Ennéade, livre, chap.
[4, 4, 17]	δοξάζειν· καὶ ἡ ἄγνοια δὲ	τῶν	ἀγαθῶν, καὶ τὸ μὴ ἔχειν
[4, 4, 30]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰ πολλὰ	τῶν	ἀδίκων, τούτων τε πέρι παραπεπτωκότων
[4, 4, 23]	δὴ θέσθαι, ὡς τὸ αἰσθάνεσθαι	τῶν	αἰσθητῶν ἐστι τῇ ψυχῇ ἢ
[4, 4, 30]	κωλύονται μνήμας διδόναι καὶ περὶ	τῶν	ἀλλοκότως δοκούντων γίγνεσθαι, ὃ φιλοσοφίας
[4, 4, 1]	ἅμα ὁρωμένων καὶ ῥινὸς καὶ	τῶν	ἄλλων. Ἀλλ´ ὅταν ἕν τι
[4, 4, 35]	δοτέον τὸ ποιεῖν, ἐπὶ δὲ	τῶν	ἄλλων ἄμφω. Καὶ ἐν τοῖς
[4, 4, 24]	ἃ εἶδε; καὶ γὰρ εἰ	τῶν	ἄλλων ἀπαθής, διὰ τί ὡς
[4, 4, 44]	καὶ τῇ πρὸς τὸ ζῆν	τῶν	ἄλλων ἢ καὶ αὐτοῦ οἰκειώσει
[4, 4, 32]	πάσχει δὲ οὐδὲν ἧττον παρὰ	τῶν	ἄλλων, καθόσον αὐτοῦ τι ἔχει,
[4, 4, 26]	καὶ τῷ ὅλῳ πυρὸς καὶ	τῶν	ἄλλων; Καὶ γὰρ εἰ τὸ
[4, 4, 22]	οὐκ ἄμουσος, οἷον ἡλίου καὶ	τῶν	ἄλλων καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς·
[4, 4, 31]	ἄλλοις στοιχείοις αὐτοῦ τε καὶ	τῶν	ἄλλων καὶ τῶν ἐπὶ γῆς
[4, 4, 45]	αὐτοῦ καὶ δέχεται τὰ παρὰ	τῶν	ἄλλων, ὅσων αὐτῷ δεκτικὴ ἡ
[4, 4, 24]	Καὶ εἰ μὴ ἀπαθῆ ταῦτα	τῶν	ἄλλων παθῶν, καὶ ἄλλας αἰσθήσεις
[4, 4, 37]	ζητεῖν οὔτ´ ἀπιστοῦμεν, περὶ δὲ	τῶν	ἄλλων τῶν ἔξω τοῦ συνήθους
[4, 4, 33]	αὐλῶν τε καὶ ᾠδῶν καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν συνηρτημένων, τί ἄν
[4, 4, 6]	ἢ διανοήσεις; Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ	τῶν	ἀνθρωπίνων αὐτοῖς ἐπίνοιαι καὶ μηχαναί,
[4, 4, 31]	γὰρ ἐκείνους μηχανᾶσθαι περὶ τὰ	τῶν	ἀνθρώπων, ὅπως οἱ μὲν γένοιντο
[4, 4, 4]	Διὸ ἡ μνήμη, καὶ ὅταν	τῶν	ἀρίστων ᾖ, οὐκ ἄριστον. Δεῖ
[4, 4, 22]	θεὸν εἶναι; Εἴπερ δὲ καὶ	τῶν	ἄστρων ἕκαστον, διὰ τί οὐ
