Livre, Chap.
[1, 10]	γάλακτος καὶ οἴνου, καὶ τροφάς,	ἃς	οἴκοθεν ἔφερον, εἰς κοινὸν ἔφερον.
[1, 31]	κατέσπεισαν καὶ βότρυς κατέθλιψαν καὶ	σύριγγας	πολλὰς κατέκλασαν. Ἠκούσθη καὶ τῶν
[1, 10]	εἶδε τὰ ποίμνια καὶ τὰς	αἶγας	ἀπ´ ἀλλήλων μεμερισμένας ἢ Χλόην
[1, 13]	καθεζόμενος ἐσύριττε καὶ ἅμα τὰς	αἶγας	ἐπεσκόπει κατακειμένας καὶ ὥσπερ τῶν
[1, 11]	καὶ γῆς σεσοφισμένης· πολλὰς δὲ	αἶγας	καὶ ποίμνια διέφθειραν, καὶ Δάφνιν
[1, 12]	ἐν κόσμῳ νομῆς καὶ τὰς	αἶγας	καὶ τὰ πρόβατα, καθίσαντες ἐπὶ
[1, 8]	μεγάλην παρελάμβανον καὶ ἐφίλουν τὰς	αἶγας	καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλον ἢ
[1, 32]	μετὰ τοῦτο ἐλθόντες ἐπεσκόπουν τὰς	αἶγας	καὶ τὰ πρόβατα. Τὰ δὲ
[1, 22]	πολὺν ἔσχον μέχρι νυκτὸς τὰς	αἶγας	καὶ τὰς ὄϊς συλλέγοντες· ὑπὸ
[1, 28]	μηδέτι μηδὲν μηδὲ εἰς τὰς	αἶγας	μηδὲ εἰς τοὺς ἄλλους ἀγροὺς
[1, 28]	δῶρον κομίζουσα. Ἰδοῦσα δὲ τὰς	αἶγας	τεταραγμένας καὶ ἀκούσασα τοῦ Δάφνιδος
[1, 30]	ἡμιθωράκια τὰ λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο καὶ	κνημῖδας	εἰς μέσην κνήμην ὑπεδέδεντο· ὁ
[1, 20]	κατανωτισάμενος, ὡς τούς τ´ ἐμπροσθίους	πόδας	ἐφηπλῶσθαι ταῖς χερσὶ καὶ τοὺς
[1, 21]	ἐμβολαί, καὶ διαμασησάμενοι φλοιὸν χλωρὸν	πτελέας	ἐπέπασαν· ὑπό τε ἀπειρίας ἐρωτικῶν
[1, 7]	πέντε καὶ δέκα ἐτῶν ἀπὸ	γενεᾶς,	ἡ δὲ τοσούτων, δυοῖν ἀποδεόντοιν,
[1, 5]	ἀρτιτόκος συχνὰ φοιτῶσα δόξαν πολλάκις	ἀπωλείας	παρεῖχε. Κολάσαι δὴ βουλόμενος αὐτὴν
[1, 8]	πάντα ὅσα καλὰ ἦν ἐπ´	ἀγροικίας	ἐδόκει δὲ πείθεσθαι θεοῖς περὶ
[1, 7]	καὶ κάλλος αὐτοῖς ἐξεφαίνετο κρεῖττον	ἀγροικίας.	Ἤδη τε ἦν ὁ μὲν
[1, 16]	μοι ὁ τυρὸς καὶ ἄρτος	ὀβελίας	καὶ οἶνος λευκός, ὅσα ἀγροίκων
[1, 7]	Δρύας καὶ ὁ Λάμων ἐπὶ	μιᾶς	νυκτὸς ὁρῶσιν ὄναρ τοιόνδε τι.
[1, 2]	Λάμων τοὔνομα, παιδίον εὗρεν ὑπὸ	μιᾶς	τῶν αἰγῶν τρεφόμενον. Δρυμὸς ἦν
[1, 12]	ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς τῆς	ταινίας	ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν. Ἀνιμήσαντο
[1, 2]	οἰκτείρας ἀμελούμενον τὸν ἔριφον, καὶ	μεσημβρίας	ἀκμαζούσης κατ´ ἴχνος ἐλθὼν ὁρᾷ
[1, 24]	Δάφνιδος ποτὸν εἶχε. ~Τῆς δὲ	μεσημβρίας	ἐπελθούσης ἐγίνετο ἤδη τῶν ὀφθαλμῶν
[1, 8]	ἕκαστα· πῶς δεῖ νέμειν πρὸ	μεσημβρίας,	πῶς ἐπινέμειν κοπάσαντος τοῦ καύματος·
[1, 30]	ἐκπίπτουσιν οὐχ ὁμοίαν ἔχοντες ἐλπίδα	σωτηρίας.	Οἱ μὲν γὰρ λῃσταὶ τὰς
[1, 26]	ὅμοιον ἱκέτῃ χάριν ὁμολογοῦντι τῆς	σωτηρίας.	Πάλιν οὖν ἡ Χλόη μέγα
[1, 8]	μὲν ἐς ποίμνιον ἄγουσα τῆς	σωτηρίας	τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ μεμνημένος
[1, 21]	χλωρὸν πτελέας ἐπέπασαν· ὑπό τε	ἀπειρίας	ἐρωτικῶν τολμημάτων ποιμενικὴν παιδιὰν νομίζοντες
[1, 9]	ὄρνιθες. Τοσαύτης δὴ πάντα κατεχούσης	εὐωρίας	οἷ´ ἁπαλοὶ καὶ νέοι μιμηταὶ
[1, 11]	νύκτωρ σιροὺς ὀρύττουσι τὸ εὖρος	ὀργυιᾶς,	τὸ βάθος τεττάρων. Τὸ μὲν
[1, 18]	Πολλάκις ἐφίλησα ἐρίφους, πολλάκις ἐφίλησα	σκύλακας	ἀρτιγεννήτους καὶ τὸν μόσχον, ὃν
[1, 24]	μήλοις ἀλλήλους ἔβαλον καὶ τὰς	κεφαλὰς	ἀλλήλων ἐκόσμησαν διακρίνοντες τὰς κόμας·
[1, 10]	ἤδη δέ τις καὶ τὰς	ἀγέλας	ἀμφοτέρας ἐφρούρησε θατέρου προσλιπαρήσαντος ἀθύρματι.
[1, 21]	διαγίνεται καὶ Χλόη κατήλαυνε τὰς	ἀγέλας	εἰς τὴν πηγήν, καταλιποῦσα τὸν
[1, 13]	ἦν ὁ ἥλιος ἀπήλασαν τὰς	ἀγέλας	οἴκαδε καὶ ἐπεπόνθει Χλόη περιττὸν
[1, 20]	ἡμέραν ἐπὶ ποτὸν ἄγουσι τὰς	ἀγέλας	ποτὲ μὲν ὁ Δάφνις ποτὲ
[1, 16]	εἰμι, καὶ γὰρ ὁ Διόνυσος·	μέλας,	καὶ γὰρ ὁ ὑάκινθος· ἀλλὰ
[1, 16]	καὶ ἀγένειος ὡς γυνή, καὶ	μέλας	ὡς λύκος· νέμει δὲ τράγους,
[1, 5]	ἀκλαυτὶ λάβρως εἰς ἀμφοτέρας τὰς	θηλὰς	μεταφέρον τὸ στόμα καθαρὸν καὶ
[1, 11]	αἰσθάνεται γὰρ καὶ γῆς σεσοφισμένης·	πολλὰς	δὲ αἶγας καὶ ποίμνια διέφθειραν,
[1, 23]	ὄϊς καὶ τῶν αἰγῶν τὰς	πολλὰς	ἐπὶ πολὺν μὲν χρόνον εἶχε
[1, 31]	καὶ βότρυς κατέθλιψαν καὶ σύριγγας	πολλὰς	κατέκλασαν. Ἠκούσθη καὶ τῶν βοῶν
[1, 27]	οὕτω καλὴ καὶ ἔνεμε βοῦς	πολλὰς	οὕτως ἐν ὕλῃ· ἦν δὲ
[1, 24]	κεφαλὰς ἀλλήλων ἐκόσμησαν διακρίνοντες τὰς	κόμας·	καὶ ἡ μὲν εἴκασεν αὐτοῦ
[1, 12]	καὶ πηλοῦ πέπαστο καὶ τὰς	κόμας	καὶ τὸ ἄλλο σῶμα. Ἐδόκει
[1, 2]	τῷ βρέφει παρέμενε. Φυλάττει τὰς	διαδρομὰς	ὁ Λάμων οἰκτείρας ἀμελούμενον τὸν
[1, 14]	τὴν ἐν ὑμῖν τραφεῖσαν. Τίς	ὑμᾶς	στεφανώσει μετ´ ἐμέ; τίς τοὺς
[1, 9]	τοῖς λειμῶσιν αἱ μέλιτται, τὰς	λόχμας	κατῇδον ὄρνιθες. Τοσαύτης δὴ πάντα
[1, 28]	κομίζουσα. Ἰδοῦσα δὲ τὰς αἶγας	τεταραγμένας	καὶ ἀκούσασα τοῦ Δάφνιδος ἀεὶ
[1, 27]	τὴν συμφοράν, ὅτι βοῦς ζητεῖ	πεπλανημένας.	~Τοιάσδε τέρψεις αὐτοῖς τὸ θέρος
[1, 13]	καὶ ἅμα τὰς αἶγας ἐπεσκόπει	κατακειμένας	καὶ ὥσπερ τῶν μελῶν ἀκροωμένας,
[1, 8]	ὄνομα λέγειν οὐκ εἶχον ὡς	ποιμένας	ἐκπέμπουσιν αὐτοὺς ἅμα ταῖς ἀγέλαις,
[1, 10]	καὶ τὰς αἶγας ἀπ´ ἀλλήλων	μεμερισμένας	ἢ Χλόην καὶ Δάφνιν. ~Τοιαῦτα
[1, 13]	κατακειμένας καὶ ὥσπερ τῶν μελῶν	ἀκροωμένας,	ἡ δὲ Χλόη πλησίον καθημένη
[1, 7]	τοιόνδε τι. Τὰς Νύμφας ἐδόκουν	ἐκείνας,	τὰς ἐν τῷ ἄντρῳ, ἐν
[1, 28]	ἄφθονον, μέλι ἐν κηρίοις· ἤλασάν	τινας	καὶ βοῦς ἐκ τῆς Δόρκωνος
[1, 16]	δὲ τράγους τῶν τούτου βοῶν	μείζονας·	ὄζω δὲ οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν,
[1, 14]	μετ´ ἐμέ; τίς τοὺς ἀθλίους	ἄρνας	ἀναθρέψει; τίς τὴν λάλον ἀκρίδα
[1, 9]	ᾖδον, βλέποντες δὲ σκιρτῶντας τοὺς	ἄρνας	ἥλλοντο κοῦφα, καὶ τὰς μελίττας
[1, 21]	ἤδη παρόντα. Τοὺς μὲν δὴ	κύνας	ἀνακαλέσαντες συνήθως ταχέως ἡμέρωσαν, τὸν
[1, 3]	μηδὲ αἰγὸς φιλανθρωπίαν μιμήσεται, νύκτα	φυλάξας	κομίζει πάντα πρὸς τὴν γυναῖκα
[1, 19]	βουκόλος, ὁ τῆς Χλόης ἐραστής,	φυλάξας	τὸν Δρύαντα φυτὸν κατορύττοντα πλησίον
[1, 20]	τῇ Χλόῃ μόνῃ γενομένῃ· καὶ	παραφυλάξας	ὅτι παρ´ ἡμέραν ἐπὶ ποτὸν
[1, 27]	ἀρίστας ἐς τὴν ἰδίαν ἀγέλην	θέλξας	ἀπεβουκόλησεν. Ἄχθεται ἡ παρθένος τῇ
[1, 21]	τοῦ σώματος ἥπτοντο αὐτοῦ, μέγα	οἰμώξας	ἱκέτευε βοηθεῖν τὴν κόρην καὶ
[1, 17]	σῦριγξ· χλωρότερον τὸ πρόσωπον ἦν	πόας	θερινῆς. Εἰς μόνην Χλόην ἐγίνετο
[1, 4]	τοῦ ἄντρου, πολλῆς καὶ μαλακῆς	πόας	ὑπὸ τῆς νοτίδος τρεφομένης. Ἀνέκειντο
[1, 20]	ἡ πηγή, καὶ περὶ αὐτὴν	πᾶς	ὁ τόπος ἀκάνθαις καὶ βάτοις
[1, 1]	καὶ ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν τῆς εἰκόνος	τέτταρας	βίβλους ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα μὲν Ἔρωτι
[1, 12]	Τῷ οὖν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον	κέρας	βιαιοτέρας γενομένης ἐμβολῆς θραύεται, καὶ
[1, 22]	τὸν κάματον ἔσχον. Αὖθις δὲ	ἡμέρας	ἐπελθούσης, πάλιν ἔπασχον παραπλήσια. Ἔχαιρον
[1, 15]	εὐθὺς μὲν ἐπ´ ἐκείνης τῆς	ἡμέρας	ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη, πλειόνων
[1, 12]	οὖν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον κέρας	βιαιοτέρας	γενομένης ἐμβολῆς θραύεται, καὶ ἀλγήσας,
[1, 10]	δέ τις καὶ τὰς ἀγέλας	ἀμφοτέρας	ἐφρούρησε θατέρου προσλιπαρήσαντος ἀθύρματι. Ἀθύρματα
[1, 5]	δὲ παιδίον ἀκλαυτὶ λάβρως εἰς	ἀμφοτέρας	τὰς θηλὰς μεταφέρον τὸ στόμα
[1, 20]	καὶ τὰ ὀνομασθέντα δῶρα παρῃτήσατο.	~Δευτέρας	δὴ διαμαρτὼν ὁ Δόρκων ἐλπίδος
[1, 10]	πολλάκις δὲ ἡ Χλόη τὰς	θρασυτέρας	τῶν αἰγῶν ἀπὸ τῶν κρημνῶν
[1, 6]	δὲ τὰ γνωρίσματα κατὰ τῆς	πήρας,	εὔχεται δὲ ταῖς Νύμφαις ἐπὶ
[1, 30]	Οἱ μὲν γὰρ λῃσταὶ τὰς	μαχαίρας	παρήρτηντο καὶ τὰ ἡμιθωράκια τὰ
[1, 2]	Φυλάττει τὰς διαδρομὰς ὁ Λάμων	οἰκτείρας	ἀμελούμενον τὸν ἔριφον, καὶ μεσημβρίας
[1, 28]	ἡμιθωρακίοις κατέσυρον πάντα τὰ εἰς	χεῖρας	ἐλθόντα, οἶνον ἀνθοσμίαν, πυρὸν ἄφθονον,
[1, 26]	αὐτῆς εἰς τὰ στέρνα τὰς	χεῖρας	καὶ ἐξάγει τὸν βέλτιστον τέττιγα,
[1, 12]	καὶ ἔσωσε Δάφνιν, χρήσασθαι τῆς	καταφορᾶς	ὀχήματι τῷ τράγῳ. Ὁ μὲν
[1, 22]	ὑλακτησάντων ταραχθεῖσαι, αἱ μὲν εἰς	πέτρας	ἀνέδραμον, αἱ δὲ μέχρι καὶ
[1, 32]	τὴν τοῦ Δόρκωνος σύριγγα τῆς	πέτρας	ἐξήρτησαν ἀνάθημα. Καὶ μετὰ τοῦτο
[1, 4]	ὤα τοῦ ἄντρου τῆς μεγάλης	πέτρας	ἦν τὸ μεσαίτατον. Ἐκ πηγῆς
[1, 32]	τε συλλέξαντες, ὅσα {ἄνθη} τῆς	ὥρας	ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα καὶ
[1, 30]	καὶ ἡμίγυμνος, ὡς ἔτι τῆς	ὥρας	οὔσης καύματος. Ἐκείνους μὲν οὖν
[1, 5]	πρότερον εὐνομίαν καταστῆσαι, δεσμὸν ῥάβδου	χλωρᾶς	λυγίσας ὅμοιον βρόχῳ τῇ πέτρᾳ
[1, 23]	μὲν τεττίγων ἠχή, γλυκεῖα δὲ	ὀπώρας	ὀδμή, τερπνὴ δὲ ποιμνίων βληχή.
[1, 2]	τὴν ἐπιρροὴν ἕλκον τοῦ γάλακτος.	Θαυμάσας,	ὥσπερ εἰκὸς ἦν, πρόσεισιν ἐγγὺς
[1, 25]	σκιαζομένων ἔλαθεν ἡ Χλόη κατανυστάξασα.	Φωράσας	τοῦτο ὁ Δάφνις καὶ καταθέμενος
[1, 3]	πρῶτον ἐβουλεύσατο μόνα τὰ γνωρίσματα	βαστάσας	ἀμελῆσαι τοῦ βρέφους· ἔπειτα αἰδεσθεὶς
[1, 20]	ἐλπίδος καὶ μάτην τυροὺς ἀγαθοὺς	ἀπολέσας	ἔγνω διὰ χειρῶν ἐπιθέσθαι τῇ
[1, 30]	ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς	μέσας	ὥρμησε τὰς βοῦς, καὶ βοῶν
[1, 20]	εἶχε τὴν ἐλπίδα τῷ σχήματι	φοβήσας	λαβεῖν ταῖς χερσὶ τὴν Χλόην.
[1, 17]	θερμᾶναι δυνάμενον. Δόρκων μὲν οὖν	ἀλγήσας	ἀπέδραμε, ζητῶν ἄλλην ὁδὸν ἔρωτος·
[1, 12]	βιαιοτέρας γενομένης ἐμβολῆς θραύεται, καὶ	ἀλγήσας,	φριμαξάμενος ἐς φυγὴν ἐτρέπετο· ὁ
[1, 14]	πονηρὸν ὕδωρ, μόνον Δάφνιν καλὸν	ἐποίησας,	ἐγὼ δὲ μάτην ἀπελουσάμην. Οἴχομαι,
[1, 27]	καὶ ᾠδικὸς ὡς ἡ παρθένος,	φιλονεικήσας	πρὸς τὴν μελῳδίαν, μείζονα ὡς
[1, 25]	ποιεῖ· ὀκνῶ δὲ μὴ καὶ	φιλήσας	αὐτὴν ἀφυπνίσω. Ὢ λάλων τεττίγων,
[1, 24]	κεφαλῆς ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο, πρότερον	φιλήσας	τὸν στέφανον· ἡ δὲ τὴν
[1, 30]	δὴ τοσαῦτα εἰπὼν καὶ φίλημα	φιλήσας	ὕστατον ἀφῆκεν ἅμα τῷ φιλήματι
[1, 15]	καὶ τοῦ Δάφνιδος ὡς παιδὸς	καταφρονήσας	ἔγνω κατεργάσασθαι δώροις ἢ βίᾳ.
[1, 19]	τοῖς δώροις ἐπένευσε τὸν γάμον·	Ἐννοήσας	δὲ ὡς κρείττονος ἡ παρθένος
[1, 10]	δὲ καλάμους ἐκτεμὼν λεπτοὺς καὶ	τρήσας	τὰς τῶν γονάτων διαφυάς, ἀλλήλοις
[1, 10]	διαφυάς, ἀλλήλοις τε κηρῷ μαλθακῷ	συναρτήσας,	μέχρι νυκτὸς συρίττειν ἐμελέτα· καί
[1, 5]	εὐνομίαν καταστῆσαι, δεσμὸν ῥάβδου χλωρᾶς	λυγίσας	ὅμοιον βρόχῳ τῇ πέτρᾳ προσῆλθεν,
[1, 19]	ἡ παρθένος ἀξία νυμφίου, καὶ	δείσας	μὴ φωραθείς ποτε κακοῖς ἀνηκέστοις
[1, 6]	περισκελίδες χρυσαῖ. ~Θεῖον δή τι	νομίσας	τὸ εὕρημα καὶ διδασκόμενος παρὰ
[1, 20]	κεφαλήν, ὥσπερ ἀνδρὸς ὁπλίτου κράνος·	ἐκθηριώσας	δὲ αὑτὸν ὡς ἔνι μάλιστα,
[1, 10]	κατήλαυνεν, ἤδη δέ τις καὶ	τὰς	ἀγέλας ἀμφοτέρας ἐφρούρησε θατέρου προσλιπαρήσαντος
[1, 21]	ὀλίγος διαγίνεται καὶ Χλόη κατήλαυνε	τὰς	ἀγέλας εἰς τὴν πηγήν, καταλιποῦσα
[1, 13]	γὰρ ἦν ὁ ἥλιος ἀπήλασαν	τὰς	ἀγέλας οἴκαδε καὶ ἐπεπόνθει Χλόη
[1, 20]	παρ´ ἡμέραν ἐπὶ ποτὸν ἄγουσι	τὰς	ἀγέλας ποτὲ μὲν ὁ Δάφνις
[1, 10]	τις εἶδε τὰ ποίμνια καὶ	τὰς	αἶγας ἀπ´ ἀλλήλων μεμερισμένας ἢ
[1, 13]	συνήθει καθεζόμενος ἐσύριττε καὶ ἅμα	τὰς	αἶγας ἐπεσκόπει κατακειμένας καὶ ὥσπερ
[1, 12]	κατέμαθον ἐν κόσμῳ νομῆς καὶ	τὰς	αἶγας καὶ τὰ πρόβατα, καθίσαντες
[1, 8]	ἀρχὴν μεγάλην παρελάμβανον καὶ ἐφίλουν	τὰς	αἶγας καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλον
[1, 32]	Καὶ μετὰ τοῦτο ἐλθόντες ἐπεσκόπουν	τὰς	αἶγας καὶ τὰ πρόβατα. Τὰ
[1, 22]	κάματον πολὺν ἔσχον μέχρι νυκτὸς	τὰς	αἶγας καὶ τὰς ὄϊς συλλέγοντες·
[1, 28]	ἁρπαγῆς, μηδέτι μηδὲν μηδὲ εἰς	τὰς	αἶγας μηδὲ εἰς τοὺς ἄλλους
[1, 28]	Δάφνιδι δῶρον κομίζουσα. Ἰδοῦσα δὲ	τὰς	αἶγας τεταραγμένας καὶ ἀκούσασα τοῦ
[1, 27]	ἀντεπεδείξατο, καὶ τῶν βοῶν ὀκτὼ	τὰς	ἀρίστας ἐς τὴν ἰδίαν ἀγέλην
[1, 29]	κλαῦσον· κἂν ἴδῃς ἄλλον νέμοντα	τὰς	βοῦς, ἐμοῦ μνημόνευσον. ~Δόρκων μὲν
[1, 29]	κἀμοὶ τιμώρησον κἀκείνους ἀπόλεσον. Ἐπαίδευσα	τὰς	βοῦς ἤχῳ σύριγγος ἀκολουθεῖν καὶ
[1, 30]	πρακτέον διδαχθεὶς εἰς μέσας ὥρμησε	τὰς	βοῦς, καὶ βοῶν δύο κεράτων
[1, 2]	ἀπολιποῦσα τῷ βρέφει παρέμενε. Φυλάττει	τὰς	διαδρομὰς ὁ Λάμων οἰκτείρας ἀμελούμενον
[1, 7]	τι. Τὰς Νύμφας ἐδόκουν ἐκείνας,	τὰς	ἐν τῷ ἄντρῳ, ἐν ᾧ
[1, 22]	ἐκ τῶν ἰχνῶν εὑρίσκοντες εἰς	τὰς	ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης τῆς
[1, 16]	φιλεῖς τὸ στόμα, τούτου δὲ	τὰς	ἐπὶ τοῦ γενείου τρίχας. Μέμνησο
[1, 5]	παιδίον ἀκλαυτὶ λάβρως εἰς ἀμφοτέρας	τὰς	θηλὰς μεταφέρον τὸ στόμα καθαρὸν
[1, 10]	συνέστελλε, πολλάκις δὲ ἡ Χλόη	τὰς	θρασυτέρας τῶν αἰγῶν ἀπὸ τῶν
[1, 24]	καὶ μήλοις ἀλλήλους ἔβαλον καὶ	τὰς	κεφαλὰς ἀλλήλων ἐκόσμησαν διακρίνοντες τὰς
[1, 24]	τὰς κεφαλὰς ἀλλήλων ἐκόσμησαν διακρίνοντες	τὰς	κόμας· καὶ ἡ μὲν εἴκασεν
[1, 12]	δὲ καὶ πηλοῦ πέπαστο καὶ	τὰς	κόμας καὶ τὸ ἄλλο σῶμα.
