Dissertations, Chap.
[39, 5]	Οὐκοῦν ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ	ὁ	Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται·
[39, 5]	δικαστηρίῳ Μελήτου; Μάτην ἄρα αὐτῷ	ὁ	Ἀπόλλων τὰ νικητήρια ἔδωκεν, μάτην
[39, 3]	ὁ Ἀσσύριος· καὶ τοῦ Λυδοῦ	ὁ	Ἀρμένιος, καὶ τοῦ Ἴωνος ὁ
[39, 3]	οὔπω, οὐχ ὁ Ἀσσύριος, οὐχ	ὁ	Ἀρμένιος, οὐχ ὁ Λυδός, οὐχ
[39, 3]	ἴῃς, πλησιαίτερος μὲν τοῦ Ἀρμενίου	ὁ	Ἀσσύριος· καὶ τοῦ Λυδοῦ ὁ
[39, 3]	οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ	ὁ	Ἀσσύριος, οὐχ ὁ Ἀρμένιος, οὐχ
[39, 5]	εὔξεται· ὁ δὲ Ἠλεῖος καὶ	ὁ	Βοιώτιος τὸ Ἀλκιβιάδου. Εὐγενὴς Παυσανίας,
[39, 1]	θρεμμάτων πολυκτεανώτερος τοῦ Πολυφήμου ἦν	ὁ	Δάρδανος, τοῦ τρισχίλιοι ἵπποι ἔλος
[39, 5]	Αἰγύπτιος τὸ Καλλίου ἀγαθὸν εὔξεται·	ὁ	δὲ Ἠλεῖος καὶ ὁ Βοιώτιος
[39, 5]	σιμός, ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος,	ὁ	εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος, ἀποθνήσκων ἐκεῖ,
[39, 3]	ὁ Λυδός, καὶ τοῦ νησιώτου	ὁ	Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι
[39, 3]	Ἀρμένιος, οὐχ ὁ Λυδός, οὐχ	ὁ	Ἴων, οὐχ ὁ νησιώτης. Κἂν
[39, 5]	λιθοξόου, ὁ σιμός, ὁ προγάστωρ,	ὁ	κωμῳδούμενος, ὁ εἰς δεσμωτήριον ἐμβαλλόμενος,
[39, 3]	ὁ Ἀρμένιος, καὶ τοῦ Ἴωνος	ὁ	Λυδός, καὶ τοῦ νησιώτου ὁ
[39, 3]	Ἀσσύριος, οὐχ ὁ Ἀρμένιος, οὐχ	ὁ	Λυδός, οὐχ ὁ Ἴων, οὐχ
[39, 3]	ἡ διαφωνία· καὶ ἐν τριήρει	ὁ	μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ δὲ
[39, 5]	πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα; Οὐκοῦν	ὁ	μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ Αἰγύπτιος
[39, 3]	Λυδός, οὐχ ὁ Ἴων, οὐχ	ὁ	νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα ἴῃς,
[39, 2]	καὶ διῃρημένον. Οὕτω καὶ χορὸς	ὁ〉	ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ
[39, 5]	ὁ τοῦ λιθοξόου, ὁ σιμός,	ὁ	προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος, ὁ εἰς
[39, 5]	καὶ πένης ὁ τοῦ λιθοξόου,	ὁ	σιμός, ὁ προγάστωρ, ὁ κωμῳδούμενος,
[39, 5]	δυσγενὴς καὶ ἄδοξος καὶ πένης	ὁ	τοῦ λιθοξόου, ὁ σιμός, ὁ
[39, 1]	πολλαπλάσιον, καὶ ἡ δραχμὴ τοῦ	ὀβολοῦ	τιμαλφεστέρα· καὶ ἐν κτήσει γῆς
[39, 3]	τραχεῖα, καὶ οὐ πολλοῖς πάνυ	ὁδεύσιμος,	ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς
[39, 3]	τὴν τελετήν· ὑπὸ δὲ πλήθους	ὁδοιπόρων	μεστὴν τὴν ὁδὸν θεόντων, ὠθιζομένων,
[39, 3]	δὲ πλήθους ὁδοιπόρων μεστὴν τὴν	ὁδὸν	θεόντων, ὠθιζομένων, καμνόντων, ἀναπαυομένων, κειμένων,
[39, 3]	Νόμιζε δὴ καὶ τὸν βίον	ὁδόν	τινα εἶναι μακράν, ἐπ´ Ἐλευσῖνα
[39, 3]	διαμετρεῖσθαι τὰς φύσεις· καὶ γὰρ	ὁδοῦ	μακρᾶς τὸ μὲν τέρμα ἕν,
[39, 3]	ἄγουσαν, τέρμα τε δὴ τῆς	ὁδοῦ	τὰ βασίλεια αὐτὰ καὶ ἀνάκτορα,
[39, 3]	ἐπ´ αὐτὸ ἄγει τὸ τῆς	ὁδοῦ	τέρμα, ἣν μόγις καὶ μετὰ
