HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la cause du froid

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 14 formes différentes pour 154 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[951]   κατάψυξιν ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς. Ἔστι γὰρ ἃ τῶν ὀρῶν οὐ λαμβάνει

[951]   αὐτοῦ καὶ δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ γὰρ ἀεὶ τὸ εἰς ὃ μεταβάλλει

[953]   ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν ἥλιον· ὁ γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους ὑπὸ γῆς

[950]   ἐστι καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν

[951]   τὴν ἐναντίαν ἔχειν δύναμιν· οὔτε γὰρ ἄλλως δυνατὸν ἁπτόμενα καὶ συνεχῆ

[950]   οἰκεῖόν ἐστι καὶ συγγενές· πολλὰ γὰρ ἄμοιρα θερμότητος ὄντα μετέχει λαμπηδόνος,

[951]   σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν γὰρ ἀμφοῖν ἡ κίνησις. (Ὅτι δ´

[951]   πιθανόν, ἀλλὰ πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ γὰρ ἂν ἐφαίνετο τοῦ ἀέρος ὁ

[949]   καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ

[951]   οὐ πήγνυται κατὰ λόγον. Τὰ γὰρ ἄνω παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν οὐ

[946]   δυνάμεως, ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος· ἅμα γὰρ ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται καὶ ψύχεται

[946]   καὶ ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ γὰρ ἀτμός, ὃν τὰ ζέοντα τῶν

[953]   μὲν ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου· πολλὰ (γὰρ δέδεικται ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν ὄντα

[950]   ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν. Ἀπὸ τούτων γὰρ δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον,

[952]   εἶναι καὶ ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ γὰρ δύο λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων

[948]   ἔσχατα τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον ἂν

[953]   οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν. Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν, θερμότατόν

[950]   τῆς φθορᾶς ἀληθές ἐστιν· οὐ γὰρ εἰς τοὐναντίον ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ

[951]   τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς δὲ

[946]   καὶ σιωπὴ καὶ θάνατος (ἐκστάσεις γάρ εἰσιν εἰδῶν καὶ ἀναιρέσεις οὐσιῶν,

[955]   (κἀνταῦθα περὶ τὰς πέτρας· πολὺ γὰρ ἐκ βάθους καὶ οὐ ῥᾴδιον

[951]   καὶ μάχης δημιουργόν. Χρῆται μὲν γὰρ ἐναντίοις εἰς τὰ ὅλα πράγμασι·

[951]   καὶ ὑγρότητος εἶναι. Λιβύης μὲν γὰρ ἔνθερμος ἡ πολλὴ (καὶ ἄνυδρος,

[954]   γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ μὲν γὰρ ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας ἀναδίδωσι

[948]   διαφέρειν ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα τῶν αἰτίων

[946]   ψυχρότερα παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ γὰρ ἕξεως μὲν οὐκ ἔστι μῖξις

[948]   στόματος καὶ ψυχρὰ μεθιέναι· ~(ψύχεται γὰρ ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ πυκνωθεῖσα

[947]   διαφορὰς καὶ δυνάμεις ἔχουσι. Μονοειδὲς γὰρ ἡ σιωπὴ ποικίλον δ´ ἡ

[952]   παρέχων τῆς αὐγῆς ἑαυτόν· ὁ γὰρ ἥλιος ἀνίσχων, ὥς τις εἶπε

[949]   δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε τῷ γὰρ θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ

[953]   σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν γὰρ ἱστορεῖ Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας,

[949]   ἔργον δ´ ἀέρος· αὐτὸ μὲν γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον

[949]   οὐδεὶς πήγνυται διὰ βάθους· οὐ γὰρ καθίησιν εἰς ὅλον ὁ ἀήρ,

[951]   ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη γὰρ καὶ ὁμίχλαι καὶ κνηκίδες οὐ

[946]   καὶ φιλανθρώπους γενέσεις. Ἡ μὲν γὰρ κατὰ στέρησιν καὶ ἕξιν ἀντίθεσις

[947]   σώματος ἐρημία καὶ κενόν. Οὔτε γὰρ κενοῦ δι´ ἁφῆς αἴσθησις ἔστιν,

[948]   δ´ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη. Καὶ γὰρ κνέφας τὸν ἀφώτιστον ἀέρα καλοῦσι,

[949]   (μάλιστα περὶ τὰς χιόνας· ἀέρα γὰρ μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ

[949]   διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν γὰρ μὴ πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος ὁ

[950]   τῷ ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ γὰρ μόνον ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ

[949]   βορέην προκαλέσσεται, αὐτίκα νίψει τοῦ γὰρ νότου καθάπερ ὕλην τὴν ὑγρότητα

[949]   πηγῆς ὕδατα μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος.

