Pages
[947]	ὄντων ἐν τῷ παντὶ σωμάτων,	ἃ	διὰ πλῆθος καὶ ἁπλότητα καὶ
[951]	ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ	ἃ	τῶν ὀρῶν οὐ λαμβάνει νέφος
[952]	ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει, καὶ	φλόγα	ζοφερὰν καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος
[950]	ὁ γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ	ἐᾷ	σκληρὰν γενέσθαι τὴν πῆξιν· βελόνας
[955]	πιθανότητι μήθ´ ὑπερέχῃ πολύ, χαίρειν	ἔα	τὰς δόξας, τὸ ἐπέχειν ἐν
[955]	δὲ σκοτεινὰ καὶ ψυχρὰ καὶ	βραδέα	φθιτῶν καὶ ἐνέρων οὐκ εὐδαίμονα
[947]	εἰ δ´, ὥσπερ τὸ θερμὸν	ἀλέᾳ	καὶ διακρίσει τῆς σαρκός, οὕτω
[952]	ψῦχος ἀγγεῖα καὶ χαλκᾶ καὶ	κεραμεᾶ·	κενὸν δ´ οὐδὲν ἀλλὰ πάντα
[946]	καθάπερ μέλανα λευκοῖς καὶ βαρέσιν	ὀξέα	καὶ γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα τῇ
[955]	μὲν θερμὰ καὶ λαμπρὰ καὶ	ταχέα	καὶ κοῦφα τῇ θείᾳ καὶ
[950]	χρωμάτων· ἐπεὶ καὶ χιὼν καὶ	χάλαζα	καὶ κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα γίνεται
[949]	τὰ λουτρὰ καὶ τὰς ἐξιδρώσεις	περιψυχόμεθα	μᾶλλον, τοῖς σώμασιν ἀνειμένοις καὶ
[955]	ἄλλων. Δεῖγμα δ´ αὐτῆς ἐστι	(κἀνταῦθα	περὶ τὰς πέτρας· πολὺ γὰρ
[954]	γὰρ τῶν ῥυτῶν ὑδάτων τὰ	πετραῖα	καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ τῶν
[949]	καὶ πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ	βίᾳ	σβεννύμενον ἢ δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον.
[954]	τούτοις μὲν γὰρ οὐκέτι μίγνυται	διὰ	βάθους ἔξωθεν ὁ ἀήρ, ἐκεῖνα
[949]	μὴν μεγάλων ποταμῶν οὐδεὶς πήγνυται	διὰ	βάθους· οὐ γὰρ καθίησιν εἰς
[951]	καὶ ἀποστρεφομένη θερμότητα παρέχει τοῖς	διὰ	βάθους ὑγροῖς· ἀπόδειξις δὲ τούτου
[954]	ὁ ἀήρ, ἐκεῖνα δ´ ἐκπίπτει	διὰ	γῆς ἀμίκτου καὶ καθαρᾶς, ὡς
[954]	φυγαί εἰσιν, ὡς ἀνυστὸν ἀπολειπόντων	διὰ	κρύος αὐτήν, τὸν δ´ ἔναλον
[947]	ἐν τῷ παντὶ σωμάτων, ἃ	διὰ	πλῆθος καὶ ἁπλότητα καὶ δύναμιν
[953]	καὶ θηρία πολλὰ νομὰς ποιούμενα	(διὰ	σκότους, ἁμωσγέπως ἴχνη φωτὸς καὶ
[951]	καὶ ἑλώδη ψῦχος ἔχει μάλιστα	διὰ	τὰς ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιάσεις·
[954]	τὰ ὑγρὰ φρίκας καὶ τρόμους	διὰ	τὴν ἀνωμαλίαν ἐνεργάζεται τοῖς σώμασιν·
[950]	ὧν ἐδεῖτο, τυχὼν δ´ ἐκολάζετο	διὰ	τὴν ἀπειλὴν ὡς παράνομον καὶ
[950]	θαλάττῃ τοῖς κύμασιν ἐπιρραινόμενον, οὐ	διὰ	τὴν λειότητα τῶν ἀνέμων ἀπολισθαινόντων,
[949]	τῶν ἄνω τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ	διὰ	τὴν πῆξιν, ὥστε συντρίβειν τὰ
[954]	οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί,	διὰ	τὴν στάσιν καὶ πῆξιν· ἧς
[950]	συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν εἶναι	διὰ	τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ
[950]	ἀξιούντων τὸν ἀέρα ψυχρὸν εἶναι	διὰ	τὸ καὶ σκοτεινόν, εἰ μὴ
[952]	ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν	διὰ	τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις οὐσίαν ὑπάρχειν
[953]	γῆν ὑπὸ τῶν ποιητῶν καλεῖσθαι	διὰ	τὸ σκοτῶδες καὶ τὸ ἀφώτιστον·
[946]	ἀνέσεις, ὥσπερ ἐν τοῖς θερμοῖς,	διὰ	τὸ τὴν ὕλην πῆ μὲν
[953]	χαλεποῦ καὶ χιόνος, οὕτως ἐγένοντο	διὰ	τὸν πάγον σκληραὶ καὶ ξυλώδεις
[947]	ἐστι, δῆλον ὅτι καὶ ψυχρότητος	ἰδία	τις ἔστιν ἀρχὴ καὶ πηγὴ
[952]	κλίμασι πολλὰ ῥηγνύει τὸ ψῦχος	ἀγγεῖα	καὶ χαλκᾶ καὶ κεραμεᾶ· κενὸν
[952]	Θεόφραστος τὸν ἀέρα ῥηγνύειν τὰ	ἀγγεῖα	τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον·
[955]	καὶ λογίους ἄμικτα θέσθαι τὰ	ἐπίγεια	καὶ τὰ οὐράνια χρὴ νομίζειν,
[954]	γῆς εἰς τὰ μετέωρα καὶ	ἀπόγεια,	θέρους δὲ πάλιν ἀντεχομένη τῶν
[952]	πυκνὴ πρὸς ἀραιὸν οὐδ´ ὡς	βραδεῖα	καὶ στάσιμος πρὸς ὀξύρροπον καὶ
[955]	καὶ ταχέα καὶ κοῦφα τῇ	θείᾳ	καὶ ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας, (τὰ
[952]	ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν. Οὐ γὰρ ὡς	βαρεῖα	πρὸς κοῦφον (καὶ καταρρεπὴς πρὸς
[947]	χειμῶνα τῶν ὡρῶν καὶ τὰ	βόρεια	τῶν πνευμάτων ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις
[954]	ἐνιαυτὸν ἡμᾶς μετάγουσα καὶ μετοικίζουσα	χρεία	τί βούλεται, χειμῶνος μὲν ἀπωτάτω
[947]	ξηρότης καὶ ὑγρότης, αἷς τὰ	στοιχεῖα	πάσχειν ἅπαντα καὶ ποιεῖν πέφυκεν;
[947]	ἁπλότητα καὶ δύναμιν (οἱ πλεῖστοι	στοιχεῖα	τῶν ἄλλων ὑποτίθενται καὶ ἀρχάς,
[953]	μῆκός ἐστι νυκτός, ὅσον ἡ	σκιὰ	τῆς γῆς ἐπινέμεται. Διὸ τῷ
[946]	ἡγεῖσθαι στέρησιν. Ἔτι στέρησις μὲν	οὐδεμία	δέχεται τὸ μᾶλλον καὶ (τὸ
[946]	πρὸς στέρησιν οὐδ´ ἀναδέχεται δύναμις	οὐδεμία	τὴν ἀντικειμένην αὐτῇ στέρησιν (ἐπιοῦσαν
[947]	καὶ φωνῆς σιωπὴ καὶ σώματος	ἐρημία	καὶ κενόν. Οὔτε γὰρ κενοῦ
[955]	θέσθαι τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ	οὐράνια	χρὴ νομίζειν, οὐ τοῖς τόποις,
[946]	πολλὰ πολλῆς αὐτοῖς θερμότητος ἐνυπαρχούσης·	ἔνια	δὲ καὶ μᾶλλον ἡ ψυχρότης,
[946]	παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ καὶ	ἁρμονίᾳ	χρωμάτων τε καὶ φθόγγων καὶ
