Dissertations, Chap.
[40, 4]	καὶ ἀναπαύλας διὰ μέσου καὶ	ἀναγωγὰς	πολλάς, προὔπεμψεν πόρρω πάνυ ὡς
[40, 6]	Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν τούτους ὡς	Ἡρακλείδας,	ὡς Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας. Ἢ
[40, 6]	ἂν τούτους ὡς Ἡρακλείδας, ὡς	Περσείδας,	ὡς εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν μὲν
[40, 6]	ὡς Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας, ὡς	εὐπατρίδας.	Ἢ ποταμῶν μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς,
[40, 1]	σὲ Ἑρμοῦ πομπῇ Διός, ἄγοντος	θεὰς	τρεῖς πρὸς δικαστήν γε, προστάττοντος
[40, 2]	τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ ἀνδρείας ὁ	Αἴας,	οὐδὲ τῷ Αἴαντι ὁ Διομήδης,
[40, 2]	τὸ κάλλος, οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος	Λυδίας,	ἢ Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος ὑπὸ
[40, 3]	τῶν τῆς ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι εἰς	ὑγείας	μέτρον· καὶ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ
[40, 6]	(οὐ γὰρ ὁ μὲν πωλοδάμνης	εὐγενείας	ἱππικῆς ἐρᾷ, ἧς Τρωΐ περ
[40, 6]	ἵπποι ἔσαν, ὁ δὲ θηρευτὴς	εὐγενείας	σκυλάκων ἐρᾷ· φιλάνθρωπος δὲ καὶ
[40, 2]	οὐκ ἀμφισβητεῖ τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ	ἀνδρείας	ὁ Αἴας, οὐδὲ τῷ Αἴαντι
[40, 2]	Θέτιν, καὶ Ἥβην καλλίσφυρον· ὧν	οὐδεμιᾶς	ἀφαιρήσει τὸ κάλλος, κἂν ἐν
[40, 5]	τύχης; Ἐκ δὲ τῆς τούτων	ἁρμονίας	κραθέντων καλῶς, ἑκάστου εἰς τὸ
[40, 5]	μένῃ δὲ ὁ κυβερνήτης, ἐλπὶς	σωτηρίας,	κἂν οἴχηται ἡ ναῦς ὀρθά,
[40, 1]	γάμον, εὐδαιμονίζων δ´ αὖ τῆς	ἀθανασίας	τὴν Καλυψώ; Οἶμαι δὲ αὐτόν,
[40, 2]	δέ τε πᾶσαι. Ἤ που	καταγελᾷς	τοῦ Ὁμήρου, προτιμῶντος μὲν νυμφῶν
[40, 4]	ἀναπαύλας διὰ μέσου καὶ ἀναγωγὰς	πολλάς,	προὔπεμψεν πόρρω πάνυ ὡς τευξόμενον
[40, 4]	ὁ δὲ ὑποβάθρας διδούς, καὶ	ἀναπαύλας	διὰ μέσου καὶ ἀναγωγὰς πολλάς,
[40, 1]	ἀγῶνι τριῶν μία, ἀνάγκη τὰς	ἡττωμένας	αἰσχρῶς ἔχειν. ~Μὴ σύ γε,
[40, 1]	αἰτίαν ὁ Ζεύς, ὡς τὰς	φρένας	μοι λυμαινόμενος· ἐν δὲ χρυσοῦ
[40, 1]	αἶσχος τῆς Ἥρας καὶ τῆς	Ἀθηνᾶς·	εἰ γὰρ ἓν μὲν τὸ
[40, 6]	τῇ κεφαλῇ, τὰς τῆς ψυχῆς	φωνὰς	λέγε· τί φῆς τὸν πλοῦτον;
[40, 6]	ὑπερβῇς τοὺς ὅρους. Ἂν δὲ	ὑπαλλάξας	τὸ ὄνομα ἀγαθὸν μὲν μὴ
[40, 6]	τῆς ἀρετῆς, ὡς ἐκ πηγῆς	καθαρᾶς,	γνήσιος μένῃ, ἀνεπίμικτος μένῃ; Καὶ
[40, 6]	τὸν πλοῦτον; Κακόν; τί οὖν	ἐρᾷς;	Ἀγαθόν; τί οὖν φεύγεις; Ἡ
[40, 4]	φῶς ἐκ πυρὸς τοῦ δι´	ἡμέρας	φανέντος ἀκμαιότερον ὑπὸ πολλοῦ τοῦ
[40, 1]	ἐκεῖνος, καταδικάσαι ἂν αἶσχος τῆς	Ἥρας	καὶ τῆς Ἀθηνᾶς· εἰ γὰρ
[40, 4]	ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ; ὁ δὲ	ὑποβάθρας	διδούς, καὶ ἀναπαύλας διὰ μέσου
[40, 4]	τὴν κρίσιν καὶ ταράττεις. Οὐχ	ὁρᾷς	καὶ τὴν σελήνην, ἄστρον ἀμφίβιον
[40, 5]	τὴν ἰσοτιμίαν αὐτῶν ἀφαιρῶ. Οὐχ	ὁρᾷς	καὶ τὸν ἐν θαλάττῃ πλοῦν,
[40, 6]	ἑώρα τὸν ἥλιον. Μετάθες τὰς	συμφοράς·	ἀκουέτω Ἄτυς μὴ ὁρῶν, βλεπέτω
[40, 2]	δ´ αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν ἀγρευτικόν,	παιζούσας	ἐν ὄρει τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης
[40, 4]	ἀρίστοις οὐ δίδωσιν, οὐδὲ ἐλέγχει	τὰς	ἀρετὰς ἐν τοῖς ὁμοίοις. Καὶ
[40, 6]	Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω δὲ κατὰ	τὰς	ἀρετάς, καὶ τὰ γένη προστιμῶ
[40, 2]	ὁδὸς τῆς ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα	τὰς	διὰ μέσου φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα
[40, 1]	ἐν ἀγῶνι τριῶν μία, ἀνάγκη	τὰς	ἡττωμένας αἰσχρῶς ἔχειν. ~Μὴ σύ
[40, 2]	χορὸν ἀγρευτικόν, παιζούσας ἐν ὄρει	τὰς	νύμφας, ἐξηγουμένης τῆς Ἀρτέμιδος; Πασάων
[40, 6]	ἀλλ´ ἑώρα τὸν ἥλιον. Μετάθες	τὰς	συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς μὴ ὁρῶν,
[40, 6]	χορῷ; Λέγε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ,	τὰς	τῆς ψυχῆς φωνὰς λέγε· τί
[40, 1]	εἶχεν αἰτίαν ὁ Ζεύς, ὡς	τὰς	φρένας μοι λυμαινόμενος· ἐν δὲ
[40, 6]	Λέγε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τὰς	τῆς	ψυχῆς φωνὰς λέγε· τί φῆς
[40, 4]	οὐ δίδωσιν, οὐδὲ ἐλέγχει τὰς	ἀρετὰς	ἐν τοῖς ὁμοίοις. Καὶ τοῦ
[40, 6]	Ἡρακλείδης· λέγω δὲ κατὰ τὰς	ἀρετάς,	καὶ τὰ γένη προστιμῶ (οὐ
[40, 4]	ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ ὅλον	ἀνταγωνιστὰς	τοῖς ἀρίστοις οὐ δίδωσιν, οὐδὲ
[40, 2]	ἀγρευτικόν, παιζούσας ἐν ὄρει τὰς	νύμφας,	ἐξηγουμένης τῆς Ἀρτέμιδος; Πασάων δ´
[40, 6]	Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα τὸν ἥλιον.	Μετάθες	τὰς συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς μὴ
[40, 3]	ἑνὸς μὲν τείνοντος ἐπὶ τὸ	ἀληθὲς	αὐτό, δευτέρου δὲ ἐπὶ τὸ
[40, 5]	τοῦ δυνατοῦ, καὶ ἐπὶ τὸ	ἀληθὲς	μέτειμι. Τὸν γὰρ τοῦ ἀνθρώπου
[40, 3]	μήπω γὰρ δυνατὸν ἔσται μηδὲ	ἀληθὲς	τὸ λεγόμενον, ὡς ἔστιν ἀγαθὸν
[40, 6]	δὲ καλῇς, τὴν μὲν φωνὴν	μετέβαλες,	τὴν δὲ τιμὴν δίδως.
