Discours, Par.
[2, 10]	τοῖς εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ μοι,	ὦ	ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ
[2, 1]	καὶ δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων,	ὦ	ἄνδρες Δελφοί, πρόξενος ὢν οὔτε
[1, 13]	πεῖραν τῆς μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ,	ὦ	Δελφοί, δίκαια ποιήσετε θύσαντες μὲν
[1, 5]	~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς,	ὦ	Δελφοί, ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δέους
[1, 1]	ὑμᾶς ἐπέστειλεν τάδε· Ἐγώ, φησίν,	ὦ	Δελφοί, καὶ παρὰ πᾶσι μὲν
[1, 1]	~ΦΑΛΑΡΙΣ ~Ἔπεμψεν ἡμᾶς,	ὦ	Δελφοί, ὁ ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις
[1, 9]	βουλοίμην ἄν; αὖθις γὰρ ὑμᾶς,	ὦ	Δελφοί, συμβούλους καλῶ, πότερον ἄμεινον
[1, 14]	μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα μέν,	ὦ	Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος,
[1, 12]	ἐπέθηκα· καί, Ἄγε δή, ἔφην,	ὦ	Περίλαε, εἰ μὴ κενὴ ἄλλως
[1, 9]	εἰ δέ τις φαίη, Βούλει,	ὦ	Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως ἢ
[2, 5]	σῶς ἐς τὴν Κίρραν κατᾶραι.	~ᾧ	καὶ δῆλον ὅτι προσίεται τὴν
[1, 4]	ἡ πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι.	κἀγὼ	μὲν ὁ ἀρχαῖος περὶ ταῦτα
[1, 2]	καὶ μάλιστα τοῦτον, διαλαθεῖν ἀδύνατον.	~Ἐγὼ	γὰρ οὐ τῶν ἀφανῶν ἐν
[1, 7]	προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες.	ἐγὼ	γοῦν ἀκούω καὶ παρ´ ὑμῖν
[1, 5]	καὶ τοὺς μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων.	~Ἐγὼ	δὲ ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς, ὦ
[1, 12]	πείθεται μὲν ταῦτα ὁ Περίλαος,	ἐγὼ	δέ, ἐπεὶ ἔνδον ἦν, κατακλείσας
[1, 12]	ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας·	ἐγὼ	δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα
[1, 3]	μὲν οὐκέτι ἐτάραττον, ἀλλ´ ὑπήκουον,	ἐγὼ	δὲ ἦρχον, ἡ πόλις δὲ
[1, 12]	σὲ δὲ τέρπεσθαι μεταξὺ καταυλούμενον.	~ἐγὼ	δὲ ὡς τοῦτο ἤκουσα, ἐμυσάχθην
[1, 3]	τῷ ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως	ἐγὼ	ἤλπιζον ἐς τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι
[1, 9]	τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους	ἐγὼ	καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων μοι καὶ
[1, 9]	δὲ δεῖ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν,	ἐγὼ	μέν, εἰ αἵρεσίς μοι προτεθείη,
[2, 2]	ἐπινοίας κακίστης καὶ δικαίας κολάσεως.	~ἐγὼ	μὲν οὖν καὶ τὸ ἐνδοιάσαι
[1, 6]	ὅτι συνεβουλεύσατε ἄν. ~Τί οὖν	ἐγὼ	μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς
[1, 10]	εἰς Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος	ἐγὼ	περὶ αὐτούς εἰμι καὶ εἰ
[1, 13]	ἱεροῦ, ὡς πάντες εἰδεῖεν οἷος	ἐγὼ	πρὸς τοὺς πονηρούς εἰμι καὶ
[1, 1]	γε πρὸς ὑμᾶς ἐπέστειλεν τάδε·	Ἐγώ,	φησίν, ὦ Δελφοί, καὶ παρὰ
[1, 1]	δή που παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ	λόγῳ	παραγαγεῖν· ἀνθρώπους μὲν γὰρ ἴσως
[2, 8]	ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα ὑπὸ	γεωργῷ	τῷ θεῷ, ὃς οὐ μόνον
[1, 13]	παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ	θεῷ·	ἀναθήσω δὲ καὶ ἄλλα πολλάκις,
[2, 1]	εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ	θεῷ	καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν
[1, 12]	βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ	θεῷ.	καὶ ἐπιγράψαι γε ἐπ´ αὐτῷ
