐς τὰς δυσχωρίας διώξαντες εἶτα	ἀνέστρεφον,	οὐ τολμῶντες ἐν τῷ ὁμαλεῖ
[2, 10]	καὶ βουλόμενος πρὸς τὸν σὸν	ἀδελφὸν	ὀλίγῳ πρότερον γέγραφας ὡς αὐτὸς
[2, 29]	δὴ αὐτόν τε καὶ τὸν	ἀδελφὸν	τὸν αὐτοῦ χρῆν βασιλέα δωρήσασθαι·
[2, 27]	στρατοῦ εἵπετο, ἔς τε τὸν	λόφον	ἀναβὰς πρῶτος ἔλαβε τοῦ κακοῦ
[2, 27]	ἔργου τούτου, ἕως ὑπὸ τὸν	λόφον	γένωνται μέσον. ταύτῃ γὰρ καῦσαι
[2, 26]	δὲ ἀπὸ τῆς προσεδρείας ὀγδόῃ	λόφον	ἐπαναστῆσαι χειροποίητον τῷ τῆς πόλεως
[2, 27]	δὲ τῆς διώρυχος κατὰ τὸν	λόφον	μάλιστα μέσον πάταγός τις ἐς
[2, 26]	πρῶτα Ῥωμαῖοι τὸ κατὰ τὸν	λόφον	τεῖχος ἑτέρᾳ ἐνεχείρουν οἰκοδομίᾳ τινὶ
[2, 23]	ἐπ´ ἄλλους ἀνθρώπων τινὰς κεχωρηκότος,	ἀγχίστροφον	αὖθις τῆς γνώμης τὴν μεταβολὴν
[2, 5]	φοβερόν τε Ῥωμαίοις αὑτὸν καὶ	ἄμαχόν	τινα καταστήσηται. οὕτω γάρ οἱ
[2, 17]	τὸ ἐκείνῃ τοῦ περιβόλου μέρος	ἐπίμαχον	εἴη, τείχη μακρὰ παρὰ τὸν
[2, 17]	τὸν περίβολον, ἐπεὶ οὐ λίαν	ἀξιόμαχον	αὐτὸν ὑπώπτευσεν εἶναι, τειχομαχεῖν ἔγνω.
[2, 12]	σφίσι, καίπερ ἄλλους τε καὶ	Ἀδόναχον	τὸν τῶν στρατιωτῶν ἄρχοντα κρύψαντες
[2, 18]	καὶ πεδίον ἅπασιν ἐνστρατοπεδεύσασθαι ἱκανῶς	ἔχον.	ἐνταῦθά τε στρατόπεδον ἐκέλευε ποιεῖσθαι
[2, 12]	ἄξιον, ἡμέρας δὲ ὁδῷ Ἐδέσσης	διέχον,	ἐνταῦθα μὲν τὴν νύκτα ἐκείνην
[2, 17]	ἔστησεν, ἐπιστείλας σιγῇ ἔχεσθαι, μήτε	ἦχον	μήτε φωνὴν ἀφιέντας τινά. οἱ
[2, 26]	οὔτε τὰ ἄλλα βέλη ἐξικνεῖσθαι	εἶχον,	ἀλλ´ αὐτοῦ ἐπὶ τῶν προκαλυμμάτων
[2, 23]	ὅσα δὴ ἕκαστοι ἐν χερσὶν	εἶχον.	ἐν πόλει γοῦν ἀγαθοῖς ἅπασιν
[2, 27]	ἤλπιζον, ἀνύειν μέντοι οὐδὲν οὐδαμῆ	εἶχον.	ᾗ τε γὰρ ὁ χοῦς
[2, 25]	ποσὶ τὰς τῆς σωτηρίας ἐλπίδας	εἶχον	καὶ, τὸ ξύμπαν εἰπεῖν, τοιαύτη
[2, 19]	οἰκείαν γῆν ἐπανήκειν ἐν σπουδῇ	εἶχον,	μάλιστα δὲ ἁπάντων οἱ τῶν
[2, 21]	Ῥωμαῖοι δὲ Βελισάριον ἐν εὐφημίαις	εἶχον,	μᾶλλόν τε σφίσιν ὁ ἀνὴρ
[2, 27]	οἱ Πέρσαι, ὅσοι φυλακὴν ἐνταῦθα	εἶχον,	ξὺν πάσῃ σπουδῇ περιιόντες ἐσβέννυον
[2, 7]	γὰρ ἐπὶ τῷ περιβόλῳ οὐδαμῆ	εἶχον)	ξὺν προθυμίᾳ μὲν ὑπεδέξαντο ἅπαντα
[2, 11]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τὸ θαρσεῖν	εἶχον.	ὁ δὲ Θωμᾶς, ἐπειδὴ περιῆλθε
[2, 8]	ἡ πόλις ἦλθεν. οὐ γὰρ	εἶχον	ὅθεν ὁρμώμενοι τειχομαχοῖεν οἱ βάρβαροι,
[2, 27]	οἱ μὲν ταῦτα ἐν παρασκευῇ	εἶχον,	οἱ δὲ Περσῶν ἄρχοντες πολλάκις
[2, 19]	ἱππεῖς ὀκτακόσιοι Περσῶν ἄριστοι φυλακὴν	εἶχον,	οἷς ἀνὴρ δόκιμος, Βλησχάμης ὄνομα,
[2, 3]	ἄλλοι οὔτε πιστεύειν τῷ Βούζῃ	εἶχον	οὔτε τοὺς λόγους ἐνδέχεσθαι τοὺς
[2, 22]	ἦσαν, ξυνεῖναι τῆς ὀδύνης οὐδαμῆ	εἶχον,	τοῦ πάθους αὐτοῖς τοῦ ἀμφὶ
[2, 22]	δὴ τῇ ὑπουργίᾳ παρὰ δόξαν	ἀντεῖχον,	πολλοὶ δὲ τῆς νόσου ἀπροφασίστως
[2, 30]	ὀσμῆς δυσώδει ἀποπνιγόμενοι παρὰ δόξαν	ἀντεῖχον,	ὡς μή τινα ἐς τὸ
[2, 26]	ἐφ´ ᾧ σε τῆς ἀρχῆς	διάδοχον	καταστήσεται, σοὶ μὲν τῆς Περσῶν
[2, 16]	φυλάξαντας ἀδῄωτον τὴν χώραν ἧς	ἦρχον,	καὶ δι´ αὐτὸ συνεισβάλλειν τῷ
[2, 22]	ἐχόμενοι τὰ ἀνήκεστα ἐς ἀεὶ	ἔπασχον.	διὸ δὴ ἅπαντες αὐτοὺς οὐχ
[2, 17]	ἅτε ἀφ´ ὑψηλοῦ βαλλόμενοι, κακὰ	ἔπασχον.	ἔπειτα δὲ (καὶ γὰρ ἔδει
[2, 22]	πρὸς τὴν νόσον ἐπιτηδείως ἔχοντα	ἔπασχον·	οἷς μὲν γὰρ τὸ κῶμα
[2, 18]	τὸ τοῦ Πέτρου σημεῖον ἁρπάσαντες	ἔσχον.	ἅπαντάς τε ἂν ἐν ταύτῃ
[2, 26]	οὐκέτι ἐπεξιέναι τινὲς ἐπ´ αὐτοὺς	ἔσχον.	ἐπεὶ δὲ προϊόντες ἐντὸς βέλους
[2, 24]	ἀναμίγνυσθαι δὲ τοῖς ξυνάρχουσιν οὐδαμῆ	ἔσχον.	οἱ μέντοι ἄλλοι ξύμπαντες ἐπορεύοντο
[2, 30]	ᾤετο, ἅπερ εἰσκομισάμενοι ξὺν αὐτοῖς	ἔτυχον.	ἀλλ´ ἐπεὶ τὰ ἐν ποσὶ
[2, 20]	οὐ πλέον ἢ διακοσίους ἔχοντες	ἔτυχον.	ἀλλὰ Ἄμβρος, αὖθις παρὰ τὸν
[2, 30]	δὲ (οὐ γὰρ Δαγισθαίῳ ἐπισπόμενοι	ἔτυχον)	ἐβοήθουν ἐνταῦθα δρόμῳ, τρεψάμενοί τε
[2, 30]	πέμψας, οἳ οὔπω ἀφικόμενοι ἐνταῦθα	ἔτυχον.	ἦρχε δὲ αὐτῶν Ῥεκίθαγγος ἐκ
[2, 29]	ἐναποθέμενοι σφίσιν οἱ Πέρσαι διαρκῶς	ἔτυχον.	τούτοις δὲ ὁ Χοσρόης ξυνταραχθεὶς
[2, 26]	μὲν οὐδ´ ὁπωστιοῦν πρὸς Περσῶν	ἔτυχον,	ὕβρει δὲ καὶ θορύβῳ πολλῷ
[2, 26]	πη παρὰ τὸ τείχισμα στήσαντες	ἔτυχον,	χωρίου τε ἰσχύϊ θαρσοῦντες, ὅτι
[2, 19]	ἀνύσαντές τε ἡμέρας ὁδὸν φρουρίῳ	ἐνέτυχον,	ὃ Σισαυράνων καλοῦσι Πέρσαι. ἐνταῦθα
[2, 10]	βασιλέως τοῦ ἑσπερίου ἐπὶ τὸν	ἑῷον	τὸ τοῦ χωρίου ἀφίξεται κράτος,
[2, 6]	οὖν ἢ τὴν πέτραν ἀποτεμνομένους	βαθύν	τινα βόθρον ἀμφὶ τὸ τεῖχος
[2, 6]	οἱ οὐκ ἐς μακρὰν ὑπέσχετο	πολὺν	ἕψεσθαι. ἔς τε Ἀντιόχειαν ὁ
[2, 29]	περιβόλου ἀμυνομένων, χρόνον τῇ προσεδρείᾳ	πολὺν	τετρίφθαι ξυνέβη, ἐπεὶ καὶ τὰ
[2, 26]	ἐξικνεῖσθαι ἀδύνατα ἦν, χοῦν τε	πολύν	τινα ἀτεχνῶς ὕπερθεν τῶν δένδρων
[2, 5]	καὶ ἀνταίρειν οἱ ὅπλα τολμήσαντες	πολύν	τινα δοκίμων Περσῶν ὅμιλον ἔκτειναν.
[2, 18]	ἔχω. φεύγουσι γὰρ τοῖς ἐναντίοις	πολύν	τινα δρόμον ἢ ἀναμιχθέντες εἴσω
[2, 10]	τὸ ἐς ἅπαντα μεγαλοπρεπὲς οὐδὲ	νῦν	ἀποκρύπτεσθαι παντάπασιν ἔσχεν. ἡ μὲν
[2, 19]	γῆν διασώσασθαι δυνατὸς εἴης· ὡς	νῦν	γε ἡμῖν τὰ τῆς ἐλπίδος
[2, 8]	καὶ ἀπὸ τοῦ τείχους βαλλόμενοι·	νῦν	δὲ (καὶ γὰρ ἔδει Ἀντιοχέας
[2, 29]	τοῖς ἡγεμόσι Λαζοῖς ἐγένοντο Πέρσαι.	Νῦν	δὲ ὁ Γουβάζης μαθὼν τὴν
[2, 29]	εὐθυωρὸν σφίσι τὴν πόλιν ἁλῶναι·	νῦν	δὲ τὰς ἐκ βασιλέως καραδοκῶν
[2, 16]	τινα ἐς τὴν ἡμετέραν ποιήσασθαι,	νῦν	δὲ τῶν πραγμάτων ἡμῖν ἄμεινον
[2, 6]	καὶ βιάζεσθαι, ἐπεὶ οὐδὲ τῶν	νῦν	δρωμένων βασιλικόν τι οὐδὲ γενναῖον
[2, 20]	ἀναγκαῖόν τινα ἰέναι· εἰ δὲ	νῦν	ἐνθένδε ἀπαλλαγεὶς ὁ βάρβαρος οὗτος
[2, 7]	σφῶν αὐτῶν σωτηρίας, οὔπω καὶ	νῦν	ἐπιτελεῖν οἴονται δεῖν τὰ ξυγκείμενα,
[2, 15]	εἰδέναι) Ῥωμαίοις ἐνσπόνδοις γενέσθαι. καὶ	νῦν	ἡμεῖς τε καὶ ὁ Λαζικῆς
[2, 7]	ἄν τι καὶ ἄλλο τῶν	νῦν	με λεληθότων εἰπεῖν. τοσαῦτα τὸν
[2, 20]	δὲ ἡ γραφὴ τάδε „Καὶ	νῦν	ὁ Χοσρόης, ὥσπερ οἶσθά που
[2, 7]	κατὰ πολὺ τούτου γε ὑστερήσας	τανῦν	ἀφῖξαι. τῶν δὲ σῶν πολιτῶν
[2, 27]	πρέσβεις ἡμέραις τρισὶν ὕστερον ἔφασαν·	τανῦν	γὰρ σφίσι κακῶς τοῦ σώματος
[2, 21]	ταύτῃ“ λέγων „ᾗ τῷ Χοσρόῃ	τανῦν	εἴργασται νενόμισται τοῖς „ἀνθρώποις τὰ
[2, 3]	αὑτὸν οὐδενὸς ἧσσον. πάρεσμεν δὲ	τανῦν	εἰς ὑμᾶς ἅπαντες δοῦλοί τε
[2, 18]	τοῦ πολέμου ἐθέλοντα εἶναι, λέξω	τανῦν	ἐν ὑμῖν ὅσα χρῆν σιωπᾶν,
[2, 4]	ἐπικαλεῖς, ταῦτά τε γνώμῃ αὐτονόμῳ	τανῦν	ἑρμηνεύειν ἐσπούδακας, οὐχ ᾗπερ ἡμεῖς
[2, 24]	ἁλῶναι· διὸ δὴ καὶ Ῥωμαίοις	τανῦν	ἐς τὴν ξύμβασιν ἐθέλειν ἰέναι.
[2, 10]	ἐκεῖνος οὐδὲν ἥμαρτεν, οὐ δικαίως	τανῦν	ἐφ´ ἡμᾶς ἥκεις· εἰ δέ
[2, 25]	ἰόντα λαβόντες ἐπυνθάνοντο ὅπη ποτὲ	τανῦν	ὁ Ναβέδης εἴη. καὶ ὃς
[2, 2]	καὶ αὐτὸν νόμιζε παρόντα σοι	τανῦν	φθέγγεσθαι τάδε. εἴ τίς σε,
[2, 19]	μηχανῇ τὸ λοιπὸν ἕξομεν. μὴ	τοίνυν	ἀλογίστῳ σπουδῇ χρώμενοι {ἐφ´} ἡμᾶς
[2, 25]	χωρία ἐν σπουδῇ ἐποιοῦντο. ἄραντες	τοίνυν	ἀστρατήγητοί τε καὶ ἄτακτοι κόσμῳ
[2, 15]	ἐς τὴν χώραν ἐπαγαγέσθαι. Ἀφικόμενοι	τοίνυν	ἐς Πέρσας οἱ πρέσβεις καὶ
[2, 16]	ἐκφέρει τὴν γνῶσιν. εἴ τι	τοίνυν	ἢ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ ἢ
[2, 7]	ἐκφερομένη ἐλεεῖσθαι ἱκανῶς πέφυκεν. ἔασον	τοίνυν	ἡμᾶς ἅπαντα, ὦ βασιλεῦ, κληρωσαμένους
[2, 30]	Σοφίας ἱεροῦ φυλακὴν εἶχεν. ἡνίκα	τοίνυν	Ἰωάννης ἀποθριξάμενος τῆς ἱερωσύνης ἠξίωτο
[2, 19]	ἐπιδρομῆς τοῖς πολεμίοις λυμήνηται. ἄρας	τοίνυν	παντὶ τῷ στρατῷ ἐπίπροσθεν ᾔει.
[2, 19]	δεινῶν ἑλέσθαι τὰ κρείσσω. ἐπίστασθε	τοίνυν	πηλίκον ἐστὶ κακὸν στράτευμα ἐς
[2, 10]	πλεῖστον ξυνδαπανᾶσθαι τοῖς χρήμασι. δεῖν	τοίνυν	Ῥωμαίους τακτόν τι φέρειν ἐπέτειον
[2, 29]	ἐς τὴν πρᾶξιν εἴη. ἔδοξε	τοίνυν	σφίσιν ἐπὶ κοινῆς βουλευσαμένοις Φάβριζον
[2, 2]	Πέρσας ἔχθος ἐνδείκνυσθαι. ἐν δέοντι	τοίνυν	τῇ ἐξουσίᾳ χρῆσαι, μὴ παυσαμένην
[2, 20]	τούτων πλείω λαβεῖν ἐδικαίου. πέμπει	τοίνυν	τινὰς τῷ μὲν λόγῳ διερευνησομένους
[2, 6]	κίνδυνον τὸν παρόντα διαφυγεῖν. Μέγαν	τοίνυν,	τὸν Βεροίας ἐπίσκοπον, ἄνδρα ξυνετὸν
[2, 15]	που καὶ ὑμεῖς ξυνεπίστασθε. ἡγουμένου	τοίνυν	τοῦ δικαίου, προσόντος δὲ τοῦ
[2, 18]	τι τῶν δεόντων ἀδύνατον. οἶμαι	τοίνυν	Χοσρόην ἐφ´ ἑτέρους ἰόντα βαρβάρους
[2, 11]	γεγονέναι οἰόμενος ἠγανάκτει τε καὶ	ξὺν	ἀπειλῇ ἀνεβόα τὸν Καίσαρα προτερῆσαι
[2, 27]	πολλῷ ὁ Χοσρόης ἐχόμενος καὶ	ξὺν	ἀπειλῇ ἐγκελευόμενος ἅπασιν ἐπὶ τοὺς
[2, 8]	δέξασθαι μὲν αὐτοὺς τῇ πόλει,	ξὺν	αὐτοῖς δὲ τοὺς πολεμίους ἀμύνασθαι.
[2, 20]	οἱ ἑπομένων τινὰς ὁ Κάνδιδος	ξὺν	αὐτοῖς ἔπεμψεν. οἱ μὲν οὖν
[2, 30]	ἐδώδιμα οὐδαμῆ ᾤετο, ἅπερ εἰσκομισάμενοι	ξὺν	αὐτοῖς ἔτυχον. ἀλλ´ ἐπεὶ τὰ
[2, 22]	ἀμβλίσκουσαι ἔθνησκον, αἱ δὲ τίκτουσαι	ξὺν	αὐτοῖς εὐθὺς τοῖς τικτομένοις ἐφθείροντο.
[2, 21]	ἤδη ἐπιλελοίπει, ἅπερ τὸ πρότερον	ξὺν	αὑτοῖς ἔχοντες ἐς γῆν τὴν
[2, 5]	ἐλπίσιν, ὥστε αὐτὸν καὶ τοὺς	ξὺν	αὐτῷ ἅπαντας χαίροντάς τε καὶ
[2, 5]	δὴ λάθρα ἐκέλευε μὲν ἰέναι	ξὺν	αὐτῷ ἄχρι ἐς τὸ τεῖχος,
[2, 24]	πρέσβεις ἐς τὰ Περσῶν ἤθη	ξὺν	αὐτῷ ἔλθωσιν, οὐκ ἄν τι
[2, 28]	Βραδούκιον, ὅσπερ αὐτῷ ἑρμηνεὺς εἵπετο,	ξὺν	αὐτῷ ἐπὶ τῆς στιβάδος κατέκλινε,
[2, 14]	ἄρχοντάς τε τοὺς ἐξ Ἰταλίας	ξὺν	αὐτῷ ἥκοντας, ὧν δὴ ἕνα
[2, 24]	πλὴν Ἰούστου τε καὶ τῶν	ξὺν	αὐτῷ, οἳ δὴ μακράν τε
[2, 18]	ἄλλοι πάντες ἐπείθοντό τε καὶ	ξὺν	αὐτῷ στρατοπεδευσάμενοι ἔμενον. Πέτρος δὲ
[2, 18]	μὴ Βελισάριός τε καὶ ὁ	ξὺν	αὐτῷ στρατὸς καταλαβὼν διεκώλυσε. πρώτους
[2, 7]	σφίσι τὸ δημόσιον ὦφλε, καὶ	ξὺν	αὐτῷ ὕστερον ἐς τὰ Περσῶν
[2, 24]	Ἀρμενίους τε καὶ Ἐρούλων τινὰς	ξὺν	αὑτῷ ἔχων. Μαρτῖνος δὲ ὁ
[2, 20]	καλεῖν νενομίκασιν, ἅτε οὐ στράτευμα	ξὺν	αὑτῷ ἔχων, τάχει πολλῷ ἐς
[2, 14]	καὶ τῶν ἄλλων Ῥωμαϊκῶν πόλεων	ξὺν	αὑτῷ ἦγεν. ἔτι μέντοι καὶ
[2, 18]	ἔμενε. Βελισάριος δὲ τούς τε	ξὺν	αὑτῷ ὡς εἰς παράταξιν ἔστησε
[2, 27]	Ῥωμαίοις ἅπασιν ἔτυχεν, ὃς δὴ	ξὺν	βοῇ τε καὶ θορύβῳ πολλῷ
[2, 28]	ἠγριωμένῳ διεσώσατο τὴν πόλιν Ῥωμαίοις.	ξὺν	γὰρ ἀνδράσιν εἴκοσι μόνοις τῇ
[2, 8]	τε ἀπὸ τῶν ἐπάλξεων καὶ	ξὺν	γέλωτι ἀκόσμῳ ἐτώθαζον· καὶ Παῦλον
[2, 26]	ἦλθε. καὶ ὁ Ζαβεργάνης αὐτοὺς	ξὺν	γέλωτι ἀπεπέμψατο, ἐφ´ ᾧ ἐνδελεχέστατα
[2, 18]	τε αὐτοῦ ἀποκρεμάσαντες τοῖς πολεμίοις	ξὺν	γέλωτι ἐπετώθαζον, ἐπεξιέναι μέντοι οὐκέτι
[2, 13]	τοὺς ἐν ταῖς ἐπάλξεσι καὶ	ξὺν	γέλωτι τωθάζειν ἐδόκει. εἶτα φράσας
[2, 18]	φυγὴν ὥρμηντο. ἐπισπόμενοί τε Ῥωμαῖοι	ξὺν	Γότθοις πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔκτειναν.
[2, 18]	καταλαβὼν διεκώλυσε. πρώτους γὰρ ἁπάντων	ξὺν	δόρασι μακροῖς τε καὶ συχνοῖς
[2, 8]	ἄρχοντες, Θεόκτιστός τε καὶ Μολάτζης,	ξὺν	ἑξακισχιλίοις ἀνδράσιν ἐλπίσι τε αὐτοὺς
[2, 24]	ἀδελφός. Φιλημοὺθ δὲ καὶ Βῆρος	ξὺν	Ἐρούλοις τοῖς σφίσιν ἑπομένοις ἐς
[2, 11]	ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τὸ ἱερὸν καύσας	ξὺν	ἑτέραις τισὶν οἰκίαις ἐξ αἰτίας
[2, 11]	ἀμφὶ τὸν λεγόμενον Τρητὸν ἦλθε	ξὺν	ἑτέροις τισὶν, οὗ δὴ τοῦ
[2, 2]	Γότθους παντάπασιν ἐξελεῖν δύνηται, ὡς	ξὺν	ἡμῖν τε καὶ τοῖς ἤδη
[2, 7]	καθίστασθαι. οὕς γε δὴ ἔγωγε	ξὺν	θεοῖς ἐλπίδα ἔχω ὀλίγῳ ὕστερον
[2, 6]	εὐθὺς τὸν ἀνεψιὸν τὸν αὑτοῦ	ξὺν	θορύβῳ πολλῷ τριακοσίους ἑπομένους ἔχοντα
[2, 3]	τοὺς πολεμίους πεποιημένος, ἐνθένδε τε	ξὺν	θυμῷ ἀπελαύνων παρὰ τοὺς ἀμφὶ
[2, 21]	τινῶν ἄρχοντα, τὸν ποταμὸν διαβάντας	ξὺν	ἱππεῦσι χιλίοις περιιέναι τὴν ἐκείνῃ
[2, 26]	ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς (ἐνταῦθα γὰρ	ξὺν	Μαρτίνῳ καὶ Περανίῳ ἐτύγχανεν ὢν)
[2, 21]	γεγονότος Ῥωμαίων ἀρχῇ, ἄνδρα στρατηγὸν	ξὺν	ὀλίγοις τισὶ δρόμῳ ὀξεῖ ἐκ
[2, 11]	Χοσρόης „δέξασθέ με τῇ πόλει	ξὺν	ὀλίγοις τισὶ πάσαις ἀναπεπταμέναις ταῖς
[2, 7]	ὁ μὲν οὖν Μέγας ἅτε	ξὺν	ὀλίγοις τισὶ πορευόμενος ὀξύτερον ᾔει,
[2, 20]	ἐθάρρησάν τε καὶ Ἰοῦστον μὲν	ξὺν	ὀλίγοις τισὶν αὐτοῦ ἔλιπον ἐφ´
[2, 3]	δὴ τοὺς πολεμίους οὐκ ἔλαθε	ξὺν	ὀλίγοις τισὶν ἐνταῦθα ἥκων. Σίττας
[2, 28]	χωρίῳ Ἀμμώδιος ἀπολιπεῖν, αὐτῷ δὲ	ξὺν	ὀλίγοις τισὶν ἐς πόλιν Δάρας
[2, 26]	ποτε εἶναι. τότε μὲν οὖν	ξὺν	ὀργῇ ὁ Χοσρόης τοὺς πρέσβεις
[2, 24]	ἐπιθέμενον ἐπαναστῆναι καὶ αὐτὸν ὁμοῦ	ξὺν	παντὶ τῷ Περσῶν στρατῷ τῇ
[2, 11]	μὲν ἱερεῦσι παρέδοσαν, ἐφ´ ᾧ	ξὺν	πάσῃ ἀσφαλείᾳ φυλάξουσιν, ἐξάγοντες δὲ
[2, 27]	Πέρσαι, ὅσοι φυλακὴν ἐνταῦθα εἶχον,	ξὺν	πάσῃ σπουδῇ περιιόντες ἐσβέννυον καὶ
[2, 9]	πρός του τῶν βαρβάρων ἑλκομένην	ξὺν	πολλῇ βίᾳ, παιδίον δὲ, ὅπερ
[2, 3]	ὁ τοῦ Ἐρούλου ἵππος ἐπιπεσὼν	ξὺν	πολλῇ ῥύμῃ κατέαξε. τόν τε
[2, 16]	ἤθελε. καί οἱ Ἀρέθας τε	ξὺν	πολλῷ στρατῷ Σαρακηνῶν ἦλθε καὶ
[2, 7]	ἐπὶ τῷ περιβόλῳ οὐδαμῆ εἶχον)	ξὺν	προθυμίᾳ μὲν ὑπεδέξαντο ἅπαντα δώσειν,
[2, 21]	μάχῃ πρὸς μυριάδας βαρβάρων πολλὰς	ξὺν	στρατιώταις λίαν τε ὀλίγοις οὖσι
[2, 8]	πύλας ἀπήλαυνον, Βούζην αὐτοῖς ἐπιθρυλοῦντες	ξὺν	στρατῷ ἥκειν, ἐθέλειν τε κατὰ
[2, 25]	τῷ ἀπροσδοκήτῳ καταπλαγέντες ἀναστρέφειν μὲν	ξὺν	στρατῷ τοσούτῳ τὸ πλῆθος αἰσχρόν
[2, 11]	δὲ τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι ἡγούμενοι	ξὺν	ταῖς ἀμφ´ αὐτὸν οἰκοδομίαις ἐνέπρησαν,
[2, 8]	διερράγησαν ἐκ τοῦ αἰφνιδίου καὶ	ξὺν	ταῖς δοκοῖς ἅπαντες ὅσοι αὐταῖς
[2, 24]	καὶ Πέτρος οὐκ εἰς μακρὰν	ξύν	τε Ἀδολίῳ καὶ ἄλλοις τισὶν
[2, 3]	Βούζῃ τότε ἅτε φίλῳ θαρσήσας	ξύν	τε Βασσάκῃ τῷ κηδεστῇ καὶ
[2, 24]	καὶ Ἰωάννης ὁ Νικήτου παῖς	ξύν	τε Δομνεντιόλῳ καὶ Ἰωάννῃ τῷ
[2, 8]	αὐτοῦ ἔμενον, οἱ δὲ στρατιῶται	ξύν	τε Θεοκτίστῳ καὶ Μολάτζῃ εὐθὺς
[2, 24]	δὲ ὁ τῆς ἕω στρατηγὸς	ξύν	τε Ἰλδίγερι καὶ Θεοκτίστῳ ἐς
[2, 28]	πρέσβεων ἁπάντων ὧν ἡμεῖς ἴσμεν	ξύν	τε πολλῇ φιλοφροσύνῃ εἶδε καὶ
[2, 27]	ἀμυνομένοις ἐνέκειντο, ἕως αὐτοῖς Περάνιος	ξύν	τε στρατιώταις πολλοῖς καὶ τῶν
[2, 30]	τὰ ἐπιτήδεια ἐσκομίζεσθαι δυνατὰ εἴη,	ξύν	τε τῇ ἄλλῃ λείᾳ καὶ
[2, 25]	σφίσιν ἀμύνασθαι. Πρῶτος δὲ Ναρσῆς	ξύν	τε τοῖς Ἐρούλοις καὶ Ῥωμαίων
[2, 7]	ἐς τὸ φρούριον τοῦτο, ἀλλὰ	ξύν	τε τοῖς ἵπποις καὶ ζῴοις
[2, 20]	ὁ βασιλέως ἀνεψιὸς, ἐν Ἱεραπόλει	ξύν	τε τῷ Βούζῃ καὶ ἑτέροις
[2, 5]	ποσὶν ἀεὶ γενησομένους. διὸ δὴ	ξύν	τε φιλοφροσύνῃ πολλῇ τὸν ἐπίσκοπον
[2, 20]	ἐχούσῃ, εὖ ἴστε ὅτι τὸ	ξὺν	τῇ ἀρετῇ ἀπολωλέναι τοῦ σεσῶσθαι
[2, 12]	αὐτοῦ ἐπεμνήσθησαν· Ἐδεσσηνοὶ δὲ αὐτὸ	ξὺν	τῇ ἐπιστολῇ εὑρέσθαι φασὶν, ὥστε
[2, 11]	εἶδε, τὸ τοῦ σταυροῦ ξύλον	ξὺν	τῇ θήκῃ ἐξενεγκὼν ἀνέῳγέ τε
[2, 5]	περιχαρῆ γεγονότα τὸν ἄνδρα ὁρῶντες	ξὺν	τιμῇ τε πολλῇ προπεμπόμενον πρὸς
[2, 3]	οὐκ εἶχε, μόνον ἐνταῦθα καταλιπὼν	ξὺν	τοῖς ἄλλοις ἅπασι λαθὼν τοὺς
[2, 9]	τοὺς τὴν πόλιν ἐμπρήσοντας αὐτὸς	ξὺν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐς τὸ
[2, 11]	ἐντίμοις) φθόνος οὐδεὶς λαβόντα σε	ξὺν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἔχειν, τουτὶ
[2, 3]	Οἱ δὲ θυμῷ ἤδη ἐχόμενοι	ξὺν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ὡς ἐς
[2, 8]	οἱ μὲν οὖν στρατιῶται Ῥωμαίων	ξὺν	τοῖς {ἄλλοις} ἄρχουσιν ἀπιόντες ᾤχοντο
[2, 26]	ὃς δὴ, ἐπεὶ παρὰ Χοσρόην	ξὺν	τοῖς ἄλλοις ἐγένετο, ἔλεξεν ὧδε
[2, 7]	ἐν τῇ ἀκροπόλει ἐστὶ, κατέφυγον	ξὺν	τοῖς {ἄλλοις} στρατιώταις, οἳ δὴ
[2, 24]	ἄφνω δὲ Πέτρος, οὐδενὶ κοινολογησάμενος,	ξὺν	τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν ἀνεπισκέπτως ἐς
[2, 24]	μὲν οὖν Θεοδοσιουπόλεως ἄγχιστα ἐστρατοπεδεύσατο	ξὺν	τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν καταλόγοις, καί
[2, 15]	τῶν κρατούντων ὁριζομένης. οὕτω τε	ξὺν	τοῖς ἀναγκαίοις ἅπαν ἀφαιροῦνται τὸ
[2, 15]	τὰ δὲ τῆς χώρας ὅρια	ξὺν	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸ ἀκριβὲς
[2, 17]	τὸν Καβάδου, αὑτόν τέ οἱ	ξὺν	τοῖς βασιλείοις καὶ Λαζικὴν ἐνδιδοὺς
[2, 27]	ἐπεδείκνυντο. παῖδες δὲ καὶ γυναῖκες	ξὺν	τοῖς γεγηρακόσι λίθους τε τοῖς
[2, 16]	διὸ δὴ ἑξήκοντα ἡμερῶν ὁμολογήσας	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις ἄμφω ἀφήσειν, ἐκέλευε
[2, 27]	ἀμφὶ πύλας τὰς Σοΐνας καλουμένας	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις ἐμάχετο, οὗ δὴ
[2, 19]	βούλευμα εὐθὺς ἐπετέλει. Ἀρέθαν τε	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις ἐπὶ Ἀσσυρίας ἐκέλευεν
[2, 19]	τὸ φρούριον τόδε, Ἀρέθας δὲ	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις ἐς τὰ ἐπὶ
[2, 30]	ἐς χεῖρας ἐλθόντων, πληγεὶς αὐτίκα	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις ἐς τὸ στρατόπεδον
[2, 14]	οὖν τῇδε ἐχώρησε. Βελισάριος δὲ	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις κατὰ τάχος ᾔει,
[2, 5]	ὅλην ἀνέῳγον καὶ τὸν ἱερέα	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις κροτοῦντές τε καὶ
[2, 24]	οὖν ἐστρατοπεδεύσαντο οἱ Ῥωμαίων ἄρχοντες	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις, ξυνῄει δὲ ὁ
[2, 5]	τὴν δέησιν διαθήσεται. οὕτω τε	ξὺν	τοῖς ἑπομένοις τὸν ἐπίσκοπον ἀπεπέμψατο,
[2, 29]	οὖσα, ῥᾷστα δὴ ἐν Πέτρᾳ	ξὺν	τοῖς ἡγεμόσι Λαζοῖς ἐγένοντο Πέρσαι.
[2, 8]	μὲν ἄνδρες, γυναῖκες δὲ πᾶσαι	ξὺν	τοῖς παιδίοις ἐπὶ τὰς πύλας
[2, 9]	χρήματα πάντα ληίζεσθαι, αὐτὸς δὲ	ξὺν	τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὸ ἱερὸν
[2, 8]	τοῦ δὲ δήμου ὀλίγοι τινὲς	ξὺν	τοῖς στρατιώταις διέφυγον. ἐπεὶ δὲ
[2, 27]	οἱ μὲν οὖν ἐν ἡλικίᾳ	ξὺν	τοῖς στρατιώταις καρτερώτατα τοὺς πολεμίους
[2, 29]	ὡς ἀσφαλέστατα ἐξαρτύεσθαι, αὐτὸς δὲ	ξὺν	τοῖς τριακοσίοις ἐπ´ οἴκου ἄπρακτος
[2, 29]	γενόμενα τετεφρῶσθαι ξυνέβη· Φάβριζος δὲ	ξὺν	τοῖς τριακοσίοις ἐς Λαζικὴν ἀφικόμενος
[2, 8]	Ἀντιοχέων δέ τινες μὲν ἐνθένδε	ξὺν	τοῖς χρήμασιν ἐξαναστάντες ἔφευγον ὡς
[2, 8]	τις ἐθάρσησε τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ	ξὺν	τριακοσίοις ἔξω τε γενέσθαι τοῦ
[2, 24]	προθυμίᾳ τῇ πάσῃ. καὶ ὃς	ξὺν	τῷ ἀδελφῷ ἐς Ἀρμενίους ἥκων,
[2, 16]	ἄμφω ἀφήσειν, ἐκέλευε καὶ αὐτοὺς	ξὺν	τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἕπεσθαι. Βελισάριος
[2, 4]	καὶ αὖθις ἐς Χερρόνησον ἀναστρέψαντες	ξὺν	τῷ ἄλλῳ στρατῷ καὶ πάσῃ
[2, 19]	φυλακὴν ἐν τῇ Πέτρᾳ καταστησάμενος	ξὺν	τῷ ἄλλῳ στρατῷ καὶ Ῥωμαίων
[2, 19]	ὅσα Τίγρην ποταμὸν διαβὰν τὸ	ξὺν	τῷ Ἀρέθᾳ στράτευμα ἔπρασσεν. αὐτίκα
[2, 28]	νικῶσι δὲ κατὰ κράτος οἱ	ξὺν	τῷ Ἀρέθᾳ, τρεψάμενοί τε τοὺς
[2, 28]	δὴ ὁ Χοσρόης αἰσθόμενος προτερῆσαι	ξὺν	τῷ ἀσφαλεῖ, πρίν τι ἐς
[2, 21]	τὰ πιστὰ πρὸς Ῥωμαίων λαβόντες	ξὺν	τῷ Βασσάκῃ ἐς Βυζάντιον ἦλθον.
[2, 19]	ἀθῴους ἀφῆκε, τοὺς δὲ Πέρσας	ξὺν	τῷ Βλησχάμῃ ἐς Βυζάντιον ἔπεμψε,
[2, 12]	στρατιώτας, ὅσους ἐνταῦθα ξυμβαίνει εἶναι,	ξὺν	τῷ ἡγεμόνι ἐκδοῖεν σφίσι. Χαλκιδεῖς
[2, 17]	ἐνταῦθα τὸ Ῥωμαίων στράτευμα εἶναι	ξὺν	τῷ Ἰωάννῃ μαθὼν ὁ Χοσρόης
[2, 15]	Ἰουστῖνος μετὰ τὴν Ἀμίδης ἅλωσιν	ξὺν	τῷ Κέλερος στρατῷ ἐσέβαλλεν ἐς
[2, 25]	ἔκτεινον καὶ διαφερόντως Ἐρούλους, οἳ	ξὺν	τῷ Ναρσῇ τὰ πρῶτα τοῖς
[2, 15]	ἐκδώσει Ῥωμαίοις, οὕτω δὴ αὐτὸν	ξὺν	τῷ Περσῶν στρατῷ ἐς τὴν
[2, 18]	μὲν ταῦτα παρῄνει· οἱ δὲ	ξὺν	τῷ Πέτρῳ ἐν οὐδενὶ τὰς
[2, 17]	τεταγμένους· οἱ δὲ λοιποὶ μόλις	ξὺν	τῷ στρατηγῷ διαφυγόντες ἐσώθησαν. θυμῷ
[2, 27]	ὄπισθεν δὲ τοὺς Σαρακηνοὺς ἅπαντας	ξὺν	τῶν Περσῶν τισιν ἔταξεν, οὐκ
[2, 21]	ἁπάντων κυνηγετήσειν ἠπείγοντο. ὁ μὲν	οὖν	Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ ἐς ὄψιν ἥκων
[2, 18]	ἡμῶν ἡσσηθέντα ἐνδώσειν. εἰ μὲν	οὖν	ἄγχιστά που τῆς πόλεως ἡ
[2, 3]	τῶν δοκίμων τινάς. οἱ μὲν	οὖν	ἄλλοι οὔτε πιστεύειν τῷ Βούζῃ
[2, 29]	παροῦσιν οὐκ ἐπιτηδείως ἐχρῆτο. δέον	οὖν	ἀμέλει τὸ πλεῖστον τοῦ στρατοῦ
[2, 19]	τὰ πράγματα εἴη. οἱ μὲν	οὖν	ἀμφὶ τὸν Ἀρέθαν Τίγρην ποταμὸν
[2, 23]	ἀμπεχόμενοι ἡσυχῆ ἔμενον. τὰ μὲν	οὖν	ἀμφὶ τῷ λοιμῷ ἔν τε
[2, 19]	Γότθοις πολεμήσοντας ἔπεμψε. τὰ μὲν	οὖν	ἀμφὶ τῷ Σισαυράνων φρουρίῳ ταύτῃ
[2, 29]	Γουβάζης ὑπέσχετο δώσειν. αὐτὸς μὲν	οὖν	ἀνενεγκὼν ἐς βασιλέα Ἰουστινιανὸν τὰ
[2, 14]	μοι ἐρρήθη, διέφθαρται. τὸ μὲν	οὖν	Ἀντιοχέων πάθος τῇδε ἐχώρησε. Βελισάριος
[2, 16]	τὴν πολεμίων ἐπέστελλε γῆν. ξυγκαλέσας	οὖν	ἅπαντας τοὺς ἄρχοντας ἐν Δάρας
[2, 27]	περιβόλῳ προσιόντας ἐλύπουν. ἤδη μὲν	οὖν	ἀπειπόντες οἱ Πέρσαι τὰ ὅπλα
[2, 12]	τὰ θηρία ἔχων. ὁ μὲν	οὖν	Αὔγουστος ἐς τὸν ἱππόδρομον ἀναβὰς
[2, 12]	ἀπαλλάσσεσθαι αὐτοῦ οὐδαμῆ ἤθελε. χρόνος	οὖν	αὐτῷ ἐν ταύτῃ δὴ συχνὸς
[2, 22]	τῶν μηρῶν ἔτυχε. Τὰ μὲν	οὖν	ἄχρι τοῦδε πᾶσιν ὁμοίως σχεδόν
[2, 26]	τοῦ τείχους ἰέναι. οἱ μὲν	οὖν	βάρβαροι τῶν προβάτων ἥπτοντο ἤδη,
[2, 13]	ἧσσον ἔργου εἴχοντο. τῶν μὲν	οὖν	βαρβάρων ὀρθήν τινα ἔνερθεν ποιουμένων
[2, 19]	Ῥωμαίων τὴν γῆν. παρὰ μὲν	οὖν	Βελισάριον οὐκέτι ἦλθον, ἔχοντες δὲ
[2, 8]	ἐς φυγὴν ὥρμηντο. τοῦ μὲν	οὖν	δήμου νεανίαι πολλοὶ, ὅσοι τὰ
[2, 3]	τὸ Περσῶν κράτος. ἡ μὲν	οὖν	εἰρήνη τὸ ἐκείνου μέρος ἤδη
[2, 23]	ὡς τὸ εἰκὸς, ἦλθε. στρατιώτας	οὖν	ἐκ παλατίου καὶ χρήματα νείμας
[2, 7]	τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς. ~Οὕτω μὲν	οὖν	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὅ τε
[2, 10]	τῶν σπονδῶν λύσιν; εἰ μὲν	οὖν	ἐκεῖνος οὐδὲν ἥμαρτεν, οὐ δικαίως
[2, 10]	ἀποκρύπτεσθαι παντάπασιν ἔσχεν. ἡ μὲν	οὖν	ἐκκλησία καθαιρεθείσης τῆς πόλεως ἐλείφθη
[2, 27]	τὸ τεῖχος ἀνέβαινον. οἱ μὲν	οὖν	ἐν ἡλικίᾳ ξὺν τοῖς στρατιώταις
[2, 28]	σφᾶς αὐτοὺς ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. Γεώργιος	οὖν	ἐν τοῖς Ῥωμαίων τε καὶ
[2, 29]	χρόνον ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα μὲν	οὖν	ἐν τῷ Ῥωμαίων στρατοπέδῳ ἐπράσσετο
[2, 19]	χρωμένους ἱκανῶς πέφυκεν. ἡμεῖς μὲν	οὖν	ἐνταῦθα ἐγκαθεζόμενοι ἐξελεῖν πειρώμεθα τὸ
[2, 16]	καὶ βασιλεῖ μέλλῃ. τὸ μὲν	οὖν	ἐξ ἀρχῆς ἐνθάδε ἥκομεν, ὦ
[2, 3]	τισὶν ἐνταῦθα ἥκων. Σίττας μὲν	οὖν,	ἐπεὶ ταῦτα τοῦ Ἀρμενίου λέγοντος
[2, 29]	ἄττα μέχρι Τραπεζουντίων. ἡνίκα μὲν	οὖν	ἐπηγάγοντο Χοσρόην Λαζοὶ Βόαν ποταμὸν
[2, 5]	ἱκέται διενοοῦντο Χοσρόου γενέσθαι. τῇ	οὖν	ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ τὸν τῆς πόλεως
[2, 25]	τὸ Περσῶν στράτευμα. Ταῦτα μὲν	οὖν	ἐπράσσετο τῇδε. Ῥωμαῖοι δὲ ἀφικόμενοι
[2, 29]	κομιδῆ ἀποκεκρίσθαι ξυνέπεσε. Πέρσαι μὲν	οὖν	ἐς ἀπόγνωσίν τε καὶ ἀπορίαν
[2, 11]	ἐκείνῃ χώραν ληίσηται. τότε μὲν	οὖν	ἐς Δάφνην ἀνέβη, τὸ Ἀντιοχείας
[2, 20]	τὴν πόλιν ἐξελεῖν διενοεῖτο. στράτευμα	οὖν	ἐς ἑξακισχιλίους στείλας ἐκέλευεν ἔς
[2, 30]	ἄλλοις αὐτοὶ διαρκῶς χρῆσθαι· ἄνδρας	οὖν	ἐς πεντακισχιλίους ἀπολεξάμενος αὐτοῦ εἴασεν,
[2, 5]	Χοσρόης τοὺς Σουρηνοὺς ἔγνω. πέμψας	οὖν	ἐς Σεργιούπολιν, τὴν Ῥωμαίων κατήκοον,
[2, 3]	τῆς ψυχῆς ἤθη ἐνδείξοιτο. γέγονεν	οὖν	ἐς τοὺς ἀρχομένους ὠμότατος ἀνθρώπων
[2, 6]	τινα προὖπτον ἰέναι. ἡλίκος μὲν	οὖν	ἐστιν ὁ Χοσρόου στρατὸς ἀκούετε
[2, 24]	Μαρτυροπόλεως ὁρίων ἐστίν. οὕτω μὲν	οὖν	ἐστρατοπεδεύσαντο οἱ Ῥωμαίων ἄρχοντες ξὺν
[2, 19]	λόγῳ οἶμαι δυνατὸν εἶναι. ἕως	οὖν	ἔτι λείπεταί τις ἐλπὶς, τὰ
[2, 2]	τι τῶν ὀμωμοσμένων ἐρυθριῶν. ἕως	οὖν	ἔτι σοι λείπεται τις σωτηρίας
[2, 3]	τινα οἰκουμένην περιποιεῖσθαι βουλόμενος. τί	οὖν	ἔτι, ὦ βασιλεῦ, μέλλεις; τί
[2, 6]	στρατὸς μαθεῖν ἴσχυσε. ταῦτα μὲν	οὖν	ἐφέρετο τῇδε. Βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς
[2, 12]	πλεῖστα ἐκ Μεσοποταμίας ληίζεσθαι. γέφυραν	οὖν	ζεύξας ἀμφὶ Ὀββάνης τὸ χωρίον,
[2, 6]	ὀλίγῳ τοῦ περιβόλου ἐλασσουμένη. ἐκέλευεν	οὖν	ἢ τὴν πέτραν ἀποτεμνομένους βαθύν
[2, 2]	σῇ ἀρχῇ ἑταιρίζεσθαι. Βανδίλων μὲν	οὖν	ἤδη καθελὼν τὴν βασιλείαν καὶ
[2, 11]	τὴν νίκην ἁρμόσαι. οἱ μὲν	οὖν	ἡνίοχοι ἀπὸ βαλβίδων ἀρξάμενοι ἔργου
[2, 6]	ἢ πρότερον ἤρθη. Σύρους τε	οὖν	ἠπείλησε καταστρέψασθαι καὶ Κίλικας πάντας,
[2, 24]	τοῦ λοιμοῦ πάθος. Βαλεριανὸς μὲν	οὖν	Θεοδοσιουπόλεως ἄγχιστα ἐστρατοπεδεύσατο ξὺν τοῖς
[2, 5]	κατὰ κράτος ἥλω. εὐθὺς μὲν	οὖν	θυμῷ ὁ Χοσρόης ἐχόμενος τάς
[2, 24]	ὅπη βούλονται διαθήσεσθαι. ὁ μὲν	οὖν	ἱερεὺς τοσαῦτα εἶπεν· ὁ δὲ
[2, 1]	τοῦ πολέμου χαρίζεσθαι· βασιλεὺς μὲν	οὖν	Ἰουστινιανὸς ταῦτα ἐν βουλῇ ἐποιεῖτο,
[2, 28]	Δάρας ἐσιτητὰ εἶναι. ὁ μὲν	οὖν	Ἰσδιγούσνας ἠγανάκτει τε καὶ δυσφορουμένῳ
[2, 30]	βασιλεῖ ἔδοξεν εἶναι. ὁ μὲν	οὖν	Ἰωάννης, Περσῶν σφίσιν ἐς χεῖρας
[2, 16]	τὸ Περσῶν ὄνομα. οἱ μὲν	οὖν	κατάσκοποι ἐπανήκοντες οὐδεμίαν τῶν πολεμίων
[2, 25]	τῶν πολεμίων ἐχώρουν. Πέτρος μὲν	οὖν	κέρας τὸ δεξιὸν εἶχε, Βαλεριανὸς
[2, 7]	ἀνδρὶ ἑκατέρας διέχει. ὁ μὲν	οὖν	Μέγας ἅτε ξὺν ὀλίγοις τισὶ
[2, 22]	τῷ παιδίῳ ξυμβῆναι. ὅσοις μὲν	οὖν	μείζων τε ὁ βουβὼν ᾔρετο
[2, 7]	ἀδυνάτοις ἐγχειρεῖν κράτιστον. ταῦτα μὲν	οὖν	μοι ἀπολελογήσθω ἐν τῷ παραυτίκα
[2, 23]	ἄσημα φθεγγομένοις βιῶναι. ~Ἡ μὲν	οὖν	νόσος ἐν Βυζαντίῳ ἐς τέσσαρας
[2, 29]	ἐνθένδε αὐτῷ μελήσειν. τὰ μὲν	οὖν	ξύλα ταῦτα ἐπεὶ ἐς Λαζικὴν
[2, 26]	μή ποτε εἶναι. τότε μὲν	οὖν	ξὺν ὀργῇ ὁ Χοσρόης τοὺς
[2, 19]	τοῦ στρατοῦ ἔκειντο. ἅπας μὲν	οὖν	ὁ στρατὸς ἐνθένδε τε ἀπαλλάσσεσθαι
[2, 11]	ἐν ἡμέρᾳ προσκυνοῦσι μιᾷ. τότε	οὖν	ὁ τῶν Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ
[2, 17]	ὀλιγωρίαν ἁπάντων κατέστησαν. τότε μὲν	οὖν	οἱ βάρβαροι ἐς τὸ στρατόπεδον
[2, 22]	αὐτίκα ἡλίσκοντο. κατ´ ἀρχὰς μὲν	οὖν	οἱ παραπεπτωκότες ἀποτρέπεσθαι αὐτὰ ἐπειρῶντο,
[2, 9]	ἀλογίστῳ ζυγομαχεῖν ἔγνωσαν. πάντες μὲν	οὖν	οἱ Περσῶν δόκιμοι πολλὰ ἐνοχλοῦντες
[2, 12]	τινὰ σκῆψιν διδοίη. ταῦτα μὲν	οὖν	ὅπη τῷ θεῷ φίλον, ταύτῃ
[2, 12]	ξυγγράψαντες οὐδαμῆ ἔγνωσαν· οὐ γὰρ	οὖν	οὐδέ πη αὐτοῦ ἐπεμνήσθησαν· Ἐδεσσηνοὶ
[2, 22]	δόκησιν κινδύνου παρέχεσθαι. οὐ γὰρ	οὖν	οὐδέ τις τελευτᾶν τῶν περιπεπτωκότων
[2, 23]	ταύτην καλοῦσι Ῥωμαῖοι. οἷς μὲν	οὖν	οὔπω παντάπασιν ἐς ἐρημίαν ἐμπεπτωκότα
[2, 30]	αὐτοῖς τὰ παρόντα ἔχοι. ἄραντες	οὖν	παντὶ τῷ στρατῷ ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 8]	οἷοί τε ὦσιν. οἱ μὲν	οὖν	Πέρσαι ἰσχυρότατα ἐγκείμενοι πανταχόθεν τὰ
[2, 30]	καὶ μύριοι ἦσαν. οἱ μὲν	οὖν	Πέρσαι πολέμιον οὐδὲν ἐν νῷ
[2, 8]	ἐς ἔννοιαν ἦλθε. τῶν μὲν	οὖν	Περσῶν, ἅτε Χοσρόου παρόντος σφίσι
[2, 17]	ὡς ἥκιστα κατασείοιντο. τὰ μὲν	οὖν	Πέτρας τοῦ περιβόλου ταύτῃ πη
[2, 28]	καὶ κακοτροπίᾳ πολλὴν ἔχοντε. βουλευσάμενος	οὖν	πόλιν Δάρας καταλαβεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς
[2, 21]	τὰ ξυγκείμενα πράξουσιν. οἱ μὲν	οὖν	πρέσβεις παρὰ Βελισάριον ἐπανήκοντες τοὺς
[2, 13]	σφίσιν ἐγκειμένων ἐμβάλλεσθαι. τὰ μὲν	οὖν	πρῶτα ὁ Χοσρόης προσβολὴν ποιησάμενος
[2, 17]	πᾶσιν ἐχρῶντο τοξεύμασι. τὰ μὲν	οὖν	πρῶτα Πέρσαι, καίπερ συχνὰ κομιδῆ
[2, 26]	τὴν πόλιν ἐχώρουν. τὰ μὲν	οὖν	πρῶτα Ῥωμαῖοι τὸ κατὰ τὸν
[2, 23]	ἔτι πλείους ἦλθε. τὰ μὲν	οὖν	πρῶτα τῆς ταφῆς αὐτὸς ἕκαστος
[2, 18]	τοῦ περιβόλου ἐγένοντο. τότε μὲν	οὖν	Ῥωμαῖοι ξύμπαντες ἐς τὸ Βελισαρίου
[2, 29]	οὐ πολλῷ ὕστερον. Πέρσαι μὲν	οὖν	Ῥωμαίους τε καὶ Τζάνους καρτερώτατα
[2, 19]	ὄψιν οὐκέτι ἦλθεν. ἡ μὲν	οὖν	Ῥωμαίων ἐσβολὴ ἐς τοῦτο ἐτελεύτα.