[40, 4]	ἡλίῳ τὸ αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ	ἀσθενὲς	καὶ ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον οὐ φέρον·
[40, 6]	λέγεις) οὐδὲ Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου	(ἀσθενὲς	λέγεις) ἐὰν δὲ Λεωνίδαν λέγῃς
[40, 4]	ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ μὲν	ἰσοκρατὲς	τὰ πρῶτα ἄγων τὸ ἀγαθὸν
[40, 3]	καθ´ ἕκα– στον τούτων σκεψώμεθα,	ἀνατρέψαντες	αὐτῶν τὴν ἀκολουθίαν, ἀπὸ τοῦ
[40, 6]	μὲν πωλοδάμνης εὐγενείας ἱππικῆς ἐρᾷ,	ἧς	Τρωΐ περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ´
[40, 1]	αἰτιᾷ, μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ τῆς	ἀμοιβῆς,	πότερα καὶ σοὶ ὑπὲρ τοῦ
[40, 6]	ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ	ὑπερβῇς	τοὺς ὅρους. Ἂν δὲ ὑπαλλάξας
[40, 6]	(ἀσθενὲς λέγεις) ἐὰν δὲ Λεωνίδαν	λέγῃς	καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω τὴν ἀρετήν,
[40, 6]	ἀπὸ τῆς ἀρετῆς, ὡς ἐκ	πηγῆς	καθαρᾶς, γνήσιος μένῃ, ἀνεπίμικτος μένῃ;
[40, 2]	Αἴας, οὐδὲ τῷ Αἴαντι ὁ	Διομήδης,	οὐδὲ τῷ Διομήδει ὁ Σθένελος,
[40, 6]	ὅμοιος καὶ Κρόνου παῖς, καὶ	Ἅιδης,	καὶ Ποσειδῶν, καὶ Ζεύς· καὶ
[40, 6]	γὰρ Λύσανδρος Σπαρτιάτης, ἀλλὰ Ἀγησίλαος	Ἡρακλείδης·	λέγω δὲ κατὰ τὰς ἀρετάς,
[40, 1]	οἶκον τῆς εὐφροσύνης καὶ τῆς	ᾠδῆς,	συνευχόμενος δὲ τῇ Ναυσικᾷ ὁμόφρονα
[40, 4]	κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ	παραθῇς	ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν τὰ
[40, 6]	μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ	προσέλθῃς	περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς τοὺς ὅρους.
[40, 6]	γὰρ ὁ μὲν πωλοδάμνης εὐγενείας	ἱππικῆς	ἐρᾷ, ἧς Τρωΐ περ εὐρύοπα
[40, 3]	τὴν Πηνελόπην, οὐχ ὅσα γυναικὸς	βαρβαρικῆς	Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ περιόντι κατὰ
[40, 2]	οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας, ἢ	Καρικῆς,	οὐδὲ ἐλέφαντος ὑπὸ γυναικὸς βαρβάρου
[40, 4]	καὶ ζόφον καὶ ἀφέγγειαν κακῶν	ἐμβάλῃς,	κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ
[40, 6]	τὸ ὄνομα ἀγαθὸν μὲν μὴ	καλῇς,	προηγμένον δὲ καλῇς, τὴν μὲν
[40, 6]	μὲν μὴ καλῇς, προηγμένον δὲ	καλῇς,	τὴν μὲν φωνὴν μετέβαλες, τὴν
[40, 2]	εἶναι τὰ θεῖα, καὶ ἥκιστα	πλημμελής.	Ἀκούεις δ´ αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν
[40, 5]	στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν στρατιώτην	ἀφέλῃς,	ἀποχειροτον εῖς τὸν στρατηγόν· τιμιώτερον
[40, 5]	τοῦ κυβερνήτου ἄρξῃ, καὶ ἐκεῖνον	ἀφέλῃς,	ἀχρεῖος μὲν ἡ ναῦς κειμένη·
[40, 5]	τὸ νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν δὲ	ἀφέλῃς	τὴν τύχην, τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις·
[40, 1]	ἑκάτερα, ἐν τῷ ἀνίσῳ τῆς	ὕλης	ἰσοστασίῳ τῇ γνώμῃ δοθέντα. Καὶ
[40, 5]	ἢ καὶ ταῦτα εἰσάγων ἰσοτιμίαν	νέμῃς,	τί χρήσεται τέχνη τῷ στρατηγῷ;
[40, 6]	δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε τιμῆς·	τιμῆς	οὐκ ἴσης, οὐδὲ γὰρ ἀρχῆς
[40, 6]	πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε	τιμῆς·	τιμῆς οὐκ ἴσης, οὐδὲ γὰρ
[40, 3]	οὔτε Ἀσκληπιῷ οὔτε Χείρωνι ἐξ	ἐπιδρομῆς	ἁλώσιμον· ὁ δὲ ἐν τῷ
[40, 5]	εἰς τὸ ἀκρότατον τῆς ἑαυτοῦ	ῥώμης	ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν
[40, 2]	παιζούσας ἐν ὄρει τὰς νύμφας,	ἐξηγουμένης	τῆς Ἀρτέμιδος; Πασάων δ´ ὕπερ
[40, 6]	προστιμῶ (οὐ γὰρ ὁ μὲν	πωλοδάμνης	εὐγενείας ἱππικῆς ἐρᾷ, ἧς Τρωΐ
[40, 1]	μὲν τὸν Ἀλκίνου οἶκον τῆς	εὐφροσύνης	καὶ τῆς ᾠδῆς, συνευχόμενος δὲ
[40, 5]	ὀρθά, ἢ κατακλύζεται, διὰ τῆς	τέχνης·	ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ κυβερνήτου
[40, 6]	ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν τῆς	Καλλιόπης·	κωφὸς ἦν Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα
[40, 5]	τὸν στρατηγὸν τιμῶν τὰ λοιπὰ	ἀτιμάσῃς,	τί χρήσεται ὁ στρατηγὸς τῇ
[40, 6]	οὐκ ἴσης, οὐδὲ γὰρ ἀρχῆς	ἴσης·	οὐ γὰρ ἴση ἡ νομὴ
[40, 6]	δ´ ἔμμορε τιμῆς· τιμῆς οὐκ	ἴσης,	οὐδὲ γὰρ ἀρχῆς ἴσης· οὐ
[40, 5]	δὲ τοῦ σώματος, στρατιώτου δίκην,	συνεργούσης	δὲ τῆς τύχης, ὅπλων δίκην·
