Discours, Par.
[1, 4]	με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ	ἃς	κολάσεις ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον.
[2, 6]	σφαγάς τινας καὶ βίας καὶ	ἁρπαγὰς	καὶ ἀπαγωγὰς ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου
[1, 3]	ἡ πόλις δὲ ἀστασίαστος ἦν.	σφαγὰς	δὲ ἢ ἐλάσεις ἢ δημεύσεις
[2, 6]	ἐκ τοῦ Ἀκράγαντος ἄρτι καταπεπλευκώς,	σφαγάς	τινας καὶ βίας καὶ ἁρπαγὰς
[2, 6]	καὶ βίας καὶ ἁρπαγὰς καὶ	ἀπαγωγὰς	ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου μόνον οὐκ
[1, 10]	τῆς δικαιοσύνης καὶ ἐλεῶν τῆς	ἀναγκαίας	ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε τὸν πρὸς
[2, 1]	καλλίστης καὶ ἐπινοίας κακίστης καὶ	δικαίας	κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν οὖν καὶ
[1, 9]	καὶ Λεωγόραν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,	παλαιᾶς	συνηθείας τῆς πρὸς αὐτοὺς μνημονεύσας.
[1, 3]	ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ τῆς	νεολαίας	ἐπεμελούμην καὶ τῶν γερόντων προὐνόουν
[2, 6]	ἄρτι καταπεπλευκώς, σφαγάς τινας καὶ	βίας	καὶ ἁρπαγὰς καὶ ἀπαγωγὰς ἐτραγῴδει
[2, 2]	νομίζω, μᾶλλον δὲ οὐδ´ ὑπερβολὴν	ἀσεβείας	ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ´ ἢ
[2, 5]	λαβεῖν καὶ μισθὸν κομίσασθαι τῆς	εὐσεβείας	τὸ κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι
[1, 9]	Λεωγόραν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς	συνηθείας	τῆς πρὸς αὐτοὺς μνημονεύσας. ~Ὅταν
[2, 3]	ἴσον μετέχων τῆς τε δημοσίας	εὐκλείας,	εἰ φυλάττοιτο, καὶ τῆς ἐναντίας
[2, 10]	δὲ τῆς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις	εὐκλείας	ἢ κακοδοξίας· τούτων γὰρ οὐκ
[1, 4]	δ´ ὅπως μηκέτι τοιαύτης τινὸς	θεραπείας	δεήσεται ἡ πόλις, τοῦτ´ ἐζήτουν
[1, 3]	τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ τῆς	δυναστείας	μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ πρᾳότητι
[2, 1]	εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν ἢ μελλούσης	φιλίας	ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσας
[1, 3]	πρᾳότητι καὶ τῷ ἡμέρῳ κἀξ	ἰσοτιμίας	θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον ἐς τὸ
[1, 13]	ἀμύνομαι τὰς περιττὰς ἐς κακίαν	ἐπιθυμίας	αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν καὶ τοῦτο
[1, 12]	δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ	εὐμηχανίας·	ἐγὼ δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ
[2, 10]	παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ	κακοδοξίας·	τούτων γὰρ οὐκ οἶδα εἴ
[2, 1]	ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης καλλίστης καὶ	ἐπινοίας	κακίστης καὶ δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ
[2, 1]	ἄλλην ἔχων πρὸς αὐτὸν ἢ	εὐνοίας	ἰδίαν αἰτίαν ἢ μελλούσης φιλίας
[1, 7]	δὲ χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ τῆς	προσηγορίας	τῷ ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες. ἐγὼ
[1, 6]	καὶ ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο τὰς	τιμωρίας	αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ τὰς δοκούσας
[1, 9]	χαλεπώτερον. ~Εἰ δὲ δεῖ μετὰ	παρρησίας	εἰπεῖν, ἐγὼ μέν, εἰ αἵρεσίς
[2, 3]	τὸ ἴσον μετέχων τῆς τε	δημοσίας	εὐκλείας, εἰ φυλάττοιτο, καὶ τῆς
[1, 4]	ἐπιβουλῆς καὶ ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ	συνωμοσίας	συνεκρότουν καὶ ὅπλα ἤθροιζον καὶ
[2, 3]	εὐκλείας, εἰ φυλάττοιτο, καὶ τῆς	ἐναντίας	δόξης, εἰ ἐκ τῶν παρόντων
[1, 5]	τὰς παρασκευὰς αὐτῶν καὶ τὰς	ἀπειλὰς	ἀκούσαντες εἴπατε τί δεῖ ποιεῖν;
[1, 10]	ὁ σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν ὡς	ἡμᾶς,	ἄλλα μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ ἀκηκοώς·
[1, 14]	ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδος, καὶ μήτε	ἡμᾶς	ἀπράκτους ἀποπέμψητε μήτε ἐκεῖνον ὑβρίσητε
[2, 8]	χρὴ γὰρ τἀληθῆ πρός γε	ἡμᾶς	αὐτοὺς λέγειν— καὶ τὸ λεγόμενον
[1, 1]	~ΦΑΛΑΡΙΣ ~Ἔπεμψεν	ἡμᾶς,	ὦ Δελφοί, ὁ ἡμέτερος δυνάστης
[1, 11]	ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος καιρὸς	ὑμᾶς	ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ ὅπως τὸν
[2, 13]	δωρουμένων τὸν θεόν. ~εἰ δ´	ὑμᾶς	αὐτοὺς δοκιμαστὰς καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε
[1, 1]	ἐστιν· ἃ δέ γε πρὸς	ὑμᾶς	ἐπέστειλεν τάδε· Ἐγώ, φησίν, ὦ
[1, 14]	καὶ ἄκοντος κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν	ὑμᾶς	ἡμεῖς οἱ Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε
[2, 2]	μὲν οὖν καὶ τὸ ἐνδοιάσαι	ὑμᾶς	ὅλως περὶ τούτου καὶ ἡμῖν
[2, 5]	μονάρχου εὐσέβειαν. χρὴ δὲ καὶ	ὑμᾶς	τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ψηφισαμένους προσθεῖναι
[1, 5]	ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα ἤδη	ὑμᾶς,	ὦ Δελφοί, ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ
[1, 9]	τοῦτο βουλοίμην ἄν; αὖθις γὰρ	ὑμᾶς,	ὦ Δελφοί, συμβούλους καλῶ, πότερον
[1, 10]	ἐπὶ τῶν λιμένων ἔχω καὶ	πευθῆνας,	τίνες ὅθεν καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´
[1, 9]	μοι προτεθείη, πότερα βούλομαι κολάζειν	τινὰς	ἀδίκως ἢ αὐτὸς ἀποθανεῖν, εὖ
[2, 6]	τοῦ Ἀκράγαντος ἄρτι καταπεπλευκώς, σφαγάς	τινας	καὶ βίας καὶ ἁρπαγὰς καὶ
[1, 4]	καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ τοὺς	ἀστυγείτονας	ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα
[1, 6]	τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ σαφῶς	ἐξελέγξας	ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ ἔτι
[1, 4]	γε ὁ Πύθιος ὀνείρατά τε	προδείξας	καὶ τοὺς μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων.
[1, 11]	τὴν χρείαν ἣν παρέχεται; καὶ	ἀνοίξας	ἅμα τὸν ταῦρον κατὰ τὰ
[1, 8]	γίγνεται, ἀλλὰ τῷ περὶ τῆς	Ὕδρας	μύθῳ τὸ πρᾶγμα ἔοικεν· ὅσῳ
[1, 12]	ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα,	καθήρας	δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν
[1, 11]	τοὺς αὐλοὺς τούσδε πρὸς τοὺς	μυξωτῆρας	τοῦ βοός, πῦρ δὲ ὑποκαίειν
[1, 10]	ἀμέλει καὶ πρῴην ὁ σοφὸς	Πυθαγόρας	ἧκεν ὡς ἡμᾶς, ἄλλα μὲν
[2, 8]	κρημνοῖς τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ καὶ	πέτρας	γεωργοῦμεν, οὐχ Ὅμηρον χρὴ περιμένειν
[1, 6]	ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆς	πέτρας	ῥιπτόμενον ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ
[1, 11]	Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς,	ἐμβιβάσας	εἰς τὸ μηχάνημα τοῦτο καὶ
[1, 11]	ἅπαντος κολάζειν ἐπιθυμοῦντι. καὶ δὴ	κατασκευάσας	τὸν βοῦν ἧκέ μοι κομίζων
[1, 13]	πρὸς ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ	μελῳδήσας	ἄλλο ἔτι πλὴν μόνα τὰ
[1, 9]	ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε ὡς οὐδὲν	μελλήσας	ἑλοίμην ἂν τεθνάναι μᾶλλον ἢ
[1, 12]	ἐγὼ δέ, ἐπεὶ ἔνδον ἦν,	κατακλείσας	αὐτὸν πῦρ ὑφάπτειν ἐκέλευον, Ἀπολάμβανε,
[1, 11]	εἰς τὸ μηχάνημα τοῦτο καὶ	κατακλείσας	προστιθέναι μὲν τοὺς αὐλοὺς τούσδε
[1, 12]	καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι	κελεύσας,	ὡς μὴ μιάνειε τὸ ἔργον
[1, 9]	παλαιᾶς συνηθείας τῆς πρὸς αὐτοὺς	μνημονεύσας.	~Ὅταν δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν εἰδέναι,
[2, 1]	φιλίας ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων	ἀκούσας	τῶν ἡκόντων παρ´ αὐτοῦ ἐπιεικῆ
[1, 6]	τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ τὰς	δοκούσας	ἐν αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον ὡς
[1, 5]	ἰδόντες τὰς παρασκευὰς αὐτῶν καὶ	τὰς	ἀπειλὰς ἀκούσαντες εἴπατε τί δεῖ
[1, 6]	τὰς τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ	τὰς	δοκούσας ἐν αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον
[1, 5]	παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ ἰδόντες	τὰς	παρασκευὰς αὐτῶν καὶ τὰς ἀπειλὰς
[1, 13]	πονηρούς εἰμι καὶ ὅπως ἀμύνομαι	τὰς	περιττὰς ἐς κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν.
