Dissertations, Chap.
[25, 5]	οὔτε ὁ Ἀσκληπιός, οὔτε οἱ	Ἀσκληπιάδαι,	ἀλλ´ ὀψοποιῶν τὸ ἔργον. Οὐδὲν
[25, 2]	τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ	ξυνεληλάσθαι,	μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ τὰ
[25, 4]	δὲ ἀπιστεῖ τὸ εἰδέναι, ἀνάγκη	πλανᾶσθαι	καὶ τὰς κρίσεις. Καὶ γὰρ
[25, 3]	αἰετῶν κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον	ἐκθηρᾶσθαι	τῇ ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ
[25, 4]	δυνηθῇς. Οὐδὲ γὰρ τῷ Κιμμερίῳ	διηγήσασθαι	δύναταί τις τὸ τοῦ ἡλίου
[25, 5]	ἀκόλαστα, τὰ κρίνειν ἀσθενῆ, τὰ	ἀπατᾶσθαι	πεφυκότα· οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ
[25, 3]	δ´ ἐστὶ μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ	θέσθαι	οὐ διὰ ἀμυδρῶν οὐδὲ ἀσθενῶν
[25, 6]	ἐχόμενα· ὧν συμπάντων κρείττονα χρὴ	γενέσθαι	τὸν τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ συνανιστάμενον
[25, 7]	ἀπαξιώσει ἡ ἀρετὴ ὀπαδὸν αὐτῇ	γίνεσθαι.	Ἀνάγκη γὰρ παντὶ τῷ φύσει
[25, 3]	ἐντυγχάνων, γνωρίζειν τὸ ἦθος, καὶ	καταμαντεύεσθαι	τῆς ψυχῆς διὰ τῶν ὁρωμένων,
[25, 7]	γὰρ παντὶ τῷ φύσει καλῷ	συντετάχθαι	χάριτας, καὶ ὥραν, καὶ πόθον,
[25, 3]	καὶ τῆς ἐν τούτοις ἡδονῆς	καὶ	ἀηδίας ὁμιλίαν, τῇ δὲ ἀκοῇ
[25, 3]	τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ λέοντος	καὶ	αἰετῶν κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον
[25, 6]	τοῖς συμποσίοις ἐῶμεν, καὶ γαστρὸς	καὶ	ἀκοῆς ὑπηρέτας πονηρούς· ἡμῖν δὲ
[25, 5]	ὠφελοῦν, τερπνὸν δὲ προσθῇς, ἰταμὸν	καὶ	ἄκρατον ἰσοτιμίαν καὶ ἰσηγορίαν χειροτονεῖς
[25, 1]	ἑδραίαν. Καὶ εἰ μέν που	καὶ	ἄλλοθι ἐξεῦρεν, εἰπεῖν οὐκ ἔχω·
[25, 7]	τὸν Ἡρακλέα ἔγωγε ἡγοῦμαι ἄγευστον	καὶ	ἀμέτοχον ἡδονῆς διαβιῶναι· οὐ πείθομαι
[25, 7]	τῷ Προδίκῳ· ἀλλ´ εἰσὶν γὰρ	καὶ	ἀνδρὸς ἡδοναὶ παραμυθούμεναι τοὺς δι´
[25, 1]	δ´ οὖν ἐν Χηναῖς, σμικρῷ	καὶ	ἀσθενεῖ πολίσματι, ἄνδρα ἀγαθόν· ὄνομα
[25, 6]	ὑγιῶς, καὶ δυναμένων ἄγειν πειθοῖ	καὶ	βίᾳ ἐκπληκτικῇ τὸ πλησιάζον πᾶν.
[25, 1]	καλῶς, καὶ γῆν τημελῆσαι δεξιῶς,	καὶ	γάμου προστῆναι σώφρονος, καὶ παῖδα
[25, 7]	οὐ διὰ τὴν ξάνθην κόμην·	καὶ	γὰρ ὁ Εὔφορβος εὐκόμης ἦν,
[25, 7]	ἀλλ´ οὐ δι´ ἀφθονίαν ὕδατος,	καὶ	γὰρ ὁ Ἴστρος εὔνεως· ἀλλὰ
[25, 4]	ἀνάγκη πλανᾶσθαι καὶ τὰς κρίσεις.	Καὶ	γὰρ τῶν ἐκ γῆς φυομένων
[25, 6]	ὀψοποιοὺς τούτους τοῖς συμποσίοις ἐῶμεν,	καὶ	γαστρὸς καὶ ἀκοῆς ὑπηρέτας πονηρούς·
[25, 1]	ὁ Μύσων οἶκον οἰκῆσαι καλῶς,	καὶ	γῆν τημελῆσαι δεξιῶς, καὶ γάμου
[25, 1]	αὐτῆς τὸ κεφάλαιον βίος ἀκριβής,	καὶ	γνώμη ὑγιής, καὶ λόγος βραχύς,
[25, 5]	ἔχοντας; ἐπειράθης, ἐξήτασας, εἰ τελεσιουργοὶ	καὶ	γόνιμοι ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ τι
[25, 6]	ἡμῖν δὲ δεῖ λόγου ὀρθοῦ	καὶ	διανεστηκότος, μέγα βοῶντος, καὶ τὰς
