HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XXXIX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

τ = 66 formes différentes pour 230 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertations, Chap.

[39, 1]   τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι, ταύτας

[39, 3]   ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά, καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο

[39, 3]   τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ

[39, 4]   ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν

[39, 4]   καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου τὰ μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα·

[39, 5]   ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο,

[39, 4]   ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον.

[39, 5]   Μάτην ἄρα αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην ἐπεψηφίσατο.

[39, 5]   γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης, Σωκράτης

[39, 5]   μὲν ἡ φύσις, πολλὰ δὲ τὰ ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν

[39, 2]   ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε ὥσπερ πόλεως μέρη ἡρμοσμένα

[39, 1]   μεμφομένου ἀμείβοντι ὅπλα χρυσᾶ πρὸς τὰ τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ

[39, 5]   ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον;

[39, 5]   ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ

[39, 5]   τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος

[39, 1]   γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ

[39, 2]   τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία, πρὸς ὕδωρ πῦρ, καὶ γῆ

[39, 2]   πόλεως μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ καὶ ταράττῃ, καὶ λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν τὸ

[39, 2]   ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν

[39, 5]   γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ

[39, 5]   οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω.

[39, 3]   ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς

[39, 4]   ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ

[39, 1]   ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ

[39, 5]   ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν

[39, 1]   τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι, ταύτας μὲν καιρῷ, καὶ νόμῳ, καὶ

[39, 2]   ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι

[39, 3]   τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν

[39, 1]   ἔασιν, φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων, μή τι γε ἀνὴρ

[39, 1]   χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´

[39, 3]   Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια

[39, 1]   ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ

[39, 2]   ὑπ´ αὐτῶν τὸ σῶμα κλονούμενόν τε καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν

[39, 1]   οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων, μή

[39, 1]   ἐν δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε μνήμων,

[39, 2]   ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε ὥσπερ πόλεως μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ

[39, 4]   συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ

[39, 3]   τοῦ πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος

[39, 3]   αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ τὴν τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν

[39, 3]   τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν

[39, 3]   γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις.

[39, 3]   αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις καὶ μετὰ πραγμάτων

[39, 3]   ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ

[39, 3]   ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ

[39, 2]   πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων ποικίλων,

[39, 1]   συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν,

[39, 2]   ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ

[39, 2]   τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία,

[39, 3]   ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ

[39, 4]   ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας

[39, 1]   μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ

[39, 1]   οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι

[39, 4]   καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ

[39, 3]   ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων,

[39, 2]   καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς

[39, 1]   ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ

[39, 3]   κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς

[39, 3]   βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ τὴν τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων

[39, 1]   ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν

[39, 1]   ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ

[39, 1]   πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν

[39, 4]   καὶ ὑπὸ τούτῳ ἀέρα, καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν

[39, 2]   δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί

[39, 2]   ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν. Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ

[39, 3]   ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς

[39, 2]   τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν

[39, 1]   Μέχρι μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ

[39, 2]   ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις

[39, 5]   ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ

[39, 5]   θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο,

[39, 1]   ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε

[39, 3]   Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ καὶ

[39, 3]   ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις καὶ

[39, 5]   καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ ἀσθενείας τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς

[39, 3]   ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος·

[39, 2]   μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ

[39, 1]   αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει

[39, 1]   αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό,

[39, 2]   ὅροι. Ἡ δ´ αὖ νόσος τί ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ

[39, 4]   γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον;

[39, 4]   τῷ μεγέθει καὶ τὸ κάλλος. Τί γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον;

[39, 1]   μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων, μή τι γε ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν

[39, 3]   τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος·

[39, 2]   λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος; τί δὲ οὐ μέλλεις; καλεῖν δὲ

[39, 2]   λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς

[39, 3]   ὑγίεια, πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία·

[39, 2]   Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας,

[39, 4]   οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον;

[39, 2]   αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον

[39, 4]   ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων

[39, 2]   πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον τι σοὶ ἡ ὑγεία ἔσται καὶ

[39, 3]   τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν;

