HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XXXIX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  40 formes différentes pour 81 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertations, Chap.
[39, 1]   οἰνιζόμενοι, ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι  δ´   αἴθωνι σιδήρῳ, ἄλλοι δὲ ῥινοῖς,
[39, 2]   αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ ὅροι.  δ´   αὖ νόσος τί ἄλλό ἐστιν,
[39, 1]   σιδήρῳ, ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι  δ´   αὐτοῖσι βόεσσι. Μέχρι μὲν γὰρ
[39, 5]   Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο·  δ´   ἐστὶν μία, ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής,
[39, 4]   οἵων καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων,  δᾳδοῦχος,   καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ
[39, 1]   πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου ἦν  Δάρδανος,   τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο.
[39, 1]   τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ  δὲ   ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον,
[39, 4]   καὶ ἐν παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν  δὲ   ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν εὕροις
[39, 3]   τὸ μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ  δὲ   αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα
[39, 3]   Ἓν μὲν ὑγίεια, πολλαὶ  δὲ   αἱ νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ
[39, 2]   αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον· τὸ  δὲ   ἀνάρμοστον πολύ, καὶ παντοδαπόν, καὶ
[39, 2]   τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν  δὲ   ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς
[39, 2]   ὑγεία ἔσται καὶ παντοδαπόν, οὐχὶ  δὲ   ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ
[39, 2]   συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί· ἐὰν  δὲ   ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν
[39, 2]   δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί· ἐὰν  δὲ   ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ
[39, 3]   καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν  δὲ   ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ πονεῖν,
[39, 3]   φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν  δὲ   εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι
[39, 4]   πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν  δὲ   ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ
[39, 3]   παντοδαπὸν δὲ ἀτεχνία. Τί  δὲ   ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν
[39, 3]   δὲ ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ  δὲ   ἐπὶ τὸν Κιμμερίων δῆμον· μία
[39, 3]   ἄγουσιν, ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ  δὲ   ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ
[39, 1]   ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ  δὲ   ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ
[39, 3]   ἓν μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ  δὲ   ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ
[39, 3]   συνθήματος· ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ  δὲ   ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν
[39, 3]   μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ  δὲ   ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι,
[39, 3]   τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν  δὲ   ἀτεχνία. Τί δὲ ἐν
[39, 3]   ἓν μὲν ὁμολογία, παντοδαπὸν  δὲ   διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει
[39, 5]   τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται·  δὲ   Ἠλεῖος καὶ Βοιώτιος τὸ
[39, 2]   τί δὲ οὐ μέλλεις; καλεῖν  δὲ   καὶ νόσον; φέρε οὖν διαλαβὼν
[39, 1]   τὴν τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ  δὲ   κατὰ τὴν τῶν πατέρων ξενίαν,
[39, 5]   τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν  δὲ   οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς,
[39, 2]   Καλεῖς τι ὑγείαν σώματος; τί  δὲ   οὐ μέλλεις; καλεῖν δὲ καὶ
[39, 1]   γὰρ ἀγαθὸν καὶ πρότερον· εἰ  δὲ   οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν
[39, 2]   τὸ ἀγαθὸν ἔλλειψις. ~Τί  δέ,   οὐχὶ καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ
[39, 3]   ἀνάκτορα, καὶ τὴν τελετήν· ὑπὸ  δὲ   πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν ὁδὸν
[39, 3]   ἐπὶ τὸν Κιμμερίων δῆμον· μία  δέ   που τὶς στενὴ καὶ ὄρθιος
[39, 1]   μήτε ψέγειν τῶν καλῶν. Εἰκὸς  δέ   που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ ἦν
[39, 1]   ἄλλοι δ´ αἴθωνι σιδήρῳ, ἄλλοι  δὲ   ῥινοῖς, ἄλλοι δ´ αὐτοῖσι βόεσσι.
