Pages
[949]	οὐ γὰρ καθίησιν εἰς ὅλον	ὁ	ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα τῇ ψυχρότητι
[954]	οὐκέτι μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν	ὁ	ἀήρ, ἐκεῖνα δ´ ἐκπίπτει διὰ
[949]	ὕδατα μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον γὰρ	ὁ	ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος. Ἂν
[951]	παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν	ὁ	ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ πρὸ
[948]	οὖν ἀγνόημα ποιεῖται τοῦ ἀνδρὸς	ὁ	Ἀριστοτέλης· ἀνειμένου γὰρ τοῦ στόματος
[949]	καθάπερ ὕλην τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος,	ὁ	βόρειος ἀὴρ ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ
[953]	ἀποδεικνύουσιν ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν ἥλιον·	ὁ	γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους ὑπὸ
[950]	ψυχρόν ἐστι καὶ πήγνυται μαλακῶς·	ὁ	γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ
[946]	φαίνεται καὶ ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον·	ὁ	γὰρ ἀτμός, ὃν τὰ ζέοντα
[952]	σῶμα παρέχων τῆς αὐγῆς ἑαυτόν·	ὁ	γὰρ ἥλιος ἀνίσχων, ὥς τις
[949]	χειμῶνος, ὕδατος μόνου πλησιάζοντος αὐταῖς·	ὁ	δ´ ἀήρ, ὡς ἔοικε, συνελαύνων
[951]	παχύτητες ἀέρος διεροῦ καὶ ἀτμώδους·	ὁ	δ´ ἄνικμος καὶ ξηρὸς οὐδ´
[950]	φυσικῶς μᾶλλον ἢ μυθικῶς ἀντέταξεν.	Ὁ	δ´ Ἀρχίλοχος ἐπὶ τῆς τἀναντία
[953]	καὶ ἀπορροὰς αὐγῆς ἐνδιεσπαρμένας ἔχοντος·	ὁ	δ´ οἰκουρὸς καὶ ὑπωρόφιος, ἅτε
[949]	λόγος ἐν τοιαύταις ἐστὶ πιθανότησιν.	Ὁ	δὲ τῷ ὕδατι λαμβάνει μὲν
[946]	καὶ ὅσα διακοσμῶν καὶ βραβεύων	ὁ	θεὸς ἁρμονικὸς καλεῖται καὶ μουσικός,
[950]	καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν	ὁ	ἱκετεύων καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς
[949]	ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ· καὶ γὰρ	ὁ	καπνὸς ἀέρος ἐστὶν εἶδος καὶ
[954]	εὐπερίχυτον γέγονεν, ἀλλ´ ἑδραῖον ὡς	ὁ	κύβος καὶ συνερειστικόν. Ὅθεν αὐτή
[950]	τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ ὕδωρ	ὁ	μὲν Αἰσχύλος εἰ καὶ τραγικῶς
[949]	ἢ πρὸς ἀέρα πολὺν ἀνακεραννύουσιν.	Ὁ	μὲν οὖν τῷ ἀέρι τὴν
[949]	γὰρ μὴ πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος	ὁ	πάγος ᾖ, αἰσθανόμεναι τῷ ψόφῳ
[947]	(φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ, καθάπερ Ἀναξιμένης	ὁ	παλαιὸς ᾤετο, μήτε τὸ ψυχρὸν
[951]	γὰρ ἂν ἐφαίνετο τοῦ ἀέρος	ὁ	πρόσφατος ἀεὶ ψυχρότερος, εἰ μὴ
[948]	ἔοικε φάους ὄντα· καὶ νέφος	ὁ	συμπεσὼν καὶ πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει
[949]	ζοφερὸν ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ καὶ	ὁ	τῶν μετὰ λουτρὸν ἢ πυρίαν
[948]	καὶ γεωργοῦ καὶ αὐλητοῦ διαφέρειν	ὁ	φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ
[954]	ψυχρότης δεσμός ἐστιν, ὡς Ἀρχέλαος	ὁ	φυσικὸς εἶπεν, οὐδενὸς χαλῶντος αὐτὴν
[954]	καθαρᾶς, ὡς περὶ τὸ Τιτάριον	ὃ	δὴ (Στυγὸς ὕδωρ καλοῦσιν ἐκ
[951]	Εἰ γὰρ ἀεὶ τὸ εἰς	ὃ	μεταβάλλει τὸ φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί,
[949]	τῷ ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος.	Διὸ	καὶ λέλεκται Εἰ δὲ νότος
[946]	μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει·	διὸ	καὶ μειοῖ τὸ πλῆθος ἡ
[953]	παντάπασιν ὑπὸ τῆς ψυχρότητος παγῆναι·	διὸ	καὶ πάγοι καλοῦνται. Καὶ τὰ
[948]	τὰ πρῶτα καὶ ἀνωτάτω πορείας.	Διὸ	καὶ Πλάτων ὀρθῶς καὶ Δημόκριτος
[951]	πολὺν ἐκ τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι.	Διὸ	καὶ τὰ τῶν ζῴων σώματα
