HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Τηρεὺς 1
τηρήσας 1
τηροῦσι 1
τῆς 69
Τί 1
τί 6
τι 29

Fréquences [« »]
51 ἐν
51 τὰ
57 ὡς
69 τῆς
70 μὲν
73 ἢ
74 γὰρ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Sur les salariés

τῆς

Chapitre

[5]   τοιούτων συνουσιῶν, οὐκ ἂν ὑπὲρ τῆς ἄγαν ἐλευθερίας ἐμικρολογούμην πρὸς αὐτούς·

[7]   μὴ αὐτὸν ἡ ἀπόγνωσις ἀπαγάγῃ τῆς ἄγαν ἐπιθυμίας καὶ ἀνέραστος αὐτοῖς

[37]   προμηνύσας ἀπέρχεται μισθὸν οὐκ ὀλίγον τῆς ἀγγελίας προλαβών. ἕωθεν δὲ τρισκαίδεκα

[22]   συνόλως δουλοπρεπὲς οὐκ ἐν παρέργῳ τῆς ἀκροάσεως τιθέμενος. ~Καὶ πρῶτόν γε

[8]   γενήσεσθαι ἔοικεν, εἴ τις ἐκ τῆς ἀληθείας λογίζοιτο. οἱ μέν γε

[13]   ἀκρόπολιν καθῄρηκας, καὶ ἕξεις τὸ τῆς Ἀμαλθείας κέρας καὶ ἀμέλξεις ὀρνίθων

[33]   ἴσως ἂν καὶ ὀρχουμένου ἐπὶ τῆς ἀπήνης. ~Ἕτερον δ´ οὖν τι

[35]   τι σολοικίσαντες τύχωσιν, αὐτὸ τοῦτο τῆς Ἀττικῆς καὶ τοῦ Ὑμηττοῦ μεστοὺς

[18]   οἴνου λεπτοῦ καὶ δριμέος, πάλαι τῆς γαστρὸς ἐπειγούσης, πονηρῶς ἔχεις, καὶ

[42]   ἐπὶ τοῦ ἐδάφους, ἀλλ´ ἄνω τῆς γῆς ἐπὶ λόφου κείμενα, καὶ

[43]   ~Τοῦτο μὲν ἔστω τὸ τέλος τῆς γραφῆς. σὺ δ´ οὖν, ὦ

[39]   αὐτοῦ ὅτι ἐπείρασάς ποτε ἢ τῆς γυναικὸς ἅβραν παρθένον γέρων ἀνὴρ

[32]   τῷ μαγείρῳ σε ἢ τῷ τῆς δεσποίνης κομμωτῇ συμπαραβύσωσιν, οὐδὲ τῶν

[28]   ὡς μόνος οὐκ ἐπῄνεις τὸν τῆς δεσποίνης παιδίσκον ὀρχούμενον ἢ κιθαρίζοντα,

[25]   πόθῳ τῆς Ὁμήρου σοφίας ἢ τῆς Δημοσθένους δεινότητος ἢ τῆς Πλάτωνος

[10]   πᾶν εὐμαρῶς· ἀλλὰ πολλῆς μὲν τῆς διαδρομῆς δεῖ, συνεχοῦς δὲ τῆς

[31]   ὥραν περιηγμένον. καί σοι τὰ τῆς διαίτης πρὸς τὸν πάλαι βίον

[20]   εἰ καὶ προσδιδόναι δέοι, μόνης τῆς δόξης ἕνεκα συνεῖναι τούτῳ καὶ

[5]   προαναιροῖτο καὶ ἡ πρώτη ὑπόθεσις τῆς ἐθελοδουλείας. οἱ μὲν δὴ πολλοὶ

[11]   αἱματόεντα διαγάγῃς, οὐ μὰ Δία τῆς Ἑλένης ἕνεκα οὐδὲ τῶν Πριάμου

[8]   πολὺ γὰρ ἡδίων ἡ ἐκ τῆς ἐλευθερίας ἡδονή. ὅμως δ´ οὖν

[23]   διαφθείρει γάρ σε ἡ μνήμη τῆς ἐλευθερίας ὑπιοῦσα καὶ ἀποσκιρτᾶν ἐνίοτε

[7]   ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ πέρα τῆς ἐλπίδος. ~Τὸ μὲν δὴ δι´