[1, 9]	ἐν τοῖς λειμῶσιν αἱ μέλιτται,	τὰς	λόχμας κατῇδον ὄρνιθες. Τοσαύτης δὴ
[1, 30]	σωτηρίας. Οἱ μὲν γὰρ λῃσταὶ	τὰς	μαχαίρας παρήρτηντο καὶ τὰ ἡμιθωράκια
[1, 9]	τοὺς ἄρνας ἥλλοντο κοῦφα, καὶ	τὰς	μελίττας δὲ μιμούμενοι τὰ ἄνθη
[1, 32]	τὸν Δάφνιν ἡ Χλόη πρὸς	τὰς	Νύμφας ἀγαγοῦσα {εἰς τὸ ἄντρον
[1, 7]	νυκτὸς ὁρῶσιν ὄναρ τοιόνδε τι.	Τὰς	Νύμφας ἐδόκουν ἐκείνας, τὰς ἐν
[1, 23]	δὲ Χλόη μετὰ τὸ ἀμέλξαι	τὰς	ὄϊς καὶ τῶν αἰγῶν τὰς
[1, 22]	μέχρι νυκτὸς τὰς αἶγας καὶ	τὰς	ὄϊς συλλέγοντες· ὑπὸ γὰρ τοῦ
[1, 23]	τὰς ὄϊς καὶ τῶν αἰγῶν	τὰς	πολλὰς ἐπὶ πολὺν μὲν χρόνον
[1, 10]	καλάμους ἐκτεμὼν λεπτοὺς καὶ τρήσας	τὰς	τῶν γονάτων διαφυάς, ἀλλήλοις τε
[1, 26]	καθῆκεν αὐτῆς εἰς τὰ στέρνα	τὰς	χεῖρας καὶ ἐξάγει τὸν βέλτιστον
[1, 23]	καὶ τὸν ἥλιον φιλόκαλον ὄντα	πάντας	ἀποδύειν. Ὁ μὲν δὴ Δάφνις
[1, 32]	Δάφνιν καὶ τὴν Χλόην ἀφανεῖς	ὄντας	ποθοῦντα. Ἐπεὶ γοῦν ὀφθέντες καὶ
[1, 23]	τοὺς ἀνέμους συρίττειν ταῖς πίτυσιν	ἐμπνέοντας	καὶ τὰ μῆλα ἐρῶντα πίπτειν
[1, 23]	καὶ τοὺς ποταμοὺς ᾄδειν ἠρέμα	ῥέοντας	καὶ τοὺς ἀνέμους συρίττειν ταῖς
[1, 26]	δὲ ὀφθαλμοὺς ἀπέματτεν ἔτι καθεύδειν	θέλοντας.	Καὶ ὁ τέττιξ ἐκ τῶν
[1, 23]	δὲ καὶ τῶν ἰχθύων τοὺς	ἐνδινεύοντας	ἐθήρα· πολλάκις δὲ καὶ ἔπινεν,
[1, 9]	ὀρνίθων ᾀδόντων ᾖδον, βλέποντες δὲ	σκιρτῶντας	τοὺς ἄρνας ἥλλοντο κοῦφα, καὶ
[1, 5]	προσῆλθεν, ὡς ἐκεῖ συλληψόμενος αὐτήν.	Ἐπιστὰς	δὲ οὐδὲν εἶδεν ὧν ἤλπισεν,
[1, 27]	καὶ τῶν βοῶν ὀκτὼ τὰς	ἀρίστας	ἐς τὴν ἰδίαν ἀγέλην θέλξας
[1, 13]	φυλάττειν, αὐτὸς δὲ τῇ πηγῇ	προστὰς	τήν τε κόμην καὶ τὸ
[1, 9]	ἄρνας ἥλλοντο κοῦφα, καὶ τὰς	μελίττας	δὲ μιμούμενοι τὰ ἄνθη συνέλεγον·
[1, 19]	δεόμενον· ὥστε σμικροῦ δεῖν ὁ	Δρύας	θελχθεὶς τοῖς δώροις ἐπένευσε τὸν
[1, 7]	τοσούτων, δυοῖν ἀποδεόντοιν, καὶ ὁ	Δρύας	καὶ ὁ Λάμων ἐπὶ μιᾶς
[1, 4]	ποιμὴν ἐξ ἀγρῶν ὁμόρων νέμων,	Δρύας	τὸ ὄνομα, καὶ αὐτὸς ὁμοίοις
[1, 7]	ᾧ τὸ παιδίον εὗρεν ὁ	Δρύας,	τὸν Δάφνιν καὶ τὴν Χλόην
[1, 10]	καὶ τρήσας τὰς τῶν γονάτων	διαφυάς,	ἀλλήλοις τε κηρῷ μαλθακῷ συναρτήσας,
[1, 32]	Δάφνιν ἡ Χλόη πρὸς τὰς	Νύμφας	ἀγαγοῦσα {εἰς τὸ ἄντρον εἰσαγαγοῦσα}
[1, 7]	ὁρῶσιν ὄναρ τοιόνδε τι. Τὰς	Νύμφας	ἐδόκουν ἐκείνας, τὰς ἐν τῷ
[1, 10]	ἐκοινώνουν γάλακτος καὶ οἴνου, καὶ	τροφάς,	ἃς οἴκοθεν ἔφερον, εἰς κοινὸν
[1, 16]	δὲ τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου	τρίχας.	Μέμνησο δέ, ὦ παρθένε, ὅτι
[1, 31]	καὶ ἐξήρτησαν αὐτῷ τῶν ἔργων	ἀπαρχάς·	ἀλλὰ καὶ γάλα κατέσπεισαν καὶ
[1, 20]	λύκος ἀληθινὸς ἔλαθε λοχῶν. Ἐνταῦθα	κρύψας	ἑαυτὸν ἐπετήρει τοῦ ποτοῦ τὴν
[1, 2]	πατοῦσα, τὸ δὲ ὥσπερ ἐκ	μητρῴας	θηλῆς τὴν ἐπιρροὴν ἕλκον τοῦ
[1, 11]	ποιμνίων πολλὰ ἥρπαζε, πολλῆς τροφῆς	ἐς	ἀνατροφὴν τῶν σκύμνων δεομένη. Συνελθόντες
[1, 32]	ὑπὸ κάλλους καὶ οὐδὲν λουτρῶν	ἐς	κάλλος δεόμενον· καὶ ἄνθη τε
[1, 8]	ἢ ποιμέσιν ἔθος, ἡ μὲν	ἐς	ποίμνιον ἄγουσα τῆς σωτηρίας τὴν
[1, 27]	τῶν βοῶν ὀκτὼ τὰς ἀρίστας	ἐς	τὴν ἰδίαν ἀγέλην θέλξας ἀπεβουκόλησεν.
[1, 12]	ἐμβολῆς θραύεται, καὶ ἀλγήσας, φριμαξάμενος	ἐς	φυγὴν ἐτρέπετο· ὁ δὲ νικῶν
[1, 4]	γαυλοὶ καὶ αὐλοὶ πλάγιοι καὶ	σύριγγες	καὶ κάλαμοι, πρεσβυτέρων ποιμένων ἀναθήματα.
[1, 32]	πρόβατα ἀναστάντα ἐνέμετο, αἱ δὲ	αἶγες	ἐσκίρτων φριμασσόμεναι, καθάπερ ἡδόμεναι σωτηρίᾳ
[1, 20]	τὴν πηγήν, ἧς ἔπινον αἱ	αἶγες	καὶ τὰ πρόβατα μετὰ τὴν
[1, 3]	δὲ ἐκπλαγείσης εἰ παιδία τίκτουσιν	αἶγες,	πάντα αὐτῇ διηγεῖται, πῶς εὗρεν
[1, 2]	κρείττοσι· χλανίδιόν τε γὰρ ἦν	ἁλουργὲς	καὶ πόρπη χρυσῆ καὶ ξιφίδιον
[1, 5]	γνωρίσματα· μίτρα διάχρυσος, ὑποδήματα ἐπίχρυσα,	περισκελίδες	χρυσαῖ. ~Θεῖον δή τι νομίσας
[1, 4]	τῶν Νυμφῶν αὐτῶν λίθοις ἐπεποίητο·	πόδες	ἀνυπόδητοι, χεῖρες εἰς ὤμους γυμναί,
[1, 32]	γοῦν ὀφθέντες καὶ ἐβόησαν τὸ	σύνηθες	καὶ ἐσύρισαν, τὰ μὲν πρόβατα
[1, 9]	αἱ μέλιτται, τὰς λόχμας κατῇδον	ὄρνιθες.	Τοσαύτης δὴ πάντα κατεχούσης εὐωρίας
[1, 24]	πρόσωπον αὐτῆς, ὅτι λευκὸν καὶ	ἐνερευθὲς	ἦν. Ἐδίδασκεν αὐτὴν καὶ συρίττειν·
[1, 1]	ἱκέται, τῆς δὲ εἰκόνος θεαταί.	Γυναῖκες	ἐπ´ αὐτῆς τίκτουσαι καὶ ἄλλαι
[1, 1]	κοσμοῦσαι, παιδία ἐκκείμενα, ποίμνια τρέφοντα,	ποιμένες	ἀναιρούμενοι, νέοι συντιθέμενοι, λῃστῶν καταδρομή,
[1, 8]	ὄναρ ἰδόντες ἤχθοντο μὲν εἰ	ποιμένες	ἔσοιντο καὶ αἰπόλοι οἱ τύχην
[1, 31]	βοῶν ἐλεεινὰ μυκήματα καὶ δρόμοι	τινὲς	ὤφθησαν ἅμα τοῖς μυκήμασιν ἄτακτοι·
[1, 14]	αὐτοῦ φθέγγεται, καὶ γὰρ αἱ	ἀηδόνες.	Ἀλλ´ ἐκείνων οὐδείς μοι λόγος.
[1, 18]	οὐκ ἀπέθανεν; Οἷον ᾄδουσιν αἱ	ἀηδόνες,	ἡ δὲ ἐμὴ σῦριγξ σιωπᾷ·
[1, 9]	ὀρνίθων μουσικῶν, σκιρτήματα ποιμνίων ἀρτιγεννήτων·	ἄρνες	ἐσκίρτων ἐν τοῖς ὄρεσιν, ἐβόμβουν
[1, 21]	μετὰ τὴν νομήν. Καὶ οἱ	κύνες	οἱ τῶν προβάτων ἐπὶ φυλακὴν
[1, 21]	Δάφνιν ἐκάλει βοηθόν, οἵ τε	κύνες	περισπῶντες τὸ δέρμα τοῦ σώματος
[1, 30]	μέγιστον ὡς ἠδύνατο· καὶ αἱ	βόες	ἀκούουσι καὶ τὸ μέλος γνωρίζουσι
[1, 27]	καὶ ᾠδικὴ καὶ ἐτέρποντο αἱ	βόες	αὐτῆς τῇ μουσικῇ, καὶ ἔνεμεν
[1, 16]	τοσοῦτον ἐγὼ κρείττων ὅσον αἰγῶν	βόες·	καὶ λευκός εἰμι ὡς γάλα,
[1, 27]	καὶ τὴν Πίτυν, καὶ αἱ	βόες	τῇ φωνῇ παρέμενον. Παῖς οὐ
[1, 20]	κέρασι διέφθειρε, περιέτεινε τῷ σώματι,	ποδῆρες	κατανωτισάμενος, ὡς τούς τ´ ἐμπροσθίους
[1, 4]	αὐτῶν λίθοις ἐπεποίητο· πόδες ἀνυπόδητοι,	χεῖρες	εἰς ὤμους γυμναί, κόμαι μέχρι
[1, 28]	βάρβαροι, προσέσχον τοῖς ἀγροῖς, καὶ	ἐκβάντες	σὺν μαχαίραις καὶ ἡμιθωρακίοις κατέσυρον
[1, 11]	μακράν, ξύλα δὲ ξηρὰ μακρὰ	τείναντες	ὑπὲρ τοῦ χάσματος τὸ περιττὸν
[1, 8]	ἐκπέμπουσιν αὐτοὺς ἅμα ταῖς ἀγέλαις,	ἐκδιδάξαντες	ἕκαστα· πῶς δεῖ νέμειν πρὸ
[1, 32]	κάλλος δεόμενον· καὶ ἄνθη τε	συλλέξαντες,	ὅσα {ἄνθη} τῆς ὥρας ἐκείνης,
[1, 11]	τοῖς ὄρεσι κἀν τοῖς πεδίοις	ὀρύξαντες	τὴν μὲν λύκαιναν οὐκ εὐτύχησαν
[1, 21]	πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς κόρης	φωράσαντες,	πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες ὥρμησαν ὡς
[1, 21]	παρόντα. Τοὺς μὲν δὴ κύνας	ἀνακαλέσαντες	συνήθως ταχέως ἡμέρωσαν, τὸν δὲ
[1, 21]	καὶ παραμυθησάμενοι καὶ μέχρι τινὸς	χειραγωγήσαντες	ἀπέπεμψαν. ~Καὶ ὁ μὲν κινδύνου
[1, 21]	τῆς κόρης φωράσαντες, πικρὸν μάλα	ὑλακτήσαντες	ὥρμησαν ὡς ἐπὶ λύκον· καὶ
[1, 12]	τὰς αἶγας καὶ τὰ πρόβατα,	καθίσαντες	ἐπὶ στελέχει δρυὸς ἐσκόπουν μή
[1, 11]	δὴ χῶμα τὸ πολὺ σπείρουσι	κομίσαντες	μακράν, ξύλα δὲ ξηρὰ μακρὰ
[1, 8]	κοινώσαντες ἀλλήλοις τὸ ὄναρ καὶ	θύσαντες	τῷ τὰ πτερὰ ἔχοντι παιδίῳ
[1, 28]	οἱ μὲν ἄρτι τὸ πεῖσμα	ἀπολύσαντες	καὶ ταῖς κώπαις ἐμβαλόντες ἀπέπλεον
[1, 8]	τῶν σωθέντων προνοίᾳ θεῶν. Καὶ	κοινώσαντες	ἀλλήλοις τὸ ὄναρ καὶ θύσαντες
[1, 22]	ἔπασχον παραπλήσια. Ἔχαιρον ἰδόντες, {ἐλυποῦντο}	ἀπαλλαγέντες	ἤλγουν, ἤθελόν τι, ἠγνόουν ὅ
[1, 12]	Δάφνιν παρ´ ὀλίγον ὧδε. ~Τράγοι	παροξυνθέντες	εἰς μάχην συνέπεσον. Τῷ οὖν
[1, 21]	τὴν ἐπιβολὴν τοῦ δέρματος, οὐδὲν	ὀργισθέντες,	ἀλλὰ καὶ παραμυθησάμενοι καὶ μέχρι
[1, 32]	ἀφανεῖς ὄντας ποθοῦντα. Ἐπεὶ γοῦν	ὀφθέντες	καὶ ἐβόησαν τὸ σύνηθες καὶ
[1, 21]	τε μηρῶν καὶ ὤμων δεδηγμένον	ἀγαγόντες	ἐπὶ τὴν πηγὴν ἀπένιψαν {τὰ
[1, 22]	τὰς αἶγας καὶ τὰς ὄϊς	συλλέγοντες·	ὑπὸ γὰρ τοῦ δέρματος πτοηθεῖσαι
[1, 28]	Δρύαντος, φόβῳ τῶν ἀγερώχων ποιμένων.	Ἰδόντες	δὲ μειράκιον μέγα καὶ καλὸν
[1, 22]	ἐπελθούσης, πάλιν ἔπασχον παραπλήσια. Ἔχαιρον	ἰδόντες,	{ἐλυποῦντο} ἀπαλλαγέντες ἤλγουν, ἤθελόν τι,
[1, 8]	τὸ ποίμνιον. ~Τοῦτο τὸ ὄναρ	ἰδόντες	ἤχθοντο μὲν εἰ ποιμένες ἔσοιντο
[1, 21]	ἀπειρίας ἐρωτικῶν τολμημάτων ποιμενικὴν παιδιὰν	νομίζοντες	τὴν ἐπιβολὴν τοῦ δέρματος, οὐδὲν
[1, 32]	ἐξήρτησαν ἀνάθημα. Καὶ μετὰ τοῦτο	ἐλθόντες	ἐπεσκόπουν τὰς αἶγας καὶ τὰ
[1, 31]	δὴ τιμῆσαι τὸν εὐεργέτην, καὶ	ἐλθόντες	μετὰ τῶν προσηκόντων Δόρκωνα θάπτουσι
[1, 12]	τις αὐτὸν ἐπόθησεν· αὐτοὶ δὲ	ἐπανελθόντες	ἐπεσκοποῦντο τὴν ποίμνην καὶ τὸ
[1, 11]	ἐς ἀνατροφὴν τῶν σκύμνων δεομένη.	Συνελθόντες	οὖν οἱ κωμῆται νύκτωρ σιροὺς
[1, 9]	κόλπους ἔβαλλον, τὰ δὲ στεφανίσκους	πλέκοντες	ταῖς Νύμφαις ἐπέφερον. ~Ἔπραττον δὲ
[1, 22]	ὥσπερ λαγὼς ἐκ τῶν ἰχνῶν	εὑρίσκοντες	εἰς τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης
[1, 28]	πεῖσμα ἀπολύσαντες καὶ ταῖς κώπαις	ἐμβαλόντες	ἀπέπλεον εἰς τὸ πέλαγος· Χλόη
[1, 10]	δὲ κοινῇ πάντα, πλησίον ἀλλήλων	νέμοντες.	Καὶ πολλάκις μὲν ὁ Δάφνις
[1, 24]	καὶ τὰς κεφαλὰς ἀλλήλων ἐκόσμησαν	διακρίνοντες	τὰς κόμας· καὶ ἡ μὲν
[1, 9]	μὲν τῶν ὀρνίθων ᾀδόντων ᾖδον,	βλέποντες	δὲ σκιρτῶντας τοὺς ἄρνας ἥλλοντο
[1, 8]	φωνῇ μόνῃ. Οἱ δὲ μάλα	χαίροντες	ὡς ἀρχὴν μεγάλην παρελάμβανον καὶ
[1, 9]	τῶν ἀκουομένων ἐγίνοντο καὶ βλεπομένων·	ἀκούοντες	μὲν τῶν ὀρνίθων ᾀδόντων ᾖδον,
[1, 30]	οἱ δὲ ἐκπίπτουσιν οὐχ ὁμοίαν	ἔχοντες	ἐλπίδα σωτηρίας. Οἱ μὲν γὰρ
[1, 28]	τοῦ βότρυος, Τύριοι λῃσταὶ Καρικὴν	ἔχοντες	ἡμιολίαν, ὡς ἂν μὴ δοκοῖεν
[1, 21]	ὥρμησαν ὡς ἐπὶ λύκον· καὶ	περισχόντες,	πρὶν ὅλως ἀναστῆναι δι´ ἔκπληξιν,
[1, 25]	οὐκ ἐάσουσιν αὐτὴν καθεύδειν μέγα	ἠχοῦντες.	Ἀλλὰ καὶ οἱ τράγοι τοῖς
[1, 21]	ἐκάλει βοηθόν, οἵ τε κύνες	περισπῶντες	τὸ δέρμα τοῦ σώματος ἥπτοντο
[1, 12]	οἱ μὲν ἐπὶ τοῦ χείλους	ἑστῶτες	εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς
[1, 2]	παιδίον. Ἐνταῦθα ἡ αἲξ θέουσα	συνεχὲς	ἀφανὴς ἐγίνετο πολλάκις καὶ τὸν
[1, 30]	εἰ μὴ τῶν χηλῶν οἱ	ὄνυχες	περιπέσοιεν διάβροχοι γενόμενοι. Μαρτυροῦσι τῷ
[1, 2]	ἐπιπλανώμενος καὶ πόα μαλθακή, καθ´	ἧς	ἔκειτο τὸ παιδίον. Ἐνταῦθα ἡ
[1, 20]	μάλιστα, παραγίνεται πρὸς τὴν πηγήν,	ἧς	ἔπινον αἱ αἶγες καὶ τὰ
[1, 12]	δὲ ἐλθὼν σχοῖνον ἐζήτει μακράν,	ἧς	ἐχόμενος ἀνιμώμενος ἐκβήσεται. Καὶ σχοῖνος
[1, 18]	νίκης κακῆς· ὢ νόσου καινῆς,	ἧς	οὐδὲ εἰπεῖν οἶδα τὸ ὄνομα.
