Dissertations, Chap.
[40, 2]	πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι.	Ἤ	που καταγελᾷς τοῦ Ὁμήρου, προτιμῶντος
[40, 5]	βίον ἆρα ἄλλο τι ἡγητέον	ἢ	διαγωγὴν ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς
[40, 1]	Εἰ μέν τι, ὦ Ὅμηρε,	ἢ	ἔλαττον ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ
[40, 1]	ἢ ἔλαττον ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ,	ἢ	ἔλαττον μείζονος, εἰκότως ἄρα σοι
[40, 5]	χρήσεται ὁ στρατηγὸς τῇ τέχνῃ;	ἢ	καὶ ταῦτα εἰσάγων ἰσοτιμίαν νέμῃς,
[40, 2]	κάλλος, οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας,	ἢ	Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος ὑπὸ γυναικὸς
[40, 5]	κἂν οἴχηται ἡ ναῦς ὀρθά,	ἢ	κατακλύζεται, διὰ τῆς τέχνης· ἐὰν
[40, 1]	σοὶ ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου ἀπολογητέον,	ἢ	Ὁμήρῳ ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου; Τούτῳ,
[40, 3]	τῷ Ἀγαμέμνονι· ἆρ´ ἀνοήτῳ φρόνιμος;	ἢ	οὐκ ἂν ἐθελήσαις τὸν τῶν
[40, 6]	Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας.	Ἢ	ποταμῶν μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν
[40, 5]	στρατηγός. Ἐὰν δὲ δυοῖν θάτερον,	ἢ	τὸν στρατηγὸν τιμῶν τὰ λοιπὰ
[40, 1]	ἣν περὶ ἀγαθῶν κτήσεως ἔχει.	Ἦ	γὰρ οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ
[40, 2]	τὸ κάλλος, κἂν ἐν μέρει	ᾖ,	εὔφημός γε ἐθέλων εἶναι τὰ
[40, 6]	ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί οὖν φεύγεις;	Ἡ	γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ δὲ φρὴν
[40, 5]	κυβερνήτης ἄρχει, ὡς ψυχὴ σώματος·	ἡ	δὲ ναῦς ἄρχεται, ὡς ὑπὸ
[40, 6]	οὖν φεύγεις; Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν,	ἡ	δὲ φρὴν ἀνώμοτος. Ἀλλ´ οὐδέτερον
[40, 5]	ἡ ναῦς, καὶ μετὰ ταύτην	ἡ	ἔξωθεν ἐπικουρία· ἐν δὲ τῷ
[40, 5]	ἡ ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος δὲ	ἡ	ἐπιρροὴ τῶν πνευμάτων, κἂν φέρῃ.
[40, 6]	ἀκούων· Ἄτυϊ μὲν οὐκ ᾄσεται	ἡ	Καλλιόπη, Ὁμήρου δὲ οὐκ ἀφαιρήσεις
[40, 5]	ὁ κυβερνήτης, καὶ μετὰ τοῦτον	ἡ	ναῦς, καὶ μετὰ ταύτην ἡ
[40, 5]	καὶ ἐκεῖνον ἀφέλῃς, ἀχρεῖος μὲν	ἡ	ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος δὲ ἡ
[40, 5]	χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ μένῃ μὲν	ἡ	ναῦς, μένῃ δὲ ὁ κυβερνήτης,
[40, 5]	κυβερνήτης, ἐλπὶς σωτηρίας, κἂν οἴχηται	ἡ	ναῦς ὀρθά, ἢ κατακλύζεται, διὰ
[40, 6]	ἀρχῆς ἴσης· οὐ γὰρ ἴση	ἡ	νομὴ οὐρανοῦ πρὸς θάλατταν, καὶ
[40, 2]	τὸν Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα	ἡ	ὁδὸς τῆς ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα
[40, 3]	ἀπαλλαγῶμεν τῶν σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται	ἡ	ῥώμη καὶ τὸ κάλλος, εἰ
[40, 5]	πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς ἀρεταῖς	ἡ	τύχη; Ἐὰν δὲ χειμὼν ἐπιγένηται,
[40, 5]	ψυχή, στρατευέτω τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω	ἡ	τύχη· πάντα ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι·
[40, 5]	ταύτην τὸ σῶμα, καὶ τρίτον	ἡ	τύχη· τὰ δὲ τοῦ τιμιωτέρου
[40, 5]	βίου τούτῳ δρόμῳ τιμιώτατον μὲν	ἡ	ψυχή, μετὰ δὲ ταύτην τὸ
[40, 1]	ἐν δὲ χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ	ἀλλαγῇ	μήπω πάνυ αἰτιάσῃ μήτε τὸν
[40, 4]	ὠφελίμου παύομαι, τὸ δὲ δυνατὸν	ἤδη	σκοπῶ. Χρυσὸν μὲν τὸν διαφέροντα
[40, 4]	δὲ τῇ ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα	ἤδη,	ὡς προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν
[40, 6]	μένῃ; Καὶ μέχρι μὲν ταύτης	ἀνδρίζῃ,	καὶ ἀξιόπιστος εἶ λέγων· ἐὰν
[40, 2]	αὖ ἐπαινῶν τὸ κάλλος, οὐκ	ἐδεήθη	εἰκόνος Λυδίας, ἢ Καρικῆς, οὐδὲ
[40, 6]	ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ ἐκ πηγῶν	ἔλθῃ,	καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς, κἂν γηράσκῃ
[40, 1]	καὶ πρὸ τῶν ἄλλων Ὅμηρος	εἴη,	μή τι γε πρὸ δικαστοῦ
[40, 4]	ἐὰν δὲ παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς,	ἀνάγκη	κρατεῖν τὰ περιλαμπέστερα. ~Παύομαι τοῦ
[40, 1]	δὲ ἐν ἀγῶνι τριῶν μία,	ἀνάγκη	τὰς ἡττωμένας αἰσχρῶς ἔχειν. ~Μὴ
[40, 6]	ἔλθῃ, καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς, κἂν	γηράσκῃ	μὲν αὐτῶν τὰ σώματα, μένῃ
[40, 6]	ποίῳ χορῷ; Λέγε γυμνῇ τῇ	κεφαλῇ,	τὰς τῆς ψυχῆς φωνὰς λέγε·
[40, 4]	πολλῷ ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον, ἐν	πολλῇ	νυκτὶ ὀλίγον φῶς· ἐὰν δὲ
[40, 4]	γίγνονται αἱ ἐξετάσεις ἐν τῇ	παραβολῇ	τοῦ ὁμοίου μὲν κατὰ τὴν
[40, 6]	Ἄτυς μὴ ὁρῶν, βλεπέτω Ὅμηρος	μὴ	ἀκούων· Ἄτυϊ μὲν οὐκ ᾄσεται
[40, 6]	ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα ἀγαθὸν μὲν	μὴ	καλῇς, προηγμένον δὲ καλῇς, τὴν
[40, 6]	Μετάθες τὰς συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς	μὴ	ὁρῶν, βλεπέτω Ὅμηρος μὴ ἀκούων·
[40, 2]	διαφέρων τοῦ Θερσίτου. Καὶ ἵνα	μὴ	περὶ κάλλους σοι μόνον διαλέγωμαι,
[40, 6]	χώρᾳ μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον,	μὴ	προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς τοὺς
[40, 2]	ἀνάγκη τὰς ἡττωμένας αἰσχρῶς ἔχειν.	~Μὴ	σύ γε, ὦ δικαστῶν εὐδαιμονέστατε,
[40, 1]	πρὸ τῶν ἄλλων Ὅμηρος εἴη,	μή	τι γε πρὸ δικαστοῦ σου.
