HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Phalaris

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

α = 137 formes différentes pour 240 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[1, 1]   οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ γε πρὸς ὑμᾶς ἐπέστειλεν

[1, 4]   παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ μὲν γὰρ περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ,

[1, 6]   ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο, ὡς

[2, 6]   εἰ ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´

[1, 12]   βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν εἰ καὶ ἃ φὴς μέλη διὰ τῶν αὐλῶν

[1, 4]   ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο·

[2, 10]   ἢ κακοδοξίας· τούτων γὰρ οὐκ οἶδα εἴ τι μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε,

[2, 1]   ἰδίαν αἰτίαν ἢ μελλούσης φιλίας ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσας τῶν

[2, 8]   μόνον τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι

[2, 6]   λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´ οὖν τι

[2, 7]   συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ τις, σκοποῦντες καθήμεθα εἴ τινες τῶν ὑπὲρ τὸν

[2, 8]   τὸ μέχρι νῦν, καὶ μὴ παυσαίμεθά γε οὕτω βιοῦντες. ~Μέμνηται δὲ

[2, 11]   ἄν. ~Περὶ μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις τύραννος

[1, 8]   τοῖς τυράννοις, ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε ἅμα καὶ

[2, 8]   δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν καὶ

[2, 12]   ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας;

[1, 5]   μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, ἐπὶ

[1, 12]   αὐτὸς αὐλῇς. καὶ ὁ μὲν δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας·

[1, 11]   ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν, ἀληθῆ καὶ δίκαια καὶ ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν

[1, 13]   μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ, ὦ Δελφοί, δίκαια ποιήσετε θύσαντες μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ

[1, 5]   τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ

[1, 3]   ἐπιπέμψεις ἢ δεσποτική τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη

[1, 8]   ἀνδρὶ γὰρ φύσει μὲν ἀγαθῷ, διὰ δὲ ἀνάγκην πικρῷ, πολὺ τοῦ

[1, 8]   ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν

[2, 9]   τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ αὐτὸ εἰς

[1, 11]   ὀδύναις ἐχόμενος, ἡ βοὴ δὲ διὰ τῶν αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει

[1, 12]   εἰ καὶ ἃ φὴς μέλη διὰ τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν

[2, 8]   οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ

[1, 14]   καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον.

[2, 10]   τῷ τε κοινῷ ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ

[2, 4]   ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι, παρέσχεν

[1, 2]   γεγονὼς καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν τῇ μὲν

[1, 3]   ἦσαν κοιναί, τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας

[2, 12]   ὁ τρίπους φθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν

[2, 7]   τι καὶ πέπρακται τοιοῦτον ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν,

[2, 2]   ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν

[2, 11]   καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ· πρῶτον

[1, 7]   τιθέμενοι, τοὺς δὲ χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ μίσει

[1, 11]   ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἢ μίσους ἄξια. ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος καιρὸς

[1, 14]   τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν

[1, 11]   τῶν αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ

[2, 9]   ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ ὁποῖα, δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας

[1, 3]   ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ τῷ

[1, 5]   ἀκούσαντες εἴπατε τί δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς ἔτι καὶ

[1, 4]   ἤδη αὐτοῖς καὶ ὅπως με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις

[2, 8]   ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ τροφαί— χρὴ γὰρ

[2, 9]   καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα

[2, 1]   ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα

[1, 3]   τὴν δὲ πόλιν αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν

[1, 14]   εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ

[1, 4]   ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ μὲν δὴ

[2, 6]   ἀνατιθέναι ἄξιον. ~Ὁ μὲν οὖν τἀναντία μοι ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ τοῦ

[1, 2]   βίῳ. ἐπειδὴ δὲ ἑώρων τοὺς τἀναντία μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ

[1, 1]   τοῦ ἀναθήματος. ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ

[2, 12]   θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος οὖν ἕνεκα μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς

[1, 12]   κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί, Ἄγε δή, ἔφην, ὦ

[1, 5]   καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον

[1, 1]   Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ τῶν

[2, 11]   ταῦρος οὗτος οὐδὲ χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς καὶ πάντες δυνάσται,

[1, 11]   μανείην, ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος ἦν τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς

[1, 8]   μορμολυκείων ὄφελός τι ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ τῷ περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ

[1, 10]   σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν ὡς ἡμᾶς, ἄλλα μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς· ἐπεὶ

[1, 13]   τῷ θεῷ· ἀναθήσω δὲ καὶ ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν μοι παράσχῃ μηκέτι

[2, 11]   χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ·

[2, 7]   ἀξιοῦμεν καί, δέον θύειν καὶ τἆλλα θεραπεύειν τὸν θεὸν καὶ συνανατιθέναι

