HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la cause du froid

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ω = 43 formes différentes pour 127 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[949]   πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος δύναμιν, ὦ Φαβωρῖνε, λόγος ἐν τοιαύταις ἐστὶ

[945]   τις ἆρα τοῦ ψυχροῦ δύναμις, ὦ Φαβωρῖνε, πρώτη καὶ οὐσία, καθάπερ

[955]   κατὰ φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης. Ταῦτ´, ὦ Φαβωρῖνε, τοῖς εἰρημένοις ὑφ´ ἑτέρων

[951]   ἄμοιρον ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις· ᾧ μάλιστα δῆλόν ἐστιν ὡς τὰς

[949]   πολύν, ἔσται ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται τὸ μὴ τοῦ

[952]   καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ μάλιστα Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος

[952]   καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν

[951]   δ´ εἰς γῆν, ὡς μὲν ἐγὼ νομίζω δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς

[950]   μέλιτος καὶ σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ θαυμάζω τῶν ἀξιούντων τὸν ἀέρα ψυχρὸν

[951]   εἰς γῆν, ὡς μὲν ἐγὼ νομίζω δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀμφότερα

[950]   τοὔλαιον αὐγὴν καὶ καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι τῶν

[954]   ἀποδεῖξαι καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ (καὶ στέατι φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν,

[950]   ἔργων οὐχ ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν ἄγαν ψυχρότητα φοβούμενοι τοῦ

[955]   καὶ κοῦφα τῇ θείᾳ καὶ ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας, (τὰ δὲ σκοτεινὰ

[949]   ἐκ φρέατος ὕδωρ λαβὼν ἐν ἀγγείῳ καὶ καθεὶς αὖθις εἰς τὸ

[954]   ἅτε δή μένουσαν ἐν θεῶν οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί, διὰ

[948]   τὸ οἰκεῖον ἔργον. Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα μετιόντι τἀληθὲς ἡ

[952]   ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον εἰκότων

[952]   τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ μὴ τοῦτο

[950]   λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν τὸ

[950]   δίκην πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι

[946]   τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ μειοῖ τὸ

[953]   ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ παρίησιν

[947]   καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν ἐπιγίνεται,

[948]   λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι γὰρ ὡς

[949]   τε ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ

[949]   δὲ καὶ θηρεύουσιν ἰχθῦς ὕδατι θερμῷ τοῦ πάγου παραλύοντες καὶ χαλῶντες

[946]   τῆς θερμότητος καὶ ψυχρότητος ἐν κόσμῳ κοινωνίαν καὶ διαφοράν, ὅπως συνοίσονταί

[955]   ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ τῶν

[951]   πήγνυται κατὰ λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν,

[949]   ἐν βάθει (πέπονθε. Καίτοι τῶν ἄνω τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ διὰ τὴν

[950]   μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα τῆς οὐσίας ἄνω φερομένης. Καὶ μὴν οὐδὲ τὸ

[950]   ἐπιπολάζει πᾶσιν ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἄνω φερόμενον. Ποιεῖ δὲ καὶ τὴν

[954]   δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι,

[953]   παρέχει χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν

[954]   ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ

[947]   αὐτῶν ὄνομα φρίκη καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι

[949]   κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα καπνῷ λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ μὴν

[948]   ἐρυσίβης δ´ ἥλιοι πυριφλεγεῖς ἐπ´ ὄμβρῳ βαρύτητος δὲ κλίσις αὐλῶν (καὶ

[952]   ἀέρα ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ

[950]   Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ παντὶ μὲν ὑγρῷ τὸ κῦμα διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως

[954]   καὶ διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ τροφῇ χρῆται τὸ θερμόν· οὐ

[951]   καὶ συγγένειαν, οὐχ ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ καὶ πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως

[954]   χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι, τὴν

[948]   σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ

[949]   θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι δέδωκεν,

[946]   Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται· καὶ

[952]   ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς τὸ θερμὸν ὡς

[950]   κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς τὸ βαρὺ

[951]   δι´ ἑτέρων καὶ συνεργὸν ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν

[951]   ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε τῶν ἐν μέσῳ τόπων τὰ παράλιμνα καὶ ἑλώδη

[951]   ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος εἴσω συνελαυνόμενον. Αἱ δ´ ἀναρύσεις καὶ

