>Livre, Chap. |
[16, 19] |
τῶν
ἀλλοτρίων,
καθ᾽
ὅσον
οἷοί
|
τ᾽ |
ἐσμέν,
ποιεῖσθαι
πρόνοιαν
καὶ
διόρθωσιν |
[16, 13] |
περὶ
αὐτῶν.
Ἱκανὰ
γὰρ
τὰ
|
κατ᾽ |
ἄγνοιαν
γινόμενα
τοῖς
γράφουσιν,
ἃ |
[16, 19] |
ἀλήθειαν,
ἀπαραιτήτως
ἐπιτιμᾶν,
ἐὰν
δὲ
|
κατ᾽ |
ἄγνοιαν,
συγγνώμην
ἔχειν,
καὶ
μάλιστα |
[16, 33] |
αὑτὸν
καὶ
γὰρ
ἦν
τοῦτο
|
κατ᾽ |
ἀλήθειαν
μάλιστα
δ᾽
ὅτι
Ῥωμαῖος. |
[16, 11] |
τὸ
τοῦ
Διὸς
ἄβατον
ἐμβάντας
|
κατ᾽ |
Ἀρκαδίαν
ἀσκίους
γίνεσθαι.
Τούτῳ
δὲ |
[16, 23] |
γὰρ
οὐδ᾽
ἠγνόει
τὰς
ἐξαποστελλομένας
|
κατ᾽ |
αὐτοῦ
πρεσβείας
εἰς
Ῥώμην,
διόπερ |
[16, 21] |
λάθρᾳ
καὶ
κατ᾽
ἰδίαν
ποιεῖσθαι
|
κατ᾽ |
αὐτοῦ
τὰς
διαβολάς,
αὐτὸς
δ᾽ |
[16, 39] |
Πτολεμαῖον
πίστιν.
Διὸ
καθάπερ
καὶ
|
κατ᾽ |
ἰδίαν
ἐπισημαινόμεθα
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας |
[16, 21] |
ἐκείνους
μὲν
ἔφη
λάθρᾳ
καὶ
|
κατ᾽ |
ἰδίαν
ποιεῖσθαι
κατ᾽
αὐτοῦ
τὰς |
[16, 36] |
συλλεχθῶσιν
οἱ
παρόντες,
ἀναλαβόντες
αὐτοὺς
|
ἄγετ᾽ |
εἰς
τὴν
ἑξῆς
πόλιν·
ὅταν |
[16, 17] |
φάλαγγος
ἐν
διαστήματι
καὶ
τοὺς
|
μετ᾽ |
Ἀντιπάτρου
Ταραντίνους,
τὰ
δὲ
μεταξὺ |
[16, 6] |
δὲ
συλλεχθεισῶν
πρὸς
αὐτὸν
ἀπέπλει
|
μετ᾽ |
ἀσφαλείας
εἰς
τοὺς
κατὰ
τὴν |
[16, 38] |
Ἄβιλα
καὶ
Γάδαρα
παρέλαβεν
Ἀντίοχος·
|
μετ᾽ |
ὀλίγον
δὲ
προσεχώρησαν
αὐτῷ
καὶ |
[16, 8] |
οἵ
τε
Ῥόδιοι
καὶ
Διονυσόδωρος
|
μετ᾽ |
ὀλίγον·
κατὰ
γὰρ
τὴν
ἐπιοῦσαν |
[16, 17] |
τῆς
ὑπωρείας
ἔχεσθαι
τὴν
φάλαγγα
|
μετ᾽ |
ὀλίγων
ἱππέων,
τὸ
δ᾽
εὐώνυμον |
[16, 14] |
πρὸς
τὸ
πέλαγος,
τέλος
δὲ
|
μετ᾽ |
ὀλίγων
καταλειφθέντα
τὸν
ναύαρχον
ἀναγκασθῆναι |
[16, 17] |
ἀνήρ.
