Pages
[950]	ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ ὑγρὸν	ἤ	τισι στρέβλαις καὶ βάρεσιν ἐκπιεσθῇ·
[952]	(δὲ μὴ τοῦτο κομψῶς μᾶλλον	ἢ	ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν· ἔδει γὰρ
[949]	Θνήσκει καὶ πῦρ ὥσπερ ζῷον	ἢ	βίᾳ σβεννύμενον ἢ δι´ αὑτοῦ
[949]	ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ σβεννύμενον	ἢ	δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον. Ἡ μὲν
[952]	πολλάκις ἡμᾶς ἐξαπατᾷ, ὅταν ἱματίων	ἢ	ἐρίων ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν
[950]	λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς ὕδωρ	ἢ	ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν καὶ διαμένει,
[947]	ἅμα καὶ τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας.	Ἢ,	καθάπερ Ἀναξιμένης ὁ παλαιὸς ᾤετο,
[947]	ἀλλὰ φθαρτικὴ φύσις καὶ δύναμις.	Ἢ	καὶ τὸν χειμῶνα τῶν ὡρῶν
[954]	οὐδὲ καίεται γῆ τὸ παράπαν	ἢ	καίεται γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ
[953]	κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν	ἢ	κεραμεῶν σωμάτων. Ἐν δὲ Δελφοῖς
[945]	γίνεται τῶν ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν;	Ἢ	μᾶλλον ἡ ψυχρότης στέρησίς ἐστι
[950]	κατὰ τὴν μάχην φυσικῶς μᾶλλον	ἢ	μυθικῶς ἀντέταξεν. Ὁ δ´ Ἀρχίλοχος
[947]	θερμὸν ὡς οὐσία πρὸς οὐσίαν	ἢ	πάθος πρὸς πάθος οὐχ ὡς
[948]	ἂν συνοφθῇ, πυρετοῦ μὲν ἔντασις	ἢ	παρέμπτωσις ἐρυσίβης δ´ ἥλιοι πυριφλεγεῖς
[949]	(μετεωρίζοντες οὐδὲν ἄλλο δήπου ποιοῦσιν	ἢ	πρὸς ἀέρα πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ
[946]	τὸ θερμὸν ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος.	Ἢ	πρῶτον μὲν ἄν τις ὑπίδοιτο
[949]	καὶ ὁ τῶν μετὰ λουτρὸν	ἢ	πυρίαν περιχεαμένων ψυχρὸν ἀνιὼν ἀτμὸς
[954]	ἐπικρατήσῃ παντάπασι, τοῦ θερμοῦ φυγόντος	ἢ	σβεσθέντος, ἔστησε τὴν ἕξιν ἐκπαγεῖσαν
[946]	μᾶλλον πεπηρῶσθαι τῶν μὴ βλεπόντων	ἢ	σιωπᾶν τῶν μὴ φθεγγομένων ἢ
[946]	ἢ σιωπᾶν τῶν μὴ φθεγγομένων	ἢ	τεθνάναι τῶν μὴ ζώντων· ἐν
[950]	καὶ τὸ κοῦφον οὐχ ἧττον	ἢ	τὸ θερμὸν ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης·
[951]	μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ πῦρ	ἢ	τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει
[952]	ἀφεστάναι τὸ ὕδωρ τοῦ αἰθέρος	ἢ	τὸν ἀέρα λεγόντων, καὶ πρὸς
[955]	θερμὸν ἀλλὰ τὸ ζέον ὕδωρ	ἢ	τὸν διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι
[953]	λαμπρὸν ἐπὶ τῆς γῆς μᾶλλον	ἢ	τοῦ ἀέρος ὑπάρχειν. Ἀλλ´ αὕτη
[947]	ποιεῖν ἐν τοῖς πάθεσι διαφοράν,	ἢ	τοὐναντίον ἡδοναί τε μεγάλαι καὶ
[955]	κρύος, ὡς ἐν παντὶ μᾶλλον	ἢ	τῷ γεώδει κατὰ φύσιν θερμότητος
[950]	οὖν τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος	ἢ	τῷ ὕδατι μέτεστιν, ἧττον δὲ
