Dissertations, Chap.
[25, 1]	σοφίαν ζητεῖν λαλιστέραν, παρόντων ἔργων,	ἃ	τότε ἀκριβῶς ἅπαντα διεσκόπει. Ἐπεὶ
[25, 6]	δεῖ λόγου ὀρθοῦ καὶ διανεστηκότος,	μέγα	βοῶντος, καὶ τὰς ψυχὰς αὑτῷ
[25, 2]	καὶ λόγου· καὶ μήτε τὰ	ἔργα	εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ ξυνεληλάσθαι, μήτε
[25, 2]	βραχεῖς καὶ ἐπίτομοι· τὰ δὲ	ἔργα	μακρὰ καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ
[25, 2]	μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ τὰ	ἔργα	χωρεῖν, ὥσπερ ἐξ ἀγγείου στενοῦ
[25, 1]	Ἀνάχαρσις ἐπαινέσαι. Περιῄει δὲ τὴν	Ἑλλάδα	ἐν κύκλῳ, ποθῶν ἰδεῖν σοφίαν
[25, 1]	καὶ γάμου προστῆναι σώφρονος, καὶ	παῖδα	ἐκθρέψαι γεννικῶς. Καὶ ἐξήρκεσεν τῷ
[25, 1]	Ἀνάχαρσι, καὶ σοφοὶ δοκοῦμεν, οὐκ	οἶδα	ὅπως, τοῖς ἀνθρώποις εἶναι· εἰ
[25, 5]	τὴν γεωργίαν, τοὺς δὲ ἐπαίνους	ἔα.	Ἐὰν γὰρ ἀφέλῃς αὐτῶν τὴν
[25, 5]	τοιῇδ´ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον	ἄλγεα	πάσχειν. Ὁρᾷς τοῦ ἐπαίνου τὴν
[25, 7]	αὐτὴν ἐπαινῶ. Ἀλλ´ οὐδὲ τὸν	Ἡρακλέα	ἔγωγε ἡγοῦμαι ἄγευστον καὶ ἀμέτοχον
[25, 7]	ἡδονῆς πρὸς τὴν ἀγωγὴν ταύτην	δεησόμεθα	καὶ τυράννου, δότω μοι τὶς
[25, 2]	ὅσα μὲν ἐς ἡδονὴν ἀκοῆς,	ἀποδεχόμεθα·	τὸ δὲ ἡμῖν τερπνὸν ἀσύμβολον
[25, 5]	Ἑλληνικῶν καὶ Τρωϊκῶν κακῶν; Ἔστι	κἀνταῦθα	ἐπαινέτης τοιοῦτος, ἐπειδάν τις ἐντυχὼν
[25, 6]	καὶ δυναμένων ἄγειν πειθοῖ καὶ	βίᾳ	ἐκπληκτικῇ τὸ πλησιάζον πᾶν. ~Εἰ
[25, 5]	τὴν πλάνην καὶ χαίρων τῇ	ψυχαγωγίᾳ·	ὥσπερ οἱ πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι ποτοῦ
[25, 3]	μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ θέσθαι οὐ	διὰ	ἀμυδρῶν οὐδὲ ἀσθενῶν συμβόλων, τοῖς
[25, 7]	τοὺς δι´ ἀρετῆς πόνους, οὐ	διὰ	σαρκῶν, οὐδέ γε δι´ αἰσθήσεων
[25, 1]	πρὸς αὐτὸν ὁ Χηνεὺς Μύσων·	Διὰ	ταῦτά τοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ
[25, 7]	(πῶς δὲ οὐκ ἔμελλεν; οὐ	διὰ	τὴν ξάνθην κόμην· καὶ γὰρ
[25, 3]	ἦθος, καὶ καταμαντεύεσθαι τῆς ψυχῆς	διὰ	τῶν ὁρωμένων, μαντείαν ἀσαφῆ· τίς
[25, 6]	πανηγύρεσιν ἀγωνιστὴν σώφρονα, ἐν δὲ	παιδείᾳ	διδάσκαλον ἐπιστήμονα· οὐ περὶ Θεμιστοκλέους
[25, 3]	ποιητήν, ἐπιφυλλίδες, καὶ στωμύλματα, χελιδόνων	μουσεῖα,	λωβηταὶ τέχνης. ~Ποῖον οὖν ἐστιν
