Dissertations, Chap.
[40, 2]	ἵπποις εἶναι παρήϊον· τοῖοί τοι,	Μενέλαε,	μιάνθην αἵματι μηροί· εὐφυεῖς ησὶν
[40, 2]	κἂν ἐν μέρει ᾖ, εὔφημός	γε	ἐθέλων εἶναι τὰ θεῖα, καὶ
[40, 3]	ἐλαττώσεως μοῖραν παραβαλεῖν ἐθέλων· ὅς	γε	καὶ τὴν ὑγίειαν ἡγεῖ ἁπλοῦν
[40, 3]	συμβούλων, τοῦ Νέστορος. Πείθω δέ	γε	οὐδέν τι μᾶλλον περὶ τῶν
[40, 1]	ἄλλων Ὅμηρος εἴη, μή τι	γε	πρὸ δικαστοῦ σου. Ὧδε τοίνυν
[40, 1]	ἄγοντος θεὰς τρεῖς πρὸς δικαστήν	γε,	προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ κάλλους αὐταῖς,
[40, 2]	ἡττωμένας αἰσχρῶς ἔχειν. ~Μὴ σύ	γε,	ὦ δικαστῶν εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ
[40, 6]	πρᾶγμα τάττεις; ἐν ποίῳ χορῷ;	Λέγε	γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τὰς τῆς
[40, 6]	κεφαλῇ, τὰς τῆς ψυχῆς φωνὰς	λέγε·	τί φῆς τὸν πλοῦτον; Κακόν;
[40, 4]	δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν. Τὸ	δὲ	ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ αὐτὰ
[40, 2]	καὶ κνῆμαι καὶ σφυρά. Τοῦ	δὲ	Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ ἐπαινῶν τὸ
[40, 2]	κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα, τῷ	δὲ	ἀμφὶ τοὺς μηροὺς καὶ τὰ
[40, 6]	μένῃ δὲ τὰ σπέρματα· εὐγένειαν	δὲ	ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν ἀρξαμένη
[40, 5]	κατακλύζεται, διὰ τῆς τέχνης· ἐὰν	δὲ	ἀπὸ τοῦ κυβερνήτου ἄρξῃ, καὶ
[40, 1]	τῆς ἀθανασίας τὴν Καλυψώ; Οἶμαι	δὲ	αὐτόν, εἰ καὶ παρ´ ἄλλόν
[40, 2]	νυμφῶν κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν; Ἀκούεις	δὲ	αὐτοῦ καὶ περὶ Μενελάου κάλλους
[40, 5]	ἁπάντων τὸ νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν	δὲ	ἀφέλῃς τὴν τύχην, τὸν στρατιώτην
[40, 3]	φρονιμωτέρων συμβούλων, τοῦ Νέστορος. Πείθω	δέ	γε οὐδέν τι μᾶλλον περὶ
[40, 4]	τοῦ μὲν ὠφελίμου παύομαι, τὸ	δὲ	δυνατὸν ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν μὲν
[40, 5]	ὅπλων, καὶ στρατιώτου στρατηγός. Ἐὰν	δὲ	δυοῖν θάτερον, ἢ τὸν στρατηγὸν
[40, 1]	τὸ ἐν κάλλει καλόν, κρατῇ	δὲ	ἐν ἀγῶνι τριῶν μία, ἀνάγκη
[40, 3]	Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον· ὁ	δὲ	ἐν τῷ ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ
[40, 2]	αἰσχρός, καλὸς δὲ ἧττον. Τί	δὲ	ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ
[40, 3]	ἐπὶ τὸ ἀληθὲς αὐτό, δευτέρου	δὲ	ἐπὶ τὸ δυνατόν, τρίτου δὲ
[40, 3]	δὲ ἐπὶ τὸ δυνατόν, τρίτου	δὲ	ἐπὶ τὸ ὠφέλιμον, καθ´ ἕκα–
[40, 3]	ἡγεῖ ἁπλοῦν τι εἶναι. Τί	δέ	ἐστιν ἁπλοῦν παντὸς ἧττον; αἱ
[40, 4]	ὡς ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ	δὲ	ἕτερος τῶν λόγων οὐχὶ τὸν
[40, 5]	μὲν ἡ ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος	δὲ	ἡ ἐπιρροὴ τῶν πνευμάτων, κἂν
[40, 4]	ἐν μὲν νυκτὶ λαμπράν, μετὰ	δὲ	ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν ἐν ἡμέρᾳ
