Dissertations, Chap.
[40, 2]	ᾧ καὶ δῆλον, ὡς καλλίων	ὁ	Ἀγαμέμνων ἦν· τῷ μὲν γὰρ
[40, 2]	ἀμφισβητεῖ τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ ἀνδρείας	ὁ	Αἴας, οὐδὲ τῷ Αἴαντι ὁ
[40, 2]	Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν μὲν ὥρᾳ	ὁ	Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ τὰ δεύτερα
[40, 1]	πρὸ δικαστοῦ σου. Ὧδε τοίνυν	ὁ	Γλαῦκος λέγει· Εἰ μέν τι,
[40, 3]	οὔτε Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον·	ὁ	δὲ ἐν τῷ ἀνίσῳ τοῦ
[40, 4]	ἄκρον, ὡς ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον·	ὁ	δὲ ἕτερος τῶν λόγων οὐχὶ
[40, 6]	Γανυμήδεος, οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι ἔσαν,	ὁ	δὲ θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων ἐρᾷ·
[40, 2]	δὲ τὰ κρείττω καλός, καλλίων·	ὁ	δὲ τὰ ἥττω καλός, οὔπω
[40, 2]	τοὺς μηροὺς καὶ τὰ σφυρά·	ὁ	δὲ τὰ κρείττω καλός, καλλίων·
[40, 4]	πολλῶν τῆς ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ;	ὁ	δὲ ὑποβάθρας διδούς, καὶ ἀναπαύλας
[40, 2]	ὁ Αἴας, οὐδὲ τῷ Αἴαντι	ὁ	Διομήδης, οὐδὲ τῷ Διομήδει ὁ
[40, 1]	εἰκότως ἄρα σοι εἶχεν αἰτίαν	ὁ	Ζεύς, ὡς τὰς φρένας μοι
[40, 5]	μὲν ἡ ναῦς, μένῃ δὲ	ὁ	κυβερνήτης, ἐλπὶς σωτηρίας, κἂν οἴχηται
[40, 5]	καὶ νηῒ καὶ πλῷ τιμιώτατον	ὁ	κυβερνήτης, καὶ μετὰ τοῦτον ἡ
[40, 1]	Ἦ γὰρ οὐχ οὗτός ἐστιν	ὁ	μακαρίζων μὲν τὸν Ἀλκίνου οἶκον
[40, 1]	ἰσοστασίῳ τῇ γνώμῃ δοθέντα. Καὶ	ὁ	μὲν Γλαῦκος ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών·
[40, 3]	ὑγείας μέτρον· καὶ αὐτὸ τοὐναντίον,	ὁ	μὲν διώκων ἀκρότητα ἐν ὑγιεινῷ
[40, 4]	οὔτε δυνατῶν ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ	ὁ	μὲν ἰσοκρατὲς τὰ πρῶτα ἄγων
[40, 5]	τὸν ἐν θαλάττῃ πλοῦν, ἔνθα	ὁ	μὲν κυβερνήτης ἄρχει, ὡς ψυχὴ
[40, 6]	τὰ γένη προστιμῶ (οὐ γὰρ	ὁ	μὲν πωλοδάμνης εὐγενείας ἱππικῆς ἐρᾷ,
[40, 2]	ὁ Σθένελος, οὐδὲ τῷ Σθενέλῳ	ὁ	Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ τοῦτο
[40, 3]	πλεῖον νέμων. Συμβουλεύει δὲ καὶ	ὁ	Νέστωρ τῷ Ἀγαμέμνονι· ἆρ´ ἀνοήτῳ
[40, 2]	Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ τὰ δεύτερα	ὁ	Νιρεύς; δικαστῇ δέ σοι, ἀπολειπόμενος
[40, 2]	Νιρεύς; δικαστῇ δέ σοι, ἀπολειπόμενος	ὁ	Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν ἦν
[40, 1]	ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω δὲ	ὁ	Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου σοφώτερος, ἀποδειξόμενος
[40, 2]	ὁ Διομήδης, οὐδὲ τῷ Διομήδει	ὁ	Σθένελος, οὐδὲ τῷ Σθενέλῳ ὁ
[40, 5]	τὰ λοιπὰ ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται	ὁ	στρατηγὸς τῇ τέχνῃ; ἢ καὶ
[40, 1]	ἐκποδών· ἡκέτω δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς	ὁ	τούτου σοφώτερος, ἀποδειξόμενος ἡμῖν τὴν
[40, 1]	χρυσὸς πλέον, οὔτε τῷ ἀλλαξαμένῳ	ὁ	χαλκὸς ἔλαττον· ἀλλὰ ἀμφοτέροις καλῶς
[40, 5]	γὰρ τοῦ ἀνθρώπου βίον ἆρα	ἄλλο	τι ἡγητέον ἢ διαγωγὴν ζωῆς
[40, 6]	ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν ἀρξαμένη	ἀπὸ	τῆς ἀρετῆς, ὡς ἐκ πηγῆς
[40, 5]	διὰ τῆς τέχνης· ἐὰν δὲ	ἀπὸ	τοῦ κυβερνήτου ἄρξῃ, καὶ ἐκεῖνον
[40, 3]	σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν τὴν ἀκολουθίαν,	ἀπὸ	τοῦ ὠφελίμου ἀρξάμενοι· μήπω γὰρ
[40, 2]	μέσου φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα	ἀπὸ	τῶν ἀρίστων ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους.