[946]	καὶ γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα τῇ	κοινωνίᾳ	ταύτῃ καὶ ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε
[949]	τὴν πῆξιν, ὥστε συντρίβειν τὰ	πλοῖα	τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ
[953]	οὔσης ἄνθρωποί τε χρῶνται καὶ	θηρία	πολλὰ νομὰς ποιούμενα (διὰ σκότους,
[953]	νεῦρα δυσκαμπῆ καὶ γλῶτταν ἄναυδον	ἀκινησίᾳ	καὶ σκληρότητι τὸ ἄγαν ψῦχος,
[945]	δύναμις, ὦ Φαβωρῖνε, πρώτη καὶ	οὐσία,	καθάπερ τοῦ θερμοῦ τὸ πῦρ,
[948]	ἑξῆς τὸν λόγον, ἥτις ἐστὶν	οὐσία	καὶ ἀρχὴ καὶ φύσις ψυχρότητος
[950]	τὰ νέφη, μέχρι μὲν ἀέρος	οὐσίᾳ	μᾶλλον προσήκει, μετεωρίζεται· μεταβαλόντα δ´
[947]	τινος αἴσθησις ἦν· ὅπου δ´	οὐσία	μὴ φαίνεται, νοεῖται στέρησις, οὐσίας
[947]	ᾤετο, μήτε τὸ ψυχρὸν ἐν	οὐσίᾳ	μήτε τὸ θερμὸν ἀπολείπωμεν, ἀλλὰ
[947]	ὅτι πρὸς τὸ θερμὸν ὡς	οὐσία	πρὸς οὐσίαν ἢ πάθος πρὸς
[946]	~(αἵ τε τῶν θερμῶνκαταψύξεις οὐδεμιᾶς	παρουσίᾳ	γίνονται δυνάμεως, ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος·
[945]	τοῦ θερμοῦ τὸ πῦρ, ἧς	παρουσίᾳ	τινὶ καὶ μετοχῇ γίνεται τῶν
[950]	Ὁ δ´ Ἀρχίλοχος ἐπὶ τῆς	τἀναντία	φρονούσης οὐ κακῶς εἶπε Τῇ
[949]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ φθινούσης	ἀτροφίᾳ	φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ
[953]	ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ ὑγρὰ καὶ	μαλακὰ	τοῦ σώματος. Ὧν βλεπομένων, σκόπει
[948]	ἔργον. Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας	ἕνεκα	μετιόντι τἀληθὲς ἡ τῶν ἐσχάτων
[948]	φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν καὶ πάλιν	Αὐτίκα	δ´ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ
[949]	Εἰ δὲ νότος βορέην προκαλέσσεται,	αὐτίκα	νίψει τοῦ γὰρ νότου καθάπερ
[952]	ῥηγνύει τὸ ψῦχος ἀγγεῖα καὶ	χαλκᾶ	καὶ κεραμεᾶ· κενὸν δ´ οὐδὲν
[946]	βαρύτητας συναρμόττων καὶ ὀξύτητας οὐδὲ	λευκὰ	καὶ μέλανα συμφώνως ὁμιλοῦντα παρέχων
[950]	ἀὴρ (πλησιάζει, ταῦτα περιλάμπεται καὶ	διαγελᾷ.	Τῶν δ´ ἄλλων ὑγρῶν διαφανὲς
[947]	κέκληκεν; Ἀλλὰ ταῦτά γε παντὶ	δῆλα,	καὶ τούτοις οὐχ ἥκιστα τοῖς
[947]	γίνεται νόησις· οὔτε σιγῆς ἀκούομεν,	ἀλλά,	ἐὰν μηδενὸς ἀκούωμεν, σιγὴν νοοῦμεν·
[954]	ἐξ ἕδρας ἀκίνητον οὖσαν αὐτὴν	ἀλλὰ	καὶ κατ´ οὐσίαν ἀμετάβλητον, Ἑστίαν,
[950]	γὰρ μόνον ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν	ἀλλὰ	καὶ κάτω τοῖς σπογγοθήραις διαφυσώμενον
[948]	ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι
[950]	ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι τῶν ψυχρῶν.	Ἀλλὰ	καὶ τὰ νέφη, μέχρι μὲν
[949]	τοῦ Ἴστρου διαχειμάσαντες. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον
[951]	τὸ θερμὸν ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων	ἀλλὰ	καὶ τὸ ψυχρόν· ὅθεν ἥκιστα
[949]	λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν
[951]	θέσιν καὶ τάξιν οὐκ ἀναιρετικὴν	ἀλλὰ	κοινωνικὴν δι´ ἑτέρων καὶ συνεργὸν
[953]	κομιδῇ τυφλός ἐστι καὶ ἀφώτιστος.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ δέρματα καὶ κέρατα
[947]	οὐσίᾳ μήτε τὸ θερμὸν ἀπολείπωμεν,	ἀλλὰ	πάθη κοινὰ τῆς ὕλης ἐπιγινόμενα
[952]	καὶ κεραμεᾶ· κενὸν δ´ οὐδὲν	ἀλλὰ	πάντα πλήρη, βιαζομένου τῇ ψυχρότητι
[950]	ἀνέμων ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν,	ἀλλὰ	παντὶ μὲν ὑγρῷ τὸ κῦμα
[951]	νοτερὸν οὐκ ἔλυσε τὸ πιθανόν,	ἀλλὰ	πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ γὰρ ἂν
[951]	οὐ κοινωνίας οὖσαν οὐδ´ ἁρμονίας	ἀλλὰ	πολέμου καὶ μάχης δημιουργόν. Χρῆται
[947]	φεύγει καὶ ἀπολείπει τὸ θερμὸν	ἀλλὰ	πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται καὶ μάχεται,
[951]	καὶ κνηκίδες οὐ πήξεις εἰσὶν	ἀλλὰ	συστάσεις καὶ παχύτητες ἀέρος διεροῦ
[947]	ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι κέκληκεν;	Ἀλλὰ	ταῦτά γε παντὶ δῆλα, καὶ
[951]	δὲ χειμὼν ὅμοιος οὐδὲ ψῦχος,	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν τὰ μέρη ψυχρὰ
[955]	τὰ κάτω καὶ ἄνω βλέποντας,	ἀλλὰ	τῇ διαφορᾷ τῶν δυνάμεων τὰ
[946]	μέλανα συμφώνως ὁμιλοῦντα παρέχων ἀλλήλοις,	ἀλλὰ	τὴν τῆς θερμότητος καὶ ψυχρότητος
[955]	αἰθέρα φύσει καὶ πρώτως θερμὸν	ἀλλὰ	τὸ ζέον ὕδωρ ἢ τὸν
[954]	θερμόν· οὐ γὰρ τὸ στερεὸν	ἀλλὰ	τὸ νοτερὸν τοῦ ξύλου καυστόν
[952]	ψυχρότητος καὶ θερμότητος ἕπεσθαι. Ναί,	ἀλλὰ	τὸ πῦρ καὶ λαμπρόν ἐστιν·
[948]	φυσήσωμεν, οὐ τὸν ἐξ ἡμῶν	ἀλλὰ	τὸν ἀέρα τὸν πρὸ τοῦ
[949]	τὴν πρώτην αἰτίαν τῆς ψυχρότητος	ἀλλὰ	τοῦ ἀέρος. Τῶν γε μὴν
[950]	οὐ τοῦ ἀέρος τὸ μέλαν	ἀλλὰ	τοῦ ὕδατός ἐστιν, ἡ αἴσθησις
[954]	ποθοῦμεν, οὐκ αὐτὸν ὄντα ψυχρὸν	ἀλλὰ	τοῦ φύσει ψυχροῦ καὶ πρώτως
[946]	μεταβάλλον ἐκ φύσεως γίνεσθαι ψυχήν·	ἀλλὰ	τοῦτο μὲν ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ
[951]	τῆς οἰκουμένης, οὐ κατὰ τύχην,	ἀλλὰ	τῷ μίαν οὐσίαν ψυχρότητος καὶ
[947]	ἐστι τοῦ θερμοῦ καὶ ἀναίρεσις	ἀλλὰ	φθαρτικὴ φύσις καὶ δύναμις. Ἢ
[951]	θερμὸς ὢν αὐτὸς οὔτε ψυχρὸς	ἀλλὰ	ψυχροῦ καὶ θερμοῦ μετακέρασμα καὶ