[25, 2]	ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα μακρὰ	καὶ	διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´
[25, 6]	μεστὸς ἀκολακεύτων, καὶ ἠσκημένων ὑγιῶς,	καὶ	δυναμένων ἄγειν πειθοῖ καὶ βίᾳ
[25, 5]	ἡ ψυχὴ ἀπ´ αὐτῶν χρηστὸν	καὶ	ἔγκαρπον; Ἢ ὄγχνη μὲν ἐπὶ
[25, 1]	κύκλῳ, ποθῶν ἰδεῖν σοφίαν στάσιμον	καὶ	ἑδραίαν. Καὶ εἰ μέν που
[25, 2]	οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐρᾷ,	καὶ	ἐθέλει ἠχεῖν τὸν τῶν ἔργων
[25, 1]	ἰδεῖν σοφίαν στάσιμον καὶ ἑδραίαν.	Καὶ	εἰ μέν που καὶ ἄλλοθι
[25, 6]	ἀμφιβόλῳ ἐπικουρίᾳ τεταγμένον· ἀλλὰ πανταχοῦ	καὶ	ἐν ἅπαντι ἐξεταζόμενον, ἐν μὲν
[25, 7]	αἰσθήσεων ἐπίρρυτοι, ἀλλ´ αὐτοφυεῖς τινες	καὶ	ἔνδοθεν διανιστάμεναι, ἐθιζομένης τῆς ψυχῆς
[25, 1]	σώφρονος, καὶ παῖδα ἐκθρέψαι γεννικῶς.	Καὶ	ἐξήρκεσεν τῷ Σκύθῃ ξένῳ μηκέτι
[25, 7]	ἐν μέσοις τοῖς ὁπλίταις τεταγμένῃ,	καὶ	ἐξορμώσῃ τὰς ψυχὰς τῷ μέλει·
[25, 5]	ὄγχνη μὲν ἐπὶ ὄγχνῃ γηράσκει,	καὶ	ἐπὶ μήλῳ μῆλον, καὶ σταφυλὴ
[25, 7]	δότω μοι τὶς ἡδονήν, οἵαν	καὶ	ἐπὶ σάλπιγγος ἁρμονίᾳ ἐν μέσοις
[25, 6]	ὅσα περὶ γῆν παθήματα ἡδονῶν	καὶ	ἐπιθυμημάτων, καὶ φιλοτιμιῶν, καὶ ἐρώτων,
[25, 7]	χαίρειν τοῖς καλοῖς καὶ ἔργοις	καὶ	ἐπιτηδεύμασιν καὶ λόγοις. Οὕτω καὶ
[25, 2]	λόγοι ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς	καὶ	ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα μακρὰ
[25, 7]	τῆς ψυχῆς χαίρειν τοῖς καλοῖς	καὶ	ἔργοις καὶ ἐπιτηδεύμασιν καὶ λόγοις.
[25, 6]	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμημάτων, καὶ φιλοτιμιῶν,	καὶ	ἐρώτων, καὶ ὀργῆς καὶ λύπης
[25, 5]	ἀπατᾶσθαι πεφυκότα· οὐ νέμεσις Τρῶας	καὶ	εὐκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδ´ ἀμφὶ γυναικὶ
[25, 7]	χάριτας, καὶ ὥραν, καὶ πόθον,	καὶ	εὐφροσύνην, καὶ πάντα δὴ τὰ
[25, 7]	οὐρανὸς οὐ καλὸς μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἥδιστον θεαμάτων, καὶ θάλαττα πλεομένη,
[25, 7]	τὸ πλησιάζον πᾶν. ~Εἰ δὲ	καὶ	ἡδονῆς πρὸς τὴν ἀγωγὴν ταύτην
[25, 6]	ἀγωνιστὴς γίγνεται, λόγων μεστὸς ἀκολακεύτων,	καὶ	ἠσκημένων ὑγιῶς, καὶ δυναμένων ἄγειν
[25, 7]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἥδιστον θεαμάτων,	καὶ	θάλαττα πλεομένη, καὶ λήϊα καρποτρόφα,
[25, 3]	ἤ τι ἄλλο ζῷον ἄρρεν	καὶ	θυμοῦ μεστόν; Ἀλλ´ ὁ μὲν
[25, 5]	προσθῇς, ἰταμὸν καὶ ἄκρατον ἰσοτιμίαν	καὶ	ἰσηγορίαν χειροτονεῖς λόγου πρὸς τὰ
[25, 2]	ἑκάτερα ἑκατέροις συντεταγμένοις ἰσομέτρητά τε	καὶ	ἰσοχειλῆ εἶναι. Ὅστις οὖν τῆς
[25, 3]	τύποις ἐντυγχάνων, γνωρίζειν τὸ ἦθος,	καὶ	καταμαντεύεσθαι τῆς ψυχῆς διὰ τῶν
[25, 1]	θέοντι, ἀλλ´ ὁπλίτῃ βάδην ἰόντι	καὶ	κινουμένῳ ἀσφαλῶς. Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε,
[25, 7]	λήϊα καρποτρόφα, καὶ ὄρη δενδροτρόφα,	καὶ	λειμῶνες ἀνθοῦντες, καὶ νάματα ῥέοντα.