[40, 2]	μηροῦ κάλλος γυναικὸς τέχνῃ ἐλέφαντα	χραινούσης	φοίνικι, ἵπποις εἶναι παρήϊον· τοῖοί
[40, 5]	τὸ ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον·	ἀρχούσης	μὲν τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην,
[40, 1]	ξυστῆναι γάμον, εὐδαιμονίζων δ´ αὖ	τῆς	ἀθανασίας τὴν Καλυψώ; Οἶμαι δὲ
[40, 1]	ἂν αἶσχος τῆς Ἥρας καὶ	τῆς	Ἀθηνᾶς· εἰ γὰρ ἓν μὲν
[40, 1]	Ὅμηρον αἰτιᾷ, μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ	τῆς	ἀμοιβῆς, πότερα καὶ σοὶ ὑπὲρ
[40, 2]	ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα ἡ ὁδὸς	τῆς	ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα τὰς διὰ
[40, 6]	οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν ἀρξαμένη ἀπὸ	τῆς	ἀρετῆς, ὡς ἐκ πηγῆς καθαρᾶς,
[40, 2]	ἐν ὄρει τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης	τῆς	Ἀρτέμιδος; Πασάων δ´ ὕπερ ἥδε
[40, 5]	καλῶς, ἑκάστου εἰς τὸ ἀκρότατον	τῆς	ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα
[40, 4]	διετείχισεν τὴν ἐλπίδα τῶν πολλῶν	τῆς	ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ; ὁ δὲ
[40, 1]	μακαρίζων μὲν τὸν Ἀλκίνου οἶκον	τῆς	εὐφροσύνης καὶ τῆς ᾠδῆς, συνευχόμενος
[40, 1]	καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι ἂν αἶσχος	τῆς	Ἥρας καὶ τῆς Ἀθηνᾶς· εἰ
[40, 6]	Τυφλὸς ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν	τῆς	Καλλιόπης· κωφὸς ἦν Ἄτυς, ἀλλ´
[40, 5]	ναῦς ὀρθά, ἢ κατακλύζεται, διὰ	τῆς	τέχνης· ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ
[40, 5]	σώματος καὶ τύχης; Ἐκ δὲ	τῆς	τούτων ἁρμονίας κραθέντων καλῶς, ἑκάστου
[40, 5]	σώματος, στρατιώτου δίκην, συνεργούσης δὲ	τῆς	τύχης, ὅπλων δίκην· ἐξ ὧν
[40, 1]	ἔχει ἑκάτερα, ἐν τῷ ἀνίσῳ	τῆς	ὕλης ἰσοστασίῳ τῇ γνώμῃ δοθέντα.
[40, 3]	τῶν σωμάτων φύσεις πολὺ τῶν	τῆς	ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι εἰς ὑγείας μέτρον·
[40, 5]	τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης μὲν	τῆς	ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος δὲ
[40, 1]	Ἀλκίνου οἶκον τῆς εὐφροσύνης καὶ	τῆς	ᾠδῆς, συνευχόμενος δὲ τῇ Ναυσικᾷ
[40, 6]	καὶ Ζεύς· καὶ γὰρ Λύσανδρος	Σπαρτιάτης,	ἀλλὰ Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω δὲ
[40, 2]	ἔστιν κἀνταῦθα ἡ ὁδὸς τῆς	ἀρετῆς	οὐ διαπηδῶσα τὰς διὰ μέσου
[40, 6]	ἐπαινέσεις, ἐὰν ἀρξαμένη ἀπὸ τῆς	ἀρετῆς,	ὡς ἐκ πηγῆς καθαρᾶς, γνήσιος
[40, 5]	θαλάττῃ πλοῦν, ἔνθα ὁ μὲν	κυβερνήτης	ἄρχει, ὡς ψυχὴ σώματος· ἡ
[40, 5]	ἡ ναῦς, μένῃ δὲ ὁ	κυβερνήτης,	ἐλπὶς σωτηρίας, κἂν οἴχηται ἡ
[40, 5]	νηῒ καὶ πλῷ τιμιώτατον ὁ	κυβερνήτης,	καὶ μετὰ τοῦτον ἡ ναῦς,
[40, 6]	νομὴ οὐρανοῦ πρὸς θάλατταν, καὶ	θαλάττης	πρὸς Ἅιδην· θεὸς δὲ ὅμοιος
[40, 6]	ἀνεπίμικτος μένῃ; Καὶ μέχρι μὲν	ταύτης	ἀνδρίζῃ, καὶ ἀξιόπιστος εἶ λέγων·
[40, 6]	ἄρισται ἵπποι ἔσαν, ὁ δὲ	θηρευτὴς	εὐγενείας σκυλάκων ἐρᾷ· φιλάνθρωπος δὲ
[40, 5]	τὸν στρατηγόν· τιμιώτερον δὲ καὶ	στρατιώτης	ὅπλων, καὶ στρατιώτου στρατηγός. Ἐὰν
[40, 6]	καὶ περὶ πλούτου πυνθάνομαι, τί	φῆς;	ποῖ τὸ πρᾶγμα τάττεις; ἐν
[40, 6]	τῆς ψυχῆς φωνὰς λέγε· τί	φῆς	τὸν πλοῦτον; Κακόν; τί οὖν
[40, 3]	ἀνίσῳ κατὰ τὴν μετουσίαν, εἰς	ὑπεροχῆς	καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν παραβαλεῖν ἐθέλων·
[40, 6]	τιμῆς οὐκ ἴσης, οὐδὲ γὰρ	ἀρχῆς	ἴσης· οὐ γὰρ ἴση ἡ
[40, 4]	νυκτὶ ὀλίγον φῶς· ἐὰν δὲ	παράσχῃς	αὐτῷ πρὸς τὰ ὅμοια δρόμον
[40, 5]	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος καὶ	τύχης;	Ἐκ δὲ τῆς τούτων ἁρμονίας
[40, 5]	στρατιώτου δίκην, συνεργούσης δὲ τῆς	τύχης,	ὅπλων δίκην· ἐξ ὧν ἁπάντων
[40, 3]	σωμάτων φύσεις πολὺ τῶν τῆς	ψυχῆς	ἀμφιλαφέστεραι εἰς ὑγείας μέτρον· καὶ
[40, 5]	ἢ διαγωγὴν ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ	ψυχῆς	καὶ σώματος καὶ τύχης; Ἐκ
[40, 5]	εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης μὲν τῆς	ψυχῆς,	στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος δὲ τοῦ
[40, 5]	δὲ ναῦς ἄρχεται, ὡς ὑπὸ	ψυχῆς	σῶμα· τὰ δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ,
