Dissertations, Chap. |
[39, 1] |
οἰνιζόμενοι,
ἄλλοι
μὲν
χαλκῷ,
ἄλλοι
|
δ´ |
αἴθωνι
σιδήρῳ,
ἄλλοι
δὲ
ῥινοῖς, |
[39, 2] |
αὐτῶν
ἀκριβεῖς
οἱ
ὅροι.
Ἡ
|
δ´ |
αὖ
νόσος
τί
ἄλλό
ἐστιν, |
[39, 1] |
σιδήρῳ,
ἄλλοι
δὲ
ῥινοῖς,
ἄλλοι
|
δ´ |
αὐτοῖσι
βόεσσι.
Μέχρι
μὲν
γὰρ |
[39, 5] |
Μυρτῶον
ἄλλο,
Κρησαῖον
ἄλλο·
ἡ
|
δ´
|
ἐστὶν
μία,
ὁμογενής,
καὶ
ὁμοπαθής, |
[39, 4] |
οἵων
καὶ
Ἀλκιβιάδης
μυστηρίων,
μεθύων,
|
δᾳδοῦχος, |
καὶ
ἐκ
συμποσίου
ἱεροφάντης,
καὶ |
[39, 1] |
πολυκτεανώτερος
τοῦ
Πολυφήμου
ἦν
ὁ
|
Δάρδανος, |
τοῦ
τρισχίλιοι
ἵπποι
ἔλος
καταβουκολέοντο. |
[39, 1] |
τιμὴν
καὶ
ἀτιμίαν
μεταβαλλομένας·
τὸ
|
δὲ
|
ἀγαθὸν
ἑδραῖον,
βέβαιον,
ἀκλινές,
ἰσόρροπον, |
[39, 4] |
καὶ
ἐν
παιδιᾷ
τελεστής.
Ἀγαθὸν
|
δὲ |
ἀγαθοῦ
ἀπορρητότερον
οὐκ
ἂν
εὕροις |
[39, 3] |
τὸ
μὲν
τέρμα
ἕν,
πολλαὶ
|
δὲ |
αἱ
ἀποστάσεις.
Ἐὰν
ἐπὶ
Βαβυλῶνα |
[39, 3] |
Ἓν
μὲν
ἡ
ὑγίεια,
πολλαὶ
|
δὲ |
αἱ
νόσοι.
Τί
ἐν
μουσικῇ
|
[39, 2] |
αὑτοῦ
γιγνόμενον,
οὔτε
ἔλαττον·
τὸ
|
δὲ
|
ἀνάρμοστον
πολύ,
καὶ
παντοδαπόν,
καὶ |
[39, 2] |
τῇ
ὁμοιότητι
τῆς
εἰρεσίας·
ἐὰν
|
δὲ |
ἀπαλλάξῃς
τὸν
αὐλόν,
διέλυσας
αὐτῆς
|
[39, 2] |
ὑγεία
ἔσται
καὶ
παντοδαπόν,
οὐχὶ
|
δὲ |
ἁπλοῦν
καὶ
ὡμολογημένον;
Ἐπειδὰν
γὰρ |
[39, 2] |
συντάττεται
ὑπὸ
συνθήματι
ἑνί·
ἐὰν
|
δὲ |
ἀφέλῃς
τὸ
σύνθημα,
διέλυσας
τὴν |
[39, 2] |
δρόμῳ
καὶ
θυμῷ
ἑνί·
ἐὰν
|
δὲ |
ἀφέλῃς
τὸν
ἡνίοχον,
ἐσκέδασας
τὸ |
[39, 3] |
καταμαντευόμεναι
αὐτῆς
τὸ
κάλλος·
ἐπειδὰν
|
δὲ |
ἀφίκωνται
ἐκεῖ,
παυσάμεναι
τοῦ
πονεῖν, |
[39, 3] |
φυγὴν
μήτε
εἰς
δίωξιν·
ὅταν
|
δὲ |
εἰς
πλήθους
ἀριθμὸν
ἐμπέσω,
δύναμαι |
[39, 4] |
πρόεισιν,
ὑπερβάλλοντα
καὶ
ὑπερβαλλόμενα·
ἐὰν
|
δὲ |
ἔλθῃς
ἐκεῖ,
στήσεται
ὁμοῦ
τῷ |
[39, 3] |
παντοδαπὸν
δὲ
ἡ
ἀτεχνία.
