Dissertations, Chap.
[39, 2]	στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί·	ἐὰν	δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας
[39, 2]	κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί·	ἐὰν	δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας
[39, 1]	ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι	ἄν,	οἶμαι, ταύτας μὲν καιρῷ, καὶ
[39, 4]	καὶ τὸ κάλλος. Τί γὰρ	ἂν	εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων
[39, 4]	Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ	ἂν	εὕροις μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους
[39, 2]	καὶ ἕνα; Ὀλίγου μέντ´ ἂν	ἦν	ἡ ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν δὲ
[39, 2]	ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου μέντ´	ἂν	ἦν ἡ ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν
[39, 1]	ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ	ἂν	τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ,
[39, 2]	ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας,	ἐπειδὰν	αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε
[39, 2]	οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον;	Ἐπειδὰν	γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις·
[39, 3]	τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος·	ἐπειδὰν	δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ
[39, 2]	ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας,	ἐπειδὰν	ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ ἄριστον
[39, 1]	τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´	ἐπειδάν	τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ
[39, 4]	μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον·	ἐὰν	γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ
[39, 2]	συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας·	ἐὰν	δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας
[39, 4]	μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα·	ἐὰν	δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ
[39, 4]	καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο μεῖζον.	~Ἐὰν	δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ
[39, 3]	ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις.	Ἐὰν	ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν
[39, 4]	καὶ δενδροφόρον καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´	ἐὰν	πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον
[39, 2]	τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν	χειρουργίαν.	Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ ἅρμα
[39, 2]	σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι	ὑγείαν	σώματος; τί δὲ οὐ μέλλεις;
[39, 1]	τὴν τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον	φιλίαν	αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ
[39, 1]	καὶ κάτω εἰς τιμὴν καὶ	ἀτιμίαν	μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον,
[39, 1]	δὲ κατὰ τὴν τῶν πατέρων	ξενίαν,	ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον
[39, 2]	χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν εἰς	ὁμοφωνίαν·	μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται καὶ
[39, 2]	τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν	πολυχειρίαν	συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας·
[39, 1]	ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται.	Κἂν	ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη, ὅτι
[39, 3]	εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ,	κἂν	ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως τῷ
[39, 3]	ὁ Ἴων, οὐχ ὁ νησιώτης.	Κἂν	ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη,
[39, 2]	φαρμάκων, καὶ σιτίων, καὶ διαιτημάτων.	Κἂν	ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν
[39, 4]	περιβολὴν χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, καὶ	δόξαν	προγόνων, καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα
[39, 2]	αὖθις αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ	πᾶν	τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως
[39, 3]	τὸν βίον ὁδόν τινα εἶναι	μακράν,	ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν,
[39, 3]	Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν	χώραν	τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις
[39, 3]	μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα	ἄγουσαν,	τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ
[39, 5]	Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις	ἑπέσθωσαν.	Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς
[39, 3]	εἰς φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν·	ὅταν	δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω,
[39, 4]	ἀέρα, καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ	θάλατταν;	διαμέτρησον αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο
[39, 4]	ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν	θάλατταν	ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα,
[39, 3]	πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ	ἐν	ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν
[39, 4]	κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν ὑπ´
[39, 3]	νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς	ἐν	Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ Ἀσσύριος,
[39, 5]	δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους,	ἐν	δικαστηρίῳ Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ
[39, 1]	γὰρ ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο	ἐν	δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε
[39, 5]	σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους,	ἐν	δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους,
[39, 5]	τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου,	ἐν	θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου;
[39, 5]	Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην	ἐν	κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον
[39, 1]	δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ	ἐν	κτήσει γῆς καὶ κατὰ τὸν
[39, 1]	σχοινίοις, καθάπερ οἱ Αἰγύπτιοι· καὶ	ἐν	κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου
[39, 3]	Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν	ἐν	Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ·
[39, 3]	τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία.	Ἐν	μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς
[39, 3]	πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι. Τί	ἐν	μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν
[39, 4]	καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ	ἐν	παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ
[39, 5]	κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον	ἐν	πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου,
[39, 1]	μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς	ἐν	ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις,
[39, 5]	ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου,	ἐν	σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους,
[39, 2]	ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς	ἐν	σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα
[39, 5]	πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου,	ἐν	τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου,
[39, 1]	πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ	ἐν	τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν
[39, 3]	παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία· καὶ	ἐν	τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν,
[39, 3]	δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί δὲ	ἐν	φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν
[39, 3]	πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία. Καὶ	ἐν	χορῷ ἓν μὲν ἡ ὁμολογία,
[39, 0]	~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον·	ἐν	ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ
[39, 2]	ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα	ἕν,	οὔτε κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον,
[39, 3]	ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα	ἕν,	πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν
[39, 3]	ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς	ἕν,	πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ
[39, 5]	συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν, ἓν	ὂν	καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ ἴσον
[39, 3]	ἡ ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ	ἓν	μὲν ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ
[39, 3]	ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος.	Ἓν	μὲν ἡ ὑγίεια, πολλαὶ δὲ
[39, 3]	ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία·	ἓν	μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ
[39, 3]	δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος·	ἓν	μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ
[39, 3]	καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη,	ἓν	μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ
[39, 5]	καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν,	ἓν	ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ
[39, 1]	μαθητὴς εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ	μηδὲν	θέμις μήτε ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν,
[39, 2]	γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις·	οὐδὲν	γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ
[39, 1]	εἰ μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν,	οὐδὲν	μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν
[39, 5]	καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ ἴσον	πάντοθεν,	ὑπὸ ἀσθενείας τῆς πρὸς αὐτὸ
[39, 1]	ἀλλ´ εἰ μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ	προσελήλυθεν,	οὐδὲν μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει
[39, 5]	αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰ νικητήρια	ἔδωκεν,	μάτην ἐπεψηφίσατο.
[39, 1]	αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´ εἰ	μὲν	ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν μᾶλλον
[39, 3]	διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει ὁ	μὲν	αὐλὸς ἕν, πολλὴ δὲ ἡ
[39, 1]	ἄλλοι δ´ αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι	μὲν	γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν
[39, 1]	καὶ κατὰ τὸν Ἡρόδοτον οἱ	μὲν	γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν γῆν,
[39, 2]	Οὕτω καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας	μὲν	εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν δέ,
[39, 3]	ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ ἓν	μὲν	ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ ἡ
[39, 3]	σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος. Ἓν	μὲν	ἡ ὑγίεια, πολλαὶ δὲ αἱ
[39, 5]	τὸν πάντα χρόνον· ὧν μία	μὲν	ἡ φύσις, πολλὰ δὲ τὰ
[39, 2]	Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ	μὲν	ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν, οὔτε κρεῖττον
[39, 1]	ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι, ταύτας	μὲν	καιρῷ, καὶ νόμῳ, καὶ ἡδοναῖς,
[39, 3]	παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν	μὲν	οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει
[39, 3]	παρατριβαὶ καὶ ἀπατηλαί, ὧν αἱ	μὲν	πολλαὶ ἐπὶ κρημνοὺς καὶ βάραθρα
[39, 3]	καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς τὸ	μὲν	τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ
[39, 3]	μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν	μὲν	τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ ἡ
[39, 1]	ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ	μὲν	τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ
[39, 3]	Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος	μὲν	τοῦ Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος· καὶ
[39, 3]	ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν	μὲν	τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία.
[39, 3]	ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν	μὲν	τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία.
[39, 2]	διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί. Οὐχ ἡ	μὲν	ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς
[39, 5]	ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ	μὲν	Φοῖνιξ καὶ ὁ Αἰγύπτιος τὸ
[39, 1]	οἱ ἐκ Λήμνου οἰνιζόμενοι, ἄλλοι	μὲν	χαλκῷ, ἄλλοι δ´ αἴθωνι σιδήρῳ,
[39, 5]	τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι	ἐπονομάζομεν	ἄλλος ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ
[39, 2]	τοῦ τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς	καλοῦμεν	νόσους, ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ
[39, 5]	εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι	δῶμεν	τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης,
[39, 5]	Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης.	Ἀντιθῶμεν	εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι
[39, 5]	ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος.	Ἀντιθῶμεν	τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν
[39, 5]	εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις	ἀντιθῶμεν;	τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς
[39, 5]	κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί	φῶμεν;	Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην
[39, 5]	ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας	ἀπέθανεν;	Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν·
[39, 2]	σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους,	ἐγέννησεν	τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων
[39, 1]	ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν, οὐκ	ἦν	ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ
[39, 1]	προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν τὸ ἀγαθόν,	ἦν	γὰρ ἀγαθὸν καὶ πρότερον· εἰ
[39, 1]	δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ	ἦν	Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου
[39, 1]	κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου	ἦν	ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι
[39, 1]	πρότερον· εἰ δὲ οὐκ ἀγαθὸν	ἦν	τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν
[39, 3]	ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα,	ἣν	μόγις καὶ μετὰ πραγμάτων σὺν
[39, 3]	ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν,	ἣν	τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι,
[39, 1]	μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν	γῆν,	οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις,
[39, 1]	τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν	ἀπαλλαγήν,	μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ καὶ
[39, 3]	μηδένα ἀνεχομένη δρόμον μήτε εἰς	φυγὴν	μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ
[39, 2]	διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους	φυγήν.	~Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια.
