Dissertations, Chap.
[40, 2]	αἰσχρῶς ἔχειν. ~Μὴ σύ γε,	ὦ	δικαστῶν εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ ἔχε
[40, 1]	Γλαῦκος λέγει· Εἰ μέν τι,	ὦ	Ὅμηρε, ἢ ἔλαττον ἦν ἀγαθὸν
[40, 2]	τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα,	ᾧ	καὶ δῆλον, ὡς καλλίων ὁ
[40, 0]	ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν	ᾧ	ὅτι ἐστίν. ~Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸν
[40, 6]	ἀγαθὰ τῶν ἧττον τιμίων τιμιώτερα.	~Ἐγὼ	καὶ τῶν αἰσθήσεων τὴν ἰσοτιμίαν
[40, 6]	δὲ οὐκ ἀφαιρήσεις τὴν διδάσκαλον.	Ἐγὼ	καὶ τῶν θεῶν τὴν ἰσοτιμίαν
[40, 6]	Λύσανδρος Σπαρτιάτης, ἀλλὰ Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης·	λέγω	δὲ κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ
[40, 5]	νέμῃς, τί χρήσεται τέχνη τῷ	στρατηγῷ;	Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω τὸ σῶμα,
[40, 2]	ἧττον. Τί δὲ ἐν τῷ	στρατοπέδῳ	τῷ Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν μὲν
[40, 2]	γε, ὦ δικαστῶν εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ	φειδὼ	ἔχε ὀνομάτων αἰσχρῶν, καὶ ἠρέμα
[40, 6]	δὲ Λεωνίδαν λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον,	γνωρίζω	τὴν ἀρετήν, καὶ μέμνημαι τοῦ
[40, 2]	Ἥραν λέγοντα, καὶ ῥοδόπηχυν τὴν	Ἠώ,	καὶ τὴν Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν, καὶ
[40, 3]	ὄντι φρονιμωτέρων συμβούλων, τοῦ Νέστορος.	Πείθω	δέ γε οὐδέν τι μᾶλλον
[40, 5]	Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω τὸ σῶμα,	συναγωνιζέσθω	ἡ τύχη· πάντα ἐπαινῶ, πάντα
[40, 4]	περικεχυμένου σκότους ἐλεγχόμενον, ἐν δὲ	ἡλίῳ	τὸ αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς
[40, 6]	ποῖ τὸ πρᾶγμα τάττεις; ἐν	ποίῳ	χορῷ; Λέγε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ,
[40, 3]	διώκει πρᾶγμα φεῦγον, καὶ οὔτε	Ἀσκληπιῷ	οὔτε Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον·
[40, 1]	ἐν τῷ ἀνίσῳ τῆς ὕλης	ἰσοστασίῳ	τῇ γνώμῃ δοθέντα. Καὶ ὁ
[40, 2]	δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῷ	Ἑλληνικῷ	οὐ διέφερεν μὲν ὥρᾳ ὁ
[40, 1]	τὸν Ὅμηρον αἰτιᾷ, μεμφόμενον τῷ	Γλαύκῳ	τῆς ἀμοιβῆς, πότερα καὶ σοὶ
[40, 2]	Διομήδει ὁ Σθένελος, οὐδὲ τῷ	Σθενέλῳ	ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ
[40, 4]	μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον, ὡς ἐν	πολλῷ	ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον, ἐν πολλῇ
[40, 5]	μὲν θαλάττῃ καὶ νηῒ καὶ	πλῷ	τιμιώτατον ὁ κυβερνήτης, καὶ μετὰ
[40, 3]	διογενῆ καὶ λαῶν ποιμένα, καθυβρίσαι	δυσφήμῳ	αἰτίᾳ; ἀλλὰ καὶ ὣς ἐδέησεν
[40, 3]	ἀλλὰ καὶ ὣς ἐδέησεν αὐτῷ	φρονίμῳ	ὄντι φρονιμωτέρων συμβούλων, τοῦ Νέστορος.
