Pages
[952]	τι βουλόμενος εἰπεῖν οὕτω μὲν	ἄν	ἔφη (καὶ τὴν γῆν ψυχρὰν
[952]	τῆς γῆς, αἷς καὶ ταύτην	ἄν	τις ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν. Οὐ γὰρ
[951]	ὕδατος ἡ τοιαύτη δύναμις, οὕτως	ἄν	τις ἐξ ὑπαρχῆς ἐπέλθοι. Πρῶτον
[955]	βάθει γῆς, ἣν μάλιστα γῆν	ἄν	τις νοήσειεν αὐτὴν καθ´ αὑτὴν
[946]	μηδενὸς ἐπεισιόντος. Ἢ πρῶτον μὲν	ἄν	τις ὑπίδοιτο τοῦ λόγου τούτου
[953]	ἱστορεῖ Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας,	ἂν	ἀφεθῶσιν ἐπὶ τὴν γῆν, κατάγνυσθαι
[949]	βάρβαροι διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας·	ἂν	γὰρ μὴ πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος
[950]	μελαινομένου τῷ δ´ ὕδατι πάντων.	Ἂν	γὰρ τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον
[954]	τὴν ἀνωμαλίαν ἐνεργάζεται τοῖς σώμασιν·	ἂν	δ´ ἐπικρατήσῃ παντάπασι, τοῦ θερμοῦ
[949]	ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος.	Ἂν	δέ τις ψυχρὸν ἐκ φρέατος
[946]	μᾶλλον καὶ (τὸ ἧττον, οὐδ´	ἂν	εἴποι τις ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον
[951]	καὶ πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως	ἂν	εἴπωσι, τὸ ἐπιχείρημα διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί
[948]	ὕδατι· τὴν δὲ γῆν ἴσως	ἂν	ἕτερος φανείη ψυχρότητος αἰτίαν ὑποτιθέμενος.
[951]	ἀλλὰ πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ γὰρ	ἂν	ἐφαίνετο τοῦ ἀέρος ὁ πρόσφατος
[948]	τὴν ζήτησιν. καὶ μάλιστα δόξειεν	ἂν	ἰατροῦ καὶ γεωργοῦ καὶ αὐλητοῦ
[946]	δὲ καὶ μᾶλλον ἡ ψυχρότης,	ἂν	λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι καὶ συνάγει,
[953]	(τὸ δ´ εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν,	ἂν	μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη
[953]	γιγνόμενον οὕτω· πᾶσα δήπου δύναμις,	ἂν	περιγένηται, πέφυκε μεταβάλλειν καὶ τρέπειν
[949]	τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ,	ἂν	προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι
[948]	γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον	ἂν	συνοφθῇ, πυρετοῦ μὲν ἔντασις ἢ
[950]	ἀναφαίνεται μέλαν καὶ διαμένει, μέχρι	ἂν	ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ ὑγρὸν
[946]	διοίσονται πάλιν, ἐπιτροπεύων καὶ τὸ	ἄγαν	ἑκατέρας ἀφαιρῶν εἰς τὸ δέον
[953]	ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ σκληρότητι τὸ	ἄγαν	ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ ὑγρὰ καὶ
[950]	ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν	ἄγαν	ψυχρότητα φοβούμενοι τοῦ ὕδατος ὡς
[952]	τῶν διθυραμβοποιῶν, Εὐθὺς ἀνέπλησεν ἀεροβατᾶν	μέγαν	οἶκον ἀνέμων· ἐκ τούτου δὲ
[947]	νόησις· οὔτε σιγῆς ἀκούομεν, ἀλλά,	ἐὰν	μηδενὸς ἀκούωμεν, σιγὴν νοοῦμεν· ὡς
[947]	τοῦ ψυχροῦ διάχυσιν (παρέχει καὶ	ἀλέαν	τῷ σώματι μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ
[948]	Ἠέρα ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´	αἶαν	καὶ πάλιν Αὐτίκα δ´ ἠέρα
[947]	ὄντα τῶν θερμῶν καὶ νοτίων	ἰδίαν	δ´ ἀρχὴν οὐκ ἔχοντα. Καὶ
[952]	παρέχει, καὶ φλόγα ζοφερὰν καὶ	ἀμβλεῖαν	ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ
[950]	ἰδίως δὲ τοὔλαιον αὐγὴν καὶ	καταφάνειαν	ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ
[951]	οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀμφότερα καὶ	συγγένειαν,	οὐχ ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ καὶ
[951]	ἔνθερμος ἡ πολλὴ (καὶ ἄνυδρος,	Σκυθίαν	δὲ καὶ Θρᾴκην καὶ Πόντον
[953]	γεγονέναι μυθολογοῦσι, μαθηματικοὶ δὲ γῆς	σκιὰν	οὖσαν ἀποδεικνύουσιν ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν
[946]	τὸ λίαν καὶ τὸ μὴ	λίαν	καὶ ὅλως ἐπιτάσεις καὶ ἀνέσεις,
[946]	τὸ ἧττον ἔνεστι καὶ τὸ	λίαν	καὶ τὸ μὴ λίαν καὶ
[954]	φρίκας καὶ τρόμους διὰ τὴν	ἀνωμαλίαν	ἐνεργάζεται τοῖς σώμασιν· ἂν δ´
[951]	οὐ κατὰ τύχην, ἀλλὰ τῷ	μίαν	οὐσίαν ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος εἶναι.
[949]	καὶ χαλῶντες τό γε τὴν	ὁρμιὰν	δεξόμενον. Οὕτως οὐδὲν ὑπὸ τοῦ
[946]	θερμότητος καὶ ψυχρότητος ἐν κόσμῳ	κοινωνίαν	καὶ διαφοράν, ὅπως συνοίσονταί τε
[952]	πιέζον· ᾗ καὶ παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς	ὑπόνοιαν,	ὡς τὸ μὲν πῦρ Νεῖκος
[949]	ὁ τῶν μετὰ λουτρὸν ἢ	πυρίαν	περιχεαμένων ψυχρὸν ἀνιὼν ἀτμὸς ἐνδείκνυται
[949]	τὸ περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν	μαρτυρίαν	δίδωσι· μετὰ γὰρ τὰ λουτρὰ
[954]	οὖσαν αὐτὴν ἀλλὰ καὶ κατ´	οὐσίαν	ἀμετάβλητον, Ἑστίαν, ἅτε δή μένουσαν
[951]	ἀέρος τίον ὡς ὑπολαμβάνει τὴν	οὐσίαν	αὐτοῦ καὶ δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ
[947]	τὸ θερμὸν ὡς οὐσία πρὸς	οὐσίαν	ἢ πάθος πρὸς πάθος οὐχ
[946]	ἀντίθεσις πολεμικὴ καὶ ἀσύμβατός ἐστιν,	οὐσίαν	θατέρου τὴν θατέρου φθορὰν ἔχοντος·
[952]	θιγγάνειν διὰ τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις	οὐσίαν	ὑπάρχειν καὶ τὰς φύσεις σύνεγγυς
[951]	κατὰ τύχην, ἀλλὰ τῷ μίαν	οὐσίαν	ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος εἶναι. Λιβύης
[948]	καὶ προσπίπτειν. Εἰ δ´ ἀπολειπτέον	οὐσίαν	ψυχροῦ καὶ θερμοῦ, προάγωμεν ἐπὶ
[953]	ψύξεως πῆξις, πῆξις δ´ εἰς	ἀγνωσίαν	τελευτᾷ καὶ λίθωσιν, ὅταν, παντάπασι
[951]	ἀναθυμιάσεις· Ποσειδώνιος δὲ τῆς ψυχρότητος	αἰτίαν	εἰπὼν τὸ πρόσφατον εἶναι τὸν
[948]	καὶ Πλάτων ὀρθῶς καὶ Δημόκριτος	αἰτίαν	θερμότητος καὶ βαρύτητος ζητοῦντες οὐ
[949]	τοῦ ὕδατος εἶναι τὴν πρώτην	αἰτίαν	τῆς ψυχρότητος ἀλλὰ τοῦ ἀέρος.
[948]	ἴσως ἂν ἕτερος φανείη ψυχρότητος	αἰτίαν	ὑποτιθέμενος. Πρότερον δὲ τὰ ἐκείνων
[951]	καὶ ψαυόμενον, οὔσης πυρώδους, τὴν	ἐναντίαν	ἔχειν δύναμιν· οὔτε γὰρ ἄλλως
[954]	ἀλλὰ καὶ κατ´ οὐσίαν ἀμετάβλητον,	Ἑστίαν,	ἅτε δή μένουσαν ἐν θεῶν
[947]	οὕτως ἐν τοῖς φυσικοῖς σώμασιν	ἀντιστοιχίαν	ὑποληπτέον ὑγρῶν πρὸς ξηρὰ καὶ
[955]	τοῖς εἰρημένοις ὑφ´ ἑτέρων παράβαλλε·	κἂν	μήτε λείπηται τῇ πιθανότητι μήθ´
[947]	τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι καὶ	ναρκᾶν	ἐπιγίνεται, κρατοῦν δὲ τοῦ ψυχροῦ
[950]	δ´ οὐ τοῦ ἀέρος τὸ	μέλαν	ἀλλὰ τοῦ ὕδατός ἐστιν, ἡ
[949]	ψυχρὸν ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ	μέλαν	ἀντιτάξας συλλογίσασθαι δέδωκεν, ὅτι τῆς
[946]	κουφότητος καὶ σκληρότητα μαλακότητος τὸ	(μέλαν	δὲ τοῦ λευκοῦ καὶ τὸ
[950]	εἰς ὕδωρ ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται	μέλαν	καὶ διαμένει, μέχρι ἂν ὑπὸ
[949]	τῆς αὐτῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ	μέλαν	καὶ τὸ ψυχρόν, ~(ὡς τῆς
[953]	τοῦ ἀέρος. Οἶμαι δὲ καὶ	μέλαιναν	ἑκάστοτε τὴν γῆν ὑπὸ τῶν
[952]	ἄκαυστόν ἐστιν, ὕλην δὲ καὶ	πόαν	νοτερὰν καὶ ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ
[954]	Ὅθεν οὐδὲ καίεται γῆ τὸ	παράπαν	ἢ καίεται γλίσχρως καὶ μόγις.
[946]	πεπηρῶσθαι τῶν μὴ βλεπόντων ἢ	σιωπᾶν	τῶν μὴ φθεγγομένων ἢ τεθνάναι
[952]	οἴεται τῇ ἑτέρᾳ καὶ τὴν	ἑτέραν	ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι, μυρίαι δήπουθέν
[952]	ἐστιν, ὕλην δὲ καὶ πόαν	νοτερὰν	καὶ ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει,
[949]	μαραινόμενον. Ἡ μὲν οὖν σβέσις	ἐμφανεστέραν	ποιεῖ τὴν εἰς ἀέρα μεταβολὴν
[952]	βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει, καὶ φλόγα	ζοφερὰν	καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι
[950]	γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ	σκληρὰν	γενέσθαι τὴν πῆξιν· βελόνας δὲ
[952]	δὲ καὶ λίμνῃ καὶ θαλάττῃ	μοῖραν	αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι καὶ βυθοὶ
[946]	ἐστιν, οὐσίαν θατέρου τὴν θατέρου	φθορὰν	ἔχοντος· τῇ δὲ κατὰ τὰς
[947]	καὶ ὅλως ἄποιον οὐκ ἔχει	διαφοράν,	ἀλλ´ ὅμοιόν ἐστιν. Ἆρ´ οὖν
[947]	μὴ ποιεῖν ἐν τοῖς πάθεσι	διαφοράν,	ἢ τοὐναντίον ἡδοναί τε μεγάλαι
[946]	ψυχρότητος ἐν κόσμῳ κοινωνίαν καὶ	διαφοράν,	ὅπως συνοίσονταί τε μετρίως καὶ
[952]	ἄν ἔφη (καὶ τὴν γῆν	ψυχρὰν	εἶναι πρώτως λέγοιμεν, ὅτι τοῦ
[948]	τὴν ἀντικειμένην τῷ πυρὶ φύσιν	ψυχράν	τ´ εἶναι καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται
[952]	πρὸς αὐτοκίνητον καὶ τὴν μέσην	χώραν	ἐπέχουσα πρὸς ἀεὶ κυκλοφορούμενον. Οὐκ
[954]	τὸ γεῶδες· ὅθεν οὐ κατὰ	χώραν	μόνον ἐξ ἕδρας ἀκίνητον οὖσαν
[948]	προύφαινε· καὶ πάλιν Ἠέρα ἑσσάμενοι	πᾶσαν	φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν καὶ πάλιν
[954]	ἢ σβεσθέντος, ἔστησε τὴν ἕξιν	ἐκπαγεῖσαν	καὶ νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ καίεται
[954]	ἔστησε τὴν ἕξιν ἐκπαγεῖσαν καὶ	νεκρωθεῖσαν.	Ὅθεν οὐδὲ καίεται γῆ τὸ
[951]	αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς	ἀνιεῖσαν	καὶ δεχομένην τὰς ἐναντίας ἀκρότητας.
[948]	θερμότητος καὶ βαρύτητος ζητοῦντες οὐ	κατέπαυσαν	ἐν γῇ καὶ πυρὶ τὸν
[954]	μένουσαν ἐν θεῶν οἴκῳ κλίτα	προσηγόρευσαν	οἱ παλαιοί, διὰ τὴν στάσιν
[953]	μυθολογοῦσι, μαθηματικοὶ δὲ γῆς σκιὰν	οὖσαν	ἀποδεικνύουσιν ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν ἥλιον·
[954]	χώραν μόνον ἐξ ἕδρας ἀκίνητον	οὖσαν	αὐτὴν ἀλλὰ καὶ κατ´ οὐσίαν
[954]	μαλάττοντος, ἅτε θερομένην καὶ ἀλεαινομένην	οὖσαν.	~Οἱ δὲ (πνεύματος μὲν αἰσθάνεσθαι
[951]	τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ οὐ κοινωνίας	οὖσαν	οὐδ´ ἁρμονίας ἀλλὰ πολέμου καὶ
[946]	οὐδεμία τὴν ἀντικειμένην αὐτῇ στέρησιν	(ἐπιοῦσαν	οὐδὲ ποιεῖ κοινωνὸν ἀλλ´ ἀντεξανίσταται·
[954]	οὐσίαν ἀμετάβλητον, Ἑστίαν, ἅτε δή	μένουσαν	ἐν θεῶν οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν
[950]	ψυχρότητα φοβούμενοι τοῦ ὕδατος ὡς	διαστρέφουσαν.	Ἀπὸ τούτων γὰρ δικαιότερόν ἐστιν
[946]	μὲν σφόδρα πῆ δ´ ἠρέμα	πάσχουσαν	ὑπὸ τῶν ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα
[952]	εἶπε τῶν διθυραμβοποιῶν, Εὐθὺς ἀνέπλησεν	ἀεροβατᾶν	μέγαν οἶκον ἀνέμων· ἐκ τούτου
[954]	διώκουσα προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη τὴν	δίαιταν	ἐν ἀγκάλαις γῆς ἀγαπητῶς; Ἆρ´
[953]	οὐ διίησιν αὐγὴν ὑπὸ στερεότητος,	ὅταν	δὲ πρισθῇ καὶ καταξεσθῇ, γίνεται
[948]	τὸ θερμὸν ἐξ ἡμῶν αὐτῶν,	ὅταν	δὲ συστρέψαντες τὰ χείλη φυσήσωμεν,
[954]	στέατι φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν, ἀλλ´	ὅταν	ἐκκαῇ τὸ λιπαρόν, περίεστι πάντως
[950]	ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης· (καὶ τοὐναντίον	ὅταν	θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν ἀναστρέφει τὴν
[952]	μὲν αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς ἐξαπατᾷ,	ὅταν	ἱματίων ἢ ἐρίων ψυχρῶν θιγγάνωμεν,
[953]	εἰς ἀγνωσίαν τελευτᾷ καὶ λίθωσιν,	ὅταν,	παντάπασι τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος, ἐκπαγῇ
[953]	δὲ καὶ νεῦρα δυσκαμπῆ καὶ	γλῶτταν	ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ σκληρότητι τὸ
[949]	ψυχρὸν ἐκ φρέατος ὕδωρ λαβὼν	ἐν	ἀγγείῳ καὶ καθεὶς αὖθις εἰς
[954]	προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη τὴν δίαιταν	ἐν	ἀγκάλαις γῆς ἀγαπητῶς; Ἆρ´ οὐχὶ
[947]	χρώματα καὶ τὰ σχήματα διαφοράς,	ἐν	(αἷς ἄλλοτ´ ἄλλως τὸν προστυγχάνοντα
[951]	θερμοῦ μετακέρασμα καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων	ἐν	αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς
[953]	τὸ θερμόν. Ὅθεν ἡ μὲν	ἐν	βάθει γῆ πάγος ἐστὶν ὡς
[955]	λαμβάνουσιν, ὥσπερ οὐδ´ οὗτοι τῆς	ἐν	βάθει γῆς, ἣν μάλιστα γῆν
[949]	οὐδὲν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ τὸ	ἐν	βάθει (πέπονθε. Καίτοι τῶν ἄνω
[953]	ὑπὸ τοῦ πυρὸς οἴεται τοῦ	ἐν	βάθει τῆς γῆς ἑστάναι καὶ
[950]	δὲ τοὔλαιον αὐγὴν καὶ καταφάνειαν	ἐν	βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι
[948]	καὶ βαρύτητος ζητοῦντες οὐ κατέπαυσαν	ἐν	γῇ καὶ πυρὶ τὸν λόγον
[947]	ποιεῖν πέφυκεν; Ὡς δὲ τῶν	ἐν	γραμματικῇ στοιχείων βραχύτητές εἰσι καὶ
[953]	δίκην ὑελῶν ἢ κεραμεῶν σωμάτων.	Ἐν	δὲ Δελφοῖς αὐτὸς ἤκουες ὅτι
[950]	(δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ πῦρ.	Ἐν	δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων μέγιστον
[952]	φύσεις σύνεγγυς εἶναι καὶ οἰκείας.	Ἐν	δὲ τοῖς δυσχειμέροις κλίμασι πολλὰ
[946]	ἢ τεθνάναι τῶν μὴ ζώντων·	ἐν	δὲ τοῖς ψυχροῖς πολὺ τὸ
[951]	θερμότερα, τῷ συνέχειν τὸ θερμὸν	ἐν	ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος
[954]	ὄντα περιβαλλομέν〈 ων〉 εἶτ´ αὖθις	ἐν	θέρει τὸν γηγενῆ καὶ χερσαῖον
[954]	ἀμετάβλητον, Ἑστίαν, ἅτε δή μένουσαν	ἐν	θεῶν οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν οἱ
[946]	τὴν τῆς θερμότητος καὶ ψυχρότητος	ἐν	κόσμῳ κοινωνίαν καὶ διαφοράν, ὅπως
[951]	κοινωνικὴν δι´ ἑτέρων καὶ συνεργὸν	ἐν	μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ ταύτην
[951]	πολλοῖς ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε τῶν	ἐν	μέσῳ τόπων τὰ παράλιμνα καὶ
[955]	δὲ τούτων ἔρημον καὶ ἀπολειφθὲν	ἐν	μόνῃ τῇ τῆς γῆς μοίρᾳ
[947]	εἰσι καὶ μακρότητες, τῶν δ´	ἐν	μουσικῇ βαρύτητες καὶ ὀξύτητες, οὐ
[948]	αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι βέλτιόν ἐστιν,	ἐν	οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ Στράτων
[947]	παλαιὸς ᾤετο, μήτε τὸ ψυχρὸν	ἐν	οὐσίᾳ μήτε τὸ θερμὸν ἀπολείπωμεν,
[955]	εὐθὺς ἴσχει καὶ κρύος, ὡς	ἐν	παντὶ μᾶλλον ἢ τῷ γεώδει
[949]	καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´	ἐν	πᾶσι δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε
[950]	πῦρ λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ	ἐν	ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν
[954]	ἀποβλαστάνοντα καὶ βεβαμμένον ὑπὸ τῆς	ἐν	τῇ γῇ δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ
[950]	Ποιεῖ δὲ καὶ τὴν γαλήνην	ἐν	τῇ θαλάττῃ τοῖς κύμασιν ἐπιρραινόμενον,
[950]	σπογγοθήραις διαφυσώμενον ἐκ τοῦ (στόματος	ἐν	τῇ θαλάττῃ φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ
[948]	ὁρῶντος. Τὸ ἄρα πρώτως σκοτεινὸν	ἐν	τῇ φύσει πρώτως καὶ ψυχρόν
[949]	ψυχρότητος δύναμιν, ὦ Φαβωρῖνε, λόγος	ἐν	τοιαύταις ἐστὶ πιθανότησιν. Ὁ δὲ
[955]	ἔα τὰς δόξας, τὸ ἐπέχειν	ἐν	τοῖς ἀδήλοις τοῦ συγκατατίθεσθαι φιλοσοφώτερον
[950]	πῦρ ὕδατι μιγνύναι τὸ παροιμιαζόμενον	ἐν	τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν ὅτι
[946]	ὅλως ἐπιτάσεις καὶ ἀνέσεις, ὥσπερ	ἐν	τοῖς θερμοῖς, διὰ τὸ τὴν
[953]	ὕδατι πασῶν μέτεστι. Καὶ μὴν	ἐν	τοῖς μάλιστα τὸ ψυχρὸν αἰσθητῶς
[947]	τὸ ψυχρόν, ὥστε μὴ ποιεῖν	ἐν	τοῖς πάθεσι διαφοράν, ἢ τοὐναντίον
[948]	τῶν σκαληνῶν (καὶ τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν	ἐν	τοῖς σώμασι κειμένων, τὸ ῥιγοῦν
[949]	γε τῶν γινομένων ὑπὸ ψυχρότητος	ἐν	τοῖς σώμασι σφοδρότατον καὶ βιαιότατον
[946]	Στωικοὶ καὶ τὸ πνεῦμα λέγουσιν	ἐν	τοῖς σώμασι τῶν βρεφῶν τῇ
[951]	ψυχρότερος, εἰ μὴ τὸ ψυχρὸν	ἐν	τοῖς ὑγροῖς τὴν γένεσιν εἶχε.
