Dissertations, Chap.
[39, 2]	πολύφωνον τοῦ τῶν σωμάτων πολέμου,	ἃς	καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν,
[39, 3]	Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ ἀνακτόρῳ	προσελήλυθας,	ἀμύητος εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ
[39, 1]	ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε	ἐνδείας	ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον
[39, 3]	τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ	ἐνδείας	οὐχ ὁρῶ· στάσιμος γὰρ αὕτη,
[39, 4]	τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει,	ὑγιείας	σωμάτων καὶ εὐμορφίας, καὶ περιβολὴν
[39, 5]	Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς	ὠφελείας	τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος
[39, 5]	αὑτῷ καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ	ἀσθενείας	τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας
[39, 1]	καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς	χρείας	παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά,
[39, 1]	βόεσσι. Μέχρι μὲν γὰρ τῆς	χρείας	τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς
[39, 5]	δὲ τὰ ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ	ἀμαθίας	αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν
[39, 5]	ἀγνωσίας ταῖς δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ	Καλλίας,	μακάριος τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης
[39, 5]	καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς	ἐρημίας	τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν
[39, 5]	ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς	Παυσανίας,	ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ
[39, 2]	καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι	ἐκεχειρίας,	ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά
[39, 2]	πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς	εἰρεσίας·	ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν,
[39, 5]	ἀσθενείας τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ	ἀγνωσίας	ταῖς δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας,
[39, 2]	τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων	εὐαρμοστίας,	ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ
[39, 4]	ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων καὶ	εὐμορφίας,	καὶ περιβολὴν χρυσοῦ καὶ ἀργύρου,
[39, 3]	οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει	ὑπερβολὰς	καὶ ἐνδείας οὐχ ὁρῶ· στάσιμος
[39, 5]	καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς	τιμάς.	Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς
[39, 1]	κάτω εἰς τιμὴν καὶ ἀτιμίαν	μεταβαλλομένας·	τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον,
[39, 3]	τὰς φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ	μακρᾶς	τὸ μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ
[39, 5]	Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ	ὁρᾷς	ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου, ἐν
[39, 4]	ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ	ὁρᾷς	τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν,
[39, 5]	ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ	Τιμαγόρας	ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν
[39, 2]	ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον,	ἐσκέδασας	τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ στρατόπεδον
[39, 2]	διῃρημένον. Οὕτω καὶ χορὸς ὁ〉	ὁμολογήσας	μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν
[39, 2]	ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν,	διέλυσας	αὐτῆς τὴν χειρουργίαν. Οὕτω καὶ
[39, 2]	ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα,	διέλυσας	τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν.
[39, 5]	γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας	τὰς	ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ
[39, 5]	οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν	τὰς	τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω.
[39, 3]	ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι	τὰς	φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς
[39, 4]	ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν	τὰς	φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ
[39, 1]	ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις	τὰς	χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ
[39, 5]	ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν	τὰς	ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν
[39, 1]	τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι,	ταύτας	μὲν καιρῷ, καὶ νόμῳ, καὶ
[39, 1]	κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει	ἐνδεές·	ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ
[39, 1]	μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε	ἐνδεὲς	ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν
[39, 1]	ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον, ἄφθονον,	ἀνενδεές,	μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε ἐνδείας
[39, 1]	τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον,	ἀκλινές,	ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές,
[39, 2]	ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν δὲ τὸ	πολυμερὲς	καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν σωμάτων
[39, 1]	δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε	πρηκτῆρες	ἔασιν, φόρτου τε μνήμων, κερδέων
[39, 5]	στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται πάντες,	σωτῆρες	πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες
[39, 5]	οὐ διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες	πάντες,	ἡλικιῶται πάντες, σωτῆρες πάντες, ἰσοτιμίᾳ
[39, 5]	ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται πάντες, σωτῆρες	πάντες,	ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες τὸν