[953]	μὲν οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ μᾶλλον	ἢ	ὕδατι πασῶν μέτεστι. Καὶ μὴν
[949]	πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος ὁ πάγος	ᾖ,	αἰσθανόμεναι τῷ ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος
[950]	μέλαν ἀλλὰ τοῦ ὕδατός ἐστιν,	ἡ	αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ, τῷ μὲν ἀέρι
[952]	λαμπρόν ἐστιν· οὔτι μὴν σκοτεινὸν	ἡ	γῆ; Σκοτεινότατον μὲν οὖν ἁπάντων
[954]	εἶναι τὸ μάλιστα πεπηγός, οἷον	ἡ	γῆ. Τὸ δὲ ψυχρότατον φύσει
[954]	ὥστε φύσει καὶ πρώτως ψυχρὸν	ἡ	γῆ. Τοῦτο δ´ ἀμέλει καὶ
[952]	ἐξικνεῖται πρὸς αὐτούς. Μόνη δ´	ἡ	γῆ τῶν σωμάτων ἀεὶ ἀφώτιστός
[948]	οὕτω τὸ ψυχρὸν ἁφῆς συγχυτικόν,	ἡ	δὲ θερμότης διαχεῖ τὴν αἴσθησιν
[954]	σώματα καὶ κατασβέννυσι τοὺς ἱδρῶτας.	Ἡ	δὲ καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἡμᾶς
[946]	τινὲς οὐδ´ οὐσίαι καθ´ ἑαυτάς)	ἡ	δὲ ψυχρότης οὐκ ἐλάττονα τῆς
[949]	καπνὸς ἀέρος ἐστὶν εἶδος καὶ	ἡ	κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα
[951]	δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν γὰρ ἀμφοῖν	ἡ	κίνησις. (Ὅτι δ´ οὐκ ἀέρος
[954]	δὲ καὶ (τὰ τῶν ἀθλητῶν	ἡ	κόνις σώματα καὶ κατασβέννυσι τοὺς
[950]	χρώμενον ἀέρι· τούτου δὲ τεκμήριον	ἡ	κουφότης, δι´ ἣν ἐπιπολάζει πᾶσιν
[948]	τὴν αἴσθησιν τοῦ ἁπτομένου καθάπερ	(ἡ	λαμπρότης τοῦ ὁρῶντος. Τὸ ἄρα
[952]	τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν. Ἔτι τοίνυν	ἡ	μὲν αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς ἐξαπατᾷ,
[946]	προσφιλεῖς πολλὰς καὶ φιλανθρώπους γενέσεις.	Ἡ	μὲν γὰρ κατὰ στέρησιν καὶ
[953]	ἐκθλιβῇ δὲ τὸ θερμόν. Ὅθεν	ἡ	μὲν ἐν βάθει γῆ πάγος
[949]	σβεννύμενον ἢ δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον.	Ἡ	μὲν οὖν σβέσις ἐμφανεστέραν ποιεῖ
[946]	καὶ συνεκτικὸν ἐχούσης τόνον. Ὅθεν	ἡ	μὲν στέρησις ἔκλειψις γίνεται καὶ
[947]	τοίνυν ἕν τι καὶ ἁπλοῦν	ἡ	περὶ ἕκαστον εἶδος στέρησις, αἱ
[946]	διὸ καὶ μειοῖ τὸ πλῆθος	ἡ	περίψυξις, ἐκκρίνουσα τὸ θερμὸν ἑτέρου
[949]	τοῖς σώμασι σφοδρότατον καὶ βιαιότατον	ἡ	πῆξις οὖσα πάθος μέν ἐστιν
[948]	καὶ ψυχρὰ μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ	ἡ	πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ πυκνωθεῖσα τοῖς
[951]	εἶναι. Λιβύης μὲν γὰρ ἔνθερμος	ἡ	πολλὴ (καὶ ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ
[947]	καὶ δυνάμεις ἔχουσι. Μονοειδὲς γὰρ	ἡ	σιωπὴ ποικίλον δ´ ἡ φωνή,
[953]	αὐτοῦ μῆκός ἐστι νυκτός, ὅσον	ἡ	σκιὰ τῆς γῆς ἐπινέμεται. Διὸ
[951]	οὐκ ἀέρος ἐστὶν ἀλλ´ ὕδατος	ἡ	τοιαύτη δύναμις, οὕτως ἄν τις
[948]	φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα μετιόντι τἀληθὲς	ἡ	τῶν ἐσχάτων γνῶσις οὐ τέλος
