Discours, Par.
[1, 9]	κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο βουλοίμην	ἄν;	αὖθις γὰρ ὑμᾶς, ὦ Δελφοί,
[1, 1]	παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν πάντων ἀλλαξαίμην	ἄν,	μάλιστα δὲ παρ´ ὑμῖν, ὅσῳ
[2, 10]	εἰ σωφρονεῖτε, ἢ ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε	ἄν.	~Περὶ μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα,
[1, 5]	παρασχεῖν; ταῦτ´ οἶδ´ ὅτι συνεβουλεύσατε	ἄν.	~Τί οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο
[1, 4]	ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο	ἄν	τις ἐννοῶν, ἐπεὶ τό γε
[2, 8]	γῇ, βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ συνῆμεν	ἄν,	τὸ δ´ ἱερὸν καὶ ὁ
[2, 3]	οὐδεὶς γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι τολμήσειεν	ἂν	εἰδὼς οὐ προσησόμενον τὸν θεὸν
[2, 5]	κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ πάντων	ἂν	εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα
[1, 14]	οἷα ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι	ἂν	εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες,
[1, 8]	τὸ πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ	ἂν	ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε πλείους ἡμῖν ἀναφύονται
[1, 14]	πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες, ὡς	ἂν	καὶ εἰδότες καὶ μηδεμίαν τοῦ
[2, 3]	προσησόμενον τὸν θεὸν ὅ τι	ἂν	μὴ πρότερον Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ
[1, 10]	πρὸς τοὺς ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως	ἂν	πικρῶς τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ
[1, 9]	οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν ὃς οὐκ	ἂν	προτιμήσειε ζῆν μᾶλλον ἢ σώζων
[1, 9]	ἴστε ὡς οὐδὲν μελλήσας ἑλοίμην	ἂν	τεθνάναι μᾶλλον ἢ μηδὲν ἀδικοῦντας
[1, 13]	ἀναθήσω δὲ καὶ ἄλλα πολλάκις,	ἐπειδάν	μοι παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων.
[2, 4]	~ὁ μὲν οὖν Πύθιος τὴν	δικαίαν	ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματος ψῆφον
[2, 1]	ἔχων πρὸς αὐτὸν ἢ εὐνοίας	ἰδίαν	αἰτίαν ἢ μελλούσης φιλίας ἐλπίδα,
[2, 5]	ὅτι προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου	εὐσέβειαν.	χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ
[1, 12]	δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν	ἀλήθειαν	τῆς τέχνης καὶ μίμησαι τοὺς
[1, 12]	ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος καὶ	οἰκείαν	αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί, Ἄγε
[1, 2]	πόλις— μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ	ἀσφάλειαν	εὕρισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ
[1, 5]	ἐνόντων τὴν ἐς τὸ ἐπιὸν	ἀσφάλειαν	παρασχεῖν; ταῦτ´ οἶδ´ ὅτι συνεβουλεύσατε
[1, 11]	τὴν ἐν αὐτῷ καὶ τὴν	χρείαν	ἣν παρέχεται; καὶ ἀνοίξας ἅμα
[1, 4]	τὴν ἀρχὴν καὶ καταθέσθαι τὴν	δυναστείαν	ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο
[1, 13]	ὅπως ἀμύνομαι τὰς περιττὰς ἐς	κακίαν	ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν καὶ
[1, 2]	δὲ ἡμῶν τότε ἡ πόλις—	μίαν	ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον,
[1, 14]	ὡς ἂν καὶ εἰδότες καὶ	μηδεμίαν	τοῦ ψεύδεσθαι νῦν αἰτίαν ἔχοντες.
[1, 12]	ὡς τοῦτο ἤκουσα, ἐμυσάχθην τὴν	κακομηχανίαν	τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν ἐπίνοιαν
[1, 10]	τίνες ὅθεν καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´	ἀξίαν	τιμῶν ἀποπέμποιμι αὐτούς. ἔνιοι δὲ
[1, 12]	κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν	ἐπίνοιαν	ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν
[1, 12]	τὸν τεχνίτην τὸν Περίλαον, τὴν	ἐπίνοιαν	τὴν ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην τὴν
[1, 2]	αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ πόλει	σωτηρίαν,	εἰ ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ ἐκείνους
[1, 5]	ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ	σωτηρίαν	περὶ τῶν παρόντων. πρὸς ὀλίγον
[1, 12]	τοῦ κατασκευάσματος καὶ οἰκείαν αὐτῷ	τιμωρίαν	ἐπέθηκα· καί, Ἄγε δή, ἔφην,
[1, 12]	δικαιοσύνην τὴν ἐμήν, τὴν πρέπουσαν	τιμωρίαν,	τὰ τοῦ σοφοῦ χαλκέως μέλη,
[1, 10]	Ἑλλήνων, καὶ οὐ φεύγουσι τὴν	συνουσίαν	τὴν ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ
[1, 14]	καὶ μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι νῦν	αἰτίαν	ἔχοντες. εἰ δὲ δεῖ καὶ
[2, 1]	πρὸς αὐτὸν ἢ εὐνοίας ἰδίαν	αἰτίαν	ἢ μελλούσης φιλίας ἐλπίδα, τῶν
[1, 8]	ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν	αἰτίαν;	ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων,
[1, 11]	δ´ εἰ μάθοις, ἔφη, τὴν	σοφίαν	τὴν ἐν αὐτῷ καὶ τὴν
[1, 7]	ὄνομα μισοῦσι καὶ τὸν τύραννον,	κἂν	Αἰακὸς ἢ Μίνως ἢ Ῥαδάμανθυς
[2, 2]	ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα	συλᾶν	τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς
[1, 3]	καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα	τολμᾶν	ἐν ἀρχῇ τῆς δυναστείας μάλιστα.
[1, 8]	ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν αὐτὸς καὶ	χρονιωτέραν	ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ φύσει μὲν
[1, 13]	ὅτι ἐν μόνῳ αὐτῷ καὶ	πεῖραν	ἔλαβον τῆς τέχνης καὶ κατέπαυσα
[1, 12]	σοφοῦ χαλκέως μέλη, τὴν πρώτην	πεῖραν	τῆς μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ, ὦ
[1, 5]	καὶ τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς	ὁρᾶν	ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα
[2, 8]	χρὴ περιμένειν δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´	ὁρᾶν	πάρεστι ταῦτα. καὶ ὅσον ἐπὶ
[1, 9]	Ἄκανθον τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη καὶ	Λεωγόραν	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας
[2, 4]	αὐτοῖς καὶ σῶς ἐς τὴν	Κίρραν	κατᾶραι. ~ᾧ καὶ δῆλον ὅτι
[1, 12]	γε ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα τὴν	πᾶσαν	διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα,
[1, 2]	φιλοπόλιδες, οἳ καὶ τὴν γνώμην	ᾔδεσαν	τὴν ἐμὴν καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως
[1, 2]	πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι· καὶ	ἦσαν	γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντες,
[1, 6]	ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι	ἦσαν,	ἠμυνόμην ἀγανακτῶν τὸ πλέον οὐχ
[1, 3]	ἐκράτυνα καὶ τὰς προσόδους, ὅσαι	ἦσαν	κοιναί, τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ
[2, 9]	ψῆφον ὑπὲρ ἀναθήματος παρ´ ἡμῖν	ἀναδοθεῖσαν	οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ
[2, 5]	μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ τὴν	καταδικάζουσαν	ἐκ τοῦ ἱεροῦ ψῆφον λαβεῖν
[2, 3]	συκοφαντοῦσαν καὶ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ	δοκιμάζουσαν	τοὺς ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ ἔτι
[1, 12]	τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐμήν, τὴν	πρέπουσαν	τιμωρίαν, τὰ τοῦ σοφοῦ χαλκέως
[2, 3]	ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ	συκοφαντοῦσαν	καὶ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν
[2, 12]	ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ τὴν	ὑπάρχουσαν	δύναμιν ἐνίων δωρουμένων τὸν θεόν.
[1, 6]	πρώτη τούτων ἀρχή, συνελόντες δὲ	τἀν	μέσῳ καὶ ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο
[1, 10]	συνηθείας τῆς πρὸς αὐτοὺς μνημονεύσας.	~Ὅταν	δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν εἰδέναι, τοὺς
[1, 2]	~Ἐγὼ γὰρ οὐ τῶν ἀφανῶν	ἐν	Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´ εἰ καί
[1, 3]	ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν	ἐν	ἀρχῇ τῆς δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ
[1, 6]	αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ τὰς δοκούσας	ἐν	αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον ὡς εἴ
[1, 11]	μάθοις, ἔφη, τὴν σοφίαν τὴν	ἐν	αὐτῷ καὶ τὴν χρείαν ἣν
[1, 6]	ὅτι μὴ εἰάθην ὑπ´ αὐτῶν	ἐν	ἐκείνῃ τῇ προαιρέσει μεῖναι, ἣν
[2, 4]	ὁλκάδος, ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον	ἐν	εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι,
[1, 3]	γερόντων προὐνόουν καὶ τὸν δῆμον	ἐν	θέαις καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι
[1, 13]	πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ τὸν ταῦρον	ἐν	καλῷ τοῦ ἱεροῦ, ὡς πάντες
[2, 8]	λῷον ἔσται· ὅτι μὲν δὴ	ἐν	κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ καὶ
[1, 13]	τοῦ τεχνίτου μυκήματα, καὶ ὅτι	ἐν	μόνῳ αὐτῷ καὶ πεῖραν ἔλαβον
[1, 5]	τὴν σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα	ἐν	ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ
[2, 7]	οὖν τι καὶ πέπρακται τοιοῦτον	ἐν	Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον
[2, 9]	ηὔξηται τὸ ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ	ἐν	τοῖς ἀναθήμασιν. δεῖ τοίνυν μηδ´
[1, 7]	ἐνίων καὶ λόγους εἶναι βραχεῖς	ἐν	τῷ ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους, ἀγάλματα
[2, 9]	τοῖς ἀναθήμασιν. δεῖ τοίνυν μηδ´	ἐν	τῷ παρόντι καινοτομεῖν μηδὲν μηδὲ
[2, 8]	γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι	ἐν	Φρυξὶν ἢ Λυδοῖς ἢ Πέρσαις
[1, 9]	ἑλοίμην ἂν τεθνάναι μᾶλλον ἢ	μηδὲν	ἀδικοῦντας κολάζειν. εἰ δέ τις
[2, 9]	μηδ´ ἐν τῷ παρόντι καινοτομεῖν	μηδὲν	μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια νόμον
[1, 4]	στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ μὲν δὴ	μηδὲν	παθεῖν τοιοῦτον οἱ θεοὶ αἴτιοι
[2, 2]	δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν ἀσεβείας ἀπολελοιπέναι·	οὐδὲν	γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία τὸ
[1, 2]	ἢ ὑβριστικὸν ἢ αὐθέκαστον οὐδεὶς	οὐδὲν	ἐπεκάλει μου τῷ προτέρῳ ἐκείνῳ
[1, 9]	αὐτὸς ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε ὡς	οὐδὲν	μελλήσας ἑλοίμην ἂν τεθνάναι μᾶλλον
[1, 8]	νέμοντας, ὡς τῶν γε ἄλλων	οὐδὲν	ὄφελος, εἰ μὴ ὁ φόβος
[1, 10]	ἐμοῦ ἀκηκοώς· ἐπεὶ δὲ ἐπειράθη,	ἀπῆλθεν	ἐπαινῶν με τῆς δικαιοσύνης καὶ
[2, 9]	ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ πεμπόμενα,	ὅθεν	καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ ὁποῖα,
[1, 11]	τοῦ ἀναθήματος καιρὸς ὑμᾶς ἀκοῦσαι	ὅθεν	καὶ ὅπως τὸν ταῦρον τοῦτον
[1, 10]	λιμένων ἔχω καὶ πευθῆνας, τίνες	ὅθεν	καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´ ἀξίαν τιμῶν
[2, 8]	ἡ πρόσοδος, ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία,	ἐντεῦθεν	αἱ τροφαί— χρὴ γὰρ τἀληθῆ
[2, 8]	τὰ πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος,	ἐντεῦθεν	ἡ εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ τροφαί—
[1, 3]	οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα.	~Τοὐντεῦθεν	οἱ μὲν οὐκέτι ἐτάραττον, ἀλλ´
[1, 13]	καλῷ τοῦ ἱεροῦ, ὡς πάντες	εἰδεῖεν	οἷος ἐγὼ πρὸς τοὺς πονηρούς
[2, 3]	ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι	τολμήσειεν	ἂν εἰδὼς οὐ προσησόμενον τὸν
[1, 11]	μοι, εἰ καινήν τινα κόλασιν	ἐπινοήσειεν,	ὡς ἐξ ἅπαντος κολάζειν ἐπιθυμοῦντι.