[949]   γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι γενόμενον· ὁπότε τὰ ζέοντα

[949]   ὕδατος τὸ ἀγγεῖον ἀλλ´ ἐν τῷ ἀέρι κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον (οὐ

[951]   τὰς κάτω πυκνώσεις καὶ συστάσεις τῷ ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν

[949]   ἐστιν, ἐντείνεται δὲ καὶ συνάγεται τῷ ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ

[949]   πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν οὖν τῷ ἀέρι τὴν πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς

[948]   τῶν δυνάμεων, οἱ μὲν Στωικοὶ (τῷ ἀέρι τὸ πρώτως ψυχρὸν ἀποδιδόντες,

[951]   φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί, τί μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ πῦρ ἢ τὸ

[950]   φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον οὖν τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ τῷ

[950]   καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ γὰρ

[951]   μὲν οὐκ εἰκός ἐστιν ἀέρα, τῷ αἰθέρι γειτνιῶντα καὶ ψαύοντα τῆς

[949]   πᾶσι δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς

[954]   ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς πᾶσα γῆ τῷ γένει στύφειν καὶ ψύχειν πέφυκε·

[955]   ὡς ἐν παντὶ μᾶλλον ἢ τῷ γεώδει κατὰ φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης.

[954]   καὶ ζεῖ καὶ διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ τροφῇ χρῆται τὸ

[950]   μηδενὸς ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν μελαινομένου τῷ δ´ ὕδατι πάντων. Ἂν γὰρ

[948]   τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον. Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα μετιόντι

[946]   ζέοντα τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ μειοῖ

[953]   χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ

[947]   φρίκη καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν

[948]   τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι γὰρ

[948]   καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ

[949]   γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι

[950]   ὕδατός ἐστιν, ἡ αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ, τῷ μὲν ἀέρι μηδενὸς ὡς ἁπλῶς

[953]   σκιὰ τῆς γῆς ἐπινέμεται. Διὸ τῷ μὲν ἐκτὸς ἀέρι καὶ νυκτὸς

[950]   πάλιν ἀναστρέφει τὴν κίνησιν, ἅμα τῷ μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα τῆς οὐσίας

[951]   οἰκουμένης, οὐ κατὰ τύχην, ἀλλὰ τῷ μίαν οὐσίαν ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος

[947]   γε τῶν πρώτων ὄντων ἐν τῷ παντὶ σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθος

[950]   τῷ ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν

[950]   Παύσυβριν δίκην πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ

[954]   ψυχρόν, ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν καὶ συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν

[951]   ταύτην (εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ πρὸ τοῦ ὕδατος καὶ

[950]   τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν ὅτι τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι

[948]   λαμπρόν ἐστι, δεῖ τὴν ἀντικειμένην τῷ πυρὶ φύσιν ψυχράν τ´ εἶναι

[954]   ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον

[947]   χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας καὶ τῷ ῥήματι) θερμόν· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως

[951]   ζῴων σώματα χειμῶνός ἐστι θερμότερα, τῷ συνέχειν τὸ θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς

[947]   ψυχροῦ διάχυσιν (παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος

[948]   συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν ἐστι τῷ τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον.

[952]   τὸν ἀέρα ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα

[949]   τοιαύταις ἐστὶ πιθανότησιν. Ὁ δὲ τῷ ὕδατι λαμβάνει μὲν καὶ αὐτὸς

[950]   τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ τῷ ὕδατι μέτεστιν, ἧττον δὲ τοῦ

[948]   ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ καὶ Στράτων τῷ ὕδατι· τὴν δὲ γῆν ἴσως

[951]   τὴν φύσιν ἔχει λόγον ἐφεξῆς τῷ φθείροντι τάξαι τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ

[952]   ἄτρωτος (ὑφ´) ἡλίου καὶ σελήνης τῷ φωτίζοντι· ~θάλπεται δ´ ὑπ´ αὐτῶν

[949]   ἐπιπόλαιος ὁ πάγος ᾖ, αἰσθανόμεναι τῷ ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν.