[949]	τοιοῦτον ἔχει λόγον. ~Ἐπεὶ δ´	ἡ	φθορὰ μεταβολή τίς ἐστι τῶν
[946]	(αἱ τέχναι χρῶνται, πλεῖστα δ´	ἡ	φύσις ἔν τε ταῖς ἄλλαις
[947]	γὰρ ἡ σιωπὴ ποικίλον δ´	ἡ	φωνή, νῦν μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν
[946]	ἐνυπαρχούσης· ἔνια δὲ καὶ μᾶλλον	ἡ	ψυχρότης, ἂν λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι
[954]	τὴν στάσιν καὶ πῆξιν· ἧς	ἡ	ψυχρότης δεσμός ἐστιν, ὡς Ἀρχέλαος
[945]	ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν; Ἢ μᾶλλον	ἡ	ψυχρότης στέρησίς ἐστι θερμότητος, ὥσπερ
[952]	τῇ ὑγρότητι συνέχον καὶ πιέζον·	ᾗ	καὶ παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς
[953]	Καὶ τὰ ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων,	ᾗ	τὸ θερμὸν ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν
[954]	φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν, ἀλλ´ ὅταν	ἐκκαῇ	τὸ λιπαρόν, περίεστι πάντως καὶ
[952]	πόαν νοτερὰν καὶ ξύλα βεβρεγμένα	δυσκαῆ	παρέχει, καὶ φλόγα ζοφερὰν καὶ
[946]	καὶ μᾶλλον ἡ ψυχρότης, ἂν	λάβῃ	θερμότερα, πήγνυσι καὶ συνάγει, καθάπερ
[951]	κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν αὐτῷ μῖξιν	ἀβλαβῆ	καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν καὶ δεχομένην
[953]	δὲ μᾶλλον, (ὅσων τὸ θερμὸν	ἐξεθλίβη	καὶ διέπτατο, πάντα ταῦτα παντάπασιν
[953]	κρατήσαντος, ἐκπαγῇ μὲν τὸ ὑγρὸν	ἐκθλιβῇ	δὲ τὸ θερμόν. Ὅθεν ἡ
[953]	ἀμετάβλητον· ὧν ἀέρι μὲν οὐδεμιᾶς,	γῇ	δὲ μᾶλλον ἢ ὕδατι πασῶν
[954]	βεβαμμένον ὑπὸ τῆς ἐν τῇ	γῇ	δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον. Καὶ
[948]	βαρύτητος ζητοῦντες οὐ κατέπαυσαν ἐν	γῇ	καὶ πυρὶ τὸν λόγον ἀλλ´
[953]	Ὅθεν ἡ μὲν ἐν βάθει	γῆ	πάγος ἐστὶν ὡς εἰπεῖν καὶ
[952]	ἐστιν· οὔτι μὴν σκοτεινὸν ἡ	γῆ;	Σκοτεινότατον μὲν οὖν ἁπάντων καὶ
[954]	τὸ μάλιστα πεπηγός, οἷον ἡ	γῆ.	Τὸ δὲ ψυχρότατον φύσει δήπου
[954]	καὶ νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ καίεται	γῆ	τὸ παράπαν ἢ καίεται γλίσχρως
[954]	φύσει καὶ πρώτως ψυχρὸν ἡ	γῆ.	Τοῦτο δ´ ἀμέλει καὶ τῇ
[954]	τῶν ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς πᾶσα	γῆ	τῷ γένει στύφειν καὶ ψύχειν
[952]	πρὸς αὐτούς. Μόνη δ´ ἡ	γῆ	τῶν σωμάτων ἀεὶ ἀφώτιστός ἐστι
[953]	ὅταν, παντάπασι τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος,	ἐκπαγῇ	μὲν τὸ ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ
[947]	ἰδία τις ἔστιν ἀρχὴ καὶ	πηγὴ	καθάπερ θερμότητος. Ἔτι τοίνυν ἕν
[953]	εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν, ἂν μὴ	διαφύγῃ,	καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ καὶ
[948]	βαρύτητος δὲ κλίσις αὐλῶν (καὶ	συναγωγὴ	πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν ἐστι τῷ
