Discours, Par.
[1, 4]	τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι. κἀγὼ μὲν	ὁ	ἀρχαῖος περὶ ταῦτα εἶχον, οἱ
[1, 11]	πεμπτέος ὁ ταῦρος τῷ θεῷ.	ὁ	δὲ Περίλαος παρεστώς, Τί δ´
[2, 4]	αὐτὸ μετὰ τῆς ἀγούσης ὁλκάδος,	ὁ	δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ
[1, 12]	τῆς θαυμαστῆς σου τέχνης, ἵν´	ὁ	διδάσκαλος τῆς μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς
[1, 1]	~ΦΑΛΑΡΙΣ ~Ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ Δελφοί,	ὁ	ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας τῷ
[1, 12]	μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς. καὶ	ὁ	μὲν δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς
[1, 11]	πῦρ δὲ ὑποκαίειν κελεύειν, καὶ	ὁ	μὲν οἰμώξεται καὶ βοήσεται ἀλήκτοις
[2, 4]	ἂν μὴ πρότερον Δελφοῖς δοκῇ.	~ὁ	μὲν οὖν Πύθιος τὴν δικαίαν
[2, 6]	κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον.	~Ὁ	μὲν οὖν τἀναντία μοι ἐγνωκώς,
[1, 12]	αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται μὲν ταῦτα	ὁ	Περίλαος, ἐγὼ δέ, ἐπεὶ ἔνδον
[2, 8]	ἄν, τὸ δ´ ἱερὸν καὶ	ὁ	Πύθιος καὶ τὸ χρηστήριον καὶ
[1, 4]	τὴν ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά γε	ὁ	Πύθιος ὀνείρατά τε προδείξας καὶ
[2, 12]	οὗ τὴν πόλιν οἰκοῦμεν καὶ	ὁ	Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ τρίπους
[1, 10]	ἐμήν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ πρῴην	ὁ	σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν ὡς ἡμᾶς,
[1, 13]	τὸν τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς καὶ	ὁ	ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς
[2, 11]	οὐ Φάλαρις τύραννος εἷς οὐδ´	ὁ	ταῦρος οὗτος οὐδὲ χαλκὸς μόνον,
[1, 11]	τὸ κτῆμα τοῦ Πυθίου, πεμπτέος	ὁ	ταῦρος τῷ θεῷ. ὁ δὲ
[1, 7]	δῆμοι οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός τις	ὁ	τοῖς πράγμασιν ἐφεστώς ἐστιν, εἴτε
[2, 12]	καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ	ὁ	τρίπους φθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια
[1, 8]	ἄλλων οὐδὲν ὄφελος, εἰ μὴ	ὁ	φόβος προσείη καὶ ἐλπὶς τῆς
[2, 3]	εἰδὼς οὐ προσησόμενον τὸν θεὸν	ὅ	τι ἂν μὴ πρότερον Δελφοῖς
[2, 12]	τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν; καὶ	ὃ	μηδὲ πώποτε, ἀφ´ οὗ τὴν
[1, 13]	ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας	ἄλλο	ἔτι πλὴν μόνα τὰ τοῦ
[1, 6]	παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν	ἀπὸ	τῆς πέτρας ῥιπτόμενον ἃ μὲν
[2, 8]	καὶ ἀνήροτα φύεται τὰ πάντα	ὑπὸ	γεωργῷ τῷ θεῷ, ὃς οὐ
[2, 8]	αὐτοὺς λέγειν— καὶ τὸ λεγόμενον	ὑπὸ	τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα ἡμῖν καὶ
[1, 7]	Ἕλλησι πολλοὺς γενέσθαι τυράννους σοφοὺς	ὑπὸ	φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν καὶ
[1, 7]	σπεύδουσιν, τοὺς μὲν πονηροὺς αὐτῶν	πρὸ	ὀφθαλμῶν τιθέμενοι, τοὺς δὲ χρηστοὺς
[1, 11]	κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν καὶ πρὸς	τὸ	ἀκριβέστατον εἰκασμένον· κινήσεως γὰρ αὐτῷ
[2, 2]	τὴν διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι	τὸ	ἀνάθημα ἢ ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν,
[1, 8]	ἀφορμαί. φέρειν δὲ ἀνάγκη καὶ	τὸ	ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν
[1, 6]	ἣν ἐξ ἀρχῆς ἐνεστησάμην. καὶ	τὸ	ἀπ´ ἐκείνου φυλάττων μὲν ἐμαυτὸν