[39, 5]	οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται	πάντες,	σωτῆρες πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ
[39, 5]	σωτῆρες πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ	συνόντες	τὸν πάντα χρόνον· ὧν μία
[39, 5]	κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια	φέροντες;	Σωκράτης πένης, Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης
[39, 5]	τρόπος, οὐ διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός·	ἄρχοντες	πάντες, ἡλικιῶται πάντες, σωτῆρες πάντες,
[39, 3]	ἀμύητος εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις	ᾖς,	ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω
[39, 1]	ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει	γῆς	καὶ κατὰ τὸν Ἡρόδοτον οἱ
[39, 4]	διαμέτρησον αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο	γῆς	μέρος τοῦ ὅλου πλατὺ καὶ
[39, 5]	Καλλίας, μακάριος τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ	Ἀλκιβιάδης	Καλλίου ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν τἀγαθά, πλοῦτον
[39, 4]	ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ	Ἀλκιβιάδης	μυστηρίων, μεθύων, δᾳδοῦχος, καὶ ἐκ
[39, 5]	Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος	Εὐρυβιάδης.	Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ;
[39, 3]	μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος	σπουδῆς	ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις
[39, 4]	μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν	ἐπονομάζῃς	τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει,
[39, 4]	ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν	ἐξετάζῃς,	ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος
[39, 5]	δ´ ἐστὶν μία, ὁμογενής, καὶ	ὁμοπαθής,	καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν,
[39, 4]	ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ	ἔλθῃς	ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει
[39, 2]	καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν	ἔλθῃς,	τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν,
[39, 3]	ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα	ἴῃς,	Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα, εἶτα
[39, 3]	αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα	ἴῃς,	πλησιαίτερος μὲν τοῦ Ἀρμενίου ὁ
[39, 4]	ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ	κεφαλῆς	τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν
[39, 4]	ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι τούτων	ἀφέλῃς,	οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν
[39, 2]	ὑπὸ συνθήματι ἑνί· ἐὰν δὲ	ἀφέλῃς	τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα
[39, 2]	καὶ θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ	ἀφέλῃς	τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα.
[39, 5]	οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω.	Ἑρμῆς·	ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ
[39, 5]	ἄλλο· ἡ δ´ ἐστὶν μία,	ὁμογενής,	καὶ ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη· οὕτω
[39, 5]	οὐκ αἰσχρὸς καὶ ἄτιμος καὶ	δυσγενὴς	καὶ ἄδοξος καὶ πένης ὁ
[39, 5]	Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης	δυσγενής,	Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς γὰρ οὐκ
[39, 5]	καὶ ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου.	Εὐγενὴς	Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν
[39, 5]	καὶ δυσγενὴς καὶ ἄδοξος καὶ	πένης	ὁ τοῦ λιθοξόου, ὁ σιμός,
[39, 5]	δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης	πένης,	Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης
[39, 4]	περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί	σελήνης	εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν
[39, 2]	ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ	ἀπαλλάξῃς	τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν
[39, 2]	καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον	εἴπῃς,	στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν
[39, 1]	καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι τῆς	Καλλιόπης,	ᾗ μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν
[39, 2]	καὶ πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ	τριήρης,	ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν
[39, 2]	τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι	τῆς	εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν
[39, 1]	Μέχρι μὲν γὰρ τῆς χρείας	τῆς	ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ
[39, 2]	ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ	τῆς	ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις
[39, 5]	ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ	τῆς	ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ
[39, 5]	θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ μέρη	τῆς	θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο,
[39, 1]	ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι	τῆς	Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε
[39, 3]	Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ	τῆς	ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ καὶ
[39, 3]	ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ	τῆς	ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις καὶ
[39, 5]	καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ ἀσθενείας	τῆς	πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς
[39, 3]	ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι	τῆς	τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος·
[39, 2]	μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν	τῆς	τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ
[39, 1]	αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι μὲν γὰρ	τῆς	χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει
[39, 5]	φέροντες; Σωκράτης πένης, Σωκράτης αἰσχρός,	Σωκράτης	ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής, Σωκράτης ἄτιμος.
