Pages
[954]	πρώτως καὶ〉 φύσει ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες;	Αἱ	γοῦν παράλιοι χειμῶνος δίαιται τρόπον
[951]	τῆς ἔξωθεν ψυχρότητος εἴσω συνελαυνόμενον.	Αἱ	δ´ ἀναρύσεις καὶ μετεωρίσεις οὐ
[947]	ἡ περὶ ἕκαστον εἶδος στέρησις,	αἱ	δ´ οὐσίαι πλείονας διαφορὰς καὶ
[946]	δυνάμεις καιροῦ τυχούσῃ πολλὰ μὲν	(αἱ	τέχναι χρῶνται, πλεῖστα δ´ ἡ
[953]	τὸν πάγον σκληραὶ καὶ ξυλώδεις	αἱ	χλαμύδες, ὡς καὶ θραύεσθαι διατεινομένας
[946]	εἶναι, κινητικὸν δὲ τὸ θερμόν·	~(αἵ	τε τῶν θερμῶνκαταψύξεις οὐδεμιᾶς παρουσίᾳ
[947]	σώμασιν ἀπὸ ψυχρῶν ὑπάρχουσι καὶ	βλάβαι	πάλιν νεανικαὶ καὶ πόνοι καὶ
[954]	χειμῶνος δίαιται τρόπον τινὰ γῆς	φυγαί	εἰσιν, ὡς ἀνυστὸν ἀπολειπόντων διὰ
[951]	ἀλλήλων, εἰ δὲ πάσχει, μὴ	ἀναπίμπλασθαι	τῆς τοῦ κρείττονος δυνάμεως τὸ
[949]	ἀγγεῖον ἀλλ´ ἐν τῷ ἀέρι	κρέμασθαι,	περιμείνῃ χρόνον (οὐ πολύν, ἔσται
[949]	τῷ λαμπρῷ τὸ μέλαν ἀντιτάξας	συλλογίσασθαι	δέδωκεν, ὅτι τῆς αὐτῆς οὐσίας
[953]	ἐπὶ τὴν γῆν, κατάγνυσθαι καὶ	συντρίβεσθαι	δίκην ὑελῶν ἢ κεραμεῶν σωμάτων.
[947]	ῥήματι) θερμόν· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως	λέγεσθαι	τὸ καὶ θερμὰ τὸν ἄνθρωπον
[946]	τοῖς σώμασι πάθη καὶ μεταβολὰς	ἐνεργάζεσθαι	πέφυκε; Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ
[950]	Ἀπὸ τούτων γὰρ δικαιότερόν ἐστιν	ἐξετάζεσθαι	τὸν λόγον, οὐκ ἀπὸ τῶν
[955]	πάλαι σοφοὺς καὶ λογίους ἄμικτα	θέσθαι	τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια
[955]	ἐπέχειν ἐν τοῖς ἀδήλοις τοῦ	συγκατατίθεσθαι	φιλοσοφώτερον ἡγούμενος.
[949]	καὶ τὰς ἀκόνας τοῦ μολίβδου	τήκεσθαί	φησι καὶ ῥεῖν ὑπὸ κρύους
[948]	τ´ ἠερόεντα καὶ τὸ ῥιγοῦντα	πάλλεσθαι	καὶ τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν
[955]	οὖσαν. ~Οἱ δὲ (πνεύματος μὲν	αἰσθάνεσθαι	ψυχροῦ καὶ ὕδατος, γῆς δ´
[950]	ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν	γενέσθαι	τὴν πῆξιν· βελόνας δὲ καὶ
[947]	σώματι μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος	ἰαίνεσθαι	κέκληκεν; Ἀλλὰ ταῦτά γε παντὶ
[946]	στομοῦσθαι καὶ μεταβάλλον ἐκ φύσεως	γίνεσθαι	ψυχήν· ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἀμφισβητήσιμον,
[947]	ἀποφάσει νόησις. Ἔδει τοίνυν (μὴ	γίνεσθαι	ψυχρῶν αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου τὸ
[948]	τοῖς πάθεσι τούτοις ὑπὸ τραχύτητος	ἐγγίνεσθαι	λέγοντες, εἰ καὶ τοῖς κατὰ
[952]	καὶ τὴν ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης	ἕπεσθαι,	μυρίαι δήπουθέν εἰσιν ἀντιτάξεις καὶ
[952]	τὴν τῆς ψυχρότητος καὶ θερμότητος	ἕπεσθαι.	Ναί, ἀλλὰ τὸ πῦρ καὶ
[951]	ἀτμὸν πολὺν ἐκ τῶν ὑγρῶν	ἀναφέρεσθαι.	Διὸ καὶ τὰ τῶν ζῴων
[953]	ξυλώδεις αἱ χλαμύδες, ὡς καὶ	θραύεσθαι	διατεινομένας καὶ ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ δὲ
[953]	βάθει τῆς γῆς ἑστάναι καὶ	ἀνέχεσθαι	διερειδόμενα φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ μᾶλλον,
[948]	ἑστίας τῆς τῶν ὅλων οὐσίας	ἄρχεσθαι	τὴν ζήτησιν. καὶ μάλιστα δόξειεν
[955]	ἐκ βάθους καὶ οὐ ῥᾴδιον	ἀνασχέσθαι	προβάλλουσι κρύος. Οἱ δὲ ψυχροτέρου
[946]	ψυχρότητα φαινομένην δημιουργὸν οὐκ ἄξιον	ἡγεῖσθαι	στέρησιν. Ἔτι στέρησις μὲν οὐδεμία
[948]	ἀέρα τὸν πρὸ τοῦ στόματος	ὠθεῖσθαι	ψυχρὸν ὄντα καὶ προσπίπτειν. Εἰ
[946]	καὶ ὧν ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν	ἀντικεῖσθαι	κατὰ δύναμιν, οὐχ ὡς ἕξει
[953]	τὴν γῆν ὑπὸ τῶν ποιητῶν	καλεῖσθαι	διὰ τὸ σκοτῶδες καὶ τὸ
[948]	Ἀριστοτέλης· ἀνειμένου γὰρ τοῦ στόματος	ἐκπνεῖσθαι	τὸ θερμὸν ἐξ ἡμῶν αὐτῶν,
[947]	ἀλλ´ ὅπου τὸ θερμὸν ἐπιλείπει	νοεῖσθαι	τὸ ψυχρόν, εἴπερ ἦν θερμοῦ
[951]	τε μεγάλας ἔχειν καὶ ποταμοῖς	διαρρεῖσθαι	βαθέσι καὶ πολλοῖς ἱστοροῦσιν· αὐτῶν
[953]	ἂν ἀφεθῶσιν ἐπὶ τὴν γῆν,	κατάγνυσθαι	καὶ συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν ἢ
[951]	ἂν εἴπωσι, τὸ ἐπιχείρημα διαφθείρουσι.	Πήγνυσθαί	γε μὴν ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[947]	ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ τὸ	πήγνυσθαι	καὶ ναρκᾶν ἐπιγίνεται, κρατοῦν δὲ
[953]	ὡς καὶ θραύεσθαι διατεινομένας καὶ	ῥήγνυσθαι.	Ποιεῖ δὲ καὶ νεῦρα δυσκαμπῆ
[952]	γὰρ τὰ πίττης γέμοντα μᾶλλον	ῥήγνυσθαι	ὑπὸ τοῦ ἀέρος καὶ τὰ
[946]	σώμασι τῶν βρεφῶν τῇ περιψύξει	στομοῦσθαι	καὶ μεταβάλλον ἐκ φύσεως γίνεσθαι
[946]	εἴποι τις ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον	πεπηρῶσθαι	τῶν μὴ βλεπόντων ἢ σιωπᾶν
[952]	μυρίαι δήπουθέν εἰσιν ἀντιτάξεις καὶ	ἀντιπάθειαι	πρὸς τὸν αἰθέρα τῆς γῆς,
[952]	τὴν ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι,	μυρίαι	δήπουθέν εἰσιν ἀντιτάξεις καὶ ἀντιπάθειαι
[946]	οὐσιῶν, οὐ φύσεις τινὲς οὐδ´	οὐσίαι	καθ´ ἑαυτάς) ἡ δὲ ψυχρότης
[947]	ἕκαστον εἶδος στέρησις, αἱ δ´	οὐσίαι	πλείονας διαφορὰς καὶ δυνάμεις ἔχουσι.
[947]	καὶ ἀρχάς, πυρὸς καὶ ὕδατος	καὶ	ἀέρος καὶ γῆς, ἀναγκαῖόν ἐστι
[953]	δ´ ἐντὸς ὄρφνη καὶ χάος	καὶ	Ἅιδης ὀνομάζεται· καὶ τὸ ἔρεβος
[955]	ταχέα καὶ κοῦφα τῇ θείᾳ	καὶ	ἀιδίῳ φύσει προσνέμοντας, (τὰ δὲ
[955]	ἀπὸ τῶν λίθων ψυχρότητα, πρόσφατον	καὶ	ἄκρατον ἀναφερομένην. Τοὺς οὖν πάλαι
[954]	αὐτὴν οὐδὲ μαλάττοντος, ἅτε θερομένην	καὶ	ἀλεαινομένην οὖσαν. ~Οἱ δὲ (πνεύματος
[947]	δὲ τοῦ ψυχροῦ διάχυσιν (παρέχει	καὶ	ἀλέαν τῷ σώματι μεθ´ ἡδονῆς,
[953]	τὸ γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ	καὶ	ἀμάλακτον ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος
[952]	δυσκαῆ παρέχει, καὶ φλόγα ζοφερὰν	καὶ	ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος ἀναδίδωσι τῷ
[951]	οὐδ´ ὁμίχλην, εἰς καθαρὸν ἀέρα	καὶ	ἄμοιρον ὑγρότητος ἐξικνούμενα τοῖς ἄκροις·
[949]	Ἀέρα κνισᾶντι λακτίζοισα καπνῷ λιγνὺς	καὶ	ἀναθυμίασις. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[946]	θάνατος (ἐκστάσεις γάρ εἰσιν εἰδῶν	καὶ	ἀναιρέσεις οὐσιῶν, οὐ φύσεις τινὲς
[947]	φθορά τίς ἐστι τοῦ θερμοῦ	καὶ	ἀναίρεσις ἀλλὰ φθαρτικὴ φύσις καὶ
[952]	ἐστι πρώτῳ, καὶ τάχιστα τρέπεται	καὶ	ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ τὴν λαμπρότητα,
[954]	οἱ δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ	καὶ	ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην
[946]	μὴ λίαν καὶ ὅλως ἐπιτάσεις	καὶ	ἀνέσεις, ὥσπερ ἐν τοῖς θερμοῖς,
[953]	ἐν βάθει τῆς γῆς ἑστάναι	καὶ	ἀνέχεσθαι διερειδόμενα φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται δὲ
[947]	αὔτως καὶ τυφλῶν καὶ γυμνῶν	καὶ	ἀνόπλων οὐκ αἴσθησις ἔστιν ἀλλ´
[952]	ἕπεσθαι, μυρίαι δήπουθέν εἰσιν ἀντιτάξεις	καὶ	ἀντιπάθειαι πρὸς τὸν αἰθέρα τῆς
[953]	αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι καὶ σκληροποιὸν	καὶ	ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν γὰρ ἱστορεῖ
[951]	μὲν γὰρ ἔνθερμος ἡ πολλὴ	(καὶ	ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ καὶ Θρᾴκην
[955]	ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω	καὶ	ἄνω βλέποντας, ἀλλὰ τῇ διαφορᾷ
[948]	ἀρχὴ τῆς ἐπὶ τὰ πρῶτα	καὶ	ἀνωτάτω πορείας. Διὸ καὶ Πλάτων
[950]	λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν δὲ καὶ κοῦφον	καὶ	ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι τῶν ψυχρῶν.
[949]	καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον	καὶ	ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν ἐστιν, ἐντείνεται
[950]	Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων μέγιστον ἦν	καὶ	ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν ὁ
[947]	καὶ ποιότητας εἶναι τὰς πρώτας	καὶ	ἁπλᾶς τοσαύτας. Τίνες οὖν εἰσιν
[947]	παντὶ σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθος	καὶ	ἁπλότητα καὶ δύναμιν (οἱ πλεῖστοι
[947]	θερμότητος. Ἔτι τοίνυν ἕν τι	καὶ	ἁπλοῦν ἡ περὶ ἕκαστον εἶδος
[954]	τῆς γῆς εἰς τὰ μετέωρα	καὶ	ἀπόγεια, θέρους δὲ πάλιν ἀντεχομένη
[954]	(αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν καὶ συνωθεῖν	καὶ	ἀποθλίβειν τὰ ὑγρὰ φρίκας καὶ
[947]	ὑφ´ ὧν οὐκ ἀεὶ φεύγει	καὶ	ἀπολείπει τὸ θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις
[955]	ζωῇ· γενόμενον δὲ τούτων ἔρημον	καὶ	ἀπολειφθὲν ἐν μόνῃ τῇ τῆς
[953]	(διὰ σκότους, ἁμωσγέπως ἴχνη φωτὸς	καὶ	ἀπορροὰς αὐγῆς ἐνδιεσπαρμένας ἔχοντος· ὁ
[951]	ἀναθυμίασιν οὐ (διίησιν, ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη	καὶ	ἀποστρεφομένη θερμότητα παρέχει τοῖς διὰ
[946]	ὅτι πᾶσα στέρησις ἀργόν ἐστι	καὶ	ἄπρακτον, ὡς τυφλότης καὶ κωφότης
[948]	Αὐτίκα δ´ ἠέρα μὲν σκέδασεν	καὶ	ἀπῶσεν ὀμίχλην, ἠέλιος δ´ ἐπέλαμψε·
[946]	αὐστηρά, παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ ταύτῃ	καὶ	ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε καὶ φθόγγων
[947]	πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν ἄλλων ὑποτίθενται	καὶ	ἀρχάς, πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ
[948]	τὸν λόγον, ἥτις ἐστὶν οὐσία	καὶ	ἀρχὴ καὶ φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες.
[946]	στέρησιν καὶ ἕξιν ἀντίθεσις πολεμικὴ	καὶ	ἀσύμβατός ἐστιν, οὐσίαν θατέρου τὴν
[949]	τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς	καὶ	ἀσύστατόν ἐστιν, ἐντείνεται δὲ καὶ
[951]	συστάσεις καὶ παχύτητες ἀέρος διεροῦ	καὶ	ἀτμώδους· ὁ δ´ ἄνικμος καὶ
[952]	ὡς ἀδόκιμόν τινα παντελῶς τοῦτον	καὶ	ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ
[952]	τῶν σωμάτων ἀεὶ ἀφώτιστός ἐστι	καὶ	ἄτρωτος (ὑφ´) ἡλίου καὶ σελήνης
[948]	δόξειεν ἂν ἰατροῦ καὶ γεωργοῦ	καὶ	αὐλητοῦ διαφέρειν ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις
[952]	ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς τὸ ὕδωρ·	καὶ	αὐτὸ μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[949]	δὲ τῷ ὕδατι λαμβάνει μὲν	καὶ	αὐτὸς ἀρχὰς ὁμοίως, οὕτω πως
[952]	γῆ; Σκοτεινότατον μὲν οὖν ἁπάντων	καὶ	ἀφεγγέστατον. Ἀέρι μέν τοι μετοχὴ
[953]	πανταχόθεν περιεχούσης, κομιδῇ τυφλός ἐστι	καὶ	ἀφώτιστος. Ἀλλὰ μὴν καὶ δέρματα
[948]	ἀειδὲς αὐτοῦ (καὶ ἄχρωστον Ἅιδης	καὶ	Ἀχέρων ἐπίκλησιν ἔσχεν. Ὥσπερ οὖν
[948]	ἀποφάσει φωτὸς κέκληται· καλεῖται δὲ	καὶ	ἀχλὺς καὶ ὁμίχλη καὶ ὅσα
[948]	διαφοραί· καὶ τὸ ἀειδὲς αὐτοῦ	(καὶ	ἄχρωστον Ἅιδης καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν
[947]	προστυγχάνοντα διατίθησι· τὸ δ´ ἀναφὲς	καὶ	ἄχρωστον καὶ ὅλως ἄποιον οὐκ
[950]	τὸ ὑγρὸν ἤ τισι στρέβλαις	καὶ	βάρεσιν ἐκπιεσθῇ· τῆς τε γῆς
[946]	ψυχροῖς ὑπομένει, καθάπερ μέλανα λευκοῖς	καὶ	βαρέσιν ὀξέα καὶ γλυκέσιν αὐστηρά,
[947]	βλάβαι πάλιν νεανικαὶ καὶ πόνοι	καὶ	βαρύτητες, ὑφ´ ὧν οὐκ ἀεὶ
[948]	ὀρθῶς καὶ Δημόκριτος αἰτίαν θερμότητος	καὶ	βαρύτητος ζητοῦντες οὐ κατέπαυσαν ἐν
[946]	οὐκ ἀργόν (ἐστιν, ἀλλ´ ἐμβριθὲς	καὶ	βέβαιον, ὑπὸ ῥώμης συνερειστικὸν καὶ
[954]	φύσει ψυχροῦ καὶ πρώτως ἀποβλαστάνοντα	καὶ	βεβαμμένον ὑπὸ τῆς ἐν τῇ
[949]	ψυχρότητος ἐν τοῖς σώμασι σφοδρότατον	καὶ	βιαιότατον ἡ πῆξις οὖσα πάθος
[947]	τοῖς σώμασιν ἀπὸ ψυχρῶν ὑπάρχουσι	καὶ	βλάβαι πάλιν νεανικαὶ καὶ πόνοι
[946]	ἀέρα τροπαῖς, καὶ ὅσα διακοσμῶν	καὶ	βραβεύων ὁ θεὸς ἁρμονικὸς καλεῖται
[955]	(τὰ δὲ σκοτεινὰ καὶ ψυχρὰ	καὶ	βραδέα φθιτῶν καὶ ἐνέρων οὐκ
[952]	θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι	καὶ	βυθοὶ ποταμῶν διαγελῶσιν, ὅσον ἀέρος
[946]	καὶ ψυχρότερα παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς.	Καὶ	γὰρ ἕξεως μὲν οὐκ ἔστι
[948]	μάχη δ´ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη.	Καὶ	γὰρ κνέφας τὸν ἀφώτιστον ἀέρα
[949]	τὴν εἰς ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ·	καὶ	γὰρ ὁ καπνὸς ἀέρος ἐστὶν
[946]	πάθη καὶ μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε;	Καὶ	γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ
[954]	καὶ τῇ αἰσθήσει δῆλόν ἐστι·	καὶ	γὰρ πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ
[954]	σχετικὴν εἰς τὰς φαρμακείας δύναμιν·	καὶ	γὰρ τὸ στοιχεῖον αὐτῆς οὐ
[954]	γῇ δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον.	Καὶ	γὰρ τῶν ῥυτῶν ὑδάτων τὰ
[948]	καὶ μάλιστα δόξειεν ἂν ἰατροῦ	καὶ	γεωργοῦ καὶ αὐλητοῦ διαφέρειν ὁ
[947]	πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος	καὶ	γῆς, ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ ποιότητας
[946]	μέλανα λευκοῖς καὶ βαρέσιν ὀξέα	καὶ	γλυκέσιν αὐστηρά, παρέχοντα τῇ κοινωνίᾳ
[953]	Ποιεῖ δὲ καὶ νεῦρα δυσκαμπῆ	καὶ	γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ σκληρότητι
[949]	λύχνων, τὸ ἄκρον εἰς ἀέρα	(καὶ)	γνοφώδη καὶ ζοφερὸν ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς
[947]	ὡς δ´ αὔτως καὶ τυφλῶν	καὶ	γυμνῶν καὶ ἀνόπλων οὐκ αἴσθησις
[953]	ἐστι καὶ ἀφώτιστος. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	δέρματα καὶ κέρατα ζῴων ὅλα
[951]	ὡς ὑπολαμβάνει τὴν οὐσίαν αὐτοῦ	καὶ	δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ γὰρ ἀεὶ
[951]	μῖξιν ἀβλαβῆ καὶ μαλακῶς ἀνιεῖσαν	καὶ	δεχομένην τὰς ἐναντίας ἀκρότητας. Ἔπειτα
[949]	ὁ βόρειος ἀὴρ ὑπολαβὼν ἔπηξε.	Καὶ	δῆλόν ἐστι (μάλιστα περὶ τὰς
[948]	πορείας. Διὸ καὶ Πλάτων ὀρθῶς	καὶ	Δημόκριτος αἰτίαν θερμότητος καὶ βαρύτητος
[950]	δ´ ἀὴρ (πλησιάζει, ταῦτα περιλάμπεται	καὶ	διαγελᾷ. Τῶν δ´ ἄλλων ὑγρῶν
[951]	τῷ πυρὶ πρὸ τοῦ ὕδατος	καὶ	διαδιδοὺς ἐπ´ ἀμφότερα καὶ συνάγων,
[952]	τὸ μὲν πῦρ διαστατικόν ἐστι	καὶ	διαιρετικόν, τὸ δ´ ὕδωρ κολλητικὸν
[949]	περιψυχόμεθα μᾶλλον, τοῖς σώμασιν ἀνειμένοις	καὶ	διακεχυμένοις πολλὴν ψυχρότητα μετὰ τοῦ
[947]	δ´, ὥσπερ τὸ θερμὸν ἀλέᾳ	καὶ	διακρίσει τῆς σαρκός, οὕτω συγκρίσει
[950]	ὕδωρ ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν	καὶ	διαμένει, μέχρι ἂν ὑπὸ θερμότητος
[954]	ἐκκαῇ τὸ λιπαρόν, περίεστι πάντως	καὶ	διαμένει τὸ γεῶδες· ὅθεν οὐ
[954]	πολλάκις φλόγας ἀναδίδωσι καὶ ζεῖ	καὶ	διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ
[946]	καὶ ψυχρότητος ἐν κόσμῳ κοινωνίαν	καὶ	διαφοράν, ὅπως συνοίσονταί τε μετρίως
[953]	μᾶλλον, (ὅσων τὸ θερμὸν ἐξεθλίβη	καὶ	διέπτατο, πάντα ταῦτα παντάπασιν ὑπὸ
[946]	διαφοράν, ὅπως συνοίσονταί τε μετρίως	καὶ	διοίσονται πάλιν, ἐπιτροπεύων καὶ τὸ
[954]	ἀντεχομένη τῶν κάτω καὶ ὑποδυομένη	καὶ	διώκουσα προσφόρους καταφυγάς, τιθεμένη τὴν
[947]	αἱ δ´ οὐσίαι πλείονας διαφορὰς	καὶ	δυνάμεις ἔχουσι. Μονοειδὲς γὰρ ἡ
[947]	ἃ διὰ πλῆθος καὶ ἁπλότητα	καὶ	δύναμιν (οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν
[947]	καὶ ἀναίρεσις ἀλλὰ φθαρτικὴ φύσις	καὶ	δύναμις. Ἢ καὶ τὸν χειμῶνα
[946]	πυκνοῦται· καὶ τὸ στάσιμον αὐτῷ	καὶ	δυσκίνητον οὐκ ἀργόν (ἐστιν, ἀλλ´
[953]	τοῦτ´ ἦν ἄρα, τὸ χθόνιον	καὶ	ἔγγαιον σκότος. Τὴν δὲ νύκτα
[951]	ἐν μέσῳ τόπων τὰ παράλιμνα	καὶ	ἑλώδη ψῦχος ἔχει μάλιστα διὰ
[950]	εἰ πῦρ λαβὼν ὁ ἱκετεύων	καὶ	ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ
[955]	καὶ ψυχρὰ καὶ βραδέα φθιτῶν	καὶ	ἐνέρων οὐκ εὐδαίμονα κλῆρον ἀποφαίνοντας.