[1, 3]	καὶ τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ	τὰς	προσόδους, ὅσαι ἦσαν κοιναί, τῇ
[1, 6]	μέσῳ καὶ ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο	τὰς	τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο καὶ τὰς
[1, 8]	Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ καὶ τοὺς	νομοθέτας	τῷ κολαστικῷ εἴδει τὸ πλέον
[1, 6]	καὶ τὰς δοκούσας ἐν αὐταῖς	ὠμότητας,	ὅμοιον ὡς εἴ τις παρ´
[2, 3]	εὐσεβοῦσι μήτε τὴν πόλιν πρὸς	ἅπαντας	ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα
[2, 12]	καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς	ἀνατιθέντας;	καὶ μὴν ἐξ ἐκείνου μὲν
[2, 3]	ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν τοὺς	ἀνατιθέντας·	οὐδεὶς γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι τολμήσειεν
[1, 8]	τῷ κολαστικῷ εἴδει τὸ πλέον	νέμοντας,	ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδὲν
[1, 1]	Δελφοί, ὁ ἡμέτερος δυνάστης Φάλαρις	ἄξοντας	τῷ θεῷ τὸν ταῦρον τοῦτον
[1, 4]	ὀνείρατά τε προδείξας καὶ τοὺς	μηνύσοντας	ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα
[1, 2]	ἑώρων τοὺς τἀναντία μοι πολιτευομένους	ἐπιβουλεύοντας	καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου ἀνελεῖν
[1, 6]	διατελῶ, ἐκείνων δὲ τοὺς ἀεὶ	ἐπιβουλεύοντάς	μοι κολάζων. εἶθ´ οἱ ἄνθρωποι
[1, 2]	ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι	ἐπιβουλεύοντας,	τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι·
[1, 9]	ἂν τεθνάναι μᾶλλον ἢ μηδὲν	ἀδικοῦντας	κολάζειν. εἰ δέ τις φαίη,
[2, 9]	ὁποῖα, δεξαμένους δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι	ὑπηρετοῦντας	ἀμφοῖν, καὶ τῷ θεῷ καὶ
[1, 2]	ἐξ ἅπαντος τρόπου ἀνελεῖν με	ζητοῦντας—	διῄρητο δὲ ἡμῶν τότε ἡ
[1, 12]	τῆς τέχνης καὶ μίμησαι τοὺς	βοῶντας,	ἵν´ εἰδῶμεν εἰ καὶ ἃ
[1, 10]	δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν εἰδέναι, τοὺς	εἰσφοιτῶντας	εἰς Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος
[2, 13]	θεόν. ~εἰ δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς	δοκιμαστὰς	καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν,
[2, 13]	δ´ ὑμᾶς αὐτοὺς δοκιμαστὰς καὶ	ἐξεταστὰς	ἐπιστήσετε τοῖς ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ
[1, 13]	εἰμι καὶ ὅπως ἀμύνομαι τὰς	περιττὰς	ἐς κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν
[1, 6]	ἐφ´ οἷς ἐκολάζοντο τὰς τιμωρίας	αὐτὰς	ᾐτιῶντο καὶ τὰς δοκούσας ἐν
[1, 5]	ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ ἰδόντες τὰς	παρασκευὰς	αὐτῶν καὶ τὰς ἀπειλὰς ἀκούσαντες
[1, 5]	πρὸς ὀλίγον οὖν τῇ γνώμῃ	ἐς	Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ
[2, 8]	Ἰταλιώταις ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα	ἐς	Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα
[1, 13]	καὶ ὅπως ἀμύνομαι τὰς περιττὰς	ἐς	κακίαν ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἱκανὸν γοῦν
[2, 4]	φασι, παρέσχεν αὐτοῖς καὶ σῶς	ἐς	τὴν Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ καὶ
[1, 5]	δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων τὴν	ἐς	τὸ ἐπιὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν; ταῦτ´
[1, 6]	ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο, ὡς νύκτωρ	ἐς	τὸ ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε
[1, 3]	κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον	ἐς	τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς
[2, 1]	καὶ μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ	εὐσεβὲς	ἅμα καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον
[1, 10]	ἀποπέμποιμι αὐτούς. ἔνιοι δὲ καὶ	ἐξεπίτηδες	φοιτῶσι παρ´ ἐμέ, οἱ σοφώτατοι
[1, 2]	ταῦτα ἐπαινοῦντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ	φιλοπόλιδες,	οἳ καὶ τὴν γνώμην ᾔδεσαν
[1, 11]	ἀποτελέσει οἷα λιγυρώτατα καὶ ἐπαυλήσει	θρηνῶδες	καὶ μυκήσεται γοερώτατον, ὡς τὸν
[1, 4]	ἄρχειν αὐτὸ καὶ πάντα πράττειν	ἐπαχθὲς	ἤδη καὶ σὺν φθόνῳ καματηρὸν
[1, 6]	ὑμῶν πολλὴν τὴν ἀγριότητα, ὅτι	Ἕλληνές	τε καὶ ἱεροὶ εἶναι λέγοντες
[1, 14]	ἱκετεύομεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ Ἀκραγαντῖνοι	Ἕλληνές	τε ὄντες καὶ τὸ ἀρχαῖον
[1, 10]	τῶν λιμένων ἔχω καὶ πευθῆνας,	τίνες	ὅθεν καταπεπλεύκασιν, ὡς κατ´ ἀξίαν
[2, 7]	πέμψειέ τις, σκοποῦντες καθήμεθα εἴ	τινες	τῶν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον δικαίως
[2, 5]	εἴη τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα	μεγαλοπρεπὲς	οὕτω δῶρον θεῷ τὴν καταδικάζουσαν
[2, 10]	εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ μοι, ὦ	ἄνδρες	Δελφοί, ἄριστα βουλεύσεσθαι περὶ τῶν
[2, 1]	δικαιοτάτου ἀναθήματος. ~Οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ	ἄνδρες	Δελφοί, πρόξενος ὢν οὔτε ἰδιόξενος
[1, 2]	γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντες,	ἄνδρες	μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες, οἳ καὶ
[2, 11]	οὗτος οὐδὲ χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ	πάντες	βασιλεῖς καὶ πάντες δυνάσται, ὅσοι
[2, 11]	μόνον, ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς καὶ	πάντες	δυνάσται, ὅσοι νῦν χρῶνται τῷ
[1, 13]	ἐν καλῷ τοῦ ἱεροῦ, ὡς	πάντες	εἰδεῖεν οἷος ἐγὼ πρὸς τοὺς
[1, 6]	καθ´ ὑμῶν, καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	ἐπαινέσονται ὑμῶν τὴν κατὰ τῶν
[1, 4]	παθεῖν τοιοῦτον οἱ θεοὶ αἴτιοι	φωράσαντες	τὴν ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά γε
[1, 5]	γνώμῃ ἐς Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ	ἀποδημήσαντες	καὶ ἰδόντες τὰς παρασκευὰς αὐτῶν
[1, 13]	δέ, ὦ Δελφοί, δίκαια ποιήσετε	θύσαντες	μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ τῶν
[1, 5]	παρασκευὰς αὐτῶν καὶ τὰς ἀπειλὰς	ἀκούσαντες	εἴπατε τί δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ
[1, 13]	ὑπὲρ ἐμοῦ μετὰ τῶν πρέσβεων,	ἀναθέντες	δὲ τὸν ταῦρον ἐν καλῷ
[1, 14]	ἡμεῖς οἱ Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε	ὄντες	καὶ τὸ ἀρχαῖον Δωριεῖς, προσέσθαι
[1, 6]	Ἕλληνές τε καὶ ἱεροὶ εἶναι	λέγοντες	ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα πλησίον τοῦ
[1, 5]	Ἀκράγαντα παρ´ ἐμὲ ἀποδημήσαντες καὶ	ἰδόντες	τὰς παρασκευὰς αὐτῶν καὶ τὰς
[1, 7]	δ´ ὅλον οἱ δῆμοι οὐκ	ἐξετάζοντες	ὁποῖός τις ὁ τοῖς πράγμασιν
[1, 6]	ἦν ἡ πρώτη τούτων ἀρχή,	συνελόντες	δὲ τἀν μέσῳ καὶ ἐφ´
[1, 7]	τῆς προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ μίσει	συμπεριλαμβάνοντες.	ἐγὼ γοῦν ἀκούω καὶ παρ´
[2, 8]	καὶ τὸ χρηστήριον καὶ οἱ	θύοντες	καὶ οἱ εὐσεβοῦντες, ταῦτα Δελφῶν
[1, 14]	μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι νῦν αἰτίαν	ἔχοντες.	εἰ δὲ δεῖ καὶ δεηθῆναι
[2, 8]	καὶ οἱ θύοντες καὶ οἱ	εὐσεβοῦντες,	ταῦτα Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα
[2, 8]	καὶ μὴ παυσαίμεθά γε οὕτω	βιοῦντες.	~Μέμνηται δὲ οὐδεὶς πώποτε ψῆφον
[1, 2]	ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα	ἐπαινοῦντες,	ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες, οἳ
[2, 7]	καὶ συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ τις,	σκοποῦντες	καθήμεθα εἴ τινες τῶν ὑπὲρ
[1, 14]	ἂν εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν	μαρτυροῦντες,	ὡς ἂν καὶ εἰδότες καὶ
[1, 14]	ὑμῶν μαρτυροῦντες, ὡς ἂν καὶ	εἰδότες	καὶ μηδεμίαν τοῦ ψεύδεσθαι νῦν
[1, 12]	τέχνης, ἵν´ ὁ διδάσκαλος τῆς	μουσικῆς	πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς. καὶ ὁ
[1, 12]	μέλη, τὴν πρώτην πεῖραν τῆς	μουσικῆς.	~Ὑμεῖς δέ, ὦ Δελφοί, δίκαια
[1, 11]	νῶτα, Ἤν τινα, ἔφη, κολάζειν	ἐθέλῃς,	ἐμβιβάσας εἰς τὸ μηχάνημα τοῦτο
[2, 10]	μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ τῆς πόλεως	ὅλης	καὶ τῶν συμφερόντων τῷ τε
[1, 12]	διδάσκαλος τῆς μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς	αὐλῇς.	καὶ ὁ μὲν δίκαια ἔπασχεν
[1, 4]	καὶ περὶ τοῦ τρόπου τῆς	ἐπιβουλῆς	καὶ ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας
[1, 11]	δὲ ἄνθρωπος. οὗτος πάμπολυ τῆς	ἐμῆς	γνώμης διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί μοι,
[1, 11]	ἄνθρωπος. οὗτος πάμπολυ τῆς ἐμῆς	γνώμης	διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί μοι, εἰ
[1, 10]	ἐπειράθη, ἀπῆλθεν ἐπαινῶν με τῆς	δικαιοσύνης	καὶ ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας ὠμότητος.