[2, 4]	ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματος ψῆφον	ἤνεγκεν·	εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν
[1, 10]	καὶ πρῴην ὁ σοφὸς Πυθαγόρας	ἧκεν	ὡς ἡμᾶς, ἄλλα μὲν ὑπὲρ
[1, 8]	τῆς Ὕδρας μύθῳ τὸ πρᾶγμα	ἔοικεν·	ὅσῳ γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε
[1, 1]	φήμη ταῖς τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς	παραδέδωκεν,	ἀντὶ τῶν πάντων ἀλλαξαίμην ἄν,
[1, 1]	ἃ δέ γε πρὸς ὑμᾶς	ἐπέστειλεν	τάδε· Ἐγώ, φησίν, ὦ Δελφοί,
[1, 11]	Περίλαος ἦν τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς	μὲν	ἀγαθός, πονηρὸς δὲ ἄνθρωπος. οὗτος
[1, 8]	χρονιωτέραν ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ φύσει	μὲν	ἀγαθῷ, διὰ δὲ ἀνάγκην πικρῷ,
[1, 2]	εἰ ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ ἐκείνους	μὲν	ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν
[1, 12]	μιάνειε τὸ ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον	μὲν	ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα,
[1, 1]	καὶ ψευδεῖ λόγῳ παραγαγεῖν· ἀνθρώπους	μὲν	γὰρ ἴσως ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον, θεὸν
[1, 4]	Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ	μὲν	γὰρ περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ, εἰ
[2, 11]	πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ· πρῶτον	μὲν	γὰρ τὸ κατὰ τὸν θεὸν
[2, 8]	τί ποιοῦσι λῷον ἔσται· ὅτι	μὲν	δὴ ἐν κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν
[1, 4]	ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ	μὲν	δὴ μηδὲν παθεῖν τοιοῦτον οἱ
[1, 12]	πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς. καὶ ὁ	μὲν	δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ
[1, 9]	δεῖ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ	μέν,	εἰ αἵρεσίς μοι προτεθείη, πότερα
[1, 6]	καὶ τὸ ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων	μὲν	ἐμαυτὸν διατελῶ, ἐκείνων δὲ τοὺς
[1, 6]	ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον ἃ	μὲν	ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο, ὡς νύκτωρ
[1, 3]	προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς γοῦν τοῖς	μὲν	ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην, καὶ
[1, 11]	καὶ μυκήσεται γοερώτατον, ὡς τὸν	μὲν	κολάζεσθαι, σὲ δὲ τέρπεσθαι μεταξὺ
[1, 4]	πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι. κἀγὼ	μὲν	ὁ ἀρχαῖος περὶ ταῦτα εἶχον,
[1, 11]	δὲ ὑποκαίειν κελεύειν, καὶ ὁ	μὲν	οἰμώξεται καὶ βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς
[1, 3]	χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ	μὲν	οὐκέτι ἐτάραττον, ἀλλ´ ὑπήκουον, ἐγὼ
[1, 1]	καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀναθήματος. ὧν	μὲν	οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν·
[2, 2]	κακίστης καὶ δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν καὶ τὸ ἐνδοιάσαι ὑμᾶς
[2, 4]	μὴ πρότερον Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ	μὲν	οὖν Πύθιος τὴν δικαίαν ἤδη
[2, 6]	μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον. ~Ὁ	μὲν	οὖν τἀναντία μοι ἐγνωκώς, καθάπερ
[1, 11]	μή τι διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα	μὲν	οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν,
[2, 11]	ἢ ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε ἄν. ~Περὶ	μὲν	οὖν ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν,
[1, 13]	καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ	μὲν	παρόντα ταῦτα παρ´ ἐμοῦ τῷ
[1, 2]	παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν τῇ	μὲν	πόλει δημοτικὸν ἐμαυτὸν παρέχων, τοῖς
[1, 7]	ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν σπεύδουσιν, τοὺς	μὲν	πονηροὺς αὐτῶν πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενοι,
[1, 12]	διὰ τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται	μὲν	ταῦτα ὁ Περίλαος, ἐγὼ δέ,
[2, 6]	πλοίου ἀποδεδημηκότα. χρὴ δὲ τὰ	μὲν	τοιαῦτα μηδὲ τοῖς πεπονθέναι φάσκουσιν
[1, 5]	ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ	μὲν	τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸς εἶναι,
[1, 1]	ὦ Δελφοί, καὶ παρὰ πᾶσι	μὲν	τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός
[2, 12]	ἀνατιθέντας; καὶ μὴν ἐξ ἐκείνου	μὲν	τοῦ παλαιοῦ ἔθους, τοῦ ἀνέδην
[1, 11]	μηχάνημα τοῦτο καὶ κατακλείσας προστιθέναι	μὲν	τοὺς αὐλοὺς τούσδε πρὸς τοὺς
[2, 8]	ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ	μὲν	τῶν ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ βούλεται·
[1, 10]	Πυθαγόρας ἧκεν ὡς ἡμᾶς, ἄλλα	μὲν	ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς· ἐπεὶ δὲ
[1, 13]	ὦ Δελφοί, δίκαια ποιήσετε θύσαντες	μὲν	ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ τῶν πρέσβεων,
[2, 10]	ἡλίκων ἐστὶν ἡ σκέψις, πρῶτον	μὲν	ὑπὲρ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ
[1, 14]	παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα	μέν,	ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ
[1, 14]	ἐπράχθη ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν	εἴημεν	πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες, ὡς
[2, 8]	τῇ γῇ, βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ	συνῆμεν	ἄν, τὸ δ´ ἱερὸν καὶ
[1, 1]	ἀναθήματος. ὧν μὲν οὖν ἕνεκα	ἥκομεν,	ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ γε
[1, 8]	Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ	μέλλομεν	ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς
[1, 14]	δοκοῦντος καὶ ἄκοντος κολάζειν ἠναγκασμένου,	ἱκετεύομεν	ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές
[1, 8]	τε ἅμα καὶ ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις	σύνεσμεν,	ὅπου μηδὲ τῶν μορμολυκείων ὄφελός
[2, 6]	οὐκ αὐτόπτης γεγενῆσθαι λέγων, ὃν	ἴσμεν	οὐδ´ ἄχρι τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα.
[2, 8]	τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ καὶ πέτρας	γεωργοῦμεν,	οὐχ Ὅμηρον χρὴ περιμένειν δηλώσοντα
[2, 7]	ἀντὶ ἱερέων ἤδη δικασταὶ εἶναι	ἀξιοῦμεν	καί, δέον θύειν καὶ τἆλλα
[2, 8]	μὲν δὴ ἐν κρημνοῖς τε	οἰκοῦμεν	αὐτοὶ καὶ πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ
[2, 12]	πώποτε, ἀφ´ οὗ τὴν πόλιν	οἰκοῦμεν	καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ
[2, 8]	ὑφ´ ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν καὶ	εὐδαιμονοῦμεν·	ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ
[2, 8]	ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων καὶ	εὐποροῦμεν	καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον,
[1, 12]	καὶ μίμησαι τοὺς βοῶντας, ἵν´	εἰδῶμεν	εἰ καὶ ἃ φὴς μέλη
[2, 12]	πάλαι τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτων	ποιήσωμεν;	ἢ τί μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς
[2, 12]	τί μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν	καινοτομήσωμεν;	καὶ ὃ μηδὲ πώποτε, ἀφ´
[2, 13]	ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ	ἀπορήσωμεν	τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος
[1, 8]	πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ ἂν	ἐκκόπτωμεν,	τοσῷδε πλείους ἡμῖν ἀναφύονται τοῦ
[1, 12]	αὐλῇς. καὶ ὁ μὲν δίκαια	ἔπασχεν	ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας· ἐγὼ
[2, 4]	εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι,	παρέσχεν	αὐτοῖς καὶ σῶς ἐς τὴν
[1, 1]	~ΦΑΛΑΡΙΣ	~Ἔπεμψεν	ἡμᾶς, ὦ Δελφοί, ὁ ἡμέτερος
[1, 11]	τὸν ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα,	Ἤν	τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας
[1, 6]	περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε,	ἢν	ταῦτα λέγῃ τις καθ´ ὑμῶν,
[2, 4]	τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον	ἦν	ἐν τῷ Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι
[1, 6]	οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν	ἦν	ἡ πρώτη τούτων ἀρχή, συνελόντες
[1, 3]	ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῦσαι	ἦν.	~ἤδη δὲ καὶ περὶ τοῦ
[1, 12]	Περίλαος, ἐγὼ δέ, ἐπεὶ ἔνδον	ἦν,	κατακλείσας αὐτὸν πῦρ ὑφάπτειν ἐκέλευον,
[1, 3]	ἦρχον, ἡ πόλις δὲ ἀστασίαστος	ἦν.	σφαγὰς δὲ ἢ ἐλάσεις ἢ
[1, 11]	τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος	ἦν	τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς μὲν ἀγαθός,
[2, 4]	δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν	ἐν	τῷ Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ
[1, 6]	ἐν ἐκείνῃ τῇ προαιρέσει μεῖναι,	ἣν	ἐξ ἀρχῆς ἐνεστησάμην. καὶ τὸ
[1, 11]	ἐν αὐτῷ καὶ τὴν χρείαν	ἣν	παρέχεται; καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν
[1, 5]	δὲ γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν τὴν	σφαγὴν	καὶ τὰ φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς
[1, 2]	τότε ἡ πόλις— μίαν ταύτην	ἀποφυγὴν	καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν αὐτὴν
[2, 12]	μὲν τοῦ παλαιοῦ ἔθους, τοῦ	ἀνέδην	καὶ πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων
[1, 13]	τὴν ἄμουσον ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον	ᾠδήν.	καὶ τὰ μὲν παρόντα ταῦτα
[1, 9]	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν προτιμήσειε	ζῆν	μᾶλλον ἢ σώζων τοὺς ἐχθροὺς
[1, 6]	ὅτι ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´ ὅτι μὴ	εἰάθην	ὑπ´ αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ
[1, 12]	~ἐγὼ δὲ ὡς τοῦτο ἤκουσα,	ἐμυσάχθην	τὴν κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς καὶ
[1, 4]	γὰρ περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ, εἰ	ληφθείην,	ἐδέδοκτο ἤδη αὐτοῖς καὶ ὅπως
[1, 11]	τῷ ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ οὕτω	μανείην,	ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ
[1, 8]	ἀναγκαιότερον τοῖς τυράννοις, ὅσῳ πρὸς	ἀνάγκην	ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε ἅμα
[1, 8]	φύσει μὲν ἀγαθῷ, διὰ δὲ	ἀνάγκην	πικρῷ, πολὺ τοῦ κολάζεσθαι τὸ
[1, 2]	ἐμὴν καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν	ἀνάγκην·	τούτοις οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως
[1, 8]	ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι τινὰ	μεγάλην	τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις γοῦν
[2, 1]	οὔτε ἰδιόξενος αὐτοῦ Φαλάριδος οὔτ´	ἄλλην	ἔχων πρὸς αὐτὸν ἢ εὐνοίας
[1, 6]	ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη δὲ ὑμῶν	πολλὴν	τὴν ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές τε
[2, 2]	εἶναι νομίζω, μᾶλλον δὲ οὐδ´	ὑπερβολὴν	ἀσεβείας ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ´
[2, 9]	τοῦτ´, οἶμαι, καὶ αὐτὸ εἰς	ὑπερβολὴν	ηὔξηται τὸ ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ
[1, 5]	δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ	χολὴν	ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα
[1, 13]	αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι	πλὴν	μόνα τὰ τοῦ τεχνίτου μυκήματα,
[1, 4]	οἱ θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες τὴν	ἐπιβουλήν,	καὶ μάλιστά γε ὁ Πύθιος
[2, 12]	καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας; καὶ	μὴν	ἐξ ἐκείνου μὲν τοῦ παλαιοῦ
[1, 11]	καὶ ὅπως τὸν ταῦρον τοῦτον	ἐκτησάμην,	οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς τῷ ἀνδριαντοποιῷ—
[1, 3]	τὰ κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις	ἀνεκτησάμην	καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ
[1, 6]	προαιρέσει μεῖναι, ἣν ἐξ ἀρχῆς	ἐνεστησάμην.	καὶ τὸ ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων
[1, 3]	τοῖς μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ	διηλλάγμην,	καὶ συμβούλοις καὶ συνεστίοις ἐχρώμην
[1, 2]	καὶ τὴν γνώμην ᾔδεσαν τὴν	ἐμὴν	καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην·
[1, 12]	τὴν ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην τὴν	ἐμήν,	τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν, τὰ τοῦ
[1, 10]	οὐ φεύγουσι τὴν συνουσίαν τὴν	ἐμήν,	ὥσπερ ἀμέλει καὶ πρῴην ὁ
[1, 1]	ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν πάντων	ἀλλαξαίμην	ἄν, μάλιστα δὲ παρ´ ὑμῖν,
[1, 1]	θεοῦ. ἡγοῦμαι γάρ, εἰ ὑμῖν	ἀπολογησαίμην	καὶ πείσαιμι μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι,
[1, 9]	εὖ ἴστε ὡς οὐδὲν μελλήσας	ἑλοίμην	ἂν τεθνάναι μᾶλλον ἢ μηδὲν
[1, 9]	δικαίως κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο	βουλοίμην	ἄν; αὖθις γὰρ ὑμᾶς, ὦ
[1, 3]	δημεύσεις οὐδὲ κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων	εἰργαζόμην,	καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ τοιαῦτα
[1, 6]	μηδ´ αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι ἦσαν,	ἠμυνόμην	ἀγανακτῶν τὸ πλέον οὐχ ὅτι
[1, 3]	εὐθὺς γοῦν τοῖς μὲν ἐχθροῖς	ἐσπείσμην	καὶ διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις καὶ
[1, 6]	ἀγανακτῶν τὸ πλέον οὐχ ὅτι	ἐπεβεβουλεύμην,	ἀλλ´ ὅτι μὴ εἰάθην ὑπ´
[1, 3]	ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας	ἐπεμελούμην	καὶ τῶν γερόντων προὐνόουν καὶ
[1, 4]	ἀρχὴν καὶ καταθέσθαι τὴν δυναστείαν	ἐσκοπούμην,	ὅπως μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν
[1, 2]	καὶ φιλοπόλιδες, οἳ καὶ τὴν	γνώμην	ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν καὶ τῆς
[1, 3]	διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις καὶ συνεστίοις	ἐχρώμην	τοῖς πλείστοις αὐτῶν. τὴν δὲ
[1, 3]	αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων	διεφθαρμένην,	τῶν πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ
[1, 11]	διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί μοι, εἰ	καινήν	τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ
[1, 13]	τέχνης καὶ κατέπαυσα τὴν ἄμουσον	ἐκείνην	καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ τὰ
[1, 5]	πείσεσθαι τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ	γυμνὴν	ἤδη ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ
[1, 12]	τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου, τὴν	δικαιοσύνην	τὴν ἐμήν, τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν,
[1, 6]	ἥψατο, κατηγοροίη δὲ ὑμῶν πολλὴν	τὴν	ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές τε καὶ
[1, 12]	ἐστι, δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν	τὴν	ἀλήθειαν τῆς τέχνης καὶ μίμησαι
[1, 13]	ἔλαβον τῆς τέχνης καὶ κατέπαυσα	τὴν	ἄμουσον ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν.
