HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XXXIX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ε = 108 formes différentes pour 183 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertations, Chap.

[39, 4]   μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον· ἐὰν γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ

[39, 2]   συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας

[39, 2]   στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας

[39, 2]   κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας

[39, 4]   μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ

[39, 4]   καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ

[39, 3]   ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν

[39, 4]   καὶ δενδροφόρον καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον

[39, 1]   ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε

[39, 5]   ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει

[39, 2]   σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους, ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων

[39, 1]   κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ

[39, 1]   οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ Γλαύκῳ μεμφομένου

[39, 1]   ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν ἑδραῖον, βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον,

[39, 5]   αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην ἐπεψηφίσατο.

[39, 1]   καὶ νόμῳ, καὶ ἡδοναῖς, καὶ ἔθεσιν, καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω

[39, 1]   οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ

[39, 1]   ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ πρότερον· εἰ δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ

[39, 1]   προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ

[39, 0]   ~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν

[39, 1]   γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´ εἰ μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν

[39, 1]   τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ

[39, 3]   Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως

[39, 3]   μήπω τῷ ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος εἶ. Νόμιζε δὴ καὶ τὸν βίον

[39, 4]   τὸ κάλλος. Τί γὰρ ἂν εἴη οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον;

[39, 1]   αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν. Εἰκὸς δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ

[39, 3]   καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα

[39, 1]   ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν μαθητὴς εἶναι τῆς Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις

[39, 5]   ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν;

[39, 1]   Εἰκὸς δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ

[39, 2]   καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν

[39, 2]   πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν,

[39, 1]   οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί

[39, 5]   ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα

[39, 3]   δρόμον μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς πλήθους

[39, 2]   καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται

[39, 3]   μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου

[39, 2]   τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα εἰς πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν

[39, 1]   καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω εἰς τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ

[39, 3]   καὶ μηδένα ἀνεχομένη δρόμον μήτε εἰς φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν

[39, 5]   γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς πᾶσιν εἷς νόμος καὶ βίος καὶ τρόπος,

[39, 2]   μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ ὅροι. Ἡ

[39, 3]   ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν

[39, 3]   ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος

[39, 1]   χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ, καθάπερ οἱ ἐκ Λήμνου οἰνιζόμενοι, ἄλλοι μὲν χαλκῷ,

[39, 4]   Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων, δᾳδοῦχος, καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ

[39, 5]   αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει θεοῦ.

[39, 2]   τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ

[39, 2]   καὶ γῆ πρὸς ἀέρα, καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ

[39, 2]   καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν

[39, 2]   καὶ νόσον; φέρε οὖν διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί. Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία

[39, 5]   τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον

[39, 1]   Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό

[39, 5]   ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ

[39, 3]   τὸ κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ

[39, 4]   καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ

[39, 5]   τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον ἐκεῖνο, Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ

[39, 2]   καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά

[39, 3]   θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων, ἐκτρεπομένων, πλανωμένων· πολλαὶ γὰρ αἱ παρατριβαὶ

[39, 4]   ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον,

[39, 4]   ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον, καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου

[39, 2]   κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε ἔλαττον· τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ

[39, 1]   χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό γε

[39, 3]   τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ

[39, 3]   ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε

[39, 3]   οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα,

[39, 3]   τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ

[39, 4]   ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει

[39, 2]   καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν,

[39, 1]   προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ

[39, 1]   οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ

[39, 1]   ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς

[39, 5]   αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ μὲν

[39, 5]   ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας

[39, 3]   ὅταν δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις·

[39, 3]   πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν

[39, 4]   κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν ὑπ´

[39, 3]   νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ Ἀσσύριος,

[39, 5]   δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ

[39, 1]   γὰρ ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε

[39, 5]   σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους,

[39, 5]   τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου;

[39, 5]   Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον

[39, 1]   δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει γῆς καὶ κατὰ τὸν