[40, 6]	γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τὰς τῆς	ψυχῆς	φωνὰς λέγε· τί φῆς τὸν
[40, 5]	ἄλλο τι ἡγητέον ἢ διαγωγὴν	ζωῆς	συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος
[40, 6]	θεὸς δὲ ὅμοιος καὶ Κρόνου	παῖς,	καὶ Ἅιδης, καὶ Ποσειδῶν, καὶ
[40, 3]	ἀνοήτῳ φρόνιμος; ἢ οὐκ ἂν	ἐθελήσαις	τὸν τῶν Πανελλήνων βασιλέα, τὸν
[40, 5]	τὰ δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς	ταῖς	ἀρεταῖς ἡ τύχη; Ἐὰν δὲ
[40, 5]	δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς	ἀρεταῖς	ἡ τύχη; Ἐὰν δὲ χειμὼν
[40, 1]	γε, προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ κάλλους	αὐταῖς,	ἡσθεὶς τῇ Ἀφροδίτῃ, καθάπερ ἐκεῖνος,
[40, 5]	κἂν τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον	εῖς	τὸν στρατηγόν· τιμιώτερον δὲ καὶ
[40, 4]	καὶ τὸ ἀγαθόν, ἐὰν μὲν	εἰς	νύκτα καὶ ζόφον καὶ ἀφέγγειαν
[40, 4]	τὴν ὑπεροχήν. Τὸ δὲ ἀγαθὸν	εἰς	τὰ κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως
[40, 4]	ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν ἀφικόμενον	εἰς	τὸ ἄκρον, ὡς ἐν ἀγαθοῖς
[40, 5]	τούτων ἁρμονίας κραθέντων καλῶς, ἑκάστου	εἰς	τὸ ἀκρότατον τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης
[40, 3]	πολὺ τῶν τῆς ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι	εἰς	ὑγείας μέτρον· καὶ αὐτὸ τοὐναντίον,
[40, 3]	τῷ ἀνίσῳ κατὰ τὴν μετουσίαν,	εἰς	ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν παραβαλεῖν
[40, 6]	οὐδὲ Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς	λέγεις)	ἐὰν δὲ Λεωνίδαν λέγῃς καὶ
[40, 6]	τὸν Ξέρξου (δειλόν μοι γένος	λέγεις)	οὐδὲ Ἱππίαν τὸν Πεισιστράτου (πονηρόν
[40, 6]	τὸν Πεισιστράτου (πονηρόν μοι γένος	λέγεις)	οὐδὲ Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς
[40, 6]	οὖν ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί οὖν	φεύγεις;	Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ δὲ
[40, 2]	τῷ Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´	οὐδεὶς	διὰ τοῦτο τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ
[40, 4]	τὰ κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως	ἐξετάζεις·	καὶ πῶς οὐ φανεῖταί σοι
[40, 5]	ἀφέλῃς τὴν τύχην, τὸν στρατιώτην	ἐξοπλίζεις·	κἂν τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον
[40, 1]	προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ κάλλους αὐταῖς,	ἡσθεὶς	τῇ Ἀφροδίτῃ, καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι
[40, 1]	τούτου σοι βραχέα ἄττα ἀποκρίνωμαι.	Δοκεῖς	γάρ μοι, γενόμενος ἐν χώρᾳ
[40, 6]	εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν μὲν ῥεύματα	ἐπαινεῖς,	ἐὰν καθαρὰ ἐκ πηγῶν ἔλθῃ,
[40, 6]	ἐκ πηγῶν ἔλθῃ, καὶ φυτὰ	ἐπαινεῖς,	κἂν γηράσκῃ μὲν αὐτῶν τὰ
[40, 1]	δὲ καὶ τὸ κάλλος μοι	προφέρεις,	ὡς ἐν μέτρῳ ἑνὶ τὴν
[40, 1]	Ἑρμοῦ πομπῇ Διός, ἄγοντος θεὰς	τρεῖς	πρὸς δικαστήν γε, προστάττοντος βραβεῦσαι
[40, 4]	Καὶ πάντως ἁπλῶς γίγνονται αἱ	ἐξετάσεις	ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ὁμοίου
[40, 6]	σπέρματα· εὐγένειαν δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ	ἐπαινέσεις,	ἐὰν ἀρξαμένη ἀπὸ τῆς ἀρετῆς,
[40, 3]	σώφρων μὲν ἑκατέρα καὶ φίλανδρος;	προτιμήσεις	δὲ τὴν Πηνελόπην, οὐχ ὅσα
[40, 6]	ἡ Καλλιόπη, Ὁμήρου δὲ οὐκ	ἀφαιρήσεις	τὴν διδάσκαλον. Ἐγὼ καὶ τῶν
[40, 2]	οὐ διαπηδῶσα τὰς διὰ μέσου	φύσεις,	ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα ἀπὸ τῶν
[40, 3]	ἧττον; αἱ γὰρ τῶν σωμάτων	φύσεις	πολὺ τῶν τῆς ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι
[40, 4]	δὲ συγχεῖς τὴν κρίσιν καὶ	ταράττεις.	Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὴν σελήνην,
[40, 6]	τί φῆς; ποῖ τὸ πρᾶγμα	τάττεις;	ἐν ποίῳ χορῷ; Λέγε γυμνῇ
[40, 2]	τὰ θεῖα, καὶ ἥκιστα πλημμελής.	Ἀκούεις	δ´ αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν ἀγρευτικόν,
[40, 2]	μὲν νυμφῶν κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν;	Ἀκούεις	δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ Μενελάου
[40, 2]	τοι, Μενέλαε, μιάνθην αἵματι μηροί·	εὐφυεῖς	ησὶν καὶ κνῆμαι καὶ σφυρά.