[39, 1]	τούτων πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις, καθάπερ	οἱ	Αἰγύπτιοι· καὶ ἐν κτήσει θρεμμάτων
[39, 5]	θεῶν αὐτῶν τιμιώτερον; ~Κινδυνεύουσιν δὲ	οἱ	ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς, οὕτω
[39, 1]	γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν γῆν,	οἱ	δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις, οἱ
[39, 1]	οἱ δὲ τούτοις ἀμφιλαφέστεροι σταδίοις,	οἱ	δὲ τούτων πολὺ γεωργικώτεροι σχοινίοις,
[39, 1]	συντιθέντα χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ, καθάπερ	οἱ	ἐκ Λήμνου οἰνιζόμενοι, ἄλλοι μὲν
[39, 1]	γῆς καὶ κατὰ τὸν Ἡρόδοτον	οἱ	μὲν γεωργοὶ ὀργύιαις διαμετροῦνται τὴν
[39, 2]	ἑκάτερα, ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς	οἱ	ὅροι. Ἡ δ´ αὖ νόσος
[39, 1]	αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ	οἰκειότητα,	συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ
[39, 1]	αὐταῖς τὰ ἀγαθά, εὕροι ἄν,	οἶμαι,	ταύτας μὲν καιρῷ, καὶ νόμῳ,
[39, 5]	ὼς Πελοποννησίοις ἑπέσθωσαν. Ἀγνοοῦσιν γάρ,	οἶμαι,	ὡς θεοῖς πᾶσιν εἷς νόμος
[39, 1]	χαλκοῦ, καθάπερ οἱ ἐκ Λήμνου	οἰνιζόμενοι,	ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ´
[39, 1]	αἰτιάσαιτο ἐν δίκῃ, ἀρχὸς ναυτάων,	οἷοί	τε πρηκτῆρες ἔασιν, φόρτου τε
[39, 4]	θεῖον. Τοιούτων ἀγαθῶν μεταλαβεῖν ποθεῖς,	οἵων	καὶ Ἀλκιβιάδης μυστηρίων, μεθύων, δᾳδοῦχος,
[39, 5]	Ὢ τῆς ἐρημίας τῶν ἀγαθῶν·	ὀκνῶ	γὰρ εἰπεῖν πλῆθος κακῶν. Τί
[39, 2]	τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν καὶ ἕνα;	Ὀλίγου	μέντ´ ἂν ἦν ἡ ἰατρικὴ
[39, 4]	φύσεις. Τοῦτο γῆς μέρος τοῦ	ὅλου	πλατὺ καὶ πολυτρόφον καὶ δενδροφόρον
[39, 1]	ὅτι οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ	Ὁμήρου	ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ Λυκίῳ Γλαύκῳ
[39, 5]	ἄλλο· ἡ δ´ ἐστὶν μία,	ὁμογενής,	καὶ ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη· οὕτω
[39, 5]	καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν καὶ	ὅμοιον	αὑτῷ καὶ ἴσον πάντοθεν, ὑπὸ
[39, 2]	αὐλῷ, τὴν πολυχειρίαν συνάπτει τῇ	ὁμοιότητι	τῆς εἰρεσίας· ἐὰν δὲ ἀπαλλάξῃς
[39, 3]	εἶ, κἂν ἐν Μεγάροις ᾖς,	ὁμοίως	τῷ Πελοποννησίῳ· μέχρι μήπω τῷ
[39, 2]	διῃρημένον. Οὕτω καὶ χορὸς ὁ〉	ὁμολογήσας	μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ ὁμολογῶν
[39, 2]	τῆς τῶν σωμάτων εὐαρμοστίας, ἐπειδὰν	ὁμολογήσῃ	τῇ πρὸς τὸ ἄριστον κράσει
[39, 3]	ἐν χορῷ ἓν μὲν ἡ	ὁμολογία,	παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία· καὶ
[39, 2]	ὁμολογήσας μὲν εἰς ὁμοφωνίαν· μὴ	ὁμολογῶν	δέ, σχίζεται καὶ διαχεῖται καὶ
[39, 5]	δ´ ἐστὶν μία, ὁμογενής, καὶ	ὁμοπαθής,	καὶ συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν,
[39, 4]	ἐὰν δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, στήσεται	ὁμοῦ	τῷ μεγέθει καὶ τὸ κάλλος.
