>

Livre, Chap.
[1, 9]	μὲν ἀπορίαν τῶν ἀναγκαίων ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἔκρυπτον, δόκησιν παρέχοντες ὡς
[1, 7]	τὰ ἐς τὸ θεῖον ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἤσκητο. Οὗτος ἐν χωρίῳ
[1, 15]	βαρβάρων γενόμενοι καὶ ἅπαντα ἐς	τὸ	ἀκριβὲς κατανοήσαντες ἀπηλλάσσοντο. Ὁδῷ τε
[1, 6]	ὅντινα αὐτὴν τρόπον ἐκόλασαν, ἐς	τὸ	ἀκριβὲς οὐκ ἔχω εἰπεῖν. Οὐ
[1, 21]	πολεμίους εἰώθασιν, ὅπως περισκοπήσαντες ἐς	τὸ	ἀκριβὲς τὰ πρασσόμενα εἶτα ἐπανιόντες
[1, 3]	Δεήσειν οὖν αὐτὸν τηρήσαντα ἐς	τὸ	ἀκριβὲς τὸν καιρὸν ξυγγενέσθαι μὲν
[1, 8]	τε κατὰ τάχος ἐπὶ Ῥωμαίων	τὸ	ἄλλο στράτευμα ᾔεσαν. Οἱ δὲ
[1, 8]	διέφερεν. Ἐν τούτῳ δὲ καὶ	τὸ	ἄλλο στράτευμα Ῥωμαίων ἦλθε, λόγου
[1, 13]	καὶ οἱ μὲν Πέρσαι ἐς	τὸ	Ἀμμώδιος τὴν φάλαγγα διαλύσαντες ἀνεχώρησαν,
[1, 11]	ἐπικαλεῖται, Σεόσης ἔλεγε Περσῶν κατήκοον	τὸ	ἀνέκαθεν οὖσαν βιασαμένους λόγῳ οὐδενὶ
[1, 12]	στρατηγὸν ἄνδρα Πέρσην, οὐαρίζην μὲν	τὸ	ἀξίωμα, Βόην δὲ ὄνομα. Ὅ
[1, 5]	ὄνομα μὲν Γουσαναστάδης, χαναράγγης δὲ	τὸ	ἀξίωμα (εἴη δ´ ἂν ἐν
[1, 11]	μὲν Σεόσης, ἀδρασταδάραν σαλάνης δὲ	τὸ	ἀξίωμα, καὶ Μεβόδης, τὴν τοῦ
[1, 13]	ἐφειστήκει, Πέρσης ἀνὴρ, μιρράνης μὲν	τὸ	ἀξίωμα (οὕτω γὰρ τὴν ἀρχὴν
[1, 14]	Πέρσαι μὲν οὖν, οἳ κέρας	τὸ	ἀριστερὸν εἶχον Βαρεσμανᾶ ἡγουμένου σφίσι,
[1, 14]	δεξιᾷ, Βαρεσμανᾶν δὲ τοῖς ἐς	τὸ	ἀριστερὸν κέρας ἐπέστησεν. Οὕτω μὲν
[1, 14]	ἀθανάτους λεγομένους ἅπαντας ἐς μέρος	τὸ	ἀριστερὸν λάθρα ἔπεμψεν. Οὓς δὴ
[1, 14]	χειρὸς ἐγεγόνει. Ῥωμαίων δὲ κέρας	τὸ	ἀριστερὸν μάλιστα ἔκαμνε. Καδισηνοὶ γὰρ,
[1, 18]	διέταξεν ὧδε. Ἐς κέρας μὲν	τὸ	ἀριστερὸν πρὸς τῷ ποταμῷ τοὺς
[1, 17]	ἐκεῖνον ἐνταῦθά φασιν ἀποκειράμενον διαφυγεῖν	τὸ	ἀρρώστημα. Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτὸν
[1, 13]	δὴ αὐτίκα παρὰ Βελισάριον πέμψας	τὸ	βαλανεῖον ἐν παρασκευῇ ἐκέλευε ποιεῖσθαι·
[1, 4]	ἅπασι. Καὶ αὐτὸν μέλλοντα ἐς	τὸ	βάραθρον τοῦτο ἐμπεσεῖσθαί φασι τοῦ
[1, 5]	ἐκόσμησε, σχῆμα δὲ αὐτῷ περιθέμενος	τὸ	βασίλειον ἐπὶ στιβάδος ἀνέκλινεν. Ἐνταῦθά
[1, 1]	σφετέρῳ μαζῷ τὴν νευρὰν εἶτα	τὸ	βέλος ἀφίεσαν κωφόν τε καὶ
[1, 1]	τὸ δεξιὸν, τοσαύτης ἀλκῆς ἐμπιπλᾶσα	τὸ	βέλος, ὥστε τὸν ἀεὶ παραπίπτοντα
[1, 5]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ (Μετὰ δὲ Καβάδης ἐπὶ	τὸ	βιαιότερον τῇ ἀρχῇ χρώμενος ἄλλα
[1, 11]	τισι χρώμενοι, ἀλλὰ διαρρήδην ὁμολογοῦντες	τὸ	βούλευμα, οὕτως ἀνέδην ἀφαιρεῖσθαι τὴν
[1, 14]	ἀνθρώπων οἷς τι καὶ κατὰ	(τὸ)	βραχὺ λογισμοῦ μέτεστιν. Ὥστε ἤν
[1, 15]	Περσαρμενίοις Ῥωμαῖοι ἔσχον φρούριόν τε	τὸ	Βῶλον καὶ τὸ Φαράγγιον καλούμενον,
[1, 11]	Χοσρόῃ ἐπαναστάντες ἔργα ἀνήκεστα ἐς	τὸ	γένος καὶ τὴν βασιλείαν ἐργάσωνται.