[40, 4]	τὸ ἄριστον ὄντως· νῦν δὲ	συγχεῖς	τὴν κρίσιν καὶ ταράττεις. Οὐχ
[40, 2]	καὶ σφυρά. Τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονος	αὖθις	αὖ ἐπαινῶν τὸ κάλλος, οὐκ
[40, 2]	ἔσχατα· ἵνα μὴ τὸν Ὅμηρον	αὖθίς	σοι προφέρω, λευκώλενον τὴν Ἥραν
[40, 3]	ἀγαθοῖς ἔχει. Τριῶν γὰρ ὄντων	οἷς	ἄν τις διαιτήσαι τὸ παρὸν
[40, 3]	ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν τῶν σωμάτων,	οἷς	ἀναμέμικται ἡ ῥώμη καὶ τὸ
[40, 3]	εἰ τὴν Ἀνδρομάχην τῇ Πηνελόπῃ	ἀντεξετάζοις,	οὐχὶ σώφρων μὲν ἑκατέρα καὶ
[40, 4]	ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ παραθῇς ἀγαθὰ	ἀγαθοῖς,	ἀνάγκη κρατεῖν τὰ περιλαμπέστερα. ~Παύομαι
[40, 4]	εἰς τὸ ἄκρον, ὡς ἐν	ἀγαθοῖς	ἄριστον· ὁ δὲ ἕτερος τῶν
[40, 3]	ἀκρότητα. Οὕτω τοι καὶ τοῖς	ἀγαθοῖς	ἔχει. Τριῶν γὰρ ὄντων οἷς
[40, 4]	ἐλέγχει τὰς ἀρετὰς ἐν τοῖς	ὁμοίοις.	Καὶ τοῦ μὲν ὠφελίμου παύομαι,
[40, 3]	ἀρετῶν διαλεγόμενος, τὰ ὅμοια τοῖς	ὁμοίοις,	τῷ ἀνίσῳ κατὰ τὴν μετουσίαν,
[40, 4]	καὶ τὸ ἀγαθὸν τοῖς μὲν	κακοῖς	συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ τυχόν, ἄριστον
[40, 4]	οὐχὶ τὸν μὲν ἀριστέα ἐν	δειλοῖς	στεφανοῖ, τὸν δὲ ἰσχυρὸν ἐν
[40, 2]	γυναικὸς τέχνῃ ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι,	ἵπποις	εἶναι παρήϊον· τοῖοί τοι, Μενέλαε,
[40, 1]	ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς ἔλαττον· ἀλλὰ	ἀμφοτέροις	καλῶς ἔχει ἑκάτερα, ἐν τῷ
[40, 3]	τὴν ἀκρότητα. Οὕτω τοι καὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς ἔχει. Τριῶν γὰρ ὄντων
[40, 4]	ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ ὅλον ἀνταγωνιστὰς	τοῖς	ἀρίστοις οὐ δίδωσιν, οὐδὲ ἐλέγχει
[40, 4]	οὕτως ἀμέλει καὶ τὸ ἀγαθὸν	τοῖς	μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ
[40, 4]	οὐδὲ ἐλέγχει τὰς ἀρετὰς ἐν	τοῖς	ὁμοίοις. Καὶ τοῦ μὲν ὠφελίμου
[40, 3]	τῶν ἀρετῶν διαλεγόμενος, τὰ ὅμοια	τοῖς	ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ κατὰ τὴν
[40, 4]	στεφανοῖ, τὸν δὲ ἰσχυρὸν ἐν	ἀσθενεστάτοις;	καὶ τὸ ὅλον ἀνταγωνιστὰς τοῖς
[40, 4]	καὶ τὸ ὅλον ἀνταγωνιστὰς τοῖς	ἀρίστοις	οὐ δίδωσιν, οὐδὲ ἐλέγχει τὰς
[40, 5]	ναῦς, μένῃ δὲ ὁ κυβερνήτης,	ἐλπὶς	σωτηρίας, κἂν οἴχηται ἡ ναῦς
[40, 3]	Τριῶν γὰρ ὄντων οἷς ἄν	τις	διαιτήσαι τὸ παρὸν τουτὶ τὸ
[40, 3]	καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν παραβαλεῖν ἐθέλων·	ὅς	γε καὶ τὴν ὑγίειαν ἡγεῖ
[40, 6]	καὶ γὰρ Λύσανδρος Σπαρτιάτης, ἀλλὰ	Ἀγησίλαος	Ἡρακλείδης· λέγω δὲ κατὰ τὰς
[40, 5]	καὶ στρατιώτης ὅπλων, καὶ στρατιώτου	στρατηγός.	Ἐὰν δὲ δυοῖν θάτερον, ἢ
[40, 5]	λοιπὰ ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται ὁ	στρατηγὸς	τῇ τέχνῃ; ἢ καὶ ταῦτα
[40, 4]	διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς ἥττων, οὐ	μόλιβδος,	καὶ ἄργυρον ἄργυρος, καὶ χαλκὸν
[40, 2]	ὄρει τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης τῆς	Ἀρτέμιδος;	Πασάων δ´ ὕπερ ἥδε κάρη
[40, 2]	Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα ἡ	ὁδὸς	τῆς ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα τὰς
[40, 6]	εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ´ υἷος ποινὴν	Γανυμήδεος,	οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι ἔσαν, ὁ
[40, 6]	θάλατταν, καὶ θαλάττης πρὸς Ἅιδην·	θεὸς	δὲ ὅμοιος καὶ Κρόνου παῖς,
[40, 1]	τοῦ Γλαύκου; Τούτῳ, νὴ Δία·	τιμητέος	γάρ μοι καὶ πρὸ τῶν
[40, 1]	ἀφικομένου παρὰ σὲ Ἑρμοῦ πομπῇ	Διός,	ἄγοντος θεὰς τρεῖς πρὸς δικαστήν
[40, 5]	ἀχρεῖος μὲν ἡ ναῦς κειμένη·	ἀχρεῖος	δὲ ἡ ἐπιρροὴ τῶν πνευμάτων,
[40, 5]	κυβερνήτου ἄρξῃ, καὶ ἐκεῖνον ἀφέλῃς,	ἀχρεῖος	μὲν ἡ ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος
[40, 4]	ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν ἐν ἡμέρᾳ	ἥλιος	κρατεῖ, τὸ ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον
[40, 6]	θαλάττης πρὸς Ἅιδην· θεὸς δὲ	ὅμοιος	καὶ Κρόνου παῖς, καὶ Ἅιδης,
[40, 6]	ἀρετῆς, ὡς ἐκ πηγῆς καθαρᾶς,	γνήσιος	μένῃ, ἀνεπίμικτος μένῃ; Καὶ μέχρι
[40, 6]	Τρωΐ περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ´	υἷος	ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι
[40, 3]	δὲ τὴν Πηνελόπην, οὐχ ὅσα	γυναικὸς	βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ περιόντι
[40, 2]	ἢ Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος ὑπὸ	γυναικὸς	βαρβάρου φοίνικι ἐξηνθισμένου· ἀλλὰ εἰκάζει
[40, 2]	εἰκάζει τὸ τοῦ μηροῦ κάλλος	γυναικὸς	τέχνῃ ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι, ἵπποις
[40, 1]	πλέον, οὔτε τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ	χαλκὸς	ἔλαττον· ἀλλὰ ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει
[40, 4]	καὶ ἄργυρον ἄργυρος, καὶ χαλκὸν	χαλκός.	Καὶ πάντως ἁπλῶς γίγνονται αἱ
[40, 1]	γνώμῃ δοθέντα. Καὶ ὁ μὲν	Γλαῦκος	ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω δὲ
[40, 1]	δικαστοῦ σου. Ὧδε τοίνυν ὁ	Γλαῦκος	λέγει· Εἰ μέν τι, ὦ
[40, 2]	ἥττω καλός, οὔπω μὲν αἰσχρός,	καλὸς	δὲ ἧττον. Τί δὲ ἐν
[40, 2]	σφυρά· ὁ δὲ τὰ κρείττω	καλός,	καλλίων· ὁ δὲ τὰ ἥττω
[40, 2]	καλλίων· ὁ δὲ τὰ ἥττω	καλός,	οὔπω μὲν αἰσχρός, καλὸς δὲ
[40, 2]	Διομήδης, οὐδὲ τῷ Διομήδει ὁ	Σθένελος,	οὐδὲ τῷ Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς·
[40, 2]	Ὁμήρου, προτιμῶντος μὲν νυμφῶν κατὰ	κάλλος	Ἄρτεμιν; Ἀκούεις δὲ αὐτοῦ καὶ
[40, 2]	ἔπειτα εἰκάζει τὸ τοῦ μηροῦ	κάλλος	γυναικὸς τέχνῃ ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι,
[40, 3]	ἀναμέμικται ἡ ῥώμη καὶ τὸ	κάλλος,	εἰ τὴν Ἀνδρομάχην τῇ Πηνελόπῃ
[40, 2]	καλλίσφυρον· ὧν οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ	κάλλος,	κἂν ἐν μέρει ᾖ, εὔφημός
[40, 1]	εἰκότα. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ	κάλλος	μοι προφέρεις, ὡς ἐν μέτρῳ
[40, 2]	Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ ἐπαινῶν τὸ	κάλλος,	οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας, ἢ
[40, 2]	τῷ μὲν γὰρ ἦν τὸ	κάλλος	περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ
[40, 6]	τῶν αἰσθήσεων τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ.	Τυφλὸς	ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν τῆς
[40, 2]	κάλλος, κἂν ἐν μέρει ᾖ,	εὔφημός	γε ἐθέλων εἶναι τὰ θεῖα,
[40, 3]	Νέστωρ τῷ Ἀγαμέμνονι· ἆρ´ ἀνοήτῳ	φρόνιμος;	ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις τὸν
[40, 3]	τὸ παρὸν τουτὶ τὸ σκέμμα,	ἑνὸς	μὲν τείνοντος ἐπὶ τὸ ἀληθὲς
[40, 6]	Εἴθε μοι καὶ τὸ Ἀριστείδου	γένος	ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ Σωκράτους·
[40, 6]	Ἀρτοξέρξην τὸν Ξέρξου (δειλόν μοι	γένος	λέγεις) οὐδὲ Ἱππίαν τὸν Πεισιστράτου
[40, 6]	Ἱππίαν τὸν Πεισιστράτου (πονηρόν μοι	γένος	λέγεις) οὐδὲ Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου
[40, 1]	γενόμενος ἐν χώρᾳ τοῦ Τρωϊκοῦ	ποιμένος,	ἀφικομένου παρὰ σὲ Ἑρμοῦ πομπῇ
[40, 3]	τι μᾶλλον περὶ τῶν ἀρετῶν	διαλεγόμενος,	τὰ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις, τῷ
[40, 1]	ἄττα ἀποκρίνωμαι. Δοκεῖς γάρ μοι,	γενόμενος	ἐν χώρᾳ τοῦ Τρωϊκοῦ ποιμένος,
[40, 1]	Ζεύς, ὡς τὰς φρένας μοι	λυμαινόμενος·	ἐν δὲ χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ
[40, 1]	ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου σοφώτερος,	ἀποδειξόμενος	ἡμῖν τὴν αὑτοῦ γνώμην, ἣν
[40, 2]	ὁ Νιρεύς; δικαστῇ δέ σοι,	ἀπολειπόμενος	ὁ Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν
[40, 1]	τῆς εὐφροσύνης καὶ τῆς ᾠδῆς,	συνευχόμενος	δὲ τῇ Ναυσικᾷ ὁμόφρονα αὐτῇ
[40, 1]	αὐταῖς, ἡσθεὶς τῇ Ἀφροδίτῃ, καθάπερ	ἐκεῖνος,	καταδικάσαι ἂν αἶσχος τῆς Ἥρας
[40, 1]	ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον	μείζονος,	εἰκότως ἄρα σοι εἶχεν αἰτίαν
[40, 2]	ἐπαινῶν τὸ κάλλος, οὐκ ἐδεήθη	εἰκόνος	Λυδίας, ἢ Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος
[40, 2]	κνῆμαι καὶ σφυρά. Τοῦ δὲ	Ἀγαμέμνονος	αὖθις αὖ ἐπαινῶν τὸ κάλλος,
[40, 6]	δὲ θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων ἐρᾷ·	φιλάνθρωπος	δὲ καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου
[40, 3]	οὐχὶ σώφρων μὲν ἑκατέρα καὶ	φίλανδρος;	προτιμήσεις δὲ τὴν Πηνελόπην, οὐχ
[40, 6]	Ποσειδῶν, καὶ Ζεύς· καὶ γὰρ	Λύσανδρος	Σπαρτιάτης, ἀλλὰ Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω
[40, 4]	ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ δὲ	ἕτερος	τῶν λόγων οὐχὶ τὸν μὲν
[40, 3]	τοῦ ἐφικτοῦ τὸ ληφθὲν ἀγαπῶν,	εὐγνωμονέστερος	μὲν πρὸς τὴν τέχνην, οὐκ
[40, 1]	δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου	σοφώτερος,	ἀποδειξόμενος ἡμῖν τὴν αὑτοῦ γνώμην,
[40, 6]	τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ. Τυφλὸς ἦν	Ὅμηρος,	ἀλλ´ ἤκουεν τῆς Καλλιόπης· κωφὸς
[40, 1]	μοι καὶ πρὸ τῶν ἄλλων	Ὅμηρος	εἴη, μή τι γε πρὸ
[40, 6]	ἀκουέτω Ἄτυς μὴ ὁρῶν, βλεπέτω	Ὅμηρος	μὴ ἀκούων· Ἄτυϊ μὲν οὐκ
[40, 3]	φρονίμῳ ὄντι φρονιμωτέρων συμβούλων, τοῦ	Νέστορος.	Πείθω δέ γε οὐδέν τι
[40, 6]	οὐρανοῦ πρὸς θάλατταν, καὶ θαλάττης	πρὸς	Ἅιδην· θεὸς δὲ ὅμοιος καὶ
[40, 1]	πομπῇ Διός, ἄγοντος θεὰς τρεῖς	πρὸς	δικαστήν γε, προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ
[40, 6]	γὰρ ἴση ἡ νομὴ οὐρανοῦ	πρὸς	θάλατταν, καὶ θαλάττης πρὸς Ἅιδην·
[40, 4]	καὶ τὴν σελήνην, ἄστρον ἀμφίβιον	πρὸς	νύκτα καὶ ἡμέραν, ἐν μὲν
