Dissertations, Chap. |
[25, 3] |
καὶ
ᾠδὴ
ἐφήμερος,
ἢ
αἰετός,
|
ἤ |
τι
ἄλλο
ζῷον
ἄρρεν
καὶ |
[25, 3] |
γλῶττα
δειλὴ
καὶ
ᾠδὴ
ἐφήμερος,
|
ἢ |
αἰετός,
ἤ
τι
ἄλλο
ζῷον |
[25, 3] |
ῥήματα
Ἀττικά,
ἢ
περίοδοι
εὐκαμπεῖς,
|
ἢ |
ἁρμονία
ὑγρά·
τὰ
δ´
ἐστὶν |
[25, 3] |
ἐκείναις
εἰς
σωτηρίαν.
~Αἰετοῦ
κλάγξαντος,
|
ἢ |
λέοντος
βρυχησαμένου,
γνωρίσαι
ἄν
τις |
[25, 5] |
ἀπ´
αὐτῶν
χρηστὸν
καὶ
ἔγκαρπον;
|
Ἢ |
ὄγχνη
μὲν
ἐπὶ
ὄγχνῃ
γηράσκει, |
[25, 3] |
πρὸς
ἔπαινον
λόγου
γλῶττα
εὔστοχος,
|
ἢ |
ὀνομάτων
δρόμος,
ἢ
ῥήματα
Ἀττικά, |
[25, 3] |
ὀνομάτων
δρόμος,
ἢ
ῥήματα
Ἀττικά,
|
ἢ |
περίοδοι
εὐκαμπεῖς,
ἢ
ἁρμονία
ὑγρά· |
[25, 5] |
πόνους,
αἱροῦνται
ἡδόμενοι
νοσεῖν
μᾶλλον,
|
ἢ |
πονοῦντες
ὑγιασθῆναι.
Καί
τις
ἤδη |
[25, 5] |
τῆς
θαλάττης
εἰς
ἠϊόνας
ἐρήμους
|
ἢ |
ῥαχίας
δυσχερεῖς
ἐκπεπτωκότες·
μετὰ
τοῦτο
|
[25, 3] |
γλῶττα
εὔστοχος,
ἢ
ὀνομάτων
δρόμος,
|
ἢ |
ῥήματα
Ἀττικά,
ἢ
περίοδοι
εὐκαμπεῖς, |
[25, 4] |
ἐπαινεῖ
φυτῷ,
ὁ
δὲ
μέγεθος,
|
ἢ |
σκιάν,
ὁ
δὲ
χρόαν·
τῷ |
[25, 7] |
ἔπινεν
ἀλυπότερον;
Ἀλκιβιάδης
τὸν
οἶνον;
|
ἢ |
τὸ
φάρμακον
Σωκράτης;
|
[25, 2] |
ἁρμονίαις
τὸ
παραλειφθέν,
κἂν
σμικρὸν
|
ᾖ, |
διαλύει
τὸν
κόσμον
τοῦ
μέλους, |
[25, 7] |
δέομαι
ἡδονῆς,
ἣν
οὐκ
ἀπαξιώσει
|
ἡ |
ἀρετὴ
ὀπαδὸν
αὐτῇ
γίνεσθαι.
Ἀνάγκη |
[25, 5] |
λόγου
δὲ
ἄρα
ἐφήμερος
μὲν
|
ἡ |
γένεσις,
ἄσπερμος
δὲ
ὁ
καρπός, |
[25, 4] |
θεόν·
οὐ
γὰρ
δι´
ἀγγέλων
|
ἡ |
ἱστορία
ἔρχεται,
ἀλλ´
ἐπιστήμης
πρὸς |
[25, 5] |
ἑτέρων
καρπῶν;
ἐξέφυσέ
τι
σοι
|
ἡ |
ψυχὴ
ἀπ´
αὐτῶν
χρηστὸν
καὶ |
[25, 7] |
μέλει·
τοιαύτης
δέομαι
ἡδονῆς
λόγου,
|
ἣ |
φυλάξει
μὲν
αὐτοῦ
τὸ
μέγεθος, |
[25, 7] |
πόθον,
καὶ
εὐφροσύνην,
καὶ
πάντα
|
δὴ |
τὰ
τερπνὰ
ὀνόματα.
Οὕτω
καὶ |
[25, 4] |
τῆς
χρείας
ἔχει.
Εἰ
μὲν
|
δή |
τις
καθ´
ὁδοιπόρον
πλησιάζει
τῷ |
[25, 5] |
ἢ
πονοῦντες
ὑγιασθῆναι.