[1, 12]	ἄξιον μισθὸν τῆς θαυμαστῆς σου	τέχνης,	ἵν´ ὁ διδάσκαλος τῆς μουσικῆς
[1, 13]	αὐτῷ καὶ πεῖραν ἔλαβον τῆς	τέχνης	καὶ κατέπαυσα τὴν ἄμουσον ἐκείνην
[1, 12]	αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν τῆς	τέχνης	καὶ μίμησαι τοὺς βοῶντας, ἵν´
[2, 1]	μεγίστων ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ γενησόμενον,	τέχνης	καλλίστης καὶ ἐπινοίας κακίστης καὶ
[2, 3]	εἰ φυλάττοιτο, καὶ τῆς ἐναντίας	δόξης,	εἰ ἐκ τῶν παρόντων προσγένοιτο,
[2, 10]	ἀρχαίων καὶ θεσμῶν παλαιῶν καὶ	δόξης	τοῦ μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ τῆς
[2, 4]	μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆς	ἀγούσης	ὁλκάδος, ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον
[2, 1]	ἢ εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν ἢ	μελλούσης	φιλίας ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων
[2, 4]	Ἰονίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ	τῆς	ἀγούσης ὁλκάδος, ὁ δὲ πολὺ
[1, 14]	ἀνάθετε καὶ εὔξασθε ὑπέρ τε	τῆς	Ἀκράγαντος καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδος,
[1, 10]	με τῆς δικαιοσύνης καὶ ἐλεῶν	τῆς	ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε τὸν
[1, 12]	ὁ μὲν δίκαια ἔπασχεν ἀπολαύων	τῆς	αὑτοῦ εὐμηχανίας· ἐγὼ δὲ ἔτι
[1, 10]	δὲ ἐπειράθη, ἀπῆλθεν ἐπαινῶν με	τῆς	δικαιοσύνης καὶ ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας
[1, 3]	τὰ τοιαῦτα τολμᾶν ἐν ἀρχῇ	τῆς	δυναστείας μάλιστα. φιλανθρωπίᾳ γὰρ καὶ
[1, 11]	πονηρὸς δὲ ἄνθρωπος. οὗτος πάμπολυ	τῆς	ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς ᾤετο χαριεῖσθαί
[2, 3]	δημοσίας εὐκλείας, εἰ φυλάττοιτο, καὶ	τῆς	ἐναντίας δόξης, εἰ ἐκ τῶν
[1, 4]	ἐμὲ καὶ περὶ τοῦ τρόπου	τῆς	ἐπιβουλῆς καὶ ἀποστάσεως ἐσκοποῦντο καὶ
[1, 2]	γνώμην ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν καὶ	τῆς	ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην· τούτοις οὖν
[2, 5]	ψῆφον λαβεῖν καὶ μισθὸν κομίσασθαι	τῆς	εὐσεβείας τὸ κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ
[1, 12]	Ἀπολάμβανε, εἰπών, τὸν ἄξιον μισθὸν	τῆς	θαυμαστῆς σου τέχνης, ἵν´ ὁ
[1, 8]	ὁ φόβος προσείη καὶ ἐλπὶς	τῆς	κολάσεως. ἡμῖν δὲ τοῦτο πολλῷ
[1, 12]	σου τέχνης, ἵν´ ὁ διδάσκαλος	τῆς	μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς. καὶ
[1, 12]	χαλκέως μέλη, τὴν πρώτην πεῖραν	τῆς	μουσικῆς. ~Ὑμεῖς δέ, ὦ Δελφοί,
[1, 3]	ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ ῥᾳδίως ἐπηύξησα καὶ	τῆς	νεολαίας ἐπεμελούμην καὶ τῶν γερόντων
[2, 10]	ἑκάστῳ Δελφῶν, ἐπὶ πᾶσι δὲ	τῆς	παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐκλείας ἢ
[1, 6]	ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν ἀπὸ	τῆς	πέτρας ῥιπτόμενον ἃ μὲν ἐτόλμησε
[1, 6]	καὶ γὰρ οὐ πάνυ πόρρω	τῆς	πόλεως εἶναι λέγεται ἡ πέτρα—
[2, 10]	δόξης τοῦ μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ	τῆς	πόλεως ὅλης καὶ τῶν συμφερόντων
[1, 9]	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας	τῆς	πρὸς αὐτοὺς μνημονεύσας. ~Ὅταν δὲ
[1, 7]	τοὺς δὲ χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ	τῆς	προσηγορίας τῷ ὁμοίῳ μίσει συμπεριλαμβάνοντες.
[2, 3]	ὢν καὶ τὸ ἴσον μετέχων	τῆς	τε δημοσίας εὐκλείας, εἰ φυλάττοιτο,
[1, 13]	μόνῳ αὐτῷ καὶ πεῖραν ἔλαβον	τῆς	τέχνης καὶ κατέπαυσα τὴν ἄμουσον
[1, 12]	ἡμῖν αὐτὸς εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν	τῆς	τέχνης καὶ μίμησαι τοὺς βοῶντας,
[1, 7]	εἴτε ἄδικος, αὐτὸ ἁπλῶς τὸ	τῆς	τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι καὶ τὸν
[1, 8]	ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ τῷ περὶ	τῆς	Ὕδρας μύθῳ τὸ πρᾶγμα ἔοικεν·
[1, 6]	κολάζων. εἶθ´ οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ	τῆς	ὠμότητος αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ
[2, 6]	ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου μόνον οὐκ	αὐτόπτης	γεγενῆσθαι λέγων, ὃν ἴσμεν οὐδ´
[1, 12]	εἰπών, τὸν ἄξιον μισθὸν τῆς	θαυμαστῆς	σου τέχνης, ἵν´ ὁ διδάσκαλος
[1, 1]	ἡμᾶς, ὦ Δελφοί, ὁ ἡμέτερος	δυνάστης	Φάλαρις ἄξοντας τῷ θεῷ τὸν
[2, 1]	γενησόμενον, τέχνης καλλίστης καὶ ἐπινοίας	κακίστης	καὶ δικαίας κολάσεως. ~ἐγὼ μὲν
[2, 1]	ὑπόμνημα εἰς ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης	καλλίστης	καὶ ἐπινοίας κακίστης καὶ δικαίας
[1, 4]	εἶναι· τὸ δ´ ὅπως μηκέτι	τοιαύτης	τινὸς θεραπείας δεήσεται ἡ πόλις,
[1, 12]	ἵν´ εἰδῶμεν εἰ καὶ ἃ	φὴς	μέλη διὰ τῶν αὐλῶν φθέγγεται.
[1, 6]	τῇ προαιρέσει μεῖναι, ἣν ἐξ	ἀρχῆς	ἐνεστησάμην. καὶ τὸ ἀπ´ ἐκείνου
[1, 3]	προὐνόουν καὶ τὸν δῆμον ἐν	θέαις	καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι καὶ
[1, 3]	καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι καὶ	δημοθοινίαις	διῆγον, ὕβρεις δὲ παρθένων ἢ
[1, 3]	ἁρπαζόντων τὰ κοινά, ὑδάτων τε	ἐπιρροίαις	ἀνεκτησάμην καὶ οἰκοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα
[1, 3]	τὸν δῆμον ἐν θέαις καὶ	διανομαῖς	καὶ πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις διῆγον,
[1, 11]	οἰμώξεται καὶ βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς	ὀδύναις	ἐχόμενος, ἡ βοὴ δὲ διὰ
[1, 1]	φθονούντων φήμη ταῖς τῶν ἀγνοούντων	ἀκοαῖς	παραδέδωκεν, ἀντὶ τῶν πάντων ἀλλαξαίμην
[2, 8]	ἐν Φρυξὶν ἢ Λυδοῖς ἢ	Πέρσαις	ἢ Ἀσσυρίοις ἢ Φοίνιξιν ἢ
[1, 11]	μὲν οἰμώξεται καὶ βοήσεται ἀλήκτοις	ταῖς	ὀδύναις ἐχόμενος, ἡ βοὴ δὲ
[1, 1]	τῶν μισούντων καὶ φθονούντων φήμη	ταῖς	τῶν ἀγνοούντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν, ἀντὶ
[1, 2]	ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην· τούτοις οὖν	συναγωνισταῖς	χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ
[1, 6]	ᾐτιῶντο καὶ τὰς δοκούσας ἐν	αὐταῖς	ὠμότητας, ὅμοιον ὡς εἴ τις
[2, 8]	ἢ Ἀσσυρίοις ἢ Φοίνιξιν ἢ	Ἰταλιώταις	ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα ἐς
[2, 1]	ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα	εἰς	ἀεὶ γενησόμενον, τέχνης καλλίστης καὶ
[1, 10]	βουληθῆτε τοὐμὸν εἰδέναι, τοὺς εἰσφοιτῶντας	εἰς	Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ
[1, 8]	μέλλομεν ἐπικρατήσειν· τὸν γὰρ ἅπαξ	εἰς	τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον
[1, 4]	καὶ τοὺς ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ	εἰς	τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ
[1, 11]	τινα, ἔφη, κολάζειν ἐθέλῃς, ἐμβιβάσας	εἰς	τὸ μηχάνημα τοῦτο καὶ κατακλείσας
[2, 9]	διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ αὐτὸ	εἰς	ὑπερβολὴν ηὔξηται τὸ ἱερὸν καὶ
[2, 11]	ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις τύραννος	εἷς	οὐδ´ ὁ ταῦρος οὗτος οὐδὲ
[2, 3]	καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν τοὺς ἀνατιθέντας·	οὐδεὶς	γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι τολμήσειεν ἂν
[1, 2]	σκαιὸν ἢ ὑβριστικὸν ἢ αὐθέκαστον	οὐδεὶς	οὐδὲν ἐπεκάλει μου τῷ προτέρῳ
[1, 9]	ἢ ἀδίκως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα;	οὐδεὶς	οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν ὃς
[2, 9]	γε οὕτω βιοῦντες. ~Μέμνηται δὲ	οὐδεὶς	πώποτε ψῆφον ὑπὲρ ἀναθήματος παρ´
[1, 13]	Περίλαος κολασθεὶς καὶ ὁ ταῦρος	ἀνατεθεὶς	καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς ἄλλων
[1, 13]	δηλῶσαί μου τὸν τρόπον, Περίλαος	κολασθεὶς	καὶ ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ
[1, 5]	συμβουλεῦσαι, ὅτε ἀφύλακτος ὀλίγου δεῖν	ληφθεὶς	ἐζήτουν τινὰ σωτηρίαν περὶ τῶν
[1, 13]	ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι	φυλαχθεὶς	πρὸς ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ
[1, 14]	τε ὄντες καὶ τὸ ἀρχαῖον	Δωριεῖς,	προσέσθαι τὸν ἄνδρα φίλον εἶναι
[2, 11]	οὐδὲ χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ πάντες	βασιλεῖς	καὶ πάντες δυνάσται, ὅσοι νῦν
[1, 14]	ἄκοντος κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς	ἡμεῖς	οἱ Ἀκραγαντῖνοι Ἕλληνές τε ὄντες
[2, 8]	τὰ δεύτερα μετὰ τὸν θεὸν	ἡμεῖς	τιμώμεθα ὑφ´ ἁπάντων καὶ εὐποροῦμεν
[1, 13]	τὴν πρώτην πεῖραν τῆς μουσικῆς.	~Ὑμεῖς	δέ, ὦ Δελφοί, δίκαια ποιήσετε
[1, 3]	καὶ πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις διῆγον,	ὕβρεις	δὲ παρθένων ἢ ἐφήβων διαφθοραὶ
[1, 3]	ἀστασίαστος ἦν. σφαγὰς δὲ ἢ	ἐλάσεις	ἢ δημεύσεις οὐδὲ κατὰ τῶν
[1, 4]	αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ ἃς	κολάσεις	ἐπενόουν, δημοσίᾳ στρεβλούμενοι ἐξεῖπον. τοῦ
[1, 3]	σφαγὰς δὲ ἢ ἐλάσεις ἢ	δημεύσεις	οὐδὲ κατὰ τῶν ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην,
[1, 2]	τις ἄλλος εὖ γεγονὼς καὶ	τραφεὶς	ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ
[1, 7]	ὧν ἐνίων καὶ λόγους εἶναι	βραχεῖς	ἐν τῷ ἱερῷ ὑμῶν ἀποκειμένους,
[1, 3]	ἢ γυναικῶν ἀπαγωγαὶ ἢ δορυφόρων	ἐπιπέμψεις	ἢ δεσποτική τις ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά
[2, 2]	δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα ἢ ὀπίσω	αὖθις	ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη εἶναι νομίζω,
[1, 9]	τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο βουλοίμην ἄν;	αὖθις	γὰρ ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, συμβούλους
[2, 11]	ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα τίμια,	πολλάκις	ἀνατεθησόμενα τῷ θεῷ· πρῶτον μὲν
[1, 13]	θεῷ· ἀναθήσω δὲ καὶ ἄλλα	πολλάκις,	ἐπειδάν μοι παράσχῃ μηκέτι δεῖσθαι
[1, 8]	τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν;	ποσάκις	γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων, ποσάκις
[1, 8]	ποσάκις γοῦν ἐδάκρυσα μαστιγουμένων ἄλλων,	ποσάκις	δὲ θρηνεῖν καὶ ὀδύρεσθαι τὴν
[1, 3]	ὑπήκουον, ἐγὼ δὲ ἦρχον, ἡ	πόλις	δὲ ἀστασίαστος ἦν. σφαγὰς δὲ
[1, 2]	διῄρητο δὲ ἡμῶν τότε ἡ	πόλις—	μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν
[1, 4]	τοιαύτης τινὸς θεραπείας δεήσεται ἡ	πόλις,	τοῦτ´ ἐζήτουν ἔτι. κἀγὼ μὲν
[1, 6]	δὲ τἀν μέσῳ καὶ ἐφ´	οἷς	ἐκολάζοντο τὰς τιμωρίας αὐτὰς ᾐτιῶντο
[2, 8]	εἴ τι ἐν Φρυξὶν ἢ	Λυδοῖς	ἢ Πέρσαις ἢ Ἀσσυρίοις ἢ
[2, 8]	ἢ Φοίνιξιν ἢ Ἰταλιώταις ἢ	Ὑπερβορέοις	αὐτοῖς, πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται.