[4, 4, 31]	Οὐ μὴν οὐδὲ προαιρέσει ἀναθετέον	τῶν	ἄστρων καὶ τῇ τοῦ παντὸς
[4, 4, 33]	ἑκάστην σχέσιν τῆς φορᾶς καὶ	τῶν	αὖ ὑπὸ τὴν φορὰν ἄλλην
[4, 4, 32]	τὸ μὲν δυνηθὲν ἀπολαῦσαί τι	τῶν	αὐτοῦ ἔργων ὠφέλησεν, ὃ δ´
[4, 4, 5]	μνήμην, ἐλαττόνως μέντοι ἢ ἐκεῖναι,	τῶν	αὐτῶν· ἄλλα τε γὰρ ἕξουσι
[4, 4, 28]	παντὶ τοῦ πληροῦσθαι· ἡ δὲ	τῶν	ἀφροδισίων οὐκ εἴρητο, ἀλλ´ ἔστω
[4, 4, 6]	τις εἰπεῖν ὅτι καὶ μνημονεύσουσι·	τῶν	γὰρ γεγενημένων καὶ παρεληλυθότων ἡ
[4, 4, 6]	μνημονεύοιεν; Ἄστρων δὲ περὶ ψυχῆς	τῶν	γε ἄλλων ἁπάντων καὶ δὴ
[4, 4, 39]	τῶν δρωμένων εἰς ἄλληλα παρὰ	τῶν	γενομένων. Ἀλλὰ μᾶλλον ἂν ἐοίκοι
[4, 4, 26]	τἆλλα, οἷον ὀσμῶν πέρι καὶ	τῶν	γευστῶν; Ἀλλ´ ἤ, ὅσα ὀσφραντὰ
[4, 4, 31]	οἷόν τε. Πολλὰ δὲ καὶ	τῶν	γινομένων εἰς τούτων τι οὐχ
[4, 4, 38]	δὲ ἐλλεῖπον πρὸς τὸ βέλτιον	τῶν	γινομένων μὴ εἰδοποιηθὲν εἰς τέλος
[4, 4, 39]	ἐν σπερματικοῖς λόγοις ἔνι τι	τῶν	γινομένων παρὰ τοὺς σπερματικοὺς αὐτοὺς
[4, 4, 45]	μερῶν, τῶν μὲν ἐπιστύψεις φαρμάκοις,	τῶν	δὲ ἐξαιρέσεις ἢ καὶ ἀλλοιώσεις,
[4, 4, 39]	τοῖς γινομένοις προστιθέναι, καὶ τῷ	τῶν	διδομένων παρ´ ἑκάστων οὐ κακῶν
[4, 4, 39]	εἰς τὸ ὅλον συντελούντων οὐδὲ	τῶν	δρωμένων εἰς ἄλληλα παρὰ τῶν
[4, 4, 40]	καὶ ἐναντίωσιν ἀνομοίων, καὶ τῇ	τῶν	δυνάμεων τῶν πολλῶν ποικιλίᾳ εἰς
[4, 4, 2]	μεταβολὴν λεκτέον γίνεσθαι, ὅταν ἀπὸ	τῶν	ἑαυτοῦ ἐφ´ ἑαυτόν, καὶ ὅταν
[4, 4, 45]	οὖν ἕλκοιτο οὐδαμοῦ. ~Ἐκ δὴ	τῶν	εἰρημένων ἁπάντων ἐκεῖνο φανερόν, ὅτι,
[4, 4, 5]	τοῦτό ἐστι τὸ ὁρῶν περὶ	τῶν	εἰρημένων. Οὐ γὰρ εἰκασίᾳ δεῖ
[4, 4, 34]	ἐστι τὰ συνεπόμενα, αὐτῶν τε	τῶν	εἰς τὴν ὄρχησιν παραλαμβανομένων τὰ
[4, 4, 1]	ἀλλ´ οὐκ ἐν χρόνῳ ὄντων	τῶν	ἐκεῖ, ἀδύνατον μνήμην εἶναι ἐκεῖ