[2, 1]	παλαιοῦ ἀνειμένη νομαῖς. Ἀρέθας μὲν	οὖν	Ῥωμαίων ἰσχυρίζετο εἶναι τὸν χῶρον,
[2, 28]	μέντοι γε εἷλε. τὰ μὲν	οὖν	Σαρακηνῶν ταύτῃ πη εἶχεν. Χοσρόης
[2, 20]	ξὺν αὐτοῖς ἔπεμψεν. οἱ μὲν	οὖν	Σεργιουπολῖται τοὺς παρὰ Χοσρόου σταλέντας
[2, 3]	δὲ ἦσαν ἑκάτεροι. ὁ μὲν	οὖν	Σίττας, ὀλίγων οἱ ἐπισπομένων, ἐπὶ
[2, 8]	φεύγειν ὡς τάχιστα. οἱ μὲν	οὖν	στρατιῶται Ῥωμαίων ξὺν τοῖς {ἄλλοις}
[2, 11]	παρακαλέσων τοῦτο ἀφῖγμαι. ὁ μὲν	οὖν	στρατὸς ἅπας ἐστρατοπεδεύσαντο διεσκηνημένοι πρὸ
[2, 16]	ἄλλῳ στρατῷ ἕπεσθαι. Βελισάριος μὲν	οὖν	τὰ ἐς τὴν ἐσβολὴν σπουδῇ
[2, 29]	χρόνῳ τὰ χρήματα. Γουβάζης μὲν	οὖν	ταῦτα ἐποίει. Δαγισθαῖος δὲ (ἦν
[2, 4]	ἢ τεσσαράκοντα ἐφάνη. οἱ μὲν	οὖν	ταῦτα σοφοὶ ἀλλήλοις ὡς ἥκιστα
[2, 30]	ἀγαθὸς τὰ πολέμια. ταῦτα μὲν	οὖν	ταύτῃ πη εἶχε. Γενόμενος δὲ
[2, 27]	τὸ τεῖχος προσβαλοῦσιν. ἡμέρᾳ μὲν	οὖν	τῇ ἐπιγινομένῃ τῶν βαρβάρων οὐδεὶς
[2, 11]	οὐ πολλῷ ὕστερον. ταῦτα μὲν	οὖν	τῇδε διαπεπραγμένος παντὶ τῷ στρατῷ
[2, 14]	τὰ πεπραγμένα ἐξήνεγκε. ταῦτα μὲν	οὖν	τῇδε ἐχώρησε. Βελισάριος δὲ ξὺν
[2, 20]	ἱερέα μηκέτι εἶναι. ταῦτα μὲν	οὖν	τῇδε ἐχώρησεν. Ἐπεὶ δὲ εἰς
[2, 11]	ἐκ πάντων χρημάτων. θήκην μὲν	οὖν	τήνδε (χρυσῷ τε γὰρ κεκαλλώπισται
[2, 15]	ἀρχῆς ἐξουσίᾳ πεποιημένος. ἡ μὲν	οὖν	τῆς ἀποστάσεως αἰτία τοιαύτη τις
[2, 28]	κεντηνάρια δέκα εὑρήσει. τὰ μὲν	οὖν	τῆς ἐς Δάρας πόλιν ἐπιβουλῆς
[2, 28]	πόλει τὸν Ἰσδιγούσναν ἐδέξατο. Ταύτης	οὖν	τῆς πείρας ἀποτυχὼν ὁ βάρβαρος
[2, 13]	σκότῳ Ῥωμαῖοι οὐδαμῆ ἔγνωσαν. ταύτης	οὖν	τῆς πείρας ὁ Χοσρόης ἀποτυχὼν
[2, 22]	ἀνθρώπεια ἐξίτηλα εἶναι. ἅπασι μὲν	οὖν	τοῖς ἐξ οὐρανοῦ ἐπισκήπτουσιν ἴσως
[2, 29]	οἳ Ποντικοὶ ἐπικαλοῦνται. ἐν μὲν	οὖν	τοῖς Λαζικῆς ὁρίοις, ἔνθα δὴ
[2, 4]	ἔναγχος γενομένην τυραννίδα καταλελύκει. τοῦτον	οὖν	τὸν Ἀναστάσιον παρὰ Χοσρόην Ἰουστινιανὸς
[2, 3]	Ῥωμαίων στρατοῦ ἥκοντες. πολλὰ μὲν	οὖν	τὸν Ἰωάννην Βασσάκης ὁ γαμβρὸς
[2, 26]	πόλις ἔμπλεως ἐγένετο. Ἡ μὲν	οὖν	τοῦ λόφου κατασκευὴ ἐπί τε
[2, 11]	τῆς ὀροφῆς χώραν. ὁ μὲν	οὖν	τῶν Ἀπαμέων δῆμος ὑπὸ τῆς
[2, 19]	ἐς τὸ στρατόπεδον ἤθελε. πέμψας	οὖν	τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ
[2, 3]	τε ὑπωρείαις καὶ φάραγξι. τετύχηκεν	οὖν	τῶν τε Ἀρμενίων ὀλίγους τινὰς
[2, 13]	τοῦ ποιουμένου παρείχοντο. ἤδη μὲν	οὖν	ὑπέδυσαν τὰ θεμέλια τοῦ ἐκτὸς
[2, 12]	ξυναγαγόντας εἶτα ἀφεῖναι. οἱ μὲν	οὖν	ὑπηρέται κατὰ ταῦτα ἐποίουν. τὰ
[2, 12]	πόλεως πεποίηνται πύλαις. γέγονε μὲν	οὖν	ὑπὸ Μήδοις χρόνῳ τινὶ ὕστερον,
[2, 3]	τὴν ξυμβολὴν ἐξηρτύετο. πρῶτον μὲν	οὖν	ὑποσχέσεσι πολλῶν ἀγαθῶν ἀναπείθειν τε
[2, 8]	ὁ Χοσρόης τειχομαχεῖν ἔγνω. Τῇ	οὖν	ὑστεραίᾳ ἐπαγαγὼν ἅπαντας Πέρσας ἐπὶ
[2, 14]	ἐκτέμνεσθαι οὐδαμῆ εἴα. ὀλίγῳ μὲν	οὖν	ὕστερον, ἡνίκα Ἰουστῖνος Ῥωμαίων ἦρχε,
[2, 30]	πολεμίους πολλοὺς ἔκτειναν. Πέρσαι μὲν	οὖν	φεύγοντες ἐντὸς τοῦ περιβόλου ἐγένοντο,
[2, 13]	σπουδῇ πολλῇ ἦγεν. ἀθροίζεται μὲν	οὖν	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ
[2, 22]	τοὺς ἄλλους καιρούς. λεγέτω μὲν	οὖν	ὥς πη ἕκαστος περὶ αὐτῶν
[2, 23]	ἐν χερσὶν εἶχον. ἐν πόλει	γοῦν	ἀγαθοῖς ἅπασιν ἀτεχνῶς εὐθηνούσῃ λιμός
[2, 26]	τὴν ἀναχώρησιν Ἐδεσσηνοῖς ἔγνω. τῇ	γοῦν	ἐπιγινομένῃ ἡμέρᾳ Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ
[2, 21]	νέᾳ τινὶ ἀνενεοῦντο οἰκοδομίᾳ. τότε	γοῦν	μέρος τι αὐτοῦ καθελόντες, οὔπω
[2, 25]	ἐν τῷ κρημνώδει ἐστίν. ὁ	γοῦν	Ναβέδης λίθοις μὲν καὶ ἁμάξαις
[2, 12]	χαλεπῆς τινος ὑπερφυῶς ἥλω. ταῖς	γοῦν	ὀδύναις ἀχθόμενος καὶ τῇ ἐνθένδε
[2, 17]	μήτε φωνὴν ἀφιέντας τινά. οἱ	γοῦν	Πέρσαι ἄγχιστά που τοῦ περιβόλου
[2, 13]	πέτρας τοῖς δειμαμένοις πεποίηται. οἱ	γοῦν	Πέρσαι ἀπὸ τῆς τάφρου ἀρξάμενοι
[2, 19]	Σαρακηνῶν ἀνάθημα παρῴχηκεν ἤδη. Βελισαρίῳ	γοῦν	συχνὰ προσιόντες ἐδέοντο σφᾶς αὐτίκα
[2, 30]	διάνοιαν ἑστάναι ξυμβαίνει. καὶ τούτῳ	γοῦν	τῷ Ἰωάννῃ ἄλλας τε πολλὰς
[2, 26]	δὲ πόλιν μηλόβοτον καταστήσεσθαι. παντὶ	γοῦν	τῷ στρατῷ ἀγχοῦ Ἐδέσσης γενόμενος
[2, 22]	φρένας παραιρουμένου τὴν αἴσθησιν. Ἀπορούμενοι	γοῦν	τῶν τινες ἰατρῶν τῇ τῶν
[2, 7]	βασιλεῦ, κληρωσαμένους τὰ χείριστα τοῦτο	γοῦν	φέρεσθαι παραμύθιον, τὸ μὴ δοκεῖν
[2, 21]	καὶ Ἀδόλιον ἡσυχῆ μένειν. Ὁ	γοῦν	Χοσρόης γέφυραν σὺν πολλῷ τάχει
[2, 26]	ἔφασκε. ταῦτα οἱ πρέσβεις ἀκούσαντες	ὡμολόγουν	μὲν παρὰ Χοσρόου τὴν εἰρήνην
[2, 15]	δυσχωρίας αὐτὰ ἐμβαλλομένοις. καὶ αὐτοὶ	ὡμολόγουν	τῆς τε ὁδοῦ ἡγεμόνες καὶ
[2, 26]	ἐπ´ αὐτοὺς καὶ τὰ τόξα	ἐνήργουν.	διὸ δὴ οἱ βάρβαροι ἐπενόουν
[2, 27]	τοῖς μαχομένοις ξυνέλεγον καὶ τἄλλα	ὑπούργουν.	τινὲς δὲ καὶ λέβητας ἐλαίου
[2, 28]	καταστησάμενος ἔπεμψε Μάρκελλόν τε, τὸν	ἀδελφιδοῦν	τὸν αὑτοῦ ἄρτι γενειάσκοντα, καὶ
[2, 18]	τοῦ κονιορτοῦ τὴν Περσῶν ἔφοδον,	ἐβοήθουν	δρόμῳ. ἐπελθόντες τε Πέρσαι Ῥωμαίους
[2, 30]	(οὐ γὰρ Δαγισθαίῳ ἐπισπόμενοι ἔτυχον)	ἐβοήθουν	ἐνταῦθα δρόμῳ, τρεψάμενοί τε πόνῳ
[2, 27]	τοῦ κακοῦ πλήθει μὲν πολλῷ	ἐβοήθουν	οἱ βάρβαροι, βάλλοντες δὲ αὐτοὺς
[2, 3]	τῷ ἐγκεχειρηκότι, κἂν ἀπῇ τὸ	κατορθοῦν,	πέπρακται. ὅπη ποτὲ δὲ ὁ
[2, 5]	πυλίδα ὡς ἐπιθήσοντες οἱ φύλακες	ὤθουν,	οἱ δὲ Πέρσαι λίθον, ὃς
[2, 22]	οὐδὲ τοῖς φίλοις καλοῦσιν ἐπακούειν	ἠξίουν,	ἀλλὰ καθείρξαντες αὑτοὺς ἐν τοῖς
[2, 19]	τὴν ἀναχώρησιν κατὰ τάχος ποιεῖσθαι	ἠξίουν.	διὸ δὴ Βελισάριος πρότερον τοὺς
[2, 9]	σαγηνεῦσαί τέ με τὴν πόλιν	ἠξίουν	καὶ ξύμπαντας διαφθεῖραι τοὺς ἡλωκότας,
[2, 28]	ἐνταῦθα ἐντυχόντες Χοσρόῃ οἱ πρέσβεις	ἠξίουν	μὲν τὰ ἐπὶ τῆς Λαζικῆς
[2, 21]	ἔργῳ ἐπιτελῆ πρὸς αὐτὸν θήσονται.	ἠξίουν	τε διὰ Ῥωμαίων ἅτε φίλων
[2, 27]	ἐγένετο εἴσω πυλῶν, Πέρσαι μὲν	ἠξίουν	τοὺς τὴν εἰρήνην διοικησομένους παρὰ
[2, 21]	καὶ οἱ μὲν κατὰ ταῦτα	ἐποίουν.	Βελισάριος δὲ, ἐπεὶ τὸν πρεσβευτὴν
[2, 25]	ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ ἄλλοι	ἐποίουν,	ἐς ἀλλήλους ὑβρίζοντες, καὶ τὸ
[2, 8]	εὐρυτέρας δὴ ταύτας τὰς χώρας	ἐποίουν,	ὅπως ἔτι πλείους ἐνθένδε ἀμύνεσθαι
[2, 7]	ἐκέλευεν, οἱ δὲ κατὰ ταῦτα	ἐποίουν.	οὐδενός τε σφίσιν ἀντιστατοῦντος, ἐντὸς
[2, 12]	μὲν οὖν ὑπηρέται κατὰ ταῦτα	ἐποίουν.	τὰ δὲ θηρία χωρὶς ἀλλήλων
[2, 27]	γνώμην. ~Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαῖοι	ἐποίουν	τοιάδε. διώρυχα ἐκ τῆς πόλεως
[2, 23]	ἐπεκώμαζεν. ἄρτον ἀμέλει ἢ ἄλλο	ὁτιοῦν	διαρκῶς ἔχειν χαλεπόν τε ἐδόκει
[2, 30]	μέντοι πρόσθεν ἀξιωμάτων ἀνασώσασθαι οὐδ´	ὁτιοῦν	ἔσχεν, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς ἀκουσίου
[2, 3]	τοῖς τε ἀγνῶσι καὶ οὐδ´	ὁτιοῦν	ἠδικηκόσι χρῆσθαι, Βανδίλους τε καὶ
[2, 12]	διαβάντας ξυνέβαινεν, ὁ δὲ οὐδ´	ὁτιοῦν	ὑπολογισάμενος ἔπεμψε τοὺς τὴν γέφυραν
[2, 2]	ὢν φύσει καὶ τῶν οὐδ´	ὁπωστιοῦν	αὐτῷ προσηκόντων ἐρῶν, μένειν τε
[2, 26]	ἔφασκον ἥκειν, λόγου μὲν οὐδ´	ὁπωστιοῦν	πρὸς Περσῶν ἔτυχον, ὕβρει δὲ
[2, 8]	τοῦ δήμου εὐτολμότατοι νεανίαι πολλοί.	ἐδόκουν	δὲ οἱ τειχομαχοῦντες ἐνταῦθα ἐς
[2, 22]	τοῦτο πρὸς τοῦ ἐπιστάντος πάσχειν	ἐδόκουν,	ἢ λόγου ἀκούειν προλέγοντος σφίσιν
[2, 22]	εἰωθότων σφίσιν ἐς ἀεὶ καθεύδειν	ἐδόκουν.	καὶ εἰ μέν τις αὐτῶν
[2, 23]	ἀποσεισάμενοι παρανομίαν τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς	ἤσκουν,	οὐ τὴν σωφροσύνην μεταμαθόντες οὐδὲ
[2, 26]	ἂν πρὸ τῶν κινδύνων ὁμολογούντων,	„Οὐκοῦν“	ἔφη ὁ Ζαβεργάνης „ὠνεῖσθαι ὑμᾶς
[2, 11]	ἀνθρώποις τοιοῦτο ἐς ἔννοιαν ἥκειν.	„Οὐκοῦν“	ἔφη ὁ Χοσρόης „δέξασθέ με
[2, 10]	καὶ αὐτοὶ ἐς ἀεὶ ἔσονται.	„Οὐκοῦν“	οἱ πρέσβεις ἔφασαν „ὑποτελεῖς Πέρσαι
[2, 26]	γνώρισμα πάντες ἐκ παλαιοῦ νενομίκασιν.	οὐκοῦν,	ὦ κράτιστε βασιλεῦ, φόνους σοι
[2, 15]	μὲν πρῶτα γῆν τὴν Κολχίδα	ᾤκουν,	Ῥωμαίων κατήκοοι ὄντες, οὐ μέντοι
[2, 12]	ἐπεὶ πόλιν οὐ λίαν εὐδαίμονα	ᾤκουν,	τῷ τε Χοσρόῃ ζωάγρια δόντες
[2, 15]	ἔπεμψε καὶ Ἰωάννην, ὃν Τζίβον	ἐκάλουν,	ἄνδρα ἐξ ἀφανῶν μὲν καὶ
[2, 4]	καὶ αὐτὸν οἱ μέν τινες	ἐκάλουν	ξιφίαν, ὅτι δὴ ἐπιμήκης τε
[2, 12]	τοὺς κατὰ ἔθνος βασιλεῖς τηνικαῦτα	ἐκάλουν)	ὁ δὲ Αὔγαρος οὗτος ξυνετώτατος
[2, 4]	βίᾳ (ἣν οἱ παλαιοὶ Ποτίδαιαν	ἐκάλουν,	ὅσα γε ἡμᾶς εἰδέναι) οὐ
[2, 30]	Θωμᾶ υἱὸς, ὅνπερ Γούζην ἐπίκλησιν	ἐκάλουν.	οὗτος ὁ Θωμᾶς πολλὰ τῶν
[2, 26]	τὸ ποιούμενον τῇ Λατίνων φωνῇ	ἐκάλουν	Ῥωμαῖοι) ἐνταῦθα γὰρ οὔτε πυρφόροι
[2, 24]	ἐστι τὸ πῦρ, ὅπερ Ἑστίαν	ἐκάλουν	τε καὶ ἐσέβοντο ἐν τοῖς
[2, 2]	μάλα λελέξεται. καίτοι τοιαῦτα Ἰουστινιανῷ	ἐπεκάλουν	ἐγκλήματα, ἅπερ ἂν εἰκότως βασιλεῖ
[2, 9]	Ἰουστινιανὸν δὲ τὸν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα	παραδηλοῦν	ἤθελεν, ἐξεπιστάμενος ὅτι δὴ αὐτὸς
[2, 17]	παρὰ Χοσρόην τὰ παρόντα σφίσιν	ἐδήλουν.	καὶ ὃς τὸ μὲν πλεῖστον
[2, 28]	δέ οἱ οὐ προσέχων τὸν	νοῦν	ἠγριωμένῳ διεσώσατο τὴν πόλιν Ῥωμαίοις.
[2, 23]	νοσοῦντας ἐθεράπευον, ἢ τοὺς τετελευτηκότας	ἐθρήνουν.	ἢν δέ τις καὶ προϊόντι
[2, 27]	αἴσθησιν τοῦ ποιουμένου Πέρσαις παρέχειν	ἐπενόουν	τάδε. ἀνθράκων τε καὶ πυρὸς
[2, 26]	ἐνήργουν. διὸ δὴ οἱ βάρβαροι	ἐπενόουν	τάδε. προκαλύμματα ἐκ τραγείων τριχῶν,
[2, 17]	ὑστεραίᾳ διώρυχα ἐπὶ τὸν περίβολον	ἐπενόουν	τρόπῳ τοιῷδε. Πέτρα ἡ πόλις
[2, 27]	πολεμίους τοὺς τῷ περιβόλῳ προσιόντας	ἐλύπουν.	ἤδη μὲν οὖν ἀπειπόντες οἱ
[2, 17]	κομιδῆ βάλλοντες, ὀλίγα τε Ῥωμαίους	ἐλύπουν	καὶ πολλὰ πρὸς ἐκείνων, ἅτε
[2, 26]	κατὰ τὸν λόφον τεῖχος ἑτέρᾳ	ἐνεχείρουν	οἰκοδομίᾳ τινὶ ὑπερβαλέσθαι· ὡς δὲ
[2, 30]	κτεινομένους ἀεὶ ἕτεροι ἐκδεχόμενοι πρόσω	ἐχώρουν,	παντὶ σθένει τὴν εἴσοδον βιαζόμενοι.
[2, 25]	τὸ στράτευμα εὐθὺ τῶν πολεμίων	ἐχώρουν.	Πέτρος μὲν οὖν κέρας τὸ
[2, 26]	ἐνθένδε ἐξελαυνόμενοι ἐς τὴν πόλιν	ἐχώρουν.	τὰ μὲν οὖν πρῶτα Ῥωμαῖοι
[2, 28]	βασιλέα σφίσι καταστήσεσθαι τὸ ἐνθένδε	ξυνεχώρουν	Πέρσαι οὔτε αὐτογνωμονοῦντες Περσῶν κατήκοοι
[2, 11]	τοῦ ἕνεκα ἢ ἱστορίας θεάσασθαι.	ξυνεχώρουν	τε οὐχ ἑκούσιοι καὶ τοῦτο
[2, 30]	ἀποπειρωμένους ἀνέστελλον. Πέρσαι δὲ οὐδαμοῦ	ὑπεχώρουν,	ἀλλὰ τοὺς κτεινομένους ἀεὶ ἕτεροι
[2, 3]	ὅτι οἱ, καθάπερ ξυνέκειτο, οὐ	προσεχώρουν.	Οἱ δὲ θυμῷ ἤδη ἐχόμενοι
[2, 12]	τε καὶ γράμματα πρὸς τὸν	Ἰησοῦν	γράψας ἐδεῖτο αὐτοῦ ἀπαλλάσσεσθαι μὲν
[2, 25]	οὐ γὰρ ἀντιτάξασθαι καταλαμβάνουσιν αὐτοὺς	ἐθάρσουν	Πέρσαις, ἀλλ´ ἐν μόνοις τοῖς
[2, 23]	δὴ καὶ ἐς ἀλλοτρίας θήκας	ἐρρίπτουν	ἢ λανθάνοντες ἢ βιαζόμενοι· ἔπειτα
[2, 13]	ἐν τῷ σώματι ἦν, ἐνταῦθα	ἐρρίπτουν,	καὶ εἴ τῳ γεωργῷ ἐπίπλων
[2, 17]	ταῦτά τε ἐς τὰς δυσχωρίας	ἐρρίπτουν	καὶ ὅλως εὐπετῆ τὴν ὁδὸν
[2, 5]	ὃς αὐτοῖς παρεσκεύαστο, ἐν μέσῳ	ἐρρίπτουν.	οἵ τε φύλακες ἔτι μᾶλλον
[2, 23]	τάς τε ὀροφὰς περιελόντες ἐνταῦθα	ἐρρίπτουν	τὰ σώματα οὐδενὶ κόσμῳ, καὶ
[2, 27]	ἀπειπόντες οἱ Πέρσαι τὰ ὅπλα	ἐρρίπτουν,	τῷ τε βασιλεῖ ἐς ὄψιν
[2, 22]	αὐτόματον. καὶ γυναιξὶ δὲ ὅσαι	ἐκύουν	προὖπτος ἐγίνετο τῇ νόσῳ ἁλισκομέναις
[2, 6]	ἀνεψιὸν ἐνταῦθα εἶναι, προυργιαίτερον ἄλλου	ὁτουοῦν	ποιήσηται Ἀντιόχειάν τε καὶ αὐτὸν
[2, 13]	οὐχ ἁλώσεως ταύτῃ οὐδὲ ἄλλου	ὁτουοῦν	χαλεποῦ ξύμβολον, ἀλλὰ σωτηρίας διδοίη.
[2, 12]	ἐκείνῃ θηρίων ζῶντα ἐθήρα, καὶ	χοῦν	ἐκ τῆς γῆς ξυναμησάμενος ἔφερεν
[2, 27]	ξύλα τε καὶ λίθους καὶ	χοῦν	ἐκφορήσαντες καθάπερ οἰκίσκου σχῆμα εἰργάσαντο,
[2, 27]	γνόντες Ῥωμαῖοι τούτου μὲν ἀπέσχοντο,	χοῦν	ἐπὶ τὸν κενωθέντα χῶρον ἐπιβαλόντες,
[2, 12]	ἐπανῆκεν εἰς Ῥώμην, τόν τε	χοῦν	καὶ τὰ θηρία ἔχων. ὁ
[2, 27]	δὲ βαρβάρων οἱ μέν τινες	χοῦν,	οἱ δὲ καὶ ὕδωρ ἐπιβάλλοντες
[2, 26]	τῆς πόλεως ἐξικνεῖσθαι ἀδύνατα ἦν,	χοῦν	τε πολύν τινα ἀτεχνῶς ὕπερθεν
[2, 25]	τῶν ἐναντίων ἡσύχαζον, τὴν τάξιν	σὺν	ἀκοσμίᾳ φυλάσσοντες. αἴτιον δὲ ἦν
[2, 26]	θορύβῳ πολλῷ ἔπεμπον καὶ Στέφανον	σὺν	αὐτοῖς, ἔν γε τοῖς κατ´
[2, 14]	δὲ λοιποὶ ξύμπαντες ἐπὶ Χοσρόην	σὺν	Βελισαρίῳ ἐστράτευσαν. τότε τῶν Οὐιττίγιδος
[2, 26]	ἐμπεπτωκότες τοὺς πρέσβεις παρὰ Χοσρόην	σὺν	θορύβῳ πολλῷ ἔπεμπον καὶ Στέφανον
[2, 21]	μένειν. Ὁ γοῦν Χοσρόης γέφυραν	σὺν	πολλῷ τάχει πηξάμενος ποταμὸν Εὐφράτην
[2, 21]	ἀμφὶ Διογένην τε καὶ Ἀδόλιον	σὺν	τοῖς χιλίοις ἐπέστελλε τὰ πρῶτα
[2, 17]	διέθρυψε μὲν τὴν τῶν λίθων	ἰσχὺν,	ὅλον δὲ τὸν πύργον κατασείσασα
[2, 3]	βασιλεῦ, γνώμης. εἴπερ ὁ τὴν	ἰσχὺν	τοῖς ἀδικεῖν βουλομένοις διδοὺς αὐτὸς
[2, 28]	καὶ ποθεινὸς ἐς τὰ μάλιστα	ὤν.	ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἤκουσε,
[2, 25]	φωνῇ, ὅτι δὴ ἐφέστηκεν εἷς	ὢν	ἅπασι τοῖς ταύτῃ χωρίοις. Δούβιος
[2, 13]	περιβόλου μόνος ἀφίκετο, εἴτε ἄνθρωπος	ὢν	εἴτε τι ἄλλο ἀνθρώπου κρεῖσσον,
[2, 21]	τῶν ταύτῃ χωρίων ναυσὶ διαβατὸς	ὢν	ἐπὶ πλεῖστον τυγχάνει καὶ κρεῖσσον
[2, 13]	ὁ στρατηγὸς (καὶ γὰρ ἐνταῦθα	ὢν	ἔτυχε) τὰ ἐς ἀντίστασιν ἐξηρτύοντο.
[2, 15]	Ἰουστίνου δὲ βασιλέως ἔτι παῖς	ὢν	ἠνδραπόδιστο, ἡνίκα Ἰουστῖνος μετὰ τὴν
[2, 3]	τῆς Πάρθων βασιλείας ἀλλότριος ἐτύγχανεν	ὢν,	ἡνίκα ὑπὸ Πάρθοις ἔκειτο τὰ
[2, 30]	δὲ ταύτῃ ὁ Φᾶσις διαβατὸς	ὢν,	ὅπερ Ῥωμαῖοι μὲν καὶ Πέρσαι
[2, 20]	δὲ ἰέναι διανοούμενος οὔπω ἔνδηλος	„ὢν,	πλήν γε δὴ ὅτι αὐτὸν
[2, 12]	τοῦ θεοῦ παῖς ἐν σώματι	ὢν	τοῖς ἐν Παλαιστίνῃ ἀνθρώποις ὡμίλει,
[2, 26]	ξὺν Μαρτίνῳ καὶ Περανίῳ ἐτύγχανεν	ὢν)	τοὺς ταῦτα ἐργαζομένους ἀναστέλλειν ἐθέλων
[2, 3]	βασιλέως ἔσχεν αὐτός. πονηρὸς δὲ	ὢν	φύσει ἔσχε καθ´ ὅ τι
[2, 2]	ὁ μὲν γὰρ νεωτεροποιός τε	ὢν	φύσει καὶ τῶν οὐδ´ ὁπωστιοῦν
[2, 22]	διέμεινε, τούτοις περιειστήκει τὰ κακὰ	ὧν	ἄρτι ἐμνήσθην. τισὶ δὲ αὐτῶν
[2, 3]	καὶ τὰ ἐγκλήματα ἐπιφέρειν ταῦτα,	ὧν	ἄρτι ἐμνήσθην. ~Τότε καὶ ὁ
[2, 2]	ἐς ταύτην ἠγμένους τὴν πρᾶξιν.	ὧν	ἅτερος μὲν, ὅσπερ ἀξιώτερος ἔδοξεν
[2, 9]	τὰ δὲ ἀληθῆ ἀποκρύψασθαι, καὶ	ὧν	αὐτὸς ἐξημάρτανε τὰς αἰτίας τοῖς
[2, 15]	αὐτοὺς ἀγαθὰ καὶ αὐτοὶ ἔπαθον·	ὧν	δὴ ἐν γράμμασι μνημεῖα πολλὰ
[2, 14]	ἐξ Ἰταλίας ξὺν αὐτῷ ἥκοντας,	ὧν	δὴ ἕνα Βαλεριανὸν ἡγεῖσθαι τῶν
[2, 30]	περιιόντες ἐληίζοντο τὰ ἐκείνῃ χωρία.	ὧν	δὴ ὁ Γουβάζης αἰσθόμενος τῷ
[2, 28]	εἰκὸς, ἀποκεκλεισμένοι τὸ λοιπὸν ἤσχαλλον.	ὧν	δὴ ὁ Χοσρόης αἰσθόμενος προτερῆσαι
[2, 19]	διακοσίους τε καὶ χιλίους ξυνέπεμψεν,	ὧν	δὴ οἱ πλεῖστοι τῶν ὑπασπιστῶν
[2, 16]	μελλήσοντα ἐπὶ τὴν πολεμίαν ἐκέλευον.	ὧν	δὴ τῇ γνώμῃ εἵποντο εὐθὺς
[2, 21]	ἄλλους αὐτὸς οὐ πώποτε εἶδεν,	ὧν	δὴ τὴν εὐκοσμίαν θαυμάσειε μάλιστα
[2, 12]	τοὺς περὶ ταῦτα σοφοὺς ἅπαντας.	ὧν	δὴ ὕστερον (οὐ γάρ οἱ
[2, 10]	ἀχθόμενοι διὰ πόλιν Δάρας, ὑπὲρ	ὧν	ἔμμισθοι καὶ αὐτοὶ ἐς ἀεὶ
[2, 27]	τὸ αἴτιον εἶναι, οὐκ ἀφ´	ὧν	ἐσηκόντιζον οἱ πολέμιοι, βοηθεῖν τε
[2, 10]	ἐνέχυρον, διαλύσαντα δὲ τὰς σπονδὰς,	ὧν	ἡ ἐλπὶς ἀπολέλειπται μόνη τοῖς
[2, 29]	καὶ ἀρετὴν ἐπιδεικνύμενοι μάλιστα πάντων	ὧν	ἡμεῖς ἴσμεν, θνήσκουσί τε πολλοὶ
[2, 28]	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς μάλιστα πρέσβεων ἁπάντων	ὧν	ἡμεῖς ἴσμεν ξύν τε πολλῇ
[2, 3]	πρὸς τὰς τῶν Αἰθιόπων ἀρχὰς,	ὧν	καὶ ἀνήκοοι τὸ παράπαν Ῥωμαῖοι
[2, 1]	εὐπρεπεῖ τὰς σπονδὰς λύσειεν. ὑπὲρ	ὧν	κοινολογησάμενος Ἀλαμουνδάρῳ ἐκέλευεν αὐτὸν ξυμπορίζεσθαι
[2, 28]	καὶ γράμματα βασιλεῖ ἔδωκε, δι´	ὧν	ὁ Χοσρόης Ἰουστινιανὸν βασιλέα σημῆναι
[2, 5]	γράψας τοὺς Σουρηνοὺς ἅπαντας ἔλαβεν.	ὧν	ὀλίγοι μέν τινες διεβίωσαν, οἱ
[2, 10]	τοιαῦτα ἐργάσασθαι Ῥωμαίους κακὰ, ἐξ	ὧν	Πέρσαις μὲν ὄνησις οὐδεμία ἔσται,
[2, 4]	ἀνδραποδισμοὺς τοσούτων τὸ πλῆθος, ὑπὲρ	ὧν	σε οὐκ αἰτιᾶσθαι ἡμᾶς, ἀλλ´
[2, 18]	Ῥωμαίων στρατὸς, οὐδέν τι πεπυσμένοι	ὧν	ταύτῃ ἐπράσσετο, κόσμῳ πολλῷ ἐκ
[2, 15]	ῥύεσθαι πέφυκεν. ἔνια δὲ εἰπεῖν	ὧν	τετολμήκασιν οἱ κατάρατοι Ῥωμαῖοι καθ´
[2, 13]	δὲ ἡ πόλις τείχεσι περιβέβληται,	ὧν	τὸ μὲν ἐντὸς μέγα τε
[2, 3]	Βασσάκου σφίσιν ἡγουμένου, δραστηρίου ἀνδρός.	ὧν	τότε οἱ πρῶτοι Χοσρόῃ ἐς
[2, 3]	αὐτῶν τινας ἐνεχείρησεν, ὅπως αὐτῷ	ῥᾴων	τε καὶ ἀπονωτέρα ἡ ἐς
[2, 28]	αὐτοὺς διὰ τὴν εἰρήνην ἀναπεπτωκότας	λαβὼν	ἀνήκεστόν τι ἐργάσεται. τρίτῳ γὰρ
[2, 3]	παῖδάς τε αὐτῶν καὶ γυναῖκας	λαβὼν	ἔκτεινεν, ἢ τὸ γεγονὸς οὐ
[2, 27]	πρὸς τῶν Ἐδεσσηνῶν ὁ Χοσρόης	λαβὼν	ἐν γράμμασιν αὐτοῖς τὴν ὁμολογίαν
[2, 7]	καὶ ὁ Χοσρόης τὰ λύτρα	λαβὼν	ἐς Βέροιαν ᾔει. Βέροια δὲ
[2, 7]	καὶ χρήματα μέν σοι, ὅσα	λαβὼν	ἔχεις, διαρκεῖν οἴου, μὴ τῷ
[2, 9]	ὅτι μὴ τὰ κειμήλια ταῦτα	λαβὼν	πλούτου τι μέγεθος περιβεβλημένος ἀπιὼν
[2, 18]	καὶ ὁ ξὺν αὐτῷ στρατὸς	καταλαβὼν	διεκώλυσε. πρώτους γὰρ ἁπάντων ξὺν
[2, 3]	αὐτὸν ἤλαυνον, καί τις αὐτὸν	καταλαβὼν	ἐν τῇ φάραγγι ίφει ἐς
[2, 19]	δὲ Βελισάριος τῶν τινας Περσῶν	ξυλλαβὼν,	ἐνδεῖν τοῖς ἐν τῷ φρουρίῳ
[2, 14]	ἦρχεν, ἀμφὶ τὰ Κωνσταντίνης ὅρια	ξυλλαβὼν	ἔς τε τὴν πόλιν εἰσαγαγὼν
[2, 29]	ἐλπίδας μέλλων τε ἀεὶ καὶ	τρίβων	τὸν χρόνον ἡσυχῆ ἔμενε. ταῦτα
[2, 22]	ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη, ἐφ´ οὗ ὁ	βουβὼν	ἐπαρθεὶς ὡς ἥκιστα ἔμπυος γέγονεν.
[2, 22]	ἑτέροις δὲ οὐ πολλαῖς ὕστερον	βουβὼν	ἐπῆρτο, οὐκ ἐνταῦθα μόνον, ἔνθα
[2, 22]	πλεῖστον ἐγίνετο· οἷς δὲ ὁ	βουβὼν	ἐπὶ τῆς προτέρας ἰδέας διέμεινε,
[2, 22]	ἐνέπεσε, τούτοις δὴ ὅ τε	βουβὼν	ἐσφακέλιζε καὶ αὐτοὶ ταῖς ὀδύναις
[2, 22]	μὲν οὖν μείζων τε ὁ	βουβὼν	ᾔρετο καὶ ἐς πῦον ἀφῖκτο,
[2, 22]	δὴ τοῦ ἤτρου ἔνερθέν ἐστι,	βουβὼν	κέκληται, ἀλλὰ καὶ τῆς μάλης
[2, 27]	ἦσαν. προϊούσης δὲ τῆς ξυμβολῆς	θορύβων	τε καὶ ταραχῆς ἔμπλεως ἡ
[2, 18]	ἡμῖν τε καὶ Πέρσαις ὁ	ἀγὼν	ἔσται. αὐτοὶ γὰρ ἐκ τοῦ
[2, 3]	ἀντιπάλου ἡμῖν τῆς δυνάμεως ὁ	ἀγὼν	ἔσται. Ῥωμαίοις γὰρ τῶν τε
[2, 6]	δυνάμεως πρὸς τοὺς ἐπιόντας ὁ	ἀγών	ἐστιν, ἐς χεῖρας τοῖς πολεμίοις
[2, 26]	ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν τὸ στράτευμα	ἄγων.	αὕτη δὲ ἡ ἐσβολὴ τῷ
[2, 20]	μὲν πολλῷ πλείονα ἢ πρότερον	„ἄγων,	ὅπη ποτὲ δὲ ἰέναι διανοούμενος
[2, 8]	τειχομαχεῖν ἔγνω. Τῇ οὖν ὑστεραίᾳ	ἐπαγαγὼν	ἅπαντας Πέρσας ἐπὶ τὸ τεῖχος
[2, 17]	τό τε στράτευμα ὅλον ἐνταῦθα	ἐπαγαγὼν	ἔργου εἴχετο, καὶ τοξεύειν ἅπαντας
[2, 14]	ξυλλαβὼν ἔς τε τὴν πόλιν	εἰσαγαγὼν	ἐν δεσμωτηρίῳ καθεῖρξεν, ὅσπερ οἱ
[2, 13]	Ἐδέσσης μὲν ἀγχοῦ γενόμενος τῶν	μάγων	ἀνεπυνθάνετο εἴ οἱ ἁλώσιμος ἡ
[2, 21]	τῷ προσώπῳ ἀμείβεται „Οὐ ταύτῃ“	λέγων	„ᾗ τῷ Χοσρόῃ τανῦν εἴργασται
[2, 12]	γῆν καὶ τὰ θηρία ἐπέδειξε,	καταλέγων	ἐκ ποίας ποτὲ χώρας ἥ
[2, 12]	ὡς μὲν οὐκ ἀφίξεται ἄντικρυς	ἀπολέγων,	τὴν δὲ ὑγίειαν τῷ γράμματι
[2, 3]	ἑκάτεροι. ὁ μὲν οὖν Σίττας,	ὀλίγων	οἱ ἐπισπομένων, ἐπὶ τοὺς ἐναντίους
[2, 29]	οὐδὲν ἤνυσε, καίπερ τῶν πολεμίων	ὀλίγων	ὄντων. κατ´ ἀρχὰς μὲν γὰρ
[2, 8]	ἐγγὺς ἥκοντα παραινοῦντά τε χρημάτων	ὀλίγων	σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὴν
[2, 21]	Περσῶν στράτευμα ἢ πρὸς πολεμίων	ὀλίγων	τινῶν τῆς διαβάσεως ἀποκεκλεῖσθαι· τοῖς
[2, 5]	ὑστέρῳ τὰ χρήματα οὕτω δὴ	ὀλίγων	χρημάτων πρίασθαι ἀνδράποδα τοσαῦτα τὸ
[2, 19]	ἁπάντων οἱ τῶν ἐν Λιβάνῳ	καταλόγων	ἄρχοντες, Ῥεκίθαγγός τε καὶ Θεόκτιστος,
[2, 18]	ἑταιρισάμενος, ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ	καταλόγων	ἄρχων μοῖραν οὐ φαύλην τινὰ
[2, 14]	Βαλεριανὸν ἡγεῖσθαι τῶν ἐν Ἀρμενίοις	καταλόγων	ἐκέλευε. Μαρτῖνος γὰρ ἔτυχεν εὐθὺς
[2, 24]	ἦλθεν. ἡγεῖτο δὲ τῶν ταύτῃ	καταλόγων	Ἰσαάκης ὁ Ναρσοῦ ἀδελφός. Φιλημοὺθ
[2, 10]	σπονδὰς αἴτιος; ἦ δῆλον ὅτι	ὁμολογῶν	κακόν τι παμμέγεθες εἶναι τὴν
[2, 30]	ἀπατηλοὺς προὐτείνετο λόγους, οὐδενὶ πόνῳ	ὁμολογῶν	οὐ πολλῷ ὕστερον ἐνδώσειν τὴν
[2, 13]	Χοσρόῃ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἔγραψεν, ἐπιτελέσειν	ὁμολογῶν	τά τε αὐτῷ καὶ τοῖς
[2, 15]	αὐτοὶ τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν	ἔργων	ἀφῄρηνται, καὶ κάθηται βασιλεὺς ἐν
[2, 3]	φέροιτο καὶ τὴν αἰτίαν τῶν	ἔργων	δικαίως. εἰρήσεται δὲ μικρὸν ἄνωθεν
[2, 14]	ἡνιόχους καὶ τοὺς τῶν μουσικῶν	ἔργων	τεχνίτας ἔκ τε Ἀντιοχείας καὶ
[2, 17]	κατώρυχα ποιησάμενοι ἔνερθεν θατέρου τῶν	πύργων	ἐγένοντο, τῶν τε λίθων ἐνθένδε
[2, 8]	ἐς ἀλλήλους ξυνδέοντες μεταξὺ τῶν	πύργων	ἐκρέμων, οὕτω τε πολλῷ εὐρυτέρας
[2, 8]	καὶ ἄλλοι Ῥωμαίων, οἳ ἐκ	πύργων	τῶν ἐχομένων ἐμάχοντο, καὶ ξυμβάλλειν
[2, 21]	στρατιωτῶν χωρὶς αὐτοῦ ἔμειναν. καὶ	γεωργῶν	πάμπολύ τι χρῆμα ἐνταῦθα ξυνειλέχθαι
[2, 20]	τῷ Βούζῃ καὶ ἑτέροις τισὶ	καταφυγὼν	ἔτυχεν. οἳ δὴ Βελισάριον οὐ
[2, 29]	δυνάμει τῇ πάσῃ ἀπαλλαξείουσι τῆς	Μήδων	ἀρχῆς. οὐ γὰρ κατὰ μόνας
[2, 26]	ἔπεμψαν. οἷς δὴ ἐς τὸ	Μήδων	ἀφικομένοις στρατόπεδον ἐντυχὼν γνώμῃ βασιλέως
[2, 20]	ὁ Σεργιουπόλεως ἱερεὺς, ἐπειδὴ τὸν	Μήδων	στρατὸν ἄγχιστά που ἥκειν ἐπύθετο,
[2, 21]	οὖσι καὶ ἀτεχνῶς κατεπτηχόσι τὸν	Μήδων	στρατόν. διὸ δὴ ἐκέλευε Διογένην
[2, 11]	τῶν Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ τὸν	Μήδων	στρατὸν ἐπὶ σφᾶς ἐπύθοντο ἰέναι,
[2, 6]	δὴ ἐνθένδε σταλεὶς καταλαμβάνει τὸν	Μήδων	στρατὸν Ἱεραπόλεως οὐ μακρὰν ἄποθεν.