[43]   κατὰ ταύτας τὰς θύρας ἐκείνης τῆς ἔμπαλιν αἰσχρῶς οὕτως ἐκπεσεῖν. ὅ

[19]   οἰκίᾳ, τῶν δὲ ἄλλων ἕνεκα, τῆς εὐνοίας τῆς παρ´ ἡμῶν καὶ

[20]   δοκοῦντας, οὐκ ἔχω ὅπως σε τῆς εὐποτμίας μακαρίσω, ὃς καὶ προσλήψῃ

[13]   ἀναπεπαῦσθαι, καὶ τοῦτο δὴ τὸ τῆς εὐχῆς, ἀποτείναντα τὼ πόδε καθεύδειν,

[39]   σοὶ ἀπανθισάμενος καὶ τὸ ἐγκαρπότατον τῆς ἡλικίας καὶ τὸ ἀκμαιότατον τοῦ

[24]   ὀλίγων ἕνεκα ὀβολῶν ἐν τούτῳ τῆς ἡλικίας, ὅτε καὶ εἰ φύσει

[23]   ὀψιμαθήσας δὲ καὶ πόρρω που τῆς ἡλικίας παιδευόμενος πρὸς αὐτῆς οὐ

[10]   τῆς διαδρομῆς δεῖ, συνεχοῦς δὲ τῆς θυραυλίας, ἕωθέν τε ἐξανιστάμενον περιμένειν

[3]   ὡς ὁρῶντές σε τηλικοῦτο μετὰ τῆς καρίδος ἄγκιστρον καταπίνοντα οὐκ ἐπελαβόμεθα

[21]   τοῦτο ζηλοῦσί σε ὁρῶντες ἐντὸς τῆς κιγκλίδος διατρίβοντα καὶ ἀκωλύτως εἰσιόντα

[39]   ἤδη περιβλέπει, σὲ μὲν οἷ τῆς κόπρου ἀπορρίψει φέρων, ἄλλον δὲ

[24]   λαιμὸν διαπαρείς. παρὰ πόδας τοιγαροῦν τῆς λιχνείας ταύτης τἀπίχειρα, καὶ ὥσπερ

[26]   κύνες περιεσθίων ἢ τὸ σκληρὸν τῆς μαλάχης φύλλον ᾧ τὰ ἄλλα

[14]   σε εἰκὸς δειπνήσειν τὰ προτέλεια τῆς μελλούσης συνουσίας. Εὐθὺς οὖν πρόσεισιν

[20]   καὶ συνοικίας συνίης μὲν ἠρέμα τῆς μικρολογίας, σαίνεις δὲ ὅμως τὴν

[10]   Λιβυκῷ ταττόμενον καὶ μισθὸν τελοῦντα τῆς μνήμης τοῦ ὀνόματος. καὶ μὴν

[23]   ἀπημπολῆσθαι. ἀλλ´ ὁπόταν, ὦ βέλτιστε, τῆς νουμηνίας ἐπιστάσης ἀναμιχθεὶς τῷ Πυρρίᾳ

[25]   οὐχ ὁρᾷς; ἐκτετήκασι τῷ πόθῳ τῆς Ὁμήρου σοφίας ἢ τῆς Δημοσθένους

[19]   δὲ ἄλλων ἕνεκα, τῆς εὐνοίας τῆς παρ´ ἡμῶν καὶ τιμῆς, ἣν

[5]   αὐτοὺς φυγήν τινα ὡς ἀληθῶς τῆς πενίας εὑρισκομένους ἐκ τῶν τοιούτων

[5]   καὶ ὅσα ἄλλα δείματα ὑπὲρ τῆς πενίας οἱ ἀγεννέστατοι τῶν ποιητῶν

[25]   ἢ τῆς Δημοσθένους δεινότητος ἢ τῆς Πλάτωνος μεγαλοφροσύνης, ὧν ἤν τις

[17]   ὦφλες. ~ἐπίφθονος δ´ οὖν ἀπὸ τῆς προπόσεως ἐκείνης πολλοῖς τῶν παλαιῶν

[5]   ἱκανὸν τοῦτο προκάλυμμα οἴονται προβεβλῆσθαι τῆς πρὸς τὸν βίον τοῦτον αὐτομολίας,

