Ennéade, livre, chap.
[4, 4, 40]	ὅτι μὴ οἷον ἀλλαχοῦ ἄγει,	ἔχει	ἄγειν εἰδὼς ὅπῃ τι ἐν
[4, 4, 36]	καὶ οὐ τὴν αὐτὴν δὲ	ἔχει	ἀγνοοῦμεν δὲ ἡμεῖς, εἰ μή
[4, 4, 14]	ἀπελθόντος οὐδὲν ὁ ἀὴρ αὐτοῦ	ἔχει,	ἀλλ´ ἔστιν οἷον χωρὶς τὸ
[4, 4, 1]	τὸ ἄνω τῷ θεωμένῳ οὐκ	ἔχει	ἄλλως ἢ τάξει τὸ πρότερον
[4, 4, 14]	αὐτοῖς ἔχειν; Οἷον ἐπὶ φωτὸς	ἔχει·	ἀπελθόντος οὐδὲν ὁ ἀὴρ αὐτοῦ
[4, 4, 45]	λαβούσας, πρὸς τὸ πᾶν σύμφωνον·	ἔχει	γὰρ καὶ αὐτὸ διαφορὰς πρὸς
[4, 4, 30]	τούτων τε πέρι παραπεπτωκότων ζητητέον	ἔχει	γὰρ καὶ καθ´ ἑαυτὰ μεγίστας
[4, 4, 34]	ἑκατέρα καὶ τὰ ἄλλα μέλη,	ἔχει	δὲ καὶ τὰ σχήματα πολλήν,
[4, 4, 45]	τισι φύσεως μετατιθεμένων. Οὕτω θαυμαστῶς	ἔχει	δυνάμεως καὶ τάξεως τόδε τὸ
[4, 4, 2]	ἐπεστράφη· στραφεῖσα γὰρ οὐδὲν μεταξὺ	ἔχει,	εἴς τε νοῦν ἐλθοῦσα ἥρμοσται,
[4, 4, 16]	αὐξηθείς, διάστημα ἀδιάστατον· οὕτω γὰρ	ἔχει	ἕκαστα. Εἰ δὲ τἀγαθόν τις
[4, 4, 37]	συνήθους δυνάμεων ἀπιστοῦμέν τε ὡς	ἔχει	ἕκαστον, καὶ τῷ ἀσυνήθει τὸ
[4, 4, 22]	συμβαίνει καὶ τὸ πρᾶγμα ὅπως	ἔχει	ἐξευρεῖν δύσκολον, καὶ μείζω ἀπορίαν
[4, 4, 29]	οὐδέν τι ζωτικὸν ἔχει; Ἢ	ἔχει	ἐπ´ ὀλίγον, ἀπομαραίνεται δὲ θᾶττον,
[4, 4, 4]	ἄν, καὶ μὴ παρακολουθοῦντα ὅτι	ἔχει,	ἔχειν παρ´ αὐτῷ ἰσχυροτέρως ἢ
[4, 4, 43]	γὰρ μαθών τις πρὸς ἄλλο	ἔχει;	Ἢ ἑλκόμενος οὐ μάγων τέχναις,
[4, 4, 29]	ἄλλης ψυχῆς οὐδέν τι ζωτικὸν	ἔχει;	Ἢ ἔχει ἐπ´ ὀλίγον, ἀπομαραίνεται
[4, 4, 22]	μὲν οὖν φυτικὴν ψυχὴν ὡς	ἔχει	ἡ γῆ, ἐκ τῶν φυομένων
[4, 4, 13]	τοι ἡ φύσις οὐδὲ φαντασίαν	ἔχει·	ἡ δὲ νόησις φαντασίας κρεῖττον·
[4, 4, 13]	γε οὐθενὸς ἀντίληψιν οὐδὲ σύνεσιν	ἔχει,	ἡ δὲ φαντασία σύνεσιν ἐπακτοῦ·
[4, 4, 18]	ἤδη τι ἴδιον, ἢ ὃ	ἔχει	ἡ φύσις ἐστί, καὶ τοῦτό
[4, 4, 38]	συμπλέκεται καὶ θαυμαστὴν τὴν συμφωνίαν	ἔχει	καὶ ἀπ´ ἄλλων ἄλλα, κἂν
[4, 4, 10]	πολλὰ τὸ πᾶν καὶ μέρη	ἔχει	καὶ ἐναντιώσεις πρὸς τὰ μέρη,
[4, 4, 45]	αὐτοῦ φύσιν ὤσθη εἰς ὃ	ἔχει	καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐντεῦθεν ἀπαλλαγεὶς
[4, 4, 35]	αὑτὰ τὰ σχήματα, ὡς δυνάμεις	ἔχει,	καὶ ἐπὶ τῶν τῇδε ἄν
[4, 4, 45]	ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῷ χάλασιν	ἔχει	καὶ ζῷά ἐστι πολλά, τὰς
[4, 4, 32]	τῶν ἄλλων, καθόσον αὐτοῦ τι	ἔχει,	καὶ κατ´ ἐκεῖνα, ἃ ἔχει.