[4, 4, 3]	λαμβάνει. Μνήμη δὲ ἡ μὲν	τῶν	ἐκεῖ ἔτι κατέχει μὴ πεσεῖν,
[4, 4, 23]	ἑαυτῆς πῶς; Ἐφ´ ἑαυτῆς γὰρ	τῶν	ἐν αὐτῇ, καὶ μόνον νόησις·
[4, 4, 36]	τοσαῦτα ἄνθρωπον ἐκ πάντη ἀψύχων	τῶν	ἐν αὐτῷ δυνάμεων κινούμενον, μηδ´
[4, 4, 36]	πᾶν οὕτω ζῆν μὴ ἑκάστου	τῶν	ἐν αὐτῷ ζώντων τὴν οἰκείαν
[4, 4, 35]	μὲν γὰρ ἄλλου πρὸς ἄλλο	τῶν	ἐν αὐτῷ· λαβεῖν γάρ τι
[4, 4, 45]	διαστάσεις τε τοσαῦται καὶ ἕκαστον	τῶν	ἐν αὐτῷ χάλασιν ἔχει καὶ
[4, 4, 8]	μή τις ἔργῳ οἰκονομοῖτό τι,	τῶν	ἐν μέρει τῇ γνώσει τοῦ
[4, 4, 3]	ἐνταῦθα ὡδὶ φέρει, ἡ δὲ	τῶν	ἐν οὐρανῷ ἐκεῖ κατέχει, καὶ
[4, 4, 30]	ἀπολογήσασθαι πρὸς τὰ κατὰ θεῶν	τῶν	ἐν οὐρανῷ· καὶ δὴ καὶ
[4, 4, 45]	ἐκεῖνο φανερόν, ὅτι, ὡς ἕκαστον	τῶν	ἐν τῷ παντὶ ἔχει φύσεως
[4, 4, 24]	παρὰ τὸ καθεστὼς ἀεί τινος	τῶν	ἐν τῷ σώματι ἀντιλαμβανώμεθα, ἔξωθεν
[4, 4, 39]	καὶ τῶν τῇδε ἐκεῖθεν ἐξηρτημένων,	τῶν	ἐν τῷδε τῷ παντὶ τοῖς
[4, 4, 20]	τὸ πεπονθὸς ταδὶ καὶ ἀλγυνόμενον	τῶν	ἐναντίων ἢ πάσχει> ἐφιέμενον, ἡδονῆς
[4, 4, 41]	ἐστι καὶ πάντων συγγενῶν καὶ	τῶν	ἐναντίων. Καὶ ὅσα λωβᾶται ἀνθρώπους,
[4, 4, 11]	μερῶν, ἡ δέ τις ἀπὸ	τῶν	ἔνδον καὶ τῆς ἀρχῆς, καθάπερ
[4, 4, 5]	καὶ στᾶσα θαυμαστὸν οὐδέν, εἰ	τῶν	ἐνθάδε μνήμην πολλῶν ἔχοι οἵων
[4, 4, 1]	μνήμην εἶναι ἐκεῖ οὐχ ὅτι	τῶν	ἐνταῦθα, ἀλλὰ καὶ ὅλως ὁτουοῦν.
[4, 4, 3]	κατέχει μὴ πεσεῖν, ἡ δὲ	τῶν	ἐνταῦθα ὡδὶ φέρει, ἡ δὲ
[4, 4, 22]	λέγων πρώτην καὶ πρεσβυτάτην θεῶν>	τῶν	ἐντὸς οὐρανοῦ> καὶ αὐτῇ δίδωσι
[4, 4, 45]	οἷς ἔχομεν πρὸς τὰ συγγενῆ	τῶν	ἔξω· καὶ δὴ καὶ ψυχαῖς
[4, 4, 37]	ἀπιστοῦμεν, περὶ δὲ τῶν ἄλλων	τῶν	ἔξω τοῦ συνήθους δυνάμεων ἀπιστοῦμέν
[4, 4, 24]	ὥσπερ ἐφ´ ἡμῶν οὐ μόνον	τῶν	ἔξωθεν ἡ ἀντίληψις, ἀλλὰ καὶ
