Dissertations, Chap. |
[40, 3] |
δέ
ἐστιν
ἁπλοῦν
παντὸς
ἧττον;
|
αἱ |
γὰρ
τῶν
σωμάτων
φύσεις
πολὺ |
[40, 4] |
χαλκός.
Καὶ
πάντως
ἁπλῶς
γίγνονται
|
αἱ
|
ἐξετάσεις
ἐν
τῇ
παραβολῇ
τοῦ |
[40, 6] |
λέγεις)
ἐὰν
δὲ
Λεωνίδαν
λέγῃς
|
καὶ |
Ἀγησίλαον,
γνωρίζω
τὴν
ἀρετήν,
καὶ |
[40, 6] |
δὲ
ὅμοιος
καὶ
Κρόνου
παῖς,
|
καὶ |
Ἅιδης,
καὶ
Ποσειδῶν,
καὶ
Ζεύς· |
[40, 4] |
ἡμέρᾳ
ἥλιος
κρατεῖ,
τὸ
ἄριστον
|
καὶ |
ἀκμαιότατον
τῶν
ἐν
οὐρανῷ
σωμάτων· |
[40, 4] |
αὐτῷ
πρὸς
τὰ
ὅμοια
δρόμον
|
καὶ |
ἅμιλλαν,
τότε
ὄψει
τὸ
ἄριστον |
[40, 4] |
διδούς,
καὶ
ἀναπαύλας
διὰ
μέσου
|
καὶ |
ἀναγωγὰς
πολλάς,
προὔπεμψεν
πόρρω
πάνυ |
[40, 4] |
ὁδοῦ;
ὁ
δὲ
ὑποβάθρας
διδούς,
|
καὶ |
ἀναπαύλας
διὰ
μέσου
καὶ
ἀναγωγὰς |
[40, 4] |
τὸ
αὐτὸ
ἀμυδρὸν
καὶ
ἀσθενὲς
|
καὶ |
ἀνταγωνιστὴν
ἰσχυρότερον
οὐ
φέρον·
οὕτως |
[40, 6] |
Καὶ
μέχρι
μὲν
ταύτης
ἀνδρίζῃ,
|
καὶ |
ἀξιόπιστος
εἶ
λέγων·
ἐὰν
δέ |
[40, 4] |
ἐλέγχει
χρυσὸς
ἥττων,
οὐ
μόλιβδος,
|
καὶ |
ἄργυρον
ἄργυρος,
καὶ
χαλκὸν
χαλκός. |
[40, 2] |
Ἠώ,
καὶ
τὴν
Ἀθηνᾶν
γλαυκῶπιν,
|
καὶ
|
ἀργυρόπεζαν
τὴν
Θέτιν,
καὶ
Ἥβην |
[40, 4] |
δὲ
ἡλίῳ
τὸ
αὐτὸ
ἀμυδρὸν
|
καὶ |
ἀσθενὲς
καὶ
ἀνταγωνιστὴν
ἰσχυρότερον
οὐ |
[40, 3] |
ψυχῆς
ἀμφιλαφέστεραι
εἰς
ὑγείας
μέτρον·
|
καὶ |
αὐτὸ
τοὐναντίον,
ὁ
μὲν
διώκων |
[40, 4] |
μὲν
εἰς
νύκτα
καὶ
ζόφον
|
καὶ |
ἀφέγγειαν
κακῶν
ἐμβάλῃς,
κρατεῖ
τὸ |
[40, 6] |
Ἅιδης,
καὶ
Ποσειδῶν,
καὶ
Ζεύς·
|
καὶ |
γὰρ
Λύσανδρος
Σπαρτιάτης,
ἀλλὰ
Ἀγησίλαος |
[40, 2] |
κεφαλὴν
καὶ
τὰ
ὄμματα,
ᾧ
|
καὶ |
δῆλον,
ὡς
καλλίων
ὁ
Ἀγαμέμνων |
[40, 5] |
ἐπιρροὴ
τῶν
πνευμάτων,
κἂν
φέρῃ.
|
Καὶ |
διὰ
τοῦτο
ἐν
μὲν
θαλάττῃ |
[40, 4] |
ἐν
τῷ
ἀρίστῳ
μόνῳ,
διέσκαψεν
|
καὶ |
διετείχισεν
τὴν
ἐλπίδα
τῶν
πολλῶν |
[40, 5] |
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
κυβερνήτου
ἄρξῃ,
|
καὶ |
ἐκεῖνον
ἀφέλῃς,
ἀχρεῖος
μὲν
ἡ
|
[40, 3] |
κατὰ
τὴν
μετουσίαν,
εἰς
ὑπεροχῆς
|
καὶ |
ἐλαττώσεως
μοῖραν
παραβαλεῖν
ἐθέλων·
ὅς |
[40, 4] |
τὸ
τυχόν,
ἄριστον
καὶ
μέγιστον
|
καὶ |
ἐξοχώτατον,
ὡς
ἐν
πολλῷ
ζόφῳ |
[40, 6] |
ἀρετήν,
καὶ
μέμνημαι
τοῦ
Ἡρακλέους,
|
καὶ |
ἐπαινῶ
τὴν
εὐγένειαν.
Εἴθε
μοι |
[40, 5] |
τὰ
περιλαμπέστερα.
~Παύομαι
τοῦ
δυνατοῦ,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
ἀληθὲς
μέτειμι.
Τὸν |
[40, 6] |
παῖς,
καὶ
Ἅιδης,
καὶ
Ποσειδῶν,
|
καὶ |
Ζεύς·
καὶ
γὰρ
Λύσανδρος
Σπαρτιάτης, |
[40, 4] |
ἀγαθόν,
ἐὰν
μὲν
εἰς
νύκτα
|
καὶ |
ζόφον
καὶ
ἀφέγγειαν
κακῶν
ἐμβάλῃς, |
[40, 2] |
γλαυκῶπιν,
καὶ
ἀργυρόπεζαν
τὴν
Θέτιν,
|
καὶ |
Ἥβην
καλλίσφυρον·
ὧν
οὐδεμιᾶς
ἀφαιρήσει |
[40, 2] |
γε
ἐθέλων
εἶναι
τὰ
θεῖα,
|
καὶ |
ἥκιστα
πλημμελής.
