Discours, Par.
[2, 8]	πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία, ἐντεῦθεν	αἱ	τροφαί— χρὴ γὰρ τἀληθῆ πρός
[1, 3]	ἢ ἐφήβων διαφθοραὶ ἢ γυναικῶν	ἀπαγωγαὶ	ἢ δορυφόρων ἐπιπέμψεις ἢ δεσποτική
[1, 1]	ὃν οὐκ ἔνι δή που	παραλογίσασθαι	καὶ ψευδεῖ λόγῳ παραγαγεῖν· ἀνθρώπους
[2, 5]	ἱεροῦ ψῆφον λαβεῖν καὶ μισθὸν	κομίσασθαι	τῆς εὐσεβείας τὸ κεκρίσθαι μηδὲ
[1, 8]	ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡς	ἥδεσθαι	μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ
[1, 5]	χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς ἔτι καὶ	φείδεσθαι	καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα
[1, 14]	καὶ εἰδότες καὶ μηδεμίαν τοῦ	ψεύδεσθαι	νῦν αἰτίαν ἔχοντες. εἰ δὲ
[1, 11]	μυκήσεται γοερώτατον, ὡς τὸν μὲν	κολάζεσθαι,	σὲ δὲ τέρπεσθαι μεταξὺ καταυλούμενον.
[1, 8]	δὲ ἀνάγκην πικρῷ, πολὺ τοῦ	κολάζεσθαι	τὸ κολάζειν χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ
[2, 12]	ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ	ἐξετάζεσθαι	τοὺς ἀνατιθέντας; καὶ μὴν ἐξ
[1, 4]	τοῦ ἀφεῖναι τὴν ἀρχὴν καὶ	καταθέσθαι	τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον
[1, 3]	θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον ἐς τὸ	πείθεσθαι	προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς γοῦν τοῖς
[1, 1]	πᾶσι μὲν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος	ὑπολαμβάνεσθαι	ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον
[1, 7]	παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι πολλοὺς	γενέσθαι	τυράννους σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι
[2, 12]	γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα,	κρίνεσθαι	καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας; καὶ
[2, 13]	ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ	κρίνεσθαι	καὶ ὑπὲρ τῶν ὅλων κινδυνεύειν.
[1, 3]	ἐγὼ ἤλπιζον ἐς τὸ πείθεσθαι	προσάξεσθαι	τούτους. εὐθὺς γοῦν τοῖς μὲν
[1, 11]	τὸν μὲν κολάζεσθαι, σὲ δὲ	τέρπεσθαι	μεταξὺ καταυλούμενον. ~ἐγὼ δὲ ὡς
[1, 10]	οὕτως ἂν πικρῶς τοῖς οἰκείοις	προσφέρεσθαι,	εἰ μή τι διαφερόντως ἠδίκητο;
[1, 8]	ἄλλων, ποσάκις δὲ θρηνεῖν καὶ	ὀδύρεσθαι	τὴν ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι μείζω
[1, 4]	αὐτοῖς καὶ ὅπως με αὐτοχειρίᾳ	διασπάσεσθαι	ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις ἐπενόουν,
[1, 1]	ἄλλοις ἅπασι δι´ ὑμῶν ἀπολελογημένος	ἔσεσθαι.	καλῶ δὲ ὧν ἐρῶ τὸν
[1, 5]	καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα	πείσεσθαι	τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν
[1, 14]	ὄντες καὶ τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς,	προσέσθαι	τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα
[2, 10]	μοι, ὦ ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα	βουλεύσεσθαι	περὶ τῶν παρόντων, εἰ λογίσαισθε
[1, 14]	ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν εἴημεν	πιστεύεσθαι	ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες, ὡς ἂν
[2, 2]	προθεῖναι τὴν διάσκεψιν, εἰ χρὴ	δέχεσθαι	τὸ ἀνάθημα ἢ ὀπίσω αὖθις
[1, 5]	αὐτοὺς ἔτι καὶ φείδεσθαι καὶ	ἀνέχεσθαι	ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ
[2, 6]	τοῦ τυράννου μόνον οὐκ αὐτόπτης	γεγενῆσθαι	λέγων, ὃν ἴσμεν οὐδ´ ἄχρι
[1, 5]	εἴπατε τί δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ	χρῆσθαι	πρὸς αὐτοὺς ἔτι καὶ φείδεσθαι
[1, 13]	πολλάκις, ἐπειδάν μοι παράσχῃ μηκέτι	δεῖσθαι	κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί,
[1, 11]	τῆς ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς ᾤετο	χαριεῖσθαί	μοι, εἰ καινήν τινα κόλασιν
[2, 5]	μισθὸν κομίσασθαι τῆς εὐσεβείας τὸ	κεκρίσθαι	μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον. ~Ὁ
[1, 1]	ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι μάτην ὠμὸς	ὑπειλῆφθαι,	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι δι´
[1, 12]	τοὺς βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν εἰ	καὶ	ἃ φὴς μέλη διὰ τῶν
[1, 12]	καὶ οἰκείαν αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα·	καί,	Ἄγε δή, ἔφην, ὦ Περίλαε,
[1, 4]	εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους	καὶ	Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ μὲν γὰρ
[1, 14]	ὑπὲρ ἀνδρὸς μάτην πονηροῦ δοκοῦντος	καὶ	ἄκοντος κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς
[1, 3]	δεσποτική τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι	καὶ	ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη δὲ καὶ
[1, 13]	ἐμοῦ τῷ θεῷ· ἀναθήσω δὲ	καὶ	ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν μοι παράσχῃ
[1, 14]	λάβετε οὖν αὐτοὶ τὸν ταῦρον	καὶ	ἀνάθετε καὶ εὔξασθε ὑπέρ τε
[1, 7]	τῷ ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα	καὶ	ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ
[2, 10]	καὶ τοῦ ἱεροῦ καὶ θυσιῶν	καὶ	ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν ἀρχαίων καὶ
[2, 13]	οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι,	καὶ	ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ
[1, 5]	ἠλιθίου τινὸς εἶναι, γενναῖα δὲ	καὶ	ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ χολὴν ἔμφρονος
[1, 5]	πρὸς αὐτοὺς ἔτι καὶ φείδεσθαι	καὶ	ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι
[2, 8]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν	καὶ	ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα ὑπὸ
[1, 11]	καὶ τὴν χρείαν ἣν παρέχεται;	καὶ	ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ
[2, 6]	τινας καὶ βίας καὶ ἁρπαγὰς	καὶ	ἀπαγωγὰς ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου μόνον
[1, 13]	καὶ κατέπαυσα τὴν ἄμουσον ἐκείνην	καὶ	ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν
[1, 4]	περὶ τοῦ τρόπου τῆς ἐπιβουλῆς	καὶ	ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν
[2, 11]	χρῶνται τῷ ἱερῷ, καὶ χρυσὸς	καὶ	ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα τίμια,
[2, 6]	καταπεπλευκώς, σφαγάς τινας καὶ βίας	καὶ	ἁρπαγὰς καὶ ἀπαγωγὰς ἐτραγῴδει τοῦ
[1, 4]	ὅπως με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν	καὶ	ἃς κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι
[1, 2]	ἡ πόλις— μίαν ταύτην ἀποφυγὴν	καὶ	ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα
[2, 9]	ἀνατιθέναι. καὶ διὰ τοῦτ´, οἶμαι,	καὶ	αὐτὸ εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ
[1, 8]	ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει	καὶ	αὐτὸν εἶναι, ἢ φειδόμενον τῶν
[2, 3]	ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ ὑμῶν Δελφὸς	καὶ	αὐτὸς ὢν καὶ τὸ ἴσον
[2, 9]	καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν	καὶ	ἀφ´ ὅτου καὶ ὁποῖα, δεξαμένους
[2, 6]	Ἀκράγαντος ἄρτι καταπεπλευκώς, σφαγάς τινας	καὶ	βίας καὶ ἁρπαγὰς καὶ ἀπαγωγὰς
[1, 11]	κελεύειν, καὶ ὁ μὲν οἰμώξεται	καὶ	βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις ἐχόμενος,
[1, 6]	ἄνθρωπον Ἕλληνα πλησίον τοῦ ἱεροῦ	καὶ	γὰρ οὐ πάνυ πόρρω τῆς
[2, 9]	νόμον καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα	καὶ	γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα, ὅθεν καὶ
[1, 14]	αἰτίαν ἔχοντες. εἰ δὲ δεῖ	καὶ	δεηθῆναι ὑπὲρ ἀνδρὸς μάτην πονηροῦ
[2, 7]	ἱερέων ἤδη δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν	καί,	δέον θύειν καὶ τἆλλα θεραπεύειν