[954]	ὁπλὴν ὄνου στέγειν, τὰ δ´	ἄλλα	διακόπτει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι γε
[950]	στάσιμον οἰκεῖόν ἐστι καὶ συγγενές·	πολλὰ	γὰρ ἄμοιρα θερμότητος ὄντα μετέχει
[953]	αὕτη μὲν ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου·	πολλὰ	(γὰρ δέδεικται ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν
[946]	τὰς ἐναντίας δυνάμεις καιροῦ τυχούσῃ	πολλὰ	μὲν (αἱ τέχναι χρῶνται, πλεῖστα
[953]	ἄνθρωποί τε χρῶνται καὶ θηρία	πολλὰ	νομὰς ποιούμενα (διὰ σκότους, ἁμωσγέπως
[946]	τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως, ψύχεται δὲ	πολλὰ	πολλῆς αὐτοῖς θερμότητος ἐνυπαρχούσης· ἔνια
[952]	Ἐν δὲ τοῖς δυσχειμέροις κλίμασι	πολλὰ	ῥηγνύει τὸ ψῦχος ἀγγεῖα καὶ
[946]	ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ γὰρ πήγνυται	πολλὰ	τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ
[954]	στύφειν καὶ ψύχειν πέφυκε· καὶ	πολλὰ	τῶν μεταλλευομένων καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς
[953]	καὶ δέρματα καὶ κέρατα ζῴων	ὅλα	μὲν οὐ διίησιν αὐγὴν ὑπὸ
[951]	μὲν γὰρ ἐναντίοις εἰς τὰ	ὅλα	πράγμασι· χρῆται δ´ οὐκ ἀκράτοις
[952]	δὲ καὶ πόαν νοτερὰν καὶ	ξύλα	βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει, καὶ φλόγα
[946]	γίνονται δυνάμεως, ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος·	ἅμα	γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται καὶ
[948]	σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ πῦρ θερμὸν	ἅμα	καὶ λαμπρόν ἐστι, δεῖ τὴν
[947]	πρὸς θερμά, τὸ κατὰ λόγον	ἅμα	καὶ τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ,
[950]	χιὼν καὶ χάλαζα καὶ κρύσταλλος	ἅμα	λαμπρότατα γίνεται (καὶ ψυχρότατα· καὶ
[950]	ἐπέλθῃ, πάλιν ἀναστρέφει τὴν κίνησιν,	ἅμα	τῷ μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα τῆς
[955]	καθ´ αὑτὴν ἀποκεκριμένην τῶν ἄλλων.	Δεῖγμα	δ´ αὐτῆς ἐστι (κἀνταῦθα περὶ
[955]	καὶ ἡλίου (καὶ) θερμότητος ἀνάπλεων	σύμμιγμα	καὶ συμφόρημα γεγενημένην· καὶ οὐδὲν
[946]	πῆ μὲν σφόδρα πῆ δ´	ἠρέμα	πάσχουσαν ὑπὸ τῶν ἐναντίων δυνάμεων
[951]	ψυχροῦ καὶ θερμοῦ μετακέρασμα καὶ	κοινώνημα,	μιγνυμένων ἐν αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ
[948]	ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο μὲν οὖν	ἀγνόημα	ποιεῖται τοῦ ἀνδρὸς ὁ Ἀριστοτέλης·
[951]	δέ, ὁποτέρως ἂν εἴπωσι, τὸ	ἐπιχείρημα	διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί γε μὴν ὑπὸ
[955]	(καὶ) θερμότητος ἀνάπλεων σύμμιγμα καὶ	συμφόρημα	γεγενημένην· καὶ οὐδὲν διαφέρουσι τῶν
[947]	μάχεται, τῇ μάχῃ δ´ αὐτῶν	ὄνομα	φρίκη καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ
[946]	οὐδὲ ποιεῖ κοινωνὸν ἀλλ´ ἀντεξανίσταται·	θερμὰ	δ´ ἔστιν ἄχρις οὗ κεραννύμενα
[955]	διαφορᾷ τῶν δυνάμεων τὰ μὲν	θερμὰ	καὶ λαμπρὰ καὶ ταχέα καὶ
[951]	κάθυγρα, ταῦτα δὲ ξηρὰ καὶ	θερμὰ	τῆς οἰκουμένης, οὐ κατὰ τύχην,
[947]	πρὸς ξηρὰ καὶ ψυχρῶν πρὸς	θερμά,	τὸ κατὰ λόγον ἅμα καὶ
[947]	οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι τὸ καὶ	θερμὰ	τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ στόματος
[953]	ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν ὄντα καὶ	θερμὰ	τῶν ἀμαυρῶν καὶ σκοτεινῶν. Ἐκεῖναι
[951]	ψυχρὸς ἀλλὰ ψυχροῦ καὶ θερμοῦ	μετακέρασμα	καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν αὐτῷ
[946]	Οἱ δὲ Στωικοὶ καὶ τὸ	πνεῦμα	λέγουσιν ἐν τοῖς σώμασι τῶν
[950]	ἀλλὰ παντὶ μὲν ὑγρῷ τὸ	κῦμα	διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως δὲ τοὔλαιον
[952]	ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ τὴν λαμπρότητα,	σῶμα	παρέχων τῆς αὐγῆς ἑαυτόν· ὁ
[955]	κλῆρον ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ καὶ τὸ	σῶμα	τοῦ ζῴου, μέχρι μὲν ἔμπνουν
[946]	οὗ κεραννύμενα ψυχροῖς ὑπομένει, καθάπερ	μέλανα	λευκοῖς καὶ βαρέσιν ὀξέα καὶ
[946]	καὶ ὀξύτητας οὐδὲ λευκὰ καὶ	μέλανα	συμφώνως ὁμιλοῦντα παρέχων ἀλλήλοις, ἀλλὰ
[952]	καὶ πόαν νοτερὰν καὶ ξύλα	βεβρεγμένα	δυσκαῆ παρέχει, καὶ φλόγα ζοφερὰν
[953]	τῆς γῆς ἑστάναι καὶ ἀνέχεσθαι	διερειδόμενα	φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ μᾶλλον, (ὅσων
[947]	κατὰ λόγον ἅμα καὶ τὰ	(φαινόμενα	διαφυλάττοντας. Ἢ, καθάπερ Ἀναξιμένης ὁ
[947]	ἀλλὰ πάθη κοινὰ τῆς ὕλης	ἐπιγινόμενα	ταῖς μεταβολαῖς· τὸ γὰρ συστελλόμενον
[951]	δύναμιν· οὔτε γὰρ ἄλλως δυνατὸν	ἁπτόμενα	καὶ συνεχῆ τοῖς πέρασιν ὄντα
[953]	συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ	ψυχόμενα	κομιδῇ μεταβάλλειν εἰς τὸ πρώτως
[946]	θερμὰ δ´ ἔστιν ἄχρις οὗ	κεραννύμενα	ψυχροῖς ὑπομένει, καθάπερ μέλανα λευκοῖς
[953]	χρῶνται καὶ θηρία πολλὰ νομὰς	ποιούμενα	(διὰ σκότους, ἁμωσγέπως ἴχνη φωτὸς
[951]	καθαρὸν ἀέρα καὶ ἄμοιρον ὑγρότητος	ἐξικνούμενα	τοῖς ἄκροις· ᾧ μάλιστα δῆλόν
[954]	διὰ βάθους ἔξωθεν ὁ ἀήρ,	ἐκεῖνα	δ´ ἐκπίπτει διὰ γῆς ἀμίκτου
[954]	ῥυτῶν ὑδάτων τὰ πετραῖα καὶ	ὀρεινὰ	ψυχρότατα καὶ τῶν φρεατιαίων τὰ