[39, 5]   ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε

[39, 4]   κάλλος κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν

[39, 4]   ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί

[39, 4]   τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν

[39, 2]   ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος; τί δὲ οὐ

[39, 5]   πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν

[39, 5]   ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν

[39, 1]   καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει γῆς καὶ

[39, 5]   καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς

[39, 5]   Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν

[39, 1]   ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις

[39, 1]   τύχαις, ἄνω καὶ κάτω εἰς τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ

[39, 4]   ἀργύρου, καὶ δόξαν προγόνων, καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον ἢ

[39, 4]   εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ

[39, 3]   δὴ καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ

[39, 5]   Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης

[39, 3]   γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην

[39, 3]   τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ

[39, 1]   τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν

[39, 5]   ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια

[39, 5]   τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος;

[39, 5]   τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω.

[39, 3]   Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που τὶς στενὴ καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα,

[39, 1]   ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς

[39, 3]   αἱ νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ

[39, 4]   ποθήσεις ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ

[39, 1]   μὴ τῷ ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ,

[39, 1]   μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν τὸ ἀγαθόν, ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ

[39, 3]   ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν

[39, 1]   μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε

[39, 5]   δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος

[39, 2]   εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία, πρὸς ὕδωρ

[39, 2]   δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ στρατόπεδον συντάττεται

[39, 1]   εἰς τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές,

[39, 2]   αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον· τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ παντοδαπόν,

[39, 3]   τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία.

[39, 4]   ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς,

[39, 5]   μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται· ὁ δὲ

[39, 3]   ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ,

[39, 4]   στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ τὸ κάλλος. Τί γὰρ ἂν εἴη

[39, 2]   δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος;

[39, 2]   διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν, οὔτε

[39, 3]   φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ

[39, 4]   οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν

[39, 1]   ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ

[39, 2]   ἡ ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν δὲ τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν

[39, 1]   εἰ δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις,

[39, 2]   συνθήματι ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς

[39, 2]   ταράττῃ, καὶ λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν τὸ σῶμα κλονούμενόν τε καὶ σπαραττόμενον

[39, 1]   ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον,

[39, 1]   αὔξησιν χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται·

[39, 1]   τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´

[39, 3]   πάνυ ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις

[39, 3]   φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος.

[39, 4]   μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ

[39, 5]   ~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς

[39, 3]   τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ,

[39, 3]   τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν,

[39, 1]   πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται.

[39, 5]   τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει

[39, 5]   καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς

[39, 2]   τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν.

[39, 3]   ἀμύητος εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν,

[39, 1]   τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ

[39, 2]   θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω

[39, 1]   ἐν κτήσει γῆς καὶ κατὰ τὸν Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις

[39, 3]   τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που

[39, 5]   πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες τὸν πάντα χρόνον· ὧν μία μὲν

[39, 2]   καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ

[39, 5]   τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ

[39, 4]   τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν ὑπ´ αὐτῷ αἰθέρα καὶ ὑπὸ

[39, 4]   τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ

[39, 3]   τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς

[39, 1]   ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν,

[39, 1]   Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ

[39, 3]   ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν τοῦ Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος· καὶ τοῦ

[39, 1]   τὸν Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου,

[39, 1]   ἀμείβοντι ὅπλα χρυσᾶ πρὸς τὰ τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ

[39, 3]   ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας

[39, 3]   τοῦ Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος, καὶ τοῦ Ἴωνος ὁ Λυδός, καὶ τοῦ

[39, 5]   καὶ ἄδοξος καὶ πένης ὁ τοῦ λιθοξόου, ὁ σιμός, ὁ προγάστωρ,

[39, 3]   τοῦ Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος· καὶ τοῦ Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος, καὶ τοῦ

[39, 3]   τοῦ Ἴωνος ὁ Λυδός, καὶ τοῦ νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς

[39, 1]   μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει

[39, 4]   τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ ὅλου πλατὺ καὶ πολυτρόφον καὶ

