Dissertations, Chap. |
[39, 4] |
τιμὴν
πολιτικήν,
πράγματα
ἡδοναῖς
μᾶλλον
|
ἢ |
ἀγαθοῖς
μετρεῖσθαι
πεφυκότα,
ἐξαγορεύεις
τὰ |
[39, 3] |
τινα
εἶναι
μακράν,
ἐπ´
Ἐλευσῖνα
|
ἢ |
Βαβυλῶνα
ἄγουσαν,
τέρμα
τε
δὴ |
[39, 2] |
αὖ
νόσος
τί
ἄλλό
ἐστιν,
|
ἢ |
διάλυσις
καὶ
ταραχὴ
τῆς
ἐν |
[39, 4] |
ἀπορρητότερον
οὐκ
ἂν
εὕροις
μᾶλλον,
|
ἢ |
κάλλος
κάλλους
ὡραιότερον·
ἐὰν
γάρ |
[39, 1] |
ἀγαθὸν
ἀγαθῷ
προσελήλυθεν,
οὐδὲν
μᾶλλον
|
ἢ |
προσθήκῃ
νόει
ἀγαθὸν
τὸ
ἀγαθόν, |
[39, 3] |
μὲν
τὸ
ἡρμοσμένον,
πολλὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀναρμοστία.
Καὶ
ἐν
χορῷ
ἓν |
[39, 3] |
ἓν
μὲν
τοῦτο,
παντοδαπὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀναρχία.
Ἐν
μὲν
οὖν
τῇ |
[39, 1] |
τῆς
ἐν
ποσὶν
ἔχει
λογισμοὺς
|
ἡ |
ἀντίδοσις,
καὶ
τὸ
πλέον
πρὸς |
[39, 3] |
μὲν
αὐλὸς
ἕν,
πολλὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀπείθεια·
καὶ
ἐν
ἅρματι,
ἡνιόχου |
[39, 3] |
ἓν
μὲν
τοῦτο,
παντοδαπὸν
δὲ
|
ἡ |
ἀτεχνία.
Τί
δὲ
ἐν
φάλαγγι; |
[39, 2] |
εἰσὶν
αὐτῶν
ἀκριβεῖς
οἱ
ὅροι.
|
Ἡ |
δ´
αὖ
νόσος
τί
ἄλλό |
[39, 5] |
ἐκεῖνο,
Μυρτῶον
ἄλλο,
Κρησαῖον
ἄλλο·
|
ἡ |
δ´
ἐστὶν
μία,
ὁμογενής,
καὶ |
[39, 3] |
μὲν
ἡ
ὁμολογία,
παντοδαπὸν
δὲ
|
ἡ |
διαφωνία·
καὶ
ἐν
τριήρει
ὁ |
[39, 1] |
τῶν
δέκα
μνῶν
πολλαπλάσιον,
καὶ
|
ἡ |
δραχμὴ
τοῦ
ὀβολοῦ
τιμαλφεστέρα·
καὶ |
[39, 1] |
ἀγαθῷ,
οὐ
λυπεῖ
τὸ
ἀγαθὸν
|
ἡ |
ἔλλειψις.
~Τί
δέ,
οὐχὶ
καὶ |
[39, 2] |
ἕνα;
Ὀλίγου
μέντ´
ἂν
ἦν
|
ἡ |
ἰατρικὴ
ἀξία.
Νῦν
δὲ
τὸ |
[39, 2] |
οὖν
διαλαβὼν
ἑκάτερον
φαθί.
Οὐχ
|
ἡ |
μὲν
ὑγεία
μέτρον
τί
ἐστιν |
[39, 3] |
Καὶ
ἐν
χορῷ
ἓν
μὲν
|
ἡ |
ὁμολογία,
παντοδαπὸν
δὲ
ἡ
διαφωνία· |
[39, 2] |
οὖν
ὅπως
ποικίλον
τι
σοὶ
|
ἡ |
ὑγεία
ἔσται
καὶ
παντοδαπόν,
οὐχὶ |
[39, 3] |
ὑγίεια.
Κακόν;
νόσος.