[40, 4]	τοῦ περικεχυμένου σκότους ἐλεγχόμενον, ἐν	δὲ	ἡλίῳ τὸ αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ
[40, 2]	καλός, οὔπω μὲν αἰσχρός, καλὸς	δὲ	ἧττον. Τί δὲ ἐν τῷ
[40, 6]	οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι ἔσαν, ὁ	δὲ	θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων ἐρᾷ· φιλάνθρωπος
[40, 4]	ἀριστέα ἐν δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν	δὲ	ἰσχυρὸν ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ
[40, 3]	ἀρετὴν τὸ πλεῖον νέμων. Συμβουλεύει	δὲ	καὶ ὁ Νέστωρ τῷ Ἀγαμέμνονι·
[40, 5]	ἀποχειροτον εῖς τὸν στρατηγόν· τιμιώτερον	δὲ	καὶ στρατιώτης ὅπλων, καὶ στρατιώτου
[40, 1]	περὶ ἐκείνων τὰ εἰκότα. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τὸ κάλλος μοι προφέρεις,
[40, 6]	θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων ἐρᾷ· φιλάνθρωπος	δὲ	καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου,
[40, 6]	ἀγαθὸν μὲν μὴ καλῇς, προηγμένον	δὲ	καλῇς, τὴν μὲν φωνὴν μετέβαλες,
[40, 6]	Σπαρτιάτης, ἀλλὰ Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω	δὲ	κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ τὰ
[40, 4]	μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου	δὲ	κατὰ τὴν ὑπεροχήν. Τὸ δὲ
[40, 6]	τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις) ἐὰν	δὲ	Λεωνίδαν λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω
[40, 5]	ἄρχει, ὡς ψυχὴ σώματος· ἡ	δὲ	ναῦς ἄρχεται, ὡς ὑπὸ ψυχῆς
[40, 4]	τῶν ἐν οὐρανῷ σωμάτων· ἐν	δὲ	νυκτὶ σελήνη κρατεῖ, τὸ ἀσθενέστατον.
[40, 5]	μένῃ μὲν ἡ ναῦς, μένῃ	δὲ	ὁ κυβερνήτης, ἐλπὶς σωτηρίας, κἂν
[40, 1]	Γλαῦκος ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω	δὲ	ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου σοφώτερος,
[40, 6]	καὶ θαλάττης πρὸς Ἅιδην· θεὸς	δὲ	ὅμοιος καὶ Κρόνου παῖς, καὶ
[40, 6]	οὐκ ᾄσεται ἡ Καλλιόπη, Ὁμήρου	δὲ	οὐκ ἀφαιρήσεις τὴν διδάσκαλον. Ἐγὼ
[40, 6]	πείθομαι γὰρ Ὁμήρῳ λέγοντι· τριχθὰ	δὲ	πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε
[40, 4]	ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν	δὲ	παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν
[40, 4]	πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον φῶς· ἐὰν	δὲ	παράσχῃς αὐτῷ πρὸς τὰ ὅμοια
[40, 5]	ὡς ὑπὸ ψυχῆς σῶμα· τὰ	δὲ	πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς ἀρεταῖς
[40, 3]	πρὸς τὴν τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος	δὲ	πρὸς τὴν ἀκρότητα. Οὕτω τοι
[40, 2]	τὰ δεύτερα ὁ Νιρεύς; δικαστῇ	δέ	σοι, ἀπολειπόμενος ὁ Νιρεὺς τοῦ
[40, 6]	καὶ ἀξιόπιστος εἶ λέγων· ἐὰν	δέ	σου καὶ περὶ πλούτου πυνθάνομαι,
[40, 4]	ὄψει τὸ ἄριστον ὄντως· νῦν	δὲ	συγχεῖς τὴν κρίσιν καὶ ταράττεις.