[947]	θάτερα τῶν ἑτέρων στέρησις, οὕτως	ἐν	τοῖς φυσικοῖς σώμασιν ἀντιστοιχίαν ὑποληπτέον
[949]	τοῦ ὕδατος τὸ ἀγγεῖον ἀλλ´	ἐν	τῷ ἀέρι κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον
[947]	τεττάρων γε τῶν πρώτων ὄντων	ἐν	τῷ παντὶ σωμάτων, ἃ διὰ
[946]	χρῶνται, πλεῖστα δ´ ἡ φύσις	ἔν	τε ταῖς ἄλλαις γενέσεσι καὶ
[947]	πηγὴ καθάπερ θερμότητος. Ἔτι τοίνυν	ἕν	τι καὶ ἁπλοῦν ἡ περὶ
[950]	τῶν ἀνέμων ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης	ἔλεγεν,	ἀλλὰ παντὶ μὲν ὑγρῷ τὸ
[954]	συλλειβόμενον οὕτω ψυχρόν ἐστιν, ὥστε	μηδὲν	ἀγγεῖον ἄλλο μόνην δ´ ὁπλὴν
[952]	χαλκᾶ καὶ κεραμεᾶ· κενὸν δ´	οὐδὲν	ἀλλὰ πάντα πλήρη, βιαζομένου τῇ
[949]	τῶν ὑδάτων ἀναρύτοντες καὶ (μετεωρίζοντες	οὐδὲν	ἄλλο δήπου ποιοῦσιν ἢ πρὸς
[955]	σύμμιγμα καὶ συμφόρημα γεγενημένην· καὶ	οὐδὲν	διαφέρουσι τῶν μὴ τὸν αἰθέρα
[948]	ἀπολειπόμενον ἀὴρ ψυχρὸς ἄλλο δ´	οὐδέν	ἐστι· διὸ καὶ Τάρταρος οὗτος,
[950]	δὲ καὶ κοῦφον καὶ ἀνωφερὲς	οὐδέν	ἐστι τῶν ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ
[954]	πολλάκις ἐλαίῳ (καὶ στέατι φύροντες	οὐδὲν	περαίνουσιν, ἀλλ´ ὅταν ἐκκαῇ τὸ
[949]	γε τὴν ὁρμιὰν δεξόμενον. Οὕτως	οὐδὲν	ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ τὸ ἐν
[948]	σκοτεινόν ἐστιν, οὐδὲ τοὺς ποιητὰς	λέληθεν·	ἀέρα γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν·
[953]	τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ θερμοῦ	κρατηθὲν	ἐκπυροῦται, τὸ δ´ ὑπὸ πνεύματος
[954]	ὡς ὁ κύβος καὶ συνερειστικόν.	Ὅθεν	αὐτή τε βρῖθος ἔσχε, καὶ
[948]	κατὰ μέρος διαμαρτάνουσι, τὴν ἀρχὴν	ὅθεν	δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ ὥσπερ
[953]	ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ τὸ θερμόν.	Ὅθεν	ἡ μὲν ἐν βάθει γῆ
[946]	συνερειστικὸν καὶ συνεκτικὸν ἐχούσης τόνον.	Ὅθεν	ἡ μὲν στέρησις ἔκλειψις γίνεται
[951]	ὑδάτων ἀλλὰ καὶ τὸ ψυχρόν·	ὅθεν	ἥκιστα τὰς χιόνας καὶ τὸ
[949]	ψαύων καὶ πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν.	Ὅθεν	οἱ βάρβαροι διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες
[954]	πάντως καὶ διαμένει τὸ γεῶδες·	ὅθεν	οὐ κατὰ χώραν μόνον ἐξ
[954]	τὴν ἕξιν ἐκπαγεῖσαν καὶ νεκρωθεῖσαν.	Ὅθεν	οὐδὲ καίεται γῆ τὸ παράπαν
[947]	ὀνομάσας καὶ τῷ ῥήματι) θερμόν·	ὅθεν	οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι τὸ καὶ
[948]	νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ σελήνη	οὐρανόθεν	προύφαινε· καὶ πάλιν Ἠέρα ἑσσάμενοι
[953]	ὑπωρόφιος, ἅτε δὴ τῆς γῆς	πανταχόθεν	περιεχούσης, κομιδῇ τυφλός ἐστι καὶ
[952]	ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι, μυρίαι	δήπουθέν	εἰσιν ἀντιτάξεις καὶ ἀντιπάθειαι πρὸς
[955]	γενόμενον δὲ τούτων ἔρημον καὶ	ἀπολειφθὲν	ἐν μόνῃ τῇ τῆς γῆς
[954]	γὰρ οὐκέτι μίγνυται διὰ βάθους	ἔξωθεν	ὁ ἀήρ, ἐκεῖνα δ´ ἐκπίπτει
[951]	θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς	ἔξωθεν	ψυχρότητος εἴσω συνελαυνόμενον. Αἱ δ´
[948]	ἄρχεσθαι τὴν ζήτησιν. καὶ μάλιστα	δόξειεν	ἂν ἰατροῦ καὶ γεωργοῦ καὶ
[955]	ἣν μάλιστα γῆν ἄν τις	νοήσειεν	αὐτὴν καθ´ αὑτὴν ἀποκεκριμένην τῶν
[952]	καὶ ταύτην ἄν τις ἀκολουθεῖν	ἀξιώσειεν.	Οὐ γὰρ ὡς βαρεῖα πρὸς
[947]	μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι	κέκληκεν;	Ἀλλὰ ταῦτά γε παντὶ δῆλα,
[950]	παροιμιαζόμενον ἐν τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν	ἔοικεν	ὅτι τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ
[946]	γλυκέος, καὶ ὧν ἕκαστον ἑκάστῳ	πέφυκεν	ἀντικεῖσθαι κατὰ δύναμιν, οὐχ ὡς
[947]	στοιχεῖα πάσχειν ἅπαντα καὶ ποιεῖν	πέφυκεν;	Ὡς δὲ τῶν ἐν γραμματικῇ
[953]	μάλιστα δ´ οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν	πέφυκεν.	Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ
[949]	λαμπρῷ τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι	δέδωκεν,	ὅτι τῆς αὐτῆς οὐσίας ἐστὶ
[950]	ἐστιν, ἡ αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ, τῷ	μὲν	ἀέρι μηδενὸς ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν
[950]	Ἀλλὰ καὶ τὰ νέφη, μέχρι	μὲν	ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον προσήκει, μετεωρίζεται·
[946]	ἐναντίας δυνάμεις καιροῦ τυχούσῃ πολλὰ	μὲν	(αἱ τέχναι χρῶνται, πλεῖστα δ´
[955]	ἀλεαινομένην οὖσαν. ~Οἱ δὲ (πνεύματος	μὲν	αἰσθάνεσθαι ψυχροῦ καὶ ὕδατος, γῆς
[947]	ἀμφοτέρας καθίστησι. ~(Καὶ μὴν ψυχροῦ	μὲν	αἴσθησις ἔστιν, ὥσπερ καὶ θερμοῦ·
[952]	ψυχρότητος ἔδειξεν. Ἔτι τοίνυν ἡ	μὲν	αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς ἐξαπατᾷ, ὅταν
[950]	ἀέρα. Τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ	μὲν	Αἰσχύλος εἰ καὶ τραγικῶς ἀλλ´
[946]	φύσεως γίνεσθαι ψυχήν· ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ πολλῶν τὴν
[952]	αὐτούς τι βουλόμενος εἰπεῖν οὕτω	μὲν	ἄν ἔφη (καὶ τὴν γῆν
[946]	ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος. Ἢ πρῶτον	μὲν	ἄν τις ὑπίδοιτο τοῦ λόγου
[953]	τοῦ ἀέρος ὑπάρχειν. Ἀλλ´ αὕτη	μὲν	ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ
[949]	καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν τὰ	μὲν	ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς ὕδατα μᾶλλον
[955]	διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων	μὲν	ἅπτονται καὶ προσθιγγάνουσι, τοῦ δὲ
[954]	μετοικίζουσα χρεία τί βούλεται, χειμῶνος	μὲν	ἀπωτάτω φεύγουσα τῆς γῆς εἰς
[951]	πολέμου καὶ μάχης δημιουργόν. Χρῆται	μὲν	γὰρ ἐναντίοις εἰς τὰ ὅλα
[951]	ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος εἶναι. Λιβύης	μὲν	γὰρ ἔνθερμος ἡ πολλὴ (καὶ
[954]	καίεται γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ	μὲν	γὰρ ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας
[948]	αὐλητοῦ διαφέρειν ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις	μὲν	γὰρ ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα τῶν
[953]	καὶ σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς	μὲν	γὰρ ἱστορεῖ Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους
[949]	ὕδατος ἔργον δ´ ἀέρος· αὐτὸ	μὲν	γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ
[946]	πολλὰς καὶ φιλανθρώπους γενέσεις. Ἡ	μὲν	γὰρ κατὰ στέρησιν καὶ ἕξιν
[954]	τῶν φρεατιαίων τὰ κοιλότατα· τούτοις	μὲν	γὰρ οὐκέτι μίγνυται διὰ βάθους
[953]	εἰς ἑαυτὴν τὸ νικώμενον· τὸ	μὲν	γὰρ ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται,
[950]	εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε	μὲν	γὰρ ὧν ἐδεῖτο, τυχὼν δ´
[951]	συγκρίσει δ´ εἰς γῆν, ὡς	μὲν	ἐγὼ νομίζω δι´ οἰκειότητα τὴν
[951]	αὖ πάλιν τὸ ὕδωρ διακρίσει	μὲν	εἰς ἀέρα φθείρεται συγκρίσει δ´
[953]	σκότος. Τὴν δὲ νύκτα ποιηταὶ	μὲν	ἐκ γῆς γεγονέναι μυθολογοῦσι, μαθηματικοὶ
[953]	τῆς γῆς ἐπινέμεται. Διὸ τῷ	μὲν	ἐκτὸς ἀέρι καὶ νυκτὸς οὔσης
[955]	τὸ σῶμα τοῦ ζῴου, μέχρι	μὲν	ἔμπνουν ἐστὶ καὶ θαλερόν ὡς
[953]	δὲ τὸ θερμόν. Ὅθεν ἡ	μὲν	ἐν βάθει γῆ πάγος ἐστὶν
[947]	ποικίλον δ´ ἡ φωνή, νῦν	μὲν	ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ τέρπουσα τὴν
[948]	πάθους αἴτιον ἂν συνοφθῇ, πυρετοῦ	μὲν	ἔντασις ἢ παρέμπτωσις ἐρυσίβης δ´
[951]	τὰς ἐναντίας ἀκρότητας. Ἔπειτα πανταχοῦ	μέν	ἐστιν ἀὴρ ἴσος, οὐ πανταχοῦ
[949]	βιαιότατον ἡ πῆξις οὖσα πάθος	μέν	ἐστιν ὕδατος ἔργον δ´ ἀέρος·
[955]	τῇ διαφορᾷ τῶν δυνάμεων τὰ	μὲν	θερμὰ καὶ λαμπρὰ καὶ ταχέα
[949]	Ὁ δὲ τῷ ὕδατι λαμβάνει	μὲν	καὶ αὐτὸς ἀρχὰς ὁμοίως, οὕτω
[946]	δὲ καὶ ποιοτήτων στερήσεις, βαρύτητα	μὲν	κουφότητος καὶ σκληρότητα μαλακότητος τὸ
[949]	πως τοῦ Ἐμπεδοκλέους λέγοντος Ἠέλιον	μὲν	λαμπρὸν ὅρα καὶ θερμὸν ἁπάντῃ,
[953]	πήγνυσι γὰρ τὸ ψυχρὸν τὰ	μὲν	μᾶλλον τὰ δ´ ἧττον, μάλιστα
[953]	δέρματα καὶ κέρατα ζῴων ὅλα	μὲν	οὐ διίησιν αὐγὴν ὑπὸ στερεότητος,
[946]	ἄξιον ἡγεῖσθαι στέρησιν. Ἔτι στέρησις	μὲν	οὐδεμία δέχεται τὸ μᾶλλον καὶ
[953]	μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον· ὧν ἀέρι	μὲν	οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ μᾶλλον ἢ
[951]	τις ἐξ ὑπαρχῆς ἐπέλθοι. Πρῶτον	μὲν	οὐκ εἰκός ἐστιν ἀέρα, τῷ
[946]	ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ γὰρ ἕξεως	μὲν	οὐκ ἔστι μῖξις πρὸς στέρησιν
[948]	γίνεται θερμὸν ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο	μὲν	οὖν ἀγνόημα ποιεῖται τοῦ ἀνδρὸς
[952]	μὴν σκοτεινὸν ἡ γῆ; Σκοτεινότατον	μὲν	οὖν ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι
[949]	ἢ δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον. Ἡ	μὲν	οὖν σβέσις ἐμφανεστέραν ποιεῖ τὴν
[948]	πάλλεσθαι καὶ τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα	μὲν	οὖν τοιοῦτον ἔχει λόγον. ~Ἐπεὶ
[950]	τῶν ἄλλων ὁμοίων μενόντων. Αὐτοῦ	μὲν	οὖν τοῦ ὕδατος σκοτεινότατον ὑπὸ
[949]	πρὸς ἀέρα πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ	μὲν	οὖν τῷ ἀέρι τὴν πρώτην
[948]	καὶ φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες. Οἱ	μὲν	οὖν, τῶν σκαληνῶν (καὶ τριγωνοειδῶν
[952]	τὴν κουφότητα. Καὶ ὅλως τὸ	μὲν	πῦρ διαστατικόν ἐστι καὶ διαιρετικόν,
[952]	παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς τὸ	μὲν	πῦρ Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην δὲ
[952]	ὑγρὸν ἑκάστοτε προσαγορεύων· ἐπεὶ (τροφὴ	μὲν	πυρὸς τὸ μεταβάλλον εἰς πῦρ,
[948]	καὶ πάλιν Αὐτίκα δ´ ἠέρα	μὲν	σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην, ἠέλιος
[946]	συνεκτικὸν ἐχούσης τόνον. Ὅθεν ἡ	μὲν	στέρησις ἔκλειψις γίνεται καὶ ὑποχώρησις
[948]	οὐσίας τίθενται τῶν δυνάμεων, οἱ	μὲν	Στωικοὶ (τῷ ἀέρι τὸ πρώτως
[946]	διὰ τὸ τὴν ὕλην πῆ	μὲν	σφόδρα πῆ δ´ ἠρέμα πάσχουσαν
[951]	ὅμοιος οὐδὲ ψῦχος, ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	τὰ μέρη ψυχρὰ καὶ κάθυγρα,
[953]	παντάπασι τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος, ἐκπαγῇ	μὲν	τὸ ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ τὸ
[952]	οὖν ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι	μέν	τοι μετοχὴ φωτός ἐστι πρώτῳ,
[950]	ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ παντὶ	μὲν	ὑγρῷ τὸ κῦμα διαχεῖται πληττόμενον,
[950]	φρονούσης οὐ κακῶς εἶπε Τῇ	μὲν	ὕδωρ ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ
[953]	καὶ σκοπέλους καὶ πέτρας, Ἐμπεδοκλῆς	μὲν	ὑπὸ τοῦ πυρὸς οἴεται τοῦ
[952]	ὡς τὸ ὕδωρ· καὶ αὐτὸ	μὲν	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἄκαυστόν ἐστιν,
[952]	τὴν γῆν ψυχρὰν εἶναι πρώτως	λέγοιμεν,	ὅτι τοῦ αἰθέρος ἀφέστηκε πλεῖστον,
[954]	(ἀέρα καὶ πελάγιον θερμὸν ὄντα	περιβαλλομέν〈	ων〉 εἶτ´ αὖθις ἐν θέρει
[947]	κενοῦ γίνεται νόησις· οὔτε σιγῆς	ἀκούομεν,	ἀλλά, ἐὰν μηδενὸς ἀκούωμεν, σιγὴν
[954]	Ἔτι γε μὴν τῶν ἰατρῶν	ἀκούομεν,	ὡς πᾶσα γῆ τῷ γένει
[954]	γηγενῆ καὶ χερσαῖον ὑπὸ καύματος	ποθοῦμεν,	οὐκ αὐτὸν ὄντα ψυχρὸν ἀλλὰ
[954]	γῆς ἀγαπητῶς; Ἆρ´ οὐχὶ ταῦτα	ποιοῦμεν	ἐπὶ τὴν γῆν ὑπὸ ψυχρότητος
[947]	ἀλλά, ἐὰν μηδενὸς ἀκούωμεν, σιγὴν	νοοῦμεν·	ὡς δ´ αὔτως καὶ τυφλῶν
[948]	ἀπολειπτέον οὐσίαν ψυχροῦ καὶ θερμοῦ,	προάγωμεν	ἐπὶ τὸ ἑξῆς τὸν λόγον,
[947]	καὶ τὰ βόρεια τῶν πνευμάτων	ἐξέλωμεν,	ὡς στερήσεις ὄντα τῶν θερμῶν
[952]	ὅταν ἱματίων ἢ ἐρίων ψυχρῶν	θιγγάνωμεν,	οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν διὰ τὸ
[947]	ἐν οὐσίᾳ μήτε τὸ θερμὸν	ἀπολείπωμεν,	ἀλλὰ πάθη κοινὰ τῆς ὕλης
[949]	τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ,	(σκοπῶμεν	εἰ καλῶς εἴρηται τὸ πυρὸς
[948]	ὑποτιθέμενος. Πρότερον δὲ τὰ ἐκείνων	σκοπῶμεν.	Ἐπεὶ τὸ πῦρ θερμὸν ἅμα
[948]	ὅταν δὲ συστρέψαντες τὰ χείλη	φυσήσωμεν,	οὐ τὸν ἐξ ἡμῶν ἀλλὰ
[947]	σιγῆς ἀκούομεν, ἀλλά, ἐὰν μηδενὸς	ἀκούωμεν,	σιγὴν νοοῦμεν· ὡς δ´ αὔτως
[954]	ὀξύτητας οὐδὲ μαλθακὸν οὐδ´ εὐπερίχυτον	γέγονεν,	ἀλλ´ ἑδραῖον ὡς ὁ κύβος
[950]	μάχην φυσικῶς μᾶλλον ἢ μυθικῶς	ἀντέταξεν.	Ὁ δ´ Ἀρχίλοχος ἐπὶ τῆς
[952]	πρό τὴν πηγὴν τῆς ψυχρότητος	ἔδειξεν.	Ἔτι τοίνυν ἡ μὲν αἴσθησις
[954]	ἐστιν, ὡς Ἀρχέλαος ὁ φυσικὸς	εἶπεν,	οὐδενὸς χαλῶντος αὐτὴν οὐδὲ μαλάττοντος,
[948]	πάλιν Αὐτίκα δ´ ἠέρα μὲν	σκέδασεν	καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην, ἠέλιος δ´
[951]	ἔλυσε τὸ πιθανόν, ἀλλὰ πιθανώτερον	ἐποίησεν·	οὐ γὰρ ἂν ἐφαίνετο τοῦ
[952]	τις εἶπε τῶν διθυραμβοποιῶν, Εὐθὺς	ἀνέπλησεν	ἀεροβατᾶν μέγαν οἶκον ἀνέμων· ἐκ
[948]	δ´ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ	ἀπῶσεν	ὀμίχλην, ἠέλιος δ´ ἐπέλαμψε· μάχη
[951]	μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ ταύτην	(εἴληφεν	ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ
[948]	ἄχρωστον Ἅιδης καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν	ἔσχεν.	Ὥσπερ οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς
[952]	συνέχον καὶ πιέζον· ᾗ καὶ	παρέσχεν	Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς τὸ μὲν
[953]	ὀνομάζεται· καὶ τὸ ἔρεβος τοῦτ´	ἦν	ἄρα, τὸ χθόνιον καὶ ἔγγαιον
[954]	ἔσχε, καὶ τὸ ψυχρόν, ὅπερ	ἦν	δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν καὶ
[947]	ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν, εἴπερ	ἦν	θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´, ὥσπερ
[950]	δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων μέγιστον	ἦν	καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν
[947]	γνωστόν. Οὐσίας γάρ τινος αἴσθησις	ἦν·	ὅπου δ´ οὐσία μὴ φαίνεται,
[948]	Ἀὴρ γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´	ἦν	οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε· καὶ
[950]	δὲ τεκμήριον ἡ κουφότης, δι´	ἣν	ἐπιπολάζει πᾶσιν ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[955]	οὗτοι τῆς ἐν βάθει γῆς,	ἣν	μάλιστα γῆν ἄν τις νοήσειεν
[952]	ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ τὴν	γῆν	ἄμοιρον εἰκότων καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν,
[955]	ἐν βάθει γῆς, ἣν μάλιστα	γῆν	ἄν τις νοήσειεν αὐτὴν καθ´
[954]	ὕδατος ψυχρότερος καὶ τὸ πῦρ	γῆν	ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ χαλκεῖς
[948]	Στράτων τῷ ὕδατι· τὴν δὲ	γῆν	ἴσως ἂν ἕτερος φανείη ψυχρότητος
[953]	πεπηγότας, ἂν ἀφεθῶσιν ἐπὶ τὴν	γῆν,	κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν
[955]	δ´ ἧττον οἰόμενοι, τὴν ἔγγιστα	γῆν	ὁρῶσιν ἀέρων καὶ ὑδάτων καὶ
[953]	δὲ καὶ μέλαιναν ἑκάστοτε τὴν	γῆν	ὑπὸ τῶν ποιητῶν καλεῖσθαι διὰ
[954]	οὐχὶ ταῦτα ποιοῦμεν ἐπὶ τὴν	γῆν	ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ αἰσθήσει
[952]	μὲν ἄν ἔφη (καὶ τὴν	γῆν	ψυχρὰν εἶναι πρώτως λέγοιμεν, ὅτι
[951]	ἀέρα φθείρεται συγκρίσει δ´ εἰς	γῆν,	ὡς μὲν ἐγὼ νομίζω δι´
[952]	ψυχρὴ πνέει〉 ἠῶθι πρό τὴν	πηγὴν	τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν. Ἔτι τοίνυν
[947]	ἀκούομεν, ἀλλά, ἐὰν μηδενὸς ἀκούωμεν,	σιγὴν	νοοῦμεν· ὡς δ´ αὔτως καὶ
[950]	διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως δὲ τοὔλαιον	αὐγὴν	καὶ καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει,
[953]	ζῴων ὅλα μὲν οὐ διίησιν	αὐγὴν	ὑπὸ στερεότητος, ὅταν δὲ πρισθῇ
[949]	καὶ λέλεκται Εἰ δὲ νότος	βορέην	προκαλέσσεται, αὐτίκα νίψει τοῦ γὰρ
[951]	(καὶ ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ καὶ	Θρᾴκην	καὶ Πόντον οἱ πεπλανημένοι λίμνας
[950]	τραγικῶς ἀλλ´ ἀληθῶς εἶπε Παύσυβριν	δίκην	πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ ποταμῷ
[953]	τὴν γῆν, κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι	δίκην	ὑελῶν ἢ κεραμεῶν σωμάτων. Ἐν
[951]	καὶ τάξιν οὐκ ἀναιρετικὴν ἀλλὰ	κοινωνικὴν	δι´ ἑτέρων καὶ συνεργὸν ἐν
[951]	τινα θέσιν καὶ τάξιν οὐκ	ἀναιρετικὴν	ἀλλὰ κοινωνικὴν δι´ ἑτέρων καὶ
[954]	καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς παρέχοντα καὶ	σχετικὴν	εἰς τὰς φαρμακείας δύναμιν· καὶ
[954]	καὶ πολλὰ τῶν μεταλλευομένων καταριθμοῦσι	στυπτικὴν	αὐτοῖς παρέχοντα καὶ σχετικὴν εἰς
[950]	τυχὼν δ´ ἐκολάζετο διὰ τὴν	ἀπειλὴν	ὡς παράνομον καὶ κατὰ τῆς
[954]	μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι, τὴν	πολλὴν	ῥύσιν ἐφιστάντες καὶ καταψύχοντες· ψύχει
[949]	τοῖς σώμασιν ἀνειμένοις καὶ διακεχυμένοις	πολλὴν	ψυχρότητα μετὰ τοῦ ἀέρος καταδεχόμενοι.
[949]	ἐμφανεστέραν ποιεῖ τὴν εἰς ἀέρα	μεταβολὴν	αὐτοῦ· καὶ γὰρ ὁ καπνὸς
[949]	εἰς (ἀέρα τοῦ θερμοῦ φθειρομένου	μεταβολήν,	ὡς φύσει πρὸς τὸ πῦρ
[947]	τοσαύτας. Τίνες οὖν εἰσιν αὗται	πλὴν	θερμότης καὶ ψυχρότης καὶ ξηρότης
[954]	μηδὲν ἀγγεῖον ἄλλο μόνην δ´	ὁπλὴν	ὄνου στέγειν, τὰ δ´ ἄλλα
[952]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἄκαυστόν ἐστιν,	ὕλην	δὲ καὶ πόαν νοτερὰν καὶ
[946]	τοῖς θερμοῖς, διὰ τὸ τὴν	ὕλην	πῆ μὲν σφόδρα πῆ δ´
[949]	νίψει τοῦ γὰρ νότου καθάπερ	ὕλην	τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος
[948]	ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν	ὀμίχλην,	ἠέλιος δ´ ἐπέλαμψε· μάχη δ´
[951]	λαμβάνει νέφος οὐδὲ δρόσον οὐδ´	ὁμίχλην,	εἰς καθαρὸν ἀέρα καὶ ἄμοιρον
[948]	ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ
[949]	ἐπὶ τοῦ Ἴστρου διαχειμάσαντες. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς
[949]	καπνῷ λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς
[949]	εἶναι καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει. Καὶ	μὴν	ἁπάντων γε τῶν γινομένων ὑπὸ
[953]	ἢ ὕδατι πασῶν μέτεστι. Καὶ	μὴν	ἐν τοῖς μάλιστα τὸ ψυχρὸν
[953]	τυφλός ἐστι καὶ ἀφώτιστος. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ δέρματα καὶ κέρατα ζῴων
[949]	ἀλλὰ τοῦ ἀέρος. Τῶν γε	μὴν	μεγάλων ποταμῶν οὐδεὶς πήγνυται διὰ
[950]	τῆς οὐσίας ἄνω φερομένης. Καὶ	μὴν	οὐδὲ τὸ τῆς φθορᾶς ἀληθές
[952]	πῦρ καὶ λαμπρόν ἐστιν· οὔτι	μὴν	σκοτεινὸν ἡ γῆ; Σκοτεινότατον μὲν
[947]	δ´ ἀρχὴν οὐκ ἔχοντα. Καὶ	μὴν	τεττάρων γε τῶν πρώτων ὄντων
[954]	διακόπτει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι γε	μὴν	τῶν ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς πᾶσα
[951]	τὸ ἐπιχείρημα διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί γε	μὴν	ὑπὸ τοῦ ἀέρος φάναι τὸ〉
[947]	τὸ δέον ἀμφοτέρας καθίστησι. ~(Καὶ	μὴν	ψυχροῦ μὲν αἴσθησις ἔστιν, ὥσπερ
[949]	καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον	ἱκανὴν	μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ γὰρ τὰ
[955]	θερμότητος ἀνάπλεων σύμμιγμα καὶ συμφόρημα	γεγενημένην·	καὶ οὐδὲν διαφέρουσι τῶν μὴ
[946]	οὐδ´ ἀναδέχεται δύναμις οὐδεμία τὴν	ἀντικειμένην	αὐτῇ στέρησιν (ἐπιοῦσαν οὐδὲ ποιεῖ
[948]	καὶ λαμπρόν ἐστι, δεῖ τὴν	ἀντικειμένην	τῷ πυρὶ φύσιν ψυχράν τ´
[955]	τις νοήσειεν αὐτὴν καθ´ αὑτὴν	ἀποκεκριμένην	τῶν ἄλλων. Δεῖγμα δ´ αὐτῆς
[951]	ἑτέρων καὶ συνεργὸν ἐν μέσῳ	παρεμπλεκομένην	ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν ὁ
[950]	παράνομον καὶ κατὰ τῆς φύσεως	γενομένην.	Καὶ τοῦτο δὴ τὸ πρόχειρον
[954]	οὐδὲ μαλάττοντος, ἅτε θερομένην καὶ	ἀλεαινομένην	οὖσαν. ~Οἱ δὲ (πνεύματος μὲν
[946]	ἑτέρων δὲ πολλῶν τὴν ψυχρότητα	φαινομένην	δημιουργὸν οὐκ ἄξιον ἡγεῖσθαι στέρησιν.