[1, 11]	ὡς ἐξ ἅπαντος κολάζειν ἐπιθυμοῦντι.	καὶ	δὴ κατασκευάσας τὸν βοῦν ἧκέ
[2, 5]	ἐς τὴν Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ	καὶ	δῆλον ὅτι προσίεται τὴν τοῦ
[1, 3]	θέαις καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι	καὶ	δημοθοινίαις διῆγον, ὕβρεις δὲ παρθένων
[1, 14]	φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ	καὶ	δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν
[2, 9]	κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι.	καὶ	διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ αὐτὸ
[1, 3]	καὶ τὸν δῆμον ἐν θέαις	καὶ	διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις
[1, 3]	γοῦν τοῖς μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην	καὶ	διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις καὶ συνεστίοις
[1, 11]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν, ἀληθῆ	καὶ	δίκαια καὶ ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς
[2, 1]	τέχνης καλλίστης καὶ ἐπινοίας κακίστης	καὶ	δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν οὖν
[1, 14]	πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα,	καὶ	δίκαιοι ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´
[1, 14]	θεὸν ἀποστερήσητε καλλίστου τε ἅμα	καὶ	δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ
[2, 3]	τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ	καὶ	δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν τοὺς ἀνατιθέντας· οὐδεὶς
[2, 10]	ἐθῶν ἀρχαίων καὶ θεσμῶν παλαιῶν	καὶ	δόξης τοῦ μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ
[2, 10]	ἱεροῦ καὶ θυσιῶν καὶ ἀναθημάτων	καὶ	ἐθῶν ἀρχαίων καὶ θεσμῶν παλαιῶν
[1, 10]	ὁποῖος ἐγὼ περὶ αὐτούς εἰμι	καὶ	εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι τοῖς καταίρουσιν,
[1, 14]	ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες, ὡς ἂν	καὶ	εἰδότες καὶ μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι
[1, 4]	ἐπορίζοντο καὶ τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο	καὶ	εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους
[1, 10]	ἀπῆλθεν ἐπαινῶν με τῆς δικαιοσύνης	καὶ	ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα
[1, 8]	εἰ μὴ ὁ φόβος προσείη	καὶ	ἐλπὶς τῆς κολάσεως. ἡμῖν δὲ
[1, 11]	μυκηθμοῦ ἔδει μόνον πρὸς τὸ	καὶ	ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν. ἰδὼν δὲ
[1, 2]	τοὺς τἀναντία μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας	καὶ	ἐξ ἅπαντος τρόπου ἀνελεῖν με
[1, 10]	τιμῶν ἀποπέμποιμι αὐτούς. ἔνιοι δὲ	καὶ	ἐξεπίτηδες φοιτῶσι παρ´ ἐμέ, οἱ
[2, 12]	παρ´ ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι	καὶ	ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας; καὶ μὴν
[2, 13]	~εἰ δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς δοκιμαστὰς	καὶ	ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν, ὀκνῶ
[1, 11]	ἀπολελόγημαι ὑμῖν, ἀληθῆ καὶ δίκαια	καὶ	ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[1, 11]	μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα	καὶ	ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται γοερώτατον,
[1, 8]	ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε ἅμα	καὶ	ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ
[1, 12]	ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ.	καὶ	ἐπιγράψαι γε ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα
[1, 8]	καὶ τὸ ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ	καὶ	ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ τὸν
[2, 1]	εἰς ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης καλλίστης	καὶ	ἐπινοίας κακίστης καὶ δικαίας κολάσεως.
[2, 8]	τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν	καὶ	εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα
[1, 14]	αὐτοὶ τὸν ταῦρον καὶ ἀνάθετε	καὶ	εὔξασθε ὑπέρ τε τῆς Ἀκράγαντος
[2, 8]	θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων	καὶ	εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ
[1, 6]	ἀρχή, συνελόντες δὲ τἀν μέσῳ	καὶ	ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο τὰς τιμωρίας
[1, 12]	εὐμηχανίας· ἐγὼ δὲ ἔτι ἔμπνουν	καὶ	ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας,
[2, 12]	χρᾷ καὶ ὁ τρίπους φθέγγεται	καὶ	ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´
[1, 5]	ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ χολὴν ἔμφρονος	καὶ	ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα μετελθεῖν ἐκείνους,
[2, 10]	παρόντων, εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων	καὶ	ἡλίκων ἐστὶν ἡ σκέψις, πρῶτον
[1, 7]	ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν	καὶ	ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων
[2, 2]	ἐνδοιάσαι ὑμᾶς ὅλως περὶ τούτου	καὶ	ἡμῖν προθεῖναι τὴν διάσκεψιν, εἰ
[1, 2]	τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι·	καὶ	ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα
[2, 10]	καὶ ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν ἀρχαίων	καὶ	θεσμῶν παλαιῶν καὶ δόξης τοῦ
[2, 10]	τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ ἱεροῦ	καὶ	θυσιῶν καὶ ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν
[1, 14]	ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ	καὶ	ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ ποιῆσαι
[2, 10]	συμφερόντων τῷ τε κοινῷ ἡμῶν	καὶ	ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι
[1, 5]	ἐς Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες	καὶ	ἰδόντες τὰς παρασκευὰς αὐτῶν καὶ
[1, 6]	τὴν ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές τε	καὶ	ἱεροὶ εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον
[2, 13]	ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα	καὶ	καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ
[1, 4]	περὶ τοῦ ἀφεῖναι τὴν ἀρχὴν	καὶ	καταθέσθαι τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως
[1, 11]	ἐμβιβάσας εἰς τὸ μηχάνημα τοῦτο	καὶ	κατακλείσας προστιθέναι μὲν τοὺς αὐλοὺς
[1, 13]	καὶ πεῖραν ἔλαβον τῆς τέχνης	καὶ	κατέπαυσα τὴν ἄμουσον ἐκείνην καὶ
[1, 6]	νύκτωρ ἐς τὸ ἱερὸν παρῆλθε	καὶ	κατέσπασε τὰ ἀναθήματα καὶ τοῦ
[1, 9]	οἷον Ἄκανθον τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη	καὶ	Λεωγόραν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς
[1, 6]	τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους	καὶ	λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς καὶ τοὺς
[1, 7]	ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων	καὶ	λόγους εἶναι βραχεῖς ἐν τῷ
[1, 4]	θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν,	καὶ	μάλιστά γε ὁ Πύθιος ὀνείρατά
[2, 1]	ἅμα καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον	καὶ	μάλιστα τὸ Δελφοῖς πρέπον προορώμενος
[1, 1]	ἴσως ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον, θεὸν δέ,	καὶ	μάλιστα τοῦτον, διαλαθεῖν ἀδύνατον. ~Ἐγὼ
[2, 1]	τῶν ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ	καὶ	μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς
[1, 2]	παρέχων, τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ	καὶ	μέτριον, βίαιον δὲ ἢ σκαιὸν
[2, 8]	ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι νῦν,	καὶ	μὴ παυσαίμεθά γε οὕτω βιοῦντες.
