Ennéade, livre, chap.
[4, 4, 31]	πρὸς τὸ χεῖρον ἄγειν ἀλλοιούσας,	ἐν	αἷς ζητητέον, ὅσαι αἱ τέχναι
[4, 4, 1]	ὥσπερ δοκεῖ, ἄχρονος πᾶσα νόησις,	ἐν	αἰῶνι, ἀλλ´ οὐκ ἐν χρόνῳ
[4, 4, 41]	ἡρμόσθαι ἁρμονίᾳ. Εἰ δὲ καὶ	ἐν	ἄλλῃ λύρᾳ ἡ κίνησις ἀπ´
[4, 4, 29]	πολλαί, καὶ ὅστις ὁ τρόπος,	ἐν	ἄλλοις. Ἀλλὰ τί τὸ ἤδη
[4, 4, 29]	καὶ τοῦ εὐώδους τὴν εὐωδίαν,	ἐν	ἄλλῳ δὲ σώματι γίνεσθαι, οὐκ
[4, 4, 7]	ἐρεῖ παρῆλθον τόδε, νῦν δὲ	ἐν	ἄλλῳ εἰμί» Εἰ δὲ καὶ
[4, 4, 1]	οὕτως ἦν μία, ὡς πολλὰ	ἐν	ἄλλῳ, καὶ οὐ κατὰ μίαν
[4, 4, 17]	ἐπιθυμούμενον· τὸ δὲ ἐξ ἀνάγκης	ἐν	ἀπόρῳ συνεπόμενον καὶ πορίζον ἢ
[4, 4, 15]	φησί, τὸ ἐν τόπῳ καὶ	ἐν	ἀριθμῷ. ~Ἀλλ´ εἰ ἐν αὐτῇ
[4, 4, 24]	ταύτῃ τὴν γῆν καὶ τὰ	ἐν	αὐτῇ βλέπειν; Καὶ εἰ μὴ
[4, 4, 16]	ποιουμένοις τὸ πρότερον καὶ παρεληλυθός,	ἐν	αὐτῇ δὲ οὐδὲν παρεληλυθός, ἀλλὰ
[4, 4, 13]	ἔσχατον ὂν ἔσχατον καὶ τὸν	ἐν	αὐτῇ ἐλλαμπόμενον λόγον ἔχει, οἷον
[4, 4, 10]	τοῦ κόσμου ζωὴ τὸ ἡγούμενον	ἐν	αὐτῇ ἔχουσα ἔτι ἐπιζητεῖ λόγον,
[4, 4, 2]	ἄλλο πρὸς αὐτὴν καὶ τὰ	ἐν	αὐτῇ; Ἢ καθαρῶς ἐν τῷ
[4, 4, 23]	πῶς; Ἐφ´ ἑαυτῆς γὰρ τῶν	ἐν	αὐτῇ, καὶ μόνον νόησις· εἰ
[4, 4, 27]	ἢ αὐτὴν τὴν γεννητικήν, ἢ	ἐν	αὐτῇ μὲν ἡ γεννητική, ταύτης
[4, 4, 22]	μὲν τῇ γῇ τοῦτο ψυχῆς	ἐν	αὐτῇ οὔσης, ἐν δὲ τοῖς
[4, 4, 10]	μενούσης φρονήσεως, ἧς εἰκὼν ἡ	ἐν	αὐτῇ τάξις. Οὐ τρεπομένης δὲ
[4, 4, 31]	τὰ μέρη αὐτῆς τά τε	ἐν	αὐτῇ τῇ φορᾷ καὶ ὅσα
[4, 4, 16]	καὶ ἐν ἀριθμῷ. ~Ἀλλ´ εἰ	ἐν	αὐτῇ τόδε μετὰ τόδε καὶ
[4, 4, 14]	ὥστε τὴν φύσιν οἷον παρακειμένην	ἐν	αὐτοῖς ἔχειν; Οἷον ἐπὶ φωτὸς
[4, 4, 27]	εἰ ἔχει, καὶ τὴν γεννητικὴν	ἐν	αὐτοῖς τὰ φυτά. Ἐνοῦσα δὲ
[4, 4, 17]	πρὸς τὸ παρὸν οὐχ ὡρισμένον	ἐν	αὐτῷ, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἄλλο
[4, 4, 43]	τὸ δὲ ὅσον τοῦ παντὸς	ἐν	αὐτῷ ἄλογον, κατὰ τοῦτο πάθοι
[4, 4, 35]	τοῦ παντὸς εἶναι, τά τε	ἐν	αὐτῷ γινόμενα σχήματα καὶ τὰ
[4, 4, 36]	ἄνθρωπον ἐκ πάντη ἀψύχων τῶν	ἐν	αὐτῷ δυνάμεων κινούμενον, μηδ´ αὖ
[4, 4, 18]	γὰρ οὐκ αὐτό, ἀλλ´ ἡ	ἐν	αὐτῷ ἕνωσις. Ψυχή τε μόνη
[4, 4, 8]	τὸ ἔξω, κινήσει δὲ τῇ	ἐν	αὐτῷ ζωῇ ἀιδίῳ οὔσῃ καὶ