[39, 2]	χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν εἰς	ὁμοφωνίαν·	μὴ ὁμολογῶν δέ, σχίζεται καὶ
[39, 5]	συγκεκραμένη· οὕτω καὶ τἀγαθόν, ἓν	ὂν	καὶ ὅμοιον αὑτῷ καὶ ἴσον
[39, 5]	ἡ φύσις, πολλὰ δὲ τὰ	ὀνόματα.	Ὑπὸ γὰρ ἀμαθίας αὐτῶν τὰς
[39, 1]	πρὸς τὰ τοῦ Διομήδους χαλκᾶ	ὄντα	καὶ ἐννεαβοίῳ ἑκατομβοίων ἐλαττουμένῳ. Χρηματιστὴς
[39, 1]	τῷ Λυκίῳ Γλαύκῳ μεμφομένου ἀμείβοντι	ὅπλα	χρυσᾶ πρὸς τὰ τοῦ Διομήδους
[39, 1]	καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν	ὅπλων	τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα
[39, 1]	τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἦν ἀγαθόν,	ὁπότε	ἐνέδει· εἰ δὲ ἑτέρῳ ἐνδεῖ,
[39, 2]	πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν οὖν	ὅπως	ποικίλον τι σοὶ ἡ ὑγεία
[39, 2]	σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν οὖν	ὅπως	τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ ἁπλοῦν
[39, 5]	Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν· οὐχ	ὁρᾷς	ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου, ἐν
[39, 4]	ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ	ὁρᾷς	τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον οὐρανόν,
[39, 2]	ἐγέννησεν τέχνην παντοδαπήν, καὶ μεστὴν	ὀργάνων	ποικίλων, καὶ πολλῶν φαρμάκων, καὶ
[39, 1]	τὸν Ἡρόδοτον οἱ μὲν γεωργοὶ	ὀργύιαις	διαμετροῦνται τὴν γῆν, οἱ δὲ
[39, 3]	δέ που τὶς στενὴ καὶ	ὄρθιος	καὶ τραχεῖα, καὶ οὐ πολλοῖς
[39, 2]	ἀλλ´ εἰσὶν αὐτῶν ἀκριβεῖς οἱ	ὅροι.	Ἡ δ´ αὖ νόσος τί
[39, 3]	φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας οὐχ	ὁρῶ·	στάσιμος γὰρ αὕτη, καὶ μηδένα
[39, 3]	εἰς φυγὴν μήτε εἰς δίωξιν·	ὅταν	δὲ εἰς πλήθους ἀριθμὸν ἐμπέσω,
[39, 0]	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ,	ὅτι	οὐκ ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου
[39, 1]	Κἂν ἐγκεκαλυμμένος γοῦν τις γνοίη,	ὅτι	τὸ τάλαντον τῶν δέκα μνῶν
[39, 5]	νόμος καὶ βίος καὶ τρόπος,	οὐ	διῃρημένος, οὐδὲ στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες,
[39, 1]	ἐνδεῖ, καὶ μὴ τῷ ἀγαθῷ,	οὐ	λυπεῖ τὸ ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις.