Τί
|
δὲ |
ἐν
φάλαγγι;
φυλακὴ
συνθήματος·
ἓν |
[39, 3] |
δὲ
ἐπὶ
τοὺς
Λωτοφάγους,
αἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸν
Κιμμερίων
δῆμον·
μία |
[39, 3] |
ἄγουσιν,
ἐπὶ
τὴν
Σειρήνων,
αἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
τοὺς
Λωτοφάγους,
αἱ
δὲ |
[39, 1] |
ἦν
ἀγαθόν,
ὁπότε
ἐνέδει·
εἰ
|
δὲ |
ἑτέρῳ
ἐνδεῖ,
καὶ
μὴ
τῷ |
[39, 3] |
ἓν
μὲν
τὸ
ἡρμοσμένον,
πολλὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀναρμοστία.
Καὶ
ἐν
χορῷ |
[39, 3] |
συνθήματος·
ἓν
μὲν
τοῦτο,
παντοδαπὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀναρχία.
Ἐν
μὲν
οὖν |
[39, 3] |
ὁ
μὲν
αὐλὸς
ἕν,
πολλὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀπείθεια·
καὶ
ἐν
ἅρματι, |
[39, 3] |
τέχνη,
ἓν
μὲν
τοῦτο,
παντοδαπὸν
|
δὲ |
ἡ
ἀτεχνία.
Τί
δὲ
ἐν
|
[39, 3] |
ἓν
μὲν
ἡ
ὁμολογία,
παντοδαπὸν
|
δὲ |
ἡ
διαφωνία·
καὶ
ἐν
τριήρει |
[39, 5] |
τὸ
Καλλίου
ἀγαθὸν
εὔξεται·
ὁ
|
δὲ |
Ἠλεῖος
καὶ
ὁ
Βοιώτιος
τὸ |
[39, 2] |
τί
δὲ
οὐ
μέλλεις;
καλεῖν
|
δὲ
|
καὶ
νόσον;
φέρε
οὖν
διαλαβὼν |
[39, 1] |
τὴν
τοῦ
πολέμου
τύχην,
φίλῳ
|
δὲ
|
κατὰ
τὴν
τῶν
πατέρων
ξενίαν, |
[39, 5] |
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
τιμιώτερον;
~Κινδυνεύουσιν
|
δὲ |
οἱ
ἄνθρωποι,
καθάπερ
τοῖς
ἀγαθοῖς, |
[39, 2] |
Καλεῖς
τι
ὑγείαν
σώματος;
τί
|
δὲ |
οὐ
μέλλεις;
καλεῖν
δὲ
καὶ |
[39, 1] |
γὰρ
ἀγαθὸν
καὶ
πρότερον·
εἰ
|
δὲ |
οὐκ
ἀγαθὸν
ἦν
τὸ
προσελθὸν |
[39, 2] |
τὸ
ἀγαθὸν
ἡ
ἔλλειψις.
~Τί
|
δέ, |
οὐχὶ
καὶ
ταύτῃ
σκοπεῖς
τὸ |
[39, 3] |
ἀνάκτορα,
καὶ
τὴν
τελετήν·
ὑπὸ
|
δὲ |
πλήθους
ὁδοιπόρων
μεστὴν
τὴν
ὁδὸν |
[39, 3] |
ἐπὶ
τὸν
Κιμμερίων
δῆμον·
μία
|
δέ |
που
τὶς
στενὴ
καὶ
ὄρθιος
|
[39, 1] |
μήτε
ψέγειν
τῶν
καλῶν.
Εἰκὸς
|
δέ |
που
τὸν
Γλαῦκον,
εἴπερ
ἦν |
[39, 1] |
ἄλλοι
δ´
αἴθωνι
σιδήρῳ,
ἄλλοι
|
δὲ |
ῥινοῖς,
ἄλλοι
δ´
αὐτοῖσι
βόεσσι. |
[39, 2] |
μὲν
εἰς
ὁμοφωνίαν·
μὴ
ὁμολογῶν
|
δέ, |
σχίζεται
καὶ
διαχεῖται
καὶ
σκεδάννυται |
[39, 5] |
μία
μὲν
ἡ
φύσις,
πολλὰ
|
δὲ |
τὰ
ὀνόματα.
Ὑπὸ
γὰρ
ἀμαθίας |
[39, 4] |
οὐ
ποθήσεις
ἄλλο
μεῖζον.
~Ἐὰν
|
δὲ |
τὸ
ἀγαθὸν
ἐπονομάζῃς
τῇ
τῶν |
[39, 2] |
ἦν
ἡ
ἰατρικὴ
ἀξία.