[4, 4, 36]	οὕτω ζῆν μὴ ἑκάστου τῶν	ἐν	αὐτῷ ζώντων τὴν οἰκείαν ζωήν,
[4, 4, 36]	τὸ πᾶν καὶ λόγοι πάντες	ἐν	αὐτῷ καὶ δυνάμεις ἄπειροι καὶ
[4, 4, 35]	γὰρ ἄλλου πρὸς ἄλλο τῶν	ἐν	αὐτῷ· λαβεῖν γάρ τι τῶν
[4, 4, 37]	μόριον ὂν ἐμψύχου οὐδὲν γὰρ	ἐν	αὐτῷ ὅ τι μὴ μέρος
[4, 4, 12]	ποιήσει, ἢ ὡς οἷον τὸ	ἐν	αὐτῷ παράδειγμα ἔχει. Μοναχῶς ἄρα
[4, 4, 35]	πρὸς αὐτὸ πολλαί. Ὅσαι δ´	ἐν	αὐτῷ προαιρέσεις, πρὸς τὸ αὐτό,
[4, 4, 45]	καὶ συναισθήσεις καὶ οὐκ ἔστιν	ἐν	αὐτῷ τὰ μέρη ζῷα εἶναι,
[4, 4, 33]	ὅλην αὐτοῦ ζωὴν ἐνεργεῖν κινοῦντα	ἐν	αὐτῷ τὰ μέρη τὰ μεγάλα
[4, 4, 1]	ὂν δυνηθῆναι τὴν τῶν πολλῶν	ἐν	αὐτῷ φύσιν δέξασθαι πρότερον οὐκ
[4, 4, 35]	μετὰ τοῦτο, ψυχῆς διαδόσει, ὅσον	ἐν	αὐτῷ, φυτικῆς ψυχῆς πολλῆς οὔσης.
[4, 4, 45]	τε τοσαῦται καὶ ἕκαστον τῶν	ἐν	αὐτῷ χάλασιν ἔχει καὶ ζῷά
[4, 4, 24]	καὶ πρὸς γνῶσιν, τῷ μὴ	ἐν	γνώσει ὄντι ἀλλ´ ἀμαθαίνοντι διὰ
[4, 4, 6]	ἃ πρότερον οὐκ ἦν αὐτοῖς	ἐν	γνώσει τίνες ἂν λογισμοὶ ἢ
[4, 4, 16]	καὶ πόδες οἱ ἐν λόγῳ·	ἐν	δὲ τοῖς αἰσθητοῖς χωρίς. Καίτοι
[4, 4, 17]	ἓν καὶ ταὐτὸν καὶ ὁμοίως,	ἐν	δὲ τοῖς ἄλλοις ἄλλως, καὶ
[4, 4, 1]	ἀλλ´ ἀεὶ πᾶσαι δυνάμει ἑστώσῃ·	ἐν	δὲ τοῖς ἄλλοις γινομένων. Ἤδη
[4, 4, 22]	τοῦτο ψυχῆς ἐν αὐτῇ οὔσης,	ἐν	δὲ τοῖς φυτοῖς τὸ ἀπὸ
[4, 4, 17]	ἀνθρώπου καὶ τοῖς ἀμείνοσι διδόντος·	ἐν	δὲ τῷ ἀρίστῳ, τῷ χωρίζοντι,
[4, 4, 17]	δημοτικῆς πολιτείας οὐκ ἀκράτου οὔσης·	ἐν	δὲ τῷ βελτίονι ἀριστοκρατικὸν τὸ
[4, 4, 45]	που ἐπὶ βραχὺ ἔν τισιν·	ἐν	δὲ τῷ ἐν ᾧ διαστάσεις
[4, 4, 17]	ἄνθρωπος κατὰ πολιτείαν τινὰ φαύλην·	ἐν	δὲ τῷ μέσῳ, ὡς〉 ἐν
[4, 4, 15]	μὲν τῷ αἰῶνι τὴν ταυτότητα,	ἐν	δὲ τῷ χρόνῳ τὴν ἑτερότητα
[4, 4, 22]	δὴ ἐπιθυμητικὸν μὲν ἐν ἡμῖν,	ἐν	ἐκείνοις δὲ φυτικόν, ἢ ἐν
[4, 4, 2]	ἅ ἐστιν· ἐπεὶ καὶ ὅταν	ἐν	ἐκείνῳ ᾖ τῷ τόπῳ, εἰς
[4, 4, 20]	ἐπιθυμίαν τέλος οὖσαν τῆς ἀρξαμένης	ἐν	ἐκείνῳ, ἡ δ´ αἴσθησις τὴν
[4, 4, 40]	ἐπάγουσιν ἐπ´ αὐτοὺς ἀψοφητὶ δυνάμεις	ἐν	ἑνὶ ὄντες εἰς ἕν. Ἐπεὶ
[4, 4, 36]	ἂν ἡ ἀπορία ἡ πῶς	ἐν	ζῴῳ ἐμψύχῳ ἄψυχον· οὕτως γὰρ
[4, 4, 42]	μηχανῆς καὶ μετὰ τέχνης, ὡς	ἐν	ζῴῳ ἑνί· καὶ ἀπολαύει ἄλλο