[953]	μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη	δὴ	καὶ τὰ ψυχόμενα κομιδῇ μεταβάλλειν
[954]	κατ´ οὐσίαν ἀμετάβλητον, Ἑστίαν, ἅτε	δή	μένουσαν ἐν θεῶν οἴκῳ κλίτα
[954]	ὡς περὶ τὸ Τιτάριον ὃ	δὴ	(Στυγὸς ὕδωρ καλοῦσιν ἐκ πέτρας
[953]	δ´ οἰκουρὸς καὶ ὑπωρόφιος, ἅτε	δὴ	τῆς γῆς πανταχόθεν περιεχούσης, κομιδῇ
[950]	τῆς φύσεως γενομένην. Καὶ τοῦτο	δὴ	τὸ πρόχειρον ἅπασι πῦρ ὕδατι
[952]	δὲ καὶ ταῦτα παραβάλλων ἐκείνοις.	Ἐπειδὴ	καὶ Χρύσιππος οἰόμενος τὸν ἀέρα
[953]	Ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ ψυχόμενα	κομιδῇ	μεταβάλλειν εἰς τὸ πρώτως ψυχρόν·
[953]	δὴ τῆς γῆς πανταχόθεν περιεχούσης,	κομιδῇ	τυφλός ἐστι καὶ ἀφώτιστος. Ἀλλὰ
[951]	μέσῳ τόπων τὰ παράλιμνα καὶ	ἑλώδη	ψῦχος ἔχει μάλιστα διὰ τὰς
[949]	τὸ ἄκρον εἰς ἀέρα (καὶ)	γνοφώδη	καὶ ζοφερὸν ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ
[949]	ἵστησιν. Ὅθεν οἱ βάρβαροι διαβαίνουσι	πεζῇ,	προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν γὰρ μὴ
[946]	τῆς θερμότητος ἐγγινομένη τοῖς σώμασι	πάθη	καὶ μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ
[947]	μήτε τὸ θερμὸν ἀπολείπωμεν, ἀλλὰ	πάθη	κοινὰ τῆς ὕλης ἐπιγινόμενα ταῖς
[950]	ἐγγιγνομένης· (καὶ τοὐναντίον ὅταν θερμότης	ἐπέλθῃ,	πάλιν ἀναστρέφει τὴν κίνησιν, ἅμα
[948]	ἐπέλαμψε· μάχη δ´ ἐπὶ πᾶσα	φαάνθη.	Καὶ γὰρ κνέφας τὸν ἀφώτιστον
[949]	ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν	προθερμανθῇ,	μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι γενόμενον·
[950]	διαμένει, μέχρι ἂν ὑπὸ θερμότητος	ἐξικμασθῇ	τὸ ὑγρὸν ἤ τισι στρέβλαις
[950]	ἤ τισι στρέβλαις καὶ βάρεσιν	ἐκπιεσθῇ·	τῆς τε γῆς ὕδατι ῥαινομένης,
[953]	στερεότητος, ὅταν δὲ πρισθῇ καὶ	καταξεσθῇ,	γίνεται διαφανῆ, παραμιχθέντος αὐτοῖς τοῦ
[952]	ψυχρὸν εἶναι, διότι καὶ σκοτεινόν,	ἐμνήσθη	μόνον τῶν πλέον ἀφεστάναι τὸ
[953]	αὐγὴν ὑπὸ στερεότητος, ὅταν δὲ	πρισθῇ	καὶ καταξεσθῇ, γίνεται διαφανῆ, παραμιχθέντος
[948]	ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον ἂν	συνοφθῇ,	πυρετοῦ μὲν ἔντασις ἢ παρέμπτωσις
[948]	δὲ γῆν ἴσως ἂν ἕτερος	φανείη	ψυχρότητος αἰτίαν ὑποτιθέμενος. Πρότερον δὲ
[950]	ἱκετεύων καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς	ἀπειλοίη	μὴ τυχὼν τὸ πῦρ εἰς
[953]	ἂν μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον.	Ἀνάγκη	δὴ καὶ τὰ ψυχόμενα κομιδῇ
[954]	οὕτως, εἰ ψυχροῦ τὸ πηγνύειν,	ἀνάγκη	ψυχρότατον εἶναι τὸ μάλιστα πεπηγός,
[946]	κατὰ στέρησιν καὶ ἕξιν ἀντίθεσις	πολεμικὴ	καὶ ἀσύμβατός ἐστιν, οὐσίαν θατέρου
[947]	τῇ μάχῃ δ´ αὐτῶν ὄνομα	φρίκη	καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ
[947]	καὶ μακρότητες, τῶν δ´ ἐν	μουσικῇ	βαρύτητες καὶ ὀξύτητες, οὐ θάτερα