Καί
τις
|
ἤδη |
ἰατρὸς
εὐμήχανος
ἀνεκέρασεν
βραχεῖαν
ἡδονὴν
|
[25, 2] |
μήτε
τὰ
ἔργα
εἰς
ἀφάνειαν
|
κομιδῇ
|
ξυνεληλάσθαι,
μήτε
τοὺς
λόγους
ὑπὲρ |
[25, 3] |
τὸ
φθεγγόμενον,
γλῶττα
δειλὴ
καὶ
|
ᾠδὴ |
ἐφήμερος,
ἢ
αἰετός,
ἤ
τι |
[25, 5] |
μὲν
ἐξ
οὐρίας
πρὸς
τὸν
|
ἀληθῆ |
δρόμον
οὐ
τυχόντες,
ῥεύματι
δὲ
|
[25, 6] |
τῷ
φιλοσόφῳ
λόγῳ
συνανιστάμενον
ῥήτορα
|
ἀληθῆ, |
οὐκ
ἀργόν,
οὐδὲ
ἐκλελυμένον,
οὐδ´
|
[25, 1] |
οἰχήσεται
φερόμενον
τὸ
μὴ
σοφόν;
|
Ἠγάσθη |
μάλα
τοῦ
Ἕλληνος
ξένου
ὁ |
[25, 1] |
ἐκθρέψαι
γεννικῶς.
Καὶ
ἐξήρκεσεν
τῷ
|
Σκύθῃ |
ξένῳ
μηκέτι
σοφίαν
ζητεῖν
λαλιστέραν, |
[25, 5] |
ῥαχίας
δυσχερεῖς
ἐκπεπτωκότες·
μετὰ
τοῦτο
|
προσηνέχθη |
λαθὼν
ἀμαθίᾳ,
καὶ
μετὰ
τοῦτο |
[25, 4] |
ἐστιν
τὸ
ἐν
λόγοις
καλόν;
|
φαίη |
ἄν
τις.
Μήπω
μέν,
ὦ |
[25, 7] |
ἡ
ἀρετὴ
ὀπαδὸν
αὐτῇ
γίνεσθαι.
|
Ἀνάγκη |
γὰρ
παντὶ
τῷ
φύσει
καλῷ |
[25, 4] |
μέχρι
δὲ
ἀπιστεῖ
τὸ
εἰδέναι,
|
ἀνάγκη |
πλανᾶσθαι
καὶ
τὰς
κρίσεις.
Καὶ |
[25, 2] |
τὰ
δὲ
ἔργα
μακρὰ
καὶ
|
διηνεκῆ, |
καὶ
νύκτωρ
καὶ
μεθ´
ἡμέραν |
[25, 2] |
μὴ
ἐκμελὴς
ἡμῖν
ἔσται
μηδὲ
|
εἰκῇ |
διαπεραινόμενος,
ὁμολογίαν
εἶναι
δεῖ
ἔργου
|
[25, 6] |
δυναμένων
ἄγειν
πειθοῖ
καὶ
βίᾳ
|
ἐκπληκτικῇ |
τὸ
πλησιάζον
πᾶν.
~Εἰ
δὲ |
[25, 5] |
Τοῦτον
τὸν
ἔπαινον
φθέγγεται
τὰ
|
μέλη
|
τῆς
ψυχῆς,
τὰ
ἀκόλαστα,
τὰ |
[25, 3] |
πότερον
ἀηδὼν
τὸ
φθεγγόμενον,
γλῶττα
|
δειλὴ
|
καὶ
ᾠδὴ
ἐφήμερος,
ἢ
αἰετός, |
[25, 2] |
ἑκατέροις
συντεταγμένοις
ἰσομέτρητά
τε
καὶ
|
ἰσοχειλῆ
|
εἶναι.
