HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Phalaris

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  45 formes différentes pour 137 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Discours, Par.
[1, 9]   πότερον ἄμεινον εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν     ἀδίκως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς
[2, 7]   τῶν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον δικαίως     ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ μὲν
[2, 10]   εἴ τι μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε,     ἀναγκαιότερον ἡγήσαισθε ἄν. ~Περὶ μὲν
[2, 9]   ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν     ἀνατιθέναι. καὶ διὰ τοῦτ´, οἶμαι,
[1, 8]   δέ, τίνα οἴεσθε οὕτως ἄγριον     ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡς ἥδεσθαι
[2, 8]   Φρυξὶν Λυδοῖς Πέρσαις     Ἀσσυρίοις Φοίνιξιν Ἰταλιώταις
[1, 2]   δὲ σκαιὸν ὑβριστικὸν     αὐθέκαστον οὐδεὶς οὐδὲν ἐπεκάλει μου
[1, 9]   πότερα βούλομαι κολάζειν τινὰς ἀδίκως     αὐτὸς ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε ὡς
[1, 3]   δὲ παρθένων ἐφήβων διαφθοραὶ     γυναικῶν ἀπαγωγαὶ δορυφόρων ἐπιπέμψεις
[1, 3]   γυναικῶν ἀπαγωγαὶ δορυφόρων ἐπιπέμψεις     δεσποτική τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι
[1, 3]   ἦν. σφαγὰς δὲ ἐλάσεις     δημεύσεις οὐδὲ κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων
[1, 9]   Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως     δικαίως κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο
[1, 3]   ἐφήβων διαφθοραὶ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ     δορυφόρων ἐπιπέμψεις δεσποτική τις
[1, 3]   δὲ ἀστασίαστος ἦν. σφαγὰς δὲ     ἐλάσεις δημεύσεις οὐδὲ κατὰ
[2, 1]   οὔτ´ ἄλλην ἔχων πρὸς αὐτὸν     εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν μελλούσης
[1, 3]   δημοθοινίαις διῆγον, ὕβρεις δὲ παρθένων     ἐφήβων διαφθοραὶ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ
[2, 2]   ἀσεβείας ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ´     ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι μακρῷ
[2, 8]   Πέρσαις Ἀσσυρίοις Φοίνιξιν     Ἰταλιώταις Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα
[2, 10]   τῆς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας     κακοδοξίας· τούτων γὰρ οὐκ οἶδα
[2, 8]   ἀλλ´ εἴ τι ἐν Φρυξὶν     Λυδοῖς Πέρσαις Ἀσσυρίοις
[2, 1]   αὐτὸν εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν     μελλούσης φιλίας ἐλπίδα, τῶν δὲ
[1, 9]   μελλήσας ἑλοίμην ἂν τεθνάναι μᾶλλον     μηδὲν ἀδικοῦντας κολάζειν. εἰ δέ
[1, 7]   καὶ τὸν τύραννον, κἂν Αἰακὸς     Μίνως Ῥαδάμανθυς ᾖ, ὁμοίως
[1, 11]   ἐπαίνου μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,     μίσους ἄξια. ὑπὲρ δὲ τοῦ
[2, 2]   εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα     ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη
[2, 8]   τι ἐν Φρυξὶν Λυδοῖς     Πέρσαις Ἀσσυρίοις Φοίνιξιν
[1, 7]   τύραννον, κἂν Αἰακὸς Μίνως     Ῥαδάμανθυς ᾖ, ὁμοίως ἐξ ἅπαντος
[1, 2]   ἐπιεικῆ καὶ μέτριον, βίαιον δὲ     σκαιὸν ὑβριστικὸν αὐθέκαστον
[1, 9]   οὐκ ἂν προτιμήσειε ζῆν μᾶλλον     σώζων τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι
[1, 5]   φίλτατα ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀπολλύμενα;     τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου
[2, 12]   τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτων ποιήσωμεν;     τί μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν
[2, 13]   καὶ ὑπὲρ τῶν ὅλων κινδυνεύειν.     τίνι βιωτόν, εἰ κριθήσεται τοῦ
[2, 4]   εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν     τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον
[1, 2]   μέτριον, βίαιον δὲ σκαιὸν     ὑβριστικὸν αὐθέκαστον οὐδεὶς οὐδὲν
[2, 8]   Ἀσσυρίοις Φοίνιξιν Ἰταλιώταις     Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα ἐς Δελφοὺς
[1, 8]   τῇ ὑποθέσει καὶ αὐτὸν εἶναι,     φειδόμενον τῶν πλησίον ἀπολωλέναι. ὅλως
[2, 8]   Λυδοῖς Πέρσαις Ἀσσυρίοις     Φοίνιξιν Ἰταλιώταις Ὑπερβορέοις
[1, 7]   Αἰακὸς Μίνως Ῥαδάμανθυς  ᾖ,   ὁμοίως ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν σπεύδουσιν,
[1, 11]   βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις ἐχόμενος,     βοὴ δὲ διὰ τῶν αὐλῶν
[2, 8]   πεδία, ταῦτα πρόσοδος, ἐντεῦθεν     εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ τροφαί— χρὴ
[2, 12]   καὶ τρίπους φθέγγεται καὶ     ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ´ ἡμῖν,
[1, 1]   ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον     παρὰ τῶν μισούντων καὶ φθονούντων
[1, 6]   πόρρω τῆς πόλεως εἶναι λέγεται     πέτρα— κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν. ἀλλ´,
[1, 3]   ἀλλ´ ὑπήκουον, ἐγὼ δὲ ἦρχον,     πόλις δὲ ἀστασίαστος ἦν. σφαγὰς
[1, 2]   ζητοῦντας— διῄρητο δὲ ἡμῶν τότε     πόλις— μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ
[1, 4]   μηκέτι τοιαύτης τινὸς θεραπείας δεήσεται     πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι. κἀγὼ
[2, 8]   ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα     πρόσοδος, ἐντεῦθεν εὐπορία, ἐντεῦθεν
[1, 6]   λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν     πρώτη τούτων ἀρχή, συνελόντες δὲ
[2, 10]   ὑπὲρ ὅσων καὶ ἡλίκων ἐστὶν     σκέψις, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τοῦ
[2, 8]   ταῦτα. καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ  γῇ,   βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ συνῆμεν ἄν,
[1, 6]   οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν ταῦτα  λέγῃ   τις καθ´ ὑμῶν, καὶ οἱ
[2, 8]   ποιοῦσι λῷον ἔσται· ὅτι μὲν  δὴ   ἐν κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ
[1, 12]   αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα· καί, Ἄγε  δή,   ἔφην, Περίλαε, εἰ μὴ
[1, 11]   ἐξ ἅπαντος κολάζειν ἐπιθυμοῦντι. καὶ  δὴ   κατασκευάσας τὸν βοῦν ἧκέ μοι
[1, 4]   δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ μὲν  δὴ   μηδὲν παθεῖν τοιοῦτον οἱ θεοὶ
[1, 1]   αὐτὸν μάρτυρα, ὃν οὐκ ἔνι  δή   που παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ λόγῳ
[2, 2]   ἄλλων χαλεπωτέρα, ὅσῳ τοῦ τὰ  ἤδη   ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν
[1, 4]   ἐμοῦ αὐτοῦ, εἰ ληφθείην, ἐδέδοκτο  ἤδη   αὐτοῖς καὶ ὅπως με αὐτοχειρίᾳ
[1, 4]   ἀποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῦσαι ἦν.  ~ἤδη   δὲ καὶ περὶ τοῦ ἀφεῖναι
[2, 7]   πολυπραγμονεῖν, εἰ μὴ ἀντὶ ἱερέων  ἤδη   δικασταὶ εἶναι ἀξιοῦμεν καί, δέον
[2, 2]   ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον  ἤδη   εἶναι νομίζω, μᾶλλον δὲ οὐδ´
[1, 4]   αὐτὸ καὶ πάντα πράττειν ἐπαχθὲς  ἤδη   καὶ σὺν φθόνῳ καματηρὸν ἐδόκει
[2, 4]   μὲν οὖν Πύθιος τὴν δικαίαν  ἤδη   περὶ τοῦ ἀναθήματος ψῆφον ἤνεγκεν·
[1, 4]   περὶ ταῦτα εἶχον, οἱ δὲ  ἤδη   τε συνίσταντο ἐπ´ ἐμὲ καὶ
[2, 1]   ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα  ἤδη   τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ
[1, 5]   ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα  ἤδη   ὑμᾶς, Δελφοί, ἐπὶ τοῦ
[1, 5]   τὰ ὕστατα; μᾶλλον δὲ γυμνὴν  ἤδη   ὑπέχειν τὴν σφαγὴν καὶ τὰ
[1, 2]   μου τῷ προτέρῳ ἐκείνῳ βίῳ.  ἐπειδὴ   δὲ ἑώρων τοὺς τἀναντία μοι
[1, 5]   τινὸς εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ  ἀνδρώδη   διανοηθέντα καὶ χολὴν ἔμφρονος καὶ
[1, 10]   ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς· ἐπεὶ δὲ  ἐπειράθη,   ἀπῆλθεν ἐπαινῶν με τῆς δικαιοσύνης