[947]	πέφυκεν; Ὡς δὲ τῶν ἐν	γραμματικῇ	στοιχείων βραχύτητές εἰσι καὶ μακρότητες,
[947]	τοῦ θερμοῦ καὶ ἀναίρεσις ἀλλὰ	φθαρτικὴ	φύσις καὶ δύναμις. Ἢ καὶ
[948]	αὐτῶν, ὅταν δὲ συστρέψαντες τὰ	χείλη	φυσήσωμεν, οὐ τὸν ἐξ ἡμῶν
[951]	Λιβύης μὲν γὰρ ἔνθερμος ἡ	πολλὴ	(καὶ ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ καὶ
[946]	ἐκστάσει θερμότητος· ἅμα γὰρ ἀπιοῦσα	πολλὴ	φαίνεται καὶ ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον·
[949]	Καίτοι τῶν ἄνω τοσαύτη γίνεται	μεταβολὴ	διὰ τὴν πῆξιν, ὥστε συντρίβειν
[949]	λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἡ φθορὰ	μεταβολή	τίς ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς
[953]	τὸ πρώτως ψυχρόν· ἔστι δ´	ὑπερβολὴ	ψύξεως πῆξις, πῆξις δ´ εἰς
[948]	καλεῖται δὲ καὶ ἀχλὺς καὶ	ὁμίχλη	καὶ ὅσα τοῦ φωτὸς οὐ
[951]	ὑπ´ ἀλλήλων, εἰ δὲ πάσχει,	μὴ	ἀναπίμπλασθαι τῆς τοῦ κρείττονος δυνάμεως
[946]	ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον πεπηρῶσθαι τῶν	μὴ	βλεπόντων ἢ σιωπᾶν τῶν μὴ
[947]	αἰσθήσεως ἀποφάσει νόησις. Ἔδει τοίνυν	(μὴ	γίνεσθαι ψυχρῶν αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου
[947]	ἁφῆς αἴσθησις ἔστιν, ἀλλ´ ὅπου	μὴ	γίνεται σώματος ἁφή, κενοῦ γίνεται
[953]	δ´ εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν, ἂν	μὴ	διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ
[946]	μὴ φθεγγομένων ἢ τεθνάναι τῶν	μὴ	ζώντων· ἐν δὲ τοῖς ψυχροῖς
[946]	καὶ τὸ λίαν καὶ τὸ	μὴ	λίαν καὶ ὅλως ἐπιτάσεις καὶ
[951]	τοῖς πέρασιν ὄντα δύο σώματα	μὴ	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, εἰ δὲ
[947]	στερητικοῖς τούτοις τὸ ψυχρόν, ὥστε	μὴ	ποιεῖν ἐν τοῖς πάθεσι διαφοράν,
[949]	πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν γὰρ	μὴ	πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος ὁ πάγος
[950]	διὰ τὸ καὶ σκοτεινόν, εἰ	μὴ	συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν εἶναι
[951]	ὁ πρόσφατος ἀεὶ ψυχρότερος, εἰ	μὴ	τὸ ψυχρὸν ἐν τοῖς ὑγροῖς
[955]	γεγενημένην· καὶ οὐδὲν διαφέρουσι τῶν	μὴ	τὸν αἰθέρα φύσει καὶ πρώτως
[949]	ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται τὸ	μὴ	τοῦ ὕδατος εἶναι τὴν πρώτην
[952]	καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ	μὴ	τοῦτο κομψῶς μᾶλλον ἢ ἀληθῶς
[950]	καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη	μὴ	τυχὼν τὸ πῦρ εἰς τὸ
[947]	αἴσθησις ἦν· ὅπου δ´ οὐσία	μὴ	φαίνεται, νοεῖται στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις
[946]	μὴ βλεπόντων ἢ σιωπᾶν τῶν	μὴ	φθεγγομένων ἢ τεθνάναι τῶν μὴ
[949]	αὖθις εἰς τὸ φρέαρ ὥστε	μὴ	ψαύειν τοῦ ὕδατος τὸ ἀγγεῖον