[955]	ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας, (τὰ δὲ	σκοτεινὰ	καὶ ψυχρὰ καὶ βραδέα φθιτῶν
[947]	τὸ θερμὸν ἀπολείπωμεν, ἀλλὰ πάθη	κοινὰ	τῆς ὕλης ἐπιγινόμενα ταῖς μεταβολαῖς·
[954]	γοῦν παράλιοι χειμῶνος δίαιται τρόπον	τινὰ	γῆς φυγαί εἰσιν, ὡς ἀνυστὸν
[951]	ἀκράτοις οὐδ´ ἀντιτύποις, ἀλλ´ ἐναλλάξ	τινα	θέσιν καὶ τάξιν οὐκ ἀναιρετικὴν
[952]	αἰθέρος ἀφέστηκε πλεῖστον, ὡς ἀδόκιμόν	τινα	παντελῶς τοῦτον καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας
[951]	τῶν ἐν μέσῳ τόπων τὰ	παράλιμνα	καὶ ἑλώδη ψῦχος ἔχει μάλιστα
[955]	βραδέα φθιτῶν καὶ ἐνέρων οὐκ	εὐδαίμονα	κλῆρον ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ καὶ τὸ
[946]	ἑαυτάς) ἡ δὲ ψυχρότης οὐκ	ἐλάττονα	τῆς θερμότητος ἐγγινομένη τοῖς σώμασι
[950]	Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι τὸν	Ἀπόλλωνα	κατὰ τὴν μάχην φυσικῶς μᾶλλον
[947]	καὶ δύναμις. Ἢ καὶ τὸν	χειμῶνα	τῶν ὡρῶν καὶ τὰ βόρεια
[948]	(ἡ λαμπρότης τοῦ ὁρῶντος. Τὸ	ἄρα	πρώτως σκοτεινὸν ἐν τῇ φύσει
[953]	καὶ τὸ ἔρεβος τοῦτ´ ἦν	ἄρα,	τὸ χθόνιον καὶ ἔγγαιον σκότος.
[945]	ΤΟΥ ΠΡΩΤΩΣ ΨΥΧΡΟΥ. (Ἔστι τις	ἆρα	τοῦ ψυχροῦ δύναμις, ὦ Φαβωρῖνε,
[948]	τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ	παρὰ	νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ σελήνη
[955]	γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται	παρὰ	τὴν ἀπὸ τῶν λίθων ψυχρότητα,
[948]	(δηλοῖ δὲ καὶ Ἡσίοδος εἰπὼν	Τάρταρά	τ´ ἠερόεντα καὶ τὸ ῥιγοῦντα
[953]	τὸ ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ	ὑγρὰ	καὶ μαλακὰ τοῦ σώματος. Ὧν
[954]	καὶ συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν τὰ	ὑγρὰ	φρίκας καὶ τρόμους διὰ τὴν
[951]	μὲν τὰ μέρη ψυχρὰ καὶ	κάθυγρα,	ταῦτα δὲ ξηρὰ καὶ θερμὰ
[946]	τὸ τὴν ὕλην πῆ μὲν	σφόδρα	πῆ δ´ ἠρέμα πάσχουσαν ὑπὸ
[951]	συνθλιβόμενον ὑγρὸν ἀπ´ αὐτῶν οἱ	σφόδρα	ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν γὰρ
[949]	ἐστι (μάλιστα περὶ τὰς χιόνας·	ἀέρα	γὰρ μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν
[948]	ἐστιν, οὐδὲ τοὺς ποιητὰς λέληθεν·	ἀέρα	γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ
[951]	δρόσον οὐδ´ ὁμίχλην, εἰς καθαρὸν	ἀέρα	καὶ ἄμοιρον ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς
[949]	τῶν λύχνων, τὸ ἄκρον εἰς	ἀέρα	(καὶ) γνοφώδη καὶ ζοφερὸν ἀποχεόμενον.
[951]	τὸ πρόσφατον εἶναι τὸν ἕλειον	ἀέρα	καὶ νοτερὸν οὐκ ἔλυσε τὸ
[954]	κρύος αὐτήν, τὸν δ´ ἔναλον	(ἀέρα	καὶ πελάγιον θερμὸν ὄντα περιβαλλομέν〈
[948]	Καὶ γὰρ κνέφας τὸν ἀφώτιστον	ἀέρα	καλοῦσι, κενὸν ὡς ἔοικε φάους
[949]	εἶδος καὶ ἡ κατὰ Πίνδαρον	Ἀέρα	κνισᾶντι λακτίζοισα καπνῷ λιγνὺς καὶ
[952]	ὕδωρ τοῦ αἰθέρος ἢ τὸν	ἀέρα	λεγόντων, καὶ πρὸς αὐτούς τι
[949]	σβέσις ἐμφανεστέραν ποιεῖ τὴν εἰς	ἀέρα	μεταβολὴν αὐτοῦ· καὶ γὰρ ὁ
[951]	ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν τὸν	ἀέρα	μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη γὰρ
[949]	ἄλλο δήπου ποιοῦσιν ἢ πρὸς	ἀέρα	πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν οὖν
[952]	Ἐπειδὴ καὶ Χρύσιππος οἰόμενος τὸν	ἀέρα	πρώτως ψυχρὸν εἶναι, διότι καὶ
[952]	ὕδατος. Καίτοι φησὶ Θεόφραστος τὸν	ἀέρα	ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ
[949]	πῦρ ἀντικείμενον. τὸ πρώτως τὸν	ἀέρα	σκοτεινὸν εἶναι καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει.
[950]	κίνησιν, ἅμα τῷ μεταβαλεῖν εἰς	ἀέρα	τῆς οὐσίας ἄνω φερομένης. Καὶ
[950]	ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς τὸν	ἀέρα.	Τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν
[948]	τὸν ἐξ ἡμῶν ἀλλὰ τὸν	ἀέρα	τὸν πρὸ τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι
[949]	ἀνιὼν ἀτμὸς ἐνδείκνυται τὴν εἰς	(ἀέρα	τοῦ θερμοῦ φθειρομένου μεταβολήν, ὡς
[946]	γενέσεσι καὶ ταῖς περὶ τὸν	ἀέρα	τροπαῖς, καὶ ὅσα διακοσμῶν καὶ
[951]	Πρῶτον μὲν οὐκ εἰκός ἐστιν	ἀέρα,	τῷ αἰθέρι γειτνιῶντα καὶ ψαύοντα
[951]	τὸ ὕδωρ διακρίσει μὲν εἰς	ἀέρα	φθείρεται συγκρίσει δ´ εἰς γῆν,
[950]	δὲ θαυμάζω τῶν ἀξιούντων τὸν	ἀέρα	ψυχρὸν εἶναι διὰ τὸ καὶ
[948]	σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε· καὶ πάλιν	Ἠέρα	ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν
[948]	αἶαν καὶ πάλιν Αὐτίκα δ´	ἠέρα	μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην,
[952]	ἀντιτάξεις καὶ ἀντιπάθειαι πρὸς τὸν	αἰθέρα	τῆς γῆς, αἷς καὶ ταύτην
[955]	οὐδὲν διαφέρουσι τῶν μὴ τὸν	αἰθέρα	φύσει καὶ πρώτως θερμὸν ἀλλὰ
[947]	μουσικῇ βαρύτητες καὶ ὀξύτητες, οὐ	θάτερα	τῶν ἑτέρων στέρησις, οὕτως ἐν
[952]	οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων οἴεται τῇ	ἑτέρᾳ	καὶ τὴν ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης
[946]	πάσχουσαν ὑπὸ τῶν ἐναντίων δυνάμεων	ἕτερα	μᾶλλον ἑτέρων καὶ θερμότερα καὶ
[946]	δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων καὶ	θερμότερα	καὶ ψυχρότερα παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς.