[1, 14]	μαρτυροῦντες, ὡς ἂν καὶ εἰδότες	καὶ	μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι νῦν αἰτίαν
[1, 13]	κολασθεὶς καὶ ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς	καὶ	μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων κολαζομένων
[2, 12]	κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας;	καὶ	μὴν ἐξ ἐκείνου μὲν τοῦ
[1, 14]	Ἀκράγαντος καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδος,	καὶ	μήτε ἡμᾶς ἀπράκτους ἀποπέμψητε μήτε
[1, 12]	εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν τῆς τέχνης	καὶ	μίμησαι τοὺς βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν
[2, 5]	ἐκ τοῦ ἱεροῦ ψῆφον λαβεῖν	καὶ	μισθὸν κομίσασθαι τῆς εὐσεβείας τὸ
[1, 8]	τυράννοις, ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα	καὶ	μισοῦσί τε ἅμα καὶ ἐπιβουλεύουσιν
[1, 1]	ἐστε καὶ πάρεδροι τοῦ Πυθίου	καὶ	μόνον οὐ σύνοικοι καὶ ὁμωρόφιοι
[1, 11]	ἀκριβέστατον εἰκασμένον· κινήσεως γὰρ αὐτῷ	καὶ	μυκηθμοῦ ἔδει μόνον πρὸς τὸ
[1, 11]	οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες	καὶ	μυκήσεται γοερώτατον, ὡς τὸν μὲν
[1, 12]	τῆς μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς.	καὶ	ὁ μὲν δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων
[1, 11]	βοός, πῦρ δὲ ὑποκαίειν κελεύειν,	καὶ	ὁ μὲν οἰμώξεται καὶ βοήσεται
[2, 8]	συνῆμεν ἄν, τὸ δ´ ἱερὸν	καὶ	ὁ Πύθιος καὶ τὸ χρηστήριον
[2, 12]	ἀφ´ οὗ τὴν πόλιν οἰκοῦμεν	καὶ	ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ
[1, 13]	μου τὸν τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς	καὶ	ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι
[2, 12]	οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ	καὶ	ὁ τρίπους φθέγγεται καὶ ἡ
[2, 12]	μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν;	καὶ	ὃ μηδὲ πώποτε, ἀφ´ οὗ
[1, 8]	μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις δὲ θρηνεῖν	καὶ	ὀδύρεσθαι τὴν ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι
[1, 6]	ταῦτα λέγῃ τις καθ´ ὑμῶν,	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν
[2, 8]	τὸ χρηστήριον καὶ οἱ θύοντες	καὶ	οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ
[2, 8]	ὁ Πύθιος καὶ τὸ χρηστήριον	καὶ	οἱ θύοντες καὶ οἱ εὐσεβοῦντες,
[1, 14]	παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα	καὶ	οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι
[1, 12]	τὴν ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος	καὶ	οἰκείαν αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί,
[1, 3]	κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην	καὶ	οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν
[1, 8]	ἄνθρωπον εἶναι ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα	καὶ	οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα,
[1, 1]	Πυθίου καὶ μόνον οὐ σύνοικοι	καὶ	ὁμωρόφιοι τοῦ θεοῦ. ἡγοῦμαι γάρ,
[1, 4]	ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν	καὶ	ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο
[2, 9]	πεμπόμενα, ὅθεν καὶ ἀφ´ ὅτου	καὶ	ὁποῖα, δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι
[1, 13]	ἐγὼ πρὸς τοὺς πονηρούς εἰμι	καὶ	ὅπως ἀμύνομαι τὰς περιττὰς ἐς
[1, 4]	εἰ ληφθείην, ἐδέδοκτο ἤδη αὐτοῖς	καὶ	ὅπως με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν
[2, 8]	εἰδέναι, ὅπως τε πάλαι διέκειτο	καὶ	ὅπως νῦν ἔχει καὶ τί
[1, 11]	ἀναθήματος καιρὸς ὑμᾶς ἀκοῦσαι ὅθεν	καὶ	ὅπως τὸν ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην,
[2, 11]	ἱερῷ, καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος	καὶ	ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα
[2, 8]	ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα.	καὶ	ὅσον ἐπὶ τῇ γῇ, βαθεῖ
[1, 13]	μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα,	καὶ	ὅτι ἐν μόνῳ αὐτῷ καὶ
[1, 10]	ἐμέ, οἱ σοφώτατοι τῶν Ἑλλήνων,	καὶ	οὐ φεύγουσι τὴν συνουσίαν τὴν
[1, 2]	εὖ γεγονὼς καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως	καὶ	παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν τῇ
[1, 3]	δῆμον ἐν θέαις καὶ διανομαῖς	καὶ	πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις διῆγον, ὕβρεις
[1, 4]	ἐπεὶ τό γε ἄρχειν αὐτὸ	καὶ	πάντα πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη καὶ
[2, 11]	χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς	καὶ	πάντες δυνάσται, ὅσοι νῦν χρῶνται
[1, 7]	μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ γοῦν ἀκούω	καὶ	παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι πολλοὺς
[1, 1]	τάδε· Ἐγώ, φησίν, ὦ Δελφοί,	καὶ	παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς Ἕλλησι
[1, 1]	ὑμῖν, ὅσῳ ἱεροί τέ ἐστε	καὶ	πάρεδροι τοῦ Πυθίου καὶ μόνον
[2, 12]	τοῦ παλαιοῦ ἔθους, τοῦ ἀνέδην	καὶ	πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν
[1, 2]	τῇ ἀρχῇ ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι	καὶ	παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν δὲ
[1, 13]	καὶ ὅτι ἐν μόνῳ αὐτῷ	καὶ	πεῖραν ἔλαβον τῆς τέχνης καὶ
[1, 1]	ἡγοῦμαι γάρ, εἰ ὑμῖν ἀπολογησαίμην	καὶ	πείσαιμι μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ
[2, 7]	κατηγορεῖν. ~εἰ δ´ οὖν τι	καὶ	πέπρακται τοιοῦτον ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´
[1, 4]	καὶ ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη δὲ	καὶ	περὶ τοῦ ἀφεῖναι τὴν ἀρχὴν
[1, 4]	ἤδη τε συνίσταντο ἐπ´ ἐμὲ	καὶ	περὶ τοῦ τρόπου τῆς ἐπιβουλῆς
[2, 8]	ἐν κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ	καὶ	πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον χρὴ
[1, 10]	σκοποὺς ἐπὶ τῶν λιμένων ἔχω	καὶ	πευθῆνας, τίνες ὅθεν καταπεπλεύκασιν, ὡς
[1, 14]	τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα	καὶ	πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ
[1, 3]	τῆς δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ	καὶ	πρᾳότητι καὶ τῷ ἡμέρῳ κἀξ
[1, 11]	ἧκέ μοι κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν	καὶ	πρὸς τὸ ἀκριβέστατον εἰκασμένον· κινήσεως
[1, 10]	συνουσίαν τὴν ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει	καὶ	πρῴην ὁ σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν
[1, 6]	αὐτοῖς καὶ τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν	καὶ	σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´
[1, 10]	προσφέρομαι τοῖς καταίρουσιν, ὅς γε	καὶ	σκοποὺς ἐπὶ τῶν λιμένων ἔχω
[1, 3]	μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην,	καὶ	συμβούλοις καὶ συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς
[1, 4]	καὶ πάντα πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη	καὶ	σὺν φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει μοι
[2, 7]	καὶ τἆλλα θεραπεύειν τὸν θεὸν	καὶ	συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ τις, σκοποῦντες
[1, 3]	ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις	καὶ	συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς πλείστοις αὐτῶν.
[1, 4]	τῆς ἐπιβουλῆς καὶ ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο	καὶ	συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον
[1, 8]	ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα	καὶ	σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι
[2, 4]	διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι, παρέσχεν αὐτοῖς	καὶ	σῶς ἐς τὴν Κίρραν κατᾶραι.
[2, 8]	αὐτοῖς, πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται.	καὶ	τὰ δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν
[1, 13]	ἄμουσον ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν.	καὶ	τὰ μὲν παρόντα ταῦτα παρ´
[2, 8]	Ἰόνιον δικαίως ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται.	~Καὶ	τὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐχέτω
[1, 5]	γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν τὴν σφαγὴν	καὶ	τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν
[2, 7]	εἶναι ἀξιοῦμεν καί, δέον θύειν	καὶ	τἆλλα θεραπεύειν τὸν θεὸν καὶ
[1, 5]	καὶ ἰδόντες τὰς παρασκευὰς αὐτῶν	καὶ	τὰς ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε τί
[1, 6]	ἐκολάζοντο τὰς τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο	καὶ	τὰς δοκούσας ἐν αὐταῖς ὠμότητας,
[1, 3]	ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα	καὶ	τὰς προσόδους, ὅσαι ἦσαν κοιναί,
[2, 1]	ἤδη τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν,	καὶ	ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα
[1, 3]	ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα	καὶ	τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ τὰς
[1, 2]	ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα	καὶ	τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος
[1, 2]	ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες, οἳ	καὶ	τὴν γνώμην ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν
[1, 12]	ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς	καὶ	τὴν ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος
[1, 11]	τὴν σοφίαν τὴν ἐν αὐτῷ	καὶ	τὴν χρείαν ἣν παρέχεται; καὶ
[2, 3]	τε δημοσίας εὐκλείας, εἰ φυλάττοιτο,	καὶ	τῆς ἐναντίας δόξης, εἰ ἐκ
[1, 2]	τὴν γνώμην ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν	καὶ	τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην· τούτοις
[1, 3]	τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα	καὶ	τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ τῶν
[2, 8]	διέκειτο καὶ ὅπως νῦν ἔχει	καὶ	τί ποιοῦσι λῷον ἔσται· ὅτι
[1, 9]	ὅμως ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον τουτονὶ	καὶ	Τιμοκράτη καὶ Λεωγόραν τὸν ἀδελφὸν
[1, 2]	ἐν Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´ εἰ	καί	τις ἄλλος εὖ γεγονὼς καὶ
[1, 8]	κολάζειν ἀφορμαί. φέρειν δὲ ἀνάγκη	καὶ	τὸ ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ
[1, 6]	μεῖναι, ἣν ἐξ ἀρχῆς ἐνεστησάμην.	καὶ	τὸ ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων μὲν
[1, 14]	οἱ Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε ὄντες	καὶ	τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν
[2, 2]	δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν οὖν	καὶ	τὸ ἐνδοιάσαι ὑμᾶς ὅλως περὶ
[2, 1]	αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια διεξιόντων,	καὶ	τὸ εὐσεβὲς ἅμα καὶ τὸ
[2, 3]	ὑμῶν Δελφὸς καὶ αὐτὸς ὢν	καὶ	τὸ ἴσον μετέχων τῆς τε
[2, 1]	διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα	καὶ	τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα
[2, 8]	πρός γε ἡμᾶς αὐτοὺς λέγειν—	καὶ	τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ποιητῶν,
[2, 8]	δ´ ἱερὸν καὶ ὁ Πύθιος	καὶ	τὸ χρηστήριον καὶ οἱ θύοντες
[1, 1]	καὶ πείσαιμι μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι,	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἅπασι δι´ ὑμῶν
[2, 9]	ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν, καὶ τῷ θεῷ	καὶ	τοῖς εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ μοι,
[1, 3]	ἐπεμελούμην καὶ τῶν γερόντων προὐνόουν	καὶ	τὸν δῆμον ἐν θέαις καὶ
[2, 5]	τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι	καὶ	τὸν ταῦρον τουτονὶ τῷ ἄλλῳ
[1, 7]	τὸ τῆς τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι	καὶ	τὸν τύραννον, κἂν Αἰακὸς ἢ
[2, 10]	πρῶτον μὲν ὑπὲρ τοῦ θεοῦ	καὶ	τοῦ ἱεροῦ καὶ θυσιῶν καὶ
[1, 6]	παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ ἀναθήματα	καὶ	τοῦ ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη δὲ
[1, 4]	ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο	καὶ	τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς
[1, 6]	αἰτίους καὶ λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς	καὶ	τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ σαφῶς
[1, 4]	ὁ Πύθιος ὀνείρατά τε προδείξας	καὶ	τοὺς μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ
[1, 8]	ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ	καὶ	τοὺς νομοθέτας τῷ κολαστικῷ εἴδει
[1, 13]	κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν	καὶ	τοῦτο μόνον δηλῶσαί μου τὸν
[1, 2]	καί τις ἄλλος εὖ γεγονὼς	καὶ	τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς,
[1, 3]	μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι	καὶ	τῷ ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως
[2, 9]	δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν,	καὶ	τῷ θεῷ καὶ τοῖς εὐσεβέσι.