[1, 14]	Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε ὄντες καὶ	τὸ	ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι τὸν ἄνδρα
[2, 8]	καὶ εὐποροῦμεν καὶ εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα	τὸ	ἀρχαῖον, ταῦτα τὸ μέχρι νῦν,
[1, 4]	παύσαιτο ἄν τις ἐννοῶν, ἐπεὶ	τό	γε ἄρχειν αὐτὸ καὶ πάντα
[2, 8]	βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ συνῆμεν ἄν,	τὸ	δ´ ἱερὸν καὶ ὁ Πύθιος
[1, 7]	τὴν κατὰ τῶν ἀσεβούντων ὠμότητα.	~Τὸ	δ´ ὅλον οἱ δῆμοι οὐκ
[1, 4]	φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει μοι εἶναι·	τὸ	δ´ ὅπως μηκέτι τοιαύτης τινὸς
[2, 1]	τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα	τὸ	Δελφοῖς πρέπον προορώμενος ἀνέστην παραινέσων
[2, 4]	γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ	τὸ	δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν
[2, 2]	κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν οὖν καὶ	τὸ	ἐνδοιάσαι ὑμᾶς ὅλως περὶ τούτου
[1, 5]	ἐκ τῶν ἐνόντων τὴν ἐς	τὸ	ἐπιὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν; ταῦτ´ οἶδ´
[1, 12]	ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς μὴ μιάνειε	τὸ	ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον
[2, 1]	ἐπιεικῆ καὶ μέτρια διεξιόντων, καὶ	τὸ	εὐσεβὲς ἅμα καὶ τὸ κοινῇ
[2, 12]	ἐξεῖναι, ὁρᾶτε ὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται	τὸ	ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ
[2, 9]	καὶ αὐτὸ εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται	τὸ	ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν τοῖς
[1, 6]	μὴ λογίζοιτο, ὡς νύκτωρ ἐς	τὸ	ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ
[2, 3]	τῶν παρόντων προσγένοιτο, μήτ´ ἀποκλείειν	τὸ	ἱερὸν τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε τὴν
[2, 3]	Δελφὸς καὶ αὐτὸς ὢν καὶ	τὸ	ἴσον μετέχων τῆς τε δημοσίας
[1, 11]	καὶ μυκηθμοῦ ἔδει μόνον πρὸς	τὸ	καὶ ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν. ἰδὼν
[2, 11]	τῷ θεῷ· πρῶτον μὲν γὰρ	τὸ	κατὰ τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον.
[2, 5]	καὶ μισθὸν κομίσασθαι τῆς εὐσεβείας	τὸ	κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον.
[2, 1]	καὶ τὸ εὐσεβὲς ἅμα καὶ	τὸ	κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ
[1, 8]	ἀνάγκην πικρῷ, πολὺ τοῦ κολάζεσθαι	τὸ	κολάζειν χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ δεῖ
[1, 11]	ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον εὐθύς, ἄξιον	τὸ	κτῆμα τοῦ Πυθίου, πεμπτέος ὁ
[2, 8]	γε ἡμᾶς αὐτοὺς λέγειν— καὶ	τὸ	λεγόμενον ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἄσπαρτα
[2, 8]	εὐδαιμονοῦμεν· ταῦτα τὸ ἀρχαῖον, ταῦτα	τὸ	μέχρι νῦν, καὶ μὴ παυσαίμεθά
[2, 2]	τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν	τὸ	μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι
[1, 11]	ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς	τὸ	μηχάνημα τοῦτο καὶ κατακλείσας προστιθέναι
[1, 3]	ἰσοτιμίας θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον ἐς	τὸ	πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς γοῦν
[1, 8]	τοὺς νομοθέτας τῷ κολαστικῷ εἴδει	τὸ	πλέον νέμοντας, ὡς τῶν γε
[1, 6]	ἔτι ἔξαρνοι ἦσαν, ἠμυνόμην ἀγανακτῶν	τὸ	πλέον οὐχ ὅτι ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´
[1, 8]	τῷ περὶ τῆς Ὕδρας μύθῳ	τὸ	πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ γὰρ ἂν