[4, 4, 13]	αὐτῆς ἐμφαντασθὲν εἰς ὕλην φύσις,	ἐν	ᾗ ἵσταται τὰ ὄντα, ἢ
[4, 4, 17]	ἐν δὲ τῷ μέσῳ, ὡς〉	ἐν	ᾗ πόλει κἂν χρηστόν τι
[4, 4, 22]	χορηγῆσαν, ὃ δὴ ἐπιθυμητικὸν μὲν	ἐν	ἡμῖν, ἐν ἐκείνοις δὲ φυτικόν,
[4, 4, 44]	ἀρχῶν ὀρέξεις τὸ φίλαρχον τὸ	ἐν	ἡμῖν ἔχουσι προκαλούμενον. Καὶ αἱ
[4, 4, 17]	ἄρα. ~Ἀλλὰ πῶς οὐ καὶ	ἐν	ἡμῖν οὕτως αἱ νοήσεις αἱ
[4, 4, 13]	ἐλλαμπόμενον λόγον ἔχει, οἷον εἰ	ἐν	κηρῷ βαθεῖ διικνοῖτο εἰς ἔσχατον
[4, 4, 11]	καὶ οἷον ἐκφῦσαι, ὡς αἱ	ἐν	κλάδοις τῇ τοῦ ὅλου φυτοῦ.
[4, 4, 24]	τῷ μήτε ἐν χρείᾳ μήτε	ἐν	λήθῃ. Ἀλλ´ εἰ τοῦτο, οὐ
[4, 4, 10]	αὐτῇ εἰς ἀμφίβολον τοῦ πράττειν	ἐν	λογισμοῖς ἰούσῃ. ~Ἔστι γὰρ ὥσπερ
[4, 4, 8]	ταῦτα, ὅ τε χρόνος οὐκ	ἐν	λογισμῷ ὁ ἐν τοσῷδε, εἰ
[4, 4, 16]	οἷον χεῖρες καὶ πόδες οἱ	ἐν	λόγῳ· ἐν δὲ τοῖς αἰσθητοῖς
[4, 4, 8]	σύμπαντα οὐρανὸν ἐλλάμψει ὥσπερ χορδαὶ	ἐν	λύρᾳ συμπαθῶς κινηθεῖσαι μέλος ἂν
[4, 4, 22]	ἐν ἐκείνοις δὲ φυτικόν, ἢ	ἐν	μὲν τῇ γῇ τοῦτο ψυχῆς
[4, 4, 35]	ἢ ποιεῖν ἢ πάσχειν· καὶ	ἐν	μὲν τοῖς δοτέον τὸ ποιεῖν,
[4, 4, 15]	τὴν μνήμην; Καὶ γὰρ αὖ	ἐν	μὲν τῷ αἰῶνι τὴν ταυτότητα,
[4, 4, 17]	θορύβῳ τῶν χειρόνων. Καὶ ἔστιν	ἐν	μὲν τῷ φαυλοτάτῳ ἀνδρὶ τὸ
[4, 4, 8]	εἰς τέλος, ἀτελὴς δὲ ἡ	ἐν	μέρει ἑκάστη· εἰ δὲ τοιαύτῃ
[4, 4, 8]	τις ἔργῳ οἰκονομοῖτό τι, τῶν	ἐν	μέρει τῇ γνώσει τοῦ ὅλου
[4, 4, 42]	πάντη εἶναι, γιγνομένων δὲ παθῶν	ἐν	μέρεσιν αὐτοῦ ἐκείνοις μὲν ἥκειν
[4, 4, 32]	ὄντα μὴ πάντα τὸ αὐτῶν	ἐν	μιᾷ ζωῇ ὄντα ἀεὶ ἔχειν·
[4, 4, 41]	συμπαθοῦς μέρους μέρει γενομένου, ὥσπερ	ἐν	μιᾷ νευρᾷ τεταμένῃ· κινηθεῖσα γὰρ
[4, 4, 8]	εἰς χρόνον ἀνήγομεν, οὐκ ἂν	ἐν	μνήμῃ ἄλλον ἂν καὶ ἄλλον
[4, 4, 8]	ἀνάγκη οὔτε ὅσα τις θεωρεῖ	ἐν	μνήμῃ τίθεσθαι, οὔτε τῶν πάντη
[4, 4, 2]	ἔχειν, ἐπὶ δὲ τῆς ψυχῆς	ἐν	οἷον ἐσχάτοις τοῦ νοητοῦ κειμένης
[4, 4, 1]	θεωρεῖν καὶ περὶ ἐκεῖνα ἐνεργεῖν,	ἐν	οἷς ἔστιν, ἢ μηδὲ ἐκεῖ
[4, 4, 8]	ἂν ἐγένετο ἡμῖν μέλειν τὸ	ἐν	ὅτῳ σταδίῳ γῆς ἐσμεν, ἢ
[4, 4, 31]	τί γὰρ ἂν ψυχρὸν εἴη	ἐν	οὐρανίῳ καὶ πυρίνῳ σώματι; οὐδ´
[4, 4, 5]	τόπους καταλειπούσης. Ἐντεῦθεν μὲν οὖν	ἐν	οὐρανῷ γενομένη καὶ στᾶσα θαυμαστὸν