[948]	ψυχρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν ἐστι·	διὸ	καὶ Τάρταρος οὗτος, ὑπὸ ψυχρότητος,
[953]	ἡ σκιὰ τῆς γῆς ἐπινέμεται.	Διὸ	τῷ μὲν ἐκτὸς ἀέρι καὶ
[948]	μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον ἀὴρ ψυχρὸς	ἄλλο	δ´ οὐδέν ἐστι· διὸ καὶ
[949]	ὑδάτων ἀναρύτοντες καὶ (μετεωρίζοντες οὐδὲν	ἄλλο	δήπου ποιοῦσιν ἢ πρὸς ἀέρα
[954]	ψυχρόν ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον	ἄλλο	μόνην δ´ ὁπλὴν ὄνου στέγειν,
[950]	φοβούμενοι τοῦ ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν.	Ἀπὸ	τούτων γὰρ δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι
[955]	οὐλότερον καὶ στομοῦται παρὰ τὴν	ἀπὸ	τῶν λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον καὶ
[951]	ψῦχος ἔχει μάλιστα διὰ τὰς	ἀπὸ	τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιάσεις· Ποσειδώνιος δὲ
[950]	ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον, οὐκ	ἀπὸ	τῶν χρωμάτων· ἐπεὶ καὶ χιὼν
[947]	μεγάλαι καὶ ὠφέλιμοι τοῖς σώμασιν	ἀπὸ	ψυχρῶν ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι πάλιν
[953]	ὁ γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους	ὑπὸ	γῆς ὡς φωτὸς ὑφ´ ἡλίου·
[950]	μέλαν καὶ διαμένει, μέχρι ἂν	ὑπὸ	θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ ὑγρὸν ἤ
[953]	τὸ νικώμενον· τὸ μὲν γὰρ	ὑπὸ	θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται, τὸ δ´
[954]	θέρει τὸν γηγενῆ καὶ χερσαῖον	ὑπὸ	καύματος ποθοῦμεν, οὐκ αὐτὸν ὄντα
[949]	μολίβδου τήκεσθαί φησι καὶ ῥεῖν	ὑπὸ	κρύους καὶ χειμῶνος, ὕδατος μόνου
[948]	τοῦ στόματος ἐκπίπτουσα γίνεται θερμὸν	ὑπὸ	μανότητος. (Τοῦτο μὲν οὖν ἀγνόημα
[950]	μὲν οὖν τοῦ ὕδατος σκοτεινότατον	ὑπὸ	πλήθους φαίνεται τὸ βαθύτατον, οἷς
[953]	θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται, τὸ δ´	ὑπὸ	πνεύματος ἐξαεροῦται, (τὸ δ´ εἰς
[953]	ἀναβάντων (βοηθῆσαι ταῖς Θυιάσιν, ἀπειλημμέναις	ὑπὸ	πνεύματος χαλεποῦ καὶ χιόνος, οὕτως
[953]	Ἰχθῦς μὲν γὰρ ἱστορεῖ Θεόφραστος	ὑπὸ	ῥίγους πεπηγότας, ἂν ἀφεθῶσιν ἐπὶ
[946]	(ἐστιν, ἀλλ´ ἐμβριθὲς καὶ βέβαιον,	ὑπὸ	ῥώμης συνερειστικὸν καὶ συνεκτικὸν ἐχούσης
[953]	(τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ παρίησιν	ὑπὸ	στερεότητος ἀλλ´ ἐπιπολῆς περιφωτίζεται, τὰ
[953]	ὅλα μὲν οὐ διίησιν αὐγὴν	ὑπὸ	στερεότητος, ὅταν δὲ πρισθῇ καὶ
[954]	καὶ πρώτως ἀποβλαστάνοντα καὶ βεβαμμένον	ὑπὸ	τῆς ἐν τῇ γῇ δυνάμεως
[951]	συνέχειν τὸ θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς	ὑπὸ	τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος εἴσω συνελαυνόμενον.
[953]	καὶ διέπτατο, πάντα ταῦτα παντάπασιν	ὑπὸ	τῆς ψυχρότητος παγῆναι· διὸ καὶ
[950]	κουφότης, δι´ ἣν ἐπιπολάζει πᾶσιν	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος ἄνω φερόμενον. Ποιεῖ
[952]	τὰ πίττης γέμοντα μᾶλλον ῥήγνυσθαι	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος καὶ τὰ γάλακτος.
[951]	φθείρεται καὶ κολάζεται σβεννύμενον, ~(οὐχ	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος τίον ὡς ὑπολαμβάνει
[951]	ἐπιχείρημα διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί γε μὴν	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος φάναι τὸ〉 ὕδωρ
[950]	οὐ γὰρ εἰς τοὐναντίον ἀλλ´	ὑπὸ	τοῦ ἐναντίου φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων
[953]	σκοπέλους καὶ πέτρας, Ἐμπεδοκλῆς μὲν	ὑπὸ	τοῦ πυρὸς οἴεται τοῦ ἐν
[950]	ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ	ὑπὸ	τοῦ ὕδατος εἰς τὸν ἀέρα.