~Ὃ
δὲ
λέγειν
βούλομαι,
|
γένοιτ᾽ |
ἂν
οὕτω
μάλιστα
καταφανές.
Ἐξηγούμενος |
[16, 21] |
τῆς
ἐσθῆτος
διαφορᾷ,
παρῆν
ταῦτα
|
πάντ᾽ |
ἐζηλωκὼς
καὶ
πεπεισμένος
αὑτὸν
μὲν |
[16, 36] |
καὶ
πένθ᾽
ἡμερῶν
ἐφόδια
καὶ
|
πέντ᾽ |
ἀργύριον,
ἁθροίζεσθαι
παραυτίκα
πάντας
εἰς |
[16, 32] |
ἀχρειωθὲν
ἀδυνατήσειεν
ἢ
μετὰ
βίας
|
προοῖντ᾽ |
ἐκ
τῶν
χειρῶν,
συμπλεκόμενοι
τοῖς |
[16, 29] |
ἐάσαντα
σῴζεσθαι
κατὰ
δύναμιν
οὗ
|
ποτ᾽ |
ἂν
ἕκαστος
προαιρῆται
μετὰ
τῆς |
[16, 30] |
ὥστ᾽
ἐπειδὰν
πέσῃ
τὸ
διατείχισμα,
|
τότ᾽ |
ἐπὶ
τοῦ
πτώματος
διαμάχεσθαι
καὶ |
[16, 31] |
τῶν
ἐχθρῶν
ἐξουσίαν.
Διὸ
καὶ
|
μάλιστ᾽ |
ἄν
τις
ἐπὶ
τῆς
Ἀβυδηνῶν |
[16, 2] |
πλοῦν.
Ἐξ
οὗ
δὴ
καὶ
|
μάλιστ᾽ |
ἄν
τις
καταμάθοι
τὸ
μανιώδη |
[16, 16] |
πόλις
ὡς
πρὸς
τὴν
Μεσσήνην,
|
ὥστ᾽ |
ἀδύνατον
εἶναι
καλεῖσθαί
τινα
πύλην |
[16, 4] |
Φιλίππου
τοιαύτην
εἶχε
τὴν
διάθεσιν
|
ὥστ᾽ |
ἀκμὴν
ἄκριτα
μένειν
τὰ
ὅλα, |
[16, 15] |
Μυκήνας
ἔγγιστα
πρὸς
δύσεις
χειμερινάς,
|
ὥστ᾽ |
εἶναι
τελέως
ἀδύνατον
ἀπὸ
τῶν |
[16, 30] |
ἐπὶ
δὲ
τοιαύτην
γνώμην
κατέστησαν
|
ὥστ᾽ |
ἐπειδὰν
πέσῃ
τὸ
διατείχισμα,
τότ᾽ |
[16, 26] |
ἔφασαν.
Ὁ
μὲν
οὖν
Νικάνωρ
|
ταῦτ᾽ |
ἀκούσας
ἀπηλλάγη·
τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[16, 33] |
τοὺς
θεούς
Οὗτοι
μὲν
οὖν
|
ταῦτ᾽ |
εἰπόντες
διεχωρίσθησαν
ἀπ᾽
ἀλλήλων·
ὁ |
[16, 4] |
κρίσιν
ἡ
ναυμαχία·
νῦν
δὲ
|
ταῦτ᾽ |
ἐμπόδια
πρὸς
τὴν
χρείαν
τοῖς |
[16, 22] |
πλήθους
εὔνοιαν
πρὸς
αὐτόν.
Καὶ
|
τοῦτ᾽ |
εἰκότως
ἐκ
τῶν
κατὰ
λόγον |
[16, 17] |
ἱππέων
καὶ
τῶν
εὐζώνων
προτεταγμένων,
|
τοῦτ᾽ |
οὐκέτι
συνορᾷ.
~Μετὰ
δὲ
ταῦτά |