Ἀκούεις
δ´
αὐτοῦ |
[40, 4] |
σελήνην,
ἄστρον
ἀμφίβιον
πρὸς
νύκτα
|
καὶ |
ἡμέραν,
ἐν
μὲν
νυκτὶ
λαμπράν, |
[40, 2] |
ἀλλὰ
φειδὼ
ἔχε
ὀνομάτων
αἰσχρῶν,
|
καὶ |
ἠρέμα
κάτιθι
ἐκ
τῶν
ἄκρων |
[40, 6] |
ἡ
νομὴ
οὐρανοῦ
πρὸς
θάλατταν,
|
καὶ |
θαλάττης
πρὸς
Ἅιδην·
θεὸς
δὲ |
[40, 2] |
οὐδὲν
ἦν
διαφέρων
τοῦ
Θερσίτου.
|
Καὶ |
ἵνα
μὴ
περὶ
κάλλους
σοι |
[40, 3] |
τῶν
ἀρίστων
ἐπὶ
τοὺς
καταδεεστέρους.
|
~Καὶ |
ἵνα
ποτὲ
ἀπαλλαγῶμεν
τῶν
σωμάτων, |
[40, 1] |
ἀφίκετο
τῶν
οὐ
κατ´
ᾠδὴν
|
καὶ |
κατὰ
δαῖτα
εὐδαιμόνων,
οὐδὲ
τῶν |
[40, 2] |
μιάνθην
αἵματι
μηροί·
εὐφυεῖς
ησὶν
|
καὶ |
κνῆμαι
καὶ
σφυρά.
Τοῦ
δὲ |
[40, 6] |
πρὸς
Ἅιδην·
θεὸς
δὲ
ὅμοιος
|
καὶ |
Κρόνου
παῖς,
καὶ
Ἅιδης,
καὶ |
[40, 3] |
τῶν
Πανελλήνων
βασιλέα,
τὸν
διογενῆ
|
καὶ |
λαῶν
ποιμένα,
καθυβρίσαι
δυσφήμῳ
αἰτίᾳ; |
[40, 4] |
συνεξεταζόμενον,
καὶ
τὸ
τυχόν,
ἄριστον
|
καὶ |
μέγιστον
καὶ
ἐξοχώτατον,
ὡς
ἐν |
[40, 6] |
καὶ
Ἀγησίλαον,
γνωρίζω
τὴν
ἀρετήν,
|
καὶ |
μέμνημαι
τοῦ
Ἡρακλέους,
καὶ
ἐπαινῶ |
[40, 5] |
τύχη;
Ἐὰν
δὲ
χειμὼν
ἐπιγένηται,
|
καὶ |
μένῃ
μὲν
ἡ
ναῦς,
μένῃ |
[40, 5] |
καὶ
μετὰ
τοῦτον
ἡ
ναῦς,
|
καὶ |
μετὰ
ταύτην
ἡ
ἔξωθεν
ἐπικουρία· |
[40, 5] |
καὶ
πλῷ
τιμιώτατον
ὁ
κυβερνήτης,
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτον
ἡ
ναῦς,
καὶ |
[40, 6] |
καθαρᾶς,
γνήσιος
μένῃ,
ἀνεπίμικτος
μένῃ;
|
Καὶ |
μέχρι
μὲν
ταύτης
ἀνδρίζῃ,
καὶ |
[40, 5] |
διὰ
τοῦτο
ἐν
μὲν
θαλάττῃ
|
καὶ |
νηῒ
καὶ
πλῷ
τιμιώτατον
ὁ |
[40, 1] |
ὕλης
ἰσοστασίῳ
τῇ
γνώμῃ
δοθέντα.
|
Καὶ |
ὁ
μὲν
Γλαῦκος
ἡμῖν
ἀπίτω |
[40, 3] |
τὸ
πλεῖον
νέμων.
Συμβουλεύει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Νέστωρ
τῷ
Ἀγαμέμνονι·
ἆρ´ |
[40, 3] |
ἐν
ὑγιεινῷ
διώκει
πρᾶγμα
φεῦγον,
|
καὶ |
οὔτε
Ἀσκληπιῷ
οὔτε
Χείρωνι
ἐξ |
[40, 4] |
ἄργυρον
ἄργυρος,
καὶ
χαλκὸν
χαλκός.
|
Καὶ |
πάντως
ἁπλῶς
γίγνονται
αἱ
ἐξετάσεις |
[40, 1] |
Καλυψώ;
Οἶμαι
δὲ
αὐτόν,
εἰ
|
καὶ |
παρ´
ἄλλόν
τινα
ἀφίκετο
τῶν |
[40, 1] |
μείζονα
ἀγαθὰ
κεκτημένων,
εἰπεῖν
ἂν
|
καὶ |
περὶ
ἐκείνων
τὰ
εἰκότα.
Ἐπεὶ |
[40, 2] |
κάλλος
Ἄρτεμιν;
Ἀκούεις
δὲ
αὐτοῦ
|
καὶ |
περὶ
Μενελάου
κάλλους
τοιαυτὶ
λέγοντος· |
[40, 6] |
εἶ
λέγων·
ἐὰν
δέ
σου
|
καὶ |
περὶ
πλούτου
πυνθάνομαι,
τί
φῆς; |
[40, 1] |
ἑνὶ
τὴν
χώραν
ἔχον,
φέρε
|
καὶ |
περὶ
τούτου
σοι
βραχέα
ἄττα |
[40, 4] |
τὰ
πρῶτα
ἄγων
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
περιγράφων
αὐτοῦ
τὴν
οὐσίαν
ἐν |
[40, 5] |
ἐν
μὲν
θαλάττῃ
καὶ
νηῒ
|
καὶ |
πλῷ
τιμιώτατον
ὁ
κυβερνήτης,
καὶ |
[40, 6] |
καὶ
Κρόνου
παῖς,
καὶ
Ἅιδης,
|
καὶ |
Ποσειδῶν,
καὶ
Ζεύς·
καὶ
γὰρ |
[40, 1] |
νὴ
Δία·
τιμητέος
γάρ
μοι
|
καὶ |
πρὸ
τῶν
ἄλλων
Ὅμηρος
εἴη, |
[40, 4] |
κακὰ
αὐτὰ
ἐμβαλὼν
οὕτως
ἐξετάζεις·
|
καὶ
|
πῶς
οὐ
φανεῖταί
σοι
τὸ |
[40, 2] |
κάρη
ἔχει
ἠδὲ
μέτωπα,
φησίν·
|
καὶ |
ῥεῖα
δ´
ἀριγνώτη
πέλεται,
καλαὶ |
[40, 2] |
προφέρω,
λευκώλενον
τὴν
Ἥραν
λέγοντα,
|
καὶ |
ῥοδόπηχυν
τὴν
Ἠώ,
καὶ
τὴν |
[40, 1] |
τῷ
Γλαύκῳ
τῆς
ἀμοιβῆς,
πότερα
|
καὶ |
σοὶ
ὑπὲρ
τοῦ
Ὁμήρου
ἀπολογητέον, |
[40, 5] |
εῖς
τὸν
στρατηγόν·
τιμιώτερον
δὲ
|
καὶ |
στρατιώτης
ὅπλων,
καὶ
στρατιώτου
στρατηγός. |
[40, 5] |
τιμιώτερον
δὲ
καὶ
στρατιώτης
ὅπλων,
|
καὶ |
στρατιώτου
στρατηγός.
