Dissertations, Chap.
[40, 3]	Πηνελόπην, οὐχ ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς	Ἑλληνίδα,	ἀλλὰ τῷ περιόντι κατὰ τὴν
[40, 4]	μόνῳ, διέσκαψεν καὶ διετείχισεν τὴν	ἐλπίδα	τῶν πολλῶν τῆς ἐπ´ αὐτὸ
[40, 3]	ἂν ἐθελήσαις τὸν τῶν Πανελλήνων	βασιλέα,	τὸν διογενῆ καὶ λαῶν ποιμένα,
[40, 2]	οὔτε τοῦ Αἴαντος διὰ τὸν	Ἀχιλλέα·	ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα ἡ ὁδὸς
[40, 4]	τῶν λόγων οὐχὶ τὸν μὲν	ἀριστέα	ἐν δειλοῖς στεφανοῖ, τὸν δὲ
[40, 1]	φέρε καὶ περὶ τούτου σοι	βραχέα	ἄττα ἀποκρίνωμαι. Δοκεῖς γάρ μοι,
[40, 4]	τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ παραθῇς	ἀγαθὰ	ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν τὰ περιλαμπέστερα.
[40, 1]	ἀλλὰ τὰ ἔτι τούτων μείζονα	ἀγαθὰ	κεκτημένων, εἰπεῖν ἂν καὶ περὶ
[40, 5]	τύχη· τὰ δὲ τοῦ τιμιωτέρου	ἀγαθὰ	τῶν ἧττον τιμίων τιμιώτερα. ~Ἐγὼ
[40, 3]	ὠφέλιμον, καθ´ ἕκα– στον τούτων	σκεψώμεθα,	ἀνατρέψαντες αὐτῶν τὴν ἀκολουθίαν, ἀπὸ
[40, 5]	καὶ τὸν ἐν θαλάττῃ πλοῦν,	ἔνθα	ὁ μὲν κυβερνήτης ἄρχει, ὡς
[40, 5]	σωτηρίας, κἂν οἴχηται ἡ ναῦς	ὀρθά,	ἢ κατακλύζεται, διὰ τῆς τέχνης·
[40, 2]	διὰ τὸν Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν	κἀνταῦθα	ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς οὐ
[40, 6]	ἀφαιρῶ· πείθομαι γὰρ Ὁμήρῳ λέγοντι·	τριχθὰ	δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´
[40, 4]	δὲ ὑποβάθρας διδούς, καὶ ἀναπαύλας	διὰ	μέσου καὶ ἀναγωγὰς πολλάς, προὔπεμψεν
[40, 2]	τῆς ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα τὰς	διὰ	μέσου φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα
[40, 1]	μήπω πάνυ αἰτιάσῃ μήτε τὸν	Δία,	μήτε ἐμέ· οὐδὲν γὰρ οὔτε
[40, 5]	ἡ ναῦς ὀρθά, ἢ κατακλύζεται,	διὰ	τῆς τέχνης· ἐὰν δὲ ἀπὸ
[40, 1]	ὑπὲρ τοῦ Γλαύκου; Τούτῳ, νὴ	Δία·	τιμητέος γάρ μοι καὶ πρὸ
[40, 2]	τὸν Διομήδην, οὔτε τοῦ Διομήδους	διὰ	τὸν Αἴαντα, οὔτε τοῦ Αἴαντος
[40, 2]	τὸν Αἴαντα, οὔτε τοῦ Αἴαντος	διὰ	τὸν Ἀχιλλέα· ἀλλ´ ἔστιν κἀνταῦθα
[40, 2]	τὸν Σθένελον· οὐδὲ τοῦ Σθενέλου	διὰ	τὸν Διομήδην, οὔτε τοῦ Διομήδους
[40, 2]	τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως	διὰ	τὸν Σθένελον· οὐδὲ τοῦ Σθενέλου
[40, 5]	τῶν πνευμάτων, κἂν φέρῃ. Καὶ	διὰ	τοῦτο ἐν μὲν θαλάττῃ καὶ
[40, 2]	Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς· ἀλλ´ οὐδεὶς	διὰ	τοῦτο τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ
[40, 2]	εὔφημός γε ἐθέλων εἶναι τὰ	θεῖα,	καὶ ἥκιστα πλημμελής. Ἀκούεις δ´
[40, 2]	ἔχει ἠδὲ μέτωπα, φησίν· καὶ	ῥεῖα	δ´ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ
[40, 1]	κρατῇ δὲ ἐν ἀγῶνι τριῶν	μία,	ἀνάγκη τὰς ἡττωμένας αἰσχρῶς ἔχειν.