[949]   εἰς ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ· καὶ γὰρ ὁ καπνὸς ἀέρος ἐστὶν εἶδος

[954]   φρεατιαίων τὰ κοιλότατα· τούτοις μὲν γὰρ οὐκέτι μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν

[955]   ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ ὕδωρ· γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται παρὰ τὴν

[950]   διὰ τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ γὰρ οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν

[948]   γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ

[946]   καὶ μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ γὰρ πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ

[954]   τῇ αἰσθήσει δῆλόν ἐστι· καὶ γὰρ πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ τὸ

[947]   ὕλης ἐπιγινόμενα ταῖς μεταβολαῖς· τὸ γὰρ συστελλόμενον αὐτῆς καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν

[949]   συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ γὰρ τὰ λουτρὰ καὶ τὰς ἐξιδρώσεις

[952]   ἢ ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν· ἔδει γὰρ τὰ πίττης γέμοντα μᾶλλον ῥήγνυσθαι

[952]   ψυχρὸν εἶναι καὶ πρώτως· ἀντίκειται γὰρ τῇ ψυχρότητι πρὸς τὴν θερμότητα

[947]   ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι γνωστόν. Οὐσίας γάρ τινος αἴσθησις ἦν· ὅπου δ´

[950]   τῷ δ´ ὕδατι πάντων. Ἂν γὰρ τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς

[948]   οὐδὲ τοὺς ποιητὰς λέληθεν· ἀέρα γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ

[954]   τροφῇ χρῆται τὸ θερμόν· οὐ γὰρ τὸ στερεὸν ἀλλὰ τὸ νοτερὸν

[954]   εἰς τὰς φαρμακείας δύναμιν· καὶ γὰρ τὸ στοιχεῖον αὐτῆς οὐ τμητικὸν

[953]   ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε· πήγνυσι γὰρ τὸ ψυχρὸν τὰ μὲν μᾶλλον

[948]   τοῦ ἀνδρὸς ὁ Ἀριστοτέλης· ἀνειμένου γὰρ τοῦ στόματος ἐκπνεῖσθαι τὸ θερμὸν

[954]   δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν ῥυτῶν ὑδάτων τὰ πετραῖα

[950]   ὕδατος εἰς τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ

[953]   ἑαυτὴν τὸ νικώμενον· τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται, τὸ

[953]   εἰπεῖν καὶ κρύσταλλος ἅπασα· τὸ γὰρ ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον

[950]   τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν ἐδεῖτο, τυχὼν δ´ ἐκολάζετο

[952]   ἄν τις ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν. Οὐ γὰρ ὡς βαρεῖα πρὸς κοῦφον (καὶ

[948]   τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι γὰρ ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν οὕτω

[948]   τ´ εἶναι καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται γὰρ ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν

[948]   ἀρχὴν ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς τῶν

[949]   καὶ καθεὶς αὖθις εἰς τὸ φρέαρ ὥστε μὴ ψαύειν τοῦ ὕδατος

[947]   καὶ τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ, καθάπερ Ἀναξιμένης ὁ παλαιὸς ᾤετο, μήτε

[948]   διαχεῖ τὴν αἴσθησιν τοῦ ἁπτομένου καθάπερ (ἡ λαμπρότης τοῦ ὁρῶντος. Τὸ

[952]   ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ καθάπερ ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ μὴ

[947]   τις ἔστιν ἀρχὴ καὶ πηγὴ καθάπερ θερμότητος. Ἔτι τοίνυν ἕν τι

[946]   ἄχρις οὗ κεραννύμενα ψυχροῖς ὑπομένει, καθάπερ μέλανα λευκοῖς καὶ βαρέσιν ὀξέα

[947]   νοεῖται στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις οὖσα, καθάπερ ὄψεως τυφλότης καὶ φωνῆς σιωπὴ

[946]   λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι καὶ συνάγει, καθάπερ τὸν βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ δὲ

[945]   ὦ Φαβωρῖνε, πρώτη καὶ οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ τὸ πῦρ, ἧς

[949]   αὐτίκα νίψει τοῦ γὰρ νότου καθάπερ ὕλην τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ

[947]   θερμὸν ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν, εἴπερ ἦν θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´,

[954]   βρῖθος ἔσχε, καὶ τὸ ψυχρόν, ὅπερ ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν

[947]   ἀλέαν τῷ σώματι μεθ´ ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι κέκληκεν; Ἀλλὰ ταῦτά

[951]   συνιστάμενος εἰς δὲ πῦρ διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ ὕδωρ διακρίσει

[948]   ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς τῶν ὅλων

[954]   τῆς ἐν τῇ γῇ δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν

[953]   δ´ οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν. Ὥσπερ γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν,

[946]   καὶ ὅλως ἐπιτάσεις καὶ ἀνέσεις, ὥσπερ ἐν τοῖς θερμοῖς, διὰ τὸ

[955]   χρὴ νομίζειν, οὐ τοῖς τόποις, ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω

[949]   φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν λύχνων, τὸ ἄκρον

[949]   ἀέρος γένεσις Θνήσκει καὶ πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ σβεννύμενον ἢ

[947]   μὴν ψυχροῦ μὲν αἴσθησις ἔστιν, ὥσπερ καὶ θερμοῦ· στέρησις δ´ οὔθ´

[951]   τῷ φθείροντι τάξαι τὸ φθειρόμενον, ὥσπερ οὐ κοινωνίας οὖσαν οὐδ´ ἁρμονίας

[955]   αἴσθησιν δι´ ἁφῆς οὐ λαμβάνουσιν, ὥσπερ οὐδ´ οὗτοι τῆς ἐν βάθει

[948]   Ἅιδης καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν ἔσχεν. Ὥσπερ οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ,