[40, 2]	μὲν ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν	δὲ	τὰ δεύτερα ὁ Νιρεύς; δικαστῇ
[40, 2]	τὰ κρείττω καλός, καλλίων· ὁ	δὲ	τὰ ἥττω καλός, οὔπω μὲν
[40, 2]	μηροὺς καὶ τὰ σφυρά· ὁ	δὲ	τὰ κρείττω καλός, καλλίων· ὁ
[40, 6]	μὲν αὐτῶν τὰ σώματα, μένῃ	δὲ	τὰ σπέρματα· εὐγένειαν δὲ ἀνθρωπίνην
[40, 5]	τιμιώτατον μὲν ἡ ψυχή, μετὰ	δὲ	ταύτην τὸ σῶμα, καὶ τρίτον
[40, 2]	ῥεῖα δ´ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ	δέ	τε πᾶσαι. Ἤ που καταγελᾷς
[40, 4]	ὡς τευξόμενον τοῦ μετρίου, παρεμυθήσατο	δὲ	τῇ ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα ἤδη,
[40, 1]	εὐφροσύνης καὶ τῆς ᾠδῆς, συνευχόμενος	δὲ	τῇ Ναυσικᾷ ὁμόφρονα αὐτῇ ξυστῆναι
[40, 3]	μὲν ἑκατέρα καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις	δὲ	τὴν Πηνελόπην, οὐχ ὅσα γυναικὸς
[40, 5]	καὶ σώματος καὶ τύχης; Ἐκ	δὲ	τῆς τούτων ἁρμονίας κραθέντων καλῶς,
[40, 5]	τοῦ σώματος, στρατιώτου δίκην, συνεργούσης	δὲ	τῆς τύχης, ὅπλων δίκην· ἐξ
[40, 6]	τὴν μὲν φωνὴν μετέβαλες, τὴν	δὲ	τιμὴν δίδως.
[40, 4]	ὡς προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν	δὲ	τὸν ἀφικόμενον εἰς τὸ ἄκρον,
[40, 5]	τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος	δὲ	τοῦ σώματος, στρατιώτου δίκην, συνεργούσης
[40, 5]	καὶ τρίτον ἡ τύχη· τὰ	δὲ	τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ τῶν ἧττον
[40, 5]	ταύτην ἡ ἔξωθεν ἐπικουρία· ἐν	δὲ	τῷ τοῦ βίου τούτῳ δρόμῳ
[40, 6]	μὴ ὑπερβῇς τοὺς ὅρους. Ἂν	δὲ	ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα ἀγαθὸν μὲν
[40, 4]	τῆς ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ; ὁ	δὲ	ὑποβάθρας διδούς, καὶ ἀναπαύλας διὰ
[40, 6]	φεύγεις; Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ	δὲ	φρὴν ἀνώμοτος. Ἀλλ´ οὐδέτερον ἡγεῖ,
[40, 5]	ταῖς ἀρεταῖς ἡ τύχη; Ἐὰν	δὲ	χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ μένῃ μὲν
[40, 1]	τὰς φρένας μοι λυμαινόμενος· ἐν	δὲ	χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ ἀλλαγῇ μήπω
[40, 2]	δ´ ὕπερ ἥδε κάρη ἔχει	ἠδὲ	μέτωπα, φησίν· καὶ ῥεῖα δ´
[40, 2]	τῆς Ἀρτέμιδος; Πασάων δ´ ὕπερ	ἥδε	κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα, φησίν·
[40, 3]	ἀρξάμενοι· μήπω γὰρ δυνατὸν ἔσται	μηδὲ	ἀληθὲς τὸ λεγόμενον, ὡς ἔστιν
[40, 6]	ἔμμορε τιμῆς· τιμῆς οὐκ ἴσης,	οὐδὲ	γὰρ ἀρχῆς ἴσης· οὐ γὰρ
[40, 4]	ἀνταγωνιστὰς τοῖς ἀρίστοις οὐ δίδωσιν,	οὐδὲ	ἐλέγχει τὰς ἀρετὰς ἐν τοῖς
[40, 2]	ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας, ἢ Καρικῆς,	οὐδὲ	ἐλέφαντος ὑπὸ γυναικὸς βαρβάρου φοίνικι
[40, 6]	Ξέρξου (δειλόν μοι γένος λέγεις)	οὐδὲ	Ἱππίαν τὸν Πεισιστράτου (πονηρόν μοι
[40, 6]	Πεισιστράτου (πονηρόν μοι γένος λέγεις)	οὐδὲ	Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις)