[40, 4]	φῶς· ἐὰν δὲ παράσχῃς αὐτῷ	πρὸς	τὰ ὅμοια δρόμον καὶ ἅμιλλαν,
[40, 3]	τὴν τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος δὲ	πρὸς	τὴν ἀκρότητα. Οὕτω τοι καὶ
[40, 3]	τὸ ληφθὲν ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος μὲν	πρὸς	τὴν τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος δὲ
[40, 4]	ἥττων, οὐ μόλιβδος, καὶ ἄργυρον	ἄργυρος,	καὶ χαλκὸν χαλκός. Καὶ πάντως
[40, 4]	γὰρ ἐν νυκτὶ φῶς ἐκ	πυρὸς	τοῦ δι´ ἡμέρας φανέντος ἀκμαιότερον
[40, 2]	τὰ ἥττω καλός, οὔπω μὲν	αἰσχρός,	καλὸς δὲ ἧττον. Τί δὲ
[40, 4]	Χρυσὸν μὲν τὸν διαφέροντα ἐλέγχει	χρυσὸς	ἥττων, οὐ μόλιβδος, καὶ ἄργυρον
[40, 1]	οὐδὲν γὰρ οὔτε τῷ λαβόντι	χρυσὸς	πλέον, οὔτε τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ
[40, 5]	μὲν κυβερνήτης ἄρχει, ὡς ψυχὴ	σώματος·	ἡ δὲ ναῦς ἄρχεται, ὡς
[40, 5]	ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς καὶ	σώματος	καὶ τύχης; Ἐκ δὲ τῆς
[40, 5]	στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος δὲ τοῦ	σώματος,	στρατιώτου δίκην, συνεργούσης δὲ τῆς
[40, 6]	ἐκ πηγῆς καθαρᾶς, γνήσιος μένῃ,	ἀνεπίμικτος	μένῃ; Καὶ μέχρι μὲν ταύτης
[40, 2]	διὰ τὸν Αἴαντα, οὔτε τοῦ	Αἴαντος	διὰ τὸν Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν
[40, 3]	εἶναι. Τί δέ ἐστιν ἁπλοῦν	παντὸς	ἧττον; αἱ γὰρ τῶν σωμάτων
[40, 2]	εἰκόνος Λυδίας, ἢ Καρικῆς, οὐδὲ	ἐλέφαντος	ὑπὸ γυναικὸς βαρβάρου φοίνικι ἐξηνθισμένου·
[40, 2]	κάλλους τοιαυτὶ λέγοντος· ὅτε ἔφη	τρωθέντος	ῥυῆναι τὸ αἷμα κατὰ τοῦ
[40, 4]	ἐκ πυρὸς τοῦ δι´ ἡμέρας	φανέντος	ἀκμαιότερον ὑπὸ πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου
[40, 1]	παρὰ σὲ Ἑρμοῦ πομπῇ Διός,	ἄγοντος	θεὰς τρεῖς πρὸς δικαστήν γε,
[40, 2]	καὶ περὶ Μενελάου κάλλους τοιαυτὶ	λέγοντος·	ὅτε ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι τὸ
[40, 3]	τουτὶ τὸ σκέμμα, ἑνὸς μὲν	τείνοντος	ἐπὶ τὸ ἀληθὲς αὐτό, δευτέρου
[40, 1]	θεὰς τρεῖς πρὸς δικαστήν γε,	προστάττοντος	βραβεῦσαι περὶ κάλλους αὐταῖς, ἡσθεὶς
[40, 5]	μὲν τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην,	ὑπηρετοῦντος	δὲ τοῦ σώματος, στρατιώτου δίκην,
[40, 2]	Ἤ που καταγελᾷς τοῦ Ὁμήρου,	προτιμῶντος	μὲν νυμφῶν κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν;
[40, 6]	γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ δὲ φρὴν	ἀνώμοτος.	Ἀλλ´ οὐδέτερον ἡγεῖ, οὐκ ἀγαθόν,
[40, 6]	λέγοντι· τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται,	ἕκαστος	δ´ ἔμμορε τιμῆς· τιμῆς οὐκ
[40, 3]	μὲν πρὸς τὴν τέχνην, οὐκ	ἀνέλπιστος	δὲ πρὸς τὴν ἀκρότητα. Οὕτω
[40, 6]	μέχρι μὲν ταύτης ἀνδρίζῃ, καὶ	ἀξιόπιστος	εἶ λέγων· ἐὰν δέ σου
[40, 1]	κτήσεως ἔχει. Ἦ γὰρ οὐχ	οὗτός	ἐστιν ὁ μακαρίζων μὲν τὸν
[40, 6]	Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν τῆς Καλλιόπης·	κωφὸς	ἦν Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα τὸν
[40, 1]	Ἀφροδίτῃ, καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι ἂν	αἶσχος	τῆς Ἥρας καὶ τῆς Ἀθηνᾶς·
[40, 5]	ὡς ψυχὴ σώματος· ἡ δὲ	ναῦς	ἄρχεται, ὡς ὑπὸ ψυχῆς σῶμα·
[40, 5]	κυβερνήτης, καὶ μετὰ τοῦτον ἡ	ναῦς,	καὶ μετὰ ταύτην ἡ ἔξωθεν
[40, 5]	ἐκεῖνον ἀφέλῃς, ἀχρεῖος μὲν ἡ	ναῦς	κειμένη· ἀχρεῖος δὲ ἡ ἐπιρροὴ
[40, 5]	ἐπιγένηται, καὶ μένῃ μὲν ἡ	ναῦς,	μένῃ δὲ ὁ κυβερνήτης, ἐλπὶς
[40, 5]	ἐλπὶς σωτηρίας, κἂν οἴχηται ἡ	ναῦς	ὀρθά, ἢ κατακλύζεται, διὰ τῆς
[40, 6]	ἐρᾷ, ἧς Τρωΐ περ εὐρύοπα	Ζεὺς	δῶχ´ υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ´
[40, 6]	καὶ Ἅιδης, καὶ Ποσειδῶν, καὶ	Ζεύς·	καὶ γὰρ Λύσανδρος Σπαρτιάτης, ἀλλὰ
[40, 1]	ἄρα σοι εἶχεν αἰτίαν ὁ	Ζεύς,	ὡς τὰς φρένας μοι λυμαινόμενος·
[40, 2]	Σθένελος, οὐδὲ τῷ Σθενέλῳ ὁ	Μενεσθεύς·	ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ τοῦτο τὴν
[40, 2]	οὐ διέφερεν μὲν ὥρᾳ ὁ	Ἀχιλλεύς,	εἶχεν δὲ τὰ δεύτερα ὁ
[40, 2]	εἶχεν δὲ τὰ δεύτερα ὁ	Νιρεύς;	δικαστῇ δέ σοι, ἀπολειπόμενος ὁ
[40, 2]	δικαστῇ δέ σοι, ἀπολειπόμενος ὁ	Νιρεὺς	τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν ἦν διαφέρων
[40, 1]	ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω δὲ ὁ	Ὀδυσσεὺς	ὁ τούτου σοφώτερος, ἀποδειξόμενος ἡμῖν
[40, 2]	διὰ τὸν Διομήδην, οὔτε τοῦ	Διομήδους	διὰ τὸν Αἴαντα, οὔτε τοῦ
[40, 4]	αὐτὸ ὁδοῦ; ὁ δὲ ὑποβάθρας	διδούς,	καὶ ἀναπαύλας διὰ μέσου καὶ
[40, 6]	τὴν ἀρετήν, καὶ μέμνημαι τοῦ	Ἡρακλέους,	καὶ ἐπαινῶ τὴν εὐγένειαν. Εἴθε
[40, 1]	δικαστήν γε, προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ	κάλλους	αὐταῖς, ἡσθεὶς τῇ Ἀφροδίτῃ, καθάπερ
[40, 2]	Θερσίτου. Καὶ ἵνα μὴ περὶ	κάλλους	σοι μόνον διαλέγωμαι, οὐκ ἀμφισβητεῖ