[1, 2]	δὲ ὁ Περσῶν βασιλεὺς, ἐπεὶ	τὸ	γράμμα τοῦτο ἀπενεχθὲν εἶδεν, ὢν
[1, 15]	φάραγξ αὕτη ὑποτελὴς τυγχάνει οὖσα,	τὸ	δὲ ἐνθένδε οἱ Περσαρμενίων ὅροι
[1, 10]	ἐς αὐτὸν εὐνοίας πολλὴν ὡμολόγει,	τὸ	δὲ ἔργον τοῦτο οὐδενὶ λόγῳ
[1, 16]	τε καὶ φέρειν ἀδεῶς δύνωνται,	τὸ	δὲ, ὅπως ἂν τὰς ὑμετέρας
[1, 13]	τις τῶν ἱππέων, οἳ κέρας	τὸ	δεξιὸν εἶχον, ἀποσχισθέντες τοῦ ἄλλου
[1, 18]	πεζοὺς ἅπαντας ἔστησεν, ἐς δὲ	τὸ	δεξιὸν, ᾗ δὴ ὁ χῶρος
[1, 18]	ἦσαν, ἐσήλαυνον ἐς τῶν πολεμίων	τὸ	δεξιὸν κέρας, οὗ δὴ Ἀρέθας
[1, 14]	πολύς. Καὶ αὐτῶν κατὰ κέρας	τὸ	δεξιὸν οὐχ ἥσσους ἢ τρισχίλιοι
[1, 1]	παρ´ αὐτὸ μάλιστα τῶν ὤτων	τὸ	δεξιὸν, τοσαύτης ἀλκῆς ἐμπιπλᾶσα τὸ
[1, 5]	ἠδικηκέναι. Πακούριος δὲ Βασσικίου μὲν	τὸ	δέρμα ἐκδείρας ἀσκόν τε αὐτὸ
[1, 24]	αὐτοῖς ἀπαχθῆναι μὲν αὐτίκα ἐς	τὸ	δεσμωτήριον, αἰκιζομένοις δὲ τὰ ἔσχατα
[1, 26]	πράγματα πράσσουσιν, αὐτὸν δὲ ἐς	τὸ	δεσμωτήριον ἀπαγαγόντας δῆσαι. Καὶ αὐτῶν
[1, 24]	τε ἀγομένους ἁρπάζουσι καὶ ἐς	τὸ	δεσμωτήριον αὐτίκα ἐσβάντες ἀφιᾶσιν ἅπαντας
[1, 4]	οὐδὲν, ἂν οὕτω τύχοι, κεκομισμένῳ,	τὸ	δεσπότου εὐεργέτην τοῦ ἐμοῦ γεγενῆσθαι.
[1, 19]	ταῖς δαπάναις ὑπερφυῶς ἄχθεσθαι συνέβαινε	τὸ	δημόσιον, ἅμα δὲ καὶ Νοβάται
[1, 24]	αὐτῶν τε τὰ χρήματα ἐς	τὸ	δημόσιον ἀνάγραπτα ἐποιήσατο καὶ ἄλλων
[1, 25]	ἤθελε. Τὰ δὲ χρήματα ἐς	τὸ	δημόσιον ἀνάγραπτα εὐθὺς γέγονεν. Ὧν
[1, 24]	οἷός τε ἦν κέρδους ἀεὶ	τὸ	δίκαιον ἀποδίδοσθαι, τῶν τε νόμων
[1, 6]	τε ἡμέρᾳ τὴν γυναῖκα ἐς	τὸ	δωμάτιον ἐν τοῖς τοῦ ἀνδρὸς
[1, 7]	Ἰάκωβον ἐλιπάρει ἀφεῖναι τοῖς βαρβάροις	τὸ	ἔγκλημα. Ὁ δὲ ἀφῆκέ τε
[1, 14]	καὶ ἐκ τοῦ ἵππου ἐς	τὸ	ἔδαφος ἔρριψε. Καὶ ἀπ´ αὐτοῦ
[1, 14]	τὸ σημεῖον ἰδόντες καὶ ἐς	τὸ	ἔδαφος καθειμένον, ἐπὶ τοὺς ἐκείνῃ
[1, 22]	χρήματα ἐσκομίσειεν. Αὐτίκα γοῦν ἐς	τὸ	ἔδαφος καθῆκε τὸ σῶμα, κείμενός
[1, 13]	αὐτὸν ἔτυψε καὶ αὖθις εἰς	τὸ	ἔδαφος πεσόντα ἔκτεινε. Κραυγή τε
[1, 8]	ἀνεχώρησε, πόλεμόν τε μακρὸν πρὸς	τὸ	ἔθνος τοῦτο ἐς τῆς χώρας
[1, 2]	τῆς τοῦ παιδὸς ἐρημίας, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἀπολαύοντες, ἐπαναστάντες δὲ πόνῳ
[1, 24]	ὥρμηντο. Κραυγῆς δὲ πολλῆς, ὡς	τὸ	εἰκὸς, γεγενημένης, πλησίον που ἑστηκὼς
[1, 17]	πολὺς φέρεται, μέγας τε, ὡς	τὸ	εἰκὸς, γεγενημένος ἐς τοὺς πάλαι
[1, 25]	αἰφνιδίου ἐπέστησαν. Θορύβου δὲ, ὡς	τὸ	εἰκὸς, γενομένου οἱ τοῦ Ἰωάννου
[1, 14]	βάλλοντες, τὰ ἀνήκεστα αὐτοὺς, ὡς	τὸ	εἰκὸς, δράσομεν. Ὁ μὲν ταῦτα
[1, 14]	ἵστασο, μή ποτε Πέρσαις, ὡς	τὸ	εἰκὸς, εἴης τῶν ξυμβησομένων δεινῶν
[1, 4]	δόρασιν ἐμπεπτωκότες ἐκείνους τε, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἔκτειναν καὶ αὐτοὶ οὐδέν
[1, 1]	ἄριστα βουλευομένοις τὰ παρόντα, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἕξει. Καί οἱ αὐτῷ
[1, 23]	ἐς τὴν πολεμίαν αὐτὸν, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἐξηγήσεσθαι, ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ
[1, 11]	καὶ τὴν ἀπ´ αὐτοῦ ὡς	τὸ	εἰκὸς εὔνοιαν, ἐς κόρον δή
[1, 25]	καὶ λόγου πολλοῦ ἄξιος, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ἦν, μόνος δὲ Ἰωάννης
[1, 19]	οὔσης, ἀποκρούσεσθαι Βλέμυάς τε, ὡς	τὸ	εἰκὸς, καὶ βαρβάρους τοὺς ἄλλους.