[954]	χαλῶντος αὐτὴν οὐδὲ μαλάττοντος, ἅτε	θερομένην	καὶ ἀλεαινομένην οὖσαν. ~Οἱ δὲ
[955]	λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον καὶ ἄκρατον	ἀναφερομένην.	Τοὺς οὖν πάλαι σοφοὺς καὶ
[951]	ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν καὶ	δεχομένην	τὰς ἐναντίας ἀκρότητας. Ἔπειτα πανταχοῦ
[950]	φερόμενον. Ποιεῖ δὲ καὶ τὴν	γαλήνην	ἐν τῇ θαλάττῃ τοῖς κύμασιν
[948]	φύσιν ψυχράν τ´ εἶναι καὶ	σκοτεινήν·	ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ
[952]	οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν διὰ τὸ	κοινὴν	ἀμφοτέροις οὐσίαν ὑπάρχειν καὶ τὰς
[954]	ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον ἄλλο	μόνην	δ´ ὁπλὴν ὄνου στέγειν, τὰ
[952]	τὸ μὲν πῦρ Νεῖκος οὐλόμενον	σχεδύνην	δὲ Φιλότητα τὸ ὑγρὸν ἑκάστοτε
[954]	καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ	λατύπην	παραπάσσουσι, τὴν πολλὴν ῥύσιν ἐφιστάντες
[952]	ἑαυτῆς πρὸς αὐτοκίνητον καὶ τὴν	μέσην	χώραν ἐπέχουσα πρὸς ἀεὶ κυκλοφορούμενον.
[950]	οὐχ ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ,	τὴν	ἄγαν ψυχρότητα φοβούμενοι τοῦ ὕδατος
[947]	μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ τέρπουσα	τὴν	αἴσθησιν· ἔχει δὲ τοιαύτας καὶ
[948]	συγχυτικόν, ἡ δὲ θερμότης διαχεῖ	τὴν	αἴσθησιν τοῦ ἁπτομένου καθάπερ (ἡ
[951]	λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα	τὴν	ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν, ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη
[946]	στέρησιν οὐδ´ ἀναδέχεται δύναμις οὐδεμία	τὴν	ἀντικειμένην αὐτῇ στέρησιν (ἐπιοῦσαν οὐδὲ
[948]	ἅμα καὶ λαμπρόν ἐστι, δεῖ	τὴν	ἀντικειμένην τῷ πυρὶ φύσιν ψυχράν
[954]	ὑγρὰ φρίκας καὶ τρόμους διὰ	τὴν	ἀνωμαλίαν ἐνεργάζεται τοῖς σώμασιν· ἂν
[950]	ἐδεῖτο, τυχὼν δ´ ἐκολάζετο διὰ	τὴν	ἀπειλὴν ὡς παράνομον καὶ κατὰ
[955]	γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται παρὰ	τὴν	ἀπὸ τῶν λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον
[948]	καὶ τοῖς κατὰ μέρος διαμαρτάνουσι,	τὴν	ἀρχὴν ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ
[950]	ἄνω φερόμενον. Ποιεῖ δὲ καὶ	τὴν	γαλήνην ἐν τῇ θαλάττῃ τοῖς
[951]	τὸ ψυχρὸν ἐν τοῖς ὑγροῖς	τὴν	γένεσιν εἶχε. ~Βέλτιον οὖν Ὅμηρος
[952]	λόγον, ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ	τὴν	γῆν ἄμοιρον εἰκότων καὶ πιθανῶν
[953]	ῥίγους πεπηγότας, ἂν ἀφεθῶσιν ἐπὶ	τὴν	γῆν, κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι δίκην
[953]	Οἶμαι δὲ καὶ μέλαιναν ἑκάστοτε	τὴν	γῆν ὑπὸ τῶν ποιητῶν καλεῖσθαι
[954]	Ἆρ´ οὐχὶ ταῦτα ποιοῦμεν ἐπὶ	τὴν	γῆν ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ
[952]	οὕτω μὲν ἄν ἔφη (καὶ	τὴν	γῆν ψυχρὰν εἶναι πρώτως λέγοιμεν,
[948]	δὲ καὶ Στράτων τῷ ὕδατι·	τὴν	δὲ γῆν ἴσως ἂν ἕτερος
[953]	τὸ χθόνιον καὶ ἔγγαιον σκότος.	Τὴν	δὲ νύκτα ποιηταὶ μὲν ἐκ
[954]	καὶ διώκουσα προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη	τὴν	δίαιταν ἐν ἀγκάλαις γῆς ἀγαπητῶς;
[955]	ὕδατος, γῆς δ´ ἧττον οἰόμενοι,	τὴν	ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν ἀέρων καὶ
[949]	μὲν οὖν σβέσις ἐμφανεστέραν ποιεῖ	τὴν	εἰς ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ· καὶ
[949]	περιχεαμένων ψυχρὸν ἀνιὼν ἀτμὸς ἐνδείκνυται	τὴν	εἰς (ἀέρα τοῦ θερμοῦ φθειρομένου
[951]	περιφορᾶς καὶ ψαυόμενον, οὔσης πυρώδους,	τὴν	ἐναντίαν ἔχειν δύναμιν· οὔτε γὰρ
[954]	θερμοῦ φυγόντος ἢ σβεσθέντος, ἔστησε	τὴν	ἕξιν ἐκπαγεῖσαν καὶ νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν
[952]	δυνάμεων οἴεται τῇ ἑτέρᾳ καὶ	τὴν	ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι, μυρίαι
[948]	τῆς τῶν ὅλων οὐσίας ἄρχεσθαι	τὴν	ζήτησιν. καὶ μάλιστα δόξειεν ἂν
[946]	καὶ ἀσύμβατός ἐστιν, οὐσίαν θατέρου	τὴν	θατέρου φθορὰν ἔχοντος· τῇ δὲ
[952]	ἀντίκειται γὰρ τῇ ψυχρότητι πρὸς	τὴν	θερμότητα τοῦ πυρός, ὥσπερ τῇ
[951]	καὶ ξηρὸς οὐδ´ ἄχρι ταύτης	τὴν	κατάψυξιν ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς. Ἔστι
[950]	ὅταν θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν ἀναστρέφει	τὴν	κίνησιν, ἅμα τῷ μεταβαλεῖν εἰς
[952]	ξηρότητα καὶ τῇ βαρύτητι πρὸς	τὴν	κουφότητα. Καὶ ὅλως τὸ μὲν
[952]	τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ	τὴν	λαμπρότητα, σῶμα παρέχων τῆς αὐγῆς
[950]	τοῖς κύμασιν ἐπιρραινόμενον, οὐ διὰ	τὴν	λειότητα τῶν ἀνέμων ἀπολισθαινόντων, ὡς
[950]	τῷ Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ	τὴν	μάχην φυσικῶς μᾶλλον ἢ μυθικῶς
[952]	ἐξ ἑαυτῆς πρὸς αὐτοκίνητον καὶ	τὴν	μέσην χώραν ἐπέχουσα πρὸς ἀεὶ
[952]	πυρός, ὥσπερ τῇ ὑγρότητι πρὸς	τὴν	ξηρότητα καὶ τῇ βαρύτητι πρὸς
[949]	παραλύοντες καὶ χαλῶντες τό γε	τὴν	ὁρμιὰν δεξόμενον. Οὕτως οὐδὲν ὑπὸ
[951]	τοῦ ἀέρος τίον ὡς ὑπολαμβάνει	τὴν	οὐσίαν αὐτοῦ καὶ δέχεται μεταβάλλοντος.
[952]	ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει〉 ἠῶθι πρό	τὴν	πηγὴν τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν. Ἔτι
[950]	ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν γενέσθαι	τὴν	πῆξιν· βελόνας δὲ καὶ πόρπας
[949]	ἄνω τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ διὰ	τὴν	πῆξιν, ὥστε συντρίβειν τὰ πλοῖα
[954]	σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην παραπάσσουσι,	τὴν	πολλὴν ῥύσιν ἐφιστάντες καὶ καταψύχοντες·
[953]	καὶ τὸ ἀφώτιστον· ὥστε καὶ	τὴν	πολυτίμητον ἀντίθεσιν τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς
[951]	μὲν ἐγὼ νομίζω δι´ οἰκειότητα	τὴν	πρὸς ἀμφότερα καὶ συγγένειαν, οὐχ
[949]	τὸ μὴ τοῦ ὕδατος εἶναι	τὴν	πρώτην αἰτίαν τῆς ψυχρότητος ἀλλὰ
[949]	Ὁ μὲν οὖν τῷ ἀέρι	τὴν	πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος δύναμιν,
[945]	σκότος λέγουσι καὶ τῆς κινήσεως	τὴν	στάσιν; Ἐπεὶ καὶ τὸ ψυχρὸν
[954]	κλίτα προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί, διὰ	τὴν	στάσιν καὶ πῆξιν· ἧς ἡ
[946]	συμφώνως ὁμιλοῦντα παρέχων ἀλλήλοις, ἀλλὰ	τὴν	τῆς θερμότητος καὶ ψυχρότητος ἐν
[952]	τηλικαύταις καὶ τοσαύταις ἀντιτάξεσι καὶ	τὴν	τῆς ψυχρότητος καὶ θερμότητος ἕπεσθαι.
[949]	τοῦ γὰρ νότου καθάπερ ὕλην	τὴν	ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος ἀὴρ
[946]	ἐν τοῖς θερμοῖς, διὰ τὸ	τὴν	ὕλην πῆ μὲν σφόδρα πῆ
[951]	κρείττονος δυνάμεως τὸ ἧττον· οὔτε	τὴν	φύσιν ἔχει λόγον ἐφεξῆς τῷ
[946]	μὲν ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ πολλῶν	τὴν	ψυχρότητα φαινομένην δημιουργὸν οὐκ ἄξιον
[954]	μόνον ἐξ ἕδρας ἀκίνητον οὖσαν	αὐτὴν	ἀλλὰ καὶ κατ´ οὐσίαν ἀμετάβλητον,
[955]	μάλιστα γῆν ἄν τις νοήσειεν	αὐτὴν	καθ´ αὑτὴν ἀποκεκριμένην τῶν ἄλλων.
[954]	ὁ φυσικὸς εἶπεν, οὐδενὸς χαλῶντος	αὐτὴν	οὐδὲ μαλάττοντος, ἅτε θερομένην καὶ
[954]	ὡς ἀνυστὸν ἀπολειπόντων διὰ κρύος	αὐτήν,	τὸν δ´ ἔναλον (ἀέρα καὶ
[955]	ἄν τις νοήσειεν αὐτὴν καθ´	αὑτὴν	ἀποκεκριμένην τῶν ἄλλων. Δεῖγμα δ´
[953]	πέφυκε μεταβάλλειν καὶ τρέπειν εἰς	ἑαυτὴν	τὸ νικώμενον· τὸ μὲν γὰρ
[952]	αἰθέρα τῆς γῆς, αἷς καὶ	ταύτην	ἄν τις ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν. Οὐ
[951]	ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ	ταύτην	(εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ
[949]	μὴ τοῦ ὕδατος εἶναι τὴν	πρώτην	αἰτίαν τῆς ψυχρότητος ἀλλὰ τοῦ
[949]	μὲν οὖν τῷ ἀέρι τὴν	πρώτην	ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος δύναμιν, ὦ
[950]	Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν	μάχην	φυσικῶς μᾶλλον ἢ μυθικῶς ἀντέταξεν.
[948]	τοῖς κατὰ μέρος διαμαρτάνουσι, τὴν	ἀρχὴν	ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ
[947]	θερμῶν καὶ νοτίων ἰδίαν δ´	ἀρχὴν	οὐκ ἔχοντα. Καὶ μὴν τεττάρων
[952]	εἰκότων καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος	ἀρχὴν	ᾧ μάλιστα Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ
[951]	θερμὰ τῆς οἰκουμένης, οὐ κατὰ	τύχην,	ἀλλὰ τῷ μίαν οὐσίαν ψυχρότητος
[946]	καὶ μεταβάλλον ἐκ φύσεως γίνεσθαι	ψυχήν·	ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων
[954]	τῷ πυκνοῦν καὶ συνωθεῖν καὶ	ἀποθλίβειν	τὰ ὑγρὰ φρίκας καὶ τρόμους
[949]	μεταβολὴ διὰ τὴν πῆξιν, ὥστε	συντρίβειν	τὰ πλοῖα τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον
[954]	ἄλλο μόνην δ´ ὁπλὴν ὄνου	στέγειν,	τὰ δ´ ἄλλα διακόπτει καὶ
[949]	ἀλλὰ καὶ φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς	ἰδεῖν	ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν λύχνων,
[953]	ᾗ τὸ θερμὸν ἐξέπεσε, πυρικαύστοις	ἰδεῖν	προσέοικε· πήγνυσι γὰρ τὸ ψυχρὸν
[955]	ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια χρὴ	νομίζειν,	οὐ τοῖς τόποις, ὥσπερ ἐπὶ
[948]	τὸ ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ τρέμειν	ταρταρίζειν	Ταῦτα μὲν οὖν τοιοῦτον ἔχει
[953]	Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ	κουφίζειν,	θερμότατόν ἐστι τὸ κουφότατον, ~(εἰ
[952]	αἷς καὶ ταύτην ἄν τις	ἀκολουθεῖν	ἀξιώσειεν. Οὐ γὰρ ὡς βαρεῖα
[954]	δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν καὶ	συνωθεῖν	καὶ ἀποθλίβειν τὰ ὑγρὰ φρίκας
[947]	τούτοις τὸ ψυχρόν, ὥστε μὴ	ποιεῖν	ἐν τοῖς πάθεσι διαφοράν, ἢ
[947]	τὰ στοιχεῖα πάσχειν ἅπαντα καὶ	ποιεῖν	πέφυκεν; Ὡς δὲ τῶν ἐν
[950]	ἀναστρέφει τὴν κίνησιν, ἅμα τῷ	μεταβαλεῖν	εἰς ἀέρα τῆς οὐσίας ἄνω
[953]	δὴ καὶ τὰ ψυχόμενα κομιδῇ	μεταβάλλειν	εἰς τὸ πρώτως ψυχρόν· ἔστι
[953]	δήπου δύναμις, ἂν περιγένηται, πέφυκε	μεταβάλλειν	καὶ τρέπειν εἰς ἑαυτὴν τὸ
[948]	σώμασι κειμένων, τὸ ῥιγοῦν καὶ	τρέμειν	καὶ φρίττειν καὶ ὅσα συγγενῆ
[948]	καὶ τὸ ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ	τρέμειν	ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν οὖν τοιοῦτον
[952]	ἐρίων ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν	θιγγάνειν	διὰ τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις οὐσίαν
[953]	δ´ ὑπ´ αὐτῶν καὶ παρέχει	χλιαίνειν	ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ τῷ
[952]	γῆν ἄμοιρον εἰκότων καὶ πιθανῶν	ἀποφαίνειν,	ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ μάλιστα Χρύσιππος
[953]	ἂν περιγένηται, πέφυκε μεταβάλλειν καὶ	τρέπειν	εἰς ἑαυτὴν τὸ νικώμενον· τὸ
[952]	καὶ αὐτὸ μὲν ὡς ἔπος	εἰπεῖν	ἄκαυστόν ἐστιν, ὕλην δὲ καὶ
[953]	βάθει γῆ πάγος ἐστὶν ὡς	εἰπεῖν	καὶ κρύσταλλος ἅπασα· τὸ γὰρ
[950]	μὲν ἀέρι μηδενὸς ὡς ἁπλῶς	εἰπεῖν	μελαινομένου τῷ δ´ ὕδατι πάντων.
[952]	καὶ πρὸς αὐτούς τι βουλόμενος	εἰπεῖν	οὕτω μὲν ἄν ἔφη (καὶ
[949]	τοῦ μολίβδου τήκεσθαί φησι καὶ	ῥεῖν	ὑπὸ κρύους καὶ χειμῶνος, ὕδατος
[948]	ἰατροῦ καὶ γεωργοῦ καὶ αὐλητοῦ	διαφέρειν	ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν γὰρ
[946]	τούτου τὸ πολλὰς τῶν ἐμφανῶν	ἀναιρεῖν	δυνάμεων, ὡς οὐ ποιότητας οὐδ´
[955]	τῇ πιθανότητι μήθ´ ὑπερέχῃ πολύ,	χαίρειν	ἔα τὰς δόξας, τὸ ἐπέχειν
[950]	τὸ παροιμιαζόμενον ἐν τοῖς ἀδυνάτοις	μαρτυρεῖν	ἔοικεν ὅτι τῷ πυρὶ τὸ
[950]	τὸ πῦρ εἰς τὸ ὕδωρ	ἀφήσειν·	ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν ἐδεῖτο,
[954]	κουφότατον, ~(εἰ δ´ ὑγροῦ τὸ	μαλάσσειν,	ὑγρότατον τὸ μαλακώτατον, οὕτως, εἰ
[948]	στόματος ὠθεῖσθαι ψυχρὸν ὄντα καὶ	προσπίπτειν.	Εἰ δ´ ἀπολειπτέον οὐσίαν ψυχροῦ
[948]	τὸ ῥιγοῦν καὶ τρέμειν καὶ	φρίττειν	καὶ ὅσα συγγενῆ τοῖς πάθεσι
[949]	εἰς τὸ φρέαρ ὥστε μὴ	ψαύειν	τοῦ ὕδατος τὸ ἀγγεῖον ἀλλ´
[954]	μαλακώτατον, οὕτως, εἰ ψυχροῦ τὸ	πηγνύειν,	ἀνάγκη ψυχρότατον εἶναι τὸ μάλιστα
[952]	Καίτοι φησὶ Θεόφραστος τὸν ἀέρα	ῥηγνύειν	τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ
[954]	ὡς πᾶσα γῆ τῷ γένει	στύφειν	καὶ ψύχειν πέφυκε· καὶ πολλὰ
[951]	ψαυόμενον, οὔσης πυρώδους, τὴν ἐναντίαν	ἔχειν	δύναμιν· οὔτε γὰρ ἄλλως δυνατὸν
[951]	οἱ πεπλανημένοι λίμνας τε μεγάλας	ἔχειν	καὶ ποταμοῖς διαρρεῖσθαι βαθέσι καὶ
[951]	σώματα χειμῶνός ἐστι θερμότερα, τῷ	συνέχειν	τὸ θερμὸν ἐν ἑαυτοῖς ὑπὸ
[955]	χαίρειν ἔα τὰς δόξας, τὸ	ἐπέχειν	ἐν τοῖς ἀδήλοις τοῦ συγκατατίθεσθαι
[946]	ἑτέρων καὶ θερμότερα καὶ ψυχρότερα	παρέχειν	ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ γὰρ ἕξεως
[953]	γῆς μᾶλλον ἢ τοῦ ἀέρος	ὑπάρχειν.	Ἀλλ´ αὕτη μὲν ἀπήρτηται τοῦ
[952]	διὰ τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις οὐσίαν	ὑπάρχειν	καὶ τὰς φύσεις σύνεγγυς εἶναι
[953]	ἧττον, μάλιστα δ´ οἷς πρώτως	ἐνυπάρχειν	πέφυκεν. Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ
[947]	καὶ ὑγρότης, αἷς τὰ στοιχεῖα	πάσχειν	ἅπαντα καὶ ποιεῖν πέφυκεν; Ὡς
[951]	πέρασιν ὄντα δύο σώματα μὴ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, εἰ δὲ πάσχει,
[954]	γῆ τῷ γένει στύφειν καὶ	ψύχειν	πέφυκε· καὶ πολλὰ τῶν μεταλλευομένων
[950]	(καὶ τοὐναντίον ὅταν θερμότης ἐπέλθῃ,	πάλιν	ἀναστρέφει τὴν κίνησιν, ἅμα τῷ
[954]	μετέωρα καὶ ἀπόγεια, θέρους δὲ	πάλιν	ἀντεχομένη τῶν κάτω καὶ ὑποδυομένη
[951]	τούτου τὸ λυομένου τοῦ πάγου	πάλιν	ἀτμὸν πολὺν ἐκ τῶν ὑγρῶν
[948]	πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν καὶ	πάλιν	Αὐτίκα δ´ ἠέρα μὲν σκέδασεν
[946]	συνοίσονταί τε μετρίως καὶ διοίσονται	πάλιν,	ἐπιτροπεύων καὶ τὸ ἄγαν ἑκατέρας
[948]	οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε· καὶ	πάλιν	Ἠέρα ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´
[947]	ἀπὸ ψυχρῶν ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι	πάλιν	νεανικαὶ καὶ πόνοι καὶ βαρύτητες,
[950]	λαμπρότατα γίνεται (καὶ ψυχρότατα· καὶ	πάλιν	πίττα θερμότερόν ἐστι μέλιτος καὶ
[951]	δὲ πῦρ διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ	πάλιν	τὸ ὕδωρ διακρίσει μὲν εἰς
[954]	καὶ σχετικὴν εἰς τὰς φαρμακείας	δύναμιν·	καὶ γὰρ τὸ στοιχεῖον αὐτῆς
[947]	διὰ πλῆθος καὶ ἁπλότητα καὶ	δύναμιν	(οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν ἄλλων
[951]	οὔσης πυρώδους, τὴν ἐναντίαν ἔχειν	δύναμιν·	οὔτε γὰρ ἄλλως δυνατὸν ἁπτόμενα
[946]	ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι κατὰ	δύναμιν,	οὐχ ὡς ἕξει στέρησις; Ἔπειθ´
[949]	τὴν πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος	δύναμιν,	ὦ Φαβωρῖνε, λόγος ἐν τοιαύταις
[951]	ἀλλ´ ἐναλλάξ τινα θέσιν καὶ	τάξιν	οὐκ ἀναιρετικὴν ἀλλὰ κοινωνικὴν δι´
[946]	μὲν γὰρ κατὰ στέρησιν καὶ	ἕξιν	ἀντίθεσις πολεμικὴ καὶ ἀσύμβατός ἐστιν,
[954]	φυγόντος ἢ σβεσθέντος, ἔστησε τὴν	ἕξιν	ἐκπαγεῖσαν καὶ νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ
[950]	οὐκ ἐᾷ σκληρὰν γενέσθαι τὴν	πῆξιν·	βελόνας δὲ καὶ πόρπας σιδηρᾶς
[954]	παλαιοί, διὰ τὴν στάσιν καὶ	πῆξιν·	ἧς ἡ ψυχρότης δεσμός ἐστιν,
[949]	τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ διὰ τὴν	πῆξιν,	ὥστε συντρίβειν τὰ πλοῖα τὸ
[951]	καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν αὐτῷ	μῖξιν	ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν καὶ
[951]	ξηρὸς οὐδ´ ἄχρι ταύτης τὴν	κατάψυξιν	ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ
[951]	ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν γὰρ	ἀμφοῖν	ἡ κίνησις. (Ὅτι δ´ οὐκ
[950]	καὶ τραγικῶς ἀλλ´ ἀληθῶς εἶπε	Παύσυβριν	δίκην πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ
[951]	Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα τὴν	ἀναθυμίασιν	οὐ (διίησιν, ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη καὶ
[953]	τὸν Παρνασὸν ἀναβάντων (βοηθῆσαι ταῖς	Θυιάσιν,	ἀπειλημμέναις ὑπὸ πνεύματος χαλεποῦ καὶ
[950]	γαλήνην ἐν τῇ θαλάττῃ τοῖς	κύμασιν	ἐπιρραινόμενον, οὐ διὰ τὴν λειότητα
[954]	διὰ τὴν ἀνωμαλίαν ἐνεργάζεται τοῖς	σώμασιν·	ἂν δ´ ἐπικρατήσῃ παντάπασι, τοῦ
[949]	τὰς ἐξιδρώσεις περιψυχόμεθα μᾶλλον, τοῖς	σώμασιν	ἀνειμένοις καὶ διακεχυμένοις πολλὴν ψυχρότητα
[947]	στέρησις, οὕτως ἐν τοῖς φυσικοῖς	σώμασιν	ἀντιστοιχίαν ὑποληπτέον ὑγρῶν πρὸς ξηρὰ
[947]	τε μεγάλαι καὶ ὠφέλιμοι τοῖς	σώμασιν	ἀπὸ ψυχρῶν ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι
[950]	ἡ κουφότης, δι´ ἣν ἐπιπολάζει	πᾶσιν	ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἄνω φερόμενον.