Ἐὰν
δὲ
δυοῖν |
[40, 2] |
μηροί·
εὐφυεῖς
ησὶν
καὶ
κνῆμαι
|
καὶ |
σφυρά.
Τοῦ
δὲ
Ἀγαμέμνονος
αὖθις |
[40, 5] |
διαγωγὴν
ζωῆς
συγκεκραμένην
ἐκ
ψυχῆς
|
καὶ |
σώματος
καὶ
τύχης;
Ἐκ
δὲ |
[40, 6] |
λέγω
δὲ
κατὰ
τὰς
ἀρετάς,
|
καὶ |
τὰ
γένη
προστιμῶ
(οὐ
γὰρ |
[40, 2] |
τὸ
κάλλος
περὶ
τὴν
κεφαλὴν
|
καὶ |
τὰ
ὄμματα,
τῷ
δὲ
ἀμφὶ |
[40, 2] |
αὐτοῦ
τῷ
Διὶ
τὴν
κεφαλὴν
|
καὶ |
τὰ
ὄμματα,
ᾧ
καὶ
δῆλον, |
[40, 2] |
τῷ
δὲ
ἀμφὶ
τοὺς
μηροὺς
|
καὶ |
τὰ
σφυρά·
ὁ
δὲ
τὰ |
[40, 4] |
νῦν
δὲ
συγχεῖς
τὴν
κρίσιν
|
καὶ |
ταράττεις.
Οὐχ
ὁρᾷς
καὶ
τὴν |
[40, 5] |
ὁ
στρατηγὸς
τῇ
τέχνῃ;
ἢ
|
καὶ |
ταῦτα
εἰσάγων
ἰσοτιμίαν
νέμῃς,
τί |
[40, 2] |
λέγοντα,
καὶ
ῥοδόπηχυν
τὴν
Ἠώ,
|
καὶ |
τὴν
Ἀθηνᾶν
γλαυκῶπιν,
καὶ
ἀργυρόπεζαν |
[40, 4] |
κρίσιν
καὶ
ταράττεις.
Οὐχ
ὁρᾷς
|
καὶ |
τὴν
σελήνην,
ἄστρον
ἀμφίβιον
πρὸς |
[40, 3] |
μοῖραν
παραβαλεῖν
ἐθέλων·
ὅς
γε
|
καὶ |
τὴν
ὑγίειαν
ἡγεῖ
ἁπλοῦν
τι |
[40, 1] |
καταδικάσαι
ἂν
αἶσχος
τῆς
Ἥρας
|
καὶ |
τῆς
Ἀθηνᾶς·
εἰ
γὰρ
ἓν |
[40, 1] |
τὸν
Ἀλκίνου
οἶκον
τῆς
εὐφροσύνης
|
καὶ |
τῆς
ᾠδῆς,
συνευχόμενος
δὲ
τῇ |
[40, 4] |
κρατεῖ,
τὸ
ἀσθενέστατον.
Καὶ
τοίνυν
|
καὶ |
τὸ
ἀγαθόν,
ἐὰν
μὲν
εἰς
|
[40, 4] |
ἰσχυρότερον
οὐ
φέρον·
οὕτως
ἀμέλει
|
καὶ |
τὸ
ἀγαθὸν
τοῖς
μὲν
κακοῖς |
[40, 6] |
ἐπαινῶ
τὴν
εὐγένειαν.
Εἴθε
μοι
|
καὶ |
τὸ
Ἀριστείδου
γένος
ἦν
Ἀθήνησιν, |
[40, 3] |
σωμάτων,
οἷς
ἀναμέμικται
ἡ
ῥώμη
|
καὶ |
τὸ
κάλλος,
εἰ
τὴν
Ἀνδρομάχην
|
[40, 1] |
ἐκείνων
τὰ
εἰκότα.
Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
τὸ
κάλλος
μοι
προφέρεις,
ὡς |
[40, 4] |
τὸν
δὲ
ἰσχυρὸν
ἐν
ἀσθενεστάτοις;
|
καὶ |
τὸ
ὅλον
ἀνταγωνιστὰς
τοῖς
ἀρίστοις |
[40, 4] |
ἀγαθὸν
τοῖς
μὲν
κακοῖς
συνεξεταζόμενον,
|
καὶ |
τὸ
τυχόν,
ἄριστον
καὶ
μέγιστον |
[40, 4] |
νυκτὶ
σελήνη
κρατεῖ,
τὸ
ἀσθενέστατον.
|
Καὶ |
τοίνυν
καὶ
τὸ
ἀγαθόν,
ἐὰν |
[40, 3] |
πρὸς
τὴν
ἀκρότητα.
Οὕτω
τοι
|
καὶ |
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἔχει.
Τριῶν
γὰρ
|
[40, 5] |
ἰσοτιμίαν
αὐτῶν
ἀφαιρῶ.
Οὐχ
ὁρᾷς
|
καὶ |
τὸν
ἐν
θαλάττῃ
πλοῦν,
ἔνθα |
[40, 4] |
τὰς
ἀρετὰς
ἐν
τοῖς
ὁμοίοις.
|
Καὶ |
τοῦ
μὲν
ὠφελίμου
παύομαι,
τὸ |
[40, 5] |
μετὰ
δὲ
ταύτην
τὸ
σῶμα,
|
καὶ |
τρίτον
ἡ
τύχη·
τὰ
δὲ |
[40, 5] |
συγκεκραμένην
ἐκ
ψυχῆς
καὶ
σώματος
|
καὶ |
τύχης;
Ἐκ
δὲ
τῆς
τούτων |
[40, 6] |
τῶν
ἧττον
τιμίων
τιμιώτερα.
~Ἐγὼ
|
καὶ |
τῶν
αἰσθήσεων
τὴν
ἰσοτιμίαν
ἀφαιρῶ. |
[40, 6] |
οὐκ
ἀφαιρήσεις
τὴν
διδάσκαλον.
Ἐγὼ
|
καὶ |
τῶν
θεῶν
τὴν
ἰσοτιμίαν
ἀφαιρῶ· |
[40, 3] |
τὸ
ὠφέλιμον·
πολλὰ
γάρ
που
|
καὶ |
τῶν
οὔτε
ἀληθῶν
οὔτε
δυνατῶν |
[40, 3] |
ἀντεξετάζοις,
οὐχὶ
σώφρων
μὲν
ἑκατέρα
|
καὶ |
φίλανδρος;
προτιμήσεις
δὲ
τὴν
Πηνελόπην, |
[40, 6] |
εὐγενείας
σκυλάκων
ἐρᾷ·
φιλάνθρωπος
δὲ
|
καὶ |
φιλοθρέμμων
τοῦ
ζῴου
τούτου,
οὐκ |
[40, 6] |
ἐὰν
καθαρὰ
ἐκ
πηγῶν
ἔλθῃ,
|
καὶ |
φυτὰ
ἐπαινεῖς,
κἂν
γηράσκῃ
μὲν |
[40, 4] |
οὐ
μόλιβδος,
καὶ
ἄργυρον
ἄργυρος,
|
καὶ |
χαλκὸν
χαλκός.