[946]   πέφυκε; Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται·

[952]   καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς τὸ θερμὸν

[950]   καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς τὸ

[955]   ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ

[954]   θέρους δὲ πάλιν ἀντεχομένη τῶν κάτω καὶ ὑποδυομένη καὶ διώκουσα προσφόρους

[951]   μάλιστα δῆλόν ἐστιν ὡς τὰς κάτω πυκνώσεις καὶ συστάσεις τῷ ἀέρι

[950]   ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ καὶ κάτω τοῖς σπογγοθήραις διαφυσώμενον ἐκ τοῦ

[951]   καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ κάτω τῶν μεγάλων ποταμῶν οὐ πήγνυται

[948]   τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον ἂν συνοφθῇ,

[948]   τῆς ἐπὶ τὰ πρῶτα καὶ ἀνωτάτω πορείας. Διὸ καὶ Πλάτων ὀρθῶς

[953]   ἀμάλακτον ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω· ταυτὶ δὲ τὰ ἐμφανῆ, κρημνοὺς

[954]   χρεία τί βούλεται, χειμῶνος μὲν ἀπωτάτω φεύγουσα τῆς γῆς εἰς τὰ

[946]   τοῦ γλυκέος, καὶ ὧν ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι κατὰ δύναμιν, οὐχ

[949]   ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν εἰ καλῶς εἴρηται τὸ

[950]   ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι, πλείστῳ χρώμενον ἀέρι· τούτου δὲ τεκμήριον

[946]   καὶ πυκνοῦται· καὶ τὸ στάσιμον αὐτῷ καὶ δυσκίνητον οὐκ ἀργόν (ἐστιν,

[951]   μετακέρασμα καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν

[948]   οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ, οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον ἀὴρ

[952]   πρὸς αὐτούς τι βουλόμενος εἰπεῖν οὕτω μὲν ἄν ἔφη (καὶ τὴν

[953]   Ὧν βλεπομένων, σκόπει τὸ γιγνόμενον οὕτω· πᾶσα δήπου δύναμις, ἂν περιγένηται,

[947]   δ´ ἀραιὸν καὶ τὸ χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας καὶ τῷ ῥήματι)

[949]   μὲν καὶ αὐτὸς ἀρχὰς ὁμοίως, οὕτω πως τοῦ Ἐμπεδοκλέους λέγοντος Ἠέλιον

[949]   καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ ψυχρὸν οὕτω ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ τὰς

[947]   ἀλέᾳ καὶ διακρίσει τῆς σαρκός, οὕτω συγκρίσει καὶ πυκνώσει τὸ ψυχρὸν

[948]   γὰρ ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν οὕτω τὸ ψυχρὸν ἁφῆς συγχυτικόν, ἡ

[948]   ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι

[950]   τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς

[954]   καλοῦσιν ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον οὕτω ψυχρόν ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον

[952]   μέν τοι μετοχὴ φωτός ἐστι πρώτῳ, καὶ τάχιστα τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς

[949]   ὁ πάγος ᾖ, αἰσθανόμεναι τῷ ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν. Ἔνιοι