[39, 2]   μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν  δέ,   σχίζεται καὶ διαχεῖται καὶ σκεδάννυται
[39, 5]   μία μὲν φύσις, πολλὰ  δὲ   τὰ ὀνόματα. Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας
[39, 4]   οὐ ποθήσεις ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν  δὲ   τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν
[39, 2]   ἦν ἰατρικὴ ἀξία. Νῦν  δὲ   τὸ πολυμερὲς καὶ πολύφωνον τοῦ
[39, 1]   ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ  δὲ   τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ δὲ
[39, 1]   δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ  δὲ   τούτων πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις, καθάπερ
[39, 5]   Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος·  δεδέσθω.   Ἥφαιστος· χαλκευέτω. Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ·
[39, 1]   ἦν τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν,  δεινὸν   λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν
[39, 1]   γνοίη, ὅτι τὸ τάλαντον τῶν  δέκα   μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ δραχμὴ
[39, 4]   ὅλου πλατὺ καὶ πολυτρόφον καὶ  δενδροφόρον   καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς
[39, 5]   προγάστωρ, κωμῳδούμενος, εἰς  δεσμωτήριον   ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ
[39, 3]   ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος εἶ. Νόμιζε  δὴ   καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα
[39, 3]   Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε  δὴ   τῆς ὁδοῦ τὰ βασίλεια αὐτὰ
[39, 3]   αἱ δὲ ἐπὶ τὸν Κιμμερίων  δῆμον·   μία δέ που τὶς στενὴ
[39, 5]   αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς δόξαις  διαιρούμεθα.   Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος τῶν ἀγαθῶν·
[39, 2]   πολλῶν φαρμάκων, καὶ σιτίων, καὶ  διαιτημάτων.   Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ
[39, 2]   δὲ καὶ νόσον; φέρε οὖν  διαλαβὼν   ἑκάτερον φαθί. Οὐχ μὲν
[39, 2]   νόσος τί ἄλλό ἐστιν,  διάλυσις   καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι
[39, 3]   πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου  διαμετρεῖσθαι   τὰς φύσεις· καὶ γὰρ ὁδοῦ
[39, 4]   καὶ τὴν ὑπ´ αὐτῷ θάλατταν;  διαμέτρησον   αὐτῶν τὰς φύσεις. Τοῦτο γῆς
[39, 1]   Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις  διαμετροῦνται   τὴν γῆν, οἱ δὲ τούτοις
[39, 3]   ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ  διαφωνία·   καὶ ἐν τριήρει μὲν
[39, 2]   μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται καὶ  διαχεῖται   καὶ σκεδάννυται καὶ πλῆθος γίγνεται.
[39, 2]   ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν,  διέλυσας   αὐτῆς τὴν χειρουργίαν. Οὕτω καὶ
[39, 2]   ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα,  διέλυσας   τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν.
[39, 2]   ἀνάρμοστον πολύ, καὶ παντοδαπόν, καὶ  διῃρημένον.   Οὕτω καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας
[39, 5]   καὶ βίος καὶ τρόπος, οὐ  διῃρημένος,   οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται
[39, 5]   Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν  δικαστηρίῳ   Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ
[39, 1]   ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν  δίκῃ,   ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες
[39, 1]   ὅπλα χρυσᾶ πρὸς τὰ τοῦ  Διομήδους   χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων
[39, 5]   χαλκευέτω. Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω.  Διόσκουροι·   ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν.
[39, 3]   μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς  δίωξιν·   ὅταν δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν
[39, 1]   ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ  δοκοῦντι   κατὰ τὴν τοῦ πολέμου τύχην,
[39, 5]   πρὸς αὐτὸ καὶ ἀγνωσίας ταῖς  δόξαις   διαιρούμεθα. Πλουτεῖ Καλλίας, μακάριος τῶν
[39, 4]   περιβολὴν χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, καὶ  δόξαν   προγόνων, καὶ τιμὴν πολιτικήν, πράγματα
[39, 5]   Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους, ἐν  δόξῃ   Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν
[39, 1]   δέκα μνῶν πολλαπλάσιον, καὶ  δραχμὴ   τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν
[39, 3]   γὰρ αὕτη, καὶ μηδένα ἀνεχομένη  δρόμον   μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς
[39, 2]   ὑφ´ ἡνιόχῳ ἅρμα εὐθύνεται κοινῷ  δρόμῳ   καὶ θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ
[39, 3]   δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω,  δύναμαι   τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις· καὶ
[39, 5]   οὐκ αἰσχρὸς καὶ ἄτιμος καὶ  δυσγενὴς   καὶ ἄδοξος καὶ πένης
[39, 5]   Σωκράτης αἰσχρός, Σωκράτης ἄδοξος, Σωκράτης  δυσγενής,   Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς γὰρ οὐκ
[39, 5]   εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι  δῶμεν   τὰ νικητήρια φέροντες; Σωκράτης πένης,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 28/08/2008