[1, 2]	τὴν ἐμὴν καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως	τὴν	ἀνάγκην· τούτοις οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος
[1, 4]	δὲ καὶ περὶ τοῦ ἀφεῖναι	τὴν	ἀρχὴν καὶ καταθέσθαι τὴν δυναστείαν
[2, 2]	ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ	τὴν	ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν
[1, 2]	ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον,	τὴν	αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ πόλει
[1, 2]	μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες, οἳ καὶ	τὴν	γνώμην ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν καὶ
[1, 3]	συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς πλείστοις αὐτῶν.	τὴν	δὲ πόλιν αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ
[2, 2]	περὶ τούτου καὶ ἡμῖν προθεῖναι	τὴν	διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ
[2, 4]	δοκῇ. ~ὁ μὲν οὖν Πύθιος	τὴν	δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματος
[1, 12]	Περίλαον, τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου,	τὴν	δικαιοσύνην τὴν ἐμήν, τὴν πρέπουσαν
[1, 4]	ἀφεῖναι τὴν ἀρχὴν καὶ καταθέσθαι	τὴν	δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον ἀσφαλῶς
[1, 12]	τεχνίτην τὸν Περίλαον, τὴν ἐπίνοιαν	τὴν	ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐμήν,
[1, 4]	τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς	τὴν	Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους
[1, 8]	ποσάκις δὲ θρηνεῖν καὶ ὀδύρεσθαι	τὴν	ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν
[1, 2]	οἳ καὶ τὴν γνώμην ᾔδεσαν	τὴν	ἐμὴν καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν
[1, 12]	ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην	τὴν	ἐμήν, τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν, τὰ
[1, 10]	καὶ οὐ φεύγουσι τὴν συνουσίαν	τὴν	ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ πρῴην
[1, 11]	εἰ μάθοις, ἔφη, τὴν σοφίαν	τὴν	ἐν αὐτῷ καὶ τὴν χρείαν
[1, 4]	τοιοῦτον οἱ θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες	τὴν	ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά γε ὁ
[1, 12]	τὴν κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς καὶ	τὴν	ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ κατασκευάσματος καὶ
[1, 12]	τοὔνομα, τὸν τεχνίτην τὸν Περίλαον,	τὴν	ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην
[1, 5]	ἐμαυτῷ δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων	τὴν	ἐς τὸ ἐπιὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν;
[1, 12]	δὲ ὡς τοῦτο ἤκουσα, ἐμυσάχθην	τὴν	κακομηχανίαν τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν
[1, 6]	οἱ ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν	τὴν	κατὰ τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ
[2, 5]	τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον θεῷ	τὴν	καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ ἱεροῦ ψῆφον
[2, 4]	παρέσχεν αὐτοῖς καὶ σῶς ἐς	τὴν	Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ καὶ δῆλον
[1, 12]	ἐπιγράψαι γε ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα	τὴν	πᾶσαν διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ
[1, 2]	μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας,	τὴν	πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι· καὶ
[2, 12]	ὃ μηδὲ πώποτε, ἀφ´ οὗ	τὴν	πόλιν οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος
[2, 3]	τὸ ἱερὸν τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε	τὴν	πόλιν πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν
[1, 12]	ἐκείνου, τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐμήν,	τὴν	πρέπουσαν τιμωρίαν, τὰ τοῦ σοφοῦ
[1, 12]	τὰ τοῦ σοφοῦ χαλκέως μέλη,	τὴν	πρώτην πεῖραν τῆς μουσικῆς. ~Ὑμεῖς
[1, 11]	Τί δ´ εἰ μάθοις, ἔφη,	τὴν	σοφίαν τὴν ἐν αὐτῷ καὶ
[1, 10]	τῶν Ἑλλήνων, καὶ οὐ φεύγουσι	τὴν	συνουσίαν τὴν ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει
[1, 5]	μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν	τὴν	σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα ἐν
[2, 5]	~ᾧ καὶ δῆλον ὅτι προσίεται	τὴν	τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν. χρὴ δὲ
[2, 12]	ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ	τὴν	ὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων δωρουμένων τὸν
[1, 11]	σοφίαν τὴν ἐν αὐτῷ καὶ	τὴν	χρείαν ἣν παρέχεται; καὶ ἀνοίξας
[1, 14]	δεῖ καὶ δεηθῆναι ὑπὲρ ἀνδρὸς	μάτην	πονηροῦ δοκοῦντος καὶ ἄκοντος κολάζειν
[1, 1]	εἰ ὑμῖν ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι	μάτην	ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 12]	τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν	τεχνίτην	τὸν Περίλαον, τὴν ἐπίνοιαν τὴν
[2, 1]	παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα	δυνάστην	εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ
[2, 1]	μάλιστα τὸ Δελφοῖς πρέπον προορώμενος	ἀνέστην	παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα
[1, 2]	ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν	αὐτὴν	ἅμα καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν,
[1, 3]	πλείστοις αὐτῶν. τὴν δὲ πόλιν	αὐτὴν	ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων διεφθαρμένην,
[1, 2]	ἡμῶν τότε ἡ πόλις— μίαν	ταύτην	ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὕρισκον, τὴν
[1, 12]	τοῦ σοφοῦ χαλκέως μέλη, τὴν	πρώτην	πεῖραν τῆς μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ,
[1, 12]	τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί, Ἄγε δή,	ἔφην,	ὦ Περίλαε, εἰ μὴ κενὴ
[1, 4]	καὶ περὶ τοῦ ἀφεῖναι τὴν	ἀρχὴν	καὶ καταθέσθαι τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην,
[2, 2]	ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν	ἀρχὴν	τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον.
[1, 8]	θρηνεῖν καὶ ὀδύρεσθαι τὴν ἐμαυτοῦ	τύχην	ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν αὐτὸς καὶ
[1, 10]	τὴν ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ	πρῴην	ὁ σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν ὡς
[2, 5]	καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ ἱεροῦ ψῆφον	λαβεῖν	καὶ μισθὸν κομίσασθαι τῆς εὐσεβείας
[1, 1]	που παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ λόγῳ	παραγαγεῖν·	ἀνθρώπους μὲν γὰρ ἴσως ἐξαπατῆσαι
[2, 8]	τἀληθῆ πρός γε ἡμᾶς αὐτοὺς	λέγειν—	καὶ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν
[2, 9]	καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ	γενεαλογεῖν	τὰ πεμπόμενα, ὅθεν καὶ ἀφ´
[1, 5]	μοι συμβουλεῦσαι, ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου	δεῖν	ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν περὶ
[1, 11]	βοῦν ἧκέ μοι κομίζων κάλλιστον	ἰδεῖν	καὶ πρὸς τὸ ἀκριβέστατον εἰκασμένον·
[1, 8]	μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ	κολάζειν	αἰτίαν; ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων
[1, 8]	τοσῷδε πλείους ἡμῖν ἀναφύονται τοῦ	κολάζειν	ἀφορμαί. φέρειν δὲ ἀνάγκη καὶ
[1, 11]	τὰ νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη,	κολάζειν	ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς τὸ μηχάνημα
[1, 9]	τεθνάναι μᾶλλον ἢ μηδὲν ἀδικοῦντας	κολάζειν.	εἰ δέ τις φαίη, Βούλει,
[1, 11]	κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ ἅπαντος	κολάζειν	ἐπιθυμοῦντι. καὶ δὴ κατασκευάσας τὸν
[1, 14]	μάτην πονηροῦ δοκοῦντος καὶ ἄκοντος	κολάζειν	ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ
[1, 9]	αἵρεσίς μοι προτεθείη, πότερα βούλομαι	κολάζειν	τινὰς ἀδίκως ἢ αὐτὸς ἀποθανεῖν,
[1, 9]	τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως ἢ δικαίως	κολάζειν	τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο βουλοίμην ἄν;
[1, 8]	πικρῷ, πολὺ τοῦ κολάζεσθαι τὸ	κολάζειν	χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ δεῖ μετὰ
[2, 1]	προορώμενος ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε	ὑβρίζειν	ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα
[1, 9]	εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως	σώζειν	τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι,
[1, 1]	θεὸν δέ, καὶ μάλιστα τοῦτον,	διαλαθεῖν	ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ οὐ τῶν
[1, 4]	ἐξεῖπον. τοῦ μὲν δὴ μηδὲν	παθεῖν	τοιοῦτον οἱ θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες
[1, 5]	ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα	μετελθεῖν	ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ τῶν
[1, 8]	τὸ ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ	ἐπικαίειν	νὴ Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων,
[1, 11]	μυξωτῆρας τοῦ βοός, πῦρ δὲ	ὑποκαίειν	κελεύειν, καὶ ὁ μὲν οἰμώξεται
[2, 3]	ἐκ τῶν παρόντων προσγένοιτο, μήτ´	ἀποκλείειν	τὸ ἱερὸν τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε
[1, 5]	ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε τί δεῖ	ποιεῖν;	φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς αὐτοὺς ἔτι
[1, 11]	πρὸς τὸ καὶ ἔμψυχον εἶναι	δοκεῖν.	ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον εὐθύς, ἄξιον
[1, 6]	λέγεται ἡ πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ	περιβαλεῖν.	ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν
[1, 2]	ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου	ἀνελεῖν	με ζητοῦντας— διῄρητο δὲ ἡμῶν
[1, 7]	Ῥαδάμανθυς ᾖ, ὁμοίως ἐξ ἅπαντος	ἀνελεῖν	σπεύδουσιν, τοὺς μὲν πονηροὺς αὐτῶν
[2, 3]	τὴν πόλιν πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους	διαβάλλειν	ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ
[2, 9]	τοίνυν μηδ´ ἐν τῷ παρόντι	καινοτομεῖν	μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια
[1, 9]	κολάζειν τινὰς ἀδίκως ἢ αὐτὸς	ἀποθανεῖν,	εὖ ἴστε ὡς οὐδὲν μελλήσας
[1, 9]	καλῶ, πότερον ἄμεινον εἶναι ἀδίκως	ἀποθανεῖν	ἢ ἀδίκως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα;
[2, 8]	πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον χρὴ	περιμένειν	δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι
[1, 8]	ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις δὲ	θρηνεῖν	καὶ ὀδύρεσθαι τὴν ἐμαυτοῦ τύχην
[2, 9]	παρὰ τὰ πάτρια νόμον καθιστάναι,	φυλοκρινεῖν	τὰ ἀναθήματα καὶ γενεαλογεῖν τὰ
[2, 7]	Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον	πολυπραγμονεῖν,	εἰ μὴ ἀντὶ ἱερέων ἤδη
[1, 2]	παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν δὲ	σωφρονεῖν	καταναγκάσαιμι· καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ
[2, 2]	τὴν ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις	ἐπιτρέπειν	ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ ὑμῶν Δελφὸς
[1, 9]	~Εἰ δὲ δεῖ μετὰ παρρησίας	εἰπεῖν,	ἐγὼ μέν, εἰ αἵρεσίς μοι
[2, 2]	τὸ ἀνάθημα ἢ ὀπίσω αὖθις	ἀποπέμπειν,	ἀνόσιον ἤδη εἶναι νομίζω, μᾶλλον
[1, 8]	ἡμῖν ἀναφύονται τοῦ κολάζειν ἀφορμαί.	φέρειν	δὲ ἀνάγκη καὶ τὸ ἀναφυόμενον
[2, 6]	οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα	κατηγορεῖν.	~εἰ δ´ οὖν τι καὶ
[1, 8]	γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ τοιαῦτα	ἐμπεσεῖν	ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει
[1, 8]	κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν	ἐπικρατήσειν·	τὸν γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ
[1, 12]	ἔνδον ἦν, κατακλείσας αὐτὸν πῦρ	ὑφάπτειν	ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε, εἰπών, τὸν ἄξιον
[1, 12]	ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν	ῥίπτειν	ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν βοῦν
[1, 8]	δὲ ἀνάγκη καὶ τὸ ἀναφυόμενον	ἐκκόπτειν	ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία
[1, 4]	γε ἄρχειν αὐτὸ καὶ πάντα	πράττειν	ἐπαχθὲς ἤδη καὶ σὺν φθόνῳ
[1, 11]	τοῦ βοός, πῦρ δὲ ὑποκαίειν	κελεύειν,	καὶ ὁ μὲν οἰμώξεται καὶ
[2, 13]	κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ τῶν ὅλων	κινδυνεύειν.	ἢ τίνι βιωτόν, εἰ κριθήσεται
[2, 7]	καί, δέον θύειν καὶ τἆλλα	θεραπεύειν	τὸν θεὸν καὶ συνανατιθέναι εἰ
[2, 6]	μηδὲ τοῖς πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ	πιστεύειν	διηγουμένοις— ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ
[2, 9]	ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ	θύειν	ἢ ἀνατιθέναι. καὶ διὰ τοῦτ´,
[2, 7]	δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν καί, δέον	θύειν	καὶ τἆλλα θεραπεύειν τὸν θεὸν
[1, 5]	ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν ἤδη	ὑπέχειν	τὴν σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα
[1, 4]	τις ἐννοῶν, ἐπεὶ τό γε	ἄρχειν	αὐτὸ καὶ πάντα πράττειν ἐπαχθὲς
[1, 5]	τὴν ἐς τὸ ἐπιὸν ἀσφάλειαν	παρασχεῖν;	ταῦτ´ οἶδ´ ὅτι συνεβουλεύσατε ἄν.