Pages
[949]	πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος δύναμιν,	ὦ	Φαβωρῖνε, λόγος ἐν τοιαύταις ἐστὶ
[945]	τις ἆρα τοῦ ψυχροῦ δύναμις,	ὦ	Φαβωρῖνε, πρώτη καὶ οὐσία, καθάπερ
[955]	κατὰ φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης. Ταῦτ´,	ὦ	Φαβωρῖνε, τοῖς εἰρημένοις ὑφ´ ἑτέρων
[951]	ἄμοιρον ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις·	ᾧ	μάλιστα δῆλόν ἐστιν ὡς τὰς
[949]	πολύν, ἔσται ψυχρότερον τὸ ὕδωρ·	ᾧ	μάλιστα δηλοῦται τὸ μὴ τοῦ
[952]	καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν	ᾧ	μάλιστα Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος
[952]	καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν λόγον,	ἐγώ	μοι δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν
[951]	δ´ εἰς γῆν, ὡς μὲν	ἐγὼ	νομίζω δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς
[950]	μέλιτος καὶ σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ	θαυμάζω	τῶν ἀξιούντων τὸν ἀέρα ψυχρὸν
[951]	εἰς γῆν, ὡς μὲν ἐγὼ	νομίζω	δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀμφότερα
[950]	τοὔλαιον αὐγὴν καὶ καταφάνειαν ἐν	βυθῷ	παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι τῶν
[954]	ἀποδεῖξαι καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις	ἐλαίῳ	(καὶ στέατι φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν,
[950]	ἔργων οὐχ ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´	ἐλαίῳ,	τὴν ἄγαν ψυχρότητα φοβούμενοι τοῦ
[955]	καὶ κοῦφα τῇ θείᾳ καὶ	ἀιδίῳ	φύσει προσνέμοντας, (τὰ δὲ σκοτεινὰ
[949]	ἐκ φρέατος ὕδωρ λαβὼν ἐν	ἀγγείῳ	καὶ καθεὶς αὖθις εἰς τὸ
[954]	ἅτε δή μένουσαν ἐν θεῶν	οἴκῳ	κλίτα προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί, διὰ
[948]	τὸ οἰκεῖον ἔργον. Τῷ δὲ	φυσικῷ	θεωρίας ἕνεκα μετιόντι τἀληθὲς ἡ
[952]	ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ μοι	δοκῶ	μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον εἰκότων
[952]	τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ	ἥλῳ	χρώμενον· ὅρα (δὲ μὴ τοῦτο
[950]	λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ ἐν	ποταμῷ	βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν τὸ
[950]	δίκην πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ	ποταμῷ	τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι
[946]	τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ	θερμῷ	συνεκπίπτει· διὸ καὶ μειοῖ τὸ
[953]	ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ	θερμῷ,	(τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ παρίησιν
[947]	καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ	θερμῷ	τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν ἐπιγίνεται,
[948]	λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ	θερμῷ	τὸ ψυχρόν· ἔστι γὰρ ὡς
[949]	τε ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ	θερμῷ	τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ
[949]	δὲ καὶ θηρεύουσιν ἰχθῦς ὕδατι	θερμῷ	τοῦ πάγου παραλύοντες καὶ χαλῶντες
[946]	τῆς θερμότητος καὶ ψυχρότητος ἐν	κόσμῳ	κοινωνίαν καὶ διαφοράν, ὅπως συνοίσονταί
[955]	ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω καὶ	ἄνω	βλέποντας, ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ τῶν
[951]	πήγνυται κατὰ λόγον. Τὰ γὰρ	ἄνω	παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν,
[949]	ἐν βάθει (πέπονθε. Καίτοι τῶν	ἄνω	τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ διὰ τὴν
[950]	μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα τῆς οὐσίας	ἄνω	φερομένης. Καὶ μὴν οὐδὲ τὸ
[950]	ἐπιπολάζει πᾶσιν ὑπὸ τοῦ ἀέρος	ἄνω	φερόμενον. Ποιεῖ δὲ καὶ τὴν
[954]	δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ	ἀνατηκομένῳ	σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι,
[953]	παρέχει χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος	ἐνδυομένῳ	τῷ θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν
[954]	ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ χαλκεῖς τῷ	πυρουμένῳ	καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ
[947]	αὐτῶν ὄνομα φρίκη καὶ τρόμος,	ἡττωμένῳ	δὲ τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι
[949]	κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα	καπνῷ	λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ μὴν
[948]	ἐρυσίβης δ´ ἥλιοι πυριφλεγεῖς ἐπ´	ὄμβρῳ	βαρύτητος δὲ κλίσις αὐλῶν (καὶ
[952]	ἀέρα ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ	ὑγρῷ	καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ
[950]	Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ παντὶ μὲν	ὑγρῷ	τὸ κῦμα διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως
[954]	καὶ διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´	ὑγρῷ	τροφῇ χρῆται τὸ θερμόν· οὐ