[1, 14]	ἐς ἀκοσμίαν τὴν συνήθη, ὡς	τὸ	εἰκὸς, καταστήσουσι. Τὰ μὲν οὖν
[1, 17]	καὶ Τίγρητός ἐστι, Μεσοποταμία, ὡς	τὸ	εἰκὸς, ὀνομάζεται· μοῖρα μέντοι αὐτῆς
[1, 21]	Τούτων πολλοὶ μὲν εὐνοίᾳ, ὡς	τὸ	εἰκὸς, χρῆσθαι ἐς τοὺς ὁμογενεῖς
[1, 25]	οὐδὲν, ὅτι δὲ αὐτὸς μὲν	τὸ	ἐκ πάντων ἔχθος ἐφ´ ἑαυτὸν
[1, 11]	ἡμᾶς αὐτοὺς μόνον, ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἑκατέρου ὑπήκοον ἅπαν ἔς τε
[1, 14]	οὐ μέντοι οὐδὲ ὣς Ῥωμαῖοι	τὸ	ἔλασσον εἶχον. Πνεῦμα γὰρ ἐνθένδε
[1, 24]	βασιλεῖ εὐνοϊκῶς εἶχον οὔτε ἐς	τὸ	ἐμφανὲς ἔργου ἔχεσθαι ἤθελον, ἀλλὰ
[1, 17]	Κελεσηνὴν καλουμένην χώραν, οὗ δὴ	τὸ	ἐν Ταύροις τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν
[1, 24]	θείων οὔτε ἀνθρωπείων πραγμάτων παρὰ	τὸ	ἐν τούτοις νικᾶν, ἤν τέ
[1, 23]	τοῦ ἵππου ἐκπίπτει καί οἱ	τὸ	ἐν τῷ σκέλει ὀστέον ἐρράγη·
[1, 19]	κατήκοοι Ῥωμαίων γεγένηνται. Πέλαγος δὲ	τὸ	ἐνθένδε μέγα ἐκδέχεται. Καὶ γῆν
[1, 4]	ὡς ἐν τοῖς καλουμένοις ὀλβίοις	τὸ	ἐνθένδε τετάξομαι. Σέ τε γὰρ
[1, 15]	ἐς γῆν τὴν Κολχίδα. Ταύτῃ	τὸ	ἐξ ἀρχῆς βάρβαροι, τὸ Τζανικὸν
[1, 1]	νῦν οὖσι καὶ τοῖς ἐς	τὸ	ἔπειτα γενησομένοις, εἴ ποτε καὶ
[1, 3]	προσκυνεῖν ταύτῃ γὰρ ἂν ἐς	τὸ	ἔπειτα τῆς πράξεως τὴν ἀτιμίαν
[1, 9]	τι χεῖρον καὶ ἑκατὸν ἐς	τὸ	ἔργον ἐπαγαγέσθαι· ἢν δὲ καὶ
[1, 24]	ἀπολωλέναι. Φύεται μὲν οὖν αὐτοῖς	τὸ	ἐς τοὺς πέλας ἔχθος αἰτίαν
[1, 16]	ἔναγχος μεμφομένων ἡμῶν, δυοῖν τε	τὸ	ἕτερον ἀξιούντων παρ´ ὑμῶν γίγνεσθαι,
[1, 3]	ἐστὶν αὐτὸν διοικήσασθαι, ἐς μέντοι	τὸ	ἕτερον σοφίᾳ περιελθεῖν τὸν πολέμιον.
[1, 15]	ἐξίασι. Τήν τε δόξαν ἐπὶ	τὸ	εὐσεβέστερον μετέθεντο, ἅπαντες Χριστιανοὶ γεγενημένοι.
[1, 18]	ξὺν τοῖς στρατιώταις ἡμάρτανον, ταύτῃ	τὸ	εὔτολμον ἐνδεικνύμενοι. Καὶ αὐτῶν τῷ
[1, 3]	πιστὰ δοίη, μήποτε Πέρσας ἐπὶ	τὸ	Ἐφθαλιτῶν ἔθνος στρατεύσασθαι. Ταῦτα ἐπεὶ
[1, 15]	Τήν τε γὰρ δίαιταν ἐπὶ	τὸ	ἡμερώτερον μεταβαλόντες ἐς καταλόγους αὑτοὺς
[1, 15]	τρισμυρίους ὄντας, αὐτοὶ μόλις ἐς	τὸ	ἥμισυ ἐξικνούμενοι. Τῇ δὲ ἐπιούσῃ
[1, 17]	ἔχοντες ἀεὶ ἐπὶ τῇ τύχῃ	τὸ	θαρρεῖν ἄνθρωποι οὐκ ἐκ τοῦ
[1, 17]	ὥσπερ ἐρρήθη, ἐπ´ ἄλλῳ οὐδενὶ	τὸ	θαρρεῖν εἶχε. Καί οἱ ἐπὶ
[1, 7]	Ἰάκωβος ὄνομα, ᾧ τὰ ἐς	τὸ	θεῖον ἐς τὸ ἀκριβὲς ἤσκητο.