[1, 12]	τοῦ δὲ ὀργῇ διώκοντος οὐκ	ἀκριβὴς	τῶν ἐν ποσὶν ἡ πρόσοψις
[1, 31]	καὶ τὴν Χλόην ἐπὶ τῆς	γῆς	γελῶσαν ἅμα καὶ δακρύουσαν εὑρὼν
[1, 11]	τοῦ χώματος κατέπασαν, τῆς πρότερον	γῆς	εἰκόνα, ὥστε κἂν λαγὼς ἐπιδράμῃ,
[1, 11]	εὐτύχησαν λαβεῖν· αἰσθάνεται γὰρ καὶ	γῆς	σεσοφισμένης· πολλὰς δὲ αἶγας καὶ
[1, 28]	καὶ κρεῖττον τῆς ἐξ ἀγρῶν	ἁρπαγῆς,	μηδέτι μηδὲν μηδὲ εἰς τὰς
[1, 4]	πέτρας ἦν τὸ μεσαίτατον. Ἐκ	πηγῆς	ἀναβλύζον ὕδωρ ῥεῖθρον ἐποίει χεόμενον,
[1, 29]	φίλησον καὶ ἀποθανόντα κλαῦσον· κἂν	ἴδῃς	ἄλλον νέμοντα τὰς βοῦς, ἐμοῦ
[1, 27]	τῆς ἀγέλης, τῇ ἥττῃ τῆς	ᾠδῆς,	καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς ὄρνις
[1, 1]	θάλασσα προσέκλυζεν ἠϊόνι ἐκτεταμένῃ ψάμμου	μαλθακῆς.	~Ἐν τῷδε τῷ ἀγρῷ νέμων
[1, 18]	πάλιν φιλῆσαι θέλω. Ὢ νίκης	κακῆς·	ὢ νόσου καινῆς, ἧς οὐδὲ
[1, 4]	πρὸ τοῦ ἄντρου, πολλῆς καὶ	μαλακῆς	πόας ὑπὸ τῆς νοτίδος τρεφομένης.
[1, 30]	μόνοις· ὕστερον δὲ παρὰ τῆς	ἀνάγκης	τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς μέσας
[1, 18]	ὅμως πάλιν φιλῆσαι θέλω. Ὢ	νίκης	κακῆς· ὢ νόσου καινῆς, ἧς
[1, 22]	ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ τῆς	ἐρωτικῆς	λύπης φάρμακον τὸν κάματον ἔσχον.
[1, 4]	Ἡ ὤα τοῦ ἄντρου τῆς	μεγάλης	πέτρας ἦν τὸ μεσαίτατον. Ἐκ
[1, 24]	οὖν τὴν πίτυν ἀπὸ τῆς	κεφαλῆς	ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο, πρότερον φιλήσας
[1, 13]	τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει, τῆς	ἀγέλης	κατεφρόνει· νῦν ἐγέλα, νῦν ἔκλαεν·
[1, 28]	καὶ βοῦς ἐκ τῆς Δόρκωνος	ἀγέλης.	Λαμβάνουσι καὶ τὸν Δάφνιν ἀλύοντα
[1, 27]	ἡ παρθένος τῇ βλάβῃ τῆς	ἀγέλης,	τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς, καὶ
[1, 2]	τὸ δὲ ὥσπερ ἐκ μητρῴας	θηλῆς	τὴν ἐπιρροὴν ἕλκον τοῦ γάλακτος.
[1, 30]	ἐκ τῆς ἐμπτώσεως τῶν βοῶν	κοίλης	τῆς θαλάσσης διαστάσης τρέπεται μὲν
[1, 4]	γλαφυρὸς ἐκτέτατο πρὸ τοῦ ἄντρου,	πολλῆς	καὶ μαλακῆς πόας ὑπὸ τῆς
[1, 11]	ἐξ ἄλλων ποιμνίων πολλὰ ἥρπαζε,	πολλῆς	τροφῆς ἐς ἀνατροφὴν τῶν σκύμνων
[1, 12]	τὸ ἕτερον κέρας βιαιοτέρας γενομένης	ἐμβολῆς	θραύεται, καὶ ἀλγήσας, φριμαξάμενος ἐς
[1, 27]	ποτε φάττα βουκολικὸν ἐκ τῆς	ὕλης	φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης ξητούσης
[1, 13]	αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ τῆς	κόμης.	Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ θεωμένῃ
[1, 12]	καὶ ἐπεὶ κατέμαθον ἐν κόσμῳ	νομῆς	καὶ τὰς αἶγας καὶ τὰ
[1, 2]	Ἐνταῦθα ἡ αἲξ θέουσα συνεχὲς	ἀφανὴς	ἐγίνετο πολλάκις καὶ τὸν ἔριφον
[1, 24]	Ἐδίδασκεν αὐτὴν καὶ συρίττειν· καὶ	ἀρξαμένης	ἐμπνεῖν ἁρπάζων τὴν σύριγγα τοῖς
[1, 12]	ἑτέρῳ τὸ ἕτερον κέρας βιαιοτέρας	γενομένης	ἐμβολῆς θραύεται, καὶ ἀλγήσας, φριμαξάμενος
[1, 4]	μαλακῆς πόας ὑπὸ τῆς νοτίδος	τρεφομένης.	Ἀνέκειντο δὲ καὶ γαυλοὶ καὶ
[1, 11]	λαβεῖν· αἰσθάνεται γὰρ καὶ γῆς	σεσοφισμένης·	πολλὰς δὲ αἶγας καὶ ποίμνια
[1, 5]	ὄϊος τῇ γλώττῃ τὸ πρόσωπον	ἀπολιχμωμένης	μετὰ τὸν κόρον τῆς τροφῆς.
[1, 16]	ἀπ´ αὐτῶν δεινόν, καὶ ἔστι	πένης	ὡς μηδὲ κύνα τρέφειν. Εἰ
[1, 1]	νῆσον. Ταύτης τῆς πόλεως τῆς	Μιτυλήνης	ὅσον ἀπὸ σταδίων διακοσίων ἀγρὸς
[1, 18]	Ὢ νίκης κακῆς· ὢ νόσου	καινῆς,	ἧς οὐδὲ εἰπεῖν οἶδα τὸ
[1, 32]	συλλέξαντες, ὅσα {ἄνθη} τῆς ὥρας	ἐκείνης,	ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα καὶ τὴν
[1, 22]	εὑρίσκοντες εἰς τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον.	Ἐκείνης	μόνης τῆς νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν
[1, 15]	τὰ ὀνόματα εὐθὺς μὲν ἐπ´	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης
[1, 17]	χλωρότερον τὸ πρόσωπον ἦν πόας	θερινῆς.	Εἰς μόνην Χλόην ἐγίνετο λάλος·
[1, 22]	εἰς τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης	μόνης	τῆς νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον
[1, 20]	τοὺς κατόπιν τοῖς σκέλεσιν ἄχρι	πτέρνης	καὶ τοῦ στόματος τὸ χάσμα
[1, 15]	νεοττούς. Ἡ δὲ ἄπειρος οὖσα	τέχνης	ἐραστοῦ, λαμβάνουσα μὲν τὰ δῶρα
[1, 19]	ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ τῆς	Χλόης	γάμου· καὶ εἰ λαμβάνοι γυναῖκα,
[1, 15]	ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς	Χλόης	διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων μᾶλλον
[1, 19]	Δόρκων ὁ βουκόλος, ὁ τῆς	Χλόης	ἐραστής, φυλάξας τὸν Δρύαντα φυτὸν
[1, 18]	αὑτὸν ἀπελήρει· ~Τί ποτέ με	Χλόης	ἐργάζεται τὸ φίλημα; Χείλη μὲν
[1, 26]	κατέπεσεν εἰς τὸν κόλπον τῆς	Χλόης·	καὶ ἡ χελιδὼν ἑπομένη τὸν
[1, 27]	τῆς ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς	Χλόης	ξητούσης μαθεῖν ὅ τι λέγει,
[1, 22]	βαθὺν ὕπνον καὶ τῆς ἐρωτικῆς	λύπης	φάρμακον τὸν κάματον ἔσχον. Αὖθις
[1, 4]	τὰ ἔνδοθεν κοίλη, τὰ ἔξωθεν	περιφερής.	Τὰ ἀγάλματα τῶν Νυμφῶν αὐτῶν
[1, 21]	Δόρκωνα πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς	κόρης	φωράσαντες, πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες ὥρμησαν
[1, 30]	τῶν βοῶν κοίλης τῆς θαλάσσης	διαστάσης	τρέπεται μὲν ἡ ναῦς καὶ
[1, 3]	τὴν αἶγα αὐτήν. Τῆς δὲ	ἐκπλαγείσης	εἰ παιδία τίκτουσιν αἶγες, πάντα
[1, 13]	αὖθις ἐφλέγετο. Οὐδὲ βοὸς οἴστρῳ	πληγείσης	τοσαῦτα ἔργα. Ἐπῆλθόν ποτε αὐτῇ
[1, 22]	αἱ δὲ μέχρι καὶ τῆς	θαλάσσης	αὐτῆς κατέδραμον. Καίτοι γε πεπαίδευντο
[1, 30]	μέχρι νῦν πολλοὶ τόποι τῆς	θαλάσσης,	βοὸς πόροι λεγόμενοι. ~Ἐκσῴζεται μὲν
[1, 30]	ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς	θαλάσσης	διαστάσης τρέπεται μὲν ἡ ναῦς
[1, 1]	διείληπται γὰρ εὐρίποις ὑπεισρεούσης τῆς	θαλάσσης,	καὶ κεκόσμηται γεφύραις ξεστοῦ καὶ
[1, 32]	Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι τῆς	θαλάσσης	φοβερώτερον· ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν ἔτι
[1, 30]	ἡμίγυμνος, ὡς ἔτι τῆς ὥρας	οὔσης	καύματος. Ἐκείνους μὲν οὖν ἐπ´
[1, 1]	καὶ καλή· διείληπται γὰρ εὐρίποις	ὑπεισρεούσης	τῆς θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται γεφύραις
[1, 2]	ἀμελούμενον τὸν ἔριφον, καὶ μεσημβρίας	ἀκμαζούσης	κατ´ ἴχνος ἐλθὼν ὁρᾷ τὴν
[1, 24]	ποτὸν εἶχε. ~Τῆς δὲ μεσημβρίας	ἐπελθούσης	ἐγίνετο ἤδη τῶν ὀφθαλμῶν ἅλωσις
[1, 22]	κάματον ἔσχον. Αὖθις δὲ ἡμέρας	ἐπελθούσης,	πάλιν ἔπασχον παραπλήσια. Ἔχαιρον ἰδόντες,
[1, 13]	λουόμενον ἰδέσθαι πάλιν. Τῆς δὲ	ἐπιούσης	ὡς ἧκον εἰς τὴν νομήν,
[1, 27]	ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης	ξητούσης	μαθεῖν ὅ τι λέγει, διδάσκει
[1, 13]	αἴτιον. Καὶ τὰ νῶτα δὲ	ἀπολουούσης	ἡ σὰρξ καθυπέπιπτε μαλθακή, ὥστε
[1, 9]	κατῇδον ὄρνιθες. Τοσαύτης δὴ πάντα	κατεχούσης	εὐωρίας οἷ´ ἁπαλοὶ καὶ νέοι
[1, 13]	Δάφνιν· τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει,	τῆς	ἀγέλης κατεφρόνει· νῦν ἐγέλα, νῦν
[1, 27]	Ἄχθεται ἡ παρθένος τῇ βλάβῃ	τῆς	ἀγέλης, τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς,
[1, 30]	ποταμοῖς μόνοις· ὕστερον δὲ παρὰ	τῆς	ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς
[1, 31]	δὲ καὶ τὴν Χλόην ἐπὶ	τῆς	γῆς γελῶσαν ἅμα καὶ δακρύουσαν
[1, 1]	ᾔεσαν, τῶν μὲν Νυμφῶν ἱκέται,	τῆς	δὲ εἰκόνος θεαταί. Γυναῖκες ἐπ´
[1, 3]	παιδίον καὶ τὴν αἶγα αὐτήν.	Τῆς	δὲ ἐκπλαγείσης εἰ παιδία τίκτουσιν
[1, 13]	Δάφνιν ἐπεθύμει λουόμενον ἰδέσθαι πάλιν.	Τῆς	δὲ ἐπιούσης ὡς ἧκον εἰς
[1, 24]	μετὰ τοῦ Δάφνιδος ποτὸν εἶχε.	~Τῆς	δὲ μεσημβρίας ἐπελθούσης ἐγίνετο ἤδη
[1, 28]	ἤλασάν τινας καὶ βοῦς ἐκ	τῆς	Δόρκωνος ἀγέλης. Λαμβάνουσι καὶ τὸν
[1, 1]	τῇ γραφῇ· καὶ ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν	τῆς	εἰκόνος τέτταρας βίβλους ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα
[1, 30]	τῆς νεὼς γενομένου καὶ ἐκ	τῆς	ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς
[1, 28]	μέγα καὶ καλὸν καὶ κρεῖττον	τῆς	ἐξ ἀγρῶν ἁρπαγῆς, μηδέτι μηδὲν
[1, 22]	νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ	τῆς	ἐρωτικῆς λύπης φάρμακον τὸν κάματον
[1, 15]	ὀνόματα εὐθὺς μὲν ἐπ´ ἐκείνης	τῆς	ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη,
[1, 22]	ἀνέδραμον, αἱ δὲ μέχρι καὶ	τῆς	θαλάσσης αὐτῆς κατέδραμον. Καίτοι γε
[1, 30]	λόγῳ μέχρι νῦν πολλοὶ τόποι	τῆς	θαλάσσης, βοὸς πόροι λεγόμενοι. ~Ἐκσῴζεται
[1, 30]	τῆς ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης	τῆς	θαλάσσης διαστάσης τρέπεται μὲν ἡ
[1, 1]	καλή· διείληπται γὰρ εὐρίποις ὑπεισρεούσης	τῆς	θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται γεφύραις ξεστοῦ
[1, 32]	ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι	τῆς	θαλάσσης φοβερώτερον· ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν
[1, 2]	ἄρρεν, μέγα καὶ καλὸν καὶ	τῆς	κατὰ τὴν ἔκθεσιν τύχης ἐν
[1, 12]	Τοῦτο καὶ ἔσωσε Δάφνιν, χρήσασθαι	τῆς	καταφορᾶς ὀχήματι τῷ τράγῳ. Ὁ
[1, 24]	μὲν οὖν τὴν πίτυν ἀπὸ	τῆς	κεφαλῆς ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο, πρότερον
[1, 13]	τις αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ	τῆς	κόμης. Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ
[1, 21]	τὸν Δόρκωνα πρὸς τὴν ἐπίθεσιν	τῆς	κόρης φωράσαντες, πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες
[1, 1]	τῶν ἄλλων γράφειν. Πόλις ἐστὶ	τῆς	Λέσβου Μιτυλήνη, μεγάλη καὶ καλή·
[1, 4]	ὀρχουμένων. Ἡ ὤα τοῦ ἄντρου	τῆς	μεγάλης πέτρας ἦν τὸ μεσαίτατον.
[1, 1]	ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης τῆς πόλεως	τῆς	Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ σταδίων διακοσίων
[1, 30]	δὲ πηδήματος εἰς ἕνα τοῖχον	τῆς	νεὼς γενομένου καὶ ἐκ τῆς
[1, 4]	πολλῆς καὶ μαλακῆς πόας ὑπὸ	τῆς	νοτίδος τρεφομένης. Ἀνέκειντο δὲ καὶ
[1, 22]	τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης	τῆς	νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ
[1, 6]	τὸ εὕρημα καὶ διδασκόμενος παρὰ	τῆς	ὄϊος ἐλεεῖν τε τὸ παιδίον
[1, 6]	ἐφίλει τὸ παιδίον, ὥσπερ ὑπὸ	τῆς	ὄϊος παρευδοκιμηθῆναι δεδοικυῖα, καὶ τίθεται
[1, 5]	στόμα καθαρὸν καὶ φαιδρόν, οἷα	τῆς	ὄϊος τῇ γλώττῃ τὸ πρόσωπον
[1, 32]	καὶ τὴν τοῦ Δόρκωνος σύριγγα	τῆς	πέτρας ἐξήρτησαν ἀνάθημα. Καὶ μετὰ
[1, 6]	ἀποτίθεται δὲ τὰ γνωρίσματα κατὰ	τῆς	πήρας, εὔχεται δὲ ταῖς Νύμφαις
[1, 1]	πόλιν ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης	τῆς	πόλεως τῆς Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ
[1, 11]	τὸ περιττὸν τοῦ χώματος κατέπασαν,	τῆς	πρότερον γῆς εἰκόνα, ὥστε κἂν
[1, 24]	διδάσκειν ἁμαρτάνουσαν, εὐπρεπῶς δὲ διὰ	τῆς	σύριγγος Χλόην κατεφίλει. ~Συρίττοντος δὲ
[1, 26]	ἐπήχησεν ὅμοιον ἱκέτῃ χάριν ὁμολογοῦντι	τῆς	σωτηρίας. Πάλιν οὖν ἡ Χλόη
[1, 8]	ἡ μὲν ἐς ποίμνιον ἄγουσα	τῆς	σωτηρίας τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ
[1, 12]	εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς	τῆς	ταινίας ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν.
[1, 5]	πρόσωπον ἀπολιχμωμένης μετὰ τὸν κόρον	τῆς	τροφῆς. Θῆλυ ἦν τοῦτο τὸ
[1, 27]	αὐτούς ποτε φάττα βουκολικὸν ἐκ	τῆς	ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης
[1, 19]	ἀρξάμενος ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ	τῆς	Χλόης γάμου· καὶ εἰ λαμβάνοι
[1, 15]	ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς	τῆς	Χλόης διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων
[1, 19]	δὲ Δόρκων ὁ βουκόλος, ὁ	τῆς	Χλόης ἐραστής, φυλάξας τὸν Δρύαντα
[1, 26]	θέλουσαν κατέπεσεν εἰς τὸν κόλπον	τῆς	Χλόης· καὶ ἡ χελιδὼν ἑπομένη
[1, 27]	ἐκ τῆς ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ	τῆς	Χλόης ξητούσης μαθεῖν ὅ τι
[1, 27]	βλάβῃ τῆς ἀγέλης, τῇ ἥττῃ	τῆς	ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς
[1, 32]	ἄνθη τε συλλέξαντες, ὅσα {ἄνθη}	τῆς	ὥρας ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα
[1, 30]	νέμων, καὶ ἡμίγυμνος, ὡς ἔτι	τῆς	ὥρας οὔσης καύματος. Ἐκείνους μὲν
[1, 19]	ὁ βουκόλος, ὁ τῆς Χλόης	ἐραστής,	φυλάξας τὸν Δρύαντα φυτὸν κατορύττοντα
[1, 18]	γλυκύτερον. τὸ δὲ φίλημα κέντρου	μελίττης	πικρότερον. Πολλάκις ἐφίλησα ἐρίφους, πολλάκις
[1, 17]	καὶ εἴ ποτε μόνος ἀπ´	αὐτῆς	ἐγένετο, τοιαῦτα πρὸς αὑτὸν ἀπελήρει·
[1, 17]	Τότε πρῶτον καὶ τὴν κόμην	αὐτῆς	ἐθαύμασεν ὅτι ξανθή, καὶ τοὺς
[1, 26]	ἐγέλασε· καὶ προφάσεως λαβόμενος καθῆκεν	αὐτῆς	εἰς τὰ στέρνα τὰς χεῖρας
[1, 13]	τοῦ ἔρωτος ὄνομα· ἄση δὲ	αὐτῆς	εἶχε τὴν ψυχήν, καὶ τῶν
[1, 26]	τὴν δίωξιν γενομένη τῶν παρειῶν	αὐτῆς	ἥψατο. Ἡ δὲ οὐκ εἰδυῖα
[1, 29]	ἀκολουθεῖν καὶ διώκειν τὸ μέλος	αὐτῆς,	κἂν νέμωνταί ποι μακράν. Ἴθι
[1, 22]	δὲ μέχρι καὶ τῆς θαλάσσης	αὐτῆς	κατέδραμον. Καίτοι γε πεπαίδευντο καὶ
[1, 24]	ὁ δὲ μήλῳ τὸ πρόσωπον	αὐτῆς,	ὅτι λευκὸν καὶ ἐνερευθὲς ἦν.
[1, 27]	ᾠδικὴ καὶ ἐτέρποντο αἱ βόες	αὐτῆς	τῇ μουσικῇ, καὶ ἔνεμεν οὔτε
[1, 1]	δὲ εἰκόνος θεαταί. Γυναῖκες ἐπ´	αὐτῆς	τίκτουσαι καὶ ἄλλαι σπαργάνοις κοσμοῦσαι,
[1, 31]	καὶ δακρύουσαν εὑρὼν ἐμπίπτει τε	αὐτῆς	τοῖς κόλποις καὶ ἐπυνθάνετο τί
[1, 13]	σὰρξ καθυπέπιπτε μαλθακή, ὥστε λαθοῦσα	ἑαυτῆς	ἥψατο πολλάκις, εἰ τρυφερωτέρα εἴη
[1, 9]	μέλιτται, τὰς λόχμας κατῇδον ὄρνιθες.	Τοσαύτης	δὴ πάντα κατεχούσης εὐωρίας οἷ´
[1, 1]	οὐ πόλιν ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον.	Ταύτης	τῆς πόλεως τῆς Μιτυλήνης ὅσον
[1, 11]	ἄλλων ποιμνίων πολλὰ ἥρπαζε, πολλῆς	τροφῆς	ἐς ἀνατροφὴν τῶν σκύμνων δεομένη.