[951]	καὶ συγγένειαν, οὐχ ὡς ἐναντίον	ἑκατέρῳ	καὶ πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως
[954]	χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ	σιδήρῳ	μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι, τὴν
[948]	σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ	λαμπρῷ	τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ
[949]	θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ	λαμπρῷ	τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι δέδωκεν,
[946]	Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ	ψυχρῷ	καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται· καὶ
[952]	ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ	ψυχρῷ	μαχόμενον πρὸς τὸ θερμὸν ὡς
[950]	κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ	ψυχρῷ	τὸ σκοτεινὸν ὡς τὸ βαρὺ
[951]	δι´ ἑτέρων καὶ συνεργὸν ἐν	μέσῳ	παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν
[951]	ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε τῶν ἐν	μέσῳ	τόπων τὰ παράλιμνα καὶ ἑλώδη
[951]	ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος	εἴσω	συνελαυνόμενον. Αἱ δ´ ἀναρύσεις καὶ
[949]	γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον	τῷ	ἀέρι γενόμενον· ὁπότε τὰ ζέοντα
[949]	ὕδατος τὸ ἀγγεῖον ἀλλ´ ἐν	τῷ	ἀέρι κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον (οὐ
[951]	τὰς κάτω πυκνώσεις καὶ συστάσεις	τῷ	ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν
[949]	ἐστιν, ἐντείνεται δὲ καὶ συνάγεται	τῷ	ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ
[949]	πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν οὖν	τῷ	ἀέρι τὴν πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς
[948]	τῶν δυνάμεων, οἱ μὲν Στωικοὶ	(τῷ	ἀέρι τὸ πρώτως ψυχρὸν ἀποδιδόντες,
[951]	φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί, τί μᾶλλον	τῷ	ἀέρι τὸ πῦρ ἢ τὸ
[950]	φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον οὖν	τῷ	ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ τῷ
[950]	καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων	τῷ	ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ γὰρ
[951]	μὲν οὐκ εἰκός ἐστιν ἀέρα,	τῷ	αἰθέρι γειτνιῶντα καὶ ψαύοντα τῆς
[949]	πᾶσι δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε	τῷ	γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς
[954]	ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς πᾶσα γῆ	τῷ	γένει στύφειν καὶ ψύχειν πέφυκε·
[955]	ὡς ἐν παντὶ μᾶλλον ἢ	τῷ	γεώδει κατὰ φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης.
[954]	καὶ ζεῖ καὶ διαστράπτει πυρούμενος·	τῷ	δ´ ὑγρῷ τροφῇ χρῆται τὸ
[950]	μηδενὸς ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν μελαινομένου	τῷ	δ´ ὕδατι πάντων. Ἂν γὰρ
[948]	τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον.	Τῷ	δὲ φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα μετιόντι
[946]	ζέοντα τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι	τῷ	θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ μειοῖ
[953]	χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ	τῷ	θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ
[947]	φρίκη καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ	τῷ	θερμῷ τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν
[948]	τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω	τῷ	θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι γὰρ
[948]	καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς	τῷ	λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ
[949]	γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς	τῷ	λαμπρῷ τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι
[950]	ὕδατός ἐστιν, ἡ αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ,	τῷ	μὲν ἀέρι μηδενὸς ὡς ἁπλῶς
[953]	σκιὰ τῆς γῆς ἐπινέμεται. Διὸ	τῷ	μὲν ἐκτὸς ἀέρι καὶ νυκτὸς
[950]	πάλιν ἀναστρέφει τὴν κίνησιν, ἅμα	τῷ	μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα τῆς οὐσίας
[951]	οἰκουμένης, οὐ κατὰ τύχην, ἀλλὰ	τῷ	μίαν οὐσίαν ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος
[947]	γε τῶν πρώτων ὄντων ἐν	τῷ	παντὶ σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθος
[950]	τῷ ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ	τῷ	Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν
[950]	Παύσυβριν δίκην πυρός· Ὅμηρος δὲ	τῷ	ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ
[954]	ψυχρόν, ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς,	τῷ	πυκνοῦν καὶ συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν
[951]	ταύτην (εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος	τῷ	πυρὶ πρὸ τοῦ ὕδατος καὶ