[1, 3]	ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην	καὶ	τῶν γερόντων προὐνόουν καὶ τὸν
[1, 9]	ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους ἐγὼ	καὶ	τῶν ἐπιχειρησάντων μοι καὶ φανερῶς
[2, 10]	ἔπειτα ὑπὲρ τῆς πόλεως ὅλης	καὶ	τῶν συμφερόντων τῷ τε κοινῷ
[2, 5]	τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν. χρὴ δὲ	καὶ	ὑμᾶς τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους
[1, 1]	τῷ θεῷ τὸν ταῦρον τοῦτον	καὶ	ὑμῖν διαλεξομένους τὰ εἰκότα ὑπέρ
[1, 14]	εὔξασθε ὑπέρ τε τῆς Ἀκράγαντος	καὶ	ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδος, καὶ μήτε
[2, 12]	ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων	καὶ	ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων
[1, 1]	εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου	καὶ	ὑπὲρ τοῦ ἀναθήματος. ὧν μὲν
[2, 13]	καὶ καταδαπανῶντα παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι	καὶ	ὑπὲρ τῶν ὅλων κινδυνεύειν. ἢ
[2, 9]	εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ ἱερὸν	καὶ	ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς ἀναθήμασιν. δεῖ
[1, 9]	ἐγὼ καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων μοι	καὶ	φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα; οἷον
[1, 5]	φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς ἔτι	καὶ	φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον αὐτίκα
[1, 1]	ὁποῖον ἡ παρὰ τῶν μισούντων	καὶ	φθονούντων φήμη ταῖς τῶν ἀγνοούντων
[1, 2]	ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι	καὶ	φιλοπόλιδες, οἳ καὶ τὴν γνώμην
[1, 5]	γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα	καὶ	χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς
[1, 4]	συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον	καὶ	χρήματα ἐπορίζοντο καὶ τοὺς ἀστυγείτονας
[1, 8]	τύχην ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν αὐτὸς	καὶ	χρονιωτέραν ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ φύσει
[2, 11]	ὅσοι νῦν χρῶνται τῷ ἱερῷ,	καὶ	χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα
[1, 1]	οὐκ ἔνι δή που παραλογίσασθαι	καὶ	ψευδεῖ λόγῳ παραγαγεῖν· ἀνθρώπους μὲν
[2, 3]	τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν	καὶ	ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν τοὺς
[2, 8]	ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε	πάλαι	διέκειτο καὶ ὅπως νῦν ἔχει
[2, 12]	μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς	πάλαι	τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν;
[1, 11]	~Ταῦτα μὲν οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ	ἀπολελόγημαι	ὑμῖν, ἀληθῆ καὶ δίκαια καὶ
[1, 9]	σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως,	οἶμαι,	ἀνόητός ἐστιν ὃς οὐκ ἂν
[1, 6]	πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´,	οἶμαι,	αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν ταῦτα λέγῃ
[2, 9]	ἢ ἀνατιθέναι. καὶ διὰ τοῦτ´,	οἶμαι,	καὶ αὐτὸ εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται
[2, 8]	ὅπῃ βούλεται· ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον,	οἶμαι,	τὰ ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως
[2, 3]	τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον.	~Δέομαι	δὲ ὑμῶν Δελφὸς καὶ αὐτὸς
[1, 8]	καὶ ὀδύρεσθαι τὴν ἐμαυτοῦ τύχην	ἀναγκάζομαι	μείζω κόλασιν αὐτὸς καὶ χρονιωτέραν
[1, 9]	εἰ αἵρεσίς μοι προτεθείη, πότερα	βούλομαι	κολάζειν τινὰς ἀδίκως ἢ αὐτὸς
[1, 13]	τοὺς πονηρούς εἰμι καὶ ὅπως	ἀμύνομαι	τὰς περιττὰς ἐς κακίαν ἐπιθυμίας
[1, 10]	αὐτούς εἰμι καὶ εἰ φιλανθρώπως	προσφέρομαι	τοῖς καταίρουσιν, ὅς γε καὶ
[1, 8]	πλείους ἡμῖν ἀναφύονται τοῦ κολάζειν	ἀφορμαί.	φέρειν δὲ ἀνάγκη καὶ τὸ
[1, 1]	σύνοικοι καὶ ὁμωρόφιοι τοῦ θεοῦ.	ἡγοῦμαι	γάρ, εἰ ὑμῖν ἀπολογησαίμην καὶ
[1, 9]	τις φαίη, Βούλει, ὦ Φάλαρι,	τεθνάναι	αὐτὸς ἀδίκως ἢ δικαίως κολάζειν
[1, 9]	ὡς οὐδὲν μελλήσας ἑλοίμην ἂν	τεθνάναι	μᾶλλον ἢ μηδὲν ἀδικοῦντας κολάζειν.
[2, 13]	ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν	καθιστάναι,	καὶ ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα παρ´
[2, 9]	μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια νόμον	καθιστάναι,	φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν
[2, 8]	ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα αὐτῶν	εἰδέναι,	ὅπως τε πάλαι διέκειτο καὶ
[1, 10]	μνημονεύσας. ~Ὅταν δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν	εἰδέναι,	τοὺς εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα ξένους
[2, 13]	τίνι βιωτόν, εἰ κριθήσεται τοῦ	ἀνατιθέναι	ἀνάξιος;
[2, 5]	εὐσεβείας τὸ κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ	ἀνατιθέναι	ἄξιον. ~Ὁ μὲν οὖν τἀναντία
[2, 2]	τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς	ἀνατιθέναι	βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ
[2, 9]	οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ	ἀνατιθέναι.	καὶ διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ
[2, 9]	καὶ ὁποῖα, δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως	ἀνατιθέναι	ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν, καὶ τῷ θεῷ
[2, 7]	τἆλλα θεραπεύειν τὸν θεὸν καὶ	συνανατιθέναι	εἰ πέμψειέ τις, σκοποῦντες καθήμεθα
[1, 11]	τὸ μηχάνημα τοῦτο καὶ κατακλείσας	προστιθέναι	μὲν τοὺς αὐλοὺς τούσδε πρὸς
[2, 6]	τὰ μὲν τοιαῦτα μηδὲ τοῖς	πεπονθέναι	φάσκουσιν πάνυ πιστεύειν διηγουμένοις— ἄδηλον
[1, 9]	μᾶλλον ἢ σώζων τοὺς ἐχθροὺς	ἀπολωλέναι.	καίτοι πόσους ἐγὼ καὶ τῶν
[1, 8]	εἶναι, ἢ φειδόμενον τῶν πλησίον	ἀπολωλέναι.	ὅλως δέ, τίνα οἴεσθε οὕτως
[2, 2]	μᾶλλον δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν ἀσεβείας	ἀπολελοιπέναι·	οὐδὲν γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία
[1, 12]	ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα	ἐξαιρεθῆναι	κελεύσας, ὡς μὴ μιάνειε τὸ
[1, 14]	ἔχοντες. εἰ δὲ δεῖ καὶ	δεηθῆναι	ὑπὲρ ἀνδρὸς μάτην πονηροῦ δοκοῦντος
[2, 11]	γὰρ τὸ κατὰ τὸν θεὸν	ἐξετασθῆναι	ἄξιον. ~τίνος οὖν ἕνεκα μὴ
[2, 4]	πολὺ τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ τε	διαπεραιωθῆναι,	ὥς φασι, παρέσχεν αὐτοῖς καὶ
[1, 9]	Δελφοί, συμβούλους καλῶ, πότερον ἄμεινον	εἶναι	ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως σώζειν
[2, 7]	μὴ ἀντὶ ἱερέων ἤδη δικασταὶ	εἶναι	ἀξιοῦμεν καί, δέον θύειν καὶ
[1, 7]	ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων καὶ λόγους	εἶναι	βραχεῖς ἐν τῷ ἱερῷ ὑμῶν
[1, 5]	μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς	εἶναι,	γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα
[1, 11]	μόνον πρὸς τὸ καὶ ἔμψυχον	εἶναι	δοκεῖν. ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον εὐθύς,
[1, 14]	Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον	εἶναι	ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ δημοσίᾳ
[1, 8]	χρὴ τῇ ὑποθέσει καὶ αὐτὸν	εἶναι,	ἢ φειδόμενον τῶν πλησίον ἀπολωλέναι.