Καὶ
πάντως
ἁπλῶς |
[40, 1] |
μοι
λυμαινόμενος·
ἐν
δὲ
χρυσοῦ
|
καὶ |
χαλκοῦ
ἀλλαγῇ
μήπω
πάνυ
αἰτιάσῃ |
[40, 6] |
οὐ
κακόν·
ἀλλ´
ἐν
μεθορίᾳ
|
καὶ |
χώρᾳ
μέσῃ.
Τήρησον
αὐτὸ
ἀδιάφορον, |
[40, 3] |
ποιμένα,
καθυβρίσαι
δυσφήμῳ
αἰτίᾳ;
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὣς
ἐδέησεν
αὐτῷ
φρονίμῳ
ὄντι |
[40, 2] |
καὶ
ῥεῖα
δ´
ἀριγνώτη
πέλεται,
|
καλαὶ |
δέ
τε
πᾶσαι.
Ἤ
που |
[40, 2] |
αἵματι
μηροί·
εὐφυεῖς
ησὶν
καὶ
|
κνῆμαι |
καὶ
σφυρά.
Τοῦ
δὲ
Ἀγαμέμνονος |
[40, 6] |
Ἀγησίλαον,
γνωρίζω
τὴν
ἀρετήν,
καὶ
|
μέμνημαι |
τοῦ
Ἡρακλέους,
καὶ
ἐπαινῶ
τὴν |
[40, 1] |
αὖ
τῆς
ἀθανασίας
τὴν
Καλυψώ;
|
Οἶμαι |
δὲ
αὐτόν,
εἰ
καὶ
παρ´ |
[40, 6] |
τῶν
θεῶν
τὴν
ἰσοτιμίαν
ἀφαιρῶ·
|
πείθομαι |
γὰρ
Ὁμήρῳ
λέγοντι·
τριχθὰ
δὲ |
[40, 6] |
δέ
σου
καὶ
περὶ
πλούτου
|
πυνθάνομαι, |
τί
φῆς;
ποῖ
τὸ
πρᾶγμα |
[40, 4] |
ὁμοίοις.
Καὶ
τοῦ
μὲν
ὠφελίμου
|
παύομαι, |
τὸ
δὲ
δυνατὸν
ἤδη
σκοπῶ. |
[40, 5] |
ἀγαθοῖς,
ἀνάγκη
κρατεῖν
τὰ
περιλαμπέστερα.
|
~Παύομαι |
τοῦ
δυνατοῦ,
καὶ
ἐπὶ
τὸ |
[40, 5] |
ἡ
τύχη·
πάντα
ἐπαινῶ,
πάντα
|
δέχομαι· |
ἀλλὰ
τὴν
ἰσοτιμίαν
αὐτῶν
ἀφαιρῶ. |
[40, 2] |
μὴ
περὶ
κάλλους
σοι
μόνον
|
διαλέγωμαι, |
οὐκ
ἀμφισβητεῖ
τῷ
Ἀχιλλεῖ
περὶ |
[40, 1] |
περὶ
τούτου
σοι
βραχέα
ἄττα
|
ἀποκρίνωμαι. |
Δοκεῖς
γάρ
μοι,
γενόμενος
ἐν |
[40, 1] |
δὲ
τῇ
Ναυσικᾷ
ὁμόφρονα
αὐτῇ
|
ξυστῆναι |
γάμον,
εὐδαιμονίζων
δ´
αὖ
τῆς |
[40, 2] |
τοιαυτὶ
λέγοντος·
ὅτε
ἔφη
τρωθέντος
|
ῥυῆναι |
τὸ
αἷμα
κατὰ
τοῦ
μηροῦ, |
[40, 2] |
τέχνῃ
ἐλέφαντα
χραινούσης
φοίνικι,
ἵπποις
|
εἶναι |
παρήϊον·
τοῖοί
τοι,
Μενέλαε,
μιάνθην |
[40, 2] |
μέρει
ᾖ,
εὔφημός
γε
ἐθέλων
|
εἶναι |
τὰ
θεῖα,
καὶ
ἥκιστα
πλημμελής. |
[40, 3] |
τὴν
ὑγίειαν
ἡγεῖ
ἁπλοῦν
τι
|
εἶναι. |
Τί
δέ
ἐστιν
ἁπλοῦν
παντὸς |
[40, 3] |
φύσεις
πολὺ
τῶν
τῆς
ψυχῆς
|
ἀμφιλαφέστεραι |
εἰς
ὑγείας
μέτρον·
καὶ
αὐτὸ |
[40, 1] |
ἡσθεὶς
τῇ
Ἀφροδίτῃ,
καθάπερ
ἐκεῖνος,
|
καταδικάσαι |
ἂν
αἶσχος
τῆς
Ἥρας
καὶ |
[40, 2] |
ἀριγνώτη
πέλεται,
καλαὶ
δέ
τε
|
πᾶσαι. |
Ἤ
που
καταγελᾷς
τοῦ
Ὁμήρου, |
[40, 3] |
γὰρ
ὄντων
οἷς
ἄν
τις
|
διαιτήσαι |
τὸ
παρὸν
τουτὶ
τὸ
σκέμμα, |
[40, 3] |
τὸν
διογενῆ
καὶ
λαῶν
ποιμένα,
|
καθυβρίσαι |
δυσφήμῳ
αἰτίᾳ;
ἀλλὰ
καὶ
ὣς |
[40, 1] |
τρεῖς
πρὸς
δικαστήν
γε,
προστάττοντος
|
βραβεῦσαι |
περὶ
κάλλους
αὐταῖς,
ἡσθεὶς
τῇ |
[40, 5] |
οἴχηται
ἡ
ναῦς
ὀρθά,
ἢ
|
κατακλύζεται, |
διὰ
τῆς
τέχνης·
ἐὰν
δὲ |
[40, 2] |
φησίν·
καὶ
ῥεῖα
δ´
ἀριγνώτη
|
πέλεται, |
καλαὶ
δέ
τε
πᾶσαι.