[953]	δὲ πρισθῇ καὶ καταξεσθῇ, γίνεται	διαφανῆ,	παραμιχθέντος αὐτοῖς τοῦ ἀέρος. Οἶμαι
[953]	αἰθέρος ἀπωτάτω· ταυτὶ δὲ τὰ	ἐμφανῆ,	κρημνοὺς καὶ σκοπέλους καὶ πέτρας,
[948]	τρέμειν καὶ φρίττειν καὶ ὅσα	συγγενῆ	τοῖς πάθεσι τούτοις ὑπὸ τραχύτητος
[954]	εἶτ´ αὖθις ἐν θέρει τὸν	γηγενῆ	καὶ χερσαῖον ὑπὸ καύματος ποθοῦμεν,
[954]	ὑποδυομένη καὶ διώκουσα προσφόρους καταφυγάς,	τιθεμένη	τὴν δίαιταν ἐν ἀγκάλαις γῆς
[946]	ψυχρότης οὐκ ἐλάττονα τῆς θερμότητος	ἐγγινομένη	τοῖς σώμασι πάθη καὶ μεταβολὰς
[954]	πάλιν ἀντεχομένη τῶν κάτω καὶ	ὑποδυομένη	καὶ διώκουσα προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη
[951]	οὐ (διίησιν, ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη καὶ	ἀποστρεφομένη	θερμότητα παρέχει τοῖς διὰ βάθους
[954]	καὶ ἀπόγεια, θέρους δὲ πάλιν	ἀντεχομένη	τῶν κάτω καὶ ὑποδυομένη καὶ
[951]	τὴν ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν, ἀλλ´	ἐγκαθειργνυμένη	καὶ ἀποστρεφομένη θερμότητα παρέχει τοῖς
[948]	παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ	σελήνη	οὐρανόθεν προύφαινε· καὶ πάλιν Ἠέρα
[949]	ἀλλ´ ἐν τῷ ἀέρι κρέμασθαι,	περιμείνῃ	χρόνον (οὐ πολύν, ἔσται ψυχρότερον
[952]	ἀνωφερὲς ἀντίκειται μόνον, οὐδ´ ὡς	πυκνὴ	πρὸς ἀραιὸν οὐδ´ ὡς βραδεῖα
[952]	ἀνέμων· ἐκ τούτου δὲ καὶ	λίμνῃ	καὶ θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς κατιὼν
[952]	ὅσον ἀέρος ἐξικνεῖται πρὸς αὐτούς.	Μόνη	δ´ ἡ γῆ τῶν σωμάτων
[955]	τούτων ἔρημον καὶ ἀπολειφθὲν ἐν	μόνῃ	τῇ τῆς γῆς μοίρᾳ ψυχρότης
[953]	ἐπιπολῆς περιφωτίζεται, τὰ δ´ ἐντὸς	ὄρφνη	καὶ χάος καὶ Ἅιδης ὀνομάζεται·
[953]	νομὰς ποιούμενα (διὰ σκότους, ἁμωσγέπως	ἴχνη	φωτὸς καὶ ἀπορροὰς αὐγῆς ἐνδιεσπαρμένας
[947]	ἡ σιωπὴ ποικίλον δ´ ἡ	φωνή,	νῦν μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ
[948]	ψυχρὰ μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ ἡ	πνοὴ	πιεσθεῖσα καὶ πυκνωθεῖσα τοῖς χείλεσιν,
[946]	τὴν ὕλην πῆ μὲν σφόδρα	πῆ	δ´ ἠρέμα πάσχουσαν ὑπὸ τῶν
[946]	θερμοῖς, διὰ τὸ τὴν ὕλην	πῆ	μὲν σφόδρα πῆ δ´ ἠρέμα
[953]	ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ δὲ καὶ νεῦρα	δυσκαμπῆ	καὶ γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ
[946]	ὡς τυφλότης καὶ κωφότης καὶ	σιωπὴ	καὶ θάνατος (ἐκστάσεις γάρ εἰσιν
[947]	καθάπερ ὄψεως τυφλότης καὶ φωνῆς	σιωπὴ	καὶ σώματος ἐρημία καὶ κενόν.
[947]	δυνάμεις ἔχουσι. Μονοειδὲς γὰρ ἡ	σιωπὴ	ποικίλον δ´ ἡ φωνή, νῦν
[951]	ψῦχος, ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὰ	μέρη	ψυχρὰ καὶ κάθυγρα, ταῦτα δὲ
[950]	μὲν ὕδωρ ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί,	θἠτέρῃ	δὲ πῦρ. Ἐν δὲ Πέρσαις
[952]	κενὸν δ´ οὐδὲν ἀλλὰ πάντα	πλήρη,	βιαζομένου τῇ ψυχρότητι τοῦ ὕδατος.