[1, 11]   οὖν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολελόγημαι ὑμῖν,  ἀληθῆ   καὶ δίκαια καὶ ἐπαίνου μᾶλλον,
[2, 6]   πιστεύειν διηγουμένοις— ἄδηλον γὰρ εἰ  ἀληθῆ   λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς μὴ
[1, 14]   Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ Φαλάριδος,  ἀληθῆ   πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη ἕκαστα,
[2, 8]   ἐντεῦθεν αἱ τροφαί— χρὴ γὰρ  τἀληθῆ   πρός γε ἡμᾶς αὐτοὺς λέγειν—
[1, 14]   Φαλάριδος, ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα  ἐπράχθη   ἕκαστα, καὶ δίκαιοι ἂν εἴημεν
[1, 9]   ἀδικοῦντας κολάζειν. εἰ δέ τις  φαίη,   Βούλει, Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς
[2, 5]   τοῦ ἱεροῦ· ἐπεὶ πάντων ἂν  εἴη   τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲς
[1, 9]   ἐγὼ μέν, εἰ αἵρεσίς μοι  προτεθείη,   πότερα βούλομαι κολάζειν τινὰς ἀδίκως
[1, 8]   ὄφελος, εἰ μὴ φόβος  προσείη   καὶ ἐλπὶς τῆς κολάσεως. ἡμῖν
[1, 6]   ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο,  κατηγοροίη   δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν ἀγριότητα,
[1, 8]   τοῦ κολάζειν ἀφορμαί. φέρειν δὲ  ἀνάγκη   καὶ τὸ ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ
[2, 1]   ἀκούσας τῶν ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ  ἐπιεικῆ   καὶ μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ
[1, 2]   ἐμαυτὸν παρέχων, τοῖς δὲ συμπολιτευομένοις  ἐπιεικῆ   καὶ μέτριον, βίαιον δὲ
[1, 3]   ἀπαγωγαὶ δορυφόρων ἐπιπέμψεις  δεσποτική   τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι καὶ
[2, 3]   τι ἂν μὴ πρότερον Δελφοῖς  δοκῇ.   ~ὁ μὲν οὖν Πύθιος τὴν
[1, 12]   εἰδῶμεν εἰ καὶ φὴς  μέλη   διὰ τῶν αὐλῶν φθέγγεται. πείθεται
[1, 11]   βοὴ δὲ διὰ τῶν αὐλῶν  μέλη   σοι ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ
[1, 12]   τιμωρίαν, τὰ τοῦ σοφοῦ χαλκέως  μέλη,   τὴν πρώτην πεῖραν τῆς μουσικῆς.
[1, 3]   δορυφόρων ἐπιπέμψεις δεσποτική τις  ἀπειλὴ   ἀποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῦσαι ἦν.
[1, 3]   οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν  περιβολῇ   ἐκράτυνα καὶ τὰς προσόδους, ὅσαι
[2, 7]   οὐ Δελφοῖς ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν, εἰ  μὴ   ἀντὶ ἱερέων ἤδη δικασταὶ εἶναι
[2, 13]   ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν, ὀκνῶ  μὴ   ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς
[1, 11]   οὐκ ἐκδοὺς αὐτὸς τῷ ἀνδριαντοποιῷ—  μὴ   γὰρ οὕτω μανείην, ὡς τοιούτων
[1, 6]   οὐχ ὅτι ἐπεβεβουλεύμην, ἀλλ´ ὅτι  μὴ   εἰάθην ὑπ´ αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ
[2, 6]   ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως αὐτοὺς  μὴ   ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ δ´ οὖν
[1, 8]   ἀκούοντα καὶ σφαττομένους ὁρῶντα, εἰ  μὴ   ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν
[1, 12]   δή, ἔφην, Περίλαε, εἰ  μὴ   κενὴ ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι,
[1, 6]   πέτρας ῥιπτόμενον μὲν ἐτόλμησε  μὴ   λογίζοιτο, ὡς νύκτωρ ἐς τὸ
[1, 12]   τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας, ὡς  μὴ   μιάνειε τὸ ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον
[1, 8]   γε ἄλλων οὐδὲν ὄφελος, εἰ  μὴ   φόβος προσείη καὶ ἐλπὶς
[1, 1]   τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ  μὴ   ὁποῖον παρὰ τῶν μισούντων
[2, 8]   ταῦτα τὸ μέχρι νῦν, καὶ  μὴ   παυσαίμεθά γε οὕτω βιοῦντες. ~Μέμνηται
[2, 3]   τὸν θεὸν τι ἂν  μὴ   πρότερον Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ μὲν
[1, 10]   πικρῶς τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ  μή   τι διαφερόντως ἠδίκητο; ~Ταῦτα μὲν