[39, 1]   σχοινίοις, καθάπερ οἱ Αἰγύπτιοι· καὶ ἐν κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου

[39, 3]   Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ·

[39, 3]   τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς

[39, 3]   πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι. Τί ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν

[39, 4]   καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ

[39, 5]   κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου,

[39, 1]   μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις,

[39, 5]   ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους,

[39, 2]   ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα

[39, 5]   πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου,

[39, 1]   πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν

[39, 3]   παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν,

[39, 3]   δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν

[39, 3]   πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ ἓν μὲν ἡ ὁμολογία,

[39, 0]   ~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ

[39, 2]   ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν, οὔτε κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον,

[39, 3]   ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν

[39, 3]   ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ

[39, 3]   ἡ ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ ἓν μὲν ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ

[39, 3]   ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος. Ἓν μὲν ἡ ὑγίεια, πολλαὶ δὲ

[39, 3]   ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ

[39, 3]   δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ

[39, 3]   καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ

[39, 5]   καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ

[39, 2]   πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα; Ὀλίγου μέντ´ ἂν ἦν ἡ

[39, 1]   κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ

[39, 1]   μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν

[39, 1]   ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ, οὐ

[39, 1]   εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν,

[39, 1]   ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε ἐνδείας ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον

[39, 3]   τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ ὁρῶ· στάσιμος γὰρ αὕτη,

[39, 5]   τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς

[39, 1]   ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ

[39, 5]   εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς

[39, 2]   καὶ στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα,

[39, 2]   εὐθύνεται κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον,

[39, 5]   πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα;

[39, 1]   τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν

[39, 3]   Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ

[39, 1]   Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν

[39, 4]   μᾶλλον ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα, ἐξαγορεύεις τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ

[39, 1]   τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη,

[39, 4]   ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος

[39, 3]   καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ

[39, 3]   βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα

[39, 3]   Ἴων, οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα

[39, 1]   Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε ἐπαινεῖν τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν

[39, 2]   ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε

[39, 2]   οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις·

[39, 3]   τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ

[39, 2]   ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ ἄριστον

[39, 1]   τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ

[39, 5]   Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς

[39, 5]   Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην ἐπεψηφίσατο.

[39, 3]   πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν τοῦ

[39, 3]   ἀπατηλαί, ὧν αἱ μὲν πολλαὶ ἐπὶ κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ

[39, 2]   καὶ σιτίων, καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον

[39, 5]   Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν

[39, 3]   ἐπὶ κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ

[39, 3]   ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ τὸν Κιμμερίων δῆμον· μία δέ

[39, 3]   ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ

[39, 3]   ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά,

[39, 3]   καματηραὶ καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς

[39, 3]   καὶ ἱδρῶτι ἀνύουσιν καματηραὶ καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου,

[39, 4]   μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει,

[39, 5]   τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ

[39, 2]   πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει

[39, 5]   καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν

[39, 5]   οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω. Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ

[39, 3]   καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ

[39, 2]   ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ στρατόπεδον

[39, 2]   ποικίλον τι σοὶ ἡ ὑγεία ἔσται καὶ παντοδαπόν, οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν

[39, 1]   εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ·

[39, 2]   δ´ αὖ νόσος τί ἄλλό ἐστιν, ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς

[39, 5]   ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ δ´ ἐστὶν μία, ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής, καὶ

[39, 2]   ἡ μὲν ὑγεία μέτρον τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν

[39, 0]   ~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ,

[39, 0]   μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι,

[39, 2]   ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν ὅπως ποικίλον τι σοὶ

[39, 2]   τε καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον

[39, 1]   ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ,

[39, 4]   γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω

[39, 2]   τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ

[39, 5]   καὶ ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν

[39, 5]   Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν

[39, 2]   Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ ἅρμα εὐθύνεται κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί·

[39, 4]   ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων καὶ εὐμορφίας, καὶ περιβολὴν χρυσοῦ καὶ ἀργύρου,

