Paragraphes |
[17] |
ὑπ´
ἀγνοίας
με
διαλαθοῦσαν·
οὐ
|
γὰρ
|
ἂν
ἄλλην
πρὸ
αὐτῆς
ἐγραψάμην. |
[17] |
Εἰ
δόξης,
ἔφη,
καταφρονήσειε.
φαίην
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
αὐτός,
εἴ
τις |
[3] |
δὲ
οὐχ
οὕτως
ἔχει·
πολλοῦ
|
γὰρ |
ἂν
ὁ
ἔπαινος
ἦν
τίμιος, |
[16] |
παρούσης
ποιήσομαι
τοὺς
λόγους·
μακρῷ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτως
ἄμεινον
ἦν.
νῦν |
[1] |
τιμὴν
ἐκ
τοῦ
συγγράμματος·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτως
ὑπερεπῄνει
τις,
εἰ |
[17] |
τιμὴν
ἐν
μεγάλῳ
τιθεμένη.
σχεδὸν
|
γὰρ
|
ἁπάντων
τοῦτο
μεῖζον
ὧν
εἴρηκα |
[7] |
ὅπως
θεῶν
ταῖς
ἀρίσταις.
καὶ
|
γὰρ |
αὖ
καὶ
τόδε,
πάνυ,
ἔφη, |
[14] |
τοῖς
Ἠλείοις
τὸν
Δία.
στάντα
|
γὰρ |
αὐτὸν
κατόπιν
τῶν
θυρῶν,
ὁπότε |
[19] |
ἔφη
ποιητὴς
λεοντοδάμαν
αὐτόν·
οὗτος
|
γὰρ |
δὴ
κυνὸς
ἐντελὴς
ἔπαινος.
Καὶ |
[25] |
τὰ
γυναικεῖα
τῶν
παραδειγμάτων·
ἀκούεις
|
γὰρ |
δή
που
αὐτοῦ
λέγοντος
Ἀρτέμιδι |
[24] |
δὲ
σὲ
ὑπὲρ
αὐτοῦ—
καὶ
|
γὰρ |
διαμνημονεύεις
εὖ
ποιοῦσα
τὰ
χαριέστατα |
[22] |
τούτῳ
εἴτ´
ἐκείνῳ
ἐοίκασιν.
ἐγὼ
|
γὰρ |
εἰ
μέν
τινα
ἄμορφον
οὖσαν |
[13] |
πρὸς
τὸ
ἐνδέον
ἐπικλώμενον.
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μὲν
ὑπὸ
ἀπορίας
τῶν
|
[10] |
γνωρίζειν
δὲ
τὴν
ὁμοιότητα·
μὴ
|
γὰρ |
εἶναι
τῶν
τηλικούτων
ἀξίαν,
μηδὲ |
[29] |
δυνατὸν
ἔτι,
ὦ
Λυκῖνε·
μακρὰ
|
γὰρ |
εἴρηταί
σοι
καὶ
ταῦτα,
καὶ |
[15] |
ἔχῃς
τι
δίκαιον
εἰπεῖν·
οὐ
|
γὰρ
|
ἐν
ἀντιδίκοις,
ὡς
σὺ
φής, |
[17] |
εἰδέναι
τὴν
χάριν
ὁμολογῶ·
ἐμοῦ
|
γὰρ |
ἐπαινέσαντος
τὸ
μέτριον
τοῦ
σοῦ |
[14] |
τὸ
τοῖς
πλείστοις
δοκοῦν·
οὐ
|
γὰρ |
ἡγεῖτο
μικρὰν
εἶναι
συμβουλὴν
δήμου |
[4] |
ἰσοπέδου
ὅλῳ
πήχει
ὑπερέχουσιν.
~Ἐμέμνητο
|
γὰρ |
καὶ
τοιούτου
τινός.
ἔφη
γυναῖκά
|
[23] |
ἄνθρωπον
οὖσαν.
ἐγὼ
δὲ—
ἤδη
|
γάρ |
με
προάξεται
τἀληθὲς
εἰπεῖν—
οὐ |
[17] |
τοῦ
ἐπαίνου
τὴν
ἀλήθειαν·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
προαρπάζειν
τὰ
τοιαῦτα
τῶν |
[9] |
τῶν
ἀεὶ
μεμνησομένων
διανοίαις·
οὐ
|
γὰρ |
μικρᾶς
εἶναι
γνώμης
ὑπεριδεῖν
οὕτω |
[16] |
ἐμπεποίηκεν.
ἄρξομαι
δ´
ὅμως·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τε
ἀναδῦναι
ἤδη
παρούσης. |
[16] |
δευτέρων
λόγων
ἐνάρχεσθαι.