[946]	Ἡ μὲν γὰρ κατὰ στέρησιν	καὶ	ἕξιν ἀντίθεσις πολεμικὴ καὶ ἀσύμβατός
[954]	ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας ἀναδίδωσι	καὶ	ζεῖ καὶ διαστράπτει πυρούμενος· τῷ
[949]	ἄκρον εἰς ἀέρα (καὶ) γνοφώδη	καὶ	ζοφερὸν ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ καὶ
[955]	οἱ ποιηταὶ λέγουσι, θερμότητι χρῆται	καὶ	ζωῇ· γενόμενον δὲ τούτων ἔρημον
[949]	ὁ καπνὸς ἀέρος ἐστὶν εἶδος	καὶ	ἡ κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα κνισᾶντι
[955]	γῆν ὁρῶσιν ἀέρων καὶ ὑδάτων	καὶ	ἡλίου (καὶ) θερμότητος ἀνάπλεων σύμμιγμα
[948]	ὑπὸ ψυχρότητος, κέκληται (δηλοῖ δὲ	καὶ	Ἡσίοδος εἰπὼν Τάρταρά τ´ ἠερόεντα
[952]	ἐκ τούτου δὲ καὶ λίμνῃ	καὶ	θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι
[955]	ζῴου, μέχρι μὲν ἔμπνουν ἐστὶ	καὶ	θαλερόν ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσι,
[946]	τυφλότης καὶ κωφότης καὶ σιωπὴ	καὶ	θάνατος (ἐκστάσεις γάρ εἰσιν εἰδῶν
[951]	καὶ κάθυγρα, ταῦτα δὲ ξηρὰ	καὶ	θερμὰ τῆς οἰκουμένης, οὐ κατὰ
[947]	ὅθεν οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι τὸ	καὶ	θερμὰ τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ
[953]	δέδεικται ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν ὄντα	καὶ	θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν καὶ σκοτεινῶν.
[949]	λέγοντος Ἠέλιον μὲν λαμπρὸν ὅρα	καὶ	θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν
[946]	ἐναντίων δυνάμεων ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων	καὶ	θερμότερα καὶ ψυχρότερα παρέχειν ἐξ
[955]	ἀέρων καὶ ὑδάτων καὶ ἡλίου	(καὶ)	θερμότητος ἀνάπλεων σύμμιγμα καὶ συμφόρημα
[952]	ἀντιτάξεσι καὶ τὴν τῆς ψυχρότητος	καὶ	θερμότητος ἕπεσθαι. Ναί, ἀλλὰ τὸ
[951]	αὐτὸς οὔτε ψυχρὸς ἀλλὰ ψυχροῦ	καὶ	θερμοῦ μετακέρασμα καὶ κοινώνημα, μιγνυμένων
[948]	Εἰ δ´ ἀπολειπτέον οὐσίαν ψυχροῦ	καὶ	θερμοῦ, προάγωμεν ἐπὶ τὸ ἑξῆς
[947]	ψυχροῦ μὲν αἴσθησις ἔστιν, ὥσπερ	καὶ	θερμοῦ· στέρησις δ´ οὔθ´ ὁρατὸν
[949]	ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν. Ἔνιοι δὲ	καὶ	θηρεύουσιν ἰχθῦς ὕδατι θερμῷ τοῦ
[953]	νυκτὸς οὔσης ἄνθρωποί τε χρῶνται	καὶ	θηρία πολλὰ νομὰς ποιούμενα (διὰ
[951]	πολλὴ (καὶ ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ	καὶ	Θρᾴκην καὶ Πόντον οἱ πεπλανημένοι
[953]	καὶ ξυλώδεις αἱ χλαμύδες, ὡς	καὶ	θραύεσθαι διατεινομένας καὶ ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ
[954]	δ´ ἐκπίπτει διὰ γῆς ἀμίκτου	καὶ	καθαρᾶς, ὡς περὶ τὸ Τιτάριον
[949]	φρέατος ὕδωρ λαβὼν ἐν ἀγγείῳ	καὶ	καθεὶς αὖθις εἰς τὸ φρέαρ
[951]	ταῦτα μὲν τὰ μέρη ψυχρὰ	καὶ	κάθυγρα, ταῦτα δὲ ξηρὰ καὶ
[954]	ἕδρας ἀκίνητον οὖσαν αὐτὴν ἀλλὰ	καὶ	κατ´ οὐσίαν ἀμετάβλητον, Ἑστίαν, ἅτε
[950]	διὰ τὴν ἀπειλὴν ὡς παράνομον	καὶ	κατὰ τῆς φύσεως γενομένην. Καὶ
[954]	καὶ τοῦτο φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον ἀποδεῖξαι	καὶ	καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ (καὶ
[953]	ὑπὸ στερεότητος, ὅταν δὲ πρισθῇ	καὶ	καταξεσθῇ, γίνεται διαφανῆ, παραμιχθέντος αὐτοῖς
[952]	γὰρ ὡς βαρεῖα πρὸς κοῦφον	(καὶ	καταρρεπὴς πρὸς ἀνωφερὲς ἀντίκειται μόνον,
[954]	τῶν ἀθλητῶν ἡ κόνις σώματα	καὶ	κατασβέννυσι τοὺς ἱδρῶτας. Ἡ δὲ
[950]	πληττόμενον, ἰδίως δὲ τοὔλαιον αὐγὴν	καὶ	καταφάνειαν ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων
[954]	παραπάσσουσι, τὴν πολλὴν ῥύσιν ἐφιστάντες	καὶ	καταψύχοντες· ψύχει δὲ καὶ (τὰ
[950]	μόνον ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ	καὶ	κάτω τοῖς σπογγοθήραις διαφυσώμενον ἐκ
[947]	φωνῆς σιωπὴ καὶ σώματος ἐρημία	καὶ	κενόν. Οὔτε γὰρ κενοῦ δι´
[952]	τὸ ψῦχος ἀγγεῖα καὶ χαλκᾶ	καὶ	κεραμεᾶ· κενὸν δ´ οὐδὲν ἀλλὰ
[953]	ἀφώτιστος. Ἀλλὰ μὴν καὶ δέρματα	καὶ	κέρατα ζῴων ὅλα μὲν οὐ
[952]	βραδεῖα καὶ στάσιμος πρὸς ὀξύρροπον	καὶ	κινητικόν, ἀλλ´ ὡς βαρυτάτη πρὸς
[951]	ὁρῶντας. Νέφη γὰρ καὶ ὁμίχλαι	καὶ	κνηκίδες οὐ πήξεις εἰσὶν ἀλλὰ
[951]	ἀλλὰ ψυχροῦ καὶ θερμοῦ μετακέρασμα	καὶ	κοινώνημα, μιγνυμένων ἐν αὐτῷ μῖξιν
[950]	ἐστι καὶ ὑπὸ τούτου φθείρεται	καὶ	κολάζεται σβεννύμενον, ~(οὐχ ὑπὸ τοῦ
[955]	θερμὰ καὶ λαμπρὰ καὶ ταχέα	καὶ	κοῦφα τῇ θείᾳ καὶ ἀιδίῳ
[950]	ὄντα μετέχει λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν δὲ	καὶ	κοῦφον καὶ ἀνωφερὲς οὐδέν ἐστι
[950]	ἀξιοῦντας θερμὸν εἶναι διὰ τὸ	καὶ	κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ
[955]	γῆς μοίρᾳ ψυχρότης εὐθὺς ἴσχει	καὶ	κρύος, ὡς ἐν παντὶ μᾶλλον
[950]	ἐπεὶ καὶ χιὼν καὶ χάλαζα	καὶ	κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα γίνεται (καὶ
[953]	γῆ πάγος ἐστὶν ὡς εἰπεῖν	καὶ	κρύσταλλος ἅπασα· τὸ γὰρ ψυχρὸν
[946]	ἐστι καὶ ἄπρακτον, ὡς τυφλότης	καὶ	κωφότης καὶ σιωπὴ καὶ θάνατος
[955]	τῶν δυνάμεων τὰ μὲν θερμὰ	καὶ	λαμπρὰ καὶ ταχέα καὶ κοῦφα
[948]	Ἐπεὶ τὸ πῦρ θερμὸν ἅμα	καὶ	λαμπρόν ἐστι, δεῖ τὴν ἀντικειμένην
[952]	ἕπεσθαι. Ναί, ἀλλὰ τὸ πῦρ	καὶ	λαμπρόν ἐστιν· οὔτι μὴν σκοτεινὸν
[954]	πυρουμένῳ καὶ ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον	καὶ	λατύπην παραπάσσουσι, τὴν πολλὴν ῥύσιν
[949]	ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ	καὶ	λέλεκται Εἰ δὲ νότος βορέην
[953]	πῆξις δ´ εἰς ἀγνωσίαν τελευτᾷ	καὶ	λίθωσιν, ὅταν, παντάπασι τοῦ ψυχροῦ
[952]	οἶκον ἀνέμων· ἐκ τούτου δὲ	καὶ	λίμνῃ καὶ θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς
[955]	ἀναφερομένην. Τοὺς οὖν πάλαι σοφοὺς	καὶ	λογίους ἄμικτα θέσθαι τὰ ἐπίγεια
[947]	ἐν γραμματικῇ στοιχείων βραχύτητές εἰσι	καὶ	μακρότητες, τῶν δ´ ἐν μουσικῇ
[953]	ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ ὑγρὰ	καὶ	μαλακὰ τοῦ σώματος. Ὧν βλεπομένων,
[951]	μιγνυμένων ἐν αὐτῷ μῖξιν ἀβλαβῆ	καὶ	μαλακῶς ἀνιεῖσαν καὶ δεχομένην τὰς
[948]	ὅλων οὐσίας ἄρχεσθαι τὴν ζήτησιν.	καὶ	μάλιστα δόξειεν ἂν ἰατροῦ καὶ
[946]	αὐτοῖς θερμότητος ἐνυπαρχούσης· ἔνια δὲ	καὶ	μᾶλλον ἡ ψυχρότης, ἂν λάβῃ
[947]	θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται	καὶ	μάχεται, τῇ μάχῃ δ´ αὐτῶν
[951]	οὖσαν οὐδ´ ἁρμονίας ἀλλὰ πολέμου	καὶ	μάχης δημιουργόν. Χρῆται μὲν γὰρ
[946]	ἀπιόντι τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ	καὶ	μειοῖ τὸ πλῆθος ἡ περίψυξις,
[953]	αὐτοῖς τοῦ ἀέρος. Οἶμαι δὲ	καὶ	μέλαιναν ἑκάστοτε τὴν γῆν ὑπὸ
[946]	συναρμόττων καὶ ὀξύτητας οὐδὲ λευκὰ	καὶ	μέλανα συμφώνως ὁμιλοῦντα παρέχων ἀλλήλοις,
[946]	τῶν βρεφῶν τῇ περιψύξει στομοῦσθαι	καὶ	μεταβάλλον ἐκ φύσεως γίνεσθαι ψυχήν·
[946]	θερμότητος ἐγγινομένη τοῖς σώμασι πάθη	καὶ	μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ γὰρ
[949]	τὰ ζέοντα τῶν ὑδάτων ἀναρύτοντες	καὶ	(μετεωρίζοντες οὐδὲν ἄλλο δήπου ποιοῦσιν
[951]	εἴσω συνελαυνόμενον. Αἱ δ´ ἀναρύσεις	καὶ	μετεωρίσεις οὐ μόνον τὸ θερμὸν
[954]	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἡμᾶς μετάγουσα	καὶ	μετοικίζουσα χρεία τί βούλεται, χειμῶνος
[945]	τὸ πῦρ, ἧς παρουσίᾳ τινὶ	καὶ	μετοχῇ γίνεται τῶν ἄλλων ἕκαστον
[949]	σκοτεινὸν εἶναι καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει.	Καὶ	μὴν ἁπάντων γε τῶν γινομένων
[953]	μᾶλλον ἢ ὕδατι πασῶν μέτεστι.	Καὶ	μὴν ἐν τοῖς μάλιστα τὸ
[950]	ἀέρα τῆς οὐσίας ἄνω φερομένης.	Καὶ	μὴν οὐδὲ τὸ τῆς φθορᾶς
[947]	ἰδίαν δ´ ἀρχὴν οὐκ ἔχοντα.	Καὶ	μὴν τεττάρων γε τῶν πρώτων
[947]	εἰς τὸ δέον ἀμφοτέρας καθίστησι.	~(Καὶ	μὴν ψυχροῦ μὲν αἴσθησις ἔστιν,
[954]	τὸ παράπαν ἢ καίεται γλίσχρως	καὶ	μόγις. Ἀὴρ μὲν γὰρ ἐξ
[946]	βραβεύων ὁ θεὸς ἁρμονικὸς καλεῖται	καὶ	μουσικός, οὐ βαρύτητας συναρμόττων καὶ
[947]	δὲ τῷ θερμῷ τὸ πήγνυσθαι	καὶ	ναρκᾶν ἐπιγίνεται, κρατοῦν δὲ τοῦ
[954]	σβεσθέντος, ἔστησε τὴν ἕξιν ἐκπαγεῖσαν	καὶ	νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ καίεται γῆ
[953]	διατεινομένας καὶ ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ δὲ	καὶ	νεῦρα δυσκαμπῆ καὶ γλῶτταν ἄναυδον
[948]	κενὸν ὡς ἔοικε φάους ὄντα·	καὶ	νέφος ὁ συμπεσὼν καὶ πυκνωθεὶς
[951]	πρόσφατον εἶναι τὸν ἕλειον ἀέρα	καὶ	νοτερὸν οὐκ ἔλυσε τὸ πιθανόν,
[947]	ὡς στερήσεις ὄντα τῶν θερμῶν	καὶ	νοτίων ἰδίαν δ´ ἀρχὴν οὐκ
[953]	Διὸ τῷ μὲν ἐκτὸς ἀέρι	καὶ	νυκτὸς οὔσης ἄνθρωποί τε χρῶνται
[954]	ἐξικμασθέντος δὲ τούτου, τὸ στερεὸν	καὶ	ξηρὸν ἀπολείπεται τέφρα γενόμενον. Οἱ
[951]	καὶ ἀτμώδους· ὁ δ´ ἄνικμος	καὶ	ξηρὸς οὐδ´ ἄχρι ταύτης τὴν
[947]	αὗται πλὴν θερμότης καὶ ψυχρότης	καὶ	ξηρότης καὶ ὑγρότης, αἷς τὰ
[952]	ὕλην δὲ καὶ πόαν νοτερὰν	καὶ	ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει, καὶ
[953]	ἐγένοντο διὰ τὸν πάγον σκληραὶ	καὶ	ξυλώδεις αἱ χλαμύδες, ὡς καὶ
[949]	καὶ ζοφερὸν ἀποχεόμενον. Ἱκανῶς δὲ	καὶ	ὁ τῶν μετὰ λουτρὸν ἢ
[948]	οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ Στράτων	καὶ	οἱ Στωικοὶ τὰς οὐσίας τίθενται
[952]	καὶ τὰς φύσεις σύνεγγυς εἶναι	καὶ	οἰκείας. Ἐν δὲ τοῖς δυσχειμέροις
[952]	πῦρ, μεταβάλλει δὲ τὸ συγγενὲς	καὶ	οἰκεῖον, τὸ δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον,
[947]	τὸ δ´ ἀναφὲς καὶ ἄχρωστον	καὶ	ὅλως ἄποιον οὐκ ἔχει διαφοράν,
[946]	λίαν καὶ τὸ μὴ λίαν	καὶ	ὅλως ἐπιτάσεις καὶ ἀνέσεις, ὥσπερ
[952]	τῇ βαρύτητι πρὸς τὴν κουφότητα.	Καὶ	ὅλως τὸ μὲν πῦρ διαστατικόν
[951]	μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη γὰρ	καὶ	ὁμίχλαι καὶ κνηκίδες οὐ πήξεις
[948]	κέκληται· καλεῖται δὲ καὶ ἀχλὺς	καὶ	ὁμίχλη καὶ ὅσα τοῦ φωτὸς
[946]	καὶ μουσικός, οὐ βαρύτητας συναρμόττων	καὶ	ὀξύτητας οὐδὲ λευκὰ καὶ μέλανα
[947]	τῶν δ´ ἐν μουσικῇ βαρύτητες	καὶ	ὀξύτητες, οὐ θάτερα τῶν ἑτέρων
[954]	τῶν ῥυτῶν ὑδάτων τὰ πετραῖα	καὶ	ὀρεινὰ ψυχρότατα καὶ τῶν φρεατιαίων
[946]	ταῖς περὶ τὸν ἀέρα τροπαῖς,	καὶ	ὅσα διακοσμῶν καὶ βραβεύων ὁ
[948]	ῥιγοῦν καὶ τρέμειν καὶ φρίττειν	καὶ	ὅσα συγγενῆ τοῖς πάθεσι τούτοις
[948]	δὲ καὶ ἀχλὺς καὶ ὁμίχλη	καὶ	ὅσα τοῦ φωτὸς οὐ παρέχει
[955]	πέτρας· πολὺ γὰρ ἐκ βάθους	καὶ	οὐ ῥᾴδιον ἀνασχέσθαι προβάλλουσι κρύος.