[1, 6]	οὐ πάνυ πόρρω τῆς πόλεως	εἶναι	λέγεται ἡ πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ
[1, 6]	ὅτι Ἕλληνές τε καὶ ἱεροὶ	εἶναι	λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα πλησίον
[2, 2]	ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη	εἶναι	νομίζω, μᾶλλον δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν
[1, 4]	σὺν φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει μοι	εἶναι·	τὸ δ´ ὅπως μηκέτι τοιαύτης
[1, 8]	οὕτως ἄγριον ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον	εἶναι	ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν
[2, 3]	τοὺς ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ ἔτι	ἀναθεῖναι	τολμήσειεν ἂν εἰδὼς οὐ προσησόμενον
[2, 2]	ὅλως περὶ τούτου καὶ ἡμῖν	προθεῖναι	τὴν διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι
[2, 5]	ὑμᾶς τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους	προσθεῖναι	καὶ τὸν ταῦρον τουτονὶ τῷ
[1, 6]	αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ προαιρέσει	μεῖναι,	ἣν ἐξ ἀρχῆς ἐνεστησάμην. καὶ
[2, 12]	ἔθους, τοῦ ἀνέδην καὶ πᾶσιν	ἐξεῖναι,	ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ
[1, 4]	~ἤδη δὲ καὶ περὶ τοῦ	ἀφεῖναι	τὴν ἀρχὴν καὶ καταθέσθαι τὴν
[1, 3]	καὶ τὰς προσόδους, ὅσαι ἦσαν	κοιναί,	τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως
[2, 4]	καὶ σῶς ἐς τὴν Κίρραν	κατᾶραι.	~ᾧ καὶ δῆλον ὅτι προσίεται
[1, 3]	ὕβρεις δὲ παρθένων ἢ ἐφήβων	διαφθοραὶ	ἢ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ ἢ δορυφόρων
[2, 2]	~ἐγὼ μὲν οὖν καὶ τὸ	ἐνδοιάσαι	ὑμᾶς ὅλως περὶ τούτου καὶ
[1, 14]	καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ	ποιῆσαι	ὡρμημένον. λάβετε οὖν αὐτοὶ τὸν
[1, 12]	τὴν ἀλήθειαν τῆς τέχνης καὶ	μίμησαι	τοὺς βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν εἰ
[1, 11]	γὰρ οὕτω μανείην, ὡς τοιούτων	ἐπιθυμῆσαι	κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος ἦν τις
[1, 1]	παραγαγεῖν· ἀνθρώπους μὲν γὰρ ἴσως	ἐξαπατῆσαι	ῥᾴδιον, θεὸν δέ, καὶ μάλιστα
[1, 3]	περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ τὰς προσόδους,	ὅσαι	ἦσαν κοιναί, τῇ τῶν ἐφεστώτων
[2, 4]	ἦν ἐν τῷ Ἰονίῳ μέσῳ	καταδῦσαι	αὐτὸ μετὰ τῆς ἀγούσης ὁλκάδος,
[1, 5]	περὶ τῶν τότε πρακτέων μοι	συμβουλεῦσαι,	ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς
[1, 3]	τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι καὶ	ἀκοῦσαι	ἦν. ~ἤδη δὲ καὶ περὶ
[1, 11]	δὲ τοῦ ἀναθήματος καιρὸς ὑμᾶς	ἀκοῦσαι	ὅθεν καὶ ὅπως τὸν ταῦρον
[1, 13]	ἱκανὸν γοῦν καὶ τοῦτο μόνον	δηλῶσαί	μου τὸν τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς
[2, 12]	Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ τρίπους	φθέγγεται	καὶ ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται
[1, 12]	φὴς μέλη διὰ τῶν αὐλῶν	φθέγγεται.	πείθεται μὲν ταῦτα ὁ Περίλαος,
[1, 6]	πάνυ πόρρω τῆς πόλεως εἶναι	λέγεται	ἡ πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν.
[1, 12]	μέλη διὰ τῶν αὐλῶν φθέγγεται.	πείθεται	μὲν ταῦτα ὁ Περίλαος, ἐγὼ
[2, 5]	κατᾶραι. ~ᾧ καὶ δῆλον ὅτι	προσίεται	τὴν τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν. χρὴ
[2, 8]	μὲν τῶν ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ	βούλεται·	ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ
[1, 8]	τῶν μορμολυκείων ὄφελός τι ἡμῖν	γίγνεται,	ἀλλὰ τῷ περὶ τῆς Ὕδρας
[1, 11]	ὑποκαίειν κελεύειν, καὶ ὁ μὲν	οἰμώξεται	καὶ βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις
[1, 4]	ὅπως μηκέτι τοιαύτης τινὸς θεραπείας	δεήσεται	ἡ πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι.
[2, 13]	κινδυνεύειν. ἢ τίνι βιωτόν, εἰ	κριθήσεται	τοῦ ἀνατιθέναι ἀνάξιος;
[1, 11]	λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ	μυκήσεται	γοερώτατον, ὡς τὸν μὲν κολάζεσθαι,
[1, 11]	καὶ ὁ μὲν οἰμώξεται καὶ	βοήσεται	ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις ἐχόμενος, ἡ
[2, 8]	ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα	φύεται	τὰ πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ
[1, 11]	αὐτῷ καὶ τὴν χρείαν ἣν	παρέχεται;	καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν ταῦρον
[2, 12]	φθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται,	γεγένηται	παρ´ ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι
[2, 9]	μὴ παυσαίμεθά γε οὕτω βιοῦντες.	~Μέμνηται	δὲ οὐδεὶς πώποτε ψῆφον ὑπὲρ
[2, 9]	οἶμαι, καὶ αὐτὸ εἰς ὑπερβολὴν	ηὔξηται	τὸ ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν
[2, 8]	Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα ἐς Δελφοὺς	ἀφικνεῖται.	καὶ τὰ δεύτερα μετὰ τὸν
[2, 12]	τρίπους φθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια	ἐμπνεῖται,	γεγένηται παρ´ ἡμῖν, νῦν καταστησώμεθα,
[2, 7]	~εἰ δ´ οὖν τι καὶ	πέπρακται	τοιοῦτον ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ
[1, 6]	ὑμῶν, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	ἐπαινέσονται	ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων
[1, 8]	ἂν ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε πλείους ἡμῖν	ἀναφύονται	τοῦ κολάζειν ἀφορμαί. φέρειν δὲ
[2, 7]	τὸν Ἰόνιον δικαίως ἢ ἀδίκως	τυραννοῦνται.	~Καὶ τὰ μὲν τῶν ἄλλων
[1, 6]	οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ τῆς ὠμότητος	αἰτιῶνται	οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν
[2, 11]	καὶ πάντες δυνάσται, ὅσοι νῦν	χρῶνται	τῷ ἱερῷ, καὶ χρυσὸς καὶ
[2, 7]	εἰ μὴ ἀντὶ ἱερέων ἤδη	δικασταὶ	εἶναι ἀξιοῦμεν καί, δέον θύειν
[2, 11]	ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς καὶ πάντες	δυνάσται,	ὅσοι νῦν χρῶνται τῷ ἱερῷ,
[2, 8]	ἔχει καὶ τί ποιοῦσι λῷον	ἔσται·	ὅτι μὲν δὴ ἐν κρημνοῖς
[2, 12]	πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν	ἐμπέπλησται	τὸ ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ
[2, 8]	ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ	τροφαί—	χρὴ γὰρ τἀληθῆ πρός γε
[1, 12]	ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ. καὶ	ἐπιγράψαι	γε ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα τὴν
[1, 9]	μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ μέν,	εἰ	αἵρεσίς μοι προτεθείη, πότερα βούλομαι
[2, 6]	πάνυ πιστεύειν διηγουμένοις— ἄδηλον γὰρ	εἰ	ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ
[2, 4]	περὶ τοῦ ἀναθήματος ψῆφον ἤνεγκεν·	εἰ	γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ
[2, 7]	αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν.	~εἰ	δ´ οὖν τι καὶ πέπρακται
[2, 13]	δύναμιν ἐνίων δωρουμένων τὸν θεόν.	~εἰ	δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς δοκιμαστὰς καὶ
[1, 14]	τοῦ ψεύδεσθαι νῦν αἰτίαν ἔχοντες.	εἰ	δὲ δεῖ καὶ δεηθῆναι ὑπὲρ
[1, 9]	τοῦ κολάζεσθαι τὸ κολάζειν χαλεπώτερον.	~Εἰ	δὲ δεῖ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν,
[1, 9]	μᾶλλον ἢ μηδὲν ἀδικοῦντας κολάζειν.	εἰ	δέ τις φαίη, Βούλει, ὦ
[2, 3]	φυλάττοιτο, καὶ τῆς ἐναντίας δόξης,	εἰ	ἐκ τῶν παρόντων προσγένοιτο, μήτ´
[1, 2]	ἅμα καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν,	εἰ	ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ ἐκείνους μὲν
[1, 12]	μίμησαι τοὺς βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν	εἰ	καὶ ἃ φὴς μέλη διὰ
[1, 2]	ἀφανῶν ἐν Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´	εἰ	καί τις ἄλλος εὖ γεγονὼς
[1, 11]	γνώμης διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί μοι,	εἰ	καινήν τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς
[2, 13]	ὅλων κινδυνεύειν. ἢ τίνι βιωτόν,	εἰ	κριθήσεται τοῦ ἀνατιθέναι ἀνάξιος;
[1, 4]	μὲν γὰρ περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ,	εἰ	ληφθείην, ἐδέδοκτο ἤδη αὐτοῖς καὶ
[2, 10]	ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ τῶν παρόντων,	εἰ	λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων καὶ ἡλίκων
[1, 11]	δὲ Περίλαος παρεστώς, Τί δ´	εἰ	μάθοις, ἔφη, τὴν σοφίαν τὴν
[1, 8]	νὴ Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων,	εἰ	μέλλομεν ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ ἅπαξ
[2, 7]	τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν,	εἰ	μὴ ἀντὶ ἱερέων ἤδη δικασταὶ
[1, 8]	οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα,	εἰ	μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ
[1, 12]	Ἄγε δή, ἔφην, ὦ Περίλαε,	εἰ	μὴ κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά
[1, 8]	τῶν γε ἄλλων οὐδὲν ὄφελος,	εἰ	μὴ ὁ φόβος προσείη καὶ
[1, 10]	ἂν πικρῶς τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι,	εἰ	μή τι διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα
[2, 7]	θεραπεύειν τὸν θεὸν καὶ συνανατιθέναι	εἰ	πέμψειέ τις, σκοποῦντες καθήμεθα εἴ
[2, 10]	οὐκ οἶδα εἴ τι μεῖζον,	εἰ	σωφρονεῖτε, ἢ ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε ἄν.