[1, 14]   ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον

[1, 4]   ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ

[1, 14]   τὸν θεὸν ἀποστερήσητε καλλίστου τε ἅμα καὶ δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων,

[1, 8]   ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε ἅμα καὶ ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου

[1, 2]   καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ

[2, 1]   μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ

[1, 11]   χρείαν ἣν παρέχεται; καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα,

[1, 8]   περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ τὸ πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν,

[2, 2]   γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα,

[2, 2]   διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα ἢ ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον

[2, 1]   ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν,

[1, 11]   κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς τὸ μηχάνημα τοῦτο καὶ κατακλείσας προστιθέναι μὲν

[2, 1]   καὶ ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης καλλίστης

[1, 11]   δὲ ἀνέκραγον εὐθύς, ἄξιον τὸ κτῆμα τοῦ Πυθίου, πεμπτέος ὁ ταῦρος

[1, 7]   αὐτὸ ἁπλῶς τὸ τῆς τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι καὶ τὸν τύραννον, κἂν

[1, 12]   πᾶσαν διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν τεχνίτην τὸν Περίλαον, τὴν

[2, 8]   τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι ἐν

[2, 9]   τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ

[2, 3]   ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ

[2, 11]   καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ

[1, 5]   τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ

[1, 6]   ἱεροὶ εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα πλησίον τοῦ ἱεροῦ καὶ γὰρ

[1, 3]   κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ

[1, 11]   ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς

[2, 9]   παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ διὰ

[1, 6]   εἴ τις παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον

[1, 11]   ᾤετο χαριεῖσθαί μοι, εἰ καινήν τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ ἅπαντος

[1, 8]   σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις

[2, 5]   ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ τὴν

[1, 8]   τῶν πλησίον ἀπολωλέναι. ὅλως δέ, τίνα οἴεσθε οὕτως ἄγριον ἢ ἀνήμερον

[1, 5]   ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν περὶ τῶν παρόντων. πρὸς

[1, 13]   μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ

[1, 3]   ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ τὰς προσόδους, ὅσαι ἦσαν

[1, 4]   ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ

[1, 1]   Ἐγώ, φησίν, ὦ Δελφοί, καὶ παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος

[2, 10]   Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ τῆς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ κακοδοξίας·

[1, 6]   τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν ἡ πρώτη

[2, 9]   τῷ παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν

[2, 8]   θεῷ, ὃς οὐ μόνον τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει,

[1, 14]   ~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ

[1, 1]   εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ τῶν μισούντων καὶ φθονούντων φήμη

[2, 1]   ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη

[1, 12]   ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς μὴ μιάνειε

[1, 14]   τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ

[2, 8]   ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε πάλαι

[1, 9]   μέν, εἰ αἵρεσίς μοι προτεθείη, πότερα βούλομαι κολάζειν τινὰς ἀδίκως ἢ

[2, 8]   ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα

[2, 2]   πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα

[1, 6]   τῆς πόλεως εἶναι λέγεται ἡ πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι,

[1, 1]   ὧν ἐρῶ τὸν θεὸν αὐτὸν μάρτυρα, ὃν οὐκ ἔνι δή που

[2, 12]   πόλιν οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ τρίπους φθέγγεται καὶ

[1, 6]   ~Τί οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους καὶ λόγου

[1, 3]   ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ

[1, 3]   τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ

[1, 12]   τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν αὐτῷ

[1, 2]   τούτοις οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν οὐκέτι ἐτάραττον,

[2, 11]   καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ

[1, 13]   πεῖραν ἔλαβον τῆς τέχνης καὶ κατέπαυσα τὴν ἄμουσον ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον

[1, 12]   μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα

[1, 12]   καὶ ἐπιγράψαι γε ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα τὴν πᾶσαν διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος

[1, 12]   καταυλούμενον. ~ἐγὼ δὲ ὡς τοῦτο ἤκουσα, ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς

[1, 8]   τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις δὲ θρηνεῖν

[1, 9]   μοι καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη

[2, 9]   τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα,

[1, 6]   τὸ ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο,

[2, 5]   εὐσέβειαν. χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ

[2, 8]   πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς

[1, 1]   ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους τὰ εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου

[2, 2]   τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ

[2, 8]   βούλεται· ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε

[1, 3]   πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην

[1, 13]   ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ

[2, 6]   τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα μηδὲ τοῖς πεπονθέναι

[1, 5]   ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς

[2, 8]   δικαίως ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ

[1, 11]   ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν

[2, 8]   ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ θεῷ,

[2, 8]   τῷ θεῷ, ὃς οὐ μόνον τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα

[1, 14]   κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα

[2, 9]   παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ

[2, 8]   καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν

[2, 9]   φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου

[2, 3]   πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ

[2, 12]   ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ

[1, 8]   ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ

[1, 3]   ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς

[1, 12]   τὴν ἐμήν, τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν, τὰ τοῦ σοφοῦ χαλκέως μέλη, τὴν

[1, 13]   μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ ὅτι

[1, 5]   ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη

[1, 5]   ἤδη ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα;

[1, 12]   ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ

[1, 11]   καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη,

[2, 11]   θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ τὸ κατὰ τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος

[1, 8]   ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν ἐπικρατήσειν·

[1, 6]   ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´

[1, 3]   ἢ ἐλάσεις ἢ δημεύσεις οὐδὲ κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον

[2, 9]   πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν

[1, 6]   ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη

[1, 7]   ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ καὶ

[1, 13]   πλὴν μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ ὅτι ἐν μόνῳ αὐτῷ

[1, 13]   μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν

[1, 4]   συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο

[1, 7]   ἐν τῷ ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε

[1, 4]   καὶ μάλιστά γε ὁ Πύθιος ὀνείρατά τε προδείξας καὶ τοὺς μηνύσοντας

[1, 5]   ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ

[1, 5]   ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν

[1, 11]   αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται

[1, 9]   κολάζειν χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ δεῖ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ μέν, εἰ

[2, 4]   τῷ Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆς ἀγούσης ὁλκάδος, ὁ δὲ

[2, 8]   Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´

[1, 6]   συνεβουλεύσατε ἄν. ~Τί οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους

[1, 13]   ποιήσετε θύσαντες μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ τῶν πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ τὸν

[1, 6]   κατηγοροίη δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές τε καὶ ἱεροὶ

[1, 6]   ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´ ὅλον οἱ δῆμοι

[1, 10]   καὶ ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε τὸν πρὸς τοὺς ὀθνείους

[2, 10]   παλαιῶν καὶ δόξης τοῦ μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ τῆς πόλεως ὅλης καὶ

[1, 10]   τοὐμὸν εἰδέναι, τοὺς εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ περὶ

[1, 5]   ὀλίγον οὖν τῇ γνώμῃ ἐς Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ ἰδόντες

[2, 8]   ἢ Ἰταλιώταις ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ

[1, 14]   τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ

[1, 4]   τό γε ἄρχειν αὐτὸ καὶ πάντα πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη καὶ σὺν

[2, 8]   ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ θεῷ, ὃς

[2, 5]   πάντων ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ

[2, 2]   χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν

[1, 5]   εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου

[2, 9]   ἀναθήματος παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ

[1, 5]   χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα μετελθεῖν ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ

[2, 13]   ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι

[1, 14]   προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ

[1, 13]   ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ θεῷ·

[1, 5]   φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ

[2, 8]   γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον χρὴ περιμένειν δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα.

[1, 8]   ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ

[2, 1]   ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ

[1, 8]   ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους

[1, 12]   ἐγὼ δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς

[2, 13]   αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ

[1, 8]   καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην

[2, 6]   ἴσμεν οὐδ´ ἄχρι τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα

[1, 1]   τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους τὰ εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου καὶ

[1, 9]   ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν

[2, 8]   τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ

[2, 8]   τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ

[1, 6]   ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι

[1, 4]   τε προδείξας καὶ τοὺς μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη

[1, 14]   ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι

[1, 4]   αἴτιοι φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά γε ὁ Πύθιος ὀνείρατά τε

[1, 1]   ἀντὶ τῶν πάντων ἀλλαξαίμην ἄν, μάλιστα δὲ παρ´ ὑμῖν, ὅσῳ ἱεροί

[2, 1]   καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖς πρέπον προορώμενος ἀνέστην

[1, 1]   ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον, θεὸν δέ, καὶ μάλιστα τοῦτον, διαλαθεῖν ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ

[1, 3]   τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ

[2, 10]   δέ μοι, ὦ ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ τῶν παρόντων, εἰ

[2, 5]   χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ τὸν

[1, 8]   τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ

[2, 6]   ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα μηδὲ τοῖς πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ

[1, 5]   ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς εἶναι, γενναῖα

[1, 3]   εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας

[2, 8]   οἱ θύοντες καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ

[1, 4]   κἀγὼ μὲν ὁ ἀρχαῖος περὶ ταῦτα εἶχον, οἱ δὲ ἤδη τε

[1, 2]   καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες,

[1, 12]   εἰ μὴ κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι, δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν

[1, 1]   ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ γε πρὸς

[2, 11]   ~Περὶ μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις τύραννος εἷς

[2, 8]   εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία,

[2, 8]   δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα. καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ γῇ,