[1, 11]	Περίλαος παρεστώς, Τί δ´ εἰ	μάθοις,	ἔφη, τὴν σοφίαν τὴν ἐν
[2, 12]	ποιήσωμεν; ἢ τί μεμφόμενοι τοῖς	παλαιοῖς	ἔθεσιν καινοτομήσωμεν; καὶ ὃ μηδὲ
[1, 10]	φιλάνθρωπον οὕτως ἂν πικρῶς τοῖς	οἰκείοις	προσφέρεσθαι, εἰ μή τι διαφερόντως
[2, 8]	ἢ Λυδοῖς ἢ Πέρσαις ἢ	Ἀσσυρίοις	ἢ Φοίνιξιν ἢ Ἰταλιώταις ἢ
[1, 3]	καὶ διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις καὶ	συνεστίοις	ἐχρώμην τοῖς πλείστοις αὐτῶν. τὴν
[1, 1]	μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἅπασι δι´ ὑμῶν ἀπολελογημένος ἔσεσθαι.
[1, 3]	ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην, καὶ	συμβούλοις	καὶ συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς πλείστοις
[1, 5]	σφαγὴν καὶ τὰ φίλτατα ἐν	ὀφθαλμοῖς	ὁρᾶν ἀπολλύμενα; ἢ τὰ μὲν
[2, 2]	μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι	βουλομένοις	ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ ὑμῶν
[1, 2]	δημοτικὸν ἐμαυτὸν παρέχων, τοῖς δὲ	συμπολιτευομένοις	ἐπιεικῆ καὶ μέτριον, βίαιον δὲ
[2, 6]	τοῖς πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ πιστεύειν	διηγουμένοις—	ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ λέγουσιν—
[2, 8]	ἔσται· ὅτι μὲν δὴ ἐν	κρημνοῖς	τε οἰκοῦμεν αὐτοὶ καὶ πέτρας
[1, 8]	δὲ τοῦτο πολλῷ ἀναγκαιότερον τοῖς	τυράννοις,	ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ
[2, 10]	πᾶσι δὲ τῆς παρὰ πᾶσιν	ἀνθρώποις	εὐκλείας ἢ κακοδοξίας· τούτων γὰρ
[1, 8]	μισοῦσί τε ἅμα καὶ ἐπιβουλεύουσιν	ἀνθρώποις	σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ τῶν μορμολυκείων
[1, 3]	τούτους. εὐθὺς γοῦν τοῖς μὲν	ἐχθροῖς	ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην, καὶ συμβούλοις
[1, 1]	πείσαιμι μάτην ὠμὸς ὑπειλῆφθαι, καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασι δι´ ὑμῶν ἀπολελογημένος
[2, 9]	τὸ ἱερὸν καὶ ὑπερπλουτεῖ ἐν	τοῖς	ἀναθήμασιν. δεῖ τοίνυν μηδ´ ἐν
[2, 13]	αὐτοὺς δοκιμαστὰς καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε	τοῖς	ἀναθήμασιν, ὀκνῶ μὴ ἀπορήσωμεν τῶν
[2, 2]	συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν	τοῖς	ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. ~Δέομαι
[1, 2]	μὲν πόλει δημοτικὸν ἐμαυτὸν παρέχων,	τοῖς	δὲ συμπολιτευομένοις ἐπιεικῆ καὶ μέτριον,
[1, 7]	γοῦν ἀκούω καὶ παρ´ ὑμῖν	τοῖς	Ἕλλησι πολλοὺς γενέσθαι τυράννους σοφοὺς
[1, 1]	Δελφοί, καὶ παρὰ πᾶσι μὲν	τοῖς	Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι,
[2, 8]	ὃς οὐ μόνον τὰ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἀγαθὰ γιγνόμενα παρέχει, ἀλλ´
[2, 9]	ἀμφοῖν, καὶ τῷ θεῷ καὶ	τοῖς	εὐσεβέσι. ~Δοκεῖτε δέ μοι, ὦ
[2, 3]	προσγένοιτο, μήτ´ ἀποκλείειν τὸ ἱερὸν	τοῖς	εὐσεβοῦσι μήτε τὴν πόλιν πρὸς
[1, 10]	εἰμι καὶ εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι	τοῖς	καταίρουσιν, ὅς γε καὶ σκοποὺς
[1, 3]	πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους. εὐθὺς γοῦν	τοῖς	μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην καὶ διηλλάγμην,
[1, 10]	ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως ἂν πικρῶς	τοῖς	οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ μή τι
[2, 12]	ἀναθημάτων ποιήσωμεν; ἢ τί μεμφόμενοι	τοῖς	παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν; καὶ ὃ
[2, 6]	δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα μηδὲ	τοῖς	πεπονθέναι φάσκουσιν πάνυ πιστεύειν διηγουμένοις—
[1, 3]	καὶ συμβούλοις καὶ συνεστίοις ἐχρώμην	τοῖς	πλείστοις αὐτῶν. τὴν δὲ πόλιν
[1, 7]	οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός τις ὁ	τοῖς	πράγμασιν ἐφεστώς ἐστιν, εἴτε δίκαιος
[1, 8]	ἡμῖν δὲ τοῦτο πολλῷ ἀναγκαιότερον	τοῖς	τυράννοις, ὅσῳ πρὸς ἀνάγκην ἐξηγούμεθα
[1, 11]	ὁ μὲν οἰμώξεται καὶ βοήσεται	ἀλήκτοις	ταῖς ὀδύναις ἐχόμενος, ἡ βοὴ
[1, 3]	συμβούλοις καὶ συνεστίοις ἐχρώμην τοῖς	πλείστοις	αὐτῶν. τὴν δὲ πόλιν αὐτὴν
[1, 4]	αὐτοῦ, εἰ ληφθείην, ἐδέδοκτο ἤδη	αὐτοῖς	καὶ ὅπως με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι
[2, 4]	τε διαπεραιωθῆναι, ὥς φασι, παρέσχεν	αὐτοῖς	καὶ σῶς ἐς τὴν Κίρραν
[1, 6]	τοὺς αἰτίους καὶ λόγου μεταδοὺς	αὐτοῖς	καὶ τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ
[2, 8]	Φοίνιξιν ἢ Ἰταλιώταις ἢ Ὑπερβορέοις	αὐτοῖς,	πάντα ἐς Δελφοὺς ἀφικνεῖται. καὶ
[1, 2]	καὶ τῆς ἐπιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην·	τούτοις	οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος ῥᾳδίως ἐκράτησα.