[953]	ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο, πάντα ταῦτα	παντάπασιν	ὑπὸ τῆς ψυχρότητος παγῆναι· διὸ
[951]	δυνατὸν ἁπτόμενα καὶ συνεχῆ τοῖς	πέρασιν	ὄντα δύο σώματα μὴ πάσχειν
[945]	λέγουσι καὶ τῆς κινήσεως τὴν	στάσιν;	Ἐπεὶ καὶ τὸ ψυχρὸν ἔοικε
[954]	προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί, διὰ τὴν	στάσιν	καὶ πῆξιν· ἧς ἡ ψυχρότης
[951]	οὐδ´ ἀντιτύποις, ἀλλ´ ἐναλλάξ τινα	θέσιν	καὶ τάξιν οὐκ ἀναιρετικὴν ἀλλὰ
[947]	καὶ τούτοις οὐχ ἥκιστα τοῖς	πάθεσιν	ἐνδείκνυται τὸ ψυχρὸν ὅτι πρὸς
[953]	ἀφώτιστον· ὥστε καὶ τὴν πολυτίμητον	ἀντίθεσιν	τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς τὸ λαμπρὸν
[946]	λευκοῖς καὶ βαρέσιν ὀξέα καὶ	γλυκέσιν	αὐστηρά, παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ
[948]	πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ πυκνωθεῖσα τοῖς	χείλεσιν,	ἀνειμένου δὲ τοῦ στόματος ἐκπίπτουσα
[951]	ψυχρὸν ἐν τοῖς ὑγροῖς τὴν	γένεσιν	εἶχε. ~Βέλτιον οὖν Ὅμηρος (εἰπὼν
[950]	ὑγρὸν ἤ τισι στρέβλαις καὶ	βάρεσιν	ἐκπιεσθῇ· τῆς τε γῆς ὕδατι
[946]	ὑπομένει, καθάπερ μέλανα λευκοῖς καὶ	βαρέσιν	ὀξέα καὶ γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα
[947]	Ἔδει τοίνυν (μὴ γίνεσθαι ψυχρῶν	αἴσθησιν,	ἀλλ´ ὅπου τὸ θερμὸν ἐπιλείπει
[955]	πρώτου καθαροῦ καὶ οὐρανίου πυρὸς	αἴσθησιν	δι´ ἁφῆς οὐ λαμβάνουσιν, ὥσπερ
[947]	ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ τέρπουσα τὴν	αἴσθησιν·	ἔχει δὲ τοιαύτας καὶ τὰ
[948]	ἡ δὲ θερμότης διαχεῖ τὴν	αἴσθησιν	τοῦ ἁπτομένου καθάπερ (ἡ λαμπρότης
[949]	πήγνυται διὰ βάθους· οὐ γὰρ	καθίησιν	εἰς ὅλον ὁ ἀήρ, ἀλλ´
[946]	ὃν τὰ ζέοντα τῶν ὑδάτων	μεθίησιν,	ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ
[951]	ἄνω παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν οὐ	(διίησιν,	ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη καὶ ἀποστρεφομένη θερμότητα
[953]	κέρατα ζῴων ὅλα μὲν οὐ	διίησιν	αὐγὴν ὑπὸ στερεότητος, ὅταν δὲ
[953]	θερμῷ, (τὸ δὲ λαμπρὸν οὐ	παρίησιν	ὑπὸ στερεότητος ἀλλ´ ἐπιπολῆς περιφωτίζεται,
[948]	(καὶ ἄχρωστον Ἅιδης καὶ Ἀχέρων	ἐπίκλησιν	ἔσχεν. Ὥσπερ οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης
[950]	θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν ἀναστρέφει τὴν	κίνησιν,	ἅμα τῷ μεταβαλεῖν εἰς ἀέρα
[946]	δύναμις οὐδεμία τὴν ἀντικειμένην αὐτῇ	στέρησιν	(ἐπιοῦσαν οὐδὲ ποιεῖ κοινωνὸν ἀλλ´
[946]	φαινομένην δημιουργὸν οὐκ ἄξιον ἡγεῖσθαι	στέρησιν.	Ἔτι στέρησις μὲν οὐδεμία δέχεται
[946]	γενέσεις. Ἡ μὲν γὰρ κατὰ	στέρησιν	καὶ ἕξιν ἀντίθεσις πολεμικὴ καὶ
[946]	μὲν οὐκ ἔστι μῖξις πρὸς	στέρησιν	οὐδ´ ἀναδέχεται δύναμις οὐδεμία τὴν
[948]	τῶν ὅλων οὐσίας ἄρχεσθαι τὴν	ζήτησιν.	καὶ μάλιστα δόξειεν ἂν ἰατροῦ
[949]	Φαβωρῖνε, λόγος ἐν τοιαύταις ἐστὶ	πιθανότησιν.	Ὁ δὲ τῷ ὕδατι λαμβάνει
[949]	περιλαμβάνει ψαύων καὶ πλησιάζων, ταῦθ´	ἵστησιν.	Ὅθεν οἱ βάρβαροι διαβαίνουσι πεζῇ,
[951]	ὁμίχλαι καὶ κνηκίδες οὐ πήξεις	εἰσὶν	ἀλλὰ συστάσεις καὶ παχύτητες ἀέρος
[952]	ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι, μυρίαι δήπουθέν	εἰσιν	ἀντιτάξεις καὶ ἀντιπάθειαι πρὸς τὸν
[947]	καὶ ἁπλᾶς τοσαύτας. Τίνες οὖν	εἰσιν	αὗται πλὴν θερμότης καὶ ψυχρότης
[946]	σιωπὴ καὶ θάνατος (ἐκστάσεις γάρ	εἰσιν	εἰδῶν καὶ ἀναιρέσεις οὐσιῶν, οὐ
[954]	δίαιται τρόπον τινὰ γῆς φυγαί	εἰσιν,	ὡς ἀνυστὸν ἀπολειπόντων διὰ κρύος
[954]	τὰ δ´ ἄλλα διακόπτει καὶ	ῥήγνυσιν.	Ἔτι γε μὴν τῶν ἰατρῶν
[949]	σώματα τῇ ψυχρότητι καταθραύει καὶ	ῥήγνυσιν.	Ἔτι τοίνυν τὰ μὲν ἀποσπασθέντα
[946]	δὲ Στωικοὶ καὶ τὸ πνεῦμα	λέγουσιν	ἐν τοῖς σώμασι τῶν βρεφῶν
[949]	προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ ψυχρὸν οὕτω	ῥέουσιν.	Ἀριστοτέλης δὲ καὶ τὰς ἀκόνας
[954]	καὶ τὸ πῦρ γῆν ἐπιφοροῦντες	ἀφανίζουσιν·	οἱ δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ
[949]	καὶ (μετεωρίζοντες οὐδὲν ἄλλο δήπου	ποιοῦσιν	ἢ πρὸς ἀέρα πολὺν ἀνακεραννύουσιν.
[948]	λέληθεν· ἀέρα γὰρ τὸ σκότος	καλοῦσιν·	Ἀὴρ γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´
[954]	Τιτάριον ὃ δὴ (Στυγὸς ὕδωρ	καλοῦσιν	ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον οὕτω
[955]	δὲ ψυχροτέρου ποτοῦ δεόμενοι χάλικας	ἐμβάλλουσιν	εἰς τὸ ὕδωρ· γίνεται γὰρ
[955]	πυρὸς αἴσθησιν δι´ ἁφῆς οὐ	λαμβάνουσιν,	ὥσπερ οὐδ´ οὗτοι τῆς ἐν
[950]	τῆς τε γῆς ὕδατι ῥαινομένης,	διαμελαίνουσιν	οἱ καταλαμβανόμενοι ταῖς σταγόσι τόποι,
[954]	ἐλαίῳ (καὶ στέατι φύροντες οὐδὲν	περαίνουσιν,	ἀλλ´ ὅταν ἐκκαῇ τὸ λιπαρόν,
[951]	αὐτῶν οἱ σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι	κινοῦσιν·	ἐκστατικὸν γὰρ ἀμφοῖν ἡ κίνησις.
[951]	ποταμοῖς διαρρεῖσθαι βαθέσι καὶ πολλοῖς	ἱστοροῦσιν·	αὐτῶν τε τῶν ἐν μέσῳ
[949]	εἰς ἑαυτὸ καὶ συνθλιβόμενον, ὡς	ἱστοροῦσιν	οἱ νῦν μετὰ τοῦ Καίσαρος
[950]	λεπτὰ τῶν ἔργων οὐχ ὕδατι	βάπτουσιν	ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν ἄγαν ψυχρότητα
[950]	οὐ γὰρ μόνον ἐπιπολῆς τοῖς	διανυκτερεύουσιν	ἀλλὰ καὶ κάτω τοῖς σπογγοθήραις
[949]	ὕδατος ἀναστρέφουσιν. Ἔνιοι δὲ καὶ	θηρεύουσιν	ἰχθῦς ὕδατι θερμῷ τοῦ πάγου
[953]	μαθηματικοὶ δὲ γῆς σκιὰν οὖσαν	ἀποδεικνύουσιν	ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν ἥλιον· ὁ
[949]	ποιοῦσιν ἢ πρὸς ἀέρα πολὺν	ἀνακεραννύουσιν.	Ὁ μὲν οὖν τῷ ἀέρι
[949]	τῷ ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος	ἀναστρέφουσιν.	Ἔνιοι δὲ καὶ θηρεύουσιν ἰχθῦς
[954]	καὶ λατύπην παραπάσσουσι, τὴν πολλὴν	ῥύσιν	ἐφιστάντες καὶ καταψύχοντες· ψύχει δὲ
[951]	δυνάμεως τὸ ἧττον· οὔτε τὴν	φύσιν	ἔχει λόγον ἐφεξῆς τῷ φθείροντι
[955]	μᾶλλον ἢ τῷ γεώδει κατὰ	φύσιν	θερμότητος ἐνυπαρχούσης. Ταῦτ´, ὦ Φαβωρῖνε,
[948]	δεῖ τὴν ἀντικειμένην τῷ πυρὶ	φύσιν	ψυχράν τ´ εἶναι καὶ σκοτεινήν·
[947]	ἐπιγίνεται, κρατοῦν δὲ τοῦ ψυχροῦ	διάχυσιν	(παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι
[950]	(στόματος ἐν τῇ θαλάττῃ φέγγος	ἐνδίδωσιν.	Οὐ μᾶλλον οὖν τῷ ἀέρι
[953]	Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας, ἂν	ἀφεθῶσιν	ἐπὶ τὴν γῆν, κατάγνυσθαι καὶ
[953]	δ´ εἰς ἀγνωσίαν τελευτᾷ καὶ	λίθωσιν,	ὅταν, παντάπασι τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος,
[952]	κατιὼν ἐνίησι καὶ βυθοὶ ποταμῶν	διαγελῶσιν,	ὅσον ἀέρος ἐξικνεῖται πρὸς αὐτούς.
[955]	ἧττον οἰόμενοι, τὴν ἔγγιστα γῆν	ὁρῶσιν	ἀέρων καὶ ὑδάτων καὶ ἡλίου
[950]	τὸ καὶ σκοτεινόν, εἰ μὴ	συνορῶσιν	ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν εἶναι διὰ
[948]	καὶ πάλιν Ἠέρα ἑσσάμενοι πᾶσαν	φοιτῶσιν	ἐπ´ αἶαν καὶ πάλιν Αὐτίκα
[951]	ἐπέλθοι. Πρῶτον μὲν οὐκ εἰκός	ἐστιν	ἀέρα, τῷ αἰθέρι γειτνιῶντα καὶ
[951]	ἐναντίας ἀκρότητας. Ἔπειτα πανταχοῦ μέν	ἐστιν	ἀὴρ ἴσος, οὐ πανταχοῦ δὲ
[948]	τῶν ἐσχάτων γνῶσις οὐ τέλος	ἐστὶν	ἀλλ´ ἀρχὴ τῆς ἐπὶ τὰ
[946]	αὐτῷ καὶ δυσκίνητον οὐκ ἀργόν	(ἐστιν,	ἀλλ´ ἐμβριθὲς καὶ βέβαιον, ὑπὸ
[951]	κίνησις. (Ὅτι δ´ οὐκ ἀέρος	ἐστὶν	ἀλλ´ ὕδατος ἡ τοιαύτη δύναμις,
[947]	οὐκ ἔχει διαφοράν, ἀλλ´ ὅμοιόν	ἐστιν.	Ἆρ´ οὖν ἔοικε τοῖς στερητικοῖς
[951]	ἀέρος φάναι τὸ〉 ὕδωρ (ἀλογώτατόν	ἐστιν,	αὐτὸν τὸν ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον
[952]	κομψῶς μᾶλλον ἢ ἀληθῶς εἰρημένον	ἐστίν·	ἔδει γὰρ τὰ πίττης γέμοντα
[949]	καὶ γὰρ ὁ καπνὸς ἀέρος	ἐστὶν	εἶδος καὶ ἡ κατὰ Πίνδαρον
[948]	τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι βέλτιόν	ἐστιν,	ἐν οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ
[949]	εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν	ἐστιν,	ἐντείνεται δὲ καὶ συνάγεται τῷ
[950]	διαστρέφουσαν. Ἀπὸ τούτων γὰρ δικαιότερόν	ἐστιν	ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον, οὐκ ἀπὸ
[954]	τὸ νοτερὸν τοῦ ξύλου καυστόν	ἐστιν·	ἐξικμασθέντος δὲ τούτου, τὸ στερεὸν
[950]	τὸ μέλαν ἀλλὰ τοῦ ὕδατός	ἐστιν,	ἡ αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ, τῷ μὲν
[948]	τῇ φύσει πρώτως καὶ ψυχρόν	ἐστιν.	Ὅτι δ´ ἀὴρ τὸ πρώτως
[950]	οὐδὲ τὸ τῆς φθορᾶς ἀληθές	ἐστιν·	οὐ γὰρ εἰς τοὐναντίον ἀλλ´
[948]	δ´ ἀὴρ τὸ πρώτως σκοτεινόν	ἐστιν,	οὐδὲ τοὺς ποιητὰς λέληθεν· ἀέρα
[948]	τὸ ἑξῆς τὸν λόγον, ἥτις	ἐστὶν	οὐσία καὶ ἀρχὴ καὶ φύσις
[946]	ἕξιν ἀντίθεσις πολεμικὴ καὶ ἀσύμβατός	ἐστιν,	οὐσίαν θατέρου τὴν θατέρου φθορὰν
[952]	ἀλλὰ τὸ πῦρ καὶ λαμπρόν	ἐστιν·	οὔτι μὴν σκοτεινὸν ἡ γῆ;
[949]	ἡ πῆξις οὖσα πάθος μέν	ἐστιν	ὕδατος ἔργον δ´ ἀέρος· αὐτὸ
[952]	μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἄκαυστόν	ἐστιν,	ὕλην δὲ καὶ πόαν νοτερὰν
[954]	πῆξιν· ἧς ἡ ψυχρότης δεσμός	ἐστιν,	ὡς Ἀρχέλαος ὁ φυσικὸς εἶπεν,
[953]	μὲν ἐν βάθει γῆ πάγος	ἐστὶν	ὡς εἰπεῖν καὶ κρύσταλλος ἅπασα·
[951]	τοῖς ἄκροις· ᾧ μάλιστα δῆλόν	ἐστιν	ὡς τὰς κάτω πυκνώσεις καὶ
[954]	πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον οὕτω ψυχρόν	ἐστιν,	ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον ἄλλο μόνην
[947]	γυμνῶν καὶ ἀνόπλων οὐκ αἴσθησις	ἔστιν	ἀλλ´ αἰσθήσεως ἀποφάσει νόησις. Ἔδει
[947]	γὰρ κενοῦ δι´ ἁφῆς αἴσθησις	ἔστιν,	ἀλλ´ ὅπου μὴ γίνεται σώματος
[947]	ὅτι καὶ ψυχρότητος ἰδία τις	ἔστιν	ἀρχὴ καὶ πηγὴ καθάπερ θερμότητος.
[946]	κοινωνὸν ἀλλ´ ἀντεξανίσταται· θερμὰ δ´	ἔστιν	ἄχρις οὗ κεραννύμενα ψυχροῖς ὑπομένει,
[949]	καὶ φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν	ἔστιν,	ὥσπερ ἐπὶ τῶν λύχνων, τὸ
[947]	~(Καὶ μὴν ψυχροῦ μὲν αἴσθησις	ἔστιν,	ὥσπερ καὶ θερμοῦ· στέρησις δ´
[950]	τοῦ μέλανος ἢ τῷ ὕδατι	μέτεστιν,	ἧττον δὲ τοῦ ψυχροῦ. Τὸ
[948]	φωτὸς οὐ παρέχει τῇ αἰσθήσει	δίοψιν	ἀέρος εἰσὶ διαφοραί· καὶ τὸ
[946]	τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ ἀτμός,	ὃν	τὰ ζέοντα τῶν ὑδάτων μεθίησιν,
[953]	χιόνος, οὕτως ἐγένοντο διὰ τὸν	πάγον	σκληραὶ καὶ ξυλώδεις αἱ χλαμύδες,
[953]	αὐτῶν καὶ παρέχει χλιαίνειν ἐπ´	ὀλίγον	βάθος ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ, (τὸ
[948]	ἐν γῇ καὶ πυρὶ τὸν	λόγον	ἀλλ´ ἐπὶ τὰς νοητὰς ἀναφέροντες
[947]	ψυχρῶν πρὸς θερμά, τὸ κατὰ	λόγον	ἅμα καὶ τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας.
[952]	τοῦτον καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν	λόγον,	ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ τὴν
[948]	Ταῦτα μὲν οὖν τοιοῦτον ἔχει	λόγον.	~Ἐπεὶ δ´ ἡ φθορὰ μεταβολή
[951]	ἧττον· οὔτε τὴν φύσιν ἔχει	λόγον	ἐφεξῆς τῷ φθείροντι τάξαι τὸ
[948]	προάγωμεν ἐπὶ τὸ ἑξῆς τὸν	λόγον,	ἥτις ἐστὶν οὐσία καὶ ἀρχὴ
[950]	γὰρ δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν	λόγον,	οὐκ ἀπὸ τῶν χρωμάτων· ἐπεὶ
[951]	μεγάλων ποταμῶν οὐ πήγνυται κατὰ	λόγον.	Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα τὴν
[946]	στέρησις; Ἔπειθ´ ὅτι πᾶσα στέρησις	ἀργόν	ἐστι καὶ ἄπρακτον, ὡς τυφλότης
[946]	στάσιμον αὐτῷ καὶ δυσκίνητον οὐκ	ἀργόν	(ἐστιν, ἀλλ´ ἐμβριθὲς καὶ βέβαιον,
[949]	οὖσα πάθος μέν ἐστιν ὕδατος	ἔργον	δ´ ἀέρος· αὐτὸ μὲν γὰρ
[948]	τῷ τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον	ἔργον.	Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα
[951]	ἀλλὰ κοινωνικὴν δι´ ἑτέρων καὶ	συνεργὸν	ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι· καὶ
[946]	δὲ πολλῶν τὴν ψυχρότητα φαινομένην	δημιουργὸν	οὐκ ἄξιον ἡγεῖσθαι στέρησιν. Ἔτι
[951]	ἁρμονίας ἀλλὰ πολέμου καὶ μάχης	δημιουργόν.	Χρῆται μὲν γὰρ ἐναντίοις εἰς
[953]	καὶ νεῦρα δυσκαμπῆ καὶ γλῶτταν	ἄναυδον	ἀκινησίᾳ καὶ σκληρότητι τὸ ἄγαν
[946]	ἄγαν ἑκατέρας ἀφαιρῶν εἰς τὸ	δέον	ἀμφοτέρας καθίστησι. ~(Καὶ μὴν ψυχροῦ
[955]	καὶ πρώτως θερμὸν ἀλλὰ τὸ	ζέον	ὕδωρ ἢ τὸν διάπυρον σίδηρον
[949]	δ´ ἐν πᾶσι δνοφόεντά τε	ῥιγαλέον	τε τῷ γὰρ θερμῷ τὸ
[952]	καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον τῶν	πλέον	ἀφεστάναι τὸ ὕδωρ τοῦ αἰθέρος
[954]	τὸ θερμόν· οὐ γὰρ τὸ	στερεὸν	ἀλλὰ τὸ νοτερὸν τοῦ ξύλου
[954]	ἐστιν· ἐξικμασθέντος δὲ τούτου, τὸ	στερεὸν	καὶ ξηρὸν ἀπολείπεται τέφρα γενόμενον.
[947]	ἐν τοῖς φυσικοῖς σώμασιν ἀντιστοιχίαν	ὑποληπτέον	ὑγρῶν πρὸς ξηρὰ καὶ ψυχρῶν
[948]	ὄντα καὶ προσπίπτειν. Εἰ δ´	ἀπολειπτέον	οὐσίαν ψυχροῦ καὶ θερμοῦ, προάγωμεν
[952]	σχετικόν, τῇ ὑγρότητι συνέχον καὶ	πιέζον·	ᾗ καὶ παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν,
[948]	μέχρι τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων	προῆλθον.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ
[946]	ἀργόν (ἐστιν, ἀλλ´ ἐμβριθὲς καὶ	βέβαιον,	ὑπὸ ῥώμης συνερειστικὸν καὶ συνεκτικὸν
[953]	ἦν ἄρα, τὸ χθόνιον καὶ	ἔγγαιον	σκότος. Τὴν δὲ νύκτα ποιηταὶ
[947]	ὕδατος καὶ ἀέρος καὶ γῆς,	ἀναγκαῖόν	ἐστι καὶ ποιότητας εἶναι τὰς
[950]	δὲ τοῦ ψυχροῦ. Τὸ γοῦν	ἔλαιον,	ἀέρος πλείστου τῶν ὑγρῶν μετέχον,
[950]	κῦμα διαχεῖται πληττόμενον, ἰδίως δὲ	τοὔλαιον	αὐγὴν καὶ καταφάνειαν ἐν βυθῷ
[950]	δ´ ἄλλων ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα	τοὔλαιόν	ἐστι, πλείστῳ χρώμενον ἀέρι· τούτου
[947]	ψυχρὸν εἶναί φησι, τὸ δ´	ἀραιὸν	καὶ τὸ χαλαρὸν (οὕτω πως
[952]	μόνον, οὐδ´ ὡς πυκνὴ πρὸς	ἀραιὸν	οὐδ´ ὡς βραδεῖα καὶ στάσιμος
[954]	μαλθακὸν οὐδ´ εὐπερίχυτον γέγονεν, ἀλλ´	ἑδραῖον	ὡς ὁ κύβος καὶ συνερειστικόν.