Ὅστις
οὖν
τῆς
ἁρμονίας |
[25, 3] |
Ζώπυρος
ἐκεῖνος
δεινὸς
ἦν
τῇ
|
προσβολῇ |
τῶν
ὀφθαλμῶν,
τοῖς
τοῦ
σώματος |
[25, 5] |
ἐπὶ
μήλῳ
μῆλον,
καὶ
σταφυλὴ
|
σταφυλῇ‘ |
ἐπιφύεται,
καὶ
σῦκον
σύκῳ·
λόγου |
[25, 5] |
καὶ
ἐπὶ
μήλῳ
μῆλον,
καὶ
|
σταφυλὴ |
σταφυλῇ‘
ἐπιφύεται,
καὶ
σῦκον
σύκῳ· |
[25, 5] |
λόγῳ,
τὸ
μὲν
ἀπατηλὸν
αὐτοῦ
|
μὴ |
γνωρίσῃ,
τὸ
δὲ
ἡδὺ
στέρξῃ, |
[25, 2] |
τῇ
τοῦ
βίου
ἁρμονίᾳ,
εἴπερ
|
μὴ |
ἐκμελὴς
ἡμῖν
ἔσται
μηδὲ
εἰκῇ |
[25, 1] |
ποῖ
ποτε
οἰχήσεται
φερόμενον
τὸ
|
μὴ |
σοφόν;
Ἠγάσθη
μάλα
τοῦ
Ἕλληνος |
[25, 3] |
ῥώμην
τοῦ
φθεγγομένου.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
φαυλότερον
ἦχος
ἀνδρὸς
μηδὲ
ἀσθενέστερον |
[25, 1] |
τὸ
κεφάλαιον
βίος
ἀκριβής,
καὶ
|
γνώμη |
ὑγιής,
καὶ
λόγος
βραχύς,
εὔστοχος, |
[25, 2] |
εὐπτησίαν
συντελοῦντος,
ἥπέρ
ἐστιν
ὀρνίθων
|
ῥώμη. |
Καὶ
τῶν
ἀηδόνων
τῆς
ᾠδῆς, |
[25, 5] |
ψυχῆς,
τὰ
ἀκόλαστα,
τὰ
κρίνειν
|
ἀσθενῆ, |
τὰ
ἀπατᾶσθαι
πεφυκότα·
οὐ
νέμεσις |
[25, 7] |
ἁρμονίᾳ
ἐν
μέσοις
τοῖς
ὁπλίταις
|
τεταγμένῃ, |
καὶ
ἐξορμώσῃ
τὰς
ψυχὰς
τῷ |
[25, 7] |
καὶ
ἥδιστον
θεαμάτων,
καὶ
θάλαττα
|
πλεομένη, |
καὶ
λήϊα
καρποτρόφα,
καὶ
ὄρη |
[25, 5] |
ἔγκαρπον;
Ἢ
ὄγχνη
μὲν
ἐπὶ
|
ὄγχνῃ
|
γηράσκει,
καὶ
ἐπὶ
μήλῳ
μῆλον, |
[25, 5] |
αὐτῶν
χρηστὸν
καὶ
ἔγκαρπον;
Ἢ
|
ὄγχνη |
μὲν
ἐπὶ
ὄγχνῃ
γηράσκει,
καὶ |
[25, 5] |
μὴ
γνωρίσῃ,
τὸ
δὲ
ἡδὺ
|
στέρξῃ, |
κατὰ
βραχὺ
ὑποφερόμενος
ταῖς
καθ´ |
[25, 3] |
καὶ
ἀηδίας
ὁμιλίαν,
τῇ
δὲ
|
ἀκοῇ |
ἐξιχνευτέον
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ἦθος, |
[25, 3] |
ἆρα
οὐκ
ἄξιον
ἐκθηρᾶσθαι
τῇ
|
ἀκοῇ, |
πότερον
ἀηδὼν
τὸ
φθεγγόμενον,
γλῶττα |
[25, 4] |
τις.