Ἤ |
[40, 6] |
μὴ
ἀκούων·
Ἄτυϊ
μὲν
οὐκ
|
ᾄσεται |
ἡ
Καλλιόπη,
Ὁμήρου
δὲ
οὐκ |
[40, 5] |
τιμῶν
τὰ
λοιπὰ
ἀτιμάσῃς,
τί
|
χρήσεται |
ὁ
στρατηγὸς
τῇ
τέχνῃ;
ἢ |
[40, 5] |
ταῦτα
εἰσάγων
ἰσοτιμίαν
νέμῃς,
τί
|
χρήσεται |
τέχνη
τῷ
στρατηγῷ;
Ἀρχέτω
ψυχή, |
[40, 5] |
ψυχὴ
σώματος·
ἡ
δὲ
ναῦς
|
ἄρχεται, |
ὡς
ὑπὸ
ψυχῆς
σῶμα·
τὰ |
[40, 5] |
ἐξ
ὧν
ἁπάντων
τὸ
νικᾶν
|
ἔρχεται. |
Ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
τὴν
τύχην, |
[40, 5] |
ἡ
τύχη;
Ἐὰν
δὲ
χειμὼν
|
ἐπιγένηται, |
καὶ
μένῃ
μὲν
ἡ
ναῦς, |
[40, 5] |
ὁ
κυβερνήτης,
ἐλπὶς
σωτηρίας,
κἂν
|
οἴχηται |
ἡ
ναῦς
ὀρθά,
ἢ
κατακλύζεται, |
[40, 4] |
οὕτως
ἐξετάζεις·
καὶ
πῶς
οὐ
|
φανεῖταί |
σοι
τὸ
σμικρότατον
τῶν
ἀγαθῶν |
[40, 3] |
ποτὲ
ἀπαλλαγῶμεν
τῶν
σωμάτων,
οἷς
|
ἀναμέμικται |
ἡ
ῥώμη
καὶ
τὸ
κάλλος, |
[40, 4] |
χαλκὸν
χαλκός.
Καὶ
πάντως
ἁπλῶς
|
γίγνονται |
αἱ
ἐξετάσεις
ἐν
τῇ
παραβολῇ |
[40, 6] |
Ὁμήρῳ
λέγοντι·
τριχθὰ
δὲ
πάντα
|
δέδασται, |
ἕκαστος
δ´
ἔμμορε
τιμῆς·
τιμῆς |
[40, 3] |
ὠφελίμου
ἀρξάμενοι·
μήπω
γὰρ
δυνατὸν
|
ἔσται |
μηδὲ
ἀληθὲς
τὸ
λεγόμενον,
ὡς |
[40, 6] |
δῶχ´
υἷος
ποινὴν
Γανυμήδεος,
οὕνεκ´
|
ἄρισται |
ἵπποι
ἔσαν,
ὁ
δὲ
θηρευτὴς |
[40, 1] |
τῆς
Ἥρας
καὶ
τῆς
Ἀθηνᾶς·
|
εἰ |
γὰρ
ἓν
μὲν
τὸ
ἐν |
[40, 0] |
|
~Εἰ |
ἔστιν
ἀγαθὸν
ἀγαθοῦ
μεῖζον·
ἐν |
[40, 1] |
τὴν
Καλυψώ;
Οἶμαι
δὲ
αὐτόν,
|
εἰ |
καὶ
παρ´
ἄλλόν
τινα
ἀφίκετο |
[40, 1] |
Ὧδε
τοίνυν
ὁ
Γλαῦκος
λέγει·
|
Εἰ |
μέν
τι,
ὦ
Ὅμηρε,
ἢ |
[40, 3] |
ἡ
ῥώμη
καὶ
τὸ
κάλλος,
|
εἰ |
τὴν
Ἀνδρομάχην
τῇ
Πηνελόπῃ
ἀντεξετάζοις, |
[40, 6] |
μὲν
ταύτης
ἀνδρίζῃ,
καὶ
ἀξιόπιστος
|
εἶ |
λέγων·
ἐὰν
δέ
σου
καὶ |
[40, 1] |
σου.
Ὧδε
τοίνυν
ὁ
Γλαῦκος
|
λέγει· |
Εἰ
μέν
τι,
ὦ
Ὅμηρε, |
[40, 3] |
ὅς
γε
καὶ
τὴν
ὑγίειαν
|
ἡγεῖ |
ἁπλοῦν
τι
εἶναι.
Τί
δέ
|
[40, 6] |
δὲ
φρὴν
ἀνώμοτος.
Ἀλλ´
οὐδέτερον
|
ἡγεῖ, |
οὐκ
ἀγαθόν,
οὐ
κακόν·
ἀλλ´ |
[40, 2] |
Αἴαντι
ὁ
Διομήδης,
οὐδὲ
τῷ
|
Διομήδει |
ὁ
Σθένελος,
οὐδὲ
τῷ
Σθενέλῳ |
[40, 2] |
γυναικὸς
βαρβάρου
φοίνικι
ἐξηνθισμένου·
ἀλλὰ
|
εἰκάζει |
αὐτοῦ
τῷ
Διὶ
τὴν
κεφαλὴν |
[40, 2] |
αἷμα
κατὰ
τοῦ
μηροῦ,
ἔπειτα
|
εἰκάζει |
τὸ
τοῦ
μηροῦ
κάλλος
γυναικὸς |
[40, 3] |
μὲν
διώκων
ἀκρότητα
ἐν
ὑγιεινῷ
|
διώκει |
πρᾶγμα
φεῦγον,
καὶ
οὔτε
Ἀσκληπιῷ
|
[40, 4] |
ἀνταγωνιστὴν
ἰσχυρότερον
οὐ
φέρον·
οὕτως
|
ἀμέλει |
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
τοῖς
μὲν |
[40, 1] |
γὰρ
ἓν
μὲν
τὸ
ἐν
|
κάλλει |
καλόν,
κρατῇ
δὲ
ἐν
ἀγῶνι |
[40, 2] |
μόνον
διαλέγωμαι,
οὐκ
ἀμφισβητεῖ
τῷ
|
Ἀχιλλεῖ |
περὶ
ἀνδρείας
ὁ
Αἴας,
οὐδὲ |
[40, 1] |
καὶ
περὶ
ἐκείνων
τὰ
εἰκότα.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
καὶ
τὸ
κάλλος
μοι |
[40, 1] |
ἐν
ᾧ
ὅτι
ἐστίν.