[40, 2]	ἄκρων ἐπὶ τὰ ἔσχατα· ἵνα	μὴ	τὸν Ὅμηρον αὖθίς σοι προφέρω,
[40, 6]	αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς περαιτέρω,	μὴ	ὑπερβῇς τοὺς ὅρους. Ἂν δὲ
[40, 6]	ἴσης· οὐ γὰρ ἴση ἡ	νομὴ	οὐρανοῦ πρὸς θάλατταν, καὶ θαλάττης
[40, 1]	ἀνίσῳ τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ τῇ	γνώμῃ	δοθέντα. Καὶ ὁ μὲν Γλαῦκος
[40, 3]	τῶν σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται ἡ	ῥώμη	καὶ τὸ κάλλος, εἰ τὴν
[40, 1]	Ὁμήρῳ ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου; Τούτῳ,	νὴ	Δία· τιμητέος γάρ μοι καὶ
[40, 6]	ζῴου τούτου, οὐκ ἐξετάσει τὰ	γένη)	λέγων οὐκ Ἀρτοξέρξην τὸν Ξέρξου
[40, 6]	κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ τὰ	γένη	προστιμῶ (οὐ γὰρ ὁ μὲν
[40, 3]	τὸν τῶν Πανελλήνων βασιλέα, τὸν	διογενῆ	καὶ λαῶν ποιμένα, καθυβρίσαι δυσφήμῳ
[40, 6]	ὡς ἐκ πηγῆς καθαρᾶς, γνήσιος	μένῃ,	ἀνεπίμικτος μένῃ; Καὶ μέχρι μὲν
[40, 5]	καὶ μένῃ μὲν ἡ ναῦς,	μένῃ	δὲ ὁ κυβερνήτης, ἐλπὶς σωτηρίας,
[40, 6]	γηράσκῃ μὲν αὐτῶν τὰ σώματα,	μένῃ	δὲ τὰ σπέρματα· εὐγένειαν δὲ
[40, 6]	πηγῆς καθαρᾶς, γνήσιος μένῃ, ἀνεπίμικτος	μένῃ;	Καὶ μέχρι μὲν ταύτης ἀνδρίζῃ,
[40, 5]	Ἐὰν δὲ χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ	μένῃ	μὲν ἡ ναῦς, μένῃ δὲ
[40, 6]	δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν	ἀρξαμένη	ἀπὸ τῆς ἀρετῆς, ὡς ἐκ
[40, 5]	ἀφέλῃς, ἀχρεῖος μὲν ἡ ναῦς	κειμένη·	ἀχρεῖος δὲ ἡ ἐπιρροὴ τῶν
[40, 4]	οὐρανῷ σωμάτων· ἐν δὲ νυκτὶ	σελήνη	κρατεῖ, τὸ ἀσθενέστατον. Καὶ τοίνυν
[40, 6]	τάττεις; ἐν ποίῳ χορῷ; Λέγε	γυμνῇ	τῇ κεφαλῇ, τὰς τῆς ψυχῆς
[40, 2]	τὸ τοῦ μηροῦ κάλλος γυναικὸς	τέχνῃ	ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι, ἵπποις εἶναι
[40, 5]	τί χρήσεται ὁ στρατηγὸς τῇ	τέχνῃ;	ἢ καὶ ταῦτα εἰσάγων ἰσοτιμίαν
[40, 5]	εἰσάγων ἰσοτιμίαν νέμῃς, τί χρήσεται	τέχνη	τῷ στρατηγῷ; Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω
[40, 5]	ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ κυβερνήτου	ἄρξῃ,	καὶ ἐκεῖνον ἀφέλῃς, ἀχρεῖος μὲν
[40, 5]	ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος δὲ ἡ	ἐπιρροὴ	τῶν πνευμάτων, κἂν φέρῃ. Καὶ
[40, 1]	ποιμένος, ἀφικομένου παρὰ σὲ Ἑρμοῦ	πομπῇ	Διός, ἄγοντος θεὰς τρεῖς πρὸς
[40, 6]	Ἄτυϊ μὲν οὐκ ᾄσεται ἡ	Καλλιόπη,	Ὁμήρου δὲ οὐκ ἀφαιρήσεις τὴν
[40, 3]	κάλλος, εἰ τὴν Ἀνδρομάχην τῇ	Πηνελόπῃ	ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων μὲν ἑκατέρα
[40, 2]	Ἀρτέμιδος; Πασάων δ´ ὕπερ ἥδε	κάρη	ἔχει ἠδὲ μέτωπα, φησίν· καὶ