[11]   σὺ δ´ οὖν ἐπισφαλεστάτης πειραθεὶς τῆς πρώτης φιλοφροσύνης ἀπῆλθες καταδικάσας σεαυτοῦ

[36]   καὶ ποιοῦσιν ᾄσματα οὐ πολὺ τῆς Σαπφοῦς ἀποδέοντα— διὰ δὴ ταῦτα

[9]   συνὼν ὁρᾶσθαι μηδὲν χρηστὸν ἀπολαύων τῆς συνουσίας δεξαίμην ἄν. ~Τοιαύτης δὲ

[1]   οὗτοι διὰ πάσης, ὡς εἰπεῖν, τῆς τελετῆς διεξεληλυθότες καὶ πάντα ἐξ

[4]   ἐπιτήδειοι γὰρ καὶ οὐκ ἀνάξιοι τῆς τοιαύτης διατριβῆς· ἄλλως τε οὐδὲ

[40]   εἰκότως· δοκῶ γάρ μοι καὶ τῆς τοιαύτης δόξης αὐτῶν, ἣν ἔχουσι

[20]   μακαρίσω, ὃς καὶ προσλήψῃ μισθὸν τῆς τοιαύτης εὐδαιμονίας. ἀρκεῖν οὖν νομίζω,

[1]   τοὺς Διοσκούρους ἐπιφαινομένους, οἰκεῖοι γὰρ τῆς τοιαύτης τραγῳδίας οὗτοί γε— ἤ

[16]   πολλὰ πονεῖν καὶ ὑπομένειν ὑπὲρ τῆς τοσαύτης εὐδαιμονίας. Φιλοτησίαι τὸ ἐπὶ

[16]   χρυσοῦ καὶ τοῦ ἐλέφαντος καὶ τῆς τοσαύτης τρυφῆς, ἄρτι δὲ οἰκτείρεις

[3]   ἔμπαλιν τοῦ σκόλοπος ἀναστροφὴν καὶ τῆς τριαίνης τὰς ἀκμὰς εἰς τὰς

[20]   γλιχομένοις μόλις ἂν γένοιτο παρὰ τῆς Τύχης· λέγω δὲ ὁμιλίας ἀξιωθῆναι

[6]   ἐνταῦθα καὶ ἐπὶ τοῦτο μάλιστα τῆς ὑγιείας δεῖσθαι, μυρίων ὄντων ὁσημέραι

[10]   δεξαίμην ἄν. ~Τοιαύτης δὲ αὐτοῖς τῆς ὑποθέσεως οὔσης, φέρε ἤδη πρὸς

[5]   αὐτούς, ἀεὶ μενούσης αὐτοῖς ὁμοίας τῆς ὑποθέσεως τοῦ βίου; πενία γὰρ

[3]   τύχοι, ἐξυπτιάζοντας, προσέτι καὶ μισθὸν τῆς φιλίας καὶ ὧν εὖ πάσχουσιν

[41]   ἐξαγορεύσουσιν αὐτῶν τὰ πολλὰ ἐκεῖνα τῆς φύσεως ἀπόρρητα ὡς ἅπαντα εἰδότες