[40, 2]	τοῦ Μενεσθέως διὰ τὸν Σθένελον·	οὐδὲ	τοῦ Σθενέλου διὰ τὸν Διομήδην,
[40, 2]	Ἀχιλλεῖ περὶ ἀνδρείας ὁ Αἴας,	οὐδὲ	τῷ Αἴαντι ὁ Διομήδης, οὐδὲ
[40, 2]	οὐδὲ τῷ Αἴαντι ὁ Διομήδης,	οὐδὲ	τῷ Διομήδει ὁ Σθένελος, οὐδὲ
[40, 2]	οὐδὲ τῷ Διομήδει ὁ Σθένελος,	οὐδὲ	τῷ Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´
[40, 1]	ᾠδὴν καὶ κατὰ δαῖτα εὐδαιμόνων,	οὐδὲ	τῶν μακαρίων κατὰ ἁρμονίαν γάμου,
[40, 1]	τι γε πρὸ δικαστοῦ σου.	Ὧδε	τοίνυν ὁ Γλαῦκος λέγει· Εἰ
[40, 6]	Ἡρακλέους, καὶ ἐπαινῶ τὴν εὐγένειαν.	Εἴθε	μοι καὶ τὸ Ἀριστείδου γένος
[40, 6]	τὸ Ἀριστείδου γένος ἦν Ἀθήνησιν,	εἴθε	τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν τούτους
[40, 1]	αἰτιάσῃ μήτε τὸν Δία, μήτε	ἐμέ·	οὐδὲν γὰρ οὔτε τῷ λαβόντι
[40, 1]	μέτρῳ ἑνὶ τὴν χώραν ἔχον,	φέρε	καὶ περὶ τούτου σοι βραχέα
[40, 1]	λέγει· Εἰ μέν τι, ὦ	Ὅμηρε,	ἢ ἔλαττον ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ,
[40, 6]	δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´	ἔμμορε	τιμῆς· τιμῆς οὐκ ἴσης, οὐδὲ
[40, 1]	τοῦ Τρωϊκοῦ ποιμένος, ἀφικομένου παρὰ	σὲ	Ἑρμοῦ πομπῇ Διός, ἄγοντος θεὰς
[40, 2]	δ´ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ	τε	πᾶσαι. Ἤ που καταγελᾷς τοῦ
[40, 2]	~Μὴ σύ γε, ὦ δικαστῶν	εὐδαιμονέστατε,	ἀλλὰ φειδὼ ἔχε ὀνομάτων αἰσχρῶν,
[40, 1]	πάνυ αἰτιάσῃ μήτε τὸν Δία,	μήτε	ἐμέ· οὐδὲν γὰρ οὔτε τῷ
[40, 1]	χαλκοῦ ἀλλαγῇ μήπω πάνυ αἰτιάσῃ	μήτε	τὸν Δία, μήτε ἐμέ· οὐδὲν
[40, 2]	περὶ Μενελάου κάλλους τοιαυτὶ λέγοντος·	ὅτε	ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι τὸ αἷμα
[40, 3]	ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους. ~Καὶ ἵνα	ποτὲ	ἀπαλλαγῶμεν τῶν σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται
[40, 4]	τὰ ὅμοια δρόμον καὶ ἅμιλλαν,	τότε	ὄψει τὸ ἄριστον ὄντως· νῦν
[40, 3]	πολλὰ γάρ που καὶ τῶν	οὔτε	ἀληθῶν οὔτε δυνατῶν ὠφέλησεν πιστευθέντα.
[40, 3]	ὑγιεινῷ διώκει πρᾶγμα φεῦγον, καὶ	οὔτε	Ἀσκληπιῷ οὔτε Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς
[40, 3]	που καὶ τῶν οὔτε ἀληθῶν	οὔτε	δυνατῶν ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ
[40, 2]	τοῦ Διομήδους διὰ τὸν Αἴαντα,	οὔτε	τοῦ Αἴαντος διὰ τὸν Ἀχιλλέα·
[40, 2]	τοῦ Σθενέλου διὰ τὸν Διομήδην,	οὔτε	τοῦ Διομήδους διὰ τὸν Αἴαντα,
[40, 1]	οὔτε τῷ λαβόντι χρυσὸς πλέον,	οὔτε	τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς ἔλαττον·
[40, 1]	Δία, μήτε ἐμέ· οὐδὲν γὰρ	οὔτε	τῷ λαβόντι χρυσὸς πλέον, οὔτε
[40, 3]	πρᾶγμα φεῦγον, καὶ οὔτε Ἀσκληπιῷ	οὔτε	Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον· ὁ
[40, 2]	ὦ δικαστῶν εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ	ἔχε	ὀνομάτων αἰσχρῶν, καὶ ἠρέμα κάτιθι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008