[948]   τὰ αἰσθητὰ μέχρι τῶν ἐλαχίστων ὥσπερ σπερμάτων προῆλθον. Οὐ μὴν ἀλλὰ

[952]   πρὸς τὴν θερμότητα τοῦ πυρός, ὥσπερ τῇ ὑγρότητι πρὸς τὴν ξηρότητα

[947]   ἦν θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´, ὥσπερ τὸ θερμὸν ἀλέᾳ καὶ διακρίσει

[950]   ἐναντίου φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος

[945]   ἡ ψυχρότης στέρησίς ἐστι θερμότητος, ὥσπερ τοῦ φωτὸς τὸ σκότος λέγουσι

[952]   ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ μάλιστα Χρύσιππος ὑπὲρ τοῦ ἀέρος κέχρηται. Τί δὲ

[949]   γὰρ καθίησιν εἰς ὅλον ὁ ἀήρ, ἀλλ´ ὅσα τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει

[953]   πρὸς τὸν ἥλιον· ὁ γὰρ ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους ὑπὸ γῆς ὡς

[948]   νέφος ὁ συμπεσὼν καὶ πυκνωθεὶς ἀὴρ ἀποφάσει φωτὸς κέκληται· καλεῖται δὲ

[948]   ἀέρα γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν

[950]   καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ γὰρ ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν γενέσθαι

[954]   μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν ὁ ἀήρ, ἐκεῖνα δ´ ἐκπίπτει διὰ γῆς

[949]   μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος. Ἂν δέ

[951]   ἀκρότητας. Ἔπειτα πανταχοῦ μέν ἐστιν ἀὴρ ἴσος, οὐ πανταχοῦ δὲ χειμὼν

[954]   ἢ καίεται γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ μὲν γὰρ ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις

[948]   Ὥσπερ οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ, οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον

[950]   φαίνεται τὸ βαθύτατον, οἷς δ´ ἀὴρ (πλησιάζει, ταῦτα περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ.

[948]   καὶ ψυχρόν ἐστιν. Ὅτι δ´ ἀὴρ τὸ πρώτως σκοτεινόν ἐστιν, οὐδὲ

[951]   ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν ὁ ἀήρ, ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ πρὸ τοῦ

[949]   τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος ἀὴρ ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ δῆλόν ἐστι

[948]   οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον ἀὴρ ψυχρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν ἐστι·

[949]   μόνου πλησιάζοντος αὐταῖς· ὁ δ´ ἀήρ, ὡς ἔοικε, συνελαύνων τὰ σώματα

[949]   μεταβολήν, ὡς φύσει πρὸς τὸ πῦρ ἀντικείμενον. τὸ πρώτως τὸν ἀέρα

[954]   πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ τὸ πῦρ γῆν ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ

[951]   εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς δὲ πῦρ διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ

[952]   κουφότητα. Καὶ ὅλως τὸ μὲν πῦρ διαστατικόν ἐστι καὶ διαιρετικόν, τὸ

[950]   βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν τὸ πῦρ εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε

[950]   ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ πῦρ. Ἐν δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων

[951]   τί μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται;

[945]   οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ τὸ πῦρ, ἧς παρουσίᾳ τινὶ καὶ μετοχῇ

[948]   τὰ ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ πῦρ θερμὸν ἅμα καὶ λαμπρόν ἐστι,

[952]   θερμότητος ἕπεσθαι. Ναί, ἀλλὰ τὸ πῦρ καὶ λαμπρόν ἐστιν· οὔτι μὴν

[950]   μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ ἐν

[952]   μὲν πυρὸς τὸ μεταβάλλον εἰς πῦρ, μεταβάλλει δὲ τὸ συγγενὲς καὶ

[952]   Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς τὸ μὲν πῦρ Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην δὲ Φιλότητα

[950]   τοῦτο δὴ τὸ πρόχειρον ἅπασι πῦρ ὕδατι μιγνύναι τὸ παροιμιαζόμενον ἐν

[950]   τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς τὸν

[949]   θάνατος ἀέρος γένεσις Θνήσκει καὶ πῦρ ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ σβεννύμενον

[951]   ὑπὸ τοῦ ἀέρος φάναι τὸ〉 ὕδωρ (ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν τὸν ἀέρα

[949]   ὥστε συντρίβειν τὰ πλοῖα τὸ ὕδωρ ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ καὶ συνθλιβόμενον,

[950]   τυχὼν τὸ πῦρ εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν

[955]   δεόμενοι χάλικας ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ ὕδωρ· γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται

[951]   διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ ὕδωρ διακρίσει μὲν εἰς ἀέρα φθείρεται

[953]   πνεύματος ἐξαεροῦται, (τὸ δ´ εἰς ὕδωρ ἐμπεσόν, ἂν μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται

[951]   ἀέρι τὸ πῦρ ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς

[952]   τὰ γάλακτος. Ἀλλ´ ἔοικε τὸ ὕδωρ ἐξ ἑαυτοῦ ψυχρὸν εἶναι καὶ

[949]   μὲν γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν

[950]   οὐ κακῶς εἶπε Τῇ μὲν ὕδωρ ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ

[950]   τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς ὕδωρ ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν καὶ

[955]   πρώτως θερμὸν ἀλλὰ τὸ ζέον ὕδωρ ἢ τὸν διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων,