[1, 13]	ἐκράτει καὶ πολλὰ ἐλάλει Δάφνιν·	τροφῆς	ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει, τῆς ἀγέλης
[1, 5]	ἀπολιχμωμένης μετὰ τὸν κόρον τῆς	τροφῆς.	Θῆλυ ἦν τοῦτο τὸ παιδίον,
[1, 2]	καὶ τῆς κατὰ τὴν ἔκθεσιν	τύχης	ἐν σπαργάνοις κρείττοσι· χλανίδιόν τε
[1, 29]	δεησομένη βοηθεῖν. ~Ὁ δὲ ἔκειτο	πληγαῖς	νεανικαῖς συγκεκομμένος ὑπὸ τῶν λῃστῶν
[1, 20]	περὶ αὐτὴν πᾶς ὁ τόπος	ἀκάνθαις	καὶ βάτοις καὶ ἀρκεύθῳ ταπεινῇ
[1, 21]	ἑπόμενοι, οἵα δὴ κυνῶν ἐν	ῥινηλασίαις	περιεργία, κινούμενον τὸν Δόρκωνα πρὸς
[1, 29]	βοηθεῖν. ~Ὁ δὲ ἔκειτο πληγαῖς	νεανικαῖς	συγκεκομμένος ὑπὸ τῶν λῃστῶν καὶ
[1, 12]	δὲ ἀνέβη ταῖς τῆς ταινίας	ὁλκαῖς	ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν. Ἀνιμήσαντο δὲ
[1, 8]	ποιμένας ἐκπέμπουσιν αὐτοὺς ἅμα ταῖς	ἀγέλαις,	ἐκδιδάξαντες ἕκαστα· πῶς δεῖ νέμειν
[1, 2]	αἶγα πεφυλαγμένως περιβεβηκυῖαν, μὴ ταῖς	χηλαῖς	βλάπτοι πατοῦσα, τὸ δὲ ὥσπερ
[1, 32]	καθάπερ ἐκδαπανηθὲν ἐν ταῖς προτέραις	ἐπιδρομαῖς.	Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι τῆς
[1, 13]	πειρωμένη. Καὶ τότε μὲν ἐπὶ	δυσμαῖς	γὰρ ἦν ὁ ἥλιος ἀπήλασαν
[1, 20]	ὁ Δάφνις ποτὲ δὲ ἡ	παῖς,	ἐπιτεχνᾶται τέχνην ποιμένι πρέπουσαν. Λύκου
[1, 27]	αἱ βόες τῇ φωνῇ παρέμενον.	Παῖς	οὐ μακρὰν νέμων βοῦς, καὶ
[1, 27]	μείζονα ὡς ἀνήρ, ἡδεῖαν ὡς	παῖς	φωνὴν ἀντεπεδείξατο, καὶ τῶν βοῶν
[1, 28]	τὸ πεῖσμα ἀπολύσαντες καὶ ταῖς	κώπαις	ἐμβαλόντες ἀπέπλεον εἰς τὸ πέλαγος·
[1, 8]	δι´ ἣν αὐτοὺς καὶ τροφαῖς	ἁβροτέραις	ἔτρεφον καὶ γράμματα ἐπαίδευον καὶ
[1, 32]	ἐπέλειπε, καθάπερ ἐκδαπανηθὲν ἐν ταῖς	προτέραις	ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι
[1, 28]	τοῖς ἀγροῖς, καὶ ἐκβάντες σὺν	μαχαίραις	καὶ ἡμιθωρακίοις κατέσυρον πάντα τὰ
[1, 1]	ὑπεισρεούσης τῆς θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται	γεφύραις	ξεστοῦ καὶ λευκοῦ λίθου. Νομίσαις
[1, 1]	γεφύραις ξεστοῦ καὶ λευκοῦ λίθου.	Νομίσαις	οὐ πόλιν ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον.
[1, 8]	ὡς ποιμένας ἐκπέμπουσιν αὐτοὺς ἅμα	ταῖς	ἀγέλαις, ἐκδιδάξαντες ἕκαστα· πῶς δεῖ
[1, 26]	τὸν μὲν οὐκ ἠδυνήθη λαβεῖν,	ταῖς	δὲ πτέρυξιν ἐγγὺς διὰ τὴν
[1, 30]	βοῦς, καὶ βοῶν δύο κεράτων	ταῖς	δύο χερσὶ λαβόμενος ἐκομίζετο μέσος
[1, 29]	σύριγγι μελήσει καὶ τῶν βοῶν	ταῖς	ἐκεῖ. Χαρίζομαι δέ σοι καὶ
[1, 28]	ἄρτι τὸ πεῖσμα ἀπολύσαντες καὶ	ταῖς	κώπαις ἐμβαλόντες ἀπέπλεον εἰς τὸ
[1, 9]	ἔβαλλον, τὰ δὲ στεφανίσκους πλέκοντες	ταῖς	Νύμφαις ἐπέφερον. ~Ἔπραττον δὲ κοινῇ
[1, 6]	κατὰ τῆς πήρας, εὔχεται δὲ	ταῖς	Νύμφαις ἐπὶ χρηστῇ τύχῃ θρέψαι
[1, 8]	τὰ πτερὰ ἔχοντι παιδίῳ παρὰ	ταῖς	Νύμφαις τὸ γὰρ ὄνομα λέγειν
[1, 23]	ῥέοντας καὶ τοὺς ἀνέμους συρίττειν	ταῖς	πίτυσιν ἐμπνέοντας καὶ τὰ μῆλα
[1, 32]	δὲ ἐπέλειπε, καθάπερ ἐκδαπανηθὲν ἐν	ταῖς	προτέραις ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν
[1, 12]	ἑστῶτες εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη	ταῖς	τῆς ταινίας ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν
[1, 20]	τούς τ´ ἐμπροσθίους πόδας ἐφηπλῶσθαι	ταῖς	χερσὶ καὶ τοὺς κατόπιν τοῖς
[1, 20]	ἐλπίδα τῷ σχήματι φοβήσας λαβεῖν	ταῖς	χερσὶ τὴν Χλόην. ~Χρόνος ὀλίγος
[1, 12]	ἀνέβη ταῖς τῆς ταινίας ὁλκαῖς	ταῖς	χερσὶν ἀκολουθῶν. Ἀνιμήσαντο δὲ καὶ
[1, 2]	μὲν αἶγα πεφυλαγμένως περιβεβηκυῖαν, μὴ	ταῖς	χηλαῖς βλάπτοι πατοῦσα, τὸ δὲ
[1, 32]	τὴν ψυχὴν ἔτι παρὰ τοῖς	λῃσταῖς	μένειν, οἷα νέος καὶ ἄγροικος
[1, 22]	πλαταγῇ συλλέγεσθαι· ἀλλὰ τότε πάντων	αὐταῖς	ὁ φόβος λήθην ἐνέβαλε. Καὶ
[1, 9]	τὰ δὲ στεφανίσκους πλέκοντες ταῖς	Νύμφαις	ἐπέφερον. ~Ἔπραττον δὲ κοινῇ πάντα,
[1, 6]	τῆς πήρας, εὔχεται δὲ ταῖς	Νύμφαις	ἐπὶ χρηστῇ τύχῃ θρέψαι τὴν
[1, 1]	ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα μὲν Ἔρωτι καὶ	Νύμφαις	καὶ Πανί, κτῆμα δὲ τερπνὸν
[1, 8]	πτερὰ ἔχοντι παιδίῳ παρὰ ταῖς	Νύμφαις	τὸ γὰρ ὄνομα λέγειν οὐκ
[1, 8]	κρείττονα δι´ ἣν αὐτοὺς καὶ	τροφαῖς	ἁβροτέραις ἔτρεφον καὶ γράμματα ἐπαίδευον
[1, 5]	τὸ δὲ παιδίον ἀκλαυτὶ λάβρως	εἰς	ἀμφοτέρας τὰς θηλὰς μεταφέρον τὸ
[1, 5]	διδοῦσαν πάνυ ἀνθρωπίνως τὴν θηλὴν	εἰς	ἄφθονον τοῦ γάλακτος ὁλκήν, τὸ
[1, 30]	ὀλίγον νηξαμένους τὰ ὅπλα κατήνεγκεν	εἰς	βυθόν· ὁ δὲ Δάφνις τὴν
[1, 13]	προβάτων ἐπέβλεπε, τὸ δὲ πλέον	εἰς	Δάφνιν ἑώρα· καὶ ἐδόκει καλὸς
[1, 30]	τὴν θάλασσαν. Βιαίου δὲ πηδήματος	εἰς	ἕνα τοῖχον τῆς νεὼς γενομένου
[1, 12]	ἐκ τῶν ἀγρῶν τῶν πλησίον	εἰς	ἐπικουρίαν. Ὁ δὲ ἐλθὼν σχοῖνον
[1, 10]	καὶ τροφάς, ἃς οἴκοθεν ἔφερον,	εἰς	κοινὸν ἔφερον. Θᾶττον ἄν τις
[1, 12]	παρ´ ὀλίγον ὧδε. ~Τράγοι παροξυνθέντες	εἰς	μάχην συνέπεσον. Τῷ οὖν ἑτέρῳ
[1, 30]	τῆς ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς	εἰς	μέσας ὥρμησε τὰς βοῦς, καὶ
[1, 30]	τὰ λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο καὶ κνημῖδας	εἰς	μέσην κνήμην ὑπεδέδεντο· ὁ δὲ
[1, 17]	τὸ πρόσωπον ἦν πόας θερινῆς.	Εἰς	μόνην Χλόην ἐγίνετο λάλος· καὶ
[1, 22]	κυνῶν ὑλακτησάντων ταραχθεῖσαι, αἱ μὲν	εἰς	πέτρας ἀνέδραμον, αἱ δὲ μέχρι
[1, 26]	καὶ προφάσεως λαβόμενος καθῆκεν αὐτῆς	εἰς	τὰ στέρνα τὰς χεῖρας καὶ
[1, 28]	ἀγρῶν ἁρπαγῆς, μηδέτι μηδὲν μηδὲ	εἰς	τὰς αἶγας μηδὲ εἰς τοὺς
[1, 22]	λαγὼς ἐκ τῶν ἰχνῶν εὑρίσκοντες	εἰς	τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης
[1, 6]	ἦν ἀπελαύνειν τὴν ποίμνην, ἐλθὼν	εἰς	τὴν ἔπαυλιν τῇ γυναικὶ διηγεῖται
[1, 30]	καὶ ὁρμῇ μιᾷ μυκησάμεναι πηδῶσιν	εἰς	τὴν θάλασσαν. Βιαίου δὲ πηδήματος
[1, 13]	Τῆς δὲ ἐπιούσης ὡς ἧκον	εἰς	τὴν νομήν, ὁ μὲν Δάφνις
[1, 21]	καὶ Χλόη κατήλαυνε τὰς ἀγέλας	εἰς	τὴν πηγήν, καταλιποῦσα τὸν Δάφνιν
[1, 5]	Κολάσαι δὴ βουλόμενος αὐτὴν καὶ	εἰς	τὴν πρότερον εὐνομίαν καταστῆσαι, δεσμὸν
[1, 32]	Χλόη πρὸς τὰς Νύμφας ἀγαγοῦσα	{εἰς	τὸ ἄντρον εἰσαγαγοῦσα} Καὶ αὐτὴ
[1, 28]	καὶ ταῖς κώπαις ἐμβαλόντες ἀπέπλεον	εἰς	τὸ πέλαγος· Χλόη δὲ κατήλαυνε
[1, 26]	φεύγων χελιδόνα θηρᾶσαι θέλουσαν κατέπεσεν	εἰς	τὸν κόλπον τῆς Χλόης· καὶ
[1, 28]	μηδὲ εἰς τὰς αἶγας μηδὲ	εἰς	τοὺς ἄλλους ἀγροὺς περιεργασάμενοι κατῆγον
[1, 9]	ἄνθη συνέλεγον· καὶ τὰ μὲν	εἰς	τοὺς κόλπους ἔβαλλον, τὰ δὲ
[1, 23]	δὴ Δάφνις θαλπόμενος τούτοις ἅπασιν	εἰς	τοὺς ποταμοὺς ἐνέβαινε, καὶ ποτὲ
[1, 5]	καὶ κάλαμοι, πρεσβυτέρων ποιμένων ἀναθήματα.	~Εἰς	τοῦτο τὸ νυμφαῖον ὄϊς ἀρτιτόκος
[1, 28]	καὶ ἡμιθωρακίοις κατέσυρον πάντα τὰ	εἰς	χεῖρας ἐλθόντα, οἶνον ἀνθοσμίαν, πυρὸν
[1, 4]	λίθοις ἐπεποίητο· πόδες ἀνυπόδητοι, χεῖρες	εἰς	ὤμους γυμναί, κόμαι μέχρι τῶν
[1, 29]	μετ´ ὀλίγον· οἱ γάρ με	ἀσεβεῖς	λῃσταὶ πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενον
[1, 1]	οὐκ ἐρασθέντα προπαιδεύσει. Πάντως γὰρ	οὐδεὶς	ἔρωτα ἔφυγεν ἢ φεύξεται, μέχρις
[1, 14]	γὰρ αἱ ἀηδόνες. Ἀλλ´ ἐκείνων	οὐδείς	μοι λόγος. Εἴθε αὐτοῦ σῦριγξ
[1, 19]	ἀξία νυμφίου, καὶ δείσας μὴ	φωραθείς	ποτε κακοῖς ἀνηκέστοις περιπέσοι, τόν
[1, 17]	ἔρωτος· Δάφνις δέ, ὥσπερ οὐ	φιληθείς,	ἀλλὰ δηχθείς, σκυθρωπός τις εὐθὺς
[1, 3]	βαστάσας ἀμελῆσαι τοῦ βρέφους· ἔπειτα	αἰδεσθεὶς	εἰ μηδὲ αἰγὸς φιλανθρωπίαν μιμήσεται,
[1, 12]	τῷ κέρατι καὶ τῇ θρασύτητι	ἀχθεσθεὶς	{ξύλον καὶ} τὴν καλαύροπα λαβὼν
[1, 30]	παρὰ τῆς ἀνάγκης τὸ πρακτέον	διδαχθεὶς	εἰς μέσας ὥρμησε τὰς βοῦς,
[1, 17]	δέ, ὥσπερ οὐ φιληθείς, ἀλλὰ	δηχθείς,	σκυθρωπός τις εὐθὺς ἦν καὶ
[1, 19]	ὥστε σμικροῦ δεῖν ὁ Δρύας	θελχθεὶς	τοῖς δώροις ἐπένευσε τὸν γάμον·
[1, 22]	κινδύνου παρὰ τοσοῦτον ἐλθὼν καὶ	σωθεὶς	ἐκ κυνός, οὐ λύκου, φασί,
[1, 16]	δέῃ σε φιλεῖν, ἐμοῦ μὲν	φιλεῖς	τὸ στόμα, τούτου δὲ τὰς
[1, 22]	τῶν ἰχνῶν εὑρίσκοντες εἰς τὰς	ἐπαύλεις	ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης τῆς νυκτὸς
[1, 14]	ἀπελουσάμην. Οἴχομαι, Νύμφαι φίλαι· οὐδὲ	ὑμεῖς	σῴζετε τὴν παρθένον τὴν ἐν
[1, 32]	τὸν Δάφνιν καὶ τὴν Χλόην	ἀφανεῖς	ὄντας ποθοῦντα. Ἐπεὶ γοῦν ὀφθέντες
[1, 28]	ὅτι βοῦς ζητεῖ πεπλανημένας. ~Τοιάσδε	τέρψεις	αὐτοῖς τὸ θέρος παρεῖχε. Μετοπώρου
[1, 13]	καλὸς αὐτῇ συρίττων πάλιν, καὶ	αὖθις	αἰτίαν ἐνόμιζε τὴν μουσικὴν τοῦ
[1, 22]	λύπης φάρμακον τὸν κάματον ἔσχον.	Αὖθις	δὲ ἡμέρας ἐπελθούσης, πάλιν ἔπασχον
[1, 26]	ἰδοῦσα καὶ ἐφίλησε λαβοῦσα καὶ	αὖθις	ἐνέβαλε τῷ κόλπῳ λαλοῦντα. ~Ἔτερψεν
[1, 13]	ἀνεπήδα· ὠχρία τὸ πρόσωπον, ἐρυθήματι	αὖθις	ἐφλέγετο. Οὐδὲ βοὸς οἴστρῳ πληγείσης
[1, 5]	ὄϊς ἀρτιτόκος συχνὰ φοιτῶσα δόξαν	πολλάκις	ἀπωλείας παρεῖχε. Κολάσαι δὴ βουλόμενος
[1, 10]	τῶν προβάτων τὰ ἀποπλανώμενα συνέστελλε,	πολλάκις	δὲ ἡ Χλόη τὰς θρασυτέρας
[1, 23]	τῶν ἰχθύων τοὺς ἐνδινεύοντας ἐθήρα·	πολλάκις	δὲ καὶ ἔπινεν, ὡς τὸ
[1, 13]	μαλθακή, ὥστε λαθοῦσα ἑαυτῆς ἥψατο	πολλάκις,	εἰ τρυφερωτέρα εἴη πειρωμένη. Καὶ
[1, 18]	δὲ φίλημα κέντρου μελίττης πικρότερον.	Πολλάκις	ἐφίλησα ἐρίφους, πολλάκις ἐφίλησα σκύλακας
[1, 18]	μελίττης πικρότερον. Πολλάκις ἐφίλησα ἐρίφους,	πολλάκις	ἐφίλησα σκύλακας ἀρτιγεννήτους καὶ τὸν
[1, 17]	σκυθρωπός τις εὐθὺς ἦν καὶ	πολλάκις	ἐψύχετο καὶ τὴν καρδίαν παλλομένην
[1, 14]	τοσαύτῃ κάθημαι. Πόσοι βάτοι με	πολλάκις	ἤμυξαν, καὶ οὐκ ἔκλαυσα· πόσαι
[1, 2]	αἲξ θέουσα συνεχὲς ἀφανὴς ἐγίνετο	πολλάκις	καὶ τὸν ἔριφον ἀπολιποῦσα τῷ
[1, 10]	πάντα, πλησίον ἀλλήλων νέμοντες. Καὶ	πολλάκις	μὲν ὁ Δάφνις τῶν προβάτων
[1, 22]	ὁ φόβος λήθην ἐνέβαλε. Καὶ	μόλις	ὥσπερ λαγὼς ἐκ τῶν ἰχνῶν
[1, 1]	σωφρονοῦσι τὰ τῶν ἄλλων γράφειν.	Πόλις	ἐστὶ τῆς Λέσβου Μιτυλήνη, μεγάλη
[1, 27]	ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς	ὄρνις	γενέσθαι πρὶν οἴκαδε ἀφικέσθαι. Πείθονται
[1, 30]	μέσην κνήμην ὑπεδέδεντο· ὁ δὲ	Δάφνις	ἀνυπόδετος, ὡς ἐν πεδίῳ νέμων,
[1, 18]	ἴα καὶ ὁ ὑάκινθος ἀνθεῖ,	Δάφνις	δὲ μαραίνεται. Ἆρά μου καὶ
[1, 17]	ἀπέδραμε, ζητῶν ἄλλην ὁδὸν ἔρωτος·	Δάφνις	δέ, ὥσπερ οὐ φιληθείς, ἀλλὰ
[1, 12]	πίπτουσιν, ὁ τράγος πρότερος, ὁ	Δάφνις	δεύτερος. Τοῦτο καὶ ἔσωσε Δάφνιν,
[1, 31]	δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὁ	Δάφνις,	δύο κινδύνους παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν
[1, 26]	Χλόη μέγα ἐβόησεν, ὁ δὲ	Δάφνις	ἐγέλασε· καὶ προφάσεως λαβόμενος καθῆκεν
[1, 16]	Δόρκων καὶ μετὰ ταῦτα ὁ	Δάφνις·	Ἐμὲ αἲξ ἀνέθρεψεν ὥσπερ τὸν
[1, 19]	εὐμορφότερος ὀφθήσεται; ~Τοιαῦτα ὁ βέλτιστος	Δάφνις	ἔπασχε καὶ ἔλεγεν, οἷα πρῶτον
[1, 12]	τι μέρος τοῦ σώματος ὁ	Δάφνις	ᾕμαξε καταπεσών. Τέτρωτο μὲν οὖν
[1, 23]	πάντας ἀποδύειν. Ὁ μὲν δὴ	Δάφνις	θαλπόμενος τούτοις ἅπασιν εἰς τοὺς
[1, 14]	πάντων ἐκείνων πικρότερον. Καλὸς ὁ	Δάφνις,	καὶ γὰρ τὰ ἄνθη· καλὸν
[1, 22]	ἐθεράπευε τὸ σῶμα· ὁ δὲ	Δάφνις	καὶ ἡ Χλόη κάματον πολὺν
[1, 25]	Χλόη κατανυστάξασα. Φωράσας τοῦτο ὁ	Δάφνις	καὶ καταθέμενος τὴν σύριγγα πᾶσαν
[1, 27]	τι λέγει, διδάσκει αὐτὴν ὁ	Δάφνις	μυθολογῶν τὰ θρυλούμενα. Ἦν παρθένος,
[1, 13]	τῇ Χλόῃ θεωμένῃ καλὸς ὁ	Δάφνις,	ὅτι δὲ μὴ πρότερον αὐτῇ
[1, 12]	ἄπαυστον ἐποίει τὴν φυγήν. Ἀλγεῖ	Δάφνις	περὶ τῷ κέρατι καὶ τῇ
[1, 20]	τὰς ἀγέλας ποτὲ μὲν ὁ	Δάφνις	ποτὲ δὲ ἡ παῖς, ἐπιτεχνᾶται
[1, 30]	κατήνεγκεν εἰς βυθόν· ὁ δὲ	Δάφνις	τὴν μὲν ἐσθῆτα ῥᾳδίως ἀπεδύσατο,
[1, 29]	ἐγώ ποτε ἐδιδαξάμην, σὲ δὲ	Δάφνις·	τὸ δὲ ἐντεῦθεν τῇ σύριγγι
[1, 10]	νέμοντες. Καὶ πολλάκις μὲν ὁ	Δάφνις	τῶν προβάτων τὰ ἀποπλανώμενα συνέστελλε,
[1, 13]	εἰς τὴν νομήν, ὁ μὲν	Δάφνις	ὑπὸ τῇ δρυῒ τῇ συνήθει
[1, 32]	συνήθους αἰπόλου. Οὐ μὴν ὁ	Δάφνις	χαίρειν ἔπειθε τὴν ψυχήν, ἰδὼν
[1, 5]	ἀναθήματα. ~Εἰς τοῦτο τὸ νυμφαῖον	ὄϊς	ἀρτιτόκος συχνὰ φοιτῶσα δόξαν πολλάκις
[1, 23]	Χλόη μετὰ τὸ ἀμέλξαι τὰς	ὄϊς	καὶ τῶν αἰγῶν τὰς πολλὰς
[1, 22]	νυκτὸς τὰς αἶγας καὶ τὰς	ὄϊς	συλλέγοντες· ὑπὸ γὰρ τοῦ δέρματος
[1, 26]	ἥρπασαν. ~Ἐν τοιούτοις ὄντος αὐτοῦ	λόγοις	τέττιξ φεύγων χελιδόνα θηρᾶσαι θέλουσαν
[1, 23]	ἀπολουσαμένη τὸ πρόσωπον πίτυος ἐστεφανοῦτο	κλάδοις	καὶ τῇ νεβρίδι ἐζώννυτο καὶ
[1, 27]	τῆς ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς	θεοῖς	ὄρνις γενέσθαι πρὶν οἴκαδε ἀφικέσθαι.