[949]	τὴν ὁρμιὰν δεξόμενον. Οὕτως οὐδὲν	ὑπὸ	τοῦ ψυχροῦ τὸ ἐν βάθει
[950]	τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι καὶ	ὑπὸ	τούτου φθείρεται καὶ κολάζεται σβεννύμενον,
[948]	ὅσα συγγενῆ τοῖς πάθεσι τούτοις	ὑπὸ	τραχύτητος ἐγγίνεσθαι λέγοντες, εἰ καὶ
[946]	σφόδρα πῆ δ´ ἠρέμα πάσχουσαν	ὑπὸ	τῶν ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον
[953]	καὶ μέλαιναν ἑκάστοτε τὴν γῆν	ὑπὸ	τῶν ποιητῶν καλεῖσθαι διὰ τὸ
[952]	καὶ φλόγα ζοφερὰν καὶ ἀμβλεῖαν	ὑπὸ	χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ μαχόμενον
[949]	καὶ συνάγεται τῷ ἀέρι σφιγγόμενον	ὑπὸ	ψυχρότητος. Διὸ καὶ λέλεκται Εἰ
[949]	μὴν ἁπάντων γε τῶν γινομένων	ὑπὸ	ψυχρότητος ἐν τοῖς σώμασι σφοδρότατον
[948]	ἐστι· διὸ καὶ Τάρταρος οὗτος,	ὑπὸ	ψυχρότητος, κέκληται (δηλοῖ δὲ καὶ
[954]	ταῦτα ποιοῦμεν ἐπὶ τὴν γῆν	ὑπὸ	ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ αἰσθήσει καὶ
[952]	ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει〉 ἠῶθι	πρό	τὴν πηγὴν τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν.
[948]	ἡμῶν ἀλλὰ τὸν ἀέρα τὸν	πρὸ	τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι ψυχρὸν ὄντα
[951]	ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ	πρὸ	τοῦ ὕδατος καὶ διαδιδοὺς ἐπ´
[946]	καὶ διοίσονται πάλιν, ἐπιτροπεύων καὶ	τὸ	ἄγαν ἑκατέρας ἀφαιρῶν εἰς τὸ
[953]	γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ σκληρότητι	τὸ	ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ ὑγρὰ
[949]	ὥστε μὴ ψαύειν τοῦ ὕδατος	τὸ	ἀγγεῖον ἀλλ´ ἐν τῷ ἀέρι
[948]	δίοψιν ἀέρος εἰσὶ διαφοραί· καὶ	τὸ	ἀειδὲς αὐτοῦ (καὶ ἄχρωστον Ἅιδης
[949]	ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν λύχνων,	τὸ	ἄκρον εἰς ἀέρα (καὶ) γνοφώδη
[953]	ἐμβριθὲς τὸ πυκνὸν τὸ μόνιμον	τὸ	ἀμετάβλητον· ὧν ἀέρι μὲν οὐδεμιᾶς,
[948]	σκοτεινὸς ἀήρ, οὕτω θερμοῦ μεταστάντος	τὸ	ἀπολειπόμενον ἀὴρ ψυχρὸς ἄλλο δ´
[948]	καθάπερ (ἡ λαμπρότης τοῦ ὁρῶντος.	Τὸ	ἄρα πρώτως σκοτεινὸν ἐν τῇ
[953]	ὡς φωτὸς ὑφ´ ἡλίου· καὶ	τὸ	ἀφώτιστον αὐτοῦ μῆκός ἐστι νυκτός,
[953]	καλεῖσθαι διὰ τὸ σκοτῶδες καὶ	τὸ	ἀφώτιστον· ὥστε καὶ τὴν πολυτίμητον
[950]	ὕδατος σκοτεινότατον ὑπὸ πλήθους φαίνεται	τὸ	βαθύτατον, οἷς δ´ ἀὴρ (πλησιάζει,
[950]	τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν ὡς	τὸ	βαρὺ καὶ στάσιμον οἰκεῖόν ἐστι
[948]	τὰ ἔσχατα τῶν αἰτίων θεωρῆσαι·	τὸ	γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον
[947]	τῆς ὕλης ἐπιγινόμενα ταῖς μεταβολαῖς·	τὸ	γὰρ συστελλόμενον αὐτῆς καὶ πυκνούμενον
[950]	τοῦ ὕδατος εἰς τὸν ἀέρα.	Τὸ	γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος
[953]	ὡς εἰπεῖν καὶ κρύσταλλος ἅπασα·	τὸ	γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ
[949]	τοῦ πάγου παραλύοντες καὶ χαλῶντες	τό	γε τὴν ὁρμιὰν δεξόμενον. Οὕτως
[954]	λιπαρόν, περίεστι πάντως καὶ διαμένει	τὸ	γεῶδες· ὅθεν οὐ κατὰ χώραν
[953]	τοῦ σώματος. Ὧν βλεπομένων, σκόπει	τὸ	γιγνόμενον οὕτω· πᾶσα δήπου δύναμις,
[950]	μέτεστιν, ἧττον δὲ τοῦ ψυχροῦ.	Τὸ	γοῦν ἔλαιον, ἀέρος πλείστου τῶν
[947]	ἄλλοτ´ ἄλλως τὸν προστυγχάνοντα διατίθησι·	τὸ	δ´ ἀναφὲς καὶ ἄχρωστον καὶ
[947]	καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν εἶναί φησι,	τὸ	δ´ ἀραιὸν καὶ τὸ χαλαρὸν
[949]	ψυχρότητα μετὰ τοῦ ἀέρος καταδεχόμενοι.	Τὸ	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ
[953]	τὸ δ´ ὑπὸ πνεύματος ἐξαεροῦται,	(τὸ	δ´ εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν, ἂν
[952]	δὲ τὸ συγγενὲς καὶ οἰκεῖον,	τὸ	δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς τὸ
[952]	πῦρ διαστατικόν ἐστι καὶ διαιρετικόν,	τὸ	δ´ ὕδωρ κολλητικὸν καὶ σχετικόν,
[953]	γὰρ ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται,	τὸ	δ´ ὑπὸ πνεύματος ἐξαεροῦται, (τὸ
[953]	ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ,	(τὸ	δὲ λαμπρὸν οὐ παρίησιν ὑπὸ
[954]	μάλιστα πεπηγός, οἷον ἡ γῆ.	Τὸ	δὲ ψυχρότατον φύσει δήπου καὶ
[946]	τὸ ἄγαν ἑκατέρας ἀφαιρῶν εἰς	τὸ	δέον ἀμφοτέρας καθίστησι. ~(Καὶ μὴν
[951]	δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ γὰρ ἀεὶ	τὸ	εἰς ὃ μεταβάλλει τὸ φθειρόμενον
[953]	δὲ συγγενέστεραι δυνάμεις ψυχρότητός εἰσι,	τὸ	ἐμβριθὲς τὸ πυκνὸν τὸ μόνιμον
[949]	Οὕτως οὐδὲν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ	τὸ	ἐν βάθει (πέπονθε. Καίτοι τῶν
[948]	ψυχροῦ καὶ θερμοῦ, προάγωμεν ἐπὶ	τὸ	ἑξῆς τὸν λόγον, ἥτις ἐστὶν
[955]	πολύ, χαίρειν ἔα τὰς δόξας,	τὸ	ἐπέχειν ἐν τοῖς ἀδήλοις τοῦ
[951]	Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως ἂν εἴπωσι,	τὸ	ἐπιχείρημα διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί γε μὴν
[953]	χάος καὶ Ἅιδης ὀνομάζεται· καὶ	τὸ	ἔρεβος τοῦτ´ ἦν ἄρα, τὸ
[955]	φύσει καὶ πρώτως θερμὸν ἀλλὰ	τὸ	ζέον ὕδωρ ἢ τὸν διάπυρον
[948]	ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ	τὸ	ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ τὸ
[946]	ψυχροῖς πολὺ τὸ μᾶλλον καὶ	τὸ	ἧττον ἔνεστι καὶ τὸ λίαν
[946]	οὐδεμία δέχεται τὸ μᾶλλον καὶ	(τὸ	ἧττον, οὐδ´ ἂν εἴποι τις
[951]	ἀναπίμπλασθαι τῆς τοῦ κρείττονος δυνάμεως	τὸ	ἧττον· οὔτε τὴν φύσιν ἔχει
[945]	ἔοικε στάσιμον εἶναι, κινητικὸν δὲ	τὸ	θερμόν· ~(αἵ τε τῶν θερμῶνκαταψύξεις
[947]	θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´, ὥσπερ	τὸ	θερμὸν ἀλέᾳ καὶ διακρίσει τῆς
[947]	οὐκ ἀεὶ φεύγει καὶ ἀπολείπει	τὸ	θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται
[950]	τὸ κοῦφον οὐχ ἧττον ἢ	τὸ	θερμὸν ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης· (καὶ
[947]	τὸ ψυχρὸν ἐν οὐσίᾳ μήτε	τὸ	θερμὸν ἀπολείπωμεν, ἀλλὰ πάθη κοινὰ
[951]	χειμῶνός ἐστι θερμότερα, τῷ συνέχειν	τὸ	θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς
[948]	ἀνειμένου γὰρ τοῦ στόματος ἐκπνεῖσθαι	τὸ	θερμὸν ἐξ ἡμῶν αὐτῶν, ὅταν
[951]	ἀναρύσεις καὶ μετεωρίσεις οὐ μόνον	τὸ	θερμὸν ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων ἀλλὰ
[953]	φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ μᾶλλον, (ὅσων	τὸ	θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο, πάντα
[953]	τὰ ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων, ᾗ	τὸ	θερμὸν ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε·
[947]	γίνεσθαι ψυχρῶν αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου	τὸ	θερμὸν ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν,
[946]	τὸ πλῆθος ἡ περίψυξις, ἐκκρίνουσα	τὸ	θερμὸν ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος. Ἢ
[953]	μὲν τὸ ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ	τὸ	θερμόν. Ὅθεν ἡ μὲν ἐν
[950]	τῆς αὐτῆς τὸ λαμπρὸν καὶ	τὸ	θερμόν. Ὅτι δ´ οὐ τοῦ
[954]	τῷ δ´ ὑγρῷ τροφῇ χρῆται	τὸ	θερμόν· οὐ γὰρ τὸ στερεὸν