[952]   δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς τὸ ὕδωρ· καὶ αὐτὸ μὲν ὡς ἔπος

[954]   τὸ Τιτάριον ὃ δὴ (Στυγὸς ὕδωρ καλοῦσιν ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον

[952]   ἐστι καὶ διαιρετικόν, τὸ δ´ ὕδωρ κολλητικὸν καὶ σχετικόν, τῇ ὑγρότητι

[949]   δέ τις ψυχρὸν ἐκ φρέατος ὕδωρ λαβὼν ἐν ἀγγείῳ καὶ καθεὶς

[950]   εἰς τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ καὶ

[949]   δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ,

[950]   ἔοικεν ὅτι τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ πολέμιόν ἐστι καὶ ὑπὸ τούτου

[951]   ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς δὲ πῦρ διακρινόμενος·

[952]   μόνον τῶν πλέον ἀφεστάναι τὸ ὕδωρ τοῦ αἰθέρος ἢ τὸν ἀέρα

[949]   (οὐ πολύν, ἔσται ψυχρότερον τὸ ὕδωρ· ᾧ μάλιστα δηλοῦται τὸ μὴ

Pages
[951]	κατάψυξιν ἐνδέχεται τῆς μεταβολῆς. Ἔστι	γὰρ	ἃ τῶν ὀρῶν οὐ λαμβάνει
[951]	αὐτοῦ καὶ δέχεται μεταβάλλοντος. Εἰ	γὰρ	ἀεὶ τὸ εἰς ὃ μεταβάλλει
[953]	ἀντιφραττούσης πρὸς τὸν ἥλιον· ὁ	γὰρ	ἀὴρ ἀναπίμπλαται σκότους ὑπὸ γῆς
[950]	ἐστι καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ	γὰρ	ἀὴρ ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν
[951]	τὴν ἐναντίαν ἔχειν δύναμιν· οὔτε	γὰρ	ἄλλως δυνατὸν ἁπτόμενα καὶ συνεχῆ
[950]	οἰκεῖόν ἐστι καὶ συγγενές· πολλὰ	γὰρ	ἄμοιρα θερμότητος ὄντα μετέχει λαμπηδόνος,
[951]	σφόδρα ψυχροῦ δεόμενοι κινοῦσιν· ἐκστατικὸν	γὰρ	ἀμφοῖν ἡ κίνησις. (Ὅτι δ´
[951]	πιθανόν, ἀλλὰ πιθανώτερον ἐποίησεν· οὐ	γὰρ	ἂν ἐφαίνετο τοῦ ἀέρος ὁ
[949]	καὶ τὸ ὕδωρ πάσχει· ψύχεται	γάρ,	ἂν προθερμανθῇ, μᾶλλον, εὐπαθέστερον τῷ
[951]	οὐ πήγνυται κατὰ λόγον. Τὰ	γὰρ	ἄνω παγέντα τὴν ἀναθυμίασιν οὐ
[946]	δυνάμεως, ἀλλ´ ἐκστάσει θερμότητος· ἅμα	γὰρ	ἀπιοῦσα πολλὴ φαίνεται καὶ ψύχεται
[946]	καὶ ψύχεται τὸ ὑπολειπόμενον· ὁ	γὰρ	ἀτμός, ὃν τὰ ζέοντα τῶν
[953]	μὲν ἀπήρτηται τοῦ ζητουμένου· πολλὰ	(γὰρ	δέδεικται ψυχρὰ τῶν λαμπρῶν ὄντα
[950]	ὕδατος ὡς διαστρέφουσαν. Ἀπὸ τούτων	γὰρ	δικαιότερόν ἐστιν ἐξετάζεσθαι τὸν λόγον,
[952]	εἶναι καὶ ψυχρὸν πρώτως〉 Εἰ	γὰρ	δύο λαβὼν οὗτος ἀντιθέσεις δυνάμεων
[948]	ἔσχατα τῶν αἰτίων θεωρῆσαι· τὸ	γὰρ	ἐγγυτάτω τοῦ πάθους αἴτιον ἂν
[953]	οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν. Ὥσπερ	γάρ,	εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν, θερμότατόν
[950]	τῆς φθορᾶς ἀληθές ἐστιν· οὐ	γὰρ	εἰς τοὐναντίον ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ
[951]	τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει	γὰρ	εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς δὲ
[946]	καὶ σιωπὴ καὶ θάνατος (ἐκστάσεις	γάρ	εἰσιν εἰδῶν καὶ ἀναιρέσεις οὐσιῶν,
[955]	(κἀνταῦθα περὶ τὰς πέτρας· πολὺ	γὰρ	ἐκ βάθους καὶ οὐ ῥᾴδιον
[951]	καὶ μάχης δημιουργόν. Χρῆται μὲν	γὰρ	ἐναντίοις εἰς τὰ ὅλα πράγμασι·
[951]	καὶ ὑγρότητος εἶναι. Λιβύης μὲν	γὰρ	ἔνθερμος ἡ πολλὴ (καὶ ἄνυδρος,