[40, 2]	δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ Μενελάου	κάλλους	τοιαυτὶ λέγοντος· ὅτε ἔφη τρωθέντος
[40, 2]	ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τοὺς	καταδεεστέρους.	~Καὶ ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν τῶν
[40, 2]	ὄμματα, τῷ δὲ ἀμφὶ τοὺς	μηροὺς	καὶ τὰ σφυρά· ὁ δὲ
[40, 6]	προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς τοὺς	ὅρους.	Ἂν δὲ ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα
[40, 2]	ἠρέμα ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ	τοὺς	καταδεεστέρους. ~Καὶ ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν
[40, 2]	τὰ ὄμματα, τῷ δὲ ἀμφὶ	τοὺς	μηροὺς καὶ τὰ σφυρά· ὁ
[40, 6]	μὴ προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς	τοὺς	ὅρους. Ἂν δὲ ὑπαλλάξας τὸ
[40, 6]	γένος ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ	Σωκράτους·	ἐτίμησα ἂν τούτους ὡς Ἡρακλείδας,
[40, 4]	ἀκμαιότερον ὑπὸ πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου	σκότους	ἐλεγχόμενον, ἐν δὲ ἡλίῳ τὸ
[40, 6]	εἴθε τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν	τούτους	ὡς Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας, ὡς
[40, 6]	ἤκουεν τῆς Καλλιόπης· κωφὸς ἦν	Ἄτυς,	ἀλλ´ ἑώρα τὸν ἥλιον. Μετάθες
[40, 6]	ἥλιον. Μετάθες τὰς συμφοράς· ἀκουέτω	Ἄτυς	μὴ ὁρῶν, βλεπέτω Ὅμηρος μὴ
[40, 4]	ἀγαθῶν ἐν χώρᾳ τοῦ ἀρίστου;	Ὡς	γὰρ ἐν νυκτὶ φῶς ἐκ
[40, 6]	ἐὰν ἀρξαμένη ἀπὸ τῆς ἀρετῆς,	ὡς	ἐκ πηγῆς καθαρᾶς, γνήσιος μένῃ,
[40, 4]	τὸν ἀφικόμενον εἰς τὸ ἄκρον,	ὡς	ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ δὲ
[40, 1]	καὶ τὸ κάλλος μοι προφέρεις,	ὡς	ἐν μέτρῳ ἑνὶ τὴν χώραν
[40, 4]	ἄριστον καὶ μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον,	ὡς	ἐν πολλῷ ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον,
[40, 3]	ἔσται μηδὲ ἀληθὲς τὸ λεγόμενον,	ὡς	ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον, ἀλλὰ
[40, 6]	τούτους ὡς Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας,	ὡς	εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν μὲν ῥεύματα
[40, 6]	τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν τούτους	ὡς	Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας.
[40, 2]	τὰ ὄμματα, ᾧ καὶ δῆλον,	ὡς	καλλίων ὁ Ἀγαμέμνων ἦν· τῷ
[40, 6]	ἐτίμησα ἂν τούτους ὡς Ἡρακλείδας,	ὡς	Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν
[40, 4]	τῇ ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα ἤδη,	ὡς	προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ
[40, 5]	σῶμα· τὰ δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ,	ὡς	ταῖς ἀρεταῖς ἡ τύχη; Ἐὰν
[40, 1]	σοι εἶχεν αἰτίαν ὁ Ζεύς,	ὡς	τὰς φρένας μοι λυμαινόμενος· ἐν
[40, 4]	ἀναγωγὰς πολλάς, προὔπεμψεν πόρρω πάνυ	ὡς	τευξόμενον τοῦ μετρίου, παρεμυθήσατο δὲ
[40, 5]	σώματος· ἡ δὲ ναῦς ἄρχεται,	ὡς	ὑπὸ ψυχῆς σῶμα· τὰ δὲ
[40, 5]	ἔνθα ὁ μὲν κυβερνήτης ἄρχει,	ὡς	ψυχὴ σώματος· ἡ δὲ ναῦς
[40, 3]	καθυβρίσαι δυσφήμῳ αἰτίᾳ; ἀλλὰ καὶ	ὣς	ἐδέησεν αὐτῷ φρονίμῳ ὄντι φρονιμωτέρων
[40, 6]	φωνὴν μετέβαλες, τὴν δὲ τιμὴν	δίδως.
[40, 2]	τοῦτο τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ	Μενεσθέως	διὰ τὸν Σθένελον· οὐδὲ τοῦ
[40, 2]	σοι, ἀπολειπόμενος ὁ Νιρεὺς τοῦ	Ἀχιλλέως,	οὐδὲν ἦν διαφέρων τοῦ Θερσίτου.
[40, 1]	αὑτοῦ γνώμην, ἣν περὶ ἀγαθῶν	κτήσεως	ἔχει. Ἦ γὰρ οὐχ οὗτός
[40, 3]	τὴν μετουσίαν, εἰς ὑπεροχῆς καὶ	ἐλαττώσεως	μοῖραν παραβαλεῖν ἐθέλων· ὅς γε
[40, 5]	δὲ τῆς τούτων ἁρμονίας κραθέντων	καλῶς,	ἑκάστου εἰς τὸ ἀκρότατον τῆς
[40, 1]	ὁ χαλκὸς ἔλαττον· ἀλλὰ ἀμφοτέροις	καλῶς	ἔχει ἑκάτερα, ἐν τῷ ἀνίσῳ
[40, 4]	καὶ χαλκὸν χαλκός. Καὶ πάντως	ἁπλῶς	γίγνονται αἱ ἐξετάσεις ἐν τῇ
[40, 4]	αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως ἐξετάζεις· καὶ	πῶς	οὐ φανεῖταί σοι τὸ σμικρότατον
[40, 1]	τριῶν μία, ἀνάγκη τὰς ἡττωμένας	αἰσχρῶς	ἔχειν. ~Μὴ σύ γε, ὦ
[40, 4]	ἄργυρος, καὶ χαλκὸν χαλκός. Καὶ	πάντως	ἁπλῶς γίγνονται αἱ ἐξετάσεις ἐν
[40, 4]	ἅμιλλαν, τότε ὄψει τὸ ἄριστον	ὄντως·	νῦν δὲ συγχεῖς τὴν κρίσιν
[40, 1]	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον μείζονος,	εἰκότως	ἄρα σοι εἶχεν αἰτίαν ὁ
[40, 4]	καὶ ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον οὐ φέρον·	οὕτως	ἀμέλει καὶ τὸ ἀγαθὸν τοῖς
[40, 4]	εἰς τὰ κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν	οὕτως	ἐξετάζεις· καὶ πῶς οὐ φανεῖταί
[40, 4]	ζώπυρον, ἐν πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον	φῶς·	ἐὰν δὲ παράσχῃς αὐτῷ πρὸς
[40, 4]	ἀρίστου; Ὡς γὰρ ἐν νυκτὶ	φῶς	ἐκ πυρὸς τοῦ δι´ ἡμέρας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008