[40, 6]	τὰς ἀρετάς, καὶ τὰ γένη	προστιμῶ	(οὐ γὰρ ὁ μὲν πωλοδάμνης
[40, 5]	δὲ τῷ τοῦ βίου τούτῳ	δρόμῳ	τιμιώτατον μὲν ἡ ψυχή, μετὰ
[40, 4]	ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον τῶν ἐν	οὐρανῷ	σωμάτων· ἐν δὲ νυκτὶ σελήνη
[40, 1]	λαβόντι χρυσὸς πλέον, οὔτε τῷ	ἀλλαξαμένῳ	ὁ χαλκὸς ἔλαττον· ἀλλὰ ἀμφοτέροις
[40, 5]	σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ τύχη· πάντα	ἐπαινῶ,	πάντα δέχομαι· ἀλλὰ τὴν ἰσοτιμίαν
[40, 6]	καὶ μέμνημαι τοῦ Ἡρακλέους, καὶ	ἐπαινῶ	τὴν εὐγένειαν. Εἴθε μοι καὶ
[40, 3]	ὁ μὲν διώκων ἀκρότητα ἐν	ὑγιεινῷ	διώκει πρᾶγμα φεῦγον, καὶ οὔτε
[40, 4]	τὴν οὐσίαν ἐν τῷ ἀρίστῳ	μόνῳ,	διέσκαψεν καὶ διετείχισεν τὴν ἐλπίδα
[40, 3]	ἀκολουθίαν, ἀπὸ τοῦ ὠφελίμου ἀρξάμενοι·	μήπω	γὰρ δυνατὸν ἔσται μηδὲ ἀληθὲς
[40, 1]	δὲ χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ ἀλλαγῇ	μήπω	πάνυ αἰτιάσῃ μήτε τὸν Δία,
[40, 4]	παύομαι, τὸ δὲ δυνατὸν ἤδη	σκοπῶ.	Χρυσὸν μὲν τὸν διαφέροντα ἐλέγχει
[40, 2]	ὁ δὲ τὰ ἥττω καλός,	οὔπω	μὲν αἰσχρός, καλὸς δὲ ἧττον.
[40, 6]	Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς	περαιτέρω,	μὴ ὑπερβῇς τοὺς ὅρους. Ἂν
[40, 2]	μὴ τὸν Ὅμηρον αὖθίς σοι	προφέρω,	λευκώλενον τὴν Ἥραν λέγοντα, καὶ
[40, 6]	τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ· πείθομαι γὰρ	Ὁμήρῳ	λέγοντι· τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται,
[40, 1]	ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου ἀπολογητέον, ἢ	Ὁμήρῳ	ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου; Τούτῳ, νὴ
[40, 5]	δέχομαι· ἀλλὰ τὴν ἰσοτιμίαν αὐτῶν	ἀφαιρῶ.	Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὸν ἐν
[40, 6]	καὶ τῶν θεῶν τὴν ἰσοτιμίαν	ἀφαιρῶ·	πείθομαι γὰρ Ὁμήρῳ λέγοντι· τριχθὰ
[40, 6]	καὶ τῶν αἰσθήσεων τὴν ἰσοτιμίαν	ἀφαιρῶ.	Τυφλὸς ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν
[40, 6]	τὸ πρᾶγμα τάττεις; ἐν ποίῳ	χορῷ;	Λέγε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τὰς
[40, 4]	μέσου καὶ ἀναγωγὰς πολλάς, προὔπεμψεν	πόρρω	πάνυ ὡς τευξόμενον τοῦ μετρίου,
[40, 1]	κάλλος μοι προφέρεις, ὡς ἐν	μέτρῳ	ἑνὶ τὴν χώραν ἔχον, φέρε
[40, 3]	τὰ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις, τῷ	ἀνίσῳ	κατὰ τὴν μετουσίαν, εἰς ὑπεροχῆς
[40, 1]	καλῶς ἔχει ἑκάτερα, ἐν τῷ	ἀνίσῳ	τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ τῇ γνώμῃ
[40, 3]	ἁλώσιμον· ὁ δὲ ἐν τῷ	ἀνίσῳ	τοῦ ἐφικτοῦ τὸ ληφθὲν ἀγαπῶν,
[40, 3]	Συμβουλεύει δὲ καὶ ὁ Νέστωρ	τῷ	Ἀγαμέμνονι· ἆρ´ ἀνοήτῳ φρόνιμος; ἢ
[40, 2]	περὶ ἀνδρείας ὁ Αἴας, οὐδὲ	τῷ	Αἴαντι ὁ Διομήδης, οὐδὲ τῷ
[40, 1]	τῷ λαβόντι χρυσὸς πλέον, οὔτε	τῷ	ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς ἔλαττον· ἀλλὰ
[40, 3]	διαλεγόμενος, τὰ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις,	τῷ	ἀνίσῳ κατὰ τὴν μετουσίαν, εἰς
[40, 1]	ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει ἑκάτερα, ἐν	τῷ	ἀνίσῳ τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ τῇ
[40, 3]	ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον· ὁ δὲ ἐν	τῷ	ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ τὸ ληφθὲν
