Chapitre |
[28] |
λιμῷ
συνόντα
καὶ
νὴ
Δία
|
γε |
διψῶντα
μύρῳ
χρίεσθαι
καὶ
στεφανοῦσθαι |
[10] |
γίγνεται.
οὐ
γὰρ
δὴ
ἐκεῖνό
|
γε |
εἰπεῖν
ἐστιν,
ὡς
εἰ
καὶ
|
[29] |
μιᾷ
τῶν
παλλακίδων,
ἐπεὶ
ἄλλος
|
γε
|
εὐνοῦχος
ἐντεταμένον
πάλαι
τὸ
τόξον |
[1] |
γὰρ
τῆς
τοιαύτης
τραγῳδίας
οὗτοί
|
γε— |
ἤ
τιν´
ἄλλον
ἐκ
μηχανῆς |
[3] |
τὸ
στόμα.
Ὡς
οὖν
τό
|
γε |
ἡμέτερον
εἰσαῦθίς
ποτε
ἀναίτιον
ᾖ
|
[21] |
εἶναι
δοκεῖς.
πλὴν
ἀλλὰ
χαίρεις
|
γε |
καὶ
σεαυτὸν
ἐξαπατᾷς
καὶ
ἀεὶ
|
[26] |
ἄτιμος
ὢν
συμπότης.
καὶ
εἴθε
|
γε |
κἂν
ἐκείνου
εἰς
κόρον
ἦν |
[34] |
αὐτῷ
ζωμοῦ
ἐγκατεμέμικτο.
καὶ
ὅ
|
γε |
κίναιδος,
ὁ
σύνεδρος,
οὐκ
ἀμούσως |
[23] |
τῆς
ἀκροάσεως
τιθέμενος.
~Καὶ
πρῶτόν
|
γε |
μέμνησο
μηκέτι
ἐλεύθερον
τὸ
ἀπ´ |
[33] |
περιτετιλμένον
τὰ
πτερά·
καὶ
εἴ
|
γε |
μὴ
πολλὰ
δεηθῆναι
αὐτοῦ,
καὶ |
[6] |
γὰρ
ἂν
ἐοικότα
εἴη
ταῦτά
|
γε, |
μὴ
πονήσαντα
μηδὲ
καμόντα
ἕτοιμον |
[17] |
λευκοῦ
ποτε
ἄρτου
ἐμφορηθείς,
οὔτι
|
γε |
Νομαδικοῦ
ἢ
Φασιανοῦ
ὄρνιθος,
ὧν |
[3] |
τῷ
βίῳ
ἐπιβουλεύοντα,
~καὶ
πρῶτόν
|
γε |
ὁπηνίκα
περὶ
τῶν
τοιούτων
ὁ |
[26] |
ἀντιποιεῖσθαι·
ἀγνωμοσύνη
γὰρ
δὴ
τοῦτό
|
γε— |
οὔτε
ἡ
ὄρνις
ὁμοία
ταῖς |
[4] |
διὰ
σέ,
πλὴν
ἀλλ´
οὔ
|
γε |
περὶ
τῶν
φιλοσοφούντων
ὑμῶν
μόνον, |
[31] |
καὶ
περινοστεῖν
καὶ
ἑστάναι,
ὑπαλείψαντά
|
γε |
πρότερον
τοὺς
βουβῶνας
καὶ
τὰς |
[8] |
τῆς
ἀληθείας
λογίζοιτο.
οἱ
μέν
|
γε |
τοῦ
Ὀδυσσέως
ἑταῖροι
γλυκύν
τινα |
[5] |
αἳ
τέλεον
ἐξαιρήσουσιν,
καὶ
ὑπέρ
|
γε |
τοῦ
τοιούτου
καὶ
εἰς
βαθυκήτεα |
[20] |
οὗτος,
οὐκ
ἂν
εἴποις,
ᾧ
|
γε |
τοῦτο
πρῶτον
ὑπῆρχεν
ὃ
πολλοῖς |