[954]	ἐν θέρει τὸν γηγενῆ καὶ	χερσαῖον	ὑπὸ καύματος ποθοῦμεν, οὐκ αὐτὸν
[954]	τὸν δ´ ἔναλον (ἀέρα καὶ	πελάγιον	θερμὸν ὄντα περιβαλλομέν〈 ων〉 εἶτ´
[955]	γὰρ ἐκ βάθους καὶ οὐ	ῥᾴδιον	ἀνασχέσθαι προβάλλουσι κρύος. Οἱ δὲ
[949]	μὴ ψαύειν τοῦ ὕδατος τὸ	ἀγγεῖον	ἀλλ´ ἐν τῷ ἀέρι κρέμασθαι,
[954]	οὕτω ψυχρόν ἐστιν, ὥστε μηδὲν	ἀγγεῖον	ἄλλο μόνην δ´ ὁπλὴν ὄνου
[948]	ἐστι τῷ τεχνίτῃ πρὸς τὸ	οἰκεῖον	ἔργον. Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας
[950]	ὡς τὸ βαρὺ καὶ στάσιμον	οἰκεῖόν	ἐστι καὶ συγγενές· πολλὰ γὰρ
[952]	μεταβάλλει δὲ τὸ συγγενὲς καὶ	οἰκεῖον,	τὸ δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς
[951]	εἰπὼν τὸ πρόσφατον εἶναι τὸν	ἕλειον	ἀέρα καὶ νοτερὸν οὐκ ἔλυσε
[954]	φαρμακείας δύναμιν· καὶ γὰρ τὸ	στοιχεῖον	αὐτῆς οὐ τμητικὸν οὐδὲ κινητικὸν
[949]	οὕτω πως τοῦ Ἐμπεδοκλέους λέγοντος	Ἠέλιον	μὲν λαμπρὸν ὅρα καὶ θερμὸν
[953]	οὖσαν ἀποδεικνύουσιν ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν	ἥλιον·	ὁ γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους
[951]	οὐχ ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ καὶ	πολέμιον.	Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως ἂν εἴπωσι,
[950]	ὅτι τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ	πολέμιόν	ἐστι καὶ ὑπὸ τούτου φθείρεται
[952]	πρὸς τὸ θερμὸν ὡς φύσει	πολέμιον.	Σκόπει δὲ καὶ ταῦτα παραβάλλων
[953]	ἔρεβος τοῦτ´ ἦν ἄρα, τὸ	χθόνιον	καὶ ἔγγαιον σκότος. Τὴν δὲ
[946]	τὴν ψυχρότητα φαινομένην δημιουργὸν οὐκ	ἄξιον	ἡγεῖσθαι στέρησιν. Ἔτι στέρησις μὲν
[954]	ψυχρότατον εἶναι τὸ μάλιστα πεπηγός,	οἷον	ἡ γῆ. Τὸ δὲ ψυχρότατον
[947]	ἄποιον οὐκ ἔχει διαφοράν, ἀλλ´	ὅμοιόν	ἐστιν. Ἆρ´ οὖν ἔοικε τοῖς
[947]	ἀναφὲς καὶ ἄχρωστον καὶ ὅλως	ἄποιον	οὐκ ἔχει διαφοράν, ἀλλ´ ὅμοιόν
[953]	ψυχρὸν αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι καὶ	σκληροποιὸν	καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν γὰρ
[954]	καὶ καθαρᾶς, ὡς περὶ τὸ	Τιτάριον	ὃ δὴ (Στυγὸς ὕδωρ καλοῦσιν
[950]	Ἂν γὰρ τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς	ἔριον	εἰς ὕδωρ ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται
[950]	πλείστῳ χρώμενον ἀέρι· τούτου δὲ	τεκμήριον	ἡ κουφότης, δι´ ἣν ἐπιπολάζει
[951]	σβεννύμενον, ~(οὐχ ὑπὸ τοῦ ἀέρος	τίον	ὡς ὑπολαμβάνει τὴν οὐσίαν αὐτοῦ
[950]	ἐμβάλῃς ἔριον εἰς ὕδωρ ἢ	ἱμάτιον,	ἀναφαίνεται μέλαν καὶ διαμένει, μέχρι
[948]	τὸ γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους	αἴτιον	ἂν συνοφθῇ, πυρετοῦ μὲν ἔντασις
[948]	καὶ τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι	βέλτιόν	ἐστιν, ἐν οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε
[952]	τοῖς ὑγροῖς τὴν γένεσιν εἶχε.	~Βέλτιον	οὖν Ὅμηρος (εἰπὼν Αὔρη δ´
[952]	συγγενὲς καὶ οἰκεῖον, τὸ δ´	ἐναντίον	δυσμετάβλητον, ὡς τὸ ὕδωρ· καὶ
[951]	ἀμφότερα καὶ συγγένειαν, οὐχ ὡς	ἐναντίον	ἑκατέρῳ καὶ πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ,
[951]	εἰς ὃ μεταβάλλει τὸ φθειρόμενον	ἐναντίον	ἐστί, τί μᾶλλον τῷ ἀέρι
[951]	τὸ πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ	ἐναντίον	φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς ὕδωρ
[950]	ἀληθές ἐστιν· οὐ γὰρ εἰς	τοὐναντίον	ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου φθείρεται
[949]	τίς ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς	τοὐναντίον	ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν εἰ καλῶς εἴρηται
[947]	ἐν τοῖς πάθεσι διαφοράν, ἢ	τοὐναντίον	ἡδοναί τε μεγάλαι καὶ ὠφέλιμοι
[950]	θερμὸν ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης· (καὶ	τοὐναντίον	ὅταν θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν ἀναστρέφει
[954]	λεῖπον οὐδ´ ἔχον ὀξύτητας οὐδὲ	μαλθακὸν	οὐδ´ εὐπερίχυτον γέγονεν, ἀλλ´ ἑδραῖον
[952]	διθυραμβοποιῶν, Εὐθὺς ἀνέπλησεν ἀεροβατᾶν μέγαν	οἶκον	ἀνέμων· ἐκ τούτου δὲ καὶ
[952]	Καὶ ὅλως τὸ μὲν πῦρ	διαστατικόν	ἐστι καὶ διαιρετικόν, τὸ δ´
[951]	οἱ σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν·	ἐκστατικὸν	γὰρ ἀμφοῖν ἡ κίνησις. (Ὅτι
[952]	μὲν πῦρ διαστατικόν ἐστι καὶ	διαιρετικόν,	τὸ δ´ ὕδωρ κολλητικὸν καὶ
[952]	τὸ δ´ ὕδωρ κολλητικὸν καὶ	σχετικόν,	τῇ ὑγρότητι συνέχον καὶ πιέζον·
[952]	καὶ διαιρετικόν, τὸ δ´ ὕδωρ	κολλητικὸν	καὶ σχετικόν, τῇ ὑγρότητι συνέχον
[954]	γὰρ τὸ στοιχεῖον αὐτῆς οὐ	τμητικὸν	οὐδὲ κινητικὸν οὐδὲ λεῖπον οὐδ´
[952]	καὶ στάσιμος πρὸς ὀξύρροπον καὶ	κινητικόν,	ἀλλ´ ὡς βαρυτάτη πρὸς κουφότατον
[945]	τὸ ψυχρὸν ἔοικε στάσιμον εἶναι,	κινητικὸν	δὲ τὸ θερμόν· ~(αἵ τε
[954]	στοιχεῖον αὐτῆς οὐ τμητικὸν οὐδὲ	κινητικὸν	οὐδὲ λεῖπον οὐδ´ ἔχον ὀξύτητας
[946]	βέβαιον, ὑπὸ ῥώμης συνερειστικὸν καὶ	συνεκτικὸν	ἐχούσης τόνον. Ὅθεν ἡ μὲν
[946]	ἐμβριθὲς καὶ βέβαιον, ὑπὸ ῥώμης	συνερειστικὸν	καὶ συνεκτικὸν ἐχούσης τόνον. Ὅθεν
[954]	ἑδραῖον ὡς ὁ κύβος καὶ	συνερειστικόν.	Ὅθεν αὐτή τε βρῖθος ἔσχε,
[948]	σκοτεινὸν οὕτω τὸ ψυχρὸν ἁφῆς	συγχυτικόν,	ἡ δὲ θερμότης διαχεῖ τὴν
[954]	διὰ κρύος αὐτήν, τὸν δ´	ἔναλον	(ἀέρα καὶ πελάγιον θερμὸν ὄντα
[954]	δ´ ἀμέλει καὶ τῇ αἰσθήσει	δῆλόν	ἐστι· καὶ γὰρ πηλὸς ὕδατος
[949]	βόρειος ἀὴρ ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ	δῆλόν	ἐστι (μάλιστα περὶ τὰς χιόνας·
[951]	ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις· ᾧ μάλιστα	δῆλόν	ἐστιν ὡς τὰς κάτω πυκνώσεις
[947]	πυκνώσει τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι,	δῆλον	ὅτι καὶ ψυχρότητος ἰδία τις
[947]	ἔχουσι. Μονοειδὲς γὰρ ἡ σιωπὴ	ποικίλον	δ´ ἡ φωνή, νῦν μὲν
[954]	Οἱ δὲ καὶ τοῦτο φιλοτιμούμενοι	μεταβάλλον	ἀποδεῖξαι καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις
[952]	ἐπεὶ (τροφὴ μὲν πυρὸς τὸ	μεταβάλλον	εἰς πῦρ, μεταβάλλει δὲ τὸ
[946]	βρεφῶν τῇ περιψύξει στομοῦσθαι καὶ	μεταβάλλον	ἐκ φύσεως γίνεσθαι ψυχήν· ἀλλὰ
[949]	τῆς πηγῆς ὕδατα μᾶλλον πήγνυται·	μᾶλλον	γὰρ ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ
[946]	ὑπὸ τῶν ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα	μᾶλλον	ἑτέρων καὶ θερμότερα καὶ ψυχρότερα
[949]	πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ,	μᾶλλον,	εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι γενόμενον· ὁπότε
[952]	ὅρα (δὲ μὴ τοῦτο κομψῶς	μᾶλλον	ἢ ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν· ἔδει
[950]	Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν μάχην φυσικῶς	μᾶλλον	ἢ μυθικῶς ἀντέταξεν. Ὁ δ´
[953]	τὸ λαμπρὸν ἐπὶ τῆς γῆς	μᾶλλον	ἢ τοῦ ἀέρος ὑπάρχειν. Ἀλλ´
[955]	καὶ κρύος, ὡς ἐν παντὶ	μᾶλλον	ἢ τῷ γεώδει κατὰ φύσιν
[953]	ἀέρι μὲν οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ	μᾶλλον	ἢ ὕδατι πασῶν μέτεστι. Καὶ
[946]	θερμότητος ἐνυπαρχούσης· ἔνια δὲ καὶ	μᾶλλον	ἡ ψυχρότης, ἂν λάβῃ θερμότερα,
[945]	τῶν ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν; Ἢ	μᾶλλον	ἡ ψυχρότης στέρησίς ἐστι θερμότητος,
[946]	δὲ τοῖς ψυχροῖς πολὺ τὸ	μᾶλλον	καὶ τὸ ἧττον ἔνεστι καὶ
[946]	στέρησις μὲν οὐδεμία δέχεται τὸ	μᾶλλον	καὶ (τὸ ἧττον, οὐδ´ ἂν
[953]	ἀνέχεσθαι διερειδόμενα φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ	μᾶλλον,	(ὅσων τὸ θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ
[950]	τῇ θαλάττῃ φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ	μᾶλλον	οὖν τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος
[946]	ἂν εἴποι τις ἕτερον ἑτέρου	μᾶλλον	πεπηρῶσθαι τῶν μὴ βλεπόντων ἢ
[949]	μὲν ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς ὕδατα	μᾶλλον	πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ ἀὴρ
[950]	νέφη, μέχρι μὲν ἀέρος οὐσίᾳ	μᾶλλον	προσήκει, μετεωρίζεται· μεταβαλόντα δ´ εἰς
[952]	ἔδει γὰρ τὰ πίττης γέμοντα	μᾶλλον	ῥήγνυσθαι ὑπὸ τοῦ ἀέρος καὶ
[953]	γὰρ τὸ ψυχρὸν τὰ μὲν	μᾶλλον	τὰ δ´ ἧττον, μάλιστα δ´
[949]	λουτρὰ καὶ τὰς ἐξιδρώσεις περιψυχόμεθα	μᾶλλον,	τοῖς σώμασιν ἀνειμένοις καὶ διακεχυμένοις
[951]	τὸ φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί, τί	μᾶλλον	τῷ ἀέρι τὸ πῦρ ἢ
[949]	βάθους· οὐ γὰρ καθίησιν εἰς	ὅλον	ὁ ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα τῇ
[955]	καὶ ζωῇ· γενόμενον δὲ τούτων	ἔρημον	καὶ ἀπολειφθὲν ἐν μόνῃ τῇ
[952]	τοῦ αἰθέρος ἀφέστηκε πλεῖστον, ὡς	ἀδόκιμόν	τινα παντελῶς τοῦτον καὶ ἄτοπον
[953]	τὸ ἐμβριθὲς τὸ πυκνὸν τὸ	μόνιμον	τὸ ἀμετάβλητον· ὧν ἀέρι μὲν
[946]	συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται· καὶ τὸ	στάσιμον	αὐτῷ καὶ δυσκίνητον οὐκ ἀργόν
[945]	Ἐπεὶ καὶ τὸ ψυχρὸν ἔοικε	στάσιμον	εἶναι, κινητικὸν δὲ τὸ θερμόν·
[950]	σκοτεινὸν ὡς τὸ βαρὺ καὶ	στάσιμον	οἰκεῖόν ἐστι καὶ συγγενές· πολλὰ
[946]	γίνεσθαι ψυχήν· ἀλλὰ τοῦτο μὲν	ἀμφισβητήσιμον,	ἑτέρων δὲ πολλῶν τὴν ψυχρότητα
[950]	ἐκολάζετο διὰ τὴν ἀπειλὴν ὡς	παράνομον	καὶ κατὰ τῆς φύσεως γενομένην.
[945]	στάσιμον εἶναι, κινητικὸν δὲ τὸ	θερμόν·	~(αἵ τε τῶν θερμῶνκαταψύξεις οὐδεμιᾶς
[947]	στέρησις· εἰ δ´, ὥσπερ τὸ	θερμὸν	ἀλέᾳ καὶ διακρίσει τῆς σαρκός,
[947]	ἀεὶ φεύγει καὶ ἀπολείπει τὸ	θερμὸν	ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται καὶ
[955]	τὸν αἰθέρα φύσει καὶ πρώτως	θερμὸν	ἀλλὰ τὸ ζέον ὕδωρ ἢ
[948]	ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ πῦρ	θερμὸν	ἅμα καὶ λαμπρόν ἐστι, δεῖ
[949]	Ἠέλιον μὲν λαμπρὸν ὅρα καὶ	θερμὸν	ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσι
[950]	κοῦφον οὐχ ἧττον ἢ τὸ	θερμὸν	ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης· (καὶ τοὐναντίον
[947]	ψυχρὸν ἐν οὐσίᾳ μήτε τὸ	θερμὸν	ἀπολείπωμεν, ἀλλὰ πάθη κοινὰ τῆς
[950]	εἰ μὴ συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας	θερμὸν	εἶναι διὰ τὸ καὶ κοῦφον.
[951]	ἐστι θερμότερα, τῷ συνέχειν τὸ	θερμὸν	ἐν ἑαυτοῖς ὑπὸ τῆς ἔξωθεν
[948]	γὰρ τοῦ στόματος ἐκπνεῖσθαι τὸ	θερμὸν	ἐξ ἡμῶν αὐτῶν, ὅταν δὲ
[951]	καὶ μετεωρίσεις οὐ μόνον τὸ	θερμὸν	ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων ἀλλὰ καὶ
[953]	ἐμφαίνεται δὲ μᾶλλον, (ὅσων τὸ	θερμὸν	ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο, πάντα ταῦτα
[953]	ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων, ᾗ τὸ	θερμὸν	ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε· πήγνυσι
[947]	ψυχρῶν αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου τὸ	θερμὸν	ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν, εἴπερ
[946]	πλῆθος ἡ περίψυξις, ἐκκρίνουσα τὸ	θερμὸν	ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος. Ἢ πρῶτον
[953]	τὸ ὑγρὸν ἐκθλιβῇ δὲ τὸ	θερμόν.	Ὅθεν ἡ μὲν ἐν βάθει
[947]	πως ὀνομάσας καὶ τῷ ῥήματι)	θερμόν·	ὅθεν οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι τὸ
[954]	δ´ ἔναλον (ἀέρα καὶ πελάγιον	θερμὸν	ὄντα περιβαλλομέν〈 ων〉 εἶτ´ αὖθις
[950]	αὐτῆς τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ	θερμόν.	Ὅτι δ´ οὐ τοῦ ἀέρος
[954]	δ´ ὑγρῷ τροφῇ χρῆται τὸ	θερμόν·	οὐ γὰρ τὸ στερεὸν ἀλλὰ
[948]	δὲ τοῦ στόματος ἐκπίπτουσα γίνεται	θερμὸν	ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο μὲν οὖν
[947]	τὸ ψυχρὸν ὅτι πρὸς τὸ	θερμὸν	ὡς οὐσία πρὸς οὐσίαν ἢ
[952]	τῷ ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς τὸ	θερμὸν	ὡς φύσει πολέμιον. Σκόπει δὲ
[951]	τὸ λυομένου τοῦ πάγου πάλιν	ἀτμὸν	πολὺν ἐκ τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι.
[951]	καὶ νοτερὸν οὐκ ἔλυσε τὸ	πιθανόν,	ἀλλὰ πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ γὰρ
[948]	αὐλῶν (καὶ συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους,	ἱκανόν	ἐστι τῷ τεχνίτῃ πρὸς τὸ
[952]	ἀγγεῖα καὶ χαλκᾶ καὶ κεραμεᾶ·	κενὸν	δ´ οὐδὲν ἀλλὰ πάντα πλήρη,
[947]	σιωπὴ καὶ σώματος ἐρημία καὶ	κενόν.	Οὔτε γὰρ κενοῦ δι´ ἁφῆς
[948]	κνέφας τὸν ἀφώτιστον ἀέρα καλοῦσι,	κενὸν	ὡς ἔοικε φάους ὄντα· καὶ
[951]	πυκνώσεις καὶ συστάσεις τῷ ἀέρι	συμμεμιγμένον	ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ
[952]	τοῦτο κομψῶς μᾶλλον ἢ ἀληθῶς	εἰρημένον	ἐστίν· ἔδει γὰρ τὰ πίττης
[949]	ὡς φύσει πρὸς τὸ πῦρ	ἀντικείμενον.	τὸ πρώτως τὸν ἀέρα σκοτεινὸν
[954]	ψυχροῦ καὶ πρώτως ἀποβλαστάνοντα καὶ	βεβαμμένον	ὑπὸ τῆς ἐν τῇ γῇ
[954]	ὕδωρ καλοῦσιν ἐκ πέτρας γλίσχρως	συλλειβόμενον	οὕτω ψυχρόν ἐστιν, ὥστε μηδὲν
[951]	ἥκιστα τὰς χιόνας καὶ τὸ	συνθλιβόμενον	ὑγρὸν ἀπ´ αὐτῶν οἱ σφόδρα
[949]	ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ καὶ	συνθλιβόμενον,	ὡς ἱστοροῦσιν οἱ νῦν μετὰ
[949]	δὲ καὶ συνάγεται τῷ ἀέρι	σφιγγόμενον	ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ καὶ λέλεκται
[953]	ἐμπεσόν, ἂν μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται	συνδιαχεόμενον.	Ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ ψυχόμενα
[949]	ἀέρα (καὶ) γνοφώδη καὶ ζοφερὸν	ἀποχεόμενον.	Ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ τῶν
[949]	συντρίβειν τὰ πλοῖα τὸ ὕδωρ	ἀποβιαζόμενον	εἰς ἑαυτὸ καὶ συνθλιβόμενον, ὡς
[950]	ἅπασι πῦρ ὕδατι μιγνύναι τὸ	παροιμιαζόμενον	ἐν τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν
[954]	τοῦτο φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον ἀποδεῖξαι καὶ	καταναλισκόμενον	ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ (καὶ στέατι
[947]	ἐπιγινόμενα ταῖς μεταβολαῖς· τὸ γὰρ	συστελλόμενον	αὐτῆς καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν εἶναί
[952]	ὡς τὸ μὲν πῦρ Νεῖκος	οὐλόμενον	σχεδύνην δὲ Φιλότητα τὸ ὑγρὸν
[947]	ἀπολείπει τὸ θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις	ἐγκαταλαμβανόμενον	ἀνθίσταται καὶ μάχεται, τῇ μάχῃ
[953]	σώματος. Ὧν βλεπομένων, σκόπει τὸ	γιγνόμενον	οὕτω· πᾶσα δήπου δύναμις, ἂν
[955]	λέγουσι, θερμότητι χρῆται καὶ ζωῇ·	γενόμενον	δὲ τούτων ἔρημον καὶ ἀπολειφθὲν
[954]	στερεὸν καὶ ξηρὸν ἀπολείπεται τέφρα	γενόμενον.	Οἱ δὲ καὶ τοῦτο φιλοτιμούμενοι
[949]	προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ ἀέρι	γενόμενον·	ὁπότε τὰ ζέοντα τῶν ὑδάτων
[949]	βίᾳ σβεννύμενον ἢ δι´ αὑτοῦ	μαραινόμενον.	Ἡ μὲν οὖν σβέσις ἐμφανεστέραν
[950]	ἐν τῇ θαλάττῃ τοῖς κύμασιν	ἐπιρραινόμενον,	οὐ διὰ τὴν λειότητα τῶν
[951]	ὑπὸ τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος εἴσω	συνελαυνόμενον.	Αἱ δ´ ἀναρύσεις καὶ μετεωρίσεις
[949]	χαλῶντες τό γε τὴν ὁρμιὰν	δεξόμενον.	Οὕτως οὐδὲν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ
[948]	ἀήρ, οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ	ἀπολειπόμενον	ἀὴρ ψυχρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν
[946]	πολλὴ φαίνεται καὶ ψύχεται τὸ	ὑπολειπόμενον·	ὁ γὰρ ἀτμός, ὃν τὰ
[950]	πᾶσιν ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἄνω	φερόμενον.	Ποιεῖ δὲ καὶ τὴν γαλήνην
[951]	τὸ εἰς ὃ μεταβάλλει τὸ	φθειρόμενον	ἐναντίον ἐστί, τί μᾶλλον τῷ
[951]	ἐφεξῆς τῷ φθείροντι τάξαι τὸ	φθειρόμενον,	ὥσπερ οὐ κοινωνίας οὖσαν οὐδ´
[946]	πήγνυσι καὶ συνάγει, καθάπερ τὸν	βαπτόμενον	σίδηρον. Οἱ δὲ Στωικοὶ καὶ
[950]	μὲν ὑγρῷ τὸ κῦμα διαχεῖται	πληττόμενον,	ἰδίως δὲ τοὔλαιον αὐγὴν καὶ
[951]	καὶ ψαύοντα τῆς περιφορᾶς καὶ	ψαυόμενον,	οὔσης πυρώδους, τὴν ἐναντίαν ἔχειν
[952]	ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ ψυχρῷ	μαχόμενον	πρὸς τὸ θερμὸν ὡς φύσει
[953]	ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον	ἀπεωσμένον	ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω· ταυτὶ
[951]	ἐστιν, αὐτὸν τὸν ἀέρα μηδαμοῦ	πηγνύμενον	ὁρῶντας. Νέφη γὰρ καὶ ὁμίχλαι
[949]	πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ	σβεννύμενον	ἢ δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον. Ἡ
[950]	ὑπὸ τούτου φθείρεται καὶ κολάζεται	σβεννύμενον,	~(οὐχ ὑπὸ τοῦ ἀέρος τίον
[947]	τὸ γὰρ συστελλόμενον αὐτῆς καὶ	πυκνούμενον	ψυχρὸν εἶναί φησι, τὸ δ´
[952]	μέσην χώραν ἐπέχουσα πρὸς ἀεὶ	κυκλοφορούμενον.	Οὐκ ἄτοπον οὖν τηλικαύταις καὶ
[953]	καὶ τρέπειν εἰς ἑαυτὴν τὸ	νικώμενον·	τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ θερμοῦ
[950]	διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι, πλείστῳ	χρώμενον	ἀέρι· τούτου δὲ τεκμήριον ἡ
[952]	ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ	χρώμενον·	ὅρα (δὲ μὴ τοῦτο κομψῶς
[950]	ἀλλὰ καὶ κάτω τοῖς σπογγοθήραις	διαφυσώμενον	ἐκ τοῦ (στόματος ἐν τῇ
[949]	ἀλλὰ καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς	συμβαῖνον	ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ γὰρ
[950]	ψυχρὸν εἶναι διὰ τὸ καὶ	σκοτεινόν,	εἰ μὴ συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας
[949]	ἀντικείμενον. τὸ πρώτως τὸν ἀέρα	σκοτεινὸν	εἶναι καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει. Καὶ
[952]	πρώτως ψυχρὸν εἶναι, διότι καὶ	σκοτεινόν,	ἐμνήσθη μόνον τῶν πλέον ἀφεστάναι
[948]	τοῦ ὁρῶντος. Τὸ ἄρα πρώτως	σκοτεινὸν	ἐν τῇ φύσει πρώτως καὶ
[948]	Ὅτι δ´ ἀὴρ τὸ πρώτως	σκοτεινόν	ἐστιν, οὐδὲ τοὺς ποιητὰς λέληθεν·
[952]	καὶ λαμπρόν ἐστιν· οὔτι μὴν	σκοτεινὸν	ἡ γῆ; Σκοτεινότατον μὲν οὖν
[952]	Τί δὲ τοῦτ´ ἐστί; Τὸ	σκοτεινὸν	ὄντα πρώτως εἶναι καὶ ψυχρὸν
[948]	ἔστι γὰρ ὡς ὄψεως τὸ	σκοτεινὸν	οὕτω τὸ ψυχρὸν ἁφῆς συγχυτικόν,
[950]	γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ	σκοτεινὸν	ὡς τὸ βαρὺ καὶ στάσιμον
[953]	ψυχρότητός εἰσι, τὸ ἐμβριθὲς τὸ	πυκνὸν	τὸ μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον· ὧν
[954]	γεῶδες· ὅθεν οὐ κατὰ χώραν	μόνον	ἐξ ἕδρας ἀκίνητον οὖσαν αὐτὴν
[950]	ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ γὰρ	μόνον	ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ καὶ
[952]	(καὶ καταρρεπὴς πρὸς ἀνωφερὲς ἀντίκειται	μόνον,	οὐδ´ ὡς πυκνὴ πρὸς ἀραιὸν
[951]	δ´ ἀναρύσεις καὶ μετεωρίσεις οὐ	μόνον	τὸ θερμὸν ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων
[952]	εἶναι, διότι καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη	μόνον	τῶν πλέον ἀφεστάναι τὸ ὕδωρ
[949]	ἐν τῷ ἀέρι κρέμασθαι, περιμείνῃ	χρόνον	(οὐ πολύν, ἔσται ψυχρότερον τὸ
[946]	ῥώμης συνερειστικὸν καὶ συνεκτικὸν ἐχούσης	τόνον.	Ὅθεν ἡ μὲν στέρησις ἔκλειψις
[946]	αὐτῇ στέρησιν (ἐπιοῦσαν οὐδὲ ποιεῖ	κοινωνὸν	ἀλλ´ ἀντεξανίσταται· θερμὰ δ´ ἔστιν
[954]	οὐ τμητικὸν οὐδὲ κινητικὸν οὐδὲ	λεῖπον	οὐδ´ ἔχον ὀξύτητας οὐδὲ μαλθακὸν
[952]	ὡς βραδεῖα καὶ στάσιμος πρὸς	ὀξύρροπον	καὶ κινητικόν, ἀλλ´ ὡς βαρυτάτη
[954]	Αἱ γοῦν παράλιοι χειμῶνος δίαιται	τρόπον	τινὰ γῆς φυγαί εἰσιν, ὡς
[952]	ἀδόκιμόν τινα παντελῶς τοῦτον καὶ	ἄτοπον	ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ μοι
[952]	ἐπέχουσα πρὸς ἀεὶ κυκλοφορούμενον. Οὐκ	ἄτοπον	οὖν τηλικαύταις καὶ τοσαύταις ἀντιτάξεσι
[953]	σκληρόν ἐστι καὶ σκληροποιὸν καὶ	ἀντίτυπον.	Ἰχθῦς μὲν γὰρ ἱστορεῖ Θεόφραστος
[947]	λέγεσθαι τὸ καὶ θερμὰ τὸν	ἄνθρωπον	ἐκ τοῦ στόματος καὶ ψυχρὰ
[949]	ἐστὶν εἶδος καὶ ἡ κατὰ	Πίνδαρον	Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα καπνῷ λιγνὺς
[951]	οὐδὲ δρόσον οὐδ´ ὁμίχλην, εἰς	καθαρὸν	ἀέρα καὶ ἄμοιρον ὑγρότητος ἐξικνούμενα
[947]	τὸ δ´ ἀραιὸν καὶ τὸ	χαλαρὸν	(οὕτω πως ὀνομάσας καὶ τῷ
[954]	τῷ πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ	μάρμαρον	καὶ λατύπην παραπάσσουσι, τὴν πολλὴν
[954]	περαίνουσιν, ἀλλ´ ὅταν ἐκκαῇ τὸ	λιπαρόν,	περίεστι πάντως καὶ διαμένει τὸ
[949]	λαμπρὸν ὅρα καὶ θερμὸν ἁπάντῃ,	ὄμβρον	δ´ ἐν πᾶσι δνοφόεντά τε
[951]	τὰς χιόνας καὶ τὸ συνθλιβόμενον	ὑγρὸν	ἀπ´ αὐτῶν οἱ σφόδρα ψυχροῦ
[952]	οὐλόμενον σχεδύνην δὲ Φιλότητα τὸ	ὑγρὸν	ἑκάστοτε προσαγορεύων· ἐπεὶ (τροφὴ μὲν
[953]	ψυχροῦ κρατήσαντος, ἐκπαγῇ μὲν τὸ	ὑγρὸν	ἐκθλιβῇ δὲ τὸ θερμόν. Ὅθεν
[950]	προσήκει, μετεωρίζεται· μεταβαλόντα δ´ εἰς	ὑγρὸν	εὐθὺς ὀλισθαίνει καὶ τὸ κοῦφον
[950]	ἂν ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ	ὑγρὸν	ἤ τισι στρέβλαις καὶ βάρεσιν
[951]	καὶ συστάσεις τῷ ἀέρι συμμεμιγμένον	ὑγρὸν	καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ
[955]	μέχρι μὲν ἔμπνουν ἐστὶ καὶ	θαλερόν	ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσι, θερμότητι
[946]	ἧττον, οὐδ´ ἂν εἴποι τις	ἕτερον	ἑτέρου μᾶλλον πεπηρῶσθαι τῶν μὴ
[950]	ὡς διαστρέφουσαν. Ἀπὸ τούτων γὰρ	δικαιότερόν	ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον, οὐκ
[955]	εἰς τὸ ὕδωρ· γίνεται γὰρ	οὐλότερον	καὶ στομοῦται παρὰ τὴν ἀπὸ
[950]	(καὶ ψυχρότατα· καὶ πάλιν πίττα	θερμότερόν	ἐστι μέλιτος καὶ σκοτωδέστερον. Ὅμως
[951]	εἶναι τὸν ἕλειον ἀέρα καὶ	νοτερὸν	οὐκ ἔλυσε τὸ πιθανόν, ἀλλὰ
[954]	γὰρ τὸ στερεὸν ἀλλὰ τὸ	νοτερὸν	τοῦ ξύλου καυστόν ἐστιν· ἐξικμασθέντος
[948]	ἕτερος φανείη ψυχρότητος αἰτίαν ὑποτιθέμενος.	Πρότερον	δὲ τὰ ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ
[949]	περιμείνῃ χρόνον (οὐ πολύν, ἔσται	ψυχρότερον	τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται
[950]	πίττα θερμότερόν ἐστι μέλιτος καὶ	σκοτωδέστερον.	Ὅμως δὲ θαυμάζω τῶν ἀξιούντων
[949]	ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον,	εὐπαθέστερον	τῷ ἀέρι γενόμενον· ὁπότε τὰ
[951]	οὐκ ἔλυσε τὸ πιθανόν, ἀλλὰ	πιθανώτερον	ἐποίησεν· οὐ γὰρ ἂν ἐφαίνετο
[955]	ἐν τοῖς ἀδήλοις τοῦ συγκατατίθεσθαι	φιλοσοφώτερον	ἡγούμενος.