[2, 7]	τοιοῦτον ἐν Σικελίᾳ, τοῦτ´ οὐ	Δελφοῖς	ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν, εἰ μὴ ἀντὶ
[2, 3]	ὅ τι ἂν μὴ πρότερον	Δελφοῖς	δοκῇ. ~ὁ μὲν οὖν Πύθιος
[2, 1]	κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ	Δελφοῖς	πρέπον προορώμενος ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν
[1, 8]	μὴ ὁ φόβος προσείη καὶ	ἐλπὶς	τῆς κολάσεως. ἡμῖν δὲ τοῦτο
[1, 1]	ὦ Δελφοί, ὁ ἡμέτερος δυνάστης	Φάλαρις	ἄξοντας τῷ θεῷ τὸν ταῦρον
[1, 0]		~ΦΑΛΑΡΙΣ	~Ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ Δελφοί, ὁ
[2, 11]	ὧν βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ	Φάλαρις	τύραννος εἷς οὐδ´ ὁ ταῦρος
[1, 9]	παρρησίας εἰπεῖν, ἐγὼ μέν, εἰ	αἵρεσίς	μοι προτεθείη, πότερα βούλομαι κολάζειν
[1, 12]	Περίλαε, εἰ μὴ κενὴ ἄλλως	ὑπόσχεσις	ταῦτά ἐστι, δεῖξον ἡμῖν αὐτὸς
[1, 2]	Ἀκράγαντι ὤν, ἀλλ´ εἰ καί	τις	ἄλλος εὖ γεγονὼς καὶ τραφεὶς
[1, 3]	ἢ δορυφόρων ἐπιπέμψεις ἢ δεσποτική	τις	ἀπειλὴ ἀποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῦσαι
[1, 4]	ὅπως μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν	τις	ἐννοῶν, ἐπεὶ τό γε ἄρχειν
[1, 11]	ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος ἦν	τις	ἡμεδαπός, χαλκεὺς μὲν ἀγαθός, πονηρὸς
[1, 6]	αὐτοὶ καταγελάσεσθε, ἢν ταῦτα λέγῃ	τις	καθ´ ὑμῶν, καὶ οἱ ἄλλοι
[1, 7]	οἱ δῆμοι οὐκ ἐξετάζοντες ὁποῖός	τις	ὁ τοῖς πράγμασιν ἐφεστώς ἐστιν,
[1, 6]	αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον ὡς εἴ	τις	παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν
[2, 7]	θεὸν καὶ συνανατιθέναι εἰ πέμψειέ	τις,	σκοποῦντες καθήμεθα εἴ τινες τῶν
[1, 9]	μηδὲν ἀδικοῦντας κολάζειν. εἰ δέ	τις	φαίη, Βούλει, ὦ Φάλαρι, τεθνάναι
[2, 10]	ὅσων καὶ ἡλίκων ἐστὶν ἡ	σκέψις,	πρῶτον μὲν ὑπὲρ τοῦ θεοῦ
[1, 10]	εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι τοῖς καταίρουσιν,	ὅς	γε καὶ σκοποὺς ἐπὶ τῶν
[2, 8]	πάντα ὑπὸ γεωργῷ τῷ θεῷ,	ὃς	οὐ μόνον τὰ παρὰ τοῖς
[1, 9]	οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν	ὃς	οὐκ ἂν προτιμήσειε ζῆν μᾶλλον
[1, 12]	φθέγγεται. πείθεται μὲν ταῦτα ὁ	Περίλαος,	ἐγὼ δέ, ἐπεὶ ἔνδον ἦν,
[1, 11]	ὡς τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ	Περίλαος	ἦν τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς μὲν
[1, 13]	μόνον δηλῶσαί μου τὸν τρόπον,	Περίλαος	κολασθεὶς καὶ ὁ ταῦρος ἀνατεθεὶς
[1, 11]	ταῦρος τῷ θεῷ. ὁ δὲ	Περίλαος	παρεστώς, Τί δ´ εἰ μάθοις,
[1, 8]	οὐδὲν ὄφελος, εἰ μὴ ὁ	φόβος	προσείη καὶ ἐλπὶς τῆς κολάσεως.
[2, 4]	καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆς ἀγούσης	ὁλκάδος,	ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν
[1, 7]	ἄδικος, αὐτὸ ἁπλῶς τὸ τῆς	τυραννίδος	ὄνομα μισοῦσι καὶ τὸν τύραννον,
[1, 14]	ὦ Δελφοί, τὰ παρὰ τοῦ	Φαλάριδος,	ἀληθῆ πάντα καὶ οἷα ἐπράχθη
[1, 14]	τῆς Ἀκράγαντος καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ	Φαλάριδος,	καὶ μήτε ἡμᾶς ἀπράκτους ἀποπέμψητε
[2, 1]	πρόξενος ὢν οὔτε ἰδιόξενος αὐτοῦ	Φαλάριδος	οὔτ´ ἄλλην ἔχων πρὸς αὐτὸν
[2, 8]	Δελφῶν τὰ πεδία, ταῦτα ἡ	πρόσοδος,	ἐντεῦθεν ἡ εὐπορία, ἐντεῦθεν αἱ
[1, 11]	ἄξιον τὸ κτῆμα τοῦ Πυθίου,	πεμπτέος	ὁ ταῦρος τῷ θεῷ. ὁ
[1, 11]	ἦν τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς μὲν	ἀγαθός,	πονηρὸς δὲ ἄνθρωπος. οὗτος πάμπολυ
[1, 7]	ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν καὶ ἥμερον	ἦθος	ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων καὶ λόγους
[1, 7]	τοῖς πράγμασιν ἐφεστώς ἐστιν, εἴτε	δίκαιος	εἴτε ἄδικος, αὐτὸ ἁπλῶς τὸ
[1, 4]	ἐζήτουν ἔτι. κἀγὼ μὲν ὁ	ἀρχαῖος	περὶ ταῦτα εἶχον, οἱ δὲ
[2, 8]	τὸ δ´ ἱερὸν καὶ ὁ	Πύθιος	καὶ τὸ χρηστήριον καὶ οἱ
[1, 4]	ἐπιβουλήν, καὶ μάλιστά γε ὁ	Πύθιος	ὀνείρατά τε προδείξας καὶ τοὺς
[2, 4]	Δελφοῖς δοκῇ. ~ὁ μὲν οὖν	Πύθιος	τὴν δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ
[2, 12]	τὴν πόλιν οἰκοῦμεν καὶ ὁ	Πύθιος	χρᾷ καὶ ὁ τρίπους φθέγγεται
[2, 13]	βιωτόν, εἰ κριθήσεται τοῦ ἀνατιθέναι	ἀνάξιος;
[1, 13]	τοῦ ἱεροῦ, ὡς πάντες εἰδεῖεν	οἷος	ἐγὼ πρὸς τοὺς πονηρούς εἰμι
[1, 10]	εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε	ὁποῖος	ἐγὼ περὶ αὐτούς εἰμι καὶ
[1, 1]	μὲν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος ὑπολαμβάνεσθαι	ὁποῖός	εἰμι, ἀλλὰ μὴ ὁποῖον ἡ
[1, 7]	ὅλον οἱ δῆμοι οὐκ ἐξετάζοντες	ὁποῖός	τις ὁ τοῖς πράγμασιν ἐφεστώς
[1, 7]	μισοῦσι καὶ τὸν τύραννον, κἂν	Αἰακὸς	ἢ Μίνως ἢ Ῥαδάμανθυς ᾖ,
[1, 7]	ἐφεστώς ἐστιν, εἴτε δίκαιος εἴτε	ἄδικος,	αὐτὸ ἁπλῶς τὸ τῆς τυραννίδος
[2, 11]	οὐδ´ ὁ ταῦρος οὗτος οὐδὲ	χαλκὸς	μόνον, ἀλλὰ πάντες βασιλεῖς καὶ
[1, 12]	θαυμαστῆς σου τέχνης, ἵν´ ὁ	διδάσκαλος	τῆς μουσικῆς πρῶτος αὐτὸς αὐλῇς.
[1, 8]	ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδὲν	ὄφελος,	εἰ μὴ ὁ φόβος προσείη
[1, 8]	σύνεσμεν, ὅπου μηδὲ τῶν μορμολυκείων	ὄφελός	τι ἡμῖν γίγνεται, ἀλλὰ τῷ
[1, 2]	ὤν, ἀλλ´ εἰ καί τις	ἄλλος	εὖ γεγονὼς καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως
[1, 1]	ὑμῖν ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι μάτην	ὠμὸς	ὑπειλῆφθαι, καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι
[2, 13]	μὴ ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι,	οὐδενὸς	ὑπομένοντος ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ
[1, 6]	οὖν ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα;	μεταστειλάμενος	τοὺς αἰτίους καὶ λόγου μεταδοὺς
[1, 2]	τὴν ἀνάγκην· τούτοις οὖν συναγωνισταῖς	χρησάμενος	ῥᾳδίως ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν
[1, 2]	καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ	ἐπιθέμενος	τῇ ἀρχῇ ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι
[1, 1]	τοῖς ἄλλοις ἅπασι δι´ ὑμῶν	ἀπολελογημένος	ἔσεσθαι. καλῶ δὲ ὧν ἐρῶ
[1, 11]	καὶ βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς ὀδύναις	ἐχόμενος,	ἡ βοὴ δὲ διὰ τῶν
[2, 1]	καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖς πρέπον	προορώμενος	ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν
[2, 1]	ἄνδρες Δελφοί, πρόξενος ὢν οὔτε	ἰδιόξενος	αὐτοῦ Φαλάριδος οὔτ´ ἄλλην ἔχων
[2, 1]	~Οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ ἄνδρες Δελφοί,	πρόξενος	ὢν οὔτε ἰδιόξενος αὐτοῦ Φαλάριδος
[1, 5]	τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου	τινὸς	εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη
[1, 4]	τὸ δ´ ὅπως μηκέτι τοιαύτης	τινὸς	θεραπείας δεήσεται ἡ πόλις, τοῦτ´
[2, 12]	κατὰ τὸν θεὸν ἐξετασθῆναι ἄξιον.	~τίνος	οὖν ἕνεκα μὴ ὡς ἀεὶ
[2, 11]	βουλευόμεθα, ταῦτά ἐστιν, οὐ Φάλαρις	τύραννος	εἷς οὐδ´ ὁ ταῦρος οὗτος
[1, 5]	καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ χολὴν	ἔμφρονος	καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα μετελθεῖν
[1, 11]	τούσδε πρὸς τοὺς μυξωτῆρας τοῦ	βοός,	πῦρ δὲ ὑποκαίειν κελεύειν, καὶ
[1, 11]	κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος ἦν τις	ἡμεδαπός,	χαλκεὺς μὲν ἀγαθός, πονηρὸς δὲ
[1, 11]	χαλκεὺς μὲν ἀγαθός, πονηρὸς δὲ	ἄνθρωπος.	οὗτος πάμπολυ τῆς ἐμῆς γνώμης
[1, 5]	καὶ χολὴν ἔμφρονος καὶ ἠδικημένου	ἀνδρὸς	ἀναλαβόντα μετελθεῖν ἐκείνους, ἐμαυτῷ δὲ
[1, 12]	ἤκουσα, ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν τοῦ	ἀνδρὸς	καὶ τὴν ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ
[1, 14]	δὲ δεῖ καὶ δεηθῆναι ὑπὲρ	ἀνδρὸς	μάτην πονηροῦ δοκοῦντος καὶ ἄκοντος
[1, 1]	~Ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ Δελφοί, ὁ	ἡμέτερος	δυνάστης Φάλαρις ἄξοντας τῷ θεῷ
[1, 11]	τις ἡμεδαπός, χαλκεὺς μὲν ἀγαθός,	πονηρὸς	δὲ ἄνθρωπος. οὗτος πάμπολυ τῆς
[1, 11]	ἄξια. ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος	καιρὸς	ὑμᾶς ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ ὅπως
[1, 13]	ταῦρος ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς	πρὸς	ἄλλων κολαζομένων αὐλήματα μηδὲ μελῳδήσας
[1, 8]	πολλῷ ἀναγκαιότερον τοῖς τυράννοις, ὅσῳ	πρὸς	ἀνάγκην ἐξηγούμεθα καὶ μισοῦσί τε
[2, 3]	τοῖς εὐσεβοῦσι μήτε τὴν πόλιν	πρὸς	ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν ὡς τὰ
[2, 1]	αὐτοῦ Φαλάριδος οὔτ´ ἄλλην ἔχων	πρὸς	αὐτὸν ἢ εὐνοίας ἰδίαν αἰτίαν
[1, 5]	τί δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι	πρὸς	αὐτοὺς ἔτι καὶ φείδεσθαι καὶ
[1, 9]	ἀδελφὸν αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας τῆς	πρὸς	αὐτοὺς μνημονεύσας. ~Ὅταν δὲ βουληθῆτε
[2, 8]	αἱ τροφαί— χρὴ γὰρ τἀληθῆ	πρός	γε ἡμᾶς αὐτοὺς λέγειν— καὶ
[1, 5]	τινὰ σωτηρίαν περὶ τῶν παρόντων.	πρὸς	ὀλίγον οὖν τῇ γνώμῃ ἐς
[1, 11]	μοι κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν καὶ	πρὸς	τὸ ἀκριβέστατον εἰκασμένον· κινήσεως γὰρ
[1, 11]	αὐτῷ καὶ μυκηθμοῦ ἔδει μόνον	πρὸς	τὸ καὶ ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν.