[25, 7]	θεαμάτων, καὶ θάλαττα πλεομένη, καὶ	λήϊα	καρποτρόφα, καὶ ὄρη δενδροτρόφα, καὶ
[25, 5]	ἐκπεπτωκότες· μετὰ τοῦτο προσηνέχθη λαθὼν	ἀμαθίᾳ,	καὶ μετὰ τοῦτο φιληδονίας πάσης
[25, 2]	οὕτω κἀν τῇ τοῦ βίου	ἁρμονίᾳ,	εἴπερ μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται
[25, 7]	ἡδονήν, οἵαν καὶ ἐπὶ σάλπιγγος	ἁρμονίᾳ	ἐν μέσοις τοῖς ὁπλίταις τεταγμένῃ,
[25, 3]	Ἀττικά, ἢ περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἢ	ἁρμονία	ὑγρά· τὰ δ´ ἐστὶν πάντα,
[25, 3]	ὁρωμένων, μαντείαν ἀσαφῆ· τίς γὰρ	ἐπιμιξία	πρὸς ὁμοιότητα ψυχῆς καὶ σώματος;
[25, 4]	οὐ γὰρ δι´ ἀγγέλων ἡ	ἱστορία	ἔρχεται, ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς ταῦτα
[25, 6]	ἐν δικαστηρίῳ μόνον ἐν ἀμφιβόλῳ	ἐπικουρίᾳ	τεταγμένον· ἀλλὰ πανταχοῦ καὶ ἐν
[25, 2]	φθόγγον, οὗτος ἄν ποτε ἐπ´	εὐγλωττίᾳ	σεμνύνοιτο; πολλοῦ μοι δοκεῖ δεῖν.
[25, 7]	τῷ νόμῳ. Παραβάλλωμεν τὴν Σωκράτους	κύλικα	ἐκείνην τῇ Ἀλκιβιάδου· πότερος αὐτῶν
[25, 3]	ἢ ὀνομάτων δρόμος, ἢ ῥήματα	Ἀττικά,	ἢ περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἢ ἁρμονία
[25, 1]	φερόμενον τὸ μὴ σοφόν; Ἠγάσθη	μάλα	τοῦ Ἕλληνος ξένου ὁ Ἀνάχαρσις
[25, 7]	ὁ οὐρανὸς οὐ καλὸς μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἥδιστον θεαμάτων, καὶ θάλαττα
[25, 7]	καὶ γὰρ ὁ Ἴστρος εὔνεως·	ἀλλὰ	ὁ Ἴστρος οὐ γόνιμος, ὁ
[25, 6]	μόνον ἐν ἀμφιβόλῳ ἐπικουρίᾳ τεταγμένον·	ἀλλὰ	πανταχοῦ καὶ ἐν ἅπαντι ἐξεταζόμενον,
[25, 5]	τρόφιμος, οὐδὲ ἀνακιρνάμενος τῇ ψυχῇ,	ἀλλά	τέ μιν καθύπερθεν ἐπιρρεῖ, ἠΰτ´
[25, 6]	ψυχὴν ἔρχεται, ὑφ´ ἡδονῆς παραπεμπόμενα.	~Ἀλλὰ	τοὺς μὲν ὀψοποιοὺς τούτους τοῖς
[25, 7]	καὶ νάματα ῥέοντα. Ἥδιστον ἦν	θέαμα	ὁ Ἀχιλλεύς, (πῶς δὲ οὐκ
[25, 7]	ἐξαπτόμενον. Ἥδιστον μὲν ἐν ποταμοῖς	θέαμα	ὁ Νεῖλος· ἀλλ´ οὐ δι´
[25, 7]	ὁ δὲ Νεῖλος γόνιμος. Ἥδιστον	θέαμα	ὁ Νεῖλος, ἀλλ´ οὐ τολμῶ
[25, 1]	καὶ ἀσθενεῖ πολίσματι, ἄνδρα ἀγαθόν·	ὄνομα	ἦν αὐτῷ Μύσων. Ἀγαθὸς δὲ
[25, 5]	ἐπὶ ψυχὴν ἔρχεται, ὑφ´ ἡδονῆς	παραπεμπόμενα.	~Ἀλλὰ τοὺς μὲν ὀψοποιοὺς τούτους
[25, 6]	ὀργῆς καὶ λύπης καὶ μέθης	ἐχόμενα·	ὧν συμπάντων κρείττονα χρὴ γενέσθαι
[25, 6]	ἀλλ´ ἀπηλλαγμένον τῶν παθῶν τούτων,	ἵνα	γένηται κατήγορος ἀδικημάτων ἀληθής. Τοιοῦτος