[2, 30]	ἀπεκομίσθησαν. Μερμερόης δὲ καὶ ὁ	Μήδων	στρατὸς ἐνταῦθα ἦλθον ἡμέρᾳ μετὰ
[2, 17]	ἐξηρτύετο. ~Χοσρόης δὲ καὶ ὁ	Μήδων	στρατὸς, ἐπειδὴ τὴν Ἰβηρίαν ἀμείψαντες
[2, 30]	Δαγισθαῖον τό τε μέτρον τοῦ	Μήδων	στρατοῦ καὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[2, 21]	αὐτὸς μὲν Ῥωμαίοις κεχαρίσθαι τοῦ	Μήδων	στρατοῦ τὴν ἀναχώρησιν ἔφασκε, προσδέχεσθαι
[2, 17]	τὰ σφέτερα αὐτῶν ἔχοντες τῷ	Μήδων	στρατῷ ἀνεμίγνυντο. ~Ἐν τούτῳ δὲ
[2, 11]	ἀπὸ τοῦ περιβόλου ἀντιτάξασθαι τῷ	Μήδων	στρατῷ, ἀπεκρίνατο Θωμᾶς οὐδὲν τοῖς
[2, 8]	γὰρ ἔδει Ἀντιοχέας τούτῳ τῷ	Μήδων	στρατῷ ἀπολέσθαι) οὐδενὶ τοῦτο ἐς
[2, 30]	οὕτω μὲν ὁ Μερμερόης τῷ	Μήδων	στρατῷ ἐνθένδε ᾔει. Ὁ δὲ
[2, 25]	ἄνδρα ἐξ Ἀγγλῶν παντὶ τῷ	Μήδων	στρατῷ ἔφασκεν. ὃ δὴ ὁ
[2, 30]	τοὺς Ἰβηρίας ὅρους παντὶ τῷ	Μήδων	στρατῷ ἤμειψε, πρόσω ἐχώρει, ποταμὸν
[2, 13]	ἔχων· οὗ καὶ τὸ πρόσωπον	ἰδὼν	ἄν τις εὐθὺς εἴκασεν ὅτι
[2, 3]	καὶ αὐτὸν τῶν τις Ἀρμενίων	ἰδὼν	ἔγνω τε καὶ Σίτταν αὐτὸν
[2, 11]	τε καὶ μόνον κρυπτόμενον ἐνταῦθα	ἰδὼν	ἐδίωκε τῶν ἑτέρων χωρίς. ἦν
[2, 12]	διεδέξατο τὴν βασιλείαν τῶν αὐτοῦ	παίδων,	ἀνοσιώτατος γεγονὼς ἁπάντων ἀνθρώπων, ἄλλα
[2, 28]	Ἀρέθας ἦλθε δύο τῶν Ἀλαμουνδάρου	παίδων	ζῶντας ἑλεῖν, οὐ μέντοι γε
[2, 28]	Ἀλαμούνδαρος μὲν ἕνα τῶν Ἀρέθα	παίδων	ἵππους νέμοντα ἐξ ἐπιδρομῆς ἑλὼν
[2, 22]	τρεῖς μέντοι λεχοῦς λέγουσι τῶν	παίδων	σφίσιν ἀπολομένων περιγενέσθαι, καὶ μιᾶς
[2, 11]	οἱ μὲν οὖν ἡνίοχοι ἀπὸ	βαλβίδων	ἀρξάμενοι ἔργου εἴχοντο, τύχη δέ
[2, 8]	ἐδέησαν τοξεύσαντες κτεῖναι, εἰ μὴ	προϊδὼν	ἐφυλάξατο. διὸ δὴ ζέων τῷ
[2, 30]	ἀπὸ μειζόνων τε καὶ ὑψηλοτέρων	ἐλπίδων	κρεμᾶν οἷς δὴ οὐκ ἐπὶ
[2, 18]	κόσμῳ οὐδενὶ περιιόντες κατήσθιον. ὅπερ	κατιδὼν	ὁ Ναβέδης δρόμῳ πολλῷ ἐπῆγεν
[2, 25]	ταύταις οἰκοῦσιν. ἔκ τε γὰρ	Ἰνδῶν	καὶ τῶν πλησιοχώρων Ἰβήρων πάντων
[2, 10]	τι παμμέγεθες εἶναι τὴν τῶν	σπονδῶν	λύσιν; εἰ μὲν οὖν ἐκεῖνος
[2, 13]	γὰρ διήκει πύργος μὲν ἕκαστος	ποδῶν	ἑκατὸν, τὸ δὲ ἄλλο τεῖχος
[2, 13]	οὐχ ἧσσον ἢ πεντήκοντα ἔχει	ποδῶν·	ἐνταῦθα εἰώθασι Δαρηνοὶ τούς τε
[2, 12]	τε ὅλου λεύκας ἐκάθηρε καὶ	ποδῶν	πήρωσιν ἔλυσε, καὶ ὅσα ἄλλα
[2, 5]	τοὺς δὲ λοιποὺς ἅπαντας ἐν	ἀνδραπόδων	ποιησάμενος λόγῳ πυρπολήσας τε ξύμπασαν
[2, 2]	καταστρεψάμενος, Γότθων αὐτῷ φιλίας ὀνόματι	ἐκποδὼν	ἱσταμένων, χρήματά τε μεγάλα καὶ
[2, 28]	εἶναι Γουβάζην τὸν Λαζῶν βασιλέα	ἐκποδὼν	ὅτι τάχιστα ποιησαμένῳ Λαζοὺς ἐνθένδε
[2, 5]	ἐπιθεῖναι βουλομένοις χρόνον δή τινα	ἐμποδὼν	ἵστασθαι· οὐκ εἰς μακρὰν γὰρ
[2, 20]	πολεμίοις ὑπαντιάζειν ἢ τῇ παρόδῳ	ἐμποδὼν	ἵστασθαι τρόπῳ οὐδενὶ διενοοῦντο, τὰ
[2, 18]	εἶναι ταῖς παρ´ ἡμῶν ἐφόδοις	ἐμποδὼν	στήσεσθαι. καὶ τὸ παράδειγμα ἐγγύθεν
[2, 24]	ὡς αὐτοῖς τῶν πολεμίων οὐδεὶς	ἐμποδὼν	στήσεται. ἐκέλευε δὲ ξυλλεγέντας ἐς
[2, 28]	τὸν Ἰσδιγούσναν Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς μάλιστα	πρέσβεων	ἁπάντων ὧν ἡμεῖς ἴσμεν ξύν
[2, 7]	ἀφικόμενοι ἔμενον. Ἰουλιανός τε, τῶν	πρέσβεων	ἅτερος, διαρρήδην ἀπεῖπεν ἅπασι χρήματα
[2, 14]	Βελισαρίῳ ἐστράτευσαν. τότε τῶν Οὐιττίγιδος	πρέσβεων	ἅτερος μὲν, ὅσπερ τοῦ ἐπισκόπου
[2, 24]	ἔπεμψεν, αἰτιασόμενόν τε τὴν τῶν	πρέσβεων	βραδυτῆτα καὶ Ῥωμαίους ἐς τὴν
[2, 15]	τε Λαζοῖς ὡμολόγησε καὶ τῶν	πρέσβεων	ἐπυνθάνετο εἴ οἱ στρατῷ μεγάλῳ
[2, 10]	ταύτῃ τῇ ὁμολογίᾳ παρὰ τῶν	πρέσβεων	κεκομισμένον τὴν ἀποπορείαν παντὶ τῷ
[2, 17]	τοῖς τῆς Λαζικῆς ὁρίοις, τῶν	πρέσβεων	σφίσιν ἡγουμένων, ἐγένοντο, τὰ δένδρα
[2, 11]	ταῦτα ἀκούσας καὶ τῷ θυμῷ	ζέων	ἄγεσθαι τὸν ἄνδρα ἐκέλευε. καὶ
[2, 20]	ἐπανῆλθον, καὶ ὃς τῷ θυμῷ	ζέων	τὴν πόλιν ἐξελεῖν διενοεῖτο. στράτευμα
[2, 8]	μὴ προϊδὼν ἐφυλάξατο. διὸ δὴ	ζέων	τῷ θυμῷ ὁ Χοσρόης τειχομαχεῖν
[2, 24]	ἐνταῦθά ἐστιν, ὃ σέβονται Πέρσαι	θεῶν	μάλιστα. οὗ δὴ τὸ πῦρ
[2, 13]	τυγχάνουσιν ὄντες. Καὶ μὴν καὶ	Κωνσταντινιέων	χρήματα διδόντων ἐδέξατο, καίπερ φάσκων
[2, 26]	σοι καὶ μάχας ἐργαζομένῳ καὶ	πόλεων	ἀνδραποδισμοὺς τῶν μὲν ἄλλων ἴσως
[2, 11]	γάρ οἱ μέγα τοὺς τῶν	πόλεων	ἀνδραποδισμοὺς ᾤετο εἶναι, οὐδὲν τὸ
[2, 14]	Ἀντιοχείας καὶ τῶν ἄλλων Ῥωμαϊκῶν	πόλεων	ξὺν αὑτῷ ἦγεν. ἔτι μέντοι
[2, 8]	τῶν κατὰ τὴν ἕω πασῶν	πόλεων,	πλούτῳ τε καὶ μεγέθει καὶ
[2, 11]	χώραν. ὁ μὲν οὖν τῶν	Ἀπαμέων	δῆμος ὑπὸ τῆς τοῦ θαύματος
[2, 11]	μιᾷ. τότε οὖν ὁ τῶν	Ἀπαμέων	λεὼς, ἐπειδὴ τὸν Μήδων στρατὸν
[2, 11]	οἱ ἔφασκέ τινα εἶναι τὴν	Ἀπαμέων	πόλιν ἐν γειτόνων οὖσαν οὐκ
[2, 11]	πράσινον ἔδοξεν. ἐνταῦθα τῶν τις	Ἀπαμέων	Χοσρόῃ ἐς ὄψιν ἥκων ᾐτιᾶτο
[2, 11]	δὲ Θωμᾶς, ἐπειδὴ περιῆλθε τὸν	νεὼν	ἅπαντα, καταθέμενος ἐν τῇ θήκῃ
[2, 11]	τινὰς καῦσαι τὸν τοῦ ἀρχαγγέλου	νεὼν,	οὗ πρόσθεν ἐμνήσθην, ἐκέλευεν. οἱ
[2, 8]	Χοσρόην ὕβριζόν τε ἀπὸ τῶν	ἐπάλξεων	καὶ ξὺν γέλωτι ἀκόσμῳ ἐτώθαζον·
[2, 17]	ἔξω γενέσθαι οὔτε ἀπὸ τῶν	ἐπάλξεων	φανῆναι τοῖς πολεμίοις ἐκέλευσεν, ἀλλὰ
[2, 29]	ὁ Χοσρόης ξυνταραχθεὶς στρατιὰν πολλὴν	ἱππέων	τε καὶ πεζῶν ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 21]	οὐκέτι ἔγνω, τῶν δὲ βασιλικῶν	γραμματέων	ἕνα, Ἀβανδάνην ὄνομα, δόξαν ἐπὶ
[2, 13]	ἐς τὴν ἄφοδον, τούς τε	Ἀντιοχέων	αἰχμαλώτους ἀποδίδοσθαι ἅπαντας ἤθελεν. ὅπερ
[2, 14]	καὶ λέγονται τότε τριάκοντα μυριάδες	Ἀντιοχέων	ἀπολωλέναι. ἐν ταύτῃ δὲ τῇ
[2, 8]	τῷ στρατῷ ἐπ´ αὐτοὺς ᾔει.	Ἀντιοχέων	δέ τινες μὲν ἐνθένδε ξὺν
[2, 8]	ἐγένοντο. ἐνταῦθα δὲ αὐτοῖς τῶν	Ἀντιοχέων	νεανίαι πολλοὶ ἐς χεῖρας ἐλθόντες
[2, 11]	ἔργον. οὗτος ἀνὴρ τῶν τινα	Ἀντιοχέων	νεανίαν πεζόν τε καὶ μόνον
[2, 8]	τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ τῶν	Ἀντιοχέων	ὁ δῆμος (εἰσὶ γὰρ οὐ
[2, 14]	ἐρρήθη, διέφθαρται. τὸ μὲν οὖν	Ἀντιοχέων	πάθος τῇδε ἐχώρησε. Βελισάριος δὲ
[2, 8]	τοὺς πολεμίους ἀμύνασθαι. ἐνταῦθα τῶν	Ἀντιοχέων	πολλοὶ μὲν ἄνδρες, γυναῖκες δὲ
[2, 8]	ἐπὶ Δάφνην ἄγει τὸ τῶν	Ἀντιοχέων	προάστειον. ταύτης γὰρ μόνης, τῶν
[2, 14]	τὴν Χοσρόου αὐτὴν ἐπωνόμασε καὶ	Ἀντιοχέων	τοὺς αἰχμαλώτους ἐνταῦθα ξυνῴκισεν ἅπαντας,
[2, 9]	δὲ τὸ μὲν στράτευμα τῶν	Ἀντιοχέων	τοὺς περιόντας ζωγρεῖν καὶ ἀνδραποδίζειν
[2, 30]	σφίσι, παρέχωνται. ὅ τε Μερμερόης	ἐπιτωθάζων	δακρύων τε καὶ θρήνων ἀξίαν
[2, 6]	τὸν Βεροίας ἐπίσκοπον, ἄνδρα ξυνετὸν	(ἐπιχωριάζων	γὰρ αὐτοῖς ἐτύγχανε τότε) Χοσρόου
[2, 27]	λόφος αὐτοῖς ἐτετέλεστο ἤδη, καὶ	πλησιάζων	μὲν τῷ περιβόλῳ τῆς πόλεως,
[2, 3]	τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν ἀθλίων	Λαζῶν	ἄρχοντα Ῥωμαῖον ἐπέστησε; πρᾶγμα οὔτε
[2, 15]	ἐπὶ Κολχίδα τὸν στρατὸν ἦγε,	Λαζῶν	αὐτὸν ἐπαγομένων ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε.
[2, 28]	ξυμφορώτατον ἔδοξεν εἶναι Γουβάζην τὸν	Λαζῶν	βασιλέα ἐκποδὼν ὅτι τάχιστα ποιησαμένῳ
[2, 17]	γεγενῆσθαι μυθολογοῦσιν) ἐλθὼν Γουβάζης, ὁ	Λαζῶν	βασιλεὺς, προσεκύνησεν ἅτε δεσπότην Χοσρόην
[2, 15]	αὐτοῖς ξύμφορα ἔσται, δεχομένοις τὴν	Λαζῶν	δέησιν, αὐτίκα ἐροῦμεν. τῇ Περσῶν
[2, 3]	αὐτῶν ἐστι καὶ τῶν ταλαιπώρων	Λαζῶν·	εἰ δὲ, ὅπως ποτὲ εἴωθε
[2, 29]	ἦσαν, πρὸς Ῥωμαίων δὲ καὶ	Λαζῶν	ἐν χρόνῳ πολλῷ τειχομαχούντων βαλλόμενοί
[2, 2]	ἐς τοὺς Ἀρμενίων τε καὶ	Λαζῶν	λόγους ὀλίγῳ ὕστερον ἔδρασεν ἅπερ
[2, 29]	ὁρίων. κῶμαί τε γὰρ αἱ	Λαζῶν	πᾶσαι τοῦ ποταμοῦ ἐντὸς ἐνταῦθά
[2, 15]	συνετάραξε τὰ Ῥωμαίων τε καὶ	Λαζῶν	πράγματα. οὗτος καὶ βασιλέα Ἰουστινιανὸν
[2, 15]	ἦγέ τε καὶ ἔφερε τὰ	Λαζῶν	πράγματα. τούς τε γὰρ ἅλας
[2, 30]	ἐφ´ ᾧ ἐς Πέτραν ἐσκομίσονται.	Λαζῶν	τε πολλοὺς ἐλίποντο ἐν τῷ
[2, 30]	γενέσθαι δεδύνηνται, οὐδὲν ἂν ἐνθένδε	Λαζῶν	τῇ χώρᾳ προστρίψαιντο βλάβος, Φᾶσιν
[2, 28]	Ῥωμαῖοι ἐκ τῆς Λαζικῆς ἀνεχώρησαν,	Λαζῶν	τὸ πλῆθος τῇ Περσῶν ἀρχῇ
[2, 15]	ἐπιτείχισμα μέχρι τοῦδε γεγονέναι τὴν	Λαζῶν	χώραν πάντως που καὶ ὑμεῖς
[2, 27]	τὸν στρατηγὸν ἔχειν. Εἶναί τε	ὑποτοπάζων	οὐχ ὑγιᾶ τὸν λόγον Χοσρόης
[2, 29]	στρατιὰν πολλὴν ἱππέων τε καὶ	πεζῶν	ἐπ´ αὐτοὺς ἔστελλεν, οἷς δὴ
[2, 25]	προλοχίσας οἰκίσκους τινὰς παλαιοὺς ἐνέδραις	πεζῶν.	ἐς τετρακισχιλίους δὲ ἄνδρας ἅπαν
[2, 3]	αὐτὸν βασιλεὺς τῆς μελλήσεως πολλὰ	ὀνειδίζων	ἐκάκιζεν, ἠγμένος ταῖς Ἀδολίου διαβολαῖς
[2, 25]	καὶ τοῖς ξυνάρχουσι τὴν μέλλησιν	ὀνειδίζων	ἐλοιδορεῖτο. ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ
[2, 4]	μάλιστα, ὕστερον δὲ καὶ πολλῷ	μείζων.	καὶ αὐτοῦ τὸ μὲν πέρας
[2, 22]	παιδίῳ ξυμβῆναι. ὅσοις μὲν οὖν	μείζων	τε ὁ βουβὼν ᾔρετο καὶ
[2, 29]	ἐπιγινομένων οἱ καὶ ἄλλων ὑδάτων	μείζων	τε παρὰ πολὺ γίνεται καὶ
[2, 14]	ταύτῃ ὑψηλαὶ ἀτεχνῶς ἦσαν ἐκ	ῥιζῶν	τῶν ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι εἰς τὴν
[2, 24]	τε Ἰλδίγερι καὶ Θεοκτίστῳ ἐς	Κιθαρίζων	τὸ φρούριον ἀφικόμενος ἐνταῦθά τε
[2, 29]	ἑκατὸν ἄνδρας, ὥσπερ τι πάρεργον	διαχειρίζων,	ἔπεμψε μόνους· αὐτὸς δὲ Πέτραν
[2, 30]	μηχανῇ ἔχοντες, ἄλλως τε καὶ	νηῶν	οὐ παρουσῶν σφίσιν. ὁ γὰρ
[2, 29]	πρῶτα μὲν ξύλα παμπληθῆ ἐς	νηῶν	ποίησιν ἐπιτηδείως ἔχοντα ἔπεμψεν, οὐδενὶ
[2, 3]	πρῶτον μὲν οὖν ὑποσχέσεσι πολλῶν	ἀγαθῶν	ἀναπείθειν τε καὶ ἑταιρίζεσθαι αὐτῶν
[2, 5]	κατενόησεν ἀοίκητόν τε καὶ πάντων	ἀγαθῶν	ἔρημον οὖσαν, δείσας μή τίς
[2, 1]	τι τῶν ἐν τοῖς ληίοις	ἀγαθῶν	οὐδαμῆ φέρουσα (ἡλιόκαυστος γὰρ ὑπερφυῶς
[2, 3]	καταλιπὼν ξὺν τοῖς ἄλλοις ἅπασι	λαθὼν	τοὺς Ῥωμαίους, ὁδῷ τῇ αὐτῇ
[2, 7]	τὰ ξυμπεσόντα ἀμφὶ τῇ πηγῇ	μαθὼν	ἅπαντα, δεδακρυμένος τε παρὰ Χοσρόην
[2, 30]	ὑπερβολὰς ἀναδραμόντες ἐσώθησαν. ταῦτα Δαγισθαῖος	μαθὼν	αὐτίκα τὴν προσεδρείαν διέλυσεν, οὐδὲν
[2, 21]	ἐς Εὐρωπὸν ἦλθον. ~Χοσρόης δὲ	μαθὼν	Βελισάριον παντὶ τῷ Ῥωμαίων στρατῷ
[2, 21]	κατὰ τὰ ξυγκείμενα πρυτανεύσωσιν. ὅπερ	μαθὼν	Βελισάριος ἐποίει τοιάδε. αὐτὸς μὲν
[2, 11]	σέλας ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐπέπαυτο.	μαθὼν	δὲ τὸν τῶν πολεμίων στρατὸν
[2, 11]	παντελῶς ἴσχυσε. ταῦτα ὁ Χοσρόης	μαθὼν	καὶ τοῖς ξυμπεσοῦσι περιαλγήσας τῶν
[2, 17]	στράτευμα εἶναι ξὺν τῷ Ἰωάννῃ	μαθὼν	ὁ Χοσρόης στρατιάν τε καὶ
[2, 30]	ἐνθένδε ᾔει. Ὁ δὲ Γουβάζης,	μαθὼν	ὅσα δὴ Ῥωμαίοις ἔν τε
[2, 29]	Πέρσαι. Νῦν δὲ ὁ Γουβάζης	μαθὼν	τὴν Περσῶν ἔφοδον τῷ Δαγισθαίῳ
[2, 1]	οὐ πολλῷ ὕστερον ὁ Χοσρόης	μαθὼν	ὡς καὶ Ἰταλίαν Βελισάριος Ἰουστινιανῷ
[2, 8]	οἱ δὲ πλεῖστοι γυμνοὶ καὶ	λίθων	βολαῖς χρώμενοι μόναις. ὠσάμενοι δὲ
[2, 17]	τῶν πύργων ἐγένοντο, τῶν τε	λίθων	ἐνθένδε πολλοὺς ἐκφοροῦντες, ξύλα ἐς
[2, 26]	δένδρων ξυναμησάμενος μέγα τι χρῆμα	λίθων	ἐπέβαλλεν, οὐκ ἐχόντων εἰς οἰκοδομίαν
[2, 17]	αἰρομένη διέθρυψε μὲν τὴν τῶν	λίθων	ἰσχὺν, ὅλον δὲ τὸν πύργον
[2, 26]	τοῦ τε χοῦ καὶ τῶν	λίθων	μεταξὺ ἐς ἀεὶ ἐμβαλλόμενος ἔνδεσμον
[2, 30]	Κολχίδα, ψάμμου ἐμπλησάμενος ἐς τῶν	λίθων	τὴν χώραν ἐτίθετο, οἳ δὴ
[2, 17]	Ἰάσονα οἱ ποιηταὶ γεγενῆσθαι μυθολογοῦσιν)	ἐλθὼν	Γουβάζης, ὁ Λαζῶν βασιλεὺς, προσεκύνησεν
[2, 19]	δὲ βασιλεῖ ἐς Βυζάντιον μετάπεμπτος	ἐλθὼν	διεχείμαζεν. ~Ἅμα δὲ ἦρι ἀρχομένῳ
[2, 23]	τε τῆς πόλεως τὰ ἐπιθαλάσσια	ἐλθὼν	ἔρριψεν, οὗ δὴ ταῖς ἀκάτοις
[2, 30]	ἄλλῳ στρατῷ ἐς τὴν Περσαρμενίαν	ἐλθὼν	ἡσύχαζεν ἐν τοῖς ἀμφὶ Δούβιος
[2, 18]	ἀλλ´ ὅσον ἀπὸ σταδίων δέκα	ἐλθὼν	ἡσυχῆ ἔμενε. Βελισάριος δὲ τούς
[2, 13]	Βαράδοτος τηνικαῦτα παρὰ τὸν Καβάδην	ἐλθὼν	οἶνόν τε ἤνεγκε καὶ ἰσχάδας
[2, 3]	σπονδαί. ὃς δὴ ἐς Ἀρμενίους	ἐλθὼν	τὰ μὲν πρῶτα ἐς τὸν
[2, 9]	τὸ παράπαν ἠδικηκότας, δόλῳ τε	περιελθὼν	καὶ τρόπῳ ἀπολέσας τῷ εἰρημένῳ,
[2, 27]	παράταξιν ἐξηρτύετο. καὶ τότε μὲν	πλίνθων	πάμπολύ τι χρῆμα ἐπὶ τὸ
[2, 3]	ἀπόγονοι, ὃς δὴ οὔτε τῆς	Πάρθων	βασιλείας ἀλλότριος ἐτύγχανεν ὢν, ἡνίκα
[2, 2]	τὴν βασιλείαν καὶ Μαυρουσίους καταστρεψάμενος,	Γότθων	αὐτῷ φιλίας ὀνόματι ἐκποδὼν ἱσταμένων,
[2, 2]	τούτῳ δὲ Οὐίττιγις, ὁ τῶν	Γότθων	ἡγούμενος, ἤδη τῷ πολέμῳ κεκακωμένος,
[2, 14]	ἐς Δάρας εὗρε. τῶν δὲ	Γότθων	Οὐίττιγις μὲν ἐν Βυζαντίῳ ἔμεινεν,
[2, 4]	μάλα δηλώσω. Βελισάριος {ἐπεὶ} τῶν	Γότθων	τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλέα Οὐίττιγιν
[2, 2]	καθίστασθαι, ἡμᾶς δὲ Οὐίττιγις ὁ	Γότθων	τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλεὺς ἔπεμψε
[2, 29]	ἐπὶ πλεῖστον χωρεῖ, βραχύς τε	ἰὼν	καὶ πόνῳ οὐδενὶ γινόμενος ἐσβατὸς
[2, 28]	ὄψιν ἥκων ἀμφὶ μὲν τῶν	σπουδαίων	τινὶ οὐ μέγα οὐ μικρὸν
[2, 7]	ταῦτα σταθμώνενος ἀξιώματι, ἀλλὰ τὴν	Βεροιαίων	σκοπῶν δύναμιν. περαιτέρω δὲ ἡμᾶς
[2, 30]	αὐτῇ ἐνθένδε ἰόντι οὐδεὶς τῶν	ἀναγκαίων	ἐγίνετο πόρος, ἅπαντα ἐν Πέτρᾳ
[2, 19]	σφίσιν ἐπιπεσόντος ἐσκομισάμενοί τι τῶν	ἀναγκαίων	οὐκ ἔφθησαν. ἄφνω δὲ πολλῶν
[2, 6]	παντελῶς ἔχοντα οὔτε τι τῶν	ἀναγκαίων	στρατῷ τοσούτῳ πορίζεσθαι. τοσαῦτα ὁ
[2, 23]	ἄωρον ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ τῶν	ἀναγκαίων	τὴν τοῦ βίου καταστροφήν. καὶ
[2, 5]	ὁ Καβάδου ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ στρατῷ μεγάλῳ
[2, 28]	τε νύκτωρ ἁπάσας ἐμπρῆσαι, καὶ	Ῥωμαίων	ἀμφὶ τὸ πῦρ τοῦτο ἠσχολημένων,
[2, 5]	ὅτι δὴ αὐτῷ πρῶτοι περιπεπτωκότες	Ῥωμαίων	ἁπάντων οὔτε τῇ πόλει ἐδέξαντο
[2, 21]	μὲν κἀν τοῖς ὀχυρώμασι κρυπτομένων	Ῥωμαίων	ἁπάντων, Χοσρόου δὲ στρατῷ μεγάλῳ
[2, 13]	λόγου ἀξία ἐστὶ καὶ πρὸς	Ῥωμαίων	ἀπημέληται λίαν, οὔτε στρατιωτῶν φρουρὰν
[2, 9]	καὶ οὖσαν ἐν γῇ τῇ	Ῥωμαίων,	ἀπονώτατα μὲν ἑλεῖν ἴσχυσα, τοῦ
[2, 21]	στρατῷ μεγάλῳ ἐν μέσῃ γεγονότος	Ῥωμαίων	ἀρχῇ, ἄνδρα στρατηγὸν ξὺν ὀλίγοις
[2, 3]	καὶ τὸν φοινικῶνα προστίθησι τῇ	Ῥωμαίων	ἀρχῇ. ἀφίεμεν γὰρ λέγειν τὰ
[2, 28]	δὲ καὶ ἀπονώτερον αὐτοὺς τῇ	Ῥωμαίων	ἀρχῇ ἐπιπέμψειν, ἡνίκα ἂν αὐτῷ
[2, 24]	ἄνεμον, ἔνθεν διενοεῖτο ἐς τὴν	Ῥωμαίων	ἀρχὴν διὰ Περσαρμενίων ἐσβάλλειν. τὸ
[2, 23]	πόλει βασιλείαν ἐχούσῃ ξυμπάσης τῆς	Ῥωμαίων	ἀρχῆς ἱμάτια ἐν ἰδιωτῶν λόγῳ
[2, 6]	λήψεσθαι καὶ πάσης ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς	Ῥωμαίων	ἀρχῆς. ~Οὕτω μὲν οὖν ἐκείνῃ
[2, 3]	τῷ μὲν φαινομένῳ ὑπὸ τῆς	Ῥωμαίων	ἀρχῆς, τῷ δὲ ἀληθεῖ λόγῳ
[2, 24]	οὕτω μὲν οὖν ἐστρατοπεδεύσαντο οἱ	Ῥωμαίων	ἄρχοντες ξὺν τοῖς ἑπομένοις, ξυνῄει
[2, 21]	αὐτὸν θήσονται. ἠξίουν τε διὰ	Ῥωμαίων	ἅτε φίλων αὐτῷ τῇ πορείᾳ
[2, 28]	τοσούτους τὸ πλῆθος ἐν πόλει	Ῥωμαίων	αὐλίσασθαι. χρῆν γὰρ τοὺς μὲν
[2, 17]	ἔρημον ἀνδρῶν εἶναι τὴν πόλιν,	Ῥωμαίων	αὐτὴν ἐκλελοιπότων, ἐνόμιζον. διὸ δὴ
[2, 27]	καλουμέναις πύλαις ἐπέσκηψεν, ὑπαντιασάντων δὲ	Ῥωμαίων	αὐτοῖς ἡσσήθησάν τε παρὰ πολὺ
[2, 28]	ἐκεχειρίας χρήματά τέ οἱ τὸν	Ῥωμαίων	αὐτοκράτορα δοῦναι καί τινα Τριβοῦνον
[2, 9]	κακῶν αἴτιον. Ἰουστινιανὸν δὲ τὸν	Ῥωμαίων	αὐτοκράτορα παραδηλοῦν ἤθελεν, ἐξεπιστάμενος ὅτι
[2, 26]	ἥκιστα οἷόν τε εἶναι τὸν	Ῥωμαίων	αὐτοκράτορα πείθειν τῆς πρὸς Χοσρόην
[2, 3]	ἀρχῆς τῆς αὑτοῦ Θεοδοσίῳ τῷ	Ῥωμαίων	αὐτοκράτορι ἑκών γε εἶναι, ἐφ´
[2, 19]	δείσας μὴ τὴν λείαν πρὸς	Ῥωμαίων	ἀφαιρεθείη, οὐκέτι ἀναστρέφειν ἐς τὸ
[2, 21]	ὁ Καῖσαρ (οὕτω γὰρ τὸν	Ῥωμαίων	βασιλέα καλοῦσι Πέρσαι) καὶ ἀπ´
[2, 26]	τούτῳ οὐ πρὸς Ἰουστινιανὸν τὸν	Ῥωμαίων	βασιλέα πεποίηται, οὐ μὴν οὐδὲ
[2, 28]	καίπερ ἐπὶ πρεσβείᾳ παρὰ τὸν	Ῥωμαίων	βασιλέα στελλόμενος. Γεώργιος δέ οἱ
[2, 6]	ὅτι δὴ οὐ παρασχόμενος τῷ	Ῥωμαίων	βασιλεῖ βουλῆς τινα χρόνον, ὥστε
[2, 15]	τῷ διαδεξομένῳ τὴν βασιλείαν ὁ	Ῥωμαίων	βασιλεὺς ἔπεμπε. τὰ δὲ τῆς
[2, 23]	λοιμῷ ἔν τε τῇ ἄλλῃ	Ῥωμαίων	γῇ καὶ ἐν Βυζαντίῳ ταύτῃ
[2, 15]	ληίζεσθαι τοὺς ὁμόρους βαρβάρους τὴν	Ῥωμαίων	γῆν ἀνὰ πᾶν ἔτος ἐφ´
[2, 21]	ἐμπόδισμα εἴη ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ τῆς	Ῥωμαίων	γῆς. λόγου τε οἱ πολλοῦ
[2, 29]	πεντακόσιοι καὶ χίλιοι ἦσαν, πρὸς	Ῥωμαίων	δὲ καὶ Λαζῶν ἐν χρόνῳ
[2, 26]	ἀφελέσθαι τινὰ οἱ βάρβαροι ἴσχυσαν,	Ῥωμαίων	δὲ στρατιωτῶν τε καὶ τῶν
[2, 12]	ἀρχομένους ἐξήμαρτε καὶ τὴν ἐκ	Ῥωμαίων	δεδιὼς τίσιν προσεχώρησεν ἑκούσιος Πέρσαις.
[2, 15]	αὐτοὶ χρήματα ἢ στρατιὰν πρὸς	Ῥωμαίων	δεχόμενοι οὔτε Ῥωμαίοις πη ξυστρατεύοντες,
[2, 13]	τε ἀπηλλάσσετο ἐκ γῆς τῆς	Ῥωμαίων.	διὸ δὴ ὁ Χοσρόης ἐκ
[2, 30]	Πέρσας αὐλιζομένους ἐνήδρευσε, Δαγισθαῖον ἅμα	Ῥωμαίων	δισχιλίοις ἐπαγόμενος, οἳ δὴ τῶν
[2, 14]	δέ τις καὶ τῶν ἄλλων	Ῥωμαίων	δραπέτης γεγονὼς ἐς Ἀντιόχειαν τὴν
[2, 19]	τε τάχιστα ἐν γῇ τῇ	Ῥωμαίων	ἐγένοντο, ἅπαντα μὲν τὰ τῷ
[2, 10]	τὸν Καβάδου ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐν ὅπλοις ἥκειν, ἀτιμάσαντα μὲν
[2, 21]	Χοσρόης ἠνάγκαστο ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐν ὅπλοις ἥκειν. Βελισάριος δὲ
[2, 1]	σπονδαῖς ἦλθε καὶ γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐπὶ ταύτῃ τῇ σκήψει καταθεῖν
[2, 15]	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐρρήθη, στρατιῶται	Ῥωμαίων	ἐπιχωριάζειν Λαζοῖς ἤρξαντο, οἷς δὴ
[2, 15]	εἰ δὲ λόγῳ μὲν φίλοι	Ῥωμαίων,	ἔργῳ δὲ ἀνδράποδα γεγονότες πιστὰ,
[2, 19]	οὐκέτι ἦλθεν. ἡ μὲν οὖν	Ῥωμαίων	ἐσβολὴ ἐς τοῦτο ἐτελεύτα. Χοσρόῃ
[2, 4]	Περσῶν στρατὸς ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐσέβαλεν, ἐρῶν ἔρχομαι. Ἡνίκα Χοσρόου
[2, 20]	στρατῷ μεγάλῳ ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐσέβαλλε, ποταμὸν Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ
[2, 26]	τὸ τέταρτον ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐσέβαλλεν, ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν τὸ
[2, 21]	αὑτοῖς ἔχοντες ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων	ἐσέβαλον. τέλος δὲ πολλὰ λογισαμένῳ
[2, 8]	τὰς τοξευμάτων βολὰς, τῶν δὲ	Ῥωμαίων	ἔτι μᾶλλον πλήθει τε πολλῷ
[2, 15]	πορευόμενοι ἐσβάλλωσιν ἐς γῆν τὴν	Ῥωμαίων.	ἐφύλασσον δὲ οὔτε αὐτοὶ χρήματα
[2, 15]	ὁμόρων ἡμᾶς πλήν γε δὴ	Ῥωμαίων	ἠνώχλησεν) ἀλλ´ ὅπως ἡμᾶς ὥσπερ
[2, 14]	μὲν οὖν ὕστερον, ἡνίκα Ἰουστῖνος	Ῥωμαίων	ἦρχε, σεισμός τις ἐπιγενόμενος ἐξαίσιος
[2, 15]	ἡγεμονίας ἀξίωμα, μετεῖναι δὲ τῆς	Ῥωμαίων	θαλάσσης ὑμῖν διὰ τῆς ἡμετέρας
[2, 1]	ἀνειμένη νομαῖς. Ἀρέθας μὲν οὖν	Ῥωμαίων	ἰσχυρίζετο εἶναι τὸν χῶρον, τῷ
[2, 6]	ἐτέθραπτό τε ἐν γῇ τῇ	Ῥωμαίων	καὶ εἰς γραμματιστοῦ παρὰ Ἀντιοχεῦσιν
[2, 15]	πρῶτα γῆν τὴν Κολχίδα ᾤκουν,	Ῥωμαίων	κατήκοοι ὄντες, οὐ μέντοι ἐς
[2, 5]	πέμψας οὖν ἐς Σεργιούπολιν, τὴν	Ῥωμαίων	κατήκοον, ἣ Σεργίου ἐπιφανοῦς ἁγίου
[2, 20]	ἑτέρους ἀνθρώπων τινὰς, ἀλλ´ οὐ	Ῥωμαίων	κατηκόους ὁ Χοσρόης χωρεῖ, εὖ
[2, 13]	τοῦ αἰφνιδίου ἐμπεσεῖν ἐς τὴν	Ῥωμαίων	κατώρυχα. καὶ αὐτῶν τοὺς μὲν
[2, 19]	εἶ. δόξα τε αὕτη οὐ	Ῥωμαίων	κεκράτηκε μόνον, ἀλλὰ καὶ βαρβάρων
[2, 10]	τῷ παραυτίκα κεντηνάρια πεντήκοντα πρὸς	Ῥωμαίων	λαβόντα, πέντε δὲ ἄλλων φερόμενον
[2, 21]	Χοσρόῃ προσκεχωρηκότες, τὰ πιστὰ πρὸς	Ῥωμαίων	λαβόντες ξὺν τῷ Βασσάκῃ ἐς
[2, 8]	τάχιστα. οἱ μὲν οὖν στρατιῶται	Ῥωμαίων	ξὺν τοῖς {ἄλλοις} ἄρχουσιν ἀπιόντες
[2, 15]	τετελευτηκότος Ἰουστῖνος τὴν βασιλείαν παρέλαβε	Ῥωμαίων,	ὁ Πέτρος στρατηγὸς γεγονὼς ἔς
[2, 25]	μᾶλλον τοῖς πολεμίοις ἐνέκειτο καὶ	Ῥωμαίων	οἱ λοιποὶ ἔργου εἴχοντο. ἐξελθόντες
[2, 27]	λίαν ὀλίγους ἐμάχοντο, ἐπεὶ τῶν	Ῥωμαίων	οἱ πλεῖστοι ἀνήκοοί τε τῶν
[2, 24]	ἐς βουλὴν πᾶσαν· ὥστε ἢν	Ῥωμαίων	οἱ πρέσβεις ἐς τὰ Περσῶν
[2, 8]	οὗ δὴ αἰσθόμενοι καὶ ἄλλοι	Ῥωμαίων,	οἳ ἐκ πύργων τῶν ἐχομένων
[2, 1]	ξυνεχομένων τῷ Περσῶν τε καὶ	Ῥωμαίων	ὀνόματι. αὕτη δὲ ἡ χώρα,
[2, 29]	εὐθὺς πρὸς ἄνεμον νότον οἱ	Ῥωμαίων	ὅροι ἐκδέχονται, χωρία τε πολυάνθρωπα
[2, 11]	σταδίοις διέχουσαν ἦλθεν, ἐνταῦθά τε	Ῥωμαίων	οὐδένα οὔτε εὑρὼν οὔτε λυμηνάμενος
[2, 27]	τὸν χῶρον. τῶν δὲ ταύτῃ	Ῥωμαίων	οὐκ ὄντων σφίσιν ἀξιομάχων, ἀλλὰ
[2, 6]	οὔτε τις τῶν ἐν Ἱεραπόλει	Ῥωμαίων	οὔτε ὁ τῶν πολεμίων στρατὸς
[2, 28]	ἀλλήλους κατὰ μόνας διέφερον, οὔτε	Ῥωμαίων	οὔτε Περσῶν ἀμυνόντων σφίσι. καὶ
[2, 15]	αὐτίκα τοὺς ταῦτα διαπραξομένους κρύφα	Ῥωμαίων	παρ´ αὐτοὺς ἔπεμψαν. οἷς δὴ
[2, 3]	ὁμογενεῖς ἀπολιπόντες ἥξωσιν ἐς τὴν	Ῥωμαίων	παράταξιν, κακῶν παντάπασιν ἀπαθεῖς μείνωσι,
[2, 15]	ἡμῶν· εἰ μὲν οὐδὲν πρὸς	Ῥωμαίων	πεπονθότες δεινὸν, ἀλλ´ ἀγνωμοσύνῃ ἐχόμενοι
[2, 27]	ἔνδηλος εἶναι. Περσῶν δὲ καὶ	Ῥωμαίων	πολλῶν ὕπερθεν ἀναβεβηκότων τοῦ χώματος,
[2, 19]	φαινώμεθα, μηδὲ τῷ φιλονείκῳ τὰ	Ῥωμαίων	πράγματα βλάψωμεν. τόλμα μὲν γὰρ
[2, 28]	αὐτοῦ ἐγνώσθη οὐ καταπροΐεσθαι τὰ	Ῥωμαίων	πράγματα Πέρσαις Ἀρέθαν. μετὰ δὲ
[2, 27]	τῶν δὲ φυλακὴν ἐνταῦθα ἐχόντων	Ῥωμαίων	πρᾷόν τινα καθευδόντων ὕπνον, ἅτε
[2, 27]	ἐγένετο, τὰ ἐς τὴν ξύμβασιν,	Ῥωμαίων	προκαλουμένων πρὸς αὐτὰς, θήσονται. ἐπεὶ
[2, 1]	λύει τὰς Περσῶν τε καὶ	Ῥωμαίων	σπονδὰς, ἐπεὶ αὐτὸν ἐς ταύτας
[2, 17]	ἄλλως ἐπιφανῆ κατεστήσατο. ἐνταῦθα τὸ	Ῥωμαίων	στράτευμα εἶναι ξὺν τῷ Ἰωάννῃ
[2, 26]	ἀσθενὲς εἴη. Πέτρος δὲ ὁ	Ῥωμαίων	στρατηγὸς (ἐνταῦθα γὰρ ξὺν Μαρτίνῳ
[2, 7]	τειχομαχεῖν ἔγνω. ἐνταῦθα οἱ μὲν	Ῥωμαίων	στρατιῶται καρτερῶς ἀμυνόμενοι τῶν πολεμίων
[2, 8]	τἄλλα ποιούμενος ἅπαντα, ἤθελε τοῖς	Ῥωμαίων	στρατιώταις καιρὸν ἐνδιδόναι, ὥστε κατ´
[2, 8]	ἐπεὶ δὲ Πέρσαι ἅπαντας τοὺς	Ῥωμαίων	στρατιώτας εἶδον πρόσω χωρήσαντας, καταβάντες
[2, 25]	εἰκὸς, ἐνθένδε πολλῆς ἐς τὸν	Ῥωμαίων	στρατὸν ἐμπεσούσης, ἅπαν ὁ Ναβέδης
[2, 30]	ἐγένοντο, Τζάνοι δὲ ληισάμενοι τὸ	Ῥωμαίων	στρατόπεδον εὐθὺ τοῦ Ῥιζαίου ἐχώρησαν.
[2, 29]	ταῦτα μὲν οὖν ἐν τῷ	Ῥωμαίων	στρατοπέδῳ ἐπράσσετο τῇδε. ~Μερμερόης δὲ,
[2, 19]	ἵκοντο. Βελισάριος δὲ καὶ ὁ	Ῥωμαίων	στρατὸς οὐδὲν περὶ τοῦ στρατεύματος
[2, 18]	δὲ Βελισάριός τε καὶ ὁ	Ῥωμαίων	στρατὸς, οὐδέν τι πεπυσμένοι ὧν
[2, 3]	ἔμενεν. ἄφνω δέ τις τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ, Ἔρουλος γένος, δίωξιν ἐπὶ
[2, 30]	μοι εἴρηται· ἄνδρες τε τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ ἐς πεντήκοντα ἐθελούσιοι ἐν
[2, 30]	οὐδείς οἱ τῶν ἐκ τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ ἕτερος ἀμύνων ἦλθε· Πέρσης
[2, 3]	ᾔσθοντο ἐς κύκλωσιν πρὸς τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ ἥκοντες. πολλὰ μὲν οὖν
[2, 8]	εἰ μέν τις ἐθάρσησε τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ ξὺν τριακοσίοις ἔξω τε
[2, 3]	οὐδαμῆ ἴσχυσαν. μοῖρα μέντοι τοῦ	Ῥωμαίων	στρατοῦ ὀλίγοις τισὶν αὐτῶν ἐντυχόντες,
[2, 15]	αὐτοῖς οὐκ εἰωθὸς πρότερον τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ. ἃ δὴ οὐκέτι φέρειν
[2, 6]	γὰρ εἴ τι ἐν τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ δόκιμον ἦν, ἀπιὼν ᾤχετο.
[2, 30]	ταῦτα ἐποίει, παντί τε τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ ἐπίπροσθεν ᾔει, ἐν ἀριστερᾷ
[2, 30]	ἐς τὴν πόλιν αὐτίκα τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ ἐσιτητὰ εἶναι. Οἱ δ´
[2, 21]	δὲ μαθὼν Βελισάριον παντὶ τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ ἐστρατοπεδεῦσθαι ἐν Εὐρωπῷ, πρόσω
[2, 30]	διέβησαν ἐξαπιναίως καὶ ἀνεμίγνυντο τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ· Πέρσαι δὲ ἄνδρας χιλίους
[2, 21]	δὲ παντὶ καὶ αὐτὸς τῷ	Ῥωμαίων	στρατῷ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν διαβὰς
[2, 27]	πόλιν αὐτοβοεὶ ἐξαιρήσοντες. τῶν δὲ	Ῥωμαίων	συχνά τε βαλλόντων καὶ παντὶ
[2, 13]	τῆς πόλεως τεῖχος, τῶν δὲ	Ῥωμαίων	{τε} Θεοδώρου γνώμῃ, ἐπὶ σοφία,
[2, 15]	ἔσφηλέ τε καὶ συνετάραξε τὰ	Ῥωμαίων	τε καὶ Λαζῶν πράγματα. οὗτος
[2, 28]	Ῥωμαίοις. Γεώργιος οὖν ἐν τοῖς	Ῥωμαίων	τε καὶ Περσῶν ὁρίοις ἀπαντήσας
[2, 28]	στρατῷ. ~Ὑπὸ τὸν χρόνον τοῦτον	Ῥωμαίων	τετελευτήκασι στρατηγοὶ δύο, Ἰοῦστός τε
[2, 28]	ἢ μῆνας δέκα κατατρίψας ἐν	Ῥωμαίων	τῇ γῇ. τὰ μέντοι δῶρα
[2, 16]	βουλόμενος, ἤν τινα ἐσβολὴν ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν αὖθις ποιήσωνται, διεῖπέ
[2, 19]	ἤν γε ζῶντας ἡμᾶς ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν διασώσασθαι δυνατὸς εἴης·
[2, 19]	θεραπεύσοντάς τε καὶ κομιοῦντας ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν ἐλάσσους αὐτῶν παρὰ
[2, 14]	Χοσρόης ἐσβολὴν αὖθις ποιήσεται ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν. ~Ἐν τούτῳ δὲ
[2, 14]	αὐτοῖς ἑρμηνεὺς εἵπετο, ἀνεχώρησεν ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν, καὶ αὐτὸν Ἰωάννης,
[2, 19]	ἂν οὕτω τύχοι, ἐπάνοδον ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν οὐδεμιᾷ μηχανῇ τὸ
[2, 19]	ἑτέρᾳ ἰοῦσιν ὁδῷ ἐπανήκειν ἐς	Ῥωμαίων	τὴν γῆν. παρὰ μὲν οὖν
[2, 30]	δακρύων τε καὶ θρήνων ἀξίαν	Ῥωμαίων	τὴν πολιτείαν ἔφασκεν εἶναι, οἷς
[2, 25]	σταδίων ἐν δεξιᾷ ἰόντι ἐκ	Ῥωμαίων	τῆς γῆς ὄρος ἐστὶ δύσβατόν
[2, 25]	τῶν ἐν Πέρσαις ἐθνῶν καὶ	Ῥωμαίων	τινῶν τὰ φορτία ἐσκομιζόμενοι ἐνταῦθα
[2, 19]	ξὺν τῷ ἄλλῳ στρατῷ καὶ	Ῥωμαίων	τοῖς ἁλοῦσιν ἐς τὰ Περσῶν
[2, 25]	ξύν τε τοῖς Ἐρούλοις καὶ	Ῥωμαίων	τοῖς ἑπομένοις ἐς χεῖρας τοῖς
[2, 28]	ἄλλο ἀγαθὸν φύεται. ἐκ δὲ	Ῥωμαίων	τῶν παραλίων ἅπαντα ταῖς ναυσὶν
[2, 5]	δὲ τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ θάτερα	Ῥωμαίων	φρούριον ἔσχατον, ὃ Κιρκήσιον ἐπικαλεῖται,
[2, 30]	τὸν στενωπὸν, ἐνταῦθα σφίσι τὸ	Ῥωμαίων	φυλακτήριον ὑπηντίαζον ἐς ἑκατὸν ὄντες,
[2, 26]	πρότερον καὶ ὅντινα τρόπον ἐξηνδραπόδισε	Ῥωμαίων	χωρία, ἠπείλησε δὲ τὰ δεινότερα
[2, 22]	τὸ σῶμα, οἳ οὐδὲ μίαν	ἐπεβίων	ἡμέραν, ἀλλ´ εὐθυωρὸν ἅπαντες ἔθνησκον.
[2, 18]	τοῦ περιβόλου, ἀλλ´ ὅσον ἀπὸ	σταδίων	δέκα ἐλθὼν ἡσυχῆ ἔμενε. Βελισάριος
[2, 18]	στρατόπεδον ἐκέλευε ποιεῖσθαι ὅσον ἀπὸ	σταδίων	δύο καὶ τεσσαράκοντα Νισίβιδος πόλεως.
[2, 25]	ἄποθεν ὅσον εἴκοσι καὶ ἑκατὸν	σταδίων	ἐν δεξιᾷ ἰόντι ἐκ Ῥωμαίων
[2, 26]	ἐγένοντο, οἱ δὲ βάρβαροι ἀπὸ	σταδίων	τῆς πόλεως ἑπτὰ διεσκηνημένοι ἐστρατοπεδεύσαντο
[2, 26]	βάρβαροι ἐπενόουν τάδε. προκαλύμματα ἐκ	τραγείων	τριχῶν, ἃ δὴ καλοῦσι Κιλίκια,
[2, 15]	ὁποίαν τινὰ ἔννοιαν ἦλθον· τῶν	ἐπιτηδείων	ἃ μὲν περιττὰ παρ´ ἐκείνοις
[2, 3]	χρόνου, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ τῶν τις	ἐπιτηδείων	διέβαλλεν, Ἀκάκιος ὄνομα, κακουργεῖν τε
[2, 30]	μοι εἴρηται, Πέτραν ἐνθένδε τῶν	ἐπιτηδείων	ἐμπιπλάναι ἐν σπουδῇ εἶχεν. ἐπαρκέσειν
[2, 30]	ἄλλο τῶν ἐς τὴν οἰκοδομίαν	ἐπιτηδείων	ἐν παρασκευῇ εἶχεν, ἐπενόει τάδε.
[2, 6]	στρατόπεδον, πὴ δὲ τοὺς τῶν	ἐπιτηδείων	ἕνεκα στελλομένους, ἀναγκάσουσι Χοσρόην αὐτίκα
[2, 30]	μεῖναι, οἳ δὴ ἔμελλον τῶν	ἐπιτηδείων,	οἷς ἂν ἐντύχοιεν, πολλὰ μὲν
[2, 19]	ἐς τὸ φρούριον καταφυγόντων, τῶν	ἐπιτηδείων	τῇ ἀπορίᾳ, ὡς τὸ εἰκὸς,
[2, 26]	δέξασθαι τῇ πόλει τῶν οἱ	ἐπιτηδείων	τινὰς, οἳ τὰ χρήματα διερευνησάμενοι
[2, 15]	τοῦ παντὸς χρόνου τῶν μὲν	οἰκείων	ἀποστάντας ὅντινα δὴ τρόπον, ἀνδράσι
[2, 10]	στρατοπέδου δαπάνης ἔδειξαν, ἔτι τῶν	σημείων	κραδαινομένων. ἦν δὲ οὗτος ἀνὴρ,
[2, 21]	πη ἐπέπυστο εἶναι, καλύβην ἐκ	παχειῶν	τινῶν σινδόνων πηξάμενος, ἣν δὴ
[2, 12]	ταῦτα κατεσπουδασμένην τινὰ ἐτύγχανεν ἔχων.	περιιὼν	δὲ χώραν πολλὴν συχνὰ τῶν
[2, 17]	καθίστατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ κύκλῳ	περιιὼν	τὸν περίβολον, ἐπεὶ οὐ λίαν
[2, 10]	Ἰουλιανῷ ἀνεῖται ἁγίῳ, καὶ τῶν	οἰκιῶν,	αἳ δὴ ἀμφὶ τὸ ἱερὸν
[2, 28]	φύεται. ἐκ δὲ Ῥωμαίων τῶν	παραλίων	ἅπαντα ταῖς ναυσὶν ἐπεισέρχεται σφίσι,
[2, 20]	σταλέντας τῇ πόλει δεξάμενοι τῶν	κειμηλίων	πολλὰ ἔδοσαν, ἄλλο οὐδὲν σφίσιν
[2, 30]	Αὔγουστος ὄνομα, ὃς δὴ τῶν	κειμηλίων	τοῦ τῆς Σοφίας ἱεροῦ φυλακὴν
[2, 3]	δεδούλωται, τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν	ἀθλίων	Λαζῶν ἄρχοντα Ῥωμαῖον ἐπέστησε; πρᾶγμα
[2, 5]	αὖθις ἐτόλμων, ἐπεὶ πρὸς τῶν	πολεμίων	αὐτὴν ἔχεσθαι ᾔσθοντο. τινὲς δὲ
[2, 5]	τε πολλῇ προπεμπόμενον πρὸς τῶν	πολεμίων,	ἀφροντιστήσαντες δυσκόλων ἁπάντων τήν τε
[2, 18]	τε ὅπλα κατέθεντο καὶ τῶν	πολεμίων	ἀφροντιστήσαντες σικύους ἐνταῦθά πη φυομένους
[2, 17]	καὶ ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες πλείστους τῶν	πολεμίων	διέφθειραν, καὶ μάλιστα τοὺς ἀμφὶ
[2, 3]	αὐτὰς ἀμυνόμενοι, κρατεῖν ἀεὶ τῶν	πολεμίων	εἰώθασιν. οὐ μὴν οὐδὲ ἐξ
[2, 18]	δήπου. ἢν δέ γε τῶν	πολεμίων	ἐνταῦθα ἡμῖν ἐς χεῖρας ἰόντων
[2, 16]	ἐσβάλλειν κατὰ τάχος ἐς τὴν	πολεμίων	ἐπέστελλε γῆν. ξυγκαλέσας οὖν ἅπαντας
[2, 25]	ὁδῷ Ἀγγλῶν διέχοντα, τῶν τινα	πολεμίων	ἐπὶ κατασκοπῇ ἰόντα λαβόντες ἐπυνθάνοντο
[2, 6]	ἀρκέσειν τὸν περίβολον ταῖς τῶν	πολεμίων	ἐπιβουλαῖς οἶμαι, ὃν δὴ ἐπιμαχώτατον
[2, 8]	ἄν ποτε, οἶμαι, πρὸς τῶν	πολεμίων	ἐς κίνδυνόν τινα ἡ πόλις
[2, 6]	ἔσεσθαι οὕτως ἐγκειμένης τῆς τῶν	πολεμίων	ἐφόδου, ἀρχόμενοί τε τοῦ ἔργου
[2, 25]	τέλη τὸ στράτευμα εὐθὺ τῶν	πολεμίων	ἐχώρουν. Πέτρος μὲν οὖν κέρας
[2, 30]	ἐπεξελθόντες ἀμφὶ τὰς καλύβας τῶν	πολεμίων	ἦλθον, ὡς τὸ στρατόπεδον ἐξαιρήσοντες.