[1, 3]	τοῖς πλείστοις αὐτῶν. τὴν δὲ	πόλιν	αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων
[1, 2]	ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν	πόλιν	δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι· καὶ ἦσαν
[2, 12]	μηδὲ πώποτε, ἀφ´ οὗ τὴν	πόλιν	οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ
[2, 3]	ἱερὸν τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε τὴν	πόλιν	πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς
[2, 12]	ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν	δύναμιν	ἐνίων δωρουμένων τὸν θεόν. ~εἰ
[2, 8]	οὐχ Ὅμηρον χρὴ περιμένειν δηλώσοντα	ἡμῖν,	ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα. καὶ
[2, 9]	πώποτε ψῆφον ὑπὲρ ἀναθήματος παρ´	ἡμῖν	ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν
[1, 8]	γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε πλείους	ἡμῖν	ἀναφύονται τοῦ κολάζειν ἀφορμαί. φέρειν
[1, 12]	ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι, δεῖξον	ἡμῖν	αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν τῆς
[1, 8]	μηδὲ τῶν μορμολυκείων ὄφελός τι	ἡμῖν	γίγνεται, ἀλλὰ τῷ περὶ τῆς
[2, 8]	τῶν ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ βούλεται·	ἡμῖν	δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα
[1, 8]	προσείη καὶ ἐλπὶς τῆς κολάσεως.	ἡμῖν	δὲ τοῦτο πολλῷ ἀναγκαιότερον τοῖς
[2, 8]	λεγόμενον ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα	ἡμῖν	καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα
[2, 12]	ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´	ἡμῖν,	νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι
[2, 2]	ὑμᾶς ὅλως περὶ τούτου καὶ	ἡμῖν	προθεῖναι τὴν διάσκεψιν, εἰ χρὴ
[1, 11]	μὲν οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι	ὑμῖν,	ἀληθῆ καὶ δίκαια καὶ ἐπαίνου
[1, 12]	καθήρας δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα	ὑμῖν	ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ. καὶ ἐπιγράψαι
[1, 1]	τοῦ θεοῦ. ἡγοῦμαι γάρ, εἰ	ὑμῖν	ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι μάτην ὠμὸς
[1, 1]	θεῷ τὸν ταῦρον τοῦτον καὶ	ὑμῖν	διαλεξομένους τὰ εἰκότα ὑπέρ τε
[1, 6]	ὅμοιον ὡς εἴ τις παρ´	ὑμῖν	ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆς
[2, 1]	Δελφοῖς πρέπον προορώμενος ἀνέστην παραινέσων	ὑμῖν	μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα
[1, 1]	ἀλλαξαίμην ἄν, μάλιστα δὲ παρ´	ὑμῖν,	ὅσῳ ἱεροί τέ ἐστε καὶ
[1, 7]	ἐγὼ γοῦν ἀκούω καὶ παρ´	ὑμῖν	τοῖς Ἕλλησι πολλοὺς γενέσθαι τυράννους
[2, 8]	ἢ Πέρσαις ἢ Ἀσσυρίοις ἢ	Φοίνιξιν	ἢ Ἰταλιώταις ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς,
[2, 8]	παρέχει, ἀλλ´ εἴ τι ἐν	Φρυξὶν	ἢ Λυδοῖς ἢ Πέρσαις ἢ
[2, 9]	δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας	ἀμφοῖν,	καὶ τῷ θεῷ καὶ τοῖς
[2, 4]	ἤνεγκεν· εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν	Φάλαριν	ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο,
[1, 10]	ἔχω καὶ πευθῆνας, τίνες ὅθεν	καταπεπλεύκασιν,	ὡς κατ´ ἀξίαν τιμῶν ἀποπέμποιμι
[1, 8]	τὴν ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι μείζω	κόλασιν	αὐτὸς καὶ χρονιωτέραν ὑπομένων; ἀνδρὶ
[1, 11]	χαριεῖσθαί μοι, εἰ καινήν τινα	κόλασιν	ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ ἅπαντος κολάζειν
[1, 7]	ἐξετάζοντες ὁποῖός τις ὁ τοῖς	πράγμασιν	ἐφεστώς ἐστιν, εἴτε δίκαιος εἴτε
[2, 9]	ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς	ἀναθήμασιν.	δεῖ τοίνυν μηδ´ ἐν τῷ
[2, 13]	δοκιμαστὰς καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς	ἀναθήμασιν,	ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων
[2, 10]	ἐπὶ πᾶσι δὲ τῆς παρὰ	πᾶσιν	ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ κακοδοξίας· τούτων
[2, 12]	παλαιοῦ ἔθους, τοῦ ἀνέδην καὶ	πᾶσιν	ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται
[2, 12]	ἢ τί μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς	ἔθεσιν	καινοτομήσωμεν; καὶ ὃ μηδὲ πώποτε,
[1, 3]	τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων	ἀναστάσεσιν	ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα
[1, 12]	ἐπ´ αὐτῷ ἐκέλευσα τὴν πᾶσαν	διήγησιν,	τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν
[2, 8]	οὐ μόνον τὰ παρὰ τοῖς	Ἕλλησιν	ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´ εἴ
[1, 1]	πρὸς ὑμᾶς ἐπέστειλεν τάδε· Ἐγώ,	φησίν,	ὦ Δελφοί, καὶ παρὰ πᾶσι
[2, 6]	διηγουμένοις— ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ	λέγουσιν—	οὐχὅπως αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα
[1, 7]	ᾖ, ὁμοίως ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν	σπεύδουσιν,	τοὺς μὲν πονηροὺς αὐτῶν πρὸ
[2, 6]	μὲν τοιαῦτα μηδὲ τοῖς πεπονθέναι	φάσκουσιν	πάνυ πιστεύειν διηγουμένοις— ἄδηλον γὰρ
[1, 10]	καὶ εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι τοῖς	καταίρουσιν,	ὅς γε καὶ σκοποὺς ἐπὶ
[1, 8]	καὶ μισοῦσί τε ἅμα καὶ	ἐπιβουλεύουσιν	ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ τῶν
[1, 1]	μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά	ἐστιν·	ἃ δέ γε πρὸς ὑμᾶς
[1, 7]	τις ὁ τοῖς πράγμασιν ἐφεστώς	ἐστιν,	εἴτε δίκαιος εἴτε ἄδικος, αὐτὸ
[2, 10]	λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων καὶ ἡλίκων	ἐστὶν	ἡ σκέψις, πρῶτον μὲν ὑπὲρ
[1, 9]	ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός	ἐστιν	ὃς οὐκ ἂν προτιμήσειε ζῆν
[2, 11]	μὲν οὖν ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά	ἐστιν,	οὐ Φάλαρις τύραννος εἷς οὐδ´
[2, 2]	τούτου καὶ ἡμῖν προθεῖναι τὴν	διάσκεψιν,	εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα
[1, 3]	τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον	ὂν	τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ
[2, 6]	μόνον οὐκ αὐτόπτης γεγενῆσθαι λέγων,	ὃν	ἴσμεν οὐδ´ ἄχρι τοῦ πλοίου
[1, 1]	ἐρῶ τὸν θεὸν αὐτὸν μάρτυρα,	ὃν	οὐκ ἔνι δή που παραλογίσασθαι
[1, 12]	ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν τεχνίτην τὸν	Περίλαον,	τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου, τὴν
[1, 13]	ἐν μόνῳ αὐτῷ καὶ πεῖραν	ἔλαβον	τῆς τέχνης καὶ κατέπαυσα τὴν
[1, 11]	ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν. ἰδὼν δὲ	ἀνέκραγον	εὐθύς, ἄξιον τὸ κτῆμα τοῦ
[1, 3]	διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις	διῆγον,	ὕβρεις δὲ παρθένων ἢ ἐφήβων
[1, 5]	σωτηρίαν περὶ τῶν παρόντων. πρὸς	ὀλίγον	οὖν τῇ γνώμῃ ἐς Ἀκράγαντα
[1, 12]	κελεύσας, ὡς μὴ μιάνειε τὸ	ἔργον	ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ
[1, 12]	ὁ Περίλαος, ἐγὼ δέ, ἐπεὶ	ἔνδον	ἦν, κατακλείσας αὐτὸν πῦρ ὑφάπτειν
[2, 7]	ἤδη δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν καί,	δέον	θύειν καὶ τἆλλα θεραπεύειν τὸν
[1, 14]	μήτε ἐκεῖνον ὑβρίσητε μήτε τὸν	θεὸν	ἀποστερήσητε καλλίστου τε ἅμα καὶ
[1, 1]	καλῶ δὲ ὧν ἐρῶ τὸν	θεὸν	αὐτὸν μάρτυρα, ὃν οὐκ ἔνι
[1, 1]	μὲν γὰρ ἴσως ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον,	θεὸν	δέ, καὶ μάλιστα τοῦτον, διαλαθεῖν
[2, 12]	ὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων δωρουμένων τὸν	θεόν.	~εἰ δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς δοκιμαστὰς
[2, 11]	μὲν γὰρ τὸ κατὰ τὸν	θεὸν	ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος οὖν ἕνεκα
[2, 8]	καὶ τὰ δεύτερα μετὰ τὸν	θεὸν	ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων καὶ
[2, 7]	θύειν καὶ τἆλλα θεραπεύειν τὸν	θεὸν	καὶ συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ τις,
[2, 3]	ἂν εἰδὼς οὐ προσησόμενον τὸν	θεὸν	ὅ τι ἂν μὴ πρότερον
[1, 8]	νομοθέτας τῷ κολαστικῷ εἴδει τὸ	πλέον	νέμοντας, ὡς τῶν γε ἄλλων
[1, 6]	ἔξαρνοι ἦσαν, ἠμυνόμην ἀγανακτῶν τὸ	πλέον	οὐχ ὅτι ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´ ὅτι
[2, 10]	γὰρ οὐκ οἶδα εἴ τι	μεῖζον,	εἰ σωφρονεῖτε, ἢ ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε
[1, 4]	καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὅπλα	ἤθροιζον	καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ τοὺς
[1, 3]	ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως ἐγὼ	ἤλπιζον	ἐς τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους.