~Ἀλλ´
|
ἐπεὶ |
τὸν
Ὅμηρον
αἰτιᾷ,
μεμφόμενον
τῷ |
[40, 2] |
ἀφαιρήσει
τὸ
κάλλος,
κἂν
ἐν
|
μέρει |
ᾖ,
εὔφημός
γε
ἐθέλων
εἶναι |
[40, 2] |
οὐδεὶς
διὰ
τοῦτο
τὴν
ἀρετὴν
|
ἀφαιρεῖ |
τοῦ
Μενεσθέως
διὰ
τὸν
Σθένελον· |
[40, 2] |
διηγουμένου
χορὸν
ἀγρευτικόν,
παιζούσας
ἐν
|
ὄρει |
τὰς
νύμφας,
ἐξηγουμένης
τῆς
Ἀρτέμιδος; |
[40, 5] |
ψυχῆς
σῶμα·
τὰ
δὲ
πνεύματα
|
ἐπιρρεῖ, |
ὡς
ταῖς
ἀρεταῖς
ἡ
τύχη; |
[40, 6] |
φιλοθρέμμων
τοῦ
ζῴου
τούτου,
οὐκ
|
ἐξετάσει
|
τὰ
γένη)
λέγων
οὐκ
Ἀρτοξέρξην |
[40, 2] |
καὶ
Ἥβην
καλλίσφυρον·
ὧν
οὐδεμιᾶς
|
ἀφαιρήσει |
τὸ
κάλλος,
κἂν
ἐν
μέρει |
[40, 4] |
ζόφον
καὶ
ἀφέγγειαν
κακῶν
ἐμβάλῃς,
|
κρατεῖ
|
τὸ
ἀμαυρότατον·
ἐὰν
δὲ
παραθῇς |
[40, 4] |
ἀμαυράν;
Οὐκοῦν
ἐν
ἡμέρᾳ
ἥλιος
|
κρατεῖ, |
τὸ
ἄριστον
καὶ
ἀκμαιότατον
τῶν |
[40, 4] |
σωμάτων·
ἐν
δὲ
νυκτὶ
σελήνη
|
κρατεῖ, |
τὸ
ἀσθενέστατον.
Καὶ
τοίνυν
καὶ |
[40, 2] |
κάλλους
σοι
μόνον
διαλέγωμαι,
οὐκ
|
ἀμφισβητεῖ |
τῷ
Ἀχιλλεῖ
περὶ
ἀνδρείας
ὁ |
[40, 3] |
τὴν
ἀρετὴν
τὸ
πλεῖον
νέμων.
|
Συμβουλεύει |
δὲ
καὶ
ὁ
Νέστωρ
τῷ |
[40, 4] |
τοῖς
ἀρίστοις
οὐ
δίδωσιν,
οὐδὲ
|
ἐλέγχει |
τὰς
ἀρετὰς
ἐν
τοῖς
ὁμοίοις. |
[40, 4] |
σκοπῶ.
Χρυσὸν
μὲν
τὸν
διαφέροντα
|
ἐλέγχει |
χρυσὸς
ἥττων,
οὐ
μόλιβδος,
καὶ |
[40, 1] |
χαλκὸς
ἔλαττον·
ἀλλὰ
ἀμφοτέροις
καλῶς
|
ἔχει |
ἑκάτερα,
ἐν
τῷ
ἀνίσῳ
τῆς |
[40, 1] |
γνώμην,
ἣν
περὶ
ἀγαθῶν
κτήσεως
|
ἔχει. |
Ἦ
γὰρ
οὐχ
οὗτός
ἐστιν |
[40, 2] |
Πασάων
δ´
ὕπερ
ἥδε
κάρη
|
ἔχει |
ἠδὲ
μέτωπα,
φησίν·
καὶ
ῥεῖα |
[40, 3] |
Οὕτω
τοι
καὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
|
ἔχει. |
Τριῶν
γὰρ
ὄντων
οἷς
ἄν |
[40, 5] |
πλοῦν,
ἔνθα
ὁ
μὲν
κυβερνήτης
|
ἄρχει, |
ὡς
ψυχὴ
σώματος·
ἡ
δὲ |
[40, 4] |
ὅμοια
δρόμον
καὶ
ἅμιλλαν,
τότε
|
ὄψει |
τὸ
ἄριστον
ὄντως·
νῦν
δὲ |
[40, 5] |
τοῦτο
ἐν
μὲν
θαλάττῃ
καὶ
|
νηῒ
|
καὶ
πλῷ
τιμιώτατον
ὁ
κυβερνήτης, |
[40, 2] |
ἔχε
ὀνομάτων
αἰσχρῶν,
καὶ
ἠρέμα
|
κάτιθι |
ἐκ
τῶν
ἄκρων
ἐπὶ
τὰ |
[40, 2] |
ἐξηνθισμένου·
ἀλλὰ
εἰκάζει
αὐτοῦ
τῷ
|
Διὶ |
τὴν
κεφαλὴν
καὶ
τὰ
ὄμματα, |
[40, 2] |
οὐδὲ
ἐλέφαντος
ὑπὸ
γυναικὸς
βαρβάρου
|
φοίνικι |
ἐξηνθισμένου·
ἀλλὰ
εἰκάζει
αὐτοῦ
τῷ |
[40, 2] |
κάλλος
γυναικὸς
τέχνῃ
ἐλέφαντα
χραινούσης
|
φοίνικι, |
ἵπποις
εἶναι
παρήϊον·
τοῖοί
τοι, |
[40, 5] |
δυνατοῦ,
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἀληθὲς
|
μέτειμι. |
Τὸν
γὰρ
τοῦ
ἀνθρώπου
βίον |
[40, 1] |
μοι
προφέρεις,
ὡς
ἐν
μέτρῳ
|
ἑνὶ |
τὴν
χώραν
ἔχον,
φέρε
καὶ |
[40, 3] |
δὲ
καὶ
ὁ
Νέστωρ
τῷ
|
Ἀγαμέμνονι· |
ἆρ´
ἀνοήτῳ
φρόνιμος;
ἢ
οὐκ |
[40, 1] |
κάλλει
καλόν,
κρατῇ
δὲ
ἐν
|
ἀγῶνι |
τριῶν
μία,
ἀνάγκη
τὰς
ἡττωμένας |
[40, 3] |
φεῦγον,
καὶ
οὔτε
Ἀσκληπιῷ
οὔτε
|
Χείρωνι |
ἐξ
ἐπιδρομῆς
ἁλώσιμον·
ὁ
δὲ |
[40, 2] |
χραινούσης
φοίνικι,
ἵπποις
εἶναι
παρήϊον·
|
τοῖοί |
τοι,
Μενέλαε,
μιάνθην
αἵματι
μηροί· |
[40, 1] |
βραχέα
ἄττα
ἀποκρίνωμαι.
Δοκεῖς
γάρ
|
μοι, |
γενόμενος
ἐν
χώρᾳ
τοῦ
Τρωϊκοῦ |
[40, 6] |
οὐκ
Ἀρτοξέρξην
τὸν
Ξέρξου
(δειλόν
|
μοι |
γένος
λέγεις)
οὐδὲ
Ἱππίαν
τὸν |
[40, 6] |
οὐδὲ
Ἱππίαν
τὸν
Πεισιστράτου
(πονηρόν
|
μοι |
γένος
λέγεις)
οὐδὲ
Κροῖσον
τὸν |
[40, 1] |
Τούτῳ,
νὴ
Δία·
τιμητέος
γάρ
|
μοι |
καὶ
πρὸ
τῶν
ἄλλων
Ὅμηρος |
[40, 6] |
καὶ
ἐπαινῶ
τὴν
εὐγένειαν.