[949]	εἰς ἀέρα (καὶ) γνοφώδη καὶ	ζοφερὸν	ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ
[948]	γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ	ζοφερὸν	οὕτω τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν·
[955]	ζέον ὕδωρ ἢ τὸν διάπυρον	σίδηρον	ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων μὲν ἅπτονται
[954]	τῇ γῇ δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ	σίδηρον.	Καὶ γὰρ τῶν ῥυτῶν ὑδάτων
[946]	καὶ συνάγει, καθάπερ τὸν βαπτόμενον	σίδηρον.	Οἱ δὲ Στωικοὶ καὶ τὸ
[955]	φθιτῶν καὶ ἐνέρων οὐκ εὐδαίμονα	κλῆρον	ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ καὶ τὸ σῶμα
[953]	τοῖς μάλιστα τὸ ψυχρὸν αἰσθητῶς	σκληρόν	ἐστι καὶ σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον.
[954]	δὲ τούτου, τὸ στερεὸν καὶ	ξηρὸν	ἀπολείπεται τέφρα γενόμενον. Οἱ δὲ
[950]	γενομένην. Καὶ τοῦτο δὴ τὸ	πρόχειρον	ἅπασι πῦρ ὕδατι μιγνύναι τὸ
[952]	μοι δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν	ἄμοιρον	εἰκότων καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος
[951]	ὁμίχλην, εἰς καθαρὸν ἀέρα καὶ	ἄμοιρον	ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις· ᾧ
[949]	ὥσπερ ἐπὶ τῶν λύχνων, τὸ	ἄκρον	εἰς ἀέρα (καὶ) γνοφώδη καὶ
[946]	δὲ τοῦ λευκοῦ καὶ τὸ	πικρὸν	τοῦ γλυκέος, καὶ ὧν ἕκαστον
[953]	ἀντίθεσιν τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς τὸ	λαμπρὸν	ἐπὶ τῆς γῆς μᾶλλον ἢ
[948]	τὸ πῦρ θερμὸν ἅμα καὶ	λαμπρόν	ἐστι, δεῖ τὴν ἀντικειμένην τῷ
[952]	Ναί, ἀλλὰ τὸ πῦρ καὶ	λαμπρόν	ἐστιν· οὔτι μὴν σκοτεινὸν ἡ
[950]	ψυχρόν, ~(ὡς τῆς αὐτῆς τὸ	λαμπρὸν	καὶ τὸ θερμόν. Ὅτι δ´
[949]	τοῦ Ἐμπεδοκλέους λέγοντος Ἠέλιον μὲν	λαμπρὸν	ὅρα καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον
[953]	ἐνδυομένῳ τῷ θερμῷ, (τὸ δὲ	λαμπρὸν	οὐ παρίησιν ὑπὸ στερεότητος ἀλλ´
[949]	δὲ καὶ ὁ τῶν μετὰ	λουτρὸν	ἢ πυρίαν περιχεαμένων ψυχρὸν ἀνιὼν
[955]	τὸ ζέον ὕδωρ ἢ τὸν	διάπυρον	σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων μὲν
[950]	ἄμοιρα θερμότητος ὄντα μετέχει λαμπηδόνος,	ἐλαφρὸν	δὲ καὶ κοῦφον καὶ ἀνωφερὲς
[947]	οὕτω συγκρίσει καὶ πυκνώσει τὸ	ψυχρὸν	αἰσθητόν ἐστι, δῆλον ὅτι καὶ
[953]	μὴν ἐν τοῖς μάλιστα τὸ	ψυχρὸν	αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι καὶ σκληροποιὸν
[953]	καὶ κρύσταλλος ἅπασα· τὸ γὰρ	ψυχρὸν	ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον ἀπεωσμένον
[954]	καύματος ποθοῦμεν, οὐκ αὐτὸν ὄντα	ψυχρὸν	ἀλλὰ τοῦ φύσει ψυχροῦ καὶ
[949]	μετὰ λουτρὸν ἢ πυρίαν περιχεαμένων	ψυχρὸν	ἀνιὼν ἀτμὸς ἐνδείκνυται τὴν εἰς
[948]	Στωικοὶ (τῷ ἀέρι τὸ πρώτως	ψυχρὸν	ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ καὶ Στράτων
[948]	ὄψεως τὸ σκοτεινὸν οὕτω τὸ	ψυχρὸν	ἁφῆς συγχυτικόν, ἡ δὲ θερμότης
[950]	θαυμάζω τῶν ἀξιούντων τὸν ἀέρα	ψυχρὸν	εἶναι διὰ τὸ καὶ σκοτεινόν,
[952]	Χρύσιππος οἰόμενος τὸν ἀέρα πρώτως	ψυχρὸν	εἶναι, διότι καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη
[952]	ἔοικε τὸ ὕδωρ ἐξ ἑαυτοῦ	ψυχρὸν	εἶναι καὶ πρώτως· ἀντίκειται γὰρ
[947]	γὰρ συστελλόμενον αὐτῆς καὶ πυκνούμενον	ψυχρὸν	εἶναί φησι, τὸ δ´ ἀραιὸν
[947]	τὸ θερμὸν ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ	ψυχρόν,	εἴπερ ἦν θερμοῦ στέρησις· εἰ
[949]	τοῦ ἐλάττονος. Ἂν δέ τις	ψυχρὸν	ἐκ φρέατος ὕδωρ λαβὼν ἐν
[947]	ὁ παλαιὸς ᾤετο, μήτε τὸ	ψυχρὸν	ἐν οὐσίᾳ μήτε τὸ θερμὸν
[951]	ἀεὶ ψυχρότερος, εἰ μὴ τὸ	ψυχρὸν	ἐν τοῖς ὑγροῖς τὴν γένεσιν
[951]	τῷ ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ	ψυχρὸν	ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ κάτω τῶν
[945]	τὴν στάσιν; Ἐπεὶ καὶ τὸ	ψυχρὸν	ἔοικε στάσιμον εἶναι, κινητικὸν δὲ
[954]	καὶ τὸ πρώτως καὶ〉 φύσει	ψυχρὸν	ἐπιγινώσκοντες; Αἱ γοῦν παράλιοι χειμῶνος
[950]	πλείστου τῶν ὑγρῶν μετέχον, ἥκιστα	ψυχρόν	ἐστι καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ
[948]	ζοφερὸν οὕτω τῷ θερμῷ τὸ	ψυχρόν·	ἔστι γὰρ ὡς ὄψεως τὸ
[953]	κομιδῇ μεταβάλλειν εἰς τὸ πρώτως	ψυχρόν·	ἔστι δ´ ὑπερβολὴ ψύξεως πῆξις,
[948]	ἐν τῇ φύσει πρώτως καὶ	ψυχρόν	ἐστιν. Ὅτι δ´ ἀὴρ τὸ
[954]	ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον οὕτω	ψυχρόν	ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἀγγεῖον ἄλλο
[945]	μετοχῇ γίνεται τῶν ἄλλων ἕκαστον	ψυχρόν;	Ἢ μᾶλλον ἡ ψυχρότης στέρησίς
[954]	ψυχρόν· ὥστε φύσει καὶ πρώτως	ψυχρὸν	ἡ γῆ. Τοῦτο δ´ ἀμέλει
[949]	τὸν ἀέρα σκοτεινὸν εἶναι καὶ	ψυχρὸν	ἠκολούθει. Καὶ μὴν ἁπάντων γε
[951]	τῶν ὑδάτων ἀλλὰ καὶ τὸ	ψυχρόν·	ὅθεν ἥκιστα τὰς χιόνας καὶ
[948]	τὸν πρὸ τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι	ψυχρὸν	ὄντα καὶ προσπίπτειν. Εἰ δ´
[954]	τε βρῖθος ἔσχε, καὶ τὸ	ψυχρόν,	ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ
[947]	ἥκιστα τοῖς πάθεσιν ἐνδείκνυται τὸ	ψυχρὸν	ὅτι πρὸς τὸ θερμὸν ὡς
[949]	μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ	ψυχρὸν	οὕτω ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ
[952]	σκοτεινὸν ὄντα πρώτως εἶναι καὶ	ψυχρὸν	πρώτως〉 Εἰ γὰρ δύο λαβὼν
[953]	ἰδεῖν προσέοικε· πήγνυσι γὰρ τὸ	ψυχρὸν	τὰ μὲν μᾶλλον τὰ δ´
[949]	ἐστὶ τὸ μέλαν καὶ τὸ	ψυχρόν,	~(ὡς τῆς αὐτῆς τὸ λαμπρὸν
[949]	τε τῷ γὰρ θερμῷ τὸ	ψυχρὸν	ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ μέλαν
[947]	ἔοικε τοῖς στερητικοῖς τούτοις τὸ	ψυχρόν,	ὥστε μὴ ποιεῖν ἐν τοῖς
[954]	ψυχρότατον φύσει δήπου καὶ πρώτως	ψυχρόν·	ὥστε φύσει καὶ πρώτως ψυχρὸν
[953]	ἤκουες ὅτι τῶν εἰς τὸν	Παρνασὸν	ἀναβάντων (βοηθῆσαι ταῖς Θυιάσιν, ἀπειλημμέναις
[953]	ἐξαεροῦται, (τὸ δ´ εἰς ὕδωρ	ἐμπεσόν,	ἂν μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον.
[952]	ἐνίησι καὶ βυθοὶ ποταμῶν διαγελῶσιν,	ὅσον	ἀέρος ἐξικνεῖται πρὸς αὐτούς. Μόνη
[953]	ἀφώτιστον αὐτοῦ μῆκός ἐστι νυκτός,	ὅσον	ἡ σκιὰ τῆς γῆς ἐπινέμεται.
[951]	ὀρῶν οὐ λαμβάνει νέφος οὐδὲ	δρόσον	οὐδ´ ὁμίχλην, εἰς καθαρὸν ἀέρα
[952]	τὸ ὕδωρ τοῦ αἰθέρος ἢ	τὸν	ἀέρα λεγόντων, καὶ πρὸς αὐτούς
[951]	τὸ〉 ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν	τὸν	ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη
[952]	ἐκείνοις. Ἐπειδὴ καὶ Χρύσιππος οἰόμενος	τὸν	ἀέρα πρώτως ψυχρὸν εἶναι, διότι
[952]	τοῦ ὕδατος. Καίτοι φησὶ Θεόφραστος	τὸν	ἀέρα ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ
[949]	τὸ πῦρ ἀντικείμενον. τὸ πρώτως	τὸν	ἀέρα σκοτεινὸν εἶναι καὶ ψυχρὸν
[950]	πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς	τὸν	ἀέρα. Τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ
[948]	οὐ τὸν ἐξ ἡμῶν ἀλλὰ	τὸν	ἀέρα τὸν πρὸ τοῦ στόματος
[946]	ἄλλαις γενέσεσι καὶ ταῖς περὶ	τὸν	ἀέρα τροπαῖς, καὶ ὅσα διακοσμῶν
[950]	Ὅμως δὲ θαυμάζω τῶν ἀξιούντων	τὸν	ἀέρα ψυχρὸν εἶναι διὰ τὸ
[952]	εἰσιν ἀντιτάξεις καὶ ἀντιπάθειαι πρὸς	τὸν	αἰθέρα τῆς γῆς, αἷς καὶ
[955]	καὶ οὐδὲν διαφέρουσι τῶν μὴ	τὸν	αἰθέρα φύσει καὶ πρώτως θερμὸν
[947]	ἀπεικότως λέγεσθαι τὸ καὶ θερμὰ	τὸν	ἄνθρωπον ἐκ τοῦ στόματος καὶ
[950]	τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι	τὸν	Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν μάχην φυσικῶς
[948]	πᾶσα φαάνθη. Καὶ γὰρ κνέφας	τὸν	ἀφώτιστον ἀέρα καλοῦσι, κενὸν ὡς
[946]	θερμότερα, πήγνυσι καὶ συνάγει, καθάπερ	τὸν	βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ δὲ Στωικοὶ
[954]	ων〉 εἶτ´ αὖθις ἐν θέρει	τὸν	γηγενῆ καὶ χερσαῖον ὑπὸ καύματος
[954]	ἀνυστὸν ἀπολειπόντων διὰ κρύος αὐτήν,	τὸν	δ´ ἔναλον (ἀέρα καὶ πελάγιον
[955]	ἀλλὰ τὸ ζέον ὕδωρ ἢ	τὸν	διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων
[951]	αἰτίαν εἰπὼν τὸ πρόσφατον εἶναι	τὸν	ἕλειον ἀέρα καὶ νοτερὸν οὐκ
[948]	συστρέψαντες τὰ χείλη φυσήσωμεν, οὐ	τὸν	ἐξ ἡμῶν ἀλλὰ τὸν ἀέρα
[953]	σκιὰν οὖσαν ἀποδεικνύουσιν ἀντιφραττούσης πρὸς	τὸν	ἥλιον· ὁ γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται
[950]	πυρός· Ὅμηρος δὲ τῷ ποταμῷ	τὸν	Ἥφαιστον καὶ τῷ Ποσειδῶνι τὸν
[948]	κατέπαυσαν ἐν γῇ καὶ πυρὶ	τὸν	λόγον ἀλλ´ ἐπὶ τὰς νοητὰς
[952]	παντελῶς τοῦτον καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας	τὸν	λόγον, ἐγώ μοι δοκῶ μηδὲ
[948]	θερμοῦ, προάγωμεν ἐπὶ τὸ ἑξῆς	τὸν	λόγον, ἥτις ἐστὶν οὐσία καὶ
[950]	τούτων γὰρ δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι	τὸν	λόγον, οὐκ ἀπὸ τῶν χρωμάτων·
[953]	καὶ χιόνος, οὕτως ἐγένοντο διὰ	τὸν	πάγον σκληραὶ καὶ ξυλώδεις αἱ
[953]	αὐτὸς ἤκουες ὅτι τῶν εἰς	τὸν	Παρνασὸν ἀναβάντων (βοηθῆσαι ταῖς Θυιάσιν,
[948]	ἐξ ἡμῶν ἀλλὰ τὸν ἀέρα	τὸν	πρὸ τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι ψυχρὸν
[947]	διαφοράς, ἐν (αἷς ἄλλοτ´ ἄλλως	τὸν	προστυγχάνοντα διατίθησι· τὸ δ´ ἀναφὲς
[947]	φύσις καὶ δύναμις. Ἢ καὶ	τὸν	χειμῶνα τῶν ὡρῶν καὶ τὰ
[951]	ἔχειν δύναμιν· οὔτε γὰρ ἄλλως	δυνατὸν	ἁπτόμενα καὶ συνεχῆ τοῖς πέρασιν
[955]	τῶν λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον καὶ	ἄκρατον	ἀναφερομένην. Τοὺς οὖν πάλαι σοφοὺς
[953]	κρύσταλλος ἅπασα· τὸ γὰρ ψυχρὸν	ἄκρατον	οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον ἀπεωσμένον ἐκεῖ
[947]	καὶ θερμοῦ· στέρησις δ´ οὔθ´	ὁρατὸν	οὔτ´ ἀκουστὸν οὔθ´ ἁπτὸν οὔτε
[949]	ἐν τοῖς σώμασι σφοδρότατον καὶ	βιαιότατον	ἡ πῆξις οὖσα πάθος μέν
[952]	πρὸς κουφότατον καὶ πυκνοτάτη πρὸς	ἀραιότατον	καὶ τέλος ὡς ἀκίνητος ἐξ
[950]	ὕδατι πάντων. Ἂν γὰρ τὸ	λευκότατον	ἐμβάλῃς ἔριον εἰς ὕδωρ ἢ
[953]	γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν,	θερμότατόν	ἐστι τὸ κουφότατον, ~(εἰ δ´
[952]	οὔτι μὴν σκοτεινὸν ἡ γῆ;	Σκοτεινότατον	μὲν οὖν ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον.
[950]	Αὐτοῦ μὲν οὖν τοῦ ὕδατος	σκοτεινότατον	ὑπὸ πλήθους φαίνεται τὸ βαθύτατον,
[954]	~(εἰ δ´ ὑγροῦ τὸ μαλάσσειν,	ὑγρότατον	τὸ μαλακώτατον, οὕτως, εἰ ψυχροῦ
[949]	ὑπὸ ψυχρότητος ἐν τοῖς σώμασι	σφοδρότατον	καὶ βιαιότατον ἡ πῆξις οὖσα
[954]	εἰ ψυχροῦ τὸ πηγνύειν, ἀνάγκη	ψυχρότατον	εἶναι τὸ μάλιστα πεπηγός, οἷον
[954]	οἷον ἡ γῆ. Τὸ δὲ	ψυχρότατον	φύσει δήπου καὶ πρώτως ψυχρόν·
[953]	τὸ κουφίζειν, θερμότατόν ἐστι τὸ	κουφότατον,	~(εἰ δ´ ὑγροῦ τὸ μαλάσσειν,
[952]	κινητικόν, ἀλλ´ ὡς βαρυτάτη πρὸς	κουφότατον	καὶ πυκνοτάτη πρὸς ἀραιότατον καὶ
[952]	Σκοτεινότατον μὲν οὖν ἁπάντων καὶ	ἀφεγγέστατον.	Ἀέρι μέν τοι μετοχὴ φωτός
[949]	ὕδωρ εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς καὶ	ἀσύστατόν	ἐστιν, ἐντείνεται δὲ καὶ συνάγεται
[950]	σκοτεινότατον ὑπὸ πλήθους φαίνεται τὸ	βαθύτατον,	οἷς δ´ ἀὴρ (πλησιάζει, ταῦτα
[951]	τοῦ ἀέρος φάναι τὸ〉 ὕδωρ	(ἀλογώτατόν	ἐστιν, αὐτὸν τὸν ἀέρα μηδαμοῦ
[954]	ὑγροῦ τὸ μαλάσσειν, ὑγρότατον τὸ	μαλακώτατον,	οὕτως, εἰ ψυχροῦ τὸ πηγνύειν,
[951]	τῆς ψυχρότητος αἰτίαν εἰπὼν τὸ	πρόσφατον	εἶναι τὸν ἕλειον ἀέρα καὶ
[955]	τὴν ἀπὸ τῶν λίθων ψυχρότητα,	πρόσφατον	καὶ ἄκρατον ἀναφερομένην. Τοὺς οὖν
[947]	συγκρίσει καὶ πυκνώσει τὸ ψυχρὸν	αἰσθητόν	ἐστι, δῆλον ὅτι καὶ ψυχρότητος
[954]	αὐτὴν ἀλλὰ καὶ κατ´ οὐσίαν	ἀμετάβλητον,	Ἑστίαν, ἅτε δή μένουσαν ἐν
[953]	τὸ πυκνὸν τὸ μόνιμον τὸ	ἀμετάβλητον·	ὧν ἀέρι μὲν οὐδεμιᾶς, γῇ
[952]	καὶ οἰκεῖον, τὸ δ´ ἐναντίον	δυσμετάβλητον,	ὡς τὸ ὕδωρ· καὶ αὐτὸ
[953]	τὸ ἀφώτιστον· ὥστε καὶ τὴν	πολυτίμητον	ἀντίθεσιν τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς τὸ
[954]	κατὰ χώραν μόνον ἐξ ἕδρας	ἀκίνητον	οὖσαν αὐτὴν ἀλλὰ καὶ κατ´
[952]	ὡς ἀκίνητος ἐξ ἑαυτῆς πρὸς	αὐτοκίνητον	καὶ τὴν μέσην χώραν ἐπέχουσα
[946]	καὶ τὸ στάσιμον αὐτῷ καὶ	δυσκίνητον	οὐκ ἀργόν (ἐστιν, ἀλλ´ ἐμβριθὲς
[950]	τῶν ἱκετευμάτων μέγιστον ἦν καὶ	ἀπαραίτητον,	εἰ πῦρ λαβὼν ὁ ἱκετεύων
[953]	γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ	ἀμάλακτον	ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω·
[946]	πᾶσα στέρησις ἀργόν ἐστι καὶ	ἄπρακτον,	ὡς τυφλότης καὶ κωφότης καὶ
[951]	Σκυθίαν δὲ καὶ Θρᾴκην καὶ	Πόντον	οἱ πεπλανημένοι λίμνας τε μεγάλας
[947]	οὔθ´ ὁρατὸν οὔτ´ ἀκουστὸν οὔθ´	ἁπτὸν	οὔτε ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι γνωστόν.