[25, 7]	ἥδιστον θεαμάτων, καὶ θάλαττα πλεομένη,	καὶ	λήϊα καρποτρόφα, καὶ ὄρη δενδροτρόφα,
[25, 7]	καλοῖς καὶ ἔργοις καὶ ἐπιτηδεύμασιν	καὶ	λόγοις. Οὕτω καὶ ὁ Ἡρακλῆς
[25, 1]	βίος ἀκριβής, καὶ γνώμη ὑγιής,	καὶ	λόγος βραχύς, εὔστοχος, ἐοικὼς οὐ
[25, 2]	διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι δεῖ ἔργου	καὶ	λόγου· καὶ μήτε τὰ ἔργα
[25, 6]	φιλοτιμιῶν, καὶ ἐρώτων, καὶ ὀργῆς	καὶ	λύπης καὶ μέθης ἐχόμενα· ὧν
[25, 2]	μακρὰ καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν μηδαμοῦ τὴν ψυχὴν
[25, 6]	ἐρώτων, καὶ ὀργῆς καὶ λύπης	καὶ	μέθης ἐχόμενα· ὧν συμπάντων κρείττονα
[25, 5]	μετὰ τοῦτο προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ,	καὶ	μετὰ τοῦτο φιληδονίας πάσης ἠϊόνος
[25, 2]	εἶναι δεῖ ἔργου καὶ λόγου·	καὶ	μήτε τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν
[25, 7]	ὄρη δενδροτρόφα, καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες,	καὶ	νάματα ῥέοντα. Ἥδιστον ἦν θέαμα
[25, 2]	δὲ ἔργα μακρὰ καὶ διηνεκῆ,	καὶ	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν μηδαμοῦ
[25, 7]	καὶ ἐπιτηδεύμασιν καὶ λόγοις. Οὕτω	καὶ	ὁ Ἡρακλῆς ἔχαιρεν ἐπὶ τὸ
[25, 7]	δὴ τὰ τερπνὰ ὀνόματα. Οὕτω	καὶ	ὁ οὐρανὸς οὐ καλὸς μόνον,
[25, 2]	τῶν λόγων. ~Ἦσαν δέ που	καὶ	οἱ Πυθαγόρου λόγοι ἐοικότες τοῖς
[25, 6]	ἐπιθυμημάτων, καὶ φιλοτιμιῶν, καὶ ἐρώτων,	καὶ	ὀργῆς καὶ λύπης καὶ μέθης
[25, 7]	θάλαττα πλεομένη, καὶ λήϊα καρποτρόφα,	καὶ	ὄρη δενδροτρόφα, καὶ λειμῶνες ἀνθοῦντες,
[25, 6]	συνεπαίροντος ὑπὲρ τὴν γῆν ἄνω,	καὶ	ὅσα περὶ γῆν παθήματα ἡδονῶν
[25, 5]	γένεσις, ἄσπερμος δὲ ὁ καρπός,	καὶ	οὐ τρόφιμος, οὐδὲ ἀνακιρνάμενος τῇ
[25, 1]	δεξιῶς, καὶ γάμου προστῆναι σώφρονος,	καὶ	παῖδα ἐκθρέψαι γεννικῶς. Καὶ ἐξήρκεσεν
[25, 7]	ὥραν, καὶ πόθον, καὶ εὐφροσύνην,	καὶ	πάντα δὴ τὰ τερπνὰ ὀνόματα.
[25, 5]	τῆς ἰάσεως· ποριστὴς δὲ ἡδονῆς,	καὶ	παντοίας ἡδονῆς, οὔτε ὁ Ἀσκληπιός,
[25, 5]	φιληδονίας πάσης ἠϊόνος ἐρημοτέροις χωρίοις,	καὶ	πάσης ῥαχίας δυσχερεστέροις, ἀγαπῶν τὴν
[25, 7]	ἔχαιρεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ μένων	καὶ	πειθόμενος τῷ νόμῳ. Παραβάλλωμεν τὴν
[25, 7]	καλῷ συντετάχθαι χάριτας, καὶ ὥραν,	καὶ	πόθον, καὶ εὐφροσύνην, καὶ πάντα
[25, 5]	ὥσπερ οἱ πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι ποτοῦ	καὶ	σιτίων παρὰ τοὺς τῆς τέχνης
[25, 1]	Διὰ ταῦτά τοι, ὦ Ἀνάχαρσι,	καὶ	σοφοὶ δοκοῦμεν, οὐκ οἶδα ὅπως,
[25, 5]	γηράσκει, καὶ ἐπὶ μήλῳ μῆλον,	καὶ	σταφυλὴ σταφυλῇ‘ ἐπιφύεται, καὶ σῦκον
[25, 3]	τὸν ἐν Διονύσου ποιητήν, ἐπιφυλλίδες,	καὶ	στωμύλματα, χελιδόνων μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης.