[13]   ὁρισθῆναι καὶ τοῦτον ἐν καιρῷ τῆς χρείας ἀπραγμόνως ἀποδίδοσθαι καὶ τὴν

[5]   ἀθρόως ληφθῇ, πᾶν ἀκριβῶς καὶ τῆς χρείας ἐνδεῶς καταναλίσκεται. καλῶς δὲ

[11]   εὐδαιμονιζομένῳ, σοὶ δὲ ὁ ὑπὲρ τῆς ψυχῆς ἀγὼν καὶ ὑπὲρ ἅπαντος

[25]   μεγαλοφροσύνης, ὧν ἤν τις ἐκ τῆς ψυχῆς ἀφέλῃ τὸ χρυσίον καὶ

[8]   καλοῦ, πρὸς τῷ ἡδεῖ ἐκείνῳ τῆς ψυχῆς διατριβούσης. τὸ δὲ λιμῷ

Chapitre
[5]	τοιούτων συνουσιῶν, οὐκ ἂν ὑπὲρ	τῆς	ἄγαν ἐλευθερίας ἐμικρολογούμην πρὸς αὐτούς·
[7]	μὴ αὐτὸν ἡ ἀπόγνωσις ἀπαγάγῃ	τῆς	ἄγαν ἐπιθυμίας καὶ ἀνέραστος αὐτοῖς
[37]	προμηνύσας ἀπέρχεται μισθὸν οὐκ ὀλίγον	τῆς	ἀγγελίας προλαβών. ἕωθεν δὲ τρισκαίδεκα
[22]	συνόλως δουλοπρεπὲς οὐκ ἐν παρέργῳ	τῆς	ἀκροάσεως τιθέμενος. ~Καὶ πρῶτόν γε
[8]	γενήσεσθαι ἔοικεν, εἴ τις ἐκ	τῆς	ἀληθείας λογίζοιτο. οἱ μέν γε
[13]	ἀκρόπολιν καθῄρηκας, καὶ ἕξεις τὸ	τῆς	Ἀμαλθείας κέρας καὶ ἀμέλξεις ὀρνίθων
[33]	ἴσως ἂν καὶ ὀρχουμένου ἐπὶ	τῆς	ἀπήνης. ~Ἕτερον δ´ οὖν τι
[35]	τι σολοικίσαντες τύχωσιν, αὐτὸ τοῦτο	τῆς	Ἀττικῆς καὶ τοῦ Ὑμηττοῦ μεστοὺς
[18]	οἴνου λεπτοῦ καὶ δριμέος, πάλαι	τῆς	γαστρὸς ἐπειγούσης, πονηρῶς ἔχεις, καὶ
[42]	ἐπὶ τοῦ ἐδάφους, ἀλλ´ ἄνω	τῆς	γῆς ἐπὶ λόφου κείμενα, καὶ
[43]	~Τοῦτο μὲν ἔστω τὸ τέλος	τῆς	γραφῆς. σὺ δ´ οὖν, ὦ
[39]	αὐτοῦ ὅτι ἐπείρασάς ποτε ἢ	τῆς	γυναικὸς ἅβραν παρθένον γέρων ἀνὴρ
[32]	τῷ μαγείρῳ σε ἢ τῷ	τῆς	δεσποίνης κομμωτῇ συμπαραβύσωσιν, οὐδὲ τῶν
[28]	ὡς μόνος οὐκ ἐπῄνεις τὸν	τῆς	δεσποίνης παιδίσκον ὀρχούμενον ἢ κιθαρίζοντα,
[25]	πόθῳ τῆς Ὁμήρου σοφίας ἢ	τῆς	Δημοσθένους δεινότητος ἢ τῆς Πλάτωνος
[10]	πᾶν εὐμαρῶς· ἀλλὰ πολλῆς μὲν	τῆς	διαδρομῆς δεῖ, συνεχοῦς δὲ τῆς
[31]	ὥραν περιηγμένον. καί σοι τὰ	τῆς	διαίτης πρὸς τὸν πάλαι βίον
[20]	εἰ καὶ προσδιδόναι δέοι, μόνης	τῆς	δόξης ἕνεκα συνεῖναι τούτῳ καὶ
[5]	προαναιροῖτο καὶ ἡ πρώτη ὑπόθεσις	τῆς	ἐθελοδουλείας. οἱ μὲν δὴ πολλοὶ
[11]	αἱματόεντα διαγάγῃς, οὐ μὰ Δία	τῆς	Ἑλένης ἕνεκα οὐδὲ τῶν Πριάμου
