HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XXV

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  53 formes différentes pour 78 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertations, Chap.
[25, 3]   καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, αἰετός,     τι ἄλλο ζῷον ἄρρεν καὶ
[25, 3]   γλῶττα δειλὴ καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος,     αἰετός, τι ἄλλο ζῷον
[25, 3]   ῥήματα Ἀττικά, περίοδοι εὐκαμπεῖς,     ἁρμονία ὑγρά· τὰ δ´ ἐστὶν
[25, 3]   ἐκείναις εἰς σωτηρίαν. ~Αἰετοῦ κλάγξαντος,     λέοντος βρυχησαμένου, γνωρίσαι ἄν τις
[25, 5]   ἀπ´ αὐτῶν χρηστὸν καὶ ἔγκαρπον;     ὄγχνη μὲν ἐπὶ ὄγχνῃ γηράσκει,
[25, 3]   πρὸς ἔπαινον λόγου γλῶττα εὔστοχος,     ὀνομάτων δρόμος, ῥήματα Ἀττικά,
[25, 3]   ὀνομάτων δρόμος, ῥήματα Ἀττικά,     περίοδοι εὐκαμπεῖς, ἁρμονία ὑγρά·
[25, 5]   πόνους, αἱροῦνται ἡδόμενοι νοσεῖν μᾶλλον,     πονοῦντες ὑγιασθῆναι. Καί τις ἤδη
[25, 5]   τῆς θαλάττης εἰς ἠϊόνας ἐρήμους     ῥαχίας δυσχερεῖς ἐκπεπτωκότες· μετὰ τοῦτο
[25, 3]   γλῶττα εὔστοχος, ὀνομάτων δρόμος,     ῥήματα Ἀττικά, περίοδοι εὐκαμπεῖς,
[25, 4]   ἐπαινεῖ φυτῷ, δὲ μέγεθος,     σκιάν, δὲ χρόαν· τῷ
[25, 7]   ἔπινεν ἀλυπότερον; Ἀλκιβιάδης τὸν οἶνον;     τὸ φάρμακον Σωκράτης;
[25, 2]   ἁρμονίαις τὸ παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν  ᾖ,   διαλύει τὸν κόσμον τοῦ μέλους,
[25, 7]   δέομαι ἡδονῆς, ἣν οὐκ ἀπαξιώσει     ἀρετὴ ὀπαδὸν αὐτῇ γίνεσθαι. Ἀνάγκη
[25, 5]   λόγου δὲ ἄρα ἐφήμερος μὲν     γένεσις, ἄσπερμος δὲ καρπός,
[25, 4]   θεόν· οὐ γὰρ δι´ ἀγγέλων     ἱστορία ἔρχεται, ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς
[25, 5]   ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ τι σοι     ψυχὴ ἀπ´ αὐτῶν χρηστὸν καὶ
[25, 7]   μέλει· τοιαύτης δέομαι ἡδονῆς λόγου,     φυλάξει μὲν αὐτοῦ τὸ μέγεθος,
[25, 7]   πόθον, καὶ εὐφροσύνην, καὶ πάντα  δὴ   τὰ τερπνὰ ὀνόματα. Οὕτω καὶ
[25, 4]   τῆς χρείας ἔχει. Εἰ μὲν  δή   τις καθ´ ὁδοιπόρον πλησιάζει τῷ
[25, 5]   πονοῦντες ὑγιασθῆναι. Καί τις  ἤδη   ἰατρὸς εὐμήχανος ἀνεκέρασεν βραχεῖαν ἡδονὴν
[25, 2]   μήτε τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν  κομιδῇ   ξυνεληλάσθαι, μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ
[25, 3]   τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ καὶ  ᾠδὴ   ἐφήμερος, αἰετός, τι
[25, 5]   μὲν ἐξ οὐρίας πρὸς τὸν  ἀληθῆ   δρόμον οὐ τυχόντες, ῥεύματι δὲ
[25, 6]   τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ συνανιστάμενον ῥήτορα  ἀληθῆ,   οὐκ ἀργόν, οὐδὲ ἐκλελυμένον, οὐδ´
[25, 1]   οἰχήσεται φερόμενον τὸ μὴ σοφόν;  Ἠγάσθη   μάλα τοῦ Ἕλληνος ξένου