[946]	μᾶλλον ἡ ψυχρότης, ἂν λάβῃ	θερμότερα,	πήγνυσι καὶ συνάγει, καθάπερ τὸν
[951]	τῶν ζῴων σώματα χειμῶνός ἐστι	θερμότερα,	τῷ συνέχειν τὸ θερμὸν ἐν
[946]	μᾶλλον ἑτέρων καὶ θερμότερα καὶ	ψυχρότερα	παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ γὰρ
[951]	νομίζω δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς	ἀμφότερα	καὶ συγγένειαν, οὐχ ὡς ἐναντίον
[951]	τοῦ ὕδατος καὶ διαδιδοὺς ἐπ´	ἀμφότερα	καὶ συνάγων, οὔτε θερμὸς ὢν
[951]	ψυχρὰ καὶ κάθυγρα, ταῦτα δὲ	ξηρὰ	καὶ θερμὰ τῆς οἰκουμένης, οὐ
[947]	σώμασιν ἀντιστοιχίαν ὑποληπτέον ὑγρῶν πρὸς	ξηρὰ	καὶ ψυχρῶν πρὸς θερμά, τὸ
[946]	καὶ βαρέσιν ὀξέα καὶ γλυκέσιν	αὐστηρά,	παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ καὶ
[955]	ἐν μόνῃ τῇ τῆς γῆς	μοίρᾳ	ψυχρότης εὐθὺς ἴσχει καὶ κρύος,
[950]	ἐστι καὶ συγγενές· πολλὰ γὰρ	ἄμοιρα	θερμότητος ὄντα μετέχει λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν
[953]	καὶ πάγοι καλοῦνται. Καὶ τὰ	ἄκρα	πολλῶν ἐπιμελανθέντων, ᾗ τὸ θερμὸν
[952]	τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον·	ὅρα	(δὲ μὴ τοῦτο κομψῶς μᾶλλον
[949]	Ἐμπεδοκλέους λέγοντος Ἠέλιον μὲν λαμπρὸν	ὅρα	καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´
[949]	ἔχει λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἡ	φθορὰ	μεταβολή τίς ἐστι τῶν φθειρομένων
[947]	ἀπόφασις ἀντίκειται καὶ στέρησις, οὐδὲ	φθορά	τίς ἐστι τοῦ θερμοῦ καὶ
[955]	καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ	διαφορᾷ	τῶν δυνάμεων τὰ μὲν θερμὰ
[955]	δυνάμεων τὰ μὲν θερμὰ καὶ	λαμπρὰ	καὶ ταχέα καὶ κοῦφα τῇ
[949]	μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ γὰρ τὰ	λουτρὰ	καὶ τὰς ἐξιδρώσεις περιψυχόμεθα μᾶλλον,
[953]	καὶ ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ δὲ καὶ	νεῦρα	δυσκαμπῆ καὶ γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ
[954]	τὸ στερεὸν καὶ ξηρὸν ἀπολείπεται	τέφρα	γενόμενον. Οἱ δὲ καὶ τοῦτο
[955]	προσνέμοντας, (τὰ δὲ σκοτεινὰ καὶ	ψυχρὰ	καὶ βραδέα φθιτῶν καὶ ἐνέρων
[951]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὰ μέρη	ψυχρὰ	καὶ κάθυγρα, ταῦτα δὲ ξηρὰ
[947]	ἄνθρωπον ἐκ τοῦ στόματος καὶ	ψυχρὰ	μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ ἡ πνοὴ
[953]	τοῦ ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ δέδεικται	ψυχρὰ	τῶν λαμπρῶν ὄντα καὶ θερμὰ
[954]	φεύγουσα τῆς γῆς εἰς τὰ	μετέωρα	καὶ ἀπόγεια, θέρους δὲ πάλιν
[954]	μὴν τῶν ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς	πᾶσα	γῆ τῷ γένει στύφειν καὶ
[953]	βλεπομένων, σκόπει τὸ γιγνόμενον οὕτω·	πᾶσα	δήπου δύναμις, ἂν περιγένηται, πέφυκε
[946]	ὡς ἕξει στέρησις; Ἔπειθ´ ὅτι	πᾶσα	στέρησις ἀργόν ἐστι καὶ ἄπρακτον,
[948]	δ´ ἐπέλαμψε· μάχη δ´ ἐπὶ	πᾶσα	φαάνθη. Καὶ γὰρ κνέφας τὸν
[953]	ἐστὶν ὡς εἰπεῖν καὶ κρύσταλλος	ἅπασα·	τὸ γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ
[948]	μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ ἡ πνοὴ	πιεσθεῖσα	καὶ πυκνωθεῖσα τοῖς χείλεσιν, ἀνειμένου
[948]	γὰρ ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ	πυκνωθεῖσα	τοῖς χείλεσιν, ἀνειμένου δὲ τοῦ
[949]	ἡ κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι	λακτίζοισα	καπνῷ λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ
[946]	περὶ τὸν ἀέρα τροπαῖς, καὶ	ὅσα	διακοσμῶν καὶ βραβεύων ὁ θεὸς
[948]	καὶ τρέμειν καὶ φρίττειν καὶ	ὅσα	συγγενῆ τοῖς πάθεσι τούτοις ὑπὸ
[949]	εἰς ὅλον ὁ ἀήρ, ἀλλ´	ὅσα	τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει ψαύων καὶ
[948]	καὶ ἀχλὺς καὶ ὁμίχλη καὶ	ὅσα	τοῦ φωτὸς οὐ παρέχει τῇ
[947]	φαίνεται, νοεῖται στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις	οὖσα,	καθάπερ ὄψεως τυφλότης καὶ φωνῆς
[949]	σφοδρότατον καὶ βιαιότατον ἡ πῆξις	οὖσα	πάθος μέν ἐστιν ὕδατος ἔργον
[954]	δὲ καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἡμᾶς	μετάγουσα	καὶ μετοικίζουσα χρεία τί βούλεται,
[954]	τί βούλεται, χειμῶνος μὲν ἀπωτάτω	φεύγουσα	τῆς γῆς εἰς τὰ μετέωρα
[950]	εἶπε Τῇ μὲν ὕδωρ ἐφόρει	(δολοφρονέουσα	χειρί, θἠτέρῃ δὲ πῦρ. Ἐν
[954]	ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἡμᾶς μετάγουσα καὶ	μετοικίζουσα	χρεία τί βούλεται, χειμῶνος μὲν
[946]	ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος· ἅμα γὰρ	ἀπιοῦσα	πολλὴ φαίνεται καὶ ψύχεται τὸ
[954]	τῶν κάτω καὶ ὑποδυομένη καὶ	διώκουσα	προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη τὴν δίαιταν
[947]	δ´ ἡ φωνή, νῦν μὲν	ἐνοχλοῦσα	νῦν δὲ τέρπουσα τὴν αἴσθησιν·
[946]	μειοῖ τὸ πλῆθος ἡ περίψυξις,	ἐκκρίνουσα	τὸ θερμὸν ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος.