[947]	ἐνδείκνυται τὸ ψυχρὸν ὅτι πρὸς	τὸ	θερμὸν ὡς οὐσία πρὸς οὐσίαν
[952]	ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς	τὸ	θερμὸν ὡς φύσει πολέμιον. Σκόπει
[947]	θερμόν· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι	τὸ	καὶ θερμὰ τὸν ἄνθρωπον ἐκ
[950]	ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν εἶναι διὰ	τὸ	καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω
[950]	τὸν ἀέρα ψυχρὸν εἶναι διὰ	τὸ	καὶ σκοτεινόν, εἰ μὴ συνορῶσιν
[947]	ξηρὰ καὶ ψυχρῶν πρὸς θερμά,	τὸ	κατὰ λόγον ἅμα καὶ τὰ
[952]	θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν διὰ	τὸ	κοινὴν ἀμφοτέροις οὐσίαν ὑπάρχειν καὶ
[953]	πέφυκεν. Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ	τὸ	κουφίζειν, θερμότατόν ἐστι τὸ κουφότατον,
[950]	εἰς ὑγρὸν εὐθὺς ὀλισθαίνει καὶ	τὸ	κοῦφον οὐχ ἧττον ἢ τὸ
[953]	θερμοῦ τὸ κουφίζειν, θερμότατόν ἐστι	τὸ	κουφότατον, ~(εἰ δ´ ὑγροῦ τὸ
[950]	ἔλεγεν, ἀλλὰ παντὶ μὲν ὑγρῷ	τὸ	κῦμα διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως δὲ
[953]	πολυτίμητον ἀντίθεσιν τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς	τὸ	λαμπρὸν ἐπὶ τῆς γῆς μᾶλλον
[950]	τὸ ψυχρόν, ~(ὡς τῆς αὐτῆς	τὸ	λαμπρὸν καὶ τὸ θερμόν. Ὅτι
[950]	δ´ ὕδατι πάντων. Ἂν γὰρ	τὸ	λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς ὕδωρ
[946]	καὶ τὸ ἧττον ἔνεστι καὶ	τὸ	λίαν καὶ τὸ μὴ λίαν
[954]	οὐδὲν περαίνουσιν, ἀλλ´ ὅταν ἐκκαῇ	τὸ	λιπαρόν, περίεστι πάντως καὶ διαμένει
[951]	βάθους ὑγροῖς· ἀπόδειξις δὲ τούτου	τὸ	λυομένου τοῦ πάγου πάλιν ἀτμὸν
[954]	δ´ ὑγροῦ τὸ μαλάσσειν, ὑγρότατον	τὸ	μαλακώτατον, οὕτως, εἰ ψυχροῦ τὸ
[954]	τὸ κουφότατον, ~(εἰ δ´ ὑγροῦ	τὸ	μαλάσσειν, ὑγρότατον τὸ μαλακώτατον, οὕτως,
[954]	τὸ πηγνύειν, ἀνάγκη ψυχρότατον εἶναι	τὸ	μάλιστα πεπηγός, οἷον ἡ γῆ.
[946]	ἐν δὲ τοῖς ψυχροῖς πολὺ	τὸ	μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον ἔνεστι
[946]	Ἔτι στέρησις μὲν οὐδεμία δέχεται	τὸ	μᾶλλον καὶ (τὸ ἧττον, οὐδ´
[950]	Ὅτι δ´ οὐ τοῦ ἀέρος	τὸ	μέλαν ἀλλὰ τοῦ ὕδατός ἐστιν,
[949]	τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ	τὸ	μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι δέδωκεν, ὅτι
[946]	μὲν κουφότητος καὶ σκληρότητα μαλακότητος	τὸ	(μέλαν δὲ τοῦ λευκοῦ καὶ
[949]	ὅτι τῆς αὐτῆς οὐσίας ἐστὶ	τὸ	μέλαν καὶ τὸ ψυχρόν, ~(ὡς
[953]	τρέπειν εἰς ἑαυτὴν τὸ νικώμενον·	τὸ	μὲν γὰρ ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν
[952]	πρὸς τὴν κουφότητα. Καὶ ὅλως	τὸ	μὲν πῦρ διαστατικόν ἐστι καὶ
[952]	καὶ παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς	τὸ	μὲν πῦρ Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην
[952]	προσαγορεύων· ἐπεὶ (τροφὴ μὲν πυρὸς	τὸ	μεταβάλλον εἰς πῦρ, μεταβάλλει δὲ
[946]	ἔνεστι καὶ τὸ λίαν καὶ	τὸ	μὴ λίαν καὶ ὅλως ἐπιτάσεις
[949]	τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται	τὸ	μὴ τοῦ ὕδατος εἶναι τὴν
[953]	εἰσι, τὸ ἐμβριθὲς τὸ πυκνὸν	τὸ	μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον· ὧν ἀέρι
[953]	μεταβάλλειν καὶ τρέπειν εἰς ἑαυτὴν	τὸ	νικώμενον· τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ
[954]	οὐ γὰρ τὸ στερεὸν ἀλλὰ	τὸ	νοτερὸν τοῦ ξύλου καυστόν ἐστιν·
[948]	ἱκανόν ἐστι τῷ τεχνίτῃ πρὸς	τὸ	οἰκεῖον ἔργον. Τῷ δὲ φυσικῷ
[954]	νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ καίεται γῆ	τὸ	παράπαν ἢ καίεται γλίσχρως καὶ