[952]	εἶχε. ~Βέλτιον οὖν Ὅμηρος (εἰπὼν	Αὔρη	δ´ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει〉
[955]	τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια	χρὴ	νομίζειν, οὐ τοῖς τόποις, ὥσπερ
[952]	(εἰπὼν Αὔρη δ´ ἐκ ποταμοῦ	ψυχρὴ	πνέει〉 ἠῶθι πρό τὴν πηγὴν
[954]	ἐνεργάζεται τοῖς σώμασιν· ἂν δ´	ἐπικρατήσῃ	παντάπασι, τοῦ θερμοῦ φυγόντος ἢ
[946]	κατὰ τὰς ἐναντίας δυνάμεις καιροῦ	τυχούσῃ	πολλὰ μὲν (αἱ τέχναι χρῶνται,
[954]	γῆ. Τοῦτο δ´ ἀμέλει καὶ	τῇ	αἰσθήσει δῆλόν ἐστι· καὶ γὰρ
[948]	ὅσα τοῦ φωτὸς οὐ παρέχει	τῇ	αἰσθήσει δίοψιν ἀέρος εἰσὶ διαφοραί·
[954]	τὴν γῆν ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι	τῇ	αἰσθήσει καὶ τὸ πρώτως καὶ〉
[952]	ὑγρότητι πρὸς τὴν ξηρότητα καὶ	τῇ	βαρύτητι πρὸς τὴν κουφότητα. Καὶ
[954]	καὶ βεβαμμένον ὑπὸ τῆς ἐν	τῇ	γῇ δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον.
[946]	θατέρου τὴν θατέρου φθορὰν ἔχοντος·	τῇ	δὲ κατὰ τὰς ἐναντίας δυνάμεις
[955]	κάτω καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ	τῇ	διαφορᾷ τῶν δυνάμεων τὰ μὲν
[952]	λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων οἴεται	τῇ	ἑτέρᾳ καὶ τὴν ἑτέραν ἐξ
[950]	δὲ καὶ τὴν γαλήνην ἐν	τῇ	θαλάττῃ τοῖς κύμασιν ἐπιρραινόμενον, οὐ
[950]	διαφυσώμενον ἐκ τοῦ (στόματος ἐν	τῇ	θαλάττῃ φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον
[955]	λαμπρὰ καὶ ταχέα καὶ κοῦφα	τῇ	θείᾳ καὶ ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας,
[946]	ὀξέα καὶ γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα	τῇ	κοινωνίᾳ ταύτῃ καὶ ἁρμονίᾳ χρωμάτων
[947]	πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται καὶ μάχεται,	τῇ	μάχῃ δ´ αὐτῶν ὄνομα φρίκη
[950]	τἀναντία φρονούσης οὐ κακῶς εἶπε	Τῇ	μὲν ὕδωρ ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί,
[946]	ἐν τοῖς σώμασι τῶν βρεφῶν	τῇ	περιψύξει στομοῦσθαι καὶ μεταβάλλον ἐκ
[955]	ἑτέρων παράβαλλε· κἂν μήτε λείπηται	τῇ	πιθανότητι μήθ´ ὑπερέχῃ πολύ, χαίρειν
[955]	ἔρημον καὶ ἀπολειφθὲν ἐν μόνῃ	τῇ	τῆς γῆς μοίρᾳ ψυχρότης εὐθὺς
[952]	τὴν θερμότητα τοῦ πυρός, ὥσπερ	τῇ	ὑγρότητι πρὸς τὴν ξηρότητα καὶ
[952]	δ´ ὕδωρ κολλητικὸν καὶ σχετικόν,	τῇ	ὑγρότητι συνέχον καὶ πιέζον· ᾗ
[948]	Τὸ ἄρα πρώτως σκοτεινὸν ἐν	τῇ	φύσει πρώτως καὶ ψυχρόν ἐστιν.