[25, 5]	μῆλον, καὶ σταφυλὴ σταφυλῇ‘ ἐπιφύεται,	καὶ	σῦκον σύκῳ· λόγου δὲ ἄρα
[25, 3]	ὀφθαλμοῖς παραχωρητέον τὴν χρωμάτων τε	καὶ	σχημάτων καὶ τῆς ἐν τούτοις
[25, 7]	ἔχαιρεν ἐπὶ τὸ πῦρ ἰών·	καὶ	Σωκράτης ἔχαιρεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[25, 3]	γὰρ ἐπιμιξία πρὸς ὁμοιότητα ψυχῆς	καὶ	σώματος; Εἰ δ´ ἐστὶ μαντείαν
[25, 4]	ἀπιστεῖ τὸ εἰδέναι, ἀνάγκη πλανᾶσθαι	καὶ	τὰς κρίσεις. Καὶ γὰρ τῶν
[25, 6]	ὀρθοῦ καὶ διανεστηκότος, μέγα βοῶντος,	καὶ	τὰς ψυχὰς αὑτῷ συνεπαίροντος ὑπὲρ
[25, 5]	τὴν μοχθηρίαν, ἀντικαταλλασσομένου γύναιον μανὲν	καὶ	τὴν ἀπ´ αὐτοῦ ἡδονήν, Ἑλληνικῶν
[25, 1]	καὶ τὸν μὲν τούτων δρόμον	καὶ	τὴν πτοίαν τοῦ παντὸς ἐδέησεν
[25, 1]	Ἀνάχαρσις τὴν ἀφθονίαν τῶν ἔργων	καὶ	τὴν φειδὼ τῶν λόγων. ~Ἦσαν
[25, 4]	τῶν ἐπαίνων, πρὶν ἄν μοι	καὶ	τὴν χρείαν τῶν ἐπαινουμένων φράσῃ.
[25, 3]	τὴν χρωμάτων τε καὶ σχημάτων	καὶ	τῆς ἐν τούτοις ἡδονῆς καὶ
[25, 7]	ἡδονῆς, ἐπαινῶ δὲ τὴν τέχνην·	καὶ	τῆς Ὁμήρου ᾠδῆς συνίημι μὲν
[25, 5]	νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες ὑγιασθῆναι.	Καί	τις ἤδη ἰατρὸς εὐμήχανος ἀνεκέρασεν
[25, 5]	τὴν χρείαν, ὑποπτεύω τὴν αἰτίαν,	καὶ	τὸν ἐπαινέτην ἐλεῶ, καὶ τὸν
[25, 5]	αἰτίαν, καὶ τὸν ἐπαινέτην ἐλεῶ,	καὶ	τὸν ἔπαινον μέμφομαι. Τοῦτον τὸν
[25, 1]	μὲν οὐδενί, πελτασταῖς δὲ πολλοῖς·	καὶ	τὸν μὲν τούτων δρόμον καὶ
[25, 5]	τὴν ἀπ´ αὐτοῦ ἡδονήν, Ἑλληνικῶν	καὶ	Τρωϊκῶν κακῶν; Ἔστι κἀνταῦθα ἐπαινέτης
[25, 7]	πρὸς τὴν ἀγωγὴν ταύτην δεησόμεθα	καὶ	τυράννου, δότω μοι τὶς ἡδονήν,
[25, 2]	συντελοῦντος, ἥπέρ ἐστιν ὀρνίθων ῥώμη.	Καὶ	τῶν ἀηδόνων τῆς ᾠδῆς, ὅσα
[25, 7]	θεοῦ ἡδονὴν αὐτῶ ἐπιφημίσαι. Ἐγὼ	καὶ	τῶν Φειδίου ἀγαλμάτων αἰσθάνομαι μὲν
[25, 6]	γῆν παθήματα ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμημάτων,	καὶ	φιλοτιμιῶν, καὶ ἐρώτων, καὶ ὀργῆς
[25, 5]	ῥαχίας δυσχερεστέροις, ἀγαπῶν τὴν πλάνην	καὶ	χαίρων τῇ ψυχαγωγίᾳ· ὥσπερ οἱ
[25, 3]	ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ	καὶ	ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἤ
[25, 7]	τῷ φύσει καλῷ συντετάχθαι χάριτας,	καὶ	ὥραν, καὶ πόθον, καὶ εὐφροσύνην,
[25, 7]	προσθήσει δὲ τὴν αἰσχύνην· τοιαύτης	δέομαι	ἡδονῆς, ἣν οὐκ ἀπαξιώσει ἡ
[25, 7]	τὰς ψυχὰς τῷ μέλει· τοιαύτης	δέομαι	ἡδονῆς λόγου, ἣ φυλάξει μὲν
[25, 7]	καὶ ἀμέτοχον ἡδονῆς διαβιῶναι· οὐ	πείθομαι	παντάπασι τῷ Προδίκῳ· ἀλλ´ εἰσὶν
[25, 7]	Ἐγὼ καὶ τῶν Φειδίου ἀγαλμάτων	αἰσθάνομαι	μὲν τῆς ἡδονῆς, ἐπαινῶ δὲ
[25, 5]	ἐπαινέτην ἐλεῶ, καὶ τὸν ἔπαινον	μέμφομαι.	Τοῦτον τὸν ἔπαινον φθέγγεται τὰ
[25, 4]	κατὰ τοὺς γεωργοὺς τάττεται, οὐκ	ἀνέχομαι	τῶν ἐπαίνων, πρὶν ἄν μοι
[25, 7]	Ἀλλ´ οὐδὲ τὸν Ἡρακλέα ἔγωγε	ἡγοῦμαι	ἄγευστον καὶ ἀμέτοχον ἡδονῆς διαβιῶναι·
[25, 4]	δεῖ· μέχρι δὲ ἀπιστεῖ τὸ	εἰδέναι,	ἀνάγκη πλανᾶσθαι καὶ τὰς κρίσεις.