[25, 1]   ἐκθρέψαι γεννικῶς. Καὶ ἐξήρκεσεν τῷ  Σκύθῃ   ξένῳ μηκέτι σοφίαν ζητεῖν λαλιστέραν,
[25, 5]   ῥαχίας δυσχερεῖς ἐκπεπτωκότες· μετὰ τοῦτο  προσηνέχθη   λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ μετὰ τοῦτο
[25, 4]   ἐστιν τὸ ἐν λόγοις καλόν;  φαίη   ἄν τις. Μήπω μέν,
[25, 7]   ἀρετὴ ὀπαδὸν αὐτῇ γίνεσθαι.  Ἀνάγκη   γὰρ παντὶ τῷ φύσει καλῷ
[25, 4]   μέχρι δὲ ἀπιστεῖ τὸ εἰδέναι,  ἀνάγκη   πλανᾶσθαι καὶ τὰς κρίσεις. Καὶ
[25, 2]   τὰ δὲ ἔργα μακρὰ καὶ  διηνεκῆ,   καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν
[25, 2]   μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται μηδὲ  εἰκῇ   διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι δεῖ ἔργου
[25, 6]   δυναμένων ἄγειν πειθοῖ καὶ βίᾳ  ἐκπληκτικῇ   τὸ πλησιάζον πᾶν. ~Εἰ δὲ
[25, 5]   Τοῦτον τὸν ἔπαινον φθέγγεται τὰ  μέλη   τῆς ψυχῆς, τὰ ἀκόλαστα, τὰ
[25, 3]   πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα  δειλὴ   καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, αἰετός,
[25, 2]   ἑκατέροις συντεταγμένοις ἰσομέτρητά τε καὶ  ἰσοχειλῆ   εἶναι. Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας
[25, 3]   Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς ἦν τῇ  προσβολῇ   τῶν ὀφθαλμῶν, τοῖς τοῦ σώματος
[25, 5]   ἐπὶ μήλῳ μῆλον, καὶ σταφυλὴ  σταφυλῇ‘   ἐπιφύεται, καὶ σῦκον σύκῳ· λόγου
[25, 5]   καὶ ἐπὶ μήλῳ μῆλον, καὶ  σταφυλὴ   σταφυλῇ‘ ἐπιφύεται, καὶ σῦκον σύκῳ·
[25, 5]   λόγῳ, τὸ μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ  μὴ   γνωρίσῃ, τὸ δὲ ἡδὺ στέρξῃ,
[25, 2]   τῇ τοῦ βίου ἁρμονίᾳ, εἴπερ  μὴ   ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται μηδὲ εἰκῇ
[25, 1]   ποῖ ποτε οἰχήσεται φερόμενον τὸ  μὴ   σοφόν; Ἠγάσθη μάλα τοῦ Ἕλληνος
[25, 3]   ῥώμην τοῦ φθεγγομένου. Εἰ δὲ  μὴ   φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον
[25, 1]   τὸ κεφάλαιον βίος ἀκριβής, καὶ  γνώμη   ὑγιής, καὶ λόγος βραχύς, εὔστοχος,
[25, 2]   εὐπτησίαν συντελοῦντος, ἥπέρ ἐστιν ὀρνίθων  ῥώμη.   Καὶ τῶν ἀηδόνων τῆς ᾠδῆς,
[25, 5]   ψυχῆς, τὰ ἀκόλαστα, τὰ κρίνειν  ἀσθενῆ,   τὰ ἀπατᾶσθαι πεφυκότα· οὐ νέμεσις
[25, 7]   ἁρμονίᾳ ἐν μέσοις τοῖς ὁπλίταις  τεταγμένῃ,   καὶ ἐξορμώσῃ τὰς ψυχὰς τῷ
[25, 7]   καὶ ἥδιστον θεαμάτων, καὶ θάλαττα  πλεομένη,   καὶ λήϊα καρποτρόφα, καὶ ὄρη
[25, 5]   ἔγκαρπον; ὄγχνη μὲν ἐπὶ  ὄγχνῃ   γηράσκει, καὶ ἐπὶ μήλῳ μῆλον,
[25, 5]   αὐτῶν χρηστὸν καὶ ἔγκαρπον;  ὄγχνη   μὲν ἐπὶ ὄγχνῃ γηράσκει, καὶ
[25, 5]   μὴ γνωρίσῃ, τὸ δὲ ἡδὺ  στέρξῃ,   κατὰ βραχὺ ὑποφερόμενος ταῖς καθ´
[25, 3]   καὶ ἀηδίας ὁμιλίαν, τῇ δὲ  ἀκοῇ   ἐξιχνευτέον τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος,