[39, 2]	σιτίων, καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ	μουσικὴν	ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα
[39, 4]	καὶ δόξαν προγόνων, καὶ τιμὴν	πολιτικήν,	πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον ἢ ἀγαθοῖς
[39, 4]	ὑγιείας σωμάτων καὶ εὐμορφίας, καὶ	περιβολὴν	χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, καὶ δόξαν
[39, 1]	ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν	τιμὴν	ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις
[39, 1]	τύχαις, ἄνω καὶ κάτω εἰς	τιμὴν	καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ
[39, 4]	ἀργύρου, καὶ δόξαν προγόνων, καὶ	τιμὴν	πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον ἢ
[39, 2]	πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν	τέχνην	παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων ποικίλων,
[39, 2]	ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν τέχνην	παντοδαπήν,	καὶ μεστὴν ὀργάνων ποικίλων, καὶ
[39, 1]	μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων	τὴν	ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ
[39, 1]	οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται	τὴν	γῆν, οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι
[39, 4]	καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς	τὴν	θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ
[39, 3]	ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν	τὴν	ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων,
[39, 1]	τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ τὴν	τῶν	πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις
[39, 2]	καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ,	τὴν	πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς
[39, 1]	ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον	τὴν	προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ
[39, 3]	κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ	τὴν	Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς
[39, 3]	βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ	τὴν	τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων
[39, 1]	ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ	τὴν	τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν
[39, 1]	ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ	τὴν	τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ
[39, 1]	πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ	τὴν	τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν
[39, 4]	καὶ ὑπὸ τούτῳ ἀέρα, καὶ	τὴν	ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν
[39, 2]	δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας	τὴν	φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί
[39, 2]	ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς	τὴν	χειρουργίαν. Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ
[39, 3]	ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις	τὴν	χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς
[39, 5]	θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου;	Μάτην	ἄρα αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰ
[39, 5]	ὁ Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν,	μάτην	ἐπεψηφίσατο.
[39, 5]	φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν	Σωκράτην	ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς
[39, 3]	αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ τὴν	τελετήν·	ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν
[39, 2]	νόσους, ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ	μεστὴν	ὀργάνων ποικίλων, καὶ πολλῶν φαρμάκων,
[39, 3]	τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων	μεστὴν	τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων,
[39, 3]	τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος;	Ταύτην	ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν
[39, 1]	δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου	τύχην,	φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν
[39, 4]	περὶ τὸ θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν	μεταλαβεῖν	ποθεῖς, οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων,
[39, 1]	μήτε ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε	ψέγειν	τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που
[39, 2]	σώματος; τί δὲ οὐ μέλλεις;	καλεῖν	δὲ καὶ νόσον; φέρε οὖν
[39, 1]	Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε	ἐπαινεῖν	τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν
[39, 3]	δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ	πονεῖν,	παύονται τοῦ πάθους. Τίς γὰρ
[39, 5]	ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ	εἰπεῖν	πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν;
[39, 2]	λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν συμμέτρων	μεταχωρεῖν	φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν
[39, 5]	ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς	ζυγοστατεῖν	τὰς τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς·
[39, 3]	μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς	δίωξιν·	ὅταν δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν
[39, 1]	ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες	ἔασιν,	φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε
[39, 5]	Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς	πᾶσιν	εἷς νόμος καὶ βίος καὶ
[39, 2]	πρὸς ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι	πᾶσιν;	Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον τι
[39, 2]	ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον εἴπῃς,	στάσιν	λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν συμμέτρων
[39, 1]	καὶ νόμῳ, καὶ ἡδοναῖς, καὶ	ἔθεσιν,	καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω
[39, 1]	ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν εἰς	αὔξησιν,	δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί τι
[39, 1]	κοινόν, ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές, μήτε	αὔξησιν	χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό,
[39, 2]	μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´	εἰσὶν	αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ ὅροι. Ἡ
[39, 4]	οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου τὰ μέρη	πρόεισιν,	ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ
[39, 1]	γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν	ποσὶν	ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ
[39, 3]	τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις	Ἐλευσῖν	ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ
[39, 3]	πολλαὶ ἐπὶ κρημνοὺς καὶ βάραθρα	ἄγουσιν,	ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ
[39, 5]	ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν.	Ἀγνοοῦσιν	γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς πᾶσιν
[39, 5]	τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον;	~Κινδυνεύουσιν	δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς
[39, 3]	σὺν πολλῷ πόνῳ καὶ ἱδρῶτι	ἀνύουσιν	καματηραὶ καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ
[39, 2]	δ´ αὖ νόσος τί ἄλλό	ἐστιν,	ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς
[39, 5]	ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ δ´	ἐστὶν	μία, ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής, καὶ
[39, 2]	ἡ μὲν ὑγεία μέτρον τί	ἐστιν	τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν
[39, 0]	~Εἰ	ἔστιν	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ,
[39, 0]	μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ	ἔστιν.	~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι,
[39, 2]	ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν;	Ἔστιν	οὖν ὅπως ποικίλον τι σοὶ
[39, 2]	τε καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον;	Ἔστιν	οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον
[39, 2]	ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ	στρατόπεδον	συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί· ἐὰν
[39, 3]	δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν	ὁδὸν	θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων,
[39, 3]	Νόμιζε δὴ καὶ τὸν βίον	ὁδόν	τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα
[39, 1]	λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ	πλέον	πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν
[39, 3]	ἀγαθά, καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο	μεῖζον.	~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς
[39, 0]	~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ	μεῖζον·	ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν.
[39, 1]	λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν	μεῖζον	προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς
[39, 0]	~Εἰ ἔστιν	ἀγαθὸν	ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι
[39, 1]	προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´ εἰ μὲν	ἀγαθὸν	ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν μᾶλλον ἢ
[39, 3]	νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ τὸ	ἀγαθόν;	ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ ἡρμοσμένον,
[39, 4]	ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ τελεστής.	Ἀγαθὸν	δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν
[39, 1]	καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ	ἀγαθὸν	ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν,
[39, 4]	ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ	ἀγαθὸν	ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν
[39, 5]	καὶ ὁ Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου	ἀγαθὸν	εὔξεται· ὁ δὲ Ἠλεῖος καὶ
[39, 1]	τῷ ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ	ἀγαθὸν	ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ
[39, 1]	ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν τὸ	ἀγαθόν,	ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ πρότερον·
[39, 1]	καὶ πρότερον· εἰ δὲ οὐκ	ἀγαθὸν	ἦν τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν,
[39, 3]	τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ	ἀγαθόν,	ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει.
[39, 1]	ἀγαθὸν τὸ ἀγαθόν, ἦν γὰρ	ἀγαθὸν	καὶ πρότερον· εἰ δὲ οὐκ
[39, 1]	δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί τι	ἀγαθὸν	μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε
[39, 1]	ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἦν	ἀγαθόν,	ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ
[39, 1]	τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ	ἀγαθόν,	οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει·
[39, 4]	καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω	ἀγαθόν.	Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς
[39, 3]	εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν	ἀγαθὸν	σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος. Ἓν
[39, 1]	οὐδὲν μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει	ἀγαθὸν	τὸ ἀγαθόν, ἦν γὰρ ἀγαθὸν
[39, 4]	ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ	ἀγαθὸν	τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς
[39, 5]	ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ	τἀγαθόν,	ἓν ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ
[39, 1]	δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ	προσελθὸν	εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ
[39, 1]	μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον,	βέβαιον,	ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον, ἄφθονον,
[39, 5]	καὶ τὰ μέρη τῆς θαλάττης,	Αἰγαῖον	τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο,
[39, 1]	ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν	ἑδραῖον,	βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον,
[39, 5]	τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο,	Κρησαῖον	ἄλλο· ἡ δ´ ἐστὶν μία,
[39, 3]	εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ τὸν	βίον	ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´
[39, 4]	τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ	θεῖον.	Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων
[39, 5]	μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο,	Ἰώνιον	ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο·
[39, 5]	πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον;	ἐννεάβοιον	ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα;
[39, 5]	τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν	ἑκατόμβοιον;	ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον
[39, 5]	καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν καὶ	ὅμοιον	αὑτῷ καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ
[39, 5]	ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει·	Ποῖον	αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον
[39, 5]	κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον	ποῖον;	πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν
[39, 5]	προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς	δεσμωτήριον	ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ
[39, 1]	τὸ τάλαντον τῶν δέκα μνῶν	πολλαπλάσιον,	καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ
[39, 3]	~Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια.	Κακόν;	νόσος. Ἓν μὲν ἡ ὑγίεια,
[39, 1]	καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν	Γλαῦκον,	εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου
[39, 4]	τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι	καλὸν	οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν.