[4, 4, 11]	διοίκησις, ἡ μέν τις ἀπὸ	τῶν	ἔξωθεν καὶ μερῶν, ἡ δέ
[4, 4, 44]	αὐτὸ πᾶσα ἠπατημένου ἐξ ἐκείνων	τῶν	ἐπ´ αὐτὰ ἑλκόντων· τοῦτο δὲ
[4, 4, 31]	τε καὶ τῶν ἄλλων καὶ	τῶν	ἐπὶ γῆς καὶ ἐν τοῖς
[4, 4, 37]	πρὸς τὸ δρᾶν δυνατώτερα καὶ	τῶν	ἐπὶ γῆς καὶ τῶν οὐρανίων
[4, 4, 28]	οὐδὲν κωλύει ἄμφω ὕστερα καὶ	τῶν	ἐπιγενομένων ἐκ τοῦ αὐτοῦ τὴν
[4, 4, 28]	τοῦ θυμοειδοῦς ζητητέον, εἰ, ὥσπερ	τῶν	ἐπιθυμιῶν τὴν ἀρχὴν καὶ ἀλγηδόνας
[4, 4, 35]	παρ´ ἄλλῳ θητευόντων πολλὰ μὲν	τῶν	ἔργων αὐτοῖς βλέπει πρὸς τὰ
[4, 4, 30]	μὴ μόνον πρὸς τὰ δίκαια	τῶν	ἔργων συλλήπτορας εἶναι, ἀλλὰ καὶ
[4, 4, 10]	ὅπως διαθεῖτο· οὐ γὰρ ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων οὐδ´ ἀπὸ τῶν μερῶν
[4, 4, 35]	καὶ ἄλλως καὶ δι´ αὐτῶν	τῶν	ἐσχηματισμένων γίνεσθαί τι παρὰ γὰρ
[4, 4, 35]	ἐν αὐτῷ· λαβεῖν γάρ τι	τῶν	ἑτέρων ἐθέλει μέρος τὸ ἄλλο
[4, 4, 38]	αὐτῶν λέγηται εἰς τὰς γενέσεις	τῶν	ζῴων ἰέναι, ἢ τῷ μὴ
[4, 4, 31]	ἐκ τῶν στοιχείων εἰς τὰ	τῶν	ζῴων σώματα καὶ ψυχὰς ἰούσης.
[4, 4, 31]	Οὐδὲ γὰρ εἴ τις τὰς	τῶν	ἠθῶν διαφορὰς δοίη αὐτοῖς κατὰ
[4, 4, 5]	ἀλλάξαιντο σφαιροειδῆ ποιησάμεναι, ἆρα διὰ	τῶν	ἠθῶν καὶ τῆς τῶν τρόπων
[4, 4, 34]	Τὸ δὲ τῶν σχηματισμῶν διάφορον	τῶν	θεόντων μὴ ἰσοταχῶν ὄντων ἀναγκαῖον
[4, 4, 29]	δὲ θᾶττον, ὥσπερ καὶ ἐπὶ	τῶν	θερμανθέντων ἀποστάντων τοῦ πυρός. Μαρτυροῦσι
[4, 4, 34]	αὐτοῦ πάσχειν· ὥσπερ οἱ ἔμφρονες	τῶν	θητευόντων τὸ μέν τι τοῖς
[4, 4, 17]	οὐ κρατεῖ, ἀλλ´ οἱ χείρονες	τῶν	θορυβούντων καὶ βοώντων, ὁ δὲ
[4, 4, 32]	δὴ ἐγγύς, ὥσπερ ἐφ´ ἑνὸς	τῶν	καθέκαστα ὄνυξ καὶ κέρας καὶ
[4, 4, 44]	δέ τις λέγοι τὰς πράξεις	τῶν	καλῶν ἀγοητεύτους εἶναι ἢ καὶ
[4, 4, 17]	τῆς μὲν ἄνω, τῆς δὲ	τῶν	κάτω, κατὰ τὰ ἄνω κοσμουμένης.