[4, 4, 3]	ὡδὶ φέρει, ἡ δὲ τῶν	ἐν	οὐρανῷ ἐκεῖ κατέχει, καὶ ὅλως,
[4, 4, 30]	πρὸς τὰ κατὰ θεῶν τῶν	ἐν	οὐρανῷ· καὶ δὴ καὶ περὶ
[4, 4, 33]	τοίνυν τὸν τρόπον καὶ τὰ	ἐν	οὐρανῷ φατέον ποιεῖν, ὅσα ποιεῖ,
[4, 4, 19]	ὁ γλαυκὸς ἄνθρωπος κατὰ τὸ	ἐν	ὀφθαλμῷ γλαυκόν. Ἐκεῖνο μὲν οὖν
[4, 4, 28]	ἴχνος, καὶ τὸ ἀλγεῖν ἦν	ἐν	παντὶ καὶ τὸ ἥδεσθαι, καὶ
[4, 4, 19]	Εἰ δ´ ἦν αὐτὴ παθοῦσα	ἐν	παντὶ ὅλη τῷ σώματι οὖσα,
[4, 4, 28]	καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἐπιθυμίας	ἐν	παντὶ τοῦ πληροῦσθαι· ἡ δὲ
[4, 4, 26]	φυτικοῦ συγχωρουμένου ἦν συγχωρεῖν, ἢ	ἐν	πνεύματι ὄντος τοῦ φυτικοῦ πρώτως,
[4, 4, 33]	διάθεσιν εἶναι, οἷον μίαν ὄρχησιν	ἐν	ποικίλῃ χορείᾳ ποιούντων· ἐπεὶ καὶ
[4, 4, 34]	ἄμφω καὶ ποιήσεις καὶ σημασίας	ἐν	πολλοῖς, ἀλλαχοῦ δὲ σημασίας μόνον.
[4, 4, 17]	αὐτοῦ φύσει ἀσθενής, ἀλλ´ οἷον	ἐν	πολλῷ θορύβῳ ἐκκλησίας ὁ ἄριστος
[4, 4, 39]	τῶν σπερμάτων λόγους· οὐ γὰρ	ἐν	σπερματικοῖς λόγοις ἔνι τι τῶν
[4, 4, 8]	ζῴου ἑνὸς εἰς αὐτὸ ἐνεργοῦντος	ἐν	στάσει μὲν ὡς πρὸς τὸ
[4, 4, 12]	Εἰ δὲ κατὰ τὸν εἰδότα,	ἐν	στάσει ὅρον ἐχούσῃ νομιστέον αὐτοῦ
[4, 4, 5]	σώματα ἔχειν περὶ αὐτὰς ἀνάγκη	ἐν	σχήμασιν ὁμοίοις. Καὶ εἰ τὰ
[4, 4, 34]	δὲ ἄλλων τὴν αὐτὴν οὖσαν	ἐν	σχηματισμῷ ἄλλην; Ἀλλ´ εἰ τοῦτο,
[4, 4, 19]	δὲ γνῶσιν ζῴου ἰνδάλματος ψυχῆς	ἐν	σώματι ἐναρμοζομένου πάλιν αὖ. Ἐκεῖ
[4, 4, 23]	ἑτέρου λόγου. Ἀλλ´ ὅτι ψυχῆς	ἐν	σώματι καὶ διὰ σώματος ἡ
[4, 4, 32]	τεθαυμακέναι· ἐπεὶ καὶ ἐφ´ ἡμῶν	ἐν	ταῖς ἐνεργείαις ταῖς ἡμετέραις βλάπτοι
[4, 4, 26]	καὶ αἱ ποιήσεις οὕτως· καὶ	ἐν	ταῖς μάγων τέχναις εἰς τὸ
[4, 4, 33]	ποικίλῃ χορείᾳ ποιούντων· ἐπεὶ καὶ	ἐν	ταῖς παρ´ ἡμῖν ὀρχήσεσι τὰ
[4, 4, 44]	οὕτως ἐγοητεύθη. Εἰ δὲ τὸ	ἐν	ταῖς πράξεσιν ἀγαπήσας καλὸν τὰς
[4, 4, 29]	ἀφθάρτους ποιήσομεν καὶ οὐ γινομένας	ἐν	ταῖς τῶν σωμάτων συστάσεσι τὰς
[4, 4, 45]	σελήνην καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα	ἐν	τάξει μετατιθέμενα καὶ μετακινούμενα. Οὐ
[4, 4, 19]	δὲ γνῶσις τῆς αἰσθητικῆς ψυχῆς	ἐν	τῇ γειτονίᾳ αἰσθανομένης καὶ ἀπαγγειλάσης