[949]	ὡς ἔοικε, συνελαύνων τὰ σώματα	τῇ	ψυχρότητι καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι
[949]	ὅλον ὁ ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα	τῇ	ψυχρότητι περιλαμβάνει ψαύων καὶ πλησιάζων,
[952]	εἶναι καὶ πρώτως· ἀντίκειται γὰρ	τῇ	ψυχρότητι πρὸς τὴν θερμότητα τοῦ
[952]	οὐδὲν ἀλλὰ πάντα πλήρη, βιαζομένου	τῇ	ψυχρότητι τοῦ ὕδατος. Καίτοι φησὶ
[952]	ὡς βαρυτάτη πρὸς κουφότατον καὶ	πυκνοτάτη	πρὸς ἀραιότατον καὶ τέλος ὡς
[952]	ὀξύρροπον καὶ κινητικόν, ἀλλ´ ὡς	βαρυτάτη	πρὸς κουφότατον καὶ πυκνοτάτη πρὸς
[948]	πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν ἐστι τῷ	τεχνίτῃ	πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον. Τῷ
[949]	μὲν λαμπρὸν ὅρα καὶ θερμὸν	ἁπάντῃ,	ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσι δνοφόεντά
[952]	τούτου δὲ καὶ λίμνῃ καὶ	θαλάττῃ	μοῖραν αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι καὶ
[950]	καὶ τὴν γαλήνην ἐν τῇ	θαλάττῃ	τοῖς κύμασιν ἐπιρραινόμενον, οὐ διὰ
[950]	ἐκ τοῦ (στόματος ἐν τῇ	θαλάττῃ	φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον οὖν
[946]	ἀναδέχεται δύναμις οὐδεμία τὴν ἀντικειμένην	αὐτῇ	στέρησιν (ἐπιοῦσαν οὐδὲ ποιεῖ κοινωνὸν
[954]	ὁ κύβος καὶ συνερειστικόν. Ὅθεν	αὐτή	τε βρῖθος ἔσχε, καὶ τὸ
[953]	ἢ τοῦ ἀέρος ὑπάρχειν. Ἀλλ´	αὕτη	μὲν ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου· πολλὰ
[951]	ἀέρος ἐστὶν ἀλλ´ ὕδατος ἡ	τοιαύτη	δύναμις, οὕτως ἄν τις ἐξ
[949]	βάθει (πέπονθε. Καίτοι τῶν ἄνω	τοσαύτη	γίνεται μεταβολὴ διὰ τὴν πῆξιν,
[946]	γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ	ταύτῃ	καὶ ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε καὶ
[945]	τοῦ ψυχροῦ δύναμις, ὦ Φαβωρῖνε,	πρώτη	καὶ οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ
[947]	ἀλλ´ ὅπου μὴ γίνεται σώματος	ἁφή,	κενοῦ γίνεται νόησις· οὔτε σιγῆς
[954]	ἐν τῇ γῇ δυνάμεως ὥσπερ	βαφῇ	σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν ῥυτῶν
[952]	βουλόμενος εἰπεῖν οὕτω μὲν ἄν	ἔφη	(καὶ τὴν γῆν ψυχρὰν εἶναι
[951]	τὸν ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας.	Νέφη	γὰρ καὶ ὁμίχλαι καὶ κνηκίδες
[950]	τῶν ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ τὰ	νέφη,	μέχρι μὲν ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον
[952]	τὸ ὑγρὸν ἑκάστοτε προσαγορεύων· ἐπεὶ	(τροφὴ	μὲν πυρὸς τὸ μεταβάλλον εἰς
[954]	διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ	τροφῇ	χρῆται τὸ θερμόν· οὐ γὰρ
[947]	ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται καὶ μάχεται, τῇ	μάχῃ	δ´ αὐτῶν ὄνομα φρίκη καὶ
[948]	ἀπῶσεν ὀμίχλην, ἠέλιος δ´ ἐπέλαμψε·	μάχη	δ´ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη. Καὶ
[951]	γὰρ ἄλλως δυνατὸν ἁπτόμενα καὶ	συνεχῆ	τοῖς πέρασιν ὄντα δύο σώματα
[955]	μήτε λείπηται τῇ πιθανότητι μήθ´	ὑπερέχῃ	πολύ, χαίρειν ἔα τὰς δόξας,
[945]	πῦρ, ἧς παρουσίᾳ τινὶ καὶ	μετοχῇ	γίνεται τῶν ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν;
[952]	καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι μέν τοι	μετοχὴ	φωτός ἐστι πρώτῳ, καὶ τάχιστα
[947]	καὶ ψυχρότητος ἰδία τις ἔστιν	ἀρχὴ	καὶ πηγὴ καθάπερ θερμότητος. Ἔτι
[948]	λόγον, ἥτις ἐστὶν οὐσία καὶ	ἀρχὴ	καὶ φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες. Οἱ
[948]	γνῶσις οὐ τέλος ἐστὶν ἀλλ´	ἀρχὴ	τῆς ἐπὶ τὰ πρῶτα καὶ
[955]	ποιηταὶ λέγουσι, θερμότητι χρῆται καὶ	ζωῇ·	γενόμενον δὲ τούτων ἔρημον καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008