[2, 9]	ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν, καὶ τῷ	θεῷ	καὶ τοῖς εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ
[1, 11]	Πυθίου, πεμπτέος ὁ ταῦρος τῷ	θεῷ.	ὁ δὲ Περίλαος παρεστώς, Τί
[2, 8]	τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ	θεῷ,	ὃς οὐ μόνον τὰ παρὰ
[2, 11]	ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ	θεῷ·	πρῶτον μὲν γὰρ τὸ κατὰ
[2, 3]	διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ	θεῷ	συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ
[2, 5]	πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον	θεῷ	τὴν καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ ἱεροῦ
[1, 1]	ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας τῷ	θεῷ	τὸν ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν
[1, 8]	ὀδύρεσθαι τὴν ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι	μείζω	κόλασιν αὐτὸς καὶ χρονιωτέραν ὑπομένων;
[2, 2]	αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη εἶναι	νομίζω,	μᾶλλον δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν ἀσεβείας
[1, 8]	ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ φύσει μὲν	ἀγαθῷ,	διὰ δὲ ἀνάγκην πικρῷ, πολὺ
[1, 11]	καὶ ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν	πείθω,	ἢ μίσους ἄξια. ὑπὲρ δὲ
[1, 8]	ἀλλὰ τῷ περὶ τῆς Ὕδρας	μύθῳ	τὸ πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ
[1, 2]	ἐπεκάλει μου τῷ προτέρῳ ἐκείνῳ	βίῳ.	ἐπειδὴ δὲ ἑώρων τοὺς τἀναντία
[1, 7]	ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα τῷ	Πυθίῳ.	~Ὁρᾶτε δὲ καὶ τοὺς νομοθέτας
[2, 4]	ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν ἐν τῷ	Ἰονίῳ	μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆς
[1, 5]	δέους νῦν τῷ λογισμῷ γενομένους	ἀξιῶ	περὶ τῶν τότε πρακτέων μοι
[1, 7]	τῇ κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας τῷ	ὁμοίῳ	μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ γοῦν ἀκούω
[1, 11]	ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς τῷ	ἀνδριαντοποιῷ—	μὴ γὰρ οὕτω μανείην, ὡς
[2, 3]	θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ καὶ	δικαστηρίῳ	δοκιμάζουσαν τοὺς ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ
[1, 8]	δὲ καὶ τοὺς νομοθέτας τῷ	κολαστικῷ	εἴδει τὸ πλέον νέμοντας, ὡς
[1, 1]	ἅπασι δι´ ὑμῶν ἀπολελογημένος ἔσεσθαι.	καλῶ	δὲ ὧν ἐρῶ τὸν θεὸν
[1, 9]	γὰρ ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, συμβούλους	καλῶ,	πότερον ἄμεινον εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν
[1, 13]	ἀναθέντες δὲ τὸν ταῦρον ἐν	καλῷ	τοῦ ἱεροῦ, ὡς πάντες εἰδεῖεν
[1, 6]	ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων μὲν ἐμαυτὸν	διατελῶ,	ἐκείνων δὲ τοὺς ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς
[2, 5]	καὶ τὸν ταῦρον τουτονὶ τῷ	ἄλλῳ	κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ πάντων
[1, 8]	τῆς κολάσεως. ἡμῖν δὲ τοῦτο	πολλῷ	ἀναγκαιότερον τοῖς τυράννοις, ὅσῳ πρὸς
[1, 7]	πολλοὺς γενέσθαι τυράννους σοφοὺς ὑπὸ	φαύλῳ	ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν καὶ ἥμερον
[2, 8]	ὅσον ἐπὶ τῇ γῇ, βαθεῖ	λιμῷ	ἀεὶ συνῆμεν ἄν, τὸ δ´
[1, 5]	τοῦ αὐτοῦ δέους νῦν τῷ	λογισμῷ	γενομένους ἀξιῶ περὶ τῶν τότε
[2, 5]	τὸν ταῦρον τουτονὶ τῷ ἄλλῳ	κόσμῳ	τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ πάντων ἂν