[39, 2]	τι ὑγείαν σώματος; τί δὲ	οὐ	μέλλεις; καλεῖν δὲ καὶ νόσον;
[39, 3]	χωρίου, λάμβανε τὰ ἀγαθά, καὶ	οὐ	ποθήσεις ἄλλο μεῖζον. ~Ἐὰν δὲ
[39, 3]	καὶ ὄρθιος καὶ τραχεῖα, καὶ	οὐ	πολλοῖς πάνυ ὁδεύσιμος, ἐπ´ αὐτὸ
[39, 4]	τούτων ἀφέλῃς, οὐκ ἔτι καλὸν	οὐδὲ	ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν. Οὐχ
[39, 5]	βίος καὶ τρόπος, οὐ διῃρημένος,	οὐδὲ	στασιωτικός· ἄρχοντες πάντες, ἡλικιῶται πάντες,
[39, 1]	ἐν ᾧ, ὅτι οὐκ ἔστιν.	~Οὐδὲ	τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε ἀποδέχομαι, τῷ
[39, 3]	τοῦ νησιώτου ὁ Ἴων· ἀλλ´	οὐδεὶς	ἐν Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ
[39, 2]	γὰρ μέτρον εἴπῃς, στάσιν λέγεις·	οὐδὲν	γὰρ τῶν συμμέτρων μεταχωρεῖν φιλεῖ
[39, 1]	εἰ μὲν ἀγαθὸν ἀγαθῷ προσελήλυθεν,	οὐδὲν	μᾶλλον ἢ προσθήκῃ νόει ἀγαθὸν
[39, 1]	ἀγαθὸν καὶ πρότερον· εἰ δὲ	οὐκ	ἀγαθὸν ἦν τὸ προσελθὸν εἰς
[39, 5]	δυσγενής, Σωκράτης ἄτιμος. Πῶς γὰρ	οὐκ	αἰσχρὸς καὶ ἄτιμος καὶ δυσγενὴς
[39, 4]	τελεστής. Ἀγαθὸν δὲ ἀγαθοῦ ἀπορρητότερον	οὐκ	ἂν εὕροις μᾶλλον, ἢ κάλλος
[39, 0]	ἀγαθοῦ μεῖζον· ἐν ᾧ, ὅτι	οὐκ	ἔστιν. ~Οὐδὲ τοῦ Ὁμήρου ἔγωγε
[39, 4]	ἐὰν γάρ τι τούτων ἀφέλῃς,	οὐκ	ἔτι καλὸν οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ
[39, 1]	ἀγαθοῦ ἀπουσίᾳ ἐνδεῖ τὸ ἀγαθόν,	οὐκ	ἦν ἀγαθόν, ὁπότε ἐνέδει· εἰ
[39, 5]	ποῖον; πότερον ἑλώμεθα; πότερον εὐξόμεθα;	Οὐκοῦν	ὁ μὲν Φοῖνιξ καὶ ὁ
[39, 2]	καλεῖν δὲ καὶ νόσον; φέρε	οὖν	διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί. Οὐχ ἡ
[39, 2]	καὶ πᾶν τι πᾶσιν; Ἔστιν	οὖν	ὅπως ποικίλον τι σοὶ ἡ
[39, 2]	καὶ σπαραττόμενον καὶ σειόμενον; Ἔστιν	οὖν	ὅπως τὸν πόλεμον τοῦτον ἡγήσῃ
[39, 3]	δὲ ἡ ἀναρχία. Ἐν μὲν	οὖν	τῇ τοῦ ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς
[39, 3]	Ἴων· ἀλλ´ οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι	οὔπω,	οὐχ ὁ Ἀσσύριος, οὐχ ὁ
[39, 4]	ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον	οὐρανόν,	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἄστρα,