[1, 6]   ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν ταῦτα λέγῃ τις καθ´ ὑμῶν, καὶ

[1, 11]   εἰ μή τι διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα μὲν οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι

[1, 14]   μοι παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ

[1, 12]   τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν ταῦτα ὁ Περίλαος, ἐγὼ δέ, ἐπεὶ

[1, 13]   ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ θεῷ· ἀναθήσω

[2, 8]   ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι

[2, 8]   καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι νῦν, καὶ μὴ

[2, 1]   τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς

[1, 11]   ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς,

[1, 12]   ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ. καὶ

Discours, Par.
[1, 1]	οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν·	ἃ	δέ γε πρὸς ὑμᾶς ἐπέστειλεν
[1, 4]	παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο·	ἃ	μὲν γὰρ περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ,
[1, 6]	ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον	ἃ	μὲν ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο, ὡς
[2, 6]	εἰ ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς	ἃ	μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´
[1, 12]	βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν εἰ καὶ	ἃ	φὴς μέλη διὰ τῶν αὐλῶν
[1, 4]	ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν	Ἑλλάδα	παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο·
[2, 10]	ἢ κακοδοξίας· τούτων γὰρ οὐκ	οἶδα	εἴ τι μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε,
[2, 1]	ἰδίαν αἰτίαν ἢ μελλούσης φιλίας	ἐλπίδα,	τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσας τῶν
[2, 8]	μόνον τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἀγαθὰ	γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι
[2, 6]	λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ μὴ	ἐπιστάμεθα	κατηγορεῖν. ~εἰ δ´ οὖν τι
[2, 7]	συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ τις, σκοποῦντες	καθήμεθα	εἴ τινες τῶν ὑπὲρ τὸν
[2, 8]	τὸ μέχρι νῦν, καὶ μὴ	παυσαίμεθά	γε οὕτω βιοῦντες. ~Μέμνηται δὲ
[2, 11]	ἄν. ~Περὶ μὲν οὖν ὧν	βουλευόμεθα,	ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις τύραννος
[1, 8]	τοῖς τυράννοις, ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην	ἐξηγούμεθα	καὶ μισοῦσί τε ἅμα καὶ
[2, 8]	δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς	τιμώμεθα	ὑφ´ ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν καὶ
[2, 12]	ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν	καταστησώμεθα,	κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας;
[1, 5]	μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ	ἐνταῦθα	ἤδη ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, ἐπὶ
[1, 12]	αὐτὸς αὐλῇς. καὶ ὁ μὲν	δίκαια	ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας·
[1, 11]	ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν, ἀληθῆ καὶ	δίκαια	καὶ ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν
[1, 13]	μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ, ὦ Δελφοί,	δίκαια	ποιήσετε θύσαντες μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ
[1, 5]	τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς εἶναι,	γενναῖα	δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ
[1, 3]	ἐπιπέμψεις ἢ δεσποτική τις ἀπειλὴ	ἀποτρόπαιά	μοι καὶ ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη
[1, 8]	ἀνδρὶ γὰρ φύσει μὲν ἀγαθῷ,	διὰ	δὲ ἀνάγκην πικρῷ, πολὺ τοῦ
[1, 8]	ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ	Δία	κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν
[2, 9]	τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ	διὰ	τοῦτ´, οἶμαι, καὶ αὐτὸ εἰς
[1, 11]	ὀδύναις ἐχόμενος, ἡ βοὴ δὲ	διὰ	τῶν αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει
[1, 12]	εἰ καὶ ἃ φὴς μέλη	διὰ	τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν
[2, 8]	οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ	πεδία,	ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ
[1, 14]	καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ	ἰδίᾳ	ἕκαστον ὑμῶν εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον.
[2, 10]	τῷ τε κοινῷ ἡμῶν καὶ	ἰδίᾳ	ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ
[2, 4]	ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν	εὐδίᾳ	τε διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι, παρέσχεν
[1, 2]	γεγονὼς καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ	παιδείᾳ	προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν τῇ μὲν
[1, 3]	ἦσαν κοιναί, τῇ τῶν ἐφεστώτων	ἐπιμελείᾳ	ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας
[2, 12]	ὁ τρίπους φθέγγεται καὶ ἡ	ἱέρεια	ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν
[2, 7]	τι καὶ πέπρακται τοιοῦτον ἐν	Σικελίᾳ,	τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν,
[2, 2]	ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ´ ἢ	ἱεροσυλία	τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν
[2, 11]	καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα	τίμια,	πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ· πρῶτον
[1, 7]	τιθέμενοι, τοὺς δὲ χρηστοὺς τῇ	κοινωνίᾳ	τῆς προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ μίσει
[1, 11]	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἢ μίσους	ἄξια.	ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος καιρὸς
[1, 14]	τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ	οἷα	ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν
[1, 11]	τῶν αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει	οἷα	λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ
[2, 9]	ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ	ὁποῖα,	δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας
[1, 3]	ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας μάλιστα.	φιλανθρωπίᾳ	γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ τῷ