[1, 2]	οὐδὲν ἐπεκάλει μου τῷ προτέρῳ	ἐκείνῳ	βίῳ. ἐπειδὴ δὲ ἑώρων τοὺς
[2, 5]	δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ αὐτὰ	ἐκείνῳ	ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ τὸν ταῦρον
[2, 10]	καὶ τῶν συμφερόντων τῷ τε	κοινῷ	ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν,
[2, 13]	καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν,	ὀκνῶ	μὴ ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι,
[1, 4]	πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη καὶ σὺν	φθόνῳ	καματηρὸν ἐδόκει μοι εἶναι· τὸ
[1, 13]	τεχνίτου μυκήματα, καὶ ὅτι ἐν	μόνῳ	αὐτῷ καὶ πεῖραν ἔλαβον τῆς
[1, 1]	ἀπολελογημένος ἔσεσθαι. καλῶ δὲ ὧν	ἐρῶ	τὸν θεὸν αὐτὸν μάρτυρα, ὃν
[2, 11]	δυνάσται, ὅσοι νῦν χρῶνται τῷ	ἱερῷ,	καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ
[1, 7]	λόγους εἶναι βραχεῖς ἐν τῷ	ἱερῷ	ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα
[1, 3]	γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ τῷ	ἡμέρῳ	κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον
[1, 2]	οὐδεὶς οὐδὲν ἐπεκάλει μου τῷ	προτέρῳ	ἐκείνῳ βίῳ. ἐπειδὴ δὲ ἑώρων
[2, 2]	ἢ ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι	μακρῷ	τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ
[1, 8]	μὲν ἀγαθῷ, διὰ δὲ ἀνάγκην	πικρῷ,	πολὺ τοῦ κολάζεσθαι τὸ κολάζειν
[1, 6]	ἱεροῦ καὶ γὰρ οὐ πάνυ	πόρρω	τῆς πόλεως εἶναι λέγεται ἡ
[1, 6]	τούτων ἀρχή, συνελόντες δὲ τἀν	μέσῳ	καὶ ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο τὰς
[2, 4]	ῥᾴδιον ἦν ἐν τῷ Ἰονίῳ	μέσῳ	καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆς ἀγούσης
[1, 13]	ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ θεῷ·	ἀναθήσω	δὲ καὶ ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν
[2, 2]	χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα ἢ	ὀπίσω	αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη εἶναι
[1, 8]	Ὕδρας μύθῳ τὸ πρᾶγμα ἔοικεν·	ὅσῳ	γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε πλείους
[1, 1]	ἄν, μάλιστα δὲ παρ´ ὑμῖν,	ὅσῳ	ἱεροί τέ ἐστε καὶ πάρεδροι
[1, 8]	τοῦτο πολλῷ ἀναγκαιότερον τοῖς τυράννοις,	ὅσῳ	πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί
[2, 2]	ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα,	ὅσῳ	τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν
[2, 5]	προσθεῖναι καὶ τὸν ταῦρον τουτονὶ	τῷ	ἄλλῳ κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ
[1, 11]	τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς	τῷ	ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ οὕτω μανείην,
[1, 3]	φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ	τῷ	ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως ἐγὼ
[1, 13]	μὲν παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ	τῷ	θεῷ· ἀναθήσω δὲ καὶ ἄλλα
[2, 1]	δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη	τῷ	θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα
[1, 12]	τὸν βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον	τῷ	θεῷ. καὶ ἐπιγράψαι γε ἐπ´
[2, 9]	ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν, καὶ	τῷ	θεῷ καὶ τοῖς εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε
[1, 11]	τοῦ Πυθίου, πεμπτέος ὁ ταῦρος	τῷ	θεῷ. ὁ δὲ Περίλαος παρεστώς,
