Ennéade, livre, chap.
[4, 4, 26]	φωτὸς δεῖ, πῶς; Οὐ γὰρ	δὴ	ἀπαιτητέον ὄμματα. Εἰ οὖν τοῦ
[4, 4, 22]	τὸ αἰσθάνεσθαι αὐτῇ; Οὐ γὰρ	δὴ	διὰ τὸ γινώσκειν· ἀρκεῖ γὰρ
[4, 4, 35]	ὃ καὶ ὁ δεσπότης. Εἰ	δὴ	δρᾷ τι ἥλιος καὶ τὰ
[4, 4, 32]	ζῷον ἕν, καὶ τὸ πόρρω	δὴ	ἐγγύς, ὥσπερ ἐφ´ ἑνὸς τῶν
[4, 4, 35]	αὐτοῦ ἀπροαίρετον διδόναι. Καὶ πάντας	δὴ	ἕν τι οὕτως ἐσχηματισμένον γενομένους
[4, 4, 22]	παντὸς ζῴου οὖσαν; Οὐ γὰρ	δὴ	ἔξωθεν μὲν συνέχεσθαι ὑπὸ ψυχῆς
[4, 4, 22]	ἄλλο δὲ τὸ χορηγῆσαν, ὃ	δὴ	ἐπιθυμητικὸν μὲν ἐν ἡμῖν, ἐν
[4, 4, 27]	ἄλλην ψυχὴν καὶ νοῦν, ἣν	δὴ	Ἑστίαν καὶ Δήμητραν ἐπονομάζουσιν ἄνθρωποι
[4, 4, 23]	παρὰ τὴν χρείαν γίγνοιτο. ~Δεῖ	δὴ	θέσθαι, ὡς τὸ αἰσθάνεσθαι τῶν
[4, 4, 36]	θαυμαστὴν ποικιλίαν εἶναι δυνάμεων, καὶ	δὴ	καὶ ἐν τοῖς κατ´ οὐρανὸν
[4, 4, 32]	δοκεῖ, πιέζει καὶ κεντεῖ. Καὶ	δὴ	καὶ ἐν τῷ παντὶ ἔστι
[4, 4, 25]	καὶ ἀκούειν δέ. Εἰ δὲ	δὴ	καὶ ἐπιστρέφεσθαι δι´ ἄμφω, οὐκ
[4, 4, 26]	ἐν τῇ γῇ ψυχήν. Καὶ	δὴ	καὶ νοεῖν ψυχὴν οὐ φαύλου
[4, 4, 1]	οὐδέν, οἷον ὅτι ἐφιλοσόφησε, καὶ	δὴ	καὶ ὅτι ἐνταῦθα οὖσα ἐθεᾶτο
[4, 4, 35]	ἑαυτῷ ἐξανάγκης ἔδει εἶναι, καὶ	δὴ	καὶ ὅτι κατὰ λόγον ἡ
[4, 4, 30]	αὐτοῖς πολλὰ καὶ τελεῖται καὶ	δὴ	καὶ οὕτω ῥᾷστα, ὡς μὴ
[4, 4, 30]	θεῶν τῶν ἐν οὐρανῷ· καὶ	δὴ	καὶ περὶ αὐτοῦ παντὸς τοῦ
[4, 4, 6]	τῶν γε ἄλλων ἁπάντων καὶ	δὴ	καὶ περὶ ἡλίου καὶ σελήνης
[4, 4, 30]	ἃς πρὸς ἥλιον ποιούμεθα καὶ	δὴ	καὶ πρὸς ἄστρα ἄλλοι τινὲς
[4, 4, 30]	ἔργων, τῶν τε ἄλλων καὶ	δὴ	καὶ πρὸς ἔρωτας καὶ ἀκολάστους
[4, 4, 38]	εἰς τοδὶ καὶ ὡδί· καὶ	δὴ	καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ
[4, 4, 32]	χρείαν ἄλλο ἕτερον ἔβλαψε, καὶ	δὴ	καὶ τροφὴν ἐποιήσατο συγγενὲς ἅμα
[4, 4, 45]	τὰ συγγενῆ τῶν ἔξω· καὶ	δὴ	καὶ ψυχαῖς ἡμῶν καὶ διαθέσεσι
[4, 4, 45]	ὄντα τῶν τοῦ μέρους. Καὶ	δὴ	κἀκεῖνο ἀναφαίνεται, ὅπως τὸ καθ´
[4, 4, 30]	πρὸς ταῖς ὁράσεσι καὶ εὐχῶν	δὴ	κλύοντας ἔφαμεν, ἃς πρὸς ἥλιον
[4, 4, 11]	τὰ αὐτὰ διοικούσης; Οὐ γὰρ	δὴ	ὅτι ποικίλα καὶ διάφορα τὰ
[4, 4, 22]	καὶ τὰ ἄστρα; Οὐ γὰρ	δὴ	οὐδὲ σαρκῶν τὸ αἰσθάνεσθαι, οὐδ´
[4, 4, 35]	νεῦρα καὶ φλέβες συμπαθοῦντα. ~Πῶς	δὴ	οὖν αὗται αἱ δυνάμεις; Σαφέστερον
[4, 4, 4]	κινδυνεύει εἶναι ὃ ἔχει· ὃ	δὴ	πάθημα μᾶλλον πεσεῖν ποιεῖ τὴν
[4, 4, 32]	κατ´ ἐκεῖνα, ἃ ἔχει. Συμπαθὲς	δὴ	πᾶν τοῦτο τὸ ἕν, καὶ
[4, 4, 9]	ἔτι μᾶλλον οὔσης. ~Ὁ δὲ	δὴ	πάντα κοσμῶν Ζεὺς καὶ ἐπιτροπεύων
[4, 4, 31]	ψυχρὰ καὶ τὰ τοιαῦτα, ἃ	δὴ	ποιότητες πρῶται τῶν στοιχείων λέγονται,
[4, 4, 30]	μνήμης θησόμεθα ἐν τούτοις ὃ	δὴ	πρὸς ἡμᾶς ἔχει, οὐ πρὸς
[4, 4, 39]	καὶ θάτερον ὁμοῦ ποιῶν. Εἰ	δὴ	ταῦτα ὀρθῶς λέγεται, λύοιντο ἂν
[4, 4, 2]	ὅτι νοῦς ἢ ψυχή. Πρὸς	δὴ	ταῦτά τις ἀναμνησθήτω, ὡς ὅταν
[4, 4, 19]	τὴν ἔφεσιν τῆς κοινωνίας. ~Τοῦτο	δὴ	τὸ λεγόμενον ἡδονήν τε εἶναι
[4, 4, 24]	πρὶν πλησίον γενέσθαι, φυλάξασθαι. Εἰ	δὴ	τοῦτο, πρὸς χρείαν ἂν εἶεν
[4, 4, 21]	γίνεται τὸ ποριζόμενον. Οὐ γὰρ	δὴ	τῷ ἐπιθυμητικῷ ἡ τροφὴ ἢ
[4, 4, 45]	ἂν οὖν ἕλκοιτο οὐδαμοῦ. ~Ἐκ	δὴ	τῶν εἰρημένων ἁπάντων ἐκεῖνο φανερόν,
[4, 4, 33]	κινεῖσθαι τὸ μένειν ἔχον. ~Τῆς	δὴ	φορᾶς τὸ εἰκῆ οὐκ ἐχούσης,
[4, 4, 20]	ἡ ψυχὴ ἡ ἐγγύς, ἣν	δὴ	φύσιν φαμὲν τὴν δοῦσαν τὸ
[4, 4, 24]	ἡ αἴσθησις, ὧδε σκεπτέον. Εἰ	δὴ	ψυχῇ μὲν μόνῃ οὐκ ἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010