[39, 4]	θάλαττα, ἀέρος ἔλαττον, καὶ αἰθὴρ	οὐρανοῦ.	Μέχρι τούτου τὰ μέρη πρόεισιν,
[39, 4]	κάλλος. Τί γὰρ ἂν εἴη	οὐρανοῦ	ὡραιότερον; τί ἄστρων περιλαμπέστερον; τί
[39, 2]	οὔτε κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον,	οὔτε	ἔλαττον· τὸ δὲ ἀνάρμοστον πολύ,
[39, 2]	τὸ μὲν ἡρμοσμένον κἀνταῦθα ἕν,	οὔτε	κρεῖττον αὐτὸ αὑτοῦ γιγνόμενον, οὔτε
[39, 5]	θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς τιμάς. Τίς	οὗτος;	Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς οὗτος; Κρόνος·
[39, 5]	Τίς οὗτος; Ζεύς· ἀρχέτω. Τίς	οὗτος;	Κρόνος· δεδέσθω. Ἥφαιστος· χαλκευέτω. Ἑρμῆς·
[39, 2]	τὸν ἡνίοχον, ἐσκέδασας τὸ ἅρμα.	Οὕτω	καὶ στρατόπεδον συντάττεται ὑπὸ συνθήματι
[39, 5]	ὁμογενής, καὶ ὁμοπαθής, καὶ συγκεκραμένη·	οὕτω	καὶ τἀγαθόν, ἓν ὂν καὶ
[39, 5]	οἱ ἄνθρωποι, καθάπερ τοῖς ἀγαθοῖς,	οὕτω	καὶ τοῖς θεοῖς ζυγοστατεῖν τὰς
[39, 2]	καὶ σκεδάννυται καὶ πλῆθος γίγνεται.	Οὕτω	καὶ τριήρης, ἐρεσσομένη ὑπ´ αὐλῷ,
[39, 2]	αὐλόν, διέλυσας αὐτῆς τὴν χειρουργίαν.	Οὕτω	καὶ ὑφ´ ἡνιόχῳ ἅρμα εὐθύνεται
[39, 2]	πολύ, καὶ παντοδαπόν, καὶ διῃρημένον.	Οὕτω	καὶ χορὸς ὁ〉 ὁμολογήσας μὲν
[39, 2]	φέρε οὖν διαλαβὼν ἑκάτερον φαθί.	Οὐχ	ἡ μὲν ὑγεία μέτρον τί
[39, 3]	Βαβυλῶνι οὔπω, οὐχ ὁ Ἀσσύριος,	οὐχ	ὁ Ἀρμένιος, οὐχ ὁ Λυδός,
[39, 3]	ἀλλ´ οὐδεὶς ἐν Βαβυλῶνι οὔπω,	οὐχ	ὁ Ἀσσύριος, οὐχ ὁ Ἀρμένιος,
[39, 3]	ὁ Ἀρμένιος, οὐχ ὁ Λυδός,	οὐχ	ὁ Ἴων, οὐχ ὁ νησιώτης.
[39, 3]	ὁ Ἀσσύριος, οὐχ ὁ Ἀρμένιος,	οὐχ	ὁ Λυδός, οὐχ ὁ Ἴων,
[39, 3]	ὁ Λυδός, οὐχ ὁ Ἴων,	οὐχ	ὁ νησιώτης. Κἂν ἐπ´ Ἐλευσῖνα
[39, 5]	τὸν Σωκράτην ἐν κτήσει ἀγαθῶν·	οὐχ	ὁρᾷς ἡττώμενον ἐν πλούτῳ Καλλίου,
[39, 4]	οὐδὲ ἀγαθὸν τὸ μήπω ἀγαθόν.	Οὐχ	ὁρᾷς τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦτον
[39, 3]	ἑνὸς φύσει ὑπερβολὰς καὶ ἐνδείας	οὐχ	ὁρῶ· στάσιμος γὰρ αὕτη, καὶ
[39, 2]	ἡ ὑγεία ἔσται καὶ παντοδαπόν,	οὐχὶ	δὲ ἁπλοῦν καὶ ὡμολογημένον; Ἐπειδὰν
[39, 2]	ἀγαθὸν ἡ ἔλλειψις. ~Τί δέ,	οὐχὶ	καὶ ταύτῃ σκοπεῖς τὸ λεγόμενον;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/08/2008