[947]	νῦν μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ	τέρπουσα	τὴν αἴσθησιν· ἔχει δὲ τοιαύτας
[948]	χείλεσιν, ἀνειμένου δὲ τοῦ στόματος	ἐκπίπτουσα	γίνεται θερμὸν ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο
[952]	αὐτοκίνητον καὶ τὴν μέσην χώραν	ἐπέχουσα	πρὸς ἀεὶ κυκλοφορούμενον. Οὐκ ἄτοπον
[952]	φησὶ Θεόφραστος τὸν ἀέρα ῥηγνύειν	τὰ	ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ
[948]	ἐπὶ τὰς νοητὰς ἀναφέροντες ἀρχὰς	τὰ	αἰσθητὰ μέχρι τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ
[948]	προῆλθον. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	τὰ	αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι βέλτιόν ἐστιν,
[953]	διὸ καὶ πάγοι καλοῦνται. Καὶ	τὰ	ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων, ᾗ τὸ
[947]	τὸν χειμῶνα τῶν ὡρῶν καὶ	τὰ	βόρεια τῶν πνευμάτων ἐξέλωμεν, ὡς
[952]	ῥήγνυσθαι ὑπὸ τοῦ ἀέρος καὶ	τὰ	γάλακτος. Ἀλλ´ ἔοικε τὸ ὕδωρ
[951]	ποταμῶν οὐ πήγνυται κατὰ λόγον.	Τὰ	γὰρ ἄνω παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν
[954]	μόνην δ´ ὁπλὴν ὄνου στέγειν,	τὰ	δ´ ἄλλα διακόπτει καὶ ῥήγνυσιν.
[953]	ὑπὸ στερεότητος ἀλλ´ ἐπιπολῆς περιφωτίζεται,	τὰ	δ´ ἐντὸς ὄρφνη καὶ χάος
[953]	τὸ ψυχρὸν τὰ μὲν μᾶλλον	τὰ	δ´ ἧττον, μάλιστα δ´ οἷς
[951]	συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι.	Τὰ	δὲ κάτω τῶν μεγάλων ποταμῶν
[955]	θείᾳ καὶ ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας,	(τὰ	δὲ σκοτεινὰ καὶ ψυχρὰ καὶ
[948]	ψυχρότητος αἰτίαν ὑποτιθέμενος. Πρότερον δὲ	τὰ	ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ πῦρ
[953]	τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω· ταυτὶ δὲ	τὰ	ἐμφανῆ, κρημνοὺς καὶ σκοπέλους καὶ
[955]	σοφοὺς καὶ λογίους ἄμικτα θέσθαι	τὰ	ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια χρὴ
[948]	φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ	τὰ	ἔσχατα τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ
[949]	εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι γενόμενον· ὁπότε	τὰ	ζέοντα τῶν ὑδάτων ἀναρύτοντες καὶ
[946]	ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ ἀτμός, ὃν	τὰ	ζέοντα τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι
[955]	τόποις, ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς	τὰ	κάτω καὶ ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ
[954]	ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ τῶν φρεατιαίων	τὰ	κοιλότατα· τούτοις μὲν γὰρ οὐκέτι
[950]	δὲ καὶ πόρπας σιδηρᾶς καὶ	τὰ	λεπτὰ τῶν ἔργων οὐχ ὕδατι
[949]	ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ γὰρ	τὰ	λουτρὰ καὶ τὰς ἐξιδρώσεις περιψυχόμεθα
[949]	καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν	τὰ	μὲν ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς ὕδατα
[955]	ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ τῶν δυνάμεων	τὰ	μὲν θερμὰ καὶ λαμπρὰ καὶ
[953]	προσέοικε· πήγνυσι γὰρ τὸ ψυχρὸν	τὰ	μὲν μᾶλλον τὰ δ´ ἧττον,
[951]	οὐδὲ ψῦχος, ἀλλὰ ταῦτα μὲν	τὰ	μέρη ψυχρὰ καὶ κάθυγρα, ταῦτα
[954]	ἀπωτάτω φεύγουσα τῆς γῆς εἰς	τὰ	μετέωρα καὶ ἀπόγεια, θέρους δὲ
[950]	ἐστι τῶν ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ	τὰ	νέφη, μέχρι μὲν ἀέρος οὐσίᾳ
[951]	Χρῆται μὲν γὰρ ἐναντίοις εἰς	τὰ	ὅλα πράγμασι· χρῆται δ´ οὐκ
[955]	ἄμικτα θέσθαι τὰ ἐπίγεια καὶ	τὰ	οὐράνια χρὴ νομίζειν, οὐ τοῖς
[951]	τε τῶν ἐν μέσῳ τόπων	τὰ	παράλιμνα καὶ ἑλώδη ψῦχος ἔχει
[954]	Καὶ γὰρ τῶν ῥυτῶν ὑδάτων	τὰ	πετραῖα καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ
[952]	ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν· ἔδει γὰρ	τὰ	πίττης γέμοντα μᾶλλον ῥήγνυσθαι ὑπὸ
[949]	διὰ τὴν πῆξιν, ὥστε συντρίβειν	τὰ	πλοῖα τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς
[948]	ἐστὶν ἀλλ´ ἀρχὴ τῆς ἐπὶ	τὰ	πρῶτα καὶ ἀνωτάτω πορείας. Διὸ
[947]	καὶ ξηρότης καὶ ὑγρότης, αἷς	τὰ	στοιχεῖα πάσχειν ἅπαντα καὶ ποιεῖν
[947]	τοιαύτας καὶ τὰ χρώματα καὶ	τὰ	σχήματα διαφοράς, ἐν (αἷς ἄλλοτ´
[949]	δ´ ἀήρ, ὡς ἔοικε, συνελαύνων	τὰ	σώματα τῇ ψυχρότητι καταθραύει καὶ
[954]	καὶ καταψύχοντες· ψύχει δὲ καὶ	(τὰ	τῶν ἀθλητῶν ἡ κόνις σώματα
[951]	τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι. Διὸ καὶ	τὰ	τῶν ζῴων σώματα χειμῶνός ἐστι
[953]	σκληρότητι τὸ ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον	τὰ	ὑγρὰ καὶ μαλακὰ τοῦ σώματος.
[954]	πυκνοῦν καὶ συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν	τὰ	ὑγρὰ φρίκας καὶ τρόμους διὰ
[947]	τὸ κατὰ λόγον ἅμα καὶ	τὰ	(φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ, καθάπερ Ἀναξιμένης
[948]	ἡμῶν αὐτῶν, ὅταν δὲ συστρέψαντες	τὰ	χείλη φυσήσωμεν, οὐ τὸν ἐξ
[947]	αἴσθησιν· ἔχει δὲ τοιαύτας καὶ	τὰ	χρώματα καὶ τὰ σχήματα διαφοράς,
[953]	καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ καὶ	τὰ	ψυχόμενα κομιδῇ μεταβάλλειν εἰς τὸ
[949]	τὰ μὲν ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς	ὕδατα	μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ
[946]	ὧν ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι	κατὰ	δύναμιν, οὐχ ὡς ἕξει στέρησις;
[947]	καὶ ψυχρῶν πρὸς θερμά, τὸ	κατὰ	λόγον ἅμα καὶ τὰ (φαινόμενα
[951]	τῶν μεγάλων ποταμῶν οὐ πήγνυται	κατὰ	λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα
[948]	ἐγγίνεσθαι λέγοντες, εἰ καὶ τοῖς	κατὰ	μέρος διαμαρτάνουσι, τὴν ἀρχὴν ὅθεν
[949]	ἀέρος ἐστὶν εἶδος καὶ ἡ	κατὰ	Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα καπνῷ
[946]	φιλανθρώπους γενέσεις. Ἡ μὲν γὰρ	κατὰ	στέρησιν καὶ ἕξιν ἀντίθεσις πολεμικὴ
[946]	θατέρου φθορὰν ἔχοντος· τῇ δὲ	κατὰ	τὰς ἐναντίας δυνάμεις καιροῦ τυχούσῃ
[950]	καὶ τῷ Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα	κατὰ	τὴν μάχην φυσικῶς μᾶλλον ἢ
[950]	τὴν ἀπειλὴν ὡς παράνομον καὶ	κατὰ	τῆς φύσεως γενομένην. Καὶ τοῦτο
[951]	καὶ θερμὰ τῆς οἰκουμένης, οὐ	κατὰ	τύχην, ἀλλὰ τῷ μίαν οὐσίαν
[955]	παντὶ μᾶλλον ἢ τῷ γεώδει	κατὰ	φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης. Ταῦτ´, ὦ
[954]	διαμένει τὸ γεῶδες· ὅθεν οὐ	κατὰ	χώραν μόνον ἐξ ἕδρας ἀκίνητον
[947]	καὶ τὰ χρώματα καὶ τὰ	σχήματα	διαφοράς, ἐν (αἷς ἄλλοτ´ ἄλλως
[953]	καὶ ἀφώτιστος. Ἀλλὰ μὴν καὶ	δέρματα	καὶ κέρατα ζῴων ὅλα μὲν
[947]	ἔχει δὲ τοιαύτας καὶ τὰ	χρώματα	καὶ τὰ σχήματα διαφοράς, ἐν
[954]	(τὰ τῶν ἀθλητῶν ἡ κόνις	σώματα	καὶ κατασβέννυσι τοὺς ἱδρῶτας. Ἡ
[951]	συνεχῆ τοῖς πέρασιν ὄντα δύο	σώματα	μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, εἰ
[949]	ἀήρ, ὡς ἔοικε, συνελαύνων τὰ	σώματα	τῇ ψυχρότητι καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν.