[39, 5]   ὁ Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται· ὁ δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ

[39, 5]   ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ

[39, 1]   παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν, οἶμαι, ταύτας μὲν καιρῷ,

[39, 4]   δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν εὕροις μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον·

[39, 5]   Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ;

[39, 4]   εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον; τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον;

[39, 4]   τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον;

[39, 2]   γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς

[39, 1]   τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ

[39, 3]   ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου,

[39, 3]   ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ

[39, 1]   Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου

Dissertations, Chap.
[39, 4]	μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον·	ἐὰν	γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ
[39, 2]	συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς εἰρεσίας·	ἐὰν	δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν, διέλυσας
[39, 2]	στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι ἑνί·	ἐὰν	δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα, διέλυσας
[39, 2]	κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί·	ἐὰν	δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας
[39, 4]	μέρη πρόεισιν, ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα·	ἐὰν	δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ
[39, 4]	καὶ οὐ ποθήσεις ἄλλο μεῖζον.	~Ἐὰν	δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐπονομάζῃς τῇ
[39, 3]	ἕν, πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις.	Ἐὰν	ἐπὶ Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν
[39, 4]	καὶ δενδροφόρον καὶ ζῳοτρόφον· ἀλλ´	ἐὰν	πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς, ἔλαττον
[39, 1]	ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε πρηκτῆρες	ἔασιν,	φόρτου τε μνήμων, κερδέων τε
[39, 5]	ἀμαθίας αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς	ἑαυτῶν	ἕκαστοι ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει
[39, 2]	σωμάτων πολέμου, ἃς καλοῦμεν νόσους,	ἐγέννησεν	τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν ὀργάνων
[39, 1]	κατὰ τὴν τιμὴν ἐξετάζεται. Κἂν	ἐγκεκαλυμμένος	γοῦν τις γνοίη, ὅτι τὸ
[39, 1]	οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου	ἔγωγε	ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ Γλαύκῳ μεμφομένου
[39, 1]	ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ δὲ ἀγαθὸν	ἑδραῖον,	βέβαιον, ἀκλινές, ἰσόρροπον, κοινόν, ἀνέμητον,
[39, 5]	αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰ νικητήρια	ἔδωκεν,	μάτην ἐπεψηφίσατο.
[39, 1]	καὶ νόμῳ, καὶ ἡδοναῖς, καὶ	ἔθεσιν,	καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω
[39, 1]	οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει·	εἰ	δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ μὴ
[39, 1]	ἦν γὰρ ἀγαθὸν καὶ πρότερον·	εἰ	δὲ οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ
[39, 1]	προσελθὸν εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις,	εἰ	ἔσταί τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ
[39, 0]		~Εἰ	ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν
[39, 1]	γὰρ αὐξόμενον προσθήκῃ αὔξεται· ἀλλ´	εἰ	μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν, οὐδὲν