[1, 8]	ἐπ´ ἀγροικίας ἐδόκει δὲ πείθεσθαι	θεοῖς	περὶ τῶν σωθέντων προνοίᾳ θεῶν.
[1, 4]	Τὰ ἀγάλματα τῶν Νυμφῶν αὐτῶν	λίθοις	ἐπεποίητο· πόδες ἀνυπόδητοι, χεῖρες εἰς
[1, 11]	κἀν τοῖς ὄρεσι κἀν τοῖς	πεδίοις	ὀρύξαντες τὴν μὲν λύκαιναν οὐκ
[1, 23]	δένδρα ἐν καρποῖς, πεδία ἐν	ληΐοις.	Ἡδεῖα μὲν τεττίγων ἠχή, γλυκεῖα
[1, 28]	καὶ ἐκβάντες σὺν μαχαίραις καὶ	ἡμιθωρακίοις	κατέσυρον πάντα τὰ εἰς χεῖρας
[1, 4]	Δρύας τὸ ὄνομα, καὶ αὐτὸς	ὁμοίοις	ἐπιτυγχάνει καὶ εὑρήμασι καὶ θεάμασι.
[1, 28]	ἀνθοσμίαν, πυρὸν ἄφθονον, μέλι ἐν	κηρίοις·	ἤλασάν τινας καὶ βοῦς ἐκ
[1, 19]	καὶ δείσας μὴ φωραθείς ποτε	κακοῖς	ἀνηκέστοις περιπέσοι, τόν τε γάμον
[1, 10]	τρήσας τὰς τῶν γονάτων διαφυάς,	ἀλλήλοις	τε κηρῷ μαλθακῷ συναρτήσας, μέχρι
[1, 8]	σωθέντων προνοίᾳ θεῶν. Καὶ κοινώσαντες	ἀλλήλοις	τὸ ὄναρ καὶ θύσαντες τῷ
[1, 24]	αὐτὴ φιλήσασα. Ἤδη ποτὲ καὶ	μήλοις	ἀλλήλους ἔβαλον καὶ τὰς κεφαλὰς
[1, 31]	ὡς ἐν ποιμέσιν εἰκάζετο καὶ	αἰπόλοις,	ταῦτα θρῆνος ἦν τῶν βοῶν
[1, 30]	ἔκαμνεν, οἷα πρότερον νηχόμενος ἐν	ποταμοῖς	μόνοις· ὕστερον δὲ παρὰ τῆς
[1, 20]	βάτοις καὶ ἀρκεύθῳ ταπεινῇ καὶ	σκολύμοις	ἠγρίωτο· ῥᾳδίως ἂν ἐκεῖ καὶ
[1, 9]	πάντα ἤκμαζεν ἄνθη, τὰ ἐν	δρυμοῖς,	τὰ ἐν λειμῶσι καὶ ὅσα
[1, 1]	ἐπ´ αὐτῆς τίκτουσαι καὶ ἄλλαι	σπαργάνοις	κοσμοῦσαι, παιδία ἐκκείμενα, ποίμνια τρέφοντα,
[1, 2]	κατὰ τὴν ἔκθεσιν τύχης ἐν	σπαργάνοις	κρείττοσι· χλανίδιόν τε γὰρ ἦν
[1, 30]	οἷα πρότερον νηχόμενος ἐν ποταμοῖς	μόνοις·	ὕστερον δὲ παρὰ τῆς ἀνάγκης
[1, 1]	μεγάλη καὶ καλή· διείληπται γὰρ	εὐρίποις	ὑπεισρεούσης τῆς θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται
[1, 31]	εὑρὼν ἐμπίπτει τε αὐτῆς τοῖς	κόλποις	καὶ ἐπυνθάνετο τί βουλομένη συρίσειεν·
[1, 23]	πάντα ἐν ἀκμῇ· δένδρα ἐν	καρποῖς,	πεδία ἐν ληΐοις. Ἡδεῖα μὲν
[1, 1]	Πανί, κτῆμα δὲ τερπνὸν πᾶσιν	ἀνθρώποις,	ὃ καὶ νοσοῦντα ἰάσεται, καὶ
[1, 28]	μὴ δοκοῖεν βάρβαροι, προσέσχον τοῖς	ἀγροῖς,	καὶ ἐκβάντες σὺν μαχαίραις καὶ
[1, 19]	δεῖν ὁ Δρύας θελχθεὶς τοῖς	δώροις	ἐπένευσε τὸν γάμον· Ἐννοήσας δὲ
[1, 15]	ὡς παιδὸς καταφρονήσας ἔγνω κατεργάσασθαι	δώροις	ἢ βίᾳ. Τὰ μὲν δὴ
[1, 28]	ἂν μὴ δοκοῖεν βάρβαροι, προσέσχον	τοῖς	ἀγροῖς, καὶ ἐκβάντες σὺν μαχαίραις
[1, 19]	σμικροῦ δεῖν ὁ Δρύας θελχθεὶς	τοῖς	δώροις ἐπένευσε τὸν γάμον· Ἐννοήσας
[1, 21]	τὸν Δάφνιν φυλλάδα χλωρὰν κόπτοντα	τοῖς	ἐρίφοις τροφὴν μετὰ τὴν νομήν.
[1, 27]	ἥττῃ τῆς ᾠδῆς, καὶ εὔχεται	τοῖς	θεοῖς ὄρνις γενέσθαι πρὶν οἴκαδε
[1, 20]	ποτε πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενος	τοῖς	κέρασι διέφθειρε, περιέτεινε τῷ σώματι,
[1, 25]	ἠχοῦντες. Ἀλλὰ καὶ οἱ τράγοι	τοῖς	κέρασι παίουσι μαχόμενοι. Ὢ λύκων
[1, 31]	δακρύουσαν εὑρὼν ἐμπίπτει τε αὐτῆς	τοῖς	κόλποις καὶ ἐπυνθάνετο τί βουλομένη
[1, 9]	ἐν τοῖς ὄρεσιν, ἐβόμβουν ἐν	τοῖς	λειμῶσιν αἱ μέλιτται, τὰς λόχμας
[1, 32]	ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν ἔτι παρὰ	τοῖς	λῃσταῖς μένειν, οἷα νέος καὶ
[1, 31]	καὶ δρόμοι τινὲς ὤφθησαν ἅμα	τοῖς	μυκήμασιν ἄτακτοι· καὶ ὡς ἐν
[1, 11]	γῆν. Τοιαῦτα πολλὰ ὀρύγματα κἀν	τοῖς	ὄρεσι κἀν τοῖς πεδίοις ὀρύξαντες
[1, 9]	ποιμνίων ἀρτιγεννήτων· ἄρνες ἐσκίρτων ἐν	τοῖς	ὄρεσιν, ἐβόμβουν ἐν τοῖς λειμῶσιν
[1, 11]	ὀρύγματα κἀν τοῖς ὄρεσι κἀν	τοῖς	πεδίοις ὀρύξαντες τὴν μὲν λύκαιναν
[1, 20]	ταῖς χερσὶ καὶ τοὺς κατόπιν	τοῖς	σκέλεσιν ἄχρι πτέρνης καὶ τοῦ
[1, 24]	ἀρξαμένης ἐμπνεῖν ἁρπάζων τὴν σύριγγα	τοῖς	χείλεσιν αὐτὸς τοὺς καλάμους ἐπέτρεχε·
[1, 30]	λαβοῦσα τὴν σύριγγα καὶ ἐνθεῖσα	τοῖς	χείλεσιν ἐσύριζε μέγιστον ὡς ἠδύνατο·
[1, 20]	πᾶς ὁ τόπος ἀκάνθαις καὶ	βάτοις	καὶ ἀρκεύθῳ ταπεινῇ καὶ σκολύμοις
[1, 24]	αὐτοῦ τὴν κόμην, ὅτι μέλαινα,	μύρτοις,	ὁ δὲ μήλῳ τὸ πρόσωπον
[1, 19]	δείσας μὴ φωραθείς ποτε κακοῖς	ἀνηκέστοις	περιπέσοι, τόν τε γάμον ἀνένευσε
[1, 15]	Τὰ μὲν δὴ πρῶτα δῶρα	αὐτοῖς	ἐκόμισε, τῷ μὲν σύριγγα βουκολικήν,
[1, 7]	ταχὺ μάλα ηὔξησε, καὶ κάλλος	αὐτοῖς	ἐξεφαίνετο κρεῖττον ἀγροικίας. Ἤδη τε
[1, 24]	ἐγίνετο ἤδη τῶν ὀφθαλμῶν ἅλωσις	αὐτοῖς·	ἡ μὲν γὰρ γυμνὸν ὁρῶσα
[1, 10]	προσλιπαρήσαντος ἀθύρματι. Ἀθύρματα δὲ ἦν	αὐτοῖς	ποιμενικὰ καὶ παιδικά. Ἡ μὲν
[1, 28]	βοῦς ζητεῖ πεπλανημένας. ~Τοιάσδε τέρψεις	αὐτοῖς	τὸ θέρος παρεῖχε. Μετοπώρου δὲ
[1, 26]	οἳ τούτους οὐχ ἥρπασαν. ~Ἐν	τοιούτοις	ὄντος αὐτοῦ λόγοις τέττιξ φεύγων
[1, 23]	Ὁ μὲν δὴ Δάφνις θαλπόμενος	τούτοις	ἅπασιν εἰς τοὺς ποταμοὺς ἐνέβαινε,
[1, 21]	Δάφνιν φυλλάδα χλωρὰν κόπτοντα τοῖς	ἐρίφοις	τροφὴν μετὰ τὴν νομήν. Καὶ
[1, 15]	Δόρκωνι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ κάλλους	ἔρις,	καὶ ἐδίκαζε μὲν Χλόη, ἔκειτο
[1, 1]	οὐδεὶς ἔρωτα ἔφυγεν ἢ φεύξεται,	μέχρις	ἂν κάλλος ᾖ καὶ ὀφθαλμοὶ
[1, 24]	ἐπελθούσης ἐγίνετο ἤδη τῶν ὀφθαλμῶν	ἅλωσις	αὐτοῖς· ἡ μὲν γὰρ γυμνὸν
[1, 12]	μὲν δὴ τὸν ἀνιμησόμενον, εἴ	τις	ἄρα γένοιτο, δακρύων ἀνέμενεν· ἡ
[1, 13]	σῶμα ἐπίκαυτον ἡλίῳ· εἴκασεν ἄν	τις	αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ τῆς
[1, 12]	τοὺς οἴκοι λύκων ἐπιδρομήν, εἴ	τις	αὐτὸν ἐπόθησεν· αὐτοὶ δὲ ἐπανελθόντες
[1, 10]	εἰς κοινὸν ἔφερον. Θᾶττον ἄν	τις	εἶδε τὰ ποίμνια καὶ τὰς
[1, 17]	οὐ φιληθείς, ἀλλὰ δηχθείς, σκυθρωπός	τις	εὐθὺς ἦν καὶ πολλάκις ἐψύχετο
[1, 10]	τῶν κρημνῶν κατήλαυνεν, ἤδη δέ	τις	καὶ τὰς ἀγέλας ἀμφοτέρας ἐφρούρησε
[1, 23]	δὲ ποιμνίων βληχή. Εἴκασεν ἄν	τις	καὶ τοὺς ποταμοὺς ᾄδειν ἠρέμα
[1, 14]	τίς τοὺς ἀθλίους ἄρνας ἀναθρέψει;	τίς	τὴν λάλον ἀκρίδα θεραπεύσει, ἣν
[1, 14]	Τίς ὑμᾶς στεφανώσει μετ´ ἐμέ;	τίς	τοὺς ἀθλίους ἄρνας ἀναθρέψει; τίς
[1, 14]	παρθένον τὴν ἐν ὑμῖν τραφεῖσαν.	Τίς	ὑμᾶς στεφανώσει μετ´ ἐμέ; τίς
[1, 12]	ἀκριβὴς τῶν ἐν ποσὶν ἡ	πρόσοψις	ἦν, ἀλλὰ κατὰ χάσματος ἄμφω
[1, 9]	ἐν λειμῶσι καὶ ὅσα ὄρεια·	βόμβος	ἦν ἤδη μελιττῶν, ἦχος ὀρνίθων
[1, 22]	ἀλλὰ τότε πάντων αὐταῖς ὁ	φόβος	λήθην ἐνέβαλε. Καὶ μόλις ὥσπερ
[1, 28]	κώπαις ἐμβαλόντες ἀπέπλεον εἰς τὸ	πέλαγος·	Χλόη δὲ κατήλαυνε τὸ ποίμνιον,
[1, 16]	καίτοι γε ὢν τὸ πλέον	τράγος.	Ἀρκεῖ δέ μοι ὁ τυρὸς
[1, 16]	ὡς ἀλώπηξ καὶ προγένειος ὡς	τράγος	καὶ λευκὸς ὡς ἐξ ἄστεος
[1, 12]	κατὰ χάσματος ἄμφω πίπτουσιν, ὁ	τράγος	πρότερος, ὁ Δάφνις δεύτερος. Τοῦτο
[1, 29]	ἀπόλεσον. Ἐπαίδευσα τὰς βοῦς ἤχῳ	σύριγγος	ἀκολουθεῖν καὶ διώκειν τὸ μέλος
[1, 24]	ἁμαρτάνουσαν, εὐπρεπῶς δὲ διὰ τῆς	σύριγγος	Χλόην κατεφίλει. ~Συρίττοντος δὲ αὐτοῦ
[1, 3]	βρέφους· ἔπειτα αἰδεσθεὶς εἰ μηδὲ	αἰγὸς	φιλανθρωπίαν μιμήσεται, νύκτα φυλάξας κομίζει
[1, 21]	ταῖς χερσὶ τὴν Χλόην. ~Χρόνος	ὀλίγος	διαγίνεται καὶ Χλόη κατήλαυνε τὰς
[1, 14]	ἀηδόνες. Ἀλλ´ ἐκείνων οὐδείς μοι	λόγος.	Εἴθε αὐτοῦ σῦριγξ ἐγενόμην, ἵν´
[1, 17]	ὁ πρότερον τῶν ἀκρίδων λαλίστερος,	ἀργὸς	ὁ περιττότερα τῶν αἰγῶν κινούμενος.
[1, 19]	καὶ μεγάλα, ὡς βουκόλος, ἐπηγγέλλετο·	ζεῦγος	βοῶν ἀροτήρων, σμήνη τέτταρα μελιττῶν,
[1, 15]	ἐξεπυρσεύθη καὶ τοῦ Δάφνιδος ὡς	παιδὸς	καταφρονήσας ἔγνω κατεργάσασθαι δώροις ἢ
[1, 28]	αἶγας τεταραγμένας καὶ ἀκούσασα τοῦ	Δάφνιδος	ἀεὶ μεῖζον αὐτὴν βοῶντος, προβάτων
[1, 15]	δὲ φίλος νομιζόμενος τοῦ μὲν	Δάφνιδος	ἠμέλει κατ´ ὀλίγον, τῇ Χλόῃ
[1, 16]	ἔλεγεν· ~Ἐγώ, παρθένε, μείζων εἰμὶ	Δάφνιδος,	καὶ ἐγὼ μὲν βουκόλος, ὁ
[1, 32]	εἰσαγαγοῦσα} Καὶ αὐτὴ τότε πρῶτον	Δάφνιδος	ὁρῶντος ἐλούσατο τὸ σῶμα λευκὸν
[1, 23]	καὶ γάλακτος κοινὸν μετὰ τοῦ	Δάφνιδος	ποτὸν εἶχε. ~Τῆς δὲ μεσημβρίας
[1, 15]	τὴν ψυχὴν ἐξεπυρσεύθη καὶ τοῦ	Δάφνιδος	ὡς παιδὸς καταφρονήσας ἔγνω κατεργάσασθαι
[1, 20]	~Δευτέρας δὴ διαμαρτὼν ὁ Δόρκων	ἐλπίδος	καὶ μάτην τυροὺς ἀγαθοὺς ἀπολέσας
[1, 4]	καὶ μαλακῆς πόας ὑπὸ τῆς	νοτίδος	τρεφομένης. Ἀνέκειντο δὲ καὶ γαυλοὶ
[1, 1]	ὀφθαλμοὶ βλέπωσιν. Ἡμῖν δ´ ὁ	θεὸς	παράσχοι σωφρονοῦσι τὰ τῶν ἄλλων
[1, 32]	παρὰ τοῖς λῃσταῖς μένειν, οἷα	νέος	καὶ ἄγροικος καὶ ἔτι ἀγνοῶν
[1, 16]	τράγος καὶ λευκὸς ὡς ἐξ	ἄστεος	γυνή· κἂν δέῃ σε φιλεῖν,
[1, 11]	ὀρύττουσι τὸ εὖρος ὀργυιᾶς, τὸ	βάθος	τεττάρων. Τὸ μὲν δὴ χῶμα
[1, 8]	τὰ πρόβατα μᾶλλον ἢ ποιμέσιν	ἔθος,	ἡ μὲν ἐς ποίμνιον ἄγουσα
[1, 16]	Διόνυσος· μέλας, καὶ γὰρ ὁ	ὑάκινθος·	ἀλλὰ κρείττων καὶ ὁ Διόνυσος
[1, 18]	τὰ μὲν ἴα καὶ ὁ	ὑάκινθος	ἀνθεῖ, Δάφνις δὲ μαραίνεται. Ἆρά
[1, 16]	ὁ Διόνυσος Σατύρων καὶ ὁ	ὑάκινθος	κρίνων. Οὗτος δὲ καὶ πυρρὸς
[1, 1]	ἐρωτικὰ ἰδόντα με καὶ θαυμάσαντα	πόθος	ἔσχεν ἀντιγράψαι τῇ γραφῇ· καὶ
[1, 16]	λευκός, ὅσα ἀγροίκων πλουσίων κτήματα.	Ἀγένειός	εἰμι, καὶ γὰρ ὁ Διόνυσος·
[1, 16]	Οὗτος δέ ἐστι μικρὸς καὶ	ἀγένειος	ὡς γυνή, καὶ μέλας ὡς
[1, 15]	σιροῦ καὶ τὸν τράγον ἀνιμησάμενος,	ἀρτιγένειος	μειρακίσκος καὶ εἰδὼς ἔρωτος καὶ
[1, 16]	καὶ πυρρὸς ὡς ἀλώπηξ καὶ	προγένειος	ὡς τράγος καὶ λευκὸς ὡς
[1, 13]	ἐπὶ δυσμαῖς γὰρ ἦν ὁ	ἥλιος	ἀπήλασαν τὰς ἀγέλας οἴκαδε καὶ
[1, 6]	εὕρημα καὶ διδασκόμενος παρὰ τῆς	ὄϊος	ἐλεεῖν τε τὸ παιδίον καὶ
[1, 6]	τὸ παιδίον, ὥσπερ ὑπὸ τῆς	ὄϊος	παρευδοκιμηθῆναι δεδοικυῖα, καὶ τίθεται καὶ
[1, 5]	καθαρὸν καὶ φαιδρόν, οἷα τῆς	ὄϊος	τῇ γλώττῃ τὸ πρόσωπον ἀπολιχμωμένης
[1, 27]	βοῦς, καὶ αὐτὸς καλὸς καὶ	ᾠδικὸς	ὡς ἡ παρθένος, φιλονεικήσας πρὸς
[1, 2]	ἕλκον τοῦ γάλακτος. Θαυμάσας, ὥσπερ	εἰκὸς	ἦν, πρόσεισιν ἐγγὺς καὶ εὑρίσκει
[1, 32]	λῃσταῖς μένειν, οἷα νέος καὶ	ἄγροικος	καὶ ἔτι ἀγνοῶν τὸ ἔρωτος
[1, 14]	ἡ νόσος ἀγνοῶ· ἀλγῶ, καὶ	ἕλκος	οὐκ ἔστι μοι· λυποῦμαι, καὶ
[1, 5]	~Εἰς τοῦτο τὸ νυμφαῖον ὄϊς	ἀρτιτόκος	συχνὰ φοιτῶσα δόξαν πολλάκις ἀπωλείας
[1, 15]	καὶ τὸν τράγον ἀνιμησάμενος, ἀρτιγένειος	μειρακίσκος	καὶ εἰδὼς ἔρωτος καὶ τὰ
[1, 16]	κρείττων ὅσον αἰγῶν βόες· καὶ	λευκός	εἰμι ὡς γάλα, καὶ πυρρὸς
[1, 16]	καὶ ἄρτος ὀβελίας καὶ οἶνος	λευκός,	ὅσα ἀγροίκων πλουσίων κτήματα. Ἀγένειός
[1, 16]	καὶ προγένειος ὡς τράγος καὶ	λευκὸς	ὡς ἐξ ἄστεος γυνή· κἂν
[1, 20]	ἠγρίωτο· ῥᾳδίως ἂν ἐκεῖ καὶ	λύκος	ἀληθινὸς ἔλαθε λοχῶν. Ἐνταῦθα κρύψας
[1, 16]	ὡς γυνή, καὶ μέλας ὡς	λύκος·	νέμει δὲ τράγους, ὀδωδὼς ἀπ´
[1, 13]	εἰς Δάφνιν ἑώρα· καὶ ἐδόκει	καλὸς	αὐτῇ συρίττων πάλιν, καὶ αὖθις
[1, 13]	ὅτι δὲ μὴ πρότερον αὐτῇ	καλὸς	ἐδόκει, τὸ λουτρὸν ἐνόμιζε τοῦ
[1, 27]	μακρὰν νέμων βοῦς, καὶ αὐτὸς	καλὸς	καὶ ᾠδικὸς ὡς ἡ παρθένος,
[1, 14]	τὴν καρδίαν πάντων ἐκείνων πικρότερον.	Καλὸς	ὁ Δάφνις, καὶ γὰρ τὰ
[1, 13]	Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ θεωμένῃ	καλὸς	ὁ Δάφνις, ὅτι δὲ μὴ
[1, 17]	θερινῆς. Εἰς μόνην Χλόην ἐγίνετο	λάλος·	καὶ εἴ ποτε μόνος ἀπ´
[1, 29]	σύριγγος ἀκολουθεῖν καὶ διώκειν τὸ	μέλος	αὐτῆς, κἂν νέμωνταί ποι μακράν.