[4, 4, 33]	{πρὸς τὴν ὄρχησιν} καθ´ ἕκαστον	τῶν	κινημάτων, ὡς ἑτέρως μεταβαλλόντων τῶν
[4, 4, 23]	ἂν μεταξὺ τῶν κρινόντων καὶ	τῶν	κρινομένων γινόμενα καὶ ἀπαγγέλλοντα τῷ
[4, 4, 23]	ὀργάνων ἴδοι τις ἂν μεταξὺ	τῶν	κρινόντων καὶ τῶν κρινομένων γινόμενα
[4, 4, 38]	ἄν τῳ καὶ μὴ συμφερόντων	τῶν	λυσιτελῶν τὴν φύσιν, καὶ ἡ
[4, 4, 26]	αἰσθήσεις οὐ τῶν μικρῶν, ἀλλὰ	τῶν	μεγάλων. Ἀλλὰ διὰ τί; Ἢ
[4, 4, 12]	συμβάλλειν; Καὶ ἡ γνῶσις δὲ	τῶν	μελλόντων, εἴπερ αὐτῷ συγχωρεῖται παρεῖναι,
[4, 4, 33]	ταύτῃ συνεπομένου καὶ καμπτομένου καὶ	τῶν	μελῶν πιεζομένου μὲν ἑτέρου, ἀνιεμένου
[4, 4, 33]	οὐκ ἂν ὡσαύτως δύναιτο ἔχειν,	{τῶν	μελῶν} τοῦ σώματος ταύτῃ συνεπομένου
[4, 4, 45]	δὲ κολάσεις ὥσπερ νενοσηκότων μερῶν,	τῶν	μὲν ἐπιστύψεις φαρμάκοις, τῶν δὲ
[4, 4, 45]	μὲν γὰρ ὀλίγῳ ζῴῳ σμικραὶ	τῶν	μερῶν αἱ μεταβολαὶ καὶ συναισθήσεις
[4, 4, 10]	ἀπὸ τῶν ἐσχάτων οὐδ´ ἀπὸ	τῶν	μερῶν ἄρχεται, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[4, 4, 31]	εἰς τὰ μέρη καὶ ἐκ	τῶν	μερῶν εἰς τὸ πᾶν ἢ
[4, 4, 31]	ταῖς τῆς ψυχῆς διαθέσεσι, καὶ	τῶν	μερῶν ἕκαστον εἰς τὰ ἐπίγεια
[4, 4, 45]	πᾶν· καὶ εἰ ἕκαστον δὲ	τῶν	μερῶν καὶ ζῷον ἦν, εἶχεν
[4, 4, 33]	μετασχηματίζοντα ἀεί, τὰς δὲ σχέσεις	τῶν	μερῶν πρὸς ἄλληλα καὶ πρὸς
[4, 4, 35]	καὶ ἡ γένεσις εἰς ἄλλο	τῶν	μερῶν. Τὸ δ´ ὅλον καὶ
[4, 4, 45]	καθάπερ ἐφ´ ἑκάστου ζῴου ἕκαστον	τῶν	μερῶν, ὡς ἔχει φύσεως καὶ
[4, 4, 36]	τὸ αἰσθητῶς ζῶν συγκείμενον ἐκ	τῶν	μὴ αἰσθητῶς μὲν ζώντων, θαυμαστὰς
[4, 4, 26]	Ἀλλ´ ἔσονται αἱ αἰσθήσεις οὐ	τῶν	μικρῶν, ἀλλὰ τῶν μεγάλων. Ἀλλὰ
[4, 4, 29]	δὲ καὶ τρίχες φυόμεναι ἐπὶ	τῶν	νεκρῶν σωμάτων καὶ ὄνυχες αὐξόμενοι
[4, 4, 5]	ἄλλοθεν εἰληφότι, ἀλλ´ ἔστι περὶ	τῶν	νοητῶν, ὡς λέγεται, καὶ ἐνθάδε
[4, 4, 37]	αὐτῶν ζητήσειε τί ποτ´ ἐστὶ	τῶν	νῦν δοκούντων εἰδέναι, ἀπορήσειεν ἄν,
[4, 4, 12]	τινὲς ᾠήθησαν δύσκολον εἶναι τὴν	τῶν	ὅλων διοίκησιν. Τὸ γὰρ ἔχειν
[4, 4, 38]	φύσιν, καὶ ἡ σύνταξις ἡ	τῶν	ὅλων οὐ δίδωσιν ἑκάστῳ ἀεὶ
[4, 4, 32]	οὐκ ἐγγύς. Οὐ γὰρ ἐφεξῆς	τῶν	ὁμοίων κειμένων, διειλημμένων δὲ ἑτέροις