[39, 1]	τε ἐνδεὲς ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´	εἰ	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ
[39, 3]	Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος	εἶ,	κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως
[39, 3]	μήπω τῷ ἀνακτόρῳ προσελήλυθας, ἀμύητος	εἶ.	Νόμιζε δὴ καὶ τὸν βίον
[39, 4]	τὸ κάλλος. Τί γὰρ ἂν	εἴη	οὐρανοῦ ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον;
[39, 1]	αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν καλῶν.	Εἰκὸς	δέ που τὸν Γλαῦκον, εἴπερ
[39, 3]	καὶ τὸν βίον ὁδόν τινα	εἶναι	μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα
[39, 1]	ἀνὴρ ποιητικὸς καὶ ἀξιῶν μαθητὴς	εἶναι	τῆς Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις
[39, 5]	ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ	εἰπεῖν	πλῆθος κακῶν. Τί τούτοις ἀντιθῶμεν;
[39, 1]	Εἰκὸς δέ που τὸν Γλαῦκον,	εἴπερ	ἦν Ἱππολόχου τοῦ Βελλεροφόντου τοῦ
[39, 2]	καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν γὰρ μέτρον	εἴπῃς,	στάσιν λέγεις· οὐδὲν γὰρ τῶν
[39, 2]	πολυχειρίαν συνάπτει τῇ ὁμοιότητι τῆς	εἰρεσίας·	ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς τὸν αὐλόν,
[39, 1]	οὐκ ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν	εἰς	αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ ἔσταί
[39, 5]	ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ	εἰς	δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα
[39, 3]	δρόμον μήτε εἰς φυγὴν μήτε	εἰς	δίωξιν· ὅταν δὲ εἰς πλήθους
[39, 2]	καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν	εἰς	ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται
[39, 3]	μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν δὲ	εἰς	πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω, δύναμαι τούτου
[39, 2]	τὸ σύνθημα, διέλυσας τὴν φάλαγγα	εἰς	πλήθους φυγήν. ~Τί τοίνυν ἀγαθὸν
[39, 1]	καὶ τύχαις, ἄνω καὶ κάτω	εἰς	τιμὴν καὶ ἀτιμίαν μεταβαλλομένας· τὸ
[39, 3]	καὶ μηδένα ἀνεχομένη δρόμον μήτε	εἰς	φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν· ὅταν
[39, 5]	γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς πᾶσιν	εἷς	νόμος καὶ βίος καὶ τρόπος,
[39, 2]	μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´ ἑκάτερα, ἀλλ´	εἰσὶν	αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ ὅροι. Ἡ
[39, 3]	ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα,	εἶτα	Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν
[39, 3]	ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη,	εἶτα	Μέγαρα, εἶτα Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος
[39, 1]	χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ, καθάπερ οἱ	ἐκ	Λήμνου οἰνιζόμενοι, ἄλλοι μὲν χαλκῷ,
[39, 4]	Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων, δᾳδοῦχος, καὶ	ἐκ	συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ ἐν παιδιᾷ
[39, 5]	αὐτῶν τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν	ἕκαστοι	ἐπονομάζομεν ἄλλος ἄλλῃ κλήσει θεοῦ.
[39, 2]	τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ ἐφ´	ἑκάτερα,	ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ
[39, 2]	καὶ γῆ πρὸς ἀέρα, καὶ	ἑκάτερον	αὖθις αὖ πρὸς ἑκάτερον, καὶ
[39, 2]	καὶ ἑκάτερον αὖθις αὖ πρὸς	ἑκάτερον,	καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν
[39, 2]	καὶ νόσον; φέρε οὖν διαλαβὼν	ἑκάτερον	φαθί. Οὐχ ἡ μὲν ὑγεία
[39, 5]	τἀγαθά, πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν	ἑκατόμβοιον;	ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον
[39, 1]	Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ	ἑκατομβοίων	ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό
[39, 5]	ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων	ἐκεῖ,	ἔνθα καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ
[39, 3]	τὸ κάλλος· ἐπειδὰν δὲ ἀφίκωνται	ἐκεῖ,	παυσάμεναι τοῦ πονεῖν, παύονται τοῦ
[39, 4]	καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ ἔλθῃς	ἐκεῖ,	στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει καὶ
[39, 5]	τῆς θαλάττης, Αἰγαῖον τοῦτο, Ἰώνιον	ἐκεῖνο,	Μυρτῶον ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ
[39, 2]	καὶ ταραχὴ τῆς ἐν σώματι	ἐκεχειρίας,	ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά
[39, 3]	θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων,	ἐκτρεπομένων,	πλανωμένων· πολλαὶ γὰρ αἱ παρατριβαὶ
[39, 4]	ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν ἐξετάζῃς,	ἔλαττον	θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον,
[39, 4]	ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος	ἔλαττον,	καὶ αἰθὴρ οὐρανοῦ. Μέχρι τούτου
[39, 2]	κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε	ἔλαττον·	τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ, καὶ
[39, 1]	χαλκᾶ ὄντα καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων	ἐλαττουμένῳ.	Χρηματιστὴς γὰρ ἂν τοῦτό γε
[39, 3]	τὸ ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις	Ἐλευσῖν	ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ
[39, 3]	ὁδόν τινα εἶναι μακράν, ἐπ´	Ἐλευσῖνα	ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα τε
[39, 3]	οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´	Ἐλευσῖνα	ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα Μέγαρα,
[39, 3]	τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι,	ἐλθέ,	ἐπίβηθι τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ
[39, 4]	ὑπερβάλλοντα καὶ ὑπερβαλλόμενα· ἐὰν δὲ	ἔλθῃς	ἐκεῖ, στήσεται ὁμοῦ τῷ μεγέθει
[39, 2]	καὶ διαιτημάτων. Κἂν ἐπὶ μουσικὴν	ἔλθῃς,	τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν,
[39, 1]	προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς	ἐλλείψει	ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ
[39, 1]	οὐ λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ	ἔλλειψις.	~Τί δέ, οὐχὶ καὶ ταύτῃ
[39, 1]	ὁ Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι	ἔλος	καταβουκολέοντο. Ἀλλ´ ἐπειδάν τις τὰς
[39, 5]	αὐτῶν ἑκατόμβοιον; ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον	ἑλώμεθα;	πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν ὁ μὲν
[39, 5]	ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον	ἐμβαλλόμενος,	ἀποθνήσκων ἐκεῖ, ἔνθα καὶ Τιμαγόρας
[39, 3]	ὅταν δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν	ἐμπέσω,	δύναμαι τούτου διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις·
[39, 3]	πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ	ἐν	ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν
[39, 4]	κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν, καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ ἄστρα, καὶ τὸν ὑπ´
[39, 3]	νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς	ἐν	Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ Ἀσσύριος,
[39, 5]	δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους,	ἐν	δικαστηρίῳ Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ
[39, 1]	γὰρ ἂν τοῦτό γε αἰτιάσαιτο	ἐν	δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων, οἷοί τε
[39, 5]	σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους,	ἐν	δόξῃ Νικίου, ἐν θεάτρῳ Ἀριστοφάνους,
[39, 5]	τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου,	ἐν	θεάτρῳ Ἀριστοφάνους, ἐν δικαστηρίῳ Μελήτου;
[39, 5]	Παράβαλλε τοῖς ἀνταγωνισταῖς τὸν Σωκράτην	ἐν	κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον
[39, 1]	δραχμὴ τοῦ ὀβολοῦ τιμαλφεστέρα· καὶ	ἐν	κτήσει γῆς καὶ κατὰ τὸν