[39, 5]	τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης,	Σωκράτης	αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής,
[39, 5]	αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής,	Σωκράτης	ἄτιμος. Πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸς
[39, 5]	πένης, Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος,	Σωκράτης	δυσγενής, Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς γὰρ
[39, 5]	τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες;	Σωκράτης	πένης, Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος,
[39, 3]	τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς	τελετῆς,	καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν
[39, 1]	γε ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν	μαθητὴς	εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν
[39, 4]	μεθύων, δᾳδοῦχος, καὶ ἐκ συμποσίου	ἱεροφάντης,	καὶ ἐν παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν
[39, 4]	συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ	τελεστής.	Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ
[39, 1]	ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ.	Χρηματιστὴς	γὰρ ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο
[39, 5]	Καθάπερ καὶ τὰ μέρη τῆς	θαλάττης,	Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον
[39, 4]	πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον	θαλάττης·	καὶ θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον, καὶ
[39, 2]	δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας	αὐτῆς	τὴν χειρουργίαν. Οὕτω καὶ ὑφ´
[39, 3]	καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι	αὐτῆς	τὸ κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται
[39, 3]	οὐχ ὁ Ἴων, οὐχ ὁ	νησιώτης.	Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος
[39, 1]	τὸν Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ	ὀργύιαις	διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ
[39, 1]	μὲν καιρῷ, καὶ νόμῳ, καὶ	ἡδοναῖς,	καὶ ἔθεσιν, καὶ τύχαις, ἄνω
[39, 4]	προγόνων, καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα	ἡδοναῖς	μᾶλλον ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα,
[39, 5]	πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς	δόξαις	διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος τῶν
[39, 5]	τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας	ταῖς	δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος
[39, 5]	ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς	ἀνταγωνισταῖς	τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν·
[39, 1]	τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ	αὐταῖς	τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι,
[39, 1]	καὶ ἡδοναῖς, καὶ ἔθεσιν, καὶ	τύχαις,	ἄνω καὶ κάτω εἰς τιμὴν
[39, 3]	τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα, ἣν	μόγις	καὶ μετὰ πραγμάτων σὺν πολλῷ
[39, 1]	οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν	εἰς	αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί
[39, 5]	ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ	εἰς	δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα
[39, 3]	δρόμον μήτε εἰς φυγὴν μήτε	εἰς	δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς πλήθους
[39, 2]	καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν	εἰς	ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται
[39, 3]	μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ	εἰς	πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου
[39, 2]	τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα	εἰς	πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν
[39, 1]	καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω	εἰς	τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ
[39, 3]	καὶ μηδένα ἀνεχομένη δρόμον μήτε	εἰς	φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν
[39, 5]	γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς πᾶσιν	εἷς	νόμος καὶ βίος καὶ τρόπος,
[39, 2]	ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν	ἀκριβεῖς	οἱ ὅροι. Ἡ δ´ αὖ
[39, 1]	τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν	λέγεις,	εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον
[39, 2]	Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν	λέγεις·	οὐδὲν γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν
[39, 3]	τοῦ νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´	οὐδεὶς	ἐν Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ
[39, 4]	τὸ θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν	ποθεῖς,	οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων,
[39, 2]	καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον;	Καλεῖς	τι ὑγείαν σώματος; τί δὲ
[39, 4]	μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια,	πλημμελεῖς	περὶ τὸ θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν
[39, 2]	ὑγείαν σώματος; τί δὲ οὐ	μέλλεις;	καλεῖν δὲ καὶ νόσον; φέρε
[39, 2]	~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ	σκοπεῖς	τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν
[39, 3]	τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ	ἀποστάσεις.	Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος
[39, 3]	λάμβανε τὰ ἀγαθά, καὶ οὐ	ποθήσεις	ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ
[39, 3]	ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς	φύσεις·	καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς τὸ
[39, 4]	αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν τὰς	φύσεις.	Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ ὅλου