Ἓν
μὲν
|
ἡ |
ὑγίεια,
πολλαὶ
δὲ
αἱ
νόσοι. |
[39, 5] |
πάντα
χρόνον·
ὧν
μία
μὲν
|
ἡ |
φύσις,
πολλὰ
δὲ
τὰ
ὀνόματα. |
[39, 1] |
ἀξιῶν
μαθητὴς
εἶναι
τῆς
Καλλιόπης,
|
ᾗ |
μηδὲν
θέμις
μήτε
ἐπαινεῖν
τῶν |
[39, 2] |
οὖν
ὅπως
τὸν
πόλεμον
τοῦτον
|
ἡγήσῃ |
ἁπλοῦν
καὶ
ἕνα;
Ὀλίγου
μέντ´ |
[39, 1] |
μὲν
καιρῷ,
καὶ
νόμῳ,
καὶ
|
ἡδοναῖς, |
καὶ
ἔθεσιν,
καὶ
τύχαις,
ἄνω
|
[39, 4] |
προγόνων,
καὶ
τιμὴν
πολιτικήν,
πράγματα
|
ἡδοναῖς |
μᾶλλον
ἢ
ἀγαθοῖς
μετρεῖσθαι
πεφυκότα, |
[39, 5] |
Καλλίου
ἀγαθὸν
εὔξεται·
ὁ
δὲ
|
Ἠλεῖος |
καὶ
ὁ
Βοιώτιος
τὸ
Ἀλκιβιάδου. |
[39, 5] |
διῃρημένος,
οὐδὲ
στασιωτικός·
ἄρχοντες
πάντες,
|
ἡλικιῶται |
πάντες,
σωτῆρες
πάντες,
ἰσοτιμίᾳ
καὶ |
[39, 4] |
ὡραιότερον;
τί
ἄστρων
περιλαμπέστερον;
τί
|
ἡλίου |
ἀκμαιότερον;
τί
σελήνης
εὐτροφώτερον;
τί |
[39, 1] |
ἀπουσίᾳ
ἐνδεῖ
τὸ
ἀγαθόν,
οὐκ
|
ἦν |
ἀγαθόν,
ὁπότε
ἐνέδει·
εἰ
δὲ |
[39, 1] |
προσθήκῃ
νόει
ἀγαθὸν
τὸ
ἀγαθόν,
|
ἦν |
γὰρ
ἀγαθὸν
καὶ
πρότερον·
εἰ |
[39, 2] |
καὶ
ἕνα;
Ὀλίγου
μέντ´
ἂν
|
ἦν |
ἡ
ἰατρικὴ
ἀξία.
Νῦν
δὲ |
[39, 1] |
δέ
που
τὸν
Γλαῦκον,
εἴπερ
|
ἦν |
Ἱππολόχου
τοῦ
Βελλεροφόντου
τοῦ
Σισύφου
|
[39, 1] |
κτήσει
θρεμμάτων
πολυκτεανώτερος
τοῦ
Πολυφήμου
|
ἦν |
ὁ
Δάρδανος,
τοῦ
τρισχίλιοι
ἵπποι |
[39, 1] |
πρότερον·
εἰ
δὲ
οὐκ
ἀγαθὸν
|
ἦν |
τὸ
προσελθὸν
εἰς
αὔξησιν,
δεινὸν |
[39, 3] |
ἄγει
τὸ
τῆς
ὁδοῦ
τέρμα,
|
ἣν |
μόγις
καὶ
μετὰ
πραγμάτων
σὺν |
[39, 3] |
ἀνθρώποις
τὴν
χώραν
τὸ
ἀγαθόν,
|
ἣν
|
τοῖς
ἀμυήτοις
Ἐλευσῖν
ἔχει.
Μυήθητι, |
[39, 2] |
ἑνί·
ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
τὸν
|
ἡνίοχον, |
ἐσκέδασας
τὸ
ἅρμα.
Οὕτω
καὶ |
[39, 3] |
ἡ
ἀπείθεια·
καὶ
ἐν
ἅρματι,
|
ἡνιόχου |
τέχνη,
ἓν
μὲν
τοῦτο,
παντοδαπὸν |
[39, 2] |
τὴν
χειρουργίαν.
Οὕτω
καὶ
ὑφ´
|
ἡνιόχῳ |
ἅρμα
εὐθύνεται
κοινῷ
δρόμῳ
καὶ |
[39, 2] |
τά
τε
ὥσπερ
πόλεως
μέρη
|
ἡρμοσμένα |
πολεμῇ
καὶ
ταράττῃ,
καὶ
λυμαίνηται |
[39, 2] |
ἐπὶ
μουσικὴν
ἔλθῃς,
τὸ
μὲν
|
ἡρμοσμένον |
κἀνταῦθα
ἕν,
οὔτε
κρεῖττον
αὐτὸ |
[39, 3] |
ἀγαθόν;
ἁρμονία·
ἓν
μὲν
τὸ
|
ἡρμοσμένον, |
πολλὴ
δὲ
ἡ
ἀναρμοστία.
Καὶ |
[39, 1] |
κτήσει
γῆς
καὶ
κατὰ
τὸν
|
Ἡρόδοτον
|
οἱ
μὲν
γεωργοὶ
ὀργύιαις
διαμετροῦνται |
[39, 3] |
ἀμύητος
εἶ,
κἂν
ἐν
Μεγάροις
|
ᾖς, |
ὁμοίως
τῷ
Πελοποννησίῳ·
μέχρι
μήπω |
[39, 5] |
ἐν
κτήσει
ἀγαθῶν·
οὐχ
ὁρᾷς
|
ἡττώμενον |
ἐν
πλούτῳ
Καλλίου,
ἐν
σώματι |
[39, 5] |
ἀρχέτω.
Τίς
οὗτος;
Κρόνος·
δεδέσθω.
|
Ἥφαιστος· |
χαλκευέτω.
Ἑρμῆς·
ἀγγελλέτω.
Ἀθηνᾶ·
ὑφαινέτω. |