[1, 9]	Καὶ τῷ Γλώνῃ ἕτοιμον εἰπὼν	τὸ	θήραμα εἶναι, αὐτῷ τε καὶ
[1, 4]	μὲν ποιούμενα ἐπιδεῖν, ἀποδειλιάσαντα δὲ	τὸ	θηρίον ἀποκνῆσαι τὸν κίνδυνον, ἔς
[1, 18]	ἑλέσθαι τὰ ἥδιστα, οἷς δὲ	τὸ	θνήσκειν ἐπάναγκες, ἢ ξὺν τῇ
[1, 5]	ἀναγκασθεὶς λόγους μὲν τούτους ἐπὶ	τὸ	θρασύτερον ἐξαπιναίως μεταβιβάζει, ἀπειλῶν δὲ
[1, 25]	ἄχαρι· νῦν δὲ καταφυγὼν ἐς	τὸ	ἱερὸν δέδωκε τῇ βασιλίδι κατ´
[1, 24]	δὴ ὑπὸ πολεμίοις γεγενημένῃ. Καὶ	τὸ	ἱερὸν ἡ Σοφία τό τε
[1, 24]	καὶ χωρίων ἡμιφλέκτων διεξιὼν ἐς	τὸ	ἱππικὸν ἀναβαίνει. Καὶ ἐπειδὴ παρὰ
[1, 24]	κακῷ τοῦ βασιλέως ὕστερον ἐς	τὸ	ἱπποδρόμιον ἀφικέσθαι. Κτείναντες δὲ οἱ
[1, 24]	τῷ πόνῳ εἴη, εὐθὺς ἐπὶ	τὸ	ἱπποδρόμιον διὰ τῆς εἰσόδου, ἣ
[1, 17]	φασιν οὐ πρότερον λωφήσειν αὐτῷ	τὸ	κακὸν, πρὶν τῇ Ἀρτέμιδι ναὸν
[1, 20]	πολλοὶ καὶ ὅσοι ἐπιτηδείως ἐς	τὸ	κακουργεῖν εἶχον τῷ μὲν βασιλεῖ
[1, 9]	τε αὐτῶν ὀλιγωρία καὶ Περσῶν	τὸ	καρτερὸν τῆς διαίτης ἐγνώσθη. Σιτίων
[1, 18]	ἥ τε τύχη καὶ ἡμῶν	τὸ	κατὰ τῶν ἐναντίων δέος. Οὐκοῦν
[1, 14]	μέγα· ἢν δὲ κρυπτόμενοι ἐς	τὸ	κάταντες τοῦτο, εἶτα, ἐπειδὰν ἐν
[1, 22]	Ῥωμαίων ἀπολαβεῖν. Ἕλκει δὲ λίτρας	τὸ	κεντηνάριον ἑκατὸν, ἀφ´ οὗ δὴ
[1, 8]	ταύτῃ ἀνέχει, ἐρρίπτουν αὑτοὺς κατὰ	τὸ	κρημνῶδες ξὺν φόβῳ καὶ θορύβῳ
[1, 16]	εὔελπις ὢν ἐνθάδε ἀφῖγμαι, ὅπως	τὸ	λοιπὸν ἀμφοτέροις τὰ ἐκ τῆς
[1, 12]	ἐς βασιλέα μετάπεμπτος ἦλθε, καὶ	τὸ	λοιπὸν βασιλεὺς Λαζοῖς οὐ βουλομένοις
[1, 18]	πολεμίοις ἐκκεῖσθαι τῶν ἀμυνομένων χωρὶς	τὸ	λοιπὸν δώσομεν. Καίτοι καὶ τοῦτο
[1, 7]	λόγῳ Καβάδης ἡσθεὶς κτείνειν οὐδένα	τὸ	λοιπὸν εἴασεν, ἀλλὰ τά τε
[1, 22]	στρατιωτῶν ἄρχων μηκέτι ἐν Δάρας	τὸ	λοιπὸν εἴη, ἀλλ´ ἐν Κωνσταντίνῃ
[1, 18]	νίκην καὶ ἐν τοῖς ἀτιμοτάτοις	τὸ	λοιπὸν εἶχε. Τὰ μὲν οὖν
[1, 6]	ὀφθαλμῶν τὰ ἐντὸς χρίοντες, καὶ	τὸ	λοιπὸν ἐν φυλακῇ εἶχεν ἄρξαντα
[1, 3]	τὸν κίνδυνον ἐν ἐλπίδι οὐδεμιᾷ	τὸ	λοιπὸν ἔχοντες. (ὁ δὲ τῶν
[1, 13]	τῶν σωμάτων Ῥωμαῖοι ἐκράτησαν, καὶ	τὸ	λοιπὸν ἡσυχάζοντες ἐν τάξει ἑκάτεροι
[1, 5]	τε καὶ ξυμμάχους Πέρσας τε	τὸ	λοιπὸν καὶ Ἀρμενίους ἀλλήλοις εἶναι,
[1, 24]	τῶν ὑπηκόων οὐσίας, μέθῃ δὲ	τὸ	λοιπὸν καὶ σώματος ἔργοις ἀσελγέσιν
[1, 15]	καταλόγους αὑτοὺς Ῥωμαϊκοὺς ἐσεγράψαντο καὶ	τὸ	λοιπὸν ξὺν τῷ ἄλλῳ Ῥωμαίων
[1, 17]	μὴ ἐκ βασιλέως ἀξιωθέντι. Καὶ	τὸ	λοιπὸν ὁ Καβάδης ἐν βουλῇ
[1, 20]	οἴκου εὐθὺς ἀνεχώρησαν. Δείσας τε	τὸ	λοιπὸν ὁ τῶν Αἰθιόπων βασιλεὺς
[1, 14]	ὦ φίλοι Ῥωμαῖοι, μηδὲν ἄλλο	τὸ	λοιπὸν οἴεσθε ἢ πολεμητέα ὑμῖν
[1, 10]	τελευτᾷ χῶρον. Δίοδος γὰρ οὐδεμία	τὸ	λοιπὸν φαίνεται, πλήν γε δὴ
[1, 17]	τοῦτόν οἱ τὸν χῶρον δηλοῦν	τὸ	μαντεῖον, πόλιν τε ἐνταῦθα λόγου
[1, 17]	ἀμφὶ τῇ νόσῳ πυνθανομένῳ χρῆσαι	τὸ	μαντεῖόν φασιν οὐ πρότερον λωφήσειν
[1, 4]	ὄστρακα, ὧν δὴ κατὰ μέσον	τὸ	μάργαρον εἱστήκει θέαμα λόγου πολλοῦ
[1, 4]	τοῦ τε δεινοῦ ᾐσθῆσθαι καὶ	τὸ	μάργαρον, ὅ οἱ λευκότατόν τε
[1, 4]	οὐ πολλῷ ὕστερον. Ἀνελόμενοι δὲ	τὸ	μάργαρον οἱ ἐπὶ τῆς ἀκτῆς