[1, 9]	φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα; οἷον	Ἄκανθον	τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη καὶ Λεωγόραν
[2, 5]	τοῦ ἱεροῦ ψῆφον λαβεῖν καὶ	μισθὸν	κομίσασθαι τῆς εὐσεβείας τὸ κεκρίσθαι
[1, 12]	ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε, εἰπών, τὸν ἄξιον	μισθὸν	τῆς θαυμαστῆς σου τέχνης, ἵν´
[1, 2]	δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ καὶ μέτριον,	βίαιον	δὲ ἢ σκαιὸν ἢ ὑβριστικὸν
[2, 8]	ἐχέτω ὅπῃ βούλεται· ἡμῖν δὲ	ἀναγκαῖον,	οἶμαι, τὰ ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι,
[1, 3]	κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι	ἀναγκαῖον	ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν
[2, 7]	ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς	ἀναγκαῖον	πολυπραγμονεῖν, εἰ μὴ ἀντὶ ἱερέων
[1, 2]	καὶ μέτριον, βίαιον δὲ ἢ	σκαιὸν	ἢ ὑβριστικὸν ἢ αὐθέκαστον οὐδεὶς
[1, 14]	Ἕλληνές τε ὄντες καὶ τὸ	ἀρχαῖον	Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον
[2, 8]	εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ	ἀρχαῖον,	ταῦτα τὸ μέχρι νῦν, καὶ
[2, 4]	ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο,	ῥᾴδιον	ἦν ἐν τῷ Ἰονίῳ μέσῳ
[1, 1]	ἀνθρώπους μὲν γὰρ ἴσως ἐξαπατῆσαι	ῥᾴδιον,	θεὸν δέ, καὶ μάλιστα τοῦτον,
[2, 7]	εἴ τινες τῶν ὑπὲρ τὸν	Ἰόνιον	δικαίως ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ
[1, 12]	ὑφάπτειν ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε, εἰπών, τὸν	ἄξιον	μισθὸν τῆς θαυμαστῆς σου τέχνης,
[2, 5]	τὸ κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι	ἄξιον.	~Ὁ μὲν οὖν τἀναντία μοι
[2, 11]	τὸ κατὰ τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι	ἄξιον.	~τίνος οὖν ἕνεκα μὴ ὡς
[1, 11]	δοκεῖν. ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον εὐθύς,	ἄξιον	τὸ κτῆμα τοῦ Πυθίου, πεμπτέος
[1, 9]	καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα;	οἷον	Ἄκανθον τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη καὶ
[1, 8]	εἰς τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον	ὅμοιον	χρὴ τῇ ὑποθέσει καὶ αὐτὸν
[1, 6]	τὰς δοκούσας ἐν αὐταῖς ὠμότητας,	ὅμοιον	ὡς εἴ τις παρ´ ὑμῖν
[1, 1]	ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ μὴ	ὁποῖον	ἡ παρὰ τῶν μισούντων καὶ
[1, 5]	τῶν ἐνόντων τὴν ἐς τὸ	ἐπιὸν	ἀσφάλειαν παρασχεῖν; ταῦτ´ οἶδ´ ὅτι
[1, 8]	ὅλως δέ, τίνα οἴεσθε οὕτως	ἄγριον	ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡς
[2, 8]	καὶ ὁ Πύθιος καὶ τὸ	χρηστήριον	καὶ οἱ θύοντες καὶ οἱ
[1, 2]	τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ καὶ	μέτριον,	βίαιον δὲ ἢ σκαιὸν ἢ
[1, 8]	αὐτὸν εἶναι, ἢ φειδόμενον τῶν	πλησίον	ἀπολωλέναι. ὅλως δέ, τίνα οἴεσθε
[1, 6]	εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα	πλησίον	τοῦ ἱεροῦ καὶ γὰρ οὐ
[2, 2]	ἀνάθημα ἢ ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν,	ἀνόσιον	ἤδη εἶναι νομίζω, μᾶλλον δὲ
[2, 4]	ἀγούσης ὁλκάδος, ὁ δὲ πολὺ	τοὐναντίον	ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥς
[2, 13]	τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος	ὑπόδικον	αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ
[1, 2]	ἀεὶ διετέλουν τῇ μὲν πόλει	δημοτικὸν	ἐμαυτὸν παρέχων, τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις
[1, 2]	βίαιον δὲ ἢ σκαιὸν ἢ	ὑβριστικὸν	ἢ αὐθέκαστον οὐδεὶς οὐδὲν ἐπεκάλει
[1, 2]	μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν	εὕρισκον,	τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ
[2, 5]	τὴν Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ καὶ	δῆλον	ὅτι προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου
[2, 6]	πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ πιστεύειν διηγουμένοις—	ἄδηλον	γὰρ εἰ ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως
[1, 14]	ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν ἄνδρα	φίλον	εἶναι ἐθέλοντα καὶ πολλὰ καὶ
[1, 3]	προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν κλεπτόντων,	μᾶλλον	δὲ ἁρπαζόντων τὰ κοινά, ὑδάτων
[1, 5]	αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα;	μᾶλλον	δὲ γυμνὴν ἤδη ὑπέχειν τὴν
[2, 2]	ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη εἶναι νομίζω,	μᾶλλον	δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν ἀσεβείας ἀπολελοιπέναι·
[1, 9]	οὐδὲν μελλήσας ἑλοίμην ἂν τεθνάναι	μᾶλλον	ἢ μηδὲν ἀδικοῦντας κολάζειν. εἰ
[1, 9]	ὃς οὐκ ἂν προτιμήσειε ζῆν	μᾶλλον	ἢ σώζων τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι.
[1, 11]	ἀληθῆ καὶ δίκαια καὶ ἐπαίνου	μᾶλλον,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἢ μίσους
[1, 7]	τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´	ὅλον	οἱ δῆμοι οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός
[1, 6]	ὡς εἴ τις παρ´ ὑμῖν	ἱερόσυλόν	τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας
[1, 3]	τῶν γερόντων προὐνόουν καὶ τὸν	δῆμον	ἐν θέαις καὶ διανομαῖς καὶ
[2, 9]	μηδὲν μηδὲ παρὰ τὰ πάτρια	νόμον	καθιστάναι, φυλοκρινεῖν τὰ ἀναθήματα καὶ
[1, 10]	αὐτοὺς μνημονεύσας. ~Ὅταν δὲ βουληθῆτε	τοὐμὸν	εἰδέναι, τοὺς εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα
[1, 13]	περιττὰς ἐς κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν.	ἱκανὸν	γοῦν καὶ τοῦτο μόνον δηλῶσαί
[2, 1]	μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ	καθωμολογημένον	ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν τῶν
[1, 14]	ἰδίᾳ ἕκαστον ὑμῶν εὖ ποιῆσαι	ὡρμημένον.	λάβετε οὖν αὐτοὶ τὸν ταῦρον
[2, 8]	ἡμᾶς αὐτοὺς λέγειν— καὶ τὸ	λεγόμενον	ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν
[1, 8]	ὑποθέσει καὶ αὐτὸν εἶναι, ἢ	φειδόμενον	τῶν πλησίον ἀπολωλέναι. ὅλως δέ,
[1, 12]	δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν	ἀνατεθησόμενον	τῷ θεῷ. καὶ ἐπιγράψαι γε
[2, 1]	τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ	γενησόμενον,	τέχνης καλλίστης καὶ ἐπινοίας κακίστης
[2, 3]	ἀναθεῖναι τολμήσειεν ἂν εἰδὼς οὐ	προσησόμενον	τὸν θεὸν ὅ τι ἂν
[1, 6]	τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆς πέτρας	ῥιπτόμενον	ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο,
[1, 8]	φέρειν δὲ ἀνάγκη καὶ τὸ	ἀναφυόμενον	ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν νὴ
[1, 8]	ἅπαξ εἰς τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν	ἠναγκασμένον	ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει καὶ
[1, 11]	ἰδεῖν καὶ πρὸς τὸ ἀκριβέστατον	εἰκασμένον·	κινήσεως γὰρ αὐτῷ καὶ μυκηθμοῦ
[1, 11]	κολάζεσθαι, σὲ δὲ τέρπεσθαι μεταξὺ	καταυλούμενον.	~ἐγὼ δὲ ὡς τοῦτο ἤκουσα,
[1, 12]	μὴ μιάνειε τὸ ἔργον ἐναποθανών,	ἐκεῖνον	μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν
[1, 14]	μήτε ἡμᾶς ἀπράκτους ἀποπέμψητε μήτε	ἐκεῖνον	ὑβρίσητε μήτε τὸν θεὸν ἀποστερήσητε
[1, 9]	ὦ Δελφοί, συμβούλους καλῶ, πότερον	ἄμεινον	εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως
[1, 7]	τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι καὶ τὸν	τύραννον,	κἂν Αἰακὸς ἢ Μίνως ἢ
[2, 11]	ὁ ταῦρος οὗτος οὐδὲ χαλκὸς	μόνον,	ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς καὶ πάντες
[1, 4]	καταθέσθαι τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως	μόνον	ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν τις ἐννοῶν,
[1, 13]	αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν καὶ τοῦτο	μόνον	δηλῶσαί μου τὸν τρόπον, Περίλαος
[1, 1]	καὶ πάρεδροι τοῦ Πυθίου καὶ	μόνον	οὐ σύνοικοι καὶ ὁμωρόφιοι τοῦ
[2, 6]	καὶ ἀπαγωγὰς ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου	μόνον	οὐκ αὐτόπτης γεγενῆσθαι λέγων, ὃν
[1, 11]	γὰρ αὐτῷ καὶ μυκηθμοῦ ἔδει	μόνον	πρὸς τὸ καὶ ἔμψυχον εἶναι
[2, 8]	γεωργῷ τῷ θεῷ, ὃς οὐ	μόνον	τὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὰ
[1, 12]	κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι,	δεῖξον	ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν
[2, 1]	συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖς	πρέπον	προορώμενος ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε
[1, 4]	ἃς κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι	ἐξεῖπον.	τοῦ μὲν δὴ μηδὲν παθεῖν
[1, 13]	τοῦτο μόνον δηλῶσαί μου τὸν	τρόπον,	Περίλαος κολασθεὶς καὶ ὁ ταῦρος
[1, 8]	οἴεσθε οὕτως ἄγριον ἢ ἀνήμερον	ἄνθρωπον	εἶναι ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ
[1, 6]	καὶ ἱεροὶ εἶναι λέγοντες ὑπεμείνατε	ἄνθρωπον	Ἕλληνα πλησίον τοῦ ἱεροῦ καὶ
[1, 10]	οἴεσθε τὸν πρὸς τοὺς ὀθνείους	φιλάνθρωπον	οὕτως ἂν πικρῶς τοῖς οἰκείοις
[1, 13]	κατέπαυσα τὴν ἄμουσον ἐκείνην καὶ	ἀπάνθρωπον	ᾠδήν. καὶ τὰ μὲν παρόντα
[2, 12]	ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ	ἱερόν,	ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ τὴν
[2, 8]	ἀεὶ συνῆμεν ἄν, τὸ δ´	ἱερὸν	καὶ ὁ Πύθιος καὶ τὸ
[2, 9]	αὐτὸ εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ	ἱερὸν	καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς ἀναθήμασιν.