[949]	ἀέρα γὰρ μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι	λεπτὸν	καὶ ψυχρὸν οὕτω ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης
[947]	τι καὶ ἁπλοῦν ἡ περὶ	ἕκαστον	εἶδος στέρησις, αἱ δ´ οὐσίαι
[946]	πικρὸν τοῦ γλυκέος, καὶ ὧν	ἕκαστον	ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι κατὰ δύναμιν,
[954]	τοὺς ἱδρῶτας. Ἡ δὲ καθ´	ἕκαστον	ἐνιαυτὸν ἡμᾶς μετάγουσα καὶ μετοικίζουσα
[945]	καὶ μετοχῇ γίνεται τῶν ἄλλων	ἕκαστον	ψυχρόν; Ἢ μᾶλλον ἡ ψυχρότης
[950]	τοῦ ἐναντίου φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων	ἕκαστον,	ὥσπερ τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ
[950]	Ὅμηρος δὲ τῷ ποταμῷ τὸν	Ἥφαιστον	καὶ τῷ Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα
[950]	Ἐν δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων	μέγιστον	ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ
[952]	λέγοιμεν, ὅτι τοῦ αἰθέρος ἀφέστηκε	πλεῖστον,	ὡς ἀδόκιμόν τινα παντελῶς τοῦτον
[948]	φαάνθη. Καὶ γὰρ κνέφας τὸν	ἀφώτιστον	ἀέρα καλοῦσι, κενὸν ὡς ἔοικε
[953]	φωτὸς ὑφ´ ἡλίου· καὶ τὸ	ἀφώτιστον	αὐτοῦ μῆκός ἐστι νυκτός, ὅσον
[953]	διὰ τὸ σκοτῶδες καὶ τὸ	ἀφώτιστον·	ὥστε καὶ τὴν πολυτίμητον ἀντίθεσιν
[954]	ἀλλὰ τὸ νοτερὸν τοῦ ξύλου	καυστόν	ἐστιν· ἐξικμασθέντος δὲ τούτου, τὸ
[952]	αὐτὸ μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν	ἄκαυστόν	ἐστιν, ὕλην δὲ καὶ πόαν
[954]	τινὰ γῆς φυγαί εἰσιν, ὡς	ἀνυστὸν	ἀπολειπόντων διὰ κρύος αὐτήν, τὸν
[947]	στέρησις δ´ οὔθ´ ὁρατὸν οὔτ´	ἀκουστὸν	οὔθ´ ἁπτὸν οὔτε ταῖς ἄλλαις
[947]	ἁπτὸν οὔτε ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι	γνωστόν.	Οὐσίας γάρ τινος αἴσθησις ἦν·
[948]	καὶ τὸ ἀειδὲς αὐτοῦ (καὶ	ἄχρωστον	Ἅιδης καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν ἔσχεν.
[947]	διατίθησι· τὸ δ´ ἀναφὲς καὶ	ἄχρωστον	καὶ ὅλως ἄποιον οὐκ ἔχει
[950]	μέλανος ἢ τῷ ὕδατι μέτεστιν,	ἧττον	δὲ τοῦ ψυχροῦ. Τὸ γοῦν
[946]	πολὺ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ	ἧττον	ἔνεστι καὶ τὸ λίαν καὶ
[950]	ὀλισθαίνει καὶ τὸ κοῦφον οὐχ	ἧττον	ἢ τὸ θερμὸν ἀποβάλλει, ψυχρότητος
[953]	τὰ μὲν μᾶλλον τὰ δ´	ἧττον,	μάλιστα δ´ οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν
[955]	ψυχροῦ καὶ ὕδατος, γῆς δ´	ἧττον	οἰόμενοι, τὴν ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν
[946]	δέχεται τὸ μᾶλλον καὶ (τὸ	ἧττον,	οὐδ´ ἂν εἴποι τις ἕτερον
[951]	τῆς τοῦ κρείττονος δυνάμεως τὸ	ἧττον·	οὔτε τὴν φύσιν ἔχει λόγον
[954]	χερσαῖον ὑπὸ καύματος ποθοῦμεν, οὐκ	αὐτὸν	ὄντα ψυχρὸν ἀλλὰ τοῦ φύσει
[951]	φάναι τὸ〉 ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν,	αὐτὸν	τὸν ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας.
[952]	λαμπρότητα, σῶμα παρέχων τῆς αὐγῆς	ἑαυτόν·	ὁ γὰρ ἥλιος ἀνίσχων, ὥς
[954]	ἱδρῶτας. Ἡ δὲ καθ´ ἕκαστον	ἐνιαυτὸν	ἡμᾶς μετάγουσα καὶ μετοικίζουσα χρεία
[948]	τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν οὖν	τοιοῦτον	ἔχει λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἡ
[952]	πλεῖστον, ὡς ἀδόκιμόν τινα παντελῶς	τοῦτον	καὶ ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν λόγον,
[949]	γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ	εὐδιάχυτον	καὶ ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν ἐστιν,
[954]	ἔχον ὀξύτητας οὐδὲ μαλθακὸν οὐδ´	εὐπερίχυτον	γέγονεν, ἀλλ´ ἑδραῖον ὡς ὁ
[946]	θερμὸν ἑτέρου μηδενὸς ἐπεισιόντος. Ἢ	πρῶτον	μὲν ἄν τις ὑπίδοιτο τοῦ
[951]	ἄν τις ἐξ ὑπαρχῆς ἐπέλθοι.	Πρῶτον	μὲν οὐκ εἰκός ἐστιν ἀέρα,
[953]	καὶ σκληρότητι τὸ ἄγαν ψῦχος,	ἐκπηγνύον	τὰ ὑγρὰ καὶ μαλακὰ τοῦ
[950]	μετέχει λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν δὲ καὶ	κοῦφον	καὶ ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι τῶν
[952]	Οὐ γὰρ ὡς βαρεῖα πρὸς	κοῦφον	(καὶ καταρρεπὴς πρὸς ἀνωφερὲς ἀντίκειται
[950]	θερμὸν εἶναι διὰ τὸ καὶ	κοῦφον.	Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ
[950]	ὑγρὸν εὐθὺς ὀλισθαίνει καὶ τὸ	κοῦφον	οὐχ ἧττον ἢ τὸ θερμὸν
[954]	οὐδὲ κινητικὸν οὐδὲ λεῖπον οὐδ´	ἔχον	ὀξύτητας οὐδὲ μαλθακὸν οὐδ´ εὐπερίχυτον
[952]	κολλητικὸν καὶ σχετικόν, τῇ ὑγρότητι	συνέχον	καὶ πιέζον· ᾗ καὶ παρέσχεν
[950]	ἔλαιον, ἀέρος πλείστου τῶν ὑγρῶν	μετέχον,	ἥκιστα ψυχρόν ἐστι καὶ πήγνυται
[949]	γένεσις Θνήσκει καὶ πῦρ ὥσπερ	ζῷον	ἢ βίᾳ σβεννύμενον ἢ δι´
[949]	δήπου ποιοῦσιν ἢ πρὸς ἀέρα	πολὺν	ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν οὖν τῷ
[951]	λυομένου τοῦ πάγου πάλιν ἀτμὸν	πολὺν	ἐκ τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι. Διὸ
[949]	ἀέρι κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον (οὐ	πολύν,	ἔσται ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ
[947]	ἡ φωνή, νῦν μὲν ἐνοχλοῦσα	νῦν	δὲ τέρπουσα τὴν αἴσθησιν· ἔχει
[947]	σιωπὴ ποικίλον δ´ ἡ φωνή,	νῦν	μὲν ἐνοχλοῦσα νῦν δὲ τέρπουσα
[949]	καὶ συνθλιβόμενον, ὡς ἱστοροῦσιν οἱ	νῦν	μετὰ τοῦ Καίσαρος ἐπὶ τοῦ
[947]	καὶ πηγὴ καθάπερ θερμότητος. Ἔτι	τοίνυν	ἕν τι καὶ ἁπλοῦν ἡ
[952]	πηγὴν τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν. Ἔτι	τοίνυν	ἡ μὲν αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς
[947]	ἀλλ´ αἰσθήσεως ἀποφάσει νόησις. Ἔδει	τοίνυν	(μὴ γίνεσθαι ψυχρῶν αἴσθησιν, ἀλλ´
[949]	ψυχρότητι καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι	τοίνυν	τὰ μὲν ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς
[948]	θερμὸν ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο μὲν	οὖν	ἀγνόημα ποιεῖται τοῦ ἀνδρὸς ὁ
[952]	σκοτεινὸν ἡ γῆ; Σκοτεινότατον μὲν	οὖν	ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι μέν
[948]	καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν ἔσχεν. Ὥσπερ	οὖν	αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ, οὕτω
[947]	πρώτας καὶ ἁπλᾶς τοσαύτας. Τίνες	οὖν	εἰσιν αὗται πλὴν θερμότης καὶ
[947]	διαφοράν, ἀλλ´ ὅμοιόν ἐστιν. Ἆρ´	οὖν	ἔοικε τοῖς στερητικοῖς τούτοις τὸ
[952]	ὑγροῖς τὴν γένεσιν εἶχε. ~Βέλτιον	οὖν	Ὅμηρος (εἰπὼν Αὔρη δ´ ἐκ
[955]	πρόσφατον καὶ ἄκρατον ἀναφερομένην. Τοὺς	οὖν	πάλαι σοφοὺς καὶ λογίους ἄμικτα
[949]	δι´ αὑτοῦ μαραινόμενον. Ἡ μὲν	οὖν	σβέσις ἐμφανεστέραν ποιεῖ τὴν εἰς
[952]	πρὸς ἀεὶ κυκλοφορούμενον. Οὐκ ἄτοπον	οὖν	τηλικαύταις καὶ τοσαύταις ἀντιτάξεσι καὶ
[948]	καὶ τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν	οὖν	τοιοῦτον ἔχει λόγον. ~Ἐπεὶ δ´
[950]	ἄλλων ὁμοίων μενόντων. Αὐτοῦ μὲν	οὖν	τοῦ ὕδατος σκοτεινότατον ὑπὸ πλήθους
[949]	ἀέρα πολὺν ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν	οὖν	τῷ ἀέρι τὴν πρώτην ἀποδιδοὺς
[950]	θαλάττῃ φέγγος ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον	οὖν	τῷ ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ
[948]	φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες. Οἱ μὲν	οὖν,	τῶν σκαληνῶν (καὶ τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν
[950]	ἧττον δὲ τοῦ ψυχροῦ. Τὸ	γοῦν	ἔλαιον, ἀέρος πλείστου τῶν ὑγρῶν
[954]	καὶ〉 φύσει ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες; Αἱ	γοῦν	παράλιοι χειμῶνος δίαιται τρόπον τινὰ
[948]	ἐν τοῖς σώμασι κειμένων, τὸ	ῥιγοῦν	καὶ τρέμειν καὶ φρίττειν καὶ
[947]	Ἔτι τοίνυν ἕν τι καὶ	ἁπλοῦν	ἡ περὶ ἕκαστον εἶδος στέρησις,
[954]	ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ	πυκνοῦν	καὶ συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν τὰ
[955]	σῶμα τοῦ ζῴου, μέχρι μὲν	ἔμπνουν	ἐστὶ καὶ θαλερόν ὡς οἱ
[947]	τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν ἐπιγίνεται,	κρατοῦν	δὲ τοῦ ψυχροῦ διάχυσιν (παρέχει
[954]	καὶ πελάγιον θερμὸν ὄντα περιβαλλομέν〈	ων〉	εἶτ´ αὖθις ἐν θέρει τὸν
[951]	ἀμφότερα καὶ συνάγων, οὔτε θερμὸς	ὢν	αὐτὸς οὔτε ψυχρὸς ἀλλὰ ψυχροῦ
[953]	πυκνὸν τὸ μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον·	ὧν	ἀέρι μὲν οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ
[953]	ὑγρὰ καὶ μαλακὰ τοῦ σώματος.	Ὧν	βλεπομένων, σκόπει τὸ γιγνόμενον οὕτω·
[950]	ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ	ὧν	ἐδεῖτο, τυχὼν δ´ ἐκολάζετο διὰ
[946]	τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος, καὶ	ὧν	ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι κατὰ
[947]	καὶ πόνοι καὶ βαρύτητες, ὑφ´	ὧν	οὐκ ἀεὶ φεύγει καὶ ἀπολείπει
[949]	τις ψυχρὸν ἐκ φρέατος ὕδωρ	λαβὼν	ἐν ἀγγείῳ καὶ καθεὶς αὖθις
[950]	ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ	λαβὼν	ὁ ἱκετεύων καὶ ἐν ποταμῷ
[952]	ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ γὰρ δύο	λαβὼν	οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων οἴεται τῇ
[949]	ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος ἀὴρ	ὑπολαβὼν	ἔπηξε. Καὶ δῆλόν ἐστι (μάλιστα
[951]	καὶ διαδιδοὺς ἐπ´ ἀμφότερα καὶ	συνάγων,	οὔτε θερμὸς ὢν αὐτὸς οὔτε
[946]	καὶ ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε καὶ	φθόγγων	καὶ φαρμάκων καὶ ὄψων προσφιλεῖς
[950]	σιδηρᾶς καὶ τὰ λεπτὰ τῶν	ἔργων	οὐχ ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ,
[946]	καὶ θάνατος (ἐκστάσεις γάρ εἰσιν	εἰδῶν	καὶ ἀναιρέσεις οὐσιῶν, οὐ φύσεις
[948]	μὲν οὖν, τῶν σκαληνῶν (καὶ	τριγωνοειδῶν	σχηματισμῶν ἐν τοῖς σώμασι κειμένων,
[954]	Ἑστίαν, ἅτε δή μένουσαν ἐν	θεῶν	οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν οἱ παλαιοί,
[955]	ὑδάτων καὶ ἡλίου (καὶ) θερμότητος	ἀνάπλεων	σύμμιγμα καὶ συμφόρημα γεγενημένην· καὶ
[946]	ἠρέμα πάσχουσαν ὑπὸ τῶν ἐναντίων	δυνάμεων	ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων καὶ θερμότερα
[948]	Στωικοὶ τὰς οὐσίας τίθενται τῶν	δυνάμεων,	οἱ μὲν Στωικοὶ (τῷ ἀέρι
[952]	γὰρ δύο λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις	δυνάμεων	οἴεται τῇ ἑτέρᾳ καὶ τὴν
[955]	βλέποντας, ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ τῶν	δυνάμεων	τὰ μὲν θερμὰ καὶ λαμπρὰ
[946]	τὸ πολλὰς τῶν ἐμφανῶν ἀναιρεῖν	δυνάμεων,	ὡς οὐ ποιότητας οὐδ´ ἕξεις
[953]	καὶ συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν ἢ	κεραμεῶν	σωμάτων. Ἐν δὲ Δελφοῖς αὐτὸς
[946]	ὡς οὐ ποιότητας οὐδ´ ἕξεις	ἕξεων	δὲ καὶ ποιοτήτων στερήσεις, βαρύτητα
[949]	τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει ψαύων καὶ	πλησιάζων,	ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν οἱ βάρβαροι
[955]	στομοῦται παρὰ τὴν ἀπὸ τῶν	λίθων	ψυχρότητα, πρόσφατον καὶ ἄκρατον ἀναφερομένην.
[954]	καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ τῶν	φρεατιαίων	τὰ κοιλότατα· τούτοις μὲν γὰρ
[947]	Ὡς δὲ τῶν ἐν γραμματικῇ	στοιχείων	βραχύτητές εἰσι καὶ μακρότητες, τῶν
[949]	λουτρὸν ἢ πυρίαν περιχεαμένων ψυχρὸν	ἀνιὼν	ἀτμὸς ἐνδείκνυται τὴν εἰς (ἀέρα
[950]	ταῖς σταγόσι τόποι, τῶν ἄλλων	ὁμοίων	μενόντων. Αὐτοῦ μὲν οὖν τοῦ
[952]	ἀνίσχων, ὥς τις εἶπε τῶν	διθυραμβοποιῶν,	Εὐθὺς ἀνέπλησεν ἀεροβατᾶν μέγαν οἶκον
[952]	ἡμᾶς ἐξαπατᾷ, ὅταν ἱματίων ἢ	ἐρίων	ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν
[946]	γάρ εἰσιν εἰδῶν καὶ ἀναιρέσεις	οὐσιῶν,	οὐ φύσεις τινὲς οὐδ´ οὐσίαι
[952]	λίμνῃ καὶ θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς	κατιὼν	ἐνίησι καὶ βυθοὶ ποταμῶν διαγελῶσιν,
[952]	αἴσθησις πολλάκις ἡμᾶς ἐξαπατᾷ, ὅταν	ἱματίων	ἢ ἐρίων ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους
[948]	γὰρ ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα τῶν	αἰτίων	θεωρῆσαι· τὸ γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ
[946]	δ´ ἠρέμα πάσχουσαν ὑπὸ τῶν	ἐναντίων	δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων καὶ
[947]	στερήσεις ὄντα τῶν θερμῶν καὶ	νοτίων	ἰδίαν δ´ ἀρχὴν οὐκ ἔχοντα.
[950]	ἀπὸ τῶν χρωμάτων· ἐπεὶ καὶ	χιὼν	καὶ χάλαζα καὶ κρύσταλλος ἅμα
[946]	χρωμάτων τε καὶ φθόγγων καὶ	φαρμάκων	καὶ ὄψων προσφιλεῖς πολλὰς καὶ
[951]	ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ κάτω τῶν	μεγάλων	ποταμῶν οὐ πήγνυται κατὰ λόγον.
[949]	τοῦ ἀέρος. Τῶν γε μὴν	μεγάλων	ποταμῶν οὐδεὶς πήγνυται διὰ βάθους·
[953]	γῆν, κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι δίκην	ὑελῶν	ἢ κεραμεῶν σωμάτων. Ἐν δὲ
[951]	δύο σώματα μὴ πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων,	εἰ δὲ πάσχει, μὴ ἀναπίμπλασθαι
[955]	αὐτὴν καθ´ αὑτὴν ἀποκεκριμένην τῶν	ἄλλων.	Δεῖγμα δ´ αὐτῆς ἐστι (κἀνταῦθα
[945]	τινὶ καὶ μετοχῇ γίνεται τῶν	ἄλλων	ἕκαστον ψυχρόν; Ἢ μᾶλλον ἡ
[950]	καταλαμβανόμενοι ταῖς σταγόσι τόποι, τῶν	ἄλλων	ὁμοίων μενόντων. Αὐτοῦ μὲν οὖν
[950]	περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ. Τῶν δ´	ἄλλων	ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι,
[947]	δύναμιν (οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν	ἄλλων	ὑποτίθενται καὶ ἀρχάς, πυρὸς καὶ
[952]	πολέμιον. Σκόπει δὲ καὶ ταῦτα	παραβάλλων	ἐκείνοις. Ἐπειδὴ καὶ Χρύσιππος οἰόμενος
[953]	πάγοι καλοῦνται. Καὶ τὰ ἄκρα	πολλῶν	ἐπιμελανθέντων, ᾗ τὸ θερμὸν ἐξέπεσε,
[946]	τοῦτο μὲν ἀμφισβητήσιμον, ἑτέρων δὲ	πολλῶν	τὴν ψυχρότητα φαινομένην δημιουργὸν οὐκ
[948]	ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς τῶν	ὅλων	οὐσίας ἄρχεσθαι τὴν ζήτησιν. καὶ
[947]	καὶ τυφλῶν καὶ γυμνῶν καὶ	ἀνόπλων	οὐκ αἴσθησις ἔστιν ἀλλ´ αἰσθήσεως
[948]	ἐπ´ ὄμβρῳ βαρύτητος δὲ κλίσις	αὐλῶν	(καὶ συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν
[947]	νοοῦμεν· ὡς δ´ αὔτως καὶ	τυφλῶν	καὶ γυμνῶν καὶ ἀνόπλων οὐκ
[952]	αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι καὶ βυθοὶ	ποταμῶν	διαγελῶσιν, ὅσον ἀέρος ἐξικνεῖται πρὸς
[951]	Τὰ δὲ κάτω τῶν μεγάλων	ποταμῶν	οὐ πήγνυται κατὰ λόγον. Τὰ
[949]	ἀέρος. Τῶν γε μὴν μεγάλων	ποταμῶν	οὐδεὶς πήγνυται διὰ βάθους· οὐ
[950]	οὐ διὰ τὴν λειότητα τῶν	ἀνέμων	ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ
[952]	Εὐθὺς ἀνέπλησεν ἀεροβατᾶν μέγαν οἶκον	ἀνέμων·	ἐκ τούτου δὲ καὶ λίμνῃ
[948]	χείλη φυσήσωμεν, οὐ τὸν ἐξ	ἡμῶν	ἀλλὰ τὸν ἀέρα τὸν πρὸ
[948]	στόματος ἐκπνεῖσθαι τὸ θερμὸν ἐξ	ἡμῶν	αὐτῶν, ὅταν δὲ συστρέψαντες τὰ
[951]	ἀὴρ ἴσος, οὐ πανταχοῦ δὲ	χειμὼν	ὅμοιος οὐδὲ ψῦχος, ἀλλὰ ταῦτα
[947]	ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις ὄντα τῶν	θερμῶν	καὶ νοτίων ἰδίαν δ´ ἀρχὴν
[948]	οὖν, τῶν σκαληνῶν (καὶ τριγωνοειδῶν	σχηματισμῶν	ἐν τοῖς σώμασι κειμένων, τὸ
[946]	τὸν ἀέρα τροπαῖς, καὶ ὅσα	διακοσμῶν	καὶ βραβεύων ὁ θεὸς ἁρμονικὸς
[952]	τὴν γῆν ἄμοιρον εἰκότων καὶ	πιθανῶν	ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ μάλιστα
[946]	λόγου τούτου τὸ πολλὰς τῶν	ἐμφανῶν	ἀναιρεῖν δυνάμεων, ὡς οὐ ποιότητας
[949]	τῶν μετὰ λουτρὸν ἢ πυρίαν	περιχεαμένων	ψυχρὸν ἀνιὼν ἀτμὸς ἐνδείκνυται τὴν
[948]	τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν ἐν τοῖς σώμασι	κειμένων,	τὸ ῥιγοῦν καὶ τρέμειν καὶ
[946]	βλεπόντων ἢ σιωπᾶν τῶν μὴ	φθεγγομένων	ἢ τεθνάναι τῶν μὴ ζώντων·
[950]	καὶ καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει,	διαστελλομένων	τῷ ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ
[955]	ὕδωρ ἢ τὸν διάπυρον σίδηρον	ἀποφαινομένων,	ὅτι τούτων μὲν ἅπτονται καὶ
[949]	Καὶ μὴν ἁπάντων γε τῶν	γινομένων	ὑπὸ ψυχρότητος ἐν τοῖς σώμασι
[953]	καὶ μαλακὰ τοῦ σώματος. Ὧν	βλεπομένων,	σκόπει τὸ γιγνόμενον οὕτω· πᾶσα
[949]	φθορὰ μεταβολή τίς ἐστι τῶν	φθειρομένων	εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν εἰ
[954]	ψύχειν πέφυκε· καὶ πολλὰ τῶν	μεταλλευομένων	καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς παρέχοντα καὶ
[950]	ὑπὸ τοῦ ἐναντίου φθείρεται τῶν	ἀπολλυμένων	ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ ὑπὸ
[951]	καὶ θερμοῦ μετακέρασμα καὶ κοινώνημα,	μιγνυμένων	ἐν αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ
[948]	ζητοῦντες. Οἱ μὲν οὖν, τῶν	σκαληνῶν	(καὶ τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν ἐν τοῖς
[948]	αἰτίαν ὑποτιθέμενος. Πρότερον δὲ τὰ	ἐκείνων	σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ πῦρ θερμὸν
[953]	καὶ θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν καὶ	σκοτεινῶν.	Ἐκεῖναι δὲ συγγενέστεραι δυνάμεις ψυχρότητός
[947]	δ´ αὔτως καὶ τυφλῶν καὶ	γυμνῶν	καὶ ἀνόπλων οὐκ αἴσθησις ἔστιν
[949]	ὁ δ´ ἀήρ, ὡς ἔοικε,	συνελαύνων	τὰ σώματα τῇ ψυχρότητι καταθραύει
[949]	ἰδεῖν ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν	λύχνων,	τὸ ἄκρον εἰς ἀέρα (καὶ)
[952]	γένεσιν εἶχε. ~Βέλτιον οὖν Ὅμηρος	(εἰπὼν	Αὔρη δ´ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ
[948]	κέκληται (δηλοῖ δὲ καὶ Ἡσίοδος	εἰπὼν	Τάρταρά τ´ ἠερόεντα καὶ τὸ
[951]	Ποσειδώνιος δὲ τῆς ψυχρότητος αἰτίαν	εἰπὼν	τὸ πρόσφατον εἶναι τὸν ἕλειον
[951]	αὐτῶν τε τῶν ἐν μέσῳ	τόπων	τὰ παράλιμνα καὶ ἑλώδη ψῦχος
[947]	ἀρχὴν οὐκ ἔχοντα. Καὶ μὴν	τεττάρων	γε τῶν πρώτων ὄντων ἐν
[951]	μάλιστα διὰ τὰς ἀπὸ τῶν	ὑγρῶν	ἀναθυμιάσεις· Ποσειδώνιος δὲ τῆς ψυχρότητος
[951]	πάλιν ἀτμὸν πολὺν ἐκ τῶν	ὑγρῶν	ἀναφέρεσθαι. Διὸ καὶ τὰ τῶν
[950]	καὶ διαγελᾷ. Τῶν δ´ ἄλλων	ὑγρῶν	διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι, πλείστῳ
[952]	ἢ ἐρίων ψυχρῶν θιγγάνωμεν, οἰομένους	ὑγρῶν	θιγγάνειν διὰ τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις
[950]	γοῦν ἔλαιον, ἀέρος πλείστου τῶν	ὑγρῶν	μετέχον, ἥκιστα ψυχρόν ἐστι καὶ
[950]	παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι τῶν	ὑγρῶν·	οὐ γὰρ μόνον ἐπιπολῆς τοῖς
[947]	τοῖς φυσικοῖς σώμασιν ἀντιστοιχίαν ὑποληπτέον	ὑγρῶν	πρὸς ξηρὰ καὶ ψυχρῶν πρὸς
[955]	οἰόμενοι, τὴν ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν	ἀέρων	καὶ ὑδάτων καὶ ἡλίου (καὶ)
[955]	ψυχρὰ καὶ βραδέα φθιτῶν καὶ	ἐνέρων	οὐκ εὐδαίμονα κλῆρον ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ
[946]	ψυχήν· ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἀμφισβητήσιμον,	ἑτέρων	δὲ πολλῶν τὴν ψυχρότητα φαινομένην
[946]	τῶν ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον	ἑτέρων	καὶ θερμότερα καὶ ψυχρότερα παρέχειν
[951]	οὐκ ἀναιρετικὴν ἀλλὰ κοινωνικὴν δι´	ἑτέρων	καὶ συνεργὸν ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην
[955]	ὦ Φαβωρῖνε, τοῖς εἰρημένοις ὑφ´	ἑτέρων	παράβαλλε· κἂν μήτε λείπηται τῇ
[947]	καὶ ὀξύτητες, οὐ θάτερα τῶν	ἑτέρων	στέρησις, οὕτως ἐν τοῖς φυσικοῖς
[948]	αὐτοῦ (καὶ ἄχρωστον Ἅιδης καὶ	Ἀχέρων	ἐπίκλησιν ἔσχεν. Ὥσπερ οὖν αὐγῆς
[946]	ἐπιτροπεύων καὶ τὸ ἄγαν ἑκατέρας	ἀφαιρῶν	εἰς τὸ δέον ἀμφοτέρας καθίστησι.