[1, 4]	τούτῳ ξυγκεκόφθαι τῷ πάθει καὶ	τὸ	μάργαρον ὅπη ποτὲ ἀφανισθῆναι. Ὅπερ
[1, 4]	καιροφυλακῶν εἴ πως ἔρημόν ποτε	τὸ	μάργαρον τοῦ ἐραστοῦ λάβοι. Ἐπειδὴ
[1, 4]	εἶναι μὲν ἐν τῷ κτενὶ	τὸ	μάργαρον τοῦτο ἐν θαλάσσῃ, ἣ
[1, 18]	εἰδείη μὲν αὐτῶν τὴν ἐς	τὸ	μάχεσθαι προθυμίαν τὰ πρότερα, νῦν
[1, 14]	ἔχουσι, τοὺς δὲ θυρεοὺς τοιούτους	τὸ	μέγεθος, προβέβληνται μόνον, ὅπως αὐτοὶ
[1, 24]	ἐμφανὲς ἔργου ἔχεσθαι ἤθελον, ἀλλὰ	τὸ	μέλλον ἐκαραδόκουν ὅπη ἐκβήσεται. (Πᾶσαν
[1, 21]	λόγιμοι ἐς τοῦτο ἀγηγερμένοι ἐκάθηντο,	τὸ	μὲν γράμμα ὁ Μεβόδης ἀναλεξάμενος
[1, 14]	ἡ ἐπιστολὴ ἐτύγχανεν οὖσα, οἷς	τὸ	μὲν ἐπαγγέλλεσθαι πρόχειρόν ἐστιν, ἔργῳ
[1, 4]	τῆς ἠιόνος οὐ μακρὰν ἔμελλε,	τὸ	μὲν θήραμα ἠκόντισεν ἐς τὴν
[1, 16]	δαπάνῃ κεκακῶσθαι τὰ Περσῶν πράγματα,	τὸ	μὲν, ὅπως μὴ Μασσαγέται τὴν
[1, 24]	προσποιοῦνται, ἤν γε αὐτοῖς κεῖσθαι	τὸ	μέρος ἐν καλῷ μέλλῃ· οὕτω
[1, 26]	Ἰουστινιανῷ τῷ βασιλεῖ ἔφασκε καὶ	τὸ	μέρος λαβεῖν ξὺν γέλωτι δῆθεν
[1, 5]	μεταξὺ λέγων ἐς τῆς σκηνῆς	τὸ	μέσον ἀφῖκτο, ἵνα δὴ κόπρου
[1, 13]	ἀλλὰ τρόπῳ τοιῷδε. Κατὰ μὲν	τὸ	μέσον βραχεῖά τις ἐγεγόνει εὐθεῖα,
[1, 9]	Σιτίων γὰρ τῶν ἐνταῦθα λελειμμένων	τὸ	μέτρον καὶ βαρβάρων τῶν ἐξεληλυθότων
[1, 1]	φεύγοντας. Ἕλκεται δὲ αὐτοῖς κατὰ	τὸ	μέτωπον ἡ νευρὰ παρ´ αὐτὸ
[1, 13]	ἵσταντο, ὡς βαθύτατον τῆς φάλαγγος	τὸ	μέτωπον ποιησόμενοι. Χρόνον μὲν οὖν
[1, 19]	σταδίων διέχει· τοσούτῳ γὰρ διείργεται	τὸ	μὴ ἐπιθαλάσσιος εἶναι, πόλεως δὲ
[1, 24]	μὲν γὰρ ἐς φῶς ἥκοντι	τὸ	μὴ οὐχὶ καὶ νεκρῷ γενέσθαι
[1, 18]	εἶναι νίκην ἀκίβδηλον οἴονται ἄνθρωποι	τὸ	μηδὲν δεινὸν πρὸς τῶν πολεμίων
[1, 7]	μέτρῳ πολλῷ ὑπεραίροντα τοῦ τείχους	τὸ	μῆκος, οἵ τε πολιορκούμενοι ἐντὸς
[1, 25]	τοίνυν ἐκ βουλῆς ἄνδρες διερευνησόμενοι	τὸ	μίασμα τοῦτο· οἳ δὴ τὸν
[1, 24]	δὲ ἀλλήλοις ἐδίδοσαν οἱ δῆμοι	τὸ	νίκα, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ ἐς
[1, 25]	τἄλλα ἡδὺς καὶ τῆς φιλοχρηματίας	τὸ	νόσημα ἐπισκιάσαι ἱκανώτατος τῆς παιδείας
[1, 24]	ἀλλήλων ὠθούμενοι, ἀπὸ τοῦ κολεοῦ	τὸ	ξίφος ἀράμενος τοῖς τε ἄλλοις
[1, 1]	βέλη, ἀπὸ δὲ τῆς ἑτέρας	τὸ	ξίφος. Εἰσὶ δὲ οἷς καὶ
[1, 11]	ἑκατέρου ὑπήκοον ἅπαν ἔς τε	τὸ	ξυγγενές, συνδέουσα καὶ τὴν ἀπ´
[1, 17]	οὐδὲ τὸν τυχόντα περιβαλλόμενος. Καὶ	τὸ	ξύμπαν εἰπεῖν χαλεπώτατός τε καὶ
[1, 18]	νενικηκέναι. Καβάδης μὲν οὖν παριέναι	τὸ	ξὺν τῷ Ἀζαρέθῃ ἐκέλευε στράτευμα,
[1, 24]	πράσσεσθαι πρὸς αὐτῶν ἐς σῶμα	τὸ	οἰκεῖον ὑποτοπήσας εἴτε καὶ αὐτοὺς
[1, 10]	πόλεως δὲ ἀξίωμα μέχρι ἐς	τὸ	ὄνομα πρὸς Θεοδοσίου βασιλέως λαβοῦσα
[1, 8]	ἔθνησκον, οἱ δὲ ἀνιόντες εἰς	τὸ	ὄρος, ὃ ταύτῃ ἀνέχει, ἐρρίπτουν
[1, 10]	χώραν πολλὴν, προϊόντι δὲ ἀεὶ	τὸ	ὄρος τοῦτο ἐς μέγα τι
[1, 3]	Περόζης ὁ Περσῶν βασιλεὺς πρὸς	τὸ	Οὔννων τῶν Ἐφθαλιτῶν ἔθνος, οὕσπερ
[1, 11]	γένοιτο· οὕτω γάρ οἱ μόνως	τὸ	ὀχυρὸν ἐπὶ τῇ ἀρχῇ διασώσασθαι.
