Dissertations, Chap.
[39, 4]	τιμὴν πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον	ἢ	ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις τὰ
[39, 3]	τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα	ἢ	Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ
[39, 2]	αὖ νόσος τί ἄλλό ἐστιν,	ἢ	διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς ἐν
[39, 4]	ἀπορρητότερον οὐκ ἂν εὕροις μᾶλλον,	ἢ	κάλλος κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ
[39, 1]	ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν μᾶλλον	ἢ	προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν τὸ ἀγαθόν,
[39, 3]	μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ	ἡ	ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ ἓν
[39, 3]	ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ	ἡ	ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν τῇ
[39, 1]	τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς	ἡ	ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς
[39, 3]	μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ δὲ	ἡ	ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου
[39, 3]	ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ	ἡ	ἀτεχνία. Τί δὲ ἐν φάλαγγι;
[39, 2]	εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ ὅροι.	Ἡ	δ´ αὖ νόσος τί ἄλλό
[39, 5]	ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο·	ἡ	δ´ ἐστὶν μία, ὁμογενής, καὶ
[39, 3]	μὲν ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ	ἡ	διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει ὁ
[39, 1]	τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ	ἡ	δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ
[39, 1]	ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν	ἡ	ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ
[39, 2]	ἕνα; Ὀλίγου μέντ´ ἂν ἦν	ἡ	ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν δὲ τὸ
[39, 2]	οὖν διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί. Οὐχ	ἡ	μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν
[39, 3]	Καὶ ἐν χορῷ ἓν μὲν	ἡ	ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία·
[39, 2]	οὖν ὅπως ποικίλον τι σοὶ	ἡ	ὑγεία ἔσται καὶ παντοδαπόν, οὐχὶ
[39, 3]	ὑγίεια. Κακόν; νόσος. Ἓν μὲν	ἡ	ὑγίεια, πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι.
[39, 5]	πάντα χρόνον· ὧν μία μὲν	ἡ	φύσις, πολλὰ δὲ τὰ ὀνόματα.
[39, 1]	ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι τῆς Καλλιόπης,	ᾗ	μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν τῶν
[39, 2]	τἀναντία, πρὸς ὕδωρ πῦρ, καὶ	γῆ	πρὸς ἀέρα, καὶ ἑκάτερον αὖθις
[39, 3]	ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος εἶ. Νόμιζε	δὴ	καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα
[39, 3]	ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε	δὴ	τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ
[39, 1]	ἐπειδάν τις τὰς χρείας παρωσάμενος	ἀντεξετάζῃ	αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν,
[39, 4]	τὸ κάλλος. Τί γὰρ ἂν	εἴη	οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον;
[39, 1]	ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις	γνοίη,	ὅτι τὸ τάλαντον τῶν δέκα
[39, 3]	ἀτεχνία. Τί δὲ ἐν φάλαγγι;	φυλακὴ	συνθήματος· ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ
[39, 1]	ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον	προσθήκῃ	αὔξεται· ἀλλ´ εἰ μὲν ἀγαθὸν
[39, 1]	εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον	προσθήκῃ	κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει
[39, 1]	ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν μᾶλλον ἢ	προσθήκῃ	νόει ἀγαθὸν τὸ ἀγαθόν, ἦν
[39, 1]	ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν	δίκῃ,	ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες
[39, 2]	Ὀλίγου μέντ´ ἂν ἦν ἡ	ἰατρικὴ	ἀξία. Νῦν δὲ τὸ πολυμερὲς
[39, 3]	δὲ αἱ νόσοι. Τί ἐν	μουσικῇ	τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν
[39, 5]	τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος	ἄλλῃ	κλήσει θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ
[39, 3]	παύονται τοῦ πάθους. Τίς γὰρ	ἄλλη	τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος
[39, 3]	ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ ἡρμοσμένον,	πολλὴ	δὲ ἡ ἀναρμοστία. Καὶ ἐν
[39, 3]	τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν,	πολλὴ	δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ ἐν
[39, 4]	τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν	μὴ	ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων καὶ
[39, 1]	ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν,	μὴ	λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ,
[39, 2]	ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν·	μὴ	ὁμολογῶν δέ, σχίζεται καὶ διαχεῖται
[39, 1]	οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ	μὴ	τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν
[39, 1]	τε μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων,	μή	τι γε ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ
[39, 1]	εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ	μὴ	τῷ ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ
[39, 2]	τε ὥσπερ πόλεως μέρη ἡρμοσμένα	πολεμῇ	καὶ ταράττῃ, καὶ λυμαίνηται ὑπ´
[39, 5]	Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν	τιμῇ	Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν
[39, 1]	δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ	δραχμὴ	τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν
[39, 1]	φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν	προγενῆ	οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ
[39, 5]	μία, ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής, καὶ	συγκεκραμένη·	οὕτω καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν
[39, 2]	πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ τριήρης,	ἐρεσσομένη	ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει
[39, 3]	στάσιμος γὰρ αὕτη, καὶ μηδένα	ἀνεχομένη	δρόμον μήτε εἰς φυγὴν μήτε
[39, 3]	δῆμον· μία δέ που τὶς	στενὴ	καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα, καὶ
[39, 3]	ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου	τέχνη,	ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ
[39, 5]	Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους, ἐν	δόξῃ	Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν
[39, 3]	φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν τοῦτο,	παντοδαπὴ	δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν
[39, 2]	ἀλλήλοις τά τε ὥσπερ πόλεως	μέρη	ἡρμοσμένα πολεμῇ καὶ ταράττῃ, καὶ
[39, 4]	αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου τὰ	μέρη	πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν
[39, 5]	κλήσει θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ	μέρη	τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον
[39, 2]	οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον	ἡγήσῃ	ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου μέντ´
[39, 2]	τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν	ὁμολογήσῃ	τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει
[39, 1]	συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ	τῇ	ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν,
[39, 2]	ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει	τῇ	ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ
[39, 2]	τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ	τῇ	πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία,
[39, 3]	ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν	τῇ	τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ
[39, 4]	~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς	τῇ	τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας
[39, 3]	τοῦ πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη	τελετὴ	μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος
[39, 2]	πόλεως μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ καὶ	ταράττῃ,	καὶ λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν τὸ
[39, 3]	Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος	αὕτη,	εἶτα Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ
[39, 3]	ἐνδείας οὐχ ὁρῶ· στάσιμος γὰρ	αὕτη,	καὶ μηδένα ἀνεχομένη δρόμον μήτε
[39, 2]	ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ	ταύτῃ	σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι
[39, 2]	ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ	ταραχὴ	τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008