[951]	Διὸ καὶ τὰ τῶν ζῴων	σώματα	χειμῶνός ἐστι θερμότερα, τῷ συνέχειν
[952]	ἡ μὲν αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς	ἐξαπατᾷ,	ὅταν ἱματίων ἢ ἐρίων ψυχρῶν
[953]	Ἀλλὰ μὴν καὶ δέρματα καὶ	κέρατα	ζῴων ὅλα μὲν οὐ διίησιν
[954]	ψυχρότατα καὶ τῶν φρεατιαίων τὰ	κοιλότατα·	τούτοις μὲν γὰρ οὐκέτι μίγνυται
[950]	καὶ χάλαζα καὶ κρύσταλλος ἅμα	λαμπρότατα	γίνεται (καὶ ψυχρότατα· καὶ πάλιν
[950]	κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα γίνεται (καὶ	ψυχρότατα·	καὶ πάλιν πίττα θερμότερόν ἐστι
[954]	ὑδάτων τὰ πετραῖα καὶ ὀρεινὰ	ψυχρότατα	καὶ τῶν φρεατιαίων τὰ κοιλότατα·
[948]	Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ τὰ	ἔσχατα	τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ γὰρ
[949]	ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι·	μετὰ	γὰρ τὰ λουτρὰ καὶ τὰς
[949]	Ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ τῶν	μετὰ	λουτρὸν ἢ πυρίαν περιχεαμένων ψυχρὸν
[949]	ἀνειμένοις καὶ διακεχυμένοις πολλὴν ψυχρότητα	μετὰ	τοῦ ἀέρος καταδεχόμενοι. Τὸ δ´
[949]	συνθλιβόμενον, ὡς ἱστοροῦσιν οἱ νῦν	μετὰ	τοῦ Καίσαρος ἐπὶ τοῦ Ἴστρου
[948]	τὰς νοητὰς ἀναφέροντες ἀρχὰς τὰ	αἰσθητὰ	μέχρι τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων
[948]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ	αἰσθητὰ	ταυτὶ προανακινῆσαι βέλτιόν ἐστιν, ἐν
[951]	ὡς μὲν ἐγὼ νομίζω δι´	οἰκειότητα	τὴν πρὸς ἀμφότερα καὶ συγγένειαν,
[950]	κύμασιν ἐπιρραινόμενον, οὐ διὰ τὴν	λειότητα	τῶν ἀνέμων ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης
[952]	πῦρ Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην δὲ	Φιλότητα	τὸ ὑγρὸν ἑκάστοτε προσαγορεύων· ἐπεὶ
[947]	σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθος καὶ	ἁπλότητα	καὶ δύναμιν (οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα
[951]	(διίησιν, ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη καὶ ἀποστρεφομένη	θερμότητα	παρέχει τοῖς διὰ βάθους ὑγροῖς·
[952]	γὰρ τῇ ψυχρότητι πρὸς τὴν	θερμότητα	τοῦ πυρός, ὥσπερ τῇ ὑγρότητι
[949]	γὰρ νότου καθάπερ ὕλην τὴν	ὑγρότητα	παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος ἀὴρ ὑπολαβὼν
[946]	στερήσεις, βαρύτητα μὲν κουφότητος καὶ	σκληρότητα	μαλακότητος τὸ (μέλαν δὲ τοῦ
[952]	ὥσπερ τῇ ὑγρότητι πρὸς τὴν	ξηρότητα	καὶ τῇ βαρύτητι πρὸς τὴν
[952]	καὶ ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ τὴν	λαμπρότητα,	σῶμα παρέχων τῆς αὐγῆς ἑαυτόν·
[949]	σώμασιν ἀνειμένοις καὶ διακεχυμένοις πολλὴν	ψυχρότητα	μετὰ τοῦ ἀέρος καταδεχόμενοι. Τὸ
[955]	παρὰ τὴν ἀπὸ τῶν λίθων	ψυχρότητα,	πρόσφατον καὶ ἄκρατον ἀναφερομένην. Τοὺς
[946]	ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ πολλῶν τὴν	ψυχρότητα	φαινομένην δημιουργὸν οὐκ ἄξιον ἡγεῖσθαι
[950]	βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν ἄγαν	ψυχρότητα	φοβούμενοι τοῦ ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν.