[1, 11]	ᾤοντο ὑπερφυῶς ἐς τὰ μάλιστα	τὸ	πάθος ἀκμάσαι. Ἔλεγον δὲ οἱ
[1, 22]	ἅπαντα χρόνον διαγένοιτο, ᾗπερ καὶ	τὸ	παλαιὸν εἴθιστο· φρούρια δὲ τὰ
[1, 7]	ἀσφαλῶς ἡ οἰκοδομία τοῖς δειμαμένοις	τὸ	παλαιὸν εἴργαστο. Τούτου δὲ Καβάδης
[1, 12]	Οἱ δὲ Βοσπορῖται αὐτόνομοι μὲν	τὸ	παλαιὸν ᾤκουν, Ἰουστίνῳ δὲ βασιλεῖ
[1, 19]	τῶν Γάζης πόλεως ὁρίων Ἀραβία	τὸ	παλαιὸν ὠνομάζετο, ἐπεὶ καὶ τὰ
[1, 26]	τῶν δοκίμων τινὸς πολιτῶν, ἐς	τὸ	παλάτιον μεσημβρίας ἀκμαζούσης ἀνέβησαν, κρύψας
[1, 26]	αὐτοὺς ἁψαμένους πυρὶ μὲν αὐτίκα	τὸ	παλάτιον ὑφάψαντας καῦσαι, ὡς μή
[1, 11]	ὑγιὲς ἐν ταύτῃ τῇ διαβολῇ	τὸ	παράπαν εὗρε, κακὸν μέντοι οὐδὲν
[1, 18]	πολεμίων ἄλλο ἐνταῦθα ἰόντες ἀφύλακτα	τὸ	παράπαν εὑρήσουσι τὰ ἐπὶ Μεσοποταμίας
[1, 24]	καίπερ οὔτε εἰς τὰ θέατρα	τὸ	παράπαν ἰοῦσαι οὔτε τῳ ἄλλῳ
[1, 17]	πολλαὶ ἡμέρᾳ ἑκάστῃ, ἀλλ´ οὐδὲν	τὸ	παράπαν ἰσχύουσι κινεῖν τι ἢ
[1, 17]	σφίσι πεποίηνται, τῆς οἰκοδομίας οὐδὲν	τὸ	παράπαν μεταβαλόντες. Αὕτη καλεῖται καὶ
[1, 18]	αὐτοῖς ἀναγκάσωμεν, νενικηκότες μὲν πλέον	τὸ	παράπαν οὐδὲν ἕξομεν. Τί γὰρ
[1, 19]	κατατείνων πολλὴν, ἔνθα δὴ ἄλλο	τὸ	παράπαν οὐδὲν ὅτι μὴ φοίνικες
[1, 8]	τὴν ἔφοδον ἐς ἀλκὴν μὲν	τὸ	παράπαν οὐκ ἔβλεπον, ἔφευγον δὲ
[1, 25]	Καί τις αὐτῷ θεοῦ λόγος	τὸ	παράπαν οὐκ ἦν, ἀλλὰ καὶ,
[1, 9]	προδεδήλωται, ξὺν αὐτοῖς μείνασιν οὐδὲν	τὸ	παράπαν χορηγεῖν ἔγνωσαν, ἐξ ὅτου
[1, 24]	ποιεῖν, ὀξύτερόν τε ἀντελαμβάνοντο καὶ	τὸ	παραυτίκα ᾤοντο ξύμφορον εἶναι, καὶ
[1, 19]	Βουλικὰς ὀνομάζεται. Διαπλεύσαντες δὲ ἀεὶ	τὸ	πέλαγος τοῦτο καταίρουσιν ἐς τῶν
[1, 3]	οὗ δὴ αὑτόν τε καὶ	τὸ	Περσῶν γένος κόσμῳ οὐδενὶ διαφθείρειεν,
[1, 23]	χώρας εἰσόδῳ, ἀλλὰ δίχα ποιησαμένῳ	τὸ	Περσῶν στράτευμα, ὅπως οἱ ἐντός
[1, 7]	ἐς μακρὰν δείξουσιν. Οὕτω μὲν	τὸ	Περσῶν στρατόπεδον αὐτοῦ ἔμεινεν. (Ἡμέραις
[1, 21]	τισι χαρισάμενος πείθει ἔς τε	τὸ	Περσῶν στρατόπεδον ἰέναι, ὃ δὴ
[1, 12]	Σίτταν τε καὶ Βελισάριον ξυμβαλόντες	τὸ	πλέον ἔσχον. Εἰσέβαλε δὲ καὶ
[1, 7]	ἀμφότεροι ἐς ἀλλήλους ἐχρῶντο καὶ	τὸ	πλέον ἤδη Ἀμιδηνοὶ ἔχοντες τῶν
[1, 15]	τῷ Ῥωμαίων στρατῷ βαρβάρους τοσούτους	τὸ	πλῆθος ἔν τε τῇ σφετέρᾳ
[1, 16]	ἐκείνου τε ἡμεῖς στρατιὰν τοσαύτην	τὸ	πλῆθος ἐνταῦθα καταστησάμενοι καὶ ἐς
[1, 15]	αὐτοὺς καταβαίνοντας, καὶ αὐτῶν ξυμμετρεῖσθαι	τὸ	πλῆθος ἥκιστα ἔχοντες, ἅτε κονιορτοῦ
[1, 9]	παρὸν δορυαλώτους Πέρσας τε τοσούτους	τὸ	πλῆθος καὶ Γλώνου τὸν υἱὸν
[1, 5]	ταῖς γυναιξὶ μίγνυσθαι Πέρσας· (ὅπερ	τὸ	πλῆθος οὐδαμῆ ἤρεσκε. Διὸ δὴ