[2, 12]   ἐξετασθῆναι ἄξιον. ~τίνος οὖν ἕνεκα  μὴ   ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι
[1, 1]   παρὰ τῶν μισούντων καὶ φθονούντων  φήμη   ταῖς τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν,
[1, 5]   παρόντων. πρὸς ὀλίγον οὖν τῇ  γνώμῃ   ἐς Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες
[1, 8]   ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ ἐπικαίειν  νὴ   Δία κατὰ τὸν Ἰόλεων, εἰ
[1, 12]   ἔφην, Περίλαε, εἰ μὴ  κενὴ   ἄλλως ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι, δεῖξον
[1, 6]   μὴ εἰάθην ὑπ´ αὐτῶν ἐν  ἐκείνῃ   τῇ προαιρέσει μεῖναι, ἣν ἐξ
[2, 1]   τὸ εὐσεβὲς ἅμα καὶ τὸ  κοινῇ   συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖς
[1, 11]   ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις ἐχόμενος,  βοὴ   δὲ διὰ τῶν αὐλῶν μέλη
[2, 8]   τὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐχέτω  ὅπῃ   βούλεται· ἡμῖν δὲ ἀναγκαῖον, οἶμαι,
[2, 8]   εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ τροφαί—  χρὴ   γὰρ τἀληθῆ πρός γε ἡμᾶς
[2, 5]   προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν.  χρὴ   δὲ καὶ ὑμᾶς τὰ αὐτὰ
[2, 6]   οὐδ´ ἄχρι τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα.  χρὴ   δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα μηδὲ
[2, 2]   ἡμῖν προθεῖναι τὴν διάσκεψιν, εἰ  χρὴ   δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα ὀπίσω
[2, 8]   καὶ πέτρας γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον  χρὴ   περιμένειν δηλώσοντα ἡμῖν, ἀλλ´ ὁρᾶν
[1, 8]   τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον  χρὴ   τῇ ὑποθέσει καὶ αὐτὸν εἶναι,
[1, 2]   τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος  τῇ   ἀρχῇ ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι καὶ
[2, 8]   πάρεστι ταῦτα. καὶ ὅσον ἐπὶ  τῇ   γῇ, βαθεῖ λιμῷ ἀεὶ συνῆμεν
[1, 5]   τῶν παρόντων. πρὸς ὀλίγον οὖν  τῇ   γνώμῃ ἐς Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ
[1, 7]   ὀφθαλμῶν τιθέμενοι, τοὺς δὲ χρηστοὺς  τῇ   κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ
[1, 2]   καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν  τῇ   μὲν πόλει δημοτικὸν ἐμαυτὸν παρέχων,
[1, 2]   εὕρισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ  τῇ   πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος τῇ
[1, 6]   εἰάθην ὑπ´ αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ  τῇ   προαιρέσει μεῖναι, ἣν ἐξ ἀρχῆς
[1, 3]   τὰς προσόδους, ὅσαι ἦσαν κοιναί,  τῇ   τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα
[1, 8]   τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ  τῇ   ὑποθέσει καὶ αὐτὸν εἶναι,
[1, 9]   ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον τουτονὶ καὶ  Τιμοκράτη   καὶ Λεωγόραν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,
[1, 6]   εἶναι λέγεται πέτρα— κολάσει  τοιαύτῃ   περιβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι, αὐτοὶ καταγελάσεσθε,
[1, 6]   παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν  πρώτη   τούτων ἀρχή, συνελόντες δὲ τἀν
[1, 11]   κατὰ τὰ νῶτα, Ἤν τινα,  ἔφη,   κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας εἰς τὸ
[1, 11]   παρεστώς, Τί δ´ εἰ μάθοις,  ἔφη,   τὴν σοφίαν τὴν ἐν αὐτῷ
[1, 2]   πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος τῇ  ἀρχῇ   ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι
[1, 6]   ἡμῶν ἦν πρώτη τούτων  ἀρχή,   συνελόντες δὲ τἀν μέσῳ καὶ
[1, 3]   ὂν τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν  ἀρχῇ   τῆς δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ
[1, 13]   καὶ ἄλλα πολλάκις, ἐπειδάν μοι  παράσχῃ   μηκέτι δεῖσθαι κολάσεων. ~Ταῦτα μέν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2007