[1, 30]	αἱ βόες ἀκούουσι καὶ τὸ	μέλος	γνωρίζουσι καὶ ὁρμῇ μιᾷ μυκησάμεναι
[1, 29]	τὴν σύριγγα ταύτην ἔμπνευσον αὐτῇ	μέλος	ἐκεῖνο, ὃ Δάφνιν μὲν ἐγώ
[1, 23]	τοῦ ἔτους. Ἦρος ἦν ἤδη	τέλος	καὶ θέρους ἀρχή, καὶ πάντα
[1, 17]	{ἂν} διαβρέξαι τὸ στόμα προσεφέρετο.	Σιωπηλὸς	ἦν ὁ πρότερον τῶν ἀκρίδων
[1, 15]	ὥσπερ γεγραμμένον χρώμασιν. Ἐντεῦθεν δὲ	φίλος	νομιζόμενος τοῦ μὲν Δάφνιδος ἠμέλει
[1, 19]	μὲν δῶρον εἶναι δίδωσι, πάλαι	φίλος	ὤν, ἡνίκα αὐτὸς ἔνεμεν· ἐντεῦθεν
[1, 7]	παιδία ταχὺ μάλα ηὔξησε, καὶ	κάλλος	αὐτοῖς ἐξεφαίνετο κρεῖττον ἀγροικίας. Ἤδη
[1, 32]	κάλλους καὶ οὐδὲν λουτρῶν ἐς	κάλλος	δεόμενον· καὶ ἄνθη τε συλλέξαντες,
[1, 32]	γυμνὴν καὶ τὸ πρότερον λανθάνον	κάλλος	ἐκκεκαλυμμένον. Ἤλγει τὴν καρδίαν ὡς
[1, 1]	ἔφυγεν ἢ φεύξεται, μέχρις ἂν	κάλλος	ᾖ καὶ ὀφθαλμοὶ βλέπωσιν. Ἡμῖν
[1, 24]	ἐπ´ ἄθρουν καὶ ἐνέπιπτε τὸ	κάλλος,	καὶ ἐτήκετο μηδὲν αὐτοῦ μέρος
[1, 19]	δῶρα πολλὰ καὶ μεγάλα, ὡς	βουκόλος,	ἐπηγγέλλετο· ζεῦγος βοῶν ἀροτήρων, σμήνη
[1, 16]	εἰμὶ Δάφνιδος, καὶ ἐγὼ μὲν	βουκόλος,	ὁ δ´ αἰπόλος· τοσοῦτον ἐγὼ
[1, 19]	λόγων. Ὁ δὲ Δόρκων ὁ	βουκόλος,	ὁ τῆς Χλόης ἐραστής, φυλάξας
[1, 15]	ἔρωτος ὄνομα. Δόρκων δὲ ὁ	βουκόλος,	ὁ τὸν Δάφνιν ἐκ τοῦ
[1, 2]	~Ἐν τῷδε τῷ ἀγρῷ νέμων	αἰπόλος,	Λάμων τοὔνομα, παιδίον εὗρεν ὑπὸ
[1, 16]	ἐγὼ μὲν βουκόλος, ὁ δ´	αἰπόλος·	τοσοῦτον ἐγὼ κρείττων ὅσον αἰγῶν
[1, 2]	ὑπὸ μιᾶς τῶν αἰγῶν τρεφόμενον.	Δρυμὸς	ἦν καὶ λόχμη βάτων καὶ
[1, 20]	τὴν κεφαλήν, ὥσπερ ἀνδρὸς ὁπλίτου	κράνος·	ἐκθηριώσας δὲ αὑτὸν ὡς ἔνι
[1, 19]	Ἐννοήσας δὲ ὡς κρείττονος ἡ	παρθένος	ἀξία νυμφίου, καὶ δείσας μὴ
[1, 27]	τὴν ὄρνιν, ὄρειον ὡς ἡ	παρθένος,	μουσικὴν ὡς ἐκείνη. Καὶ ἔτι
[1, 27]	Δάφνις μυθολογῶν τὰ θρυλούμενα. Ἦν	παρθένος,	παρθένε, οὕτω καλὴ καὶ ἔνεμε
[1, 27]	ἀγέλην θέλξας ἀπεβουκόλησεν. Ἄχθεται ἡ	παρθένος	τῇ βλάβῃ τῆς ἀγέλης, τῇ
[1, 27]	καλὸς καὶ ᾠδικὸς ὡς ἡ	παρθένος,	φιλονεικήσας πρὸς τὴν μελῳδίαν, μείζονα
[1, 12]	γενομένης ἐμβολῆς θραύεται, καὶ ἀλγήσας,	φριμαξάμενος	ἐς φυγὴν ἐτρέπετο· ὁ δὲ
[1, 19]	ἡνίκα αὐτὸς ἔνεμεν· ἐντεῦθεν δὲ	ἀρξάμενος	ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ τῆς
[1, 15]	τοῦ σιροῦ καὶ τὸν τράγον	ἀνιμησάμενος,	ἀρτιγένειος μειρακίσκος καὶ εἰδὼς ἔρωτος
[1, 1]	ἔσχεν ἀντιγράψαι τῇ γραφῇ· καὶ	ἀναζητησάμενος	ἐξηγητὴν τῆς εἰκόνος τέτταρας βίβλους
[1, 17]	γάλακτος, ὥσπερ τότε πρῶτον ὀφθαλμοὺς	κτησάμενος,	τὸν δὲ πρότερον χρόνον πεπηρωμένος.
[1, 20]	διέφθειρε, περιέτεινε τῷ σώματι, ποδῆρες	κατανωτισάμενος,	ὡς τούς τ´ ἐμπροσθίους πόδας
[1, 25]	Φωράσας τοῦτο ὁ Δάφνις καὶ	καταθέμενος	τὴν σύριγγα πᾶσαν αὐτὴν ἔβλεπεν
[1, 8]	σωτηρίας τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ	μεμνημένος	ὡς ἐκκείμενον αὐτὸν αἲξ ἀνέθρεψεν.
[1, 29]	~Ὁ δὲ ἔκειτο πληγαῖς νεανικαῖς	συγκεκομμένος	ὑπὸ τῶν λῃστῶν καὶ ὀλίγον
[1, 30]	δύο κεράτων ταῖς δύο χερσὶ	λαβόμενος	ἐκομίζετο μέσος ἀλύπως καὶ ἀπόνως,
[1, 26]	δὲ Δάφνις ἐγέλασε· καὶ προφάσεως	λαβόμενος	καθῆκεν αὐτῆς εἰς τὰ στέρνα
[1, 13]	ὑπὸ τῇ δρυῒ τῇ συνήθει	καθεζόμενος	ἐσύριττε καὶ ἅμα τὰς αἶγας
[1, 15]	γεγραμμένον χρώμασιν. Ἐντεῦθεν δὲ φίλος	νομιζόμενος	τοῦ μὲν Δάφνιδος ἠμέλει κατ´
[1, 6]	τι νομίσας τὸ εὕρημα καὶ	διδασκόμενος	παρὰ τῆς ὄϊος ἐλεεῖν τε
[1, 5]	πολλάκις ἀπωλείας παρεῖχε. Κολάσαι δὴ	βουλόμενος	αὐτὴν καὶ εἰς τὴν πρότερον
[1, 12]	ὁ δὲ νικῶν κατ´ ἴχνος	ἑπόμενος	ἄπαυστον ἐποίει τὴν φυγήν. Ἀλγεῖ
[1, 23]	ἀποδύειν. Ὁ μὲν δὴ Δάφνις	θαλπόμενος	τούτοις ἅπασιν εἰς τοὺς ποταμοὺς
[1, 19]	ἔπασχε καὶ ἔλεγεν, οἷα πρῶτον	γευόμενος	τῶν ἔρωτος ἔργων καὶ λόγων.
[1, 20]	ταῦρός ποτε πρὸ τῶν βοῶν	μαχόμενος	τοῖς κέρασι διέφθειρε, περιέτεινε τῷ
[1, 12]	ἐλθὼν σχοῖνον ἐζήτει μακράν, ἧς	ἐχόμενος	ἀνιμώμενος ἐκβήσεται. Καὶ σχοῖνος μὲν
[1, 30]	ἰχθύων· οὐδ´ ἂν ἀπόλοιτο βοῦς	νηχόμενος,	εἰ μὴ τῶν χηλῶν οἱ
[1, 30]	τὴν νῆξιν ἔκαμνεν, οἷα πρότερον	νηχόμενος	ἐν ποταμοῖς μόνοις· ὕστερον δὲ
[1, 5]	τῇ πέτρᾳ προσῆλθεν, ὡς ἐκεῖ	συλληψόμενος	αὐτήν. Ἐπιστὰς δὲ οὐδὲν εἶδεν
[1, 21]	Τέως μὲν οὖν τὸν ἔλεγχον	φοβούμενος	καὶ ὑπὸ τοῦ δέρματος ἐπισκέποντος
[1, 25]	αὐτὴν ἔβλεπεν ἀπλήστως, οἷα μηδὲν	αἰδούμενος,	καὶ ἅμα κρύφα ἠρέμα ὑπεφθέγγετο·
[1, 17]	ἀργὸς ὁ περιττότερα τῶν αἰγῶν	κινούμενος.	Ἠμέλητο καὶ ἡ ἀγέλη· ἔρριπτο
[1, 21]	καὶ ὑπὸ τοῦ δέρματος ἐπισκέποντος	φρουρούμενος	ἔκειτο σιωπῶν ἐν τῇ λόχμῃ·
[1, 12]	σχοῖνον ἐζήτει μακράν, ἧς ἐχόμενος	ἀνιμώμενος	ἐκβήσεται. Καὶ σχοῖνος μὲν οὐκ
[1, 2]	καὶ λόχμη βάτων καὶ κιττὸς	ἐπιπλανώμενος	καὶ πόα μαλθακή, καθ´ ἧς
[1, 17]	κτησάμενος, τὸν δὲ πρότερον χρόνον	πεπηρωμένος.	Οὔτε οὖν τροφὴν προσεφέρετο πλὴν
[1, 31]	ποιμέσιν εἰκάζετο καὶ αἰπόλοις, ταῦτα	θρῆνος	ἦν τῶν βοῶν ἐπὶ βουκόλῳ
[1, 13]	ἀπῆλθε πάλιν ἐπαινέσασα, καὶ ὁ	ἔπαινος	ἦν ἔρωτος ἀρχή. Ὅ τι
[1, 20]	ῥᾳδίως ἂν ἐκεῖ καὶ λύκος	ἀληθινὸς	ἔλαθε λοχῶν. Ἐνταῦθα κρύψας ἑαυτὸν
[1, 16]	τυρὸς καὶ ἄρτος ὀβελίας καὶ	οἶνος	λευκός, ὅσα ἀγροίκων πλουσίων κτήματα.
[1, 12]	ἧς ἐχόμενος ἀνιμώμενος ἐκβήσεται. Καὶ	σχοῖνος	μὲν οὐκ ἦν, ἡ δὲ
[1, 32]	ποτὲ μὲν λάβρον ἐξέπνει, καθάπερ	τινὸς	διώκοντος αὐτόν, ποτὲ δὲ ἐπέλειπε,
[1, 21]	ἀλλὰ καὶ παραμυθησάμενοι καὶ μέχρι	τινὸς	χειραγωγήσαντες ἀπέπεμψαν. ~Καὶ ὁ μὲν
[1, 30]	ὡς ἐν πεδίῳ νέμων, καὶ	ἡμίγυμνος,	ὡς ἔτι τῆς ὥρας οὔσης
[1, 1]	μὲν Νυμφῶν ἱκέται, τῆς δὲ	εἰκόνος	θεαταί. Γυναῖκες ἐπ´ αὐτῆς τίκτουσαι
[1, 1]	γραφῇ· καὶ ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν τῆς	εἰκόνος	τέτταρας βίβλους ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα μὲν
[1, 17]	ἐγίνετο λάλος· καὶ εἴ ποτε	μόνος	ἀπ´ αὐτῆς ἐγένετο, τοιαῦτα πρὸς
[1, 1]	σταδίων διακοσίων ἀγρὸς ἦν ἀνδρὸς	εὐδαίμονος,	κτῆμα κάλλιστον· ὄρη θηροτρόφα, πεδία
[1, 21]	λαβεῖν ταῖς χερσὶ τὴν Χλόην.	~Χρόνος	ὀλίγος διαγίνεται καὶ Χλόη κατήλαυνε
[1, 19]	τὸν γάμον· Ἐννοήσας δὲ ὡς	κρείττονος	ἡ παρθένος ἀξία νυμφίου, καὶ
[1, 22]	τοσοῦτον ἐλθὼν καὶ σωθεὶς ἐκ	κυνός,	οὐ λύκου, φασί, στόματος, ἐθεράπευε
[1, 2]	ἔριφον, καὶ μεσημβρίας ἀκμαζούσης κατ´	ἴχνος	ἐλθὼν ὁρᾷ τὴν μὲν αἶγα
[1, 12]	ἐτρέπετο· ὁ δὲ νικῶν κατ´	ἴχνος	ἑπόμενος ἄπαυστον ἐποίει τὴν φυγήν.
[1, 30]	μὲν ἡ ναῦς καὶ τοῦ	κλύδωνος	συνιόντος ἀπόλλυται, οἱ δὲ ἐκπίπτουσιν
[1, 6]	ἀναιρεῖται μὲν τὸ βρέφος ἐπ´	ἀγκῶνος,	ἀποτίθεται δὲ τὰ γνωρίσματα κατὰ
[1, 28]	τινας καὶ βοῦς ἐκ τῆς	Δόρκωνος	ἀγέλης. Λαμβάνουσι καὶ τὸν Δάφνιν
[1, 32]	τὰ ἀγάλματα καὶ τὴν τοῦ	Δόρκωνος	σύριγγα τῆς πέτρας ἐξήρτησαν ἀνάθημα.
[1, 32]	βουκόλῳ τετελευτηκότι. ~Μετὰ δὲ τὸν	Δόρκωνος	τάφον λούει τὸν Δάφνιν ἡ
[1, 17]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ὅτι μεγάλοι καθάπερ	βοός,	καὶ τὸ πρόσωπον ὅτι λευκότερον
[1, 13]	πρόσωπον, ἐρυθήματι αὖθις ἐφλέγετο. Οὐδὲ	βοὸς	οἴστρῳ πληγείσης τοσαῦτα ἔργα. Ἐπῆλθόν
[1, 30]	νῦν πολλοὶ τόποι τῆς θαλάσσης,	βοὸς	πόροι λεγόμενοι. ~Ἐκσῴζεται μὲν δὴ
[1, 27]	τῇ μουσικῇ, καὶ ἔνεμεν οὔτε	καλαύροπος	πληγῇ οὔτε κέντρου προσβολῇ, ἀλλὰ
[1, 20]	καὶ περὶ αὐτὴν πᾶς ὁ	τόπος	ἀκάνθαις καὶ βάτοις καὶ ἀρκεύθῳ
[1, 30]	δὲ ἄρα βοῦς ὅσον οὐδὲ	ἄνθρωπος·	μόνων λείπεται τῶν ἐνύδρων ὀρνίθων
[1, 17]	ὥσπερ οὐ φιληθείς, ἀλλὰ δηχθείς,	σκυθρωπός	τις εὐθὺς ἦν καὶ πολλάκις
[1, 1]	Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ σταδίων διακοσίων	ἀγρὸς	ἦν ἀνδρὸς εὐδαίμονος, κτῆμα κάλλιστον·
[1, 1]	ἀπὸ σταδίων διακοσίων ἀγρὸς ἦν	ἀνδρὸς	εὐδαίμονος, κτῆμα κάλλιστον· ὄρη θηροτρόφα,
[1, 20]	χάσμα σκέπειν τὴν κεφαλήν, ὥσπερ	ἀνδρὸς	ὁπλίτου κράνος· ἐκθηριώσας δὲ αὑτὸν
[1, 16]	ὡς γάλα, καὶ πυρρὸς ὡς	θέρος	μέλλον ἀμᾶσθαι, καὶ ἔθρεψε μήτηρ,
[1, 28]	πεπλανημένας. ~Τοιάσδε τέρψεις αὐτοῖς τὸ	θέρος	παρεῖχε. Μετοπώρου δὲ ἀκμάζοντος καὶ
[1, 24]	κάλλος, καὶ ἐτήκετο μηδὲν αὐτοῦ	μέρος	μέμψασθαι δυναμένη· ὁ δὲ ἰδὼν
[1, 12]	στελέχει δρυὸς ἐσκόπουν μή τι	μέρος	τοῦ σώματος ὁ Δάφνις ᾕμαξε
[1, 12]	χάσματος ἄμφω πίπτουσιν, ὁ τράγος	πρότερος,	ὁ Δάφνις δεύτερος. Τοῦτο καὶ
[1, 15]	νικήσαντι φιλῆσαι Χλόην. Δόρκων δὲ	πρότερος	ὧδε ἔλεγεν· ~Ἐγώ, παρθένε, μείζων
[1, 18]	μαραίνεται. Ἆρά μου καὶ Δόρκων	εὐμορφότερος	ὀφθήσεται; ~Τοιαῦτα ὁ βέλτιστος Δάφνις
[1, 17]	ἦν ὁ πρότερον τῶν ἀκρίδων	λαλίστερος,	ἀργὸς ὁ περιττότερα τῶν αἰγῶν
[1, 12]	ὁ τράγος πρότερος, ὁ Δάφνις	δεύτερος.	Τοῦτο καὶ ἔσωσε Δάφνιν, χρήσασθαι
[1, 9]	ὡς ἐκκείμενον αὐτὸν αἲξ ἀνέθρεψεν.	~Ἦρος	ἦν ἀρχὴ καὶ πάντα ἤκμαζεν
[1, 23]	καὶ ἡ ὥρα τοῦ ἔτους.	Ἦρος	ἦν ἤδη τέλος καὶ θέρους
[1, 6]	τὴν ἱκέτιν αὐτῶν. Καὶ ἐπεὶ	καιρὸς	ἦν ἀπελαύνειν τὴν ποίμνην, ἐλθὼν
[1, 15]	ὀρνίθων ὀρείων νεοττούς. Ἡ δὲ	ἄπειρος	οὖσα τέχνης ἐραστοῦ, λαμβάνουσα μὲν
[1, 22]	πείθεσθαι καὶ σύριγγι θέλγεσθαι καὶ	χειρὸς	πλαταγῇ συλλέγεσθαι· ἀλλὰ τότε πάντων
[1, 16]	οὐ θηρίον. Οὗτος δέ ἐστι	μικρὸς	καὶ ἀγένειος ὡς γυνή, καὶ
[1, 15]	ἔργα γίνεταί ποτε τῷ Δόρκωνι	πρὸς	αὐτὸν ὑπὲρ κάλλους ἔρις, καὶ
[1, 17]	μόνος ἀπ´ αὐτῆς ἐγένετο, τοιαῦτα	πρὸς	αὑτὸν ἀπελήρει· ~Τί ποτέ με
[1, 6]	τίθεται καὶ αὐτὴ ποιμενικὸν ὄνομα	πρὸς	πίστιν αὐτῷ, Χλόην. ~Ταῦτα τὰ
[1, 32]	λούει τὸν Δάφνιν ἡ Χλόη	πρὸς	τὰς Νύμφας ἀγαγοῦσα {εἰς τὸ
[1, 3]	μιμήσεται, νύκτα φυλάξας κομίζει πάντα	πρὸς	τὴν γυναῖκα Μυρτάλην, καὶ τὰ
[1, 21]	ῥινηλασίαις περιεργία, κινούμενον τὸν Δόρκωνα	πρὸς	τὴν ἐπίθεσιν τῆς κόρης φωράσαντες,
[1, 27]	ᾠδικὸς ὡς ἡ παρθένος, φιλονεικήσας	πρὸς	τὴν μελῳδίαν, μείζονα ὡς ἀνήρ,
[1, 20]	αὑτὸν ὡς ἔνι μάλιστα, παραγίνεται	πρὸς	τὴν πηγήν, ἧς ἔπινον αἱ
[1, 21]	ἐπεὶ δὲ ἥ τε Χλόη	πρὸς	τὴν πρώτην θέαν διαταραχθεῖσα τὸν
[1, 13]	~Καὶ ἐλθὼν ἅμα τῇ Χλόῃ	πρὸς	τὸ νυμφαῖον τῇ μὲν ἔδωκε
[1, 28]	τὴν σύριγγα ῥίπτει, δρόμῳ δὲ	πρὸς	τὸν Δόρκωνα παραγίνεται δεησομένη βοηθεῖν.