[8]	πολὺ γὰρ ἡδίων ἡ ἐκ	τῆς	ἐλευθερίας ἡδονή. ὅμως δ´ οὖν
[23]	διαφθείρει γάρ σε ἡ μνήμη	τῆς	ἐλευθερίας ὑπιοῦσα καὶ ἀποσκιρτᾶν ἐνίοτε
[7]	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ πέρα	τῆς	ἐλπίδος. ~Τὸ μὲν δὴ δι´
[43]	κατὰ ταύτας τὰς θύρας ἐκείνης	τῆς	ἔμπαλιν αἰσχρῶς οὕτως ἐκπεσεῖν. ὅ
[19]	οἰκίᾳ, τῶν δὲ ἄλλων ἕνεκα,	τῆς	εὐνοίας τῆς παρ´ ἡμῶν καὶ
[20]	δοκοῦντας, οὐκ ἔχω ὅπως σε	τῆς	εὐποτμίας μακαρίσω, ὃς καὶ προσλήψῃ
[13]	ἀναπεπαῦσθαι, καὶ τοῦτο δὴ τὸ	τῆς	εὐχῆς, ἀποτείναντα τὼ πόδε καθεύδειν,
[39]	σοὶ ἀπανθισάμενος καὶ τὸ ἐγκαρπότατον	τῆς	ἡλικίας καὶ τὸ ἀκμαιότατον τοῦ
[24]	ὀλίγων ἕνεκα ὀβολῶν ἐν τούτῳ	τῆς	ἡλικίας, ὅτε καὶ εἰ φύσει
[23]	ὀψιμαθήσας δὲ καὶ πόρρω που	τῆς	ἡλικίας παιδευόμενος πρὸς αὐτῆς οὐ
[10]	τῆς διαδρομῆς δεῖ, συνεχοῦς δὲ	τῆς	θυραυλίας, ἕωθέν τε ἐξανιστάμενον περιμένειν
[3]	ὡς ὁρῶντές σε τηλικοῦτο μετὰ	τῆς	καρίδος ἄγκιστρον καταπίνοντα οὐκ ἐπελαβόμεθα
[21]	τοῦτο ζηλοῦσί σε ὁρῶντες ἐντὸς	τῆς	κιγκλίδος διατρίβοντα καὶ ἀκωλύτως εἰσιόντα
[39]	ἤδη περιβλέπει, σὲ μὲν οἷ	τῆς	κόπρου ἀπορρίψει φέρων, ἄλλον δὲ
[24]	λαιμὸν διαπαρείς. παρὰ πόδας τοιγαροῦν	τῆς	λιχνείας ταύτης τἀπίχειρα, καὶ ὥσπερ
[26]	κύνες περιεσθίων ἢ τὸ σκληρὸν	τῆς	μαλάχης φύλλον ᾧ τὰ ἄλλα
[14]	σε εἰκὸς δειπνήσειν τὰ προτέλεια	τῆς	μελλούσης συνουσίας. Εὐθὺς οὖν πρόσεισιν
[20]	καὶ συνοικίας συνίης μὲν ἠρέμα	τῆς	μικρολογίας, σαίνεις δὲ ὅμως τὴν
[10]	Λιβυκῷ ταττόμενον καὶ μισθὸν τελοῦντα	τῆς	μνήμης τοῦ ὀνόματος. καὶ μὴν
[23]	ἀπημπολῆσθαι. ἀλλ´ ὁπόταν, ὦ βέλτιστε,	τῆς	νουμηνίας ἐπιστάσης ἀναμιχθεὶς τῷ Πυρρίᾳ
[25]	οὐχ ὁρᾷς; ἐκτετήκασι τῷ πόθῳ	τῆς	Ὁμήρου σοφίας ἢ τῆς Δημοσθένους
[19]	δὲ ἄλλων ἕνεκα, τῆς εὐνοίας	τῆς	παρ´ ἡμῶν καὶ τιμῆς, ἣν
[5]	αὐτοὺς φυγήν τινα ὡς ἀληθῶς	τῆς	πενίας εὑρισκομένους ἐκ τῶν τοιούτων
[5]	καὶ ὅσα ἄλλα δείματα ὑπὲρ	τῆς	πενίας οἱ ἀγεννέστατοι τῶν ποιητῶν
[25]	ἢ τῆς Δημοσθένους δεινότητος ἢ	τῆς	Πλάτωνος μεγαλοφροσύνης, ὧν ἤν τις