[39, 1]   ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ

[39, 3]   ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη τελετὴ

[39, 1]   ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ

[39, 1]   καὶ ἐν κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος, τοῦ

[39, 3]   ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους. Τίς

[39, 1]   εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων,

[39, 1]   τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´

[39, 2]   δὲ τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν

[39, 3]   καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς,

[39, 3]   Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά, καὶ

[39, 1]   ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις

[39, 3]   τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν

[39, 1]   ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ, ἀρχὸς

[39, 4]   θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ ὅλου πλατὺ

[39, 5]   τὰ μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον

[39, 3]   φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν

[39, 3]   ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί

[39, 1]   διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ τούτων

[39, 5]   γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς

[39, 2]   Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου

[39, 4]   Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ

[39, 3]   εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις· καὶ γὰρ

[39, 4]   ἔλαττον, καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου τὰ μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ

[39, 4]   ὑπ´ αὐτῷ αἰθέρα καὶ ὑπὸ τούτῳ ἀέρα, καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ

[39, 4]   κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ

[39, 1]   τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ τούτων πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις, καθάπερ οἱ

[39, 3]   τὶς στενὴ καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα, καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ ὁδεύσιμος,

[39, 3]   δὲ ἡ διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ

[39, 2]   καὶ πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν

[39, 1]   Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν

[39, 5]   εἷς νόμος καὶ βίος καὶ τρόπος, οὐ διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες

[39, 1]   καὶ ἡδοναῖς, καὶ ἔθεσιν, καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω εἰς τιμὴν

[39, 1]   δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν

[39, 1]   δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν

[39, 3]   ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος εἶ. Νόμιζε

[39, 1]   καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ

[39, 1]   ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ

[39, 1]   ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ Γλαύκῳ μεμφομένου ἀμείβοντι ὅπλα

[39, 4]   δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ τὸ κάλλος. Τί

[39, 3]   κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ ἀνακτόρῳ

[39, 5]   δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος.

[39, 5]   Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος

[39, 1]   ᾗ μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν.