καίτοι—
οὐ
|
γὰρ |
ὀκνήσω
πρὸς
σὲ
εἰπεῖν
ὃ |
[5] |
ποιῆσαι
τὴν
Σελεύκου
γυναῖκα.
τοῖς
|
γὰρ |
ποιηταῖς
ἀγῶνα
προθεῖναι
αὐτὴν
περὶ
|
[14] |
ἐπίφθονον
ἀφαίρει,
ὦ
Λυκῖνε.
οὐ
|
γὰρ |
πρὸς
τοῦ
σοῦ
τρόπου
τὸ
|
[12] |
τοιοῦτόν
τι
ἔδοξε.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτον
ἀκούων
οὐδὲν
πλημμέλημα
ἐνεώρων |
[26] |
τὴν
Ἀφροδίτην
ἔφη.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
ῥοδοδάκτυλον
τίς
ἀγνοεῖ
τῶν
κἂν |
[28] |
διακεῖσθαι
πρὸς
τὸν
ἔπαινον·
εἰ
|
γάρ |
τι
ἐν
τῷ
συγγράμματι
πεπλημμέληται |
[18] |
μὴ
ἐπὶ
μέτρων
φέροιντο.
ἐλεύθερον
|
γάρ |
τι
ὁ
ἔπαινος,
οὐδ´
ἔστιν |
[13] |
ἐστιν
εὐτελίζειν
τὰς
θεάς;
ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
τοιούτοις
οὐχ
οὕτω
τὸ |
[2] |
ἐπαίνῳ
ἐοικέναι
μοι
δοκεῖ.
~μέχρι
|
γὰρ |
τοῦδε
οἱ
ἔπαινοι
ἀνεκτοί
εἰσιν
|
[27] |
ὥσπερ
τὴν
Νιόβην
ἀπεργάσασθαι.
ἐῶ
|
γὰρ |
τοὺς
Αἰγυπτίους,
οἵπερ
καὶ
δεισιδαιμονέστατοί
|
[2] |
ἢ
τὸ
Φάωνος
περιθείη·
οἴονται
|
γὰρ |
ὑπὸ
τῶν
ἐπαίνων
ἀλλαγήσεσθαι
σφίσι |
[7] |
καὶ
Ἀφροδίτῃ,
εἴκασας·
Ὑπὲρ
ἐμὲ
|
γάρ, |
φησίν,
μᾶλλον
δὲ
ὑπὲρ
ἅπασαν |
[16] |
εὐμένειαν
ἐπιφαίνει
τῷ
προσώπῳ·
φαιδρὰ
|
γὰρ |
ὡς
ὁρᾷς
καὶ
προσηνής.
ὥστε |
[4] |
μὲν
δὴ
γάνυσθαι
τῷ
ἐπαίνῳ
|
καθάπερ |
αὐξανομένην
πρὸς
τὸ
μέλος
καὶ |
[16] |
σε
πρὸς
αὐτήν.
ΛΥΚΙΝΟΣ.
Οὐκοῦν
|
ἐπειδήπερ |
οὕτω
σοι
δοκεῖ,
ὦ
Πολύστρατε, |
[29] |
ὅπως
ἄριστα
ὑποκρίνῃ.
ἐγὼ
δὲ
|
ἐπείπερ |
ἅπαξ
σοι
τὸ
δρᾶμα
παραδέδωκα, |
[27] |
ἀπεργάσασθαι.
ἐῶ
γὰρ
τοὺς
Αἰγυπτίους,
|
οἵπερ |
καὶ
δεισιδαιμονέστατοί
εἰσιν
πάντων,
ὅμως |
[15] |
τὴν
δίκην;
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
Νὴ
Δί´,
|
ἤνπερ |
ἔχῃς
τι
δίκαιον
εἰπεῖν·
οὐ |
[20] |
Φινέα
ὀξύτερον
δεδορκέναι
τοῦ
Λυγκέως,
|
ἤνπερ |
μόνον
κερδᾶναί
τι
ἐλπίσῃ
ἐπὶ |
[19] |
εἰ
καὶ
αὐτὸς
εἰκάσαι
βουλόμενος,
|
ὅπερ |
ἦν
τῷ
ἐπαινοῦντι
ἀναγκαῖον,
ὑψηλοτέρῳ |
[24] |
φαιδρὰν
καὶ
μειδιῶσαν
τὰ
πολλά,
|
ὅπερ |
θεοῖς
ὅμοιον
ἄνθρωποι
ἔχουσιν;
~Ἐπὶ |
[3] |
ὅμοιόν
μοι
δοκοῦσιν,
ἔφη,
πάσχειν,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τινι
ἀμόρφῳ
προσωπεῖον |
[16] |
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
Μηδαμῶς,
ὦ
Λυκῖνε,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
αὐτῆς
ἐκείνης
παρούσης
λέγε
τὸν |
[18] |
εἰ
καὶ
χαμαὶ
καὶ
βάδην,
|
ὥσπερ
|
ἡμεῖς,
ἀλλὰ
μὴ
ἐπὶ
μέτρων |
[8] |
αὐτὴν
τὸ
βιβλίον
οὕτω
περινοστοῦν
|
ὥσπερ |
νῦν
σοι
διάκειται,
οὐ
μάλα |
[2] |
μορφὰς
καὶ
αὐτοὶ
ἀνηβήσειν
αὖθις,
|
ὥσπερ |
ὁ
Πελίας
ᾤετο.