[4, 4, 22]	ἄν τις πρότερον, τίς ψυχὴ	ἐν	τῇ γῇ, πότερα ἐκ τῆς
[4, 4, 26]	ἄτοπον οὐδ´ ἀδύνατον ὁρᾶν τὴν	ἐν	τῇ γῇ ψυχήν. Καὶ δὴ
[4, 4, 13]	διικνοῖτο εἰς ἔσχατον ἐπὶ θάτερα	ἐν	τῇ ἐπιφανείᾳ τύπος, ἐναργοῦς μὲν
[4, 4, 35]	ὅτι τὸ εἰκῆ οὐκ ἔστιν	ἐν	τῇ ζωῇ, ἀλλὰ μία ἁρμονία
[4, 4, 39]	παρ´ ἑκάστων οὐ κακῶν ὄντων	ἐν	τῇ μίξει γίγνεσθαι ἄλλο τι,
[4, 4, 1]	ἢ νοεῖν κἀκεῖνο θεωρεῖν καὶ	ἐν	τῇ νοήσει οὐκ ἔστιν ἐμπεριεχόμενον
[4, 4, 20]	τοῦτο φεύγοντός πως καὶ αὐτοῦ	ἐν	τῇ συστολῇ, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[4, 4, 19]	ἠλγύνθη» τὸ πέπονθεν ἐκεῖνο» οἷον	ἐν	τῇ τομῇ τεμνομένου τοῦ σώματος
[4, 4, 33]	ὀρχηστοῦ προελομένου τοῦτο ποιεῖν, ἀλλ´	ἐν	τῇ τοῦ ὅλου σώματος ὀρχήσει
[4, 4, 15]	τὸ παρεληλυθὸς ἐπιστρέφουσα ποιήσει καὶ	ἐν	τῇ τοῦ παντὸς ψυχῇ τὴν
[4, 4, 17]	ἄνω κοσμουμένης. Ἀλλ´ ὅτι γε	ἐν	τῇ τοῦ παντὸς ψυχῇ τὸ
[4, 4, 23]	γὰρ κανὼν τῷ εὐθεῖ τῷ	ἐν	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ ἐν
[4, 4, 28]	τοιούτῳ εἶναι ψυχῆς ἴχνος {τῷ	ἐν	τοιούτῳ εἶναι} τοιάδε κινεῖσθαι δυσχεραντικὰ
[4, 4, 28]	δες καὶ πικρόν. Καὶ τῷ〉	ἐν	τοιούτῳ εἶναι ψυχῆς ἴχνος {τῷ
[4, 4, 3]	γίνεται, καὶ μεθόριον οὖσα καὶ	ἐν	τοιούτῳ κειμένη ἐπ´ἄμφω φέρεται. ~Ἐκεῖ
[4, 4, 22]	γὰρ καὶ παρὰ τὴν χρείαν	ἐν	τοῖς αἰσθητοῖς εἴδησίς τις οὐκ
[4, 4, 31]	καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις περὶ ὧν ἑκάστου
[4, 4, 31]	τὰ ἐπὶ γῆς καὶ τὰ	ἐν	τοῖς ἄλλοις στοιχείοις αὐτοῦ τε
[4, 4, 30]	~Νῦν δ´ ἐπειδὴ μνήμας μὲν	ἐν	τοῖς ἄστροις περιττὰς εἶναι ἐθέμεθα,
[4, 4, 1]	δὲ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον	ἐν	τοῖς εἴδεσιν οὐ χρόνῳ ὂν
[4, 4, 36]	εἶναι δυνάμεων, καὶ δὴ καὶ	ἐν	τοῖς κατ´ οὐρανὸν φερομένοις. Οὐ
[4, 4, 16]	ἐπεὶ οὐδὲ τὸ ὁμοῦ, καίτοι	ἐν	τοῖς λόγοις τὸ ὁμοῦ, οἷον
[4, 4, 35]	ὅλως ἄτοπον εἶναι μέν τι	ἐν	τοῖς οὖσι, μὴ μέντοι ἔχειν
[4, 4, 35]	καὶ παρὰ τὰ σχήματα· καὶ	ἐν	τοῖς παρ´ ἡμῖν εἰσι πολλαί,
[4, 4, 29]	εἰς τὸ ἔξω τούτου ὁρώμενον	ἐν	τοῖς παρακειμένοις ἕτερον ὂν ἐκείνου