[2, 16]	οὖν κατάσκοποι ἐπανήκοντες οὐδεμίαν τῶν	πολεμίων	ἰσχυρίζοντο ἐν τῷ παρόντι ἐσβολὴν
[2, 5]	μαχόμενος ἰσχυρότατα καὶ πολλοὺς τῶν	πολεμίων	κτείνας, τοξεύματι βληθεὶς ἐτελεύτησε. καὶ
[2, 29]	στρατῷ οὐδὲν ἤνυσε, καίπερ τῶν	πολεμίων	ὀλίγων ὄντων. κατ´ ἀρχὰς μὲν
[2, 21]	τὸ Περσῶν στράτευμα ἢ πρὸς	πολεμίων	ὀλίγων τινῶν τῆς διαβάσεως ἀποκεκλεῖσθαι·
[2, 30]	οὔ οἱ ἔδοξεν ἐπάναγκες εἶναι,	πολεμίων	οὐδαμῆ ὄντων. αὐτὸς δὲ τῷ
[2, 24]	γὰρ οἶδεν ὡς αὐτοῖς τῶν	πολεμίων	οὐδεὶς ἐμποδὼν στήσεται. ἐκέλευε δὲ
[2, 13]	οὔσης οὔτε καθεωρῶντο πρὸς τῶν	πολεμίων	οὔτε αὐτοῖς τινα αἴσθησιν τοῦ
[2, 2]	τὰ πάντων αἰσχρότατα πρὸς τῶν	πολεμίων	παθεῖν. Ταῦτα ἐπεὶ Χοσρόης ἤκουσεν,
[2, 25]	βάλλοντες ἐν τοῖς στενωποῖς ἐς	πολεμίων	πάμπολυ πλῆθος πολλούς τε ἄλλους
[2, 25]	αὐτοῖς ἐπανιόντες ἀπήγγελλον τὴν τῶν	πολεμίων	παράταξιν. οἱ δὲ στρατηγοὶ τῷ
[2, 11]	ἐπέπαυτο. μαθὼν δὲ τὸν τῶν	πολεμίων	στρατὸν ἄγχιστά που τῆς πόλεως
[2, 20]	τε εἶ λαθεῖν τὸ τῶν	πολεμίων	στρατόπεδον, „ὅπως δὴ σῶς τε
[2, 26]	καὶ ὃς ἄγχιστα τοῦ τῶν	πολεμίων	στρατοπέδου γενόμενος τῶν τισιν ἐν
[2, 20]	ἥκιστα ἐπετέλεσεν, ἐν τῷ τῶν	πολεμίων	στρατοπέδῳ γενόμενος παρῃτεῖτο Χοσρόην μή
[2, 26]	οἵπερ ἐπειδὴ ἐν τῷ τῶν	πολεμίων	στρατοπέδῳ ἐγένοντο, περί τε τῶν
[2, 19]	σφίσιν, ὅτι δὴ πολύς τις	πολεμίων	στρατὸς ἀμφὶ τοῦ ποταμοῦ τὴν
[2, 6]	Ἱεραπόλει Ῥωμαίων οὔτε ὁ τῶν	πολεμίων	στρατὸς μαθεῖν ἴσχυσε. ταῦτα μὲν
[2, 19]	ἐπετείους τροφὰς ἀποτίθεσθαι νενομίκασιν, ἀλλὰ	πολεμίων	στρατοῦ ἀπροσδοκήτου σφίσιν ἐπιπεσόντος ἐσκομισάμενοί
[2, 13]	τε βόας καὶ τἄλλα ζῷα	πολεμίων	σφίσιν ἐγκειμένων ἐμβάλλεσθαι. τὰ μὲν
[2, 16]	στρατῷ αὐτίκα ἐσβάλλειν ἐς τῶν	πολεμίων	τὴν γῆν ἤθελε. καί οἱ
[2, 25]	ὁ Ναβέδης, ἐπειδὴ τάχιστα τῶν	πολεμίων	τὴν ἔφοδον ἔγνω, παντὶ τῷ
[2, 7]	Ῥωμαίων στρατιῶται καρτερῶς ἀμυνόμενοι τῶν	πολεμίων	τινὰς ἔκτεινον, τῷ δὲ Χοσρόῃ
[2, 19]	Νισίβιδος πόλεως ἑπόμενοι λάθρα τῶν	πολεμίων	τινὲς ἐν χωρίοις, ὡς τὸ
[2, 3]	ἁμάρτοι. φίλων τε γὰρ καὶ	πολεμίων	τὸ ἐντεῦθεν ἀφροντιστήσας ἅπαντα ξυνέχεέ
[2, 27]	ἐκ τῆς πόλεως ἔνερθεν τῶν	πολεμίων	τοῦ χώματος ἐργασάμενοι ἐκέλευον τοὺς
[2, 8]	τὰς δυσχωρίας ἐνέδραις τισὶ τῶν	πολεμίων	ὑποτοπάζοντες. τὰ γὰρ ἐντὸς τοῦ
[2, 21]	διάβασιν τοῦ ποταμοῦ πρὸς τῶν	πολεμίων	φυλάσσεσθαι ᾤετο καὶ ὁδῷ τῇ
[2, 6]	πόλεως τείχει. ἀλλὰ τοῖς τῶν	οἰκοδομιῶν	ἀρχιτέκτοσι ποιητέα τούτων ἐδόκει οὐδέτερα
[2, 3]	Ἀμαζάσπην δόλῳ ἔκτεινε, καὶ τὴν	Ἀρμενίων	ἀρχὴν δόντος βασιλέως ἔσχεν αὐτός.
[2, 3]	ἀκμάζοντος, κώμαις αὐτόν τισιν ἀνδρῶν	Ἀρμενίων	δωρήσασθαι. κύριός τε τῶν χωρίων
[2, 3]	μάλιστα, καὶ αὐτὸν τῶν τις	Ἀρμενίων	ἰδὼν ἔγνω τε καὶ Σίτταν
[2, 3]	φάραγξι. τετύχηκεν οὖν τῶν τε	Ἀρμενίων	ὀλίγους τινὰς καὶ Σίτταν τῶν
[2, 2]	ὃ δὴ καὶ ἐς τοὺς	Ἀρμενίων	τε καὶ Λαζῶν λόγους ὀλίγῳ
[2, 21]	τιμὴ αὕτη ἐπίκειται) τότε δὲ	Ἀρμενίων	τινῶν ἄρχοντα, τὸν ποταμὸν διαβάντας
[2, 24]	ἐς τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν διὰ	Περσαρμενίων	ἐσβάλλειν. τὸ μέγα πυρεῖον ἐνταῦθά
[2, 3]	τούτων ἐς λόγους οἱ ἐλθεῖν	ἀξιῶν	τῶν δοκίμων τινάς. οἱ μὲν
[2, 13]	ἐνοχλοῦντας βαρβάρους ἀφῆκαν. ταῦτά τε	ποιῶν	καὶ τὴν ἀσπίδα προβεβλημένος ἐρεσχελεῖν
[2, 18]	τὰ ἀπόρρητα, ἐπεὶ κατὰ βραχὺ	προϊὼν	μέχρι καὶ ἐς τοὺς πολεμίους
[2, 11]	ἐστι. καὶ θύσας ταῖς νύμφαις	ἀπιὼν	ᾤχετο, ἄλλο μὲν οὐδὲν λυμηνάμενος,
[2, 24]	τὴν Ἀσσυρίαν παντὶ τῷ στρατῷ	ἀπιὼν	ᾤχετο, ἔνθα δὴ οὔπω ἐνδεδημήκει
[2, 9]	λαβὼν πλούτου τι μέγεθος περιβεβλημένος	ἀπιὼν	ᾤχετο. καὶ μάρμαρά τε πολλὰ
[2, 6]	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ δόκιμον ἦν,	ἀπιὼν	ᾤχετο. καὶ ὅποι ποτὲ γῆς
[2, 28]	δῶρα, ὅσα ἐνθένδε κεκομισμένος Ἰσδιγούσνας	ἀπιὼν	ᾤχετο, πλέον αὐτὰ κατατείνοντα ἢ
[2, 13]	καὶ ὁ μὲν ταῦτα σημήνας	ἀπιὼν	ᾤχετο, Ῥωμαῖοι δὲ τὰ ἐν
[2, 8]	Ἀντιοχέας χρήματα ᾔτει, δέκα χρυσοῦ	κεντηναρίων	ἀπαλλαγήσεσθαι ἐνθένδε, ἔνδηλός τε ἦν
[2, 29]	ἐς ξυμμαχίαν ἐπαγόμενος, οἵπερ ὡμολόγησαν	κεντηναρίων	τριῶν οὐχ ὅσον ἀδῄωτον Λαζοῖς
[2, 25]	ἐν ταύτῃ δὴ τῇ ὑπαγωγῇ	παριὼν	ἐν Περσαρμενίοις κειμένου λίθῳ τε
[2, 16]	καὶ χρόνῳ μακρῷ ἐκ τῶν	ἑσπερίων	ἐνταῦθα ἐλθόντα μὴ οὐχὶ διαλαθεῖν
[2, 3]	ὅσον οὔπω ἀφίξεσθαι τὴν τῶν	ἑσπερίων	καταστροφὴν, τοὺς ἑῴους ἤδη μετελθεῖν
[2, 12]	χώραν πολλὴν συχνὰ τῶν ἐκείνῃ	θηρίων	ζῶντα ἐθήρα, καὶ χοῦν ἐκ
[2, 10]	τὴν δίαιταν ἐς τὴν τῶν	θηρίων	μεταβεβλῆσθαι. ἐν γὰρ τῷ μηδαμῆ
[2, 12]	τε γῆ ἑκάστη καὶ τῶν	θηρίων	τίνα ποτὲ εἴη. ἔπειτα τὴν
[2, 2]	ὄνομα οὔτε τι τῶν ὀμωμοσμένων	ἐρυθριῶν.	ἕως οὖν ἔτι σοι λείπεται
[2, 1]	ἐπικαλέσας ὅτι αὐτὸν περὶ γῆς	ὁρίων	βιάζοιτο, ἐς χεῖράς τε αὐτῷ
[2, 29]	ἔξεισιν ἄγχιστά πη τῶν Τζανικῆς	ὁρίων	ἐν Ἀρμενίοις, οἳ δὴ ἀμφὶ
[2, 24]	ὅπερ ἄγχιστά πη τῶν Μαρτυροπόλεως	ὁρίων	ἐστίν. οὕτω μὲν οὖν ἐστρατοπεδεύσαντο
[2, 29]	ἀνθρώπων οἰκεῖται μέχρι τῶν Ἰβηρίας	ὁρίων.	κῶμαί τε γὰρ αἱ Λαζῶν
[2, 6]	δὲ ἐνθένδε μέχρι τῶν Περσικῶν	ὁρίων	τῷ Βούζῃ ἐπιτρέψας, ὃν δὴ
[2, 29]	ξυμμαχίαν ἐπαγόμενος, οἵπερ ὡμολόγησαν κεντηναρίων	τριῶν	οὐχ ὅσον ἀδῄωτον Λαζοῖς ξυμφυλάξειν
[2, 5]	διαμελλήσας, ἐπίπροσθεν τὸν στρατὸν ἤλαυνε,	τριῶν	τε σχεδόν τι ὁδὸν ἡμερῶν
[2, 21]	αὐτοὺς πρότερον, ἐπειδὰν δὲ τῶν	μετρίων	μὴ τύχωσιν, οὕτω δὴ πολέμῳ
[2, 24]	~Ἐτύγχανε δὲ ὁ Χοσρόης ἐξ	Ἀσσυρίων	ἐς χωρίον Ἀδαρβιγάνων ἥκων πρὸς
[2, 4]	ἔργα ἐν σπονδαῖς διαπεπρᾶχθαι ἀνήκεστα,	χωρίων	ἁλώσεις, χρημάτων ἁρπαγὰς, ἀνθρώπων φόνους
[2, 3]	Ἀρμενίων δωρήσασθαι. κύριός τε τῶν	χωρίων	γενόμενος πρὸς τῶν αὐτὰ πάλαι
[2, 26]	ἐκτεμὼν αὐτοῖς φύλλοις πολλὰ ἐκ	χωρίων	ἐγγύς πη ὄντων πρὸ τοῦ
[2, 3]	τε, ὡς τὸ εἰκὸς, καὶ	χωρίων	ἐμπειρίᾳ πολλῇ τῷ σῷ στρατῷ
[2, 11]	ἤλαυνεν. εἴτε δὲ τύχῃ εἴτε	χωρίων	ἐμπειρίᾳ χρησάμενος, λαθεῖν τε τοὺς
[2, 22]	οὔτε ἡλικίας φεισάμενον. εἴτε γὰρ	χωρίων	ἐνοικήσει εἴτε νόμῳ διαίτης, ἢ
[2, 30]	διὰ γὰρ τῶν ἐπὶ Λαζικῆς	χωρίων	ἰέναι οὐδαμῆ ἤθελε, τοῦ μή
[2, 21]	γὰρ ποταμὸς πολλαχῆ τῶν ταύτῃ	χωρίων	ναυσὶ διαβατὸς ὢν ἐπὶ πλεῖστον
[2, 19]	ἐπιδρομῆς πολλὰ ληισάμενοι τῶν ἐκείνῃ	χωρίων	χρήματα μεγάλα περιεβάλλοντο. τότε δὲ
[2, 30]	καὶ Πέρσαι ἀπειρίᾳ τῶν ἐκείνῃ	χωρίων	ὡς ἥκιστα ὑπετόπαζον, Λαζοὶ μέντοι
[2, 4]	τε σχεδὸν ἅπαντας Ἕλληνας, πλὴν	Πελοποννησίων,	διεργασάμενοι ἀπεχώρησαν. Πέρσαι δὲ οὐ
[2, 4]	ἐφεξῆς ἐληίσαντο μέχρι ἐς τὰ	Βυζαντίων	προάστεια. καὶ φρούρια μὲν δύο
[2, 25]	γενόμενοι δὲ ἄγχιστά πη τῶν	ἐναντίων	ἡσύχαζον, τὴν τάξιν σὺν ἀκοσμίᾳ
[2, 6]	οὐδὲν ἀπεικὸς, οἷς δὲ τῶν	ἐναντίων	πολλῷ τῷ διαλλάσσοντι καταδεεστέροις ξυμβαίνει
[2, 6]	καταθέοντες πὴ μὲν τὸ τῶν	ἐναντίων	στρατόπεδον, πὴ δὲ τοὺς τῶν
[2, 25]	ξυναγαγόντες ἡσυχῆ ἔμενον, περισκοπούμενοι τῶν	ἐναντίων	τὴν δύναμιν, προειρημένον αὐτοῖς πρὸς
[2, 30]	δὲ ἐς Ἀθήνας ἐλθόντες διὰ	Τραπεζουντίων	ἐπ´ οἴκου ἀπεκομίσθησαν. Μερμερόης δὲ
[2, 29]	Ἀθῆναι ἄλλα τε ἄττα μέχρι	Τραπεζουντίων.	ἡνίκα μὲν οὖν ἐπηγάγοντο Χοσρόην
[2, 22]	ἐρῶν ἔρχομαι. Ἤρξατο μὲν ἐξ	Αἰγυπτίων	οἳ ᾤκηνται ἐν Πηλουσίῳ. γενομένη
[2, 9]	θεὸν τίσασθαι τὸν τῶν γεγονότων	κακῶν	αἴτιον. Ἰουστινιανὸν δὲ τὸν Ῥωμαίων
[2, 22]	μὲν τεθνήξεσθαι προηγόρευον, οἳ δὴ	κακῶν	ἀπαθεῖς ὀλίγῳ ὕστερον παρὰ δόξαν
[2, 7]	ἀπέλιπόν τε τὴν ἀκρόπολιν ἀπαθεῖς	κακῶν	καὶ ἀπιόντες ᾤχοντο ὡς ἕκαστός
[2, 12]	γράμμα τοῦ Χριστοῦ Αὔγαρος ἔλαβε,	κακῶν	μὲν ὀλίγῳ ὕστερον ἀπαθὴς γέγονε,
[2, 26]	τῇ δὲ πατρίδι τῶν παρόντων	κακῶν.	οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰ πολλὰ
[2, 3]	ἥξωσιν ἐς τὴν Ῥωμαίων παράταξιν,	κακῶν	παντάπασιν ἀπαθεῖς μείνωσι, τὰ σφέτερα
[2, 20]	γὰρ πάρεστιν ἡσυχῆ μένουσιν ἀπηλλάχθαι	κακῶν,	πολλὴ ἄνοια ἐς κίνδυνον οὐκ
[2, 3]	τῷ παντὶ στρατῷ ἐς χωρίον	Οἰνοχαλάκων	ᾔει, ἔνθα τοὺς Ἀρμενίους ἐστρατοπεδεῦσθαι
[2, 27]	ποιουμένου Πέρσαις παρέχειν ἐπενόουν τάδε.	ἀνθράκων	τε καὶ πυρὸς ἀγγεῖα μικρὰ
[2, 29]	ὑπέσχετο δώσειν. αὐτὸς μὲν οὖν	ἀνενεγκὼν	ἐς βασιλέα Ἰουστινιανὸν τὰ ξυγκείμενα
[2, 29]	οἴκου ἄπρακτος ἀνεχώρησε. Γουβάζης δὲ	ἀνενεγκὼν	ἐς Ἰουστινιανὸν βασιλέα τὰ παρόντα
[2, 29]	τε καὶ τὸν ἅπαντα λόγον	ἐξενεγκὼν	ἀνεπυνθάνετο τοῦ ἀνθρώπου ὅπη οἱ
[2, 11]	σταυροῦ ξύλον ξὺν τῇ θήκῃ	ἐξενεγκὼν	ἀνέῳγέ τε τὴν θήκην καὶ
[2, 15]	οὔτε τὸ βούλευμα ἐς Πέρσας	ἐξενεγκὼν,	πλήν γε δὴ οἷς τὰ
[2, 3]	αὑτοῦ Θεοδοσίῳ τῷ Ῥωμαίων αὐτοκράτορι	ἑκών	γε εἶναι, ἐφ´ ᾧ δὴ
[2, 11]	δὲ γέγονεν εἴσω πυλῶν, ἐπελάθετο	ἑκών	γε εἶναι τῶν αὐτῷ τε
[2, 28]	τῷ τε βασιλεῖ ἐς ὄψιν	ἥκων	ἀμφὶ μὲν τῶν σπουδαίων τινὶ
[2, 21]	οὖν Ἀβανδάνης Βελισαρίῳ ἐς ὄψιν	ἥκων	δεινὰ ποιεῖσθαι τὸν βασιλέα Χοσρόην
[2, 20]	παρὰ τὸν περίβολον ἐς νύκτα	ἥκων,	δυοῖν ἡμέραιν τὴν πολιορκίαν διαλύσειν
[2, 4]	ἐτύγχανε δέ τις ἐς Βυζάντιον	ἥκων	ἐκ Δάρας πόλεως, Ἀναστάσιος ὄνομα,
[2, 5]	τότε ἄγχιστά που τῆς Ζηνοβίας	ἥκων,	ἐπειδὴ τὸ χωρίον οὔτε ἀξιόλογον
[2, 27]	διωκομένων Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ Χοσρόου	ἥκων	ἐς μέσους Ῥωμαίους ἀπήγγελλε Ῥεκινάριον
[2, 26]	Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ τὸ τεῖχος	ἥκων	ἔφασκε Ῥωμαίους χρῆναι παρὰ Χοσρόην
[2, 11]	τις Ἀπαμέων Χοσρόῃ ἐς ὄψιν	ἥκων	ᾐτιᾶτο Πέρσην ἄνδρα ἐς τὴν
[2, 20]	παρὰ τῆς πόλεως τὸ τεῖχος	ἥκων	καὶ τὸν πάντα λόγον ἀγγείλας
[2, 27]	Περσῶν ἑρμηνεὺς παρὰ τὸ τεῖχος	ἥκων	Μαρτῖνον ἐκάλει, ἐφ´ ᾧ τὰ
[2, 12]	ὕστερον πόρρω που ἡλικίας Αὔγαρος	ἥκων	νόσῳ ποδάγρας χαλεπῆς τινος ὑπερφυῶς
[2, 7]	ἐστάλην, ἑβδομαῖός σοι ἐς ὄψιν	ἥκων	(οὗ τί ἂν γενέσθαι δύναιτο
[2, 12]	καὶ τῷ Αὐγούστῳ ἐς λόγους	ἥκων	οὕτω δὴ αὐτὸν τῆς ξυνέσεως
[2, 7]	δὲ κατὰ τάχος ἐς Βέροιαν	ἥκων	περιώδυνός τε τοῖς ξυμπεσοῦσι γενόμενος
[2, 6]	ἄποθεν. Χοσρόῃ τε ἐς ὄψιν	ἥκων	πολλὰ ἐλιπάρει ἀνθρώπους οἰκτεῖραι, οἳ
[2, 24]	ἐξ Ἀσσυρίων ἐς χωρίον Ἀδαρβιγάνων	ἥκων	πρὸς βορρᾶν ἄνεμον, ἔνθεν διενοεῖτο
[2, 3]	ἔλαθε ξὺν ὀλίγοις τισὶν ἐνταῦθα	ἥκων.	Σίττας μὲν οὖν, ἐπεὶ ταῦτα
[2, 12]	Αὔγαρος δέ οἱ ἐς ὄψιν	ἥκων	τήν τε γῆν καὶ τὰ
[2, 28]	δὲ ὀλίγῳ πρότερον ἐς Πέρσας	ἥκων,	τὸν πάντα λόγον Γεωργίῳ φράζει,
[2, 24]	ξὺν τῷ ἀδελφῷ ἐς Ἀρμενίους	ἥκων,	τῷ τε Βαλεριανῷ ἐντυχὼν, αὐτός
[2, 14]	τε Ἀντιοχείας καὶ τῶν ἄλλων	Ῥωμαϊκῶν	πόλεων ξὺν αὑτῷ ἦγεν. ἔτι
[2, 15]	οὐ γὰρ ὁ μηδὲν αὐτὸς	ἀδικῶν	γίκαιος, εἰ μὴ καὶ τοὺς
[2, 21]	ἐλαύνειν οὐκέτι ἔγνω, τῶν δὲ	βασιλικῶν	γραμματέων ἕνα, Ἀβανδάνην ὄνομα, δόξαν
[2, 1]	τε πατρικίῳ ἀνδρὶ καὶ τῶν	βασιλικῶν	θησαυρῶν ἄρχοντι, ἄλλως δὲ ξυνετῷ
[2, 27]	τε καὶ ὠθισμοῦ ἐνταῦθα ξυστάντος,	ἐνίκων	Ῥωμαῖοι. τότε καὶ ἡ φλὸξ
[2, 22]	αὖθις ἐνταῦθα ἐπανιοῦσα τῶν μὲν	περιοίκων,	οἷς δὴ πικρότατα ἐπέσκηψε πρότερον,
[2, 27]	ἀνέβαινον ἤδη. τῶν δέ τις	ἀγροίκων	μόνος ἐγρηγορὼς ἐν Ῥωμαίοις ἅπασιν
[2, 27]	τοὺς πολεμίους ἠμύνοντο, καὶ τῶν	ἀγροίκων	πολλοὶ ἐς τοὺς βαρβάρους ἔργα
[2, 28]	καὶ πρὸς Οὔννων τῶν Λαζικῇ	προσοίκων	ἀδῄωτον μὲν τὴν Περσῶν ἀρχὴν
[2, 6]	τὰ δὲ ἐνθένδε μέχρι τῶν	Περσικῶν	ὁρίων τῷ Βούζῃ ἐπιτρέψας, ὃν
[2, 14]	γὰρ ἡνιόχους καὶ τοὺς τῶν	μουσικῶν	ἔργων τεχνίτας ἔκ τε Ἀντιοχείας
[2, 13]	οἱ ἔσεσθαι μέγα τι ἐνθένδε	καραδοκῶν.	διὸ δὴ ὁ Χοσρόης τοὺς
[2, 6]	μὲν πρῶτα στρατὸν ἐκ Βυζαντίου	καραδοκῶν	ἐλπίδα τινὰ ἐπ´ αὐτῷ εἶχεν.
[2, 29]	νῦν δὲ τὰς ἐκ βασιλέως	καραδοκῶν	ἐλπίδας μέλλων τε ἀεὶ καὶ
[2, 29]	ἔπεμψε μόνους· αὐτὸς δὲ Πέτραν	πολιορκῶν	παντὶ τῷ στρατῷ οὐδὲν ἤνυσε,
[2, 13]	Κωνσταντινιέων χρήματα διδόντων ἐδέξατο, καίπερ	φάσκων	οἱ ἐκ πατέρων προσήκειν τὴν
[2, 25]	ἐκ τῶν κατὰ τοὺς στενωποὺς	οἰκίσκων	οἱ προλοχίζοντες, ὥσπερ ἐρρήθη, τῶν
[2, 23]	διδοὺς χρήματα καὶ τὰ οἰκεῖα	προσαναλίσκων	τοὺς ἀπημελημένους τῶν νεκρῶν ἔθαπτεν.
[2, 27]	ἅπαν τε τὸ τεῖχος ταύτῃ	περιβαλὼν	κλίμακάς τε αὐτῷ καὶ μηχανὰς
[2, 30]	ὥστε δὴ ἐς τὴν θάλασσαν	ἐκβαλὼν	ἐπὶ μακρότατον κατὰ μόνας χωρεῖ,
[2, 19]	Χοσρόῃ δὲ Πέτραν ἑλόντι Βελισάριος	ἐσβαλὼν	ἐς γῆν τὴν Περσίδα ἠγγέλλετο
[2, 25]	ἐπὶ ἁρπαγὴν ἑτοιμοτάτην ἰόντες χρημάτων	μεγάλων.	ἐπεὶ δὲ Ἀγγλῶν ἀγχοῦ ἐγένοντο,
[2, 26]	νοσοῦντά ποτε ἰασάμενος κύριος χρημάτων	μεγάλων	πρὸς αὐτοῦ γέγονεν. ὃς δὴ,
[2, 1]	αὐτὸν ἥκοντα ἐπαγγελίαις αὐτὸν περιελθεῖν	μεγάλων	χρημάτων, ἐφ´ ᾧ προσχωρήσει Ῥωμαίοις,
[2, 22]	δηλονότι μὴ δαιμόνων τις ὁ	καλῶν	εἴη. τισὶ δὲ οὐχ οὕτως
[2, 12]	ἀληθῶς εἴη· νεκρούς τε γὰρ	καλῶν	ἐξανίστη ὥσπερ ἐξ ὕπνου καὶ
[2, 3]	ἃς δὴ κοινόν τινα ὄλεθρον	καλῶν	τις, οἰόμεθα, οὐκ ἂν ἁμάρτοι.
[2, 1]	ὄψιν ἐλθόντας. ταῦτα μὲν Χοσρόης	ἐπικαλῶν	Ῥωμαίοις τὰς σπονδὰς λύειν διενοεῖτο.
[2, 13]	τὰ ξυγκείμενα ἐπιτελῆ ποιήσειν ἤθελεν,	ἐπικαλῶν	Χοσρόῃ ὅτι δὴ πόλιν Δάρας
[2, 3]	ἡλίου δυσμαῖς, αὐτὸς ἔχων τὸ	Ἰταλῶν	κράτος. ὥστε σοι ἐπὶ τοὺς
[2, 3]	λέγειν τὰ Λιβύων τε καὶ	Ἰταλῶν	πάθη. ἡ γῆ τὸν ἄνθρωπον
[2, 25]	ἰόντες χρημάτων μεγάλων. ἐπεὶ δὲ	Ἀγγλῶν	ἀγχοῦ ἐγένοντο, πέμπουσι κατασκόπους, οἳ
[2, 25]	ἀφικόμενοι ἐς χῶρον ἡμέρας ὁδῷ	Ἀγγλῶν	διέχοντα, τῶν τινα πολεμίων ἐπὶ
[2, 25]	τις ἐν δυσχωρίᾳ στενοτάτη κειμένη,	Ἀγγλὼν	ὄνομα. οὗ δὴ ὁ Ναβέδης,
[2, 25]	ὃς ἀνακεχωρηκέναι τὸν ἄνδρα ἐξ	Ἀγγλῶν	παντὶ τῷ Μήδων στρατῷ ἔφασκεν.
[2, 28]	παίδων ἵππους νέμοντα ἐξ ἐπιδρομῆς	ἑλὼν	τῇ Ἀφροδίτῃ εὐθὺς ἔθυσε, καὶ
[2, 19]	Ῥωμαίοις. οὕτω Βελισάριος τὸ Σισαυράνων	ἑλὼν	τοὺς μὲν οἰκήτορας ἅπαντας Χριστιανούς
[2, 13]	ἑσπέραν τοῦ περιβόλου πλήθει τε	βελῶν	βιασάμενος, τὰς πύλας τείχους τοῦ
[2, 4]	τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλέα Οὐίττιγιν	καθελὼν	ζῶντα ἐς Βυζάντιον ἤνεγκεν. ὅπως
[2, 2]	ἑταιρίζεσθαι. Βανδίλων μὲν οὖν ἤδη	καθελὼν	τὴν βασιλείαν καὶ Μαυρουσίους καταστρεψάμενος,
[2, 12]	καί ποτε ἐς ἤθη πάτρια	ἐθέλων	ἰέναι πείθειν τε τὸν Αὔγουστον
[2, 26]	ὢν) τοὺς ταῦτα ἐργαζομένους ἀναστέλλειν	ἐθέλων	Οὔννων τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς
[2, 5]	δὴ ὁ Χοσρόης οὔτε φρουρίου	ἐθέλων	οὕτω δὴ ἐχυροῦ ἀποπειρᾶσθαι οὔτε
[2, 8]	τὴν ἄκραν καθήμενος τοὺς πρέσβεις	ἐθέλων	τι εἰπεῖν μετεπέμψατο. καὶ αὐτὸν
[2, 6]	ἀρχὴν τῆς ἕω τὴν στρατηγίδα	διελὼν	δίχα, καὶ τὰ μὲν ἄχρι
[2, 2]	εἴ τίς σε, ὦ βασιλεῦ,	ξυνελὼν	φαίη τήν τε σὴν βασιλείαν
[2, 26]	παρέσχοντο πρότερον, ἡνίκα τὴν Ἀντιόχειαν	ἐξελὼν	ἐπ´ αὐτοὺς ἦλθε. καὶ ὁ
[2, 5]	χαριζόμενος, ἣν δὴ ἐνθένδε δορυάλωτον	ἐξελὼν,	Εὐφημίαν ὄνομα, γυναῖκα γαμετὴν ἐποιήσατο,
[2, 20]	μέχρι ἐς Σύρους τὰ μὲν	ἐξελὼν,	τὰ δὲ ἀργυρολογήσας πρότερον ἔτυχεν,
[2, 9]	τε πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἐνθένδε	ἀφελὼν	ἔξω τοῦ περιβόλου ἐκέλευε κατατίθεσθαι,
[2, 21]	ἐκεῖ, ὥσπερ ἐν χωρίῳ ἐρήμῳ,	παραδηλῶν	ὅτι δὴ οὐδεμιᾷ παρασκευῇ ἐνταῦθα
[2, 12]	χαρὰν ἀκερδῆ, τὴν τοῦ ἱπποδρομίου	παραδηλῶν	τύχην. Χρόνῳ δὲ ὕστερον πόρρω
[2, 12]	ἐποίουν. τὰ δὲ θηρία χωρὶς	ἀλλήλων	γενόμενα ἐς ἐκείνην ἐχώρει τὴν
[2, 22]	δὲ ἀνθρώπων ἅπαντας ἔβλαψε, καίπερ	ἀλλήλων	ἐς τοὐναντίον παρὰ πολὺ διαλλάσσοντας,
[2, 17]	μέγα τοὺς πύργους λίθοις παμμεγέθεσιν	ἀλλήλων	ἐχομένοις εἰργάσαντο, ὅπως δὴ κριῷ
[2, 21]	ἔμενον, ἀλλὰ διεστηκότες τε ἀπ´	ἀλλήλων	καὶ περιπάτους ποιούμενοι παρέργως τε
[2, 3]	τῶν ἑπομένων οὐ πολλοὺς ἔχοντα	ἀλλήλων	πη ἄγχιστα ἰέναι, φάραγγος σφίσι
[2, 2]	ἐπὶ τῇ σῇ ἀρχῇ ἑταιρίζεσθαι.	Βανδίλων	μὲν οὖν ἤδη καθελὼν τὴν
[2, 21]	ἠξίουν τε διὰ Ῥωμαίων ἅτε	φίλων	αὐτῷ τῇ πορείᾳ χρῆσθαι. ὁ
[2, 3]	τις, οἰόμεθα, οὐκ ἂν ἁμάρτοι.	φίλων	τε γὰρ καὶ πολεμίων τὸ
[2, 26]	πεποίηται, οὐ μὴν οὐδὲ ἐπ´	ἄλλων	ἀνθρώπων οὐδένα, ὅτι μὴ ἐπὶ
[2, 6]	ἐξελεῖν, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ἀφέμενος παντὶ τῷ στρατῷ
[2, 3]	σε ὑστάτην ποιήσηται βρῶσιν τῶν	ἄλλων	ἁπάντων; εἰ μέν ἐστί σοι
[2, 21]	ἅπαντες ὅτι δὴ ἀφροντιστήσαντες τῶν	ἄλλων	ἁπάντων κυνηγετήσειν ἠπείγοντο. ὁ μὲν
[2, 26]	καὶ πόλεων ἀνδραποδισμοὺς τῶν μὲν	ἄλλων	ἴσως ὀνομάτων παρέσται τυχεῖν, τὸ
[2, 8]	προάστειον. ταύτης γὰρ μόνης, τῶν	ἄλλων	κατειλημμένων, ἀπέσχοντο Πέρσαι· τοῦ δὲ
[2, 26]	τέ τις Οὔννων πρὸ τῶν	ἄλλων	μαχόμενος μάλιστα πάντων ἠνώχλει Ῥωμαίους.
[2, 11]	ἀνεβόα τὸν Καίσαρα προτερῆσαι τῶν	ἄλλων	οὐ δέον, ἐκέλευέ τε τοὺς
[2, 17]	εὑρὼν αὐτὸς ἔλαβε, τῶν δὲ	ἄλλων	οὐδενὸς οὔτε αὐτὸς οὔτε τις
[2, 14]	ἔκ τε Ἀντιοχείας καὶ τῶν	ἄλλων	Ῥωμαϊκῶν πόλεων ξὺν αὑτῷ ἦγεν.
[2, 14]	εἰ δέ τις καὶ τῶν	ἄλλων	Ῥωμαίων δραπέτης γεγονὼς ἐς Ἀντιόχειαν
[2, 29]	ἐστιν, ἐνταῦθα ἐπιγινομένων οἱ καὶ	ἄλλων	ὑδάτων μείζων τε παρὰ πολὺ
[2, 10]	πρὸς Ῥωμαίων λαβόντα, πέντε δὲ	ἄλλων	φερόμενον ἐπέτειον ἐς τὸν πάντα
[2, 13]	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ	ἄλλων	χρημάτων πάμπολυ πλῆθος, δέδοται δὲ
[2, 23]	βασιλεῖ τὰς τῶν ἱκετῶν δεήσεις	ἀγγέλλων,	σημαίνων τε αὖθις ὅσα ἂν
[2, 29]	τὰς ἐκ βασιλέως καραδοκῶν ἐλπίδας	μέλλων	τε ἀεὶ καὶ τρίβων τὸν
[2, 3]	ἐξηρτύετο. πρῶτον μὲν οὖν ὑποσχέσεσι	πολλῶν	ἀγαθῶν ἀναπείθειν τε καὶ ἑταιρίζεσθαι
[2, 26]	Περσῶν τε τοῖς Οὔννοις ἐπιβεβοηθηκότων	πολλῶν,	ἀγέλην μὲν ἐνθένδε ἀφελέσθαι τινὰ
[2, 19]	Βελισάριος ἔλεξε τοιάδε „Ἐμπειρία πολέμων	πολλῶν,	ἄνδρες ἄρχοντες, δέδωκεν ἡμῖν ἐν
[2, 15]	τὴν Κολχίδα ἰέναι δυνατὰ εἴη.	πολλῶν	γὰρ ἀπαγγελλόντων ἔφασκεν ἀκηκοέναι τὰ
[2, 19]	γῆν πολεμίαν, πολλῶν μὲν ὀχυρωμάτων,	πολλῶν	δὲ μαχίμων ἐν τούτοις ἀνδρῶν
[2, 16]	„Ἅπαντας ὑμᾶς, ὦ ξυνάρχοντες, πολέμων	πολλῶν	ἐμπείρους οἶδα, ξυνήγαγόν τε ἐν
[2, 18]	ἐκεῖνο μέντοι πρότερον ὑπειπὼν, ὡς	πολλῶν	ἐν στρατιᾷ γνώμῃ αὐτονόμῳ χρωμένων
[2, 19]	ἀναγκαίων οὐκ ἔφθησαν. ἄφνω δὲ	πολλῶν	ἐς τὸ φρούριον καταφυγόντων, τῶν
[2, 19]	κακὸν στράτευμα ἐς γῆν πολεμίαν,	πολλῶν	μὲν ὀχυρωμάτων, πολλῶν δὲ μαχίμων
[2, 26]	„ὠνεῖσθαι ὑμᾶς ταύτην „ἀνάγκη χρημάτων	πολλῶν.	οἵ τε πρέσβεις ἔφασαν τοσαῦτα
[2, 27]	εἶναι. Περσῶν δὲ καὶ Ῥωμαίων	πολλῶν	ὕπερθεν ἀναβεβηκότων τοῦ χώματος, μάχης
[2, 26]	τινὰ περιβαλέσθαι ξυμβήσεται. διὸ δὴ	πολλῶν	χρημάτων ἀποδόσθαι τὴν ἀναχώρησιν Ἐδεσσηνοῖς
[2, 5]	προπεμπόμενον πρὸς τῶν πολεμίων, ἀφροντιστήσαντες	δυσκόλων	ἁπάντων τήν τε πυλίδα ὅλην
[2, 13]	ἐρρίπτουν, καὶ εἴ τῳ γεωργῷ	ἐπίπλων	ἢ ἀργυρίου σπανίζοντι ὄνος ἢ
[2, 26]	μήκους διαρκῶς ἔχοντα, ἀρτήσαντες ἐκ	ξύλων	μακρῶν ἐπίπροσθεν ἀεὶ τὴν ἄγεσταν
[2, 24]	τε καὶ Βῆρος, οἱ τῶν	Ἐρούλων	ἡγούμενοι, εὐθὺς εἵποντο. ἐπεί τε
[2, 25]	ταῖς ξυμβολαῖς. τὰ μὲν τῶν	Ἐρούλων	ταύτῃ πη ἔχει. Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 25]	προλοχίζοντες, ὥσπερ ἐρρήθη, τῶν τε	Ἐρούλων	τινὰς κτείνουσιν, ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες, καὶ
[2, 24]	Ναρσῆς ξυνετάττετο Ἀρμενίους τε καὶ	Ἐρούλων	τινὰς ξὺν αὑτῷ ἔχων. Μαρτῖνος
[2, 11]	εἰσήλασεν. ἐπεὶ δὲ γέγονεν εἴσω	πυλῶν,	ἐπελάθετο ἑκών γε εἶναι τῶν
[2, 17]	τὸ στράτευμα πλησίον που τῶν	πυλῶν	ἔστησεν, ἐπιστείλας σιγῇ ἔχεσθαι, μήτε
[2, 27]	ἐπεὶ δὲ Ῥεκινάριος ἐγένετο εἴσω	πυλῶν,	Πέρσαι μὲν ἠξίουν τοὺς τὴν
[2, 18]	τινα δρόμον ἢ ἀναμιχθέντες εἴσω	πυλῶν,	ὡς τὸ εἰκὸς, ξυνεισπεσούμεθα, ἢ
[2, 5]	οὐ κατὰ τὴν μέσην τῶν	ποταμῶν	χώραν, ἀλλὰ τὸν Εὐφράτην ἐν
[2, 0]	~ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ	ΠΟΛΕΜΩΝ	ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~Χρόνῳ δὲ οὐ
[2, 19]	ξυγκαλέσας Βελισάριος ἔλεξε τοιάδε „Ἐμπειρία	πολέμων	πολλῶν, ἄνδρες ἄρχοντες, δέδωκεν ἡμῖν
[2, 16]	τοιάδε „Ἅπαντας ὑμᾶς, ὦ ξυνάρχοντες,	πολέμων	πολλῶν ἐμπείρους οἶδα, ξυνήγαγόν τε
[2, 8]	ἀλλήλους ξυνδέοντες μεταξὺ τῶν πύργων	ἐκρέμων,	οὕτω τε πολλῷ εὐρυτέρας δὴ
[2, 26]	περιβόλῳ βουλόμενος, ἐπεὶ τὰ δένδρα	ἐκτεμὼν	αὐτοῖς φύλλοις πολλὰ ἐκ χωρίων
[2, 15]	τετολμήκασιν οἱ κατάρατοι Ῥωμαῖοι καθ´	ἡμῶν	ἄξιον. τῷ μὲν γὰρ ἡμετέρῳ
[2, 15]	δὲ ὑμῶν οὑτωσὶ σκοπεῖσθαι περὶ	ἡμῶν·	εἰ μὲν οὐδὲν πρὸς Ῥωμαίων
[2, 15]	ἐχόμενοι κεχωρήκαμεν εἰς ὑμᾶς, τήνδε	ἡμῶν	εὐθὺς ἀποσείσασθε τὴν ἱκετείαν, οὐδὲ
[2, 18]	ὥστε ἱκανοὺς εἶναι ταῖς παρ´	ἡμῶν	ἐφόδοις ἐμποδὼν στήσεσθαι. καὶ τὸ
[2, 18]	τρόπῳ ἢ μάχῃ τινὶ πρὸς	ἡμῶν	ἡσσηθέντα ἐνδώσειν. εἰ μὲν οὖν
[2, 3]	ἐλθόντες ἔλεξαν τοιάδε „Εἰσὶ μὲν	ἡμῶν	πολλοὶ Ἀρσακίδαι, ὦ δέσποτα, ἐκείνου
[2, 15]	ἀξιοῦσι δῆθεν τῷ λόγῳ παρ´	ἡμῶν	πρίασθαι, τιμῆς ἑκατέρωθι γνώμῃ τῶν
[2, 3]	ἐγγύθεν σοι τὸ παράδειγμα παρ´	ἡμῶν	τε αὐτῶν ἐστι καὶ τῶν
[2, 29]	δὲ τῶν τις ἐν Κόλχοις	λογίμων,	Φαρσάνσης ὄνομα, τῷ Γουβάζῃ προσκεκρουκὼς
[2, 30]	πορείᾳ τῶν τις ἐν Λαζοῖς	λογίμων,	Φούβελις ὄνομα, Πέρσας αὐλιζομένους ἐνήδρευσε,
[2, 5]	ἠνάγκαζεν. ~Ἐπειδὴ δὲ ὁ μὲν	χειμὼν	ἤδη ὑπέληγε, τρίτον δὲ καὶ
[2, 30]	ἄνδρας χιλίους τῶν ἐν σφίσι	δοκίμων	ἀπολεξάμενοι ἔπεμψαν, ὡς μή τις
[2, 21]	εἴ τινά οἱ δοῖεν τῶν	δοκίμων	ἐν ὁμήρων λόγῳ ἐπὶ ταύτῃ
[2, 14]	τις τῶν λίαν ἐν Πέρσαις	δοκίμων	ὁ τὸν ἄνθρωπον ἐξανδραποδίσας τυγχάνοι.
[2, 5]	οἱ ὅπλα τολμήσαντες πολύν τινα	δοκίμων	Περσῶν ὅμιλον ἔκτειναν. τὴν μέντοι
[2, 26]	χρῆναι παρὰ Χοσρόην σταλῆναι τῶν	δοκίμων	τινάς. οἱ δὲ κατὰ τάχος
[2, 3]	λόγους οἱ ἐλθεῖν ἀξιῶν τῶν	δοκίμων	τινάς. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι
[2, 5]	καί οἱ τῶν ἐν Πέρσαις	δοκίμων	τινὰς παραπομποὺς ἐσομένους δῆθεν τῷ
[2, 23]	διὸ δὴ ξυνέβη τισὶ τῶν	γνωρίμων	τῇ ἀπορίᾳ ἡμέρας πολλὰς ἀτάφοις
[2, 30]	ἐγίνοντο. καὶ τρισχιλίους μὲν τῶν	μαχίμων	ἀπολεξάμενος αὐτοῦ εἴασεν, οἷσπερ τὰ
[2, 19]	πολλῶν μὲν ὀχυρωμάτων, πολλῶν δὲ	μαχίμων	ἐν τούτοις ἀνδρῶν ὄπισθεν ἀπολελειμμένων,
[2, 19]	δὲ αὐτοῖς καὶ στρατιῶται τῶν	μαχίμων	τινὲς, ὅπως αὐτοί τε, μηδενὸς
[2, 18]	γέλωτι ἐπετώθαζον, ἐπεξιέναι μέντοι οὐκέτι	ἐτόλμων,	ἀλλὰ τὴν πόλιν ἐν τῷ
[2, 5]	μὴν οὐδὲ ἀνοιγνύναι αὐτὴν αὖθις	ἐτόλμων,	ἐπεὶ πρὸς τῶν πολεμίων αὐτὴν
[2, 17]	ἐστι, πὴ δὲ ἐκ πετρῶν	ἀποτόμων,	αἳ ταύτῃ πανταχόθεν ἀνέχουσιν· ἀφ´
[2, 15]	ἡμετέροις προγόνοις τετύχηκεν εἴτε παρ´	ὑμῶν	ἀμεληθεῖσιν εἴτε ἄλλου του ἕνεκα
[2, 18]	ὁρῶν δὲ τούς τε πολλοὺς	ὑμῶν	ἀταξίᾳ πολλῇ εἴκοντας καὶ αὐτὸν
[2, 15]	τι βούλοισθε χρῆσθαι. δεόμεθα δὲ	ὑμῶν	οὑτωσὶ σκοπεῖσθαι περὶ ἡμῶν· εἰ
[2, 23]	εἰ φέρων τις ἐπὶ τῶν	ὤμων	τῶν τετελευτηκότων τινὰ ἔς τε
[2, 24]	ὁ Χοσρόης ὀλίγῳ πρότερον τὸ	Ἀδαρβιγάνων	δέει τῷ ἐκ τῆς νόσου
[2, 24]	Χοσρόης ἐξ Ἀσσυρίων ἐς χωρίον	Ἀδαρβιγάνων	ἥκων πρὸς βορρᾶν ἄνεμον, ἔνθεν
[2, 3]	γένοιτο. καί οἱ τὸ τῶν	Ἀσπετιανῶν	καλουμένων γένος, μέγα τε ὂν
[2, 26]	μάγοις, ἅτε πρὸς τοῦ τῶν	Χριστιανῶν	θεοῦ ἡσσημένοις, κατήφεια. ἣν δὴ
[2, 24]	ἀρχὴν τὸν ἐν Δούβιος τῶν	Χριστιανῶν	ἱερέα βασιλέως ἐπαγγείλαντος παρὰ Βαλεριανὸν
[2, 25]	ἀλλήλοις ξυμβάλλουσι. τόν τε τῶν	Χριστιανῶν	ἱερέα Καθολικὸν καλοῦσι τῇ Ἑλλήνων
[2, 12]	ἐνῆγε γὰρ αὐτὸν ἐς τοῦτο	Χριστιανῶν	λόγος καὶ ἔδακνεν αὐτοῦ τὴν
[2, 19]	ἐνδοῦναι Ῥωμαίοις. οὕτω Βελισάριος τὸ	Σισαυράνων	ἑλὼν τοὺς μὲν οἰκήτορας ἅπαντας
[2, 19]	Νίσιβιν ξυμβολὴ, φρουρίου τε τοῦ	Σισαυράνων	ἡ ἅλωσις, καὶ ὅσα Τίγρην
[2, 19]	ἡμέρας ὁδὸν φρουρίῳ ἐνέτυχον, ὃ	Σισαυράνων	καλοῦσι Πέρσαι. ἐνταῦθα πλῆθός τε
[2, 28]	Περσῶν ἀναπείσαντος τοὺς ἐν τῷ	Σισαυράνων	πολιορκουμένους φρουρίῳ σφᾶς αὐτοὺς ἐνδοῦναι
[2, 19]	τὰ μὲν οὖν ἀμφὶ τῷ	Σισαυράνων	φρουρίῳ ταύτῃ ἐχώρησεν. Ἀρέθας δὲ,
[2, 15]	ὃν Τζίβον ἐκάλουν, ἄνδρα ἐξ	ἀφανῶν	μὲν καὶ ἀδόξων ἀρχὴν γεγονότα,
[2, 8]	φασὶ γυναῖκας τῶν ἐν〉 Ἀντιοχεῦσιν	ἐπιφανῶν	δύο γενέσθαι μὲν ἔξω τοῦ
[2, 26]	ἀπολεξάμενοι τῶν ἐν σφίσιν αὐτοῖς	ἐπιφανῶν	ἔπεμψαν. οἷς δὴ ἐς τὸ
[2, 28]	καὶ Κτησιφῶν ἐστι, Μακεδόνων αὐτὰ	δειμαμένων,	οἳ μετὰ τὸν Φιλίππου Ἀλέξανδρον
[2, 2]	Γότθων αὐτῷ φιλίας ὀνόματι ἐκποδὼν	ἱσταμένων,	χρήματά τε μεγάλα καὶ σώματα
[2, 3]	τῶν ἐς τοὺς πολεμίους ἀεὶ	πεπραγμένων,	ἀνὴρ τό τε σῶμα ἐς
[2, 29]	σφίσι τῶν μὲν τὰ πρότερα	πεπραγμένων	Λαζοῖς ἐδεῖτο συγγνώμονα εἶναι, ἀμῦναι
[2, 21]	λόγου καὶ ἐπαίνου πολλοῦ ἄξιον,	πεφοβημένων	μὲν κἀν τοῖς ὀχυρώμασι κρυπτομένων
[2, 26]	βεβαίῳ κρατύνασθαι, πρᾶξαι δὲ τῶν	ὡμολογημένων	οὐδὲν, ἀδύνατον γεγονότα τὴν Ἰουστινιανοῦ
[2, 5]	Σουρηνῶν σχεδόν τι τῆς ἐπιβουλῆς	ᾐσθημένων,	παρῆν τε τῷ παντὶ ὁ
[2, 14]	τις αὐτὸν ξυγγενῆ τῶν ταύτῃ	ᾠκημένων	ἐκάλεσεν, οὐκέτι ἐξῆν τῷ κεκτημένῳ
[2, 25]	κεφαλὴν πρός του τῶν ταύτῃ	ᾠκημένων	πληγεὶς αὐτοῦ διεφθάρη, οἵ τε
[2, 28]	Ῥωμαίων ἀμφὶ τὸ πῦρ τοῦτο	ἠσχολημένων,	ὡς τὸ εἰκὸς, ἁπάντων ἀνοιγνύναι
[2, 10]	οὐχ οὕτω γεγονότων ἐπελαμβάνοντο τῶν	εἰρημένων.	τέλος δὲ χρήματα μέν οἱ
[2, 3]	καταστρέψασθαι. τί γὰρ τῶν πρότερον	ἀπειρημένων	οὐκ ἔπραξεν; ἢ τί οὐκ
[2, 3]	γενόμενος πρὸς τῶν αὐτὰ πάλαι	κεκτημένων	ἐξ ἐπιβουλῆς θνήσκει. ἐξειργασμένου δὲ
[2, 8]	μᾶλλον ἢ πρότερον ὕπερθεν τῶν	κειμένων	ἅπαντες ἤλαυνον, γέγονέ τε φόνος
[2, 13]	καὶ τἄλλα ζῷα πολεμίων σφίσιν	ἐγκειμένων	ἐμβάλλεσθαι. τὰ μὲν οὖν πρῶτα
[2, 12]	αὖθις ἐς λήθην τινὰ τῶν	ξυγκειμένων	ἦλθε, στρατοπεδευσάμενός τε τοῦ περιβόλου
[2, 11]	αὐτῷ τε καὶ τοῖς πρέσβεσι	ξυγκειμένων,	καὶ τὸ ἐπίσκοπον ἐκέλευε δοῦναι
[2, 9]	λίαν δὲ τῶν ἔναγχος αὐτῷ	ξυγκειμένων	τε καὶ ὀμωμοσμένων ἑτοιμότερος ἐς
[2, 8]	ταύτης γὰρ μόνης, τῶν ἄλλων	κατειλημμένων,	ἀπέσχοντο Πέρσαι· τοῦ δὲ δήμου
[2, 19]	μαχίμων ἐν τούτοις ἀνδρῶν ὄπισθεν	ἀπολελειμμένων,	πορεύεσθαι. ὅπερ καὶ ἡμῖν ἔν
[2, 15]	τὸν στρατὸν ἦγε, Λαζῶν αὐτὸν	ἐπαγομένων	ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Λαζοὶ τὰ
[2, 1]	Παλαιστίνῃ στρατιωτῶν ἡγησαμένῳ, τὴν τῶν	ἀντιλεγομένων	ἐπέτρεψε δίαιταν. ὁ δὲ Σοῦμμος
[2, 26]	μακρῶν ἐπίπροσθεν ἀεὶ τὴν ἄγεσταν	ἐργαζομένων	ἐτίθεντο (οὕτω γὰρ τὸ ποιούμενον
[2, 13]	ἀνδρὸς, ἐγκαρσίαν τε τὴν διώρυχα	ἐργαζομένων	καὶ βάθους ἱκανῶς ἔχουσαν, ξυνέβη
[2, 8]	κραυγῇ ἐγκελευομένου μεγάλῃ, ὑπὲρ δύναμιν	βιαζομένων	καὶ οὐδένα τοῖς ἐναντίοις ἐνδιδόντων
[2, 27]	πρέμνα τε δένδρων τῶν ῥᾷστα	καιομένων	ξηρὰ ἐνταῦθα ἐσέβαλλον, ἐλαίῳ τε
[2, 27]	βαρβάρους ἐτρέψαντο. ἔτι τε Περσῶν	διωκομένων	Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ Χοσρόου ἥκων
[2, 22]	λεχοῦς λέγουσι τῶν παίδων σφίσιν	ἀπολομένων	περιγενέσθαι, καὶ μιᾶς ἤδη ἐν
[2, 10]	δαπάνης ἔδειξαν, ἔτι τῶν σημείων	κραδαινομένων.	ἦν δὲ οὗτος ἀνὴρ, Τατιανὸς
[2, 29]	Ἰβηρίας τὰ ὅριά ἐστιν, ἐνταῦθα	ἐπιγινομένων	οἱ καὶ ἄλλων ὑδάτων μείζων
[2, 4]	ἐν τοῖς τείχεσι φρουρῶν καρτερώτατα	ἀμυνομένων	διερευνώμενοι τὰς περιόδους παρὰ δόξαν
[2, 18]	τειχομαχοῦσιν ἀνάλωτον οὖσαν στρατιωτῶν αὐτῆς	ἀμυνομένων	ὁρᾶτε δήπου. ἢν δέ γε
[2, 8]	πλήθει τε πολλῷ καὶ θορύβῳ	ἀμυνομένων,	οὐκ ἐνεγκοῦσαι τὸ ἄχθος αἱ
[2, 27]	τε βαλλόντων καὶ παντὶ σθένει	ἀμυνομένων,	τρέπονται μὲν κατὰ κράτος οἱ
[2, 29]	ὄντων καρτερώτατα ἐκ τοῦ περιβόλου	ἀμυνομένων,	χρόνον τῇ προσεδρείᾳ πολὺν τετρίφθαι
[2, 18]	ἡμῖν δὲ αὐτοῖς Νίσιβιν τῶν	ἀμυνομένων	χωρὶς εὐάλωτον καταστήσομεν. Ταῦτα Βελισαρίου
[2, 22]	σφίσιν ὅτι δὴ ἐς τῶν	τεθνηξομένων	τὸν ἀριθμὸν ἀνάγραπτοι εἶεν. τοῖς
[2, 3]	ὀλίγους τινὰς καὶ Σίτταν τῶν	ἑπομένων	οὐ πολλοὺς ἔχοντα ἀλλήλων πη
[2, 26]	ἀναστέλλειν ἐθέλων Οὔννων τῶν οἱ	ἑπομένων	τινὰς ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν. οἱ
[2, 19]	ἤθελε. πέμψας οὖν τῶν οἱ	ἑπομένων	τινὰς ἐπὶ κατασκοπῇ δῆθεν τῷ
[2, 26]	Ἐδέσσης γενόμενος Οὔννων τῶν οἱ	ἑπομένων	τινὰς ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως
[2, 11]	τοῖς ξυμπεσοῦσι περιαλγήσας τῶν οἱ	ἑπομένων	τινὰς καῦσαι τὸν τοῦ ἀρχαγγέλου
[2, 20]	ὁ Χοσρόης ἐποίει, τῶν οἱ	ἑπομένων	τινὰς ὁ Κάνδιδος ξὺν αὐτοῖς
[2, 24]	ἀλλήλους οἱ στρατηγοὶ τῶν σφίσιν	ἑπομένων	τινὰς ὑπὲρ τῆς ἐσβολῆς ἐπυνθάνοντο.