[39, 4]	μᾶλλον ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα,	ἐξαγορεύεις	τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ
[39, 2]	γῆ πρὸς ἀέρα, καὶ ἑκάτερον	αὖθις	αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ πᾶν
[39, 1]	τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν	αὖθις	καὶ ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ οἰκειότητα,
[39, 2]	τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν	αὖθις	συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε ὥσπερ
[39, 1]	εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν	θέμις	μήτε ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε
[39, 5]	τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς	θεοῖς	ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς οὗτος;
[39, 5]	ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς	θεοῖς	πᾶσιν εἷς νόμος καὶ βίος
[39, 4]	πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον ἢ	ἀγαθοῖς	μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια,
[39, 5]	δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς	ἀγαθοῖς,	οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν
[39, 1]	γῆν, οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι	σταδίοις,	οἱ δὲ τούτων πολὺ γεωργικώτεροι
[39, 1]	οἱ δὲ τούτων πολὺ γεωργικώτεροι	σχοινίοις,	καθάπερ οἱ Αἰγύπτιοι· καὶ ἐν
[39, 1]	τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς	ἀνομοίοις	κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν
[39, 5]	ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉 ὼς	Πελοποννησίοις	ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς
[39, 2]	σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα	ἀλλήλοις	τά τε ὥσπερ πόλεως μέρη
[39, 3]	ὄρθιος καὶ τραχεῖα, καὶ οὐ	πολλοῖς	πάνυ ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει
[39, 1]	δ´ αἴθωνι σιδήρῳ, ἄλλοι δὲ	ῥινοῖς,	ἄλλοι δ´ αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι
[39, 3]	σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς	ἀνθρώποις	τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν
[39, 3]	ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν ἐν	Μεγάροις	ᾖς, ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι
[39, 4]	δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν	εὕροις	μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον·
[39, 5]	~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ	τοῖς	ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς
[39, 3]	τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν	τοῖς	ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ,
[39, 3]	τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει	τοῖς	ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν,
[39, 1]	πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν	τοῖς	ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται.
[39, 5]	τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε	τοῖς	ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει
[39, 5]	καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ	τοῖς	θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς
[39, 3]	χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς	ἀμυήτοις	Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι
[39, 1]	διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ	τούτοις	ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ τούτων
[39, 5]	γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί	τούτοις	ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς
[39, 1]	ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ	ἀντίδοσις,	καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον
[39, 2]	νόσος τί ἄλλό ἐστιν, ἢ	διάλυσις	καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι
[39, 5]	χρόνον· ὧν μία μὲν ἡ	φύσις,	πολλὰ δὲ τὰ ὀνόματα. Ὑπὸ
[39, 3]	γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ	τίς	ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην
[39, 3]	τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους.	Τίς	γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ
[39, 1]	τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν	τις	γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν
[39, 5]	ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος·	τίς	κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια
[39, 5]	τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς.	Τίς	οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος;
[39, 5]	τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω.	Τίς	οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω.
[39, 3]	Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που	τὶς	στενὴ καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα,
[39, 1]	ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν	τις	τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς
[39, 1]	οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ	ἔλλειψις.	~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ
[39, 3]	Ἀρμένιος, καὶ τοῦ Ἴωνος ὁ	Λυδός,	καὶ τοῦ νησιώτου ὁ Ἴων·
[39, 3]	οὐχ ὁ Ἀρμένιος, οὐχ ὁ	Λυδός,	οὐχ ὁ Ἴων, οὐχ ὁ
[39, 2]	καὶ διαχεῖται καὶ σκεδάννυται καὶ	πλῆθος	γίγνεται. Οὕτω καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη
[39, 5]	τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν	πλῆθος	κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί
[39, 5]	θεοῖς πᾶσιν εἷς νόμος καὶ	βίος	καὶ τρόπος, οὐ διῃρημένος, οὐδὲ
[39, 5]	Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται· ὁ δὲ	Ἠλεῖος	καὶ ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου.