[4, 4, 23]	ὄψεως. Καὶ τὰ τεχνητὰ δὲ	τῶν	ὀργάνων ἴδοι τις ἂν μεταξὺ
[4, 4, 34]	καὶ τοῖς σχηματιζομένοις· ἐπεὶ καὶ	τῶν	ὀρχουμένων ἔχει μὲν δύναμίν τινα
[4, 4, 8]	ἡ αἴσθησις ἀπροαιρέτως τῇ διαφορᾷ	τῶν	ὁρωμένων κινηθεῖσα, τοῦτο αὐτὴ ἔπαθε
[4, 4, 5]	ὑψηλῆς σκοπιᾶς ὁρῴη ἃ μηδεὶς	τῶν	οὐ σὺν αὐτῷ ἀναβεβηκότων. Ἡ
[4, 4, 32]	καὶ δάκτυλος καὶ ἄλλο τι	τῶν	οὐκ ἐφεξῆς· ἀλλὰ διαλείποντος τοῦ
[4, 4, 37]	καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ	τῶν	οὐρανίων μᾶλλον, ἅτε ἐναργεστέρᾳ φύσει
[4, 4, 8]	τὴν αἴσθησιν. Καὶ μὴν ὅτι	τῶν	πάντη κατὰ συμβεβηκὸς γινομένων οὐκ
[4, 4, 8]	θεωρεῖ ἐν μνήμῃ τίθεσθαι, οὔτε	τῶν	πάντη κατὰ συμβεβηκὸς ἐπακολουθούντων ἐν
[4, 4, 35]	αὐτὸ ταύτῃ συμβάλλει· ἐπεὶ καὶ	τῶν	παρ´ ἄλλῳ θητευόντων πολλὰ μὲν
[4, 4, 34]	γινομένων, εἶτα καὶ ἐνταῦθα τούτων	τῶν	παρ´ ἡμῖν συμπαθῶν πρὸς τὰ
[4, 4, 39]	τοὺς σπερματικοὺς αὐτοὺς λόγους οὐδὲ	τῶν	παρὰ ῆς ὕλης εἰς τὸ
[4, 4, 34]	τὸ δ´ αὐτῶν ὄντες, μετριωτέρων	τῶν	παρὰ τοῦ δεσπότου ἐπιταγμάτων διὰ
[4, 4, 42]	ὥστε, εἴ τις ἔλαβεν ἐκ	τῶν	πᾶσι κειμένων, οὐ δέον, ἕπεσθαι
[4, 4, 9]	δημιουργὸς σοφώτατος. Τὸ μὲν οὖν	τῶν	περιόδων τῆς μνήμης καὶ καθ´
[4, 4, 29]	τὰς χρόας, οἷον καὶ ἐπὶ	τῶν	ποικίλων ὀρνίθων, ἀλλ´ οὔσας συνάγειν
[4, 4, 34]	ἢ τὰ σχήματα τὰς δυνάμεις	τῶν	ποιουμένων ἔχειν, καὶ τὰ σχήματα
[4, 4, 16]	τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον	τῶν	ποιουμένων, κἂν εἰ ἐν χρόνῳ,
[4, 4, 1]	μὴ ἓν ὂν δυνηθῆναι τὴν	τῶν	πολλῶν ἐν αὐτῷ φύσιν δέξασθαι
[4, 4, 40]	ἀνομοίων, καὶ τῇ τῶν δυνάμεων	τῶν	πολλῶν ποικιλίᾳ εἰς ἓν ζῷον
[4, 4, 29]	ἐφ´ ἑαυτῶν ἕκαστα καὶ ἐστερημένα	τῶν	πρὸ αὐτῶν καὶ δυνάμενα ἐφ´
[4, 4, 28]	ὧν ἂν καὶ ἕτερός τις	τῶν	προσηκόντων, καὶ ὅλως ὑπὲρ ὧν
[4, 4, 11]	αὐξήσεις, ἀκμαί, γενέσεις ἄλλων, οὐ	τῶν	πρόσθεν λόγων ἀπολλυμένων, ἐπιγιγνομένων δὲ
[4, 4, 5]	οἵων εἴρηται, καὶ ἐπιγινώσκειν πολλὰς	τῶν	πρότερον ἐγνωσμένων, εἴπερ καὶ σώματα
[4, 4, 39]	ἀλλὰ κατὰ λόγους περιληπτικοὺς καὶ	τῶν	προτέρων ἢ κατὰ τοὺς τῶν