[954]	γλίσχρως καὶ μόγις. Ἀὴρ μὲν	γὰρ	ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις φλόγας ἀναδίδωσι
[948]	διαφέρειν ὁ φιλόσοφος. Ἐκείνοις μὲν	γὰρ	ἐξαρκεῖ τὰ ἔσχατα τῶν αἰτίων
[946]	ψυχρότερα παρέχειν ἐξ ἑαυτῆς. Καὶ	γὰρ	ἕξεως μὲν οὐκ ἔστι μῖξις
[948]	στόματος καὶ ψυχρὰ μεθιέναι· ~(ψύχεται	γὰρ	ἡ πνοὴ πιεσθεῖσα καὶ πυκνωθεῖσα
[947]	διαφορὰς καὶ δυνάμεις ἔχουσι. Μονοειδὲς	γὰρ	ἡ σιωπὴ ποικίλον δ´ ἡ
[952]	παρέχων τῆς αὐγῆς ἑαυτόν· ὁ	γὰρ	ἥλιος ἀνίσχων, ὥς τις εἶπε
[949]	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε τῷ	γὰρ	θερμῷ τὸ ψυχρὸν ὡς τῷ
[953]	σκληροποιὸν καὶ ἀντίτυπον. Ἰχθῦς μὲν	γὰρ	ἱστορεῖ Θεόφραστος ὑπὸ ῥίγους πεπηγότας,
[949]	ἔργον δ´ ἀέρος· αὐτὸ μὲν	γὰρ	καθ´ ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ εὐδιάχυτον
[949]	οὐδεὶς πήγνυται διὰ βάθους· οὐ	γὰρ	καθίησιν εἰς ὅλον ὁ ἀήρ,
[951]	ἀέρα μηδαμοῦ πηγνύμενον ὁρῶντας. Νέφη	γὰρ	καὶ ὁμίχλαι καὶ κνηκίδες οὐ
[946]	καὶ φιλανθρώπους γενέσεις. Ἡ μὲν	γὰρ	κατὰ στέρησιν καὶ ἕξιν ἀντίθεσις
[947]	σώματος ἐρημία καὶ κενόν. Οὔτε	γὰρ	κενοῦ δι´ ἁφῆς αἴσθησις ἔστιν,
[948]	δ´ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη. Καὶ	γὰρ	κνέφας τὸν ἀφώτιστον ἀέρα καλοῦσι,
[949]	(μάλιστα περὶ τὰς χιόνας· ἀέρα	γὰρ	μεθεῖσαι καὶ προαναπνεύσασαι λεπτὸν καὶ
[949]	διαβαίνουσι πεζῇ, προβαλόντες ἀλώπεκας· ἂν	γὰρ	μὴ πολὺς ἀλλ´ ἐπιπόλαιος ὁ
[950]	τῷ ἀέρι τῶν ὑγρῶν· οὐ	γὰρ	μόνον ἐπιπολῆς τοῖς διανυκτερεύουσιν ἀλλὰ
[949]	βορέην προκαλέσσεται, αὐτίκα νίψει τοῦ	γὰρ	νότου καθάπερ ὕλην τὴν ὑγρότητα
[949]	πηγῆς ὕδατα μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον	γὰρ	ὁ ἀὴρ ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος.
[949]	εἰς ἀέρα μεταβολὴν αὐτοῦ· καὶ	γὰρ	ὁ καπνὸς ἀέρος ἐστὶν εἶδος
[954]	φρεατιαίων τὰ κοιλότατα· τούτοις μὲν	γὰρ	οὐκέτι μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν
[955]	ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ ὕδωρ· γίνεται	γὰρ	οὐλότερον καὶ στομοῦται παρὰ τὴν
[950]	διὰ τὸ καὶ κοῦφον. Οὐ	γὰρ	οὕτω τῷ ψυχρῷ τὸ σκοτεινὸν
[948]	γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ	γὰρ	παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν οὐδὲ
[946]	καὶ μεταβολὰς ἐνεργάζεσθαι πέφυκε; Καὶ	γὰρ	πήγνυται πολλὰ τῷ ψυχρῷ καὶ
[954]	τῇ αἰσθήσει δῆλόν ἐστι· καὶ	γὰρ	πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ τὸ
[947]	ὕλης ἐπιγινόμενα ταῖς μεταβολαῖς· τὸ	γὰρ	συστελλόμενον αὐτῆς καὶ πυκνούμενον ψυχρὸν
[949]	συμβαῖνον ἱκανὴν μαρτυρίαν δίδωσι· μετὰ	γὰρ	τὰ λουτρὰ καὶ τὰς ἐξιδρώσεις
[952]	ἢ ἀληθῶς εἰρημένον ἐστίν· ἔδει	γὰρ	τὰ πίττης γέμοντα μᾶλλον ῥήγνυσθαι
[952]	ψυχρὸν εἶναι καὶ πρώτως· ἀντίκειται	γὰρ	τῇ ψυχρότητι πρὸς τὴν θερμότητα
[947]	ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι γνωστόν. Οὐσίας	γάρ	τινος αἴσθησις ἦν· ὅπου δ´