[1, 1]	ὁμωρόφιοι τοῦ θεοῦ. ἡγοῦμαι γάρ,	εἰ	ὑμῖν ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι μάτην
[1, 10]	ἐγὼ περὶ αὐτούς εἰμι καὶ	εἰ	φιλανθρώπως προσφέρομαι τοῖς καταίρουσιν, ὅς
[2, 3]	μετέχων τῆς τε δημοσίας εὐκλείας,	εἰ	φυλάττοιτο, καὶ τῆς ἐναντίας δόξης,
[2, 2]	καὶ ἡμῖν προθεῖναι τὴν διάσκεψιν,	εἰ	χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα ἢ
[2, 8]	Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´	εἴ	τι ἐν Φρυξὶν ἢ Λυδοῖς
[2, 10]	κακοδοξίας· τούτων γὰρ οὐκ οἶδα	εἴ	τι μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε, ἢ
[2, 7]	εἰ πέμψειέ τις, σκοποῦντες καθήμεθα	εἴ	τινες τῶν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον
[1, 6]	ἐν αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον ὡς	εἴ	τις παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα
[2, 1]	τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς	ἀεὶ	γενησόμενον, τέχνης καλλίστης καὶ ἐπινοίας
[1, 2]	τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς,	ἀεὶ	διετέλουν τῇ μὲν πόλει δημοτικὸν
[1, 6]	ἐμαυτὸν διατελῶ, ἐκείνων δὲ τοὺς	ἀεὶ	ἐπιβουλεύοντάς μοι κολάζων. εἶθ´ οἱ
[1, 8]	ἀνάγκη καὶ τὸ ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν	ἀεὶ	καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ
[2, 12]	~τίνος οὖν ἕνεκα μὴ ὡς	ἀεὶ	μηδὲ ὡς πάλαι τὰ περὶ
[2, 8]	ἐπὶ τῇ γῇ, βαθεῖ λιμῷ	ἀεὶ	συνῆμεν ἄν, τὸ δ´ ἱερὸν
[1, 14]	νῦν αἰτίαν ἔχοντες. εἰ δὲ	δεῖ	καὶ δεηθῆναι ὑπὲρ ἀνδρὸς μάτην
[1, 9]	τὸ κολάζειν χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ	δεῖ	μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ μέν,
[1, 5]	τὰς ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε τί	δεῖ	ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς
[2, 9]	καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς ἀναθήμασιν.	δεῖ	τοίνυν μηδ´ ἐν τῷ παρόντι
[1, 11]	κινήσεως γὰρ αὐτῷ καὶ μυκηθμοῦ	ἔδει	μόνον πρὸς τὸ καὶ ἔμψυχον
[1, 8]	καὶ τοὺς νομοθέτας τῷ κολαστικῷ	εἴδει	τὸ πλέον νέμοντας, ὡς τῶν
[1, 1]	ἔνι δή που παραλογίσασθαι καὶ	ψευδεῖ	λόγῳ παραγαγεῖν· ἀνθρώπους μὲν γὰρ
[2, 6]	βίας καὶ ἁρπαγὰς καὶ ἀπαγωγὰς	ἐτραγῴδει	τοῦ τυράννου μόνον οὐκ αὐτόπτης
[2, 8]	καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ γῇ,	βαθεῖ	λιμῷ ἀεὶ συνῆμεν ἄν, τὸ
[1, 4]	ἤδη καὶ σὺν φθόνῳ καματηρὸν	ἐδόκει	μοι εἶναι· τὸ δ´ ὅπως
[1, 2]	ὑβριστικὸν ἢ αὐθέκαστον οὐδεὶς οὐδὲν	ἐπεκάλει	μου τῷ προτέρῳ ἐκείνῳ βίῳ.
[1, 10]	τὴν συνουσίαν τὴν ἐμήν, ὥσπερ	ἀμέλει	καὶ πρῴην ὁ σοφὸς Πυθαγόρας
[1, 2]	προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν τῇ μὲν	πόλει	δημοτικὸν ἐμαυτὸν παρέχων, τοῖς δὲ
[1, 2]	τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ	πόλει	σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ
[1, 9]	κολάζειν. εἰ δέ τις φαίη,	Βούλει,	ὦ Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως
[1, 10]	ἄλλα μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς·	ἐπεὶ	δὲ ἐπειράθη, ἀπῆλθεν ἐπαινῶν με
[1, 12]	ταῦτα ὁ Περίλαος, ἐγὼ δέ,	ἐπεὶ	ἔνδον ἦν, κατακλείσας αὐτὸν πῦρ
[1, 6]	παραγαγὼν καὶ σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα,	ἐπεὶ	μηδ´ αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι ἦσαν,
[2, 5]	τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ·	ἐπεὶ	πάντων ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον,
[1, 4]	ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν τις ἐννοῶν,	ἐπεὶ	τό γε ἄρχειν αὐτὸ καὶ
[1, 6]	πόλεως εἶναι λέγεται ἡ πέτρα—	κολάσει	τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ
[1, 8]	ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ	ὑποθέσει	καὶ αὐτὸν εἶναι, ἢ φειδόμενον
[1, 11]	διὰ τῶν αὐλῶν μέλη σοι	ἀποτελέσει	οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες
[1, 6]	ὑπ´ αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ	προαιρέσει	μεῖναι, ἣν ἐξ ἀρχῆς ἐνεστησάμην.