[955]	ἀνάπλεων σύμμιγμα καὶ συμφόρημα γεγενημένην·	καὶ	οὐδὲν διαφέρουσι τῶν μὴ τὸν
[955]	προσθιγγάνουσι, τοῦ δὲ πρώτου καθαροῦ	καὶ	οὐρανίου πυρὸς αἴσθησιν δι´ ἁφῆς
[945]	ψυχροῦ δύναμις, ὦ Φαβωρῖνε, πρώτη	καὶ	οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ τὸ
[946]	τε καὶ φθόγγων καὶ φαρμάκων	καὶ	ὄψων προσφιλεῖς πολλὰς καὶ φιλανθρώπους
[953]	ὑπὸ τῆς ψυχρότητος παγῆναι· διὸ	καὶ	πάγοι καλοῦνται. Καὶ τὰ ἄκρα
[948]	ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν	καὶ	πάλιν Αὐτίκα δ´ ἠέρα μὲν
[948]	ἦν οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε·	καὶ	πάλιν Ἠέρα ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν
[950]	ἅμα λαμπρότατα γίνεται (καὶ ψυχρότατα·	καὶ	πάλιν πίττα θερμότερόν ἐστι μέλιτος
[952]	ὑγρότητι συνέχον καὶ πιέζον· ᾗ	καὶ	παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς τὸ
[953]	φωτίζοντι· ~θάλπεται δ´ ὑπ´ αὐτῶν	καὶ	παρέχει χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος
[951]	οὐ πήξεις εἰσὶν ἀλλὰ συστάσεις	καὶ	παχύτητες ἀέρος διεροῦ καὶ ἀτμώδους·
[954]	αὐτήν, τὸν δ´ ἔναλον (ἀέρα	καὶ	πελάγιον θερμὸν ὄντα περιβαλλομέν〈 ων〉
[953]	τὰ ἐμφανῆ, κρημνοὺς καὶ σκοπέλους	καὶ	πέτρας, Ἐμπεδοκλῆς μὲν ὑπὸ τοῦ
[947]	ψυχρότητος ἰδία τις ἔστιν ἀρχὴ	καὶ	πηγὴ καθάπερ θερμότητος. Ἔτι τοίνυν
[950]	ὑγρῶν μετέχον, ἥκιστα ψυχρόν ἐστι	καὶ	πήγνυται μαλακῶς· ὁ γὰρ ἀὴρ
[954]	οἱ παλαιοί, διὰ τὴν στάσιν	καὶ	πῆξιν· ἧς ἡ ψυχρότης δεσμός
[952]	καὶ σχετικόν, τῇ ὑγρότητι συνέχον	καὶ	πιέζον· ᾗ καὶ παρέσχεν Ἐμπεδοκλῆς
[952]	μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον εἰκότων	καὶ	πιθανῶν ἀποφαίνειν, ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ
[948]	πρῶτα καὶ ἀνωτάτω πορείας. Διὸ	καὶ	Πλάτων ὀρθῶς καὶ Δημόκριτος αἰτίαν
[949]	ὅσα τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει ψαύων	καὶ	πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν οἱ
[952]	εἰπεῖν ἄκαυστόν ἐστιν, ὕλην δὲ	καὶ	πόαν νοτερὰν καὶ ξύλα βεβρεγμένα
[947]	αἷς τὰ στοιχεῖα πάσχειν ἅπαντα	καὶ	ποιεῖν πέφυκεν; Ὡς δὲ τῶν
[947]	ἀέρος καὶ γῆς, ἀναγκαῖόν ἐστι	καὶ	ποιότητας εἶναι τὰς πρώτας καὶ
[946]	ποιότητας οὐδ´ ἕξεις ἕξεων δὲ	καὶ	ποιοτήτων στερήσεις, βαρύτητα μὲν κουφότητος
[951]	συγγένειαν, οὐχ ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ	καὶ	πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως ἂν
[954]	γένει στύφειν καὶ ψύχειν πέφυκε·	καὶ	πολλὰ τῶν μεταλλευομένων καταριθμοῦσι στυπτικὴν
[951]	ἔχειν καὶ ποταμοῖς διαρρεῖσθαι βαθέσι	καὶ	πολλοῖς ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε τῶν
[947]	ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι πάλιν νεανικαὶ	καὶ	πόνοι καὶ βαρύτητες, ὑφ´ ὧν
[951]	ἄνυδρος, Σκυθίαν δὲ καὶ Θρᾴκην	καὶ	Πόντον οἱ πεπλανημένοι λίμνας τε
[950]	γενέσθαι τὴν πῆξιν· βελόνας δὲ	καὶ	πόρπας σιδηρᾶς καὶ τὰ λεπτὰ
[951]	πεπλανημένοι λίμνας τε μεγάλας ἔχειν	καὶ	ποταμοῖς διαρρεῖσθαι βαθέσι καὶ πολλοῖς
[949]	τὰς χιόνας· ἀέρα γὰρ μεθεῖσαι	καὶ	προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ ψυχρὸν οὕτω
[952]	αἰθέρος ἢ τὸν ἀέρα λεγόντων,	καὶ	πρὸς αὐτούς τι βουλόμενος εἰπεῖν
[955]	ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων μὲν ἅπτονται	καὶ	προσθιγγάνουσι, τοῦ δὲ πρώτου καθαροῦ
[948]	τοῦ στόματος ὠθεῖσθαι ψυχρὸν ὄντα	καὶ	προσπίπτειν. Εἰ δ´ ἀπολειπτέον οὐσίαν
[952]	ὕδωρ ἐξ ἑαυτοῦ ψυχρὸν εἶναι	καὶ	πρώτως· ἀντίκειται γὰρ τῇ ψυχρότητι
[954]	ψυχρὸν ἀλλὰ τοῦ φύσει ψυχροῦ	καὶ	πρώτως ἀποβλαστάνοντα καὶ βεβαμμένον ὑπὸ
[955]	τῶν μὴ τὸν αἰθέρα φύσει	καὶ	πρώτως θερμὸν ἀλλὰ τὸ ζέον
[954]	καὶ πρώτως ψυχρόν· ὥστε φύσει	καὶ	πρώτως ψυχρὸν ἡ γῆ. Τοῦτο
[954]	Τὸ δὲ ψυχρότατον φύσει δήπου	καὶ	πρώτως ψυχρόν· ὥστε φύσει καὶ
[952]	ἀλλ´ ὡς βαρυτάτη πρὸς κουφότατον	καὶ	πυκνοτάτη πρὸς ἀραιότατον καὶ τέλος
[947]	μεταβολαῖς· τὸ γὰρ συστελλόμενον αὐτῆς	καὶ	πυκνούμενον ψυχρὸν εἶναί φησι, τὸ
[946]	πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται	καὶ	πυκνοῦται· καὶ τὸ στάσιμον αὐτῷ
[948]	ὄντα· καὶ νέφος ὁ συμπεσὼν	καὶ	πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει φωτὸς κέκληται·
[948]	~(ψύχεται γὰρ ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα	καὶ	πυκνωθεῖσα τοῖς χείλεσιν, ἀνειμένου δὲ
[947]	διακρίσει τῆς σαρκός, οὕτω συγκρίσει	καὶ	πυκνώσει τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι,
[949]	πυρὸς θάνατος ἀέρος γένεσις Θνήσκει	καὶ	πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ
[948]	ζητοῦντες οὐ κατέπαυσαν ἐν γῇ	καὶ	πυρὶ τὸν λόγον ἀλλ´ ἐπὶ
[949]	ἀκόνας τοῦ μολίβδου τήκεσθαί φησι	καὶ	ῥεῖν ὑπὸ κρύους καὶ χειμῶνος,
[953]	χλαμύδες, ὡς καὶ θραύεσθαι διατεινομένας	καὶ	ῥήγνυσθαι. Ποιεῖ δὲ καὶ νεῦρα
[954]	στέγειν, τὰ δ´ ἄλλα διακόπτει	καὶ	ῥήγνυσιν. Ἔτι γε μὴν τῶν
[949]	τὰ σώματα τῇ ψυχρότητι καταθραύει	καὶ	ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν τὰ μὲν
[952]	ἐστι καὶ ἄτρωτος (ὑφ´) ἡλίου	καὶ	σελήνης τῷ φωτίζοντι· ~θάλπεται δ´
[946]	ἄπρακτον, ὡς τυφλότης καὶ κωφότης	καὶ	σιωπὴ καὶ θάνατος (ἐκστάσεις γάρ
[953]	τὸ ψυχρὸν αἰσθητῶς σκληρόν ἐστι	καὶ	σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν
[946]	ποιοτήτων στερήσεις, βαρύτητα μὲν κουφότητος	καὶ	σκληρότητα μαλακότητος τὸ (μέλαν δὲ
[953]	δυσκαμπῆ καὶ γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ	καὶ	σκληρότητι τὸ ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον
[953]	ταυτὶ δὲ τὰ ἐμφανῆ, κρημνοὺς	καὶ	σκοπέλους καὶ πέτρας, Ἐμπεδοκλῆς μὲν
[948]	πυρὶ φύσιν ψυχράν τ´ εἶναι	καὶ	σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ
[950]	ἀέρα ψυχρὸν εἶναι διὰ τὸ	καὶ	σκοτεινόν, εἰ μὴ συνορῶσιν ἑτέρους
[952]	ἀέρα πρώτως ψυχρὸν εἶναι, διότι	καὶ	σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον τῶν πλέον
[953]	ὄντα καὶ θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν	καὶ	σκοτεινῶν. Ἐκεῖναι δὲ συγγενέστεραι δυνάμεις
[950]	πάλιν πίττα θερμότερόν ἐστι μέλιτος	καὶ	σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ θαυμάζω τῶν
[950]	τὸ σκοτεινὸν ὡς τὸ βαρὺ	καὶ	στάσιμον οἰκεῖόν ἐστι καὶ συγγενές·
[952]	πρὸς ἀραιὸν οὐδ´ ὡς βραδεῖα	καὶ	στάσιμος πρὸς ὀξύρροπον καὶ κινητικόν,
[954]	καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ	(καὶ	στέατι φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν, ἀλλ´
[947]	πάθος οὐχ ὡς ἀπόφασις ἀντίκειται	καὶ	στέρησις, οὐδὲ φθορά τίς ἐστι
[955]	τὸ ὕδωρ· γίνεται γὰρ οὐλότερον	καὶ	στομοῦται παρὰ τὴν ἀπὸ τῶν
[948]	ἐστιν, ἐν οἷς Ἐμπεδοκλῆς τε	καὶ	Στράτων καὶ οἱ Στωικοὶ τὰς
[948]	πρώτως ψυχρὸν ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς δὲ	καὶ	Στράτων τῷ ὕδατι· τὴν δὲ
[951]	δι´ οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀμφότερα	καὶ	συγγένειαν, οὐχ ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ
[950]	βαρὺ καὶ στάσιμον οἰκεῖόν ἐστι	καὶ	συγγενές· πολλὰ γὰρ ἄμοιρα θερμότητος
[946]	γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ	καὶ	συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται· καὶ τὸ
[955]	ἡλίου (καὶ) θερμότητος ἀνάπλεων σύμμιγμα	καὶ	συμφόρημα γεγενημένην· καὶ οὐδὲν διαφέρουσι
[946]	ψυχρότης, ἂν λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι	καὶ	συνάγει, καθάπερ τὸν βαπτόμενον σίδηρον.
[949]	καὶ ἀσύστατόν ἐστιν, ἐντείνεται δὲ	καὶ	συνάγεται τῷ ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ
[948]	ὄμβρῳ βαρύτητος δὲ κλίσις αὐλῶν	(καὶ	συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν ἐστι
[951]	ὕδατος καὶ διαδιδοὺς ἐπ´ ἀμφότερα	καὶ	συνάγων, οὔτε θερμὸς ὢν αὐτὸς
[946]	καὶ βέβαιον, ὑπὸ ῥώμης συνερειστικὸν	καὶ	συνεκτικὸν ἐχούσης τόνον. Ὅθεν ἡ
[951]	ἀναιρετικὴν ἀλλὰ κοινωνικὴν δι´ ἑτέρων	καὶ	συνεργὸν ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι·
[954]	ἀλλ´ ἑδραῖον ὡς ὁ κύβος	καὶ	συνερειστικόν. Ὅθεν αὐτή τε βρῖθος
[951]	οὔτε γὰρ ἄλλως δυνατὸν ἁπτόμενα	καὶ	συνεχῆ τοῖς πέρασιν ὄντα δύο
[949]	τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ	καὶ	συνθλιβόμενον, ὡς ἱστοροῦσιν οἱ νῦν
[953]	ἀφεθῶσιν ἐπὶ τὴν γῆν, κατάγνυσθαι	καὶ	συντρίβεσθαι δίκην ὑελῶν ἢ κεραμεῶν
[954]	ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν	καὶ	συνωθεῖν καὶ ἀποθλίβειν τὰ ὑγρὰ
[951]	ἐστιν ὡς τὰς κάτω πυκνώσεις	καὶ	συστάσεις τῷ ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν
[954]	μεταλλευομένων καταριθμοῦσι στυπτικὴν αὐτοῖς παρέχοντα	καὶ	σχετικὴν εἰς τὰς φαρμακείας δύναμιν·
[952]	διαιρετικόν, τὸ δ´ ὕδωρ κολλητικὸν	καὶ	σχετικόν, τῇ ὑγρότητι συνέχον καὶ
[947]	ὄψεως τυφλότης καὶ φωνῆς σιωπὴ	καὶ	σώματος ἐρημία καὶ κενόν. Οὔτε
[948]	σπερμάτων προῆλθον. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ προανακινῆσαι βέλτιόν
[953]	παγῆναι· διὸ καὶ πάγοι καλοῦνται.	Καὶ	τὰ ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων, ᾗ
[947]	καὶ τὸν χειμῶνα τῶν ὡρῶν	καὶ	τὰ βόρεια τῶν πνευμάτων ἐξέλωμεν,
[952]	μᾶλλον ῥήγνυσθαι ὑπὸ τοῦ ἀέρος	καὶ	τὰ γάλακτος. Ἀλλ´ ἔοικε τὸ
[950]	βελόνας δὲ καὶ πόρπας σιδηρᾶς	καὶ	τὰ λεπτὰ τῶν ἔργων οὐχ
[950]	οὐδέν ἐστι τῶν ψυχρῶν. Ἀλλὰ	καὶ	τὰ νέφη, μέχρι μὲν ἀέρος
[955]	λογίους ἄμικτα θέσθαι τὰ ἐπίγεια	καὶ	τὰ οὐράνια χρὴ νομίζειν, οὐ
[947]	δὲ τοιαύτας καὶ τὰ χρώματα	καὶ	τὰ σχήματα διαφοράς, ἐν (αἷς
[954]	ἐφιστάντες καὶ καταψύχοντες· ψύχει δὲ	καὶ	(τὰ τῶν ἀθλητῶν ἡ κόνις
[951]	ἐκ τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι. Διὸ	καὶ	τὰ τῶν ζῴων σώματα χειμῶνός
[947]	θερμά, τὸ κατὰ λόγον ἅμα	καὶ	τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ, καθάπερ
[947]	τὴν αἴσθησιν· ἔχει δὲ τοιαύτας	καὶ	τὰ χρώματα καὶ τὰ σχήματα
[953]	διαφύγῃ, καθυγραίνεται συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ	καὶ	τὰ ψυχόμενα κομιδῇ μεταβάλλειν εἰς
[946]	ἔν τε ταῖς ἄλλαις γενέσεσι	καὶ	ταῖς περὶ τὸν ἀέρα τροπαῖς,
[951]	ἀντιτύποις, ἀλλ´ ἐναλλάξ τινα θέσιν	καὶ	τάξιν οὐκ ἀναιρετικὴν ἀλλὰ κοινωνικὴν
[948]	ἄλλο δ´ οὐδέν ἐστι· διὸ	καὶ	Τάρταρος οὗτος, ὑπὸ ψυχρότητος, κέκληται
[949]	ψυχρὸν οὕτω ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης δὲ	καὶ	τὰς ἀκόνας τοῦ μολίβδου τήκεσθαί
[949]	δίδωσι· μετὰ γὰρ τὰ λουτρὰ	καὶ	τὰς ἐξιδρώσεις περιψυχόμεθα μᾶλλον, τοῖς
[952]	τὸ κοινὴν ἀμφοτέροις οὐσίαν ὑπάρχειν	καὶ	τὰς φύσεις σύνεγγυς εἶναι καὶ
[952]	ὡς φύσει πολέμιον. Σκόπει δὲ	καὶ	ταῦτα παραβάλλων ἐκείνοις. Ἐπειδὴ καὶ
[952]	τὸν αἰθέρα τῆς γῆς, αἷς	καὶ	ταύτην ἄν τις ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν.