[39, 2]	τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως	ποικίλον	τι σοὶ ἡ ὑγεία ἔσται
[39, 4]	καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς	μᾶλλον	ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις
[39, 4]	ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν εὕροις	μᾶλλον,	ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν
[39, 1]	μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν	μᾶλλον	ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν τὸ
[39, 2]	εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν	αὐλόν,	διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν. Οὕτω
[39, 2]	σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν	πόλεμον	τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα;
[39, 3]	αἱ δὲ ἐπὶ τὸν Κιμμερίων	δῆμον·	μία δέ που τὶς στενὴ
[39, 3]	δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς πλήθους	ἀριθμὸν	ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς
[39, 3]	γὰρ αὕτη, καὶ μηδένα ἀνεχομένη	δρόμον	μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς
[39, 4]	ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον	οὐρανόν,	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα,
[39, 2]	παντοδαπόν, οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν καὶ	ὡμολογημένον;	Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν
[39, 2]	ἀνάρμοστον πολύ, καὶ παντοδαπόν, καὶ	διῃρημένον.	Οὕτω καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας
[39, 2]	οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ	λεγόμενον;	Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος; τί
[39, 2]	κλονούμενόν τε καὶ σπαραττόμενον καὶ	σειόμενον;	Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον
[39, 1]	κατὰ τὴν τῶν πατέρων ξενίαν,	ξυμβαλλόμενον	φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν
[39, 2]	ἕν, οὔτε κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ	γιγνόμενον,	οὔτε ἔλαττον· τὸ δὲ ἀνάρμοστον
[39, 1]	ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ	αὐξόμενον	προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´ εἰ μὲν
[39, 2]	τὸ σῶμα κλονούμενόν τε καὶ	σπαραττόμενον	καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως
[39, 1]	μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε ἐνδείας	ἀνεχόμενον·	τό, τε γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ
[39, 2]	ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν	ἡρμοσμένον	κἀνταῦθα ἕν, οὔτε κρεῖττον αὐτὸ
[39, 3]	ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ	ἡρμοσμένον,	πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία. Καὶ
[39, 1]	ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ	ἀνακαλούμενον	τὴν προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ
[39, 2]	λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν τὸ σῶμα	κλονούμενόν	τε καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον;
[39, 5]	ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς	ἡττώμενον	ἐν πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι
[39, 1]	ἦν τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν,	δεινὸν	λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν
[39, 1]	ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον,	κοινόν,	ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν
[39, 1]	βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον,	ἄφθονον,	ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε
[39, 5]	καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες τὸν πάντα	χρόνον·	ὧν μία μὲν ἡ φύσις,
[39, 2]	Νῦν δὲ τὸ πολυμερὲς καὶ	πολύφωνον	τοῦ τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς
[39, 3]	ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο,	παντοδαπὸν	δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί δὲ
[39, 3]	χορῷ ἓν μὲν ἡ ὁμολογία,	παντοδαπὸν	δὲ ἡ διαφωνία· καὶ ἐν
[39, 2]	τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ	παντοδαπόν,	καὶ διῃρημένον. Οὕτω καὶ χορὸς
[39, 2]	σοὶ ἡ ὑγεία ἔσται καὶ	παντοδαπόν,	οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον;
[39, 1]	δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές,	ἰσόρροπον,	κοινόν, ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές, μήτε
[39, 2]	καὶ γῆ πρὸς ἀέρα, καὶ	ἑκάτερον	αὖθις αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ
[39, 2]	καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ πρὸς	ἑκάτερον,	καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν
[39, 2]	καὶ νόσον; φέρε οὖν διαλαβὼν	ἑκάτερον	φαθί. Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία
[39, 4]	τί ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου	ἀκμαιότερον;	τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν
[39, 4]	εὕροις μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους	ὡραιότερον·	ἐὰν γάρ τι τούτων ἀφέλῃς,
[39, 4]	Τί γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ	ὡραιότερον;	τί ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου
[39, 5]	Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον;	πότερον	ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ
[39, 5]	ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα;	πότερον	εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ μὲν Φοῖνιξ