[40, 4]	τὸν προσελθόντα ἤδη, ὡς προεληλυθότα	τῷ	ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν ἀφικόμενον
[40, 4]	περιγράφων αὐτοῦ τὴν οὐσίαν ἐν	τῷ	ἀρίστῳ μόνῳ, διέσκαψεν καὶ διετείχισεν
[40, 2]	σοι μόνον διαλέγωμαι, οὐκ ἀμφισβητεῖ	τῷ	Ἀχιλλεῖ περὶ ἀνδρείας ὁ Αἴας,
[40, 1]	ἐπεὶ τὸν Ὅμηρον αἰτιᾷ, μεμφόμενον	τῷ	Γλαύκῳ τῆς ἀμοιβῆς, πότερα καὶ
[40, 2]	τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα,	τῷ	δὲ ἀμφὶ τοὺς μηροὺς καὶ
[40, 2]	φοίνικι ἐξηνθισμένου· ἀλλὰ εἰκάζει αὐτοῦ	τῷ	Διὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ
[40, 2]	τῷ Αἴαντι ὁ Διομήδης, οὐδὲ	τῷ	Διομήδει ὁ Σθένελος, οὐδὲ τῷ
[40, 2]	Τί δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ	τῷ	Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν μὲν ὥρᾳ
[40, 1]	μήτε ἐμέ· οὐδὲν γὰρ οὔτε	τῷ	λαβόντι χρυσὸς πλέον, οὔτε τῷ
[40, 2]	ὡς καλλίων ὁ Ἀγαμέμνων ἦν·	τῷ	μὲν γὰρ ἦν τὸ κάλλος
[40, 3]	ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα, ἀλλὰ	τῷ	περιόντι κατὰ τὴν ἀρετὴν τὸ
[40, 2]	τῷ Διομήδει ὁ Σθένελος, οὐδὲ	τῷ	Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς
[40, 5]	ἰσοτιμίαν νέμῃς, τί χρήσεται τέχνη	τῷ	στρατηγῷ; Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω τὸ
[40, 2]	δὲ ἧττον. Τί δὲ ἐν	τῷ	στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν
[40, 5]	ἡ ἔξωθεν ἐπικουρία· ἐν δὲ	τῷ	τοῦ βίου τούτῳ δρόμῳ τιμιώτατον
[40, 1]	μὲν Γλαῦκος ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών·	ἡκέτω	δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου
[40, 6]	συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς μὴ ὁρῶν,	βλεπέτω	Ὅμηρος μὴ ἀκούων· Ἄτυϊ μὲν
[40, 5]	τέχνη τῷ στρατηγῷ; Ἀρχέτω ψυχή,	στρατευέτω	τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ τύχη·
[40, 6]	τὸν ἥλιον. Μετάθες τὰς συμφοράς·	ἀκουέτω	Ἄτυς μὴ ὁρῶν, βλεπέτω Ὅμηρος
[40, 5]	τί χρήσεται τέχνη τῷ στρατηγῷ;	Ἀρχέτω	ψυχή, στρατευέτω τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω
[40, 3]	ὁ Νέστωρ τῷ Ἀγαμέμνονι· ἆρ´	ἀνοήτῳ	φρόνιμος; ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις
[40, 1]	Καὶ ὁ μὲν Γλαῦκος ἡμῖν	ἀπίτω	ἐκποδών· ἡκέτω δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς
[40, 4]	προσελθόντα ἤδη, ὡς προεληλυθότα τῷ	ἀρίστῳ·	ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν ἀφικόμενον εἰς
[40, 4]	αὐτοῦ τὴν οὐσίαν ἐν τῷ	ἀρίστῳ	μόνῳ, διέσκαψεν καὶ διετείχισεν τὴν
[40, 2]	καλός, καλλίων· ὁ δὲ τὰ	ἥττω	καλός, οὔπω μὲν αἰσχρός, καλὸς
[40, 2]	τὰ σφυρά· ὁ δὲ τὰ	κρείττω	καλός, καλλίων· ὁ δὲ τὰ
[40, 4]	ὀλίγον φῶς· ἐὰν δὲ παράσχῃς	αὐτῷ	πρὸς τὰ ὅμοια δρόμον καὶ
[40, 3]	αἰτίᾳ; ἀλλὰ καὶ ὣς ἐδέησεν	αὐτῷ	φρονίμῳ ὄντι φρονιμωτέρων συμβούλων, τοῦ
[40, 3]	ἀνέλπιστος δὲ πρὸς τὴν ἀκρότητα.	Οὕτω	τοι καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἔχει.
[40, 5]	ἐν δὲ τῷ τοῦ βίου	τούτῳ	δρόμῳ τιμιώτατον μὲν ἡ ψυχή,
[40, 1]	ἢ Ὁμήρῳ ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου;	Τούτῳ,	νὴ Δία· τιμητέος γάρ μοι
[40, 4]	καὶ ἐξοχώτατον, ὡς ἐν πολλῷ	ζόφῳ	μικρὸν ζώπυρον, ἐν πολλῇ νυκτὶ
[40, 1]	δ´ αὖ τῆς ἀθανασίας τὴν	Καλυψώ;	Οἶμαι δὲ αὐτόν, εἰ καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008