[4, 4, 29]	οὐδέν ἐστιν τοῦ φωτὸς λειπόμενον	ἐν	τοῖς πεφωτισμένοις, δῆλον· ἀλλ´ εἰ
[4, 4, 16]	καὶ πρὸς τὸ παρεληλυθός. Ἢ	ἐν	τοῖς ποιουμένοις τὸ πρότερον καὶ
[4, 4, 16]	τὸ δὲ τόδε μετὰ τόδε	ἐν	τοῖς πράγμασιν οὐ δυναμένοις ἅμα
[4, 4, 37]	τὸ δρώμενον ἔστι γὰρ καὶ	ἐν	τοῖς προαίρεσιν οὐκ ἔχουσιν οὐδὲ
[4, 4, 29]	καὶ οὐδὲ τοὺς λόγους τοὺς	ἐν	τοῖς σπέρμασι ποιεῖν τὰς χρόας,
[4, 4, 29]	οὐ τοιαῦτα, οἷα, ὅταν γένηται,	ἐν	τοῖς σώμασι φαίνεται. Ἀλλ´ αὕτη
[4, 4, 31]	ἢ τῆς τέχνης, ὥσπερ ἤρξατο,	ἐν	τοῖς τεχνητοῖς τελευτώσης, ἢ προσχρωμένης
[4, 4, 35]	δὲ τῶν ἄλλων ἄμφω. Καὶ	ἐν	τοῖς ὑποκειμένοις δὲ δυνάμεις καὶ
[4, 4, 29]	καὶ τὰς λεγομένας ποιότητας μὴ	ἐν	τοῖς ὑποκειμένοις εἶναι. Ἀλλ´ εἰ
[4, 4, 32]	ἀνάλογον καὶ ἄλλο ἄλλῳ· καὶ	ἐν	τοῖς φυτοῖς δὲ ἐμπόδιον ἔσται
[4, 4, 27]	γεννητική, ταύτης δὲ ἴχνος ἡ	ἐν	τοῖς φυτοῖς καὶ οὕτως ἂν
[4, 4, 15]	ἐν χρόνῳ, ὥσπερ, φησί, τὸ	ἐν	τόπῳ καὶ ἐν ἀριθμῷ. ~Ἀλλ´
[4, 4, 8]	χρόνος οὐκ ἐν λογισμῷ ὁ	ἐν	τοσῷδε, εἰ καὶ διῃρεῖτο, οὐκ
[4, 4, 9]	ἤδη καὶ τελέσας, πῶς ἂν	ἐν	τούτοις ἅπασι μνήμην οὐκ ἔχοι;
[4, 4, 31]	ἔχουσι· καί, εἴπερ οἷόν τε,	ἐν	τούτοις ἅπασι τοῖς πρὸς τὴν
[4, 4, 35]	μερῶν. Τὸ δ´ ὅλον καὶ	ἐν	τούτοις μὲν ταῦτα ποιεῖ, αὐτὸ
[4, 4, 30]	τε τὰ τῆς μνήμης θησόμεθα	ἐν	τούτοις ὃ δὴ πρὸς ἡμᾶς
[4, 4, 29]	τοιούτων· καὶ γὰρ καὶ εἶναι	ἐν	τῷ ἀέρι οὐ τοιαῦτα, οἷα,
[4, 4, 29]	μέν, προσχρῆσθαι δὲ καὶ ταῖς	ἐν	τῷ ἀέρι πλήρει ὄντι τῶν
[4, 4, 6]	παρεληλυθότων ἡ μνήμη· αἷς δὲ	ἐν	τῷ αὐτῷ ὑπάρχει μένειν, τίνων
[4, 4, 11]	δῆλον δὲ ἐκ τοῦ καὶ	ἐν	τῷ γεννωμένῳ αὖ ζῴῳ τὸν
[4, 4, 45]	ὄντες, πρός τε τὰ ἐφεξῆς	ἐν	τῷ δαιμονίῳ τόπῳ καὶ τὰ
[4, 4, 33]	πονοῦντος, τοῦ δὲ ἀναπνοήν τινα	ἐν	τῷ διαφόρῳ σχηματισμῷ δεχομένου. Καὶ
[4, 4, 10]	λογίζεσθαι ἔχει τὸ ζῆν, μηδ´	ἐν	τῷ ζητεῖν ὅ τι δεῖ
[4, 4, 40]	ἔχει ἄγειν εἰδὼς ὅπῃ τι	ἐν	τῷ ζῴῳ πρὸς ἄλλο ἄγεται.
[4, 4, 11]	τὴν διοίκησιν καὶ τὸν διοικοῦντα	ἐν	τῷ ἡγεῖσθαι οὐ κατ´ ἰατροῦ
[4, 4, 8]	ἀέρα τόνδε εἶτα τόνδε τεμεῖν	ἐν	τῷ κατὰ τόπον κινεῖσθαι, ἢ
[4, 4, 32]	εἴπερ ἔμελλε τὸ πᾶν μένειν	ἐν	τῷ κινεῖσθαι τὸ μένειν ἔχον.