~τὸ
δὲ |
[27] |
ἡ
θεὸς
δυναμένη
λίθον
αὐτὴν
|
ὥσπερ |
τὴν
Νιόβην
ἀπεργάσασθαι.
ἐῶ
γὰρ |
[0] |
|
~ΥΠΕΡ |
ΤΩΝ
ΕΙΚΟΝΩΝ.
~ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
Ἐγώ
σοι, |
[7] |
ἐμὲ
γάρ,
φησίν,
μᾶλλον
δὲ
|
ὑπὲρ |
ἅπασαν
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
τὰ |
[9] |
τὴν
τερατείαν
τῆς
ὑποσχέσεως,
ἀλλ´
|
ὑπὲρ |
αὐτὸν
ἡγησάμενος
τὸ
τόλμημα
ἔπαυσεν |
[8] |
ποιουμένην,
ὁ
δὲ
ταῦτα
εἰπὼν
|
ὑπὲρ |
αὐτὸν
τὸν
οὐρανὸν
ἀναβιβάζεις
τὴν |
[24] |
τοίνυν
αὐτόν,
μᾶλλον
δὲ
σὲ
|
ὑπὲρ
|
αὐτοῦ—
καὶ
γὰρ
διαμνημονεύεις
εὖ |
[18] |
ἐξαγώνια
καὶ
πόρρω
τοῦ
πράγματος.
|
ὑπὲρ |
δὲ
οὗ
χρὴ
ἀπολογήσασθαι,
τοῦτό |
[7] |
αὐτήν,
Ἥρᾳ
καὶ
Ἀφροδίτῃ,
εἴκασας·
|
Ὑπὲρ |
ἐμὲ
γάρ,
φησίν,
μᾶλλον
δὲ
|
[17] |
ἡλίκον
αὐτὴ
σὺ
τοῦτο
ἐγκώμιον
|
ὑπὲρ |
σεαυτῆς
ἐξενήνοχας
τὴν
πρὸς
τὸ
|
[8] |
ἄτυφον
ἔφης
αὐτὴν
οὐκ
ἀνατεινομένην
|
ὑπὲρ |
τὸ
ἀνθρώπινον
μέτρον,
ἀλλὰ
πρόσγειον |
[29] |
εἴρηταί
σοι
καὶ
ταῦτα,
καὶ
|
ὑπὲρ |
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ἐκκεχυμένον.
πειράσομαι |
[10] |
ἀνθρώπινα
ταῦτα
ἐπαίνει
αὐτήν,
μηδὲ
|
ὑπὲρ |
τὸν
πόδα
ἔστω
τὸ
ὑπόδημα, |
[18] |
ταῦτά
σοι
ἔκμετρα
ἔδοξεν
καὶ
|
ὑπὲρ |
τὸν
πόδα.
περὶ
αὐτῶν
δὴ |
[2] |
λεγομένων
προσὸν
ἑαυτῷ·
τὸ
δὲ
|
ὑπὲρ |
τοῦτο
ἀλλότριον
ἤδη
καὶ
κολακεία |
[17] |
διανοίας
δεῖγμά
ἐστιν.
πλὴν
ἀλλὰ
|
ὅσῳπερ |
ἂν
πρὸς
τὸ
ἐπαινεῖσθαι
αὐτὸ |
[29] |
καὶ
ταῦτα,
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
|
ὕδωρ |
τὸ
ἐκκεχυμένον.
πειράσομαι
δ´
ὅμως |
[15] |
ὤν.
~ΛΥΚΙΝΟΣ.
Πολύστρατε,
οἷος
ὢν
|
ῥήτωρ |
ἐλελήθεις
με.
ῥῆσιν
γοῦν
οὕτω |