[40, 4]	δὲ παράσχῃς αὐτῷ πρὸς τὰ	ὅμοια	δρόμον καὶ ἅμιλλαν, τότε ὄψει
[40, 3]	περὶ τῶν ἀρετῶν διαλεγόμενος, τὰ	ὅμοια	τοῖς ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ κατὰ
[40, 6]	ἀγαθόν, οὐ κακόν· ἀλλ´ ἐν	μεθορίᾳ	καὶ χώρᾳ μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ
[40, 5]	καὶ μετὰ ταύτην ἡ ἔξωθεν	ἐπικουρία·	ἐν δὲ τῷ τοῦ βίου
[40, 3]	καὶ λαῶν ποιμένα, καθυβρίσαι δυσφήμῳ	αἰτίᾳ;	ἀλλὰ καὶ ὣς ἐδέησεν αὐτῷ
[40, 1]	ἐστίν. ~Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸν Ὅμηρον	αἰτιᾷ,	μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ τῆς ἀμοιβῆς,
[40, 4]	τοῦ μετρίου, παρεμυθήσατο δὲ τῇ	ἐπιτυχίᾳ	τὸν προσελθόντα ἤδη, ὡς προεληλυθότα
[40, 4]	Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἰς τὰ	κακὰ	αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως ἐξετάζεις· καὶ
[40, 3]	δὲ ἐπὶ τὸ ὠφέλιμον, καθ´	ἕκα–	στον τούτων σκεψώμεθα, ἀνατρέψαντες αὐτῶν
[40, 1]	τῆς ᾠδῆς, συνευχόμενος δὲ τῇ	Ναυσικᾷ	ὁμόφρονα αὐτῇ ξυστῆναι γάμον, εὐδαιμονίζων
[40, 6]	Ζεύς· καὶ γὰρ Λύσανδρος Σπαρτιάτης,	ἀλλὰ	Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω δὲ κατὰ
[40, 1]	τῷ ἀλλαξαμένῳ ὁ χαλκὸς ἔλαττον·	ἀλλὰ	ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει ἑκάτερα, ἐν
[40, 2]	ὑπὸ γυναικὸς βαρβάρου φοίνικι ἐξηνθισμένου·	ἀλλὰ	εἰκάζει αὐτοῦ τῷ Διὶ τὴν
[40, 3]	ὡς ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον,	ἀλλὰ	ἴδωμεν αὐτοῦ τὸ ὠφέλιμον· πολλὰ
[40, 3]	λαῶν ποιμένα, καθυβρίσαι δυσφήμῳ αἰτίᾳ;	ἀλλὰ	καὶ ὣς ἐδέησεν αὐτῷ φρονίμῳ
[40, 2]	διαπηδῶσα τὰς διὰ μέσου φύσεις,	ἀλλὰ	κατιοῦσα ἠρέμα ἀπὸ τῶν ἀρίστων
[40, 1]	τῶν μακαρίων κατὰ ἁρμονίαν γάμου,	ἀλλὰ	τὰ ἔτι τούτων μείζονα ἀγαθὰ
[40, 5]	τύχη· πάντα ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι·	ἀλλὰ	τὴν ἰσοτιμίαν αὐτῶν ἀφαιρῶ. Οὐχ
[40, 3]	οὐχ ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα,	ἀλλὰ	τῷ περιόντι κατὰ τὴν ἀρετὴν
[40, 2]	σύ γε, ὦ δικαστῶν εὐδαιμονέστατε,	ἀλλὰ	φειδὼ ἔχε ὀνομάτων αἰσχρῶν, καὶ
[40, 3]	ἀλλὰ ἴδωμεν αὐτοῦ τὸ ὠφέλιμον·	πολλὰ	γάρ που καὶ τῶν οὔτε
[40, 6]	πυνθάνομαι, τί φῆς; ποῖ τὸ	πρᾶγμα	τάττεις; ἐν ποίῳ χορῷ; Λέγε
[40, 3]	διώκων ἀκρότητα ἐν ὑγιεινῷ διώκει	πρᾶγμα	φεῦγον, καὶ οὔτε Ἀσκληπιῷ οὔτε
[40, 2]	διὰ μέσου φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα	ἠρέμα	ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τοὺς
[40, 2]	φειδὼ ἔχε ὀνομάτων αἰσχρῶν, καὶ	ἠρέμα	κάτιθι ἐκ τῶν ἄκρων ἐπὶ