[4, 4, 10]	εἰ οὖν καὶ αὕτη μὴ	ἐν	τῷ λογίζεσθαι ἔχει τὸ ζῆν,
[4, 4, 23]	τῷ ἐν τῷ ξύλῳ συναψάμενος	ἐν	τῷ μεταξὺ τεθεὶς τὸ κρίνειν
[4, 4, 12]	δὲ τοῦτο ἀνθρώπων τὸ φρονεῖν	ἐν	τῷ μὴ φρονεῖν τιθεμένων, καὶ
[4, 4, 17]	κοινὸν δοθεὶς τῷ {ἀσθενὴς} εἶναι	ἐν	τῷ μίγματι, οὐ τῇ αὐτοῦ
[4, 4, 4]	εἰς ἐνέργειαν. Παυσαμένης οὖν τῆς	ἐν	τῷ νοητῷ ἐνεργείας, εἶδεν ἃ
[4, 4, 1]	ἤδη μεταβάλλοντος οὐκ ἂν εἴη	ἐν	τῷ νοητῷ καθαρῶς ὄντα μνήμην
[4, 4, 1]	τίνων τὴν μνήμην ἕξει ψυχὴ	ἐν	τῷ νοητῷ καὶ ἐπὶ τῆς
[4, 4, 2]	τὰ ἐν αὐτῇ; Ἢ καθαρῶς	ἐν	τῷ νοητῷ οὖσα ἔχει τὸ
[4, 4, 2]	ἄμφω ἕν. Ἀλλ´ ἡ ψυχὴ	ἐν	τῷ νοητῷ οὖσα τοῦτο πάσχει
[4, 4, 1]	τι διαιρῇ καὶ ἀναπτύσσῃ; Ἢ	ἐν	τῷ νῷ διῄρηται· καὶ τὸ
[4, 4, 23]	ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τῷ	ἐν	τῷ ξύλῳ συναψάμενος ἐν τῷ
[4, 4, 4]	τὴν μνήμην λαμβάνειν οὐ μόνον	ἐν	τῷ οἷον αἰσθάνεσθαι ὅτι μνημονεύει,
[4, 4, 36]	λόγος φησὶν ἄλλο ἄλλως ζῆν	ἐν	τῷ ὅλῳ, ἡμᾶς δὲ τὸ
[4, 4, 28]	αἰσθήσεως δεῖ καὶ συνέσεώς τινος	ἐν	τῷ ὀργίζεσθαι. Διὸ καὶ εἰς
[4, 4, 18]	εἶναι, ἐπακτῷ χρησάμενα τῷ ἓν	ἐν	τῷ οὐκ ἐᾶσθαι εἶναι ἓν
[4, 4, 28]	τὰ πάθη, οὐ τὰς αἰσθήσεις	ἐν	τῷ οὕτως ἔχοντι σώματι ἐτίθεμεν
[4, 4, 36]	μᾶλλον δὲ ἴχνος ταῦτα ἐκείνων·	ἐν	τῷ παντὶ ἀδιήγητον δὲ καὶ
[4, 4, 32]	μέρος δὲ ἕκαστόν ἐστι τὸ	ἐν	τῷ παντὶ αἰσθητῷ, κατὰ μὲν
[4, 4, 37]	δύναμιν ταύτην ἀποδοίη αὐτῷ τῷ	ἐν	τῷ παντὶ εἶναι, καὶ τοῖς
[4, 4, 32]	καὶ κεντεῖ. Καὶ δὴ καὶ	ἐν	τῷ παντὶ ἔστι τι θυμῷ
[4, 4, 45]	φανερόν, ὅτι, ὡς ἕκαστον τῶν	ἐν	τῷ παντὶ ἔχει φύσεως καὶ
[4, 4, 31]	καὶ τὰς πείσεις, ὅσαι γίνονται	ἐν	τῷ παντὶ κόσμῳ, τάς τε
[4, 4, 39]	τοῦδε ἐκείνων. Γίνεται τοίνυν τὰ	ἐν	τῷ παντὶ οὐ κατὰ σπερματικούς,
[4, 4, 45]	ὡς ποιοῦντές τι καὶ ἡμεῖς	ἐν	τῷ παντί, οὐ μόνον ὅσα
[4, 4, 12]	ἄν τις εἴποι, φρονήσεως δὲ	ἐν	τῷ παντὶ οὔσης καὶ λογισμοὺς
[4, 4, 37]	ἕκαστον δύναμίν τινα ἄλογον φατέον	ἐν	τῷ παντὶ πλασθὲν καὶ μορφωθὲν
[4, 4, 41]	ἔρχεται, ὅσον τὸ συμπαθές, καὶ	ἐν	τῷ παντὶ τοίνυν μία ἁρμονία,
[4, 4, 45]	δὲ οὐκ εἰδὼς οἷ δεῖ	ἐν	τῷ παντὶ φέρεσθαι· ὁ δ´