[39, 1]	σχοινίοις, καθάπερ οἱ Αἰγύπτιοι· καὶ	ἐν	κτήσει θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου
[39, 3]	Ἰσθμός· ἀλλὰ ἀμύητος εἶ, κἂν	ἐν	Μεγάροις ᾖς, ὁμοίως τῷ Πελοποννησίῳ·
[39, 3]	τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ ἀναρχία.	Ἐν	μὲν οὖν τῇ τοῦ ἑνὸς
[39, 3]	πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι. Τί	ἐν	μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἓν
[39, 4]	καὶ ἐκ συμποσίου ἱεροφάντης, καὶ	ἐν	παιδιᾷ τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ
[39, 5]	κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ ὁρᾷς ἡττώμενον	ἐν	πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου,
[39, 1]	μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς	ἐν	ποσὶν ἔχει λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις,
[39, 5]	ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου,	ἐν	σώματι Ἀλκιβιάδου, ἐν τιμῇ Περικλέους,
[39, 2]	ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς	ἐν	σώματι ἐκεχειρίας, ἐπειδὰν αὖθις συμπεσόντα
[39, 5]	πλούτῳ Καλλίου, ἐν σώματι Ἀλκιβιάδου,	ἐν	τιμῇ Περικλέους, ἐν δόξῃ Νικίου,
[39, 1]	πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ ἀντιστασίῳ	ἐν	τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν
[39, 3]	παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία· καὶ	ἐν	τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν,
[39, 3]	δὲ ἡ ἀτεχνία. Τί δὲ	ἐν	φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος· ἓν μὲν
[39, 3]	πολλὴ δὲ ἡ ἀναρμοστία. Καὶ	ἐν	χορῷ ἓν μὲν ἡ ὁμολογία,
[39, 0]	~Εἰ ἔστιν ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον·	ἐν	ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ
[39, 2]	ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα	ἕν,	οὔτε κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον,
[39, 3]	ὁδοῦ μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα	ἕν,	πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν
[39, 3]	ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς	ἕν,	πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια· καὶ
[39, 3]	ἡ ἀναρμοστία. Καὶ ἐν χορῷ	ἓν	μὲν ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ
[39, 3]	ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος.	Ἓν	μὲν ἡ ὑγίεια, πολλαὶ δὲ
[39, 3]	ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία·	ἓν	μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ
[39, 3]	δὲ ἐν φάλαγγι; φυλακὴ συνθήματος·	ἓν	μὲν τοῦτο, παντοδαπὴ δὲ ἡ
[39, 3]	καὶ ἐν ἅρματι, ἡνιόχου τέχνη,	ἓν	μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ
[39, 5]	καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν,	ἓν	ὂν καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ
[39, 2]	πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ	ἕνα;	Ὀλίγου μέντ´ ἂν ἦν ἡ
[39, 1]	κακοῦ· τό, τε ἐνδεὲς ἐλλείψει	ἐνδεές·	ἀλλ´ εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ
[39, 1]	μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ· τό, τε	ἐνδεὲς	ἐλλείψει ἐνδεές· ἀλλ´ εἰ μὲν
[39, 1]	ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ	ἐνδεῖ,	καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ, οὐ
[39, 1]	εἰ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ	ἐνδεῖ	τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν,
[39, 1]	ἀνενδεές, μήτε αὔξησιν χωροῦν, μήτε	ἐνδείας	ἀνεχόμενον· τό, τε γὰρ αὐξόμενον
[39, 3]	τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ	ἐνδείας	οὐχ ὁρῶ· στάσιμος γὰρ αὕτη,
[39, 5]	τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´	ἐνδοξότερος	Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς
[39, 1]	ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν, ὁπότε	ἐνέδει·	εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ, καὶ
[39, 5]	εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ,	ἔνθα	καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς
[39, 2]	καὶ στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι	ἑνί·	ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸ σύνθημα,
[39, 2]	εὐθύνεται κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ	ἑνί·	ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον,
[39, 5]	πλοῦτον κάλλει· Ποῖον αὐτῶν ἑκατόμβοιον;	ἐννεάβοιον	ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα;
[39, 1]	τοῦ Διομήδους χαλκᾶ ὄντα καὶ	ἐννεαβοίῳ	ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς γὰρ ἂν
[39, 3]	Ἐν μὲν οὖν τῇ τοῦ	ἑνὸς	φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ
[39, 1]	Σισύφου τοῦ Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων,	ἐντυχόντα	ἀνδρὶ ἐχθρῷ δοκοῦντι κατὰ τὴν
[39, 4]	μᾶλλον ἢ ἀγαθοῖς μετρεῖσθαι πεφυκότα,	ἐξαγορεύεις	τὰ μυστήρια, πλημμελεῖς περὶ τὸ
[39, 1]	τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν	ἐξετάζεται.	Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη,
[39, 4]	ἀλλ´ ἐὰν πρὸς τὴν θάλατταν	ἐξετάζῃς,	ἔλαττον θαλάττης· καὶ θάλαττα, ἀέρος
[39, 3]	καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ ὁδεύσιμος,	ἐπ´	αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς ὁδοῦ
[39, 3]	βίον ὁδόν τινα εἶναι μακράν,	ἐπ´	Ἐλευσῖνα ἢ Βαβυλῶνα ἄγουσαν, τέρμα
[39, 3]	Ἴων, οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν	ἐπ´	Ἐλευσῖνα ἴῃς, Πελοπόννησος αὕτη, εἶτα
[39, 1]	Καλλιόπης, ᾗ μηδὲν θέμις μήτε	ἐπαινεῖν	τῶν αἰσχρῶν, μήτε ψέγειν τῶν
[39, 2]	ταραχὴ τῆς ἐν σώματι ἐκεχειρίας,	ἐπειδὰν	αὖθις συμπεσόντα ἀλλήλοις τά τε
[39, 2]	οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον;	Ἐπειδὰν	γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις·
[39, 3]	τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ κάλλος·	ἐπειδὰν	δὲ ἀφίκωνται ἐκεῖ, παυσάμεναι τοῦ
[39, 2]	ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας,	ἐπειδὰν	ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ ἄριστον
[39, 1]	τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος καταβουκολέοντο. Ἀλλ´	ἐπειδάν	τις τὰς χρείας παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ
[39, 5]	Διόσκουροι· ἐπὶ νε〉 ὼς Πελοποννησίοις	ἑπέσθωσαν.	Ἀγνοοῦσιν γάρ, οἶμαι, ὡς θεοῖς
[39, 5]	Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην	ἐπεψηφίσατο.
[39, 3]	πολλαὶ δὲ αἱ ἀποστάσεις. Ἐὰν	ἐπὶ	Βαβυλῶνα ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν τοῦ
[39, 3]	ἀπατηλαί, ὧν αἱ μὲν πολλαὶ	ἐπὶ	κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν, ἐπὶ
[39, 2]	καὶ σιτίων, καὶ διαιτημάτων. Κἂν	ἐπὶ	μουσικὴν ἔλθῃς, τὸ μὲν ἡρμοσμένον
[39, 5]	Ἑρμῆς· ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι·	ἐπὶ	νε〉 ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν
[39, 3]	ἐπὶ κρημνοὺς καὶ βάραθρα ἄγουσιν,	ἐπὶ	τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ ἐπὶ
[39, 3]	ἐπὶ τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ	ἐπὶ	τὸν Κιμμερίων δῆμον· μία δέ
[39, 3]	ἐπὶ τὴν Σειρήνων, αἱ δὲ	ἐπὶ	τοὺς Λωτοφάγους, αἱ δὲ ἐπὶ
[39, 3]	ἀμυήτοις Ἐλευσῖν ἔχει. Μυήθητι, ἐλθέ,	ἐπίβηθι	τοῦ χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά,
[39, 3]	καματηραὶ καὶ ἐπίπονοι ψυχαί, καὶ	ἐπιθυμοῦσαι	τοῦ χωρίου, καὶ ἐρῶσαι τῆς
[39, 3]	καὶ ἱδρῶτι ἀνύουσιν καματηραὶ καὶ	ἐπίπονοι	ψυχαί, καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου,
[39, 4]	μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ τὸ ἀγαθὸν	ἐπονομάζῃς	τῇ τῶν μὴ ἀγαθῶν φύσει,