[1, 6]	λογίζοιτο, ὡς νύκτωρ ἐς τὸ	ἱερὸν	παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ ἀναθήματα
[2, 3]	παρόντων προσγένοιτο, μήτ´ ἀποκλείειν τὸ	ἱερὸν	τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε τὴν πόλιν
[1, 7]	φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν καὶ	ἥμερον	ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων καὶ
[1, 8]	τίνα οἴεσθε οὕτως ἄγριον ἢ	ἀνήμερον	ἄνθρωπον εἶναι ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα
[2, 10]	τι μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε, ἢ	ἀναγκαιότερον	ἡγήσαισθε ἄν. ~Περὶ μὲν οὖν
[1, 8]	κολάσεως. ἡμῖν δὲ τοῦτο πολλῷ	ἀναγκαιότερον	τοῖς τυράννοις, ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην
[1, 9]	ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, συμβούλους καλῶ,	πότερον	ἄμεινον εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ
[2, 3]	θεὸν ὅ τι ἂν μὴ	πρότερον	Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ μὲν οὖν
[2, 2]	ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν	ἀσεβέστερον.	~Δέομαι δὲ ὑμῶν Δελφὸς καὶ
[1, 8]	πολὺ τοῦ κολάζεσθαι τὸ κολάζειν	χαλεπώτερον.	~Εἰ δὲ δεῖ μετὰ παρρησίας
[2, 1]	εὐσεβὲς ἅμα καὶ τὸ κοινῇ	συμφέρον	καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖς πρέπον
[2, 8]	αὐτοὶ καὶ πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ	Ὅμηρον	χρὴ περιμένειν δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´
[1, 4]	ἐπαχθὲς ἤδη καὶ σὺν φθόνῳ	καματηρὸν	ἐδόκει μοι εἶναι· τὸ δ´
[1, 13]	τῶν πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ τὸν	ταῦρον	ἐν καλῷ τοῦ ἱεροῦ, ὡς
[1, 14]	ὡρμημένον. λάβετε οὖν αὐτοὶ τὸν	ταῦρον	καὶ ἀνάθετε καὶ εὔξασθε ὑπέρ
[1, 11]	παρέχεται; καὶ ἀνοίξας ἅμα τὸν	ταῦρον	κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα,
[1, 11]	ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ ὅπως τὸν	ταῦρον	τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς
[1, 1]	Φάλαρις ἄξοντας τῷ θεῷ τὸν	ταῦρον	τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους τὰ
[2, 5]	ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ τὸν	ταῦρον	τουτονὶ τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τοῦ
[2, 4]	ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ τὸ	δῶρον	αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν ἐν
[2, 5]	ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω	δῶρον	θεῷ τὴν καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ
[2, 3]	καὶ αὐτὸς ὢν καὶ τὸ	ἴσον	μετέχων τῆς τε δημοσίας εὐκλείας,
[1, 5]	ἔτι καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι	ὅσον	αὐτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τὰ ὕστατα;
[2, 8]	ἀλλ´ ὁρᾶν πάρεστι ταῦτα. καὶ	ὅσον	ἐπὶ τῇ γῇ, βαθεῖ λιμῷ
[1, 13]	τῆς τέχνης καὶ κατέπαυσα τὴν	ἄμουσον	ἐκείνην καὶ ἀπάνθρωπον ᾠδήν. καὶ
[1, 9]	τουτονὶ καὶ Τιμοκράτη καὶ Λεωγόραν	τὸν	ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας τῆς
[1, 12]	δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα	τὸν	ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς μὴ
[1, 14]	καὶ τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι	τὸν	ἄνδρα φίλον εἶναι ἐθέλοντα καὶ
[1, 12]	πῦρ ὑφάπτειν ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε, εἰπών,	τὸν	ἄξιον μισθὸν τῆς θαυμαστῆς σου
[1, 12]	κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ	τὸν	βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ
[1, 11]	κολάζειν ἐπιθυμοῦντι. καὶ δὴ κατασκευάσας	τὸν	βοῦν ἧκέ μοι κομίζων κάλλιστον
[1, 8]	τὸν Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν ἐπικρατήσειν·	τὸν	γὰρ ἅπαξ εἰς τὰ τοιαῦτα
[1, 3]	καὶ τῶν γερόντων προὐνόουν καὶ	τὸν	δῆμον ἐν θέαις καὶ διανομαῖς
[1, 9]	ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως σώζειν	τὸν	ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός
[1, 14]	ἀποπέμψητε μήτε ἐκεῖνον ὑβρίσητε μήτε	τὸν	θεὸν ἀποστερήσητε καλλίστου τε ἅμα
[1, 1]	ἔσεσθαι. καλῶ δὲ ὧν ἐρῶ	τὸν	θεὸν αὐτὸν μάρτυρα, ὃν οὐκ
[2, 12]	τὴν ὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων δωρουμένων	τὸν	θεόν. ~εἰ δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς
[2, 11]	πρῶτον μὲν γὰρ τὸ κατὰ	τὸν	θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος οὖν
[2, 8]	ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα μετὰ	τὸν	θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων
[2, 7]	δέον θύειν καὶ τἆλλα θεραπεύειν	τὸν	θεὸν καὶ συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ
[2, 3]	τολμήσειεν ἂν εἰδὼς οὐ προσησόμενον	τὸν	θεὸν ὅ τι ἂν μὴ
[1, 8]	καὶ ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ	τὸν	Ἰόλεων, εἰ μέλλομεν ἐπικρατήσειν· τὸν
[2, 7]	καθήμεθα εἴ τινες τῶν ὑπὲρ	τὸν	Ἰόνιον δικαίως ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται.
[1, 11]	θρηνῶδες καὶ μυκήσεται γοερώτατον, ὡς	τὸν	μὲν κολάζεσθαι, σὲ δὲ τέρπεσθαι
[1, 12]	ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν τεχνίτην	τὸν	Περίλαον, τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἐκείνου,
[1, 10]	τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε	τὸν	πρὸς τοὺς ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως
[1, 13]	μετὰ τῶν πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ	τὸν	ταῦρον ἐν καλῷ τοῦ ἱεροῦ,
[1, 14]	ποιῆσαι ὡρμημένον. λάβετε οὖν αὐτοὶ	τὸν	ταῦρον καὶ ἀνάθετε καὶ εὔξασθε
[1, 11]	ἣν παρέχεται; καὶ ἀνοίξας ἅμα	τὸν	ταῦρον κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν
[1, 11]	ὑμᾶς ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ ὅπως	τὸν	ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς
[1, 1]	δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας τῷ θεῷ	τὸν	ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένους
[2, 5]	αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι καὶ	τὸν	ταῦρον τουτονὶ τῷ ἄλλῳ κόσμῳ
[1, 12]	διήγησιν, τοῦ ἀνατιθέντος ἐμοῦ τοὔνομα,	τὸν	τεχνίτην τὸν Περίλαον, τὴν ἐπίνοιαν
[1, 13]	καὶ τοῦτο μόνον δηλῶσαί μου	τὸν	τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς καὶ ὁ
[1, 7]	τῆς τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι καὶ	τὸν	τύραννον, κἂν Αἰακὸς ἢ Μίνως
[2, 4]	ψῆφον ἤνεγκεν· εἰ γοῦν ἐμίσει	τὸν	Φάλαριν ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ
[1, 1]	δέ, καὶ μάλιστα τοῦτον, διαλαθεῖν	ἀδύνατον.	~Ἐγὼ γὰρ οὐ τῶν ἀφανῶν
[1, 11]	κάλλιστον ἰδεῖν καὶ πρὸς τὸ	ἀκριβέστατον	εἰκασμένον· κινήσεως γὰρ αὐτῷ καὶ
[2, 5]	ἐπεὶ πάντων ἂν εἴη τοῦτο	ἀτοπώτατον,	πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω δῶρον
[1, 11]	καὶ ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται	γοερώτατον,	ὡς τὸν μὲν κολάζεσθαι, σὲ
[1, 14]	πολλὰ καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ	ἕκαστον	ὑμῶν εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον. λάβετε
[1, 2]	ἢ σκαιὸν ἢ ὑβριστικὸν ἢ	αὐθέκαστον	οὐδεὶς οὐδὲν ἐπεκάλει μου τῷ
[1, 7]	σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι	χρηστὸν	καὶ ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν
[1, 11]	τὸν βοῦν ἧκέ μοι κομίζων	κάλλιστον	ἰδεῖν καὶ πρὸς τὸ ἀκριβέστατον
[1, 3]	ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν οὐκέτι	ἐτάραττον,	ἀλλ´ ὑπήκουον, ἐγὼ δὲ ἦρχον,
[1, 8]	ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει καὶ	αὐτὸν	εἶναι, ἢ φειδόμενον τῶν πλησίον
[2, 1]	Φαλάριδος οὔτ´ ἄλλην ἔχων πρὸς	αὐτὸν	ἢ εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν ἢ
[1, 1]	δὲ ὧν ἐρῶ τὸν θεὸν	αὐτὸν	μάρτυρα, ὃν οὐκ ἔνι δή
[1, 12]	δέ, ἐπεὶ ἔνδον ἦν, κατακλείσας	αὐτὸν	πῦρ ὑφάπτειν ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε, εἰπών,
[2, 13]	δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον	αὑτὸν	καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα καὶ καταδαπανῶντα
[1, 6]	τὸ ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων μὲν	ἐμαυτὸν	διατελῶ, ἐκείνων δὲ τοὺς ἀεὶ
[1, 2]	διετέλουν τῇ μὲν πόλει δημοτικὸν	ἐμαυτὸν	παρέχων, τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ
[1, 11]	δίκαια καὶ ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, ἢ μίσους ἄξια. ὑπὲρ
[2, 7]	δ´ οὖν τι καὶ πέπρακται	τοιοῦτον	ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ Δελφοῖς
[1, 4]	τοῦ μὲν δὴ μηδὲν παθεῖν	τοιοῦτον	οἱ θεοὶ αἴτιοι φωράσαντες τὴν
[1, 1]	ῥᾴδιον, θεὸν δέ, καὶ μάλιστα	τοῦτον,	διαλαθεῖν ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ οὐ
[1, 11]	ὅθεν καὶ ὅπως τὸν ταῦρον	τοῦτον	ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς τῷ
[1, 1]	ἄξοντας τῷ θεῷ τὸν ταῦρον	τοῦτον	καὶ ὑμῖν διαλεξομένους τὰ εἰκότα
[2, 13]	τῶν ὅλων κινδυνεύειν. ἢ τίνι	βιωτόν,	εἰ κριθήσεται τοῦ ἀνατιθέναι ἀνάξιος;
[2, 11]	τίμια, πολλάκις ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ·	πρῶτον	μὲν γὰρ τὸ κατὰ τὸν
[2, 10]	καὶ ἡλίκων ἐστὶν ἡ σκέψις,	πρῶτον	μὲν ὑπὲρ τοῦ θεοῦ καὶ
[1, 12]	ἦν, κατακλείσας αὐτὸν πῦρ ὑφάπτειν	ἐκέλευον,	Ἀπολάμβανε, εἰπών, τὸν ἄξιον μισθὸν
[1, 3]	οἱ μὲν οὐκέτι ἐτάραττον, ἀλλ´	ὑπήκουον,	ἐγὼ δὲ ἦρχον, ἡ πόλις
[1, 12]	τὸ ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν	ἄταφον	κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας
[2, 4]	δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματος	ψῆφον	ἤνεγκεν· εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν
[2, 5]	τὴν καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ ἱεροῦ	ψῆφον	λαβεῖν καὶ μισθὸν κομίσασθαι τῆς
[2, 9]	βιοῦντες. ~Μέμνηται δὲ οὐδεὶς πώποτε	ψῆφον	ὑπὲρ ἀναθήματος παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν
[1, 9]	καὶ Τιμοκράτη καὶ Λεωγόραν τὸν	ἀδελφὸν	αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας τῆς πρὸς
[1, 4]	μὲν ὁ ἀρχαῖος περὶ ταῦτα	εἶχον,	οἱ δὲ ἤδη τε συνίσταντο
[1, 3]	ἐτάραττον, ἀλλ´ ὑπήκουον, ἐγὼ δὲ	ἦρχον,	ἡ πόλις δὲ ἀστασίαστος ἦν.