[950]	τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν ὅτι	τῷ	πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι
[948]	λαμπρόν ἐστι, δεῖ τὴν ἀντικειμένην	τῷ	πυρὶ φύσιν ψυχράν τ´ εἶναι
[954]	ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ χαλκεῖς	τῷ	πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον
[947]	χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας καὶ	τῷ	ῥήματι) θερμόν· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως
[951]	ζῴων σώματα χειμῶνός ἐστι θερμότερα,	τῷ	συνέχειν τὸ θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς
[947]	ψυχροῦ διάχυσιν (παρέχει καὶ ἀλέαν	τῷ	σώματι μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος
[948]	συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν ἐστι	τῷ	τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον.
[952]	τὸν ἀέρα ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα	τῷ	ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα
[949]	τοιαύταις ἐστὶ πιθανότησιν. Ὁ δὲ	τῷ	ὕδατι λαμβάνει μὲν καὶ αὐτὸς
[950]	τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ	τῷ	ὕδατι μέτεστιν, ἧττον δὲ τοῦ
[948]	ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ καὶ Στράτων	τῷ	ὕδατι· τὴν δὲ γῆν ἴσως
[951]	τὴν φύσιν ἔχει λόγον ἐφεξῆς	τῷ	φθείροντι τάξαι τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ
[952]	ἄτρωτος (ὑφ´) ἡλίου καὶ σελήνης	τῷ	φωτίζοντι· ~θάλπεται δ´ ὑπ´ αὐτῶν
[949]	ἐπιπόλαιος ὁ πάγος ᾖ, αἰσθανόμεναι	τῷ	ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν.
[946]	πέφυκε; Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ	τῷ	ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται·
[952]	καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι	τῷ	ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς τὸ θερμὸν
[950]	καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω	τῷ	ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς τὸ
[955]	ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς τὰ	κάτω	καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ
[954]	θέρους δὲ πάλιν ἀντεχομένη τῶν	κάτω	καὶ ὑποδυομένη καὶ διώκουσα προσφόρους
[951]	μάλιστα δῆλόν ἐστιν ὡς τὰς	κάτω	πυκνώσεις καὶ συστάσεις τῷ ἀέρι
[950]	ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ καὶ	κάτω	τοῖς σπογγοθήραις διαφυσώμενον ἐκ τοῦ
[951]	καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ	κάτω	τῶν μεγάλων ποταμῶν οὐ πήγνυται
[948]	τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ γὰρ	ἐγγυτάτω	τοῦ πάθους αἴτιον ἂν συνοφθῇ,
[948]	τῆς ἐπὶ τὰ πρῶτα καὶ	ἀνωτάτω	πορείας. Διὸ καὶ Πλάτων ὀρθῶς
[953]	ἀμάλακτον ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος	ἀπωτάτω·	ταυτὶ δὲ τὰ ἐμφανῆ, κρημνοὺς
[954]	χρεία τί βούλεται, χειμῶνος μὲν	ἀπωτάτω	φεύγουσα τῆς γῆς εἰς τὰ
[946]	τοῦ γλυκέος, καὶ ὧν ἕκαστον	ἑκάστῳ	πέφυκεν ἀντικεῖσθαι κατὰ δύναμιν, οὐχ
[949]	ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον	ἑκάστῳ,	(σκοπῶμεν εἰ καλῶς εἴρηται τὸ
[950]	ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι,	πλείστῳ	χρώμενον ἀέρι· τούτου δὲ τεκμήριον
[946]	καὶ πυκνοῦται· καὶ τὸ στάσιμον	αὐτῷ	καὶ δυσκίνητον οὐκ ἀργόν (ἐστιν,
[951]	μετακέρασμα καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν	αὐτῷ	μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν
[948]	οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ,	οὕτω	θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον ἀὴρ
[952]	πρὸς αὐτούς τι βουλόμενος εἰπεῖν	οὕτω	μὲν ἄν ἔφη (καὶ τὴν
[953]	Ὧν βλεπομένων, σκόπει τὸ γιγνόμενον	οὕτω·	πᾶσα δήπου δύναμις, ἂν περιγένηται,
[947]	δ´ ἀραιὸν καὶ τὸ χαλαρὸν	(οὕτω	πως ὀνομάσας καὶ τῷ ῥήματι)
[949]	μὲν καὶ αὐτὸς ἀρχὰς ὁμοίως,	οὕτω	πως τοῦ Ἐμπεδοκλέους λέγοντος Ἠέλιον
[949]	καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ ψυχρὸν	οὕτω	ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ τὰς
[947]	ἀλέᾳ καὶ διακρίσει τῆς σαρκός,	οὕτω	συγκρίσει καὶ πυκνώσει τὸ ψυχρὸν
[948]	γὰρ ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν	οὕτω	τὸ ψυχρὸν ἁφῆς συγχυτικόν, ἡ
[948]	ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν	οὕτω	τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι
[950]	τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ	οὕτω	τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς
[954]	καλοῦσιν ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον	οὕτω	ψυχρόν ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον
[952]	μέν τοι μετοχὴ φωτός ἐστι	πρώτῳ,	καὶ τάχιστα τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς
[949]	ὁ πάγος ᾖ, αἰσθανόμεναι τῷ	ψόφῳ	τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν. Ἔνιοι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/01/2008