[39, 5]	τὰς ὠφελείας τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι	ἐπονομάζομεν	ἄλλος ἄλλῃ κλήσει θεοῦ. Καθάπερ
[39, 2]	πλῆθος γίγνεται. Οὕτω καὶ τριήρης,	ἐρεσσομένη	ὑπ´ αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει
[39, 5]	καὶ Τιμαγόρας ἀπέθανεν; Ὢ τῆς	ἐρημίας	τῶν ἀγαθῶν· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν
[39, 5]	οὗτος; Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω.	Ἑρμῆς·	ἀγγελλέτω. Ἀθηνᾶ· ὑφαινέτω. Διόσκουροι· ἐπὶ
[39, 3]	καὶ ἐπιθυμοῦσαι τοῦ χωρίου, καὶ	ἐρῶσαι	τῆς τελετῆς, καταμαντευόμεναι αὐτῆς τὸ
[39, 2]	ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν ἡνίοχον,	ἐσκέδασας	τὸ ἅρμα. Οὕτω καὶ στρατόπεδον
[39, 2]	ποικίλον τι σοὶ ἡ ὑγεία	ἔσται	καὶ παντοδαπόν, οὐχὶ δὲ ἁπλοῦν
[39, 1]	εἰς αὔξησιν, δεινὸν λέγεις, εἰ	ἔσταί	τι ἀγαθὸν μεῖζον προσθήκῃ κακοῦ·
[39, 2]	δ´ αὖ νόσος τί ἄλλό	ἐστιν,	ἢ διάλυσις καὶ ταραχὴ τῆς
[39, 5]	ἄλλο, Κρησαῖον ἄλλο· ἡ δ´	ἐστὶν	μία, ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής, καὶ
[39, 2]	ἡ μὲν ὑγεία μέτρον τί	ἐστιν	τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν
[39, 0]	~Εἰ	ἔστιν	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ,
[39, 0]	μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ	ἔστιν.	~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι,
[39, 2]	ἑκάτερον, καὶ πᾶν τι πᾶσιν;	Ἔστιν	οὖν ὅπως ποικίλον τι σοὶ
[39, 2]	τε καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον;	Ἔστιν	οὖν ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον
[39, 1]	ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ δὲ	ἑτέρῳ	ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ,
[39, 4]	γάρ τι τούτων ἀφέλῃς, οὐκ	ἔτι	καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω
[39, 2]	τί ἐστιν τῆς τῶν σωμάτων	εὐαρμοστίας,	ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τῇ πρὸς τὸ
[39, 5]	καὶ ὁ Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου.	Εὐγενὴς	Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν
[39, 5]	Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος Εὐρυβιάδης. Ἀντιθῶμεν	εὐδοξίᾳ	γένος· τίς κρατεῖ; τίνι δῶμεν
[39, 2]	Οὕτω καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ ἅρμα	εὐθύνεται	κοινῷ δρόμῳ καὶ θυμῷ ἑνί·
[39, 4]	ἀγαθῶν φύσει, ὑγιείας σωμάτων καὶ	εὐμορφίας,	καὶ περιβολὴν χρυσοῦ καὶ ἀργύρου,
[39, 5]	ὁ Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου ἀγαθὸν	εὔξεται·	ὁ δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ
[39, 5]	ἐννεάβοιον ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον	εὐξόμεθα;	Οὐκοῦν ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ
[39, 1]	παρωσάμενος ἀντεξετάζῃ αὐταῖς τὰ ἀγαθά,	εὕροι	ἄν, οἶμαι, ταύτας μὲν καιρῷ,
[39, 4]	δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον οὐκ ἂν	εὕροις	μᾶλλον, ἢ κάλλος κάλλους ὡραιότερον·
[39, 5]	Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας, ἀλλ´ ἐνδοξότερος	Εὐρυβιάδης.	Ἀντιθῶμεν εὐδοξίᾳ γένος· τίς κρατεῖ;
[39, 4]	εὐτροφώτερον; τί τῶν ἄλλων χορῶν	εὐτακτότερον;	τί τῶν θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον;
[39, 4]	τί ἡλίου ἀκμαιότερον; τί σελήνης	εὐτροφώτερον;	τί τῶν ἄλλων χορῶν εὐτακτότερον;
[39, 2]	γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ	ἐφ´	ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς
[39, 1]	τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν	ἔχει	λογισμοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ
[39, 3]	ἀγαθόν, ἣν τοῖς ἀμυήτοις Ἐλευσῖν	ἔχει.	Μυήθητι, ἐλθέ, ἐπίβηθι τοῦ χωρίου,
[39, 3]	ἄλλος τόπος σπουδῆς ἄξιος; Ταύτην	ἔχει	τοῖς ἀνθρώποις τὴν χώραν τὸ
[39, 1]	Αἰόλου, ἀγαθῶν ἁπάντων, ἐντυχόντα ἀνδρὶ	ἐχθρῷ	δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/08/2008