[39, 1]	ἀγαθόν, ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ	πρότερον·	εἰ δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν
[39, 4]	παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ	ἀπορρητότερον	οὐκ ἂν εὕροις μᾶλλον, ἢ
[39, 4]	εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν	εὐτακτότερον;	τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον;
[39, 4]	εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων	περιλαμπέστερον;	τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης
[39, 4]	εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν	τιμιώτερον;	~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ
[39, 4]	τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης	εὐτροφώτερον;	τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον;
[39, 4]	ὅλου πλατὺ καὶ πολυτρόφον καὶ	δενδροφόρον	καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς
[39, 2]	ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ	μέτρον	εἴπῃς, στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ
[39, 2]	φαθί. Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία	μέτρον	τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων
[39, 4]	καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν;	διαμέτρησον	αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς
[39, 5]	ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ	ἴσον	πάντοθεν, ὑπὸ ἀσθενείας τῆς πρὸς
[39, 2]	οὐ μέλλεις; καλεῖν δὲ καὶ	νόσον;	φέρε οὖν διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί.
[39, 2]	τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς	τὸν	αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν.
[39, 3]	ἀμύητος εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ	τὸν	βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν,
[39, 1]	τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που	τὸν	Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ
[39, 2]	θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς	τὸν	ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω
[39, 1]	ἐν κτήσει γῆς καὶ κατὰ	τὸν	Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις
[39, 3]	τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ	τὸν	Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που
[39, 5]	πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες	τὸν	πάντα χρόνον· ὧν μία μὲν
[39, 2]	καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως	τὸν	πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ
[39, 5]	τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς	τὸν	Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ
[39, 4]	τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ	τὸν	ὑπ´ αὐτῷ αἰθέρα καὶ ὑπὸ
[39, 4]	τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς	τὸν	ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ
[39, 1]	ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν,	ἀνέμητον,	ἄφθονον, ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν χωροῦν,
[39, 1]	γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ	τάλαντον	τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ
[39, 1]	κτήσει γῆς καὶ κατὰ τὸν	Ἡρόδοτον	οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται
[39, 2]	ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ	ἄριστον	κράσει τἀναντία, πρὸς ὕδωρ πῦρ,
[39, 2]	γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον· τὸ δὲ	ἀνάρμοστον	πολύ, καὶ παντοδαπόν, καὶ διῃρημένον.
[39, 4]	ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς,	ἔλαττον	θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον,
[39, 4]	ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος	ἔλαττον,	καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου
[39, 2]	κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε	ἔλαττον·	τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ
[39, 1]	ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς	τοὔλαττον	τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις
[39, 2]	μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν, οὔτε	κρεῖττον	αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον·
[39, 5]	Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν τἀγαθά,	πλοῦτον	κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον
[39, 2]	Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον	τοῦτον	ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου
[39, 4]	Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς	τοῦτον	οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
[39, 4]	καὶ πολυτρόφον καὶ δενδροφόρον καὶ	ζῳοτρόφον·	ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν
[39, 4]	μέρος τοῦ ὅλου πλατὺ καὶ	πολυτρόφον	καὶ δενδροφόρον καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´
[39, 2]	ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν	ἡνίοχον,	ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ
[39, 5]	θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο,	Μυρτῶον	ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ δ´
[39, 2]	ἂν ἦν ἡ ἰατρικὴ ἀξία.	Νῦν	δὲ τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον
[39, 3]	φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί	τοίνυν	ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος.