[950]	πρόχειρον ἅπασι πῦρ ὕδατι μιγνύναι	τὸ	παροιμιαζόμενον ἐν τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν
[949]	διαχειμάσαντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	τὸ	περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν
[954]	τὸ μαλακώτατον, οὕτως, εἰ ψυχροῦ	τὸ	πηγνύειν, ἀνάγκη ψυχρότατον εἶναι τὸ
[947]	τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ	τὸ	πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν ἐπιγίνεται, κρατοῦν
[951]	ἀέρα καὶ νοτερὸν οὐκ ἔλυσε	τὸ	πιθανόν, ἀλλὰ πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ
[946]	(μέλαν δὲ τοῦ λευκοῦ καὶ	τὸ	πικρὸν τοῦ γλυκέος, καὶ ὧν
[946]	θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ μειοῖ	τὸ	πλῆθος ἡ περίψυξις, ἐκκρίνουσα τὸ
[946]	σίδηρον. Οἱ δὲ Στωικοὶ καὶ	τὸ	πνεῦμα λέγουσιν ἐν τοῖς σώμασι
[946]	τις ὑπίδοιτο τοῦ λόγου τούτου	τὸ	πολλὰς τῶν ἐμφανῶν ἀναιρεῖν δυνάμεων,
[951]	δὲ τῆς ψυχρότητος αἰτίαν εἰπὼν	τὸ	πρόσφατον εἶναι τὸν ἕλειον ἀέρα
[950]	φύσεως γενομένην. Καὶ τοῦτο δὴ	τὸ	πρόχειρον ἅπασι πῦρ ὕδατι μιγνύναι
[954]	ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ αἰσθήσει καὶ	τὸ	πρώτως καὶ〉 φύσει ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες;
[948]	ψυχρόν ἐστιν. Ὅτι δ´ ἀὴρ	τὸ	πρώτως σκοτεινόν ἐστιν, οὐδὲ τοὺς
[949]	φύσει πρὸς τὸ πῦρ ἀντικείμενον.	τὸ	πρώτως τὸν ἀέρα σκοτεινὸν εἶναι
[948]	οἱ μὲν Στωικοὶ (τῷ ἀέρι	τὸ	πρώτως ψυχρὸν ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[953]	τὰ ψυχόμενα κομιδῇ μεταβάλλειν εἰς	τὸ	πρώτως ψυχρόν· ἔστι δ´ ὑπερβολὴ
[953]	δυνάμεις ψυχρότητός εἰσι, τὸ ἐμβριθὲς	τὸ	πυκνὸν τὸ μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον·
[949]	φθειρομένου μεταβολήν, ὡς φύσει πρὸς	τὸ	πῦρ ἀντικείμενον. τὸ πρώτως τὸν
[954]	γὰρ πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ	τὸ	πῦρ γῆν ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ
[950]	ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν	τὸ	πῦρ εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν·
[951]	ἐστί, τί μᾶλλον τῷ ἀέρι	τὸ	πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον
[945]	καὶ οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ	τὸ	πῦρ, ἧς παρουσίᾳ τινὶ καὶ
[948]	δὲ τὰ ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ	τὸ	πῦρ θερμὸν ἅμα καὶ λαμπρόν
[952]	καὶ θερμότητος ἕπεσθαι. Ναί, ἀλλὰ	τὸ	πῦρ καὶ λαμπρόν ἐστιν· οὔτι
[950]	φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ	τὸ	πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς
[949]	ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν εἰ καλῶς εἴρηται	τὸ	πυρὸς θάνατος ἀέρος γένεσις Θνήσκει
[948]	σχηματισμῶν ἐν τοῖς σώμασι κειμένων,	τὸ	ῥιγοῦν καὶ τρέμειν καὶ φρίττειν
[948]	εἰπὼν Τάρταρά τ´ ἠερόεντα καὶ	τὸ	ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ τρέμειν ταρταρίζειν
[952]	κέχρηται. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστί;	Τὸ	σκοτεινὸν ὄντα πρώτως εἶναι καὶ
[948]	ψυχρόν· ἔστι γὰρ ὡς ὄψεως	τὸ	σκοτεινὸν οὕτω τὸ ψυχρὸν ἁφῆς
[950]	Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ	τὸ	σκοτεινὸν ὡς τὸ βαρὺ καὶ
[948]	τοὺς ποιητὰς λέληθεν· ἀέρα γὰρ	τὸ	σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ παρὰ
[945]	ἐστι θερμότητος, ὥσπερ τοῦ φωτὸς	τὸ	σκότος λέγουσι καὶ τῆς κινήσεως