[2, 8]	φύεται τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ	τῷ	θεῷ, ὃς οὐ μόνον τὰ
[2, 11]	ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα	τῷ	θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ τὸ
[2, 3]	ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα	τῷ	θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ καὶ
[1, 1]	ὁ ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας	τῷ	θεῷ τὸν ταῦρον τοῦτον καὶ
[2, 11]	πάντες δυνάσται, ὅσοι νῦν χρῶνται	τῷ	ἱερῷ, καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος
[1, 7]	καὶ λόγους εἶναι βραχεῖς ἐν	τῷ	ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ
[2, 4]	αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν ἐν	τῷ	Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ
[1, 8]	~Ὁρᾶτε δὲ καὶ τοὺς νομοθέτας	τῷ	κολαστικῷ εἴδει τὸ πλέον νέμοντας,
[1, 5]	ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δέους νῦν	τῷ	λογισμῷ γενομένους ἀξιῶ περὶ τῶν
[1, 7]	χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας	τῷ	ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ γοῦν
[2, 9]	ἀναθήμασιν. δεῖ τοίνυν μηδ´ ἐν	τῷ	παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ
[1, 8]	ὄφελός τι ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ	τῷ	περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ τὸ
[1, 2]	αὐθέκαστον οὐδεὶς οὐδὲν ἐπεκάλει μου	τῷ	προτέρῳ ἐκείνῳ βίῳ. ἐπειδὴ δὲ
[1, 7]	ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα	τῷ	Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ καὶ τοὺς
[2, 10]	πόλεως ὅλης καὶ τῶν συμφερόντων	τῷ	τε κοινῷ ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ
[2, 8]	~Καὶ τὰ μὲν τῶν ἄλλων	ἐχέτω	ὅπῃ βούλεται· ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον,
[2, 10]	τε κοινῷ ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ	ἑκάστῳ	Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ τῆς
[1, 12]	θεῷ. καὶ ἐπιγράψαι γε ἐπ´	αὐτῷ	ἐκέλευσα τὴν πᾶσαν διήγησιν, τοῦ
[1, 11]	τὸ ἀκριβέστατον εἰκασμένον· κινήσεως γὰρ	αὐτῷ	καὶ μυκηθμοῦ ἔδει μόνον πρὸς
[1, 13]	μυκήματα, καὶ ὅτι ἐν μόνῳ	αὐτῷ	καὶ πεῖραν ἔλαβον τῆς τέχνης
[1, 11]	ἔφη, τὴν σοφίαν τὴν ἐν	αὐτῷ	καὶ τὴν χρείαν ἣν παρέχεται;
[1, 12]	ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν	αὐτῷ	τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί, Ἄγε δή,
[1, 5]	ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα μετελθεῖν ἐκείνους,	ἐμαυτῷ	δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων τὴν
[2, 8]	νῦν, καὶ μὴ παυσαίμεθά γε	οὕτω	βιοῦντες. ~Μέμνηται δὲ οὐδεὶς πώποτε
[2, 5]	τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς	οὕτω	δῶρον θεῷ τὴν καταδικάζουσαν ἐκ
[1, 11]	αὐτὸς τῷ ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ	οὕτω	μανείην, ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων—
[1, 7]	ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ γοῦν	ἀκούω	καὶ παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι
[2, 3]	πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ	ψήφῳ	καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν τοὺς ἀνατιθέντας·
[1, 10]	καὶ σκοποὺς ἐπὶ τῶν λιμένων	ἔχω	καὶ πευθῆνας, τίνες ὅθεν καταπεπλεύκασιν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007