[39, 3]	δέ που τὶς στενὴ καὶ	ὄρθιος	καὶ τραχεῖα, καὶ οὐ πολλοῖς
[39, 3]	Ἀσσύριος· καὶ τοῦ Λυδοῦ ὁ	Ἀρμένιος,	καὶ τοῦ Ἴωνος ὁ Λυδός,
[39, 3]	οὐχ ὁ Ἀσσύριος, οὐχ ὁ	Ἀρμένιος,	οὐχ ὁ Λυδός, οὐχ ὁ
[39, 3]	καὶ τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς	ἄξιος;	Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν
[39, 5]	ταῖς δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας,	μακάριος	τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου
[39, 3]	πλησιαίτερος μὲν τοῦ Ἀρμενίου ὁ	Ἀσσύριος·	καὶ τοῦ Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος,
[39, 3]	ἐν Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ	Ἀσσύριος,	οὐχ ὁ Ἀρμένιος, οὐχ ὁ
[39, 5]	ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ	Αἰγύπτιος	τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται· ὁ
[39, 5]	ὁ δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ	Βοιώτιος	τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´
[39, 1]	αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν.	Εἰκὸς	δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ
[39, 1]	ἁρπαλέων, μή τι γε ἀνὴρ	ποιητικὸς	καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι τῆς
[39, 5]	καὶ τρόπος, οὐ διῃρημένος, οὐδὲ	στασιωτικός·	ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται πάντες, σωτῆρες
[39, 1]	ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι	ἔλος	καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς
[39, 5]	ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν	ἄλλος	ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ καὶ
[39, 3]	ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς	ἄλλος	τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει
[39, 3]	τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ	κάλλος·	ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι
[39, 4]	οὐκ ἂν εὕροις μᾶλλον, ἢ	κάλλος	κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι
[39, 4]	ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ τὸ	κάλλος.	Τί γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ
[39, 3]	καὶ ἐν τριήρει ὁ μὲν	αὐλὸς	ἕν, πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια·
[39, 3]	Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα, εἶτα	Ἰσθμός·	ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν ἐν
[39, 5]	πένης ὁ τοῦ λιθοξόου, ὁ	σιμός,	ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ
[39, 3]	ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ ὁρῶ·	στάσιμος	γὰρ αὕτη, καὶ μηδένα ἀνεχομένη
[39, 3]	τραχεῖα, καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ	ὁδεύσιμος,	ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς
[39, 5]	Πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸς καὶ	ἄτιμος	καὶ δυσγενὴς καὶ ἄδοξος καὶ
[39, 5]	Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής, Σωκράτης	ἄτιμος.	Πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸς καὶ
[39, 5]	οἶμαι, ὡς θεοῖς πᾶσιν εἷς	νόμος	καὶ βίος καὶ τρόπος, οὐ
[39, 1]	πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ	Δάρδανος,	τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο.
[39, 3]	Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ	ἑνὸς	φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ
[39, 5]	ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ	γένος·	τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ
[39, 1]	Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς χρείας	παρωσάμενος	ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι
[39, 5]	καὶ βίος καὶ τρόπος, οὐ	διῃρημένος,	οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται
[39, 1]	κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν	ἐγκεκαλυμμένος	γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ
[39, 5]	ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον	ἐμβαλλόμενος,	ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας
[39, 5]	ὁ σιμός, ὁ προγάστωρ, ὁ	κωμῳδούμενος,	ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων
[39, 5]	οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος;	Κρόνος·	δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω. Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω.
[39, 3]	Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος, καὶ τοῦ	Ἴωνος	ὁ Λυδός, καὶ τοῦ νησιώτου
[39, 5]	καὶ ἄτιμος καὶ δυσγενὴς καὶ	ἄδοξος	καὶ πένης ὁ τοῦ λιθοξόου,
[39, 5]	Σωκράτης πένης, Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης	ἄδοξος,	Σωκράτης δυσγενής, Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς
[39, 5]	εἷς νόμος καὶ βίος καὶ	τρόπος,	οὐ διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες
[39, 3]	τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος	τόπος	σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς
[39, 4]	ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα,	ἀέρος	ἔλαττον, καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι
[39, 4]	αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς	μέρος	τοῦ ὅλου πλατὺ καὶ πολυτρόφον
[39, 3]	ἀποστάσεις. Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς,	πλησιαίτερος	μὲν τοῦ Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος·
[39, 5]	τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου	ὡραιότερος.	Ἀντιθῶμεν τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον
[39, 5]	τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´	ἐνδοξότερος	Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς
[39, 1]	Αἰγύπτιοι· καὶ ἐν κτήσει θρεμμάτων	πολυκτεανώτερος	τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος,