[25, 7]	ἀλλ´ αὐτοφυεῖς τινες καὶ ἔνδοθεν	διανιστάμεναι,	ἐθιζομένης τῆς ψυχῆς χαίρειν τοῖς
[25, 7]	εἰσὶν γὰρ καὶ ἀνδρὸς ἡδοναὶ	παραμυθούμεναι	τοὺς δι´ ἀρετῆς πόνους, οὐ
[25, 5]	ἡδόμενοι νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες	ὑγιασθῆναι.	Καί τις ἤδη ἰατρὸς εὐμήχανος
[25, 1]	γῆν τημελῆσαι δεξιῶς, καὶ γάμου	προστῆναι	σώφρονος, καὶ παῖδα ἐκθρέψαι γεννικῶς.
[25, 2]	ἔσται μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν	εἶναι	δεῖ ἔργου καὶ λόγου· καὶ
[25, 1]	οὐκ οἶδα ὅπως, τοῖς ἀνθρώποις	εἶναι·	εἰ δὲ ἐγὼ σοφὸς ταῦτα
[25, 2]	συντεταγμένοις ἰσομέτρητά τε καὶ ἰσοχειλῆ	εἶναι.	Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης
[25, 7]	ἀλλ´ εἰσὶν γὰρ καὶ ἀνδρὸς	ἡδοναὶ	παραμυθούμεναι τοὺς δι´ ἀρετῆς πόνους,
[25, 7]	ἡγοῦμαι ἄγευστον καὶ ἀμέτοχον ἡδονῆς	διαβιῶναι·	οὐ πείθομαι παντάπασι τῷ Προδίκῳ·
[25, 3]	φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον	ἐλέγξαι	τὸ τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ
[25, 1]	τοῦ παντὸς ἐδέησεν ὁ Ἀνάχαρσις	ἐπαινέσαι.	Περιῄει δὲ τὴν Ἑλλάδα ἐν
[25, 5]	ἐπιρρεῖ, ἠΰτ´ ἔλαιον; Ταύτην μοι	διήγησαι	τὴν γεωργίαν, τοὺς δὲ ἐπαίνους
[25, 1]	ἦν ἄρα ὁ Μύσων οἶκον	οἰκῆσαι	καλῶς, καὶ γῆν τημελῆσαι δεξιῶς,
[25, 1]	οἶκον οἰκῆσαι καλῶς, καὶ γῆν	τημελῆσαι	δεξιῶς, καὶ γάμου προστῆναι σώφρονος,
[25, 7]	ἀρετὴν τοῦ θεοῦ ἡδονὴν αὐτῶ	ἐπιφημίσαι.	Ἐγὼ καὶ τῶν Φειδίου ἀγαλμάτων
[25, 2]	ταώς, ἡδίστους ὄντας ὀρνίθων ἰδεῖν,	μακαρίσαι	ἄν τις τοῦ κάλλους οὐδὲν
[25, 3]	~Αἰετοῦ κλάγξαντος, ἢ λέοντος βρυχησαμένου,	γνωρίσαι	ἄν τις τῷ λυπηρῷ τῆς
[25, 4]	Οὐδὲ γὰρ τῷ Κιμμερίῳ διηγήσασθαι	δύναταί	τις τὸ τοῦ ἡλίου κάλλος,
[25, 5]	ἔπαινον μέμφομαι. Τοῦτον τὸν ἔπαινον	φθέγγεται	τὰ μέλη τῆς ψυχῆς, τὰ
[25, 6]	Τοιοῦτος ἐξ ἀγαθῆς παλαίστρας ἀγωνιστὴς	γίγνεται,	λόγων μεστὸς ἀκολακεύτων, καὶ ἠσκημένων
[25, 1]	σοφὸς ταῦτα ἐπιτηδεύων, ποῖ ποτε	οἰχήσεται	φερόμενον τὸ μὴ σοφόν; Ἠγάσθη
[25, 4]	εἰ δὲ κατὰ τοὺς γεωργοὺς	τάττεται,	οὐκ ἀνέχομαι τῶν ἐπαίνων, πρὶν
[25, 5]	μήλῳ μῆλον, καὶ σταφυλὴ σταφυλῇ‘	ἐπιφύεται,	καὶ σῦκον σύκῳ· λόγου δὲ
[25, 4]	γὰρ δι´ ἀγγέλων ἡ ἱστορία	ἔρχεται,	ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς ταῦτα δεῖ·
[25, 5]	ὅσα δι´ αἰσθήσεων ἐπὶ ψυχὴν	ἔρχεται,	ὑφ´ ἡδονῆς παραπεμπόμενα. ~Ἀλλὰ τοὺς
[25, 3]	ἐπιφυλλίδες, καὶ στωμύλματα, χελιδόνων μουσεῖα,	λωβηταὶ	τέχνης. ~Ποῖον οὖν ἐστιν τὸ
[25, 6]	ἀπηλλαγμένον τῶν παθῶν τούτων, ἵνα	γένηται	κατήγορος ἀδικημάτων ἀληθής. Τοιοῦτος ἐξ
[25, 5]	γὰρ κακὸν κακῷ, νόσῳ πόνους,	αἱροῦνται	ἡδόμενοι νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες
[25, 2]	ἁρμονίᾳ, εἴπερ μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν	ἔσται	μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι
[25, 1]	γάμου προστῆναι σώφρονος, καὶ παῖδα	ἐκθρέψαι	γεννικῶς. Καὶ ἐξήρκεσεν τῷ Σκύθῃ
[25, 3]	πρὸς ὁμοιότητα ψυχῆς καὶ σώματος;	Εἰ	δ´ ἐστὶ μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ
[25, 1]	οἶδα ὅπως, τοῖς ἀνθρώποις εἶναι·	εἰ	δὲ ἐγὼ σοφὸς ταῦτα ἐπιτηδεύων,
[25, 7]	βίᾳ ἐκπληκτικῇ τὸ πλησιάζον πᾶν.	~Εἰ	δὲ καὶ ἡδονῆς πρὸς τὴν
[25, 4]	νεμεσῶ τῆς ἡδονῆς παρατρέχοντι ἐπαινεῖν·	εἰ	δὲ κατὰ τοὺς γεωργοὺς τάττεται,
[25, 3]	ἀκοῆς τὴν ῥώμην τοῦ φθεγγομένου.	Εἰ	δὲ μὴ φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς
[25, 4]	ἔπαινον μετὰ τῆς χρείας ἔχει.	Εἰ	μὲν δή τις καθ´ ὁδοιπόρον
[25, 1]	σοφίαν στάσιμον καὶ ἑδραίαν. Καὶ	εἰ	μέν που καὶ ἄλλοθι ἐξεῦρεν,
[25, 5]	ἔλαβες; πῶς ἔχοντας; ἐπειράθης, ἐξήτασας,	εἰ	τελεσιουργοὶ καὶ γόνιμοι ἑτέρων καρπῶν;
[25, 1]	δὲ ἱκανῶς εἶχεν τῆς θέας,	λέγει	πρὸς αὐτὸν ὁ Χηνεὺς Μύσων·
[25, 2]	μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι	δεῖ	ἔργου καὶ λόγου· καὶ μήτε
[25, 6]	ἀκοῆς ὑπηρέτας πονηρούς· ἡμῖν δὲ	δεῖ	λόγου ὀρθοῦ καὶ διανεστηκότος, μέγα
[25, 4]	ἔρχεται, ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς ταῦτα	δεῖ·	μέχρι δὲ ἀπιστεῖ τὸ εἰδέναι,
[25, 4]	μὲν δή τις καθ´ ὁδοιπόρον	πλησιάζει	τῷ λόγῳ, οὐ νεμεσῶ τῆς
[25, 1]	παντὸς ἐδέησεν ὁ Ἀνάχαρσις ἐπαινέσαι.	Περιῄει	δὲ τὴν Ἑλλάδα ἐν κύκλῳ,
[25, 1]	ἐκ τῆς Σκυθῶν γῆς τῶν	ἐκεῖ	βαρβάρων ἀνὴρ σοφὸς σοφίαν οὐ
[25, 2]	ἐπ´ εὐγλωττίᾳ σεμνύνοιτο; πολλοῦ μοι	δοκεῖ	δεῖν. Οὐδὲ γὰρ τοὺς ταώς,
[25, 5]	Ἢ ὄγχνη μὲν ἐπὶ ὄγχνῃ	γηράσκει,	καὶ ἐπὶ μήλῳ μῆλον, καὶ
[25, 2]	τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐρᾷ, καὶ	ἐθέλει	ἠχεῖν τὸν τῶν ἔργων φθόγγον,
[25, 7]	καὶ ἐξορμώσῃ τὰς ψυχὰς τῷ	μέλει·	τοιαύτης δέομαι ἡδονῆς λόγου, ἣ
[25, 7]	Εὔφορβος εὐκόμης ἦν, τῷ δὲ	Ἀχιλλεῖ	τὸ καλὸν ἥδιστον ἦν ὑπὸ
[25, 1]	κινουμένῳ ἀσφαλῶς. Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε,	ἐντυγχάνει	αὐτόθι ὁπλίτῃ μὲν οὐδενί, πελτασταῖς
[25, 1]	οὖν ἐν Χηναῖς, σμικρῷ καὶ	ἀσθενεῖ	πολίσματι, ἄνδρα ἀγαθόν· ὄνομα ἦν
[25, 4]	γεωργός, ὑγιής· ὁ μὲν ἄνθος	ἐπαινεῖ	φυτῷ, ὁ δὲ μέγεθος, ἢ
[25, 7]	τοιαύτης δέομαι ἡδονῆς λόγου, ἣ	φυλάξει	μὲν αὐτοῦ τὸ μέγεθος, οὐ
[25, 1]	ἃ τότε ἀκριβῶς ἅπαντα διεσκόπει.	Ἐπεὶ	δὲ ἱκανῶς εἶχεν τῆς θέας,
[25, 1]	ἔργων, ἃ τότε ἀκριβῶς ἅπαντα	διεσκόπει.	Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχεν τῆς
[25, 5]	ψυχῇ, ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν	ἐπιρρεῖ,	ἠΰτ´ ἔλαιον; Ταύτην μοι διήγησαι
[25, 7]	μὲν αὐτοῦ τὸ μέγεθος, οὐ	προσθήσει	δὲ τὴν αἰσχύνην· τοιαύτης δέομαι
[25, 7]	γίνεσθαι. Ἀνάγκη γὰρ παντὶ τῷ	φύσει	καλῷ συντετάχθαι χάριτας, καὶ ὥραν,
[25, 7]	τοιαύτης δέομαι ἡδονῆς, ἣν οὐκ	ἀπαξιώσει	ἡ ἀρετὴ ὀπαδὸν αὐτῇ γίνεσθαι.
