Ennéade, livre, chap.
[4, 4, 31]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ φορὰ	ποιεῖ,	αὑτὴν μὲν πρῶτον διαφόρως διατιθεῖσα
[4, 4, 35]	καὶ ἐν τούτοις μὲν ταῦτα	ποιεῖ,	αὐτὸ δὲ τὸ ἀγαθὸν ζητεῖ,
[4, 4, 36]	κἂν προαίρεσις αὐτῷ μὴ παρῇ·	ποιεῖ	γὰρ καὶ προαιρέσεως οὐ δεηθέν,
[4, 4, 15]	ἐν χρόνῳ· τί ἐστιν, ὃ	ποιεῖ	γεννᾶν αὐτὴν χρόνον, ἀλλὰ μὴ
[4, 4, 31]	τε ἡ φορὰ ἡ πᾶσα	ποιεῖ	εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὰ
[4, 4, 44]	αὐτοῦ ζωὴν καὶ τὸ ἔργον	ποιεῖ.	Ἐκεῖ δὲ οὐ τὸ αὐτοῦ,
[4, 4, 45]	τὸ πᾶν καὶ πάσχει καὶ	ποιεῖ,	καθάπερ ἐφ´ ἑκάστου ζῴου ἕκαστον
[4, 4, 17]	χρεῖαι καὶ τὰ πάθη ἄλλα	ποιεῖ	καὶ ἄλλα δοξάζειν· καὶ ἡ
[4, 4, 16]	κἂν εἰ ἐν χρόνῳ, αὐτὴ	ποιεῖ,	καὶ νεύει καὶ πρὸς τὸ
[4, 4, 44]	οὐκ ἠπατημένος, ἀλλ´ ὃ δεῖ	ποιεῖ,	καὶ τὴν αὐτοῦ ζωὴν καὶ
[4, 4, 17]	εἰς ἄμυναν παρακαλῶν τὰ αὐτὰ	ποιεῖ	κινηθείς, καὶ αἱ τοῦ σώματος
[4, 4, 2]	ἐμπεριεχόμενον ἑαυτόν. Ἀλλ´ εἰ οὕτω	ποιεῖ,	μεταβάλλει τὰς νοήσεις, ὃ πρότερον
[4, 4, 16]	πρώτη τάξις, οὐκέτι λέγει, ἀλλὰ	ποιεῖ	μόνον τόδε μετὰ τόδε. Εἰ
[4, 4, 13]	Ὅθεν οὐδὲ οἶδε, μόνον δὲ	ποιεῖ·	ὃ γὰρ ἔχει τῷ ἐφεξῆς
[4, 4, 31]	ἐπίγεια καὶ ὅλως τὰ κάτω	ποιεῖ,	πολλαχῇ δῆλον. Εἰ δὲ καὶ
[4, 4, 33]	ἐν οὐρανῷ φατέον ποιεῖν, ὅσα	ποιεῖ,	τὰ δὲ καὶ σημαίνειν, μᾶλλον
[4, 4, 13]	σώματα ἢ εἰς ὕλην οὐ	ποιεῖ.	~Τὰ δὲ σώματα ὑπὸ φύσεως
[4, 4, 4]	ὃ δὴ πάθημα μᾶλλον πεσεῖν	ποιεῖ	τὴν ψυχήν. Ἀλλ´ εἰ ἀφισταμένη
[4, 4, 44]	δὲ ἡ τῆς φύσεως γοητεία	ποιεῖ·	τὸ γὰρ οὐκ ἀγαθὸν ὡς
[4, 4, 20]	τοιόνδε σῶμα γενέσθαι, αὕτη γὰρ	ποιεῖ	τὸ τοιόνδε σῶμα πλάττουσα καὶ
[4, 4, 41]	ἐλθεῖν ἢ ὁ λαβὼν ἐκεῖνος	ποιεῖ	τῷ δεδωκέναι γοῦν τι οἷον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010