[951]	μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ ἃ τῶν	ὀρῶν	οὐ λαμβάνει νέφος οὐδὲ δρόσον
[953]	πολλὰ (γὰρ δέδεικται ψυχρὰ τῶν	λαμπρῶν	ὄντα καὶ θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν
[954]	ῥήγνυσιν. Ἔτι γε μὴν τῶν	ἰατρῶν	ἀκούομεν, ὡς πᾶσα γῆ τῷ
[953]	λαμπρῶν ὄντα καὶ θερμὰ τῶν	ἀμαυρῶν	καὶ σκοτεινῶν. Ἐκεῖναι δὲ συγγενέστεραι
[947]	νόησις. Ἔδει τοίνυν (μὴ γίνεσθαι	ψυχρῶν	αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου τὸ θερμὸν
[950]	καὶ ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι τῶν	ψυχρῶν.	Ἀλλὰ καὶ τὰ νέφη, μέχρι
[952]	ἐξαπατᾷ, ὅταν ἱματίων ἢ ἐρίων	ψυχρῶν	θιγγάνωμεν, οἰομένους ὑγρῶν θιγγάνειν διὰ
[947]	ὑποληπτέον ὑγρῶν πρὸς ξηρὰ καὶ	ψυχρῶν	πρὸς θερμά, τὸ κατὰ λόγον
[947]	καὶ ὠφέλιμοι τοῖς σώμασιν ἀπὸ	ψυχρῶν	ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι πάλιν νεανικαὶ
[947]	Ἢ καὶ τὸν χειμῶνα τῶν	ὡρῶν	καὶ τὰ βόρεια τῶν πνευμάτων
[953]	γῇ δὲ μᾶλλον ἢ ὕδατι	πασῶν	μέτεστι. Καὶ μὴν ἐν τοῖς
[948]	φάους ὄντα· καὶ νέφος ὁ	συμπεσὼν	καὶ πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει φωτὸς
[953]	διερειδόμενα φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ μᾶλλον,	(ὅσων	τὸ θερμὸν ἐξεθλίβη καὶ διέπτατο,
[954]	καταψύχοντες· ψύχει δὲ καὶ (τὰ	τῶν	ἀθλητῶν ἡ κόνις σώματα καὶ
[948]	μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα	τῶν	αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ γὰρ ἐγγυτάτω
[955]	νοήσειεν αὐτὴν καθ´ αὑτὴν ἀποκεκριμένην	τῶν	ἄλλων. Δεῖγμα δ´ αὐτῆς ἐστι
[945]	παρουσίᾳ τινὶ καὶ μετοχῇ γίνεται	τῶν	ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν; Ἢ μᾶλλον
[950]	οἱ καταλαμβανόμενοι ταῖς σταγόσι τόποι,	τῶν	ἄλλων ὁμοίων μενόντων. Αὐτοῦ μὲν
[947]	καὶ δύναμιν (οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα	τῶν	ἄλλων ὑποτίθενται καὶ ἀρχάς, πυρὸς
[953]	τῶν λαμπρῶν ὄντα καὶ θερμὰ	τῶν	ἀμαυρῶν καὶ σκοτεινῶν. Ἐκεῖναι δὲ
[950]	ἐπιρραινόμενον, οὐ διὰ τὴν λειότητα	τῶν	ἀνέμων ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν,
[949]	τὸ ἐν βάθει (πέπονθε. Καίτοι	τῶν	ἄνω τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ διὰ
[950]	καὶ σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ θαυμάζω	τῶν	ἀξιούντων τὸν ἀέρα ψυχρὸν εἶναι
[950]	ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου φθείρεται	τῶν	ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ
[946]	πνεῦμα λέγουσιν ἐν τοῖς σώμασι	τῶν	βρεφῶν τῇ περιψύξει στομοῦσθαι καὶ
[949]	τῆς ψυχρότητος ἀλλὰ τοῦ ἀέρος.	Τῶν	γε μὴν μεγάλων ποταμῶν οὐδεὶς
[949]	ἠκολούθει. Καὶ μὴν ἁπάντων γε	τῶν	γινομένων ὑπὸ ψυχρότητος ἐν τοῖς
[950]	(πλησιάζει, ταῦτα περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ.	Τῶν	δ´ ἄλλων ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα
[947]	στοιχείων βραχύτητές εἰσι καὶ μακρότητες,	τῶν	δ´ ἐν μουσικῇ βαρύτητες καὶ
[952]	ἥλιος ἀνίσχων, ὥς τις εἶπε	τῶν	διθυραμβοποιῶν, Εὐθὺς ἀνέπλησεν ἀεροβατᾶν μέγαν
[948]	οἱ Στωικοὶ τὰς οὐσίας τίθενται	τῶν	δυνάμεων, οἱ μὲν Στωικοὶ (τῷ
[955]	ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ	τῶν	δυνάμεων τὰ μὲν θερμὰ καὶ
[953]	δὲ Δελφοῖς αὐτὸς ἤκουες ὅτι	τῶν	εἰς τὸν Παρνασὸν ἀναβάντων (βοηθῆσαι
[948]	ἀναφέροντες ἀρχὰς τὰ αἰσθητὰ μέχρι	τῶν	ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον. Οὐ
[946]	τοῦ λόγου τούτου τὸ πολλὰς	τῶν	ἐμφανῶν ἀναιρεῖν δυνάμεων, ὡς οὐ
[947]	καὶ ποιεῖν πέφυκεν; Ὡς δὲ	τῶν	ἐν γραμματικῇ στοιχείων βραχύτητές εἰσι
[951]	καὶ πολλοῖς ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε	τῶν	ἐν μέσῳ τόπων τὰ παράλιμνα
[946]	πῆ δ´ ἠρέμα πάσχουσαν ὑπὸ	τῶν	ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων
[950]	πόρπας σιδηρᾶς καὶ τὰ λεπτὰ	τῶν	ἔργων οὐχ ὕδατι βάπτουσιν ἀλλ´
[948]	θεωρίας ἕνεκα μετιόντι τἀληθὲς ἡ	τῶν	ἐσχάτων γνῶσις οὐ τέλος ἐστὶν
[947]	βαρύτητες καὶ ὀξύτητες, οὐ θάτερα	τῶν	ἑτέρων στέρησις, οὕτως ἐν τοῖς
[951]	ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι. Διὸ καὶ τὰ	τῶν	ζῴων σώματα χειμῶνός ἐστι θερμότερα,
[947]	πνευμάτων ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις ὄντα	τῶν	θερμῶν καὶ νοτίων ἰδίαν δ´
[946]	δὲ τὸ θερμόν· ~(αἵ τε	τῶν	θερμῶνκαταψύξεις οὐδεμιᾶς παρουσίᾳ γίνονται δυνάμεως,
[954]	καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι γε μὴν	τῶν	ἰατρῶν ἀκούομεν, ὡς πᾶσα γῆ
[950]	δὲ πῦρ. Ἐν δὲ Πέρσαις	τῶν	ἱκετευμάτων μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον,
[954]	ἀπόγεια, θέρους δὲ πάλιν ἀντεχομένη	τῶν	κάτω καὶ ὑποδυομένη καὶ διώκουσα
[953]	ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ δέδεικται ψυχρὰ	τῶν	λαμπρῶν ὄντα καὶ θερμὰ τῶν
[955]	καὶ στομοῦται παρὰ τὴν ἀπὸ	τῶν	λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον καὶ ἄκρατον
[949]	φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	λύχνων, τὸ ἄκρον εἰς ἀέρα
[951]	ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ κάτω	τῶν	μεγάλων ποταμῶν οὐ πήγνυται κατὰ
[949]	ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ	τῶν	μετὰ λουτρὸν ἢ πυρίαν περιχεαμένων
[954]	καὶ ψύχειν πέφυκε· καὶ πολλὰ	τῶν	μεταλλευομένων καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς παρέχοντα
[946]	τις ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον πεπηρῶσθαι	τῶν	μὴ βλεπόντων ἢ σιωπᾶν τῶν
[946]	τῶν μὴ φθεγγομένων ἢ τεθνάναι	τῶν	μὴ ζώντων· ἐν δὲ τοῖς
[955]	συμφόρημα γεγενημένην· καὶ οὐδὲν διαφέρουσι	τῶν	μὴ τὸν αἰθέρα φύσει καὶ
[946]	τῶν μὴ βλεπόντων ἢ σιωπᾶν	τῶν	μὴ φθεγγομένων ἢ τεθνάναι τῶν
[948]	γὰρ ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς	τῶν	ὅλων οὐσίας ἄρχεσθαι τὴν ζήτησιν.
[951]	τῆς μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ ἃ	τῶν	ὀρῶν οὐ λαμβάνει νέφος οὐδὲ
[952]	διότι καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον	τῶν	πλέον ἀφεστάναι τὸ ὕδωρ τοῦ
[947]	τῶν ὡρῶν καὶ τὰ βόρεια	τῶν	πνευμάτων ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις ὄντα
[953]	μέλαιναν ἑκάστοτε τὴν γῆν ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν καλεῖσθαι διὰ τὸ σκοτῶδες
[947]	ἔχοντα. Καὶ μὴν τεττάρων γε	τῶν	πρώτων ὄντων ἐν τῷ παντὶ
[954]	ὥσπερ βαφῇ σίδηρον. Καὶ γὰρ	τῶν	ῥυτῶν ὑδάτων τὰ πετραῖα καὶ
[948]	ψυχρότητος ζητοῦντες. Οἱ μὲν οὖν,	τῶν	σκαληνῶν (καὶ τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν ἐν
[952]	αὐτούς. Μόνη δ´ ἡ γῆ	τῶν	σωμάτων ἀεὶ ἀφώτιστός ἐστι καὶ
[951]	ἔχει μάλιστα διὰ τὰς ἀπὸ	τῶν	ὑγρῶν ἀναθυμιάσεις· Ποσειδώνιος δὲ τῆς
[951]	πάγου πάλιν ἀτμὸν πολὺν ἐκ	τῶν	ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι. Διὸ καὶ τὰ
[950]	Τὸ γοῦν ἔλαιον, ἀέρος πλείστου	τῶν	ὑγρῶν μετέχον, ἥκιστα ψυχρόν ἐστι
[950]	βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ ἀέρι	τῶν	ὑγρῶν· οὐ γὰρ μόνον ἐπιπολῆς
[951]	οὐ μόνον τὸ θερμὸν ἐξαιροῦσι	τῶν	ὑδάτων ἀλλὰ καὶ τὸ ψυχρόν·
[949]	ἀέρι γενόμενον· ὁπότε τὰ ζέοντα	τῶν	ὑδάτων ἀναρύτοντες καὶ (μετεωρίζοντες οὐδὲν
[946]	γὰρ ἀτμός, ὃν τὰ ζέοντα	τῶν	ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ
[949]	ἡ φθορὰ μεταβολή τίς ἐστι	τῶν	φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν
[954]	πετραῖα καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ	τῶν	φρεατιαίων τὰ κοιλότατα· τούτοις μὲν
[950]	ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον, οὐκ ἀπὸ	τῶν	χρωμάτων· ἐπεὶ καὶ χιὼν καὶ
[950]	κοῦφον καὶ ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι	τῶν	ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ τὰ νέφη,
[947]	δύναμις. Ἢ καὶ τὸν χειμῶνα	τῶν	ὡρῶν καὶ τὰ βόρεια τῶν
[951]	μόνον τὸ θερμὸν ἐξαιροῦσι τῶν	ὑδάτων	ἀλλὰ καὶ τὸ ψυχρόν· ὅθεν
[949]	γενόμενον· ὁπότε τὰ ζέοντα τῶν	ὑδάτων	ἀναρύτοντες καὶ (μετεωρίζοντες οὐδὲν ἄλλο
[955]	ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν ἀέρων καὶ	ὑδάτων	καὶ ἡλίου (καὶ) θερμότητος ἀνάπλεων
[946]	ἀτμός, ὃν τὰ ζέοντα τῶν	ὑδάτων	μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει·
[954]	σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν ῥυτῶν	ὑδάτων	τὰ πετραῖα καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα
[948]	καὶ ἀνωτάτω πορείας. Διὸ καὶ	Πλάτων	ὀρθῶς καὶ Δημόκριτος αἰτίαν θερμότητος
[948]	αἰσθητὰ μέχρι τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ	σπερμάτων	προῆλθον. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[947]	ὡρῶν καὶ τὰ βόρεια τῶν	πνευμάτων	ἐξέλωμεν, ὡς στερήσεις ὄντα τῶν
[950]	πῦρ. Ἐν δὲ Πέρσαις τῶν	ἱκετευμάτων	μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ
[950]	τὸν λόγον, οὐκ ἀπὸ τῶν	χρωμάτων·	ἐπεὶ καὶ χιὼν καὶ χάλαζα
[946]	τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ καὶ ἁρμονίᾳ	χρωμάτων	τε καὶ φθόγγων καὶ φαρμάκων
[947]	πρώτων ὄντων ἐν τῷ παντὶ	σωμάτων,	ἃ διὰ πλῆθος καὶ ἁπλότητα
[952]	Μόνη δ´ ἡ γῆ τῶν	σωμάτων	ἀεὶ ἀφώτιστός ἐστι καὶ ἄτρωτος
[953]	συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν ἢ κεραμεῶν	σωμάτων.	Ἐν δὲ Δελφοῖς αὐτὸς ἤκουες
[948]	ἐν οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ	Στράτων	καὶ οἱ Στωικοὶ τὰς οὐσίας
[948]	ψυχρὸν ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ καὶ	Στράτων	τῷ ὕδατι· τὴν δὲ γῆν
[948]	ἕνεκα μετιόντι τἀληθὲς ἡ τῶν	ἐσχάτων	γνῶσις οὐ τέλος ἐστὶν ἀλλ´
[953]	ἑκάστοτε τὴν γῆν ὑπὸ τῶν	ποιητῶν	καλεῖσθαι διὰ τὸ σκοτῶδες καὶ
[954]	ψύχει δὲ καὶ (τὰ τῶν	ἀθλητῶν	ἡ κόνις σώματα καὶ κατασβέννυσι
[946]	οὐδ´ ἕξεις ἕξεων δὲ καὶ	ποιοτήτων	στερήσεις, βαρύτητα μὲν κουφότητος καὶ
[955]	σκοτεινὰ καὶ ψυχρὰ καὶ βραδέα	φθιτῶν	καὶ ἐνέρων οὐκ εὐδαίμονα κλῆρον
[953]	ὅτι τῶν εἰς τὸν Παρνασὸν	ἀναβάντων	(βοηθῆσαι ταῖς Θυιάσιν, ἀπειλημμέναις ὑπὸ
[950]	εἰπεῖν μελαινομένου τῷ δ´ ὕδατι	πάντων.	Ἂν γὰρ τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς
[949]	καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει. Καὶ μὴν	ἁπάντων	γε τῶν γινομένων ὑπὸ ψυχρότητος
[952]	ἡ γῆ; Σκοτεινότατον μὲν οὖν	ἁπάντων	καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι μέν τοι
[953]	καλοῦνται. Καὶ τὰ ἄκρα πολλῶν	ἐπιμελανθέντων,	ᾗ τὸ θερμὸν ἐξέπεσε, πυρικαύστοις
[947]	μὴν τεττάρων γε τῶν πρώτων	ὄντων	ἐν τῷ παντὶ σωμάτων, ἃ
[952]	τοῦ αἰθέρος ἢ τὸν ἀέρα	λεγόντων,	καὶ πρὸς αὐτούς τι βουλόμενος
[950]	σταγόσι τόποι, τῶν ἄλλων ὁμοίων	μενόντων.	Αὐτοῦ μὲν οὖν τοῦ ὕδατος
[950]	διὰ τὴν λειότητα τῶν ἀνέμων	ἀπολισθαινόντων,	ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ παντὶ
[946]	ἑτέρου μᾶλλον πεπηρῶσθαι τῶν μὴ	βλεπόντων	ἢ σιωπᾶν τῶν μὴ φθεγγομένων
[954]	γῆς φυγαί εἰσιν, ὡς ἀνυστὸν	ἀπολειπόντων	διὰ κρύος αὐτήν, τὸν δ´
[950]	σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ θαυμάζω τῶν	ἀξιούντων	τὸν ἀέρα ψυχρὸν εἶναι διὰ
[946]	φθεγγομένων ἢ τεθνάναι τῶν μὴ	ζώντων·	ἐν δὲ τοῖς ψυχροῖς πολὺ
[952]	δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον	εἰκότων	καὶ πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν
[948]	ἀρχὰς τὰ αἰσθητὰ μέχρι τῶν	ἐλαχίστων	ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον. Οὐ μὴν
[946]	καλεῖται καὶ μουσικός, οὐ βαρύτητας	συναρμόττων	καὶ ὀξύτητας οὐδὲ λευκὰ καὶ
[953]	τῷ φωτίζοντι· ~θάλπεται δ´ ὑπ´	αὐτῶν	καὶ παρέχει χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον
[951]	καὶ τὸ συνθλιβόμενον ὑγρὸν ἀπ´	αὐτῶν	οἱ σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν·
[947]	καὶ μάχεται, τῇ μάχῃ δ´	αὐτῶν	ὄνομα φρίκη καὶ τρόμος, ἡττωμένῳ
[948]	ἐκπνεῖσθαι τὸ θερμὸν ἐξ ἡμῶν	αὐτῶν,	ὅταν δὲ συστρέψαντες τὰ χείλη
[951]	διαρρεῖσθαι βαθέσι καὶ πολλοῖς ἱστοροῦσιν·	αὐτῶν	τε τῶν ἐν μέσῳ τόπων
[950]	τοῦ ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν. Ἀπὸ	τούτων	γὰρ δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν
[955]	χρῆται καὶ ζωῇ· γενόμενον δὲ	τούτων	ἔρημον καὶ ἀπολειφθὲν ἐν μόνῃ
[955]	τὸν διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι	τούτων	μὲν ἅπτονται καὶ προσθιγγάνουσι, τοῦ
[954]	βαφῇ σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν	ῥυτῶν	ὑδάτων τὰ πετραῖα καὶ ὀρεινὰ
[947]	Καὶ μὴν τεττάρων γε τῶν	πρώτων	ὄντων ἐν τῷ παντὶ σωμάτων,
[949]	ἀλλ´ ὅσα τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει	ψαύων	καὶ πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν
[946]	τροπαῖς, καὶ ὅσα διακοσμῶν καὶ	βραβεύων	ὁ θεὸς ἁρμονικὸς καλεῖται καὶ
[946]	τε μετρίως καὶ διοίσονται πάλιν,	ἐπιτροπεύων	καὶ τὸ ἄγαν ἑκατέρας ἀφαιρῶν
[952]	δὲ Φιλότητα τὸ ὑγρὸν ἑκάστοτε	προσαγορεύων·	ἐπεὶ (τροφὴ μὲν πυρὸς τὸ
[950]	ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν ὁ	ἱκετεύων	καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη
[946]	λέγουσιν ἐν τοῖς σώμασι τῶν	βρεφῶν	τῇ περιψύξει στομοῦσθαι καὶ μεταβάλλον
[946]	λευκὰ καὶ μέλανα συμφώνως ὁμιλοῦντα	παρέχων	ἀλλήλοις, ἀλλὰ τὴν τῆς θερμότητος
[952]	(διανέμει πανταχοῦ τὴν λαμπρότητα, σῶμα	παρέχων	τῆς αὐγῆς ἑαυτόν· ὁ γὰρ
[952]	αὐγῆς ἑαυτόν· ὁ γὰρ ἥλιος	ἀνίσχων,	ὥς τις εἶπε τῶν διθυραμβοποιῶν,
[950]	ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν ἐδεῖτο,	τυχὼν	δ´ ἐκολάζετο διὰ τὴν ἀπειλὴν
[950]	ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ	τυχὼν	τὸ πῦρ εἰς τὸ ὕδωρ
[946]	καὶ φθόγγων καὶ φαρμάκων καὶ	ὄψων	προσφιλεῖς πολλὰς καὶ φιλανθρώπους γενέσεις.
[953]	μὴν καὶ δέρματα καὶ κέρατα	ζῴων	ὅλα μὲν οὐ διίησιν αὐγὴν
[951]	ἀναφέρεσθαι. Διὸ καὶ τὰ τῶν	ζῴων	σώματα χειμῶνός ἐστι θερμότερα, τῷ