[4, 4, 30]	ὑπουργεῖν λέγονται, εἰ μὴ διὰ	τῶν	προτέρων λύσιν καὶ τὰ τούτων
[4, 4, 4]	πολλαχῇ εἰς τὰ τρίτα ἀπὸ	τῶν	πρώτων ἡ ἄφιξις. Εἰ δὲ
[4, 4, 10]	τῶν μερῶν ἄρχεται, ἀλλ´ ἀπὸ	τῶν	πρώτων, καὶ ἀπὸ πρώτου ἀρξαμένη
[4, 4, 39]	τῶν προτέρων ἢ κατὰ τοὺς	τῶν	σπερμάτων λόγους· οὐ γὰρ ἐν
[4, 4, 31]	ἄγων σωματικῆς ποιότητος τῆς ἐκ	τῶν	στοιχείων εἰς τὰ τῶν ζῴων
[4, 4, 31]	τοιαῦτα, ἃ δὴ ποιότητες πρῶται	τῶν	στοιχείων λέγονται, οὐδ´ ὅσαι ἐκ
[4, 4, 17]	πολλῷ θορύβῳ ἐκκλησίας ὁ ἄριστος	τῶν	συμβούλων εἰπὼν οὐ κρατεῖ, ἀλλ´
[4, 4, 33]	καὶ ᾠδῶν καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	συνηρτημένων, τί ἄν τις λέγοι
[4, 4, 33]	τῶν κινημάτων, ὡς ἑτέρως μεταβαλλόντων	τῶν	συντελούντων πρὸς τὴν ὄρχησιν, αὐλῶν
[4, 4, 34]	Λόγῳ δὲ φερομένων καὶ διαφόρων	τῶν	σχέσεων τοῦ ζῴου γινομένων, εἶτα
[4, 4, 34]	τὸ πᾶν ἄλλου. Τὸ δὲ	τῶν	σχηματισμῶν διάφορον τῶν θεόντων μὴ
[4, 4, 35]	τὰ μὲν φοβερὰ τοῖς ὁρῶσι	τῶν	σχημάτων μηδέν τι προπεπονθότων τῶν
[4, 4, 20]	ἢ οὐχ ὑγιὴς ἄγγελος. ~Καὶ	τῶν	σωματικῶν δὲ ἐπιθυμιῶν τὴν ἀρχὴν
[4, 4, 28]	ἴχνει ψυχῆς τὸ τοὺς ἧττον	τῶν	σωματικῶν ἡδέων ἐφιεμένους καὶ ὅλως
[4, 4, 29]	ἦν ὅλως, ὅτι μὲν αὐτῶν	τῶν	σωμάτων, ἀφ´ ὧν τὸ φῶς,
[4, 4, 22]	γῆ ποικιλώτερον καὶ ἐκ πάντων	τῶν	σωμάτων. Εἰ δ´ ὅτι δυσκίνητον,
[4, 4, 29]	ἀπορία ἐνθαδὶ κειμένη· μενόντων δὲ	τῶν	σωμάτων εἰ συνήρτηται καὶ οὐκ
[4, 4, 31]	διαφορὰς δοίη αὐτοῖς κατὰ τὰς	τῶν	σωμάτων κράσεις διὰ ψυχρότητα ἐπικρατοῦσαν
[4, 4, 29]	καὶ οὐ γινομένας ἐν ταῖς	τῶν	σωμάτων συστάσεσι τὰς ποιότητας, καὶ
[4, 4, 30]	καὶ αἰτίους γίγνεσθαι ἀτόπων ἔργων,	τῶν	τε ἄλλων καὶ δὴ καὶ
[4, 4, 40]	κἂν μὴ τοῦτο αἰτῶνται παρὰ	τῶν	τῇ μουσικῇ χρωμένων. Καὶ τὰς
[4, 4, 35]	ὡς δυνάμεις ἔχει, καὶ ἐπὶ	τῶν	τῇδε ἄν τις ἴδοι. Διατί
[4, 4, 39]	ἔργα τῇ συντάξει, ἅτε καὶ	τῶν	τῇδε ἐκεῖθεν ἐξηρτημένων, τῶν ἐν
[4, 4, 43]	κατακούειν καλούντων τοὺς αὐτῶν ἐγγυτέρω	τῶν	τῇδε καὶ ὅσῳ πρὸς τὰ
[4, 4, 1]	νοητῷ καθαρῶς ὄντα μνήμην ἔχειν	τῶν	τῇδέ ποτε αὐτῷ τινι γεγενημένων.