[17]	ὦφλες. ~ἐπίφθονος δ´ οὖν ἀπὸ	τῆς	προπόσεως ἐκείνης πολλοῖς τῶν παλαιῶν
[5]	ἱκανὸν τοῦτο προκάλυμμα οἴονται προβεβλῆσθαι	τῆς	πρὸς τὸν βίον τοῦτον αὐτομολίας,
[11]	σὺ δ´ οὖν ἐπισφαλεστάτης πειραθεὶς	τῆς	πρώτης φιλοφροσύνης ἀπῆλθες καταδικάσας σεαυτοῦ
[36]	καὶ ποιοῦσιν ᾄσματα οὐ πολὺ	τῆς	Σαπφοῦς ἀποδέοντα— διὰ δὴ ταῦτα
[9]	συνὼν ὁρᾶσθαι μηδὲν χρηστὸν ἀπολαύων	τῆς	συνουσίας δεξαίμην ἄν. ~Τοιαύτης δὲ
[1]	οὗτοι διὰ πάσης, ὡς εἰπεῖν,	τῆς	τελετῆς διεξεληλυθότες καὶ πάντα ἐξ
[4]	ἐπιτήδειοι γὰρ καὶ οὐκ ἀνάξιοι	τῆς	τοιαύτης διατριβῆς· ἄλλως τε οὐδὲ
[40]	εἰκότως· δοκῶ γάρ μοι καὶ	τῆς	τοιαύτης δόξης αὐτῶν, ἣν ἔχουσι
[20]	μακαρίσω, ὃς καὶ προσλήψῃ μισθὸν	τῆς	τοιαύτης εὐδαιμονίας. ἀρκεῖν οὖν νομίζω,
[1]	τοὺς Διοσκούρους ἐπιφαινομένους, οἰκεῖοι γὰρ	τῆς	τοιαύτης τραγῳδίας οὗτοί γε— ἤ
[16]	πολλὰ πονεῖν καὶ ὑπομένειν ὑπὲρ	τῆς	τοσαύτης εὐδαιμονίας. Φιλοτησίαι τὸ ἐπὶ
[16]	χρυσοῦ καὶ τοῦ ἐλέφαντος καὶ	τῆς	τοσαύτης τρυφῆς, ἄρτι δὲ οἰκτείρεις
[3]	ἔμπαλιν τοῦ σκόλοπος ἀναστροφὴν καὶ	τῆς	τριαίνης τὰς ἀκμὰς εἰς τὰς
[20]	γλιχομένοις μόλις ἂν γένοιτο παρὰ	τῆς	Τύχης· λέγω δὲ ὁμιλίας ἀξιωθῆναι
[6]	ἐνταῦθα καὶ ἐπὶ τοῦτο μάλιστα	τῆς	ὑγιείας δεῖσθαι, μυρίων ὄντων ὁσημέραι
[10]	δεξαίμην ἄν. ~Τοιαύτης δὲ αὐτοῖς	τῆς	ὑποθέσεως οὔσης, φέρε ἤδη πρὸς
[5]	αὐτούς, ἀεὶ μενούσης αὐτοῖς ὁμοίας	τῆς	ὑποθέσεως τοῦ βίου; πενία γὰρ
[3]	τύχοι, ἐξυπτιάζοντας, προσέτι καὶ μισθὸν	τῆς	φιλίας καὶ ὧν εὖ πάσχουσιν
[41]	ἐξαγορεύσουσιν αὐτῶν τὰ πολλὰ ἐκεῖνα	τῆς	φύσεως ἀπόρρητα ὡς ἅπαντα εἰδότες
[13]	ὁρισθῆναι καὶ τοῦτον ἐν καιρῷ	τῆς	χρείας ἀπραγμόνως ἀποδίδοσθαι καὶ τὴν
[5]	ἀθρόως ληφθῇ, πᾶν ἀκριβῶς καὶ	τῆς	χρείας ἐνδεῶς καταναλίσκεται. καλῶς δὲ
[11]	εὐδαιμονιζομένῳ, σοὶ δὲ ὁ ὑπὲρ	τῆς	ψυχῆς ἀγὼν καὶ ὑπὲρ ἅπαντος
[25]	μεγαλοφροσύνης, ὧν ἤν τις ἐκ	τῆς	ψυχῆς ἀφέλῃ τὸ χρυσίον καὶ
[8]	καλοῦ, πρὸς τῷ ἡδεῖ ἐκείνῳ	τῆς	ψυχῆς διατριβούσης. τὸ δὲ λιμῷ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/04/2009