[4, 4, 36]	οὐδὲν μέρος εἶναι ὃ μὴ	ἔχει	καὶ οὐ τὴν αὐτὴν δὲ
[4, 4, 16]	ἐφέσει. Νοῦς γὰρ εὐθὺς καὶ	ἔχει	καὶ περιείληφεν, ἡ δὲ ψυχὴ
[4, 4, 27]	ἔμψυχος ἤδη καὶ ἐκομίσατο, εἰ	ἔχει,	καὶ τὴν γεννητικὴν ἐν αὐτοῖς
[4, 4, 41]	ἄλλης κινηθείσης ἄλλη οἷον αἴσθησιν	ἔχει	κατὰ συμφωνίαν καὶ τῷ ὑπὸ
[4, 4, 4]	αὐτὸς ὤν, ἀγνοῶν δὲ ὅτι	ἔχει	κινδυνεύει εἶναι ὃ ἔχει· ὃ
[4, 4, 34]	τὴν φύσιν δοκεῖ. Ἢ ὀρθῶς	ἔχει	λέγειν τὴν τούτων σχημάτισιν ταδὶ
[4, 4, 18]	τὴν γένεσιν εἰκότως τοῦ ἀλγεῖν	ἔχει.	Λέγω δὲ δύο οὐκ, εἰ
[4, 4, 34]	σχηματιζομένοις· ἐπεὶ καὶ τῶν ὀρχουμένων	ἔχει	μὲν δύναμίν τινα καὶ χεὶρ
[4, 4, 2]	ἑαυτὸν τότε τῇ νοήσει, ἀλλ´	ἔχει	μὲν ἑαυτόν, ἡ δὲ ἐνέργεια
[4, 4, 12]	οἷον τὸ ἐν αὐτῷ παράδειγμα	ἔχει.	Μοναχῶς ἄρα ποιήσει καὶ ὡσαύτως·
[4, 4, 14]	δέ τι ἄλλο παρὰ τοῦτο	ἔχει,	ὅ ἐστιν οἷον μεταξὺ τούτου
[4, 4, 4]	ὅτι ἔχει κινδυνεύει εἶναι ὃ	ἔχει·	ὃ δὴ πάθημα μᾶλλον πεσεῖν
[4, 4, 4]	τῇ μνήμῃ καὶ τῇ φαντασίᾳ	ἔχει	ὃ ἠθέλησε. Διὸ ἡ μνήμη,
[4, 4, 13]	τὸν ἐν αὐτῇ ἐλλαμπόμενον λόγον	ἔχει,	οἷον εἰ ἐν κηρῷ βαθεῖ
[4, 4, 13]	τῷ σωματικῷ καὶ ὑλικῷ ποίησιν	ἔχει,	οἷον καὶ τὸ θερμανθὲν τῷ
[4, 4, 30]	τούτοις ὃ δὴ πρὸς ἡμᾶς	ἔχει,	οὐ πρὸς τὰ δοκοῦντα τοῖς
[4, 4, 40]	ὄφις ἀνθρώπους, σύνεσιν ὁ γοητευόμενος	ἔχει,	οὐδ´ αἰσθάνεται, ἀλλὰ γινώσκει, ἤδη
[4, 4, 32]	πρὸς τὸ ποιοῦν ἔχον πεῖσιν	ἔχει	οὐκ ἀλλοτρίαν, ἀνομοίου δὲ ὄντος
[4, 4, 3]	ἔχει τὸ βάθος. Ὅτι γὰρ	ἔχει	πάντα δευτέρως καὶ οὐχ οὕτω
[4, 4, 32]	ἔχει, καὶ κατ´ ἐκεῖνα, ἃ	ἔχει.	Συμπαθὲς δὴ πᾶν τοῦτο τὸ
[4, 4, 5]	τῷ αὐτῷ λέγειν, ὃ δύναμιν	ἔχει	τἀκεῖ θεωρεῖν. Ταὐτὸ γὰρ οἷον
[4, 4, 2]	ἑαυτὸν ὁρῶν τὰ πάντα ἐμπεριεχόμενα	ἔχει,	τῇ δὲ πρὸς τὰ πάντα
[4, 4, 41]	ἐκ τοῦ κάτω καὶ ἄνω	ἔχει	τὴν κίνησιν. Πολλάκις δὲ καὶ
[4, 4, 35]	τρίγωνον παρὰ τὸ τρίγωνον διάφορον	ἔχει,	τί δὲ ὁδὶ πρὸς τονδί,
[4, 4, 2]	καθαρῶς ἐν τῷ νοητῷ οὖσα	ἔχει	τὸ ἀμετάβλητον καὶ αὐτή. Καὶ
[4, 4, 3]	ὁπόσον αὐτῶν ἂν ἴδῃ, τοσοῦτον	ἔχει	τὸ βάθος. Ὅτι γὰρ ἔχει
[4, 4, 10]	αὕτη μὴ ἐν τῷ λογίζεσθαι	ἔχει	τὸ ζῆν, μηδ´ ἐν τῷ
[4, 4, 32]	ὅσα δὲ καὶ ἄλλης, ταύτῃ	ἔχει	τὸ μὴ μέρη πάντη εἶναι,
[4, 4, 18]	τοῦ εἰ ἐφ´ ἑαυτοῦ τι	ἔχει	τὸ σῶμα καὶ παρούσης ζῇ
[4, 4, 13]	μόνον δὲ ποιεῖ· ὃ γὰρ	ἔχει	τῷ ἐφεξῆς διδοῦσα ἀπροαιρέτως, τὴν
[4, 4, 45]	ἕκαστον τῶν ἐν τῷ παντὶ	ἔχει	φύσεως καὶ διαθέσεως, οὕτω τοι
[4, 4, 45]	ζῴου ἕκαστον τῶν μερῶν, ὡς	ἔχει	φύσεως καὶ κατασκευῆς, οὕτω πρὸς
[4, 4, 8]	Εἰ δὲ ἀεὶ τελεία, οὐκ	ἔχει	χρόνον ἐν ᾧ τελεσθήσεται οὐδὲ
[4, 4, 13]	τοῦ ἐνεργήσαντος. Νοῦς μὲν οὖν	ἔχει,	ψυχὴ δὲ ἡ τοῦ παντὸς
[4, 4, 45]	ἀναφαίνεται, ὅπως τὸ καθ´ ἡμᾶς	ἔχει,	ὡς ποιοῦντές τι καὶ ἡμεῖς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010