Εἴθε
|
μοι |
καὶ
τὸ
Ἀριστείδου
γένος
ἦν |
[40, 1] |
ὁ
Ζεύς,
ὡς
τὰς
φρένας
|
μοι |
λυμαινόμενος·
ἐν
δὲ
χρυσοῦ
καὶ |
[40, 1] |
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὸ
κάλλος
|
μοι |
προφέρεις,
ὡς
ἐν
μέτρῳ
ἑνὶ |
[40, 4] |
τὸν
μὲν
ἀριστέα
ἐν
δειλοῖς
|
στεφανοῖ, |
τὸν
δὲ
ἰσχυρὸν
ἐν
ἀσθενεστάτοις; |
[40, 3] |
τὴν
ἀκολουθίαν,
ἀπὸ
τοῦ
ὠφελίμου
|
ἀρξάμενοι· |
μήπω
γὰρ
δυνατὸν
ἔσται
μηδὲ |
[40, 6] |
περὶ
πλούτου
πυνθάνομαι,
τί
φῆς;
|
ποῖ |
τὸ
πρᾶγμα
τάττεις;
ἐν
ποίῳ
|
[40, 6] |
υἷος
ποινὴν
Γανυμήδεος,
οὕνεκ´
ἄρισται
|
ἵπποι |
ἔσαν,
ὁ
δὲ
θηρευτὴς
εὐγενείας |
[40, 2] |
τοῖοί
τοι,
Μενέλαε,
μιάνθην
αἵματι
|
μηροί· |
εὐφυεῖς
ησὶν
καὶ
κνῆμαι
καὶ |
[40, 2] |
δεύτερα
ὁ
Νιρεύς;
δικαστῇ
δέ
|
σοι, |
ἀπολειπόμενος
ὁ
Νιρεὺς
τοῦ
Ἀχιλλέως, |
[40, 1] |
ἔχον,
φέρε
καὶ
περὶ
τούτου
|
σοι
|
βραχέα
ἄττα
ἀποκρίνωμαι.
Δοκεῖς
γάρ |
[40, 1] |
ἢ
ἔλαττον
μείζονος,
εἰκότως
ἄρα
|
σοι |
εἶχεν
αἰτίαν
ὁ
Ζεύς,
ὡς |
[40, 2] |
Καὶ
ἵνα
μὴ
περὶ
κάλλους
|
σοι |
μόνον
διαλέγωμαι,
οὐκ
ἀμφισβητεῖ
τῷ |
[40, 2] |
ἵνα
μὴ
τὸν
Ὅμηρον
αὖθίς
|
σοι |
προφέρω,
λευκώλενον
τὴν
Ἥραν
λέγοντα, |
[40, 4] |
ἐξετάζεις·
καὶ
πῶς
οὐ
φανεῖταί
|
σοι |
τὸ
σμικρότατον
τῶν
ἀγαθῶν
ἐν
|
[40, 1] |
Γλαύκῳ
τῆς
ἀμοιβῆς,
πότερα
καὶ
|
σοὶ |
ὑπὲρ
τοῦ
Ὁμήρου
ἀπολογητέον,
ἢ |
[40, 3] |
δὲ
πρὸς
τὴν
ἀκρότητα.
Οὕτω
|
τοι |
καὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἔχει.
Τριῶν |
[40, 2] |
φοίνικι,
ἵπποις
εἶναι
παρήϊον·
τοῖοί
|
τοι, |
Μενέλαε,
μιάνθην
αἵματι
μηροί·
εὐφυεῖς |
[40, 2] |
ἠρέμα
κάτιθι
ἐκ
τῶν
ἄκρων
|
ἐπὶ |
τὰ
ἔσχατα·
ἵνα
μὴ
τὸν |
[40, 3] |
τὸ
σκέμμα,
ἑνὸς
μὲν
τείνοντος
|
ἐπὶ |
τὸ
ἀληθὲς
αὐτό,
δευτέρου
δὲ
|
[40, 5] |
περιλαμπέστερα.
~Παύομαι
τοῦ
δυνατοῦ,
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
ἀληθὲς
μέτειμι.
Τὸν
γὰρ |
[40, 3] |
τὸ
ἀληθὲς
αὐτό,
δευτέρου
δὲ
|
ἐπὶ |
τὸ
δυνατόν,
τρίτου
δὲ
ἐπὶ |
[40, 3] |
ἐπὶ
τὸ
δυνατόν,
τρίτου
δὲ
|
ἐπὶ |
τὸ
ὠφέλιμον,
καθ´
ἕκα–
στον |
[40, 2] |
κατιοῦσα
ἠρέμα
ἀπὸ
τῶν
ἀρίστων
|
ἐπὶ |
τοὺς
καταδεεστέρους.
~Καὶ
ἵνα
ποτὲ |
[40, 1] |
ἡμῖν
τὴν
αὑτοῦ
γνώμην,
ἣν
|
περὶ |
ἀγαθῶν
κτήσεως
ἔχει.
Ἦ
γὰρ |
[40, 2] |
διαλέγωμαι,
οὐκ
ἀμφισβητεῖ
τῷ
Ἀχιλλεῖ
|
περὶ |
ἀνδρείας
ὁ
Αἴας,
οὐδὲ
τῷ |
[40, 1] |
ἀγαθὰ
κεκτημένων,
εἰπεῖν
ἂν
καὶ
|
περὶ |
ἐκείνων
τὰ
εἰκότα.
Ἐπεὶ
δὲ |
[40, 1] |
πρὸς
δικαστήν
γε,
προστάττοντος
βραβεῦσαι
|
περὶ |
κάλλους
αὐταῖς,
ἡσθεὶς
τῇ
Ἀφροδίτῃ, |
[40, 2] |
τοῦ
Θερσίτου.
Καὶ
ἵνα
μὴ
|
περὶ |
κάλλους
σοι
μόνον
διαλέγωμαι,
οὐκ |
[40, 2] |
Ἄρτεμιν;
Ἀκούεις
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
|
περὶ
|
Μενελάου
κάλλους
τοιαυτὶ
λέγοντος·
ὅτε |
[40, 6] |
λέγων·
ἐὰν
δέ
σου
καὶ
|
περὶ |
πλούτου
πυνθάνομαι,
τί
φῆς;
ποῖ |
[40, 2] |
μὲν
γὰρ
ἦν
τὸ
κάλλος
|
περὶ |
τὴν
κεφαλὴν
καὶ
τὰ
ὄμματα, |
[40, 1] |
τὴν
χώραν
ἔχον,
φέρε
καὶ
|
περὶ |
τούτου
σοι
βραχέα
ἄττα
ἀποκρίνωμαι. |
[40, 3] |
δέ
γε
οὐδέν
τι
μᾶλλον
|
περὶ |
τῶν
ἀρετῶν
διαλεγόμενος,
τὰ
ὅμοια |
[40, 6] |
γνήσιος
μένῃ,
ἀνεπίμικτος
μένῃ;
Καὶ
|
μέχρι |
μὲν
ταύτης
ἀνδρίζῃ,
καὶ
ἀξιόπιστος |
[40, 1] |
τῶν
ἄλλων
Ὅμηρος
εἴη,
μή
|
τι
|
γε
πρὸ
δικαστοῦ
σου.