[25, 1]	βαρβάρων ἀνὴρ σοφὸς σοφίαν οὐ	πολυρρήμονα	οὐδὲ λάλον· ἀλλ´ ἦν αὐτῆς
[25, 6]	σώφρονα, ἐν δὲ παιδείᾳ διδάσκαλον	ἐπιστήμονα·	οὐ περὶ Θεμιστοκλέους μόνον τοῦ
[25, 6]	δίκαιον, ἐν δὲ πανηγύρεσιν ἀγωνιστὴν	σώφρονα,	ἐν δὲ παιδείᾳ διδάσκαλον ἐπιστήμονα·
[25, 6]	καὶ μέθης ἐχόμενα· ὧν συμπάντων	κρείττονα	χρὴ γενέσθαι τὸν τῷ φιλοσόφῳ
[25, 7]	εὐφροσύνην, καὶ πάντα δὴ τὰ	τερπνὰ	ὀνόματα. Οὕτω καὶ ὁ οὐρανὸς
[25, 5]	καὶ σῦκον σύκῳ· λόγου δὲ	ἄρα	ἐφήμερος μὲν ἡ γένεσις, ἄσπερμος
[25, 1]	αὐτῷ Μύσων. Ἀγαθὸς δὲ ἦν	ἄρα	ὁ Μύσων οἶκον οἰκῆσαι καλῶς,
[25, 3]	βρυχηθμοῦ λέοντος καὶ αἰετῶν κλαγγῆς,	ἆρα	οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι τῇ ἀκοῇ,
[25, 5]	πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι ποτοῦ καὶ σιτίων	παρὰ	τοὺς τῆς τέχνης νόμους· παρατιθέντες
[25, 3]	ἢ περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἢ ἁρμονία	ὑγρά·	τὰ δ´ ἐστὶν πάντα, κατὰ
[25, 1]	Χηναῖς, σμικρῷ καὶ ἀσθενεῖ πολίσματι,	ἄνδρα	ἀγαθόν· ὄνομα ἦν αὐτῷ Μύσων.
[25, 2]	Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης	ἐρᾷ,	καὶ ἐθέλει ἠχεῖν τὸν τῶν
[25, 2]	ἐξ ἀγγείου στενοῦ ἀποχεομένους, ἀλλ´	ἑκάτερα	ἑκατέροις συντεταγμένοις ἰσομέτρητά τε καὶ
[25, 2]	καὶ ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα	μακρὰ	καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ καὶ
[25, 6]	τὸν τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ συνανιστάμενον	ῥήτορα	ἀληθῆ, οὐκ ἀργόν, οὐδὲ ἐκλελυμένον,
[25, 5]	ἰσηγορίαν χειροτονεῖς λόγου πρὸς τὰ	αἰσχρὰ	πάντα, ὅσα δι´ αἰσθήσεων ἐπὶ
[25, 5]	λόγου πρὸς τὰ αἰσχρὰ πάντα,	ὅσα	δι´ αἰσθήσεων ἐπὶ ψυχὴν ἔρχεται,
[25, 2]	Καὶ τῶν ἀηδόνων τῆς ᾠδῆς,	ὅσα	μὲν ἐς ἡδονὴν ἀκοῆς, ἀποδεχόμεθα·
[25, 6]	ὑπὲρ τὴν γῆν ἄνω, καὶ	ὅσα	περὶ γῆν παθήματα ἡδονῶν καὶ
[25, 5]	καὶ ἰσηγορίαν χειροτονεῖς λόγου πρὸς	τὰ	αἰσχρὰ πάντα, ὅσα δι´ αἰσθήσεων
[25, 5]	φθέγγεται τὰ μέλη τῆς ψυχῆς,	τὰ	ἀκόλαστα, τὰ κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ
[25, 5]	τὰ ἀκόλαστα, τὰ κρίνειν ἀσθενῆ,	τὰ	ἀπατᾶσθαι πεφυκότα· οὐ νέμεσις Τρῶας
[25, 3]	περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἢ ἁρμονία ὑγρά·	τὰ	δ´ ἐστὶν πάντα, κατὰ τὸν