[39, 2]	καλεῖν δὲ καὶ νόσον; φέρε	οὖν	διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί. Οὐχ ἡ
[39, 2]	καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν	οὖν	ὅπως ποικίλον τι σοὶ ἡ
[39, 2]	καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν	οὖν	ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ
[39, 3]	δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν	οὖν	τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς
[39, 1]	τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος	γοῦν	τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον
[39, 5]	ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα;	Οὐκοῦν	ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ
[39, 2]	ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ	ἁπλοῦν	καὶ ἕνα; Ὀλίγου μέντ´ ἂν
[39, 2]	ἔσται καὶ παντοδαπόν, οὐχὶ δὲ	ἁπλοῦν	καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον
[39, 1]	ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν	χωροῦν,	μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό, τε
[39, 3]	ἣν μόγις καὶ μετὰ πραγμάτων	σὺν	πολλῷ πόνῳ καὶ ἱδρῶτι ἀνύουσιν
[39, 3]	γὰρ αἱ παρατριβαὶ καὶ ἀπατηλαί,	ὧν	αἱ μὲν πολλαὶ ἐπὶ κρημνοὺς
[39, 5]	ἰσηγορίᾳ συνόντες τὸν πάντα χρόνον·	ὧν	μία μὲν ἡ φύσις, πολλὰ
[39, 1]	γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ, ἀρχὸς	ναυτάων,	οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου
[39, 2]	δὲ καὶ νόσον; φέρε οὖν	διαλαβὼν	ἑκάτερον φαθί. Οὐχ ἡ μὲν
[39, 2]	ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ	ὁμολογῶν	δέ, σχίζεται καὶ διαχεῖται καὶ
[39, 1]	πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε μνήμων,	κερδέων	τε ἁρπαλέων, μή τι γε
[39, 4]	ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν	θεῶν	αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ
[39, 1]	φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε	ἁρπαλέων,	μή τι γε ἀνὴρ ποιητικὸς
[39, 5]	διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος τῶν	ἀγαθῶν·	ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν
[39, 1]	Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου,	ἀγαθῶν	ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι
[39, 4]	πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον. Τοιούτων	ἀγαθῶν	μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης
[39, 5]	ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν	ἀγαθῶν·	ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν.
[39, 5]	ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει	ἀγαθῶν·	οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ
[39, 4]	ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ	ἀγαθῶν	φύσει, ὑγιείας σωμάτων καὶ εὐμορφίας,
[39, 3]	Λυδός, καὶ τοῦ νησιώτου ὁ	Ἴων·	ἀλλ´ οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι οὔπω,
[39, 3]	οὐχ ὁ Λυδός, οὐχ ὁ	Ἴων,	οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´
[39, 1]	τι γε ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ	ἀξιῶν	μαθητὴς εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ
[39, 4]	θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς,	οἵων	καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων, δᾳδοῦχος,
[39, 1]	Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ	ἑκατομβοίων	ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό
[39, 3]	Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν	Κιμμερίων	δῆμον· μία δέ που τὶς
[39, 4]	μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης	μυστηρίων,	μεθύων, δᾳδοῦχος, καὶ ἐκ συμποσίου
[39, 2]	ποικίλων, καὶ πολλῶν φαρμάκων, καὶ	σιτίων,	καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν
[39, 5]	ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος	κακῶν.	Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν;
[39, 2]	μεστὴν ὀργάνων ποικίλων, καὶ πολλῶν	φαρμάκων,	καὶ σιτίων, καὶ διαιτημάτων. Κἂν
[39, 5]	κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος,	ἀποθνήσκων	ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν;
[39, 1]	τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν	καλῶν.	Εἰκὸς δέ που τὸν Γλαῦκον,
[39, 2]	τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων	ποικίλων,	καὶ πολλῶν φαρμάκων, καὶ σιτίων,
[39, 4]	τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν	ἄλλων	χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν
[39, 2]	καὶ μεστὴν ὀργάνων ποικίλων, καὶ	πολλῶν	φαρμάκων, καὶ σιτίων, καὶ διαιτημάτων.
[39, 5]	Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ ὁ	Ἀπόλλων	τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην ἐπεψηφίσατο.