Νῦν
|
δὲ |
τὸ
πολυμερὲς
καὶ
πολύφωνον
τοῦ |
[39, 1] |
ὀργύιαις
διαμετροῦνται
τὴν
γῆν,
οἱ
|
δὲ |
τούτοις
ἀμφιλαφέστεροι
σταδίοις,
οἱ
δὲ |
[39, 1] |
δὲ
τούτοις
ἀμφιλαφέστεροι
σταδίοις,
οἱ
|
δὲ |
τούτων
πολὺ
γεωργικώτεροι
σχοινίοις,
καθάπερ |
[39, 5] |
Ζεύς·
ἀρχέτω.
Τίς
οὗτος;
Κρόνος·
|
δεδέσθω. |
Ἥφαιστος·
χαλκευέτω.
Ἑρμῆς·
ἀγγελλέτω.
Ἀθηνᾶ· |
[39, 1] |
ἦν
τὸ
προσελθὸν
εἰς
αὔξησιν,
|
δεινὸν |
λέγεις,
εἰ
ἔσταί
τι
ἀγαθὸν |
[39, 1] |
γνοίη,
ὅτι
τὸ
τάλαντον
τῶν
|
δέκα |
μνῶν
πολλαπλάσιον,
καὶ
ἡ
δραχμὴ
|
[39, 4] |
ὅλου
πλατὺ
καὶ
πολυτρόφον
καὶ
|
δενδροφόρον |
καὶ
ζῳοτρόφον·
ἀλλ´
ἐὰν
πρὸς |
[39, 5] |
προγάστωρ,
ὁ
κωμῳδούμενος,
ὁ
εἰς
|
δεσμωτήριον |
ἐμβαλλόμενος,
ἀποθνήσκων
ἐκεῖ,
ἔνθα
καὶ |
[39, 3] |
ἀνακτόρῳ
προσελήλυθας,
ἀμύητος
εἶ.
Νόμιζε
|
δὴ |
καὶ
τὸν
βίον
ὁδόν
τινα |
[39, 3] |
ἢ
Βαβυλῶνα
ἄγουσαν,
τέρμα
τε
|
δὴ |
τῆς
ὁδοῦ
τὰ
βασίλεια
αὐτὰ |
[39, 3] |
αἱ
δὲ
ἐπὶ
τὸν
Κιμμερίων
|
δῆμον· |
μία
δέ
που
τὶς
στενὴ |
[39, 5] |
αὐτὸ
καὶ
ἀγνωσίας
ταῖς
δόξαις
|
διαιρούμεθα. |
Πλουτεῖ
Καλλίας,
μακάριος
τῶν
ἀγαθῶν· |
[39, 2] |
πολλῶν
φαρμάκων,
καὶ
σιτίων,
καὶ
|
διαιτημάτων. |
Κἂν
ἐπὶ
μουσικὴν
ἔλθῃς,
τὸ |
[39, 2] |
δὲ
καὶ
νόσον;
φέρε
οὖν
|
διαλαβὼν |
ἑκάτερον
φαθί.
Οὐχ
ἡ
μὲν |
[39, 2] |
νόσος
τί
ἄλλό
ἐστιν,
ἢ
|
διάλυσις |
καὶ
ταραχὴ
τῆς
ἐν
σώματι |
[39, 3] |
πλήθους
ἀριθμὸν
ἐμπέσω,
δύναμαι
τούτου
|
διαμετρεῖσθαι |
τὰς
φύσεις·
καὶ
γὰρ
ὁδοῦ
|
[39, 4] |
καὶ
τὴν
ὑπ´
αὐτῷ
θάλατταν;
|
διαμέτρησον |
αὐτῶν
τὰς
φύσεις.
Τοῦτο
γῆς
|
[39, 1] |
Ἡρόδοτον
οἱ
μὲν
γεωργοὶ
ὀργύιαις
|
διαμετροῦνται |
τὴν
γῆν,
οἱ
δὲ
τούτοις |
[39, 3] |
ἡ
ὁμολογία,
παντοδαπὸν
δὲ
ἡ
|
διαφωνία· |
καὶ
ἐν
τριήρει
ὁ
μὲν |
[39, 2] |
μὴ
ὁμολογῶν
δέ,
σχίζεται
καὶ
|
διαχεῖται |
καὶ
σκεδάννυται
καὶ
πλῆθος
γίγνεται. |
[39, 2] |
ἐὰν
δὲ
ἀπαλλάξῃς
τὸν
αὐλόν,
|
διέλυσας |
αὐτῆς
τὴν
χειρουργίαν.