[1, 12]	θεασαμένη τὸ συμβὰν δρόμῳ παραγίνεται	πρὸς	τὸν σιρόν, καὶ μαθοῦσα ὅτι
[1, 12]	τῷ βουκόλῳ, καὶ ἔμελλον ψεύδεσθαι	πρὸς	τοὺς οἴκοι λύκων ἐπιδρομήν, εἴ
[1, 16]	ὑάκινθος κρίνων. Οὗτος δὲ καὶ	πυρρὸς	ὡς ἀλώπηξ καὶ προγένειος ὡς
[1, 16]	λευκός εἰμι ὡς γάλα, καὶ	πυρρὸς	ὡς θέρος μέλλον ἀμᾶσθαι, καὶ
[1, 20]	Λύκου δέρμα μεγάλου λαβών, ὃν	ταῦρός	ποτε πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενος
[1, 11]	κωμῆται νύκτωρ σιροὺς ὀρύττουσι τὸ	εὖρος	ὀργυιᾶς, τὸ βάθος τεττάρων. Τὸ
[1, 16]	τράγος. Ἀρκεῖ δέ μοι ὁ	τυρὸς	καὶ ἄρτος ὀβελίας καὶ οἶνος
[1, 4]	χεόμενον, ὥστε καὶ λειμὼν πάνυ	γλαφυρὸς	ἐκτέτατο πρὸ τοῦ ἄντρου, πολλῆς
[1, 30]	ταῖς δύο χερσὶ λαβόμενος ἐκομίζετο	μέσος	ἀλύπως καὶ ἀπόνως, ὥσπερ ἐλαύνων
[1, 1]	ἔρωτος. Καλὸν μὲν καὶ τὸ	ἄλσος,	πολύδενδρον, ἀνθηρόν, κατάρρυτον· μία πηγὴ
[1, 14]	νοσῶ μέν, τί δὲ ἡ	νόσος	ἀγνοῶ· ἀλγῶ, καὶ ἕλκος οὐκ
[1, 16]	Ἀγένειός εἰμι, καὶ γὰρ ὁ	Διόνυσος·	μέλας, καὶ γὰρ ὁ ὑάκινθος·
[1, 16]	ὑάκινθος· ἀλλὰ κρείττων καὶ ὁ	Διόνυσος	Σατύρων καὶ ὁ ὑάκινθος κρίνων.
[1, 5]	καὶ τούτῳ {σπάργανα} γνωρίσματα· μίτρα	διάχρυσος,	ὑποδήματα ἐπίχρυσα, περισκελίδες χρυσαῖ. ~Θεῖον
[1, 30]	εἰς τὴν θάλασσαν. Βιαίου δὲ	πηδήματος	εἰς ἕνα τοῖχον τῆς νεὼς
[1, 19]	τὸν Δρύαντα φυτὸν κατορύττοντα πλησίον	κλήματος	πρόσεισιν αὐτῷ μετὰ τυρίσκων τινῶν
[1, 29]	τῶν λῃστῶν καὶ ὀλίγον ἐμπνέων,	αἵματος	πολλοῦ χεομένου. Ἰδὼν δὲ τὴν
[1, 22]	ἐκ κυνός, οὐ λύκου, φασί,	στόματος,	ἐθεράπευε τὸ σῶμα· ὁ δὲ
[1, 20]	σκέλεσιν ἄχρι πτέρνης καὶ τοῦ	στόματος	τὸ χάσμα σκέπειν τὴν κεφαλήν,
[1, 21]	ἔλεγχον φοβούμενος καὶ ὑπὸ τοῦ	δέρματος	ἐπισκέποντος φρουρούμενος ἔκειτο σιωπῶν ἐν
[1, 21]	παιδιὰν νομίζοντες τὴν ἐπιβολὴν τοῦ	δέρματος,	οὐδὲν ὀργισθέντες, ἀλλὰ καὶ παραμυθησάμενοι
[1, 22]	ὄϊς συλλέγοντες· ὑπὸ γὰρ τοῦ	δέρματος	πτοηθεῖσαι καὶ ὑπὸ τῶν κυνῶν
[1, 21]	δι´ ἔκπληξιν, ἔδακνον κατὰ τοῦ	δέρματος.	Τέως μὲν οὖν τὸν ἔλεγχον
[1, 12]	ἡ πρόσοψις ἦν, ἀλλὰ κατὰ	χάσματος	ἄμφω πίπτουσιν, ὁ τράγος πρότερος,
[1, 11]	ξηρὰ μακρὰ τείναντες ὑπὲρ τοῦ	χάσματος	τὸ περιττὸν τοῦ χώματος κατέπασαν,
[1, 30]	ὡς ἔτι τῆς ὥρας οὔσης	καύματος.	Ἐκείνους μὲν οὖν ἐπ´ ὀλίγον
[1, 8]	μεσημβρίας, πῶς ἐπινέμειν κοπάσαντος τοῦ	καύματος·	πότε ἄγειν ἐπὶ ποτόν, πότε
[1, 21]	κύνες περισπῶντες τὸ δέρμα τοῦ	σώματος	ἥπτοντο αὐτοῦ, μέγα οἰμώξας ἱκέτευε
[1, 12]	ἐσκόπουν μή τι μέρος τοῦ	σώματος	ὁ Δάφνις ᾕμαξε καταπεσών. Τέτρωτο
[1, 12]	οὖν οὐδὲν οὐδὲ ᾕμακτο οὐδέν,	χώματος	δὲ καὶ πηλοῦ πέπαστο καὶ
[1, 11]	τοῦ χάσματος τὸ περιττὸν τοῦ	χώματος	κατέπασαν, τῆς πρότερον γῆς εἰκόνα,
[1, 19]	τεμεῖν ὑποδήματα, μόσχον ἀνὰ πᾶν	ἔτος,	μηκέτι γάλακτος δεόμενον· ὥστε σμικροῦ
[1, 30]	κνήμην ὑπεδέδεντο· ὁ δὲ Δάφνις	ἀνυπόδετος,	ὡς ἐν πεδίῳ νέμων, καὶ
[1, 19]	μόσχον ἀνὰ πᾶν ἔτος, μηκέτι	γάλακτος	δεόμενον· ὥστε σμικροῦ δεῖν ὁ
[1, 2]	θηλῆς τὴν ἐπιρροὴν ἕλκον τοῦ	γάλακτος.	Θαυμάσας, ὥσπερ εἰκὸς ἦν, πρόσεισιν
[1, 10]	ἐμελέτα· καί ποτε δὲ ἐκοινώνουν	γάλακτος	καὶ οἴνου, καὶ τροφάς, ἃς
[1, 23]	τὸν γαυλὸν ἀναπλήσασα οἴνου καὶ	γάλακτος	κοινὸν μετὰ τοῦ Δάφνιδος ποτὸν
[1, 5]	τὴν θηλὴν εἰς ἄφθονον τοῦ	γάλακτος	ὁλκήν, τὸ δὲ παιδίον ἀκλαυτὶ
[1, 17]	ἀληθῶς καὶ τοῦ τῶν αἰγῶν	γάλακτος,	ὥσπερ τότε πρῶτον ὀφθαλμοὺς κτησάμενος,
[1, 22]	ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης τῆς	νυκτὸς	ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ τῆς
[1, 7]	καὶ ὁ Λάμων ἐπὶ μιᾶς	νυκτὸς	ὁρῶσιν ὄναρ τοιόνδε τι. Τὰς
[1, 10]	τε κηρῷ μαλθακῷ συναρτήσας, μέχρι	νυκτὸς	συρίττειν ἐμελέτα· καί ποτε δὲ
[1, 22]	Χλόη κάματον πολὺν ἔσχον μέχρι	νυκτὸς	τὰς αἶγας καὶ τὰς ὄϊς
[1, 12]	λούσασθαι, πρὶν αἴσθησιν γενέσθαι τοῦ	συμβάντος	Λάμωνι καὶ Μυρτάλῃ. ~Καὶ ἐλθὼν
[1, 8]	νέμειν πρὸ μεσημβρίας, πῶς ἐπινέμειν	κοπάσαντος	τοῦ καύματος· πότε ἄγειν ἐπὶ
[1, 10]	τὰς ἀγέλας ἀμφοτέρας ἐφρούρησε θατέρου	προσλιπαρήσαντος	ἀθύρματι. Ἀθύρματα δὲ ἦν αὐτοῖς
[1, 28]	κόρη τὰ πρόβατα ἐξῆγε τοῦ	Δρύαντος,	φόβῳ τῶν ἀγερώχων ποιμένων. Ἰδόντες
[1, 12]	ἄρα ἡ δίκη μετῆλθε τοῦ	νικηθέντος	τράγου. Τοῦτον μὲν δὴ τυθησόμενον
[1, 24]	τὴν ἐσθῆτα αὐτοῦ λουομένου καὶ	γυμνωθέντος	ἐνεδύετο, πρότερον καὶ αὐτὴ φιλήσασα.
[1, 26]	τούτους οὐχ ἥρπασαν. ~Ἐν τοιούτοις	ὄντος	αὐτοῦ λόγοις τέττιξ φεύγων χελιδόνα
[1, 13]	ἀγροικίᾳ τεθραμμένη καὶ οὐδὲ ἄλλου	λέγοντος	ἀκούσασα τὸ τοῦ ἔρωτος ὄνομα·
[1, 12]	διώκοντα. Οἷα δὲ τοῦ μὲν	ὑπεκφεύγοντος,	τοῦ δὲ ὀργῇ διώκοντος οὐκ
[1, 28]	τὸ θέρος παρεῖχε. Μετοπώρου δὲ	ἀκμάζοντος	καὶ τοῦ βότρυος, Τύριοι λῃσταὶ
[1, 30]	ἡ ναῦς καὶ τοῦ κλύδωνος	συνιόντος	ἀπόλλυται, οἱ δὲ ἐκπίπτουσιν οὐχ
[1, 32]	μὲν λάβρον ἐξέπνει, καθάπερ τινὸς	διώκοντος	αὐτόν, ποτὲ δὲ ἐπέλειπε, καθάπερ
[1, 12]	μὲν ὑπεκφεύγοντος, τοῦ δὲ ὀργῇ	διώκοντος	οὐκ ἀκριβὴς τῶν ἐν ποσὶν
[1, 21]	φοβούμενος καὶ ὑπὸ τοῦ δέρματος	ἐπισκέποντος	φρουρούμενος ἔκειτο σιωπῶν ἐν τῇ
[1, 25]	διὰ τῆς σύριγγος Χλόην κατεφίλει.	~Συρίττοντος	δὲ αὐτοῦ τὸ μεσημβρινὸν καὶ
[1, 28]	τοῦ Δάφνιδος ἀεὶ μεῖζον αὐτὴν	βοῶντος,	προβάτων μὲν ἀμελεῖ καὶ τὴν
[1, 32]	Καὶ αὐτὴ τότε πρῶτον Δάφνιδος	ὁρῶντος	ἐλούσατο τὸ σῶμα λευκὸν καὶ
[1, 16]	δέ μοι ὁ τυρὸς καὶ	ἄρτος	ὀβελίας καὶ οἶνος λευκός, ὅσα
[1, 19]	Δόρκων εὐμορφότερος ὀφθήσεται; ~Τοιαῦτα ὁ	βέλτιστος	Δάφνις ἔπασχε καὶ ἔλεγεν, οἷα
[1, 2]	ἦν καὶ λόχμη βάτων καὶ	κιττὸς	ἐπιπλανώμενος καὶ πόα μαλθακή, καθ´
[1, 13]	χιτωνίσκον καὶ τὴν πήραν φυλάττειν,	αὐτὸς	δὲ τῇ πηγῇ προστὰς τήν
[1, 19]	δίδωσι, πάλαι φίλος ὤν, ἡνίκα	αὐτὸς	ἔνεμεν· ἐντεῦθεν δὲ ἀρξάμενος ἐνέβαλε
[1, 24]	πίτυν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἁρπάζων	αὐτὸς	ἐστεφανοῦτο, πρότερον φιλήσας τὸν στέφανον·
[1, 27]	οὐ μακρὰν νέμων βοῦς, καὶ	αὐτὸς	καλὸς καὶ ᾠδικὸς ὡς ἡ
[1, 4]	νέμων, Δρύας τὸ ὄνομα, καὶ	αὐτὸς	ὁμοίοις ἐπιτυγχάνει καὶ εὑρήμασι καὶ
[1, 24]	ἁρπάζων τὴν σύριγγα τοῖς χείλεσιν	αὐτὸς	τοὺς καλάμους ἐπέτρεχε· καὶ ἐδόκει
[1, 16]	καὶ ἔθρεψε μήτηρ, οὐ θηρίον.	Οὗτος	δέ ἐστι μικρὸς καὶ ἀγένειος
[1, 16]	Σατύρων καὶ ὁ ὑάκινθος κρίνων.	Οὗτος	δὲ καὶ πυρρὸς ὡς ἀλώπηξ
[1, 13]	ἐπαινέσασα, καὶ ὁ ἔπαινος ἦν	ἔρωτος	ἀρχή. Ὅ τι μὲν οὖν
[1, 17]	ἀλγήσας ἀπέδραμε, ζητῶν ἄλλην ὁδὸν	ἔρωτος·	Δάφνις δέ, ὥσπερ οὐ φιληθείς,
[1, 29]	καὶ ὀλίγον ἐκ τοῦ πρότερον	ἔρωτος	ἐμπύρευμα λαβὼν ἐγὼ μὲν» εἶπε,
[1, 15]	ἤδη καὶ Δάφνιν γνῶναι τὰ	ἔρωτος	ἔργα γίνεταί ποτε τῷ Δόρκωνι
[1, 19]	ἔλεγεν, οἷα πρῶτον γευόμενος τῶν	ἔρωτος	ἔργων καὶ λόγων. Ὁ δὲ
[1, 15]	ἀνιμησάμενος, ἀρτιγένειος μειρακίσκος καὶ εἰδὼς	ἔρωτος	καὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ
[1, 1]	ὧν εἶδον· εἰκόνα γραπτήν, ἱστορίαν	ἔρωτος.	Καλὸν μὲν καὶ τὸ ἄλσος,
[1, 32]	ἄγροικος καὶ ἔτι ἀγνοῶν τὸ	ἔρωτος	λῃστήριον.
[1, 13]	ἄλλου λέγοντος ἀκούσασα τὸ τοῦ	ἔρωτος	ὄνομα· ἄση δὲ αὐτῆς εἶχε
[1, 15]	τοιαῦτα ἔλεγεν, ἐπιζητοῦσα τὸ τοῦ	ἔρωτος	ὄνομα. Δόρκων δὲ ὁ βουκόλος,
[1, 12]	τὰ πρόβατα, καθίσαντες ἐπὶ στελέχει	δρυὸς	ἐσκόπουν μή τι μέρος τοῦ
[1, 28]	Μετοπώρου δὲ ἀκμάζοντος καὶ τοῦ	βότρυος,	Τύριοι λῃσταὶ Καρικὴν ἔχοντες ἡμιολίαν,
[1, 23]	δὲ ἐντεῦθεν ἀπολουσαμένη τὸ πρόσωπον	πίτυος	ἐστεφανοῦτο κλάδοις καὶ τῇ νεβρίδι
[1, 24]	ἰδὼν ἐν νεβρίδι καὶ στεφάνῳ	πίτυος	ὀρέγουσαν τὸν γαυλὸν μίαν ᾤετο
[1, 6]	καὶ φιλεῖν ἀναιρεῖται μὲν τὸ	βρέφος	ἐπ´ ἀγκῶνος, ἀποτίθεται δὲ τὰ
[1, 9]	ὄρεια· βόμβος ἦν ἤδη μελιττῶν,	ἦχος	ὀρνίθων μουσικῶν, σκιρτήματα ποιμνίων ἀρτιγεννήτων·
[1, 30]	θαλάσσης διαστάσης τρέπεται μὲν ἡ	ναῦς	καὶ τοῦ κλύδωνος συνιόντος ἀπόλλυται,
[1, 26]	ἠδυνήθη λαβεῖν, ταῖς δὲ πτέρυξιν	ἐγγὺς	διὰ τὴν δίωξιν γενομένη τῶν
[1, 2]	Θαυμάσας, ὥσπερ εἰκὸς ἦν, πρόσεισιν	ἐγγὺς	καὶ εὑρίσκει παιδίον ἄρρεν, μέγα
[1, 6]	Νάπη τοῦτο γὰρ ἐκαλεῖτο μήτηρ	εὐθὺς	ἦν καὶ ἐφίλει τὸ παιδίον,
[1, 17]	φιληθείς, ἀλλὰ δηχθείς, σκυθρωπός τις	εὐθὺς	ἦν καὶ πολλάκις ἐψύχετο καὶ
[1, 15]	τὰ ἔργα καὶ τὰ ὀνόματα	εὐθὺς	μὲν ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[1, 28]	ἐν κηρίοις· ἤλασάν τινας καὶ	βοῦς	ἐκ τῆς Δόρκωνος ἀγέλης. Λαμβάνουσι
[1, 29]	κἂν ἴδῃς ἄλλον νέμοντα τὰς	βοῦς,	ἐμοῦ μνημόνευσον. ~Δόρκων μὲν δὴ
[1, 27]	ᾄδουσα μηνύει τὴν συμφοράν, ὅτι	βοῦς	ζητεῖ πεπλανημένας. ~Τοιάσδε τέρψεις αὐτοῖς
[1, 29]	τιμώρησον κἀκείνους ἀπόλεσον. Ἐπαίδευσα τὰς	βοῦς	ἤχῳ σύριγγος ἀκολουθεῖν καὶ διώκειν
[1, 27]	παρέμενον. Παῖς οὐ μακρὰν νέμων	βοῦς,	καὶ αὐτὸς καλὸς καὶ ᾠδικὸς
[1, 30]	διδαχθεὶς εἰς μέσας ὥρμησε τὰς	βοῦς,	καὶ βοῶν δύο κεράτων ταῖς
[1, 30]	τῶν ἰχθύων· οὐδ´ ἂν ἀπόλοιτο	βοῦς	νηχόμενος, εἰ μὴ τῶν χηλῶν
[1, 30]	ἐλαύνων ἅμαξαν. {Νήχεται δὲ ἄρα	βοῦς	ὅσον οὐδὲ ἄνθρωπος· μόνων λείπεται
[1, 27]	παρθένε, οὕτω καλὴ καὶ ἔνεμε	βοῦς	πολλὰς οὕτως ἐν ὕλῃ· ἦν
[1, 16]	μέλας ὡς λύκος· νέμει δὲ	τράγους,	ὀδωδὼς ἀπ´ αὐτῶν δεινόν, καὶ
[1, 16]	ὥσπερ τὸν Δία· νέμω δὲ	τράγους	τῶν τούτου βοῶν μείζονας· ὄζω
[1, 11]	Ἔρως ἀνέπλασε. Λύκαινα τρέφουσα σκύμνους	νέους	ἐκ τῶν πλησίον ἀγρῶν ἐξ
[1, 20]	Δόρκων ἐλπίδος καὶ μάτην τυροὺς	ἀγαθοὺς	ἀπολέσας ἔγνω διὰ χειρῶν ἐπιθέσθαι
[1, 32]	ἐσκίρτων φριμασσόμεναι, καθάπερ ἡδόμεναι σωτηρίᾳ	συνήθους	αἰπόλου. Οὐ μὴν ὁ Δάφνις
[1, 20]	ποδῆρες κατανωτισάμενος, ὡς τούς τ´	ἐμπροσθίους	πόδας ἐφηπλῶσθαι ταῖς χερσὶ καὶ
[1, 14]	στεφανώσει μετ´ ἐμέ; τίς τοὺς	ἀθλίους	ἄρνας ἀναθρέψει; τίς τὴν λάλον
[1, 10]	ποιμενικὰ καὶ παιδικά. Ἡ μὲν	ἀνθερίκους	ἀνελομένη ποθὲν ἐξ ἕλους ἀκριδοθήκην
[1, 9]	τοὺς κόλπους ἔβαλλον, τὰ δὲ	στεφανίσκους	πλέκοντες ταῖς Νύμφαις ἐπέφερον. ~Ἔπραττον
[1, 1]	ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν τῆς εἰκόνος τέτταρας	βίβλους	ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα μὲν Ἔρωτι καὶ
[1, 10]	μὲν ἀνθερίκους ἀνελομένη ποθὲν ἐξ	ἕλους	ἀκριδοθήκην ἔπλεκε καὶ περὶ τοῦτο
[1, 24]	φιλήσασα. Ἤδη ποτὲ καὶ μήλοις	ἀλλήλους	ἔβαλον καὶ τὰς κεφαλὰς ἀλλήλων
[1, 12]	οὕτως οἱ μὲν ἐπὶ τοῦ	χείλους	ἑστῶτες εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη
[1, 28]	τὰς αἶγας μηδὲ εἰς τοὺς	ἄλλους	ἀγροὺς περιεργασάμενοι κατῆγον αὐτὸν ἐπὶ
[1, 13]	ἐδόκει, τὸ λουτρὸν ἐνόμιζε τοῦ	κάλλους	αἴτιον. Καὶ τὰ νῶτα δὲ
[1, 15]	τῷ Δόρκωνι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ	κάλλους	ἔρις, καὶ ἐδίκαζε μὲν Χλόη,
[1, 32]	σῶμα λευκὸν καὶ καθαρὸν ὑπὸ	κάλλους	καὶ οὐδὲν λουτρῶν ἐς κάλλος
[1, 13]	αἰτίαν ἐνόμιζε τὴν μουσικὴν τοῦ	κάλλους,	ὥστε μετ´ ἐκεῖνον καὶ αὐτὴ
[1, 29]	καὶ τὴν σύριγγα αὐτήν, ᾖ	πολλοὺς	ἐρίζων καὶ βουκόλους ἐνίκησα καὶ
[1, 29]	αὐτήν, ᾖ πολλοὺς ἐρίζων καὶ	βουκόλους	ἐνίκησα καὶ αἰπόλους. Σὺ δὲ
[1, 29]	ἐρίζων καὶ βουκόλους ἐνίκησα καὶ	αἰπόλους.	Σὺ δὲ ἀντὶ τῶνδε καὶ
[1, 10]	τῶν ποιμνίων ἠμέλησεν· ὁ δὲ	καλάμους	ἐκτεμὼν λεπτοὺς καὶ τρήσας τὰς