[25, 4]	πρὸς ταῦτα δεῖ· μέχρι δὲ	ἀπιστεῖ	τὸ εἰδέναι, ἀνάγκη πλανᾶσθαι καὶ
[25, 2]	τὸ παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν ᾖ,	διαλύει	τὸν κόσμον τοῦ μέλους, οὕτω
[25, 4]	τὸν ἔπαινον μετὰ τῆς χρείας	ἔχει.	Εἰ μὲν δή τις καθ´
[25, 4]	Μήπω μέν, ὦ τάν, ἔρῃ·	ὄψει	γὰρ αὐτὸ ὄν, ἐπειδὰν ἰδεῖν
[25, 1]	Καὶ εἰ μέν που καὶ	ἄλλοθι	ἐξεῦρεν, εἰπεῖν οὐκ ἔχω· εὗρε
[25, 1]	ἀσφαλῶς. Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε, ἐντυγχάνει	αὐτόθι	ὁπλίτῃ μὲν οὐδενί, πελτασταῖς δὲ
[25, 5]	καὶ εὐκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδ´ ἀμφὶ	γυναικὶ	πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν. Ὁρᾷς
[25, 7]	τέχνην· καὶ τῆς Ὁμήρου ᾠδῆς	συνίημι	μὲν τῆς ἡδονῆς, ἀλλ´ ἐκ
[25, 1]	Ἀθήναζε, ἐντυγχάνει αὐτόθι ὁπλίτῃ μὲν	οὐδενί,	πελτασταῖς δὲ πολλοῖς· καὶ τὸν
[25, 5]	ἡδονῆς, οὔτε ὁ Ἀσκληπιός, οὔτε	οἱ	Ἀσκληπιάδαι, ἀλλ´ ὀψοποιῶν τὸ ἔργον.
[25, 5]	ἡδοναῖς ἀψοφητί, ὥσπερ τῶν πλεόντων	οἱ	πνευμάτων μὲν ἐξ οὐρίας πρὸς
[25, 2]	λόγων. ~Ἦσαν δέ που καὶ	οἱ	Πυθαγόρου λόγοι ἐοικότες τοῖς νόμοις,
[25, 5]	καὶ χαίρων τῇ ψυχαγωγίᾳ· ὥσπερ	οἱ	πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι ποτοῦ καὶ σιτίων
[25, 0]	~Ὅτι	οἱ	σύμφωνοι τοῖς ἔργοις λόγοι ἄριστοι.
[25, 0]	~Ὅτι οἱ σύμφωνοι τοῖς ἔργοις	λόγοι	ἄριστοι. ~Ἦλθεν εἰς Ἕλληνας ἐκ
[25, 2]	δέ που καὶ οἱ Πυθαγόρου	λόγοι	ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ
[25, 5]	πῶς ἔχοντας; ἐπειράθης, ἐξήτασας, εἰ	τελεσιουργοὶ	καὶ γόνιμοι ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ
[25, 3]	δρόμος, ἢ ῥήματα Ἀττικά, ἢ	περίοδοι	εὐκαμπεῖς, ἢ ἁρμονία ὑγρά· τὰ
[25, 6]	ἠσκημένων ὑγιῶς, καὶ δυναμένων ἄγειν	πειθοῖ	καὶ βίᾳ ἐκπληκτικῇ τὸ πλησιάζον
[25, 5]	καθύπερθεν ἐπιρρεῖ, ἠΰτ´ ἔλαιον; Ταύτην	μοι	διήγησαι τὴν γεωργίαν, τοὺς δὲ
[25, 2]	ποτε ἐπ´ εὐγλωττίᾳ σεμνύνοιτο; πολλοῦ	μοι	δοκεῖ δεῖν. Οὐδὲ γὰρ τοὺς
[25, 4]	ἀνέχομαι τῶν ἐπαίνων, πρὶν ἄν	μοι	καὶ τὴν χρείαν τῶν ἐπαινουμένων
[25, 7]	ταύτην δεησόμεθα καὶ τυράννου, δότω	μοι	τὶς ἡδονήν, οἵαν καὶ ἐπὶ
[25, 5]	ἐπειράθης, ἐξήτασας, εἰ τελεσιουργοὶ καὶ	γόνιμοι	ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ τι σοι
[25, 2]	ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ	ἐπίτομοι·	τὰ δὲ ἔργα μακρὰ καὶ
[25, 5]	τῇ ψυχαγωγίᾳ· ὥσπερ οἱ πυρέττοντες,	ἐμπιπλάμενοι	ποτοῦ καὶ σιτίων παρὰ τοὺς
[25, 5]	κακὸν κακῷ, νόσῳ πόνους, αἱροῦνται	ἡδόμενοι	νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες ὑγιασθῆναι.