[4, 4, 40]	καὶ ἡ ἀληθινὴ μαγεία ἡ	ἐν	τῷ παντὶ φιλία> καὶ τὸ
[4, 4, 14]	διαφορὰ φύσεως καὶ τῆς εἰρημένης	ἐν	τῷ παντὶ φρονήσεως, εἴρηται. ~Ἐκεῖνο
[4, 4, 14]	ἑτέρα οὖσα παρὰ τὴν οὖσαν	ἐν	τῷ πυρί, πάθος τι τοῦ
[4, 4, 12]	ὁ ἤδη ἔχων φρόνιμος· ὥστε	ἐν	τῷ στάντι τὸ φρονεῖν. Μαρτυρεῖ
[4, 4, 24]	τὸ καθεστὼς ἀεί τινος τῶν	ἐν	τῷ σώματι ἀντιλαμβανώμεθα, ἔξωθεν προσελθόντος
[4, 4, 29]	καὶ ἐπὶ τῆς ζωῆς τῆς	ἐν	τῷ σώματι, ἣν δή φαμεν
[4, 4, 21]	τὴν ἐπιθυμίαν λέγει, ὅσον ἦν	ἐν	τῷ τοιῷδε σώματι, τὴν δὲ
[4, 4, 12]	δεῖ, πέπαυται λογιζόμενος· καὶ ἀνεπαύσατο	ἐν	τῷ φρονῆσαι γενόμενος. Εἰ μὲν
[4, 4, 39]	τῶν τῇδε ἐκεῖθεν ἐξηρτημένων, τῶν	ἐν	τῷδε τῷ παντὶ τοῖς θειοτέροις,
[4, 4, 8]	τῶν πάντη κατὰ συμβεβηκὸς ἐπακολουθούντων	ἐν	φαντασίᾳ γίγνεσθαι, ὧν τε ἡ
[4, 4, 8]	κατὰ συμβεβηκὸς γινομένων οὐκ ἀνάγκη	ἐν	φαντασίᾳ γίνεσθαι, εἰ δὲ καὶ
[4, 4, 8]	συμπαθῶς κινηθεῖσαι μέλος ἂν ᾄσειαν	ἐν	φυσικῇ τινι ἁρμονίᾳ εἰ οὕτω
[4, 4, 24]	διὰ λήθην, οὐ τῷ μήτε	ἐν	χρείᾳ μήτε ἐν λήθῃ. Ἀλλ´
[4, 4, 37]	ἄλλοις δὲ τὸ τοιοῦτον τοῖς	ἐν	χρήσει λέγοι. Ἀλλ´ ἡμεῖς τὰ
[4, 4, 11]	πάντα, αἱ ἡλικίαι, αἱ ἐκφύσεις	ἐν	χρόνοις, οἷον κεράτων, γενείων, μαζῶν
[4, 4, 15]	χρόνῳ· ἐπεὶ οὐδ´ αἱ ψυχαὶ	ἐν	χρόνῳ, ἀλλὰ τὰ πάθη αὐτῶν
[4, 4, 16]	ὕστερον τῶν ποιουμένων, κἂν εἰ	ἐν	χρόνῳ, αὐτὴ ποιεῖ, καὶ νεύει
[4, 4, 15]	γεννᾶν μὲν χρόνον, οὐ μὴν	ἐν	χρόνῳ εἶναι; Ἀλλ´ ἔστω μὴ
[4, 4, 15]	ὁ χρόνος ὕστερος, καὶ τὸ	ἐν	χρόνῳ ἔλαττον χρόνου· περιέχειν γὰρ
[4, 4, 17]	καὶ οἱ λόγοι, ἀλλ´ ἐνταῦθα	ἐν	χρόνῳ καὶ τὸ ὕστερον καὶ
[4, 4, 1]	νόησις, ἐν αἰῶνι, ἀλλ´ οὐκ	ἐν	χρόνῳ ὄντων τῶν ἐκεῖ, ἀδύνατον
[4, 4, 15]	χρόνῳ εἶναι; Ἀλλ´ ἔστω μὴ	ἐν	χρόνῳ· τί ἐστιν, ὃ ποιεῖ
[4, 4, 15]	ἄλλην καὶ τὴν ἔνδειαν οἷα	ἐν	χρόνῳ φήσομεν εἶναι, τὴν δὲ
[4, 4, 15]	γὰρ δεῖ τὸν χρόνον τὸ	ἐν	χρόνῳ, ὥσπερ, φησί, τὸ ἐν
[4, 4, 45]	ἔν τισιν· ἐν δὲ τῷ	ἐν	ᾧ διαστάσεις τε τοσαῦται καὶ
[4, 4, 18]	Ἢ καὶ αὐτὸ τὸ σῶμα,	ἐν	ᾧ καὶ ψυχὴ καὶ φύσις,
[4, 4, 8]	ἀεὶ τελεία, οὐκ ἔχει χρόνον	ἐν	ᾧ τελεσθήσεται οὐδὲ τόπον· ὥστε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010