[1, 11]	ἔδει μόνον πρὸς τὸ καὶ	ἔμψυχον	εἶναι δοκεῖν. ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον
[2, 8]	νῦν ἔχει καὶ τί ποιοῦσι	λῷον	ἔσται· ὅτι μὲν δὴ ἐν
[1, 14]	εἰδότες καὶ μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι	νῦν	αἰτίαν ἔχοντες. εἰ δὲ δεῖ
[2, 8]	τε πάλαι διέκειτο καὶ ὅπως	νῦν	ἔχει καὶ τί ποιοῦσι λῷον
[2, 8]	τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι	νῦν,	καὶ μὴ παυσαίμεθά γε οὕτω
[2, 12]	ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν,	νῦν	καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς
[1, 5]	Δελφοί, ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δέους	νῦν	τῷ λογισμῷ γενομένους ἀξιῶ περὶ
[2, 11]	βασιλεῖς καὶ πάντες δυνάσται, ὅσοι	νῦν	χρῶνται τῷ ἱερῷ, καὶ χρυσὸς
[2, 9]	ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς ἀναθήμασιν. δεῖ	τοίνυν	μηδ´ ἐν τῷ παρόντι καινοτομεῖν
[1, 14]	ὑμῶν εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον. λάβετε	οὖν	αὐτοὶ τὸν ταῦρον καὶ ἀνάθετε
[1, 6]	οἶδ´ ὅτι συνεβουλεύσατε ἄν. ~Τί	οὖν	ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος
[1, 1]	ὑπὲρ τοῦ ἀναθήματος. ὧν μὲν	οὖν	ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά ἐστιν· ἃ
[2, 12]	τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος	οὖν	ἕνεκα μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ
[2, 2]	καὶ δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν	οὖν	καὶ τὸ ἐνδοιάσαι ὑμᾶς ὅλως
[2, 4]	πρότερον Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ μὲν	οὖν	Πύθιος τὴν δικαίαν ἤδη περὶ
[1, 2]	τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην· τούτοις	οὖν	συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν
[2, 6]	τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον. ~Ὁ μὲν	οὖν	τἀναντία μοι ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ
[1, 5]	περὶ τῶν παρόντων. πρὸς ὀλίγον	οὖν	τῇ γνώμῃ ἐς Ἀκράγαντα παρ´
[2, 7]	μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´	οὖν	τι καὶ πέπρακται τοιοῦτον ἐν
[1, 11]	τι διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα μὲν	οὖν	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν, ἀληθῆ
[2, 11]	ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε ἄν. ~Περὶ μὲν	οὖν	ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ
[1, 12]	ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν	βοῦν	ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ.
[1, 11]	ἐπιθυμοῦντι. καὶ δὴ κατασκευάσας τὸν	βοῦν	ἧκέ μοι κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν
[1, 7]	τῷ ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ	γοῦν	ἀκούω καὶ παρ´ ὑμῖν τοῖς
[1, 8]	μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις	γοῦν	ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις δὲ
[2, 4]	τοῦ ἀναθήματος ψῆφον ἤνεγκεν· εἰ	γοῦν	ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ τὸ
[1, 13]	ἐς κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν	γοῦν	καὶ τοῦτο μόνον δηλῶσαί μου
[1, 3]	τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς	γοῦν	τοῖς μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ
[2, 1]	ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ καθωμολογημένον	ἀπαλλοτριοῦν,	καὶ ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων
[1, 2]	ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ	διετέλουν	τῇ μὲν πόλει δημοτικὸν ἐμαυτὸν
[1, 4]	καὶ ὅπως με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι	ἠπείλουν	καὶ ἃς κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ
[1, 12]	αὑτοῦ εὐμηχανίας· ἐγὼ δὲ ἔτι	ἔμπνουν	καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι
[1, 4]	διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ ἃς κολάσεις	ἐπενόουν,	δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ μὲν
[1, 3]	νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ τῶν γερόντων	προὐνόουν	καὶ τὸν δῆμον ἐν θέαις
[1, 4]	θεραπείας δεήσεται ἡ πόλις, τοῦτ´	ἐζήτουν	ἔτι. κἀγὼ μὲν ὁ ἀρχαῖος
[1, 5]	ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς	ἐζήτουν	τινὰ σωτηρίαν περὶ τῶν παρόντων.
[1, 4]	καὶ ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας	συνεκρότουν	καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα
[1, 4]	πάντα πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη καὶ	σὺν	φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει μοι εἶναι·
[1, 2]	οὐ τῶν ἀφανῶν ἐν Ἀκράγαντι	ὤν,	ἀλλ´ εἰ καί τις ἄλλος
[2, 3]	δὲ ὑμῶν Δελφὸς καὶ αὐτὸς	ὢν	καὶ τὸ ἴσον μετέχων τῆς
[2, 1]	Ἀκραγαντίνων, ὦ ἄνδρες Δελφοί, πρόξενος	ὢν	οὔτε ἰδιόξενος αὐτοῦ Φαλάριδος οὔτ´
[2, 11]	ἡγήσαισθε ἄν. ~Περὶ μὲν οὖν	ὧν	βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις
[1, 7]	χρηστὸν καὶ ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους,	ὧν	ἐνίων καὶ λόγους εἶναι βραχεῖς
[1, 1]	ὑμῶν ἀπολελογημένος ἔσεσθαι. καλῶ δὲ	ὧν	ἐρῶ τὸν θεὸν αὐτὸν μάρτυρα,
[1, 1]	ἐκείνου καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀναθήματος.	ὧν	μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν, ταῦτά
[1, 3]	διῆγον, ὕβρεις δὲ παρθένων ἢ	ἐφήβων	διαφθοραὶ ἢ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ ἢ
[1, 6]	μεταδοὺς αὐτοῖς καὶ τοὺς ἐλέγχους	παραγαγὼν	καὶ σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ
[2, 6]	τυράννου μόνον οὐκ αὐτόπτης γεγενῆσθαι	λέγων,	ὃν ἴσμεν οὐδ´ ἄχρι τοῦ
[1, 8]	εἶναι ὡς ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ	οἰμωγῶν	ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ
[1, 6]	τις παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα	ἰδὼν	ἀπὸ τῆς πέτρας ῥιπτόμενον ἃ
[1, 11]	τὸ καὶ ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν.	ἰδὼν	δὲ ἀνέκραγον εὐθύς, ἄξιον τὸ
[2, 1]	μελλούσης φιλίας ἐλπίδα, τῶν δὲ	πρέσβεων	ἀκούσας τῶν ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ
[1, 13]	μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ τῶν	πρέσβεων,	ἀναθέντες δὲ τὸν ταῦρον ἐν
[1, 10]	ἐπαινῶν με τῆς δικαιοσύνης καὶ	ἐλεῶν	τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε
[1, 8]	ἐπικαίειν νὴ Δία κατὰ τὸν	Ἰόλεων,	εἰ μέλλομεν ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ
[2, 7]	ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν, εἰ μὴ ἀντὶ	ἱερέων	ἤδη δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν καί,
[1, 13]	ἐπειδάν μοι παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι	κολάσεων.	~Ταῦτα μέν, ὦ Δελφοί, τὰ
[1, 5]	γενομένους ἀξιῶ περὶ τῶν τότε	πρακτέων	μοι συμβουλεῦσαι, ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου
[1, 6]	δὲ τοὺς ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς μοι	κολάζων.	εἶθ´ οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ τῆς
[1, 11]	κατασκευάσας τὸν βοῦν ἧκέ μοι	κομίζων	κάλλιστον ἰδεῖν καὶ πρὸς τὸ
[1, 9]	ἂν προτιμήσειε ζῆν μᾶλλον ἢ	σώζων	τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους
[2, 12]	καὶ πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων	ἀγαθῶν	ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων
[2, 10]	καὶ θυσιῶν καὶ ἀναθημάτων καὶ	ἐθῶν	ἀρχαίων καὶ θεσμῶν παλαιῶν καὶ
[1, 12]	ταῦτά ἐστι, δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς	εἰσελθὼν	τὴν ἀλήθειαν τῆς τέχνης καὶ
[2, 10]	καὶ ἐθῶν ἀρχαίων καὶ θεσμῶν	παλαιῶν	καὶ δόξης τοῦ μαντείου, ἔπειτα
[2, 10]	θυσιῶν καὶ ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν	ἀρχαίων	καὶ θεσμῶν παλαιῶν καὶ δόξης
[1, 8]	ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ τῶν	μορμολυκείων	ὄφελός τι ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ
[2, 12]	καὶ ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν δύναμιν	ἐνίων	δωρουμένων τὸν θεόν. ~εἰ δ´
[1, 7]	καὶ ἥμερον ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν	ἐνίων	καὶ λόγους εἶναι βραχεῖς ἐν
[2, 1]	θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα	τριῶν	τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ
[2, 10]	θεοῦ καὶ τοῦ ἱεροῦ καὶ	θυσιῶν	καὶ ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν ἀρχαίων
[1, 3]	παρθένων ἢ ἐφήβων διαφθοραὶ ἢ	γυναικῶν	ἀπαγωγαὶ ἢ δορυφόρων ἐπιπέμψεις ἢ
[2, 10]	εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων καὶ	ἡλίκων	ἐστὶν ἡ σκέψις, πρῶτον μὲν
[2, 8]	τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ μὲν τῶν	ἄλλων	ἐχέτω ὅπῃ βούλεται· ἡμῖν δὲ
[1, 13]	ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς	ἄλλων	κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο
[1, 8]	πλέον νέμοντας, ὡς τῶν γε	ἄλλων	οὐδὲν ὄφελος, εἰ μὴ ὁ
[1, 8]	αἰτίαν; ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων	ἄλλων,	ποσάκις δὲ θρηνεῖν καὶ ὀδύρεσθαι
[2, 2]	τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν	ἄλλων	χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη
[1, 3]	ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν	πολλῶν	κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ
[2, 13]	αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ τῶν	ὅλων	κινδυνεύειν. ἢ τίνι βιωτόν, εἰ
[1, 11]	ἡ βοὴ δὲ διὰ τῶν	αὐλῶν	μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα
[1, 12]	ἃ φὴς μέλη διὰ τῶν	αὐλῶν	φθέγγεται. πείθεται μὲν ταῦτα ὁ
[1, 6]	αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου	ἡμῶν	ἦν ἡ πρώτη τούτων ἀρχή,
[2, 10]	τῶν συμφερόντων τῷ τε κοινῷ	ἡμῶν	καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ
[1, 2]	ἀνελεῖν με ζητοῦντας— διῄρητο δὲ	ἡμῶν	τότε ἡ πόλις— μίαν ταύτην
[1, 10]	ὅθεν καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´ ἀξίαν	τιμῶν	ἀποπέμποιμι αὐτούς. ἔνιοι δὲ καὶ
[1, 7]	τοὺς μὲν πονηροὺς αὐτῶν πρὸ	ὀφθαλμῶν	τιθέμενοι, τοὺς δὲ χρηστοὺς τῇ
[2, 10]	ἀναθημάτων καὶ ἐθῶν ἀρχαίων καὶ	θεσμῶν	παλαιῶν καὶ δόξης τοῦ μαντείου,
[1, 7]	εἶναι βραχεῖς ἐν τῷ ἱερῷ	ὑμῶν	ἀποκειμένους, ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα τῷ
[1, 1]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι δι´	ὑμῶν	ἀπολελογημένος ἔσεσθαι. καλῶ δὲ ὧν
[2, 3]	βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ	ὑμῶν	Δελφὸς καὶ αὐτὸς ὢν καὶ
[1, 14]	καὶ δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον	ὑμῶν	εὖ ποιῆσαι ὡρμημένον. λάβετε οὖν
[1, 6]	ἢν ταῦτα λέγῃ τις καθ´	ὑμῶν,	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται
[1, 14]	δίκαιοι ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´	ὑμῶν	μαρτυροῦντες, ὡς ἂν καὶ εἰδότες
[1, 6]	τοῦ ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη δὲ	ὑμῶν	πολλὴν τὴν ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνές
[1, 6]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ἐπαινέσονται	ὑμῶν	τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα.