[25, 0]	~Ὅτι οἱ	σύμφωνοι	τοῖς ἔργοις λόγοι ἄριστοι. ~Ἦλθεν
[25, 1]	δὲ ἐγὼ σοφὸς ταῦτα ἐπιτηδεύων,	ποῖ	ποτε οἰχήσεται φερόμενον τὸ μὴ
[25, 5]	γόνιμοι ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ τι	σοι	ἡ ψυχὴ ἀπ´ αὐτῶν χρηστὸν
[25, 1]	ὁ Χηνεὺς Μύσων· Διὰ ταῦτά	τοι,	ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ σοφοὶ δοκοῦμεν,
[25, 0]	οἱ σύμφωνοι τοῖς ἔργοις λόγοι	ἄριστοι.	~Ἦλθεν εἰς Ἕλληνας ἐκ τῆς
[25, 7]	σαρκῶν, οὐδέ γε δι´ αἰσθήσεων	ἐπίρρυτοι,	ἀλλ´ αὐτοφυεῖς τινες καὶ ἔνδοθεν
[25, 1]	ταῦτά τοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ	σοφοὶ	δοκοῦμεν, οὐκ οἶδα ὅπως, τοῖς
[25, 5]	μὲν ἐπὶ ὄγχνῃ γηράσκει, καὶ	ἐπὶ	μήλῳ μῆλον, καὶ σταφυλὴ σταφυλῇ‘
[25, 5]	καὶ ἔγκαρπον; Ἢ ὄγχνη μὲν	ἐπὶ	ὄγχνῃ γηράσκει, καὶ ἐπὶ μήλῳ
[25, 7]	μοι τὶς ἡδονήν, οἵαν καὶ	ἐπὶ	σάλπιγγος ἁρμονίᾳ ἐν μέσοις τοῖς
[25, 7]	Οὕτω καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἔχαιρεν	ἐπὶ	τὸ πῦρ ἰών· καὶ Σωκράτης
[25, 3]	σώματος; Εἰ δ´ ἐστὶ μαντείαν	ἐπὶ	ψυχῇ θέσθαι οὐ διὰ ἀμυδρῶν
[25, 5]	αἰσχρὰ πάντα, ὅσα δι´ αἰσθήσεων	ἐπὶ	ψυχὴν ἔρχεται, ὑφ´ ἡδονῆς παραπεμπόμενα.
[25, 6]	τὴν γῆν ἄνω, καὶ ὅσα	περὶ	γῆν παθήματα ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμημάτων,
[25, 6]	δὲ παιδείᾳ διδάσκαλον ἐπιστήμονα· οὐ	περὶ	Θεμιστοκλέους μόνον τοῦ μηκέτι ὄντος,
[25, 4]	ἀλλ´ ἐπιστήμης πρὸς ταῦτα δεῖ·	μέχρι	δὲ ἀπιστεῖ τὸ εἰδέναι, ἀνάγκη
[25, 7]	ἀμέτοχον ἡδονῆς διαβιῶναι· οὐ πείθομαι	παντάπασι	τῷ Προδίκῳ· ἀλλ´ εἰσὶν γὰρ
[25, 1]	Μύσων· Διὰ ταῦτά τοι, ὦ	Ἀνάχαρσι,	καὶ σοφοὶ δοκοῦμεν, οὐκ οἶδα
[25, 3]	ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἤ	τι	ἄλλο ζῷον ἄρρεν καὶ θυμοῦ
[25, 5]	καὶ γόνιμοι ἑτέρων καρπῶν; ἐξέφυσέ	τι	σοι ἡ ψυχὴ ἀπ´ αὐτῶν
[25, 1]	ἐν Χηναῖς, σμικρῷ καὶ ἀσθενεῖ	πολίσματι,	ἄνδρα ἀγαθόν· ὄνομα ἦν αὐτῷ
[25, 5]	τὸν ἀληθῆ δρόμον οὐ τυχόντες,	ῥεύματι	δὲ γαληνῷ δι´ ἀκυμάντου τῆς
[25, 6]	οὐ περὶ Θεμιστοκλέους μόνον τοῦ	μηκέτι	ὄντος, οὐδ´ ἐν Ἀθηναίοις τοῖς
[25, 1]	Καὶ ἐξήρκεσεν τῷ Σκύθῃ ξένῳ	μηκέτι	σοφίαν ζητεῖν λαλιστέραν, παρόντων ἔργων,
[25, 5]	ὑποφερόμενος ταῖς καθ´ ἡμέραν ἡδοναῖς	ἀψοφητί,	ὥσπερ τῶν πλεόντων οἱ πνευμάτων
[25, 7]	ὀπαδὸν αὐτῇ γίνεσθαι. Ἀνάγκη γὰρ	παντὶ	τῷ φύσει καλῷ συντετάχθαι χάριτας,
[25, 6]	τεταγμένον· ἀλλὰ πανταχοῦ καὶ ἐν	ἅπαντι	ἐξεταζόμενον, ἐν μὲν ἐκκλησίαις σύμβουλον
[25, 1]	ἐοικὼς οὐ πελταστῇ μισθοφόρῳ, ἀπροοράτως	θέοντι,	ἀλλ´ ὁπλίτῃ βάδην ἰόντι καὶ
[25, 1]	ἀπροοράτως θέοντι, ἀλλ´ ὁπλίτῃ βάδην	ἰόντι	καὶ κινουμένῳ ἀσφαλῶς. Ἐλθὼν δὲ
[25, 4]	λόγῳ, οὐ νεμεσῶ τῆς ἡδονῆς	παρατρέχοντι	ἐπαινεῖν· εἰ δὲ κατὰ τοὺς
[25, 0]		~Ὅτι	οἱ σύμφωνοι τοῖς ἔργοις λόγοι
[25, 3]	ψυχῆς καὶ σώματος; Εἰ δ´	ἐστὶ	μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ θέσθαι οὐ
[25, 5]	ἡδονήν, Ἑλληνικῶν καὶ Τρωϊκῶν κακῶν;	Ἔστι	κἀνταῦθα ἐπαινέτης τοιοῦτος, ἐπειδάν τις
[25, 5]	Τρῶας καὶ εὐκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδ´	ἀμφὶ	γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008