[1, 18]	τιμὴ αὕτη, ἀγγέλλουσι τῷ βασιλεῖ	τὸ	πλῆθος τῶν οὐκ ἐπανηκόντων στρατιωτῶν,
[1, 14]	τῇ προλαβούσῃ ξυμβολῇ ἀπαλλάξουσι. Καὶ	τὸ	πλῆθος τῶν πολεμίων, ᾧ μάλιστα
[1, 24]	βασιλείου ἀνέβαινεν, ὡς δὲ ἐς	τὸ	πλησίον οἴκημα ἦλθεν, οὗ δὴ
[1, 8]	τοῦ ῥύακος ὕδωρ καὶ ξυμβαλὼν	τὸ	ποιούμενον ἔγνω ἀπαρασκεύους τοὺς ἐναντίους
[1, 25]	ἐπιτελῆ ἔσεσθαι, ἀπαλλαγεῖσα δὲ ἐνθένδε	τὸ	πρᾶγμα ἐπὶ τὸν πατέρα εὐθὺς
[1, 11]	τούς τε λόγους ἐνεδέχοντο καὶ	τὸ	πρακτέον ἐν βουλῇ ἐποιοῦντο. Ἐν
[1, 25]	πόλεως ἵδρυται, Ἀρτάκην καλοῦσι Κυζικηνοὶ	τὸ	προάστειον. Ἐνταῦθα ἱερέως οὔ τι
[1, 1]	χωρὶς, οἵα τά τε ἀμφὶ	τὸ	πρόσωπον καὶ τὸν αὐχένα ἐπικαλύπτειν.
[1, 17]	χωρίῳ τὸ σχῆμα, ἐφ´ οὗπερ	τὸ	πρότερον ἦν. (ἐνθένδε τε ὁ
[1, 17]	ἐς τὰ τῶν ῥιζῶν ἔσχατα	τὸ	πῦρ ἐξικνεῖσθαι τετύχηκε, καὶ τὸ
[1, 11]	τε αὐτοῖς ἰσχυρίζετο, ὅπως δὴ	τὸ	Ῥωμαίων κράτος σφίσιν αὐτοῖς ὡς
[1, 14]	τῶν ἀθανάτων λόχος, κεκλιμένον τε	τὸ	σημεῖον ἰδόντες καὶ ἐς τὸ
[1, 15]	Ῥωμαίοις αἰτιώτατος γέγονεν. Ἐπεὶ γὰρ	τὸ	σημεῖον οἱ βάρβαροι οὐκέτι ἑώρων,
[1, 14]	τοῖς καὶ τὸν τοῦ Βαρεσμανᾶ	τὸ	σημεῖον φέροντα ξυνέπεσεν εἶναι, ὃν
[1, 15]	λόγον ἀπήγγειλεν. (Οἱ δὲ ἅπαν	τὸ	στράτευμα ἐξοπλίσαντες τῶν πολεμίων τῷ
[1, 14]	Μιρράνης παρακελευσάμενος ἐπὶ τοὺς πολεμίους	τὸ	στράτευμα ἦγε. Βελισάριος δὲ καὶ
[1, 14]	ἐγκάρσιοι ἰόντες, διεῖλον αὐτῶν δίχα	τὸ	στράτευμα, καὶ τοὺς μὲν πλείστους
[1, 18]	ἐξεπίτηδες ὁδόν τινα πλείω πορεύεσθαι	τὸ	στράτευμα οὐδαμῆ εἴα, ἐπεί οἱ
[1, 18]	ἐξηγήσεσθαι ἐπίδοξός ἐστι, παριέναι δὲ	τὸ	στράτευμα τοῦτο ἐς τοῦ βασιλέως
[1, 18]	ἐπειδὰν δὲ ἐς Πέρσας ἐπανίοι	τὸ	στράτευμα τοῦτο, τῶν στρατιωτῶν ἕκαστον
[1, 15]	ὁρμήσας τοὺς πολεμίους καὶ αὐτῶν	τὸ	στρατηγικὸν σημεῖον ἁρπάσας, ἐπικλίνας τε
[1, 18]	ἤδη ἐπιλαβούσης Πέρσαι μὲν ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀνεχώρησαν, Βελισάριος δὲ ὁλκάδος
[1, 8]	πολέμιοι ἔρημον ἀνδρῶν αὐτοῖς χρήμασι	τὸ	στρατόπεδον εἷλον. Ἔνθεν τε κατὰ
[1, 15]	Ῥωμαῖοι κτείναντές τε συχνοὺς καὶ	τὸ	στρατόπεδον ληισάμενοι αὐτίκα δὴ ὀπίσω
[1, 8]	στρατῷ ἐπιέναι σφίσιν ἐπύθετο, ἀπολιπὼν	τὸ	στρατόπεδον ξὺν τοῖς ἑπομένοις ἅπασιν
[1, 7]	ταῦτα ποιητέα εἴη. Οἵπερ αὐτὸν	τὸ	συμβόλαιον ποιεῖσθαι οὐκ εἴων. Ἀξύμφορον
[1, 17]	πολλοῦ ξυμφυεὶς ἀπέδωκε τῷ χωρίῳ	τὸ	σχῆμα, ἐφ´ οὗπερ τὸ πρότερον
[1, 17]	ἀπιὼν ᾤχετο, ξυνέπεσεν αὐτῷ νοσῆσαι	τὸ	σῶμα. Καὶ ἀμφὶ τῇ νόσῳ
[1, 21]	ξυνέβη πονήρως τῷ Καβάδῃ νοσῆσαι	τὸ	σῶμα, καὶ Περσῶν ἕνα τῶν
[1, 22]	γοῦν ἐς τὸ ἔδαφος καθῆκε	τὸ	σῶμα, κείμενός τε πρηνὴς Χοσρόην