[1, 11]	προστιθέναι μὲν τοὺς αὐλοὺς τούσδε	πρὸς	τοὺς μυξωτῆρας τοῦ βοός, πῦρ
[1, 10]	ἀναγκαίας ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε τὸν	πρὸς	τοὺς ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως ἂν
[1, 13]	ὡς πάντες εἰδεῖεν οἷος ἐγὼ	πρὸς	τοὺς πονηρούς εἰμι καὶ ὅπως
[1, 1]	ταῦτά ἐστιν· ἃ δέ γε	πρὸς	ὑμᾶς ἐπέστειλεν τάδε· Ἐγώ, φησίν,
[1, 13]	τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς καὶ ὁ	ταῦρος	ἀνατεθεὶς καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς πρὸς
[2, 11]	Φάλαρις τύραννος εἷς οὐδ´ ὁ	ταῦρος	οὗτος οὐδὲ χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ
[1, 11]	κτῆμα τοῦ Πυθίου, πεμπτέος ὁ	ταῦρος	τῷ θεῷ. ὁ δὲ Περίλαος
[2, 11]	τῷ ἱερῷ, καὶ χρυσὸς καὶ	ἄργυρος	καὶ ὅσα ἄλλα τίμια, πολλάκις
[2, 11]	νῦν χρῶνται τῷ ἱερῷ, καὶ	χρυσὸς	καὶ ἄργυρος καὶ ὅσα ἄλλα
[1, 11]	μίσους ἄξια. ὑπὲρ δὲ τοῦ	ἀναθήματος	καιρὸς ὑμᾶς ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ
[1, 14]	καλλίστου τε ἅμα καὶ δικαιοτάτου	ἀναθήματος.	~Οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ ἄνδρες Δελφοί,
[2, 9]	δὲ οὐδεὶς πώποτε ψῆφον ὑπὲρ	ἀναθήματος	παρ´ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα
[2, 4]	τὴν δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ	ἀναθήματος	ψῆφον ἤνεγκεν· εἰ γοῦν ἐμίσει
[1, 1]	αὐτοῦ ἐκείνου καὶ ὑπὲρ τοῦ	ἀναθήματος.	ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἥκομεν,
[1, 12]	καὶ τὴν ἐπίνοιαν ἐμίσησα τοῦ	κατασκευάσματος	καὶ οἰκείαν αὐτῷ τιμωρίαν ἐπέθηκα·
[1, 9]	τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως, οἶμαι,	ἀνόητός	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν προτιμήσειε
[1, 6]	εἶθ´ οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ τῆς	ὠμότητος	αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου
[1, 10]	δικαιοσύνης καὶ ἐλεῶν τῆς ἀναγκαίας	ὠμότητος.	εἶτα οἴεσθε τὸν πρὸς τοὺς
[1, 5]	τότε πρακτέων μοι συμβουλεῦσαι, ὅτε	ἀφύλακτος	ὀλίγου δεῖν ληφθεὶς ἐζήτουν τινὰ
[2, 6]	μοι ἐγνωκώς, καθάπερ ἐκ τοῦ	Ἀκράγαντος	ἄρτι καταπεπλευκώς, σφαγάς τινας καὶ
[1, 14]	καὶ εὔξασθε ὑπέρ τε τῆς	Ἀκράγαντος	καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδος, καὶ
[1, 7]	ἢ Ῥαδάμανθυς ᾖ, ὁμοίως ἐξ	ἅπαντος	ἀνελεῖν σπεύδουσιν, τοὺς μὲν πονηροὺς
[1, 11]	τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν, ὡς ἐξ	ἅπαντος	κολάζειν ἐπιθυμοῦντι. καὶ δὴ κατασκευάσας
[1, 2]	μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ	ἅπαντος	τρόπου ἀνελεῖν με ζητοῦντας— διῄρητο
[1, 12]	ἐκέλευσα τὴν πᾶσαν διήγησιν, τοῦ	ἀνατιθέντος	ἐμοῦ τοὔνομα, τὸν τεχνίτην τὸν
[1, 14]	ἀνδρὸς μάτην πονηροῦ δοκοῦντος καὶ	ἄκοντος	κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν ὑμᾶς ἡμεῖς
[2, 13]	ἀπορήσωμεν τῶν δοκιμασθησομένων ἔτι, οὐδενὸς	ὑπομένοντος	ὑπόδικον αὑτὸν καθιστάναι, καὶ ἀναλίσκοντα
[1, 14]	δεηθῆναι ὑπὲρ ἀνδρὸς μάτην πονηροῦ	δοκοῦντος	καὶ ἄκοντος κολάζειν ἠναγκασμένου, ἱκετεύομεν
[1, 3]	δὲ ἦρχον, ἡ πόλις δὲ	ἀστασίαστος	ἦν. σφαγὰς δὲ ἢ ἐλάσεις
[1, 9]	φαίη, Βούλει, ὦ Φάλαρι, τεθνάναι	αὐτὸς	ἀδίκως ἢ δικαίως κολάζειν τοὺς
[1, 9]	βούλομαι κολάζειν τινὰς ἀδίκως ἢ	αὐτὸς	ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε ὡς οὐδὲν
[1, 12]	ὁ διδάσκαλος τῆς μουσικῆς πρῶτος	αὐτὸς	αὐλῇς. καὶ ὁ μὲν δίκαια
[1, 12]	ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι, δεῖξον ἡμῖν	αὐτὸς	εἰσελθὼν τὴν ἀλήθειαν τῆς τέχνης
[1, 8]	ἐμαυτοῦ τύχην ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν	αὐτὸς	καὶ χρονιωτέραν ὑπομένων; ἀνδρὶ γὰρ
[1, 11]	ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺς	αὐτὸς	τῷ ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ οὕτω
[2, 3]	~Δέομαι δὲ ὑμῶν Δελφὸς καὶ	αὐτὸς	ὢν καὶ τὸ ἴσον μετέχων
[2, 11]	τύραννος εἷς οὐδ´ ὁ ταῦρος	οὗτος	οὐδὲ χαλκὸς μόνον, ἀλλὰ πάντες
[1, 11]	μὲν ἀγαθός, πονηρὸς δὲ ἄνθρωπος.	οὗτος	πάμπολυ τῆς ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς
[1, 1]	παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς Ἕλλησι	τοιοῦτος	ὑπολαμβάνεσθαι ὁποῖός εἰμι, ἀλλὰ μὴ
[1, 12]	ἵν´ ὁ διδάσκαλος τῆς μουσικῆς	πρῶτος	αὐτὸς αὐλῇς. καὶ ὁ μὲν
[2, 3]	ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. ~Δέομαι δὲ ὑμῶν	Δελφὸς	καὶ αὐτὸς ὢν καὶ τὸ
[1, 10]	ὥσπερ ἀμέλει καὶ πρῴην ὁ	σοφὸς	Πυθαγόρας ἧκεν ὡς ἡμᾶς, ἄλλα
[1, 11]	ἀλλὰ Περίλαος ἦν τις ἡμεδαπός,	χαλκεὺς	μὲν ἀγαθός, πονηρὸς δὲ ἄνθρωπος.
[1, 7]	κἂν Αἰακὸς ἢ Μίνως ἢ	Ῥαδάμανθυς	ᾖ, ὁμοίως ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν
[1, 11]	εἶναι δοκεῖν. ἰδὼν δὲ ἀνέκραγον	εὐθύς,	ἄξιον τὸ κτῆμα τοῦ Πυθίου,
[1, 3]	ἐς τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους.	εὐθὺς	γοῦν τοῖς μὲν ἐχθροῖς ἐσπείσμην
[1, 7]	ἦθος ἐπιδεδειγμένους, ὧν ἐνίων καὶ	λόγους	εἶναι βραχεῖς ἐν τῷ ἱερῷ
[1, 6]	μεταστειλάμενος τοὺς αἰτίους καὶ λόγου	μεταδοὺς	αὐτοῖς καὶ τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν
[1, 11]	τὸν ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ	ἐκδοὺς	αὐτὸς τῷ ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ
[1, 3]	τειχῶν περιβολῇ ἐκράτυνα καὶ τὰς	προσόδους,	ὅσαι ἦσαν κοιναί, τῇ τῶν
[1, 5]	ὦ Δελφοί, ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ	δέους	νῦν τῷ λογισμῷ γενομένους ἀξιῶ
[2, 12]	ἐξ ἐκείνου μὲν τοῦ παλαιοῦ	ἔθους,	τοῦ ἀνέδην καὶ πᾶσιν ἐξεῖναι,
[1, 4]	τὴν Ἑλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους καὶ	Ἀθηναίους	ἐπρεσβεύοντο· ἃ μὲν γὰρ περὶ
[1, 8]	ὅσῳ γὰρ ἂν ἐκκόπτωμεν, τοσῷδε	πλείους	ἡμῖν ἀναφύονται τοῦ κολάζειν ἀφορμαί.