[40, 2]	ὅτε ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι τὸ	αἷμα	κατὰ τοῦ μηροῦ, ἔπειτα εἰκάζει
[40, 3]	διαιτήσαι τὸ παρὸν τουτὶ τὸ	σκέμμα,	ἑνὸς μὲν τείνοντος ἐπὶ τὸ
[40, 6]	ὅρους. Ἂν δὲ ὑπαλλάξας τὸ	ὄνομα	ἀγαθὸν μὲν μὴ καλῇς, προηγμένον
[40, 5]	τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ	ἄθροισμα	τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης μὲν
[40, 5]	ψυχή, μετὰ δὲ ταύτην τὸ	σῶμα,	καὶ τρίτον ἡ τύχη· τὰ
[40, 5]	στρατηγῷ; Ἀρχέτω ψυχή, στρατευέτω τὸ	σῶμα,	συναγωνιζέσθω ἡ τύχη· πάντα ἐπαινῶ,
[40, 5]	ναῦς ἄρχεται, ὡς ὑπὸ ψυχῆς	σῶμα·	τὰ δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς
[40, 3]	βασιλέα, τὸν διογενῆ καὶ λαῶν	ποιμένα,	καθυβρίσαι δυσφήμῳ αἰτίᾳ; ἀλλὰ καὶ
[40, 2]	ἦν διαφέρων τοῦ Θερσίτου. Καὶ	ἵνα	μὴ περὶ κάλλους σοι μόνον
[40, 2]	τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰ ἔσχατα·	ἵνα	μὴ τὸν Ὅμηρον αὖθίς σοι
[40, 3]	ἀρίστων ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους. ~Καὶ	ἵνα	ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν τῶν σωμάτων, οἷς
[40, 1]	αὐτόν, εἰ καὶ παρ´ ἄλλόν	τινα	ἀφίκετο τῶν οὐ κατ´ ᾠδὴν
[40, 1]	γάμου, ἀλλὰ τὰ ἔτι τούτων	μείζονα	ἀγαθὰ κεκτημένων, εἰπεῖν ἂν καὶ
[40, 1]	ᾠδῆς, συνευχόμενος δὲ τῇ Ναυσικᾷ	ὁμόφρονα	αὐτῇ ξυστῆναι γάμον, εὐδαιμονίζων δ´
[40, 5]	ἢ τὸν στρατηγὸν τιμῶν τὰ	λοιπὰ	ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται ὁ στρατηγὸς
[40, 6]	ἱππικῆς ἐρᾷ, ἧς Τρωΐ περ	εὐρύοπα	Ζεὺς δῶχ´ υἷος ποινὴν Γανυμήδεος,
[40, 2]	ὕπερ ἥδε κάρη ἔχει ἠδὲ	μέτωπα,	φησίν· καὶ ῥεῖα δ´ ἀριγνώτη
[40, 1]	ἀγαθοῦ, ἢ ἔλαττον μείζονος, εἰκότως	ἄρα	σοι εἶχεν αἰτίαν ὁ Ζεύς,
[40, 5]	Τὸν γὰρ τοῦ ἀνθρώπου βίον	ἆρα	ἄλλο τι ἡγητέον ἢ διαγωγὴν
[40, 6]	ποταμῶν μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν	καθαρὰ	ἐκ πηγῶν ἔλθῃ, καὶ φυτὰ
[40, 1]	χώρᾳ τοῦ Τρωϊκοῦ ποιμένος, ἀφικομένου	παρὰ	σὲ Ἑρμοῦ πομπῇ Διός, ἄγοντος
[40, 6]	ὁ μὲν πωλοδάμνης εὐγενείας ἱππικῆς	ἐρᾷ,	ἧς Τρωΐ περ εὐρύοπα Ζεὺς
[40, 6]	ὁ δὲ θηρευτὴς εὐγενείας σκυλάκων	ἐρᾷ·	φιλάνθρωπος δὲ καὶ φιλοθρέμμων τοῦ
[40, 4]	δὲ ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν ἐν	ἡμέρᾳ	ἥλιος κρατεῖ, τὸ ἄριστον καὶ
[40, 1]	ἔλαττον· ἀλλὰ ἀμφοτέροις καλῶς ἔχει	ἑκάτερα,	ἐν τῷ ἀνίσῳ τῆς ὕλης
[40, 3]	Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων μὲν	ἑκατέρα	καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις δὲ τὴν
[40, 1]	μεμφόμενον τῷ Γλαύκῳ τῆς ἀμοιβῆς,	πότερα	καὶ σοὶ ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου
[40, 4]	ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν τὰ	περιλαμπέστερα.	~Παύομαι τοῦ δυνατοῦ, καὶ ἐπὶ
[40, 2]	ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ τὰ	δεύτερα	ὁ Νιρεύς; δικαστῇ δέ σοι,
[40, 5]	τιμιωτέρου ἀγαθὰ τῶν ἧττον τιμίων	τιμιώτερα.	~Ἐγὼ καὶ τῶν αἰσθήσεων τὴν
[40, 2]	ἀμφὶ τοὺς μηροὺς καὶ τὰ	σφυρά·	ὁ δὲ τὰ κρείττω καλός,
[40, 2]	εὐφυεῖς ησὶν καὶ κνῆμαι καὶ	σφυρά.	Τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ
[40, 2]	τῷ Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν μὲν	ὥρᾳ	ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ τὰ
[40, 6]	Καλλιόπης· κωφὸς ἦν Ἄτυς, ἀλλ´	ἑώρα	τὸν ἥλιον. Μετάθες τὰς συμφοράς·
[40, 6]	κακόν· ἀλλ´ ἐν μεθορίᾳ καὶ	χώρᾳ	μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ
[40, 4]	τὸ σμικρότατον τῶν ἀγαθῶν ἐν	χώρᾳ	τοῦ ἀρίστου; Ὡς γὰρ ἐν
[40, 1]	Δοκεῖς γάρ μοι, γενόμενος ἐν	χώρᾳ	τοῦ Τρωϊκοῦ ποιμένος, ἀφικομένου παρὰ
[40, 6]	ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ Σωκράτους·	ἐτίμησα	ἂν τούτους ὡς Ἡρακλείδας, ὡς
[40, 3]	προτιμήσεις δὲ τὴν Πηνελόπην, οὐχ	ὅσα	γυναικὸς βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ
[40, 2]	τὰς διὰ μέσου φύσεις, ἀλλὰ	κατιοῦσα	ἠρέμα ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ
[40, 2]	ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς οὐ	διαπηδῶσα	τὰς διὰ μέσου φύσεις, ἀλλὰ
[40, 6]	τοῦ ζῴου τούτου, οὐκ ἐξετάσει	τὰ	γένη) λέγων οὐκ Ἀρτοξέρξην τὸν
[40, 6]	δὲ κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ	τὰ	γένη προστιμῶ (οὐ γὰρ ὁ
[40, 5]	ἄρχεται, ὡς ὑπὸ ψυχῆς σῶμα·	τὰ	δὲ πνεύματα ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς
[40, 5]	σῶμα, καὶ τρίτον ἡ τύχη·	τὰ	δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθὰ τῶν
[40, 2]	ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ	τὰ	δεύτερα ὁ Νιρεύς; δικαστῇ δέ
[40, 1]	εἰπεῖν ἂν καὶ περὶ ἐκείνων	τὰ	εἰκότα. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ
[40, 2]	κάτιθι ἐκ τῶν ἄκρων ἐπὶ	τὰ	ἔσχατα· ἵνα μὴ τὸν Ὅμηρον
[40, 1]	μακαρίων κατὰ ἁρμονίαν γάμου, ἀλλὰ	τὰ	ἔτι τούτων μείζονα ἀγαθὰ κεκτημένων,
[40, 2]	κρείττω καλός, καλλίων· ὁ δὲ	τὰ	ἥττω καλός, οὔπω μὲν αἰσχρός,
[40, 2]	ᾖ, εὔφημός γε ἐθέλων εἶναι	τὰ	θεῖα, καὶ ἥκιστα πλημμελής. Ἀκούεις
[40, 4]	ὑπεροχήν. Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἰς	τὰ	κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως ἐξετάζεις·