[1, 7]	ἀνῆκεν, ἕως ταύτῃ ἀνάλωτον εἶναι	τὸ	τεῖχος ἔγνω. Πολλάκις γὰρ ἐμβαλὼν
[1, 14]	πράγματα σφίσι κεχωρηκέναι οἰόμενοι ἐπὶ	τὸ	τεῖχος ἐχώρησαν. Διὸ δὴ αὐτοῖς
[1, 15]	δὲ καὶ ὀλίγῳ πρότερον καταστρεψάμενοι	τὸ	Τζανικὸν ἔθνος, οἳ ἐν γῇ
[1, 15]	Ταύτῃ τὸ ἐξ ἀρχῆς βάρβαροι,	τὸ	Τζανικὸν ἔθνος, οὐδενὸς κατήκοοι ᾤκηντο,
[1, 17]	τε Ὀρέστῃ καὶ Πυλάδῃ φυγεῖν,	τὸ	τῆς Ἀρτέμιδος ἄγαλμα φέρουσαν. Ὁ
[1, 20]	ἔπεμψεν, ἀξιῶν ἄμφω Ῥωμαίοις διὰ	τὸ	τῆς δόξης ὁμόγνωμον Πέρσαις πολεμοῦσι
[1, 24]	γὰρ τῶν πραγμάτων ὀξύτατα ἐς	τὸ	τῆς τύχης ὡς τὰ πολλὰ
[1, 18]	προέμενοι, καὶ τῇ βασιλέως γῇ	τὸ	τοῖς πολεμίοις ἐκκεῖσθαι τῶν ἀμυνομένων
[1, 13]	τὸν στρατὸν ἐκ βασιλέως ἀφίκετο,	τὸ	τοῦ μαγίστρου ἀξίωμα ἔχων, ὃς
[1, 14]	βουλομένοις ὑμῖν, αὐτίκα δὴ ἀναδήσεσθε	τὸ	τοῦ πολέμου κράτος. Οἱ γὰρ
[1, 8]	τάχος ᾔει. Κατιδών τε συγκεχυμένον	τὸ	τοῦ ῥύακος ὕδωρ καὶ ξυμβαλὼν
[1, 8]	λοῦσθαι ἠξίουν. (Ταύτῃ τε ταραχθὲν	τὸ	τοῦ ῥύακος ὕδωρ πρόσω ἐχώρει.
[1, 17]	ποταμὼ ἀναμιγνυμένω ἐς ἓν ὄνομα	τὸ	τοῦ Τίγρητος ἀποκέκρινται. (χώρα γοῦν,
[1, 23]	ἀνθρώπων ἀφανισθέντος, Οὐαρράμης ὁ παῖς	τὸ	τοῦ χαναράγγου ἀξίωμα ἔσχε. Χρόνῳ
[1, 15]	ὅροι ἐκδέχονται, οὗ δὴ καὶ	τὸ	τοῦ χρυσοῦ μέταλλόν ἐστιν, ὅπερ
[1, 21]	κατὰ ταῦτα ἐποίει, ἔς τε	τὸ	τῶν βαρβάρων στρατόπεδον ἀφικόμενος τῷ
[1, 13]	πολιὸν ὄντα. Ὃς δὴ παρὰ	τὸ	τῶν πολεμίων στράτευμα ἐπιὼν, ἐπὶ
[1, 17]	τὸ πῦρ ἐξικνεῖσθαι τετύχηκε, καὶ	τὸ	ὕδωρ ἐν χωρίῳ ὀλίγῳ φανῆναι.
[1, 15]	φρούριόν τε τὸ Βῶλον καὶ	τὸ	Φαράγγιον καλούμενον, ὅθεν δὴ τὸν
[1, 15]	Διὸ δὴ αὑτόν τε καὶ	τὸ	Φαράγγιον Ῥωμαίοις ἐνδοὺς οὐδετέροις τὸν
[1, 7]	προσελθὼν εἶπεν ὡς οὐ βασιλικὸν	τὸ	φονεύειν τοὺς ἡλωκότας εἴη. Καβάδης
[1, 15]	ἐς λόγους ἐλθὼν Βώλου αὐτοῖς	τὸ	φρούριον, ἄγχιστά πη ὂν τῶν
[1, 22]	τό τε Φαράγγιον καὶ Βῶλον	τὸ	φρούριον δικαιῶν πρὸς Ῥωμαίων ἀπολαβεῖν.
[1, 22]	τό τε Φαράγγιον καὶ Βῶλον	τὸ	φρούριον ξὺν τοῖς χρήμασι Πέρσαις
[1, 6]	τὰ μάλιστα φίλος, ὃς ἀμφὶ	τὸ	φρούριον τοῦτο διατριβὴν εἶχε, καιροφυλακῶν
[1, 24]	γενέσθαι ἀδύνατον, τῷ δὲ βεβασιλευκότι	τὸ	φυγάδι εἶναι οὐκ ἀνεκτόν. Μὴ
[1, 22]	Ῥωμαῖοι. Τοῦτο δέ οἱ δίδοσθαι	τὸ	χρυσίον ἠξίου, ὡς μήτε πόλιν
[1, 19]	Διὸ δὴ καὶ Φίλας ἐπωνόμασε	τὸ	χωρίον. (Ἄμφω δὲ ταῦτα τὰ
[1, 9]	καθίσταντο. Καὶ βίᾳ μὲν ἑλεῖν	τὸ	χωρίον, καίπερ πολλὰ ἐγκεχειρηκότες, οὐκ
[1, 23]	θεραπευομένῳ ἡσυχῆ μένειν, ἔς τε	τὸ	χωρίον τοῦτο τῷ βασιλεῖ ἥκοντι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/06/2008