[1, 10]	εἶτα οἴεσθε τὸν πρὸς τοὺς	ὀθνείους	φιλάνθρωπον οὕτως ἂν πικρῶς τοῖς
[1, 4]	καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα παρὰ	Λακεδαιμονίους	καὶ Ἀθηναίους ἐπρεσβεύοντο· ἃ μὲν
[1, 6]	μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος τοὺς	αἰτίους	καὶ λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς καὶ
[1, 7]	καὶ παρ´ ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι	πολλοὺς	γενέσθαι τυράννους σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ
[1, 11]	καὶ κατακλείσας προστιθέναι μὲν τοὺς	αὐλοὺς	τούσδε πρὸς τοὺς μυξωτῆρας τοῦ
[1, 9]	ἀδίκως ἢ δικαίως κολάζειν τοὺς	ἐπιβούλους;	τοῦτο βουλοίμην ἄν; αὖθις γὰρ
[1, 9]	αὖθις γὰρ ὑμᾶς, ὦ Δελφοί,	συμβούλους	καλῶ, πότερον ἄμεινον εἶναι ἀδίκως
[2, 9]	καὶ ἀφ´ ὅτου καὶ ὁποῖα,	δεξαμένους	δὲ ἀπραγμόνως ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν,
[2, 5]	καὶ ὑμᾶς τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ	ψηφισαμένους	προσθεῖναι καὶ τὸν ταῦρον τουτονὶ
[1, 7]	δοκοῦντι χρηστὸν καὶ ἥμερον ἦθος	ἐπιδεδειγμένους,	ὧν ἐνίων καὶ λόγους εἶναι
[1, 7]	βραχεῖς ἐν τῷ ἱερῷ ὑμῶν	ἀποκειμένους,	ἀγάλματα καὶ ἀναθήματα τῷ Πυθίῳ.
[1, 5]	αὐτοῦ δέους νῦν τῷ λογισμῷ	γενομένους	ἀξιῶ περὶ τῶν τότε πρακτέων
[1, 1]	τὸν ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν	διαλεξομένους	τὰ εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ
[1, 8]	μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ	σφαττομένους	ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι τινὰ
[1, 2]	δὲ ἑώρων τοὺς τἀναντία μοι	πολιτευομένους	ἐπιβουλεύοντας καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου
[1, 10]	εἰδέναι, τοὺς εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα	ξένους	ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ περὶ αὐτούς
[1, 5]	καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸς ἀναλαβόντα μετελθεῖν	ἐκείνους,	ἐμαυτῷ δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων
[1, 2]	σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ	ἐκείνους	μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας,
[1, 7]	ὑμῖν τοῖς Ἕλλησι πολλοὺς γενέσθαι	τυράννους	σοφοὺς ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι
[2, 12]	ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ	τρίπους	φθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται,
[1, 10]	τοῖς καταίρουσιν, ὅς γε καὶ	σκοποὺς	ἐπὶ τῶν λιμένων ἔχω καὶ
[2, 3]	μήτε τὴν πόλιν πρὸς ἅπαντας	ἀνθρώπους	διαβάλλειν ὡς τὰ πεμπόμενα τῷ
[1, 1]	παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ λόγῳ παραγαγεῖν·	ἀνθρώπους	μὲν γὰρ ἴσως ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον,
[1, 7]	ἅπαντος ἀνελεῖν σπεύδουσιν, τοὺς μὲν	πονηροὺς	αὐτῶν πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενοι, τοὺς
[1, 13]	εἰδεῖεν οἷος ἐγὼ πρὸς τοὺς	πονηρούς	εἰμι καὶ ὅπως ἀμύνομαι τὰς
[1, 9]	ζῆν μᾶλλον ἢ σώζων τοὺς	ἐχθροὺς	ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους ἐγὼ καὶ
[1, 11]	μᾶλλον, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἢ	μίσους	ἄξια. ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματος
[1, 9]	σώζων τοὺς ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι	πόσους	ἐγὼ καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων μοι
[1, 6]	μὲν ἐμαυτὸν διατελῶ, ἐκείνων δὲ	τοὺς	ἀεὶ ἐπιβουλεύοντάς μοι κολάζων. εἶθ´
[1, 6]	ἐγὼ μετὰ τοῦτο ἐποίησα; μεταστειλάμενος	τοὺς	αἰτίους καὶ λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς
[2, 12]	νῦν καταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι	τοὺς	ἀνατιθέντας; καὶ μὴν ἐξ ἐκείνου
[2, 3]	καὶ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ δοκιμάζουσαν	τοὺς	ἀνατιθέντας· οὐδεὶς γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι
[1, 4]	ἤθροιζον καὶ χρήματα ἐπορίζοντο καὶ	τοὺς	ἀστυγείτονας ἐπεκαλοῦντο καὶ εἰς τὴν
[1, 11]	τοῦτο καὶ κατακλείσας προστιθέναι μὲν	τοὺς	αὐλοὺς τούσδε πρὸς τοὺς μυξωτῆρας
[1, 12]	ἀλήθειαν τῆς τέχνης καὶ μίμησαι	τοὺς	βοῶντας, ἵν´ εἰδῶμεν εἰ καὶ
[1, 7]	πονηροὺς αὐτῶν πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενοι,	τοὺς	δὲ χρηστοὺς τῇ κοινωνίᾳ τῆς
[1, 10]	~Ὅταν δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν εἰδέναι,	τοὺς	εἰσφοιτῶντας εἰς Ἀκράγαντα ξένους ἐρωτήσατε
[1, 6]	καὶ λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς καὶ	τοὺς	ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ σαφῶς ἐξελέγξας
[1, 9]	αὐτὸς ἀδίκως ἢ δικαίως κολάζειν	τοὺς	ἐπιβούλους; τοῦτο βουλοίμην ἄν; αὖθις
[1, 9]	προτιμήσειε ζῆν μᾶλλον ἢ σώζων	τοὺς	ἐχθροὺς ἀπολωλέναι. καίτοι πόσους ἐγὼ
[1, 7]	ὁμοίως ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν σπεύδουσιν,	τοὺς	μὲν πονηροὺς αὐτῶν πρὸ ὀφθαλμῶν
[1, 4]	Πύθιος ὀνείρατά τε προδείξας καὶ	τοὺς	μηνύσοντας ἕκαστα ἐπιπέμπων. ~Ἐγὼ δὲ
[1, 11]	μὲν τοὺς αὐλοὺς τούσδε πρὸς	τοὺς	μυξωτῆρας τοῦ βοός, πῦρ δὲ
[1, 8]	τῷ Πυθίῳ. ~Ὁρᾶτε δὲ καὶ	τοὺς	νομοθέτας τῷ κολαστικῷ εἴδει τὸ
[1, 10]	ὠμότητος. εἶτα οἴεσθε τὸν πρὸς	τοὺς	ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως ἂν πικρῶς
[1, 13]	πάντες εἰδεῖεν οἷος ἐγὼ πρὸς	τοὺς	πονηρούς εἰμι καὶ ὅπως ἀμύνομαι
[1, 2]	ἐκείνῳ βίῳ. ἐπειδὴ δὲ ἑώρων	τοὺς	τἀναντία μοι πολιτευομένους ἐπιβουλεύοντας καὶ
[1, 14]	αὐτοῦ Φαλάριδος, καὶ μήτε ἡμᾶς	ἀπράκτους	ἀποπέμψητε μήτε ἐκεῖνον ὑβρίσητε μήτε
[1, 7]	πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενοι, τοὺς δὲ	χρηστοὺς	τῇ κοινωνίᾳ τῆς προσηγορίας τῷ
[2, 6]	γὰρ εἰ ἀληθῆ λέγουσιν— οὐχὅπως	αὐτοὺς	ἃ μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν. ~εἰ
[2, 13]	τὸν θεόν. ~εἰ δ´ ὑμᾶς	αὐτοὺς	δοκιμαστὰς καὶ ἐξεταστὰς ἐπιστήσετε τοῖς
[1, 10]	ξένους ἐρωτήσατε ὁποῖος ἐγὼ περὶ	αὐτούς	εἰμι καὶ εἰ φιλανθρώπως προσφέρομαι
[1, 10]	ὡς κατ´ ἀξίαν τιμῶν ἀποπέμποιμι	αὐτούς.	ἔνιοι δὲ καὶ ἐξεπίτηδες φοιτῶσι
[1, 5]	δεῖ ποιεῖν; φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι πρὸς	αὐτοὺς	ἔτι καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσθαι
[2, 8]	γὰρ τἀληθῆ πρός γε ἡμᾶς	αὐτοὺς	λέγειν— καὶ τὸ λεγόμενον ὑπὸ
[1, 9]	αὐτοῦ, παλαιᾶς συνηθείας τῆς πρὸς	αὐτοὺς	μνημονεύσας. ~Ὅταν δὲ βουληθῆτε τοὐμὸν
[1, 3]	ἤλπιζον ἐς τὸ πείθεσθαι προσάξεσθαι	τούτους.	εὐθὺς γοῦν τοῖς μὲν ἐχθροῖς
[2, 8]	ἢ Ὑπερβορέοις αὐτοῖς, πάντα ἐς	Δελφοὺς	ἀφικνεῖται. καὶ τὰ δεύτερα μετὰ
[1, 7]	τοῖς Ἕλλησι πολλοὺς γενέσθαι τυράννους	σοφοὺς	ὑπὸ φαύλῳ ὀνόματι δοκοῦντι χρηστὸν
[1, 6]	λόγου μεταδοὺς αὐτοῖς καὶ τοὺς	ἐλέγχους	παραγαγὼν καὶ σαφῶς ἐξελέγξας ἕκαστα,
[2, 12]	ἄξιον. ~τίνος οὖν ἕνεκα μὴ	ὡς	ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι τὰ
[1, 14]	εἴημεν πιστεύεσθαι ὑφ´ ὑμῶν μαρτυροῦντες,	ὡς	ἂν καὶ εἰδότες καὶ μηδεμίαν
[1, 6]	δοκούσας ἐν αὐταῖς ὠμότητας, ὅμοιον	ὡς	εἴ τις παρ´ ὑμῖν ἱερόσυλόν
[1, 11]	καὶ δίκαια καὶ ἐπαίνου μᾶλλον,	ὡς	ἐμαυτὸν πείθω, ἢ μίσους ἄξια.
[1, 11]	εἰ καινήν τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν,	ὡς	ἐξ ἅπαντος κολάζειν ἐπιθυμοῦντι. καὶ
[1, 8]	ἄγριον ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι	ὡς	ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα
[1, 10]	πρῴην ὁ σοφὸς Πυθαγόρας ἧκεν	ὡς	ἡμᾶς, ἄλλα μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ
[1, 10]	καὶ πευθῆνας, τίνες ὅθεν καταπεπλεύκασιν,	ὡς	κατ´ ἀξίαν τιμῶν ἀποπέμποιμι αὐτούς.