[2, 19]	τὰ ἐκείνῃ χωρία. τῶν δὲ	λειπομένων	οἱ νοσοῦντές εἰσι τοσοῦτοι τὸ
[2, 3]	μὲν οὖν Σίττας, ὀλίγων οἱ	ἐπισπομένων,	ἐπὶ τοὺς ἐναντίους τὴν φάραγγα
[2, 26]	ἔγωγε ὥρμημαι, ὅσπερ σε τῶν	ἐσομένων	οὐδὲν προειδὼς ἐξέθρεψά τε καὶ
[2, 26]	ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον τῶν	ξυμβησομένων	προστρίβονται. ἀλλ´ εἴ τίς σε
[2, 22]	δὴ οὐκ ἐπαΐοιεν προσεποιοῦντο, καίπερ	ἀρασσομένων	αὐτοῖς τῶν θυρῶν, δειμαίνοντες δηλονότι
[2, 17]	ὡς ἀγχοτάτω ἐπίκειται, θεατὴς τῶν	πρασσομένων	ἐγίνετο. αὐτίκα δὲ Ῥωμαῖοι τάς
[2, 16]	γὰρ μακράν που ἀπολελειμμένος τῶν	πρασσομένων	οὐκ ἔχει τοῖς καιροῖς ἁρμόσαι
[2, 21]	πεφοβημένων μὲν κἀν τοῖς ὀχυρώμασι	κρυπτομένων	Ῥωμαίων ἁπάντων, Χοσρόου δὲ στρατῷ
[2, 25]	ἀδελφὸς καιρίαν τυπέντα ὑπεξήγαγε τῶν	μαχομένων.	ὃς δὴ ὀλίγῳ ὕστερον ἐτελεύτησεν,
[2, 8]	Ῥωμαίων, οἳ ἐκ πύργων τῶν	ἐχομένων	ἐμάχοντο, καὶ ξυμβάλλειν μὲν τὸ
[2, 1]	λόγος ἐν σπονδαῖς γέγονεν, ἅτε	ξυνεχομένων	τῷ Περσῶν τε καὶ Ῥωμαίων
[2, 2]	ἐννοῶν ὄνομα οὔτε τι τῶν	ὀμωμοσμένων	ἐρυθριῶν. ἕως οὖν ἔτι σοι
[2, 9]	ἔναγχος αὐτῷ ξυγκειμένων τε καὶ	ὀμωμοσμένων	ἑτοιμότερος ἐς λήθην ἀφῖχθαι, καὶ
[2, 2]	δὴ πρὸς ἀνδρῶν Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ	δυσμενῶν	μάλιστα οἱ λόγοι ἐς αὐτὸν
[2, 21]	οὔτε κατορρωδήσας, ἅτε πη ἄγχιστα	ἐστρατοπεδευμένων	βαρβάρων τοσούτων τὸ πλῆθος, οὔτε
[2, 17]	Λαζικῆς ὁρίοις, τῶν πρέσβεων σφίσιν	ἡγουμένων,	ἐγένοντο, τὰ δένδρα οὐδενὸς ἀντιστατοῦντος
[2, 11]	αὐτὸς ἀναβὰς θεατὴς γενέσθαι τῶν	ποιουμένων	ἐν σπουδῇ ἐποιεῖτο. ἐπεὶ δὲ
[2, 17]	τῷ πύργῳ ἦσαν, τοσοῦτον τῶν	ποιουμένων	ᾔσθοντο πρότερον, ὅσον αὐτῷ μὴ
[2, 27]	οἱ πλεῖστοι ἀνήκοοί τε τῶν	ποιουμένων	καὶ ἀπαράσκευοι παντάπασιν ἦσαν. προϊούσης
[2, 13]	οὖν βαρβάρων ὀρθήν τινα ἔνερθεν	ποιουμένων	ὁδὸν ἐπὶ τὸ τῆς πόλεως
[2, 26]	βαρβάρων φυλακὴν ἀκριβῆ τὸ λοιπὸν	ποιουμένων	οὐκέτι ἐπεξιέναι τινὲς ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 4]	τοῦ θεοῦ σφίσιν αὐτοῖς ῥᾷστα	ποιουμένων	πολέμια μάχης τε καὶ ταραχῆς
[2, 7]	Χοσρόῃ εὐτύχημα μέγα τῷ τῶν	πολιορκουμένων	ἀξυνέτῳ γενέσθαι ξυνέβη, οἳ δὴ
[2, 3]	καί οἱ τὸ τῶν Ἀσπετιανῶν	καλουμένων	γένος, μέγα τε ὂν καὶ
[2, 27]	τὰ ἐς τὴν ξύμβασιν, Ῥωμαίων	προκαλουμένων	πρὸς αὐτὰς, θήσονται. ἐπεὶ δὲ
[2, 4]	τῶν ἑκατέρωθεν κατὰ τὸν πόλεμον	ἀπολουμένων	καὶ τίς ἂν εἴη τῶν
[2, 4]	καὶ τίς ἂν εἴη τῶν	ξυμπεσουμένων	τὴν αἰτίαν φέρεσθαι δίκαιος, λογίζου
[2, 6]	βιάζεσθαι, ἐπεὶ οὐδὲ τῶν νῦν	δρωμένων	βασιλικόν τι οὐδὲ γενναῖον αὐτῷ
[2, 18]	πολλῶν ἐν στρατιᾷ γνώμῃ αὐτονόμῳ	χρωμένων	γενέσθαι τι τῶν δεόντων ἀδύνατον.
[2, 22]	αἴτιον ἦν μάλιστα ἡ τῶν	φρενῶν	νόσος. πολὺς δὲ αὐτοῖς καὶ
[2, 20]	ἐχώρησεν. Ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν	Κομμαγηνῶν	χώραν ὁ Χοσρόης ἀφίκετο, ἣν
[2, 19]	δὴ καὶ ὁ χρόνος τὸ	Σαρακηνῶν	ἀνάθημα παρῴχηκεν ἤδη. Βελισαρίῳ γοῦν
[2, 1]	ἣ δὴ πρὸς ἑκατέρων τότε	Σαρακηνῶν	ἀντελέγετο, Στρᾶτα μὲν κέκληται, Παλμύρας
[2, 28]	τε καὶ Ἀλαμούνδαρος οἱ τῶν	Σαρακηνῶν	ἄρχοντες πόλεμον πρὸς ἀλλήλους κατὰ
[2, 5]	Ζηνοβία Ὀδονάθου γυνὴ, τῶν ἐκείνῃ	Σαρακηνῶν	ἄρχοντος, οἳ Ῥωμαίοις ἔνσπονδοι ἐκ
[2, 16]	Ἀρέθας τε ξὺν πολλῷ στρατῷ	Σαρακηνῶν	ἦλθε καὶ βασιλεὺς γράμματα γράψας
[2, 1]	οὕτως. οὐ γάρ τις πώποτε	Σαρακηνῶν	λόγος ἐν σπονδαῖς γέγονεν, ἅτε
[2, 28]	γε εἷλε. τὰ μὲν οὖν	Σαρακηνῶν	ταύτῃ πη εἶχεν. Χοσρόης δὲ,
[2, 20]	Σεργιούπολιν Πέρσαις ἁλῶναι, τῶν τις	Σαρακηνῶν	Χριστιανὸς μὲν, ταττόμενος δὲ ὑπὸ
[2, 25]	Χριστιανῶν ἱερέα Καθολικὸν καλοῦσι τῇ	Ἑλλήνων	φωνῇ, ὅτι δὴ ἐφέστηκεν εἷς
[2, 30]	Μερμερόης ἐπιτωθάζων δακρύων τε καὶ	θρήνων	ἀξίαν Ῥωμαίων τὴν πολιτείαν ἔφασκεν
[2, 26]	Χοσρόου ἀπήγγελλον, θορύβου τε καὶ	θρήνων	ἡ πόλις ἔμπλεως ἐγένετο. Ἡ
[2, 5]	τινα δόκησιν ὡς ἀμφὶ τοῖς	Σουρηνῶν	λύτροις αὐτίκα κοινολογησόμενος Περσῶν τοῖς
[2, 5]	πυλίδα φασὶν ἐμβεβλῆσθαι. οὔπω δὲ	Σουρηνῶν	σχεδόν τι τῆς ἐπιβουλῆς ᾐσθημένων,
[2, 21]	τε καὶ πλούτῳ πάντων τῶν	Ἐδεσσηνῶν	διαφανέστατον, ὅμηρον τῷ Χοσρόῃ οὔτι
[2, 27]	καὶ πέντε κεντηνάρια πρὸς τῶν	Ἐδεσσηνῶν	ὁ Χοσρόης λαβὼν ἐν γράμμασιν
[2, 26]	πασῶν γε ἥκιστα χρῆν τῇ	Ἐδεσσηνῶν	πόλει παρὰ σοῦ τι ξυμβῆναι
[2, 27]	τε στρατιώταις πολλοῖς καὶ τῶν	Ἐδεσσηνῶν	τισιν ἐπεξῆλθε μάχῃ τε νικήσας
[2, 28]	τε ἦρξαν καὶ τῶν ταύτῃ	ἐθνῶν.	ἄμφω δὲ ταῦτα Τίγρης ποταμὸς
[2, 25]	ὡς εἰπεῖν τῶν ἐν Πέρσαις	ἐθνῶν	καὶ Ῥωμαίων τινῶν τὰ φορτία
[2, 23]	τὰς τῶν ἱκετῶν δεήσεις ἀγγέλλων,	σημαίνων	τε αὖθις ὅσα ἂν αὐτῷ
[2, 19]	καὶ δυνατοῖς εἶναι πρὸ τῶν	δεινῶν	ἑλέσθαι τὰ κρείσσω. ἐπίστασθε τοίνυν
[2, 17]	Ῥωμαίους ἐλύπουν καὶ πολλὰ πρὸς	ἐκείνων,	ἅτε ἀφ´ ὑψηλοῦ βαλλόμενοι, κακὰ
[2, 24]	στρατοῦ, καὶ χρόνῳ ὕστερον τὴν	ἐκείνων	ἐσβολὴν γνόντες, καὶ αὐτοὶ μὲν
[2, 17]	πολλοὺς ἐκφοροῦντες, ξύλα ἐς τὴν	ἐκείνων	ἐτίθεντο χώραν, ἅπερ ὀλίγῳ ὕστερον
[2, 21]	αὕτη ἐπίκειται) τότε δὲ Ἀρμενίων	τινῶν	ἄρχοντα, τὸν ποταμὸν διαβάντας ξὺν
[2, 21]	ἐπέπυστο εἶναι, καλύβην ἐκ παχειῶν	τινῶν	σινδόνων πηξάμενος, ἣν δὴ παπυλεῶνα
[2, 25]	ἐν Πέρσαις ἐθνῶν καὶ Ῥωμαίων	τινῶν	τὰ φορτία ἐσκομιζόμενοι ἐνταῦθα ἀλλήλοις
[2, 21]	στράτευμα ἢ πρὸς πολεμίων ὀλίγων	τινῶν	τῆς διαβάσεως ἀποκεκλεῖσθαι· τοῖς δὲ
[2, 1]	γὰρ ἡ ἐστρωμένη ὁδὸς τῇ	Λατίνων	καλεῖται φωνῇ) καὶ μαρτυρίαις παλαιοτάτων
[2, 26]	(οὕτω γὰρ τὸ ποιούμενον τῇ	Λατίνων	φωνῇ ἐκάλουν Ῥωμαῖοι) ἐνταῦθα γὰρ
[2, 23]	αὐτῷ βουλομένῳ εἴη. ῥεφερενδάριον τῇ	Λατίνων	φωνῇ τὴν τιμὴν ταύτην καλοῦσι
[2, 15]	τὰ δένδρα, ἐς δὲ τῶν	κρημνῶν	τὰς δυσχωρίας αὐτὰ ἐμβαλλομένοις. καὶ
[2, 1]	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς ἔγραψε. καὶ πρὸς	Οὔννων	δέ τινας ἰσχυρίζετο αὐτὸν ἐπιστολὴν
[2, 3]	ἑρμηνεύεσθαι. οὐ Βοσπορίταις μὲν τοῖς	Οὔννων	κατηκόοις στρατηγοὺς ἔπεμψε καὶ τὴν
[2, 26]	ἐπανῆκεν αὖθις. τῶν τέ τις	Οὔννων	πρὸ τῶν ἄλλων μαχόμενος μάλιστα
[2, 10]	αὐτοῖς χορηγοῦντες ῥητόν· ἐπεὶ καὶ	Οὔννων	τισὶ καὶ Σαρακηνοῖς ἐπέτειον χορηγεῖτε
[2, 28]	λαβέσθαι δυνατοὶ εἶεν. καὶ πρὸς	Οὔννων	τῶν Λαζικῇ προσοίκων ἀδῄωτον μὲν
[2, 26]	τοὺς ταῦτα ἐργαζομένους ἀναστέλλειν ἐθέλων	Οὔννων	τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπ´
[2, 26]	τῷ στρατῷ ἀγχοῦ Ἐδέσσης γενόμενος	Οὔννων	τῶν οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ
[2, 3]	δυνήσεσθε. Ἀρσάκης γὰρ ὁ τῶν	προγόνων	τῶν ἡμετέρων βασιλεὺς ὕστατος ἐξέστη
[2, 28]	Σελεύκειά τε καὶ Κτησιφῶν ἐστι,	Μακεδόνων	αὐτὰ δειμαμένων, οἳ μετὰ τὸν
[2, 21]	εἶναι, καλύβην ἐκ παχειῶν τινῶν	σινδόνων	πηξάμενος, ἣν δὴ παπυλεῶνα καλεῖν
[2, 30]	τοὺς ἀνθρώπους ὡραΐζεσθαι πέφυκεν, ἀπὸ	μειζόνων	τε καὶ ὑψηλοτέρων ἐλπίδων κρεμᾶν
[2, 7]	ἐνταῦθα πηγῆς, ἵππων τε καὶ	ἡμιόνων	καὶ ζῴων ἑτέρων οὐ δέον
[2, 30]	ἐληίσαντο, καὶ ἵππων τε καὶ	ἡμιόνων	μέγα τι χρῆμα. ἐπὶ μακρότατον
[2, 22]	ξυνέβη. ἐγίνετο δὲ ὧδε. φάσματα	δαιμόνων	πολλοῖς ἐς πᾶσαν ἀνθρώπου ἰδέαν
[2, 22]	τῶν θυρῶν, δειμαίνοντες δηλονότι μὴ	δαιμόνων	τις ὁ καλῶν εἴη. τισὶ
[2, 12]	τῆς Ἰουδαίας καὶ τῶν ἐνταῦθα	ἀγνωμόνων	ἀνθρώπων, αὐτῷ δὲ τὸ λοιπὸν
[2, 15]	τυραννίδα πικρὰν οὕτως ἡμῖν ἐν	γειτόνων	ἐγηγερμένην, τῆς δικαιοσύνης ἄξια πράσσοντες,
[2, 11]	εἶναι τὴν Ἀπαμέων πόλιν ἐν	γειτόνων	οὖσαν οὐκ ἄλλου τοῦ ἕνεκα
[2, 3]	πεποιημένος, ἐνθένδε τε ξὺν θυμῷ	ἀπελαύνων	παρὰ τοὺς ἀμφὶ τὸν Σίτταν
[2, 25]	Περάνιον ἐσβαλόντες ἐς τὰ ἐπὶ	Ταραύνων	χωρία καὶ ὀλίγα ἄττα ληισάμενοι
[2, 26]	εἰρήνην ἑλέσθαι ἂν πρὸ τῶν	κινδύνων	ὁμολογούντων, „Οὐκοῦν“ ἔφη ὁ Ζαβεργάνης
[2, 8]	μὲν γὰρ καὶ πρὸ τῶν	κινδύνων	ὑβρίζουσιν ἐς τὴν βασιλείαν τὴν
[2, 30]	ἐκ τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ἕτερος	ἀμύνων	ἦλθε· Πέρσης δὲ ἀνὴρ, Μιρράνης
[2, 22]	σώματα ἔγνωσαν. καὶ διελόντες τῶν	βουβώνων	τινὰς ἄνθρακος δεινόν τι χρῆμα
[2, 29]	ἦλθεν, ὡς τὸν ἐνταῦθα στενωπὸν	διαφυλάξων	δυνάμει τῇ πάσῃ. ἐτύγχανε δὲ
[2, 15]	ἄνδρα ἐξ ἀφανῶν μὲν καὶ	ἀδόξων	ἀρχὴν γεγονότα, ἐς στρατηγίαν δὲ
[2, 30]	τῇ πόλει γενόμενοι βασιλέα Ἰουστινιανὸν	ἀνεβόων	καλλίνικον. ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν νεανίας
[2, 2]	στρατεύσει, οὔτε τὸ τῆς φιλίας	ἐννοῶν	ὄνομα οὔτε τι τῶν ὀμωμοσμένων
[2, 19]	Ἀσσυρίοις τὰ πράγματα ἔχει. Ταῦτα	εἰπὼν	Βελισάριος εὖ τε λέγειν ἅπασιν
[2, 3]	καὶ ἄλλα ἄττα πολίσματα. ταῦτα	εἰπὼν	γνώμῃ βασιλέως Ἀκάκιος τὸν Ἀμαζάσπην
[2, 19]	καὶ πολλὰ ἐς αὐτοὺς ἐπαγωγὰ	εἰπὼν	ἔπεισε τὰ πιστὰ λαβόντας ἀμφὶ
[2, 6]	τοσούτῳ πορίζεσθαι. τοσαῦτα ὁ Βούζης	εἰπὼν	λέγειν μὲν τὰ ξύμφορα ἔδοξεν,
[2, 21]	προτείνεται λόγους. ὁ μὲν τοσαῦτα	εἰπὼν	τὸν πρεσβευτὴν ἀπεπέμψατο. Ὁ δὲ
[2, 12]	στρατῷ ὡς τάχιστα διαβαίνειν ἐπέστελλεν,	ὑπειπὼν	μὲν τὴν γέφυραν τρίτῃ ἡμέρᾳ
[2, 18]	χρῆν σιωπᾶν, ἐκεῖνο μέντοι πρότερον	ὑπειπὼν,	ὡς πολλῶν ἐν στρατιᾷ γνώμῃ
[2, 3]	πείθειν οὐκ εἶχε, μόνον ἐνταῦθα	καταλιπὼν	ξὺν τοῖς ἄλλοις ἅπασι λαθὼν
[2, 5]	ποτὲ γῆς Χοσρόην τὸν Καβάδου	ἀπολιπὼν	εἴη. Μετὰ δὲ, εἴτε φιλανθρωπίᾳ
[2, 24]	δέει τῷ ἐκ τῆς νόσου	ἀπολιπὼν	ἐς τὴν Ἀσσυρίαν παντὶ τῷ
[2, 6]	ποταμὸν Εὐφράτην ἐς τὸ Βελισαρίου	ἀπολιπὼν	ὄνομα, ὃς ξύμπασαν τὴν ἀρχὴν
[2, 9]	πάντα, ὀλίγους τέ τινας αὐτόθι	ἀπολιπὼν	τοὺς τὴν πόλιν ἐμπρήσοντας αὐτὸς
[2, 10]	πάθος τοσοῦτον γράφων τε καὶ	παραπέμπων	ἐς μνήμην τῷ μέλλοντι χρόνῳ,
[2, 20]	Εὐφράτῃ ποταμῷ ἐστιν. ἐνθένδε τε	περιπέμπων	πανταχόσε τὸν στρατὸν ἤγειρε καὶ
[2, 3]	δὲ πεποίηται πρὸς τὰς τῶν	Αἰθιόπων	ἀρχὰς, ὧν καὶ ἀνήκοοι τὸ
[2, 7]	σταθμώνενος ἀξιώματι, ἀλλὰ τὴν Βεροιαίων	σκοπῶν	δύναμιν. περαιτέρω δὲ ἡμᾶς βιάζου
[2, 25]	ἀλλ´ ἐν μόνοις τοῖς τῶν	ἵππων	ποσὶ τὰς τῆς σωτηρίας ἐλπίδας
[2, 25]	γέγονεν ἡ φυγὴ ὥστε τῶν	ἵππων	σχεδόν τι αὐτοῖς οὐδεὶς διεβίω,
[2, 7]	μιᾶς γὰρ οὔσης ἐνταῦθα πηγῆς,	ἵππων	τε καὶ ἡμιόνων καὶ ζῴων
[2, 30]	καὶ χρήματα μεγάλα ἐληίσαντο, καὶ	ἵππων	τε καὶ ἡμιόνων μέγα τι
[2, 8]	πολλῷ ᾔεσαν· εἶτα πρὸς τῶν	ἵππων	ὠθούμενοι ἅτε ἐν στενοχωρίᾳ πολλῇ
[2, 12]	αὐτοῦ παίδων, ἀνοσιώτατος γεγονὼς ἁπάντων	ἀνθρώπων,	ἄλλα τε πολλὰ ἐς τοὺς
[2, 22]	ἢ ἐπιτηδεύμασιν, ἢ ἄλλῳ ὅτῳ	ἀνθρώπων	ἄνθρωποι διαφέρουσιν, ἐν ταύτῃ δὴ
[2, 22]	τὴν γῆν ξύμπασαν, βίους δὲ	ἀνθρώπων	ἅπαντας ἔβλαψε, καίπερ ἀλλήλων ἐς
[2, 12]	ξυνετώτατος ἐγεγόνει τῶν κατ´ αὐτὸν	ἀνθρώπων	ἁπάντων, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ βασιλεῖ
[2, 15]	ἢ ὅτι πονηρότατός τε ἦν	ἀνθρώπων	ἁπάντων καὶ πόρους χρημάτων ἀδίκους
[2, 21]	ἔφη ἀνδρειοτάτῳ τε καὶ ξυνετωτάτῳ	ἀνθρώπων	ἁπάντων καὶ στρατιώταις οἵους ἄλλους
[2, 9]	Ῥωμαίοις ἐνδοίη. Ἦν γὰρ δεινότατος	ἀνθρώπων	ἁπάντων τὰ μὲν οὐκ ὄντα
[2, 3]	οὖν ἐς τοὺς ἀρχομένους ὠμότατος	ἀνθρώπων	ἁπάντων. τά τε γὰρ χρήματα
[2, 28]	ἔτι ἐχόντων Ἰβήρων ἐφ´ οὕστινας	ἀνθρώπων	ἀποστάντες σωθήσονται· ἐπειδὴ γὰρ οἱ
[2, 4]	τὰ πονηρότατα καὶ τοῖς τῶν	ἀνθρώπων	ἀτιμοτάτοις εὔκολα τίθεσθαι ἡ τῶν
[2, 12]	Ἰουδαίας καὶ τῶν ἐνταῦθα ἀγνωμόνων	ἀνθρώπων,	αὐτῷ δὲ τὸ λοιπὸν ξυμβιοτεύειν.
[2, 7]	μὲν τὰς πύλας ἁπάσας εὗρον,	ἀνθρώπων	δὲ οὐδενὶ ἐντυχεῖν ἔχοντες τῷ
[2, 23]	πολλαί τε οἰκίαι παντάπασιν ἔρημοι	ἀνθρώπων	ἐγένοντο. διὸ δὴ ξυνέβη τισὶ
[2, 19]	κοινωνοῦντα, ἀποπειρασόμενον τῶν {ἐν} ταύτῃ	ἀνθρώπων,	εἴ πως ὁμολογίᾳ τινὶ δύναιτο
[2, 4]	ἡ γραφὴ τάδε „Ξυνετῶν μὲν	ἀνθρώπων	ἐστὶ καὶ οἷς τὰ ἐς
[2, 22]	ἢ μὴ ψαύσασα τῶν ταύτῃ	ἀνθρώπων	ἢ ἀμωσγέπως αὐτῶν ἁψαμένη, ἀλλὰ
[2, 3]	οὕτω τε ὁ Σίττας ἐξ	ἀνθρώπων	ἠφάνιστο οὐδενὶ λόγῳ, ἀναξίως τῆς
[2, 7]	χρημάτων, μόνα δέ οἱ τῶν	ἀνθρώπων	ἱκέτευε χαριεῖσθαι τὰ σώματα. ταῖς
[2, 28]	νόμοι δυσπρόσοδοί εἰσι πρὸς πάντων	ἀνθρώπων	καὶ τὰ ἐπιτάγματα οὐδαμῆ ἀνεκτά.
[2, 3]	ἐστιν αὐτῷ πάντων ὁμοῦ τῶν	ἀνθρώπων	κρατεῖν. ὁ δὲ καὶ τὸν
[2, 29]	ἡ χώρα πρὸς τῶν τῇδε	ἀνθρώπων	οἰκεῖται μέχρι τῶν Ἰβηρίας ὁρίων.
[2, 5]	αὑτὸν καὶ δεδακρυμένος ἱκέτευε φείδεσθαι	ἀνθρώπων	οἰκτρῶν καὶ πόλεως Ῥωμαίοις μὲν
[2, 9]	δήπου, τὴν νίκην. φόνον μέντοι	ἀνθρώπων	ὁρῶντί μοι τοσούτων τὸ πλῆθος,
[2, 26]	οὐ μὴν οὐδὲ ἐπ´ ἄλλων	ἀνθρώπων	οὐδένα, ὅτι μὴ ἐπὶ τὸν
[2, 21]	καὶ ὁδῷ τῇ αὐτῇ, ἐρήμῳ	ἀνθρώπων	παντάπασιν οὔσῃ, ὀπίσω ἀπελαύνειν οὐχ
[2, 22]	διατριβὴν ἔχειν, ἐς οὐδένας μὲν	ἀνθρώπων	παρέργως τῷ φθόρῳ χρωμένη, σκεδαννυμένη
[2, 5]	τε οἰκίας ἐληίσατο καὶ τῶν	ἀνθρώπων	πολλοὺς μὲν κτείνας, τοὺς δὲ
[2, 4]	ἢ ἐξαπατᾶσθαι πέφυκε πρὸς πάντων	ἀνθρώπων.	ταῦτα ἐπεὶ ὁ Χοσρόης ἀπενεχθέντα
[2, 10]	τις ἂν εἶναι ἢ τῶν	ἀνθρώπων	τὴν δίαιταν ἐς τὴν τῶν
[2, 29]	εὐζώνῳ ἀνδρὶ, ἔρημον δὲ ξυμβαίνει	ἀνθρώπων	τὴν χώραν εἶναι. ταύτην προσοικοῦσι
[2, 20]	τοῖσδε „Εἰ μὲν ἐφ´ ἑτέρους	ἀνθρώπων	τινὰς, ἀλλ´ οὐ Ῥωμαίων κατηκόους
[2, 23]	ἅτε τοῦ κακοῦ ἐπ´ ἄλλους	ἀνθρώπων	τινὰς κεχωρηκότος, ἀγχίστροφον αὖθις τῆς
[2, 10]	οἰκίαι πολλαὶ, οὐκ ἐκ προνοίας	ἀνθρώπων	τινὸς, ἀλλ´ ἐπεὶ ἔκειντό που
[2, 22]	ἐπὶ μέρους τῆς γῆς οὐδὲ	ἀνθρώπων	τισὶ γέγονεν οὐδέ τινα ὥραν
[2, 4]	ἀνήκεστα, χωρίων ἁλώσεις, χρημάτων ἁρπαγὰς,	ἀνθρώπων	φόνους τε καὶ ἀνδραποδισμοὺς τοσούτων
[2, 19]	Ῥωμαίων κεκράτηκε μόνον, ἀλλὰ καὶ	βαρβάρων	ἁπάντων. ταύτην μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις
[2, 9]	τῆς ἀριστερᾶς πρός του τῶν	βαρβάρων	ἑλκομένην ξὺν πολλῇ βίᾳ, παιδίον
[2, 13]	ἐντὸς μέντοι γενέσθαι οὐδεὶς τῶν	βαρβάρων	ἐτόλμησεν. ἔπειτα δὲ κατώρυχα ποιεῖσθαι
[2, 27]	ἐς αὐτοὺς ὕβριζον, τῶν δὲ	βαρβάρων	οἱ μέν τινες χοῦν, οἱ
[2, 28]	οἱ τούτων δὴ λογιμώτατοι τῶν	βαρβάρων	ὁμοῦ Γουργένῃ τῷ βασιλεῖ ἐς
[2, 13]	ἔργου εἴχοντο. τῶν μὲν οὖν	βαρβάρων	ὀρθήν τινα ἔνερθεν ποιουμένων ὁδὸν
[2, 27]	μὲν οὖν τῇ ἐπιγινομένῃ τῶν	βαρβάρων	οὐδεὶς ἐπὶ τὸν περίβολον ἦλθε,
[2, 21]	οὐδεμιᾷ κινδυνεύσαντι μάχῃ πρὸς μυριάδας	βαρβάρων	πολλὰς ξὺν στρατιώταις λίαν τε
[2, 27]	ὁ Ῥεκινάριος ἐς τὸ τῶν	βαρβάρων	στρατόπεδον ἀφῖκτο. ἀλλὰ τοῦτο ἐς
[2, 21]	κατορρωδήσας, ἅτε πη ἄγχιστα ἐστρατοπεδευμένων	βαρβάρων	τοσούτων τὸ πλῆθος, οὔτε τῷ
[2, 12]	πολλῷ Ἐδεσσηνοὶ ὕστερον ἀνελόντες τῶν	βαρβάρων	τοὺς σφίσιν ἐνδημοῦντας φρουροὺς ἐνέδοσαν
[2, 26]	καὶ εἴκοσιν ἔκτεινε. τῶν μέντοι	βαρβάρων	φυλακὴν ἀκριβῆ τὸ λοιπὸν ποιουμένων
[2, 13]	λύτρων οὐδέν. Βούζης γὰρ ἐνταῦθα	παρὼν	ἔτυχεν, ὃς διακωλῦσαι τὴν πρᾶξιν
[2, 24]	ἔμεινε· διέχει δὲ Θεοδοσιουπόλεως ὁδῷ	τεττάρων	ἡμερῶν τὸ φρούριον τοῦτο· ἵνα
[2, 3]	πολέμου ἀκμάζοντος, κώμαις αὐτόν τισιν	ἀνδρῶν	Ἀρμενίων δωρήσασθαι. κύριός τε τῶν
[2, 17]	οὔτε καθεωρᾶτο οὔτ´ ἠκούετο, ἔρημον	ἀνδρῶν	εἶναι τὴν πόλιν, Ῥωμαίων αὐτὴν
[2, 29]	ἀλλὰ καὶ Ἰβηρίαν οὕτω καταστήσεσθαι	ἀνδρῶν	ἔρημον ὡς μηδὲ Πέρσαις ἐνθένδε
[2, 2]	ἥκιστα ἔγνω, ὅτι δὴ πρὸς	ἀνδρῶν	Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ δυσμενῶν μάλιστα οἱ
[2, 19]	πολλῶν δὲ μαχίμων ἐν τούτοις	ἀνδρῶν	ὄπισθεν ἀπολελειμμένων, πορεύεσθαι. ὅπερ καὶ
[2, 21]	ὡς οὐδ´ ἂν δέκα μυριάδες	ἀνδρῶν	τὴν διάβασιν Χοσρόῃ ἀναχαιτίζειν ποτὲ
[2, 22]	ἂν καὶ λέγοιτό τις ὑπ´	ἀνδρῶν	τολμητῶν αἰτίου λόγος, οἷα πολλὰ
[2, 7]	ἀπολελογήσθω ἐν τῷ παραυτίκα ὑπὲρ	ἀνδρῶν	τῶνδε. ἢν δέ γε τοῖς
[2, 1]	καλεῖται φωνῇ) καὶ μαρτυρίαις παλαιοτάτων	ἀνδρῶν	χρώμενος. Ἀλαμούνδαρος δὲ φιλονεικεῖν μὲν
[2, 26]	πολύν τινα ἀτεχνῶς ὕπερθεν τῶν	δένδρων	ξυναμησάμενος μέγα τι χρῆμα λίθων
[2, 27]	ἔμελλον. Διὸ δὴ Ῥωμαῖοι τῶν	δένδρων	τὰ πρέμνα εὐθὺς ἔκαυσαν, ἅπερ
[2, 27]	οἰκίσκου σχῆμα εἰργάσαντο, πρέμνα τε	δένδρων	τῶν ῥᾷστα καιομένων ξηρὰ ἐνταῦθα
[2, 4]	ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐσέβαλεν,	ἐρῶν	ἔρχομαι. Ἡνίκα Χοσρόου πολεμησείοντος Ἰουστινιανὸς
[2, 22]	δὴ ὅτῳ τοὺς ἀνθρώπους διέφθειρεν	ἐρῶν	ἔρχομαι. Ἤρξατο μὲν ἐξ Αἰγυπτίων
[2, 2]	τῶν οὐδ´ ὁπωστιοῦν αὐτῷ προσηκόντων	ἐρῶν,	μένειν τε οὐ δυνάμενος ἐν
[2, 25]	τά τε ἄλλα ἀγαθὴ καὶ	ἀέρων	τε καὶ ὑδάτων εὐεξίαν τινὰ
[2, 5]	τριῶν τε σχεδόν τι ὁδὸν	ἡμερῶν	εὐζώνῳ ἀνδρὶ παρὰ τοῦ Εὐφράτου
[2, 7]	Ἱεραπόλεως μεταξὺ κεῖται, δυοῖν δὲ	ἡμερῶν	ὁδῷ εὐζώνῳ ἀνδρὶ ἑκατέρας διέχει.
[2, 25]	διαρκῶς ἔχουσα, Θεοδοσιουπόλεως δὲ ὁδῷ	ἡμερῶν	ὀκτὼ διέχει. καὶ πεδία μὲν
[2, 16]	γῆν ἀλλοτρίαν. διὸ δὴ ἑξήκοντα	ἡμερῶν	ὁμολογήσας ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἄμφω
[2, 24]	διέχει δὲ Θεοδοσιουπόλεως ὁδῷ τεττάρων	ἡμερῶν	τὸ φρούριον τοῦτο· ἵνα καὶ
[2, 1]	ἡ χώρα, ἣ δὴ πρὸς	ἑκατέρων	τότε Σαρακηνῶν ἀντελέγετο, Στρᾶτα μὲν
[2, 13]	διὸ δὴ ὁ Χοσρόης ἐκ	πατέρων	οἱ προσήκειν ἠξίου τὴν πόλιν.
[2, 13]	ἐδέξατο, καίπερ φάσκων οἱ ἐκ	πατέρων	προσήκειν τὴν πόλιν. ἐπειδὴ γὰρ
[2, 15]	εἰ μὴ καὶ τοὺς ὑφ´	ἑτέρων	ἀδικουμένους ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ ῥύεσθαι
[2, 7]	τε καὶ ἡμιόνων καὶ ζῴων	ἑτέρων	οὐ δέον αὐτὴν ἐκπεπωκότων, ἀποξηρανθῆναι
[2, 11]	κρυπτόμενον ἐνταῦθα ἰδὼν ἐδίωκε τῶν	ἑτέρων	χωρίς. ἦν δὲ κρεοπώλης ὁ
[2, 3]	γὰρ ὁ τῶν προγόνων τῶν	ἡμετέρων	βασιλεὺς ὕστατος ἐξέστη τῆς ἀρχῆς
[2, 15]	ἐν δεσμωτηρίῳ καθείρξαντες κύριοι τῶν	ἡμετέρων	γενήσονται. λογισάμενοι δὲ συντομωτέραν ποιήσασθαι
[2, 30]	πέφυκεν, ἀπὸ μειζόνων τε καὶ	ὑψηλοτέρων	ἐλπίδων κρεμᾶν οἷς δὴ οὐκ
[2, 28]	ἑρμηνέα γὰρ οὐδὲ τῶν τινι	καταδεεστέρων	ἀρχόντων, μή τί γε δὴ
[2, 12]	οἱ πολῖται ἀνεπυνθάνοντο εἴ τι	φέρων	ἀγαθὸν σφίσιν ἐκ βασιλέως Αὐγούστου
[2, 11]	μὲν γὰρ ξύλον ὁ ἱερεὺς	φέρων	ἐδείκνυεν, ὕπερθεν δὲ αὐτοῦ σέλας
[2, 23]	εἰώθει, ἀλλ´ ἱκανὸν ἦν, εἰ	φέρων	τις ἐπὶ τῶν ὤμων τῶν
[2, 13]	τὰ λύτρα ἐν τῷ ἱερῷ	φέρων	ὑπὲρ τούτων δὴ τῶν αἰχμαλώτων
[2, 15]	δὲ τὰ ἀμφὶ Γουργένει τῷ	Ἰβήρων	βασιλεῖ γενέσθαι ξυνέπεσεν, ὥσπερ μοι
[2, 28]	ἕξειν, οὐκ ἂν ἔτι ἐχόντων	Ἰβήρων	ἐφ´ οὕστινας ἀνθρώπων ἀποστάντες σωθήσονται·
[2, 25]	γὰρ Ἰνδῶν καὶ τῶν πλησιοχώρων	Ἰβήρων	πάντων τε ὡς εἰπεῖν τῶν
[2, 29]	οὗ δὴ ἐν δεξιᾷ μὲν	Ἰβήρων	τὰ ὅριά ἐστι, καταντικρὺ δὲ
[2, 22]	ὦτα καὶ ὅπου ποτὲ τῶν	μηρῶν	ἔτυχε. Τὰ μὲν οὖν ἄχρι
[2, 21]	οἱ δοῖεν τῶν δοκίμων ἐν	ὁμήρων	λόγῳ ἐπὶ ταύτῃ τῇ ὁμολογίᾳ,
[2, 21]	ᾧ ἐς Ἰταλίαν αὖθις σταλήσεται,	πονηρῶν	ἤδη παντάπασι τῶν ἐκείνῃ πραγμάτων
[2, 2]	ἐπιζητήσῃς. λωφήσασα γὰρ ἡ τῶν	καιρῶν	ἀκμὴ ἐπανιέναι οὐδαμῶς πέφυκεν. ἄμεινον
[2, 2]	τῷ ἀσφαλεῖ εἶναι ἢ τῶν	καιρῶν	ὑστερηκότα τὰ πάντων αἰσχρότατα πρὸς
[2, 27]	πόλεως, ὕψει δὲ αὐτὸν πολλῷ	ὑπεραίρων	ἐπὶ μέγα ἐπῆρτο, Μαρτῖνον μὲν
[2, 30]	γῆν εἶναι. βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς	Σαβείρων	μὲν τῷ ἔθνει τὰ ξυγκείμενα
[2, 25]	δύναμιν, προειρημένον αὐτοῖς πρὸς Ναβέδου	χειρῶν	μὲν ὡς ἥκιστα ἄρχειν, ἢν
[2, 26]	διαρκῶς ἔχοντα, ἀρτήσαντες ἐκ ξύλων	μακρῶν	ἐπίπροσθεν ἀεὶ τὴν ἄγεσταν ἐργαζομένων
[2, 4]	ἐστὶν, οὕτω τε ἐντὸς τῶν	μακρῶν	τειχῶν γεγενημένοι καὶ τοῖς ἐν
[2, 23]	οἰκεῖα προσαναλίσκων τοὺς ἀπημελημένους τῶν	νεκρῶν	ἔθαπτεν. ἐπεὶ δὲ τὰς θήκας
[2, 23]	αἳ πρότερον ἦσαν, ἐμπίπλασθαι τῶν	νεκρῶν	ἔτυχεν, οἱ δὲ ὀρύσσοντες ἅπαντα
[2, 23]	ἐντυχεῖν ἴσχυσεν, ὅδε τῶν τινα	νεκρῶν	ἔφερεν. ἐργασία τε ξύμπασα ἤργει
[2, 23]	ἡμέρᾳ ἑκάστῃ ἐξικνεῖτο τὸ τῶν	νεκρῶν	μέτρον, καὶ αὖ πάλιν ἐς
[2, 23]	ἐπεμελεῖτο τῶν κατὰ τὴν οἰκίαν	νεκρῶν,	οὓς δὴ καὶ ἐς ἀλλοτρίας
[2, 23]	ἑκάστῳ παρέτυχεν, ἐμπλησάμενοί τε τῶν	νεκρῶν	ὡς εἰπεῖν ἅπαντας, εἶτα ταῖς
[2, 30]	πορείαν ἰέναι διὰ τῶν ταύτῃ	ὀρῶν	διενοεῖτο, ἵνα δὴ ἀνθρώπους οἰκεῖν
[2, 30]	τε καὶ ἐς τῶν ἐκείνῃ	ὀρῶν	τὰς ὑπερβολὰς ἀναδραμόντες ἐσώθησαν. ταῦτα
[2, 18]	καὶ ἐς τοὺς πολεμίους ἐκφέρεται.	ὁρῶν	δὲ τούς τε πολλοὺς ὑμῶν
[2, 19]	ἀσφαλεῖ διεφύλασσον. ~Βελισάριός τε Νίσιβιν	ὁρῶν	ἐχυρὰν ὑπερφυῶς οὖσαν, ἐλπίδα αὐτῆς
[2, 26]	θεοῦ ἡσσημένοις, κατήφεια. ἣν δὴ	παρηγορῶν	ὁ Χοσρόης ἐν τοῖς βασιλείοις
[2, 11]	ἀμπεχόμενος, ἐπί τε τὸν ἵππον	ἀναθορὼν	πρόσω ἤλαυνεν. εἴτε δὲ τύχῃ
[2, 15]	(οὐ γὰρ οὐδέ τις τῶν	ὁμόρων	ἡμᾶς πλήν γε δὴ Ῥωμαίων
[2, 20]	ἀγαθήν τε διαφερόντως καὶ πολυχρύσων	οἰκητόρων	εἶναι ἀκοῇ εἶχε. Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 21]	οἱ μὲν εὐδαίμονες αὐτῆς τῶν	οἰκητόρων	ἐς ἕτερα ἄττα ὀχυρώματα ἀπεχώρησαν,
[2, 19]	καλοῦσι Πέρσαι. ἐνταῦθα πλῆθός τε	οἰκητόρων	ἦν καὶ ἱππεῖς ὀκτακόσιοι Περσῶν
[2, 2]	βασιλεῦ, πρέσβεις τῶν αὐτοῖς ἕνεκα	ξυμφόρων	ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον ξυμβαίνει
[2, 26]	καὶ πάντων μάλιστα τῶν τις	δορυφόρων,	Ἀργὴκ ὄνομα. μόνος γὰρ ἑπτὰ
[2, 22]	μέντοι ἀποφήνασθαι ἔχω, ὡς τῶν	ἰατρῶν	οἱ δοκιμώτατοι πολλοὺς μὲν τεθνήξεσθαι
[2, 22]	αἴσθησιν. Ἀπορούμενοι γοῦν τῶν τινες	ἰατρῶν	τῇ τῶν ξυμπιπτόντων ἀγνοίᾳ τό
[2, 17]	ἀπρόσοδός ἐστι, πὴ δὲ ἐκ	πετρῶν	ἀποτόμων, αἳ ταύτῃ πανταχόθεν ἀνέχουσιν·
[2, 5]	καὶ δεδακρυμένος ἱκέτευε φείδεσθαι ἀνθρώπων	οἰκτρῶν	καὶ πόλεως Ῥωμαίοις μὲν ἀτιμοτάτης,
[2, 13]	πάμπολυ πλῆθος, δέδοται δὲ ὑπὲρ	λύτρων	οὐδέν. Βούζης γὰρ ἐνταῦθα παρὼν
[2, 1]	πατρικίῳ ἀνδρὶ καὶ τῶν βασιλικῶν	θησαυρῶν	ἄρχοντι, ἄλλως δὲ ξυνετῷ καὶ
[2, 17]	μὲν Ἰωάννου χρήματα λίαν ἁδρὰ	εὑρὼν	αὐτὸς ἔλαβε, τῶν δὲ ἄλλων
[2, 3]	Βούζης τε τὸν Ἰωάννην μόνον	εὑρὼν	ἔκτεινε, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ οὔτε
[2, 11]	ἐνταῦθά τε Ῥωμαίων οὐδένα οὔτε	εὑρὼν	οὔτε λυμηνάμενος ἀπελούσατο μὲν ἐκ
[2, 22]	προσεποιοῦντο, καίπερ ἀρασσομένων αὐτοῖς τῶν	θυρῶν,	δειμαίνοντες δηλονότι μὴ δαιμόνων τις
[2, 4]	τῶν δὲ ἐν τοῖς τείχεσι	φρουρῶν	καρτερώτατα ἀμυνομένων διερευνώμενοι τὰς περιόδους
[2, 5]	τοσαύτην ἀνύσας ἀφίκετο ἐς πόλιν	Σούρων,	πρὸς τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ οὖσαν,
[2, 30]	καὶ τῶν ἐκείνῃ στρατιωτῶν ἦρξεν,	ἔμφρων	τε βασιλεῖ ἔδοξεν εἶναι. ὁ
[2, 19]	ἐς ὄλεθρον φέρει, μέλλησις δὲ	σώφρων	ἐς τὸ σώζειν ἀεὶ τοὺς
[2, 22]	ἅμα τε τὸ φάσμα τοῦτο	ἑώρων	καὶ τῇ νόσῳ αὐτίκα ἡλίσκοντο.
[2, 3]	τε αὐτῶν ἐστι καὶ τῶν	ταλαιπώρων	Λαζῶν· εἰ δὲ, ὅπως ποτὲ
[2, 25]	τε γὰρ Ἰνδῶν καὶ τῶν	πλησιοχώρων	Ἰβήρων πάντων τε ὡς εἰπεῖν
[2, 7]	ὑστερήσας τανῦν ἀφῖξαι. τῶν δὲ	σῶν	πολιτῶν τὴν ἀτοπίαν τί ἄν
[2, 26]	δοκεῖν οὐ μήποτε ἔσται. καίτοι	πασῶν	γε ἥκιστα χρῆν τῇ Ἐδεσσηνῶν
[2, 8]	οὖσαν τῶν κατὰ τὴν ἕω	πασῶν	πόλεων, πλούτῳ τε καὶ μεγέθει
[2, 11]	εἶπεν „Ἐπ´ αὐτὸ γὰρ δὴ	παρακαλέσων	τοῦτο ἀφῖγμαι. ὁ μὲν οὖν
[2, 3]	δὲ Ἰωάννου παῖς Ἀρσακίδης ὄπισθεν	ἐπιπεσὼν	καὶ παίσας τῷ δόρατι ἔκτεινεν.