[1, 11]	σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ	ἐπαυλήσει	θρηνῶδες καὶ μυκήσεται γοερώτατον, ὡς
[1, 7]	κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ	μίσει	συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ γοῦν ἀκούω καὶ
[2, 4]	ἀναθήματος ψῆφον ἤνεγκεν· εἰ γοῦν	ἐμίσει	τὸν Φάλαριν ἢ τὸ δῶρον
[1, 8]	καὶ χρονιωτέραν ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ	φύσει	μὲν ἀγαθῷ, διὰ δὲ ἀνάγκην
[2, 9]	ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ ἱερὸν καὶ	ὑπερπλουτεῖ	ἐν τοῖς ἀναθήμασιν. δεῖ τοίνυν
[2, 8]	πάλαι διέκειτο καὶ ὅπως νῦν	ἔχει	καὶ τί ποιοῦσι λῷον ἔσται·
[2, 8]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα	παρέχει,	ἀλλ´ εἴ τι ἐν Φρυξὶν
[1, 2]	ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ ἐκείνους μὲν	ἀναστείλαιμι	καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν
[1, 2]	ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν	καταναγκάσαιμι·	καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι
[1, 1]	γάρ, εἰ ὑμῖν ἀπολογησαίμην καὶ	πείσαιμι	μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ τοῖς
[1, 2]	ἀρχῇ ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι καὶ	παύσαιμι	ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν
[1, 1]	τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός	εἰμι,	ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ
[1, 10]	ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ περὶ αὐτούς	εἰμι	καὶ εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι τοῖς
[1, 13]	οἷος ἐγὼ πρὸς τοὺς πονηρούς	εἰμι	καὶ ὅπως ἀμύνομαι τὰς περιττὰς
[1, 10]	καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´ ἀξίαν τιμῶν	ἀποπέμποιμι	αὐτούς. ἔνιοι δὲ καὶ ἐξεπίτηδες
[1, 1]	θεὸν αὐτὸν μάρτυρα, ὃν οὐκ	ἔνι	δή που παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ
[2, 13]	ὑπὲρ τῶν ὅλων κινδυνεύειν. ἢ	τίνι	βιωτόν, εἰ κριθήσεται τοῦ ἀνατιθέναι
[1, 9]	ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον	τουτονὶ	καὶ Τιμοκράτη καὶ Λεωγόραν τὸν
[2, 5]	ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ τὸν ταῦρον	τουτονὶ	τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ·
[1, 14]	κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς ἡμεῖς	οἱ	Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε ὄντες καὶ
[1, 6]	λέγῃ τις καθ´ ὑμῶν, καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν
[1, 6]	ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς μοι κολάζων. εἶθ´	οἱ	ἄνθρωποι ἐμὲ τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται
[1, 4]	ὁ ἀρχαῖος περὶ ταῦτα εἶχον,	οἱ	δὲ ἤδη τε συνίσταντο ἐπ´
[1, 7]	ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´ ὅλον	οἱ	δῆμοι οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός τις
[2, 8]	χρηστήριον καὶ οἱ θύοντες καὶ	οἱ	εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία,
[1, 4]	μὲν δὴ μηδὲν παθεῖν τοιοῦτον	οἱ	θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν,
[2, 8]	Πύθιος καὶ τὸ χρηστήριον καὶ	οἱ	θύοντες καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα
[1, 3]	συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν	οἱ	μὲν οὐκέτι ἐτάραττον, ἀλλ´ ὑπήκουον,
[1, 10]	καὶ ἐξεπίτηδες φοιτῶσι παρ´ ἐμέ,	οἱ	σοφώτατοι τῶν Ἑλλήνων, καὶ οὐ
[1, 2]	ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες,	οἳ	καὶ τὴν γνώμην ᾔδεσαν τὴν
[1, 2]	καταναγκάσαιμι· καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ	ὀλίγοι	ταῦτα ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ
[1, 4]	δὴ μηδὲν παθεῖν τοιοῦτον οἱ	θεοὶ	αἴτιοι φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν, καὶ
[1, 14]	καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ	δίκαιοι	ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν
[1, 10]	κατ´ ἀξίαν τιμῶν ἀποπέμποιμι αὐτούς.	ἔνιοι	δὲ καὶ ἐξεπίτηδες φοιτῶσι παρ´
[1, 2]	οὐκ ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντες, ἄνδρες	μέτριοι	καὶ φιλοπόλιδες, οἳ καὶ τὴν
[1, 4]	μηδὲν παθεῖν τοιοῦτον οἱ θεοὶ	αἴτιοι	φωράσαντες τὴν ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά
[1, 1]	καὶ μόνον οὐ σύνοικοι καὶ	ὁμωρόφιοι	τοῦ θεοῦ. ἡγοῦμαι γάρ, εἰ
[1, 1]	τοῦ Πυθίου καὶ μόνον οὐ	σύνοικοι	καὶ ὁμωρόφιοι τοῦ θεοῦ. ἡγοῦμαι
[1, 6]	τις καθ´ ὑμῶν, καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν κατὰ
[2, 6]	ἄξιον. ~Ὁ μὲν οὖν τἀναντία	μοι	ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ τοῦ Ἀκράγαντος
[1, 11]	ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί	μοι,	εἰ καινήν τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν,
[1, 4]	καὶ σὺν φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει	μοι	εἶναι· τὸ δ´ ὅπως μηκέτι
[1, 3]	ἢ δεσποτική τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά	μοι	καὶ ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη δὲ
[1, 9]	πόσους ἐγὼ καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων	μοι	καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα;
[1, 6]	ἐκείνων δὲ τοὺς ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς	μοι	κολάζων. εἶθ´ οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ
[1, 11]	δὴ κατασκευάσας τὸν βοῦν ἧκέ	μοι	κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν καὶ πρὸς
[1, 13]	δὲ καὶ ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν	μοι	παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα
[1, 2]	ἐπειδὴ δὲ ἑώρων τοὺς τἀναντία	μοι	πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ ἅπαντος
[1, 9]	εἰπεῖν, ἐγὼ μέν, εἰ αἵρεσίς	μοι	προτεθείη, πότερα βούλομαι κολάζειν τινὰς
[1, 5]	ἀξιῶ περὶ τῶν τότε πρακτέων	μοι	συμβουλεῦσαι, ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν
[2, 10]	καὶ τοῖς εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ	μοι,	ὦ ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι
[1, 7]	ὠμότητα. ~Τὸ δ´ ὅλον οἱ	δῆμοι	οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός τις ὁ
[1, 7]	μὲν πονηροὺς αὐτῶν πρὸ ὀφθαλμῶν	τιθέμενοι,	τοὺς δὲ χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ
[1, 6]	ἐμὲ τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται οὐκέτι	λογιζόμενοι	παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν ἡ
[2, 12]	τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ τί	μεμφόμενοι	τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν; καὶ
[1, 4]	καὶ ἃς κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ	στρεβλούμενοι	ἐξεῖπον. τοῦ μὲν δὴ μηδὲν
[1, 14]	ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ	Ἀκραγαντῖνοι	Ἕλληνές τε ὄντες καὶ τὸ
[1, 6]	ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ ἔτι	ἔξαρνοι	ἦσαν, ἠμυνόμην ἀγανακτῶν τὸ πλέον
[1, 6]	ἐπιβουλεύοντάς μοι κολάζων. εἶθ´ οἱ	ἄνθρωποι	ἐμὲ τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται οὐκέτι
[1, 1]	ὅσῳ ἱεροί τέ ἐστε καὶ	πάρεδροι	τοῦ Πυθίου καὶ μόνον οὐ
[1, 6]	ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές τε καὶ	ἱεροὶ	εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα
[1, 1]	μάλιστα δὲ παρ´ ὑμῖν, ὅσῳ	ἱεροί	τέ ἐστε καὶ πάρεδροι τοῦ
[1, 11]	δὲ διὰ τῶν αὐλῶν μέλη	σοι	ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει
[2, 11]	πάντες βασιλεῖς καὶ πάντες δυνάσται,	ὅσοι	νῦν χρῶνται τῷ ἱερῷ, καὶ
[1, 10]	ἐξεπίτηδες φοιτῶσι παρ´ ἐμέ, οἱ	σοφώτατοι	τῶν Ἑλλήνων, καὶ οὐ φεύγουσι
[1, 3]	οὐδὲ κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην,	καίτοι	ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν
[1, 9]	ἢ σώζων τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι.	καίτοι	πόσους ἐγὼ καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων
[1, 6]	σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´	αὐτοὶ	ἔτι ἔξαρνοι ἦσαν, ἠμυνόμην ἀγανακτῶν
[2, 8]	δὴ ἐν κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν	αὐτοὶ	καὶ πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον
[1, 6]	κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι,	αὐτοὶ	καταγελάσεσθε, ἢν ταῦτα λέγῃ τις
[1, 14]	εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον. λάβετε οὖν	αὐτοὶ	τὸν ταῦρον καὶ ἀνάθετε καὶ
[2, 10]	~Δοκεῖτε δέ μοι, ὦ ἄνδρες	Δελφοί,	ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ τῶν παρόντων,
[1, 13]	τῆς μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ, ὦ	Δελφοί,	δίκαια ποιήσετε θύσαντες μὲν ὑπὲρ
[1, 5]	δὲ ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς, ὦ	Δελφοί,	ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δέους νῦν
[1, 1]	ἐπέστειλεν τάδε· Ἐγώ, φησίν, ὦ	Δελφοί,	καὶ παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς
[1, 1]	~ΦΑΛΑΡΙΣ ~Ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ	Δελφοί,	ὁ ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας
[2, 1]	ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ ἄνδρες	Δελφοί,	πρόξενος ὢν οὔτε ἰδιόξενος αὐτοῦ
[1, 9]	ἄν; αὖθις γὰρ ὑμᾶς, ὦ	Δελφοί,	συμβούλους καλῶ, πότερον ἄμεινον εἶναι
[1, 14]	δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ	Δελφοί,	τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος, ἀληθῆ
[1, 8]	καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ μὴ	ἔχοι	τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν;
[2, 10]	ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν,	ἐπὶ	πᾶσι δὲ τῆς παρὰ πᾶσιν
[2, 8]	ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα. καὶ ὅσον	ἐπὶ	τῇ γῇ, βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ
[1, 5]	ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς, ὦ Δελφοί,	ἐπὶ	τοῦ αὐτοῦ δέους νῦν τῷ
[1, 10]	καταίρουσιν, ὅς γε καὶ σκοποὺς	ἐπὶ	τῶν λιμένων ἔχω καὶ πευθῆνας,
[1, 9]	δέ τις φαίη, Βούλει, ὦ	Φάλαρι,	τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως ἢ δικαίως
[1, 8]	κόλασιν αὐτὸς καὶ χρονιωτέραν ὑπομένων;	ἀνδρὶ	γὰρ φύσει μὲν ἀγαθῷ, διὰ
[1, 10]	Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ	περὶ	αὐτούς εἰμι καὶ εἰ φιλανθρώπως
[1, 4]	Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ μὲν γὰρ	περὶ	ἐμοῦ αὐτοῦ, εἰ ληφθείην, ἐδέδοκτο
[2, 11]	σωφρονεῖτε, ἢ ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε ἄν.	~Περὶ	μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά
[1, 4]	ἔτι. κἀγὼ μὲν ὁ ἀρχαῖος	περὶ	ταῦτα εἶχον, οἱ δὲ ἤδη
[1, 8]	τι ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ τῷ	περὶ	τῆς Ὕδρας μύθῳ τὸ πρᾶγμα
[2, 4]	οὖν Πύθιος τὴν δικαίαν ἤδη	περὶ	τοῦ ἀναθήματος ψῆφον ἤνεγκεν· εἰ
[1, 4]	ἀκοῦσαι ἦν. ~ἤδη δὲ καὶ	περὶ	τοῦ ἀφεῖναι τὴν ἀρχὴν καὶ
[1, 4]	τε συνίσταντο ἐπ´ ἐμὲ καὶ	περὶ	τοῦ τρόπου τῆς ἐπιβουλῆς καὶ
[2, 2]	καὶ τὸ ἐνδοιάσαι ὑμᾶς ὅλως	περὶ	τούτου καὶ ἡμῖν προθεῖναι τὴν
[2, 12]	ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι τὰ	περὶ	τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ τί
[2, 10]	ὦ ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι	περὶ	τῶν παρόντων, εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ
[1, 5]	δεῖν ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν	περὶ	τῶν παρόντων. πρὸς ὀλίγον οὖν
[1, 5]	νῦν τῷ λογισμῷ γενομένους ἀξιῶ	περὶ	τῶν τότε πρακτέων μοι συμβουλεῦσαι,
[2, 6]	γεγενῆσθαι λέγων, ὃν ἴσμεν οὐδ´	ἄχρι	τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ
[2, 8]	ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ	μέχρι	νῦν, καὶ μὴ παυσαίμεθά γε
[2, 10]	καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ	πᾶσι	δὲ τῆς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις
[1, 1]	φησίν, ὦ Δελφοί, καὶ παρὰ	πᾶσι	μὲν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι
[1, 1]	ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ τοῖς ἄλλοις	ἅπασι	δι´ ὑμῶν ἀπολελογημένος ἔσεσθαι. καλῶ
[2, 4]	ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥς	φασι,	παρέσχεν αὐτοῖς καὶ σῶς ἐς
[2, 9]	καὶ τῷ θεῷ καὶ τοῖς	εὐσεβέσι.	~Δοκεῖτε δέ μοι, ὦ ἄνδρες
[1, 3]	ἐν θέαις καὶ διανομαῖς καὶ	πανηγύρεσι	καὶ δημοθοινίαις διῆγον, ὕβρεις δὲ
[1, 7]	ἀκούω καὶ παρ´ ὑμῖν τοῖς	Ἕλλησι	πολλοὺς γενέσθαι τυράννους σοφοὺς ὑπὸ
[1, 1]	καὶ παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς	Ἕλλησι	τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ
[2, 3]	μήτ´ ἀποκλείειν τὸ ἱερὸν τοῖς	εὐσεβοῦσι	μήτε τὴν πόλιν πρὸς ἅπαντας
[1, 10]	σοφώτατοι τῶν Ἑλλήνων, καὶ οὐ	φεύγουσι	τὴν συνουσίαν τὴν ἐμήν, ὥσπερ
[2, 8]	ὅπως νῦν ἔχει καὶ τί	ποιοῦσι	λῷον ἔσται· ὅτι μὲν δὴ
[1, 7]	ἁπλῶς τὸ τῆς τυραννίδος ὄνομα	μισοῦσι	καὶ τὸν τύραννον, κἂν Αἰακὸς
[1, 8]	ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ	μισοῦσί	τε ἅμα καὶ ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις
[1, 10]	αὐτούς. ἔνιοι δὲ καὶ ἐξεπίτηδες	φοιτῶσι	παρ´ ἐμέ, οἱ σοφώτατοι τῶν
[2, 3]	οὐ προσησόμενον τὸν θεὸν ὅ	τι	ἂν μὴ πρότερον Δελφοῖς δοκῇ.
[1, 11]	θεῷ. ὁ δὲ Περίλαος παρεστώς,	Τί	δ´ εἰ μάθοις, ἔφη, τὴν
[1, 5]	καὶ τὰς ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε	τί	δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς
[1, 10]	τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ μή	τι	διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα μὲν οὖν
[2, 8]	ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ	τι	ἐν Φρυξὶν ἢ Λυδοῖς ἢ
[1, 8]	ὅπου μηδὲ τῶν μορμολυκείων ὄφελός	τι	ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ τῷ περὶ
[2, 7]	ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´ οὖν	τι	καὶ πέπρακται τοιοῦτον ἐν Σικελίᾳ,
[2, 10]	τούτων γὰρ οὐκ οἶδα εἴ	τι	μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε, ἢ ἀναγκαιότερον
[2, 12]	περὶ τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ	τί	μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν;
[1, 6]	ταῦτ´ οἶδ´ ὅτι συνεβουλεύσατε ἄν.	~Τί	οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα;
[2, 8]	καὶ ὅπως νῦν ἔχει καὶ	τί	ποιοῦσι λῷον ἔσται· ὅτι μὲν
[1, 7]	γενέσθαι τυράννους σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ	ὀνόματι	δοκοῦντι χρηστὸν καὶ ἥμερον ἦθος
[2, 3]	δοκιμάζουσαν τοὺς ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ	ἔτι	ἀναθεῖναι τολμήσειεν ἂν εἰδὼς οὐ
[1, 12]	τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας· ἐγὼ δὲ	ἔτι	ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα
[1, 6]	ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ	ἔτι	ἔξαρνοι ἦσαν, ἠμυνόμην ἀγανακτῶν τὸ
[1, 4]	δεήσεται ἡ πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν	ἔτι.	κἀγὼ μὲν ὁ ἀρχαῖος περὶ
[1, 5]	ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς	ἔτι	καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι ὅσον
[2, 13]	ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων	ἔτι,	οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι,
[1, 13]	κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο	ἔτι	πλὴν μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου
[1, 13]	ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν μοι παράσχῃ	μηκέτι	δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα μέν, ὦ
[1, 4]	μοι εἶναι· τὸ δ´ ὅπως	μηκέτι	τοιαύτης τινὸς θεραπείας δεήσεται ἡ
[1, 13]	καὶ ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ	μηκέτι	φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα
[1, 3]	ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν	οὐκέτι	ἐτάραττον, ἀλλ´ ὑπήκουον, ἐγὼ δὲ
[1, 6]	ἄνθρωποι ἐμὲ τῆς ὠμότητος αἰτιῶνται	οὐκέτι	λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν
[1, 3]	δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ	πρᾳότητι	καὶ τῷ ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας
[2, 7]	Δελφοῖς ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν, εἰ μὴ	ἀντὶ	ἱερέων ἤδη δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν
[1, 1]	ταῖς τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν,	ἀντὶ	τῶν πάντων ἀλλαξαίμην ἄν, μάλιστα
[1, 2]	γὰρ οὐ τῶν ἀφανῶν ἐν	Ἀκράγαντι	ὤν, ἀλλ´ εἰ καί τις
[2, 9]	δεῖ τοίνυν μηδ´ ἐν τῷ	παρόντι	καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ
[1, 7]	τυράννους σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι	δοκοῦντι	χρηστὸν καὶ ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους,
[1, 11]	ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ ἅπαντος κολάζειν	ἐπιθυμοῦντι.	καὶ δὴ κατασκευάσας τὸν βοῦν
[1, 6]	δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν ἀγριότητα,	ὅτι	Ἕλληνές τε καὶ ἱεροὶ εἶναι
[1, 13]	τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ	ὅτι	ἐν μόνῳ αὐτῷ καὶ πεῖραν
[1, 6]	ἠμυνόμην ἀγανακτῶν τὸ πλέον οὐχ	ὅτι	ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´ ὅτι μὴ εἰάθην
[2, 8]	καὶ τί ποιοῦσι λῷον ἔσται·	ὅτι	μὲν δὴ ἐν κρημνοῖς τε
[1, 6]	πλέον οὐχ ὅτι ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´	ὅτι	μὴ εἰάθην ὑπ´ αὐτῶν ἐν
[2, 5]	Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ καὶ δῆλον	ὅτι	προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν.
[1, 5]	ἐπιὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν; ταῦτ´ οἶδ´	ὅτι	συνεβουλεύσατε ἄν. ~Τί οὖν ἐγὼ
[2, 6]	ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ τοῦ Ἀκράγαντος	ἄρτι	καταπεπλευκώς, σφαγάς τινας καὶ βίας
[1, 12]	μὴ κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά	ἐστι,	δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν
[2, 2]	ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά	ἐστι	μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ
[2, 8]	περιμένειν δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν	πάρεστι	ταῦτα. καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