Chap. |
[6] |
δὲ
τοῖς
εἰθισμένοις
παρὰ
πότον
|
ψάλλειν |
καὶ
αὐλεῖν
γυναίοις
(διαλεγόμενος.
ταῦτα |
[20] |
καὶ
πρὸς
τὴν
πόλιν
(ἀναστρέ(
|
ψας |
ὑπῆγεν
ἀνυπόπτως
διαλεγόμενος.
ἤδη
δὲ |
[30] |
δόξης
ἔτι
νέος
καὶ
λόγους
|
ψευδεῖς |
καὶ
κενοὺς
λεγομένους
περὶ
τυραννίδος, |
[38] |
διὰ
τῶν
πρεσβειῶν
καὶ
τῶν
|
ψηφισμάτων, |
ἢ
τῇ
φρουρᾷ
καὶ
(τοῖς |
[37] |
εὐλαβείας.
~Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
τῶν
|
ψιλῶν |
ἐκδραμόντων
καὶ
ὠσαμένων
τοὺς
Σπαρτιάτας |
[21] |
ὑπελύοντο
τὰς
κρηπῖδας·
οὔτε
γὰρ
|
ψόφον |
ποιοῦσι
πολὺν
οὔτ'
ὀλισθήματα
λαμβάνουσιν |
[8] |
φῶς
τῶν
τειχοφυλάκων
καὶ
τὸν
|
ψόφον |
τῶν
κωδώνων
παρωξύνθαι.
τοῦτο
μάλιστα |
[19] |
δὲ)
(οὕτω
γὰρ
ἐπῆρτο
τῇ
|
ψυχῇ, |
καὶ
τοσοῦτον
ἔρωτα
τῶν
καλῶν |
[17] |
ἐξίστησι
καὶ
σάλον
παρέχει
τῇ
|
ψυχῇ |
τὸ
χαίρειν
ἄνευ
λογισμοῦ
παραγινόμενον. |
[50] |
εἰ
μὲν"
ἔφη
μάντεως
ἔχεις
|
ψυχήν, |
ἀφήσεις
τὸν
τόπον·
εἰ
δὲ |
[19] |
τοὺς
πολεμίους
διαγωνίσηται
περὶ
τῆς
|
ψυχῆς, |
ἐνέχυρον
λαβὼν
τὴν
ἐλπίδα
τοῦ |
[23] |
τὴν
ἀγρυπνίαν
ἠλλοιωμένος,
ὥστε
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸ
γαυρούμενον
καὶ
χαῖρον
ὑπὸ |
[43] |
περιβόλαιον
ἠρώτησεν,
εἰ
δοκεῖ
κἀκείνῳ
|
ψῦχος |
εἶναι,
τοῦ
δὲ
καὶ
πάνυ |
[29] |
τινὸς
περὶ
τὸ
σῶμα
καὶ
|
ψυχρότητος, |
ὀνομάζειν
ἀεὶ
τὸν
Ἄρατον,
ὡς |