[39, 4]   ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν

[39, 1]   τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ

[39, 4]   τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ

[39, 1]   ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν

[39, 4]   δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων

[39, 1]   καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς

[39, 1]   τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις

[39, 2]   εἴπῃς, στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα,

[39, 2]   ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ

[39, 2]   τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους,

Dissertations, Chap.
[39, 1]	τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς	τὰ	ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι, ταύτας
[39, 3]	ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε	τὰ	ἀγαθά, καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο
[39, 3]	τέρμα τε δὴ τῆς ὁδοῦ	τὰ	βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ
[39, 4]	ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν
[39, 4]	καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου	τὰ	μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα·
[39, 5]	ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ καὶ	τὰ	μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο,
[39, 4]	ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις	τὰ	μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον.
[39, 5]	Μάτην ἄρα αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων	τὰ	νικητήρια ἔδωκεν, μάτην ἐπεψηφίσατο.
[39, 5]	γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν	τὰ	νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης, Σωκράτης
[39, 5]	μὲν ἡ φύσις, πολλὰ δὲ	τὰ	ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν
[39, 2]	ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις	τά	τε ὥσπερ πόλεως μέρη ἡρμοσμένα
[39, 1]	μεμφομένου ἀμείβοντι ὅπλα χρυσᾶ πρὸς	τὰ	τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ
[39, 5]	ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος. Ἀντιθῶμεν	τἀγαθά,	πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον;
[39, 5]	ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ	τἀγαθόν,	ἓν ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ
[39, 5]	τῆς πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας	ταῖς	δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος
[39, 1]	γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ	τάλαντον	τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ
[39, 2]	τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει	τἀναντία,	πρὸς ὕδωρ πῦρ, καὶ γῆ
[39, 2]	πόλεως μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ καὶ	ταράττῃ,	καὶ λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν τὸ
[39, 2]	ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ	ταραχὴ	τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν
[39, 5]	γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας	τὰς	ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ
[39, 5]	οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν	τὰς	τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω.
[39, 3]	ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι	τὰς	φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς
[39, 4]	ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν	τὰς	φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ
[39, 1]	ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις	τὰς	χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ
[39, 5]	ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν	τὰς	ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν
[39, 1]	τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι,	ταύτας	μὲν καιρῷ, καὶ νόμῳ, καὶ
[39, 2]	ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ	ταύτῃ	σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς τι
[39, 3]	τίς ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος;	Ταύτην	ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν
[39, 1]	ἔασιν, φόρτου τε μνήμων, κερδέων	τε	ἁρπαλέων, μή τι γε ἀνὴρ
[39, 1]	χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό,	τε	γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´
[39, 3]	Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα	τε	δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια
[39, 1]	ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό,	τε	ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ
[39, 2]	ὑπ´ αὐτῶν τὸ σῶμα κλονούμενόν	τε	καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν
[39, 1]	οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου	τε	μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων, μή
[39, 1]	ἐν δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί	τε	πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε μνήμων,
[39, 2]	ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά	τε	ὥσπερ πόλεως μέρη ἡρμοσμένα πολεμῇ
[39, 4]	συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ	τελεστής.	Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ
[39, 3]	τοῦ πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη	τελετὴ	μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος τόπος
[39, 3]	αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ τὴν	τελετήν·	ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν
[39, 3]	τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς	τελετῆς,	καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν
[39, 3]	γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν	τέρμα	ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις.
[39, 3]	αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ	τέρμα,	ἣν μόγις καὶ μετὰ πραγμάτων
[39, 3]	ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν,	τέρμα	τε δὴ τῆς ὁδοῦ τὰ
[39, 3]	ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου	τέχνη,	ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ
[39, 2]	πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν	τέχνην	παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων ποικίλων,
[39, 1]	συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ	τῇ	ἀξίᾳ τῶν ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν,
[39, 2]	ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει	τῇ	ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ
[39, 2]	τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ	τῇ	πρὸς τὸ ἄριστον κράσει τἀναντία,
[39, 3]	ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν	τῇ	τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ
[39, 4]	~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς	τῇ	τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας
[39, 1]	μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων	τὴν	ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ
[39, 1]	οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται	τὴν	γῆν, οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι
[39, 4]	καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς	τὴν	θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ
[39, 3]	ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν	τὴν	ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων,
[39, 2]	καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ,	τὴν	πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς
[39, 1]	ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον	τὴν	προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ
[39, 3]	κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ	τὴν	Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς
[39, 3]	βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα, καὶ	τὴν	τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους ὁδοιπόρων
[39, 1]	ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ	τὴν	τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν
[39, 1]	ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ	τὴν	τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ
[39, 1]	πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ	τὴν	τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν
[39, 4]	καὶ ὑπὸ τούτῳ ἀέρα, καὶ	τὴν	ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν
[39, 2]	δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας	τὴν	φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί
[39, 2]	ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς	τὴν	χειρουργίαν. Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ
[39, 3]	ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις	τὴν	χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς
[39, 2]	τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι	τῆς	εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν
[39, 1]	Μέχρι μὲν γὰρ τῆς χρείας	τῆς	ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ
[39, 2]	ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ	τῆς	ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις
[39, 5]	ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ	τῆς	ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ
[39, 5]	θεοῦ. Καθάπερ καὶ τὰ μέρη	τῆς	θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο,
[39, 1]	ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι	τῆς	Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε
[39, 3]	Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ	τῆς	ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ καὶ
[39, 3]	ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ	τῆς	ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις καὶ
[39, 5]	καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ ἀσθενείας	τῆς	πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς
[39, 3]	ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι	τῆς	τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος·
[39, 2]	μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν	τῆς	τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ
[39, 1]	αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι μὲν γὰρ	τῆς	χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει
[39, 1]	αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί	τι	ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό,
[39, 2]	ὅροι. Ἡ δ´ αὖ νόσος	τί	ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ
[39, 4]	γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον;	τί	ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον;
[39, 4]	τῷ μεγέθει καὶ τὸ κάλλος.	Τί	γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον;
[39, 1]	μνήμων, κερδέων τε ἁρπαλέων, μή	τι	γε ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν
[39, 3]	τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία.	Τί	δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος·
[39, 2]	λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος;	τί	δὲ οὐ μέλλεις; καλεῖν δὲ
[39, 2]	λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις.	~Τί	δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς
[39, 3]	ὑγίεια, πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι.	Τί	ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία·
[39, 2]	Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία μέτρον	τί	ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας,
[39, 4]	οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον;	τί	ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον;
[39, 2]	αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ πᾶν	τι	πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον
[39, 4]	ἄστρων περιλαμπέστερον; τί ἡλίου ἀκμαιότερον;	τί	σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων
[39, 2]	πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον	τι	σοὶ ἡ ὑγεία ἔσται καὶ
[39, 3]	τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν.	~Τί	τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν;
[39, 5]	ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν.	Τί	τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε
[39, 4]	κάλλος κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ	τι	τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν
[39, 4]	ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον;	τί	τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί
[39, 4]	τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον;	τί	τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν
[39, 2]	ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον; Καλεῖς	τι	ὑγείαν σώματος; τί δὲ οὐ
[39, 5]	πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν;	τί	φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν
[39, 5]	ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ	Τιμαγόρας	ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν
[39, 1]	καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ	τιμαλφεστέρα·	καὶ ἐν κτήσει γῆς καὶ
[39, 5]	καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς	τιμάς.	Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς
[39, 5]	Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν	τιμῇ	Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν
[39, 1]	ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν	τιμὴν	ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις
[39, 1]	τύχαις, ἄνω καὶ κάτω εἰς	τιμὴν	καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ
[39, 4]	ἀργύρου, καὶ δόξαν προγόνων, καὶ	τιμὴν	πολιτικήν, πράγματα ἡδοναῖς μᾶλλον ἢ
[39, 4]	εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν	τιμιώτερον;	~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ
[39, 3]	δὴ καὶ τὸν βίον ὁδόν	τινα	εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ
[39, 5]	Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ;	τίνι	δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης
[39, 3]	γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ	τίς	ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην
[39, 3]	τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους.	Τίς	γὰρ ἄλλη τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ
[39, 1]	τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν	τις	γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν
[39, 5]	ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος·	τίς	κρατεῖ; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια
[39, 5]	τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς.	Τίς	οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος;