Ὧδε |
[40, 2] |
μὲν
αἰσχρός,
καλὸς
δὲ
ἧττον.
|
Τί |
δὲ
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
τῷ |
[40, 3] |
ὑγίειαν
ἡγεῖ
ἁπλοῦν
τι
εἶναι.
|
Τί |
δέ
ἐστιν
ἁπλοῦν
παντὸς
ἧττον; |
[40, 3] |
καὶ
τὴν
ὑγίειαν
ἡγεῖ
ἁπλοῦν
|
τι |
εἶναι.
Τί
δέ
ἐστιν
ἁπλοῦν |
[40, 5] |
τοῦ
ἀνθρώπου
βίον
ἆρα
ἄλλο
|
τι |
ἡγητέον
ἢ
διαγωγὴν
ζωῆς
συγκεκραμένην |
[40, 3] |
Νέστορος.
Πείθω
δέ
γε
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον
περὶ
τῶν
ἀρετῶν
διαλεγόμενος, |
[40, 6] |
τί
φῆς
τὸν
πλοῦτον;
Κακόν;
|
τί |
οὖν
ἐρᾷς;
Ἀγαθόν;
τί
οὖν |
[40, 6] |
Κακόν;
τί
οὖν
ἐρᾷς;
Ἀγαθόν;
|
τί |
οὖν
φεύγεις;
Ἡ
γλῶττα
ἐπώμοσεν, |
[40, 6] |
σου
καὶ
περὶ
πλούτου
πυνθάνομαι,
|
τί |
φῆς;
ποῖ
τὸ
πρᾶγμα
τάττεις; |
[40, 6] |
τὰς
τῆς
ψυχῆς
φωνὰς
λέγε·
|
τί |
φῆς
τὸν
πλοῦτον;
Κακόν;
τί |
[40, 5] |
στρατηγὸν
τιμῶν
τὰ
λοιπὰ
ἀτιμάσῃς,
|
τί |
χρήσεται
ὁ
στρατηγὸς
τῇ
τέχνῃ; |
[40, 5] |
καὶ
ταῦτα
εἰσάγων
ἰσοτιμίαν
νέμῃς,
|
τί |
χρήσεται
τέχνη
τῷ
στρατηγῷ;
Ἀρχέτω |
[40, 1] |
ὁ
Γλαῦκος
λέγει·
Εἰ
μέν
|
τι, |
ὦ
Ὅμηρε,
ἢ
ἔλαττον
ἦν |
[40, 2] |
παρήϊον·
τοῖοί
τοι,
Μενέλαε,
μιάνθην
|
αἵματι |
μηροί·
εὐφυεῖς
ησὶν
καὶ
κνῆμαι |
[40, 1] |
κατὰ
ἁρμονίαν
γάμου,
ἀλλὰ
τὰ
|
ἔτι |
τούτων
μείζονα
ἀγαθὰ
κεκτημένων,
εἰπεῖν |
[40, 4] |
νύκτα
καὶ
ἡμέραν,
ἐν
μὲν
|
νυκτὶ
|
λαμπράν,
μετὰ
δὲ
ἡλίου
ἀμαυράν; |
[40, 4] |
ζόφῳ
μικρὸν
ζώπυρον,
ἐν
πολλῇ
|
νυκτὶ |
ὀλίγον
φῶς·
ἐὰν
δὲ
παράσχῃς |
[40, 4] |
ἐν
οὐρανῷ
σωμάτων·
ἐν
δὲ
|
νυκτὶ |
σελήνη
κρατεῖ,
τὸ
ἀσθενέστατον.
Καὶ |
[40, 4] |
τοῦ
ἀρίστου;
Ὡς
γὰρ
ἐν
|
νυκτὶ |
φῶς
ἐκ
πυρὸς
τοῦ
δι´ |
[40, 2] |
ἀνδρείας
ὁ
Αἴας,
οὐδὲ
τῷ
|
Αἴαντι |
ὁ
Διομήδης,
οὐδὲ
τῷ
Διομήδει |
[40, 3] |
καὶ
ὣς
ἐδέησεν
αὐτῷ
φρονίμῳ
|
ὄντι |
φρονιμωτέρων
συμβούλων,
τοῦ
Νέστορος.
Πείθω |
[40, 1] |
ἐμέ·
οὐδὲν
γὰρ
οὔτε
τῷ
|
λαβόντι |
χρυσὸς
πλέον,
οὔτε
τῷ
ἀλλαξαμένῳ |
[40, 6] |
ἰσοτιμίαν
ἀφαιρῶ·
πείθομαι
γὰρ
Ὁμήρῳ
|
λέγοντι· |
τριχθὰ
δὲ
πάντα
δέδασται,
ἕκαστος |
[40, 3] |
γυναικὸς
βαρβαρικῆς
Ἑλληνίδα,
ἀλλὰ
τῷ
|
περιόντι
|
κατὰ
τὴν
ἀρετὴν
τὸ
πλεῖον |
[40, 0] |
ἀγαθὸν
ἀγαθοῦ
μεῖζον·
ἐν
ᾧ
|
ὅτι |
ἐστίν.
~Ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸν
Ὅμηρον |
[40, 2] |
αὐτοῦ
καὶ
περὶ
Μενελάου
κάλλους
|
τοιαυτὶ |
λέγοντος·
ὅτε
ἔφη
τρωθέντος
ῥυῆναι |
[40, 3] |
ἄν
τις
διαιτήσαι
τὸ
παρὸν
|
τουτὶ |
τὸ
σκέμμα,
ἑνὸς
μὲν
τείνοντος |
[40, 6] |
ὁρῶν,
βλεπέτω
Ὅμηρος
μὴ
ἀκούων·
|
Ἄτυϊ |
μὲν
οὐκ
ᾄσεται
ἡ
Καλλιόπη, |
[40, 2] |
καὶ
τὰ
ὄμματα,
τῷ
δὲ
|
ἀμφὶ |
τοὺς
μηροὺς
καὶ
τὰ
σφυρά· |
[40, 3] |
τὴν
Ἀνδρομάχην
τῇ
Πηνελόπῃ
ἀντεξετάζοις,
|
οὐχὶ |
σώφρων
μὲν
ἑκατέρα
καὶ
φίλανδρος; |
[40, 4] |
ὁ
δὲ
ἕτερος
τῶν
λόγων
|
οὐχὶ
|
τὸν
μὲν
ἀριστέα
ἐν
δειλοῖς |
[40, 6] |
πωλοδάμνης
εὐγενείας
ἱππικῆς
ἐρᾷ,
ἧς
|
Τρωΐ |
περ
εὐρύοπα
Ζεὺς
δῶχ´
υἷος |