[40, 5]	ἡ ἐπιρροὴ τῶν πνευμάτων, κἂν	φέρῃ.	Καὶ διὰ τοῦτο ἐν μὲν
[40, 1]	καὶ χαλκοῦ ἀλλαγῇ μήπω πάνυ	αἰτιάσῃ	μήτε τὸν Δία, μήτε ἐμέ·
[40, 6]	ἀλλ´ ἐν μεθορίᾳ καὶ χώρᾳ	μέσῃ.	Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς
[40, 6]	γὰρ ἀρχῆς ἴσης· οὐ γὰρ	ἴση	ἡ νομὴ οὐρανοῦ πρὸς θάλατταν,
[40, 1]	βραβεῦσαι περὶ κάλλους αὐταῖς, ἡσθεὶς	τῇ	Ἀφροδίτῃ, καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι ἂν
[40, 1]	τῷ ἀνίσῳ τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ	τῇ	γνώμῃ δοθέντα. Καὶ ὁ μὲν
[40, 4]	τευξόμενον τοῦ μετρίου, παρεμυθήσατο δὲ	τῇ	ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα ἤδη, ὡς
[40, 6]	ἐν ποίῳ χορῷ; Λέγε γυμνῇ	τῇ	κεφαλῇ, τὰς τῆς ψυχῆς φωνὰς
[40, 1]	καὶ τῆς ᾠδῆς, συνευχόμενος δὲ	τῇ	Ναυσικᾷ ὁμόφρονα αὐτῇ ξυστῆναι γάμον,
[40, 4]	ἁπλῶς γίγνονται αἱ ἐξετάσεις ἐν	τῇ	παραβολῇ τοῦ ὁμοίου μὲν κατὰ
[40, 3]	τὸ κάλλος, εἰ τὴν Ἀνδρομάχην	τῇ	Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων μὲν
[40, 5]	ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται ὁ στρατηγὸς	τῇ	τέχνῃ; ἢ καὶ ταῦτα εἰσάγων
[40, 1]	μὲν τὸ ἐν κάλλει καλόν,	κρατῇ	δὲ ἐν ἀγῶνι τριῶν μία,
[40, 1]	περὶ κάλλους αὐταῖς, ἡσθεὶς τῇ	Ἀφροδίτῃ,	καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι ἂν αἶσχος
[40, 2]	δὲ τὰ δεύτερα ὁ Νιρεύς;	δικαστῇ	δέ σοι, ἀπολειπόμενος ὁ Νιρεὺς
[40, 5]	Καὶ διὰ τοῦτο ἐν μὲν	θαλάττῃ	καὶ νηῒ καὶ πλῷ τιμιώτατον
[40, 5]	Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὸν ἐν	θαλάττῃ	πλοῦν, ἔνθα ὁ μὲν κυβερνήτης
[40, 1]	συνευχόμενος δὲ τῇ Ναυσικᾷ ὁμόφρονα	αὐτῇ	ξυστῆναι γάμον, εὐδαιμονίζων δ´ αὖ
[40, 2]	μέτωπα, φησίν· καὶ ῥεῖα δ´	ἀριγνώτη	πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι.
[40, 2]	Μενελάου κάλλους τοιαυτὶ λέγοντος· ὅτε	ἔφη	τρωθέντος ῥυῆναι τὸ αἷμα κατὰ
[40, 5]	ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς ἀρεταῖς ἡ	τύχη;	Ἐὰν δὲ χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ
[40, 5]	στρατευέτω τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ	τύχη·	πάντα ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι· ἀλλὰ
[40, 5]	τὸ σῶμα, καὶ τρίτον ἡ	τύχη·	τὰ δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ
[40, 5]	τούτῳ δρόμῳ τιμιώτατον μὲν ἡ	ψυχή,	μετὰ δὲ ταύτην τὸ σῶμα,
[40, 5]	χρήσεται τέχνη τῷ στρατηγῷ; Ἀρχέτω	ψυχή,	στρατευέτω τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ
[40, 5]	ὁ μὲν κυβερνήτης ἄρχει, ὡς	ψυχὴ	σώματος· ἡ δὲ ναῦς ἄρχεται,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008