[2, 3]	δὴ ὁ τοῦ Ἐρούλου ἵππος	ἐπιπεσὼν	ξὺν πολλῇ ῥύμῃ κατέαξε. τόν
[2, 12]	ἀπέστη τε καὶ ἐς ἀμηχανίαν	ἐμπεσὼν	τύχας τὰς παρούσας ὠδύρετο. ὑπὸ
[2, 30]	μή τις ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	κακουργήσων	ἴοι. ὧνπερ δύο ἐπὶ κατασκοπῇ
[2, 13]	ἐνστρατοπεδεύεσθαι παντὶ τῷ στρατῷ ὡς	πολιορκήσων	ἐπέστελλεν. ἦν δὲ Κωνσταντίνης ἱερεὺς
[2, 12]	ἐπενόει τάδε. ἐστάλη μὲν ὡς	κυνηγετήσων	ἐς τὰ ἐπὶ Ῥώμης χωρία·
[2, 21]	που ἄποθεν τοῦ στρατοπέδου ὡς	κυνηγετήσων	ἐστάλη, Διογένην δὲ τὸν δορυφόρον
[2, 27]	ἡμέραιν παντὶ τῷ στρατῷ ὡς	τειχομαχήσων	ἐπὶ τὸν τῆς πόλεως περίβολον
[2, 5]	στρατοπεδευσάμενος ἐπὶ τὸν περίβολον ὡς	τειχομαχήσων	τὸ στράτευμα ἐπῆγεν. ἐτύγχανε δέ
[2, 24]	τὴν ἐπίκλησιν ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸς τῷ	Φισῶν	καλουμένῳ φρουρίῳ, ὅπερ ἄγχιστά πη
[2, 3]	γράμμα κατασημηνάμενος ἐς αὐτοὺς ἔπεμψε.	θαρσῶν	τε ὡς δι´ αὐτῶν ἀμαχητὶ
[2, 29]	ἐμπεπτωκὼς ἔχθος καὶ ὡς ἥκιστα	θαρσῶν	τῷ βασιλεῖ ἐς ὄψιν ἥκειν.
[2, 28]	μόνας διέφερον, οὔτε Ῥωμαίων οὔτε	Περσῶν	ἀμυνόντων σφίσι. καὶ Ἀλαμούνδαρος μὲν
[2, 28]	τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις ἐμνήσθην, ἅτε	Περσῶν	ἀναπείσαντος τοὺς ἐν τῷ Σισαυράνων
[2, 28]	μεγίστας καὶ ἄλλως λογισμῷ πονηροτάτω	Περσῶν	ἁπάντων καὶ δόξαν ἐπὶ τῇ
[2, 28]	ἐς Βυζάντιον στέλλει. καί οἱ	Περσῶν	ἀριστίνδην ἀπολεξάμενος πεντακοσίους ξυνέπεμψεν, ἐπιστείλας
[2, 19]	οἰκητόρων ἦν καὶ ἱππεῖς ὀκτακόσιοι	Περσῶν	ἄριστοι φυλακὴν εἶχον, οἷς ἀνὴρ
[2, 15]	Λαζῶν δέησιν, αὐτίκα ἐροῦμεν. τῇ	Περσῶν	ἀρχῇ βασιλείαν ἀρχαιοτάτην προσθήσετε, μηκυνόμενόν
[2, 15]	Οὐννικὸν ἐνταῦθά πη ἐπισκῆψαι τῇ	Περσῶν	ἀρχῇ ἐπεφήμιζεν. ~Ἐν τούτῳ δὲ
[2, 28]	ἀνεχώρησαν, Λαζῶν τὸ πλῆθος τῇ	Περσῶν	ἀρχῇ ἐπιεικῶς ἤχθετο. μονότροποι γὰρ,
[2, 28]	κτήσεως ἔχειν, ξύμφορον λογισαμένῳ τῇ	Περσῶν	ἀρχῇ κατὰ πολλὰ ἔσεσθαι τοῦτό
[2, 28]	Λαζικῇ προσοίκων ἀδῄωτον μὲν τὴν	Περσῶν	ἀρχὴν ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι, ῥᾷον
[2, 27]	ἐν παρασκευῇ εἶχον, οἱ δὲ	Περσῶν	ἄρχοντες πολλάκις ἐντυχόντες Μαρτίνῳ τοιαῦτα
[2, 27]	διοικήσηται. οὕτω τε Μαρτίνου τοῖς	Περσῶν	ἄρχουσιν ἐς λόγους ἐλθόντος ξυνέβησαν,
[2, 8]	ἔννοιαν ἦλθε. τῶν μὲν οὖν	Περσῶν,	ἅτε Χοσρόου παρόντος σφίσι καὶ
[2, 3]	οἷοί τε ὄντες παρὰ τὸν	Περσῶν	βασιλέα ἦλθον, Βασσάκου σφίσιν ἡγουμένου,
[2, 26]	ἀντείποι, πεῖσαι μὲν ἔναγχος τὸν	Περσῶν	βασιλέα, ὄντα δή που ἐν
[2, 2]	Κύρῳ ἄν τις ἐπενέγκοι τῷ	Περσῶν	βασιλεῖ καὶ Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι.
[2, 26]	διάδοχον καταστήσεται, σοὶ μὲν τῆς	Περσῶν	βασιλείας αἰτιώτατος γέγονα, τῇ δὲ
[2, 28]	πη εἶχεν. Χοσρόης δὲ, ὁ	Περσῶν	βασιλεὺς, ἔνδηλος γέγονε τὴν ἐκεχειρίαν
[2, 1]	διαίτῃ ἐτρίβη. Χοσρόης δὲ ὁ	Περσῶν	βασιλεὺς λελύσθαι πρὸς Ἰουστινιανοῦ τὰς
[2, 21]	μεταξὺ ἥκοντα ἀπ´ ἐναντίας τοῦ	Περσῶν	βασιλέως στρατοπεδεύσασθαι, Χοσρόην δὲ ἐκ
[2, 9]	φύσεως ἀτοπίᾳ Χοσρόης βασιλεύς τε	Περσῶν	γέγονε (Ζάμου τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ
[2, 21]	τε βασιλείᾳ πορίσεται καὶ τῷ	Περσῶν	γένει, καὶ Ῥωμαῖοι μὲν νενικημένοι
[2, 10]	ἄνδρα μέντοι Ῥωμαῖον ἐς τὴν	Περσῶν	γῆν ἐσβεβληκέναι ἢ πολέμια ἔργα
[2, 23]	ἐπέσκηψε δὲ καὶ ἐς τὴν	Περσῶν	γῆν καὶ ἐς βαρβάρους τοὺς
[2, 1]	αὐτοῖς ἐσβαλεῖν τε ἐς τὴν	Περσῶν	γῆν καὶ τοῖς ἐκείνῃ χωρίοις
[2, 15]	Κέλερος στρατῷ ἐσέβαλλεν ἐς τὴν	Περσῶν	γῆν. φιλανθρωπίᾳ δὲ πολλῇ χρωμένου
[2, 27]	πολλῷ ἐπέκεινα ᾠκημένοις ἔνδηλος εἶναι.	Περσῶν	δὲ καὶ Ῥωμαίων πολλῶν ὕπερθεν
[2, 29]	Πέτρας περίβολον ἐς πολιορκίαν καθίσταντο.	Περσῶν	δὲ τῶν ἐνταῦθα ὄντων καρτερώτατα
[2, 27]	τοὺς βαρβάρους ἐτρέψαντο. ἔτι τε	Περσῶν	διωκομένων Παῦλος ἑρμηνεὺς παρὰ Χοσρόου
[2, 9]	ἔγνωσαν. πάντες μὲν οὖν οἱ	Περσῶν	δόκιμοι πολλὰ ἐνοχλοῦντες σαγηνεῦσαί τέ
[2, 29]	μόνας δυνήσεσθαι Κόλχους ἀποκρούσασθαι τὴν	Περσῶν	δύναμιν. Ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς
[2, 30]	ἔνθα δὴ καὶ ἄλλοις τισὶ	Περσῶν	ἐντυχόντες πολλοὺς ἔκτειναν. οὕτω μὲν
[2, 30]	δισχιλίοις ἐπαγόμενος, οἳ δὴ τῶν	Περσῶν	ἐξ ἐπιδρομῆς ἵππους νέμοντάς τινας
[2, 26]	ὡς δὲ καὶ ταύτης τὸ	Περσῶν	ἔργον πολλῷ καθυπέρτερον ἐγίνετο ἤδη,
[2, 27]	ἀνεχώρησαν. καὶ τότε Παῦλος ὁ	Περσῶν	ἑρμηνεὺς παρὰ τὸ τεῖχος ἥκων
[2, 26]	δὲ τὰ δεινότερα Ἐδεσσηνοῖς πρὸς	Περσῶν	ἔσεσθαι, εἰ μὴ πάντα σφίσι
[2, 26]	λόγου μὲν οὐδ´ ὁπωστιοῦν πρὸς	Περσῶν	ἔτυχον, ὕβρει δὲ καὶ θορύβῳ
[2, 6]	Βασιλεὺς δὲ Ἰουστινιανὸς πυθόμενος τὴν	Περσῶν	ἔφοδον Γερμανὸν μὲν εὐθὺς τὸν
[2, 18]	γνόντες διὰ τοῦ κονιορτοῦ τὴν	Περσῶν	ἔφοδον, ἐβοήθουν δρόμῳ. ἐπελθόντες τε
[2, 7]	τῆς Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος, δείσας τὴν	Περσῶν	ἔφοδον ἐς Κίλικας ἦλθεν. οὗ
[2, 20]	αὐτοὶ σώζεσθαι. Γνοὺς δὲ τὴν	Περσῶν	ἔφοδον Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς Βελισάριον αὖθις
[2, 29]	δὲ ὁ Γουβάζης μαθὼν τὴν	Περσῶν	ἔφοδον τῷ Δαγισθαίῳ ἐπέστελλε πέμψαι
[2, 14]	ἐπισκόπου ὀνόματος ἐπεβάτευεν, ἐν τοῖς	Περσῶν	ἤθεσι θνήσκει, ὁ δὲ δὴ
[2, 3]	φόνου αὐτουργοὶ φεύγουσιν ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη. ἀδελφὼ δὲ ἤστην δύο
[2, 19]	Ῥωμαίων τοῖς ἁλοῦσιν ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἀπήλαυνε. ταῦτα μὲν ἐν
[2, 2]	τε Ῥωμαίους λαθόντες ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἀφίκοντο. ἅτε γὰρ ἐν
[2, 21]	ὑποθήκῃ ἀναστρέφειν μὲν ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἐβούλετο, ἀμηχανίᾳ δὲ πολλῇ
[2, 16]	ἤγειρε, καί τινας ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἐπὶ κατασκοπῇ ἔπεμπεν. αὐτὸς
[2, 13]	κεκομισμένος ἀργύρου σταθμὰ ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἐχώρει. ταῦτα ἐπεὶ βασιλεὺς
[2, 7]	ξὺν αὐτῷ ὕστερον ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ἐχώρησαν. ~Χοσρόης δὲ (καὶ
[2, 9]	ὅπως καὶ ταῦτα ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη κομίσωνται. ταῦτα διαπεπραγμένος ξύμπασαν
[2, 24]	Ῥωμαίων οἱ πρέσβεις ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη ξὺν αὐτῷ ἔλθωσιν, οὐκ
[2, 26]	ἀνδραποδιεῖν ἠπείλησεν ἅπαντας ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη, τὴν δὲ πόλιν μηλόβοτον
[2, 26]	Ῥωμαίοις, ἐνθένδε ἀπαλλάσσεσθαι ἐς τὰ	Περσῶν	ἤθη, ὑποσχόμενον πρέσβεις τε παρ´
[2, 17]	οὔτε αὐτὸς οὔτε τις τῶν	Περσῶν	ἥψατο, ἀλλὰ Ῥωμαῖοι τὰ σφέτερα
[2, 27]	ἀρξαμένης κατ´ ἀρχὰς μὲν τὰ	Περσῶν	καθυπέρτερα ἦν. πολλοὶ γὰρ πρὸς
[2, 28]	ἐνθένδε ξυνεχώρουν Πέρσαι οὔτε αὐτογνωμονοῦντες	Περσῶν	κατήκοοι Ἴβηρες ἦσαν, ἀλλ´ ὑποψίᾳ
[2, 15]	ἣ ἐκτὸς Νυμφίου ποταμοῦ ἐστι,	Περσῶν	κατήκοος ἐκ παλαιοῦ οὖσα, πρὸς
[2, 19]	ἁλῶναι· αὐχμηρὰ γὰρ Μεσοποταμία ἡ	Περσῶν	κατήκοος ὑπερφυῶς ἐστιν. οὗπερ ἀήθεις
[2, 3]	ἀπολέλειπται αὐτῷ ἐς ἀγῶνα τὸ	Περσῶν	κράτος. ἡ μὲν οὖν εἰρήνη
[2, 29]	καταστησόμενος ταῦτα ἔστελλεν. ἔπειτα δὲ	Περσῶν	μαχίμους τριακοσίους ἀπολεξάμενος, Φάβριζόν τε,
[2, 19]	τότε δὲ Βελισάριος τῶν τινας	Περσῶν	ξυλλαβὼν, ἐνδεῖν τοῖς ἐν τῷ
[2, 2]	κατὰ μόνας ἐγχειρεῖν ἴσχυεν οὐδὲ	Περσῶν	οἱ ἀντιστατούντων οἷός τε ἦν
[2, 10]	μόνη, πόνῳ τε καὶ προνοίᾳ	Περσῶν,	οἷς τὸ ἔργον ἐπέκειτο τοῦτο.
[2, 5]	ὅπλα τολμήσαντες πολύν τινα δοκίμων	Περσῶν	ὅμιλον ἔκτειναν. τὴν μέντοι ὀργὴν
[2, 16]	ἐπὶ πλεῖστον ὄντας, κατωρρωδηκότας τὸ	Περσῶν	ὄνομα. οἱ μὲν οὖν κατάσκοποι
[2, 28]	ἐν τοῖς Ῥωμαίων τε καὶ	Περσῶν	ὁρίοις ἀπαντήσας τῷ πρεσβευτῇ τούτῳ
[2, 25]	τούτου γενέσθαι τοῦ ἔργου τὰ	Περσῶν	πράγματα. Ἀδόλιος δὲ διὰ φρουρίου
[2, 3]	ἡνίκα ὑπὸ Πάρθοις ἔκειτο τὰ	Περσῶν	πράγματα, καὶ βασιλεὺς ἐπιφανὴς γέγονε
[2, 28]	τῇ δὲ πόλει τὸ ἄλλο	Περσῶν	στράτευμα δέξασθαι. προείρητο γὰρ τῷ
[2, 21]	καὶ κρεῖσσον ἦν ἄλλως τὸ	Περσῶν	στράτευμα ἢ πρὸς πολεμίων ὀλίγων
[2, 8]	οὐ πολλῷ ὕστερον καὶ τὸ	Περσῶν	στράτευμα ἦλθεν. ἐνταῦθά τε διεσκηνημένοι
[2, 25]	Ναβέδης ἐπαφῆκε τοῖς ἐναντίοις τὸ	Περσῶν	στράτευμα. οἱ δὲ βάλλοντες ἐν
[2, 18]	πολλῷ ἐπῆγεν ἐπ´ αὐτοὺς τὸ	Περσῶν	στράτευμα. Ῥωμαῖοι δὲ (οὐ γὰρ
[2, 25]	δὲ ἄνδρας ἅπαν ξυνῄει τὸ	Περσῶν	στράτευμα. Ταῦτα μὲν οὖν ἐπράσσετο
[2, 6]	ἐς αὐτὸν ἥμαρτον οὔτε τῇ	Περσῶν	στρατιᾷ οἷοί τε ἀντιτείνειν εἰσί.
[2, 4]	Βυζάντιον ἤνεγκεν. ὅπως δὲ ὁ	Περσῶν	στρατὸς ἐς γῆν τὴν Ῥωμαίων
[2, 7]	πορευόμενος ὀξύτερον ᾔει, ὁ δὲ	Περσῶν	στρατὸς μοῖραν ἀεὶ τὴν ἡμίσειαν
[2, 11]	ἵππῳ ὀχούμενος, ἔν τε τῷ	Περσῶν	στρατῷ δόκιμος καὶ Χοσρόῃ βασιλεῖ
[2, 15]	οὕτω δὴ αὐτὸν ξὺν τῷ	Περσῶν	στρατῷ ἐς τὴν χώραν ἐπαγαγέσθαι.
[2, 24]	αὐτὸν ὁμοῦ ξὺν παντὶ τῷ	Περσῶν	στρατῷ τῇ νόσῳ ἁλῶναι· διὸ
[2, 15]	δέ οἱ ἰσχυρίζοντο παντὶ τῷ	Περσῶν	στρατῷ τὴν ἐκείνῃ ὁδὸν εὐπετῆ
[2, 30]	εἶναι. ὁ μὲν οὖν Ἰωάννης,	Περσῶν	σφίσιν ἐς χεῖρας ἐλθόντων, πληγεὶς
[2, 28]	οἳ μετὰ τὸν Φιλίππου Ἀλέξανδρον	Περσῶν	τε ἦρξαν καὶ τῶν ταύτῃ
[2, 1]	σπονδαῖς γέγονεν, ἅτε ξυνεχομένων τῷ	Περσῶν	τε καὶ Ῥωμαίων ὀνόματι. αὕτη
[2, 1]	ὡς αὐτὸς οὐ λύει τὰς	Περσῶν	τε καὶ Ῥωμαίων σπονδὰς, ἐπεὶ
[2, 26]	δὲ ποιμένες καρτερώτατα {ἀμυνόμενοι} διεκώλυον.	Περσῶν	τε τοῖς Οὔννοις ἐπιβεβοηθηκότων πολλῶν,
[2, 27]	τοὺς Σαρακηνοὺς ἅπαντας ξὺν τῶν	Περσῶν	τισιν ἔταξεν, οὐκ ἐφ´ ᾧ
[2, 5]	τοῖς Σουρηνῶν λύτροις αὐτίκα κοινολογησόμενος	Περσῶν	τοῖς λογίμοις εὖ τὴν δέησιν
[2, 27]	μέσον πάταγός τις ἐς τῶν	Περσῶν	τοὺς ὕπερθεν ἑστῶτας ἦλθεν. αἰσθόμενοί
[2, 7]	ἔχω ὀλίγῳ ὕστερον τίσασθαι, καὶ	Περσῶν	τῶν μοι οὐ δέον πρὸ
[2, 30]	οὗ δὴ ἀπολελειμμένους ἐκ τοῦ	Περσῶν	φυλακτηρίου τραυματίας μὲν καὶ ἀπομάχους
[2, 24]	ἄλλο ἄχαρι πράσσοντες ἐς τὴν	Περσῶν	χώραν. ~Ἔστι δὲ τὸ Δούβιος
[2, 21]	ἂν ἄγγελος διαφύγοι ἐς τὴν	Περσῶν	χώραν. ταύτῃ ὁ Χοσρόης ἀναπεισθεὶς
[2, 3]	ἄριστος τῶν καθ´ αὑτὸν οὐδενὸς	ἥσσων.	τινὲς δέ φασι τὸν Σίτταν
[2, 16]	φόβος, ἀεὶ τοὺς αὐτῷ περιπεπτωκότας	ἐκπλήσσων,	οὐκ ἐᾷ τὴν διάνοιαν ἑλέσθαι
[2, 10]	διαπεπράχθω τὸ ἔγκλημα, ὅπως αὐτὸς	κρείσσων	εἶναι δοκῇς. ὁ γὰρ ἐν
[2, 14]	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐπιπεσόντος, τῶν	κυπαρίσσων	αἳ ταύτῃ ὑψηλαὶ ἀτεχνῶς ἦσαν
[2, 30]	ἄλλως τε καὶ νηῶν οὐ	παρουσῶν	σφίσιν. ὁ γὰρ ποταμὸς οὗτος
[2, 20]	ταύτην ἀγαθήν τε διαφερόντως καὶ	πολυχρύσων	οἰκητόρων εἶναι ἀκοῇ εἶχε. Ῥωμαῖοι
[2, 7]	γὰρ, ἐπειδὴ ἅπερ Ἀντιοχεῦσιν ἐπήγγελλες,	δηλώσων	ἐστάλην, ἑβδομαῖός σοι ἐς ὄψιν
[2, 27]	καρτερώτατα τοὺς πολεμίους ἠμύνοντο, καὶ	τῶν	ἀγροίκων πολλοὶ ἐς τοὺς βαρβάρους
[2, 3]	ὄντας δεδούλωται, τῷ δὲ βασιλεῖ	τῶν	ἀθλίων Λαζῶν ἄρχοντα Ῥωμαῖον ἐπέστησε;
[2, 3]	ὁμαιχμίαν δὲ πεποίηται πρὸς τὰς	τῶν	Αἰθιόπων ἀρχὰς, ὧν καὶ ἀνήκοοι
[2, 13]	ἱερῷ φέρων ὑπὲρ τούτων δὴ	τῶν	αἰχμαλώτων κατὰ λόγον τῆς οὐσίας
[2, 28]	παρ´ ὀλίγον Ἀρέθας ἦλθε δύο	τῶν	Ἀλαμουνδάρου παίδων ζῶντας ἑλεῖν, οὐ
[2, 6]	αὐτὸν ἐξελεῖν, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ἀφέμενος παντὶ τῷ
[2, 3]	δηλαδή σε ὑστάτην ποιήσηται βρῶσιν	τῶν	ἄλλων ἁπάντων; εἰ μέν ἐστί
[2, 21]	παρείχοντο ἅπαντες ὅτι δὴ ἀφροντιστήσαντες	τῶν	ἄλλων ἁπάντων κυνηγετήσειν ἠπείγοντο. ὁ
[2, 8]	Ἀντιοχέων προάστειον. ταύτης γὰρ μόνης,	τῶν	ἄλλων κατειλημμένων, ἀπέσχοντο Πέρσαι· τοῦ
[2, 26]	τῶν τέ τις Οὔννων πρὸ	τῶν	ἄλλων μαχόμενος μάλιστα πάντων ἠνώχλει
[2, 11]	ἀπειλῇ ἀνεβόα τὸν Καίσαρα προτερῆσαι	τῶν	ἄλλων οὐ δέον, ἐκέλευέ τε
[2, 14]	τεχνίτας ἔκ τε Ἀντιοχείας καὶ	τῶν	ἄλλων Ῥωμαϊκῶν πόλεων ξὺν αὑτῷ
[2, 14]	μόνῳ. εἰ δέ τις καὶ	τῶν	ἄλλων Ῥωμαίων δραπέτης γεγονὼς ἐς
[2, 18]	χώρας, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς Νίσιβιν	τῶν	ἀμυνομένων χωρὶς εὐάλωτον καταστήσομεν. Ταῦτα
[2, 30]	ἐκάλουν. οὗτος ὁ Θωμᾶς πολλὰ	τῶν	ἀμφὶ τὴν Λαζικὴν ὀχυρωμάτων ἐδείματο,
[2, 30]	τῇ αὐτῇ ἐνθένδε ἰόντι οὐδεὶς	τῶν	ἀναγκαίων ἐγίνετο πόρος, ἅπαντα ἐν
[2, 19]	ἀπροσδοκήτου σφίσιν ἐπιπεσόντος ἐσκομισάμενοί τι	τῶν	ἀναγκαίων οὐκ ἔφθησαν. ἄφνω δὲ
[2, 6]	περιβόλῳ παντελῶς ἔχοντα οὔτε τι	τῶν	ἀναγκαίων στρατῷ τοσούτῳ πορίζεσθαι. τοσαῦτα
[2, 23]	τισὶν ἄωρον ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ	τῶν	ἀναγκαίων τὴν τοῦ βίου καταστροφήν.
[2, 6]	τετύχηκεν εἶναι, καί τι Ῥωμαίοις	τῶν	ἀνηκέστων ξυμβήσεσθαι. ἢν δέ γε
[2, 4]	ἐπιτηδευμάτων τὰ πονηρότατα καὶ τοῖς	τῶν	ἀνθρώπων ἀτιμοτάτοις εὔκολα τίθεσθαι ἡ
[2, 7]	πάντων χρημάτων, μόνα δέ οἱ	τῶν	ἀνθρώπων ἱκέτευε χαριεῖσθαι τὰ σώματα.
[2, 3]	μικρόν ἐστιν αὐτῷ πάντων ὁμοῦ	τῶν	ἀνθρώπων κρατεῖν. ὁ δὲ καὶ
[2, 5]	τάς τε οἰκίας ἐληίσατο καὶ	τῶν	ἀνθρώπων πολλοὺς μὲν κτείνας, τοὺς
[2, 10]	εἴποι τις ἂν εἶναι ἢ	τῶν	ἀνθρώπων τὴν δίαιταν ἐς τὴν
[2, 8]	πόλει ἐγένοντο. ἐνταῦθα δὲ αὐτοῖς	τῶν	Ἀντιοχέων νεανίαι πολλοὶ ἐς χεῖρας
[2, 8]	ἀνεχώρησαν. τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ	τῶν	Ἀντιοχέων ὁ δῆμος (εἰσὶ γὰρ
[2, 8]	δὲ τοὺς πολεμίους ἀμύνασθαι. ἐνταῦθα	τῶν	Ἀντιοχέων πολλοὶ μὲν ἄνδρες, γυναῖκες
[2, 8]	ἣ ἐπὶ Δάφνην ἄγει τὸ	τῶν	Ἀντιοχέων προάστειον. ταύτης γὰρ μόνης,
[2, 9]	Χοσρόης δὲ τὸ μὲν στράτευμα	τῶν	Ἀντιοχέων τοὺς περιόντας ζωγρεῖν καὶ
[2, 11]	ὀροφῆς χώραν. ὁ μὲν οὖν	τῶν	Ἀπαμέων δῆμος ὑπὸ τῆς τοῦ
[2, 11]	προσκυνοῦσι μιᾷ. τότε οὖν ὁ	τῶν	Ἀπαμέων λεὼς, ἐπειδὴ τὸν Μήδων
[2, 26]	Ῥωμαίων δὲ στρατιωτῶν τε καὶ	τῶν	ἀπὸ τοῦ δήμου ἐπεξελθόντων τοῖς
[2, 23]	τὰς κατώρυχας ταύτας ποιούμενοι πρὸς	τῶν	ἀποθνησκόντων τὸ μέτρον οὐκέτι ἀντέχοντες
[2, 19]	ἔπεμψεν, ἄνδρα ξυνετώτατόν τε καὶ	τῶν	ἀπορρήτων αὐτῷ κοινωνοῦντα, ἀποπειρασόμενον τῶν
[2, 28]	σφίσι. καὶ Ἀλαμούνδαρος μὲν ἕνα	τῶν	Ἀρέθα παίδων ἵππους νέμοντα ἐξ
[2, 8]	στρατιωτῶν. ταῦτα ὁ Χοσρόης ἀκούσας,	τῶν	ἀρίστων πολλοὺς ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν,
[2, 30]	οἱ πολέμιοι, ἐν τοῖς καὶ	τῶν	ἀρχόντων ἕνα τετύχηκεν εἶναι, ὀλίγοι
[2, 14]	καὶ βασιλικοὺς καλεῖσθαι ἠξίου, ὥστε	τῶν	ἀρχόντων οὐδενὶ ὑποχειρίους εἶναι ἢ
[2, 18]	ἕπεσθαι ἤθελον. διὸ δὴ Βελισάριος	τῶν	ἀρχόντων τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν οὖσιν
[2, 3]	ἐπικράτησις γένοιτο. καί οἱ τὸ	τῶν	Ἀσπετιανῶν καλουμένων γένος, μέγα τε
[2, 26]	οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰ πολλὰ	τῶν	ἀτυχημάτων σφίσιν αὐτοῖς ἐκ τοῦ
[2, 3]	τε τῶν χωρίων γενόμενος πρὸς	τῶν	αὐτὰ πάλαι κεκτημένων ἐξ ἐπιβουλῆς
[2, 2]	ἄλλους ἅπαντας, ὦ βασιλεῦ, πρέσβεις	τῶν	αὐτοῖς ἕνεκα ξυμφόρων ἐκ τοῦ
[2, 19]	δὴ οἱ πλεῖστοι τῶν ὑπασπιστῶν	τῶν	αὐτοῦ ἦσαν, δορυφόρους αὐτοῖς ἐπιστήσας
[2, 12]	ὅστις δὲ διεδέξατο τὴν βασιλείαν	τῶν	αὐτοῦ παίδων, ἀνοσιώτατος γεγονὼς ἁπάντων
[2, 11]	πυλῶν, ἐπελάθετο ἑκών γε εἶναι	τῶν	αὐτῷ τε καὶ τοῖς πρέσβεσι
[2, 26]	πολεμίων στρατοπέδῳ ἐγένοντο, περί τε	τῶν	αὐτῶν δεησόμενοι ἔφασκον ἥκειν, λόγου
[2, 9]	μὲν τῆς ἀριστερᾶς πρός του	τῶν	βαρβάρων ἑλκομένην ξὺν πολλῇ βίᾳ,
[2, 13]	ἐνέπρησεν. ἐντὸς μέντοι γενέσθαι οὐδεὶς	τῶν	βαρβάρων ἐτόλμησεν. ἔπειτα δὲ κατώρυχα
[2, 28]	γὰρ οἱ τούτων δὴ λογιμώτατοι	τῶν	βαρβάρων ὁμοῦ Γουργένῃ τῷ βασιλεῖ
[2, 27]	ἡμέρᾳ μὲν οὖν τῇ ἐπιγινομένῃ	τῶν	βαρβάρων οὐδεὶς ἐπὶ τὸν περίβολον
[2, 27]	ἡμέραις ὁ Ῥεκινάριος ἐς τὸ	τῶν	βαρβάρων στρατόπεδον ἀφῖκτο. ἀλλὰ τοῦτο
[2, 12]	τε πολλῷ Ἐδεσσηνοὶ ὕστερον ἀνελόντες	τῶν	βαρβάρων τοὺς σφίσιν ἐνδημοῦντας φρουροὺς
[2, 1]	Στρατηγίῳ τε πατρικίῳ ἀνδρὶ καὶ	τῶν	βασιλικῶν θησαυρῶν ἄρχοντι, ἄλλως δὲ
[2, 22]	τὰ σώματα ἔγνωσαν. καὶ διελόντες	τῶν	βουβώνων τινὰς ἄνθρακος δεινόν τι
[2, 10]	ταύτῃ ᾠκημένοις ἐσήμηνε τὰ ἐσόμενα.	τῶν	γὰρ στρατιωτῶν, οἵπερ ἐνταῦθα ἐκ
[2, 23]	ἐγένοντο. διὸ δὴ ξυνέβη τισὶ	τῶν	γνωρίμων τῇ ἀπορίᾳ ἡμέρας πολλὰς
[2, 12]	πάτριον γῆν. Αὔγαρος δὲ αὐτοῦ	τῶν	γονάτων ἐκ τοῦ αἰφνιδίου λαβόμενος
[2, 2]	~Ἐν τούτῳ δὲ Οὐίττιγις, ὁ	τῶν	Γότθων ἡγούμενος, ἤδη τῷ πολέμῳ
[2, 4]	δὴ μάλα δηλώσω. Βελισάριος {ἐπεὶ}	τῶν	Γότθων τε καὶ Ἰταλιωτῶν βασιλέα
[2, 17]	λίαν ἁδρὰ εὑρὼν αὐτὸς ἔλαβε,	τῶν	δὲ ἄλλων οὐδενὸς οὔτε αὐτὸς
[2, 27]	Ῥωμαῖοι θαρσοῦντες ἐς αὐτοὺς ὕβριζον,	τῶν	δὲ βαρβάρων οἱ μέν τινες
[2, 21]	πρόσω μὲν ἐλαύνειν οὐκέτι ἔγνω,	τῶν	δὲ βασιλικῶν γραμματέων ἕνα, Ἀβανδάνην
[2, 14]	ὡς προδεδήλωται, ἐς Δάρας εὗρε.	τῶν	δὲ Γότθων Οὐίττιγις μὲν ἐν
[2, 4]	τειχομαχεῖν μὲν ἐνεχείρησαν ἐν Θερμοπύλαις,	τῶν	δὲ ἐν τοῖς τείχεσι φρουρῶν
[2, 19]	φέροντα ξύμπαντα τὰ ἐκείνῃ χωρία.	τῶν	δὲ λειπομένων οἱ νοσοῦντές εἰσι
[2, 7]	ὡς ἐπὶ ταῖς σπονδαῖς στείλειε,	τῶν	δὲ πολιτῶν οὐδὲν τὸ παράπαν
[2, 8]	ἢ φυλάσσεσθαι τὰς τοξευμάτων βολὰς,	τῶν	δὲ Ῥωμαίων ἔτι μᾶλλον πλήθει
[2, 27]	ὡς τὴν πόλιν αὐτοβοεὶ ἐξαιρήσοντες.	τῶν	δὲ Ῥωμαίων συχνά τε βαλλόντων
[2, 13]	ἐπὶ τὸ τῆς πόλεως τεῖχος,	τῶν	δὲ Ῥωμαίων {τε} Θεοδώρου γνώμῃ,
[2, 7]	ᾤχοντο ὡς ἕκαστός πη ἐβούλετο.	τῶν	δὲ στρατιωτῶν ὀλίγοι μὲν αὐτοῖς
[2, 7]	τούτου γε ὑστερήσας τανῦν ἀφῖξαι.	τῶν	δὲ σῶν πολιτῶν τὴν ἀτοπίαν
[2, 27]	δὴ Τριπυργίαν καλοῦσι τὸν χῶρον.	τῶν	δὲ ταύτῃ Ῥωμαίων οὐκ ὄντων
[2, 26]	τὰ ἐς τὸν πόλεμον ἄγοντα.	τῶν	δὲ τὴν εἰρήνην ἑλέσθαι ἂν
[2, 27]	τῷ τείχει ἐρείσαντες ἀνέβαινον ἤδη.	τῶν	δέ τις ἀγροίκων μόνος ἐγρηγορὼς
[2, 27]	οὗ δὴ τὸ φρούριον ἐπωνόμασται.	τῶν	δὲ φυλακὴν ἐνταῦθα ἐχόντων Ῥωμαίων
[2, 19]	ξυμβησόμενα καὶ δυνατοῖς εἶναι πρὸ	τῶν	δεινῶν ἑλέσθαι τὰ κρείσσω. ἐπίστασθε
[2, 26]	τε πολύν τινα ἀτεχνῶς ὕπερθεν	τῶν	δένδρων ξυναμησάμενος μέγα τι χρῆμα
[2, 27]	λοιπὸν ἔμελλον. Διὸ δὴ Ῥωμαῖοι	τῶν	δένδρων τὰ πρέμνα εὐθὺς ἔκαυσαν,
[2, 18]	γνώμῃ αὐτονόμῳ χρωμένων γενέσθαι τι	τῶν	δεόντων ἀδύνατον. οἶμαι τοίνυν Χοσρόην
[2, 16]	ἐλθόντα μὴ οὐχὶ διαλαθεῖν τι	τῶν	δεόντων ἀδύνατον. ὥστε οὐδὲν τὴν
[2, 6]	τὰ ξύμφορα ἔδοξεν, ἔπραξε δὲ	τῶν	δεόντων οὐδέν. ἀπολέξας γὰρ εἴ
[2, 21]	ἐπιτελέσειν, εἴ τινά οἱ δοῖεν	τῶν	δοκίμων ἐν ὁμήρων λόγῳ ἐπὶ
[2, 26]	Ῥωμαίους χρῆναι παρὰ Χοσρόην σταλῆναι	τῶν	δοκίμων τινάς. οἱ δὲ κατὰ
[2, 3]	ἐς λόγους οἱ ἐλθεῖν ἀξιῶν	τῶν	δοκίμων τινάς. οἱ μὲν οὖν
[2, 21]	γένει τε καὶ πλούτῳ πάντων	τῶν	Ἐδεσσηνῶν διαφανέστατον, ὅμηρον τῷ Χοσρόῃ
[2, 27]	ξυνέβησαν, καὶ πέντε κεντηνάρια πρὸς	τῶν	Ἐδεσσηνῶν ὁ Χοσρόης λαβὼν ἐν
[2, 27]	ξύν τε στρατιώταις πολλοῖς καὶ	τῶν	Ἐδεσσηνῶν τισιν ἐπεξῆλθε μάχῃ τε
[2, 10]	ὡς οὐχ οὕτω γεγονότων ἐπελαμβάνοντο	τῶν	εἰρημένων. τέλος δὲ χρήματα μέν
[2, 23]	καὶ κατ´ ἀρχὰς μὲν ἔθνησκον	τῶν	εἰωθότων ὀλίγῳ πλείους, εἶτα ἔτι
[2, 22]	τὸ κῶμα ἐπέκειτο, πάντων ἐπιλελησμένοι	τῶν	εἰωθότων σφίσιν ἐς ἀεὶ καθεύδειν
[2, 12]	ὠνομασμένα ἐστί. ταῦτα ἀπαγγελλόντων Αὔγαρος	τῶν	ἐκ Παλαιστίνης ἐς τὴν Ἔδεσσαν
[2, 30]	στρατόπεδον ἀνεχώρησεν, ἐπεὶ οὐδείς οἱ	τῶν	ἐκ τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ἕτερος
[2, 4]	ἀφέμενος σκόπει μὲν τὸ μέτρον	τῶν	ἑκατέρωθεν κατὰ τὸν πόλεμον ἀπολουμένων
[2, 12]	περιιὼν δὲ χώραν πολλὴν συχνὰ	τῶν	ἐκείνῃ θηρίων ζῶντα ἐθήρα, καὶ
[2, 30]	βιαζομένου ὑπεχώρησάν τε καὶ ἐς	τῶν	ἐκείνῃ ὀρῶν τὰς ὑπερβολὰς ἀναδραμόντες
[2, 21]	αὖθις σταλήσεται, πονηρῶν ἤδη παντάπασι	τῶν	ἐκείνῃ πραγμάτων Ῥωμαίοις ὄντων. ~Ὑπὸ
[2, 5]	δὲ ἡ Ζηνοβία Ὀδονάθου γυνὴ,	τῶν	ἐκείνῃ Σαρακηνῶν ἄρχοντος, οἳ Ῥωμαίοις
[2, 30]	ἐδείματο, βασιλέως οἱ ἐπαγγείλαντος, καὶ	τῶν	ἐκείνῃ στρατιωτῶν ἦρξεν, ἔμφρων τε
[2, 19]	οὖσαν, ἐξ ἐπιδρομῆς πολλὰ ληισάμενοι	τῶν	ἐκείνῃ χωρίων χρήματα μεγάλα περιεβάλλοντο.
[2, 30]	Ῥωμαῖοι μὲν καὶ Πέρσαι ἀπειρίᾳ	τῶν	ἐκείνῃ χωρίων ὡς ἥκιστα ὑπετόπαζον,
[2, 10]	διομωμοσμένους σοι ἔναγχος ὅρκους, ὃ	τῶν	ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων ὕστατόν τε
[2, 8]	ἡβηδὸν ἔκτεινον. τότε φασὶ γυναῖκας	τῶν	ἐν〉 Ἀντιοχεῦσιν ἐπιφανῶν δύο γενέσθαι
[2, 14]	ὧν δὴ ἕνα Βαλεριανὸν ἡγεῖσθαι	τῶν	ἐν Ἀρμενίοις καταλόγων ἐκέλευε. Μαρτῖνος
[2, 6]	ποτὲ γῆς ἐτύγχανεν οὔτε τις	τῶν	ἐν Ἱεραπόλει Ῥωμαίων οὔτε ὁ
[2, 19]	εἶχον, μάλιστα δὲ ἁπάντων οἱ	τῶν	ἐν Λιβάνῳ καταλόγων ἄρχοντες, Ῥεκίθαγγός
[2, 8]	εἰ μὴ μεταξὺ ἥκοντες οἱ	τῶν	ἐν Λιβάνῳ στρατιωτῶν ἄρχοντες, Θεόκτιστός
[2, 16]	Ῥεκίθαγγος μέντοι καὶ Θεόκτιστος, οἱ	τῶν	ἐν Λιβάνῳ στρατιωτῶν ἄρχοντες, ταὐτὰ
[2, 18]	Πέτρος δὲ Ἰωάννην ἑταιρισάμενος, ὃς	τῶν	ἐν Μεσοποταμίᾳ καταλόγων ἄρχων μοῖραν
[2, 14]	γῆν, καὶ αὐτὸν Ἰωάννης, ὃς	τῶν	ἐν Μεσοποταμίᾳ στρατιωτῶν ἦρχεν, ἀμφὶ
[2, 1]	εὐπατρίδῃ, ἔτι μέντοι καὶ Σούμμῳ	τῶν	ἐν Παλαιστίνῃ στρατιωτῶν ἡγησαμένῳ, τὴν
[2, 11]	περιβόλου. Ὁ δὲ Χοσρόης ἄνδρας	τῶν	ἐν Πέρσαις ἀρίστων διακοσίους ἀπολεξάμενος
[2, 5]	ἐπιβουλῆς αἴσθησιν ἔχοντα, καί οἱ	τῶν	ἐν Πέρσαις δοκίμων τινὰς παραπομποὺς
[2, 25]	Ἰβήρων πάντων τε ὡς εἰπεῖν	τῶν	ἐν Πέρσαις ἐθνῶν καὶ Ῥωμαίων
[2, 8]	πολλῇ ἔπιπτον. οἱ δὲ στρατιῶται	τῶν	ἐν ποσὶν οὐδενὸς τὸ παράπαν
[2, 30]	στρατῷ· Πέρσαι δὲ ἄνδρας χιλίους	τῶν	ἐν σφίσι δοκίμων ἀπολεξάμενοι ἔπεμψαν,
[2, 26]	δὲ κατὰ τάχος τέσσαρας ἀπολεξάμενοι	τῶν	ἐν σφίσιν αὐτοῖς ἐπιφανῶν ἔπεμψαν.
[2, 19]	τῶν ἀπορρήτων αὐτῷ κοινωνοῦντα, ἀποπειρασόμενον	τῶν	{ἐν} ταύτῃ ἀνθρώπων, εἴ πως
[2, 1]	τέτραπται, δένδρον μὲν ἤ τι	τῶν	ἐν τοῖς ληίοις ἀγαθῶν οὐδαμῆ
[2, 9]	τὴν ὁμολογίαν πιστώσασθαι, λίαν δὲ	τῶν	ἔναγχος αὐτῷ ξυγκειμένων τε καὶ
[2, 25]	ἐτάσσοντο. γενόμενοι δὲ ἄγχιστά πη	τῶν	ἐναντίων ἡσύχαζον, τὴν τάξιν σὺν
[2, 6]	καθίστασθαι οὐδὲν ἀπεικὸς, οἷς δὲ	τῶν	ἐναντίων πολλῷ τῷ διαλλάσσοντι καταδεεστέροις
[2, 6]	ἐνθένδε καταθέοντες πὴ μὲν τὸ	τῶν	ἐναντίων στρατόπεδον, πὴ δὲ τοὺς
[2, 25]	ὀλίγον ξυναγαγόντες ἡσυχῆ ἔμενον, περισκοπούμενοι	τῶν	ἐναντίων τὴν δύναμιν, προειρημένον αὐτοῖς
[2, 15]	οὐχ ὅπως τὴν χώραν ἀπὸ	τῶν	ἐνοχλούντων φρουρήσουσιν (οὐ γὰρ οὐδέ
[2, 12]	ἀπαλλάσσεσθαι μὲν τῆς Ἰουδαίας καὶ	τῶν	ἐνταῦθα ἀγνωμόνων ἀνθρώπων, αὐτῷ δὲ
[2, 29]	ἐς πολιορκίαν καθίσταντο. Περσῶν δὲ	τῶν	ἐνταῦθα ὄντων καρτερώτατα ἐκ τοῦ
[2, 5]	μὲν Ἀρσάκης, Ἀρμένιος δὲ γένος,	τῶν	ἐνταῦθα στρατιωτῶν ἄρχων, ὃς τοὺς
[2, 22]	δὲ ἡγούμενοι σφίσιν, ἤν γε	τῶν	ἐντυγχανόντων τινὰς τῷ λόγῳ ἐξαπατήσαντες
[2, 8]	τὸν Χοσρόην ὕβριζόν τε ἀπὸ	τῶν	ἐπάλξεων καὶ ξὺν γέλωτι ἀκόσμῳ
[2, 17]	τινὰ ἔξω γενέσθαι οὔτε ἀπὸ	τῶν	ἐπάλξεων φανῆναι τοῖς πολεμίοις ἐκέλευσεν,
[2, 30]	ἐν δεξιᾷ ἔχων· διὰ γὰρ	τῶν	ἐπὶ Λαζικῆς χωρίων ἰέναι οὐδαμῆ
[2, 15]	ἐς ὁποίαν τινὰ ἔννοιαν ἦλθον·	τῶν	ἐπιτηδείων ἃ μὲν περιττὰ παρ´
[2, 30]	ὥσπερ μοι εἴρηται, Πέτραν ἐνθένδε	τῶν	ἐπιτηδείων ἐμπιπλάναι ἐν σπουδῇ εἶχεν.
[2, 6]	ἐναντίων στρατόπεδον, πὴ δὲ τοὺς	τῶν	ἐπιτηδείων ἕνεκα στελλομένους, ἀναγκάσουσι Χοσρόην
[2, 30]	ἐνταῦθα μεῖναι, οἳ δὴ ἔμελλον	τῶν	ἐπιτηδείων, οἷς ἂν ἐντύχοιεν, πολλὰ
[2, 19]	πολλῶν ἐς τὸ φρούριον καταφυγόντων,	τῶν	ἐπιτηδείων τῇ ἀπορίᾳ, ὡς τὸ
[2, 4]	ἰέναι οὐδὲν πρᾶγμά ἐστιν, ἐπεὶ	τῶν	ἐπιτηδευμάτων τὰ πονηρότατα καὶ τοῖς
[2, 3]	Ἀρμενίων ὀλίγους τινὰς καὶ Σίτταν	τῶν	ἑπομένων οὐ πολλοὺς ἔχοντα ἀλλήλων
[2, 15]	ἀπολιπόντες αὐτοὶ τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ	τῶν	ἔργων ἀφῄρηνται, καὶ κάθηται βασιλεὺς
[2, 3]	ἂν φέροιτο καὶ τὴν αἰτίαν	τῶν	ἔργων δικαίως. εἰρήσεται δὲ μικρὸν
[2, 24]	Φιλημούθ τε καὶ Βῆρος, οἱ	τῶν	Ἐρούλων ἡγούμενοι, εὐθὺς εἵποντο. ἐπεί
[2, 25]	ἐν ταῖς ξυμβολαῖς. τὰ μὲν	τῶν	Ἐρούλων ταύτῃ πη ἔχει. Ῥωμαῖοι
[2, 30]	τῷ παραυτίκα οὔτε τι ἄλλο	τῶν	ἐς τὴν οἰκοδομίαν ἐπιτηδείων ἐν
[2, 3]	ἀναξίως τῆς τε ἀρετῆς καὶ	τῶν	ἐς τοὺς πολεμίους ἀεὶ πεπραγμένων,
[2, 26]	γὰρ ἔγωγε ὥρμημαι, ὅσπερ σε	τῶν	ἐσομένων οὐδὲν προειδὼς ἐξέθρεψά τε
[2, 16]	ὄντα καὶ χρόνῳ μακρῷ ἐκ	τῶν	ἑσπερίων ἐνταῦθα ἐλθόντα μὴ οὐχὶ
[2, 14]	ὑψηλαὶ ἀτεχνῶς ἦσαν ἐκ ῥιζῶν	τῶν	ἐσχάτων ἀνατραπεῖσαι εἰς τὴν γῆν
[2, 11]	μόνον κρυπτόμενον ἐνταῦθα ἰδὼν ἐδίωκε	τῶν	ἑτέρων χωρίς. ἦν δὲ κρεοπώλης
[2, 3]	ἔπραξεν; ἢ τί οὐκ ἐκίνησε	τῶν	εὖ καθεστώτων; οὐχ ἡμῖν μὲν
[2, 15]	γεγονότες πιστὰ, ἔργα πεπόνθαμεν πρὸς	τῶν	ἐφ´ ἡμῖν τετυραννηκότων ἀνόσια, δέξασθε
[2, 8]	ἄλλοι Ῥωμαίων, οἳ ἐκ πύργων	τῶν	ἐχομένων ἐμάχοντο, καὶ ξυμβάλλειν μὲν
[2, 6]	δώσειν. τότε δὴ Μέγας, ὑπὲρ	τῶν	ἑῴων ἁπάντων Χοσρόην ἱκετεύων οὐκέτι
[2, 4]	ἀλλ´ ἀπολογεῖσθαι δεήσει. τὰ γὰρ	τῶν	ἠδικηκότων ἐγκλήματα αἱ πράξεις, οὐχ
[2, 3]	Ἀρσάκης γὰρ ὁ τῶν προγόνων	τῶν	ἡμετέρων βασιλεὺς ὕστατος ἐξέστη τῆς
[2, 15]	ὥσπερ ἐν δεσμωτηρίῳ καθείρξαντες κύριοι	τῶν	ἡμετέρων γενήσονται. λογισάμενοι δὲ συντομωτέραν
[2, 12]	ἥ τε γῆ ἑκάστη καὶ	τῶν	θηρίων τίνα ποτὲ εἴη. ἔπειτα
[2, 22]	ἐπαΐοιεν προσεποιοῦντο, καίπερ ἀρασσομένων αὐτοῖς	τῶν	θυρῶν, δειμαίνοντες δηλονότι μὴ δαιμόνων
[2, 22]	ἐκεῖνο μέντοι ἀποφήνασθαι ἔχω, ὡς	τῶν	ἰατρῶν οἱ δοκιμώτατοι πολλοὺς μὲν
[2, 29]	τῶν τῇδε ἀνθρώπων οἰκεῖται μέχρι	τῶν	Ἰβηρίας ὁρίων. κῶμαί τε γὰρ
[2, 7]	εὐθὺς ἔπραττεν, οὐχ ὅσα πρὸς	τῶν	Ἱεραπολιτῶν ἔλαβε μόνον, ἀλλὰ καὶ
[2, 23]	ἐφειστήκει, ἀεὶ τῷ βασιλεῖ τὰς	τῶν	ἱκετῶν δεήσεις ἀγγέλλων, σημαίνων τε
[2, 25]	Πέρσαις, ἀλλ´ ἐν μόνοις τοῖς	τῶν	ἵππων ποσὶ τὰς τῆς σωτηρίας
[2, 25]	τοιαύτη γέγονεν ἡ φυγὴ ὥστε	τῶν	ἵππων σχεδόν τι αὐτοῖς οὐδεὶς
[2, 8]	δρόμῳ πολλῷ ᾔεσαν· εἶτα πρὸς	τῶν	ἵππων ὠθούμενοι ἅτε ἐν στενοχωρίᾳ
[2, 3]	πράγματα, καὶ βασιλεὺς ἐπιφανὴς γέγονε	τῶν	καθ´ αὑτὸν οὐδενὸς ἧσσον. πάρεσμεν
[2, 3]	τὰ πολέμια, στρατηγός τε ἄριστος	τῶν	καθ´ αὑτὸν οὐδενὸς ἥσσων. τινὲς
[2, 2]	παυσαμένην ἐπιζητήσῃς. λωφήσασα γὰρ ἡ	τῶν	καιρῶν ἀκμὴ ἐπανιέναι οὐδαμῶς πέφυκεν.
[2, 2]	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ εἶναι ἢ	τῶν	καιρῶν ὑστερηκότα τὰ πάντων αἰσχρότατα
[2, 12]	δὲ Αὔγαρος οὗτος ξυνετώτατος ἐγεγόνει	τῶν	κατ´ αὐτὸν ἀνθρώπων ἁπάντων, καὶ
[2, 8]	ἀξίαν καὶ πρώτην Ῥωμαίοις οὖσαν	τῶν	κατὰ τὴν ἕω πασῶν πόλεων,
[2, 23]	τῆς ταφῆς αὐτὸς ἕκαστος ἐπεμελεῖτο	τῶν	κατὰ τὴν οἰκίαν νεκρῶν, οὓς
[2, 25]	δὲ ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐκ	τῶν	κατὰ τοὺς στενωποὺς οἰκίσκων οἱ
[2, 8]	ἔτι μᾶλλον ἢ πρότερον ὕπερθεν	τῶν	κειμένων ἅπαντες ἤλαυνον, γέγονέ τε
[2, 20]	Χοσρόου σταλέντας τῇ πόλει δεξάμενοι	τῶν	κειμηλίων πολλὰ ἔδοσαν, ἄλλο οὐδὲν
[2, 30]	Βυζαντίῳ, Αὔγουστος ὄνομα, ὃς δὴ	τῶν	κειμηλίων τοῦ τῆς Σοφίας ἱεροῦ
[2, 26]	τὴν εἰρήνην ἑλέσθαι ἂν πρὸ	τῶν	κινδύνων ὁμολογούντων, „Οὐκοῦν“ ἔφη ὁ
[2, 8]	οἱ μὲν γὰρ καὶ πρὸ	τῶν	κινδύνων ὑβρίζουσιν ἐς τὴν βασιλείαν
[2, 15]	ἡμῶν πρίασθαι, τιμῆς ἑκατέρωθι γνώμῃ	τῶν	κρατούντων ὁριζομένης. οὕτω τε ξὺν
[2, 15]	μὲν τὰ δένδρα, ἐς δὲ	τῶν	κρημνῶν τὰς δυσχωρίας αὐτὰ ἐμβαλλομένοις.
