Dissertations, Chap.
[25, 1]	τὴν πτοίαν τοῦ παντὸς ἐδέησεν	ὁ	Ἀνάχαρσις ἐπαινέσαι. Περιῄει δὲ τὴν
[25, 1]	Ἠγάσθη μάλα τοῦ Ἕλληνος ξένου	ὁ	Ἀνάχαρσις τὴν ἀφθονίαν τῶν ἔργων
[25, 5]	ἡδονῆς, καὶ παντοίας ἡδονῆς, οὔτε	ὁ	Ἀσκληπιός, οὔτε οἱ Ἀσκληπιάδαι, ἀλλ´
[25, 7]	νάματα ῥέοντα. Ἥδιστον ἦν θέαμα	ὁ	Ἀχιλλεύς, (πῶς δὲ οὐκ ἔμελλεν;
[25, 4]	φυομένων παντοδαπὸς μὲν θεατὴς ὁδοιπόρος,	ὁ	δὲ γεωργός, ὑγιής· ὁ μὲν
[25, 4]	ὁ μὲν ἄνθος ἐπαινεῖ φυτῷ,	ὁ	δὲ μέγεθος, ἢ σκιάν, ὁ
[25, 7]	ἀλλὰ ὁ Ἴστρος οὐ γόνιμος,	ὁ	δὲ Νεῖλος γόνιμος. Ἥδιστον θέαμα
[25, 4]	ὁ δὲ μέγεθος, ἢ σκιάν,	ὁ	δὲ χρόαν· τῷ δὲ γεωργῷ
[25, 7]	τὴν ξάνθην κόμην· καὶ γὰρ	ὁ	Εὔφορβος εὐκόμης ἦν, τῷ δὲ
[25, 7]	ἐπιτηδεύμασιν καὶ λόγοις. Οὕτω καὶ	ὁ	Ἡρακλῆς ἔχαιρεν ἐπὶ τὸ πῦρ
[25, 7]	δι´ ἀφθονίαν ὕδατος, καὶ γὰρ	ὁ	Ἴστρος εὔνεως· ἀλλὰ ὁ Ἴστρος
[25, 7]	γὰρ ὁ Ἴστρος εὔνεως· ἀλλὰ	ὁ	Ἴστρος οὐ γόνιμος, ὁ δὲ
[25, 5]	μὲν ἡ γένεσις, ἄσπερμος δὲ	ὁ	καρπός, καὶ οὐ τρόφιμος, οὐδὲ
[25, 4]	δὲ χρόαν· τῷ δὲ γεωργῷ	ὁ	καρπὸς τὸν ἔπαινον μετὰ τῆς
[25, 4]	ὁδοιπόρος, ὁ δὲ γεωργός, ὑγιής·	ὁ	μὲν ἄνθος ἐπαινεῖ φυτῷ, ὁ
[25, 3]	ἄρρεν καὶ θυμοῦ μεστόν; Ἀλλ´	ὁ	μὲν Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς ἦν
[25, 1]	Μύσων. Ἀγαθὸς δὲ ἦν ἄρα	ὁ	Μύσων οἶκον οἰκῆσαι καλῶς, καὶ
[25, 7]	Ἥδιστον μὲν ἐν ποταμοῖς θέαμα	ὁ	Νεῖλος· ἀλλ´ οὐ δι´ ἀφθονίαν
[25, 7]	δὲ Νεῖλος γόνιμος. Ἥδιστον θέαμα	ὁ	Νεῖλος, ἀλλ´ οὐ τολμῶ παραπεμψάμενος
[25, 7]	τὰ τερπνὰ ὀνόματα. Οὕτω καὶ	ὁ	οὐρανὸς οὐ καλὸς μόνον, ἀλλὰ
[25, 1]	τῆς θέας, λέγει πρὸς αὐτὸν	ὁ	Χηνεὺς Μύσων· Διὰ ταῦτά τοι,
[25, 3]	ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἤ τι	ἄλλο	ζῷον ἄρρεν καὶ θυμοῦ μεστόν;
[25, 7]	Ἀχιλλεῖ τὸ καλὸν ἥδιστον ἦν	ὑπὸ	τῆς ἀρετῆς ἐξαπτόμενον. Ἥδιστον μὲν
[25, 5]	μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ μὴ γνωρίσῃ,	τὸ	δὲ ἡδὺ στέρξῃ, κατὰ βραχὺ
[25, 2]	μὲν ἐς ἡδονὴν ἀκοῆς, ἀποδεχόμεθα·	τὸ	δὲ ἡμῖν τερπνὸν ἀσύμβολον ἐκείναις
[25, 4]	ταῦτα δεῖ· μέχρι δὲ ἀπιστεῖ	τὸ	εἰδέναι, ἀνάγκη πλανᾶσθαι καὶ τὰς
[25, 4]	λωβηταὶ τέχνης. ~Ποῖον οὖν ἐστιν	τὸ	ἐν λόγοις καλόν; φαίη ἄν
[25, 5]	οὔτε οἱ Ἀσκληπιάδαι, ἀλλ´ ὀψοποιῶν	τὸ	ἔργον. Οὐδὲν δὲ σεμνότερον ἀκόλαστος
[25, 3]	τοῦ σώματος τύποις ἐντυγχάνων, γνωρίζειν	τὸ	ἦθος, καὶ καταμαντεύεσθαι τῆς ψυχῆς
[25, 7]	εὐκόμης ἦν, τῷ δὲ Ἀχιλλεῖ	τὸ	καλὸν ἥδιστον ἦν ὑπὸ τῆς
[25, 1]	οὐδὲ λάλον· ἀλλ´ ἦν αὐτῆς	τὸ	κεφάλαιον βίος ἀκριβής, καὶ γνώμη
[25, 7]	λόγου, ἣ φυλάξει μὲν αὐτοῦ	τὸ	μέγεθος, οὐ προσθήσει δὲ τὴν
[25, 5]	ἐπειδάν τις ἐντυχὼν ἀκολάστῳ λόγῳ,	τὸ	μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ μὴ γνωρίσῃ,
[25, 1]	ἐπιτηδεύων, ποῖ ποτε οἰχήσεται φερόμενον	τὸ	μὴ σοφόν; Ἠγάσθη μάλα τοῦ
[25, 2]	ἐν ταῖς τῶν μελῶν ἁρμονίαις	τὸ	παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν ᾖ, διαλύει
[25, 6]	ἄγειν πειθοῖ καὶ βίᾳ ἐκπληκτικῇ	τὸ	πλησιάζον πᾶν. ~Εἰ δὲ καὶ
[25, 7]	καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἔχαιρεν ἐπὶ	τὸ	πῦρ ἰών· καὶ Σωκράτης ἔχαιρεν
[25, 3]	ὁμιλίαν, τῇ δὲ ἀκοῇ ἐξιχνευτέον	τὸ	τῆς ψυχῆς ἦθος, οὐ κατὰ
[25, 4]	τῷ Κιμμερίῳ διηγήσασθαι δύναταί τις	τὸ	τοῦ ἡλίου κάλλος, οὐδὲ τῷ
[25, 3]	ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον ἐλέγξαι	τὸ	τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ λέοντος
[25, 7]	ἀλυπότερον; Ἀλκιβιάδης τὸν οἶνον; ἢ	τὸ	φάρμακον Σωκράτης;
[25, 3]	ἐκθηρᾶσθαι τῇ ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν	τὸ	φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ καὶ ᾠδὴ
[25, 5]	ἐὰν γὰρ τούτου ἀφέλῃς μὲν	τὸ	ὠφελοῦν, τερπνὸν δὲ προσθῇς, ἰταμὸν
[25, 2]	οὗτος ἄν ποτε ἐπ´ εὐγλωττίᾳ	σεμνύνοιτο;	πολλοῦ μοι δοκεῖ δεῖν. Οὐδὲ
[25, 4]	ὦ τάν, ἔρῃ· ὄψει γὰρ	αὐτὸ	ὄν, ἐπειδὰν ἰδεῖν δυνηθῇς. Οὐδὲ
[25, 5]	ἢ ῥαχίας δυσχερεῖς ἐκπεπτωκότες· μετὰ	τοῦτο	προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ μετὰ
[25, 5]	προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ μετὰ	τοῦτο	φιληδονίας πάσης ἠϊόνος ἐρημοτέροις χωρίοις,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008