[40, 2]	Λυδίας, ἢ Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος	ὑπὸ	γυναικὸς βαρβάρου φοίνικι ἐξηνθισμένου· ἀλλὰ
[40, 4]	τοῦ δι´ ἡμέρας φανέντος ἀκμαιότερον	ὑπὸ	πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου σκότους ἐλεγχόμενον,
[40, 5]	ἡ δὲ ναῦς ἄρχεται, ὡς	ὑπὸ	ψυχῆς σῶμα· τὰ δὲ πνεύματα
[40, 1]	Ὅμηρος εἴη, μή τι γε	πρὸ	δικαστοῦ σου. Ὧδε τοίνυν ὁ
[40, 1]	Δία· τιμητέος γάρ μοι καὶ	πρὸ	τῶν ἄλλων Ὅμηρος εἴη, μή
[40, 4]	τὸ ἀσθενέστατον. Καὶ τοίνυν καὶ	τὸ	ἀγαθόν, ἐὰν μὲν εἰς νύκτα
[40, 4]	μὲν ἰσοκρατὲς τὰ πρῶτα ἄγων	τὸ	ἀγαθὸν καὶ περιγράφων αὐτοῦ τὴν
[40, 4]	οὐ φέρον· οὕτως ἀμέλει καὶ	τὸ	ἀγαθὸν τοῖς μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον,
[40, 5]	ἀκρότατον τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου,	τὸ	ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης
[40, 2]	λέγοντος· ὅτε ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι	τὸ	αἷμα κατὰ τοῦ μηροῦ, ἔπειτα
[40, 4]	ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν ἀφικόμενον εἰς	τὸ	ἄκρον, ὡς ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον·
[40, 5]	ἁρμονίας κραθέντων καλῶς, ἑκάστου εἰς	τὸ	ἀκρότατον τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου,
[40, 3]	σκέμμα, ἑνὸς μὲν τείνοντος ἐπὶ	τὸ	ἀληθὲς αὐτό, δευτέρου δὲ ἐπὶ
[40, 5]	~Παύομαι τοῦ δυνατοῦ, καὶ ἐπὶ	τὸ	ἀληθὲς μέτειμι. Τὸν γὰρ τοῦ
[40, 4]	καὶ ἀφέγγειαν κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ	τὸ	ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ παραθῇς ἀγαθὰ
[40, 6]	τὴν εὐγένειαν. Εἴθε μοι καὶ	τὸ	Ἀριστείδου γένος ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε
[40, 4]	Οὐκοῦν ἐν ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ,	τὸ	ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον τῶν ἐν
[40, 4]	δρόμον καὶ ἅμιλλαν, τότε ὄψει	τὸ	ἄριστον ὄντως· νῦν δὲ συγχεῖς
[40, 4]	ἐν δὲ νυκτὶ σελήνη κρατεῖ,	τὸ	ἀσθενέστατον. Καὶ τοίνυν καὶ τὸ
[40, 4]	σκότους ἐλεγχόμενον, ἐν δὲ ἡλίῳ	τὸ	αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς καὶ
[40, 4]	ἀνομοίου δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν.	Τὸ	δὲ ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ
[40, 4]	Καὶ τοῦ μὲν ὠφελίμου παύομαι,	τὸ	δὲ δυνατὸν ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν
[40, 3]	ἀληθὲς αὐτό, δευτέρου δὲ ἐπὶ	τὸ	δυνατόν, τρίτου δὲ ἐπὶ τὸ
[40, 1]	Ἀθηνᾶς· εἰ γὰρ ἓν μὲν	τὸ	ἐν κάλλει καλόν, κρατῇ δὲ
[40, 3]	οἷς ἀναμέμικται ἡ ῥώμη καὶ	τὸ	κάλλος, εἰ τὴν Ἀνδρομάχην τῇ
[40, 2]	Ἥβην καλλίσφυρον· ὧν οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει	τὸ	κάλλος, κἂν ἐν μέρει ᾖ,
[40, 1]	τὰ εἰκότα. Ἐπεὶ δὲ καὶ	τὸ	κάλλος μοι προφέρεις, ὡς ἐν