[39, 5]	τιμάς. Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω.	Τίς	οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω.
[39, 3]	Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που	τὶς	στενὴ καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα,
[39, 1]	ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν	τις	τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς
[39, 3]	αἱ νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ	τὸ	ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ
[39, 4]	ποθήσεις ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ	τὸ	ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ
[39, 1]	μὴ τῷ ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ	τὸ	ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ,
[39, 1]	μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν	τὸ	ἀγαθόν, ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ
[39, 3]	ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν	τὸ	ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν
[39, 1]	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ	τὸ	ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε
[39, 5]	δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ Βοιώτιος	τὸ	Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος
[39, 2]	εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς	τὸ	ἄριστον κράσει τἀναντία, πρὸς ὕδωρ
[39, 2]	δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας	τὸ	ἅρμα. Οὕτω καὶ στρατόπεδον συντάττεται
[39, 1]	εἰς τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας·	τὸ	δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές,
[39, 2]	αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον·	τὸ	δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ παντοδαπόν,
[39, 3]	τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν	τὸ	ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία.
[39, 4]	ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ	τὸ	θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς,
[39, 5]	μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ Αἰγύπτιος	τὸ	Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται· ὁ δὲ
[39, 3]	ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς	τὸ	κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ,
[39, 4]	στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ	τὸ	κάλλος. Τί γὰρ ἂν εἴη
[39, 2]	δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς	τὸ	λεγόμενον; Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος;
[39, 2]	διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς,	τὸ	μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν, οὔτε
[39, 3]	φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ μακρᾶς	τὸ	μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ
[39, 4]	οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν	τὸ	μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν
[39, 1]	ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ	τὸ	πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ
[39, 2]	ἡ ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν δὲ	τὸ	πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ τῶν
[39, 1]	εἰ δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν	τὸ	προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις,
[39, 2]	συνθήματι ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς	τὸ	σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς
[39, 2]	ταράττῃ, καὶ λυμαίνηται ὑπ´ αὐτῶν	τὸ	σῶμα κλονούμενόν τε καὶ σπαραττόμενον
[39, 1]	ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη, ὅτι	τὸ	τάλαντον τῶν δέκα μνῶν πολλαπλάσιον,
[39, 1]	αὔξησιν χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον·	τό,	τε γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται·
[39, 1]	τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ·	τό,	τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´
[39, 3]	πάνυ ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει	τὸ	τῆς ὁδοῦ τέρμα, ἣν μόγις
[39, 3]	φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί	τοίνυν	ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος.
[39, 4]	μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ θεῖον.	Τοιούτων	ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς, οἵων καὶ
[39, 5]	~Κινδυνεύουσιν δὲ οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ	τοῖς	ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ τοῖς θεοῖς
[39, 3]	τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν, ἣν	τοῖς	ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ,
[39, 3]	τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει	τοῖς	ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ ἀγαθόν,
[39, 1]	πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν	τοῖς	ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται.
[39, 5]	τούτοις ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε	τοῖς	ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει
[39, 5]	καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω καὶ	τοῖς	θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς
[39, 2]	τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς	τὸν	αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν.
[39, 3]	ἀμύητος εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ	τὸν	βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν,
[39, 1]	τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που	τὸν	Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ
[39, 2]	θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς	τὸν	ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω
[39, 1]	ἐν κτήσει γῆς καὶ κατὰ	τὸν	Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις
[39, 3]	τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ	τὸν	Κιμμερίων δῆμον· μία δέ που
[39, 5]	πάντες, ἰσοτιμίᾳ καὶ ἰσηγορίᾳ συνόντες	τὸν	πάντα χρόνον· ὧν μία μὲν
[39, 2]	καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως	τὸν	πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ
[39, 5]	τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς	τὸν	Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ
[39, 4]	τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ	τὸν	ὑπ´ αὐτῷ αἰθέρα καὶ ὑπὸ
[39, 4]	τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ ὁρᾷς	τὸν	ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ
[39, 3]	τελετὴ μυστικωτέρα, καὶ τίς ἄλλος	τόπος	σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς
[39, 1]	ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν	τοῦ	ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν,
[39, 1]	Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου	τοῦ	Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ
[39, 3]	ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν	τοῦ	Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος· καὶ τοῦ
[39, 1]	τὸν Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου	τοῦ	Βελλεροφόντου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου,
[39, 1]	ἀμείβοντι ὅπλα χρυσᾶ πρὸς τὰ	τοῦ	Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ
[39, 3]	ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν τῇ	τοῦ	ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας
[39, 3]	τοῦ Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος, καὶ	τοῦ	Ἴωνος ὁ Λυδός, καὶ τοῦ
[39, 5]	καὶ ἄδοξος καὶ πένης ὁ	τοῦ	λιθοξόου, ὁ σιμός, ὁ προγάστωρ,
[39, 3]	τοῦ Ἀρμενίου ὁ Ἀσσύριος· καὶ	τοῦ	Λυδοῦ ὁ Ἀρμένιος, καὶ τοῦ
[39, 3]	τοῦ Ἴωνος ὁ Λυδός, καὶ	τοῦ	νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς
[39, 1]	μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ δραχμὴ	τοῦ	ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει
[39, 4]	τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος	τοῦ	ὅλου πλατὺ καὶ πολυτρόφον καὶ
[39, 1]	ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ	τοῦ	Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ
[39, 3]	ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται	τοῦ	πάθους. Τίς γὰρ ἄλλη τελετὴ
[39, 1]	ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν	τοῦ	πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ
[39, 1]	καὶ ἐν κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος	τοῦ	Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος, τοῦ
[39, 3]	ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι	τοῦ	πονεῖν, παύονται τοῦ πάθους. Τίς
[39, 1]	εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου	τοῦ	Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων,
[39, 1]	τοῦ Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος,	τοῦ	τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´
[39, 2]	δὲ τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον	τοῦ	τῶν σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν
[39, 3]	καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ ἐπιθυμοῦσαι	τοῦ	χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς,
[39, 3]	Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι	τοῦ	χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά, καὶ
[39, 1]	ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς	τοὔλαττον	τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις
[39, 3]	τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ	τοὺς	Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν
[39, 1]	ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν	τοῦτό	γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ, ἀρχὸς
[39, 4]	θάλατταν; διαμέτρησον αὐτῶν τὰς φύσεις.	Τοῦτο	γῆς μέρος τοῦ ὅλου πλατὺ
[39, 5]	τὰ μέρη τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον	τοῦτο,	Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον
[39, 3]	φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν	τοῦτο,	παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν
[39, 3]	ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν	τοῦτο,	παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί
[39, 1]	διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ	τούτοις	ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ τούτων
[39, 5]	γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί	τούτοις	ἀντιθῶμεν; τί φῶμεν; Παράβαλλε τοῖς
[39, 2]	Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον	τοῦτον	ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου
[39, 4]	Οὐχ ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς	τοῦτον	οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
[39, 3]	εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι	τούτου	διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις· καὶ γὰρ
[39, 4]	ἔλαττον, καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι	τούτου	τὰ μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ
[39, 4]	ὑπ´ αὐτῷ αἰθέρα καὶ ὑπὸ	τούτῳ	ἀέρα, καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ
[39, 4]	κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι	τούτων	ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ
[39, 1]	τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ	τούτων	πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις, καθάπερ οἱ
[39, 3]	τὶς στενὴ καὶ ὄρθιος καὶ	τραχεῖα,	καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ ὁδεύσιμος,
[39, 3]	δὲ ἡ διαφωνία· καὶ ἐν	τριήρει	ὁ μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ
[39, 2]	καὶ πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ	τριήρης,	ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν
[39, 1]	Πολυφήμου ἦν ὁ Δάρδανος, τοῦ	τρισχίλιοι	ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν
[39, 5]	εἷς νόμος καὶ βίος καὶ	τρόπος,	οὐ διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες
[39, 1]	καὶ ἡδοναῖς, καὶ ἔθεσιν, καὶ	τύχαις,	ἄνω καὶ κάτω εἰς τιμὴν
[39, 1]	δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου	τύχην,	φίλῳ δὲ κατὰ τὴν τῶν
[39, 1]	δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ	τῷ	ἀγαθῷ, οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν
[39, 3]	ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω	τῷ	ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος εἶ. Νόμιζε
[39, 1]	καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον	τῷ	ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ
[39, 1]	ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ οἰκειότητα, συμμετρήσασθαι	τῷ	καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ
[39, 1]	~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι,	τῷ	Λυκίῳ Γλαύκῳ μεμφομένου ἀμείβοντι ὅπλα
[39, 4]	δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ	τῷ	μεγέθει καὶ τὸ κάλλος. Τί
[39, 3]	κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως	τῷ	Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ ἀνακτόρῳ
[39, 5]	δόξαις διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος	τῶν	ἀγαθῶν· ἀλλὰ Ἀλκιβιάδης Καλλίου ὡραιότερος.
[39, 5]	Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας	τῶν	ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος
[39, 1]	ᾗ μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν	τῶν	αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν.
[39, 4]	ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί	τῶν	ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν
[39, 1]	τις γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον	τῶν	δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ ἡ
[39, 4]	τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί	τῶν	θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ
[39, 1]	ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν	τῶν	καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν
[39, 4]	δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ	τῶν	μὴ ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων
[39, 1]	καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ	τῶν	ὅπλων τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς
[39, 1]	τύχην, φίλῳ δὲ κατὰ τὴν	τῶν	πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν αὖθις
[39, 2]	εἴπῃς, στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ	τῶν	συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα,
[39, 2]	ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς	τῶν	σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ
[39, 2]	τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ	τῶν	σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/08/2008