[1, 15]	ἐκόμισε, τῷ μὲν σύριγγα βουκολικήν,	καλάμους	ἐννέα χαλκῷ δεδεμένους ἀντὶ κηροῦ,
[1, 24]	σύριγγα τοῖς χείλεσιν αὐτὸς τοὺς	καλάμους	ἐπέτρεχε· καὶ ἐδόκει μὲν διδάσκειν
[1, 23]	Εἴκασεν ἄν τις καὶ τοὺς	ποταμοὺς	ᾄδειν ἠρέμα ῥέοντας καὶ τοὺς
[1, 23]	θαλπόμενος τούτοις ἅπασιν εἰς τοὺς	ποταμοὺς	ἐνέβαινε, καὶ ποτὲ μὲν ἐλούετο,
[1, 23]	ᾄδειν ἠρέμα ῥέοντας καὶ τοὺς	ἀνέμους	συρίττειν ταῖς πίτυσιν ἐμπνέοντας καὶ
[1, 26]	φόβου μὲν ἐπαύσατο, τοὺς δὲ	ὀφθαλμοὺς	ἀπέματτεν ἔτι καθεύδειν θέλοντας. Καὶ
[1, 17]	αἰγῶν γάλακτος, ὥσπερ τότε πρῶτον	ὀφθαλμοὺς	κτησάμενος, τὸν δὲ πρότερον χρόνον
[1, 17]	ἐθαύμασεν ὅτι ξανθή, καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ὅτι μεγάλοι καθάπερ βοός, καὶ
[1, 4]	ἐπεποίητο· πόδες ἀνυπόδητοι, χεῖρες εἰς	ὤμους	γυμναί, κόμαι μέχρι τῶν αὐχένων
[1, 18]	οἷον ἀκμάζει τὰ ἄνθη, κἀγὼ	στεφάνους	οὐ πλέκω, ἀλλὰ τὰ μὲν
[1, 30]	Ἐκείνους μὲν οὖν ἐπ´ ὀλίγον	νηξαμένους	τὰ ὅπλα κατήνεγκεν εἰς βυθόν·
[1, 15]	σύριγγα βουκολικήν, καλάμους ἐννέα χαλκῷ	δεδεμένους	ἀντὶ κηροῦ, τῇ δὲ νεβρίδα
[1, 29]	καὶ Δάφνιν σῶσον κἀμοὶ τιμώρησον	κἀκείνους	ἀπόλεσον. Ἐπαίδευσα τὰς βοῦς ἤχῳ
[1, 30]	ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καύματος.	Ἐκείνους	μὲν οὖν ἐπ´ ὀλίγον νηξαμένους
[1, 11]	σπουδὴν Ἔρως ἀνέπλασε. Λύκαινα τρέφουσα	σκύμνους	νέους ἐκ τῶν πλησίον ἀγρῶν
[1, 31]	τρόπον τοῦτον ὁ Δάφνις, δύο	κινδύνους	παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν διαφυγών, λῃστηρίου
[1, 9]	καὶ τὰ μὲν εἰς τοὺς	κόλπους	ἔβαλλον, τὰ δὲ στεφανίσκους πλέκοντες
[1, 28]	αἶγας μηδὲ εἰς τοὺς ἄλλους	ἀγροὺς	περιεργασάμενοι κατῆγον αὐτὸν ἐπὶ τὴν
[1, 23]	Ἦρος ἦν ἤδη τέλος καὶ	θέρους	ἀρχή, καὶ πάντα ἐν ἀκμῇ·
[1, 11]	Συνελθόντες οὖν οἱ κωμῆται νύκτωρ	σιροὺς	ὀρύττουσι τὸ εὖρος ὀργυιᾶς, τὸ
[1, 20]	ὁ Δόρκων ἐλπίδος καὶ μάτην	τυροὺς	ἀγαθοὺς ἀπολέσας ἔγνω διὰ χειρῶν
[1, 14]	ὑμᾶς στεφανώσει μετ´ ἐμέ; τίς	τοὺς	ἀθλίους ἄρνας ἀναθρέψει; τίς τὴν
[1, 28]	εἰς τὰς αἶγας μηδὲ εἰς	τοὺς	ἄλλους ἀγροὺς περιεργασάμενοι κατῆγον αὐτὸν
[1, 23]	ποταμοὺς ᾄδειν ἠρέμα ῥέοντας καὶ	τοὺς	ἀνέμους συρίττειν ταῖς πίτυσιν ἐμπνέοντας
[1, 9]	ᾀδόντων ᾖδον, βλέποντες δὲ σκιρτῶντας	τοὺς	ἄρνας ἥλλοντο κοῦφα, καὶ τὰς
[1, 26]	γελῶντα τοῦ φόβου μὲν ἐπαύσατο,	τοὺς	δὲ ὀφθαλμοὺς ἀπέματτεν ἔτι καθεύδειν
[1, 23]	ποτὲ δὲ καὶ τῶν ἰχθύων	τοὺς	ἐνδινεύοντας ἐθήρα· πολλάκις δὲ καὶ
[1, 24]	τὴν σύριγγα τοῖς χείλεσιν αὐτὸς	τοὺς	καλάμους ἐπέτρεχε· καὶ ἐδόκει μὲν
[1, 20]	πόδας ἐφηπλῶσθαι ταῖς χερσὶ καὶ	τοὺς	κατόπιν τοῖς σκέλεσιν ἄχρι πτέρνης
[1, 9]	συνέλεγον· καὶ τὰ μὲν εἰς	τοὺς	κόλπους ἔβαλλον, τὰ δὲ στεφανίσκους
[1, 21]	καὶ τὸν Δάφνιν ἤδη παρόντα.	Τοὺς	μὲν δὴ κύνας ἀνακαλέσαντες συνήθως
[1, 19]	μετὰ τυρίσκων τινῶν γεννικῶν, καὶ	τοὺς	μὲν δῶρον εἶναι δίδωσι, πάλαι
[1, 12]	βουκόλῳ, καὶ ἔμελλον ψεύδεσθαι πρὸς	τοὺς	οἴκοι λύκων ἐπιδρομήν, εἴ τις
[1, 17]	αὐτῆς ἐθαύμασεν ὅτι ξανθή, καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ὅτι μεγάλοι καθάπερ βοός,
[1, 23]	βληχή. Εἴκασεν ἄν τις καὶ	τοὺς	ποταμοὺς ᾄδειν ἠρέμα ῥέοντας καὶ
[1, 23]	Δάφνις θαλπόμενος τούτοις ἅπασιν εἰς	τοὺς	ποταμοὺς ἐνέβαινε, καὶ ποτὲ μὲν
[1, 20]	τῷ σώματι, ποδῆρες κατανωτισάμενος, ὡς	τούς	τ´ ἐμπροσθίους πόδας ἐφηπλῶσθαι ταῖς
[1, 23]	αὐτοὺς καὶ ἡ ὥρα τοῦ	ἔτους.	Ἦρος ἦν ἤδη τέλος καὶ
[1, 4]	αὐτὸν ἔγνωσαν καλεῖν. ~Ἤδη δὲ	διετοῦς	χρόνου διικνουμένου, ποιμὴν ἐξ ἀγρῶν
[1, 18]	ἐφίλησα ἐρίφους, πολλάκις ἐφίλησα σκύλακας	ἀρτιγεννήτους	καὶ τὸν μόσχον, ὃν ὁ
[1, 10]	ἠμέλησεν· ὁ δὲ καλάμους ἐκτεμὼν	λεπτοὺς	καὶ τρήσας τὰς τῶν γονάτων
[1, 15]	κισσύβιον διάχρυσον καὶ ὀρνίθων ὀρείων	νεοττούς.	Ἡ δὲ ἄπειρος οὖσα τέχνης
[1, 8]	οὐκ εἶχον ὡς ποιμένας ἐκπέμπουσιν	αὐτοὺς	ἅμα ταῖς ἀγέλαις, ἐκδιδάξαντες ἕκαστα·
[1, 23]	δὲ λουτρὸν ἀπώλεσεν. ~Ἐξέκαε δὲ	αὐτοὺς	καὶ ἡ ὥρα τοῦ ἔτους.
[1, 8]	σπαργάνων ἐπαγγελλόμενοι κρείττονα δι´ ἣν	αὐτοὺς	καὶ τροφαῖς ἁβροτέραις ἔτρεφον καὶ
[1, 27]	ἐνέβαλε τῷ κόλπῳ λαλοῦντα. ~Ἔτερψεν	αὐτούς	ποτε φάττα βουκολικὸν ἐκ τῆς
[1, 25]	Ὢ λύκων ἀλωπέκων δειλοτέρων, οἳ	τούτους	οὐχ ἥρπασαν. ~Ἐν τοιούτοις ὄντος
[1, 3]	τὰ γνωρίσματα βαστάσας ἀμελῆσαι τοῦ	βρέφους·	ἔπειτα αἰδεσθεὶς εἰ μηδὲ αἰγὸς
[1, 18]	κέντρου μελίττης πικρότερον. Πολλάκις ἐφίλησα	ἐρίφους,	πολλάκις ἐφίλησα σκύλακας ἀρτιγεννήτους καὶ
[1, 31]	ἀλλὰ καὶ γάλα κατέσπεισαν καὶ	βότρυς	κατέθλιψαν καὶ σύριγγας πολλὰς κατέκλασαν.
[1, 16]	κρίνων. Οὗτος δὲ καὶ πυρρὸς	ὡς	ἀλώπηξ καὶ προγένειος ὡς τράγος
[1, 28]	Τύριοι λῃσταὶ Καρικὴν ἔχοντες ἡμιολίαν,	ὡς	ἂν μὴ δοκοῖεν βάρβαροι, προσέσχον
[1, 27]	φιλονεικήσας πρὸς τὴν μελῳδίαν, μείζονα	ὡς	ἀνήρ, ἡδεῖαν ὡς παῖς φωνὴν
[1, 8]	μόνῃ. Οἱ δὲ μάλα χαίροντες	ὡς	ἀρχὴν μεγάλην παρελάμβανον καὶ ἐφίλουν
[1, 19]	γυναῖκα, δῶρα πολλὰ καὶ μεγάλα,	ὡς	βουκόλος, ἐπηγγέλλετο· ζεῦγος βοῶν ἀροτήρων,
[1, 29]	πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενον κατέκοψαν	ὡς	βοῦν. Σὺ δέ μοι καὶ
[1, 16]	αἰγῶν βόες· καὶ λευκός εἰμι	ὡς	γάλα, καὶ πυρρὸς ὡς θέρος
[1, 16]	δέ ἐστι μικρὸς καὶ ἀγένειος	ὡς	γυνή, καὶ μέλας ὡς λύκος·
[1, 3]	δὲ αἰγὶ τὴν τροφὴν ἐπιτρέπουσιν.	Ὡς	δ´ ἂν καὶ τοὔνομα τοῦ
[1, 5]	ὅμοιον βρόχῳ τῇ πέτρᾳ προσῆλθεν,	ὡς	ἐκεῖ συλληψόμενος αὐτήν. Ἐπιστὰς δὲ
[1, 27]	ὄρειον ὡς ἡ παρθένος, μουσικὴν	ὡς	ἐκείνη. Καὶ ἔτι νῦν ᾄδουσα
[1, 8]	τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ μεμνημένος	ὡς	ἐκκείμενον αὐτὸν αἲξ ἀνέθρεψεν. ~Ἦρος
[1, 30]	ὑπεδέδεντο· ὁ δὲ Δάφνις ἀνυπόδετος,	ὡς	ἐν πεδίῳ νέμων, καὶ ἡμίγυμνος,
[1, 31]	ἅμα τοῖς μυκήμασιν ἄτακτοι· καὶ	ὡς	ἐν ποιμέσιν εἰκάζετο καὶ αἰπόλοις,
[1, 20]	ὁπλίτου κράνος· ἐκθηριώσας δὲ αὑτὸν	ὡς	ἔνι μάλιστα, παραγίνεται πρὸς τὴν
[1, 16]	προγένειος ὡς τράγος καὶ λευκὸς	ὡς	ἐξ ἄστεος γυνή· κἂν δέῃ
[1, 21]	φωράσαντες, πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες ὥρμησαν	ὡς	ἐπὶ λύκον· καὶ περισχόντες, πρὶν
[1, 32]	κάλλος ἐκκεκαλυμμένον. Ἤλγει τὴν καρδίαν	ὡς	ἐσθιομένην ὑπὸ φαρμάκων, καὶ αὐτῷ
[1, 30]	ἐν πεδίῳ νέμων, καὶ ἡμίγυμνος,	ὡς	ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καύματος.
[1, 27]	ποιοῦσι τήνδε τὴν ὄρνιν, ὄρειον	ὡς	ἡ παρθένος, μουσικὴν ὡς ἐκείνη.
[1, 27]	καὶ αὐτὸς καλὸς καὶ ᾠδικὸς	ὡς	ἡ παρθένος, φιλονεικήσας πρὸς τὴν
[1, 30]	ἐνθεῖσα τοῖς χείλεσιν ἐσύριζε μέγιστον	ὡς	ἠδύνατο· καὶ αἱ βόες ἀκούουσι
[1, 13]	ἰδέσθαι πάλιν. Τῆς δὲ ἐπιούσης	ὡς	ἧκον εἰς τὴν νομήν, ὁ
[1, 16]	εἰμι ὡς γάλα, καὶ πυρρὸς	ὡς	θέρος μέλλον ἀμᾶσθαι, καὶ ἔθρεψε
[1, 6]	παρακελεύεται θυγάτριον νομίζειν καὶ λανθάνουσαν	ὡς	ἴδιον τρέφειν. Ἡ μὲν δὴ
[1, 28]	θάλασσαν· ἡ γὰρ Χλόη βραδύτερον	ὡς	κόρη τὰ πρόβατα ἐξῆγε τοῦ
[1, 19]	ἐπένευσε τὸν γάμον· Ἐννοήσας δὲ	ὡς	κρείττονος ἡ παρθένος ἀξία νυμφίου,
[1, 16]	μηδὲ κύνα τρέφειν. Εἰ δέ,	ὡς	λέγουσι, καὶ αἲξ αὐτῷ γάλα
[1, 16]	ἀγένειος ὡς γυνή, καὶ μέλας	ὡς	λύκος· νέμει δὲ τράγους, ὀδωδὼς
[1, 16]	αὐτῶν δεινόν, καὶ ἔστι πένης	ὡς	μηδὲ κύνα τρέφειν. Εἰ δέ,
[1, 15]	ψυχὴν ἐξεπυρσεύθη καὶ τοῦ Δάφνιδος	ὡς	παιδὸς καταφρονήσας ἔγνω κατεργάσασθαι δώροις
[1, 27]	μελῳδίαν, μείζονα ὡς ἀνήρ, ἡδεῖαν	ὡς	παῖς φωνὴν ἀντεπεδείξατο, καὶ τῶν
[1, 8]	γὰρ ὄνομα λέγειν οὐκ εἶχον	ὡς	ποιμένας ἐκπέμπουσιν αὐτοὺς ἅμα ταῖς
[1, 23]	ἐθήρα· πολλάκις δὲ καὶ ἔπινεν,	ὡς	τὸ ἔνδοθεν καῦμα σβέσων. Ἡ
[1, 20]	περιέτεινε τῷ σώματι, ποδῆρες κατανωτισάμενος,	ὡς	τούς τ´ ἐμπροσθίους πόδας ἐφηπλῶσθαι
[1, 16]	πυρρὸς ὡς ἀλώπηξ καὶ προγένειος	ὡς	τράγος καὶ λευκὸς ὡς ἐξ
[1, 22]	λήθην ἐνέβαλε. Καὶ μόλις ὥσπερ	λαγὼς	ἐκ τῶν ἰχνῶν εὑρίσκοντες εἰς
[1, 11]	πρότερον γῆς εἰκόνα, ὥστε κἂν	λαγὼς	ἐπιδράμῃ, κατακλᾶν τὰ ξύλα κάρφων
[1, 15]	τράγον ἀνιμησάμενος, ἀρτιγένειος μειρακίσκος καὶ	εἰδὼς	ἔρωτος καὶ τὰ ἔργα καὶ
[1, 16]	ὡς λύκος· νέμει δὲ τράγους,	ὀδωδὼς	ἀπ´ αὐτῶν δεινόν, καὶ ἔστι
[1, 1]	ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης τῆς	πόλεως	τῆς Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ σταδίων
[1, 30]	πηδήματος εἰς ἕνα τοῖχον τῆς	νεὼς	γενομένου καὶ ἐκ τῆς ἐμπτώσεως
[1, 26]	ὁ δὲ Δάφνις ἐγέλασε· καὶ	προφάσεως	λαβόμενος καθῆκεν αὐτῆς εἰς τὰ
[1, 30]	νεὼς γενομένου καὶ ἐκ τῆς	ἐμπτώσεως	τῶν βοῶν κοίλης τῆς θαλάσσης
[1, 21]	ἔκπληξιν, ἔδακνον κατὰ τοῦ δέρματος.	Τέως	μὲν οὖν τὸν ἔλεγχον φοβούμενος
[1, 21]	μὲν δὴ κύνας ἀνακαλέσαντες συνήθως	ταχέως	ἡμέρωσαν, τὸν δὲ Δόρκωνα κατά
[1, 17]	καὶ τὸ πρόσωπον ὅτι λευκότερον	ἀληθῶς	καὶ τοῦ τῶν αἰγῶν γάλακτος,
[1, 21]	Τοὺς μὲν δὴ κύνας ἀνακαλέσαντες	συνήθως	ταχέως ἡμέρωσαν, τὸν δὲ Δόρκωνα
[1, 20]	ἀρκεύθῳ ταπεινῇ καὶ σκολύμοις ἠγρίωτο·	ῥᾳδίως	ἂν ἐκεῖ καὶ λύκος ἀληθινὸς
[1, 30]	δὲ Δάφνις τὴν μὲν ἐσθῆτα	ῥᾳδίως	ἀπεδύσατο, περὶ δὲ τὴν νῆξιν
[1, 15]	μὲν ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας	ἐρωτικῶς	τῆς Χλόης διετέθη, πλειόνων δὲ
[1, 21]	ἐπὶ λύκον· καὶ περισχόντες, πρὶν	ὅλως	ἀναστῆναι δι´ ἔκπληξιν, ἔδακνον κατὰ
[1, 18]	καρδία, τήκεται ἡ ψυχή, καὶ	ὅμως	πάλιν φιλῆσαι θέλω. Ὢ νίκης
[1, 2]	ἐλθὼν ὁρᾷ τὴν μὲν αἶγα	πεφυλαγμένως	περιβεβηκυῖαν, μὴ ταῖς χηλαῖς βλάπτοι
[1, 5]	ἀλλὰ τὴν μὲν διδοῦσαν πάνυ	ἀνθρωπίνως	τὴν θηλὴν εἰς ἄφθονον τοῦ
[1, 30]	λαβόμενος ἐκομίζετο μέσος ἀλύπως καὶ	ἀπόνως,	ὥσπερ ἐλαύνων ἅμαξαν. {Νήχεται δὲ
[1, 13]	αὐτὴ τὴν σύριγγα ἔλαβεν, εἴ	πως	γένοιτο καὶ αὐτὴ καλή. Ἔπεισε
[1, 8]	ἅμα ταῖς ἀγέλαις, ἐκδιδάξαντες ἕκαστα·	πῶς	δεῖ νέμειν πρὸ μεσημβρίας, πῶς
[1, 3]	αὐτῇ διηγεῖται, πῶς εὗρεν ἐκκείμενον,	πῶς	εἶδε τρεφόμενον, πῶς ᾐδέσθη καταλιπεῖν
[1, 8]	πῶς δεῖ νέμειν πρὸ μεσημβρίας,	πῶς	ἐπινέμειν κοπάσαντος τοῦ καύματος· πότε
[1, 3]	τίκτουσιν αἶγες, πάντα αὐτῇ διηγεῖται,	πῶς	εὗρεν ἐκκείμενον, πῶς εἶδε τρεφόμενον,
[1, 3]	εὗρεν ἐκκείμενον, πῶς εἶδε τρεφόμενον,	πῶς	ᾐδέσθη καταλιπεῖν ἀποθανούμενον. Δόξαν δὴ
[1, 31]	τὸ παίδευμα τὸ τῶν βοῶν,	πῶς	κελευσθείη συρίσαι, καὶ ὅτι τέθνηκε
[1, 18]	ἡ Χλόη μέλλουσά με φιλεῖν;	Πῶς	οὖν οὐκ ἀπέθανεν; Οἷον ᾄδουσιν
[1, 24]	καὶ ἐδόκει μὲν διδάσκειν ἁμαρτάνουσαν,	εὐπρεπῶς	δὲ διὰ τῆς σύριγγος Χλόην
[1, 30]	δύο χερσὶ λαβόμενος ἐκομίζετο μέσος	ἀλύπως	καὶ ἀπόνως, ὥσπερ ἐλαύνων ἅμαξαν.
[1, 5]	ὁλκήν, τὸ δὲ παιδίον ἀκλαυτὶ	λάβρως	εἰς ἀμφοτέρας τὰς θηλὰς μεταφέρον
[1, 11]	δὲ αὐτῶν παιζόντων τοιάνδε σπουδὴν	Ἔρως	ἀνέπλασε. Λύκαινα τρέφουσα σκύμνους νέους
[1, 1]	ἀναμνήσει, τὸν οὐκ ἐρασθέντα προπαιδεύσει.	Πάντως	γὰρ οὐδεὶς ἔρωτα ἔφυγεν ἢ
[1, 25]	τὴν σύριγγα πᾶσαν αὐτὴν ἔβλεπεν	ἀπλήστως,	οἷα μηδὲν αἰδούμενος, καὶ ἅμα
[1, 27]	καλὴ καὶ ἔνεμε βοῦς πολλὰς	οὕτως	ἐν ὕλῃ· ἦν δὲ ἄρα
[1, 12]	δίδωσι καθεῖναι τῷ βουκόλῳ· καὶ	οὕτως	οἱ μὲν ἐπὶ τοῦ χείλους