[40, 2]	δὲ Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ ἐπαινῶν	τὸ	κάλλος, οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας,
[40, 2]	ἦν· τῷ μὲν γὰρ ἦν	τὸ	κάλλος περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ
[40, 3]	γὰρ δυνατὸν ἔσται μηδὲ ἀληθὲς	τὸ	λεγόμενον, ὡς ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ
[40, 3]	ἐν τῷ ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ	τὸ	ληφθὲν ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος μὲν πρὸς
[40, 5]	ὅπλων δίκην· ἐξ ὧν ἁπάντων	τὸ	νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς
[40, 4]	δὲ ἰσχυρὸν ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ	τὸ	ὅλον ἀνταγωνιστὰς τοῖς ἀρίστοις οὐ
[40, 6]	τοὺς ὅρους. Ἂν δὲ ὑπαλλάξας	τὸ	ὄνομα ἀγαθὸν μὲν μὴ καλῇς,
[40, 3]	ὄντων οἷς ἄν τις διαιτήσαι	τὸ	παρὸν τουτὶ τὸ σκέμμα, ἑνὸς
[40, 3]	τῷ περιόντι κατὰ τὴν ἀρετὴν	τὸ	πλεῖον νέμων. Συμβουλεύει δὲ καὶ
[40, 6]	πλούτου πυνθάνομαι, τί φῆς; ποῖ	τὸ	πρᾶγμα τάττεις; ἐν ποίῳ χορῷ;
[40, 3]	τις διαιτήσαι τὸ παρὸν τουτὶ	τὸ	σκέμμα, ἑνὸς μὲν τείνοντος ἐπὶ
[40, 4]	καὶ πῶς οὐ φανεῖταί σοι	τὸ	σμικρότατον τῶν ἀγαθῶν ἐν χώρᾳ
[40, 6]	Ἀριστείδου γένος ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε	τὸ	Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν τούτους ὡς
[40, 5]	ἡ ψυχή, μετὰ δὲ ταύτην	τὸ	σῶμα, καὶ τρίτον ἡ τύχη·
[40, 5]	τῷ στρατηγῷ; Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω	τὸ	σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ τύχη· πάντα
[40, 2]	κατὰ τοῦ μηροῦ, ἔπειτα εἰκάζει	τὸ	τοῦ μηροῦ κάλλος γυναικὸς τέχνῃ
[40, 4]	τοῖς μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ	τὸ	τυχόν, ἄριστον καὶ μέγιστον καὶ
[40, 3]	τὸ δυνατόν, τρίτου δὲ ἐπὶ	τὸ	ὠφέλιμον, καθ´ ἕκα– στον τούτων
[40, 3]	ἀγαθοῦ μεῖζον, ἀλλὰ ἴδωμεν αὐτοῦ	τὸ	ὠφέλιμον· πολλὰ γάρ που καὶ
[40, 4]	πάνυ ὡς τευξόμενον τοῦ μετρίου,	παρεμυθήσατο	δὲ τῇ ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα
[40, 1]	εἰ καὶ παρ´ ἄλλόν τινα	ἀφίκετο	τῶν οὐ κατ´ ᾠδὴν καὶ
[40, 6]	μεθορίᾳ καὶ χώρᾳ μέσῃ. Τήρησον	αὐτὸ	ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ
[40, 4]	ἐλεγχόμενον, ἐν δὲ ἡλίῳ τὸ	αὐτὸ	ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀνταγωνιστὴν
[40, 3]	μὲν τείνοντος ἐπὶ τὸ ἀληθὲς	αὐτό,	δευτέρου δὲ ἐπὶ τὸ δυνατόν,
[40, 4]	ἐλπίδα τῶν πολλῶν τῆς ἐπ´	αὐτὸ	ὁδοῦ; ὁ δὲ ὑποβάθρας διδούς,
[40, 3]	ἀμφιλαφέστεραι εἰς ὑγείας μέτρον· καὶ	αὐτὸ	τοὐναντίον, ὁ μὲν διώκων ἀκρότητα
[40, 5]	πνευμάτων, κἂν φέρῃ. Καὶ διὰ	τοῦτο	ἐν μὲν θαλάττῃ καὶ νηῒ
[40, 5]	ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα	τοῦτο	εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης μὲν τῆς
[40, 2]	ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ	τοῦτο	τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008