[25, 2]	τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ ἐπίτομοι·	τὰ	δὲ ἔργα μακρὰ καὶ διηνεκῆ,
[25, 2]	ἔργου καὶ λόγου· καὶ μήτε	τὰ	ἔργα εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ ξυνεληλάσθαι,
[25, 2]	ξυνεληλάσθαι, μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ	τὰ	ἔργα χωρεῖν, ὥσπερ ἐξ ἀγγείου
[25, 5]	μέλη τῆς ψυχῆς, τὰ ἀκόλαστα,	τὰ	κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ ἀπατᾶσθαι πεφυκότα·
[25, 5]	μέμφομαι. Τοῦτον τὸν ἔπαινον φθέγγεται	τὰ	μέλη τῆς ψυχῆς, τὰ ἀκόλαστα,
[25, 7]	καὶ εὐφροσύνην, καὶ πάντα δὴ	τὰ	τερπνὰ ὀνόματα. Οὕτω καὶ ὁ
[25, 5]	γνωρίσῃ, τὸ δὲ ἡδὺ στέρξῃ,	κατὰ	βραχὺ ὑποφερόμενος ταῖς καθ´ ἡμέραν
[25, 6]	ὑπὲρ ἀριστέως τοῦ μηδαμοῦ, οὐδὲ	κατὰ	μοιχοῦ λέγοντα μοιχὸν ὄντα, οὐδὲ
[25, 6]	ἀργόν, οὐδὲ ἐκλελυμένον, οὐδ´ ἐπίχριστον	κατὰ	τὴν τέχνην, οὐδὲ ἐν δικαστηρίῳ
[25, 3]	ὑγρά· τὰ δ´ ἐστὶν πάντα,	κατὰ	τὸν ἐν Διονύσου ποιητήν, ἐπιφυλλίδες,
[25, 4]	ἡδονῆς παρατρέχοντι ἐπαινεῖν· εἰ δὲ	κατὰ	τοὺς γεωργοὺς τάττεται, οὐκ ἀνέχομαι
[25, 3]	τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος, οὐ	κατὰ	τοὺς τῶν πολλῶν λογισμοὺς ἀπόχρη
[25, 6]	μοιχοῦ λέγοντα μοιχὸν ὄντα, οὐδὲ	κατὰ	ὑβριστοῦ ὑβριστὴν ὄντα· ἀλλ´ ἀπηλλαγμένον
[25, 7]	δενδροτρόφα, καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες, καὶ	νάματα	ῥέοντα. Ἥδιστον ἦν θέαμα ὁ
[25, 6]	ἄνω, καὶ ὅσα περὶ γῆν	παθήματα	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμημάτων, καὶ φιλοτιμιῶν,
[25, 3]	εὔστοχος, ἢ ὀνομάτων δρόμος, ἢ	ῥήματα	Ἀττικά, ἢ περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἢ
[25, 3]	ἐν Διονύσου ποιητήν, ἐπιφυλλίδες, καὶ	στωμύλματα,	χελιδόνων μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης. ~Ποῖον
[25, 7]	καὶ πάντα δὴ τὰ τερπνὰ	ὀνόματα.	Οὕτω καὶ ὁ οὐρανὸς οὐ
[25, 4]	γεωργῷ ὁ καρπὸς τὸν ἔπαινον	μετὰ	τῆς χρείας ἔχει. Εἰ μὲν
[25, 5]	ἐρήμους ἢ ῥαχίας δυσχερεῖς ἐκπεπτωκότες·	μετὰ	τοῦτο προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ
[25, 5]	τοῦτο προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ	μετὰ	τοῦτο φιληδονίας πάσης ἠϊόνος ἐρημοτέροις
[25, 2]	ἀποχεομένους, ἀλλ´ ἑκάτερα ἑκατέροις συντεταγμένοις	ἰσομέτρητά	τε καὶ ἰσοχειλῆ εἶναι. Ὅστις