[1, 12]	ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας,	ὡς	μὴ μιάνειε τὸ ἔργον ἐναποθανών,
[1, 6]	ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο,	ὡς	νύκτωρ ἐς τὸ ἱερὸν παρῆλθε
[1, 9]	ἢ αὐτὸς ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε	ὡς	οὐδὲν μελλήσας ἑλοίμην ἂν τεθνάναι
[2, 12]	ἕνεκα μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ	ὡς	πάλαι τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτων
[1, 13]	ταῦρον ἐν καλῷ τοῦ ἱεροῦ,	ὡς	πάντες εἰδεῖεν οἷος ἐγὼ πρὸς
[2, 3]	πόλιν πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους διαβάλλειν	ὡς	τὰ πεμπόμενα τῷ θεῷ συκοφαντοῦσαν
[1, 11]	ἀνδριαντοποιῷ— μὴ γὰρ οὕτω μανείην,	ὡς	τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων— ἀλλὰ Περίλαος
[1, 11]	ἐπαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται γοερώτατον,	ὡς	τὸν μὲν κολάζεσθαι, σὲ δὲ
[1, 12]	τέρπεσθαι μεταξὺ καταυλούμενον. ~ἐγὼ δὲ	ὡς	τοῦτο ἤκουσα, ἐμυσάχθην τὴν κακομηχανίαν
[1, 8]	κολαστικῷ εἴδει τὸ πλέον νέμοντας,	ὡς	τῶν γε ἄλλων οὐδὲν ὄφελος,
[2, 4]	τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι,	ὥς	φασι, παρέσχεν αὐτοῖς καὶ σῶς
[2, 3]	γὰρ ἔτι ἀναθεῖναι τολμήσειεν ἂν	εἰδὼς	οὐ προσησόμενον τὸν θεὸν ὅ
[1, 12]	πρέπουσαν τιμωρίαν, τὰ τοῦ σοφοῦ	χαλκέως	μέλη, τὴν πρώτην πεῖραν τῆς
[1, 6]	γὰρ οὐ πάνυ πόρρω τῆς	πόλεως	εἶναι λέγεται ἡ πέτρα— κολάσει
[2, 10]	τοῦ μαντείου, ἔπειτα ὑπὲρ τῆς	πόλεως	ὅλης καὶ τῶν συμφερόντων τῷ
[2, 1]	καὶ ἐπινοίας κακίστης καὶ δικαίας	κολάσεως.	~ἐγὼ μὲν οὖν καὶ τὸ
[1, 8]	φόβος προσείη καὶ ἐλπὶς τῆς	κολάσεως.	ἡμῖν δὲ τοῦτο πολλῷ ἀναγκαιότερον
[1, 4]	τοῦ τρόπου τῆς ἐπιβουλῆς καὶ	ἀποστάσεως	ἐσκοποῦντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ
[1, 11]	καὶ πρὸς τὸ ἀκριβέστατον εἰκασμένον·	κινήσεως	γὰρ αὐτῷ καὶ μυκηθμοῦ ἔδει
[1, 2]	ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν καὶ τῆς	ἐπιχειρήσεως	τὴν ἀνάγκην· τούτοις οὖν συναγωνισταῖς
[2, 7]	τινες τῶν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον	δικαίως	ἢ ἀδίκως τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ
[1, 9]	Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς ἀδίκως ἢ	δικαίως	κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους; τοῦτο βουλοίμην
[1, 2]	ἀνάγκην· τούτοις οὖν συναγωνισταῖς χρησάμενος	ῥᾳδίως	ἐκράτησα. ~Τοὐντεῦθεν οἱ μὲν οὐκέτι
[1, 3]	κοιναί, τῇ τῶν ἐφεστώτων ἐπιμελείᾳ	ῥᾳδίως	ἐπηύξησα καὶ τῆς νεολαίας ἐπεμελούμην
[1, 7]	ἢ Μίνως ἢ Ῥαδάμανθυς ᾖ,	ὁμοίως	ἐξ ἅπαντος ἀνελεῖν σπεύδουσιν, τοὺς
[1, 2]	ἄλλος εὖ γεγονὼς καὶ τραφεὶς	ἐλευθερίως	καὶ παιδείᾳ προσεσχηκώς, ἀεὶ διετέλουν
[1, 3]	καὶ τῷ ἡμέρῳ κἀξ ἰσοτιμίας	θαυμασίως	ἐγὼ ἤλπιζον ἐς τὸ πείθεσθαι
[1, 11]	οὗτος πάμπολυ τῆς ἐμῆς γνώμης	διημαρτηκὼς	ᾤετο χαριεῖσθαί μοι, εἰ καινήν
[1, 2]	καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ	προσεσχηκώς,	ἀεὶ διετέλουν τῇ μὲν πόλει
[1, 9]	συμβούλους καλῶ, πότερον ἄμεινον εἶναι	ἀδίκως	ἀποθανεῖν ἢ ἀδίκως σώζειν τὸν
[1, 9]	προτεθείη, πότερα βούλομαι κολάζειν τινὰς	ἀδίκως	ἢ αὐτὸς ἀποθανεῖν, εὖ ἴστε
[1, 9]	Βούλει, ὦ Φάλαρι, τεθνάναι αὐτὸς	ἀδίκως	ἢ δικαίως κολάζειν τοὺς ἐπιβούλους;
[1, 9]	ἄμεινον εἶναι ἀδίκως ἀποθανεῖν ἢ	ἀδίκως	σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς οὕτως,
[2, 7]	ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον δικαίως ἢ	ἀδίκως	τυραννοῦνται. ~Καὶ τὰ μὲν τῶν
[2, 6]	καθάπερ ἐκ τοῦ Ἀκράγαντος ἄρτι	καταπεπλευκώς,	σφαγάς τινας καὶ βίας καὶ
[2, 6]	~Ὁ μὲν οὖν τἀναντία μοι	ἐγνωκώς,	καθάπερ ἐκ τοῦ Ἀκράγαντος ἄρτι
[1, 4]	τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην, ὅπως μόνον	ἀσφαλῶς	παύσαιτο ἄν τις ἐννοῶν, ἐπεὶ
[1, 12]	ὦ Περίλαε, εἰ μὴ κενὴ	ἄλλως	ὑπόσχεσις ταῦτά ἐστι, δεῖξον ἡμῖν
[1, 8]	ἢ φειδόμενον τῶν πλησίον ἀπολωλέναι.	ὅλως	δέ, τίνα οἴεσθε οὕτως ἄγριον
[2, 2]	οὖν καὶ τὸ ἐνδοιάσαι ὑμᾶς	ὅλως	περὶ τούτου καὶ ἡμῖν προθεῖναι
[1, 7]	εἴτε δίκαιος εἴτε ἄδικος, αὐτὸ	ἁπλῶς	τὸ τῆς τυραννίδος ὄνομα μισοῦσι
[1, 9]	ἐπιχειρησάντων μοι καὶ φανερῶς ἐληλεγμένων	ὅμως	ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον τουτονὶ καὶ
[1, 7]	τὸν τύραννον, κἂν Αἰακὸς ἢ	Μίνως	ἢ Ῥαδάμανθυς ᾖ, ὁμοίως ἐξ
[1, 2]	εἰ καί τις ἄλλος εὖ	γεγονὼς	καὶ τραφεὶς ἐλευθερίως καὶ παιδείᾳ
[2, 9]	ὅτου καὶ ὁποῖα, δεξαμένους δὲ	ἀπραγμόνως	ἀνατιθέναι ὑπηρετοῦντας ἀμφοῖν, καὶ τῷ
[1, 10]	ἡμᾶς, ἄλλα μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ	ἀκηκοώς·	ἐπεὶ δὲ ἐπειράθη, ἀπῆλθεν ἐπαινῶν
[1, 13]	πρὸς τοὺς πονηρούς εἰμι καὶ	ὅπως	ἀμύνομαι τὰς περιττὰς ἐς κακίαν
[1, 4]	ληφθείην, ἐδέδοκτο ἤδη αὐτοῖς καὶ	ὅπως	με αὐτοχειρίᾳ διασπάσεσθαι ἠπείλουν καὶ
[1, 4]	ἐδόκει μοι εἶναι· τὸ δ´	ὅπως	μηκέτι τοιαύτης τινὸς θεραπείας δεήσεται
[1, 4]	καὶ καταθέσθαι τὴν δυναστείαν ἐσκοπούμην,	ὅπως	μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο ἄν τις
[2, 8]	ὅπως τε πάλαι διέκειτο καὶ	ὅπως	νῦν ἔχει καὶ τί ποιοῦσι
[2, 8]	οἶμαι, τὰ ἡμέτερα αὐτῶν εἰδέναι,	ὅπως	τε πάλαι διέκειτο καὶ ὅπως
[1, 11]	καιρὸς ὑμᾶς ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ	ὅπως	τὸν ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ
[2, 6]	ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ λέγουσιν—	οὐχὅπως	αὐτοὺς ἃ μὴ ἐπιστάμεθα κατηγορεῖν.
[1, 10]	περὶ αὐτούς εἰμι καὶ εἰ	φιλανθρώπως	προσφέρομαι τοῖς καταίρουσιν, ὅς γε
[1, 9]	καὶ τῶν ἐπιχειρησάντων μοι καὶ	φανερῶς	ἐληλεγμένων ὅμως ἔσωσα; οἷον Ἄκανθον
[1, 10]	τοὺς ὀθνείους φιλάνθρωπον οὕτως ἂν	πικρῶς	τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ μή
[2, 4]	ὥς φασι, παρέσχεν αὐτοῖς καὶ	σῶς	ἐς τὴν Κίρραν κατᾶραι. ~ᾧ
[1, 1]	λόγῳ παραγαγεῖν· ἀνθρώπους μὲν γὰρ	ἴσως	ἐξαπατῆσαι ῥᾴδιον, θεὸν δέ, καὶ
[1, 10]	οἰκείοις προσφέρεσθαι, εἰ μή τι	διαφερόντως	ἠδίκητο; ~Ταῦτα μὲν οὖν ὑπὲρ
[1, 11]	τῷ θεῷ. ὁ δὲ Περίλαος	παρεστώς,	Τί δ´ εἰ μάθοις, ἔφη,
[1, 7]	ὁποῖός τις ὁ τοῖς πράγμασιν	ἐφεστώς	ἐστιν, εἴτε δίκαιος εἴτε ἄδικος,
[1, 8]	ἀπολωλέναι. ὅλως δέ, τίνα οἴεσθε	οὕτως	ἄγριον ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι
[1, 10]	τὸν πρὸς τοὺς ὀθνείους φιλάνθρωπον	οὕτως	ἂν πικρῶς τοῖς οἰκείοις προσφέρεσθαι,
[1, 9]	ἀδίκως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα; οὐδεὶς	οὕτως,	οἶμαι, ἀνόητός ἐστιν ὃς οὐκ
[1, 6]	καὶ τοὺς ἐλέγχους παραγαγὼν καὶ	σαφῶς	ἐξελέγξας ἕκαστα, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοὶ