Dissertations, Chap.
[40, 3]	ἔχει. Τριῶν γὰρ ὄντων οἷς	ἄν	τις διαιτήσαι τὸ παρὸν τουτὶ
[40, 1]	τῇ Ἀφροδίτῃ, καθάπερ ἐκεῖνος, καταδικάσαι	ἂν	αἶσχος τῆς Ἥρας καὶ τῆς
[40, 6]	περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς τοὺς ὅρους.	Ἂν	δὲ ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα ἀγαθὸν
[40, 3]	ἆρ´ ἀνοήτῳ φρόνιμος; ἢ οὐκ	ἂν	ἐθελήσαις τὸν τῶν Πανελλήνων βασιλέα,
[40, 1]	τούτων μείζονα ἀγαθὰ κεκτημένων, εἰπεῖν	ἂν	καὶ περὶ ἐκείνων τὰ εἰκότα.
[40, 6]	Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα	ἂν	τούτους ὡς Ἡρακλείδας, ὡς Περσείδας,
[40, 6]	Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις) ἐὰν δὲ	Λεωνίδαν	λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω τὴν
[40, 6]	εὐγένειαν δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις,	ἐὰν	ἀρξαμένη ἀπὸ τῆς ἀρετῆς, ὡς
[40, 5]	ἢ κατακλύζεται, διὰ τῆς τέχνης·	ἐὰν	δὲ ἀπὸ τοῦ κυβερνήτου ἄρξῃ,
[40, 5]	ὧν ἁπάντων τὸ νικᾶν ἔρχεται.	Ἐὰν	δὲ ἀφέλῃς τὴν τύχην, τὸν
[40, 5]	στρατιώτης ὅπλων, καὶ στρατιώτου στρατηγός.	Ἐὰν	δὲ δυοῖν θάτερον, ἢ τὸν
[40, 6]	Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις)	ἐὰν	δὲ Λεωνίδαν λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον,
[40, 4]	κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον·	ἐὰν	δὲ παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη
[40, 4]	ἐν πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον φῶς·	ἐὰν	δὲ παράσχῃς αὐτῷ πρὸς τὰ
[40, 6]	ἀνδρίζῃ, καὶ ἀξιόπιστος εἶ λέγων·	ἐὰν	δέ σου καὶ περὶ πλούτου
[40, 5]	ὡς ταῖς ἀρεταῖς ἡ τύχη;	Ἐὰν	δὲ χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ μένῃ
[40, 6]	Ἢ ποταμῶν μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς,	ἐὰν	καθαρὰ ἐκ πηγῶν ἔλθῃ, καὶ
[40, 4]	Καὶ τοίνυν καὶ τὸ ἀγαθόν,	ἐὰν	μὲν εἰς νύκτα καὶ ζόφον
[40, 2]	καὶ τὴν Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν, καὶ	ἀργυρόπεζαν	τὴν Θέτιν, καὶ Ἥβην καλλίσφυρον·
[40, 4]	εἰς νύκτα καὶ ζόφον καὶ	ἀφέγγειαν	κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον·
[40, 3]	ἐθέλων· ὅς γε καὶ τὴν	ὑγίειαν	ἡγεῖ ἁπλοῦν τι εἶναι. Τί
[40, 6]	σώματα, μένῃ δὲ τὰ σπέρματα·	εὐγένειαν	δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν
[40, 6]	τοῦ Ἡρακλέους, καὶ ἐπαινῶ τὴν	εὐγένειαν.	Εἴθε μοι καὶ τὸ Ἀριστείδου
[40, 3]	τούτων σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν τὴν	ἀκολουθίαν,	ἀπὸ τοῦ ὠφελίμου ἀρξάμενοι· μήπω
[40, 5]	ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι· ἀλλὰ τὴν	ἰσοτιμίαν	αὐτῶν ἀφαιρῶ. Οὐχ ὁρᾷς καὶ
[40, 6]	Ἐγὼ καὶ τῶν θεῶν τὴν	ἰσοτιμίαν	ἀφαιρῶ· πείθομαι γὰρ Ὁμήρῳ λέγοντι·
[40, 6]	~Ἐγὼ καὶ τῶν αἰσθήσεων τὴν	ἰσοτιμίαν	ἀφαιρῶ. Τυφλὸς ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´
[40, 5]	τέχνῃ; ἢ καὶ ταῦτα εἰσάγων	ἰσοτιμίαν	νέμῃς, τί χρήσεται τέχνη τῷ
[40, 5]	ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα τοῦτο	εὐδαιμονίαν	κλητέον· ἀρχούσης μὲν τῆς ψυχῆς,
[40, 1]	εὐδαιμόνων, οὐδὲ τῶν μακαρίων κατὰ	ἁρμονίαν	γάμου, ἀλλὰ τὰ ἔτι τούτων
[40, 6]	(δειλόν μοι γένος λέγεις) οὐδὲ	Ἱππίαν	τὸν Πεισιστράτου (πονηρόν μοι γένος
[40, 4]	τοῦ ὁμοίου μὲν κατὰ τὴν	οὐσίαν,	ἀνομοίου δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν.
[40, 4]	ἀγαθὸν καὶ περιγράφων αὐτοῦ τὴν	οὐσίαν	ἐν τῷ ἀρίστῳ μόνῳ, διέσκαψεν
[40, 3]	ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ κατὰ τὴν	μετουσίαν,	εἰς ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν
[40, 1]	μείζονος, εἰκότως ἄρα σοι εἶχεν	αἰτίαν	ὁ Ζεύς, ὡς τὰς φρένας
[40, 6]	πηγῶν ἔλθῃ, καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς,	κἂν	γηράσκῃ μὲν αὐτῶν τὰ σώματα,
[40, 2]	ὧν οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ κάλλος,	κἂν	ἐν μέρει ᾖ, εὔφημός γε
[40, 5]	δὲ ὁ κυβερνήτης, ἐλπὶς σωτηρίας,	κἂν	οἴχηται ἡ ναῦς ὀρθά, ἢ
[40, 5]	τὴν τύχην, τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις·	κἂν	τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς
[40, 5]	δὲ ἡ ἐπιρροὴ τῶν πνευμάτων,	κἂν	φέρῃ. Καὶ διὰ τοῦτο ἐν
[40, 5]	δίκην· ἐξ ὧν ἁπάντων τὸ	νικᾶν	ἔρχεται. Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὴν
[40, 4]	πρὸς τὰ ὅμοια δρόμον καὶ	ἅμιλλαν,	τότε ὄψει τὸ ἄριστον ὄντως·
[40, 2]	ῥοδόπηχυν τὴν Ἠώ, καὶ τὴν	Ἀθηνᾶν	γλαυκῶπιν, καὶ ἀργυρόπεζαν τὴν Θέτιν,
[40, 4]	ἄστρον ἀμφίβιον πρὸς νύκτα καὶ	ἡμέραν,	ἐν μὲν νυκτὶ λαμπράν, μετὰ
[40, 2]	αὖθίς σοι προφέρω, λευκώλενον τὴν	Ἥραν	λέγοντα, καὶ ῥοδόπηχυν τὴν Ἠώ,
[40, 3]	μετουσίαν, εἰς ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως	μοῖραν	παραβαλεῖν ἐθέλων· ὅς γε καὶ
[40, 4]	καὶ ἡμέραν, ἐν μὲν νυκτὶ	λαμπράν,	μετὰ δὲ ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν
[40, 4]	νυκτὶ λαμπράν, μετὰ δὲ ἡλίου	ἀμαυράν;	Οὐκοῦν ἐν ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ,
[40, 1]	ὡς ἐν μέτρῳ ἑνὶ τὴν	χώραν	ἔχον, φέρε καὶ περὶ τούτου
[40, 6]	ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι	ἔσαν,	ὁ δὲ θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων
[40, 6]	ἴση ἡ νομὴ οὐρανοῦ πρὸς	θάλατταν,	καὶ θαλάττης πρὸς Ἅιδην· θεὸς
[40, 4]	ἀφικόμενον εἰς τὸ ἄκρον, ὡς	ἐν	ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ δὲ ἕτερος
[40, 1]	ἐν κάλλει καλόν, κρατῇ δὲ	ἐν	ἀγῶνι τριῶν μία, ἀνάγκη τὰς
[40, 4]	δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν δὲ ἰσχυρὸν	ἐν	ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ ὅλον ἀνταγωνιστὰς
[40, 4]	πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου σκότους ἐλεγχόμενον,	ἐν	δὲ ἡλίῳ τὸ αὐτὸ ἀμυδρὸν
[40, 4]	ἀκμαιότατον τῶν ἐν οὐρανῷ σωμάτων·	ἐν	δὲ νυκτὶ σελήνη κρατεῖ, τὸ
[40, 5]	μετὰ ταύτην ἡ ἔξωθεν ἐπικουρία·	ἐν	δὲ τῷ τοῦ βίου τούτῳ
[40, 1]	ὡς τὰς φρένας μοι λυμαινόμενος·	ἐν	δὲ χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ ἀλλαγῇ
[40, 4]	λόγων οὐχὶ τὸν μὲν ἀριστέα	ἐν	δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν δὲ ἰσχυρὸν
[40, 4]	μετὰ δὲ ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν	ἐν	ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ, τὸ ἄριστον
[40, 5]	ἀφαιρῶ. Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὸν	ἐν	θαλάττῃ πλοῦν, ἔνθα ὁ μὲν
[40, 1]	εἰ γὰρ ἓν μὲν τὸ	ἐν	κάλλει καλόν, κρατῇ δὲ ἐν
[40, 6]	οὐκ ἀγαθόν, οὐ κακόν· ἀλλ´	ἐν	μεθορίᾳ καὶ χώρᾳ μέσῃ. Τήρησον
[40, 5]	κἂν φέρῃ. Καὶ διὰ τοῦτο	ἐν	μὲν θαλάττῃ καὶ νηῒ καὶ
[40, 4]	ἀμφίβιον πρὸς νύκτα καὶ ἡμέραν,	ἐν	μὲν νυκτὶ λαμπράν, μετὰ δὲ
[40, 2]	οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ κάλλος, κἂν	ἐν	μέρει ᾖ, εὔφημός γε ἐθέλων
[40, 1]	τὸ κάλλος μοι προφέρεις, ὡς	ἐν	μέτρῳ ἑνὶ τὴν χώραν ἔχον,
[40, 4]	χώρᾳ τοῦ ἀρίστου; Ὡς γὰρ	ἐν	νυκτὶ φῶς ἐκ πυρὸς τοῦ
[40, 2]	αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν ἀγρευτικόν, παιζούσας	ἐν	ὄρει τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης τῆς
[40, 4]	τὸ ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον τῶν	ἐν	οὐρανῷ σωμάτων· ἐν δὲ νυκτὶ
[40, 6]	φῆς; ποῖ τὸ πρᾶγμα τάττεις;	ἐν	ποίῳ χορῷ; Λέγε γυμνῇ τῇ
[40, 4]	ἐν πολλῷ ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον,	ἐν	πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον φῶς· ἐὰν
[40, 4]	καὶ μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον, ὡς	ἐν	πολλῷ ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον, ἐν
[40, 4]	πάντως ἁπλῶς γίγνονται αἱ ἐξετάσεις	ἐν	τῇ παραβολῇ τοῦ ὁμοίου μὲν
[40, 4]	δίδωσιν, οὐδὲ ἐλέγχει τὰς ἀρετὰς	ἐν	τοῖς ὁμοίοις. Καὶ τοῦ μὲν
[40, 1]	ἀλλὰ ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει ἑκάτερα,	ἐν	τῷ ἀνίσῳ τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ
[40, 3]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἁλώσιμον· ὁ δὲ	ἐν	τῷ ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ τὸ
[40, 4]	καὶ περιγράφων αὐτοῦ τὴν οὐσίαν	ἐν	τῷ ἀρίστῳ μόνῳ, διέσκαψεν καὶ
[40, 2]	καλὸς δὲ ἧττον. Τί δὲ	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ οὐ
[40, 3]	τοὐναντίον, ὁ μὲν διώκων ἀκρότητα	ἐν	ὑγιεινῷ διώκει πρᾶγμα φεῦγον, καὶ
[40, 4]	σοι τὸ σμικρότατον τῶν ἀγαθῶν	ἐν	χώρᾳ τοῦ ἀρίστου; Ὡς γὰρ
[40, 1]	ἀποκρίνωμαι. Δοκεῖς γάρ μοι, γενόμενος	ἐν	χώρᾳ τοῦ Τρωϊκοῦ ποιμένος, ἀφικομένου
[40, 0]	~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον·	ἐν	ᾧ ὅτι ἐστίν. ~Ἀλλ´ ἐπεὶ
[40, 1]	καὶ τῆς Ἀθηνᾶς· εἰ γὰρ	ἓν	μὲν τὸ ἐν κάλλει καλόν,
[40, 1]	μήτε τὸν Δία, μήτε ἐμέ·	οὐδὲν	γὰρ οὔτε τῷ λαβόντι χρυσὸς
[40, 2]	ἀπολειπόμενος ὁ Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως,	οὐδὲν	ἦν διαφέρων τοῦ Θερσίτου. Καὶ
[40, 3]	τοῦ Νέστορος. Πείθω δέ γε	οὐδέν	τι μᾶλλον περὶ τῶν ἀρετῶν
[40, 3]	τῷ ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ τὸ	ληφθὲν	ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος μὲν πρὸς τὴν
[40, 5]	ναῦς, καὶ μετὰ ταύτην ἡ	ἔξωθεν	ἐπικουρία· ἐν δὲ τῷ τοῦ
[40, 2]	δὲ τὰ ἥττω καλός, οὔπω	μὲν	αἰσχρός, καλὸς δὲ ἧττον. Τί
[40, 4]	ἕτερος τῶν λόγων οὐχὶ τὸν	μὲν	ἀριστέα ἐν δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν
[40, 6]	καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς, κἂν γηράσκῃ	μὲν	αὐτῶν τὰ σώματα, μένῃ δὲ
[40, 2]	καλλίων ὁ Ἀγαμέμνων ἦν· τῷ	μὲν	γὰρ ἦν τὸ κάλλος περὶ
[40, 1]	τῇ γνώμῃ δοθέντα. Καὶ ὁ	μὲν	Γλαῦκος ἡμῖν ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω
[40, 3]	μέτρον· καὶ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ	μὲν	διώκων ἀκρότητα ἐν ὑγιεινῷ διώκει
[40, 4]	τοίνυν καὶ τὸ ἀγαθόν, ἐὰν	μὲν	εἰς νύκτα καὶ ζόφον καὶ
[40, 3]	τῇ Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων	μὲν	ἑκατέρα καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις δὲ
[40, 5]	ἄρξῃ, καὶ ἐκεῖνον ἀφέλῃς, ἀχρεῖος	μὲν	ἡ ναῦς κειμένη· ἀχρεῖος δὲ
[40, 5]	δὲ χειμὼν ἐπιγένηται, καὶ μένῃ	μὲν	ἡ ναῦς, μένῃ δὲ ὁ
[40, 5]	τοῦ βίου τούτῳ δρόμῳ τιμιώτατον	μὲν	ἡ ψυχή, μετὰ δὲ ταύτην
[40, 5]	φέρῃ. Καὶ διὰ τοῦτο ἐν	μὲν	θαλάττῃ καὶ νηῒ καὶ πλῷ
[40, 4]	δυνατῶν ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ	μὲν	ἰσοκρατὲς τὰ πρῶτα ἄγων τὸ
[40, 4]	ἀμέλει καὶ τὸ ἀγαθὸν τοῖς	μὲν	κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ τυχόν,
[40, 4]	ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ὁμοίου	μὲν	κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ
[40, 5]	ἐν θαλάττῃ πλοῦν, ἔνθα ὁ	μὲν	κυβερνήτης ἄρχει, ὡς ψυχὴ σώματος·
[40, 6]	δὲ ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα ἀγαθὸν	μὲν	μὴ καλῇς, προηγμένον δὲ καλῇς,
[40, 4]	πρὸς νύκτα καὶ ἡμέραν, ἐν	μὲν	νυκτὶ λαμπράν, μετὰ δὲ ἡλίου
[40, 2]	που καταγελᾷς τοῦ Ὁμήρου, προτιμῶντος	μὲν	νυμφῶν κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν; Ἀκούεις
[40, 6]	βλεπέτω Ὅμηρος μὴ ἀκούων· Ἄτυϊ	μὲν	οὐκ ᾄσεται ἡ Καλλιόπη, Ὁμήρου
[40, 3]	ἐφικτοῦ τὸ ληφθὲν ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος	μὲν	πρὸς τὴν τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος
[40, 6]	γένη προστιμῶ (οὐ γὰρ ὁ	μὲν	πωλοδάμνης εὐγενείας ἱππικῆς ἐρᾷ, ἧς
[40, 6]	Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν	μὲν	ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ ἐκ
[40, 6]	μένῃ, ἀνεπίμικτος μένῃ; Καὶ μέχρι	μὲν	ταύτης ἀνδρίζῃ, καὶ ἀξιόπιστος εἶ
[40, 3]	παρὸν τουτὶ τὸ σκέμμα, ἑνὸς	μὲν	τείνοντος ἐπὶ τὸ ἀληθὲς αὐτό,
[40, 5]	ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης	μὲν	τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος
[40, 1]	τοίνυν ὁ Γλαῦκος λέγει· Εἰ	μέν	τι, ὦ Ὅμηρε, ἢ ἔλαττον
[40, 1]	τῆς Ἀθηνᾶς· εἰ γὰρ ἓν	μὲν	τὸ ἐν κάλλει καλόν, κρατῇ
[40, 1]	οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ μακαρίζων	μὲν	τὸν Ἀλκίνου οἶκον τῆς εὐφροσύνης
[40, 4]	δὲ δυνατὸν ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν	μὲν	τὸν διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς ἥττων,
[40, 6]	καλῇς, προηγμένον δὲ καλῇς, τὴν	μὲν	φωνὴν μετέβαλες, τὴν δὲ τιμὴν
[40, 2]	στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν	μὲν	ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ
[40, 4]	ἐν τοῖς ὁμοίοις. Καὶ τοῦ	μὲν	ὠφελίμου παύομαι, τὸ δὲ δυνατὸν
[40, 3]	τοὺς καταδεεστέρους. ~Καὶ ἵνα ποτὲ	ἀπαλλαγῶμεν	τῶν σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται ἡ
[40, 3]	ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον, ἀλλὰ	ἴδωμεν	αὐτοῦ τὸ ὠφέλιμον· πολλὰ γάρ
[40, 4]	ἤδη, ὡς προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ·	ἀνεκήρυξεν	δὲ τὸν ἀφικόμενον εἰς τὸ
[40, 2]	τῷ στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ οὐ	διέφερεν	μὲν ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν
[40, 3]	δυσφήμῳ αἰτίᾳ; ἀλλὰ καὶ ὣς	ἐδέησεν	αὐτῷ φρονίμῳ ὄντι φρονιμωτέρων συμβούλων,
[40, 3]	τῶν οὔτε ἀληθῶν οὔτε δυνατῶν	ὠφέλησεν	πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ μὲν ἰσοκρατὲς
[40, 4]	τῷ ἀρίστῳ μόνῳ, διέσκαψεν καὶ	διετείχισεν	τὴν ἐλπίδα τῶν πολλῶν τῆς
[40, 6]	τί οὖν φεύγεις; Ἡ γλῶττα	ἐπώμοσεν,	ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος. Ἀλλ´
[40, 6]	ἀφαιρῶ. Τυφλὸς ἦν Ὅμηρος, ἀλλ´	ἤκουεν	τῆς Καλλιόπης· κωφὸς ἦν Ἄτυς,
[40, 1]	ἔλαττον μείζονος, εἰκότως ἄρα σοι	εἶχεν	αἰτίαν ὁ Ζεύς, ὡς τὰς
[40, 2]	διέφερεν μὲν ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς,	εἶχεν	δὲ τὰ δεύτερα ὁ Νιρεύς;
[40, 4]	οὐσίαν ἐν τῷ ἀρίστῳ μόνῳ,	διέσκαψεν	καὶ διετείχισεν τὴν ἐλπίδα τῶν
[40, 4]	διὰ μέσου καὶ ἀναγωγὰς πολλάς,	προὔπεμψεν	πόρρω πάνυ ὡς τευξόμενον τοῦ
[40, 1]	τι, ὦ Ὅμηρε, ἢ ἔλαττον	ἦν	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον μείζονος,
[40, 6]	μοι καὶ τὸ Ἀριστείδου γένος	ἦν	Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα
[40, 6]	ἀλλ´ ἤκουεν τῆς Καλλιόπης· κωφὸς	ἦν	Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα τὸν ἥλιον.
[40, 2]	ὁ Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν	ἦν	διαφέρων τοῦ Θερσίτου. Καὶ ἵνα
[40, 6]	αἰσθήσεων τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ. Τυφλὸς	ἦν	Ὅμηρος, ἀλλ´ ἤκουεν τῆς Καλλιόπης·
[40, 2]	Ἀγαμέμνων ἦν· τῷ μὲν γὰρ	ἦν	τὸ κάλλος περὶ τὴν κεφαλὴν
[40, 2]	δῆλον, ὡς καλλίων ὁ Ἀγαμέμνων	ἦν·	τῷ μὲν γὰρ ἦν τὸ
[40, 1]	ἀποδειξόμενος ἡμῖν τὴν αὑτοῦ γνώμην,	ἣν	περὶ ἀγαθῶν κτήσεως ἔχει. Ἦ
[40, 2]	καὶ ἀργυρόπεζαν τὴν Θέτιν, καὶ	Ἥβην	καλλίσφυρον· ὧν οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ
[40, 5]	ἆρα ἄλλο τι ἡγητέον ἢ	διαγωγὴν	ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς καὶ
[40, 2]	οὐδὲ τοῦ Σθενέλου διὰ τὸν	Διομήδην,	οὔτε τοῦ Διομήδους διὰ τὸν
[40, 6]	πρὸς θάλατταν, καὶ θαλάττης πρὸς	Ἅιδην·	θεὸς δὲ ὅμοιος καὶ Κρόνου
[40, 1]	τινα ἀφίκετο τῶν οὐ κατ´	ᾠδὴν	καὶ κατὰ δαῖτα εὐδαιμόνων, οὐδὲ
[40, 2]	εἶναι παρήϊον· τοῖοί τοι, Μενέλαε,	μιάνθην	αἵματι μηροί· εὐφυεῖς ησὶν καὶ
[40, 5]	συνεργούσης δὲ τῆς τύχης, ὅπλων	δίκην·	ἐξ ὧν ἁπάντων τὸ νικᾶν
[40, 5]	ὑπηρετοῦντος δὲ τοῦ σώματος, στρατιώτου	δίκην,	συνεργούσης δὲ τῆς τύχης, ὅπλων
[40, 5]	ἀρχούσης μὲν τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ	δίκην,	ὑπηρετοῦντος δὲ τοῦ σώματος, στρατιώτου
[40, 2]	ἦν τὸ κάλλος περὶ τὴν	κεφαλὴν	καὶ τὰ ὄμματα, τῷ δὲ
[40, 2]	εἰκάζει αὐτοῦ τῷ Διὶ τὴν	κεφαλὴν	καὶ τὰ ὄμματα, ᾧ καὶ
[40, 6]	μὲν φωνὴν μετέβαλες, τὴν δὲ	τιμὴν	δίδως.
[40, 1]	σοφώτερος, ἀποδειξόμενος ἡμῖν τὴν αὑτοῦ	γνώμην,	ἣν περὶ ἀγαθῶν κτήσεως ἔχει.
[40, 5]	τι ἡγητέον ἢ διαγωγὴν ζωῆς	συγκεκραμένην	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος καὶ
[40, 4]	ταράττεις. Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὴν	σελήνην,	ἄστρον ἀμφίβιον πρὸς νύκτα καὶ
[40, 6]	περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ´ υἷος	ποινὴν	Γανυμήδεος, οὕνεκ´ ἄρισται ἵπποι ἔσαν,
[40, 6]	δὲ τὰ σπέρματα· εὐγένειαν δὲ	ἀνθρωπίνην	οὐκ ἐπαινέσεις, ἐὰν ἀρξαμένη ἀπὸ
[40, 3]	ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος μὲν πρὸς τὴν	τέχνην,	οὐκ ἀνέλπιστος δὲ πρὸς τὴν
[40, 6]	προηγμένον δὲ καλῇς, τὴν μὲν	φωνὴν	μετέβαλες, τὴν δὲ τιμὴν δίδως.
[40, 6]	ἐξετάσει τὰ γένη) λέγων οὐκ	Ἀρτοξέρξην	τὸν Ξέρξου (δειλόν μοι γένος
[40, 3]	καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις δὲ τὴν	Πηνελόπην,	οὐχ ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα,
[40, 6]	Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ δὲ	φρὴν	ἀνώμοτος. Ἀλλ´ οὐδέτερον ἡγεῖ, οὐκ
[40, 2]	καὶ ῥοδόπηχυν τὴν Ἠώ, καὶ	τὴν	Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν, καὶ ἀργυρόπεζαν τὴν
[40, 3]	στον τούτων σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν	τὴν	ἀκολουθίαν, ἀπὸ τοῦ ὠφελίμου ἀρξάμενοι·
[40, 3]	τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος δὲ πρὸς	τὴν	ἀκρότητα. Οὕτω τοι καὶ τοῖς
[40, 3]	ῥώμη καὶ τὸ κάλλος, εἰ	τὴν	Ἀνδρομάχην τῇ Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ
[40, 2]	Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ τοῦτο	τὴν	ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως διὰ
[40, 6]	Λεωνίδαν λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω	τὴν	ἀρετήν, καὶ μέμνημαι τοῦ Ἡρακλέους,
[40, 3]	Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ περιόντι κατὰ	τὴν	ἀρετὴν τὸ πλεῖον νέμων. Συμβουλεύει
[40, 1]	ὁ τούτου σοφώτερος, ἀποδειξόμενος ἡμῖν	τὴν	αὑτοῦ γνώμην, ἣν περὶ ἀγαθῶν
[40, 6]	καλῇς, τὴν μὲν φωνὴν μετέβαλες,	τὴν	δὲ τιμὴν δίδως.
[40, 6]	Καλλιόπη, Ὁμήρου δὲ οὐκ ἀφαιρήσεις	τὴν	διδάσκαλον. Ἐγὼ καὶ τῶν θεῶν
[40, 4]	ἀρίστῳ μόνῳ, διέσκαψεν καὶ διετείχισεν	τὴν	ἐλπίδα τῶν πολλῶν τῆς ἐπ´
[40, 6]	μέμνημαι τοῦ Ἡρακλέους, καὶ ἐπαινῶ	τὴν	εὐγένειαν. Εἴθε μοι καὶ τὸ
[40, 2]	Ὅμηρον αὖθίς σοι προφέρω, λευκώλενον	τὴν	Ἥραν λέγοντα, καὶ ῥοδόπηχυν τὴν
[40, 2]	τὴν Ἥραν λέγοντα, καὶ ῥοδόπηχυν	τὴν	Ἠώ, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν,
[40, 2]	τὴν Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν, καὶ ἀργυρόπεζαν	τὴν	Θέτιν, καὶ Ἥβην καλλίσφυρον· ὧν
[40, 5]	πάντα ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι· ἀλλὰ	τὴν	ἰσοτιμίαν αὐτῶν ἀφαιρῶ. Οὐχ ὁρᾷς
[40, 6]	διδάσκαλον. Ἐγὼ καὶ τῶν θεῶν	τὴν	ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ· πείθομαι γὰρ Ὁμήρῳ
[40, 6]	τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ τῶν αἰσθήσεων	τὴν	ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ. Τυφλὸς ἦν Ὅμηρος,
[40, 1]	εὐδαιμονίζων δ´ αὖ τῆς ἀθανασίας	τὴν	Καλυψώ; Οἶμαι δὲ αὐτόν, εἰ
[40, 2]	γὰρ ἦν τὸ κάλλος περὶ	τὴν	κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα, τῷ
[40, 2]	ἀλλὰ εἰκάζει αὐτοῦ τῷ Διὶ	τὴν	κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα, ᾧ
[40, 4]	ἄριστον ὄντως· νῦν δὲ συγχεῖς	τὴν	κρίσιν καὶ ταράττεις. Οὐχ ὁρᾷς
[40, 6]	μὴ καλῇς, προηγμένον δὲ καλῇς,	τὴν	μὲν φωνὴν μετέβαλες, τὴν δὲ
[40, 3]	τοῖς ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ κατὰ	τὴν	μετουσίαν, εἰς ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως
[40, 4]	παραβολῇ τοῦ ὁμοίου μὲν κατὰ	τὴν	οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ κατὰ τὴν
[40, 4]	τὸ ἀγαθὸν καὶ περιγράφων αὐτοῦ	τὴν	οὐσίαν ἐν τῷ ἀρίστῳ μόνῳ,
[40, 3]	ἑκατέρα καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις δὲ	τὴν	Πηνελόπην, οὐχ ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς
[40, 4]	καὶ ταράττεις. Οὐχ ὁρᾷς καὶ	τὴν	σελήνην, ἄστρον ἀμφίβιον πρὸς νύκτα
[40, 3]	ληφθὲν ἀγαπῶν, εὐγνωμονέστερος μὲν πρὸς	τὴν	τέχνην, οὐκ ἀνέλπιστος δὲ πρὸς
[40, 5]	νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς	τὴν	τύχην, τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν
[40, 3]	παραβαλεῖν ἐθέλων· ὅς γε καὶ	τὴν	ὑγίειαν ἡγεῖ ἁπλοῦν τι εἶναι.
[40, 4]	τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν. Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἰς
[40, 1]	προφέρεις, ὡς ἐν μέτρῳ ἑνὶ	τὴν	χώραν ἔχον, φέρε καὶ περὶ
[40, 2]	ἀλλ´ οὐδεὶς διὰ τοῦτο τὴν	ἀρετὴν	ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως διὰ τὸν
[40, 6]	λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω τὴν	ἀρετήν,	καὶ μέμνημαι τοῦ Ἡρακλέους, καὶ
[40, 3]	ἀλλὰ τῷ περιόντι κατὰ τὴν	ἀρετὴν	τὸ πλεῖον νέμων. Συμβουλεύει δὲ
[40, 1]	Διός, ἄγοντος θεὰς τρεῖς πρὸς	δικαστήν	γε, προστάττοντος βραβεῦσαι περὶ κάλλους
[40, 4]	αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς καὶ	ἀνταγωνιστὴν	ἰσχυρότερον οὐ φέρον· οὕτως ἀμέλει
[40, 5]	τοῦτον ἡ ναῦς, καὶ μετὰ	ταύτην	ἡ ἔξωθεν ἐπικουρία· ἐν δὲ
[40, 5]	μὲν ἡ ψυχή, μετὰ δὲ	ταύτην	τὸ σῶμα, καὶ τρίτον ἡ
[40, 5]	τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν	στρατιώτην	ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς τὸν στρατηγόν·
[40, 5]	δὲ ἀφέλῃς τὴν τύχην, τὸν	στρατιώτην	ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς,
[40, 3]	καὶ τὸ κάλλος, εἰ τὴν	Ἀνδρομάχην	τῇ Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων
[40, 4]	οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ κατὰ τὴν	ὑπεροχήν.	Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἰς τὰ
[40, 5]	ἔρχεται. Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὴν	τύχην,	τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν
[40, 3]	εἰς ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν	παραβαλεῖν	ἐθέλων· ὅς γε καὶ τὴν
[40, 1]	ἔτι τούτων μείζονα ἀγαθὰ κεκτημένων,	εἰπεῖν	ἂν καὶ περὶ ἐκείνων τὰ
[40, 4]	δὲ παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη	κρατεῖν	τὰ περιλαμπέστερα. ~Παύομαι τοῦ δυνατοῦ,
[40, 1]	μία, ἀνάγκη τὰς ἡττωμένας αἰσχρῶς	ἔχειν.	~Μὴ σύ γε, ὦ δικαστῶν
[40, 2]	προτιμῶντος μὲν νυμφῶν κατὰ κάλλος	Ἄρτεμιν;	Ἀκούεις δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ
[40, 1]	δοθέντα. Καὶ ὁ μὲν Γλαῦκος	ἡμῖν	ἀπίτω ἐκποδών· ἡκέτω δὲ ὁ
[40, 1]	Ὀδυσσεὺς ὁ τούτου σοφώτερος, ἀποδειξόμενος	ἡμῖν	τὴν αὑτοῦ γνώμην, ἣν περὶ
[40, 5]	καὶ στρατιώτου στρατηγός. Ἐὰν δὲ	δυοῖν	θάτερον, ἢ τὸν στρατηγὸν τιμῶν
[40, 2]	τὴν Ἠώ, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν	γλαυκῶπιν,	καὶ ἀργυρόπεζαν τὴν Θέτιν, καὶ
[40, 2]	Μενέλαε, μιάνθην αἵματι μηροί· εὐφυεῖς	ησὶν	καὶ κνῆμαι καὶ σφυρά. Τοῦ
[40, 6]	καὶ τὸ Ἀριστείδου γένος ἦν	Ἀθήνησιν,	εἴθε τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν
[40, 2]	ἥδε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα,	φησίν·	καὶ ῥεῖα δ´ ἀριγνώτη πέλεται,
[40, 4]	ὄντως· νῦν δὲ συγχεῖς τὴν	κρίσιν	καὶ ταράττεις. Οὐχ ὁρᾷς καὶ
[40, 4]	ὅλον ἀνταγωνιστὰς τοῖς ἀρίστοις οὐ	δίδωσιν,	οὐδὲ ἐλέγχει τὰς ἀρετὰς ἐν
[40, 2]	Ἀθηνᾶν γλαυκῶπιν, καὶ ἀργυρόπεζαν τὴν	Θέτιν,	καὶ Ἥβην καλλίσφυρον· ὧν οὐδεμιᾶς
[40, 0]	ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ ὅτι	ἐστίν.	~Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸν Ὅμηρον αἰτιᾷ,
[40, 3]	ἁπλοῦν τι εἶναι. Τί δέ	ἐστιν	ἁπλοῦν παντὸς ἧττον; αἱ γὰρ
[40, 1]	ἔχει. Ἦ γὰρ οὐχ οὗτός	ἐστιν	ὁ μακαρίζων μὲν τὸν Ἀλκίνου
[40, 3]	μηδὲ ἀληθὲς τὸ λεγόμενον, ὡς	ἔστιν	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον, ἀλλὰ ἴδωμεν
[40, 0]	~Εἰ	ἔστιν	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ
[40, 2]	Αἴαντος διὰ τὸν Ἀχιλλέα· ἀλλ´	ἔστιν	κἀνταῦθα ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς
[40, 6]	ἐὰν δὲ Λεωνίδαν λέγῃς καὶ	Ἀγησίλαον,	γνωρίζω τὴν ἀρετήν, καὶ μέμνημαι
[40, 5]	στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς τὸν	στρατηγόν·	τιμιώτερον δὲ καὶ στρατιώτης ὅπλων,
[40, 5]	δὲ δυοῖν θάτερον, ἢ τὸν	στρατηγὸν	τιμῶν τὰ λοιπὰ ἀτιμάσῃς, τί
[40, 4]	μικρὸν ζώπυρον, ἐν πολλῇ νυκτὶ	ὀλίγον	φῶς· ἐὰν δὲ παράσχῃς αὐτῷ
[40, 3]	ἀκρότητα ἐν ὑγιεινῷ διώκει πρᾶγμα	φεῦγον,	καὶ οὔτε Ἀσκληπιῷ οὔτε Χείρωνι
[40, 1]	γὰρ οὔτε τῷ λαβόντι χρυσὸς	πλέον,	οὔτε τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς
[40, 5]	ἀνθρώπου βίον ἆρα ἄλλο τι	ἡγητέον	ἢ διαγωγὴν ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ
[40, 1]	καὶ σοὶ ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου	ἀπολογητέον,	ἢ Ὁμήρῳ ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου;
[40, 5]	ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν	κλητέον·	ἀρχούσης μὲν τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ
[40, 3]	λεγόμενον, ὡς ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ	μεῖζον,	ἀλλὰ ἴδωμεν αὐτοῦ τὸ ὠφέλιμον·
[40, 0]	~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ	μεῖζον·	ἐν ᾧ ὅτι ἐστίν. ~Ἀλλ´
[40, 1]	ὦ Ὅμηρε, ἢ ἔλαττον ἦν	ἀγαθὸν	ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον μείζονος, εἰκότως
[40, 3]	ἀληθὲς τὸ λεγόμενον, ὡς ἔστιν	ἀγαθὸν	ἀγαθοῦ μεῖζον, ἀλλὰ ἴδωμεν αὐτοῦ
[40, 0]	~Εἰ ἔστιν	ἀγαθὸν	ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ ὅτι
[40, 4]	ἀσθενέστατον. Καὶ τοίνυν καὶ τὸ	ἀγαθόν,	ἐὰν μὲν εἰς νύκτα καὶ
[40, 4]	κατὰ τὴν ὑπεροχήν. Τὸ δὲ	ἀγαθὸν	εἰς τὰ κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν
[40, 4]	ἰσοκρατὲς τὰ πρῶτα ἄγων τὸ	ἀγαθὸν	καὶ περιγράφων αὐτοῦ τὴν οὐσίαν
[40, 6]	Ἂν δὲ ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα	ἀγαθὸν	μὲν μὴ καλῇς, προηγμένον δὲ
[40, 6]	ἀνώμοτος. Ἀλλ´ οὐδέτερον ἡγεῖ, οὐκ	ἀγαθόν,	οὐ κακόν· ἀλλ´ ἐν μεθορίᾳ
[40, 6]	πλοῦτον; Κακόν; τί οὖν ἐρᾷς;	Ἀγαθόν;	τί οὖν φεύγεις; Ἡ γλῶττα
[40, 4]	φέρον· οὕτως ἀμέλει καὶ τὸ	ἀγαθὸν	τοῖς μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ
[40, 5]	μέτειμι. Τὸν γὰρ τοῦ ἀνθρώπου	βίον	ἆρα ἄλλο τι ἡγητέον ἢ
[40, 4]	ὁρᾷς καὶ τὴν σελήνην, ἄστρον	ἀμφίβιον	πρὸς νύκτα καὶ ἡμέραν, ἐν
[40, 3]	περιόντι κατὰ τὴν ἀρετὴν τὸ	πλεῖον	νέμων. Συμβουλεύει δὲ καὶ ὁ
[40, 2]	ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι, ἵπποις εἶναι	παρήϊον·	τοῖοί τοι, Μενέλαε, μιάνθην αἵματι
[40, 6]	ἦν Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα τὸν	ἥλιον.	Μετάθες τὰς συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς
[40, 3]	εἰς ὑγείας μέτρον· καὶ αὐτὸ	τοὐναντίον,	ὁ μὲν διώκων ἀκρότητα ἐν
[40, 6]	οὐδέτερον ἡγεῖ, οὐκ ἀγαθόν, οὐ	κακόν·	ἀλλ´ ἐν μεθορίᾳ καὶ χώρᾳ
[40, 6]	λέγε· τί φῆς τὸν πλοῦτον;	Κακόν;	τί οὖν ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί
[40, 1]	ὁ μακαρίζων μὲν τὸν Ἀλκίνου	οἶκον	τῆς εὐφροσύνης καὶ τῆς ᾠδῆς,
[40, 2]	Ἀκούεις δ´ αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν	ἀγρευτικόν,	παιζούσας ἐν ὄρει τὰς νύμφας,
[40, 4]	μόλιβδος, καὶ ἄργυρον ἄργυρος, καὶ	χαλκὸν	χαλκός. Καὶ πάντως ἁπλῶς γίγνονται
[40, 1]	ἓν μὲν τὸ ἐν κάλλει	καλόν,	κρατῇ δὲ ἐν ἀγῶνι τριῶν
[40, 6]	Ὁμήρου δὲ οὐκ ἀφαιρήσεις τὴν	διδάσκαλον.	Ἐγὼ καὶ τῶν θεῶν τὴν
[40, 2]	ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως διὰ τὸν	Σθένελον·	οὐδὲ τοῦ Σθενέλου διὰ τὸν
[40, 2]	καὶ τὰ ὄμματα, ᾧ καὶ	δῆλον,	ὡς καλλίων ὁ Ἀγαμέμνων ἦν·
[40, 6]	λέγων οὐκ Ἀρτοξέρξην τὸν Ξέρξου	(δειλόν	μοι γένος λέγεις) οὐδὲ Ἱππίαν
[40, 1]	δὲ αὐτόν, εἰ καὶ παρ´	ἄλλόν	τινα ἀφίκετο τῶν οὐ κατ´
[40, 3]	Πείθω δέ γε οὐδέν τι	μᾶλλον	περὶ τῶν ἀρετῶν διαλεγόμενος, τὰ
[40, 4]	ἰσχυρὸν ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ	ὅλον	ἀνταγωνιστὰς τοῖς ἀρίστοις οὐ δίδωσιν,
[40, 1]	τῇ Ναυσικᾷ ὁμόφρονα αὐτῇ ξυστῆναι	γάμον,	εὐδαιμονίζων δ´ αὖ τῆς ἀθανασίας
[40, 3]	δυνατόν, τρίτου δὲ ἐπὶ τὸ	ὠφέλιμον,	καθ´ ἕκα– στον τούτων σκεψώμεθα,
[40, 3]	μεῖζον, ἀλλὰ ἴδωμεν αὐτοῦ τὸ	ὠφέλιμον·	πολλὰ γάρ που καὶ τῶν
[40, 3]	Ἀσκληπιῷ οὔτε Χείρωνι ἐξ ἐπιδρομῆς	ἁλώσιμον·	ὁ δὲ ἐν τῷ ἀνίσῳ
[40, 4]	παράσχῃς αὐτῷ πρὸς τὰ ὅμοια	δρόμον	καὶ ἅμιλλαν, τότε ὄψει τὸ
[40, 2]	τὸν Ὅμηρον αὖθίς σοι προφέρω,	λευκώλενον	τὴν Ἥραν λέγοντα, καὶ ῥοδόπηχυν
[40, 6]	ὄνομα ἀγαθὸν μὲν μὴ καλῇς,	προηγμένον	δὲ καλῇς, τὴν μὲν φωνὴν
[40, 3]	δυνατὸν ἔσται μηδὲ ἀληθὲς τὸ	λεγόμενον,	ὡς ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον,
[40, 4]	τὸ ἀγαθὸν τοῖς μὲν κακοῖς	συνεξεταζόμενον,	καὶ τὸ τυχόν, ἄριστον καὶ
[40, 4]	τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν	ἀφικόμενον	εἰς τὸ ἄκρον, ὡς ἐν
[40, 4]	πολλάς, προὔπεμψεν πόρρω πάνυ ὡς	τευξόμενον	τοῦ μετρίου, παρεμυθήσατο δὲ τῇ
[40, 1]	~Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸν Ὅμηρον αἰτιᾷ,	μεμφόμενον	τῷ Γλαύκῳ τῆς ἀμοιβῆς, πότερα
[40, 4]	ὑπὸ πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου σκότους	ἐλεγχόμενον,	ἐν δὲ ἡλίῳ τὸ αὐτὸ
[40, 5]	ἀπὸ τοῦ κυβερνήτου ἄρξῃ, καὶ	ἐκεῖνον	ἀφέλῃς, ἀχρεῖος μὲν ἡ ναῦς
[40, 2]	ἵνα μὴ περὶ κάλλους σοι	μόνον	διαλέγωμαι, οὐκ ἀμφισβητεῖ τῷ Ἀχιλλεῖ
[40, 3]	οἷς ἄν τις διαιτήσαι τὸ	παρὸν	τουτὶ τὸ σκέμμα, ἑνὸς μὲν
[40, 4]	ἐν δὲ ἡλίῳ τὸ αὐτὸ	ἀμυδρὸν	καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον
[40, 5]	στρατιώτου στρατηγός. Ἐὰν δὲ δυοῖν	θάτερον,	ἢ τὸν στρατηγὸν τιμῶν τὰ
[40, 6]	ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος. Ἀλλ´	οὐδέτερον	ἡγεῖ, οὐκ ἀγαθόν, οὐ κακόν·
[40, 4]	πυρὸς τοῦ δι´ ἡμέρας φανέντος	ἀκμαιότερον	ὑπὸ πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου σκότους
[40, 4]	ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀνταγωνιστὴν	ἰσχυρότερον	οὐ φέρον· οὕτως ἀμέλει καὶ
[40, 5]	ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς τὸν στρατηγόν·	τιμιώτερον	δὲ καὶ στρατιώτης ὅπλων, καὶ
[40, 4]	ἀσθενὲς καὶ ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον οὐ	φέρον·	οὕτως ἀμέλει καὶ τὸ ἀγαθὸν
[40, 1]	ὅτι ἐστίν. ~Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸν	Ὅμηρον	αἰτιᾷ, μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ τῆς
[40, 2]	τὰ ἔσχατα· ἵνα μὴ τὸν	Ὅμηρον	αὖθίς σοι προφέρω, λευκώλενον τὴν
[40, 6]	λέγεις) οὐδὲ Ἱππίαν τὸν Πεισιστράτου	(πονηρόν	μοι γένος λέγεις) οὐδὲ Κροῖσον
[40, 4]	δὲ τὸν ἀφικόμενον εἰς τὸ	ἄκρον,	ὡς ἐν ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ
[40, 4]	ἐξοχώτατον, ὡς ἐν πολλῷ ζόφῳ	μικρὸν	ζώπυρον, ἐν πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον
[40, 6]	καὶ χώρᾳ μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ	ἀδιάφορον,	μὴ προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς
[40, 2]	πλημμελής. Ἀκούεις δ´ αὐτοῦ διηγουμένου	χορὸν	ἀγρευτικόν, παιζούσας ἐν ὄρει τὰς
[40, 3]	τῆς ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι εἰς ὑγείας	μέτρον·	καὶ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ μὲν
[40, 4]	Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὴν σελήνην,	ἄστρον	ἀμφίβιον πρὸς νύκτα καὶ ἡμέραν,
[40, 4]	χρυσὸς ἥττων, οὐ μόλιβδος, καὶ	ἄργυρον	ἄργυρος, καὶ χαλκὸν χαλκός. Καὶ
[40, 4]	ὡς ἐν πολλῷ ζόφῳ μικρὸν	ζώπυρον,	ἐν πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον φῶς·
[40, 2]	ἀργυρόπεζαν τὴν Θέτιν, καὶ Ἥβην	καλλίσφυρον·	ὧν οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ κάλλος,
[40, 4]	ἐν δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν δὲ	ἰσχυρὸν	ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ τὸ ὅλον
[40, 6]	ἐν μεθορίᾳ καὶ χώρᾳ μέσῃ.	Τήρησον	αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς περαιτέρω,
[40, 6]	(πονηρόν μοι γένος λέγεις) οὐδὲ	Κροῖσον	τὸν Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις) ἐὰν
[40, 4]	τὸ δὲ δυνατὸν ἤδη σκοπῶ.	Χρυσὸν	μὲν τὸν διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς
[40, 2]	Διομήδην, οὔτε τοῦ Διομήδους διὰ	τὸν	Αἴαντα, οὔτε τοῦ Αἴαντος διὰ
[40, 1]	οὗτός ἐστιν ὁ μακαρίζων μὲν	τὸν	Ἀλκίνου οἶκον τῆς εὐφροσύνης καὶ
[40, 6]	μοι γένος λέγεις) οὐδὲ Κροῖσον	τὸν	Ἀλυάττου (ἀσθενὲς λέγεις) ἐὰν δὲ
[40, 4]	προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ	τὸν	ἀφικόμενον εἰς τὸ ἄκρον, ὡς
[40, 2]	Αἴαντα, οὔτε τοῦ Αἴαντος διὰ	τὸν	Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα ἡ
[40, 5]	καὶ ἐπὶ τὸ ἀληθὲς μέτειμι.	Τὸν	γὰρ τοῦ ἀνθρώπου βίον ἆρα
[40, 4]	μὲν ἀριστέα ἐν δειλοῖς στεφανοῖ,	τὸν	δὲ ἰσχυρὸν ἐν ἀσθενεστάτοις; καὶ
[40, 1]	ἀλλαγῇ μήπω πάνυ αἰτιάσῃ μήτε	τὸν	Δία, μήτε ἐμέ· οὐδὲν γὰρ
[40, 4]	δυνατὸν ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν μὲν	τὸν	διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς ἥττων, οὐ
[40, 3]	ἐθελήσαις τὸν τῶν Πανελλήνων βασιλέα,	τὸν	διογενῆ καὶ λαῶν ποιμένα, καθυβρίσαι
[40, 2]	Σθένελον· οὐδὲ τοῦ Σθενέλου διὰ	τὸν	Διομήδην, οὔτε τοῦ Διομήδους διὰ
[40, 5]	αὐτῶν ἀφαιρῶ. Οὐχ ὁρᾷς καὶ	τὸν	ἐν θαλάττῃ πλοῦν, ἔνθα ὁ
[40, 6]	κωφὸς ἦν Ἄτυς, ἀλλ´ ἑώρα	τὸν	ἥλιον. Μετάθες τὰς συμφοράς· ἀκουέτω
[40, 4]	δὲ ἕτερος τῶν λόγων οὐχὶ	τὸν	μὲν ἀριστέα ἐν δειλοῖς στεφανοῖ,
[40, 6]	τὰ γένη) λέγων οὐκ Ἀρτοξέρξην	τὸν	Ξέρξου (δειλόν μοι γένος λέγεις)
[40, 1]	ᾧ ὅτι ἐστίν. ~Ἀλλ´ ἐπεὶ	τὸν	Ὅμηρον αἰτιᾷ, μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ
[40, 2]	ἐπὶ τὰ ἔσχατα· ἵνα μὴ	τὸν	Ὅμηρον αὖθίς σοι προφέρω, λευκώλενον
[40, 3]	ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις τὸν	τῶν	Πανελλήνων βασιλέα, τὸν διογενῆ καὶ
[40, 6]	μοι γένος λέγεις) οὐδὲ Ἱππίαν	τὸν	Πεισιστράτου (πονηρόν μοι γένος λέγεις)
[40, 6]	ψυχῆς φωνὰς λέγε· τί φῆς	τὸν	πλοῦτον; Κακόν; τί οὖν ἐρᾷς;
[40, 4]	μετρίου, παρεμυθήσατο δὲ τῇ ἐπιτυχίᾳ	τὸν	προσελθόντα ἤδη, ὡς προεληλυθότα τῷ
[40, 2]	ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως διὰ	τὸν	Σθένελον· οὐδὲ τοῦ Σθενέλου διὰ
[40, 5]	τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς	τὸν	στρατηγόν· τιμιώτερον δὲ καὶ στρατιώτης
[40, 5]	Ἐὰν δὲ δυοῖν θάτερον, ἢ	τὸν	στρατηγὸν τιμῶν τὰ λοιπὰ ἀτιμάσῃς,
[40, 5]	τύχην, τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν	τὸν	στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτον εῖς τὸν
[40, 5]	Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὴν τύχην,	τὸν	στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν στρατιώτην
[40, 3]	φρόνιμος; ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις	τὸν	τῶν Πανελλήνων βασιλέα, τὸν διογενῆ
[40, 3]	τοῦ ὠφελίμου ἀρξάμενοι· μήπω γὰρ	δυνατὸν	ἔσται μηδὲ ἀληθὲς τὸ λεγόμενον,
[40, 4]	μὲν ὠφελίμου παύομαι, τὸ δὲ	δυνατὸν	ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν μὲν τὸν
[40, 3]	αὐτό, δευτέρου δὲ ἐπὶ τὸ	δυνατόν,	τρίτου δὲ ἐπὶ τὸ ὠφέλιμον,
[40, 4]	ἥλιος κρατεῖ, τὸ ἄριστον καὶ	ἀκμαιότατον	τῶν ἐν οὐρανῷ σωμάτων· ἐν
[40, 5]	κραθέντων καλῶς, ἑκάστου εἰς τὸ	ἀκρότατον	τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ
[40, 4]	πῶς οὐ φανεῖταί σοι τὸ	σμικρότατον	τῶν ἀγαθῶν ἐν χώρᾳ τοῦ
[40, 4]	ἀφέγγειαν κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ	ἀμαυρότατον·	ἐὰν δὲ παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς,
[40, 4]	δὲ νυκτὶ σελήνη κρατεῖ, τὸ	ἀσθενέστατον.	Καὶ τοίνυν καὶ τὸ ἀγαθόν,
[40, 5]	τῷ τοῦ βίου τούτῳ δρόμῳ	τιμιώτατον	μὲν ἡ ψυχή, μετὰ δὲ
[40, 5]	θαλάττῃ καὶ νηῒ καὶ πλῷ	τιμιώτατον	ὁ κυβερνήτης, καὶ μετὰ τοῦτον
[40, 4]	τυχόν, ἄριστον καὶ μέγιστον καὶ	ἐξοχώτατον,	ὡς ἐν πολλῷ ζόφῳ μικρὸν
[40, 5]	δὲ ταύτην τὸ σῶμα, καὶ	τρίτον	ἡ τύχη· τὰ δὲ τοῦ
[40, 5]	ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς,	ἀποχειροτον	εῖς τὸν στρατηγόν· τιμιώτερον δὲ
[40, 3]	ἐπὶ τὸ ὠφέλιμον, καθ´ ἕκα–	στον	τούτων σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν τὴν
[40, 4]	καὶ τὸ τυχόν, ἄριστον καὶ	μέγιστον	καὶ ἐξοχώτατον, ὡς ἐν πολλῷ
[40, 4]	ἐν ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ, τὸ	ἄριστον	καὶ ἀκμαιότατον τῶν ἐν οὐρανῷ
[40, 4]	κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ τυχόν,	ἄριστον	καὶ μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον, ὡς
[40, 4]	τὸ ἄκρον, ὡς ἐν ἀγαθοῖς	ἄριστον·	ὁ δὲ ἕτερος τῶν λόγων
[40, 4]	καὶ ἅμιλλαν, τότε ὄψει τὸ	ἄριστον	ὄντως· νῦν δὲ συγχεῖς τὴν
[40, 1]	οὔτε τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς	ἔλαττον·	ἀλλὰ ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει ἑκάτερα,
[40, 1]	μέν τι, ὦ Ὅμηρε, ἢ	ἔλαττον	ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον
[40, 1]	ἔλαττον ἦν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ, ἢ	ἔλαττον	μείζονος, εἰκότως ἄρα σοι εἶχεν
[40, 3]	Τί δέ ἐστιν ἁπλοῦν παντὸς	ἧττον;	αἱ γὰρ τῶν σωμάτων φύσεις
[40, 2]	οὔπω μὲν αἰσχρός, καλὸς δὲ	ἧττον.	Τί δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ
[40, 5]	δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ τῶν	ἧττον	τιμίων τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ τῶν
[40, 1]	ἀθανασίας τὴν Καλυψώ; Οἶμαι δὲ	αὐτόν,	εἰ καὶ παρ´ ἄλλόν τινα
[40, 6]	φωνὰς λέγε· τί φῆς τὸν	πλοῦτον;	Κακόν; τί οὖν ἐρᾷς; Ἀγαθόν;
[40, 5]	τιμιώτατον ὁ κυβερνήτης, καὶ μετὰ	τοῦτον	ἡ ναῦς, καὶ μετὰ ταύτην
[40, 4]	ἐὰν μὲν εἰς νύκτα καὶ	ζόφον	καὶ ἀφέγγειαν κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ
[40, 1]	ἐν μέτρῳ ἑνὶ τὴν χώραν	ἔχον,	φέρε καὶ περὶ τούτου σοι
[40, 4]	μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ	τυχόν,	ἄριστον καὶ μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον,
[40, 4]	τότε ὄψει τὸ ἄριστον ὄντως·	νῦν	δὲ συγχεῖς τὴν κρίσιν καὶ
[40, 4]	σελήνη κρατεῖ, τὸ ἀσθενέστατον. Καὶ	τοίνυν	καὶ τὸ ἀγαθόν, ἐὰν μὲν
[40, 1]	γε πρὸ δικαστοῦ σου. Ὧδε	τοίνυν	ὁ Γλαῦκος λέγει· Εἰ μέν
[40, 6]	φῆς τὸν πλοῦτον; Κακόν; τί	οὖν	ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί οὖν φεύγεις;
[40, 6]	τί οὖν ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί	οὖν	φεύγεις; Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ
[40, 4]	λαμπράν, μετὰ δὲ ἡλίου ἀμαυράν;	Οὐκοῦν	ἐν ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ, τὸ
[40, 5]	ὁρᾷς καὶ τὸν ἐν θαλάττῃ	πλοῦν,	ἔνθα ὁ μὲν κυβερνήτης ἄρχει,
[40, 3]	τι εἶναι. Τί δέ ἐστιν	ἁπλοῦν	παντὸς ἧττον; αἱ γὰρ τῶν
[40, 3]	γε καὶ τὴν ὑγίειαν ἡγεῖ	ἁπλοῦν	τι εἶναι. Τί δέ ἐστιν
[40, 2]	λευκώλενον τὴν Ἥραν λέγοντα, καὶ	ῥοδόπηχυν	τὴν Ἠώ, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν
[40, 5]	τῆς τύχης, ὅπλων δίκην· ἐξ	ὧν	ἁπάντων τὸ νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν
[40, 2]	τὴν Θέτιν, καὶ Ἥβην καλλίσφυρον·	ὧν	οὐδεμιᾶς ἀφαιρήσει τὸ κάλλος, κἂν
[40, 3]	Πανελλήνων βασιλέα, τὸν διογενῆ καὶ	λαῶν	ποιμένα, καθυβρίσαι δυσφήμῳ αἰτίᾳ; ἀλλὰ
[40, 2]	τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης τῆς Ἀρτέμιδος;	Πασάων	δ´ ὕπερ ἥδε κάρη ἔχει
[40, 4]	ὁ μὲν ἰσοκρατὲς τὰ πρῶτα	ἄγων	τὸ ἀγαθὸν καὶ περιγράφων αὐτοῦ
[40, 5]	τῇ τέχνῃ; ἢ καὶ ταῦτα	εἰσάγων	ἰσοτιμίαν νέμῃς, τί χρήσεται τέχνη
[40, 6]	ταύτης ἀνδρίζῃ, καὶ ἀξιόπιστος εἶ	λέγων·	ἐὰν δέ σου καὶ περὶ
[40, 6]	τούτου, οὐκ ἐξετάσει τὰ γένη)	λέγων	οὐκ Ἀρτοξέρξην τὸν Ξέρξου (δειλόν
[40, 6]	ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ ἐκ	πηγῶν	ἔλθῃ, καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς, κἂν
[40, 4]	ἄριστον· ὁ δὲ ἕτερος τῶν	λόγων	οὐχὶ τὸν μὲν ἀριστέα ἐν
[40, 6]	Κρόνου παῖς, καὶ Ἅιδης, καὶ	Ποσειδῶν,	καὶ Ζεύς· καὶ γὰρ Λύσανδρος
[40, 1]	ὁ μὲν Γλαῦκος ἡμῖν ἀπίτω	ἐκποδών·	ἡκέτω δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ
[40, 6]	τὴν διδάσκαλον. Ἐγὼ καὶ τῶν	θεῶν	τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ· πείθομαι γὰρ
[40, 6]	τιμίων τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ τῶν	αἰσθήσεων	τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ. Τυφλὸς ἦν
[40, 1]	Ναυσικᾷ ὁμόφρονα αὐτῇ ξυστῆναι γάμον,	εὐδαιμονίζων	δ´ αὖ τῆς ἀθανασίας τὴν
[40, 1]	γὰρ οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ	μακαρίζων	μὲν τὸν Ἀλκίνου οἶκον τῆς
[40, 4]	φανεῖταί σοι τὸ σμικρότατον τῶν	ἀγαθῶν	ἐν χώρᾳ τοῦ ἀρίστου; Ὡς
[40, 1]	τὴν αὑτοῦ γνώμην, ἣν περὶ	ἀγαθῶν	κτήσεως ἔχει. Ἦ γὰρ οὐχ
[40, 3]	γάρ που καὶ τῶν οὔτε	ἀληθῶν	οὔτε δυνατῶν ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ
[40, 2]	ὄμματα, ᾧ καὶ δῆλον, ὡς	καλλίων	ὁ Ἀγαμέμνων ἦν· τῷ μὲν
[40, 2]	ὁ δὲ τὰ κρείττω καλός,	καλλίων·	ὁ δὲ τὰ ἥττω καλός,
[40, 5]	τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ τῶν ἧττον	τιμίων	τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ τῶν αἰσθήσεων
[40, 1]	κατὰ δαῖτα εὐδαιμόνων, οὐδὲ τῶν	μακαρίων	κατὰ ἁρμονίαν γάμου, ἀλλὰ τὰ
[40, 3]	τοι καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἔχει.	Τριῶν	γὰρ ὄντων οἷς ἄν τις
[40, 1]	καλόν, κρατῇ δὲ ἐν ἀγῶνι	τριῶν	μία, ἀνάγκη τὰς ἡττωμένας αἰσχρῶς
[40, 4]	νύκτα καὶ ζόφον καὶ ἀφέγγειαν	κακῶν	ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν
[40, 6]	ἔσαν, ὁ δὲ θηρευτὴς εὐγενείας	σκυλάκων	ἐρᾷ· φιλάνθρωπος δὲ καὶ φιλοθρέμμων
[40, 3]	καὶ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ μὲν	διώκων	ἀκρότητα ἐν ὑγιεινῷ διώκει πρᾶγμα
[40, 4]	ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ αὐτὰ	ἐμβαλὼν	οὕτως ἐξετάζεις· καὶ πῶς οὐ
[40, 2]	ἐν μέρει ᾖ, εὔφημός γε	ἐθέλων	εἶναι τὰ θεῖα, καὶ ἥκιστα
[40, 3]	ὑπεροχῆς καὶ ἐλαττώσεως μοῖραν παραβαλεῖν	ἐθέλων·	ὅς γε καὶ τὴν ὑγίειαν
[40, 1]	γάρ μοι καὶ πρὸ τῶν	ἄλλων	Ὅμηρος εἴη, μή τι γε
[40, 4]	καὶ διετείχισεν τὴν ἐλπίδα τῶν	πολλῶν	τῆς ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ; ὁ