[25, 3]	ἀσαφῆ· τίς γὰρ ἐπιμιξία πρὸς	ὁμοιότητα	ψυχῆς καὶ σώματος; Εἰ δ´
[25, 7]	καὶ πόθον, καὶ εὐφροσύνην, καὶ	πάντα	δὴ τὰ τερπνὰ ὀνόματα. Οὕτω
[25, 3]	ἁρμονία ὑγρά· τὰ δ´ ἐστὶν	πάντα,	κατὰ τὸν ἐν Διονύσου ποιητήν,
[25, 5]	χειροτονεῖς λόγου πρὸς τὰ αἰσχρὰ	πάντα,	ὅσα δι´ αἰσθήσεων ἐπὶ ψυχὴν
[25, 1]	παρόντων ἔργων, ἃ τότε ἀκριβῶς	ἅπαντα	διεσκόπει. Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχεν
[25, 2]	μεθ´ ἡμέραν μηδαμοῦ τὴν ψυχὴν	ἀνιέντα,	μηδὲ εἰς ῥᾳθυμίαν χαλῶντα. Ὥσπερ
[25, 6]	ὄντα, οὐδὲ κατὰ ὑβριστοῦ ὑβριστὴν	ὄντα·	ἀλλ´ ἀπηλλαγμένον τῶν παθῶν τούτων,
[25, 6]	οὐδὲ κατὰ μοιχοῦ λέγοντα μοιχὸν	ὄντα,	οὐδὲ κατὰ ὑβριστοῦ ὑβριστὴν ὄντα·
[25, 6]	τοῦ μηδαμοῦ, οὐδὲ κατὰ μοιχοῦ	λέγοντα	μοιχὸν ὄντα, οὐδὲ κατὰ ὑβριστοῦ
[25, 7]	καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες, καὶ νάματα	ῥέοντα.	Ἥδιστον ἦν θέαμα ὁ Ἀχιλλεύς,
[25, 2]	ψυχὴν ἀνιέντα, μηδὲ εἰς ῥᾳθυμίαν	χαλῶντα.	Ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τῶν
[25, 5]	τὰ κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ ἀπατᾶσθαι	πεφυκότα·	οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ εὐκνήμιδας
[25, 5]	τὰ μέλη τῆς ψυχῆς, τὰ	ἀκόλαστα,	τὰ κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ ἀπατᾶσθαι
[25, 7]	ἀλλὰ καὶ ἥδιστον θεαμάτων, καὶ	θάλαττα	πλεομένη, καὶ λήϊα καρποτρόφα, καὶ
[25, 3]	ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον,	γλῶττα	δειλὴ καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ
[25, 3]	λογισμοὺς ἀπόχρη πρὸς ἔπαινον λόγου	γλῶττα	εὔστοχος, ἢ ὀνομάτων δρόμος, ἢ
[25, 4]	ἱστορία ἔρχεται, ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς	ταῦτα	δεῖ· μέχρι δὲ ἀπιστεῖ τὸ
[25, 1]	εἶναι· εἰ δὲ ἐγὼ σοφὸς	ταῦτα	ἐπιτηδεύων, ποῖ ποτε οἰχήσεται φερόμενον
[25, 1]	αὐτὸν ὁ Χηνεὺς Μύσων· Διὰ	ταῦτά	τοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ σοφοὶ
[25, 7]	καὶ θάλαττα πλεομένη, καὶ λήϊα	καρποτρόφα,	καὶ ὄρη δενδροτρόφα, καὶ λειμῶνες
[25, 7]	καὶ λήϊα καρποτρόφα, καὶ ὄρη	δενδροτρόφα,	καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες, καὶ νάματα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008