[4, 4, 29]	ἐν τῷ ἀέρι πλήρει ὄντι	τῶν	τοιούτων· καὶ γὰρ καὶ εἶναι
[4, 4, 37]	ἐπεὶ καὶ πῦρ καὶ ὅσα	τῶν	τοιούτων λέγομεν ποιεῖν, εἴ τις
[4, 4, 8]	καὶ παντελῶς, οὐκ ἂν ἀνάσχοιτο	τῶν	τοιούτων παρελθόντων τὴν μνήμην, ὅπου
[4, 4, 28]	ἀλλ´ ἔστω περὶ τὰ μόρια	τῶν	τοιούτων τελεστικά. Ἔστω δὲ ὁ
[4, 4, 45]	καὶ ζῴου ἔργα ἕτερα ὄντα	τῶν	τοῦ μέρους. Καὶ δὴ κἀκεῖνο
[4, 4, 20]	φύσιν ὡς μητέρα, ὥσπερ στοχαζομένην	τῶν	τοῦ πεπονθότος βουλημάτων, διορθοῦν τε
[4, 4, 22]	ὑπάρχει βλεπούσῃ εἰς σῶμα καὶ	τῶν	τούτου παθημάτων τὴν κρίσιν ποιεῖσθαι.
[4, 4, 5]	διὰ τῶν ἠθῶν καὶ τῆς	τῶν	τρόπων ἰδιότητος γνωρίζοιεν; Οὐ γὰρ
[4, 4, 31]	λογισμοῖς τὰ συμπίπτοντα περὶ ἕκαστα	τῶν	ὑπ´ αὐτά. Ἄτοπον γὰρ ἐκείνους
[4, 4, 23]	καὶ ἀπαγγέλλοντα τῷ κρίνοντι τὴν	τῶν	ὑποκειμένων ἰδιότητα· ὁ γὰρ κανὼν
[4, 4, 11]	μὴ πάντα, οὐκ ἐκείνη, ἀλλὰ	τῶν	ὑστέρων καὶ μερῶν ἡ φρόνησις.
[4, 4, 29]	Οὕτως οὖν καὶ τὸ φῶς	τῶν	φθαρέντων σωμάτων μένειν, τὴν δὲ
[4, 4, 35]	τῶν σχημάτων μηδέν τι προπεπονθότων	τῶν	φοβουμένων, τὰ δὲ οὐ φοβεῖ
[4, 4, 22]	ὡς ἔχει ἡ γῆ, ἐκ	τῶν	φυομένων ἐξ αὐτῆς ἄν τις
[4, 4, 31]	καὶ ὅσαι τέχνῃ γίνονται· καὶ	τῶν	φύσει τὰς μὲν φατέον ἐκ
[4, 4, 22]	ἀλλ´ ἐκείνου πάντα. ~Ἐπὶ δὲ	τῶν	φυτῶν ἆρα ἄλλο μὲν τὸ
[4, 4, 17]	δυνηθείς, ἡττηθεὶς δὲ τῷ θορύβῳ	τῶν	χειρόνων. Καὶ ἔστιν ἐν μὲν
[4, 4, 44]	πλείονος τὴν ἐπιθυμίαν. Αἱ δὲ	τῶν	χρειωδῶν χάριν τὴν τῆς φύσεως
[4, 4, 26]	ἤ, ὅσα ὀσφραντὰ κατὰ τὰς	τῶν	χυλῶν ὀσμάς, πρὸς ζῴων πρόνοιαν
[4, 4, 8]	τὸ ζῆν προσεμβλέποντες, ταύτῃ δὲ	τῶν	ψυχῶν αὐτῶν πρὸς ἓν {ταύτῃ}

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010