[1, 5]	ἀκούσαντες εἴπατε τί δεῖ ποιεῖν;	φιλανθρωπίᾳ	χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς ἔτι καὶ
[1, 4]	ἤδη αὐτοῖς καὶ ὅπως με	αὐτοχειρίᾳ	διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις
[2, 8]	ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ	εὐπορία,	ἐντεῦθεν αἱ τροφαί— χρὴ γὰρ
[2, 9]	καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ	πάτρια	νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα
[2, 1]	ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ	μέτρια	διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα
[1, 3]	τὴν δὲ πόλιν αὐτὴν ὁρῶν	ὀλιγωρίᾳ	τῶν προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν
[1, 14]	εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ	δημοσίᾳ	καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ
[1, 4]	ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις ἐπενόουν,	δημοσίᾳ	στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ μὲν δὴ
[2, 6]	ἀνατιθέναι ἄξιον. ~Ὁ μὲν οὖν	τἀναντία	μοι ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ τοῦ
[1, 2]	βίῳ. ἐπειδὴ δὲ ἑώρων τοὺς	τἀναντία	μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ
[1, 1]	τοῦ ἀναθήματος. ὧν μὲν οὖν	ἕνεκα	ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ
[2, 12]	θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος οὖν	ἕνεκα	μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς
[1, 12]	κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν αὐτῷ τιμωρίαν	ἐπέθηκα·	καί, Ἄγε δή, ἔφην, ὦ
[1, 5]	καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον	αὐτίκα	μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον
[1, 1]	Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι,	ἀλλὰ	μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ τῶν
[2, 11]	ταῦρος οὗτος οὐδὲ χαλκὸς μόνον,	ἀλλὰ	πάντες βασιλεῖς καὶ πάντες δυνάσται,
[1, 11]	μανείην, ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων—	ἀλλὰ	Περίλαος ἦν τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς
[1, 8]	μορμολυκείων ὄφελός τι ἡμῖν γίγνεται,	ἀλλὰ	τῷ περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ
[1, 10]	σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν ὡς ἡμᾶς,	ἄλλα	μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς· ἐπεὶ
[1, 13]	τῷ θεῷ· ἀναθήσω δὲ καὶ	ἄλλα	πολλάκις, ἐπειδάν μοι παράσχῃ μηκέτι
[2, 11]	χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα	ἄλλα	τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ·
[2, 7]	ἀξιοῦμεν καί, δέον θύειν καὶ	τἆλλα	θεραπεύειν τὸν θεὸν καὶ συνανατιθέναι
[1, 14]	ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ	πολλὰ	καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον
[1, 4]	ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ	ὅπλα	ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ
[1, 14]	τὸν θεὸν ἀποστερήσητε καλλίστου τε	ἅμα	καὶ δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων,
[1, 8]	ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε	ἅμα	καὶ ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου
[1, 2]	καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν αὐτὴν	ἅμα	καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ
[2, 1]	μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς	ἅμα	καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ
[1, 11]	χρείαν ἣν παρέχεται; καὶ ἀνοίξας	ἅμα	τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα,
[1, 8]	περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ τὸ	πρᾶγμα	ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν,
[2, 2]	γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία τὸ	πρᾶγμά	ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα,
[2, 2]	διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ	ἀνάθημα	ἢ ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον
[2, 1]	ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε	ἀνάθημα	ἤδη τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν,
[1, 11]	κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς τὸ	μηχάνημα	τοῦτο καὶ κατακλείσας προστιθέναι μὲν
[2, 1]	καὶ ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων	ὑπόμνημα	εἰς ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης καλλίστης
[1, 11]	δὲ ἀνέκραγον εὐθύς, ἄξιον τὸ	κτῆμα	τοῦ Πυθίου, πεμπτέος ὁ ταῦρος
[1, 7]	αὐτὸ ἁπλῶς τὸ τῆς τυραννίδος	ὄνομα	μισοῦσι καὶ τὸν τύραννον, κἂν
[1, 12]	πᾶσαν διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ	τοὔνομα,	τὸν τεχνίτην τὸν Περίλαον, τὴν
[2, 8]	τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ	γιγνόμενα	παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι ἐν
[2, 9]	τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ	πεμπόμενα,	ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ
[2, 3]	ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ	πεμπόμενα	τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ
[2, 11]	καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις	ἀνατεθησόμενα	τῷ θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ
[1, 5]	τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν	ἀπολλύμενα;	ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ
[1, 6]	ἱεροὶ εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον	Ἕλληνα	πλησίον τοῦ ἱεροῦ καὶ γὰρ
[1, 3]	κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ	κοινά,	ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ
[1, 11]	ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν	τινα,	ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς
[2, 9]	παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα	τινὰ	θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ διὰ
[1, 6]	εἴ τις παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν	τινα	ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον
[1, 11]	ᾤετο χαριεῖσθαί μοι, εἰ καινήν	τινα	κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ ἅπαντος
[1, 8]	σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι	τινὰ	μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις
[2, 5]	ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά	τινα	μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ τὴν
[1, 8]	τῶν πλησίον ἀπολωλέναι. ὅλως δέ,	τίνα	οἴεσθε οὕτως ἄγριον ἢ ἀνήμερον
[1, 5]	ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς ἐζήτουν	τινὰ	σωτηρίαν περὶ τῶν παρόντων. πρὸς
[1, 13]	μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν	μόνα	τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ
[1, 3]	ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ	ἐκράτυνα	καὶ τὰς προσόδους, ὅσαι ἦσαν
[1, 4]	ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα	παρὰ	Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ
[1, 1]	Ἐγώ, φησίν, ὦ Δελφοί, καὶ	παρὰ	πᾶσι μὲν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος
[2, 10]	Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ τῆς	παρὰ	πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ κακοδοξίας·
[1, 6]	τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι	παρὰ	ποτέρου ἡμῶν ἦν ἡ πρώτη
[2, 9]	τῷ παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ	παρὰ	τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν
[2, 8]	θεῷ, ὃς οὐ μόνον τὰ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει,
[1, 14]	~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί, τὰ	παρὰ	τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ
[1, 1]	εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ	παρὰ	τῶν μισούντων καὶ φθονούντων φήμη
[2, 1]	ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν	ἄνδρα	δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη
[1, 12]	ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν	ἄνδρα	ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς μὴ μιάνειε
[1, 14]	τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν	ἄνδρα	φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ
[2, 8]	ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ	ἡμέτερα	αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε πάλαι
[1, 9]	μέν, εἰ αἵρεσίς μοι προτεθείη,	πότερα	βούλομαι κολάζειν τινὰς ἀδίκως ἢ
[2, 8]	ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ	δεύτερα	μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα
[2, 2]	πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων	χαλεπωτέρα,	ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα
[1, 6]	τῆς πόλεως εἶναι λέγεται ἡ	πέτρα—	κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι,
[1, 1]	ὧν ἐρῶ τὸν θεὸν αὐτὸν	μάρτυρα,	ὃν οὐκ ἔνι δή που
[2, 12]	πόλιν οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος	χρᾷ	καὶ ὁ τρίπους φθέγγεται καὶ
[1, 6]	~Τί οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο	ἐποίησα;	μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους καὶ λόγου
[1, 3]	ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν	ἐκόσμησα	καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ
[1, 3]	τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως	ἐπηύξησα	καὶ τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ
[1, 12]	τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν ἐπίνοιαν	ἐμίσησα	τοῦ κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν αὐτῷ
[1, 2]	τούτοις οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως	ἐκράτησα.	~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν οὐκέτι ἐτάραττον,
[2, 11]	καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ	ὅσα	ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ
[1, 13]	πεῖραν ἔλαβον τῆς τέχνης καὶ	κατέπαυσα	τὴν ἄμουσον ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον
[1, 12]	μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν	ἐκέλευσα,	καθήρας δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα
[1, 12]	καὶ ἐπιγράψαι γε ἐπ´ αὐτῷ	ἐκέλευσα	τὴν πᾶσαν διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος
[1, 12]	καταυλούμενον. ~ἐγὼ δὲ ὡς τοῦτο	ἤκουσα,	ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς
[1, 8]	τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις γοῦν	ἐδάκρυσα	μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις δὲ θρηνεῖν
[1, 9]	μοι καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως	ἔσωσα;	οἷον Ἄκανθον τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη
[2, 9]	τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν	τὰ	ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα,
[1, 6]	τὸ ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε	τὰ	ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο,
[2, 5]	εὐσέβειαν. χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς	τὰ	αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ
[2, 8]	πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ	τὰ	δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν ἡμεῖς
[1, 1]	ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους	τὰ	εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου
[2, 2]	τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ	τὰ	ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ
[2, 8]	βούλεται· ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι,	τὰ	ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε
[1, 3]	πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων	τὰ	κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην
[1, 13]	ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ	τὰ	μὲν παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ
[2, 6]	τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ	τὰ	μὲν τοιαῦτα μηδὲ τοῖς πεπονθέναι
[1, 5]	ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ	τὰ	μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς
[2, 8]	δικαίως ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ	τὰ	μὲν τῶν ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ
[1, 11]	ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ	τὰ	νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν
[2, 8]	ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται	τὰ	πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ θεῷ,
[2, 8]	τῷ θεῷ, ὃς οὐ μόνον	τὰ	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα
[1, 14]	κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί,	τὰ	παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα
[2, 9]	παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ	τὰ	πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ
[2, 8]	καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν	τὰ	πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν
[2, 9]	φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν	τὰ	πεμπόμενα, ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου
[2, 3]	πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς	τὰ	πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ
[2, 12]	ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι	τὰ	περὶ τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ
[1, 8]	ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς	τὰ	τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ
[1, 3]	ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν	τὰ	τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς
[1, 12]	τὴν ἐμήν, τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν,	τὰ	τοῦ σοφοῦ χαλκέως μέλη, τὴν
[1, 13]	μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν μόνα	τὰ	τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ ὅτι
[1, 5]	ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι	τὰ	ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη
[1, 5]	ἤδη ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ	τὰ	φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα;
[1, 12]	ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον	κατὰ	κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ
[1, 11]	καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον	κατὰ	τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη,
[2, 11]	θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ τὸ	κατὰ	τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος
[1, 8]	ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία	κατὰ	τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν ἐπικρατήσειν·
[1, 6]	ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν	κατὰ	τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´
[1, 3]	ἢ ἐλάσεις ἢ δημεύσεις οὐδὲ	κατὰ	τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον
[2, 9]	πάτρια νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ	ἀναθήματα	καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν
[1, 6]	ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ	ἀναθήματα	καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη
[1, 7]	ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ	ἀναθήματα	τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ καὶ
[1, 13]	πλὴν μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου	μυκήματα,	καὶ ὅτι ἐν μόνῳ αὐτῷ
[1, 13]	μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων κολαζομένων	αὐλήματα	μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι πλὴν
[1, 4]	συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ	χρήματα	ἐπορίζοντο καὶ τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο
[1, 7]	ἐν τῷ ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους,	ἀγάλματα	καὶ ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε
[1, 4]	καὶ μάλιστά γε ὁ Πύθιος	ὀνείρατά	τε προδείξας καὶ τοὺς μηνύσοντας
[1, 5]	ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ τὰ	φίλτατα	ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ
[1, 5]	ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ	ὕστατα;	μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν
[1, 11]	αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα	λιγυρώτατα	καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται
[1, 9]	κολάζειν χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ δεῖ	μετὰ	παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ μέν, εἰ
[2, 4]	τῷ Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ	μετὰ	τῆς ἀγούσης ὁλκάδος, ὁ δὲ
[2, 8]	Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα	μετὰ	τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´
[1, 6]	συνεβουλεύσατε ἄν. ~Τί οὖν ἐγὼ	μετὰ	τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους
[1, 13]	ποιήσετε θύσαντες μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ	μετὰ	τῶν πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ τὸν
[1, 6]	κατηγοροίη δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν	ἀγριότητα,	ὅτι Ἕλληνές τε καὶ ἱεροὶ
[1, 6]	ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων	ὠμότητα.	~Τὸ δ´ ὅλον οἱ δῆμοι
[1, 10]	καὶ ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος.	εἶτα	οἴεσθε τὸν πρὸς τοὺς ὀθνείους
[2, 10]	παλαιῶν καὶ δόξης τοῦ μαντείου,	ἔπειτα	ὑπὲρ τῆς πόλεως ὅλης καὶ
[1, 10]	τοὐμὸν εἰδέναι, τοὺς εἰσφοιτῶντας εἰς	Ἀκράγαντα	ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ περὶ
[1, 5]	ὀλίγον οὖν τῇ γνώμῃ ἐς	Ἀκράγαντα	παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ ἰδόντες
[2, 8]	ἢ Ἰταλιώταις ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς,	πάντα	ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ
[1, 14]	τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ	πάντα	καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ
[1, 4]	τό γε ἄρχειν αὐτὸ καὶ	πάντα	πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη καὶ σὺν
[2, 8]	ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ	πάντα	ὑπὸ γεωργῷ τῷ θεῷ, ὃς
[2, 5]	πάντων ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον,	πέμψαντά	τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ
[2, 2]	χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη	ἀνατεθέντα	συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν
[1, 5]	εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη	διανοηθέντα	καὶ χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου
[2, 9]	ἀναθήματος παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ	κωλυθέντα	τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. καὶ
[1, 5]	χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς	ἀναλαβόντα	μετελθεῖν ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ
[2, 13]	ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ	ἀναλίσκοντα	καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι
[1, 14]	προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι	ἐθέλοντα	καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ
[1, 13]	ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν	παρόντα	ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ θεῷ·
[1, 5]	φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα	μελλήσοντα	πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ
[2, 8]	γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον χρὴ περιμένειν	δηλώσοντα	ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα.
[1, 8]	ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν	ἀκούοντα	καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ
[2, 1]	ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην	εὐσεβοῦντα	μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ
[1, 8]	ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡς ἥδεσθαι	μαστιγοῦντα	καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους
[1, 12]	ἐγὼ δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ	ζῶντα	τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς
[2, 13]	αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ	καταδαπανῶντα	παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ
[1, 8]	καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους	ὁρῶντα,	εἰ μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην
[2, 6]	ἴσμεν οὐδ´ ἄχρι τοῦ πλοίου	ἀποδεδημηκότα.	χρὴ δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα
[1, 1]	τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους τὰ	εἰκότα	ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου καὶ
[1, 9]	ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως σώζειν τὸν	ἐπιβεβουλευκότα;	οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν
[2, 8]	τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ	ἀνήροτα	φύεται τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ
[2, 8]	τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ποιητῶν,	ἄσπαρτα	ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ
[1, 6]	ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ σαφῶς ἐξελέγξας	ἕκαστα,	ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι
[1, 4]	τε προδείξας καὶ τοὺς μηνύσοντας	ἕκαστα	ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη
[1, 14]	ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη	ἕκαστα,	καὶ δίκαιοι ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι
[1, 4]	αἴτιοι φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν, καὶ	μάλιστά	γε ὁ Πύθιος ὀνείρατά τε
[1, 1]	ἀντὶ τῶν πάντων ἀλλαξαίμην ἄν,	μάλιστα	δὲ παρ´ ὑμῖν, ὅσῳ ἱεροί
[2, 1]	καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ	μάλιστα	τὸ Δελφοῖς πρέπον προορώμενος ἀνέστην
[1, 1]	ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον, θεὸν δέ, καὶ	μάλιστα	τοῦτον, διαλαθεῖν ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ
[1, 3]	τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας	μάλιστα.	φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι καὶ
[2, 10]	δέ μοι, ὦ ἄνδρες Δελφοί,	ἄριστα	βουλεύσεσθαι περὶ τῶν παρόντων, εἰ
[2, 5]	χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ	αὐτὰ	ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ τὸν
[1, 8]	τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ	τοιαῦτα	ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ
[2, 6]	ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ τὰ μὲν	τοιαῦτα	μηδὲ τοῖς πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ
[1, 5]	ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν	τοιαῦτα	πάνυ ἠλιθίου τινὸς εἶναι, γενναῖα
[1, 3]	εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ	τοιαῦτα	τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας
[2, 8]	οἱ θύοντες καὶ οἱ εὐσεβοῦντες,	ταῦτα	Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ
[1, 4]	κἀγὼ μὲν ὁ ἀρχαῖος περὶ	ταῦτα	εἶχον, οἱ δὲ ἤδη τε
[1, 2]	καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι	ταῦτα	ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες,
[1, 12]	εἰ μὴ κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις	ταῦτά	ἐστι, δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν
[1, 1]	ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν,	ταῦτά	ἐστιν· ἃ δέ γε πρὸς
[2, 11]	~Περὶ μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα,	ταῦτά	ἐστιν, οὐ Φάλαρις τύραννος εἷς
[2, 8]	εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία,	ταῦτα	ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία,
[2, 8]	δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι	ταῦτα.	καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ γῇ,
[1, 6]	ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν	ταῦτα	λέγῃ τις καθ´ ὑμῶν, καὶ
[1, 11]	εἰ μή τι διαφερόντως ἠδίκητο;	~Ταῦτα	μὲν οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι
[1, 14]	μοι παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων.	~Ταῦτα	μέν, ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ
[1, 12]	τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν	ταῦτα	ὁ Περίλαος, ἐγὼ δέ, ἐπεὶ
[1, 13]	ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν παρόντα	ταῦτα	παρ´ ἐμοῦ τῷ θεῷ· ἀναθήσω
[2, 8]	ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν·	ταῦτα	τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι
[2, 8]	καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον,	ταῦτα	τὸ μέχρι νῦν, καὶ μὴ
[2, 1]	τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ	ταῦτα	τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς
[1, 11]	ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ	νῶτα,	Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς,
[1, 12]	ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν βοῦν	ἀνέπεμψα	ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ. καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/11/2007