[25, 3]   ἆρα οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι τῇ  ἀκοῇ,   πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα
[25, 4]   τις. Μήπω μέν, τάν,  ἔρῃ·   ὄψει γὰρ αὐτὸ ὄν, ἐπειδὰν
[25, 7]   πλεομένη, καὶ λήϊα καρποτρόφα, καὶ  ὄρη   δενδροτρόφα, καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες, καὶ
[25, 6]   μέθης ἐχόμενα· ὧν συμπάντων κρείττονα  χρὴ   γενέσθαι τὸν τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ
[25, 3]   κατὰ τοὺς τῶν πολλῶν λογισμοὺς  ἀπόχρη   πρὸς ἔπαινον λόγου γλῶττα εὔστοχος,
[25, 4]   καὶ τὴν χρείαν τῶν ἐπαινουμένων  φράσῃ.   ~Λέγε, τίνας εἶδες καρποὺς ἐν
[25, 5]   τὸ μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ μὴ  γνωρίσῃ,   τὸ δὲ ἡδὺ στέρξῃ, κατὰ
[25, 7]   μέσοις τοῖς ὁπλίταις τεταγμένῃ, καὶ  ἐξορμώσῃ   τὰς ψυχὰς τῷ μέλει· τοιαύτης
[25, 3]   κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι  τῇ   ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον,
[25, 7]   Παραβάλλωμεν τὴν Σωκράτους κύλικα ἐκείνην  τῇ   Ἀλκιβιάδου· πότερος αὐτῶν ἔπινεν ἀλυπότερον;
[25, 3]   τούτοις ἡδονῆς καὶ ἀηδίας ὁμιλίαν,  τῇ   δὲ ἀκοῇ ἐξιχνευτέον τὸ τῆς
[25, 3]   μὲν Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς ἦν  τῇ   προσβολῇ τῶν ὀφθαλμῶν, τοῖς τοῦ
[25, 2]   κόσμον τοῦ μέλους, οὕτω κἀν  τῇ   τοῦ βίου ἁρμονίᾳ, εἴπερ μὴ
[25, 5]   ἀγαπῶν τὴν πλάνην καὶ χαίρων  τῇ   ψυχαγωγίᾳ· ὥσπερ οἱ πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι
[25, 5]   καὶ οὐ τρόφιμος, οὐδὲ ἀνακιρνάμενος  τῇ   ψυχῇ, ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν
[25, 7]   ἡδονῆς, ἣν οὐκ ἀπαξιώσει  ἀρετὴ   ὀπαδὸν αὐτῇ γίνεσθαι. Ἀνάγκη γὰρ
[25, 1]   πελταστῇ μισθοφόρῳ, ἀπροοράτως θέοντι, ἀλλ´  ὁπλίτῃ   βάδην ἰόντι καὶ κινουμένῳ ἀσφαλῶς.
[25, 1]   Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε, ἐντυγχάνει αὐτόθι  ὁπλίτῃ   μὲν οὐδενί, πελτασταῖς δὲ πολλοῖς·
[25, 1]   λόγος βραχύς, εὔστοχος, ἐοικὼς οὐ  πελταστῇ   μισθοφόρῳ, ἀπροοράτως θέοντι, ἀλλ´ ὁπλίτῃ
[25, 7]   οὐκ ἀπαξιώσει ἀρετὴ ὀπαδὸν  αὐτῇ   γίνεσθαι. Ἀνάγκη γὰρ παντὶ τῷ
[25, 4]   τοῦ ἡλίου κάλλος, οὐδὲ τῷ  ἠπειρώτῃ   τὴν θάλατταν, οὐδ´ Ἐπικούρῳ τὸν
[25, 3]   ψυχῆς διὰ τῶν ὁρωμένων, μαντείαν  ἀσαφῆ·   τίς γὰρ ἐπιμιξία πρὸς ὁμοιότητα
[25, 5]   οὐ τρόφιμος, οὐδὲ ἀνακιρνάμενος τῇ  ψυχῇ,   ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν ἐπιρρεῖ,
[25, 5]   καρπῶν; ἐξέφυσέ τι σοι  ψυχὴ   ἀπ´ αὐτῶν χρηστὸν καὶ ἔγκαρπον;
[25, 3]   Εἰ δ´ ἐστὶ μαντείαν ἐπὶ  ψυχῇ   θέσθαι οὐ διὰ ἀμυδρῶν οὐδὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008