[953]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν καλεῖσθαι διὰ	τὸ	σκοτῶδες καὶ τὸ ἀφώτιστον· ὥστε
[946]	καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται· καὶ	τὸ	στάσιμον αὐτῷ καὶ δυσκίνητον οὐκ
[954]	χρῆται τὸ θερμόν· οὐ γὰρ	τὸ	στερεὸν ἀλλὰ τὸ νοτερὸν τοῦ
[954]	καυστόν ἐστιν· ἐξικμασθέντος δὲ τούτου,	τὸ	στερεὸν καὶ ξηρὸν ἀπολείπεται τέφρα
[954]	τὰς φαρμακείας δύναμιν· καὶ γὰρ	τὸ	στοιχεῖον αὐτῆς οὐ τμητικὸν οὐδὲ
[952]	μεταβάλλον εἰς πῦρ, μεταβάλλει δὲ	τὸ	συγγενὲς καὶ οἰκεῖον, τὸ δ´
[951]	ὅθεν ἥκιστα τὰς χιόνας καὶ	τὸ	συνθλιβόμενον ὑγρὸν ἀπ´ αὐτῶν οἱ
[955]	εὐδαίμονα κλῆρον ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ καὶ	τὸ	σῶμα τοῦ ζῴου, μέχρι μὲν
[946]	ὥσπερ ἐν τοῖς θερμοῖς, διὰ	τὸ	τὴν ὕλην πῆ μὲν σφόδρα
[950]	ἄνω φερομένης. Καὶ μὴν οὐδὲ	τὸ	τῆς φθορᾶς ἀληθές ἐστιν· οὐ
[954]	ἀμίκτου καὶ καθαρᾶς, ὡς περὶ	τὸ	Τιτάριον ὃ δὴ (Στυγὸς ὕδωρ
[952]	Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην δὲ Φιλότητα	τὸ	ὑγρὸν ἑκάστοτε προσαγορεύων· ἐπεὶ (τροφὴ
[953]	τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος, ἐκπαγῇ μὲν	τὸ	ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ τὸ θερμόν.
[950]	μέχρι ἂν ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ	τὸ	ὑγρὸν ἤ τισι στρέβλαις καὶ
[951]	μὴν ὑπὸ τοῦ ἀέρος φάναι	τὸ〉	ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν τὸν
[949]	πῆξιν, ὥστε συντρίβειν τὰ πλοῖα	τὸ	ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ καὶ
[950]	μὴ τυχὼν τὸ πῦρ εἰς	τὸ	ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ
[955]	ποτοῦ δεόμενοι χάλικας ἐμβάλλουσιν εἰς	τὸ	ὕδωρ· γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ
[951]	πῦρ διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν	τὸ	ὕδωρ διακρίσει μὲν εἰς ἀέρα
[951]	τῷ ἀέρι τὸ πῦρ ἢ	τὸ	ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ
[952]	καὶ τὰ γάλακτος. Ἀλλ´ ἔοικε	τὸ	ὕδωρ ἐξ ἑαυτοῦ ψυχρὸν εἶναι
[949]	αὐτὸ μὲν γὰρ καθ´ ἑαυτὸ	τὸ	ὕδωρ εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς καὶ
[952]	τὸ δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς	τὸ	ὕδωρ· καὶ αὐτὸ μὲν ὡς
[949]	Τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ	τὸ	ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν
[950]	μαρτυρεῖν ἔοικεν ὅτι τῷ πυρὶ	τὸ	ὕδωρ πολέμιόν ἐστι καὶ ὑπὸ
[952]	ἐμνήσθη μόνον τῶν πλέον ἀφεστάναι	τὸ	ὕδωρ τοῦ αἰθέρος ἢ τὸν
[949]	χρόνον (οὐ πολύν, ἔσται ψυχρότερον	τὸ	ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται τὸ
[946]	ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται καὶ ψύχεται	τὸ	ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ ἀτμός, ὃν
[951]	ἀεὶ τὸ εἰς ὃ μεταβάλλει	τὸ	φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί, τί μᾶλλον
[951]	λόγον ἐφεξῆς τῷ φθείροντι τάξαι	τὸ	φθειρόμενον, ὥσπερ οὐ κοινωνίας οὖσαν
[949]	ἀγγείῳ καὶ καθεὶς αὖθις εἰς	τὸ	φρέαρ ὥστε μὴ ψαύειν τοῦ
[947]	φησι, τὸ δ´ ἀραιὸν καὶ	τὸ	χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας καὶ
[953]	τὸ ἔρεβος τοῦτ´ ἦν ἄρα,	τὸ	χθόνιον καὶ ἔγγαιον σκότος. Τὴν
[952]	τοῖς δυσχειμέροις κλίμασι πολλὰ ῥηγνύει	τὸ	ψῦχος ἀγγεῖα καὶ χαλκᾶ καὶ
[947]	σαρκός, οὕτω συγκρίσει καὶ πυκνώσει	τὸ	ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι, δῆλον ὅτι
[953]	Καὶ μὴν ἐν τοῖς μάλιστα	τὸ	ψυχρὸν αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι καὶ
[948]	ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν οὕτω	τὸ	ψυχρὸν ἁφῆς συγχυτικόν, ἡ δὲ
[947]	ὅπου τὸ θερμὸν ἐπιλείπει νοεῖσθαι	τὸ	ψυχρόν, εἴπερ ἦν θερμοῦ στέρησις·
[947]	Ἀναξιμένης ὁ παλαιὸς ᾤετο, μήτε	τὸ	ψυχρὸν ἐν οὐσίᾳ μήτε τὸ
[951]	πρόσφατος ἀεὶ ψυχρότερος, εἰ μὴ	τὸ	ψυχρὸν ἐν τοῖς ὑγροῖς τὴν
[945]	κινήσεως τὴν στάσιν; Ἐπεὶ καὶ	τὸ	ψυχρὸν ἔοικε στάσιμον εἶναι, κινητικὸν
[948]	τὸ ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ	τὸ	ψυχρόν· ἔστι γὰρ ὡς ὄψεως
[951]	ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων ἀλλὰ καὶ	τὸ	ψυχρόν· ὅθεν ἥκιστα τὰς χιόνας
[954]	αὐτή τε βρῖθος ἔσχε, καὶ	τὸ	ψυχρόν, ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς,
[947]	οὐχ ἥκιστα τοῖς πάθεσιν ἐνδείκνυται	τὸ	ψυχρὸν ὅτι πρὸς τὸ θερμὸν
[953]	πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε· πήγνυσι γὰρ	τὸ	ψυχρὸν τὰ μὲν μᾶλλον τὰ
[949]	οὐσίας ἐστὶ τὸ μέλαν καὶ	τὸ	ψυχρόν, ~(ὡς τῆς αὐτῆς τὸ
[949]	ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ θερμῷ	τὸ	ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ
[947]	οὖν ἔοικε τοῖς στερητικοῖς τούτοις	τὸ	ψυχρόν, ὥστε μὴ ποιεῖν ἐν
[953]	(ὅσων τὸ θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ	διέπτατο,	πάντα ταῦτα παντάπασιν ὑπὸ τῆς
[950]	γὰρ ὧν ἐδεῖτο, τυχὼν δ´	ἐκολάζετο	διὰ τὴν ἀπειλὴν ὡς παράνομον
[951]	πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ γὰρ ἂν	ἐφαίνετο	τοῦ ἀέρος ὁ πρόσφατος ἀεὶ
[947]	Ἢ, καθάπερ Ἀναξιμένης ὁ παλαιὸς	ᾤετο,	μήτε τὸ ψυχρὸν ἐν οὐσίᾳ
[950]	ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν	ἐδεῖτο,	τυχὼν δ´ ἐκολάζετο διὰ τὴν
[946]	Ἢ πρῶτον μὲν ἄν τις	ὑπίδοιτο	τοῦ λόγου τούτου τὸ πολλὰς
[953]	πνεύματος χαλεποῦ καὶ χιόνος, οὕτως	ἐγένοντο	διὰ τὸν πάγον σκληραὶ καὶ
[949]	ἐστιν ὕδατος ἔργον δ´ ἀέρος·	αὐτὸ	μὲν γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ
[952]	δυσμετάβλητον, ὡς τὸ ὕδωρ· καὶ	αὐτὸ	μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἄκαυστόν
[949]	τοῦ ἀέρος καταδεχόμενοι. Τὸ δ´	αὐτὸ	τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει·
[949]	πλοῖα τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς	ἑαυτὸ	καὶ συνθλιβόμενον, ὡς ἱστοροῦσιν οἱ
[949]	ἀέρος· αὐτὸ μὲν γὰρ καθ´	ἑαυτὸ	τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς
[954]	καὶ πρώτως ψυχρὸν ἡ γῆ.	Τοῦτο	δ´ ἀμέλει καὶ τῇ αἰσθήσει
[950]	κατὰ τῆς φύσεως γενομένην. Καὶ	τοῦτο	δὴ τὸ πρόχειρον ἅπασι πῦρ
[949]	ἀέρος καταδεχόμενοι. Τὸ δ´ αὐτὸ	τοῦτο	καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται
[952]	ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ μὴ	τοῦτο	κομψῶς μᾶλλον ἢ ἀληθῶς εἰρημένον
[946]	ἐκ φύσεως γίνεσθαι ψυχήν· ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ πολλῶν
[948]	ἐκπίπτουσα γίνεται θερμὸν ὑπὸ μανότητος.	(Τοῦτο	μὲν οὖν ἀγνόημα ποιεῖται τοῦ
[954]	τέφρα γενόμενον. Οἱ δὲ καὶ	τοῦτο	φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον ἀποδεῖξαι καὶ καταναλισκόμενον
[952]	καὶ ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ γὰρ	δύο	λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων οἴεται
[951]	καὶ συνεχῆ τοῖς πέρασιν ὄντα	δύο	σώματα μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008