[40, 5]	δίκην, συνεργούσης δὲ τῆς τύχης,	ὅπλων	δίκην· ἐξ ὧν ἁπάντων τὸ
[40, 5]	στρατηγόν· τιμιώτερον δὲ καὶ στρατιώτης	ὅπλων,	καὶ στρατιώτου στρατηγός. Ἐὰν δὲ
[40, 3]	ἐδέησεν αὐτῷ φρονίμῳ ὄντι φρονιμωτέρων	συμβούλων,	τοῦ Νέστορος. Πείθω δέ γε
[40, 6]	ὡς Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας. Ἢ	ποταμῶν	μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ
[40, 3]	κατὰ τὴν ἀρετὴν τὸ πλεῖον	νέμων.	Συμβουλεύει δὲ καὶ ὁ Νέστωρ
[40, 5]	ἀρεταῖς ἡ τύχη; Ἐὰν δὲ	χειμὼν	ἐπιγένηται, καὶ μένῃ μὲν ἡ
[40, 5]	δυοῖν θάτερον, ἢ τὸν στρατηγὸν	τιμῶν	τὰ λοιπὰ ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται
[40, 6]	σκυλάκων ἐρᾷ· φιλάνθρωπος δὲ καὶ	φιλοθρέμμων	τοῦ ζῴου τούτου, οὐκ ἐξετάσει
[40, 1]	τὰ ἔτι τούτων μείζονα ἀγαθὰ	κεκτημένων,	εἰπεῖν ἂν καὶ περὶ ἐκείνων
[40, 3]	οὐκ ἂν ἐθελήσαις τὸν τῶν	Πανελλήνων	βασιλέα, τὸν διογενῆ καὶ λαῶν
[40, 2]	Τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ	ἐπαινῶν	τὸ κάλλος, οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος
[40, 1]	κεκτημένων, εἰπεῖν ἂν καὶ περὶ	ἐκείνων	τὰ εἰκότα. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[40, 2]	καὶ δῆλον, ὡς καλλίων ὁ	Ἀγαμέμνων	ἦν· τῷ μὲν γὰρ ἦν
[40, 1]	κατ´ ᾠδὴν καὶ κατὰ δαῖτα	εὐδαιμόνων,	οὐδὲ τῶν μακαρίων κατὰ ἁρμονίαν
[40, 3]	ἀνίσῳ τοῦ ἐφικτοῦ τὸ ληφθὲν	ἀγαπῶν,	εὐγνωμονέστερος μὲν πρὸς τὴν τέχνην,
[40, 3]	ὣς ἐδέησεν αὐτῷ φρονίμῳ ὄντι	φρονιμωτέρων	συμβούλων, τοῦ Νέστορος. Πείθω δέ
[40, 2]	Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν ἦν	διαφέρων	τοῦ Θερσίτου. Καὶ ἵνα μὴ
[40, 2]	καὶ ἠρέμα κάτιθι ἐκ τῶν	ἄκρων	ἐπὶ τὰ ἔσχατα· ἵνα μὴ
[40, 6]	τὰς συμφοράς· ἀκουέτω Ἄτυς μὴ	ὁρῶν,	βλεπέτω Ὅμηρος μὴ ἀκούων· Ἄτυϊ
[40, 3]	Ἀνδρομάχην τῇ Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ	σώφρων	μὲν ἑκατέρα καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις
[40, 2]	εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ ἔχε ὀνομάτων	αἰσχρῶν,	καὶ ἠρέμα κάτιθι ἐκ τῶν
[40, 4]	οὐ φανεῖταί σοι τὸ σμικρότατον	τῶν	ἀγαθῶν ἐν χώρᾳ τοῦ ἀρίστου;
[40, 6]	ἧττον τιμίων τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ	τῶν	αἰσθήσεων τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ. Τυφλὸς
[40, 2]	αἰσχρῶν, καὶ ἠρέμα κάτιθι ἐκ	τῶν	ἄκρων ἐπὶ τὰ ἔσχατα· ἵνα
[40, 1]	τιμητέος γάρ μοι καὶ πρὸ	τῶν	ἄλλων Ὅμηρος εἴη, μή τι
[40, 3]	γε οὐδέν τι μᾶλλον περὶ	τῶν	ἀρετῶν διαλεγόμενος, τὰ ὅμοια τοῖς
[40, 2]	φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα ἀπὸ	τῶν	ἀρίστων ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους. ~Καὶ
[40, 4]	κρατεῖ, τὸ ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον	τῶν	ἐν οὐρανῷ σωμάτων· ἐν δὲ
[40, 5]	τὰ δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ	τῶν	ἧττον τιμίων τιμιώτερα. ~Ἐγὼ καὶ
[40, 6]	ἀφαιρήσεις τὴν διδάσκαλον. Ἐγὼ καὶ	τῶν	θεῶν τὴν ἰσοτιμίαν ἀφαιρῶ· πείθομαι
[40, 4]	ἀγαθοῖς ἄριστον· ὁ δὲ ἕτερος	τῶν	λόγων οὐχὶ τὸν μὲν ἀριστέα
[40, 1]	καὶ κατὰ δαῖτα εὐδαιμόνων, οὐδὲ	τῶν	μακαρίων κατὰ ἁρμονίαν γάμου, ἀλλὰ
[40, 1]	καὶ παρ´ ἄλλόν τινα ἀφίκετο	τῶν	οὐ κατ´ ᾠδὴν καὶ κατὰ
[40, 3]	ὠφέλιμον· πολλὰ γάρ που καὶ	τῶν	οὔτε ἀληθῶν οὔτε δυνατῶν ὠφέλησεν
[40, 5]	κειμένη· ἀχρεῖος δὲ ἡ ἐπιρροὴ	τῶν	πνευμάτων, κἂν φέρῃ. Καὶ διὰ
[40, 4]	διέσκαψεν καὶ διετείχισεν τὴν ἐλπίδα	τῶν	πολλῶν τῆς ἐπ´ αὐτὸ ὁδοῦ;
[40, 3]	καταδεεστέρους. ~Καὶ ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν	τῶν	σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται ἡ ῥώμη
[40, 3]	ἁπλοῦν παντὸς ἧττον; αἱ γὰρ	τῶν	σωμάτων φύσεις πολὺ τῶν τῆς
[40, 3]	γὰρ τῶν σωμάτων φύσεις πολὺ	τῶν	τῆς ψυχῆς ἀμφιλαφέστεραι εἰς ὑγείας
[40, 2]	δικαστῶν εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ ἔχε	ὀνομάτων	αἰσχρῶν, καὶ ἠρέμα κάτιθι ἐκ
[40, 5]	ἀχρεῖος δὲ ἡ ἐπιρροὴ τῶν	πνευμάτων,	κἂν φέρῃ. Καὶ διὰ τοῦτο
[40, 4]	καὶ ἀκμαιότατον τῶν ἐν οὐρανῷ	σωμάτων·	ἐν δὲ νυκτὶ σελήνη κρατεῖ,
[40, 3]	~Καὶ ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν τῶν	σωμάτων,	οἷς ἀναμέμικται ἡ ῥώμη καὶ
[40, 3]	παντὸς ἧττον; αἱ γὰρ τῶν	σωμάτων	φύσεις πολὺ τῶν τῆς ψυχῆς
[40, 3]	καὶ τῶν οὔτε ἀληθῶν οὔτε	δυνατῶν	ὠφέλησεν πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ μὲν
[40, 3]	οὐδέν τι μᾶλλον περὶ τῶν	ἀρετῶν	διαλεγόμενος, τὰ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις,
[40, 5]	τύχης, ὅπλων δίκην· ἐξ ὧν	ἁπάντων	τὸ νικᾶν ἔρχεται. Ἐὰν δὲ
[40, 5]	Ἐκ δὲ τῆς τούτων ἁρμονίας	κραθέντων	καλῶς, ἑκάστου εἰς τὸ ἀκρότατον
[40, 3]	τοῖς ἀγαθοῖς ἔχει. Τριῶν γὰρ	ὄντων	οἷς ἄν τις διαιτήσαι τὸ
[40, 2]	ἔχειν. ~Μὴ σύ γε, ὦ	δικαστῶν	εὐδαιμονέστατε, ἀλλὰ φειδὼ ἔχε ὀνομάτων
[40, 2]	ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα ἀπὸ τῶν	ἀρίστων	ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους. ~Καὶ ἵνα
[40, 4]	μὲν τὸν διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς	ἥττων,	οὐ μόλιβδος, καὶ ἄργυρον ἄργυρος,
[40, 5]	πάντα δέχομαι· ἀλλὰ τὴν ἰσοτιμίαν	αὐτῶν	ἀφαιρῶ. Οὐχ ὁρᾷς καὶ τὸν
[40, 6]	φυτὰ ἐπαινεῖς, κἂν γηράσκῃ μὲν	αὐτῶν	τὰ σώματα, μένῃ δὲ τὰ
[40, 3]	ἕκα– στον τούτων σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες	αὐτῶν	τὴν ἀκολουθίαν, ἀπὸ τοῦ ὠφελίμου
[40, 5]	καὶ τύχης; Ἐκ δὲ τῆς	τούτων	ἁρμονίας κραθέντων καλῶς, ἑκάστου εἰς
[40, 1]	ἁρμονίαν γάμου, ἀλλὰ τὰ ἔτι	τούτων	μείζονα ἀγαθὰ κεκτημένων, εἰπεῖν ἂν
[40, 3]	τὸ ὠφέλιμον, καθ´ ἕκα– στον	τούτων	σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν τὴν ἀκολουθίαν,
[40, 6]	μὴ ὁρῶν, βλεπέτω Ὅμηρος μὴ	ἀκούων·	Ἄτυϊ μὲν οὐκ ᾄσεται ἡ
[40, 4]	πρῶτα ἄγων τὸ ἀγαθὸν καὶ	περιγράφων	αὐτοῦ τὴν οὐσίαν ἐν τῷ
[40, 2]	καταγελᾷς τοῦ Ὁμήρου, προτιμῶντος μὲν	νυμφῶν	κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν; Ἀκούεις δὲ