| Pages |
| [221] |
τῶν
κακῶν
ἀπολομένων,
ὡς
ἔοικεν,
|
φίλ' |
ἄττα.
ναί.
οὐκ
ἄν,
εἴ |
| [212] |
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἀλλ' |
ἀληθῆ
δοκεῖ
λέγειν
σοι;
ναί. |
| [208] |
μὰ
Δί'
οὐκ
ἔγωγε,
ἔφη.
|
ἀλλ' |
ἀντὶ
τίνος
μὴν
οὕτω
σε |
| [208] |
ἄρχοντας
ἑκὼν
ὁ
πατὴρ
ἐφίστησιν.
|
ἀλλ' |
ἆρα
ἐπειδὰν
οἴκαδε
ἔλθῃς
παρὰ |
| [220] |
ἕνεκα
τὸ
φίλον
φίλον
εἶναι:
|
ἀλλ' |
ἆρα
τὸ
ἀγαθόν
ἐστιν
φίλον; |
| [208] |
σοι;
πῶς
γάρ,
ἔφη,
ἐπιτρέπουσιν;
|
ἀλλ' |
ἄρχει
τίς
σου;
ὅδε,
παιδαγωγός, |
| [215] |
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ
φίλον
εἶναι,
|
ἀλλ' |
αὐτὸ
τὸ
ἐναντίον
εἴη
τούτου: |
| [210] |
οὐδεὶς
ἡμᾶς
ἑκὼν
εἶναι
ἐμποδιεῖ,
|
ἀλλ' |
αὐτοί
τε
ἐλεύθεροι
ἐσόμεθα
ἐν |
| [220] |
ἡμῖν
χρήσιμον
εἴη
τὸ
ἀγαθόν,
|
ἀλλ' |
ἄχρηστον
ἂν
γεγονὸς
εἴη;
εἰ |
| [223] |
τε
καὶ
(οὐδὲν
ἧττον
ἐκάλουν,
|
ἀλλ' |
ἐδόκουν
ἡμῖν
ὑποπεπωκότες
ἐν
τοῖς |
| [222] |
ἔτι
μέμνημαι
ὑπὸ
τοῦ
πλήθους
|
ἀλλ' |
εἰ
μηδὲν
τούτων
φίλον
ἐστίν, |
| [206] |
ῥᾴδιον,
ἦν
δ'
ἐγώ,
εἰπεῖν:
|
ἀλλ' |
εἴ
μοι
ἐθελήσαις
αὐτὸν
ποιῆσαι |
| [220] |
οὕτω
τό
γε
ἀληθὲς
ἔχῃ,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνό
ἐστιν
ὃ
περὶ
παντὸς |
| [214] |
ὁμοίους
μηδ'
αὐτοὺς
αὑτοῖς
εἶναι,
|
ἀλλ' |
(ἐμπλήκτους
τε
καὶ
ἀσταθμήτους:
ὃ |
| [210] |
αὐτὰ
ποιεῖν
τὰ
ἡμῖν
δοκοῦντα,
|
ἀλλ' |
ἐμποδιοῦσι
(πάντες
καθ'
ὅτι
ἂν |
| [206] |
τε
καὶ
ᾠδαῖς
μὴ
κηλεῖν
|
ἀλλ' |
ἐξαγριαίνειν
πολλὴ
ἀμουσία:
ἦ
γάρ; |
| [220] |
ἐπὶ
τοῖς
ἕνεκά
του
παρασκευαζομένοις,
|
~ἀλλ' |
ἐπ'
ἐκείνῳ
οὗ
ἕνεκα
πάντα |
| [204] |
οὐ
πάνυ
τι
δεινά
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
ἐπειδὰν
τὰ
ποιήματα
ἡμῶν
ἐπιχειρήσῃ |
| [211] |
ἦ
δ'
ὅς,
οὐκ
ἐρωτᾷς;
|
ἀλλ' |
ἐρήσομαι,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί |
| [218] |
αὐτοῦ
ὄντες
ἀγνώμονες
μηδὲ
(ἀμαθεῖς,
|
ἀλλ' |
ἔτι
ἡγούμενοι
μὴ
εἰδέναι
ἃ |
| [204] |
ἔφη,
τὶ
αὐτοῦ
τοὔνομα
λέγουσιν,
|
ἀλλ' |
ἔτι
πατρόθεν
ἐπονομάζεται
διὰ
τὸ |
| [209] |
περιμένει
ὁ
πατὴρ
ἐπιτρέπειν
πάντα,
|
ἀλλ' |
ᾗ
ἂν
ἡμέρᾳ
ἡγήσηταί
σε |
| [214] |
αὐτοῦ,
ἴσως
δὲ
καὶ
πᾶν,
|
ἀλλ' |
ἡμεῖς
οὐ
συνίεμεν.