[39, 1]	καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν	ὅπλων	τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα
[39, 1]	τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε	μνήμων,	κερδέων τε ἁρπαλέων, μή τι
[39, 2]	ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν	ὀργάνων	ποικίλων, καὶ πολλῶν φαρμάκων, καὶ
[39, 3]	ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων,	κειμένων,	ἐκτρεπομένων, πλανωμένων· πολλαὶ γὰρ αἱ
[39, 3]	ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων,	ὠθιζομένων,	καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων, ἐκτρεπομένων, πλανωμένων·
[39, 3]	θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων,	ἐκτρεπομένων,	πλανωμένων· πολλαὶ γὰρ αἱ παρατριβαὶ
[39, 3]	τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων,	ἀναπαυομένων,	κειμένων, ἐκτρεπομένων, πλανωμένων· πολλαὶ γὰρ
[39, 3]	ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων, ἐκτρεπομένων,	πλανωμένων·	πολλαὶ γὰρ αἱ παρατριβαὶ καὶ
[39, 3]	καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ τὴν	Σειρήνων,	αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους,
[39, 1]	ὅτι τὸ τάλαντον τῶν δέκα	μνῶν	πολλαπλάσιον, καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ
[39, 4]	χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, καὶ δόξαν	προγόνων,	καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς
[39, 1]	φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν	πατέρων	ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ
[39, 3]	τὴν τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους	ὁδοιπόρων	μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων,
[39, 4]	σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων	χορῶν	εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν
[39, 2]	στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν	συμμέτρων	μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´
[39, 4]	ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί	ἄστρων	περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί
[39, 1]	μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν τῶν	αἰσχρῶν,	μήτε ψέγειν τῶν καλῶν. Εἰκὸς
[39, 5]	δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος	τῶν	ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος.
[39, 5]	Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας	τῶν	ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος
[39, 1]	ᾗ μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν	τῶν	αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν.
[39, 4]	ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί	τῶν	ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν
[39, 1]	τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον	τῶν	δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ
[39, 4]	τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί	τῶν	θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ
[39, 1]	ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν	τῶν	καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν
[39, 4]	δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ	τῶν	μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων
[39, 1]	καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ	τῶν	ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς
[39, 2]	εἴπῃς, στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ	τῶν	συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα,
[39, 2]	ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς	τῶν	σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ
[39, 2]	τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ	τῶν	σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους,
[39, 3]	τέρμα, ἣν μόγις καὶ μετὰ	πραγμάτων	σὺν πολλῷ πόνῳ καὶ ἱδρῶτι
[39, 2]	πολλῶν φαρμάκων, καὶ σιτίων, καὶ	διαιτημάτων.	Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ
[39, 1]	οἱ Αἰγύπτιοι· καὶ ἐν κτήσει	θρεμμάτων	πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ
[39, 2]	μέτρον τί ἐστιν τῆς τῶν	σωμάτων	εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς
[39, 4]	τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας	σωμάτων	καὶ εὐμορφίας, καὶ περιβολὴν χρυσοῦ
[39, 2]	πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν	σωμάτων	πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν
[39, 3]	πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν	σωμάτων;	ὑγίεια. Κακόν; νόσος. Ἓν μὲν
[39, 1]	τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν	ἁπάντων,	ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ
[39, 3]	πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν ὁδὸν	θεόντων,	ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων, ἐκτρεπομένων,
[39, 3]	μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων,	καμνόντων,	ἀναπαυομένων, κειμένων, ἐκτρεπομένων, πλανωμένων· πολλαὶ
[39, 2]	φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν	αὐτῶν	ἀκριβεῖς οἱ ὅροι. Ἡ δ´
[39, 5]	Ἀντιθῶμεν τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον	αὐτῶν	ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα;
[39, 4]	τὴν ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον	αὐτῶν	τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος
[39, 5]	τὰ ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας	αὐτῶν	τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι
[39, 4]	χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν	αὐτῶν	τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι,
[39, 2]	καὶ ταράττῃ, καὶ λυμαίνηται ὑπ´	αὐτῶν	τὸ σῶμα κλονούμενόν τε καὶ
[39, 5]	ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς	ἑαυτῶν	ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει
[39, 4]	μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον.	Τοιούτων	ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ
[39, 4]	κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι	τούτων	ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ
[39, 1]	τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ	τούτων	πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις, καθάπερ οἱ
[39, 4]	ποθεῖς, οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων,	μεθύων,	δᾳδοῦχος, καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008