[950]	τῷ δ´ ὕδατι πάντων. Ἂν	γὰρ	τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς
[948]	οὐδὲ τοὺς ποιητὰς λέληθεν· ἀέρα	γὰρ	τὸ σκότος καλοῦσιν· Ἀὴρ γὰρ
[954]	τροφῇ χρῆται τὸ θερμόν· οὐ	γὰρ	τὸ στερεὸν ἀλλὰ τὸ νοτερὸν
[954]	εἰς τὰς φαρμακείας δύναμιν· καὶ	γὰρ	τὸ στοιχεῖον αὐτῆς οὐ τμητικὸν
[953]	ἐξέπεσε, πυρικαύστοις ἰδεῖν προσέοικε· πήγνυσι	γὰρ	τὸ ψυχρὸν τὰ μὲν μᾶλλον
[948]	τοῦ ἀνδρὸς ὁ Ἀριστοτέλης· ἀνειμένου	γὰρ	τοῦ στόματος ἐκπνεῖσθαι τὸ θερμὸν
[954]	δυνάμεως ὥσπερ βαφῇ σίδηρον. Καὶ	γὰρ	τῶν ῥυτῶν ὑδάτων τὰ πετραῖα
[950]	ὕδατος εἰς τὸν ἀέρα. Τὸ	γὰρ	ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ
[953]	ἑαυτὴν τὸ νικώμενον· τὸ μὲν	γὰρ	ὑπὸ θερμοῦ κρατηθὲν ἐκπυροῦται, τὸ
[953]	εἰπεῖν καὶ κρύσταλλος ἅπασα· τὸ	γὰρ	ψυχρὸν ἄκρατον οἰκουρεῖ καὶ ἀμάλακτον
[950]	τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν	γὰρ	ὧν ἐδεῖτο, τυχὼν δ´ ἐκολάζετο
[952]	ἄν τις ἀκολουθεῖν ἀξιώσειεν. Οὐ	γὰρ	ὡς βαρεῖα πρὸς κοῦφον (καὶ
[948]	τῷ θερμῷ τὸ ψυχρόν· ἔστι	γὰρ	ὡς ὄψεως τὸ σκοτεινὸν οὕτω
[948]	τ´ εἶναι καὶ σκοτεινήν· ἀντίκειται	γὰρ	ὡς τῷ λαμπρῷ τὸ ζοφερὸν
[948]	ἀρχὴν ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ	γὰρ	ὥσπερ ἀφ´ ἑστίας τῆς τῶν
[949]	καὶ καθεὶς αὖθις εἰς τὸ	φρέαρ	ὥστε μὴ ψαύειν τοῦ ὕδατος
[947]	καὶ τὰ (φαινόμενα διαφυλάττοντας. Ἢ,	καθάπερ	Ἀναξιμένης ὁ παλαιὸς ᾤετο, μήτε
[948]	διαχεῖ τὴν αἴσθησιν τοῦ ἁπτομένου	καθάπερ	(ἡ λαμπρότης τοῦ ὁρῶντος. Τὸ
[952]	ῥηγνύειν τὰ ἀγγεῖα τῷ ὑγρῷ	καθάπερ	ἥλῳ χρώμενον· ὅρα (δὲ μὴ
[947]	τις ἔστιν ἀρχὴ καὶ πηγὴ	καθάπερ	θερμότητος. Ἔτι τοίνυν ἕν τι
[946]	ἄχρις οὗ κεραννύμενα ψυχροῖς ὑπομένει,	καθάπερ	μέλανα λευκοῖς καὶ βαρέσιν ὀξέα
[947]	νοεῖται στέρησις, οὐσίας ἀπόφασις οὖσα,	καθάπερ	ὄψεως τυφλότης καὶ φωνῆς σιωπὴ
[946]	λάβῃ θερμότερα, πήγνυσι καὶ συνάγει,	καθάπερ	τὸν βαπτόμενον σίδηρον. Οἱ δὲ
[945]	ὦ Φαβωρῖνε, πρώτη καὶ οὐσία,	καθάπερ	τοῦ θερμοῦ τὸ πῦρ, ἧς
[949]	αὐτίκα νίψει τοῦ γὰρ νότου	καθάπερ	ὕλην τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ
[947]	θερμὸν ἐπιλείπει νοεῖσθαι τὸ ψυχρόν,	εἴπερ	ἦν θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´,
[954]	βρῖθος ἔσχε, καὶ τὸ ψυχρόν,	ὅπερ	ἦν δύναμις (αὐτῆς, τῷ πυκνοῦν
[947]	ἀλέαν τῷ σώματι μεθ´ ἡδονῆς,	ὅπερ	Ὅμηρος ἰαίνεσθαι κέκληκεν; Ἀλλὰ ταῦτά
[951]	συνιστάμενος εἰς δὲ πῦρ διακρινόμενος·	ὥσπερ	αὖ πάλιν τὸ ὕδωρ διακρίσει
[948]	ὅθεν δεῖ λαμβάνουσι· δεῖ γὰρ	ὥσπερ	ἀφ´ ἑστίας τῆς τῶν ὅλων
[954]	τῆς ἐν τῇ γῇ δυνάμεως	ὥσπερ	βαφῇ σίδηρον. Καὶ γὰρ τῶν
[953]	δ´ οἷς πρώτως ἐνυπάρχειν πέφυκεν.	Ὥσπερ	γάρ, εἰ θερμοῦ τὸ κουφίζειν,
[946]	καὶ ὅλως ἐπιτάσεις καὶ ἀνέσεις,	ὥσπερ	ἐν τοῖς θερμοῖς, διὰ τὸ
[955]	χρὴ νομίζειν, οὐ τοῖς τόποις,	ὥσπερ	ἐπὶ ζυγοῦ πρὸς τὰ κάτω
[949]	φθινούσης ἀτροφίᾳ φλογὸς ἰδεῖν ἔστιν,	ὥσπερ	ἐπὶ τῶν λύχνων, τὸ ἄκρον
[949]	ἀέρος γένεσις Θνήσκει καὶ πῦρ	ὥσπερ	ζῷον ἢ βίᾳ σβεννύμενον ἢ