[951]	συνεργὸν ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην ἔχουσι·	καὶ	ταύτην (εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος
[955]	τὰ μὲν θερμὰ καὶ λαμπρὰ	καὶ	ταχέα καὶ κοῦφα τῇ θείᾳ
[952]	τοι μετοχὴ φωτός ἐστι πρώτῳ,	καὶ	τάχιστα τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς (διανέμει
[952]	κουφότατον καὶ πυκνοτάτη πρὸς ἀραιότατον	καὶ	τέλος ὡς ἀκίνητος ἐξ ἑαυτῆς
[954]	ἡ γῆ. Τοῦτο δ´ ἀμέλει	καὶ	τῇ αἰσθήσει δῆλόν ἐστι· καὶ
[952]	τῇ ὑγρότητι πρὸς τὴν ξηρότητα	καὶ	τῇ βαρύτητι πρὸς τὴν κουφότητα.
[950]	ἀέρος ἄνω φερόμενον. Ποιεῖ δὲ	καὶ	τὴν γαλήνην ἐν τῇ θαλάττῃ
[952]	εἰπεῖν οὕτω μὲν ἄν ἔφη	(καὶ	τὴν γῆν ψυχρὰν εἶναι πρώτως
[952]	ἀντιθέσεις δυνάμεων οἴεται τῇ ἑτέρᾳ	καὶ	τὴν ἑτέραν ἐξ ἀνάγκης ἕπεσθαι,
[952]	ἀκίνητος ἐξ ἑαυτῆς πρὸς αὐτοκίνητον	καὶ	τὴν μέσην χώραν ἐπέχουσα πρὸς
[953]	σκοτῶδες καὶ τὸ ἀφώτιστον· ὥστε	καὶ	τὴν πολυτίμητον ἀντίθεσιν τοῦ σκοτεινοῦ
[952]	οὖν τηλικαύταις καὶ τοσαύταις ἀντιτάξεσι	καὶ	τὴν τῆς ψυχρότητος καὶ θερμότητος
[945]	τοῦ φωτὸς τὸ σκότος λέγουσι	καὶ	τῆς κινήσεως τὴν στάσιν; Ἐπεὶ
[946]	μετρίως καὶ διοίσονται πάλιν, ἐπιτροπεύων	καὶ	τὸ ἄγαν ἑκατέρας ἀφαιρῶν εἰς
[948]	αἰσθήσει δίοψιν ἀέρος εἰσὶ διαφοραί·	καὶ	τὸ ἀειδὲς αὐτοῦ (καὶ ἄχρωστον
[953]	γῆς ὡς φωτὸς ὑφ´ ἡλίου·	καὶ	τὸ ἀφώτιστον αὐτοῦ μῆκός ἐστι
[953]	ποιητῶν καλεῖσθαι διὰ τὸ σκοτῶδες	καὶ	τὸ ἀφώτιστον· ὥστε καὶ τὴν
[953]	καὶ χάος καὶ Ἅιδης ὀνομάζεται·	καὶ	τὸ ἔρεβος τοῦτ´ ἦν ἄρα,
[946]	τοῖς ψυχροῖς πολὺ τὸ μᾶλλον	καὶ	τὸ ἧττον ἔνεστι καὶ τὸ
[946]	μὲν οὐδεμία δέχεται τὸ μᾶλλον	καὶ	(τὸ ἧττον, οὐδ´ ἂν εἴποι
[950]	~(ὡς τῆς αὐτῆς τὸ λαμπρὸν	καὶ	τὸ θερμόν. Ὅτι δ´ οὐ
[950]	δ´ εἰς ὑγρὸν εὐθὺς ὀλισθαίνει	καὶ	τὸ κοῦφον οὐχ ἧττον ἢ
[946]	μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον ἔνεστι	καὶ	τὸ λίαν καὶ τὸ μὴ
[946]	ἧττον ἔνεστι καὶ τὸ λίαν	καὶ	τὸ μὴ λίαν καὶ ὅλως
[949]	Ἴστρου διαχειμάσαντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὸ περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν
[946]	τὸ (μέλαν δὲ τοῦ λευκοῦ	καὶ	τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος, καὶ
[946]	βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ δὲ Στωικοὶ	καὶ	τὸ πνεῦμα λέγουσιν ἐν τοῖς
[954]	ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ αἰσθήσει	καὶ	τὸ πρώτως καὶ〉 φύσει ψυχρὸν
[954]	καὶ γὰρ πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος	καὶ	τὸ πῦρ γῆν ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν·
[948]	Ἡσίοδος εἰπὼν Τάρταρά τ´ ἠερόεντα	καὶ	τὸ ῥιγοῦντα πάλλεσθαι καὶ τρέμειν
[946]	ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ πυκνοῦται·	καὶ	τὸ στάσιμον αὐτῷ καὶ δυσκίνητον
[951]	ψυχρόν· ὅθεν ἥκιστα τὰς χιόνας	καὶ	τὸ συνθλιβόμενον ὑγρὸν ἀπ´ αὐτῶν
[955]	οὐκ εὐδαίμονα κλῆρον ἀποφαίνοντας. Ἐπεὶ	καὶ	τὸ σῶμα τοῦ ζῴου, μέχρι
[949]	καταδεχόμενοι. Τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ,
[947]	εἶναί φησι, τὸ δ´ ἀραιὸν	καὶ	τὸ χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας
[945]	τῆς κινήσεως τὴν στάσιν; Ἐπεὶ	καὶ	τὸ ψυχρὸν ἔοικε στάσιμον εἶναι,
[951]	θερμὸν ἐξαιροῦσι τῶν ὑδάτων ἀλλὰ	καὶ	τὸ ψυχρόν· ὅθεν ἥκιστα τὰς
[954]	Ὅθεν αὐτή τε βρῖθος ἔσχε,	καὶ	τὸ ψυχρόν, ὅπερ ἦν δύναμις
[949]	αὐτῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ μέλαν	καὶ	τὸ ψυχρόν, ~(ὡς τῆς αὐτῆς
[948]	ὑπὸ τραχύτητος ἐγγίνεσθαι λέγοντες, εἰ	καὶ	τοῖς κατὰ μέρος διαμαρτάνουσι, τὴν
[947]	φθαρτικὴ φύσις καὶ δύναμις. Ἢ	καὶ	τὸν χειμῶνα τῶν ὡρῶν καὶ
[952]	κυκλοφορούμενον. Οὐκ ἄτοπον οὖν τηλικαύταις	καὶ	τοσαύταις ἀντιτάξεσι καὶ τὴν τῆς
[950]	τὸ θερμὸν ἀποβάλλει, ψυχρότητος ἐγγιγνομένης·	(καὶ	τοὐναντίον ὅταν θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν
[950]	καὶ κατὰ τῆς φύσεως γενομένην.	Καὶ	τοῦτο δὴ τὸ πρόχειρον ἅπασι
[954]	ἀπολείπεται τέφρα γενόμενον. Οἱ δὲ	καὶ	τοῦτο φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον ἀποδεῖξαι καὶ
[947]	Ἀλλὰ ταῦτά γε παντὶ δῆλα,	καὶ	τούτοις οὐχ ἥκιστα τοῖς πάθεσιν
[950]	ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ	καὶ	τραγικῶς ἀλλ´ ἀληθῶς εἶπε Παύσυβριν
[948]	τοῖς σώμασι κειμένων, τὸ ῥιγοῦν	καὶ	τρέμειν καὶ φρίττειν καὶ ὅσα
[948]	ἠερόεντα καὶ τὸ ῥιγοῦντα πάλλεσθαι	καὶ	τρέμειν ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν οὖν
[953]	δύναμις, ἂν περιγένηται, πέφυκε μεταβάλλειν	καὶ	τρέπειν εἰς ἑαυτὴν τὸ νικώμενον·
[948]	Οἱ μὲν οὖν, τῶν σκαληνῶν	(καὶ	τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν ἐν τοῖς σώμασι
[947]	μάχῃ δ´ αὐτῶν ὄνομα φρίκη	καὶ	τρόμος, ἡττωμένῳ δὲ τῷ θερμῷ
[954]	καὶ ἀποθλίβειν τὰ ὑγρὰ φρίκας	καὶ	τρόμους διὰ τὴν ἀνωμαλίαν ἐνεργάζεται
[947]	σιγὴν νοοῦμεν· ὡς δ´ αὔτως	καὶ	τυφλῶν καὶ γυμνῶν καὶ ἀνόπλων
[950]	δὲ τῷ ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον	καὶ	τῷ Ποσειδῶνι τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ
[947]	τὸ χαλαρὸν (οὕτω πως ὀνομάσας	καὶ	τῷ ῥήματι) θερμόν· ὅθεν οὐκ
[954]	τὰ πετραῖα καὶ ὀρεινὰ ψυχρότατα	καὶ	τῶν φρεατιαίων τὰ κοιλότατα· τούτοις
[947]	θερμότης καὶ ψυχρότης καὶ ξηρότης	καὶ	ὑγρότης, αἷς τὰ στοιχεῖα πάσχειν
[951]	ἀλλὰ τῷ μίαν οὐσίαν ψυχρότητος	καὶ	ὑγρότητος εἶναι. Λιβύης μὲν γὰρ
[955]	δὲ (πνεύματος μὲν αἰσθάνεσθαι ψυχροῦ	καὶ	ὕδατος, γῆς δ´ ἧττον οἰόμενοι,
[947]	ἄλλων ὑποτίθενται καὶ ἀρχάς, πυρὸς	καὶ	ὕδατος καὶ ἀέρος καὶ γῆς,
[955]	τὴν ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν ἀέρων	καὶ	ὑδάτων καὶ ἡλίου (καὶ) θερμότητος
[950]	πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι	καὶ	ὑπὸ τούτου φθείρεται καὶ κολάζεται
[954]	δὲ πάλιν ἀντεχομένη τῶν κάτω	καὶ	ὑποδυομένη καὶ διώκουσα προσφόρους καταφυγάς,
[946]	ἡ μὲν στέρησις ἔκλειψις γίνεται	καὶ	ὑποχώρησις τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως, ψύχεται
[953]	ἐνδιεσπαρμένας ἔχοντος· ὁ δ´ οἰκουρὸς	καὶ	ὑπωρόφιος, ἅτε δὴ τῆς γῆς
[946]	ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε καὶ φθόγγων	καὶ	φαρμάκων καὶ ὄψων προσφιλεῖς πολλὰς
[949]	καὶ ἀναθυμίασις. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν,
[946]	ταύτῃ καὶ ἁρμονίᾳ χρωμάτων τε	καὶ	φθόγγων καὶ φαρμάκων καὶ ὄψων
[946]	φαρμάκων καὶ ὄψων προσφιλεῖς πολλὰς	καὶ	φιλανθρώπους γενέσεις. Ἡ μὲν γὰρ
[952]	καὶ ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ παρέχει,	καὶ	φλόγα ζοφερὰν καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ
[948]	κειμένων, τὸ ῥιγοῦν καὶ τρέμειν	καὶ	φρίττειν καὶ ὅσα συγγενῆ τοῖς
[954]	τῇ αἰσθήσει καὶ τὸ πρώτως	καὶ〉	φύσει ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες; Αἱ γοῦν
[948]	ἥτις ἐστὶν οὐσία καὶ ἀρχὴ	καὶ	φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες. Οἱ μὲν
[947]	ἀπόφασις οὖσα, καθάπερ ὄψεως τυφλότης	καὶ	φωνῆς σιωπὴ καὶ σώματος ἐρημία
[950]	τῶν χρωμάτων· ἐπεὶ καὶ χιὼν	καὶ	χάλαζα καὶ κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα
[952]	πολλὰ ῥηγνύει τὸ ψῦχος ἀγγεῖα	καὶ	χαλκᾶ καὶ κεραμεᾶ· κενὸν δ´
[949]	ὕδατι θερμῷ τοῦ πάγου παραλύοντες	καὶ	χαλῶντες τό γε τὴν ὁρμιὰν
[953]	περιφωτίζεται, τὰ δ´ ἐντὸς ὄρφνη	καὶ	χάος καὶ Ἅιδης ὀνομάζεται· καὶ
[949]	φησι καὶ ῥεῖν ὑπὸ κρύους	καὶ	χειμῶνος, ὕδατος μόνου πλησιάζοντος αὐταῖς·
[954]	αὖθις ἐν θέρει τὸν γηγενῆ	καὶ	χερσαῖον ὑπὸ καύματος ποθοῦμεν, οὐκ
[953]	Θυιάσιν, ἀπειλημμέναις ὑπὸ πνεύματος χαλεποῦ	καὶ	χιόνος, οὕτως ἐγένοντο διὰ τὸν
[950]	οὐκ ἀπὸ τῶν χρωμάτων· ἐπεὶ	καὶ	χιὼν καὶ χάλαζα καὶ κρύσταλλος
[952]	καὶ ταῦτα παραβάλλων ἐκείνοις. Ἐπειδὴ	καὶ	Χρύσιππος οἰόμενος τὸν ἀέρα πρώτως
[951]	γειτνιῶντα καὶ ψαύοντα τῆς περιφορᾶς	καὶ	ψαυόμενον, οὔσης πυρώδους, τὴν ἐναντίαν
[951]	ἐστιν ἀέρα, τῷ αἰθέρι γειτνιῶντα	καὶ	ψαύοντα τῆς περιφορᾶς καὶ ψαυόμενον,
[954]	πᾶσα γῆ τῷ γένει στύφειν	καὶ	ψύχειν πέφυκε· καὶ πολλὰ τῶν
[946]	ἅμα γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται	καὶ	ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ
[955]	φύσει προσνέμοντας, (τὰ δὲ σκοτεινὰ	καὶ	ψυχρὰ καὶ βραδέα φθιτῶν καὶ
[947]	τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ στόματος	καὶ	ψυχρὰ μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ ἡ
[951]	συστάσεις τῷ ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν	καὶ	ψυχρὸν ἐνδίδωσι. Τὰ δὲ κάτω
[948]	σκοτεινὸν ἐν τῇ φύσει πρώτως	καὶ	ψυχρόν ἐστιν. Ὅτι δ´ ἀὴρ
[949]	πρώτως τὸν ἀέρα σκοτεινὸν εἶναι	καὶ	ψυχρὸν ἠκολούθει. Καὶ μὴν ἁπάντων
[949]	γὰρ μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν	καὶ	ψυχρὸν οὕτω ῥέουσιν. Ἀριστοτέλης δὲ
[952]	Τὸ σκοτεινὸν ὄντα πρώτως εἶναι	καὶ	ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ γὰρ δύο
[950]	καὶ κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα γίνεται	(καὶ	ψυχρότατα· καὶ πάλιν πίττα θερμότερόν
[946]	ἕτερα μᾶλλον ἑτέρων καὶ θερμότερα	καὶ	ψυχρότερα παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ
[947]	οὖν εἰσιν αὗται πλὴν θερμότης	καὶ	ψυχρότης καὶ ξηρότης καὶ ὑγρότης,
[946]	ἀλλήλοις, ἀλλὰ τὴν τῆς θερμότητος	καὶ	ψυχρότητος ἐν κόσμῳ κοινωνίαν καὶ
[947]	ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι, δῆλον ὅτι	καὶ	ψυχρότητος ἰδία τις ἔστιν ἀρχὴ
[947]	ἀντιστοιχίαν ὑποληπτέον ὑγρῶν πρὸς ξηρὰ	καὶ	ψυχρῶν πρὸς θερμά, τὸ κατὰ
[946]	καὶ τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος,	καὶ	ὧν ἕκαστον ἑκάστῳ πέφυκεν ἀντικεῖσθαι
[947]	ἢ τοὐναντίον ἡδοναί τε μεγάλαι	καὶ	ὠφέλιμοι τοῖς σώμασιν ἀπὸ ψυχρῶν
[947]	ψυχρῶν ὑπάρχουσι καὶ βλάβαι πάλιν	νεανικαὶ	καὶ πόνοι καὶ βαρύτητες, ὑφ´
[947]	διαφοράν, ἢ τοὐναντίον ἡδοναί τε	μεγάλαι	καὶ ὠφέλιμοι τοῖς σώμασιν ἀπὸ
[955]	καὶ ἄκρατον ἀναφερομένην. Τοὺς οὖν	πάλαι	σοφοὺς καὶ λογίους ἄμικτα θέσθαι
[951]	πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη γὰρ καὶ	ὁμίχλαι	καὶ κνηκίδες οὐ πήξεις εἰσὶν
[953]	διαφανῆ, παραμιχθέντος αὐτοῖς τοῦ ἀέρος.	Οἶμαι	δὲ καὶ μέλαιναν ἑκάστοτε τὴν
[952]	τῆς ψυχρότητος καὶ θερμότητος ἕπεσθαι.	Ναί,	ἀλλὰ τὸ πῦρ καὶ λαμπρόν
[946]	σιωπᾶν τῶν μὴ φθεγγομένων ἢ	τεθνάναι	τῶν μὴ ζώντων· ἐν δὲ
[953]	τοῦ ἐν βάθει τῆς γῆς	ἑστάναι	καὶ ἀνέχεσθαι διερειδόμενα φλεγμαίνοντος· ἐμφαίνεται
[952]	σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον τῶν πλέον	ἀφεστάναι	τὸ ὕδωρ τοῦ αἰθέρος ἢ
[951]	γε μὴν ὑπὸ τοῦ ἀέρος	φάναι	τὸ〉 ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν
[947]	ἐκ τοῦ στόματος καὶ ψυχρὰ	μεθιέναι·	~(ψύχεται γὰρ ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα
[949]	ἀλλ´ ἐπιπόλαιος ὁ πάγος ᾖ,	αἰσθανόμεναι	τῷ ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος
[953]	νύκτα ποιηταὶ μὲν ἐκ γῆς	γεγονέναι	μυθολογοῦσι, μαθηματικοὶ δὲ γῆς σκιὰν
[953]	ταῦτα παντάπασιν ὑπὸ τῆς ψυχρότητος	παγῆναι·	διὸ καὶ πάγοι καλοῦνται. Καὶ
[950]	μὴ συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν	εἶναι	διὰ τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ
[950]	τῶν ἀξιούντων τὸν ἀέρα ψυχρὸν	εἶναι	διὰ τὸ καὶ σκοτεινόν, εἰ
[952]	οἰόμενος τὸν ἀέρα πρώτως ψυχρὸν	εἶναι,	διότι καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον
[952]	ὑπάρχειν καὶ τὰς φύσεις σύνεγγυς	εἶναι	καὶ οἰκείας. Ἐν δὲ τοῖς
[952]	τὸ ὕδωρ ἐξ ἑαυτοῦ ψυχρὸν	εἶναι	καὶ πρώτως· ἀντίκειται γὰρ τῇ
[948]	τῷ πυρὶ φύσιν ψυχράν τ´	εἶναι	καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς
[949]	τὸ πρώτως τὸν ἀέρα σκοτεινὸν	εἶναι	καὶ ψυχρὸν ἠκολούθει. Καὶ μὴν
[952]	ἐστί; Τὸ σκοτεινὸν ὄντα πρώτως	εἶναι	καὶ ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ γὰρ
[945]	καὶ τὸ ψυχρὸν ἔοικε στάσιμον	εἶναι,	κινητικὸν δὲ τὸ θερμόν· ~(αἵ
[951]	μίαν οὐσίαν ψυχρότητος καὶ ὑγρότητος	εἶναι.	Λιβύης μὲν γὰρ ἔνθερμος ἡ
[952]	ἔφη (καὶ τὴν γῆν ψυχρὰν	εἶναι	πρώτως λέγοιμεν, ὅτι τοῦ αἰθέρος
[947]	γῆς, ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ ποιότητας	εἶναι	τὰς πρώτας καὶ ἁπλᾶς τοσαύτας.