[40, 2]	καὶ τὰ σφυρά· ὁ δὲ	τὰ	κρείττω καλός, καλλίων· ὁ δὲ
[40, 5]	θάτερον, ἢ τὸν στρατηγὸν τιμῶν	τὰ	λοιπὰ ἀτιμάσῃς, τί χρήσεται ὁ
[40, 2]	κάλλος περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ	τὰ	ὄμματα, τῷ δὲ ἀμφὶ τοὺς
[40, 2]	τῷ Διὶ τὴν κεφαλὴν καὶ	τὰ	ὄμματα, ᾧ καὶ δῆλον, ὡς
[40, 4]	ἐὰν δὲ παράσχῃς αὐτῷ πρὸς	τὰ	ὅμοια δρόμον καὶ ἅμιλλαν, τότε
[40, 3]	μᾶλλον περὶ τῶν ἀρετῶν διαλεγόμενος,	τὰ	ὅμοια τοῖς ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ
[40, 4]	παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν	τὰ	περιλαμπέστερα. ~Παύομαι τοῦ δυνατοῦ, καὶ
[40, 4]	πιστευθέντα. ~Οὐχ ὁ μὲν ἰσοκρατὲς	τὰ	πρῶτα ἄγων τὸ ἀγαθὸν καὶ
[40, 6]	αὐτῶν τὰ σώματα, μένῃ δὲ	τὰ	σπέρματα· εὐγένειαν δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ
[40, 2]	δὲ ἀμφὶ τοὺς μηροὺς καὶ	τὰ	σφυρά· ὁ δὲ τὰ κρείττω
[40, 6]	ἐπαινεῖς, κἂν γηράσκῃ μὲν αὐτῶν	τὰ	σώματα, μένῃ δὲ τὰ σπέρματα·
[40, 1]	δαῖτα εὐδαιμόνων, οὐδὲ τῶν μακαρίων	κατὰ	ἁρμονίαν γάμου, ἀλλὰ τὰ ἔτι
[40, 1]	τῶν οὐ κατ´ ᾠδὴν καὶ	κατὰ	δαῖτα εὐδαιμόνων, οὐδὲ τῶν μακαρίων
[40, 2]	τοῦ Ὁμήρου, προτιμῶντος μὲν νυμφῶν	κατὰ	κάλλος Ἄρτεμιν; Ἀκούεις δὲ αὐτοῦ
[40, 6]	ἀλλὰ Ἀγησίλαος Ἡρακλείδης· λέγω δὲ	κατὰ	τὰς ἀρετάς, καὶ τὰ γένη
[40, 3]	βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ περιόντι	κατὰ	τὴν ἀρετὴν τὸ πλεῖον νέμων.
[40, 3]	ὅμοια τοῖς ὁμοίοις, τῷ ἀνίσῳ	κατὰ	τὴν μετουσίαν, εἰς ὑπεροχῆς καὶ
[40, 4]	τῇ παραβολῇ τοῦ ὁμοίου μὲν	κατὰ	τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ κατὰ
[40, 4]	κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ	κατὰ	τὴν ὑπεροχήν. Τὸ δὲ ἀγαθὸν
[40, 2]	ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι τὸ αἷμα	κατὰ	τοῦ μηροῦ, ἔπειτα εἰκάζει τὸ
[40, 2]	περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ	ὄμματα,	τῷ δὲ ἀμφὶ τοὺς μηροὺς
[40, 2]	Διὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ	ὄμματα,	ᾧ καὶ δῆλον, ὡς καλλίων
[40, 6]	τὰ σώματα, μένῃ δὲ τὰ	σπέρματα·	εὐγένειαν δὲ ἀνθρωπίνην οὐκ ἐπαινέσεις,
[40, 5]	ὑπὸ ψυχῆς σῶμα· τὰ δὲ	πνεύματα	ἐπιρρεῖ, ὡς ταῖς ἀρεταῖς ἡ
[40, 6]	ὡς εὐπατρίδας. Ἢ ποταμῶν μὲν	ῥεύματα	ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ ἐκ πηγῶν
[40, 6]	κἂν γηράσκῃ μὲν αὐτῶν τὰ	σώματα,	μένῃ δὲ τὰ σπέρματα· εὐγένειαν
[40, 2]	ἐκ τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰ	ἔσχατα·	ἵνα μὴ τὸν Ὅμηρον αὖθίς
[40, 4]	ἡμέραν, ἐν μὲν νυκτὶ λαμπράν,	μετὰ	δὲ ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν ἐν