[947]	μὴν ψυχροῦ μὲν αἴσθησις ἔστιν,	ὥσπερ	καὶ θερμοῦ· στέρησις δ´ οὔθ´
[951]	τῷ φθείροντι τάξαι τὸ φθειρόμενον,	ὥσπερ	οὐ κοινωνίας οὖσαν οὐδ´ ἁρμονίας
[955]	αἴσθησιν δι´ ἁφῆς οὐ λαμβάνουσιν,	ὥσπερ	οὐδ´ οὗτοι τῆς ἐν βάθει
[948]	Ἅιδης καὶ Ἀχέρων ἐπίκλησιν ἔσχεν.	Ὥσπερ	οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς ἀήρ,
[948]	τὰ αἰσθητὰ μέχρι τῶν ἐλαχίστων	ὥσπερ	σπερμάτων προῆλθον. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[952]	πρὸς τὴν θερμότητα τοῦ πυρός,	ὥσπερ	τῇ ὑγρότητι πρὸς τὴν ξηρότητα
[947]	ἦν θερμοῦ στέρησις· εἰ δ´,	ὥσπερ	τὸ θερμὸν ἀλέᾳ καὶ διακρίσει
[950]	ἐναντίου φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον,	ὥσπερ	τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος
[945]	ἡ ψυχρότης στέρησίς ἐστι θερμότητος,	ὥσπερ	τοῦ φωτὸς τὸ σκότος λέγουσι
[952]	ποιησάμενος ἀρχὴν ᾧ μάλιστα Χρύσιππος	ὑπὲρ	τοῦ ἀέρος κέχρηται. Τί δὲ
[949]	γὰρ καθίησιν εἰς ὅλον ὁ	ἀήρ,	ἀλλ´ ὅσα τῇ ψυχρότητι περιλαμβάνει
[953]	πρὸς τὸν ἥλιον· ὁ γὰρ	ἀὴρ	ἀναπίμπλαται σκότους ὑπὸ γῆς ὡς
[948]	νέφος ὁ συμπεσὼν καὶ πυκνωθεὶς	ἀὴρ	ἀποφάσει φωτὸς κέκληται· καλεῖται δὲ
[948]	ἀέρα γὰρ τὸ σκότος καλοῦσιν·	Ἀὴρ	γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεῖ´ ἦν
[950]	καὶ πήγνυται μαλακῶς· ὁ γὰρ	ἀὴρ	ἐγκεκραμένος οὐκ ἐᾷ σκληρὰν γενέσθαι
[954]	μίγνυται διὰ βάθους ἔξωθεν ὁ	ἀήρ,	ἐκεῖνα δ´ ἐκπίπτει διὰ γῆς
[949]	μᾶλλον πήγνυται· μᾶλλον γὰρ ὁ	ἀὴρ	ἐπικρατεῖ τοῦ ἐλάττονος. Ἂν δέ
[951]	ἀκρότητας. Ἔπειτα πανταχοῦ μέν ἐστιν	ἀὴρ	ἴσος, οὐ πανταχοῦ δὲ χειμὼν
[954]	ἢ καίεται γλίσχρως καὶ μόγις.	Ἀὴρ	μὲν γὰρ ἐξ ἑαυτοῦ πολλάκις
[948]	Ὥσπερ οὖν αὐγῆς ἐπιλιπούσης σκοτεινὸς	ἀήρ,	οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον
[950]	φαίνεται τὸ βαθύτατον, οἷς δ´	ἀὴρ	(πλησιάζει, ταῦτα περιλάμπεται καὶ διαγελᾷ.
[948]	καὶ ψυχρόν ἐστιν. Ὅτι δ´	ἀὴρ	τὸ πρώτως σκοτεινόν ἐστιν, οὐδὲ
[951]	ἔχουσι· καὶ ταύτην (εἴληφεν ὁ	ἀήρ,	ὑποκεχυμένος τῷ πυρὶ πρὸ τοῦ
[949]	τὴν ὑγρότητα παρασκευάσαντος, ὁ βόρειος	ἀὴρ	ὑπολαβὼν ἔπηξε. Καὶ δῆλόν ἐστι
[948]	οὕτω θερμοῦ μεταστάντος τὸ ἀπολειπόμενον	ἀὴρ	ψυχρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν ἐστι·
[949]	μόνου πλησιάζοντος αὐταῖς· ὁ δ´	ἀήρ,	ὡς ἔοικε, συνελαύνων τὰ σώματα
[949]	μεταβολήν, ὡς φύσει πρὸς τὸ	πῦρ	ἀντικείμενον. τὸ πρώτως τὸν ἀέρα
[954]	πηλὸς ὕδατος ψυχρότερος καὶ τὸ	πῦρ	γῆν ἐπιφοροῦντες ἀφανίζουσιν· οἱ δὲ
[951]	εἰς ὕδωρ συνιστάμενος εἰς δὲ	πῦρ	διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ
[952]	κουφότητα. Καὶ ὅλως τὸ μὲν	πῦρ	διαστατικόν ἐστι καὶ διαιρετικόν, τὸ
[950]	βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν τὸ	πῦρ	εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν· ἐτύγχανε
[950]	ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ	πῦρ.	Ἐν δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων
[951]	τί μᾶλλον τῷ ἀέρι τὸ	πῦρ	ἢ τὸ ὕδωρ ἐναντίον φανεῖται;
[945]	οὐσία, καθάπερ τοῦ θερμοῦ τὸ	πῦρ,	ἧς παρουσίᾳ τινὶ καὶ μετοχῇ
[948]	τὰ ἐκείνων σκοπῶμεν. Ἐπεὶ τὸ	πῦρ	θερμὸν ἅμα καὶ λαμπρόν ἐστι,
[952]	θερμότητος ἕπεσθαι. Ναί, ἀλλὰ τὸ	πῦρ	καὶ λαμπρόν ἐστιν· οὔτι μὴν
[950]	μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ	πῦρ	λαβὼν ὁ ἱκετεύων καὶ ἐν
[952]	μὲν πυρὸς τὸ μεταβάλλον εἰς	πῦρ,	μεταβάλλει δὲ τὸ συγγενὲς καὶ
[952]	Ἐμπεδοκλῆς ὑπόνοιαν, ὡς τὸ μὲν	πῦρ	Νεῖκος οὐλόμενον σχεδύνην δὲ Φιλότητα
[950]	τοῦτο δὴ τὸ πρόχειρον ἅπασι	πῦρ	ὕδατι μιγνύναι τὸ παροιμιαζόμενον ἐν
[950]	τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ	πῦρ	ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς τὸν
[949]	θάνατος ἀέρος γένεσις Θνήσκει καὶ	πῦρ	ὥσπερ ζῷον ἢ βίᾳ σβεννύμενον
[951]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος φάναι τὸ〉	ὕδωρ	(ἀλογώτατόν ἐστιν, αὐτὸν τὸν ἀέρα
[949]	ὥστε συντρίβειν τὰ πλοῖα τὸ	ὕδωρ	ἀποβιαζόμενον εἰς ἑαυτὸ καὶ συνθλιβόμενον,
[950]	τυχὼν τὸ πῦρ εἰς τὸ	ὕδωρ	ἀφήσειν· ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὧν
[955]	δεόμενοι χάλικας ἐμβάλλουσιν εἰς τὸ	ὕδωρ·	γίνεται γὰρ οὐλότερον καὶ στομοῦται
[951]	διακρινόμενος· ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ	ὕδωρ	διακρίσει μὲν εἰς ἀέρα φθείρεται
[953]	πνεύματος ἐξαεροῦται, (τὸ δ´ εἰς	ὕδωρ	ἐμπεσόν, ἂν μὴ διαφύγῃ, καθυγραίνεται
[951]	ἀέρι τὸ πῦρ ἢ τὸ	ὕδωρ	ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς
[952]	τὰ γάλακτος. Ἀλλ´ ἔοικε τὸ	ὕδωρ	ἐξ ἑαυτοῦ ψυχρὸν εἶναι καὶ
[949]	μὲν γὰρ καθ´ ἑαυτὸ τὸ	ὕδωρ	εὐδιάχυτον καὶ ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατόν
[950]	οὐ κακῶς εἶπε Τῇ μὲν	ὕδωρ	ἐφόρει (δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ
[950]	τὸ λευκότατον ἐμβάλῃς ἔριον εἰς	ὕδωρ	ἢ ἱμάτιον, ἀναφαίνεται μέλαν καὶ
[955]	πρώτως θερμὸν ἀλλὰ τὸ ζέον	ὕδωρ	ἢ τὸν διάπυρον σίδηρον ἀποφαινομένων,
[952]	δ´ ἐναντίον δυσμετάβλητον, ὡς τὸ	ὕδωρ·	καὶ αὐτὸ μὲν ὡς ἔπος
[954]	τὸ Τιτάριον ὃ δὴ (Στυγὸς	ὕδωρ	καλοῦσιν ἐκ πέτρας γλίσχρως συλλειβόμενον
[952]	ἐστι καὶ διαιρετικόν, τὸ δ´	ὕδωρ	κολλητικὸν καὶ σχετικόν, τῇ ὑγρότητι
[949]	δέ τις ψυχρὸν ἐκ φρέατος	ὕδωρ	λαβὼν ἐν ἀγγείῳ καὶ καθεὶς
[950]	εἰς τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ	ὕδωρ	ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ καὶ
[949]	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ	ὕδωρ	πάσχει· ψύχεται γάρ, ἂν προθερμανθῇ,
[950]	ἔοικεν ὅτι τῷ πυρὶ τὸ	ὕδωρ	πολέμιόν ἐστι καὶ ὑπὸ τούτου
[951]	ἐναντίον φανεῖται; Μεταβάλλει γὰρ εἰς	ὕδωρ	συνιστάμενος εἰς δὲ πῦρ διακρινόμενος·
[952]	μόνον τῶν πλέον ἀφεστάναι τὸ	ὕδωρ	τοῦ αἰθέρος ἢ τὸν ἀέρα
[949]	(οὐ πολύν, ἔσται ψυχρότερον τὸ	ὕδωρ·	ᾧ μάλιστα δηλοῦται τὸ μὴ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/01/2008