δοκεῖ
γὰρ |
| [219] |
οὐκέτ'
ἐπανοίσει
ἐπ'
ἄλλο
φίλον,
|
ἀλλ' |
ἥξει
ἐπ'
ἐκεῖνο
ὅ
ἐστιν |
| [211] |
σοι,
ἔφη,
μελέτω,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἀλλ' |
ἴθι
διαλέγου
αὐτῷ.
διαλεκτέον,
ἦν |
| [204] |
ἐγώ,
οὐ
φαῦλός
γε
ἁνήρ,
|
ἀλλ' |
ἱκανὸς
σοφιστής.
βούλει
οὖν
ἕπεσθαι, |
| [211] |
γένωμαι;
οὐ
μὰ
Δία,
ἔφη,
|
ἀλλ' |
ἵνα
αὐτὸν
κολάσῃς.
πόθεν;
ἦν |
| [217] |
τὴν
ὑγίειαν.
ἦ
γάρ;
οὐδείς.
|
ἀλλ' |
ὁ
κάμνων
οἶμαι
διὰ
τὴν |
| [213] |
φίλος
ἐκ
τούτου
τοῦ
λόγου,
|
ἀλλ' |
ὁ
φιλούμενος.
ἔοικεν.
καὶ
ὁ |
| [217] |
γ'
ἂν
αὐταῖς
λευκότης.
ναί.
|
ἀλλ' |
ὅμως
οὐδέν
τι
μᾶλλον
ἂν |
| [219] |
γίγνεται,
ὅ
φαμεν
ἀδύνατον
εἶναι:
|
ἀλλ' |
ὅμως
τόδε
σκεψώμεθα,
μὴ
ἡμᾶς |
| [217] |
λευκαὶ
οὔτε
μέλαιναί
εἰσιν.
ἀληθῆ.
|
ἀλλ' |
ὅταν
δή,
ὦ
φίλε,
τὸ |
| [207] |
καλὸς
εἶναι
μόνον
ἄξιος
ἀκοῦσαι,
|
ἀλλ' |
ὅτι
καλός
τε
κἀγαθός.
καὶ |
| [221] |
δὴ
καὶ
αἱ
ἄλλαι
ἐπιθυμίαι,
|
ἀλλ' |
οὐ
κακαί,
ἅτε
τοῦ
κακοῦ |
| [215] |
ἐπιθυμεῖν
γὰρ
τοῦ
τοιούτου
ἕκαστον,
|
ἀλλ' |
οὐ
τοῦ
ὁμοίου:
τὸ
μὲν |
| [206] |
τε
καὶ
ᾄδειν
φασί
σε.
|
ἀλλ' |
οὐδέν,
ἔφη,
χαλεπόν.
ἂν
γὰρ |
| [205] |
καὶ
ᾄδεις
εἰς
σαυτὸν
ἐγκώμιον;
|
ἀλλ' |
οὐκ
εἰς
ἐμαυτόν,
ἔφη,
ὦ |
| [221] |
μὴ
ἔσται;
τίς
γὰρ
οἶδεν;
|
ἀλλ' |
οὖν
τόδε
γ'
ἴσμεν,
ὅτι |
| [213] |
καὶ
ὁ
μισούμενος
ἐχθρὸς
ἄρα,
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὁ
μισῶν.
φαίνεται.
πολλοὶ |
| [223] |
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲν
ἐφρόντιζον
ἡμῶν,
|
ἀλλ' |
ὑποβαρβαρίζοντες
ἠγανάκτουν
τε
καὶ
(οὐδὲν |
| [217] |
(οὐ
μανθάνω,
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἀλλ' |
ὧδε,
ἦν
δ'
ἐγώ.
εἴ |
| [218] |
εἰκότως
γε,
ἦν
δ'
ἐγώ:
|
ἀλλ' |
ὧδε
ἴσως
ἀκολουθήσεις,
οἶμαι
δὲ |