Μήπω
μέν,
ὦ
τάν,
|
ἔρῃ· |
ὄψει
γὰρ
αὐτὸ
ὄν,
ἐπειδὰν
|
[25, 7] |
πλεομένη,
καὶ
λήϊα
καρποτρόφα,
καὶ
|
ὄρη |
δενδροτρόφα,
καὶ
λειμῶνες
ἀνθοῦντες,
καὶ |
[25, 6] |
μέθης
ἐχόμενα·
ὧν
συμπάντων
κρείττονα
|
χρὴ |
γενέσθαι
τὸν
τῷ
φιλοσόφῳ
λόγῳ |
[25, 3] |
κατὰ
τοὺς
τῶν
πολλῶν
λογισμοὺς
|
ἀπόχρη |
πρὸς
ἔπαινον
λόγου
γλῶττα
εὔστοχος, |
[25, 4] |
καὶ
τὴν
χρείαν
τῶν
ἐπαινουμένων
|
φράσῃ. |
~Λέγε,
τίνας
εἶδες
καρποὺς
ἐν |
[25, 5] |
τὸ
μὲν
ἀπατηλὸν
αὐτοῦ
μὴ
|
γνωρίσῃ, |
τὸ
δὲ
ἡδὺ
στέρξῃ,
κατὰ
|
[25, 7] |
μέσοις
τοῖς
ὁπλίταις
τεταγμένῃ,
καὶ
|
ἐξορμώσῃ |
τὰς
ψυχὰς
τῷ
μέλει·
τοιαύτης
|
[25, 3] |
κλαγγῆς,
ἆρα
οὐκ
ἄξιον
ἐκθηρᾶσθαι
|
τῇ |
ἀκοῇ,
πότερον
ἀηδὼν
τὸ
φθεγγόμενον, |
[25, 7] |
Παραβάλλωμεν
τὴν
Σωκράτους
κύλικα
ἐκείνην
|
τῇ |
Ἀλκιβιάδου·
πότερος
αὐτῶν
ἔπινεν
ἀλυπότερον; |
[25, 3] |
τούτοις
ἡδονῆς
καὶ
ἀηδίας
ὁμιλίαν,
|
τῇ |
δὲ
ἀκοῇ
ἐξιχνευτέον
τὸ
τῆς |
[25, 3] |
μὲν
Ζώπυρος
ἐκεῖνος
δεινὸς
ἦν
|
τῇ |
προσβολῇ
τῶν
ὀφθαλμῶν,
τοῖς
τοῦ |
[25, 2] |
κόσμον
τοῦ
μέλους,
οὕτω
κἀν
|
τῇ |
τοῦ
βίου
ἁρμονίᾳ,
εἴπερ
μὴ |
[25, 5] |
ἀγαπῶν
τὴν
πλάνην
καὶ
χαίρων
|
τῇ |
ψυχαγωγίᾳ·
ὥσπερ
οἱ
πυρέττοντες,
ἐμπιπλάμενοι
|
[25, 5] |
καὶ
οὐ
τρόφιμος,
οὐδὲ
ἀνακιρνάμενος
|
τῇ |
ψυχῇ,
ἀλλά
τέ
μιν
καθύπερθεν |
[25, 7] |
ἡδονῆς,
ἣν
οὐκ
ἀπαξιώσει
ἡ
|
ἀρετὴ |
ὀπαδὸν
αὐτῇ
γίνεσθαι.
Ἀνάγκη
γὰρ |
[25, 1] |
πελταστῇ
μισθοφόρῳ,
ἀπροοράτως
θέοντι,
ἀλλ´
|
ὁπλίτῃ
|
βάδην
ἰόντι
καὶ
κινουμένῳ
ἀσφαλῶς. |
[25, 1] |
Ἐλθὼν
δὲ
Ἀθήναζε,
ἐντυγχάνει
αὐτόθι
|
ὁπλίτῃ |
μὲν
οὐδενί,
πελτασταῖς
δὲ
πολλοῖς· |
[25, 1] |
λόγος
βραχύς,
εὔστοχος,
ἐοικὼς
οὐ
|
πελταστῇ |
μισθοφόρῳ,
ἀπροοράτως
θέοντι,
ἀλλ´
ὁπλίτῃ
|
[25, 7] |
οὐκ
ἀπαξιώσει
ἡ
ἀρετὴ
ὀπαδὸν
|
αὐτῇ |
γίνεσθαι.
Ἀνάγκη
γὰρ
παντὶ
τῷ |
[25, 4] |
τοῦ
ἡλίου
κάλλος,
οὐδὲ
τῷ
|
ἠπειρώτῃ
|
τὴν
θάλατταν,
οὐδ´
Ἐπικούρῳ
τὸν |
[25, 3] |
ψυχῆς
διὰ
τῶν
ὁρωμένων,
μαντείαν
|
ἀσαφῆ· |
τίς
γὰρ
ἐπιμιξία
πρὸς
ὁμοιότητα |
[25, 5] |
οὐ
τρόφιμος,
οὐδὲ
ἀνακιρνάμενος
τῇ
|
ψυχῇ, |
ἀλλά
τέ
μιν
καθύπερθεν
ἐπιρρεῖ, |
[25, 5] |
καρπῶν;
ἐξέφυσέ
τι
σοι
ἡ
|
ψυχὴ |
ἀπ´
αὐτῶν
χρηστὸν
καὶ
ἔγκαρπον; |
[25, 3] |
Εἰ
δ´
ἐστὶ
μαντείαν
ἐπὶ
|
ψυχῇ |
θέσθαι
οὐ
διὰ
ἀμυδρῶν
οὐδὲ |