[949]	δηλοῦται τὸ μὴ τοῦ ὕδατος	εἶναι	τὴν πρώτην αἰτίαν τῆς ψυχρότητος
[954]	ψυχροῦ τὸ πηγνύειν, ἀνάγκη ψυχρότατον	εἶναι	τὸ μάλιστα πεπηγός, οἷον ἡ
[951]	ψυχρότητος αἰτίαν εἰπὼν τὸ πρόσφατον	εἶναι	τὸν ἕλειον ἀέρα καὶ νοτερὸν
[947]	συστελλόμενον αὐτῆς καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν	εἶναί	φησι, τὸ δ´ ἀραιὸν καὶ
[953]	θερμὰ τῶν ἀμαυρῶν καὶ σκοτεινῶν.	Ἐκεῖναι	δὲ συγγενέστεραι δυνάμεις ψυχρότητός εἰσι,
[947]	τοῖς πάθεσι διαφοράν, ἢ τοὐναντίον	ἡδοναί	τε μεγάλαι καὶ ὠφέλιμοι τοῖς
[950]	τὸ πρόχειρον ἅπασι πῦρ ὕδατι	μιγνύναι	τὸ παροιμιαζόμενον ἐν τοῖς ἀδυνάτοις
[946]	καιροῦ τυχούσῃ πολλὰ μὲν (αἱ	τέχναι	χρῶνται, πλεῖστα δ´ ἡ φύσις
[951]	ἔχει λόγον ἐφεξῆς τῷ φθείροντι	τάξαι	τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ οὐ κοινωνίας
[954]	δὲ καὶ τοῦτο φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον	ἀποδεῖξαι	καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ
[953]	ἀμαυρῶν καὶ σκοτεινῶν. Ἐκεῖναι δὲ	συγγενέστεραι	δυνάμεις ψυχρότητός εἰσι, τὸ ἐμβριθὲς
[953]	οὕτως ἐγένοντο διὰ τὸν πάγον	σκληραὶ	καὶ ξυλώδεις αἱ χλαμύδες, ὡς
[948]	τῇ αἰσθήσει δίοψιν ἀέρος εἰσὶ	διαφοραί·	καὶ τὸ ἀειδὲς αὐτοῦ (καὶ
[949]	χιόνας· ἀέρα γὰρ μεθεῖσαι καὶ	προαναπνεύσασαι	λεπτὸν καὶ ψυχρὸν οὕτω ῥέουσιν.
[953]	τῶν εἰς τὸν Παρνασὸν ἀναβάντων	(βοηθῆσαι	ταῖς Θυιάσιν, ἀπειλημμέναις ὑπὸ πνεύματος
[948]	ἀλλὰ καὶ τὰ αἰσθητὰ ταυτὶ	προανακινῆσαι	βέλτιόν ἐστιν, ἐν οἷς Ἐμπεδοκλῆς
[948]	ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα τῶν αἰτίων	θεωρῆσαι·	τὸ γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους
[949]	περὶ τὰς χιόνας· ἀέρα γὰρ	μεθεῖσαι	καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ ψυχρὸν
[953]	τὸν ἥλιον· ὁ γὰρ ἀὴρ	ἀναπίμπλαται	σκότους ὑπὸ γῆς ὡς φωτὸς
[947]	τὸ θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον	ἀνθίσταται	καὶ μάχεται, τῇ μάχῃ δ´
[946]	(ἐπιοῦσαν οὐδὲ ποιεῖ κοινωνὸν ἀλλ´	ἀντεξανίσταται·	θερμὰ δ´ ἔστιν ἄχρις οὗ
[949]	ἀσύστατόν ἐστιν, ἐντείνεται δὲ καὶ	συνάγεται	τῷ ἀέρι σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος.
[954]	καὶ τρόμους διὰ τὴν ἀνωμαλίαν	ἐνεργάζεται	τοῖς σώμασιν· ἂν δ´ ἐπικρατήσῃ
[950]	καὶ ὑπὸ τούτου φθείρεται καὶ	κολάζεται	σβεννύμενον, ~(οὐχ ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[953]	ὄρφνη καὶ χάος καὶ Ἅιδης	ὀνομάζεται·	καὶ τὸ ἔρεβος τοῦτ´ ἦν
[950]	μὲν ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον προσήκει,	μετεωρίζεται·	μεταβαλόντα δ´ εἰς ὑγρὸν εὐθὺς
[953]	παρίησιν ὑπὸ στερεότητος ἀλλ´ ἐπιπολῆς	περιφωτίζεται,	τὰ δ´ ἐντὸς ὄρφνη καὶ
[954]	ἐκπαγεῖσαν καὶ νεκρωθεῖσαν. Ὅθεν οὐδὲ	καίεται	γῆ τὸ παράπαν ἢ καίεται
[954]	καίεται γῆ τὸ παράπαν ἢ	καίεται	γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ μὲν
[952]	δύο λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων	οἴεται	τῇ ἑτέρᾳ καὶ τὴν ἑτέραν
[953]	Ἐμπεδοκλῆς μὲν ὑπὸ τοῦ πυρὸς	οἴεται	τοῦ ἐν βάθει τῆς γῆς
[954]	μετάγουσα καὶ μετοικίζουσα χρεία τί	βούλεται,	χειμῶνος μὲν ἀπωτάτω φεύγουσα τῆς
[953]	ὅσον ἡ σκιὰ τῆς γῆς	ἐπινέμεται.	Διὸ τῷ μὲν ἐκτὸς ἀέρι
[953]	ὕδωρ ἐμπεσόν, ἂν μὴ διαφύγῃ,	καθυγραίνεται	συνδιαχεόμενον. Ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ
[946]	θερμότητος· ἅμα γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ	φαίνεται	καὶ ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ
[947]	ἦν· ὅπου δ´ οὐσία μὴ	φαίνεται,	νοεῖται στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις οὖσα,
[950]	τοῦ ὕδατος σκοτεινότατον ὑπὸ πλήθους	φαίνεται	τὸ βαθύτατον, οἷς δ´ ἀὴρ
[950]	ἔριον εἰς ὕδωρ ἢ ἱμάτιον,	ἀναφαίνεται	μέλαν καὶ διαμένει, μέχρι ἂν
[953]	ἑστάναι καὶ ἀνέχεσθαι διερειδόμενα φλεγμαίνοντος·	ἐμφαίνεται	δὲ μᾶλλον, (ὅσων τὸ θερμὸν
[955]	χάλικας ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ ὕδωρ·	γίνεται	γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται παρὰ
[953]	ὅταν δὲ πρισθῇ καὶ καταξεσθῇ,	γίνεται	διαφανῆ, παραμιχθέντος αὐτοῖς τοῦ ἀέρος.
[948]	ἀνειμένου δὲ τοῦ στόματος ἐκπίπτουσα	γίνεται	θερμὸν ὑπὸ μανότητος. (Τοῦτο μὲν
[946]	Ὅθεν ἡ μὲν στέρησις ἔκλειψις	γίνεται	καὶ ὑποχώρησις τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως,
[950]	χάλαζα καὶ κρύσταλλος ἅμα λαμπρότατα	γίνεται	(καὶ ψυχρότατα· καὶ πάλιν πίττα
[949]	(πέπονθε. Καίτοι τῶν ἄνω τοσαύτη	γίνεται	μεταβολὴ διὰ τὴν πῆξιν, ὥστε
[947]	μὴ γίνεται σώματος ἁφή, κενοῦ	γίνεται	νόησις· οὔτε σιγῆς ἀκούομεν, ἀλλά,
[947]	αἴσθησις ἔστιν, ἀλλ´ ὅπου μὴ	γίνεται	σώματος ἁφή, κενοῦ γίνεται νόησις·
[945]	ἧς παρουσίᾳ τινὶ καὶ μετοχῇ	γίνεται	τῶν ἄλλων ἕκαστον ψυχρόν; Ἢ
[947]	θερμῷ τὸ πήγνυσθαι καὶ ναρκᾶν	ἐπιγίνεται,	κρατοῦν δὲ τοῦ ψυχροῦ διάχυσιν
[949]	καὶ ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν ἐστιν,	ἐντείνεται	δὲ καὶ συνάγεται τῷ ἀέρι
[946]	πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ	συγκρίνεται	καὶ πυκνοῦται· καὶ τὸ στάσιμον
[952]	φωτός ἐστι πρώτῳ, καὶ τάχιστα	τρέπεται	καὶ ἀναπλησθεὶς (διανέμει πανταχοῦ τὴν
[954]	τούτου, τὸ στερεὸν καὶ ξηρὸν	ἀπολείπεται	τέφρα γενόμενον. Οἱ δὲ καὶ
[953]	ἡλίου καὶ σελήνης τῷ φωτίζοντι·	~θάλπεται	δ´ ὑπ´ αὐτῶν καὶ παρέχει
[950]	οἷς δ´ ἀὴρ (πλησιάζει, ταῦτα	περιλάμπεται	καὶ διαγελᾷ. Τῶν δ´ ἄλλων
[950]	πολέμιόν ἐστι καὶ ὑπὸ τούτου	φθείρεται	καὶ κολάζεται σβεννύμενον, ~(οὐχ ὑπὸ
[951]	ὕδωρ διακρίσει μὲν εἰς ἀέρα	φθείρεται	συγκρίσει δ´ εἰς γῆν, ὡς
[950]	τοὐναντίον ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου	φθείρεται	τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ
[949]	λέλεκται Εἰ δὲ νότος βορέην	προκαλέσσεται,	αὐτίκα νίψει τοῦ γὰρ νότου
[947]	ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον ἀνθίσταται καὶ	μάχεται,	τῇ μάχῃ δ´ αὐτῶν ὄνομα
[951]	ὑπολαμβάνει τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ	δέχεται	μεταβάλλοντος. Εἰ γὰρ ἀεὶ τὸ
[946]	στέρησιν. Ἔτι στέρησις μὲν οὐδεμία	δέχεται	τὸ μᾶλλον καὶ (τὸ ἧττον,
[946]	ἔστι μῖξις πρὸς στέρησιν οὐδ´	ἀναδέχεται	δύναμις οὐδεμία τὴν ἀντικειμένην αὐτῇ
[951]	οὐδ´ ἄχρι ταύτης τὴν κατάψυξιν	ἐνδέχεται	τῆς μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ ἃ
[949]	τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει·	ψύχεται	γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον
[948]	τοῦ στόματος καὶ ψυχρὰ μεθιέναι·	~(ψύχεται	γὰρ ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ
[946]	καὶ ὑποχώρησις τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως,	ψύχεται	δὲ πολλὰ πολλῆς αὐτοῖς θερμότητος
[946]	γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται καὶ	ψύχεται	τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ ἀτμός,
[955]	ἐστὶ καὶ θαλερόν ὡς οἱ	ποιηταὶ	λέγουσι, θερμότητι χρῆται καὶ ζωῇ·
[953]	ἔγγαιον σκότος. Τὴν δὲ νύκτα	ποιηταὶ	μὲν ἐκ γῆς γεγονέναι μυθολογοῦσι,
[948]	καὶ Τάρταρος οὗτος, ὑπὸ ψυχρότητος,	κέκληται	(δηλοῖ δὲ καὶ Ἡσίοδος εἰπὼν
[948]	καὶ πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει φωτὸς	κέκληται·	καλεῖται δὲ καὶ ἀχλὺς καὶ
[953]	οὕτω· πᾶσα δήπου δύναμις, ἂν	περιγένηται,	πέφυκε μεταβάλλειν καὶ τρέπειν εἰς
[955]	ὑφ´ ἑτέρων παράβαλλε· κἂν μήτε	λείπηται	τῇ πιθανότητι μήθ´ ὑπερέχῃ πολύ,
[949]	τοὐναντίον ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν εἰ καλῶς	εἴρηται	τὸ πυρὸς θάνατος ἀέρος γένεσις
[951]	ἐναντίοις εἰς τὰ ὅλα πράγμασι·	χρῆται	δ´ οὐκ ἀκράτοις οὐδ´ ἀντιτύποις,
[955]	ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσι, θερμότητι	χρῆται	καὶ ζωῇ· γενόμενον δὲ τούτων
[951]	ἀλλὰ πολέμου καὶ μάχης δημιουργόν.	Χρῆται	μὲν γὰρ ἐναντίοις εἰς τὰ
[954]	πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ τροφῇ	χρῆται	τὸ θερμόν· οὐ γὰρ τὸ
[952]	μάλιστα Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος	κέχρηται.	Τί δὲ τοῦτ´ ἐστί; Τὸ
[953]	ἀέρος ὑπάρχειν. Ἀλλ´ αὕτη μὲν	ἀπήρτηται	τοῦ ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ δέδεικται
[954]	ἐπιγινώσκοντες; Αἱ γοῦν παράλιοι χειμῶνος	δίαιται	τρόπον τινὰ γῆς φυγαί εἰσιν,
[948]	μανότητος. (Τοῦτο μὲν οὖν ἀγνόημα	ποιεῖται	τοῦ ἀνδρὸς ὁ Ἀριστοτέλης· ἀνειμένου
[952]	ἑαυτοῦ ψυχρὸν εἶναι καὶ πρώτως·	ἀντίκειται	γὰρ τῇ ψυχρότητι πρὸς τὴν
[948]	ψυχράν τ´ εἶναι καὶ σκοτεινήν·	ἀντίκειται	γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ
[947]	πρὸς πάθος οὐχ ὡς ἀπόφασις	ἀντίκειται	καὶ στέρησις, οὐδὲ φθορά τίς
[952]	κοῦφον (καὶ καταρρεπὴς πρὸς ἀνωφερὲς	ἀντίκειται	μόνον, οὐδ´ ὡς πυκνὴ πρὸς
[948]	πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει φωτὸς κέκληται·	καλεῖται	δὲ καὶ ἀχλὺς καὶ ὁμίχλη
[946]	καὶ βραβεύων ὁ θεὸς ἁρμονικὸς	καλεῖται	καὶ μουσικός, οὐ βαρύτητας συναρμόττων
[951]	πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον	φανεῖται;	Μεταβάλλει γὰρ εἰς ὕδωρ συνιστάμενος
[952]	βυθοὶ ποταμῶν διαγελῶσιν, ὅσον ἀέρος	ἐξικνεῖται	πρὸς αὐτούς. Μόνη δ´ ἡ
[947]	ὅπου δ´ οὐσία μὴ φαίνεται,	νοεῖται	στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις οὖσα, καθάπερ
[950]	παντὶ μὲν ὑγρῷ τὸ κῦμα	διαχεῖται	πληττόμενον, ἰδίως δὲ τοὔλαιον αὐγὴν
[949]	σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ καὶ	λέλεκται	Εἰ δὲ νότος βορέην προκαλέσσεται,
[953]	ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ	δέδεικται	ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν ὄντα καὶ
[948]	καὶ οἱ Στωικοὶ τὰς οὐσίας	τίθενται	τῶν δυνάμεων, οἱ μὲν Στωικοὶ
[947]	(οἱ πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν ἄλλων	ὑποτίθενται	καὶ ἀρχάς, πυρὸς καὶ ὕδατος
[946]	τε τῶν θερμῶνκαταψύξεις οὐδεμιᾶς παρουσίᾳ	γίνονται	δυνάμεως, ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος· ἅμα
[946]	ὅπως συνοίσονταί τε μετρίως καὶ	διοίσονται	πάλιν, ἐπιτροπεύων καὶ τὸ ἄγαν
[946]	κόσμῳ κοινωνίαν καὶ διαφοράν, ὅπως	συνοίσονταί	τε μετρίως καὶ διοίσονται πάλιν,
[955]	σίδηρον ἀποφαινομένων, ὅτι τούτων μὲν	ἅπτονται	καὶ προσθιγγάνουσι, τοῦ δὲ πρώτου
[953]	ψυχρότητος παγῆναι· διὸ καὶ πάγοι	καλοῦνται.	Καὶ τὰ ἄκρα πολλῶν ἐπιμελανθέντων,
[953]	καὶ νυκτὸς οὔσης ἄνθρωποί τε	χρῶνται	καὶ θηρία πολλὰ νομὰς ποιούμενα
[946]	τυχούσῃ πολλὰ μὲν (αἱ τέχναι	χρῶνται,	πλεῖστα δ´ ἡ φύσις ἔν
[949]	κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον (οὐ πολύν,	ἔσται	ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα
[947]	ἁπλᾶς τοσαύτας. Τίνες οὖν εἰσιν	αὗται	πλὴν θερμότης καὶ ψυχρότης καὶ
[949]	γε μὴν μεγάλων ποταμῶν οὐδεὶς	πήγνυται	διὰ βάθους· οὐ γὰρ καθίησιν
[951]	κάτω τῶν μεγάλων ποταμῶν οὐ	πήγνυται	κατὰ λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω
[950]	μετέχον, ἥκιστα ψυχρόν ἐστι καὶ	πήγνυται	μαλακῶς· ὁ γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος
[949]	ἀποσπασθέντα τῆς πηγῆς ὕδατα μᾶλλον	πήγνυται·	μᾶλλον γὰρ ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ
[946]	μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ γὰρ	πήγνυται	πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται
[954]	κοιλότατα· τούτοις μὲν γὰρ οὐκέτι	μίγνυται	διὰ βάθους ἔξωθεν ὁ ἀήρ,
[949]	πυρίαν περιχεαμένων ψυχρὸν ἀνιὼν ἀτμὸς	ἐνδείκνυται	τὴν εἰς (ἀέρα τοῦ θερμοῦ
[947]	τούτοις οὐχ ἥκιστα τοῖς πάθεσιν	ἐνδείκνυται	τὸ ψυχρὸν ὅτι πρὸς τὸ
[949]	ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα	δηλοῦται	τὸ μὴ τοῦ ὕδατος εἶναι
[955]	ὕδωρ· γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ	στομοῦται	παρὰ τὴν ἀπὸ τῶν λίθων
[946]	τῷ ψυχρῷ καὶ συγκρίνεται καὶ	πυκνοῦται·	καὶ τὸ στάσιμον αὐτῷ καὶ