[2, 2]	οὐδὲν γὰρ ἀλλ´ ἢ ἱεροσυλία	τὸ	πρᾶγμά ἐστι μακρῷ τῶν ἄλλων
[1, 7]	δίκαιος εἴτε ἄδικος, αὐτὸ ἁπλῶς	τὸ	τῆς τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι καὶ
[2, 8]	ἱερὸν καὶ ὁ Πύθιος καὶ	τὸ	χρηστήριον καὶ οἱ θύοντες καὶ
[1, 6]	τὰ ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου	ἥψατο,	κατηγοροίη δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν
[2, 4]	Φάλαριν ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ	ἐμυσάττετο,	ῥᾴδιον ἦν ἐν τῷ Ἰονίῳ
[1, 11]	πάμπολυ τῆς ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς	ᾤετο	χαριεῖσθαί μοι, εἰ καινήν τινα
[1, 10]	προσφέρεσθαι, εἰ μή τι διαφερόντως	ἠδίκητο;	~Ταῦτα μὲν οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ
[1, 2]	ἅπαντος τρόπου ἀνελεῖν με ζητοῦντας—	διῄρητο	δὲ ἡμῶν τότε ἡ πόλις—
[1, 4]	δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον ἀσφαλῶς	παύσαιτο	ἄν τις ἐννοῶν, ἐπεὶ τό
[2, 8]	αὐτῶν εἰδέναι, ὅπως τε πάλαι	διέκειτο	καὶ ὅπως νῦν ἔχει καὶ
[1, 6]	ῥιπτόμενον ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ	λογίζοιτο,	ὡς νύκτωρ ἐς τὸ ἱερὸν
[2, 3]	δόξης, εἰ ἐκ τῶν παρόντων	προσγένοιτο,	μήτ´ ἀποκλείειν τὸ ἱερὸν τοῖς
[2, 3]	τῆς τε δημοσίας εὐκλείας, εἰ	φυλάττοιτο,	καὶ τῆς ἐναντίας δόξης, εἰ
[1, 4]	περὶ ἐμοῦ αὐτοῦ, εἰ ληφθείην,	ἐδέδοκτο	ἤδη αὐτοῖς καὶ ὅπως με
[1, 4]	εἶχον, οἱ δὲ ἤδη τε	συνίσταντο	ἐπ´ ἐμὲ καὶ περὶ τοῦ
[1, 6]	τἀν μέσῳ καὶ ἐφ´ οἷς	ἐκολάζοντο	τὰς τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ
[1, 4]	καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ χρήματα	ἐπορίζοντο	καὶ τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ
[1, 4]	Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους	ἐπρεσβεύοντο·	ἃ μὲν γὰρ περὶ ἐμοῦ
[1, 4]	χρήματα ἐπορίζοντο καὶ τοὺς ἀστυγείτονας	ἐπεκαλοῦντο	καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ
[1, 4]	τρόπου τῆς ἐπιβουλῆς καὶ ἀποστάσεως	ἐσκοποῦντο	καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὅπλα
[1, 6]	οἷς ἐκολάζοντο τὰς τιμωρίας αὐτὰς	ᾐτιῶντο	καὶ τὰς δοκούσας ἐν αὐταῖς
[1, 7]	ἐστιν, εἴτε δίκαιος εἴτε ἄδικος,	αὐτὸ	ἁπλῶς τὸ τῆς τυραννίδος ὄνομα
[2, 9]	καὶ διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ	αὐτὸ	εἰς ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ ἱερὸν
[1, 4]	ἐννοῶν, ἐπεὶ τό γε ἄρχειν	αὐτὸ	καὶ πάντα πράττειν ἐπαχθὲς ἤδη
[2, 4]	ἐν τῷ Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι	αὐτὸ	μετὰ τῆς ἀγούσης ὁλκάδος, ὁ
[2, 5]	ἱεροῦ· ἐπεὶ πάντων ἂν εἴη	τοῦτο	ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς οὕτω
[1, 9]	ἢ δικαίως κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους;	τοῦτο	βουλοίμην ἄν; αὖθις γὰρ ὑμᾶς,
[1, 6]	ἄν. ~Τί οὖν ἐγὼ μετὰ	τοῦτο	ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους καὶ
[1, 12]	μεταξὺ καταυλούμενον. ~ἐγὼ δὲ ὡς	τοῦτο	ἤκουσα, ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν τοῦ
[1, 11]	ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς τὸ μηχάνημα	τοῦτο	καὶ κατακλείσας προστιθέναι μὲν τοὺς
[1, 13]	ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν καὶ	τοῦτο	μόνον δηλῶσαί μου τὸν τρόπον,
[1, 8]	ἐλπὶς τῆς κολάσεως. ἡμῖν δὲ	τοῦτο	πολλῷ ἀναγκαιότερον τοῖς τυράννοις, ὅσῳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007