[952]	καὶ τῇ βαρύτητι πρὸς τὴν	κουφότητα.	Καὶ ὅλως τὸ μὲν πῦρ
[946]	ἕξεων δὲ καὶ ποιοτήτων στερήσεις,	βαρύτητα	μὲν κουφότητος καὶ σκληρότητα μαλακότητος
[951]	καὶ δεχομένην τὰς ἐναντίας ἀκρότητας.	Ἔπειτα	πανταχοῦ μέν ἐστιν ἀὴρ ἴσος,
[954]	δή μένουσαν ἐν θεῶν οἴκῳ	κλίτα	προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί, διὰ τὴν
[955]	οὖν πάλαι σοφοὺς καὶ λογίους	ἄμικτα	θέσθαι τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ
[953]	καὶ ἔγγαιον σκότος. Τὴν δὲ	νύκτα	ποιηταὶ μὲν ἐκ γῆς γεγονέναι
[952]	κεραμεᾶ· κενὸν δ´ οὐδὲν ἀλλὰ	πάντα	πλήρη, βιαζομένου τῇ ψυχρότητι τοῦ
[953]	τὸ θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο,	πάντα	ταῦτα παντάπασιν ὑπὸ τῆς ψυχρότητος
[947]	ὑγρότης, αἷς τὰ στοιχεῖα πάσχειν	ἅπαντα	καὶ ποιεῖν πέφυκεν; Ὡς δὲ
[951]	κατὰ λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω	παγέντα	τὴν ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν, ἀλλ´
[949]	ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν τὰ μὲν	ἀποσπασθέντα	τῆς πηγῆς ὕδατα μᾶλλον πήγνυται·
[948]	καὶ Ἡσίοδος εἰπὼν Τάρταρά τ´	ἠερόεντα	καὶ τὸ ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ
[949]	ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσι	δνοφόεντά	τε ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ
[951]	ἁπτόμενα καὶ συνεχῆ τοῖς πέρασιν	ὄντα	δύο σώματα μὴ πάσχειν ὑπ´
[953]	(γὰρ δέδεικται ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν	ὄντα	καὶ θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν καὶ
[948]	καλοῦσι, κενὸν ὡς ἔοικε φάους	ὄντα·	καὶ νέφος ὁ συμπεσὼν καὶ
[948]	πρὸ τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι ψυχρὸν	ὄντα	καὶ προσπίπτειν. Εἰ δ´ ἀπολειπτέον
[950]	συγγενές· πολλὰ γὰρ ἄμοιρα θερμότητος	ὄντα	μετέχει λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν δὲ καὶ
[954]	ἔναλον (ἀέρα καὶ πελάγιον θερμὸν	ὄντα	περιβαλλομέν〈 ων〉 εἶτ´ αὖθις ἐν
[952]	δὲ τοῦτ´ ἐστί; Τὸ σκοτεινὸν	ὄντα	πρώτως εἶναι καὶ ψυχρὸν πρώτως〉
[947]	τῶν πνευμάτων ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις	ὄντα	τῶν θερμῶν καὶ νοτίων ἰδίαν
[954]	ὑπὸ καύματος ποθοῦμεν, οὐκ αὐτὸν	ὄντα	ψυχρὸν ἀλλὰ τοῦ φύσει ψυχροῦ
[949]	τῷ ἀέρι γενόμενον· ὁπότε τὰ	ζέοντα	τῶν ὑδάτων ἀναρύτοντες καὶ (μετεωρίζοντες
[946]	ὁ γὰρ ἀτμός, ὃν τὰ	ζέοντα	τῶν ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ
[950]	ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον προσήκει, μετεωρίζεται·	μεταβαλόντα	δ´ εἰς ὑγρὸν εὐθὺς ὀλισθαίνει
[952]	ἐστίν· ἔδει γὰρ τὰ πίττης	γέμοντα	μᾶλλον ῥήγνυσθαι ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[954]	τοῦ φύσει ψυχροῦ καὶ πρώτως	ἀποβλαστάνοντα	καὶ βεβαμμένον ὑπὸ τῆς ἐν
[947]	ἐν (αἷς ἄλλοτ´ ἄλλως τὸν	προστυγχάνοντα	διατίθησι· τὸ δ´ ἀναφὲς καὶ
[951]	ἀέρα, τῷ αἰθέρι γειτνιῶντα καὶ	ψαύοντα	τῆς περιφορᾶς καὶ ψαυόμενον, οὔσης
[947]	νοτίων ἰδίαν δ´ ἀρχὴν οὐκ	ἔχοντα.	Καὶ μὴν τεττάρων γε τῶν
[954]	τῶν μεταλλευομένων καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς	παρέχοντα	καὶ σχετικὴν εἰς τὰς φαρμακείας
[946]	βαρέσιν ὀξέα καὶ γλυκέσιν αὐστηρά,	παρέχοντα	τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ καὶ ἁρμονίᾳ
[948]	Τάρταρά τ´ ἠερόεντα καὶ τὸ	ῥιγοῦντα	πάλλεσθαι καὶ τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα
[946]	οὐδὲ λευκὰ καὶ μέλανα συμφώνως	ὁμιλοῦντα	παρέχων ἀλλήλοις, ἀλλὰ τὴν τῆς
[951]	εἰκός ἐστιν ἀέρα, τῷ αἰθέρι	γειτνιῶντα	καὶ ψαύοντα τῆς περιφορᾶς καὶ
[950]	καὶ πόρπας σιδηρᾶς καὶ τὰ	λεπτὰ	τῶν ἔργων οὐχ ὕδατι βάπτουσιν
[955]	γῆς δ´ ἧττον οἰόμενοι, τὴν	ἔγγιστα	γῆν ὁρῶσιν ἀέρων καὶ ὑδάτων
[946]	πολλὰ μὲν (αἱ τέχναι χρῶνται,	πλεῖστα	δ´ ἡ φύσις ἔν τε
[951]	ἀλλὰ καὶ τὸ ψυχρόν· ὅθεν	ἥκιστα	τὰς χιόνας καὶ τὸ συνθλιβόμενον
[947]	παντὶ δῆλα, καὶ τούτοις οὐχ	ἥκιστα	τοῖς πάθεσιν ἐνδείκνυται τὸ ψυχρὸν
[950]	ἀέρος πλείστου τῶν ὑγρῶν μετέχον,	ἥκιστα	ψυχρόν ἐστι καὶ πήγνυται μαλακῶς·
[955]	τῆς ἐν βάθει γῆς, ἣν	μάλιστα	γῆν ἄν τις νοήσειεν αὐτὴν
[953]	μὲν μᾶλλον τὰ δ´ ἧττον,	μάλιστα	δ´ οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν.
[951]	ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις· ᾧ	μάλιστα	δῆλόν ἐστιν ὡς τὰς κάτω
[949]	ἔσται ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ	μάλιστα	δηλοῦται τὸ μὴ τοῦ ὕδατος
[951]	παράλιμνα καὶ ἑλώδη ψῦχος ἔχει	μάλιστα	διὰ τὰς ἀπὸ τῶν ὑγρῶν
[948]	οὐσίας ἄρχεσθαι τὴν ζήτησιν. καὶ	μάλιστα	δόξειεν ἂν ἰατροῦ καὶ γεωργοῦ
[954]	πηγνύειν, ἀνάγκη ψυχρότατον εἶναι τὸ	μάλιστα	πεπηγός, οἷον ἡ γῆ. Τὸ
[949]	ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ δῆλόν ἐστι	(μάλιστα	περὶ τὰς χιόνας· ἀέρα γὰρ
[953]	μέτεστι. Καὶ μὴν ἐν τοῖς	μάλιστα	τὸ ψυχρὸν αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι
[950]	Τῶν δ´ ἄλλων ὑγρῶν διαφανὲς	μάλιστα	τοὔλαιόν ἐστι, πλείστῳ χρώμενον ἀέρι·
[952]	πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ	μάλιστα	Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος κέχρηται.
[952]	μετοχὴ φωτός ἐστι πρώτῳ, καὶ	τάχιστα	τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ
[950]	γίνεται (καὶ ψυχρότατα· καὶ πάλιν	πίττα	θερμότερόν ἐστι μέλιτος καὶ σκοτωδέστερον.
[947]	ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι κέκληκεν; Ἀλλὰ	ταῦτά	γε παντὶ δῆλα, καὶ τούτοις
[951]	τὰ μέρη ψυχρὰ καὶ κάθυγρα,	ταῦτα	δὲ ξηρὰ καὶ θερμὰ τῆς
[948]	ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ τρέμειν ταρταρίζειν	Ταῦτα	μὲν οὖν τοιοῦτον ἔχει λόγον.
[951]	χειμὼν ὅμοιος οὐδὲ ψῦχος, ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν τὰ μέρη ψυχρὰ καὶ
[953]	θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο, πάντα	ταῦτα	παντάπασιν ὑπὸ τῆς ψυχρότητος παγῆναι·
[952]	φύσει πολέμιον. Σκόπει δὲ καὶ	ταῦτα	παραβάλλων ἐκείνοις. Ἐπειδὴ καὶ Χρύσιππος
[950]	βαθύτατον, οἷς δ´ ἀὴρ (πλησιάζει,	ταῦτα	περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ. Τῶν δ´
[954]	ἀγκάλαις γῆς ἀγαπητῶς; Ἆρ´ οὐχὶ	ταῦτα	ποιοῦμεν ἐπὶ τὴν γῆν ὑπὸ
[953]	πῆξις, πῆξις δ´ εἰς ἀγνωσίαν	τελευτᾷ	καὶ λίθωσιν, ὅταν, παντάπασι τοῦ
[948]	ἀλλ´ ἀρχὴ τῆς ἐπὶ τὰ	πρῶτα	καὶ ἀνωτάτω πορείας. Διὸ καὶ
[955]	καὶ λαμπρὰ καὶ ταχέα καὶ	κοῦφα	τῇ θείᾳ καὶ ἀιδίῳ φύσει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008