[953]	ἐκπυροῦται, τὸ δ´ ὑπὸ πνεύματος	ἐξαεροῦται,	(τὸ δ´ εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν,
[953]	μὲν γὰρ ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν	ἐκπυροῦται,	τὸ δ´ ὑπὸ πνεύματος ἐξαεροῦται,
[951]	οὐσίαν αὐτοῦ καὶ δέχεται μεταβάλλοντος.	Εἰ	γὰρ ἀεὶ τὸ εἰς ὃ
[952]	πρώτως εἶναι καὶ ψυχρὸν πρώτως〉	Εἰ	γὰρ δύο λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις
[948]	ὠθεῖσθαι ψυχρὸν ὄντα καὶ προσπίπτειν.	Εἰ	δ´ ἀπολειπτέον οὐσίαν ψυχροῦ καὶ
[954]	κουφίζειν, θερμότατόν ἐστι τὸ κουφότατον,	~(εἰ	δ´ ὑγροῦ τὸ μαλάσσειν, ὑγρότατον
[947]	ψυχρόν, εἴπερ ἦν θερμοῦ στέρησις·	εἰ	δ´, ὥσπερ τὸ θερμὸν ἀλέᾳ
[949]	ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ καὶ λέλεκται	Εἰ	δὲ νότος βορέην προκαλέσσεται, αὐτίκα
[951]	σώματα μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,	εἰ	δὲ πάσχει, μὴ ἀναπίμπλασθαι τῆς
[953]	πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν. Ὥσπερ γάρ,	εἰ	θερμοῦ τὸ κουφίζειν, θερμότατόν ἐστι
[948]	τούτοις ὑπὸ τραχύτητος ἐγγίνεσθαι λέγοντες,	εἰ	καὶ τοῖς κατὰ μέρος διαμαρτάνουσι,
[950]	γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος	εἰ	καὶ τραγικῶς ἀλλ´ ἀληθῶς εἶπε
[949]	φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ, (σκοπῶμεν	εἰ	καλῶς εἴρηται τὸ πυρὸς θάνατος
[950]	εἶναι διὰ τὸ καὶ σκοτεινόν,	εἰ	μὴ συνορῶσιν ἑτέρους ἀξιοῦντας θερμὸν
[951]	ἀέρος ὁ πρόσφατος ἀεὶ ψυχρότερος,	εἰ	μὴ τὸ ψυχρὸν ἐν τοῖς
[950]	ἱκετευμάτων μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον,	εἰ	πῦρ λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ
[954]	μαλάσσειν, ὑγρότατον τὸ μαλακώτατον, οὕτως,	εἰ	ψυχροῦ τὸ πηγνύειν, ἀνάγκη ψυχρότατον
[952]	δ´ ἡ γῆ τῶν σωμάτων	ἀεὶ	ἀφώτιστός ἐστι καὶ ἄτρωτος (ὑφ´)
[952]	τὴν μέσην χώραν ἐπέχουσα πρὸς	ἀεὶ	κυκλοφορούμενον. Οὐκ ἄτοπον οὖν τηλικαύταις
[951]	καὶ δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ γὰρ	ἀεὶ	τὸ εἰς ὃ μεταβάλλει τὸ
[947]	καὶ βαρύτητες, ὑφ´ ὧν οὐκ	ἀεὶ	φεύγει καὶ ἀπολείπει τὸ θερμὸν
[951]	ἐφαίνετο τοῦ ἀέρος ὁ πρόσφατος	ἀεὶ	ψυχρότερος, εἰ μὴ τὸ ψυχρὸν
[946]	ἂν λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι καὶ	συνάγει,	καθάπερ τὸν βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ
[947]	βαρύτητες, ὑφ´ ὧν οὐκ ἀεὶ	φεύγει	καὶ ἀπολείπει τὸ θερμὸν ἀλλὰ
[948]	τὴν ἀρχὴν ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι·	δεῖ	γὰρ ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς
[948]	μέρος διαμαρτάνουσι, τὴν ἀρχὴν ὅθεν	δεῖ	λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ ὥσπερ ἀφ´
[948]	θερμὸν ἅμα καὶ λαμπρόν ἐστι,	δεῖ	τὴν ἀντικειμένην τῷ πυρὶ φύσιν
[952]	μᾶλλον ἢ ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν·	ἔδει	γὰρ τὰ πίττης γέμοντα μᾶλλον
[947]	ἔστιν ἀλλ´ αἰσθήσεως ἀποφάσει νόησις.	Ἔδει	τοίνυν (μὴ γίνεσθαι ψυχρῶν αἴσθησιν,
[955]	ἐν παντὶ μᾶλλον ἢ τῷ	γεώδει	κατὰ φύσιν θερμότητος ἐνυπαρχούσης. Ταῦτ´,
[952]	Αὔρη δ´ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ	πνέει〉	ἠῶθι πρό τὴν πηγὴν τῆς
[954]	ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας ἀναδίδωσι καὶ	ζεῖ	καὶ διαστράπτει πυρούμενος· τῷ δ´
[950]	τὸ βαθύτατον, οἷς δ´ ἀὴρ	(πλησιάζει,	ταῦτα περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ. Τῶν
[950]	τεκμήριον ἡ κουφότης, δι´ ἣν	ἐπιπολάζει	πᾶσιν ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἄνω
[953]	θερμόν. Ὅθεν ἡ μὲν ἐν	βάθει	γῆ πάγος ἐστὶν ὡς εἰπεῖν
[955]	ὥσπερ οὐδ´ οὗτοι τῆς ἐν	βάθει	γῆς, ἣν μάλιστα γῆν ἄν
[949]	ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ τὸ ἐν	βάθει	(πέπονθε. Καίτοι τῶν ἄνω τοσαύτη
[953]	τοῦ πυρὸς οἴεται τοῦ ἐν	βάθει	τῆς γῆς ἑστάναι καὶ ἀνέχεσθαι
[949]	ἀέρα σκοτεινὸν εἶναι καὶ ψυχρὸν	ἠκολούθει.	Καὶ μὴν ἁπάντων γε τῶν
[953]	καὶ θραύεσθαι διατεινομένας καὶ ῥήγνυσθαι.	Ποιεῖ	δὲ καὶ νεῦρα δυσκαμπῆ καὶ
[950]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἄνω φερόμενον.	Ποιεῖ	δὲ καὶ τὴν γαλήνην ἐν
[946]	ἀντικειμένην αὐτῇ στέρησιν (ἐπιοῦσαν οὐδὲ	ποιεῖ	κοινωνὸν ἀλλ´ ἀντεξανίσταται· θερμὰ δ´
[949]	Ἡ μὲν οὖν σβέσις ἐμφανεστέραν	ποιεῖ	τὴν εἰς ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ·
[953]	ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον ἀπεωσμένον	ἐκεῖ	τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω· ταυτὶ δὲ
[950]	μέχρι μὲν ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον	προσήκει,	μετεωρίζεται· μεταβαλόντα δ´ εἰς ὑγρὸν
[948]	ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν γὰρ	ἐξαρκεῖ	τὰ ἔσχατα τῶν αἰτίων θεωρῆσαι·
[949]	τὸ πυρὸς θάνατος ἀέρος γένεσις	Θνήσκει	καὶ πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ
[954]	ψυχρὸν ἡ γῆ. Τοῦτο δ´	ἀμέλει	καὶ τῇ αἰσθήσει δῆλόν ἐστι·
[951]	ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται;	Μεταβάλλει	γὰρ εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς
[952]	πυρὸς τὸ μεταβάλλον εἰς πῦρ,	μεταβάλλει	δὲ τὸ συγγενὲς καὶ οἰκεῖον,
[951]	γὰρ ἀεὶ τὸ εἰς ὃ	μεταβάλλει	τὸ φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί, τί
[950]	οὐχ ἧττον ἢ τὸ θερμὸν	ἀποβάλλει,	ψυχρότητος ἐγγιγνομένης· (καὶ τοὐναντίον ὅταν
[952]	καὶ τάχιστα τρέπεται καὶ ἀναπλησθεὶς	(διανέμει	πανταχοῦ τὴν λαμπρότητα, σῶμα παρέχων
[949]	πιθανότησιν. Ὁ δὲ τῷ ὕδατι	λαμβάνει	μὲν καὶ αὐτὸς ἀρχὰς ὁμοίως,
[951]	γὰρ ἃ τῶν ὀρῶν οὐ	λαμβάνει	νέφος οὐδὲ δρόσον οὐδ´ ὁμίχλην,
[949]	ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα τῇ ψυχρότητι	περιλαμβάνει	ψαύων καὶ πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν.
[951]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος τίον ὡς	ὑπολαμβάνει	τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ δέχεται
[954]	ἀκούομεν, ὡς πᾶσα γῆ τῷ	γένει	στύφειν καὶ ψύχειν πέφυκε· καὶ
[950]	ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν καὶ	διαμένει,	μέχρι ἂν ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ
[954]	τὸ λιπαρόν, περίεστι πάντως καὶ	διαμένει	τὸ γεῶδες· ὅθεν οὐ κατὰ
[946]	ἔστιν ἄχρις οὗ κεραννύμενα ψυχροῖς	ὑπομένει,	καθάπερ μέλανα λευκοῖς καὶ βαρέσιν
[950]	μεταβαλόντα δ´ εἰς ὑγρὸν εὐθὺς	ὀλισθαίνει	καὶ τὸ κοῦφον οὐχ ἧττον
[946]	ἀντικεῖσθαι κατὰ δύναμιν, οὐχ ὡς	ἕξει	στέρησις; Ἔπειθ´ ὅτι πᾶσα στέρησις
[946]	τοῖς σώμασι τῶν βρεφῶν τῇ	περιψύξει	στομοῦσθαι καὶ μεταβάλλον ἐκ φύσεως
[949]	μὲν οὖν τοιοῦτον ἔχει λόγον.	~Ἐπεὶ	δ´ ἡ φθορὰ μεταβολή τίς
[955]	ἐνέρων οὐκ εὐδαίμονα κλῆρον ἀποφαίνοντας.	Ἐπεὶ	καὶ τὸ σῶμα τοῦ ζῴου,
[945]	καὶ τῆς κινήσεως τὴν στάσιν;	Ἐπεὶ	καὶ τὸ ψυχρὸν ἔοικε στάσιμον
[950]	λόγον, οὐκ ἀπὸ τῶν χρωμάτων·	ἐπεὶ	καὶ χιὼν καὶ χάλαζα καὶ
[948]	Πρότερον δὲ τὰ ἐκείνων σκοπῶμεν.	Ἐπεὶ	τὸ πῦρ θερμὸν ἅμα καὶ
[952]	Φιλότητα τὸ ὑγρὸν ἑκάστοτε προσαγορεύων·	ἐπεὶ	(τροφὴ μὲν πυρὸς τὸ μεταβάλλον
[947]	αἴσθησιν, ἀλλ´ ὅπου τὸ θερμὸν	ἐπιλείπει	νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν, εἴπερ ἦν
[947]	ὧν οὐκ ἀεὶ φεύγει καὶ	ἀπολείπει	τὸ θερμὸν ἀλλὰ πολλάκις ἐγκαταλαμβανόμενον
[952]	τὸ θερμὸν ὡς φύσει πολέμιον.	Σκόπει	δὲ καὶ ταῦτα παραβάλλων ἐκείνοις.
[953]	μαλακὰ τοῦ σώματος. Ὧν βλεπομένων,	σκόπει	τὸ γιγνόμενον οὕτω· πᾶσα δήπου
[954]	περιβαλλομέν〈 ων〉 εἶτ´ αὖθις ἐν	θέρει	τὸν γηγενῆ καὶ χερσαῖον ὑπὸ
[953]	καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν γὰρ	ἱστορεῖ	Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας, ἂν
[950]	κακῶς εἶπε Τῇ μὲν ὕδωρ	ἐφόρει	(δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ πῦρ.
[953]	ἅπασα· τὸ γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον	οἰκουρεῖ	καὶ ἀμάλακτον ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ
[950]	τοῦ ὕδατός ἐστιν, ἡ αἴσθησις	ἐπιμαρτυρεῖ,	τῷ μὲν ἀέρι μηδενὸς ὡς
[946]	οὐδεμιᾶς παρουσίᾳ γίνονται δυνάμεως, ἀλλ´	ἐκστάσει	θερμότητος· ἅμα γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ
[947]	οὐκ αἴσθησις ἔστιν ἀλλ´ αἰσθήσεως	ἀποφάσει	νόησις. Ἔδει τοίνυν (μὴ γίνεσθαι
[948]	ὁ συμπεσὼν καὶ πυκνωθεὶς ἀὴρ	ἀποφάσει	φωτὸς κέκληται· καλεῖται δὲ καὶ
[954]	Τοῦτο δ´ ἀμέλει καὶ τῇ	αἰσθήσει	δῆλόν ἐστι· καὶ γὰρ πηλὸς
[948]	τοῦ φωτὸς οὐ παρέχει τῇ	αἰσθήσει	δίοψιν ἀέρος εἰσὶ διαφοραί· καὶ
[954]	γῆν ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι τῇ	αἰσθήσει	καὶ τὸ πρώτως καὶ〉 φύσει
[951]	ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ ὕδωρ	διακρίσει	μὲν εἰς ἀέρα φθείρεται συγκρίσει
[947]	ὥσπερ τὸ θερμὸν ἀλέᾳ καὶ	διακρίσει	τῆς σαρκός, οὕτω συγκρίσει καὶ
[951]	διακρίσει μὲν εἰς ἀέρα φθείρεται	συγκρίσει	δ´ εἰς γῆν, ὡς μὲν
[947]	καὶ διακρίσει τῆς σαρκός, οὕτω	συγκρίσει	καὶ πυκνώσει τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν
[954]	ἡ γῆ. Τὸ δὲ ψυχρότατον	φύσει	δήπου καὶ πρώτως ψυχρόν· ὥστε
[955]	διαφέρουσι τῶν μὴ τὸν αἰθέρα	φύσει	καὶ πρώτως θερμὸν ἀλλὰ τὸ
[954]	δήπου καὶ πρώτως ψυχρόν· ὥστε	φύσει	καὶ πρώτως ψυχρὸν ἡ γῆ.
[952]	μαχόμενον πρὸς τὸ θερμὸν ὡς	φύσει	πολέμιον. Σκόπει δὲ καὶ ταῦτα
[949]	τοῦ θερμοῦ φθειρομένου μεταβολήν, ὡς	φύσει	πρὸς τὸ πῦρ ἀντικείμενον. τὸ
[955]	κοῦφα τῇ θείᾳ καὶ ἀιδίῳ	φύσει	προσνέμοντας, (τὰ δὲ σκοτεινὰ καὶ
[948]	ἄρα πρώτως σκοτεινὸν ἐν τῇ	φύσει	πρώτως καὶ ψυχρόν ἐστιν. Ὅτι
[954]	αἰσθήσει καὶ τὸ πρώτως καὶ〉	φύσει	ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες; Αἱ γοῦν παράλιοι
[954]	αὐτὸν ὄντα ψυχρὸν ἀλλὰ τοῦ	φύσει	ψυχροῦ καὶ πρώτως ἀποβλαστάνοντα καὶ
[947]	τῆς σαρκός, οὕτω συγκρίσει καὶ	πυκνώσει	τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι, δῆλον
[949]	πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ ἀὴρ	ἐπικρατεῖ	τοῦ ἐλάττονος. Ἂν δέ τις
[954]	φλόγας ἀναδίδωσι καὶ ζεῖ καὶ	διαστράπτει	πυρούμενος· τῷ δ´ ὑγρῷ τροφῇ
[954]	ἔξωθεν ὁ ἀήρ, ἐκεῖνα δ´	ἐκπίπτει	διὰ γῆς ἀμίκτου καὶ καθαρᾶς,
[946]	ὑδάτων μεθίησιν, ἀπιόντι τῷ θερμῷ	συνεκπίπτει·	διὸ καὶ μειοῖ τὸ πλῆθος
[954]	ὄνου στέγειν, τὰ δ´ ἄλλα	διακόπτει	καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι γε μὴν
[949]	συνελαύνων τὰ σώματα τῇ ψυχρότητι	καταθραύει	καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν τὰ
[952]	δὲ τοῖς δυσχειμέροις κλίμασι πολλὰ	ῥηγνύει	τὸ ψῦχος ἀγγεῖα καὶ χαλκᾶ
[950]	τοὐναντίον ὅταν θερμότης ἐπέλθῃ, πάλιν	ἀναστρέφει	τὴν κίνησιν, ἅμα τῷ μεταβαλεῖν
[948]	ἁφῆς συγχυτικόν, ἡ δὲ θερμότης	διαχεῖ	τὴν αἴσθησιν τοῦ ἁπτομένου καθάπερ
[947]	νῦν δὲ τέρπουσα τὴν αἴσθησιν·	ἔχει	δὲ τοιαύτας καὶ τὰ χρώματα
[947]	ἄχρωστον καὶ ὅλως ἄποιον οὐκ	ἔχει	διαφοράν, ἀλλ´ ὅμοιόν ἐστιν. Ἆρ´
[948]	ταρταρίζειν Ταῦτα μὲν οὖν τοιοῦτον	ἔχει	λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἡ φθορὰ
[951]	τὸ ἧττον· οὔτε τὴν φύσιν	ἔχει	λόγον ἐφεξῆς τῷ φθείροντι τάξαι
[951]	τὰ παράλιμνα καὶ ἑλώδη ψῦχος	ἔχει	μάλιστα διὰ τὰς ἀπὸ τῶν
[950]	αὐγὴν καὶ καταφάνειαν ἐν βυθῷ	παρέχει,	διαστελλομένων τῷ ἀέρι τῶν ὑγρῶν·
[947]	κρατοῦν δὲ τοῦ ψυχροῦ διάχυσιν	(παρέχει	καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεθ´
[952]	νοτερὰν καὶ ξύλα βεβρεγμένα δυσκαῆ	παρέχει,	καὶ φλόγα ζοφερὰν καὶ ἀμβλεῖαν
[948]	καὶ ὅσα τοῦ φωτὸς οὐ	παρέχει	τῇ αἰσθήσει δίοψιν ἀέρος εἰσὶ
[951]	ἀλλ´ ἐγκαθειργνυμένη καὶ ἀποστρεφομένη θερμότητα	παρέχει	τοῖς διὰ βάθους ὑγροῖς· ἀπόδειξις
[953]	~θάλπεται δ´ ὑπ´ αὐτῶν καὶ	παρέχει	χλιαίνειν ἐπ´ ὀλίγον βάθος ἐνδυομένῳ
[950]	πολλὰ γὰρ ἄμοιρα θερμότητος ὄντα	μετέχει	λαμπηδόνος, ἐλαφρὸν δὲ καὶ κοῦφον
[951]	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, εἰ δὲ	πάσχει,	μὴ ἀναπίμπλασθαι τῆς τοῦ κρείττονος
[949]	αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ	πάσχει·	ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον,
[955]	τῆς γῆς μοίρᾳ ψυχρότης εὐθὺς	ἴσχει	καὶ κρύος, ὡς ἐν παντὶ
[954]	πολλὴν ῥύσιν ἐφιστάντες καὶ καταψύχοντες·	ψύχει	δὲ καὶ (τὰ τῶν ἀθλητῶν
[949]	δὲ νότος βορέην προκαλέσσεται, αὐτίκα	νίψει	τοῦ γὰρ νότου καθάπερ ὕλην
[952]	δ´ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει〉	ἠῶθι	πρό τὴν πηγὴν τῆς ψυχρότητος
[945]	θερμοῦ τὸ πῦρ, ἧς παρουσίᾳ	τινὶ	καὶ μετοχῇ γίνεται τῶν ἄλλων
[950]	ποταμῷ τὸν Ἥφαιστον καὶ τῷ	Ποσειδῶνι	τὸν Ἀπόλλωνα κατὰ τὴν μάχην
[949]	καὶ πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν	οἱ	βάρβαροι διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας·
[954]	καὶ ξηρὸν ἀπολείπεται τέφρα γενόμενον.	Οἱ	δὲ καὶ τοῦτο φιλοτιμούμενοι μεταβάλλον
[955]	ἅτε θερομένην καὶ ἀλεαινομένην οὖσαν.	~Οἱ	δὲ (πνεύματος μὲν αἰσθάνεσθαι ψυχροῦ
[946]	συνάγει, καθάπερ τὸν βαπτόμενον σίδηρον.	Οἱ	δὲ Στωικοὶ καὶ τὸ πνεῦμα
[954]	τὸ πῦρ γῆν ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν·	οἱ	δὲ χαλκεῖς τῷ πυρουμένῳ καὶ
[955]	οὐ ῥᾴδιον ἀνασχέσθαι προβάλλουσι κρύος.	Οἱ	δὲ ψυχροτέρου ποτοῦ δεόμενοι χάλικας
[950]	τε γῆς ὕδατι ῥαινομένης, διαμελαίνουσιν	οἱ	καταλαμβανόμενοι ταῖς σταγόσι τόποι, τῶν
[948]	ἀρχὴ καὶ φύσις ψυχρότητος ζητοῦντες.	Οἱ	μὲν οὖν, τῶν σκαληνῶν (καὶ
[948]	τὰς οὐσίας τίθενται τῶν δυνάμεων,	οἱ	μὲν Στωικοὶ (τῷ ἀέρι τὸ
[949]	ἑαυτὸ καὶ συνθλιβόμενον, ὡς ἱστοροῦσιν	οἱ	νῦν μετὰ τοῦ Καίσαρος ἐπὶ
[954]	ἐν θεῶν οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν	οἱ	παλαιοί, διὰ τὴν στάσιν καὶ
[951]	δὲ καὶ Θρᾴκην καὶ Πόντον	οἱ	πεπλανημένοι λίμνας τε μεγάλας ἔχειν
[947]	πλῆθος καὶ ἁπλότητα καὶ δύναμιν	(οἱ	πλεῖστοι στοιχεῖα τῶν ἄλλων ὑποτίθενται
[955]	ἔμπνουν ἐστὶ καὶ θαλερόν ὡς	οἱ	ποιηταὶ λέγουσι, θερμότητι χρῆται καὶ
[948]	Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ Στράτων καὶ	οἱ	Στωικοὶ τὰς οὐσίας τίθενται τῶν
[951]	τὸ συνθλιβόμενον ὑγρὸν ἀπ´ αὐτῶν	οἱ	σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν
[953]	τῆς ψυχρότητος παγῆναι· διὸ καὶ	πάγοι	καλοῦνται. Καὶ τὰ ἄκρα πολλῶν
[951]	οὕτως ἄν τις ἐξ ὑπαρχῆς	ἐπέλθοι.	Πρῶτον μὲν οὐκ εἰκός ἐστιν
[952]	μοῖραν αὐγῆς κατιὼν ἐνίησι καὶ	βυθοὶ	ποταμῶν διαγελῶσιν, ὅσον ἀέρος ἐξικνεῖται
[954]	θεῶν οἴκῳ κλίτα προσηγόρευσαν οἱ	παλαιοί,	διὰ τὴν στάσιν καὶ πῆξιν·
[946]	τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ	μειοῖ	τὸ πλῆθος ἡ περίψυξις, ἐκκρίνουσα
[954]	φύσει ψυχρὸν ἐπιγινώσκοντες; Αἱ γοῦν	παράλιοι	χειμῶνος δίαιται τρόπον τινὰ γῆς
[948]	ἔντασις ἢ παρέμπτωσις ἐρυσίβης δ´	ἥλιοι	πυριφλεγεῖς ἐπ´ ὄμβρῳ βαρύτητος δὲ
[949]	ψόφῳ τοῦ ὑπορρέοντος ὕδατος ἀναστρέφουσιν.	Ἔνιοι	δὲ καὶ θηρεύουσιν ἰχθῦς ὕδατι
[953]	μὲν ἐκ γῆς γεγονέναι μυθολογοῦσι,	μαθηματικοὶ	δὲ γῆς σκιὰν οὖσαν ἀποδεικνύουσιν
[946]	τὸν βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ δὲ	Στωικοὶ	καὶ τὸ πνεῦμα λέγουσιν ἐν
[948]	τε καὶ Στράτων καὶ οἱ	Στωικοὶ	τὰς οὐσίας τίθενται τῶν δυνάμεων,
[948]	τίθενται τῶν δυνάμεων, οἱ μὲν	Στωικοὶ	(τῷ ἀέρι τὸ πρώτως ψυχρὸν
[948]	Τάρταρος οὗτος, ὑπὸ ψυχρότητος, κέκληται	(δηλοῖ	δὲ καὶ Ἡσίοδος εἰπὼν Τάρταρά
[952]	ἄτοπον ἀπορρίψας τὸν λόγον, ἐγώ	μοι	δοκῶ μηδὲ τὴν γῆν ἄμοιρον
[947]	τοὐναντίον ἡδοναί τε μεγάλαι καὶ	ὠφέλιμοι	τοῖς σώμασιν ἀπὸ ψυχρῶν ὑπάρχουσι
[948]	οὐρανόθεν προύφαινε· καὶ πάλιν Ἠέρα	ἑσσάμενοι	πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ´ αἶαν καὶ
[951]	καὶ Θρᾴκην καὶ Πόντον οἱ	πεπλανημένοι	λίμνας τε μεγάλας ἔχειν καὶ
[951]	ἀπ´ αὐτῶν οἱ σφόδρα ψυχροῦ	δεόμενοι	κινοῦσιν· ἐκστατικὸν γὰρ ἀμφοῖν ἡ
[955]	κρύος. Οἱ δὲ ψυχροτέρου ποτοῦ	δεόμενοι	χάλικας ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ ὕδωρ·
[955]	καὶ ὕδατος, γῆς δ´ ἧττον	οἰόμενοι,	τὴν ἔγγιστα γῆν ὁρῶσιν ἀέρων
[950]	γῆς ὕδατι ῥαινομένης, διαμελαίνουσιν οἱ	καταλαμβανόμενοι	ταῖς σταγόσι τόποι, τῶν ἄλλων
[949]	πολλὴν ψυχρότητα μετὰ τοῦ ἀέρος	καταδεχόμενοι.	Τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[950]	ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν ἄγαν ψυχρότητα	φοβούμενοι	τοῦ ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν. Ἀπὸ
[954]	ἐπὶ τὴν γῆν ὑπὸ ψυχρότητος	ὁδηγούμενοι	τῇ αἰσθήσει καὶ τὸ πρώτως
[954]	γενόμενον. Οἱ δὲ καὶ τοῦτο	φιλοτιμούμενοι	μεταβάλλον ἀποδεῖξαι καὶ καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες
[951]	ὡς ἐναντίον ἑκατέρῳ καὶ πολέμιον.	Ἐκεῖνοι	δέ, ὁποτέρως ἂν εἴπωσι, τὸ
[947]	καὶ βλάβαι πάλιν νεανικαὶ καὶ	πόνοι	καὶ βαρύτητες, ὑφ´ ὧν οὐκ
[946]	καὶ (τὸ ἧττον, οὐδ´ ἂν	εἴποι	τις ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον πεπηρῶσθαι
[950]	διαμελαίνουσιν οἱ καταλαμβανόμενοι ταῖς σταγόσι	τόποι,	τῶν ἄλλων ὁμοίων μενόντων. Αὐτοῦ
[953]	ἐκτὸς ἀέρι καὶ νυκτὸς οὔσης	ἄνθρωποί	τε χρῶνται καὶ θηρία πολλὰ
[949]	πλησιάζων, ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν οἱ	βάρβαροι	διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν
[952]	ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον. Ἀέρι μέν	τοι	μετοχὴ φωτός ἐστι πρώτῳ, καὶ
[949]	ψυχροῦ τὸ ἐν βάθει (πέπονθε.	Καίτοι	τῶν ἄνω τοσαύτη γίνεται μεταβολὴ
[952]	βιαζομένου τῇ ψυχρότητι τοῦ ὕδατος.	Καίτοι	φησὶ Θεόφραστος τὸν ἀέρα ῥηγνύειν
[947]	καὶ ἁπλότητα καὶ δύναμιν (οἱ	πλεῖστοι	στοιχεῖα τῶν ἄλλων ὑποτίθενται καὶ
[955]	ἁφῆς οὐ λαμβάνουσιν, ὥσπερ οὐδ´	οὗτοι	τῆς ἐν βάθει γῆς, ἣν
[955]	νομίζειν, οὐ τοῖς τόποις, ὥσπερ	ἐπὶ	ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω καὶ
[948]	ἠέλιος δ´ ἐπέλαμψε· μάχη δ´	ἐπὶ	πᾶσα φαάνθη. Καὶ γὰρ κνέφας
[948]	τέλος ἐστὶν ἀλλ´ ἀρχὴ τῆς	ἐπὶ	τὰ πρῶτα καὶ ἀνωτάτω πορείας.
[948]	καὶ πυρὶ τὸν λόγον ἀλλ´	ἐπὶ	τὰς νοητὰς ἀναφέροντες ἀρχὰς τὰ
[953]	ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας, ἂν ἀφεθῶσιν	ἐπὶ	τὴν γῆν, κατάγνυσθαι καὶ συντρίβεσθαι
[954]	ἀγαπητῶς; Ἆρ´ οὐχὶ ταῦτα ποιοῦμεν	ἐπὶ	τὴν γῆν ὑπὸ ψυχρότητος ὁδηγούμενοι
[953]	τοῦ σκοτεινοῦ πρὸς τὸ λαμπρὸν	ἐπὶ	τῆς γῆς μᾶλλον ἢ τοῦ
[950]	μυθικῶς ἀντέταξεν. Ὁ δ´ Ἀρχίλοχος	ἐπὶ	τῆς τἀναντία φρονούσης οὐ κακῶς
[948]	οὐσίαν ψυχροῦ καὶ θερμοῦ, προάγωμεν	ἐπὶ	τὸ ἑξῆς τὸν λόγον, ἥτις
[949]	οἱ νῦν μετὰ τοῦ Καίσαρος	ἐπὶ	τοῦ Ἴστρου διαχειμάσαντες. Οὐ μὴν
[949]	ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν, ὥσπερ	ἐπὶ	τῶν λύχνων, τὸ ἄκρον εἰς
[949]	ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ	ἀέρι	γενόμενον· ὁπότε τὰ ζέοντα τῶν
[953]	ἐπινέμεται. Διὸ τῷ μὲν ἐκτὸς	ἀέρι	καὶ νυκτὸς οὔσης ἄνθρωποί τε
[949]	τὸ ἀγγεῖον ἀλλ´ ἐν τῷ	ἀέρι	κρέμασθαι, περιμείνῃ χρόνον (οὐ πολύν,
[953]	τὸ μόνιμον τὸ ἀμετάβλητον· ὧν	ἀέρι	μὲν οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ μᾶλλον
[952]	μὲν οὖν ἁπάντων καὶ ἀφεγγέστατον.	Ἀέρι	μέν τοι μετοχὴ φωτός ἐστι
[950]	ἡ αἴσθησις ἐπιμαρτυρεῖ, τῷ μὲν	ἀέρι	μηδενὸς ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν μελαινομένου
[951]	κάτω πυκνώσεις καὶ συστάσεις τῷ	ἀέρι	συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν ἐνδίδωσι.
[949]	ἐντείνεται δὲ καὶ συνάγεται τῷ	ἀέρι	σφιγγόμενον ὑπὸ ψυχρότητος. Διὸ καὶ
[949]	ἀνακεραννύουσιν. Ὁ μὲν οὖν τῷ	ἀέρι	τὴν πρώτην ἀποδιδοὺς τῆς ψυχρότητος
[948]	δυνάμεων, οἱ μὲν Στωικοὶ (τῷ	ἀέρι	τὸ πρώτως ψυχρὸν ἀποδιδόντες, Ἐμπεδοκλῆς
[951]	ἐναντίον ἐστί, τί μᾶλλον τῷ	ἀέρι	τὸ πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ
[950]	ἐνδίδωσιν. Οὐ μᾶλλον οὖν τῷ	ἀέρι	τοῦ μέλανος ἢ τῷ ὕδατι
[950]	μάλιστα τοὔλαιόν ἐστι, πλείστῳ χρώμενον	ἀέρι·	τούτου δὲ τεκμήριον ἡ κουφότης,
[950]	ἐν βυθῷ παρέχει, διαστελλομένων τῷ	ἀέρι	τῶν ὑγρῶν· οὐ γὰρ μόνον
[951]	οὐκ εἰκός ἐστιν ἀέρα, τῷ	αἰθέρι	γειτνιῶντα καὶ ψαύοντα τῆς περιφορᾶς
[947]	ἕν τι καὶ ἁπλοῦν ἡ	περὶ	ἕκαστον εἶδος στέρησις, αἱ δ´
[949]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ	περὶ	ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι·
[955]	Δεῖγμα δ´ αὐτῆς ἐστι (κἀνταῦθα	περὶ	τὰς πέτρας· πολὺ γὰρ ἐκ
[949]	ἔπηξε. Καὶ δῆλόν ἐστι (μάλιστα	περὶ	τὰς χιόνας· ἀέρα γὰρ μεθεῖσαι
[954]	γῆς ἀμίκτου καὶ καθαρᾶς, ὡς	περὶ	τὸ Τιτάριον ὃ δὴ (Στυγὸς
[946]	ταῖς ἄλλαις γενέσεσι καὶ ταῖς	περὶ	τὸν ἀέρα τροπαῖς, καὶ ὅσα
[945]		~ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΠΡΩΤΩΣ ΨΥΧΡΟΥ. (Ἔστι τις
[950]	Τῇ μὲν ὕδωρ ἐφόρει (δολοφρονέουσα	χειρί,	θἠτέρῃ δὲ πῦρ. Ἐν δὲ
[951]	(εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ	πυρὶ	πρὸ τοῦ ὕδατος καὶ διαδιδοὺς
[950]	ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν ὅτι τῷ	πυρὶ	τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι καὶ
[948]	οὐ κατέπαυσαν ἐν γῇ καὶ	πυρὶ	τὸν λόγον ἀλλ´ ἐπὶ τὰς
[948]	ἐστι, δεῖ τὴν ἀντικειμένην τῷ	πυρὶ	φύσιν ψυχράν τ´ εἶναι καὶ
[951]	δ´ ἄνικμος καὶ ξηρὸς οὐδ´	ἄχρι	ταύτης τὴν κατάψυξιν ἐνδέχεται τῆς
[950]	ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν καὶ διαμένει,	μέχρι	ἂν ὑπὸ θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ
[950]	ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ τὰ νέφη,	μέχρι	μὲν ἀέρος οὐσίᾳ μᾶλλον προσήκει,
[955]	καὶ τὸ σῶμα τοῦ ζῴου,	μέχρι	μὲν ἔμπνουν ἐστὶ καὶ θαλερόν
[948]	νοητὰς ἀναφέροντες ἀρχὰς τὰ αἰσθητὰ	μέχρι	τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον.
[951]	γὰρ ἐναντίοις εἰς τὰ ὅλα	πράγμασι·	χρῆται δ´ οὐκ ἀκράτοις οὐδ´
[952]	οἰκείας. Ἐν δὲ τοῖς δυσχειμέροις	κλίμασι	πολλὰ ῥηγνύει τὸ ψῦχος ἀγγεῖα
[948]	(καὶ τριγωνοειδῶν σχηματισμῶν ἐν τοῖς	σώμασι	κειμένων, τὸ ῥιγοῦν καὶ τρέμειν
[946]	ἐλάττονα τῆς θερμότητος ἐγγινομένη τοῖς	σώμασι	πάθη καὶ μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε;
[949]	γινομένων ὑπὸ ψυχρότητος ἐν τοῖς	σώμασι	σφοδρότατον καὶ βιαιότατον ἡ πῆξις
[946]	τὸ πνεῦμα λέγουσιν ἐν τοῖς	σώμασι	τῶν βρεφῶν τῇ περιψύξει στομοῦσθαι
[949]	θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν	πᾶσι	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε τῷ
[950]	Καὶ τοῦτο δὴ τὸ πρόχειρον	ἅπασι	πῦρ ὕδατι μιγνύναι τὸ παροιμιαζόμενον
[954]	τοῖς σώμασιν· ἂν δ´ ἐπικρατήσῃ	παντάπασι,	τοῦ θερμοῦ φυγόντος ἢ σβεσθέντος,
[953]	ἀγνωσίαν τελευτᾷ καὶ λίθωσιν, ὅταν,	παντάπασι	τοῦ ψυχροῦ κρατήσαντος, ἐκπαγῇ μὲν
[951]	μεγάλας ἔχειν καὶ ποταμοῖς διαρρεῖσθαι	βαθέσι	καὶ πολλοῖς ἱστοροῦσιν· αὐτῶν τε
[947]	ὥστε μὴ ποιεῖν ἐν τοῖς	πάθεσι	διαφοράν, ἢ τοὐναντίον ἡδοναί τε
[948]	φρίττειν καὶ ὅσα συγγενῆ τοῖς	πάθεσι	τούτοις ὑπὸ τραχύτητος ἐγγίνεσθαι λέγοντες,
[952]	ἄτοπον οὖν τηλικαύταις καὶ τοσαύταις	ἀντιτάξεσι	καὶ τὴν τῆς ψυχρότητος καὶ
[946]	φύσις ἔν τε ταῖς ἄλλαις	γενέσεσι	καὶ ταῖς περὶ τὸν ἀέρα
[947]	οὔθ´ ἁπτὸν οὔτε ταῖς ἄλλαις	αἰσθήσεσι	γνωστόν. Οὐσίας γάρ τινος αἴσθησις
[947]	(αἷς ἄλλοτ´ ἄλλως τὸν προστυγχάνοντα	διατίθησι·	τὸ δ´ ἀναφὲς καὶ ἄχρωστον
[952]	καὶ θαλάττῃ μοῖραν αὐγῆς κατιὼν	ἐνίησι	καὶ βυθοὶ ποταμῶν διαγελῶσιν, ὅσον
[946]	ἀφαιρῶν εἰς τὸ δέον ἀμφοτέρας	καθίστησι.	~(Καὶ μὴν ψυχροῦ μὲν αἴσθησις
[952]	τῇ ψυχρότητι τοῦ ὕδατος. Καίτοι	φησὶ	Θεόφραστος τὸν ἀέρα ῥηγνύειν τὰ
[949]	τὰς ἀκόνας τοῦ μολίβδου τήκεσθαί	φησι	καὶ ῥεῖν ὑπὸ κρύους καὶ
[947]	αὐτῆς καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν εἶναί	φησι,	τὸ δ´ ἀραιὸν καὶ τὸ
[948]	παρέχει τῇ αἰσθήσει δίοψιν ἀέρος	εἰσὶ	διαφοραί· καὶ τὸ ἀειδὲς αὐτοῦ
[947]	τῶν ἐν γραμματικῇ στοιχείων βραχύτητές	εἰσι	καὶ μακρότητες, τῶν δ´ ἐν
[953]	Ἐκεῖναι δὲ συγγενέστεραι δυνάμεις ψυχρότητός	εἰσι,	τὸ ἐμβριθὲς τὸ πυκνὸν τὸ
[950]	θερμότητος ἐξικμασθῇ τὸ ὑγρὸν ἤ	τισι	στρέβλαις καὶ βάρεσιν ἐκπιεσθῇ· τῆς
[950]	ῥαινομένης, διαμελαίνουσιν οἱ καταλαμβανόμενοι ταῖς	σταγόσι	τόποι, τῶν ἄλλων ὁμοίων μενόντων.
[948]	σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ παρὰ	νηυσὶ	βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν
[953]	θερμὸν ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε·	πήγνυσι	γὰρ τὸ ψυχρὸν τὰ μὲν
[946]	ἡ ψυχρότης, ἂν λάβῃ θερμότερα,	πήγνυσι	καὶ συνάγει, καθάπερ τὸν βαπτόμενον
[954]	ἀθλητῶν ἡ κόνις σώματα καὶ	κατασβέννυσι	τοὺς ἱδρῶτας. Ἡ δὲ καθ´
[955]	καὶ θαλερόν ὡς οἱ ποιηταὶ	λέγουσι,	θερμότητι χρῆται καὶ ζωῇ· γενόμενον
[945]	ὥσπερ τοῦ φωτὸς τὸ σκότος	λέγουσι	καὶ τῆς κινήσεως τὴν στάσιν;
[953]	ποιηταὶ μὲν ἐκ γῆς γεγονέναι	μυθολογοῦσι,	μαθηματικοὶ δὲ γῆς σκιὰν οὖσαν
[948]	γὰρ κνέφας τὸν ἀφώτιστον ἀέρα	καλοῦσι,	κενὸν ὡς ἔοικε φάους ὄντα·
[955]	βάθους καὶ οὐ ῥᾴδιον ἀνασχέσθαι	προβάλλουσι	κρύος. Οἱ δὲ ψυχροτέρου ποτοῦ
[954]	πέφυκε· καὶ πολλὰ τῶν μεταλλευομένων	καταριθμοῦσι	στυπτικὴν αὐτοῖς παρέχοντα καὶ σχετικὴν
[948]	διαμαρτάνουσι, τὴν ἀρχὴν ὅθεν δεῖ	λαμβάνουσι·	δεῖ γὰρ ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας
[955]	ὅτι τούτων μὲν ἅπτονται καὶ	προσθιγγάνουσι,	τοῦ δὲ πρώτου καθαροῦ καὶ
[948]	εἰ καὶ τοῖς κατὰ μέρος	διαμαρτάνουσι,	τὴν ἀρχὴν ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι·
[949]	ταῦθ´ ἵστησιν. Ὅθεν οἱ βάρβαροι	διαβαίνουσι	πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν γὰρ
[955]	καὶ συμφόρημα γεγενημένην· καὶ οὐδὲν	διαφέρουσι	τῶν μὴ τὸν αἰθέρα φύσει
[951]	μετεωρίσεις οὐ μόνον τὸ θερμὸν	ἐξαιροῦσι	τῶν ὑδάτων ἀλλὰ καὶ τὸ
[951]	ὁποτέρως ἂν εἴπωσι, τὸ ἐπιχείρημα	διαφθείρουσι.	Πήγνυσθαί γε μὴν ὑπὸ τοῦ
[954]	ἀνατηκομένῳ σιδήρῳ μάρμαρον καὶ λατύπην	παραπάσσουσι,	τὴν πολλὴν ῥύσιν ἐφιστάντες καὶ
[951]	καὶ συνεργὸν ἐν μέσῳ παρεμπλεκομένην	ἔχουσι·	καὶ ταύτην (εἴληφεν ὁ ἀήρ,
[947]	οὐσίαι πλείονας διαφορὰς καὶ δυνάμεις	ἔχουσι.	Μονοειδὲς γὰρ ἡ σιωπὴ ποικίλον
[947]	ὠφέλιμοι τοῖς σώμασιν ἀπὸ ψυχρῶν	ὑπάρχουσι	καὶ βλάβαι πάλιν νεανικαὶ καὶ
[949]	περὶ ἡμᾶς συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν	δίδωσι·	μετὰ γὰρ τὰ λουτρὰ καὶ
[954]	γὰρ ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας	ἀναδίδωσι	καὶ ζεῖ καὶ διαστράπτει πυρούμενος·
[952]	ζοφερὰν καὶ ἀμβλεῖαν ὑπὸ χλωρότητος	ἀναδίδωσι	τῷ ψυχρῷ μαχόμενον πρὸς τὸ
[951]	ἀέρι συμμεμιγμένον ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν	ἐνδίδωσι.	Τὰ δὲ κάτω τῶν μεγάλων
[951]	πολέμιον. Ἐκεῖνοι δέ, ὁποτέρως ἂν	εἴπωσι,	τὸ ἐπιχείρημα διαφθείρουσι. Πήγνυσθαί γε
[954]	ἡμᾶς μετάγουσα καὶ μετοικίζουσα χρεία	τί	βούλεται, χειμῶνος μὲν ἀπωτάτω φεύγουσα
[952]	ἀέρα λεγόντων, καὶ πρὸς αὐτούς	τι	βουλόμενος εἰπεῖν οὕτω μὲν ἄν
[952]	Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος κέχρηται.	Τί	δὲ τοῦτ´ ἐστί; Τὸ σκοτεινὸν
[947]	καθάπερ θερμότητος. Ἔτι τοίνυν ἕν	τι	καὶ ἁπλοῦν ἡ περὶ ἕκαστον
[951]	μεταβάλλει τὸ φθειρόμενον ἐναντίον ἐστί,	τί	μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ πῦρ
[950]	τὰ λεπτὰ τῶν ἔργων οὐχ	ὕδατι	βάπτουσιν ἀλλ´ ἐλαίῳ, τὴν ἄγαν
[949]	Ἔνιοι δὲ καὶ θηρεύουσιν ἰχθῦς	ὕδατι	θερμῷ τοῦ πάγου παραλύοντες καὶ
[949]	ἐστὶ πιθανότησιν. Ὁ δὲ τῷ	ὕδατι	λαμβάνει μὲν καὶ αὐτὸς ἀρχὰς
[950]	ἀέρι τοῦ μέλανος ἢ τῷ	ὕδατι	μέτεστιν, ἧττον δὲ τοῦ ψυχροῦ.
[950]	δὴ τὸ πρόχειρον ἅπασι πῦρ	ὕδατι	μιγνύναι τὸ παροιμιαζόμενον ἐν τοῖς
[950]	ἁπλῶς εἰπεῖν μελαινομένου τῷ δ´	ὕδατι	πάντων. Ἂν γὰρ τὸ λευκότατον
[953]	οὐδεμιᾶς, γῇ δὲ μᾶλλον ἢ	ὕδατι	πασῶν μέτεστι. Καὶ μὴν ἐν
[950]	βάρεσιν ἐκπιεσθῇ· τῆς τε γῆς	ὕδατι	ῥαινομένης, διαμελαίνουσιν οἱ καταλαμβανόμενοι ταῖς
[948]	Ἐμπεδοκλῆς δὲ καὶ Στράτων τῷ	ὕδατι·	τὴν δὲ γῆν ἴσως ἂν
[954]	καταναλισκόμενον ἀναδεύοντες πολλάκις ἐλαίῳ (καὶ	στέατι	φύροντες οὐδὲν περαίνουσιν, ἀλλ´ ὅταν
[947]	(οὕτω πως ὀνομάσας καὶ τῷ	ῥήματι)	θερμόν· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως λέγεσθαι
[947]	διάχυσιν (παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ	σώματι	μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι
[954]	δ´ ἄλλα διακόπτει καὶ ῥήγνυσιν.	Ἔτι	γε μὴν τῶν ἰατρῶν ἀκούομεν,
[946]	δημιουργὸν οὐκ ἄξιον ἡγεῖσθαι στέρησιν.	Ἔτι	στέρησις μὲν οὐδεμία δέχεται τὸ
[947]	ἀρχὴ καὶ πηγὴ καθάπερ θερμότητος.	Ἔτι	τοίνυν ἕν τι καὶ ἁπλοῦν
[952]	τὴν πηγὴν τῆς ψυχρότητος ἔδειξεν.	Ἔτι	τοίνυν ἡ μὲν αἴσθησις πολλάκις
[949]	τῇ ψυχρότητι καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν.	Ἔτι	τοίνυν τὰ μὲν ἀποσπασθέντα τῆς
[954]	τὰ κοιλότατα· τούτοις μὲν γὰρ	οὐκέτι	μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν ὁ
[955]	θαλερόν ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσι,	θερμότητι	χρῆται καὶ ζωῇ· γενόμενον δὲ
[955]	παράβαλλε· κἂν μήτε λείπηται τῇ	πιθανότητι	μήθ´ ὑπερέχῃ πολύ, χαίρειν ἔα
[952]	θερμότητα τοῦ πυρός, ὥσπερ τῇ	ὑγρότητι	πρὸς τὴν ξηρότητα καὶ τῇ
[952]	ὕδωρ κολλητικὸν καὶ σχετικόν, τῇ	ὑγρότητι	συνέχον καὶ πιέζον· ᾗ καὶ
[953]	καὶ γλῶτταν ἄναυδον ἀκινησίᾳ καὶ	σκληρότητι	τὸ ἄγαν ψῦχος, ἐκπηγνύον τὰ
[949]	ἔοικε, συνελαύνων τὰ σώματα τῇ	ψυχρότητι	καταθραύει καὶ ῥήγνυσιν. Ἔτι τοίνυν
[949]	ὁ ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα τῇ	ψυχρότητι	περιλαμβάνει ψαύων καὶ πλησιάζων, ταῦθ´
[952]	καὶ πρώτως· ἀντίκειται γὰρ τῇ	ψυχρότητι	πρὸς τὴν θερμότητα τοῦ πυρός,
[952]	ἀλλὰ πάντα πλήρη, βιαζομένου τῇ	ψυχρότητι	τοῦ ὕδατος. Καίτοι φησὶ Θεόφραστος
[952]	πρὸς τὴν ξηρότητα καὶ τῇ	βαρύτητι	πρὸς τὴν κουφότητα. Καὶ ὅλως
[947]	ἰαίνεσθαι κέκληκεν; Ἀλλὰ ταῦτά γε	παντὶ	δῆλα, καὶ τούτοις οὐχ ἥκιστα
[955]	ἴσχει καὶ κρύος, ὡς ἐν	παντὶ	μᾶλλον ἢ τῷ γεώδει κατὰ
[950]	ἀπολισθαινόντων, ὡς Ἀριστοτέλης ἔλεγεν, ἀλλὰ	παντὶ	μὲν ὑγρῷ τὸ κῦμα διαχεῖται
[947]	τῶν πρώτων ὄντων ἐν τῷ	παντὶ	σωμάτων, ἃ διὰ πλῆθος καὶ
[949]	καὶ ἡ κατὰ Πίνδαρον Ἀέρα	κνισᾶντι	λακτίζοισα καπνῷ λιγνὺς καὶ ἀναθυμίασις.
[952]	(ὑφ´) ἡλίου καὶ σελήνης τῷ	φωτίζοντι·	~θάλπεται δ´ ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[946]	τὰ ζέοντα τῶν ὑδάτων μεθίησιν,	ἀπιόντι	τῷ θερμῷ συνεκπίπτει· διὸ καὶ
[948]	Τῷ δὲ φυσικῷ θεωρίας ἕνεκα	μετιόντι	τἀληθὲς ἡ τῶν ἐσχάτων γνῶσις
[951]	φύσιν ἔχει λόγον ἐφεξῆς τῷ	φθείροντι	τάξαι τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ οὐ
[948]	φύσει πρώτως καὶ ψυχρόν ἐστιν.	Ὅτι	δ´ ἀὴρ τὸ πρώτως σκοτεινόν
[950]	τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ θερμόν.	Ὅτι	δ´ οὐ τοῦ ἀέρος τὸ
[951]	ἐκστατικὸν γὰρ ἀμφοῖν ἡ κίνησις.	(Ὅτι	δ´ οὐκ ἀέρος ἐστὶν ἀλλ´
[947]	τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν ἐστι, δῆλον	ὅτι	καὶ ψυχρότητος ἰδία τις ἔστιν
[946]	οὐχ ὡς ἕξει στέρησις; Ἔπειθ´	ὅτι	πᾶσα στέρησις ἀργόν ἐστι καὶ
[947]	τοῖς πάθεσιν ἐνδείκνυται τὸ ψυχρὸν	ὅτι	πρὸς τὸ θερμὸν ὡς οὐσία
[949]	τὸ μέλαν ἀντιτάξας συλλογίσασθαι δέδωκεν,	ὅτι	τῆς αὐτῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ
[952]	γῆν ψυχρὰν εἶναι πρώτως λέγοιμεν,	ὅτι	τοῦ αἰθέρος ἀφέστηκε πλεῖστον, ὡς
[955]	ἢ τὸν διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων,	ὅτι	τούτων μὲν ἅπτονται καὶ προσθιγγάνουσι,
[950]	ἐν τοῖς ἀδυνάτοις μαρτυρεῖν ἔοικεν	ὅτι	τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν
[953]	Ἐν δὲ Δελφοῖς αὐτὸς ἤκουες	ὅτι	τῶν εἰς τὸν Παρνασὸν ἀναβάντων
[952]	τὸν ἀέρα πρώτως ψυχρὸν εἶναι,	διότι	καὶ σκοτεινόν, ἐμνήσθη μόνον τῶν
[948]	πῦρ θερμὸν ἅμα καὶ λαμπρόν	ἐστι,	δεῖ τὴν ἀντικειμένην τῷ πυρὶ
[947]	καὶ πυκνώσει τὸ ψυχρὸν αἰσθητόν	ἐστι,	δῆλον ὅτι καὶ ψυχρότητος ἰδία
[948]	ἀὴρ ψυχρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν	ἐστι·	διὸ καὶ Τάρταρος οὗτος, ὑπὸ
[951]	τὰ τῶν ζῴων σώματα χειμῶνός	ἐστι	θερμότερα, τῷ συνέχειν τὸ θερμὸν
[945]	Ἢ μᾶλλον ἡ ψυχρότης στέρησίς	ἐστι	θερμότητος, ὥσπερ τοῦ φωτὸς τὸ
[946]	Ἔπειθ´ ὅτι πᾶσα στέρησις ἀργόν	ἐστι	καὶ ἄπρακτον, ὡς τυφλότης καὶ
[952]	γῆ τῶν σωμάτων ἀεὶ ἀφώτιστός	ἐστι	καὶ ἄτρωτος (ὑφ´) ἡλίου καὶ
[953]	γῆς πανταχόθεν περιεχούσης, κομιδῇ τυφλός	ἐστι	καὶ ἀφώτιστος. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[954]	ἀμέλει καὶ τῇ αἰσθήσει δῆλόν	ἐστι·	καὶ γὰρ πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος
[952]	ὅλως τὸ μὲν πῦρ διαστατικόν	ἐστι	καὶ διαιρετικόν, τὸ δ´ ὕδωρ
[955]	τοῦ ζῴου, μέχρι μὲν ἔμπνουν	ἐστὶ	καὶ θαλερόν ὡς οἱ ποιηταὶ
[950]	τῶν ὑγρῶν μετέχον, ἥκιστα ψυχρόν	ἐστι	καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ γὰρ
[947]	καὶ ἀέρος καὶ γῆς, ἀναγκαῖόν	ἐστι	καὶ ποιότητας εἶναι τὰς πρώτας
[953]	μάλιστα τὸ ψυχρὸν αἰσθητῶς σκληρόν	ἐστι	καὶ σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς
[950]	τὸ βαρὺ καὶ στάσιμον οἰκεῖόν	ἐστι	καὶ συγγενές· πολλὰ γὰρ ἄμοιρα
[950]	τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν	ἐστι	καὶ ὑπὸ τούτου φθείρεται καὶ
[955]	τῶν ἄλλων. Δεῖγμα δ´ αὐτῆς	ἐστι	(κἀνταῦθα περὶ τὰς πέτρας· πολὺ
[949]	ἀὴρ ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ δῆλόν	ἐστι	(μάλιστα περὶ τὰς χιόνας· ἀέρα
[950]	ψυχρότατα· καὶ πάλιν πίττα θερμότερόν	ἐστι	μέλιτος καὶ σκοτωδέστερον. Ὅμως δὲ
[953]	καὶ τὸ ἀφώτιστον αὐτοῦ μῆκός	ἐστι	νυκτός, ὅσον ἡ σκιὰ τῆς
[949]	ὦ Φαβωρῖνε, λόγος ἐν τοιαύταις	ἐστὶ	πιθανότησιν. Ὁ δὲ τῷ ὕδατι
[950]	ἄλλων ὑγρῶν διαφανὲς μάλιστα τοὔλαιόν	ἐστι,	πλείστῳ χρώμενον ἀέρι· τούτου δὲ
[952]	Ἀέρι μέν τοι μετοχὴ φωτός	ἐστι	πρώτῳ, καὶ τάχιστα τρέπεται καὶ
[951]	ὃ μεταβάλλει τὸ φθειρόμενον ἐναντίον	ἐστί,	τί μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ
[953]	εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν, θερμότατόν	ἐστι	τὸ κουφότατον, ~(εἰ δ´ ὑγροῦ
[949]	δέδωκεν, ὅτι τῆς αὐτῆς οὐσίας	ἐστὶ	τὸ μέλαν καὶ τὸ ψυχρόν,
[952]	ἀέρος κέχρηται. Τί δὲ τοῦτ´	ἐστί;	Τὸ σκοτεινὸν ὄντα πρώτως εἶναι
[947]	καὶ στέρησις, οὐδὲ φθορά τίς	ἐστι	τοῦ θερμοῦ καὶ ἀναίρεσις ἀλλὰ
[948]	(καὶ συναγωγὴ πρὸς ἀλλήλους, ἱκανόν	ἐστι	τῷ τεχνίτῃ πρὸς τὸ οἰκεῖον
[949]	δ´ ἡ φθορὰ μεταβολή τίς	ἐστι	τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ,
[950]	καὶ κοῦφον καὶ ἀνωφερὲς οὐδέν	ἐστι	τῶν ψυχρῶν. Ἀλλὰ καὶ τὰ
[951]	τὴν κατάψυξιν ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς.	Ἔστι	γὰρ ἃ τῶν ὀρῶν οὐ
[948]	οὕτω τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν·	ἔστι	γὰρ ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν
[953]	μεταβάλλειν εἰς τὸ πρώτως ψυχρόν·	ἔστι	δ´ ὑπερβολὴ ψύξεως πῆξις, πῆξις
[946]	Καὶ γὰρ ἕξεως μὲν οὐκ	ἔστι	μῖξις πρὸς στέρησιν οὐδ´ ἀναδέχεται
[945]	~ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΩΣ ΨΥΧΡΟΥ.	(Ἔστι	τις ἆρα τοῦ ψυχροῦ δύναμις,
[954]	ἀλλ´ ὅταν ἐκκαῇ τὸ λιπαρόν,	περίεστι	πάντως καὶ διαμένει τὸ γεῶδες·
[946]	τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον	ἔνεστι	καὶ τὸ λίαν καὶ τὸ
[953]	δὲ μᾶλλον ἢ ὕδατι πασῶν	μέτεστι.	Καὶ μὴν ἐν τοῖς μάλιστα
[953]	ἀπεωσμένον ἐκεῖ τοῦ αἰθέρος ἀπωτάτω·	ταυτὶ	δὲ τὰ ἐμφανῆ, κρημνοὺς καὶ
[948]	μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ αἰσθητὰ	ταυτὶ	προανακινῆσαι βέλτιόν ἐστιν, ἐν οἷς
[952]	τὸ πῦρ καὶ λαμπρόν ἐστιν·	οὔτι	μὴν σκοτεινὸν ἡ γῆ; Σκοτεινότατον
[954]	ἐν ἀγκάλαις γῆς ἀγαπητῶς; Ἆρ´	οὐχὶ	ταῦτα ποιοῦμεν ἐπὶ τὴν γῆν