[39, 2]	παντοδαπόν, καὶ διῃρημένον. Οὕτω καὶ	χορὸς	ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν·
[39, 2]	πρὸς ὕδωρ πῦρ, καὶ γῆ	πρὸς	ἀέρα, καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ
[39, 5]	ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ ἀσθενείας τῆς	πρὸς	αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς δόξαις
[39, 2]	ἀέρα, καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ	πρὸς	ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν;
[39, 1]	Γλαύκῳ μεμφομένου ἀμείβοντι ὅπλα χρυσᾶ	πρὸς	τὰ τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα
[39, 4]	δενδροφόρον καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν	πρὸς	τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης·
[39, 2]	σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ	πρὸς	τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία, πρὸς
[39, 1]	ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον	πρὸς	τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς
[39, 2]	πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία,	πρὸς	ὕδωρ πῦρ, καὶ γῆ πρὸς
[39, 5]	Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς γὰρ οὐκ	αἰσχρὸς	καὶ ἄτιμος καὶ δυσγενὴς καὶ
[39, 5]	νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης, Σωκράτης	αἰσχρός,	Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής, Σωκράτης
[39, 3]	νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς,	Πελοπόννησος	αὕτη, εἶτα Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός·
[39, 3]	τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν;	νόσος.	Ἓν μὲν ἡ ὑγίεια, πολλαὶ
[39, 2]	οἱ ὅροι. Ἡ δ´ αὖ	νόσος	τί ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις
[39, 3]	Τί δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ	συνθήματος·	ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ
[39, 2]	τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν	σώματος;	τί δὲ οὐ μέλλεις; καλεῖν
[39, 3]	εἶτα Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ	ἀμύητος	εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς,
[39, 3]	μέχρι μήπω τῷ ἀνακτόρῳ προσελήλυθας,	ἀμύητος	εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ τὸν
[39, 5]	ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω.	Ἥφαιστος·	χαλκευέτω. Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω.
[39, 5]	θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς	οὗτος;	Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος·
[39, 5]	Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς	οὗτος;	Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω. Ἑρμῆς·
[39, 1]	τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ,	ἀρχὸς	ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν,
[39, 4]	οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων,	δᾳδοῦχος,	καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ
[39, 5]	ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς οὗτος;	Ζεύς·	ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω.
[39, 3]	Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς	Λωτοφάγους,	αἱ δὲ ἐπὶ τὸν Κιμμερίων
[39, 1]	ὅπλα χρυσᾶ πρὸς τὰ τοῦ	Διομήδους	χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων
[39, 5]	ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ	Περικλέους,	ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ
[39, 3]	παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ	πάθους.	Τίς γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα,
[39, 3]	εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς	πλήθους	ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι
[39, 3]	καὶ τὴν τελετήν· ὑπὸ δὲ	πλήθους	ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων,
[39, 2]	σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς	πλήθους	φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων;
[39, 4]	ἂν εὕροις μᾶλλον, ἢ κάλλος	κάλλους	ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι τούτων
[39, 1]	χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει	λογισμοὺς	ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον
[39, 1]	τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ	λογισμοὺς	συντιθέντα χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ, καθάπερ
[39, 5]	ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ	Ἀριστοφάνους,	ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου; Μάτην ἄρα
[39, 3]	ὧν αἱ μὲν πολλαὶ ἐπὶ	κρημνοὺς	καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ τὴν
[39, 2]	τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν	νόσους,	ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν
[39, 3]	τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ	τοὺς	Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν
[39, 5]	Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉	ὼς	Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι,
[39, 5]	Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι,	ὡς	θεοῖς πᾶσιν εἷς νόμος καὶ
[39, 2]	συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε ὥσπερ	πόλεως	μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ καὶ ταράττῃ,
[39, 3]	εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς,	ὁμοίως	τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ
[39, 5]	ἄδοξος, Σωκράτης δυσγενής, Σωκράτης ἄτιμος.	Πῶς	γὰρ οὐκ αἰσχρὸς καὶ ἄτιμος
[39, 2]	πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν	ὅπως	ποικίλον τι σοὶ ἡ ὑγεία
[39, 2]	σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν	ὅπως	τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008