[2, 14]	προαστείῳ ἐκ τοῦ αἰφνιδίου ἐπιπεσόντος,	τῶν	κυπαρίσσων αἳ ταύτῃ ὑψηλαὶ ἀτεχνῶς
[2, 28]	δυνατοὶ εἶεν. καὶ πρὸς Οὔννων	τῶν	Λαζικῇ προσοίκων ἀδῄωτον μὲν τὴν
[2, 30]	Οἱ δὲ πεντακισχίλιοι, ἐπεὶ ἐγγυτέρω	τῶν	Λαζικῆς ἐσχάτων ἦλθον, παρὰ ποταμὸν
[2, 14]	τοῦτον ἀπάγειν, οὐδ´ ἤν τις	τῶν	λίαν ἐν Πέρσαις δοκίμων ὁ
[2, 26]	μακρὰ τοῦ τε χοῦ καὶ	τῶν	λίθων μεταξὺ ἐς ἀεὶ ἐμβαλλόμενος
[2, 30]	τὴν Κολχίδα, ψάμμου ἐμπλησάμενος ἐς	τῶν	λίθων τὴν χώραν ἐτίθετο, οἳ
[2, 13]	ἀλλ´ Ἐδέσσης μὲν ἀγχοῦ γενόμενος	τῶν	μάγων ἀνεπυνθάνετο εἴ οἱ ἁλώσιμος
[2, 4]	καλουμένῳ ἐστὶν, οὕτω τε ἐντὸς	τῶν	μακρῶν τειχῶν γεγενημένοι καὶ τοῖς
[2, 24]	καλουμένῳ φρουρίῳ, ὅπερ ἄγχιστά πη	τῶν	Μαρτυροπόλεως ὁρίων ἐστίν. οὕτω μὲν
[2, 30]	τοίχου ἐγίνοντο. καὶ τρισχιλίους μὲν	τῶν	μαχίμων ἀπολεξάμενος αὐτοῦ εἴασεν, οἷσπερ
[2, 19]	συνεισβαλοῦσι δὲ αὐτοῖς καὶ στρατιῶται	τῶν	μαχίμων τινὲς, ὅπως αὐτοί τε,
[2, 25]	ὁ ἀδελφὸς καιρίαν τυπέντα ὑπεξήγαγε	τῶν	μαχομένων. ὃς δὴ ὀλίγῳ ὕστερον
[2, 26]	μάχας ἐργαζομένῳ καὶ πόλεων ἀνδραποδισμοὺς	τῶν	μὲν ἄλλων ἴσως ὀνομάτων παρέσται
[2, 15]	ἄλλους ἐκ τοῦ παντὸς χρόνου	τῶν	μὲν οἰκείων ἀποστάντας ὅντινα δὴ
[2, 13]	οὐδέν τι ἧσσον ἔργου εἴχοντο.	τῶν	μὲν οὖν βαρβάρων ὀρθήν τινα
[2, 8]	οὐδενὶ τοῦτο ἐς ἔννοιαν ἦλθε.	τῶν	μὲν οὖν Περσῶν, ἅτε Χοσρόου
[2, 22]	τῷ ὑστέρῳ αὖθις ἐνταῦθα ἐπανιοῦσα	τῶν	μὲν περιοίκων, οἷς δὴ πικρότατα
[2, 29]	Ἰουστινιανὸν βασιλέα τὰ παρόντα σφίσι	τῶν	μὲν τὰ πρότερα πεπραγμένων Λαζοῖς
[2, 26]	γὰρ ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν ἔκτεινε.	τῶν	μέντοι βαρβάρων φυλακὴν ἀκριβῆ τὸ
[2, 30]	ἡ τέλειος ἡμέρα τοῦ βίου.	τῶν	μέντοι πρόσθεν ἀξιωμάτων ἀνασώσασθαι οὐδ´
[2, 21]	ἐς αὐτοὺς πρότερον, ἐπειδὰν δὲ	τῶν	μετρίων μὴ τύχωσιν, οὕτω δὴ
[2, 22]	τὰ ὦτα καὶ ὅπου ποτὲ	τῶν	μηρῶν ἔτυχε. Τὰ μὲν οὖν
[2, 7]	ὀλίγῳ ὕστερον τίσασθαι, καὶ Περσῶν	τῶν	μοι οὐ δέον πρὸ τοῦδε
[2, 14]	τε γὰρ ἡνιόχους καὶ τοὺς	τῶν	μουσικῶν ἔργων τεχνίτας ἔκ τε
[2, 23]	τὰ οἰκεῖα προσαναλίσκων τοὺς ἀπημελημένους	τῶν	νεκρῶν ἔθαπτεν. ἐπεὶ δὲ τὰς
[2, 23]	ἁπάσας, αἳ πρότερον ἦσαν, ἐμπίπλασθαι	τῶν	νεκρῶν ἔτυχεν, οἱ δὲ ὀρύσσοντες
[2, 23]	πεντακισχιλίους ἡμέρᾳ ἑκάστῃ ἐξικνεῖτο τὸ	τῶν	νεκρῶν μέτρον, καὶ αὖ πάλιν
[2, 23]	πη ἑκάστῳ παρέτυχεν, ἐμπλησάμενοί τε	τῶν	νεκρῶν ὡς εἰπεῖν ἅπαντας, εἶτα
[2, 22]	ἰδιώτῃ μεταλαχεῖν τοῦ κακοῦ τοῦδε	τῶν	νοσούντων ἢ τῶν τετελευτηκότων ἁπτομένῳ
[2, 23]	πολλοῦ ἄξιον εἶναι· ὥστε καὶ	τῶν	νοσούντων τισὶν ἄωρον ξυμβῆναι δοκεῖν
[2, 30]	ᾔεσαν, διαριθμούμενοι ὅπως πόρρω που	τῶν	νυκτῶν ἐπιπέσοιεν σφίσι· τετρακισχίλιοι δὲ
[2, 6]	τε καὶ βιάζεσθαι, ἐπεὶ οὐδὲ	τῶν	νῦν δρωμένων βασιλικόν τι οὐδὲ
[2, 7]	ἔχοιμι ἄν τι καὶ ἄλλο	τῶν	νῦν με λεληθότων εἰπεῖν. τοσαῦτα
[2, 12]	διέχουσαν, αὖθις ἐς λήθην τινὰ	τῶν	ξυγκειμένων ἦλθε, στρατοπεδευσάμενός τε τοῦ
[2, 26]	αὐτοῖς ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον	τῶν	ξυμβησομένων προστρίβονται. ἀλλ´ εἴ τίς
[2, 7]	φέρεσθαι παραμύθιον, τὸ μὴ δοκεῖν	τῶν	ξυμπεπτωκότων ἡμῖν αὐτοὺς αἰτίους γενέσθαι.
[2, 4]	ἀπολουμένων καὶ τίς ἂν εἴη	τῶν	ξυμπεσουμένων τὴν αἰτίαν φέρεσθαι δίκαιος,
[2, 22]	γοῦν τῶν τινες ἰατρῶν τῇ	τῶν	ξυμπιπτόντων ἀγνοίᾳ τό τε τῆς
[2, 22]	τῶν σωμάτων καὶ ἡ διαφορὰ	τῶν	ξυμπιπτόντων ἐγίνετο, ἢ ὅπη ποτὲ
[2, 24]	πολεμίᾳ, πλὴν Ἰούστου τε καὶ	τῶν	ξὺν αὐτῷ, οἳ δὴ μακράν
[2, 9]	ἐμίσει Καβάδης) καὶ πόνῳ οὐδενὶ	τῶν	οἱ ἐπαναστάντων ἐκράτησε, κακά τε
[2, 26]	διδόναι, ἢ δέξασθαι τῇ πόλει	τῶν	οἱ ἐπιτηδείων τινὰς, οἳ τὰ
[2, 26]	ταῦτα ἐργαζομένους ἀναστέλλειν ἐθέλων Οὔννων	τῶν	οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπ´ αὐτοὺς
[2, 19]	τὸ στρατόπεδον ἤθελε. πέμψας οὖν	τῶν	οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ κατασκοπῇ
[2, 26]	στρατῷ ἀγχοῦ Ἐδέσσης γενόμενος Οὔννων	τῶν	οἱ ἑπομένων τινὰς ἐπὶ τὸν
[2, 11]	μαθὼν καὶ τοῖς ξυμπεσοῦσι περιαλγήσας	τῶν	οἱ ἑπομένων τινὰς καῦσαι τὸν
[2, 20]	κατὰ ταῦτα ὁ Χοσρόης ἐποίει,	τῶν	οἱ ἑπομένων τινὰς ὁ Κάνδιδος
[2, 23]	τὰ πρότερα λίαν εὐδαίμονες τῆς	τῶν	οἰκετῶν ὑπουργίας ἢ νοσούντων ἢ
[2, 22]	καὶ ῥιπτεῖν σφᾶς αὐτοὺς ἐκ	τῶν	οἰκημάτων ἐφιεμένους ὠθοῦντές τε καὶ
[2, 21]	τιμιώτατα, οἱ μὲν εὐδαίμονες αὐτῆς	τῶν	οἰκητόρων ἐς ἕτερα ἄττα ὀχυρώματα
[2, 10]	ὅπερ Ἰουλιανῷ ἀνεῖται ἁγίῳ, καὶ	τῶν	οἰκιῶν, αἳ δὴ ἀμφὶ τὸ
[2, 14]	τε πόλιν κατέσεισε πᾶσαν καὶ	τῶν	οἰκοδομημάτων τά τε πλεῖστα καὶ
[2, 6]	τῆς πόλεως τείχει. ἀλλὰ τοῖς	τῶν	οἰκοδομιῶν ἀρχιτέκτοσι ποιητέα τούτων ἐδόκει
[2, 15]	φρουρήσουσιν (οὐ γὰρ οὐδέ τις	τῶν	ὁμόρων ἡμᾶς πλήν γε δὴ
[2, 2]	φιλίας ἐννοῶν ὄνομα οὔτε τι	τῶν	ὀμωμοσμένων ἐρυθριῶν. ἕως οὖν ἔτι
[2, 9]	οὔτε ὅπως μὴ γένηταί τι	τῶν	οὐ δεόντων λογιζομένη, οὐδὲ ὅτι
[2, 7]	εἰσφέρειν. τὸ γὰρ ἐκτιννύναι τι	τῶν	οὐ παρόντων ἀνθρώπῳ ἂν οὐδεμία
[2, 2]	νεωτεροποιός τε ὢν φύσει καὶ	τῶν	οὐδ´ ὁπωστιοῦν αὐτῷ προσηκόντων ἐρῶν,
[2, 8]	ἀξιοῦντας ἐλεεῖν βούλει καὶ φείδεσθαι	τῶν	οὐδαμῆ ἐθελόντων ἐσπούδακας. οἱ δὲ
[2, 14]	Χοσρόην σὺν Βελισαρίῳ ἐστράτευσαν. τότε	τῶν	Οὐιττίγιδος πρέσβεων ἅτερος μὲν, ὅσπερ
[2, 22]	ἐφθείροντο. τρεῖς μέντοι λεχοῦς λέγουσι	τῶν	παίδων σφίσιν ἀπολομένων περιγενέσθαι, καὶ
[2, 26]	δὲ κινδύνου τὸ πέρας οὐδενὶ	τῶν	πάντων ἔφασαν πρὸ τῆς ἀγωνίας
[2, 3]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἰόντι ἀπαντήσει	τῶν	πάντων οὐδεὶς, ἕξεις δὲ καὶ
[2, 9]	χάριτος τετυχηκότος χλευάζοντες, οὐδὲ ἄλλο	τῶν	πάντων οὐδὲν ἐν νῷ ποιουμένη,
[2, 7]	οὐδὲν μὲν Βεροιαίοις ἰσχυρίζετο ἀπολελεῖφθαι	τῶν	πάντων χρημάτων, μόνα δέ οἱ
[2, 28]	ἀγαθὸν φύεται. ἐκ δὲ Ῥωμαίων	τῶν	παραλίων ἅπαντα ταῖς ναυσὶν ἐπεισέρχεται
[2, 16]	μεγάλῳ ἢ ἐμοὶ βεβουλεῦσθαι ὑπὲρ	τῶν	παρόντων δοκεῖ, μηδὲν ὑμᾶς τοῦτο
[2, 25]	εἶναι, τάξαντες δὲ ὡς ἐκ	τῶν	παρόντων εἰς τὰ τρία τέλη
[2, 26]	αἰτιώτατος γέγονα, τῇ δὲ πατρίδι	τῶν	παρόντων κακῶν. οἱ γὰρ ἄνθρωποι
[2, 21]	τι ἀντιλέγοιτο σφίσι τε καὶ	τῶν	πέλας τισὶ, πρεσβεύουσι μὲν ἐς
[2, 22]	γὰρ οὖν οὐδέ τις τελευτᾶν	τῶν	περιπεπτωκότων ἀπ´ αὐτοῦ ἔδοξεν. ἡμέρᾳ
[2, 6]	εἶχε, τὰ δὲ ἐνθένδε μέχρι	τῶν	Περσικῶν ὁρίων τῷ Βούζῃ ἐπιτρέψας,
[2, 30]	Ῥωμαίων δισχιλίοις ἐπαγόμενος, οἳ δὴ	τῶν	Περσῶν ἐξ ἐπιδρομῆς ἵππους νέμοντάς
[2, 17]	οὐδενὸς οὔτε αὐτὸς οὔτε τις	τῶν	Περσῶν ἥψατο, ἀλλὰ Ῥωμαῖοι τὰ
[2, 27]	δὲ τοὺς Σαρακηνοὺς ἅπαντας ξὺν	τῶν	Περσῶν τισιν ἔταξεν, οὐκ ἐφ´
[2, 27]	μάλιστα μέσον πάταγός τις ἐς	τῶν	Περσῶν τοὺς ὕπερθεν ἑστῶτας ἦλθεν.
[2, 30]	πολιορκεῖν προθυμίαν τοῖς πολεμίοις, ἅτε	τῶν	πλείστων ἀπολωλότων σφίσι, παρέχωνται. ὅ
[2, 25]	ἔκ τε γὰρ Ἰνδῶν καὶ	τῶν	πλησιοχώρων Ἰβήρων πάντων τε ὡς
[2, 11]	καὶ αὐτὸς ἀναβὰς θεατὴς γενέσθαι	τῶν	ποιουμένων ἐν σπουδῇ ἐποιεῖτο. ἐπεὶ
[2, 17]	ἐν τῷ πύργῳ ἦσαν, τοσοῦτον	τῶν	ποιουμένων ᾔσθοντο πρότερον, ὅσον αὐτῷ
[2, 27]	Ῥωμαίων οἱ πλεῖστοι ἀνήκοοί τε	τῶν	ποιουμένων καὶ ἀπαράσκευοι παντάπασιν ἦσαν.
[2, 5]	αὐτὴν αὖθις ἐτόλμων, ἐπεὶ πρὸς	τῶν	πολεμίων αὐτὴν ἔχεσθαι ᾔσθοντο. τινὲς
[2, 5]	τιμῇ τε πολλῇ προπεμπόμενον πρὸς	τῶν	πολεμίων, ἀφροντιστήσαντες δυσκόλων ἁπάντων τήν
[2, 18]	τά τε ὅπλα κατέθεντο καὶ	τῶν	πολεμίων ἀφροντιστήσαντες σικύους ἐνταῦθά πη
[2, 17]	αἰφνιδίου καὶ ἀπροσδόκητοι ἐπιπεσόντες πλείστους	τῶν	πολεμίων διέφθειραν, καὶ μάλιστα τοὺς
[2, 3]	παρασχομένους αὐτὰς ἀμυνόμενοι, κρατεῖν ἀεὶ	τῶν	πολεμίων εἰώθασιν. οὐ μὴν οὐδὲ
[2, 18]	ὁρᾶτε δήπου. ἢν δέ γε	τῶν	πολεμίων ἐνταῦθα ἡμῖν ἐς χεῖρας
[2, 6]	οὐδὲ ἀρκέσειν τὸν περίβολον ταῖς	τῶν	πολεμίων ἐπιβουλαῖς οἶμαι, ὃν δὴ
[2, 8]	οὐκ ἄν ποτε, οἶμαι, πρὸς	τῶν	πολεμίων ἐς κίνδυνόν τινα ἡ
[2, 6]	ἐπιτελῆ ἔσεσθαι οὕτως ἐγκειμένης τῆς	τῶν	πολεμίων ἐφόδου, ἀρχόμενοί τε τοῦ
[2, 25]	τρία τέλη τὸ στράτευμα εὐθὺ	τῶν	πολεμίων ἐχώρουν. Πέτρος μὲν οὖν
[2, 30]	καὶ ἐπεξελθόντες ἀμφὶ τὰς καλύβας	τῶν	πολεμίων ἦλθον, ὡς τὸ στρατόπεδον
[2, 16]	μὲν οὖν κατάσκοποι ἐπανήκοντες οὐδεμίαν	τῶν	πολεμίων ἰσχυρίζοντο ἐν τῷ παρόντι
[2, 5]	τε μαχόμενος ἰσχυρότατα καὶ πολλοὺς	τῶν	πολεμίων κτείνας, τοξεύματι βληθεὶς ἐτελεύτησε.
[2, 29]	τῷ στρατῷ οὐδὲν ἤνυσε, καίπερ	τῶν	πολεμίων ὀλίγων ὄντων. κατ´ ἀρχὰς
[2, 24]	εὖ γὰρ οἶδεν ὡς αὐτοῖς	τῶν	πολεμίων οὐδεὶς ἐμποδὼν στήσεται. ἐκέλευε
[2, 13]	κομιδῆ οὔσης οὔτε καθεωρῶντο πρὸς	τῶν	πολεμίων οὔτε αὐτοῖς τινα αἴσθησιν
[2, 2]	ὑστερηκότα τὰ πάντων αἰσχρότατα πρὸς	τῶν	πολεμίων παθεῖν. Ταῦτα ἐπεὶ Χοσρόης
[2, 20]	οἷός τε εἶ λαθεῖν τὸ	τῶν	πολεμίων στρατόπεδον, „ὅπως δὴ σῶς
[2, 26]	διοικήσασθαι. καὶ ὃς ἄγχιστα τοῦ	τῶν	πολεμίων στρατοπέδου γενόμενος τῶν τισιν
[2, 20]	ὡς ἥκιστα ἐπετέλεσεν, ἐν τῷ	τῶν	πολεμίων στρατοπέδῳ γενόμενος παρῃτεῖτο Χοσρόην
[2, 26]	ἀπέστελλον. οἵπερ ἐπειδὴ ἐν τῷ	τῶν	πολεμίων στρατοπέδῳ ἐγένοντο, περί τε
[2, 6]	ἐν Ἱεραπόλει Ῥωμαίων οὔτε ὁ	τῶν	πολεμίων στρατὸς μαθεῖν ἴσχυσε. ταῦτα
[2, 16]	τῷ στρατῷ αὐτίκα ἐσβάλλειν ἐς	τῶν	πολεμίων τὴν γῆν ἤθελε. καί
[2, 25]	δὴ ὁ Ναβέδης, ἐπειδὴ τάχιστα	τῶν	πολεμίων τὴν ἔφοδον ἔγνω, παντὶ
[2, 7]	μὲν Ῥωμαίων στρατιῶται καρτερῶς ἀμυνόμενοι	τῶν	πολεμίων τινὰς ἔκτεινον, τῷ δὲ
[2, 19]	ἐκ Νισίβιδος πόλεως ἑπόμενοι λάθρα	τῶν	πολεμίων τινὲς ἐν χωρίοις, ὡς
[2, 27]	διώρυχα ἐκ τῆς πόλεως ἔνερθεν	τῶν	πολεμίων τοῦ χώματος ἐργασάμενοι ἐκέλευον
[2, 8]	προλοχίζεσθαι τὰς δυσχωρίας ἐνέδραις τισὶ	τῶν	πολεμίων ὑποτοπάζοντες. τὰ γὰρ ἐντὸς
[2, 21]	γὰρ διάβασιν τοῦ ποταμοῦ πρὸς	τῶν	πολεμίων φυλάσσεσθαι ᾤετο καὶ ὁδῷ
[2, 0]	~ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ	ΤΩΝ	ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~Χρόνῳ δὲ
[2, 11]	κλέος γάρ οἱ μέγα τοὺς	τῶν	πόλεων ἀνδραποδισμοὺς ᾤετο εἶναι, οὐδὲν
[2, 7]	δὲ Χοσρόῃ εὐτύχημα μέγα τῷ	τῶν	πολιορκουμένων ἀξυνέτῳ γενέσθαι ξυνέβη, οἳ
[2, 5]	δὲ οὐ κατὰ τὴν μέσην	τῶν	ποταμῶν χώραν, ἀλλὰ τὸν Εὐφράτην
[2, 19]	ἄρχοντες, δέδωκεν ἡμῖν ἐν τοῖς	τῶν	πραγμάτων ἀπόροις προορᾶν τε τὰ
[2, 16]	τὴν ἡμετέραν ποιήσασθαι, νῦν δὲ	τῶν	πραγμάτων ἡμῖν ἄμεινον ἢ κατ´
[2, 4]	ἀνθρώπων ἀτιμοτάτοις εὔκολα τίθεσθαι ἡ	τῶν	πραγμάτων νενόμικε φύσις. πόλεμον δὲ
[2, 3]	ἐπέστησε; πρᾶγμα οὔτε τῇ φύσει	τῶν	πραγμάτων ξυμβαῖνον οὔτε λόγῳ ῥᾴδιον
[2, 7]	τε καὶ καλῶς διώρισται τὰ	τῶν	πραγμάτων ὀνόματα· ἐν οἷς καὶ
[2, 24]	ἀκριβὲς ἐξοσιοῦνται καὶ μαντείῳ ἐς	τῶν	πραγμάτων τὰ μέγιστα χρῶνται. τοῦτό
[2, 17]	πόλει ὡς ἀγχοτάτω ἐπίκειται, θεατὴς	τῶν	πρασσομένων ἐγίνετο. αὐτίκα δὲ Ῥωμαῖοι
[2, 16]	μὲν γὰρ μακράν που ἀπολελειμμένος	τῶν	πρασσομένων οὐκ ἔχει τοῖς καιροῖς
[2, 7]	Ἀντιόχειαν ἀφικόμενοι ἔμενον. Ἰουλιανός τε,	τῶν	πρέσβεων ἅτερος, διαρρήδην ἀπεῖπεν ἅπασι
[2, 15]	ἀμύνειν τε Λαζοῖς ὡμολόγησε καὶ	τῶν	πρέσβεων ἐπυνθάνετο εἴ οἱ στρατῷ
[2, 10]	ἐπὶ ταύτῃ τῇ ὁμολογίᾳ παρὰ	τῶν	πρέσβεων κεκομισμένον τὴν ἀποπορείαν παντὶ
[2, 17]	ἐν τοῖς τῆς Λαζικῆς ὁρίοις,	τῶν	πρέσβεων σφίσιν ἡγουμένων, ἐγένοντο, τὰ
[2, 26]	ἰέναι. οἱ μὲν οὖν βάρβαροι	τῶν	προβάτων ἥπτοντο ἤδη, οἱ δὲ
[2, 3]	πεπραγμένοις δυνήσεσθε. Ἀρσάκης γὰρ ὁ	τῶν	προγόνων τῶν ἡμετέρων βασιλεὺς ὕστατος
[2, 26]	ἐξικνεῖσθαι εἶχον, ἀλλ´ αὐτοῦ ἐπὶ	τῶν	προκαλυμμάτων ἀποκρουόμενα ξύμπαντα ἔμενε. καὶ
[2, 23]	οἰκίαν ἐτύγχανεν, αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς	τῶν	προσηκόντων ἐποιοῦντο ταφάς. Θεόδωρος δὲ
[2, 3]	ᾖ παντάπασι καταστρέψασθαι. τί γὰρ	τῶν	πρότερον ἀπειρημένων οὐκ ἔπραξεν; ἢ
[2, 17]	ἐξοπλίσας τὸ στράτευμα πλησίον που	τῶν	πυλῶν ἔστησεν, ἐπιστείλας σιγῇ ἔχεσθαι,
[2, 17]	γῆν κατώρυχα ποιησάμενοι ἔνερθεν θατέρου	τῶν	πύργων ἐγένοντο, τῶν τε λίθων
[2, 8]	μακρὰς ἐς ἀλλήλους ξυνδέοντες μεταξὺ	τῶν	πύργων ἐκρέμων, οὕτω τε πολλῷ
[2, 27]	σχῆμα εἰργάσαντο, πρέμνα τε δένδρων	τῶν	ῥᾷστα καιομένων ξηρὰ ἐνταῦθα ἐσέβαλλον,
[2, 27]	πρὸς λίαν ὀλίγους ἐμάχοντο, ἐπεὶ	τῶν	Ῥωμαίων οἱ πλεῖστοι ἀνήκοοί τε
[2, 28]	Ἀρέθας τε καὶ Ἀλαμούνδαρος οἱ	τῶν	Σαρακηνῶν ἄρχοντες πόλεμον πρὸς ἀλλήλους
[2, 10]	τοῦ στρατοπέδου δαπάνης ἔδειξαν, ἔτι	τῶν	σημείων κραδαινομένων. ἦν δὲ οὗτος
[2, 28]	ἐς ὄψιν ἥκων ἀμφὶ μὲν	τῶν	σπουδαίων τινὶ οὐ μέγα οὐ
[2, 19]	σκόπει. Σαρακηνοὶ μὲν καὶ οἱ	τῶν	στρατιωτῶν μαχιμώτατοι Τίγρην ποταμὸν διαβάντες,
[2, 19]	προσεδρείᾳ τριβέντος συχνοῦ ξυνέβη πολλοῖς	τῶν	στρατιωτῶν πυρετῷ δυσκόλῳ ἐνταῦθα ἁλῶναι·
[2, 22]	πολλῇ εἴχοντο. ἔκ τε γὰρ	τῶν	στρωμάτων ἐκπίπτοντας καὶ καλινδουμένους ἐς
[2, 30]	ὕπνου ἐγηγερμένους καὶ γυμνοὺς ἐπὶ	τῶν	στρωμάτων κειμένους. διὸ δὴ αὐτῶν
[2, 24]	δὲ παρ´ ἀλλήλους οἱ στρατηγοὶ	τῶν	σφίσιν ἑπομένων τινὰς ὑπὲρ τῆς
[2, 22]	εἰπεῖν πότερον ἐν τῷ διαλλάσσοντι	τῶν	σωμάτων καὶ ἡ διαφορὰ τῶν
[2, 17]	καὶ τὰ πιστὰ ὑπέρ τε	τῶν	σωμάτων καὶ τῶν χρημάτων πρὸς
[2, 3]	ἡμῶν τε αὐτῶν ἐστι καὶ	τῶν	ταλαιπώρων Λαζῶν· εἰ δὲ, ὅπως
[2, 22]	παρήλασε χώραν, ἢ μὴ ψαύσασα	τῶν	ταύτῃ ἀνθρώπων ἢ ἀμωσγέπως αὐτῶν
[2, 28]	Ἀλέξανδρον Περσῶν τε ἦρξαν καὶ	τῶν	ταύτῃ ἐθνῶν. ἄμφω δὲ ταῦτα
[2, 24]	τισὶν ἄρχουσιν ἦλθεν. ἡγεῖτο δὲ	τῶν	ταύτῃ καταλόγων Ἰσαάκης ὁ Ναρσοῦ
[2, 30]	ἄλλην τινὰ πορείαν ἰέναι διὰ	τῶν	ταύτῃ ὀρῶν διενοεῖτο, ἵνα δὴ
[2, 21]	(ὅ τε γὰρ ποταμὸς πολλαχῆ	τῶν	ταύτῃ χωρίων ναυσὶ διαβατὸς ὢν
[2, 14]	ἴσχυσε, καί τις αὐτὸν ξυγγενῆ	τῶν	ταύτῃ ᾠκημένων ἐκάλεσεν, οὐκέτι ἐξῆν
[2, 25]	τε τὴν κεφαλὴν πρός του	τῶν	ταύτῃ ᾠκημένων πληγεὶς αὐτοῦ διεφθάρη,
[2, 3]	ὑπωρείαις καὶ φάραγξι. τετύχηκεν οὖν	τῶν	τε Ἀρμενίων ὀλίγους τινὰς καὶ
[2, 25]	οἰκίσκων οἱ προλοχίζοντες, ὥσπερ ἐρρήθη,	τῶν	τε Ἐρούλων τινὰς κτείνουσιν, ἀπροσδόκητοι
[2, 17]	ἔνερθεν θατέρου τῶν πύργων ἐγένοντο,	τῶν	τε λίθων ἐνθένδε πολλοὺς ἐκφοροῦντες,
[2, 22]	οἱ παραπεπτωκότες ἀποτρέπεσθαι αὐτὰ ἐπειρῶντο,	τῶν	τε ὀνομάτων ἀποστοματίζοντες τὰ θειότατα
[2, 3]	ὁ ἀγὼν ἔσται. Ῥωμαίοις γὰρ	τῶν	τε στρατιωτῶν πλείστους πρὸς ταῖς
[2, 26]	ἐς τοὺς ποιμένας ἐπανῆκεν αὖθις.	τῶν	τέ τις Οὔννων πρὸ τῶν
[2, 22]	προλέγοντος σφίσιν ὅτι δὴ ἐς	τῶν	τεθνηξομένων τὸν ἀριθμὸν ἀνάγραπτοι εἶεν.
[2, 17]	ἐπὶ πλεῖστον πεποίηνται. τούτων τε	τῶν	τειχῶν ἑκατέρωθι πύργους ἐτεκτήναντο δύο,
[2, 22]	τὸ μέτρον ὀρθῶς καὶ δικαίως	τῶν	τετελευτηκότων ἀπέδωκεν, ὅπερ καὶ τοῖς
[2, 22]	κακοῦ τοῦδε τῶν νοσούντων ἢ	τῶν	τετελευτηκότων ἁπτομένῳ ξυνέβη, ἐπεὶ πολλοὶ
[2, 23]	ἀλλήλους ἀφέμενοι τῆς τε ὁσίας	τῶν	τετελευτηκότων κοινῇ ἐπεμέλοντο καὶ φέροντες
[2, 22]	τοῖς βουβῶσιν ἀποκεκρίσθαι οἰόμενοι, διερευνᾶσθαι	τῶν	τετελευτηκότων τὰ σώματα ἔγνωσαν. καὶ
[2, 23]	φέρων τις ἐπὶ τῶν ὤμων	τῶν	τετελευτηκότων τινὰ ἔς τε τῆς
[2, 29]	ὁ ποταμὸς ἔξεισιν ἄγχιστά πη	τῶν	Τζανικῆς ὁρίων ἐν Ἀρμενίοις, οἳ
[2, 29]	ἐπὶ πλεῖστον ἡ χώρα πρὸς	τῶν	τῇδε ἀνθρώπων οἰκεῖται μέχρι τῶν
[2, 7]	οἱ δὲ δὴ πάντων ἤδη	τῶν	τιμιωτάτων ἐκστάντες, εἶτα ἐς τὸν
[2, 11]	ἐστιν, Εὐάριδος ἔργον. οὗτος ἀνὴρ	τῶν	τινα Ἀντιοχέων νεανίαν πεζόν τε
[2, 23]	προϊόντι τινὶ ἐντυχεῖν ἴσχυσεν, ὅδε	τῶν	τινα νεκρῶν ἔφερεν. ἐργασία τε
[2, 25]	χῶρον ἡμέρας ὁδῷ Ἀγγλῶν διέχοντα,	τῶν	τινα πολεμίων ἐπὶ κατασκοπῇ ἰόντα
[2, 27]	ἦλθεν. ἔν τε πύλῃ ἑκάστῃ	τῶν	τινας ἀρχόντων καὶ μέρος τι
[2, 19]	μεγάλα περιεβάλλοντο. τότε δὲ Βελισάριος	τῶν	τινας Περσῶν ξυλλαβὼν, ἐνδεῖν τοῖς
[2, 22]	παραιρουμένου τὴν αἴσθησιν. Ἀπορούμενοι γοῦν	τῶν	τινες ἰατρῶν τῇ τῶν ξυμπιπτόντων
[2, 17]	μηχανῇ ἀμφὶ τὰς πύλας χρῆσθαι	τῶν	τινι ἀρχόντων ἐπέστελλεν, ἐν δὲ
[2, 28]	παντὸς χρόνου. ἑρμηνέα γὰρ οὐδὲ	τῶν	τινι καταδεεστέρων ἀρχόντων, μή τί
[2, 11]	μέρος τὸ πράσινον ἔδοξεν. ἐνταῦθα	τῶν	τις Ἀπαμέων Χοσρόῃ ἐς ὄψιν
[2, 3]	ἐς τὰ μάλιστα, καὶ αὐτὸν	τῶν	τις Ἀρμενίων ἰδὼν ἔγνω τε
[2, 8]	τι εἰπεῖν μετεπέμψατο. καὶ αὐτὸν	τῶν	τις ἀρχόντων, ὁ Ζαβεργάνης, οἰόμενος
[2, 26]	ἐπελθόντες ἀνεῖλον, καὶ πάντων μάλιστα	τῶν	τις δορυφόρων, Ἀργὴκ ὄνομα. μόνος
[2, 29]	Χοσρόου ἐπηγγελμένα ὑποτελοίη. ἐτύγχανε δὲ	τῶν	τις ἐν Κόλχοις λογίμων, Φαρσάνσης
[2, 30]	δύνωνται. ἐν ταύτῃ τῇ πορείᾳ	τῶν	τις ἐν Λαζοῖς λογίμων, Φούβελις
[2, 3]	προϊόντος τοῦ χρόνου, Ἰουστινιανῷ βασιλεῖ	τῶν	τις ἐπιτηδείων διέβαλλεν, Ἀκάκιος ὄνομα,
[2, 20]	οὐκ ἔδει Σεργιούπολιν Πέρσαις ἁλῶναι,	τῶν	τις Σαρακηνῶν Χριστιανὸς μὲν, ταττόμενος
[2, 26]	τοῦ τῶν πολεμίων στρατοπέδου γενόμενος	τῶν	τισιν ἐν Πέρσαις ἀρχόντων ἐς
[2, 30]	καὶ τὸν χιτῶνα ἐνδιδύσκεσθαι πρὸς	τῶν	τῷ ἔργῳ ἐφεστώτων ἠνάγκαστο, ἐς
[2, 11]	θαύματι μεγάλῳ ἐποιήσατο καὶ τὰς	τῶν	ὑδάτων πηγάς· ἄμφω γὰρ ἀξιοθέατα
[2, 19]	ξυνέπεμψεν, ὧν δὴ οἱ πλεῖστοι	τῶν	ὑπασπιστῶν τῶν αὐτοῦ ἦσαν, δορυφόρους
[2, 5]	τὸ χωρίον ἐξαιτησόμενον ἔπεμψαν, ὃς	τῶν	ὑπηρετῶν τινας ἐπαγόμενος, ὄρνις τε
[2, 10]	ἐς Ἰουστινιανὸν ἀνέφερον, ἀλλ´ ἐς	τῶν	ὑπουργηκότων τινὰς, πὴ δὲ ὡς
[2, 22]	ἀλλ´ αἴτιον ἦν μάλιστα ἡ	τῶν	φρενῶν νόσος. πολὺς δὲ αὐτοῖς
[2, 11]	καὶ αὐτὸν μεθύοντα ἤδη τῇ	τῶν	χρημάτων ἀφθονίᾳ ὁ Θωμᾶς εἶδε,
[2, 7]	ἤ σοί τι τὸ λοιπὸν	τῶν	χρημάτων εἰσφέρειν. τὸ γὰρ ἐκτιννύναι
[2, 17]	ὑπέρ τε τῶν σωμάτων καὶ	τῶν	χρημάτων πρὸς Χοσρόου λαβόντες σφᾶς
[2, 21]	πολεμίους ἄγχιστά πη ἐπύθοντο εἶναι,	τῶν	χρημάτων ὑπεξαγαγόντες τὰ τιμιώτατα, οἱ
[2, 26]	καὶ μάγοις, ἅτε πρὸς τοῦ	τῶν	Χριστιανῶν θεοῦ ἡσσημένοις, κατήφεια. ἣν
[2, 24]	ἔχων ἀρχὴν τὸν ἐν Δούβιος	τῶν	Χριστιανῶν ἱερέα βασιλέως ἐπαγγείλαντος παρὰ
[2, 25]	ἐνταῦθα ἀλλήλοις ξυμβάλλουσι. τόν τε	τῶν	Χριστιανῶν ἱερέα Καθολικὸν καλοῦσι τῇ
[2, 3]	ἀνδρῶν Ἀρμενίων δωρήσασθαι. κύριός τε	τῶν	χωρίων γενόμενος πρὸς τῶν αὐτὰ
[2, 26]	τῷ βεβαίῳ κρατύνασθαι, πρᾶξαι δὲ	τῶν	ὡμολογημένων οὐδὲν, ἀδύνατον γεγονότα τὴν
[2, 23]	ἦν, εἰ φέρων τις ἐπὶ	τῶν	ὤμων τῶν τετελευτηκότων τινὰ ἔς
[2, 1]	φέρουσα (ἡλιόκαυστος γὰρ ὑπερφυῶς ἐστι)	προβάτων	δέ τισιν ἐκ παλαιοῦ ἀνειμένη
[2, 26]	οἱ μὲν οὖν βάρβαροι τῶν	προβάτων	ἥπτοντο ἤδη, οἱ δὲ ποιμένες
[2, 18]	ἦγεν, οὗ δὴ πηγαί τε	ὑδάτων	διαρκεῖς ἦσαν καὶ πεδίον ἅπασιν
[2, 25]	ἀγαθὴ καὶ ἀέρων τε καὶ	ὑδάτων	εὐεξίαν τινὰ διαρκῶς ἔχουσα, Θεοδοσιουπόλεως
[2, 29]	ἐνταῦθα ἐπιγινομένων οἱ καὶ ἄλλων	ὑδάτων	μείζων τε παρὰ πολὺ γίνεται
[2, 11]	μεγάλῳ ἐποιήσατο καὶ τὰς τῶν	ὑδάτων	πηγάς· ἄμφω γὰρ ἀξιοθέατα ἐπιεικῶς
[2, 19]	δέδωκεν ἡμῖν ἐν τοῖς τῶν	πραγμάτων	ἀπόροις προορᾶν τε τὰ ξυμβησόμενα
[2, 16]	ἡμετέραν ποιήσασθαι, νῦν δὲ τῶν	πραγμάτων	ἡμῖν ἄμεινον ἢ κατ´ ἐλπίδας
[2, 4]	ἀτιμοτάτοις εὔκολα τίθεσθαι ἡ τῶν	πραγμάτων	νενόμικε φύσις. πόλεμον δὲ κατὰ
[2, 3]	πρᾶγμα οὔτε τῇ φύσει τῶν	πραγμάτων	ξυμβαῖνον οὔτε λόγῳ ῥᾴδιον ἑρμηνεύεσθαι.
[2, 7]	καὶ καλῶς διώρισται τὰ τῶν	πραγμάτων	ὀνόματα· ἐν οἷς καὶ τόδε
[2, 21]	πονηρῶν ἤδη παντάπασι τῶν ἐκείνῃ	πραγμάτων	Ῥωμαίοις ὄντων. ~Ὑπὸ δὲ τοὺς
[2, 24]	ἐξοσιοῦνται καὶ μαντείῳ ἐς τῶν	πραγμάτων	τὰ μέγιστα χρῶνται. τοῦτό ἐστι
[2, 22]	ῥιπτεῖν σφᾶς αὐτοὺς ἐκ τῶν	οἰκημάτων	ἐφιεμένους ὠθοῦντές τε καὶ ἀνθέλκοντες
[2, 14]	πόλιν κατέσεισε πᾶσαν καὶ τῶν	οἰκοδομημάτων	τά τε πλεῖστα καὶ κάλλιστα
[2, 15]	ἦν ἀνθρώπων ἁπάντων καὶ πόρους	χρημάτων	ἀδίκους ἱκανώτατος ἐξευρεῖν. ὃς δὴ
[2, 26]	περιβαλέσθαι ξυμβήσεται. διὸ δὴ πολλῶν	χρημάτων	ἀποδόσθαι τὴν ἀναχώρησιν Ἐδεσσηνοῖς ἔγνω.
[2, 4]	σπονδαῖς διαπεπρᾶχθαι ἀνήκεστα, χωρίων ἁλώσεις,	χρημάτων	ἁρπαγὰς, ἀνθρώπων φόνους τε καὶ
[2, 11]	αὐτὸν μεθύοντα ἤδη τῇ τῶν	χρημάτων	ἀφθονίᾳ ὁ Θωμᾶς εἶδε, τὸ
[2, 7]	σοί τι τὸ λοιπὸν τῶν	χρημάτων	εἰσφέρειν. τὸ γὰρ ἐκτιννύναι τι
[2, 1]	ἥκοντα ἐπαγγελίαις αὐτὸν περιελθεῖν μεγάλων	χρημάτων,	ἐφ´ ᾧ προσχωρήσει Ῥωμαίοις, γράμματά
[2, 11]	μοι ἀπολέλειπται μόνα ἐκ πάντων	χρημάτων.	θήκην μὲν οὖν τήνδε (χρυσῷ
[2, 25]	ὡς ἐπὶ ἁρπαγὴν ἑτοιμοτάτην ἰόντες	χρημάτων	μεγάλων. ἐπεὶ δὲ Ἀγγλῶν ἀγχοῦ
[2, 26]	Περόζου νοσοῦντά ποτε ἰασάμενος κύριος	χρημάτων	μεγάλων πρὸς αὐτοῦ γέγονεν. ὃς
[2, 9]	ἑτοιμότερος ἐς λήθην ἀφῖχθαι, καὶ	χρημάτων	μὲν ἕνεκεν ἐπὶ πᾶν ἄγος
[2, 7]	Βεροιαίοις ἰσχυρίζετο ἀπολελεῖφθαι τῶν πάντων	χρημάτων,	μόνα δέ οἱ τῶν ἀνθρώπων
[2, 8]	περιβόλου ἐγγὺς ἥκοντα παραινοῦντά τε	χρημάτων	ὀλίγων σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ
[2, 13]	τε καὶ ἀργύρου καὶ ἄλλων	χρημάτων	πάμπολυ πλῆθος, δέδοται δὲ ὑπὲρ
[2, 26]	Ζαβεργάνης „ὠνεῖσθαι ὑμᾶς ταύτην „ἀνάγκη	χρημάτων	πολλῶν. οἵ τε πρέσβεις ἔφασαν
[2, 5]	τὰ χρήματα οὕτω δὴ ὀλίγων	χρημάτων	πρίασθαι ἀνδράποδα τοσαῦτα τὸ πλῆθος.
[2, 17]	τε τῶν σωμάτων καὶ τῶν	χρημάτων	πρὸς Χοσρόου λαβόντες σφᾶς τε
[2, 21]	ἄγχιστά πη ἐπύθοντο εἶναι, τῶν	χρημάτων	ὑπεξαγαγόντες τὰ τιμιώτατα, οἱ μὲν
[2, 26]	γὰρ ἄνθρωποι τὰ πολλὰ τῶν	ἀτυχημάτων	σφίσιν αὐτοῖς ἐκ τοῦ ἐπὶ
[2, 26]	εἶχον, ἀλλ´ αὐτοῦ ἐπὶ τῶν	προκαλυμμάτων	ἀποκρουόμενα ξύμπαντα ἔμενε. καὶ τότε
[2, 22]	ἀποτρέπεσθαι αὐτὰ ἐπειρῶντο, τῶν τε	ὀνομάτων	ἀποστοματίζοντες τὰ θειότατα καὶ τὰ
[2, 26]	ἀνδραποδισμοὺς τῶν μὲν ἄλλων ἴσως	ὀνομάτων	παρέσται τυχεῖν, τὸ δὲ ἀγαθῷ
[2, 23]	μᾶλλον ἢ πρότερον τὴν τῶν	ἐπιτηδευμάτων	ἀτοπίαν ἐνδείκνυνται, σφᾶς αὐτοὺς μάλιστα
[2, 4]	οὐδὲν πρᾶγμά ἐστιν, ἐπεὶ τῶν	ἐπιτηδευμάτων	τὰ πονηρότατα καὶ τοῖς τῶν
[2, 8]	ὥστε διασκοπεῖσθαι ἢ φυλάσσεσθαι τὰς	τοξευμάτων	βολὰς, τῶν δὲ Ῥωμαίων ἔτι
[2, 30]	τοῦ βίου. τῶν μέντοι πρόσθεν	ἀξιωμάτων	ἀνασώσασθαι οὐδ´ ὁτιοῦν ἔσχεν, ἀλλ´
[2, 22]	εἴχοντο. ἔκ τε γὰρ τῶν	στρωμάτων	ἐκπίπτοντας καὶ καλινδουμένους ἐς τὸ
[2, 30]	ἐγηγερμένους καὶ γυμνοὺς ἐπὶ τῶν	στρωμάτων	κειμένους. διὸ δὴ αὐτῶν οὐδενὶ
[2, 30]	πολλὰ τῶν ἀμφὶ τὴν Λαζικὴν	ὀχυρωμάτων	ἐδείματο, βασιλέως οἱ ἐπαγγείλαντος, καὶ
[2, 19]	ἐς γῆν πολεμίαν, πολλῶν μὲν	ὀχυρωμάτων,	πολλῶν δὲ μαχίμων ἐν τούτοις
[2, 22]	πότερον ἐν τῷ διαλλάσσοντι τῶν	σωμάτων	καὶ ἡ διαφορὰ τῶν ξυμπιπτόντων
[2, 17]	τὰ πιστὰ ὑπέρ τε τῶν	σωμάτων	καὶ τῶν χρημάτων πρὸς Χοσρόου
[2, 12]	γῆν. Αὔγαρος δὲ αὐτοῦ τῶν	γονάτων	ἐκ τοῦ αἰφνιδίου λαβόμενος „Ἐμὲ
[2, 1]	Λατίνων καλεῖται φωνῇ) καὶ μαρτυρίαις	παλαιοτάτων	ἀνδρῶν χρώμενος. Ἀλαμούνδαρος δὲ φιλονεικεῖν
[2, 7]	δὲ δὴ πάντων ἤδη τῶν	τιμιωτάτων	ἐκστάντες, εἶτα ἐς τὸν περὶ
[2, 14]	ἀτεχνῶς ἦσαν ἐκ ῥιζῶν τῶν	ἐσχάτων	ἀνατραπεῖσαι εἰς τὴν γῆν ἔπεσον,
[2, 30]	πεντακισχίλιοι, ἐπεὶ ἐγγυτέρω τῶν Λαζικῆς	ἐσχάτων	ἦλθον, παρὰ ποταμὸν Φᾶσιν ἐστρατοπεδεύσαντο
[2, 23]	ἀεὶ τῷ βασιλεῖ τὰς τῶν	ἱκετῶν	δεήσεις ἀγγέλλων, σημαίνων τε αὖθις
[2, 23]	πρότερα λίαν εὐδαίμονες τῆς τῶν	οἰκετῶν	ὑπουργίας ἢ νοσούντων ἢ τετελευτηκότων
[2, 4]	ἐδήλου δὲ ἡ γραφὴ τάδε	„Ξυνετῶν	μὲν ἀνθρώπων ἐστὶ καὶ οἷς
[2, 4]	μάλιστα φίλους, σθένει παντὶ ἀποτέμνεσθαι·	ἀξυνέτων	δὲ καὶ τὰ τοῦ θεοῦ
[2, 2]	ὁ δὲ δὴ ἕτερος αὐτῷ	ὑπηρετῶν	εἵπετο. ὁδῷ τε ἰόντες ἐς
[2, 5]	χωρίον ἐξαιτησόμενον ἔπεμψαν, ὃς τῶν	ὑπηρετῶν	τινας ἐπαγόμενος, ὄρνις τε φέροντας
[2, 22]	καὶ λέγοιτό τις ὑπ´ ἀνδρῶν	τολμητῶν	αἰτίου λόγος, οἷα πολλὰ φιλοῦσιν
[2, 19]	ἄνδρα ξυνετώτατόν τε καὶ τῶν	ἀπορρήτων	αὐτῷ κοινωνοῦντα, ἀποπειρασόμενον τῶν {ἐν}
[2, 7]	Ῥουφίνου καὶ Ἰουλιανὸν τὸν τῶν	ἀπορρήτων	γραμματέα πρέσβεις παρὰ Χοσρόην στείλας.
[2, 7]	ταῖς σπονδαῖς στείλειε, τῶν δὲ	πολιτῶν	οὐδὲν τὸ παράπαν ἠδικηκότων τά
[2, 7]	τανῦν ἀφῖξαι. τῶν δὲ σῶν	πολιτῶν	τὴν ἀτοπίαν τί ἄν τις
[2, 7]	ἔπραττεν, οὐχ ὅσα πρὸς τῶν	Ἱεραπολιτῶν	ἔλαβε μόνον, ἀλλὰ καὶ τούτων
[2, 6]	ξυμπεσόντα Σουρηνοῖς ἔμαθε, ξυγκαλέσας τοὺς	Ἱεραπολιτῶν	πρώτους ἔλεξε τοιάδε „Οἷς μὲν
[2, 30]	διαριθμούμενοι ὅπως πόρρω που τῶν	νυκτῶν	ἐπιπέσοιεν σφίσι· τετρακισχίλιοι δὲ καὶ
[2, 5]	χώραν κατενόησεν ἀοίκητόν τε καὶ	πάντων	ἀγαθῶν ἔρημον οὖσαν, δείσας μή
[2, 2]	ἢ τῶν καιρῶν ὑστερηκότα τὰ	πάντων	αἰσχρότατα πρὸς τῶν πολεμίων παθεῖν.
[2, 28]	τε νόμοι δυσπρόσοδοί εἰσι πρὸς	πάντων	ἀνθρώπων καὶ τὰ ἐπιτάγματα οὐδαμῆ
[2, 4]	κρεῖσσον ἢ ἐξαπατᾶσθαι πέφυκε πρὸς	πάντων	ἀνθρώπων. ταῦτα ἐπεὶ ὁ Χοσρόης
[2, 1]	ὀνόματι τεκμηριούμενος, οὗ δὴ πρὸς	πάντων	ἄνωθεν ἔτυχε (Στρᾶτα γὰρ ἡ
[2, 21]	δὴ τὴν εὐκοσμίαν θαυμάσειε μάλιστα	πάντων,	εἶναί τε οὐκ ἐξ ἀντιπάλου
[2, 22]	μὲν γὰρ τὸ κῶμα ἐπέκειτο,	πάντων	ἐπιλελησμένοι τῶν εἰωθότων σφίσιν ἐς
[2, 26]	κινδύνου τὸ πέρας οὐδενὶ τῶν	πάντων	ἔφασαν πρὸ τῆς ἀγωνίας ἔνδηλον
[2, 7]	ἐμὴν εὗρον. οἱ δὲ δὴ	πάντων	ἤδη τῶν τιμιωτάτων ἐκστάντες, εἶτα
[2, 6]	εἰσί. πρέπειν γὰρ ἀνδρὶ βασιλεῖ	πάντων	ἥκιστα τοῖς ὑποχωροῦσι καὶ οὐδαμῆ
[2, 26]	πρὸ τῶν ἄλλων μαχόμενος μάλιστα	πάντων	ἠνώχλει Ῥωμαίους. καί τις αὐτὸν
[2, 28]	ἐπιτείχισμα Λαζικὴν εἶναι. μάλιστα δὲ	πάντων	κατὰ τοῦτο ξυνοίσειν πρὸς Λαζικῆς
[2, 19]	φύσει, ἐς δὲ τὸ ληίζεσθαι	πάντων	μάλιστα δεξιοί. συνεισβαλοῦσι δὲ αὐτοῖς
[2, 16]	πράγμασιν εἶναι. πόλεμος γὰρ εὐβουλίᾳ	πάντων	μάλιστα κατορθοῦσθαι φιλεῖ. δεῖ δὲ
[2, 28]	ἐπεὶ Λαζοὶ μὲν Χριστιανοί εἰσι	πάντων	μάλιστα, Πέρσαις δὲ ἀπ´ ἐναντίας
[2, 15]	οἱ βάρβαροι οὗτοι ἤχθοντο, καὶ	πάντων	μάλιστα Πέτρῳ τῷ στρατηγῷ, ἐπηρεάζειν
[2, 26]	τοῦ αἰφνιδίου ἐπελθόντες ἀνεῖλον, καὶ	πάντων	μάλιστα τῶν τις δορυφόρων, Ἀργὴκ
[2, 3]	χωρεῖ ξύμπασα· μικρόν ἐστιν αὐτῷ	πάντων	ὁμοῦ τῶν ἀνθρώπων κρατεῖν. ὁ
[2, 3]	τοὺς πολεμίους ἰόντι ἀπαντήσει τῶν	πάντων	οὐδεὶς, ἕξεις δὲ καὶ ἡμᾶς
[2, 9]	τετυχηκότος χλευάζοντες, οὐδὲ ἄλλο τῶν	πάντων	οὐδὲν ἐν νῷ ποιουμένη, ἢν
[2, 25]	Ἰνδῶν καὶ τῶν πλησιοχώρων Ἰβήρων	πάντων	τε ὡς εἰπεῖν τῶν ἐν
[2, 21]	παῖδα, γένει τε καὶ πλούτῳ	πάντων	τῶν Ἐδεσσηνῶν διαφανέστατον, ὅμηρον τῷ
[2, 11]	„ταῦτά μοι ἀπολέλειπται μόνα ἐκ	πάντων	χρημάτων. θήκην μὲν οὖν τήνδε
[2, 7]	μὲν Βεροιαίοις ἰσχυρίζετο ἀπολελεῖφθαι τῶν	πάντων	χρημάτων, μόνα δέ οἱ τῶν
[2, 29]	τε καὶ ἀρετὴν ἐπιδεικνύμενοι μάλιστα	πάντων	ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, θνήσκουσί τε
[2, 12]	τῶν αὐτοῦ παίδων, ἀνοσιώτατος γεγονὼς	ἁπάντων	ἀνθρώπων, ἄλλα τε πολλὰ ἐς
[2, 28]	τοῦτο ἠσχολημένων, ὡς τὸ εἰκὸς,	ἁπάντων	ἀνοιγνύναι μὲν τὰς πύλας εὐθὺς,
[2, 8]	νενικηκότας ἐνέδραις τισὶ διαφθείρουσι, καίπερ	ἁπάντων	αὐτοῖς πάλαι πεφευγότων στρατιωτῶν. ταῦτα
[2, 6]	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ἀφέμενος παντὶ τῷ στρατῷ ἐπ´
[2, 3]	ὑστάτην ποιήσηται βρῶσιν τῶν ἄλλων	ἁπάντων;	εἰ μέν ἐστί σοι βουλομένῳ
[2, 9]	ἐξεπιστάμενος ὅτι δὴ αὐτὸς αἰτιώτατος	ἁπάντων	εἴη. τοσαύτῃ χρώμενος φύσεως ἀτοπίᾳ
[2, 12]	ἐγεγόνει τῶν κατ´ αὐτὸν ἀνθρώπων	ἁπάντων,	καὶ ἀπ´ αὐτοῦ βασιλεῖ Αὐγούστῳ
[2, 28]	καὶ ἄλλως λογισμῷ πονηροτάτω Περσῶν	ἁπάντων	καὶ δόξαν ἐπὶ τῇ δεινότητι
[2, 15]	ὅτι πονηρότατός τε ἦν ἀνθρώπων	ἁπάντων	καὶ πόρους χρημάτων ἀδίκους ἱκανώτατος
[2, 21]	ἀνδρειοτάτῳ τε καὶ ξυνετωτάτῳ ἀνθρώπων	ἁπάντων	καὶ στρατιώταις οἵους ἄλλους αὐτὸς
[2, 17]	οἱ ἄλλοι Ῥωμαῖοι ἐς ὀλιγωρίαν	ἁπάντων	κατέστησαν. τότε μὲν οὖν οἱ
[2, 21]	ὅτι δὴ ἀφροντιστήσαντες τῶν ἄλλων	ἁπάντων	κυνηγετήσειν ἠπείγοντο. ὁ μὲν οὖν
[2, 18]	στρατὸς καταλαβὼν διεκώλυσε. πρώτους γὰρ	ἁπάντων	ξὺν δόρασι μακροῖς τε καὶ
[2, 19]	ἐν σπουδῇ εἶχον, μάλιστα δὲ	ἁπάντων	οἱ τῶν ἐν Λιβάνῳ καταλόγων
[2, 5]	δὴ αὐτῷ πρῶτοι περιπεπτωκότες Ῥωμαίων	ἁπάντων	οὔτε τῇ πόλει ἐδέξαντο ἐθελούσιοι,
[2, 9]	ἐνδοίη. Ἦν γὰρ δεινότατος ἀνθρώπων	ἁπάντων	τὰ μὲν οὐκ ὄντα εἰπεῖν,
[2, 3]	ἐς τοὺς ἀρχομένους ὠμότατος ἀνθρώπων	ἁπάντων.	τά τε γὰρ χρήματα ἐληίζετο
[2, 19]	κεκράτηκε μόνον, ἀλλὰ καὶ βαρβάρων	ἁπάντων.	ταύτην μέντοι βεβαιότατα διαφυλάξεις τὴν
[2, 5]	πρὸς τῶν πολεμίων, ἀφροντιστήσαντες δυσκόλων	ἁπάντων	τήν τε πυλίδα ὅλην ἀνέῳγον
[2, 10]	ὅρκους, ὃ τῶν ἐν ἀνθρώποις	ἁπάντων	ὕστατόν τε καὶ ὀχυρώτατον εἶναι
[2, 6]	δὴ Μέγας, ὑπὲρ τῶν ἑῴων	ἁπάντων	Χοσρόην ἱκετεύων οὐκέτι ἀνίει, ἕως
[2, 21]	κἀν τοῖς ὀχυρώμασι κρυπτομένων Ῥωμαίων	ἁπάντων,	Χοσρόου δὲ στρατῷ μεγάλῳ ἐν
[2, 28]	Ἰσδιγούσναν Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς μάλιστα πρέσβεων	ἁπάντων	ὧν ἡμεῖς ἴσμεν ξύν τε
[2, 27]	ταῖς Βαρλαοῦ καλουμέναις πύλαις ἐπέσκηψεν,	ὑπαντιασάντων	δὲ Ῥωμαίων αὐτοῖς ἡσσήθησάν τε
[2, 9]	καὶ πόνῳ οὐδενὶ τῶν οἱ	ἐπαναστάντων	ἐκράτησε, κακά τε Ῥωμαίους ὅσα
[2, 26]	εἰς οἰκοδομίαν ἐπιτηδείως, ἀλλ´ εἰκῆ	τμηθέντων,	ἐκείνου μόνου ἐπιμελούμενος, ὅπως δὴ
[2, 13]	ἐπαγόμενος πρόσω ἐχώρει. Καρρηνοὶ δὲ	ἀπήντων	χρήματα πολλὰ προτεινόμενοι· ὁ δὲ
[2, 30]	ἔδοξεν ἐπάναγκες εἶναι, πολεμίων οὐδαμῆ	ὄντων.	αὐτὸς δὲ τῷ ἄλλῳ στρατῷ
[2, 4]	πέλας. ἀλλὰ καὶ τούτων τοιούτων	ὄντων	ἡμεῖς μὲν ἔχεσθαι καὶ ὣς
[2, 19]	ἀριθμὸν εἶναι. τούτων δὲ τοιούτων	ὄντων,	ἤν τι ξυμβαίη πολέμιον ἢ
[2, 29]	καθίσταντο. Περσῶν δὲ τῶν ἐνταῦθα	ὄντων	καρτερώτατα ἐκ τοῦ περιβόλου ἀμυνομένων,
[2, 29]	ἤνυσε, καίπερ τῶν πολεμίων ὀλίγων	ὄντων.	κατ´ ἀρχὰς μὲν γὰρ οὐχ
[2, 26]	πολλὰ ἐκ χωρίων ἐγγύς πη	ὄντων	πρὸ τοῦ τείχους ἐν τετραγώνῳ
[2, 27]	τῶν δὲ ταύτῃ Ῥωμαίων οὐκ	ὄντων	σφίσιν ἀξιομάχων, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[2, 21]	παντάπασι τῶν ἐκείνῃ πραγμάτων Ῥωμαίοις	ὄντων.	~Ὑπὸ δὲ τοὺς χρόνους τούτους
[2, 19]	δὲ πολλῶν ἐς τὸ φρούριον	καταφυγόντων,	τῶν ἐπιτηδείων τῇ ἀπορίᾳ, ὡς
[2, 13]	Καὶ μὴν καὶ Κωνσταντινιέων χρήματα	διδόντων	ἐδέξατο, καίπερ φάσκων οἱ ἐκ
[2, 8]	βιαζομένων καὶ οὐδένα τοῖς ἐναντίοις	ἐνδιδόντων	καιρὸν, ὥστε διασκοπεῖσθαι ἢ φυλάσσεσθαι
[2, 27]	ἐνταῦθα ἐχόντων Ῥωμαίων πρᾷόν τινα	καθευδόντων	ὕπνον, ἅτε τῆς νυκτὸς πρὸς
[2, 18]	αὐτονόμῳ χρωμένων γενέσθαι τι τῶν	δεόντων	ἀδύνατον. οἶμαι τοίνυν Χοσρόην ἐφ´
[2, 16]	μὴ οὐχὶ διαλαθεῖν τι τῶν	δεόντων	ἀδύνατον. ὥστε οὐδὲν τὴν ἐμὴν
[2, 9]	μὴ γένηταί τι τῶν οὐ	δεόντων	λογιζομένη, οὐδὲ ὅτι βλασφημήσουσιν ἐς
[2, 6]	ξύμφορα ἔδοξεν, ἔπραξε δὲ τῶν	δεόντων	οὐδέν. ἀπολέξας γὰρ εἴ τι
[2, 12]	ἐκ Παλαιστίνης ἐς τὴν Ἔδεσσαν	ἐπιχωριαζόντων	ἀκούσας ἐθάρσησέ τε καὶ γράμματα
[2, 30]	Ἰωάννης, Περσῶν σφίσιν ἐς χεῖρας	ἐλθόντων,	πληγεὶς αὐτίκα ξὺν τοῖς ἑπομένοις
[2, 26]	καὶ τῶν ἀπὸ τοῦ δήμου	ἐπεξελθόντων	τοῖς πολεμίοις ἡ μὲν μάχη
[2, 18]	πολεμίων ἐνταῦθα ἡμῖν ἐς χεῖρας	ἰόντων	κρατήσωμεν, τὴν πόλιν ἐξελεῖν πολλήν
[2, 23]	ἐτύγχανεν, αὐτοὶ ἕκαστοι τὰς τῶν	προσηκόντων	ἐποιοῦντο ταφάς. Θεόδωρος δὲ τά
[2, 2]	καὶ τῶν οὐδ´ ὁπωστιοῦν αὐτῷ	προσηκόντων	ἐρῶν, μένειν τε οὐ δυνάμενος
[2, 23]	κατώρυχας ταύτας ποιούμενοι πρὸς τῶν	ἀποθνησκόντων	τὸ μέτρον οὐκέτι ἀντέχοντες ἐς
[2, 8]	βούλει καὶ φείδεσθαι τῶν οὐδαμῆ	ἐθελόντων	ἐσπούδακας. οἱ δὲ προλοχίσαντες ἐν
[2, 27]	τῶν δὲ Ῥωμαίων συχνά τε	βαλλόντων	καὶ παντὶ σθένει ἀμυνομένων, τρέπονται
[2, 12]	πάθη ἀνίατα ὠνομασμένα ἐστί. ταῦτα	ἀπαγγελλόντων	Αὔγαρος τῶν ἐκ Παλαιστίνης ἐς
[2, 15]	ἰέναι δυνατὰ εἴη. πολλῶν γὰρ	ἀπαγγελλόντων	ἔφασκεν ἀκηκοέναι τὰ πρότερα δύσοδον
[2, 22]	ἡγούμενοι σφίσιν, ἤν γε τῶν	ἐντυγχανόντων	τινὰς τῷ λόγῳ ἐξαπατήσαντες πείσωσι.
[2, 28]	διέφερον, οὔτε Ῥωμαίων οὔτε Περσῶν	ἀμυνόντων	σφίσι. καὶ Ἀλαμούνδαρος μὲν ἕνα
[2, 27]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς προσβολὰς	ἀπειπόντων,	ἤδη τὸ ἐκτὸς τεῖχος, ὃ
[2, 7]	γὰρ ἐκτιννύναι τι τῶν οὐ	παρόντων	ἀνθρώπῳ ἂν οὐδεμία μηχανὴ γένοιτο.
[2, 16]	ἢ ἐμοὶ βεβουλεῦσθαι ὑπὲρ τῶν	παρόντων	δοκεῖ, μηδὲν ὑμᾶς τοῦτο εἰσίτω.
[2, 25]	τάξαντες δὲ ὡς ἐκ τῶν	παρόντων	εἰς τὰ τρία τέλη τὸ
[2, 26]	γέγονα, τῇ δὲ πατρίδι τῶν	παρόντων	κακῶν. οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰ
[2, 22]	τῶν τινες ἰατρῶν τῇ τῶν	ξυμπιπτόντων	ἀγνοίᾳ τό τε τῆς νόσου
[2, 22]	σωμάτων καὶ ἡ διαφορὰ τῶν	ξυμπιπτόντων	ἐγίνετο, ἢ ὅπη ποτὲ βουλομένῳ
[2, 26]	τι χρῆμα λίθων ἐπέβαλλεν, οὐκ	ἐχόντων	εἰς οἰκοδομίαν ἐπιτηδείως, ἀλλ´ εἰκῆ
[2, 28]	ἔπειτα ἕξειν, οὐκ ἂν ἔτι	ἐχόντων	Ἰβήρων ἐφ´ οὕστινας ἀνθρώπων ἀποστάντες
[2, 27]	ἐπωνόμασται. τῶν δὲ φυλακὴν ἐνταῦθα	ἐχόντων	Ῥωμαίων πρᾷόν τινα καθευδόντων ὕπνον,
[2, 30]	πολέμιοι, ἐν τοῖς καὶ τῶν	ἀρχόντων	ἕνα τετύχηκεν εἶναι, ὀλίγοι δέ
[2, 17]	τὰς πύλας χρῆσθαι τῶν τινι	ἀρχόντων	ἐπέστελλεν, ἐν δὲ τῷ λόφῳ
[2, 26]	γενόμενος τῶν τισιν ἐν Πέρσαις	ἀρχόντων	ἐς λόγους ἦλθεν. οἱ δὲ
[2, 27]	τε πύλῃ ἑκάστῃ τῶν τινας	ἀρχόντων	καὶ μέρος τι τοῦ στρατεύματος
[2, 28]	γὰρ οὐδὲ τῶν τινι καταδεεστέρων	ἀρχόντων,	μή τί γε δὴ βασιλεῖ
[2, 8]	μετεπέμψατο. καὶ αὐτὸν τῶν τις	ἀρχόντων,	ὁ Ζαβεργάνης, οἰόμενος ξυμβάσεως πέρι
[2, 14]	βασιλικοὺς καλεῖσθαι ἠξίου, ὥστε τῶν	ἀρχόντων	οὐδενὶ ὑποχειρίους εἶναι ἢ βασιλεῖ
[2, 18]	ἤθελον. διὸ δὴ Βελισάριος τῶν	ἀρχόντων	τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν οὖσιν ἔλεξεν
[2, 15]	συντομωτέραν ποιήσασθαι τὴν τῶν ἡμῖν	ὑπαρχόντων	ἀφαίρεσιν, ὅρα, ὦ βασιλεῦ, ἐς
[2, 26]	ἑλέσθαι ἂν πρὸ τῶν κινδύνων	ὁμολογούντων,	„Οὐκοῦν“ ἔφη ὁ Ζαβεργάνης „ὠνεῖσθαι
[2, 15]	ὅπως τὴν χώραν ἀπὸ τῶν	ἐνοχλούντων	φρουρήσουσιν (οὐ γὰρ οὐδέ τις
[2, 23]	τῆς τῶν οἰκετῶν ὑπουργίας ἢ	νοσούντων	ἢ τετελευτηκότων ἐστέρηντο, πολλαί τε
[2, 22]	μεταλαχεῖν τοῦ κακοῦ τοῦδε τῶν	νοσούντων	ἢ τῶν τετελευτηκότων ἁπτομένῳ ξυνέβη,
[2, 23]	ἄξιον εἶναι· ὥστε καὶ τῶν	νοσούντων	τισὶν ἄωρον ξυμβῆναι δοκεῖν ἀπορίᾳ
[2, 15]	πρίασθαι, τιμῆς ἑκατέρωθι γνώμῃ τῶν	κρατούντων	ὁριζομένης. οὕτω τε ξὺν τοῖς
[2, 2]	ἐγχειρεῖν ἴσχυεν οὐδὲ Περσῶν οἱ	ἀντιστατούντων	οἷός τε ἦν ἐπ´ ἄλλους
[2, 29]	καὶ Λαζῶν ἐν χρόνῳ πολλῷ	τειχομαχούντων	βαλλόμενοί τε καὶ ἀρετὴν ἐπιδεικνύμενοι
[2, 8]	διαφθείρουσι, καίπερ ἁπάντων αὐτοῖς πάλαι	πεφευγότων	στρατιωτῶν. ταῦτα ὁ Χοσρόης ἀκούσας,
[2, 7]	καὶ ἄλλο τῶν νῦν με	λεληθότων	εἰπεῖν. τοσαῦτα τὸν Μέγαν εἰπόντα
[2, 23]	κατ´ ἀρχὰς μὲν ἔθνησκον τῶν	εἰωθότων	ὀλίγῳ πλείους, εἶτα ἔτι μᾶλλον
[2, 22]	κῶμα ἐπέκειτο, πάντων ἐπιλελησμένοι τῶν	εἰωθότων	σφίσιν ἐς ἀεὶ καθεύδειν ἐδόκουν.
[2, 27]	δὲ καὶ Ῥωμαίων πολλῶν ὕπερθεν	ἀναβεβηκότων	τοῦ χώματος, μάχης τε καὶ
[2, 10]	Ἰουστινιανὸν ἀνέφερον, ἀλλ´ ἐς τῶν	ὑπουργηκότων	τινὰς, πὴ δὲ ὡς οὐχ
[2, 26]	διεκώλυον. Περσῶν τε τοῖς Οὔννοις	ἐπιβεβοηθηκότων	πολλῶν, ἀγέλην μὲν ἐνθένδε ἀφελέσθαι
[2, 4]	ἀπολογεῖσθαι δεήσει. τὰ γὰρ τῶν	ἠδικηκότων	ἐγκλήματα αἱ πράξεις, οὐχ αἱ
[2, 7]	δὲ πολιτῶν οὐδὲν τὸ παράπαν	ἠδικηκότων	τά τε χρήματα ἐληίσατο καὶ
[2, 15]	πεπόνθαμεν πρὸς τῶν ἐφ´ ἡμῖν	τετυραννηκότων	ἀνόσια, δέξασθε μὲν ἡμᾶς τοὺς
[2, 16]	ἡμῖν ἄμεινον ἢ κατ´ ἐλπίδας	κεχωρηκότων	πάρεστι περὶ τῆς ἐκείνου βουλεύεσθαι.
[2, 22]	μέτρον ὀρθῶς καὶ δικαίως τῶν	τετελευτηκότων	ἀπέδωκεν, ὅπερ καὶ τοῖς ἀμφ´
[2, 22]	τοῦδε τῶν νοσούντων ἢ τῶν	τετελευτηκότων	ἁπτομένῳ ξυνέβη, ἐπεὶ πολλοὶ μὲν
[2, 23]	οἰκετῶν ὑπουργίας ἢ νοσούντων ἢ	τετελευτηκότων	ἐστέρηντο, πολλαί τε οἰκίαι παντάπασιν
[2, 23]	ἀφέμενοι τῆς τε ὁσίας τῶν	τετελευτηκότων	κοινῇ ἐπεμέλοντο καὶ φέροντες αὐτοὶ
[2, 22]	βουβῶσιν ἀποκεκρίσθαι οἰόμενοι, διερευνᾶσθαι τῶν	τετελευτηκότων	τὰ σώματα ἔγνωσαν. καὶ διελόντες
[2, 23]	τις ἐπὶ τῶν ὤμων τῶν	τετελευτηκότων	τινὰ ἔς τε τῆς πόλεως
[2, 7]	ζῴων ἑτέρων οὐ δέον αὐτὴν	ἐκπεπωκότων,	ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη τὸ ὕδωρ. Βεροιαίοις
[2, 22]	οὖν οὐδέ τις τελευτᾶν τῶν	περιπεπτωκότων	ἀπ´ αὐτοῦ ἔδοξεν. ἡμέρᾳ δὲ
[2, 7]	παραμύθιον, τὸ μὴ δοκεῖν τῶν	ξυμπεπτωκότων	ἡμῖν αὐτοὺς αἰτίους γενέσθαι. καὶ
[2, 30]	τοῖς πολεμίοις, ἅτε τῶν πλείστων	ἀπολωλότων	σφίσι, παρέχωνται. ὅ τε Μερμερόης
[2, 7]	δέον πρὸ τοῦδε τοῦ τείχους	ἀπολωλότων	τὴν κόλασιν ἐς τοὺς αἰτίους
[2, 10]	πὴ δὲ ὡς οὐχ οὕτω	γεγονότων	ἐπελαμβάνοντο τῶν εἰρημένων. τέλος δὲ
[2, 9]	τὸν θεὸν τίσασθαι τὸν τῶν	γεγονότων	κακῶν αἴτιον. Ἰουστινιανὸν δὲ τὸν
[2, 17]	εἶναι τὴν πόλιν, Ῥωμαίων αὐτὴν	ἐκλελοιπότων,	ἐνόμιζον. διὸ δὴ ἔτι μᾶλλον
[2, 16]	ἔφασαν, δεδιέναι δὲ μὴ σφῶν	ἐκλελοιπότων	τά τε ἐπὶ Φοινίκης καὶ
[2, 23]	ξυνεταράχθη. δοῦλοί τε γὰρ ἔμειναν	δεσποτῶν	ἔρημοι, ἄνδρες τε τὰ πρότερα
[2, 6]	εἶναι, καί τι Ῥωμαίοις τῶν	ἀνηκέστων	ξυμβήσεσθαι. ἢν δέ γε μοίρᾳ
[2, 30]	προθυμίαν τοῖς πολεμίοις, ἅτε τῶν	πλείστων	ἀπολωλότων σφίσι, παρέχωνται. ὅ τε
[2, 22]	καὶ καλινδουμένους ἐς τὸ ἔδαφος	ἀντικαθίστων	αὖθις καὶ ῥιπτεῖν σφᾶς αὐτοὺς
[2, 19]	ὧν δὴ οἱ πλεῖστοι τῶν	ὑπασπιστῶν	τῶν αὐτοῦ ἦσαν, δορυφόρους αὐτοῖς
[2, 11]	Χοσρόης ἄνδρας τῶν ἐν Πέρσαις	ἀρίστων	διακοσίους ἀπολεξάμενος ἐς τὴν πόλιν
[2, 8]	ταῦτα ὁ Χοσρόης ἀκούσας, τῶν	ἀρίστων	πολλοὺς ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν, οἳ
[2, 3]	ἔπεμψε. θαρσῶν τε ὡς δι´	αὐτῶν	ἀμαχητὶ τοῦ πολέμου κρατήσει, τῷ
[2, 22]	τῶν ταύτῃ ἀνθρώπων ἢ ἀμωσγέπως	αὐτῶν	ἁψαμένη, ἀλλὰ χρόνῳ τῷ ὑστέρῳ
[2, 3]	Χοσρόην ἀκούσαντες τῷ τε σφῶν	αὐτῶν	βασιλεῖ ἐγκαλεῖν οἷς εὐημέρησεν ἐν
[2, 28]	ἐκπεπτωκότι διαρραγῆναι. διὸ δὴ ἀντ´	αὐτῶν	βασιλεὺς ἑτέρους καταστησάμενος ἔπεμψε Μάρκελλόν
[2, 22]	οὖν ὥς πη ἕκαστος περὶ	αὐτῶν	γινώσκει καὶ σοφιστὴς καὶ μετεωρολόγος,
[2, 21]	καὶ γῇ τῇ αὐτῶν διασώζοιντο,	αὐτῶν	δὲ, ἤν γέ τι ἐναντίωμα
[2, 26]	στρατοπέδῳ ἐγένοντο, περί τε τῶν	αὐτῶν	δεησόμενοι ἔφασκον ἥκειν, λόγου μὲν
[2, 21]	τε ὀχυρώμασι καὶ γῇ τῇ	αὐτῶν	διασώζοιντο, αὐτῶν δὲ, ἤν γέ
[2, 30]	χιλίοις ἐξαπιναίως ἐπέστησαν, οὐδείς τε	αὐτῶν	διαφυγεῖν ἔσχεν, ἀλλ´ οἱ μὲν
[2, 25]	πρότερον γέγονε. πολλοί τε γὰρ	αὐτῶν	ἔθανον καὶ πλείους ἔτι ὑπὸ
[2, 30]	Ῥωμαῖοι ξύμπαντες εἵποντο, τὰ σφέτερα	αὐτῶν	ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἀπολιπόντες. Πέρσαι
[2, 3]	τοῦ Ῥωμαίων στρατοῦ ὀλίγοις τισὶν	αὐτῶν	ἐντυχόντες, οὐκ εἰδότες τε τὰ
[2, 22]	ἐδόκουν. καὶ εἰ μέν τις	αὐτῶν	ἐπιμελοῖτο, μεταξὺ ἤσθιον, τινὲς δὲ
[2, 3]	τὸ παράδειγμα παρ´ ἡμῶν τε	αὐτῶν	ἐστι καὶ τῶν ταλαιπώρων Λαζῶν·
[2, 28]	χωρία Καππαδόκας μὲν καὶ τοὺς	αὐτῶν	ἐχομένους Γαλάτας καὶ Βιθυνοὺς παραστήσεσθαι,
[2, 3]	παντάπασιν ἀπαθεῖς μείνωσι, τὰ σφέτερα	αὐτῶν	ἔχοντες. ὁ δὲ αὐτοῖς ἄσμενός
[2, 17]	ἥψατο, ἀλλὰ Ῥωμαῖοι τὰ σφέτερα	αὐτῶν	ἔχοντες τῷ Μήδων στρατῷ ἀνεμίγνυντο.
[2, 3]	ἐν σπηλαίῳ που παῖδάς τε	αὐτῶν	καὶ γυναῖκας λαβὼν ἔκτεινεν, ἢ
[2, 30]	μὲν πολλοὶ διεφθάρησαν, τινὰς δὲ	αὐτῶν	καὶ ζωγρήσαντες οἵ τε ἀμφὶ
[2, 5]	τοὺς Σουρηνοὺς δώσειν σφῶν τε	αὐτῶν	καὶ πόλεως ἧσπερ οἰκοῦσιν ἐπαξίως
[2, 22]	ὧν ἄρτι ἐμνήσθην. τισὶ δὲ	αὐτῶν	καὶ τὸν μηρὸν ἀποξηρανθῆναι ξυνέβη,
[2, 30]	Ἰουστινιανὸν ἀνεβόων καλλίνικον. ἡγεῖτο δὲ	αὐτῶν	νεανίας τις Ἀρμένιος γένος, Ἰωάννης
[2, 21]	Εὐφράτην διαβάντες ἐπὶ τὰ σφέτερα	αὐτῶν	ὁδῷ ἰέναι, οὐ μήποτε ἐπιτρέψουσι.
[2, 25]	τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο. ὅπλα τε	αὐτῶν	οἱ πολέμιοι καὶ ὑποζύγια ἔλαβον
[2, 28]	Κόλχους ἅπαντας, Πέρσας δὲ ἀντ´	αὐτῶν	οἰκήτορας καταστήσασθαι, τὼ ἄνδρε τούτω
[2, 26]	ἀπειλαῖς τε πολλαῖς δεδιξάμενος ἀνεπυνθάνετο	αὐτῶν	ὁπότερα σφίσιν αἱρετώτερα τυγχάνει ὄντα,
[2, 21]	Χοσρόου πρεσβευτὴν ἔβλεπον. εἶχε δὲ	αὐτῶν	οὐδεὶς οὔτε χλαμύδα οὔτε ἄλλην
[2, 30]	τῶν στρωμάτων κειμένους. διὸ δὴ	αὐτῶν	οὐδενὶ ἐς ἀλκὴν ἰδεῖν ξυνηνέχθη,
[2, 19]	ἐς Ῥωμαίων τὴν γῆν ἐλάσσους	αὐτῶν	παρὰ πολὺ τὸν ἀριθμὸν εἶναι.
[2, 21]	ἔφασκε, προσδέχεσθαι δὲ τοὺς παρ´	αὐτῶν	πρέσβεις, οὓς σφίσι παρέσεσθαι οὐκ
[2, 30]	ἀφικόμενοι ἐνταῦθα ἔτυχον. ἦρχε δὲ	αὐτῶν	Ῥεκίθαγγος ἐκ Θρᾴκης, ἀνὴρ ξυνετός
[2, 7]	ἀργύριον δώσειν ὑπὲρ τῆς σφῶν	αὐτῶν	σωτηρίας, οὔπω καὶ νῦν ἐπιτελεῖν
[2, 19]	πάθοιμεν δ´ ἂν οὕτω πρὸς	αὐτῶν	τὰ ἀνήκεστα· ἐῶ γὰρ λέγειν
[2, 28]	μάλιστα, Πέρσαις δὲ ἀπ´ ἐναντίας	αὐτῶν	τὰ ἐς τὸ θεῖον ἅπαντα
[2, 3]	ἀγαθῶν ἀναπείθειν τε καὶ ἑταιρίζεσθαι	αὐτῶν	τινας ἐνεχείρησεν, ὅπως αὐτῷ ῥᾴων
[2, 8]	τῇ ξυμβολῇ εἶναι. ἦσαν δὲ	αὐτῶν	τινες μὲν ὁπλῖται, οἱ δὲ
[2, 13]	ἐς τὴν Ῥωμαίων κατώρυχα. καὶ	αὐτῶν	τοὺς μὲν πρώτους Ῥωμαῖοι ἔκτειναν,
[2, 29]	τὸ δημόσιον τὰς συντάξεις ὀφείλειν	ἐνιαυτῶν	δέκα, ἐπεὶ ἐν τοῖς σιλεντιαρίοις
[2, 4]	τοῖς πέλας. ἀλλὰ καὶ τούτων	τοιούτων	ὄντων ἡμεῖς μὲν ἔχεσθαι καὶ
[2, 19]	τὸν ἀριθμὸν εἶναι. τούτων δὲ	τοιούτων	ὄντων, ἤν τι ξυμβαίη πολέμιον
[2, 9]	φόνον μέντοι ἀνθρώπων ὁρῶντί μοι	τοσούτων	τὸ πλῆθος, αἵματί τε πολλῷ
[2, 21]	ἅτε πη ἄγχιστα ἐστρατοπεδευμένων βαρβάρων	τοσούτων	τὸ πλῆθος, οὔτε τῷ λόγῳ
[2, 4]	ἀνθρώπων φόνους τε καὶ ἀνδραποδισμοὺς	τοσούτων	τὸ πλῆθος, ὑπὲρ ὧν σε
[2, 28]	θεῖον ἅπαντα ἔχει. χωρὶς δὲ	τούτων	ἅλες μὲν τῆς Λαζικῆς οὐδαμῆ
[2, 4]	πρέπειν ἂν δόξειε. σὺ δὲ	τούτων	ἀφέμενος σκόπει μὲν τὸ μέτρον
[2, 19]	παρὰ πολὺ τὸν ἀριθμὸν εἶναι.	τούτων	δὲ τοιούτων ὄντων, ἤν τι
[2, 11]	χίλια μόνον ἀργύρου σταθμὰ οὐδὲ	τούτων	δεκαπλάσια, ἀλλὰ καὶ〉 τὰ κειμήλια
[2, 28]	ἀποστάντες σωθήσονται· ἐπειδὴ γὰρ οἱ	τούτων	δὴ λογιμώτατοι τῶν βαρβάρων ὁμοῦ
[2, 13]	ἐν τῷ ἱερῷ φέρων ὑπὲρ	τούτων	δὴ τῶν αἰχμαλώτων κατὰ λόγον
[2, 7]	Ἱεραπολιτῶν ἔλαβε μόνον, ἀλλὰ καὶ	τούτων	διπλάσια, ἐπεὶ τὸ τεῖχος αὐτοῖς
[2, 6]	τοῖς τῶν οἰκοδομιῶν ἀρχιτέκτοσι ποιητέα	τούτων	ἐδόκει οὐδέτερα εἶναι. οὔτε γὰρ
[2, 15]	γὰρ ἔχομέν τι σαφὲς περὶ	τούτων	εἰδέναι) Ῥωμαίοις ἐνσπόνδοις γενέσθαι. καὶ
[2, 8]	ἐνθένδε, ἔνδηλός τε ἦν καὶ	τούτων	ἐλάσσω ἐπὶ τῇ ἀναχωρήσει ληψόμενος.
[2, 3]	Ἀρμενίους ὑποσχόμενος ἅπαντας καὶ ὑπὲρ	τούτων	ἐς λόγους οἱ ἐλθεῖν ἀξιῶν
[2, 23]	πάλιν ἐς μυρίους τε καὶ	τούτων	ἔτι πλείους ἦλθε. τὰ μὲν
[2, 21]	Γότθοι δὲ μετ´ αὐτοὺς, καὶ	τούτων	ἐχόμενοι Ἔρουλοι, μεθ´ οὓς Βανδίλοι
[2, 1]	ἃ δὴ πρὸς Ἀλαμούνδαρον ὑπὲρ	τούτων	Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς ἔγραψε. καὶ πρὸς
[2, 28]	Βυζαντίους αἱρήσειν, οὐδενὸς σφίσιν ἀντιστατοῦντος.	τούτων	μὲν δὴ ἕνεκα προσποιεῖσθαι Χοσρόης
[2, 7]	ταῦτα ὁ Χοσρόης ἀπεκρίνατο ὧδε	„Τούτων	μέντοι, ὦ ἑταῖρε, αὐτὸς αἴτιος,
[2, 6]	νῷ ἔχουσι βουλήν τε ὑπὲρ	τούτων	πεποιημένοις ξυμφορώτατον ἔδοξεν εἶναι χρήματα
[2, 20]	ἀποχρῆν οὐδαμῆ ἔφη, ἀλλ´ ἕτερα	τούτων	πλείω λαβεῖν ἐδικαίου. πέμπει τοίνυν
[2, 20]	ῥύεσθαι, βασιλέα δὲ Ἰουστινιανὸν ὑπὲρ	τούτων	πολλὰ ἱκετεύσας ἀνόνητος αὐτοῦ γεγενῆσθαι.
[2, 8]	ὦ δέσποτα, Ῥωμαίοις ἀμφὶ τῇ	τούτων	σωτηρίᾳ γινώσκειν. οἱ μὲν γὰρ
[2, 17]	τῆς εἰσόδου ἐπὶ πλεῖστον πεποίηνται.	τούτων	τε τῶν τειχῶν ἑκατέρωθι πύργους
[2, 4]	δηλοῦσι τοῖς πέλας. ἀλλὰ καὶ	τούτων	τοιούτων ὄντων ἡμεῖς μὲν ἔχεσθαι
[2, 23]	τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἱμάτια ἐν	ἰδιωτῶν	λόγῳ ἅπαντες ἀμπεχόμενοι ἡσυχῆ ἔμενον.
[2, 4]	{ἐπεὶ} τῶν Γότθων τε καὶ	Ἰταλιωτῶν	βασιλέα Οὐίττιγιν καθελὼν ζῶντα ἐς
[2, 2]	Οὐίττιγις ὁ Γότθων τε καὶ	Ἰταλιωτῶν	βασιλεὺς ἔπεμψε τοὺς λόγους ὑπὲρ
[2, 12]	τε καὶ Ἀδόναχον τὸν τῶν	στρατιωτῶν	ἄρχοντα κρύψαντες ἐν οἰκίσκοις τισὶν,
[2, 8]	ἥκοντες οἱ τῶν ἐν Λιβάνῳ	στρατιωτῶν	ἄρχοντες, Θεόκτιστός τε καὶ Μολάτζης,
[2, 16]	Θεόκτιστος, οἱ τῶν ἐν Λιβάνῳ	στρατιωτῶν	ἄρχοντες, ταὐτὰ μὲν τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	Ἀρμένιος δὲ γένος, τῶν ἐνταῦθα	στρατιωτῶν	ἄρχων, ὃς τοὺς στρατιώτας ἐς
[2, 18]	ἣν τοῖς τειχομαχοῦσιν ἀνάλωτον οὖσαν	στρατιωτῶν	αὐτῆς ἀμυνομένων ὁρᾶτε δήπου. ἢν
[2, 6]	περίβολον ὀχυρὸν ὄντα εἶδε καὶ	στρατιωτῶν	ἔμαθε φυλακτήριον διαρκῶς ἔχειν, χρήματα
[2, 20]	μὲν ἀγαθῇ, φρουρὰν δὲ οὐδαμῆ	στρατιωτῶν	ἐχούσῃ, εὖ ἴστε ὅτι τὸ
[2, 1]	καὶ Σούμμῳ τῶν ἐν Παλαιστίνῃ	στρατιωτῶν	ἡγησαμένῳ, τὴν τῶν ἀντιλεγομένων ἐπέτρεψε
[2, 30]	οἱ ἐπαγγείλαντος, καὶ τῶν ἐκείνῃ	στρατιωτῶν	ἦρξεν, ἔμφρων τε βασιλεῖ ἔδοξεν
[2, 14]	Ἰωάννης, ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ	στρατιωτῶν	ἦρχεν, ἀμφὶ τὰ Κωνσταντίνης ὅρια
[2, 19]	Σαρακηνοὶ μὲν καὶ οἱ τῶν	στρατιωτῶν	μαχιμώτατοι Τίγρην ποταμὸν διαβάντες, ἡμέραν
[2, 10]	ἐσήμηνε τὰ ἐσόμενα. τῶν γὰρ	στρατιωτῶν,	οἵπερ ἐνταῦθα ἐκ παλαιοῦ ἵδρυνται,
[2, 7]	ἕκαστός πη ἐβούλετο. τῶν δὲ	στρατιωτῶν	ὀλίγοι μὲν αὐτοῖς τινες εἵποντο,
[2, 3]	ἔσται. Ῥωμαίοις γὰρ τῶν τε	στρατιωτῶν	πλείστους πρὸς ταῖς τῆς οἰκουμένης
[2, 28]	γὰρ τῷ Νισίβιδος πόλεως ἄρχοντι	στρατιωτῶν	πλῆθος ἄγχιστά πη ἐγκρυφιάζοντι ἐν
[2, 19]	τριβέντος συχνοῦ ξυνέβη πολλοῖς τῶν	στρατιωτῶν	πυρετῷ δυσκόλῳ ἐνταῦθα ἁλῶναι· αὐχμηρὰ
[2, 8]	καίπερ ἁπάντων αὐτοῖς πάλαι πεφευγότων	στρατιωτῶν.	ταῦτα ὁ Χοσρόης ἀκούσας, τῶν
[2, 26]	οἱ βάρβαροι ἴσχυσαν, Ῥωμαίων δὲ	στρατιωτῶν	τε καὶ τῶν ἀπὸ τοῦ
[2, 13]	πρὸς Ῥωμαίων ἀπημέληται λίαν, οὔτε	στρατιωτῶν	φρουρὰν ἔχουσα οὔτε ἄλλο τι
[2, 21]	ὀχυρώματα ἀπεχώρησαν, οἱ δὲ λοιποὶ	στρατιωτῶν	χωρὶς αὐτοῦ ἔμειναν. καὶ γεωργῶν
[2, 13]	φέρων ὑπὲρ τούτων δὴ τῶν	αἰχμαλώτων	κατὰ λόγον τῆς οὐσίας κατέθετο.
[2, 4]	καὶ τά τε χρήματα ἔχοντες	αἰχμαλώτων	τε μυριάδας δυοκαίδεκα ἀπαγόμενοι ἐπ´
[2, 3]	τί οὐκ ἐκίνησε τῶν εὖ	καθεστώτων;	οὐχ ἡμῖν μὲν φόρου ἀπαγωγὴν
[2, 30]	ἐνδιδύσκεσθαι πρὸς τῶν τῷ ἔργῳ	ἐφεστώτων	ἠνάγκαστο, ἐς τοῦτό τε αὐτῷ
[2, 3]	ἀρχῇ. ἀφίεμεν γὰρ λέγειν τὰ	Λιβύων	τε καὶ Ἰταλῶν πάθη. ἡ
[2, 28]	ἀποτυχὼν ὁ βάρβαρος οὗτος ὡς	πρεσβεύων	ἐς Βυζάντιον ἦλθε, τήν τε
[2, 28]	πρότερον ἅμα Σεργίῳ παρὰ Χοσρόην	πρεσβεύων	ἐστάλη. ἔπειτα δὲ Ἰουστινιανὸς βασιλεὺς
[2, 6]	ὑπὲρ τῶν ἑῴων ἁπάντων Χοσρόην	ἱκετεύων	οὐκέτι ἀνίει, ἕως αὐτῷ ὁ
[2, 9]	ἀκραιφνῆ τἀγαθὰ ὁ θεὸς, „ἀλλὰ	κεραννύων	αὐτὰ τοῖς κακοῖς εἶτα τοῖς
[2, 30]	παρέχωνται. ὅ τε Μερμερόης ἐπιτωθάζων	δακρύων	τε καὶ θρήνων ἀξίαν Ῥωμαίων
[2, 4]	ἐγὼ δὲ ὅσα γενέσθαι ξυνηνέχθη	γράφων	δίδωμι ἑκάστῳ τοῖς ἀποβεβηκόσι τεκμηριοῦσθαι
[2, 10]	ἐγὼ δὲ ἰλιγγιῶ πάθος τοσοῦτον	γράφων	τε καὶ παραπέμπων ἐς μνήμην
[2, 28]	πολίσματα δύο Σελεύκειά τε καὶ	Κτησιφῶν	ἐστι, Μακεδόνων αὐτὰ δειμαμένων, οἳ
[2, 3]	καίπερ Χοσρόην ἀκούσαντες τῷ τε	σφῶν	αὐτῶν βασιλεῖ ἐγκαλεῖν οἷς εὐημέρησεν
[2, 7]	ὡμολογηκότες ἀργύριον δώσειν ὑπὲρ τῆς	σφῶν	αὐτῶν σωτηρίας, οὔπω καὶ νῦν
[2, 16]	αὐτοὶ ἔφασαν, δεδιέναι δὲ μὴ	σφῶν	ἐκλελοιπότων τά τε ἐπὶ Φοινίκης
[2, 5]	τέ οἱ τοὺς Σουρηνοὺς δώσειν	σφῶν	τε αὐτῶν καὶ πόλεως ἧσπερ
[2, 26]	τὸν Μαρτῖνον ἐξαπατῶντες εἰρηναῖα μὲν	σφῶν	τὸν βασιλέα βούλεσθαι ἔφασαν, αὐτὸν
[2, 27]	ταύτῃ Ῥωμαίων οὐκ ὄντων σφίσιν	ἀξιομάχων,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς προσβολὰς
[2, 19]	ὑπερφυῶς οὖσαν, ἐλπίδα αὐτῆς οὐδεμίαν	ἔχων	ἁλώσεως πέρι, πρόσω ἰέναι ἠπείγετο,
[2, 24]	τηνικαῦτα ἐν Περσαρμενίοις τὴν στρατηγίδα	ἔχων	ἀρχὴν τὸν ἐν Δούβιος τῶν
[2, 30]	ἐχώρει, ποταμὸν Φᾶσιν ἐν δεξιᾷ	ἔχων·	διὰ γὰρ τῶν ἐπὶ Λαζικῆς
[2, 15]	καὶ τοὺς ὑφ´ ἑτέρων ἀδικουμένους	ἔχων	ἐν ἐξουσίᾳ ῥύεσθαι πέφυκεν. ἔνια
[2, 10]	πόλεμος δὲ ὁ πέρας οὐκ	ἔχων	ἐξοικίζειν τῆς φύσεως τοὺς αὐτῷ
[2, 12]	Αὔγουστον μεθεῖναι αὐτὸν ὡς ἥκιστα	ἔχων,	ἐπενόει τάδε. ἐστάλη μὲν ὡς
[2, 5]	ἀλλὰ τὸν Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ	ἔχων.	ἔστι δὲ τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ
[2, 20]	ἐσέβαλλε, ποταμὸν Εὐφράτην ἐν δεξιᾷ	ἔχων.	Κάνδιδος δὲ, ὁ Σεργιουπόλεως ἱερεὺς,
[2, 8]	τοὺς πλείστους τε καὶ ἀρίστους	ἔχων	κατὰ τὴν ἄκραν προσέβαλλε. ταύτῃ
[2, 24]	καὶ Ἐρούλων τινὰς ξὺν αὑτῷ	ἔχων.	Μαρτῖνος δὲ ὁ τῆς ἕω
[2, 12]	τε χοῦν καὶ τὰ θηρία	ἔχων.	ὁ μὲν οὖν Αὔγουστος ἐς
[2, 26]	Ἔδεσσαν ἐξελεῖν πόνῳ οὐδενὶ ἐλπίδα	ἔχων.	οἱ δὲ πρέσβεις (ἅπαντα γὰρ
[2, 4]	Ἀναστάσιος ὄνομα, δόξαν ἐπὶ ξυνέσει	ἔχων,	ὃς καὶ τὴν ἐν Δάρας
[2, 3]	ξυνιεὶς ἢ δι´ ὀργῆς Ἀσπετιανοὺς	ἔχων,	ὅτι οἱ, καθάπερ ξυνέκειτο, οὐ
[2, 13]	τι βούλοιτο ἀεὶ τὴν εὐχὴν	ἔχων·	οὗ καὶ τὸ πρόσωπον ἰδὼν
[2, 12]	περὶ ταῦτα κατεσπουδασμένην τινὰ ἐτύγχανεν	ἔχων.	περιιὼν δὲ χώραν πολλὴν συχνὰ
[2, 30]	στρατῷ ἐπίπροσθεν ᾔει, ἐν ἀριστερᾷ	ἔχων	ποταμὸν Φᾶσιν, ἕως ἐς χῶρον
[2, 14]	τάχος ᾔει, προτερῆσαι ἐν σπουδῇ	ἔχων,	πρίν τινα ὁ Χοσρόης ἐσβολὴν
[2, 6]	Βούζης ἅπαντα τὸν στρατὸν ἑπόμενον	ἔχων	τὰ μὲν πρῶτα ἐπὶ τῆς
[2, 20]	ἅτε οὐ στράτευμα ξὺν αὑτῷ	ἔχων,	τάχει πολλῷ ἐς Εὐφρατησίαν ἀφίκετο,
[2, 3]	πρὸς ταῖς ἡλίου δυσμαῖς, αὐτὸς	ἔχων	τὸ Ἰταλῶν κράτος. ὥστε σοι
[2, 5]	ποταμὸς μέγας ἐνταῦθα τὰς ἐκβολὰς	ἔχων	τῷ Εὐφράτῃ ἀναμίγνυται, τὸ δὲ
[2, 28]	στελλόμενος. Γεώργιος δέ οἱ οὐ	προσέχων	τὸν νοῦν ἠγριωμένῳ διεσώσατο τὴν
[2, 4]	οὕτω τε ἐντὸς τῶν μακρῶν	τειχῶν	γεγενημένοι καὶ τοῖς ἐν Χερρονήσῳ
[2, 17]	πλεῖστον πεποίηνται. τούτων τε τῶν	τειχῶν	ἑκατέρωθι πύργους ἐτεκτήναντο δύο, οὐχ
[2, 26]	ἐπενόουν τάδε. προκαλύμματα ἐκ τραγείων	τριχῶν,	ἃ δὴ καλοῦσι Κιλίκια, πάχους
[2, 29]	δύνωνται. αὐτὸς δὲ παντὶ τῷ	Κόλχων	στρατῷ ἐς τὰ Λαζικῆς ἔσχατα
[2, 15]	μάλιστα βιαζόμενοι. ἐφέστηκέ τε ἡμῖν	ἄρχων	κάπηλος, τὴν ἡμετέραν ἀπορίαν ἐργασίαν
[2, 18]	ὃς τῶν ἐν Μεσοποταμίᾳ καταλόγων	ἄρχων	μοῖραν οὐ φαύλην τινὰ τοῦ
[2, 5]	δὲ γένος, τῶν ἐνταῦθα στρατιωτῶν	ἄρχων,	ὃς τοὺς στρατιώτας ἐς τὰς
[2, 26]	ἐς γόνυ τὸ δεξιὸν σφενδόνῃ	ἐπιτυχὼν	βάλλει, ὁ δὲ πρηνὴς ἀπὸ
[2, 24]	Ἀρμενίους ἥκων, τῷ τε Βαλεριανῷ	ἐντυχὼν,	αὐτός τε Ῥωμαίοις ἅτε Χριστιανὸς
[2, 26]	ἐς τὸ Μήδων ἀφικομένοις στρατόπεδον	ἐντυχὼν	γνώμῃ βασιλέως ὁ Ζαβεργάνης ἀπειλαῖς
[2, 24]	δὲ τοῦ ἱερέως ἀδελφὸς Βαλεριανῷ	ἐντυχὼν	λάθρα Χοσρόην ἐν μεγάλοις εἶναι
[2, 26]	ἐν τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ Ἐδέσσης	ἀποτυχὼν	ἀνεχώρησε, πολλή τις ἐγεγόνει αὐτῷ
[2, 13]	οὖν τῆς πείρας ὁ Χοσρόης	ἀποτυχὼν	ἑλεῖν τε τὴν πόλιν μηχανῇ
[2, 28]	ἐδέξατο. Ταύτης οὖν τῆς πείρας	ἀποτυχὼν	ὁ βάρβαρος οὗτος ὡς πρεσβεύων
[2, 6]	τότε δὴ Μέγας, ὑπὲρ τῶν	ἑῴων	ἁπάντων Χοσρόην ἱκετεύων οὐκέτι ἀνίει,
[2, 7]	ἵππων τε καὶ ἡμιόνων καὶ	ζῴων	ἑτέρων οὐ δέον αὐτὴν ἐκπεπωκότων,