[1, 12]	ὡς μὴ μιάνειε τὸ ἔργον	ἐναποθανών,	ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν
[1, 2]	ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ οὐ τῶν	ἀφανῶν	ἐν Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´ εἰ
[1, 3]	καὶ δημοθοινίαις διῆγον, ὕβρεις δὲ	παρθένων	ἢ ἐφήβων διαφθοραὶ ἢ γυναικῶν
[1, 9]	τῶν ἐπιχειρησάντων μοι καὶ φανερῶς	ἐληλεγμένων	ὅμως ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον τουτονὶ
[1, 10]	γε καὶ σκοποὺς ἐπὶ τῶν	λιμένων	ἔχω καὶ πευθῆνας, τίνες ὅθεν
[1, 13]	καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων	κολαζομένων	αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας ἄλλο ἔτι
[1, 8]	μείζω κόλασιν αὐτὸς καὶ χρονιωτέραν	ὑπομένων;	ἀνδρὶ γὰρ φύσει μὲν ἀγαθῷ,
[2, 13]	ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν τῶν	δοκιμασθησομένων	ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν
[1, 8]	κολάζειν αἰτίαν; ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα	μαστιγουμένων	ἄλλων, ποσάκις δὲ θρηνεῖν καὶ
[2, 12]	ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων	δωρουμένων	τὸν θεόν. ~εἰ δ´ ὑμᾶς
[1, 10]	παρ´ ἐμέ, οἱ σοφώτατοι τῶν	Ἑλλήνων,	καὶ οὐ φεύγουσι τὴν συνουσίαν
[1, 10]	ἀκηκοώς· ἐπεὶ δὲ ἐπειράθη, ἀπῆλθεν	ἐπαινῶν	με τῆς δικαιοσύνης καὶ ἐλεῶν
[1, 6]	ἐκείνου φυλάττων μὲν ἐμαυτὸν διατελῶ,	ἐκείνων	δὲ τοὺς ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς μοι
[2, 1]	ἅμα καὶ δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε	Ἀκραγαντίνων,	ὦ ἄνδρες Δελφοί, πρόξενος ὢν
[1, 12]	ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ	κρημνῶν	ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρας δὲ τὸν
[1, 4]	μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν τις	ἐννοῶν,	ἐπεὶ τό γε ἄρχειν αὐτὸ
[1, 12]	αὐτὸν πῦρ ὑφάπτειν ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε,	εἰπών,	τὸν ἄξιον μισθὸν τῆς θαυμαστῆς
[1, 4]	προδείξας καὶ τοὺς μηνύσοντας ἕκαστα	ἐπιπέμπων.	~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη ὑμᾶς,
[1, 3]	αὐτῶν. τὴν δὲ πόλιν αὐτὴν	ὁρῶν	ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν
[1, 3]	διαφθοραὶ ἢ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ ἢ	δορυφόρων	ἐπιπέμψεις ἢ δεσποτική τις ἀπειλὴ
[1, 2]	προτέρῳ ἐκείνῳ βίῳ. ἐπειδὴ δὲ	ἑώρων	τοὺς τἀναντία μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας
[2, 1]	τὸ Δελφοῖς πρέπον προορώμενος ἀνέστην	παραινέσων	ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην
[2, 12]	ἀνέδην καὶ πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτε	ὅσων	ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν, ἁπάντων
[2, 10]	τῶν παρόντων, εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ	ὅσων	καὶ ἡλίκων ἐστὶν ἡ σκέψις,
[1, 1]	μισούντων καὶ φθονούντων φήμη ταῖς	τῶν	ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν
[2, 8]	ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ μὲν	τῶν	ἄλλων ἐχέτω ὅπῃ βούλεται· ἡμῖν
[2, 2]	ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ	τῶν	ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ
[2, 12]	μηδὲ ὡς πάλαι τὰ περὶ	τῶν	ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ τί μεμφόμενοι
[1, 6]	πάντες ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν κατὰ	τῶν	ἀσεβούντων ὠμότητα. ~Τὸ δ´ ὅλον
[1, 11]	ἐχόμενος, ἡ βοὴ δὲ διὰ	τῶν	αὐλῶν μέλη σοι ἀποτελέσει οἷα
[1, 12]	καὶ ἃ φὴς μέλη διὰ	τῶν	αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν ταῦτα
[1, 2]	διαλαθεῖν ἀδύνατον. ~Ἐγὼ γὰρ οὐ	τῶν	ἀφανῶν ἐν Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´
[1, 8]	εἴδει τὸ πλέον νέμοντας, ὡς	τῶν	γε ἄλλων οὐδὲν ὄφελος, εἰ
[1, 3]	καὶ τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ	τῶν	γερόντων προὐνόουν καὶ τὸν δῆμον
[2, 1]	αἰτίαν ἢ μελλούσης φιλίας ἐλπίδα,	τῶν	δὲ πρέσβεων ἀκούσας τῶν ἡκόντων
[2, 13]	τοῖς ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν	τῶν	δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς ὑπομένοντος ὑπόδικον
[1, 10]	φοιτῶσι παρ´ ἐμέ, οἱ σοφώτατοι	τῶν	Ἑλλήνων, καὶ οὐ φεύγουσι τὴν
[1, 5]	μετελθεῖν ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ	τῶν	ἐνόντων τὴν ἐς τὸ ἐπιὸν
[1, 3]	ἐλάσεις ἢ δημεύσεις οὐδὲ κατὰ	τῶν	ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν
[1, 9]	ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους ἐγὼ καὶ	τῶν	ἐπιχειρησάντων μοι καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων
[1, 3]	προσόδους, ὅσαι ἦσαν κοιναί, τῇ	τῶν	ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ
[2, 1]	ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσας	τῶν	ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ
[1, 10]	ὅς γε καὶ σκοποὺς ἐπὶ	τῶν	λιμένων ἔχω καὶ πευθῆνας, τίνες
[2, 1]	καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν	τῶν	μεγίστων ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ γενησόμενον,
[1, 1]	ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ	τῶν	μισούντων καὶ φθονούντων φήμη ταῖς
[1, 8]	ἐπιβουλεύουσιν ἀνθρώποις σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ	τῶν	μορμολυκείων ὄφελός τι ἡμῖν γίγνεται,
[2, 13]	παρ´ αὑτοῦ κρίνεσθαι καὶ ὑπὲρ	τῶν	ὅλων κινδυνεύειν. ἢ τίνι βιωτόν,
[1, 1]	τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ	τῶν	πάντων ἀλλαξαίμην ἄν, μάλιστα δὲ
[2, 10]	ἄνδρες Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ	τῶν	παρόντων, εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων
[1, 5]	ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν περὶ	τῶν	παρόντων. πρὸς ὀλίγον οὖν τῇ
[2, 3]	τῆς ἐναντίας δόξης, εἰ ἐκ	τῶν	παρόντων προσγένοιτο, μήτ´ ἀποκλείειν τὸ
[1, 8]	καὶ αὐτὸν εἶναι, ἢ φειδόμενον	τῶν	πλησίον ἀπολωλέναι. ὅλως δέ, τίνα
[2, 8]	λέγειν— καὶ τὸ λεγόμενον ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα
[1, 3]	ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν προεστώτων διεφθαρμένην,	τῶν	πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων
[1, 13]	θύσαντες μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ	τῶν	πρέσβεων, ἀναθέντες δὲ τὸν ταῦρον
[1, 3]	δὲ πόλιν αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ	τῶν	προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν κλεπτόντων,
[2, 10]	ὑπὲρ τῆς πόλεως ὅλης καὶ	τῶν	συμφερόντων τῷ τε κοινῷ ἡμῶν
[1, 5]	τῷ λογισμῷ γενομένους ἀξιῶ περὶ	τῶν	τότε πρακτέων μοι συμβουλεῦσαι, ὅτε
[2, 7]	τις, σκοποῦντες καθήμεθα εἴ τινες	τῶν	ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον δικαίως ἢ
[1, 3]	μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ κοινά,	ὑδάτων	τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων
[2, 10]	τοῦ ἱεροῦ καὶ θυσιῶν καὶ	ἀναθημάτων	καὶ ἐθῶν ἀρχαίων καὶ θεσμῶν
[2, 12]	ὡς πάλαι τὰ περὶ τῶν	ἀναθημάτων	ποιήσωμεν; ἢ τί μεμφόμενοι τοῖς
[1, 3]	ὑδάτων τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ	οἰκοδομημάτων	ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολῇ
[1, 11]	οὕτω μανείην, ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι	κτημάτων—	ἀλλὰ Περίλαος ἦν τις ἡμεδαπός,
[2, 8]	καὶ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν	ποιητῶν,	ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ ἀνήροτα φύεται
[1, 6]	αὐτοὶ ἔτι ἔξαρνοι ἦσαν, ἠμυνόμην	ἀγανακτῶν	τὸ πλέον οὐχ ὅτι ἐπεβεβουλεύμην,
[1, 1]	ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν	πάντων	ἀλλαξαίμην ἄν, μάλιστα δὲ παρ´
[2, 5]	ἄλλῳ κόσμῳ τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ	πάντων	ἂν εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά
[2, 12]	ὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν,	ἁπάντων	ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν
[2, 8]	τὸν θεὸν ἡμεῖς τιμώμεθα ὑφ´	ἁπάντων	καὶ εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα
[1, 9]	καίτοι πόσους ἐγὼ καὶ τῶν	ἐπιχειρησάντων	μοι καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων ὅμως
[2, 12]	ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν, ἁπάντων	ἀνατιθέντων	καὶ ὑπὲρ τὴν ὑπάρχουσαν δύναμιν
[1, 3]	τῶν πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον δὲ	ἁρπαζόντων	τὰ κοινά, ὑδάτων τε ἐπιρροίαις
[2, 1]	παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια	διεξιόντων,	καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα καὶ
[2, 1]	τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσας τῶν	ἡκόντων	παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια
[1, 5]	ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ τῶν	ἐνόντων	τὴν ἐς τὸ ἐπιὸν ἀσφάλειαν
[2, 10]	Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ τῶν	παρόντων,	εἰ λογίσαισθε ὑπὲρ ὅσων καὶ
[1, 5]	ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν περὶ τῶν	παρόντων.	πρὸς ὀλίγον οὖν τῇ γνώμῃ
[2, 3]	ἐναντίας δόξης, εἰ ἐκ τῶν	παρόντων	προσγένοιτο, μήτ´ ἀποκλείειν τὸ ἱερὸν
[1, 3]	τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ τῶν	γερόντων	προὐνόουν καὶ τὸν δῆμον ἐν
[2, 10]	τῆς πόλεως ὅλης καὶ τῶν	συμφερόντων	τῷ τε κοινῷ ἡμῶν καὶ
[1, 3]	τῶν προεστώτων διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν	κλεπτόντων,	μᾶλλον δὲ ἁρπαζόντων τὰ κοινά,
[1, 6]	ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν	ἀσεβούντων	ὠμότητα. ~Τὸ δ´ ὅλον οἱ
[1, 1]	ἡ παρὰ τῶν μισούντων καὶ	φθονούντων	φήμη ταῖς τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς
[1, 1]	καὶ φθονούντων φήμη ταῖς τῶν	ἀγνοούντων	ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν πάντων
[1, 1]	μὴ ὁποῖον ἡ παρὰ τῶν	μισούντων	καὶ φθονούντων φήμη ταῖς τῶν
[1, 3]	ἢ δημεύσεις οὐδὲ κατὰ τῶν	ἐπιβεβουλευκότων	εἰργαζόμην, καίτοι ἀναγκαῖον ὂν τὰ
[2, 1]	ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν τῶν	μεγίστων	ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης
[1, 6]	ἐνεστησάμην. καὶ τὸ ἀπ´ ἐκείνου	φυλάττων	μὲν ἐμαυτὸν διατελῶ, ἐκείνων δὲ
[2, 8]	δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα	αὐτῶν	εἰδέναι, ὅπως τε πάλαι διέκειτο
[1, 6]	ἀλλ´ ὅτι μὴ εἰάθην ὑπ´	αὐτῶν	ἐν ἐκείνῃ τῇ προαιρέσει μεῖναι,
[1, 13]	τὰς περιττὰς ἐς κακίαν ἐπιθυμίας	αὐτῶν.	ἱκανὸν γοῦν καὶ τοῦτο μόνον
[1, 5]	ἀποδημήσαντες καὶ ἰδόντες τὰς παρασκευὰς	αὐτῶν	καὶ τὰς ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε
[1, 7]	ἀνελεῖν σπεύδουσιν, τοὺς μὲν πονηροὺς	αὐτῶν	πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενοι, τοὺς δὲ
[1, 3]	καὶ συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς πλείστοις	αὐτῶν.	τὴν δὲ πόλιν αὐτὴν ὁρῶν
[1, 11]	μὴ γὰρ οὕτω μανείην, ὡς	τοιούτων	ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος ἦν
[1, 6]	ποτέρου ἡμῶν ἦν ἡ πρώτη	τούτων	ἀρχή, συνελόντες δὲ τἀν μέσῳ
[2, 10]	πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ κακοδοξίας·	τούτων	γὰρ οὐκ οἶδα εἴ τι
[1, 3]	πόλιν αὐτὴν ὁρῶν ὀλιγωρίᾳ τῶν	προεστώτων	διεφθαρμένην, τῶν πολλῶν κλεπτόντων, μᾶλλον
[1, 3]	ὅσαι ἦσαν κοιναί, τῇ τῶν	ἐφεστώτων	ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς
[1, 12]	καὶ ὁ μὲν δίκαια ἔπασχεν	ἀπολαύων	τῆς αὑτοῦ εὐμηχανίας· ἐγὼ δὲ
[2, 10]	κοινῷ ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ	Δελφῶν,	ἐπὶ πᾶσι δὲ τῆς παρὰ
[2, 8]	θύοντες καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα	Δελφῶν	τὰ πεδία, ταῦτα ἡ πρόσοδος,
[2, 1]	ἰδιόξενος αὐτοῦ Φαλάριδος οὔτ´ ἄλλην	ἔχων	πρὸς αὐτὸν ἢ εὐνοίας ἰδίαν
[1, 2]	τῇ μὲν πόλει δημοτικὸν ἐμαυτὸν	παρέχων,	τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ καὶ
[2, 3]	αὐτὸς ὢν καὶ τὸ ἴσον	μετέχων	τῆς τε δημοσίας εὐκλείας, εἰ
[1, 3]	καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ	τειχῶν	περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ τὰς προσόδους,