Οὕτω
καὶ |
[39, 2] |
ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
τὸ
σύνθημα,
|
διέλυσας |
τὴν
φάλαγγα
εἰς
πλήθους
φυγήν. |
[39, 2] |
ἀνάρμοστον
πολύ,
καὶ
παντοδαπόν,
καὶ
|
διῃρημένον. |
Οὕτω
καὶ
χορὸς
ὁ〉
ὁμολογήσας |
[39, 5] |
καὶ
βίος
καὶ
τρόπος,
οὐ
|
διῃρημένος, |
οὐδὲ
στασιωτικός·
ἄρχοντες
πάντες,
ἡλικιῶται |
[39, 5] |
Νικίου,
ἐν
θεάτρῳ
Ἀριστοφάνους,
ἐν
|
δικαστηρίῳ |
Μελήτου;
Μάτην
ἄρα
αὐτῷ
ὁ |
[39, 1] |
ἂν
τοῦτό
γε
αἰτιάσαιτο
ἐν
|
δίκῃ, |
ἀρχὸς
ναυτάων,
οἷοί
τε
πρηκτῆρες |
[39, 1] |
ὅπλα
χρυσᾶ
πρὸς
τὰ
τοῦ
|
Διομήδους |
χαλκᾶ
ὄντα
καὶ
ἐννεαβοίῳ
ἑκατομβοίων
|
[39, 5] |
χαλκευέτω.
Ἑρμῆς·
ἀγγελλέτω.
Ἀθηνᾶ·
ὑφαινέτω.
|
Διόσκουροι· |
ἐπὶ
νε〉
ὼς
Πελοποννησίοις
ἑπέσθωσαν. |
[39, 3] |
μήτε
εἰς
φυγὴν
μήτε
εἰς
|
δίωξιν· |
ὅταν
δὲ
εἰς
πλήθους
ἀριθμὸν |
[39, 1] |
ἀγαθῶν
ἁπάντων,
ἐντυχόντα
ἀνδρὶ
ἐχθρῷ
|
δοκοῦντι |
κατὰ
τὴν
τοῦ
πολέμου
τύχην, |
[39, 5] |
πρὸς
αὐτὸ
καὶ
ἀγνωσίας
ταῖς
|
δόξαις |
διαιρούμεθα.
Πλουτεῖ
Καλλίας,
μακάριος
τῶν |
[39, 4] |
περιβολὴν
χρυσοῦ
καὶ
ἀργύρου,
καὶ
|
δόξαν |
προγόνων,
καὶ
τιμὴν
πολιτικήν,
πράγματα |
[39, 5] |
Ἀλκιβιάδου,
ἐν
τιμῇ
Περικλέους,
ἐν
|
δόξῃ |
Νικίου,
ἐν
θεάτρῳ
Ἀριστοφάνους,
ἐν |
[39, 1] |
δέκα
μνῶν
πολλαπλάσιον,
καὶ
ἡ
|
δραχμὴ
|
τοῦ
ὀβολοῦ
τιμαλφεστέρα·
καὶ
ἐν |
[39, 3] |
γὰρ
αὕτη,
καὶ
μηδένα
ἀνεχομένη
|
δρόμον |
μήτε
εἰς
φυγὴν
μήτε
εἰς |
[39, 2] |
ὑφ´
ἡνιόχῳ
ἅρμα
εὐθύνεται
κοινῷ
|
δρόμῳ |
καὶ
θυμῷ
ἑνί·
ἐὰν
δὲ |
[39, 3] |
δὲ
εἰς
πλήθους
ἀριθμὸν
ἐμπέσω,
|
δύναμαι |
τούτου
διαμετρεῖσθαι
τὰς
φύσεις·
καὶ |
[39, 5] |
οὐκ
αἰσχρὸς
καὶ
ἄτιμος
καὶ
|
δυσγενὴς |
καὶ
ἄδοξος
καὶ
πένης
ὁ |
[39, 5] |
Σωκράτης
αἰσχρός,
Σωκράτης
ἄδοξος,
Σωκράτης
|
δυσγενής, |
Σωκράτης
ἄτιμος.
Πῶς
γὰρ
οὐκ
|
[39, 5] |
εὐδοξίᾳ
γένος·
τίς
κρατεῖ;
τίνι
|
δῶμεν |
τὰ
νικητήρια
φέροντες;
Σωκράτης
πένης, |