[40, 5]	δρόμῳ τιμιώτατον μὲν ἡ ψυχή,	μετὰ	δὲ ταύτην τὸ σῶμα, καὶ
[40, 5]	μετὰ τοῦτον ἡ ναῦς, καὶ	μετὰ	ταύτην ἡ ἔξωθεν ἐπικουρία· ἐν
[40, 5]	πλῷ τιμιώτατον ὁ κυβερνήτης, καὶ	μετὰ	τοῦτον ἡ ναῦς, καὶ μετὰ
[40, 3]	αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ μὲν διώκων	ἀκρότητα	ἐν ὑγιεινῷ διώκει πρᾶγμα φεῦγον,
[40, 3]	οὐκ ἀνέλπιστος δὲ πρὸς τὴν	ἀκρότητα.	Οὕτω τοι καὶ τοῖς ἀγαθοῖς
[40, 1]	οὐ κατ´ ᾠδὴν καὶ κατὰ	δαῖτα	εὐδαιμόνων, οὐδὲ τῶν μακαρίων κατὰ
[40, 2]	τὸ αἷμα κατὰ τοῦ μηροῦ,	ἔπειτα	εἰκάζει τὸ τοῦ μηροῦ κάλλος
[40, 4]	τὸ ἀγαθόν, ἐὰν μὲν εἰς	νύκτα	καὶ ζόφον καὶ ἀφέγγειαν κακῶν
[40, 4]	τὴν σελήνην, ἄστρον ἀμφίβιον πρὸς	νύκτα	καὶ ἡμέραν, ἐν μὲν νυκτὶ
[40, 2]	οὔτε τοῦ Διομήδους διὰ τὸν	Αἴαντα,	οὔτε τοῦ Αἴαντος διὰ τὸν
[40, 6]	γὰρ Ὁμήρῳ λέγοντι· τριχθὰ δὲ	πάντα	δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε τιμῆς·
[40, 5]	συναγωνιζέσθω ἡ τύχη· πάντα ἐπαινῶ,	πάντα	δέχομαι· ἀλλὰ τὴν ἰσοτιμίαν αὐτῶν
[40, 5]	τὸ σῶμα, συναγωνιζέσθω ἡ τύχη·	πάντα	ἐπαινῶ, πάντα δέχομαι· ἀλλὰ τὴν
[40, 2]	τοῦ μηροῦ κάλλος γυναικὸς τέχνῃ	ἐλέφαντα	χραινούσης φοίνικι, ἵπποις εἶναι παρήϊον·
[40, 1]	τῆς ὕλης ἰσοστασίῳ τῇ γνώμῃ	δοθέντα.	Καὶ ὁ μὲν Γλαῦκος ἡμῖν
[40, 3]	οὔτε ἀληθῶν οὔτε δυνατῶν ὠφέλησεν	πιστευθέντα.	~Οὐχ ὁ μὲν ἰσοκρατὲς τὰ
[40, 2]	σοι προφέρω, λευκώλενον τὴν Ἥραν	λέγοντα,	καὶ ῥοδόπηχυν τὴν Ἠώ, καὶ
[40, 4]	παρεμυθήσατο δὲ τῇ ἐπιτυχίᾳ τὸν	προσελθόντα	ἤδη, ὡς προεληλυθότα τῷ ἀρίστῳ·
[40, 4]	ἤδη σκοπῶ. Χρυσὸν μὲν τὸν	διαφέροντα	ἐλέγχει χρυσὸς ἥττων, οὐ μόλιβδος,
[40, 4]	ἐπιτυχίᾳ τὸν προσελθόντα ἤδη, ὡς	προεληλυθότα	τῷ ἀρίστῳ· ἀνεκήρυξεν δὲ τὸν
[40, 1]	ἂν καὶ περὶ ἐκείνων τὰ	εἰκότα.	Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ κάλλος
[40, 2]	ἐθέλων εἶναι τὰ θεῖα, καὶ	ἥκιστα	πλημμελής. Ἀκούεις δ´ αὐτοῦ διηγουμένου
[40, 1]	καὶ περὶ τούτου σοι βραχέα	ἄττα	ἀποκρίνωμαι. Δοκεῖς γάρ μοι, γενόμενος
[40, 6]	Ἀγαθόν; τί οὖν φεύγεις; Ἡ	γλῶττα	ἐπώμοσεν, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.
[40, 4]	δὲ ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ	αὐτὰ	ἐμβαλὼν οὕτως ἐξετάζεις· καὶ πῶς
[40, 5]	στρατηγὸς τῇ τέχνῃ; ἢ καὶ	ταῦτα	εἰσάγων ἰσοτιμίαν νέμῃς, τί χρήσεται
[40, 6]	καθαρὰ ἐκ πηγῶν ἔλθῃ, καὶ	φυτὰ	ἐπαινεῖς, κἂν γηράσκῃ μὲν αὐτῶν
[40, 4]	~Οὐχ ὁ μὲν ἰσοκρατὲς τὰ	πρῶτα	ἄγων τὸ ἀγαθὸν καὶ περιγράφων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008